Commentaria in Aristotelem Graeca: Volumen VIII Simplicii in Aristotelis categorias commentarium 9783110805000, 9783110165364 [PDF]

Zitiervorschau

COMMENTARIA I N

A R I S T O T E L E M

GRAECA

EDITA CONSILIO ET AUCTO RITATE

ACADEMIAE LITTERARÜM REGIAE

BORUSSICAE

VOLUMEN Vili SIMPLICIl IN CATEGORIAS COS1MENTARIÜM

BEROLINI T Y P I S ET IMPENSIS GEORG II REIMER I MCMVII

SIMPLICII IN ARISTOTELIS CATEGORIAS COMMENTARIUM

CONSILIO KT AÜCTORITATB ACADEMIAE LITTEKARUM HEC.IAK BORUSSICAE

KDIDIT

CAROLUS KALBFLEISCH

BEROLINI TYPIS ET 1MPENSIS GEORG 11 REIMERI MCMVH

PRAEFATIO Simplicii in Categorías commentarium, quod ex Iamblichi potissimum opere transcriptum esse ipse ingenue fatetur'), doctrina et diligentia insigne inter eas hui us libelli explicationes quae aetatem tulerunt facile principom obtinet locum®). Huius commentarli

codices quibus

in hac editione

adornanda

usi Archetypus

sumus omnes ex uno eodemque archetypo fluxisse e vitiis communibus cognoscitur 3 ).

in eo cxemplari nescio quo casu (folio opinör deperdito)

evenerat ut capitis de quantitate pars quaedam quadraginta pa ene huius editionis versuum

periret,

quam lacunam et in

antiquissimo eodemque

optimo codice Veneto J et in Veneto Κ spatio relicto indicatam videmus eademque rati one is qui Parisinum A descripsit postea ipse supplcndi 4

paravit ).

occasionem

itaque hos quidem

nactus sua

indicaverat,

qui

tamen A

manu damnum illud

re-

codices ab eodem exemplari mutilo (m)

ortos esse constat.

Laurentianum vero L quamquam eiusdem originis tam L

apertum

non

vestigium

eodem ilio exemplari

praebet (caret enim lacuna illa), repetamus eo aclducimur,

tamen

ut

ab

quod codicibus J et A

multo etiam similior est quam codex Κ, non in virtutibus tantum verum etiam in vitiis haud paucis a Κ alienis s ).

sumendum est igitur in eo

libro unde L descriptus est (f) idem factum esse quoti in A ante oculos habemus,

ut lacuna illa ab archetypo propagata ex integro aliquo libro

(i) expleretur.

quod vero in communi origine JLA inter se tam similes,

Marciano Κ tam illius apographo

dissimiles sunt, 1

eo cogimur libros JLA ab alio mutili

(m ) derivare, ab alio (?n a ) Marcianum

K.

praeterea

') p. 3,2 sqq. •) de huius commentarli apud Arabas memoria cf. Augustus Müller Die griechischen Philosophen ι/ι der arabischen Überlieferung llalae 1S73 p. 13 et Eduardus Sachau ΓΕ$ΕΘ..1Ι.4ΚΟΧ zum Bultmannslage Berolini 1899 p. 54 et 59 sqq. e 11 til Ieri interpvetatioue capitimi quorundam libri qui vocatur Fihrist haec Muhammedi ibu Ishâk Yerba adscribo quae quo pertineant nescio: ein Teil aber der ErUìrung des Simplikios loird einem andern beigelegt. 3 ) cf. p. 141,25 177,23 2 1 7 , 4 . 5 247,31 310,8 323,26 407,23 al. 4 ) cf. p. IX sq. ») cf. p. 290,25 302,18 307,6. 7 3 2 1 , 2 . 3 . 2 4 328,30 343,6 409,9 al.

PRAEFATIO

vi

prima manas Veneti J et Parisinus A tantam habent similitudinem ut facere non possimus quin slatuamus ex priore apographo (m 1 ) alterum exemplar (μ.) descriptum esse, unde et J ' et A originem habeat. Hand pauca vitia quibus hoc exemplar (μ) laborasse e consensu J 1 J a primae manas J et Parisini A intellegitur ab antiqua manu J% quam interdum a prima vix distinguas, ita ut interdum sola verum

praebeat

correcta sunt, multae ab eadem variae lectiones ¡idscriptae partim eaedem quae in L inveniuntur.

id inde explicandum esse existimo quod codex J

paulo post quam ex μ descriptus erat ad normam codicis m correctus et adnotatus est.

ñeque en i ra integrum exemplar (i) ñeque expletuin illud

(e) ad earn rem praesto fuisse veri simile est, quia si altero utro usus esset corrector dubitari vix potest quin lacunam illam suppleturus fuerit. quod cum non fecerit, sumendum est eum ipsum quoque mutilum exemplar ad codicem corrigendum adhibuisse.

varias autem illas lectiones sive ex

i sive ex alio excmplari integro manaverunt eadem de causa veri simile est in archetypum nostrum m receptas esse antequam damnum illud ei J J accidit.

inter recentiores vero saeculi XII vel XIII correctores (J*) is qui

lacunae illius initium de suo falso supplevit ne ipse quidein integrum exemplar prae manu habebat, alius fortasse integro, certe ab m diverso usus 1 ) non usque ad ilium locum progressus esse videtur. Ex codice Parisini A simillimo neglegentissime descriptus erat is liber unde et codices CHTYV et ipsius A maximamque partem etiam Veneti J AP JP supplementa

recentiora (A '' et J '') manarunt,

id quod ex locis infra

afferendis patebit'). Eius vero codicis unde Ambrosianus L originem ducit (e) scripturam multis locis evanidam fuisse inde intellegitur,

quod

L multis laborat

L 3 L 4 lacunis, quas correctores recentiores L 3 et L 1 suo arbitrio explere studuL J erunt.

maioris fidei sunt eae emendationes quas nota L ' significavimus, e

quibus nonnullae a prima manu (L 1 ) factae esse possunt.

ceterum ne haec

quid em prorsus libera est a falsis supplementis, quorum quaedam iam in e exstitisse videntur 3 ).

cum Ambrosiano Venetum V et Parisinum M artis-

sime coniunctos esse infra demonstrabitur 4 ). Κ

Illud apographum

unde Ii manavit, cui Florentinus G similis est,

quamquam hic illic solum veram lectionem servavit vel etiam restituit, ') ) 3) *) J

cf. imprimis p. 47,15 sqq. et 88,17 sq. cf. p. X sqq. cf. p. XIII. p. XII et XIV.

VII

PRAEFATIO

tarnen in universum

multo neglegentius factum fuisse quam illud unde

JA et L profecti sunt pleraeque huius editionis paginae clamant. Itaque qua neoessitudine gravissimi testes inter se coniuncti sint hac fere figura illustrari poterit:

Ji Ja

J2

Nostrum igitur officium erat meliorem illam prioris classis memoriam quantum fieri poterat restituere.

nam editionem principem Yenetam ad Edition-

exemplar Marciano Κ adinodum simile sed ex altero codice qui ad Am- ν brosiani L familiam pertinuisse videtur suppletum atque hic illic correctum factam esse ex adnotatione critica facile cognoscitur.

hanc nullo codice b

adhibito secutus est qui Basileensem curavit Iustus Vclsius, qui de suo nonnulla emendavit, alia i n t e r p o l a v i t P l o t i n i quidem locos a Simplicio allatos ubi lacunosi erant vel esse videbantur e Marsilii Ficini interpretatione Latina quae Florentiae 1492 prodierat Graece explere conatus est"), haec editio a plerisque adhuc inspecta et citata cum quasi vulgatae locum teneret quibus a Veneta dissentirei accurate adnotare constitueram, cuius tarnen consilii cum paenituisset in extrema parte libri graviora tantum adscripsi.

e figuris quae et in Veneta et in Basileensi editione inveniuntur

unam recepì quam a Simplicio ipso appictam esse constat (p. 430), ceteras cum in J et A pleraeque, in Iv omnes omissae et inutiles sint, non repetendas censui*).

') cf. p. 163,24 280,23 al. et p. 4,12 422,16 al. -') p. 313,1 sq. 325,25 326,li). 3 ) iniuria fortasse omisi earn quoque figuram quam J- ad p. 51,17 sqq. appinxit, quam ne quid desit infra (p. X X ) addam.

vm

Categoriarum

PRAEFATIO

Porphyrium Dexippum Ammonium Olympiodorum Philoponum Boëthium

cummentatores

Eliam Davidem paraphrasten ab Ilayduckio editum ut par erat diligenter contuli ñeque tarnen omnes similes locos ex eis adnotare meum esse putavi, sed eos tantum unde ad memoriam Simplicianam emendandam vel iudicandam aliquid lucri nasci videretur. Urb.

Scholia Urbinatia e codice qui Parisino A similis erat excerpta non sine fructu contuli, e Parisinis nihil fere haurire potui 1 ).

Aristotelica

Lemmata Aristotelica quae quidem longiora sunt in codicibus J L K ex usu Simplicii e Physicis et libris De cáelo satis noto ita proponuntur ut prima tantum et extrema verba indicentur interiecto ilio 2ως του. nihil igitur tribuendum est in hac re Parisino A qui in priore libri parte pleraque eiusmodi lemmata e Categoriarum exemplari aliquo quod codici Basileensi a Waitzio littera u notato satis simile erat explevit.

Simplicium ipsum codice iisum

esse Ambrosiano L 93 saec. X vel XI qui apud Waitzium η vocatur perquam simili ex eis quae ad singulos locos e Waitzii copiis adnotavimus apparebit. Archytea

In fragmentis Archytae personati recensendo eandem viam secutus sum quam Physicorum editor ingressus est.

itaque quodcunque dialecti

Doricae vel pseudodoricae vestigium iu codice aliquo servatum est recepì, nihil ultra correxi, speciem versicolorem quae hac ratione oritur non veritus. Haud pauca ex hoc Simplicii commentario ab Augusto Brandis iti scholiorum delectum (p. 39 sqq.) recepta esse vix est quod moneam.

Stoi-

corum veterum fragmenta ab Ioanne de Arnim collecta in plagulis corr i g e a i s inde a quinto decimo quaternione adhibere potui. Addendorum et corrigendorum quod tarn longa series adnecti debuit (p. 572), benevolos lectores excusaturos esse spero, si variis casibus accidisse resciverint ut hic liber sexto demum anno post quam typis describi coeptus erat in lucem prod ire t. Restât ut gratias agam vi ris doctissimis qui nonnullos codicum locos de quibus post Petri Corsseni measque collationes dubitatio orta erat mea causa inspexerunt Hugoni Kuehlewein Hermanno Mutschmann Ottoni Plasberg Hieronymo Vitelli nec minus I. L. Ileiberg qui de locis quibusdam ad res mathematicas spectantibus comiter me edocuit, imprimis vero Hermanno Diels praeceptori carissimo, qui mihi hane editionem curandam mandavit, Consilio nunquam defuit, tarditatem meam patienter tulit. Ser. Marpurgi Ohattorum Kal. Sept. a. MCMVII ') cf. p. XIV sqq.

C. KALBFLEISCH.

SUPPLEMENTUM I

PRAEFATIONIS

CONSPECTUS COD1CUM ET EDITIONUM

P A R I S I N U S 1942 [Omont i t p. 108] bombycinus saeculi XIII vel XIV A foliorum 278 c. 2 5 X 1 6 cm; cf. Bussei praef. ad Dexippum p. IX, ad Ammonium in Porphyr» Isag. p. XIV, ad Ammonium De interpr. p. IX et XXVI sqq. fuit Antouii Eparchi, de quo vid. Omont Catalogues des manuscrits grecs de Fontainebleau sous François I" et Henri / / ( P a r . 1889) p. IV. VI 4 . XXIV. 63. Simplicii commentarius foliis 1 9 r — 1 2 3 r continetur, inscribitur σιμπλικίοο τοΰ αοφοΰ παράφρασις εις τάς κατ/(γοριοι; αριστοτέλους. contulit Petrus Corseen, ipse relegi. quaternionis D qui est Simplicii primus quattuor folia externa (I II VI VIII) cum perissent saeculo XV suppleta sunt iolíie chartaceis A'· (19 20 25 26), quibus continentur initium usque Ap ad σκο-όν οασι p. 9,9 et verba τοΰ μόνοο p. 26,3 usque ad ΙΙορφύριος p. 34,1. insequentis quaternionis E folium I quod ipsum quoque perierat non est suppletum, per errorem ut videtur: cxtiemum enim verbum idem erat quod folii suppleti 26 πορφύοιος; desiderantur igitur verba έν τω -ρός p. 34,1 usque ad Ilopoúptoí p. 38,1. praeterea perierunt nec suppleta sunt eiusdem quaternionis E folium VIII (και διακεκριμένου p. 66,7 — ύπομιμνησχειν p. 70,24), quaternionis G folium I (ποιότης εχει p. 111,23 — où διαμένει p. 116,22), quaternionis I folium VI (αίτια γάρ p. 210,19 — και γαρ τούτο p. 215,14). scriptura non semper eandem speciem praebet, attamen omnia ab eodem librario scripta esse videntur cxceptis foliis 96 v — 1 2 3 r ; correctiones aliae a prima, aliae ab altera manu factae sunt, ι m u tu m rarissime ponitur, ν έφελκοστικόν interilum etiam ante consonantes, hoc quidem maxime in fine enuntiati, ubi interdum etiam ante vocales deest. lemmata longiora in priore parte huius libri e codice aliquo Categoriarum qui Hasileensi F. II 21 (u Waitzii) satis similis fuit pleraque suppleta esse supra diximus (p. V L I ) ; alia de hac re ad singulos locos adscripta sunt, adnotationes in margine paucae inveniuntur, quarum infra (p. XX) specimen dabitur. huius codicis archetypum eandem lacunam habuisse quam Venetos J et Κ (cf. p. 136,25 adnot.) luculenter apparet: nam inde a verbis κατά σχέσιν p. 136,25 littcrarum magnitudo magis magis-

X

SUPPI.EMENTUM PRAEF ATIONIS

que minuitur, tum verbis extremis (οΐμαι p. 137,28 — τά δε 30) etiam margo impletur, unde facile intelleges librarium primum spatium vacuum reliquisse, postea demum ex alio exemplari lacunam explevisse atque sub finem supplementi deficiente spatio in angustias adductum esse, supplementa A>' petita esse a codice qui simillimus fait codicum CTW, et hos autem et supplementorum J de quibus infra (p. XI) dicendum erit posteriorem certe partem originem habere a codice ipsi Parisino Δ simili his potissimum locis collatis apparet: p. 1,7 των oui. A p C J r ï W || p. 4,6 oi] r¡ APOTW || 10 ai om. APCLTW || 23 βεολογιχά] λογιχά APCTW || 29 περί post δέ om. APCLTW || p. 5,15 ΊΟΫΒΙ] ά-ελ»οΰαι A Ρ CTW || 20 φιλοσοφία A PC LT || 27 παρέδωχεν APCLTW || 28 άνύττειν APCTW || p. 0,1 άγραφου αυνείΐιSjioO] έγγραφου χατηχήαεως αλλ' où όιά τών άρΐΐτοτέλου; αυνειθιαμοϋ ApCTW || 19 post όέ add. TÒ χατά ApCTW || 25 xal om. APCTW || p. S,21 αλλ' αγαπάν] αλλά γαρ ΠΆΝ APCTW || 26 έχείνοι APCTW || 28 παρέχεται του συνβίτου APTW p.421, ·)·25 τοΰ πράγματος om. J p T W : lac. 4 litt. A || 26 αύτι.ϊ om. J p T W : lac. 3 litt. A || 27 έπόμενον] im ται (lac. 2 vel 3 litt.) A : επεται J P Ï W || 28 xai το τέλος πρότερόν τε είναι] pro his lac. J p : την τοΰ sequ. lac. 5 litt. A: τήν τοΰ W C

G E N U E N S I S 4 0 congregationis missionis urbanae Sancti Caroli chartaceus saeculi ut videtnr XIV foliorum 1 5 7 vel 1 6 0 c. 2 3 X 1 ( 5 cm; cf. Thomas William Allen Notes on Greek manuscripts in Italian libraries Lond. 1890 p. 34 et Alb. Ehrhard in Centraiblatt für Bibliothekswesen X p. lltí. huius initium usque ad υπομνήματι ρ. 1,16, deinde cam partem quae inde ab ενεργεία; p. 4,4 usque ad χρώματος p. 53,6 pertinet in nostrum usum descripsit Vilelmus Schmidt ßrunsvicensis morte praematura his studiis nuper ereptus. folii 4 V ultima verba sunt XAXOÙ έν RJ} p. 1 4 , 1 8 , folia 5 6 7 ab alia manu scripta incipiunt a verbis χαί δια τούτο ούδενός p. 1 7 , 2 4 : desunt igitur haud pauca. a τάχα μεν ouv p. 23,12 fol. 8R incipit nova manus atramente pallido usa, sed similis ei quae quattuor prima folia scripsit. de necessitudine quae inter hune codicem et A(A'')TW intercedit supra diximus. hie ex eis partibus quae ab altera et tertia manu scriptae sunt nonnulla addere visum est.

p. 18,21 έχτιθεμένου AC || 23 όπολελειπται AC || 26 χατά ora. AC || p. 1»,5 τό om. AC || S πολυώνυμα XAL έτερώνυμα AC || 14 τοίνυν] ουν ACM || p. 21,12 ¿'τι om. ACM || p. 22,4 xal om. ACM || 6 τοΰτο om. ACM || 8 τις] τι AC || p. 24,18 εΐψυχος om. AC || p. 2β,5 ôiaστολην APCMW || 11 εις] χατά όλα τά ApCW: χατά τά όλα τά Μ || 18 post όνομα add. μ ό ν ο ν A P C W II Ρ . 2 7 , 1 μ ή o m . A P C L W II 1 8 μ έ ν o m .

F

APCMW

chartaceus saeculi XIV foliorum 49 21,7X14,5 cm pars est codicis miscellanei patriarchae num. 79 [Papadopulos Iverameus ' Ιεροσολυμιτιχή Βιβλιο&ήχη I p. 160 sqq.], fol. 75 —123. inc. ενός. περί δε τό εν το πλήθο; (ρ. 272,6). des. ώ; αν αυτός αυ-ά συαπεραίνων (ρ. 361,9 sq.). specimen deest. G L A U R E N T I A N U S LXXXV 1 [ßandini III p. 236—247] bombycinus saeculi XIV ineuntis foliorum 762 forma maxima, de quo cf. Dielesii in Simplicii Physicorum I — I V praef. p. XII, hune commentarium habet f. 69 sqq. HIEROSOLYMITANOS

') codicis C banc partem collatam non esse scito.

CONSPECTUS

CODICL'M

XI

codici Κ similis esse cognoscitur e specimine quod Torstrik dédit, in capite de quantitate, ut idem adnotat, lacuna exstat, eadem opinor quae in J et K. inscriptio deest. p. 1,17 περί τό αυτό || 19 ώαπερ || p. 2,12 ώς om. || 14 προς τούτοις χ ai άλλο ut Κ || 15 άρχΰτα || 17 cu || 20 άρ/ϋτα || 23 φιλομαθοϋσι ut HK || 31 απ' άρ/ής âv om. ut Κ || p. 3,5 post 3v add. xal || 18 πρώτως ut Κ || 22 οπη ut Κ || p. 21,25 αμφιβολίας ουαης || p. 22,7 κοινή ut Κ II p. 37,15 ó γραμματικός] ή γραμματική || από της άρρενιχής G: από της άριενικης Κ II 17 καταλήψεως ut Κ || 18 των οιη. || ρ. 40,25 ώνόμααεν] ¿νόματι || ρ. 44,5 λέξεων xal γενικών ut Κ FI,OKENTINUS abbatiac 86 chartaceus saeculi X V I foliorum 331 Η 28,3X19,4 cm; cf. Studi italiani di filologia classica I 1893 p. 150. inscribitur είς τάς κατηγορίας 'Αριστοτέλους ^ιμπλικίου μεγάλου διδασκαλία, hune codicibus Τ et \V eorumque propinquis satis similem esse sed propriis quoque vitiis scatere in tel leges ex his lectionibus a Torstrikio suppeditatis: p . 1,7 των om. ut A P C J P P T W H του om. || 10 τε om. || 12 ύπόχαλύπτεΓν || 18 ήρχεαεν ||

p. 2,7 γαιδηλείω || 0 προσιστορών] περί Ιστοριών || 12 έχείνον || 17 ώ || 23 φιλομαβούσι || 26 αύτό II προηγουμένης || p. 8,1 άποόεί;αιμι ut ApTW || 3 παραχολουίεϊν || 6 τό ΰψηλόνουν ut APTW Y 7 τε] τι || χαταγεϊν || 10 παραλείπειν || 11 προ8εΐναι || p. 438,23 xai Ó τό ποιόν Ιχων XAÌ 6 ποσόν || 25 οϋδέ] & δέ || 28 post γένος add. είναι ut JpTW || δέ post ούτε om. ut A J P W Y 29 ante πόδας a d d . τό M A H C I A N I S 224 [Zanetti p. 117] olim Bessarionis, membranáceos J saeculi XI foliorum 200 c. 24X17 cm (accedit fol. 254 bie ). folium primum quod pertinet usque ad έπιδείξαιμι (p. 3,1) chartaceum est saeculo XV suppletum, itemque folia extrema 281—290 (p. 418,14 χ ώς usque ad JP finem) ita ut folium 280 (p. 418,14 χ ώς — p. 420,9 κατά την), quod situ deDÌgratum non satis facile legi potest, folio 281 repetitum sed tarnen ipsum quoque in codice relictnm sit. ι mutum in antiqua parte perpaucis locis exceptis diligentissime adscribitur, etiam in ζώιον Ονήισχα» ραιδίως σώιζω πηι μοναχηι similibus, in J1' omittitur. ν έφελχοστικον in JP saepe neglectnm in antiqua codicis parte etiam ante consonantes poni solet, quo in usu antiquissimum hunc testem accurate secutus sum. praeterea memorabile scribi προσ,όήχη προσ,σημαίνοντες δοσ,χΐραντίον similia. multa correcta sunt ab antiqua manu J", quae interdum a prima (J 1 ) vix digno-J a J' scitur. alia correxerunt inarms recentiores X I I vel X I I I saeculi (J"), in J* eo folio quod olim post quartum erat nonnulla quae duodecim fere lineas cditionis Basileensis complebant omissa erant a librario, quod mendum ut corrigeret, folio ilio resecto folia 5 et G inseruit, quo factum est ut sexti pars magna vacua relinqueretur, quamquam operam dedit librarius ut duo folia compleret linearum numerum minuens, litterarum amplitudinem augens. supplementorum J i' posteriorem certe partem — nam primum folium JP Laurentiano L aliquanto similius, fol. 281r ex ipso J descriptum esse videtur — posteriorem igitur partem e codice qui Parisino A similis fuit derivatane esse supra vidimus (p. X). hic ut quam similis sit codicibus Τ et W etiam magis appareat, paucos locos addemus:

p. 437,4 γαρ om. JPW || 17 αύτοϋ JpW || 21 post Ιχειν add. xal oùx Jp, xal οόχέτ' W ||

XII

SUPPLEMENTI!

PR A E F A T I O N I S

26. 27 ΰπομνησθήναι JP: ύπομνησ»ήνβι W || p. 488,4 εί γαρ JPW || 27 τι] το JpTW || 32 toü περί JPTW Κ

M a r c i a n u s 225 [Zanetti p. 118] chartaceus saeculi XIV (non XII) foliorum 467 2 6 X 1 6 cm; cf. Ammonii in Porphyrii Isagogen comm. ed. Busse p. XIII, Philoponi in Anal. pr. ed. Wallies p. XXII, Omont Inventaire des manuscrits grecs et latins donnés a Saint-Marc de Venise par le Cardinal Bessarion en 1468 (Revue des Bibliothèques 1894) p. 36 n. 390. descriptns esse videtur e codice sub iìnem male affecto et mutilo, quo factum esse puto ut librarius f. 2 0 5 r (p. 430,14sqq.) nonnulla omitteret, deinde desinerei in verba καί προστιθέμενος (p. 430,25). idem qua de causa verba ab άχυρως p. 415,7 usque ad πεφυκότος p. 417,28 omiserit nescio nisi forte propter homoeoteleuton (praecedit enim γένος), hunc quoque librum ea lacuna laborare qua verba κατά σχέσιν p. 136,25 usque ad τα δε p. 137,30 hausta sunt supra (p. IX) diximus. e codice huic potissimum simili textum editione Yeneta et Basileensi vulgatum manasse ex plerisque huius editionis paginis patet. ι mutum omittitur, ν έφελχυστικον multo rarius quam in J ponitur. de adnotatione quadam in margine adscripta cf. p. XX. contulit Petrus Corssen, pauca ipse relegi.

L

A m h r o s i a n u s E 9 9 s u p . [Martini-Bassi I p. 349 n. 306] chartaceus saeculi XIII vel XIV foliorum 188 25,5X 17,7 cm. folia paene omnia a tineis pessumdata, multa in margine nova charta partim refecta. fuit Octaviani Ferrarli, deinde Hovidii. f. l r σιμπλικίου πόνος οδτος · ίάμβλιχε δώτορ (έά)ων· ιλ(αθι) νηκηί)ϊίς (sic) αλλ' 6πό σων έπέων (cf. Prodi iu Piatonis Timaeum commentarla ed. Diehl I p. 468). είς τάς κατηγορίας αριστοτέλους από φωνής σιμπλικίου μεγάλου διδασκάλου:,-) f. 181 r σιμπλικίου μεγάλου διδασκάλου υπόμνημα εις τάς κατηγορίας τοΰ άριστοτέλους: sequitur περι χων τριών σχημάτων των συλλογισμών commentatio, de qua vid. Martini et Bassi, initio multas lacunas habet, de quarum supplements saepe falsis supra diximus (p. VI), ι mutum non scribi tur, ν έφελκυστικόν ante consonantes rarissime ponitur. adnotationum quae pleraeque a L® in margino adscriptae sunt infra (p. XIX sqq.) specimen exhibebimus.

M

P a i h s i n u s 1905 [Omont I I p. 161] chartaceus saeculi X V I foliorum 16 3 1 X 2 2 cm. inscribitur σχόλια εις τάς αριστοτελους κατηγορίας από φωνής σιμπλικίου μεγάλου διδασκάλου, desinit in verba και των όντων ρ. 69,7. servatus est quatcrnio primus et secundus, cetcri perierunt. librum corruptissimum ex eodem codice unde 1/ descriptum esse patet: plurimis enim communibus vitiis et lacunis laborant, quae lacunae in M baud raro eisdem futtilibus coniecturis atque in L expletae, interdum vero ne significatae quidem sunt, contuli ipse, sufficiet specimen:

p. 1,14 ¿ om. II 1δ έδεσίου LM || 22 χοίροι; || p. 2,4 ε-ιγεγενημένοις || 8 post xai add. U II έκεϊ om. || !» μετ' αύτόν hi xal 6 || 12 άκριβεστέρων || 17 ώ || 24 τω Αρχύτα] áp/ύ sic || p. 3,1 τι] τέ LM || p. 5,28 ίο'ντε;] oWv τε LH || τι] ¿ni LM || p. G,4 post θεωρίας add. λόγους LM || P· 7,3 σκυτοτόμοι«] σύντομοι; LM || 8 τά τοιαύτα δύναται LM || p. 11,33 τών όντων είσΐ τών] ε ist τών όντων LM || ρ. 17,16. 17 καί αδύνατον] ού γαρ αδύνατον L praeced.

CONSPECTUS ras., M H p . 3 9 , 2 oùv αλλήλων ταύτα]

CODIOUM

6έ ταΰτα των πολυωνύμων

XIII

LM || 3 2

δήλοι

χαί]

εχουιι LM || ρ . 4 8 , 1 2 πανταχού oùv βήματος] lacunam LM || J 3. 14 δτι—τ.ράς τ ε ] lac. M, de L cf. adiiot. crit. || 15 τούτο δε επειδή] lac. L et M qui praeterea omisit κατά y 1G συμβεβηχότα—τ,ν] lac. L, om. M lacuna non indicata || p . 4 6 , 2 1 εν aò-rìjv λαβών] lac. L , om. M spatio non relieto || p . 6 3 , 2 3 -sptrròv είναι] περιστήναι είς δύο L U

AMBROSIANUS E 120 inf. [Martini-Bassi I I p. 953 n. 8 5 8 ] chartaceus Ν saeculi X V foliorum 283 c. 3 1 X 2 1 cm. subscriptionem habet hanc: σιμπλικίου μεγάλου διδασκάλου υπόμνημα είς τάς δέχα κατηγορίας τοΰ άριστοτέλους:··:μιχαηλος αποστολής βυζάντιος· μετά την δλωσιν της αυτοΰ π(ατ)ρίδος πενία συζών, χαί τόδε τό βιβλίον μισ&ω έν χρήτη έξεγραψεν : W l| p . 4 , 2 1 έστι] ει'σί Τ : είσι W V

[Zanetti p. 1 1 7 ] membranaceus saeculi X V foliorum 2 2 2 c. 3 8 X 2 7 cm, oliin Bessarionis; cf. Omont Inventaire des manuscrits grecs et latins donnés a Saint-Marc de Venise par le Cardinal Bessarion en 1468 (Revue des Bibliothèques 1894) p. 36 n. 389. Simplicium sequitnr in libros De anima commentarius Philoponi ut ait Torstrik initio paulum mutatus. pauca enotavimus Petrus Corssen et ego, unde apparet hune imprimis codici L similem esse, quoeum etiam in lacunis quas quidem examinavimus consentit, magna illa lacuna de qua supra diximus (p. IX sq.) hic quoque caret ut L. MAHCIANUS 2 2 3

p . 1 , 3 χατεβάλλοντο || 12 βιβλίω O M. J p L V || 15 έδεσίου LMV || ίααβλιχίου || 1G συνηνέσαντι V: συναίνέσαντι L || 17 αυτού LV || 22 ττραγματιώδεις || p . 2 , 1 προεβάλλοντο || 2 /.ai om. JPLV II μ ε τ ' αϋτους || 3 πραγματιωδεστατας || 9 τούτο || 10 χατεβοίλλετο || 17 8 || 18 πραγμάτων y 25 ίαμβλίχου || p . 3 , 2 μέν ante γάρ LV || 3. 4 έπεγραψάμην || 6 xal post δέ a d d . LMV II 11 προσθεϊναι om. LV || 13 προτέθειχα LV || p . 4 , 1 0 EL om. || 2 2 . 2 3 έστιν—τά μέν om. L V y p . 8 3 4 , 1 0 προς το αύτό || 3 2 ¿v τοις σώμασιν || ρ. 3 8 5 , 2 πράττων || 4 πολλού || 7 περί] παρά || 8 ή ] εί || 9 αϋταρτες || 10 των om. || 16 παραλαμβανοντα W

P A R I S I N U S 2 1 8 8 [Omont II p. 2 1 2 ] chartaceus saeculi XV foliorum 2 4 3 c. 3 0 X 2 1 cm. Oribasii ad Eustathium filium synopsin sequitur f. 8 9 R Σ Ι Μ ττλιχιοοTOOφιλοσόφου είς τάς δέκα κατηγορίας τοο Αριστοτέλους, ipse inspexi. quam similis sit codicibus CT supplementisque A r J r et quae ei necessitudo cum Parisino A intercedat supra vidimus (p. X sqq.).

E X C E R P T A e Simplicii in Categorías commentario facta inveniuntur in codice Urbinati 35 et in codice Parisiuo 1972 eiusque apographo Coisliniano 157. Urb. URBINAS 35 [Stornajolo p. 4 1 sqq.] membranaceus forma quadrata maiore saeculo IX exeunte aut X ineunte in Arethae usum scriptus. de hoc cf. imprimis Adolfi Bussei praef. in Porph. p. X, in Amm. Isag. p. XXXVII, in Eliam p. XIX sqq., in Davidem p. IX. in academiae Berolinensis usum descripsit Augustus Mau. excerpta Simpliciana, quae ultra paginam 119 huius editionis non progrediuntur, e codice qui Parisino A satis similis fuit sumpta esse his locis comparatis intelleges:

p . 84,26 Ινεστιν] Ινεστι δέ A Urb. || p . 87,6 ταΐς, οι s u p r a A : ταίς Urb. || 29 είδη A Urb. H p . 88,17 μέν ουν om. .PA Urb. || p . 9 0 , 1 2 είναι add. A Urb. || 29 της ποιότητος om. A Urb. || xal ήττον A Urb. || p . 87,21 ειπερ A Urb. || 22 έμβ«ίλλοντα A Urb. || p . 104,11 τοσούτων A Urb. || 13 των γαρ σημαντικών λέξεων] των γάρ λέξεων των σημαντιχών Α Urb. || 27 6 om. Α Urb. || ρ . 1 0 5 , 1 8 χαΐ γαρ χα), έπί Α Urb.

ceterum qua ratione haec excerpta facta sint, pauca speeimina satis illustrabunt: fol. 24v (p. 89,10 sqq. huius edit.): Σιμπλίχιος τήν άπό τής αναλογίας δεϊζιν δι'ί)ποθετιχοϋ φησι χατασχευάζεσδαι συλλογισμού ούτως· εί ώς—ουσία (ut lin. 11 s q . ) · άλλά μήν

E XCERPTA

XV

ΰπόχΜται τ ο είδος τυϊ γένει ώσπερ α'ι π ρ ώ τ α ι ούσίαι τοις άλλοις π α σ ι ν · τ ο είδος άρα μάλλον τοΰ γένους ούσία.

τό òè συνημμένον, φηοί, δείχνυσιν δια τοΰ χ α ί τ η ν π ρ ώ τ η ν ούσίαν—είναι

( u t 1. 15 s q . ) · fol. 2 5 r (p. 90,16 sqq.) Σ ι μ π /

άπορεϊται π ώ ς το είδος τοΰ γένους μάλλον ούσία, itaI

φασιν δτι ού χαθόσον ouatai etat πάσχουσι τοΰτο, αλλά « α τ ά τ η ν τ η ς αισθητής ουσίας άτ:όστασιν.

δοκεϊ δέ Σιμπλιχίιρ μ η ί χ α ν ώ ς άπολελύσθαι τό άπορον, inti,

φησί, τοΰτο εύροι τ ι ς

àv καί έ φ ' ώ ν κ α τ η γ ο ρ ι ώ ν πέφυκεν τό μάλλον καί ήττον ΰποδύεσθαι, «ισπερ ¿μέλει έπι

της

ποιότητος κ α τ ά την προς τ ό μάλιστα άττόστααιν ή έπίτασις δράται χ α ί άνεσις·

γαρ

λευχόν τό τ ω μάλιστα σ υ ν ε γ γ ί ζ ο ν ε χ ε ι · ¿ μ ο ί ω ς γαρ ά μ φ ω ποιά.

μάλλον

έπεί ouòè έχει, φηοί, καθόσον ποια τό μάλλον χ α ί ή τ τ ο ν

πειράται τοίνυν αυτός έ π ι τ ε υ κ τ ι χ ώ τ ε ρ ο ν λΰειν αύτό χ α ί φησιν

ώ ς ή ούσια ούχ έπιδέχεται τό μάλλον x a ì ήττον, διότι, κ α ν — ή τ τ ο ν ( = 1. 2 5 — 3 0 , n i s i q u o d 1. 2 9 τ η ς ποιότητος e t τ ό a n t e ήττον οπ>.)·

χ α ί περί

Άφροδισέα (sic) την άτομον ούσίαν (sic) φιλοτιμούμενον

μεν τ ο ύ τ ω ν

ούτως,

αιτιάται δέ τον

τό π ρ ώ τ ω ς κινούν έν αύτη τ ι θ έ ν α ι .

διό φησι χαί χ α λ ε π ω τ έ ρ α ς γίνεσθαι τ ά ς α π ο ρ ί α ς · π ώ ς γάρ έτι τό έγγυτέρω χ τ λ . fol. 2 5 ν ( ρ . 9 2 , 7 s q q . ) Σ ι μ π λ ή κ ι ο ς (sic) δέ άκριβέστερον τούτοις έ π φ ά λ λ ω ν ο δ τ ω φησιν· έπειδή όρισμόν ούχ ήν άποδοΰναι, α λ λ ' — άποδιδοίτο ( u t 1. 7 — 1 0 ) . ούτος—κοινά ( u t 1. 1 1 — 1 3 ) .

χοινός μέν ούν,

φησιν,

εισάγει δέ χ α ί τον Ί ά μ β λ ι χ ο ν οίόμενον προηγουμένως έφ" εκάστου

γένους τό ίδιον ζητεΐν ώ ς δυνάμενον δπωσοΰν αντί τοΰ όρισμοΰ τ η ν φύσιν τοΰ-ζητουμένου παραστήσαι· έπειδή όέ, φησί, συνέβαινεν χ τ λ . fol. 27 1 ' (ρ. 105,9 s q q . ) αυμπαραληπτέον δέ χαί τ ή ν συνήθειαν—έν τ ω λ ό γ φ ( u t 1. 9 — 1 5 , Ilisi q u o d 1. 1 1 colloc. π α ρ 1 αύτοϊς τ ά χ ο ι ν ά ) · διό χαί έ π η γ ά γ ο μ ε ν · ' ά ν θ ρ ω π ο ς δέ έ ν ' Α θ ή ν α ι ς · ά ν θ ρ ω π ο ς άρα ούχ εστίν έν Μ ε γ ά ρ ο ι ς ' · Ούτις κληθείς,

χαί παρά τοΰτο χαί τό ί ν ο μ α τοΰτο ίαγεν

ί λόγος

τ ό αότό δέ χ τ λ .

PARISINUS 1972 [Omont II p. 173] bombycinus saeculi XIII forma maxima foliorum 769 et C o i S L i N i A N U S 157 [Omont III p. 145] membranaceus saeculi XIII vel XIV forma maxima foliorum 614 Parisini 1972 apographon haud inutile, quia in ilio multa nunc umore deleta sunt, multa correctionibus rasurisque deformata (cf. Bussei praef. in Porph. p. XIX et in Ammon. I sag. p. XXXVI sq.). ex eis quae e Coisliniano descripta cum Parisino 1972 contuli tria apponam specimina; addam praeterea nonnulla unde appareat fontem unde haec hausta sunt libris J L A similiorem fuisse quam alterius classis exemplaribus quale est K. in eo fonte non deerant verba ilia χατά σχεσιν — τά δέ (p. 136,25—137,30), quae in Parisino 1972 f. 66 v , in Coisliniano f. 57 r exstant Laurentiano L multo similiora quam Parisino Α. P a r i s , f. 3 3 v , Coisl. f. 2 7 r [cf. p . 3 , 3 0 . s q q . - h u i u s e d i t . ] Έ π τ α χ ώ ς αί κ α τ ά φιλοσοφίαν διαιρέσεις* άπό τοΰ συατησαμένου ώς Ιΐυθαγορικοί καί Π λ α τ ω ν ι κ ο ί · ά π ό τ η ς πατρίδος ώ ς Κ υ ρηναϊχοί οί άπό Αρίστιππου χαί Μεγαριχοί

οί από Κύχλείδου, Έ λ ε α τ ι χ ο ί

οί άπό Ξενοφάνους

χ α ί Ιίαρμενίδου* άπό τοΰ τ ό π ο υ έν ω διέτριβον ώ ς 'Ακαδημαϊκοί χαί Σ τ ω ι κ ο ί · άπό τ η ς συμβεβηκυίας ένεργείας ώ ς Περιπατητιχοί* άπό

τ η ς έν τ ω φιλοσοφείν χρισεως ώ ς ' Ε φ ε κ τ ι κ ο ί οί

άπό Πύρρωνος* άπό τοΰ τέλους 8 προτίθενται

τ η ς εαυτών

φιλοσοφίας ώ ς 'Ηδονικοί ol Ε π ι -

κούρειοι· άλλο γάρ τό τέλος ου στοχάζονται χ α ί άλλο τό είδος τ η ς έπιτηδεύσεως • ού γάρ δ ι ' ήδονής ol 'Επικούρειοι τ ή ν ήδονήν έθήριυν, άλλα διά π ό ν ω ν μάλιστα καί έγχρατείας· τελευταιον χ α ί άπό τοΰ είδους τ η ς ζ ω ή ς ώ ς οί Κυνικοί. P a r i s , f. 3Sv, Coisl. f. 29'' [cf. p . 1,9 s q q . ] έκ τ ω ν Σιμπλικίου αί εις τ ά ς κατηγορίας προσθηκαι ( r u b r o ) "Οτι 6 εύφραδής Θεμίστιος έπί τ ό σαφέστερον μόνον τήν τοΰ Αριστοτέλους λέξιν Κατηγοριών

μετέβαλε ν

& δέ Πορφύριος έν τ ψ χ α τ ά πεΰσιν καί

των

άπόχρισιν βιβλίω αύτοϋ τάς

ίιπό 'Αριστοτέλους προτεινομένας εννοίας ψιλός άποκαλύψαι ¿ σ π ο ύ δ α σ ε ν ó δέ Άφροδισιευς Ά λ έ -

S U P P L E MENT Γ M P R A E F A Ï I O N I S

XVI

ξανδρος χαί Έρμϊνος χαί Μάξιμος 6 τοΰ Αίόειίου τοΰ Ίαμβλίχοο μαΒητης ζητημάτων μετρίως έφήψαντο· 6 òè θαυμάσιος Βόη3ος βαθυτέράις (θαυμασιωτέραις Coisl.) διανοίαις χαί ίιψηλοτέραις χατεχρήσατο· 6 δέ Λούχιος χαί μετ1 αυτόν ό Νιχιίστρατος απορίας μάνας (μιίνον Coisl.) Εγραψαν προς τά λεγόμενα, φιλοτιμηαα'μενοι ένστάβεις χομίζειν προς πάντα σχεδόν τά χατά το βιβλιον είρημένα, xal ούδέ εόλαβώς άλλα χαταφοριχώς μάλλον χαΐ 07Γηρυβριαχressos bi-eviter aperire stiiduerunt sicut fecit, porphirhts in libro secundum interrogationem et responsionem. alti autem cum hijs ijuaestiones tetigei-unt moderate ut alexander afrodissens1) et herminus et quicunque tales, quorum ego pono et maximum insignis quidemz) iamblici discipulum qui maximusin expositione jn-edicamentorum in omnibus fere alejandro consonas fuit, aliqui tarnen et profundiorïbus circa ipsum meditationibus usi sunt velud mirabilis boetius. alijs autem placuit dubitationes solas circa ea que dicuntur scribere quod quidem lucine fecit et post ipsum nicostratus litcij dieta !) alfr9usséJ Par. 16600. 2 ) quidem insignis Par. 16600, correxi e Par. 14714 et 16080. 3 ) maxime Par. 16600, correxi e Par. 16080.

I N T E R P R E T A T I O RECENTIOR QVOXIAM Liber Prœdicamentorum Aristotelis, non modo est vniuersœ Philosophiœ prrefatio, quippe qui logices tractatioms initium est, & logice ante vniuersam Philosophiam merito comprehenditur, sed etiam modo quodam ile primis princijìijs agit, ceil doeebimus qiiuin libri intentionem 2»'osequémur,• complures in eodem hicubrationes, multi varijq; interpretes a'diderunt. Yei-um hi circa hiiius libri interpretationem, nò eundem explicandi, tractandiq : processimi fecerunt. Alij nanq ; celi Theniistinx Euphrades & quiñis huiusiundi alius, ipsa verba d nuta.rat apertius, exploratiusquc trai/sferre rontcnderunt. Alij vero ipsas sententias nudas diintaxnt, que ab Aristo, propon mit tir, breiiiter explicare snmiìiojiere studueriiut, vehtti Porphyrins fecit in eo libro quem conscripsit de interrogatione, τάς Κ

τής φιλοσοφίας αυτού ΑΡ, sed corr.

γνωρισθείς Κ έργάίηται Κ

15 πάντα Κ

17 ούχ, x in ras. J : ουτε ceteri

προσφωνηβείσα χαί J άπό L

1

et ceteri

άνα'γεσθαι Κ

16 προφανώς ν

17. 18 χαί προσαφηνισθεϊσα 8è J J :

18 δπερ, ώς] ώσπερ L A P

21 άλλ' άγαπαν] άλλα γαρ παν Αρ

μοι ΑΡ

23 δτι Κν

27 τείνουσαν Αρ, in marg. b : τείνουσα J L , sed fort. corr. J : 2 8 παρέχεται τοΰ συνθέτου ΑΡ

14 δρθός

συντομωτέρους L A p 20 τι OM. L

26 έχεϊνοι ΑΡ

τέμνουσαν ν :

29 &π' οψιν] ί,φ' δλον L

τέμνουσα Κ

άγει μάλλον Κν

SIMPLICII

IN

CATEGORIAS

PROOEMIUM

9

τώ σκοπώ συναναφαίνεται καί ή επιγραφή παντί δήλη καΟεστηκεν, καί πιθανόν· καΟό μέντοι σημαντική έστιν ή λέξις, χατά τά γένη 3 Γ των όντων αφορίζεται,

χαΐ ή μεν λέξις κατηγορία λέγεται ώς χατά του

πράγματος άγορευομένη, τό δε πράγμα κατηγόρημα,

της ouv κατηγορίας 30

ήτοι πράγματος όντος μετά της σημαινουσης αυτό λέξεως ή της σημαντικής 5 λέξεως, κα&όαον έστίν σημαντιχή, έχατέρως έχεται χαί των πραγμάτων ή κατηγορία,

άπειρων δε όντων των χατά μέρος χαι άχαταλήπτων, είς δέχα

γένη τά άπειρα άνήγαγεν δ'Αριστοτέλης, τάς μεν οδσίας πάσας είς μίαν συνελών την άνωτάτω οόσίαν, ης έστι χαί λέξις σημαντιχή αύτη ή ουσία συμβολον οδσα της ¿ν τοις οδσιν ουσίας, είτε υποστάσεως ούσης είτε άχρι ss 10 έπινοίας^ ύφεστώσης· ουδέν γάρ τούτο

τη κατηγορία διενήνοχεν ου γαρ

καί)ό έν υποστάσει έστί τά πράγματα δηλοΰται υπό της κατηγορίας, άλλα καΟδ επινοείται ήτοι όντα ή ώς όντα.

ομοίως δέ και των καί)' Εκαστα

ποσών έπί τό γενικώτατον ποσόν αναγομένων άλλη γίνεται κατηγορία, ή άνωτάτω

λέξις του ποσοΰ,

15 ούτως δε καί τό ποιόν,

κατά του άνωτάτω πράγματος άγορευομένη.

ετερον δέ τι γένος έστίν το πρός τι, υφ' ο πάντα

ανάγεται τά προς άλλο τί πως έχοντα, καί κατηγορία άλλη της πρός τι

Γ

λέξεως, ύφ' ήν το διπλάσιον τό ήμισυ, δούλος δεσπότης, πατήρ υίος χα'ι 41 τά τοιαΰτα.

τό δέ καθήσδαι και έστάναι καί κατακεϊσϋαι άλλο γένος ποιεί

το κεΐσΟαι.

το δέ ήμφιέσθαι χαί ώπλίσθαι υπό το εχειν ανάγεται, το δέ

20 έν Λυκείψ καί

υφ' Εν γένος το που.

καί τό ποτέ γένος

έστίν άλλο περιέχον

έν 'Ακαδημία

τά τοΰ χρόνου είδη καί μέρη.

το δέ τέμνειν καί

καίειν είς τό ποιειν,

ωσπερ τό τέμνεσδαι καί καίεσθαι είς τό πάσχειν.

προστίθησιν δέ χαι τά τοΰ Βοήθου ó Πορφυρές πολλής άγχινοίας γέμοντα « και είς τό αυτό τείνοντα τοις είρημένοις.

λέγει γάρ καί εκείνος, ότι κατά

25 μέν το όνομα και τό ρήμα ή διαίρεσις είς τά του λόγου γίνεται στοιχεία, κατά δέ τάς κατηγορίας ή διαίρεσις γίνεται, χαθό σχέσιν εχουσιν αί λέξεις προς τά όντα, σημαντικα! τούτων ουσαι. μέν τη λέξει τών

ευρίσκονται, των

όντων δηλοΰσιν,

" δ ι ό , φησίν, οί σύνδεσμοι έν

δέ κατηγοριών έκπίπτουσιν·

ουτε οόσίαν

οΰτε ποών

ουδέν γάρ

ουτε άλλο τι τοιούτον".

30 δήλον οδν έχ τών είρημένων, 2τι ουτε περί φωνών ψιλών ουτε περί αυτών 60 τών όντων ή όντα έστίν ουτε περί τών νοημάτων μόνων οί άνδρες ούτοι τον σχοπον αφορίζονται, άλλά περί φωνών μέν απλών καί λέξεων, διότι λογικής έστι πραγματείας προοίμιον, κάδο δέ σημαντικα! τών όντων είσί τών πρώτων και απλών, αλλ' ου καθο παρασχηματίζονται ή συσχηματί35 ζονται ή πάθη τοιάδε άναδέχονται και ιδέας έχου|σι τοιάσδε, απερ ή περί 3 7 Δ

5 Ιχατέρως J e corr., L A : έχατέρων Κ ν

xal τών λέξιων xal τών πραγμάτων ν

6 άπεριλήπτων ν 8 αυντελών Α αδτη Αν 9 της in ras. L : τοις A 11 tisi Κ 13 tò supra J " αγομένων L 14 άνωτάτω (posi τοΰ) L A v : άνωτάτου J K ά']|γορευομένη J : άπαγορευομένη L 15 έφ' L 17 val (ante τά) supra L 1 13 éatávat xaì χαθηαθαι xal άναχιΐαθαι Α ποιεί γένος Αν 20 λυχίω Κ xal OÍD. Κ άχαδημίω L 21 xal (post τέμνειν) om. L 22 xal (post τέμνεσ9αι) om. A 26 γίνεται ή διοίρεσις Κ 3 0 δτι supra Κ ' 31 νοημάτων] βημάτων Κ μόνων J v : μόνον L K A , sed corr. A 33. 34 Φημαντιχαΐ e tal τών όντων πρώτων L

12

5

10

15

20

25

30

SIMPLICII IN CATEGORIAS PROOEMIUM των λέξεων ώ ; λέξεων επίσκεψις πολυπραγμονεΐ. δήλον δέ ότι, si περί 3» των λέξεων, καΟό σημαίνουσιν, άνάγκη χαί τά πράγματα συνηρτήσ&αι τά σημαινόμενα και τά νοήματα τά χατά τάς σημασίας γινόμενα, διδ χαι τι σημαίνει έχάστη λέξις άναδιδάσκει και τά πράγματα καδ' έχάστην κατηγορίαν διορίζεται και τη διαιρέσει τη αύτη χρηται και ένταϋόα, όπου περί s των σημαντικών λέξεων έστιν προηγουμένως δ σκοπός, χαί έν τη Μετά τά φυσικά, όπου περί των όντων ή όντα διδάσκει* παραπλησιως δέ και έν τοις λογικοΐς, οίον έν τοις Τοπιχοΐς, και έν τοις Νιχομαχείοις ήθικοΐς και έν ταΐς άλλαις πραγματείαις τη είς τά δέκα ταύτη χρηται διαιρέσει των πρώτων γενών, ώς πανταχού μέν της αδτής ούσης διαιρέσεως, αλλ' ένταΰΟα μεν οίκείως τη λογική πραγματεία κατά τάς σημαντικάς λέξεις λαμβανομένης, άλλαχοΰ δέ οίχειως τη περί τών όντων θεωρία χατά την ίο τών όντων ύπόστασιν, οΰτε τών σημαντικών λέξεων πάντη κεχωρισμένων της τών όντων φύσεως οΰτε τών όντων άπηρτημένων τών σημαίνειν αυτά πεφυχότων ¿νομάτων, αλλ' οδδέ τών νοημάτων έξω της άμφοΐν όντων φύσεως· εν γαρ όντα πρότερον τά τρία ταύτα διεχρίθησαν ύστερον, ó μέν γαρ νους αύτά τά πράγματα ων χαί αότή ή νόησις ταδτόν έχει τά τε όντα και τά τών όντων νοήματα διά την άδιάκριτον Ινωσιν, και φωνής έχει ουδέν χρεία· ψυχή δέ προς μέν νουν ¿στραμμένη τά αότά δευτέρως ΐδ ε χ ε ι , ότε χαί γεννητικούς, άλλ' oò γνωστικού; μόνον εχει τους έν αύτη λόγους, απόστασα δέ έκεΐΟεν και τους έν αύτη λόγους τών όντων χωρίσασα χαί διά τούτο εικόνας αυτούς αντί τών πρωτοτύπων ποιήσασα διέστησεν από τών πραγμάτων την νόησιν, χαί τοσούτψ μάλλον, οσω και τής προς· τόν νοΰν ομοιότητας άπέστη, χαί λοιπόν αγαπά σύμφωνα τοις πράγμασιν προβάλλεσϋαι τά νοήματα, πεσοΰσα δε είς γένεσιν και λήθης άναπλησθεΐσα έδεήΰη μέν όψεως, έδεήϋη δέ ακοής προς άνάμνησιν· δεΐται γάρ τοΰ ήδη Ε τε&εαμένου την άλήθειαν διά φωνής από τής έννοιας προφερομένης κινοΰντος 21 χαί την έν αύτη τέως άπεψυγμένην εννοιαν· χαί ούτως ή τής φωνής έγένετο χρεία προσεχώς μέν τοις νοήμασιν έξομοιούσΟαι σπευδούσης, δι' εκείνων δέ και τοις πράγμασιν έφαρμοττούσης και συμφυομένης προς αυτά, ίνα μή μάτην αί φωναί λέγοιντο ώσπερ ή βλίτυρι, αλλά κινοΐεν έν τψ άχούοντι τάς όμοιας ταΐς κινητικαΐς νοήσεσιν. από γάρ νοήσεων προϊοΰσαι

1 ότι om. L ει JA: ή LKv 2 καβό ex καθώς corr. J» συνηρτήσθαι JKA'v : συντηρεΐαθαι L, AJ in m arg. 3 γενόμενα ν 6 προηγούμενο; Α 6. 7 Μετά τά φυο.] velut Δ 7 ρ. 1017*24, sed cf. Bonitzii Ind. p. 378»50sqq. 7 post δντα έοτΐ add. ν, είσί LA2 òè oíd. LA 8 Τοπικοί«] A 9 p. 103b22 sq. Νι*ομ™ ήθ.] Α 4 ρ. 1096» 24 sqq. 9 αλλαις πραγμ.] cf. Bonitz. 1. λ τά om. Κν ταύτα χέχρηται L 10 πρώτων JKA'v: πρώτων δέκα L: ϊ πρώτων Α12 post òè τί add. Κ οίχειω;] |||||ω; Κ 16 ύστερον διεχρίθησαν Α 17 ών J : ών LKAv τό ante ταίιτόν add. Α 18 ενωσις Κ 19 έκεΐ ουδέν JK: oòòèv ¿κει LAv 20 γενητιχους JA άλλ' où] χαί L 23 τοσούτον ν 2ό είς τήν γένεσιν Ι, 26 μέν—έδεήί/) δέ om. L 27 την άλήθειαν JLA: τής αληθείας Κν προσφερομένης LKv 28 άπεψυγμένην τέως Α 31 ή] ό Κ βλίτυρι ν, e βλήτιρι corr. Α: βλήτυρι JLK έν om Lv 32 γρ όμοια; in mg. J»: έννοιας J in lin. et ceteri omnes

SIMPLICII IN CATEGORIAS PROOEMIÜM

13

νοήσει; καί αδταί κινοΰσι προσεχώς και συνάπτουσι τάς -του μανθάνοντος 3» ταίς του διδάσκοντος, κινηθεϊσαι

μεσότητες άμφοίν γινόμενοι.

έφαρμόττουσι

al

δε νοήσει? οίκείψς 25

τοις πράγμασιν, χαί ούτως γίνεται ή των όντων

γνώσις και ó αυτοφυής ερως της ψυχής άποπίμπλαται.

και εστίν ή φωνή

5 κέρας της ψυχικής ενεργείας, των δε περάτων έστίν το έπιστρέφειν εις τάς αρχάς·

διό καί ή φωνή τάς άποστάσας από νου καί των όντων

καί διαχριθείσας

αλλήλων

συναρμόζειν ποιεί καί

συνάγει

τε

ε?ς όμόνοιαν

καί

τοις

ψυχάς

πράγμασιν

πρός νουν αναπέμπει καί παρασκευάζει μ ή μόνον 3ο

άφωνους έθέλειν ε ΐ ν α ι , αλλά μηδέ εννοίας των πραγμάτων 10 ούτως οδν τα ήνωμένως έν τ ω νω προειλημμένα έμέρισεν μέντοι του φυλάζαι καί έν τ η

έτέρας ε χ ε ι ν . ή ψυχή,

διαιρέσει την αλληλουχίαν.

μετά

εστίν ουν έκ

των είρημένων δήλον, οτι έστίν μεν ó σκοπός οικείος τ η λογική πραγματεία περί των απλών

καί πρώτων και γενικών φωνών, κάδο σημαντικαί

τών

όντων είσίν, συνδιδάσκεται δέ πάντως και τά σημαινόμενα υπ' αδτών πρά15 γματα καί τά νοήματα, καθό σημαίνεται τά πράγματα υπό τών φωνών, ταύτα καί

τοις Άλεςάνδροις και Έ ρ μ ί ν ω και Β ο ή θ ω

καί s»

και Πορφυρίω δοκεΐ

χαί ó θείος Ί ά μ β λ ι χ ο ς έπιψηφίζει και Συριανός σαφηνίζει καί οί ημέτεροι διδάσκαλοι αποδέχονται,

άλλ' έπεί δέδεικται περι φωνών ó σκοπός,

τών

δε φωνών αί μέν είσιν άπλαΐ, αι δέ σύνθετοι, περί τών απλών έστι φωνών 20 τών πρώτων

καί τά πρώτα καί γενικώτατα

μέσων τών απλών καί πρώτων νοημάτων, ήγαγον οί Πυθαγόρειοι,

ως 'Αρχύτας, φ

τών

όντων σημαινουσών

διά

τά δέ άπλα είς δεκάδα συνκαί Πλάτων συγγέγονεν, ώς έν

τ; δε τοίχους άνευ θεμελίων ουχ οίον τε ΐδρΰσθαι, αλλ' ουδέ τούτους χαταβληθήναι προ τοΰ την | γήν δρυχθήναι, χαί ενταύθα χατέληξεν, δθεν ή πραξις 4 r Α άρξαμένη πρώτον μέν ¿ρύττει την γήν, είτα τους θεμελίους καταβάλλεται χαί τούτοις έποιχοδομεΐ τους τοίχους χαί τελευταίαν την ¿ροφήν έπιτίθησιν. χάνταΰθα τοίνυν μοι το δμοιον παραφύλαττε· ώς γαρ της οικίας δεόμεθα χωλυούσης την απ' ανέμων χαί ομβρων χαί χαύματος γινομένην φθοράν, ούτω χαί της αποδείξεως δεόμεθα χωλυούσης τήν τε από τοΰ ψεύδους έν s τ-j θεωρία χαί τήν από τοΰ χαχοΰ έν τή πράξει κυρίως áv χαλουμένην φθοράν. χαί γαρ ώσπερ έπί της θεωρίας αντίκειται τω άληθεΐ τό ψευδός, οδτω χαί έν τή πρακτική φιλοσοφία αντίκειται τ φ άγαθω τό χαχόν, χαί δεόμεθα τίνος. όργάνου τοΰ διαχρίνοντος αυτά, ινα μή τοις ψεύδεσιν αντί τών αληθών χαί τοις χαχοΐς αντί τών αγαθών περιπίπτωμεν. τοΰτο δέ έστιν ή άπόδειξις, το κριτήριον έχάστου τό μή συγχωρούν διά τι άμυδρον ίσως ίχνος τοΰ αληθούς ή τοΰ άγαθοΰ άπατάν, αλλά γυμνοΰν πάντα χαί ίο βασανίζον. ώσπερ οδν τήν οίχίαν δπως 3ν γένοιτο σχοποΰντες έπί τήν δρυξιν της γης χαταλήγομεν, ούτως χαί της άποδείξεως τήν γένεσιν σχοποΰντες, έπειδή ή άπόδειξις λέγει, τί τίνι υπάρχει χαί τί τίνι ουχ υπάρχει, ουχ άπλώς, άλλα χαί τήν αίτίαν προστιθεΐσα, διά τί υπάρχει ή ούχ υπάρχει, δήλον δτι οδχ Ιστιν απλούς λόγος, αλλά συλλογή πλειόνων τοΰ τε υπάρχοντος χαί φ υπάρχει χαί της αίτιας εις δύο τουλάχιστον προτάσεις συναγομένων. 15 δ γαρ δειχνυς δτι ή ψυχή αθάνατος διά μέσου τοΰ αυτοκινήτου λέγει ούτως· ή ψυχή αυτοκίνητος, το αότοχίνητον α θάνατον· χαί ούτως έπάγει τό συμπέρασμα, δτι ή ψυχή αθάνατος, συλλογισμός ουν αποδεικτικός έστιν ή άπόδειξις. πώς δε ¿ν μάθοιμεν τον άποδειχτιχον συλλογισμών μή τον

1 έφεξης] έξης Κ 3 άρτιοπέριττον Αν η J L A : χαί τί Κν 4 άπό om. Κν φανερόν] δήλον Α 7 οίχείας Α 8 post έστιν ή add. ν 9 χαυμάτων Α άρξαμένη, η ex ο; ut vid. corr. A, sed vereor ne Simpl. ipse neglegentius dixerit (cf. θεωρών), nisi forte scribendum άρξάμενο'ς (τι;) 11 Ιΐρύσααδαι A 13 μέν om. A ¿ρύττειν A 14 τούτοις ΚΑ (οις in ras. A) ν: τούτους J L τοίις τοίχους, ους et ους in ras. A 16 γενομένην A 18 αν om. A 19 έπί om. L 21 τοΰ om. L ψεύδεσιν LA ν (cf. 1. 19): ψευδέσιν JK 23 ή supra L 1 τι Α : τί J 1 : τό J* LKv 25 της οίχίας L 26 χαταλήγομεν, ήγο in ras. J : χαταλήγωμεν ν 27 ante ή χαί interposuit A 3 -/at — υπάρχει om. in mg. suppl. J* (α'ρχει nunc resectum) 28 ούχ ύπαρχων A 30 ώ KAv: ώ ex ώς corr. J : ώς L cl; om. A προτάσεις τουλάχιστον ν συναγομένης Κν 32 αότοχίνητον (post τοιούτω κατηγορεϊν το άπηγορειν, όπερ έστίν το «πολογεϊσίίαι. αλλ' ó μεν Πορφύριος άπλοϊκώτερον έξηγούμενος το αγοοευειν φησι τά πράγματα κατά τι σημαινόμενον κατηγορεϊν λέγεσ&αι και ολως το λέξιν σ/;μαντικήν κατά πράγματος λέγειν, " ώ σ τ ε , φησίν, πάσα απλή λέξις σημαντική, όταν κα9' ου σημαίνεται πράγματος άγορευδ-jï τε και λεχ&η, λέγεται κατηγορία", ουτωσί καί τοις ρήμασιν λέγων, καίτοι τούτω γε τω Ε λόγω και ή Σωκράτης καί ή των μερικών εκαστον σημαίνουσα απλή λέςις 20 κατηγορία αν ρηθείη, και ούτως ου περί των γενικωτάτων, αλλά περί απλών λέξεων ε στα ι ó λόγος, άμεινον ουν oí άλλοι Κατηγορίας έπιγεγράφί>αι φασίν δια το περί των γενικωτάτων εϊναι, απερ άεί κατηγορεΐσθαι πέφυκεν. του γάρ άποφαντικοΰ λόγου, έν ω το αληθές συνίσταται και το ψευδός, το μέν τί έστιν όποχείμενον, περί ου δ λόγος, το δε περί έκείνου λεγόμενον, δπερ κατηγορουμενον ως κατά του υποκειμένου λεγόμενον καλείται· οΐον 'Σωκράτης 26 άνθρωπος έστιν'· υπόκειται μέν δ Σωκράτης, κατηγορείται δέ ó άνθρωπος, καί υπόκειται μεν το μερικώτερον, κατηγορείται δέ το καθολικώτερον, και αδύνατον επί των κυρίως κατηγορουμένων άντιστρέψαι · ου γάρ δυνατόν ειπείν δτι δ άνθρωπος Σωκράτης έστιν ουδέ ότι το ζψον άνθρωπος, εστίν δέ τά μεν μόνως κατηγορούμενα, ως και έν τη Πορφυρίου Εισαγωγή εΓρηται, τά γενικώτατα γένη, τά δέ μόνως υποκείμενα, τά άτομα, καί γαρ έκείνων μέν τά άλλα μετέχει, διό και λέγεται κατά των μετεχόντων · έκεΐνα δέ 30 άλλων ου μετέχει, διό ουδέν ι έκεΐνα προς κατηγορίαν υπόκειται· τά δε άτομα μετέχει μέν των υπέρ αυτά καί δια τοΰτο υπόκειται αυτοΐς, ύπ' ουδενος δέ ως όλικώτερα μετέχεται και δια τοΰτο οόδενός κατηγορείται. εί τοίνυν περί των άνωτάτω γενών έστιν δ του βιβλίου σκοπός, είκότως έπιγέγραπται Κατηγορίαι. καί γάρ και 'Αρχύτας τον αυτόν έχων σκοποί» το βιβλίον Περί των καθόλου λόγων έπέγραψεν, τών καθόλου κατήγορου- 35 μένων άεί τών υφ' εαυτά, ουδέποτε δέ υποκειμένων, εί δέ ξενίζει το ονομα παρά την συνήθειαν κείμενον, ουδέν θαυμαστόν· ελλειπόντων γάρ τών ονομάτων ως προς τά πράγματα οί φιλόσοφοι ου μόνον γινώσκειν τά πράγματα βουλόμενοι τά τοις άλλοις αγνοούμενα, αλλά καί έκφαίνειν τοις βουλομένοις μαθεϊν, ποτέ μέν όνοματοποιεΐν αναγκάζονται, ώς αυτός

2 αντίκειται, ται supra J» φασι Κ

3 Πορφύριος] ρ. 56,7 sqq. δ ante λέξιν λέγειν add. Α ν' 6 καθ' ou σημαίνηται J L : κ α θ ' οδ αημαι Δ : καθ' où σημαίνη Κ : καθ' ούπερ

V σ / V: καθ ού~ερ σημαίνει b : xaiF ου σημαινόμενου cod. M Porph. : κατά του σημαινομένου eil. princ. Porpli. 7 οίιτωσΐ J : οδτως LK: ούτω· Αν τοις] της ν 8 λίξις άπλη Α 9 ante άπλών add. τών Αν 10 έ-ιγράφθαι Κ : έπιγράφεσθαι Α 11 à ù om. LA 13 τί eras. L : om. A 14 του om. Κ 15 μέν γάρ 6 A alt. 6 supra J» 16. 17 καί αδύνατον] ού γαρ δυνατόν post rasuram 5 litt. L 18 8τι 6] είτι, ει ut vid. ex o mut. L έστίν om. L 19 καί om. A llop'f. Είσαγ.] cf. p. 4,25. 7,12 Busse 21 -/.ατά, κ in ras. J 22 υπόκεινται A 24 όλικώτερον ν: compendio ancipiti Κ 25 ανωτάτων ν : comp. anc. A 27 το supra J»: om. Kv τών καθόλου (post έπέγραψεν) om. A

Comment. Arisi. VIII. Siuipl. in Cat.

2

18

SIMPLICII IN CATEGORIAS PROOEMIÜM

Αριστοτέλης το της έντελεχείας όνομα ποιήσας, εστίν δέ δτε τοις έ - ' άλλων 4 ' κειμένοις έπ' άλλων κατεχρήσαντο οίκείως μεταφέροντες, ώσπερ νυν τ φ Ζ της κατηγορίας. Κατηγορίαι δέ έπιγέγραπται και ου Περί κατηγοριών δια w το σύνηθες είναι πολλάκις το ονομα περί οδ ó λόγος έπ' ευθείας πτώσεως ί> προγράφειν τοΰ συγγράμματος· ούτως ó περί Θεμιστοκλέους λόγος Θεμιστοκλής έπιγέγραπται και ó περί πολιτείας Πολιτεία. "Οτι δε γνήσιον τοΰ φιλοσόφου το βιβλίον, μάλιστα μεν ή των εννοιών πυκνότης και το συνεστραμμένον της φράσεως δηλοί κατά την νοεράν τοΰ 'Αριστοτέλους προϊόντα δύναμιν. καί αυτός δέ μέμνηται τοΰ βιβλίου έν 4¡> 10 άλλοις, δέκα κατηγορίας αυτό καλών, ινα μηδέ υπονοήσωμεν τοΰ Άρχυτείου μνημονεύειν αυτόν αλλ ην έπιγραφήν έχοντος· ή ουν καί έκεΐνα νοθευειν χρή τά συγγράμματα, έν οίς μέμνηται τούτου, ή μηδέ τούτο άθετειν. αλλά καί οί σπουδαιότατοι των έταίρων αδτοΰ ώς γνήσιον απεδεξαντο το βιβλίον. προς δέ τούτοις μη τούτου προγραφέντος τω Άριστοτέλει του βιβλίου άναρχος 15 άν ήν καί. ακέφαλος καί πάσα μέν ή 'Αριστοτέλους φιλοσοφία, έξαιρέτως δέ ή λογική πραγματεία, ιστορεί δέ ó "Αδραστος έν τω Περί της τάξεως 60 των 'Αριστοτέλους συγγραμμάτων, δτι φέρεται καί άλλο των κατηγοριών βιβλίον ώς 'Αριστοτέλους καί αυτό ον βραχύ καί σόντομον κατά την λέξιν καί διαιρέσεσιν ¿λίγαις διαφερόμενον, αρχήν δέ εχον " Τ ώ ν όντων το μέν 20 έστιν"· πλήθος δέ στίχων έκατέρου το αδτό αναγράφει, ωστε το βραχύ κατά την λέξιν εΓπεν ώς συντόμως έκαστου τών έπιχειρημάτων | έκτιθεμένων. 5Γ Α Λοιπόν δέ τό περί της ε?ς τά κεφάλαια διαιρέσεως τοΰ βιβλίου λέγειν υπολείπεται, α τίνες μή έπιστήσαντες δπως τε κατ' άρθρα διηρηνται και δπως την τε προς τον δλον σκοπόν χρείαν άποπληροΰσι καλώς καί τήν 25 προς άλληλα συνέχειαν διασφζουσιν, στοιβηδόν κείσθαι νομίζουσιν τά κεφάλαια κατά τον ύπομνηματικον τρόπον, καί δή και άντιλέγουσιν αότω τίνες άθετοΰντες τήν διαίρεσιν, οί μέν ώς πλεονάζουσαν μάτην, οί δέ ώς πολλά 5 παρεΐσαν ώσπερ Κορνοΰτος καί 'Αθηνόδωρος, οιτινες περί λέξεων οίόμενοι τον σκοπόν είναι καθο λέξεις είσίν, πολλάς λέξεις προβάλλοντες τάς μέν κυρίας, 30 τάς δέ τροπικός, έλέγχειν οιονται τήν διαίρεσιν, ώς ου πάσας τάς λέξεις 1 ένδελςχεία; Κ άνομα ποιήσας J L K A : ¿νοματοποιήσας ν 2 ο Ι χ ε ί ω ς μεταφέροντες in marg. suppl. J» 2 τώι J L : το Κ Αν 5 γράμματος ν 6 πολιτείας] πολίτου Κ 7 μέν xal ή Κ 8 πυκνότης suppl. L 4 8. 9 τοΰ τ Αριστοτέλους νοεράν Α 9 προϊον Κ : προϊόντος ν 9. 10 έν άλλοις] ubinam? cf. Bonitzii Ind. p. 102a 19 ί ο μηδέ J K A : μή ν, idem suppl. L 4 11 αυτόν, supra ών L 1 ή] εί L έκεΐνα supra L 1 12 τούτου μέμνηται A τούτο] τούτου L 13 σπουδαιότεροι ν έτέρων A 1 , corr. A'J απέδειξαν L 1 ex 3 άπεδέξαντο ut vid. mut. 14 προγραφέντος ex προγράφοντο; corr. J 15 3v supra J 1 16 6 om. LA 18 δν χαί αύτό A 19 ¿ λ ( γ ο ν , ον in ras. L εχων A 20 ατί/ον b 21 έκαστου J e corr., L A : έκάστον J ante corr.: εκαστον Κ ν έκτιθεμένων J L K : έχτιβεμένου Α : έκτιθέμενον ν : cf. in 1. De cáelo p. 2,1 G sqq. II. 23 υπολέλειπται Α ä in δ mut. L 26 κατά om. A xal (post δή) J A : om. LKv post άντιλέγουσιν καί add. Α αύτώι in marg. suppl. J« τινές αύτώ Κ 28 παριεισαν y ώσπερ J L A : ώς Κν κορνοϋντος (sic) Κ : κουρνοΰτος ν 29 προβάλλονται ν (non b) 30 τάς (post πάσας) om. ν

SIMPLÏCII IN CATEGORIAS PROOEMIÜM

5

10

15

20

25

30

19

περιλαβοΰσαν · οι και διαίρεσιν των ¿νομάτων οίονται ποιεΐσθαι εις ομώνυμα 5Γ καί συνώνυμα και παρώνυμα καί είναι το βιβλίον παντοδαπών θεωρημάτων σωρεία ν υπολαμβάνουσιν λογικών τε καί φυσικών και ηθικών καί θεολογικών· 10 εΐναι γαρ τα μέν περί ομωνύμων καί συνωνύμων καί παρωνύμων σκέμματα λογικά, ετι δέ χαί το περί των άντικειαένων, τά δέ περί κινήσεως φυσικά, ηθικά δε τά περί αρετής καί κακίας, ωσπερ θεολογικά τά περί των δέκα γενών φιλοσοφήματα. τό δέ αληθές ουχ ουτω; έχει* ουτε γάρ διαίρεσιν ποιείται τών ¿νομάτων ου γάρ äv τά έτερώνυμα καί πολυώνυμα παρήκεν. αλλ' εστίν, ώς είς μεγάλα μέρη διελεΐν, τρίμερες το βιβλίον. καί έν μέν τω πρώτιρ διαρθροΐ τινα πρός τάς κατηγορίας έσόμενα χρήσιμα, τί έστιν 15 όμοΟνυμον, τί συνώνυμον, τί παρώνυμον καί γάρ εμελλεν έρεϊν δτι τά μέν έν ύποκειμένιρ όμωνύμως κατηγορείται, τά δέ καθ' υποκείμενου συνωνυμως, καί δτι παρωνύμως από της ποιότητος λέγεται τά ποιά καί από της ποσότητος τά ποσά· fva τοίνυν μη διακόπτηται ή συνέχεια της διδασκαλίας περί τούτων αυτοΰ μεταςυ διδάσκοντος ή ανερμήνευτα μένοντα τόν δλον λόγον ασαφή ποιη, είκότως αότών προυλαβεν τήν διάρθρωσιν. το 'δέ δεύτερον κεφάλαιον περί αδτών τών δέκα γενών διεξέρχεται. το δέ τρίτον περί ίο τίνων καί αυτό διαλέγεται, ών έν τοις περί τών κατηγοριών έμνήσθη λόγοις, καί τούτων τήν ακριβεστέραν εννοιαν παραδίδωσιν, τί το αμα λέγων, έπειδή Γ τά πρός τι αμα ειπεν ύφεστάναι, καί ποσαχώς λέγεται το πρότερον, Γνα μη νυν μέν αυτοΰ τηνδε τήν οόσίαν προτέραν λέγοντος, άλλοτε δέ άλλην, αντιφάσκειν αυτόν προς εαυτόν υπονοήσωμεν, αλλ' είδείημεν κατά ποίον μέν έκείνη του προτέρου σημαινόμενον ειρηται πρώτη, κατά ποΐον δέ αυτη. καί περί κινήσεως δέ λέγει μνησθείς αυτής έν τω ποιεΐν καί πάσχειν, καί τά αντικείμενα διαιρείται μνημονεύσας καί τούτων εν τε τοις πρός τι καί τισι 2» τών ποιών, τί ούν μή καί ταΰτα προυταξεν του περί τών κατηγοριών λόγου ή διά τί μή κάκεϊνα μετά τάς κατηγορίας έπήγαγεν άπορήσας ó Πορφύριος λύει καλώς τήν απορίαν* δτι εκείνα μέν άγνωστα παντελώς ήν από της συνήθειας, τούτων δέ έννοιας μέν εχομέν τινας, ου μήν ακριβή διάκρισιν ουδέ αυτών· μή βουλόμενος ουν επί πολί) τον περί αότών τών

1 ¡ιεριβαλοϋααν Α : περιλαμβάνουααν ν οϊ in . ras. J : f¡ Κ 2 καί συνώνυμα καί παρώνυμα in rnarg. suppl. J 2 , xal alt. resectqm 5 τό om. Α τά δέ περί itérât L G il; Κ 7 nolui ουδέ 8 πολυώνυμα -/.ai έτερώνυμα A 10 τινά JL: τίνα KAv 11 Ιμελλεν έρεϊν] cf. 5 p. 2 a 19 sqq. 12 τά] τό JK 13 ότι παρωνΰμως—τά ποια 8 ρ. 10»28, cetera non dicit Arist., sed cf. 7 p. 6>> 13 άπό alt. η ex υπό corr. L 14 διακόπτεται J» 15 ολον supra J»: om. Κ 16 ποιή ν: ποιεί LK: ποιεΐ|| J : ποιεΐν Α 17 διεξέρχεται supra J» 18 τίνων—διαλέγεται] lac. 13 litt. L τών om. ν 19 παραδίδωσι in mg. L': δίδωσι A λέγον ? 20 εΙπεν] 7 p. 7 b 15 είπεν αμα Κ έφεοτα'ναι Κ 21 μέν supra Κ 1 προτέραν] πρότερον ν λέγοντος L: λέγοντες ceteri, sed ες in ras. J. cf. ßonitz. Ind. p. G53»58 22 προς έαυτόν om. L ί>πονοήσομεν L sequ. lac. 4 litt. μέν om. Kv 24 μνηίθείς αΰτης] seil, δυνάμει μνησθεϊβα Α 25 μνημονεΰβας] 7 p. Gb 15; 8 p. 10Μ2 28 Πορφΰριος] sc. in commentario ad Gedalium misso παντελώς άγνωστα ν 30 οΐιδέ om. A 2*

20

SIMPLICII IN CATEGORIAS PROOEMIUM κατηγοριών άναβα'λλεσθαι λόγον ύπερέ&ετο ταύτα είς ύστερον, ουτε πρόδιδα- .V Sat

αυτά αναγκασθείς

δια

τήν όποιανοΰν πρού'πάρχουσαν αυτών

εννοιαν 30

ουτε α τ ε χ ν ή την περί αυτών γνώσιν καταλείπεσΟαι τό> ακροατή σ υ γ χ ω ρ ώ ν · ε? γαρ ν.ο\ χρώμεί)ά τίσιν από της συνήθειας δνόμασιν, αλλ' où γινώσκοντες 5 αυτών τάς φύσεις ακριβώς, ταΰτα

μεν

εις ας οί όνοματοί)έται βλέποντες τε&είκασιν.

ουν είρήσ&οι περί της του βιβλίου διαιρέσεως εις

τά οικεία

κεφα'λαια. Εί δε και υπό ποίον μέρος της 'Αριστοτέλους φιλοσοφίας π ο θ ε ί τις μαθεΐν, δηλον δτι υπό το όργανικόν.

της γαρ λογικής πραγματείας δέδεικται 3.'.

10 το πρώτον επέχουσα μέρος ή περί τών άπλών φωνών διδασκαλία, ή δε λογική πάσα το όργανικόν έστι μέρος της φιλοσοφίας, ώσπεο οί κανόνες, ώσπερ at στάΟμαι τών τεκτόνων τε και οικοδόμων. | 1 ταύτα] τούτον Κ ές ΚΑν σχοντες J G ουν OÍD. A έστί 9 ό'έόειχται] ρ. 10,10 sqq.

3 καταλιπέσθαι Αν: om. Κ 4 γιγνώ8 post φιλοσοφίας ανάγεται add. A, at subauditur 11 αέρος έστί Ι, ώοττερ] τέ και ν

p. 1»1

' Ο μ ώ ν υ μ α λ έ γ ε τ α ι ών ο ν ο μ α μ ό ν ο ν κ ο ι ν ό ν .

5ν

Άποροΰσιν οί περί τον Νικόστρατον, τί δήποτε περί των κατηγοριών Α ειπείν προδέμενος oò περί αυτών ευθύ;, αλλά περί των άλλων διδάσκει των τε ομωνύμων και συνωνύμων χαί παρωνύμων, προς ους καλώς υπήντησεν 20 5 ó Πορφύριος, δτι καθ' έχάστην σχεδόν θεωρητικήν πραγματει'αν προγράφεται τινα πρός σαφήνειαν τείνοντα των έξης, ως Ιν γεωμετρία οί δροι χάί τα αξιώματα χβί τα αίτήματα· χαί ένταΰΟα ουν, έπειδή περί των πρώτων λέςεων πρόκειται λέγειν, αιτινές είσιν των πρώτων χαί άπλών πραγμάτων δηλωτικαί, υφ' ας εδει χαί τά άλλα πάντα άνάγεσΟαι, εί μέν έχάστοο 10 πράγματος εν ή ν όνομα ίδιον, υπό μίαν εκαστον άνήγετο κατηγορίαν· εί 25 6ε το αυτό ονομα πλειόνων έστι πραγμάτων και κατ' οϋσίαν διαφερόντων, διακρίσεως εδει, πότε μεν δήλον δτι όπό την αϋτήν ανάγεται κατηγορίαν, πότε δέ ου. ωσπερ ζφον ó άν&ρωπος καλείται χαί ó Γππος και πάλιν ζιΰον δ τε Σωκράτης χαί ή τοΰ Σωκράτους είκών χρωμάτων ουσα σχη15 ματισμός· τούτων γαρ ó μεν άν&ρωπος και ó Γππος της αυτής ουσίας τοΰ 0;>ο υ μετέχοντες συνωνύμως αυτών κατηγορουμένης υπό μιαν ανάγονται κατηγορίαν, ó δέ Σωκράτης χαί ó γεγραμμένος ατε μή της ουσίας άμφω 80 το5 ζοίου μετέχοντες, αλλ' ó μεν της οόσίας, ó δε χρώματος ή σχήματος έπιπολαίου, οόχ υπό την αυτήν ανάγονται κατηγορίαν, άλλ' ó μέν Σωκράτης 20 υπό την ουσίαν, δ δέ γεγραμμένος υπό τό ποιόν, εδει τοίνυν προδιδάξαι περί τοΰ ομωνύμου καί συνωνύμου, δτι δέ χρειώδης έστίν ή των ομωνύμων Β πρόληψις, έδήλωσεν 'Ανδρόνικος προτάξας " τ ω ν λεγομένων τά μέν άνευ συμπλοκής λέγεται, τά δέ μετά συμπ"λοκής· καί των άνευ συμπλοκής ομώνυμα μέν λέγεται, ών ονομα μόνον κοινόν". ώστε χρειώδης ή των όμω-35 2ό νύμων φαίνεται πρόληψις διά τε τά είρημένα και δτι πολλής ούσης αμφιβολίας, είτε γένος το ον είτε μ ή , έκ των ομωνύμων και συνωνύμων

Περί ομωνύμων inscr. ν 1 μόνον om. LK post κοινό ν ó δέ κατά τουνομα λόγος της οόσίας Ετερος adii, ν 3 περί αίιτών Κν: περί τών αύτών JLA διδάσκει post εϋθυς coll. Α δ Πορφύριος] cf. ρ. 60,1 sqq. Β. πραγματείαν Θεωρητικήν LKv 9 άνάγεσ&αι JLA, ¿ν in ras. J : συνάγεσθαι Κν 10 ίδιον ίνομα A post άνήγετο αν add. Α3 12 πότε utrobique JL : ποτέ ΚΑ ν οτι ou). Α 1δ καί ό ϊππος supra L 1 17 της om. Α 20 διδάξαι Α 24 μεν oui. LA 25 φαίνεται] γίνεται L 25. 26 αμφιβόλου οδατ,ς li

22

S I M P L I C I I IN C A T E G O R I A R U M c. 1 [Arist. p. 1 » 1 ]

γινώσκεται.

ó δε γε βεΐος Ί ά μ β λ ι χ ο ς " δοκεϊ μοι, φησίν, πάντων κάλλιστα 5 ν

από των ομωνύμων άρχεσΟαι δ περί των κατηγοριών διαπραγματευόμενο?, αύται γάρ δήπουθεν

αί κατηγορίαι όμώνυμον εχουσι

το

της κατηγορίας

όνομα· πράγμασι μέν γάρ και τοις δλοις γένεσι διεστήκασιν, ουδέν δε άλλο 6 πλην ονομα μόνον εχουσι κοινόν. λέγεται,

εί τοίνυν

ουκ

ενεστιν

και αυτό δέ το κατηγορείν όμωνυμως 40 ουδέ αυτό τοΰτο

τδ ιδίωμα

της

κατη-

γορίας συνιέναι οδδέ δπως κοινή κατά πλειόνων υπάρχει και προς πάντα τά οντα αχέσιν

εχει

δυνατόν άνευρεΐν, εί μ ή τις τά ομώνυμα άφορίσαιτο,

είκότως έν α ρ χ ή τον περί αυτών ποιείται λόγον".

και άλλως δέ προς τάς

10 σοφιστικός ένοχλήσεις ουδέν έστιν οΓον το διαστέλλεσδαι τά ονόματα,

καΐ

τοΰτο και Πλάτων έν τ ω ΕόΟυδήμω λέγει, συνομολογοΰσι δέ και οί άλλοι α πάντες, δτι το òtrròv [ó Ευθυδημος] τών δνομάτων μεγάλην αφορμήν εις διαλεκτικήν παραδέδωκεν.

Γ

Ά λ λ ' Γόωμεν δπως τών ομωνύμων την φυσιν ó 'Αριστοτέλης εόήλωσεν, 15 ώδε π ω ς αυτοΰ την λέξιν σαφηνίζοντες.

τών πραγμάτων εκαστον και

δι'

δνόματος δηλοΰται και δια λόγου υπογραφικοΰ ή οριστικού, οίον ó άνθρωπος και διά τούτου του άνθρωπος ονόματος καί διά τοΰ οριστικού λόγου του λέγοντος ζψον λογικόν Ονητόν, τοΰ μεν ¿νόματος κατά το μονοειδές αυτό δηλοΰντος, τοΰ so δέ λόγου κατά το πολυμερές,

αλλά το μέν ονομα συμβολον υπάρχον δυνατόν

20 καί άλλου τινός κατ' ούσίαν διαφέροντος το αυτό είναι, οΓον τοΰ γεγραμμένου άνδρώπου, σύμβολον καί εκείνου γινόμενον, τον δέ έςηγητικόν της ουσίας λόγον αδύνατον άλλου κατ' | ούσίαν διαφέροντος τον αυτόν είναι,

ίστέον ουν δτι fir Α

δσα μέν κατά το ονομα κοινωνοΰντα διαφέρει κατά τον λόγον, ταΰτα καλεΐτα·. ομώνυμα, δσα δέ άνάπαλιν κατά μέν τον λόγον κοινωνεί, διαφέρει δέ κατά 25 το ονομα, ταΰτα καλείται πολυώνυμα, οίον ó τοΰ ανθρώπου ορισμός είς δνόματα δέ πλείονα, μέροψ βροτός και ει τι τοιοΰτον.

τά δέ κ α τ ' ά μ φ ω

κοινωνοΰντα τό τε ονομα καί τον λόγον καλείται συνώνυμα, ώς άνθρωπος δ και ίππος κοινωνεί καί τοΰ ¿νόματος τοΰ ζ ω ου καί τοΰ όρισμοΰ· ζ ψ α γάρ ά μ φ ω καί ουσία έμψυχος αισθητική· καί διά τοΰτο συνωνυμως άμφοΐν το 30 ζψον κατηγορείται,

τά δέ μήτε κατά το ονομα μήτε κατά τον λόγον κοινω-

νοΰντα καλείται μέν έτερώνυμα, εστίν δέ κατά το αληθές ετερα, καί μάλιστα δταν μηδέ υποκείμενον εχωσι κοινόν ώς ή άνάβασις καί ή κατάβασις την κλίμακα· τά γάρ τοιαΰτα μάλλον

1 κάλλιατον Lv

άν έτερώνυμα λέγοιτο.

5 πλην όνομα μόνον J L A : ή μο'νον όνομα Κ ν 7 συνιέναι, ναι i n ras. J» τι Α

17 τούτου] τοϋ Α

άφωρίσαιτο L

6 ενεστιν] εστίν L

ουδέ s u p r a J»

8 άνευρεΐν J K : αν εΰρεϊν Α ν :

10 καί ora. Κ ν

12 glossema delevi*

28 ζψα] £ώω A 31 καλείται bis L

6—δια-

4 καί om. Α

11 καί p r i u s om. A

14 & άριστοτέλης

τ'ψ φύσιν Κ

18 post 8νητόν νου καί επιστήμης δεκτικόν a d d . ν

γινόμενον, γι in ras. L : γενόμενον Αν μηδέ J L A

3 αύται libri

κοινή Κ : κοινόν ν

Πλάτων] E u t h y d . p. 277 E. 295 D

2 3 μέν om. A

δέ τινα ίο

2 όμωνύμων et κατηγοριών c o m m u t . J L K A , coir. J»

πραγματευόμενος J L K A : τον—ΐΐραγματευόμενον ν

εί>ρεϊν L

εστίν

2 2 a n t e ουν μέν add. Κ 29 καί ή ουσία Α 3 2 ό τ α ν J , αν in ras.

2 1 έκεϊνο ν ότι om. A

3 0 μήτε alt. loco Κ ν : μηόέ] μη L

3 3 λέγοιτο Α : λέγοιντο Lv, o ex ε ut vid. coir., ιντο in ras. L : λέγεται J K

23

S I M P L I C I I I N C A T E G O R I A R U M c. 1 [Arist. p. l a i ]

και τά π η μεν κοινωνοΰντα άμφοΐν, π η δε καί διαφέροντα, 1ί) ΰ-ερέ/ειν in rnarg. suppl. J " : OBI. ΑΡ 20 ί>ι:ερέχει J K v : υπερέχειν L A p , fort, recte, cf. v. 27 τών ανωτέρω supra, καθολικώτερον in lin. L 1 21 τουνομα Α ρ ν 21. 22 άποδώς in άποδώσειν m u t . L·1 2 3 έστί om. Κ, post ζψον pos. ΑΡ 25 όρίσαιτο ex ώρίσαιτο coir. J 26 καί pr. oro. KAp 3 0 όριζώμεθα θνητήν ΑΡ όριζο'μεθα ν

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 1 [Arist. p. 1*1. 2]

29

γίνεται, Γνα και αντιστρέφε προ; τό ονομα. τά μέντο». ομώνυμα κατ' άλλο 7Γ μεν τι δύναται τον αυτόν έχειν όρισμόν, οίον οι Αίαντες, κα&' δσον είσίν άνθρωποι, ζώα λογικά δνητά ει'σιν, κάδο μέντοι ΑΓαντε;, ó μεν εστίν Ό ι λ έ ω ς , ó δε Τελαμώνο;, το δέ Αίας εστίν το όμώνυμον ώς ύποκείμενον. 5 Σπευσιππο; δέ, ώς φασιν, ήρκείτο λέγειν " ó δέ λόγος ετερο;". καίτοι ει τ ι ; ούτως άποδοίη, και τά συνώνυμα ομώνυμα ε στα ι καί τά ομώνυμα συνώνυμα, ήμΐν γάρ και τοις ί π π ο ι ; ονομα κοινόν, τό ζοϊον, οι δέ λόγοι ετεροι, καΐ)ό Κ άνθρωπος και ί π π ο ; · εσται ουν το συνώνυμον όμώνυμον. καί πάλιν ó θαλάττιος κυων καί ó χερσαίος κατά το ζ(ί>ον τον αυτόν έχουσι λόγον, καί ΙΟ εσται το; ομώνυμα συνώνυμα, διότι ου / a f t ' δ ήν ομώνυμα, κατά τον κυνα, άπεδόθη αυτών ó ορισμός, αλλά κατά το ζωον. αναγκαία ουν ή του κ α τ ά τ ο υ ν ο μ α προσθήκη.

15

20

25

30

Ό δέ λ ό γ ο ς σημαίνει μεν καί τον έν ταΐς ψήφοι; λογισμόν, σημαίνει δε καί τον ένδιάθετον κατά την έννοιαν, σημαίνει δέ και τον προφορικόν καί τον σπερματικόν, σημαίνει δέ καί τον έκαστου περιηγητικον καί όριστικόν. Γ λόγον δέ αυτόν ειπεν καί ουχί όρισμόν, Γνα καί την υπογραφικήν άπόδοσιν 41 περιλάβω, ήτις καί τοις γένεσι τοις άνωτάτω καί τοις άτόμοι; έφαρμόττει όρισμω μή δυνάμενοι; περιληφόήναι, διότι ουτε των άνωτάτω γενών γένος εστι λαβείν οΰτε των ατόμων διαφοράς, ή δέ υπογραφή την ιδιότητα της ουσίας αποδίδουσα καί επί ταϋτα φ&άνει. διό ουδέ απλώς ειπεν τον κατά τουνομα λόγον, αλλά τον τ ή ; ο υ σ ί α ς λόγον, διότι δ μέν ύπογραφικος λόγος τήν ιδιότητα τ ή ; ουσίας αφορίζει, ó δέ οριστικός τό τί ήν είναι JS εκάστου καί τήν ουσίαν α υ τ ή ν ó ουν λ ό γ ο ; τ η ς ο υ σ ί α ; καί τον όριστικόν λόγον καί τον ύπογραφικον περιείληφεν. ώστε μάτην έγκαλοΰσι πάλιν οι περί τον Νικόστρατον ώ ; έν μόνη τ η ουσία δοκοΰντι λέγειν τήν όμωνυμίαν τ φ Άριστοτέλει, είπερ τον τ ή ; ουσίας λόγον ετερον ειπεν έν τοΐ; ομώνυμοι;, καίτοι καί έν ποιώ ουση; ομωνυμία;, είπερ λευκόν καί χ ρ ώ μ α καί λευκήν φωνήν λέγομεν, και έν τ ψ κείσ&αι καί έν άλλαις κατηγορίαι;. π ρ ο ; γάρ ταύτην τήν άπορίαν υπαντών ó Πορφύριο; πρώτον μεν φησιν μηδέ έν πάσι no τοΰτο γεγράφ&αι τ ο ΐ ; άντιγράφοι;· μήτε γάρ Βόηθον είδέναι, δ ; φησι δεικνυναι τον'Αριστοτέλη τίνα έστίν τά όμωνυμα λέγοντα ' Ο μ ώ ν υ μ α λ έ γ ε τ α ι

2 μέν τι JAp: μέντοι L : μέν Κν ol ill loarg. suppl. J 3 θνητά έστι Αρ χαθό μέντοι J L : καθόσον δέ τοι ΑΡ: χαθό δέ Κν 4 τελαμώνος ΚΑρν: τελαμώνιος J : τελαμώνιος in τελάμωνος, deinde in τελαμώνος corr., sed τελαμωνιο; rest. L 1 τό δε] ó δέ AP 5 ώΐ φασιν] φησιν Αρ ήρχεϊτο J L : ήρκει τό Αρ: άρκεϊτο Κν 6 ομώνυμα prius om. Κ Ισται] είη Αρ 8 4 ante θαλ. ex τό corr. J : τό Κ 9 δ ante χερσ.] τό Κ κατά ζώον (sic) ex καί τό ζώον corr. Αρ 10 τά om. b 11 κατά] καί Αρ τοΰ J L : om. ΚΑρν 13 τοις ν 15 περιηγηματικόν Αρ 1G οόχί J L : ού/ ΚΑρν όπογραφ |||ν Κ 17 ante γένεσι έν add. Αρ 19 λαβείν] άποδοΰναι L 24 περιείληφε καί τον υπογραφικόν LAp, περιείληφε in marg. snppl. L l 25 την όμωνυμίαν λέγειν Αρ 27 xal (ante χρώμα) J L : om. KApv 29 ύπαντών JLK, ί> in ras. L : απαντών Apv μηδέ έν J L v : μηδ' έν Αϊ': μηδέν Κ 30 τοΰτο om. Αρ μήτε] μή Αρ ος φησι δεικνΰναι Brandis: ώς φησι δεικνΰναι LKApv: τοΰτο γράφοντα· δ; φησι δεικνύων Ρ in ras. 31 άριστοτέλη JAP: άριοτοτέλην ccteri ομώνυμα alt. in vas. J 2 λέγεται, λε in ras. .1-

30

SIMPLICII IN C A T E G 0 R I A R Ü M c. 1 [Arist. p. 1 »1. 2 ]

ών όνομα

μόνον χοινόν,

ó δέ

κατά τουνομα λόγος ε τ ε ρ ο ς ·

και

έίηγουμενος δέ ó Βόηθος καθ' έκάστην λέζιν το τ ή ς ουσίας παραλέλοιπεν ώ ; ουδέ | γεγραμμένον.

καί 6'Ανδρόνικος δέ παραφράζουν το βιβλίον"τών 7* Δ

άνευ συμπλοκής, φησί, λεγομένων ομώνυμα μεν λέγεται ών όνομα μόνον 5 ταδτόν, ó δέ κατά τουνομα λόγος ετερος".

"ημείς δέ, φησίν ó Πορφΰριος,

έπειδή καί ' Ερμινος καί σχεδόν οί πλείστοι ώς προσκειμένου τω ορω εντετυχήκασιν τοΰ της ουσίας όνόματος, και άναγκαίαν λέγομεν την προσθήκην* τοΰ γάρ λόγου και την έπαγωγήν σημαίνοντος και τον συλλογισμόν καί 6 πάσαν κατάφασιν καί άπόφασιν, εί μή προσέκειτο τ η ς ο υ σ ί α ς , πώς áv 10 άπεκρίνετο τοΰ όρισμοΰ καί της υπογραφής τά άλλα τοΰ λόγου σημαινόμενα; αντί ουν τοΰ φάναι "δ δέ δρος ή ή υπογραφή ετέρα' την έςήγησιν τοΰ δρου καί της υπογραφής παρέλαβεν ειπών ó δέ λόγος τ ή ς ουσίας ε τ ε ρ ο ς · και γαρ ó μέν δρος λόγος τής οόσίας έστίν ώς την οδσίαν δηλών, ή δέ υπογραφή ώς τήν ιδιότητα τήν περί τήν ουσίαν σημαίνουσα καί τήν υπαρξιν 15 κοινήν οδσαν τής τε κυρίως ουσίας καί τής άλλης υποστάσεως".

ίο

Προσαπορεϊ δέ ó Νικόστρατος περί τών ομωνύμων, και ετι σαφέστερον 'Αττικός τήν άπορίαν έξέθετο.

εί γάρ συνώνυμα έστιν ών τό τε ονομα

κοινον καί ó ορισμός κοινός, ε χει δέ καί τά ομώνυμα τό τε όνομα κοινον ομώνυμα καλούμενα καί τον τοΰ ομωνύμου όρισμόν· έφ' έκάστου γαρ όμωνυ20 μου αληθές ειπείν δτι όνομα μόνον κοινόν, ó δέ κατά τουνομα λόγος τής ουσίας ίτερης· τά άρα ομώνυμα συνώνυμα έστιν.

εστίν δέ καί τά συνώνυμα

συνώνυμα* πάντα άρα τά το αυτό όνομα έχοντα συνώνυμα έστιν. καί ταυτην τήν άπορίαν ó ΙΙορφυριος λέγων δτι οδδέν κωλύει

λυει δέ 15 τά αυτά

πράγματα κατά διαφόρους προσηγορίας ομώνυμα τε είναι καί συνώνυμα· 25 ωσπερ οί Αίαντες

ΑΓαντες λεγόμενοι καί άνθρωποι, καθο μέν άνθρωποι,

συνώνυμοι είσιν, καθο δέ ΑΓαντες, ομώνυμοι, ούτως οδν οί ομώνυμοι ΑΓαντες, καθό μέν ομώνυμοι, συνώνυμοι είσιν, καθο δέ ΑΓαντες, ομώνυμοι,

αλλ'

άντιλήψεταί τις ραδίως καί έρεϊ, καθο μέν ομώνυμα τά ομώνυμα, μή είναι ομώνυμα,

αλλά συνώνυμα*

30 τοΰτό έστιν ομώνυμα,

καθό δέ οδχ ομώνυμα, άλλ' ΑΓαντες, κατά 20

καί Γσως οδδέν άτοπον κατά μέν αυτήν τήν τοΰ

ομώνυμου φυσιν κοινήν ουσαν τά μετέχοντα αδτης συνώνυμα είναι, καθόσον Κ 3 & om. LAP

3. i φησί ante τών coll. KAv

προκειμένου Kv

9 ante τής τό J K r , sed del. J

τοΰ τό add. J K v , sed del. J 11 & δέ δρος] 6 λόγος AP

6 προσκειμένου J A p , e corr. L : 10 άπεχρίνατο Kv

ante της τό add. Ivv ή ή L : ή ceteri, sed corr. Ja

λόγου J in marg.: τοΰ λόγου L 1 supra, Ap

11. 12 τοΰ όρου J I . K v :

12 xai supra J , om. Ap

add. AP

17 post Άττιχός ταύτην add. AI>

τε om. L

2 0 post δτι τό add. Kv

ante primum

σημαινόμενα τοΰ λόγου Kv 16 post 8έ xal

post έξέθετο είπών add. ν 21 εστίν ôè—έστιν (22) oui. Ap

συνώνυμα 21. 22 συνώνυμα συνώνυμα J : συνώνυμα ¿μώνυμα L·': συνώνυμα ¿μώνυμα Κ ν in mg. suppl. J »

τά ||| αΰτ||| Κ

2 4 post πράγματα τά add. L

2 3 χαί om. Αν

2 5 η ΑΓαντες λεγόμενοι χαί άνθρωποι oui. Kv

27 μέν ¿μώνυμοι J L K : μέν άνθρωποι Αρ: άνθρωποι μεν ν 3 0 post ίσως μέν add. Kv ¿μωνΰμων Αρ

22 τα

την άπορίαν ταύτην Κ

μέν αυτήν om. Αρ

31 φυσιν, υ in ras. J

2 8 τά ¿μώνυμα itérât Ap τήν om. L

30. 31 τών

SIMPLICII TN CATEGORIARÜM c. 1 [Arist. p. 1 » 1. 2]

ó

10

15

20

31

ομώνυμα άμφω· χατά μέντοι το ονομα, χαί)ό où φύσεως χοινής, αλλ' δνό- 7ν ματος μόνου κοινοί» τά μετέχοντα μετέχει, οΓον το του Αίαντος, χατά τοΰτο όμώνυμοί έστιν. ώσπερ ουν το δισύλλαβον χαθο δισύλλαβον ουχ εστίν δισύλλαβον αλλά τετρασύλλαβον, καθό δε Δίων ή Κράτος, απερ άλλα έστιν παρά την του δισυλλάβου φόσιν. μετέχει δε αυτής, κατά τοΰτό έστιν δισυλλαβον, 26 χαί ουδέν άτοπον, ούτως χ αϊ τά ομώνυμα, χαθο μεν φύσεως κοινής της τοΰ ομωνύμου μετέχει, ουκ εστίν ομώνυμα, αλλά συνώνυμα, καθο 8ε ου φύσεως της τοΰ ομωνύμου, αλλ' ονόματος μόνου κοινοΰ μετέχει, κατά τοΰτο ομώνυμα έστιν. ε? δέ λέγοι τις, δτι το της φύσεως τοΰ ομωνύμου μετέχειν ούδεν άλλο έστιν ή δνόματος μόνου κοινοΰ μετέχειν (αυτη γάρ έστιν ή τοΰ ομωνύμου φύσις, είπερ ούτος ó ορισμός) και ούτως πάλιν καθο όμώνυμον αδτο δείχνυσιν συνώνυμον, ρητεον δτι τά μεν δνόματα των πραγμάτων κατη- ϊθ γορεΐται προηγουμένως και τά ιοια καί τά κοινά, τό δε όμωνύμως ή συνωνυμίας κατηγορείσθαι υπάρχει ου προηγουμένως, αλλά διά την των ¿νομάτων τοιάνδε ή τοιάνδε κοινωνίαν, ώστε δταν μεν το όνομα το τοΰ ΑΓαντος οΰτως μετέχηται, ώστε το ονομα μόνον είναι κοινον τοις μετέχουσιν, ομώνυμος έστιν ή τοιαύτη μέθεςις, δταν δε πάλιν ή ομωνυμία ούτως μετέχηται, ώστε μή μόνον ονομα κοινον είναι τοις μετέχουσιν, καθό καλοΰνται ομώνυμα, αλλά και της φύσεως αυτής της ομωνυμίας μετέχειν, τότε συνώνυμον έστιν 35 το της μεθέςεως είδος, αί μέν οδν προς τά περί των ομωνύμων άπορίαι και των αποριών λύσεις τοιαΰται.

Είώθασι δέ ένταΰθα γινόμενοι οί έξηγηταί τους τρόπους των ομωνύμων απαριθμεΐσθαι καί λέγουσιν δτι κατά τους άνωτάτω τρόπους διχώς λέγεται τά ομώνυμα· τά μεν γάρ έστιν από τ ύ χ η ς , ώς'Αλέξανδρος δ τε 25 ΓΤα'ρις καί δ Μακεδών, τά δέ από διανοίας, δταν διανοηθείς τις αιτίας ενεκέν τίνος τά αυτά ονόματα έπιτιδ^. αλλά τά μεν από τύχης, ατε τυχαϊον καί > 39 14 είναι supra Κ μέν om. L 15 ante φάρος τό add. ν 17 μέν om. ν τον άριστ. έχατέρω ν άριατοτέλη J : άριστοτέλην Κν, sed pro ατέ ras. Ε : comp. anc. L 18 τά alt. L, supra J»: om. Kv 19 Ιχοντα OÍD. L 20 τό όνομα ν 22 post έπεί xal add. Lv 23 φωνών om. Κ 24 τοΰτο supra J* 28 απεύβιππος in lac. snppl. L 4 29 τά άπα των ναιωτέρων in lac. siippl. L 4 post αυνώνυμα χαί τά τοιαύτα πολυώνυμα συνώνυμα καλούμενα add. ν

SIMPLICII IN GATEGORIARUM c. 1 [Arisi, p. 1M2]

p. I» 12

Παρώνυμα

δέ

λέγεται

εως τοΰ κ α ί

από

τής

37 α ν δ ρ ε ί α ς 9*

ανδρείος. Τά παρώνυμα μέσα πώς έστιν των τε ομωνύμων χαί των συνωνύμων, και αμφοτέρων μετέχοντα χαί αμφοτέρων λειπόμενα. ή γαρ γραμματική Β 5 χαί ó γραμματικοί χαί τα ονόματα καί τον λόγον εχουσιν ούτε πάντη τά 21 αυτά οΰτε πάντη ετερα· χαί γαρ γραμματικής μεν λόγος επιστήμη τοΰ γράφειν χαί άναγινώσκειν, # # # τριών δε δεΐν τφ άπό τίνος παρονομαζομένφ φασίν, τοΰ τε πράγματος τοΰ αφ' ou παρωνόμασται χαί τοΰ ¿νόματος χαί ετι μέντοι τοΰ άνομο ίου της χαταλήξεως, δπερ χαλεΐ π τ ώ σ ι ν ó 'Αριστοτέλης· 10 πτώσεις γαρ των Ονομάτων έχάλουν οί παλαιοί oò μόνον τάς πέντε ταύτας τάς vùv λεγομένας, αλλά χαί τάς παραχειμένας έγχλίσεις, όποιους αν εχωσι ϊδ σχηματισμούς* δ8εν χαί τάς νυν χαλουμένας μεσότητας πτώσεις έχάλουν, οίον από τοΰ ανδρείου πτώσιν την ανδρείως χαί από τοΰ χαλοΰ την χαλώς. ούτω δε χαί αρρενική τις αυτοϊς ήν πτώσις από ονόματος δηλυκοΰ, ως από 15 της γραμματικής ó γραμματικός, και θηλυκή από άρρενιχοΰ, ώς από τοΰ 'Αλεξάνδρου ή 'Αλεξάνδρεια, πτώσεις δε χαί ταύτας ελεγον διά τό ταυτόν πεπον&έναι ταΐς κυρίως πτώσεσιν κατά τον μετασχηματισμον τής καταλήψεως. 30 όποιον δέ αν των τριών έλλείπη, ου γίνεται παρώνυμον. γυνή γαρ τής μουσικής τέχνης μετέχουσα και μουσιχή λεγομένη, xáv τοΰ ¿νόματος χαί 20 τοΰ πράγματος μ ε τ έ χ η , έπειδή την κατάληξιν εχει τήν αυτήν, ου λέγεται παρώνυμος από τής μουσικής, αλλ' ομώνυμος αυτ^· και ει τις αρετής μετέχων σπουδαίος απ' αυτής καλοΐτο, τοΰ μεν πράγματος μετέχει και τ-ζ πτώσει διαφέρει, τοΰ δέ ονόματος μ η μετέχων oò λέγεται παρώνυμος από τής αρετής, αλλ' ουδέ από τής σπουδής ó σπουδαίος παρώνυμος· σπου-Μ 25 δαΐος μεν γάρ ó τήν αρετήν εχων, σπουδάζομεν δέ περί τινα και οί τυχόντες, ó μέντοι γε 'Αριστοτέλης τήν διαφοράν τής πτώσεως και τήν κατά τοίίνομα προσηγορίαν, τά δύο ταΰτα μόνα δοκεΐ το7ς παρωνύμοις άποStòóvai, αλλ' έχ τών παραδειγμάτων δήλην έποίησεν χαί τήν κατά το πράγμα μέθεξιν έν τοις παρωνύμοις· ó γαρ γραμματικός ουκ ονόματος μόνου 30 μετέχει τής γραμματικής, αλλά και αυτής τής τέχνης, και ó ανδρείος τής αρετής, δει δέ έπί τών παρωνύμων ζητεϊν τ ί το πρώτον και τί το άπ' Γ έκείνου παρωνομασμένον, οτι πρώτοι» μέν ó 'Αλέξανδρος, άπ εκείνου δέ ή 'Αλεξάνδρεια και απ' εκείνης ó Άλεξανδρευς· ου γαρ εμπαλιν. δήλα δέ « εσται τά τη φύσει πρότερα, ώσπερ ó κτίστης τής κτισ&είσης πόλεως χαί ή 1 post ανδρείας 6 add. ν et Arist. 3 μέσω; Ι, 7 post χαί τοΰ add. L lacunam indicavi, suppl. γραμματικού δέ έπιοτάμενος (νβΐ έπιατήμψ εχων τοΰ) γρα'φειν χαί ivaγινώοκειν i) καταλήψεως Ε 10 post πέντε φωνάς add., sed del. Κ 13 post οΓον τήν add. Lv 14 ήν αύτοϊς Lv 1δ άπό τής αρσενικής Κ 16 ή om. L 17 καταλήψεως Κ 21 αύτη] οδτω L 23 οί» λέγεται J K : ούκ αν χληθείη Lv 24 παρώνυμος J K : παρονομαα#ήσεται Lv 25.26 ττερί τινα χαί οί τυχόντες J : καί οί τυχόντες περί τινα Κν: lac. 12 litt. L 2fi pro της ττώαεως καί τήν lac. L ' : την κατ5?τ:τω3ΐν suppl. L 4 27 δοκεΐ μόνα Κ 34 ώσπερ J K : χα8α;τερ Lv

38

SIMP LICIT IN CATEGORIARUM c. 1 [Arist. p. 1»12]

πόλις τοο πολίτου. " τ ω ν δέ παρωνύμων äv ειη, φησίν ó Πορφύριος, χαί 9>· τά πατρωνυμικά και τά συγκριτικά xal τά υπερθετικά χαΐ τά υποκοριστικά, το Ss πασσαλόφι χαί το η φι xat το βίηφι, απερ παραγωγό τίνες έχάλεσαν, ουχ äv εΐη παρώνυμα* δει γαρ μή το αυτό απαραλλάχτως σημαίνειν τά 45 5 παρώνυμα, ταΰτα δέ ουδέν παρηλλαγμένον σημαίνει του ή , τουτέστιν τη έαυτοΰ, xat του βίη χαί του πασσάλου". τοιαύτα μεν ουν έστι τά παρώνυμα, χρήσιμος δέ αότών έστιν ή διδασκαλία, Γνα γνώμεν οτι τά παρώνυμα ώ ί επί το πλείστον υπό την αυτήν πίπτει κατηγορίαν τοις προηγούμενοι?, οίον το ποών υπό την ποιότητα χαί τό τε έστάναι χαί κεχλισθαι υπό την στάσιν JO χαί τήν χλίσιν, απερ εστίν ύπο τό κεΐσθαι. Είρηκώς τοίνυν ó 'Αριστοτέλης περί ομωνύμων xal συνωνύμων χαί παρωνύμων παρήχεν τά τε έτερώνυμα χαί τά πολυώνυμα, τά μέν πολυώνυμα, .»ο διότι ου παρίστησιν διαφοράν ή χοινωνίαν τινά χατά τά πράγματα, μόνως δε τάς λέξεις πληθυει, τά δέ έτερώνυμα, διότι ου τάς χατ' αριθμόν άπειρους, 15 αλλά τάς χατά γένος σημαίνουσα; τι λέξεις διαιρείται τά νυν. και μέντοι ά μ φ ω ταΰτα παοηχεν, ως ειρηται, | διότι ρητορικής μάλλον χαί ποιητικής 9 ν Λ έστι περιεργίας, άλλ' ου φιλοσόφου θεωρίας, ως ειρηται. πλην καλώς εχει και έχείνα τοις παραληφθεϊσιν είς μίαν διαίρεσιν συμπεριλαβεϊν. Σπευσιππον τοίνυν ιστορεί Βόηθος τοιαυτην διαίρεσιν παραλαμβάνειν τά 20 ονόματα πάντα περιλαμβάνουσαν. των γάρ όνομάτων, φησί, τά μέν ταυτώνυμά έστιν, τά δέ έτερώνυμα· χαί των ταυτωνυμων τά μέν όμώνυμά έστιν, τά 5 δέ συνώνυμα, χατά τήν των παλαιών συνήθειαν άκουόντων ημών τά συνών υ μ α · των δέ έτερωνυμων τά μεν είναι ιδίως έτερώνυμα, τά δέ πολυώνυμα, τά δέ παρώνυμα, αλλά περί μέν των άλλων άποδέδοται, πολυώνυμα δέ 25 έστιν τά διάφορα χαί πολλά ονόματα χαθ' ενός πράγματος, όταν εις χαί ó αυτός αδτών ή λόγος, ώσπερ άορ ξίφος μάχαιρα φάσγανον· έτερώνυμα δέ

1. 2 xal τά πατρωνυμικά] b i n e d e n u o p r a e s t o est A, cf. p. 34,1 2 τά ante συγχρ. et ί>περθ. om. A 3 πασσάληφι Εν τό ante γ,φι om. Α ήιφι et βίηιφι J : ήφι et β(ηφι ceteri post βίηφι χαί Ιχαστον των τοιούτων add. Α 4 Sci—παρώνυμα (5) in mg. J* τό om. Κ άπαραλάχτως L 5 η] ήφι Κ τουτέστιν] τούτο Α G βίηφι Κ τα om. Α 7 χρήσιμος—γνώμεν om. Κ, cf. 1. 10 τά om. Κ D xal et τε om. Α έστάναι LKv: Ιστάναι JA post χαί alt. τό add. A 0. 10 χεχλεΐσθαι et χλείσιν A 10 ante δπερ χρήσιμος 6έ αυτών έστιν ή διδασκαλία ίνα γνώμεν δ« τά παρώνυμα add. Κ (cf. 1. 7) 12 τά post xal om. Α 13 διαφοράν ή κοινωνίαν τινά J 2 supra: oro. ceteri χατά JLA: μετά Κν μόνω; J K : μόνας LA: μόνον ν 14 πληθύει LA: πληθύνει J : πληθύνει Κν, cf. Simpl. in Phys. p. 887,25 D. 15 τι λέξεις ν: τι || λέξεις J : τι ή λέξις LKA διαιρείται ante σημαίνουσα; coll. Κ 1C ειρηται] ρ. 23,14 post διότι χαί add. Κν 17 περιεργε(ας ΚΑν post χαλώς ήμΐν add. L 18 χάχείνα ν παραληφθεϊσιν ν : παραλειφθεϊσιν ceteri 19 πεύσιππον Α 20. 21 φησι post έστιν (pr.) collocat A 21 ταυτονύμων Κ 22 pro τών παλαιών συνήθειαν lac. L1, νϋν αημασίαν suppl. L 1 23 post έτερωνυμων πάλιν add. ν pro τά μέν είναι ¡δίως lac. 7 litt. L', τά μέν suppl. L 4 είναι JKA: έστιν ν 24 περί μέν τών SK suppl. L ' in lac. μεν om. A άποδίδοται JA 25 χαί πολλά όνόματα] όντα λεγόμενα δέ L« in lac. post πολλά λεγόμενα add. ν 26 i om. L μάχαιρα φάσγανον JK: φα'σγανον μάχαιρα ν: φάσγανον Ι.: μάχαιρα σπάθη φάσγανον Λ

SIMPLICII IN GATEG0R1ARUM c. 1 [Arist. p. 1 » 12] έστιν

τά

39

χαί τοις όνόμασιν χαί τοις πράγμασιν χαί τοις λόγοις ετερα, Π» F,

οίον γραμματική άνθρωπος ςύλον.

διαφέρει

ουν αλλήλων ταύτα,

τζ τά ιβ

μεν πολυώνυμα χοινωνεΐ τοΰ αυτού λόγου χαί πράγματος, τά δε έτερώνυμα κατ' άμφω διέβτηχεν.

προς δέ τά πρότερα τά μεν πολυώνυμα τοις όμωνύ-

5 μοις αντιστρέφει, καθόσον επί μεν των ομωνύμων το μεν ονομα χοινόν ήν, ó δέ δρος ίδιος έκαστου,

έπί δέ των πολυωνύμων τδ άνάπαλιν το μεν

πράγμα χαί έ δρος χοινός, τά δέ ονόματα διάφορα* τά δέ γε έτερώνυμα so τοις συνωνύμοις αντίκειται · εκείνων γαρ χατ' άμφω χοινωνούντων ταύτα χατ' ούδέτερον χοινωνεΐ.

δει δέ έπί των πολυωνύμων παρατηρεΐν, μήποτε

10 σφαλώμεν τά μ ή πολυώνυμα νομίζοντες είναι πολυώνυμα,

ου γάρ εί ενός

πλείονα ονόματα κατηγορείται, ήδη πάντως πολυώνυμα έστιν, αλλ' εί χαί χαί)' εν το αυτό λέγεται· ως άμερές χαί έλάχιστον δύο μέν έστιν δνόματα και καθ' ενός λέγεται πράγματος, οΓον το στοιχεΐον το άλφα ή το βήτα, χαί το χοϊλον χαι το χυρτον χατά τοΰ κύκλου, ού μην έστιν πολυώνυμον 15 το χαθ' ου λέγεται· ου γαρ κατά το αυτό υπάρχει αυτοί έχάτερον, άλλος 25 γαρ έκατέρου λόγος. ' Επιστήσαι δέ άςίον, δτι χαί έν τοις κυρίως πολυωνύμοις, ώς έπί τοΰ ανθρώπου, δταν δ αυτός μέροψ χαί βροτός λέγηται, Ιχαστον των ονομάτων χατ' άλλην χαί άλλην τοΰ άνθρωπου φυσιν άποδίδοται, το μεν κατά το 20 άναλογιστιχόν, το δε χατά τήν της διαλέχτου κατά τά έθνη διαφοράν, το δέ κατά τδ Ονητόν της συστάσεως, χαί άλλος τούτων εκάστου λόγος,

τι

ο3ν; ουχ έστιν δλως τά πολυώνυμα; ή έκεΐνα μόνα πολυώνυμά έστιν, έφ' ων ού χατά τάς διαφόρους φύσεις διάφορα κείται ονόματα, αλλ' ώς κατά so τήν αυτήν, άλλου άλλως κατά το επιτυχόν δνομάσαντος ή κατά το αυτό 25 διαφόρων ονομάτων άποδοθέντων, ουκ έτυμολογιχώς, αλλά κατά τήν έπιτυχοΰσαν τοΰ τιθέντος άδειαν δηλοϊ δέ το τά έ π ' άλλων κείμενα πολλάκις

Ζ

εις άλλων δνόματα μετατιθέναι, ώς το άλλά μήν έπί τοΰ οίκέτου· έξεστι γάρ ήμίν δσα 3ν βουλώμεθα καί οΓα τίθεσθαι οδκ έτυμολογία άκολουθοΰντας. δει

δέ

καί τοΰτο

τοις πολυωνόμοις προσειναι,

το

κατά

το αότο έθνος

30 πλεοναχώς έπονομάζεσθαι· εί γάρ μ ή τοΰτο, το ημέρα καί άμέρα πολυώνυ- 85 μον νομισθήσεται.

καί τοΰτο δέ έφιστάνουσιν καλώς,

δτι έπί μέν των

ομωνύμων ή ομωνυμία καί τδ όνομα το όμώνυμον δηλοΐ καί τήν σχέσιν 1 καί (post τά) oui. Α ετερα χαί τοις λίγοις Κ 2 γραμματικός καί άνθρωπο; Κ οΰν αλλήλων ταύτα] δε ταύτα των πολυωνύμων li post ταύτα μεν add. J Κ ν, sed del. J 3 post λόγου άντί όρου ούκ ονόματος itisel it A post χαι τοΰ add. l.v ó —σον έπι ;ιέν των όμωνϋ— in ras. L 1 μέν prius om. A 7 ó oui. J 10 αφαλώμεν J l . : αφάλωμεν Α: σφα'λλωμεν Κ ν post ενός τινο; add. L 11 πλείονα] πολλά L κατηγορείται 1., e corr. J : κατηγορεί J ante corr., KAv αλλ'—όνόματα (12) in marg. suppl. 1«' χαί om. LKv 12 εν] εαυτό L ώ; J supra, Lv: îj KA 13 και] ä in ras. L 1 οίον] ή ώ; A: γρ ή ώ; ία îiiarg. J » α ΚΑ ¡} Α 14 τό alt. om. ν 18 αίιτά Α 23 αλλ' ώ; J L A : άλλο; Κν: άλλά in marg. b 24 τυχόν Κν όνομασαντες Κν (non b) 26 τιθέντος, ι in ras. L 1 : τεβέντος ceteri 25 τιθέναι ν άκολου&ούντες ν 31 λογιβ&ήσιται Α τούτω Κ ίφιατώμεν Lv pro καλώς lac. 4 litt. L 32 δηλοϊ χαί] Ι/ουβι L post ιχε'οιν την supra L 1

40

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 1. 2 [Arist. p. 1-12·. 16]

αότήν, έπΐ δε των πολυωνύμων ή πολυωνυμία τδ πράγμα δηλοΐ μόνον, αλλ' 9 ' ουχί το ονομα. χαί ετι μέντοι το μέν όμώνυμον πρδς άλλο λέγεται πάντως· " ολβίων ομώνυμε Δαρδανιδαν", το δε πολυώνυμον ούχ έν σχέσει τινι το είναι εχει. 5 Δια τί δέ 'Αρχύτας παραλέλοιπεν ταύτην την περί των ¿νομάτων διδασκαλίαν έν τ φ Περί των κα&όλου λόγων; ή επειδή φύσει τά ονόματα και ού θέσει λέγουσιν οί Πυθαγόρειοι, χαι τά ομώνυμα χαί τά πολυώνυμα 8) continuât OÍD. cet. A 7 ές (ante τά) b 8 έδοκίμασεν Kb : έδοκίμασαν J L A v

τά] το A 10 β ' Α γ vel γ ' J L K A δ JLK: δ" Α διχώς om. L 13 αί>τά Αν συστασιν L 14 ούσίαι Α

έαυταϊς Α 16 αί] τά L θ JA 17 ή supra J : om. ceteri pro ουσία πρώτη των α lac. 13 litt. L 18 pro πλείονα τά ί»φ' εαυτό lac. L 1 : πλείω έ - ì suppl. L 3 19 pro συζυγία καί αύτη lac. L 1 : συζυγία suppl. L·3 αυτή Α γενική J L A : λογική Κν 20 μέρος in αέρους mut. J L 21 δυοίν LK 24 μερικόν συμβεβηκός Λ 32 ουίίαι (sic) Λ είιίν JI, Λ : έατίν Κν 32. ρ. 15,1 ούσίαι πα'ντως συμβεβηκότα Α

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 2 [Arist. p. 1 » 2 0 ]

45

ουσίαι είσίν, -/al δσα ir αρά τά έν ύποκειμένω, ουκ έν ύποχειμένψ έβτιν. 11* πάλιν δε έπεί τά μεν καθόλου έστίν, τά 8ε μερικά, καί ουδέν των όντων έχφευγει την διαίρεσιν, καθόλου δέ έστιν τά πλειόνων κατηγορούμενα συνωνυμως,

οπερ

καθ'

υποκειμένου καλεί (το

γάρ κατηγορουμενον ούτως

τοΰ

5 ουσιωδώς ύποχειμένοο κατηγορείται), μεριχον δέ τό μή τοιούτον, είκότως « τη οίποφάσει τοΰ καθ' υποκειμένου τό μεριχον έσήμανεν.

καίτοι έν άλλοι;

άντί τοΰ συμβεβηκότο; χρήται τ ω καθ' υποκειμένου. Άλλ'

έπειδή τεσσάρων όντων των συμπλεκομένων εξ έλέγομεν τάς

συμπλοκάς γίνεσθαι, την κοινήν ίστέον μέθοδον, καθ' ην δυνατόν ευρίσκειν 10 ¿σώνουν όρων δοθέντων πόσαι γίνονται at σύνδυο αυτών συμπλοκαί. δή

τον

τών εκτεθέντων δρων αριθμόν

δει

έπΐ τον μονάδι έλάττονα πολλα-

πλασιάζει καί τοΰ γενομένου τό ήμισυ λαβόντα τοσαυτας λέγειν είναι τάς so συμπλοχάς.

και

ή αιτία

της μεθόδου δήλη·

επειδή γάρ Ικαστον πρδς

τά λοιπά πάντα σχεσιν εχει, και είσιν αί σχέσεις μονάδι έλάττονες τών 15 δρων, ατε μεταξύ τών δρων ουσαι, διά τοΰτο τόν τών εκτεθέντων δρων αριθμόν έπΐ τον μονάδι έλάττονα πολλαπλασιάζομεν·

iva δε μή δίς τάς

αυτάς σχέσεις λαμβάνωμεν, την τε της ουσίας τυχόν προς τό συμβεβηκ&ς καΐ την τοΰ I συμβεβηκότος προς την ουσίαν, το ήμισυ τών γενομένων λαμβάνομεν. 12Γ Α Τ ί δήποτε δέ μή κατά το σύνηθες έχρήσατο τοις σημαινομένοις

ó

20 'Αριστοτέλης, καθόλου οδσίαν λέγων καί μερικόν συμβεβηκός και τά λοιπά; ή δτι δι' έμφαντιχωτέρων ¿νομάτων υπογραφήν εκάστου παραδέδωχεν* το γάρ έν ύποκειμένω είναι την οόσίαν τοΰ συμβεβηκότος παρίστησιν, δσπερ τό καθ' υποκειμένου την τοΰ καθόλου,

χα! είκότως δι' υπογραφής αυτά »

δεδήλωκεν· ου γάρ ήν γένη τών γενικωτάτων άποδοΰναι, ώστε οδδέ ορισμούς. 25 οίχείως δέ τ ω μέν συμβεβηχότι τό έν ύποχειμένψ είναι άποδέδωκεν καί τΐβ οδσία το μή είναι έν ύποκειμένω, τ ώ δέ καθόλου ουκέτι το είναι καθ' υποκειμένου, αλλά το λ έ γ ε σ θ α ι · λέγεται γάρ κατά τοΰ υποκειμένου, είτε έστίν έν υποστάσει είτε μή εστίν,

καίτοι καν άλλαχοΰ ώς μή όντων τών

καθόλου διαλέγηται, έν τούτοις ώς όντα διαιρείται* τ ώ ν γάρ ό ν τ ω ν φησίν. 30 oòx εστίν δέ διαίρεσις ή ε?ς τά τέσσαρα κυρίως, άλλ' άπαρίθμησις μάλλον, ίο ώς ει τις δεικνύων πλείονας ανθρώπους λέγοι ' τούτων οί μέν είσιν Λακεδαιμόνιοι, οί δέ'Αργειοι'.

2 (à prius om. A p. 7 9 8 M 3 s q q .

¿nel supra J 1 7 τοΰ o n . b

3 τά] τών A

10 όποβωνοΰν in δποβονοΰν mut. 1/ *—»

σΰνδυο om. Α

—

11 δή J L A : διά Κν έχτιθεμένων λαβόντα J L : αυλλαβάντα ΚΑν 14 17 λαμβάνομεν b 18 τήν (ante τοΰ) δέ μή onr. L άαΰνηθες L ούαίαν λέγων] χαί oìr/l οό1* χαθο^ L litt. L , sequ. την ¡ιπογραφήν cf. Bonitz. Ind. p. 357 » 2 4 χυρίως post Sè ponit Kv

6 έν άλλοις] cf. Bonitzii Ind.

S έλέγομεν J L A : Χέγομεν Ε ν

9 εΰρίσ*εσθαι L βομπλοκαΐ αύτών A

Κ 12 γενομένου J L A : λεγομένου Κν είσΙν om. L 16 δίς τάί] διττάς Α om. Αν γινομένων Α 19 δέ om. Α 19. 2 0 4 'Αριστοτέλης om. Κν 2 0 χαθύλου 21 pro δι' έμφατιχωτέρων ¿νομάτων

23 τοΰ om. L 29 διαλέγεται A 31 λέγει L

26 τψ] tò A

lac. 10

2 8 ίίλλαχοΰ]

3 0 διαίρεβις om. Κ

SIMPLICII IN CATEG ORIARUM c. 2 [Arist. p. 1«24]

46

p. 1 »24

Έν

υποχειμένψ

δέ λ έ γ ω

έστίν ουτε χαθ'

5

10

15

20

25

30

ί ω ς τοΰ ο ΰ τ ε

υποκειμένου

έ ν υ π ο χ ε ι μ έ ν ψ 12Γ

λέγεται.

Αυτός θείς το όνομα τοΰ έν υποχειμένψ είχότως το λ έ γ ω προσέ&ηκεν. χαί γένος μεν τοΰ εν ύποχειμένω το εν - 1 ν ι παρέλαβεν, τά δέ εφεξής δια- ι« φοράς των εν τινι των λοιπών χωριζοόσας. πολλαχώς γαρ λέγεται το εν τινι χαί τό γε έλάχιστον ένδεχαχώς· ή γαρ ώς έν τ ό π ω ώς τό έν Λυκείψ, ή ώ ς έν άγγείψ ώς οίνος εν τ ω άμφορεΐ, ή ώς έν χρόνψ ώς έν τηδε τη Ό λ υ μ π ι ά δ ι τά Πελοποννησιακά', ή ώς μέρος έν δλψ ώς ή χειρ έν τοΤ ολω σώματι, ή ώς δλον έν τοις μέρεσιν, ή ώς έν τψ γένει τό είδος οίον έν τ ψ ζ ψ ψ ó άνθρωπος (περιέχεται γαρ έν α υ τ ψ ) , ή ώς έν τ ψ είδει το γένος (μετέχει γαρ το είδος τοΰ γένους, οΓον ó άνθρωπος τοΰ ζ ψ ο υ ) , ή ώς έν τέλει ώς έν τ ψ οίκείψ άγαθψ π ά ν τ α , ή Β ώς έν όλη τό είδος ώς έν τ ψ χ α λ χ ψ ή τοΰ άνδριάντος μορφή, ή ώς έν 21 τ ψ κινοΰντι, ή ώς έν τ ψ άρχοντι τά των αρχομένων, ποιον ο3ν τοΰ εν τινι σημαινόμενον έφαρμόζει τ ψ έν υποχειμένψ; ώς μεν ουν ó θειος Ί ά μ βλιχος δοχεΐ λέγειν, το ώς έν υλη οίχείόν έστιν τ ψ έν όποχειμένψ. λέγει δέ τούτο τ ψ Άριστοτέλει χατακολουθεΐν δοκών· αυτός γαρ έν τ ψ τετάρτψ της Φυσικής άχροάσεως δηλών τά τοΰ εν τινι σημαινόμενα τό ώς έν ύλη και το ώς έν υποχειμένψ συνήψεν ε?ς εν ειπών " ετι ώς ή υγεία έν θερμοΐς και ψυχροΐς xal δλως το είδος έν τη υ λ η " , χατά χοινήν, ώς εοιχεν, μίαν την μορφωτιχήν τοΰ όποβεβλημένου φυσιν, ώς εν αότήν λαβών, χαι εστίν τό έν υποχειμένψ όωδέκατον τοΰ εν τινι σημαινόμενον* πολλή γαρ διαφορά έστιν τοΰ ώς έν υποχειμένψ πρός το ώς έν υλη. το μεν γάρ έν ύποχειμένψ έν οόσία έστιν χαί ώς έν ουσία συνθέτψ· σύνθετος δέ ές υλης χαι εί&ους ή γε φυσική ουσία· τό δέ έν υλη είδος ώς έν άνειδέψ καΐ μέρει ουσίας, χαί τό μέν έν υποχειμένψ το είναι παρά τοΰ υποκειμένου λαμβάνει, το δέ εΐδος διδωσιν τη υλη το είναι- καΐ τό μέν έν υποχειμένψ ου συ μ - s o πληροί την τοΰ συνθέτου ούσίαν, ώς δηλοΐ ó ορισμός αυτοΰ, τό δέ έν υλη συμπληροΐ. έτι δέ λέγω ότι το μέν έν υποχειμένψ συμβεβηχός έστιν χαί υπό μίαν τινά των έννέα κατηγοριών τελεί, τό δέ είδος υπό την οόσίαν

1 ante ύποχειμένψ alt. τω add. Lv 2 έατίν om. Κ ούτε] ουδέ τί A post ϋποχειμένου τινά« add. ΚΑν et Arist. cod. u 3 τό ante λέγω om. L (i γε oui. A 7 ώς ante έν άγγε(φ om. Α ώς i οίνο; A 8 πελοπονησιαχα LAv ώ; ή] }¡ ώς L 9 ολω τω Α 12 οίχείωι JLA, in marg. b: ofxui Εν 16 ώς om. Α 17 δοχών χαταχολουβεΐν Α 19 ειπών] Phys. Δ 3 ρ. 210»20 ή υγεία JKv: ίιγεία Α (ύ ex ή corr. Α 1 ): ή ποιο'ττ,ς L 20 δλον LA pro χοινήν ώς Ιοιχεν lac. 8 litt. L χατά την χοινήν Κν 21 (χαί) μίαν ? φΰσιν] φηο'ι ν pro êv αύτην λαβών lac. 11 litt. L 22 δωδέχατον, δω in ras. J : ένδέχατον ceteri πολλή] ή αϋττ) L ì 3 τοΰ ώς JA (ώ; supra J*): τοΰ LKv ύλη] ύποχειμένω L pro τό μέν γαρ έν lac. 4 litt. L 23 αυνθέτωι supra J": om. ceteri σύνθετον 1, 24. 25 pro δέ έξ ύλης χαί lac. 10 litt. L 25 pro χαί (ante μέρει) ras. 5 litt., quarum ultimae έν fuisse vid. 1, 26 παρά τοΰ έν μή όκοχειμένω L, μή supra L 1 28. 29 τήν— συμπληροΐ in marg. J» 29 ?τι corr. ex τί J ότι om. A 30. 47,1 υπό τήν οόσίαν Ανάγεται in ras. J 2 : ΰπό ούσίαν σΰν9ετον L·: άχοΰσομεν αύνθετον ΚΑν

SIMPLICII IN CATEGORlARUM c. 2 [Arist. p. 1«24] ανάγεται χαι τό όποχειμενον.

47

' Αριστοτέλης δέ ένταΰθα τδ'αίσθητόν λαβών 12r

χαί το τι oòx áv εν ύποχειμένψ το èv η } δλη λέγοι.

το γαρ τί xat ·το

τόδε οόδέ προσήχειν δλως τί) υλη ν ο μ ί ζ ε ι - χαν λέγ^) γαρ χαί την υλην οόσίαν έν τ η Φυσική άχροάσει, αλλ' où την κυρίως οδσαν έκείνην φ η σ ί ν 5 έν δέ τούτοις την πρώτην οόσίαν χαί συνθετον χαί όποχειμένην χαλεΐ.

χαι 3»

αυτός δέ δ Ί ά μ β λ ι χ ο ς προελθών έπέστησεν δτι άλλο το ώς έν δλη χαι άλλο τό ώς έν όποχειμένφ.

ίστέον δέ δτι έν τω τετάρτψ της Φυσικής

τό εν τινι εις ¿ χ τ ώ διεΐλεν ó ' Αριστοτέλης, τοΰ μέν έν χρόνω μηδέ μνησ&είς δλως, ίσως μέν διά τό μ ή π ω τι περί τοΰ χρόνοι» ειπείν, τό δέ έν ΰποκει10 μένω Λ ν ά ψ α ς τ ω έν δ λ η · χαί το άγγεΐον δέ χαί τδν τόπον συνηψεν διά τό μ ή π ω τότε την διαφοράν είρηχέναι.

έπειδή ουν τά εν τινι τά άλλα

τά μέν ώς μέρη έστίν έχείνου τοΰ έν φ έστιν, ώς τό κυρίως μέρος τοΰ

Γ

δλου χαί το είδος τοΰ γένοος ( ή γάρ μέρος χαι τοΰτο ή ώς μέρος· άνεΐλεν « δέ χαι τό ώς μέρος ó ' Αριστοτέλης έπί τοΰ έν ύποκειμένω, αλλ' ουχί το 15 μέρος μόνον· χαί το γένος δέ το χατατεταγμένον τοΰ είδους συμπληροί την οόσίαν αυτοΰ ώς έχ γένους χα! διαφορών συγχειμένου χαι γίνεται το γένος μέρος τοΰ είδους χαθάπερ το είδος μετά της υλης μέρος γίνεται τοΰ συνθέτου), τά δέ μέρη μεν oòx εστίν, χωρίζεται δέ των έν οις εστίν, ώς τά έν τόπω χαι έν άγγείφ χαί έν χρόνψ χαί τά έν τέλει (άποπίπτοντα γαρ 45 20 τοΰ έν ψ είσιν αγαθού oòx έχει έν φ υποσταίη, εστι ο' δμως τινά, χαί τό χινουμενον χωρισθέν τοΰ χινοΰντος χαί τά αρχόμενα τοΰ άρχοντος ύποσταΐεν 3ν χωρίς τοΰ χινοΰντος χαί τοΰ άρχοντος), διά τοΰτο των μέν προτέρων έχώρισεν ειπών των μ η ώ ς μ έ ρ ο ς δντων, των δέ δευτέρων διά τοΰ αδύνατον

χ ω ρ ί ς ε ί ν α ι τ ο ΰ έν ψ έ σ τ ι ν .

αλλ' έρεΐ τις ισως, δτι το

25 δλον έν τοις μέρεσιν ον oòx έστιν ώς μέρος ουδέ χωρίζεται των μερών xal ε Γη άν έν υποκείμενοι,

ή έν τ ι ν ι ειπών, αλλ' οδχ έν τισιν, έχώρισεν

αυτό χατά τοΰτο τοΰ δλου· το γαρ δλον το έν τοις μέρεσιν ουκ έν τινί, δο αλλ' έν τισίν έστιν.

1 Si om. JL 2 λέγει Κ 3 τ L δ* in ras. J 20 xal τό—άρχοντος (22) in ras. et in marg. J 2 : ώί τό χινοΰν (χοινοΰν A) και χινουμενον- χαί γάρ υποσταίη άρχοντος χωρίς τά αρχόμενα ceteri 23 ειπών ex έπί corr. J 1 '· έπί ΚΑ ν: om. L των (prius) et ίντων abesse malim: pro δντων ειπών L των (alt.) et δευτέρων supra J* Si om. L 24 έρεΐ JKA : είπη Lv, ex είποι mut. L 1 post τις αν add. Lv ίσω; om. A 25 χωρίζεται] χωρίς εϋδεται li ante των αύτοδ add. Lv 26 post äv τό add. JLKAv, sed eras. J 27. 28 pro oòx lv τινι, αλλ' lac. L 1 : ώς suppl. L 3

48

5

10

15

20

25

30

SIMPLICII IN CATEGORIA RUM c. 2 [Arist. p. I »24] Ά π ο ρ ο ΰ σ ι δέ oí περί τον Λουκιον καί τοΰτο προς - δ μ η ώ ς μ έ ρ ο ς λέγεσθαι τδ έν υποκειμένφ. " ε ί γάρ τά συμπληρωτικά της οόσίας, φασι, μέρη αότής είναι λέγομεν, συμπληροι δέ άπλώς μεν τοΰ σώματος τοΰ αίσθητοΰ τδ είναι χ ρ ώ μ α σ χ ή μ α μέγεθος καί απλώς ποιό|της καί ποσότης 12»Δ (άχρουν γάρ χαί ασχημάτιστον ουκ 3ν ειή σώμα), τούδε δέ τοΰ σώματος οίον χιόνος λεοχότης χαί ψυχρότης, ανάγκη δοοΐν θάτερον, ή μ ή λέγειν ταύτα έν ύποχειμένφ ή μή χαλώς άποφάσχεσθαι των έν ύποχειμένφ τδ μ ή ώς μέρη είναι, π ώ ς δέ χαί έν ύποχειμένφ δλως τα συμπληρωτικά δυνατδν λέγεσθαι; où γάρ ή Σωκράτους μορφή έν ύποχειμένφ έστιν τ ω Σωχρα'τει, αλλ' εΐπερ αρα, τά τοις ήδη τελείοις εζωθεν έπεισιόντα, ταΰτα &ν ειη έν ο ύποκειμένοις αυτοΤς". ταυτην δή την απορίαν λυων ó Πορφυριος "διττόν, φησίν, έστίν τδ ύποκείμενον, οό μόνον χατά τοί>ς απδ της Στοάς, αλλά χαί χατά τους πρεσβυτέρους· ή τε γάρ άποιος υλη, ην δυνάμει καλεί 6 'Αριστοτέλης, πρώτον έστιν τοΰ υποκειμένου σημαινόμενον, καί δεύτερον, ο χοινώς ποιδν ή ιδίως υφίσταται· υποχείμενον γάρ χαί ó χαλχός έστιν καί ó Σωχράτης τοις έπιγινομένοις ή κατηγορουμένοις κατ' αότών. πολλά οον, φησίν, τών έγγινομένων ώς μέν πρδς τδ πρώτον υποχείμενον έν ύποκει- ίο μ έ ν φ έστίν, οίον παν χ ρ ώ μ α χαί πάν σ χ ή μ α καί πάσα ποιότης έν υποκείμενη έστίν τ η π ρ ώ τ η υλη, οδχ ώς μέρη αυτής όντα καί αδύνατα χωρίς αυτής είναι· έπί δέ τοΰ δευτέρου υποκειμένου οδ παν χ ρ ώ μ α ουδέ πάσα ποιότης έν ύποχειμένφ, αλλ' δταν μή συμπληρωτιχαί ε?σι της οόσίας. τδ γοΰν λευκδν έπί μέν τοΰ έρίου έν ύποχειμένφ, έπί δέ της χιόνος ουκ έν ύποχειμένφ, αλλά συμπληροΐ τήν οδσίαν ώς μέρος, χαί υποχείμενον μάλλον έστιν χατά τήν οδσίαν. ομοίως δέ χαί ή θερμότης της μέν τοΰ πυρδς ΐδ ουσίας μέρος έστίν, έν ύποχειμένφ δέ γίνεται τ ω σιδήρφ, έπειδή καί γίνεται καί άπογίνεται έν τ φ σιδήρφ άνευ της τοΰ σιδήρου φθοράς, ó τοίνυν 'Αριστοτέλης τδ δεύτερον ρηθέν ύποκείμενον ένταυθα λαβών τδ κατά τδ συνθετον καί τήν άτομον οδσίαν, δπερ μήτε έν υποκειμένφ εΐναί φησιν μήτε καθ' υποκειμένου τινδς λέγεσθαι, είκότως παν τδ μή ουσιωδώς έπ' αδτοΰ λεγόμενον, αλλά χατά τδ συμβεβηχέναι, έν ύποχειμένφ τοΰτο εΐναί φησιν, ώσπερ τήν θερμότητα έν τ φ σιδήρφ· τά δέ συμπληρωτικά ώς τήν so τοΰ πυρδς θερμότητα τοΰ μέν πυρδς μέρος Sv ειποι, έν υποκειμένφ δέ Ε τ η άποίφ υ λ η " . πρδς δέ ταύτην οίμαι τήν λυσιν ειπείν ευλογον, δτι εί τδ

1 post Si καί add. Α πρό L sequ. lac. 10 litt., deinde λέγεσθαι τώι J, sed corr.: τώ Κ 2 της ο&σίας φασι J : φασι τη; ουσίας ΚΑν: lac. L 1 , της ουσίας (om. (fast) suppl. L 3 3 μέν τοΰ σώματος] lac. L·1, παντός L·3 4 post άκλώς πάσα add. L χαί] ή A 5 τούδε] οϋδε praeced. lac. 4 litt. L· 6 post άνάγχη γάρ add. ΚΑν 7 μη pr. sapra J a post ύποχειμένφ έστί τώ σα>χράτει add. L, sed del. μη (sic) supra J a 8 xai om. A 10 έπισείοντα A 11 δέ A 13 xal JA: om. ceteri 18. 19 ύποχειμένω Kv et Anon. Paraphr. p. 6,23 Hayduck 19 ¿δυνατόν A 21 δτε Brandis συμπληρωτικά ή A 24 χατά τήν ούσίαν J* (χατά την in ras., ν ex a corr.): μετά της οίισίας ceteri 29 είχότως] πάντως L 30 έν] τώ L post ΰποχειμένω είναι add. Α τούτο] τοΰ L 32 μέρος] οΰχ L ειπη ν 33 oluai om, L post τό μέν add. A

49

SIMPLICII IN CATEGOEIARÜM c. 1 [Ariet. p. 1»24]

έν όποχειμένφ τοΰτο μόνον έστιν το γινόμενον χαί απογινόμενον, ουχέτι έν 12» δυο τούτοι; τ φ τε έν όποχειμένφ καΐ οόκ έν όποχειμένφ περιείληφεν πάσας τάς κατηγορίας- εί γάρ τό ουχ έν όποχειμενω την ούσίαν δηλοϊ, όποχειμένφ

μή

πδσαν ποιότητα,

5 äv ε ι η τα γένη παρειλημμένα.

ή χ ρ ή λέγειν δτι αί

ά λ λ α σ υ μ π λ η ρ ω τ ι χ α ί της ουσίας, είσίν χαί τ ξ

oòaùf

α λ λ ά τήν έπείσαχτον

ου

πάντα

μ ή έπείσαχτοι ποιότητες, 25

μ έ ρ η τ η ς οόσίας ουσαι, χαΐ αυταί ούσίαι

συμπεριλαμβάνονται*

χατά τον ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ,

τό δέ έν

μόνην,

τά γάρ

μέρη της οόσίας

ουσίαι

χαί Γσως διά τοΰτο την ουσίαν oòx εΤπεν όποχειμενον,

αλλ' οδχ έν όποχειμένφ, ίνα χαί τάς τοιαύτας περιλάβη ποιότητας. 10

Ά π ο ρ ο ΰ σ ι δέ τίνες χαί περί τ η ς ευωδιάς του μήλου χαί των έξατμιζομένων θ υ μ ι α μ ά τ ω ν ,

ή γαρ ευωδία συμβεβηχός

ουσα μεταβαίνει

όμως

έχ

του μ ή λ ο υ χαί τ ω ν θ υ μ ι α μ ά τ ω ν εις τε τον αέρα και τά {μάτια, χαί ή του so μέλιτος γλυχότης εις δλον τό μελίχρατον, χαί σχορόδου και ραφανιδος άλλοιωθέντων

ή δ η έν τ η

15 έπιστήσαι χ ρ ή ,

γαστρι

έν ω ήν, α λ λ ά τ ο υ έν φ λειπη, έφ'

20 γίνεται χαί

συνεχούς

έστιν.

οντος του

έτέροις μεταβαίνειν,

οόσίας

ή δυσωδία

μεταβήσεται;

μή

έσται γάρ ούτως

μεταβαίνουσα, αποσπάται,

χατά

όντος μεταςί)

μήποτε

ή

χαί πεφυχότα π ά σ χ ε ι ν ,

άφήν ή

χενοΰ.

ουσαι ούδέ

xáv

έν ά λ λ η ra

μεν

εύωδία

της οίχείας ουσίας έστιν χαί οόδέποτε μέν έξαπλοΰται μανουμένη χαι

ταίς

ποτέ δε μεταβάλλει είς έαυτήν τά σ υ ν ε χ ή

δπερ έπί του πυρός έναργώς όραται· ου γάρ

δλίγον πολλαπλασιασθέν πυρ. εύωδία

πώς ποιότης έχτός

φύσιν,

λέγειν δτι πάσα

25 α ρ χ ή ς σπινθήρ έστιν ó πασαν τήν υλην έπινεμόμενος, δτι ή

χατά ενωσιν δύναται

χαί

χ ω ρ ι σ τ ή τήν

οδν αμεινον

δε ουσία ποτέ

άλλαις ουσίαις έγχατασπείρεται,

χατ'

αλλ'

xáv γάρ το πρότερον ύποχείμενον άπο-

παντός ή

παν τοιούτον συμβεβηχός μετά

ταύτης

δ ή λ η γίνεται τοις όμιλοΰσιν.

δτι ουκ ε ί π ε ν ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς αδύνατον αυτό χωρισθήναι του

μήποτε δέ έχ των προειρημένων δήλον

του μ ή λ ο υ χαί των θ υ μ ι α μ ά τ ω ν συμπληρωτιχαί

έν όποχειμένφ

ó ές

άλλά τό έξ έκείνου 40

αν λέγοιντο

τφ

συμπληρουμένφ.

Ζ

του είδους δτι

δέ

χαί

ουσία τις συνδιαφορεΐται ταΐς τοιαύταις εύωδίαις, δηλοΐ ρυτιδούμενον τό μήλον 30 χαί δαπανώμενα τά θ υ μ ι ά μ α τ α . 'Αλλά

πώς,

φασίν, οόχί

χαί

αϊ άτομοι

ουσίαι, οίον Σ ω κ ρ ά τ η ς

χαί

Πλάτων, τ φ λ ό γ φ τ ω ν έν όποχειμένφ όπαχθήσονται χαί έσονται συμβεβηχότα, είπερ χαί εν τινί έστιν 6 Σ ω κ ρ ά τ η ς (έν , τ ό π φ ώς

μέρος

χαί αδύνατον χ ω ρ ί ς

είναι τόπου

γάρ χαί χ ρ ό ν φ ) χαί

χαί χρόνου;

xáv

1 ¿«τι μόνον Α 2 τφ] τά L ante oòx τό add., sed del. L 8 άριβτοτέλη (5 p. 3»29) J : άριστοτέλην K v : comp. anc. L A ; item p. 50,7 oui. Α ευωδία;, εϋωδ in ras. A 15 αυτώ L τοΰ om. A

γάρ

ο υ χ 45 τοΰδε

4 μή] où L 10 xal prius 16 πράτερον

J L A : πρός τι Kv 18 έφ'] έν Α ϊτερα Paraphr. p. 7,4 Hayd. post ποιητής της add. K v 18. 19 ούαίας έκτος in mrg. b 19. 20 xáv έν άλλη γίνεται Α, γρ J»: xal έναλλαγή γίνεται J in lin., Lv, sed έναλλαγη in έν άλλη γή corr. J 2 : έν Αλλαγή in marg. b 23 μεταβιίλλη L 27 post xal al add. L 28 λέγοιτο L A xal om. Kv 29 συνδιαφορεΐται K A v , γρ J*: συνδιαφθείρεται J in lin., L 29 εόωδίαις, ωΐί in ras. A 30 δαπανημένα L 31 φηαιν Kv al om. L 32 όπαχθήβονται, a pr. in ras. J 33 έατί σωκράτης L 34 χωρίς είναι] χωριβθήναι L ante τάπου τοΰ add. Α Comment. Ariit. Vili. Simpl. in Cat. 4

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 2 [Arist. p. 1 » 2 4 ]

50

μειαστη toó τόπου, πα'ντως έν άλλω εσται, ώς έπί της εύωδίας έλεγετο. 18» αλλά τδ μεν άπό του τόπο» λύειν ó Βόηθος εδοξεν ειπών τά χινουμενα μή είναι δλως έν φ ήν τόπφ· τούτο γάρ έν τοις περί κινήσεως δεδεΤχθαι. ω τ ω δέ αότφ λόγω οόδέ έν χρόνφ είη äv μεριχώ · ρέοντος γάρ συνεχώς 5 του χρόνου, άλλος αεί καί άλλος έστίν, ώστε, είπερ άρα, έν τ φ χαθόλου χρόνφ έστίν.

άλλά και τοΰτο λυων δ βόηθος πρώτον μέν οόδέ είναι το

καθόλου έν υποστάσει κατά τόν 'Αριστοτέλη φησίν, εί δέ και ε Γη, ου τί είναι·

ó δε 'Αριστοτέλης

εν τ ι ν ι είπεν·

τινι 3ν έν τ ω καθόλου είναι.

ωστε

oò δύναται | τό έν 13ΓΛ

ραδίως δε Sv ai τοιαΰται άπορίαι διαλυοιντο,

10 εί τό έν τ ω υπάρχον συντάξομεν· το γάρ συμβεβηχο; ένυπάρχει τ ω όποκειμένφ, ουτε δέ τά έν τόπφ ουτε τά έν χρόνφ ένυπάρχειν λέγοιτο.

εί

δέ τις τό έν τη υλη είδος περιλαμβάνεσ&αι νομίζοι τ φ λόγφ, διότι και τοΰτο έν τη υλη έστίν οόχ ώς μέρος αότης και άχώριστόν έστιν άπ αότης, είρηται πρότερον, δτι τΐ> εν τ ι ν ι νυν ώς έν συνθέτφ ουσία φησίν, έφ' ή ς 6 15 καΙ ή οδσία καί το τί έπαληθευειν δύναται. Ζητεΐν δέ άξιον, διά τί μετά την καθόλου ουσίαν το μερικόν συμβεβηκός εταξεν καί ουτε καθόλου τι ουτε ουσίαν.

κ3ν γάρ τετραγωνιχώς

αυτά χαταγράψης άνω μέν τά χαθόλου ταξας, κάτω δέ τά μερικά', ουτε τά

κατά μήκος ουτε

20 διαγώνια,

τούτου

άπαράλειπτον

τά κατά πλάτος ευρήσεις συντεταγμένα,

δέ αίτιον

τό χαί πδσαν μέν διαίρεσιν,

εχειν, κατά άντίφασιν

δφείλειν γίνεσθαι·

άλλά

εί μέλλοι

ένταΰθα

δέ

τά τό ετι

μάλλον οίχειοτέρα ή λήψις ώς τό καταφατιχον τ ω άποφατιχφ, τό χαθ' ίο όποχειμένου

τφ

oò καθ'

υποκειμένου,

καί

το

άποφατικον

φατικφ άντιτιθεΐσα, τό ουχ έν όποχειμένφ τ φ έν ύποκειμένφ. 25 Υποκειμένου

τ ε λ έ γ ε τ α ι καί

έν ύ π ο κ ε ι μ έ ν φ

έστίν.

τφ

κατα-

τ ό δέ χαθ' Su μέν γάρ

το χαθόλου συμβεβηκος ούτως δνομάζει, δήλον iv έχ των είρημένων είη· έπιστησαι δέ άξιον, δτι έν τούτοις πασιν τά χαθόλου καί γενικά ώς έν ύπο1 έστίν L

post ώς καί add. Lv

Αριστοτέλης ία lac. L 3

2 λύει δ ¿ριστοτέλης ειπών χαί τά L, &

3 βλως είναι Κ ν

ώι ήν supra J » : om. ceter!

post τόπφ δηλαδή (διλαδή b, δηλονότι L ) τινι (om. L ) χαθό κινούνται έν (pro έν lac. 12 litt. L ) άτόμοις αυτών γέγονε, τό δέ où γέγονεν, ούχ είσΐν έν τόπω ουδέ (o6Sè om. L ) ώ ; βλον έν 8λω, τ ώ περιέχοντι τό περιεχόμενο ν

έπεί τοι γε κατά τα μέρη, έν τόπω μεριστώ«

ΰπα'ρχει, οόδέ γαρ έβτιν ί ξ ω (τόπου add. L ) interpolant L v Phys. Z i p . 231 *> 15 sqq. δέδειχται Κ ν

τοίς] τ ώ Κ ν

5 άλλα άεΐ χαί άλλοι« Κ ν

pr. Εν τό add. b

τινι, ivi in ras. 7 litt. J

10 post τ φ alt. έν add. Ε , lit. 2 litt J λέγοιντο A Çovto ν

12 τι A

ουσίαν J J

18 αίιτά] ταύτα A

τό add. ν 25 γάρ om. Κν

τ·ξ om. L v

νόμι-

14 post είρηται rae. 3 litt. J, Sì add. L, δτι] 8που Λ

τό supra J: om. E

οδτε το χαθόλου συμβεβηχος οδτε την μεριχην post καταγράψως χαί οδτε χαθόλου τ< οδτε οόσίαν

19 τά prim, et alt. snpra J: om. E

20 τούτου Ε ν : τοΰτο JLA

22. 23 τό χαθ' ίιποχείμενον Α

8 ante

11 ένυπάρχειν supra J 8 : om. ceteri

πρότερον] ρ. 46,23

17 οδτε χαθόλου τι οδτε ουσίαν J ' L E A v : itérât L , notavit L 4

ώστε] &σπ||| Κ

post τινι είναι add. b, τ ώ είναι Εν

post το lv τινι ώς add. Lv

13 άχώριστόν,, ά supra J»

γάρ add. Εν

έν τοις περί κινήσεως] cf.

περί χινήσειος] lac. L 1 : πρότερον suppl. L '

post κατά utrumque

22 post άποφατιχφ χαί add. ν

24 post άντιτιθεΐσα χαί add. b

27 τά χαθόλου χαί γενικά έν τούτοις πασι Α

τά Si Arist. τοις pro τούτοις L

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 2 . 3 [Arist. p. l » 2 4 - M O ]

51

στάσει όντα τίθησιν, ωσπερ την καθόλου έπιστήμην, χαί δηλον δτι αδτη 13r έν τ η καθόλου ψυχη έσην.

χαί προ ¿λίγου δε τά όντα διεΐλεν ε?ς τά

καθόλου χαί ε?ς τά κατά μέρος, χαί ίσως τοις Πυθαγόρειοι; ακολουθών, 15 άφ

ών την περί των δέχα γενών διδασχαλιαν παρέλαβεν.

5 p. lt>G " Α π λ ώ ς δ έ τ ά ά τ ο μ α κ α ι i v ά ρ ι θ μ ψ ί ω ς του ο υ δ έ ν κ ω λ ύ ε ται εϊναι.

10

15

20

25

Και τδ έν υποκειμένφ χαί το κ α θ ' υποκειμένου αυτός όνομάσας πρώτος έδεΐτο σαφηνίσαι, τί ποτε βουλεται αυτοί τά όνόματα. πράτερον ουν το έν υποχειμένφ έζηγησάμενος νΰν τι δηλοΐ το χ α θ ' υποκειμένου παρίστησιν, μάλλον δέ πρότερον τί ου σημαίνει παραδίδωσιν, έπειτα ούτως τίνα έχει δυναμιν. λέγει οδν δτι τ ά ά τ ο μ α · ταΰτα δέ έστιν τά μ η τεμνόμενα 20 Β διαφοραις καί διά τοΰτο ουτε γένει ή είοέι Εν όντα, αλλά ά ρ ι θ μ ψ μόνον, ώς έν τ ω αριθμεΐσθαι τό εν έχοντα, ταΰτα ουν κατ' οόδενος υποκειμένου λέγεται· ου γάρ έχει τι μερικώτερον εαυτών, ου κατηγορηθήσετάι ώς χ α θ ' όποχειμένου. si δέ τό ονομα του Σωκράτους αυτοΰ του Σωκράτους κατηγορείται ώς όποχειμένου αυτψ, ου περί της τοιαύτης κατηγορίας ó λόγος έστίν, αλλά της άλλου κατ 1 άλλου συνωνυμως γινομένης, δπερ τοις άτόμοις οδχ υπάρχει, ειπών δέ το xoivòv παντός ατόμου, δτι οδκ έστιν καθ' υπο- ss κειμένου, χαί την διαφοράν προστίθησιν· δυνατόν γάρ το μέν τι έν υποχειμένω είναι, τουτέστιν συμβεβηχος είναι, tò δέ δηλον δτι oòx έν δποκειμένφ, δπερ έστίν οόσία. μήποτε δέ, έπειδή αυτός πρώτος ταΰτα τέθεικεν τά ¿νόματα, fva μ η τις άκουσας το μη καθ' υποκειμένου εδθυς αδτό καί μ ή έν όποκειμένω όπολάβη ταδτόν έν εκατέρφ το ύποχείμενον ηγούμενος, διά τοΰτο τό μέν μ ή κ α θ ' υποκειμένου ο υ δ έ ν φησι κ ω λ ύ ε ι έν υ π ο κ ε ι μ έ ν ω ε ί ν α ι , άλλο γάρ καί άλλο το ύποχείμενον· εί δέ μηδέν κωλύει έν όποκειμένω είναι, δηλον δτι οδδέν κωλύει και μή είναι έν υποκειμένφ· το so γάρ μερικδν ουδέν κωλύει καί συμβεβηχος είναι καί οδσίαν είναι.

ρ. Ιΐ»ΐ0

30

"Οταν ετερον καθ' ετέρου κ α τ η γ ο ρ ή τ α ι τις ά ν θ ρ ω π ο ς καί ά ν θ ρ ω π ο ς έστιν καί

Ειπών

τί οόκ έστιν καθ' υποκειμένου,

Ι ω ς τοΰ ζφον.

δ γάρ

νΰν τί έστιν λέγει,

δτι το

συνωνυμως καί έν τ ω τι έστιν κατηγορεΐσθαι, τοΰτό έστιν το καθ' υπο3 Πυθαγορείοις] προ ειοιν L (npopfuj^eiaiv Μ) 5 ante ¿ π λ ω ; χαί add. L, del. L 3 5. β κωλύει A et Arist., sed cf. 1. 24 7 τώ χ α θ ' A 8 βαφηνείας 19 pro έξηγησάμενος lac. L 1 , σαφηνίαας suppl. L 3 10 τί πρότερον A 11 οδν J K v : γοΰν A : γαρ L δτι om. L τά άτομον iü lac. suppl. L 3 12 ο6τε γένει η J K : ούτε γένει οδτε Α : μήτε γένει μήτε Ι.ν 13 £ν] είναι L ουν suprfc J» 17 άλλου (alt.), ου in ras. J : άλλων ceteri 18 παντός (sic) ex πάντως corr. vid. L άτάμου] μή χαθάλου L 19 ¡δυνατόν J : αδύνατον Α μέν τι] μέντοι ν 21 ταΰτα om. Α 23 ante όπολάβη είναι add. Α 24 τό om. Α μέν L, supra J« : om. KAv χωλυειν I. 20 χωλύοι A ut vid. είναι om. A 27 είναι post ουαίαν om. Κ ν 28 εως τοΰ] ipsa Arist. verba suppl. A 29 χαί alt. in ing. add. J " : om. Κ 30 τ ί έ σ τ ι ν δ ν Α 4φ

52

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 3 [Arist. p. 1 b 10]

χειμένου λέγεσθαι· τοΰτο δέ έστιν δταν τον λόγον tòv δριστικδν αποδίδοντες 13Γ του υποκειμένου διά του κατηγορουμένου άποδιδώμεν. έάν γαρ αποδίδω 86 τις τ ί έστιν άνθρωπος, ζφον έρεΐ. οταν ουν ώς καθ' υποκειμένου κατηγορήται, οΓον δ άνθρωπος του Σωκράτους, χαί τοΰ κατηγορουμένου άλλο 5 τι χατηγορήται χαί αυτό μή ώς ετυχεν, αλλ' ώς καθ' υποκειμένου καί συνωνυμως, οίον το ζω ο ν τοΰ ανθρώπου, χαί τοΰ Σωκράτους τό ζφον κατηγορηθήσεται· εσται γάρ δ πρώτος τρόπος ούτως του πρώτου σχήματος, τοΰ μέσου έν ολω μεν οντος τ φ μείζονι άκρω, κατά παντός δέ του έλάττονος Γ λεγομένου. τινές δέ άποροΰσι, πως τοΰ Cui ου καθ* υποκειμένου τοΰ 10 άνθρώπου λεγομένου, τοΰ δε γένους κατά τοΰ ζφου, οδχέτι το γένος κατά *ο τοΰ ανθρώπου κατηγορείται, αλλά πρόχειρος ή λυσις, δτι το γένος, κάν κατηγορήται τοΰ ζ φ ο υ , άλλ' ουχ ώς καθ' υποκειμένου, ή γαρ άν κατά παντός ζωου κατηγορεΐτο· νΰν δέ ζφον μέν έστιν και ó Σωκράτης, ου μέντοι γένος, ου γάρ έν τ ω τί έστιν κατηγορείται τοΰ ζ φ ο υ τό γένος· έρωτηθέντες 15 γοΰν τ ί έστιν ζ φ ο ν , οόχί γένος, αλλ' ου σία ν εμψυχον λέγομεν το ζφον είναι, oò γάρ τό οπωσδήποτε κατηγορουμενον ώς καθ' υποκειμένου κατηγορείται· έν γοΰν τ φ 'Σωκράτης περιπατεί' κατηγορείται μέν τό περιπατειν, ου κ α θ ' υποκειμένου δέ. δείκνυβιν μέν οδν, δπερ εΤπον, διά τοΰ *& νΰν ρηθέντος καί τί έστιν τό καθ υποκειμένου λέγεσθαι, δτι τό συνωνυμως 20 κατηγορεΐσθαι· χαί έκεΐνο δέ μάλιστα διδάσκει, δτι ούτινος άν κ α θ ' υποκειμένου λέγηταί τ ι , και ή κατηγορία, ε?ς ήν ανάγεται το κατηγορουμενον, λέγεται κατ' αυτοΰ. εί γαρ το ζφον χ α θ ' υποκειμένου λέγεται τοΰ ανθρώπου, ανάγεται δέ το ζφον εις την οόσίαν, και δ άνθρωπος eli την ουσίαν άναχθήσεται. καί διά τούτου τοΰ θεωρήματος τά κ α θ ' έκαστα χαί άπερί25 ληπτα τ ψ λογισμφ διά των οικείων έπαναβιβασμών εΙς τάς δέκα κατη- so γορίας συναιρείται, δτι γάρ ουσία έστίν δ Σωκράτης, ουκ εστίν γνώναι σαφώς μή διά πολλών των συνωνυμως άεΐ των ύφ' έαυτά κατηγορουμένων δδευσαντα, τουτέστιν των κ α θ ' | υποκειμένου λεγομένων· ε! γάρ άνθρωπος 13»Δ δ Σωκράτης, και τό τοΰ ανθρώπου συνωνυμως κατηγορουμενον, ώστε καί 30 ζφον, καί τό τοΰ ζ φ ο υ συνωνυμως κατηγορουμενον, ώστε καί εμψυχον καί οόσία. άλλ' el το καθ' υποκειμένου λέγεσθαι ταυτόν έστι τ φ συνωνυμως κατηγορεΐσθαι, έπειδή καί δ ορισμός συνωνύμως κατηγορείται τοΰ κεφαλαιώδους (δ γάρ άνθρωπος ζφον λογικδν θνητόν έστιν), ειη 3ν και δ ορισμός τοΰ ανθρώπου κ α θ ' υποκειμένου τοΰ ανθρώπου λεγόμενος· ει δέ & 35 τοΰτο, οόκέτι το καθόλου σημαίνεται υπό τοΰ καθ' υποκειμένου, ή διά τοΰτο 3. 4 κατηγορήται J ' L A : χατηγορήι J'Κ ν 5 χατηγορήται scripsi: κατηγορείται libri μή ώς Ιτυχε xal αύτό Α 6 τό ζφον ait. oui. A 7 οδτως om. Κν. ούτος A, fort, recte post σχήματος οδτως add. Κ, οδτος ν 8 μείζονι] μέσω Α έλάττονος] βλου Α 9 λεγομένου] κατηγορουμένου L 10 τοΰ ante ζφου om. Α 12 ή JLKv: η Α: Τ) b, cf. Dielesii Ind. ad Simpl. in Phys. s. ν. ή 13 χατηγορήτο Α: χατηγορηθήσεται L 14 τοΰ] τό Α έρωτηθέντος Α 15 γοΰν] γάρ Α τό ζώον λέγομεν Α 16 τό όπωαδήποτε] του ζώου τό γένος L 17 τφ] τό J 17. 18 περιπατεί Lv, sed eî J,2 ut vid. 25 έπαναβιβασμών, βι supra J 1 28 τουτέστιν] τί έστι Κν 30 τό oil om. L χατηγορουμεν L 31 τιδ] τό A 32 i om. L 35 post xal τούτο b add. Lv

53

S I M P L I C I I IN C A T E G O R I A R Ü M c. 3 [ A r i s t . p. l b 1 0 ]

'Αριστοτέλης ουχ απλώς εΐπεν'δταν κατηγορήται τι ως καθ' υποκειμένου', 13» αλλ' δ τ α ν ε τ ε ρ ο ν κ α θ ' τα

έτερου κατηγορήται

δε ύπο -où όριστιχοΰ λόγου σημαινόμενα,

στοΰ.

ώς χαθ' υποκειμένου· οόχ εστίν Ετερα του

όρι-

τινές δέ αυτό τούτο αίτιώνται το ε τ ε ρ ο ν είρήσθαι τδ καθ' ύποκει-

5 μένου κατηγορούμενο·; τοΰ ου κατηγορείται· κατά γαρ του ανθρώπου κατηγορείται το ζωον ώς ζω ο υ καί το χρώμα του λευκοΰ ώς χρώματος,

και φησιν

ó ΓΙορφύριος, δτι διττή ή έπίνοια του ζωου, ή μεν του κατατεταγμένου, ή ίο δε του άκατατάκτου* κατηγορείται ουν το άκατάτακτον τοΰ χατατεταγμένου, και ταύτΐ(ί ετερον εστίν,

ó μέντοι ' Ιάμβλιχος

α

ο ύ τά γένη, φησίν, τών ύπο-

10 κειμένων κατηγορείται, αλλ' ετερα δια ταύτα· δταν γαρ λέγωμεν Σωκράτην άνθρωπον είναι, ού τον γενικόν φαμεν αυτόν άνθρωπον είναι, αλλά μετέχειν τοΰ γενικού,

ώσπερ το λευκήν είναι την άμπελον ταδτόν έστιν τω

λευκούς βότρυας φερειν, κατά άναφοράν την επί τον χαρπόν ούτως αυτής καλουμένης. 15 'Αριστοτέλης,

περί δέ τούτων έν τοις Μετά τά φυσικά ακριβώς διώρισεν is νΰν δέ κοινότερον κέχρηται

ταΐς σημασίαις, ώ,ς και

ημείς

δταν λέγωμεν τους ορισμούς έκ γένους εΐναι και διαφορών, ου κυρίως το γένος ένταΰθα λαμβάνοντες, αλλ' αντί της πτώσεως, ης έξηγητικόν έστιν το μετέχειν τοΰ γενικού".

αλλ' δτι μεν καθόλου βούλεται είναι το καθ'

υποκειμένου, έδήλωσεν τά άτομα ειπών μή λέγεσθαι χαθ' υποκειμένου, δτι 20 δέ συνωνύμως αότο

δει χατηγορεΐσθαι,

έδήλωσεν

αυτό χατηγορεΐσθαι·

τοΰτο γάρ υπάρχει

τοις έν τψ τί έστιν κατηγορου-

μένοις.

διά τοΰ και τών

υπ'

το δέ γε έν ύποκειμένω έστιν μεν έν τω ύποκειμένφ, ού μέντοι ao

συνωνυμως κατηγορείται τοΰ υποκειμένου* ού γάρ λέγεται ή ψυχή επιστήμη.

Ε

δταν ουν το αύτο έν ύποκειμένω τε % και καθ' υποκειμένου, τουτέστιν δταν 25 "fl καθόλου συμβεβηκός, δυο υποκείμενα θεωρητέον, το μεν εν ω έ'στιν, το δέ καθ' ού λέγεται, χαί τω μεν έν ύποκειμένω το έστιν άποδέδοται, δέ χαθ' υποκειμένου το λέγεται,

τψ

είτε γάρ εστίν τά καθόλου είτε έπινοία

μόν-β το είναι έχει, άλλης αν εί'η πραγματείας ζητείν* δτι μέντοι λέγεται κατά τοΰ ύποχειμένου, δήλον· νΰν δέ χαί ώς ουσιν 'Αριστοτέλης έχρήσατο. ¿5 30 καί πρόδηλον μεν έκ τών είρημένων, τίνι διαφέρει τά έν ύποκειμένω τών καθ' ύποχειμένου, λεγέσθω δέ καί νΰν, δτι άλλο το καθόλου εστίν καί άλλο το έν ετερφ εγγινόμενον.

καί

μέντοι τών μεν χαθ' ύποχειμένου καί το

δνομα χαί ó λόγος κατηγορείται τοΰ ύποκειμένου, τοΰ δέ έν ύποκειμένω

1 τι||| 1/ lac. L 1 :

7 ζωου] λόγου L δι' αυτών ] , 3

comp. L θρωπον Lv

8 άκατάκτου Α

γάρ supra J ' : om. Κ

11 φαμεν αοτόν άνθρωπον J K :

τά φυσ.] Δ 2 8 ρ. 1 0 2 4 » 3 6

φέρειν] εχειν Κ

19 ειπών τά άτομα Κν

πραγματείας ειη Α

οωκράτην

Κν:

αυτόν φαμέν αν-

12 τ ω ] τά Α 14 καλοομένως Κ

Μετά

14. 15 ακριβώς διώριοεν Αριστοτέλης] άκριβέστερον άριστο-

τέλης έρεϊ L , έρει supra I . 1 ut vid.

άποδίδοται Κ Α

φαμέν dtvöv αύτόν Α :

pro είναι άλλα lac. 1 , ' : αλλά suppl. L 3

13 post λευκοΰ; του; add. Κν

τοΰ ceteri

10 διά ταϋτα] δι cum αωκράτη J A :

15 ώς] αΓς Ι ,

16. 17 ένταΰ&α το γένος Αν

2 0 δει υυνωνύμως αυτό Α

2 1 αύτό s c r i p s i : αυτά libri 2 7 είτε γάρ] ει γάρ Α 29 ó άριστ. Α

post υποκειμένου λεγομένων add. Α

δει] δή L

τών supra J :

2 6 λέγεται] κατηγορείται Α είτε έν έπινοία Α

3 2 έτέροις ν

2 8 είη] ή L

post μέντοι καί add. Κν

54

SÏMPLICII IN C A T E G O R I A R U M c. 3 [ A r i s t . I M O . 16]

6 μέν λόγο; ούδέποτε, zi δέ ονομα πολλάκις κατηγορείται, και μέντοι 13» έκάτερον αότών ποτέ μεν συνδυάζεται τω έτέρω, ποτέ δέ ou· τό γάρ καθ' όποκειμένου ποτέ μέν έν ύποκειμένω έστίν, ποτέ δέ ou, καί το εν υποκειμένψ ποτέ μέν καθ* ύποχειμένου, ποτέ δέ ου. καθόλου δέ και τά γένη 3ο 5 καί τά είδη, έάν τε έπ' ούσιών ή έάν τε έπί συαβεβηκότων, κυρίως καθ* υποκειμένου λεχθήσεται. έδήλωσεν δε τοΰτο καί αδτός ειπών ότι τ ά ά τ ο μ α και Sv ά ρ ι θ μ φ ουκ ε σ τ ί ν κ α θ ' δ π ο κ ε ι μ έ ν ο υ . Ίστέον δέ δτι καί 'Ανδρόνικος καί άλλοι δέ τίνες où μόνον τά έν τιΰ τι έστιν κατηγορούμενα καθ' υποκειμένου κατηγορεΐσθαι φασιν, αλλά καί 10 άλλα οίον το μουσικον κατά Άριστοξένου καί τό 'Αθηναίος κατά Σωκράτους, και ίσως έκεΐνα δσα κατηγοροΰντές τίνος έκεΐνο είναι λέγομεν αύτο δπερ κατηγοροΰμεν (βαδίζειν μέν γάρ λέγοντες τον Σωκράτη où λέγομεν βαδίζειν 35 είναι τον Σωκράτη, 'Αθήναιον δέ είναι λέγομεν καί φιλόσοφον) καί δσα δη τούτων κατηγορείται, λεγόντων ήμών ταΰτα εκείνα eivat, καί κατά του 15 υποκειμένου ρηθήσεται· εί γάρ ó Σωκράτης φιλόσοφος καί ó φιλόσοφος δέ έπιστήμων, εσται καί ó Σωκράτης επιστήμων, πάλιν δέ φασιν· ε? τό σώμα λευκον καί τό λευκον χρώμα, εσται καί το σώμα χρώμα, ή το λευκον δύο σημαίνει, την τε ποιότητα καί τό κεχρωσμένον, και του μέν σώματος το κεχρωσμένον κατηγορείται (où γάρ εστι τό σώμα λευκότης), της δέ ποιότητος 30 ϊδια Α 4 ήλιος καί ή σελήνη Κν 31 γεννητοϊς ν : γεννετοΐς Κ 4 om. Λ 32 καί om. J E 33 ¿μα] κατά L τών ατόμων ίντων Κν

56

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 3 [Arist. p . 1 M 6 ]

κατηγορείται φοινίκων· έν δε τοις άιδίοις, st μή κατά πλειόνων λέγεται, οόδέ I4 r έστιν τοΰτο το είδος το νυν ζητουμενον, το ακατάτακτον και έν πολλοίς θεωρουμενον, αλλά το έν όλη κατατεταγμένον μοναδικόν· εκείνο γοίρ, κ3ν εί πολλά είη τοιαύτα, πάσιν υπάρχει. και έ'οικεν τό τοιούτον είδος μέσον 5 είναι των τε ατόμων καί των κυρίως ειδών, τώ μεν μοναδικω των ατόμων ύπερέχον, τω δέ έν υλη γενέσθαι ύφειμένον των κυρίως ειδών, την δε 20 ' διαφοράν ó μεν Πορφύριός φησιν ώς έπί το πολυ κατά πλειόνων ειδών λέγεσθαι, où γάρ αεί· ó δέ Ίάμβλιχος " καν τίνες διαφοραι μή κατά πλειόνων Β ειδών λέγωνται, αλλ' ούτως έ'χουσιν, φησίν, καί αύται, ώστε όσον έφ' έαυ10 ταίς κατά πλειόνων αν ρηθήναι· ίδικωτέρα δέ, φησίν, έστίν διαφορά καί τη ένόλο) φύσει συγγενεστέρα ή καθ' ενός είδους ώρισμένως λεγομένη, αλλ' ομως καίπερ ούτως διακειμένη δύναμιν έχει κατά τον εαυτής λόγον πλείοσιν ειδεσιν έαυτήν ένδιδόναι· εί δέ άλλη τις συντυχία πραγμα'των την τών υποδεχομένων ζΐς πλήθος διάστασιν ουκ είασεν γενέσθαι, ουδέν τοΰτο as 15 έμπόδιόν έστιν προς τον οϊκεϊον τής διαφοράς λόγον". " Ε τ ε ρ α δέ γ έ ν η έστίν καί είοη καί διαφοραι τά ταΐς κατηγορίαις διαφέροντα, ώστε καθ' έκάστην κατηγορίαν καί γένη και είδη είναι καί διαφορα'ς. καί υ π ά λ λ η λ α δε γένη, ών το ετερον υπό το ετερόν εστίν, ώς υπό το ζωον τό πτηνόν έστιν ουχ υπάλληλα δέ, ών μηδέτερόν έστιν υπό 20 τό £τερον, ώς ζ ω ο ν κ α ί ε π ι σ τ ή μ η , επειδή γαρ τών γενών και τών ειδών τά μέν έστιν γένη μόνον, ώς μή έ'χειν υπέρ έαυτά γένος, ώσπερ ή 3« · ουσία* τά δέ ειδη μόνον, ώς μή έ'χειν μεθ' έαυτά είδος, ώσπερ ó αετός· τά δε μεταξύ τούτων, οίον ζωον καί ορνεον, 5 και ειδη και γένη έστίν, ειδη μέν ώς προς τά προ εαυτών, γένη δε ώς προς τά μετά ταΰτα· το 25 γάρ ορνεον εΐδος μέν έστιν του ζψου, γένος δε του αετοΰ. υ π ά λ λ η λ α δέ λέγεται, ουχ δτι έκάτερον υπό τό ετερόν έστιν, έπεί οίϊτω γε το αυτό του αυτοΰ καί είδος έ'σται καί γένος, αλλ' οτι το ετερον μόνον υπό τό ετερον. δταν δε μηδέτερόν υπό τό ετερον ή , τότε ουκ εατιν υπάλληλα, ώς ζφον και έπιστήμη· έκάτερον μέν γάρ γένος εστίν, ουτε δε ή έπιστήμη του ζψου 35 30 εΐδός έστιν ουτε το ζοΐον τής επιστήμης, όντων ουν ετέρων γενών καί τών μεταξύ του τε ανωτάτου γένους καί του κατωτάτου είδους καί μέντοι τών άνωτάτω τών κατά τάς κατηγορίας, οταν λέγη τ ώ ν έ τ έ ρ ω ν γ ε ν ώ ν , 2 τό ante είδος om. Κ ν 4 sí] εις Α 5 μεν oui. Α (ί τιϊΐ] τό Α έφειμένον Α 7 Πορφ.] ρ. 82.29 sqq. lì. ώς, ς in ras. J 8 διαφοράν ν, sed διαφοραι in œarg. b 9 εχουσαι Kv ίσον Α 10 είδικωτέρα Κ 11 ώρισμένιος λεγομένη in ras. J - : μέν είρημένη LA : μεμερισμένη Κν 13 την ora. Κ Μ . 15 έμ-όδιόν έστι τοΰτο ν 16 είσί Α 17 καί γένη καί είδη elvat ν : xal εϊδτ) καί γένη είναι J L A : και είδη είναι καί γένη Κ 19 έστιν post πτηνόν om. Κν 19. 20 υπό τό ετερόν έστιν Α 20 έπειδη] apodosis deest 21 έστιν om. L· 22 είδος, είδ ili ras. I. 23 γένη xal ειδη A 24 αότών Α μετ' αύτά ? 2G λέγονται Κ τό | ir i us om. Α Ιπειδή Α ούτω γε ούτω γε, sed priora del. J 2(5. 27 τό αυτό του αυτού καί είδος έσται (έστί Α) καί γένος JA: τό αϋτό καί ΐν προς τό αυτό καί είδος εσται καί γένος L : καί γένος εσται καί είδος τό αότό του αυτού Κν 27 δτε Λ μόνον om. A post ετερον alt. η add. A 28 μηδέτερόν] μή τό ετερον Ι, 31 άνωτάτω Κν fort, rectius: comp. anc. Α κατωτάτω Κν f. rect.

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 3 [Arist. p . l b 16]

5

10

15

20

25

30

57

καί τά άνωτάτω ληπτέον ώς οντά Ιτερα γένη καί τά μεταξύ, δταν μή 14Γ υπάλληλα η , ώς ζψον χαί έπιστήμη• καί γαρ τό ζψον μετά την ουσίαν τέταχται και ή έπιατήμη μετά την ποιότητα, τούτων ουν των έτερων κ&ί μή υπάλληλα γενών ε τ έ ρ α ς είναι δ ι α φ ο ρ ά ς φησιν, ού μόνον τάς διαιρετιχάς, *> αλλά χαί τάς συστατιχάς. ζψου γαρ διαφοραί διαιρετικοί το λογιχόν καί Γ το άλογον ή πτηνών χαι πεζόν, συστατικοί δέ το αίσ&ητικδν # « * · της δέ επιστήμης ουχ είσιν αύται διαφοραί. των δέ υπάλληλα αί μεν του ανωτέρω συστατικαί πάντως είσιν χαί τοΰ χατωτέρω (συνωνύμως γαρ κατηγορείται), των δέ τοΰ ανωτέρω διαιρετιχών τινές μέν συατατιχαί είσιν τοΰ χατφτέρω, ώς τοΰ ζψου τδ πτηνδν αυνίατησιν τό ορνεον, ούχέτι μέντοι καί τό πεζόν· είσιν δέ τίνες αί αδταΐ διαιρετιχαί άμφοΐν· των γάρ ζψων 45 τά μέν έστιν ποηφάγα, τά δέ σπερμοφάγα, τά δέ σαρχοφάγα, χαι των όρνέων δέ αί αύται äv εΐεν διαφοραί. ετέρας δέ ουχ απλώς είπεν τάς διαφοράς, αλλά τ ω ε ι δ ε ι ε τ έ ρ α ς , έπειδή πολλάκις καί των έτέρων γενών, οίον ζψου χαί σκεύους, αί αύται δοκοΰσιν διαφοραί. καί γάρ τών ζψων τά μέν έστιν ύπόποδα, τά δέ ά'ποδα, χαί τών σχευών ομοίως ύπόποδα μέν κλίνη καί τράπεζα καί τρίπους καί τά τοιαΰτα, ά'ποδα δέ τά πολλά, αλλ' ούκέτι τψ ειδει αί αύται διαφοραί είαιν, αλλά κατά όμωνυμίαν. ου γάρ ταύτόν 50 έατιν τψ εΐίδει ζψου πο"ί>ς καί κλίνης· κατά μεταφοράν γάρ το Ετερον από τοΰ ετέρου λέγεται, τψ ονόματι μόνον, αλλ' ουχί καί τψ πράγματι κοινωνούντων. χρή δέ καί τούτο είδέναι, οτι τ ώ ν έ τ έ ρ ω ν γ ε ν ώ ν , αλλ' ουχί τ ώ ν ε τ ε ρ ο γ ε ν ώ ν δει ύπαναγινώσκειν. Έ ρ μ ϊ ν ο ς δέ ετέρας τψ είοει βούλεται είναι τάς διαφοράς τών μή υπάλληλα γενών αλλ' έτέρων, "διότι, | φησίν, 14" Λ έ'στιν τινά γένη ουχ υπάλληλα μέν, άμφω δέ υφ' εν αναγόμενα, ώς το πτηνόν καί τί» πεζόν ά'μφω υπό τό ζψον, και τούτων είσιν τίνες αί αυταί διαφοραί* καί γάρ τοΰ πτηνοΰ το μέν δίπουν έστίν, το δέ τετράπουν, ώς γρυψ ιστορείται καί σφίγξ, καί τοΰ πεζοΰ ομοίως· αλλ' ουχί τ ψ ειδει αί αύται είαιν αύται διαφοραί, αλλά γένει· ζψου γάρ είσι πρώτως διαφοραί. διά τοΰτο, φησίν, τών μή υπάλληλα ουχ απλώς έτέρας, αλλά τω ειδει 6 έτέρας είπεν τάς διαφοράς· καί γάρ αύται τών μή υπάλληλα ουσαι, καν

I ώς οντα (sic) in marg. Ja γένη om. L όταν] όντα Kv: όντα, 3ν b μί) in ras. J 2 2 ίιπόλληλο, υπάλ in ras. J 2 ζώου xal έπιβτήμης A xal γάρ t è ] τό μέν γάρ Α 3 τέταχται in marg. Ja καί ή] ή δέ Α τούτων ουν τών J a L A : τών οδν J ' K v 4 post υπάλληλα τεταγμένων add. Α διαφοράς φηβιν] καί τάς διαφοραί Ιφησεν A où μόνον Ja supra, LA: xal Kv: ras. J in lin. 5 άλλά J« supra, L A : om. Kv 6 post αΐβθητικόν excidit καί τό αφ' έαυτοΰ κινητόν vel ενδοβεν κίνοΰμενον, cf. ρ. 59,7. 12 7 δέ] δέ γε Α 8 πάντως είαί συστατικοί ν χατωτέρω, — ω e corr. L : χατωτέρωι J συνώνυμως—κατωτέρω (10) om. Κ βυνωνΰμως γάρ] διότι τό ανωτέρω τών κατωτέρω συνωνύμως Α 10 χατωτέρωι J I I post διαιρετιχαί και συστατικοί add. LKAv 12 είαί L δέ alt. om. A 16. 17 καί post κλίνη et τράπεζα om. ν 17 τά alt. om. A 20 μο'νον—γενών (23) in ras. et in marg. J» 21 ουχί] ού Kv 22 (ιπαναγινώσχει Κ et fort. L 25 post ζφον άναγόμενα (ex άναγίμενον corr.) add. L 27 γρυ L 1 , corr. L 2 σφίξ A ομοίως] al αύταΙ ωσαύτως L 28 άλλά—διαφοραί in marg. Ja γένει KAv: γένη J : γενικαΐ L ζφου γάρ om. L ζώιου J A : ζώω Kv

58

SIMPLICII IN CATBGORIARUM c. 3 [Arist. p. 1»16]

at αύται δοχοΰσαι, αλλ' ού τ φ ειοει ει'σίν al αύταί, αλλά τ φ γένει", et μέντοι 14* ó Αριστοτέλης έτερα γένη καί μή υπάλληλα τίθεται où μόνον ών μή έστιν θάτερον óπδ τό έτερον, αλλά χαί δσα μή άμφω όφ' §ν ανάγεται (ταύτα γαρ τά έτερογενη, δοα μηδέν έχει xotvòv γένος, ώσπερ xat έτεροειδή τά 5 μή έχοντα xotvòv είδος, ως δήλον Ικ των παραδειγμάτων), où χρεία Γης τοιαύτης αιτιολογίας, χαί γαρ ει ομογενή έστιν ών το αότό γένος, έτερο- ίο γενή 3ν ειη ών έτερα τά γένη εστίν, ó μέντοι Πορφυριος των έτερων γενών έτέρας τ φ ειδει τάς διαφοράς είρήσθαί φησιν, διότι των δπδ τά έτερα γένη ειδών έτεραί εισιν at διαφοραι* έτερα γάρ γένη ζψον χαί έπι10 βτήμη xat τοΰ μέν ζψου ειδός έστιν ó άνθρωπος, της δέ επιστήμης ή μουσική, χαί είσιν ετεραι τούτων at διαφοραι, ώστε ε?η ¿¡ν λέγων δτι των ετέρων γενών xat μή όπάλληλα τεταγμένων αί χατά τά είδη διαφοραι έτεραι. χάλλιον δέ Γσως τάς ειδοποιούς άχούειν, ως χαί αυτός ó Πορφυριος προϊών 15 à£iot. 15

Oí δέ περί τον Νιχόστρατον ματαιολογίαν έγχαλοΰσιν έν τούτοις· τις γάρ, φησίν, αγνοήσει δτι επιστήμη επιστήμης οόχ άν ποτε τψ δίποδι διενέγχοι ή τετράποδι, ώσπερ το ζψον; αλλά πρώτον μέν, χαν τοΰτο σαφές, ουχέτι χαί εκείνο ομοίως δήλον, δτι τών υπάλληλα ουδέν χωλυει τάς αυτάς είναι διαφοράς* έδει δέ περί άμφοΐν 5μα τών αντικειμένων ειπείν, έπειτα όρας 20 δτι οι περί τδν'Ερμϊνον το έ τ ε ρ α χ α ί μ ή υ π ά λ λ η λ α ου χαλώς έζεδέζαντο, νομίσαντες δυνατόν είναι χαί μή υπάλληλα δντα υφ' εν άνάγεσθαι γένος· so ούτως ουκ ήν πρόχειρος ó λόγος, κ3ν τά παραδείγματα χαλώς ληφθέντα σαφή τον λόγον ποιη. αίτιώνται δέ χαί (δτι) έν τοις όπαλλήλοις γένεσιν Ε δ σ α ι τ ο υ κ α τ η γ ο ρ ο υ μ έ ν ο υ φησίν δ ι α φ ο ρ α ι , τ ο σ α ΰ τ α ι χ α ί τ ο ΰ ύ π ο 25 χ ε ι μ έ ν ο υ έ σ ο ν τ α ι · όντων γάρ όπαλλήλων τοΰ ζψου καί τοΰ λογιχοΰ ζψου, επειδή τοΰ ζψου διαφοραι είσι τό τε λογιχόν χαί τό άλογον, πώς οιόντε τοΰ λογιχοΰ ζψου το μέν είναι λογιχόν, το δέ άλογον; αλλ' δ μέν Βόηθος ένδους τη απορία μεταγράφειν ήξίου τήν XsÇtv ούτως· ώ σ τ ε , δ σ α ι τ ο ΰ υ π ο χ ε ι - 2» μ έ ν ο υ δ ι α φ ο ρ α ι , τ ο σ α ΰ τ α ι χ α ί τ ο ΰ κ α τ η γ ο ρ ο υ μ έ ν ο υ έ σ ο ν τ α ι · " α ί γάρ 30 τοΰ μερικωτέρου διαφοραι καί τοΰ όλικωτέρου έσονται ατε το μερικώτερον περιέχοντος, ει καί μή δμοίως καθόλου επί τοΰ κατηγορουμένου, ώς έπί τοΰ υποχειμένου λέγονται· τό γάρ λογιχόν ανθρώπου μέν παντός κατηγορείται, I Sox&OaaiJA: ΐοχοϋαιν Κ, fort, recte: δοχώαιν Lv o i supra L 1 ¿ έτερογενη J J : ετερα γένη J ' L K A v μηδέν] μή Α ε/ηι J : εχη Α 7 ante ετερα τά eras. J ΙΙορφΰριος] in comm. ad Ged. misso ; cf. I)ex. p. 30,3 B. 8. 9 τά Ετερα τά γένη A ί) είσι καί αί Α 10 είδος L v : είδη J K A post άνθρωπο« ό βοΟς add. Α 11 at om. Α 16 ένέγχοι L 17 τούτω A post βαφές έβτιν add. ν 18 post δήλον τό add. Α 20 τό έτερα L A : ¡|| έτερα J : τά ετερα Κν έξεδέξαντο Α: εξελέξαντο ν et, si silentio fides, JLK '21 χαί μή υπάλληλα όντα δυνατόν είναι Κν 22 οδτως J K v : οίίτιος· χαί γάρ LA παραδείγματα, supra τοΰ άρίστοτέλους J 5 1 καλώς ex ααφώ; coir. L 23 ποιεί Α ό'τι addidi ύπαλλήλοις JLA : υπάλληλα Κν 24 φηαίν] είϊί L 26 είσι διαφοραι Α 27. 28 ένδοΰς τη] έν τή τοιαύτη L 28 ούβαι Κ post ό-οκειμένοο είβΐ add. L 29 τουαΰται ex τοιαΰται corr. J : τοιαύτα! Κ 30 post μερικώτερον το» όλικωτέρου add. Lv 31 εί supra L 1 χαί] δέ Α έ-ι alt.] καί χατά L 32 υποκειμένου, ί> in ras. A

SIMPLICIl IN CATEG0R1ARUM e. 3 [Arist. p. 1»16]

5

10

15

20

25

30

35

59

ζφου δε ουκέτι παντός, αλλά των ζώων τά μεν έστι λογικά, τά δε άλογα. 14* εί δέ μένοι, φησίν, ή αότη γραφή, προσεκτέον τ φ ο υ δ έ ν κ ω λ ύ ε ι τ ά ς α υ τ ά ; ε ί ν α ι δ ι α φ ο ρ ά ς · συμπίπτει γαρ ποτέ τοΰτο· το γάρ θνητον κα! τοϋ ζφου διαφορά έστιν κα! τοϋ ανθρώπου". κα! χάρις τω Β ο ή θ φ τήν ao αρχήν της λύσεως υποδείξαντι. επειδή γάρ τοϋ ζφου αί μέν είβιν διαιρετιχα! διαφοραί, ώς του ζφου το μεν λογιχόν, τδ δέ άλογον, χαί θνητον χαί άθάνατον, αί δε συστατικαί, ώς του ζφου τό τε αίσθητικόν κα! το αφ' έαυτοϋ κινητόν, αί μέν διαιρετιχα! του κατηγορουμένου διαφοραί ου πάσαι Ttjï ύποκειμένω δπάρχουσιν (ου γάρ δή χαί αί αντικείμενοι· zi γάρ το λογιχδν ύπαρχε» τω άνθρώπω, ου δήπου xa! τό άλογον), αί μέντοι συστατικοί του κατηγορουμένου διαφοραί κα! τω υποκείμενο) πάσαι ύπάρχουσιν· το γάρ 35 αίσθητικόν χα! το ενδοθεν κινούμενον και άνθρώπω κα! τοις άλλοις ζφοις υπάρχει, το ουν ο υ δ έ ν κ ω λ ύ ε ι είρηται διά το μή πάσας υπάρχειν, αλλά τάς συστατικάς κα! των διαιρετικών τάς οικείας τ φ μεριχωτέρφ, ώς το λογιχόν χα! θνητον διαιρετικά οντα του ζφου τω ά ν θ ρ ώ - ω υπάρχει, ου μήν κα! τά αντικείμενα αυταϊς. είσιν δε καί διαιρετιχαί άμφοιν διαφοραί αί αυτα! των υπάλληλα γενών, ώς ε'ίρηται ποότερον· χα! γάρ του ζωου το μέν έστι ποηφάγον, το δε σπερμοφάγον, τό δέ σαρκοφάγον, κα! του 40 ορνεου υπò το ζωον οντος αί αυτα! διαφοραί είσιν. ó μέντοι'Αριστοτέλης Ζ αίτίαν ειπών τοϋ τάς αύτάς διαφοράς είναι το τ ά ε π ά ν ω τ ω ν ύ π ' α υ τ ά γ ε ν ώ ν κ α τ η γ ο ρ ε ΐ σ θ α ι εοικεν τάς τε συστβτιχάς των ανωτέρω διαφοράς τάς αυτάς λέγειν χα! των κατωτέρω, χα! των διαιρετικών, ώς εΤπον, τάς οικείας, έπιστήσαι δέ ά'ξιον, δτι, οταν μέν λέγη τ ω ν υ π ά λ λ η λ α γ ε ν ώ ν μ η δ έ ν χ ω λ ύ ε ι ν τ ά ς α υ τ ά ς ε ί ν α ι δ ι α φ ο ρ ά ς , ώς περί εν ίων αποφαίνεται κα! ουχ απλώς περ! πασών, δταν δέ προσδιορίζηται τ ά ε π ά ν ω τ ώ ν ύ π ' »5 α υ τ ά κ α τ η γ ο ρ ε ΐ σ θ α ι , κα! δ σ α ι τ ο ϋ κ α τ η γ ο ρ ο υ μ έ ν ο υ δ ι α φ ο ρ α ί ε ί σ ι ν , τ ο σ α ύ τ α ς είναι κ α ! τ ο ϋ υ π ο κ ε ι μ έ ν ο υ , ώς περ! πασών καθόλου αποφαίνεται, μηδεμίαν αότών υπέξαιρούμενος. αυτός δέ τήν άπορίαν ελυσεν ταύτην, ώς εϊπον. εί γάρ διότι τά επάνω τών ύποκάτω κατηγορείται, διά τοΰτο δσαι τοϋ κατηγορουμένου διαφοραί είσιν, κα! τοϋ υποκειμένου έσονται, δήλον δτι ου πασαι αί τοϋ επάνω έσονται τοϋ ύποκάτω, αλλ' αί συστατικα! μάλιστα κα! τών διαιρετικών τινές, καλεί δέ ó Ίάμβλιχος τάς so μέν συστατικάς τοϋ γένους γενιχάς, τάς δέ διαιρετιχάς είδικάς. ώστε εί μηδαμώς αί αυταί ειεν διαφοραί τίνων γενών μηδέ ταύτά είδη, δήλον δτι £τερά έστιν έκεινα τά γένη αλλήλων χαί ουχ υπάλληλα, εάν ούν τών δέκα

2 μένει ν τψ] τό Α 3. 4 διαφορά έστι χαί τοϋ ζώου καί Κ 5 τοϋ ζφου deleverim 8 al J*LKv: ώς J'A post, μέν γάρ add. Ινν 0 αί ο m. L 12 άλλοις] άλόγοις L 14 οίχειοτερας L 1") χαί τό θνητον Κν 16 χαί διαιρετιχαί JL: διαιρετιχαί χαί Λ: διαιρετιχαί Κν 17 τ:ρότερον] ρ. 57,11 19 τοϋ ζώου L· 20 αυτάς] τοιαύτας L· τό scripsi: τώ(ι) libri 21 άνωτέρωι J : άνω Κ 22 χατωτέρωι J τών ante διαιρ. om. Α 24 χωλυει Κ 25 προσδιορίζεται JLR.A, sed corr. Κ 26 κατηγορείται L 27 post είναι δει add. Lv περί JLA: παρά Κν 28 Οφεξαιρουμενος Α: έξαιροΰμενος 1/ 29 ώς είπον. εί] έπα'γει L 31 τοϋ prius om. L εσται J, sed con. 34 ai om A τά α&τά KAv 34. 35 έβτίν ίτιρα Κ

60

SIMPLICII IN CATEGORIA RDM c. 3 . 4 [Arist. p. l b 16. 25]

κατηγοριών ετεραι δειχθώσιν διαφοραΐ και ετερα τά είδη έκ της έκαστου διαιρέσεως, δήλον δτι ετερα γένη εστίν και ουχ | υπάλληλα. χρήσιμος 15r Α ουν ή τοΰ θεωρήματος τούτου προδιάρθρωσις προς τον περί των κατηγοριών λόγον. δηλοΰσι δε και αϊ προς τάς κατηγορίας ένστάσεις, ας φέρειν είώ5 δασιν, δτι τά υπό το αυτό γένος διεΐλεν, ώς το ποιεΐν και πάσχειν, υπό το κινεΐσθαι δντα, ή δτι παρελείφθη τινά γένη, ώς το ον και το §ν και το τί· καί μέντοι, εί μηδέν κοινον έχοντα φανη τά γένη ταΰτα προς άλληλα, δήλον δτι ουτε το ον οίίτε το εν ουτε το τί ώς γένος κατηγορείται κατά 5 τών δέκα γενών, ειγε παντάπασιν παραλλάττει ταΰτα και μηδέν έχει κοινον 10 προς άλληλα. p. lb'25

15

20

•25

30

Τ ώ ν κατά μ η δ ε μ ί α ν σ υ μ π λ ο κ ή ν λ ε γ ο μ έ ν ω ν £καστον τοΰ οΓον ά ν θ ρ ω π ο ς , λ ε ϋ κ ό ν , τ ρ έ χ ε ι , ν ι κ ^ .

έως

Ταΰτα επεται μεν καί τη πρότερον παραδοθείση διαιρέσει, έν ή εις τά κατά συμπλοκήν καί άνευ συμπλοκής διήρητο τά λεγόμενα· μετά γάρ το ίο διελέσθαι τά σύνθετα καί άπλα μόρια της λέξεως είπετο διδάσκειν, εις πόσα καί τίνα γένη τά άπλα αναφέρεται· κατ' άλλον δε τρόπον ακολουθεί ταΰτα τή προσεχώς εις ελάχιστα γενομένη τών δντων διαιρέσει· μετά γάρ τήν εις ελάχιστα τομήν, ών οόκ ην έλάττω λαβείν, εδει τήν είς πλείστα παραθεΐναι, ής ουκ ήν έπί πλείονα διελεΐν. επεται μεν ουν έκείνοις, προηγείται δε τών ρηθησομένων, διότι τήν έν τύποις γνώσιν άεί δει τής ακριβούς προλαμβάνεσθαι καί τήν έν κεφαλαίοις προσειλημμένην τής κατά διέξοδον παρα-15 διδομένης. 6 γάρ ολοσχερή τήν εννοιαν προλαβών ραον παρακολουθήσει ταϊς κατά διέξοδον άνελίξεσιν. τριχώς δέ τής σημασίας αυτών γινομένης, ή κατά τήν δνομασίαν μόνην, δταν ούσίαν λέγωμεν, ή από τών υποδειγμάτων, δταν λέγωμεν οίον άνθρωπος ή ίππος (τοΰτο γάρ τήν ώς έν τύποις καί δι' αίσθήσεως φαινομένην υπογραφήν δηλοϊ), και τρίτον κατά τάς προχείρους εννοίας καί μηδέπω τεχνικάς, σπευδούσας δε ήδη προς τήν άκριβή 20 Β τελειότητα, ó μεν 'Αριστοτέλης ένταΰθα μεν δια τοΰ δνόματος και όποδείγματος έδήλωσεν τά γένη λέγων ε σ τ ί ν δε ο υ σ ί α μέν, ώ ς τ υ π ω ε ι π ε ί ν , ο ί ο ν ά ν θ ρ ω π ο ς , Γ π π ο ς · π ο σ ό ν δέ ο ί ο ν δ ί π η χ υ , τ ρ ί π η χ υ , καί επί τών άλλων ωσαύτως, εν δέ τοις περί έκαστου λόγοις καί τήν εννοιαν τήν περί αυτών ανεγείρειν πειράται· 6 δέ 'Αρχύτας καί έν τή πρώτη εόθυς διδασκαλία ειπών το δνομα καί τό υπόδειγμα προσθείς έφ' έκάστου έπήγαγεν καί τήν κατά τήν εννοιαν ιδιότητα, ώσπερ έπί τής ουσίας τό ονομα είπών

3 τών] τον J 6. 7 δν καί τό έν καί τό τί in ras. Ja; νοητόν γένο; ceteri 9 παραλάττει Α 11 post τών δέ add. Κ εως τοΰ] ipsa verba suppl. A 12 λευκόν] βοΰς Α νικά oui. J L 14 διήρηται Kv 18 είς τά -λεΐστο Lv 19 έπί] είς Α 21 προειλημμένης Ab τής ex τήν corr. 1. 21. 22 παραδεδομένης Κ 22 δλοσχερή, supra καδόλου Ja *ατακολου9ήσει Κν 23 άνελείξεσι Α αυτών JL·: αότών τών άνευ συμπλοκής Ινν: τών άνευ συμπλοκής αΰτών Α 25 οίον om. Α 26 φαινομένην] γινομένην L 27 μηδέπω om. L 28 μέν prius om. L μέν alleruui om. A 29 έδήλωσεν oui. L 30 post ειπείν lac. 5 lilt. L ίππο; om. L 32 Αρχύτας] om. Hartenstein 34 τήν alterimi om. Kv

SIMPLICII IN GATEGORIARUM c. 4 [Arist. p. l b 2 5 ]

5

10

Ιό

20

20

30

61

χαί το υπόδειγμα προσέΟηχεν t : άπλώς πάντα Sea καθ' έαυτά υφέστηκεν" · 15Γ ή γάρ πρώτη έννοια της ουσίας οοτως προσπίπτει ώς καθ' έαυτήν ούσης. 8β πάλιν της ποιότητος το όνομα και τα υποδείγματα έχθέμενος χαί ταύτα διττά, τά μεν —spi ψυχήν, τα δέ περί σώμα, ου παραλείπει την κατά εννοιαν ίδώτητα λέγων " α π λ ώ ς δσα συνυπάρχει τισίν" · μετά γάρ της ποιότητος αυτή ή έννοια ήμΐν συμπροσπίπτει ώς συνυπαρχούσης της ποιότητος χαί τελειουσης την ουσίαν. της δέ ποσότητος κατά πάντα τα γένη τά ονόματα καί υποδείγματα ποιησάμενος, οϊον χατά το πηλίκον, κατά την 30 ροπήν, χατά το διωρισμένον, προσέθηχεν την πρόχειρον εννοιαν ειπών " δ σ α περί αριθμόν ή κατά αριθμόν τι σημαίνει", τω δέ πρός τι το άπλώς προς άλληλα λέγεσθαι καί άνευ αλλήλων μη πεφυκέναι σημαίνεσθαι, τω δέ ποιεΐν " ο άπλώς ένέργειαν περί τι σημαίνει γινομένην", τω δέ πάσχειν το άπλώς υπό τίνος ετέρου πεφυκέναι μεταβάλλειν, τω δε εχειν το " ά π λ ώ ς τά μη συνυπάρχοντα μηδέ συμπεφυκότα, επίκτητα δέ οντα", τοϊ δέ κεισθαι ss το άπλώς σώματος πως έχοντος σχηματισμό ν σημαίνειν. τω ποΰ δέ το άπλώς τόπον άφορίζειν, τω ποτέ δέ το άπλώς χρόνον σημαίνειν. δήλον ουν δτι ού την κατά τάς αισθήσεις μόνην ούτος παράδειξιν έποιήσατο, αλλά καί την χατά τάς έννοιας υπογραφήν. Α λ λ ά την το μην ταυτην την είς τά γενικά γένη γενομένην τί φήσομεν; άρα διαίρεσιν; καί πώς άν είη διαίρεσις, εί μήτε ώς γένος είς είδη διαιρείται μήτε ώς δλον είς μέρη; ουτε γάρ εστίν τι κοινον τών δέκα κατηγοριών, 40 Γ όποιον το δν οιονταί τίνες ή το τί, είπερ μη έπίσης πάντων κατηγορείται· γένους δέ μή οντος ουδέ διαφοράς εΐναι δυνατόν, είς ας το γένος διαιρεθήσεται. αλλ' ουδέ ώς δλον είς μέρη διαιρείται· ου γάρ εστίν τι κοινον σύγχριμα το τον μερισμον τούτον υπομένον. χαί δλως οΰτε ώς όμοιομερή είη άν τίνος μέρη, ανόμοια όντα, οΰτε ώς άνομοιομερή· είτε γάρ το δν τις το δλον φησίν είτε το τί, ομοίως εχαστον όν χαί τί λέγεται· καίτοι τοις άνομοιομερέσιν οόχ υπάρχει το τά μέρη καλεισθαι τψ τοΰ δλου δνόματι. άρα ουν τοίς « επί στρατιάς εοιχεν ή διαίρεσις τοις κατά λόχους συντεταγμένοις, ωστε ώσπερ λόχου λοχαγόν, ούτως την μέν ουσίαν έξηγεΐσθαι τών ουσιών, τών

1 δβα J L in marg., Αν: â J L in lin., Κ 3 τό om. Α τό υπόδειγμα Α C αδτη Λ: ούτη ceteri 8 post καί τά add. ν πηλ||||[|ν Κ 9 προσέθηκε δέ τήν ν 10 τό om. L 11 λέγεσθαι, λ et γ in ras. J 12 8 J L A : ν' τό Κ ν σημαίνει L : σημαι Α: σημαίνειν JKv xò] τ ώ Κ 13 έτέρου L β corr., Α : ετερον ceteri τ ώ K y : τοδ J L A τό ex του corr. L 14 όντα L A : ||||όντα J : έχοντα Κν τω scripsi: τοϋ libri, itemque 15 et 16 δέ ante κεισθαι om. Κ ν 15 σημαίνει Κν δέ ποΰ Κ ν 16 αφορίζει ΚΑν δέ ποτέ Α σημαίνει Κ ν 17 ού supra J 1 οδτως Κ ν 19 post ταυτην ras. 3 litt. L γινομένην A 20 είη om. J 21 τι om. A 22 τί] £v L, unde conicias η τό h η τό τί, sed cf. Dex. p. 39,12 Β. 23 είς JA: εί Κ : κ α θ ' Lv 24 ώς om. ν δλως ν xoivôv τι Α 25 μερισμόν J K A : όρισμόν Lv pro xai δλιος lac. 6 litt. L 27 xal τί λέγεται] καλείται L 28 τό e corr. L αρα J K : apa L A : άρ' ν 29 στρατείας Δ 30 λοχαγόν, όν in ras. Α οδτως om. A

62

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 4 [Arist. p. l b 2 5 ]

δέ άλλων έκάστην τοΰ καθ' έαυτην πλήθους, αλλά τούτο την συνεχειαν 15Γ και άλληλουχίαν αναιρεί της διακοσμήσεως, είπερ μηδεμίαν κοινότητα των πρώτων γενών άπολείπομεν. βέλτιον ουν τάς μεν διαφοράς των γενών άφορι'ζεσθαι κατά τινας πρώτας ιδιότητας, καθόσον δε περί την οόσίαν 5 έστίν τά συμβεβηκότα χαί έν τη ουσία δφίσταται χαί συντάττεται προς αυτήν, χατά τοσούτον αφομοιωτέον αυτά τοις αφ* ένος χαί περί εν «ο συνταττομένοις. ταΰτα μεν ουν δ Ίάμβλιχος άξιοι, ó δέ Έ ρ μ ΐ ν ο ς 'άπαρίθμησις ουν έστιν, φησίν, και ουτε διαίρεσις ουτε μερισμός* οόδέν γαρ ολον έπ' αυτών ουτε ώς γένος ουτε άλλον τρόπον δλον". αλλά πρδς μεν τά 10 τοΰ θείου Ίαμβλίχου έχ τών αυτοΰ ρητέον δτι το αφ' | ενός ουκ από 15 ν Δ της οόσίας λ η π τ έ ο ν ούτως γάρ ου τών δέχα την άπαρίθμησιν, αλλά την τών έννέα ποιησόμεθα· μάλλον δέ από τοΰ οντος, όπερ ένταΰθα μέν πολλαχ ώ ς λεγόμενον εις τάς δέχα κατηγορίας 'Αριστοτέλης διαιρεΐσθαι βουλεται, χαί είκότως, έπειδή περί λέξεων σημαντικών έν τούτοις ó σκοπός* έν δέ τη 15 Μετά τά φυσικά ώς άφ' ένος του οντος τά δέχα έν τάξει παράγεσθαί φησι, πρώτην έχουσης τάξιν της ουσίας και περί αότην τών άλλων συνταττο- 5 μένων, ó δέ Έ ρ μ ΐ ν ο ς άμφιβάλλοντι Ιοικεν, εί τοσαΰτά έστιν τά γένη* γράφει γοΰν ούτως* " διό εί μεν μόνων τών λεχθησομένων είσίν al σημασίαι, τοσαΰτα äv εΓη τά πρώτα γένη τοσαΰταί τε καί αί κατηγορίαι* εί δέ και 20 άλλα παρ' αυτά, οόδέ έχεϊνα ó λόγος διωθεϊται" * καίτοι τοΰ 'Αριστοτέλους πανταχού τ φ πλήθει τουτψ χρωμένοο τών γενών καί ουτε προστιθέντος ουτε άφαιροΰντος, αλλ' έγκρίνοντος άεί την είς δέκα διαίρεσιν, ώσπερ καί ίο εις τέσσαρα την τούτων συναίρεσιν έποιήσατο. "Αλλοι δέ πολλοί προς αυτήν αμφεσβήτησαν, αυτόθεν χατηγοροΰντες 25 της είς τοσούτον πλήθος διαιρέσεως, ώσπερ 'Αθηνόδωρος έν τω Προς τάς 'Αριστοτέλους μέν Κατηγορίας έπιγεγραμμένψ βιβλίφ, μόνην δέ την είς τοσοΰτον πλήθος διαίρεσιν έξετάζοντι. χαι Κορνοΰτος δέ έν οΓς Προς Άθηνόδωρον και Άριστοτέλην έπέγραψεν και οι περί τον Λουκιον δε χαί τον Νιχόστρατον, ώσπερ προς τά άλλα πάντα σχεδόν, ούτως καί προς 16 30 την διαίρεσιν άντειρήκασιν. ληπτέον δέ έν ffpotç ώρισμένοις τάς άντιλογίας τριχη διαστειλαμένους αυτάς. και γάρ οί μέν ώς πλεονάζουσαν αίτιώνται την διαίρεσιν, Ετεροι δέ ώς έλλιπη καταμέμφονται, τρίτοι δέ είσιν οί άλλα άντ' άλλων είσήχθαι γένη νομίζοντες* γεγόνασι δέ τίνες καί πλείονα αμα έγκαλοΰντες, οί μέν έλλειψιν άμα καί πλεονασμόν, οί δέ προς τούτοις καί

I οώτήν Α την supra J«: oui. Κ 3 γενών alt.] ειδών Α 7 oùv oni. Αν I I την alterum om. Κ 12 ποιησόμεθα, όμεθα e corr. L 13 χατηγορί sic A 14 λέξεως σημαντιχής ν 15 Metaph. E 2 p. 1025 b 33 sqq. Ζ 1 p. 1028*10 παράγεσθαί J L : παραγενέσθαι A: προάγεσθαι Κ ν 17 άμφιβάλλοντι] αμφιβάλλων τι b 18 γοΰν] δέ ν είσίν om. Λ 19 τε J L K : δέ ν : om. Α 20 παρά ταύτα Λ & λίγος έχεϊνα ν 24 προς] περί L αμφισβήτησαν ν 25 τοσοΰτον πλήθος] τοσαΰτα γένη τοΰ όντος L 26 μέν om. L 27 πλήθος om. L χορνοΰτος in χουρνοΰτος mut. L a 28 άθη|||||||||||||λην L : Αθηναίους suppl. L29 τον om. Α νιχόστρατον in lac. suppl. L31 διαστειλάμενος A 32 Στεροι J L A : άλλοι Kv έλλειπή J L A 34 ¿μα J L A : άλλα Ινν

SIMPLICII IN CATEGORIARtTM c. 4 [Arist. p. l b 2 5 ] ένάλλαξιν των γενών,

63

λεγέσθωσαν δέ έφ' Ιχάστου γένοας απορία ι τινές 15Τ

χαί προς αυτάί λύσεις, δι' ών τόν τύπον της άντιλογιας εστίν χαταμαθεΐν, ϊβ ?να μή πρδς πάσας τιθέντες μηκυνωμεν. Λέγουσι τοίνον o? πλεονασμδν έγχαλοΰντες, ώ ί oú χαλώς τ ψ ποιεΐν το

Ε

5 πάσχειν αντέταξεν · έχρην γαρ άμφοΐν §ν xotvòv γένος άφορίσασθαι το χινεΐσθαι.

προς ους ρητέον 8τι το ποιούν, xa&ò ποιεί, οδ χινεΐται, αλλά χινεΐσθαι

ποιεί, άχίνητον ον αδτό.

ενια δέ των ποιοόντων έν τοις αίσθητοΐς χατά

συμβεβηχός χινεΐται διά τό συνδραμεΐν εις ταδτδ τάς δύο άρχα'ς, τοδ ποιεΤν xaì την τοΰ πάσχειν.

:ήν τε

αλλ' ισως έχρην περί τοΰ ποιεΐν xaì

10 πάσχειν απορεΐν, π ώ ς οόχΐ δπό τά προς τι ανάγεται' το γάρ ποιούν εις « πάσχον ποιεί xal το πάσχον υπό ποιοΰντος πάσχει,

ή χατά μεν την συνάρ-

τησιν ταύτην όπό το προς τι άναχθήσεται, χατά μέντοι την ένέργειαν xal το πάθος άλλην έχοντα φύσιν άλλα ποιεί γένη·

xaì

γαρ

xaì

έπι

των

άλλων προς τι, οΓον πατρός xaì οίου, τά αότά ώς μέν χαθ* αυτά ύφεστώτα 15 όπό την οδσιαν ανάγεται, χατά δέ την σχέσιν όπό τά προς τι.

άλλα π ώ ς

τό χεΐσθαι οδχ εστίν πάσχειν; πώς δέ τό εχειν οδχ εστίν ποιεΐν; ή το χεΐσθαι ουδέν μάλλον πάθος έστίν ή ένέργεια· χεΐσθαι γάρ έστιν το χαθή- so σ θ α ι , το έστάναι· λαμβάνεται δέ έν τ η κατηγορία oò χατά το πάσχειν ποιεΐν, άλλά κοιτά την έν αλλφ ?δρυσιν.

ή

ούτως δέ xaì τό εχειν οδ χατά το

20 ποιεΐν, οδδέν γάρ ήττον πάσχειν έστίν το ώπλίσθαι ή όποδεδέσ&αι, αλλά χατά τό περιχεΐσθαι.

άλλοι δέ χατ' άλλον τρόπον αίτιώνται την περατότητα,

οί γάρ περί Ξενοχράτη xaì Άνδρόνιχον πάντα τ ψ χ α θ ' αδτό xaì τ ψ πρός τι περιλαμβάνειν δοχοΰσιν, ώστε περιττδν εΐναι χατ' αδτοδς τό τοσούτον τών γενών πλήθος,

άλλοι δέ εις οδσιαν xaì σομβεβηχδς διατέμνουσιν xaì ούτοι

25 δε ταδτόν πως δοχοΰσι τοις προτέροις λέγειν τά συμβεβηχότα πρός τι λέγουσιν, 35 ώς άλλων dei όντων, xaì την οδσιαν χ α θ ' αδτό.

ρητέον οον χοινή πρός

αμφοτέρους, δτι την είς έλάχιστα τομή ν τοδ Αριστοτέλους ζηλώσαντες ατελώς αδτής ήψαντο, τδ χαθόλου xaì το μεριχδν παραλείποντες.

xaì μέντοι

τά συμβεβηχότα πολλά όντα γένη άποστενοΰσιν είς Sv τών συμβεβηχότων 30 τδ πρός τι.

διά τι δέ, φασι'ν, άλλου έστίν τά συμβεβηχότα; χαίτοι κυρίως

μέν άλλου μόνα τά πρός τ ί εστίν, ε? δέ δτι όπωσοΰν τινός έστιν, xaì τά χ α θ ' αυτό άλλου εστίν* ó γάρ Σωχράτης Σωφρονίσχου έστίν xaì ó αγρός ω τοΰ χτήτορος.

el οδν ούτως xaì τδ συμβεβηχδς άναφέροιμεν πρός τδ υπο-

/.

1 δέ] γάρ L 2 xaì al πρός L 4. 5 τό ποιεΐν τώ πάσχειν A C χινεΐσθαι Κν : χινείν JA: χινοΰν L 10 ούχ ν 11 τό πάσχον LKv: τό πάσχειν JA την om. Α 13 xal post γάρ om. Κν 17 ante ούδέν μέν add. Κν 20 ο&8έ Κ 22 Ξενοχράτη] fr. 12 Heinze ξενοχράτη J : ξενοχράτην ceteri 22. 23 τό πριίς τι Α 23 περιττόν είναι] περιστηναι είς 86ο L τό supra J : om. Κν 25 προτέροις] έτέροις L post λέγειν τοις add. Τ,ν πριΐ« τι Κίγουβιν om. Α 26 pro ¿el 6ντιον xal τήν lac. 6 litt. Γ. οντα Η, recte opinor 27 άμφάτερα Κν ίτι ol T Î J V είς τά έλάχιστα Lv 28 παραλείποντες J K : παραλιπτό J, ' αίι in ras.: τά χαθόλου ΚΑν: τό χαθόλου L 32 άλλου J : τό άλλου L: τώ άλλου Α: τό άλλοις Κν: τών άλλων b io ta arg.

64

SlMPLICIl IN CATEGORÍARÜM c. 4 [Arist. p. Ib25}

κβίμενον, οόδέν θαυμαστόν, έπεί αδτό καθ' αότό φύσις ίδιο έστίν· *αί ή 15Τ δλη δέ καί το υποχείμενον αδτό κατά τούτον τον λόγον προς τί έστιν, χαθό δέ α ρ χ ή , χα&' αδτό έστιν. ούτω; μεν οδν οί περί τον Ίάμβλιχον καί ΓΙορφόριον διατάττονται. μήποτε δέ τό άλλου eivat τούτο χαί το πρός τι 5 το τοιούτον τω συμβεβηχότι υπάρχει, χ α θ ώ ; αντίκειται προς την οΰσίαν « καθ' αυτό οδσαν χαί εαυτής ουσαν· τ γάρ καθ' αυτό το πρός τι χαί τιίϊ έαυτοΰ τό άλλου αντίκειται· δηλοΐ δε χαί'Αριστοτέλης την εις δυο ταυτην τομήν παραλαβών, εκείνο δέ ορθώς ίσως εχει λέγειν, δτι καλώς ó 'Αριστοτέλης τάς του συμβεβηχότος πολλάς ιδιότητας διεϊλεν ουδέ τήν μίαν 10 αδτοΰ περίληψιν παραλιπών, ώστε καί είς υποχείμενον χαί τά περί τό ύποκείμενον διαιρεί, οπερ ειλοντό τίνες, χαί ούτως προ; ώρισμένον τό υποχείμενον αόριστα τά περί τό υποχείμενον αντιτί&ησιν. 50

15

20

25

30

Οί δέ έλλείπειν αποφαινόμενοι τήν διαίρεσιν, ως οί περί τον Νιχόστρατον, διά τί, φασίν, τς ταΰτα λέγοντας, δτι το εχεσθαι είς τήν του κεΐσθαι χατηγορίαν ένέπιπτεν ήδη διωρισμένην* εχει μεν γάρ τις τήν ασπίδα, Ιχεται δέ ή ασπίς έν τ φ ουτωσί περικεΤσθαι* θέσις ουν έστιν τοΰτο. άλλά | διά τί, φασίν οι περί τον Λουκιον, τοί>ς συνδέσμους 16ΓΑ παραλέλοιπεν, εί λέξεις καί ούτοι σημαντικαί; ου γαρ δή άσημοι, ή δτι * * * ουτε προηγουμένη αυτών έστιν ή σημασία, άλλά συσσημαίνουσιν, ώσπερ τάς δίπλας είώθαμεν παραγράφειν καί τάς κορωνίδας, αίτινες μετά των γεγραμμένων σημαίνουσίν τι, αύται δέ κ α θ ' έαυτάς ουδέν σημαίνουσιν· καί οί σύνδεσμοι γάρ μετά τών άλλων μερών του λόγου κάλλη έοικότες & συσσημαίνουσιν. τρίτον δέ ουδέ λόγου στοιχειά είσιν οί σύνδεσμοι, αλλ' ειπερ άρα, λέςεως μέρη· ουδέ γάρ ή χόλλα του χάρτου μέρος εστίν· ουδέ λέγονται ούν, αλλ' ειπερ άρα, έκφωνοΰνται μόνον, χαί ετι μέντοι ρητέον δτι χάν σημαίνωσιν οί σύνδεσμοι καί λεκτιχώς σημαίνειν συγχωρηθώσιν, κατά συνταίιν σημαίνουσιν και κατά συμπλοκήν· νυν δέ περί τών άνευ συμπλοκής δ λόγος. έπιζητουσιν δέ καί τά άρθρα που ταχ&ήσεται. καί περί τούτων δέ ó αδτος λόγος · καί γάρ ταΰτα οΓον σύνδεσμοι είσιν τά ίο

Χ αύτό supra J ' : ò in ras. L : om. Κ ¿ τ ι supra J» άλλου scripsi: τώ(ι) άλλου libri 5 χαθώς J L : χαθάσον Κ Αν 7 post xal ό add. ΚΑ ν

3 ούν om. A 4 τό 6 αότό alt.] έαυτό ν

8 παραλαβών· έχεΤνο δέ ¿ρί)ώ; ίσως ϊχει λέγειν δτι καλώς ό

άριστοτέλης την είς δύο ταύτην τομήν παραλαβών* έχεϊνο δέ χτλ. J έχεΐνος Κ ¿ om. Κ ν 10 περίληψιν J L A : παράλειψιν Κν 11 δρισμένον ν 1*2 άριστα Α 13 τον om. L 14 τώι δέ εχειν oòx supra J · : om. A 15 τό pr. supra J a : om. A 17 ούτως A 19 παρέλιπεν ν δτι supra J»: om. Κ 20 οδτε L K v : ούτε eraso acuto J : ού A primum disiunctionis meuibrum excidisse apparet ex 1. 24 ( τ ρ ί τ ο ν δέ) et e Dexippo p. 32,18 οδτε προηγουμένη έστίν αύτών ή χρεία τοϋ λόγου άϊλά δευτέρα, ουτε τελεία v] ων J : ών Α: ούν Κ: oui. Lv ώσία J A : ούσία LKv

η

η

φυσικά LAv: φυσικά J : φυσική Κ αισθητά L A v : αίσβητά J : αίσδητή Κ 21 ήτοι, τοι in ras. J ταϊς διανοίαις Κ 25 Πλάτων] Tim. ρ. 4 8 Ε. Rep. VI ρ. 509 D al. post ίστέον δέ add. Κν 26 χαί τάς αίσθητάς ΰφίστησι Κ

77

S I M P L I C I I IN C A T E G O R I A RUM c. ó [Arist. p. 2 » 1 1 ]

τάς μεν προσεχείς εαυτή,

τσ.ς δε πορρωτέρω.

μόνον αλλά και αρχή των μεθ'

και δή'λον δτι où γένος

έαυτήν έστιν ουσιών,

και ουδέ έπίσης

απαντα της οφχή ς ταύτης μεδέξει, ώστε ουτε γένος κυρίως ή τοιαύτη ουσία, όπερ ώς όμολογούμενον ό άπορων προελάμβανεν.

καί 'Αριστοτέλης δη έν τη

5 Μετά τά φυσικά δύο ουσίας ειπών, την -;ε [ νοητήν καί την αίσθητήν, 20 Γ Λ καί τρίτην την μαθηματικήν ή την ψυχικήν, διά πασών χωρούσαν άπέδειςεν.

κοινήν τοΰ λόγου θεωρίαν

καί 'Αρχύτας δε την πασαν ούσίαν φυσικήν

τε καί αίσθητήν καί κινητικήν αποκαλεί, φυσικήν μέν την κατά την υλην και το είδος λέγων, α?σθητήν δέ τήν σύνθετον, κινητικήν δέ τήν νοεράν 10 καί ασώματον, ώς αίτίαν ουσαν κινήσεως της κατά ζωήν ε?δοποιουμένης· και δήλον δτι καί αυτός τάς πολλάς ουσίας εις

μίαν σύνταξιν περιελαβεν. r>

εΐ ουν μή ώς γένος άπλώς, αλλ' ώς αρχή πασών θεωρείται των ούσιών ή πρώτη ουσία-, οδ καλώς άναγκάζουσιν μήτε ασώματον είναι μήτε σωματικήν.

ή γάρ ασώματος άρχή των ουσιών προσεχώς μεν τάς όμοιας έαυτη

15 τάς ασωμάτους

παράγει,

πορρώτερον δε έτι καί τάς σωματικάς.

καίτοι

κ3ν γένος ήν ή πρώτη ουσία της τε ασωμάτου καί της σωματικής, ου καλώς οιμαι άναγκάζουσιν, εί μεν ασώματος, καί το σώμα ασώματον είναι, διότι μετέχει της πρώτης ουσίας· ει δε σώμα, καί το ασώματον σώμα ίο γίνεσθαι διά τήν αυτήν αίτίαν.

τούτω γάρ τω λόγω, επειδή το ζω ον γένος

20 εστίν τοΰ λογικού καί αλόγου καί θνητοΰ καί αθανάτου, εσται καί το άλογον λογικόν ή το λογικόν άλογον καί το θνητον άθάνατον ή άνάπαλιν.

αλλ'

έξήρηται το γένος τών αντικειμένων διαφορών ώς άμφω περιέχον καί ώς εκατερω οίκείως έπιβάλλον κατά τήν έςηρημένην υπεροχήν.

ε? γάρ διαιρε-

τικά της ουσίας έστίν το σώμα καί το ασώματον καί τοΰ ζωου το λογικόν 25 καί

το άλογον,

αλλ' ουχί συστατικά (ουδέν

γάρ

υπό

τών αντικειμένων ΐ·>

συνίσταται), δήλον οτ·. προϋπάρχει της αντιθέσεως το γένος,

τί ουν; ουκ

ανάγκη πασαν ούσίαν ή σώμα είναι ή ασώματον καί παν ζωον ή θνητον ή ¿θάνατον; ή διττόν το ασώματον, το μεν ώς φύσις ώρισμένη και αντικείμενη τη σωματική, το δε ώς άποφάσις αίτια καί της σωματικής καί της 30 ασωμάτου της άντικειμένης αύτη.

1 έαυτήι, ήι in ras. J

πορρωτέρω, u> alterum in ras. J

xat ουδέ, I e t oil e corr. L l ουδέ Α

3 απόντα τής άρχή ς J L A :

κυρίω; om. Α

τ η ] τ ώ Κν δέ om. Ιίν

6 post ψυχιχήν ήν add. ν

8 τε καί om. Κ

ασώματον om. Κ èaoxfl τά« om. Κν 18 το supra J

αίσθητικήν ν

11 αύτη Κν

δή JL·: δέ Κ Αν

τε om. Κ

ρ τρ' 15 πορρωτέρω Κ ν : πορω Α 19 αυτήν J K v :

τοιαύτην Α: om. L

xal om. Κ

7 Αρχύτας] om. Hart, 9 λεγομένην L

14 τάς όμοία; supra Ι , '

γένος τοΰ λογικού έατί καί τοΰ άλογου Κ οίκείω; in marg. J "

2 αυτήν A πάντα ταύτα Κ ν

4 καί & άριατοτέλη; L A v

5 Μετά τά τη J 1 ; αίιτή L 3 το] τοΰ Κν αδτη ΚΑν : αυτη J : αύτη L 4 τοις (prius) om. A post γένεσιν add. προς κατηγορίας A 5 έν om. Κ ούσιν τοις om. Α post συμβεβηχάσιν add. προ: σΰστασιν Α 7 λέγομεν L τοΰ om. Α 8 είτε JLA: ti Κν ούν] γοΰν Α 9 ουσίαι είτε (ex ητε corr.) áv ή (ή supra) άτομος ή ούαία χαί νοητή χαί αίσθητη L αδτη] äv L 10 post νοητή add. τη Λ 12 λέγονται ούσίαι J, sed corr. J» 13. 14 τό (ante καθ' et post χαί) KA (altero loco supra Κ 1 ): τώ(ι) JLv 14 παραοειχνυσα A: παραδειχνύς JL : παρα&ειχνΰουσα Κν 17 φασίν] cf. Dexipp. p. 44,4 Β. 18 είποι JL: είπη ΚΑν 21 μόνα ταΰτα Α 23 έγνωμένιαν Α 25 αληθές τό.άδιάφορον in marg. J« 27 πάντα JLA: ταΰτα Κν 28 conicias μηδετέρως coll. Arist. Poet. 14 p. 1453 b 19, S ed cf. p. 96,22 30 την ούοίαν την χυριωτάτην Κ Comment. Arist. V i l i .

μόνον L Situpl. in Cat.

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 5 [Arist. p. 2» 11]

82

' Α λ λ ά διά τί, φασίν, έ ν τ α υ θ α μέν π ρ ώ τ η ν οόσίαν την αίσ&ητήν λέγει, 21·· ά λ λ α χ ο ΰ δέ δευτέραν ώ ς μετά την άσώματον τ ε τ α γ μ έ ν η ν ; ή κειται α ύ τ ω περί

OTt où

πρό-

τ ω ν νοητών ουσιών νΰν είπεϊν, άλλα τών αισ&ητών την

φύσιν χαί τάξιν παραδοΰναι, δπερ xal διά τοΰ λ ε γ ο μ έ ν η ένεδείξατο· oò γάρ 20 5 λέγεται έν τ η συνήθεια: ουδέ εγνωσται τοις πολλοίς έχείνη, αλλ' α δ τ η μάλλον ή αισθητή.

δ μέντοι 'Αλέξανδρος κα'ι τδ νοητδν και χωριστδν είδος άτομον

οόσίαν λέγεσθαί φησιν, χοινά ουδέ

χαί ισως οίκεϊον τούτο τ ω

έστιν δ λ ω ς κ α θ '

έαοτά

Περιπατώ,

έν δ π ο σ τ ά σ ε ι ,

αλλ'

είπερ

έν τοις

Β

τα

άτόμοις

ε χ ε ι το είναι* εί οδν τ α χ ω ρ ι σ τ ά είδη π ά ν τ ω ν μάλιστα έστιν έν υποστάσει, 10 άτομα άν ε ί η χαί ου χοινά.

δ μέντοι Ί ά μ β λ ι χ ο ς έ π ι σ χ ή π τ ε ι τ ψ Αλεξάνδρα)

ώ ς άγνοοΰντι π ώ ς λέγεται ένταΰ&α άτομος οόσια· φησίν, ώ ς αδιαίρετος εις άλλα

είδη.

είποι

δήλον γ ά ρ δτι ούτως, s">

δε áv ο ΐ μ α ι ' Α λ έ ξ α ν δ ρ ο ς ,

δτι

χαί ή χ ω ρ ι σ τ ή χαί ή νοητή ουσία, εΓπερ μ η έστιν κοινή, αδιαίρετος έστιν είς άλλα είδη.

περί δε τό αδτο ζ ή τ η μ α χαι έχεΐνο στρέφεται, διά

15 μέν τοΤς Φυσιχοΐς τά χοινά προτάττει, ένταΰΟα δέ τ ά χ α θ ' δ ι χ ώ ς λέγεται το πρότερον

και τό δεύτερον,

ήτοι τ η

τί έν

έκαστα; ή δτι

φύσει

ή

ώς

προς

η μ ά ς · προς ή μ δ ς μέν γάρ τ ά κα&' εκαστον πρότερα· π ρ ώ τ ο ι ς γάρ τούτοις so προσβάλλομεν · τ η φύσει δέ τ ά χοινά π ρ ό τ ε ρ α · υπό γάρ τ ά χαθόλου τ έ τ α χ τ α ι τά καδ' Ιχαστα.

ώ σ τ ε εί μέν α π ό τ η ς φύσεως άρχοιτό τις, τ ά ά π λ α , τ ά

20 αίτια, τ ά καθόλου, τ ά άυλα, τ ά αμέριστα καΐ τ ά τοιαύτα προτάξει· έ π ε ι ο ή δέ ά π ο τ η ς σημαντικής σ χ έ σ ε ω ς ή τάξις εϊληπται νΰν, ώ ς πρδς ή μ δ ς πρώτον λ η φ θ ή σ ε τ α ι . τά καθόλου

τών

ó μέντοι 'Αλέξανδρος

καθ*

εκαατα

έ ν τ α ΰ θ α χαί τ η φύσει

είναι φιλονεικεΐ,

κομίζων σχεδόν, το δέ έν α ρ χ ή λ α μ β ά ν ω ν ,

όταν

άπόδειξιν λέγη

μεν

το

υστέρα

ουδεμίαν

τό είναι χαί τήν 35

25 οόσίαν τ ά χοινά π α ρ ά τών κ α θ ' Ικαστα λαμβάνειν, μηδεμίαν τούτου προστιΟείς

άπόδειξιν.

χαί

αί αποδείξεις

σαθραί·

χοινοΰ

γάρ

οντος,

φησίν,

ά ν ά γ χ η χαί άτομον ε ί ν α ι · έν γάρ τοις κοινοϊς τ ά ά τ ο μ α π ε ρ ι έ χ ε τ α ι · άτομου δέ οντος oò π ά ν τ ω ς τό κοινόν, ειγε τό κοινόν έπί πολλοίς δ π ά ρ χ ε ι .

δήλον

γάρ δτι χαί π α ν άτομον υπό του κοινού συμπληροΰται* δ γάρ τίς ά ν θ ρ ω π ο ς 30 χαί ά ν θ ρ ω π ο ς , φησίν 'Αριστοτέλης,

ώστε χαί έχεΐνο ψευδώς ελαβεν είς δεΐξιν

τοΰ π ρ ώ τ α είναι τ η φύσει τ ά άτομα, δτι του χοινοΰ αναιρουμένου οδ π ά ν τ ω ς ω αναιρείται τό άτομον* εί γάρ καί το κοινόν έν τ ο υ τ ψ ε χ ε ι τήν οόσίαν έν τ ω διατείνειν έφ'

δλα τ ά ά τ ο μ α καί συμπληροΰν αυτά χαί

το άτομον έν

Γ

τ ω συμπληροΰσΟαι υ π ό τοΰ κοινοΰ, π ώ ς άναιρουμένου τοΰ χοινοΰ ουκ ε υ θ υ ς 35 άναιρεθήσεται χ α ί τό ά τ ο μ ο ν ;

μ ή π ο τ ε ο5ν τριττόν ληπτέον τό κοινόν, τό

1 φαοίν] cf. Dexipp. p. 44,32 Β. λέγει om. A 2 άλλαχοΰ] cf. Met. Ζ 7 p. 1032bl 2. 3 πρόσκειται Εν 7 εΓπερ xal τά Α 8 έν Αποστάσει κ α θ ' έαυτά Α 11 ένταδθα] 8ν άριθμώ ή L 12 είδη άλλα Κ είπη ούν 3ν L, ούν supra L 1 13 άδια/ρετος] άτομος χαί αύτη L 14 χαί έχεΐνο scripsi coll. Dexipp. p. 4 5 , 3 Β . : xal έχεινος J L K v : χάχεϊνος A 15 Φοοιχ.] A 1 p. 184»23. 7 p. 189b31. Γ 1 p. 200b24 16. 17 προς ήμάς* πρός ήμάς J L A : προς ήμά; χαί τοΰ μηδέτερα έχοντος, διατοϋτο προεδίοαξε περί τών Υποκειμένων, xal χ α θ ' υποκειμένου Κν (cf. ρ. 81,28) 26 el om. L 27 post χαί add. τό KAv (cf. Dexipp. p. 45,20 Β.) 28 υπάρχει om. Κτ δηλον JLA: είπίντες Κν 30 φησίν] ρ. 2«25 32 αναιρείται—άτομον (35) om. Κ 35 xal om. Κν τρίτον Kb

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. δ [Arist. p. 2» 11. 14]

ó

10

15

20

25

83

μέν έξηρημένον των καθ' έκαστα καί αίτιον της εν αυτοΐς κοινότητος κατά 21Γ τήν μίαν έαοτοΰ φύσιν, ωσπερ *αί της διαφορότητος κατά την πολυειδή πρόληψιν. το γαρ πρώτον ζψον καί αύτοζωον κατά μεν την μίαν τοΰ ζωου φύσιν την προς άλληλα κοινότητα πδσιν τοΐς ζιμοις ένδίδωσιν κα&ό 45 ζ φ α , κατά δε τήν των διαφόρων ειδών πρόληψιν τά διάφορα είδη τών ζω ων υφίστησιν. δεύτερον δέ έστι xotvòv το aitò τοΰ κοινού αίτιου τοις διαφόροις είδεσιν ένδιδόμενον καί ένυπάρχον αυτοίς, ωσπερ το έν έκάστιρ ζψον. τρίτον δέ το έν ταΐς ήμετέραις έννοίαις ές αφαιρέσεως υφιστάμενον, ύστερογενές ον και τήν τοΰ κοινού μάλιστα καί ¿διαφόρου εννοιαν έπιδεχόμενον. το μέν γαρ xoivòv αίτιον έςηρημενον εστί τών αιτιατών καί άλλο πάντη παρ' αότά καί ώς αίτιον κοινόν, άλλ' οδχ ώς κοινή φύσις· so ή δέ συμπληρωτική τών καθ' έκαστα κοινότης μετά του κοινού καί τό διάφορον εχει. ου γάρ εστίν τι μόνως κοινόν έν τη θνητη καί τη άθανάτψ ουσία, αλλά καί το κοινόν διαφορεϊται καί ή διαφορά κοινοΰται. μόνον ουν τοΰτο το έξ αφαιρέσεως, δπερ ημείς τάς διαφοράς αφαιροΰντες άπολείπομεν, τήν τοΰ κοινοΰ ώς κοινού εννοιαν εχει. καί πρός τοΰτο ίσως ó Αλέξανδρος αφορών | ύστερον αότό τών ¿τόμων οίεται· πλήν δτι ου σφζει την προς 21» Δ εαυτόν άκολουθίαν, δταν έκ τοΰ κοινοΰ καί τών διαφορών υφεστάναι λεγη τό καθ' e x a a t a , el μή άρα καί τήν υπόστασιν κατά τήν εννοιαν θεωρεί τήν τδν όρισμον συνάγουσαν καί άπογυμνοΰσαν το κοινόν. έγκαλεΐ δέ τω Άλεξάνδρψ δ Ίάμβλιχος καί δτι ώς μίαν ουσίαν διαιρεί τήν σωματικήν καί άσώματον, εφ' ών ουδέν έστι κοινόν· έναντίον γάρ τοΰτο, φησί, καί & πρός'Αριστοτέλη, είπερ οόδέ έπί τών αισθητών κοινότητα έκεϊνος τίθεται, αλλ' εΐ μέν ώς κατά μίαν ίσόστοιχον άντιδιαίρεσιν είλημμένων τούτων καί το κοινόν ώς πάντη άδιάφορον λαμβάνει, άτοπον· εί δέ ώς ούσης τινός καί έν τη υφέσει κοινότητος, καθ' ήν συνδεδεμένα απαντα καί μετά τήν διάκρισιν ηνωμένα μένει, τί άτοπον; καί γάρ καί Πλάτων τά γένη τοΰ οντος ουκ εις ασώματα ή ε?ς σώματα μόνα διέτεινεν, αλλά διά πάντων χωρεϊν απεφήνατο, ών Sv ήν ή ουσία.

30 ρ. 2« 14 Δ ε ύ τ ε ρ ο ι δέ ο υ σ ί α ι λ έ γ ο ν τ α ι 2ως τοΰ oîov δ τ ε ά ν θ ρ ω π ο ς ίο καί το ζ ψ ο ν . Τάς οόσίας διελών εις πρώτας καί δευτέρας καί περί τών πρώτων ειπών έξης περί τών δευτέρων έπάγει, ας έν είδεσιν καί γένεσιν αφορίζεται, 1 της] τοϊς LA

3 . 5 πρόληψιν] cf. ρ. 70,12

3 αύτοζωιον

J : α&τοζωον L :

αυτό ζώον Κ Αν 3. 4 φύσιν τοΰ ζώου Α 6 post ¿arc add. τό ν τοΰ om. ν 8 ςώω ν διανοίαις ν 9 ΰατορογενές L μάλλον L ¿διαφόρου J L , à supra J : διαφόρου KAv 13 τι om. A xoivòv ex κοινώς corr. L 16 ίχοι J L 18 εαυτόν scripsi: έαυτέ libri υφιίτάναι J L A λέχοι L 19 τό J L A : τά Κ ν ν (in ί>π έπονομάζων αότο λευκόν· τά πολλά δέ παρωνύμως λέγεται από τών τοιούτων,

ώς από

τής γραμματικής γραμματικός,

ταυτην οδν τήν χρείαν

ή

έπανάληψις ή νΰν προκειμένη παρέχεται, εφεξής δέ τοιαύτα προστίθησιν· 1 post pr. των ras. 3 litt. L lemma usque ad κατηγορήσει; (p. 2 * 2 3 ) continuât A 2 post αδύνατον ras. 4 litt. J 4 εί δεότεραι ούαίαι] ή δευτέρα ουαία Α 5 τά (ante δέ) J K v , ex το corr. J : το LA 6 όμωνυμως om. Κ 7 άρα libri 8 Ιλεγεν] 3 p. 1 b 10 9 καί supra J 11 εί] deest apodosis, quae tarnen inest in verbis ωιτε . . . φανερά (22) 14 τοΰ υποκειμένου κατηγορείται Κτ Ιό τών έν όποκειμένω' ουτε γάρ το ίνομα J ' sapra: om. J 1 Α: ούδέ τοδνομα Lv 15 ουτε alt. J 3 : οόδέ J 1 et ceteri 23 τοΰ supra J είναι e corr. L 1 25 άπολογτ,βμάν Κ είναι oòsiac A 26 λεγομένας] nolui λεγήιεναι 32 post τά ras. 2 litt. J 33 ουν] vüv L 34 μετανοίληψις Kv δέ om. L post δέ add. τά Ε ν

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 5 [Arist. p. 2 >34]

87

p. 2»34 Τ ά δε ά λ λ α π ά ν τ α ή τ ο ί κ α θ ' υ π ο κ ε ι μ έ ν ω ν λ έ γ ε τ α ι τ ω ν 22' π ρ ώ τ ω ν ο υ σ ι ώ ν ή έν ύ π ο κ ε ι μ έ ν α ι ς α υ τ α ΐ ς έ σ τ ι ν . τ ο ΰ τ ο δε φ α ν ε ρ ό ν έχ τ ω ν κ α θ ' 2 κ α σ τ α π ρ ο χ ε ι ρ ι ζ ο μ έ ν ω ν . Είπών τίνες αί πρώται και τίνες αί δεύτεροι ουσίαι δοκεΐ μέν τά 8δ 5 ύπα'ρχοντα ταΐϊ πρώται; ουσίαις παραδιδόναι χατά το προφανές· λέγει γαρ δτι αποβάθρα πάλιν είσίν αί πρώται ουσίαι τοις μεν ως χαθ' αότών λεγομένου υποχείμεναι, ώσπερ ταίς δευτέραις οόσιαις, τοις δέ ώς έν αύταΐς το είναι εχουσιν, ώσπερ τοις συμβεβηκόσιν· άπορίαν δε λύει νΰν περί των πρώτων ουσιών, εί γάρ μήτε εν υποκειμένω είσιν μήτε χαθ' υποκειμένου ΙΟ τινός λέγονται, διαμφισβητήσειεν άν τις, μήποτε ουδέ είσίν δλως· πόθεν Γ γάρ αυταΐς το είναι; τοΰτο δε λόων φησιν δτι ου μόνον αυταί παρ' έαυτών 40 εχουσιν τό είναι, αλλά χαι τοις άλλοις πδσιν παρέχουσι την υπόστασιν* τά τε γάρ καθ' υποκειμένου λεγόμενα xal τά έν υποχειμένιρ όντα από του υποκειμένου έχει το είναι, ταύτα δέ κατασκευάζων τό μεν το είδος 15 έν τοις άτόμοις εχειν τό είναι ώς γνωριμώτερον παρήκεν, οίον τον άνθρωπον έν τοις χατά μέρος ανθρώποις, τό δέ τό γένος καίτοι δοκούν κατά τοΰ είδους μάλιστα κατηγορείσθαι ουδέν ήττον έν ταΐς άτόμοις ουσίαις έχειν τό είναι, τοΰτο άπέδειξεν, ώς χαί πόρρωθεν δοχοΰν μάλλον και ώς άμα και το ετερον συναποδεικνύων. εστι δέ ή άπόδειζις τοιάδε· εί γ ά ρ χ α τ ά 45 20 μ η δ ε ν ό ς τ ω ν τ ι ν ώ ν α ν θ ρ ώ π ω ν , ο υ δ έ απλώς κ α τ ά α ν θ ρ ώ π ο υ , ώσπερ το πτηνδν εί χατά μηδενός τών κατά μέρος αετών, ουδέ απλώς κατά άετοΰ· δια την άτομον άρα ουσίαν υπόκειται καί το είδος τω γένει, ομοίως δέ χαί το έν υποχειμένιρ έν πρώτω τω άτόμιρ ένεστιν, είτα διά τούτοι) και τω είδει ένυπάρχει, οίον ή γραμματική τω Άριατάρχο) πρώτως έγγίνεται, 25 είτα διά τούτου xal τω ανθρώπω. αίτια άρα ή άτομος ουσία έστίν τοις άλλοις τοΰ είναι, χαί τοις καθ' υποκειμένου λεγομένοις χαί τοις έν υποκει- 60 μένω ουσιν. 5ταν δέ λέγωμεν έν υποχειμέναις ταϊς πρώται; ούσίαις τά άλλα είναι, οίον ποσόν, ποιόν, πρός τι καί τά λοιπά, τοιαΰτα είναι | τά 22» Δ ένυπάρχοντα νοητέον, οίά έστιν τα πρώτα, αλλ' ουχί τά πεπονθότα ήδη 30 καί διακείμενα, οίον λευκότητα και θερμότητα, τά γάρ πεπονθότα ή διακείμενα και κατά ταΰτα λεγόμενα καί αότά λόγω καί δνόματι αληθευεται· αληθές γοΰν τον χύκνον λευχον είπόντα' άποδοΰναι δτι λευκότητα έχει, λόγος δέ ούτος τοΰ ώς πεπονθότος λευχοΰ, τουτέστιν τοΰ λελευχωμένου. οι 4 τίνες at (ante δεύτεροι) in mg. J> 6 τοις] ταίς Α ' χ α θ ' αυτών JL, supra υποκειμένου J - : χ α θ ' αυτό ΚΑ ν: χαθ' υποκειμένων αυτών in marg. b 6. 7 λεγομένως Α 1 9 post υποχειμένω add. τινί Α 11 αύται άψ' έαυτών Α 14 εχειν Κ τό (ante είδος) om. ν 15 εχει Α 16 τό (ante γένος) om. Κ ν : ras. 2 litt. L 18 πορρωθι Κ 19 συναποδεικνύων J L Urb.: συναποόειχνΰον Κ Αν 20 χατά άνθρώπου άπλώ; ν 21 εί δέ χατά Lv 25 το&του Κ ν : τοΰτο J L A : cf. 1. 23 et Olymp, p. 63,22 sq. Β. 26 ί>ποχειμένου, υ alt. in ras. J 27 ύποχειμέναις, αις in ras. J L : ίιποχειμένοις Κ Αν 28 είναι χαί τά ν 29 ύπα'ρχοντα ν είδη Α 31 αότά τώ λέγω L 32 ουν ν χύχλον Κ (Ιπ4νκς ν 33 Si χαί ούτος ν λελευχομένου ν

SIMPLICII IN CATEG0R1AKUM c. 5 [Arist. p. 2-34. b7]

88

5

10

15

20

μέρος γάρ γίνεται τοΰ είδους ήδη το τοιούτον· ώσπερ ουν xb είδος τοΰ 22» υποκειμένου μέρος, ούτως καΐ το συντελούν είς το είδος εσται τοΰ αδτοΰ μέρος· καί ó λόγος οδν ó τοΰ τοιούτου έπαληθευσει κατά τοΰ υποκειμένου, β διά ταύτα ουν ό των ήδη πεπονθότων και των άπλώς λεγομένων διάφορος γίνεται της κατηγορίας ó τρόπος. Άλλ' εί ή τομή, φασί, της ουσίας ώς γένους εις είδη γέγονεν είς τάς πρώτας χαΐ δευτέρας οδσίας, αύται δέ είσιν αί παραδοΟεΐσαι, παρείται ή κοινή οόσία και γενική, ή καί αδτή λέγεται έν τω μή έν υποκειμένω· ίδιον γάρ τοΰτο πάσης οδσίας, διότι αδτή υπόκειται καί ώρισται, ωστε πάσα ι« κατά τοΰτο αφορίζεται, ίδιον δέ καί της μέν δευτέρας προς τω κοιν τό καθ' υποκειμένου λέγεσθαι, της δε πρώτης προς τω κοινοί το μή καθ' υποκειμένου, ωστε πασών των οόσιών ή υπογραφική γέγονεν απόδοσις. αλλά πάσα τομή γένους, φασίν, είς είδη γίνεται, ή δέ πρώτη οδσία οδκ εΐδος* μία γάρ άριθμ λευκόν* τά δέ είδη καί τά γένη ου δύναται φθαρήναι σωζόμενων 20 τών ατόμων, καθ' ών λέγονται, και τοΰ υποκειμένου δέ φθαρέντος το Β μέν έν υποκειμένφ οίχεται, το δέ καθόλου σφζεται, άλλοτε ¿λλοίων τών ατόμων γινομένων, ετι δέ τά είδη καί τά γένη ή έν τοις ιδίοις άτόμοις εσται έν υποκειμένοις ή έν άλλοις, αλλ' οίίτε έν τοις ιδίοις δυνατόν* και γάρ καί τά έν υποκειμένφ οντα έν τοις ιδίοις άτόμοις ουκ εστίν ώς έν υποκειμένοις, αλλ' ώς καθ' υποκειμένων αότών λέγεται* ου μην ουδέ έν άλλφ ένυπάρχουσιν · ουδέν γάρ έστιν υποκείμενον άνευ τών ατόμων ουσιών. 2» ετι δέ και ούτως ó 'Αριστοτέλης συλλογίζεται* τά έν υποκειμένφ οντα όμωνύμως κατηγορείται* ουδεμία δέ τών δευτέρων ουσιών όμωνύμως κατηγορείται, αλλά συνωνυμως* ουδεμία άρα τών δευτέρων ουσιών έν υποκειμένφ εσται. αλλά μην οόδέ ή πρώτη* ουδεμία άρα ουσία.

Καί κατά τήν Άρχυτειον δέ τών ουσιών διαίρεσιν την ε?ς υλην και 25 είδος καί το συνθετον τό αυτό δείκνυσιν ó λόγος, οτι ουδεμία ουσία έν υποκειμένφ. ή μέν γάρ υλη υποκείμενον ουσα πασιν και πρώτον υποκεί- so μενον πρόδηλον ώς ουκ εστίν τών έν υποκειμένφ. αλλ* ουδέ το εΐδός έστιν έν τη υλη ώς έν υποκειμένφ* μεθ' ου γάρ συναπαρτίζει εν τι κατ' ισην συντέλειαν, oòx εστίν θάτερον έν θατέρφ, ώστε ουδ' άν αυτό ειη έν 30 υποκειμένφ. ή δέ σύνθετος ουσία περιέχουσα έν έαυτη το είδος καί τήν υλην είκότως oòx áv ειη έν υποκειμένφ. 'Αλλά το μή έν υποκειμένφ άποφατικόν, αποφατικώς δέ, φασίν, ουδέν οίόν τε τη διανοία περιλαμβάνειν * αόριστος γάρ ή άπόφασις, και ώρισμένην γνώσιν τ φ άορίστφ συναρμόζειν αδύνατον, ή τδ δηλούμενον από της άποφατικής κ 35 ταύτης φωνής ώρισμένον πώς έστι και καταφατικόν. ουδέν γάρ άλλο λέγει τδ μή έν υποκειμένφ ή δτι αότο οπερ έστίν έαυτοΰ έστιν ή μέρος έστί συμπληρωτικόν τοΰ τοιούτου, καί δτι υποκείμενον έστιν* και γάρ καί τοΰτο κοινον υπάρχει κατά πάσης ούσίας, αλλά άλλως μέν ή υλη τ φ ειοει υπό1 alt. al om. Α 1. 2 καθ' Υποκειμένου L 2 έν ίιποχειμένω Κ ν 3 aveu] άνοΰ Κ 5 τι om. L 9 ή έν ί>ποχειμένω L 11 δύνανται Κ 12 τον λευχόν L 15 γένη ή J«: γένη J'LKAv 18. 19 έν άλλω(ι) ένυπάρχουαιν JLA: ένυπάρχουσιν άλλω Κν 23 post οόσία add. έν ¡>ποχειμένω ν 24 Άρχύτ.] cf. ρ. 91,15 25 xal αύνβετον Κν 27. 28 άλλ*—ί>ποχειμένψ om. Κ 32 το] τοΰ L άποφα||τιχ είναι, άλλ' είς τό τοιόνδε είναι συμβάλλονται, ου μέντοι ουτε συμβεβηκότα είσίν, οτι 10 συμβάλλονται είς οόσίαν τούτων, άπερ είδοποιοΰσιν. διά τοΰτο ουν oòSè έν ύποχειμένφ· τό γάρ έν ύποχειμένφ καί χωρίζεται άνευ της τοΰ υποχειμένου φθοράς, τό δέ της διαφοράς τοιόνδε άνευ φΰορας ου χωρίζεται, άλλ' οόδέ το άχώριστον συμβεβηχός, φαίη άν τις, χωρίζεται άνευ φ&οράς. άλλά χάν μ ή χωρίζηται τούτο, άνεσις δμως χαί έπιτασις περί αότο ι® 15 θεωρείται, ώσπερ περί το μέλαν του Αίθίοπος είς άλλους τόπους μεταστάντος, χαί ή τοΰ γάλακτος δέ λευχότης ήττον έστι, μάλλον δέ ή της χιόνος, χαί έπί των άλλων άχωρίστων συμβεβηχότων ωσαύτως· έπί δέ της διαφοράς τό μάλλον xal ήττον ουκ εστίν, ουτε έν πλείοσιν ειδεσιν ή άτόμοις ουτε έν τ

εί δέ τις ου πραγματικήν είναι λέγοι διαφοράν έν τ ω τόδε και τοιόνδε,

άλλά σημασίας λεκτικής ι δ ι ώ μ α τ α , το μέν τοΰ παρεΐναί τι καί ώρισμένως άφορίζειν τήν διάνοιαν σημεΐον γινόμενον, τό δέ τοιόνδε ώ ς δμοιον

τόϊδε

δηλοΰν, έροΰμεν καί προς τοΰτο τήν ώρισμένην καί)' εν ουσίαν προύπάρχειν 35 καί τήν ταυτότητα καί ομοιότητα τοΰ λόγου τήν έπί ταϊς πολλαΐς ούσίαις

1 έστιν L 2 έχοντα Α μέν om. Α έστι, ίιτ in ras. L· 3 ¿ποίον Κν 5. 6 έπί πλεΐον τον άφορισμόν ποιείται Arist., sed sequitur περιλαμβάνει 7 της alt. suppl. L 2 ? 8 γινομένης L 1 e corr. τι om. A 9 συνήθειας, ας in ras. L sequ. ras. 6 litt. αύτη JK : αδτη LAv δέχεσθαι ν 11 καθ' όσων Α τοσούτων Α 13 τών γάρ λέξεων τών σημαντικών Α 14 ου*] ή χ ' Α καθο'σων A, sed corr. vid. 15 τό om. L 16 τών προτέρως είρημένων Κν 21 καταχθέντα Αν 22 έαυτά Α 25 Πλάτωνα] Tim. 50 Β μή ώς] vid. Dielesii Ind. in Pliys. s. ν. ού 26 aù τό JLKv: αί>τό τό A (bine corrigendum quod ad Dexipp. p. 51,18 adnotatum est) 27 6 om. A 28 αίιτώ A 33 σημεΐον supra L ' ut vid. 34 post ουσίαν add. Ϊιαφέρουσαν Κτ

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 5 [Arist. p. 3b 10. 24]

105

προηγείσΟαι, καθ' ας καί ή σημασία έχει χώραν* διότι, γαρ έστιν ώρι- 26 ν σμένως, δια τούτο ώρισμένως λέγεται, αλλ' ου* ανάπαλιν. δλη δε ή έφοδος 20 ή από τών λεγομένων έπΐ τάς ουσίας κατά μεν χοός Πυθαγορείους έχεται Ε αληθείας, επειδή συμφυή τα λεγόμενα τοις πράγμασιν έτίθεντο* κατά δε 5 τους συνθήκη ν άλλως λέγοντας είναι τα μόρια της λέξεως αλλοτρίοις πρόεισιν αποπίπτουσα της αρχής τών κατηγοριών, αφ' ής ώρμηνται κατά άλήθειαν. 'Άξιον δε ζητειν κατά τοΐ>ς όπόστασιν δίδοντας τοις ειδεσιν καί γένεση εί ρηθήσεται τοίόε είναι· καί γαρ καί Χρύσιππος άπορεΓ περί της ιδέας, 25 εΐ τόδε τι ρηθήσεται. συμπαραληπτέον δε καί την συνήθειαν τών Στωικών 10 περί τών γενικών ποιών, πώς αί πτώσεις κατ' αυτους προφέρονται, καί πώς ουτινα τά κοινά παρ' αότοϊς λέγεται, καί ο πω ς παρά την άγνοιαν τοΰ μη πάσαν ουσιαν τόδε τι σημαίνειν καί το παρά τον Οδτιν σόφισμα γίνεται παρά το σχήμα της λέξεως, οΓον ' ε ι τις έστιν έν 'Αθήναις, ουκ εστίν έν Μεγάροις * •:•:• * ' · ó γάρ άνθρωπος ου τις έ σ τ ι ν ού γα'ρ έστιν τις ó κοινός· 15 ώς τινά δέ αυτόν έλάβομεν έν τ φ λόγοι, και παρά τοΰτο κα'ι το ονομα 30 τούτο έσχεν ó λόγος Ουτις κληθείς, το αυτό δε και έπί τούδε τοΰ σοφίσματος έστιν· ' ο έγώ είμι, συ ουκ εΐ· άνθρωπος δέ εϊμι εγώ· άνθρωπος άρα σι) ουκ εί'. καί γάρ έπί τούτου τοΰ σοφίσματος το μεν έγώ καί σύ έπί τών ατόμων λέγεται, ó δέ άνθρωπος έπ' ουδενί τών εν μέρει· γέγονεν 20 ουν ή παραγωγή, διότι τω ου τινί ώς τινί έχρήσατο. αλλά τούτων μεν αλις, έπί δέ τά έξης ίτέον.

p. 3b24 Υ π ά ρ χ ε ι δέ τ α ϊ ς ο ό σ ί α ι ς κ α ί τό μ η δ έ ν έ ν α ν τ ί ο ν α υ τ α ί ς ε ί ν α ι εως τοΰ τ ώ ν δέ ά φ ω ρ ι σ μ έ ν ω ν ο ό δ έ ν ο υ δ ε ν ί έ σ τ ι ν έ ν α ν τ ί ο ν . 3δ Έ π ' άλλο μεταβαίνει τών κοινή καί άλλοις υπαρχόντων, το δέχεσθαι 25 ή μη δέχεσθαι έναντίωσιν, ζητών, ειπερ υπάρχει ταΐς ουσίαις τί> μη έχειν τι έναντίον, καί τοΰτο δείξας, 2τι ουκ έστιν ϊδιον αδτής δείκνυσιν έκ τοΰ καί ττών L'J 21 ¿φωρισμένως A 22 δρίζη A 24 ούτως om. L 24. 25 τό άπό om. A 25 ποσών ex ποιόν ut vid. corr. J 27 τό om. KA 31 τβίναντία A 32 τών έναντίων] εναντίου A, sed nescio quid in marg. adscr. 34 Εστιν L

107

SIMPLICII IN CATEG0R1ARUM c. 5 [Arist. p. 3b24] εναντία,

αλλ' ουδέ εί διαιροΤτό τι εις τάναντία, ωσπερ τδ ζώον, ουδέ ούτως 27'

εσται έναντίον· γνοίη δ' άν τις,

φησίν, και aitò του δροο των ενάντιων·

τω πλείστον γαρ απ' αλλήλων χεχωρίσ&αι άφοριζόμεΟα αυτά, λέγεται, περί την αυτήν ουσίαν του ζιόου σ υ ν υ π ά ρ χ ε ι " . 5 άπορων εγώ μ ή νενοηχέναι δοχώ μοι τα λεγόμενα,

ώς δέ νϋνί

προς δή ταύτα 16

xal γαρ έν τοις ομολογου-

μένως έναντίοις περί τάς διαφοράς έστιν ή έναντίωσις, δλον δέ δλω ουκ εστίν έναντίον, διότι χοινόν έστιν το των εναντίων γένος· το γοΰν λεοχόν χαί το μέλαν έναντία δντα το μεν έστιν χρώμα διακριτιχον δ ψ ε ω ς , το δέ χρώμα σογχριτιχόν, χαί περί την αυτήν ούσίαν τήν τοΰ γένους εστίν άμφω, 10 χαί

χδν πλείστον αλλήλων

πλείστην ε χ ε ι διάστασιν.

διέστηχεν, πώς

υπό

δέ χαί

το αυτό γένος

ώς οντα τήν

τό δεχόμενον τά έναντία χαί το

διαιρουμενον εις τάναντία oòx εστίν έναντίον ; ουδέν γαρ κωλύεται, χδν μ ή 20 το ετερον

ή

των έναντίων

έναντίως ε χ ε ι ν ·

το

8 δέχεται ή εις 8 διαιρείται,

γοΰν νοσούν διαιρουμενον

εις

πρός άλλο τι

τό κατά θερμότητα

Β

ή

15 κατά ψύςιν νοσεΐν έναντίον δμως έστί προς το ύγιάίνον, καί το σώμα έπιδεχόμενον υγείαν καί νόσον έναντίον εστίν τ φ άσωμάτφ, x a l όλως αί διαιρέσεις είς τά αντικείμενα γίνονται χαί εναντία, χαί εκαστον τών τμημα'των εις έναντία διαιρείται,

ώς ή ουσία είς σώμα καί άσώματον καί

εις εμψυχον και άψυχον εις

το σώμα

τε τό αίσδητικόν x a i άναίσ&ητον.

μήποτε 2δ

20 ουν έχεΐνο μάλλον ρητέον, δτι το λογιχόν τ ω άλόγω ουκ εστίν έναντίον· ε ί τ ε γαρ άπόφασις το άλογον τοΰ λογικού, ουχ εστίν ή απόφασις έναντίον· είτε χαταφατικήν ε χ ε ι δύναμιν εΐδός τι δηλοΰσαν ετερον τοΰ λογικού, οδδέ ούτως έναντίον ταττόμενον.

έστίν τω λογικω το άλογον, παραγόμενον υπ' αλλ'

25 τιώσεις πδσαι περί πρός

τους

ουδέ

άλλο

τάς διαφοράς

άποροΰντας,

πώς

είδος και

το

πυρ

εΐοει

έναντίον,

αότοΰ καί

άλλ'

αί

τάς ποιότητας όρώνται. τιό

υδατι

καί

τον

έναν-

Siò

αέρα

τη

καί γ η so

έναντία λέγει δ Αριστοτέλης, ραδιον ειπείν S u κατά τάς διαφοράς καί τάς ποιότητας

είσιν

έναντία

ταΰτα·

το

γάρ

χαί υγριΰ έναντίον λέγει χαί το θερμόν 30 αί

δέ

δλαι

οόσίαι πρός

τάς

δλας

θερμόν

καί

ςηρον

χαί ύγρόν τ φ ψ υ χ ρ ώ

ουκ

εχουσιν

έναντίωσιν.

τω καί

ψυχροί £ηρω· πώς

ούν το είδος τ η στερήσει έναντίον λέγει έν τοις Φοσικοΐς; ε ι γάρ το είδος ουσία, δέχεται ή ουσία έναντίωσιν.

αλλά το μεν λέγειν δτι χαί τά κατά

I τι J L A : τις Κν (bine corrigenda adnot. ad Dexipp. p. 51,30 Β.) 3 τψ] τό Α χεχωρισται sic Α 4 υπάρχει Κν Dexipp. ρ. 52,4 5 μή JIÍA: μèv L : om. ν 10 intellego όμως ώς ύπό τό αυτό γένος όντα τήν πλ. ί . δ. ώς οιη. ΙνΑν I I τάναντία Α 12 τά έναντία Lv 13 melius dixisset ä δέχεται xal ει'ς á διαιρείται 15 χατά οαι. Α νοσεΐν] immo νοαοΟν έναντίως L 16 έβτΐ e corr. L 19 αίσ&ητόν ν 21 είτε] ήτε Κ έναντία Κν 22 δηλοΰσαν Α et Parapbr. p. 16,24 Η.: δηλοϋσα ceteri 24 άλλο om. A 25 τάς ποιότητας χαί τάς διαφοράς Κν 26 τό] τώ L 27 λέγει] De gen. et corr. Β 8 p. 3 3 5 » 3 s q q . 28 έστίν Lv ξηρόν] ψυχρόν A 29 έναντία Κν ζηρώι, 6η in ras. J : ΰγρώ A 30 δλαι et δλας Dexipp. p. 52,9: 5λαι et α'λλας J 1 : δλλαι et βλλας J ' : άλλαι et άλλας LKAv 31 λέγει έναντίον L έν τοΤς Φυσιχοϊς] Α 7 ρ. 191 «13 sq. εί supra J 32 xal om. Α

τά L et Dexipp. p. 5 2 , 2 0 Β . : τά J : om. KAv

108

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 5 [Arist. p. 3b24]

στέρησιν είωθεν χοινότερον εναντία λέγειν ó 'Αριστοτέλης, μαλαχώτερον 27Γ λϋόντων την άπορίαν εστίν, το δε αληθές ώδε ε χ ε ι · τό είδος το μεν έστιν ώς ουσία, το δέ ώς έξις* τοΰτο οδν άντικεΐσθαι τη στερήσει φησίν, 36 αλλ' ουχί το ώς οόσίαν. δ "Αλλον δέ τρόπον έναντιώσεως είσάγουσιν οί τάναντία έν ταίς ούσίαις τιθέντες. διχη δέ οδτοι διαιρούνται, χαί οί μέν περί μίαν οόσίαν τάναντία αφορίζουσιν, ώς οί τό θερμον χαί ψυχρόν χαί ςηρόν χαί ύγρόν και τάς άλλας εναντίας δυνάμεις περί την υλην έν rtîï σώματι ένειναι λέγοντες, χαί δήλον δτι οδτοι oùx ουσίας εναντίας, αλλά τάς περί την οόσίαν ποιότητας 4« 10 εΐναι αποφαίνονται* οί δέ διεσταναι πάντη τάς αρχάς αποφαίνονται και μηδέν εχειν xoivòv μηδέ σχέσιν μηδεμίαν προς άλληλα, καθ' αυτά τε εϊναι απολύτως χαί μηδέν προσδεΤσθαι της πρός άλληλα συντάξεως, οδτοι δέ χαί ουσίας εύίΐυς τάναντία τίθενται χαί την έναντιότητα προς την ουσίαν είσα'γουσιν, ουκ άλλου μέν του δεχομένου τάναντία υπάρχοντος, άλλων δέ

Γ

15 όντων των έναντίων ουδέ τό είναι xoivòv έχόντων, ώσπερ Πλάτων επί « κινήσεως και στάσεως συλλογίζεται αμφοτέρων και έχατέρων είναι λεγομένων, αλλά το ον, φασί, προς το μή ον χαί ή αρχή προς το εσχατον και το αγαθόν πρός τό κακόν ε£ει χατά παντελή άπόστασιν χαί υφεσιν τελείαν τήν έναντίωσιν άμετρίας προς μέτρον και απειρία; πρός πέρας και των 20 τοιούτων αντιθέσεων διαιρουμένων, έν αΓς έναντίωσις μέν χατά τήν ουσίαν θεωρείται, άλλως δέ έχουσα ή ώσπερ προ τούτων έλέγετο. ή μέν οδν δόξα, α φ ' ής ορμώμενοι άλλοι τινές και ó μέγας Πλωτίνος αντιλέγουσιν, έστίν τοιαύτη, χρώνται δέ λόγοις τοιούτοις · " το μή εϊναι μηδέν ουσία »ο έναντίον Ιπί των κ α θ ' έκαστα ουσιών έστι πίστον της τε ατόμου και 25 της ειδικής και γενικής, τή έπαγωγ-fl δεδειγμένον, ολω; δέ ουκ εστι δεδειγμένον". προς δέ τοΰτο εις μέν τρόπος άντιλογίας γένοιτο αν υπομνήσαι τήν περί των καθόλου διδασκαλίαν· των γαρ γενιχωτάτων ουκ εστίν έκ προτέρων χαί αίτιωτέρων ποιήσασθαι | άπόδειξιν, αλλ' ανάγκη [τους] 27» Δ τελείαις διαιρέσεσιν πάντα διαιρουμένους τά υπ' αυτά θεωρεϊν τήν κοινότητα 30 αυτών, μή wig παραλλάσσω τι έν τοις χαθ' έκαστα εΓδεσιν, καν ευρίσχωμεν μηδεμίαν ουσαν έν αυτοίς διαφοράν, τήν ταυτότητα του γενικού ουχ έ£ επαγωγής, αλλ' έκ της τελείας διαιρέσεως λαμβάνομεν κανταΰθα τοίνυν, είπερ αί ουσίαι μέν πασαι διήρηνται ανελλιπώς είς τάς πρώτας και δευτέρας ουσίας, μηδέτεραι δέ τούτων εχουσιν έναντίωσιν, ουδ' άν δλως ή δ 35 ουσία εχοι έναντίωσιν. και άλλως δέ· δταν τών καθ' αυτά υπαρχόντων και συμπληρωτικών τής ουσίας τι ληφθή, ευθυς τοΰτο δπερ έ φ ' έκάστου 3 ώς ante ούαία om. JL

ουν om. L

5 ο&σίαις, ακ e corr. L: αλλαι« A

6 τά έναντία Κ 8 έν τώι σώματι ex εν τα αωμα corr. J» 9 τα« sic J 11 οώτοί τε] έαυτα τό Α 12 post Απολύτως add. ίέ L 14 μεν bis Α τά έναντία L 15 ίνταιν óm. Α Πλάτων] Soph. ρ. 250 Α—C 22 Πλωτίνος] Enn. I 8,6 23 τοιούτοι« suppl. L2 26 μέν om. Κν 28 τον)« JLv: om. ΚΑ Dexipp. p. 53,9: induxi 30 πω« L· 31 έξ] έχ τή; A 32 της om. Α λαμβάνωμεν J 33 άνελλειπώ; JA 35 έχει Α 1 : έχει ν xel άλλως δέ] cf. Dex. p. 53,20 Β.

109

SIMPLICTI IN CATEGORIARUM c. 5 [Arist. p. 3 b 24]

χαί έπι τοΰ παντός άληδες άποδείκνυται, οΓον το λογιχόν έφ' έκάα-ou. τε 27* ανδρώπου

χαί

έπΙ παντός·

χαι

τ η ουσία

τοίνυν

ειπερ

το

χαθ'

αυτήν

είναι ουσιώδες ύπα'ρχει, καί το μηδεμίαν εχειν έναντίωσιν έν αύτη

χατ'

ουσίαν υπάρξει και ούτως τό επί τινός και έπί πάσης ουσίας άληθές εσται. 5

'Αλλά δή καθόλου, φησίν ó Πλωτίνος, τη ουσία ή μ ή ουσία αντίκειται, ίο τ η δε αγα&οΰ φύσει ή καχοΰ φύσις, καί τ η ά ρ χ η των βελτιόνων ή α ρ χ ή των χειρόνων εστίν εναντία,

διαιρετέον δέ ταΰτα ο ύ τ ω ς · το μή δν, δπερ

ώς έναντίον άντιτίδεμεν τ υπάρχει, π ώ ς τε συνήλθεν είς ταυτο τά δύο, άποοον ευρεΐν· έάν δέ τρίτου 2« δέη

τοΰ συνάξοντος

αυτά

ή

έν

ω

εν εσται,

ουκέκ εσται π ρ ώ τ α

έναντία ούτως ώς λέγεται* εί δέ μ ή συνέρχεται προς άλληλα,

καί

έπεί μ ή τ ε

έξ αλλήλων υφέστηκεν, α γέ έστιν έναντία, ουτε ε/, προτέρων, α γέ έστιν πρώτα, γένεσις καί το παν τόδε οόχ iïv άποτελεσ&είη.

πάσι μέν ουν ταΰτα

30 τά έναντιώματα έπακολουΟεϊ τοις έν α ρ χ ή το xaxòv καί το μ ή ον άφοριζομένοις, μάλιστα δέ Πλωτίνω καί τοΤς άλλοις τοις από τής ένώσεως άρχομένοις·

ούτοι γαρ το 1ν καί ταγαδόν έν α ρ χ ή προτι&έντες έπεισοδιώδες so

1 τοΰ ο in. ν poet τε add. xal in ras. L 2 έοωτήν A 4 έστίν A 5 ή] εί Κ S άγαθή Κ 7 δπερ] ώσπερ Α 8 εί] ψ J post μέν add. ούν Α 9 ίχει Α ώς om. ν 10 λέγεται, εται in ras. Κ: λέγει τά ν πάντως L 11 είαίν ex έστιν corr. L Εν om. Κν 12 έκβεβηχυΐαν Κ ν, Paraphr. ρ. 16,35 Η. (cf. in Phys. p. 900,11 D.): συμβεβηχυίαν LA: βεβηχυϊαν J είσΐ ex έστί corr. L Ιχουσαι Κν xotvòv, ν alt. in ras. Κ: κοινώς A 13 άλλήλας τότε Κν: ς τότε άλληλα τούτο corr. in άλλήλα τούτο J a (τούτο non del.) : άλλήλας τούτο τότε Α: άλλήλας τότε τούτο L 16 ίχοιεν Α 17 δλην in marg., δλην in linea Κ άπόστασιν Α 18 παραβολής ή JLA: παραβολήν Κν μηδέν] μέν in marg. b έκπεπτωκό||ς J 20 αύ(τό) τήν scripsi: αυτήν libri ήναντίωται, ή in ras. J 24 έαοτό ν 26 êv Εσται LKv, γρ J»: ¿v εσται J in lin.: ϊνεσται Α πρώτα εσται ν 28 συνέστηχεν Α, sed in marg. |έστηζε (initiura periit) 30 τά om. JL 32 έπεισωδιώδες J

110

5

10

lö

20

25

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 5 [Arist. p. 3 >>24. 33]

¿φείλουσι ποιεΐν το από της διαιρέσεως πλήθος και το κακόν χατά συ μ- 27 » βεβηκός έπιγινόμενον καί μηδαμώς προηγούμενον άποφαίνεσθαι. ώς δε νυνί λέγεται, χαί προς έαυτό έναντίως διώρισται· διότι μεν γάρ αρχή λέγεται, δόξειεν αν είναι πρώτον· διότι δέ έν υστάτοις κατά την από του οντος εκστασιν παρυφίσταται, εσχατον ει'κότως λέγεται· το δε τοιούτον πώς άν εχοι προς το πρώτιστον έναντίωσιν ; εί δέ από (του) πρώτου παράγεται και παν δ έστιν εκείνου υπάρχει, ουκέτι εσται έναντίον ουδέν γαρ των εναντίων μεταλαμβάνει της οόσίας από τών μαχομένων προς έαυτά. 8ό εί δέ πάντη κεχωρίσδαι λέγοιτο το εσχατον από του πρώτου, πρώτον μεν αδύνατον έστίν τι της αίτιας της έαυτοΰ παντελώς άπεσπάσΟαι· κομιδη γαρ ουτω και έαυτοΰ άπολειπόμενον έαυτό άπολέσειεν ά ν έπειτα δέ ουδέ ούτως έναντίον Ισται· 8 γαρ μηδέν εχει χοινόν, ουδέ τον της έναντιώσεως áv εχοι λόγον κοινόν. αλλ' ουδέ το μή κατ' ουσίαν τω κατ' ουσίαν, ώσπερ φασίν, εσται έναντίον αυτό γαρ το της ουσίας αυτοΐς υπάρξει κοινόν, καί οόκέτι το μεν εσται ον, το δέ μή ον. έχρήν δέ τοΰ μή οντος καί την 40 εναντίωσιν άφαιρεΐν, ινα όντως εΓη μή ον, έπεί ον γέ τί έστιν το έναντίον καί τάναντία ποιούν, έπει ουδέν το μή ον δύναται ποιεΐν ή πάσχειν· Ζ άσ&ενέστερον γάρ έστιν καί τούτων, αμφότερα άρα ουδαμώς ρητεον, δτι καί μή εστι καί έναντίον καί εσχατον καί α ρ χ ή , καί τάναντία ποιεί καί ουδέν δλως δύναται ποιεΐν· εί δέ μή, ου περί τούτου εσται ή άμφισβήτησις, εί τη ουσία έστίν έναντίον τό μή ον, άλλα πολί> δικαιότερον ζητη&είη άν, εί το μή ον αυτδ προς εαυτό έναντίως διάχειται. εί γάρ τοΰτο, 8 καί έαυτό αναιρεί, πώς áv ετι δύναιτο ή είναι ή προς τήν ουσίαν άνί)ίστασί)αι; 45 άλλα ταΰτα καί υπέρ τον της εισαγωγής αν είη λόγον, οίκειότερον γάρ τοις περί τών πρώτων αρχών έστιν καί έν έκείνοις άκριβέστερον διακρίνεται.

ρ. 31.33 Δ ο κ ε ΐ δέ ή ο ύ σ ί α ουκ έ π ι δ έ χ ε σ & α ι το μ ά λ λ ο ν κ α ί ή τ τ ο ν ίως τοΰ ώ σ τ ε ουκ áv έ π ι δ έ χ ο ι τ ο ή ο υ σ ί α τό μ ά λ λ ο ν κ α ί το ή τ τ ο ν . "Εκαστον τών όντων γινώσκομεν ταΐς οίκείαις διαφοραΐς καί ταΐς άντιδιηρημέναις προς αυτάς · καί γάρ αί μέν οικεία ι διαφοραί τά παρόντα χαί »ο 30 τά συμβεβηχότα έκάστφ δηλοΰσιν, al δέ άντιδιαιρούμεναι προς αυτάς καί έν έτέραις ουσαι ταΐς ίδιότησιν τά χωρίς όντα αυτών ιδιώματα έπιδεικνύουσιν,

2 έπιγινόμενον, γι in ras. L om. JLKA 7 ουδέ Α 9 λέγοιτο] λέγοι L 11 έαυτό || τψ] το ν, sed τυ> in marg. b in ras. J

" 17 οΐιδεν J : οάδέ A

4 πρώτον είναι A G Ιχη Κ τοΰ ν: γάρ JLA: δέ Κν 8 τη« Κν: τά« JLA J 13 άν supra L 1 τό] τώ Κ 13 μέν έοτι A τό δέ] τόδε b τοΰ, τ et ΰ 18 έατι in ras. L 2

έατι xai τούτων ü άμφάτερα* libri: distinsi 19 μην L 23 αύτό Α 24 καί είπέρ Α civ supra J 1 26 xal τό ήττον Κν Arist. 27 imi — ήττον add. L 2 lemma b usque ad où λέγεται μάλλον xal ήττον (p. 3 37) continuât A 28. 29 άντιδιαιρουμέναι« Α 30 άντιδιηρημέναι Lv 31 έτεροι; Α ταίς supra J» έπιδειχνόοϋαιν ex έπιδείκνυοιν corr. J, —úouat in ras. L1

111

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 5 [Arist. p. 3 b 33]

χαί ούτως τελεία γίνεται ή γνώσις, έπειδάν γνώμεν τί τέ έστιν έκαστο ν χα!

τί οδχ εστίν,

χαί ένταΰθα ουν το μεν συνωνυμως λέγεσ&αι άπο |

των δευτέρων ουσιών τά άλλα και το τόδε τι σημαίνειν καί δσα τοιαύτα 28 Γ Α την του ύπάρχειν ιδιότητα έδήλοο, το δε μηδέν έναντίον είναι ταΐς οδσίαις 5 καί τό μή επιδεχεσΟαι τό μάλλον καί το ήττον έν τω μή υπάρχειν θεωρείται, καί γέγονεν ούτως αυτών ή θεωρία χατ' αμφότερα τελεία,

κατ'

άλλον δε au τρόπον τά πεφυχότα κοινώς έπ'ι πλειόνων χατηγορεΐσθαι γενών, οία καί ή έναντίωσίς έστιν καί το μάλλον και το ήττον, δει καθ' εκαστον β γένος έπισκοπεΐσθαι, πότερον υπάρχει αδτω ταΰτα ή οδχ υπάρχει.

έπειδή

10 δε έν τοις προ τούτων είρημενοις μάλλον ουσία έλέγετο το είδος του γένους, νΰν δέ λέγεται ή ο δ σ ί α μ ή έ π ι δ έ χ ε σ θ α ι τό μ ά λ λ ο ν κ α ί τό ή τ τ ο ν , είκότως έφιστάνει

καί διαλύει την ενστασιν,

αλλά το μεν καθ'

δτι οδχ

ωσαύτως έχάτερον λέγεται,

αυτό, το δε κατά συμβεβηκός.

είδος ουσία ή το γένος ουχ

μάλλον μεν γάρ το

ή ουσία οόδέ καθο εστίν, αλλ' η

έγγυτέρω

15 της ατόμου καί πρώτης ουσίας προχωρεί το είδος ήπερ το γένος,

τοΰτο ίο

δέ συμβέβηκεν άλλως, νυνι δε καθό έστιν ε κ ά σ τ η τ ο ΰ τ ο δ π ε ρ έ σ τ ί ν ου φησι λ έ γ ε σ θ α ι αυτήν μ ά λ λ ο ν κ α ί ή τ τ ο ν · ουκ άρα έναντία τά παρόντα τοις πρότερον είρηται. ' Α λ λ ά καί ή χιών του κύκνου, φαίη άν τις, μάλλον έστιν λευκή, καθόσον 20 έγγυτέρω έστιν

πρός

τήν

οδσίαν, κατά συμβεβηκός έχουσα τό μάλλον · καθόσον 8έ τό μετέχον

του λευκοτάτου.

ή

κατά

τοΰθ'

ομοίως

εξει

της

ποιότητος ή μάλλον αυτής μετέχει ή ήττον, κατά τοσούτον αυτή ή χατατεταγμένη ποιότης εχει ποιότης τ^ ουσία,

τό μάλλον καί

το ήττον,

έπεισοδιώδης γάρ

ή ι»

ή μέντοι ουσία οδχ έν άλλα» γίνεται τινι ώστε μάλλον

25 ή ήττον μετέχεσθαι, αλλ' έν αδτ-g τά άλλα.

διά τοΰτο ουν την μεν κατά

συμβεβηχος σΰγχρισιν έπιδέχεται ή ουσία, τήν δέ καθ' αυτό, ήτις 'έν τοίς όμοειδέσιν γίνεται, ουχέτι.

ó γάρ άνθρωπος ουτε άλλου άνθρωπου μάλλον

άνθρωπος οΰτε αδτός έαυτοΰ, άλλ' ουδέ δ Σωκράτης έν 'Ακαδημία μάλλον Σωκράτης

ή

έν

Δηλίφ*

το

μέντοι

λευκον

σώμα

καί

άλλου

σώματος

30 λευχοΰ λευχότερον άν είη τώ μάλλον μετέχειν του λευκοΰ, κ α ι α υ τ ό α ύ τ ο ΰ »> μ ά λ λ ο ν άν είη καί ήττον λ ε υ χ ό ν , κατ' άλλον δηλονότι χαι άλλον χρόνον, οδ γάρ δή κατά τόν αδτόν.

τό δέ λευκον τοΰ μέλανος οδ λέγεται λευχότερον

Β

λέγεται μέν γάρ άεί το μάλλον προς τό ήττον, έπιτεινόμενον δέ τό ήττον είς τί> δμοιον καταντά, άλλ' ή τοΰ μέλανος έπίτασις οδδέποτε δμοιον το 35 μέλαν τ ω λευκώ ποιεί, τοδναντίον δέ πλέον αδτοΰ άφίστησιν, ώστε

ουχ

άν τό έναντίον προς το έαυτω έναντίον λαμβάνοι τήν τοΰ μάλλον χαί ήττον

2 Ιοτι (post οδχ) in ras. L ' 4 έδήλουν b 6 κατ' alt.] χαί L 8 οϊα libri 10 έλέγετο] 5 p. 2t>7 11 τό alt. om. A 14 άλΧ ή Κ lion necessarium χαθό έστιν (όπερ έστίν); cf. Dexipp. p. 53,30 sq. 17 τά παρόντα τοις πρότερον JA: τά παρόντα τοις προτέροις L : τοις προτέροις τά παρόντα Κν 19 έστι in ras. L 20 έγγυτέρωι J τοΰ λευχοτάτου JKA: της λευκότατου L : της λευχότητος ν τοϋ8'] του xaft 1 Α 21 τό μάλλον χαί το ήττον, χαθόσον 8è τό μάλλον χαί τό ήττον μετίχον Κν 23 ποιότης εχει—ού διαμένει (p. 11G.22) d e s u n t i n A, p e r i i t f o l i u m 23 έπεισωδιώδης JL·: έπειαιώδης Κ 28 α·!»τό Κ 29 μέντι Κ 30 αίιτό αύτοΰ

112

SIMPLICII IN CATEGORTARUM c. 5 [Arist. p. 3 b33]

συγκρισιν, άλλ' οόδέ προς το άνομοειδές κ υ ρ ί ω ς · συγκρίσεις.

αί 28 Γ

τ ω ν γαρ ομοειδών

si τοίνυν έν ταΐς όμοειδεσιν ουσίαις ουκ εστίν ή κατά τό μάλλον 20

καί ήττον σύγκρισις, οόδε έν οδσίαις δλως εσται. Oò μην ουδέ τούτο ίδιον τ η ς ουσίας έστίν.

καί γάρ έπί τ ω ν α ρ ι θ μ ώ ν

5 και του ώρισμένου ποσού ουκ εστίν μάλλον τ ά τρία αυτά έαυτών ουτε ά λ λ ω ν · αδτά μεν γάρ α υ τ ώ ν ουκ άν παραλλάττοι ώρισμένα αεί έν τ φ α δ τ ω π ο σ ώ , των

δέ τεσσάρων

και

δλως π δ σ α π ρ ο σ θ ή κ η και άφαίρεσις ποσού ετερότητα ποιεί π α ν τ ε λ ή · so

ουκ εσται μάλλον,

οδ γίνεται δε προς το ετερον,

ουδέ γάρ λέγεται προς αυτά μάλλον,

αλλά προς το αυτό καί δμοιον ή έπίτασις.

10 καί τ ω ν προς τι δε έ ν ι α , οίον το ίσον καί διπλάσιον καί τ ο ι α ύ τ α , ουκ έ π ι δ ε χ ε τ α ι το μάλλον καί το ήττον, σχήματα

ουτε

μάλλον ουτε ήττον έστιν.

δ π α τ ή ρ καί τά

καί έν τποβάθρα; προσδεΐται Κ 17 μένον, εν in ras. L 18 υπομένει JLK: ένυπομένει ν 19 τά έναντία L έστίν L 21 χαί alt. in ras. J έστί in ras. L 22 χρόα JL: χροιά Kv Dexipp. p. 58,18 ή in marg. add. J* έστιν in ras. L δτε περ έστίν L: δ.περ:εστΙν J ( . T t : alio atram.): δτε περιέστιν Kv: δτε έστίν Dexipp. p. 58,18 23 μένον τό χρώμα τά Dexipp.: μόνον τά χρώματα JLKv δέχεται Dexipp.: δέχεσθαι JLKv 25 ή om. L 26. 27 αότης έβτιν ή φύσις JL: έβτίν ή φύσις αυτής (αύτοϊς ν) Εν 29 έπί alt. supra J 1 30 xai J«L: om. J'Kv 32 εί Kv Dexipp. p. 59,9: om. JL οόσία in marg. J* 8*

116

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 5 [Arist. p.4»10]

γάρ εσται ouater, ποια! γαρ οδσίαι αύται· τί ουν έστιν περί 8 ή itotà ouata; 29 r ή δηλονότι τδ ύποκείμενον. εσται ouv το πυρ οδχ δλον ouata, άλλα τι αδτοΰ οΓον μέρος· τούτο δε εσται ή υλη. και οδτος δη δ λόγος δύο ψευδώς λαμβάνει* tv μεν, διότι το σύμμικτον κα! συμπεφορημένον της 5 ένταύθα ouatas αποδιαλαμβάνων θεωρεί, καίτοι μηδαμώς δφεστηκος κατ' ίο ιδίαν £καστον, αλλ' έν άλλήλοις καί μετ' αλλήλων πάντων έχόντων τό όπωσοΰν δφεστάναι* δεύτερον δε, διότι τό θερμον και τό ξηρόν καί τάς Β κατ' είδη διαφοράς ώς ποιότητας λαμβάνει καί την κατά τό είδος ούαίαν οδ προσποιείται έν τ φ λόγω. από γάρ τούτων πάντων ε?ς την άτοπιαν 10 προήλθεν του νομίζειν είναι την υλην κυρίως ούαίαν. Καί Α ρ χ ύ τ α ς δέ το auto ίδιον της ούαίας άποδέδωκεν λέγων " τ ά ς ώαίας ίδιον υπάρχειν τό τάν αύτάν κα! μίαν αριθμφ διαμένοισαν των έναντίων δεκτικάν ήμεν. έναντίον γάρ υπνψ μεν έγρήγορσις, ταχυτάτι δέ 25 βραδυτάς, ύγιεία δέ νόσος, κα! ó αυτός άνθρωπος καί εις αριθμώ γίνεται 15 δεκτικός τούτων· καί γάρ έγρήγορεν καί εδδει, καί βραδιόνως καί ταχιόνως κινέεται, καί υγιαίνει δέ καί νοσεί, καί των τούτοις ομοίων δεκτικός έντι, où κατά τόν αυτόν δέ χρόνον". έν δέ τούτοις τό τε ιδίωμα της ουσίας ειρηται το αυτό καί την αΐτίαν της ανά μέρος μεταβολής των έναντίων εΤπεν διά του " ο δ κατά τον αυτόν δέ χρόνον", καί ε η τάς απορίας ελυσεν 20 τάς άπο των συμφύτων κα! αεί κινουμένων καί άεί όντων προσαγομένας· so πασαι γάρ αύται οδ κατά χρόνον παραγίνονται, τάς δέ από των γενών αμφισβητήσεις ελυσεν προσθείς το " διαμένοισαν", έπεί έκεϊνά γε οδ διαμένει* οδ γάρ το έν τ φ λευκώ χρώμα δέχεται τδ μέλαν, αλλ' έξισταται μετά τοΰ λευκού κα! οδκέτι το αδτδ διαμένει. 25 Ό δέ Ίάμβλιχος Πυθαγορικώτερον καί διά πάσης οδσίας κατά άναλογίαν διατεΐνον τό ιδίωμα τούτο της οδσίας έπέδειξεν. " έ ν μέν γάρ τή νοητη, φηαίν, οόαία κίνησις καί στάσις, ταυτότητες καί έτερότητες τη οδσία αμα συνυπάρχουσιν, καί ή έναντίωσις ένταΰθα έν τη ούαία υπάρχει »6 οδ παρά μέρος άλλ' αμα, και τδ δεκτικόν άλλως έπ' αδτης λέγεται ή ώς 30 έπ! τών συνθέτων θεωρείται· ενταύθα μέν γάρ διαστάσεως γινομένης άλλο μέν έστιν τδ ύποκείμενον, άλλο δέ το έγγινόμενον· επί δέ της άπλουατάτης οδσίας οδκ άλλο μέν έστιν έν φ γίνεται, άλλο δέ τό έγγινόμενον, οδδέ έν άλλψ κα! άλλψ, αλλ' Sv πάντα έστιν. έπ! δέ της αεικίνητου οδσίας σύλληψις κα! οΓον συνοχή πάσης φύσεως θεωρείται κατά τόν ουρανόν, οδ μόνον έκ 35 τοΰ περιέχειν πάσας κα! μηδεμίαν εξω αυτής ύπάρχειν, αλλά κα! δτι 40 οδδενος ουτε ροπή κινουμένου οΰτε προαιρέαει εμψύχου ή αψύχου άμα Γ δύο τινάς υπομένειν φοράς δυναμένου αντιθέτους άλλήλαις (λέγω δέ οίον 1 íffri supra in ras. L 2 ή] ή J 3 ίαται, οΓον ή Κν 11 Αρχύτας] fr. 34 Η. άπέΐωχε L 12 ώαίας Urb.: ούοίας JLKv ύπάρχειν sic JLKt: comp. Urb. 13 είμεν Urb. γάρ om. Κν μέν δπνω Κν ταχυτάτι Urb. ν: ταχοτη« JLK ΰγιείαι Urb.: &γε(α(ι) JLKt 23 ab ob γάρ d e n u o p r a e s t o e s t A 27 ταυτότητας τε xal A 30 γινομένης, t in ras. J 33 άειχινήτου Ky, ex ακινήτου corr. JL: ¿χινήτου A 34. 35 ¿χ τοΰ] έαυτοϋ L1, έαυτώ ut vid. L J 35 post Sri add. ούτε Κ 36 ούδενός om. L

προαιρέσει ex προαιρέσεως corr. L

37 φθοράς A

SIMPLICH IN CATEGORIARÜM c. 5 [Arist. p. 4» 10]

117

πρόβιο xal ¿πίσω ή πάλιν είς δεξιά χαί αριστερά χαί άνω χαί χάτω), 29Γ μόνον όραται τούτο εμπαλιν ου δυνάμενον μίαν ήντιναοΰν χαθ* έαυτήν χινεΐσθαι ή δύο μόνας ή τρεις, αλλ' αμα πάσας. χαί αμήχανόν τι περί αδτό χαί θαυμαστδν υπάρχει το της έναντιώσεως εκάστη συλληπτιχήν 5 υπάρχειν την έναντίαν. ή γάρ χαθ' εχαστον χαί δοχοΰσα χα! φερομένη 45 αναφορά περί τό διχοτόμημα του ορίζοντος και άνοδος τις υπάρχουσα έκ των υπό γη ν είς τά υπέρ γήν ευθυς βιαστική έστιν της έναντίας κινήσεως, τουτέστιν της έν Οατέρφ διχοτομήματι του ορίζοντος, λεγομένης δέ καταδύσεως* προωθεί γάρ xal προκυλίνδει τρόπον τινά δι' εαυτής τό σύμπαν 10 κύτος χαί έπείγει, ώστε άποτελεΐν έχείνην ουκ ελαττον ηπερ χάχείνη δι' εαυτής την ταύτης απεργάζεται χίνησιν διά της προώσεως, τό δέ έοιχδς 50 νοείσθω χαι επί του πρόσω χαι οπίσω* χατά γάρ το λεγόμενον μεσουράνημα έν έχαστφ οίχήσεως άποχλίματι θεωρουμένου του πρόσω, του δέ δπίσω χατά τό άντίθετον αότοΰ, 8 λέγεται άντιμεσουράνημα, ή δι' αλλήλων 15 χαί έξ αλλήλων επειζις χαί άντιπερίστασις ακολούθως άποδείκνυσθαι δύναται, των δέ λεχθεισών τεσσάρων περιστάσεων χοινώς μέν τω συμπαντι έπινοουμένων ουρα|νφ βραχειάν τινα ενστασιν λαμβάνει τά περί τους πόλους, άμοιροϋντα 29» Δ έκείνων διά την του τόπου ταυτότητα, χαί έπΐ των πλανωμένων δέ εξεστιν τά λεχθέντα θεωρεΐν* αναφοράς γάρ καί καταφοράς χαί προόδους καί έπι20 στροφάς ποιούνται ου μόνον δι ων ειπομεν, αλλά χαί προποδίζοντες χαί αναποδίζοντες, καί την έπί δεξιά χαί αριστερά φοράν περί αότοΰς τρανεστέραν εστίν ίδεΐν ε?ς βορέαν ή είς νότον από του μέσου χαί ανάπαλιν έπ! τό 6 μέσον άμφοτέρωθεν φερομένων, ώστε χίνησιν έχ χινήσεων χαι πασών κινήσεων συνεκτικήν προσεΐναι τ φ ούρανψ άμα τάς έναντίας χινήσεις έν 25 έαυτψ περιέχοντι χαί άπεργαζομένφ τά έναντία κινήματα από των έναντιων. πάρεστιν άρα χαί τ φ ουρανφ τάναντία χαι αμα πάρεστιν καί έν άλλήλοις υφέστηκεν καί άπ' άλλήλων ήρτηται. πλην τό γε τοσούτον διέστηχεν της νοητής έναντιώσεως, οτι ή μέν ένΐ υπήρχεν καί χατά μίαν ουσιαν, ή δέ έν άλλφ χαι άλλφ χαι περί άλλην χαι άλλην ούσίαν τάς έναντίας ποιείται ίο 30 κινήσεις, ή δέ τελευταία φόαις της ουσίας ουδέ σύμφυτα τά έναντία εχει αμα αμφότερα, αλλ' ει που συμφυτόν τι των εναντίων έν αδτη υπάρχει, μεμερισμένον έχει τό ίτερον αυτών, τά δέ πολλά ως έπίκτητα έξωθεν παραδέχεται χαί ταΰτα οδχ άμα βυτε "κατά την ούσίαν ουτε κατά τον χρόνον, αλλ' άλλοτε άλλα xal έν άλλφ μορίφ τοΰ σώματος μεταλαμβάνουσα,

2 verbis ίμπαλιν ού δυνάμενον superscr. έπί των άεί κινουμένων J 2 3 μάνας in marg. Α 1 άλλ' ¿μα ex άλλα corr. J» 4 ί)πάρχει[| J έχάστΐ)(ι) JA: έχάατης LKv 6 περί JLA: παρά Κν 7 βιαατιχή τις έστί ν έβτΐ in ras. L 9 προχυλινδεΐ Lv 10 είπερ Κ ν 11 πρώαεως Κ έοιχός K r : μήχοί ex vìxo: corr. J»: νεϊχος ex νιχος L : νίχος A 13 άποχλίματι, άπο supra A' : ι prius in ras. J 14 αύτώ Α άντιμεσουράνημα, άντι om. lineae antepos. J 16 μέν] έν ? 17 ούρανώ||| L : ουρανών Κ άμοιροϋντα JLA: άποροΰντα Κ ν, άποροϋντων (sic) τινών in marg. b 18 τοΰ. om. A 21 δεξιά δ ε xal A sic τρανέστεράν Kv 22 βοράν ν 25 αύτώ Κν 26 άλλοις Α 28 xal om. ν 29. 30 ποιείται κινήσεις J L A : φύσεις ποιείται Κν 30. 31 άμα Ιχει ν 31 ¿ν αύτη τών έναντίων Α 34 άλλα] άμα Α

118

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 5 [Arist p. 4 »10. 22]

ωαπε χαι περί ταυτην, ή πέφυκεν ταύτη, θεωρείται το της εναντιώσεως. 29* πέφηνεν άρα τό (δίωμα τοΰτο της ουσίας χοινόν χατά πάσαν ούσίαν υπάρχον", is Κω μ εν δε, τίνα δ 'Αριστοτέλης τοις είρημένοις προσαπορεΐ.

ρ. 4*22 Ε ί μ η τ ι ς έ ν ί σ τ α ι τ ο τον λ ό γ ο ν χ α ί τ η ν δόξαν φ ά σ χ ω ν 5 ?ωί τοΰ ώ σ τ ε ί δ ι ο ν ο υ σ ί α ς ε ι η το τ α υ τ ο ν χ ά ί 1ν α ρ ι θ μ ώ ον τ ω ν έναντίων είναι δεχτιχόν.

10

15

20

25

'Επειδή χαί λόγος χαί δόξα αληθής χαί ψευδής είναι δοχεϊ χαί εστίν εναντίον το αληθές τ φ ψευδει, ó δε λόγος ουχ εστίν οόσία, αλλ' ó μεν έν προφορά ποσόν, ó δέ έν δόξη ποιόν, είχότως απορεί, μήποτε ου μόνη τη ουσία προσήχει το των έναντίων είναι δεχτιχόν. χαί λύει τήν άπορίαν Ε χατά άντιπαράστασιν χαί ενστασιν. πρότερον γαρ συγχωρήσας δέχεσθαι 21 το αληθές χαί ψεΰδος τον λόγον χαί τήν δόξαν δείχνυσιν δτι οόχ ώς ή ουσία δέχεται· έχείνη μέν γαρ τη εαυτής μεταβολή δέχεται τα έναντία, ó δε λόγος χαί ή δόξα ου τη έαυτών μεταβολή, αλλά τη του πράγματος. είτα χαί το δέχεσθαι δλως αναιρεί· το μεν γαρ δεχόμενον μεταβολήν τινα υπομένει, έν δέ τ φ λόγφ χαί τη δόξη οόδεμία γίνεται μεταβολή, αλλά 25 τ φ το πράγμα μεταβάλλειν ó λόγος χαί ή δόξα αληθής χαί ψευδής λ έ γ ε τ α ι · κυρίως δέ εϊπεν τδ λέγεσθαι χαι ου γίνεσθαι. εστίν δέ χαί ούτως έπιχειρήσαι· ουκ εστίν είς χατ' αριθμόν ó πρότερος ρηθεις λόγος τψ δευτέρφ χαι χ α τ ' αότον τόν'Αριστοτέλη· είρηται γαρ, φησί, χαί οόχέτι εσται το ρηθέν λαβείν, των γαρ χατά διέξοδον κινουμένων έστιν ó λόγος, χαι διά τοΰτο οόδέ των θέσιν έχόντων έστιν, ώστε τω ειδει ó αυτός γίνεται ó πρότερος ρηθείς τ φ δευτέρφ, ó αληθής τω ψευδει, χαί ουχί τ φ άριθμφ, 30 ώς εΐρηται έπί της ουσίας, χαί ή δόξα δέ λόγος έστίν έντός, έν διεξόδφ χαί αυτή υπάρχουσα, χαί τά αόχά άν χαί περί αυτής λέγοιτο.

'Αλλ' άποροΰσί τίνες χαί προ*, ταύτας ένιστάμενοι τάς έπιχειρήσεις χαί λέγουσιν ώς xäv μή π ά σ χ η το των έκτός πάθος ó λόγος χαί ή δόξα, ουχ ήδη διά τοΰτο οδδέ πάσχει, αλλά πάσχει ώς ó λόγος χαι δέχεται έν έαυτφ μεταβολήν τήν χατά τδ άληθεύειν χαί ψεύδεσθαι· λόγου γάρ χαί 30 δόξης αδτη έναντίωσις. έπεί ώρα γε, φησί, λέγειν μηδέ τήν ψυχήν δεχτιχήν 86 είναι των έναντίων, έπεί ου δέχεται τδ λευχδν χαί μέλαν* οό γάρ πέφυχεν

I ταύτη(ι) JLA: ταύτα Κ ν 2 πέφηνεν ούν άρα το τοΰτο ιδίωμα Α 4 ένίσταιτο J L : ένίαταται Α cum aliquot codd. Arist.: ένι'βταιτο το Κ : ένίστατο το ν 5 lemma usque ad έπί της δόξη; (4 >26) continuât Α ίδιον 3ν ουσίας Arist. είη om. L 5. 6 δεχτιχόν είναι των έναντίων Arist. codd. plerique 8 ψεύδει J L A (cf. 1. 12 et 119,3): ψευδει Ky 9 δόξει A μήτε Kv 10 δεχτιχήν Κ Αν I I Ινβταβιν χαί άντιπαράστασιν ν 12 χαί τό ψεύδος Α 19 πρότερον y 20 χαί (prius) om. L χατ' αότόν τον Urb.: χατά τόν αυτόν JLKAv άριατοτέλη J K : άριατοτέλην ν : comp. LA φηβι] ρ. 5 » 3 4 22 των] την Κ 23 πρότερον ν : comp. L 28 ώς om. A et Dexipp. p. 60,2, sed cf. p. 119,2.5 6 om. Κ 30 5ρα A φησί sic libri, cf. p. 119,17 31 των έναντίων supra Ja où δέχεται τό λευχόν χαί (τό add. Α) μέλαν JLA Dex. ρ, 60,5: ού λευχον χαί μέλαν δέχεται Κν

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 5 [Ariet. p. 4 »22]

119

τούτων είναι δεκτική, ών δέ πέφυχεν, ταύτα δέχεται, φρόνησιν χαί αφρό- 29» σύνην. χαί ó λόγος οδν χαί ή δόξα την λόγοι» χαί δόξης μεταβολήν τήν χατά το άλη&ές χαί ψεύδος δέχεται, άλλ' οδχί τήν χατά το χαθησθαι χαί μ ή χαθησθαι. εσται οδν περί αότά χατά μεταβολήν μεν ή έναντίωσις, 5 άλλα τήν προσήχουσαν τψ λόγφ χαί r g δόξη. μήποτε ουν μέσον χωρήσαντα των τε'Αριστοτέλους λόγων χαί των προς αύτους ένισταμένων δει λέγειν Ζ δ η άλλος ούτος χαταδοχής έστι τρόπος, δταν άλλου πάσχοντος αύτό τι μή μεταβάλλον άλλοιοτέραν ομω; άναδέχεται σχέσιν, ώς όρώμεν και έπί των 41 πρός τι- τά γάρ πρότερον ον δεξιόν μηδέν αυτό μεταβάλλον αριστερό ν 10 γίνεται άλλου μεταστάντος, xaì ó λόγος δέ χαί ή δόξα χατά τήν πρδς τά πράγματα σχέσιν έχοντα το άληθευειν χαί ψευδεσ&αι οόδέν θαυμαστόν εί των πραγμάτων μεταβαλλόντων αμείβει τήν σχέσιν οόδέν αότά πάσχοντα, ó δέ γε 'Αριστοτέλης τήν χαταδοχήν έχείνην άπέφησεν, καθ' ήν άνάγχη πάσχειν τι το δεχόμενον· κάν λέγοιτο οδν μεταβάλλειν χατά τήν λόγου 15 χαί δόξης μεταβολήν, άλλ' ουτι γε πάσχοντα μεταβάλλει, ώσπερ το σώμα θερμαινόμενον χαί ψυχόμενον. 'Αλλά τίνι, φησίν, έπερείσαντες τήν διάνοιαν τά μέν ουσίας ειποιμεν, τά δέ π ά θ η ; άρα τψ τινι είναι xat τψ τόδε χαί τψ ύποχείμενον είναι χαί μή έν υποκειμένψ χαί τψ ο έστιν μή άλλου είναι; άλλ' ή δευτέρα ούσία 20 ούδέν τούτων εχει σ χ ε δ ό ν χαί γαρ χατ' άλλου λέγεται χαί έν άλλφ έστίν 60 χαί άλλου, χαί τδ τόδε ουχ έφαρμόττει αύτζ. ή ó ταΰτα λέγων εις τήν άσχετον είδικήν χαί γενιχήν ουσίαν άφορ^, άλλ' ούχ είς τήν χατατεταγμένην χαί ήδη γενομένην αίσθητήν, ή πάντα όπάρχει τά είρημένα χατά τήν έν τψ άτόμψ χατάταξιν. το δέ έν άλλφ εί πρόσεστιν aurg | χαί άλλου, ούχ 30ΓΑ 25 ως έν υποχειμένψ οόδέ ώς το λευκόν του σώματος, άλλ' ώς τά μέρη της ουσίας, χρή δέ xaì τοΰτο είδέναι, ώς των άνωτάτω γενών ουχ otóv τε' ακριβείς όρους άποδιδόναι, άλλ' όπομνήσει μάλλον χαί υπογραφή έοίχασιν οί περί αυτών λόγοι, χαί δει μή πλέον ου δύνανται παρ' αυτών άπαιτεΐν. άρχει οδν χαί ϊδιόν τι άποδοΰναι περί αυτών, ά φ ' ου δυνατόν τί έστι 30 γινώσχειν. Αότο δέ τοΰτο έπιστάσεως άξιον, πώς λέγεται ή ούσία χ α τ ά τ ή ν α υ τ ή ς κ μ ε τ α β ο λ ή ν δεχτιχή τών έναντίων. ουτε γάρ ή υλη χατά τους άπαΟή τήν υλην λέγοντας μεταβάλλει ή τρέπεται ή πάσχει τάναντία, άλλά περί αύτήν 1 δεχτιχή ex δεκτιχήν corr. L 1 : δεκτιχήν Α ών] ώ A 3 ψευδός JLA Dex. p. 60,9: ψευδέ« Κτ τά alt.] τοΰ Α 3. 4 χαί μή χαθήβθαι ία marg. J» 4 μέν supra J 1 5 άλλα χαί την Α 6 τε post λόγων Α προς αύτούς in marg. J» 7 δη om. Α έοτι in ras. L* 8 άλλοιωτέραν Κ δμως post βχέσιν Kv δέχεται Κ ν 9 ôv om. A 10 xal 6 λόγος δέ om. Α 11 χαί] ή Α 14 την τοΰ λόγου ΚΑ, τοΰ expunxit Κ 17 φαβίν Α 18 το pro tertio τψ ΚΑ 19 post μή add. έατιν Κν, Ιτι in marg. b έβτι e corr. L 20 έατί e corr. L 21 xal τώ τόδε Α 24 άλλου scripsi coll. v. 19 et 21: άλλω(ι) libri 27 άποδοΰναι L μάλλον JLA, cf. Dex. p. 61,9: μόνη Kv 28 δει] δή L δύναται J, corr. J» 29 ou Dex. p. 61,11: ών JLKAv δυνατόν τί έβτι scripsi; δυνατόν τι JL: δύναται τι Α: δυνατόν έβτι Κν 31 αδτης .TLKv έαυτήΐ A Arist. 32, 33 τήν δλην] ταΰτην Α

120

5

10

15

20

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 5. 6 [Arist. p. 4«22. t>20]

at μεταβολαΐ γίνονται· χαί τδ είδος δε, εί άκίνητόν έστι πάντη καί μεν ο ν 30Γ τό αυτό δέχεται τάς χατά το ποιον έναντιώσεις, οδδέ τούτο χατά την έν έαυτω μεταβολήν Ιξει ταναντία· αλλ' είπερ άρα, μόνον το συνθετον μεταβάλλον χαΐ τρεπόμενον τάς έναντιώσεις 2£ει, και ούτως έπί μόνης της ατόμου χαί συνθέτου ουσίας το ίδιον τούτο άποδοθήσεται, χαΐ είς στενδν χομιδη ίο άποκλεισθήσεται ή τοΰ ίδιοι» της ουσίας άπόδοσις. αλλά μην έάν χρησώμεθα ταΐς ένίων Περιπατητικών δόξαις xal πάσχειν την δλην άποφηνώμεθα, πώς άπλη ουσα ή όλη xal χατά το δυνάμει μόνον ιστάμενη μεταβάλλουσα έξ ουπέρ έστιν χαί ε?ς ένέργειαν έρχομένη ου φθοράν £ξει τήν μεταβολήν; τδ γάρ άπλοΰν μη έν άλλοι μεν εχον το είναι, κατ' άλλο δέ μεταβάλλον φθοράν ίζζι τήν μεταβολήν δλον αφ' έαυτοΰ έξιστάμενον. εί δε τις ταύτα εόλαβουμενος περί τήν δλην λέγει τήν έναντίωσιν, οόκέτι τω αύτην τι ιβ παθεΐν ή μεταβάλλειν, άλλα κατά σομβεβηχός εξει περί αδτήν τα εναντία, χαί έπί τοΰ ειδου; δε ó αότδς λόγος· εί γαρ αί νοηταί μεν αυτοΰ ιδιότητες αί αδταΐ μένουσιν, περί δέ τάς αίσθητάς αυτοΰ διαφοράς έναντιαι συμβαίνουσι ποιότητες, τδ μέν είδος εσται μένον πανταχοΰ άχίνητον, άλλο δέ εσται τδ τρεπόμενον, καί oò χατά τήν έν αότω τ φ ειδει μεταβολήν ó άνθρωπος έκ λευκοΰ μέλας γίνεται, προς δέ ταΰτα συμμέτρως τοις παροΰσιν εστίν ειπείν δτι εχαστον ώς πέφυκεν, ούτως καί μεταβάλλει, χαί ή μέν δλη μεταβολήν εχει τήν άλλοτε άλλου είδους υποδοχήν (αυτό γαρ τοΰτο 20 υποδοχή βουλεται είναι), τδ δέ είδος τήν χατά ποιότητα άλλοίωσιν. χαί Β μήποτε χαί προανεΐλεν δ 'Αριστοτέλης τάς τοιαύτας απορίας ειπών τδ τ α δ τ δ ν χ α ί εν ά ρ ι θ μ φ μένον δηλον γαρ δτι τήν τοΰ τοιούτου μεταβολήν έπιζητεϊν χ ρ ή . αλλά περί μέν ουσίας αρκεί τοσαΰτο. |

25

Π ε ρ ì π ο σ ο ΰ. ρ. 4·>20

31Γ

Τ ο ΰ δέ π ο σ ο ΰ τ δ μ έ ν έ σ τ ι δ ι ω ρ ι σ μ έ ν ο ν , τ δ δέ σ υ ν ε χ έ ς .

Μετά τήν οδσίαν περί τοΰ ποσοΰ διδάσκειν ό 'Αριστοτέλης προτίθεται, χαί δει πρώτον τήν αίτίαν της τάξεως ευρεΐν, δι' ήν δεύτερον τδ ποσδν ίο μετά τήν ουσίαν έτάχθη. λέγουσιν οδν δτι συνυφίσταται τ φ οντι τδ ποσόν 30 (αμα γάρ ον τί έστιν καί εδθυς ή Sv ή πολλά ανάγκη αυτδ είναι), χαί δτι τά πλείστα κοινά έστιν τή τε οόσία χαί τω ποσω, ώς τδ μή εχειν έναντίον xal τδ μή έπιδέχεσθαι τδ μάλλον καί τδ ήττον, καίτοι τδ ποιδν αμφότερα ταΰτα εχει, καί δτι προηγείται τδ άποιον διαστατδν της έν αυτω έγγινο1 άχίνητον, ά in ras. L 2 έν om. A 3 τά έναντία A 5 χομιδη om. A 6 άποχλειαΰήαεται, η in ras. J 7 άποφαινώμεθα L 11 ά 24) continuât Α

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 6 [Arist. p. 4 b 20]

121

μένης ποιότητος, και δτι των μεν άλλων άναιρεθέντων οδκ αναιρείται ή 31Γ ουσία, ε? το διαστατον καταλείποιτο, τούτου δε άναιρεθέντος συνανήρηται 15 ή σωματική ουσία · ώστε σύνεγγυς εστίν τ η ουσία το ποσόν, προστίθει 6έ δτι καί έν ταΐς χινήσεσιν ή κατά ποσόν κίνησις, τουτέστιν ή αυξησις καΐ 5 μειωσις, έγγυτέρω έστίν της κ α τ ' ουσία ν, τουτέστιν της γενέσεως καί φθοράς, ήπερ ή άλλοίωσις κατά ποιότητα ουσα χίνησις. καίτοι δέ ούτως έγγυς ουσα της οόσίας ή ποσότης άλλη παρά την ούσίαν έστίν. περί γάρ την ουσίαν ή μεταβολή της ποσότητος γίνεται, δταν το ένιαοσιαΐον παιδίον Β ε?ς μείζον μεταβάλλη, του είδους τοΰ αδτοΰ μένοντος· το γαρ ύπομένον 10 καί ανά μέρος έχάτερον δεχόμενον ανάγκη ετερον έχατέρου είναι, και 81 ούτως καί το ποιον ετερον της ουσίας δείκνυται, ώς από πάθους έπΐ πάθος μεταβαλλοόσης αυτής καί από διαθέσεως έπί διάθεσιν.

15

20

25

30

' Ο μέντοι 'Αρχύτας μετά τήν ουσίαν το ποιον εταςεν, ώδε πως αύτη τήν τάΐιν παραδιδούς* " ά δέ τάξις αότών ώδε έ χ ε ι · πρώτα μεν τέταχται ουσία διά το μόναν ταύταν ύποκεΐσθαι τοις άλλοις καί αδτάν καθ' έαυτάν 25 δύνασθαι νοεΐσθαι, τάς δέ αλλας μή άνευ ταύτας· ήτοι γάρ κατά ταύτας ή ταύτη έν υποκειμένιρ κατηγορεΰνται· δευτέρα δέ ά ποιότας· άνευ γάρ τ ώ τί έστιν ήμεν αδύνατον ποιόν τι ή μ ε ν " . έν δέ τούτοις παντός έστιν έπιζητεΐν τοΰ φιλομαθώς έχοντος, εις τί βλέπων έκάτερος ó μέν το ποιόν προέταξεν, ó δέ το ποσόν, εοικεν τοίνυν δ μέν 'Αρχύτας το καθ' αυτό νοητον ον και όντως έν τοις πασι γένεσι τήν συμπλήρωσιν παρέχον καί πασι παρίν άμερίστως και υπ' αυτών μετεχόμενον, τοΰτο προΰπάρχειν ύποθέμενος κατά τήν προς τοΰτο συγγένειαν τήν τάζιν τοις γένεσιν άποδεδωχέναι. 80 τοιγαροΰν τήν ουσίαν προτάττει των δλων, διότι τοις άλλοις υποχειμένη πδσιν τό εΐναι αφ' έαυτής παρέχει, ώσπερ καί ή καθ' αότήν ουσία τοις πασιν ένδίδωσι τό εϊναι. ετι δέ ή ουσία, φησίν, αδτή καθ* αότήν εστίν τε καί νοείται, at δέ άλλαι οόκ άνευ ταύτης· καί κατά ταΰτα οδν συγγενώς αν έχοι προς το καθ* αυτό ον καί άπολελυμένον πάσης σχέσεως, ούτως μέν οδν ή οδσία προετάχθη τών άλλων γενών, έπειδή δέ τάς νοητάς οόσίας οδκ άλλως ή κατά τά είδη γνωρίζομεν, xal τάς αίσθητάς δέ εΐ 85 μέλλοιμεν πρός εχείνας αναφερόντες γνωρίζειν, από τών ίδιωμάτων αδτάς xal τών χαρακτήρων έπιγνωσομεθα τών περί τήν οδσίαν, οίτινες κατά τήν ποιότητα θεωρούνται, είκότως τό ποιόν προηγουμένην ?ςει τών άλλων τάξιν

2 χαταλίποιτο JL σοναναιρείται L 3 προστιθείς Α: προτιθεΐ b 4 κατά τό ποσόν Αν 5 της alt. supra J* 6 οδτως om. Κτ 8 ποικίτητος J e corr., A, in marg. b: ποιότητος J'LKv 9 αύτοΟ, ut in ras. J 11 πάθος] πάθους A 13 Αρχύτας] fr. 30 Hartenst., cf. supra p. 76,9 et Dex. p. 65,9 Β. η αΰτοϊς ? 14 αότών om. Α πρώτα ν: πρώτα J L : πρώτα ΚΑ: πράτα Dex. CR μέν γάρ τέταχται ρ. 76,10 14. 15 τέταχται ά ουσία Dex.: τέταχται ή οόσία A, cf. ρ. 76,10 15 τό] τάν Κ μόνον A Dex. *αθ' αίιτάν Κ 16 χατ' αότας ρ. 76,12 et Dex. 17 ταΰη) έν ί>ποχειμένψ] rectius έν αΰτα ί>ποχειμένα ρ. 76,12 18 τώ] τω b: τό Α 19 ζητεϊν Εν 21 ίντως in όντος mut. J 24 δλων JLKT: άλλων A et in marg. b 25 xal supra J* 27 xal alt. om. Δ 28 ϊχει J : !χη A ôv om. A 30 είδη] ϊΐια L

122

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 6 [Arist. p. 4 b 2 0 ]

μετά τήν ουσίαν. ετι δέ, εΐ της μεν ποιότητος αναιρεθείσης πάσα ίδιότης 31Γ χαί πας χαραχτήρ και νοητός χαί αισθητός αναιρείται, της δέ ποσότητος αναιρεθείσης το αίσθητδν μόνον και σύνθετο ν αναιρείται, δήλον οΐμαι πόσφ Γ τδ ποιόν τοΰ ποσού διενήνοχεν πρδς τήν της νοητης ουσίας συγγένειαν. 5 εί δέ τις την νοητήν οόσίαν μη προσποιούμενος από της προς την αίσθη- « τήν ούσίαν σχέσεως βούλοιτο ταΐς άλλαις χατηγορίαις τήν τάξιν άποδιδόναι, χαί ούτως, έπειδή χυριωτάτη ουσία ή χατά το είδός έστιν, το συγγενές προς το είδος, δπερ έστί το ποιόν, τοΰτο

Διά τί δε οόχ ώς έπί τοΰ λόγου χαί έπί τοΰ χρόνου σαφώς άνεΐλεν

25 το

θέσιν έχειν, ούτως χαί έπι τοΰ

αριθμού,

αλλ'

δτι θ έ σ ι ν

οό

πάνυ

λ ά β ο ι ς ä ν αότοΰ; ή ώς οί έζηγηταί φασιν, δτι δοχεΐ χαί ó αριθμός έπιδέχεσθαι θέσιν

διά

τά άριθμουμενα.

μήποτε

δέ χαραχτηριστιχοΰ δντος

των θέσιν έχόντων μάλιστα τοΰ τά μόρια υπομένειν, ó μέν λόγος xal ó 30 χρόνος οόχ έχει τοΰτο, ó δέ αριθμός έχει, χαί είπερ ειχεν τήν συνέχειαν, ήν áv των θέσιν έχόντων.

xáv θέσιν δέ μ ή έ χ η δ τε λόγος χαί ó χρόνος 85

και ó άριθμός, αλλά τάξιν έχει,

ώς είρηται, ταΰτα άντί της θέσεως,

ή

δέ τάξις κυρίως μέν ώς έπί διωρισμένων θεωρείται χατά τδ πρότερον χαί ύστερον λαμβανομένη, χαί έπί τοΰ χρόνου δέ, καθ 1 δσον προηγείται το παρε35 ληλυθός

τοΰ ένεστώτος

χαί τοΰτο τοΰ μέλλοντος,

ώστε χαί έπί τούτου

3 τάξιν, χα in ras. J ταύτα εχειν Α τοΰ τε λόγου] τούτο λέγεται Α 4 λέγεται om. Α: γίνεται L ίιστέρα] δευτέρα A post ύατέρα add. λέγεται Κ 4. 5 γίνεται πρότερον Α 8 δτι ούχ υπομένει αύτοΰ] υπομένειν γάρ αυτοΰ ΐοχεϊ Α (cf. ν. 9) αύτώ Κ 10 & om. Κν 12 6 prius om. Κ 13 δτι in ras. J 14 άριθμήαθαι ν 15 μέν ουν & Α 16 φησιν om. Α 18 αριθμείται (post μή) J : an άριΒμ^ τι«? 20 συνεχής J L K : συνεχής Α: συνεχείς ν 21 ¿ραθήβεται om. Α 24 συνάπτει Α : αυνάπτειν ceteri 26 καί δλίγον οόκ εστι καθ' αυτά, α λ λ ά π ρ ο ς 2 τ ε ρ ο ν α ν α φ έ ρ ε τ α ι · τά δέ τοιαύτα οόκ εστίν έναντία* τά γάρ έναντία καθ' έαυτά έστιν καί έπί τής οικείας φύσεως υφέστηκεν'. ε?ς αδύνατον 35 μ ι κ ρ ό ν

απαγωγής έπιδεικνυσιν*

έναντία,

συμβήσεται

μήν τοΰτο αδύνατον', χ α ί μ ι κ ρ ό ν εΤναι.

'εί

είτα το αυτό και διά της

γάρ ε σ τ α ι τ δ

μέγα

καί

α μ α τά έ ν α ν τ ί α έ π ι δ έ χ ε σ θ α ι *

το

άλλά

τό δέ συνημμένον πρόδηλον έκ τοΰ τ ό α ό τ ό μ έ γ α 6

εΤτα καί άλλο έπάγει συμπέρασμα τοις αυτοΐς λήμμασιν

1 τφ om. Α 2 έστιν L 3 χαί χρόνος Α 4 τοΰ om. Α ό δέ om. L 7 rg τοΰ ποΰ Κν 8 τοκίνίε ποσόν Κ Αν, in marg. J » : ποιόν J 1 : τοιόνδε ποσόν ποιόν L 9 μή] μέν Α τις post φαίη Arist. 10 ante έναντίον add. είναι Arist. 13 xal μιχρόν A 19 τοιούτον KAv 20 λέγεται Α -/¿χρον A 21 χόμη A 22 χάμήν sic A 23 αύτά ex ταύτα corr. A 1 27 έχεϊνά J L A : τοϋτό Κν 29 έστί e corr. L 30 τε xal μή A 32 γάρ] Sì Κ 33 iati in ras. L 34 είς τό Αδύνατον A άποδείχνυσιν Κν 35 έναντίον (pr. loco) Κ

144

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 6 [Arist. p. 5b 11]

ετι άτοπώτερον το α υ τ ό έ α υ τ ώ έ ν α ν τ ί ο ν είναι- και τοΰτο γαρ δήλον, εϊπερ 36 ν τό αότό μέγα και μικρόν έστιν. αδύνατον δε auro έαυτφ έναντίον είναι, διότι τά μέν έναντία αναιρετικά αλλήλων εστίν, ουδέν δέ εαυτού άναιρετικόν έστιν κατά φύσιν. χαί δήλον δτι τά μέν προς τι οΰδέν κωλύεται αμα έχειν 5 τά αντικείμενα, διότι πρός άλλο xai άλλο αναφέρεται, τά δέ έναντία συνυπάρχειν αδύνατον· μάχεται γάρ άλλήλοις. " Μ ή π ο τ ε δέ, φησίν Ί ά μ β λ ι χ ο ς τ ω Άνδρονίκω κατα(κολουθών), το μέγα ίο και μικρόν και το πολί> χαί όλίγον où μόνον πρός τ ί έατιν, άλλα χαί ποσόν άόριστον. δταν γάρ λέγωμεν μέγα, ποσόν αόριστον δηλοΰμεν· oò γάρ δηλοΰται 10 π ό σ φ ή τίνι μεγέθει μέγα έστίν ή πόσφ πλήθει πολύ· δταν δέ μείζον χαί μιχρότερον λέγωμεν, κατά τήν προς άλληλα σχέσιν θεωρείται, ó δέ γε 'Αριστοτέλης κατά το πρός τι μόνον το μέγα και μικρόν έθεώρησεν, ώσπερ ó Πλωτίνος κατά τό ά π λ ώ ί μόνον- το γάρ πρός τι μέγα αντί τοΰ μείζον λέγεσθαί φησιν." 15

Είπόντος δέ τοΰ'Αριστοτέλους, δτι δ μ ή έ σ τ ι κ α θ ' α ό τ ό λ α β ε ί ν , Η ά λ λ ά π ρ ό ς έ τ ε ρ ο ν α ν α φ έ ρ ε τ α ι , τοΰτο ουκ έχει έναντίον, ένίστανται τίνες πολλά χαι έν τοις πρός τι έναντία λέγοντες είναι, οΓον τήν έπιστήμην τ η αγνοία και τήν άρετήν τ η κακία, " μ ή π ο τ ε οδν, φησίν Ί ά μ β λ ι χ ο ς , έλλιπως είρηται, το δέ πλήρές έστιν τοιούτον· ο μή έστιν καθ' αότό, αλλά 20 προς έτερον αναφέρεται, οόδενί τούτων των προς α αναφέρεται έστιν εναντίον* ή γάρ μεγάλη κέγχρος πρός τήν μικράν χέγχρον άναφέρεται και οδκ έστιν το μέγα τ ψ μικρφ έναντίον". μήποτε δέ άμεινον λέγειν δτι ου πάσαν 20 αντίθεσιν άνεΐλεν από τοΰ ποσοΰ ó'Αριστοτέλης* oò γάρ και τήν κατά τό Ε πρός τι, αλλά μόνην τήν κατά το έναντίον, ώστε κ ¿¡ν είη τις έν τ ω ποσω 26 κατά το πρός τι άντίθεσις, ου σαλεύεται διά τοΰτο ó ' Αριστοτέλους λόγος λέγων τ ψ ποσψ ουδέν είναι έναντίον. Είδέναι δέ χ ρ ή , δτι τοΰ ποσοΰ το μέν έστιν ώρισμένον, τδ δέ άόριστον· και ώρισμένον μέν το περιγεγραμμένον ήδη και κατά μέτρον ώρισμένον νοουμενον, οίον δυο ή τρία ή πηχυαΐον* άόριστον δέ το άνευ περιγραφής 25 30 και άδηλον κατά τίνα ύπεροχήν υπερέχει ή κατά τίνα έλλειψιν έλλειπει· τοιαύτα δέ τά πολλά ή ¿λίγα και τό μέγα και μικρόν, και αυτό δέ τό άόριστον ποσόν δ ι χ ώ ς λέγεται, το μέν άπλώς, το δέ πρός τι. το μέν γάρ μ ή άναφερόμενον έφ' Ιτερον ομογενές, κατά δε τήν οίχείαν διαφοράν νοουμενον τήν πρός τά άνομοιογενή άπλώς λέγεται, οίον δταν το μικρόν ορος

1 έαυτώ, ώ in ras. L χαί τούτο—έναντίον είναι (2) om. L 7 χαταχολουθών b (cf. p. 154,4): κατά JKAv: om. L: χαί Brandis; cf. Porph. 108,15 Β. 10 πόσωι ex ποαώι corr. J : ποσώ L ή pr. supra J πόσω(ι) ex ποσώ(ι) corr. JL 12 χαί τό μιχρόν Κν 13 μόνον] in marg. ποσόν b 14 φησιν] Plot. E un. VI 3,11 19 έλλειπώς JA 20 οΰδενί Κν: ουδέν JLA: possis ούδέν τούτω όί Κν: o JLA 21 χέχρος Α χέχρον A: om. ν 23 άνήλον Α 25 άντίθεσις ex αντιθέσεις corr. vid. J τούτο i άριστοτέλου; λίγος ex τοίι; άριστοτέλου« λόγους corr. J 27 ώρισμένον, τά δέ άόριστον Α: ¿άριστον, τό δέ ώρισμένον JLKv, sed corr. J , qui post δέ ras. hab. 2 litt. 28 χαί pr. in ras. J xai alt. om. A 30 χατά τινα utrobique libri; cf. Paraphr. p. 24,28 H. 33 υφ ' ν

SIHPLICII IN CATEQORIARÜM c. 6 [Arisi. p. 5b 11]

145

μή προς τα όμογ&νή αναφερόντες, πρός δε τήν μεγάλην οίκίαν ώς προς 86Υ ομογενή

τιθεμένην

μέγα λέγωμεν,

τότε άπλώς λέγομεν αότό μέγα· τω 8β

γάρ καθ' αότό μεγέθους μετεχειν μείζον της οίχίας λέγεται,

τά δέ πρδς

τά ομογενή συγκρινόμενα

χαί

5 έχοντα

χαί

ώς

χατά

συγχρισιν

οόχ άπλώς, αλλά χατά τήν πρός τι αχέαιν

των πολλών δε ó αότός λόγος αρμόζει*

το

μέγα

θεωρείται,

μιχρόν χαί έπί

άλλο μέν γάρ έστιν το καθ* αότό

θεωρούμενον πλήθος, άλλο δέ το χατά τήν πρός Ιτερον σχέσιν θεωρούμενον, 2θεν και τό μάλλον xal ήττον έπιδέχεται τά τοιαύτα χαί τά έναντια αμα >β υπάρχει αότοϊς. 10

Βούλεται δέ ó θείος Ίάμβλιχος τά μέν καθ' αυτά μέγα χαί μιχρόν χαί πολί» χαί ¿λίγον έν τοις χαθ' αότά χαί άύλοις εϊδεσιν θεωρεϊσθαι,

τά

μεν χατά τήν δπεροχήν τής δυνάμεως, τά δέ χατά τό πλήθος των καθαρών λόγων, τά δέ πρός τι, απερ χαί χατά συγχρισιν λέγεται, έν τοις ένύλοις δραν, ¿ν οίς χαί τό μάλλον χαί ήττον χαί τάναντία ¿μα χατά τήν πρός 15 ίτερον χαί δτερον άναφοράν. "προσιόντος γάρ του είδους τη ύλη σόμμιχτόί τις μέρη εχειν xaì τη ουσία όπάρχει[ν] xaì οδ καθδ ποσόν, αλλά χαθδ είδος ή άτομον. διδ χαί Αριστοτέλης " μή ταραττέτα», φησίν, ήμας τά μέρη τών οδσιών ώς έν ύποχειμένοις οντα τοις ολοις". εί οδν μέρη εχει ή οδσία, ή μεν χατά το είδος τά συμπληρωτικά τοΰ είδους, οίον τί> ζψον το λογιχόν, τό θνητόν, ή 85 δε κατά τό άτομον τά συμπληρωτικά τοΰ άτομου, οίον κεφαλήν, χείρας, πόδας, δήλον δτι χαί διαιρείται είς τά ένυπάρχοντα μέρη, ώστε οδκ Ιστιν τοΰ ποσοΰ ίδιον, άλλ' έκεΐνο καθ' ο δυνατόν είπεΐν πόσον έστίν ίκαστον, οίον δυο ή τρι'α ή δίπηχυ. το γάρ μέτρον ίδιον τοΰ ποσοΰ· κάν γάρ άόριστον η ποσόν, ούτως άόριστον λέγεται ώς μήπω τοΰ μέτρου γνωσθέντος, κάν άπειρον όποτεθη τι, ούτως άπειρον όποτίθεται ώς άδιεζιτητως κατα- 40 μβτρουμενον. δπβρ γάρ καΐ πρότερον είπον, οδδέ ή διάσταση καθ' αυτήν δοκεί μοι ποσόν είναι, άλλά μάλλον ποιόν* ή δ& γραμμή καί ή έπιφάνεια Γ καΐ τό σώμα διά τό έφ' §ν καΐ έπί δυο καΐ έπΐ τρία διεστάναι ποσόν έστιν καθ' αδτά. μήποτε δέ ó θείος Ίάμβλιχος κατά τό διαιρετόν άφωρίσατο τό ποσόν, άλλ' οδχΐ κατά τό είς μέρη μόνον* τό γάρ διαιρετόν εις τά μέρη οδχ ώς δλον μόνον, άλλά καί ώς Εν είς πολλά διαιρείται, 8περ ώς ποσω όπάρχει. ρ. 6*12

Μ ά λ ι σ τ α δέ ή έ ν α ν τ ι ό τ η ς τ ο ΰ π ο σ ο ΰ π ε ρ ί τ ό π ο ν υ π ά ρ χ ε ι ν £α>ς τοΰ έ ν α ν τ ί α ο ρ ί ζ ο ν τ α ι .

δοκεί

25

Ειπών τω ποσφ μηδέν είναι έναντίον πάνυ έπιστημονικώς παρατίθεται τά δοκοΰντα ποσά καί έναντία* τούτων γάρ διελεγχθέντων ασφαλής λοιπόν ó λόγος ó καθόλου δεικνυς τω ποσφ μηδέν είναι έναντίον. καί πρότερον μέν τό μέγα και μικρόν ώς ποσά έναντία παραγαγών έδειζεν οτι ου ποσά έστιν, άλλά προς τι, οδδέ εί ποσά τις αδτά συγχωρήσει είναι, έναντία έστίν. 60 30 νυν δέ τον τόπον παρατίθεται, τήν έναντιότητα τοΰ ποσοΰ λέγων περί τον τόπον μάλιστα δοκειν υπάρχειν, οδκ άρεσκόμενος τουτφ, ώς f οϊέ|ται· 37 ν Δ αυτός γάρ είπεν σαφώς, δτι τω άφωρισμένφ ποσω οδδέν έστιν έναντίον* 1 οόδέν μάλλον J L K : ούδέ μάλλον Αν αυτώ(ι) J L K : έαυτώ Α: αύτη ν 2 Boxet φανερά Α 3 φασί L A είς τά ένυπάρχοντα Α 4 άλλ' ο m. Αν 5 τά μέρη libri: correxi 6 ìmapyetv libri: correxi 7 φησίν] 5 p. 3 » 2 9 ήμας in όμας corr. vid. A 1 12 ϊδιον τοΰ ποσού A : scribendum puto (τούτο) τοΰ π. f. καθό libri ποσόν libri 15 ώς om. Α άδιεξητήτως A 16 πρότερον] p. 133,21 sqq. 16. 17 καθ' αΰτην δοκεί μοι J L : δοκεϊ μοι καθ' αυτήν Α : καθ' αίιτην μόνη δοκεΐ Κ : κ α θ ' αυτήν μόνη δοκεί μοι ν 20. 21 malim οΰχ ώς δ. μ. είς τά μ. 22 ποσών Κ 23 τόπον] τό ποσόν Κ : τον τόπον Arist. lemma integrum bab. A 24 διορίζονται KA (διωρΚονται Arist. cod. g) 26 διελεχθέντων Κ 28 fai] ώς Α 30 ποσού J K A : πού Lv 3 1 τοΰτω(ι) J E , in marg. b : τούτο LAv οίεται] immo aut οΐμαι (cf. in Pbys. p. 80,23 D.) a u t οΓονται, nisi forte ώς (6 δείνα) οίεται 32 είπεν] ρ. 5·> 11 άφωρισμένφ om. Α

10*

148

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 6 [Arist. p. 6»12]

άφωρισμένον δέ ποσόν έστιν το ανα> τοΰ τόπου μέρος, λέγει οδν δτι oò* 37» εστίν μέν οδδέ περί τούτο έναντίωσις, δ ο κ ε ΐ δέ είναι, τι οδν; ούχ αντίκειται τό άνω τ φ κάτω ; ή où καθό ποσόν αντίκειται· ποσόν γοίρ έστιν καΟο έπιφάνεια χαΐ δ ι χ η διάατααις, χατά δέ τούτο οόδεμίαν εχει αντίθεσιν · 5 αλλ' ε{ άρα, καθο προς τι ή καθό που ή τοΰ άνω πρδς τό χ ά τ ω άντίθεσις i γίνεται· των γάρ πρός τί τινα δέχεται έναντίωσιν, ωσπερ χαί τό. ποΰ. χαί εΓρηται πολλάχις, δτι πολλά των όντων χατ 1 άλλο χαί άλλο υπό διαφόρους ανάγεται κατηγορίας, άμεινον δέ ίσως λέγειν δτι ώς πρός το παν χάτω μέν έστιν, έφ' δ τά βάρη έχοντα φέρεται, άνω δέ, έφ' δ τά χοΰφα, χαί 10 χάτω μέν έστιν το χέντρον καΐ το μέσον, άνω δε τά περί το μέσον χαί τά περί το χέντρον· έν σφαίρα γαρ τό χάτω χαί άνω ούτως θεωρείται· ώς δέ προς ήμας χ ά τ ω μέν τά υπό τους ημετέρους πόδας, άνω δε τά ίο υπέρ τήν ήμετέραν κεφαλήν, τούτων οδν ούτως έχόντων τά μέν πρός ημάς λεγόμενα άνω χαί χάτω μόνως έστιν πρός τι* συμμεταβάλλει γαρ 15 έχάστοτε καΐ οδκ εστίν φύσει* τά δέ έν τ φ χόσμφ, χα&' δσον μέν ηρτηται αδτοϊς ¿ξ άλλήλων τό είναι, πρός τι έστιν, κα&' δσον δέ τ η αδτών φύσει τοιαΰτά έστιν δποΐα λέγεται χαί οδδέποτε μεΐαπίπτει, χαί των έναντίων έστίν δεχτιχά, καΐ η πλείστον διέστηχεν, ταύτη έναντία έστιν, ώστε οδδέ καθδ πρός τι έναντία έστίν, δπερ έδόχει λέγεσ&αι πρότερον, οδδ' έτι μάλλον 15 20 χαθό ποσόν έστιν, ταύτη πρός τί έστιν ή έναντία, αλλ' άμφω ταϋτα, χαί τό πρός τι χαί το έναντίον, τ φ α δ τ φ συμβήσεται τ φ ποσφ τ φ χατά xiv τόπον χατά τάς είρημένας διαφοράς, αλλ' οδ xaôà ποσόν, δηλοΐ δέ χαί αδτδς οδ τ φ ποσφ είπών, αλλά τ ο ΰ π ο σ ο ΰ είναι την έναντιότητα, καΐ οό τ φ τ ό π φ , άλλα π ε ρ ί τ ό ν τ ό π ο ν , καΐ οδκ είναι απλώς, άλλα δ ο χ ε ΐ ν 25 υ π ά ρ χ ε ι ν οί γάρ τοιούτοι προσδιορισμοί σαφώς έκεινο έμφανίζουσιν, δτι ώσπερ το εδθί» χαί κυρτόν οδ κάδο ποσά ήναντίωται, άλλα ποσοΐς so ουσιν χαί τι άλλο συμβέβηχεν, ούτως χαί περί τον τόπον ταϋτα συμβέβηχεν, Ε καΐ ώσπερ τδ ζφον αδτδ μέν έναντίον οδδέν εχει, κατά διαφοράς δέ έναντίας τέμνεται, οδτω καΐ δ τόπος κατά διαφοράς έναντίας διαιρείται, οδ καδό 30 ποσδν ουν ή έναντιωσις γέγονεν, άλλα κατ' άλλα τινά όπάρχοντι τ φ τ ό π φ π ο σ φ . έπε! δέ και περί άλλα ποσά ή έναντίωσις συμβαίνει, το μ ά λ ι σ τ α έναντίον τ φ τ ό π φ προσέ&ηκεν διά τό καΐ τά άλλα έναντία από της κατά » τδν τόπον διαστάσεως χαρακτηρίζεσΟαι. λέγουσιν οδν έ ν α ν τ ί α τ ά π λ ε ί σ τ ο ν α λ λ ή λ ω ν δ ι ε σ τ η κ ό τ α , αλλ* έπί μέν τοΰ ποιου είδητική έστιν ή διάστασις, 35 έπί δέ τοΰ ποσοΰ διαστηματική, ήτις και κυριώτερον διάστασις λέγεται, και άπο ταύτης και a l άλλαι. 3 τφ] τό JK 5 sí] ή Αν ή] ή Κν 6 δέχεται, χεται in ras. I, 8 9 έφ' ώι J et Paraphr. p. 25,11 Β. utrobique βα'ρος Par. recte opinor 10 et 16 έοτι in ras. L 10 tò χέντρον χαί τό μέβον LA: τό μέβον χαί τό χέντρον J , sed corr. J«: xal τό χέντρον τό μέαον Κν 10. 11 τά JLA utrobique: τΐ)ν Κν, in marg. τό b περί] παρά utrobique L 14 άνω λεγόμενα Α 15 εΓρηται Α 16 έξ άλλήλων αύτοίς ν 18 ήι supra J» ταύτη τά έναντία Α 19 ϊτι in marg. b: ότι JLKAv, sed ο'τ in ras. J 21 τω αΰτψ] έν αύτψ Brandis συμβέβηχεν J, sed συμβήβεται in marg. Ja 26 χαί τό xuptiv KAv 28 έναντία«, ας in ras. L 30 βπάρχοντι, ι in ras. J : ί>πα'ρχον τί L 33 τον ODD. L 35 χυριωτέρα Κν 36 χαί αϊ om. A: xal om. L

SIMPLICII IN CATEGOEIARUU c. 6 [Arist. p. 6 >12]

149

'Αλλ' εΐ τό πλείστον διεστηκός έναντίον, πλείστον δέ διέστηκεν ¿ν 37» σφαίρα τά χατά διάμετρον, π ώ ς ού ταύτα φησιν έναντια, αλλά τό μέσον τω πέριξ; ή ότι ώς μέν χατά διάστασιν το χατά διαμετρον ήναντίωται, ώς δέ έν σφαίρα; καΐ έν κόσμφ καί χατά τό εϊδος αυτό τα μέν χατά διοί- so 5 μετρον έν τψ πέριξ όντα άμφω της αότής έστι φύσεως χαί ουδέν άλλήλων διαφέρει, το δέ μέσον τοΰ πέριξ χατ' αυτό το είδος διέβτηχεν διό χαί αυτός είπεν τ ψ μ έ σ ψ δ ι ά σ τ α σ ι ν π λ ε ί σ τ η ν ε ί ν α ι π ρ ό ς τ ά π έ ρ α τ α τοΰ κ ό σ μ ο υ , ίνα δλον το άνω λαμβάνη ώς όμοφοές προς όλον το κάτω. ινα δέ μή το ώς προς ήμας άνω χαί κάτω νομίζη τις λέγεσδαι, το μέσον 10 χαί το πέριξ παρέθετο χατά φύσιν χαί άμετάβλητον έχοντα την διαφοράν. Ά λ λ α πώς άνω το κυκλοφορητικδν εσται σώμα; κούφου γαρ χαί 86 πυρός ή χώρα αυτή. ή εστίν μέν φύσει τοΰ πυρός ó άνω τόπος, κατά συμβεβηκός δέ εσται και της πέμπτης ουσίας, ίδια μέν γάρ αότής ή κύκλφ, αυτή δέ τοΰ πέριξ· συμβέβηκεν δέ a ù r f j ανωτέρω είναι τοΰ πυρός, 15 ώς φησιν Ίάμβλιχος, άλλο τοΰτο συμβεβηκός λέγων και οόχ οίον τό έν τη γενέσει παρυφιστάμενον, αλλ' επειδή καί τοΰ άνω έπέκεινα και περιεκτικόν έστιν τοΰ άνω, διά τοΰτο άνωτάτω άν λέγοιτο δικαίως. Ά λ λ α το άνω και κάτω, φασίν, όσα μή πρός τι λέγεται, αύτόθεν 40 έναντια έστιν μέρη τόπου όντα καί ού διαφοραΐ κατά μερών κατηγορούμενοι* 20 κάτω μέν γάρ έστιν το μέσον, άνω δέ τό πέριξ· ορίζει δέ ταΰτα τήν τών Ζ κουφών καί βαρέων φυσικήν κατά τόπον κίνησα πλείστον αλλήλων διεστηκότα. αλλ' εί μέν ήν, φασίν, ó τόπος αίτιος τής έπί τοσόνδε κινήσεως καί τής έν τή συστάσει καί φορά τών σωμάτων άποπερατώσεως, ήδυνατό τις λέγειν δτι ó τόπος καθ' αυτόν ορίζει τά κινούμενα· εί δέ ή σύστασις 25 τών σωμάτων καί ή κατά τήν ουσίαν κίνησις τά πέρατα αφορίζει τοΰ τόπου, 4ό ουκ άν είη καθ' εαυτόν ó τόπος οόδ' άν εχοι μέρη ταΰτα. Πολλή δέ καί περί τόπου γέγονε τών δοξασμάτων διαφορά, οί μέν γάρ κατά τό πρός τί φασιν αότον άφορίζεσθαι· καΟο γάρ περιεκτικόν έστιν τοΰ σώματος, νενόηται ώς τόπος, το δέ περιέχον προς το περιεχόμενον 30 λέγεται ώς πρός τι· οί δέ διάστημα αυτόν λέγοντες ποσόν είναι φασιν, αλλ' ου πρός τι. καί τό άνω δέ καί κάτω οί μέν έν τψ παντί άπολείπουσιν καί έναντια αυτά τίθενται, οί δέ ουτε έναντια ταΰτα είναι συγχωροΰσιν ουτε έν τψ παντί όλως δφεσταναι λέγουσιν· είναι γάρ τών πρός δο τι, ώσπερ καί τό δεξιον καί άριστερόν. οί δέ Πυθαγόρειοι τδν τόπον πέρας 1 διεστός Α 2 φηαιν ου ταΰτα ν où in ras. L 3 ότι om. Κ 5 οντι Κ ιρΰσεώς έστι Κ 6 χατ' αυτά] χατά Α 7 αύτός είπεν in ras. J 1 πλ. τψ μ. δια'στ. πρός τά π. τοΰ χ. είναι Arist. 8 λαμβάνηι, ηι ία ras. J 9 νομίζει Α τις] τί L 11 χυχλοφορητιχόν JLK, ητ ex ιχ corr. L': χυχλοφοριχόν Αν 12 φΰοει JK: ψυ L: φύσις Κ ν 13. 14 ή χύχλψ seil, φορά, quod subaudiendum ex χυχλοφορητιχόν 19 έστι in ras. L 23 τής] τοις ut vid. A τη om. Α ατα'σει ν έδΰναιτο' sic L, ε ex ou corr. 24 ή in ras. L 25 χαί om. Κ 26 Ιχη ν 27 πολύ Λ περί τοΰ τόκου L 28 τό om. L περιεχτιχός L, ος in ras. 29 τοΰ um. Α ώς] ό A 30 post αότον add. εΤναι ν 31 χαί τό χάτω ν 32 αυτά] ταύτα L 32. 33 ουγχωροΰβιν, «ν in ras. L 34 χαί post ώσπερ supra J 1 : om. ν

150

SIMPLICH IN CATEGORIARUM c. 6 [Ariet. p. 6 »12. 19]

απάντων είναι των όντων φαaív, rjj μέν λέξει τούτον τφ Άριστοτέλει λέγειν 87* δοχοΰντες, τφ δέ άληθεϊ πάμπολυ διαφέρουσιν* ó μέν γαρ τδ πέρας του περιέχοντος χαθ·' δ περιέχει τδ περιεχόμενον t i ν τόπον είναι φησιν, διό τον έζωτάτω oòpavòv οόδέ φησιν είναι έν τόπφ· οί δέ το έκαστου των | 5 όντων πέρας λεγοοσιν τον τόπον, tiv έχάστου είδους δρον, έν φ Τδρυται 38ΓΑ χαι όφ' ou ανέχεται, τόπον λέγοντες, ούτως 8έ τοΰ τόπου καθολιχώτερον χαί θεωρητιχώτερον άποδοθέντος χαί τδ άνω χατά την της οδσίας όπεροχήν θεωρητέον χαθαρότητι χαί δυνάμει προέχον xaì πδσι τοις τοωότοις, το δέ χάτω τοις άντίκειμένοις. και δήλον δτι χοινώς ούτως χαί απολύτως έπί 10 πάντων ταύτα δυνατόν θεωρεΐν χαί χατά την ιδίαν έχάστων φύσιν αυτά 6 περιλαμβάνειν. διά τοΰτο γάρ xal έν τφ παντί ή ανέχουσα πάντα xal σφίγγουσα δόναμις έν τφ ουρανφ Γδρυται χατά τήν ύπεροχήν τοΰ πάντων πέρατος. ρ. 6» 19 Où δ ο χ ε ΐ δέ το ποσόν έ π ι δ έ χ ε σ θ α ι το μάλλον x a ì το 15 ή τ τ ο ν ίως τοΰ ωστε το ποσόν οϋχ έ π ι δ έ χ ε τ α ι το μάλλον x a l τό ήττον. Kai τοΰτο τη ουσία προσεοιχός Ιχει το ποσόν, φημί δέ τό μή έπι- ίο δέχεσθαι το μάλλον xaì ήττον· xaì γάρ χαί αυτό ώσπερ ή οόσία οό μετέχει της χατά τό μάλλον χαί ήττον απειρίας, διότι έν ώρισμένφ είδει χεχράτηται. 20 xaì διά τούτου δέ δείχνυται τδ μή eîvat έναντίωσιν έν τφ ποσφ· τά γάρ μή έπιδεχόμενα τό μάλλον xal τό ήττον οδδ' 3ν έναντίωσιν Ιχειν λέγοιτο. αρχή γάρ της έπί το έναντίον μεταβολής ή δφεσις xaì ή έλάττωσις τοΰ προϋπάρχοντος είδους· μίξει γάρ τοΰ έναντίου ή άμύδρωσις. διό οις έστιν ΐδ έναντίον, τούτοις ύπάρχει τδ μάλλον xaì το ήττον, xaì ανάπαλιν. τήν δέ 25 απόδειξιν έχ της έπαγωγής ó 'Αριστοτέλης έποιήσατο τοΰ μή έπιδέχεσθαι τδ μάλλον xaì ήττον, έπί τε τά άφωρισμένα ποσά έπιών, δταν λέγη τό δ ί π η χ υ xaì τά τ ρ ί α , xaì έπί τά άόριστα, δταν λέγη ουτε χ ρ ό ν ο ς έ τ έ ρ ο υ μάλλον χρόνος, αίτιον δε οΤμαι τοΰ τδ ποσόν μή έπιδέχεσθαι το μάλλον xaì το ήττον το xaì τά άλλα χατά ποσόν δρίζεσθαι χαί μετρεισθαι· 30 εί οδν χαί των άλλων δρος γίνεται τό ποσόν, πώς 3ν αδτδ της χατά τό Β μάλλον χαί ήττον αοριστίας μεταλαμβάνοι; εί δέ μείζον μέγεθος μεγέθους 21 λέγομεν χαί πλείονα αριθμόν αριθμού, χαί έν τούτφ πολύ τδ μάλλον χαί το ήττον θεωροΰμεν (μάλλον γάρ μείζων τοΰ Τμηττοΰ ó Καύχασος ή ó 1 δντων] ίν Α άριατοτέλη Κ 3 φηαίν] Phys. Δ 4 ρ. 212*5 3. 4 τον έξωτάτον sic, ον al. atraca., supra τον et έξω ras. L 5 πέρας elvai λέγουσι Εν τον έχάατου] τοΰ έ*άστου L 6 ίχρ*] ά της δυνάμεως έπιτηδείως προς υποδοχήν τών έναντίων παρεσκευασμένον, χαί έπί της ποιότητος δέ το της όμοιότητος καί ανομοιότητας ωσαύτως ένυπάρχει, καί έπί ω τών άλλων κατηγοριών παραπλησίως ενεστιν άνευρίσχειν τά έχάστης ίδια", αλλ' έπί τήν έξης κατηγορίαν τω Άριστοτέλει συμμεταβαινωμεν. Γ

30

Περί ρ. 6»36

Προς

τών

προς

τι.

τι δέ τά τ ο ι α ύ τ α λ έ γ ε τ α ι £ως τοδ π α ρ ω ν ύ μ ω ς άπο τών είρημένων θέσεων λέγονται

40»Δ δέ

Τινές μέν φεύγοντες τάς έπαγομένας απορίας τη άποδοθείση τών χατηγοριών τάζει άταχτόν φασιν αυτών τήν διδασχαλίαν χαί κατά το έπι- 6 3 έστι L 4 της] ταϊς L δ έστι πληθοντιχώς ν 6 δίπηχυ Κν 9 Βν,τα (sic) J 2 : όν,τά J ' : òv τά ceteri 11 παρεγχέχλιται J L : παρεγχέχλή'ται Α: παρεγχέχληται Κν 12 δίς, ς in ras. L 14 έστιν (post άμερή) in είαιν mut. L 15 post {άμβλιχος a d j . έν Α τύπους τινός L ενεστιν] Εν έστι Α 18 έχα'στοις ν 19 ελλειψιν συμφυεί Α 22 τούτου Κν 23 είχότως ad apodosin trahit J recte, cf. Jamb). De comm. math. sc. c. 7. 16 p. 30,16. 57,19 Festa 27 άνομοκίτητος] όνομοιο'τητος L 28 ϊδια om. ν 32 λέγεται Arist. libri exceptis fn

156

5

10

15

20

25

30

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 7 [Arist. p. 6 »36]

τυχόν της διαριθμήσεως τογχάνειν, ουκ είδότες ώς είς χείρονας άπορίας 40 » ταύτα λέγοντες έμπίπτουσιν· οί γαρ οδτω λέγοντες χαι την των όντων σύνταξη» προς άλληλα άναιροΰσιν και την τοΰ λόγου προς έαυτόν όμολογίαν. δει τοινυν έν τάξει πάντως αυτών την διδασκαλίαν γενομένην όπολαμβάνειν. διττής δέ ούσης της τάξεως, της μέν κατά φύσιν χαΐ την έκαστης των κατηγοριών οόσίαν, της δέ προς διδασκαλίαν και την ήμετέραν ευμάθειαν, ίο 2να δρον εδει ποιεΐσθαι της παραδόσεως και μή νΰν μέν τη κατά φύσιν τάξει προσχρήσθαι, αύθις δέ τη προς διδασκαλίαν. κυριωτέρου δέ οντος τοΰ κατά φύσιν είχότως τήν οδσίαν προτάττομεν, έπειδή πρώτη πάντων των γενών έστιν κατ' αυτό τό είναι θεωρουμένη και τοις άλλοις του είναι αιτία γινομένη, καί των άλλων ουν κατηγοριών τήν τάξιν κατά τε τήν τοΰ είναι φύσιν άποδοτέον καί κατά τήν προ; τήν ουσίαν οικειότητα, ώστε 16 τα μέν συγγενέστερα πρός τήν οόσίαν προτάττεσθαι, τά δέ άλλοτριώτερα υστέρα άπαριθμεΐσθαι. el τοινυν προτέτακται τά καθ' αυτά των πρός τι καί τά ώς έν υποκειμένων τάξει προϋπάρχοντα των ώς συμβεβηχότων έπιγινομένων, δήλον 3τι προηγείται το ποών των πρός τι. καί τη ουσία δέ οίκειότερον, ώς καί οί περί τόν Λούκιον έγκαλοΰσιν· οίκειότερον γάρ τον Σωκράτη δηλώσαι από τοΰ σιμοΰ καί τοΰ έξοφθάλμου καί προγάστορος, άπερ έστίν ποια, ή από τοΰ δεξιοΰ και φίλου και των άλλων των πρός Ε τι. άλλως τέ, φασίν, είς δύο διαιρουμένων των λεγομένων, είς τε τό καθ' 21 αυτό καί είς το προς ίτερον, άρξάμενον περί των καθ' αυτδ λέγειν, έν οις ή οόσία καί το ποσόν, εδει καί τό ποιόν προσθέντα ούτως έπί τά πρός τι μεταβήναι. el δέ καί κατ' αυτόν τον 'Αριστοτέλη παραφυάδι εοικεν τά πρός τι καί τοις καθ' αυτά νοουμένοις ώς υστέρα έπιγίνεται, πώς oòx áv ειη μετά τό ποιόν ; καί 'Αρχύτας δέ " πρώταν μέν τάν ουσίαν, φησίν, δεϊν 26 είναι καί τά συνυπάρχοντα αυτά, καί ούτως ποτ' άλλο τί πως εχεν αύτάν, μετά δέ ταύταν τάν τών έπικτάτων σχέσιν", ουσίαν μέν πρώτην τιθέμενος, έν ή πάντα, και ής χωρίς ουδέν είναι δυνατόν, μετά δέ ταΰτα τά συνυπάρχοντα αύτη, ποιόν τε καί ποσόν· γενομένων δέ πλειόνων ανάγκη προσεισελθείν σχέσιν, δι' ήν οίκείως ή άλλοτρίως εχει τά πλείονα, και ούτως ή τών πρός τι σχέσις συναπετελέσθη. μετά δέ ταύτην αί άλλαι πασαί είσιν

2 oi] εί L 6 ουσίαν, αν άμάθειαν Κ : τερον Ε θεωρουμένη,

4 γενομένην J L A : λεγομένην Κν 5 την ex της ut vid. coir. J ili ras. L εΰμάθειαν J , e corr. L : εύμαθίαν ex άμαθίαν corr. vid. A: άμαθίαν ν: cf. p. 158,"20 7 μέν έν τη L 8 προοχρεϊΐθαι Α χυριώ9 post προτάττομεν add. τά δέ άλλοτριώτερα, sed del. L 10 τό oui. A η in ras. L 15 ώς ένυποχειμένω Α 16 έπιγινομένω Κ

18 σωχράτη J : σωχρα' Α: αωχράτην LKv

20 λεγομένων] πρός τι Α

22 προσ-

τεθέντα L: προβτιθέντα ν 2 3 άριοτοτέλη J A : άριβτοτ^' L : άριοτοτέλην Κ ν : Eth. Nie. A 4 p. 1096»21 25 Αρχύτας] fr. 36 Hartenst. δέ] μέν A 25. 26 δεϊν είναι J K A : δει elvai L : είναι δει ν 26 supra π ο τ ' πρός L ' εχει b αύτά Κν 27 πρώτην ex πρώταν corr. L 28 ουδέ Κ 29. 30 προσεισελθεΐν in marg. b (cf. in Pbys. p. 688,28. 689,31 D.): προεισελθεΐν L v : προσελθεΐν J K A b , lit. eras, post o J 30 εχειν A 31 ουναποτελεσθή Α ταύτην, acc. acut, et ην in ras. J είαΐ ex έβτι corr. L

157

SIMPLICn IN CATEGORIARÜM c. 7 [Arist. p. 6 »36]

χατηγορίαι, où κατά τήν αύμφυτον σχέσιν, άλλα χατά τήν έπίκτητον καί 40* ποικίλως

συνισταμένην

θεωροόμεναι.

μαρτυρεί

δέ τ η

τάξει και αδτός *ί

'Αριστοτέλης· 8τε γάρ έν α ρ χ ή διηριθμεϊτο τάς κατηγορίας, προέταξεν του προς τι το ποιόν,

ε? δέ τις αίτίαν της τοιαύτης τάξεως άποδιδοίη τό μή

5 μεταξύ παρεμπϊπτον το προς τι διακόπτειν ,τήν ποιότητα από τοΰ ποιεϊν καί πάσχειν, συμφυή οντα αδτη (και γάρ τ η ποιότητι καί τό ποιούν ποιεί καί το πάσχον πάσχει), μ α θ έ τ ω καί ούτος, ώς οΰτε δόναμις ουτε ένέργεια ουτε ποίησις ουτε χίνησις ποιήσειεν άν τι είς ετερον ουτε πάθοι τι δφ' 85 ετέρου, εΐ μ ή προκατάρχοι ή τοΰ πρός τί π ω ς έχοντος σχέσις συνάπτουσα 10 δι' οίκειότητος τό ποιοΰν τ ω πάσχοντι, ώστε το μεν δύνασθαι ποιεϊν, το δέ δύνασθαι πάσχειν.

εδει ουν καί άλλως προτετάχθαι τήν τοΰ πρός τι

σχέσιν ώς χοινήν καί συμφυή καί μετά τοΰ είναι θεωρουμένην· το γάρ είναι εχει έν τ ω πρός τ ί π ω ς εχειν καί διά τοΰτο πρότερα των έπικτητων σχέσεων έστιν.

καί παρά τά δοκοΰντα δέ τ φ Άριστοτέλει ó τοιοΰτός έστιν

Ζ

15 απολογισμός· oò γάρ έννοεΐ τήν έν τ φ κινεΐν καί κινείσθαι της ένβργβίας σχέσιν πρός τήν δόναμιν, κ α θ ' ην έξ ανάγκης προτέτακται προσεχώς τών « ποιούντων καί πασχόντων τά πρός τι, ώστε οδκ Ιδει δια τοΰτο μετατιθένβι όστέραν τήν της ποιότητος κατηγοριών,

αλλ' οδδέ ' Ανδρόνικον άποδεκτέον

τά πρός τι μετά πάσας θέντα τάς κατηγορίας, διότι σχέσις έστίν xal παρα20 φυάδι ε ο ι χ ε ν προηγείται γάρ ή συμφυής τών πρός τι σχέσις τών έπικτητων σχέσεων, ώς xal τ φ ' Αρχύτα δοκεΐ.

ταΰτα μέν οδν ίστορήσθω περι τών 45

κατά τήν τάξιν διαφόρων δογμάτων. Ζητεΐν

δέ πάλιν άξιον,

πώς

τοΰ Ά ρ χ υ τ ο υ

τήν ποιότητα

καί

της

ποσότητος προτάξαντος ó ' Αριστοτέλης οδ μόνον τήν ποσότητα, αλλά καί 25 τό πρός τι προέταξεν της ποιότητος, ή ó μέν ' Α ρ χ ύ τ α ς , ώς ειρηται πρότερον, ώς τοις νοητοις ειδεσι φίλος μετά τήν οδσίαν εδθυς τήν ποιότητα εταξεν, καθ'

ην ή τών ειδών ίδιότης αφορίζεται, xal το ποσόν εδθυς έπήγαγεν

ώς συγγενές καί αδτο τ η ουσία καί τών κ α θ ' αυτό δφεστηχότων όπάρχον 50 καί τοΰτο μετά τήν οδσίαν xal τήν ποιότητα, καί λοιπόν μετά το ποσόν 30 εταξεν τά πρός τι, τήν κοινήν καί συμφυή σχέσιν τών ίδιων καί έπικτήτων προτάξας.

ó δέ 'Αριστοτέλης τήν γενητήν και σωμαηκήν οδσίαν έν τ η

παρουση διδασκαλία προτιμών τήν ποσότητα ώς σωματοειδεστέραν ταξεν της ποιότητος,

προέ-

ακολούθως δέ λοιπόν κατά πάντας τους τρόπους 4 l r A

της τάξεως μετά τήν ποσότητα έπήγαγεν το πρός τι.

καθ' ενα μέν λόγον

3 Αριστοτέλης] 4 p. 1 & 29 δταν L 6 exspectaveris συμφυών ¿Γντων 7 ούτως LA 8 άν τις Κ 11 προατετα'χθαι Α 12 συμφυεϊ Α 14 άριστοτέλη Κ 15 άπολογηαμόί L ali J'KAv: οδτος J 2 L 16 προστέτβχται Α 17 ποιοόντων] τοιούτων Α 18 όστέραν post κατηγορίαν coll. Lv 21 Ιστορήσθω Brandis: ίστορεία&ω libri 22 τήν om. ν 23 άρχύτβ Κν της om. L 24 προτα'ξαντα Κ 2δ πρότερον] ρ. 121,13 sqq. 27 προσήγαγεν Α 28 xal τό οίιτό τη ν υπάρχον in ras. J 2 : ¿ρχήν LKAv 29 xal τά λοιπόν (sic) Κ 30 κοινή J 31 γενητήν JL 2 K: γεννητήν L'v: γενετή* Α 0(

τητα Κ

ς

0«

34 τήν ττοσίτητα Κ

32 προστίμων Κ ποσότητα ex ποιότητα corr. J

33 τήν ποιίί-

158

SIMPLICII JN CATEGORIARUM c. 7 [Arist. p. 6 »36]

τόν της φύσεως, έπεί τοΰ ποσοΰ τό μέν χαθ' αυτό έστιν, τό δέ προς τι· 41» συνεχής δέ τφ ποσφ γέγονεν ó περί τοΰ προς τι λόγος χαί έπειδή τφ ποσφ συν υφίσταται υπεροχή χαί ελλειψις, δθεν λόγοι θεωρούνται τοΰ υπερέχοντος πρός τό ύπερεχόμενον, έν οΓς απασιν αί πρός τι σχέσεις υφεστήχασιν· 6 5 χαί έπειδή προϋφεστώτος μεγέθους χαί πλήθους έπιγίνεται το μείζον χαί βραχυτερον χαί πλεΐον χαί έλαττον, είχότως μετά το ποσόν τάττεται τά πρός τι, χαί έπειδή χατά τό ποσόν πλήθους τη ουσία συνεισελθόντος εόθυς χαί σχέσις συναναφαίνεται, καθ' ήν ή πρός άλληλα αυτών χοινωνία χαί διαφορά θεωρείται, ούτως μέν οδν χατά φυσιν έπεται τφ ποσφ τό πρός 10 τι. χαί πρός διδασχαλίαν δε οίχείακ έχει ή τοιαύτη τάξις· διότι γάρ έν τ φ περί τοΰ ποσοΰ λόγφ τό μέγα χαί μιχρδν χαί πολυ χαί δλίγον ποσά ίο δοχοΰντα έδείχνυτο των πρός τι μάλλον υπάρχοντα, εδει χαί τίνα έστίν τά πρός τι ταχέως έπαγαγεϊν. διό χαί αδτά παρατέθειχεν παραδείγματα τοΰ πρός τι τά πρότιρον αμφισβητούμενα, εκείνα τε πιστουμενος διά τούτων iô χαί ταΰτα έχείνοις συνεχή δειχνυς. τό γάρ μ ε ί ζ ο ν , φησίν, αότο 2περ έστίν έτέρου λέγεται· τ ι ν ό ς γάρ μείζον λ έ γ ε τ α ι , χαί το όρος μ έ γ α φησίν λ έ γ ε σ θ α ι πρός ί τ ε ρ ο ν όρος. ωστε εί τά προσεχώς άμφισβητουμενα ταΰτα διά της δπογραφής των πρός τι άποδέδειχται έν τοις πρός τι » όντα, έξεπίτηδες áv δόξειεν ταυτην έπιθεΐναι τήν τάξιν, Γνα έχη προσεχή 20 τήν έ£ άλλήλων πίστωσιν. δει δε δηλονότι χαί της εύμαθείας στοχάζεσθαι χαί μάλιστα δταν τη χατά φυσιν τάζει συντρέχη. χαί τοΰτο δέ αν τις είχότως λέγοι, 2τι εί χαί τη φύσει τά πρός τι δεύτερα έστιν, αλλ' ó περί αότών λόγος προηγουμένης δεΐται διδασκαλίας, Γνα τάς σχέσεις εόθί>ς από των υποχειμένων διαχρίνειν δυνώμεθα χαί μή χαί αδτάς υπό τήν αότήν 25 χατηγορίαν τοις 6ποχειμένοις άνάγωμεν, ώσπερ έπί τοΰ μεγάλου χαί μιχροΰ' 20 των πρός τι γάρ όντα ταΰτα ποσά έδόχει διά τό τά έν οίς ή σχέσις ποσά Β είναι. ó δέ Πορφυριος παραστήναι τη χατά τον 'Αριστοτέλη τάζει βουλόμενος έχ συνόδου φησίν τοΰ ποσοΰ χαί τοΰ πρός τι τήν γένεσιν έχειν το ποιόν, ωσπερ άλλοις τισίν χαί Έμπεδοχλεϊ δοχεΤ από τής έναρμονίου των 30 στοιχείων χράσεως τάς ποιότητας άναφαίνοντι* χαί Πλάτων δέ διά των ήμιολίων χαί διπλασίων χαί έπιτρίτων χαί έπογδόων χαί των τοιούτων έπί τοΰ ποσοΰ χατά το πρός τι θεωρουμένων λόγων τοΰ τε σώματος τό τοιόνδε 26 εΐδος χαί τής ψυχής συνέστησεν το χατά τοιάνδε ποιότητα άφωρισμένον. χαί τό μέν ευπορον τοΰ λόγου χαί ευμήχανον άίιον έπαίνου, ρητέον δέ 3 αυνυφίαταται, u alt. in ras. J 7 ουνελθόντος L: αυνειαελθάντας A 8 ή supra J ώ 9 τά] xal τό Α 12 ίιπάρχοντι Α 13 πρός τι supra, in lin. πρώτα Κ παρατέθειχε ex περιτέθειχε corr. L : παρατέθηκε ν 15 αύτό] τοΰ9' Arist. 16 ante τινός add. μείζον plerique Arist. codd. λέγεται μείζον Arist. codd. exceptis nu 20 εύμαθίας AT 21 άν τις] άντιχρος L 22 λέγει L 23 προηγουμένως Α τό 24 χαί alt.] Si A 25 μιχροΰ ex μιχρων ut vid. corr. L 26 τό τά V: τά L : τά J :

y

τό Κ Αν 27 άριατοτέλη J : άριστο Α: άριατοτέλην LKv τάξει, ει in ras. L 29 Έμπεδοχλεϊ] fr. 96 Diels (v. 199 sqq. St., v. 211 sqq. Κ.) 30 Πλάτων] Tim. p. 31 C sqq. 35 Β sqq. (cf. 41 CD) πλάττων A 32 τό (post σώματος) om. L

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 7 [Arist. p. 6 »36]

159

2τι έν μέν τοις άποτελέσμασιν χαΐ τοις συνθέτοις ουδέν άπεικός χαί ούτως 41' ταΰτα άπογεννδσθαι, έν μέντοι τοις α?τίοις αδτών λόγοις χ α θ ' ίνωσιν χαί χατά μίαν ¿ρχήν ταύτα πάντα περιέχεσθαι έν τ η προσηχούση τάζει* ού γάρ δει προτάττειν έν αίτιας λόγψ το πλήθος τοΰ ένός χαΐ την αχέαιν 5 τοΰ άσχετου και την έν συνθέσει συμμετρίαν τοΰ μονοειδοΰς χαί άσυνθέτου, so άλλ' οδδέ τά μυθιχώς χαί κατ' ενδειςιν είρημένα ούτως έπΐ τά πράγματα μεταφέρειν ως λέγεται, καΐ περί μεν της τοΰ προς τι τάξεως τοιαύτα ειρήσθω. Έ π Ι δέ την λέξιν ίόντες λέγομεν 6τι ορον μέν άποδιδόναι των προς 10 τι άδύνατον ή ν · των γάρ πρώτων γενών δρους άποδιδόναι άμήχανον ήν δια τάς είρημένας πρότερον αίτιας* δι' υπογραφής δέ τίνος τήν ημετέρα ν εννοιαν άνακινεΐν τήν συναρμόζουσαν τοις πρός τι δυνατόν ήν. χαι τοΰτο ποιεί τ ω Πλάτωνι χατά τήν άπόδοσιν τήν πρώτην άχολουθών, ως φησιν S& Β ό η θ ο ς · λέγεται γάρ χαΐ δ Πλάτων ούτως υ π ' αδτοΰ άποδοΰναι περί των 15 πρός τι* " ί σ α αύτά 15sqq. 4 post έχάτερον vel post τι add. Sv codd. Arist. 5 τό έναντίον Arist. 7 λέγιρ] p. 8 a 34 αύτοϊς post ti coll. Arist. 9 τι om. Κ 10 Πορφ.] cf. p. 111,22 Β. 13 xal ένικώς om. Κ αί>τξ nop habet quo referatur τε om. A 14 xal τών αριστοτελικών ν 16 χαί tertium om. A 21 προατίθει scripsi (cf. p. 121,3): προστιθεί JLA: προστίθησι Κ ν 22 τξ om. Lv οί> δυνατόν] άδύνατον A 23 τό|| προς άλληλα J : τοΰ προς άλληλα Α του πράς τι Α 24 οδχ] οδ κατ' Α 25 άνομαλία Α τό|ν βουλόμενον J 27 post πό JL: άπό ΚΑν άποδιδιίαθαι sic Κ 3 ΰπό τοΰ ¿ριστοτέλους Εν 9 ϊνεχεν JLA, ex ίνεχα corr. Α1: Ενεχα Κν δλο{ JL: δλως Κ Αν & om. A 9. 10 ¿ποδεδοχάτος ν 11 τώ(ι) JLA: τών Κν έτέρω L 12 τώι ex τών corr. vid. J : τί A 13 άλλω Κ αυτά seil, τά Ιτερα: Ιτεραν Arist 15 πλήρη] J post δί add. χαί Α 16 Ιχον A post πως add. προαέχειτο, sed del. A 17 xal om. A 18 προσέχειτο Α ή τό άλλο om. A 18. 19 περιλαβεΐν A 20 é om. A 21 & om. A 22 δια τών οόσιωδών L 24 μέροπα in marg. b (cf. Alex, in Top. p. 478,15 sqq. W.): μέρος τι libri άποδοίη L 26 υπογραφή Κ 28 αύτός] seil, δ Βοηθός 29 άπογραφάς Κν 30 φαβιν Α 31 λέγει Κ

SIMPLICH IN CATEGORIARUM c. 7 [Arist. p. 6 »36]

164

έχοντος έστιν ίςις), ή δέ διάθεσις πρδς τδ διακείμενον, ωσπερ και ή θ έ α ι ς 42 r τοΰ κειμένου,

xal έοικεν ούτως μάλλον

δ τε 'Αριστοτέλης νΰν άποδέχεσθαι 40

καί οί τούτου έξηγηταί· ε? γαρ έν τ ω εχεσθαι ή έξις, πρδς τδν Ιχοντα άν ρηθείη ·(- ή τό έχόμενον 6π' αδτής.

Γ

ó δέ φιλόσοφος Συριανός ζητήσας,

6 διά τί ή μεν αίσθησις προς τό αίσθητδν λέγεται xal ή έπιστήμη πρδς το έπιστητόν, ή δε ίξις oò προς το έχτόν, αλλά προς τον έχοντα, " ισως, φησίν, έπειδή ή αίσθησις έπείγεται πρός το αισθητό ν ώς πρός έφετδν και έτι μάλλον έπιστήμη προς το έπιστητόν, ή δέ £ξις καί ή διάθεσις oò τέταται πρός τι, ώς οδδέ ή τοΰ 45 σώματος, αλλ' αύτη καθ' αδτήν έστιν. χαί δτι έστίν ώρισμένα τα έφετά, διά 10 τούτο πρός ταΰτα λέγεται· το δέ έχτόν χαί διαθετδν αόριστα έστιν, και διά τοΰτο οδ πρός ταΰτα, αλλά πρός τδ έχον μάλλον ώς ώρισμένον ή έξις χαί ή διάθεσις λέγεται",

χαί αδτη μέν ή διάταξις τοις λεγομένοις έν τοις Τόποις

καταχολουθεϊ· έν δέ τ ψ τετάρτιρ της Μετά τα φυσικά και αδτδς ό 'Αριστοτέλης οδδέ ταΰτα πρός τον έχοντα λέγεσθαι φησιν,

αλλά προς

S ή ενέργεια, 60

15 τουτέστιν ή έξις πρός το έκτον xal ή διάθεσις προς τό διαθετόν.

χαί γάρ

δταν μέν ή έξις χαί ή διάθεσίί ώς της ψυχής λέγηται, κατά μετοχήν έστι το τοιούτον, ώς έχουσης της ψυχής την έξιν χαί την διά&εσιν, ώσπερ τό σώμα τδ ίμάτιον, και οδχ εστι των πρός τι, αλλ' ώς είώθασι λέγειν, των κατ' έλλειψιν, δτι μετέχεται.

δταν δέ ή έξις ώς μεταξύ τοΰ έχοντος καΐ

20 έχομένου λαμβάνη|ται, οδχέτι ώς έχομένη θεωρείται· οό γάρ έχεται ή 42» Δ έξις, Γνα μ η ή έ π ' άπειρον, αλλ' έστιν σχέσις xal πρός τι τδ τοιούτον, χαί ή διά&εσις δέ ωσαύτως χαί ή θέσις. λεγόμενον πρδς άναπλήρωσίν τίνος,

άλλο

άλλο γα'ρ έστιν τδ κατ' έλλειψιν τδ

έν τ η πρδς έτερον χαί έν

έτέρψ και έτέρου πρδς αδτδ σχέσει θεωρουμενον.

κάν τδ αδτδ τοίνυν χαί

25 ποιότης χαί πρός τι ή ώσπερ ή έξις, διαχριτέον αδτα', τη μέν χ α τ ' έλλειψιν & σημασία ώς ποιότητα αφορίζοντα, τ η δέ πρδς ίτερον καί έν έτέρφ χαί έτέρου πρδς αδτδ σχέσει ώς πρός τι. "Ετέρων έναντία.

δέ λέγεσθαι είπών προσέ&ηχεν κ α ί

οδκ άλλο

τ ι διά τά

έχείνα γάρ έστιν μέν καί αδτά έτέρων, των έναντίων·

τδ γάρ

30 έναντίον έναντίου έστίν έναντίον, χαί κατά τοΰτο χαί πρός τί έστιν, αλλά χαί άλλο τ ί έ σ τ ι ν λευχδν γάρ έστιν ή θερμόν, τδ μέντοι πρός τι ώς πρός τι οδδέν άλλο έστιν ή τοΰτο 8 λέγεται· δεξιδν γάρ ή πατήρ ή χαθδ πρός τι, καί οδδέν άλλο, ώσπερ έχει λευχδν ή θερμόν.

μείζον, καί τήν ιο

1 ?ξις JA, ex ή 2Çiç COÏT. A : ή ίίξις LKv (iiitellege ή εζις τοΰ ίχοντιίς έστιν Ι£ις) θέσις] αίσβησις L 2 μάλλον οδτως, sed corr. J 4 f¡ libri: μάλλον ή b (cf. p. 23,15): fort, rj in où corr. τό b: xò||J: τον LKAv αυριανός J L A : άίριανός Kv 7 αίσθητόν in marg. suppl. L l (ή) έπιστήμη ? 8 έπιστατόν L τέταται J , * supra, sed eras.: τέταχται ceteri ή (tert.) supra L 1 9 σώματος δέ δπου μέν τήν διαφοράν μάλλον προσπίπτειν, δπου δε τήν σχέσιν μάλλον 3 άνεστραμμένη Α τών bis Α 9 μετά τοδ πρός τ£ πως Α 10 έοτΐ L δέ om. Κν post ίντα add. ούχέτι LA, χαί supra L 3 : ras. 5 litt. J 12 αδύνατον χ α θ ' αυτά είναι ή] έναντία τοις Α 16 μεταλαβεΐν ex μεταβαλειν corr. L 18 αυτά] cf. ρ. 172,3 sqq. post μεταβολής ex lin. 24 sq. γένοιτο áv—αποθανόντος anticipavit A 19. 20 δτε μέν τι χατά διαφοράν Α 20 προς, c supra Κ 3 νεΰαη ex νεύσει corr. L : νεύσει Α τούτο εσται ν 22 θεωρείται Α 23 χαί δεξιός Α 24 γινομένης Κν nolui αυτούς γένοιτο in λέγοιτο mut. L 25 exspectaveris ούχέτι ulès τοΰ πατρός άποθανόντο; (cf. Plot. Enn. VI 1, 7 extr.) ούδέ scripsi: & δέ libri 26. 27 συμμεταβάλοι A 27. 28 μεταβάλλοι Jv, sed corr. J 28 την τοΰ άλλου ν 30 τήν om. J L fort, recte, cf. in Phys. p. 750,26 D. 32 μόνον A 33 σχέσιν om. L

υφίσταται A 1

SIMPLICII IN CATEG ORI ARUM c. 7 [Arist. p. 6»36] μή ποιεΐν γενικήν διαφοράν.

167

xal oxt μεν τοις προς τι μετά τοΰ οικείου 43 Γ

χαρακτήρος χαί ή σχέσις συνυφίσταται, παρά πάντων ομολογείται· δτι δέ και τοις προς τί πως εχουσιν ανάγκη χαρακτήρα ένυπάρχειν τοίς δποκειμένοις, ίχανώς ó Β ό η θ ο ς απέδειξεν.

χαί αότόθεν δέ τούτο π ρ ό δ η λ ο ν où

5 γάρ εχει φυσιν αδτή καθ' αδτήν ή προς ίτερον σχέσις δφίστασθαι, αλλ' ιβ ανάγκη αυτήν έν τω κατά διαφοράν χαρακτηρι ένυπάρχειν· ó δε χαραχτήρ ούτος οπου μεν ποιότης έστίν, ώς το λευχότερον συν τη χρόα τοιούτον, δποο δέ ποσότης ώς έν τψ πλεϊον και μαχρότερον, οπου δέ χι'νησις ώ ; έν τω ώκυτερον, οπου δέ χρόνος ώς έν τψ πρεσβότερον, οπου δέ τόπος ώς έν τ ψ ανώι Ο τερον.

ó δέ αριστερός και δεξιός συν πλείοσι διαφοραΐς υφίσταται- και γαρ

μετά τόπου έμφαίνεται χαί μετά μέρους τοιούτου· τ φ γάρ ήμάς μέρη εχειν τοιαύτα το δεξιον χαί αριστερών λέγεται, · έπεί δ γε λίθος πρός τον λίθον ουκ ΐδ έσται δεξιός, el μή τις και τούτον πρός τά ήμέτεοα δεξιά χαί αριστερά παραβάλλοι.

έπι δε τοΰ ταυτοΰ χαί παραδόξως το πρός τι υπάρχει* οδ γάρ προς

15 ίτερον, αλλά πρός έαυτό λέγεται· τό γοΰν καΟάπαξ όν, αλλά μ ή χατά τι μηδέπως, τούτο ταδτόν έστιν.

ούτως αεί ή σχέσις τοις χαρακτηρσι της δια-

φοράς συνυφίσταται, χαί ου δυο ταΰτά έστιν, ώς υπονοοΰσιν έχείνοι, αλλ' εν τό συναμφότερον.

ίπεται δε αδτοΤς κακεϊνο άτοπον το σύνθετα ποιεΐν τά 20

γένη έχ προτέρων τινών χαί δευτέρων, ώς τί» πρός τι έχ ποιου χαί πρός 20 τι.

αλλά χαί περί της ακολουθίας ουτε, ώς οί Στωικοί λέγουσιν, τ φ μέν

πρός τί πως εχοντι τό πρός τι επεται, τ φ

Β

δέ πρός τι οδκέτι τό πρός τί

πως εχον, ουθ' ώς ó Βόηθος αμυνόμενος αυτούς " τ ψ μέν πρός τι, φησίν, τά πρός

τί πως έχοντα συναχολουθεΐ*

μετά

γάρ

τοΰ προς ετερόν π ω ς

εχειν ταΰτα προσείληφεν χαί την οίκείαν διαφοράν· τ φ 25 εχοντι οδκέτι τά πρός τι σονέπεται·

δέ πρός τί π ω ς

oò γάρ πδσιν υπάρχει τοις πρός τι 2δ

προς ετερόν τε λέγεσδαι τη σχέσει και την διαφοράν την οίχείαν ε χ ε ι ν " . αλλ' αμεινον άντακολου&εΐν άλλήλοις ταΰτα λέγειν,

ώστε

ει

έστιν, χαί π ώ ς εχον είναι, και ε ί τι πώς εχον, χαί πρός τι.

τι πρός τί είναι

γάρ

δει χαί την έπινευουσαν δύναμιν χατά διαφοράν θεωρουμένην χαί την έπί30 νευσιν αυτήν χαί σχέσιν·

όπότερον γάρ 3ν έπιλείπη τούτων, οό σώζεται

ή τοιαύτη κατηγορία· ουτε γάρ ή σχέσις ψιλή καό' έαυτήν έστιν ουτε ή διαφορά

χωρίς

της σχέσεως

ταυτην

ποιεί

τήν κατηγορίαν.

αλλ'

χωρίζειν δει τήν τε διαφοράν απ*, αλλήλων και τήν σχέσιν, αλλά

οδδέ 80 κατά

μίαν χοινήν ιδιότητα συνισταμενην θεωρεΐν τοΰ τε έχοντος τήν σχέσιν και 35 πρός δ πως εχει.

ταΰτα μέν ουν ώς πρός τάς Στωικάς υπο&εσεις ίκανώς

άντείρηται. Αυτό δέ καθ' αυτό το πρόβλημα ζητεί ó Ί ά μ β λ ι χ ο ς , πότερον 3 ανάγκη άνάγκη χαραχτηραν sic A

fort, ένυπάρχειν (έν) ut 1. 6

ποιεί

4 πρόδηλον τρ, τούτο Κν 5 ή supra J * post ετερον litt. eras. J 8 πλείω xal μακρό A 11 φαίνεται A 14 αϋτοϋ Κν 18 κάκεϊνο] έκεϊνο Α σύνθετα post γένη coll. Α 20 στοϊκοί Α τώ (ante μέν) in ras. L', ex τό corr. A 1 21 τό pr.] τώ L τ ψ ] τό A τό (alt.) in τώ mut. L 1 22 oú8' ώ ; ex ¿υτω< corr. J : ούτως A 24 προσήλειφε A 25 συνάπτεται Κν όπα'ρχει scripsi: ϋπάρχειν libri τοϊί supra J » : oui. A 26 τε λέγεαθαι τήι supra J c : oíd. A 35 ώς om. Α στοϊκάς A 37 πρίτερον Κν

168

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 7 [Arist. p. 6»3G]

την. διαφοράν έν τοις προς τ ι , καθ'

δσον τά μέν μάλλον τον χαρακτήρα 43 Γ

ένδεικνυται, ώς το γλυκυ καί ηδύ, τά δέ την σχέσιν μάλλον, ώς ó πατήρ καΐ υίός,

τά δέ έ£ ίσου έπαμφοτερίζει

τ η τε έν αδτοΐς ποιότητι

και τ η 35

πρός ετερον σχέσει, ώς το λεοκότερον, και εί εστίν διαφοοα', πότερον κατά 5 γένος έστίν

αδτη

ή

κατά

τι άλλο υποπΐπτον,

διενήνοχεν ουτε κατ' άλλην οδδεμίαν διαφοράν.

ή

ολως οοτε κατά γένος

χαί ζητησας μίαν πάντων

λύσιν είναι φησιν το γνώναι την των προς τι φόσιν, δτι oò κατά τά συνιόντα ή των προς τι σχέσις αομπεπλήρωται παρισώσεις ή

ή τους τούτων πλεονασμούς ή

τάς

τάς έλλείψεις, αλλά κατ 1 αδτόν τδν λόγον της σχέσεως

ή

10 ίδιότης των προς τι θεωρείται, τά όπωσοΰν διαφέροντα ε?ς κοινωνιαν συνά- *ο γουσα καΐ κατά ταυτην την κοινωνιαν άφοριζομένη· κατά μέντοι τά μετέχοντα xol έν τ η σχέσει θεωρούμενα αί τοιαΰται θεωρούνται

παραλλαγαί,

Γ

πλεοναζόντων καΐ έλλειπόντων καί έξισαζόντων καΐ έχόντων κατά τά πράγματα πολλάς διαφοράς,

αΐτινες οδδέν διαφέρουσι

15 σχέσεως γένος, ο πάντη κεχώρισται

των

κατ' έχεϊνο το Εν της

έν τοις σονθέτοις παραλλάξεων.

Πλειόνων δε των προς τι λεγομένων υπό του 'Αριστοτέλους και ένταΰθα ώς το μείζον καί διπλάσιον και ε£ις καί άνάκλισις και τά λοιπά, και άλλων « δε υπ' αυτοΰ παραδοθέντων,

ών πρότερον έμνημονεύσαμεν, των τε

καθ*

υπεροχήν και ελλειψιν και των κατά δύναμιν χαί αδυναμίαν καί των άλλων 20 των τοιούτων, απορεί ó Πλωτίνος, τις ή γενική

τις

ή

κατ'

άλλον τρόπον,

έν πδσι τούτοις κοινότης,

κατά την εις

εν άναφοράν,

Ήρακλείδας είς ενα κοινόν άναφέρεσθαι τον Ήρακλέα φαμέν. μέν έφαπτόμεθα

των υποκειμένων καί

έχόντων την σχέσιν,

έστιν έν ουσία:, τά δε έν ποσω, τά δέ έν τοις άλλοις,

άρα

ώς τους

καί γάρ εϊ ών

τά μέν 80

συναλλοιωθήσεται

25 τοις άλλοις τά πρός τ ι · εί δέ μηδεμίαν εχει κοινωνιαν προς τά έχοντα την σχέσιν,

αλλά άσχετος

έστιν ή των πρός τι κατηγορία,

ουχ

έκεΐνα ουδέ εσται πρός τ ι , ουδέ τούτων κοινότης έκείνη. συναλλοιοϋσθαι αλλ'

άμα

δει

τοις

έξηρη|μένον

30 συνέχει κατ'

πράγμασιν οΰτε παντάπασιν τών

διαφερόντων

τήν

αυτήν τήν της σχέσεως ιδιότητα*

πρός

καί κρεΐττον τών έναντιων, έτέρω

σχέσιν

αυτών

άπεσχίσθαι,

άλληλα κοινωνιαν 43» Δ

και γάρ εί τοις διαφέρουσι

καί άντιδιαιρουμένοις §ν ον τό αδτό πανταχού πάρεστιν, έμποδίζοιτο καί τ φ

εξει

μήποτε οδν οδδέ

χωριστον

ώστε ουκ άν υφ' ενός αδτών κατέχοιτο παρεΐναι.

εί δέ ταΰτα

αληθή λέγομεν,

εσται οδδέ όσα ι

άν ώσιν καί όποΐαι διαφοραί τών πρός τ ι , πασαι υπό μίαν τήν χωριστήν

»

35 υποταχθήσονται κατηγορίαν, μηδαμώς έκείνης υπό της διαφοράς τών μετεχόντων αυτής έξισταμένης ά φ ' έαυτής.

167,37. 168,1 ποιεί τήν] an ποιητέον ? 5 αύτη L A : α'υτη J : αύτη Κν όλως] ο έατιν ώς Κν 7 είναι λύαιν Κν τά om. Α 9 άλλά χαί τ'αυτόν τόν λόγον τον της αχέαεως ή ιδιότητος A òv in αδτόν et τον in ras. L 10 όπωοοΰν, ω ex o corr. L 14 Ev om. A 16 όπ' άριστοτέλους A 18 πρότερον] p. 161,17 sqq. 20 τών om. Κν άπορεΐ δέ ό Α Πλωτίνος] Enn. VI 1,6 23 έφαπτόμενα b 25 μηδεμιαν] μίαν Α Ιχοι ν 28 άπεσχίαθαι Α Κ : άπέχεσθαι J L v 29 έξηρημένον, ον in ras. L (seil, το πρός τι, cf. I. 31): έξη(ι)ρημένων J K A v 31 χριστόν A 35 ταχθήσονται Κν 36 έξιβταμένης, ης in ras. L

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 7 [Arist. p. 6 a 36]

169

"Ετερον δε άποροΰσι, πότερον οπόστασίς έστιν ή σχέσις αυτη ή όνομα 43' μόνον συνεκφερόμενον. ανάγκη τοίνυν ή μηδεμιαν σχέσιν των όντων είναι ή τινάς μεν υφεστάνat, τινάς δε άνυποστάτους δπάρχειν. άλλ' δτι μεν où πασαν σχέσιν αναιρετέον, δήλον έκ τοΰ δεΐν ώς τήν οδσίαν καί ποσότητα 5 χα! ποιότητα καί των άλλων γενών ?καστον, ούτως καί την σχέσιν έν τοις οδσι τί&εσθαι, πολλήν χρείαν χαί αυτήν παρεχομένην. ουτε γάρ τά γένη ίο ούτε τά υπ' αυτά οντα χοινωνίαν ίξει τινά πρδς άλληλα, εί μή τις σχέσεως ή λόγος έν τοις οδσιν. άτοπον δέ την χοινωνίαν άναιρεϊν των διαφερόντων πρός άλληλα, άτοπον δέ χαί άρμονίαν άναιρεϊν· οδ την έν τοις 10 φθόγγοις» μόνην οδδέ την έν τοις άριΟμοΐς, αλλά χαί την έν ταΐς οδσιαις χαί δυνάμεσι πάσαις χαί ένεργείαις, ήτις έγγενομένη τοις οδσιν συνήγαγεν εις ταδτό χαί σχέσιν έχειν προς άλληλα άπειργάσατο. άναιρεθήσεται δέ καί τό σύμμετρον χαί ισον χαί έπιστητόν χαί έπιστήμη· εί δέ χαί γεωμετρία 15 χαί μουσική περί σχέσεις έχοοσιν, ανυπόστατοι δέ αύται, χαταγέλαστοι αν 15 είεν έκειναι περί τά ανυπόστατα κατατριβόμεναι. πώς δέ χαί έφετον πάσιν ó θεός λέγεται, εί μηδεμία σχέσις έστίν πρός τό έφετον τω έφιεμένφ; έτι δέ τών μεν όντων προτέρων έν τοις ουσιν, τών δέ δευτέρων, εί μηδεμια σχέσις έστιν, άναιρε&ήσεται καί ή τών πρώτων προς τά δεύτερα σχέσις καί ή τών δευτέρων πρός τά πρώτα, ταύτης δέ ανηρημένης ουδεμία αυτοϊς 20 έτι κοινωνία περιλείπεται* ουτε γάρ Ινωσιν αδτοίς προς άλληλα δυνατόν 20 υπάρχειν (οδ γάρ έστιν ομοούσια αλλήλοις σώμα καί ψυχή καί νους καί Ε θεός) ουτε συμφυσιν (ου γάρ έστιν δμοφυή), άλλα κατά σχέσιν μόνην ανάγκη τήν τών ούτως διαφερόντων χοινωνίαν υφιστασ&αι. εί ουν ταΰτα άτοπα, πολύ τί έστιν τό της σχέσεως γένος ουκ έν τοις αίσ&ητοίς μόνοις, άλλα 25 καί έν τοϊς νοητοίς χαί έν τοις μετά τά νοητά άσωμάτοις· τοιγαροΰν καί χρώνται πάντες αυτω και αδύνατον ότιοΰν χωρίς σχέσεως διαλεχ&ήναι. άναιροΰσι δέ οδ* οίδα δπως αδτό καί δυσχεραίνουσιν αδτοΰ τήν υπόστασιν, 25 οδκ έννοοΰντες δτι τό ταδτόν καί ετερον, ων οδδέν χωρίς φθέγγεσ&αι δυνάμεθα, της τοΰ πρός τι σχέσεως έστιν ίδια καί δτι ή τών συνθέτων 30 σόστασις κατά σύνοδον τών διαφερόντων γινομένη κατά σχέσιν υφέστηκεν. Άλλ' έσται, φασίν, περί το αδτό τάναντία, έάν έν υποστάσει τά πρός τι λέγωμεν· δταν γάρ το αδτό πρός άλλο χαί άλλο μείζον ή χαί ελαττον, έσται το αδτό μείζον και ελαττον. τοΰτο δε οδδέν άτοπον, εί προς άλλο χαί άλλο· έναντία γάρ "f" πρός το αδτό δν ε?η, εί τοΰ αδτοΰ το αδτό χαί 35 ίσον χαί άνισον ειη. αλλά δυνατόν, φαΐεν άν, γίνεσθαι τοΰ αδτοΰ μείζον 80 1 άποροΰσι] cf. Plot. Enn. VI 1,6 ή] ί) L 2 σχέσις Κ 3 μέν (pr.) om. Α υπα'ρχειν] είναι Α 7 αύτά Paraphr. ρ. 28,38 Η . : αυτών JLKAv, ών in ras. J τις] τι J L 9 προσάλληλα διαφερόντων A, sed corr. Α 1 καί τήν άρμονίαν ν 11 έγγινομένη Κ ν 12 ταυτόν Α 14 σχέσις Κ : σχέσεως ν, sed σχέσεις in m arg. b post αύται -/ai J 16 προς—ίστιν (18) om. L 17 post δευτέρων add. πρός τά πρώτα A, sed del. 20 παραλείπεται Lv 21 où] ουτε Α νους] άνος Α 22 ου] ουτε Κν 23 οδτως] όντως ex ούτως mut. J » , ex όντων L 1 29 post δυνα'με9α add. â J» supra, LKv, έ* A 31 εστι Κν τά έναντία Α 32 χαί άλλο om. ν ή Lv xal oui. L 34 προς] immo περί αν om. Α τοΰ αίιτοΰ] immo τυί αυτω, nisi quid excidit 35 άλλα δυνατόν ex άλλ' αδύνατον corr. J τοΰ αΟτοϋ γίνεσθαι J , sed corr. J 1 γίνεσθαι] δύνασθαι ut vid. A

170

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 7 [Arist. p. 6 «36]

xal ελαττον προσθήκη καί αφαιρεθεί, ή οδδέ τοΰτο άτοπον· où γάρ μένοντος 43 Τ τοΰ μείζονος έπιγίνεται τό ελαττον, ωστε οδχ αμα τά έναντία. xat δτι μέν oò πδσαν σχέσιν άναιρετέον, δήλον* ε? δέ απολείπομεν την όποιανοΰν σχέσιν, και την τοΰ προς τι κατηγορίαν παραδεζόμεθα ώς έν ύποστάσει 5 οδσαν, όφ' ην πάσα σχέσις δπάγεται. 'Αλλά διά τι, φασίν, 'Αριστοτέλης εν τε τοΐς Εδδημίοις ήΟιχοϊς και έν τ § Μετά τά φυσικά τάς κατηγορίας έχτιθέμενος où μνημονεύει των προς 35 τι, είπερ χαί τοΰτο το γένος ομοίως δφεστάναι τοΐς άλλοις ένόμιζεν; ή δτι δποο μη προηγουμένως περί των γενών πάντων ην δ λόγος, οδχ άκρι10 βολογεΐται περί πάντα, αλλ' έκείνοις χρήται μάλιστα, ων δεΐται προς τό προκείμενον· ίσως δέ και δτι τά προς τι έν τοΐς άλλοις γένεσιν υφέστηκεν, διά τοΰτο σον αότοΐς θεωρείται, κ3ν μή προηγουμένης ετυχεν μνήμης.

15

20

25

30

35

"Ετι δέ καί οδτως περί της κοινής κατά την σχέσιν υποστάσεως άποροΰσιν· ' ουκ εΐ έπεννοείται, φασίν, τά κατά σχέσιν, ήδη καί εστίν, ο δ δ έ « εί των ανυπόστατων κοινή σημασία γίνεται, ήδη χαί ύφέστηχεν ταΰτα. δήλον δέ τοΰτο καί έφ 1 ων αναφορά τις μόνη διαμένει έπΐ το ποτέ γεγονός Ζ χαί ούτως έπινοεΐται ή σχέσις ώς τεθνηχότος, καίτοι μή οντος τοΰ παιδός· από γάρ τής μνήμης των ίδόντων τον τεθνηχότα ή άχουσάντων περί αδτοΰ ούτως λέγεται, εί τοίνυν όντος πρδς μή ον ου δύναται εΓναι όπόστασις σχέσεως, xáv δοχη, οδδέ έπί των όντων άρχει προς υπόστασιν ή ημετέρα δόκησις. τίνων δέ άχρι μεν τίνος διαμένει ή σχέσις, είτα παύεται, ώς 45 έπί τοΰ δρφανοΰ άχρι όκτωκαίδεχα έτών* α φ ' ου γάρ äv άρξηται τίχτειν, οδχέτι καλείται ¿ρφανός. ε? οδν άνευ τής περί έαυτήν διαφοράς μεταβάλλουσαν είχεν σχέσιν πρότερον έχ μόνης τής τοΰ χρόνου παραλλαγής, πώς άν εχοι την κατά το είναι σχέσιν; καί ó πρότερον δεξιός ών αυτός μηδέν μεταβάλλων άλλου μεθισταμένου αριστερός γίνεται και μεταβάλλει τήν σχέσιν. δυσκολον ουν παραδέζασΟαι την τής σχέσεως υπόστασιν, δυσκολον δέ και υποδεΐξαι, τί το κοινδν 8 παρ' αλλήλων εχουσιν αί σχέσεις. 60 ουτε γάρ σώμα ουτε άσώματον είναι τοΰτο δυνατόν. εί μεν γάρ σώμα ήν, οδκ áv έπί τοΐς διαφέρουσιν σώμασιν έθεωρεΐτο· εί δέ άσώματον, ήτοι έν αδτοΐς τοΐς εχουσιν ή εζωθεν. και εί μέν άλλη καί άλλη έφ' έκάστου των μετεχόντων ή σχέσις, ομώνυμος áv είη, καί οδχέτι γένος iv το πρός τ ι · εί δέ ή αδτή πανταχοΰ, συνώνυμος μέν χαί γένος Εν είναι δύναται διαφοραΐς χωρι|ζόμενον. αλλά πώς διαιρήσομεν αδτο χαλεπόν διαγνώναι. 44» Α πώς γάρ τά μέν τών πρός τι ουδέν πλέον ένδείκνυται τών υποκειμένων αδτοΐς, ώς τά δμοια χαί ίσα, τά δέ ένεργητιχά μέν, διαφόρως δέ ταΐς

1 μένοντος] μόνον Α 4 παραδεξόμεθα LKv, ο in ras. L: παραδεζώμεθα JA 6 Eòi. ή».] A 8 p. 1217b26 sqq. 7 Μετά τά "32. I 2 p. 1054»4. A l p . 1069«19 8 Αμοίως, ως in ras. L 9 περί JLA: παρά Κν, sed περί in marg. b 10 χρεϊται A 13 της om. A 14 έπεννοεϊται J : έπενοεϊται LK, sed corr. L: έπινοεΐται Αν, ex άπονοείται corr. A 16 sqq.] cf. Plot. Enn. VI 1,7 16 ||ποτέ J : δπότε A 17 ώς—παιδός fort, non integra 23 αυτήν Αν 24 μεταλλαγής Α 25 malis χατά τό είναι την τό om. Α πρότερος L 28 sqq.] cf. Plot. Enn. VI 1,8 δέ in ras. J 1 31 άλληι utrobique J xal (post άλλη) om. A 33 συνωνΰμως Lv

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 7 [Arisi, p. 6 «36]

171

ένεργείαις δφιστάμενα; τό μέν γάρ γλυχυ τψ οδτως ένεργεΐν είς αίσθησιν, 44Γ το δε τμητικδν τ ω είς σώμα, πατήρ δε χαί υιός είς αλλήλους τ φ τον μέν την αρχήν ένδοΰναι, τόν δέ αποτέλεσμα είναι τοΰ έτερου, δ α τ ε το όποοτάν e τουνομα μόνον τ φ πατρί παρασχεΐν, τδ δέ τήν υπόατααιν. π ώ ς δέ 3ν 5 ειη ταύτα τοο αδτοΰ γένους προσεχή είδη δπάλληλα όντα; ετι δέ πότερον τδ διπλάσιον έαυτφ συνήγαγεν το ήμισυ ή το ήμισυ το διπλάσιον ή αμα συνυπάρχουσιν; ή αί μέν ούτως, αί δέ ούτως άπογεννώνται; καί πότερον έπιγίνονται αί σχέσεις ή οδχ έπιγίνονται;' Τούτων οδν απορουμένων περί μέν της δποστάσεως ρητέον δτι ωσπερ 10 αί ποιςτητες κατά τήν αδτών φυσιν χωρίς των σωμάτων νοούμενοι ασώ- ίο ματοί είσιν, ούτως καί αί σχέσεις κατά τήν αδτών φυσιν χωρίς τών συνθέτων νοούμενοι άσώματοί ε ί σ ι ν λόγος γάρ έστιν καθ' έαοτήν ή σχέσις, ιδιότητα δέ ó λόγος ούτος έχει τήν οδσιώδη της οικείας διαφοράς πρδς Ιτερον άπόνευσιν. τήν δέ διαφοράν ληπτέον οδ καθ' δσον τό πρός τι τών 15 ποιών και τών οδσιών διενήνοχεν μόνον, αλλά καθ' δσον πάντων τών όπωσοΰν όντων· κατά γάρ τον της διαφοράς σχετικόν λόγον τδ είδος αφορίζεται τών πρός τι. ή μέν οδν xal αυτά εχει οίκείαν διαφοράν, προσέοικεν τοις άλλοις γένεσιν, η δέ προς Ιτερα άπονεύει και οδχ έν οίδτοΐς Γσταται, τ η 16 ίδιότητι ταύτη διενήνοχε τών άλλων, δει δέ οδ τό άπονεΰον, αλλ' αδτήν 20 τήν πρός Ιτερον άπόνεοσιν τήν σχέσιν λαβείν ή έν έτέροις οδσαν καί προς ετερον ή έν έαυτοΐς ώς προς Ιτερον. περί μέν οδν της υποστάσεως αδτών ταΰτα ρητέον. Ε π ε ι δ ή δέ έν έτέροις εστίν καί πρός ετερα ή σχέσις, διά τοΰτο καί ή γένεσις τών πρός τι καί ή φθορά έκείνων εχεται πρδς α πως εχει, καί 25 καν μηδέν αδτά καθ' έαυτά π ά σ χ η , έκείνων μεταβαλλόντων συμμετα- 80 βάλλει, ούτως οδν μεταβάλλει τά πρός τι ώς πέφυκεν. τοΰ οδν έκ δεξιάς και τοΰ πατρός καί υ ίου ληψόμεθα τήν μεταβολήν καθ' δσον εfaiν τοιούτοι· Β τοΰ μέν γάρ πατρός έστιν ή μεταβολή ή του υίοΰ άλλοίωσις, καί τοΰ έχ δεξιάς ωσαύτως. και έπί πάντων δέ τών πρός τι ó αδτός έξαρκεΐ λόγος· 30 είπερ γάρ ή φύσις αδτών έν έτέρφ τέ έστιν χαί πρδς Ιτερον, έχείνου τοΰ έτερου μεταβαλλόμενου και αδτά συμμεταβάλλει. ταράττει δέ τους πολλούς τό μή περί αδτά τήν μεταβολήν όρδν. τοΰτο δέ οδχ άξιον άπαιτείν· οδ 25 γάρ η καθ* έαυτά έστιν, αλλ' ή προς τι, δει θεωρεΐν περί αυτά τήν μεταβολήν. εί γάρ τών όντων έστιν διά το προς Ιτερον είναι, τι θαυμαστον 35 εί ή έκείνου τοΰ έτέρου μεταβολή καί αλλοίωσις αύτοΰ γίνεται μεταβολή τοΰ πρός τί πως έχοντος; οδ γάρ η ποιός οδδέ ή ποσός, αλλ' ή πρός τι θεωρητέον αδτοΰ τήν μεταβολήν, ώστε και γίνεται καί φθείρεται μετά 1 τώ μέν L 2 τό είς Α τον μέν] το μέν sic Α 4 τό δέ JLA Plot.: τον δέ Κν 5 πρ27

Πα'ντα

δέ π ρ ο ς ά ν τ ι σ τ ρ έ φ ο ν τ α αίσθητόν αίσθήσει

λέγεται

εως του καί

το

α?σθητόν.

Μετά τά κοινά πρός άλλα γένη παρακολουθήματα τών πρός τι το ίδιον αυτών νυν άποδουναι προτίθεται,

τούτο δέ έστιν το προς άντιστρέ-

φοντα λέγεσθαι, δταν το προς ο λέγεται καί αυτό προς αυτό το προς αυτό ϊθ 30 λεγόμενον λέγηται άντικατηγοροόμενον αυτου, ώς έπί τών

παρατεθέντων

2 ύπαρχειν, ειν in ras. L καίτοι — υπάρχον (3) om. L 4 την ora. Κν 5 *al το ήττον L 9 ante είχότως add. χαί Κν αυτό το J L 10 αύτίχα το J L A : αΰτίχα χαί το Κν μείζον, εϊζ in ras. J 11 προεβάλλετο LA ä LKAv, supra J » : delevi 13 είαιν Κν 14 δσα om. A 15 Γσον] ήααον Κν, sed Τοον in marg. b 16 αποφαίνονται A 18 αλλήλους A (cf. p. 178,2ό): άλλήλας JLKv 19 την om. Κν 20 φύαεω; A 22 οΰτος] αυτός J L 23 r¡ om. A 24 τάλλα J L : τά ¿¡λλα KA ν 2ô òi τά πρός τι προς b ex Arist. xai το om. Κν 28 αότοΰ Α άποδουναι, άπο in ras. J το b: τά ceteri 29 λέγεται, xal αυτό πρός αύτό τό πρός αύτό λεγόμενον Κν (cf. ρ. 182,9): λεγεται προ; (προς fort, non J 1 , postea eras.) άυτό τό (τό eras.) πρός αυτό λεγόμενον J : λέγεται χαί αύτό τό πρός αυτό λεγόμενον Α: λέγεται πρός αότό τό προς αύτό λεγόμενον L 30 λέγηται ΚΛν: λ έ γ ε τ α ι : comp, anc. L παρατεθέντων, ων in ras. L 12*

180

SIMPLICII IN CATEGORIARUil c. 7 [Arist. p. 6 b 27]

παραδειγμάτων, ώς γαρ δ δ ο ύ λ ο ς δ ε σ π ο τ ο υ δ ο ύ λ ο ς λέγεται, ούτως και ó 46·· δ ε σ π ό τ η ς δ ο ύ λ ο υ δ ε σ π ό τ η ς λέγεται, και έπί των άλλων ώσαύτως έξισάζει αφ' εκατέρου προς το ετερον ή κατηγορία* διό καί αντιστροφή λέγεται, δταν ώς τούτο προς έκεϊνο, ούτως κάκεΐνο προς τοΰτο άντικατηγορήται. 5 ειπών δέ δτι ω σ α ύ τ ω ς εχει κ α ί έ π ί τ ω ν ά λ λ ω ν , έπειδή τά έκτεθέντα παραδείγματα πρός γενιχήν έποιεΐτο την άντιστροφήν ομοίως τη ές αρχής ι» κατηγορία, où πάντα δε ούτως, αλλά καί προς δοτικήν τινα αντιστρέφει, ώς δταν λέγωμεν ή έ π ι σ τ ή μ η έ π ι σ τ η τ ο ΰ έ π ι σ τ ή μ η χαί τ δ έ π ι σ τ η τ ό ν ουκέτι έπιστήμης, άλλ' έ π ι σ τ ή μ η έ π ι σ τ η τ ό ν , ε?κότως προσέ10 θηκεν π λ η ν τ η π τ ώ σ ε ι έ ν ί ο τ ε δ ι ο ί σ ε ι χ α τ ά τ η ν λ έ ξ ι ν , διότι κατά μεν τά πράγματα ουδεμία γίνεται της σχέσεως παραλλαγή (μένει γαρ τά αυτά, καί)' δσον εχει πως), κατά δε την λέξιν μόνην ή έναλλαγή γίνεται, ένίοτε μέν ωσαύτως ποιούμενων ημών την άντιστροφήν, ώς έπί δούλου Β και δεσπότοο καί πατρός και υίοΰ, ένίοτε δέ προς άλλην πτώσιν, ώς έπί 15 έπιστήμης "είρηται και έπιστητοΰ, ένίοτε δέ οΰτε έκφοράν έπιδέχεται προς 21 ο λέγεται, αλλά δεΐται κα'ι της πρός προθέσεως· μέγα γαρ προς μιχρόν, άλλ' oò μικροΰ λέγεται μέγα. Πολλαχώς δε γινομένης της αντιστροφής δεΐ την ίδιάζουσαν του προκειμένου λαβείν, έστιν γαρ καί συλλογισμού αντιστροφή, δταν τοΰ συμ20 περάσματος άντιστραφέντος καί της έτέρας προτάσεως της αυτής μενούσης ή έτέρα άντιστρέφηται πάντως, έάν γάρ, ώς ó'Αριστοτέλης φησίν έν τψ 2» των πρώτων 'Αναλυτικών, δεδειγμένον ή το α κατά τοΰ γ διά μέσου τοΰ β, το δέ à ληφθη μηδενί των γ ή μη παντί υπάρχον δι' αντιστροφής ή της εις το έναντίον ή τής ε?ς το άντιχείμενον, καί ληφθη αυτη 25 ώς μία πρότασις μενουσης των δυο προτάσεων τής έτέρας όποιασοΰν, ή λοιπή τήν αυτήν άντιστροφήν άντιστρέφεται συμπέρασμα γινομένη, έάν γάρ ληφΟη το α κατά παντός τοΰ β καί το β κατά παντός τοΰ γ, συνάγεται συμπέρασμα το ά κατά παντός τοΰ γ · έάν δέ τοΰτο αντιστραφώ καί γένηται 30 πρότασις λέγουσα το ä κατ' ουδενός * * * τοΰ γ, καί προσληφθη των έξ άρχής 30 ή μείζων πρότασις ή λέγουσα το α κατά παντός τοΰ β, συνάγεται το β κατ' ουδενός ή ου κατά παντός τοΰ γ έν δευτέρω σχήματι. έάν δ» ή έλάττων μείνη πρότασις, συνάγεται έν τρίτψ σχήματι μερικόν πάντως, τό α ου κατά παντός τοΰ β. έστιν δέ καί προτάσεως άντιστροφή κατά ένάλλαξιν των δρων γινομένη μετά τοΰ συναληθεύειν καί συμψεύδεσθαι· 'ουδείς άνθρω- 3δ 35 ιτος λίθος, ουδείς λίθος άνθρωπος· πας άνθρωπος ζωον, τι ζωον άνθρωπος'.

2 λέγεται om. Α 3 ή ante άψ' collocant ΚΑν 4 άντικατηγορείται Α: άντικατιχατηγορήται sic Κ 5 έπειδή] έπεί δέ J L 7 καί om. Α 8 τό om. Κν 14. 15 πρός —έπιστητοΰ ante ούτε itérât Κ 15 exspectes έχφοράν πτωτιχήν (Porph. ρ. 112,17 Β.), ·ε· ·ο· sed cf. Porph. p. 115,31 14 έπί om. A 18 τής om. A 20 ¿ντιστραφέντος J : άντιστρέφοντος A 21 άντιστρέφεται i* ώς om. Kv 6 om. A 6 |||||||||τέλης Κ φησίν] Anal. pr. Β 8 p. 59 b 11 24 αότή A 28 τοΰ γ παντός Α 29 post οόδενός excidisse puto ή oò χατά παντός coll. 1.23 et 31 ληφθη Κν 32 πρότααις J L A : πρότερον Κν 34 συμψεΰδεαθαι Α 35 άνθρωπος (post λι'9ο«), άνθρω in ras. J

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 7 [Arist. p. 6i>27]

181

εστίν δέ χαί κατά τά πράγματα άνταχολουδία κατά το συνυπάρχειν τά 46 r διαφέροντα, ώς τω σπουδαίω το Οεοσεβές καί άνάπαλιν. εστίν δέ χαι άλλη παρά ταύτας, ή χατά τά προς τι, ήτις oòx άνταχολούθησιν μόνον εχει, αλλά μετά της σχέσεως της προς άλληλα των άντιχατηγορουμένων. où γάρ ταδτόν 5 έστιν το τόδε τούδε καί τόδε τούδε καί το μετά σχέσεως εχειν τοΰτο· άλλο γάρ το ειπείν ' ó σπουδαίος θεοσεβής χαί 6 Οεοαεβής σπουδαίος' καί άλλο ' (6) Γ δούλος δεσπότου δούλος χαί ó δεσπότης δούλου δεσπότης' · τούτο μεν γάρ χατά σχέσιν, έχεΐνο δέ χατά μέΟεξιν. των δε η) αυτή πτώσει άντιστρεφόντων τά μεν χ(ϋ αυτω πράγματι χρήται έφ' έκατέρου, ώς ίσον χαί δμοιον το 10 γάρ "σον ίσφ ισον χαί το δμοιον όμοιιο δμοιον, του αότοΰ οντος του τε έχοντος την σχέσιν χαι του πρός ο εχει· τά δέ καθ' ετερότητα παραλλάττει, ώς δεσπότης χαί δούλος χαί διπλα'σιον χαί ήμισυ, ώς χαι 'Αρχύτα δοχεΐ· 45 "επιδέχεται γάρ, φησίν, τάν αντιστροφών όμοίαν μεν ώς το ίσον χαί άδελφόν, άνομοίαν δέ ώς το μείζον χαί μείον", από δέ των άπλών γένοιτο άν 15 χαι σύμμιχτά τινα των πρός τι χατά την των άλλων χατηγοριών μέθεζιν, ώς οι όμήλιχες από της τοΰ ποτέ μεθέξεως χαί οί ίσόμαχοι από της του πάσχειν και όμοταχείς από τοΰ ποιεΐν, δταν χατά την φοράν των σωμάτων θεωρήται το τάχος, χαι έπί των άλλων ομοίως. Άπορήσειε δ' άν τις, μήποτε ουκ ίδιον των πρός τι το της αντιστροφής· 20 οό γάρ μόνω αυτω υπάρχει, αλλά χαί άλλοις πολλοίς· χαί γάρ ει τι Μ καλόν εστίν, χαί αγαθόν υπάρχει, καί εί τι αγαθόν, καί καλόν, ταύτης δέ της απορίας άκούοντες οι μέν πρός το παρα'δειγμα ένίστανται ώς Στωικοΐς μάλλον, άλλ' ουχί Περιπατητικούς άρέσχον, οι τό μέν χαλόν το δι' αυτό αίρετον λέγοοσιν, το δέ αγαθόν το | χατά φύσιν, χαί διά τοΰτο ει τι μέν 46» Δ 25 καλόν, χαί αγαθόν ευθυς είναι τίθενται, ουκ ανάπαλιν δέ· την γοΰν υγίειαν αγαθόν μέν φασιν ώς κατά φύσιν καί ώφέλιμον, καλόν δέ ούκέτι, ώς ου δι' αυτό αίρετον οργάνου πλεονέκτημα ον. τινές δέ ταυτην μέν άποδοκιμάζουσιν την ενστασιν ώς ου προς την άπορίαν, αλλά προς το παράδειγμα γενομένην· χάν γάρ έπί τούτου τοΰ παραδείγματος συγχώρηση τις μη 30 υγιώς εχειν την άνταχολουθίαν, άλλ' εστίν άλλα πολλά συνυπάρχοντα, τά μέν 5 ώς ουσίαι, ώς τό κέντρον της σφαίρας και ή περιφέρεια, τά δέ ώς δεύτερα καί πρώτα, ώς τψ ήλιο) συνυπάρχει το φως, τά δέ αχώριστα συμβεβηχότα, ώς τω πυρί ή θερμότης, χαί οί δροι δέ τω κεφαλαιώδει συνυφεστήκασιν χαί άντακολουθοΰσιν. οί δέ ταΰτα αιτιώμενοι ουδέ αότοί λύουσιν την άπορίαν, αλλ* 35 ένδεδώκασιν αυη) λέγοντες μη κυρίως ίδιον εΐναι των πρός τι το άντιστρέφειν ώς καί πάσιν χαί μόνοις υπάρχον, αλλά πασιν μέν, ουκέτι δέ καί ίο 1 δέ χαί om. Α άντακολοΰθησίί Κν 3 ή] ή L τά J L A : τό Κν •i où] i A 5 καί τό οέδε τοϋδε A sic : καί τούδε τόδε Par. ρ. 32,30 Η. 6 ό utrum·η· "Tique om. A 27. 36]

183

δύναται ήμεν, ά δέ έπιστάμα και Guadasti où δύναται ήμεν άνευ τ ώ έπι- 46* στατώ

x a l άνευ τ ώ

αισθατώ."

ó δέ αυτός χατά το είναι μάλλον προς

ρίλληλα και με τ 1 αλλήλων χαρακτηρίζει τά προς τι λέγων· ετερόν π ω ς έχοντος 5 δέ αίτια ή μ ε ν " ·

Γοιον τό τ ε συνυπάρχειν

" τ ο ΰ δέ π ο τ '

οΓμα άλλήλοις x a ì

άλλάλων

δια γαρ τήν κ α τ ' αιτίαν καΐ τήν κ α τ ' oùaiav συνυπαρξιν

αυνέπεται και ή τοΰ λέγεσθαι·

ω ς γαρ εστίν, ούτως x a ì λέγεται, x a l διότι 3»

εστίν, λέγεται, αλλ' ουχ δτι λέγεται, εστίν, και καθ' δσον μέν εστίν τοιούτον, το ίδιον τοΰ γένους είσάγει, καθ' δσον δέ λέγεται μόνον, οόχ £ςει παραδείξαί τις τήν κατά το γένος αυτοϋ διάκρισιν, ω σ τ ε x a ì ή κατά τό λέγεσθαι άντι10 στροφή

της

άλλήλοις

xaì

κατά

τό

είναι συνυπάρξεως

αμα

τη

φύσει

έστίν,

ήρτηται.

καίτοι

πώς

δοκουντων

δέ

τινών

συνυπάρχει κατ'

αίτίαν

προηγεΐσθαι, ώ ς ή ενέργεια προηγείται τοΰ π ά θ ο υ ς και δ πατήρ τοΰ υίέος, τότε

μαθησόμεθα,

δταν τ ω

Ά ρ ι σ τ ο τ έ λ ε ι συναχολουθώμεν τά πρός τι αμα 40

τ η φύσει είναι λέγοντι.

15 p. Gb36

Ο υ μήν αλλ' ε ν ί ο τ ε ου δ ό ξ ε ι ά ν τ ι σ τ ρ έ φ ε ι ν

οτι π ά ν τ α τ ά π ρ ό ς τι π ρ ο ς

à ντιστρέφοντα

ε ω ς τοΰ φ α ν ε ρ ό ν

Ζ

ρηθήσεται.

Ε ι π ώ ν πάντα τά πρός τι π ρ ο ; άντιστρέφοντα λέγεσθαι, ε π ε ι δ ή Ttva δοχεΐ μ ή άντιστρέφειν,

ώ ς το π τ ε ρ ό ν

ό ρ ν ι θ ο ς λεγόμενον οδκ αντιστρέφει προς

τόν ορνιν (où γάρ λέγομεν ' 6 δρνις πτεροΰ όρνις' ή ' π τ ε ρ ψ όρνις έστίν'· εστίν

«

20 γαρ καί άλλα π τ ε ρ ω τ ά , α ουκ είσιν όρνιθες· τ ώ ν γάρ π τ ε ρ ω τ ώ ν τά μέν έστιν σαρκόπτερα, τά δέ κολεόπτερα, τά δέ σχιζόπτερα, ών τά σ χ ι ζ ό π ι ε ρ α μόνα όρνιθες

είσιν),

βουλεται

έν τούτοις αμα

μέν

τήν

αίτίαν ειπείν τοΰ τινα

οοκείν μ ή άντιστρέφειν καίτοι πάντων άντιστρεφόντων, αμα δέ τους τρόπους παραδοΰναι .της αποδόσεως, ών οί μέν δ ρ θ ώ ς γινόμενοι σψζουσιν τήν άντι25 στροφήν,

οί δέ μ ή δ ρ θ ώ ς ούκέτι.

καί το μέν αίτιον τοΰ ποτέ δοκεΐν μ ή

άντιστρέφειν τό μ ή ο ί χ ε ί ω ς π ρ ο ς 8 λ έ γ ε τ α ι

ά π ο δ ί δ ο σ θ α ι · τρόποι δέ τ η ς 50

μέν ορθής άποδόσεως το πρός ο λέγεται κατά φύσιν, προς τοΰτο ποιεϊσθαι τήν άπόδοσιν και το έςισάζειν· τά γάρ τοιαΰτα ακολουθεί τ ε άλλήλοις καί αντιστρέφει· της δέ oùx ορθής άποδόσεως τρόποι, 30 κατά φυσιν,

προς

τοΰτο ποιήται

τήν άπόδοσιν,

έλλείπη, | άλλά μ ή έ ς ι σ ά ζ η τά άποδιδόμενα.

έάν μ ή προς ο λέγεται καί

δταν

υπερβάλλη

ή

παράδειγμα δέ ήν τοΰ μέν 4 7 Γ Α

1 έπιστάμα Α: έπιατήμα J L , a ex η corr. L : έπιστήμη Κν αίσθασι: ex αΐαθησις corr. L 1. 2 τώ έπιστατώ Α: τώ έπιατητώ L : τώι έπιστητώι J : τοΰ έπιστατοΰ Κν 2 τώ αισθατώ Α: τώ αιβθητώ L : τώι αίσθητώι J : τοΰ αίσθατοϋ Κν 3. 4 ποτ' ετερόν Α : πότερον J L 1 : ποτέτερον ut vid., rpoí supra L 3 : προς ετερον Κν 7 xaì ante χαθ' om. J L 13 άριστοτέλη Κ (ρ. 7 * 1 5 ) 15 δόξειεν ΚΑν 19 ο'ρνιν A (cf. ρ. 186,10.18): •ν όρνιθα J « : όρνιθα LKv λέγομεν in îiiarg. J » 20 είσιν] εστίν L 21 -χολεόπτερα b : χωλεόπτερα J K A v : χουλεόπτερα, ou in ras. L 22 είσιν] έστί L 23 δοχεϊ Α 24 post ¿ρθώς add. τών αντιστρεφόντων, sed del. L 28 post prius xaì add. δταν ΰπερβάλλη η έλλει-T), sed del. L τό έςισάζειν—άπόδοσιν χαΐ (30) om. Α 30 ποιήται Κν; ποιήσθαι L : ποιεϊσθαι .Τ υπερβάλλει Α 31 έξισάζει LA ην in lit. J

184

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 7 [Arist. p. 6 b 36]

ορθού τρόπου τ η ς αποδόσεως δούλος προς δεσπότην· και γάρ εξισάζει ταύτα 4 7 ' χαί καθ' αυτά άποδίδοται· η γαρ δούλος, δεσπότου εστίν χαί η δούλου,

χαί

διά τοϋτο χαί άντικατηγορεΤται ωσαύτως,

αποδόσεως παράδειγμα

τ ο π τ ε ρ ό ν φησιν,

έάν ά π ο δ ο θ η

5 γάρ ή όρνις π τ ε ρ ω τ ή μόνη εστίν ούτε έςισάζει· εΓρηται, πτερωτά ' ό όρνις πτερού

έστιν, χαί όρνις'

διά τούτο

δρθής

όρνιθος·

ούτε

π ο λ λ ά γάρ χαί ά λ λ α ,

οδχ αντιστρέφει·

ή ' πτερψ όρνις' διά το

δεδόσθαι το πτερόν όρνιθος,

δεσπότης,

τ η ς δε μ ή

où γάρ

εξ α ρ χ ή ς μ ή όρθώς άπο-

έπι πλέον γάρ λέγεται το πτερόν του όρνιθος,

διότι πτερωτά μεν χαί ά λ λ α έστίν, μόνα δέ τά σχιζόπτερα όρνιθες· 10 βάλλον ούν το πτερόν μή

οίκείως άποδοθήναι

δόςει άντιστρέφειν,

υπερ-

εΐκότως oòx αντιστρέφει· αίτιον δέ το την τό πτερόν

opvtôoç.

διά τούτο

αρχήν

φησιν έ ν ι ο τ ε

15 τ ψ

έχρήν πτερό»

πτερόν

τήν

απόδοσιν

έξισάζον

πτερωτού

γενέσθαι

όνομα

βουλόμενος

κείμενον,

είπεΐν,

έπεί

δνοματοποιείν

μή

πώς

ευρίσκει

αναγκάζεται

λέγων δεϊν άποδιδόναι· έξισαζόντων

λουθος ή αντιστροφή γίνεται, τ ο π τ ε ρ ω τ ό ν ημών.

οδ

καλώς το οδ δ ό ξ ε ι ειπών, είπερ διά τήν ή μ α ρ τ η - ίο

μένην των δνομάτων άπόδοσιν συμβαίνει τό μ ή δοκεΤν άντιστρέφειν. ουν

ώς Β

λέγομεν

γάρ τούτων

πτερω πτερωτόν

το ακό-

λεγόντων

έν m καί μέθοδον παραδέδωκεν, π ώ ς δει λαμβάνειν τά έξισάζοντα

χαί άντακολουθοΰντα,

τών π ρ ώ τ ω ν καί τ η συνήθεια εγνωσμένων 15

ότι άπό

20 δει καί τοίς προς αύτά λεγομενοις τίθεσθαι τά δνόματα, ώ ς άπό τοΰ πτερού το πτερωτόν καί τοΰ πηδαλίου το π η δ α λ ι ω τ ό ν * ούτε έλλεϊπον, χρή

τ ψ οδ γ ά ρ

όφείλοντος τοΰ η 25 ούτως ειπεν. κατηγορείται τω

καθ'

ούτως γάρ ούτε υπερβάλλον

ά λ λ ά συναπαρτίζον τεθήσεται το τιθέμενον. η

όρνις,

ταύτη

ώς γάρ

ου μόνον έν τ η ουσία κατηγορεισθαι, άλλά καί έςισάζειν

εί δέ τοΰτο ούτως έχει, (οδ

έπιστήσαι δέ

το π τ ε ρ ό ν α δ τ ή ς λ έ γ ε τ α ι ·

γάρ επίσης

αυτό τό ή

κατ'

αυτό* τό

οδκέτι τά γένη τ ώ ν ειδών ή

αυτών λέγεται),

μέν γάρ

καθ'

λέγεται, το δέ η αυτό έπι τών έξισαζόντων.

άλλ'

αδτά

ουδέ Γσον έσται 20

αυτό επί τ ώ ν

κατ' ουσίαν

Β

άλλ' εί μ ή εστίν όρνις χ ω ρ ί ς

πτερού, διά τι μ ή ρηθήσεται η όρνις π τ ε ρ ω όρνις; επί μέν γάρ του πλοίου 30 ορθώς είρηται το ο δ γ ά ρ η π λ ο ΐ ο ν , τ α ύ τ η α υ τ ο ΰ τ ο π η δ ά λ ι ο ν

λέγεται,

διότι έστιν τινά πλοία οδκ έχοντα πηδάλιον, ώς τά μικρά τά κώπαις καί έρεττόμενα

καί ίθυνόμενα

ών τά μέν κοντοΐς ω θ ε ί τ α ι ,

καί τινα

τών

αμα

έν τοις ποταμοΐς πορθμείων, 25

τά δέ σχοίνοις διελκεται·

ορθώς ουν ο ύ χ

ή

π λ ο ΐ ο ν , τ α ύ τ η α ύ τ ο ΰ τ ό π η δ ά λ ι ο ν λ έ γ ε τ α ι , επί δέ τοΰ όρνιθος οδκέτι· 35 πας γάρ όρνις ε χ ε ι πτερά,

ώστε ου τ α ύ τ η λέγεται το ο δ χ ή ό ρ ν ι ς , άλλ'

1 τρόπου in ras. L 1 5 post πτερωτή insérant αλλά xal άλλα ώς (καί pro ώς Α) ή νυκτερίς καί έτερα Κ Α ν : eadem in marg. J ' , supra sed post μόνη έστίν L πολλά γάρ καί bis, pr. del. L 6 post είρηται (p. 183,19) τά J 7 4 om. L post τό ras. 2 litt. J 14 ευρίσκη A 15 τψ πτερυϊ scripsi: τό πτερώ(ι) J L : τώ πρωτέρω Α : τώ f¡ τώ προτέρω πτερώ Κν 20 τά supra J» 21 διόαλιωτόν Α 22 αυναρτίζον Α 23 τφ] τό J L αΰτοδ codd. Arist. exc. gnA24 έν ουσία] έπΙ τών κατουαίαν J- in ras. (cf. 1. 27 et p. 186,19) 27 τώι ex τό corr. J 1 ' τό ante ή om. Κ ν 30 πλειον Κ τό supra J 2 31 είτιν] hi Κ ν 33 οχοίνοι«, σ in ras. L

185

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 7 [Arist. p. 6b36]

δτι ¡xt] έξισάζει, διά τούτο αληθές ειπείν το ο ό χ ή ό ρ ν ί ς · εχει γαρ "και 47? άλλα πτερά,

πρός δέ τό πτερωτον εςισάζει το πτερόν, καί διά τοΰτο ούτως

έχρήν άποδιδόναι. Ενίοτε 5 χαινοτομεΐν

δ έ , φησίν, χ α ί δ ν ο μ α τ ο π ο ι ε ί ν δεΐ

των

κειμένων

εδλάβειαν αδτοΰ το έ ν ί ο τ ε

¿νομάτων

χαί τό ι σ ω ς

ί σ ω ς ά ν α γ κ α ΐ ο ν , οόχ δτι

τήν

συνήθειαν

(δηλοΐ

χαί τό ά ν α γ κ α ΐ ο ν ) ,

δε

την 30

αλλ' δτι,

ήνίκα μή ή κείμενον όνομα τ φ άντιστρέφοντι, τότε δει θεΐναι όνομα, προς 8 οίκείως áv άποδοθείη ή αντιστροφή, οόχ είς χρήσιν άπλώς τό δνομα τιθέντας, αλλ'

είς ενδειξιν τοΰ κατά τα πράγματα άντιστρέφοντος.

10 βαίνει dè εςής έπΐ το τοΰ πλοίου χαί πηδαλίου παράδειγμα,

μετα-

έφ' ou άνά-

παλιν οδχέτι τό εχόμενον πλεονάζει, ώς τό πτερόν τοΰ όρνιθος έπλεόναζεν, άλλα τό εχον·

έπί πλέον γαρ το πλοΐόν SÜTt ΤΟϋ 7Γ/ι δαλίοο,

επί πλέον το πτερόν τοΰ δρνιδος.

δρθώς ουν εΐπεν δτι ο δ χ

ώσπερ έκεΐ36 ή

πλοΐον,

τ α ύ τ η α δ τ ο ΰ τ ό π η δ ά λ ι ο ν λ έ γ ε τ α ι , καί καθ' δσον οόχ οδσιωδώς υπάρχει 15 καί χαί)' δσον ουκ εςισάζει.

το μέντοι "ουδέ ή πηδάλιον πλοίου'

αδύνατον γαρ είναι πηδάλιον δ μή πλοίου έστίν. τοΰ πηδαλίου, ληφΟη, οικεία

είχότως ειρηται

μή άντιστρέφειν ·

τε γέγονεν ή λήψις ( ή

ψευδό;·

si ουν έπί πλέον τό πλοΐον εί

δέ

τό

πηδαλιωτον

γαρ πηδάλιον, πηδαλιωτοΰ, χαί ή

πηδαλιωτον, πηδαλίψ τοιούτον) χαί έξισάζει προς άλληλα, καί διά τοΰτο 30sqq. De an. Β 5 p. 417»9. Γ 3 p. 426 «23 5 αίσθητά ταίς ένεργείαι in niarg. J a : om. A αίαθήαει A 6 Sì Kv: om. JLA 7 άνεβάλλετο LA 8 ώς om. A àicopin, άπορί in ras. L 9 άδιαρέννητον A 10 προχεχινεϊσθοι A προπαρεσκευάσθαι JA, ex προπαρασχευάαθαι corr. A: προπαραοχευάβθαι LKv 11 οοχότι J : οδχ δτι L 12 μέν supra J» 13 έλληβι το προ Α 14 παρ' έχείνοΐί om. Α 16 αύτόν, òv in ras. J post ένδειχνύμενος ras. 2 litt. J : δέ A 18 τώ Κτ: τό JLA ή in ras. L 22 επιβτήμηι J μεριχψ] μιχρώ Κ ν 23 8λως JLA, in marg. b: 8Xou Kv 2δ έβται] έοτι L 26 γευτόν A 28 Εδιον είναι L 29 τό] fort τφ προσεΐναι, προσ e corr. J : παρεΤναι A 30 δτι οδ II δέ μίνοις J έγχατασχεοάζοοαι L

·ο· 31 τό Κν: τό J : τοό LA 32 φηαι Kv (corr. b)

post είναι add. χαί JKAv, eras. J

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 7 [Arist. p . 7>> 15]

5

10

15

20

25

30

195

τόΐς έναντίοις συμβέβηκεν τό συνυπάρχειν · e? γάρ τό λευκδν έναντίον έστίν 49T τψ μελάνι, μή οντος τοΰ μέλανος οδδέ τό έναντίον εστίν αυτψ το λευκόν, ίο διότι πάσα έναντίωσις οντος αεί πρός δν γίνεται, ώστε ε? θάτερον των έναντίων εστίν, xal τό Ιτερον ανάγκη είναι, καί ή 2ζις δέ χαι ή στέρησις τρόπον τινά συνυπάρχουσιν* ή γάρ ίξις παρούσα μεν την εξιν ποιεί, απούσα δε την στέρησιν, χαί συνεμφαίνεται έν άμφοτέραις δ τοΰ είδους λόγος, οπου μεν έν τψ μετέχεσθαι, ο που δέ έν τω μή μετέχεσθαι· χαί ή στέρησις δέ ώσαυτως συνεμφαίνει χαί την της Ιξεως άναίρεσιν, μεθ' ή ς εχει το είναι* της γάρ εξεώς έστιν στέρησις. και δτι μέν οΰχ ούτως συνυπάρχει ταΰτα 16 ώς τά έναντία, δηλον, είπερ ανάγκη μή είναι το 2τερον τοίϊ ετέρου οντος, σονεμφαίνει δέ πως άλληλα, χαί ταΰτην σονόπαρξιν έχάλεσεν ó λόγος, αλλά δή χαί ή χατάφασις, φασίν, χαί ή άπόφασις συνυπα'ρχουσιν· δπερ γάρ άν τις καταφήση, τοΰτο καί άποφήσαι δυνατόν είτε αληθώς είτε ψευδώς· ουδέν γάρ τοΰτο διαφέρει κατά τον λόγον. πάσαις άρα ταϊς άντιθέσεσιν υπάρχει το αμα είναι καί ου μόνοις τοις πρός τι, ώστε oòx εστίν ίδιον 80 των πρός τι, είπερ ίδιον ήν το παντί χαί μόνψ ύπάρχον". προς δε τοΰτο ρητέον οΐμαι, δτι ουτε ή στέρησις και ή £ξις ουτε ή χατάφασις και από- Ε φασις κατά τδ άληθές συνυπάρχουσιν, αλλά καΐ κατά τοΰτο μάλιστα οδσιωνται, κατά τδ μή συνυπάρχειν, είπερ ή μεν £ξις παρουσία τοΰ είδους έστίν, ή δε στέρησις απουσία, τήν δέ παρουσίαν τη απουσία συνυπάρχειν αδύνατον· και τήν κατάφασιν δέ και άπόφασιν αδύνατον συνυπάρχειν, είπερ έπί παντός ή τήν κατάφασιν ή τήν άπόφασιν άναγκαΐον είναι ταύτη τό αληθές και 25 το ψευδός διαιρούσαν, εΐ δέ διά τδ συνεμφαίνεσθαι άλλήλοις όπωσοΰν ταύτη δοκεΐ συνυπάρχειν, και τά μή συνυπάρχοντα αυτό τοΰτο το μή συνυπάρχειν εχει τινά συνέμφασιν, τά μέντοι έναντία ευδη οντα άμφω χαί ίσοσθενή, πλήν δτι χαί τούτοις ή συνύπαρίις κατά τήν σχέσιν έστίν χαί το πρός τι· προς άλληλα γάρ άπονεύουσιν μετέχοντα τοΰ πρός τι. χαί τήν εξιν δέ χαι στέρησιν χαί τήν κατάφασιν χαι άπόφασιν εί τις βιάζοιτο συνυπάρχειν τω συνεμφαίνειν άλλήλας καί έκείνας, άνάγκη κατά τήν so όποιανοΰν τοΰ πρός τι μέθεξιν ταύτην εχειν τήν συνέμφασιν. Άποροΰσι δέ καί άλλας άπορίας οικείας τψ περί δυνατών λεγομένψ σχέμματι χαί έζ έχείνου δοναμένας διακρίνεσθαι. " π ώ ς γάρ δή, φασίν, το αίσδητδν χαί το έπιστητόν χρινοΰμεν; πότερον τη έπιτηδειότητι μόνη, ώσπερ Φίλων ελεγεν, xáv μήτε ή μήτε μέλλη γίνεσθαι αυτοΰ έπιστημη,

2 αύτοΰ Κν 5 παροϋσαν Κ 7 όπου δέ έν τω μη μετέχεσθαι om. Α στέρησι Κ 8 συνεμφαίνεται L τήν om. Α ης] ήν L 9 μέν om. y 11 συνεμφαίνεται L 14 γάρ τοΰτο] γάρ του Κν άντιβέσεσιν JLA, in marg. b : αίσθήσεσιν Κ ν 15 μόνον L 16 ήν om. L 17 οΐμαι scripsi coll. p. 203,17: είναι J K A v : om. L 21 αδύνατον om. L 23 συνεμφαίνεσθαι, νε supra L 24 αυτό ( -ò ex -ώ corr. L) τοΰτο τό J L : ούτω τούτω τό A : αυτώ τούτω τω Κν, fort, recte 25 συνέμφασιν, συν supra L 26 ίσοσθενή ex ίσοσθενεΐ corr. A 1 ή om. Κ ν τήν om. Κν 29 τ ψ ] τό Α 32 supra έξ et post έξ ras. J έχείνας Α γάρ in ras. J 33 χρινοΰμεν, μεν in ras. J έπιτηδιο'τητι A 34 Φίλων] Zeller PAU. d. Gr. II 1« 270 έλεγεν, i in ras. J T¡ Brandis (cf. p. 196,5): ήν libri γίγνεσθαι J , e corr. L

196

5

10

15

20

25

30

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 7 [Arist. p. 7 b 15]

ώσπερ τδ έν τα> ' Ατλαντιχψ πελάγει ξύλον καυστόν έστιν δσον έφ* έαυτψ 49» και κατά την έαυτοΰ φύσιν; ή άρα τ η άκωλύτ«) έπιτηδειότητι κριτέον τά τοιαύτα, κ α θ ' δσον πέφυκεν υποπίπτειν έπιστήμη καί αίσθήσει καθ' έαυτά se μηδενός φανερού κωλύματος ένισταμένου; ή τούτων μεν ουδέτερον, το δέ έπιστητόν λέγεται, δταν έπιστήμη αότοΰ ή ή μέλλη έσεσθαι χαί μέλλη τ η έχβάσει κρίνεσθαι το δυνατόν;", αλλά την μεν έπίχρισιν τούτων ώς της περί δυνατών χαλεπωτάτης θεωρίας έχομένην παραιτούνται νυν οί έςηγηταί, τοσούτον δε μόνον τά vüv λεγόμενα διακρίνουσιν, ποία αίρέσει συνάδει 40 των είρημένων χαί προς ποίαν άναρμοστεΐ. χαί γάρ δταν μέν ó 'Αριστοτέλης Ζ διορίζηται ώς έπιστήμης μή ούσης το έπιστητόν εστίν χαί παντός ζψοο αναιρεθέντος ου συναναιρεϊται τό αίσθητόν, έπι τάς ψιλάς έπιτηδειότητας ή του δυνατού χρίσις αποφέρεται* δταν δε μηδέ δλως είναι έπιστητόν λέγηται υπό τίνων, έάν μή ή έπιστήμη αυτοΰ, τότε τη έκβάσει κρίνεται τδ δυνατόν χατά τούτους, χαί δτι μή οντος έπιστητοΰ ουκ έστιν έπιστήμη, συγχωρείται· 45 άπο γαρ του έπιστητοΰ γίνεται χαί ή περί αυτοΰ ένέργεια· δτι δέ μή ούσης έπιστήμης δυνατόν είναι τό έπιστητόν, οί μέν χατά τήν έπιτηδειότητα μόνην κρίνοντες το δυνατόν συγχωροΰσιν (έχει γάρ τήν οίχείαν φύσιν πρός τό γινώσκεσ&αι), οί δέ τ η έκβάσει δοχιμάζοντες οό συγχωροΰσιν, έάν μ ή πάντως μέλλη εΐζ έργον έναργές προχωρήσειν. δρα ουν δπως άτοπον πάσχουσιν οί χρίνοντες μέν τό δυνατόν χατά τόν αυτόν τοις άρχαίοις τρόπον, χατά τήν όποιανοΰν έπιτηδειότητα, ώσπερ ó Φίλων, άποροΰντες δέ πρός αυτόν 60 νΰν χατά τήν Διοδώρου έννοιαν "f ταύτη τ η έχβάσει τό δυνατόν κρίνοντος και ώς ενστασιν προς ταύτην κομίζοντες τό τδ έπιστητόν ώς έπιστητόν είναι μή ούσης έπιστήμης. εί γάρ χατά τους παλαιούς το έχον άφορμήν ώστε δύνασθαι γενέσθαι, τοΰτό έστι δυνατόν, αληθές μέν 5ν είη τό υπό του Αριστοτέλους ρηθέν, δτι μή ούσης της | έπιστήμης κατ' ένεργειαν 50'Α έστιν το έπιστητόν δυνάμει, αλλ' ουδέν τοΰτο προς τήν των πρός τι συνύπαρξιν· έδει γάρ τδ μέν δυνάμει πρός το δυνάμει παραβάλλειν, το δέ ένεργείαι προς το ενεργεία, καΐ οδτως αμα λέγειν τά πρός τι. δπάρχει δέ αυτοΐς τοΰτο, διότι συν άλλήλοις και ές αλλήλων έστίν. καί συνυπάρχει ουν και συναναιρεϊται είχότως, χαί οόκ έστιν θάτερον χωρίς του έτερου καί κ α τ ά ' Α ρ χ ό τ α ν καί κατά Πλάτωνα καί κατά τήν αυτοΰ του'Αριστοτέλους έν τοις άκριβεστέροις διάταξιν.

1 τό supra L χαοβτ||| 50Γ τινός τις μή εχον ¿κόλουθον την κατηγορίαν, τουτψ προσεχρήσατο. δείξας οδν δτι οδτε αί πρώται οόσίαι αί δλαι οδτε τά μέρη αότών προς τι λέγεται, αλλ' οδτε αί δεύτεραι οδσίαι αϊ δλαι, έ π 1 έ ν ί ω ν , φησί, τ ω ν δ ε υ τ έ ρ ω ν 5 ο υ σ ι ώ ν , τουτέστιν έπί των μερών ε χ ε ι ά μ φ ι σ β ή τ η σ ι ν . ώς γαρ τοδ τινός ανθρώπου έστίν μέρος ή τίς κεφαλή, ούτως καΙ τοΰ ανθρώπου τοΰ απλώς ή άπλώς κεφαλή, αλλά τά μέν άτομα μέρη άπέδειςεν μή οντα προς τι 3δ διά το μή λέγεσθαι τ ι ν ό ς τ ι ς κ ε φ α λ ή , έπί δέ τών κοινών ένδέδωκεν δτι ταΰτα διά τό Ικαστον αυτών δπερ έστίν έτερου λέγεσθαι (μέρη γάρ οντα 10 τών δλων έστίν) δοκεΐ πρός Tt είναι* οδ γάρ ήν έπι τούτων ειπείν, όπερ έπί τών ατόμων ουσιών έ κώλυε ν είναι πρός τι έκείνας.

15

20

25

30

35

Ταΰτα οδν ειπών συνοραί δτι διορθώσεως δεΐταί τίνος ó αποδοθείς τών Γ πρός τι ορισμός προς το λοθήναι τό άπορον· ε? γάρ ί κ α ν ώ ς , φησίν, 40 ά π ο δ έ δ ο τ α ι , ή τ ώ ν χ α λ ε π ώ ν ή τ ώ ν ά δ υ ν ά τ ω ν έ σ τ ί ν τό δ ε ΐ ί α ι ώ ς ο υ δ ε μ ί α ο ό σ ί α τ ώ ν π ρ ό ς τι έστιν· τά γάρ μέρη τών δευτέρων ουσιών τινός λέγονται τοΰ δλου, καί διά τοΰτο τω αποδοθεντι όρισμψ τών πρός τι υποπίπτουσιν. διά τοΰτο οδν, Γνα μή εύρεθή τις οόσία τών πρός τι οδσα, Ιτερον όρισμόν αότών αποδίδωσιν τόν λέγοντα δτι ε σ τ ί ν τ ά π ρ ό ς τ ι οΓς το ε ί ν α ι τ α ό τ ό ν έ σ τ ι ν τιρ π ρ ό ς τ ί π ω ς ε χ ε ι ν , ουκέτι το λέγεσθαι πρός ετερον, αλλά τό είναι τοις πρός τι άποδούς. καί γάρ το μεν λέγεσθαι τήν ουσίαν αυτών ού δηλοΐ, τό δε είναι προς Ιτερον αότήν έπεί δέ, έ in ras. J : malim έπειδή τά, α in ras. J : τά οίο. ν 21 τό om. Α 21. 22 χαί μήπω έχφανέν έστιν nescio an non integra 25 τάλλα Κν 26. 27 εν έστι JKY: Ινεστι L: Ιστιν Εν Α 28. 29 έπεισωδιώδη JA, ω alt. in ras. J 29 αυτά? ί>ποστησαι L 30 άπορων JA, ex άποριών alio atr. corr. J : αποριών ceteri απόρων αναφαινομένων] αναφυομένων ¿πόρων A 32 έχεινης, ης in ras. L: έχε(νους A: nolui έχείνου λύσιν, σιν in ras. L 33 πρότερον] p. 65,13 sqq. πότερον] πρότερον A 34 ή supra J»

205

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 7 [Arist. p. 8»13]

τοις προς τι συνταχθήσεται ή ώς μέρος ον τοΰ ποσού κατά τον Άλέξανδρον 51» έν τ ψ ποσψ τακτέον.

δπου δε' άν κατατάττοιτο, δήλον o n εΐδος έκείνου 45

τοΰ γένους εσται το εν χαΐ τ η φύσει μετ' αυτό υφέστηχεν.

αρα οδν ουκ

εστίν εν των δεκα έκεινο το γένος και των άλλων εκαστον γενών; προϋφ5 εστήξεται

άρα έαυτου

τι» Ιν,

χαί άναιρουμενον αυτό

κατηγορία συναναιρεΐ και τάς άλλας, άλλ' άπειράκις άπειρος,

είπερ

και

ή χ α τ ' αδτό

μ ή έκαστη αυτών εν έστιν,

άναμνησ&ώμεν τοίνυν τών έχει ρηδέντων, οτι

εν όμωνύμως έδόκει ταΐς δέχα κατηγορίαις ύπάρχειν,

ώσπερ χαί

δια την τών κατηγοριών προς άλλήλας τάξιν· τών δέ ομωνύμων

ουκ äv 60

10 είη ή βιαίρεσις προηγουμένη είς τάς κατηγορίας ουδέ θέσις αότών ρισμένη ε?ς εν γένος,

τό

το ον άφω-

μήποτε οδν καλώς εχει τά αυτά χαί περί τοΰ γένους

λέγειν, δτι κάν χατά το σχετικόν τοις προς τι συντέτακται, αλλά κ α θ ' δσον πάσαις ταϊς κατηγορίαις όμωνυμως υπάρχει, κατά τοσούτον ουκ άν έν μια τινι κατατάττοιτο άφωρισμένως, κοινότης γάρ τις έστιν το γένος τ γ

μέν |

15 ουσία π ρ ώ τ ω ς υπάρχουσα, δτι και π ρ ώ τ ω ς ύφέστηκεν έχείνη χαί δι' έκείνην 52 Γ Α τα άλλα, τοις δέ λοιποΐς γένεσιν κατά τάξιν, ώσπερ και ή α ρ χ ή · καίτοι και ή ά ρ χ ή τών προς τί έστιν* το γαρ άρχον προς το άρχόμενον λέγεται, κάν συγγενές οδν έστιν τοις προς τι το γένος, ουδέν θαυμαστόν· και γάρ και το εν συγγενές ήν προς το ποσόν ή προς αυτό το προς τ ι , και δμως 20 κοινόν πασών ήν τών κατηγοριών,

αλλά τούτων μέν και άλλην τινά λυσιν 5

ζητητέον πιδανωτέραν. Ίστέον

δέ δτι πολλά

τών

γενών

έν

τοις αίσ&ητοϊς έστιν κυρίως,

οόκέτι δέ έν τοις νοητοΐς, εί μή τις κατ* άλλον τρόπον αυτά μεταφέρειν έπ' έκείνων βιάζόιτο, ώσπερ το κεΐσ&αι και το πάσχειν. 25 των εστω και το πρός τι.

εν δή τών τοιου-

ουδεμία γάρ έκεΐ σχέσις ουδέ έπινοεΐται · έφ ' ών

γάρ oòx εστίν ετερον έν έτέρφ, ώς ή σχέσις έν τη οόσία, οόδέ το μέν άλλο, το δέ άλλο, ώστε προς άλληλά πως εχειν, πώς οίον τε έν τούτοις κυρίως τά πρός τι θεωρεΐν, εί μή τις κατά άναλογίαν, ώσπερ και αίτια λέγομεν ίο έκεΐ και αιτιατά; αλλ' έπί μέν τών ένυλων διά την διάστασιν χαί διά την 30 υλικήν έτερότητα σχέσις συνυφίσταται, έπί δέ τών άδιαστάτων και άύλων και αμερίστως συνηνωμένων πώς άν είη σχέσις, ε? μή άρα δπερ ειπον ώσπερ και διάκρισις έκεΐ λέγεται και έτερότης; ετι δέ εί έπεισοδιώδη φυσιν εχειν και ένταΰ&α λέγεται οόσίαν

τά πρός τι χαί παραφυάδι έοιχέναι και την

άπδ της τών εξω μεταβολής ήρτημένην εχειν, πώς έπ'

έκείνων

35 ταΰτα θεωρειν δυνατόν;

2. 3 τοΰ γένους έχείνου Α 3 Εν χαί τη ι ex εχατηι corr. J«: ίχάστη Α ς κατά την κοινότητα τήν έχ πολλών καί χ ε χ ω 10 ρισμένων παρ' ήμών έννοουμένην υφιστάνοντας τήν ποιότητα, κινδυνεύει γάρ ούτως Ανυπόστατος είναι καί ή ποιότης καί τά έκτα'· οόδεμία γαρ κατά τάς τοιαύτας έπινοίας δπόστασις εισάγεται, διό καί οί από της Ερέτριας ΐό ανήρουν τάς ποιότητα; ώς ουδαμώς έχουσας τι κοινόν ουσιώδες, έν δε τοις κα&* έκαστα και συνί)έτοις υπαρχούσας· καί Δικαίαρχος δέ από της αυτής 15 αιτίας το μεν ζιρον συνεχώρει είναι, τήν δέ αίτίαν αυτοΰ ψυχήν άνηρει· καί θεόπομπος δέ το μέν γλυκυ σώμα διά ταΰτα άπεφήνατο συνεστηκέναι, τήν δέ γλυκύτητα ουκέτι. ουτε γάρ σώματα ουτε ασώματα έτίδεντο sTvai τάς ποιότητας, ψιλάς δέ μόνας έννοιας αυτάς υπελάμβανον διακένως λεγομένας κατ' οόδεμιας υποστάσεως, oîov ανθρωπότητα ή ίππότητα. oò μήν ουδέ ει τίνες 20 20 από των είω&ότων λέγεσΟαι κατηγορημα'των ·{• ομοίως μεν έπί τών υπαρ- Β χόντων κατά τε τά κοινά συμπτώματα σωμάτων καί ασωμάτων παράγουσι τάς ποιότητας, οΓον από του δεδοκώσθαι δόκωσιν χαί από του ?σώσ&αι Ισότητα καί από του σώμα υπάρχειν σωματότητα, ουδέ ούτοι όρθώς άποφαίνονται. ου γάρ από της συμβάσεως τών κατηγορημάτων αί εξεις υπάρ25 χουσιν, οίον οόκ έπειδή τό διεστάναι τοις κίοσι συμβέβηκεν, διά τούτο και ή διάστασις περί αυτους βλέπεται· το μεν γάρ κατηγόρημα άχρι του λέγεσΟαι 85 μόνως θεωρούμενον δύναται καί έπί τών μή υφεστώτων ΟεωρεΐσΟαι, αί μέντοι ποιότητες κατ' αίτίαν τινά πρωτουργόν προϋπάρχουσαι τοσούτον άπέχουσι του συνακολουθεΐν τοις κατηγορήμασιν, ώστε αύται τά υπάρχοντα 30 κατηγορήματα έπιφέρουσιν, οΓον ή φρόνησις το φρονείν, ήτοι κατ' ένέργειαν ή έν τ JLKAv 35 τών] το5 Κ

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 8 [Arist. p. 8 b 25]

5

10

15

20

25

30

35

217

έκτων λόγου άτοπον μή τά αδτά περί των αυτών διατάττεσδαι, χαί ετι 56' άτοπώτερον τάς άρχηγιχωτάτας δυνάμεις υστερογενεΤς ποιεΐν, ώσπερ ζωήν χαί νουν καί φύσιν καί λόγον και τά τοιαύτα, παραπλησίως δε σ,δύνατο'ν χαΐ από της συνόδου τ ι υ τα άποτελείσθαι · νόμω γάρ εστί χροιή χατά τον 3δ Δημόκριτον χαι τά α),λα ομοίως, τη αλήθεια [εστι] δέ άτομα και χενόν. δ δέ άπας τά όντα άνελών οόδέν εξει τίδΐσΟαί xai ó παραδεςάμενος το αναίτιον οόδαμοΰ στήσεται· τί γάρ μάλλον ταΰτα ή τά έναντία προτιμήσει απ' ουδεμιάς ώρισμένης αίτιας ορμώμενος; βέλτιον ουν είς έκείνην έλΟεΐν την όπόί)εσιν, ήτις από του εχεσθαι παρα'γει τά έκτα, ώσπερ οί Ά κ α δ η μαϊκοί ώρίσαντο έκτον το οίον τε εχεσόαι αυτό άποδόντες, ουκ από της 40 έτυμολογίας αότοΰ παραλαβόντες τον λόγον· λογικώς γάρ το τοιούτον Γ ειρηται, αλλ' οδχί πραγματικώς· μάλλον ουν το εχεσ&αι τά είδη σημαίνει υπό των οίων τε αυτά εχειν. πολλαχώς δε του εχειν λεγομένου (και γάρ τά μέρη εχομεν του σώματος καί τά έκτος οΓον αγρό ν και οίκιαν) διαστέλλοντες από τούτων προσετίί)εσαν, έκτον είναι φα'σκοντες το οΐόν τε εχεσθαι ώς ή φρόνησις εχεται υπό τοΰ φρονίμου καί ή περιπάτησις υπό του περιπατουντος καί ή κάΟισις υπό τοΰ καθήμενου, έπειδή δέ οι μεν 46 καδ' εξεις, οί δέ κατ' εόαναλυτους σχέσεις, οί δέ κατά πρός τί πως έχουσας κινήσεις εθεωρούντο, εόσήμου ενεκα διδασκαλίας πώς έχοντας κεκλήκασιν πάντας τούτους, καί ωσπερ έπί πλέον το έκτον της εξεως λέγεται, ούτως επί πλέον το πώς εχον τοΰ ποιου υπετίΟεντο. καί οί μεν τοσούτον μόνον πλεονάζειν το πώς εχον τοΰ ποιου υποτίθενται, καθ' δσον το πώς εχον παρείέτεινεν καί έπί τά πρός τί πως έχοντα καί περιελάμβαναν ταΰτα, το δέ ποιόν Γστατο έπί μόνων τών κατά διαφοράν· οί δε άλλην τινά τεχνο- 50 λογίαν έπεισήγον. ούτοι δέ άμαρτάνουσιν, καθ' δσον αμα καί εχεσθαι το έκτον λέγουσιν καί χωριστον αότο υποτίθενται· επειτα ουδ' δπως εχεται ή πώς πάρεστιν ή τίνα όντα μετέχεται τά ασώματα είοη, διά τούτων έμφαίνεται, αλλ' άτακτα καί αδιόριστα πα'ντα τά τοιαΰτα φέρεται παρ' αυτοΐς. αίτιον δέ, δτι παραδεξάμενοι την περί τών ειδών υπόστασιν | ούτοι 56ν Δ ουκ έτήρησαν αυτήν έπί τών πρώτων υποθέσεων, αλλ' άχρι καί τών έσχατων [είδών] αυτών προήγαγον αδύνατον δέ τά έπί τών πρωτίστων έφαρμόζειν τοις έπί τών έσχατων υπάρχουσιν. οί δέ Στωικοί τών μεν σωμάτων σωματικάς, τών δε ασωμάτων ασωμάτους είναι λέγουσιν τάς ποιότητας, σφάλλονται δέ από τοΰ ήγεϊσθαι τά αίτια τοις αποτελούμενοι; άψ' έαυτών ομοούσια είναι καί από τοΰ κοινόν λόγον της αίτιας έπί τε τών σωμάτων καί έπί δ τών ασωμάτων υποτίθεσθαι. π ώ ς δέ καί πνευματική ή ουσία εσται τών

2 άρχηγιχωτάτοος Α 4 Ισται libri: corr. Usener coll. v. 5 χροιή] χροιά ή Α 5 l a t i in ras. L : del. Usener: om. Paraphr. xexdv A 9 ήτις] ή τά« A 12 μάλλον μέν ουν ν 13 οΤων τε scripsi: oWv τε libri 14 τοΰ σώματος] τά σώματα Κ 15 το om. ν 16 ώς in ras. L 17 -/α'θησις Ab, corr. A 19 εόσίμου A . 20 της om. Κ 21 Οπετίθεντο — ποιου (22) om. Κ υποτίθενται, ο in ras. L : υποτίθεται Κ ν 22 ΰπετίθεντο Α 24 μόνον L τινά om. Α 26 αότοδ Α 28 άο'ριστα ν 29 ΰπόστασιν] όπιίθεσιν ? 30 υποθέσεων] Οποίτάοΐων ? έσχάτων A : om. J L K v 31 ειδών delevi 32 στοίχο! Α 34 ά ο ' , ά in ras. J : έ φ ' A

218

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 8 [Arist. p. 8 b 2 5 ]

σωματικών ποιοτήτων αυτού του πνεύματος συνθέτου οντος χαΐ έχ πλειόνων 56' συνεστηχότος μεριστοΰ τε υπάρχοντος χαί έπίκτητον έχοντος την ένωσιν, ώστε οδ κατ' ουσίαν έχει τό συνηνώσδαι οόδέ πρώτως άφ' έαυτοΰ; πώς οδν 3ν τοις άλλοις τοΰτο παρεχοι τό συνέχεσ&αι; 5

Τήν δέ 'Αριστοτέλους περί της ποιότητος δόςαν ώς θαυμασίαν πασών προχρίνομεν, ή οό μόνον ασώματος ου σα ή ποιότης διηγόρευται, ατε ταΐς ιβ διαφοραΐς χατ' αότήν διωρισμένων των σωμάτων, αλλά και δταν μέν λέγεσδαι χατά τάς ποιότητας ειπη τους ποιους, λόγους είναι τάς ποιότητας διορίζεται τους είδοποιοΰντας τά ποιβί, δταν δέ έν τοις ποιοΐς αυτοΐς παρεΐναι 10 λέγη, έν δλη τότε αότους χαί μετά της υλης διισχυρίζεται συνυπάρχειν, έχοντας μέντοι καθ' έαυτους υπόστασιν· ου γαρ áv χατ' αυτους έλέγετο το ποιόν, είπερ δλοι της υλης ήσαν χαί μη έστηκότες έν έαυτοΐς παρεΐχον αυτη το είναι και ούτως αύτη συνήσαν χωριστώς. έπεί δέ ποιοί τινές ι» χατά τήν ποιότητα λέγεσθαι ειρηνται χα&' £καστον άτομον διαχεχριμένοι έν 15 μερισμψ, διά τούτο χαί έν διαιρέσει εσται ó των ποιοτήτων λόγος, διότι δέ λέγονται, έοιχεν τψ λεγομένω, χαί έν παρατάσει πας εαυτόν έπιτίθησιν άλλοις, έπειδή χαί πας λόγος έν έζόδφ τε έστιν χαί περί έτερων λέγεται, το δε ποιητιχόν της ποιότητος ή αίτια ή προς τό ποιόν συνεζευγμένη παρίστησιν. διότι δε χατά τήν ποιότητα υφίσταται το ποιόν, όμοΰ μέν 20 δίδωσιν έαυτήν ώς άλλοις τοις ποιοι?, όμοΰ δε χαί μένει ακίνητος, χατά ao συμβεβηκός μέντοι κινείται τω γίνεσόαι τών κινουμένων χαί έν αυτοϊς είναι. Ε χαί περί της υποστάσεως δέ τών ποιοτήτων σαφέστατος δρος διώρισται παρ' αύτω. ε? μεν γαρ τις αυτάς χωριστάς ώσπερ τάς ίδέας Πλάτων αφορίζοιτο, ουκ εστίν υπαρξις αυτών πώς γάρ δη ή ημετέρα ίξις εσται 25 χωριστή χαί ή μετεχομένη καθ' έαυτήν; ti δέ ούτως τις αότήν λαμβάνοι ώς και ήμϊν παροΰσαν και ώς μετεχομένην έν τοις ποιοΐς και ούτως έχο- 26 μένην ώ; τών μετεχομένων γίνεσ&αι, εσται αυτών ή αληθής υπόστασις. εΐ γάρ ποιότης έστίν καθ' ήν ποιοι τινές έσμεν, ποιοί δε κατά το ένυπάρχον έσμέν (λευκόν γάρ λέγω χατά τήν έν αότφ όρωμένην λευκότητα), δήλον δτι 30 το έξηρημένον είδος, καν έστι λευκότης ή άνθρωπότης, αλλά ποιότης οόχ εστίν· μετεχόμενον γάρ ή ποιότης. διά δέ ταύτα ουκ έσονται λόγοι έαυτών αϊ ποιότητες* τών γάρ ποιών προηγουμένως είσίν οί λόγοι· αλλ* οδδέ λόγοι είσίν αί ποιότητες δίδοντες αφ' έαυτών λόγους έτερους γεννήματα αφ' 30 έαυτών, ειπερ δλοι τών ποιών είσιν· αλλ1 ουδέ μένει έτερος, δ δέ προέβη 3 εχειν b τό] του Α έφ' έαυτου A, οϋ e corr. A 1 4 τοις bis A τούτο in marg. J " παρέχοι τό, οι in ras. J : παρέχεται A 6 ή] ή ν: ή b 7 άλλά in marg. J · : om. A 8 εΓποι Av 9 τους είδη ποιούνται Κ αύτοϊς] αΐιτά Α 12 παρήχον Κ 13 έπεί δέ] έπειδή Α 15 ποιητών Α 16 δέ om. Α παρατάξεσι Κ τ 21 γενέσβαι Κ έαυτοϊς ν 22 σαφέστερος Α 23 lila; Κ 24 άφορίζοηο ex ¿ Α 33 άμέρπτος y 34 διαμάρτη ν

220

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 8 [Arist. p. 81-26]

p. 8«>26 " Ε σ τ ι ν δε ή π ο ι ό τ η ς τ ω ν π λ ε ο ν α χ ώ ς λ ε γ ο μ έ ν ω ν .

5

10

15

20

25

30

35

57'

Μετά τήν ουιίαν της ποιότητος την διαίοεσ'.ν αυτής παραδοΰναι προ- 5 τίθεται ó 'Αριστοτέλης και τά εϊδη καί ταύτης ώσπερ των άλλων γενών διαιρείται* ή γαρ έπιστημονική γνώσις αυτό τε εκαστον δτι ποτέ έστιν έπισκέπτεται και τά είδη αδτοΰ διαιρείται κατά τρόπον, έρποντος δέ αυτού τήν ποιο'τητα τ ω ν π ο λ λ α χ ώ ς λ ε γ ο μ έ ν ω ν εΓναι, έπειδή τά πλεοναχώς λεγόμενα τά ομώνυμα δοκεΐ είναι, συνάγεται τήν ποιότητα όμώνυμον είναι· το δέ όμώνομον ουκ εστίν γένος, έπειδή τά γένη συνώνυμα έστιν, ώστε ίο οδδέ είς είδη διαιρείται ή ποιότης, καθοίπερ τά γένη, αλλ' είς τέσσαρα σημαινόμενα, ώσπερ τά ομώνυμα, ρητέον ουν δτι πολλά σημαίνει το πλεοναχώς· καί γάρ κοινώς μεν το κατά πλειόνων λεγόμενον οπωσδήποτε πλεοναχώς λέγεται, ιδίως δε και τά όμωνύμως και τά συνωνύμως λεγόμενα πλεοναχώς λέγεται ώς διαφόρως λεγόμενα, ταύτα τοίνυν δύναται ή κατά το κοινον εΐοήσΟαι ώς κατά πλειόνων λεγόμενα ή μάλλον κατά το συνωνύμως καί κατά διαφοράν λεγόμενον. δηλοϊ δέ αυτός έπαγαγών εν μ ε ν 15 ουν ε ί δ ο ς , καί οδχι εν σημαινόμενον, π ο ι ό τ η τ ο ς αί εξεις καί διαθέσεις λεγέσθωσαν. δοκεΐ δε τοις πεοί Άλέξανδρον το πλεοναχώς δύνασθαι κυρίως έπί της ποιότητος είρήσθαι ώς ουκ ούσης έν μόνφ τ φ είρημένφ γένει, έν ψ είσιν αί εξεις καί αί διαθέσεις, αλλά καί έν ταΐς άλλαις κατηγορίαις· έν πάσαις γάρ τά γένη καί τά είδη ποιότητα σημαίνει τήν περί ταΰτα, ών έστιν γένη καί είδη, ώσπερ το περί ουσίαν ποιόν ή τών άλλων τι γενών· τοΰτο ουν ένδείΐασθαι βουλόμενον ειπείν ε σ τ ί ν δέ ή π ο ι ό τ η ς Β τ ώ ν π ο λ λ α χ ώ ς λ ε γ ο μ έ ν ω ν , είπόντα δέ τοΰτο τήν διαίρεσιν ποιήσασθαι μ οό της πολλαχώς, αλλά της κυρίως λεγομένης ποιότητος της ώς γένος τών δέκα γενών. αλλ' έφιστάνουσιν οί ακριβέστεροι τών εξηγητών, ώς ου καλώς λέγονται τά γένη καί τά είδη ποιότητες είναι καί ποιά έν ταΐς δέκα κατηγορίαις· οόσίαι γάρ ταΰτα καθ' εκαστον καί συμπληροΐ το είναι, το δέ ποιόν πανταχού μετά τήν ουσίαν είς προσθήκην της τοιασδε φύσεως συντελοΰν. μήποτε δέ πλεοναχώς λέγεται ή ποιότης, διότι ουκ εστίν ίσα Μ τά έν αυτή είδη, αλλά τά μέν υπέρτερα, τά δέ καταδεέστερα, καί τά μέν τελειότερα, τά δέ ατελέστερα, καί τά μέν έν τ φ δύνασθαι, τά δέ έν τα» ένεργεΐν εχοι αν κατά πα'ντα ταΰτα το πρότερόν τε καί ύστερον ώς äv αφ' ενός καί περί εν ύφέσει της πρώτης δυνα'μεως πληθυόμενα' τε καί διαφορούμενα προς άλληλα, δύναται ουν ταύτη πλεοναχώς λέγεσθαι ή ποιότης· ου γάρ τήν Γσην εχει τάξιν £ξις τε καί δύναμις καί παθητική

2. 3 προτίθεται (προ in ras.) παραδοΰναι Α 3 χαί ταύτης] αυτής ν ώσπερ καί τών ν 6 πολλαχώς JKA, Arist. cod. e: πλεοναχώς Lv cum plerisque Arist. codd., cf. 1. 23 15 λεγόμενον K b : λεγόμενα JLAv, fort, η μάλλον κατά το (ίδιον ώ;) . . λεγόμενα 16 εξις χαί διάθεσις Arist. 19 έστιν L 21 ποιών sic Α 22 ή οα>. Α 23 πλεοναχώς ν 28 εί Α 29 δέ om. Α 32 αν in ουν corr. vid. A : fort, εχοι äv (ουν), a n praestat antea (post υ-έρτερα vel post ένεργεΐν) addere όντα ? ταύτα πάντα Α 33 αφ 1 ] έ φ ' Α πληθυόμενα J : πληθυνόμενα ceteri, cf. f. 78 r 41

221

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 8 [Arisi, p. 8b26]

ποιότης και σ χ ή μ α , αλλ' αεί κάτεισιν ή διαίρεσις έπί τά ασθενέστερα είδη 57γ του ποιοΰ, καί ταύτη προσεοικεν τά τοιαύτα τοις αφ' ένός καί πρδς εν. 31 το δε πλεοναχώς λέγεσθαι ουδέ τοις όμωνύμοις αρμόζει κυρίως ούτε τοις συνώνυμοι?, αλλ' ώς αυτός έν τη Μετά τά φυσικά πραγματεία λέγει σαφώς, 5 τοΐς αφ' ένος λεγομένοις ή προς εν (το γάρ εν πλεοναχώς λέγεται καί τό ίατρικόν),

τάττεται δέ καί έπί των όμωνύμως κατηγορουμένων το πλεονα-

χ ώ ς καί έπί των συνώνυμους, ει καί σπανίως τούτο,

δύναται δε καί

ώς

αφ' ενός τοΰ γένους προϊέναι το πλήθος τούτο των ποιοτήτων, ίνα συνιυνύ- 3δ μως κατ' αυτών κατηγορήται ή ποιότης, ου μέντοι ε?ς τά αντιδιαιρούμενα 10 και έ ί ι ί ά ζ ο ν τ α eiiôïj γενομένης τής διαιρέσεως, αλλ' εις τά αεί υποδεέστερα, καί ούτως τό πλεοναχώς διασωθήσεται. ' Ά λ λ ' sì μία καί ή αυτή, φασίν, έστί κοινότης, διαφοραΐς δε είδοποιοΐς τά πλείω είοη παρέχεται καί τ ω κατά πλειόνων ειδών κατηγορείσθαι, ταύτη πλεοναχώς είρηται, λεγέσθω, τί το κοινόν έστιν έπί των τεσσάρων ειδών 15 της ποιότητος',

προς

δή τούτο

την δυσκολίαν της ευρέσεως έννοητέον

Γ

ουτε γάρ ποιότητα ποιότητος ευρεΐν ράδιον (ουδέ γάρ χρεία εστίν, εί μελλοι- 41 μεν την χοινήν ιδιότητα της ποιότητος ευρίσκειν) ουτε διαφοράν διαφοράς· διαφορά γάρ ή ποιότης.

δει ουν τ η φύσει τοΰ πράγματος συγχωρεΐν καί

μή πλέον φιλονεικεϊν άνευρίσκειν εκαστον ή έφ' δσον πρόδηλον είναι πέφυκεν. 20 το δέ αίτιον φησίν Ί ά μ β λ ι χ ο ς της περί τούτο δυσκολίας είναι, διότι δταν ένύλου

καί

μεριστου

πράγματος

ετερότητα της υλης καί την

κοινότητα ζητώμεν,

τότε

διά

μεν

διαίρεσιν τών καθ' εκαστον έπί τάς

την 26] α ν θ ρ ώ π ο υ ς καί τ η ς προς θεούς σ υ μ π λ ο κ ή ς ,

ών την μεν προς α ν θ ρ ώ π ο υ ς 6 0 '

δικαιοσόνην ειδικώς καλοΰμεν, τ η ν δέ προς θεούς

όσιότητα.

προατίθησιν

δε χαί ταύτα ó Ί ά μ β λ ι χ ο ς , δτι άλλος μεν λόγος τ η ς δ ι α θ έ σ ε ω ς οίον Α ρ ι στοτέλης ύποτείνει έν τοις Μ ε τ ά τά φυσικοί, ος δύναται κοινώς διορίζεσθαι, 20 5 καί άλλος ούτος, (ος) τ η ς κατά τ ά είδη διαθέσεως έ χ ε τ α ι .

εί μέντοι τις

κατά χρόνον μόνον διακρίνοι τάς διαφοράς, κ α τ ά τοΰτο

καί

την

ολιγοχρονίου γαρ

καί

γενικήν α υ τ ώ ν άνευρεΐν τ α υ τ ό τ η τ α , πολυχρονίου

δπερ άδύνατον·

οφείλει

Β

τις αν ευρεθείη κοινότης ώ ς ειδών γενική κατ' αυτήν μόνην

τήν του χρόνου ιδιότητα καί τήν του έν αυτιΰ οντος ποιου συστασιν; 10

Ζη,τεΐ δε ó 'Αλέξανδρος, " τ ί διαφέρει ή διάθεσις α υ τ η και ή εξις ώ ν μετ'

ολίγον έρεϊ π α θ ώ ν καί π α θ η τ ι κ ώ ν π ο ι ο τ ή τ ω ν ,

ευμετάβολος η , καλεί·

ή γαρ θ ε ρ μ ό τ η ς δταν 25

π ά θ ο ς φησίν αυτήν είναι, το δέ εύμετάβολον διάθεσιν νυν

χρονιζόμενα

δε τ ά π ά θ η π α θ η τ ι κ ά ς γενέσθαι ποιότητας φησιν, τά

δε χρονιζόμενα καί δυσκίνητα εξεις νυν καλεί, τίνι ουν διαφέρουσιν αί εςεις 15 αύται καί διαθέσεις τ ώ ν π α θ η τ ι κ ώ ν εκείνων ποιοτήτων και τ ώ ν

παθών;"

λύων δε τήν τοιαύτην ζήτησιν αυτός " μ ή π ο τ ε , φησίν, τήν εςιν καί τήν διάθεσιν επί ταϊς

της ψ υ χ ή ς π ο ι ό τ η σ ι ν , δσαι επίκτητοι

διδασκαλίας έγγίνονται, χ ρ ή τ ά τ τ ε ι ν " . σεως π α ρ α δ ε ί γ μ α τ α ,

καί ε ς ω θ ε ν καί δια 30

έπεί δε ένίστατο α υ τ ψ τά τ η ς διαθέ-

θ ε ρ μ ό τ η ς καί ψύξις καί νόσος καί ύγίεια,

·_Ό ψ υ χ ι κ ά , κοινότερον αυτόν φησι τοις παραδείγμασι χ ρ ή σ α σ θ α ι , " ή

ουκ

οντα

το

οίον

θ ε ρ μ ό τ η ς λέγοι αν ώ ς ισον τ«} 'οΓον ώ ς θ ε ρ μ ό τ η ς ' · ώς γαρ ταύτα ευκίνητα, ούτως και ή δ ι ά θ ε σ ι ς " .

ταύτην

δέ τήν λύσιν ουκ αποδέχονται

οί

μετ'

αυτόν έξηγηταί, άλλα π ρ ώ τ ο ν μεν θαυμάζουσιν, ει τινας ιδίας εξεις καί διαθέσεις ταΐς ψυχαϊς αφορίζεται ά σ υ μ φ ώ ν ω ς τω Ά ρ ι σ τ ο τ έ λ ε ι

καί μ ή κοινάς 35

'25 αυτάς ποιεί εΐναι καί του έχοντος- έπειτα, π ώ ς ο υ χ ί και επί του σ ώ μ α τ ο ς τάς εξεις ακούει και διαθέσεις, δταν ειδοποιοί τίνες διαφοραί γίνωνται κ α τ ά το σ ώ μ α , ώ ς το λευκόν τ η ς χιόνος συμπληρωτικόν τε αυτής έστιν του λόγου καί εςΐν έν αυτ-j) έ μ π ο ι ε ί της λευκότητος;

εί μ ή άρα έπίκτητον είναι καί

τήν εςιν δει, αλλ' ου σ υ μ φ υ ή , καί ε Γη άν εξις κατά το λευκόν ή του λευ30 κανθέντος μονίμως λίνου διάθεσις.

βιάζεται

δ έ , φασίν, καί τ ά

παραδεί-

γ μ α τ α του 'Αριστοτέλους τά κυρίως είρημένα έν άκριβεϊ καί άκροαματικω 40 βιβλίο) μ ή κυρίως είρήσθαι λέγων, καί παρεξηγείται το ο ί ο ν ή ίσον νομίζων

τ ω ' ο ί ο ν ώ ς θ ε ρ μ ό τ η ς ' , Γνα ώ σ π ε ρ

ταΰτα

θερμότης

ε υ κ ί ν η τ α , ούτως

Γ

1 συμπλοκής JLv, γρ Α: συμβολής Κ, γρ J¿L' : έμβολης Λ 2 ειδικώς, εί in ras. J : ίδικώς A 3. 4 Αριστοτέλης] Metaph. Δ 19 p. 1022bι 5 8 ς addidi μέντοι J A : μέντι Κν: μέν L 6 alt. κατά oui. L 7 άνερευνείν L : εύρεϊν Α 9 τήν post μόνην ora. L 10 ó oía. ν αυ-ή J : αυτή L 11 μετ' ολίγον] ρ. 9 »28 όλίγοϋν J 12 ευμετάβλητος Κ ν είιμετα'βλητον Κν 13 παθητικοί γενέσθαι ποιότητες Κ : παθητικάς ποιότητας γίνεσθαι ν 17 της e coir. L 1 Βιά supra J a : om. KA IS. 19 διαθέσεως seri psi : δρά||{|σεως J : δράσεως LKAv 13 ύγίεια Α: υγεία ceteri 21 θερμότητα Κν τώ Lv, ex το ut vid. corr. L : το JKA ταΰτα τά εόκίνητα A 22 ουκ αποδέχονται, litt, κ et ri postea add. L 25 τοϋ έχοντος] cf. f. 6 6 ν 4 2 27 τε supra L 1 30 βιάζεται L 2 e corr. 31 είρημένα] ώρισμένα, ώ ex ώ corr. A 32 ή oui. Arist.

234

SIMPLICII IN CAT EGORIARUM c. 8 [Arist. p. 8>>26]

χαί τάς διαθέσεις τάς έν τ η ψυχη ευκινήτου? λαμβάνωμεν.

παρά πόδα; 60 Γ

γάρ εχει ταύτα τον ελεγχον· xal γαρ έπί των 2ξεων, ας αυτός εϊναί φησιν της ψ υ χ ή ς , ο ί ο ν ταΰτα,

ώς

των

ή έν

δικαιοσύνη

λέγει.

τοις σώμασιν

δει

τα μέν

τοι'νυν μ ή

ευκίνητα

ούτω;

πάθη

διορίζειν

είναι,

τα

δέ

5 δυσκίνητα παθητικάς ποιότητας, των δέ έν τ η ψ υ χ η έπιχτήτων ποιοτήτων 45 τά μεν ευκίνητα διαθέσεις, εξεις δε είναι τα δυσκίνητα, έπεί ούτω γε ουκ αυτόν τον λόγόν της ποιότητος ε?ς είοη διαιροΰμεν, καθ' δσον εστί ποιότης, αλλά παρά τά έν οίς υποκειμένοις έγγίνεται την διαφοράν αυτών ποιησόμεθα. μάλλον

οδν ρητέον δτι κινήσει και

10 μένου το

πάθος χαρακτηρίζεται,

όταν ή κίνησις ή

αλλοιώσει

καί ή

καί έκστάσει

παθητική ποιότης

παθητική δυσαπάλλακτος

υπάρχη·

η

τοΰ

ύποκει-

παραπλησίως,

μέντοι

δρω

καί

πέρατι τοΰ είδους ή δ η κατέχεται και της κατά την κίνησιν ανωμαλίας χαί 60 έτεροιώσεως πάντη κεχώρισται, διάθεσίς έστιν. λόγον ή

τε άλλη κίνησις και ή

όδός μεν γαρ έστιν επί τον

πα&ητική· έπειδάν δέ ελθη εις το είδος,

15 Γσταται καί παύεται πάσχον τε και αλλοιούμενον.

ο ύ τ ω ; ουν ή αυτή θερ-

μότης, δταν μέν έν τ ψ άλλοιοΰσθαι μεταβάλλη, φανεΐται πάθος ή παθητική ποιότης· δταν δε στη κατά το είδος τ η ; θερμότητο; καί ψύξεως, | ορίζεται 6 0 » Δ έν τω της διαθέσεως ειόει, και συμβαίνει ούτως κατ' αυτόν τον λόγον της ποιότητος γίνεσθαι τό διάφορον, αλλ' οόχί κατά τινας εςωθεν ουδέν προσηκούσας 20 αύτη προσθήκας των υποδεχομένων ή άλλων τινών τοιούτων, έπεί καί τών έν τ η ψ υ χ ή φυσικών παθών τά μέν πάθη έστιν, τά δέ παθητικαί ποιότητες, ώ ; αυτός έ ρ ε ΐ , και ού δει τ ή ; ψυχής έςοικίζειν ταΰτα, έπί δέ το σώμα μεταφέρειν.

αυτά

ου τοίνυν ουδέ ή διάθεσις μέν έστιν ή έπί τοσούτον κατάψυξις »

καί ή ££ις ομοίως ή έπί πλέον ουσα και μονιμωτέρα, παθητική δέ ποιότης 25 το ψυχρον x a ì ουχ ή κατάψυξις.

τουναντίον γάρ συμβαίνει κατά γε τούτον

τον λόγον ή ώσπερ τό αληθές ε χ ε ι ·

ή μέν γάρ κατάψυξι; καί θέρμανσις

έν κινήσει μάλλον φέρεται, το δέ θερμόν καί ψυχρον εστηκεν τοις εϊοεσιν. ουκ εστίν ουν ή κατάψυςις τοΰ πεπονθότος ποιότης, αλλά τοΰ πάσχοντος καί αλλοιουμένου, ουδέ ή ψυχρότης αυτό το γινόμενον πάθος, αλλά τό ή δ η ίο 3 0 γεγονός,

ó δέ Πορφύριος " ή

πρόσκαιρος, φησί, θέρμανσι; πάθος

έχουσα

άρα γε ή αυτή 3ν είη τ ή διαθέσει; ή τοΰ μέν έχοντος σώματος καί έπάγοντος άλλω τό θερμαίνεσθαι ειη άν διάθεσις, τοΰ θερμαινοαένου δέ

ούτως

ώ ς μή άν δύνασθαι άλλο θερμάναι πάθος αν εΓη ( ή ) προς καιρόν χαί έπ' ολίγον θέρμανσις,

ώστε

πάθους μέν είναι έπίτασιν τήν διάθεσιν, ήτις άν

2 pro' alt. γάρ lac. 3 litt. A 7 post λόγον lit. eras. L διαιρώμεν J 8 ποιησώμεβα J L 9 μάλλον μέν ούν Kv Ρητέον δτι in marg. suppl. J » ένστάσει J K v 11 δυααποίλαχτος A 16 ή LA 17 δέ στη] δ' εστί Α χαί της ψύξεω; ν 20 ΰποχειμένιυν Α 22 έρεΐ] ρ. 0 »>33 ταύτα in ταΰτα; mut. J : ταΰτα« LKAv 24 ή post όμοίως oui. A 25 οΰχ ή] οΰχΐ Α 30 Πορtpúptoc] ρ. 132,12 Β . προ; xaipòv Porpb. έχουσα] ουσα Porph. 31 άρα LKv ή τοΰ Porph. : ή τοΰ J L K A v 32 âv είη Porph. τοΰ δέ Θερμαινόμενου Α cum Porph. 33 àv μη Porph. ή addidi ex Porph. πράσχαιρον J L K A v : πρόσκαιρος Porph. xal J L K v : xäv A, supra L 1 : γρ χαν in marg. J 1 34 ¿λίγων Κ είναι om. Porph. cod. Μ έπίτασιν] έπί|||||||| L , ί in ras.

235

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 8 [Arist. p. 8 b 26] εϊη καί

παθητική ποιότης,

έπίτασιν δε της διαθέσεως την ίζιν καί · ΐ ή ν 6.0»

μάλιστα παθητικήν π ο ι ό τ η τ α " .

16

Ε ί os τίνες έπιλαμβάνονται της διαιρέσεως μ ή το εν πολλά ποιούσης, δπεο εδει,

αλλά πολλά συμφοροόσης είς εν καί

5 εςεως και διαθέσεως, αυτη

ίδιότητι, χαί λέγοιεν δυνατόν είναι

μηδέν κωλύειν

s/ειν

εν

είδος τιθεμένης

της

διότι το μεν επιτείνεται, το δε άνίεται μένον έν τ η και

κατ'

εΐδος διαφέροντα τινα

την κατά το μάλλον χαί ήττον διαφοράν χαί παρα-

δείγματα έπάγοιεν την μέμψιν και την όργήν και τον Ουμόν, απερ φησιν ó Θεόφραστος έν τ ? 29 δα*τι>λί»ρα 8ν Α 31 μεταβάλλων L 32 οδτων Κ ίστορείσβω libri: corr. Brandis 33 αρα J : άρα ceteri (ut vid.): fort. άρα, cf. Paraphr. p. 42,4 H. 34 τ φ ] τοδ ν

239

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 8 [Arist. p. 8 b 26] χαί δυσχίνητον;

t í οδν ποτέ έστιν τοΰτο το πρβσειληφεναι, πότερον-δια- Ç1»

φοράς προσθήκη ή ψιλής σχέσεως ή πλεονασμός τις άλλος όποιοσοΰν; .χαί γάο e? ¡lèv ειδοποιός διαφορά προσελήφθη, είδος γέγονεν ετερον, χαί ουκέτι έν τω

αύτώ

εΓδει είσιν η τε έξις χαί ή διάθεσις·

5 πλεονασμός όποιοσοΰν,

εί δε σχέσις ψιλή ή

ώς γε ούτωσί δόξα πρόσεισιν, πάλιν έν τψ

τοιωδε

προσθήκη γίνεται άλλως χαί oò κατά την ιδιότητα τοό λόγοο πάρεστι το μόνιμον. μήποτε οδν έν πλα'τει τοό ενός είδους θεωρούνται της εξεως χαί διαθέσεως οί ίο λόγοι, εχοντες διαφοράς έν έαοτοΐς είδητιχάς μέν, περιεχομένας δε υπό τοΰ «ότοΰ είδους· το γάρ εν είδος συνείληφεν έν έαυτω τάς της εςεως χαί διαιο θέσεω? διαφοράς,

αιτία δε τούτου υπάρχει ή καθαρότης και ή άολος των

ειδών φύσις, δι' ην αμιγώς και καθαρώς τά πολλά είδη έν ένΐ πολλάκις περιεχε(τα)ι.

και δει νοεΐν των ειδών où μόνον την κατά τά μεγάλα διαφοράν,

αλλά καΐ την κατά τά έλάχιστα τοΰ είναι ετερότητα,

οδδέ έπίτασιν οδν is

ουδέ μεταβολήν άποδεχτέον, δι' ην από της διαθέσεως ή £ξις άπογεννδται. 15 οίίτε γάρ έχ κινήσεως οοτε έ£ έπιτάσεως οίίτε κατά μεταβολήν πέφυκεν ó λόγος άποβλαστάνειν · άρχηγιχώτερον γάρ και αίτιώτερόν έστιν το αχίνητον τοό κινουμένου χαί το τη τοΰ ένδς συμμετρία προσεοιχός τοΰ εις τήν αοριστίαν της ύλης υποφερομένου.

παραιτησόμεθα δε διά τήν αυτήν αίτια ν

χαί τους το άπαγές χαί πεπηγμένον εις διάκρισιν των αυτών υποτείνοντας · 20 σωματικήν γάρ ποιούνται τήν τών ειδών διδασκαλίαν χαί κατά μεταβολήν 20 τήν εξιν αποτελοΰσιν, καί εσται ούτως μεταβολή χυριωτέρα τοΰ έστηχότος είδους, 8 παντελώς έστιν αδύνατον,

Ε

διά δέ τήν αύτήν αίτίαν ουδέ το πολυ-

χρονιώτερον χαί όλιγοχρονιώτερον έν ταΐς τοιαύταις διαφοραΐς άπολογίζεσθαι άξιον, διότι χρόνος μεν συμφέρεται

κινήσει, κίνησις δέ οδκ εχει έν

•2b εαυτή το κύρος της τών είδών ίδιότητος, κατ' αδτήν δέ μάλλον αυτή άφώρισται.

αλλ' εί μεν λέγοι τις, ώς δύναμις εις το συνέχειν προϋπάρχουσα

τελειότερα συναχολουθοΰσαν εχει συν τη μονίμω χαταστάσει χαί τήν χατά 25 χρόνον βεβαιότητα, υποθέσει·

τάχα αν τι λέγοι σύμφωνον τη περί τών ποιοτήτων

ώς δέ νΰν λέγεται προηγουμένως τη κατά χρόνον κινήσει τδ

30 διάφορον αυτών αποδιδόντων τινών, ουδαμώς εχει

το πιστόν και αληθές

ó λόγος· αναστρέφει γάρ ούτος ανάπαλιν τήν φύσιν τών όντων,

oò τοινυν

ουδέ το ατελές καί τέλειον, ει τις χαί τούτο είς διάστασιν αυτών παραλαμβάνει ώς έχέγγυον, αναμφισβήτητον εχει τήν έπικρισιν, έπεί ουδέν έν τοις λόγοις ατελές θεωρείται κατά γε τήν οίχείαν έκαστου τά£ιν· πληρούται γάρ so 35 αυτη συμμέτρως προς ήν έκαστος αδτών εΐληχεν δύναμιν.

Γσως οδν έπι

τά μετέχοντα τών λόγων καί τά σύνθετα τάς τοιαύτας δεϊ μετάγειν διαφο2 ή (ante ψιλής) suprä J 3 " ροΐειλήφθη Α ούχέτι] où* εστίν Λ 1 e coir. 4 Εστιν L εί] ή A 5 ώς γε] ώστε Κν πρ έπιτηδειότης, άλλά και ταύτης ετι λειπομένη.

άναμνησθώμεν δέ και δτι φυσιχήν

20 ταύτην δύναμιν είπεν ó 'Αριστοτέλης τήν ήδη προηγμένην είς το ρφδι'ως τι 4« ποιήσαι ή παθεΐν. Ό

δέ Ευδωρος αιτιάται ώς τψ προτέρψ ταυτόν ον τοΰτο το είδος της

Γ

ποιότητος· 'αί γάρ φυσιχαί δυνάμει?, εί μέν εύμεταχίνητοι τύχωσιν, διαθέσεις έσονται, εί δέ μόνιμοι, έξεις'.

τοΰτο δέ ουχ ¿ρθώς είρηται, τοΰ Ά ρ ι -

25 στοτέλους έν μέν τοις προτέροις άρετάς χαί έπιστημας λαβόντος, απερ εί χαί φύσει τι έχει, αλλά δεΐται και της άπ' άλλων διδασκαλίας και μαθήσεως- έν δέ τοις δευτέροις έταζεν τά μηδέν διδασκαλίας δεόμενα, άλλά φύσεως μόνης *6 ήρτημένα.

διώρισται οδν άμφω, το μέν τη κατ' ένέργειαν τελειότητι, το

δέ τη είς έπιτηδΐώτητα παρασκευή. 30

"A£tov δέ έπιστάσεως είναι χαί τοΰτό φασιν, μήποτε πολλά διαφέροντα συλλαβών υπήγαγεν υφ' εν είδος τοΰτο της ποιότητος,

έπεί γάρ eiaιν

αί

μέν έν τ ψ ποιήσαι δυνάμεις, αί δέ έν τψ μή ραδίως παθεΐν, αύται μέν εΐκότως μένουσιν έν τψ δυνάμεις είναι, αί δέ κατά το πάσχειν θεωρούμενοι κατά αδυναμία ν μάλλον θεωρούνται, πώς οδν ταΰτα τοσοΰτον άλλη- 60 35 λων διαφέροντα είς συναριθμήσομεν;

εν τάξομεν και

τάς αδυναμίας

όμοΰ

πώς δέ ó 'Αριστοτέλης χατά δ υ ν α μ ι ν

ταΐς ή

δυνάμεσι

άδυναμίαν

τους ούτως ποιους επονομάζει ; των γάρ έναντίων δεχτιχός ειη άν τις χατά το αυτό*

έναντίον γάρ ή δύναμις τη αδυναμία,

ή oò τοΰ αύτοΰ προς το

6 an (κατά) τά? 7 χαρακτηρίζοντες Κ ν 12 κατά τό είδος ν 13 τό τθδ Κ 20 δύναμιν ταύτην L προηγουμένων ν 20. 21 ποιήβαί τι L 26 τι] τΙς ν τη;] τοίς Δ ¿π'] έπ' Κ 27 μηδέ διδασκάλου Κν, ou ex ϊ corr. Κ 1 30 *αΙ τοδτο είναι Α φηοί Α 3δ τάξωμεν J 36 αυναριβμήσωμεν J κατά δύναμιν ex χαταδυναμίαν corr. J

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 8 [Arist. p. 9 »14]

247

αυτό γίνεται ή έναντίωσις, αλλά προς Ιτερον χαί Ετερον- οδ γάρ ου έστιν δύνα|μις, τούτου χαί αδυναμία, αλλά του μέν ποιήσαι δύναμις, του δέ 63νΔ παθεΐν αδυναμία, χαί τοΰτο αναγκαΐον · δτω γαρ δύναμις υπάρχει τινός, τούτψ και αδυναμία παρακολουθεί του έναντίου, χαί oò διώρισται ταΰτα 5 χ ω ρ ί ς , άλλα συμφέρεται είς • ταότόν τοις λόγοις μόνοις διακρινόμενα και ταΐς έπΐ τά διαφέροντα της έπινοίας άναφοραις- ó γαρ πυχτιχός δυναμιν ς τοιούτους, αλλ' δτι πεπόνθασι μόνον· δτι γάρ ωχρίασαν ή έρυθρίασαν, ταύτη πως μετέχουσι της ποιότητος, οδ μέντοι δτι ποιο! κατά ταΰτα γεγόνασιν.

και έπι της ψ υ χ ή ς δέ τό

άνάλογον· παθητικαί μέν λέγονται ποιότητες ή τε κατά φύσιν δ ρ γ ή

καί Β

πραότης χαί έν ίξει γενόμεναι· π ο ι ο ί γάρ χ α τ ά τ α ύ τ α ς , ά ρ γ ι λ ο ι χαί πράοι 15 λέγονται o? εχοντες· πάθη δέ τά άπό τίνων έπ' ¿λίγον συμβαίνοντα, ώς ó άπό λύπης ¿ργισθείς· oò γάρ λ έ γ ε τ α ι ό ρ γ ί λ ο ς ó τοιούτος, αλλ' δτι ώργίσθη μόνον,

ή μέν οδν των λεγομένων έννοια τοιαύτη.

Πάντως δέ τις καί ένταΰθα έπιζητήσειεν, πώς πρότερον μέν τήν διάθεσιν καί τήν ££ιν έχαρακτήριζεν τω εύμεταβόλφ τε καί δυσμεταβόλω, νυν 20 δέ τούτοις αύτοϊς τά πάθη διακρίνει ειρηται

και τάς παθητικάς ποιότητας,

χαί

μέν χαί έν έχείνοις τινά πρδς ταύτην τήν ζήτησιν, δτι έκεΤ μέν 10

Εξεις χαί διαθέσεις τάς έχ διδασκαλίας και εξωθεν έγγινομένας παραδίδωσιν ώς δυσκίνητους τε καί ευκίνητους τελειότητας, ένταΰθα δέ παθητιχάς ποιότητας χαι πάθη τά φύσει,

εί δέ τ ψ μή άρχει ταΰτα, λεγέσθω χαί νΰν

25 συντόμως, δτι ή θερμότης, καθο μέν διατίθησιν όπωσοΰν το ύποκείμενον, διάθεσις λέγεται* καθο δέ μόνιμον εχει τήν διάθεσιν, ε£ις χαλεΐται·

χαθό

δέ από τίνος ποιήσαντος, δ έπιπολαίως ένεγένετο, πάθος λέγεται·

καθο

δέ δευσοποιώς χαί μονίμως ένεγένετο τό πάθος, παθητική λέγεται ποιότης. Χ6 αμφω 30 ώς

δέ

ταΰτα

κατά πάθος θεωρείται,

πάθος ταις αίσθήσεσιν έμποιοΰντα*

ώς

άπό πάθους γενόμενα

κατ' αμφω

γάρ

χαι

τό πάθος θεω-

ρητέον έν αότοΐς, ώστε ή θερμότης, ei πρόσκαιρος ε ί η , τοΰ μέν έχοντος σώματος

χαί

έπάγοντος

άλλω

διάθεσις

áv

είη,

τοΰ

δέ

θερμαινόμενου

ούτως, ώς εχειν μέν ήδη τό είδος της θερμότητος, μή δύνασθαι δέ άλλο θερμαναι,

παθητική

ποιότης·

εί

δέ έν τ ω

γίνεσθαι το είδος θεωροΐτο, 2ο

1 άπό τίνων παθών δυσ*. Arist. παρωνύμων ν 2 παθητικαί om. plerique Arist. codd. 3 αί ouo. ν αί (sic) διά ν (in vòaov) ex αίδώς corr. L 1 6 ή ex xal corr. J » 7 itttuaoûv post μετέχοντες coll. A 8 π||πν λόγον οΓεται περί των έν τοις σώμασιν σχημάτων, καί ούτως έροΰμεν κατά 5 'Αριστοτέλη μή είναι τάσιν την τοΰ σχήματος αίτίαν. κίνησις γαρ ταΐς ποιότησιν υπάρχειν την εναντιότητα φησιν, αλλά καί τοις κατ' έκείνας τάς ποιότητας ποιοΓς λεγομένοις. ουτε δέ πάσ-fj ττ| ποιότητι υπάρχει ή εναντίωσις· ουτε γάρ τοΐς κατά το σχήμα ποιοΐς, οίον τψ τρίγωνοι καί τετραγώνψ, ουτε τοις μέσοις χρώμασιν, οίον π υ ρ ρ ω ή ώ χ ρ ι ΰ , δήλον δέ 30 οτι ουδέ ταΐς κατά τάς άλλας αισθήσεις [εν] μεσότησιν, οίον χλιαροί ή τή τής μέσης χορδής απηχήσει· xaì Tbuxo εικότως, είπερ εναντία έστίν τά πλείστον αλλήλων διεστηχότα. αλλά μην ουδέ μόνη τη ποιότητι υπάρχει ή έναντίωσις· καί γάρ τοις πρός τι πρόσεστιν, ώς μεμαΟήχαμεν· ώστε 50 οΰχ εστίν ίδιον τής ποιότητος τοΰτο. επάγει δέ τούτοις θεώρημά τι προς

2 αύτάς] αυτούς ν 2. 3 είαι ποιότητες L li ai (ante αισθητοί) ora. LA, Par. p. 51,20 Η. άχθήσονται A 7 ούδέ] où Κ ν 8 διαφερομένων A Par. 9 ίσοστοίχων] στοιχείων ν 12. 13 εως—έναντίιον om. Α 14 τά] τά γένη τά Α 16 καί oui. Α 18 έπάξει] ρ. 106 26. 11" 15 το (ante ήττον) om. Α το (ante δμοιον) supra J» fort, δμοιον (καί άνόμοιον) 19 òè (post ποιόν) om. L 21 το om. ν τής om. A 23. 24 κατά την ποιότητα καί Jb, sed κατά et καί in ras. J«: καί την ποιο'τητα κατά LKAv 28 έναντιότης Α 29 τετραγώνωι, ετ e corr. J 30 έν delevi -/|||αρώ Κ 33 μεμαθήκαμεν] ρ. 175,13 34 post δέ add. προς ν

278

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 8 [Arist. p. 10b 12]

πάσας χρήσιμον τάς κατηγορίας, έν αΓς θεωρείται έναντίωσις. έάν γαρ των ε ν α ν τ ί ω ν , φησίν, το έ τ ε ρ ο ν π ο ι ό ν ύπάρχη, καί το εναντίον αύτψ π ο ι ό ν έ σ τ α ι , καί καθόλου, έάν το ετερον των αντιδιαφουμένων | ώς 71··Α εναντίων εν τινι γένει ύπάρχη, καί το άντιδιαιρουμενον προς αότό ώς έναν5 τίον έν τω αυτοί γένει υπάρξει, γένοιτο δ' άν, φησί, τ ο ΰ τ ο δ ή λ ο ν , εί προχειριζοίμεΟα τ ά ς ά λ λ α ς κ α τ η γ ο ρ ί α ς , οίκείίως εισαγωγική πραγματεία τά τοιαύτα έκ της έπαγωγής πιστούμενοι. γένοιτο δ ' 5ν καί άλλως δήλον από τοΰ των εναντίων ο ρου · εί γαρ εναντία εστίν τά υπό το αότό γένος πλείστον αλλήλων διεστηκότα, δήλον δτι ύφ' 8 το ετερον ανάγεται γένος, δ 10 υπό τοΰτο και το λοιπόν, αλλ' αυτός μήπω τοΰ των έναντίων δρου άποδο&έντος είκότως ουκ έδοκίμασεν αυτοί χρήσασδαι. έάν ουν ζητώμεν δτι * ·* των κατηγοριών, έν αΓς έστιν έναντίωσις, έμάβομεν εντεύθεν, δπως δει μεθοδεύειν τήν ευρεσιν. ληψόμεί>α γαρ το εναντίον τοΰ ζητουμένου, ειπερ ε Γη γνωριμώτερον, καί έάν γνωσΟη έν ποία εστίν έκεΐνο κατηγορία;, 15 εΐσόμεί)α δτι καί το ού έστιν έναντίον έν τη αύτη κατηγορία τακτέον, οίον εί τήν άδικίαν ζητώμεν έν ποιιρ έστίν γένει, ληπτέον τήν δικαιοσυνην εστίν δέ αυτη ποιότης, και ή αδικία άρα ποιότης· καί εί ή τυφλότης όράσει ίο έναντίον, ή δέ δρασις ποιότης, καί ή τυφλότης εσται ποιότης· ουδεμία γάρ των άλλων κατηγοριών έφαρμόσει. 20 Ά λ λ α δια τί ειπεν εί ε σ τ ί ν ή δ ι κ α ι ο σ ύ ν η τ η α δ ι κ ί α έ ν α ν τ ί ο ν ; δια τί γάρ το εί το ύποθετικόν; ή δτι τίνες ου συνεχώρουν τη δικαιοσύνη έναντίον είναι τήν άδικίαν, αλλά τήν μεν έναντίαν εςιν άνώνυμον ελεγον, τήν δέ άδικίαν στέρησιν, τάς γαρ ε£εις καταφατικώς δεΐν προσαγορεύειν καί τάς στερήσεις αρνητικώς, ού καλώς τοΰτο λέγοντες* καί γάρ έξεις άπο- 15 25 φατικώς προσαγορευομεν, ώς τήν τη σωφροσύνη άντικειμένην άκολασιαν, καί στερήσεις καταφατικώς, ώς τήν τυφλότητα καί χωλότητα, καί τοΰτο μεν αληθές, μήποτε δε διά τοΰτο ειπεν ó Αριστοτέλης εί ε σ τ ί ν ή δ ι κ α ι ο σ ύ ν η τ η α δ ι κ ί α έ ν α ν τ ί ο ν , δτι ού'πω τίνα έστίν τά έναντία παραδέδωκεν, καί δτι κατ' άλήΟειαν ούχ ώς έναντία ταΰτα αντίκειται, αλλ' ώς έξις καί 30 στέρησις. διό καί άκριβέστερον ειπεν 'Αρχύτας ού μόνον έναντίωσιν ειπών ύπάρχειν τη ποιότητα αλλά καί στέρησιν, γράφων ούτως· "καί τά ποιότητι os κοινά τινα συνηρτηται, οίον το τε εναντιότατα τινα επ ιδέχεσδαι καί 2« στέρησιν". Άποροΰσι δε τίνες προς τό από τών εναντίων θεώρημα ούτως, " ε ί Β 35 γάρ τοΰτο, φησίν, υγιές έστιν, έσται καί ή στέρησις ή τ φ είδει έναντία 2. 3 θάτερον η ποιόν, καί τό λοιπόν εαται ποιον Arist. 4 εναντίον Lv, sed corr. L 1 υπάρχει Κ 5 υπάρξει, ει in ras. J 6 προχειριζόμεθα L δ. 6 τοΰτο ôè δήλον προχειριζομένψ Arist. 10 τών om. L 11. 12 supplenda vid. baec fere: ότι το» λευχιΓι ή τω μελάνι ώς εναντίον· ο δε τρόπος της εφόδου πολλάς έχει Κ αντιλήψεις, σύνθετον γάρ ποιεΐ το μέσον έκ των άκρων καί ώς ές άμφοΐν σονιστα'μενον, αλλ' ουχ εν τι παρά τά άκρα, ενεργεία τε διαφυλάττει τά άπλα έν τω μίγματι, αλλ' ουχί κατά δύναμιν, είπερ άρα καί τούτο otó ν τε. μήποτε γάρ ουδαμώς συμμιγνυμένων των άχρων υφίσταται τά μέσα χρώματα, αλλ' είσίν τίνες και τούτων προηγούμενοι λόγοι, ώσπερ καί των άκρων, ου κατά μίξιν υφιστάμενοι, άλλ' απλοί καί αυτοφυή την ετερότητα καί τήν -'¿ ποικιλιών έχοντες κα'ι έγγεννώντες αυτήν τοις αίσθητοις και συντεταγμένοι τοις άλλοις λόγοις κατά τήν έπ' ίσης συνταξιν. καν έκ των άκρων δέ λέγη τις το μέσον έχειν τινά υπόστασιν, μή ουδέ μίίις η ή τά μέσα ποιούσα, αλλά παράΟεσις των άκρων ή έπιπόλασις ή πόρρωθεν άπόστασις· κατά γάρ πάντα ταΰτα έν τοις 11 spi αι'σθήσεως καί αισθητών τά μέσα χρώματα υφίστασθαι δοκεϊ. ó μέντοι ΙΙλωτΐνος 'ει κατά σύνθεσιν, φησίν, των άχρων έγίνετο τά μέσα, εδει μή άντιδιαιρεϊν λέγοντας ή λευχόν ή μέλαν ή φαιόν au ή ίανΟον ή τι τοιούτον, αλλά μόνον εϊς λευχόν καί μέλαν διαιρεΐν, τά δέ άλλα συνθέσεις λέγειν, νυν δέ άντιδιαιροΰμεν καί αντιτίθεμεν, ότι καν μίςις η των άκρων, ουκ έστι παράθεσις, αλλά κράσις άλλην άποτελέσασα εκ του χράματος ποιότητα· τω ουν άλλην τινά επί των μεταςί» γεγονέναι, χαν έκ συνθέσεως θεωρήται, ούτως άντιτίθεμεν'. ταΰτα δε λέγοντος το μεν άλλην γεγονέναι τήν μέσην ποιότητα τοΰ χρώματος συγχωροΰσι καί οί μετ' αυτόν, το δε έκ κράσεως αυτήν ή συνθέσεως άλλην θεωρείσθαι ¡ΐό ουκέτι όμολογοΰσιν· ου γαρ ούτος, φησίν, ó τρόπος της των ασωμάτων ποιοτήτων ουσίας, άλλα σώματα μεν μιγνύμενα ή κεραννύμενα ή συντιθέμενα δύναται ποιείν διάφορα σώματα· το γάρ σύνθετον καί σύμμικτον γένος, έν ωπερ έχει τήν φύσιν, κατά τούτο έναλλαττόμενον διάφορον έαυτοΰ καθίσταται· το δέ μήτε εν συγχράσει μήτε έν συνθέσει έχον το είναι, άπλήν δέ τινα άσώματον ουσίαν προειληφός κατά μίαν ποιότητα που, τοΰτο άρδην -{· αν διάφορον πάθοι από συγκράσεως ή συνθέσεως, ώσπερ ουδέ 40 το άμέριστον υπό τοΰ μεριστοΰ. Άλλ' επειδή το μεν λευκόν τιό μέλανι ειπεν εναντίον, τω δέ πυρριϋ Ζ καί ώχρω μηδέν είναι εναντίον, άςίον αν είη προλαβόντας ολίγον επισκέψασθαι τον ορον των εναντίων καί τίνα έ'χει τήν ορθότητα* από γαρ τού-

5 περί L G post ούχι add. xal A 7. 8 χρήματα ν 9 απλή Lv: άπλήν Ab 10 έγγενώντες JLKv, corr. L ' αυτοις J , sed ·ήν· supra J " 11 post τήν add. αίιτήν JLKv, expunxit J : cf. 1. 10 14 ταύτα πάντά Α έν τοις Περί αίσθήσεως καί αισθητών] 3 ρ. 439 b 18 sqq. τοις] τώ ν περί αισθήσεων Α 17 τι oui. Κ 20 «ράμματος Κ τών Lv Plot.: τώ(ι) JKA μαξύ Α 21 λέγοντες ν 24 φησίν sic libri 25 άλλ' ασώματα ν 27 έν ώ(ι) περιέχει libri: correxi 29 ασωμάτου ούσίαν Κ : ούσίαν ασωμάτου ν: ούσίαν άσώματον b προειληφώ; Α που om. Κ, ad sequentia trahit L τοΰτο in loarg. J" 30 post διάφορον (oùx αν) add. b, recte puto, sed praeterea àv (post άρδην) in ov corrigendum videtur πάθη Αν 32 pr. τ ώ ex τό corr. L 1 τώ δέ — εναντίον (33) oin. Γ, 3 3 προλαβόντας ¿λίγον] μικρόν προλαβο'ντας Α

282

5

10

15

20

25

30

35

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 8 [Arist. p. 10b [2]

του τά τε περί των εναντίων ί)όωρήματα και τά περί των χρωμάτων νυν 71ν είρημένα εί ορθώς ειρηται μαθησόμεθα. λέγεται δε εναντία εΐναι δ πλείστον αλλήλων άφέστηκεν υπό το αυτό γένος, ως το μέλαν και το λευκόν άμιχτα γάρ ταύτα προς άλληλα· το δέ φαιόν και ώχρον χαί πορρόν 15 χαί τά τοιαύτα où πλείστον άφέστηκεν, διότι συμμέμιχται άλλήλοις. έρωτα δέ ó Πλωτίνος* 'πόθεν ούτως ώρίσασθε τά έναντία; εί μεν γαρ άπο των μέσων χαί της πρός ταΰτα αποστάσεως, οδ προς τά άχρα ποιείτε την έναντίωσιν, ωσπερ ουδέ την άπόστασιν, αλλά πρός τά μέσα. χαί πώς τά άμεσα έρεϊτε έναντία, οίον όγείαν χαί νόσον; εί δέ χατ' αυτήν τήν μορφήν τήν άπόστασιν λαμβάνετε, δταν μηδέν εχωσι ταότόν χατά το είδος έν ένί οντα γένει, φέρε ειπείν τ φ ποιω, διά τί τό ξανθόν τω λευκώ οδκ εσται 50 εναντίον, ουδεμίαν έχον έγγύτητα πρός τό λευκόν, ώσπερ δοχεΐ το φαιόν;' προς α άντιλέγοντες οδτοι φήσουσιν μή από των μέσων τήν έπί πλείστον άπόστασιν παραδέχεσθαι τά άκρα· οδ γάρ διά τίνος πορείας ποιείται τήν άπόστασιν τά έναντία απ* αλλήλων οδδέ ουτω; το μέσον υπερβάντα καθίσταται έαοτοίς εις τήν εναντίον χώραν, αλλά χατά τους λόγοος αδτών χαί τά είδη ή άπόστα|σίς έστιν. ταίς ίδιότησιν οδν προσεκτέον, εί αί μεν 72ΓΑ ούτως εχουσιν ώστε άναιρεΐν άλλήλας, αί δέ τινα συνεμφαίνουσιν έγγύτητα φύσεως προς θάτερον των έναντίων ή εμφασιν τών άκρων ή τοΰ μεν υφεσιν, τοΰ δέ έπίτασιν ή άλλην τινά μεσότητα τοιαύτην· αί γάρ οδτως εχουσαι χατ' ιδίαν κεχωρισμέναι είαι'ν, άλλως μεν αί άχραι, άλλως δέ αί μέσαι. χαί οδ προηγούνται αί μέσαι, ινα περί αδτάς τήν άπόστασιν λαμ- 5 βάνωσιν αί άχραι, αλλά τουναντίον αί άχραι τών μέσων χυριώτεραί είσιν προς υπόστασιν χαί άπο τών άκρων τά μέσα τόν δρον λαμβάνει χαί από τών έναντίων τά μεταςυ ή κατά σύγκρισιν ή χατ' εμφασιν χαί καθ' ομοιότητα ή χατά παράθεσιν ή χατά άλλον τρόπον, χαί ε? μέν χατά μεταβολήν άπο τοΰ έτέροο έναντίου είς τό Ιτερον διά τοΰ μέσου πρόεισιν ή γένεσις, ένήν λέγειν ως διά του μέσου προχωροΰντα τά έναντία αφίσταται άπ' αλλήλων· εί δέ ουτε μεταβολή ουτε γένεσις θεωρείται, αλλ' άρχηγά τά άκρα 1« έστίν καθ' έαυτά και ου κατά κίνησιν διά τών μέσων παραγόμενα, οδκ áv λαμβάνοι τήν άπόστασιν άπο τών μέσων, ώστε οδδ' άν άπ' αδτών το εΤναι, πολύ δέ μάλλον κατ* αδτήν τήν μορφήν και τήν ταύτης ετερότητα τήν διάστασιν είληφεν, δταν δλα δλων διαφέροντα φαίνηται. 'άλλά το ςανθόν τω λευχφ χατά γε τοΰτον τον διορισμον εναντίον έσται'. ή οδχ ούτως έ χ ε ι · το γάρ ξανθόν έγγυτητά τινα εχει πρός τό λευκόν, ως και ó Πλάτων έν τ φ Τιμαίφ προσομολογεΐ χαί 'Αριστοτέλης έν τ φ IIspl αίσδήσεως και

1 τε om. KA tí 7 ποιείται ΚΑ 9 έρεϊτε] αίρεΐται Κ 17 ή om. Α 26 παρένθεσιν 31 έπ' L φαίνεται J

Πλωτίνο«] Enn. VI 3,20 ώρίσασθαι Κ : όρίσασβαι ν 8. 9 τά άμεσα J'-: τά μέοα J ' L K A v , sed άμεσα in marg. b κατά ταύτην J A , corr. J 13 έπί τό πλείστον Κν

22 "να μή J 24 άπόστασιν Κν τον δρον] τών δρων Α L· 27 έναντίον Κ τοΰ (ait.) oui. ν 28 ώς] δτι Α 32 πολλώ ν 3 3 δλων δλα Κ φαίνηται, νηται e corr. L 1 : 35 Πλάτων] Tim. p. 68 Β 36 Αριστοτέλης] De sensu 4 p. 442*22

SIMPLICII IN CATEO 0 RI ARUM c. 8 [Arist. p. 1 0 M 2 . 26]

5

10

15

20

25

288

αίσδηΐών· αμφότεροι γάρ περί το λευκόν ώς συγγενές τήν,υπόστασιν παράγουσιν του ξανθού, τρόποις μέν διαφέρουσιν χρώμενοι της παραγωγής, έν ι» δέ τούτιρ κοινή συνομολογοΰντες, ώς εχει παρακειμένην .τινά εμφασιν το ζανΙ)όν προς το λευκόν. πεισΟείη δ' άν τις τούτο ραδίως και από της αίσί)ήσεως. où γάρ ομοίως διατιθέμενα τα λευκά και ξανθά παρατιθέντες και τα λευκά καί μέλανα* τά γάρ ξανθά Οεωροΰντες παρά τά λευκά ου ποίντη είς έναντίαν αίσβησιν μεταπίπτομεν ώς έπι των ετέρων διακρινόμενοι τε καί συγκρινόμενοι, ούτως δέ καί τά άμεσα εναντία εσται μηδέν 20 έχοντα ταυτόν κατά το είδος, xáv μή ή τινα μεταξύ αυτών έπαμφοτερίζοντα* Β ου γάρ. από των μέσων, αλλ' από της των λόγων ιδιότητος εξει τήν εναντίωσιν. τά δέ μέσα ουκ εσται εναντία, διότι εχει το xotvòv και συνεμφαίνει έαυτοίς ομοίως άμφω τάναντία. το δέ λέγειν ώς ει μή το> λευκι» και τψ μελανί έστιν εναντίον το ξανδόν, άΤ,λιρ γέ τινι εσται εναντίον, παντελώς εστίν άτοπον· ο γάρ έν συμμίξει ή έμφάσει των εναντίων συνέστηκεν καί ουδενός διέστη τήν πλείστην διάστασιν, πώς αν ειη τινι έναντίον; αλλά ταΰτα οίκειότερον μεν αν έν τοις έξης έρρήθη, ενθα προηγουμένη γίνεται 25 ή των εναντίων διδασκαλία, εχει δέ καί νυν τινα λόγον πρός τους αντιλέγοντας τοις υπό του 'Αριστοτέλους είρημένοις αγωνιζόμενα, έπειδή δέ τίνες οιονται τόν Αριστοτέλη καί ουσία τι έναντίον άπολείπειν, διότι ουσία μέν έστιν τά στοιχεία, γη πυρ υδωρ αήρ, λέγει δέ υδωρ μέν πυρί, γήν δέ αέρι εναντίον, ίστέον δτι και ταΰτα κατά τάς ένουσας ποιότητας εχει τήν έναντίωσιν· και γάρ το μέν υδωρ ψυχρυν έστι και υγρόν, το δέ πυρ Οερμόν καί ζψόν, καί ή μέν γή ψυχρά καί ξηρα', ó δέ αήρ θερμός καί 30 υγρός· ταΰτα δέ ποιότητες, ου κατά τήν ουσίαν ουν εχουσι το έναντίον (έν μια γάρ είσιν τη ένυλω ουσία), αλλά κατά τάς συνιστώσας αυτά ποιότητας.

ρ. 10·>26 Ε π ι δ έ χ ε τ α ι δέ καί το μ ά λ λ ο ν κ α ί το ή τ τ ο ν τ ά π ο ι α έως τοΰ ώ σ τ ε ίδιον άν ε Γη π ο ι ό τ η τ ο ς το δ μ ο ι ο ν ή ά ν ό μ ο ι ο ν λ έ γ ε σ Ο α ι κατά ταυτην. Καί περί τοΰ μάλλον καί ήττον έν πάσαις ταϊς κατηγορίαις ζητήσας, 30 είτε υπάρχει αύταις είτε μή, ακολούθως καί επί της ποιότητος φησιν έπι- ito δέχεσδαι τά ποιά το μάλλον καί τό ήττον, π ο ι ά τάς ποιότητας λέγων, ώς δηλοϊ τά παραδείγματα· δ ι κ α ι ο σ υ ν η ν γάρ έλαβεν καίτοι πρότερον τό

2. 3 έν δε τούτω(ι) J L A : εν δέ τούτο Κν ο τινά παραχειμένην Α 9 χατ' είδος Κν έπαμφοτερίζοντα Κ ν : ετι άμφοτερίζοντα J L A 10 λόγων] ό'λων ν 12 τά εναντία ν 13 γε om. L· 14 άτοπον έστιν Κν 16 οίχειότερον om. L έρήθη Α 19 άριστοτέλην Κ Αν: comp. anc. L 20 γήν] γή ν 21 pro ίστέον δτι χα'ι lac. o vel 4 litt. L ταΰτα, τ pr. in ras. J 24 ouv om. L εχουσαι L 25 συνιατασας ν αυτάς Αν 26 xal (post δε) om. Κν cum plerisque Arist. codd. ειος —ταύτην (28) om. A 27 είη της ποιότητος plerique Arist. codd. 27 ή] xal Arist. codd. exceptis Cen 28 χατά ταύτην J Γ,: xal ταύτην Κ : ταύτην Αν: κατ' αυτήν Arist. 29 κατηγορίας L 31 ποιά, ι in ras. (ante τάς) J 32 δηλοϊ, δη in ras. Λ

284

SIMPLICII IN CAÏKUORIARUM c. S [Arisi, p. 1 0 ^ 2 6 ]

δ ί κ α ι ο ν ειπών,

κατασκευάζει δε πάλιν εκ της επαγωγής τό προκείμενον, 12'

το μέν λ ε υ χ ό ν των σωματικών παράδειγμα, το δε δ ί χ α ι ο ν των ψυχικών προτιθείς.

έκάτερον γαρ τούτων προς άλλα τε ομοειδή συγκρινόμενον καί

προς εαυτό λέγεται έ π ί δ ο σ ι ν λ α μ β ά ν ε ι ν και άνεσιν· χιών γαρ λευκότερα 5 γα'λαχτος αν ρ η θ ε ί η ,

και

το έν τω σώματι

έν ταΐς ψυχαΐς δίκαιον προϊόντος καί άνεσιν λαμβάνει. μο'νη επιδέχεται

του χρόνου

ου μην "διόν

τό μάλλον καί

των ανθρώπων λευκόν ή το

αυτό προς εαυτό έπίτασιν li

Ιστιν τοΰτο της ποιότητος·

το ήττον,

Γ

ουδέ γαρ

είπερ χαί τοις πρός τι έλέγετο

ύπάρχειν, οΰτε πάσα· ουτε γαρ ή των σχημάτων ποιότης επιδέχεται

αυτά

10 ώσπερ ή τριγωνότης ή ή του κύκλου ποιότης, ουτε μέντοι ή τελεία αρετή και ή τελεία τέχνη· αί μέντοι πολλαί επιδέχονται. Τέσσαρες ποιοτήτων

δε είσίν αιρέσεις περί

και των ποιών,

τα ποια δέχεσ9αι

το μάλλον καί τό ήττον αποφαίνονται, ώσπερ

15 καί άλλοις δοκεΐ Πλατωνικοΐς, τδ ήττον, της

της έπιτα'σεως καί άνεσεως των τε

καί γαρ οί μεν καί τάς ποιότητας πάσας καί ι»

υλης το μάλλον έχούσης

αυτής άπειρίαν.

Πλωτίνο)

διότι παν ενυλον επιδέχεται το μάλλον καί καί το ήττον δια την σύμφυτον

άλλη δέ έστιν δόξα υπεναντία ταύτη,

ήτις έν μεν

ταίς

ποιότησιν αυταις, οΓον έν δικαιοσύνη καί λευκότητι, ουδαμώς είναι το μάλλον καί ήττόν φησιν· έκάστην

γαρ δλον τι είναι καί καί)'

20 καί διά τοΰτο μ ή έπιδεχεσθαι

χουσιν είναι έπίτασιν καί άνεσιν· μέν μάλλον μετεχουσιν, νομίζονται τών

το μάλλον

επιδεχομένων,

καί

ενα λόγον έστάναι,

τό μάλλον καί το ήττον·

έν δέ τοις μετέ- 5»

πλάτος γαρ εχουσιν αί μετοχαί, καί

οί δέ ήττον,

καί

òtà τοΰτο

το ήττον έπιδέχεσ&αι,

καί αί εςεις

ταύτης δέ εοιχεν | της δόςης ó 'Αριστοτέλης

άν τ ι ς ,

αναμφισβητήτως έπιδεχεσθαι 30 τ ε ρ ο ν .

μνη- 72 ν Δ μάλλον,

καί εφεξής δέ δ ι κ α ι ο σ ύ ν η μ έ ν δ ι κ α ι ο σ ύ ν η ς

π ά ν υ τι μ ά λ λ ο ν χαί ή τ τ ο ν λ έ γ ε τ α ι · γαρ ετερον ε τ έ ρ ο υ

αύται

καίτοι τών ποιών όντων

25 μονεύειν, οταν λέγη δ ι κ α ι ο σ ύ ν η γ α ρ δ ι κ α ι ο σ ύ ν η ς εί λ έ γ ε τ α ι άπορήσειεν

τα δέ κ α τ ' αυτάς λ ε γ ό μ ε ν α

τ ό μ ά λ λ ο ν φησι·

μάλλον λ έ γ ε σ Ο α ι

οί

ου ποιά

γραμματικώτερον

καί δ ι κ α ι ό τ ε ρ ο ν

καί

ύγιεινό-

δταν δέ λέγη ω σ α ύ τ ω ς δ έ κ α ί γ ρ α μ μ α τ ι κ ή ν χ α ί τ ά ς ά λ λ α ς δ ι α -

5

θ έ σ ε ι ς , κοινότερον τάς εξεις δ ι α θ έ σ ε ι ς έκάλεσεν, ώσπερ χαί έν τοις προ τούτων π ο ι ά τάς ποιότητας,

τρίτη δέ αΓρεσις ή τών Στωικών, οίτινες διελόμενοι

χ ω ρ ί ς τάς άρετάς από τών μέσων τεχνών ταύτας ουτε επιτείνεσθαι λέγουσιν ουτε άνίεσΟαι, τάς δέ μέσας τέχνας καί έπίτασιν καί άνεσιν δέχεσθαί φασιν. 35 τών ουν εςεων καί τών ποιών κατά τούτους τά μέν ου'τε έπιτείνεται ού'τε 3 προστιSeit J 4 έπίτασιν ν β ψυχαί Κ post δίκαιον add. χαί ν 7 λαμβάνει *αΙ άνεσιν Α 8 καί ήττον Α έλέγετο] 7 ρ. 61) 20 9 πάσα σ Porph. ρ. 1 3 7 , 1 9 Β . : πάση·ι· J : ráar¡( Α : πάση LKv 10 ή J K A : χαί Lv 12 δέ om. L 14 καί ήττον Α Πλαιτίνω] Enn. VI ο,20 15. 16 καί ήττον Α 19 καί τό ήττον ν 20 καί ήττον LKA 24. 25 μνημονεύειν άριστοτέλης (om. ó) A 25 λέγεται] λέγοιτο ν cum iionnullis Arist. codil. 26. 27 δικαιοσΰνην μέν γαρ δ. ού π. φασι δεΐν λέγεσβαι μ. κ. ή. Arist. 27 τι J L Porph., del. J : om. KAv Arist. κατά ταύτα; Ar. 29 λέγεσθαι μάλλον Κν λέγεσθαι in lin., γτ ( = λέγεται) supra L 1 ΰγ. χαί δικ. Arist. codd. exc. Cenu 3 0 δέ (post δταν) supra J »

285

SIMPLIOII IN CATKGORIARUM c. 8 [Arist. p. 10 b 26] άνιεται, τ ά δε α μ φ ό τ ε ρ α ε π ι δ έ χ ε τ α ι , άύλους χ α ί

καθ' αύτάς ποιότητας

τ ε τ ά ρ τ η δέ εστίν δόξα, ή τ ι ς τάς ,αέν 7'2ν ελεγεν

μή έπιδέχεσθαι

το μάλλον

το ή τ τ ο ν , τ ά ς

δέ ενυλους χαί τους χ α τ ' α ν τάς ποιους έ π ι δ έ χ ε σ θ α ι ·

φέρει δε α υ τ η

της προτέρας ή

5 των τη

δ ό ξ α , διότι

α υ λ ώ ν έ π ο ι ε ΐ τ ο π ρ ο ς τ ά ς ένύλους. 5όξη

ως

είσίν, φ η σ ί ν ,

ου χ α λ ώ ς

άύλους

εκείνη ο ύ δ ε μ ί α ν

καί ίο δια-

άντιδιαίρεσιν

έφιστάνει δε ó Πορφύριος ταύτ-β γαρ

ουσιαι

και δια τοΰτο ουτε άνεσιν οΰτε έ π ί τ α σ ι ν έ π ι δ έ χ ο ν τ α ι ,

ποιότητας

τιθεμένη·

'έχεϊναι

άσπερ

ουδέ αί άλλαι ο ύ σ ί α ι ' . Διωρισμένων

δέ τ ω ν

10 είναι τ η ς π ο ι ό τ η τ ο ς φησί,

το έ π ι δ έ χ ε σ θ α ι

χαί τετράγωνον

ι

__

άλλων

αιρέσεων

r

) Κ

σχημάτων

f

ουοεν·

κ

(

το μάλλον χαί ήττον, καθολικόν

θεώρημα οΰ.

οσα

κατασκευάζει

το μάλλον και ή τ τ ο ν , ,

οιο

δέχεσθαι

καί ποία

δπως

ου δ ο κ ε ΐ το μ ά λ λ ο ν

δέχεσθαι 1Ü το ήττον

ΐδωμεν

V

'

ουδέ

'

άποδείκνυσιν

μέν γαρ έπιδέχεται

1

το ε π ι -

δέ το τ ά σ χ ή μ α τ α μ ή

ποία επιδέχεται

δ έ , if> των

»

ουκ εστίν ιοιον π ά σ η ς π ο ι ο τ η τ ο ς

προλαβών,

ίδιον

τρίγωνον

έπιδέχεσθαι

ν.%

μή

έπι-

το μάλλον

τον του

xaì

προκειμένου

λ ό γ ο ν , κ α θ ' δ μ ά λ λ ο ν ή ήττον λ έ γ ε τ α ι , τ α ύ τ α ρ η θ ή σ ε τ α ι μ ά λ λ ο ν · ε ά ν μή

έπιδέχηται,

ου

ρηθήσεται

το

ετερον

τοΰ

ετέρου

δέ

μάλλον,

ουκ έ π ι δ έ χ ε τ α ι μέν ουν το τρίγωνον τον του κύκλου λ ό γ ο ν , καί ôtà τοΰτο 2« ουκ δν ε ί η το τρίγωνον τοΰ τ ε τ ρ α γ ώ ν ο υ μάλλον κύκλος, •¿0 ίμάτιον

xaì

ή

χιών

xaì πολλά λευκά

έπιδέχεται

χαί δια τοΰτο λευκον άλλο άλλου μ ά λ λ ο ν είναι λέγεται, οσα έ π ι δ έ χ ε τ α ι

το μέντοι λευκον

Κ

τον τοΰ λευκοΰ. λόγον, τ ί ουν ; άρα π ά ν τ α

τον αυτόν λόγον, τ α ΰ τ α καί το μάλλον x a ì ή τ τ ο ν

έπιδέχε-

τ α ι ; ή ου π ά ν τ α - x a ì γ ά ρ π ά ν τ ε ς μέν οί κ α τ ά μέρος ά ν θ ρ ω π ο ι έ π ι δ έ χ ο ν τ α ι τον τοΰ α ν θ ρ ώ π ο υ λόγον, ά ν θ ρ ω π ο ς δέ α ν θ ρ ώ π ο υ ουκ έ'στι μάλλον ά ν θ ρ ω π ο ς , 26 ω σ τ ε τ ω ν μέν μ ή έ π ι δ ε χ ο μ έ ν ω ν τον αυτόν λόγον ουδέν έ π ι δ έ χ ε τ α ι το μάλλον -'s και

ήττον,

δέχεται.

των

δέ έ π ι δ ε χ ο μ έ ν ω ν

τά

μέν ( έ π ι ) δ έ χ ε τ α ι ,

το ή τ τ ο ν ,

διότι

ώρισμένης

ή

ουδέ ή

των

ουσία έ π ι δ έ χ ε τ α ι .

πρός τ ι ·

ήττον ουδετέρου διπλάσιον.

ομοίως

τον γ ά ρ τοΰ διπλασίου

30 τ ά τέσσαρα προς δύο x a ì τ ά δύο π ρ ο ς ε ν ,

δέ ουκ

έπι-

δέ ουδέ ó λόγον

ποσότητος

έπιδέχεται

και

x a ì ουδέτερόν έστι μάλλον

εί μέντοι π ο ι ό τ η τ ο ς

κότητος ή γ λ υ κ ύ τ η τ ο ς , έ π ι δ έ χ ε τ α ι . έστίν τ ά

τά

εί μεν γ ά ρ ουσίας έστίν ó λόγος, ουκ έ π ι δ έ χ ε τ α ι το μάλλον καί

έστιν ó λ ό γ ο ς ,

οίον

ή

λευ-

ε ί κ ό τ ω ς δέ έν τοις υ π ό τον αυτόν λόγον 30

το μάλλον καί ήττον έ π ι δ ε χ ό μ ε ν α ,

αλλ' ο υ χ ί τοις έκβεβηκόσι τον αυτόν λόγον.

διότι έν τούτοις ή

σύγχρισις,

εί ουν μηδέν τ ω ν

σχημάτων

1 έπιδέ/ετΰι, ται ex σ9αι cori·. I. 2. 3 καί ήττον Α Β τους] τάς Α καθ' αότάς Λ 5 Ιίορφΰριος] ρ. 138,30 Β. 6. 7 φησί, οόσίαι είσί Α 8 et om. Κν 9 όπως om. L 1 : πώς supra L" κατασχευάζη Κν 10 έπιδέχεσδαι post ήττον coll. Κν 13 μή om. L 14 conicias προολαβών vel προβολών, seil vide n e ipsum auctorem corrigas: cf. Jambl. in Nie. p. 51,23 cum adnot. Pist. 15 τό om. LA 17 έπιδέχηται J L Arist.: έπιδέχεται KAv 18 O'jv om. Κ 22 xaì (post ταΰτα) om. ν καί το ήττον ν 25 ούδεν om. Α 20 καί τό ήττον ν μέν δέχεται J L K A : coir, ν 28 ò om. Α 29 ή—λόγον in ìnarg. suppl. J" 29. 30 xal τά] κατά Κ 30 τέτταρα Κ ν : ô J L εν] τέασαρα Κ μάλλον έστίν Κν 31 ήττον om. JLA ουδετέρου JLA, in uiarg. b: οϋδέτερον Κν 31. 32 λευχότης ή γλυχότης Κ 3 3 τό τά Κ

SIMPLICII IN CATEGORIARUM C. 8 [Arist. p. 10b26]

286

εχεt το μάλλον χαί ήττον,

oòx εστίν ίδιον τοΰτο της ποιότητος,

iStóv έστιν αότης το δ μ ο ι ο ν

και α ν ό μ ο ι ο ν ·

καί κατά μόνης της ποιότητος κατηγορείται οδτω μέν ουν ή ö

άλλα 72»

χαί γαρ χαί χατά πάσης

τό δμοιόν τε καί

λέξις τοΰ 'Αριστοτέλους αυτάρκους ετυχεν

άνόμοιον.

διαρθρώσεως,

Ζητεΐ 8έ ó Ίάμβλιχος, δια τί το μάλλον καί ήττον ώς κοινόν τίθησι 35 πλειόνων κατηγοριών, καί φησιν, ότι έν μετοχή ταΰτα θεωρείται, άλλοι» μέν οντος τοΰ μεταλαμβάνοντος,

έτερου δέ τοΰ μετεχομένου.

και ε? μεν

μέθεξιν την έν τη υλη λέγει, εδει καί την ουσίαν και το ποσόν και τάς άλλας κατηγορίας καθ' δλας έαυτάς δέχεσθαι 10 πάσαι γάρ είς δλην προέρχονται,

το μάλλον και

το ήττον·

εί δέ μετέχεσθαι τάς έπεισιουσας λέγοι

κατηγορίας, οία καί ή ποιότης έστίν καί τά πρός τι, εδει καθ' δλην έαυτήν

την ποιότητα

καί

τά πρός τι

δέχεσθαι

το μάλλον καί

τό ήττον. ίο

μήποτε ουν τό μέν ταϊς έπεισάκτοις υπάρχειν αληθές· χαί έν τη ποιότητι δέ

τά ούσιωδέστερα είδη,

Ζ

ώσπερ τά σχήματα χαί τά κατά τί» μάλιστα

Ιό θεωρούμενα, ώς ή άρετή, ταΰτα τί» μάλλον χαι ήττον ουκ έπιδέχεται. 'Αλλά διά τί, φασίν, είς πολλάς δόξας διαιρείται ή κατά τάς'ποιότητας τοΰ μάλλον χαί ήττον έπίτασίς τε χαί άνεσις; ή και δ λόγος αυτός της ποιότητος καί τό μετέχον καί το συνθετον της τοιαύτης των δοζών διαφοράς γέγονεν αίτια, πολλήν έν έαυτοϊς έχοντα την διαφοράν και διαφόρους « 20 έννοιας άναχινοΰντα. καθ* iva

χαι γάρ τον λόγον αυτόν της ποιότητος οι μέν έστάναι

ορον νομίζουσιν, ο! δέ έπί μέν τινών έστάναι, έπ'ι δέ τινών μή,

οί δέ μηδέ δλως αυτόν έστάναι· ενυλον γάρ αότον εΐναι χαί μετά της 3λης, συναλλοιουμενον αυτής τη άπεράντω φύσει · οί δέ διαιροΰσιν αυτόν, άλλον μέν τΐ>ν άυλον τιθέμενοι, άλλον δέ τον ενυλον.

χαί πάντες ούτοι περί τάς

25 διαφοράς της ποιότητος διακρίνονται· κατ' αλλον δέ τρόπον κατά τά μετέ- ω χοντα

καί υποδεχόμενα τον λόγον γίνεται των δοξών

ή διαίρεσις,

δταν

λέγωμεν ' πλατέως ή έν πλάτει μετέχει', χαί δτι μάλλον χαί ήττον μετέχει, τρίτη δέ äv άλλη γένοιτο διαφορά κατά το κοινόν έί άμφοίν.

δύο γάρ

τίνων συνιόντων ή τοΰ έτερου έπικράτεια έπίτασιν ποιεί χαί άνεσιν· έπι30 χρατοΰντος μέν γάρ τοΰ είδους το μάλλον συμβαίνει, έπικρατουσης δέ της υλης τό | ήττον,

χαί δταν μέν τί» είδος έπικρατη, Ιστηκεν καί δ λόγος 73 Γ Λ

έν ένΐ είδει ώρισμένος καθ' έαυτόν· δταν δέ τί» υποδεχόμενον, τότε άλλοίωσις γίνεται χαί κίνησις έν αύτω· δταν δέ έξισάζη,

τά μέν ούτως εχει τών

μορίων, τά δέ ούτως, καί ούτως al διάφοροι γίνονται δόξαι. 35

Μετά δέ την κοινήν τών αιρέσεων έπίβλεψιν καί εκάστην ίδια πολυπραγμονήσαι καλόν,

πρός μέν γάρ τους άπί» της Στοάς τί» μέν σπουδαΐον 5

γένος βέβαιον λέγοντας, τί» δέ μέσον έπίτασιν χαί άνεσιν έπιδέχεσθαι, άπο1 xal τό ήττον ν 2 έστιν αυτοϊς Κ : οίιτης έβτι ν xal (post γάρ) om. ν 3 κατηγορείτε L 4 αυτάρχως Κν δ xal τό ήττον ν 9 καθ1 δλας] καθόλου ν καί ήττον Α 10 είς την δλην ν λέγει Κ 11 οία Α 12 την om. Κ τό (ante ήττον) sapra L 1 15 χαί τό ήττον ν 16 φησιν Α 17 τε om. Α 18 τό ante συνθετον erasit J 19 αιτία JA, coir. J πολλά Κν 27 μετέχει xal ήττον L 29 χαί άνεσιν ποιεί Λ 30 post συμβαίνει add. xal L 35 διαιρέσεων ν 3C τους om. Α

SIMPLICII IN CAÎEGORIARUM c. 8 [Arist. p. I0b26]

287

ρήσαι άξιον, εΐ μή ó ε χ ω ν την άρετήν, έλλείπων δε κατά συνάσκησιν ή 73Γ την φύσιν ήττον άν ειη σπουδαίος,

ίσως δέ έροΰσι την άρετήν έπιστημην

ουσαν έξ έαυτής εχειν το πάγιον* των γάρ οικείων λόγων ούσα θεωρητική και στοχαζομένη αεί του κ α θ ' έαυτήν πάντα ποιεΐν ένεργεΐ βεβαίως έστώσα 5 έν τ φ

άμεταπτώτψ

είδει της έπιστήμης.

αλλά π ώ ς τούτο δυνατόν

έπί

τρεπτης καί π α δ η τ ή ς ουσίας τ η ς ποιότητος, καί μάλιστα κ α τ ' αότους χ ύ σ ι ν 1« τε

και συσταλήν έχούσης

έ π ' άπειρον

έν έαυτη και τ η ς αρετής,

σώματα καί τάς ποιότητας λέγουσιν; μήποτε ουν τα περί έτερων

διότι άρχων

παρά τοις άρχαίοις λεγόμενα έ π ' άλλας άρχάς ούτοι μεταφέρουσιν, εί 10 άρα

τή» σπουδαίαν £ξιν κατά

το μάλιστα τιθέμενοι καί ουκ

μή

έν κινήσει

θεωρουντες είκοτως ουδέ έπίτασιν ουτε άνεσιν ήςιουν έ π ' αύτής θεωρεΐν. αλλ* εί τοΰτο, καί των τ ε χ ν ώ ν εκάστης έστί τι μάλιστα, δ καί αυτό εστηκεν · 15 παντός γάρ του μάλλον καί ήττόν έστί τι πάντως καί το μάλιστα,

και

ίσως κατά ταυτην

τάς

την εννοιαν ή δόςα, ή ς ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς

là εξεις τάς τελείας ουκ έ π '

μνημονεύει,

αρετής μόνης, άλλα και έπί υγιείας καί γραμ-

ματικής καί των άλλων διαθέσεων λαμβάνουσα, άνεπιτάτους αυτάς καί άνανέτους είναί φησιν, έν τοις μετέχουσι των Ιξεων μάλλον ή ήττον τήν έπίτασιν θεωρούσα καί τήν άνεσιν. ου μόνον ταΐς τ έ χ ν α ι ς ,

καίτοι καί έν αόταΐς εστίν ΐδεΐν τοΰτο

άλλα καί ταΐς άρεταΐς· καί τών αρετών γάρ αί 20

20 μεν τέλειαί είσιν, αί οέ ατελείς, ατελείς μέν αί φύσει μόνον ή εθει ή λόγω, τέλειαι δε αί τοις τρισί τούτοις σ υ μ π ε π λ η ρ ω μ έ ν α ι ,

ει μ ή άρα αυτή μεν

Β

ή άρετή τελεία και ολόκληρος έστιν, μετέχεται δε κατά μέρος, ώσπερ καί ή γραμματική καί τών άλλων τ ε χ ν ώ ν έκάστη, διό το ατελές και το μάλλον καί ήττον

έν τ η

μεθέξει θεωρείται,

άλλα ποίας διαθέσεις

ως τελείας

·2δ όρα ó'Αριστοτέλης άλλας παρά τάς έχομένας; άρα τα χωριστά είδη καί τήν αότοδικαιοσύνην ; ή ουτε σύνηθες α υ τ φ

τοΰτο ουτε τοις προκειμενοις 2.">

οίκειον, ουτε διαθέσει; άν έκεΐναι κληθεΐεν· αλλά τάς μετεχομένας τελείας θεασάμενος κατά τήν προς έκείνας άναφοράν τάς άπολειπομένας αυτών το μάλλον καί ήττον εχειν βούλεται.

καί άκριβέστερον ούτος ó λόγος,

έν

30 πάσαις ταις διαθέσεσιν καί το τέλειον κατά τήν άκρότητα αυτών θεωρών και τό μάλλον καί το ήττον κατά τήν έν πλάτει μέθεξιν.

τ ώ ν δε άλλων

ο τε τών Στωικών ατελής δοκεϊ, μ ή τ ε τών αρετών το άτελες μήτε τών a» άλλων τ ε χ ν ώ ν

το τέλειον θεασάμενος.

καί γάρ

εί μεν

έν λόγω

μόνω

έθεωρεΐτο ή άρετή, ó τον λόγον ε χ ω ν καί τήν έπιστημην ουκ άν έπιτείνοιτο· 35 είς γάρ ó αληθής λόγος, αληθής δέ άληθοΰς λόγος μάλλον οδκ εστίν,

εί

δέ τήν έπιστημην ε χ ω ν έλλείποι κατά τήν συνάσκησιν ή τήν φύσιν, ήττον

1 την, τ in ras. J : exciditne (χατά λο'γον) vel 2. 3 oùeav έπιβτήμην Κ ν 4 του] τον Α λεγόμενα add. χαΐ ν 11 αύτοϊς L 15 έπί supra J* υγείας Κν 16 scripsi: άνέτους libri, sed ¿νενέτου; in marg. b «ώτοΐς L συμπληροάμεναι Α αδτη Α το ήττον Αν ¿χριβέιτερος b, fort, recte 33 θεααάμενος Κν: θεααάμενοι JLA

(χατ' έπιστήμην) ? cf. 1. 20. 34. 36 8 περί τών έτέρων L· 9 post 12 έχάατη Κ 14 χατ' αυτήν JL άνεπιχράτου; Δ 16. 17 άνανέτους 18 alt. χαί om. ν 21 αί τοίς] 23 Sto scripsi: δια libri 29 χαί 4 λίγο« οδτος ν 31 χαί ζττον LA ν IC' 34 τον ex των corr. Ι. 1 36 έλλεΐ Λ

288

8IMPLICU IN CATEGORIARUM c. 8 [Arist. p. ÌO">26]

αν so] δίκαιος, ώστε eì ή τελεία έξις où* έχ μόνων των θεωρημάτων 73Γ συνέστηχεν, αλλά καί έχ φύσεως καί εθους, εΐη άν άλλος άλλου δικαιότερος, χαί έπί της (γραμματικής) δε ó μέν λόγος εις καί δ αδτός δ συμπληρού- ¡B μένος ύπό των θεωρημάτων, ή δε συνάσκησις, καθ' ήν δ ατελής γραμό ματιχός θεωρείται, ποιεί το μάλλον χαί τό ήττον έν τω βιαφόρω τρόπφ της μετοχής τοΰ αυτοΰ λόγου, ωσαύτως δέ χαί εις μεν δ λόγος της λευκότητος, λευκότερα δέ χιών λέγεται γάλακτος διά τήν τοΰ μή λευκού σύμμιξιν* οπου γάρ υλης μίξις, ανάγκη μετέχειν τοΰ μή τοιούτου και έπίτασιν γίνεσθαι καί άνεσιν. αλλά πώς φησι λευκότερον γίνεσθαί τι μή 10 πρότερον ον λευκόν ή γραμματικώτερον, si μηδέπω γραμματικός έστιν; 40 άλλα μην ου λέγεται γραμματικός δ μή εχων, προκόπτων δέ καί συνεγγί- Γ ζων ετι προς τήν γραμματικήν, οδδέ λευκός ωσαύτως, και οταν δέ τούτον τούτου μείζονα λέγωμεν, οδδέτερός έστιν μέγας απλώς· εν γάρ τό άπλώς μέγα κα'ι μεγιστόν έστιν καί μία ή άπλώς γραμματική καί μία ή άκρα 1» αρετή, άλλα τήν μεν άπορίαν λυτέον κατά τήν προς το τέλειον άναφοράν λέγεσθαι τάς συγκρίσεις· ουτω δέ τούτων λεγομένων θαυμαστόν, εΐ ένδέχεται τήν τελείαν ταύτην ποιότητα ένυλον είναι· το γαρ τέλειον καί έστηκός 45 ωσαύτως άλλης ¿tv εΐη φύσεως χαί oò της ένύλου. " ε τ ι δέ τούτου, φησίν ó Ί ά μ β λ ι χ ο ς , άτοπώτερον, εΐ ενυλος μεν έστιν ή ποιότης, ου τά αυτά δέ 20 πάσχει τοις υποδεχομένοις αυτήν ένύλοις υποχειμένοις· σχεδόν γάρ ουτω χωριστή γίνεται, ει τινα Γδια εχει εργα κεχωρισμένα τοΰ κοινοΰ. χάκεΐνο δέ, φησίν, άτοπον, ε? ή ποιότης μέν άεί συνέζευκται μετά τοΰ ποιου ώς δίδυμον έχουσα προς αυτό τήν φύσιν καί άπαράλλαχτον, χεχώρισται δέ δβ τψ παντι πάλιν, (εi) ή μέν ποιότης ουκ έπιτείνεται, τά δέ ποια έπιτείνεται. 2ί> μήποτε οδν, φησίν, έπί πάντων τούτων έπί τους άύλους λόγους άπέφερον. καί γάρ έπί των αρετών οί τάς μέν προκοπάς δίδοντες, το δέ τέλειον έπί τών ανθρώπων άπογινώσκοντες έλάνθανον έαοτους άύλους τους τελείους ύπολαμβάνοντες, καί διά τοΰτο τών ένύλων ταύτας άπεγίνωσκον ει δέ τοΰτο, έκπίπτει ή δόξα έπ' | άλλην φύσιν διαφερουσαν παντάπασιν· τό γάρ 73» Δ 30 της ποιότητος ουκ ήν τών άύλων". ταϋτα μέν αυταΐς λέξεσιν δ Ίάμβλιχος εγραψεν. μήποτε δέ τούτψ τω λόγφ τό μάλλον καί ήττον καί έπί της ούσίας ανάγκη τίθεσθαι· ενυλος γάρ έστιν καί αυτη· το δέ τέλειον καί εστηχος άλλης δν εΐη φύσεως χαί το ποσόν ομοίως καί αυτό το ώρισμένον καί πασαι αί ποιότητες, άλλ' oò χατά τό ενυλον οιμαι δει το μάλλον 6 35 χαί ήττον λαμβάνειν, άλλα χατά τό έπείσαχτον χαί ήττον ουσιώδες, χαί

I εί om. Κν (habet b) 3 γραμματι-χής addidi 5 χαί ήττον Α 6 6 λόγος & της Α 7 δέ ex γάρ coir. J»: γάρ Α δε ή χιών ν τοΰ μή J e corr., Α: μή τοΰ LKv 8 xal oca. JLA 9 φασί A 10 8v om. A ή γραμματιχόν A ei om. A II γραμματικός om. A 13 λέγομεν A έν γάρ τώ A 14 μέγα χα) JLv: μέγα χαί μέγα χαί Κ: μέγα Α 15 χατά—βυγχρίβεις (16) a λυτέον pendere videtur, cf. p. 300,35 18 τοΰτο A 19 έβτι ποιητής A 20 ύποδεχομένοις e corr. A 1 : ίιποδεχομένης Κ 24 ε{ addidi 25 άπεφέροντο ? cf. p. 304,29 et io Phys. p. 18,11 D. 27 τά« τελείας in maig. b, recte puto 28 aòràt ίπεγίνωαχεν A 32 αδτη A 33 aùtò[| J 34 δει in marg. b: δέ LKv: δέ χαί JA, sed χαί expunxit J 35 χαί τό ήττον ν

SIMPLKJII IN CATEGORIA RUM c. 8 [Arist. p. 10»>26]

289

γάρ ή μεν ουσία κατ' αυτό το είναι οπερ λέγεται Οεωροι>μένη ούκ εχει 73 ν το μάλλον και ήττον, ή δέ ποιότης κατά την έν τη ουσία μέθεςιν ύφεστώσα είκότως επιδέχεται τούτο, και μάλλον μεν έν τοις ήττον ουσιώδεσιν, ήττον δέ εν τοις ουσιωδεστέροις, ώσπερ έν τοις σχήμασιν. και το ποσόν 5 δέ πλησιαίτερον της ουσία; ον ουκ έπιδέχεται το μάλλον καί ήττον, αλλ' οόδε αι ποιότητες a? κατά την άκραν εαυτών τελειότητα θεωρούμενα·., ίο ωσπερ ή τελεία αρετή και ή τελεία γραμματική, επιδέχονται το μάλλον και ήττον· κατά γαρ το μάλιστα αύται θεωρούνται, καί ουκ είσιν αί τελειότητες αύται λόγοι αυλοί καί χωριστοί, αλλ' έ'νυλοι μεν, κατά δε το 10 είδος αυτό θεωρούμενοι, καθο και όριζόμεθα εκαστον των ένυλων ουκ εις τήν υλην, αλλ* εις το είδος αποβλέποντες, και ε? μεν μηδέν των ένυλων τυγχα'νει ποτέ της έαυτου τελειότητος, καλώς εχει λέγειν έν πασιν το μάλλον χαί ήττον υ π ά ρ χ ε ι ν εί δε τοΰτο άτοπον, εστι τι καί το μάλιστα. καί 15 15

20

25

30

ούτως ήμΐν καί ή Πλωτίνου δόξα διορθωθήσεται κατά το ενυλον καί γενητόν ε?λημμένη μόνον, αλλ' ούχί κατά το της ποιότητος ιδίωμα, καθ' δ της ουσίας και της ποσότητος διενήνοχεν. ó δέ Ί ά μ β λ ι χ ο ς υπαντων προς τήν Πλωτίνου δόίαν τήν ομοίως μεν τάς ποιότητας, ομοίως δέ τους ποιους μεταβάλλουσαν έν ταΐς έπιτάσεσιν καί ανέσεσιν " ά τ ο π ο ν , φησί, τάς αύτάς τροπάς αλλοιοΰσθαι τον λόγον ασπερ και το συνθετον τι γάρ διοίσει των so μετεχόντων το μετεχόμενον; καί αμα το κοινόν αυτοΰ περί των ασωμάτων αξίωμα, ώς απαθή τε έστιν καί άτρεπτα, άνατραπήσεται ούτως", ταΰτα Ε δέ προς τον Πλωτΐνον ειπών τήν άληθεστάτην έπάγει θεωρίαν του δόγματος, " ο υ σ α γ ά ρ τις, φησί, των λόγων ασώματος ουσία δίδωσιν έαυτήν τοις δεχομένοις καί ποιούσα το ποιον περί τιΰ σώματι ουδέν ήττον μένει καθ' έαυτήν ασώματος έν τ ω σώματι', το είναι καθ έαυτήν έχουσα καί της υποστάσεως αυτω μεταδίδουσα μετά του μή άπολλυναι τήν οίκείαν φύσιν. 3> όθεν δή έστι μέν το α π ' αυτής άποτυπούμενον μόρφωμα οίον έπίτασιν έπιδέχεσθαι, έ'στιν δέ καί ή ασώματος ουσία της ποιότητος οΓα εστάναι εν τ ω αυτω είδει, καί ού γίνεται δια τοΰτο άυλος, αλλ' ενυλος, ου μέντοι όλη της δλης γίνεται, διότι και εαυτών έστιν τά είδη καί κατά το εν καί ταότό κυρίως ωρισται καί διά τοΰτο ουδέ έν τ ω της υλης γίνεσθαι αφίσταται πάντη της δλης έαυτών φύσεως, μένοντα δέ έν αυτοΐς τρόπον γέ τινα άναπίμπλαται της έναντίας προς. αυτά έκστάσεώς τε καί αοριστίας". 3«

3 post xal add. γάρ ν 4 έν τοις ήττον οόαιωδεοτέροις J 5 xaì το ί;ττον ν 7 post γραμματική supra add. ούχ L 3 8 post μάλιστα add. χαΐ Α ·\γ 10 αύτών L 14 Πλωτίνου] of. ρ. 284,14 το J : τον Α 16 της ποοότητος χαί της οίιαίας A, sed coir. ποιότητος ν 17 ποιότητος ora. L 19 τον σύν9ετον Λ 20 αδτου] Enn. III 6,6 al. 24 παρά ν 2δ post είναι add. χαί Α 26 μεταδοΰσα Α 27 το om. A árc' b in marg. : έπ1 J Ι/Κ Α ν ·οις· οις 30 δλη] δλης ν 31 ταυτόν Κν: αότό Α 32 αυτώι J»: αύτώ L 1 : αύτώ ΚΑν à 33 άναπίπλανται Κ: άναμπιπλάται sic Α αότά L: αύτην J : α&τών Α: αύτήν Κν έχτάαεω; b Comment. Arist. Vili. Siiupl. lu Cat. 19

290

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 8 [Arist. p. 10b26]

λοιπήν δέ την τελευταίαν αίρεσιν εύθόνων ó ' Ιάμβλιχος, ήτις τχς μέν νοητάς 73* ποιότητας άνεπιτάτους ηγείται,

τάς

δέ

ένύλους

ανέσεως, έκείνο το τοΰ Πορφυρίου φησίν, οντά ούσίαι είσίν και

επιτάσεως

μετέχειν

δτι πάντα τά νοητά και

και δπερ

δια τούτο ουκ επιδέχονται τό μάλλον και το ήττον.

5 " α λ λ ά δονατόν, φησί, προς τούτο λέγειν ώ ς και έν τοις νοητοί? διασώζεται ή τάξις τοΰ λόγοι» της ποιότητος, ει και κατ' ούσιαν έκεί πάντα όπάρχει· »5 κατά γάρ τούτον τόν λόγον περί την ούσιαν ή στάσις καί ή κίνησις θεωρείται, δι ασαί ζούσα ώς έν νοητοΐς τόν λόγον της ένυπαρχούσης έν έτερο» και περί ετερον ένεργείας". 10 κείμενος λόγος,

άλλ' δλως ou περί των νοητών έστιν ó προ-

ταύτα μέν οδν αρκούντως είρηται.

Θαυμαστώς δέ ó 'Αρχύτας ήττον

ένεδείξατο

ειπών·

"καί

βραχεί λόγω την αίτίαν τοΰ

μάλλον καί

τη

συνήρτηται.

ποιότητι

δέ

κοινά

οίον τό τε έναντιότατά τινα έπιδέχεσθαι καί στέρησιν,

τινα

καί τό μάλλον δέ 40

και ήσσον, οίον έν τοις πάθεσιν· διότι γάρ απειρίας τινός μετέχει τά πάθη,

Ζ

15 διά τούτο μετείληφέν τίνος έπιτάσεως αορίστου κατά τό μάλλον καί ή τ τ ο ν " καί ούτως κατά τον έαυτοΰ λόγον, 8 ποιότης, το μάλλον ?ξει καί το ήττον καί

οόκ άπο των μετεχόντων,

καί

γάρ

έν τοις μετέχουσι

έπίτασις καί άνεσις, νΰν μέν λευκοϋ μόνου ό'ντος, εί τ ύ χ ο ι ,

θεωρουμένη δταν δέ έπι-

καυθη υπό ήλιου ήττον γενομένου λευκοϋ, xáv κατ' έπιτηδειότητα ή άνε'20 πιτηδειότητα γίνηται τοΰ μετέχοντος κατά σύμμιζιν τοΰ μ ή τοιούτου,

εχει 45

δμως και αύτη έν τοις μετεχομένοις λόγοις την υπεροχήν· ούτοι γάρ διαφόρως έγγίνονται προηγησαμένων εχει γε άμφισβήτησιν,

των έτέρων

έπί δέ τών συμφυτων χ ρ ω μ ά τ ω ν , 25 φανερά έστιν ή Άλλά φησιν; τοΰτο

ή

παθημάτων,

ου μην αλλ'

μήποτε έν τοις όποδεχομένοις έστί το

διάφορον·

οίον τοΰ έν γάλακτι καί χιόνι λευκοϋ,

κατ' αδτον τον φυσικον λόγον κατά το μάλλον υπεροχή.

πώς ί δ ι ο ν

της ποιότητος

το δ μ ο ι ο ν

κ α ί ά ν ό μ ο ι ο ν εΤναί

δ τ ι , ώ ς είρηται πολλάκις, έπείσακτός έστιν ή

οίον παράχρωσιν ποιεί ή

κ α τ ' αυτήν κοινωνία,

ποιότης καί

διά

εκαστον γάρ τών so

γενών ιδίαν εχει της κοινωνίας την φύσιν, καί τά μέν κατ' ούσιαν κοινω30 νοΰντα ταύτότητι συνδέδεται,

διότι το αύτό γίνεται· το δέ κατά ποσότητα

ίσον, τό δέ κατά ποιότητα δμοιον.

ώς γάρ έπεισοδιώδης ή ποιότης ουκ

έστιν δλον καί παν δπερ έστί το δεχόμενον, αλλά περί τι αυτοΰ έγγι'νεται χαρακτηρ τις περί την οόσίαν, δπερ την ομοιότητα ποιεί· καί γάρ δμοιότης 1 εδρεσιν L δπερ ν βραχύ L

2 άνεπιτάτους in marg. suppl. J « 3 Πορφυρίου] p. 138,30 Β. 4 xal ήττον LA 6 εί om. Κ 11 Αρχύτας] fr. 38 Η. 11. 12 ήττον καί μάλλον ν 12 έδεδείζατο L 13 έναντιώτατα (sic) Α :

έναντιότητα J L K v τινά J : om. LKAv, sed cf. p. 178,19. 278,31 δέ om. L 14 ήττον Αν οίον om. ν 15 άορίστοο έπιτάοεως Κν 16 δ κοιότης in lin. J , expunxit J " : τό ποιόν Ja in marg., LKAv 18. 19 έπιχαυθώ A 19 imo τοΰ ήλίου ν 2 0 γένηται Lv 21 post 5μως add. γάρ Α 25 ή Κν: μή J L A 27 είρηται] ρ. 279,34, 288,35 cf. ρ. 216,5 28 τούτον L 29 τά] ταύτα L 3 0 ταυτότη Κ : ταυτότητα ν 30. 31 exspectaveris τά δέ χατά ποοότητα ίοότητι, διότι ίσον, τά δέ χατά ποιότητα ¿μοιότητι, διότι βμοιον 31 et ρ. 291,1 έπεισωδιώδης J 32 περί τό αύτό ν

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 8 [Arist. p. 10b26. 11 »20]

291

έστιν ή τοΰ αδτοΰ είδους | έπεισοδιώδης μέ&εξις, ώς δέδεικται έν τ χαί ó ' Αριστοτέλης ένεδείξατο, π ώ ς το αυτό έπ' άλλην χαί άλλην χατηγορίαν ΐδ ανάγειν δυνατόν, τέλος δέ ήδη χαί ήμΐν ó περί της ποιότητος έχέτω λόγος. |

2 τά prius om. L 4 ταυτότητας ν καΐ Α ποιότητα] τάς ποιότητα; Κν λέγεται A non necessarium α ι καί το λ υ π ε ΐ σ θ α ι .

εί γάρ κατά ποιότητας αί τοιαΰται έναντιώσεις

(το γάρ θερμον τω ψυχρώ έστιν έναντίον), τά δέ έναντία έναντίων έστίν ποιητικά, ειη αν καί έν τω ποιεΐν έναντιωσις, δταν ώς ενέργεια λαμβάνηται τών έναντιότητα έπιδεχομένων γενών· εί δέ έν τω ποιεΐν, καί έν τω πάσχειν· 20 8 γάρ το ποιούν ποιεί, τοΰτο πάσχει τό πάσχον,

καί τών έναντίων δέ τά

μέν εχει τι μεταξύ, τά δέ ουκ έχει· ών μέν γάρ αν αί ποιότητες έ'χωσίν τι μεταξύ, τούτων καί ή κατά το ποιεΐν καί πα'σχειν έναντίωσις εχει τι μεταςυ, ώς το χλιαίνειν καί ερυ&αίνειν, έπειδή τό χλιαρόν μεταξύ ήν θερμού καί ψυχροΰ καί το έρυ&ραΐον ή το φαιον λευκοΰ καί μέλανος· ών δέ 25 αί ποιότητες ουκ εχουσί τι μεταςύ, οίίτε τά ένεργητικά τούτων ουτε τά παθητικά, γαρ ποιήσεων αί μέν eiaιν ή

του

θερμαίνειν

απόλυτοι, 30 πάσχειν γάρ τω

ώσπερ

(το γάρ ή

τά εναντία· λέγειν

προς ετερον το πάσχον αντιτιΐ)έμεναι, ωσπερ ι«

του ουτε

Οερμαΐνον λέγειν. γάρ

ή γράφειν ή

ουκ

Οερμαινόμενον εστίν

δέ

θερμαίνει),

ίδιον

του

αί δέ

ποιεΐν

μόνοις ουτε πάσιν υπάρχει τοΰτο,

τεκταίνεσΟαι,

δτι

μηδέν

τούτων έν

καί ουδέ έναν-

τιότητι θεωρείται, αλλ' έκείνοις μόνοις, δσα κατ' ένέργειαν ή πάθος ήν 3 κατηγορίας αύτοΐς Α 4 Αρχύτας] fr. 40 1!. fi δέ add. τά Α ποιέν J L , e ποιεΐν corr. L: ποιεΐν ΚΑν

κινείται τινί Κ ν post post τινές add. είσι ν

Ύ , ί 7 ύπε ||μεν J : ϋπέμεν L : ύπίεμεν Α: είπέμεν Κν πράττον (sic) Α: πρώτον JUvv 11 ή οπο. Κ περί αυτών iu m arg. J«: περί αύτόν A 12 και om. A 15 θερμαίνεσθαι καί τώ Α 16 κατά την ποιότητα ν 17 τώ γάρ Οερμώ τό ψυ/ρόν ν έναντία τών έναντίων ν 20 ποιούν] ποιόν Α 21 alt. μέν υ ID. L αί oui. Α 23 έρυθαίνειν JA, e corr. Κ: έρυΟραίνειν Lv 24 έρυθρόν Κν 25 ουδέ, supra τε (pr. loco) Α 1 ούτε alt. supra pr. ID., J) in lin. A 26 καί τό νοσαζειν ν 27 έοτί L 2i). 30 καί το5 πάσχειν Α 31 τό λέγειν η γράφειν έναντία η Α έν OÍD. LKv

32 θεωροίτο Α

¿'τι έν μηδενί τούτων έναντιότης b

S l A l P L I C l l IN O A T E U O M A R U M

των εναντιότατα εχόντων,

297

c. 9 [ A r i s i , p. 1 1 M J

επιδέχεται δε και το μ ά λ λ ο ν * α ί ή τ τ ο ν το 75 ν

ποιεϊν χαί πάσχει ν · θερμαινειν γαρ και Οερμαίνεσθαι καί τα άλλα τά εΓρη- 45· μένα ποιεϊν καί πάσχειν εστίν καί μάλλον καί ήττον,

διότι καί έν αυταϊς

ταϊς ποιότησιν ή ν το μάλλον καί το ήττον, "και τά κατ' αυτά? ποιοΰντα 5 καί πάσχοντα το μάλλον εξει καί ήττον, ήττον έπί παντός του ποιεϊν καί

ου δει δε ουδέ το μάλλον καί

του πάσχειν ζητεϊν,

αλλ' έπ' εκείνων,

δσα κατά τά επιδεχόμενα γένη το μάλλον και ήττον το ποιεϊν εχει καί το πα'σχειν, έπεί ουτε γεννάν εστι μάλλον καί ήττον ουτε άριθμεϊν· γαρ ή ουσία ουτε το ποσόν επιδέχεται το μάλλον καί το ήττον,

ούτε

όιαίρεσις «ο

10 δε άν ε Γη του ποιεϊν καί πάσχειν κατά τε τάς ενεργείας πολλαχώς διαιρουμένας καί κατά τάς παθητικός ποιότητας. ΙΙερί

δε τοΰ κ ε ϊ σ δ α ι

| εις τά πρότερον τον άκροατήν άνέπεμψεν. 7(κΑ

ειρηται δε οτι ή μεν θέσις τινός ούσα του κειμένου των προς τί έστιν, το δε κεϊσ&αι παρωνυμως

από

της θέσεως λεγόμενον άλλης εστίν κατη-

15 γορίας, οΓον το άνακεϊσ&αι, έστάναι, καΟήσθαι· οΰ θέσεις γαρ ταΰτα, αλλ' από της θέσεως παρωνόμασται. διαίρεσιν παραδεδομένην. καί τοΰ ποτέ καί

καί εχομεν άπ' αυτοΰ καί την τοΰ κεΐσδαι

περί μέντοι τ ω ν λ ο ι π ώ ν

τοΰ εχειν,

δια

το π ρ ο φ α ν ή

τριών,

τοΰ

είναι

φησιν

τ ε που

s

ουδέν

άλλο περί αυτών ή δ σ α έν ά ρ χ η ειρηται· καί έκεϊ δε ουδέν άλλο ή παρα20 δείγματα αδτών παρέθετο " π ο ΰ , λέγων, οίον έν Λυχϊίυ)· ποτέ δέ οιον εχθές, πέρυσιν*

εχειν δέ οίον υποδέδεται, ώπλισται".

προϊών δέ καί διαίρεσίν

τινα τοΰ εχειν ώς πλεοναχώς λεγομένου παραδώσει. *Λλλ' έπεί ταΰτα παρά τω Άριστοτέλει εχοι τά παρά Πορφυρίω 25 μαθεΐν.

καταπεφρόνηται,

καλώς άν

καί Ίαμβλίχι» περί αυτών φιλοτεχνούμενα κατα-

το δή π ο ΰ καί π ο τ έ φασιν ώσπερ καί τά πρός τι μη εΐναι των 1«

προηγουμένως γινομένων

έπί των πραγμάτων

θεωρουμένων,

αλλά τών άλλοις έπι-

τοΰ γαρ ποσοΰ υποκειμένου καί τών έ π ' αυτψ, τόπου τε καί

χρόνου, έπισυνίσταται το ποΰ καί το ποτέ· ουτε δέ το ποΰ ó τόπος εστίν ουτε το ποτέ ó χρόνος, αλλά προϋπάρχοντος τόπου καί χρόνου, ειτα έτέρου 30 έν τούτω οντος ποΰ είναι λέγεται το έν τόπο) ον χαί ποτέ το έν χρόνιο, 15 ώς Σωκράτης εν Λυκειφ ή χθες ·* * δοχεϊ δέ μονοειδές είναι το ποΰ χαί μη έπιδέχεσΟαι διαφοράς- καί γάρ το μεν αορίστως λέγεται έν τόπιο, οίον έν τη πόλει, το δέ ώρισμένως, οίον έν τη ποικίλη στοά ή έν τω δε της στοάς 1 έπιδέχεται 8έ καί τό ili liiarg. J f t : om. A 3 καί a n t e μάλλον ODI. L ήττον L

6 καί πάσχειν Κ ν

1 0 και τοδ πάσχειν L

καί το ήττον Κ ν

καί q u a r t . ] γαρ ?

Arist.

18 καί ποτέ J L

1 2 άνέπεμψεν, ν pr. in ras. J : ανέπεμψαν A

περί—άλλο οιη. Κ

2 0 παρέθετο· τό ποΰ J L , τό e x p u u x i t J

L K A v cuín aliquot Arist. libris

21 ϋποόεδέσθαι ώπλίσθαι ν

2 6 τών έν άλλοι; ν

27 αύτών J L

post ποτέ i t é r â t φασιν, ώσπερ καί τά προ; τι μη είναι (1. 2 5 ) ν 2 9 τό] τοΰ L

3 1 ή ] ήν ν

λεγομένων Κ

17. 18 του τε ποτέ χαί τοΰ ποΰ

19 post pr. άλλο add. ή ν

δέ οιη. Α

2 4 ΓΙορφορίψ] p. 1 4 2 , 9 ì i .

5 . 6 και τό 9 καί ήττον Α

14 από τών θέσεων A e x Arist.

15. 16 αλλά παρωνύμως άπο τών θέσεων A A r i s t . 4 ρ. 2 " 1 sqq.

2 καί το πάσχειν Κ ν

ήττον Α

7 καί τό ήττον Αν

τε] τι Κ

1 3 ειρηται] 7 p. G t>3. 12

4 καί

έν άρχη] έ/Θέ« J :

χδές

2 2 παραδώσει] c. 1 5 2 8 τό alt. supra J a τό t e r t . ] τοΰ L

post χθέΐ desidero haec f e r e : Διονύσια, οϋ

τό είναι ν

298

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 9 [Arist. p. 1 1 M ]

τ ψ μέρει· έπιδέχεται

δε *αί τ ά ς τοΰ τ ό π ο υ π ά σ α ς διαφοράς* x a l γαρ τό 7 6 '

ά ν ω *αί τό κ ά τ ω χαί κατά τδν π ρ ο σ ε χ ή τόπον και τδν xoivòv x a l τδν χα&' αυτδ

xccl χ α τ ά σ υ μ β ϊ β η χ ό ς ·

εστίν

γαρ χ α θ '

2χαστον τούτων

ποΰ

είναι,

ομοίως δέ χαί το ποτέ oòx εστίν χρόνος, αλλά π ρ ο ϋ π ά ρ χ ο ν τ ο ς τοΰ χρόνου 20 5 τό έν χ ρ ό ν ψ είναι λέγεται ποτέ, οίον Διονύσια πέρυσιν ή τ ή τ ε ς ή εις νέωτα* αυτός μέντοι δ χ ρ ό ν ο ς , έν φ τοΰ ποτέ κατηγορίας,

άλλά

Β

έστιν το π ο τ έ λεγόμενον είναι, oòx εστίν τ η ς τ η ς τοΰ ποσοΰ.

έπιδέχεται

δέ χαί τό

ποτέ

τ ά ς χ α τ ά τον χρόνον δ ι α φ ο ρ ά ς · τδ μέν γάρ πέρυσιν κατά τδν π α ρ ε λ η λ υ θ ό τ α λέγεται, τό δέ τ ή τ ε ς χ α τ ά τδν ένεστώτα, τδ δέ ές ν έ ω τ α χ α τ ά τδν μέλλοντα. 10

Τ δ δέ 2 χ ε ι ν σημαίνει,

δταν υ π ά ρ χ ο ν τινι έ π ί χ τ η τ ό ν τι χαί χ ε χ ω ρ ι σ -

μένον τ ή ς ουσίας τοΰ σ ώ μ α τ ο ς τινών έστι τ δ ε χ ε ι ν .

σΟαι ε χ ε ι ν δ π ο δ ή μ α τ α *

οδν έ π ι χ τ η τ ω ν ss

ταΰτα δέ έτερα του έ χ ο ν τ ο ς έστιν x a l χ ε χ ω ρ ι σ μ έ ν α

τ ή ς ουσίας αότοΰ, ουτε χ α τ '

οόσίαν ουτε ώ ς συμβεβηκότα α υ τ φ υ π ά ρ χ ο ν τ α ,

15 ώσπερ μελανία καΐ χ α ρ ο π ό τ η ς . μέν oòx ε χ ε ι ,

συνυπάρχη αυτω · σχέσις

τδ γάρ ένδεδυσθαι ε χ ε ι ν έστί χ ι τ ώ ν α x a l τδ υποδεδέ-

δύναται δέ

διαφοράς δέ ειδοποιούς τ δ εχειν κ α θ '

αυτδ

χ α τ ά τ ά ς τ ώ ν έ χ ο μ έ ν ω ν διαφοράς έπιδέχεσ&αι

την διαίρεσιν, εΐ τ ά μέν έ μ ψ υ χ α είη, οίον οίχέτης χαί βους, τα δέ ά ψ υ χ α , οίον ίμάτιον ή δ π λ α .

δύναται δέ x a l κ α τ ά τήν διαφοράν τ ώ ν κ α θ ' 3 ε χ ε ι βο

έ π ι δ έ χ ε σ θ α ι την διαίρεσιν, οίον εί έν ψ υ χ η ε χ ε ι ν φασιν τάς έ π ι χ τ ή τ ο υ ς 2£εις 20 ή έν σ ώ μ α τ ι τ ά περί σ ώ μ α έ π ί χ τ η τ α , χ α τ ' ουδεμία áv γένοιτο διαφορά, έν ψ υ χ η

ε χ ε ι ν παρέλαβον

έπΐ τ ώ ν έ π ι χ τ η τ ω ν

μ ή π ο τ ε ποιότητές είσιν έκείναι χαί π ο ι ά μελανίας έ π ι χ τ ή τ ο υ μ ε τ έ χ ο ν τ α σώματα* 25 περίκεινται

αότδ μέντοι τ δ ε χ ε ι ν ή ε χ ε σ θ α ι

άλλ' έ π ε ι xal Πορφύριος χ α ί Ί ά μ β λ ι χ ο ς

αί ?ξεις τ η ψοχχ),

εζεων,

έπιστήσοι

τά άπ' αυτών,

τδ

άν τις,

ώσπερ χαί

ου γ ά ρ ώ ς τ ά υ π ο δ ή μ α τ α ,

τά

ούτως 35

αλλά διαθέσεις τινές eia ι περί αυτήν

αί

μάλλον ή ήττον αυτήν άλλοιώσασαι. 'Ex

δ ή τ ώ ν είρημένων λέλυνται αί τοιαΰται άπορίαι, π ώ ς γ έ ν η είσίν

αί εξ χατηγορίαι, ε ι π ε ρ μ ή εστίν αότών ε ί δ η · τά γάρ γένη πρδς είδη λέγεται χαί ε?δών έστι γένη.

δτι δέ γένη είσίν αί χ α τ η γ ο ρ ί α ι , αυτδς έδήλωσεν

30 'Αριστοτέλης είπών* π ε ρ ί

μεν οδν τ ώ ν π ρ ο τ ε θ έ ν τ ω ν

είρημένα.

εί τοίνυν έστί

χώραν εχει

ή απορία·

λέγεται

τ ώ ν είρημένων.

τ α ύ τ α ώ ς χ α τ ά πλειόνων

χαί τούτων

xáv γάρ ίσως

είδη τινά

γενών ίχανά

ώ ς έδείξαμεν,

γ έ ν η ταύτα τοιαΰτά έ σ τ ι ν ,

δέ τις έρει δτι ο δ χ

χαί διαφερόντων

ó τά

οόχέτι

κ α τ ' είδών •»

οδτως λέγεται γένη

τ ψ είδει έν τ φ

Γ

τι έστι κατη-

35 γορούμενα, αλλ' δτι μάλιστα σημαίνει τ ά ς διαφέρουσας φύσεις και άλλήλων κεχωρισμένας, περί

ώ ς λέγομεν χ α ί έπΐ

τι γένος ά φ ω ρ ι σ μ ε ν ο ν ,

τών έπιστημών

έχάστην αότών

εΐναι

Γσον λέγοντες * περί τινα φύσιν τ ώ ν άλλων

χ ε χ ω ρ ι α μ έ ν η ν * διδ x a l κατηγορίας αότάς όνομάζει. 2 χαί ante χατά om. LKv 3 χαί τον χατά Ε ν 5 ές Αν 10 tt L : τε JKAv 11 συνυπάρχει Δ 18 ίματια ν r a l om. Α ϊχειν ν 19 ίχειν L : έχει JKAv 20 xaft' ai«ò ν ad το in marg. toû b 22 περιέλαβον Κ 23 έβτίν L 25 post Ιξεις add. év Lv ίβτΐ L 27 et 29 είβΐν] έατίν L 30 υπέρ Arist., cf. p. 295,3 32 ταΰτα JLA: τά Κν 37 ίσον λέγοντες (ώσπερανεΐ) ?

SIMPLICII IN CATEGORIARDM c. 9 [Arist. p. 1H>1]

5

10

15

20

299

Ποίλιν δέ άντιλέγοοσίν τίνες το ποιεϊν και το πάσχειν προς αλληλα 76Γ λέγεσθαι βοολόμενοι καί εΤναι προς τι, αλλά μή Ιδίας τινάς κατηγορίας, « ώς ó ' Αριστοτέλης ιρησίν. οδκ ¿ρθώς δε λέγουσιν· οό γαρ έστιν αδτοΤς το είναι έν τη πρός άλληλα σχέσει* οό γάρ ώς το δείίόν και άριστερόν έν σχέσει μόνον ύφέστηχεν, αλλ* εστίν χαί γινόμενόν τι 6π' αότών, καθό το μεν ποιούν έστι, τό δε πάσχον, εΐ δέ χαί δοθείη προς άλληλα λέγεσθαι το ποιεϊν καί πάσχειν, αλλ' ou τι γε τα χατά μέρος· οό γάρ δή τό περιπατεϊν ή τρέχειν προς τι, καίτοι ποιεϊν όν· οόδέ γάρ ή γραμματική πρός 60 τι ην, έπεί έν έπιστημη αδτης τό γένος των πρός τι ον. δλως δέ χατά παντός (ΐέν ένεργοΰντος το ποιεϊν λέγεται, οό πάσα δέ ένέργεια προς πάσχον· οόδέ γάρ αί απόλυτοι ποιήσεις, οίον το λέγειν χαί τρέχειν και άναγινώσχειν χαί τα τοιαύτα, ώστε οδκ άν ειη τό ποιεϊν απαν των πρός τ ι · κάν γάρ π ά σ χ η τι το έδαφος ύπό τοΰ περιπατοΰντος, αλλ' οό κατά τούτο | λέγε- 76 ν Δ ται το περιπατεϊν ποιεϊν, άλλα χατά την τοιάνδε κινησιν, ομοίως δέ χαί το άλγεϊν ή μελαίνεσθαι ή λευχαίνεσθαι χατά το οδτως εχειν. ώς γάρ το μέν χοινώς έναντίον πρός τ ι , ίκαστον δέ αότών όπο το οίχεϊον γένος, οδτως καί τό ποιεϊν χαί το πάσχειν xäv πρός άλληλα λέγηται, οόκ ήδη δν ειη καί τά όπ' αδτά πρός τι. έπεί ουν μήτε υπό τά πρός τι έστιν μήτε ύπό τινα των άλλων κατηγοριών, ϊδιαι àv εΐεν κατηγορίαι. αλλ' ίσως 6 έρεϊ τις, δτι εδει χαί τό ποιεϊν χαί το πα'σχειν ύπό τά πρός τι άνάγεσθαι, ώσπβρ καί τά εναντία, τά δέ καθ' Ικαστα ποιεϊν χαί πάσχειν ύπό τά οικεία γένη ?καστον· το μέν χτίζειν τοχον καί γεννάν ύπό την οόσίαν, τό δέ άριθμεϊν καί λέγειν ύπό την ποσότητα, διότι ποσόν ó λόγος καί ó αριθμός, το δέ λεοκαίνειν καί μελαίνειν ύπό την ποιότητα, μήποτε οδν οδτως εχει τό

25 ποιεϊν καί πάσχειν προς τάς ά'λλας κατηγορίας, ώς προς οόσίαν ένέργεια ίο καί πάθος· χαί γάρ κατά τά πρός τι εστίν ένεργεΐν, ώς το φιλεΐν, χαί κατά τάς άλλας δέκα κατηγορίας. Ά λ λ ' είποι άν τις δτι τά μέν κοινά ειπεν τοΰ ποιεϊν χαί πάσχειν, τά δέ ίδια οόκ άπέδειξεν. προς δ φησιν Ίάμβλιχος, ώς " έ ν αδτοϊς τοις 30 χοινοϊς νομιζομένοις καί τά ίδια αότών έπιδέδεικται· οδ γάρ άπλώς έναντία λαμβάνει καί μάλλον καί ήττον, αλλά τά μέν έν τη ένεργεία, τά δέ έν τιΰ π ά θ ε ι " , ράδιον δέ πρός τούτο λέγειν ώς χαί έπί των άλλων κατηγοριών τά έναντία χαί το μάλλον χαί ήττον οό τά τοχόντα έλαμβάνετο, αλλά τά οίκεϊα ΐδ εκάστων, καί δαως οδδέν ήττον έδόκει δεϊν τά ίδια τοϊς κοινοΐς προστιθέναι. 35 το οδν έζ άρχής μάλλον αληθές, δτι έπί τούτων τοϊς όλοσχερεστέροις ήρκέσθη. άλλα πώς οδχί, εΐ τό ποιεϊν καί πάσχειν άμφότερα γένη, τοΰ εχειν γένοος δντος καί το εχεσθαι γένος έστίν; το γάρ εχειν προς το 2 post είναι add. καί μή είναι Κν Κν, sed τοΰ ποιεϊν in marg. b marg. b 13 πα'βχει A

4 έν om. Α 5 τι om. Κ 8 ποιόν y έν έπιστήμη] ή έπιατήμη b Sv in lin., ήν in 17 ε(δη A 18 έοτιν om. Κ 19 ϊδιαι

KAv: ιδία' (sic) ex ίδιαι fecit J : ίδια L 21 εκαατον A 22 έκαστα Κν, cf. p. 18,21. 293,1 24 μελαίνειν, μελ e corr. L 1 ε-/ει om. L 25 ένέργειαν Κ 26 κατά τά] καί κατά Α ώς τό φιλεΐν oie. Α 28 είποι] εΐπη ν 29 6 ίαμβλιχος ν εαυτοί« Δ 30 έπιδεικνυται Α 36 και τό πάβχείν Αν

300

SIMPLlUll JN OATKOORIAttUM c. Í) [Arist. p. 1 1 M ]

εχεσΟαι αντιδιαιρεΐται ώσπερ το πάσχειν προς το ποιεΐν.

ή δτι έν τ αλλ' έοικεν, φησίν, ó Πλωτίνος ταΤς μέν χαθαρωτέραις δόξαις περί τής ένεργείας μ ή συνομολογεΐν, έπ' έχείνην δέ άποφέρεσθαι τήν εννοιαν, καθ' ήν κατά τό χινεΐσθαί τίνες τό ένεργεΐν αφορίζονται καί ταυτόν υπολαμβάνουσιν κίνησιν τήν κατά το χινεΐσθαί καί ένέργειαν ο πολλού δει αληθές είναι, έτι δέ δει πείθεσθαι Θεοφράστψ· τούτψ γαρ δοκεΐ μέν χωρίζεσθαι τήν κίνησιν τής ένεργείας, είναι δέ τήν μέν κίνησιν χαί ένέργειαν ώς äv έν αύτη περιεχομένην, οόχέτι μέντοι καί τήν ένέργειαν κίνησιν· 40 τήν γαρ έκαστου οόσίαν καί τό οίχεΐον είδος ένέργειαν εΐναι έχάστου, μ ή

2 είς om. L 4 αύτό ex αύτοΰ corr. L 6 τό τελειίτατον Kv 7 εχει ν 8 Ιχοι Κ 9 δήλον «τι * « t Α 11 dt supra A 1 12 έφ' L 13 ούδΙ xâv ουδέ Κ 15 ταυτιίτητι χαίρουσα J L A : ταυτότητα εχουαα Κν 16 γένος, sed ους supra Λ 1 : γένου sic L : γένους J K v 18 γένηται KA, sed ι supra Α 1 21 είναι om. J L A 22 τής supra L·1 άντιπαρατείνει A 25 φύσει Κν, corr. b ti J A , expunxit J : ή L : om. Κν 26 ήρεμίαι J (semper) 27 post προϊούιτ) add. φ J a , ή Lv, ή Α διακριθείη om. Κ 32 δέ om. L δει om. A Θεοφράστψ] fr. X X I V W. τούτο A post τούτω add. μέν ν μέν J L A : μή Κν

305

SIMPUCII IN CATEGORIARUM c. 9 [Arist. p. l i b i ] ουσαν ταυτην κίνησιν.

και γάρ ή τελειότης καί έν τοις νοητοΐς καί φύσει

Ζ

ακινήτοις είναι où χεκώλυται · είσίν δέ χαί έν τοις αίσθητοίς πολλαι τοιαΰται, οίον [τήν] κατά το σχήμα τοΰ άνδριάντος·

εστηκεν γαρ το σχήμα κατά

τήν αυτήν τελειότητα, εί δε εις τοσούτον προέχει ή ενέργεια της κινήσεως, 5 ουκ εδει συνάπτειν αυτάς ουδέ το ετερον τοΰ ετέρου γένος ποιεΐν.

εί δέ

τις τήν μεν ένέργειαν το κινεΐσθαί φησι προβάλλειν χατά το αυντετάχόαι πρδς αδτό, το δε ένεργεια χατά το σχήμα τοΰ άνδριάντος χαί την έκαστου 45 έντελέχειαν ίστάμενον προς το δυνάμει λέγεσθαι έ^ρημένον αύτοΰ,

αλλ'

ουχί της κινήσεως τήν ένέργειαν, αγνοεί ούτος, οτι το μεν ένεργεια; αντί10 τίθεται προς τό δυνάμει χαί τοΰ ατελούς έστι τελειότης σχέσιν τε προς το έναντίον προσει'ληφεν, ή μέντοι ενέργεια αυτή καθ' έαυτήν έστιν απόλυτος, προς οόδέν έναντίον λεγομένη, ήτις χαί τελειότητα, υπάρχειν.

τω

ένεργεια

οντι παρέχει τήν

πολλού άρα δει ένεργεια μεν είναι το σχήμα, ένέργειαν δέ μή ολως γαρ οί τοΰτο λέγοντες τό καθαρον γένος ουκ ΐσασι της 50

15 ένεργείας ουδέ το χωριστόν

από της κινήσεως ουδέ το πρότερον

τοΰ

ένεργεια, χαί ουδέ τοΰτο άναμιμνήσχονται, πώς λέγομεν ένεργείας τάς νοή σεις, τό άμερές αυτών της γνώσεως χαί άμα χαί έν τψ νΰν και έν τω ήδη άθρόον χαί τα τοιαΰτα παριστάντες ·

δπερ γάρ έν τφ χρόνω το νΰν

έστιν, τοΰτο νοεΐσθαι τήν ένέργειαν έν τη κινήσει, και τήν μέν χαθαράν | 20 ένέργειαν κινήσεως έκτος εϊναι, άπ' αυτής δέ άλλας ένεργειας προϊέναι, 78··Α αίτινες ουχ άνευ χινήσεως θεωροΰνται, ωσπερ τήν βαντασίαν και τήν αισθησιν λέγομεν κατά μέν το πάθος κινήσεις είναι, κατά δέ τό εΐδος ένέργειαν, και

ούτως τάς μέν αχώριστους των κινήσεων εΐναι, τάς δέ

χωριστός,

αχώριστους μέν δσαι τελειωτικοί τών κινήσεων, προηγουμεναι αύται χαί 25 προάγουσαι αυτός εις ένέργειαν, παντελώς

ακίνητοι,

χωριστός δέ

δσαι μονοειδεΐς ήσαν και β

μέχρι μέν ουν τούτων άνάσχοιτο άν τις τών ουτω

τάς ένεργείας καθελκόντων, διότι καί είδη τινά ήν ενυλα, με&' ών καί αί ενυλοι ένέργειαι συνεΐναι έμφαίνονται*

τών

δέ προσωτέρω προχωρουντων

καί καθελχόντων αυτάς έπί τάς κινήσεις ουδαμώς άν τις άνάσχοιτο, ουδέ 30 τών τιθεμένων τής κοινής λεγομένης ένεργείας τάς μέν άμερεΐς χαί αθρόας εϊναι, τάς δέ έν τ«|> γίνεσθαι χαί γενέσεις, ας χαί

χινήσεις καλεΐσθαι.

ουτε γάρ εν γένος γένοιτο αν τών άμερών καί μεριστών ουτε τών έν τω ίο είναι και τών έν τω γίνεσθαι, οατ' βν

ή αυτή ένέργεια άμερής τε βιη και

διατείνοι έπί τά μεριστά, άθρόα τε και έν τω γίνεσθαι ύπάρχοι· πάντα γάρ

2 κεκώλυται, χε supra J 1 , post υ littera erasa έστι L 3 τήν delevi: ή Brandis γάρ] δέ Κν 4 ci δέ tit Εν: εί δέ JL, sed γρ ήτοι εί« τοσούτον in m arg. J * L : ήτοι εις A 5 ποιεΐν supra, in lin. είναι A1 6 κατά] χαί Α 7 πρός τό αυτά ν 11 άπολότως Κ ν 13 ένεργεια] ένέργεια V: ένέργειαν b ένέργειαν] ένεργεια ν 16 ένεργεια:] ένεργεια Κ 16. 17 χινήσεκ Α 18 άθρΊον ut solet J παριστάντες, supra ι acc. eras., ες in ras. J : παρίστανται Α τό] τώ ν 24 θσαι τελειωτικά!] at τελειότατα sic Α κινήσεων bis JK, pi. del. J αύται] αίιτών ? 28 post προσωτέρω add. τέ A 29 αίιτά Κν 34 διατείνη L: διατείνει Α Τ post έπί add. τε J , τε LA bnctρχει Α Comment. Arial. VIII. Simpl. ID Cat. 20

306

SIMPLICII IN CÀTEG0RIARUM c. 9 [Arist. p. l i b i ]

ταύτα αναιρεί την των όντων φυσιν και της ένεργείας την ουσίαν où δια- 7 8 ' φυλάττει.

δήλον δέ δτι χαΐ τό ποιεΐν χοινον γένος των ποιήσεων χαί των

πείσεων την κίνησιν υπεναντίον έστιν τη 'Αριστοτέλους δόςη τη τε άλλη χαΐ τη νΰν έν τη των κατηγοριών διαιρέσει διατεταγμένη· ουκέτι γάρ δύο 5 έσονται γένη το ποιεΐν χαί πάσχειν, αλλ' εν προ αυτών ή κίνησις.

προς ι»

δε το χινεΐσθαι χοινώς διατείνουσιν τά τε έν τ

είπόντος παντός τοΰ γινομένου άρχήν εΐναι, φησίν 'Αριστοτέλης μ ή έπί πάντων των γενομένων αρχήν είναι τοΰ πράγματος,

αλλά τοΰ χρόνου

μέν

είναι

άρχήν, ουκετι μήν καί τοΰ πράγματος· δυνασ&αι γάρ ά&ρόως μεταβάλλειν, ώς έπί τοΰ φωτιζομενου αέρος·

ά&ρόως

γάρ

πάς φωτίζεται,

ου

μέντοι

30 καί άχρόνως· έν γάρ τ η ανατολή έφωτίσ&η, ου μέντοι καί άχρονος έστιν ή ανατολή·

ου γάρ κατά το νΰν έστιν,

ουδέ ó φωτισμός κατά το νΰν,

χδν αθρόως ó άήρ καί ου τόδε μετά τόδε φωτίζεται, τέλους άί)ρόαν ούτως εστίν

μεταβολή,

εστίν

τοΰ τοίνυν 'Αριστο-

είπόντος μεταβολήν ó Πλωτίνος ' εί καί

ά&ρόα κίνησις

καί

άχρονος*,

ά&ρόα, φησίν, 30 φαίη

αν

οδν

35 'Αριστοτέλης τήν μέν κατά το μεταβοίλλειν είναι μεταβολήν, τήν δέ κατά τό μεταβεβληκέναι·

1 έαυτόν Α

καί ή

μεν κατά το μεταβάλλειν κίνησίς έστιν, ή

δέ

7 άμόσφου Κ 9 xotvòv] κινητόν ν 1 0 ί>περέχει ex υπάρχει δ, corr. J» 1 1 έπει τήν Α 15 υπάρχει αύτη Κν 16 Πλάτων] cf. Parin, p. 163 A 8v] ùv Κ 17 / a i om. L πάντως ν τήν bis A 22 είτε J A , corr. J 23 èsxiv L Περί ψοχής] Β 12 p. 424*27. A 3 p. 407»6 sqq. 24 xal νίηαις A 25 Μελι'ααου] fr. 2 Diels 2G φηοίν] Phys. Λ 3 p. 186« 10 sqq. 27 γινομένων Αν, corr. A 28 μετοβαλεΐν A 30 έφωτίσ3ην IC άχρ ές έαυτοΰ, του δέ πάσχειν το έν άλλω εχειν τήν αίτίαν·

δ δέ ου εο

τηρεί τό καθαρόν αυτών, προστιθείς τ ω μέν ές έαυτοΰ τδ είζ άλλα ένεργεΐν (διά γάρ τήν σύμμιξιν καί τήν είς άλλο ροπήν ου διασώζει τήν χαθαράν 20 ένέργειαν), τ φ δέ ές άλλου το είς αυτά, σύνθεσίν τινα έργαζόμενος.

πολυ

γάρ διαφέρει ή έν άλλφ εχειν τήν αίτίαν τοΰ πάθους χεχωρισμένω ή συνήφθαι πρός τήν αίτίαν τοΰ πάθους* δυο I άρχαι είς ταυτο συγχέονται,

τρόπον γάρ τινα έπί τούτων αι

αίτια δέ τούτου γέγονεν ή της χινή- 81» Δ

σεως ώς χοινοΰ γένους προτίμησις, δι' ήν ουχ οιόν τε χαθαρώς λοιπόν το 25 πάσχειν χαί ποιεΐν διαστήσασθαι. λόγος ταΰτα,

όθεν χαί έπί της τμήσεως συγχεΐ ó

τάς είς άλλα κινήσεις τάς αύτάς ταΐς έζ άλλων κινήσεσιν

τιθέμενος· εσται γάρ ' ή μέν τμήσις μία, το μέντοι τέμνειν καί τέμνεσθαι ετερον', τοΰτο δέ ουδαμώς συγχωρητέον. καί τό τέμνειν καί τδ τέμνεσθαι·

ώς γάρ εχει ή τμήσις, ούτως »

ώσπερ ουν ή άπο τοΰ τέμνοντος ένέργεια

30 της έν τ φ τεμνομένφ πεισεως χεχώρισται, τομή της χατά το τέμνεσθαι διέστηχεν.

ούτως καί ή χατά το τέμνειν

εστίν γάρ ή μέν έχ της ένεργείας

χαί της δραστικής χινήσεως προκατάρχουσα αίτια, έτερα δέ καί διάδοχος ταύτης έν τ ω τεμνομένφ παθητική γινομένη τροπή, έπεί χαί έπί της τριχός άλλη μέν έστιν ή τών χειρών διάστασις τών έκτεινουσών τήν τρίχα, άλλη 35 δέ ή της τριχός άνάπλωσις.

ούτως

ουν

καί έπί της τομής άλλη μέν ίο

2 φησίν] Enn. ΥΙ 1,18 G γινομένη Α έστι L 8 πίπτειν Κ έστιν L 9 οίκείαν Α 10 ζωή] ψυχή Α έν τη ψυχη Α 12 τά δέ ν αΰτας ν 14 ή b in m arg.: η(ι) JLKAv εαυτού J: comp. anc. Κ 15 ή in marg. Jb: ήι al. atr. ex ή factum J in lin.: r¡ LKAv !m'] έπ' A 16 ή om. A 17 Εν τώ έξ αύτοϋ Α 18 τώ JL: τό ΚΑν ad τό in marg. τψ b 20 τψ] τό ν τό] τώ Κν αυτά ex εαυτά corr. J 23 ταυτόν ν 25 ποιεΐν καί πάσχειν Α 27 έστω libri: correxi τέμνον Λ 28 έτερον JLA Plot.: έτερα Κν 29 τό ante τέμνειν om. L 30 τη« om. Α πείσεω«] φύσεως ν, sed πείσεως in marg. b 33 f. αι ή τι όλως των έν ουσία λεγομένων. 84·1 και τούτο είχότιος· το γαρ ποιεΐν ένεργεΐν έστιν, ή δέ ένέργεια ομοειδής έστιν τη υπάρξει, ή ; έστιν ένέργεια. Καί χα9' έχάστψ δέ των κατηγοριών θεωρείται το ποιεΐν χαί πάσχειν · 5 καί γάρ έχάστη ώσπερ ούσία τι; οδσα χαί υπαρξις έχει τινά οίκείαν της έαοτής υπάρξεως ένέργειαν. και το μεν κατ' ούσίαν ποιεΐν ως το άνθρωπο- 50 ποιεΐν, οίκοδομεΐν, ναυπηγεΐν, το δέ κατ' ούσίαν πάσχειν άνθρωποποιεΐσθαι, οίκοδομείσθαι. ένταΰθα δε έφιστάνει δ Ίάμβλιχος, μήποτε ταΰτα εις ούσίαν άγεσθαι ρητέον, ά)Χ ου πάσχειν κατ' ούσίαν, διότι, ώς έλεγον πρότερον, είναι 10 δει πρόιερον και ούτως π ά σ χ ε ι , κατά ποσόν δε ποιεΐν έστι καί πάσχειν οίον μεγεθυνειν μεγεθύνεσθαι, πλατυνειν πλατυνεσθαι, βα|θυνειν βαθύνεσθαι; 84 ν Δ καί άριθμεΐν και χρονιζειν καί κινεΐν καί λέγειν καί τα τούτοις παθητικώς αντικείμενα* κατά δέ ποιότητα λευκαίνειν λευκαίνεσθαι, υγιάζειν υγιάζεσθαι· κατά δε το πρός τι διπλασιάζειν διπλασιάζεσθαι· κατά δε τδ κεΐσθαι άνα15 κλίνειν ανακλίνεσθαι· κατά δέ το έχειν θωρακίζειν θωρακίζεσθαι. Πέρας δέ του μέν ποιεΐν έργον ή είδος· έργον μεν το έν τω γι'νεσθαι το είναι έχον, ώς ή ορχησις του όρχουμένου, είδος δέ το έπιδιαμένον απο- δ τέλεσμα, ώς του ζωγραφοΰντος ή μορφή, του δε πάσχειν πέρας, δπερ καί του ποιεΐν. ζητείται δε πότε περιγράφεται το ποιεΐν καί μεταβάλλει εις τδ 20 πεποιηκέναι, καί οί μέν έν τω έσχάτω χρόνω έθεσαν (το πέρας) τοΰ ποιεΐν, οί δέ έν τω μετά τον εσχατον πρώτιρ· τον γάρ εσχατον έτι έν τψ ποιεΐν είναι, κοινή δέ ζήτησις περί τοΰ έσταδιευκότος καί ίατρευκότος καί τεθνηχότος. μήποτε δέ το πέρα; τοΰ ποιεΐν έστι το πρώτως πεποιηχεναι ουκ έν χρόνιο, ίο ώσπερ ουδέ το της κινήσεως πέρας, ο κίνημα καλοΰμεν. παράκειται δέ 25 παρά μέν το ποιεΐν ποίησις, ποιούν, παρά δέ το πάσχειν πεΐσις, πάσχον, χαί έπί μέν των πάντων ή ποίησις χαί ή πεΐσις ήδη τω πρός τι κατηρίθμηται, ώς καί έπί τοΰ κεΐσθαι ή θέσις· παρατηρεΐν δέ δει χαί πότε ορθόν έστιν καί πότε υπτιον το ένεργημα ή πάθος, αυτιχα το μέν λυπεΐν ορθόν τοις πολλοίς δοκεΐ, το δέ λυπεΐσθαι υπτιον, ου μην αεί τοΰτο συμ30 βαίνει, ώσπερ έπί τοΰ τυπτοντος καί τυπτομένου· ένδέχεται γάρ μή άεί συνεΐναι τον λυποΰντα, οίον τον αποθανόντα οίόν, εΐ έπ' αυτό» τις λυποΐτο, 16 ένδέχεται δέ καί μή λυπεΐσθαι, εϊ μή άρα ή φαντασία ποιητικδν ουσα καί αυτή αίτιον έπιμένει. εστίν δέ οταν καί παυσαμένου τοΰ ποιοΰντος πάσχει τδ πάσχον έπιμενουσης τής διαθέσεως, ώς έπί τοΰ υπό πυρδς θερμαινο35 μένου καί μετά τήν άναχώρησιν τοΰ πυρός έτι πάσχοντος τδ θερμαίνεσθαι* διττδν γάρ τδ πάσχειν, το μέν τω ποιεΐν συνηρτημένον, τό δέ κατά τήν διάθεσιν θεωρουμενον. ίσως δέ καί ένταΰθα ένδον συνέζευχται το ποιούν, ήτοι ή φαντασία ή το έξωθεν έγγενόμενον πΰρ. τοις ουν πράγμασιν άλλ' 20 1 ή τι] ήτοι Α 4 χαί το πάσχειν Α 9 πρότερον] ρ. 325,19 10 δει] δη ν πρότερον oui. ΚΑν κατά το ποαόν Α 11 πλατδνειν πλατύνεαβαι om. Κ 14 pr. το] τα Κ νανεϊσθαι Α 17 ¿ρχομένου J 19 ¡¿εταβάλλειν libri: correxi 20 το πέρα; addidi coll. 1.23 25 περί Α utrobique 27 χαι om. LA τοΰ scripsi : τό libri 29 ¿ρθώς Α 33 post ôi add. xal Brandis πάσχη ΚΑ, coir. A 38 ¿γγινήιενον Αν

334

SIMPLICII IN CATEGORTARUM c. 9 [Arist. p. l i b 1.9]

où ταΐς λέξεσιν έν τ η τούτων έπικρίσει άκολοο&εΐν χαλόν.

πολλή δέ ή 8 4 Τ Ε

των τοιούτων έξεργασία παρά τοις Στωιχοΐς, ών έφ' ημών χαί ή διδασκαλία καί

τά πλείστα των συγγραμμάτων έπιλέλοιπεν.

αλλ' έπείπερ περί τοΰ

ποιεΐν χαί πάσχειν αυτάρκως εϊρηται, καιρός 9]

μεν γάρ κενό? αμφορευς κείται εί τύχοι έν τ ω λί&ω, ó δε οίνος ó έν τω 85 ν άμφορϊΐ και έν χω άμφορεί κείται και έν ω κείται ó αμφορεύς. κατ' άλλη ν δε έττίνοιαν αυτός τε ó αμφορευς κείται -ou και τά μέρη αύτοΰ έν τ ω δλω, και ó οίνος δέ αυτό; -ε εν τ ω άμφορεί κείται καί τά μέρη αυτοΰ 5 έν τ ω όλα,», ώστε ó πλήρης άμφορευς τετραπλοΰν εςει το κεΐσβαι. έπιστήσαι δε άξιον, εί τά μέρη έν τ ω δλιρ κείσΟαι λέγεται κυρίικς· où γάρ πάν το ss εν τινι καί κείται έν έκείνω έν ω έστιν, αλλά τά έν τόπω μόνον οντά, ταύτα κείσΟαι λέγεται έν τω τόπω. καί κατά τά σχήματα δε καί κατά τάς τοπικά? διαστάσεις έσονται τοΰ κείσ&αι διαφοραί. δ μέντοι ' Αρχύτας 10 διαφοράς τοΰ κείσΟαι λέγων " τ ο μεν τι αΰτώ έν δυνάμει, φησί, το δέ έν στάσει, καί το έν δυνάμει το μεν έν τω ένεργεΐν. το δε έν τώ πάσχειν". περί μεν γαρ τήν στάσιν θεωρείται το κείσ&αι • μένει γάρ έν ταυτω τούτο, έάν τε άσώματον ή έα'ν τε σώμα το έν rj¡ στα'σει κείμενον · περί δέ την 40 δύναμιν δίχως θεωρείται κατ' αμφότερα τά εναντία, εν τε τ ω ποιεϊν καί 15 ποίσχειν καί έν τ ω κινείν καί κινείσ&αι, [καί] επειδή καί ή δύναμις προς Ζ αμφότερα τάναντία άγεσθαι δύναται" εί μέντοι τις δύναμιν λαμβάνοι μή την ατελή αλλά την τελείαν καί των ένεργειών παρεκτικήν, ήτις άνεχοι τά κείμενα έν έαυτ^, καί ούτως δει τάς άρχηγικωτέρας αίτιας περιεκτικωτερας είναι των δευτέρων, καί κείσΟαι έν τοις προτέροις τά δεύτερα ευλόγως 20 έροΰμεν. ' Α λ λ ' έπί τάς απορίας λοιπόν τάς υπό Πλωτίνου προς το κείσ&αι ι'τεον 45 λεγομένας. λέγει τοίνυν έν ¿λίγοις είναι το κείσ&αι καί διά τούτο μή άξιον έν οίκείιο γένει καταχωρίζεσαι, αλλ' εί πασιν ύπα'ρχει τοις σώμασιν τοις τε «ιδίοις καί τοις ύπο σελήνην, πώς ουκ άςιον καί τοΰτο γένους οικείου 25 τυγχάνειν; καί 'Αρχύτας δέ έπί πολλά διατείνειν αυτό φησιν. 'αλλά το «νακείσ&αι, φησίν, καί καθήσΟαι ουκ εστίν άπλοΰν, σημαίνει δέ το έν σχήματι τοιφδε κείσ&αι, τουτέστιν έν τόπω είναι, εστίν ουν το μεν σχήμα άλλο, ó δε τόπος άλλο, καί είρηται περί αμφοίν, καί ούδεν εδει λοιπόν εις »« εν δύο κατηγορίας συνάπτειν. προς S ρητέον ότι αί των σχημάτων αύται *·, 30 οίον ή τοΰ κα&ήσ&αι καί ανακεΐσ&αι, ουχ άπλώς σχημάτων αλλά των κατά την Οέσιν σχημάτων σημαίνουσι τάς διαφοράς· κάν ποιότητα δε δηλώσιν, έπειδή το σχήμα ποιότης, ου την άπλώς ποιότητα έροΰσιν, αλλά την τοΰ κείσ&αι. ήξίου δε καί αυτός τάς συμπληοωτικάς | τίνος ποιό- 8βΓ Λ τητας εις έκείνο το γένος άνάγειν, υφ' ο καί το συμπληρούμενον ανάγεται, 35 οίον περί γραμμήν έστιν εύδύτης, ή δε γραμμή τοΰ ποσοΰ· εσται ούν καί ή ευ&ύτης τοΰ ποσοΰ, καί το ολον τοΰτο ποσοΰ ποιότης. Λίσπερ ουν το 2 τω ora. ν 4 καί 6—δλω (li) om. Λ 7 -/.ort om. Κ ν 8 τιΰ oui. Α 9 Αρχύτας] om. II. 10 μεν τι JLA: μέντοι Κν ούτοι scripsi: ταυτώ 1.1 supra, γρ ταυτώ .Ι» in marg. (cf. I. 12): αϋτοΰ ,IL in lin., KAv 11 στάζει] διαστάσει Α 13 περί] παρά Λ 15 καί (post κινεϊσθαι) delevi IG τά εναντία Αν εί] έ Κ λαμβανει LAv, coir. L·1 17 άνέχει ν et fort. A 18 dpyr,γιχιυτάτας A 22 λέγει] Knn. VI 1,24 2G *αί το κα»ήα8αι A 27 τοιώδε Kv, Plot.: τοιώσδε JLA 29 post αύται deest aliquid, fort, φωναί 30 ή] αϊ Κ 33 ήξίου] Enu. VI 3,14

339

SIMPLICII IN CATBGORIARUM c. 9 [Arist. p. 1H>9]

φερειν ουκ έξίσταται της οικεία; κατηγορίας, οταν άναφέρειν λεγωμεν, oûtoj; 86 Γ ουδέ το άνακεΐσί)αι

ή κατακείσδαι.

ετι δε μάλλον

ένιστάμενοι προς την

άπορίαν oí μετ' αυτόν άντιλέγουσιν ώς οϋτε σχήματα; ουτε τόπου έφάπτεται & το κείσί)αι, αλλά ταϋτα μεν άλλως παρακολουθεί, ú κατηγορίαις

πλείονα δμοΰ

κατηγορία κατ

συνδεωρεϊται,

ή

μέντοι

ώσπερ καί ταϊς άλλαις ιδιάζουσα του κεΐσθαι

αυτήν μόνην την Οέσιν ψιλώς νοείται, μηδέν συνεπινοουντων

ημών έν τίνι κείται και πώς έχον αυτό κείται. " άλλ' ο ύ ί ε πάντως εν τόπψ εστίν, φησίν Ίάμβλιχος,

το χεΐσί)αι, έπεί χαί ó τόπος κείται που, μή ών

έν τ ό π ω · ουκ άρα υγιές το περιλαμβάνεσαι τόπον έν τω χεϊσ&αι. 10 οίόν

τε

d

καί άνευ σχήματος έπινοεΐν τινα θέσιν των ¿σχηματιστών

σωμάτων

(είτε

ασωμάτων)

σχήματος το κεΐσδαι."

ως

γραμμής

και

σημείου,

εσται

καί

δε ίο είτε

άνευ

' αλλ' ει μεν το χεΐσθαι, φησίν, ένέργειαν σημαίνει,

έν ταΐς ένεργείαις τακτέον αυτό· εί δε πάδος, έν τω πάσχειν'.

πάλιν ουν

χαί ένταΰΑα ρητεον οτι το καθαρώς νοούμενον κεϊσΟαι ουδ' ότιοΰν ποιήσεων 15 ή

πα&ών

άναπίμλαται,

κατηγορίαν. και

έκτος

δε

ον

αμφοτέρων

ίοίαν εχει

κα&'

αυτό

εί δε άρα τις καί συνεμφαίνεσ&αι λέγει τιΰ κεϊσ&αι το ποιεϊν

πάσχειν,

ώς

ετερα γένη έτέρω

αίσί)ητών σύνοδον.

βέλτιον δε δι

συνυπάρξει

διά την συμμικτον τών ι»

ακριβείας άφορίζεσί)αι το χεΐσ8βι, ώσπερ

καί Βοήί)

κύκλον τον μεν παρελθόντα τό πέρυσιν, τδν δέ ενεστώτα το τ ή τ ε ς , λοιπόν 5 δε

καί

αορίστως

παρελθόν

το

προς

πάλαι,

μεν το

παρόν

πρός δε το

το

ήδη

καί

το

μέλλον το ο υ π ω .

άρτι,

προς δε το

γένος ούν άλλο κατά

ταύτα πολλά οντα συνεστήσατο τό ποτέ. " Τ α ύ τ η ν μεν ούν την λύσιν, φησίν Ί ά μ β λ ι χ ο ς , συνευποοησάντων ετέρων παρειλήφαμεν, 10 πραγματςίαν δήλως εαυτό

εν

ήμεϊς δ έ ,

φησίν,

οίίτε άκατάληπτον

τω

ποσαϊ

το είρημένον,

κειμένην· δτι

καί)' προς

ή ουσία

δε αυτί» συμφυές έστιν το π ο σ ό ν χει,

και το κατ'

15 στηκεν.

εαυτούς μετώντες την περί τούτων

την ούσίαν φαμέν γαρ

του χ ρ ό ν ο υ ,

τοις άλλοις

και

αλλά προ- 20

μάχεται

προς

μεν του χρόνου ουκ εστίν ποσόν,

ιδίως

πάν γαρ το συμφυές κατ' ουσίαν ενυπάρ-

ιδιότητα του είναι συνυπάρχον ουκ εςω της ουσίας άφέ-

ου μέντοι οΰτε

τιΰ χρόνω ταυτόν

το π ο τ έ ,

αλλ' εί'περ

άρα,

τ^

σχέσει τ ή προς τον χ ρ ό ν ο ν κυρίως γαρ ειδοποιείται εν τ ω διίστασβαι του χρόνου, δεικτέον αυτής,

κατά το

ούτως.

και

δέ θεωρεΐσθαι.

μόνον μετρεί

'Αριστοτέλης

πλή&ος

βλέποντες

εν χρόνω

ου

ώσπερ

20 τούτων

φησίν·

μήκος

τον πλείω

την

καί

ó δε χρόνος

κίνησιν,

αλλά

είς γάο τα

τάς μακράς

καί

μεταςυ

καί

δτι ποσόν, ¿δ

σύμπαντα

ώσπερ

και

καί

τούτο

25 ταύτη

δε

πολλήν

συμβαίνει

ευλόγως·

ó χρόνος·

συνεχή

άρα καί ó χρόνος, καί

δε πάλιν πορείαν, δταν ακολουθεί γαρ καί

το

απο-

το μέγεθος ής

ή

ή όδός μήκος ίκανον ε χ/], su

γάρ

τω

διαιρετά

μεν

ομοίως

επειδή έκαστα συγγενεΐ μετρείται·

αί πάσαι κινήσεις μετρη&ήσονται κινήσει,

υπ'

και

βραχείας κινήσεις

καί Ιλάττω χρόνον όρίζομεν,

μεν

μετρείται

πάλιν καί την κίνησιν άλλήλοις μετροΰμεν· πολλήν γάρ φαμεν όδόν, πορεία πολλή,

F,

μεγέ&ει τά

κίνησις,

τρία.

ποσόν

μονάδες γάρ μονάδι

τις ουν ή δ ε ,

εί μ ή γαρ

ή

κυκλοφορία; ομαλής γάρ αυτη, καί δει το μέτρον ομαλές τε καί ώρισμένον υπάρχειν. 30 χρόνου τά

έπεί

ώσπερ

ειωΟότα

ουν καί

ó χρόνος κινήσει

των

λέγεσΟαι,

κινήσεων δτι

κύκλιο

εσται τά

μετρείται,

ή κυκλοφορία

μέτρον.

τούτω

ανθρώπεια

καί

τά

καί

του

δε ομολογεί καί 35 γινόμενα

πάντα,

καί ώς ó χρόνος κύκλος τις καί περίοδος, ώσπερ καί τά εν α υ τ ω · καί γάρ τοιαύτης εστί φοράς μέτρον καί μετρείται καί αυτός υπό τοιαύτης, Αριστοτέλης

ουν είδώς

έν ταΐς κοιναϊς έννοίαις σαφώς τούτο

καί

ó

διωρισμένον,

3 5 το συνεχή εΐναι τον χρόνον και ποσόν, έχρήσατο αύτιϋ ώς κοινω άςιώματι. όθεν δή καί τά μ ή πεφυκότα κινεΓσ0αι μηδέ ήρεμεΐν, άλλα φύσει άκίνητα 39 4 -έρισυ Α

8 post νησίν add. 6 ν

11 -/είμενον J L K

συναπορησα'ντων Α

1*2 où* eartv oui. Α

17 post -ooòv add. où A

19 φησίν] Phys. Δ 12 p. 220t>23

24 post μεγέθει add. ή Par. p. 54,8 Η., f. recte α

διαίρετα J 1 ,

συγγενή Ivv

αδιαίρετα L in lin.:

αδιαίρετα Kv

26. 27 μονάδι καί] μοναδικαί L

κυκλοφορία add. ώσπερ, seil del. A 31 post κΰκλι« add. καί A

10 φαμέν την ούσίαν Α

13 αίιτό A

25 διαιρετά A, ill marg. J » L ' b : 26 συγγενεΐ J LA, 27 yip oui. Kv

3 0 εσται, αι in ras. J 32 τά] τό Α

J 6 γάρ] μέν Α "23 εχη Ικανόν Kv in marg. b : 29 post ôi οω. L

346

SIMPLICII IN CATEGORIA RUM c. 9 [Arist. p. 11 b ]0]

όντα ουδαμώς φησιν εν χρόνο» sTvctt, οίά έστι τα νοήματα, έπεί os εστίν S7" ή κίνησις έν χρόνο», δει και την ήρεμιαν είναι σον χρόνο»· μέτρον γαρ καί Ζ ταυτίβ ó χρόνος· où γαρ παν το άκίνητον ήρεμοΰν, αλλά το πεφυκός μεν κινεΐσΟαι, προς χαιρον δέ της κινήσεως στερόμενον. εί ουν χαί αρχήν εχει 5 χρονιχήν ή ηρεμία και τέλος, δήλον ότι χρόνο» χαί αότή μετρείται, προηγουμένως δε κινήσεως εστι μέτρον ó χρόνος, ώσπερ δέ το είναι εν αρι9μο|> ταότόν έστι το» μετρεϊσίίαι το είναι του πρα'γματος αριθμοί, ούτως χαί το είναι εν χρόνιι» ταυτόν εστι τψ μετρεΐσβαι το είναι του πράγματος χρόνιο. « πάλιν ουν ποσοΰ συνεχούς χαί χρήσεως συνεχούς μέτρον ó χρόνος, ώστε 10 είχότως αυτόν έν τω ποσό» καί τιό συνεχεΐ άφοριζόμεΟα. διό καί ó ορισμός αυτοΰ οίχείως άποδέδοται αριθμός κινήσεως πα'σης και μέτρον τοΰ έν χρήσει προτέρου χαί υστέρου, χαί κατά τάς παλαιάς δε δόξας ή αυτή έ'ννοια φαίνεται τοΰ χρόνου* ή γαρ κίνησιν ή κινήσεως τι ήτοι χωριστόν ή άχώριστον τον χρόνον υπολαμβάνουσιν. ϋτράτων μεν γαρ το ποσόν της 15 κινήσεως ειπών τον χρόνον αχώριστον τι αυτόν ύπέΟετο της κινήσεως, 50 Θεόφραστος δέ συμβεβηκός τι x i ì Αριστοτέλης αριθμόν ειπών ώς χωριστόν έΟεάσαντο· ήνίκα δέ εξιν ή πάόος κινήσεως λέγει, ώς αχώριστο» και αυτός έχρήσατο. αλλά τούτων μεν ώς διά το άχριβές την είσαγωγιχήν πραγματείαν υπερβαινόντων ούχ έφάπτεται νυν, το μεντοι συνεχή και ποσόν είναι τον 20 χρόνον ώς κοινόν αξίωμα λαμβάνει. | αριθμόν δε αυτόν ου τον των SS'Λ μονάδων είπεν, αλλ' αντί τοΰ μέτρου τω dptduiù κέχρηται* το γάρ μετρειν το» αριθμέ tv ου ταυτόν. μέτρον δέ έστιν τοΰ έν τη κινήσει προτέρου χαί υστέρου, όποια ποτέ αν η χινησις, είτε κατά γένεσιν χαί φΟοράν είτε κατά αΰξησιν καί μείωσιν είτε χατά άλλοίωσιν είτε κατά την κατά τόπον μετα25 βολήν. 3τι δε συνεχές ποσόν ó χρόνος καί ου διωρισμένον, δήλον έκ τοΰ παν το λαμβανόμενων αύτοΰ μέρος διαιρετον είναι· ού γαρ καταλήγομεν 5 διαιροΰντες εις άδιαίρετόν Tt, ώσπερ έπί τοΰ άριθμοΰ εις την μονάδα άδιαίρετον ουσαν. δήλον καί δτι τιΰ μεγέΟει καί τή κινήσει ακολουθεί, ί π ε ρ συνεχή έστιν ομολογουμένως, ώστε ουτε άκατάληπτον ηγείται τον χρόνον 30 'Αριστοτέλης οΰτε άλλο τι τήν φύσιν αυτοΰ παρά το ποσόν ηγείται, καί γαρ καί άλλως άτοπον ήν, ώς είοηται, τήν μεν ουσίαν τοΰ χρόνου μή νομίζει ν ποσόν, συμφυές δέ αυτω το ποσόν υπολαμβάνειν· παν γάρ το ιο συμφυές ουκ έ'ςω της ουσίας έστίν. αλλ' ουδέ τά άπολαμβανόμενα τοΰ χρόνου φυσικά μέτρα, οίον τήν ήλιου ή σελήνης περίοδον, ταΰτά ποτε 35 έποίησεν άλλο γένος αν κατηγορίας· άλλα ταΰτα μέν τον χρόνον συμπληροΐ

I φησιν] Phys. Δ 12 p. 221 b 20 4 -ρός καιρόν bis Κ 7 τ10] στησαν;

sì

γαρ

349

ά'λλο το λεοκον καί άλλο το σ ώ μ α καί άλλο τι το είναι 8 8 ν

το λευκον έν το5 σ ώ μ α τ ι ,

αναλογεί δέ το μεν λευκον το) Σ ω χ ρ ά τ ε ι . το

δε

σ ώ μ α τ ω χ ρ ό ν ω , το δε εν σ ώ μ α τ ι είναι το λεοκον το) εν χρόνιο είναι τον Σωκράτη. 5 απορεί

τί

δε και

χρόνω το

δια

μή

ó Πλωτίνος

έν αγγεία»

·)

VX

το

εν

τινι

ίδια συνέστη

έν τοις ττερι του που τοΰτο λ έ γ ω ν

άλλην ποιήσει κατηγορίαν καί

το

»

ειοεσιν

10 γ ο ρ ί α ι " . καί

κατά τούτο

κατηγορία; !!

εί

το

έν 15

άλλο και το έν τόπο.» άλλο παρά χρόνον και τόπον, διά τί ο υ χ ί

υποκείμενο» άλλην εν

και

έν ολιο

,

και

ειοος

/

εν

\

γενεί;

και

μέρος η

και

το

καί r

ούτως

έν

το

υλη άλλην

ολον

*

*

ημιν

,

ώς

έν

G/.r(

καί

ώς

έν

υποκείμενο)

τοπικάς

το

καί

1!

-λείου;

λύων δε την άπορίαν ταύτην ó Ί ά μ β λ ι χ ο ς

καί

έν μέρει

καί έν

γένος

,

έσονται

αι

κατη-

το μεν ώ ς έν αγγείο)

έμφαίνειν

σχέσεις

φησί,

το δε ολον προς τά μ ε ρ η καί τά μ έ ρ η προς το ολον την του πρός - ι σχέσιν 2« έ χ ε ι ν , ώ σ α ύ τ ω ς δ ε καί το γένος προς το είδος καί το είδος προς το γένος, ουδέν

ομοιον

έχούσης

13 προς χρόνον.

της

άλλ' έ ρ ε ί

του

προς

τις ο ι μ α ι ,

τι

σχέσεως

οτι

κατ'

τι θ ε ω ρ ε ί τ α ι , κ α τ ' άλλο δε το έν τινι εΐναι· δσον

αυτό

δε καί

το

μεν χ ω ρ ε ϊ τ α ι , ώς

ó

έν υ λ η και

άλλο

ώς

προς

μεν

τόπον

πρός κα&'

πρός

έν άγγείω ταυτόν

τι

αν ε ί η .

άν ε ί η

τω

Μ

τη

το

τών

έν αύτοίς

καί

και γαρ καί τό έν τ ό π ω ,

δε τόπος χ ω ρ ε ί , το

τη

πώς

έν τ ό π ω ;

μ ή π ο τ ε ουν ρητέον οτι ού παν το έ'ν τινι κατηγορίας ήν ε ι δ ι κ ή ς άςίον, αλλ' 25 2 0 έκεΐνα μόνα, έν οις το μεν π ε ρ ι έ χ ε ι , το δε π ε ρ ι έ χ ε τ α ι , έκατέρου την εαυτοί» φύσιν διασωζοντος πληρουντος

το

καί μ η δ ε τ έ ρ ο υ

ετερον·

έν

γαρ

μέρους

τούτοις

το Γ' ετέρου γινομένου μ η δ έ

μόνοις

αυτό

τό

έ'ν τινι

συμ-

φύσις

τις

« φ ω ρ ι σ μ έ ν η γίνεται κατά την σχέσιν αύτήν ύ φ ε σ τ ώ σ α , οταν καί το κα&όλου πάντως υ π ά ρ χ ε ι ν δ ε ι , οΓον τό έν τόπ είναι καί έν χ ρ ό ν ω 25 του γε μερικού χρόνου καί τόπου χ ω ρ ι ζ ό μ ε ν α τά μεντοι άλλα σημαινόμενα

του

έ'ν τινι

τό σ ώ μ α ·

αλλά

τά έν αυτοΐς ύφέστηκεν

έτι.

τ ά μεν σ υ μ π λ η ρ ω τ ι κ ά έ σ τ ι ν ,

ώ ς so

τά μ έ ρ η καί το δλον καί τά γένη καί τα ε Γόη καί το άρχον καί τά α ρ χ ό μενα, τά δέ ου δυνάμενα χ ω ρ ί ς υποστήναι, ώ ς τό έν υ λ η εΐδος καί το έν ύποκειμένιρ σ υ μ β ε β η κ ό ς , 3 0 καλείται κατ'

έκείνο

τών

άλλων κατηγοριών

είη

το

ετερον

έν

χ ε χ ω ρ ι σ μ έ ν α καί)' χωρίζομεν; 3 τώ έν Αν:

οπερ καί μ ο ρ φ ή του υποκειμένου γίνεται, διό καί

το υποκείμενον, ομοίως

έτερω

κυρίως,

έν

χρόνω 3. 4

4 τό supra J »

εί δει τό Plot.

καί η υ ί η μ έ ν ο ν ,

ουσία υ π α ρ χ ο υ σ ώ ν . μηδέ

έστιν

απλώς

καί

έν

τόπω

τον Σωκράτη

ετερά

scrips!:

συνεστήσατο Α

έστι

πώς ετερα

καί ουν

έπί αν

αλλήλων

où Plot.

2 5 τόπου καί χρόνου J K , coir. J 1 ante ÉTt distinguunt libri

{δικής L A

μεριζόμενα, sed χω supra Α 1 2 7 . 2 8 τά αρχόμενα J L

31 oiv àv] âv K v : οΰν b

καί τώ(ι) 1,14

7 κατηγορίαν ποιήσει Plot.

8 μέρει] μέρεσι Plot.

19 où supra J a

τόπου

τον σωκράτην Κ Α ν :

καί τό εΐόος προς τό γένος om. Κ

15 αύτοίς Κ : έαοτοϊς J L A v

του

5 Πλωτίνος] E n n . Υ Ι

11 ώς έν ΰποκειμένω καί ώς έν δλη Κ , sed corr.

13 εχει libri: correxi

άρχόμενον ΚΑν

οτε

6 παρά τον χρόνον A

7 . 8 άλλην] άλλο utrobique Plot. εαονται Plot.

οίον λευχον τη

ύπόστασιν, άλλα κ α τ ' έπίνοιαν μόνην, κα&* ήν τά γένη 35

τά μέντοι

τό έν J L K

αωκράτει J L

τών

9. 1 0 αϊ κατηγορία! 12 alt. τό om. A 14 τι supra L 3 2 0 μόνα om. A τά] τό Αν

(cf. p. 3 4 8 , 3 3 et p. 4 6 , 1 4 ) :

τό

350

S I M P L I C I I I N C A T E G O R I A R U M c. 9 [Arist. p. 11 » 1 0 ]

τοΰ χ ρ ό ν ο υ · τοιγαροΰν καί άλλοτε έν ά λ λ ω γίνεται τ ά αυτά α ρ ι θ μ ώ , έν 8 8 ν υποχειμένφ

δε άλλοτε

άλλι»

τό

αυτό

κατ'

αριθμόν γενέσθαι

αδύνατον,

καί το έν αγγείο) δέ έν τ ό π ω ε σ τ ί ν τόπος γαρ περιφορητός έστι το άγγεϊον. δια τοΰτο δέ οί όνοματοθέται έπί τοΰ ποτέ δνόματα δια'φορα τεθείκασι, το 5 χθες

καί αΰ'ριον καί πέρυσιν καί τήτες και είς ν έ ω τ α , χαί επί

έν Λυκείω,

σ ώ μ α τ ι ' λέγειν ε θ ο ς , αλλά ' τ ο 'ό

άνθρωπος

τοΰ π ο ΰ ,

έν αγορά, επί μέντοι τ ω ν άλλων εν τινι ou ' τ ο λευκον έν τ ω 40 ζωον'

και ' έζ

σ ώ μ α λευχόν'

ύλης

καί ' ή

καί είδους

κεφαλή ζ ώ ο υ '

το σ ύ ν θ ε τ ο ν ' .

χαί

αλλά

Ζ

τοΰτο

μέν ο ύ τ ω τ έ ω ς έμοί δοκεΐ διαλύειν, ει δέ καί ά λ λ ω ς δυνατόν, ευ äv ε χ ο ι . ΙΟ

Την

δέ του χρόνου

τον Ά ρ χ ύ τ α ν

φύσιν θεωρητικώτερον

πα'λιν ηγεμόνα προΐσταται,

δς

παραδιδους

φησιν

ó Ίάμβλιχος

δτι ' ' έ σ τ ί ν

ó χρόνος

κινάσιός τίνος α ρ ι θ μ ό ς ή καί κ α θ ό λ ω διάστημα τ ά ς τοΰ παντός φ ύ σ ι ο ς " , ου τ η ν ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ ο υ ς χαί των Σ τ ω ι κ ώ ν δόςαν είς ταότο σ υ λ λ α μ β ά ν ω ν , ω ς 45 τίνες οιονται, διότι ό

μέν 'Αριστοτέλης αριθμόν

κινήσεως ειναί φησι

τον

15 χρόνον, τ ώ ν δέ Σ τ ω ι κ ώ ν Ζ ή ν ω ν μέν π ά σ η ς α π λ ώ ς κινήσεως διάστημα τον χρόνον εΓπεν, Χ ρ ύ σ ι π π ο ς δέ διάστημα τ η ς τοΰ κόσμου κινήσεως, δύο δρους είς ταότον τούτον π α ρ ά της πάσης,

σ υ ν ά π τ ε ι , αλλ' εν α όρισμόν

ου γαρ ιδιάζοντα

τάς τ ώ ν άλλων α π ο φ ά σ ε ι ς · ου γάρ ε ΐ π ε ν κινήσεως ώ σ π ε ρ 'Αριστοτέλης ά φ ω ρ ί σ α τ ο ,

20 έν μ έ ρ ε ι , οίον τ η ς τοΰ ουρανού ή καθ'

ποιείται καί

αριθμόν

αλλά κινήσεως τ ι ν ό ς , ου τ ώ ν

τ η ς τοΰ ηλίου ή άλλης τινός

έν τοις Μ

έκαστα διωρισμένης, έπεί ούτως ουτε άρχοειδής εσται ό χρόνος ουτε

κοινός έπί π ά ν τ α διατείνων ουτε έν τοις π ρ ώ τ ο ι ς γένεσιν άφορίζεσθαι à'£toç, αλλ' έμφαίνει π ά ν τ ω ς διά τοΰτο κίνησιν άρχοειδή καί ταΐς άλλαις κινήσεσι τοΰ είναι αίτιαν.

καί γάρ ειώθασι π α ν τ α χ ο ύ προτάττειν τ ά κ α θ '

εν είδος

25 π ρ ο ϋ π ά ρ χ ο ν τ α καί ό μ ω ν ύ μ ω ς τ ώ ν μ ε θ ' έαυτά κατηγορούμενα, οΓον | τον 8!Κ Λ λόγον αυτόν τοΰ α ν θ ρ ώ π ο υ τ ώ ν π ο λ λ ώ ν α ν θ ρ ώ π ω ν · ούτως ουν καί ένταΰθα μίαν

κίνησιν προτάττει τ ώ ν πολλών κινήσεων αίτιαν, ήν αυτοκίνητον

κατά Π λ ά τ ω ν α

ή άκίνητον κατά Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η

πάντως είναι, αρχήν

εδει ουσαν

κινήσεων, ωστε εοικεν διά τούτων τήν ουσιώδη τ η ς ψ υ χ ή ς κίνησιν έ μ φ α ί ν ϊ ΐ ν 30 καί τήν τ ώ ν κ α τ ' ουσίαν υ π α ρ χ ό ν τ ω ν α ύ τ η λόγων προβολήν καί μετάβασιν άπ'

άλλων είς ά λ λ ο υ ς · ταύτην γάρ μίαν καί τινά κίνησιν τ ω χρόνιο φησί Γι

προσήκειν.

αριθμόν δέ α υ τ ή ς λέγει τον ή ό η γενεσιουργόν καί προϊόντα

είς

ποίησιν τ ώ ν έν τ ω κόσμιο, δστις διεξόδους ή μεταβάσεις ποιείται άεί κατά τάς προβολάς τ ώ ν φυομένων εξ αυτού, δς καί έναργής έστιν χρόνος, 1 αύτά ¿ριθμω] ούτω Α

2 άλλω] άλλο

Ήμβλιχος] cf. i n P h y s . p. 786,11 sqq. D.

L·

5 ές Λ ν 11 άργύτα

12 τΐί Phys., sed cf. 1. 19 et P h y s . p. 786,14. 787,30 άλου

A

τας, ·ή. supra J '

fr. 17 Troost

21 διωρισμένη; ex —νοις corr. τό Κ

25 προϋπάρχοντες Κ

άειχίνητον Κ , sed COÏT. p. 25» 11 sqq. e corr. L 1 ούτω; Κ

L·1

cf. Hart. p. 3i; r

*α9όλω, ou supra J ' L 1 : -/«&-

22 κοινώς Τ,

όριστοτέλην K A v :

24 προοτάττειν Α

couipcnü. L :

34 προσβολάς ν

15 Ζήνων]

19 αλλά xal κινήσεως Λν

28 Πλάτωνα] Pliaedr. ρ. 245 Ο. Leg. Χ

29 κίνησιν της ψυχής Λ 33 οεί om. A

10 χρόνου] γένους Α Κ:

14 Αριστοτέλης] Pliys. Δ 11 p. 2 1 9 M

πάση; άπλη; (sic) κινήσεως i n ras. L 1

ούτος

cf. Ind. Arist.

έμφαίνει Ι,

τά]

ρ. 895 Ρ. Könitz,

32 προσήκει

τών ex αύτών corr. Κ

SIMPLICII IN CATEGORTARUM c. 9 [Arist. p. HMO]

351

δή ου - ο λ υ διέστηκεν τοΰ -αρά Άριστοτέλει λεγομένου άριθμοΰ· έχει»oc 89 r μεν γάρ ustpov αυτόν τοΰ συνεχούς έςωί)εν έπιγινόμενον θεωρεί, ούτος δε μετρον

αυτής

έχεΐνος.

ποιείται

της

κινήσεως

αυτοφυές

καί

ουκ

έξωθεν

ώσπερ

" χ α ί έοικεν, φησιν Ί ά μ β λ ι χ ο ς , από της Πυθαγοριχής παραδόσεως ι»

ί> ή Περιπατητική δόξα παρατετράφθαι· τό δε αίτιον, δτι περί τοΰ άριθμοΰ και της κινήσεως

ου την αυτήν έσχον

οι νεώτεροι προς τους παλαιούς

γ ν ώ μ η ν , αλλ' οί μεν συμβεβηκότα αδτά νομίζουσιν καί έξωθεν έπείσακτα θεωροΰσιν, οί δέ ώς ουσιώδη νοοΰσιν".

έκεΐνο μέντοι θαυμάζω τ η ς ' Α ρ ι -

στοτέλους αγχινοίας, πώς καί αυτός αίτια ν τοΰ χρόνου προσεχή την ψυχήν ΙΟ έθετο· ζητήσας γάο τί τί> αριθμούν την ψυχήν ειπεν· εΐ γαρ πάσης κινήσεως αρχή καί αίτια ή ψυχή, είτε ώς αυτοκίνητος κατά Γΐλα'τωνα είτε ώς ι» ακίνητος αίτια,

κατά Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ,

ειη

áv είκότως

καί

της χρονικής

κινήσεως

αλλ' εΐ τόν αριθμόν Α ρ χ ύ τ α ς τον γενεσιουργον χρόνον είναι φησιν

τον προϊόντα από της ψυχικής κινήσεως ώς μονα'δος, δήλον δτι καί την 15 κίνησιν έκείνην ώς χρόνου μονα'δα έΟεάσατο, καί έοικεν την πρώτην χίνησιν την τε έν τη ψυχη καί τήν απ' αυτής προϊοΰσαν τον χρόνον θέσθαι, περί ήν ή άλλη πάσα κίνησις συνέχεται καί τέτακται καί μεμέτρηται·

rb γάρ

μέτρον καί συνδιεστάναι δει τω μετρουμένιρ καί άρχοειδέστερον αυτοΰ είναι. 20 καί οί Στωικοί δε παραλαβόντες τον όρισμον λέγοντα " τ ο καθόλου διάστημα

Β

20 της τοΰ παντός φ ύ σ ε ω ς " παρέτρεψαν τον λόγον έπί το διάστημα της κινήσεως. καί πλημμελοΰσιν ούτοι, διότι των Πυθαγορείων το διάστημα φυσικον χαί έν φυσικοΐς λόγοις καί ε? ουτω τις βούλοιτο καλεΐν έν τοις σπερματικοΐς,

ώς ποτε χαί Κορνοΰτος οψέ τοΰτο υπώπτευσεν,

ή ώς άχριβέστερον

αν τις είποι κατά προτέρους λόγους καί των σπερματικών λόγων τους της 2.0 ολης κοσμικής φύσεως,

έν η καί ή ψυχή περιλαμβάνεται,

το διάστημα 25

¿»οριζομένων, ούτοι σαφώς μεν ουκ έχουσι διελέσθαι, όποιον λέγουσι διάστημα, έοίκασι μέντοι μάλλον τό τών σωματοειδών κινήσεων σωματοειδές διάστημα υπολαμβάνειν

ή ώσπερ γραμμοειδές τι τοΰτο αποφαίνεσθαι,

πολλής άτοπίας μεστόν

Ιο ία δείκνυται

έν

τοις περί

χρόνου

λόγοις.

ο oò

30 μέντοι παρά τοις άρχαίοις ούτως ειρηται· το γαρ " τ η ς τοΰ παντός φύσεως" συμπλεκόμενον τιΰ διαστήματι οηλοϊ, όποιον αποφαίνονται είναι το διάστημα· τοις γαρ τής φύσεως λόγοις προσήκει το τοιοΰτο. αυτό καί ή τών έτι παλαιοτέρων δόξα.

συμφωνεί δε προς το 30

οί μεν γάρ, ώσπερ καί τουνομα

δηλοΤ, χορεία τινί τής ψυχής περί τον νουν, οί δέ ταις τής ψυχής καί τοΰ 35 νοΰ αότής περιόδοις, οί δε τη φυσική περί τον νοΰν χορεία, oí δε ταΐς 1 ¿ριστοτέλους Κν: compenti. Λ C καί supra J 1 7 γνώσιν Κ 10 pr. γαρ] δέ Κ άριθμοποιοΰν Κν ειπεν] Phys. Δ 14 ρ. 223»25 1 1 χάτά— άκίνητος (12) om. Κ 12 «ριστοτέλην ΚΛν: competid. L 1 3 χρόνον om. L 15 κίνησι (pr. loco) A 18 δε! om. Κ 23 ¿òè et supra et in raarg. suppl. A 1 24 είποι] τοΰτο A post σπερματικών adii, τούτων Κν, f. recte 25 περιλαμβάνετο L 2(¡ ¿φωρι£ο,ιιένων A: άφορίζων Κ 28 άπο πέρας τοΰ περιέχοντος οόχ ώς πέρας άπλώς ε χ ε ι το τόπος είναι, αλλά κατά τό δραστικόν καί ύποδεκτικόν καί όριστικόν, so ώς καί Ίάμβλιχος ειπεν· τά γάρ περιέχοντα αεί δραστικήν έ χ ε ι καί περιεκτι35 κήν καί όριστικήν τών έν αυτοΐς δυναμιν.

αλλά ταΰτα μεν άρκειτω προς

το παρόν. |

3 τε] τό Κ 5 οΰ* ετι] où* εστίν Α: έαυτοΰ μεν in marg. b 9 άγέννητα J » L K v 11 έδεήθην Κ 12 γεννητά Lv 15 συνάγοντα Κν συνεχίζοντα Κν 18 άμερή ν 19 ογγον Α 20 διορίζει ν 21 διασπάσδαι Αν, Par. ρ. 57,12 Η.: διεσπασθαι Κ: διεαπάαΒαι J L 22 εχαστον Α 26 κάτω δε 6 *οινός Α άλλο; άλλος άλλου L, corr. L 3 29 άπέδωχε Α έκα'στω ν 30 συμφυή b 31 χαί ante ó om. Κ 33 pr. τό et είναι om. Κ

Επί

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 9 [Arist. p. 1 1 » 1 1 ]

365

Περί

!)2ν

δε

την

της

ι

τοΰ

εχειν

λοιπήν κατηγορίαν

περί της τάξεως ζητώ μεν.

κατηγορίας.

τήν τοΰ εχειν Κόντες πρώτον πάλιν

Δ

και γαρ 'Αρχύτας μεν μετά τήν ουσίαν καί τά

συνυπάρχοντα τ η ουσία, τήν τε ποιότητα καί ποσότητα, και μετά τά πρός 5 τι έφεξής τήν τοΰ εχειν κατηγορίαν τίί)ησι λ έ γ ω ν " μ ε τ ά δε ταΰτα ή τών έπικτάτων

σχέσις·

έπικτάτων

από ταυτομάτου υπό ταύταν έ ν τ ί " · μετά γάρ την προς άλληλα

έξισάζουσαν

φανερόν

σχέσιν

οίκείως

δε

οτι καί

ένόμισεν

ά κράτησις όποιων

ευΟίκ

τήν

τών

διηρι&μήσδαι, ούτως εχουσαν συγγενώς προς έκείνην.

αν ή

επίκτητων

τίνων 45 σχέσιν

ó δε γε 'Αριστοτέλης

10 το ές έαυτοΰ πάν αρχηγικώτερον οίόμενος είναι τοΰ έξωθεν προσγινομένοο και έπικτήτου, επειδή τά μέν άλλα πάντα γένη ή έν ουσία. ή έν σχεσεσίν τισιν οντά άφ' εαυτών τινα μοϊραν είς το είναι συμβάλλεται, έξωθεν

δλον και έπίκτητον περί ημάς γίνεται,

τί&ησιν.

το δέ εχειν

διά τοΰτο τελεοταΐον αυτό 60

καί το πολλαχώς δε λέγεσθαι το εχειν έναργέστερον τοΰ ποΰ καί

15 ποτέ (καί γάρ εκείνα πολλαχώς έλέγετο επί τε τοΰ τόπου και τοΰ έν τόπιρ καί τοΰ χρόνου καί έπί

τω

εχειν,

τέλει

πρός

αυτω

τι

αλλά

έσχατα

τό ποιεΐν καί

καί | *σως

δτι

καν πολλαχώς

της

λέγηται

το

αλλά το έκ της ομωνυμίας οιαπάσχειν

έταξεν το εχειν

ενδείκνυται δια τούτου,

έβδόμην

οτι καν ε χ η !)3Γ Λ

ην έν τω περί της τάξεως λόγω παραδέδωκεν,

καί αδιαφορεί πως κατά

γενικήν απάντων οπαρξιν. 25

δε

έστιν το γένος,

μετά

τάξιν άποδούς.

γε

καί τοΰτο ουν άφορμήν παρέχει

δήλον

έν μέντοι ταΐς τών ιδίων άποδόσεσιν καί ó 'Αρχύτας ου μετά 65

τινά τάξιν τά γένη, τά

αυτής,

ου τό όμώνυμόν

κρινόμενον. 20 τά

τοΰ έν χρόνιο),

θέσεως

αλλά

τήν τάξιν διά τήν αρχηγον καί

αλλά περί της τάξεως αρκεί τοσαΰτα.

Τ ή ν δε φύσιν αυτοΰ καλώς ó 'Αρχύτας παρέστησεν ειπών· " τ ώ δε εχεν ìotóv έστιν το έπίκτατον καί το κεχωρισμένον τδς ουσίας σωματώδες υπάρχον. 6 τό τε λώπιον καί τά υποδήματα ετερα τώ έχοντος έστιν ουτε συμπεφύκαντι αυτιίϊ ουτε μάν συμβεβήκαντι ώσπερ χαρωπότας καί μανότας (τούτων γάρ εκαστον άσώαατον), αλλ' ώσπερ το σώμα καί το έπίκτατον".

έπικτήτοο ουν τίνος

30 μετουσία καί τοΰ κεχωρισμενου της οόσίας καί μ ή διατι&εντος αυτήν καί)' αυτί) μηδε ¿νομάζεσθαι

αφ'

έαυτοΰ

ποιοΰντος καί

περικειμένου το

ιδιόν

1 περί τοΰ εχειν Αν: tit. om. Κ 4 τά om. Κ 5 λέγων] om. Η. 6 έπιχτάτων, ·η· supra J 1 ά κράτητις, ·η· supra & J 1 : άκράτησις Α ¿ποίον Αν 7 έντί J ' L in lin., Κν: εντι J "Α: ·σ· supra J 1 : έστί supra L ' 8 έπιχτάτων J L A 9 διηριθμείσθαι Κ 12. 13 εςωδεν εχειν Κν 15 τόπου xal sic J 17 αυτής] seil, της τοΰ εχειν κατηγορίας, an αύτοϋ ? 19 6 om. Ι, 21 ένδείκνυσι ν 22 παρέδωκεν Α 23 άρχηγικήν ν 24 πάντων A post περί add. μέν Αν 25 Αρχύτας] fr. 45 Η. τώ] τό Κ εχειν L 26 έπίκτατον, ·η· supra J 1 : έπίκτητον Α τας, ·η· supra J 1 : τάς A an υπάρχον, (οίον) ? 27 τώ, supra ου J ' L 1 έντί ν συμπεφΰχαντι, ·σ· vel σι supra J ' L ' : συμπέφυκαν τί Α 28 μην Κ συμβεβήκαντι, ·σι· vel σι supra J ' L · ' : συμβέβηκάν τι Λ χαρωπότας, ·η· supra J 1 : χαρωπότηςΚ: χαροπότας L μανότας, ·η· supra J ' : μανότης IC 29 έπίκτατον, ·η· supra J 1

366

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 9 [Arist. p. l i b 11]

έστιν τοΰ εχειν. και σωματικον οδν ευθύς τοΰτο, αλλ' ουχί συμβεβηκός, 93Γ διό ούτε συμφυές έστιν ουτε άλλοιωτικδν τοΰ έχοντος, ώστε ουτε ποιότητα ουτε ίο ποσότητα ουτε σχέσιν ή ένεργειαν ή πά&ος εχον τι κατά το γένος τοΰτο λέγεται εχειν, αλλ' οδδέ εστίν ώς μέρος εχειν (συμφυή γαρ ταΰτά έστιν καί αυτό 5 έκεΐνο), άλλ' ει τι σώμα έπίκτητον ώς ετερον έτέρω περίκειται, τοΰτο έν τη τοΰ εχειν περιείληπται κατηγορία, διό ουδέ τα κτήματα ή άνδράποδα ή φίλου; ή πατέρας ή υίείς κατά τοΰτο το γένος εχειν λεγόμεθα, διότι ουκ έν περιθέσει ταΰτά έστιν καίτοι κτήματα οντα. τοιγαροΰν καί ó Πλάτων έν θεαιτήτιο το εχειν από τοΰ κεκτήσθαι σαφώς διέκρινεν ειπών· ι» 1C " ο υ ταότόν μοι φαίνεται το κεκτήσθαι τω εχειν· οίον ίμα'τιον πριάμενός τις καί έγκρατής ών μή φοροί· εχειν μεν ουκ αυτόν, κεκτήσΟαί γε μην φαμεν. δρα δη καί έπιστήμην εί δυνατόν ούτως κεκτημένον μή εχειν άν, ώσπερ ει τις όρνιθας άγριας, περιστεράς ή άλλο τι, θηρευσας οίκοι κατασκευασάμενος περιστερώνα τρέφοι, τρόπον μέν άν πού τινα φαΐμεν αυτόν 15 αεί αότάς εχειν, δτι δη κέκτηται, τρόπον δέ άλλον ουδεμίαν εχειν, αλλά 20 δυναμιν μέν αυτφ περί αυτάς ποραγεγονέναι, έπειδή έν ίδια» περίβολο) υπο- Β χειρίους έποιήσατο λαβείν και έ'χειν, έπειδάν βούληται". ώστε καί κατά Πλάτωνα τότε γίνεται το εχειν, δταν έγκρατής ή ó εχων τοΰ έχομένου, ώς δταν κράτη την περιστεράν, ώσπερ δταν περίκειται τον δακτύλιον, τότε 20 λέγεται εχειν αυτόν, καί ουκ εστίν απόλυτος ένέργεια ουτε άλλου προς άλλο άπλώς άλλα προς άλλο είς εαυτό χράτησις, πολλφ έκβεβηκυΐα πασών τών άλλων κατηγοριών, φαίνεται δε λοιπόν χαί πώς τών όμωνύμως λεγο- 23 μένων εχειν διέστηκεν το όντως γένος τοΰ εχειν. ουτε γαρ το £çtv εχειν ή ποιότητα ή ποσότητα περιέχεται έν αυτώ· ασώματα γάρ ταΰτα· ουτε το 25 ώς άγρόν εχειν ή υίον εχειν ή κεκτήσθαι· κτήματα μέν γαρ καί ταΰτα . σωματικα', αλλ' ου περιεχόμενα εξω&εν ή περιέχοντα, καί εοικεν μέσον πως είναι το εχειν τοΰ κεκτήσδαι καί τοΰ καί}' εςιν διακεΤσθαι. ή μέν γάρ εχεται ώς ή λευκότης, χωρίζεται από τών έςωΟεν κτημάτων, α ου περικείμε&α· η δέ σωματικόν έστιν καί εξω&εν, χωρίζεται τών εςεων, α" 30 30 συμβεβήκασιν ήμΐν συμφυείς ουσαι και ουκ έπίκτητοι. τοιαύτη μέν ουν 1 του] το J ' A , corr. J " oùv] αύθις Κ 2 ουτε post ûore om. A 3 τ) ένέργειαν] οδτε ένέργειαν ν κατά τοΰτο το γένος Κ ν 5 post ετερον add. έν J L παράχειται L 8. 9 Πλάτων] Theaet. ρ. 197 BC 10 ού τοίνυν μοι ταύτόν Plat. το κεκτήσθαι τ φ etiain Plat. cod. Τ : τω κεκτήσδαι το Β post οΓον add. ε{ ν u t Plat. cod. Ρ 11 φοροί J L K u t Plat. cod. Ρ : φορεί Αν ού* δν αύτόν αύτά b ex Plat. γε μην etiara Plat. cod. Vindob. suppl. 7 : γε δη Β : γε Τ : δέ γε edit. 12 φαμέν J L A v : οΰ φαμέν Κ : φαΐμεν Plat., ex quo θέαι. καί ¿ρδώς γε. Σω. add. b δέ Κ άν] άλλ' b ex Plat. 13 η om. A ή τι άλλο Plat. θηλεύσας L 14 περιστερεώνα b, Plat. μέν γαρ άν Plat. φαμέν Α 15 αίιτάς άει Plat. δη] δει J post κέκτηται e Plat, η γάρ; θεαί. vat. Σω. add. b δέ γ' Plat. 16 ίδίψ] οίκείφ Plat. 16. 17 όποχείρους Α 17 Ιχειν etiam Plat. cod. Τ : σ/εΐν Β 19 παρα'κειται L 20 xal om. L 29 σωματικών J L τών εξειον scripsi: τών εξωθεν L K A v : τών έξωθεν, ζ in ο ut vid. corr., χ supra (sed nihil in marg.) J : άπό τών ε;εων b in marg. αϊ scripsi (at in marg. b): ή(ι) J L K : ή A: ή δε ν 30 συμβεβήκασιν ήμΐν bis J L , posteriora del. L 3 , ήμΐν pr. loco in ras. J

367

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 9 [Arist. p. l l b i l j ή

τοΰ

εχειν

ίδιότης

έστιν

xaì

ούτως

από των όμωνύμως λεγομένων 98 Γ

κεχώρισται. Έπε! φορος,

δε δεί χαί τούτου

τοΰ γένους παραδοΰναι τάς κ α τ '

5 ημείς χατακολουθεϊν έπειρώμεθα, μή

λάθωμεν

αυτός

είδη διά-

ώς και έπί των άλλων γενών αυτός τε ó 'Αριστοτέλης έποίει χαί είς

άλλο

ó'Αρχύτας

απαριθμείται είδέων,

λέγων·

λέγεται

10 έπιστάμαν

τι

αντί

σημαινόμενον

των

"το

χαί τοί

είδη

δέ εχειν

μεταχωρήσαντες.

έπί

αυτοΰ σημασίας παραδίδωσιν.

και γαρ

χαί

διαφοράς

μέν ούχ έπιδέχεται πλέονας

χαί γαρ o? έπιστάμονες εχεν λέγονται τάν

τέλει τοΰ συγγράμματος oò

φυλακτέον

διαφορών τάς πολλάς σημασίας s»

νοέοντες τάν νόασιν χα'ι τοι χεχτημένοι δέ

πλείους τρόπους λέγεσΟαι είοη διαχρίνειν,

χατ'

δε πολλαχώς·

χαί 'Αριστοτέλης

λέγεται δέ πολλαχώς τοΰτο,

τάς

κατ'

είδη

τάν

κτδσιν".

το εχειν είπών

διαφοράς αλλά

χατά

τάς πολλάς

ó μέντοι Ί ά μ β λ ι χ ο ς πειράται χαί τοΰτο χατ'

χ α τ ' αυτό τοΰτο μόνον τό τοΰ εχειν γένος αποδιδους τάς ω

15 διαφορα'ς· " ε σ τ ί ν δέ, φησίν, τοΰ εχειν τα τε περιχείμενα περί τοις σώμασιν μεριστώς,

ώσπερ

ώσπερ ιμάτια·

δακτύλιος

περί

δα'κτυλον,

χαι τά περί δλον τό σώμα,

Γ

τά δε αμυντήριά έστιν όργανα, ωσπερ 3πλα· τά δέ προβέ-

βληται τοΰ σώματος, ή ώς χόσμον τινά παρεχόμενα αυτψ ή άλλης Ινεκεν χρείας,

ένεστιν δέ, φησίν, χαί κατά τάς σχέσεις τάς περί τον βίον διαι-

20 ρεΐσθαι τάς τοΰ εχειν διαφοράς, οΓον ει τά μέν είς είρήνην, τά δέ είς πόλεμόν έστι χρήσιμα, ώς χόσμια χαί δπλα, χαί τά μεν κατά προαίρεσιν ήμΐν περί- 46 κείται, ώ ς ιμάτια και δπλα, τά δε άνευ προαιρέσεως, ώς δεσμοί,

και τά

μέν κρατοΰμεν, ώ ς δόρυ και βακτηρίαν, υπό δέ τινών κρατούμεθα, ώς υπό τών

υποδημάτων.

χαί

ήτοι

25 άνευ τινός πραγματείας",

ó Ίάμβλιχος άπηριθμήσατο. ου

της

τοΰ

εχειν

έστί

έχομένου χαί τοΰ τρόπου,

διά

σπουδής παραγίνεται

ήμΐν το εχειν

ή

ταύτας μέν ούν ώς είδητικάς διαφοράς τοΰ εχειν έπιστήσαι δέ άςιον, μήποτε τά πλείστα τούτων

διαφοράς δηλωτικά,

αλλά τοΰ έχοντος χαί

τοΰ

s í γάρ δλον ή μέρος τό εχον και ει εκουσίως 50

ή ακουσίως και εί άνευ σπουδής ή μετά σπουδής και αυ πάλιν εί χόσμια 30 ή

άμυντήρια χαί το έν ειρήνη δέ ή

έν πολέμφ

ου τοΰ εχειν αλλά τοΰ

χαιροΰ και της περιστάσεως, έν ή έχει τό έχον, τούτων λέγει τήν διαφοράν. το μέντοι κρατεΐν ή κρατεΐσθαι δοκεΐ μοι τοΰ εχειν αυτοΰ διαφοράν δηλοΰν. έφιστάνει

δέ

Ίάμβλιχος

έκ τών

είρημένων

τη

αίτια,

δι'

ήν έπ' δλίγα

διατείνει το γένος | τοΰτο· τά γάρ έπίκτητα σώματα και σωμάτων περι- ! ) 3 » Δ 35 βλήματα

δλίγα έ σ τ ι ν

έτι δέ καί δτι έπί μόνων έμψυχων θεωρείται,

ώς

δειχΟήσεται.

1 τοΰ] τό Κ 3 δει] δή Κ 7 Αρχύτας] om. Η. 8 εχεν ν 9 έπιστάμονες, η supra J 1 Ιχεν ex έχειν corr. Κ 10 έπιβτήμαν ΚΑ νο'ασιν Αν: νόηβιν J L K alt. τοί] oí Α χεχταμένοι ν χτδοιν, η supra J'iC 11 χαί 6 άριστ. Αν ειπών] c. 15 12 πλείονα« ν 14 post διαχρίνειν add. χαί ν 15 δέ om. Κ τ παρακείμενα L 17 Ιμάτιον Κ 18 χάσμου Α ?νεχα Κν 21 χαί τά—όπλα (22) om. Κ 23. 24 ώς έπί τών Α 24 τό Κ ν : του J L A 25 ¡δητιχάς Α 33 ¿λίγον Κν 36 δειχθήαεται] ρ. 370,21 sqq.

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 9 [Arist. p. l l b l l ]

368

Άπορίαι

δε

πολλών χαί rrpòc τούτο γεγόνασι το γένος,

Π λ ω τ ί ν ο ; απορεί λ έ γ ω ν

" περί δέ τοΰ εχειν,

και γάρ 93»

ε? το εχειν π ο λ λ α χ ώ ς ,

διά

τί où πάντες οί τρόποι είζ ταύτην την κατηγορίαν αναχ&ήσονται ; ώστε καί το ποσόν, δτι εχει μέγεθος, καί το ποιόν, δτι εχει χ ρ ώ μ α , χαί ó πατήρ, r> 5 οτι

εχει

οίον,

και ó υιός, οτι εχει πατέρα,

και οτι κ τ ή μ α τ α " ,

προς 8

ρητέιν οτι ουχ οίον τε των ομωνύμων καί χατά γένος έςηλλαγμένων μίαν είναι κατηγορίαν καί

εν γένος,

οδ μέντοι οΰ'τε το ποσόν έν

τω

εχειν

τούτω έστίν, διότι εχει μέγεθος, οίίτε τό ποιόν, οτι εχει χ ρ ώ μ α · ασώματα γάρ τό ποιον καί τό ποσόν, ή δε κατηγορία αύτη των περί η μ ά ς έπιχτήτων 10 σωμάτων ήν.

ó δέ π α τ ή ρ ,

ει μεν κα9ό σ ώ μ α ,

αλλ' ου περίΟετος ή ν ·

ε? δε καΟό σχέσιν εχει προς υίόν, αλλ 1 ασώματος ή σχέσις. Ό

δέ Νικόστρατος εγκαλεί· " δ ι α

τί,

φησίν,

ίο

ουκ εί)ηκας τά

δκτώ

σημαινόμενα τοΰ εχειν, όπερ έν τέλει τοΰ βιβλίου διηριί)μήσω, και διά τί ουκ άπέκρινας τά αλλότρια της προκειμένης κατηγορίας,

δπερ ποιοΰσιν οί

15 πολύσημον φωνήν διαιρούμενοι; ου γάρ Γσμεν νυν, τί ποτέ εστίν τών κατηριί)μημένων το δέκατον τοΰτο γένος,

εάν γάρ ακριβολογήταί τ ι ς ,

τών έκκειμενων το εχειν το ώς γένος σημαίνει.

ουδέν

προκ=ίσί)ω δε αυτή ή επί

τέλει τοΰ 'Αριστοτέλους ρήσις ούτως έχουσα· " τ ό εχειν κατά πλείους τρό- 15 πους λέγεται,

ή γάρ ώς εςιν καί διάθεσιν ή άλλην τινά ποιότητα· λεγόμεΟα

20 γάρ έπιστήμην εχειν καί αρετήν. μέγεθος· ή χιτώνα,

λέγεται γάρ τρίπηχυς. ή ώς Ιν μορίιρ,

πόδα ή χείρα,

ή

ή ώς ποσόν, οίον 8 τυγχάνει τις ε χ ω ν ή ώ ς τά περί τ ω σώματι,

οίον έν χειρί δακτύλιον.

ώς έν άγγείιρ, οίον ó μέδιμνος πυροΰ.

εχειν γάρ οίκίαν και αγρό ν λεγόμεί)α. 25 ή γυνή άνδρα·

εοικεν

οίον ιμάτιον

ή ώς μέρος,

οίον

ή ώς κ τ ή μ α ·

λεγόμεΟα δέ και γυναίκα εχειν και «ο

δέ αλλοτριώτατος ó νΰν ρηΟεις τρόπος τοΰ εχειν F-

εΐναι· ούΟέν γαρ άλλο τ ω εχειν γυναίκα σημαίνομεν ή δτι συνοικεί",

έν δή

τούτοις το μεν ογδοον τό εχειν γυναίκα ή άνδρα καί αυτός

παρητήσατο

ώς

μάλλον

μήτε

τοΰ

συνεΐναι δηλοΰν.

όμωνύμως

λεγομένου

εχειν

άπτόμενον,

αλλά

τό

το δε πρώτον σαφώς έστιν τοΰ ποιοΰ· το γάρ εςιν εχειν

30 καί δια'Οεσιν ουδέν άλλο, φησίν ó Νικόστρατος, σημαίνει, εάν μεταλάβωμεν

2 Πλωτίνος] Enn. VI 1,23 ci] r¡ A 4 post πατήρ add. καί τά τοιούτα Plot. 5 4 ante υί οίχίαν εχειν χαί κεκτήσθαι, καί εστίν των προς τι· το γαρ χτήμα τοΰ κτήτορος χαί ó χτήτωρ τοΰ χτήματος. χαί το πέμπτον δέ, τουτέστιν το μόριον εχειν ουκ άδηλον δτι καί των προς τί έστιν, εΓπερ μέρος προς δλον, και άλλως της κατά την οδσίαν εστί κατηγορίας· έάν γαρ μεταλαβών είπης, τι έστιν το εχειν πόδας και so χείρας, έρεϊς κατά τον ακριβή λόγον, xSv ασύνηθες ή , το πεποδώσθαι και κεχειριδώσθαι καί κοινώς το οδσιώσθαι, άηθες δν και τούτο· διαλεχτικφ δέ οδχ ούτως συνήθειας ώς ακριβείας μέλει, ήμαρτεν ουν, φησίν, μή αποκρίνας τα άλλα σημαινόμενα, ώς είδείημεν, τις ποτέ έστιν ή τοΰ εχειν κατηγορία", προς δη τοΰτό φησιν Ία'μβλιχος, δτι " δ ι α τοΰτο έν τω τέλει διέκρινεν τά τοΰ εχειν σημαινόμενα, ίνα αύτά χωρίση τής τοΰ εχειν κατηγορίας. έν μεν αρχή καί έν μέσω, δτε περί των εξ άμα γενών ελεγεν, 35 διά των παραδειγμάτων έδήλωσεν καί γάρ σύνηθες τοις διαλεκτιχοΐς το άφορίσαι τι παράδειγμα, ώς τά τούτω μή οντα παραπλήσια άποκρίνεσθαι. οί γοΰν έκ τής 'Ακαδημίας όρισάμενοι το έκτον το οίον τε εχεσθαι, πρός τοος ζητοΰντας, κατά τί τοΰ εχειν σημαινόμενον λέγουσιν, έπειδή πολλαχώς τό εχειν, ώς και 'Αριστοτέλης διώρισεν — προς τούτους ουν παράδειγμα έπήγον, έκτδν λέγοντες είναι ο οίον τε εχεσθαι ούτως ώς ή φρόνησις έχεται υπό τοΰ φρονίμου, δια τοΰ παραδείγματος την υπογραφήν ποιούμενοι 40 καί αμα τά αλλότρια σημαινόμενα τοΰ εχειν αποκρίνοντες. καί ó 'Αριστοτέλης Ζ ουν δταν τοΰ εχειν πολλαχώς λεγομένου τοιοΰτον τό κατά γένος εχειν υπολαμβάνη οίον το υποδεδέσθαι καί ώπλίσθαι, διά τοΰ παραδείγματος παν το άλλο πλήθος τών όμωνύμως λεγομένων άπεσκευάσατο. καί γαρ χωρίζεται από κτημάτων· οδ γαρ περικείμεθα εκείνα· και από τών εςεων καί τής ποσότητος· συμβεβήκασι γαρ αύται καί άμα είσίν ασώματοι, χωρίζεται δέ καί τών ώς μορίων έχομένων, δτι έκεϊνα μεν συμφυή, ταΰτα δέ έπίχτητα, « καί ετι τών ώς χτημάτων, δτι πάντη έξωθεν ταΰτα χαί οδ περιχείμενα. χωρίζεται δέ καί τών έν άγγείψ, δτι έκεϊνα άπλώς κείται ώς έν τόπψ. μόνα δέ έστιν έν τοις άπηριθμημένοις· τής τοΰ εχειν κατηγορίας τό τε τρίτον χαί το τέταρτον, το μεν ιμάτιο ν εχειν κατά το έν δλω τψ σώματι, τό δέ δαχτύλιον κατά το έν μέρει, χαί δήλον δτι ευσύνοπτα ταΰτα ήν διά την πρδς το ώπλίσθαι χαί υποδεδέσθαι ομοιότητα, απερ τής τοΰ εχειν κατηγορίας ó 'Αριστοτέλης παραδείγματα προεβάλλετο. μάτην ουν ó so

2 τρίπηχυν u t vid. A (cf. p. 368,21.369,1): τριπήχει J K , ex τρίπηχυ corr. J 2 : τριπήχη Lv (τρίπηχο b) 3 xal τό τέταρτον ν 6 τών πρός τι om. Κ post γάρ add. τοΰ L, expunxit L 3 10 πεπεδώσθαι ΚΑν 11 χεχειρώσθαι L του οίισιώΐθαι Αν διαλεχτιχοΐς ν 15 χωρήαη Α 16 έν μέν] V¡v έν ? 17 έΐήλωσεν] 4 ρ. 2»3. 9 p. 11 b 12 19 τό οίον τό Ιχεσδοι Α 2 3 υπογραφήν, imo in ras. J ποιούμενος Κ 25. 26 Απολαμβάνει ν 29 έατιν L 30 post μέν add. έοτι ν 34 «ατά— δαχτύλιον (35) om. Α 37 παραδείγματα ¿ ¿ριατοτέλης Α προεβάλετο Κ ν Comment. Arlat. Vili. SimpL io Cat. 24

870

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 9 [Arist. p. l i b 11]

Νικόστρατος εγκαλεί ώς έν τοις τοΰ εχειν σημαινομένοις μή άποκρίνοντι το κατά τό γένος εχειν, el μή άρα δτι μή προσέθηκεν ó 'Αριστοτέλη? τφ τρίτψ καί τετάρτω δτι ταύτα έστιν κατά το γένος, τά δέ άλλα έκτος άποβλητέον αλλ' ουκ είσιν αί τοιαΰται προσί)ήκαι συνήθεις τη 'Αριστοτελική 5 συντομία, τό δέ και έν μέσψ θεΐναι τά | της κατηγορίας σημαινόμενα 94 Γ Α γυμνάζοντος ην, ώς οΐμαι, τους έντευξομένους προς άγχίνοιαν. δ μέντοι Νικόστρατος ύπδ τά πρός τι και το τρίτον και το τέταρτον άνάγων σϋγκρόπτει τήν άλήθειαν· καν γαρ κτήματα εστίν τά ιμάτια καί ó δακτύλιος, άλλα κατά γε τήν περιθεσιν και το εχεσ&αι προχείρως διαφέροντα των 10 άλλων κτημάτων, ώς και τφ Πλάτωνι δοκεΐ της τοΰ εχειν γίνεσθαι & κατηγορίας". "Αλλ' zi το τά σωματικά, φησίν δ Πλωτίνος, εχειν περί τό σώμα καί μή ασώματα άλλην ποιεί κατηγορίαν, διά τί και επί του ποιεΐν πολλής ούσης διαφοράς ουκ άλλη μεν κατηγορία γίνεται κατά το τέμνειν, άλλη 15 δέ κατά το χάειν ή κατορύττειν ή άποβάλλειν;' ή ή μέν τοΰ ποιεΐν ένέργεια μία έστιν χαί Ινα έχουσα λόγον και ουδέν δεομένη τής διαφόρου υποδοχής των τδ ποιεΐν υποδεχόμενων καί δ τέμνων γάρ καί δ χάων καί οί άλλοι ουδέν κατά το ποιεΐν διαφέρουσιν· ή μέντοι τοΰ εχειν κατηγορία έν τούτω 10 τήν δλην εχει ιδιότητα έν τφ μή άσώματον, σώμα δέ είναι τδ περικείμενον, 20 ή οδκ άπδ τής τυχούσης σχέσεως χαρακτηρίζεται, αλλ' έκ τής πρδς άλλο εις έαυτδ κυρίως θεωρείται. ' αλλ' εί τδ περικείμενον, φησίν, ίμάτιον άλλην κατηγορίαν ποιεί, διά τί μή καί τδ κείμενον έπΐ κλίνης άλλην ποιήσει;' ή τδ μέν κεΐσθαι ίμάτιον έπί κλίνης τής τοΰ κεΐσθαι έστιν κατηγορίας ή τής έν τόπω· ουδεμίαν γάρ ένέργειαν παρέχεται ή κλίνη ε?ς τδ εχειν· 2ςιν 25 γάρ καί κράτησιν έμφαίνει τινά ή τοΰ εχειν κατηγορία, άλλα σωμάτων ι& έπιχτήτων. εΐ δέ τοΰτο άληθές, έπί μόνων τών έμψυχων τδ εχειν επαληθεύεται, ώστε κάν άγάλματι κόσμος περίκειται, ώς μέν άψυχον ουκ äv λέγοιτο εχειν τδ άγαλμα, άλλά κεΐσθαι έν τω άγάλματι δ κόσμος- εΐ δέ ώς εμψυχόν τι θεωροΐτο, κατά τήν πρδς τδ εμψυχον άναφοράν εχειν άν 30 λέγοιτο τδν κάσμον. 'αλλ' εΐ κατά τήν χάθε£ιν τδ εχειν χαρακτηρίζεται, είς Ιςίν άναχθήσεται, φησίν, ή δέ Ιξις έν τη ποιότητι'. ή δμώνυμος αδτη ή Ιξις* ή μέν γάρ ήν ασωμάτων συνοχή, αυτη δέ έπικτητων 20 σωμάτων κράτησις, καί ή μέν τοΰ εχειν δι' ένεργειας τών έχόντων παρα- Β γίνεται, ή δέ ποιοτήτων ου δι' ένεργείας ουτε τών μετεχομένων ουτε τών 35 μεταλαμβανόντων, διαφέρουσιν δέ καί χατά τά έχόμενα, * δτι έχει μέν άσώματά έστιν, ένταΰθα δέ σώματα, καί χατά τά έχοντα, δτι έκεΐ μέν έν τη ουσίαι, ένταΰθα δέ περί τήν οόσιαν εξωθεν. ' αλλ' εί ποιότητα, 2 i supra J 1 3 xal |||| Α 4 £ατιν L 6 ήν] οδν Κ 9 περί θέσιν ν 10 Πλάτωνι] cf. ρ. 366,8 sqq. fort, γίνεται 11 κατηγορίαν Α 12 Πλωτίνος] Enn. VI 1,23 13 άσώματον Κν 15 ή] εί L 20 ή ΚΑν, corr. 4n marg. b pr. τής o n . J L A 21 έαυτό J L K , ex αΰτό COÏT. J 1 : αύτό Αν, cf. p. 366,21 παραχείμενον L 28 τό supra L 1 χείσθω L 30 χάθεξιν] χα»' ϊξιν libri 31. 32 ¿μωνύμως Α 32 ή (post Ιξις)] εί Α άσωμάτων ser i p s i : σωμάτων libri 33 ad σωμάτων in marg. ποιοτήτων b, falso

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 9 [Arist. p. l i b 11]

371

φησίν, où δει λέγειν εχειν, δτι ήδη ποιότης ειρηται, ουτε ποσότητα εχειν 94 Γ είρημένης

ποσότητος ουδέ μέρη εχειν είρημένης ουσίας,

âtà τί το δπλα 25

εχειν άλλης δει λέγειν κατηγορίας καίτοι είρημένης οόσίας, έν η τά δπλα;' η δτι où τά δπλα ή τά υποδήματα καθ' αυτά ειρηται είναι της του εχειν 5 κατηγορίας ουδέ ή κτήσις αυτών,

ει τις κεκτημένος αδτά χρήσιν αυτών

μ ή ποιήσαιτο, αλλ' ή κράτησις αυτών καί ή έκ του εχειν αυτά λεγομένη εξις, αυτη ποιεί τήν του εχειν κατηγορίαν.

άλλο δε ην το ποιότητα εχειν

καί ποσότητα, άλλο το δπλα εχειν κα'ι υποδήματα· έκεΐ μεν γάρ ασωμάτων so ή Ιξις,

ένταΰθα δε σωματικών,

10 χόντων τά μετεχόμενα,

καί έκεΐ μεν άλλοιωτικά έστι τών μετε-

ένταΰθα δε περίχειται μόνον.

'αλλά το έν

όλιγοις, φησίν, πώς γένος;' ή δτι έν τοις έσχάτοις έστι τούτο τό γένος καί περί τά σώματα καί έν τοις σώμασιν υπάρχει, και διά τοΰτο εις βραχυτατον σονέσταλται, και ου διά τοΰτο ουκ αν είη γένος· καί γαρ ó φοίνιξ εΓς ών τό είδος δλον εχει έν έαοτω. 15

'Αλλά διά τι μ ή συνήψεν τον περί τοΰ εχειν λόγον ταΐς άλλαις κατηγορίαις, αλλ' ώσπερ έκ μετανοίας μετά τον περί τών αντικειμένων καί περί 3» τών άμα καί περί κινήσεως λόγον περί τοΰ εχειν έμνημόνευσεν; ή συμπληρώσας τον περί τών κατηγοριών λόγον, έπειδή τίνων κατά παραδρομήν έν αότω έμνήσθη, έξεργάζεται καί έκεϊνα. τελευταίας δέ ούσης της τοΰ εχειν

20 κατηγορίας, φροντίζων τάςεως είκότως τελευταίας (της) τοΰ εχειν ομωνυμίας έμνημόνευσεν, ου μόνον αυταΐς ταίς κατηγορίαις τήν προσήκουσαν αποδιδους τάξιν,

αλλά καί τοις εξωθεν έπιλεγομένοις καί έξεργαζομένοις τήν αυτήν ω

αποδιδους. γυναίκα

σύνηθες

'αλλ' άτοπος, φησίν, άποδοκιμάζων το λέγειν εχεσθαι δν'.

αλλ'

εΐ μεν μ ή έμνήσθη,

25 έν τω εθει, ó δέ μνησθείς καί έπικρίνας διαλεκτικού έργον έποίησεν, μάλιστα

διαφέρει

ή

της αληθείας κρίσις.

Γ

άτοπος ήν πάρεις τό ω

ταΰτα μέν ουν καί προς τάς

απορίας ειρήσθω. Άκριβέστερον δέ ó 'Αριστοτέλης έν τοΐ Δ τών Μετά τά φυσικά τοις τοΰ εχειν σημαινομένοις έ π ε ξ ή λ θ ε ν

εχειν, γάρ φησιν, λέγεται πολλαχώς· 46

30 καί γάρ (τό άγον) κατά τήν έν αυτψ φύσιν καί όρμήν καί δλως έν ω ή αρχή της τοΰ έχομένου κινήσεως, otov ó τύραννος εχει τήν πόλιν καί δ πυρετός τόνδε τινά ή βήξ· καί έπί τών έναντίων· καί γάρ ή πόλις εχειν τυραννον λέγεται καί δλως άρχοντα καί ή ναΰς^ κυβ«ρνήτην καί ó πάϊς παιδαγωγόν. ταΰτα μέν οδν ούτως εχειν λέγεται,

δτι ή άγει κατά τήν έαυτοΰ αρχήν

1 ήδη] ή δέ Α 2 τί oui. L 6 αυτά supra J 1 7 οδτη Α: αδτή J L K v a post ποιεί add. ·εια· supra J , εις in lin. A 8 ασώματων] σωμάτων A 13 où oui. ν 14 είδος in ras. A 1 15 μή J L A : oh Kv 17 περί ante κινήσεως om. L κινήσεων Κ 17. 18 συμπληρώσαι A 18 έπειδή τινών κατά περιδροin ras. J 1 παραδρομήν Κ : περιδρομήν JLAv 19 έαυτώ Αν έμνήσθην Κ δέ supra J 1 20 τής addidi δμωνυμίας, δμων in ras. A 1 23 άτοπον Kv 24 έμνήαθην Κ 28 δ JLA: τετάρτω Kv: cf. Δ 23 ρ. 1023»8 sqq., quae Uberrime redduntur adœixtis alienis 29 ΰπεξήλθεν A anto εχειν ex Arist. add. τό b 30 τό άγον addidi e Par. p. 68,29 Π.: δ άγων add. b 32 ή ή βήξ Par. f. recte εχει L 34 δτι] δτη J : οταν L

24*

372 ή

SIMPLICIl IN CATEGORIARÜM c. 9 [Arist. p. l i b 11] άγεται

χατά

την

έν έκείνω,

και έστιν κατηγορίας της τοΰ ποιεϊν ή

πάσχειν. έτέρως δέ εχειν λέγεται ή υλη το είδος, οίον δ χαλκός ή δ χήρος 60 το σχήμα καί το σώμα την υγίειαν ή tò χρώμα συνην

ή

σωφροσύνη ν

δλως

γάρ

και δ Σωκράτης δικαιο-

τό δεκτικδν πολλαχώς,

κα&* ίνα μεν

5 τρόπον, ώς είρηται, ή δλη τοΰ είδους, κατ άλλον δε τό ώς έν αγγείω · οδτως οΊνον λέγεται εχειν ó αμφορευς καί έλαιον ή λήκυθο; καί οχλον το βαλανεϊον· χαί εατιν τά μέν της τοΰ ποιου κατηγορίας, το δέ της τοΰ | ποΰ.

άγρον 94» Δ

δέ εχειν καί Γππον και νουν δοκεΐ μέν διαφόρως λέγεσ&αι, λέγεται δέ κατά τδν πρώτον τοΰ εχειν τρόπον·

δτι γάρ κρατοΰμεν καί χυριοί έσμεν χρήσδαι

10 αυτοϊς κατά την έαυτών προαίρεσιν, τά

μέρη λεγόμε&α εχειν,

εχειν αυτά λεγόμε&α.

χείρα καί κεφαλήν, καί τά

άλλως δέ καί

δένδρα τάς ρίζας,

λεγόμε&α δέ καί γυναίκα εχειν καί πατέρα καί συγγενείς καί αδελφούς, ε? καί τούτων ένια υπό τδν πρώτον τρόπον πεσεϊται·

γυναίκα μέν γάρ εχει 5

ó άνήρ, δτι άγει κατά την έαυτοΰ αρχήν, γυνή δέ άνδρα, δτι άγεται κατά 15 την έν έτερω. πάσχειν

τούτων δέ τά μεν είς την ουσίαν, τά δέ eli

άναχ&ήσεται.

πρα'γματα δέ εχειν τις λέγεται,

τό ποιεϊν και

δτι πράττει

καί

πρδς αότοϊς έστιν, λόγον δέ εχειν, δτι φροντίζει χαί oòx δλιγωρεϊ αύτοΰ, 3 δή πάντα τοΰ ποιεϊν.

υποδήματα δέ και έσ&ήτα καί ώς κτήματα λεγόμε&α

εχειν καί τω ήμφιάσ&αι

καί υποδεδέσόαι,

20 εχειν κατηγορίαν άπό της εξεως.

χαί εστίν ταΰτα υπό την τοΰ ίο

χαί ή Ιξις δέ πολλαχώς· μία μέν

ή τω εχειν συζυγοΰσα, ώς τω λαμβάνειν ή λήψις* ώαπερ οδν τήν λήψιν οό λαμβάνομεν, έτέρα

δέ

τεχνίτας

ούτως ουδέ την ίζιν εχομεν, ε? δέ μή, είς άπειρον πρόειβιν·

έστιν

διά&εσις έμμονος,

έχτικους είναι,

ώς

φαμεν την άρετήν ίξιν χαί

διαφέρουσιν δέ αύται

τφ

τους

την μέν εχειν ημάς,

25 την δε μή, επειτα τω την μέν έπίτασιν έπιδέχεσ&αι (δυνατόν γάρ χαί τδν έχτιχόν έν τ η μελέτη οντα έκτιχώτερον γενέσ&αι), την δέ μή έπιδέχεσΟαι (οί γάρ εχοντές τι ου μάλλον και ήττον έχουσιν)· ετι δέ τη μέν £ξις αντί-15 τί&εται, ώς τη άρετη ή κακία, τη δέ ουχ έξις αλλά στέρησις. Δόξειε δ' 16 Π ε ρ ί δ έ τ ω ν α ν τ ι κ ε ι μ έ ν ω ν π ο σ α χ ώ ς ε ι ω θ ε ν ά ν τ ι τ ί θ ε σ θ α ι 97·· £ως τοΰ ώ σ τ ε δ ι α φ έ ρ ο υ σ ι ν α ύ τ α ι a i α ν τ ι θ έ σ ε ι ς α λ λ ή λ ω ν . 26 "Ωσπερ έπί των άλλων την διαίρεσιν πρώτην διά παραδειγμάτων παραδοί>ς τότε τον έκαστου λόγον άποδέδωκεν, ούτως *αί ένταΰθα την διαίρεσιν 5 των αντικειμένων τετραχη γενομένην παραδους xaì δια των παραδειγμάτων τάς διαφορά; αυτών υποδείξας γνωρίμως τοις άκουουσιν, ούτως έκαστου τ ί ν λόγον έπιφέρει καί όρισμοΐς αότά περιλαμβάνει, φαίνεται δέ καί τά περί αντικειμένων 'Αριστοτέλης έκ τοΰ Άρχυτείου βιβλίου μεταλαβών τοΰ so Περί αντικειμένων έπιγεγραμμένου, 3περ έκείνος ου συνέταξεν τ ψ περί 10 γενών λόγψ, αλλ* ιδίας πραγματείας ήξίωσεν. καί γαρ την διαίρεσιν αυτών ' Α ρ χ ύ τ α ς ουτωσί παραδίδωσιν· " κ α ί κατά νόμον καί κατά φυσιν άντιχεΐσθαι άλλήλοις λέγεται τά μέν (ως) έναντία, οίον αγαθόν χακφ και υγιές κάμνοντι xaì αληθές ψευδεΐ* τά δέ ως Ιζις στερήσει, οιον ζωή θανάτφ καί ορασις τυφλότατι καί έπιστάμα λάθα* τά δέ ως προς τί πως έχοντα, οίον διπλάσιον 8» 15 ήμίσει, άρχον άρχομένω καί δεσπόζον δεσποζομένψ · τά δέ ώςκατάφασις άποφάσει, οίον το άνθρωπον ήμεν τ ψ μη ήμεν καί το σπουδαίον ήμεν τ ω μη ή μεν". Πρώτην δέ 'Αριστοτέλης ώρίσατο των ολλων την κατά το πρός τι αντίθεσιν, διότι οΐμαι ίδιον εχει τι αυτή παρά τάς αλλας, τό συνυπάρχειν άλλήλοις τά ούτως αντικείμενα. ' Α ρ χ ύ τ α ς δέ τρίτα τέθεικεν τά πρός τι Γ 20 ώς χατά σχέσιν υφεστώτα, και περί της κατά το πρός τι αντιθέσεως τάδε γέγραφεν* " τ ά δέ πρός τι όΓμα ανάγκα γίνεσθαι καί φθείρεσθαι. αδύνατον 40 γάρ διπλάσιον μέν ήμεν, ήμίσεον δέ μή ή ήμίσεον μέν ήμεν, διπλάσιον δέ μή. xaì αιχα τι γίνεται διπλάσιον, άμα xaì ήμίσεον γίνεται, xaì αίκα τι φθείρεται διπλάσιον, άμα καί ήμίσεον φθείρεται'', ορίζεται δέ αότήν 25 'Αριστοτέλης τ ψ χοινοτέρω τών πρός τι όρισμφ τ ψ λέγοντι " ο σ α αδτά απερ έστίν έτερων, τών αντικειμένων, είναι λέγεται ή όπωσοΰν άλλως προς ¡Ετερον" · δει γάρ xaì ταύτης της προσθήκης διά τάς διαφόρους τών πρός 45 τι αποδόσεις, ώς έν έκείνοίς ειρηται. xaì μάλα είκότως· προς γάρ τήν αντίθεσιν έ£αρχει xaì ούτος ó ορισμός· συνεισάγει γάρ καί ποιεί άντικατη30 γορεΐσθαι αλλήλων σαφώς, xaì ουδεμιάς άλλης ακριβείας προς τοΰτο δεΐται. αμα δέ και δτι τά πρός τι ούκ αντίκειται ομοίως τοις άλλοις άντικειμένοις, 1 άντιχεΐσθαι Arist., cf. p. 381,1. 27 3 πρώτον Lv 3. 4 παραδιδοίχ Κ 4 άπέδωχεν Lv 5 τετραχώς Lv 8 μεταβολών Α 9 άντιγεγραμμένοο Α 11 Αρχύτας] fr. 47 Η. 12 άλλάλοις ν ώς addidi e f. 103'45 otov] ulòv ut vid. A 13 ψεύδει JKv, cf. f. 103'7 Εξεις ν ζωή io ζωή mut. A: ζωά ν 14 τυφλότατι JLv, η supra J : τυφλότητι ΚΑ έπιατάμαι J : έπιβτήμα Κ 15 ώς om. Κ 16 ήμεν] εί ήμεν quater Α τό μή utrobique A supra alt. ήμεν (sic) είναι J post alt. ήμεν add. άνθρωπον Εν 18 Ιχειν, sed corr. E 19 δέ in ras. A τρία Εν 20 τό A (cf. 1. 17): τά Εν: της JL 21 γέγραφεν] fr. 48 Η. άνάγχα JLv, supra η J 1 : άνα'γχη ΕΑ 22 ήμεν] είναι A utrobique post μή add. ήμεν Εν 23 α?χα τι Ε ν : αϊ χα τι, supra εαν J 1 : αϊ χατι L, χάτι corr. ex χατα' τι, supra έάν L 1 : αίχατι Α γένεται (pr. loco) Α α? χά τι JL: αίχατι A 24 post αάτην add. δ ν 25 χοινοτέρω, ω e corr. L 28 άπο&όαεκ om. L είρηται] 7 p. 6 ·> 6

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 10 [Arist. p. l i b 16] τούτω χρώμενος τ ώ λόγω δείξει· λέγε3ί)αι υπάρχει.

393

πδσιν γάρ τοις πρός τι ,τό προς άλληλα

αλλά πώς αντικείμενα τά προς τι, εί αμα έστίν χαί

συνυπάρχει αλλήλοις και αντιστρέφει προς άλληλα ; αναιρετικά γαρ αλλήλων fio είναι δοκεϊ τά αντικείμενα,

ή

ού το άναιρετικον ίδιον έστι των άντιχει-

5 μένων, αλλά το μή εΐναι περί το αυτό χα! κατά το αότό, 8 χαί έπί των πρός τι όπάρχει· ούδέ γάρ ταΰτα περί το αυτό συνυφέστηχεν. Το

δέ α υ τ ά ά π ε ρ έ σ τ ί ν έτερων τ ω ν α ν τ ι κ ε ι μ έ ν ω ν λ έ γ ε σ Ο α ι

δπωσοΰν

άλλως

προς

αότά

δύναται | μή

διά

είρήσϋαι, προς ας άποδίδοται εκαστον των πρός τ ι , 10 τά λαμβανόμενα, ων ή άπόδοσις γίνεται,

ή

τάς πτώσεις μόνον 9 7 Ν Δ αλλά και πρός αδτά

oò γάρ πάντα ούτως λέγεται ως

τούτο δ έστιν πρός άλλο λέγεσΟαι, ώσπερ τδ διπλάσιον και το ήμισυ καΐ ή έπιστήμη·

Εχαστον γάρ τούτων τούτο δ έστιν προς άλλο λέγεται, καθ'

ήν 3ν πτώσιν ή άπόδοσις έχείνου γένοιτο, xáv μή κατά πτώσιν δέ γένοιτο ή άπόδοσις, ωσπερ το μέγα καΐ μικρόν αντικείμενα κατά το πρός τι άλλη- G 15 λοις oò κατά πτώσιν

άποδίδοται ούδέ έστιν του έτερου το ετερον, αλλά

μόνον προς το ίτερον λέγεται,

οδδέ τδ έπιστητόν χαί το αίσδητδν χαί τό

νοητόν ομοίως ουδέ άλλο τι τών τοιούτων έχείνων έστίν των προς α λέγεται* το γάρ έπιστητόν οόχ αυτδ άλλου έστίν, αλλ' αυτου άλλο· πρός γάρ τήν έπιστήμην λέγεται οόχ δτι έστίν της έπιστήμης, 20 ή έπιστήμη.

αλλ' δτι αυτοΰ έστιν

τήν δέ α?τίαν τούτου γέγραφεν'Αρχύτας έν οΓς τάς διαφοράς

τών κατά τά πρός τι αντικειμένων παραδίδωσιν, και κάλλιον δλην εκείνην ίο παραγράψαι

τήν λέξιν· " τ ώ ν

δέ πρός

τι τά μεν αντιστρέφει άλλάλοις έξ

έκατέρων, ώς τδ μέζον και το μείον και το άδελφδν καί τδ δμοιον·

τά

δέ εχει μέν αντιστροφάν, oò μάν έξ αμφοτέρων γε τών μερών· ά μέν γάρ 25 έπιστάμα λέγεται τώ έπιστατώ καί

ά αίσδασις τώ αίσ&ατώ, oò μάν άνά-

παλιν το έπιστατδν τδς έπιστάμας καί το αίσδατον τας αίσθάσιος. αίτιον, δτι το μέν χρινόμενον

το δε

άνευ του κρίνοντος δυνατόν ή μεν, οΓον το

αίσ&ατον άνευ αίσΟάσιος και το έπιστατδν άνευ έπιστάμας, το δέ κρίνον 15 άνευ τ ώ

κρινομένω αδύνατον ή μεν, οίον τάν αΐσθασιν άνευ τ ώ

30 χαι τάν έπιστάμαν άνευ τώ έπιστατώ.

αίσθατώ

τών δέ έξ αμφοτέρων έχόντων τών

2 post πώς add. έστιν Lv 5 τό post ττερί om. Α 7 το] τά ν 8 άλλως in marg. J a 10 τά expunxit J : om. A 11 άλλο Κ : άλλα J L A : άλληλα ν post ώσπερ littera eras. J 12 τούτων τούτο J & L A : τοϋτο J 1 : τούτων Kv 13 γένηται (post îè) A 14 alt. τό] τά ν 20 Αρχύτας] fr. 49 Η., cf. ρ. 182,22 22 άλλάλοις, η supra J ' L 1 : άλλήλοις Α 23 μέζον] μείζον A pro xal τό άδελφόν χαί lac. 8 litt. L 24 άντιστροφάν, η supra J ' L 1 μην Α έχατέρων A pro μερών ά μέν lac. 5 litt. L à μέν scripsi: άμα J E Αν 25 έπιστάμα, η supra ά J 1 έπιστατώι, η supra J : έπιστητώ A & J L K : ή A: om. ν αΓσθασις, η supra J 1 Α 1 αίσθατώι, η supra J 1 : αίσθητώ Α μην A 26 έπιστατόν, η supra J ' : έπιστητόν Α τάς Α έπιστάμα« JLY, η supra alt. α J 1 , η supra pr. α L 1 : έπιστήμας· ΚΑ τάς αίσθάσιος, η supra ά J ' L 1 : της αίσθησίας Α 27 ήμεν, supra 'είναι* J 1 : είναι Α 28 αίσθητόν Α έπιστάμας Κ ν : έπιστήμας J L A , ex έπιστάμας fecit L 29 ήμεν LKV: εϊμεν, supra ·ναι· J ' : είναι Α τήν Κν αΐσθασιν ΚΑν: αίσθησιν J , add. spir. L αίσθητώ A 3 0 τήν Κ έπιστήμαν Α

384

SIMPLICII IN CATEGOKIARUM c. 10 [Arist. p. 11M6]

μερών τάν άντιστροφάν τά μεν άδιαφόρως αντιστρέφει άλλάλοις, ώζ τδ 97» ομοιον χαί το ίσον χαί το αδελφό ν · τοΰτο γάρ τούτω δμοιον χαι τοΰτο τούτω πάλιν, χαί τοΰτο τούτω ίσον χαί τοΰτο τούτω πάλιν, χαί τοΰτο τούτω άδελφόν χαί τοΰτο τούτψ πάλιν· α δε αντιστρέφει μεν άλλάλοις 5 έξ αμφοτέρων των μέρων, où μάν άδιαφόρως· τοΰτο. μέν τούτω μέζον, 20 τοΰτο δέ τούτω μείον, χαί οδτος μέν τούτω πατήρ, οδτος δε τούτω ο?ός". Ίστέον δε δτι ó μέν ' Αριστοτέλης μεσότητα των προς τι où παρα- Ε δέδωχεν, ó δε'Αρχύτας περί αυτών τάδε γέγραφεν· " τ ά δέ προς τι έπιδέχεται μεσότατας* . μεταξύ γάρ τοΰ δεσπόζοντος χαί δούλω το έλεύθερον, 10 χαί μεταξύ τοΰ μείζονος και μείονός το ίσον, χαί μεταξύ τοΰ πλατέος καΐ στενοΰ τό έφαρμόζον". εί δε χαί 'Αριστοτέλης μ ή συνεχώρει ταύτη τη μεσότητι, διαφέρειν άν είπεν την κατά τό πρός τι αντίθεσιν της χατά το έναντίον χαι τ ψ μή έπιδέχεσθαι μεσότητα. 25 Διαφέρει δέ των έναντίων τά πρός τι τ ψ τρόπψ της κατηγορίας, τά 15 μέν γάρ πρός τι αδτά οΓπερ έστί προς άλληλα λέγεται όπωσοΰν, τά δέ έναντία αντίκειται μέν, ού μέντοι άντιστρέφει πρός άλληλα· το γάρ αγαθόν οδ λέγεται τοΰ καχοΰ οδδέ τό καχδν άγαθοΰ κακόν, αλλ' έναντία μόνον άλλήλοις. φολάττβσθαι δέ δει, μήποτε από των πρός τι μεταπέσωμεν εις την των έναντίων ή εις άλλην αντίθεσιν, τά μέν γάρ πρός τι οδκ ήν 20 μαχητικά οόδέ αναιρετικά αλλήλων, αλλά μάλλον και θετικά, της έτερότητος 80 μόνης είσαγούσης σονοπάρχοοσαν αντίθεσιν, ή γοΰν έπιστήμη προς μέν το έπιστητδν αντίθεσιν εχει σονοπαρκτικήν την κατά τδ πρός τι, προς δέ την άγνοιαν αντίθεσιν μαχητικήν και άσύναχτον· οδ γάρ λέγεται έπιστήμη άγνοιας, άλλ' έπιστητοΰ μέν έπιστήμη, άγνοιας δέ έναντίον. δει οδν την 25 των πρός τι άντίθεσιν συναγωγδν των υποκειμένων νοεΐν μετά τίνος άντιθέσεως έξ άλλήλων και μ ή έξ έαυτων την διαφοράν λαμβανούση;· διά τοΰτο γάρ τά μέν έναντία έξωθεΤ άλληλα, τά δέ πρός τι έκ της προς άλληλα 85 ο?κειότητος την έτερότητα σονάγει. διό καΐ τά μέν μάλλον έμφαίνει τήν έτερότητα, ώς το διπλάσιον προς τό ήμισυ, τά δέ ήττον, ώς έπιστήμη 30 πρός έπιστητόν, τά δέ οδδέ δλως σχεδόν, ώς οί ίσοι προς αλλήλους. Sea οδν άντίθεσιν έχοντα τοΰ αντικειμένου λέγεται αότδ δπερ έστίν, ταΰτα των πρός τ ί έστιν, ώσπερ το μείζον άδτδ τοΰτο 8 λέγεται τοΰ άντφιειμένου λέγεται, καΐ τό αότδ πρός μέν το μείζον, πρός δέ ίτερον Ιλαττον· διό οόδέ μαχητική ή τοιαύτη άντίθεσις. και τδ όρθόν δέ το τύπτειν προς τδ δπτιον *ο 35 τδ τύπτεσθαι ώς πρός τι αντίκειται· διδ και 'Αριστοτέλης τδ ποιεΐν και τδ Ζ

1 άντιστροφάν, supra ·η· J 2 τούτω (post γάρ) ex τοΰτο corr. J 1 3 τοΰτο» 1 (ante pr. πάλιν) supra A χαι τούτο τούτω πάλιν (post ίσον et post άϊελφόν) om. y 4 ä] τά A άλλήλοις A 5 μάν] μην Α τούτω (ante μέζον et ante μείον) A: τούτου JLKv μέζον] μείζον A 6 ούτως, sed ο supra A 1 τούτω (ante πατήρ et Mt), ou supra J ' L 1 7 fort, μεσότητα« 8 Αρχύτας] om. Η. 9 μεαότατα τ τοΰ tribus locis J L K A : τώ ν 11 δή y 13 τψ] τό y, corr. b in marg. 16 ούχ άντιστρέφει ti πρός άλλα A 17 χαχοΰ (άγαθάν) ? 23 άσύναχτον J 1 : άσύνταχτον J»LKAv 26 αυτών y 30 προς τό έπιστητόν Κν 31 αύτ* sequ. lac. 1 litt. A 34 μαχητή Κ

SIMPLICn IN GATEGORIARUM c. 10 [Arist. p. l i b 16. 33] πάσχειν

έπιδέχεσθαι τά έναντία ειπών αδτά μέν

385

oòx εφη έναντία είναι 97*

αλλήλοις, έν έχατέρω δε αυτών έπέδειξεν έναντίωσιν, ώς έν τψ λευχαίνειν καί μελαίνειν καί λευκαίνεσ&αι χαί μελαίνεσδαι· 'Ανδρόνικος δε oòx άντι'9ετα μόνον αλλά χαί έναντια το ποιεΐν καί το πάσχειν άπεφήνατο.

χαί τοΰτο δε έπι-

5 στησαι άξιον, δτι τά μεν προς τι προς άλληλα λέγεται, τά δε έναντία αυτά 4."> μέν άπερ έστιν έναντία, τουτέστιν τά -rj¡ έναντιώσει περιεχόμενα, το λευκό ν χαί το μέλαν, προς άλληλα où λέγεται,

ώσπερ

το δέ έναντίον αυτό καί

οδχί τά περιεχόμενα υπ' αδτοΰ κατά τά πρός τι λέγεται χαί ουχί κατά το έναντίον· αντεισάγει γάρ άλληλα χαί συνυφέστηκεν. 10 ή κοινή της έναντιότητος δειχνύναι νομίζει,

χαί ιβως τούτου αίτιον

έν τοις έναντίοις συνύπαρξις.

Νικόστρατος

δε

δτι τά έναντία προς άλληλα λέγεται, ουκ από των υπό

το έναντίον αλλ' α π ' αδτοΰ τοΰ έναντίου ποιούμενος την έπιχείρησιν. πάντων δε Γσμεν δτι άλλο μέν έστιν αυτό εκαστον,

έπί fio

άλλο δέ το ύ π ' αδτο

τεταγμένον καί μετέχον αδτοΰ, ωσπερ το ίσον αότο μέν έστι των πρό; τι, 15 τά δέ υπ' αδτό ποσά έστιν έν οίς το ί σ ο ν

ούτως ούν χαί τά μέν έναντία

αδτά ώς συνυπάρχοντα πρός τί έστιν, τά δέ υπό τά έναντία ώς μετέχοντα τών εναντίων έναντία έστιν.

καί εστίν μεν θαυμαστόν, πώς

xa&ò έναντία ουκ εστίν έναντία | αλλά πρός τι.

τά

έναντία

εΐ μέν γάρ προς τψ 98·· Α

έναντία είναι όπηρχεν αυτοΐς καί το πρός τι είναι, οδδεν θαυμαστόν· εΐ δέ 20 έναντία ο ν τα οδδέ δλως έστιν έναντία, xaf)ò έναντία έστι, Οαύματι έοιχεν. ή ουδέν θαυμαστόν, εΐ κατά μέν την χοινήν καί μίαν ιδιότητα ιστάμενα συνυπάρχει άλλήλοις τά έναντία, κατά δέ την χωριστικήν καί μαχητιχήν μάχεσ&αι ποιεί τά μετέχοντα·

χαί γάρ χαί

μία ουσα ήνωται προς έαυτήν, 2ü κεχώρισται άπ' αλλήλων,

τά

ή διάκρισις αδτή και ή μ ά χ η

δε μετέχοντα μάχης

αλλά ταύτα μέν περί τούτων.

καί διακρίσεως γ» της δέ κατα-

φάσεως καί αποφάσεως παραδείγματα παρατιθείς οδχ δλας τάς προτάσεις αλλά τους κατηγορουμένους δρους τεθεικεν, διότι κατ' αυτους αί προτάσεις χαρακτηρίζονται τοΰ αρνητικού μορίου τ ω κατηγορουμένω προστιθεμένου,

αλλ'

έπί τά έξης ίτεον.

30 ρ. 11·>33 προς

Τά

δέ

άλληλα

ώς

τά

λέγεται

έναντία

Ιως

αδτά

τοΰ οίον τ ο

ουτε δίκαιον'ουτε Μετά αντικειμένων

τά πρός

τι περί

μέν

απερ

έστιν

ουτε αγαθόν

οδδαμώς

ουτε

κ α κ ό ν , to

άδικον.

τών έναντίων ειπείν προτίθεται,

τά έναντία είόη έστιν έκάτερα,

διότι

έπί δέ της εξεως καί

τών της

1 ειπών] 9 ρ. l i b i 2 έτέρω Α 4 το ante πασχειν supra J 1 τοΰτο] οδτοι Α 7 το ante μέλαν supra J 1 13 το om. y αύτό Κ ν (cf. 1. 11. là. 1G): αότοϋ J L A 15 αδτοΰ ν 1C αΰτώ Α τά έναντία, à in ras. A 18 τψ] t í A 21 μέν om. ν post ιδιότητα add. τά Κ ν 22 ouvutcα'ρχιΐ] olv ΰπα'ρχει Α 23 χαί post γάρ om. Lv αδτη Α 24 pos t μία add. μέν ν 30 αΰτά Arist. (cf. p. 3SC,4): αίιτών JLKAv 31 τό om. A post χαχόν add. καί Arist. codd. excepto e 34 έχατέρου ν: έχάτερον b Comment. Arlit. VIII.

Simpl. in Cat.

25

386

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 10 [Arist. p. I l b 3 3 ]

στερήσεως το ετερον, I r l δε τ η ς καταφάσεως χαί αποφάσεως έν λόγψ ~b 9 8 r ολον χαί συνθέσει* ε?χότως ουν των άλλων τά έναντία προτετίμηται. μενος δε του

περί των έναντίων

προς τά πρός τι παραδέδωκεν*

αρχό-

λόγου την διαφοράν αυτών ε υ θ έ ω ς

5 τίων λέγεται* το γάρ λευκον ου λέγεται *

*

*

τ ω μελάνι,

των δέ λοιπών

αντικειμένων, ώ ς εΓρηται, διαφέρει τι5 είδη είναι ά μ φ ω τά ενάντια, δέ

την διαφοράν αυτών

την

ου γάρ αυτά απερ έστιν έτερων των έναν-15

των έναντίων παραδιδους

τών

έφεξής

εναντίων

τά

ά'μεσά φησιν είναι, ών ές ανάγκης Ιτερον υπάρχει τ ω δεκτικφ, οΓον

μεν

υγεία

και ν ό σ ο ς καί π ε ρ ι τ τ ό ν και ά ρ τ ι ο ν * καί γάρ το άρτιοπέριττον και το περισ10 σάρτιον, καν μεταξύ π ω ς άμφοϊν δοκή, καί αυτά άρτια έστιν τ φ

είδει.

τοϋ τ ε περιττού καί αρτίου,

υγείας δέ και νόσου

ó

άλλα

μεν'Αριστοτέλης

ουδέν εΐναι μέσον φησίν καίτοι αρετής καί κακίας δρών μεσοτητα ώ ς φιλό-

Β

σοφος, οί δέ ιατροί περί τά σ ώ μ α τ α έσπουδακότες καί πολλάς ε θ ε ν τ ο μεσό- 21 τητας

υγείας

καί

νόσου

έν

τω

15 αυτοΐς λεγομένης καταστάσεως,

πλάτει

στρεφομένας

της

ουδετέρας

τινά δε τών έναντίων έ μ μ ε σ α ,

παρ'

ών ουκ έξ

ανάγκης θάτερον περί το δεκτικόν έστιν, οίον το λ ε υ κ ο ν χαί μ έ λ α ν ·

ου γάρ

ανάγκη πάντως ή λευκον ή μέλαν είναι, έπειδή έστιν καί φαιά χαί ξανθά καί άλλα έχοντα χ ρ ώ μ α τ α τά ανά μέσον,

τ ώ ν δέ έ μ μ ε σ ω ν ήτοι μ ε σ ω τ ώ ν

(λέγεται γάρ καί ο ύ τ ω ς ) τά μέν π λ ε ί ω ε χ ε ι τά μέσα, τά πλέον Γσως άλλη- 26 20 λων διεστηκότα τ η φύσει,

ώ ς έπ'ι τοΰ λευχοΰ καί μέλανος εΓρηται*

πολλά

γάρ έστιν τά έν μέσιρ τούτων χ ρ ώ μ α τ α · τά δε εν μόνον διά την έγγύτητα την

προς

άλληλα,

οίον

τοΰ Οερμοΰ και ψυχροΰ τό χλιαρόν

μόνον μέσον,

τών δέ ε μ μ έ σ ω ν τά μέν ώνομασμένα ε χ ε ι τά μέσα ώ ς έπί τών είρημένων, τά δέ ακατονόμαστα, τ ή δέ άποφάσει τών άκρων δηλούμενα* τό γάρ μεταξύ 25 τοΰ

άγαθοΰ καί

κακόν

κακοΰ

ουκ ώνόμασται,

λέγεται

δέ ο ί ί τ ε

αγαθόν

( τ ο γάρ τοΰ «διαφόρου ονομα υπό τών νεωτέρων έ τ έ θ η ) ,

οΰτε

καί τοΰ 30

δικαίου δέ χαί άδικου το μέσον άνώνυμόν έστιν, τ η δέ άποφάσει τών άκρων δνομάζεται

χαί δήλον δτι τ ά μέν τ η συνήθεια γενόμενα γνώριμα,

ταΰτα

καί δνόματος έτυχεν συνήθους, τά δέ άγνωστα τ η συνηθεία εμεινεν άκατ30 ονόμαστα.

ώς

το

λευκον καί μέλαν (έν σ ώ μ α τ ι γάρ υπάρχει π α θ η τ ι κ ώ ς αυτά δ ε χ ο μ έ ν ω ) ,

έπεί

δέ

τά

δέ καθ* υποκειμένου άριθμοΰ φοραί,

τών

έναντίων

λέγεται,

ώς

τά

μέν έν υποκειμένω

το άρτιον καί περιττόν

κ α θ ' υποκειμένου λέγεται ταΰτα, ώ ς αυτός έν τ ω

έστιν,

(κατά γάρ

διότι διαφοραί είσιν, αί δέ

περί τ η ς οόσίας εδειςεν

λόγω,

τοΰ δια-

κ α θ ' υποκειμένων 3δ

3 δέ suprà J 1 5 desidero μω,

χρώματι

το λευκόν

δικαιοσύνη

δέ και

της μεν γαρ αρετή, τ η ς δε κακία το γένος*

ή καχια τρόπον και

ο μέντοι Νικόστρατος αιτιάται, δτι

γένει * * * τ ω

ποιότης),

10 γένος το

μεν τινα

αδικία

δέ

εναντίων γενών

μοχθηρίας

μη

μέλαν, και to έξ

έναντιων

α υ τ ή δέ ή αρετή και

έκ του αυτοΰ γένους (εξις γάρ αμφοϊν

τρόπον δέ άλλον εξ

αγαθόν, τ η ς

και

(της

το γένος

μεν γάρ

αρετής

το κακόν, το δε αγαθόν καί

αυτά γένη δοκεί, ει μ ή άρα έν ποιότητι και ταΰτα ώ ς γένει·

κακόν

ó μέντοι γε

' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς π ο λ λ α χ ο ΰ φαίνεται το αγαθόν καί το κακόν μ ή ώς γένη αλλ* ώ ς ομώνυμους

φωνάς τιθείς).

' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς έν τ ω λόγω

τούτο δε πολλοστόν

μεν έστι

μέρος

ών

τ ω περί τών έναντιοτήτων ήπόρησεν, άςιον

ó 15 δέ

15 επί πα'ντων τών τοιούτων ζ η τ η μ ά τ ω ν δικαιολογεΐσθαι ώ ς είώθασιν οί αρχαίοι, καν υπαίτιος η τις υπογραφή, χ ρ ή σ θ α ι αυτ^, δταν μηδέν καταβλάπτ-fl προς α χρώνται*

διό έν μεν τοις περί τοΰ ποσοΰ βουληθείς

το κ ά τ ω

τω

άνω

έναντιον δεΐξαι έχρήσατο τ ω δρω ώ ς αν άπο τ η ς κατά τόπον έναντιώσεως αποδόντων αυτόν τών πρεσβυτέρων, ενταύθα

μέντοι έν τ η περί τών έναντιων 20

20 διδασκαλία ου κέχρηται α υ τ φ ώς άνω μεν προρρηθέντι, αιτίψ.

μ ή οντι δέ ανυπ-

τούτοις ουν οί από τ η ς Σ τ ο ά ς έχρήσαντο πδσι καί τοις άλλοις

διορισμοΐς τοις περί

Κ

τών ε ν α ν τ ί ω ν ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ ο υ ς κατά πόδας ήκολούθησαν,

εκείνου τάς άφορμάς αυτοις δεδωκότος εν τιρ Περί τ ώ ν αντικείμενων συγγράμματι,

ας έξειργάσαντο

έν τοις αυτών βιβλίοις.

και γάρ καί τάς εςεις

25 έναντίας υπέλαβον ώς έκεΐνος, οίον φρόνησιν αφροσύνην, και τα

κατηγορή-

ματα, ώσπερ το φρονεΐν καί άφραίνειν, καί τάς μεσότητας, οίον το φρονίμως 25 ή άφρόνως.

τους μέντοι ποιους καί π ώ ς έχοντας ουχέτι έναντίους υπέλαβον,

αλλ' έναντίως εχειν και τούτον τούτω, αλλ' αμέσως τον φρόνιμον τ ω άφρονι λέγουσιν. 30 άμεσα εξεων

εάν

δέ ποτε και λέγωμεν τούτον τούτο) εναντίον είναι,

» ποιούμεθα την σημασίαν, ώς φασιν. καί

τ ώ ν σχέσεων

ή έναντίωσις θεωρείται,

έπί

τά

κυριώτατα μεν ουν έπί τ ώ ν

καί τών ένεργειών καί τ ώ ν τούτοις παραπλήσιων δεύτερον δέ ώ ς έναντία λέγεται τά

I χρησαμένου] G ρ. 6a 15 sqq.

του Om. Κ

2 λίγου Α

κατηγορήματα

του Α : τό J L K v

5 lacunam statui, desidero baec f e r e : ότι μη μόνον έν τυϊ αυτιΓ γένει

4 όλως Κ ν

(τά έναντία ΰφέστηκεν, άλλα ν.α\ έν έναντίοι;· έν μέν γάρ τυϊ αότφ γένει) τ ω χρώματι vel, quia το λευκόν καί μέλαν om. J L A , (λεοκόν μέν γάρ *αί μέλαν έν τω aùtiù γένει) τ ω χρ. τό Κ : τον ν

6 δέ om. Κ

I I ώς έν γένει Lv Arist. p. 3 b 26

7

γένη Α

22 άριστοτέλει ν : fr. 119 (116) Rose corr. J 1 3 0 μέσα Α

αυτή Κ : αύτη celeri 12 πολλα/οϋ] cf. Bonitz. Ind.

14 τ ψ (post λόγο,))] τών ν

τό] τό άνω τό J

25 αφροσύνη L : αφρόνηοιν ν

κακία Α '

γε om. Α

13 è om. Κ ν

17 περί τοΰ om. Κ

4

19 περί s u p r a Α 1 23 τών] τ ώ Κ

2G καί τό αφραίνειν Α

28 post -/.ai add. où Arnim

16 αύτώ Κ 20 προρηθέντι Α 24 αυτών libri

27 υπέλαβον έναντίους J K v ,

άλλά μέσω: Lv : άλλο άμέίως Α

άμεσα (βλέποντες) A r n i m , possis etiain άναφέροντες coll. p. 389,27

SlSIPLlell IN

CATEUORIARUÌI c. 10 [Arist. p.

lli>33]

389

καί τά παρακείμενα π ω ς εκείνοις· προσάγει δέ άμωσγέπως προς τάναντία ί)8ν καί τό φρονίμως καί άφρόνως.

όλως δέ έν τοις πράγμασιν τάναντία Οεω- »1

• ρεϊται, χαί ή φρόνησtç τ η αφροσύνη αμέσως ούτως εναντία λέγεται, ουχ ηοε τηοε.

τοιαύτης οε ούσης της 2 τ ω ι χ η ς οιοασκαλιας ιοωμεν, π ω ς αυτήν

5 από της 'Αριστοτέλους παραδόσεως παρεσπα'σαντο.

ούτος γαρ έν τω Περί

αντικειμένων την διχαιοσύνην προς τήκ άδικίαν έναντίαν λέγει, ου λέγεσΟαι δε τον δίκαιον τ μετε10 χειν εναντίων, οίον το κινούμενον τα

εστηκότι και το αγαθόν τ ω κ α κ ω "

εν οίς έδίδαξεν, διά τί τους ποιους ουκ είπεν εναντίους,

έπει γαρ κατά

μετοχήν οί ποιοι είσιν δια'φοροι, ουκ αν το μετέχον ομοίως ου

μετέχει

λέγοιτο, αλλά μάλλον εκείνου μετέχειν, καί παρώνυμα, είπερ άρα, ά π ' αυτών είναι, ως από της λευκότητος το λευκόν.

έπεί ούν ή φρόνησις τ η αφρό- π' αίιτοϋ τοΰ ν

τάς Α όνυμάζομεν A:

7 post αισθασιν add.

γένη om. L

U σκαλανέο; ν : σχαλη sequ. lac. 3 litt. A ου supra J ' L '

τας, η s u p r a L :

ακολασία] d e b e b a t δειλία 6 καί in ras. J : δέ Α

ειδεα μόνον, τά δέ μέσα b, cf. A d d e n d a 8 τοΰ] τό Α

είδεα b, cf. p. 4 1 6 , 1 4 :

δ ανδρεία s c r i p s i coll. p. 4 1 6 , 1 4 : αδικία libri

άρετάς, η supra J ' L 1 : άρετάς Α

άφροσΰνας,

2 1 όπου] ό π ω ς ? cf. ρ. 3 9 3 , 4 s q q .

2 4 post ότι add. δέ Α

άνωδα J

17 τό 2 2 τΰχον

J

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 10 [Arist. p. 12»26]

393

μή έν τοις ποσίν οφθαλμού; έ χ η , έστέρηται οφθαλμών, αλλ' ει τις έν τι» 99* oìxst(j) τ ό π ω μή μετειληφεν ομμάτων,

αυτός δε διά βραχέων

συνέλαβεν

πάντα, το μέν πεφυχος και το μόριον έν χ α ί ρ ω δηλοί, στερητιχόν δέ ουδέν δλως έμφαίνει, έπεί χαί χ ρ η σ τ ό τ η τ ι μεν εναντία ή π ο ν η ρ ί α , ή «πονηρία δέ στέρησις τ η ς πονηρίας, εστίν δέ δτε και την χ ρ η σ τ ό τ η τ α έμφαίνει. 20 τ ή ς

-νωμαλίας Χ ρ ύ σ ι π π ο ς

μέν

έπεξ/,λθεν α υ τ ή , Ά ρ ι σ τ ο τ έ λ ε ι

έν

πολλής δέ ούσης

τοις Περί των στερητικών

δέ ου τοΰτο προυκειτο,

περί τ ώ ν κατά την εξιν χαί στερησιν.

λεγομένοις

αλλά μόνον διελΟεΐν ΐδ

χ&ν λέγηται ουν στερητικώς πολλά

και τ ώ ν έναντίων και τ ώ ν ά π ο φ α τ ι χ ώ ν , αλλά δεί τάς στερητικός τ ώ ν ε£εων αντιθέσεις χ α τ ά τον οίκείον τρόπον λ α μ β ά ν ε ι ν

εστίν δέ ούτος ó τ ή ς έπι-

2δ βαλλούσης εξεως τήν οίκείαν στερησιν εν τ ή αντιθέσει λαμβάνων, δέ περί

το αυτό ύποχείμενον

ή

τε τοιαύτη εςις / α ί

ή

στέρησις, οόχ α μα δε, οίον περί δφ9αλμόν τυφλότης, περί p. 12b6

Ουκ εστίν

κατάφασις 30

και

πράγμα

δέ ουδέ το υ π ό τ ή ν

άπόφασις

εως

αντίθετος

γίνεται αυτή

ο και ή οψις.

κ α τ ά φ α σ ι ν κ α ι α π ό φ α σ ι ν so

τοΰ ο ύ τ ω ς

α ν τ ί κ ε ι τ α ι , το χ α θ ή σ Ο α ι τ ψ

και μή

το

υφ'

έκάτερα

Ε

χαΟήσΟαι.

Δείξας δτι άλλο εστίν ε£ις χαί άλλο το εςιν ε χ ε ι ν , και άλλο στέρησις και το στερησιν ε χ ε ι ν , και δ μ ω ς και το εξιν εχον χαί στερησιν εχον υπό τήν αυτήν άντίδεσίν εστίν τήν τ ή ς εξεως και τ ή ς στερήσεως, * * * πιστοΰται 2 φωνάν, supra η J 1 6 Εχων Α στέρησιν où σημαίνει Α 7 χέχρηνται Κ 8 post xal add. το Κ 9 προαγομένων J 1 (cf. in l'hys. 1093,13 D. et in 1. De cáelo p. 90,28 Π.): προσαγομένων JaLKAv 12. 13 έλέγομεν ν 13 post δια add. τών ν 14 post άδιάφορα add. χαί ν πολλαί Α και] ai μέν ν 17 xal το] τό μέν ν ένφαίνει Α 18 επειδή ν εναντίον Κν 21 αύτήν Κν, sed cf. p. 390,29 24. 25 έπιβαλούοης Κ 26 αύη-] αύτί,ς Α 27 ή om. Α 28 Ιτι Α τό Κν, Arist.: ή JLA 29 έκάτερον ν Arist. 31 Ιξι; om. Α: ή 2ξι« Κ εχειν, χ in ras. J 32 ante pr. τό add. άλλο L xal ante alt. τό odd. Kv 33 alt. τήν A (cf. p. 397,5): om. JLKv lacunam statui, desiderantur haec fere ταίιτό πάλιν είπών xal περί τής καταφάσεως χαί αποφάσεως πιστοΰται om. Κ

397

S I M P L I C I I IN C A T E G O R I A R U M c. 1 0 [Arist. p. 12b 6. 16] τούτο διά

παραδείγματος.

δηλουμενον

où*

εστίν

και

γάρ το

κατάφασις,

καί

πράγμα

το υπό τ ή ς καταφάσεως 1 0 0 »

το

της

υπό

αποφάσεως

οδχ

εστίν 25

απόφασις, ειπερ λόγοι μεν ή κατάφασις καί άπόφασις, où λόγοι δ ε τά αυτών 5 όμως

σημαινόμενα· εστίν

καν

αντίθεσιν

μ ή τά αυτά δέ εστίν,

την

της

καταφάσεως

και ταύτα υπό την

και α π ο φ ά σ ε ω ς ,

υπ'

αυτήν

ωσαύτως

τά

έχοντα εςιν και τά έχοντα στέρησιν υπό την τ η ς εξεως και τ η ς σ τ ε ρ ή σ ε ω ς , δταν γάρ Σ ω κ ρ ά τ η καθήμενον δ ι α ν ο η θ ώ , αυτό το πράγμα υ π ο λ α μ β ά ν ω ·

ζιίϊον λογικον ο ύ τ ω ς ενεργούν κ α τ ' so

ο δέ λόγος δ λέγων οτι Σ ω κ ρ ά τ η ς

έζ δνόματος (καί ρ ή μ α τ ο ς ) συγκείμενος, ετερός έστιν αύτοΰ τοΰ ΙΟ είτε ουν

έν φωναΐς ε ι τ ε

έν τοις διανοήμασιν ε ί τ ε έν τοις

κάθηται,

πράγματος.

παρυφισταμένοις

ά σ ω μ ά τ ο ι ς λεκτοΐς αί προτάσεις ύφεστήκασιν, διεστήκασιν αύται τ ώ ν σωμάτων

και τά μεν ώ ς προτάσεις λέγεται άντι/εΐσΟαι,

κατάφαση, τρόπον,

τά

δέ

υπό

τάς προτάσεις

ποιών

ω ς άπόφασις και

καί αυτά άντίκειται κατά

τον αυτόν

αλλ' ουδείς αν είποι, φασί, τον Σ ω κ ρ ά τ η αυτόν έ α υ τ ω άντικεΐσθαι. 36

Ι ό ή ου κατά τοΰ έτερου φαμέν γίνεσθαι την αντίθεσιν, αλλά κατά την γειαν

την

τοΰ

καθήσθαι

καί

κατά

τήν

της

αντιφάσεως

μή

καθήσθαι·

γίνεται

καί

αντίθεσιν,

τψ

τούτοις

δέ

ταΰτα

τά

αναιρετικά αλλήλων είναι, τ ο ύ τ ω καί ή αντίφασις αντίκειται,

ή

ένέρ-

αντίΟεσις

σημαινόμενα καί

άνάπαλιν

τιί> τους λόγους είναι τοιούτους καί τά πράγματα αλλήλων εστίν αναιρετικά, 2 0 καί γίνεται ή αναλογία κατά τον αυτόν τρόπον, ώ ς το δηλουμενον

πράγμα

προς το δηλουμενον, ο ύ τ ω ς δ δ η λ ω τ ι κ ό ς λόγος προς τον δ η λ ω τ ι κ ό ν , καί ανάπάλιν,

καν

τά σημαινόμενα

δε υπό τ ώ ν φ ω ν ώ ν αντικείμενα

ταΰτα δε εϊσιν αί λογικαί διανοήσεις αί περί Σ ω κ ρ ά τ ο υ ς καθήμενου ομοίως 25 ταΰτα

χαί γάρ

ταΰτα υπό

T(¡

καταφάσει

καί

τ ή ν απόφασίν έστιν

άποφάσει

καί

άντικεΐσθαι

τήν κατάφασιν.

Ζ

λαμβάνοιμεν, ή μ ή , 41

λέγεται·

δείςας

δέ

και μέχρι

τ ο ύ τ ω ν , τίνα Ι σ τ ί ν τά ώ ς ε'ίις καί στέρησις αντικείμενα, α κ ο λ ο ύ θ ω ς επάγει, τ ί διενήνοχε τ η ς τ ώ ν πρ'ός τι καί τ η ς τ ώ ν εναντίων αντιθέσεως, καί π ρ ώ τ ο ν γε τί τ ώ ν ώ ς πρός τι αντικειμένων δ η λ ώ ν

p. 1 2 M G 30

τι,

"Οτι

φανερόν Τεσσάρων

δέ ή σ τ έ ρ η σ ι ς

καί

έπάγει·

ή εςις

ουκ α ν τ ί κ ε ι τ α ι

ε ω ς τοΰ ο υ γ ά ρ λ έ γ ε τ α ι ουσών

τών

πάσαι γίνονται διαφοραί. τον αριθμόν αυτών

έπί

3 λόγοι μέν] λέγοιμιν Α

αντιθέσεων

ή οψις

καί

διαφερουσών

καί ή άπόφασις ν 14 φασί om. Κ ν

9 χαί βήματος addidi

16 τήν om. L

17 άντιφοίσεως, γρ αποφάνσεως J"L' 19 τω J L K A :

21 τον] το Κν, corr. in marg. b

3 3 τοΰ addidi coll. p. 4 5 , 1 2

εξ

αί δει

11 προ-

15 φαμέν ex μέν corr. J " : μέν Λ

το ν, sed τ φ in marg. b

2 2 xáv] xal ν

γάρ i a ras. supra A

αλλήλων

τά διαφέροντα,

5 ωσαύτως om. A : fort· ωσαύτως ώς

L·3

όηλοόμενον bis Α

ό'ψις.

τον παρά μονάδα πολλαπλασιάζειν χαί ( τ ο ΰ ) γενο-

θέσεις L ' , προτάσεις

νοιμεν om. Κ

τυφλότητος

καθόλου γ ά ρ , δσα ποτέ αν ή

7 σωχράτη J : σωκράτην L K A v , itemque 1. 14

om. Λ

ώ ς τ ά π ρ ό ς 45

λαμβάνομεν ν

2 8 δηλών] St' ών in marg. b

τω (γάρ) ?

τά

2 0 . 21 πράγμα προς το 2 1 . 2 2 άνάπαλιν—λαμβά2 3 έστιν L

2 5 -τα

2 9 ή (post 8ε) om. Κ

398

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 10 [Arisi. p. 12 b 16]

μένου αριθμού το ήμισυ λοβό ν τα τοσαΰτας λέγειν είναι τάς των διαφερόντων to διαφορά;,

χαί ένταΰθα ουν ή των πρός τι άντίθεσις διαφέρει τήΐ τε των

ως έναντίων χαί τής (των) ως £ζις χαί στέρησις αντικειμένων και της

ώς

χατάφασις χαί άπόφασις· τρεΐ; γαρ αφ' έχάστου | γίνονται σχέσεις, τριών 101'Α 5 όντων προς α ή σχέσις, διό χαί έπι τον παρά μονάδα έπολλαπλασιάσαμεν τόν έξ αρχής αριθμόν, λοιπών δύο·

πάλιν δε ή των έναντίων άντίθεσις διαφέρει των

ή γάρ προς τά πρός τι διαφορά ήδη είληπται· γίνονται ούν

πέντε αί διαφοραί.

χαι λοιπόν ή ως εξις χαί στέρησις διαφέρει της κατά

άπόφασιν χαί χατάφασιν* αί γάρ προς τά άλλα δύο ήδη έλήφθησαν.

ίνα ó

10 μή δίς αί αόταί διαφοραί λαμβάνωνται, ποτέ μεν από των πρώτων αρχομένων ημών, ποτέ δέ από των υστέρων, δια τούτο [των] έν τη μεθόδφ το ήμισο του έχ τοΰ πολυπλασιασμοΰ γενομένου ιίριθμοΰ λαμβάνειν χελευόμεθα. ούτως ουν χαί χατά την τοιαυτην τάξιν εξ γινομένων των διαφορών ó 'Αριστοτέλης οόχ ούτως έπ' αυτάς έπήλθεν,

αλλά πρώτον μεν έδειξεν δτι τά

15 πρός τι διενήνοχε τών έναντίων, ώς ειρηται, νυν δέ δείξει, πώς τά ώς 2ίις χαί στέρησις άντιχείμενα διαφέρει τών ώς τά πρός τι, χαϊ έφεξης, πώς ίο τά ώς ££ις χαί στέρησις τών ώς τάναντία αντικειμένων, είτα μετά ταΰτα, πώς τά ώς κατάφασις χαί άπόφασις άντιχείμενα διαφέρει τών ώς τάναντία άντιχειμένων χαί τών ώς τά πρός τι χαι έτι τών ώς στέρησις χαί ίζις. 20 χαί ούτως τάς

παραδέδωχεν διαφοράς από τών δευτέρων άρζάμενος τρό-

πων έν ταΐς πέντε διαφοραΐς χαι ουχ άπο τών πρώτων, ώς ημείς έποιήσαμεν.

δείχνυσιν ουν νΰν, πώς τά ώς έξις χαι στέρησις άντιχείμενα διαφέρει ι»

τών ώς τά πρός τι άντιχειμένων, άπδ τοΰ όρισμοΰ τών πρός τι την άπόδειξιν ποιούμενος, ώσπερ χαί πρότερον, δτε τών έναντίων έχώριζεν τά πρός 25 τι.

λέγει οδν δτι τά μέν πρός τι αυτά άπερ έστί τών άντιχειμένων λέγε-

ται, ουτε δέ ή όψις τυφλότητό; έστιν οψις (χαί τοΰτο πρόδηλον), άλλ' ουδέ ή τυφλότης όψεως τυφλότης· ¿φθαλμοΰ γάρ έχάτερον, στέρησις. òtà

χαι ή £ξις και

ή

δτι δέ ου λέγεται ή τυφλότης όψεως τυφλότης κατά τά πρός τι,

τοΰ δευτέρου μάλιστα έπιχειρήματος δείχνυται·

ει γάρ

ώς πρός

τι so

30 λέγοιτο προς την όψιν ή τυφλότης, έπειδή τ ά π ρ ό ς τι π ρ ο ς ά ν τ ι σ τ ρ έ -

Β

φόντα λ έ γ ε τ α ι , έλέγετο äv χαί ή οψις τυφλότητος οψις· νΰν δέ ου λέγεται, διαφέροι δέ άν, ώς έφαμεν, χαί τω τά μέν πρός τι άμα είναι τ ^ φύσει, την δέ 2ςιν χαί στέρησιν προς τω

μή συνεισάγειν άλληλα χαί αναιρετικά

είναι αλλήλων,

ο ψ ι ς ουχ έ σ τ ι ν τ υ φ λ ό τ η τ ο ς

ειπών

δέ

ή γάρ

οψις

1 συλλαβάντα ν 3 prim, ώς om. Κν τών ν: om. J L K A εξεις Α στερήαις, t in ras. J : ατερήαεις A 4 αχέαις L 5 τών Αν 7 post λοιπών add. ώς Εξις χαι ατέρηαις διαφέρει τών λοιπών ν (cf. 1. 8), pro his post òùo add. της ώ; Ιξις χαί στέρηβις άντιχειμένων χαί της ώς χατάφαβις χαί άπόφασις b 8 πέντε αϊ] έ Α ή ώς scripsi: ώς ή libri 9 χαί χατάφααιν Α Ινα (δή) ? 10 λαμβάνονται Jv 11 τών delevi 12 το έχ τοΰ libri: correxi πολλαπλαοιαίμοϋ Κν 13 την om. J A 15 τάς Α 16 post ώς add. πρός Κν 17 τά έν. Κν 18 διαφέρει τών] διαφερόντων Α τά έν. Κ 19 χαί ante έτι om. Α 20. 21 τρόπον L 22 νΰν supra J * 24 πρότερον] p. l i b 32 24 post τών add. άντιχειμένων ν έναντίον ν, corr. b 30 tert. προς om. Κ 30. 31 άντιστρέφον Α 32 διαφέρει ν ϊφαμεν] ρ. 380,18 sqq. τώ] το ν, sed t in marg. b 33 το ΚΑ αυνάγειν Κν

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 10 [Arist. p. 1 2 b l 6 . 2 6 ]

399

προσέθηχεν ο υ δ έ ά λ λ ω ς ο υ δ α μ ώ ς π ρ ο ς α υ τ ό λ έ γ ε τ α ι , διότι τά έναντία 10h αότά μεν απερ ήν οδκ έλεγετο των αντικειμένων, άλλως δέ τό ίτερον πρύς ΐβ το ίτερον έλεγετο· έναντίον γάρ ούτω λέγεται, αλλά και ή στέρησις, d μ ή καΐ αυτό δπερ έστίν της Ιξεως λέγεται, αλλά στέρησίς γε αυτής λέγεται, 5 ή μέντοι εξις χατ' ουδέν προς την στέρησιν λέγεται, δια μεν ουν τούτων Ιδει£εν ουκ δνόματι μόνον αλλά χαι πράγματι διαφέρουααν τήν της ίζεως χαΐ στερήσεως αντίθεσιν προς την των ώς πρός τι αντικειμένων, διά δε των έξης τήν αότήν προς τήν των έναντίων παραβάλλει. 30

10

p. 12t>2G " Ο τ ι δέ οδδ' ώ ς τ α ν α ν τ ί α α ν τ ί κ ε ι τ α ι τ ά κ α τ ά σ τ έ ρ η σ ι ν κ α ι εξιν λ ε γ ό μ ε ν α εως τοί» ο υ τ ε ν ω δ ό ς ώ ν ό δ ό ν τ α ς ε φ υ σ ε ν . 40

Δείχνοσιν έν τούτοις, δτι τά κατά στέρησιν και 2£ιν λεγόμενα άντιχεϊσθαι διαφέρει των ώς έναντίων αντικειμένων των τε άμεσων καΐ των έμμέσων, ών τήν διαφοράν άναγχαίως προέλαβεν, ινα κατ' άμφω τήν των έναντίων πρός τάς άλλας αντιθέσεις διαφοράν έπιδειξη· χαι πρώτον μέν των 15 αμέσων έναντίων χωρίζων τά κατά εξιν και στέρησιν αμφοτέρων των του άμεσου τρόπων έμνημόνευσεν, των τε έν ύποχειμένφ όντων χαί των χαθ' 45 υποκειμένου λεγομένων, ε?πών έν οΓς π έ φ υ χ ε ν γ ί ν ε σ θ α ι ή ώ ν κ α τ η γ ο ρ ε ί τ α ι . παραδείγματα δέ των μέν έν ύποχειμένψ υ γ ί ε ι α ν και νόσον παρέθετο έν σώματι γινόμενα, των δέκαθ' υποκειμένου π ε ρ ι τ τ ό ν και ά ρ τ ι ο ν 20 κατά του άριθμοΰ λεγόμενα, ή ώς είπον πρότερον, το δίχα διαιρεϊσθαι κατά του αρτίου αριθμού· τά γάρ είδη ού λέγεται καθ' υποκειμένων των γενών, αλλ' αί διαφοραί καθ' υποκειμένων των ειδών, αμφοΐν δέ | v¿>-101» Δ τοιν τών έναντίων χωρίζει τά κατά στέρησιν καί 2ξιν, δτι τούτων μέν ανάγκη αεί θάτερον τω δεκτικφ υπάρχειν· τό γάρ σώμα ή υγιαίνει ή νοσεί, 25 καί ó αριθμός ó έν τοις ειόεσιν ή δίχα διαιρείται ή ου· της δέ στερήσεως καί εξεως ουκ ανάγκη αεί θάτερον τω δεκτικφ υπάρχειν· ου γάρ απλώς άντέκειτο, αλλ' δτε έπεφύκει· τά γοΰν κυνίδια, δταν μήπω πεφυκότα η εχειν οψιν, ούδέτερον λέγεται, ουτε οψιν εχειν ουτε τυφλά είναι, καί τά 5 παιδία τά μήπω πεφυκότα ¿δόντας εχειν οΰτε όδόντας εχειν ρηθείη ουτε 30 νωδά είναι· άφ' ου δ' 36) add. ν ων supra J a 12 τε om. L 14 post έναντίων ex 1. 12 sq. καί τών έμμέβων ών τήν διαφοράν άναγχαίιος add. del. Κ πρώτων L 18 ύγείαν Α 20 πρότερον] ρ. 387,15 δί||χα J διαιρεϊα9αι ex κατηγορείσθαι corr. Κ 22 άλλ* αϊ] άλλα Α 23 χωρίζει J L K , εται supra J " L ' : χωρίζεται Αν 24 υπάρχει Κ pr. ή om. Α 27 κυνήδια J ή Λ 29 οδτε ¿δόντας Ιχειν om. ΚΑ 30 ήν Κ 33 ή ante ίξις om. L

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 10 [Arisi, p. 12^26]

400

αλλ' αφ' ου χρόνου εχειν πέφυκεν. εχει ωσπερ αύτής,

τά

καί την

εί δέ τινα ε ϋ θ υ ς α π ' αρχής την εξιν 101ν

ζ ώ α πάντα την άφήν και εί τύχοι στέρησιν

ά π ' αρχής

εχει·

α π ' α ρ χ ή ς στερούμενα ίο

αλλ' ουκ έπί

τοΰτο, αλλ' εΓπερ άρα, έπί των έξ α ρ χ ή ς πεφυκότων.

πάντων

αληθές

τα δέ άμεσα έναντία

5 πάντα ο ύ τ ω ς έξ α ρ χ ή ς πέφοκεν, ώ σ τ ε αύτη δν εΓη ή διαφορά, δτι τά μέν άμεσα έναντία πάντα ο ύ τ ω ς , των δέ κατά στέρησιν καί εξιν τά μέν ούτως, τ ά δέ ο υ χ

ούτως,

έπί

δέ των

γίνεται τ ή ς αντιθέσεως τούτων

έμμεσων

τε

καί

έναντιων

των

κατά

ουχ

ó αύτός

τρόπος

εξιν καί στέρησιν,

διότι 15

των μέν έ μ μ ε σ ω ν έναντιων ουδέποτε άναγκαΐον θάτερον παντί ύπάρχειν τ ω 1 0 δεκτικψ· ουτε γαρ λευκον ή μέλαν παν άναγκαΐον είναι το δεκτικόν ( έ γ χ ω ρ ε ΐ γάρ καί ξανθόν είναι), ουτε 9ερμόν και ψυχρόν ( έ γ χ ω ρ ε ΐ γαρ καί χλιαρόν είναι), έπί δέ τ ή ς Εξεως καί σ τ ε ρ ή σ ε ώ ς ποτε ανάγκη θάτερον· ην πεφυκός

εχειν,

από

τούδε

έξ ανάγκης

ή

έστέρηται

ή

α φ ' où γαρ

εχει

την

έπεί δέ τινα καί των έ μ μ ε σ ω ν έναντιων εστίν ών φύσει το ετερον 15 ω ς

τφ

πυρί ή θ ε ρ μ ό τ η ς ,

καί τούτων

διοίσει

τά

κατά

εξιν.

υπάρχει,

εξιν καί στέρησιν. so

έπί μέν γάρ τούτων άφωρισμένως το ετερον οίον τ ^ χιόνι ή λευκότης καί έξ ανάγκης αεί καί πρόδηλον πότερον, ουτε άφωρισμένως

ουτε

αεί

θάτερον

έπί

Ε

δέ των κατά εξιν καί στέρησιν

υπάρχει

και άδηλον

γάρ ή οψις ουτε ή τυφλότης ώρισμένως άει παραγίνονται,

πότερον·

ουτε

ή διαφορά ουν

20 των /ατά £ξιν και στέρησιν προς τά έναντία κατά το αεί καί κατά το ποτέ γίνεται·

καί γάρ των

μέν

αμέσων

έναντιων

διαφέρει

τ ω έκείνων

μέν

έξ 2»

ανάγκης αεί πάντως θάτερον ύπάρχειν τψ δεκτικός, οίον ή υγιαίνει ή νοσεί, τούτων δέ ουκ έξ ανάγκης del πάντων, αλλά τινών ποτέ· το γάρ σκυλάκιον ούδε«ρον

έξ

ανάγκης

25 θάτερον υπάρχει τ ω δεκτικψ, τούτων δέ ποτέ έξ ανάγκης θάτερον

εχει·

των

δέ

έμμεσων,

δτι έκείνων

υπάρχει

αφ' ού πέφυκεν, τινών δέ και α π ' αρχής, υπάρχει

διοίσει

tc(» ποτέ

μέν ουδέποτε

αλλά κάκείνων οις φύσει το εν

καί τ ω άφωρισμένως·

έκείνων

μέν γάρ πάντως

αεί ,το ετερον, τούτων δέ τινών ποτέ, κάκείνων μέν άφωρισμένως θάτερον, 30 έπί δέ τούτων ουκ άφωρισμένως αλλ' όπότερα ε τ υ χ ε ν .

είπόντος δέ Ά ρ ι σ τ ο -

30 τέλους, ω ς ά ν α γ κ α ΐ ο ν η ν π α ν τ ί θ ά τ ε ρ ο ν ύ π ά ρ χ ε ι ν , δοκεΐ τισιν άσάφειαν έμποιεΐν το π α ν τ ί προσκείμενον. διασαφεί

προς

το τ ι σ ί ν

ου μην ε χ ε ι γε ούτως, αλλ' άντιδιαστολήν

άναγκαΐον,

ώς

τοις

σύμφυτον

εχουσιν

εν

των

ώ ς έ π ' ανθρώπων

άει;

έναντιων, ου πασιν δέ. Τ ί οδν, εί από γεννήσεως έγγίνοιτο ή δρασις

35 ουχί καί έπί τούτων εσται ή 2ξις ή στέρησις, καί ουδέν διοίσει τ ώ ν αμέσων 36

3 Εχειν Α

5 είξ Κ

ή om. L

10 άναγκαΐον παν Α

11 καί

(post alt. γάρ)] το Α 12 καί τής στερήσεως Lv 13 ή έστέρηται έξαναγκη; J K , corr. J 1 : έξ ανάγκης ή στέρησις, r¡ έστέρηται Α εξιν in ras. A 14 έναντία ν 15 δεήσει Α 17 πρότερον Κ 2 0 tert. κατά om. ν 22 πάντως in marg. J » ίιγιαίνειν ή νοσεΐν ν 24 τώ Α 2δ υπάρχει θάτερον Κ 26. 27 τέ ένυπάρχειν Α 27 το άφωρισμένως J L 28 θάτερον — άφωρισμένως (29) bis Κ 29 τούτων δέ ν 32 êv om. Κ : εν, ε in ras. J 1 34 έγγένοιτο ν άΐΐ in marg. J » 35 ïj έξι; η] ή Ιξις i¡ Α: ή £;ις η ή ν

SIMPLICIÏ IN CATEGORIAKÜM c. 10 [Arist. ρ. 12·>26]

401

ενάντιων; τί δε, ει τις λέγοι ώΐ έπί μέν των μή πεφυχότων τά χατά εξιν 101" και στέρησιν ουτιυζ άντίχειται ως τά εμμεσα έναντία (ουδέτερον γάρ ές ανάγκης), έπί δε των ήδη πεφοχότων ώς τά άμεσα (θάτερον γαρ ές ανάγκης) ; λύει τοίνυν χαί τάς τοιαύτας πάσας αμφισβητήσεις έτέραν διαφοράν αυτών προστιθείς, δτι 5 τά μέν εναντία έπαμείβεται έν τοις δεκτικοΐς, εςεως δέ και στερήσεως où δυνατόν ε ι ς ά λ λ η λ α μ ε τ α β ο λ ή ν γ ί ν ε σ θ α ι · τοφλότης μεν γάρ ές όψεως γίνεται, ουκέτι μεντοι χαί άνάπαλιν. τυφλούς ρητέον τους υποχυθέντας,

οί)εν και ó Χρύσιππος εζήτησεν, εί 40

δυναμένους δε έχ παρακεντήσεως· άνα-

Ζ

βλέψαι, χαί εφ* ών τά βλέφαρα χέχλεισται' της γάρ δυνα'μεως ούσης έοι10 χέναι

τω

χαταμεμυχότι τους οφθαλμούς

ή

τόΐ χωλυομένω

όράν δια

τι

παραπέτασμα, ου αφαιρεθέντος ουδέν κωλύεται όράν· διό οδδε άπο στερήσεως εις εςιν ή τοιαύτη γίνεται μεταβολή,

λαμβάνει δε νΰν στέρησιν την

χατά πήρωσιν· εκ γάρ της τοιαύτης ουκ εστίν επάνοδος επί την εςιν.

άλλη 45

γάρ στέρησις ήν, ής έν Φυσικοϊς μνημονεύει, ήν χατά συμβεβηκος αίτιον 15 των γινομένων φησίν, την έν τη πρώτη υλη άπουσίαν των έν αύτη πεφυκότων γίνεσθαι

ειδών

θεωρών

ουδέν ελαττον

της

τοΰ είδους παρουσίας

κατά φύσιν ουσαν τη των γενητών υλη· ή δε ένταΰθα στέρησις έν τοις συνθέτοις χατά την παρά φύσιν αυτών διάθεσιν εϊληπται.

έτι δε στέρησιν

ληπτέον την χατά φύσιν· ου γάρ δη την κατά έθος· από γάρ της χατά 20 έθος στερήσεως, την άμφίεσιν. έχονται,

οίον της γυμνότητος, έπάνοδος γίνεται έπί την εξιν, οίον GO αλλ' ου τούτων μνημονεύει νΰν Αριστοτέλης,

αλλ' όσα ι φυσικαί

τέ είσιν

και

Saat έθους

έν ταΐς πηρώσεσιν θεωρούνται,

φησίν δε είς άλληλα μεταβολήν γίνεσθαι των έναντίων, δταν υπάρχη το δεχτικόν, εάν μη το εν φύσει τινί υπάρχη, οίον τω πυρί το θερμόν.

παρα-

25 δείγματα δε των τοιούτων λαμβάνει τά μεν όμολογού|μενα, ως υγίειαν 102 Γ Λ χαί νόσον, τά δε αμφισβητούμενα, ώς σ π ο υ δ α ΐ ο ν και φ α ΰ λ ο ν .

από μέν

γάρ φαύλου [φησίν] τινές οιονται σπουδαΐον γενέσθαι, από δέ σπουδαίου φαΰλον αδύνατον,

καί αυτός

μέν

το έτερον τούτων διά πλειόνων χατε-

σχεύασεν λέγων οτι έάν ó φαύλος ε ί ς β ε λ τ ί ο υ ς άγηται δ ι α τ ρ ι β ά ς ,

αεί

30 τι σμικρόν επιδώσει, αεί δέ σμιχράν έπίόοσιν λαμβάνων χαί έπιτηδειότερος γινόμενος έπί τω τελεί τ ε λ έ ω ς αν μ ε τ α β ά λ ο ι καί ε ι'ς την έναντίαν εςιν δ άποκατασταίη,

έάνπερ

μή χρόνω

έξείργηται,

ή πληρών τον χρόνον

καί αποθνήσκων ή πάνυ γεγηρακώς· ó γάρ τοιούτος ουκ έχει έπίδοσιν τελέαν. τοΰτο μέν γάρ ούτως αδτος κατεσκεύασεν.

το δε άνάπαλιν οί Στωικοί οό

35 διδόασιν· ουκ είναι γάρ άποβλητήν φασι την άρετήν.

ήτοι ουν κοινότερον

τον σπουδαΐον είληφεν, ου τον τάς τελείας άρετάς έχοντα, αλλά τον κατά ευφυΐαν ή μελέτην καί προκοπήν ή λόγον μόνον σπουδαΐον, ή ίσως ούτως

1 των μέν μή Α μη om. L 1 . 2 ες tv καί bis Κ 6 γίνεσθαι] cf. ρ. 402,G. 7 ad γι. 7 alt. καί om. Α 9 άνακέκληται Α 14 έν Φυσικοί«] Α 8 ρ. 1911>1 δ al. φυσική Α 1δ φασί Κ 1δ γίνεται Κ θεωρόν Κν (corr. b) 17 γεννητών Lv 19 δεί Α 21 ó άριστοτέλης ν 22 έστι L 27 φησίν delevi 29 ¿εί scripsi: ει libri 30 τι σμικρόν LKv: τις μικρόν J : τι; σμικρόν Α 32 άποκατασταίη, άπο e corr. A 33 τελει'αν ν 35 φασιν άποβλητήν ν Comment. Arist. V i l i .

Simpl. in Cat.

26

402

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 10 [Arist. p. 12b26]

κινεΐσθαι λέγει τήν άρετήν, ώσπερ εΐπεν έν τοις έμπροσθεν, υπό μεγάλου 102"· πάθους ή νόσου σωματικής λήθης έγγινομένης, χαλεπώς δέ xaì oò ραδιως il ταύτα συμπίπτειν· καί γάρ καί αδτός έν τοις Ή ό ι κ ο ΐ ς μονιμωτάτην τήν άρετήν είναι μαρτυρεί, το μέντοι έκ πάντων συμβαίνον έκεϊνό έστιν· εί γάρ 5 ε π ί μέν τ ω ν έ ν α ν τ ί ω ν υ π ά ρ χ ο ν τ ο ς τ ο ΰ δ ε κ τ ι κ ο ύ δ υ ν α τ ό ν ε ι ς ά λ λ η λ α μ ε τ α β ο λ ή ν γ ί ν ε σ β α ι , εί μ ή τ ι ν ι φ ύ σ ε ι τό ε ν υ π ά ρ χ ε ι , έ π ί δέ γε τ η ς ε ζ ε ω ς χ α ί τ η ς σ τ ε ρ ή σ ε ω ς α δ ύ ν α τ ο ν εις ά λ λ η λ α μ ε τ α β ο λ ή ν γ ί ν ε σ & α ι , φανερον οτι άλλη μεν έστι των έναντίων άντίΟεσις, άλλη 15 δε ή χατά Ιξιν και στέρησιν. φανερόν δέ χαί έχεΐνο γέγονεν, ως οΰτε τοις 10 αμέσοις έναντίοις ουτε τοις άφωρισμένον τό εν εχουσιν κατά φυσιν τα αυτά έστιν τά κατά εςιν καί στέρησιν αντικείμενα. Τούτων δε προειλημμένων ράδιον λοιπόν και τάς Νικοστράτου απορίας δ'.αλυειν, ος φησιν μή άκριβως ταυτην άποδεδόσ&αι τήν διαφοράν· μήτε γάρ τά εναντία εις άλληλα πάντως μεταβάλλειν, διότι από σπουδαίου 15 φαύλος οδ γίνεται, μήτε πάσαν στέρησιν άμετάβλητον είναι ε?ς Ιςιν· " κ α ί ϊ ο γάρ έχ πεφωτισμένου καί ώπλισμένου καί ήμφιεσμένου γένοιτο 5ν έσκοτισμένον και άνοπλον καί γομνόν, καί έχ των στερήσεων αυ&ις ή εξις· άτοπον Β ουν τά άμφοτέροις υπάρχοντα διαχρίνειν καί τά μέν προσνέμειν τω έτέρω, τά δε τω λοιπιρ". προς δή ταδτα ράδιον λέγειν ώς προχείρως ειληπται 20 το άναπόβλητον είναι τήν άρετήν. καί γάρ Θεόφραστος περί της μεταβολής αδτής ίκανώς άπέδειξεν καί Άριστοτέλει δοκεΐ οδκ άν&ρώπειον είναι τό άναπόβλητον ετι δέ και οί Στωικοί έν κάροις καί μελαγχολίαις χαί is ληθάργοις χαι έν φαρμάκων λήψεσι συγχωροΰσιν άποβολήν γίνεσ&αι μΐΟ' δλης της λογικής είεως χαί αυτής της άρετης, κακίας μέν ουκ άντεισαγο26 μένης, τής δε βεβαιότητος χαλωμένης καί εις ήν λέγουσιν ϊςιν μέσην οί παλαιοί μεταπιπτουσης. τοΰτο μέν ουν ούτως· άτόπως δέ έκ των κατά έ&ος στερήσεων τάς έπιχειρήσεις ποιούμενος και στέρησιν εις εςιν μεταβάλλειν φησίν. ó γάρ άνάριστος καί άοπλος κατά συνή&ειαν όντες έν so στερήσει ραδίως μεταβάλλουσιν είς τάς εςεις, ó μέν άριστήσας, δ δέ όπλισά30 μένος· ó δέ ' Αριστοτέλης ουκ επί των ές εΟους αλλ' έπί των φύσει τήν οζιν καί τήν στέρησιν παρέλαβεν, εφ* ων χαί κυρίως ή κατά 2ξιν και στέρησιν άντίΟεσις λέγεται. χρησώμεΟα ουν αδτοίς τοις ' Αριστοτέλους προς τον Νικόστρατον. έν γάρ τ φ Περί των αντικειμένων αδτός φησιν ώς αί μέν στερήσεις των κατά φύσιν λέγονται, αί δέ των έν εΟει, αί δε των κτημάτων, αί οέ 35 άλλων τινών· τυφλότης μέν των φύσει, γυμνότης δέ (των) έν εδει, αργυρίου a» δέ στέρησις των έν χρήσει παραγινομένων · είσίν δέ χαί άλλαι στερήσεις

1 έν τοΐί έμπροσθεν] 8 ρ. 8 b 29 sqq. 2 χαλεπής Α 3 συμπίπτει Α ήθικοίς J L K A (Eth. Nie. A l l p. 1100 b 14 sqq. al.): φυσικοϊς ν 3. 4 είναι τήν άρετήν Κ G γενέσθαι Arist. codd. exc. in« ύπαρχοι J L 8 γενέσθαι Arist. codd. exc. iu έστιν ή ? 10 άψωρισμένοις K v : άφωρισμένως b 14 πάντως tit άλληλα ν 15 oò φαύλος ν 19 πρίχειρον ν 20 Θεόφραστος] om. W. 22 κάροις in marg. b: καιροϊς JLKAv μελαγχολία« καί καιροίς Lv 30 post alt. των add. στερήσεων A 32 χρησ ψευδός

καθ' έαυτά,

τοιούτον συμβαίνειν,

των

κατά

συμπλοκήν

άλλ' δπερ το διαιρεΐν

λεγομένων

τοιαύτα δέ έστιν έν οΓς τοΰ αυτοΰ τάναντία κατηγορείται, οίον Σωκράτη

καί το ύ γ ι α ί ν ε ι ν

Σωκράτη·

Ε

άμεσα γάρ έναντία

το ύγιαίνειν καί νοσεΐν · ταΰτα δέ καθ' αυτά μέν πράγματα σημαίνει και 21 φάσεις ει'σί μόνον, εί δε συμπλακείη, λόγος γίνεται ó μέν άλη&ής, ó δέ ψευδής,

δυνατδν δέ ταΰτα πρώτον

γορεΐσθαι τοΰ αυτοΰ τά έναντία.

μέν μηδέ έναντία λέγειν, άλλα κατη-

το γάρ αυτό των έναντίων έστι δεκτικόν·

25 εί ουν τοΰ Σωκράτη νοσεΐν καί τοΰ Σωκράτη ύγιαίνειν μηδέν έστι δεκτικόν, ουκ άν εΐη

ταΰτα έναντία.

καν συγχώρηση

δέ τις έναντία ταΰτα είναι, 25

ουδέ ούτως άναγκαΐον έστιν το μέν αυτών αληθές είναι,

το δέ

ό'ντος μέν γάρ τοΰ Σ ω κ ρ ά τ ο υ ς ε σ τ α ι το μέν ά λ η θ έ ς , το

ψευδός*

δέψεΰδος,

μ ή ο ν τ ο ς δέ α μ φ ό τ ε ρ α ψ ε υ δ ή · ó γάρ μη ών ουτε νοσεΐν ουτε ύγιαίνειν 30 ορθώς αν λέγοιτο.

ή μέντοι άντίφασις άεί μερίζει το άληθές καί το ψεΰδος,

και οντος και μή οντος τοΰ Σωκράτους, αληθής ή ' Σωκράτης ουχ

κατά γάρ τοΰ μή οντος ή άπό',οασις

υγιαίνει' και ή ' Σωκράτης ου νοσεί' · ου γάρ

έστιν ταυτον το μή νοσεΐν τω ύγιαίνειν, ωσπερ ουδέ το μή όράν τ φ τυφλόν 30 είναι· έπί γοΰν τοΰ τοίχου το μέν ' ο υ χ υγιαίνει ουδέ όρα' άληθές ειπείν, 35 το δέ 'νοσεί και τυφλός έστιν' ψεΰδος.

ταΰτα δέ ρητέον καί έπί των κατά

συμπλοκήν τήν στέρησιν καί εξιν έχόντων· και γάρ καί έπί τούτων δοκεΐ 4 Περί έρμηνείας] 7 ρ. 1 7 b l 6 sqq. 5 ψευδές Α 7 μεν om. Κ των om. ν 8 άποδεκτιχώς Α 9 ουδέν om. ν 14 έναντίων, ε et ντι in ras. J αναγκαίων Κ IG alt. τό om. ν post ψεύδος add. où b, falso 17 äv om. Arist. codd. exe. n 20 σωχράτην LKv, ψ ex ει corr. Κ σωχράτην LKAv 21 xal τό νοσεΐν ν δέ om. Α έαυτά Α 22 έβτΐ L 25 αωχράτη J A : σωχράτην L : σωχράτους Κν utroque loco 2C "/αϊ συγχωρή0 A ταΰτα ¿ναντία ν 29 ψεύδη L 31 τοϋ om. Κν χατά] xal Α 32 oòyl νοσεί ν 38 ταυτον Lv: ταοτά J : ταύτα ΚΑ τψ] τό utrobique Α

34 γοΰν] μέν γάρ Α

36 χαί την ΐξιν Αν

xat (post γάρ) siipra'j«

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 10 [Arist. p. 13 »37]

405

μεν διαιρεΐσθαι το αληθές χαΐ το ψεύδος, où μην όντως γε μερίζεται, αλλά 102» μή όντος μεν ψευδή άμφω, τό τε όραν χαί το τυφλόν είναι, οντος δέ ουκ άναγχαΐον θάτερον, δταν μή πεφυχός η έπιδέχεσθαι, ώς έπί τοΰ τοίχου, ή μηδέπω πεφυκός, ώς έπι τοΰ σχυλαχίου. έπί μέντοι της αντιφάσεως sì 5 χαί οντος χαί μή όντος χαί πεφοχότος χαΐ μή αεί θάτερον ή αληθές ή ψευδός έστιν, ώς ειρηται πρότερον. ταύτα μεν οδν άχριβώς δέδειχται.

10

15

20

25

30

Πώς δέ περί Σωχράτους λέγων δ τ ε μ ή π ω φησίν π έ φ υ χ ε ν έ χ ε ι ν οψιν, α μ φ ό τ ε ρ α ψ ε υ δ ή έστιν, και το όραν χαί το τυφλόν είναι; αμα γαρ τω γενέσθαι τάν Σωκράτη πέφυχεν όραν, χαί ευθυς έπ' αυτοΰ το μεν αληθές έατιν, το δέ ψευδός, λέγουσιν δέ προς τοΰτο, ώς τοΰ Σωκράτους χαί έπι των εναντίων χαί έπι των κατά κατάφαση χαί άπόφασιν εις παρά- Ζ δείγμα παραληφθέντος μεταβάς έπί τήν στέρησιν και 2ξιν τω αυτψ πάλιν « αντί τοΰ χυνιδίου έχρήσατο, ε?ς έχεΐνο αναφερών τήν έπί των αμα τη γενέσει μηδετέραν εχόντων διάταξιν, αμα μεν έπί τοΰ αυτοΰ πάντα άποδειχνυναι βουλόμενος ώς έπιστημονιχωτέρου τούτου δταν η δυνατόν, αμα δέ ώσπερ εΓωθεν καταφρονεί των παραδειγμάτων, δταν τό πράγμα αληθές υπάρχη. μήποτε δέ, φασίν, ουδέ ó άνθρωπος έξ αρχής έχει τήν οψιν ώς έχει τήν άφήν οδδέ χρώμενος ευθυς αυτη φαίνεται, £ως διάνοιξη τα « βλέφαρα ή μαΐα και άπομάςη· χατά δέ τήν άφήν ευθυς αμα τψ πεσεϊν τοΰ έξω άέρο; πληροΰντος αίσθόμενον τό βρέφος χλαίει. εί δέ τοΰτο, χαί έπί τούτου αρμόσει λέγειν δτι αμα τ»ρ γίνεσθαι αυτόν αμφότερα έπ' αυτοΰ ψευδή έστιν. φανερον ouv δτι μόνα το αληθές ή ψεΰδος διαιρεί, δσα ώς χατάφασις χαί άπόφασις αντίκειται· εί δέ τοΰτο, διαφέροι αν των άλλων τριών ειδών τοΰ αντικειμένου. Και οι από τής Στοάς δέ διισχυρίζονται δτι ουδέν των χατά άπόφααιν λεγομένων ουδένί έστιν έναντίον· ήν γαρ αν τη αρετή έναντία ή δο ουκ αρετή χαί τη κακία έναντία ή ου χαχία, υπό μέν τήν oòx άρετήν χαί της χαχία: πιπτούσης χαί άλλων πολλών (χαι γαρ ίππου χαί λίθου χαί πάντων των παρά τήν άρετήν), υπό δέ τήν ού χαχίαν και τής αρετής και τών άλ|λων πάντων· έσται ouv ένί πάντα έναντία, χαί τα αυτά τη 103r Α αρετή χαι τη χαχία έναντία. έτι δέ εί μή ή αρετή τη κακία έναντία, άλλ' ή ου καχία, συμβήσεται και σπουδαίοις μέσα έναντία είναι και φαύλοις· άτοπον δέ τοΰτο, χαί μάλιστα ε ί χαί τα αυτά. και μήν χαί το δυεϊν έναντιων ΰφ1 ο μέν πάντα τα υποπίπτοντα ποιότητας είναι, ώς υπό

1 όντος ν 5 prius ή om. Α 6 πρότερον] ρ. 404,30 7 πέφυχε φησί Α, corr. Α1 9 αωχροίτην LKAv ούτω Κ 11 χατά om. ν εί Α 12 τήν om. ν 13 κινδύνου LKv (corr. b) 14. 15 δεικνΰναι Κ: έπιδεικνύναι ν 15 έπιστημονικώτερος Κν (corr. b) 18 post εως add. οΟ Lv διανοίξει A 19 an έχπεσεΐν ? cf. Gal. IV 247,19. 248,4 Κ. 20 αίσδανόμενον Α χλαει Α τοΰτο χαί JKA: χαί τοΰτο χαί L: χαί τοΰτο ν 21 τω] τό Α 22 r¡ τό ψεΰδος Αν 24 ειδών τριών Κ 26 ήν γαρ—έναντία om. J, corr. J 1 , ήν γαρ in ras. 27 έναντίον JLK ή L 28 λίθου χαί ίππου ν 29 περί ν, sed παρά in marg. b ο·ϊ om. ν (corr. b) 31 Ιτι δέ JLA: Ιστι δί Κ: om. ν 33 μη ν 34 δυοϊν ν δ] ών Α πιότητας Α

406

SIMPLICII IN CATEGÜRIARUM c. 10 [Arisi, p. 13*37]

την άρετήν καί την χαχιαν, ΰφ' δ δε και ποιότητα? καί ποια, ώς υπό την Ι03Γ ουκ άρετήν καί την ού χαχιαν (υπό ταύτας γαρ χαί ποιότητας χαί ποιά χαι ένέργειαι χαί πάν ότιοΰν έστιν), χαί τούτο έστιν άπεμφαϊνον. οδτω μέν ο ουν χαί παρά τοις Στωικοΐς διώρισται τά τε έναντία χαί τα άντιφατιχώς 5 αντικείμενα. Ό

δέ Νιχόστρατος αιτιάται κανταΰθα λέγων μ ή Γδιον είναι των χατά

άντίφασιν αντικειμένων το διαιρεΐν το αληθές χαί το ψεύδος, μόνοις ούτε πασιν αυτοίς υ π ά ρ χ ε ι ·

" ο υ τ ε γαρ

oò μόνοις μεν, δτι και τοις δμοτικοΐς

χαί τοις άπομοτικοΐς λόγοις υπάρχει το έξ ανάγκης θάτερον, ο ί ο ν ' ν ή την ίο 10 Ά θ η ν α ν έπραξα τ ά δ ε ' · ' o ò μά τήν Ά θ η ν α ν

oòx έπραξα',

αλλά χαι τοις

θαυμαστικοϊς, φησί, το αυτό υ π ά ρ χ ε ι · ' ώ ς χαλός γε ó Πειραιεύς', χαι τοις ψεχτικοις, οιον'φαΰλός έστιν 1 ,'ου φαύλος έστιν'.

ουκ άρα μόνοι; υπάρχει

τοις χατά άντίφασιν τούτο, αλλ' ουδέ πασιν, φησίν. αί γαρ είς τον μέλλοντα χρόνον έγχεχλιμέναι προτάσεις ουτε αληθείς είσιν οΰτε ψευδείς διά την του 15 ενδεχομένου

φόσιν·

ουτε γαρ το 'εσται ναυμαχία'

εσται', αλλ' όπότερον ετυχεν".

αληθές ουτε το 'ουκ

" π ρ ο ς δη ταΰτα ένεστι μέν, φασί, λέγειν ΐό

δτι τεττάρων όντων αντικειμένων τοΰ ενός ίδιον τοΰτο ου προς πάντα αλλ' ώς

προς

τά

τρία

άποδέδωχεν*

ó γάρ

ειπών

δτι των τεττάρων το εν

μερίζει το αληθές και το ψεύδος, ου καθάπαξ τούτο άπεφήνατο, αλλ' επί 20 μόνων των αντικειμένων τοΰτο έποίησεν.

χωρίς δε τούτων, φασίν, πάλαι

λέλυται ταΰτα έν ταϊς έξηγήσεσιν τοΰ δρου τοΰ αξιώματος τοΰ αφοριζομένου τό αξίωμα δ έστιν αληθές ή ψεΰδος. ουδέ γαρ τό δμοτιχον οιόν τε αληθές είναι ή ψεΰδος, αλλ' ευορκεϊν μέν ή έπιορκείν έν τοϊς δρκοις είκός, άληθεύειν 20 δέ

ή ψεύοεσθαι έν αότοϊς

25 ψευδών,

ουχ οιόν τε,

χάν περί αληθών ομόση τις ή

Β

χαί το θαυμαστικον δέ πλεονάζον τ ω θαύματι παρά το αξίωμα

και το ψεχτικόν τ ω μ ώ μ ω ουτε αληθές έστιν ή ψευδές, αλλά ομοια αληθεσιν ή ψευδέσιν". αί λύσεις,

αλλ' αύται μέν από της Στωικής ακριβείας εστωσαν

μήποτε δέ άπλοϊκώτερον έπελθεΐν δει τ ω λόγω · το γάρ δμοτιχον

' νή την Ά θ η ν α ν ' ουτε άληδές ουτε ψεΰδος δηλοΤ, συμπλεκόμενον δέ πάντως S5 30 προτάσει ή άληθεΐ ή ψευδεϊ, εί μέν αληθής ή πρότασις, ευορκεϊν ποιεί, αλλ' ουκ άληθεύειν (ή γάρ πρότασις ειχεν το αληθές), ψευδεϊ δέ συμπλεκόμενον έπιορκείν

αναγκάζει,

ου ψεύδεσθαι.

χαί το θαυμαστικον δέ το

' ώ ς ' προτάσει συνάπτεται r j j ' χαλός ó ΓΙειραιεύς έστιν', χαί το ψεχτικόν ομοίως, τών προτάσεων το αληθές έχουσών ή το ψευδός, περί δέ των εϊς 35 τον μέλλοντα χρόνον αντιφάσεων οί μέν Στωικοί τά αυτά δοκιμάζουσιν, απερ και έπί τών άλλων, " ώ ς γάρ τά περί τών παρόντων χαί παρεληλυθότων 1 χαί ante την om. Α 2 οϋκ ο αι. ν (corr. b) 3 τοϋτό έσχι Arnim: εατι(ν) τοΰτο libri 4 ά-οφατικώς Arnim haud recte, cf. 1.7 et p. 404,2 I l ώς supra J : oui. Ai exspectaveris οΓον ώς, cf. 1. 33 14 εγκλινόμεναι Lv (-να b) έστιν L 17 post όντων add. τών ν post ζάντα add. αλλ' ώς πρός πάντα del. Α 1S ότι om. Κν 20 μο'νων ex μόνον corr. L'21 άφωριζομένου Α 22 ουδέ γάρ—ψευδός (23) iu marg. J a ούδε] où Κν οίον τό Α 23 ψευδές ν 26 τό om. Α μώαω b in marg.: μονίυ.ω(ι) JLKAv: μωμίμι» b in lin. ή] ουτε Arnim, sed cf. p. 51,12 34 alt. τών] τόν ν 35 τον supra J 1

407

S I M P L I C I I IN C A T E G O R I A R U M c. 10 [Arist. p. 1 3 > 3 7 ]

αντικείμενα, ούτω; καί τά μέλλοντα αυτά τε, φασίν, χαί τά μόρια αυτών* 103Γ ή γαρ το εσται αληθές έστιν ή το ουχ εσται, ει δει ήτοι ψευδή ή αληθή 3ΐ είναι (ωρισται γάρ χατ αυτους τά μέλλοντα), χαί εί μέν εσται ναυμαχία αίίριον, αληθές ειπείν δτι εσται· εί δέ μή εσται, ψευδός το dr.zïv δτι 5 εσται· ήτοι δε εσται ή ουκ εσται· ήτοι άρα αληθές ή ψευδός θάτερον". οί μέντοι Περιπατητικοί την μέν αντίφαση την είς το μέλλον αληθή ή ψευδή είναι λέγουσιν, πο'τερον δέ εσται μόρων αυτών αληθές χαί πότερον ψεΰδος, άληπτον είναι τη φύσει χαί άστατον. την μέν γαρ άντίφασιν έφ' 3» ουτινοσοΰν χρόνου ου κωλύει λέγεσθαι, το ' ή εσται ή ουκ εσται', τών δέ 10 έμπεριεχομένων εν aòrjj μορίων έχάτερον οίον το'εσται' ή"ουχ εσται' άφωρισμένως έπί μέν του παρόντος χαί παρεληλυθότος χρόνου ήδη έστίν ή αληθή ή ψευδή" δσα δέ περί τοΰ μέλλοντος αποφαίνεται, ήδη μέν ουκ εστίν ή αληθή ή ψευδή, εσται δέ ή τοΤα ή τοΐα. ταΰτα μέν ουν άρκείτω προς τόν Νιχόστρατον. 15 Συμπληρωθέντος δέ τοΰ παρά Άριστοτέλει περί τής τών αντικειμένων 40 διαφοράς λόγου χαλώς áv εχοι χαί τά Άρχυτου περί αυτών έν τω Περί Γ αντικειμένων βιβλίω αρχέτυπα τών είρημένων οντα παραγεγράφθαι, χαί μάλιστα, δτι ουδέ ó θείος Ίάμβλιχος από τούτου τοΰ βιβλίου τι τοις υπομνήμασιν ένέταξεν, χαί ίσως ουχ ήλθεν εις αυτόν· ου γάρ áv αυτό παρήχεν 20 ó το τοΰ 'Αριστοτέλους Περί αντικειμένων βιβλίον έπισχεψάμενος. εχει δέ ουτω;· "χαί κατά νόμον καί κατά φυσιν άντικεϊσθαι άλλήλοις λέγεται τά μέν ως έναντία, οίον αγαθόν χαχω χαί υγιές χάμνοντι καί αληθές ψευδεΐ· 45 τά δέ ως έξις στερήσει, οίον ζωά θανάτφ χαί οψις τοφλότητι χαί έπιστάμα λάθα· τά δέ ώς πρός τι πως έχοντα, οίον διπλάσιον ήμίσει, άρχον άρχομένο) 25 καί δεσπόζον δεσποζομένω· τά δέ ώς χατάφασις καί άπόφασις, οίον το άνθρωπον ήμεν τω μή ήμεν χαί το σπουδαΐον ήμεν τω μή ήμεν". έκθεμενος ούτως τάς τέσσαρας αντιθέσεις έπάγει ταΰτα περί τής διαφοράς αυτών· '"διαφέροντι δέ ταΰτα àλλάλων, δτι τά μέν έναντία ουκ αναγκαία αμα γίνεσθαι 50 ουδ' άμα φθείρεσθαι· υγίεια γαρ νόσ«> έναντίον χαί άρεμία κινήσει, αλλ' ούτε 30 υγεία νόσψ συνυπάρχει ουτε άρεμία κινήσει, ουδέ μάν αμα γίνεται ουδέ μάν αμα φθείρεται έκάτερον αυτών· εςις δέ [γενέσιος] καί στέρησις διαφέροντι τουτψ, 1 ' f . καί τά (κατά τά)' μέλλοντα Gercke ώρίστη Α: ώρίσθαι J L K v (corr. b)

. 2 ει δεϊ Κ ν : ήδη J L A

4 εί δέ—οτι εσται (5) om. Κ

5 δέ om. ν

7 Ιστι A

malis αότής

2 2 ψεύδει J L K v , cf. p. 408,12

sed ·α· s u p r a J » αποφα'σει ρ. 382,15 supra σ J

11 r¡ om. ν

12 άποψαίνει Α

16 Άρχΰτου] f. 47 H., cf. p. 382,11 23 τά] το Α

ζωά ν : ζώ(ι)ον J L K A ,

οψις ν : εξι; J L K A (cf. ρ. 416,26): ορασι; ρ. 3 8 2 , 1 3

24 λάδαι, supra η utrobique J

ëyovtt Α

25. 26 τον άνβρωπον Κ

27 έττάγει] fr. 51 Η.

27. 28 διαφέροντι Αν: διαφέρουσι J L K ,

γε έναντιώσιος in marg. b

ήμίσυ L

έπιστήμα ν 2 5 και άττόφασι;]

26 είμεν ubique Α

σπουδαΐον,

τ ή ; διαφοράς Κ ν : τα; διαφορας J : τάς διαφορά; L A

αναγκαία Α: άνα'γκα L K v , cf. p. 408,6 in marg. add. J » : bis scripsit Κ

Ιστι ν

4. 5 δτι εσται ν : δτι εστίν L A : οτι εστίν J

15 τοΰ παρά άριστοτέλει] παρά τοΰ αριστοτέλους ν αΰτοΰ ν

3 ώρισται Usencr:

κατ 1 αότους J L : καθ' αύτου; Κ Α : κατ' αυτά ν

οντι s u p r a J * L » 29 ί»γεία ΚΑ ouï (post αλλ') sic J

τούτω(ι) J L K A v : a n τούτων ?

28 ανάγκα, supra ·αια· J : αλλ'—κινήσει (30) oui. 31 γενέσιο; delevi:

408

5

10

15

20

25

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 10 [Arist. p. 1 3 * 3 7 ]

OTL τά μεν εναντία μεταβάλλειν πεφυχεν εις άλλαλα, οίον το υγιές ές το χάμνον χαί το χάμνον ές τό υγιές χαί τό οξί> ές τό βαρυ χαί το | βαρυ ές το όξύ, εξις δε χαί στέρησις ουχέτι, αλλ.' εξις μεν ερχεται είς 103» Δ τάν στέρασιν, στέρησις δέ oùx Ιρχεται είς την εξιν· το μεν γάρ ζψον θνάσχει, τό δέ γε θνάσχον ουδέποχα ζήσει· δλως δε εξις μεν έντι αονοχά τώ χατά φυσιν, στέρησις δέ εχλδιψις τώ χατά φυσιν. τά δε προς τι αμα άναγχαία χαί γίνεσΟαι χαί φ&είρεσΟαι· αδύνατον γαρ διπλάσιον μέν ήμεν, ημίσεα ν δε μή, ή ήμίσεον μέν ήμεν, διπλάσιον δέ μή, χαί αίχα τι γένηται διπλάσιον, αμα » χαί ήμίσεον γίνεται, χαί αιχα τι φθείρεται διπλάσιον, αμα και ήμίσεον φ&είρεται. χατάφασις δέ χαί άπόφασις χαί -J- λόγος ε?δεα χαί μάλλον έντι χαί άλαθεος χαί ψευδεος μδλλόν έντι σημαντιχά. τό γαρ ήμεν άνδρωπον αληθές έστιν, δχχα ύπάρχη, ψευδές δέ, δχχα μή υπάρχη. ó δέ αυτός λόγος χαί έπί τας άποφάσιος· χαί γάρ αυτά άλαδής ή ψευδής παρά το πράγμα το σημαινόμενον· άληδής μέν, δχχα ύπάρχη, ψευδής δέ, δχχα μή ύπάρχη. ετι άγαθώ μέν χαί χαχώ μέσον τι, x i μήτε άγαΐίον μήτε χαχόν, χαί πολλώ χαί όλίγω το 10 μέτριον, χαί βραδέος χαί ταχέος το ισοταχές, εξιος δέ χαί στερήσιος ουδέν έντι μέσον* ζωας τε γάρ χαί θανάτω μεταξύ ουδέν χαί όράσιος χαί τυφλότητος, si μή τις λέγοι το μήπω γενόμενον ζιρον αλλά γινόμενον μεταξύ ήμεν ζωής χαί θανάτω χαί τό μήπω βλέπον χυ ν ίδιον μεταξύ ήμεν τώ τετυφλώσθαι χαί όρήν· ουτω δέ λέγων χατά συμβεβηχος αποδώσει τάν μεσότατα, ου χατά τον οίχεΐον δρον των έναντιοτάτων. τά δέ πρός τι έπιδέχεται μεσότατας· μετάξι» γάρ τώ δεσπόζοντος χαί δουλω τό έλευθέριον 15 χαί μεταξύ τοΰ μείζονος χαί μείονος τό ίσον χαί μεταξύ του πλατέος χαί στενώ τό έφαρμόζον. χαί τών άλλων εναντίων ευρεθήσεταί τι μέσον, ή χαί ώνυμασμένον ή χαί άνώνυμον. χαταφάσιος δέ (χαί άποφάσιος) μεταξύ ουδέν έντι, οίον τώ τε ήμεν άνθρωπον χαί τώ μή ήμεν ανθρωπον χαί τώ ήμεν μουσιχόν χαί τώ μή μουσιχόν. χαί άλλως δέ άνάγχα χαταφήσαι ή

1 άλληλα Lv 3 Ιρχεται μέν ές y 4 ές ν τάν ν θναισχει, Τ) supra J 1 : θνήσχει Κ 5 ουδέποχα, τε supra J ' L 1 : ουδέποτε A G αναγκαία (sic) Α: άναγχα, supra ·αια· J » : άνάγχα LKv 7 είμεν Α 8 ή] χαί ν 10 fort, λογού εϊδεα [χαί], cf. ρ. 404,8 sqq. είδε L 11 άληβέοί J L K v ψεύδεος J L K v 12 έντι ν ψευδεσθαι δέ Α δχα L τά;, ·η· supra J 1 13 αυτά, • γ supra J 1 άλαθήί J L , ·η· supra J 1 : áXi)8rjí KAv πράγμα] γράμμα Κ 14 δχχα, supra τε (pr. loco) Α 1 υπάρχει (pr. 1.) Α ετι ex τί corr. J " : τι A άγαθώ, supra ου L 1 : άγαθου, supra ώ J 1 15 χαχώ, supra ου J ' L ' 17 ζωάς, supra η J » 8ανατο>, supra ·ου· J 1 χαί ante όράσιο; om. A 18 λέγοιτο τό A 19 ήμεν] εί μέν Α ζωάς ν θανάτου J L K χυνίδιον expunxit Α 20 τώι supra J · : om. Κ όρήν, supra α J ' L 1 χα-ò] χαί τό Α 21 τάν, γ supra J 1 : τά δέ Α μεσότατα scripsi: μεβώτ τ α Α : μεοο'ττα L : μεαο'τητα J K v έναντιωτάτων libri 22 μεσο'τατας Α: μεσίτητας J K v : comp. L έλεΰθερον Αν 23 του) τώ utrobique y tert. χα! om. A 24 στενού J L K v 25 ώνομασμένον Κν χαί ¿ττοφάσιος addidi 26 έντί J: εντι Α: έναντίον L K v : αν είη b τώ, supra ου J ' L 1 quattuor locis τώ ante μή] τό A utrobique, itemque ante ήμεν alt. άνθρωπον om. y 27 χαί τώ] τό ν τώ, supra ου Κ δλως ν 27. 409,1 ή άποφ5)ααι om. Α

SIMPLICII IN C A T E G O R I A R U M c. 10. 11 [ A r i s t . p. 1 3 » 3 7 . b 3 6 ]

409

άποφήσαι λέγοντα περί τίνος· καταφήσαι μεν, δχκα τι είναι δηλοΐ, οίον 103» άνβρωπον, ΐππον, καί συνυπάρχον τι τούτω οίον άνΟρώπω μεν το μωσικώ 20 ή μεν,

ι π π ω δέ το πολεμιστά·

άποφήσαι Ss,

οίον μ ή ήμεν άνΟρωπον ή μ ή ήμεν Γππον,

δχχα μή ήμεν Tt δαλοΐτο,

Ε

ή μή συνυπάρχον τι τούτω,

5 οίον μ ή ήμεν τον άνβρωπον μουσιχον ή μή ήμεν τον ΐππον πολεμιστάν. μετάξι) ουν

δέ γε τ δ ς χαταφάσιος αυτάς χαί άποφάσιος ουδέν",

ΑΙ\ 'Αρχύτας

περί

της

των

αντικειμένων

προς

ταΰτα

άλληλα

μεν

διαφοράς

άνεγραψεν, άμα και τήν φύσιν αυτών παραδεικνυς ακριβέστερον, χαί τούτοις 25 τά υπ' 'Αριστοτέλους είρημένα ακόλουθα' έστιν, ως έχ των ει'ρημένων δήλον 10 γέγονενί

έξης δέ ó Αριστοτέλης διαίρεσίν τινα των ενάντιων προστίΟησιν,

ήν χαί 'Αρχύτας παραδέδωκεν, χαί μετ αυτήν άλλα τινά περί των εναντίων επάγει,

εχει δέ ούτως τά [υπό] του 'Αριστοτέλους·

p. 13 b 36

'Εναντίον

του ε π ί δ έ τ ω ν 15

δέ

Ταΰτα τοις περί πρός

τε

τήν

ευρεσιν·

έστιν

πλείστων

δλην

αγαΟι»

αεί τ ω

μέν ές α ν ά γ κ η ς κακόν

xaxif

εναντίον

κατηγοριών

θεωρίαν και προς τήν τών

τόπων

μέν άγαί)ω κακόν πάντως εναντίον, τ ω

δέ κακω ποτέ μέν άγαδόν, ποτέ δέ κ α κ ό ν

δεύτερον δτι ουκ ανάγκη τοΰ

τών εναντίων οντος και το ετερον πάντως είναι,

20 ατόμων πάντως

εως

ε σ τ ί ν . 30

των εναντίων είρημένοις προστίθησιν χρήσιμα οντά των

εστίν δέ ταΰτα, δτι τ ψ

ετέρου

αγαθόν

ουκ εστίν* τρίτον

δτι περί

επί μέντοι τών

υποκείμενον το αυτό ή τ ω 35

γένει ή τπό delevi, cf. 1. 9 μέν Arist. libri e x c e p t o n δεύτερον add. δέ A s u p r a J»

μουσικώ Κ ν 4 είμεν (ante τ5ς, s u p r a η J ' L 1

D υ π ' Κ ν (cf. 1. 12): ΰπέρ J L A

αλλην libri

τοΰ om. K A v

περί om. ν : περί δέ Κ 13 αγαθόν Κ

14 τό αγ. Arist. 22 έν om. Κ Α

ές ανάγκης άγαδιΰ

17 κ α κ ώ L

γένη] γένει L

18 p o s t

2 3 τοΰ post πρώτου

24. 25 καί δικαιοσύνης καί αδικίας] καί (τή) δικαιοσύνη (ή) αδικία A r i s t .

codd. Cegn, o m . ceteri 2 9 κρήσις Α

6 γε om. Α

8 έγραψεν A

11 παρέδωκεν Α

τώ Α

2G τών om. Κ

28 άνδρία ν

3 0 Περί τών αντικειμένων] fr. 124 (121) R o s e

28. 29 ψυχρότητι Κ ν τών om. Lv

410

SIM Ρ LI CH IN CATEGORIA RUM c. 11 [Arist. p. 13b36]

αγαθά μήτε κακά, ούτως λέγων το λεοκόν τυ> μελάνι και το γλυκό τ φ 103ν πιχρφ και το όξυ τω βαρεί και τη κινήσει την στάσιν έναντιοΰσθαι. « 'Αλλά πώς εν ένΐ δοκεΐ εναντίον είναι, vûv δε τω κακω δύο φησίν εναντία είναι, τό τε αγαθόν καί το άντικείμενον κακόν, ώς τη θρασύτητι 5 ή τε ανδρεία και ή δειλία, καί τ φ άγαθφ δύο κακά φαίνεται έναντία, ως τη ανδρεία ή θρασύτης καί ή δειλία και τη μεσότητι ή τε υπερβολή καί ή ελλειψις; ρητέον δε προς μέν το πρώτον, ώς zi μεν χοτά τό αυτό τη θρασύτητι έχοίτερον άντέχειτο, άτοπος äv ή ν ó λόγος· εί δε ώς μέν καχφ το άγα&δν αντίκειται καί ώς άσυμμέτρφ το σύμμετρον, Εν ένί, ώς δε δο 10 υπερβολή τη θρασύτητι αντίκειται ή ελλειψις ή κατά την δειλίαν, ουδέν άτοπον, προς δέ το δεύτερον, οτι καί ώς άγαθφ εν έστιν άντικείμενον τό κακόν καί ώς συμμέτρφ εν το άσύμμετρον, όπερ κοινώς καί έν υπερβολή θεωρείται καί εν έλλείψει. ου | γάρ ώς υπερβολή χαί ελλειψις πρός 104r Α το σύμμετρον αντίκειται, αλλ' ώς ασυμμετρία· ή δέ ελλειψις προς τήν 15 ύπερβολήν κατά το ποσόν αντίκειται- χαί γάρ χαί τα πάθη, καθ' δσον εστί διαιρετά, ποσόν έστι. χαί'Αριστοτέλης δέ ένδείκνυται τήν κατ άλλο καί άλλο αντίθεσιν ειπών· χ α κ φ δέ ό τ έ μ έ ν α γ α θ ό ν έστιν έ ν α ν τ ί ο ν , ό τ έ δέ κ α κ ό ν oò γάρ ταότον τοΰτο τ ω ' κ α ί αγαθόν καί κακόν, αλλά μάλλον τ φ ' χατά μέν τό, αγαθόν, κατά δέ τό, κακόν . ώστε τοις μέν άχροις δύο τά 6 20 έναντία, το μέν έτερον άκρον κατά τό ποσόν, το δέ μέσον κατά τό ποιόν, ώς σύμμετρον άσυμμέτρφ (το γάρ μέσον ποσόν ουκ εστίν τ φ άκρφ έναντίον ώς ποσόν· oò γάρ πλείστον διεστήχατον κατά ποσόν), τ φ δέ μέσφ ώς εν άμφω τά άκρα έναντία· ώς γάρ άσύμμετρον προς σύμμετρον καί ώς κακία προς άρετήν. 25

Νικόστρατος δέ αιτιάται εν μέν οτι ατελώς εχει ή των εναντίων διαίρεσις* ου γάρ προσέθηκεν οτι άδιάφορον άδιαφόρφ αντίκειται, δπερ έν μέν τ φ Περί των αντικειμένων βιβλία) προσέθηκεν είπών είναί τινα τρόπον 10 αντιθέσεως των μήτε αγαθών μήτε κακών προς τά μήτε αγαθά μήτε καχά, ώς εφηται πρότερον· αδιάφορα δέ αότά ουκ έχάλεσεν, ώς οΐμαι, διότι 30 νεώτερον ήν το του άδιαφόρου όνομα παρά των Στωικών τεθέν. ενταύθα δέ αυτών ουκ έμνήσθη, διότι άμφισβητήσιμον ήν, μήποτε ου μόνον άδιάφορον άδιαφόρφ, αλλά καί άδιάφορον κακφ αντίκειται, ώς δοκεΐ τό τεχνικον μέσον δν τ φ άτέχνφ κακω οντι έναντιοΰσθαι καί τό νήφειν τ in ras. A 2 βαρύ A 3 εν πώς ένί ν 6 ή τε om. Α 7 ή supra Α 1 8 έχατέρα ν 9 ΐν ex έν corr. L 3 10 υπερβολή Α r¡ χατά Κ ν : η χατά b 11 ëv έστιν] ένεστιν Κ 12 ||συμμέτρω L άμετρον J , sed a i a in uiarg. J» 15 -/.ai post γάρ oui. L 18 8è om. A 19 τ φ μέν χατά μέν Κ ¿ 0 ante ώ ; add. où/ J» in m arg. 22 διεστήχα τον χατά Α χατά τό ποσόν ν τψ δέ μέσω] τό δε μέσον ν : προς δέ τό μέσον b έν Α 27 περί om. ν : περί τώ περί Κ 28 μήτε χαχών om. ν 29 πρότερον] ρ. 409,30 διό ν 3 0 ήν om. Κ τό in ras. J ¿διαφόρου, ά in ras. J ' περί Κ 3 3 òv b : έν JLKAv ά||τέχνω cum ras. supra χ J τώ ex τό corr. A 34 τ3(>] άλληλος δε ή λήψις·

χαΐ γάρ -ο άτεχνον μέσον, ειπερ καί επί παίδων 1Ô4'

λέγεται, καί το νήφειν διχχόν, το μέν αγαθόν, το δε μέσον, δχαν xò μ ή οίνωσθαι δηλοΐ xat το μεθύειν τό μεν xaxóv, xò δε μέσον, οταν xò οίνώσθαι δήλοι, χαι ούτως μέσα μεν μέσοις, αγαθά δε χακοις άντιτιθέναι προσήκει. 5 απερ ή ανεξέταστα καταλιμπάνων άτοπον έποίει μνημονεύσας ο λ ω ς αυτών ή έξεχα'ζων μήκος Ιπεισήγεν άσύμμετρον t q εισαγωγή.

ετερον δε αιτιάται ó 20

αυτός ανήρ πειρώμενος καί Αγαθόν αγαΟφ δεικνύναι ένανχίον· την γαρ φρονίμην περιπάχησιν τη φρόνιμη στάσει έναντίαν φησίν και την φρονίμην ήδονήν τη

Β

φρόνιμη λύπγ„ και χαλλα χά χοιαΰχα, απερ και ένανχίως λέγεσ&αι δοκεϊ. 10 αλλ' ουκ εστίν έναντία συμφωνούντα προς τον ενα σκοπόν καί xò εν χέλος τοίϊ άμφω ποιοΰντος έμφρόνως. ει δε καί εστίν δλως έν τούτοις έναντίωσις, ουχ ώς άγαθοΰ προς αγαθόν έστιν, αλλ' ώς μέσου προς μέσον·

ως γάρ

περιπάτησις προς στάσιν καί ώς ηδονή προς λύπη ν αντίκειται.

ϊ&

Ζητήσοι δε άν τις, διά τί καχω μεν κακόν αντίκειται καί μέσψ μέσον, 15 αγαθοί δέ αγαθόν ουκ εναντιοΰται. καί άπλοΰν,

καί ρητέον δτι το μέν αγαθόν 2ν έσχι

xò δε κακόν ποικίλον.

καθ' εν γίνεχαι,

ώσπερ ουν πανταχοΰ xò μέν χυχεΐν

καχά χήν ε?ς τον σκοπόν βολή ν,

το δε άποτυχεΐν κατά

πολλά', κατά γαρ τάς ύπερβολάς xal τάς ένδειας, ούτως xò μεν αγαθόν εν δν ουκ ένανχιοΰχαι προς έαυτό, xò δε κακόν ποικίλον δν εναντιοΰται.

το

20 δέ μέσον ουδέ αυτό ώς μέσον εναντιοΰται, αλλά καί)' ην εχον φύσιν μέσον 30 εστίν·

ώς γάρ λευκόν μέλανι καί γλυκυ πικρω· το μέντοι κακόν ου κατ'

ά'λλο, αλλά κατά την υπερβολήν και ελλειψιν, καθ' ήν καί ασύμμετρα καί κακά έστιν. ωσπερ δέ δύο αληθή ουκ αντίκειχαι, ψευδή δε δύο ανχίκειχαι, ώς επί χής ενδεχομένης υλης xò πάς καί ουδείς, ουχως αγαθοί μέν αγαθόν 25 ού μάχεχαι, κακοί δέ κακόν μα'χεται.

διόπερ οικονομία μέν καί ελευθερία

ου μα'χονται, καίτοι ή μέν σωζειν βούλεται τά χρήματα, ή δέ προΐεσθαι, Κ αλλ' αμφω του καιρού στοχαζόμεναι συνα'πτονται κατά το αγαθόν· θρασύτης δέ καί δειλία μα'χονται. Καί ταύτην δέ των εναντίων την διαφοράν ó 'Αριστοτέλης τφ ' Αρχύτα 30 καχακολουθών αντικειμένων

προτέθεικεν. βιβλίψ

γρα'φει

[τάδε]· '"ετι

γάρ ούτως εκείνος εν τω Περί των

των

εναντίων

διαφοραί τρεις·

τά μεν

γάρ ώς αγαθόν καχω αντίκειται, οίον ύγίεια νόσω, τά δέ ώς κακόν χακ, οίον ανελευθερία ασωτία, τά δέ ώς ούδέτερον ούδετέρι», οίον λευκόν μέλανι,

2 μη supra in ras. J 3 καί το — δηλοΐ (4) in marg. J a μεδύειν] μέν θύειν L 4 μέν μέαα Κ 6έ om. ΚΑ άντιτι&ήναι Λ προσήκει] δει Λ 5 ή scripsi: εί J L K A : om. ν post μνημονεύσας add. & ν 7 post φρονίμην add. έναντίωσιν del. Δ 8 εναντία Κ 10 αυμφρονοΰντα ν 12 ούχ ώί b in marg.: ώς où* JLKAv 14. 15 μεαον μέσω, αγα9όν δέ άγαθώ ν 15 εν έατι] ένεστι ΚΑ 17 χα!)1 || J , spir. al. atram. IS εν, ΐ e coir. J 1 21 έατίν om. Κ 22 όίλλο] à sic A ve où τί)ν ελλειψιν ν 24 αγαθόν μέν άγαθώ ν 25 κακόν δέ καχω ν 26 καίτοι] καί Κ 30 παρακολουδών ν προ'άτέθεικεν J ούτος J K έχείνως L : fr. 50 Η., cf. ρ. 391,19 31 τάδε J L K v : τά δέ A: delevi coll. 1. 3"2 32 υγεία ΚΑ τά δέ ν: το δέ JLKA, sed cf. 1. 31 33 ασωτία J τά] το Α

412

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 11 [Arisi, p. 13b36. 14»7]

βαρυ κούφω", xò παρά τοϊς νεωτέροις άδιάφορον ούδέτερον καλέσας αυτός, 104Γ ώς 'Αριστοτέλης τη τών άκρων άποψάαει χαλεϊ.

έπ' ¿ λ ί γ ω ν

εστίν όράν· 5 θεωρείται, αυτών

ουτε αγαθόν ουτε κακόν αυτά

Γ

δ ε , φησί, τήν του χαχοΰ προς τό χαχον έναντίωσιν 41

έπ' έκείνων γάρ μόνων, έφ' ων το μέν αγαθόν έν μεαότητι το

δε

χαχόν

έν υπερβολή

α μ φ ω ώς εν κακόν προς το

και έλλείψει, χαΐ έπί τούτων δέ

άγαί)ον αντίκειται,

ζητειν δε άξιον

οΐμαι, εί μή παν άγαδον εχον αντικείμενον χαχον έν συμμετρία θεωρείται χαί παν χαχον έν ασυμμετρία (εί γάρ τοΰτο, ούχ έπ' ¿λίγων έστίν χαί ή 45 χαχοΰ προς χαχον άντίθεσις • ή γάρ ασυμμετρία χατά ύπερβολήν γίνεται 10 χαί ελλειψιν, απερ αντίκειται «λλήλοις ώς χακα') ή πολλά χαί τά μή ούτως.

ρ. 14»7 " Ε τ ι δε τ ώ ν έ ν α ν τ ί | ω ν ο ύ χ ά ν α γ χ α ι ο ν , 3 ν Οα'τερον ή , χ α ί τ ο λ ο ι π ό ν ε ί ν α ι εως τοΰ ο ύ χ á v ε ί η τ ο ν ο σ ε ϊ ν Σ ω κ ρ ά τ η . Δεύτερον θεώρημα περί τών έναντίων παραδίδωσιν, φ πρότερον έχρησάμεΟα την διαφοράν τών έναντίων πρός τά προς τι δηλούντες, διότι 60 15 επί μεν τών άνευ συμπλοκής έναντίων ο υ κ ά ν α γ κ α ΐ ο ν , αν Οα'τερον κ α ι τ ό λ ο ι π ό ν ε ί ν α ι (ου γάρ εί υγεία εστίν, άνάγχη χαί νόσον είναι), τά δέ πρός τι αμα συνυπάρχει, επί δε τών συνειλημμένων έναντίων (ταύτα δέ έστιν τά άτομα, ώς οταν λέγω | Σ ω κ ρ ά τ η υ γ ι α ί ν ε ι ν , Σ ω κ ρ ά τ η 104» Δ ν ο σ ε ϊ ν ) , έπί τούτων ουκ ένδεχομένως αλλά άναγκαίως θάτερον μόνον 20 υπάρχει, τούτων δε το πρώτον ' Αριστοτέλης μέν καθ' υπό&εσιν ελαβεν το πάντας υγιαίνειν και πάντας λευχους γενέσθαι, τό μή έ£ αλλήλων ήρτήσδαι τάναντία ώσπερ τά πρός τι δηλών, ού συγχωρήσουσι δέ δσοι τάναντία αρχάς έΟεντο, of τε άλλοι και οί 1 Ηρακλείτειοι· εί γάρ το ετερον τών έναντίων έπιλείψει, οιχοιτο άν πάντα άφανισθέντα. διό και μέμφεται δ 25 τ ψ ' Ομήρψ ' Ηράκλειτος είπόντι· ώς ερις εκ τε θεών εκ τ ανθρώπων άπόλοιτο· οίχήσεσΟαι γάρ φησιν πάντα, έν μέντοι τιρ εξής ού τούτο δείχνυται, το μή αμα ύπάρχειν τάναντία έν τ ω κόσμω, αλλ' δτι ούχ άμα οίον τε τον Σωκράτη νοσεϊν και υγιαίνειν, ούδέν δέ κωλύει άλλου νοσοΰντος άλλον 30 υγιαίνειν. εί δέ συμφωνεΐν τις τ ω προτερω και τούτον βούλοιτο τον λόγον, ούτως αν έκδέξαιτο· ώς γάρ μή ένδέχεται αμα υγιαίνειν τον Σωκράτη καί νοσεϊν, ούδέ άλλον ούδένα εί υγιαίνοι έγχωρεϊ νοσεϊν. εί πάντες ουν ίο υγιαίνοιεν κ α θ ' υπόθεσιν, ούχ άν είη νόσος ούδαμού. 1 καλέσας αύτός οϋδέτερον JKv, corr. J 1 2 αύτό ? 3 ολίγον L 4 μόνον JL 5 alt. χαί oui. L 8 όλίγον L 10 χακα, alt. α in ras. J 11 δέ] έπί Arisi. τ (om. Cn) έάν Arist. 12 σωχρά L: σωχράτει Κν 13 post θεώρημα add. είναι L ώ Κν: ώς JLA προτέρω Κ: ρ. 384,1ί) 14 έχρηαόμεθα Α 16 ίιγίεια ν χαί νόσον άνάγχη Κ 18 σωχράτην LKv utrobique 21 πάντως ΰγ. Α γενέσδαι] είναι ν 23 χαί οί Αν: χαί JLK ήραχλείτιοι Α 24 έπιλείψοι ΚΑ 25 Ηράκλειτος] fr. 43 Byw. (A 22 Diels) είπόντι] Σ 107 26 άπώλ'οιτο Α 27 τω] τό Α \ 28 τά έν. Α 29 σωχράτην LKAv 30 συμφωνεί Α 31 ώ;] χάν ν '.δέχεται Α αωχράτην LKv 32 υγιαίνειν ν έγχωρείν Α ei πάντες] ειπόντες IÉ 33 ί>γιαίνοιμεν ν

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 11 [Arist. p . u » 7 . 1 5 ]

413

Είποντος δε OCUTOU ITS pi το αυτό τω άριδμώ μή αν τάναντία γενέσδαι, 104» αντιτίθενται τίνες το ήδονήν και λύπην άμα γίνεσθαι έπί τοΰ θερμον γλυχί» πίνοντος. ή πρώτον μεν où χατά το αυτό συμβαίνει, αλλ' ή μεν αφή ανιδται, ή δε γεΰσις ήδεται. επειτα δε έκ τοΰ συνυπα'ρχειν άλλήλοις 5 ήδονήν χαί λύπην έν τω διψώντι χαί πίνοντι δείχνυσιν ó Πλάτων, ει τι μέμνημαι, δτι ουκ εστίν ταύτα αγαθόν χα'ι κακόν ουδέ γαρ εναντία, ó is δε Ίάμβλιχος έπΐ πάντων των έναντίων έχτείνων τον λόγον τά μεν μίγνυσθαί φησιν των έναντίων, ώς λευκον και μέλαν έν τω φακιϊ καί γλυκό χαί πικρον έν toi αψινθάτφ, τά δέ άμιχτα sîvat, ώς υγείαν και νόσον, 10 των ιατρών καί ταύτας έν τη ουδετερα λεγομένη καταστάσει μιγνυντων. " ε τ ι δέ, φησί, των έναντίων δσα γεννά τι εν, τοΰτο το γεννηθέν δπου μέν τοΰ μέν μάλλον έστι τών γεννησάντων, τοΰ δέ ήττον, ώς το φαιόν, δπου δέ αμφοΤν μείζον, ώς το έκ μείζονος χαί έλάττονος συντιδέμενον, δπου 20 δε αμφοίν ελαττον, ώς το ές ευθέος και καμπύλου* καί γαρ τοΰ ευθέος 15 ήττον εστίν ευθύ χαί τοΰ καμπύλου ήττον χαμπύλον". Ε

ρ. 14» 15 Δ ή λ ο ν δέ δ τ ι καί π ε ρ ί τ α υ τ ο ν ή ε ί δ ε ι ή γ έ ν ε ι π έ φ υ χ ε ν γ ί ν ε σ θ α ι τ ά ν α ν τ ί α εως τοΰ δ ι κ α ι ο σ ύ ν η δέ χ α ί α δ ι κ ί α έν ψ υ χ ή . Ε π ε ι δ ή περί τών έμμεσων καί αμέσων έναντίων λέγων έχρήσατο τω " έν (ι πέφυκεν γίνεσθαι ή ών χατηγορεϊσθαι", διδα'σκει, τίνα εστίν τά 2» 20 έν οίς πέφυκεν γίνεσθαι τά έναντία· τριχώς δέ τοΰ ταυτοΰ λεγομένου, ή γένει ή είδει ή αριθμώ, έν τοις αότοίς τω γ έ ν ε ι καί έν τοις αύτοΐς x ε ί δ ε ι λέγει γίνεσθαι. δταν μέν γαρ το σώμα άπλώς λάβωμεν περί δ τάναντία λευχότης καί μελανία, γένος x i αυτό έλάβομεν· έάν δέ ζώου σώμα έν φ νόσος χαι υγεία, εϊδος έλάβομεν υπό το γένος, καν μέν πάσας 25 ψυχάς ώς τω γένει τάς αότάς, εσται περί αυτάς έναντία το λογικον και το άλογον αν δέ τάς ανθρωπίνας ψυχάς ώς είδος, εσται περί αυτάς αρετή so καί xaxía. περί μέντοι τδ αυτό τω άριθμιο γίνεσθαι τάναντία ου προσέθηχεν· τινές μέν γαρ ώρισμένως τήνδε τήν φρόνησιν, oîov τήν Σόλωνος, τη αυτοΰ αφροσύνη είπερ γένοιτο έναντίαν εΐναί φασιν χαι τήν τούδε υγείαν 30 τη αυτοΰ έχεινου νόσψ αλλ* ου τήν τυχοΰσαν τη τυχούση, ου μέντοι ó Αριστοτέλης ούτως εοικεν τίθεσθαι· διό έν γένει μόνω καί έν είδει τω αυτφ I γίνεσθαι Α 2 ¿ντιτίθενταί Κν: 4ντιτί8εα8αι, sed ·ντ· supra J«: άντιτίθεσθε Λ: άντιτι'Θηαθαι (?) L τοϋ Κ: τό JLA: τώ ν θερμώ ν 3 πίνοντες libri: correxi où *ατά] ού* αί>τά Κ 5 Ιΐλάτων] Gorg. ρ. 496 C 9 άψινθίω ν I I ίατι Α γέννα τιεν Α 12 τό μεν—τό δέ ν 15 χαμπόλον] καμπύλου Α 1G είδη r¡ γένη ν 17 δέ om. Α: τε Κ έν ψυχή(ι) JLA ut Arist. cod. u: έν ψυχη άνίΙρώπου cet. Arist. codd.: έμψυχη Κ: έν τη ψυχή άνθρώ~ου ν 18 έναντίων post έχρήβατο Λ έχρήσατο] p. 12b 28 19 τω om. Α: τό J κατηγορείται Arist. τά om. Α 21 pr. αύτοϊς supra Α1 21. 22 τώ γένει et τώ είδει commutât ν 23 δέ om. Κ 25 τάς αύτάς] τοσαΰτα Α 26 έάν ν 27 τοΰ α&τώ Κν: τοΰ έν b τά έν. Λ 28 τή σόλωνος Α 29 αύτη Κν τούδε] τοΰ Κ 30 pr. τη] την J νόσου Κ alt. ού Ο m. Α ό μέντοι Α 31 post γένει add. μέν Α

414

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. I I [Arist. p. 14« 15. 1 9 ]

είπεν γίνεσΟαι τά έναντία. καί Ίάμβλιχος δε άκολου&ών φησιν αή λέγεσ&αι 104 ν κατά δεϊξιν τήνδε^τήν φρόνησιν τ η δε τ η αφροσύνη έναντίαν, άμέσως δέ φρόνησιν 35 αφροσύνη, καν επί τίνος δέ των ατόμων ώρισμένως τά έναντία λέγηται. αλλά κατά άναφοράν την έπί τά άμεσα· τί γαρ μάλλον τ η έν τούτω ή τη έν τούτω 5 φρονήσει

ή

αφροσύνη εναντίον εστίν;

μήποτε δέ εστίν τις και έν τούτοις

άντί&εσις, είπερ καί αί άρεταί και αί κακίαι προς τάς έχουσας ψυχάς ίδιοτροποΰνται, και υγειαι και νόσοι προς τά έχοντα σώματα,

πώς δέ αν ουκ

îi'rrot ó ' Αριστοτέλης καί περί ταυτόν ταϋ άρι&μψ γίνεσΟαι τά εναντία, είπερ της

ουσίας

το

ίδιον

τοΰτο

άφωρίσατο

καί

αυτός,

το

ταυτόν

καί

εν

10 άριί)μπό] έπι ν 2 et 5. 6 υπό τά εναντία ν παραλείπω Α 7 υπό seri psi: έπι libri 8 μέντοι JI,A: μέν ν Αρχύτας] fr. 50 Η., cf. ρ. 391,21 9 êoizev om. ν όπως Α 10 γενέσει Α 11 χακιών ex χακών corr. J a 12 φρονήσιος Α άφροσύνας Α 13 γαρ in ras. A 14 άνδρείαι δειλία J δικαιοσύνα JLA, η supra J 1 : δικαιοσύνη ν αδικία (oui. ι muto) etiain J καί om. Α εντι] έν τή Λ 15 τά; άρετάς Α ακολασία] cf. ρ. 392,5 adn. τάς κακίας Α 17 καί το κακόν JL: και κακόν A: Om. ν 18 και post ότι om. ν 19 post μόνον add. γένη ν 21 καί περί τών ν 21. 22 σονεπεραναμεδα J : συνεπεραιναμεθα Α: συνεπεριίναμεν L: συνεπέσαμϊν ν 24 καί τό κακόν LA 25 δέ om. ν 2G όψιν ν : εξιν JLA 27 εί om. ν 29 post ίσ&σθεν^ add. oò A είναι ν: om. JLA 30 ôè ν: δη JLA 31 άποτυχία Lv 32 πώς scripsi: πάντως libri 33 κατά, in rnarg. παρά I)

417

S I M P L I C I i IN C A T E G O R I A R U M c. 11 [Arist. p. 14« 19]

τούτοις εστίν καί ούχ άλλω, καί δτι αποτυχία, δήλοι το πρώτον μεν μηδενός 105 ν είναι τέλος α υ τα', έπειτα καί οί αίρούμενο·. άδικίαν τη παραχρώσει τοΰ έν αύτη

αγαθού

δελεάζονται

και

κατά

αποτυχίαν

αύτη περιπίπτουσιν,

αύταρκες και το ικανόν και το πρωτείον ζητοΰντες. ó διαμφιβάλλει, δτι où παρά φύσιν εστίν διάθεσις; νυν

οί ιατροί πάντες οριζόμενοι διατελοΰσιν.

εί

το 5

τις δε έπί της νόσου και ούτως αύτήν μέχρι οδν ώς το κατά φύσιν

ταΰτα και το παρά φύσιν αντίκεινται, ούκ αν ε Γη ώς εναντίων άντίθεσις (έκεΐνα γαρ κατά φύσιν και είδη άμφω, ώς λευκόν καί μέλαν χαί θερμόν καί ψυχρόν), αλλ' ώς εξεως μάλλον καί στερήσεως, της μεν έν τ φ στερί10 σκεσθαι, τεΟνα'ναι

της δε έν τφ έστερήσθαι. καί

το

δφδαλμιαν

καί

και γαρ το νοσειν στέρησις καί το ίο

το τετυφλώσθαι, αλλά

στερίσκεσθαι, ή δε έν τω έστερήσθαι.

ή μεν

έν

τφ

διττής ουν ούσης οί άνδρες ούτοι

τήν έν τω έστερήσΟαι μόνην στέρησιν καλοΰσιν δια το παντελώς άδύναμον, τα δέ έν τω στερίσκεσδαι ώς έναντία τίθενται δια το ένεΐναί τινα δύναμιν 15 αύτοΐς ετι από τοΰ παραμεμΐχθαί τι της εςεως, καίτοι τοΰ Ά ρ χ ύ τ ο υ ταύτην είδότος τήν διαφοράν έν τω Περί των αντικειμένων βιβλίφ, καί ού μόνον ταύτην, αλλά καί τρίτην άλλην προστιθεντος· λέγει δε ούτως· ' ά δε στέρησις καί το έστερήσδαι λέγεται τριχώς· ή γαρ τφ μ η εχεν παντάπασιν, οΓον ώς 15 το τοφλόν δρασιν καί το νωδόν φωνάν καί το άμαθες έπιστάμαν· ή έν τ φ 20 μηον

έχεν, ώς το δύσκωφον άκοάν καί το πτιλώσσον δρασιν· ή έν τω

μ η οίον δει εχεν, ώς το σκαμβόπουν πόδας καί το κακόφωνον φωνα'ν". μή

άρα

καί ούτος ούχ ώς νόσον ελαβεν το πτιλώσσον,

έστερήσθαι καί τοΰτο·

εί

αλλ' ώς έν τω

καί γαρ ή δλη διαίρεσις τοΰ έστερήσθαι ήν.

ετι

δε τά έναντία προκόψαντα καί τέλος της γενέσεως της εαυτών άπολαβόντα 25 είλικρινώς έναντία γίνεται, ή δέ δφθαλμία προκύψασα εις μέγεόος χαί τέλος 20 άπολαβοΰσα τυφλότης γίνεται καί ή νόσος θάνατος· ώστε ουκ ήν έναντία δφθαλμία χαί νόσος, φύσεως

αποτυχία

δλως δέ τά έναντία άμφω φύσεως εργα, νόσος δέ

καί

στέρησις,

Ε

ούχ ώς απουσία μόνον τοΰ πεφυκότος

αλλ' ώς αποτυχία, ή μέν γαρ έν Φυσική άκροάσει στέρησις απουσία μόνον 30 ήν τοΰ είδους ούδαμοΰ το παρά φύσιν έμφαίνουσα, αλλ' ετερότητα μάλλον· ή γοΰν τοΰ βοος υλη έστέρηται τέως τοΰ τών μελισσών είδους καί ή τοΰ άρτου τοΰ της σαρκός, 1 fort, άποτυχίαι παραχρήοει ν 4 πρώτον ν

ούδαμοΰ τοΰ παρά φύσιν ένόντος ένταΰ&α ώσπερ 25

2 έρούμενοι Α: Αναιρούμενοι ν τοΰ e corr. L

5 αμφιβάλλει ν, cf. in P b y s . p. 1172,26 D.

(add. b)

7 καί τά παρά bis Α

9. 10 της] ή utrobique ν Olii. L

τ ^ ] τοΰ ν (corr. b)

3 αύτη e corr. L : αύτοΰ ν

12 oùv] Sè A

18 το om. ν

αντίκειται ν

αΰτώ(ι) libri: correxi αυτών A

11 καί το τετυφλώσίαι άλλα om. ν 14 εναντίον τιθέναι A

τ ω ] το Αν

τυφλώσθαι Α

οΓον om. ν : ώς om. ρ. 395,33

corr., η s u p r a L 1 (sic) 24 έναντίον Α (26) om. υ adn.)

δρασιν om. A φωνάν, η s u p r a J 1

19 έπιατήμαν ν

21 δει om. ν

πτιλώβσον, s u p r a χακίφωνον, alt. o e x α

2 2 πτίλωσιν A

23 δλη ή ν

έαυτών άπολαβο'ντα J L A : εί; έαυτόν άποβάλλοντα ν 28 φύϊεως om. ν

Φυ3. άχρ.] cf. p. 401,14

Comment. Arist. Vili. Simpl. in Cat.

άλλα

15 Άρχϋτοιι] fr. 52 H., cf. p. 395,32

20 μηον, s u p r a ·βι· J ' L 1 : μ η ί ν Α: μ ή οίον ν, οΓον μ ή ill marg. b τυφλώσαον J ' L 1 : πτίλωβιν A

6 oùv om. ν

fort, (ή) άντ., cf. p. 424,17

25 ή δέ—γίνεται

29 άλλ' ώς] h i n c d e n u o p r a e s t o e s t Κ (cf. p. 415,7 3 2 τοΰ ante της s u p r a J »

τοΰ παρά] τό παρά ν

27

4l8

SIMPLICII IN CATEGORIARÜM c. 11. 12 [Arist. p. 14al9. 26]

έπί της άν-ικειμένης στερήσεως, ωστε οπου τό παρά φυσιν, έχει στέρησιν 105ν μάλλον αλλ' ουκ έναντίον ρητέον· ούτως γάρ ήμΐν και ó προς τους αρχήν τό κακόν τιθέντας λόγος ευοδωθήσεται. τι οδν αίτιον φαίη τις της των θείων τούτων ανδρών τοιαύτης διατάξεως χαί τοΰ μηδέ τον Ίάμβλιχον έπιστήσαι, 5 τον πολλούς χαί κάλους κατατείναντα λόγους προς το έν παροποστάσει και αποτυχία τό κακόν οίεσθαι δεΐν; ή άρα τή των Πυθαγορείων παραδόσει κατηκολουθησαν τάς δυο συστοιχίας, την τε χείρονα και την κρείττονα, ως 80 έναντίας έκτιθεμένη, έν αΓς το αγαθόν τέταχται και το κακόν, αλλά τοΰ το μέν και έπί πλέον ζητητέον. εΐ δε αληθώς ειρηται τά είρημένα και 10 ζητοίμεν των αντιθέσεων διαφοράς της τε ως έναντίων καί της ως ίζεως και στερήσεως, ουκ έχείνην λοιπόν έροΰμεν, οτι τά μεν έναντία μεταβάλλει εις άλληλα, τά δέ κατά έςιν καί στέρησιν ου μεταβάλλει, εΓπερ, ως εΓρηται, και νόσος χαί υγεία χαί δικαιοσύνη χαί αδικία χαί τό αγαθόν και κακόν μεταβάλλοντα είς άλληλα οόχ ώς εναντία αλλ' ως 5ίις και στέρησις αντί- 85 15 κείνται· αλλ' έροΰμεν άπερ καί πρφην, OTt τά μέν έναντία ίσοσθενη καί προηγούμενα άμφω καί κατά φυσιν χαί είδη, ή δέ στερησις αδυναμία χαί παρυπόστασις καί παρά φυσιν καί αποτυχία τοΰ είδους, άλλ' έπί τά έξης τοΰ ' Αριστοτέλους ?τεον.

Περί 20 ρ. 14»26

Πρότερον

προτέρου έτερον

ετέρου

καί

106Γ

υστέρου.

λέγεται

τετραχώς

ώστε κατά πέντε τρόπους πρότερον ίτερον έτέρου

ίως

τοΰ

λέγεται.

Έ χ ρ ή σ α τ ο καί τ ώ προτέρφ έν τε τ ω περί της ουσίας λόγφ καί έν τοις πρός τι ειπών· " τ ο γάρ έπιστητον της έπιστήμης πρότερον 3ν δόξειεν 10 είναι", διά τοΰτο ουν και τοΰ προτέρου πολλαχώς λεγομένου την διαίρεσιν 25 ποιείται, ου πάντας τους τρόπους παραδιδους (καί άλλους γοΰν ουκ ¿λίγους προστίθησιν και αδτος έν άλλοις και ó Στράτων έν τ φ Περί τοΰ προτέρου καί δστέρου μονοβιβλίω), άρκοΰντας δέ προς είσαγωγήν καί τους έκτεθέντας οίόμενος. Πρώτον μέν γάρ τρόπον τοΰ προτέρου καί κυριώτατον τόν κ α τ ά τον 30 χ ρ ό ν ο ν είναί φησιν, καθό το πρώτον τ26] παλαιότερον

λέγομεν,

τίμια τιθέντες ταύτα τά ¿νάματα,

κυρίως το μέν π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ν χαθό

Πυδαγόραν Σωκράτους

επί

των έμψυχων

πρεσβύτερον

χαί

λέγομεν,

419

λέγεται

δέ 106 Γ

μάλιστα ανθρώπων, το δέ

παλαιότερον

έπι των άψυχων χαί των πραγμάτων, ώς τά Τρωιχά των Περσικών παλαιό5 τερά φαμεν χαί ταύτη πρότερα, ήγεϊσδαι τήν σύγκρισιν· πρεσβύτερος

κατά

δήλον δε ότι προς ετερον δει παραβα'λλοντα

εί γαρ μή τοΰτο,

τήν νέαν ήλιχίαν,

ευρε&ήσεταί τις

δτι

τψ

Β

αυτός εαυτοί»

χρόνφ πρότερα ήν έκεινη. ίο

έν δή τούτοις ζητητέον πρώτον μέν, εί όμώνυμον το πρότερον, πώς εστίν τι έν αότ χυριώτατον·

έν γαρ τοις πολλαχώς λεγομένοις χαί όμωνύμοις

10 τό μεν χύριον εΤναι, το δέ κατά μεταφοράν ουκ ένδέχεται, ώς είρηται τω περί ομωνύμων λόγφ. χαί

μάλιστα

ούσιαι* δταν τό

είρηται,

ρητέον

( ή ) ή μέν άτομος ουσία χυριώτατα χαι πρώτως

διότι συνωνύμως

ουν δτι

κατ

χαί έπι ομωνύμων

μέν πρώτον τε&ή,

αυτής

al

δεύτεραι

εστίν φάναι το

λέγονται

χυριώτατα,

το δέ απ' έκείνου, ώς ζψον τό τε εμψυχον 25

15 καί τό γεγραμμένον, αλλά τό μέν κυριώτατα ζφον, έκείνου δευτέρως, ομώνυμα δέ αμφω.

το δέ καθ'

κατά χρόνον προτέρων και τά άλλα τά πρότερα είρήσθαι σημαινόμενον

ομοιότατα

δεύτερον δέ ζητητέον,

κατά χρόνον χυριώτατον έστιν του προτέρου σημαινόμενον. συνήθεις δέ τούτο το

έν

έστι

γνωριμώτερον·

8tà τί το

ή δτι από των δοχεΓ. "έπεί

χαί

τή

πρότερος

20 γενόμην", φησίν "Ομηρος. Δεύτερον δέ τρόπον του προτέρου φησίν τ ό

μή

αντιστρέφον

κατά30

τ ή ν τ ο υ ε ί ν α ι ά κ ο λ ο ύ Ο η σ ι ν , δταν άλλφ μέν τεδέντι αυτό επηται, αυτψ δέ τεθέντι το άλλο μή επηται, ώς δυεΐν μέν όντων εν πάντως εστίν, ενός δέ οντος ούχ ανάγκη δύο είναι,

αφ' ου ο3ν ουχ

25 πρότερον έκεΐνο, καί ψ τε&έντι ¡Επεται τό ίτερον, δέ ε?ώθασιν οί νεώτεροι

το τοιούτον πρότερον

επεται ή

άχολούθησις,

ύστερον έκεΐνο.

χαλεΐν

' συνεπιφερόμενον μέν

μή

συνεπιφέρον δέ χαί συναναιροΰν μέν μή συναναιρούμενον δ έ ' , απερ ' Αριστοτέλης συνέλαβεν έν τ φ μ ή ά ν τ ι σ τ ρ έ φ ε ι ν κ α τ ά τ ή ν τ ο υ εΤναι ά κ ο λ ο ύ - 35 θησιν.

ουχ άντιστρέφειν δέ είπεν κατά τήν του εΓναι άκολούΰησιν,

διότι

30 ούχ ωσπερ όντων τών δύο εστι το εν, ούτως οντος του ένος εστίν τά δύο· ούχ έςισάζει ο3ν το εν προς τά δύο κατά τό άχολουθειν τ ψ είναι τοΰ ενός το είναι τών δύο, ωσπερ ήχολού&ει τ φ

είναι τών δύο το εϊναι τοΰ ενός.

πρότερον ουν τό μή αντιστρέφον κατά. τ ή ν . του εΤναι άκολού&ησιν. δέ χαί το γένος πρότερον δείκνυται

τη

φύσει τοΰ είδους,

ώς

ούτως

Γ

συναναιροΰν

1 θέντες Α 4 αψύχων, ά in ras. A 5 ante δηλον add. xal Lv παραλαμβάνοντα ν 6 ήγείσθαι] ποιεϊαΦαι ? 9 τί post αύτώ Jp έαυτώ Ε ν χυριώτατα Ε 10 εΓρηται] ρ. 32,22 sqq. 11 ή add. b χυριωτάτη Α 12 εΓρηται] 5 ρ. 2 * 1 2 κατ* αύτη ς] λέγονται A (sic) ai in marg. J » : om. A 14 post ώ : add. τό ν 18 προτέρων] πρότερον J p A 19 γνώριμον Κ 2 0 γενο¿μην ν "Ομηρος] Τ 219. Φ 440 21 άντιιτρέφειν ν 22 τοΰ om. L τιθέντι Jp αύτώ Jp 22. 23 αότώ δέ bis Α αύτψ δέ—Επηται (1. 23) om. Jp 23 δυοϊν J p L K , sed εϊν supra L 1 μέν όντοιν J P : μενόντων e λεγόντων corr. A 1 26 μή] ob Jp 27 δπερ 6 ά. Jp 29 χατά—άχολοΰθησιν om. Ε ν 3 0 ούχ om. JP όντος] έν τοις J P A 31 άχολουθειν scrips!: άχάλουθον libri τοΰ ένός bis L

27*

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 12 [Arist. p. 1 4 « 2 6 ]

420

usv μ η συναναιρουμενον

δε καί συνεπιφερόμενον μεν μ ή συνεπιφέρον δέ· 106 Γ

ζιόου μεν γαρ αναιρεθεντος συναναιρείται άνθρωπος, θεντος ου συναναιρείται ζ ω ο ν , συνυπάρχει

ανθρώπου

δέ άναιρε- 40

καί κατά την του είναι δε ακολουθίαν ουτε

οϋτε συνεπιφέρεται τυΐ ζιόω ó άνδρωπος ώ σ π ε ρ τ ω

5 το ζ φ ο ν .

άνθρώπω

αλλά διά t í μ ή είπεν πρότερον είναι το γένος τοΰ είδους καί

το είδος τοΰ ατόμου και το

αίτιον

τοΰ αίτιατοΰ;

ή

κοινοτέραν

έποιήσατο

άπόδοσιν και τι» γένει και τ ω είδει προσήκουσαν και ετι τισίν αίτιοις τοΐς φύσει προηγουμένοις τ ω ν αιτιατών, ώς καί τό εν αίτιον των δυο. Τρίτον

δε τρόπον

τοΰ προτέρου

τον κ α τ ά τ η ν τ ά ς ι ν

10 καί πιστοΰται τοΰτον εκ τε των αποδεικτικών έ π ι σ τ η μ ώ ν , τρίας*

πρότεροι

γαρ έν αυτή

των

διαγραμμάτων

tó

άπαριθμεΐται,

οίον έπί

γεωμε-

οί δροι καί τά αξιώ-

ματα καί τά αιτήματα καί αί υποθέσεις ώ ς τ η τάζει πρωτεύοντα, καί της

γραμματικής

τ η τάξει· 15 δείκνυται·

καί

πρότερα

έστι τ ά σ τ ο ι χ ε ί α τ ω ν

επί τοΰ λ ό γ ο υ

δε τοΰ δικανικού και δημηγορικοΰ

τά γάρ π ρ ο ο ί μ ι α

τών πίστεων,

συλλαβών

των

διηγήσεων

πρότερα καί αί

έπί

ομοίως τό αδτο

διηγήσεις 60

καί μ ή π ο τ ε τοΰτο κυρίως το παράδειγμα | κατά μόνην την 106» Δ

τάξιν πρότερον ενδείκνυται· επί μέν γάρ τ ώ ν άλλων καί ώ ; αίτια

πρότερα

ήν, ένταΰθα δε τό προοίμιον οδκ εστίν αίτιον τ η ς διηγήσεως, άλλά τ η τάξει μόνη προϋπάρχει. 20

Τέταρτον τίθησι τοΰ προτέρου τρόπον, καθ' ον το β έ λ τ ι ο ν καί τερον

πρότερον είναι

τών θ ν η τ ώ ν ·

καί

δυνάμει

καί

υπέροχη

λέγομεν, ώ σ π ε ρ

τιμιώτά

θεια

ούτως δέ και έν ταΐς πόλεσι καί έν τοις φίλοις οί τιμιώτεροι

πρότεροι λέγονται,

τοΰτον δε τον τρόπον ά λ λ ο τ ρ ι ώ τ α τ ο ν

κατά το πρώτον σημασίας,

ο υ χ δτι ουκ εστι

25 βέλτιστα καί τιμιώτερα, άλλ'

πρώτα τ ω

είναι φησι τ η ς 6

οντι τ η φύσει τά

δτι ου πάνυ συνείθισται το πρότερον έπί τών

τοιούτων· τους γοΰν πατέρας καί διδασκάλους καίτοι τιμιωτερους όντας ουκ ε ί ώ θ α μ ε ν κατά τοΰτο προτέρους λέγειν,

ουδέ συμπέφυκε

όνομα, ώς έπί τ ώ ν άλλων ε ί χ ε τρόπων, άλλοτριώτατον

είπεν

είναι τοΰ

προτέρου

το

τοΰ

προτέρου

μ ή π ο τ ε δέ ου διά την συνήθειαν καί υστέρου

τον

τρόπον τοΰτον ίο

30 (έν γάρ τ η συνηθείαι πολλάκις πρώτον το τιμιώτερον λέγομεν), αλλ' δτι τό πρότερον καί ύστερον έν τοιαύτη φύσει βούλεται είναι ώ ς έν χρόνψ καί έν αριθμοί! τό εν καί δυο καί έν λόγφ τό προοίμιον χαί ή διήγησις,

καί

το

έφεξής δέ έπαχθησόμενον έπί τών έξισαζόντων τίθεται καί ουχί βελτιόνων καί χειρόνων, καθό τοιαΰτα. 35 ου κατά το βέλτιον

καίτοι

τά τ η αίτια πρότερα

βελτίονα,

το πρότερον ε χ ε ι καί ύστερον, άλλά καθό τ η ς

άλλ' αυτής

π ω ς όντα φ ύ σ ε ω ς προτερεύει καί υστερεί. 1 συνεπιφέρον μέν μή συνεπιφερόμενον δέ Jp 2 ante άνθρωπος add. 6 ν 3 ante ζφον add. τό ν δέ om. Lv άχολούθησιν ν 4 alt. τω] τό Jp 6 χοινότερον L έποίησεν Jp 9 την] τινα Arist. codd. exc. A 1 i n d e a τάξιν d e e s t J 10 τούτο J p 10. 11 γεωμετρία A 11 διά γραμμάτων J p Κ Αν 12 προτεΰοντα Kv (corr. b) 13 της om. Jp είσι A 14 xal |jjμιγοριχοό A 15 προοίμια γάρ A 17 αιτία πρότερα A 20 καθ' δν] χαθό Jp 21 είναι] οΐμαι Κ 22 ούτως δέ] ούτω ν 23 είναι] εΐ Α 25 τιμιώτατα Jp συνήθισται Α 28 τρόπων ex τρόπον corr. L 1 29 είναι om. Jp 30 συνήθεια J p τιμιώτατον JP 31 έν post καί om. J p A v 32 ή διήγηαις] διήγησιν L 33 άπαχθησόμενον JpA

SIMPLICII IN CATEGORIARDM c. 12 [Arist. p. 14«26]

421

Προστίθησι δε xal πέμπτον τοις είρημένοις τρόπον τοΰ προτέρου, 106ν χαθ' δν και έν τοις άντιστρέφουσι κατά την τοΰ είναι ακολούθησιν και αμα ίο υπάρχειν δοκοΰσιν όμως πρότερον λέγεται το την αιτίαν περιέχον, ώς έφ' ου παρέθετο παραδείγματος· το γαρ π ρ ά γ μ α αιτιόν έστι τοΰ α λ η θ ο ΰ ς λ ό γ ο υ , 5 αλλ' ουχί δ λόγος τοΰ πράγματος, γίνεται δε έπί των άντακολουθούντων ποτέ μεν ώς ποιητιχόν, ώς έπί τε τοΰ είρημένου παραδείγματος χαί μέντοι πατρός οντος χαί υιός εστι χαί άνάπαλιν, αίτιον δέ ποιητιχόν ó πατήρ · ποτέ 20 δέ ώς υλικόν, ώς ó κέραμος· αμα γαρ υδωρ και γη, μικτον δέ, ώς έκ γης χαί πηλοϋ, αλλά το μέν υδωρ χαί ή γη υλικον αίτιον, ή δέ μίξις είδικόν Ε 10 τούτου. Πέντε μέν οδν αυτός ένταΰθα τοΰ προτέρου τους τρόπους έςέθετο, τον χατά χρόνον, τον χατά φυσιν, τον χατά τάξιν, τον κατά δύναμιν, τον κατά αίτίαν. δήλον δέ δτι όσαχώς το πρώτον, τοσαυταχώς 3ν και το ύστερον λέγοιτο. ó δέ τ η θέσει το πρώτον άφορίζων, οίον εί πρώτον των 15 κιόνων τον άνατολιχον λέγοιμεν, εί μέν κατ έπίνοιαν εχει το πρώτον, ουδείς 25 λόγος (το γαρ αυτό πρώτον εσται xal ύστερον)· εί δέ τι χαί φύσει εχει, υπό την τάζιν άναχθήσεται. το δέ τη έπινοία πρώτον ώσπερ το τέλος, διότι προεννοΰμεν το τέλος, ώσπερ την σχέπην προ τών τοίχων χαί τών θεμελίων και της όρύζεως — τοΰτο δ' ουν υπό το τ ω χρόνω πρώτον άνα20 χ θ ή σ ε τ α ι · χρόνω γαρ ή τοΰ τέλους έννοια ποοτερεύει, ή δέ υπαρξις αυτοΰ χρόνω μέν υστέρα, τ η δέ ουσία π ρ ώ τ η · πρώτα γαρ τη ουσία τά τελειότερα, δπερ τοΰ πρώτου σημαινόμενον ου δοχεΐ μοι παραλελεΐφθαι ώς ο ' Ιάμβλιχός so φησιν, άλλ' έν τ ω τετάρτφ τρόπω περιέχεσθαι, έν w το τιμιώτερον καί βέλτιστον πρώτον έλέγετο. έν άλλοις δέ πρότερον λέγει καί το μέρος το έν 25 τψ όρισμψ τοΰ πράγματος, δπερ οιμαι ώς υλικόν λαμβανόμενον αίτιον έν τ ω π έ μ π τ ψ τρόπω περισχεθήσεται, τ ω αύτω μέν τρόπφ ώς ή όλη τ ω δλω έπόμενον, oò μέντοι αντιστρέφει κατά την τοΰ είναι ακολούθησιν. λέγει δέ καί το τέλος πρότερον τε είναι και γνωριμώτερον αυτοΐς, καν ύστερον η τ η φύσει. 30

Έν 'πρώτον, τη φύσει έγγυτερον

δε τοις Μετά τα φυσικά ούτως το πρότερον χαί ύστερον διαιρείται· ss φησίν, έστίν το έγγυτερον αρχής τίνος ώρισμένης, ή απλώς καί ή προς τι ή ποΰ ή υπό τίνων, οιον το μέν κατά τόπον τ ψ είναι ή φύσει τινός τόπου ώρισμένου, -οίον τοΰ μέσου ή τοΰ έσχατου,

1 πρότερον L 3 πρότερον om. Κν 7 ποιητικός Α 8 έκ γης] γη Jp 9 πηλός JPA 10 τοδτο L 11 πέντε post αύτος collocat JP τοΰ προτέρου τοίις] τοί>ς προτέρους Α 12 τον κατά τάξιν itérât Α 13 ότι om. Jp áv om. A 14 δστερον] αίτιον Jp τών] τον Jp 15 λέγομεν Κν ίχοι LK 18 προΐεπινοοΰμεν Jp: προσεννοοΰμεν A ante την add. καί ν προς ν 19 το τώ L: τώ JpA: το Κν 21 τελεώτερα Jp 22 où om. Jp ί oca. Αν 23 περιέχεται Jp 24 έν άλλοις] Hetapb. Ζ 10/ρ. 1035Μ τό έν] τώ έν Jp 25 τοΰ πράγματος om. Jp: lac. 4 litt. Α οίμαι post ύλικόν Κν 3λη JPA 26 πεαχεθήσεται L αϋτώ om. JP: lac. 3 litt. Α ή om. Jp 26. 2? τό &OV JPA 27 επεται Jp: έπι ται A (lac. 2 vel 3 litt.) 28 λέγει] cf. Eth. Nie. Γ 5 p. 1112b 15 sqq. pro και—είναι lac. JP, την τοΰ sequ. lac. 5 litt. A χαί τό γνωρ. JpA 30 Μετά τά φοοικά] Δ 11 liberius redditur 32 τυΐ] τό Jp

422

SIMPLICII IN CATEGORIARUM c. 12 [Arist. p. 14» 26]

ή πρός τό τυχόν, τι» δέ πορρώτερον δστερον.

τά δέ κατά χρόνον πρότερο, 106»

έ π ί μεν των -γενομένων τ ά πορρώτερον οντά τοΰ νΰν, έπι δέ των έσομένων τά έγγύτερον· οδτω γάρ τ ά μέν Τ ρ ω ι χ ά τ ω ν Μ η δ ι κ ώ ν πρότερα γέγονε, τ ά δέ Ν έ μ ε α τ ω ν Π ο δ ι ώ ν 5 ημών.

τά

π ρ ώ τ α γενήσεται,

δε χ α τ ά χίνησιν·

το

γάρ

πρότερον, οίον π α ι ς άνδρός· α ρ χ ή

τψ

νυν ώ ς ά ρ χ η

χ ρ η σ α μ έ ν ω ν 40

έγγύτερον τοΰ πρώτοι)

δέ χαί α ύ τ η τις ά π λ ώ ς .

κινήααντος το δέ χ α τ ά

δύναμιν* τό γάρ άρχον τ η δονάμει χαί τό δυνατώτερον πρότερον,

Ζ

τοιούτον

δε έστιν ου χατά την προαίρεσιν ανάγκη Οάτερον χαί το δστερον άκολου&είν, ώστε χινοΰντος μέν έχεινου xivEÎaOat, μ ή χινοΰντος δέ μ ή χινεΐσθαι* α ρ χ ή 10 γάρ xai προαίρεσις.

τ ά δε χ α τ ά τ ά ξ ι ν

ταΰτα δέ έστιν οσα προς τι Sv

ώρισμένον διέστηχε χ α τ ά zbv λόγον, οίον παραστάτης τριτοστάτου πρότερος « χαί ή π α ρ α ν ή τ η ν ή τ η ς · χαί γάρ οπου μέν ó κορυφαίος, ε ν θ α δέ ή μέση άρχή.

ταύτα μέν ουν πρότερα τούτον λέγεται τον τρόπον,

το τ η γνώσει πρότερον, ώ ς καΐ ά π λ ώ ς πρότερον. 15 χ α τ ά τον λόγον, άλλως δέ χατά τήν αΓσθησιν·

άλλον δέ τρόπον

τοότο>ν δέ άλλως μέν

χ α τ ά μέν γάρ τον λόγον

τ ά καθόλου πρότερα, χ α τ ά δέ τήν αΓσδησιν τά καί)' εχαστα.

ετι πρότερα Μ

λέγεται τ ά τ ω ν προτέρων π ά θ η , οίον ε ό θ ύ τ η ς λειότητος πρότερον, τό μέν γ ρ α μ μ ή ς

έστι π ά θ ο ς , το δέ έπιφανείας.

έπειδή

λέγεται δέ πρότερα

χαί

χ α τ ά φύσιν χαί ούσιαν, δσα αότά μεν έ ν δ έ χ ε τ α ι άνευ άλλων είναι, έκεΐνα 20 δέ άνευ τούτων μ ή ένδέχεται, κατά το μάλλον καί ήττον θεωρουμένη 1 1 2 , 2 8 τικοί)

et

δ. συστατικοί

διαιρετικοί

(συμπληρω-

5 5 , 1 6 sqq. 2 3

57,

4 s q q . 5 9 , 6 s q q . τά κατά διοφοράν ορρ. τά πρό; τί πως Ιχοντα 217,24 19

1 6 5 , 3 5 sqq.

212,15

το ίσχόμενον κατά διαφοράν 2 1 2 ,

έμμόνως εχει κατά διαφοράν 2 1 4 , 3 3

209,1 326,21 343,8 357,1 388,23

έαυτό 44,18

85,17 374,18

τί concedere

75,8

83,14

(cf. 2 3 adnot.)

355,23

έκαστα εξεις 2 9 3 , 2 8

διάφορος

23,10

27,33

έαυτοΰ 2 8 1 , 2 7

28,1

1 3 4 , 3 1 al.

διαφόρως 9 8 , 3 5

170,36

διαφορότης

70,14

83,2

145,36

249,30

μεταξύ

διειργόμενα

δ ι ο φ υ λ ά τ τ ε ι ν τά άπλα έν τψ μίγματι 281,")

ΰφ'

ετέρου

pass. 1 4 7 , 2 6

188,30

268,8 δ ι ε λ έ γ χ ε ι ν τι 9 2 , 2 3 190,32 δ ι έ λ κ ε ι ν pass, σχοινίοις 1 8 4 , 3 3 διεξέρχεσΟαι.

τό δεύτερον κεφάλαιον περί

τών δέκα γενών διεξέρχεται 19,17 δ ι ε ξ ο δ ε ύ ε ι ν τό πράγμα 2 8 , 1 6 δ ι έ ξ ο δ ο ς (κινήσεως) 1 4 0 , 1 0 3 0 4 , 1 0 3 0 9 , 1 1 . 26 3 5 0 , 3 3

τών κατά διέξοδον κινουμένων την δ. της φωνής

ή δόξα έν διεξόδιρ καί αύτη υπάρ-

χουσα 1 1 8 , 2 4

τήν του είδους δ. 2 3 2 , 1 4

ταϊς τοϋ νου δ. 42,1 κεφαλαίοις

κατά διέξοδον ορρ.

60,21.23

τάς λύσεις τών άποριών διελη-

λύΒαμεν 2 7 1 , 6

τά παρακολουδοϋντο αΰτψ

335,28

περί

δ ί ε σ ι ς ìnusicoruin 187,6 διευκρινεϊν.

διαφωνεί impers. 155,5

διάφωνος 3 0 al.

51,4

ευσημος

108,27

217,19

Stoicorum τίνος 2 4 , 2 2

334,2

περί τίνος

εισαγωγική

φιλάν8ρωπος

194,8 291,21

ποιεϊσθαι την δ. έπί

διά τίνος 7 5 , 2 8

σωματικήν

ποιούνται την των ειδών δ. 2 3 9 , 2 0 διδάσκαλος

13,18 70,21 162,16

323,22

Com meut. Arist. Vili.

192,11

αϊ άπορίαι διευρύνουσιν ήμών

δ ι ή κ ε ι ν 146,16

426,2.6

έπί τι 2 2 5 , 2 1 3 5 8 , 1 8

Simpl. in C'at.

τί 7 , 1 5

διά

τίνος 135,12 174,27 2 1 5 , 4 2 2 6 , 3 4 3 2 7 , 2 3 342,3. 4. 8 352,4 διιστάν

τό

διιστάναι τί

κοινόν

έπί πάντων 3 4 0 , 8 άπό

τινά 2 7 3 , 3 2

άπό τίνος, τινά

266.8

ιδίου

70,18

τινά χωρίς

του

302,15

απ' άλλήλων

25 380,19 την

12,22

διαστήσοσθαί τι, τινα 3 1 7 , 7 3 2 0 , διίστασθαι άπ

άλλήλων 2 6 7 , 2 2

τινός 3 4 5 , 1 6 πρός τι 2 3 8 , 7

420,26 δ ι δ ά σ κ ε ι ν 13,2 1 9 1 , 2 3 3 2 3 , 2 6 al.

διήλθε·/

διευκρινημένως 3 0 1 , 2 0

διήγησις 420,15.18.32

13,27 1 9 , 1 4 3 8 , 7 9 6 , 2 4 2 4 3 , τινός 99, 2 2 8 3 , 17

ήδη

την γνώσιν 2 0 1 , 8

2,22

διδασκαλία 40,6

διεορύνειν.

των φιλοσόφων 7 , 3 0

ών

295,4

λάττει 3 0 6 , 1 δ ι α φ ω ν ί α 2,23

άπλοϋς

δ ι ε ρ μ ή ν ε υ σ ι ς τής λέξεως 2 0 1 , 1 7

ταΰτα της ένεργείας τήν ούσίαν ού διαφυδιαφωνεΐν.

ορρ.

318,1

διελΒείν

272,24 276,10 354,25

εί δοθείη c. acc. c.

δ ί δ υ μ ο ς πρός τι 2 8 8 , 2 3 διείργειν.

διέρχεσθαι.

2 2 0 , 1 3 al.

οΰ/1

inf. 2 9 9 , 6

έν

προς άλληλα 2 2 0 , 3 4

δοθέντων

του ώς πρός τι γένους έδό8ησαν αϊ καθ*

139.7 pass. 7 0 , 4 . 1 0 . 1 3

140,25 288,26

τ ω δο9έντι κύκλω 1 9 2 , 1 6

220,15 276,24

εαυτό είς τι

pass, όσωνοΰν δρων

έστίν h λόγος 118,21

221,30

15,18.

τινι 2 1 8 , 2 0 2 8 9 , 2 3

το συνωνύμως καί κότα διαφοράν λεγόμενον διοφορεϊν

pass.

21 17,1

45,10

διαφορά τίνος πρός τι 4 6 , 2 3

9 6 , 2 6 cf. 9 8 , 2 2

1 5 , 3 5 al.

43,31 81,17

φοράς 2 9 , 1 9

Archytas 9 1 , 1 6

14,1

c. enunt. rei. vel interrog.

401,35

πραγματική 104,31

12,7

e. inf. 2 3 , 1 8

γένος εβτι λαβείν οϋτε των ατόμων δια-

θέσεως δ. 3 8 0 , 2 9

àr.ò τοϋ υστέρου τά πρότερον

περί τίνος

δ ι δ ό ν α ι τινί τι 2 6 , 2 4 6 , 2 7 91,8 105,7 1 3 0 , 2 1

25,13

116,8 276,14.22.35

έστιν 9 7 , 2 6

1 0 6 , 1 6 al. 211,8

465

πλείστην

διάστασιν

ουδενός διέστη

283,15

30

πόρρω

4tìf>

οιισ/υρίζειν

αλλήλων διαστασβι 303,3 εις ίγκον διαστάντα 364,19 διεστάναι 108,10 216,25 διεστήκατον 344,10 410,22 διεστηκός, •i-i, -ότων 359,21. 26. 28 διεστώτα, διεστηκότα ορρ. συναπτόμενα 214,31 215,5 πλείστον διέστηκεν 148,18 (πολύ) διεστώσας (διεστηκότα) αλλήλων 221,33 321,5 τά πορρώτερον διεστώτα 122,21 διέστηκεν, διεστήκασιν, -κατον τινί 22,4 55,4 τινός 397,11 τινί τίνος, άλλήλων 84,26 103,34 κατά τι 39,4 143,26 410,22 τόγετοαοϋτον διέστηκεν της νοητής έναντιώσεως 117,27 έπΐ τρία διέστηκεν, διεστάναι 133,29 146, 3 0 147,18 διεστηκότα πλεοναχώς 136,18 διέστηκεν άπλώς, διχή 140,16 141,23 διαστατός 120,33 121,2 122,10 272,31 304, 2 3 339,35 τριχη 125,13 361,33 τά έφ' εν ή έπΐ δύο δ. 361,33 δ ι ι σ χ υ ρ ί ζ ε ι ν med. c. acc. c. inf. 218,10 219,11 ότι 405,25 δ ι κ α ι ο λ ο γ ε ϊ σ θ α ι 388,15 πρός τινα 216,31 δ ί κ α ι ο ; 2 0 8 , 1 9 . 2 0 264,22 al. του δ. καί αδίκου το μέσον άνώνυμόν έστιν 386,27 δικαίως 1,6 10,8 134,12 al. δικαιότερον 110,21 δ ι κ α ι ο σ ύ ν η 129,31 130,2 203,16 al. ÒTTO την χοινήν δ. ή τε μερικωτέρα δ. τέτακται καί ή όσιότης 231,23 δ ι κ α ι ό σ υ ν ο ς 264,24 δ ι κ α ν ι κ ό ς 420,14 δ ί κ η 264,23 δ ι ο ι κ ε ϊ ν τά των πόλεων πράγματα 318,22 Ô ι ο ι κ ί ζ ε '. ν. εν τοϊς διφκισμένοις άπ^ αλλήλων 215,17 τοις πόρριυδεν αλλήλων διιυκισμένοις 374,13 δ ι ό π ε ρ 23,15 42,26 75,l(j al. ο ι ο ρ θ ο ΰ ν med. (τον δρον) 194,16 pass, ούτως ήμϊν καί ή Πλωτίνου δόςα διορίΐω»ήσεται 289,14 δ ι ό ρ θ ω σ ι ς 162,36 163,9 198,12 202,16 δ ι ο ρ ί ζ ε ι ν 340,22 τί 97,1 273,2 καδαρώ; γε διορίζοντι τά πράγματα 312,10 προς τά άλογα τον λιχή 251,2 ορρ. πλεονασμός, υπερβολή, υπεροχή 251,12 409,26 411,18 425,33 έ ν δ ε ι χ ν ΰ ν α ι med. τ ΐ 7 5 , 1 5 8 2 , 4 1 6 8 , 2 1 7 0 , 3 5 2 6 3 , 1 4 al. άπδ του λέγεσθαι τδ είναι 2 0 0 , 2 δτι 16,22 3 5 , 4 113,14 al. ώς 115,11 πώς 25,28 393,13 ενδειξις. τά μυθιχώς χαΐ χατ' Ινδειςιν είρημένα 159,6 είς ϊνδειξιν του άντιστρέφοντος 185,9 έ ν δ ε χ α χ ώ ς 46,6 348,28 έ ν δ έ χ ε σ θ α ι . ένδέχεται c. (acc. c.) inf. 92, 32' 260,23 309,5 333,30.32 412,31 419, 10 422,19 δια την του ένδεχομένου φΰσιν 406,15 έπΐ της ένδεχομένης ΰλης 411,24 ενδεχομένως 412,19 ε ν δ η λ ο ς 330,22 έ ν δ ι ά θ ε τ ο ς χατά τήν εννο'.αν (λόγος) 29,14 έ ν δ ι δ ό ν α ι τη άπορία 5 8 , 2 7 172,22 181,35 ό'τι 1 9 8 , 8 c. acc. c. inf. 3 2 5 , 2 8 την αρχήν, ούσίαν, χατανόησιν 171,3 249,26 438,35 όσα ή γένεσις είς αυτόν (τον χόσμον) ένδίδωσιν 376,1 τινί τι 2,2 83,4 121,26 2 0 7 , 1 0 2 1 6 , 5 τινί αίτίαν είς το είναι 226,31 πλείοσιν είδεαιν έαυτήν 56,13 τοις άλλοις άφ* έαυτών (το οίχείον είδος) 130,23 pass, (τινί) από τίνος 70,7 83,7 103,4 122,13 127,17 315,15 329,21 376,17 έ ν δ ο θ ε ν 28,23 59,12 312,33 315,4 323,14 έ ν δ ο ι ά ζ ε ι ν 133,6 ένδον 333,37 έ ν δ ο ξ ο ς 190,33 coni, πιθανός 16,7 ορρ. άποδειχτιχός 16,10 έ ν δ ύ ε ι ν . ένδεδύσθαι 298,12 ένδυτός 187,17 έ ν ε ι χ ο ν ί ζ ε ι ν med. του αιώνος τήν άμέρειαν 357,12 έ ν ε ϊ ν α ι 4 3 , 1 2 8 4 , 2 6 1 5 4 , 1 3 4 1 7 , 3 2 al. τινί 4 1 7 , 1 4 8ν τινι 8 7 , 2 3 9 5 , 1 4 108,8 240,4 276,9 3 6 2 , 2 7 λόγοι άχρατήτως ένόντες 210,10 του ένόντος λόγου 316,2 ενεστιν, ένην c. infin. 22,6 155,15 275,5 282,28 al. έ ν ε χ α c. gen. 179,17 188,9 217,19 379,32 390,30 ενεχα αύτοϋ 3 0 4 , 4 έ'νεχεν 163..9 348,23 αίτιας ένεχέν τίνος 31,25 άλλης ενεχεν χρείας 367,18

474

ένέργεια

έ ν έ ρ γ ε ι α 1 3 , 5 2 6 0 , 2 5 3 0 3 , 3 3 sqq. 3 1 2 , 3 4 331,30 333,2 388,31 saepe σημαντική 143,23 ακίνητος 210,8 καθ αρά 313,10 320,20 απόλυτο« 366,20 ή μία καΐ ήνωμένη 3 6 3 , 3 3 της τοΰ δραν è. 3 9 4 , 3 6 άύλοις ένεργείαις χαί άτρέπτοις 3 1 7 , 2 3 την εις έαυτά ένέργειαν 130,22 ή άπό της έςεως της έν άλλω el; άλλο ένέργεια 226,15 εις έ. {¡χει του δέχεσθαι το είδος 104,24 εις έ. έρχομένη 120,9 το ένεργεία 66,22 84,19 al. (cf. δυνάμει) το ένεργεία συγχεόμενον είς την ένέργειαν 3 0 7 , 2 0 κατ' ένέργειαν 8 4 , 1 8 9 5 , 1 5 1 3 0 , 5 al. ήτοι κ α τ ' έ. η έν τ ω μετέχεσθαι 216,30 έ ν ε ρ γ ε ϊ ν 131,9.10 224,31 338,11 372,35 al. εις αίσβησιν 171,1 είς εαυτό, είς άλλο 209,6 323,18 έ π ' άλλα 320,14 περί τα αισθητά 3 1 8 , 2 5 τ ω έ. -/.αϊ ές έαυτοΰ ποιεϊν 313,19 τήν κατά τό τέλος ποίηβιν ένεργεϊ 322,16 δΓ έαυτοΰ έ. την κίνησιν dist. sec. Stoicos ές έαυτοΰ χινεϊσθαι, α φ ' έαυτοΰ ποιεϊν 306,21 pass, ένέργειαι ό'σαι δι' ετέρων ένεργοΰνται 328,5 έ ν έ ρ γ η μ α 2 1 2 , 9 3 1 6 , 1 4 . 1 5 317,20 328,8. 32 329,30 όρθόν, δπτιον 333,28 έ ν ε ρ γ η τ ι κ ό ς 1 7 0 , 3 6 3 0 9 , 3 1 τινός 296,25 έ ν θ α 283,16 363,2 όπου μέν . . ένθα δέ 36,25 422,12 έν θ ά δ ε 146,11 3 5 8 , 2 8 ο ρ ρ . έχεϊ (έν τοις νοητοϊς) 2 4 1 , 2 3 . 2 7 έ ν 0 ε ω ρεϊν. τάς όπωσοΰν ένθεωρουμένας κοινότητας 172,14 έ ν ι α υ σ ι α ι ο ς 121,8 139,31 348,4 έ ν ι α ύ σ ι ο ς Plot. 343,2 έ ν ι α υ τ ό : 344,28 348,4 έ ν ι δ ρ ύ ε ι ν έν έαυτψ τά έν τόπω όντα 362,22 ένιδρύεσθαι 339,37 340,8 έν τοις έτέροις 335,18 των ένιόρυμένων 335,19 έ ν ί δ ρ υ σ ι ς 336,30 ε ν ι κ ό ς , το è. ορρ. πληθυντικόν 72,22 πολλά ενικά όντα r f j φύσει πληθυντικώς λέγεται 160.27 ένικώς 155,6 159,25 160,6.13. 2 8 . 3 0 161,3.10 έ ν ι ο ι 34,29 59,24 112,10 al. έ ν ί ο τ ε 72,4 160,1 180,13 al. έ ν ι s τ oí ν α t med. (ή μεταβολή) ένίβταται 309,4 (την μεταβολην) ένστήναι 309,6 προηγείται τό παρεληλυθός του ένεστώτος 138,35 ό ένεστώς (χρόνος) 298,9 348,14 352.28 ένεστακώς Àrchytas 352,30 τον ήλιου κύκλον τον ένεστώτα 345,4 μηδενός

I

INDEX

κωλύματος ένισταμένου 1 9 6 , 4 ένίστατο αύτψ τά της διαθέσεως παραδείγματα 233,18 ταύτα τοις νΰν λεγομένοις ένίσταται 2 6 9 , 1 7 ένίστανταί τίνες λέγοντες 144,16 πρός τι vel τινα 118,26 119,6 1 2 9 , 1 3 181,22 1 9 4 , 2 0 3 0 2 , 1 6 3 2 1 , 1 1 άπό τίνος 315,17 ένεστήσαντο έχε tv Iambi. 395,30 έ ν ν έ α 44,16 85,25 174,16 al. έ ν ν ο ε ΐ ν τι 1 4 , 8 2 4 , 1 3 6 9 , 2 2 2 2 1 , 1 5 243, 3 2 al. τοιαύτη ofav έννοοΰμεν 7 0 , 1 τΐ τό ομοιον έννοοΰμεν 173,9 έννοεΐν 3 « 1 0 , 4 1 6 9 , 2 8 215,26 ώς 129,25 pass. την κοινότητα τήν παρ' ήμών έννοουμένην 216,10 έ ν ν ό η μ α 209,12 222,31 2 2 3 , 3 . 4 έ ν ν ο η μ α τ ι κ ό ς 10,1 2 1 3 , 1 1 . 1 2 . 1 8 . 2 8 έ ν ν ο ι α 1,10 1 2 , 2 7 . 2 8 13,9 18,7 6 0 , 2 2 . 3 4 61.18 7 0 , 1 0 . 1 7 75,30 83,8 221,32 al. (ποιότης) έννοια χωριζομένη 2 2 3 , 6 Ιννοιαν προβάλλεσθαι περί τίνος 24,11 έννοια τίνος 19, 1 9 . 2 9 2 0 , 2 6 1 , 2 1 3 4 , 7 145,26 154,4 al. περί τίνος 60,31 69,9 137,16 187,1 περί τι 224,15 της κατά την δμωνυμίαν έ. 24,9 ψιλας μόνας έ. 261, 18 τάς αυτοφυείς περί των όντων έ. 5,23 κατά τάς προχείρους έ. 60,27 έ. φυσική 154,30 τάς ¿λοσχερεστέρας χαί ταΐς είσαγωγαίς πρεπούσας έ. 214,6 τάς καθαρωτέρας έ. 216,8 κοινή έννοια (τινός, περί τίνος) 134,3 146,23 300,16 345,34 379, 15.17 έ ν ο ε ι δ ή ς 363,34 ένοράν. ιδιόν τι επί των πρός τι ένειδεν τό . . . ϋφεστάναι 293,6 έ ν ο ΰ ν pass. perf. 8 3 , 2 7 1 2 7 , 1 8 2 1 4 , 2 7 2 6 7 , 2 4 2 6 9 , 9 3 6 3 , 3 3 3 6 4 , 1 0 δι' όλων ήνωμένα 267,25 άμέριστον είδος καί ήνωμένον 215,12 έν τοις διεστηκόσιν χαί μη ήνωμένοις 2 1 5 , 1 3 της ήνωμένη; ούσίας περιεχούσης έν εαυτή τήν πεπληΟυσμένην 9 5 . 1 9 ούχ ήνωται τψ σώματι δ χρόνος 125,18 ή διάκρισις αύτη ήνωται προς έαυτήν 3 8 5 , 2 4 τ ά ήνωμένως έν τ ω vuî προειλημμένα 13,10 έ ν ο χ λ ε ϊ ν 8,17 199,4 έ ν ό χ λ η σ ι ; σοφιστική 22,10 έ ν σ τ α σ ι ς ή τοΰ φωτισμού 3 0 9 , 5 Instanz 2,13 118,11 181,27 194,1 196,23 243,21 248,23 311,26 315,6 βραχεϊάν τινα h στασιν λαμβάνει τά περί τους πόλου; Iambi.

έξηγεΐαόαι

VERBORUM 117,17

τάς από τ ώ ν ¿ιδίων ούσιών έ.

ένωτιχός

114,29

ένοτάσεις χομίζειν προς τι 1 , 2 0

ε ς 124,4 133,8 al.

αϊ προς τάς χατηγορίας έ. 3ς φέρειν είώθασιν 60,4 314.28

τάς προς τον λ7 ν ψ , έχει 129,31 2 4 1 , 3 2 έντελέχεια

έ ξ α ι ρ ε ί ν την χοινότητα ταΐς έννοίαΐ£ 7 0 , 1 0 pass,

έξ^ρηται

18,1 66,24 95,14 140,4 225,5

τών

αύτοΰ

109,12

άτελής,

έ ν τ ε ϋ δ ε ν 14,4 266,16 al.

το δε έ. 3 0 1 , 2 0

έ ν τ ι δ έ ν α ι τι 129,6 248,31

τί êv τινι 3 1 8 , 1 3

έξηρημένη

εξαίφνης

240,14

έξαλλαγή

424,31

425,3.10.11.19

έ ν υ λ ο ς 7 9 , 9 99,24 145,13 2 6 2 , 1 5 2 8 4 , 1 5 al. 91,4.5

288,28

235,18

L είδη

ε. ουσία 2 8 3 , 2 5

ο ρ ρ . νοητοί 290,2 ένυπάρχειν 15 al.

289,

ή Ινυλος φύσις 56,11 146,11

ένΰλαιν φύσεων 305,27

130,15

έ. ποιότητες

ε. ένέργειαι 3 0 5 , 2 8

43,9 80,5 87,29

130,9

τινί 1 6 7 , 3 (ν. adnot.)

το ένυπάρχον αύτοϊς

273,

(xotvòv)

(τοίς εΐδεσιν)

87,24

αϊ δεύτεραι ούσίαι

έ ξ α ρ χ ε ϊ ν 171,29 πρός τι

4 4 , 14

πρός τι 3 8 2 , 2 9 115, 14

έ ξ α ρ τ α ν pass, έξη ρτήσδαί τίνος 7 5 , 3 3 2 9 , 3 3 Éx τίνος 266,21

από τίνος 314,27

83,7 διά

τί

μάτων 49,10 έξα/ώς

225,1.32

έξεϊναι.

εξεστιν c. inf. 66,12 117,18

προχειριζομένους . . δραν 68,29

έςεπίτηδες

ούσίαις

90,9

συμβεβηχός

έ.

άλλήλοις

ένυπάρχει

τιΰ

Οποχειμένιρ, ουτε δέ τ ά έν τόπιρ ουτε τα έν χ ρ ό ν φ ένυπάρχειν λέγοιτο 50,10. 11

εν

τινι 9 4 , 1 9

ώς

μέρος 8 0 , 4

167,6

χωριστώς 9 5 , 1 6

της ένυπαρχούσης έν έτέρυ)

x a l περί έ'τερον ένεργείας I a m b i . 290,8 ε ν ω σ ι ς 12, 18 6 9 , 3 0 7 0 , 7 215,17 218,2 3 7 4 , 2 3 2 0 214,37

154,11

159,2

προς α'λληλα 169,

Πλωτίνψ χαΐ τοις άλλοις τοις

από της έ. άρχομένοις 109,31 λουχία 127,20

coni, Αλλη-

ο ρ ρ . άφή 49,17

την έν

έξεστι

έςεστι . .

ήμϊν . . τί8εσ9αι . . άχολουδοΰντας 39,27

ταϊς

το

λέγειν

359,6

έ ς ε ί ρ γ ε ι ν p a s s , χρόνοι 401,32

άτόμοις

έαυτοίς

έξαρχεϊ

οΰχ είσιν συμβεβηχότα δια το ένυπάρχειν 134, 16

pass.

ούσία έξαπλοϋται μανουμένη 49,22

έ ξ α τ μ ί ζ ε ι ν p a s s , τ ώ ν έςατμιζομένων Θυμια-

το έν ύποχειμένω . . χαΐ τ ω είδει ένυτ:άρχει

τών

έ ξ α π λ ο ϋ ν νοερώς συνεσπειραμένα 2,21 ή

426,13

ί) sqq. al.

έξαλλαττομέντ, 3 6 3 , 1 3

χατά γένος έξηλλαγμένων 368,6 έ ξ α π α τ α ν p a s s , ίιπό τίνος 135,28

ματος P o r p b . 30,6

ο ρ ρ . άυλος 7 5 , 1

232,2

έξαλλάττειν.

τυ7 δρω έντετυχήχασιν τοΰ της ουσίας ονό69,27

66,

ορρ. χατα-

το έξηρημένον ο ρ ρ .

έ ν τ υ γ χ ά ν ε ι ν τινί 3 , 2 . 1 8 5,24 40,26 8 4 , 3 5

ένυδρος

έξηρη-

τό συμ-ληρωτιχόν 8 0 , 3 . 6 έξαιρέτως 18,15 έ ξ α χ ο ύ ε ι ν P o r p h y r i u s 34,12

ώς προσχειμένου

την

ο ρ ρ . συντεταγμένη

χοινότης

έ ν χ ύ ς 118,24 256,12 3 7 5 , 2 4 έντευξόμενοι 3,14 370,6

χατά

το έςηρημένον είδος 2 1 8 , 3 0 219,5

τεταγμένη 69,22 s q q .

ε ν τ ε λ ή ς έξήγησις 2,6

έξηρημένον

305,8

ές^ρημέναι είσΐν χωριστώς

έξτ,ρημένη

3 sqq.

τελεία 3 0 7 , 1 0 sqq.

83,10

δυνάμει)

μένον 168,29 αρχή

dist.

χαδ'

ϋπερέχον x a l έξηρημένον 1 3 9 , 1 6

308,3.7

316,1

τών

τά χοινόν αίτιον έξηρημένον

αιτιατών

(τοΰ

διαφορών

έξηρημένον

(άμφοΐν) έξηρημένην ¡»περοχήν 69,32 7 7 , 2 3

226,3. J 4 2 4 4 , 1 4 . 2 3 249,4 259,12 3 0 5 , 8 309,24

το γένος τών

(xoivèv)

εχαστα 83,1 έστί

ύπομνήμααιν ένέταξεν 4 0 7 , 1 9 έ ν τ α ΰ θ α 31,22 78,8

327,30

77,22

ένστάσεων λύσεις 2,6

475

158,19

έ ξ ε ρ γ ά ζ ε σ Ο α ί τι 371,19 3 8 8 , 2 4 εςω9εν

έπιλεγομένοις

χαί

p a s s , τοίς

έςεργαζομένοις

371,22 έ ς ε ρ γ α σ ί α τινός 141,17 334,2 3 8 7 , 1 9 ®έξεργασμός

240,26

έ ξ ε τ ά ζ ε ι ν τι 6 2 , 2 7 411,6

102,26

εί 1 9 9 , 2 5

179,21

pass. 344,11

προς το αύτό 3 8 1 , 5 . 9

379,3 427,24

έξεταστέον, τίνα

πάρεστιν 2 4 0 , 5 έ ξ έ τ α σ ι ς 2,3

τών Άριστοτελιχών νοημάτων

7,34

άλλήλοις ενωσιν τ ώ ν νοητών ποσών ο ρ ρ .

έ ς ε υ ρ ί σ χ ε ι ν τι 187,7

την

έ ξ η γ ε ΐ σ δ α ι προς την έαυτοϋ γένεσιν 3 2 9 , 2 7

διαχεχριμένην

ενωσιν I a m b i .

αύτών

135,21.22

απ'

άλλήλων

ώσπερ λόχου λοχαγόν, ούτως την οϋσίαν

476

εςήγηαις

έξηγεϊσθαι τών ουσιών 61,30 χ α θ ' έχοίστην λέξιν 3 0 , 2 t i 2, 26 1 7 , 3 4 0 , 1 3 51,9 9 0 , 3 1 9 5 , 2 1 1 7 6 , 2 1 3 1 4 , 2 4 4 1 5 , 9 ώ ί δύο όριαμους του χρόνου τούτου; 352,11 ώς μη οντος τοΰ νΰν 355,21 έ ξ ή γ η σ ι ς 2 2 1 , 2 9 τινός 2 , 6 3 0 , 1 1 3 6 0 , 2 7

ì

INDEX

έξ ο ρ ¡ ζ ε ι ν της ποιότητος τά πάθη 257,17 pass, τ ώ ν θείων το ποτέ έξώρισται 348,22 έ ξ ό φ θ α λ μ ο ς 156,18 Ι ξ ω 205,34 211,2 269,15 405,20 Ιξω παραγεγραμμένης της άλλης γραφής in margine 88,26 την Ιξω προελθοΰσαν άποπεράτωσιν 272.18 Ιξω τινός είναι 12,15 346,33 414,32 429,19 πίπτειν 65,14 75,21 Ιξω προϊέναι 226,32 τον έξωτάτω οΰρανόν 150,4 έ ξ ω θ ε ί ν άλληλα 384,27 έ ξ ω θ ε ν 114,34 117,32 166,23 226,28 314, 22 al. ώς I. τό £ν εχόντων 43,9 τά τοις ήδη τελείοις I. έπεισιόντα 48,10 ε. έπαχολουθειν, παραχολουθείν, προτγίνεσθαι 125.19 134,20 365,10 ίξωθέν π ω ς θεωρούμενοι 134,18 πρός το αύτό ε. εξεταζόμενα 381,5 έ ο ι χ έ ν α ι τινί 61,29 62,17 64,23 oùôè ώς συμβεβηκότων έοίκασι μεθέξει 95,13 τό έοιχός 117,11 ώς Ιοιχεν 74,18 έοιχέναι e. inf. 73,28 121,20 154,26 al. εικός (ήν) e. acc. e. inf. 40,9 73,9 χατηγοροΰσιν αλλήλων εικότα 10,8 είχότως 2,24 15,13 16,11 68,25 151,30 al. έ π α γ γ έ λ λ ε σ θ α ι διδάσκειν περί τίνος 73,30 ε π ά γ ε tv 65,8 9 3 , 5 . 7 περί τίνος 83,33 τί (τό συμπέρασμα, παράδειγμα, al.) 14,32 33,24 60,33 81,21 225,25 al. τί μετά τι 19,27 72,28 135,32 τινί τι (την λύσιν τη άπορία, φθοράν τινι, al.) 6,20 207 15 234,31 260,10 τίνα έστίν τά πρός τι 158,13 pass. 163,3 173,2 201,18 420,33 τινί 155,33 ¿'τι 97,12 έ - α γ ω γ ή 30,8 68,29 1 0 8 , 2 5 . 3 2 150,25 1 5 1 , 1 5 . 2 8 190,6 200,15 277,24 278,7 284,1 409,23 έ π α ι ν ε ΐ ν τινα 70,27 Ι π α ι ν ο ς . άξιον έπαίνου 158,34 έ π α ί ρ ε ι ν έαυτήν 251,20 έ π α χ ο λ ο υ θ ε ι ν (έξωθεν, άλλως) 125,19 172, 3 1 τινί 109,30 300,27 403,21 άπό τίνος 272,26

381,33 406,21 έ ς η γ η τ ή ς 3,27 7,23 cf. I n d . n o m . έ ξ η γ η τ ι κ ό ς 3 8 9 , 2 4 τινός 22,21 53,17 έ ξ ή ς 21,6 163,8 279,17 312,13 xat τα έξης 6 9 , 3 7 2 , 9 το έξης verborum constructs 88,27 έξης άλλήλοις 321,7 έ ξ ί έ ν α ι 115,23 έ'ςις 86,20 100,16 129,31 1 6 3 , 3 0 s q q . 209, 11 sqq. 210,29 216,24 228,22 229,12.21. 3 0 2 3 0 , 2 3 . 2 8 234,6 236,25 240,33 241, 2 6 . 2 8 . 3 ) 2 5 3 , 1 9 s q q . 284,22 287,15 375, 14 388,24 al. A r c h y t a s 4 0 8 , 3 . 1 6 πολλαχ ώ ς 3 7 2 , 2 0 ποσαχώς 394,16 sqq. Stoice 237,27 sqq. et έν τοις πρός τι et πρώτον είδος της ποιότητος 2 9 1 , 2 2 sqq. 293, 18 sqq. ορρ. στέρησις 2 7 8 , 2 3 sqq. 392, 13 sqq. 416,28 al. έξεις ορρ. εύανάλυτοι σχέσεις 217,18 έν έ'ξει γενόμεναι 253,14 καΐ ÊÇetc άποφατικώς προσαγορεύομεν 278, 24 ir¡v Χέγουσιν έ'ξιν μέσην οί παλαιοί (seil, άρετής χαΐ καχίας) 4 0 2 , 2 5 τοΰ Ιχοντος έσθητα xal της έχομένης έσθήτος μεταξύ ή Εξις έστίν 241,1 την τών 1~ικτήτων 2ξιν 3 3 4 , 1 5 dist. τα πρός τι 397,29 sqq. dist. διαφορά 101,19 dist εξιν Ιχειν 393,34 έ ξ ι σ ά ζ ε ι ν ¡ntr. 28,26 168,13 183,28 184,1 185.1 188,11 221,10 al. τινί 184,15 226,12 πρός τι 109,20 185,2 419,31 την προς άλληλα έξισάζουσαν σχέσιν 365,8 έξισάζει dip' έκατέρου προς το έτερον ή κατηγορία 180,2 έξισαζόντως 185,26 έ ξ ι σ τ ά ν α ι άπό του είναι 3 3 0 , 3 5 τι έξ έαυτοΰ 340,11 τί -ρός το χείρον Plot. 325,12 med. 116,23 ορρ. έγγίνεσθαι, έπιγίνεσθαι 113,19 115,17 τινός (της οίχείας (ρύσεως, κατηγορίας, τών κ α τ ' ούσίαν ύπαρχόντων, al.) 6 , 2 2 . 2 7 104,25 έ π α χ ο λ ο ύ θ η σ ι ς 130,17 265,28 362,29 115.2 225,17 227,5 240,25 268,3 311,12 έ π α λ η θ ε ύ ε ι ν 1~ί τίνος 50,15 χατά τίνος 339,1 4 2 7 , 2 9 . 3 0 ά φ ' έαυτοΰ 120,11 168, 88,3 έπι μόνων τών εμψύχων τό εχειν 36 εις άλλο γένος 165,26 304,3 εις έπαληθεύεται 370,26 καταοεεστέραν φύσιν 303,38 έ π α λ λ ά τ τ ε ι ν (τι) 248,7 262,3 έπηλλαγμένως έ ξ ο δ ο ς 218,17 229,9 έ ξ ο ι χ ί ζ ε ι ν τί τίνος 234,22 269,25 έ π α μ ε ί β ε ι ν pass. 401,5 έ ξ ο μ ο ι ο ΰ ν pass, τινί 12,29 έ π α μ φ ο ι ε ρ ί ζ ε ι ν 168,3 283,9

VERBORUM έ π α ν α β α ί ν ε ι ν . έπιστήμην την έπαναβεβηκυίαν ταύτας (? cf. a d n o t . et Dielesii Index in Phys.) 178,3 τά év τοϊς έναντίοις δοκοϋντα γένεαιν είναι κοινόν τι έϊταναβεβηκός έχει γένος 279,19 έ π α ν α β ι β α σ μ ά ς . τά κ α θ ' έκαστα δια τών οικείων έ. εις τ ά ; δέκα κατηγορίας συναιρείται 52,25 έ π α ν ά γ ε ι ν - ¿ πέρας αεί έπΐ την πρεσβυτέραν αίτίαν 363,31 έ π α ν ά λ η ψ ι ς 86,34 έ π α ν ί έ ν α ι έπί τι 317,7 έ π ά ν ο δ ο ς έκ (αππ' αύτά, ΰζοκάτω 59,20. 25. 29 360,16 έ π α φ ή 302,35 έ π ε ί nam 74,3 102,29 350,21 360,27 έπεί . . γέ 56,26 116,22 118,30 234,6 έ π ε ί γ ε ι ν . (ή άναφορά) προωθεί τό σύμπαν κύτος καί έπείγει Iambi. 117,10 ή αίσθησις έπείγεται προς τό αίσθητίν 164,7 τό έπειγόμενον εις τελείωσιν 304,6 έ π ε ι δ ά ν 106,22 111,1 270,36 έ π ε ι δ ή 9,5 67,27 102,26 al. έ π ε ι δ ή π ε ρ Archytas 361,23 έ π ε ι ξ ι ς ή δι' αλλήλων καί έξ αλλήλων 117,15 έ π ε ί π ε ρ 334,3 έ π ε ι σ ά γ ε ι ν τι 114,21 217,25 269,30 411,6 έπείσακτος 286,13 290,27 300,24 344,30 έξωθεν 351,7 τό έπείσακτον καί ήττον ούαιώδες 288,35 έπείσακτος ποιητής ορρ. συμπληρωτική της ούσίας 49,4. 5 έ π ε ι σ έ ρ χ ε σ θ α ι , έπεισελθείν (έξωθεν) 276, 10.14" 339,26 τινί 259,4 300,26 339,30 έ π ε ι σ ί έ ν α ι 286,10 335,11 τινί (έξωθεν) 48,10 223,34 224,11 τό έ-ίκτητον πάν καί παρ 1 άλλου έπεισκίν 329,3 έ π ε ι σ ο δ ι ώ δ η ς 109,32 111,23 1 1 2 , 2 3 . 2 4 132,24 174,26. 32 204,28 205,32 279,34 290,31 291,1 έ π ε ι τ α 68,18 110,11 133,1 al. πριίτερον.. έπειτα οδτως 51,10 πρώτον μέν, ευθύς μέν . . έπειτα (om. δέ) 131,1 143,12 321, 14 post partie, (τό μετέχον άλλο τι δν έπειτα μετέχει) 130,26 198,29 έ π ε κ δ ι η γ ε ϊ σ θ α ι 340,23 έ π έ κ ε ι ν α τοΰ άνω 149,16 ορρ. έπί τάδε 174,21 360,16 έ π έ κ τ α σ ι ς αριθμού ορρ. συστολή 145,32

επί έ π ε κ τ ε ί ν ε ι ν τι μέ^ρι τινός 209,24 *ίπεννοεΐν. έπεννοεϊται τά κατ^ 1J0.14

477

σχέσιν

έ π ε ξ έ ρ χ ε σ θ α ι . έπεξελθειν τινι (άκριβέστερον) 371,29 390,29 396,21 426,35 έ π ε ξ η γ ε ί σ θ α ί τι 314,16 έ π ε ρ ε ί δ ε ι ν . τίνι έπερείσαντες την διάνοιαν 119,17 έπέρχεσθαι. ούχ ούτως έ π ' αύτάς (τάς διαφοράς) έπήλθεν 398,14 άπλοϊκώτερον έπελθείν τ ώ λόγω 406,28 ϊ π ε σ » α ι 211,20 320,5 έπεται ζητεϊν 265,12 μετά τό διελέσθαι εϊπετο διόάσκειν 60,15 έπεσθαί τινι 8,22 60,13, 158,9 167,18 342,25 419,22 sqq. επομένως τ ^ τάξει 380.12 έ π έ χ ε ι ν της λογικής πραγματείας τό πρώτον μέρος 20,10 την άνωτάτω χώραν 336,18 έ π ί I e. genet, έφ' ών ίδρύμεθα 68,9 τοις έπί στρατιάς 61,29 έ φ ' ού προϋπάρχοντος έγγίνεται 68,17 έ φ ' ήμών nostra memoria 146.13 230,3 334,2 έπ' αύτής της λέξεως ad verbum 2,11 αϊ έπ 1 εύΒείας κινήσεις 128,29 τό όνομα έ π ' εύ9είας πτώσεως προγράφειν 18,4 έ φ ' ήμισείας 203,23 έ π ' ίσης 61,22 79,6 89,1 al. αύτά έ φ ' έαυτών 25,5 241,33 έπί της οίκείας φύσεως ϋφέστηκεν 143,33 έ - ί τίνος λέγεσθαι, κατηγορεϊσ8αι 24,19 48,29 105,19 111,7 al. τάττει τό έχειν έπί τοΰ οΐκείν 437,6 έπί τών ¿μωνύμων ποιείται τήν διδασκαλίαν 24,21 έπί πάντων έκτείνων τον λογον 413,7 αύτά μεταφέρειν έ π ' εκείνων βιάζοιτο 205,24 διορίζειν τήν μέν άλλοίωσιν έπί τής κατά ποιότητα μεταβολής κτλ. 429,21. 22 τούτο έπί πλήθους και μεγέθους ώσαύτω; διατείνει 146,24 II c. dat. 235,22 261,21 271,31 332,35 έπί παντί ποσψ σύνεστιν Iambi. 155,19 έπί τινι λέγεσθαι 2 8 , 2 105,19 115,29 cf. 187,5 θεωρεϊσθαι 170,30 έφ' έτέροις μεταβαίνειν 49,18 διατείνει έπί πολλοίς 215,3 τό κοινόν έπί πολλοίς ύπάρχει 82,28 cf. 104,35 115,28 172,13 έπί (τω) τέλει 92,23 245, 12 252,17 362,32 έπί τούτοις praeter hos, haec 2,3 155,15 έν έφ' ένί «φορίζεσθαι 272,4 έτερος έφ' έτέρψ έπιγινόμενος 222, 17 τών έ π ' άλλοις καί άλλοις έπιγινομένων 280,2 3σον έ - ί τινι 56,9 196,1 238,19 έ φ ' ήμίν 229,26 έπί τινι propter aliquid 3,15 8,7 230,8 260,4 314,21 έ π ' άδήλ.;,

478

I

έπιβαλλειν 103,13

έπί

σχια

ζωγραφία

Plot. 96,16

I I I c. accus, έπί τάδε ο ρ ρ . έπέχεινα 21

360,16

έπί

πολίι

έπί

διέστηχεν

άναβάλλεσθαι

πολϋ έξέτασιν 162,11

τρία

7,34

146,30

19,30

την

έπί πλέον 60,19

έπί

ζητητέον

ώ ς èri τό πλείστον 3 8 , 8

έπί πλείονα διελεϊν

174,

176,10

τον

άριθμον

έπί τον μονάδι έλάττονα (τον παρά μονάδα) πολλαπλασίαζε tv 4 5 , 1 1 . 1 6 έ π ι β α λ λ ε ι ν i n t r . aggredì

397,33

67,21

398,5

τινί 8 0 , 3 0

139,11 146,22

decere

330,17 393,4 396,

24

77,23

375,16

τινί

6,11

χατά

το

έπιβάλλον τοις ί»εσιν 3 9 5 , 2 2 286,35

βλέψεως

βαθυτέρας

τ ω ν αίρέ-

δεόμενον

έπι-

238,33

έπιβολή.

ώ ς ¿ξ

* α τ ' άλλην χαΐ άλλην

τό

έ.

έπιβολήν

191,22

άπό

τών

χατά

υστέρων

έναργών ποιούμεθα την έ. 1 9 0 , 3 0

γεωμετρεϊν,

143,34

ώρισμέναις

ποια

έπιδειχνύουσαι

εδλογον 3 , 1

μέν

78,31

pass. 2 9 9 , 3 0

159,21

δτι

τινός 1 1 4 , 2 8

3 2 115,7

432,24 έπίτασιν 3 7 2 , 2 5

τό •• ίσον χαΐ (τό) άνισον, (ί»περοχήν)

καΐ πλάτος

τάναντία, 31.34

την

336,4

έναντιότητα,

ΰπερβολήν

122,35

128,15

τό

έναντίον,

έναντίωσιν

1 1 4 , 3 1 4 2 , 2 6 2 9 5 , 2 al.

34,7.10 9.15

ίλλειψιν

106,9.

άντίφασιν

μεσότητα, μέσον 3 8 4 , 8 . 1 3 3 9 1 ,

τό τόδε 1 0 4 , 3 0 θέσιν

διαφοράς

138,27

135,35

μεταβολήν,

πλείονα Θεωρίαν 2 9 5 , 5

τήν του κοινού Ιννοιαν 8 3 , 9

τάν πράταν

σημασίαν A r c h y t a s 3 7 8 , 1 0 τάν έφαρμογάν τούτων A r c h . 3 7 8 , 7 έ π ι δ ι α ι ρ ε ι ν τι 4 0 , 3 1

ο ρ ρ . οίισιώδης 2 5 5 , 2 4 έπιγίνεσθαι

όν

311,17

έ π ι δ έ χ ε σ ΰ α ι τό μάλλον x a l (τό) ήττον 9 2 , 3 2

προβιβασμόν 2 5 1 , 1

251,13

αίτίαν

3 9 1 , 9 τών έναντίων, τοϋ έναντίου 1 1 4 , 1 5 .

τάς

223,26

την

έ π ι δ ε χ τ ι χ ό ς 114,16 1 1 5 , 4 . 1 3

άπλαΐς Ιτι χρώμενον ταΐς è. 3 1 7 , 3 1

έ π ι γ έ ν ν η μ α της χατά σχέσιν θ έ σ ε ω ς 2 6 7 , 2 6

Ιννοιαν έμφανή

δειχνΰον 3 1 8 , 4 διατεΐνον τό ίδίωμα 1 1 6 , 2 6

136,8 367,8

173,15

274,25

τό Ετερον τ ώ ν πρός τι

μην

νοερωτέρας τών έζηγητών έ. 2 4 8 , 2 4

τήν

συμφώνους τοί»ς λόγους έπι-

ο6

έπιγεννηματιχός

τΐ 7 δ , 1 7 9 0 , 1

3 1 4 , 1 3 al.

δι' υπογραφής έπιδειχνυων 7 5 , 3 0

142,12'

πλείονας γενέσδαι διαιρέσει« 1 2 3 , 2 4 δευτέραν

110,31

9 3 , è 1 1 1 , 5 2 8 3 , 2 6 sqq. al.

έ π ί β λ ε ψ ι ς τών πραγμάτων 2 3 , 1 5 αεων

έ π ι δ ε ι χ ν ύ ν α ι 106,14 190,2

INDEX

1 7 0 , 2 1 7 1 , 8 2 2 4 , 6 al.

εξωβεν

έπιδιαίρεσις

123,15 136,6.9

424,29

ορρ. προϋπα'ρ/ειν, προυφε-

έπιδιαμένειν

333,17

στάναι, προηγεϊσδαι 8 4 , 3 0 1 1 0 , 2 1 5 6 , 1 6 . 2 4

έπιδιατείνειν

τι έπί τι I a m b i . 3 6 3 , 9 i n t r .

224,8 258,5

1 5 8 , 5 ο ρ ρ . έξίστασβαι 1 1 5 , 1 8 τοις έπιγινομένοις 4 8 , 1 6

ίιποχείμενον

έπιγίνεσβαι τινι

130,17 206,21 297,26 al.

τό ¿σαφές τοις

συγγράμμασιν έπεγένετο 7 , 1 3 μενον

μετά

έ φ ' έτέρψ

τήν

οίισίαν

τό έπιγινό-

235,27

έπιγινόμενος 2 2 2 , 1 7

Ετερος τών

έπ'

έπιγράφειν.

τι 3 2 4 , 5

άπό τίνος

121,32

(τό βιβλίον) Περί του παντός

έπέγραψε et sim. 2 , 1 7

15,28.30.34

17,27 207,28 3 7 9 , 1 0 387,21 Άθηνόδωρον έπέγραψεν

16,17

έν oh Προς

62,28

έ π ι δ ι δ ό ν α ι άεί τι σμιχρόν 4 0 1 , 3 0 είς

τελείωσιν

έπίδοσις

ο ρ ρ . άνεσις 2 8 4 , 4

δοσιν λαμβάνων 4 0 1 , 3 0

μενα Μεγάλα 4 , 2 7

την άπο-

κλέους

λόγος

pass. 2 , 4

τα έπιγραφό-

ol ΟίχονομιχοΙ

γεγραμμένοι λόγοι 4 , 2 8

έπι-

6 περί Θεμιστο-

Θεμιστοκλής

έπιγέγραπται

18,6 έ-ιγραφή

206,5 207,27

9,1

15,26.27

208,5.21

έ π ι δ ε ή ς τίνος 3 4 2 , 1 1

374,15

16,14

έπί-

190,6

323,4

115,4

65,6

120,24

e. i n t e r r o g . indir. 6 4 , 2 9

241,23 253,18 έπιΐήτησις

121,19

pass. 2 7 3 , 1

153,18 c. i n f . 6 7 , 2 6 6 8 , 1 4 τάς

έν

τοϊ

έπιθυμητιχυι

δυνάμεις 2 7 4 , 3 έ π ι θ υ μ ί α 235,12 324,27

423,21

έ π ι χ α ί ε ι ν p a s s . ί>πό ήλίου 2 9 0 , 1 8 έ π ι χ α λ ε ϊ ν pass, οβτως 8 5 , 3 2 έπιχεισθαι

8,11

σμιχράν

ούχ Ιχει έπίίοσιν

187,29.30.34

τι

έπιθυμητιχός.

382,9

τής

έπιζητεϊν

λυτιχών i Ά . έπέγραψεν 1 5 , 2 2 62,26

τό ένδεές υπέρ

έ π ι έ ν α ι έπί τι 1 5 0 , 2 6 1 5 1 , 1 6

έπιθυμεΐν

16,31

έαυτόν

πατρίδος 3 2 2 , 2 2

δειχτιχήν πραγματείαν, 9jv Υ σ τ έ ρ ω ν άνα15,27

248,28

τελέαν 4 0 1 , 3 3

άλλοις χαΐ άλλοις έπιγινομένων 2 8 0 , 2 έπιγινώσχειν

209,15

14,10

174,23

έ π ι χ λ ί ν ε ι ν i n t r . πρός τι 2 5 0 , 2 5 έ π ι χ ο ι ν ω ν ε ΐ ν τινι 1 2 6 , 3 2 έπιχράτεια

175,21

πρός τι 3 2 7 , 2 7

335,25 362,27

ή τοϋ

VERBORÜlf

έπιστήμη

ετέρου é. 286,29

τήν τοΰ είδους μάλλον

έ π ι κ ρ α τ ε ι ν 2 G 1 , U 2 8 6 , 2 9 . 3 0 314,7 335,22

έ π ί κ ρ ι σ ι ς 239,33

έ. τοΰ ζψου, τ ή ς ποιότητος,

τοΰ κοινού

53,7 206,22 221,24

pass, ímó τίνος 3 1 4 , 8

έ π ι χ ρ ί ν ε ι ν 2,11 3 7 1 , 2 5

άχρι έπινοία; ΰφεστώσήί 11,10

ει τ ι ; αυτό μέχρις έπινοίας λαμβάνει 311,6

ή ήττον έπικράτειαν 251,27 359,17.31

εχει 53,27

47 9

έ π ι ο ρ κ ε ΐ ν 406,23.32

τί 3 7 9 , 2 5

τινών 19fi,6 334,1 379,

22. 32 380,6. 9

έπίπεδον

133,16

137,1 198,31 2 6 1 , 2 4 . 2 5

271,16 353,7

έ π ι χ ρ ΰ π τ ε ι ν συμβόλοι; (την εαυτών σοφίαν)

μαθηματικόν

124,35

έ π ί π ε δ ο ς έπιφάνεια 262,22 έ π ι π λ έ χ ε ι ν p a s s , οδτως ή τάξις έπιπέπλεκται

7,5 έ π ί χ τ η τ ο ς 96,8 215,7 2 2 3 , 3 5 298,19 329,2 3 9 4 . 2 2 $1. ο ρ ρ . σύμφυτος, συμφυής, βδτοφυής, φυσικός, ουσιώδης, sim. 43,7 157,20 2 2 3 . 2 3 2 2 8 , 2 0 267,31 374,27 al. Εξωθεν έ φ ή χ ω ν 222,17 σχέσις 156,27 365,6 έπιλαμβάνειν

coni.

ή τών έπιζτήτων

έπιπλοκή

m e d . τίνος

δια τ ώ ν

τών

προς

τινός 159,15

ποιητικών

έ π ι λ έ γ ε ι ν . τοις εξωδεν έπιλεγομένοις 371,22 έ π ι λ ε ί π ε ι ν i n t r . 167,30 212,31 214,19 353,9 4 1 2 . 2 4 τοις Στωικοϊς, ών έφ' ήμών *αΙ ή διδασκαλία καΐ τά

πλείστα

τών

συγ-

το έ. 229,29

πολαίου 21,19

σχήματος

281,13

27 271,32 272,20 274,16 έπιπρέπεια.

κατά τήν τοΰ είδους έπιπρέ-

πειαν 137.26 έ π ι π ρ ο σ θ ε ΐ ν τινι 255,32 τής έπιρρεοΰσης τοϊς ΰλικοΐς άπο-

πληρώσεως 331,2

έ π ί λ ε ι ψ ι ς τών ¿νομάτων 215,26

έπισημαίνειν

έ π ί λ η ψ ι ς τοΰ τόπου 4 2 8 , 2 9

med. 159,33 2 0 8 , 2 5 228,36

έ π ι λ ο γ ί ζ ε σ θ α ι έπί τι A r c b y t a s 178,24

ό'τι 34,29 178,1 242,27 3 8 8 , 2

έπιλύειν

243,6 4 2 6 , 2 5

med. καΐ άπορεΐν καΐ έπιλύεσθαι

τοΰτο, ότι

έ π ί σ η ς ν. έ - ί

66,12 έ π ι μ α ρ τ ύ ρ ε σ θ α ι (την συνήθειαν) 230,23

έ π ι σ κ έ π τ ε σ θ α ί τι 6,29 9,22 80,14 301,21

έ π ι μ ε λ ε ΐ σ θ α ί τίνος 219,29

4 0 7 , 2 0 al.

περί μορφής 26G,4

έ π ι μ ε λ ή ς.

έστιν 220,5

π ώ ; 175,12

έπιμελέστερον adv. 3 , 3

έ π ι μ έ ν ε ι ν 318,27 333,33. 34

έ - l μ ι α ; κατα-

στάσεως 238,19 έπιμιγνύναι.

προ;

πά8ος

είσίν 3 1 9 , 8 207,17

τι

έπεμνήσθη

μέ·,ων 4 3 7 , 2 6 έπινεμό-

μενος 4 9 , 2 5

περί τίνος 317,27

τίνος

τί 179,18 190,31

12,1

med.

πότερον . . ή 111,9

έ π ι σ π α ν m e d . την παρακειμένην δλην 3 0 6 , 2 3 τι

302,34

έπιστητός

164,5 180,8 195,33 3 8 3 , 1 6 al.

έ π ί ν ε υ σ ι ς coni, σχέσις 167,29 174,2

257,21

πέρας τόν τόπον 3 6 2 , 1 0 104,22 117,16

έ π ι σ κ ο π ε ϊ ν 340,6

έ π ί στ α σ » α ί

167,29 309,14

163,33

έπιστατόν

A r c h y t a s 1 8 2 , 2 7 . 2 9 183,1 ψιλόν

έπίστασις.

εί τι

δέοιτο

έπιστάσεως

7.27

p a s s . 84,24. 2 8

έπιστάσεως άξια 2 0 3 , 2 5 (τοΰτο) έπιστάσεως

170,17 176,5 191,17 al.

(αν είη) άξιον π ώ ς , δια τί, δτι, μήποτε

ο ρ ρ . έν Οποστάσει είναι 11,12

119,31

έ π ί ν ο ι α 9 1 , 2 8 188,1 191,18 2 1 2 , 2 3 2 1 6 , 1 2 ( t j ) έπινοία, κ α τ ' έπίνοιαν ο ρ ρ .

ΰποστάσει,

περί

έ π ι σ κ ο τ ε ϊ ν τ ω αίσχρυϊ 2 5 5 , 3 3

m e d . πάσαν τήν υλην

τι

32,21 342,19

74,4 έ π ι σ κ ή π τ ε ι ν τινί ώς άγνοοΰντι 8 2 , 1 0

τοΰ π ρ ό ;

έπιμνησ8ήναι τών πρότερον είρη-

i πι ν έ μ ε ι ν

δτι ποτέ

εί P l o t . 312,38

έ π ι σ κ ε υ ά ζ ε ι ν . έπισκευαστός 2 2 4 , 6 . 9 2 6 9 , 1 8 έπίσκεψι;

έπιμεμιγμέναι

έπιμιμνησκειν.

247,6

έπι-

τους έπιπολαιοτέρους 190,

έπιπολοίίως 253,27

έπιπόλασις

έπιρρεϊν.

γραμμάτων έπιλέλοιπεν 3 3 4 , 3

έπινοεϊν

απο-

έ π ι π ο λ ή ς 222,2 2 2 6 , 3 5 228,32 261,21 269,

230,4. 7

έπινεΰειν

μέσων

τά

τελέσματα 173,24

33

235,3 έ π ι λ α ν β ά ν ε σ θ α ι δ η 188,12

319,10 374,13

74,31 έπιπόλαιος.

Εξις 3 3 4 , 1 5

τόπον 4 2 8 , 2 8

τών κατηγοριών 207,12 έπιπλεκόμενα γένη 294,12.

κ α θ ' ΰπόστασιν, φύσει

349,33 421,15.17

189,3

έ-ινοία μόνη το είναι

197,33

243,14

246,30

250,32

τάς Θεωρητικωτέρας έ. 271,7 έπιστήμη

8 , 3 3 2 , 1 8 93,19 135,8 1 9 1 , 1 . 9

1 9 3 , 2 4 2 0 0 , 2 5 2 2 9 , 2 2 . 2 7 sqq. 3 9 0 , 2 4 . 2 5 3 9 4 , 2 3 4 2 0 , 1 0 423,7 al.

ίδίως, κοινότερον

480

έπΐ3ττ)μονικόί

I

INDEX

τινί τι 2,14 329,12 έαυτόν άλλοις 218,16 237,16 def. 86,19 sqq. dist. γνώσις, pass, τινί 303,5 εβησις 178,3 έπισταμ« Archytas 182,26 έ π ι τ ρ έ π ε ι ν τινί τι 5,12 183,1 367,10 al. έπιστάμαν ουδείς φέρει έ π ί τ ρ ι τ ο ς λόγος 158,31 Stilpon 403,19 έ π ι τ ρ ο π ε ΰ ε ι ν . τρίτον γένος όπερ τοΰ λόγου έ π ι σ τ η μ ο ν ι χ ό ς 5,27 6,3 44,8 220,4 249, τάς περί τά α(σ9ητά ποιήσεις έπιτροπεύει 20 405,15 έπιστημονικώς 6,4. 10 147,25 318,19 ε π ι σ τ ή μ ω ν 54,16 190,32 194,2 229,36 έπιτυγχάνειν. κατά το έπιτυχόν 39,24 292,6.7 369,1 τινός 7,25 οί Ιπιστάμονε; 155,34 κατά τ5)ν έπιτυχοΰσαν τοΰ τιθέντο; Archytas 367,9 άδειαν 39,25 έ π ι σ τ ο λ ή . ó των Επιστολών αότοΰχαρακτήρ έ π ι φ α ί ν ε ι ν. τό έπιφαινόμενον τοις είόεσιν τον άνά χείρα διάλογον ώς έπιστολαΐς προσήκει άποτυπουμενος 7,19.20 261,30 έ π ι σ τ ο λ ι κ ό ς χαρακτήρ 7,21 έ π ι φ ά ν ε ι α 123,5.13 124,25sqq. 136,28sqq. έ π ι σ τ ο μ ί ζ ε σ θ α ι 6,26 141,7 sqq. 255,29 258,1 422,18 al. έπίέ π ι σ τ ρ έ φ ε ι ν intr. εϊί τάς άρχάς 13,5 πεδος έ. 262,22 έν έ. πολλή 344,21 έπιστροφή. της είς έαυτόν έπιστροφής έ π ι φ έ ρ ε ι ν τι 216,30 224,26 274,24 382,7 του λόγου 272,17 pi. stellarum Iambi. τί μεθ' έαυτοΰ 146,9 έαυταϊς την αίτίαν 117,19 209,5 έπήνεγκεν ώς 200,36 έ π ι χ ε ι ρ ε ϊ ν ούτως 118,18 Πυθαγορικώ; 68, έ π ι σ υ μ β α ί ν ε ι ν τιν( 96,8 153,13 255,22 22 e. inf. 154,3 201,34 273,6. 26 274,14 362.30 άλλως 259,1 Ιξωθεν 359,30 438,13 ί π ι α υ ν ά π τ ε ι ν πολλά; απορίας 6,21 έ π ι χ ε ί ρ η μ α 18,21 143,23 191,20 193,33 έ π ι σ υ ν ι σ τ ά ν α ι med. 173,19 271,29 280,1 200,34 398,29 297,28 δευτέρως 268,9 τινί 271,19 έ π ί χ ε ί ρ η σ ι ς 67,12.14 118,26 190,7 193, 357.34 το σχήμα άλλως έπισυνιστάμενον 22 385,12 394,2 έκ των στερήσεων τάς τ^ φύσει των σωμάτων 265,17 (ή μανόέπιχειρήσεις ποιούμενο; 402,27 της) έπΐ ταίς μορφαϊς έ πισυνίσταται 268,6 έ π ι ψ η φ ί ζ ε ι ν 13,17 έ π ι τ α ρ ά τ τ ε ι ν pass, μηδέν υπ' αύτών 380,11 έπόγδοος λόγος 158,31 έ π ί τ α σ ι ς ορρ. άνεσι; 98,14 176,29 229,34 έ π ο ι κ ο δ ο μ ε ϊ ν τοις θεμελίοις τους τοίχου; 284,6 290,2 al. ορρ. Βφεσις 282,20 14,14 έ π ι τ ε ί ν ε ι ν pass. 111,34 288,24 6 σπουδαίο; . . έπιτείνεται 112,21 6 τον λόγον Ιχων έ π ο ι σ τ ι κ ό ς τίνος 224,23.27 ουκ αν έπιτείνοιτο 287,34 ορρ. άνίεσθαι έ π ο ν ο μ ά ζ ε ι ν 86,32 246,37 pass. 39,30 222,11 176.31 179,8 231,0 235,5 237,30.32 284.35 επος. ώς επος ειπείν 244,2ϋ έ π ι τ ε λ ε ί ν τα οικεία εργα 225,27 pass. 306, επτά 133,8 141,3 151,1 21 308,24 318,26 έ ρ γ ά ζ ε σ θ α ί τ ι 307,5 320,20 συντονωτέρους έ π ι τ ή δ ε ι ο ς 401,30 πρός τι 13,29 213,25 ήμας 8,16 μυρία έργαζόμενον αύτό Plot. εις τι 256,14 έπιτηδείως 106,33 155,25 433,24 225,34 226,13 το έπιτηδείως Ιχον ΰποfργον 173,22 219,10 225,24 333,16 433, δέχεσθαι 249,7 23 al. προυργου παντός ποιείσΰαι 7,33 Ι π ι τ η δ ε ι ό τ η ς 195,33 196,2.16.21 225,2.3 έ ρ ε θ ί ζ ε ι ν pass, πρός τι 261,10 6φ' έτέρω 240.32 242,5 sqq. 243,3.5 290,19 312,18 Archytas 314,22 316,24 sqq. 324,31 pl. 196,11 244,14 έ ρ ί τ τ ε ι ν pass. 184,32 259,12 264,14 i. του μεταβάλλει 243, Ι ρ ε υ θ ο ς 252,33 253,6 255,27 14 προς τι 242,13 243,11.13 τοΰ ποιΙριον 48,22 152,17 οΰντος προς τό πάσχον 302,32 κατά ί ρ ι ς Homerus 412,26 ίιλικήν xal άνείδεον έπιτηδειότητα 304,9 έ ρ ι σ τ ι κ ό ς . την I. φλυαρίαν 8,1 έ π ι τ η δ ε ύ ε ι ν άσάφειαν 3,26 έ ρ μ η ν ε ία Αριστοτελική, -τέλου; 6,19 7,14 έ - ι τ ή δ ε υ σ ι ς 4,8 Περί è. 378,16 cf. Index IV έ π ι τ ι θ έ ν α ι την ¿ροφήν 14,14 τά ¿νόματα έ ρ υ θ α ί ν ε ι ν 296,23 332,24 αίσχυνΒένιες 31,26 την τάςιν (τινί) 158,19 334,22 ¿ρυδαινόμεθα 255,31

VERBORUlt έρυθραΐος

εϋλαβϊΓν

296,24

ετος

έ ρ υ θ ρ ι δ ν 253,8 255,2 έρυθρίας

256,11

ερχεσθαι. 120,9

ή

ετυμολογικός, 326,2

ΰλη

εύάερος

είς ένέργειαν

έρχομένη

Εξις έρχεται εις τάν στέρασιν A r -

chytas 4 0 8 , 3 . 4

ή έπιστήμη ήλβεν εις

του; "Ελληνας 1 9 1 , 6

ούχ ήλ8εν είς αυτόν

(το βιβλίον) 4 0 7 , 1 9

6 "Αριστοτέλης πολ-

λαχή έ π ' αυτόν (τον χρόνον) ήλθεν 3 4 4 , 1 3 Ι ρ ω ς 235,12 έριοταν

ό αυτοφυή; I . της ψυχής 1 3 , 4

213,8 282,5

dialectice

24,15.16

pass. 5 2 , 1 4 84,21

i 9είας (φοράν) 4 2 8 , 2

έ τ ε ρ ο ι ο ϋ ν pass. 2 7 6 , 2 5

στιγμής

είς

τό παρά Ί α μ -

βλίχου λεγόμενον 4 1 4 , 1 6

15

65,28

την

336,33

336,34

ό'γκον διασταντα 3 6 4 , 2 0

141,22 148,26 2 6 2 , 2 6 . 2 8

276,25

23,18

εύ&ετίζειν

ευθύς

434,3

έτεροιότης

313,32

273,33

ε ό θ ύ ν ε ι ν τήν αϊρεσιν 2 9 0 , 1

έ τ ε ρ ο γ ε ν ή ς 57,22 58,4.6 262,34.36 268,26 έτερόδοζος

εύήνιος

268,28

95,33

ε ύ θ ε τ ι σ μ ό ς 336,38 337,1. 28

δια τό I . της οικείας ίιποστάσεως 7 9 , 9 έταϊρος.

εύδια'λυτος ευδιόριστος

109,16 210,18 217,

3 0 . 3 2 219,11 252,19 374,16

ΐτι

εύανα-

λύτως 2 1 2 , 1 6

εΰδιαίρετος 248,22 251,25

και

ί σ χ α τ ο ς 5 5 , 2 7 108,17

ε.τερος

270,21

•εϋαναλυτος 217,18 238,7 256,32

ε ΰ δ η λ ο ς 3 1 7 , 8 . 11

έ σ δ ή ς 241,1

Ισω

217,11

έτυμολογιχώς 3 9 , 2 5

ευδειν 116,15

ές ν. εις

τοις

170,22

έ τ υ μ ο λ ο γ ί α 39,28 40,11 186,37

253,10

έρυθρός 228,31

481

31

482

I

ευλαβής

εύλαβής.

έφαρμογή.

εύλαβώς 1,21

ε ΰ λ ο γ ο ς αίτια 3 , 1

(où*) ευλογον c. (acc. c.)

inf. 4 8 , 3 3 2 5 7 , 1 1 2 5 8 , 3 3 8 7 , 2 3

ε&λόγως

εϋμεταβλήτως

254,2

266,19

ευμορφος

261,31

46,15

πασών

τό έφαρμόζον Archytas cf. έφαρμόττειν intr. τινί 1 2 , 3 0

79,7

81,7

97,18

13,3

εύορκείν

406,23.30

εύπαθής

242,34

cf. έφαρμόζειν

med. 1 6 9 , 1 6

c. infin. 1 9 4 , 1 6 έφιστάνειν

τινός 2 6 5 , 8

275,18

έφετός 1 6 4 , 7 . 9

169,16

(itemque

-νοντες

excepto

έφιστάνει,

έφίστησιν

στησαι saepe) 8 , 6 . 7

266,23

εύπορος,

ώς ου καλώς τιθεμένη 2 8 5 , 5

το εΰπορον του λόγου 1 5 8 , 3 4 278,13

τινί 3 6 7 , 3 3 3 7 6 , 1 3

τείοις ότι 93,17

μ ε τ ' ευπρεπείας 7 , 2 0 τινός 2 6 , 8

τίνος 3 5 9 , 2 0 ώς

220,25

5 0 , 1 9 9 1 , 3 2 102,27 1 0 8 , 3 0 1 8 4 , 1 4 2 5 8 , 7

333,8

c. ailiect. 9 7 , 2 5

πώς 1 0 9 , 2 5

124,28

230,11

τό

εί μή

αύτό πράγμα όμώνυμόν τε ευρίσκεται καΐ

273,8

δτι 1 4 , 1 0 214,29

εύρυνομένης

της

αρτηρίας

περί

τί 3 9 , 3 1 3 7 6 , 3 3 4 0 4 , 1 7 al. μή

238,5 al.

1 3 0 , 2 4 al. 273,24

μήποτε

όπως, eì

298,22

πώς

18,23

276,34

κατά τί

387,28

παραλλα'ττουαιν

την από της Αναλογίας (δεϊςιν)

ούτως έφοδεύει 8 9 , 1 0 ε φ ό δ ι ο ν προς τάς ίιψηλοτέρας θεωρίας 4 3 8 , 3 5

131,31

έφοδος,

ε υ σ η μ ο ς διδασκαλία 2 1 7 , 1 9 εύστοχος,

ή

άττό τών

ουσίας 105,2

εύστόχως 2 7 5 , 1

λεγομένων

ε υ σ ύ ν ο π τ ο ς Iambi. 3 6 9 , 3 5

200,15

ó τρόπος της εφόδου 2 8 1 , 3

ευτυχή;.

διά

τινας

ουκ

εϋτ.

προλήψεις

ε&φραδής ευφροσύνη

κατά

έχέγγυος

264,25 264,25

αυτήν

έφοδον

193,3

ένιστάμεβα

ευχόμενος τοις τών λόγων έφόροις 239,33

ε χ ε ι ν όμώνυμόν 3 0 1 , 4 . 5 4 3 6 , 1 9

εύφυώς 2 6 4 , 1 2

217,13 371,29

ε ύ φ υ ί α 401,37

63,16.19 223,27

ε υ ψ U χ ο ς 24,16

2 9 8 , 1 0 sqq.

εόωδί'α 4 9 , 1 0 . 1 1 . 2 0 . 2 7 . 2 9 303,4

50,1

τινός

1,13

326,23 71,26

categoría

68,11

ε ΰ χ ε α θ α ι τοις τών λόγων έφόροις 4 3 8 , 3 4

med.

την

438,34

1,10

ευφρόσυνος

τάς

προς την αρχήν της εφόδου Iambi. 3 2 1 , 1 2 έφορος,

6,26

έπΐ

την από της έννοίας εφοδον

ε ύ τ α ξ ί α Iambi. 129,6

έφάπτειν

τοις Άρχυ-

τούτοις δτι 2 3 2 , 3 1

389,22

έ φ ό δ ε υ ε ι ν.

συνώνυμον 3 5 , 1 6

ευφυής,

159,

τ £ δόξη

ότι 2 8 , 8 3 5 , 1 0 6 4 , 1 5 7 3 , 3 2 0 0 , 3 4 2 7 1 , 9 al.

192,29 379,24 409,17 ε ό ρ ί σ κ ε ι ν τι 8 , 2 7 155,16 2 2 1 , 1 6 . 1 7 c. part.

pass. 1 1 , 2 8 8 8 , 2 1

sed

111,12 124,32

33 433,7

221,15

-νουσιν,

389,22,

έπιστήσοι 2 9 8 , 2 2 3 7 6 , 3 3 4 1 5 , 3 4 et έπι-

270,24

pass,

τών

χαΐ ¿φέξης 1 3 9 , 4

ε υ π ο ρ ε ι ν τίνος 2 3 0 , 1 0

ευρΰνειν

119,21

πασιν 1 6 9 , 1 5

τιδέντας λόγος ευοδωθήσεται 4 1 8 , 3

201,7

29,17

101,14

1 3 , 3 0 2 3 , 2 3 4 6 , 4 8 1 , 3 2 al.

έφιέναι

είιοδοΰν pass, i προς τους άρχ/,ν τό χακόν

εδρεσις

384,11

έ φ ή κ ε ι ν Εξωθεν εις τι 2 2 2 , 1 8

ε ύ ν ο ι α 178,25 179,18 235,10

ευπρέπεια,

278,19

6 διορισμός

408,24

έφεξής

101,8

έφαρμόσει

κατά

έφεξής πολυγώνων 14,1

εύμορφία

εύπλαστος

ούδεμι?

153.28 223,16 244,19

158,34

ε ύ μ ο ι ρ ε ΐ ν τίνος 2 5 0 , 1 3

•εύπερίβλητος

28,1

224,20

78,11

236,26

intr.

εφαρμόσει

έφαρμόττειν

246,23

ε ϋ μ ε τ ά π τ ω το ς 2 3 0 , 2 5 . 2 7 είιμήχανος

τινί

217,31 223,13 262,8 309,9 337,

381,15

οΰχ

232,34

ε ϋ μ ε τ ά β ο λ ο ς 231,29 233,12 237,31 253,19 εύμεταχίνητος

έφαρμόζειν 13

ε ύ μ ά # ε ι α 156,6 158,20 ευμετάβλητος,

τάν έφαρμογάν τούτων πάντων

Archytas 3 7 8 , 6 123.27

8 6 , 2 5 122,11 2 6 5 , 2 5 al.

INDEX

162,1

πολλαχώς

11,19

61,13

174,23

203,1

2 4 1 , 3 2 7 0 , 2 4 2 9 6 , 4 2 9 7 , 1 8 sqq. 3 0 0 , 2 8 . 35

333,15

3 0 1 , 9 . 15. 16

3 3 4 , 1 7 sqq.

3 6 5 , 1 sqq.

4 3 6 , 1 3 s q q . cur non opponatur τό εχεσδαι

92,17 168,23 258,27 301,32 310,25 354,

64,15 372,29

2 3 3 6 1 , 5 al.

4 2 , 2 3 6 3 , 1 3 9 2 , 3 4 al.

εχειν τι 3 , 2 1 15,6

16,4

τό δευτερεϊον 8 9 , 2

i

VERB0ROM τό πρότερον χα) ύστερον 126,31 τό Εν 51.13 τό δια'φορον 83,13 τό διττών 36,16 τό άπαράλειπτον 50,21 χώραν 105,1 τό μέβον 99,4 σχέσιν π ρ ί ί τι 11,26 22,8 τάξιν προς άλληλα 2,18 £οπήν 128,34 λτάς καταλέγει 256,18 pass. 262,19 κ α τ α λ ε ί π ε ι ν τι 40,31 ούδεμίαν υπερβολών ούδενί 6,13 pass. 20,3 430,25. 26 ο ρ ρ . άναιρείσθαι 121,2 κ α τ α λ ή γ ε ι ν 14,12 επί τι 14,26 εις τι 223,3 καταλήγομεν διαφοΰντες 346,26 κ α τ ά λ η ξ ι ς vocabuloriini 3 7 , 9 . 1 7 . 2 0 κ α τ ά λ η ψ ι ς τών είρημένων 3,17 κ α τ α λ ι μ π ά ν ε ι ν τι ο ρ ρ . άναιρεΐν 208,33 άνεξέστατόν τι 2,24 411,5 κ α τ α ' λ λ η λ ο ς 207,25 κ α τ α μ α ν θ ά ν ε ι ν τι 221,33 237,26 297,24 ό'τι 266,16 καταμαςεΰειν. ίν τη χρήσει κατημαξευμένον 424,13 κ α τ α μ έ μ φ ε σ θ α ι τ/,ν διαίρεσιν ώς έλλιττη 62,32 κ α τ α μ ε τ ρ ε ί ν 132,20 τί 1 3 2 , 1 4 . 1 5 pass. 1 2 4 , 1 8 132,20 152,4s

αντιστρέφοντι

τινί 234,12

κ α τ η γ ο ρ ε ϊ ν q u i d sit 17,4

18,25

d e nominibus 17,29 3 2 , 2 4 39,23

137,13

p a s s . Οπό τινο;

219,17

1 6 4 , 2 1 6 5 , 2 1 al.

στοιβηδόν

(ούσίαι) έν αύταϊς (ταΐς προτέραις) κείνται

τά γινόμενα

p a s s . 201,33

κατέχειν

136,28

137,20

234,23.25

374,19

57,10

του κατωτάτου(?)

κ α υ σ τ ι κ ό ς 258,20

καταψεόδεται 3 5 4 , 2 3 7,31

μάλλον κάτω (γένου;)

εΐδου; 56,31

κ α τ α χ ω ρ ί ζ ε ι ν p a s s , έν οίκει'φ γένει 338,23 τά γινόμενα

κατωτέρω

τών κατωτέρω 59,22

καταχρηστικώτερον είρηται 2 4 8 , 1 5 καταψεύδεσβαι.

όιττόν 3 5 8 , 2 0

του

INDEX

185,7

29,28

38,10

68,10

297,12

61,14

categoria

11, lit

63,16.17

64,16

301,9 333,14

334,6 sqq.

4 3 8 , 3 al.

al.

αδύνατον èri τών κυρίως κατηγορουμένων

κ ε λ ε ΰ ε ι ν p a s s . c. inf. 398,12

άντιστρέψαι 17,17 τών γενικωτάτων, απερ

κ ε ν ό ς 4 9 , 1 8 217,5 251,10 267,23 2 6 8 , 8 . 2 6

αεί κατηγορεϊσβαι πέφυκεν 17,11

338,1

μόνω;

361,16

κενόν σώματος

κατηγορεϊαθαι (τινός) ορρ. {»ποκεΐοθαι (τινί)

κενοϋν.

10,16 15,5 17,14

κέντρον 148,10.11

κοινώς έπΐ πλειόνων

κατηγορεΐσθαι γενών 4 8 . 1 6 5 3 , 5 al. έστι 298,34

111,7

κατά

ήτοι

γοοεΰνται Arehytas 76,12 κατηγόρημα

209,14.28

sim. id. 121,17 210,19.27

216,

2 0 s q q . 3 1 0 , 3 2 3 1 1 , 6 . 9 3 8 8 , 2 5 . 3 2 394,8 dist. κατηγορία 11,3

όπερ ol νυν καλοΰσιν

κατηγόρημα 210,16

αόριστα κ. 141,4

κ α τ η γ ο ρ ί α generaliter 1 7 , 7 . 9 3 2 , 5 dist.

κατηγόρημα

11,2

51,16

logice

passim

την που κατηγορίαν 142,30 143,7

τη του

που κ. 143,4

κένωμα

παραινετικοί

είδη 221,1

της δυνάμεως

άνωθεν

362,35

S,9. 1 2 . 2 5

18,22

60,21 κεφαλαιώδης,

έ ορισμός συνωνύμως κατη-

γορείται του κ. 5 2 , 3 2

ol ό'ροι τώ

κ.

συνυφεστήκασιν κα'ι άντακολουβοΰσιν 181, 33

το συνηρημένον ή ώς ol Στωικοί φασι

το κ. 66,8 2 3 0 . 6 al.

αίτια 2 2 7 , 2 1

είσιν

κεφαλοΰν.

κεφαλαί

κεκεφαλωμένον 187,15

κ η ρ ó ς 260,14 3 3 0 , 5 . 2 3 372,2

ταΐς

209,22

καί

κινόυνεύειν

κεφα-

c. inf. 133,31 2 1 6 , 1 0 326,18

κ ι ν ε ί ν 162,30 3 0 3 , 1 0 . 1 1 311,14 333,12 Ιννοιαν, τ ά ;

νοήσει; 1 2 , 2 7 . 3 1

13,1

την το

πρώτω; κινούν 90,32 3 0 2 , 1 2

pass. 50,2

6 3 , 5 95,2G

303,10.11

116,16

162,30

3 1 1 , 1 3 sqq. ούσία ίνδοβεν κινουμένη 28,23

κ α τ ο ρ ύ τ τ ε ι ν Plot. 3 7 0 , 1 5 I42,2fisqq.

ν

ή άπό του

374,32

128,34

σκορόδων

λωτός 186,21 197,15 199,1

είς το σώμα κατιούσα (ή ψυχή)

117,1

3,29

έν κεφαλαίοι; ορρ. κατά διέξοδον

ή

κάτεισιν

κατιούσαι; ά~Λ τών ποιούντων ένεργείαι;

κάτω

κεραννύμενα 281,25

κ ε φ ά λ α ι ο ν 2,14

καΐ

κάτεισιν ή διαίρεσις έπί τά άσβε-

κατόρ8ωσις

κύκλον

φοινίκων 188,26

λόγου κατιούσα μοίρα 250,24 260,2 328,28

423,23

κ έ ρ α μ ο ; 231,9 4 2 1 , 8 4 3 7 , 2 0

άναπόδεικτοι 5,24 νέστερα

τδν

κ ε φ α λ ή 97,6 142,28 185,20 187,14 188,4 κατηχήσει;

κ α τ ι i ν α ι.

187,6

251,11

κεραννύναι.

την χρονικήν τε καΐ τοπικήν

κ. 206,13 κατήχησις.

181,31

κ. έν έαυτψ

κ ε ρ ά μ ι ο ν 437,2

10,15

7 5 . 1 7 286,9 3 4 2 , 1 4 . 3 0 409,16

του

συνειληφότος 95,20

κατά πλειόνων έν τ φ τί

έν τυϊ ποιόν είναι 55,2

αίματος κεκενωμένοις 255,30

434.27

τινο;

κ α τ ' αΰτάς (τας ώσίας) ή έν αυτά . . κατη-

137,17

τδ νόημα κενόν 69,18

κατηγορούμενα τά γενικώτατα γένη 17,19

146,38(1·].

αί νοήσει; οίκεΐω; κινηθεισαι 13.3

μίαν

VKRBORUM (φοράν) κινεΐβθαι 117,3 οΰτε ροπή κινουμένου ούτε προαιρέσει 116,34 κινεϊα&αι τήν άρετήν ύπό μεγάλου πάόους 402,1 το έζ έαυτοϋ κινεΐσθαι dist. Stoici το δι' έαυτοϋ ένεργεΐν την κίνησιν et άφ ' έαυτοϋ ποιεΐν 306,19 sqq. κινητές 59,8 140,4 343.18 356,2 κ ί ν η μ α 117,25 321,5 το της κινήσεως πέρας, S κίνημα χαλοΰμεν 333,24 χ ί ν η σ ι ς 19,5.24 95,26 117,7 134,22 139, 30sqq. 209,16 260,1.15 302,7 sqq. 328,32 346,2sqq. 350,12sqq. 380,6 427,9sqq.al. defin. 307,16 ή χ. ¿δός ουσα από τοΰ δυνάμει εις έντελέχειαν 66,24 τά αξιώματα τα περί χ. 303,12 περί της χ. où την αίιτήν ίσχον ol νεώτεροι προς τους παλαιούς γνώμην 351,6 χίνησις ούκ εχει έν έαυτή το κύρος της τών είδών ιδιότητος 239,24 -¿σης χ. αρχή xaì αίτία ή ψυχή 351,10 την χ. φασί δεϊν αντί του ποιεΐν xal τοϋ πάσχε tv παραλαμβάνειν 66,17 είδη της χ. 321,10 121,4 apud Plotinum 320,1 sqq. κατά την οόσίαν 149,25 την οόσιώδη (χ.) 341,23 χατά τόπον 149,21 ¿π' εύβειας, χατά κόκλον 128,29 ίραατιχή 311,32 320,32 τών σωματοειδών χ. 351,27 (τάς) πρός τί πως έχουσας χ. 209.19 217,19 χίνησιν έκ χινήαεων καΐ πασών κινήσεων συνεκτικήν Iambi. 117,33 (γραμμή) έχ διπλής χ. 192,24 κινάσιος Archytas 314,18 350,12 391,5 χινάσιες idem 296,6 340,31 χ ι ν η τ ι χ ό ς 12,32 77,8. 9 91,8.11 317,20 328,34 χινητιχώς 254,15 χ ι σ 3 η ρ ι ς 267,32 pl. 262,35 χ ί ω ν 36,18 216,25 393,28 421,15 χ λ ά ε ι ν. γραμμάς είιδείας χλασθείσας Arcby tas 353,1 γραμμής ευθείας χλασθείσης εις γωνίαν 355,16 κ λ α ί ε ιν 405,20 χ λ ά σ ι ς 353,1 355,16 κ λ ε ( ε ι ν. έφ' ών τά βλέφαρα κέκλειοται 401,9 κ λ ε ι ν ό ς 2,30 66,13 71,1 215,19 387,18 κ λ η ρ ο ϋ ν med. τήν έαυτης υπόστασιν 249,19 κ λ η ρ ο υ χ ε ϊ ν . ή χληρουχουμένη γή 26,12 κ λ ί μ α 6 βορέας 71,19 χ λ ί μ α ξ 22,33 χ λ ί ν ε ι ν . κεχλίσθαι 38,9 χ λ ί ν η 33,1. 6 57,16. 19 370, 22. 23. 24 435,8

κοινωνία

491

χ λ ί σ ι ς 38,10 κ ο ί λ ο ς 39,14 χοίλην Λακεδαίμονα Ποιο. 437,7 χ ο ι ν ο ς 55,6 70,25 75,2 79, 7 al. το κοινόν πολλαχώς 26,11 cf. 27,5 τριττόν 82,35 coni, ¿διάφορος, γενικές 70,3 88,8 χοινήν (xaì?) μίαν 46,20 ορρ. οικείος 125,6 i κοινό; (άνθρωπος) ορρ. i τΙς 105,14 ή χ. οόσία ορρ. τά άτομα 85,9 τά κοινά ορρ. τά άτομα, τά καθ' Εκαστα 6 9 , 1 4 . 2 0 8 2 , 1 0 . 3 2 ουτινα τά χ. παρ' α&τοΐς (τοϊς Στωικοϊς) λέγεται 105, 11 τάς κ. απορίας ορρ. τάς κατά μέρος έπαχθείαας 173,1 τό κ. ζιίϊον 376,9 ορρ. ψυχή, σώμα 250,19 τών κατά κ. λόγους κατηγορουμένων 104,3 κοινός συλλογισμός 16,9 κοινή έννοια (περί τίνος, τινός) 134,3 146,23 κοινόν Ιχειν τι 24,4 108,15 κοινοϊς όνόμασιν 25,10 τήν πρόχειρον καΐ κ. τοΰ λόγου χρήσιν 79,3 διά το κοινότερον τών θεωρημάτων 7,18 ούκ έκεινο το ποιεϊν . . άλλα το κοινότερον (κοινόν) 313, 19. 24 κοινός τίνων 30,15 61,21 76,24 140,5 κοινός (τινι) πρός τι 93,11.16 97,24 102,14 το κ. έξ άμφοϊν 286,28 κοινή 22,7 25,3 426,21.28.29 al. κοινή βυνομολογοϋντες 283.3 κοινώς 25,15 42,27 al. ορρ. ιδίως, κατ' ιδίαν, σποράδην 2,19 129,7 301,19 κοινότερον 34,23 53,15 108,1 152.4 427,16 al. ορρ. ιδίως 237,17 κ ο ι ν ό τ η ς 62,2 70,9 96,31 233,8 267,12 al. pl. 172,14 179,17 245,8 ή του πώς εχειν κ. 67,6 τήν προς άλληλα κ. 83,4 κατατεταγμένη, έξγ,ρημένη 69,22 sqq. διαφορουμένη 70,13 τήν έπΐ πάντα προϊούσαν διαφορουμένην κ. 75,8 της έν τοις άτόμοις (τοις κ α θ ' ίίκαστα) κ. 70,24 83,1 ή έν πάσι τούτοις κ. 168,20 κ ο ι ν ο ΰ ν pass, τό διάφορον χεκοίνωται 70,6 της κεκοινωμένη; διαφορότητος 70, 13 ή διαφορά κοινοΰται 83,14 κ ο ι ν ω ν ε ϊ ν 269,7 τινός 22,28 23,1 73,22 al. τινί cum aliqua re 33,28 176,15 προς άλληλα 43,3 κατά τι 22,23 39,9 290, 29 al. τινί aliqua re 57,20 κ ο ι ν ω ν ί α 31,15 43,7 9β,2 235,22 290,29 314,33 ορρ. διαφορά, έτερότης 38,13 54,25 κατά τήν κ. τοΰ λόγου 2,8 πρός τι Εχειν τινά κ. φύσ·Μς 304,7 κ. τινός πρός τι 74,30 158,8 ή κατ' αύτήν (τήν

492

[

χόλασι;

ποιότητα) κ. 2 9 0 , 2 8 36,11 73,19

κ. τινός

(obiect.)

χ ¿ λ λ α.

χ ρ ί ν ε ι ν 1 6 1 , 2 2 . 2 4 3 8 3 , 2 7 al.

183,21

οί σύνδεσμοι κόλλ{, έοικότες

64,23

ουδέ γαρ ή κόλλα τοϋ χάρτου μέρος έστίν κολο a adì.

τφ

ν

Α9υ>

είΐ

κ.

'Αλεξάνδρου

τινί τι 1 9 6 , 2 . 22

383.27 al.

τΐ

196,20

p a s s . 161,23

τινί 196,6

κομίζειν

ένστάσεις

κριτήριον

πρός τι

1,21

196,23

256,2

χρ.

ή

196,12

14,23

κ ρ ι τ ι κ ό ς 185,36

6 κριτιχώτατος Συριανός

κ ρ ύ π τ ε ι ν p a s s . P l o t . 96,8

184,33 ορνεον,

αληθείας

199,17

απόδειξιν 8 2 , 2 4 τό

τοϋ δυνατού, τ η ς 371,26

σχηματισθέντι 4 2 9 , 2 8 κ ο μ ι δ η 110,10 120,5 191,4 226,8

•/όρος

430,24

κ ρ ί σ ι ς 4 , 5 7,26 16,4 1 7 3 , 4 . 8 316,20

64,25

κοντός

έπιχτήτου

(τών οπλιον,

υποδημάτων) 371,6 τών ωφελίμων 374,17

κ ό λ α σ ι ς 8,6. 8 κολεόπτερος

χ ρ ά τ η σ ι ς 366,21 3 7 0 , 2 5 437,29 τινός 365,6 3 7 0 , 3 3 373,31

146,28.34

INDEX

ο

ύ'ρν«

34,8.9

τό περί την θύραν,

35,13

έν τ η

δύρα

τό χεχτήσδαι

dist. τό εχειν 3 6 6 , 9 s q q .

δ κεκτημένος

τοϋ πρός τι έσται, τό δέ κεκτήσβαι του

όργανον 34,9 3 5 , 1 3

ίχειν

κ ό ρ η 393,17

Bocth. 373,23

χτήμα

χ ó ρ si) E m p e d . 337,2 ο ρ υ φ α ϊ ο ς 422,12 κ ο ρ ω ν ί ς . τάς διπλάς εΐώθαμεν παραγρα'φειν καΐ τάς χ . 64,21 κ ο σ μ ε ϊ ν 189,2 τα ή δ η ò l i τ ω ν 6,17 ό σ μ η μ α 189,1

κ τ ά ν m e d . τί 208,32 374,17

182,13 197,32 366,6 3 6 9 , 6

κ τ ή σ ι ς 371,5 374,14 403,20

κτασιν Ar-

chytas 367,10 αρετών

κ τ ή τ ω ρ 6 3 , 3 3 369,6 κ τ ί ζ ε ι ν 299,22 p a s s . 37,34 κτίστης

37,34

, ο σ μ ι κ ό ς . της δλης χ. φύσεως 3 5 1 , 2 5 όσμιον 367,21.29

κ υ β ε ρ ν ή τ η ς 95,16 3 7 1 , 3 3

, ό σ μ ο ς ornamenlum 3 7 0 , 2 7 . 2 8 . 3 0 3 7 3 , 3 S mundus 2 6 , 4 8 5 , 1 4 1 2 7 , 1 9 1 8 8 , 3 3 s q q . 3 7 5 , 1 2 al. εΐπερ άίδιος δ κόσμος έστίν 3 2 7 , 3 5 6 τοϋ χ . νους 328,2 6 κόσμος έν τ η ψυχη (κείται) 363,19 τοϋ δλου κ. πέρας ή ψ υ χ ή 3 6 3 , 3 2 κοσμούν, κοσμωτός A r i s t o 1 8 8 , 3 5 189, 4 sqq.

κύβος

ο υ φ ί ζ ε ι ν (έαυτην) μετέωρον 2 5 1 , 1 6 ο ΰ φ ο ς 55,26 90,15 152,11 269,31 391,21 4 1 2 , 1 al.

κυκλοφορητικός.

κ ύ κ ν ο ς 87,32 3 1 5 , 3 4

οιχρότης

κ υ ν ί δ ι ο ν 399,27 4 0 5 , 1 3 4 0 8 , 1 9

128,23 1 2 9 , 2 . 3 260,24

370,8

437,2 al.

263,20

269,22. 29 270,4. 7 331,29 ο χ λ ι ο ε ι δ ή ς (γραμμή) 192,22 ρ ά μ α 281,20 ρ ά σ ι ς 158,30 2 5 8 , 4 . 8 . 9 2 8 1 , 1 9 . 2 3 409,29 ρ α τ ε ϊ ν 173,23 3 6 7 , 3 2 372,9 3 7 3 , 2 3 της κρατούσης συνηί)είας 1 8 6 , 3 5 κατά την κεκρατηκυϊαν συνήδειαν 4 2 8 , 7 κρατεί συνήθεια ώστε 3 4 1 , 3 χρατεϊν τι 3 6 6 , 1 9 3 6 7 , 2 3 3 7 4 , 5 τινός 173,21 έαυτών 261, 13 pass. 173,23 3 6 7 , 3 2 3 7 3 , 3 5 4 3 8 , 3 1 τινί 216,2 ύττό τίνος 225,18 229,5 241,13 359,23 3 6 7 , 2 3 έν ώρισμένψ εϊδει κεχρα'τηται 150,19

κυβερνητικός,

ή τών κ. γνώσις 5 , 2 0

335,36

χυείν.

κυουμένων 255,34

κ ύ κ λ ο ς 39,14 95,20 265,9 285,19 3 4 5 , 4 . 3 2 423,23

ή τριγωνότης ή ή τοϋ χ . ποιότης

284,10

τετραγωνισμός τοϋ κ. 192,12.15

ή κατά κύκλον (κίνηϊις) 128,31 (φορά) 434.28

149,14

428,2

ή κύκλω

κύκλω

κινείται

κύκλω τά ανθρώπεια 3 4 5 , 3 1 τό κ . σώμα 149,11

κ υ κ λ ο φ ο ρ ί α 114,36 3 4 5 , 2 8 . 2 9

κύριος,

χύριοί έσμεν χρήσθαι αύτοϊς 372,9

τό χ . (όνομα) 25,15 35,24 s q q . τό όνομα 2 0 9 , 2 7

κ. λέςις

φορική, τροπική 10,27 18,29 74,7

156.8 272,29 2 8 2 , 2 3

τ ά τ η ούσία, ποίησις 85,11 303,7

κυρίως

κ. Ιόοξε

ορρ.

μετα-

κυριώτερος (ή) χυριωS9.27

122,7

14,18 17,17 151,23 al.

ο ρ ρ . τροπικώς, καταχρηστικώς 32,25 41,4 την κ. ούσίαν et sim. 72,17 37,17 306,9 κυριώτερον

3 6 , 20

148,35

χυριώτατα

125,35 χυριότης. 9,22

τάς

κυριότητας

(τών

œumôv)

V E RR ORT; M κ ϋ ρ ο ς. εχειν (έν έαυτφ) το κ. (τινό;) 172,31 203,Γ2 239,25 το κ. παρέ/εσ»α( τινο; 303,9 κυροΰν. λόγου τήν όμωνυμίαν κυροϋντο; 381,20 κ υ ρ τ ό ς ορρ. εύ8ύ; 141,22 το κ. κατά τοϋ κύκλου 39,14 κ ύ τ ο ; Iambi. 117,10 κ ύ ω ν 236,31 Μολοττικόί, Μελιταϊο; 238,17 homonymum 24,12 25,22 26,22 29,9 το περί την γνάθον συμβαίνον σπασμώδες πάθος (Gal. Vili 573. XVIII Β 930 Κ.) 26,24 sq. κ ω λ ύ ε ι ν τι 14,16. 17 τί κωλύει c. acc. c. inf. 27,23 74,26 ούδεν κωλύει, ούίέν έβτι τό κωλϋον c. (acc. c.) inf. 51,24sqq. 126,33 303,34 430,3 al. ού κωλύει (pro ούδέν κωλύει?) 407,9 pass, (ού, ούδέν) κωλύεσ&αι c. inf. 107,12 193,10 305,2 393,17 401,10 al. κ ώ λ υ μ α 196,4 κ ώ μ η 143,21.22 κ ω ν ο ε ι δ ή ς 262,27 κ ώ π η 184,31

Λ α γ χ ά ν ε ι ν . ήν έκαστος εΐληχεν δύναμιν 239,35 τήν γε προ τοϋ πρό; Tt εΐληχε φύσιν 309,35 λ α μ β ά ν ε ι ν 25,24 42,20 60,18 62,11.30 63,14 al. εκ τινο; τήν ύπ^ϊτασιν 207,11 παρά τινο; τό είναι 46,26 82,25 πρός τι την έναντίωσιν, σύγκρισιν 109,19 111,30 τό ό'νομα τό πρόταξιν άρθρου λαμβάνον 25,19 βραχείάν τινα Ινστασιν λαμβάνπ τά περί του; πόλου; Iambi. 117,17 λ. τι εί; όεϊξιν 82,30 μέσον λαβών τό . . 73,1 ó λόγο; δύο ψευδώς λαμβάνει 116,4 τό év άρχη 82,24 ώς εν αυτήν, ού κυρίω; τό γένος, sim. 46,21 53,17 82,35 142, 32 al. med. τη; διαιρέσεως, του 'Αριστοτέλους ώ ; ού καλώς άποδείξαντο; 414,27 429,13 pass, αίχμάλωτον 25,23 άπό τινο; 8 2 , 2 1 τα παραδείγματα καλώ; ληφθέντα 58,22 (τό &μώνυμ.ον) χωρίς της κατατάξεως λαμβανόμενον 27,24 ώς προς ήμδς, ένεργεία 82,22 125,10 κατά τι 12,12 28,29 63,18 138,34 τό ζητούμενον λαμβάνεται 202,18 εϊληπται έν άργζ 188,37 λόγιο μόνω ληπτό; 341,30

λευκοί

493

λ α μ π ρ ό ς , λαμπρά τη φωνή 6,10 λ α ν ί ) ά ν ε ι ν 428,16 c. partie. 367,6, τινά 102,25 αυτόν c. partie. 69,14 288,27 λ έ γ ε ι ν 72,6 296,29.31 367,31 al. λέγομε; Archytas 291,6 έρεΐ 30,28 84,17 al. λέγω δή 23,23 λέγω δέ 97,19 315,15.16 Archytas 378,10 άνί>ρώπων λέγω 69,26 ταύτόν δέ ειπείν 44,32 98,20 IV ούτως ειπώ 99,12 λέγουσιν μέν τι 379,20 ¿λίγον τι ¿>ητόν 92,29 τήν διαφοράν . . μή ¿ληθευομένην λέγοντες Iambi. 100,28 ή άπόδειξι; λέγει, πρότασι; ή λέγουσα, sim. 14,27 22,17 180,29.30 213,29 214,25 τό πρώτον τών άπορη8έντων τό λέγον δτι 132,31 pass. 25,26 44,27 74,5 159,14 al. τών ρηβησομένων 60,20 λέγονται ορρ. έκφωνοΰνται 64,26 τά λεγόμενα 41,8sqq. 105.4 τά λεγόμενα και λεκτά τά νοήματά έστιν 10,3 τοις άσωμάτοι; λεκτοϊ; 397,11 λ ε ί ο ς 263,2.32 268,11. 13 λ ε ι ό τ η ; 141,24 263,8 422,17 431,27 λ ε ί π ε ι ν intr. 67,20 2 5 7 , 3 pass. 3 3 4 , 5 τινό; 37,4 246,19 τό πέρα; άεί μια διαστάσει λείπεται τοϋ περατουμένου 155,1 λείπεται c. acc. c. inf. 250,2 λ ε κ τ ι κ ό ; , λ. δύναμις 7,14 λ. παρασκευή ν 23,14 τήν λ. ήμ.ών κατασκευήν 210,26 τη συνηϋεία τη λ. 122,27 τάς λ. διαφορά; 359,7 λεκτικώς σημαίνειν 64,27 λ έ ξ ι ; 1,9 3,4 14,4 17,10 18,18 30,2 al. textus 68,32 73,13 80,14 165,31 αύτη λέξει ad verbum 152,13 αύταϊς λέξεσιν 41,23 131,17 288,30 έ π ' αύτής της λ. 2,11 Ι π ' αύτών τών λ. 79,30 πά»η (λέξεως) 10,28 τά μόρια τ ή ; λ. 105.5 οχήματα λέξεων 102,24 105,13 Τά περί τήν λ. A ris tot el is liber 65,6 ορρ. λόγο; 10,26 64,25 ορρ. διάνοια 43,27. 28 ορρ. νους 6,20 7,30 τη μέν λέξει . . Tif δ' άλη9εϊ 150,1 λ. άσημος 41,13 64,19 132,34 σημαντική 11,1.8 74,20 84,33 λέξεις άπλώς ορρ. (φωναί) σημ-αντικαί 10,23 λ. κυρία, μεταφορική, τροπική 10,27 18,29 λ ε π τ ό ; 263,32 267,34 268,26 363,16 λ ε π τ ό τ η ; 251,20 263,20.27 269,22 λ ε υ κ α ί ν ε ι ν 299,24 332,33 333,13 385,2 pass. 233,29 255,19 315,34 428,22 431, 34 437,25 al. λ ε ύ κ α ν σ ι ; 433,12 λ ε υ κ ό ς 2 3 , 2 4 2 , 2 2 211,26 260,23 331,29 al.

494

λευκότηί

λευκότερον 111,32 152,5 λευκοτέρα γάλακτος 284,4 μάλλον έστιν λευκή 111,19 του λευκοτάτου 111,20 def. χρώμα διακριτικόν όψεως 86,32 107,7 229,15 390,3 το λ. dist. λευχότης 207,30 λευκήν φωνήν 29,27 το λευκήν είναι τήν αμπελον ταϋτόν έστιν τψ λευκοϋς βότρυας φέρειν 53,12.13 λ ε υ κ ό τ η ς 23,2 42,23 202,12 203,16 208, 2 sqq. al. λ ε υ κ ο ΰ ν . τοΰ λελευκωμένου 87,33 λ ή γ ε ι ν . το λήγον apodosis 143,16 λ ή θ α ρ γ ο ς pl. 402,23 λήθη. (ψυχή) λήθη« άναπλησθεϊσα 12,25 ίιπό μεγάλου πάβου; ή νόσου σωματικής λήθης έγγινομένης 402,2 λάθα Archytas 382,14 407,24 λ ή χ υ θ ο ς 372>6 λ ή μ μ α ratiocinationis 143,37 λ ή ξ ι ς Iambi. 375,2 ή δαιμονίων ή θείων λήξεων Iambi. 376,5 λ ή ψ ι ς 326,22 372,21 έν φαρμάκων λήψεσι 402,23 τη τούτων (των μορίων) άθρόα λήψει 136,23 οίκειοτέρα ή λ. ώς το καταφατικό·/ τψ άποφατικψ άντιτιθεΐσα 50,22 οίχεία γέγονεν ή λ. 185,18 ακατάλληλο; ή λ. 411,1 λ ί α ν 435,25 λ ι θ ο β ο λ ε ΐ ν 71,28 λ ί θ ο ς 167,12 180,35 303,6 338,1 405,28 436.10 λ ivo ν 233,30 λ ο γ ί ζ ε σ θ α ι dist. νοεΐν 328,2 πρώτον είδος αύτάς έλογίσατο 291,24 η ) συνήθεια πάθη τελειωτικά χαΐ κατά φύσιν λογιζομένη 324,17 μόνην τήν εχουσάν πως θέσιν έν τω γένει τοΰ κεϊσθαι λογιζόμενον 335,17 λ ο γ ι κ ή 1,5 9,9 112,18 λ ο γ ι κ ό ς 16,19 19,3.5 28,29 224,5 387,19 397,23 ορρ. άλογος 106,29 107,20 136, 8 al. ή λ. πραγματεία 1,5 9,28 18,16 al. λ. μέθοδος 6,2 λ. ίίζις 402,24 λογικώς ορρ. πραγματικώς 217,11 λογικώτερον 104,12 λ ο γ ι κ ό τ η ς 80,12 99,33 λ ό γ ι ο ν 337,19 λ ο γ ι σ μ ό ς 52,25 152,30 211,19 329,1 362,31 τέν έν ταΐς ψήφοις λ. 29,13 ορρ. αίίβησις 280.11 αίαθήαει μετά λογισμού 318,3 λ ο γ ι σ τ ι κ ό ς , το λ. 273,34.35 λ ί γ ο ς quae significet 29,13 30,8 έν δια-

I

INDEX

νοία (δόξη), έν λέξει (φωνη, προφορά) 43,27 118,8 1 2 4 , 9 . 1 9 . 2 0 131,6 sermo ορρ. λέςις 10,27 64,24 ορρ. ίνομα 27,1.4 Ακατονόμαστα όντα δια λόγου σημαντέον αύτά 243,11 είδος τοΰ ποσοΰ 1 2 3 , 5 . 8 124,9 sqq. 130,32sqq. 142,22 μη έχων θέσιν 137,30sqq. 118,21 έν τψ λέγεβθαι ΰφέστηκεν 138,13 λόγου μόρια, μέρη, στοιχεία 1 0 , 1 2 . 1 7 . 2 4 11,25 25,15. 18. 20 64,23 άπλοΰς λ. ορρ. συλλογή πλειόνων 14,29 σημαντικός λ. 15,15 τοΰ άποφαντικοΰ λ. partes 17,12 τήν χοινήν τοΰ λ. χρήσιν 79,3 λόγψ παρακολουθείν 7,13 λ. δικανικός, δημηγοριχός 420,14 διάρθρωσιν άζίαν τοΰ λ. 3,13 έπΐ τοΰ είδους ¿ αυτός λ. 120,14 314,21 έζήτει τήν αίτίαν 6 λ. 7,1 ¿ λ . δύο ψευδώς λαμβάνει · Ιν μέν, διότι . . δεύτερον δέ, διότι . . τήν χατά τό είδος ούοίαν ού προσποιείται έν τ ψ λόγψ 116,3.9 τον περί αύτών ποιείται λ. 22,9 υπέρ τον τής είσαγωγής λ. 110,24 ούδέν προς τον λ. 100,18 ένΐ λόγφ 310,7 άχρφεϊ λ. 327,16 τ ψ αύτψ λ. 50,4 347,26 τούτψ (γε) τω λ. 131,18 140,33 255,16 κατά τοΰτον τον λ. 64,2 definilio λ. ΰπογραφιχός, οριστικός 22,16 28,13 29,24 33,30 έξηγητικός τής ούσίας 2 2 , 2 1 έννοηματιχός, ουσιώδης 213,11.27 τ ψ λ. τψ τό τί ήν είναι λέγοντι 55,6 notio 104,35 130,2 al. κ α θ ' ενα λ. έστάναι 284,19 τών χατά κοινούς λ. κατηγορουμένων 104,4 6 καθόλου λ. τών κατηγοριών 75,22 ΙΙερΙ τών χαθόλου λ. Archytae liber 13,23 17,27 43,27 synoii. είδος 85,16 146,16 λόγους προϋφεστηκέναι 216, 35 λόγους είναι τάς ποιότητας 218,8 τής τοΰ λ. έπί τα έκτος προόδου 272,14 τής εις έαυτόν έπιστροφής τοΰ λ. 272,17 ή νοητή ψυχή τόπος τών έν έαυτξ λ. 362,34 άύλους λ. 288,25 τών χαθαρών λ. 145,13 λ. φυσικοί, σπερματιχοί, πρότεροι χαΐ τών σπερματικών 351,22sqq. 352,9 λ. γεννητικοί, γνωστικοί 12,21 οί έν τ ψ σπέρματι λ. 210,9 τό σπέρμα άναπλοί τους οίκείους λ. . . χαΐ διαμορφοΐ τους έν έαυτψ λ. 306,23.24 χατά τον εαυτής λ. 56,12 162,8 τψ αύτής λόγψ 133,23sqq. 226,6 ratio, locus χατά δεύτερον λόγον ορρ. προηγουμένως 328,10 έν ούσίας, αρχής, αιτίας λόγψ 85,3 109,23

YERBO Rl'M 159,4 244,4 προηγούμενον εχουσαν λόγον 74,9 των ών où* άνευ λόγον παρέχεται 259,34 ratio, proporlio ού γαρ εχουαι τους γενικούς χαί ειδικούς λ. προς άλλήλας 231,28 μηδένα Χ. Ιχον προς αυτό ή παραβολής ή άντιστάσεως 109,17 τον τής έναντιιίισεως λ. 110,13 αϊ δέκα σχέσεις τών λ. (cf. σχέσις) 145,31 Ιχουσι λόγον 8ν δύο πρός εν 124,13 τών ήμιολίων χαί διπλασίων καϊ έπιτρίτων καϊ έπογδόων καϊ των τοιούτων . . λόγων 158, 32 r, έν λόγοι ή άλόγως 146,2 αριθμοί χαί λόγοι τινές έν'δλη 210,1 άίδιοι 210,6 sensus λόγον Ιχειν 27,31 36,17 237,2 al. ή τάξις πολύν Εχει λ. 342,13 intellectus, mens λόγον Ι/ειν 372,17 χαί έπί τοΰ λόγου καϊ έπί τοΰ τη; ψυχής νοΰ 329,16 του λ. τάς περί τά αισθητά χαί σύνθετα ποιήσεις 318,19 κατά λόγον 206,29 276, 23 χατά τον τής φύσεως λ. 85,13 157,34 σψζειν, φθείρειν το χατά λόγον 321,28. 30 3 2 2 , 1 6 . 2 5 την τοΰ χατά λόγον φ&οράν 322,27 μάχεται προς τον όρθόν λ. 160,12 λόγω ορρ. Ιθει, φύσει 237,10. 11 287,20 conclusio ό λ. ούκ ακριβώς ήρώτηται 84,21 λ ο ι μ ό ς Homerus 426,18 λ ο ι π ό ς 8,9 87,28 142,24 al. λοιπήν δε την τελευταίαν αίρεσιν εύίίύνιον 290,1 λοιπόν forro 12,24 33,25 40,21 66,16 68,32 al. λ ο π ά ς 185,23 λούε tv med. 395,13 λ ο χ α γ ό ς 61,30 λ ό χ ο ς 61,29.30 λύε tv την άπορίαν, την ζήτησιν, τά δοκοΰντα άτοπα, τάς αμφισβητήσεις 19,28 127,14 388,4 401,3 al. τοΰτο λύων φησίν 87,11 130,13 την άπορίαν λυτέον c. acc. c. inf. 288,15 λύουσιν καλώς, ότι 300,34 λ ύ κ ο ς 359,13 λ υ π ε ί ν 333,28.31 pass. 296,16 333,29.32 έπί τινι 333,31 λ ύ π η 253,16 411,9.13 413,2.5 λ υ π η ρ ό ς Aristot. 260,26.27 331,31 λ ύ ρ α 303,3 λ ύ σ ι ς τών άποριών 2,1 6,20.21 48,33 al. ένστάσεων 2,7 τούτου 88,14 μίαν πάντων λύσιν είναι 168,7 λ υ σ ι τ ε λ ή ς 396,14 λ ώ π ι ο ν 36,15 365,27

μανοΰν

495

Μ ά. οϋ μά την Άθηνάν 406,10 μ ά θ η μ α . Ιατρικών μαθημάτων 32,6 . μ α θ η μ α τ ι κ ό ς 77,6 124,34 sqq. 229,32 264,36 271,14 317,30 362,11 429,17 (συγγράμματα Aristotelis) 4 , 2 5 τά μ. 137.6 262,14 ol μ. 271,19 Πτολεμαίος δ μ. 128,7 μ ά θ η σ ι ς 160,33 246,26 μ α θ η τ ή ς 1,15 162,18 435,26 μ α ί α 405,1!) μ α κ ρ ο λ ο γ ί α 2,13 μ α κ ρ ό ς 139,30 167,8 253,3 345,20 μ.χρόνος 123,14.15 124,12 μ. συλλαβή 124,13 131,23sqq. 132,13sqq. 142,24 μαχρότερα διδάσκει 300,14 μ ά λ α . αύτίκα μάλα 379,4 μάλλον άνθρωπος 112,15 285,24 τής μάλλον ούσίας 89,5 μάλλον λογικός 112,15 μάλλον λευκός 111,19 285,21 μάλλον μέγας 151,2 μάλλον άνω 358,33 μάλλον ap. compar. 50,22 89,8.10 150,33 151,1 176,29.30 μάλλον δέ 51,10 62,12 132,34 άλλά . . μάλλον 70,27 όλου μάλλον άλλ' ούχΐ ποσοΰ 147,4 ουδέν μάλλον 63,17 103,13 τί γαρ μάλλον ή ετέρα συλλαβή τής έτέρας προτέτακται; 139,8 μάλλον similiter atque in Phys. p. 560,13 'otiose additum' (Diels) 28,10 το μάλλον και ήττον (ήσσον Archytas) 79,9 90,1.5 98,18 126,8sqq. 283,26sq.[. 332,26 336,3 358,33 al. ή του γάλακτος λευκότης ήττον έστι, μάλλον δέ ή τής χιόνος 98,16 μάλλον καϊ ήττον εις άπειρον -ροχωρείν 361,19 μάλιστα negative 3,14 ότι μάλιστα 212,3 το μάλιστα ορρ. τά μάλλον καΐ ήττον 90,5 έν τψ μάλιστα 238,4 τά κατά το μάλιστα θεωρούμενα ώς ή αρετή 286,14 289,8 την σπουδαίαν έςιν χατά το μάλιστα τιθέμενοι 287,10 τά μάλιστα ορρ. τά άτελή 332,30 την μάλιστα παθητικήν ποιότητα Porph. 235,2 μ α λ α κ ό ς 242,2.23 251,7sqq. 391,18 al. μαλακώτερον λυόντων την άπορίαν 108,1 μ α ν θ ά ν ε ι ν 1,7 13,1 175,25 277,33 al. τΐ 14,34 15,3 208,28 211,23 259,14 ώς 157.7 πώς 183,13 οία Eurip. 237,13 μ α ν ό ς 251,30 262,32sqq. 263,29 267,18sqq. μ α ν ό τ η ς 262,32 263,8.20 266,28 267,35 268,5.19 269,2.18 sqq. μανότας Archytas 365,28 μ α ν ο ΰ ν pass, ή ουσία έςαπλοΰται μανουμένη 49,22

496

I

μάνωαις

INDEX

μ ά ν ω σ ι ς ορρ. πΰκνωσις 249,31 251,10

την της ουσίας xal έν έχείνοις μ . 103,26

^μονωτικό;

τήν έν τη ουσία μ. 289,2

269,14

πράγμα μ. 37,29

μ ά ρ μ α ρ ο ς 263,4 μαρτυρείν

91,20

435,8

157,2 2 1 1 , 2 1

τινί

(τι)

91,24

p a s s , πάντων ¿σαφέστερος

75,10

τα έν μ. και τα πρό της μ . 70,

2 2 . 2 3 κατάμέθεξιν 130,1 2 1 5 , 3 4 ορρ. τω έαυτοϋ λο'γψ 133,22. 27

7,11 μαρτΰρεσθαι συνήθειαν μάρτυς,

τον

Αριστοτέλη

10,7

την

τήν χατά το

μεθέξεις άπ' αλλήλων

181,8

ορρ. χατά σχέσιν

ή άμεσος μ . 126,35

τήν ουσιώδη

μ . 254,7

236,19

μάρτυρα τον Αριστοτέλη παρέχονται

μ ε θ ι σ τ ά ν α ι τι έπί τι 256,12

μεθίστασθαι,

μεταστήναι 119,10 166,25 170,26

9,24 ματαιολογία

τοΰ τόπου 50,1

58,15

μ ά τ α ι ο ς ή φωνή 69,18

ή τοιαύτη κατηγορία

80,1

τούδε

είς άλλους τόπους 98,15

είς άλλο είδος, είς έτεροία, situ.

231,32

375.2 4 3 4 , 3 4 3 5 , 7

μ ά τ η ν 8,15 12,31 4 1 4 , 3 1 al.

μ ε θ ο δ ε υ ε ι ν τήν εδρεσιν 2 7 8 , 1 3

μάχαιρα

μεθοδιχός.

38,26 3 0 6 , 2 0

μ ά χ ε σ θ α ι 3 8 0 , 2 0 . 2 5 3 8 5 , 2 3 al. τινί 257,17 324,15 4 1 1 , 2 5 160,11

άλλήλοις 144,6

2 2 7 , 2 6 al.

306,34 3 5 4 , 3

πρός τι

προς έαοτιίν

110,8

μαχομένως προς την ΰπό-

θεσιν 325,30

έν τοις Μεθοδιχοϊς Aristotelis

65,5 μ έ θ ο δ ο ς έξ ένδόζων χαΐ πιθανών συλλογιζομένη 16,7

διαλεχτιχή 70,18

4,29 5,28 6,3. 17

άποδειχτική

τήν μ . της άποδείξεως

(τοΰ τετραγωνισμού τοΰ χύχλου)

192,19

μ ά χ η logice 3 8 0 , 3 2 3 8 5 , 2 3

πώς δει λαμβάνειν τά έξισάζοντα (ill rela-

μ α χ η τ ι * 6 ς 3 8 4 , 2 0 385,22 μ . σχέσις 3 8 0 , 2 8

tione) 184,18

άντίθεσις μ . 3 8 4 , 2 3 . 3 4 μεγαληγορείν μεγαλόνοια

6,15

σΰνδυο αυτών

Aristotelis

7,24

Iamblichi

376,15 το μ.

(έν ταϊς λέξεσιν)

10,30 6 μ. 2,3

Πλωτίνος

432,2

ó μ . Ιΐλωτίνος 108,22 275,10

μείωσις

303,32

μέγα προς μι*ρόν, αλλ* οϋ μιχροΰ

λέγεται

μέγα

288,13.14 μείζον,

1 8 0 , 1 6 . 17

μείζονα

288,13

μέγας

απλώς

μέγα φρονείν έπί τινι 3 8 7 , 1 9 121,9

131,26

169,33

μέζον, μέζονος Archytas 383,23

3 8 4 , 5 391,8

μέγιστον 219,29 288,14

8. 2 1 369,2 al.

τρία εϊόη μεγέθους 123,

τά μ. των συμφορών Aristot. 260,26

331,31 μεγεθύνειν

328,14

333,11

pass. 333,11

μεμεγεθυνθαι 4 3 7 , 2 5

15 286,8 287,24 βηκότων ποιου,

95,13

ποσοϋ

τη

p a s s . 428,29

431,3.16.19 121,5

140,1

ορρ. ή χατά τό τέλειον (ήρε-

μία) 4 3 3 , 1 9 μ ε λ α γ χ ο λ ί α pl. 4 0 2 , 2 2 μ ε λ α ί ν ε ι ν 299,24 385,3

p a s s . 255,19 299,

15 385,3 115,22 253,3 254,34 267,10 274,

20 298,15. 24 4 1 3 , 2 3 μ έ λ α ν σ ι ς 433,11 μέλας

111,32.34

253,4 al.

χρόαν 3 5 , 2 5

36,3

98,15

χρώμα

def.

τέ

(χατά)

τήν

μ . τοΰ Αίθίοπος

συγχριτιχόν

όύεως

107,8

μ έ δ ι μ ν ο ς 344,20 368,23 4 3 7 , 1 . 2 0 31,17.20

έν

το μέν χαχόν, τό l i μέσον

ο ρ ρ . αυξησις 66,26

4 3 1 . 4 al.

μελανία

μ έ γ ε θ ο ς 48,4 1 2 3 , 2 s q q . 1 4 5 , 2 5 s q q . 368,4.

45,9

411.3 μ ε ι ο ϋ ν 328,15

μ έ γ α ς 106,21 139,29 3 7 9 , 2 9 al.

μέθεξις

συμπλοκαί

μεθόδφ . . χελευόμε9α 3 9 8 , 1 1 μ ε θ ύ ε ι ν 410,33

μεγαλοπρεπής,

13

καθ' í¡v δυνατόν εϋρίσχειν

¿σώνουν όρων δοθέντων πόσαι γίνονται αί

177,18

202,30

pl. 215,37

μ . συμβε-

χρόνου, τόπου,

134,13.14

μ έ λ ε ι ν. 250,13.

του

ουσίας, πρός

τι

195,30

της ποιότητος 211,6

του τέλους

322,18

μεθέξεις τών

245,29. 3 0

ειδών

διαλεχτικφ

μελεταν μελέτη

συνηθείας

245,9 214,33

243,30

245,11.20

372,26

401,37 μ έ λ ι 49,13 194,25. 26 2 5 4 , 1 8 s q q . 2 7 4 , 1 2 . 3 4 μ ε λ ΐ χ ρ α τ ο ν 49,13

ή του α·!>τοΰ είδους έπεισοόιώδης μ . 291,1

μ έ λ ι σ σ α 417,31

τήν τών

μ έλλε ιν

ιδιοτήτων έν τ η δλη μ . 241,26

ούχ ούτως

ώς άχριβείας μέλει Nicostr. 3 6 9 , 1 2

e. inf. p r a e s . 27,10 86,22 2 0 6 ; 3

VERBORÜM 309,3 aor. 86,24 εμελλεν έρεΐν 19,11 εί (μή) μέλλοι, μέλλοιμεν c. iuf. praes. 50,20 121,31 125,9 190,24 221,lfi 342,32 .το μέλλον (ορρ. το ένεστώς, τό παρελθόν) 138,35 345,2. 6 407,6 ό μέλλων (χρόνος) 298.9 348,14 352,2S. 3 3 406,13 τά; μέλλουσα; εςεις 214,24 τά μέλλοντα (αντικείμενα, ορρ. τά περί των παρόντων •/αϊ παρεληλυθότων αντικείμενα) 407,1 μ έ μ φ ε β θ α ι Σωχράτει ύποδεικνύντι 70,21 τω 'Ομήρψ είπόντι 412,24 μ έ μ ψ ι ς (?) 235,8 μ έ ν solitarium 419,11 έν τω lipo; τά; 'Αριστοτέλους μεν Κατηγορία; έπιγεγραμμένω βφλίω, μόνην hi την εί; τοσούτον πλήθο; διαίρεσιν έξετάίοντι 62,26 μέν . . μέντοι 52,13 63,11 μέν . . καίτοι. . άμεινον ούν 1 7 , 3 . 7 . 1 0 μέν καί . . δέ καί 404,7 μ έ ν ε tv 4,14 115,2 125,14 375,8 al. εί μένοι ή αύτη γραφή 59,2 μένει τό άπορον 90,19 101,12 Ανερμήνευτα μένοντα et 8¡m. 19,15 27,14 218,20 ήνωμένα μένει 83,27 Ιν τινι (γένει, είόει) 273,13 323,25 έν μόνη Tg πληγη 324,6 έν αυτοί; 289,32 έν τω δυνάμει; είναι 246,33 έν άτελεϊ 307,17 έν άμερεΐ 364,18 έ-1 του ένό; είδους 240,25 κ α θ ' έαυτήν 289,24 μ έ ν τ ο ι 1,17 3,13 11,1 al. καί μέντοι 36,19 38,15 53,32 al. καί έτι μέντοι 37,9 40,2 64,26 al. καί μέντοι καί 197,12 322,28 μέντοι γε 37,26 352,28. 31 £μω; μέντοι 241,11 ούχ όμοίω; μέντοι 104,16 μηδέ μέντοι 432,2 ού μέντοι ουδέ 380,23 ού μέντοι γε 379,21 μέν . . μέντοι 63,11 μέν . . οϋ μέντοι 52,13 μ ε ρ ί ζ ε ι ν τά ήνωμένως προειλημμένα 13,10 τό άληθές καί τό ψεύδος 404,30 406,19 pass. 117,32 405,1 εί; τινα 303,24 317, 24 περί τοις σώμασιν 265,10 ol μερι. ζόμενοι περί τοΐί αίσθητοις λόγοι 266,12 άμερίστως περί τά σώματα μεριζόμενο; 219,33 μεμερισμένω; 254,14 μεριστό; 122.10 215,16 218,2 356,21 al. τό εσχατον έν τοΐ; μ. άπολείπουσιν 91,25 μεριστώ; 92,17 130,4 317,22 367,16 μ ε ρ ι κ ό ς 4 , 1 0 s q q . 17,8 180,32 375,25 (adnot.) ορρ. τό καθόλου 63,28 72,21 τα αίσβητά καί μ. ορρ. τών καθόλου καί διανοητών 74,14 μερική ουσία 44,25 μερικψ ζιόιμ 194,22 ταϊς ψυχαΐς ταϊς μ. Comment Arist VIH. SimpL in Cat

μεσάτης

497

248,35 συμβεβηκός μερικόν 44,24 μερικός χρόνος, τόπος 50,4 349,25 ή μ. (πρότασι;) 403,31. 32 (τό) μερικώτερον 28,28 51,14 75,15 ορρ. τό καθόλου, καθολικώτερον 17,16 190,27.29 318,23 ή μερικωτέρα δικαιοσύνη 231,23 μερικώς άληθεύοντες 10,7 μ ε ρ ι σ μ ό ; 61,25 62,8 75,16 218,15 374,16 423,3 μ έ ο ο ς 68,28 99,10 146,24 147,3sqq. 152,6 188.2 al. ορρ. πέρας 124,3 τινός (φιλοσοφίας, λογικής, λόγου — Ιστίου, σώματος, κόσμου) 8,13 9,9. 11 25,15 33,18 217,14 376.3 al. μ. τοΰ ποσού τήν μονάδα τιθέναι' 65,25 τήν διαφοράν μ. της ούσίας είναι 55,11 τά μ. τών ούσιών ούσίαι 78,31 cf. 84,17 96,7 οιονεί μέρη τών ουσιών 223,33 τό μ. τό έν τ φ όρισμψ τοΰ πράγματος 421,24 μ. συμπληρωτικόν 94,36 πολυ μ. 237,7 έξ άμφοτέρων τών μ. Archytas 3 8 4 , 1 . 5 άνά μέρος 113,24 114,15 116,18 390,10 έν μέρει 93,23 103,13 105,19 292,13 350,20 κατά μέρος 11,6 87,16.21 173,1 174,12 285,23 παρά μέρος 113,19 114,26 116,29 387,7 μέρεα Archytas 353,12 μ έ ρ ο ψ 22,26 163,24 veriloquium (κατά τήν τής διαλέκτου κατά τά ϊθνη διαφοράν) 39,18 μ έ σ ο ς 4,14 66,4 67,28 117,22 243,24 al. κάτω τό μ. 148,10 ορρ. τό πέριξ 149, 2. 6. 20 τη τών άκρων άποφάσει τά μ. χαρακτηρίζεσθαι 390,14 τοις μ. χρώμασιν 277,29 τής μ. χορδής 277,31 ή μέση ορρ. παρανήτη, νήτη 422,12 διά μέσου τινός 13,21 14,31 42,6 μ. c. gen. 3 7 , 3 98,23 (ή διαφορά) τό μ. ε£ει ποιότητος καί ούσίας 99.4 έν μέσψ (τούτων) 173, 22 386,21 τά μ. βήματα grammatice 71,18 μέσον logice 52,3 73,1 180,23 τά όργανα τών μέσων έστίν 5,17 ήν λέγουσιν 2ξιν μέσην οΐ παλαιοί 402,25 αί μ. τέχναι 224,30 μ ε σ ό τ η ς 177,26 280,26sqq. 282,20 390,16 391,15 409,27 410,6 412,4 μεσότητες ή μεν ώς συμμετρία, ή δέ ώς άσυμμετρία 177,23 μεσότης ούσα κατά Άριστοτέλην ή άρετή 280,24 ταϊς κατά τ«ς . . αισθήσεις μ. 277,30 μεσότης τών πρός τι 384,7 sqq. άμφοϊν, άρετής καί χαχίας, ύγιίας καί νόσου 13,2 386,12.13 μεσό32

498

μεσούν

τατα, -τας Archytas 408,21.22 μεσίτη« adverbium (cf. Diog. VII 57) 37,12 208,18 388,26 μ ε σ ο ύ ν , μεσωτός 386,18 μ ε σ ο υ ρ ά ν η μ α Iambi. 117,12 μεστός. πολλής άτοπίας μεστόν 351,29 ούτως αν μεστά πάντα ειη τοϋ Ιχειν 376,6 μ ε τ ά I e. genet. 5,11 6,23 7,20 9 8 , 3 . 5 saepissime μετά τοϋ c. infin. 2,12 13,10 180,34 al. συστεϊλαι μετά τοϋ μηδέν των άναγχα(ων παραλιπεΐν 3,10 συνακολουθεϊν, συναλλοιουσίαι, συναπέρχεσθαι, συνεζεϋχθαι, συνειλήφθαι, συνεϊναι, συνυπάγειν τι, συνυφίστασθαι μετά τίνος 115, 21 146,8 167,1 173,20 266,15 279,9 280,4 288,22 291,13 305,27 355,35 II c. acc. 3,11 56,22 57,2 60,14 72,27 77,2 106,16 al. μ ε τ α β α ί ν ε ι ν έπί τι 84,35 102,15 105,24 al. άπό τίνος έπί τι 74,3 304,17 άπό τίνος εις τι 98,26 343,29 435,12 £κ τίνος είς τι 49,11 κατά τον τόπον 431,13 τόπον έχ τόπου 428,18 ¿φ' έτέροις 49,18 ούόαμοϋ 431,15 μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν τι 132,3 170,26 289,18 είς έαυτήν τά συνεχή 49,23 τό δακτυλικόν μέτρον είς παιώνιον £υ#μόν 132,1 intransitive 119,8 sqq. 120,3 sqq. 308, 35sqq. al. άδρόως 308,28 άπό τίνος έτέρου Archytas 61,13 εϊς τι 121,9 235,13 238,31 260,19 al. άπό τοϋ δυνάμει είς 8 ήδύνατο 307,21 άπό πάθους έπί πάθος 121,12 pass. 93,25 171,31 203,11 μ ε τ ά β α σ ι ς των μορίων 431,11 των δλων λόγων 352,5 pl. 350,33 άπό τίνος έπί τι 74,22 257,27 ά π ' άλλων είς άλλους 350,30 μ ε τ α β α τ ι κ ό ς 343,31 344,4 μ ε τ α β ο λ ή 10,14 118,13sqq. 120,9sqq. 171, 27sqq. 260,11 427,17sqq. al. τής έν μεταβολαϊς δυναμένης γίνεσθαι ούσίας 114, 30 χατά μεταβολήν 282,26 την μέν χατά το μεταβάλλειν είναι μ., την δέ χατά τό μεταβεβληκέναι 308,35 sqq. άθρόα 808, 3 3 . 3 4 309,18 έν αότψ 114,19 χατά τό άληΰές χαΐ ψευδός 119,2 χατά τόπον 321,11.19 346,24 των έναντίων 114,13 116,18 έπί τά εναντία 145,19 150,22 έπί τό τέλειον 250,35 251,4 είς άμφότερα

I

INDEX

237,24 έχ τοϋ δυνάμει είς τό ένεργεία 140,14 μ ε τ ά γ ε ι ν τι έπί τι 24,15 239,36 240,12 433.7 είς τι 274,23 μ ε τ α γ ρ ά φ ε ι ν την λέξιν 58,28 μ ε τ α δ ι δ ό ν α ι τινός (τινι) 76,4 255,12 289, 26 τοις χα)}' έχαστα έαυτό 85,11 pass, μετβδίδοται ά π ' αύτής χα'ι ταϊς άλλαις 102,1 μ ε τ α δ ι ώ χ ε ι ν τάς έσχάτας ουσίας 79,12 μ ε τ ά δ ο σ ι ς 215,37 τής είς τά άλλα ά φ ' έαυτοϋ μ. 342,11 μ ε τ ά θ ε σ ι ς τής τάξεως 97,15 (των άτόμων) 431.30 μ ε τ α λ α μ β ά ν ε ι ν τά περί αντικειμένων έχ τοϋ Άρχυτείου βιβλίου 382,8 τί άντί τίνος 201,23 223,19 άλλοτε άλλο ονομα 27,11 άλλοτε άλλα Iambi. 117,34 τους άλλήλων τόπους 428,19 σαφέστερον τά λεγόμενα 166,16 ταύτα είς τά υπό τοϋ φιλοσόφου λεγόμενα 44,27 είς τό τί έστιν Nicostr. 368,30 ώς έπί σαφέστερον 202,3 έάν μεταλαβών είπης 369,9 participer» fieri 174,31 222,18 226,33 286,7 291,11 370,35 τινός (είδους, δυνάμεως, χινήσεως, άοριστίας, όμμάτων, al.) 79,10 93,23 133, 25 145,16 150,31 236,3 260,8 329,34 393,2 al. τής ούσίας άπό τίνος 110,8 pass, (λόγοι) μεταληφθέντες 146,16 μ ε τ ά λ η ψ ι ς 215,37 τοϋ ίντος, λόγων, ούσίας 115.31 249,5 316,7 όνόματος commutati« 163,26 μ ε τ α ξ ύ 4,12 19,15 280,21 al. των έναντίων τά μέν εχει (τι) μ., τά δέ ούχ Εχει 296, 21 sqq. 332,20 sqq. μ. τινα φύσιν 98,27 μ. διαλαμβάνεαθαι, διείργεσθαι, παρεμβάλλειν τι, παρεμπίπτειν 128,30 157,5 267,22 268.8 379,19 μ. c. gen. 32,14 45,15 97,21 al. των μ. τοΰ τε άνωτάτου γένους xal τοϋ κατωτάτου είδους 56,31 τινά μ. φύσιν τών τε ιδεών χαΐ των γινομένων 265,11 μ ε τ α π ί π τ ε ι ν 148,17 (άπό τίνος) εΓς τι 283,7 384,18 402,26 μετάπτωτος 210,7 μ ε τ α π λ ά τ τ ε ι ν pass, ύπό τίνος 229,2 είς παντοία σχήματα 260,14 μ ε τ ά σ τ α σ ι ς 231,33 μ ε τ ά σ χ ε σ ί ς τίνος 174,31 μ ε τ α σ χ η μ α τ ί ζ ε ι ν pass. 271,28.29 μ ε τ α σ χ η μ α τ ι σ μ ό ς τής καταλήξεως 37,17 μ ε τ α τ ι θ έ ν α ι την τάξιν 193,21 ίιστέραν την

VERBORUM της

ποιότητος

μη κατηγορίαν

157,17

λέξιν έπ1 το σαφέστερον 1,9

την

τά έ π ' άλλων

(¿νάματα) 18,2 32,24

τι 159,7 234,23 287,9

130,9sqq. 131,24sqq.

τΐ έπί

ε( μή τ ι ;

χατ'

132,17sqq.

332,35 χίνησιν, ήρεμίαν 341,22. 26 άριίΐμεΐν 3 4 6 , 2 1

χείμενα εί; άλλων ¿νάματα 39,27 μεταφέρειν

μετρεϊν

499

pass.

125,13

dist. 126,26

133,26. 27 273,4 al. το μετρείται' δύναται δηλοΰν χαΐ τό 'σύγκειται έχ τ ο ύ τ ω ν ' 132,

άλλον τρόπον αυτά μεταφέρειν έ π ' έκείνων

21

βιάζοιτο 205,24

τάς διαιρέσει; α π ' άλλου

μετρείσβαι τον λόγον ταϊς συλλαβαϊ« 132,7

μετρεϊσ&αι

χατά

τι

130,9

269,36

γένους

275,22

των

τήν πρώτην χίνησιν . . περί ήν ή άλλη

Σ τ ω ι κ ώ ν συνηθεία; είς την 'Αριστοτέλους

πάσα χίνησις συνέχεται καί τέταχται καί

αϊρεσιν

μεμέτρηται 351,17

εις άλλο

μεταφέροντες

από της

το . . 306,14

σώμα εις το ποσόν μετενεγκόντι

το

125,16

pass, μετενήνεκται ή τ ώ ν ποδών προση-

34

γορία χ α τ ά μεταφορών 33,10

153.4

μεταφορά χατά

ομωνυμία

33,7

μεταφοράν 3 2 , 2 0 3 3 , 1 0 . 1 2

188,27

dist.

57,19

3 3 6 , 3 1 3 3 7 , 1 6 364,8 4 1 9 , 1 0 νύμω;, 188,28

συνωνύμως,

dist. ό μ ω -

κυρίως 8 1 , 8 . 10. 12

μ ε τ α φ ο ρ ι κ ό ς ο ρ ρ . κύριο; 10,28 μ ε τ α / ω ρ ε ΐ ν είς άλλο τι σημαινόμενον 367,6 μ ε τ ε ΐ ν α ι . νού ¿λίγοις μέτεστιν άνίΙρώποις 214,11 οΓς μέτεστι . . 6 γενιχός χαραχτήρ 238,18 μετέρχεσθαι. έπί το μάλιστα ίδιον μετελήλυ&εν 113,10 έπί τήν θεωρητιχωτέραν τεχνολογίαν μετελδών 327,7 μ ε τ έ χ ε ι ν 130,26 2 0 2 , 1 4 2 1 0 , 1 4 s q q . 211, 1 al. τινός (ουσίας, ποιότητος, ποσού, γένους, άρχής, ¿νόματος, al.) 21,16 4 6 , 1 1 7 7 , 3 81,7 1 1 1 , 2 1 1 2 6 , 3 3 130,24 al. pass. 1 7 , 2 4 3 1 , 1 6 . 1 7 111,25 121,22 130,4 al. (έκάλουν) τά έννοήματα μεβεκτά από τοΰ μετέχεσθαι 209,12 μ ε τ έ ω ρ ο ς 251,16

μετρούν, μετρούμενον,

μεμετρημένον d e t e m p o r e 95,24 sqq. 342, μετρητός 140,12 146,25

μέτρησις

151,17.21

152,17

μ ε τ ρ i x ó ς dist. ^υθμιχός 131,34 μέτριος

68,32

408,16

248,34

Archytas

391,7

μετρίως 1,14 5,19 7,13 229,29

μ έ τ ρ ο ν 1 3 4 , 2 5 s q q . 153,21 s q q . 248,34 344, 14 3 5 1 , 1 8 356,22 al. μ . 344,24 25

πόδα χαΐ τά άλλα

εσται έν τη κινήσει το μ. 95,

τά υπό της χινήσεως μ. 143,5

τ ψ μετροϋντί έστιν τό μ . 95,28 τατον

μ. τοΰ

ποσοΰ τήν τριάδα

τό δακτυλικόν μ. 132,2

έν

το τελειό128,21

ό τόπος καί 6

χρόνος μέτρα ¿ ν τ ε ; ά μ φ ω συνεκτικά τ η ς γενέσεως 3 5 7 , 1 0

ζωαΐ Υποδεέστεροι τ ώ ν

οικείων έν ούτι; (τή ψυχή) μέτρων l a m b ì . 374,30

ή τ ώ ν νοητών μ. δύναμις I a m b i .

135,25

τοις νοητοί; καί ί)ε(οις μ. I a m b i .

135,27 μέχρι

εν καί ταύτόν έστι 308,16

417.5

μ. e. gen.

163,7 2 0 9 , 2 3 430,1

μ.

124,7

258,1

παντός

μ.

νΰν

135,6

146,27

273,28.29

293,34

προάγειν

τών

γενών

μ ε τ ι έ ν α ι τι (τήν διαφοράν, τήν θεωρίαν τήν πραγματείαν) 74,16. 2 0 250,27 345,9 (izó τινο;) έπί τι 243,22 2 7 4 , 3 3

τήν διαίρεσιν 273,38

μ ε τ ο υ σ ί α τινός (γένους, είδους, λόγων, σχέσεως, sim.) 146,30 175,8 222,4 248,34 2 5 0 , 5 . 6 265,30 329,21 3 6 5 , 3 0 3 7 4 , 1 6 της έν τ η γενέσει μ. τοΰ νΰν 355,8 της κατά τά είδος κοινής μ . 2 2 2 , 2 8 τήν τελειοτέραν μ. 250,11 χατά χοινήν τινα μ. 250,20 εχουσί τινα άπό τ ώ ν ειδών μ . 250,34 π α ρ ' αύτών δέχεσ&αί τινα μ . 329, 34 μετουσίαν τινά αύτη παρέχοντα 3 7 5 , 2 0 μ ε τ ο χ ή τίνος 211,24 2 2 7 , 9 . 1 5 260,8 288,6 310,6 3 1 6 , 5 . 7 pl. 2 8 4 , 2 1 310,6 κατά μετοχήν 164,16 3 1 0 , 4 3 8 9 , 1 2 έν μετοχαϊς, ώς έπί τοΰ ήνδραποδισμένος in parti-

υποθέσεως υπάρχει 2 6 5 , 3

ταύτα άρχείτω

μ. τούδε 213,6

έσ/άτων

cipas 25,12

μόνου 24,4

ού μ. τοΰ όνόματος

καί μ . τών ¿νομάτων 13,24

μέχρις έπινοίας λαμβάνειν τι 311,6 μ . τών

τελευτώσα 227,22

μέχρι άπο-

ούδέ μ . τούτων

Ιχει

τέλος ή άνάλυσις 15,6 μ ή.

ούδαμώς ¡¡.ητέον δτι . . μ ή εστι 110,19 εδειξεν δτι μή συνυπάρχει 193,18 βοΰν

μηδέ

ιππον

λέγει

δτι μή

έδήλωσεν

φαίνεται . . μή . . τιθείς 388,12

26,22

μή post

δοκείν 4,17 4 4 , 3 8 9 , 2 3 107,5 207,7 209, 27

μή apud

p a r t i e , c a u s . 19,30

μή e. partie. 104,17

ατε μή c. p a r t . 21,17 2 0 2 , 1 0 184,14

έπειδή μ ή 25,8

24 3 4 8 , 1 8 3 7 0 , 2

ώς

e. v e r b o fin. 4 1 2 , 3 1 έπεί

μή

δτι μή 245,22.

διότι μ ή 104,18 32*

(ΐιά)

500

μηδαμοΰ

τί μή 19,26 45,19 349,4 370,22 426,35 «ρα μή 86,7 εί όέ μή post enuntiatum negati vum 110,20 ή μή ουσία 96,23 109,5 τω μονιμωτέρω ή μή 229,19 φυλακτέον μή λάθωμεν 367,6 θεωρεϊν τήν κοινότητα αυτών, ¡ιή τγτ) παραλλάσση τι 108,30 άμφισβητοΰσι μή δέοι 4 3 1 , 1 0 έπιστήσαι, μή . . έστίν 238,5 άλλά ταύτα ¡JÍV μή καΐ πλείονα τοΰ δέοντος είρητα ( (cf. a d n o t . et Add.) 70,30 μή ούδέ μίςις η ή τα μέθα ποιοΰσα 281,12 μή pro 'ίνα μή 363,29 μή ώς έςισταμένην pro ώ ί μή έ. (cf. adnot.) 104,25 μή καλώς άποφάσκεσθαι των έν ΰποκειμένω το μή ώς μέρη είναι 48,7 μ η δ α μ ο ΰ 69,21 μ η δ α μ ώ ς 59,34 116,5 270,35 al. μ η δ έ a p u d partie, u b i ούδέ exspectes 2,23 47,8 416,8 δόξουσιν μηδέ είναι ποιότητες 270,12 έττεί μηδέ 392,22 ότι μηδέ Plot. 96,15 Iambi. 403,10 ότι μηδέ . . μηδέ 360,22. 2 3 où/ δτι μηδέ όλως είσίν 354,6 μηδέ . . μηδέ pro μήτε . . μήτε 7,26 360, 22. 23 μ η δ ε ί ς 108,11 142,19 235,7 al. το μηδέν 109,18 ϊνα μηδέν ύ π ' αύτών έπιταραττώμεθα 380,10 τάς á p / ά ς μηδέν προσδεισθαι τής . . συντάξεως 108,12 post δτι 296,31 ώς περί πασών καθόλου αποφαίνεται μηδεμίαν αυτών ύπεςαιρούμενος 59,28 μ η δ έ π ο τ ε 354,15 355,36 μ η δ έ π ω 60,27 288,10 304,4 318,8 405,4 ap. partie, caus. 334,35 μ η δ έ τ ε ρ ο ς 81,28 194,15 405,14 μηδέτεραι τούτων 108,34 ών μηδέτερόν έοτιν ί»πό το Ετερον 5 6 , 1 9 . 2 8 μηδετέρου μέρους τοδ έτερου γινομένου 349,21 μ η χ έ τ ι 255,29 μ ή χ ο ς 50,19 1 0 6 , 2 1 . 2 3 1 3 9 , 7 . 3 0 140,12 1 4 6 , 1 3 . 2 6 1 5 4 , 7 . 3 1 238,12 3 4 5 , 2 0 . 2 3 411,6 pl. 266,19 τοις κατά φύσιν μήχεσι (syllabarum) 132,1 τά στοιχεία το μ. έχει 132,10 τά μ. τής έκφωνήσειος 132,11 μ η κ ύ ν ε ι ν 63,3 μ ή λ ο ν 49,10. 1 2 . 2 7 . 2 9 μ ή ν menais 344,28 348,4 μ ή ν . άλλα μήν 143,16 άλλά υ.ήν ούδέ 94, 23 γέ μήν 272,30 Plato 366,11 γέ μάν Archytas 353,11 ού μήν 39,14 86, 15 97,14 ού μήν καί 59,16 οι» μήν

I

INDEX

άλλά 250,21 291,12 340,6 ού μήν ά λ λ ' . . γέ Iambi. 336,26 où μήν . . γέ 292,34 310,20 321,4 405,1 ού μάν . . γέ Archytas 383.24 où μήν οόδέ 6,30 94,18 307,18 οόδέ μάν A r c h y t a s 92,33. 34 178,23 335,3 378,12 407,30 μέν . . ού μήν 308,22 ουτε . . ο5τε μάν A r c h y t a s 365,28 μ η ν ι α ί ο ς 348,4 μ ή ν ¡ ς 235,8 adnot. μ ή π ο τ ε δέ 51,21 64,4 260,5 al. μήποτε δέ ου, ούδέ 6 9 , 3 2 123,11 3 3 6 , 3 0 al. μήποτε οόδέ 319,25 μήποτε ούν 5,28 27,33 49,20 al. άπορεϊν, διαμφισβητεϊν, έπιστήσαι, sim. μήποτε (οΰ, ουδέ) c. indie. 87,10 118,9 128,13 187,19 al. παρατηρειν μήποτε σφαλώμεν 39,9 φησίν μήποτε άμεινον είναι 65,22 μ ή π ω 4 7 , 9 . 1 1 96,6 147,14 204,21 229,10 242,18 278,10 374,14 408,18. 19 μ ή π ω τότε ευρεθέντος αύτοΰ (τοΰ τετραγωνισμού του κύκλου) 192,13 δ τ ι μ ή π ω 392,24. 25 μ ή τ ε pro μηδέ 29,30 114,37 139,6 316,14 368,28 μή . . μήτε 98,20 302,27 μήτε . . μήτε post έπεί 2 9 9 , 1 9 . 2 0 post ήμα 10,25.27

15,4 42,28 132,33 359,8

του άνθρωπος

¿νόματος 22,17 24,12 θηλυκόν, άρρενιχόν 37,14 sq.

τοις

όνόμασιν

μονοπτώτοις

25,27

το

λεγομένοις

ίδιον τοΰ

προτάττεσθαι

298,18

¿νόματος

αύτών

άρθρον

334,34

367,17.21.22

37,11.18

ποτε αν ώσιν

61,22

99,23 al.

258,1

το

20,2 25,20 103,14

όσον τέ έστιν χαί όπόσην Ιχει την

δύναμιν 329,2 όποσοσοϋν.

τό όπόσον 438,24

έν

όγχοις 274,12 όποτε

όποσοισοϋν

26,33 122,17

quandoquidem

ό - ό τ ε ρ ο ς 167,30 400,29 406,16

όπου.

153,23

εστίν όπου 340,29

251.10

34 413,11.12 al.

έχεί . . όπου 393,20

όπου χοροΰ 3,22 όπου δέ alias vero

όπου μέν . . όπου δέ 34,6. 7 166, οπού μέν . . ένθα δέ 36,

ματα από τε τ ώ ν άρετών ώς κύρια λεγό-

22.25

μενα καΐ από εθνικών 35,28

διαπραγματεύεσθαι 340,25 όπως

422,12

141,18

όπου

μέν . . έν

153,12 al.

πώς πάρεστιν 217,26

όπως

105.11 ούχ έστιν όπως 91,10

tas 408,25

όπως 376,15

60,24

332,3

πολυειδής

36,26

χατά πόσους τρόπους τάς ό. εσχον 3,21 όνοματιχός.

χαρακτήρα ¿νοματιχόν 27,21

όνοματοθέτης

186,29

pl. 186,35 350,4

152,24

όπως μη άπατώσι 190,32

ό π ω σ ο ΰ ν 3,9 63,31 73,16 al. όραν

315,5

392,23.24

394,36

401,10.11

άχρόνως γίνεσθαι δοχεϊ 255,14

17,32 184,15 185,4 187,2

¿ζυγώνιος

ίδειν 161,22

εστίν πάσχειν μόνον 312,32 386.12

ό ζ ο ς 231,9

ή

ο π ω σ δ ή π ο τ ε 52,16 220,11

χασιν (τα όνόματα) 20,5 186,30.34

εχεται

θαυμαστώς

•104,33.34 405,2.8

¿νοματοποιία

τψ

ούχ οϊδα όπως interpositum

τάς φύσεις, εις δς οί ό. βλέποντες τεθείόνοματοποιεϊν

δέ

πώς . . χαί όπως

από τίνος 3,30 32,11 ώνυμασμένον Archyό ν ο μ α σία

indefinite

ήχθω 430,13.17 όποτεροσοΰν

τών

όνυμάζομεν

όπόχα

δια τοΰ ε όποτέρ? τ ώ ν αγ 86 παράλληλος

όνό-

al.

μέλιτος

Archytas 353,8 (bis)

ή τοΰ άρθρου πρόταξις τόν

pass. 214,16.17. 19 al.

τοΰ

χάν δποσηοϋν 307,34

¿νομάτων τύπον δίδωσιν αύτοΐς 26,2

127,33

170,3 180,

όποιονοΰν άν 436,21 όπόσος.

25.25

25,6

438,23

25 201,30 225,23 274,11 χατά . . πάθος

τω

Archytas 392,6

όποίοί

όποιον

τό όποϊόν τι (έστίν) 55,7 100,12 όποιοσοϋν

ϊσχουσι

όνομάζειν

371,

2 sqq. 373,17 394,20.21

όνομα

το

ξενίζει το όνομα τζαρά την συν-

ήθειαν

όπλον

INDEX

τό ό.

τό ό. ούχ

όραν τι 269,4

τα πρός τι έν τοις ένύλοις 145,14

μετά κινήσεως αυτήν (την ποίησιν) 306,17 271,12

χατά τόπον χίνησιν ίδόντες χατά χρόνον

¿ ξ ύ ν ε ι ν pass. ορρ. βαρύνεται 255,20

ούχ έθεασαντο 435,15

ό ς ύ ς ορρ. βαρύς

δεόμενα όρώμεν παραθέσεως τά ποιοΰντα

279,29 410,2

Archytas

391,7 408,2.3

302,34

ό ξ ύ τ η ς coni, άγ/ίνοια 224,6 όξύτονος.

¿ραν πρός τι 23,15

ποίας διαθέσεις ώ ς

ό Αριστοτέλης 287,25

¿ξυτόνως 129,11

68,30 199,22 285,9

τελείας όρα

όραν όπως, πώς

όρας ότι 58,19 267,4

ό π ι σ θ ε ν 174,6 336,2

όρα ούν ότι, όπως 186,14

ό π ί σ ω 117,1. 12.14 358,20.32

δρα όπως 272,19

όρήν Archytas 408,20

med. ιδού 55,25

pass. 138,21

ό π λ ι ζ ε ι ν med. όπλισάμενος 402,29 ώπλίσθαι, (οπλισμένος

11,19

63,20

297,21

300,7

15

16.21

ποιεΐν έστι κατηγορίας 312,23 173,33

χαί

161,22

208,31 258,9 262,18 265,22 274,25 363,

369,26.36 373,16. 17 402,16 435,9 437, οπλίτης

196,19

όφθεϊσα 146,13

σει; περί

τάς

τό όράσθαι της τοΰ αί έναντιώ-

διαφοράς όρώνται

107,25

VERBORÜM

Spot

δράται τοΰτο ού δυνάμενον χινεϊαθαι 117,2 194,26 255,7 273,28

ίρατός

400,34

146,26. 27 200,11.14.16 297,33

ορρ. έπ' άδήλυι

δ ρ α σ ι ς 255,7.19 278,17.18 312,25 382,13 395,34.35

133,21

417,19.20

δράσιος

Archytas 408,17

198,13.16.18

ο ρ γ α ν ι κ ό ς . σώματα . . δργανικά ποιεί Iambi.

γραφή 92,7

¿. (συγγράμματα) ο ρ ρ . θεωρητικά 6. μέρος της

'Αριστοτελικής φιλοσοφίας 20,9. 11 VIκή

τις

εδρεσις

αλλ' ούκ

όργα-

άποδεικτική

192,29 τά 7 χρόνω προενέγχασ)|αι

1 8 7 , 2 5 . 3 6 188,8 π τ ε ρ ο ΰ ν pass. 187,12. 13

131.33 την χρα συλλαβών πρώτην προενεγκάμενος 139,10 pass. 2 5 , 2 6 41,6 105,10 142,24 φωνής tirò της έννοιας προφερομένης 12,27 ή λέςις ακριβώς προενεχθείσα 232,15 κατά συζυγίας άντιΰέτους προηνέχ8ησαν 432,29 cf. προσφέρειν π ρ ο φ ο ρ ά ' . 6 έν προφορά (λόγος) ορρ. ¿ έν δόξΏ 118,9 π ρ ο φ ο ρ ι χ ό ς λόγος 29,14 π ρ ο χ ε ι ρ ί ζ ε σ θ α ι ότιοΰν των όντων 68,29 την παρά πασι λεγομένην οϋσίαν 74,6 ίχαστον 75,29 141,17 πρώτον την έναντιότητα 277,16 τάς άλλος κατηγορίας 278,6 p a s s . Âristot. 87,3 π ρ ό χ ε ι ρ ο ς 1 9 3 , 2 5 . 2 9 335,24 359,19 πρόχειρος ή λύσις 52,11 οΰκ ήν πρ. & λόγος 58,22 πρ. έννοια 6 0 , 2 6 6 1 , 9 2 9 6 , 1 1 χατά τήν πρ. χαί κοινήν τοΰ λόγου χρήσιν 79,3 πρόχειρον λέγειν, ειπείν, άπορεϊν 193.34 214,18 348,27 προχείρως 370,9 376,33 402,19 π ρ ο χ ω ρ ε ι ν προσωτέρω 3 0 5 , 2 8 έγγυτέρω τινός 111,15 2 4 5 , 1 2 ανωδεν από των χαβαρών νοήσεων έπΐ τους μετ* α(σ!)ήσεως διαλογισμούς 3 1 8 , 6 ει; έργον 196,19 είς άπειρον 361,19 δια του μέσου προχωροΰντα τά. έναντία αφίσταται ά π ' ¿λλήλων 282,28 π ρ ο ω θ ε ϊ ν Iambi. 117,9 π ρ ό ω σ ι ς Iambi. 117,11 π ρ ψ η ν 418,15 π ρ ω τ ε ϊ ο ς 417,4 έν τοις της Θέσεως πρωτείοις 426,1 π ρ ω τ ε ύ ε ι ν τ ή τάξει 4 2 0 , 1 2 corruptum 433,17

πτερωτός 165,22

183.20 184,5 sqq. 186,11 sqq. 187,11 π τ η ν ό ς 56,19 5 7 , 6 . 2 5 . 2 6 87,21 424,31 4 2 5 , 2 . 1 5 . 1 9 . 20 426,13 π τ ι λ ώ σ σ ε tv Archytas 395,35 4 1 7 , 2 0 . 2 2 πτώσις. την οίον πτ. των σωμάτων 336, 3 1 . 3 3 casus grainmat. 163,4 1 8 0 , 1 0 . 1 4 181,8 383,8. 13. 15 έ π ' εί>»είας π τ . 18,4 χατά γενιχήν, δοτιχην πτ. 162,21 163,5 πτώσεις τών ¿νομάτων quid vocaverint a n t i q u i 3 7 , 1 0 s q q . ταύτας (τάς κατηγορίας) συν ταϊς πτώσεσιν αυτών Aristot. (?) 65,8 αί πτ. (τοΰ ποσοϋ) 1 5 5 , 4 της πτώσεως ής έξηγητικόν έστιν τό μετέχειν τοΰ γενικού Iambi. 53,17 π ώ ς αϊ πτώσεις κ α τ ' αύτους (τους Στωικούς) προφέρονται 105,10 (έχάλουν) τάς πτώσεις τευκτάς (?) από τοΰ τυγχάνεσδαι 209,13 π τ ω τ ι κ ό ς , τό π τ . σχήμα της λέξεως 359,9 π υ κ ν ό ς 251,30 2 6 2 , 3 2 . 3 3 . 3 5 263,29 267, 18 sqq. π υ χ ν ό τ η ς 12S,8 262,32 2 6 3 , 8 . 2 0 266,29 267,35 2 6 8 , 1 . 5 . 1 9 2 6 9 , 3 . 2 0 . 2 3 τών έννοιών 18,8 π ΰ κ ν ω σ ι ς ορρ. μάνωσις 249,31 251,10 π υ κ ν ω τ ι κ ό ς ο ρ ρ . μονωτικό; 269,14 π υ κ τ ε ύ ε ι ν 243,9. 12 π ύ κ τ η ς 243,4 2 4 5 , 1 5 . 1 7 264,15 π υ χ τ ι κ ό ς 214,17 224,2 242,1 243,3 244, 28 245,15 247,6 264,14 294,4 al. πυκτική 214.21 224,3 2 4 3 , 8 . 9 2 4 5 , 1 0 . 1 8 * π υ κ τ ι χ ό τ η ς 214,18 π ύ ξ 212,17.21 π υ ρ 49,24 55,26 107,26 112,24 116,2 149,12 2 6 7 , 3 0 2 6 8 , 2 0 2 8 3 , 2 0 3 2 3 , 1 3 6 3 , 1 7 al. το ζωοις πυρ 321,33 322,31 π υ ρ α μ ί ς 271,12 π ύ ρ γ ο ς 153,14 π υ ρ ε τ ό ς 371,31 π υ ρ ή ν 393,10 π ΰ ρ ι ο ς 55,27 π υ ρ ό ς 368,23 437,1 π υ ρ ρ ό ς 277,29 281,32 282,4

264,14

114,27 269,34 έν τοις

VERBORUM

βημαβια

ρ υ τ ι δ ο ϋ ν pass, ¡ίιυτιδουμενον το μήλον 49,29

π υ ρ σ ό ς in orac. Chald. 337,18 πώς

interrog.

65,14

66,28

529

73,19.23

al.

jbiovvuvai pass, έρρωται 323,5

όπως έχεται ή πώς πάρεστιν 217,27 π ώ ς i n d e f . 22,15 63,25 94,35 98,34 134,18 πώς μέν . . πώς δέ 139,22 τό πώς

έχον τοΰ

έπΐ πλέον

ποιου 2 1 7 , 2 1

Ιχοντες 217,19 311,7 388,27 υφισταμένοις πώς εχουσιν 310,33 άλλο τί πως έχοντα 11,16

πώς

τοις συντά προς

πώς έχοντα

xal προς τί πως Ιχοντα Stoicoium 67,1

Σαθρός

ορρ.

αποδείξεις

¡οχυρός, στερεός 268,34 σαθραί

82,26

τό s.

αί

αυτού

(τοδ όρου) 388,3 σ α λ ε υ ε ι ν pass, oò σαλεΰεται δ λόγος 144,25 *σαρχόπτερος

183,21

σ α ρ χ ο φ ά γ ο ς 57,12 59,18 σάρξ 417,32 σαφήνεια 7,4 21,6 126,4 354,31

' Ρ ά β δ ο ς 237,31 ^διος

23,7 247,31

107,27 2 0 9 , 1 0

fíáíiov ^δίως

(έστί) c. inf.

7,7 30,28 7 4 , 3

427.1 394,11

σαφηνείας Ιτυχεν ή λέξις 387,17

σαφηνίζειν

βαον 60,22

τι 2,18

163.2

^όιθυμος 7 , 1 0

αύτψ τα όνόματα 51,8 δι' έαυτών 202,10

είς άπεργασίαν 247,32

^ α φ α ν ί ς 49,13 ¿>ε!ν 355,8 3 5 7 , 4 434,3

πάντων ^εόντων 140,24

δλη μ η μπειν

de tempore 50,4 354,13 xâv ή

140,25

εις τι 2 6 1 , 1 2

319,17

310,15.22

πρός τι

έγώ ταύτη μάλλον ¡!>έπω 381,25

¡¡ή μα ορρ. όνομα 1 0 , 2 6 . 2 7 l . l O s q q . 359,8

15,4 42,29 43,

τά μέαα f,. 71,18

ούτωαΐ

xal τοϊς βήμασιν λέγων 17,7 έν {>. τέχναις 23,16

(>. περι-

εργίας 38,16 (>ήτωρ 5 , 1 8

ορρ. φιλόσοφος 17,1

μ ζ α 372,11 ^(ζοΰν.

τά έρριζωμένα

μάλλον χαι ήττον

έρρίζωται 2 3 8 , 1 3 . 1 4 τών £ιπτα£ομένων 435,9

βιπτάζειν.

302,20

(ιίπτεΐν

pass. 302,21

μ i 267,7 μ ψ ι ς 302,20 (ι ο ή τοΰ είναι 341,27

της γενέσεως 354,27

^οιά 3 9 3 , 1 0 ¿ ο π ή 61,9 116,36 128,6sqq. 151,33 152,1. 16sqq. 153,17 2 6 9 , 3 1 . 3 2 319,5 19

pl. 152,

την έξιοΰσαν εις την γένεσιν άπό τοΰ

όντος ρ. 354,1 τής έπ' άμφω

την είς άλλο (b. 320,19 250,21 325,30

Archytas 128,18 ^ υ θ μ ί ζ ε ι ν τά ίιποχείμενον 210,8 ^ υ θ μ ι χ ό ς dist. μετρικές 131,34 βυθμός.

254,20

παιώνιον βυθμόν 132,2

Comment Arist. VIII. SimpL in Cat.

f>07C?

τί ποτε

162,12 βούλεται

pass.

163,10

σ α φ ή ς 23,18 84,9 250,18 al. τό σ. έν ταΐς λέξεσιν 10,30 προς τό σαφέστερον άναγράψαι 2 7 1 , 8 σαφώς 5 2 , 2 7 7 6 , 2 0 136,34 138,1 al. σέβεσθαι. έσέφδη (την μίαν τών πάντων άρχήν) 6,10 σ ε ί ε ι ν . σείοντο Homerus 3 2 , 3 0 σειρά, ίνα χατά σειράν ή διαίρεσις ήμΐν προίη 41,3 σ ε λ ή ν η 55,30 85,14

¡ίήσις Nicostratus 3 6 8 , 1 8 ρητοριχός.

δπως

13,17 2 2 , 1 5

^ α θ υ μ ί α 192,9 229,24 (ιαστώνη

379,13

της λέξεως 186,20 243,21 264,31

194,12 327,22

329,8

331,14 338,24 346,34 σ ε μ ν ό ς , τδ σεμνόν αδτής (της 'Αριστοτελικής φιλοσοφίας) 6,7 σημαίνειν 9,15 378,4 τόδε τι 1 1 1 , 3 άλλήλοις τά πράγματα 1 5 , 8 σημαναι, σημάνη 2 6 , 2 8 8 1 , 3 0 σημήναι 2 4 3 , 1 0 pass, ύπό τών φωνών 9,23 13,15 σημαινόμενον 17,4 19,23 124,17 378,4 ορρ. φωνή 7 1 , 1 1 ή τών σημαινομένων διάχρισις 237,7 σ η μ α ν τ ι χ ό ς 10,23 1 1 , 1 . 4 . 5 68,33 69,1 74,20 84,33 104,13 131,9 132,23 143,24 λόγος 15,14 131,2 142,23 τάς δυνάμεις τάς σ. 7 1 , 2 0 της σ. σχέσεως 8 2 , 2 1 σημαντιχός τίνος 1 1 , 8 . 2 7 295,15 408,11 αϊ φωναί (λέξεις) αϊ σ. τών πραγμάτων 10,22 4 2 , 5 σ η μ α σ ί α 12,3 28,8 53,15 60,23 264,21 347,13 al. της ουσιώδους σ. 85,20 σημασίας λεχτιχής 104,32 της χατά τό πρώτον σ. 420,24 ποιούμεθα την σ. 3 8 8 , 3 0 τάν

34

530

3 η μεΐον

πράταν s., λέγω Sè τό τί έατιν Archytas 378,10 ση μ ε ί ο ν , τό μέν (τ περί των αισθητών σχ. 74,8 τ λόγιρ, τ η κατηγορία 27,28 49,32 78,18 μείίοσιν τοίς έγχλήμασιν 6 7 , 1 6 υπό τό χεισθαι, ποιεΐν, sim. 141,20 170,5 263,7 319.10 είς τήν αίιτην έπιτηδειότητα 242,22 Υ π α ί τ ι ο ς 388,16 Υ π α λ λ ά τ τ ε ι ν την Υπόθεσιν 73,28 intr. 127,35 128,4 pass. Υπηλλαγμένα 66,33 υπάλληλος, Υπάλληλα γένη, εϊ3η 56,18. 2 5 . 2 8 5 7 , 2 . 2 4 171,5 229,9 τοις Υπαλλήλοις γένεσιν 58,23 όντων υπαλλήλων 58,25 των Υπαλλήλων λεγομένων 243,26 252,26 cf. των (έτέρων χαΐ μη) υπάλληλα (τεταγμένων γενών) 5 7 , 4 . 7 . 2 3 . 2 9 . 3 0 58, 12 59,17 Υ π α ν α γ ι ν ώ σ χ ε ι ν 57,22 Υ π α ν τ ά ν πρός τινα νβΐ πρός τι (δτι, ώς) 21,4 29,29 89,1 173,7 203,15289,16 308,1 δ π α ρ ξ ι ς 30,14 34,23 207,9 218,24 295,23 301,26 3 3 3 , 3 . 5 . 6 361,2 365,24 421,20 χατά δπαρξιν 68,2 plur. 67,28 sqq. 274,29 Υ π ά ρ χ ε ι ν 22,19 68,27 75,15 τινί 2,19 6,25 14,27 sqq. 66,23 τινός 110,7 τινών 157, 28 158,12 κοινή χατά πλειόνων 22,7 κ α θ ' αυτό 109,25 καθ' δμωνυμίαν, δμωνΰμως 28,11 66,29 Υπαρκτός 270,26 Υ π ε ϊ ν α ι . κατά διαφοράν τινα Υποϋσαν 166,33 Υπήμεν Archytas 296,7 340,32 361,22 Υπέμεν idem 357,24

INDEX

Υ π ε ν α ν τ ί ο ς τινί 1 9 7 , 1 2 2 8 4 , 1 7 3 0 6 , 3 Υπεναντίως 152,16 Υ π ε ξ α ι ρ ε ί ν med. μηδεμίαν ανιτών υπεζαιροΥμενος 5 9 , 2 8 pass. Υπεξαιρεθήσεται άπό ταύτης ή . . χατηγορία Boëlhus 373,26 Υπέρ I e. genet, τό υπέρ κεφαλής 142,28 Υ. τής πατρίδος et sim. 3,11 300,15 321,27 3 2 2 , 1 5 . 2 2 3 4 3 , 2 2 II c. accus. Υ. τήν κεφαλήν et sim. 117,7 148,13 364,25 υπέρ τήν φύσιν et sim. 6,18.27.30 17,23 56,21 74,7 ταΰτα χαί υπέρ τον τής εισαγωγής 8ν είη λόγον 110,24 υ π ε ρ β α ί ν ε ι τό μέσον 282,15 τήν είσαγωγιχήν πραγματείαν 346,19 Υ π ε ρ β ά λ λ ε ι ν ορρ. έλλειπειν 183,30 184,9. 21 251,22 τινός 28,14 ή τό υπερβάλλον χαί τό έλλεΐπον έν έαυτη έχουσα (φωνή) Iambi. 131,14 τό τής συνοχής Υπερβάλλον ή έλλεΐπον 251,25 υ π ε ρ β ο λ ή 252,10 255,25 336,6 ορρ. Ιλλειψις 128,16 186,19 207,22 2 8 0 , 2 5 s q q . 410, 6 sqq. 411,22 4 1 2 , 5 . 9 ορρ. ένδεια 409, 26 411,18 ύ. πρός τι 6 , 1 2 τό μάλιστα ίσταται χατά τήν ί). 90,6 Υ π ε ρ έ χ ε ι ν 2 8 , 1 8 s q q . 144,30 155,22 162, 2 3 s q q . 263,4 ύπερέχον xal έζηρημένον ορρ. συνταττόμενον Iambi. 139,15 κ3ν Υπερέχουσαν άξίαν εχη 322,3 ίιπερέχειν τ ή άξια ορρ. έλλείπειν 89,18 τινί τι 202, 25 τινο'ς 308,10 τινί τίνος 56,6 162,24 pass. 162,24. 25 Υπερέχουσιν τε xal Υπερέχονται 145,34. 35 λόγοι του Υπερέχοντος προς τό Υπερεχόμενον 158,3. 4 Υ π ε ρ θ ε τ ι κ ό ς , τα 0. superlativa 38,2 Υ π ε ρ ο χ ή 69,32 77,23 145,12.28 150,7.12al. ορρ. ίλλειψις 142,12 144,30 146,1 al. ορρ. ίνδεια 425,33 Υ π έ ρ τ ε ρ ο ς ορρ. χαταδεέστερος 220,30 Υ π ε ρ τ ι θ έ ν α ι med. τί 4 1 , 2 pass. 4 1 , 1 . 3 differre med. Υπερέθετο ταΰτα είς ύστερον

20,1 Υπέρχεσθαι. τιρ Υπελθόντι χατά τήν διάνοιαν αίσχρψ 255,33 Υ π έ χ ε ι ν εΥθΰνας τινί 68,16 Υ π η ρ ε τ ε ί ν τινι πρός τι 232,14 Υ π ι σ χ ν ε ΐ α θ α ι c. infill. 5,11 δ π ν ο ς 116,13 391,11 Υ π ν ο ϋ ν . Υπνόωντος Archytas 391,5 Υπό I c. g e n e t . 70,8 138,13 168,35 al. τα Υπό τής χινήσεως μέτρα (cf. I n d . Arist.

VERBORUM Bonitz. 856 »54 —59) 143,5 II c. dat. ΰπ' άλλη τάττεσβαι κατηγορία 236,14, sed cf. Àdd. III c. accus, υπό γήν, υπό τους πόδας 117,7 142,29 148,12 Οπό την αύτην άνάγεται ζατηγορίαν 33,27 υπό τι, ί»πό το αυτό γένος είναι 59,19 127,4 ol υπό τον άνβρωπον πάντες 84,22 τά υπό τι, ίιπό το αύτό γένος 17,28 24,3 33,26 44,18 97,27 πάσαι περιέχονται ύφ' 8ν το ποιείν 324,19 ύ π ο β ά θ ρ α είσιν αϊ πρώται ούσίαι 87,6 τά συμβεβηχότα ΰποβάβρας προσδειται 115,15 ύ π ο β α ί ν ε ι ν εις τήν γενητήν διάστασιν 140,21 ύ π ο β ά λ λ ε ι ν ώς (8ν) είδος (της ένεργείας) την χίνησιν Plot., Iambi. 303,35 304,2 med. Νιχόστρατος τα του Λουκίου υποβαλλόμενος 1,20 pass, τήν μορφωτιχήν τοΰ ΐιποβεβλημένου φύσιν 46,21 το ϋποβεβλημένον Plot. 96,14 υ π ο γ ρ ά φ ε ι ν διά παραδειγμάτων 335,7 την ούαίαν 72,Iff την φύσιν αυτών ήτις έστίν 300,10 υ π ο γ ρ α φ ή 29,19 30,10sqq. 45,21 162,12 163,26.29 388, IG ορρ. όρισμός, όρος 45,23 81,20 92,7 159,11 την ώς έν τύποις ΰ. GO,26 την χατά τάς έννοίας υ. ορρ. την χατά τάς αίσΰήσεις παράόειξιν G 1,18 την Ιννοιαν δι' υπογραφής έπιδειχνύων 75,30 διά του παραδείγματος την ύ. ποιούμενοι 369,23 υ. των 6μωνύμων 28,9 των πρός τι 158,18 της φύσεως αυτών (των ποιοτήτων) 228,13 τοΰ κεϊσϊαι 335,20 ύ π ο γ ρ α φ ι χ ό ς λόγος ορρ. ¿ριστιχός 2 2 , 1 6 29,21.24 33,31 34,4 την υ. άπόδοσιν 29,16 88,12 ύ π ο δ ε ή ς . υποδεέστερα (είδη) ορρ. έξισάϊοντα 221,10 την διάθεσιν ώς υποδεεστέρων άποφαίνοιτο 237,3 άπό των υποδεεστέρων έπΐ τα κρείττονα 248,30 ζωαΐ υποδεέστεροι τών οίχειων έν αύτη (τη ψυχη) μέτρων 374,30 τά άνιοτέρω χαί πρεσβύτερα άεί περιείληφεν τά υποδεέστερα 375,33 ΐ ι π ό δ ε ι γ μ α 36,4 6 0 , 2 4 . 2 8 . 3 3 6 1 , 1 . 3 . 8 277.20 ΰ π ο δ ε ι χ ν ύ ν α ι τι 2,20 59,5 70,22 267,6 273.27 379,34 380,4 382,G τί το χοινόν 170.28 οία δν ήν 186,26 ύ π ο δ ε ί ν . υποδεδέσδαι 63,20 65,11 67,5 297.21 298,12 300,7 369,26.36 372,19. 32 sqq. 373,16.18 437,16.21

όποχεΐσ&αι

547

ΰ π ο δ ε χ τ ι χ ό ς 364,33 αυτόν (τών έναντιοτάτων) Archytas 391,14 υ π ό δ ε σ ι ς 174,24 ΰ π ο δ έ χ ε α θ α ι 234,20 249,7 286,32 290,23 τά μη άνέχοντα έαυτά, τά πεσόντα, την πτώσιν αυτών (τών σωμάτων) 33G,33.34 364,20 (διαφοράν), τον λόγον, την ποιότητα, τελείωσιν 56,14 286,26 288,20 329,19 πάν μέγεθος 206,26 άλλην προ άλλης άεί μέβεξιν 250,15 την γένεσιν 312,2 το ποιείν 370,17 τό άμερίς αυτών (τών άπλουστάτων ειδών τών ποιοτήτων) άμερώς 240,20 πάντα έν έαυτω 329,7 την διαχόσμησιν παρ' έαυτης 329,14 υ π ό δ η μ α 298,13.24 334,34 365,27 367,24 371,4.8 3 7 2 , 1 8 . 3 4 . 3 5 373,17 438,15 ύ π ο δ ι α ί ρ ε σ ι ς 424,32 υ π ο δ ο χ ή , της χ α τ ' ένέργειαν ούσίας έν τ ή χατά δύναμιν υποδοχή . . ένυπαρχούσης 95,15 αύτό τοΰτο υποδοχή βούλεται εΓναι (ή δλη) 120,21 ή τοΰ ποιείν ένέργεια . . ούδέν δεομένη της διαφόρου ίι. τών τό ποιείν ϋποδεχομένων 370,16 ύ. ουσίας, είδους, έναντΐων, 2£εως, νοήσεων 113,3 120.20 155,26 250,6.12 273,13 329, 17 ύ π ο δ ύ ε ι ν med. την ¿πόδειξιν 4,31 ΐ>πόί)εσις libri, disputationis 73,29 75,6 Aristotelis, Stoicorum, Archytae υποθέσεις 122,30 167,35 214,25 265,24 302,11 geomelriae 420,12 περί τίνος 219,33 μέχρι υποθέσεως Υπάρχει 265,3 χ α » ' ίιπόθεσιν 192,32 412,20.33 τό πάθος οίον ¡ιπόθεσίς έστιν της παθητικής ποιότητος 257,26 ΰποθετιχός. τό υ. 99,21 τ ό ' ε ί τό ίι. 278.21 ί ι π ο χ α τ α σ χ ε υ ή pl. τινός 260,21 Ο π ο χ ά τ ω ορρ. έπάνω 59,29 360,17 ΰ π ο χ ε ϊ σ θ α ι 174,23 3 5 9 , 2 1 . 2 8 τινί είς γνώσιν 194,2 ταύτόν δέ τόπος χαί έπιφάνεια χατά τό ΰποχείμενον 137,15 ίιποκείσϊαι ορρ. χατηγορεϊσθαι 15,4 17,13.14 μόνως υποκείμενα τά άτομα 17,20 τόν ΰποχείμενον άρον 42,18 ΰποκεισϊαι μηδενί ορρ. χατηγορεΐσδαι τών άλλων 10, 16 ούδενΐ προς χατηγορίαν 17,22 ΰποχείμενον ορρ. συμβεβηχός 63,33 sqq. ϋποχείμενα Stoicorum G7, 1 έχείναι (αϊ πρώται ούσίαι) πασι τοις άλλοις υπόκεινται 85,29 ταύταν (τάν ώσίαν) ΰποχείσβαι τοις άλλοις

35*

548

Archytas 7 6 , 1 0 48,12

I

υποχοριατικός διττόν

rò

ύποχείμενον

το δεύτερον ΰποχείμενον

140,27

όταν μηδέ ΰποχείμενον εχωσι xoivòv

ώ;

ή άνάβαβίί καΐ ή χατάβασις την κλίμακα 22,32

το Αίας έστίν το

ΰποχείμενον 29,4 υποκειμένου

όμώνυμον ώς

έν ύποκειμένω,

4C, 3. 4. 15 sqq.

κα9'

51, 7 sqq.

υποκοριστικός. ύπολαμβάνειν

ουκ

όρθώς

ύγιώς 2 1 9 , 1 5

145,20

οϋόέ

περί τιν. προς τά έναντίον 304,16

έν ΰποστάσει είναι 11,11 45,28

5 0 , 7 . 2 7 82,8. 9 υποστατικός,

τήν προς Ετερον ύποστατικήν

σχέσιν 187,35 *ύποσύν9ετος.

ύποσύν9ετοι (λέξεις) 10,29

τά ύ. λεγόμενα ώς τδ λιθοβολεί 71,27 ύποτάσσειν, -ττειν.

τον περί τής ποιό-

τητος ΰπέταξεν λόγον 207,19 τινί τι 78,9 134,6 340,19 τειν

αύτοΐς δει

314,13

ύποτάςαι

τίνα ύποτάτεί όρθώς ύπο-

τάττει τινά ύπδ τό ποιεϊν χαΐ ούχ ΰποτάττει 3 1 7 , 1 1 . 1 2 μένων

pass, των

ένεργειών

αύτη 257,7

224,28

ύποτασσο-

υποτάττεσ9αι

τη . . κατηγορία ύποτάσσεται

326,24 437,17

ύφ' Sv γένος, ύφ' Ετερόν

τι γένος ύποτάττεται 105,28 293,1 μίαν ΰποταχ9ήσονται

χατηγορίαν

υπό

168,35

γένος έν φ ύποταχ9ήσεται 105,29

(γένος

εν, ύφ' δ ταχ9ήσεται Simpl. in 1. De cáelo p. 169,5 sq.) ύποτείνειν

λόγον τινός 233,4

ti είς διά-

κρισιν 239,19 ύ π ο τ ι β έ ν α ι τώ διωρισμένφ τον αριθμόν χαί τον λόγον

123,33

med. τοιαύτας

ύπο-

VERBORUM θέσεις 219,31 νοητόν γένος, διττά 3/ήματα, sim. 76,25 132,16 153,9 265,9 αρχάς τών όντων τάς άτομου;, sim. 210,3 316,11 428,14 τά λεγόμενα τά σημαινόμενα πράγματα 41,22 ποσά ταύτα 153,25 την αυτήν κίνησιν καί ένέργειαν 320,1 τήν ψυχήν ώς καθ' έαυτό ποσόν 128,33 ώς αύτφ τψ πρός τι συμφυές το μάλλον καί ήττον 179,9 προς την δύναμιν το άσύμ-λεκτον 71,16 τοϋτο προΰπάρχειν 121,22 pass, καν άπειρον ύποτεί)η τι, οΰτω; άπειρον υποτίθεται 147,15 ύ π ο τ ρ έ χ ε ι ν . ύποτρέχει τις αντιθέσεως διαφορά 380,28 ύ π ο τ υ π ω τ ι κ ό ς . ύποτυπωτικήν αυτών την διδασκαλίαν ποιησάμενος 75,27 ύπουργεϊν τινι 260,2 υπουργία 272,30 ύποφέρειν την άκρίβειαν 67,11 pass, εις άπειρον καί άόριστον ύπενεχθήναι 133,32 τοϋ εις την άοριστίαν της ϋλης ύποφερομένου 239,18 ύποχείν pass, τοϋ; ύποχυθέντας 401,8 υποχείριος Plato 366,16 ύπτιος ορρ. πρηνή; 335,29.31 336,1 ύπτιώτερος σκάφης 336,7 ά'περ ΰπτια καλοϋσιν (οί Στωικοί") ορρ. τά ορθά 310,18.27 313,26 384,34 πότε ορθόν έστιν καί πότε υ. το ενέργημα η πάθος 333,28sq. ουδέ ορθά ουδέ ΰπτια, ώς τοις Στωικοί; καλεϊν ε9ος 310,25 ΰπτια ορρ. απόλυτα 329,35 υπώρεια 32,27.28.29 33,6 ύστερεϊν 420,36 ύστερογενής S3,9 217,2 ΰστερος. το ΰ. 300,33 301,3 418,19sqq. υστέρα τούτοις ή σχέσις έπιγίνεται 206,21 έν ύστέριρ τέτακται 357,13 έν ύστατοι; παρυφίαταται 110,4 ύστερον adv. 10,1 12,16 ύφαίνειν. υφαντό; 187,16 υφαντική 318,16 ύφασμα 268,23 ΰφεσις 83,26 108,18 ορρ. έπίτασις 282,20 τοϋ προϋπάρχοντος είδους 150,22 ουσίας 274,9 της (πρώτης) δυνάμεως 220,33 223,31 ύφιέναι pass, ατελής ένέργεια ή κίνησις ώ ; έν τη αύτη φύσει ΰφειμένη Iambi. 303,37 304,1 (είδος) ύφειμένον τών κυρίως ειδών 56,6 ύφειμένως 295,6 ύφιστάναι ( - ν ε ι ν ) τά κοινά καθ' έαυτά

φακοειδής

549

70,30 τό συνεχές, το οιωρισμένον 135, 13.22 την σχέσιν 174,34 το γένος 272,36 τί ές, άφ' εαυτής 210,15 362,1 ή πρώτη ούσία πάσας τάς ουσίας . . όφίστησιν 76,26 το πρώτον £πισχνουμένηςπαραδιδόναι 5,11 ζωτική 5,20 άπλών 8,13

φ ε ύ γ ε ϊν τάς απορίας 155,33

ειδεσι φίλος

435,5

τοις

των έν γενέσει χαΙ

νοητοϊς

293,8

428,27 ή χαΐ δοχοΰσα χαΐ φερομένη ανα-

ή φιλοσοφίας (γνώσις) . . πάσης ήγεϊται φ. ή

παράδοσις

15,35

μέρος

της

τών φ.

την μετά τά φυσικά χαΙ δλως την

πρώτην φ. 9,30

της πρώτης φ. 213,26

VERBORUM 115 tpaxTi*5 φ. 14,20 ά'λλης φ. 6 τοιούτο; λόγος 95,29 κατά την 'Αριστοτέλους περί του τόπου φ. 95,32 φιλόσοφος 3,4 386,12 435,31 ορρ. ρήτωρ 17,1 ο'!) φιλοσόφου τό περί φωνών θεωρείν 9,20 φιλοσόφου ανδρός έστιν e. inf. 269,7 oí φ. όνοματοποιεΐν αναγκάζονται 17.30 τοίις χλεινοτάτους τών φ. 71,1 τών εξηγητών τους φιλοσοφωτέρους 186,23 ου τοις τυχοΰΐι τών φ. 427,14 è φ. Aristoteles 4,16. 18 6,16 7,24.29 73,29 ó φ. Συριανός 23,13 164,4 203,9 ó φιλοσοφώτατος Συριανός 3,9 φιλόσοφον τό μη διατεινασθαι άνεξετάστως 201,4 φιλόσοφο; θεωρία, διάνοια, ευλάβεια 38,17 74,21 263,14 φ ι λ ο τ ε χ ν ε ϊ ν περί τούτων επί πλέον 389,32 pass, τά παρά Ιίορφυρίυι καΐ Ίαμβλίχψ περί αύτών φιλοτεχνούμενα 297,24 φ ι λ ο τ ι μ ε ΐ σ θ α ι έπί τινι 8,8 c. inf. 1,21 90.31 φίλοψος 212,28.31.32 φλυαρία έριστιχή 8,2 φ ο β ε ϊ σ θ α ι 228,32 252,33 255,26.28 φόβος 253,6 257,35 330,4 φ ο ί ν ι ξ (τό όρνεον) 55,31 56,1 371,13 palma 188,26 φοιτάν. εις γραμματιστοϋ φοιτήσαι 230,5 φορά 116,37 149,23 181,17 345,33 355,13 428,1, 25. 27 431,10.15. 16.30.31 432, 12. 13 434,5 ή κύχλψ (sci), φορά praeced. τό χυχλοφορητιχάν σώμα) 149,13 την απ' ανατολής εως όυσμών φοράν 345,3 φορεϊν ίαάτιον Plato 366,11 φράσις. τό συνεστραμμένον τής φράσεως

18,8

φρονεϊν 2t0,17.sqq. 216,30 332,28 348,6 373,24. 26 388,26 μέγα φρονεϊν Ιπί τινι 387,19 φρόνησις 119,1 210,16sqq. 216,30 217,16 224,23 332,28 389,3. 30 al. deiìn. 389,19 φρονάσιος Arehytna 392,2 416,12 φρόνιμος 113,35 210,17sqq. 212,16.19 217,16 369,23 φρονίμην, φρονίμτ) 411,7. 8. 9 φρονίμως 224,23.24 388,26 389,2 φ ρ ο ν τ ί ζ ε ι ν τινός 92,5 371,20 φροντίζει και ούκ όλιγωρεϊ αύτοϋ 372,17 φροντίς cum, Studium pl. 1,3 φύεIV όδόντας Aristot. 399,10 iutr. πεφυκέναι πρός τι 237,12 c. inf. 12,15 49,24

φύσις 76,21 97,27 118,31 61,11 111,7 125,13 ήσαν αυτόν δέχεσ9αι τοϊοι φύονται, οί δέ τάς προβολάς τών

551

c. inf. pass. 17,11 314,21 πεφυχότες 85,17 pass, oí μεν τοϊοι 255,36 χατά φυομένων έξ αύτοΰ

350.34 φύλαγμα 373,36 φυλάσσειν, - τ τ ε ι ν . φυλάξαι τι, την άλληλουχίαν, την δεκάδα τών γενών 13,11 273,30 342,24 φυλάττειν την άμέρειαν, συνήθειαν, συνήθη Ιννοιαν, την αύτην (τάξιν) 140,20 186,34 187,1 340,28 341, 12 χοινωνίαι τινές την διάκρισιν τών ειδών ¿φ' έαυταϊς φυλάσσουσαι 235,23 έπΐ τούτων έφ1 ων είσιν παραδεδομέναι φυλάττειν αύτάς (τάς διαιρέσει;) 275,23 med. φυλάττεσθαι την φλυαρίαν, όμωνυμίαν 8,1 214,21 μήποτε 384,18 φυλακτέον μή 367,5 φυλή 160,28 φ υ σ ι κ ό ; coni. Ινυλος 271,15.16 ορρ. έπίκτητος, τεχνητός, τεχνικό; 228,19 321,33 327,32 τοΰ λογικού τό φ. ορρ. τό έπιγινόμενον 224,5 τα φ. 262,12 332,8 ορρ. τά υπέρ φύσιν 6,18.29 φ. ουσία 46,25 76,18.20 206,19 207,21 φ. λόγος 290.25 352,9 τοις φ. στοιχείοις 330,26 φ. πράγματα 207,19 φυσιχών σωμάτων φυσικούς όρους 362,12 ποιότητας τάς φ. 394,22 διάστασιν φ. 272,10 τών Ηυ&αγορείων τό διάστημα φυσιχόν και έν φ. λόγοι; . . άφοριζομένων 351,21.22 φ. κίνησιν 149,21 φ. δυνάμεις 243,17 φ. ποιήσεις 334,30 τά . . του χρόνου φυσικά μέτρα 346,34 τη φ. περί τον νουν χορεία 351.35 θεωρημάτων φ. 19,3 φ. θεωρία 125,28 300,19 φ. σκέψεως 134,1 φ. άντίληψιν 330,18 φ. άρετή, κακία 242, 15.21*243,17 φυσιχώς 249,21 258,10 336,2 344,27 cf. Ind. IV φυσιολογικός, φυσιολογικά (συγγράμματα) 4,24 φυσιοϋν pfiss. έν τινι 230,21 φύσις 23,18 26,19 70,12.25 83,11 95,15 98,27 109,6 217,3 249,8 318,12.14 329, 11 374,11.26 376,23 φύσιος Archytas 178.26 179,20 350,12 ή φ. δλη ορρ. τά υπάρχοντα 92,7 (tf¡) φύσει 37,34 ορρ. προς ημάς 82,16 142,27 ορρ. θέσει 27,20 40,6 ορρ. λόγω, Ιθει 237,10 287,20 έπιστήμην, αυνάσχησιν, φύσιν

552

I

φυτόν

287,36 κατά φύσιν ορρ. κατά νόμον Archytas 382,11 το κατά φ. τών ονομάτων 13,26 κατά την αύτής φ. ορρ. κατά την σχέσιν 74,10 κατά την φ. τών πραγμάτων 136,17 έκ φ. 225,36 394,26 από φ. 226,1 τά υπέρ (την) φ. 6,18. 28 ή φ. ούκ άμέαως άτΐό τών έναντίων ίίς τα έναντία μεταβαίνειν φιλεϊ . . αλλά μεταξύ τινα φύσιν . . υπέστηαεν 98,2δ. 27 τών όντων 12,14 τών κοινών 69,20 τώναίσθητών 82,4 τοΰ συνεχούς, τοΰ διωρισμένου 127,20 τοΰ παντός 374,11 375,6 αύτη ή τοΰ κατηγορεϊσθαι φ. 24,5 ή τών ¿μωνύμων, τοό είδους φ. 25,7 210,13 της κατά την ποιότητα φ. 211,35 (το συμβεβηκός) αυτό καθ" αυτό φύσις ίδία έστίν 64, 1 ένυλος φ. 56,11 146,11 235,18.21 έν τ ή φ. τών εξωθεν παρακολουθούντων 6 γ ρ όνο; καί ó τόπος δοκεΐ 134,20 τινά μεταξύ φύσιν τών τε ιδεών καί τών γινομένων 265,11 φ υ τ ό ν 28,27 92,33 98,26 127,25 375,10 3 9 5 , 2 4 τινά μαλακά κατά φύσιν, ώς ζ«7ά τινα όλα χαί φυτά 251,32 τά αναιρετικά αλλήλων ζιιϊα καί φυτά 380,19 ΓΙερΙ φυτών ίστορίαι Aristotelis 4,12 φ ω ν ή 9,8 12,18.27.28 13,5sqq. 15,8 26,15 27,12 42,5 131,6sqq. 139,7 213,14.17. 20 310,20 380,24 381,15 λαμπρά τή φ. 6,10 λευκήν φ. 29,28 τά διαστήματα της φ. 128,36 ή τοϋ διδάσκοντος φ. 323,26 φωνάν Archytas 395,34 396,2 φ. ορρ. πράγμα, σημαινόμενον 9,10.18 71,11 τη φωνή μόνη διαφέρουσιν ορρ. πραγματική τις διαφορά 178,2.4 6 έν τη φ. λόγος (ορρ. ó έν τη διανοία) 124,19 131,6 φωναί άπλαΐ, πρώται, γενικοί 9,8 10,22 13,13 71,3 72,34sqq. 91,31 378,15 κατά άσύνΟετον φωνήν ορρ. δι' όρου 389,18 φωναί σύν9ετοι 9,10 13,19 72,4 σημαίνουσα!, σημαντικοί 9,15 68,33 74,16 της άποφατιχής ταύτης φ. 94,35 ή 'έν τ ό π φ ' φ. 358,17 ού φιλοσόφου το περί φωνών θεωρεϊν, άλλα γραμματικού μάλλον 9,20 φ ώ ς 42,12.13 181,32 182,5.11 190,13 φ ω τ ί ζ ε ι ν 328,1 pass. 142,9 308,29.30.32 402,16 φ ω τ ι σ μ ό ς (τοϋ άέρος) 308,31 ενστασις 309,5

ή τοΰ φ.

INDEX

ΧαιρεIV. τά ίδια συστέλλεσθαι χαίρουσι 113,26 (ή ένέργεια) ταύτότητι χαίρουσα 304,15 χ α λ ά ν pass, της βεβαιότητος χαλωμένης 402,25 χ α λ ε π ό ς , χαλεπόν c. inf. 170,34 χαλεπώτεραι γίνονται αί άπορίαι 90,32 χαλεπωτάτης θεωρίας 196,7 χαλεπώς 402,2 χ α λ ε π ό τ η ς της έπιχειρήσεως 67,14 χ α λ χ ε ί α 307,14 χ α λ κ ε υ τ ι χ ή 5,10 χ α λ κ ό ς 48,15 245,14 246,12.13 307,22 314,20.26 325,25 326,5.12 372,2 423,30 χ α λ κ ο ύ ς 326,13 χ α ρ α κ τ ή ρ 143,6 166,16 167,2 219,15 227, 25 sqq. 244,11 290,33 291,3.7 296,10 342.5 coni, ίδίωμα, ίόιότης, είδος 121,32 122,2. 14sqq. 215,36 238,13 273,15 τά γράμματα κατά τον χ. θεωρούμενα 132,8 μετά τίνος χ . θεωρείται (τά πρός τι) 166,15 κατά τον -/. τών σωματιχών υπάρξεων 67,35 6 κοινός χ . της ούσίας 79,7 τοΰ κοινού χ. 6 τύπος της είδοποιίας 294,9 έν τω κατά διαφοραν χ. 167.6 χαρακτήρων τισί διαφοραϊς 152,26 διαφορά χαρακτήρος έκρατήθη τινός 216,2 τοις χ. της διαφοράς 167,16 μορφωτικός χ . 270,14 χ . ονόματος, όνοματικός, λεκτικός 27,17 sqq. 359,3 τών έπιστολών, έπιστολικός 7,19.22 χ α ρ α κ τ η ρ ί ζ ε ι ν τι 214,1 316,32 δύο μόνα ταΰτα . . ίδιας ήμϊν κατηγορίας έχαρακτήρισεν 348,29 τινί τι 79,19 91,5 159,18 232,23 319,23 325,5 τΐ κατά τι 183,3 άπό τινός τι 96,20 254,4 έκ τινός τι 321,25 τάς ούσίας έν τω ποιώ 103,33 pass, κατά τι 81,3 123,11 165,37 166,7 198,36 223,26 άπό τίνος 148,33 321, 13.14 τινί 238,11 χ α ρ α κ τ η ρ ι σ μ ό ς τών λέξεων 359,2 χ α ρ α κ τ η ρ ι σ τ ι κ ό ς τινο; 138,28 2 6 0 , 3 4 361,5 χ α ρ ί ζ ε σ θ α ί τινί τι 438,36 χ ά ρ ι ς τω Βοήθω et sim. 1,22 3,12 59.4 χ α ρ ο π ό τ η ς 298,15 χαροπότατα Archytas 93,2 96,29 cf. χαρωπότας χάρτης, ούδέ γαρ ή κόλλα τοΰ χάρτου μέρος έστίν 64,25 * χ α ρ ω π ό τ α ς Archytas 365,28 cf. χαροπότης χειμών. χειμώνος 270,26 έν χειμώνι 270,30

VERBORUM χ ε ί ρ 97,6 188,4 197,15 1 9 9 , 1 . 2 3 . 2 5 200, 26 201,14 203,31 204,3 369,10 al. τον ανά χείρα διάλογον 7,20 χ ε ι ρ α γ ω γ ε ϊ ν pass, οι:ό τίνος 3,12 *χειριδοϋν. έρεϊς . . καν ασύνηθες η . . το χε/ειριδώσθαι ( = ε χ ε ι ν χείρας) Nicos t r a t u s 369,11, sed cf. L (χειριδωτός ó χειρωτός Suid.) * χ ε ι ρ ο υ ν . χε φωτός omnibus praedilus 197, 15 199,1 χ ε ρ σ α ί ο ς 3 6 4 , 2 7 424,31 4 2 5 , 1 9 κΰων 24,12 26,24 29,9 χ θ έ ς 142,36 143,2 162,6 2 9 7 , 3 1 345,2 347,20. 23. 3 0 . 3 2 350,5 χ »(¡ν to ς 69,27 χ ί μ α ι ρ α 191,15 χ ι τ ώ ν 24,15. 17. 19 298,12 368,22 χ ι ώ ν 48,22 98,17 111,19 114,28 230,19 233,27 255,23 257,34 al. πήξις νέφους έστίν ή χ ι ώ ν 2 5 5 , 2 5 χ ι ώ ν λευκοτέρα γάλακτος 3ν ¡>η»είη 284,4 288,7 χ λ ι α ί ν ε ι ν 296,23 332,24 χ λ ι α ρ ό ς 277,30 296,23 386,22 400,11 χ ο ρ δ ή 277,31 303,3 χορεία, χορεία τινί τής ψυχής κερί τον νουν 351,34 τη φυσική περί τόν νουν χορεία 351,35 χορο'ς 214,33 όπου χοροϋ τάξωμεν 3,22 χ ο υ ς . χόα 344,20 χ ρ ε ί α 3 3 6 , 2 0 προς τον όλο ν σκοπόν 8,30 18,24 χρείαν Ιχειν 203,14 374,9 χρείαν παρέχεσθαι (τι-/ί) 8 6 , 6 . 3 4 169,6 273,1 336,34 374,21 379,8 τοις χινουμένοις τήν ίσην χρ. συμβαλλόμενα 342,18 πόσην χρ. τ φ λόγιρ εισάγει τα είρημένα 379,11 ούδε γαρ χρεία έστίν 221,16° χρεία (έστίν) τινός 33,25 36,23 301,35 "φωνής έκεϊ ουδέν χρεία 12, 19 χρ. εκάστου τών μορίων S,27 τής φωνής 12,29 (οίχίας) 14,8 του τόπου 364,7 του Ιχειν 376,14 ήν ó χρόνος τ ω παντί "βρέχεται 356,26 άλλης έ'νεχεν χρ. 367,19 χ ρ ε ι ώ δ η ς 21,21. 24 χ ρ ή ο. i n f . 1 6 , 1 1 . 3 2 18,12 34,3 64,15 al. χ ρ ή μ α 215,10 396,4 411,26 ' χ ρ ή ο 8 α ί τινι 9 1 , 1 8 . 2 9 120,6 136,10 213, 24 275,30 βνόμασιν, λόγοις 20,4 25,16 108, 23 160, 1. 15 αότή τή λέξει του φιλοσόφου 3 , 4 ώς έγνωσμένοις αυτοίς χρήται 134,1 τοις αύτοίς ώφελίμως έττί πολλά 380,14 χρεόμενος A r e h j t a s 378,5

χρόνος

553

χ ρ ή σ ι μ ο ς 2,14 8 , 1 1 . 1 6 . 3 2 403,11 fern, χρήσιμος 13,27 14,4 χρησίμη 99,1· πρός τι 82,8 208,22 278,1 al. είς τι 102,7 367,21 379,23 χ ρ ή σ ι ς 185,8 230,15 374,20 είς χοινήν χρ. προκείμενον 26,12 είς χρ. πολλών άγόμενον 26,15 άλλοτε έν άλλου χρ. γινόμενον 27,8 χρήσίν τίνος ποιείσθαι 371,5 τών έν χρ. παραγινομένων 402,36 (του λόγου, ¿νομα'των) 79,3 262,5 τής χρήσεως το διττόν έχοΰσης 36,16 τών μη όντων έν χρ. 187,18 χατά τήν τών πολλών χρ. ο ρ ρ . χατά τήν τεχνιχήν συνήθειαν 262,2 τήν άνωμαλίαν τής χρ. 264,22 τήν συνήθειαν μή εχουσαν έν χρ. το ετερον 264,29 έν τξ χρ. κατημαξευμένον 424,13 χ ρ η σ τ ό τ η ς 396,18.19 χ ρ ό α 3 5 , 2 4 . 2 5 . 3 3 3 6 , 1 . 3 . 4 115,22 167,7 216,34 255,36 258,5 291,6 χροιά 254, 34 258,13 260,8 266,28 χροιή OeiEOcritus 217,4 χ ρ ο ν ί ζ ε ι ν 333,12 3 4 8 , 1 7 s q q . χρονιζόμενα τα πάθη 233,13 χ ρ ο ν ι κ ό ς , το χρ. 43,18 τήν χρ. κατηγορίαν 206,13 τα μέτρα τά χρ. 344,32 αρχήν χρ. 346,5 τής χρ. κινήσεως 351, 12 χ ρ ό ν ο ς 11,21 5 0 , 4 . 6 68,7 95,23 123,6.12. 2 0 . 2 3 1 2 5 , 1 7 . 3 2 . 3 5 128,1 131,25 133, 35 134,12 sqq. 135,6 136,4 1 4 2 , 5 . 3 6 2 1 0 , 3 0 232,13 239,24 255,13 2 9 5 , 1 3 297,29 2 9 8 , 4 s q q . 3 0 0 , 2 0 s q q . 301,7 341, 8 s q q . 364,11 sqq. 419,17 423,32 434, 2 s q q . al. nominis veriloquium 351,34 ορρ. αιών 304,22 τών έν χρ. ορρ. τών αιωνίων 304,25 dist. το ποτέ 134,6 sqq. 298,4 χρόνον τον χαΐΓ αυτόν ύφεστώτα 95.28 (κίνησις, ένέργεια) άί>ρόα ο ρ ρ . έν χρόνφ 313,15 αριθμός κινήσεως 125, 32 sqq. 337,29 434,19 μέτρον χινήσεως, τής χατά τήν κίνησιν παρατα'σεως 134, 2 5 . 2 9 337,29 διαιρετέον τον χρ., ήτοι χατά το μετρούν ή τό μετροΰμενον 95,24 διάστημα 134,8 συνεχής μέν έστιν . . μέγεθος δέ οίικ εστίν 123,12 ούκ εχει Οέσιν 136,2 137,33 προσσημαίνειν χρόνον 15,12 χρόνος προσδηλοΰται 43,13 μακρός, πολύς 123,14. 15 χρόνω πάλιν άπεκατέστησαν 230,9 πληρών τον χρ. καί άποθν^σκων 401,32 πάσα συλλαβή χρόνοις καταμετρείται, χρόνψ ή μακριό ή βραχεί

554

I

χρυσίον

124,12

τον καλουμενον Οπό τών γνωμο-

χ . είδη 130,22 2 8 7 , 2 5 χ . 289,9

νικών χρόνον 344,26

INDEX

λόγοι άυλοι κα

ή χ . ουσία 8 2 , 1 3

6 της ψυχής

χ ρ υ σ ι ο ν 8,24

νους υπό τοΰ χ . τελειοϋται 249,1

χ ρ υ σ ό ς 263,1

έπινοίαις 9 1 , 2 8

χ ρ ώ ζ ε ι ν pass, το κεχρωσμένον 5 4 , 1 8 . 1 9 . 2 1

328.4

την χ . κατηγορίαν 168,34

χωρι-

στός (κινήσεις) 3 0 5 , 2 3 . 2 5 χωριστώς 95,16

2 0 7 , 3 0 210,12 χ ρ ώ μ α 21,14 5 4 , 1 7 . 2 0 86,31 1 0 7 , 8 . 9 115, 19 210,11 228,33 229,2 255,18 sqq. 256, 4 sqq. 2 5 8 , 2 . 8

260,6.7

261,26

265,34

267,11 2 7 5 , 3 4 280,33 281,22 3 8 6 , 1 8 . 2 1 431,28

al.

το

έν

τψ

λευκψ

116,23

τά σΰνβετον χρ. 133,4

χρώμα τά όλι-

γοχρόνια χρ., τά πολυχρόνια 257,31 μέσα χρ. 277,29 281,7. 14 των

ταϊς χ .

τών άΰλων xal χ . νοήσεων

χρ. 290,24

τα

τ ω ν συμφΰ-

χρ. m u s i c o r u m

187,5

109,12 2 1 8 , 1 3 χ ω ρ ί ο ν A r c h y t a s 353,5. 11 B o ë t h u s 373,19 έν τι» β;3γδ χ ω ρ ί φ 4 3 0 , 1 8 χωρίς

130,9 3 5 9 , 2 1 . 2 6 . 2 8 4 2 6 , 2 7 . 3 4

χωρίς

διαιρεΐν,

άφορίζειν,

siuo.

al.

101,2

247.5 2 8 4 , 3 3 3 0 2 , 1 5 3 8 0 , 1 0 y. c. g e n e t . 27,24

47,22

28 al.

156,28

169,26.

χωρίς ôè τούτων praelerea

406,20

χωριστικός

85,13.14

385,22

χ ρ ω ν ν ü ν a't ν. χρώζειν χύμα.

έν τ ω χ ΰ μ α τ ι τ ω ν άριδμών 139,3

χυμό«

131,20 258,1 275,34 279,27

388,6 Ψεκτικός

431,28

ψ ε ΰ δ ε ι ν med. άληΟεΰειν καΐ (ή) ψεΰδεσθαι

χ ω λ ό τ η ς 278,26 394,36 χώρα

149,12 2 8 2 , 1 6 3 3 6 , 1 8 339,37

ϋποκειμένης ει$ους

χ.

ορρ.

του

ή

σημασία,

273, 14

τής

ένυπαρχοντος ή

ό

χωρήβαντα

τόπος των

χωρεί

μέσον

ψευδοδοξείν

τε 'Αριστοτέλους

θεωρίαν

ουσιών) χωρούσαν

δ là

77,7

λόγων

ψευδός

κοινήν

πασών τά

(τών

γένη

τοΰ

όντος δια πάντων χωρεϊν 8 3 , 2 8 (μανότης x a l πυχνότης) δλαι δι' όλου χωροΰσαι τοΰ υποκειμένου

269,27

πάσα

ποιότης

δλου κεχώρηκεν τοΰ ποιου 2 7 4 , 1 5

δι'

pass.

τι, τινά 5 5 , 9 9 7 , 2 7

1 1 5 , 3 3 al.

τήν τε διαφοράν καΐ την σχέβιν τινός 46,5 4 7 , 2 3 73,3

1 0 0 , 1 al.

αλλήλων 2 7 6 , 2 2 11 s q q . 109,11 al. ρισμένων 327,21 έπινοία

έκαστα

pass. 43,6 55,12

98,

τών κ α θ ' αυτά κ ε χ ω τινός 12,13 4 7 , 1 8 168,

15 2 9 8 , 1 0 3 0 4 , 3 3 al. ύποστάσει,

167,33

τινός τι 12,21 47,26 οίς χωριοϋμεν

διαφοραϊς

189,3.4

170,34

τινός

τινι

5 5 , 3 243,3

άπό τίνος 109,17 110,9 3 6 6 ,

2 8 369,27

πλείστον απ αλλήλων χ ε χ ω -

ρίσβαι 217,26

Iambi.

107,3

303,15 346,13

την φυσιν 49,19 91,12

χωριστός 364,5

χωριστή

από

406,

ψευδώς

168,31

27 sqq. al. την

ορρ.

άληθε'ς

5,7

άπό

14,17

ο ρ ρ . αλήθεια 72,32

τοΰ

ψ. έν τί)

404,10

θεωρία

φβοραν

ου γάρ είναι τό άληδές χ α ! το ψ.

έν τοις πράγμασιν ά λ λ ' έ ν διανοίαις 4 1 , 3 0 ψεϋδος τοΰτο λέγεται 172,4 ψήφος, ψιλός

τον έν ταΐς ψήφοις λογισμόν 2 9 , 1 3 1,11 124,34 173,21 196,11 2 3 9 , 2 . 4 361,31

362,10 395,11

φωνών

ψιλών ο ρ ρ . καβό οημαντικαί 11,30

κατά

ψιλήν την προς Ετερον σχέσιν 166,22 σχέσι; ψιλή κ α θ ' έαυτήν μόνας έννοίας 216,18

167,31

ψιλώς 339,6

ή

ψιλάς ψιλώς

οΰτως 3 6 2 , 1 8 ψ ι μ ύ β ι ο ν 209,9 276,36 ψ ό φ ο ς 279,29 ψ ύ ξ ι ς 107,15 230,18 233,19 237,21 255,16 ψ υ χ α γ ω γ ί α -μυθιχή 7 , 1 0 ψ ΰ χ ε ι ν 275,15 296,14 310,13 3 2 7 , 3 3 332, 2 2 334,31

pass. 119,16 230,19 2 9 6 , 1 5

310,18 332,22 431,21 ψυχή

πάντων

31

τά

279,2

14,19 17,12 118,12 142,23 195,23 404,

χωριστή

τό νοητόν xal χ . είδος 82,6

71,28

185,15

347,37

349,17 χωρίζειν

ψευδέος A r c h y t a s 408,11

82,30 109,10 116,4

349,17

εις τό μη είναι χωρούν 3 5 4 , 1 2 λόγου

118,7.23 202,19 3 9 0 , 2 2 s q q .

26 al.

x a l τών προς αυτούς ένισταμένων 119,5 τοΰ

73,1 118,29 119,11 127,4 173,7 406,24 ψευδής

απορία

χ ώ ρ α ν ί χ ι ι 105,1 298,32 4 3 2 , 1 0 χωρεϊν.

406,12.26.33

ψ έ λ λ ι ο ν 436,28

χ ύ α ι ς ο ρ ρ . συστολή 287,6

10,5 75,7 95,11 113,34 118,30 129, 158,33

213, 1 4 . 1 7

164,16.17

169,21

2 1 6 , 1 5 [233, 24

210,10

2 3 4 , 5 . 21

ώχρότης

VERBORUM 2 5 0 , 1 8 2 5 3 , 1 2 2 6 1 , 5 298,19 314,21 3 1 6 , 1 5 . 1 7 3 2 0 , 8 sqq. 3 2 4 , 4 3 2 9 , 1 4 330,10 334,28 3 4 3 , 1 . 3 1 344,1 351,25 374,26 375,13 403,17 423,21 αθάνατος 14,31 ó αυτοφυής ερως της ψ. 13,4 το όμμα της εαυτών ψ. άποτυφλοΰντες 8,5 (cf. όμμα) έν τ ή ψ. πλειόνων όντων μορίων 316,20 τόπος λέγεται των έν αυτή λόγων 339,36 362,34 αϊ φυσικοί άρεταΐ περί ψυχήν ουσαι 243,17 την ψ. ώς χα!}' εαυτό ποσόν Iambi. 128,33 αυτοκίνητος, ακίνητος 324,32 τψ μεταβατικών κίνησιν της ψ. 344,4 την ουσιώδη της ψ. κίνησιν 350,29 την της ψ. νόησιν 308,21 6 της ψ. νους 249,1 ή σοφία άλλη μέν ή τοΰ νου, άλλη δέ ή της ψ. 241,30 ταϊς ψ. ταΐς μερικαϊς 248,35 αύτη (ή καθόλου έπιστήμη) έν τη καθόλου ψ υ / ή έστιν 51,2 ή του παντός ψ. 328,3 ψ. προς νουν έστραμμένη, άποστδσα εκείθεν, πεσοΰσα εις γένεσιν 12,19 sqq. 13,6 249,8 ώς της ψ. προς τον νουν άπεικασθείσης 356,2 χορείοι τινί της ψ. περί τον νουν, ταΐς της ψ. καΐ τοΰ νου αυτής περιόδοις 351,34 ó χρόνος ¿ έν τ ή ψ. πρώτως ΰποστάς 3 5 6 , 1 5 . 2 0 . 2 1 αίτίαν τοΰ χρόνου προσεχή την ψ. Ιθετο 351,9 τάς προβαλλομένας υπό της ψ. ζωάς 376,16 ό μεν κόσμος έν τ ή ψ., ή ί έ ψ. έν τιίϊ ν φ (κείται) 363,19 τοΰ όλου χόσμου πέρας ή ψ. 363,32 ψ υ χ ι κ ό ς 233,20 284,2 ψ. ουσία 77,6 377,1 ψ. ποιότητες 274,21. 29 277,24 έξεις 394,26 διαθέσεις 255,27 ψ. ένέργεια 13,5 κίνησις 320,3 351,14 427,27 ψ υ χ ρ ό ς 1 0 7 , 2 8 . 2 9 108,7 207,24 251,30 271,13 2 8 3 , 2 2 . 2 3 386,22 ψ υ χ ρ ό τ η ς 48,6 114,28 234,29 237,22 255, 25 2 7 0 , 6 . 9 310,16

ώδε

108,2 121,14 271,2 360,24

ώδέ πως

22,15 121,13 331,27 394,12 ώ δ ί 174,7 ώδί πως 135,10 ώ θ ε ΐ ν 302,21 312,19 τΐ 324,31 433,23 pass. 302,22 324,28 κοντοϊς 184,33 ώ κ ϋ ς . ώκΰτερον 167,8

ώ μ ό τ η ς 235,11 ώ ν ε ι σ θ α ι πολλού χρυσίου τά τών βιβλίων 8,24 ώ ρ α 344,26 395,16 118,30

555

άπεςεγωμένα

έπε! ώρα γέ λέγειν

ώ ς.

τό είδος ώς συμβεβηκός δοκεί 74,22 το ώς έν δλτ) 46,16 την ώς έν τΰποις ϋπογραφήν 60,25 το ποσόν (εχειν) τό ώς γένος 133,2 368,17 τάς ώς γένος (έξεις καΐ διαθέσεις) 293, 19 ί>πό τό αυτό γένος ώς όντα (?) 107,10 της και ώς κ α θ ' εαυτό ίιποστάσεως 103,3 ούχ ώς έν τ ό π φ κείται αλλ' ώς έν γραμμή 136,30 τον ώς εσχατον μερισμόν Iambi. 374,15 ώς έπΐ τό πλείστον, ώς έπΐ το πολύ 38,7 56,7 ώς δια συνδέσμων τούτων συμπλέκεται 42,26 ώς υπό γένος αυτά τό ποσόν άντιδιαιρεΐ 127,10 ώς πρός τι 17,30 26, 6 . 7 48,17 56,24 97,28 148,12 τοΰ ώς πρός τι γένους 293,27 ώς c. g e n . abs. 73,29 262,13 ώς είς μεγάλα μέρη διελείν 19,9 ώς γε αυτά κ α θ ' έαυτά έκάτερα συλλαβεΐν 3 3 2 , 5 ώς γε ούτωσί δόξα πρόσεισιν 239,5 τό θαυμαστικόν τό ώς 4 0 6 , 3 3 ώς c. (acc. c.) iuf. pro ώστε 5 6 , 2 1 2 3 0 , 4 2 3 4 , 3 3 356,29 427, 14 cf. αν

ω σ α ύ τ ω ς 60,31 9 3 , 2 4 . 2 5 111,12 1 2 4 , 1 8 160,20 ώ σ ι ς 3 0 2 , 2 0 . 2 1 . 2 9 303,7 α'ί τε πληκτικοί καΐ κατά την ώσιν γινόμενοι (κινήσεις) 319,6 pl. 312,16 ώ σ π ε ρ 81,31 108,21 al. ώσπερ . . ώσπερ a u a p h o r i c e 20,11.12 quasi 255,32 309,16 ώ σ τ ε c. infill. 28,4 56,17 al. c. indie. 183,9 216,29 al. om isso verbo 5 2 , 2 9 . 3 0 112, 27 257,13 ω φ έ λ ε ι α 274,32 275,7 374,11 pl. 274,30. 3 8 275,1 ώ φ ε λ ε ι ν 275,6 pass. 213,14 ω φ έ λ ι μ ο ς 181,26 194,9 201,9 2 7 4 , 2 9 . 3 4 . 36 374,14. 17 ώφελίμως 380,14 ώ / ρ ι ά ν 253,8.11 ώ χ ρ ι α ς 253,4.10 ώ χ ρ ο ς pallor 229,3 ώ χ ρ ό ς 228,32 277,29 2S1,33 282,4 ώ χ ρ ό τ η ς 252,32 2 5 3 , 3 . 6 2 5 5 , 2 6 . 3 0

II

I N D E X

Α ίβίοψ

Ά γ α θ ο δ α ί μ ω ν 43,23 Ά γ α Β ό ς δ α ί μ ω ν 358,18 Ά γ ρ ι ο ς Homeri 3 5 , 2 3 . 2 6

98,15

'Ακαδημαϊκοί

4,3

oi Ά . ώρίσαντο έκτον

το οίον τε εχεσΒαι αυτό άποδοντες 217,9

" Α ό ρ α σ τ ο ς ó Αφροδισιεΰς, άνηρ τ ώ ν γνησίων Ιίεριπατητικών γεγονώς, έν τ ψ Περί της τάξεως της 'Αριστοτέλους φιλοσοφίας μετά το των Κατηγοριών βιβλίον τά Τοπικά βούλεται τετάχίΐαι 16,1. 12 Ιστορεί έν τ ψ ΙΙερΙ της τάξεως τ ώ ν 'Αριστοτέλους συγγραμμάτων, δτι φέρεται καί άλλο τών κατηγοριών βιβλίον ώς'Αριστοτέλους κτλ. 18,10 Ά β η ν ά . νή την 'Α., οΰ μα την Ά . 406,10. 29 'A ft ή ν α ζ ε 3 5 8 , 2 4 . 2 7 Ά » ή ν α ι 105,13 160,27 358,37 359,6 361,1.3 ' Α θ η ν α ί ο ς 5 4 , 1 0 . 1 3 358,29 Ά Θ ή ν η θ e ν 3 5 8 , 2 4 . 2 7 359,5 Ά » ή ν η σ ι ν 358,27 360,34 Ά & η ν ύ δ ω ρ ο ς έν τ ψ Προς τάς 'Αριστοτέλους μέν Κατηγορίας έπιγεγρβμμένψ βιβλίφ, μ ί ν η ν δέ την είς τοσούτον πλήθος διαίρεσιν έξετάζοντι 6 2 , 2 5 Κορνοϋτος x a l 'Α9ηνιίδωρος έλέγχειν οϊονται την διαίρεσιν (categ o r i a r u m ) ώς ού πάσας τάς λέξεις ~ι.ριλαβοΰσαν 18,28 Ά. t e r t i u m q i i a n t i t a t i s g e n u s posuit p o n d u s 128,7 d e r e l a t i o n e 187,28 r e p r e h e n s u s a b Achaico et Sot t a n e 159,32 Κορνοΰτος έν οίς ΓΙρός Άδηνόόωρον χαί Άριστοτέλην έ-έγραψεν

62,28

Κΰδωρος 6 'Α. 187,10 cf. 'Ακαδημία 'Ακαδημία

11,20

111,28

359,33

οί από

τ η ς 'Α. άπό του εχεσΒαι τάς έξεις έ χ τ ί έκάλουν, ώσπερ τα έννοήματα μείΐεκτά κτλ. 209,11

αμφότερα (χαΐ τά έχτά καί τάς

ένεργείας) έκτος (άπολείπουσιν) 2 1 2 , 8

δια-

φορών διαφοράς ζητοϋντες έ π ' άπειρον έξέπεσον 2 7 6 , 3 3

ol έχ της Α . όρισάμενοι

το έκτον το οίον τε εχεσί)αι . . ούτως ώς ή φρνη τεσσάρων πηχών Ιχουσα τό μηχος 146,13 Κ ί ρ χ η 5,15 Κ ο ρ ν ο ϋ τ ο ς έν οίς Προς Άθηνόδωρον χαί Άριστοτέλην έπίγραψεν 62,27 ΚορνοΟτο; χαί Αθηνόδωρο: έλέγχειν οίονται την διαίρεσιν (categoriarum) ώς où πάσας τάς λέξεις περιλαβοΰσαν 18,28 Κορνοΰτον χαί ΓΙορφύριον την ^οπην . . ποιότητα λέγοντας refellit Iamblichus 129,1 Κ. de relatione 187,31 de tempore 351,23 de praedicamento ubi 359,1.15 cf. Reppe De L. Annaeo Cornuto (Lips. 1906) p. 18 —25 et 76—78 Κ ρ η τ ι κ ό ς nomen proprium 35,30 K u v i x o t 4,7 Κ υ ρ η ν α ϊ χ ο ί 4,1 Λ α κ ε δ α ι μ ό ν ι ο ι 45,31 Λ α χ ε δ α ( μ ω ν . χοιλήν Λακεδαίμονα Horn. 437,6 Λ α μ ψ α χ η ν ό ς Strato 423,1 Λ ο ΰ χ ι ο ς quaestiones in Categorías scripsit 1,19 άποροδσι.. ol περί τόν Λ. προς τΑ μ}) ώς μέρος λέγεσθαι τό έν ¡»ποχειμένφ 48,1 διά τί, φασίν ol περί τόν Λ., τους έπιδέσμους παραλέλοιπεν ; 64,18 έγχαλοΰσιν ώς τό 9ώμα της ούαΐας δν tit τό ποσόν μετενεγχόντι 125, 16 qualitatem substantiae propiorem esse quam relationem 156,17 ol περί τον Λ. χαί τΑν Νιχόστρατον, ώσπερ προς τά άλλα πάντα σχεδόν, οδτως χαί προς την διαίρεσιν (categoriarum) άντειρήχααιν 62,28 quaerunt πότερον τα αισθητά μόνα διείλεν (Arist. in Cat.) η πάντα 73,28 de divisione quantitatis 127,30 Λ i χ ε to ν 11,20 46,6 67,4 297,20.31 350,6 358,26.37.38 359,33 360,4 Λ υ χ ο μ ή δ ο υ ς corruptum (v. adnot.) 192, 20 Μ α χ ε δ ώ ν Alexander 31,25 Μ ά ξ ι μ ο ς Aedesii discipulus in Categoriarum commentario Alexandrum Aphrodisiensem secutus 1,15 Μ έ γ α ρ α 105,14 Μ ε γ α ρ ι χ ο ( 4,1 Μ έ λ α ς & παρ' Ό μ ή ρ ψ 35,22 sqq. 36,3 λανες 35,32 Μ έ λ ι σ σ ο ς fr. 2 Diels 308,25 Μ ε λ ι τ α ΐ ο ς χύων 238,17 Μ ή δ ε ι α Euripidis 237,12

Μέ-

NOMINUM Μ η δ ι χ ό ς. τά Τρωικά των Μηδιχών πρότερα 422,3 Μ ο λ ο τ τ ι χ ό ς χύων 238,17 Ν ε ά π ο λ ι ς 43,22 Ν έ μ ε α 422,4 Ν ι χ ο μ ά χ ε ι α Ethica Aristotelis cf. Index IV Ν ι χ ο μ ή δ η ς matbematicus quadraturam circuii temptavit 192,20.23 Ν ι χ ό σ τ ρ α τ ο ς Lucium secutus quaestiones in Categorías scripsit 1,19 de habitu et affectione 231,21 de habendi piraedicamento 368,12.30 370,1.7 ήμαρτεν Ν. ώς προς 6ν γένος αυτών (των άντιχειμένων) την άντιλογίαν ποιούμενος (lamblichi verba) 381,23 δειχνΰναι νομίζει, οτι τά έναντία προς άλληλα λέγεται 385, 10 de contrarli definitione 388,4 de contrariorum divisione 390,15 410, 25 sqq. 414,27 de privatione et habitu 402,12.32 de contradictoriis 406,G 407,14 de motu 428,3 de auctione et mutatione 429,13 ot περί τον Ν. de Categoriarum initio 21,2 de homonymie 26,22 29,25 30,IC ματαιολογίαν έγχαλοϋσιν cap. III initio 58,15 quaerunt cur inter categorías desit το ί/εσθαι 64,13 άποροΰσι προς τον περί της ούσίας λόγον 76,14 άλογον νομίζουιιν το πάντα τά χρώματα πάθους έγγινομένου γίνεσθαι 257,33 de spisso et raro 268,19 oí περί τον Αοΰχιον xal τον Ν-, ώσπερ προς τά άλλα πάντα σχεδόν, ούτως xal προς τ))ν διαίρεαιν (categoriarum) άντειρήχασιν 62,29 quaerunt πότερον τά αίσΒητά μόνον διεΐλεν (Arist. in Cat.) î| πάντα 73,28 de divisione quantitatis 127,30 Ξ ε ν ο κ ρ ά τ η ς . ot περί S. (fr. 12 H.) πάντα τψ xaft' aùzò xal τψ πρός τι περιλαμβάνειν δοχοΰσιν 63,22 Ξ ε ν ο φ ά ν η ς Eleates 4,2 Ξ ε ν ο φ ώ ν . Ξενοφώντα χοινοΐς ¿νόμα:ιν χεχρήσβαί φαμεν 25,16 Ο ι λ ε ύ ς Âiacis pater 29,4 ' Ο λ υ μ π ι ά ς , έν τηδε τη Ό . 46,8 "Ομηρος 301,35 μέμφεται τψ Ό . Ήράχλειτος 412,25 cf. βίΐβφι, {φι> πασσαλόφι Α 61 426,19 Β 204 6,11 581.603 437,6 3 117 35,22 Σ 20 337,4

Πλάτων

563

Σ 107 412,25 Τ 219 419,20 Γ 59 32,30 218 32,28 Φ 440 419,20 χ 32 33,3.20 305 5,14 Ο υ τ ι ς sophisms 105,12. 16 Π α λ α ι σ τ ί ν η 230,3 Π α ρ θ ι κ ό ς . Άρριανός έν τοις Παρθιχοις 230,9 Π ά ρ θ ο ς , τοις μετά 'Αντωνίου . . ΓΙάρθοις πολεμοΰσιν 230,8 Π ά ρ ι ς 31,25 36,10 Π α ρ μ ε ν ί δ η ς Eleates 4,2 Piatonis dialogue 75,6 291,2 cf. Index III Π ά τ ρ ο χ λ ο ς 337,5 Π ε ι ρ α ι ε ύ ς 406,11.33 cf. Add. Π ε λ ο π ο ν ν η σ ι α κ ό ς , τά Π. 46,8 Π ε ρ ι π α τ η τ ι κ ό ς , ή 'Αριστοτέλους (αίρεσι;) Περιπατητική χαλουμένη 3,19 τά έν τοις άτόμοις (είδη) χατά τήν Π. συνήθειαν παραλαμβάνομεν 85,2 Οπό Π. παραχρουσμάτων έξηπάτηται Iambi. 135,27 ή ΓΙ. δόξα de tempore 351,5 Περιπατητικοί undo vocentur 4,4 "Αδραστος i Άφροδισιεΰς, áví¡p τών γνησίων Π. γεγονώς 16,1 (el) ΓΙ. de bono et pulchro (cf. Könitz. Ind. Arist p. 360b 1) 181,23 χ3ν συνυπάρχωσιν î) τε ποιότης xal το ποιόν έν ταύτψ όντα χατά τους Π. 215,31 de contradictione ad futurum pertinente 407,6 έάν χρησώμεθα ταΐς ένίων Π. δόξαις χαΐ πάσχειν την ΰλην άποφηνώμεθα 120,7 ούδέ γένος τι κοινόν έστι τό τών άντιχειμένων, ώ ; δοχεί τισιν τών Π. 380,24 τινές τών U. γένος έφασχον είναι το άντιχείμενον 381,3 Π ε ρ ί π α τ ο ς . 'Αλέξανδρος χαΐ τό νοητόν χαΐ χωριστόν είδος άτομον ούαίαν λέγεσθαί φησιν, χαΐ ίσως οίχείον τοΰτο τψ Π. 82,7 την άςιόλογον προχοπην έχ φύσεως προϋπάρχειν, Vjv xal ol άπό του Π. φυσιχήν άρετην έχάλουν (Arist. Etbic. Nie. Ζ 13 p. 1144 b 3) 242,15 τήν χίνησιν έδόχει τοις άπό του Π. εις τό ποσόν άνάγειν 308,11 Περσικός, τά Τρωιχά τών Περσιχών παλαιότερα 419,4 Ι ΐ ί ν δ α ρ ο ς 01.2,87 435,25 fr. 85 Boeckh 40,3 Π λ ά τ ω ν nominis exemplum 27,22 individui 49,32 99,17 103,13 229,17 ό »είος 36*

564

II

Πλατωνικοί

Πλ. χατά τό Πυβαγόρειον 18ος χαί τα φυσιχά έπισχέπτεται χαθό των υπέρ φύσιν μετέχουσιν 6,28 των προς Πλάτωνα λεγόμενων αότψ (τψ ' Αριστοτέλει) 7,29 'Αρχύτας, (¡5 χαί Πλ. συγγέγονεν 13,22 Πλάτωνα χαλοΐς όνόμασι χεχρήσθαί φα μεν 25, 16 μήτε ούν τω Πλ. ήτοι τω Πλάτωνος διδασχάλψ Σωχράτει μεμφώμεβα τά χοινά είδη πανταχού διαλεχτικώς ΰποδειχνΰντι τά έν μεθέζει χαί τά προ τής μεβέξεως 70,21 δ Πλ. νοητόν γένος της ουσίας υποτίθεται 76,25 αϊ ίδέαι χατά Πλάτωνα έν τω νω 95,11 Piatonis relativorum definitio a Boëtho non recte reddita 159,13 sqq. είτε οδν Πλάτωνος είτε άλλου τινός 6 όρος (των πρός τι) 162,36 163,7 'Αντισθένης Πλάτωνι διαμφισβητών 208,30 τό όνομα της ποιότητος δοχεΐ πρώτος δ ΓΙλ. πεποιηχέναι 208,24 εί τις αύτάς (τάς ποιότητας) χωριστός ώαπερ τάς ιδέας Πλάτων άφορίζοιτο 218,23 ουδέν τό ποσόν συμβάλλεται είς τήν ϋπόστασιν αίιτοΰ (του της ποιότητος λόγου), ώς δοχοΰσί τίνες τοΰ Πλ. άχοΰειν 219,32 φ τρόπω (του προτέρου) χαΐ δ Πλ. έχρήσατο 422,20 (cf. adnot.) cf. Index III Π λ α τ ω ν ι κ ο ί 3,31 ol μέν χαί τάς ποιότητας πάσας χαί τά ποια δέχεσθαι τό μάλλον χαί τδ ήττον αποφαίνονται, ώσπερ Πλωτίνω χαί άλλοις δοχεΐ Πλατωνιχοΐς 284,15 Π λ ω τ ί ν ο ς δ μέγας 2,3 303,32 al. δ »ειότατος 73,27 έν τρισίν ολοις βιβλίοις τοϊς ΓΙερί τών γενών τοΰ όντος έπιγεγραμμένοι; (Enn. VI 1—3) 2 , 3 . 2 7 oí Περί τών γενών τοΰ όντος η Περί τών δέχα γενών έπιγράφοντες, ώσπερ δ Πλωτίνος δοχεΐ έν τξ πρός αύτάς άντιλογία 16,17 Πλωτίνω χαί τοις άλλοις τοις από της ενώσεως άρχομένοις 109,31 Πλωτίνος χαί ol άλλοι οί από της τών Στωιχών συνηθείας εις τήν Αριστοτέλους α'ίρεσιν μεταφέροντες τό χοινόν τοΰ ποιεϊν χαί πάσχειν είναι την χίνησιν 306,13 ούσιώδεις είσί τών λόγων ένέργειαι χαί χ α τ ' αύτούς (praeced. ώσπερ άλλοι τινές ούτως χαί δ Ιΐλωτΐνος) 344, 2 sqq. Πλωτίνος άνεΐλεν την τοΰ ποτέ χατηγορίαν 347,15 Enn. I III III III

8,6 4,3 al 6,1. 4 al 6,6al

108,22 109,5 191,10 316,14 289,20. 22

III III IV VI VI VI VI VI VI VI

INDEX

7,1 343,18. 22 7,12 343,12 6,2 al 316,14 1,1 73,27 1,2 76,13 79,6 1,4 . 127,12 129,28 130,7 133,11 1,5 342,33 1,6 . . . . 168,20 169,1 173,2 1,8 170,28 1,10 . . . . 213,8 223,12.22 224,19.29. 34 VI 1,11 235,26 244,18 269,2 270,2 VI 1,12 . 241,23 247,23 (cf. Add.) 273,8.26. 30. 32 274,30 275,10 VI 1,13 342,29 347,1!) VI 1,14 349,5 358,8 359,33 360,5 VI 1,15 140,6 302,11 VI 1,16 . . 303,32 304,28 306,13 307,2 adn. 30 308,12.33 309,9 VI 1,17 309,32 339,31 VI 1,18 312,38 314,10 319,28.31 320,1 VI 1,19.20 . . . 320,27 321,8.20 VI 1,20 . 315,31 (cf. adn.) 316,32 VI 1,21 . . . . 316,12 321,22.24 322,35 324,9 325,2. 3. 24 VI 1,22 317,11 319,16 326,3.13.18 VI 1,23 368,2 370,12 VI 1,24 338,21 339,33 VI 3,2 sqq 342,29 VI 3,4 79,6 VI 3,8 96,2 VI 3,11 . . . . 144,13 145,21.24 151,7 343,7.10 VI 3,12 133,15 145,28 VI 3,13 127,14 133,15 VI 3,14 . . . . 127,14 338,21.33 VI 3,17 275,29 VI 3,20 280,23 281,15 282,6 284,14 289,14.17.22 VI 3,21 140,6 VI 3,27 433,20 Γίορφΰριος 3,14 ό πάντων ήμΐν τών χαλών αίτιος Categoriarum ¡nterpres 2,6 sqq. έν τψ χατά πεΰσιν χαί άπόχρισιν βιβλίψ 1,13 έν έπτά βιβλίοις τοις Γεδαλείφ προσφωνηθεΐσι 2 , 6 Iamblichi et Dexippi auctor 2,11.28 de Categoriarum initio contra Nicostratum 21,5 de quadratura circuii 192,26 χαί Π. χαί Ίάμβλι/ος τό έν ψυχ^ εχειν παρέλαβον έπί τών έπι-

NOMINDM κτήτων εξεων 298,21 cur motio noil sit praedicamentum 302,18 a lamblicho reprehensus 302,25 sqq. de extrema Categoriarum parte 379,13 γένος μάλλον καί αυτός τίθεται (τα άντικείμενα) 381,24 οί περί τον Π. Nicostrati de contrariis quaestionem solvunt 414,34 έν τοϊί προς Γεδάλειον de voce πους aliter indicat atqiie in libro κατά πεΰσιν *el άπόκρισιν 33,11 έν τιρ προς Γεδάλειον de synonymie 34,1.13 de Categoriarum intentione 10,20 a d h o c o p u s praeterea referenda sunt haec: προστίθησιν τά τοΰ Βοήθου de Categoriarum intentione 11,23 13,16 Categoriarum libri ordinem explicat 19,28 de verbis της ούσίας in homonymorum definitione omissis Boëthum testem adhibet 29,29 de homonymis contra Nicostratum disputât 29,29 30.5. 23 de synonymi duplici sensu 36,16 de paronymis 3S,1 sqq. Lucii de definitione του έν υποκειμένου quaestionem solvit 48,11 distinguit το άκατάτακτον et κατατεταγμένον 53,7 de differentiis generum 58,7. 13 οι —ερί τον 11. de divisione categoriarum 64,4 11. Boëtho adversatur de substantia 78, 21 Plotini de substantia quaestionem solvit 79,29.30 τά ίδια έκαστου τών γενών παραδίδοαθαί φησιν ύπό τοΰ 'Αριστοτέλους -κ al ουχί τά κοινά άπλώς προς τάς άλλας κατηγορίας 93,10 ποιόν αυτόν είναι λέγει (τον έν τη διανοία λόγον) 124,21 corpora quaedam linea cohaerere 124,31 Κορνοΰτον καί Πορφύριον την ¡¡ο~ην . . ποιότητα λέγοντας 129,1 de syllaba longa et brevi 131,27 διαρθροΰν επιχειρεί τω Άνδρονίκφ κατακολουθών την Ιννοιαν τοΰ τε ενός καί της μονάδος καί της στιγμήΐ 154,3 categoriarum ordinem Aristotelicum defendit 158,27 de relato singulariter dicto Acha'ici Sotionisque sententiam probat 160,10 de relativorum definitione a Syriano citatur 199,33 de qualitatis definitione 213,11 έν τη Εισαγωγή p. 1,17 sqq. Busse . . 54,26 84,4 p. 4,25 » . . 17,19 p. 5,14 , . . 84,4 p. 7,12 . . . 17,19 p. 7,27 „ . . 84,4

ΠυΟαγορικός

565

έν τ φ (τοις) κατά πεΰσιν και άπόκρισιν ρ. 56,7 sqq. Busse . . 17,3 p. 58,3 sqq. „ . . 10,21 p. 67,4 sqq. „ . . 32,22 33,11 p. 68,5 „ . . 34,26 p. 68,18 „ . . 34,12 p. 132,12 sqq. , . . 234,30 praeterea referri possuiit. ad huius libri p. 60,1 sqq. Busse . . 21,5 p. 82,29 „ „ . . 56,7 p. 93,31 „ „ - - 93,10 p. 97,7 „ „ · · 90,30 p. 120,14 „ . . 192,26 p. 121,23 „ . . 259,7 p. 138,30 „ . . 285,5 290,3 p. 142,9 „ . . 297,24 Π τ ο λ ε μ α ί ο ς δ μαθηματικός tertium quantitatis genus posuit pondus 128,7 (cf. adn.) Π υ θ α γ ό ρ α ς 419,3 Π υ θ α γ ό ρ ε ι ο ι 3,31 κατηχήσεις παραινετικοί καί άναπόδεικτοι, οίαι πολλαί παρά τοις 11. έλέγοντο 5,25 τά άπλα εις δεκάδα συνήγαγον οί II. 13,22 φύσει τά όνόματα καί ού θέσει λέγουσιν οί Π. 40,7 Aristoteles universalia ponere videtur τοις Π. ακολουθών, άφ' ων την περί τών δέκα γενών όιδαακαλι'αν παρέλαβεν 51,3 τους Π. καί Άρχύταν . . 8ς προ τοΰ 'Αριστοτέλους την είς δέκα γένη διαίρεσιν έποιήσατο 67,23 τοις καθόλου το πρώτως ϋπάρχειν μαρτυροΰσιν, έν τοις άπλουστάτοις την πρώτην . . ούσίαν άποτίθενται, τά γένη καί είδη οντα νομίζουσιν 91,22 sqq. συμφυή τά λεγόμενα τοις πράγμασιν έτίθεντο 105,3 de loco 149,34 (τετραγωνισμών κύκλου) παρά τοίς IJ. ηύρηαθαί φησιν Ίάμβλι/ος 192,17 αριθμούς οί Π. και λόγους έν τη δλη ώνόμαζον τά αίτια ταΰτα τών ό'ντων ή όντα 210,1 τάς δύο συστοιχίας (έναντία τίθενται) 279,24 418,6 ουδέ τοις ΓΙ. άρέσκον τό πολλά είναι τά πρώτα 2 7 9 , 2 5 άντι τοΰ άποδοθέντος όρισμοΰ του ποιειν καί πάσχειν ύπό τών 11. άλλον δ Πλωτίνος ένέκρινεν 321,22 de tempore 351,21 'Αρχύτας δ 11. 91,14 Σέξτου τοΰ Π. 192,18 Π υ θ α γ ό ρ ε ι ο ς , δ θείος Πλάτων κατά τό Π. Ιθος καί τά φυσικά έπισκέπτεται καθό τών υπέρ φύσιν μετέχουσιν 6,29 ή 11. αϊρεσις 352,2 Π υ θ α γ ο ρ ι κ δ ς 'Αρχύτας 2,15 τούτο (τό

566

Πύθια

θεωρητιχόν γένος των ποιήσεων) παρήχεν 'Αρχύτας, χαίτοι της Π. òv διαιρέσεως 317,28 Ιοιχεν άπό της II. παραβάσεως ή Περιπατητιχη δόξα (de tempore) παρατετράφθαι 351,4 διό τήν τών II. συγγραμμάτων σπάνιν 352,23 rj¡ Π. διατάξει περί της τοΰ άγοβοΰ χαί χαχοΰ συστοιχίας 415,31 Πυθαγοριχώς 68,22 Πυβαγοριχώτερον 116,25 ΓΙ υ » ί α 422,4 Πυρρών sectae see ρ t ¡cae conditor 4,5 ' Ρ ό δ ι ο ς 358,29 ' Ρ ω μ α ί ο ς . 'Αντωνίου τοΰ 'Ρωμαίων στρατηγού 230,7 Σ α λ α μ ί ς . ή έν Σ. ναυμαχία 347,3 Σ ε μ ν ό ς 35,29 Σ έ ξ τ ο ς ¿Πυθαγόρειος de quadratura circuii scripeit 192,18 S i m p l i c i u s Iamblichum ad verbum saepc exseribit 3,2 sqq. magistros suos, Damascium puto et Ammonium, nominibus celatis commémorât 13,17 de Platonis loco quodam memoriter narrat 413,5 suum in Physica commentarium citat 435,23 sq. 8 . . . ιδία δείχνυται έν τοις περί χρόνου λόγοις 351,29 nescio an non ad ipsiue commentationem pertineat (cf. Damascius) S. ipsius rationem iudiciumque his potissimum locis agnoscas : 8,18 41,22 107,5 215,19 322,34 348,24 350,9 364,7 376,13 â81,24 416,27 Σ ό λ ω ν 413,28 S o p h o c l e s celato nomine citatur (Aiacis v. 646) 123,14 Σ π ε ύ σ ι π - ο ς quomodo homonymen definierit 29,5 τά παρά τοις νεωτέροις καλούμενα συνώνυμα . . έχάλει πολυώνυμα 36,28.30 Speusippi nominum divisio a Boëtho aliata 38,19 S t i l p o n i s dictum celato nomine laudatur 403,19 Στοά. ol ¿πότης Στ. 48,12 209,11 242,12 286,36 373,7 388,2.21 405,25 de placitis et fragmentie ν. Στωιχός Σ τ ρ ά τ ω ν ( i Λαμψαχηνδς) έν τψ Περί τοΰ προτέρου χαί υστέρου μονοβιβλίψ 418,26 423,1.32 Σ τ ω ι χ ό ς . (6 Πορφύριος) πολλά χαί τών Στωιχών έχει (έν έπτά βιβλίοις τοις Γεδαλείφ προσφωνηθείσι) δογμάτων χατά την χοινωνίαν τοΰ λόγου προσιστορών 2 , 8

II

INDEX

υπό Στωιχών (παραχρουσμάτων έςηπάτηται, Iamblichi verba) 135,28 τα; Στιοιχάς υποθέσεις 167,35 Ιοιχεν Στωιχ^ τινι συνηθεί^ι συνέπεσθαι, ουδέ εν άλλο ή το ΰποχείμενον είναι νομίζων χτλ. 173,25 την Στωιχην έχπύρωσιν 192,32 τή; Στωιχής αίρέσεως 215,6 τοιαύτης οΰσης της Στωιχής (περί τών έναντίων) διδασκαλίας ίδωμεν, πώς αυτήν άπό της 'Αριστοτέλους παραδόσεως παρεσπάσαντο 389,4 της Στωιχής άχριβείας 406,27 Στωιχοί 4,3 τοις Στ., ων έφ' ήμών χαί ή διδασκαλία χαί τά πλείστα τών συγγραμμάτων έπιλέλοιπεν 334,2 τών Στ. μέγα tppoνοΰντων έπΐ τη τών λογιχών έςεργασία 387,18 τά λεχτά τά νοήματά έστιν, ώς χαί τοις Στ. έδόχει 10,4 προς το παράδειγμα (εϊ τι χαλόν έστιν, χαί αγαθόν υπάρχει, χαί ει τι άγαθόν, χαί χαλόν) ένίστανται ώς Στωιχοϊς μάλλον άλλ' ούχΐ ΙΙεριπατητιχοϊς άρέσχον 181,22 νεώτερον ήν το τοΰ άδιαφόρου όνομα παρά τών Στ. τεθέν 410,30 διττόν έστιν το ΰποχείμενον . . χατά τους άπό της Στοάς 48,12 έχάλουν τήν ποιότητα χαί ëÇtv oí άπό της Στοάς 209,11 τό ορθά παρά τοίς Στ. λεγόμενα 310,14 ούδέ ορθά ούδέ ύπτια ταΰτά έστιν, ώς τοις Στ. χαλείν Ιθος 310,26 τό άντιταττόμενον προς το πάσχειν χαί λεγόμενον ¿ρθόν υπό τών Στωιχών 313,23 II fr. 150 Arnim . . . 36,9 . 387,19.25 388,2.21 . 172 » · . 173 . . 388,24 » . . 405,25 406,4 „ 175 η · . . 403,32 . 176 Λ · , 185 . . 334,2 η · , 192 » · . . 406,27 . . 406,35 „ 198 Λ · . . 66,8 , 225 » · . . 105,9 , 278 η · * 342 302,30 η · . . , 362 . . 69,19 η · » 369 66,32 67,17 » · . . , 378 . . 222,30 » , 383 . . 271,20 ι» · 209,3 . 388 » · . . . . 217,32 » 389 » · „ 390 . . 212,9.12 213,1 » · , 391 . . 214,24 215,6 » · . . 276,30 „ 392 η

NOMINUM

Χρύσιππος

I I fr. 3 9 3 Arnim .

.

.

237,25sqq. 238,6.

9.21 284,32 286,36 287,32 .

III

401

. . . 373,7

rt

.

8 . 14 5 4 , 1 0 7 9 , 2 7 . 3 0 8 δ , 2 3 8 9 , 8 1 5 6 , 1 8 4 1 9 , 3 saepe

.

403

„

452

«

. . .

. 165,32 167,20 269,14

, 456 „ 497

Τ»

. . .

264,34

•Σωχρατιίτης

306,14

Σ ω τ ίων.

498

»

. . .

499

η

. . . 306,19

» „

500 507

ι» Γ

. . .

361,10

. ,

510 556

n

. . .

350,13

„

203

»

217

η

•

2 3 8

ό

203,9 τατος 3,9 de

23,13

199,17

402,22 72,6

Categoriarum

polyonymis

et

164,4

ó χριτιχώiaterpres

intentione

heteronymis

de s y n o n y m i e 3-1,31

13,17 23,13,

την ε ίς τέαιαρα . .

των ί ν τ ω ν ΐιαίρείιν τών κατά βυμπλοχήν εϊναί φησιν 7 2 , 6 . 1 0

de habitu et dis-

poeitione 1 6 4 , 4 2 3 1 , 1 1 definitione 1 9 9 , 1 7 Σωκράτης

ό

de relativoruin

203,9

φιλόσοφος 3 5 , 1 6

διδάσκαλος 7 0 , 2 1

ΙΙλα'τωνος

apud P l a t o n e m

ó έν Πολιτεία Σ. 7 0 , 2 0

159,24 63,32 35,29

Piatonis

dialogus

70,14

in exerupüs 1 7 ,

282,36

cf.

III

Τρωικές.

τά Τρωικά 3 6 4 , 1 6 4 1 9 , 4

τοις i n i τών Τρωικών

ó φιλοβοφώτατος 3 , 9 de Categoriarum

Τίμαιος Index

401,34

. . .

270,17.29

ΐ ε λ α μ ώ ν Aiacis pater 2 9 , 4 351,19

224,22. 26. 29

φιλόσοφος

relativis

Σωφρύουνος

. . . 242,12

η

Συριανός

(Plat.

35,16

οί περι τον Άχα'ι'χόν και Σ . de

Σωφρονίαχος

142,31

. . .

κατηγο-

Σ ω κ ρ ά τ η ς ό θεαιτήτου σογγυμναβτής S o p h . p. 2 1 8 Β )

436,3

. . .

, ...

»

172,2

3 0 7 , 2 . 6 (cf. adn.)

, »

¿v τ ω Σ. τάς iixα

ρίας ó 'Αρχύτας έπιδείχνυαιν 7 5 , 1 6

„

„ ...

567

'Υμηττός

150,33

422,3

356,30

151,3

Φ ί λ ω ν Megarensi.s de possibilitate

195,34

196,21 Χρυσίπΐίειος.

του

Χρυσιππείου

βιβλίου

(ΙΙερί τών στερητικών, II fr. 177 Α.) 4 0 3 , 6 Χ ρ ύ β ι π π ο ς (cf. Στωικοί) I I fr. 1 7 4 Arnim „

177

„

389,22 (εν τοις ΙΙερί

τών στερητικών λεγομένοις) 3 9 5 , 1 0 3 9 6 , 2 0 II fr. 1 7 8 Arnim

401,7

„179

„

„ 278

„

105,8

.

,

350,16

510

394,31

III Gorgias p. 496 C . . . . Euthydemus p. 277E . . . . p. 295D . . . . Theaetetus p. 181D . . . . p. 182A . . . . p. 197 BO . . . . Leges I p. 625 C . . . . II p. 653 A . . . . X p. 893 E . . . . p. 894B . . . . p. 895B . . . . p. 897 A . . . . Parmenides generaliter . . . p. 128 E p. 129 E al. . . . p. 138 Β . . . . p. 139 E. 140 A . p. 144BaI. . . . p. 163 A . . . . Res publica III p. 403E(?) . . . IV p. 438A . . . . p. 438 Β . . . . V p. 476 Β . . . . V i p . 509 Dal. . . . VII p. 529D . . . .

LOCI

413,5 22,11 22,11 428,21.31 208,24 211,21 366,8.18 370,10 173,34 394,21 193,¿4 (cf. Add.) 429,7 429,11 350,28 351,11 429,11 75,5 83,27 291,2 434,21 428,21.31 291,2 83,27 308,16 173,34 159,19 189,30 196,32 70,14 76,25 265,10

PLATONICI Res publica VII p. 533BC . p. 533D . p. 537C . Politicus p. 262 Β . p. 265 A . p. 2870 . Sophista p. 218 B O . p. 250 A-0 p. 252 E . p. 254 A . p. 2541) al. p. 255D . Timaeus p. 3 1 C sqq. p. 35 Β sqq. p. 371) p. 41 CD . p. 48 E al p. 50 Β p. 551) sqq. p. 68 Β Phaedrus p. 2450 . Phaedon p. 74 Λ Philebus p. 26 E p. 62A . .

. . . . . . . . .

229,32 8,5 (cf. Add.) 70,20

. . . . . . . . .

228,18 228,18 228,18

. . . . . .

24,23 sqq.; cf. 35,16 . . 108,15 . . 43,3 . . 8,5 (cf. Add.) . . 434,21 . . 159,20

. . . . . . . . .

. . .

. . .

15S,30 158,30 343,18 356,8 158,30 76,25 104,25 271,9.16.18 282,35 350,28 351,11 70,14

. . .

327,9 265,10

IV

LOCI

A R I S T O T E L I C I

Έ ν τοις (τψ) Περί α(σ3ήσεως veal αίσβητών 3 ρ- 439 b 18 sqq 281,14 4 p. 442» 2*2 282,36 Πρότερα 'Αναλυτικά generaliter. 4,30 15,21 A l p. 24b 18 16,10 εν τυΤ οευτέρι» τών πρώτων 'Αναλυτικών Β 8 ρ. 59 b 11 180,21 "Ύστερα 'Αναλυτικά generaliter . . . 15,22 Α 11 p. 7 7 » 7 s q . . . . 70,25 (cf. Add.) 27 p.87»3G 65,21 Περί (τών) αντικειμένων generaliter 382,8 403,6 407,20 fr. 118 ( I l o ) R 387,21.27 fr. 119 (116) R 388,22 fr. 120 (117) R 389,28 fr. 121 (118) R 390,19 f r . 122. 123 (119.120) R . . . . 402,33 fr. 124 (121) Η 409,30 410,27 εν χι) Περί γενέσεως / a t φ9οράς Λ 7 p. 3231-1 sqq. . . . . . . 295,11 Β 2 p. 3291» 18 263,30 3 p. 331 » 1 sqq. . 107,27 (cf. Add.) 8 p. 335 « 3 sqq 107,27 γεωμετριχά βιβλία 4,25 έν ταίς Διαιρέσεσιν fr. 1 1 6 ( 1 0 1 ) 1 1 65,5 Έπιστολαί generaliter 4,10 7,19 Περί ερμηνείας (το περί τών προτάσεων βιβλίον) generaliter 4,30 9,10 15,18.33 1 ρ. 16« 12 378,16 7 ρ. 171) 16 sqq 404,4 Περί ζιιίων χαΐ φυτών Ιστορίαι generaliter 4,12 Ή θ ι χ ά generaliter 5,23. 29 Εύδήμεια generaliter 4,27 έν τοις Εύδημίοις Ήβιχοΐς Α 8 ρ. 1217 b26 sqq 170,6 Μεγάλο generaliter 4,27

Νιχομάχεια generaliter 4,27 Α 4 ρ. 1096*21 156,23 έν τοις Νιχομϊ/είοις ΉΟιχοις Α 4 ρ. 1096 »24 sqq 12,8 έν τοις Ή8ιχοϊς Α 11 p. 1100 b 14 sqq. al. . . . 402,3 Γ 5 p. 1112 b 15 sqq 421,28 έν τοις τελευταίο« τών Νιχομαχείων Ή8ιχών Κ 7 p. 1177b26sqq 6,14 Κατηγορίαι generaliter 2,3 4,31 al. titilli 15, 28 sqq.: lipo τών τοπικών 15,28 16,14 Περί τών γενών του όντος 15,28 16,16 ΗερΙ τών δέκα γενών 15,29 16,17 Κατηγορίαι όέχα 15,29 Κατηγορίαι, ώσπερ χα! νΰν Ιτι φέρεται 15,30 Κατηγορίαι παρά τοις πλείστοις έπιγέγραπται 16,31 Κατηγορίαι έπιγέγραπται χαί où Μερί κατηγοριών 18,3 αύτός μέμνηται του βιβλίου έν άλλοις, δέχα κατηγορίας αύτό χαλών 18,8 προοίμιον της όλης φιλοσοφίας 1,4 15,14. 23 σκοπός 9,5 εις τα κεφάλαια διαίρεσις 18,22 τινές στοιβηδόν χείσθαι νομίζουσιν τα χεφάλαια 18,23 τριμερές το βιβλίον 19,9 ότι γνήσιον του φιλοσόφου το βιβλίον 18,7 φέρεται χαί άλλο τών κατηγοριών βιβλίον ως 'Αριστοτέλους fr. 117 (114) R. 18,17 έν άχριβεΐ χαί άχροαματιχφ βιβλίφ (de Categ.) 233,31 την τών Κατηγοριών πραγματείαν κατά την πρόχειρον χαί χοινήν τοΰ λόγου χρήσιν ποιεισθαι 79,2 οίκείος ¿ από τοΰ λέγεσθαι της διδασκαλίας τρόπος XTÇJ τών Κατηγοριών έστιν προδέσει 211,33 το δλον αύτοϋ (τοΰ Ιχειν) χαί άρχηγιχόν γένος μηδέπω παραδου; έν ταις Κατηγορίαις 334,35 Categoriarum commentatores et obtrectatores 1,3 sqq. "Αδραστος . . μετά τό τών Κατηγοριών βιβλίον τα Τοπιχα βοΰλεται

570 τεταχθβι 16,3 cf. 'Αριστοτελικό; et "Apiατοτέληί in Indice l i 9,12 10,3 2 p. 1 » 16 Ρ· 1»20 . . . . 9,25 72,8 93,31 97,8 Ρ· 1 »24 291,27 427,3 3 ρ. l b 16 4 ρ. I h 2 5 . 9,13 10,3 16,27 160,29 157,3 340,25 Ρ· l b 2 9 2 » 1 sqq 297,19 340,16 Ρ· 369,17 Ρ· 2 » 3 2»4 9,16 16,22 Ρ· 5 ρ. 2» 11 sqq. . 9,26 72,19 93,32 418,22 19,11 Ρ· 2 * 1 9 sqq 82,30 Ρ· 2 »25 84,17 111,10 Ρ· 2 b 7 a 102,13 Ρ· 3 2 1 a 3 25 100,13 Ρ· Ρ· 3 »29 eqq. . 4 9 , 8 147,7 197,12 386,34 Ρ· 3 » 3 3 102,13 Ρ· 3 » 3 6 Ρ· 3 b 24 . . . . 175,20 379,28 78,31 207,14 Ρ· 3 b 2 9 90,16 427,4 Ρ· 3 b 3 3 sqq. . . . 414,9 Ρ· 4» 10 427,17 Ρ· 4 »29 sqq 6 ρ. 4 b 2 4 . 5 » 6 . 345,35 346,19 sq. 118,20 Ρ· 5 »34 b 427,12 Ρ· 5 3 Ρ· 5b 11 . 147,32 175,20 379,28 5b 14 (falso cit. έν τοις Ρ· w p l του πρ