Scholia Graeca in Homeri Iliadem. Volumen quintum, Scholia ad libros Y - Ω continens [5] 9783110850222, 3110850222 [PDF]

Zitiervorschau

SCHOLIA GRAECA IN HOMERI ILIADEM V

W DE G

SCHOLIA GRAECA IN HOMERI I LIAD Ε M (SCHOLIA VETERA)

RECENSVIT

HARTMVT ERBSE

VOLVMEN QVINTVM SCHOLIA AD LIBROS Υ—Ω CONTINENS

BEROLINI APVD WALTER D E GRVYTER ET SOCIOS MCMLXXVII

Adiectae sunt quinqué tabulae phototypicae

CIP-KurxfittlauJnabmt

der

Deutteben

Bibliothek

Scholia Graeca in Homeri Iliadem : (scholia Vetera) / red. Hartmut Erbse. — Berolini [Berlin] : de Gruyter. N E : Erbse, Hartmut [Hrsg.] Vol. 5. Scholia ad libros Y — Ω continens. -

1977.

ISBN 3-11-006911-3

Ό

1977 by Walter de Gruyter Sc Co., vormals G. J . Göschen'sche VerUgshaodlung — J . Guttentag, Verlagsbuchhandlung — Georg Reimer — Karl J. Trtibner — Veit & Comp., Berlin 30 Printed in Germany Ohne ausdrückliche Genehmigung des Verlages ist es nicht gestattet, dieses Buch oder Teile daraus auf photomechanischem Wege (Photokopie, Mikrokopie) zu vervielfältigen. Satz und Druck: Walter de Gruyter, Berlin 30 Bindearbeit : Lüderitz 6c Bauer, Berlin

Multo difficilius erat, hoc quintum volumen conficere quam illa quattuor priora ; cuius rei causa in eo est, quod multitudo et ambitus scholiorum ad libros novissimos Iliadis pertinentium a codicum scribis haud raro ita deminuta sunt, ut verba nobis tradita aegre tantummodo intellegantur. Ergo tacere non poteram, quin talia detrimenta e testimoniis quam plurimis aliunde collectis in notis resarcirem itaque temptarem voluntatem eorum assequi, qui nostra scholia primi composuerunt. Neque tamen ignoro saepe hoc mihi parum successisse. Alia accedunt. Cottidie fere videmus eos, qui de liberis educandis docendisque in hac re publica hodie decernunt, studia humaniora e scholis removere, ne dicam furca expeliere. Fortasse dices inscitiae eorum ignoscendum esse; quamquam enim ipsi se liberos esse opinantur, nesciunt opinionibus praeiudicatis se teneri, praeceptis philosophonim quorundam exstinctis iam vel oblitteratis temere inservientes. Certe iuventuti nostrae cultus ingenii humanitasque politior debentur; voces enim virorum praestantissimorum pueri puellaeque non iam audiunt, Homeri dico, Platonis, Ciceronis aliorum, qui eos, si etiam nunc in schola legerentur, cum ceteras res omnes tum hoc docerent, ut modestiam exercerent semetque ipsos noscerent. Nunc plurimi quasi nudi atque inermes e ludo litterario in academiam transeunt, nulla fere cognitione rerum, nulla scientia linguarum ornati, neque vincula amara inscitiae pravarumque cupiditatum hic iam exuere sciunt. Quis autem in tantis ruinis artium studiorum morum non invito animo opus artis reconditae et subtilis recensendo emendandoque edat, cum suspicetur mox neminem fore, qui hos libros evolvat ? Nihilo minus absolví, quod annis felicioribus ingressus sum. Semel atque iterum amici me adiuverunt, prae ceteris K. N i c k a u , horum studiorum adiutor fidelissimus, qui non modo plurima menda typotheti sustulit, sed etiam multos locos difficiles patienter ac diligenter mihi explicavit. Nunc quintum maximam gratiam ei debeo et semper debebo. W. Schmid, collega Bonnensis illustrissimus, cum nonnullas sententias enarraret, quorum auctores ad doctrinam Epicuri vel Stoicorum spectasse putandi sunt, e thesauro eruditionis suae explicationes pretiosissimas in usum benigne mihi tradidit, quas gratissime recepì. Nonnullas denique coniecturas J. v a n Leeuwen, viro clarissimo Batavo, debeo, quas ille in margines editionis suae Bekkerianae rettulit. Ceterum etiam moribundus

nostra scholia in manibus habebat, legebat, emendabat, quod J. V u e r t h e i m discipulus eius in prima pagina illius libri, qui nunc meus est, cum summa admiratione testatus est. Ecce habes exemplum luculentum virtutis vere philologicae ! Restât, ut et bibliopolam humanissimum celebrem et typothetam summis laudibus efferam ; ille enim haud minus quam in voluminibus prioribus benigne mihi concessit, ut tabulas compendiorum supplerem, hic omnia mea mandata quantavis diffidila summa diligentia persecutus est. Scribebam Bonnae mense Decembri a. D. 1976

ARGVMENTVM VOLVMINIS QVINTI COMPENDIA 1. 2. 3. 4. 5.

Auetores Tituli librorum Abbreviationes ceterae minus usitatae Sigla librorum manuscriptorum Nomina virorum doctorum selecta

IX XX XXXI XXXII XXXIV

SCHOLIA GRAECA ad Iliadis librum ad Iliadis librum ad Iliadis librum ad Iliadis librum ad Iliadis librum Addenda

Y Φ X Y Ω

1 78 262 363 507 644

COMPENDIA 1. Ael. D.

=

Aesch. A. G. Alex.

Alex. rhet.

=

Amer.

=

Amm.

=

An. Ox.

-

An. Par.

=

Anon. barb. sol. = Anon. fig.

=

Anon. Graev.

=

Anon, incred.

=

Anon. ττοσ. Λ r. on. sol. Antiatt. Antim.

= = -

Auetores')

Aelii Dionysii et Pausaniae atticistarum fragmenta, coll. H. Erbse in libro, qui inscribitur: Untersuchungen zu den attizistischen Lexika, Berol. 1950, 94—151 Aeschylus Anecdota Graeca, ed. P. Matranga, Romae 1850 Alexionis grammatici quae supersunt, ed. R. Berndt ( = De Charete, Chaeride, Alexione grammaticis eorumque reliquiis, Pars posterior), Progr. des Königl. Gymnasiums Lyck 1905/06, Regiomonti 1906 'Αλεξάνδρου Περί σχημάτων, ed. L. Spengel in: Rhetores Graeci I I I (Lipsiae 1856), 7—40 Fragmenta Ameriae libri, qui inscribebatur Γλώσσαι 'Ομηρικά!, ed. O. Hoffmann, Die Makedonen, Gottingae 1906, 2—15 Ammonii qui dicitur liber De adfinium vocabulorum differentia, ed. K. Nickau, Lipsiae 1966. Interdum notae editionis Valckenaerianae laudantur (Ammonius, De adfinium vocabulorum differentia, vulg. L. C. Valckenaer, Lugd. Bat. 1739) Anecdota Graeca e codd. man. bibliothecarum Oxoniensium, ed. J . A. Cramer, vol. I—IV, Oxon. 1835—37 Anecdota Graeca e codd. man. Bibliothecae Regiae Parisiensis, ed. J . A. Cramer, vol. I—IV, Oxon. 1839—41 Tractatus anonymi cuiusdam de barbarismo et soloecismo, ed. A. Nauck (pone Lex. Vind., p. 290—293) Anonymi libellus Περί των τοΰ λόγου σχημάτων, ed. L. Spengel in: Rhetores Graeci I I I (Lipsiae 1856), 110—60 Anonymi commentarius Περί των σχημάτων τοΟ λόγον/, ed. L. Spengel in: Rhetores Graeci I I I (Lipsiae 1856), 174—188 Anonymi (KopvoCrrov; Graeveni) Τέχνη Ρητορική, ed. L. Spengel-C. Hammer in: Rhetores Graeci I (Lipsiae 1894), 352—98 Anonymi libellus De incredibilibus, ed. Ν. Festa in: Mythographi Graeci I I I 2 (Lipsiae 1902), 88—99 Anonymi liber, qui inscribitur Περί ποσότητος, ed. J . Α. Cramer in: An. Ox. II (1835), 283—318 Anonymi commentarius, qui inscribitur Περί σολοικίας, ed. L. C. Valckenaer in editione Ammonii p. 197—204 Antiatticista, ed. I. Bekkerin: Β. Α. I (Berol. 1814), 75—116 Antimachi Colophonii Reliquiae, collegit disposuit explicavit B. Wyss, Berol. 1936

l ) Auctorum nomina, quorum compendia facile agnoscuntur, in hoc indice non apparent.

Compendia

χ Αρ. Dysc.

=

Apollon» Dyscoli quae supersunt ree. R. Schneider et G. Uhlig, Lipsiae 1878—1910 ( = Grammatici Graeci I I 1—3) Ap. H. = Apio et Heliodorus (Herodorus) Apio = Apionis quae ad Homerum pertinent fragmenta, ed. H. Baumert, Diss. Regiomonti 1886 (iterum ed. S. Neitzel in: S. G. L. G. 3, 1977, 185—328) Apio 74 et 75 = Apionis Glossae Homericae, ed. A. Ludwich (Uber die homerischen Glossen Apions), Philol. 74, 1917, 205—47 et ib. 75, 1918, 95—127 ( = Léxica Graeca Minora 283—358) Apoll. Chaer. = Fragmenta Apollonia τοϋ ΧαΙριδος, ed. R. Berndt in Dissertatione, quae inscribitur: De Chaerete, Chaeride, Alexione grammaticis eorumque reliquiis, Pars prior, Regiomonti 1902, 60—67 [Apoll.] bibl. = Apollodori Bibliotheca, ed. R. Wagner in: Mythographi Graeci I, Lipsiae 1894 App. Prov. = Appendix Proverbiorum, ed. Leutsch et Schneidewin in: Paroemiographi Graeci I 379—467 (vide C. P. G.) Ap. Rh. fr. = Apollonii Rhodii fragmenta, ed. I Michaelis in Dissertatione, quae inscribitur: De Ap. Rh. fragmentis. Hai. Sax. 1877 Αρ. S. = Apollonii Sophistae Lexicon Homericum, ed. I. Bekker, Berol. 1833 Ap. S. . . . Stein = Apollonii Sophistae Lexicon Homericum, litteras α—δ iterum ed. K. Steinicke in Dissertatione typis non descripta, Gottingae 1957 Ar. = Aristophanes comicus Ar. Byz. = Aristophanis Byzantii Fragmenta, coll. A. Nauck, Halis 1848. Vide Miller, Mel. 427—434 ( = Léxica Graeca Minora 273—80) Arcad. — Arcadii ' Ετπτομή τη; καθολικής προσωδία; Ήρωδιαυού, ed. Μ. Schmidt, Ienae 1860 Aristón. = Aristonici Περί σημείων Ίλιάδος reliquiae emendatiores, ed. L. Friedlaender, Gottingae 1853, et Aristonici Περί σημείων 'Οδυσσείας reliquiae emendatiores, ed. O. Carnuth, Lipsiae 1869 [Aristón.] = Fragmentum anonymum ante scholia in codice Ven. A praef. traditum, vol. I, p. L X V Aristot. fr. = Aristotelis qui ferebantur librorum fragmenta, coll. V. Rose, Lipsiae 1886 Aristox. = Aristoxeni Fragmenta, ed. F. Wehrli in libro qui inscribitur: Die Schule des Aristoteles II, Basil. 1945 Asc(alonita) = vide Ptolem. Asc. Asclep. = Asclepiades Myrleanus, Fragmenta ed. C. Mueller, F. H. G. I I I . Lut. Par. 1869, 298—301; cf. Κ. Lehrs, De Asclepiade Myrleano (commentatio fragmentorum) in: Lehrs, Hrd. (infra p. X X V ) 428—48. Vide Mueller, Asclep. (p. X X V I ) Ba. B. A.

Anecdota Graeca I, ed. L. Bachmann, Lipsiae 1828 Anecdota Graeca I — I I I , ed. I. Bekker, Berol. 1814—21

Call. Callistr.

Callimachus Callistratus, vide R. Schmidt, Commentatio de Callistrato Aristophaneo in: Aristophanis Byz. fragmenta coll. A. Nauck, Hal. Sax. 1848, 307—338 Certamen Homeri et Hesiodi, ed. U. de Wilamowitz-M. in: Vitae Homeri et Hesiodi, Bonnae 1961, 34—45

Cert.

1. Auetores Chaeris

Chares Choer. Ep. Ps.

Choer. O. Choer. Th. Choer. Th. . . . Gaisf. Choriz. C. P. G. Crat. Cyr.

D D. . . . Henr.

Demetr. Ix. Demetr. Sc. Demo Horn.

Did.

[Did.]

Diog.

XI

: Chaerìdis grammatici reliquiae, ed. R. Berndt in Dissertatione, quae inscribitur: DeCharete, Chaeride, Alexione grammaticis eorumque reliquiis, Pars prior, Regiomonti 1902, 31—50 : Charetis grammatici reliquae, ed. R. Berndt (1. c., vide Chaeris) 18—31 : Choerobosci Epimerismi in Psalmos, ed. Th. Gaisford ( = G. Choerobosci Dictata in Theodosii Cánones neenon Epimerismi in Psalmos, III), Oxon. 1842 : Choerbosci Orthographia, ed. J. A. Cramer in: An. Ox. II (1835), 167—281 : Choerobosci scholia in Theodosii Alexandrini cánones, ed. A. Hilgard, Lipsiae 1889—94 ( = Grammatici Graeci IV) G. Choerobosci Dictata in Theodosii Cánones (neenon Epimerismi in Psalmos), ed. Th. Gaisford, I—II Oxon. 1842 Chorizontum fragmenta collegit J. G. Kohl (De Chorizontibus, Diss. Giess., Darmstadii 1917) Corpus Paroemiographorum Graecorum, ed. E. L. Leutsch et F. G. Schneidewin, I—II, Gottingae 1849—51 Crates, vide infra Mette, Parat.; Mette, Sphairop.; Helck; Wachsmuth, Crat. Cyrilli lexicon, cf. (1) An. Par. IV 177—201 — (2) Excerpta Cyrilli glossarum e codd. Vindobb. Mosq. Leyd. all. vulg. M. Schmidt, He. IV (Ienae 1862) — (3) B. A. Drachmann, Die Uberlieferung des Cyrillglossars, Hauniae 1936, 60—139 (speeimina glossarum a litteris Β, Θ, A ineipientium) — (4) A. Burguière, Rev. Et. Anc, 63, 1961, 346—61; 64, 1962, 95—108 (glossae selectae e codd. ρ [ = Par. Graec. 2655] et s [ = Par. suppl. Graec. 1195] descriptae) —(6) M. Naoumides, Greek Roman and Byzant. Studies 9, 1968, 267—290 (glossae e cod. Matrit. Ζ 22, 116 [olim E 1 nr. 61] descriptae, quibus nova fragmenta poetica contineantur) Scholia in Homeri Iliadem, quae vocantur Didymi (Σχόλια ψευδεπίγραφα Διδύμου), ed. Janus Lascaris, Romae 1517 Scholia minora zu Homer I—IV (sc. Scholia minora, quae papyris continentur), ed. A. Henrichs in: Zeitschr. f. Papyrologie u. Epigraphik 7. 1971, 97—149. 229—260; ib. 8, 1971, 1—12; ib. 12, 1973, 17—43 Demetrii Ixionis fragmenta, ed. T. Staesche in Dissertione, quae inscribitur: De Demetrio Ixione, Hai. Sax. 1883 Demetrii Scepsii quae supersunt, ed. R. Gaede, Diss. Gryphiswaldae 1880 Fragmente der Homerdeuterin Demo, ed. A. Ludwich in: Festschrift zum 50jährigen Doctorjubiläum von L. Friedländer, Lips. 1895, 297—321; ed. altera in: Index lectionum in Regia Academia Albertina I (Regiomonti 1912/3) et I I (ib. 1914) (1) Didymi fragmenta, coll. M. Schmidt, Lips. 1854; — (2) Didymi commentarli qui inscribebatur Περί τη$ Άρισταρχε(ου διορθώσεως fragmenta, ed. Α. Ludwich in: Aristarchs Horn. Textkritik I (Lipsiae 1884), 175—631 Didymi Περί των άπορουμένων παρά Πλάτωνι λέξεων fragmenta, ed. E. Miller (Mèi. 399—406 = Léxica Graeca Minora 245—52) Diogenianus

XII [Dion. Hal.] rhet. Dionys, auc. D. Thr.

Compendia = Dionysii Halicarnassei q u a e vulgo ferebatur Ars rhetorica, ed. H. Usener et L. R a d e r m a c h e r in: Dion. Hal. Opuse. II (Lipsiae 1904—29), 263—387 = Dionysii Ixeuticon seu De aucupio, ed. A.Garzya, Lipsiae 1963 = Dionysii Thracis Ars g r a m m a t i c a , ed. G. Uhlig, Lipsiae 1883 ( = Grammatici Graeci I 1); eiusdem studiorum H o m e · ricorum fragmenta collegit M. Schmidt in: Philol. 7, 1852, 370—381 (iterum ed. C. Linke in: S. G. L. G. 3. 1977, 1—77)

Ecl.

= 'Εκλογή διαφόρων λέξεων, ed. J. A. Cramer in: An. Ox. II (1836), 427—487 EM. = Etymologicum Magnum, ed. Th. Gaisford, Oxonii 1848 Ep. alph. = 'Επιμερισμοί κατά στοιχείον, ed. J. A. Cramer in: An. Ox. II (1835), 331—426 Epaphr. = Epaphroditi grammatici quae supersunt, ed. E. Luenzner, Diss. Bonnae 1866 Ep. Horn. = Epimerismi Homerici, ed. J . A. Cramer in An. Ox. I (1836) et An. Par. I l l (1841), 294—370 Ep. Ps. = vide Choer. Ep. Ps. Eran. Phil. = Eranii Philonis libellus Περί διαφοράς σημασίας, ed. L. C. Valckenaer pone Amm. (1739), 165—174 (cf. Amm.) Erot. = Erotiani vocum Hippocraticarum collectio, ed. E. Nachmanson, Upsaliae 1908 E t . Cas. = Il f r a m m e n t o dell' Etymologicum Casulanum, ed. O. Parlangèli, in: Bolletino della Badia Greca di Grottoferrata, V I I (1953), 115—126 et V i l i (1954), 97—112 E t . Gen. = Etymologicum Genuinum E t . Gen. . . . = Etymologie» Genuini littera Λ, ed. K. Alpers, in: Bericht Alp. Ober Stand und Methode der Ausgabe des Etymologicum Genuinum (Det Kongelige Danske Videnskabernes Selskab, hist.-filos. Medd. 44,3, H a u n i a e 1969), 26—57 E t . Gud. = Etymologicum Graecae linguae Gudianum, ed. F. G. Sturz, Lipsiae 1818 E t . Gud. = id., glossas άάλιον — ζειαί continens, ed. A. De Stefani, . . . Stef. Lipsiae 1909—20 Et. Parv. = Etymologicum p a r v u m quod vocatur ed. E. Miller, (Mélanges 319—340) ; iterum ed. R. Pintaudi, Mediolani 1973 Et. Sym. = Das Etymologicum Symeonis α et ß, ed. Η Sell (α— Ahrens, Hiat. Allen, Origins Allen, The schol. Amoneit Άντίδωρον Baar Bacher Bachmann, Ar.

Baege Baumert

H. L. Α., De Graecae Linguae dialectis, I—II, Gottingae 1839—43 H. L. Α., De hiatus Homerici legitimis quibusdam generibus, Progr. Lyc. Hannover 1851 ( = Kleine Schriften I [Hannoverae 1891] 123—43) T. W. Α., Homer: The Origins and the Transmission, Oxon. 1926 T. W. Α., The Homeric Scholia, in: Proceedings of The British Academy 17, 1931,1—31 Η. Α., De Plutarchi stud i is Homericis, Diss. Regiomonti 1887 Άντίδωρον, Festschrift Wackernagel, Gottingae 1923 J. B., Untersuchungen zur Terminologie der Iliasscholien, Diss. Hamburgi 1952 (typis non descripta) W. Β., De Pausaniae studiis Homericis, Diss. Hal. Sax. 1919 W. Β., Die ästhetischen Anschauungen Aristarchs in der Exegese und Kritik der homerischen Gedichte I—II (Beilagen zu den Jahresberichten des Königl. Alten Gymnasiums in Nürnberg 1901/2 et 1903/4), Norimbergae 1902 et 1904 vide Ptol. Asc. vide Apio

2. Tituli librorum Beccarci Bechtel, Dial. I—III Bechtel, Lex. Bechtel, Voc. Beiträge

XXI

— Τ. Β., De scholiis in Homeri Iliadem Venetis (A), Pars prior. Diss. Berol. 1860 = F. B„ Die griechischen Dialekte, I—III, Berol. 1921—4

= F. B., Lexilogus zu Homer, Hai. Sax. 1914 = F. B., Die Vocalcontraction bei Homer, Hai. Sax. 1908 = H. Erbse, Beiträge zur Uberlieferung der Iliasscholien (=• Zetemata 24), Monaci 1960 Berndt vide Alex., Apoll. Chaer., Chaeris, Chares, Habr., Heracleo, Nicias Bethe, Diss. = Ε. Β., Quaestiones Diodoreae mythographae. Diss. Gottingae 1887 Bidder = Η. Β., De Strabonis studiis Homericis capita selecta. Diss. Regiomontana, Gedani 1889 Bidez vide Porph. . . . Bid. Bk., H.B1.I—II = I. Bekker, Homerische Blätter, I—II, Bonnae 1863—72 Blass-Debr. ? = F. B. et A. Debrunner, Grammatik des neutestamentlichen Griechisch 7 , Gottingae 1943; vide Blass-Debr.-Funk Blass-Debr.· = F. B. and A. D., A Greek Grammar of the New Testament: Funk a translation and revision of the ninth-tenth German edition incorporating supplementary notes of A. Debrunner, by R. W. Funk, in urbe Chicago 1962 Blau — A. B., De Aristarchi discipulis. Diss. Ienae 1883 Boiling A. L. = G. M. B., The Athetized Lines of the Iliad, in urbe Baltimore 1944 Boiling, Ext. Ev. = G. M. B., The External Evidence for Interpolation in Homer, Oxon. 1926 Boudreaux = P. B., Le texte d'Aristophane et ses commentateurs. Lut. Par. 1919 Brandes = A. B., De formis dualis Homericis, Diss. Gottingae 1907 Breithaupt vide Parm. Brugman, Probi. = Κ. B., Ein Problem der homerischen Textkritik, Lipsiae 1876 Buchholz I—III = E. B., Die homerischen Realien, I—III, Lipsiae 1871—84 Buck, Dialects = C. D. B., The Greek Dialects 1 , Cantabrigiae 1966 Buehler, = W. B., Beiträge zur Erklärung der Schrift vom Erhabenen, Beiträge Gottingae 1964 Buffìère = F. B., Les mythes d'Homère et la pensée grecque. Lut. Par. 1966 Buttmann = Ph. B., Lexilogus oder Beiträge zur griech. Worterklärung, hauptsächlich für Homer und Hesiod«, I—II, Berol. 1860—6 Cange Cantarella Carnuth Cauer Chantraine, Et. Chantraine, Form. Chantraine, Gr. Horn. Chantraine, Morph. Chatzis

vide Du Cange R. C., L'edizione polistica di Omero, Salerai 1929 vide Aristón, et Nie. P. C., Grundfragen der Homerkritik', Lipsiae 1923 P. C., Études sur le vocabulaire grec (Études et Commentaires 24), Lut. Par. 1966 P. C., La formation des noms en Grec ancien (Collection Linguistique publiée par la Société de Linguistique de Paris 38), Lut. Par. 1933 P. C., Grammaire homérique, I»—II, Lut. Par. 1963—68 P. C., Morphologie historique du Grec*, Lut. Par. 1961 vide Ptolem. Ch.

Compendia

XXII Cittì Classen, Beob. Clausing Cobet, Misceli. crit. Cobet, Nov. Lect. Cobet, Observ. crit. Cobet, V. L. Cohn Companion

=

V. C., Le edizioni omeriche „delle città", Vichiana 3, 1966, 227—267 = J . C., Beobachtungen über den homerischen Sprachgebrauch, Francofurti ad M. 1867 = A. C., Kritik und Exegese der homerischen Gleichnisse im Altertum, Diss. Friburgensis, in urbe Parchim 1913 = C. G. C., Miscellanea critica, Lugd. Bat. 1876 = = = =

Cuillandre

=

Dachs

=

C. G. C., Novae Lectiones, quibus continentur observationes criticae in scriptores Graecos, Lugd. Bat. 1858 C. G. C., Observationes criticae in scriptores Graecos, Lugd. Bat. 1864 C. G. C., Variae lectiones, Lugd. Bat. 1873 vide Heracl. Mil. A Companion to Homer edited by A. J . B. Wace and F. H. Stubbings, Londinii 1962 J . C., La droite et la gauche dans les poèmes homériques, in capite Redonum 1943

H. D., Die λύαιΐ έκ τοΟ προσώπου, ein exegetischer und kritischer Grundsatz Aristarchs und seine Anwendung auf Ilias und Odyssee, Diss. Erlangae 1913 Dahlmann = H. D., Varrò und die hellenistische Sprachtheorie (Problemata 6), Berolini 1932 Degenhardt - D., De veterum grammaticorum scholiis. Diss. Monacensis, Lipsiae 1909 Deecke = W. D., Auswahl aus den Iliasscholien (zur Einführung in die antike Homerphilologie), Kleine Texte für Vorlesungen und Übungen herausgeg. v. H. Lietzmann, Nr. 111, Bonnae 1912 Del Corno = D. Del C., I papiri dell' Iliade anteriori al 150 a. Cr., Rendiconti del Istituto Lombardo, Accademia di Scienze e Lettere, voi. 94, Mediolani 1960, 73—146 De Marco I et I I vide de Marco Denniston, Part. = J . D. D., The Greek Particles 1 , Oxonii 1954 Dimpfl —- C. D., Beiträge zu Aristarchs homerischer Wortforschung, Diss. Monaci 1910 Doederlein = L. D., Homerisches Glossarium, I — I I I , Erlangae 1860—8 Gloss. Du Cange= D. Du C., Glossarium ad scriptores mediae et infimae Graecitatis, Lugduni 1688 Duentzer, Abh. = H. D., Homerische Abhandlungen, Lipsiae 1872 Duentzer, Zen. = H D., De Zenodoti studiis Homericis, Gottingae 1848 Egenolff, Die orthogr. Stücke = P. E., Die orthographischen Stücke der byzantinischen Literatur, Wissenschaftliche Beilage zum Progr. Gr. Gymnasiums Heidelberg, Lipsiae 1888; vide Io. Phil. coll. Euler = Κ . Ε., Uber die angebliche Farbenblindheit Homers, Jahresbericht des Königl. Gymnasiums zu Marburg 1902—3, Marpurgi 1903 Fellner Forsman

= =

S. F., Die homerische Flora, Vindobonae 1897 C. F., De Aristarcho lexici Apolloniani fonte, Commentatio inaug. Helsingforsia, Berol. 1883

2. Tituli librorum Fraenkel

Fraenkel, H. Fraenkel, Nom. ag. Franz

XXIII

Ed. F., Review of Servianorum Commentariorum editionis Harvardianae vol. II, in: Kleine Beiträge zur Klassischen Philologie II (Romae 1964), 339—90 (primum editum in Journ. of Rom. Studies 38, 1948, 131—143 et ib. 39, 1949, 146—64) vide Άντίδωρον Ernst F., Geschichte der griech. Nomina agentis, I—II, Argentorati 1910—12 M. L. von F., Die ästhetischen Anschauungen der Iliasscholien (im Cod. Ven. Β und im Townleianus), Diss. Tigurina, Turici 1943 O. F., De philosophorum Graecorum studiis Homericis, I, in: Progr. Gymnasium Merseburg, Marsipoli 1879; II, in: Wissenschaftliche Beilage zum Progr. des Gymnasium zu Stendal, Stendali 1886 L. Friedlaender in libro, qui inscribitur Aristonici Περί σημείων Ίλιάδοϊ reliquiae emendatiores, Gottingae 1853 L. Friedlaender in libro, qui inscribitur Nicanoris Περί 'IXicocfjj στιγμηΐ reliquiae emendatiores, Regiomonti 1860 U. Friedlaender, De Zoilo aliisque Homeri obtrectatoribns. Diss. Regiomonti 1896 W.-H. F., Verwundung und Tod in der Ilias, (Abh. Akad. d. Wiss. in Göttingen, Philol.-hist. Kl. 3, 38). Gottingae 1966 R. F., De libro Iliadis XXIV. Diss. Lipsiae 1872 H. F., Die Militärmedicin Homers, Stutgardiae 1879

Friedel I, I I

=

Friedl., Aristón.

-

Friedl., Nie.

=

Friedl., Zoil.

=

Friedrich

=

Friedrich, R. Froelich

= =

Gaede G. E. L.

vide Demetr. Sc. = Greek-English Lexicon by H. G. Liddell, R. Scott, H. S. Jones, Oxon. 1940 G. G., Homère et la mystique des nombres, Lnt. Par. 1964 vide Theon. W. E. G., Der Farbensinn (mit besonderer Berücksichtigung der Farbenkenntnis des Homer), Vratislaviae 1878 A. G., Lexilogus zu Homer und den Homeriden, I—II. Berol. 1878—80 Β. J. G., De Aristarchi commentatione Περί τοΰ ναυστάθμου instauranda, Traiecti ad Rh. 1879 R. G., Die ästhetischen Anschauungen der alten Homererklärer, dargestellt nach den Homerscholien, Diss. Tubingae 1907 H. G., De doctrinae metricae reliquiis ab Eustathio servatis (Diss.), Argentorati 1887

Germain Giese Gladstone Goebel, Lex. Goedhardt Griesinger Grossmann Hefermehl Hehn Heitsch Helck Hendess Hiller Hintenlang Hirzel, Them.

— E. H., Studia in Apollodori Περί Θεων fragmenta Genavensia, Diss. Berol. 1906 = V. H., Kulturpflanzen und Haustiere', Berol. 1911 - E. H., Aphroditehymnos, Aeneas und Homer ( = Hypomnemata 16), Gottingae 1966 = J. H., De Cratetis Mallotae studiis criticis, quae ad Iliadem spectant. Diss. Lipsiae 1906 vide O. G. (infra p. XXVII) vide Pius = H. H., Untersuchungen zu den Homer-Aporien des Aristoteles, Diss. Heidelbergensis anni 1961 = R. H.. Themis, Dike und Verwandtes, Lipsiae 1907

XXIV Hoffmann Hoffmann, Ilias Hoffmann, Gr. D.

Hofmann, Ar. Humbert

Compendia O. H., Die Makedonen, ihre Sprache und ihr Volkstum, Gottinga« 1906; vide Amer, (supra p. IX) C. A. J. Η., Φ und Χ der Ilias, in urbe Clausthal 1864 Ο. Η., Die griechischen Dialekte in ihrem historischen Zusammenhang, I—III, Gottingae 1891—8 Ρ. H., Aristarchs Studien „de cultu et victu heroum" im AnschluB an K. Lehrs, Progr. K. Ludwigs-Gymnasium München, Monaci 190& J . H., Syntaxe grecque'. Lut. Par. 1964

I. G. M.

Inscriptiones Graecae Metricae ex scriptoribus praeter anthologiam collectae, ed. Th. Preger, Lipsiae 1891

Jachmann

G. J., Vom frtthalexandrinischen Homertext, Nachr. Ak. Wiss. Göttingen, phü.-hist. Kl. 1949, 7, Gottingae 1949 G. J., Der homerische Schiffskatalog und die Ilias, Colonia Agrippinensi 1968

Jachmann, Schiffskat.

= Epigrammata Graeca ex lapidibus conlecta, ed. G. K., Berol. 1878 Kayser = K. L. K., Homerische Abhandlungen, herausgeg. von H. Usener, Lipsiae 1881 Keller = O. K„ Die antike Tierwelt, I—II, Lipsiae 1909—13 Kleist = H. K., De Philoxeni grammatici Alexandrini studiis etymologicis. Diss. Gryphiswaldae 1866 Κ oerner, =: O. K., Die ärztlichen Kenntnisse in Ilias und Odyssee, Monaci 1929 Ärztl. Kenntn. Koerner, =; Ο. Κ., Die Bienenkunde bei Homer und Hesiod: Dichtung oder Forschung? (Sitzungsberichte und Abhandlungen der Bienenk. Naturforschenden Gesellschaft zu Rostock, 3. Folge, Bd. II, 1927/8), Rostochii 1929, 66—82 Koerner, Heilk. = O. K., Wesen und Wert der homerischen Heilkunde, Ad Fontes Mattiacos 1904 Koerner, — O. K., Die Sinnesempfindungen in Ilias und Odyssee, Jenaer medizin-historische Beiträge von Th. Meyer-Steineg, H. 16, Sinnesempf. Ienae 1932 Koerner, = O. K., Das homerische Tiersystem und seine Bedeutung für die zoologische Systematik des Aristoteles, Ad Fontes MatTiersystem tiacos 1917 Koerner, = O. K., Die homerische Tierwelt (ed. alt.). Monaci 1930 Tierwelt Κ oestier = R. K., Homerisches Recht, Viennae 1960 J . G. K., De Chorizontibus, Diss. Giess., Dar ms t adi i 1917; Kohl, Choriz. vide Choriz. Koster vide Sch. Ar., TZ. Ar. Kretschmer, = P. Κ., Die griechischen Vaseninschriften ihrer Sprache nach Vaseninschr. untersucht, Gueterslohae 1894 Kulimann = W. K., Die Quellen der Ilias (Hermes-Einzelschriften 14), Ad Fontes Mattiacos 1960 Kurz = G. K., Darstellungsformen menschlicher Bewegung in der Ilias, Heidelbergae 1966

Kaibel, ep.

La Roche, Did. = J. La R., Didymus über die aristarchische Recension der Homerischen Gedichte (9. Progr. des k. k. Gymnasiums in Triest), Tergestae 1869

2. Tituli librorum

XXV

La Roche, H.T. = J. La R., Die homerische Textkritik im Alterthum, Lipsiae 1866 La Roche, = J. La R., Text, Zeichen und Scholien des berühmten Codex Venetus zur Ilias, Ad Fontes Mattiacos 1862 T. Z. Sch = J. L., Zum Wortfeld Freude in der Sprache Homers, HeidelLatacz bergae 1966 — W. L., The Iliad, edited with apparatus criticus, prolegoLeaf mena, notes and appendices, I—II, ed. alt. Londinii 1900—02 Leeuwen, Ench. = J. Van Leeuwen, Enchiridium dictionis epicae*, Lugd. Bat. 1918 — G. L., De scholiis ad Homerum rhetoricis. Diss. Lipsiae Lebnert 1896 Lebrs Ar. 1 = K. L., De Aristarchi studiis Homericis*, Lipsiae 1882 Lehrs, Hrd. = Κ. L., Herodiani scripta tria emendatiora, Regiomonti 1848 ( = ed. alt. Berol. 1867) Lehrs, = Κ. L., Quaestiones epicae, Regiomonti 1837 Quaest. ep. Lenz, Aristeides F. L., Untersuchungen zu den Aristeidesscholien, Problemata Scholien 8, Berolini 1934 Lenz L. H. L., Der homerische Aphroditehymnus und die Aristie des Aineias in der Ilias ( = Habelts Dissertationsdrucke 19), Bonnae 1975 (Dissertatio Francofurti ad M. scripta) Lévêque = P. L., Aurea catena Homeri, Lut. Par. 1969 Leumann = M. L., Kleine Schriften, Turici 1969 Leamann, H. W. — M. L., Homerische Wörter, Basileae 1960 Leyde = L. L., De Apollonii Sophistae léxico Homérico, Diss. Lipsiae 1886 Lipsius — I. H. L., Das attische Recht und Rechtsverfahren, Lipsiae 1906—16 Lo beck, Paralip. = C.A.L., Paralipomena grammatica« Graecae, I - I I , Lipsiae 1837 Lobeck, = C. A. L., Pathologiae Graeci sermonis elementa, I—II, Pathol, elem. Regiomonti 1863—62 Lobeck, = C. A. L., Pathologiae sermonis Graeci prolegomena, Lipsiae Proli, path. 1843 Lobeck, Rhem. = C. A. L., ' Ρηματικό ν, Verborum Graecorum et nominum verbalium technologia, Regiomonti 1846 Locher = I. P. L., Untersuchungen zu kpój, hauptsächlich bei Homer, Diss. Bernae 1963 Lorimer = H. L. L., Homer and the Monuments, Londinii 1960 Lötz = E. L., Auf den Spuren Aristarchs, Diss. Erlangensis, in oppidulo Kirchhain 1910 Ludwich, = A. L., Adnotationes criticae ad scholia in Homeri Iliadem Adn. sch. Gen. Genavensia, I—II, in: Ind. Lect. I (1892) et I I (1892/3), Regiomonti 1892 Ludwich, = A. L., Aristarchs Homerische Textkritik, I—II, Lipsiae A. H. T. 1884—6 Ludwich, = A. L., Anekdota zur griech. Orthographie, I—XIV (VerzeichAnecd. nisse der auf der Königl. Albertus-Universität zu Königsberg zu haltenden Vorlesungen), Regiomonti 1906—14 Ludwich, = A. L., Homérica I—XII, in: Ind. Lect. I I (1893—4), RegioHomérica I - X I I monti 1893 et 1894; Ind. Lect. II (1896—7), ibid. 1896

XXVI Lndwich, = A. L., Die Homervulgata als voralexandrinisch erwiesen. Homervulg. Lipsiae 1898 Ludwich, Pap.- -- A. L., Über die Papyrus-Commentare zu den homerischen Comm. Gedichten, in: Ind. Lect. I (1902), Regiomonti 1902 Luenzner vide Epaphr. Maas De Marco I

P. M., Kleine Schriften, Monaci 1973 V. de M., Sulla tradizione manoscritta degli „Scholia Minora" all' Iliade, Atti della Reale Accademia Nazionale dei Lincei, Ser. VI, vol. IV (Romae 1932), fase. 4, p. 1—37 ( = p. 373—410) De Marco I I = V. de M., Da un manoscritto degli „Scholia Minora" a l l ' Iliade, Atti della Reale Accademia d'Italia, Rendiconti della Classe di Scienze morali e storiche. Ser. VII, Suppl. al voi. II. Romae 1941, 126—146 = F. M., Hapax legomenon, I, Romae 1963; I I (Il Lexicon Martinazzoli I—II Homericum di Apollonio Sofista), Barii 1967 Maschke = R . M., Die Willenslehre im griech. Recht, Berol. 1926 Mayhoff = C. M., De Rhiani Cretensis studiis Homericis, Lipsiae 1870; vide Rhian. Mayser, = E. M., Grammatik der griech. Papyri aus der Ptolemäerzeit, Gramm. I — I I . Berol. 1923—38 Mayser-Schmoll = E. M., Grammatik der griech. Papyri aus der Ptolemäerzeit, Bd. I : Laut- und Wortlehre, 1. Teil, 2. Aufl., bearb. von H. S., Berol. 1970 Meineke = A. M., Analecta Alexandrina, Berol. 1843 — R. Μ., Κατά TÒ σιωπώμενον, ein Grundsatz der HomerMeinel erklärung Aristarchs (Progr. des K. human. Gymnasiums in Ansbach), Ansbachii 1916 = R. M„ Die griechischen Dialekte, I—II, Gottingae 1882—89 Meister, Dial. Meister, Η. Κ. = Κ. M., Die homerische Kunstsprache, Lipsiae 1921 = J . M., Ein neuentdecktes Fragment einer voralexandriniMenradt schen Homerausgabe, Sitz. Ber. der Königl. Bayer. Akademie d. Wissensch., phil.-hist. Kl., Monaci 1891, 639—62 = R. M., Prolegomena ad Apollonii Argonautica, Lipsiae 1864, Merkel p. V—CXC = H.-J. M., Parateresis, Untersuchungen zur Sprachtheorie des Mette, Parat. Krates von Pergamon, Hai. Sax. 1962 = H.-J. M., Sphairopoiia, Untersuchungen zur Kosmologie des Mette, Krates von Pergamon, Monaci 1936 Sphairop. = G. M., De Homeri patronymicis, Diss. Gottingae 1907 Meyer, Patr. vide Αρ. Rh. fr. (supra p. Χ) Michaelis = C. M., Erläuterungen zum Ν der Ilias, Heidelbergae 1971 Michel = E. M., Mélanges de littérature grecque. Lut. Par. 1868; vide Miller. Mél. Ar. Byz., [Did.], E t . Parv., Suet. (Mill.), Zenob. Ath., Zenod. = D. B. M., A Grammar of the Homeric Dialect 4 , Oxon. Monro, 1891 Gramm. = M. M., Griechische Grammatik in der Vergilerklärung, ZeteMuehmelt mata 37, Monaci 1966 = Ο. M., Uber den Papyruskommentar zum Φ der Ilias (Ox. Mueller Pap. II 66 ss.). Diss. Monaci 1913 (vide vol. I, p. XLII) Mueller, Asclep. = B. A. M., De Asclepiade Myrleano, Diss. Lipsiae 1903; vide Asclep.

2. Tituli Ubrorum Mueller-Boré

Mueller, Sel. Muenzel, Apoll. Muenzel, Quaest. myth.

XXVII

K. M.-B., Stilistische Untersuchungen zum Farbwort und der Farbe in der ältesten griech. Poesie (Klass.-philol. Studien 3), Berol. 1922 vide Seleuc. R. M., De Apollodori Περί θίών libris, Diss. Bonnae 1883 R. M., Quaestiones mythographicae, Berol. 1883

Naber Nauck Niese

S. Α. N., Quaestiones Homericae, Amstelodami 1877 vide Ar. Byz., Lex. Vind., Porph. abst. Β. N., Der homerische Schiffskatalog als historische Quelle, Kiloniae 1873

O. G.

Oracula Graeca, quae apud scriptores Graecos Romanosque exstant, collegit R. Hendess, in : Dissertationes philologicae Haienses 4, 1, Halis Sax. 1880 I. O., Die antiken Schriftquellen zur Geschichte der bildenden Künste bei den Griechen, Lipsiae 1868

Overbeck

Panzer Parlangëli Parry

Pasquali, Storia Peppmueller P. G. L. Philippi Pfeiffer Planer Pluygers Pluygers, Zen. Polak Polak, Observ. Preger Pusch P.-W.

Rabe Raeder

I. P., De mythographo Homérico restituendo, Diss. Gryphiswaldae 1902 vide Et. Cas. M. P., L'épithète traditionelle dans Homère. Lut. Par. 1928 ( = The Traditional Epithet in Homer, in: M. P., The Making of Homeric Verse, Oxon. 1971, 1—190); laudavimus editionem priorem G. P., Storia della tradizione e critica del testo 1 , Florentiae 1952 R. P., Commentar des 24. Buches der Ilias, Berol. 1876 A Patristic Greek Lexicon, ed. by G. W. H. Lampe, Oxonii 1961 A. P., Quaestionum Aristarchearum specimen prius. Diss. Gottingae 1866 R. P., History of Classical Scholarship from the Beginnings to the End of the Hellenistic Age, Oxonii 1968 vide Tyrann. G. G. P., De carminum Homericorum veterumque in ea scholiornm post nuperrimas codicum Marcianorum collationes retractanda editione, Progr. sch. Lngd. Bat. 1847 G. G. P., De Zenodoti carminum Homericorum editione, Lugd. Bat. 1843 H. J. P., Ad Odysseam eiusque scholiastas curae secundae, Lugd. Bat. 1881 H. J. P., Observationes ad scholia in Homeri Odysseam, Lugd. Bat. 1869 vide I. G. M. (supra p. XXIV) H. P., Quaestiones Zenodoteae, Diss. Hal. Sax. 1889, in: Diss. phil. Halens. XI, 1890, 119—216 H. W. Parke and D. E. W. Wormell, The Delphic Oracle, I—II, Oxonii 1966 vide Lex. Mess. — H. Raeder, Ein Problem in griech. Syntax, Dan. Hist. Filol. Medd. 33 no. 6, Hauniae 1963

XXVIII

Compendia

Rauscher

= G. R., De scholiis Homericis ad rem metricam pertinentibus (Diss.), Argentorati 1886 Reinhardt = K. R., De Graecorum theologia capita duo. Diss. Berol. 1910 Reinhardt, Ilias = Κ. R., Die Ilias und ihr Dichter, Gottingae 1961 Reitzenstein, = R . R., Geschichte der griech. Etymologika, Lipsiae 1897; vide P h . . . . R. (supra p. XV) Gesch. Reitzenstein, = R. R., M. Terentius Varrò und Joh. Mauropus von Euchaita, Lipsiae 1901 Varrò Ribbach = W. E . R., De Aristarchi Samothracis arte grammatica, Progr. Domgymnasium Naumburg, Numburgi 1883 Ri seh 1 = E . R., Wortbildung der homerischen Sprache,'Berol. 1974 Roemer — A. R., Die exegetischen Scholien der Ilias im Codex Venetus B, Monaci 1879 Roemer, Ar. = A. R., Die Homerexegese Aristarchs in ihren GrundzQgen dargestellt (bearbeitet und herausgegeb. ν. E. Beizner), Ad Fontes Paderae 1924 Roemer, Athet. = A. R., Aristarchs Athetesen in der Homerkritik, Lipsiae 1912 Roemer, = A. R., Zur Kritik und Exegese von Homer, Euripides, AriKrit. Ex. stophanes und den alten Erklärern derselben, Abh. Bayer. Ak. Wiss., 1. Kl., 22, 3, Monaci 1904 Roemer, Zen. = A. R., Über die Homerrecension des Zenodot, Abh. der Königl. Bayer. Akad. d. Wissensch., philos.-philol. Classe 17, 639—722, Monaci 1886 Rosén vide Lex. H d t . Ruschenbusch E . R-, Σ Ο Λ ω Ν Ο Σ ΝΟΜΟΙ: Die Fragmente des solonischen Gesetzwerkes mit einer Text- und Überlieferungsgeschichte (Historia, Einzelschriíten 9), Ad Aquas Mattiacas 1966 Rzach, Gr. St. = A. R., Grammatische Studien zu Apollonios Rhodios (Sitz. Ber. der Kais. Ak. d. Wiss. 89,1878, 429—599), Viennae 1878 Schadewaldt Scheibner Schimberg, Diss. Schimberg I

W. S., Ilias-Studien, Abh. Sächs. Ak. d. Wiss., vol. 43,6, Lipsiae 1938 G. S., Der Aufbau des 20. und 21. Buches der Ilias, Lipsiae 1939 A. S., Analecta Aristarchea, Diss. Gryphiswaldae 1878

= A. S., Zur handschriftlichen Überlieferung der Scholia Didymi, Philol. 49, 1890, 421—66 Schimberg = A. S., Zur handschriftlichen Überlieferung der Scholia II, I I I Didymi, I I — I I I , i n : Wissensch. Beilage zu dem Progr. d. Κ . Ev. Gymnasiums zu Ratibor 1891/2. Gottingae 1891 et 1892 vide Callistr. Schmidt, R. = Mart. S., Die Erklärungen zum Weltbild Homers und zur Schmidt, Kultur der Heroenzeit in den bT-Scholien zur Ilias ( = ZeteWeltbild m a t a 62), Monaci 1976 Schmiedeberg = O. S., Über die P h a r m a k a in der Ilias und Odyssee (Schriften der Wissensch. Gesellschaft in Strassburg 36), Argentorati 1918 Schneider, Bodl. = R. S., Bodleiana. I n s u n t : I. Additamenta ad vol. alterum Anecdotorum Oxoniensium Crameri. — II. De Arcadii qui fertur codice Bodleiano disputatio. — I I I . Excerpta e libris Bodleianis, Lipsiae 1887

2. Tituli librorum Schoemann, Redeth. Schräder Schulze Schulze, Quaest. ep. Schwartz Schwartz, Advers. Schwartz, Entst. Schwartz, Ges. Sehr. Schwarz Schwyzer

XXIX

= G. F. S., Die Lehre von den Redetheilen nach den Alten, Berol. 1862 vide Porph. = W. S., Kleine Schriften«, Gottingae 1966 = W. S., Quaestiones epicae, Gueterslohae 1892 = E. S., De scholiis Homericis ad historiam fabularum pertinentibus, Jahrb. class. Philol. Suppl. 12, 1881, 406—63 = E. S., Adversaria (Ind. lect.), Gottingae 1908 = E. S., Zur Entstehung der Ilias, (Schriften der Wissensch. Gesellsch. in Strassburg), Argentorati 1918 = E. S., Gesammelte Schriften, I—V, Berol. 1938—63 = W. S., Marginalien zur Glossenkritik am Hesychlexikon, Diss. Herbipolensis, Wirzeburgi 1966 = Dialectorum Graecarum exempla epigraphica potiora, ed. E. S., Lipsiae 1923 = E. S. et A. D., Griechische Grammatik I I (Syntax u. syntaktische Stilistik), Monaci 19&0 = M. S., Homérica dissertatio prior et posterior, Lipsiae 1856

SchwyzerDebrunner Sengebusch I—II Severyns, Eust. — A. S., Eustathe et le cycle épique, in: Revue Belge de Philologie et d'Histoire 7, 1928, 401—67 Severyns, = A. S., Le cycle épique dans l'école d'Aristarque, BiblioLe cycle thèque de la Faculté de Philosophie et Lettres de l'Université de Liège, Lut. Par. 1928 Severyns. = A. S., Recherches sur la Chrestomathie de Proclos, I—IV, Recherches Lut. Par. 1938—63; vide Proci. . . . Sev. S. G. D. I. = Sammlung griech. Dialekt-Inschriften, ed. H. Collitz et F. Bechtel, Gottingae 1883—1915 S. G. L. G. = Sammlung griech. u. latein. Grammatiker, her. von Κ. Alpers, Η. Erbse, Α. Kleinlogel, Berolini 1974— Shipp* = G. P. S., Studies in the Language of Homer, 'Cantabrigiae 1972 Snodgrass = A. S., Early Greek Armour and Weapons, Edinburgi 1964 Sodano = A. R. S., Prolegomeni primi alle fonti delle „Quaestiones Homericae" di Porfirio: un capitolo sulla storia dell' antica critica e filologia omerica. Annali del Pontificio Istituto Superiore di Scienze e Lettere „S. Chiara" XIV, Neapoli 1964, 1—90 Solmsen, = F. S., Beiträge zur griech. Wortforschung, Argentorati 1909 Beiträge Solmsen, = F. S., Untersuchungen zur griech. Laut- und Verslehre, Unters. Argentorati 1901 Sondhaus = C. S., De Solonis legibus. Diss. Ienae 1909 Spitzner, = F. S., Excursus ad Iliadis libros A—(0, in: Homeri Ilias, Exc. I—XXXVI recensuit et brevi annotatione instruxit F. S., Gothae et Erfordiae 1822—36 Staesche vide Demetr. Ix. Steckerl = vide Praxagoras Stein vide Sch. Ar. Stockinger = H. S., Die Vorzeichen im homerischen Epos. Ihre Typikundihre Bedeutung, Bavariae in urbe, quae vocatur St. Ottilien, 1959

XXX

Compendia

Strecker

C. S., De Lycophrone Euphronio Eratosthene comicorum interpretibus. Diss. Gryphiswaldae 1884; vide Euphron. vide Companion {p. XXII) Sylloge inscriptìonnm Graecanim, ed. G. Dittenberger et F. Hiller de Gaertringen, I—II, Lipsiae 1916—20

Stubbings Syll.» Thierfelder

Thumb-Kieckers, resp. Thumb-Scherer Tomberg

A. T., Beiträge zur Kritik und Erklärung des Apollonius Dyscolus, Abh. Sachs. Ak. Wiss., phil.-hist. Kl. 43, 2, Lipsiae 1935 = A. T., Handbuch der griech. Dialekte, 2. Aufl. : I ed. E. K„ Heidelbergae 1932; II ed. A. S., Heidelbergae 1959 K.-H. T., Die Koine Historia des Ptolemaios Chennos, eine literarhistorische und quellenkritische Untersuchung, Diss. Bonnae 1967

Valk I—II

= M. van der V., Researches on the Text and Scholia of the Iliad, I—II, Lugd. Bat. 1963—4 Valk, Text. Crit. = M. van der V., Textual Criticism of the Odyssey, Lugd. Bat. 1949 J. B. C. d'Ansse de V., Homeri Ilias ad veteris codicis Veneti Villoison fidem recensita, Venetiis 1788, Prolegomena I—LIX Volkmann R. V., Die Rhetorik der Griechen und Römer, Lipsiae 1886 P. Von der M., Kritisches Hypomnema zur Ilias, Basil. 1952 Von der Muehll Wachsmuth, Aristot. Wachsmuth, Crat. Wackernagel I—II Wackernagel, S. U. Weber Wecklein, Zen. Ar. Wecklein, Zusätze Wehrli, Diss. Wendel, Theokr.Schol. Wendel, Sch. Ap. Rh. West Wilamowitz, I—V Wilamowitz, H. U.

= R. W., De Aristotelis studiis Homericis capita selecta. Diss. Berol. 1863 = C. W., De Cratete Mallota disputavit adiectis eius reliquiis C. W„ Diss. Lipsiae 1860 = J. W„ Kleine Schriften, Gottingae s. a. (1952) = J. W., Sprachliche Untersuchungen zu Homer (Forschungen zur griech. und lat. Grammatik, herausgegeb. von P. Kretschmer u. W. Kroll, Heft 4), Gottingae 1916 = R. W., De Dioscuridis Περί των παρ ' Ό μ ή ρ ω νόμων libello, in: Leipziger Studien zur class. Philol. XI, Lipsiae 1889, 87—196 = N. W., Uber Zenodot und Aristarch, Sitz. Ber. Bayer. Ak. der Wiss., Philos.-philol. u. hist. Kl., 1919, 7, Monaci 1919 = Ν. W., Über Zusätze und Auslassung von Versen im homeschen Texte, Sitz. Ber. Bayer. Ak. der Wiss., phil.-hist. Kl. 1918, 7, Monaci 1918 = F. W., Zur Geschichte der allegorischen Deutung Homers im Altertum, Diss. Basil., Lipsiae 1928; vide Praxiph. = C. W., Überlieferung und Entstehung der Theokrit-Scholien (Abh. Königl. Gesellsch. der Wiss. Gött., phil.-hist. Kl., N. F. 17, 2), Berol. 1921 = C. W., Die Überlieferung der Scholien zu Apollonios von Rhodos (Abh. Gesellsch. der Wiss. Gött., phil.-hist. Kl., 3. F., 1), Berol. 1932 = St. W., The Ptolemaic Papyri of Homer. Colonia Agrippinensi 1967 — U. de W.-M., Kleine Schriften: I Berol. 1936; I I ib. 1941; III ib. 1969; IV ib. 1962; V 1 et 2 ib. 1937 = U. de W.-M., Homerische Untersuchungen ( = Philologische Untersuchungen 7), Berol. 1884

3. Abbrevationes ceterae minus usitatae Wilamowitz, II. Horn. Wilamowitz, Sapph. Sim. Wismeyer Wolf, ProU. Wuelfing

XXXI

= U. de W.-M., Die Ilias und Homer, Berol. 1916 = U. de W.-M., Sappho und Simonides, Untersuchungen über griech. Lyriker, Berol. 1913 = J. W., Die durch Scholien nicht erklärten kritischen Zeichen der Iliashandschrift Venetus A (Progr. der K. Studienanstalt Passau 1884/6), Boioduri 1886 = F. A. W., Prolegomena ad Homerum, ed. tert. cur. R. Peppmueller, Halis Sax. 1884 = P. W.-v. Martitz, Mepós bei Homer und in der älteren griech. Literatur. Glotta 38, 1960, 272—307 et ib. 39, 1961, 24—43

3. A bbremotiones ceterae minus usitatae abiud. absc. adi. al. arg. attr. cett. ci. cl. comm. coni.

abiudicavit abscissum adiunxit = alii = argumentum = attribuit = ceteri = coniecit = collato (-tis sim.) = commentarius = coniunxit, coniunctus = sim. contextos Homeri cont. = cp. compendium = damn. damnavit = detr. detritum sim. = dist. distinxit = dub. dubitanter = editio princeps ed. pr. = evan. evanuit, evanuerunt = ex. scholium exegeticum = exp. expunxit = — h. hasta hyp. hypomnema = ib. ibidem = in. initium = indie. indicavit = ins. inseruit, insertus sim. = 1. linea = s loco citato 1. c. le. lemma = mg. margo, marginem sim. = mg. ext.. = margo extremus, infeinf., sup. rior, superior = =

m. pr., m. sec. m. ree. ms. (mss.)

=

=

=

η. nom. pr. pap. pot. qu. pr. propos. ras. ree. rubr. se. sch. sec. secl. s. f. sim. sp. sq. ss. susp. test.

=

trps.

=

V.

=

vest. vet. vid. v.l. v . 1. ant. vulg.

=

= = = = = =

= = — =

= = —

= = -—

=

= = —

= - -

manus prima, manus secunda man us recens liber (libri) manu scriptus (scripti) nota nomen proprium papyrus potius quam primus proposuit rasura recentior, -ores sim. rubricator scilicet scholium, scholia secundum seclusit sub fine similia, similiter spatium (sc. vacuum) sequens, sequentes sim. supra scriptus sim. suspectus testimonia (ad locum laudatum collecta) transposuit vox, verbum, versus vestigium vetus, veteres sim. vide(n)tur varia lectio varia lectio antiqua (Homeri) codices plerique

XXXII

4. Sigla librorum manuscriptorum A Α°°η* A««

= cod. Ven. Graec. 822, s. X (scholia marginalia) = contextúe Homeri Iliadis in codice A traditus = explanatio a manu recentiore in margine extremo codicis A scripta A» == scholium breve codicis A (sc. a manu prima) supra versum Iliadis scriptum A,,,, = scholium breve codicis A inter contextum Homeri et scholia marginalia exaratum A,nl = scholium breve in margine interiore codicis A scriptum A» = Á m vel A1"* (scholia breviora codicis A aut a dextra aut a sinistra parte iuxta singulos versus carminis exarata, quae „Textscholien" vocantur) Α· = cod. Athous Graec. Vatopedi 592, s. XV Ag = cod. Angelicus Graec. 122 (C 11), s. XIII/XIV Β = cod. Ven. Graec. 821, s. XI *B = codicis eiusdem m. recentior, s. XII/XIII C = cod. Laur. plut. 32,3, s. XI/XII Cr« = codicis eiusdem m. recentior E® = cod. Escor. Graec. 291 (y I 1), s. XI E4 = cod. Escor. Graec. 509 (Ω 112), s. X I Ge = cod. Genev. Graec. 44, s. XIII Le = cod. Leid. (Voss.) Graec. 64, s. XV Li = cod. Lips. Graec. 32, s. XIV M1 = cod. Ambros. Graec. 74 (A 181 sup.), s. XIII M8 = cod. Ambros. Graec. 468 (I 58 sup.), s. XIV Ρ = cod. Paris. Graec. 2556, s. XIV P 11 = cod. Paris. Graec. 2766, s. XIV pap. I = pap. Hawara (Bodl. Ms. Gr. class, a I P ) , s. II p. Chr. (cont. sch. ad. Β 397—865) pap. II = pap. Ox. 1086 (Pap. Lit. Lond. 176), s. I a. Chr. (cont. sch. ad Β 751—827) pap. I l l = pap. Ryl. 24, s. I p. Chr. (cont. sch. ad Δ 306—16) pap. IV = pap. Ox. 445, s. II/III p. Chr. (cont. sch. ad Ζ 128—494) pap. V = pap. Cair. Journ. 60 566, s. II p. Chr. (cont. sch. ad Ζ 240—85) pap. VI = pap. Ox. 1087, s. I a. Chr., (cont. sch. ad H 75—83) pap. VII = pap. Lit. Lond. 142, s. II p. Chr. (cont. fort. sch. ad I 447) pap. VIII = pap. Iandan. I 2, s. I a. Chr. (cont. sch. ad Λ 677—754) pap. VIII a = pap. Colon,inv. nr. 2588, s. II (?) p. Chr. (cont.sch. ad 2 315-25)

4. Sigla librorum manuscriptorum

XXXIII

pap. IX

= pap. Mediol. 19, s. II p. Chr. (cont. subscriptionem libri Apollodori Atheniensis ad carmen Ξ pertinentis) pap. X = pap. Ox. 2397, s. I p. Chr. (cont. sch. ad Ρ 4—700) pap. XI = pap. Ox. 685, s. II p. Chr. (cont. sch. ad Ρ 728-33) pap. XII = pap. Ox. 221 (Pap. Lit. Lond. 178), s. II (I?) p. Chr. (cont. sch. ad Φ 1-363) pap. XIII = pap. Lit. Lond. 27, s. I a. Chr. (cont. sch. ad Ψ 845. 850 et ad Ω 721 [?]) pap. XIV = pap. Mich. 3688 (cont. sch. ad Ω 753[ ?]) Τ = cod. Townl. (Brit. Mus. Burney 88), a. D. 1014 aut 1059 -pont _ contextus Homeri Iliadis in codice Τ traditus T4e" = scholium in margine dextro codicis Τ scriptum Text = scholium (sc. a manu prima) in margine extremo codicis Τ exaratum Tu = scholium codicis Τ supra versum Iliadis scriptum Tlnt = scholium in margine inferiore (vel infimo) codicis Τ scriptum Trec = explanado codicis Τ a manu recentiore (haud raro supra versum contextus Homerici) scripta T9ln = scholium in margine sinistro codicis Τ exaratum pup _ scholium in margine superiore (vel supremo) codicis Τ scriptum Τ4 = scholium codicis Τ inter contextum Homeri et scholia marginalia exaratum U4 = cod. Ven. Graec. 841, s. XII/XIII V = cod. Monac. Graec. 16 (Victorianus), s. XVI Ve = eiusdem codicis m. recentior (altera) Vs = cod. Vat. Graec. 28, s. XIV Ve = cod. Vat. Graec. 31, s. XIII V15 = cod. Vat. Graec. 1318, s. XIII V19 = cod. Palat. Graec. 6, s. XIV b c h

= archetypus codicum BCE3E* = consensus codicis Τ cum archetypo b = archetypus classium hx (M1 P " U* Vs V1®) et h, (Ag Ge) Stemma codicum invenies vol. I, p. LVIII Stemma codicum familiae h pictum est vol. I, p. LVII

3 Scholia Iliad. V ree. E r b «

XXXIV 5. Nomina Ars. Ba. Bgk. Bk. Btl. Cas. Cob. Cram. Ddf. Dtz. Frdl. Hck. Herrn. Jac. Ldw. Lob. Ma.

=

= :

= = —

= = = = = = =

= = = =

Arse ni us (L.) 'Bachmann Bergk Bekker Bentley Casaubonus Cobet Cramer (G.) Dindorf Duentzer (L.) Friedländer Hecker (G.) Hermann Jacoby Ludwich Lobeck (E.) Maass

virorutn ioctorum Matr. Mein. Nck. Pluyg. Reitz. Roe. Schm. Spitz. Steph. Valck. Vict. Vili. Wil.

selecta1) = = = = = = = = -= = = = -

Matranga Meineke Nauck Pluygers Reitzenstein Roemer (Maur.) Schmidt Spitzner Stephanus Valckenaer Victorius Villoison Wilamowitz

Signo':' finis lemmatis significatur a—b — a usque ad b a . . . b = a et b

') Conspectus compendiorum, quibus in apparatu crítico usus sum.

Y

5

io

15

20

2 a. άμφί σ έ , Π η λ έ ω ς υιέ : ότι της ύπαίθρου στρατιάς ήγεμών ex. | Hrd. | ex. ήν. b ( B C E 3 ) Τ I όρθοτονητέον δέ την άντωνυμίαν διά τήν πρόθεσιν. b ( B C E 3 ) I προσφωνεί δέ ό ποιητής ήρωϊκοίς μέν προσώποις πέντε, Άχιλλεΐ, Μενελάω (cf. Δ 127. 146 al.), Μελανίππω (cf. Ο 582), Πατρόκλω (cf. TT 11. 20 al.), Εύμαίω (cf. ξ 55 al.), θεών δέ Άττόλλωνι· „άμφί σέ, ήϊε Φοίβε" (Υ 152). b ( B C E 3 ) Τ b.1 μ ά χ η ς ά κ ό ρ η τ ο ν : έάν πληθυντικώς γράφηται ,,άκόρη- Nie. t o i " , συνάψομεν τ η τελευταία λέξει ώς άν έπιθετικόν έκείνης. έάν δέ ένικώς, βραχύ διαστελοϋμεν · έπί γάρ τού Άχιλλέως άκουσθήσεται. Α b.2 {μάχης άκόρητος:} έάν πληθυντικώς γράφωμεν, έπί τέλους ή στιγμή τίθεται, έάν δέ ένικώς ά κ ό ρ η τ ο ν , έπί Άχιλλέως κειμένου τοϋ όνόματος, έπί τ ό ά κ ό ρ η τ ο ν |έπΙ άχιλλέως κειμένων|. Τ b.3 εί μέν πληθυντικώς είπωμεν, ή στιγμή είς τ ό fuié|. εΐ δέ ένικώς έπί Άχιλλέως, διαστολή είς τό ά κ ό ρ η τ ο ν . b ( B C E 3 ) 3. θ ρ ω σ μ φ : ύψηλω τ ό π ω , όθεν έπισημότατός έστιν. ή D Ιστορία παρά Δημητρίω τ ώ Σκηψίω (fr. 23 G.). A 4 α. Ζεύς δέ θ έ μ ι σ τ ι κ έ λ ε υ σ ε ( θ ε ο ύ ς ά γ ο ρ ή ν δέ κ α λ έ σ - ex. σ α ι ) : μεγαλοφυής ή Άχιλλέως έξοδος, όπου γε έκκλησία θεών δι' αύτόν γίνεται καί θεομαχία. b ( B E 3 E 4 ) Τ b.1 Ζεύς δέ θ έ μ ι σ τ α { κ έ λ ε υ σ ε θ ε ο ύ ς ά γ ο ρ ή ν δέ κ α λ έ σ - Aristón.

2 α — ήγεμών ήν (1) ad Ω 657—8 (ex.) όρθοτονητέον (2) — πρόθεσιν (2) ad Υ 152 (Hrd.); cf. D (όρθοτονητεόν τήν άντωνυμίαν). Vide ad E 252 b (Hrd.) προσφωνεί δέ (3) sq. vide Wyss ad Antim. fr. 7 Άχιλλεϊ (4) vide Eust. 1192. 21 δ1 έπί γάρ τού 'Αχιλλέα* άκ. (9) cf. Scheibner 65, 1 8 (D) cf. sch. Αρ. Rh. 3, 199 4 a — γίνεται (19) cf. Eust. 1192, 53 δ1 άλλά τ φ

1 της ύπ. scripsi, της υπαιτίου Τ πάσης της b, της υπαιθρίου Ma. στρατείας b 2 ήν Τ, αυτός έγένετο καί αύτών των ήγεμόνων b (cf. Valk I 156 n. I l l ) 4 μενελάω post εύμαίω (5) b 6 άμφί σέ Τ, άμφί σ ' CE 2 άμφίσ' Β 7—9 post sch. D ad Y 8 in A, trps, Vili, (ordo in A Y 3. 8. 2 V . 4 6. 5 α. 7 α. 11 αϊ) 7 le. A, totum versum praefixerunt Vili., Frdl. (Bk.) 8 σννάψωμεν A em. B k . τη τελευταΐφ λέξει h. e. voci άχαιοί 9 βραχύ διαστ. sc. post vocem άκόρητον γάρ supra 1. A (m. pr.) 10 le. Τ delevi γράφ. Ma., cp. (γρ) Τ 12 έπί άχ. κειμένων vide sch. i ' 13 υ!έ vide sch. i 8 15 le. θρωισμωι A em. Vili. 16 σκιψίω A em. Vili. 17 sq. le. Τ supplevi, om. b 18 μεγαλοφυής δέ ή ?ξ. άχ. κτλ. post sch. 6 s (coni, cum ν. θέμιστι) in b 20 sq. le. A suppl. Vili. 4

Scholia Iliad. V ree. Erbse

2

Y 4 δ 1 —56

σ α ι ) : ότι ουκ ά γ γ έ λ ω κελεύει καθάπερ "Ιριδι, ά λ λ α τ ώ τάς αγοράς διαλύειν και π ά λ ι ν σ υ ν ά π τ ε ι ( ν ) . Α b.2 και ότι άντί τ ο ύ θ έ μ ι σ τ ι . A l n t b.3 τ ό δέ θ έ μ ι σ τ α Ά τ τ ι κ ώ ς άντί τ ο ύ θ έ μ ι σ τ ι . b ( B E 3 E 4 ) ex. c. ( Ζ ε ύ ς δ έ ) θ έ μ ι σ τ ι κ έ λ ε υ σ ε ( θ ε ο ύ ς ά γ ο ρ ή ν δέ κ α λ έ σ - 25 σ α ι ) : προς μέυ τάς ψιλάς α γ γ ε λ ί α ς "Ιριδι χ ρ ή τ α ι , ό τ α ν δέ μείζον τι δέη διοικήσαι, τ ο ν Έ ρ μ η ν άποστέλλει. νυν δέ, ώς νομιμωτάτης έσομένης της ά γ ο ρ α ς καΐ τέλος έπιθεϊναι μελλούσης τοις ττράγμασι, προς τ η ν σ ν γ κ λ η τ ο ν τ η θέμιδι χ ρ ή τ α ι , ο ύ χ ώς κήρυκι, ά λ λ * ότι καί τάς τ ω ν ,,άνδρών αγοράς ήμέν λύει ήδέ καθίζει" (β 6 9 ) δια τ ό κατά 30 νόμους έγχειρείν τοίς πρακτέοις b ( B C E 3 E 4 ) Τ ή μή. καί τ Ωραι δέ αύτής παίδες, έπεί τ η δικαιοπραγία τ α φυόμενα σ ώ ζ ε τ α ι . Τ Nie. I Aristón. 5 ci. κ ρ α τ ό ς ά π ' Ο ύ λ ύ μ π ο ι ο π ο λ υ π τ ύ χ ο υ : τ ο ύ τ ο βέλτιον τοΤς ά ν ω προσνέμειν, A T ίνα μή μακρόν ύ π ε ρ β α τ ό ν ποιώμεν. τ ό δέ έξής έστι „κέλευσε" (Υ 4 ) κ ρ α τ ό ς ά π ' Ο ύ λ ύ μ π ο ι ο (Υ 5 ) 35 ,,καλέσσαι" (Υ 4 ) . | ή δ ι π λ ή δέ, ότι Ό λ υ μ π ο ς όρος- διό π ο λ ύ π τ υ χ ο ς . Α

ex.

b. άλλως· κ ρ α τ ό ς ά π ' Ο ύ λ ύ μ π ο ι ο ( π ο λ υ π τ ύ χ ο υ ) : έκεϊσε γ α ρ ό οίκος τ ο ύ Διός. π ο λ υ π τ ύ χ ο υ δέ π ο λ λ ά ς άνακλίσεις Ιχοντος· ή Ισχυρού, ά π ό τ ω ν π ο λ υ π τ ύ χ ω ν ά σ π ί δ ω ν . b ( B C E 3 E 4 ) Τ ή ότι 40 όκτώ σφαίρας εχει ό ούρανός, μίαν τ ω ν ά π λ α ν ώ ν , έ π τ ά τ ω ν π λ α ν ή των. Τ

Tas άγοράς (21) sq. cf. sch. í ; Friedl., Aristón, p. 297: „Sine dubio citavit (sc. Aristonicus) β 6 9 " ò* ad O 119 (Aristón.); vide ad Γ 259 b (Did.) c — καθίζει (30) brevius Eust. 1192, 54 νύν δέ (27) — καβίζει (30) cf. sch. β 68; vide sch. b1 καί ΤΩραι δέ αύτη ς παίδες (31) cf. Hsd. th. 901 έπεί τ η δικαιοπραγί? (32) sq. cf. Cornut. 29 (p. 57, 6 L . ) ; E t . Gud. 580, 17 (sim. EM. 823, 15); M. L. West ad Hsd. th. 903. Vide et τ 109—114 5 a — προσνέμειν (34) vide ad Y 21 α (Nie.) ή διπλή δέ (36) sq. ad A 44 α (Aristón.) b πολυπτύχου δέ (39) sq. cf. Eust. 1193, 13 πολλά? άνακλίσεις έχοντος (39) cf. D : πολλάς άποκλίσεις καί έξοχάς έχοντος ή ότι όκτώ (40) sq. cf. Valk I 454

21 δτι Α, ή διπλή, δτι Vili. ούκ Α, ούχ ώς propos. Frdl. 22 συνάπτει A suppl. Vili. 23 καί A, fort, ή διπλή καί 24 τ ό δέ Θέμιστα sq. post sch. c (coni, cum ν. πρακτέοις, vide 1. 31) in b 25 sq. le. Τ supplevi, om. b 26 δ τ ' &v E 3 27 δέοι b 29 σύγκλησιν Bk., mire; nam σύγκλητος est contio extra ordinem convocata 32 φυόμενα σ ώ ζ . Bk., σωζόμενα φύεται Τ (V) 33 (le.) πολυπτύχου om. Α τούτο om. Τ 38—42 δλλως, le., sch. cum scholio α (v. προσνέμειν) coni. Τ, dist. Ma. 38 δλλως ante sch. (in mg.) V, in mg. T, om. b le. Τ supplevi (duce Vili.), om. b 39 διός Τ, διός, καί αύτόθεν αύτήν παρακελεύεται είς τούτο b άποκλίσεις D (cf. test.) 41 όκτώ Bk., η ' Τ (V)

Y 7 β—8

3

Ία. ούτε τις ο ύ ν π ο τ α μ ώ ν ά π έ η ν ( ν ό σ φ ' Ώ κ ε α ν ο ί ο ) : Aristón. | D ότι ποταμόν, ού θάλασσαν τον Ώκεανόν παραδίδωσι. | τον δέ 45 Ώκεανόν πρεσβύτατος υπάρχων. Α b. ούτε τις ο ύ ν π ο τ α μ ώ ν ( ά π έ η ν ) νόσφ' Ώ κ ε α ν ο ί ο : ex. πρόγονος γαρ θεών (cf. 2 201. 302)· ίνα μή τοις άπογόνοις έαυτού παρ ή πολεμούσιν. Τ e. άλλως· ούτε τις ο ύ ν π ο τ α μ ώ ν : προοικονομεΐ Άχιλλεΐ ex. 50 άντίπαλον προαγαγεΐν Σκάμανδρον τον ποταμόν (cf. Φ 234—327). Τ

d. νόσφ' Ώ κ ε α ν ο ί ο : την Γήν παρήκε, ού διορισάμενος, είτε e*. \ ex. (ree.) παραγέγονεν είτε ού. b(BCE 3 E 4 ) Τ άλλα καί βελτιον περί αύτής ύπονοειν ώς άπολειπομένης τού συλλόγου. Τ ή τάχα ώς 55 ώμολογημένον αύτό παρήκεν ό ποιητής· άνάγκη γαρ μένοντος τού Ωκεανού καί την Γήν μένειν b(BCE 3 E 4 ) Τ περί γαρ ταύτην τό ύδωρ. b(BE 3 E 4 ) Τ | ούκ εδει δέ τών έξ αύτών κινουμένων καί ταύτα κινείσθαι- ώς γάρ πρόγονοι πάντων άκίνητοι μένουσιν. b(BE 3 E 4 ) 60 8. ο ύ τ ' άρα ν υ μ φ ά ω ν : τήν γάρ Λητώ (cf. Υ 40 al.) μίαν τών ex. νυμφών οίεται- όθεν καί παίζουσι μετά της 'Αρτέμιδος αϊ νύμφαι · ,,γέγηθε δέ τε φρένα Λητώ" (ζ 106). Τ αϊ τ' ά λ σ ε α καλά ν έ μ ο ν τ α ι : ai τά άλση κατοικοΰσαι D επί τών έλών έλ(ε)ιονόμοι. Α

7 α — παραδίδωσι (44) cf. sch. μ 2; Lehrs Ar.« 173. Vide ad Φ 195 (Aristón.) b cf. Eust. 1193, 5; sim. D ; aliter D ad Σ 491 (unde h [M1 P 1 1 U< V·] ad Y 7) : διά ποίαν δέ αΙτίαν μόνο$ ό 'Ωκεανός ποταμός (δια — π ο τ . om. Μ 1 Ρ 1 1 U 4 , δέ et ποταμός om. V«) où πάρεστι τ η (τη D, δέ έν τ η Μ 1 Ρ 11 , èv τ ή U 4 V») έκκλησίςι τών θεών; ^ητέον ότι (£>ητ. δτι D, φητέον δέ ότι V·, om. cett.) έπεί συνεκτικόν Ιχει τό του κόσμου βεύμα, κατά τ ό (κ. τ ό D, φησί γ ά ρ h) · ,, 'Ωκεανός, ώ π ά σ α (πάσα om. V·) ττερίρρυτος ένδίδεται (D V·, Ινδέχεται Μ 1 Ρ 1 1 U*) χθων" (Euphorio fr. 122 = Neoptol. Par. fr. 2 Pow.) c ad Y 26—7 (ex.) d ώς άπολειπομένης (54) — μένειν (56) cf. Eust. 1193, 7 περί γ ά ρ ταύτην τό

43 le. A suppl. Vili 44 ότι Α, ή διπλή, ότι Vili. ποταμόν, ού Lehrs, ποταμόν καί Α 46 le. Τ suppl. Ma. 47—8 verba πρόγονος γ ά ρ β. post πολεμοΰσι (ν) transposuerim 49 δλλωζ a n t e sch. V, in mg. Τ (le.) π ο τ α μ ώ ν V π ο τ α μ φ Τ 50 fort. άντίπ. άν π ρ ο α γ α γ ε ΐ ν 52 fort, melius παρήκεν ού Τ μή b 53 oö Τ καί ού b 54 ή τ ά χ α Τ τ ά χ α ούν b 55 ώμολογημένων ο ύ τ ω Τ 57—β ούκ ίδει δέ sq. fort. sch. ree. (auctor hyparchetypi b a scholio b vid. profectus esse; neque tamen verba eius pone illud sch. poni possunt) 63—4 post sch. Y 3 (A = D) in A, trps. Vili. 63 le. Bk., ούτ* άρα ν υ μ φ ά ω ν A 64 έλιονόμοι 4·

Y 9—12 a

4 ex. Aristón. | Dtd - (•)

Aristón. ex.

ex

9 . π Ι σ ε α : π ί ω τ τ ί σ ω ττΐσος, ώ ς μ ύ ω μ ύ σ ω μ ύ σ ο ς · τ ο ι ς γ α ρ μ ι α ι - 65 φόνοις ούκ έξη ν π ρ ο σ φ ω ν ε ϊ ν τινσ. b ( B C E 3 ) Τ l i a . 1 ζ ε σ τ ή ς α ί θ ο ύ σ η σ ι ν ( έ ν ί ζ α ν ο ν ) : ότι Ζηνόδοτο? γ ρ ά φει „ έ φ ί ζ α ν ο ν " . α ί δέ α ϊ θ ο υ σ α ι ο ύ κ είσΐ θ ρ ό ν ο ι ή κ α θ έ δ ρ α ι , ί ν α λ έ γ η έφίζανον, ά λ λ ά σ τ ο α ΐ καΐ σ τ υ λ ω τ α ί εδραι ή τ ό π ο ι ύ φ ' η λ ί ο υ κ α τ α λ α μ τ τ ό μ ε ν ο ι . Α | τ ι ν έ ς δέ γ ρ ά φ ο υ σ ι ν , , έ ν ί δ ρ α ν ο ν " , κ α θ έ δ ρ α ς ο ί η θ έ ν τ ε ς 70 AT είναι τ ά ς αίθουσας. Τ α2 ενιοι , , έ φ ί ζ α ν ο ν " . A l m b.1 α ί θ ο ύ σ η σ ι ν : α ϊ α ϊ θ ο υ σ α ι έ ξ έ δ ρ α ι σ τ υ λ ω τ α ί ε ί σ ι ν ή τ ό π ο ι υ φ ' ηλίου καταλαμιτόμενοι. Τ b.2 α ί θ ο υ σ α ί είσι τ ό τ τ ο ι π ρ ό σ τ ω ο ι , ύφ' η λ ί ο υ κ α τ α λ α μ ι τ ό μ ε ν ο ι . 75 b(BCE3E4)

-

1 2 α. ( " Η φ α ι σ τ ο ς

—

π ρ α π ί δ ε σ σ ι ν:) παντοδαπός

τεχνίτης.

Xu

ύδωρ (56) cf. sch. Eur. Or. 1378 9 cf. Eust. 1193, 20: ώς γ α ρ μύω μύσω φασί μύσος, ε(ς δ μύομιν μή έπιβλέπειν άνεχόμενοι, ή πρός δ τ α χείλη μύομεν ού ττροσφωνούντες (prima explicatio ab Eustathio excogitata esse videatur) ; vide eund. 413, 4; — πϊσος (65) cf. sch. ζ 124; Or. 138, 26; Choer. O. 248, 1; E t . Gen. ( = EM. 673,19), sim. E t . Gud. 467,57. Vide Eust. 1554,44 I l a h(U«) : ( έ φ ί ζ α ν ο ν ) (le. auctore Ludwich supplevi) γράφεται ,,ένίζανον", îv' ή έν Tais στοαίς ΐζανον. Lectio ένίζανον antiqua est, fort, ipsius Aristarchi, cf. Duentzer, Zen. 127: „Scripsit igitur ille (sc. Aristarchus) a u t ένίζανον, quod in codice Veneto invenimus, a u t ¿vlSpavov, q u a m varietatem a n n o t a t a m invenimus" ; Lehrs ap. Ludwich, A. H. T. 1, 450, 4: ,, Aristarchea lectio igitur videtur ένίζανον, quod est in textu V e n . " ; Valk I 426, qui Aristarcho adstipulatur. At cf. Spitzner ad 1. : ένίζανον . . . et libris et poetae ignotum est. Έφίζανον vero a s s e d e r u n t potius quam in sedem c o n s e d e r u n t dénotât, vide Κ 578", Duentzer, Zen. 127 n. 54 al δέ αϊθουσαι (68) — καταλαμπόμενοι (69) cf. Eust. 1193, 24: ήγουν κατά τούς παλαιούς, Εδρας στυλωτάς, αίθομίνας, ó έστι καταλαμπομένας φωτί, έφιζάνουσι δέ τ αύται; κατά τόν π ο ι η τ ή ν ol νϋν άγερθέντες, ούχ ώς θρόνοις πάντως, ά λ λ ' έν αύταΐς περί τ ό έδαφος καβεζόμΕνοι. Vide sch. b ή τόποι (69) — καταλαμπόμενοι (69) cf. D ad Ζ 243 (unde E t . Gen. [Β. deest Α] αίθούσησι), D a d I 472, sch. γ 399. o l 4 6 , Αρ. S. 14, 33, Porph. 1, 329, 12; E t . Gud. 4 4 , 1 Stef.; vide ad Ω 238 α» τινές δέ γράφουσιν (70) vix recte Valk I 455 n. 218

A suppl. Vili., cl. D (in *BE 4 ) et sch. Αρ. Rh. 2, 821 65 le. scripsi, καΐ πίσεα Τ, om. b πΐσος Ma., πίσος Τ, πείσος πλεονασμφ του ε b (nescio an genuinius) 66 προσφ. τίνα Τ προσβλέπειν τινί b (cf. test.) 67 le. ξεστήις αίθούσσησιν A em. et suppl. Frdl., fort, correctius αίθούσησιν ένίζανον: (vide test.) δτι A, ή διπλή (sc. ή) περιεστιγμένη, δτι Vili. 68 ούκ είσΐ bis in A 69 στωαΐ A em. Vili. έδραι Α, erat fort, έξέδραι (cf. sch. δ 1 ), a t vide E u s t . (test.) 70—1 τινές δέ sq. post sch. bl (coni, cum ν. καταλαμπόμενοι, 1. 74) in Τ 70 ένΙδρανον verbum aliunde ignotum 73 στυλ. Ma. (cl. sch. α 1 ), σ τ ύ λ ω ν τε Τ 75 πρόστωοι susp., fort, vox a b auctore hyparchetypi b ficta 77 le. add. Ma.

Y 126—21 b

5

b. ( π ο ί η σ ε ν ί δ υ ί η σ ι : ) ούτως διά του Τ τ ό Ι δ υ ί η σ ι και Did. 80 τέλειον τ ό π ο ί η σ ε . A , n t 13. ώ ς o í μέν Δ ι ό ς Ι ν δ ο ν ( ά γ η γ έ ρ α τ ο ) : ότι {διός} ένδον Aristón. είρηκε τοττικόν έπίρρημα άντί της ίν προθέσεως· θέλει γ ά ρ είπειυ Α èv Διός, ώς ,,εΐσω άλός εύρέα κόλπον" (Φ 125) A T άντί του είς όλος κόλπον. Τ 85 1 3 — 4 . ο ύ δ ' έ ν ο σ ί χ θ ω ν / ν η κ ο ύ σ τ η σ ε ( θ ε ά ς ) : έπεί πρό- ex. τερον (cf. Ο 1 5 7 — 2 1 9 ) έξελασθηναί φησιν αύτόν της μάχης ύ π ό του Διός, ώσττερ τι παράδοξο ν εΙσάγει ότι ουκ έμνησικάκησε της ύβρεως, άλλα πειθαρχώ ν φαίνεται, b ( B C E 3 E 4 ) Τ καΐ ού μόνον συνηλθεν, άλλα και τ ο υ λόγου κατάρχει (cf. Υ 1 5 — 8 ) . b ( B E 3 E 4 ) Τ 90 ο ύ δ ' έ ν ο σ ί χ θ ω ν / ν η κ ο ύ σ τ η σ ε θ ε δ ς : 6 δέ Ποσειδών!) ού παρήκουσε φιλονεικίαν. Α 16. τ ί π τ ' α ύ τ ' , ά ρ γ ι κ έ ρ α υ ν ε : άξίωμα έμφαίνει αύτού ώς προ- «*• λαμβάνοντος τούς λόγους τ ο υ Διός. τ ό δέ α ύ τ ε παραπληροΐ, ή σημαίνει τ ό πάλιν, ίνα φαίνηται άπομνημονεύων ηθικώς τ ώ ν πρόσθεν, 95 ότε αύτοίς άπηγόρευε μάχεσθαι (cf. Θ 5 — 2 7 ) . b ( B C E 3 E 4 ) Τ ι 17. ή {τι περι τ ρ ω ω ν } : έρωτηματικός ό σύνδεσμος καΐ ά π α ξ εΐ- Hrd. λημμένος κατά μίαν διάνοιαν διό περισπαστέος. τ ο ύ τ ο δέ φημι πρός τ ά τοιαύτα „ ή δολιχή νούσος ή "Αρτεμις Ιοχέαιρα" (λ 172), ,,ήέ νέον μεθέπεις ή καΐ πατρωϊός έ σ σ ι " (α 175) · έν γ ά ρ ταϊς τοιαύταις συν5 τάξεσιν ό μέν πρότερος ή έγκλίνεται, ó δέ δεύτερος περισπαται. Α 21 α. ώ ν έ ν ε κ α ξ υ ν ά γ ε ι ρ α : και τ ο ύ τ ο έκατέρωσεδύναταιπροσ- Nie. δίδοσθαι. εί μέν ούν τοις άνω, στίζομεν έπί τ ό ξ υ ν ά γ ε ι ρ α , ε! δέ τοις έξης, ύποστίζομεν έ π ' αύτό. Α b. < ώ ν : > λείπει άνδρών. b ( B C E 3 E 4 ) Τ " ex.

12 b ci. Eust. 1193, 26; — διά τοΰ Τ (79) ad Α 608 (Did.) καΐ τέλειον (79) sq. quidam scripsisse ποίησ* eISuIrçat putandi sunt; cf. Ludwich, Α. Η. T. 1. 450, 10 18 άντί τοΰ slç (83) sq. ad Φ 125; vide ad A 71 α (Aristón.) 18—4 cf. Scheibner 23, 6; Lenz 186 17 vide test, ad A 190—2 (Hrd.) congesta 21 a Kcd τούτο (6) vide ad Y 5 α (Nie.) έκοπέρωσε δύναται προσδίδοσβαι (6) at vide Friedl., Nie. p. 62 -rois άνω (7) sc. versui Y 20 TOTS

79 le. addidi (auctore Vili.), pro ΙδυΙησι fort. Ιδυίησιν scribendum 80 τέλειον sq. cf. test. 81 le. A suppl. Frdl., διό* ένδον Τ ότι Α, ή διπλή, δτι Vili. 6iôç alt. delevi 82 εΤρηκε bis in A 85 le. Τ supplevi, om. b 86 έξελαθηναι b, fort, melius 87 ώ$ πέρ τι b 89 λόγου κατάρχει Τ λέγειν άρχεται b 92 (le.) άργικέραυνε Τ (V) damn. Bk. (le. om. b) 92 sq. παραλαμβάνοντοί b 95 ότε b δθεν Τ 1 (le.) τι ιτερι (sic) τρώων A eiecit Bk. έρωτηματικώΐ Α em. Vili. 3 f) δουλική A em. Bk. fj Lehrs, ^ A 4 έσσι Lehrs, 2ση A TOIS A em. Vili. 5 f\ Bk., η A 9 le. add. Ma. Aei-

6

Y 21c 1 —26

c.1 μ έ λ { λ } ο υ σ ί μοι ό λ λ ύ μ ε ν ο ί π ε ρ : ,,ττατήρ" γάρ ,,άν- ίο δρω ν τε θεών τε" (Α 544 al.), παρέλκει δέ ό π έ ρ . Τ e.2 |μέλλουσι| δέ αϋτώ ώς ττατρί Θεών και άνδρών. ό δέ π έ ρ περιττεύει. b(BCE 3 E 4 ) Nie. 23 α. ήμενος ένθ' ό ρ ό ω ν ( φ ρ έ ν α τ έ ρ ψ ο μ α ι ) : την πρώτην λέξιν βέλτιον τοις άνω συνάπτει ν, ίνα μή δύο μετοχαί έπί τό αυτό 15 άσυνδέτως κέωνται. A b(BCE 3 E 4 ) Τ ex. b. τ έ ρ ψ ο μ α ι : διά τό σώζεσθαι τό μοιρίδιον άλισκομένης της 'Ιλίου - έπάγει yoOv την α ΐ τ ί α ν ,,εί γ α ρ 'Αχιλλεύς οίος έπί Τρώεσσι μαχείται, / οΰδέ μίνυνθ' εξουσι" (Υ 26—7). b(BCE 3 E 4 ) ex.

Τ

ex.

20

25. ά μ φ ο τ έ ρ ο ι σ ι δ ' ά ρ ή γ ε τ ε : τοις μέν 'Αχαιοϊς, μή ύπό τού 'Απόλλωνος νϋν Άχιλλεύς τοξευθη, τοις δέ Τρωσί, μή υπό Άχιλλέως πάντες άπόλωνται. έκτραγωδών δέ τάς ποιήσεις θεών παρατάξεις συμμίσγει αύταϊς. b(BCE 3 E 4 ) Τ ex. 26—7. εΐ γ ά ρ Ά χ ι λ λ ε ύ ς οίος ( Π η λ ε ΐ ω ν α ) : δόξειενάν ·25 τουναντίον ή ό Ζευς βούλεται γίνεσθαι, τ ώ ν Θεών έκπεμπομένων έπί τήν μάχη ν · ό μέν γάρ φησιν, ε! μή παραγένοιντο, ουδέ προς όλίγον άνθέξουσιν οί Τρώες μαχόμενοι τ ω Άχιλλεϊ' έκ δέ τοϋ άφικνεΐσθαι αυτούς μάλλον Ισχυρότερος γίνεται τ ώ είναι τους 'Ελληνικούς θεούς ίσχυροτέρους τών Τρωικών, εΐ δέ και ίσοι ήσαν, περιττή ή ν ή έπι- 30 κουρία τών θεών έάν γάρ δύο άνίσοις ίσα προστεθή, τά όλα έστίν άνισα - ή γάρ αύτη υπεροχή τών έξ άρχής υπερεχόντων μένει. — έροϋμεν δέ ώς où διά τήν μάχη ν τών Θεών ή κάθοδος γέγονεν, άλλ' ίνα πρόφασις άπάτης Άχιλλεϊ γένηται "Απόλλωνος (cf. Φ 599—Χ

έξης (8) sc. verbis μέλουσί μοι όλλύμενοί περ c 1 παρέλκει δέ ò πέρ (11) cf. sch. ε 188 (ρ. 262. 13 Ddf.) 23 α cf. Friedl.. Nie. p. 98. 4 b cf. Valk I 528 cum nota 587 έπάγει γοϋν (18) sq. cf. Eust. 1193, 41 26—7 — μένει (32) cf. Eust. 1193, 50 (ol παλαιοί), qui verba scholii modo designata loquacitate copiosa circumiit, t u m haecce addidit, solutione scholiastae s p r e t a : καΐ ο ύ τ ω μεν

πει Τ ήτοι b 10 le. Τ em. Ma. 12—3 sch. c2 cum scholio b (ν. άνδρών) coni, b 12 debuit μέλουσι, sed lemmate exempli deceptus est 14 le. A suppl. Vili., ήμενος Τ, om. b 14—S τήν — βέλτιον A τ ό ήμενος βέλτιον Τ 4 3 βέλτιον τ ό ήμενος BCE (βέλτιον — συνάτττειν fere absc. in E ) 15 ά ν ω A άλλοις BCE 4 T συντάττειν A (cf. test.) έπί τ ό αύτό om. bT 16 άσυνδέτος Α συνδέτως C άκέωνται Α κείνται b 17 le. Τ, τέρψεται δέ b, qui sch. cum scholio α (ν. κείνται) coni. ή] μή Valk, recte; possis et μ ή π ω 18 τήν αΐτίαν om. b 18—9 έπί τρ. Τ τρωσί b 21 (le.) άρήγεθ' Τ emendavi (le. om. b) ύ π ό Τ vûv ά π ό b 22 vûv hic om. b ϋ π ' (ante άχ.) b, fort, bene άχιλέως E s , άχι ss. λ ' C 23 δέ CT, καΐ BE 4 , om. E» 25 le. Τ supplevi, om. b (qui sch. ad v. 26 rettulit) 27 ό b ol Τ 30—1 verba ε! δέ καΐ — Θεών post μένει (32) trps. Bk., inconvenienter 30 Ισοι ήσαν sc. ol Θεοί Ισοι CE 4 31 Ισα Ε 4 έστίν] είσΐν C 34 άχιλλεϊ τη? ά π ά τ η ς b, της

Y 26—30δ 1

7

35 2 0 ) , δ υ ν η θ η δέ κ α ι Σ κ ά μ α ν δ ρ ο ς π α ρ ε μ π ο δ ί σ α ι Ά χ ι λ λ ε ϊ (cf. Φ 2 3 4 — 327). b ( B C E 3 E 4 ) Τ 27. ( ε ξ ο υ σ ι : ) άντί τ ο υ άνθέξουσιν. A l n t ex. 2 8 α. κ α ί δ έ τ έ μ ι υ κ α ί π ρ ό σ θ ε ν ( ύ π ο τ ρ ο μ έ ε σ κ ο ν ò p c o v - e * . τ ε ς ) : ετι καί π ρ ό σ θ ε ν α ύ τ ό ν ό ρ ώ ν τ ε ς ετρεμον. Τ 40 b. ( κ α ί δ έ τ έ μ ι ν : ) Ά ρ ί σ τ α ρ χ ο ς A l m , , κ α ί δέ τ ί μ ι υ " , Did. δ ι ά τ ο υ Τ. A í m Τ 1 1 2 9 e . 1 ν υ ν δ ' , δ τ ε δ ή κ α ί θ υ μ ό ν ( έ τ α ί ρ ο υ χ ώ ε τ α ι α ϊ ν ώ ς ) : Aristón. | Nie. δ τ ι κ α τ ά θ υ μ ό ν ττερί έ τ α ί ρ ο υ χ ο λ ο Ο τ α ι . | τ ό δέ α ϊ ν ώ ς έ κ α τ έ ρ ο ι ς δύναται προσδίδοσθαι. Α 45 α.2 λ ε ί π ε ι ή ττερί. b ( B C E 3 ) | τ ό δέ α ί ν ώ ς δ ύ ν α τ α ι έ κ α τ έ ρ ο ι ς συντάσσεσθαι. b ( B C E 3 ) Τ " 3 0 α. δ ε ί δ ω , μ ή κ α ί τ ε ί χ ο ς < ΰ π έ ρ μ ό ρ ο ν έ ξ α λ α π ά ξ η ) : Did. (?) τινές γ ρ ά φ ο υ σ ι ν ά ν τ ί τοΟ δ ε ί δ ω , μ ή κ α ί τ ε ί χ ο ς ,,ού μέντοι μ ο ϊ ρ ' έ σ τ ί ν ε τ ι ζ ω ο ϋ Ά χ ι λ ή ο ς / ' Ι λ ί ο υ έκττέρσαι ε υ ν α ι ό μ ε ν ο ν π τ ο λ ί ε θ ρ ο ν . / 50 ττέρσει δ ο υ ρ ά τ ε ό ς ( θ 1 ) Ι π π ο ς καί μ ή τ ι ς Έ τ τ ε ι ο ϋ . " π ώ ς y à p ό ε ί δ ώ ς , , μ ο ϊ ρ ά ν τ ' ά μ μ ο ρ ί η ν τ ε " ( υ 76) ν ΰ ν δ ι σ τ ά ζ ε ι ; Τ b.1 υ π έ ρ μ ό ρ ο ν { έ ξ α λ λ α π ά ξ η ι } : Α ρ ι σ τ ο φ ά ν η ς ώ ς , , ύ π έ ρ - Hrd. β ι ο ν " ( Ρ 19. μ 3 7 9 a l . ) , εν μέρος λ ό γ ο υ π ο ι ώ ν · κ α ί ό Ά σ κ α λ ω ν ί τ η ς

λ ο γ ι ω τ ά τ η ή Απορία, ol δέ λύοντες λέγουσιν, & θέλουσιν δυνηθή δέ καί (35) sq. ad Y 7 e (ex.) 29 desideratur diple ante versum in A, fort, socordia scribae a.1 ¡a1 (Aristón.) ad θ 125 6; vide ad A 65 b (Aristón.) 80 β oO μέντοι (48) — Έ π ε ι ο ύ (50) hos versus Zenodotum adiecisse suspicatur Duentzer, Zen. 161; iuste obloquitur Wecklein, Zusätze 72; Bölling, E x t . Ev. 187. Vide praeterea Spitzner ad 1. : ..Crediderim potius haec a poeta aliquo cyclico profecta ad H o m e r u m auetorem temere esse t r a n s l a t a " ; Ludwich, A. H . T . 1, 450, 14 b1 multo brevius Eust. 1193, 57: τ ό δέ ύπέρμορον, ώς καί έν Όδυσσείφ φαίνεται, Ιν μέρος λ ό γ ο υ Ά ρ ί σ τ α ρ χ ο ς δέχεται όμοίως τ ω ,,ύπέρβιον", ώς έπίρρημα ληφθέν άντί τ ο υ ύπερμόρως. ίχει δέ καί πληθυντικών έν τ ω ,,ίνθα κεν Άργείοις ύπέρμορα νόστος έτύχθη", δμοιον τ ω ,,ού μέν καλά χόλον Ενθεο θυμω", άντί του où καλώς, έγχωρεϊ δέ καί κατά διάλυσιν γράφεσθαι. Vide Αρ. S. 160, 18: ύ π έ ρ μόρον*

άπάτης Schräder γέν. άπόλλ. Τ Απόλλωνος γένηται b, γένηται δ ι ' Απόλλωνος Wil. (elegantissime) 35 δέ om. BC 37 le. add. Ddf. ( = Horn.), fort, correctius ίξουσιν : ( = Bk.) άντί τοΟ Bk., α ss. ν A 38 sq. le. Τ supplevi 40 le. ( = Α Μ η ί , vulg.) add. Vili. 40—1 διά τοΟ Τ καί δέ τί μιν Τ 42 le. Α suppl. Vili. 43 δτι Α, e r a t fort, ή διπλή, ÓTt δτι λείπει ή περί, κατά Ddf. (cf. sch. α ! ) περί Vili., ή περί Α 45 τ ό δέ αΐνώς δν/ν. b, δύναται τ ό αίνώς Τ 46 συνάπτεσβαι b, nescio an rectius 47 le. Τ suppl. Ldw. 49 ϊτι Τ, έπί H e y n e άχιλλήος Τ (V) em. Bk. (Heyne?) ϊλιον Heyne 50 Ιπερσε δουράτεος ί π π ο ς Τ (V) corr. et suppl. Spitz., πέραε δέ δουράτεος ί π π ο ς Heyne, πέρσει δουράτεος Ι π π ο ς Ldw., δουράτεος δ ' ί π π ο ς πέρσει Nek. 51 fort, νΰν άν διστάζοι 52 (le.) έξαλλαπάξηι A del. Ddf. άρ. Α, άρίσταρχος Αρ. S.,

8

Y 306 1 —34a

(p. 58 Β.), έπε ι άντί έπιρρήμστος τοϋ ύπερμόρως παρείληπται, όμοίως πληθυντικω τ ω ,,ενθα κεν Άργείοισιν ύπέρμορα νόστος" 55 (Β 155). καί δν τρόπον ,,ού μέν καλόν άτέμβειν" (φ 312) άντί τοϋ καλώς έστί καί τ ό πληθυντικό ν ,,ού μέν καλά χόλον τόνδ' ?ν6εο" (Ζ 326), ούτως καί τό προκείμενον ένικώς καί πληθυντικώς είς σύνταξιν παρελεύσεται έπιρρήματος· ,,δείδω μή καί τείχος ύπέρμορον έξαλαπάξη" καί ,,Ινθα κεν 'Αργείοισι(ν) ύπέρμορα νόστος" (Β 155). βο έντελώς δέ έν τ ή Β (se. ad 155) περί της προσωδίας διελάβομεν διό νϋν παρίημι. έκεϊνο μέντοι Οπομνήσω ώς ότι δύναται καί τούτο καί τό έν τ η Όδυσσεία (sc. α 35), λέγω δέ τό ,,ώς καί νϋν Αίγισθος ύπέρμορον", κατά διάλυσιν άναγινώσκεσθαι, όμοίως τ ω ,,μή καί ύπέρ μοίραν δόμον "Αϊδος" (Υ 336), ώσπερ ήδη άπεφηνάμην (cf. 65 Hrd. 1, 488, 7). A b.2 "Αριστοφάνης καί ol πλείους ύφ' εν προηνέγκαντο τό ,,ύπέρμορον", ώς ,,ύπέρβιον". b ( B C E 3 E 4 ) Τ άντί έπιρ* όλέθριος (62) cf. sch. a 118 cf. Eust. 1199, 48 ή τήν εϊλησιν (64) cf. Αρ. S. 124, 20; Or. 113, 13, (unde E t . Gen. = EM. 640, 28). Vide D ad Δ 251 114 a brevius h (M1 Ρ 1 1 U 4 ) : τόν στίχον ούτως γράφει Ζηνόδοτος· ,,ή δ ' άμυδις καλέσασα θεούς (beíot ζώοντας". καί τ ό ή άντί του εφη ένόμισεν (ένόμ. M1 U 4 , ένόησε Ρ 1 1 ), άεΐ τοϋ ποιητού èirl τοΤς είρημένοις τ ό ή έττί τού έφη τιθέντος. Vide sch. b Ζηνόδοτος (67) sq. cf. Duentzer, Zen. 149 (qui Aristarcho astipulatur, sed poetam θεούς π ρ ό ς μύθον ίειπε scripsisse coniecit) ; Lehrs Ar. 3 96; Friedl., Aristón, p. 299; Roemer, Zen. 652 ώς έκεϊ (C8) vide test, ad A 528 congesta 6 1 cf. Ludwich, A. H. T. 1, 451, 6; aliter Valk I 552, qui totum sch. Herodiano attribuere studet,

rum usu loquendi recedens 52 ή άφροδ. A, ήρα Τ (inepte) 53 sq. le. scripsi, ά λ λ ' ίθύς φέρε χαλκόν Τ, om. b (ubi sch. ad ν. 109 relatum est) 55 έδει — συμβολής Τ (post θεόν leviter interpunxit Ma.), ό θεός πρό τής συμβολής μή πείσεσθαι συμβουλεύει b (perperam) 57 (le.) έπέεσσιν Λ eiecit B k . ότι A, fort, ή διπλή, ότι 60 λευγαλέω θανάτω Horn. δίυγρον Valk, λυγρόν Τ 61—3 pone sch. Y 108—9 (coni, cum ν. συμβουλεύει [vide 1. 55]) b; cuius auctor verba exempli obiter legit vel male intellexit 64 le. Τ , άναουλαμόν ούλαμόν A, om. b 66 le. ( = A c o n t ) A supplevi (duce Frdl., qui pro καλέσασα scripsit στήσασα), pro εειπε fort, εειπεν scribendum 67 ότι Α, ή διπλή (sc. ή) περιεστιγμένη, ότι Vili. 68 δ ' δμυδις deleam 71 le. A suppl. Ldw.,

Y 11461—e2

23

και τό όλον μεταποε!· ,,ή δ ' άμυδις καλέσασα θεούς ρεία ζώοντας", 75 ήγνόησε δέ ώς ό ποιητής où χρήται τ ω ( ή ) φήματι έν άρχή λόγου, άλλα τοις ρηθεϊσιν έπιλέγει. και τούτω γε παρ' αύτω διαφέρει τοϋ εφη, δτι τό μεν και προτάττεται καί ύποτάττεται < * * * ) . Άρίσταρχος δέ ,,ή δ' άμυδις στήσασα", καί αϊ πλεισται. Α b 2 Άρίσταρχος άρθρον έκδέχεται τό η Οποτακτικόν, τον 80 δέ |δή| παραπληρωματικόν σύνδεσμον, ίν' ή ,,ούδ' §λαθελευκώλενον "Ηρην" (cf. Υ 112), ή δ' άμυδις κ α λ έ σ α σ α θεούς. b(BCE 3 E 4 ) Τ Ζηνόδοτος δέ περισπά τον η καί ψιλοί, (!>ήμα έκδεχόμενος, ( ώ ς ) τό ,,ή καί κυανέησι". καί όλον τόν στίχον μεταποιεί- ,,ή δ' άμυδις καλέσασα θεούς φεϊα ζώοντας", εφη δέ είς εν συναγαγούσα 85 τούς θεούς, οΰ χρήται δέ "Ομηρος τ ω ή (ίιήματι έν αρχή, άλλ' είρημένοις αυτό έπάγει, τό δέ ?φη καί λεχθησομένοις προτίθησιν, ώς έν τ ω ,,τόν δέ βαρύ στενάχων προσέφη" (Α 364. Δ 153 al.), καί είρημένοις έπάγει, ,,ώς άρ' Ιφη καί άναΐξας" (Α 584). Τ b.3 Άρίσταρχος ,,άμυδις στήσασα". A lm 90 b * {καλέσασα:} Ζηνόδοτος ούτως, Άρ(σταρχος ,,στήσασα". Τ c.1 ά μ υ δ ι ς : ψιλούται καίτοι παρά τό άμα παρηγμένον Hrd. καί τάχα άμάδις αύτό Ιδει είναι ώς ,,χαμάδις" (Γ 300. Ζ 147 al.), τροπής δέ άπαξ γενομένης ΑΙολικής τού α ε!ς ΰ έψιλώθη ΑΙολικώς καί 95 τό πνεύμα, προπαροξύνεται δέ όμοίως τ ω ,,άλλυδις" (Λ 486. 745 al.), ι καί εστί δύο ταύτα π ροπαρο ξυνόμενα των είς δις έπιρρημάτων τ ω ϋ παραληγόμενα. b ( B C E 3 E 4 ) Τ ότι δέ ψιλούται, δηλοΐ καί ή σνναλιφή· ,,ο! τ* άμυδις κονίης μεγάλην ίστδσιν όμίχλην" (Ν 336). Τ 5 e 2 τό δέ άμυδις ψιλωτέον καίτοι παρά τό άμα γενόμενον, έπεί Αίολικόν χαρακτήρα άνεδέξατο. Α

argumentis exilibus mirisque rationibus confisus ό π ο ι η τ ή ς (75) — ύ π ο τ ά τ τ ε τ α ι (77) ad A 219 a (I p. 70, 5 4 ; Did. vel Aristón.) c ad 1 6 b; vide ad A 5 7 6 (Hrd.). D e Herodiano scholii c 1 auctore vide V a l k I 5 9 8 c 1 ψιλούται

pro έειπε fort. Ιειπεν scribendum 74 καί B k . , Ι ν ' ή A 75 ή ins. B k . 77 lac. indicavi, his fere verbis explendam τ ό δέ μόνον ύ π ο τ ά τ τ ε τ α ι 79 ή δ ' άμυδις: άριστ. — ίπτοτακτ. Τ emendavi, έκδέχεται ήρωδιανός τ ό ή ώς άρθρον b 8 0 δή] δέ Ma. Tv' ή om. Τ 8 0 — 1 ίλαθ' άγχίσαο πάϊς λενκώλ. Horn. 81 ή δ ' άμ. καλ. θεούς Τ ή δή b 8 3 ώς add. Ma. κυαν. Ma. (Ldw.), κίνησιν Τ 86 còrrò έπάγει Ldw., αύτός ττδσι Τ λεχθησόμενον ττροστίθησι Τ em. Ldw., λεχθη σ ο μένων προτΙΘησι Ma. (vix bene) 8 8 ώς Τ , possis ώς έν τ ω ώς 90 le. et sch. post sch. c 1 in T , transposui et le. seclusi 9 2 le. Τ , τ ό δέ άμυδις b, qui sch. c u m scholio b2 (ν. ή δή [vide 1. 81]) coni. άμα τταρηγμ. Τ όμοΟ δν b 93 τ ά χ α om. b άμάδις b άμύδις Τ ώς τ ό Ε 4 94 τ ρ ο π ή ς δέ Τ άλλά τροπής b ά π α ξ post αίολικής b αίολικώς om. b 95 άλυδις Ε 1 5—6

24 ex. Aristón.

Y 115—127

115. ΤΤοσειδάων καΐ Ά θ ή ν η : 5 Γ ύττεροχήν τούτον/s προσεφώνησεν. Τ 1 2 5 — S a . -πάντες δ' Ο Ο λ ύ μ π ο ι ο

(125) Ιως τ ο ύ

γεινομένψ

έττένησε (128): άθετούνται στίχοι τέσσαρες, ότι τουναντίον ό Ζεύς ίο λέγει, ,,εΐ γάρ Άχιλλεύς οίος έττί Τρώεσσι μαχεϊται, / ούδέ μίνυνθ' εξουσι" (Υ 26—7), καΙ σφζει μάλλον τήν Άχιλλέως άξίαν. ή δέ "Ηρα φησί τούς θεούς κατεληλυθέναι, όπως μή πάθη τι ùttò των Τρώων ό Άχιλλεύς. Α ex. b. π ά ν τ ε ς δ ' Ο ύ λ ύ μ τ τ ο ι ο έττένησε λIveo, δ τ ε 15 μιν τέκε μ ή τ η ρ : ήθέτηνται στίχοι τέσσαρες ώς έναντιούμενοι τοις ùttò Διός είρημένοις, ,,δείδω, μή καΙ τείχος ίπτέρ μόρον έξαλαττάξη" (Υ 30). ή αϋξει τήν ττρός έκεϊνον φιλοστοργίαν τ ω δεδοικέναι. b (BCE 3 E*) Τ ex. 127. α ί σ α : τον του τταντός λόγο ν Ζήνα καλεί, έττεί του ζην 20 αίτιος, Δία δέ, έττεί δια τούτον τα πάντα, αίσαν δέ παρά τ ό δαίω τό μερίζω, καΐ μοιραν καΐ είμαρμένην παρά τ ό μείρω· πεπρωμένη ν, ότι πάντας είς πέρας άγει· Λάχεσιν δέ τταρά τ ό εκαστον λαγχάνειν, ,,ή περ λάχε γείνομενόν περ" (Ψ 79) · πρόνοιαν δέ, δι' ών ,,εύρύοπα" (Α 498) καλεί αύτόν. της δέ άνάγκης άπαραβάτου αΙτίας ούσης 25

(92) cf. Lex. spir. 209 125—8 obeli ante versus in A, deest asteriscus ante versum 128. Fort, excidit pars scholii A r i s t o n i c i ; Aristarchus enim docuisse putandus est versum 128 in libro Ω suo loco positum esse, ad Ω 210 (Aristón.) a vide ad Y 26—7 (ex.) γεινομένω (9) sic et Eust. 1 2 0 0 , 1 9 ; cf. Schulze. Quaest. ep. 189 127 cf. Valk I 480; — άγει (23) cf. Eust. 1200, 14: αίσα δέ ò το0 iravròs λόγος κατά TOOS τταλοπούς τταρά τ ό δαίω τό μερίζω, 66tν καΐ μοίρα λέγεται, καΐ είμαρμένη δέ ώ$ άπό τού μείρω, 6 περ ταύτόν ίστι τ ω δαίω καΙ τ ω μερίζω, τόν δ ' αύτόν καΙ Ζήνά φασιν ώ? του ζην αίτιον, καΙ Δία, δτι δι' αύτοΟ πάντα, καΙ πεπρωμένην, δτι πάντα είς πέρας φέρει. Eust. ab iisdem verbis profectus est, quae hodie quoque in scholio legimus; — τ ά πάντα (21) cf. Chrys. fr. 1021 et 1062 (St. V. Fr. I I 3 0 5 , 2 0 . 312, 2 1 ) ; W. Theiler, in: Phyllobolia, Basileae 1946, 46, 2 Δία δέ (21) — τ ά πάντα (21) cf. Chrys. fr. 1063 et 1076 (St. V. Fr. 312, 32. 315, 5) αίσαν (21) — μείρω (22) cf. Ep. Horn. (An. Par. 3, 354, 31) ; Theogn. (An. Ox. 2, 99, 26) ; E t . Gen. (Β, deest A) αίσα. Aliter Or. 8, 26 δαίω τό μερίζω (21) cf. Or. 48, 21 δτι (23) — άγει (23) cf. Chrys.

τό δέ άμυδις sq. post sch. δ1 (coni, cum ν. πλεΐσται) A 7 (le.) ποσ. Τ, fort, ποσείδαον; άθήνη V, cp. (άθ') Τ 9 (le.) γιγνομένί{3 Horn, (vulg.), at vide test. 10 post έπένησε (fort, rectius έπένησεν) interpunxi 11 μαχεϊται ( = Horn.) Vili., μάχεται A 15 sq. le. scripsi, Ινα μή τι μετά τρώεσι πάθηισιν (126) Τ, om. b (qui sch. ad v. 125 revocavit) 16 τέσσαρες C, δ ' B E 3 E 4 T 18 TCp] αΟτφ B E 4 20 le. Bk., άσσα ol αίσα Τ, om. b ζήνα] ζήνα δέ ante τόν E* 22 καΙ μοϊραν καΙ b καΙ μοϊραν Τ, erat fort, μοίραν καΐ (cf. test.) πεπρωμένη Τ 23 δέ om. Ε 4 παρά Ε 3 24 ή περ (Ma. ex Horn., ήπερ Τ )

Y 127—1386

25

φησίν ,,άνοτγκαίη γ ά ρ έττείγει" (τ 73) · τύχην γ ά ρ ούκ οίδεν, άλλά τ ο ά π ' αύτης- ,,οΟνεκα μοι τύχε π ο λ λ ά " (Λ 684). b ( B C E 3 E 4 ) Τ 133. μή χ α λ έ π α ι ν ε π α ρ έ κ ν ό ο ν : παρά του καθήκοντα νούν. ex. πρεσβυτικώς δέ πάνυ ου βούλεται μάχης άρχειν b ( B C E 3 E 4 ) Τ 30 ώς συνετός. b ( B C E 3 E 4 ) 134. ε ρ ι δ ι ξ υ ν ε λ ά σ ( σ ) α ι : λείπει τ ό μάχεσθαι, ! ν ' ή ώς τ ό ex. ,,τίς τάρ σφωε Θεών έριδι ξυνέηκε" (Α 8). Τ 135. ( ή μ έ α ς τ ο υ ς ά λ λ ο υ ς : ) λείπει ή πρός. A l m ex. (?) 137. έκ π ά τ ο υ : πόρρω, έξω. T T U ex. 35 138 α. εΐ δέ κ' "Αρης ( ά ρ χ ω σ ι μ ά χ η ς ή Φ ο ί β ο ς 'ΑπόλAristón. λ ω ν ) : ότι Ζηνόδοτος γράφει ,,ε! δέ κ' "Αρης άρχησι". ό δέ "Ομηρος τ ό κατ' άμφοτέρων των όνομάτων τιθέμενον |5ήμα είωθέ ποτε, τ ό έτερον προτάξάς όνομα, μεταξύ τάσσει ( ν ) · ,,ήχι £οάς Σιμόεις συμβάλλετον ήδέ Σκάμανδρος" (Ε 774) καΐ ,,ΙνΘα μέν είς 'Αχέροντα ΤΤυρι40 φλεγέθων τε φέουσι/ Κώκυτός τ ε " (κ 5 1 3 — 4 ) . καί τ ο ύ τ ω πεπλεόνακεν "Αλκμάν- διό καί 'Αλκμανικόν καλείται, ούχ ότι πρώτος αΰτω έχρήσατο. Α b. εΐ δέ κ' " Α ρ η ς ά ρ χ ω σ ι μ ά χ η ς