Theocritus: A. S. F. Gow [PDF]

Zitiervorschau

THEOCRITUS EDITED W I T H

A TRANSLATION AND COMMENTARY BY

A. S. F. GOW M.A., F.B.A. FELLOW OF TRINITY COLLEGE, CAMBRIDGE

VOLUME I •

I N T R O D U C T I O N , TEXT, AND

TRANSLATION

CAMBRIDGE

UNIVERSITY

PRESS

PUBLISHED BY THE SYNDICS OF THE CAMBRIDGE UNIVERSITY PRESS Bcntley House, 200 Euston Road, London N W I 2DB American Branch: 32 East 57th Street, N e w York, N.Y. 10022 I S H N : ο 52i ο66ιβ 6 two vols First published 1950 Second edition 1952 Reprinted 1965, 1973 First printed in Great Britain at the University Press, Cambridge Reprinted in Great Britain by Kingprint Ltd., R i c h m o n d , Surrey

PARENTVM D.M. AMICIS ET ADIVTORIBVS I.D.B. D.S.R. A.F.S. DEDICATVM

CONTENTS VOLUME

I

Preface

page ix INTRODUCTION I. THE LIFE OF THEOCRITUS

i. External Evidence

xv

2. Internal Evidence

xvii

3. Relations with Apollonius Rhodius and Callimachus

xxii

4. Lost Works

xxiv

5. Summary

xxv IL THE TEXT OF THE POEMS

1. Medieval and Renaissance manuscripts 2. Papyri and other early sources 3. The Relation of the Papyri to the later mss

xxx xlviii Η

4. The ms Tradition (i) Idylls 1-18

Hv

(ii) Idylls 19-30, Epigrams

lvi

5. The Early History of the Text

lix

6. Recension

lxii

7. The Order of the Poems

lxvi

8. The Titles of the Poems

lxix

9. Dialect (i) (ii) (in) (iv) (v)

lxxii

Genuine poems in Doric Dubious and spurious poems in Doric Epic poems with an admixture of Doric Poems in Epic and Ionic Poems in Aeolic

vii

lxxii lxxv lxxvi lxxvii lxxvii

CONTENTS

ίο. The Scholia

page lxxx lxxxi lxxxii

(i) The Families (ii) The Commentators

TEXT A N D TRANSLATION Sigla

page 2

Idylls

4

Fragments

238

Epigrams

240

The Syrinx

256

Addendum

257

VOLUME

II page 1

Commentary Appendix (i) (ii) (iii) (iv)

Abbreviations Texts Commentaries Papers in Periodicals, etc. Index to Books and Papers

56i 563 563 565 578

Addenda and Corrigenda

591

Indexes (i) Greek

597 623

(ii) English

Plates

639

vm

PREFACE The commentary on Theocritus contained in these volumes has occupied my not very extensive leisure for the last sixteen years. Much still remains to be done, but such a book can never be complete, and since time begins to press I have chosen, despite its deficiencies, to print the book now rather than to risk embarrassing others with a task which an author should, if possible, discharge for himself. I have used the word commentary advisedly, for to the text of Theocritus this edition contributes nothing of importance. My in­ formation as to the manuscripts is almost entirely derived from others, and my own innovations in the text are few and trifling; and if there had existed a readily accessible edition with an adequate apparatus criticus embodying reports of the papyri, I should have been tempted, at whatever inconvenience to the reader, to publish the commentary by itself. Except however for a few readings incorporated in the later editions of J. M. Edmonds's Bucolici Graeci the most extensive papyri were until 1946 unreported in any edition of the poet, and C. Gallavotti's text of that year, which was based on a fresh inspection of nearly all the mss, has enabled me to present a much tidier apparatus than that which I had compiled from the sources previously available. My own text differs a good deal from Gallavotti's, and the account of the mss contained in my Introduction embodies material drawn from other sources, but his reports of their readings, and the original publications of the papyri, are almost the only sources of my apparatus. The version which faces my text has no higher aim than to show in tolerable English what I understand to be the poet's meaning. The only translations I have regularly consulted are the English of J. M. Edmonds and the French of P. E. Legrand, and I have consulted those not for the style but for the interpretation. My own version should be similarly used; but though it is an adjunct to the commentary, not an essay in translation, it makes no attempt to reproduce the compost of artificial dialect, far-fetched vocabulary, and constant novelty of expression which constitutes Theocritus's style. I have done what I can in the commentary to trace the history of his language; to reproduce it would be both impossible and undesirable. My commentary is long, and would be so even if linguistic detail occupied less space than it does. Theocritus is not a difficult author in IX

PREFACE the sense that Pindar or Aeschylus is difficult. His thought is for the most part simple and straightforward, and in the genuine poems there are very few places where the corruption of the text has left the general sense in doubt. In most Greek poets however the precise sense of a word or phrase is often difficult to determine, and in Theocritus such difficulties are often increased by the liberties he allows himself to take with language. Moreover even where his meaning is quite clear, its implications have often been left un­ investigated and points have been missed which throw light on the context or on the poem as a whole. My commentary is longer than its predecessors because it discusses many questions untouched by them. It may well be that I have sometimes felt a doubt where there should be none, but if it is judged that most of my questions have been justifiably raised and that some have been satisfactorily answered I shall be satisfied. A new commentator on a familiar author should hope that it may be said of him, as Theocritus says of Ptolemy, that he is concerned to guard the treasure which he inherits and to make himself some addition to the store. I have certainly borrowed from my pre­ decessors everything of theirs which seemed to me of value, and it is for considerations of space and of the reader's convenience, not for lack of gratitude, that my debts are not acknowledged in detail on every page. A hst of the commentaries I have consulted will be found on pp. 563 f. of vol. n. My other obligations are, I hope, dis­ charged at least in part by the hst ofarticles in periodicals on pp. 565 ff. of vol. 11, and by the index to them and to certain books which follows. The latter is something of a novelty and requires a word of ex­ planation. Users of Wecklein and Vitelli's Aeschylus or of Prinz and Wecklein's Euripides will be familiar with their appendixes coniecturarum incertiorum, and have probably been exasperated by the constant difficulty of discovering where the conjectures were made and by what arguments they were supported. My index does not set out, but it directs the student to, attempts both at emendation and (what is not less important) at exegesis. It cannot be complete, and if, as I think, it records even so a great deal not worth recording, I am aware that judgment is fallible, and that what seems nonsense to me may seem sense to the next scholar who concerns himself with the passage in question. In constructing indexes to the commentary I have thought it best, even at the cost of including many trifling notes, to make the Greek index as full as possible. The English index is more selective. It is unusual, and in my opinion regrettably so, for a book of this χ

PREFACE kind to include plates. In Theocritus at any rate mere are a good many passages which are more easily intelligible with the aid of illustrations, and I have counted it part of an expositor's duty to provide the reader with the more important of them rather than send him to archaeological publications which may be unfamiliar to him, or inaccessible, or both. It remains to acknowledge my obligations, which are numerous. Sir J. D. Beazley and Professor D. S. Robertson found time to read the whole of the Introduction and Commentary in typescript, and Mr E. Harrison had read substantial portions of the Commentary before his death in 1943. Mr E. Lobel read those parts of the Intro­ duction and Commentary which are concerned with the Aeolic poems, and I have profited greatly from the notes and criticisms of these scholars. The proofs have been read by Mr Walter Hamilton and Mr A. F. Scholfield; those of the Commentary by Professor C. Trypanis; those of the Aeolic poems by Mr Lobel; those of the Appendix and Indexes by Mr J. C. T. Oates. They have detected many mistakes and oversights of mine, but it is, I fear, unlikely that even so large a body of helpers can have detected all. To Dr R. Pfeiffer I am indebted for allowing me to see the proofsheets of the first volume of his edition of Callimachus, which was being printed at the same time as this book. Though I have not been able to make as much use of his work as I should have wished, it has been possible by substituting his enumeration greatly to simplify my numerous references to the fragments, many of which were previously to be found only in publications of papyri. Sir J. D. Beazley has advised me throughout on archaeological matters, Mr Scholfield has given me much valuable help with the Indexes, and many scholars have answered particular questions which I have addressed to them. I must express here my thanks to Professor F. E. AJcock, Sir H. I. Bell, Mr H. Gilbert-Carter, Professor A. B. Cook, the late Mr J. D. Denniston, the late Sir Arthur Eddington, Professor C. Gallavotti, Professor S. R. K. Glanville, Mr S. W . Grose, Dr F. M. Heichelheim, Mr W . C. Helmbold, Dr P. Jacobsthal, Pro­ fessor P. E. Legrand, the late Miss Alice Lindsell, Dr P. Maas, the late Dr F. H. A. Marshall, Mr A. Mayor, Miss J. B. Mitchell, Mr J. E. Raven, Mr E. S. G. Robinson, Mr Walter Rose, Mr C. T. Seltman, Dr W . W . Tarn, Professor D. W. Thomas, Professor A. Tovar, and Mrs Ure for information of very various kinds; and if, as is possible, there are others who have done me similar services during the last sixteen years, I hope they will assign my silence here to forgetfulness and not to ingratitude. XI

PREFACE I am indebted to the Trustees of the British Museum, and to the authorities of the Museum of Fine Arts, Boston, the Glyptothek, Munich, and the Ashmolean Museum, Oxford, for permission to publish objects in their keeping, and for photographs and for casts of coins and gems. The photographs reproduced on Plate II, which have been published by me before, were supplied by the late Dr R. Zahn of the Berlin Antiquarium in 1913. The map on Plate VI was drawn for me by Mr G. W . Puttick of the Cambridge Department of Geography. Finally I must thank the Syndics of the University Press for under­ taking the publication of so unremunerative a book, and the staff of the Press for the care they have expended on its production. Towards the end of the last century Professor A. B. Cook and the late Dr P. Giles made some progress towards a joint edition of Theocritus which was never completed. Since the materials collected by these scholars were recently advertised for sale by a Cambridge bookseller, it may be well to say here that I have not seen them. A.S.F.G. TRINITY COLLEGE CAMBRIDGE August 1949

PREFACE TO SECOND E D I T I O N The second edition of this book has been produced photographically, and it has therefore been impossible to make extensive alterations or additions to the text. I have introduced a few unimportant changes, and a number of small mistakes and misprints, few of which would trouble an attentive reader, have been corrected where thef occur. Other addenda and corrigenda I have collected at the end of vol. 11, and I have drawn attention to them in vol. 1 by a reference, in vol. π by an asterisk at the relevant place in the commentary. I am indebted to friends or reviewers for much of the information which they embody. A. S. F. G. February 1952

Xll

INTRODUCTION

1. THE LIFE OF T H E O C R I T U S 1 1. External Evidence A. Suidas Θεόκριτος* Χίος, £ήτωρ, μαθητής Μητροδώρου του Ίσοκρατικοϋ. έγραψε Χρείας* άντεπολιτευσατο δέ Θεοπόμπω τω Ιστορικω. φέρεται αυτού Ιστορία Λιβύης και έπιστολα! θαυμάσιαι [cf. epigr. 27η.]. έστι καΐ έτερος Θεόκριτος, Πραξαγόρου και Φιλίννης, οι δέ Σιμμίχου* Συρακούσιος, οι δέ φασι Κωον μετωκησε δέ έν Συρακούσαις. ούτος έγραψε τά καλούμενα Βουκολικά έττη Δωρίδι διαλέκτω. τινές δέ άναφέρουσιν είς αυτόν καΐ ταύτα * Προιτίδας, Ελπίδας, "Υμνους, Ήρωίνας, Επικήδεια, Μέλη, Ελεγείας καΐ Ίαμβους, Επι­ γράμματα. Ιστέον δέ ότι τρεις γεγόνασι βουκολικών έπων ποιηταί, Θεόκριτος ουτοσί, Μόσχος Σικελιώτης καΐ Βίων ό Σμυρναίος, εκ τίνος χωριδίου καλουμένου Φλώσσης. Β. Γένος Θεοκρίτου (Wendel Schoh in Theocr. p. 1): (a) Θεόκριτος ό των Βουκολικών ποιητής Συρακούσιος ήν το γένος, πατρός Σιμίχου,2 ώς αυτός φησι [7.21]· Σιμιχίδα, πςί: δή τό μεσαμέριον πόδας έλκεις; ένιοι δέ τό Σιμιχίδα έπώνυμον είναι λέγουσι—δοκεϊ γάρ σιμός είναι τήν πρόσοψιν—πατέρα δ' έσχηκέναι Πραξαγόραν καΐ μητέρα Φιλίναν. ακουστής δέ γέγονε Φιλητά καΐ Άσκληπιάδου, ών μνημονεύει [7. 4θ]· ήκμασε δέ κατά Πτολεμαϊον τον έπικληθέντα νΟν δ' αίπόλω άνδρΐ 2οικας. φπόλος, δκκ' έσορή τάς μηκάδας οία βατεΟνται, τάκεται όφθαλμώς δτι ού τράγος αυτός έγεντο. άρχετε βουκολικας, Μοΐσαι φίλαι, άρχετ* άοιδας. 90 καΐ τυ δ* έπεί κ* έσορης τάς παρθένος οία γελαντι, τάκεαι όφθαλμώς δτι ου μετά ταΐσι χορεύεις/ τώς δ* ουδέν ποτελέξαθ* ό βουκόλος, άλλα τον αυτώ άνυε πικρόν έρωτα, καΐ ες τέλος άνυε μοίρας. άρχετε βουκολικας, Μοΐσαι, πάλιν άρχετ' άοιδας. 95 ήνθέ γε μάν άδεια καΐ ά Κύπρις γελάοισα, λάθρη μέν γελάοισα, βαρύν δ* άνά θυμόν εχοισα, κεΐπε *τύ Θην τον Έρωτα κατεύχεο, Δάφνι, λυγιξεΐν ή ρ' ουκ αυτός νΕρωτος υπ* άργαλέω έλυγιχθης;' άρχετε βουκολικας, Μοΐσαι, πάλιν άρχετ* άοιδας. ιοο τάν δ: άρα χ ω Δάφνις ποταμείβετο * c Κύπρι βαρεία, Κύπρι νεμεσσατά, Κύπρι θνατοΐσιν απεχθής, ήδη yocp φράσδη πάνθ' άλιον άμμι δεδύκειν; Δάφνις κήν Άίδα κακόν έσσεται άλγος Έρωτι. άρχετε βουκολικας, Μοΐσαι, πάλιν άρχετ5 άοιδας. 8ο τοί (alterum) KPQ χοΐ W om. AGS 8ι Πρίηπο$ AGS - banks sang his dirge, when he was wasting like any snow under high Haemus or Athos or Rhodope or remotest Caucasus. And he shall sing how once a wide coffer received the goat­ herd alive by the impious presumption of a king; and how the blunt-faced bees came from the meadows to the fragrant chest of cedar and fed him on tender flowers because the Muse had poured sweet nectar on his lips. Ah, blessed Comatas, thine is this sweet lot; thou too wast closed within the coffer; thou too, on honeycomb fed, didst endure with toil the springtime of the year. Would thou hadst been numbered with the living in my day, that I might have herded τας ξανθας Σν.1. τα ξανές $Ϊ2 74 άμφεττονεΐτο $51 KPXG άμφ* έττονεϊτο jp2 η6 κατετάAhrens άμφεττολεϊτο cett. 75 αιτεφυοντο 3β ι αιτ* εφύοντο 3$2 κετο $12 K Q W A L U κατατ-Ρ κ α τ α τ [ 5 ι η% π ο τ $ ι 79 κακαϊσιν άτασθαλίαισιν £ ι corr. KP -αισιν, -ησιν $ ι $ 2 -ήσιν, -ησιν cett. 8 l άνθεσι $ 2 Κ 83 πεττόνθης Κ 85 έξεττόνασας KPQ 2 ALU εξε[π]ον[ 3βι -ησας $2 εξετέλεσσας Q W M 86 εμεΟ PG έμοί $2 cett. | ήμεν $ ι # 2 Mosch. -ες ALU είμεν Κ -ες P Q W 61 or

10

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

ως τοι έγών ένόμευον άν' ώρεα τάς καλάς αίγας φωνας είσαΐων, τυ δ' υπό δρυσιν ή υπό πευκαις άδύ μελισδόμενος κατεκέκλισο, θειε Κοματα/ 9ο

Χώ μέν τόσσ' είπών άπεπαύσατο · τον δε μέτ* αύθις κήγών τοΓ έφάμαν Άυκίδα φίλε, πολλά μέν άλλα Νύμφαι κήμέ δίδαξαν άν5 ώρεα βουκολέοντα έσθλά, τά που και Ζηνός έπι θρόνον άγογε φάμα · άλλα τόγ* Ικ πάντων μέγ' ύπείροχον, φ τυ γεραίρειν 95 άρξευμ5 · αλλ* ύπάκουσον, έπει φίλος επλεο Μοίσαις. Σιμιχίδα μέν "Ερωτες έπέπταρον ή γάρ ό δειλός τόσσον έρα Μύρτους όσον εΐαρος αίγες ερανται. "Ούρατος δ5 ό τά πάντα φιλαίτατος άνέρι τήνω παιδός υπό σπλάγχνοισιν έχει πόθον. οίδεν "Αριστις, ιοο έσθλός άνήρ, μέγ' άριστος, δν ουδέ κεν αυτός άείδειν Φοίβος συν φόρμιγγι παρά τριπόδεσσι μεγαίροι, ως έκ παιδός "Αρατος υπ' όστίον αΐθετ* ερωτι. τόν μοι, Πάν, Όμόλας έρατόν πέδον δστε λέλογχας, άκλητον τήνοιο φίλας ές χείρας έρείσαις, ιο5 εΐτ5 εστ3 άρα Φιλΐνος ό μαλθακός είτε τις άλλος, κει μέν ταυτ' ερδοις, ώ Πάν φίλε, μήτι τυ παίδες 'Αρκαδικοί σκίλλαισιν υπό πλευράς τε και ώμως τανίκα μαστί^οιεν, δτε κρέα τυτθά παρείη · ει δ* άλλως νεύσαις, κατά μέν χρόα πάντ' όνύχεσσι no δακνόμενος κνάσαιο και εν κνίδαισι καθεύδοιςΦ εΐης δ* Ήδωνών μέν εν ώρεσι χείματι μέσσω "Εβρον πάρ ποταμόν τετραμμένος έγγυθεν "Αρκτω, εν δέ θέρει πυμάτοισι παρ' Αιθιόπεσσι νομευοις πέτρα υπο Βλεμύων, όθεν ούκέτι Νείλος ορατός. 88 η y* * 2 : ci. 5.148 89 κατεκέκλισο φ 2 K P Q W κστακ- Q 2 A L U 90 άνεπαύσατο Κ 92 κημ* εδιδ[αξα]ν εν ώ [ $2 94 δττι y ' άείδειν Mosch. et ut vid. 5 2 97 Ιραντι K P Q W 98 '(jupcrros SMosch. *Ap- Jp2 codd. ΙΟΙ ττερί P Q W 102 όστίον Fritzsche -έον $2 codd. 104 τήνοιο S κείνοιο P i ut vid. $ 2 codd. 105 ita $ i ^ 2 c o d d . είτε Φ. άρ' έστιν S 62

VII. ΘΑΛΥΣΙΑ

thy fair goats upon the hills and listened to thy voice, while thou, divine Comatas, didst He and make sweet music under the oaks or pines.' Thus much he said and ceased, and after him I too followed with such words as these: friend Lycidas, many another thing the Nymphs have taught me too as I tended my herd upon the hills, fine songs, whose fame report, maybe, has carried even to the throne of Zeus; but of all is this the first by far, wherewith I will begin to do thee honour. Listen, then, for thou art dear to the Muses. For Simichidas the Loves sneezed, for he, poor soul, loves Myrto as dearly as goats love the spring. But Aratus, dearest friend in all to me, guards deep at heart desire of a boy. Aristis knows, a man of worth, the best of men, whom Phoebus himself would not grudge to stand and sing, lyre in hand, by his own tripods—knows how to the very marrow Aratus is aflame with love of a boy. Ah, Pan, to whom has fallen the lovely plain of Homole, lay him unsummoned in my friend's dear arms, whether it be the pampered Philinus or another. And if thou wilt, dear Pan, then never may Arcadian lads flog thee with squills about the flanks and shoulders when they find scanty meat. But if thou consent not so, then mayst thou be bitten and with thy nails scratch thyself from top to toe; mayst thou sleep in nettles, and in midwinter find thyself on the mountains of the Edonians, turned towards the river Hebrus, hard by the pole. And in summer mayst thou herd thy flock among the furthest Ethiopians beneath the rock of the Blemyes whence Nile 106 in margine a correctore additum $ ι | κεΙ ψζ W S κήν cett. | ταΟΘ* JtaQ: cf. 2.15 | μήτι τυ K P Q W μητι συ $ 2 μήτε τι ALU 107 ώμως Valckenaer -ους φ ι codd. 108 μαστί^οιεν ψιψζ μαστίσδ- codd. 109 νεύσαις ψιψζ P Q W A L U -etsK m a p e a i ^ Q L oup-cett. 112 Έ β ρ ο ν φ ι US εύρον cett. ]ρω ττα[ρ] ποταμω 3βζ corr. | κεκλιμένος K 2 PQ ! W | "Αρκτω S -ου codd.

63

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ 5

us ύμμες δ Ύετίδος και Βυβλίδος άδυ λιπόντες νάμα και Οίκοΰντα, ξανθας έδος αίττν Διώνας, ώ μάλοισιν Έρωτες έρευθομένοισιν όμοιοι, βάλλετε μοι τόξοισι τον ιμερόεντα Φιλΐνον, βάλλετ', έπεί τον ξεΐνον ό δύσμορος ουκ ελεεί μευ. ΐ2ο και δη μάν άττίοιο πεπαίτερος, αί δε γυναίκες, "αιαΐ", φαντί, "Φιλϊνε, το τοι καλόν άνθος άπορρεΐ". μηκέτι τοι φρουρέωμες έπι προθυροισιν, "Αρατε, μηδέ πόδας τρίβωμες· ό δ' δρθριος άλλον αλέκτωρ κοκκύσδων νάρκαισιν άνιαραΐσι διδοίη · ΐ25 εις δ' άπό τασδε, φέριστε, Μόλων άγχοιτο παλαίστρας, άμμιν δ' άσυχία τε μέλοι, γραία τε παρείη άτις έπιφθύ^οισα τά μη καλά νόσφιν έρύκοι/ Τόσσ* έφάμαν · δ δέ μοι το λαγωβόλον, άδυ γελάσσας ώς πάρος, εκ Μοισαν ξεινήιον ώπασεν ήμεν. ΐ3ο χ ώ μεν άποκλίνας έπ* αριστερά τάν έπι ΤΤύξας εΐρφ* όδόν · αυτάρ έγών τε και Ευκριτος ές Φρασιδάμω στραφθέντες χ ώ καλός Άμύντιχος εν τε βαθείαις άδειας σχοίνοιο χαμευνίσιν έκλίνθημες εν τε νεοτμάτοισι γεγαθότες οϊναρέοισι. ΐ35 πολλαι δ' άμμιν υπερθε κατά κράτος δονέοντο αίγειροι πτελέαι τε · το δ' έγγυθεν ιερόν ύδωρ Νυμφαν έξ άντροιο κατειβόμενον κελάρυ^ε. τοι δέ ποτι σκιαραΐς όροδαμνίσιν αιθαλίωνες τέττιγες λαλαγευντες έχον πόνον · ά δ5 όλολυγών ΐ4ο τηλόθεν έν πυκιναΐσι βάτων τρύ^εσκεν άκάνθαις* άειδον κόρυδοι και άκανθίδες, έ'στενε τρυγών, πωτώντο ξουθαι πΓρι πίδακας άμφί μέλισσαι. πάντ' ώσδεν Θέρεος μάλα πίονος, ώσδε δ5 όπώρας. ι ι ό Οίκοΰντα Hecker ]ντα $2 -ευντα SZ -εΟντες codd. 120 μάν ALU μάλ* cett. 124 κοκκύγων | ϊ ι Ρ | νάρκαισι S -ησιν codd. | άνιαραΐσι $ i P S 2 -ηραΐσι Κ -ηρήσι cett. 125 άττό j i K Q X lemma νττό A L U επί P Q W Z 127 έπιφθύσδοισα Q W 128 τόσα* $ i ut vid. K Q 2 A L U cos P Q W | γελάσσα5 U 2 SMosch. -άξας cett.: cf. 42, 156 129 ήμεν A L U είμεν cett.

64

VII. ΘΑΛΥΣΙΑ

is no more seen. But do you leave the sweet stream of Hyetis and Byblis, and Oecus, that steep seat of golden-haired Dione, ye Loves as rosy as apples, and wound me with your bows the lovely Philinus, wound him, for,the wretch has no pity on my friend. And truly riper than a pear is he, and the women cry, " Alas, Philinus, thy fair bloom is falling from thee". No more, Aratus, let us mount guard by his porch, nor wear our feet away; but let the morning cock with his crowing deliver up another to the numbing pain, and one alone, Molon, be throttled in that school, my friend. On peace be our minds set, and let us have a crone to spit on us and keep unlovely things away.' So much I said; and Lycidas, laughing pleasantly as before, gave me his stick as friendship's token in the Muses. And he bent his way leftward and took the road to Pyxa, but I and Eucritus and the fair Amyntas turned towards Phrasydamus's farm and laid ourselves down rejoicing on deep couches of sweet rush and in the fresh-stripped vine-leaves. Many a poplar and elm murmured above our heads, and near at hand the sacred water «from the cave of the Nymphs fell plashing. On the shady boughs the dusky cicadas were busy with their chatter, and the tree-frog far off cried in the dense thornbrake. Larks and finches sang, the dove made moan, and bees flitted humming about the springs. All things were fragrant of rich harvest and of fruit-time. Pears at our feet and apples

130 Φυξας Σ v.l. ut vid. 131 ήρχ* Κ | έγώ ΚΡ 132 στραφθέντες Κ -φέντΕ$ χ 34 οίναρέαισι LMosch. cctt. 133 σχοίνοιο ΚΡ σχίν- cett.: cf. 5-J29 2 138 σκιεραΐς ALU 140 πνκιναΐσι Η -fjat codd. 143 136 τό τ' PQ ω ε ν 3 ] ί I ut vid.

65

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

δχναι μεν πάρ ττοσσί, τταρά ττλευραΐσι δε μαλα ΐ45 δαψιλέως άμΐν έκυλίνδετο, τοί δ' έκέχυντο όρπακες βραβίλοισι καταβρίθοντες ερα^ε · τετράενες δε πίθων άπελύετο κράτος άλειφαρ. Νύμφαι Κασταλίδες Παρνάσιον αΐιτος εχοισαι, άρά γέ π α τοιόνδε Φόλω κατά λάινον άντρον ΐ5ο κράτη ρ' Ήρακλήι γέρων έστάσατο Χίρων; άρά γέ πα τηνον τον ποιμένα τον ποτ* Άνάπω, τον κρατερον ΓΤολύφαμον, os ώρεσι vaas εβαλλε, τοΐον νέκταρ έπεισε κατ5 αυλια ποσσι χορεΟσαι, οίον δη τόκα πώμα διεκρανάσατε, Νυμφαι, ΐ55 βωμω πάρ Δάματρος άλωίδος; as επί σωρώ aims εγώ πάξαιμι μέγα πτύον, ά δε γελάσσαι δράγματα και μάκωνας εν άμφοτέραισιν εχοισα. 144 V&> τταρά PALU 145 άΜΐν Κ ά[ φι άμμιν cett. 146 βραβίλοισι KQ Ath. 2.50A βραβύλ- cett.: cf. 12.3 | Spc^e Ath. Et.M. 211.5 -ασδε codd.

66

VII. ΘΑΛΥΣΙΑ

at our side were rolling plentifully, and the branches hung down to the ground with their burden of sloes. And the four-year seal was loosened from the head of the wine-jars. Nymphs of Castalia that haunt the steep of Parnassus, was it such a bowl as this that old Chiron served to Heracles in Pholus's rocky cave? Was it such nectar that set that shepherd by the Anapus dancing among his sheepfolds, even the mighty Polyphemus, who pelted ships with mountains ?—such nectar as ye Nymphs mingled for us to drink that day by the altar of Demeter of the Threshing-floor. On her heap may I plant again the great winnowing-shovel while she smiles on us with sheaves and poppies in either hand. 147 έπτάενες Σ lemma 150 κροττήρ* ΚΡ κρητ- cett. Aaascodd. 154 διεκρανώσατε ALU Σ v.l.Et.M. 273.41 157 άμφοτέραισιν P2S -οισιν QWL -ησιν cett.

67

152 vaccs Heinsius 155 aAcoaSosALU

[ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ] ΒΟΥΚΟΛΙΑΣΤΑΙ o6ois KPQW ούδ* αΟ |ί)όδω MS ουδ' αυ po6ois A L N U 86

I D Y L L XI No other remedy is there for love, Nicias, neither unguent, methinks, nor salve, save only the Muses; and this remedy is painless for mortals and pleasant, but hard to find—as well, I trow, thou knowest, who art a physician, and loved exceedingly withal by all the nine Muses. So at least my countryman the Cyclops fared most easily—even Polyphemus of old, when, with the down new on his lips and temples, he was in love with Galatea. And he loved not with apples, or roses, or ringlets, but with downright frenzy, counting all else but trifles. Many a time would his sheep come of their own accord back from the green pastures to his fold, while he, alone upon the wrack-strewn shore, would waste away with love as he sang of Galatea from dawn of day, having deep beneath his breast an angry wound which the shaft of the mighty Cyprian goddess had planted in his heart. Yet the remedy he found, and seated on some high rock would gaze seaward and sing thus: Ο white Galatea, why dost thou repulse thy lover—whiter than curd to look on, softer than the lamb, more skittish than the calf, sleeker than the unripe grape—why thus, when sweet sleep holds me, dost thou straight approach, and when sweet sleep leaves me, art gone forthwith, flying, as the ewe flies when she sees the grey wolf? I fell in love with thee, maiden, when first thou earnest with my mother to gather II όρθαϊς Klunt. όλοαΐς cett. Σν.1. 12 τωύλιον A U τσΟλ- cett. 14 αυτός Q I W N o n . -τώ, -τοΟ cett. 16 ή ol P Q a W 20 άρνό* MS δ* άρνός codd. 21 σφ(ρ)ιγ(γ)αν(ε)ωτέρα Σν.1. ]ωτέρα p.Ber. 5017 22 όκα P Q W 25 τεοΰς ΚΑU 2 τεώς PQ 2 τεΰ Q W N U om. L | πράτον Q πρώτον cett.

87

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

εξ όρεος δρέψασθαι, εγώ δ' όδόν άγεμόνευον. παυσασθαι δ' εσιδών τ υ και ύστερον ουδ 3 ετι π α νυν εκ τήνω δύναμαι* τιν δ5 ου μέλει, ου μά ΔΓ ουδέν. 3ο γινώσκω, χαρίεσσα κόρα, τίνος οϋνεκα φεύγεις * οϋνεκά μοι λασία μεν όφρυς επί παντί μετώπω εξ ώτός τέταται ποτι θώτερον ώς μία μακρά, εϊς δ5 οφθαλμός υπεστι, πλατεία δε ρις έπι χείλει. αλλ' ούτος τοιούτος έών βοτά χίλια βόσκω, 35 κήκ τούτων το κρατιστον άμελγόμενος γ ά λ α π ί ν ω * τυρός δ' ου λείπει μ5 οΰτ 5 εν θέρει ουτ 5 έν όπώρα, ου χειμώνος άκρω* ταρσοί δ5 υπεραχθέες αιεί. συρίσδεν δ3 ώς οϋτις έπίσταμαι ώδε Κυκλώπων, τίν, το φίλον γλυκύμαλον, άμα κήμαυτόν άείδων 4ο πολλάκι νυκτός άωρί. τράφω δέ τοι ένδεκα νεβρώς, πάσας μαννοφόρως, και σκύμνως τεσσάρας άρκτων. άλλ5 άφίκευσο ποθ 3 άμέ, και έξεις ουδέν έλασσον, τάν γλαυκάν δέ θάλασσαν εα ποτι χέρσον όρεχθεΐν · άδιον έν τ ώ ν τ ρ ω π α ρ ' έμίν τάν νύκτα διαξεϊς. 45 έντι δάφναι τηνεί, έντι ραδιναί κυπάρισσοι, εστί μέλας κισσός, εστ5 άμπελος ά γλυκυκαρπος, εστί ψυχρόν ύδωρ, τό μοι ά πολυδένδρεος Αίτνα λεύκας έκ χιόνος ποτόν άμβρόσιον προΐητι. τις κα τώνδε θάλασσαν εχειν και κυμαθ5 ελοιτο; 50 αι δέ τοι αυτός έγών δοκέω λασιώτερος ή μεν, έντι δρυός ξύλα μοι και υπό σποδω άκάματον πυρ* καιόμενος δ' υ π ό τεΰς και τάν ψυχάν άνεχοίμαν και τον εν5 όφθαλμόν, τ ω μοι γλυκερώτερον ουδέν, ώμοι, ότ' ουκ έ'τεκέν μ5 ά μάτηρ βράγχι 5 έχοντα, 55 ώς κατέδυν ποτι τιν και τάν χέρα τεΰς έφίλησα, αι μη τό στόμα λης, έφερον δέ τοι ή κρίνα λευκά ή μάκων* άπαλάν ερυθρά πλαταγώνΓ εχοισαν * 27 άγεμόνευον W M T r τ\γ- codd. 28 πα Κ π ω Α τα cctt. 30 yiyvooσκω Κ ! ώνεκα Κ 31 μοι λ. μεν P Q W A L N U μεν λ. Κ 32 θάτερον P Q W 33 ύττεστι Winscm επ- codd. 34 OUTOS Κ ούτως P Q W COUTOS A L N U 40 τράφω Paris. Suppl. Gr. 1024 τρέφω codd.: cf. 3.16 41 μαννοφόρως Σν.1. άμνοφ- codd. \Z άφίκευσο PGIunt.Z άφίκευ Q W άφίκευ τυ

88

XL ΚΥΚΛωΨ

hyacinth-flowers on the hill, and I showed the way. And having seen thee, from that day forth even until now I cannot cease; but naught thou carest, nay, naught at all. I know, fair maid, why thou fliest. It is because a shaggy brow stretches over all my forehead—one long and single brow from ear to ear; and single is the eye beneath, and broad the nostril above my lip. Yet, though such I be, I tend a thousand head of cattle, and draw and drink from them the finest milk. Cheese I lack not, neither in summer, nor autumn, nor in the depth of winter, and my racks are ever heavy. And I can pipe as none other Cyclops here, as often in the depths of night I sing of thee, my sweet honey-apple, and of myself. And for thee I rear eleven fawns with collars all, and four bear-cubs. Nay, come to me, and thou shalt fare well enough. Leave the green sea to pulse upon the shore; thou wilt pass the night more pleasantly in the cave with me. There are bays and slender cypresses; there is dark ivy, and the sweet-fruited vine, and water cold, which wooded Etna puts forth for me from her white snowfields, a draught divine. Who would rather choose the sea and its waves than these? But if it is I myself that seem too shaggy to thee, oak-logs I have, and fire undying beneath the ash, and thou mayest burn my soul, and my one eye too, than which nothing is dearer to me. Alack that my mother bore me not with gills, that so I might have dived down to thee and kissed thy hand, if thou wilt not let me kiss thy mouth; and might have brought thee snowdrops white, or the soft poppy with its scarlet petals. cett. | εξής Σν.1. 43 όρεχϋεΐν KQ-LIP έρ- cett.Iv.l. 4 6 , 7 εστί, εστ\ εστί ΚΡ Ιντι, εντ\ έντι cett. 48 προίησι KW 1 49 κ α Brunck καν, αν, τάν codd. | και Ahrens ή codd. 51 άττο Κ $2 τεΰς Κ Iunt. τεΰ cett. Item 55 54 ότι ουκ ΚΡ | μ' ά K Q W με cett. 55 *πι Q 2 A L N U | έφίλασα K Q W

89

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

, 6ο

65

7ο

75

8ο

άλλα τά μέν θέρεος, τά δε γίνεται έν χειμώνι, ώστ* ου κά τοι ταϋτα φέρειν άμα πάντ* έδυνάθην. νΟν μάν, ώ κόριον, νυν αυτίκα νεΐν γε μαθεΰμαι, αϊ κά τις συν vat πλέων ξένος ώδ5 άφίκηται, ώς ειδώ τί ποχ' άδυ κατοικεΐν τον βυθόν υμμιν. έξένθοις, Γαλάτεια, και έξενθοΐσα λάθοιο, ώσττερ εγώ νυν ώδε καθήμενος, οΐκαδ5 άπενθεΐν ποιμαινειν δ* έθέλοις συν εμιν άμα και γάλ' άμέλγειν και τυρόν παξαι τάμισον δριμεΐαν ένεΐσα. ά μάτηρ άδικεϊ με μόνα, και μέμφομαι αυτά* ουδέν πήποχ* δλως ποτι τιν φίλον εΐπεν υπέρ μευ, και ταΰτ 5 άμαρ έπ' άμαρ όρευσά με λεπτύνοντα. φασώ τάν κεφαλάν και τώς πόδας άμφοτέρως μευ σφύσδειν, ώς άνιαθη, έπει κήγώ>ν άνιώμαι. ώ Κυκλωψ Κύκλωψ, π α τάς φρένας έκπεπότασαι; αϊ κ5 ένθών ταλάρως τε πλέκοις και θαλλόν άμάσας ταΐς άρνεσσι φέροις, τάχα κα πολύ μάλλον έχοις νών. τάν παρεοΐσαν άμελγε* τί τον φεύγοντα διώκεις; ευρησεΐς Γαλάτειαν ϊσως και καλλίον' άλλαν. πολλαί συμπαίσδεν με κόραι τάν νύκτα κέλονται, κιχλί^οντι δε πασαι, έπεί κ5 αυταΐς υπακούσω, δήλον ότ' έν τα yqc κήγών τις φαίνομαι ήμεν. Ούτω τοι Γίολύφαμος έποίμαινεν τον έρωτα μουσίσδων, ραον δε διαγ' ή ει χρυσόν εδωκεν.

59 οΟ κά Wilamowitz ούκ άν codd. | έδυνάθην P Q W -ήθην cett. 6θ μάν KPW μέν cett. | αντίκα Paley αντόγα KPW τόγε Q 2 A L N U | γε με θεσεϋμαι W μεμαθεΟμαι Q 2 L 6ΐ είτε κα σνν Κ 62 ώ$ κεν (ε)1δώ Q - W A L N U | ποχ' S ποθ* codd. 64 άδε Κ 69 λετττύνοντα Meineke λεπτόν εόντα

90

XL ΚΥΚΛωΥ

But one in summer grows, the other in winter, so that both together I could not bring. Now, maiden, even now, will I learn at least to swim, if but some stranger sail hither in his ship, that I may know what pleasure it is to you to dwell in the depths. Come forth, Galatea; and coming, forget, as I do now sitting here, to go home again. Consent to shepherd with me, and to milk, and to set cheese with drops of acid rennet. My mother alone it is who wrongs me, and her I blame; for never once has she spoken a kindly word for me to thee, though she sees me growing thinner day by day. I will tell her my head throbs, and both my feet, that she may suffer since I too suffer. Ο Cyclops, Cyclops, whither have thy wits wandered? Thou wouldst show more sense if thou wouldst go and plait cheese-crates, and gather greenery for thy lambs. Milk the ewe that's by; why pursue him that flees? another and a fairer Galatea wilt thou find, maybe. Many a maiden bids me spend the night in sport with her, and they titter all when I give ear to them. 'Tis plain that on land I too am somebody. Thus did Polyphemus shepherd his love with minstrelsy, and fared easier than if he had spent gold. codd. 70 φλασώ KQ 2 71 σφυ^ην Q 2 A L N U 74 τοις A L N U | κα Ahrens κεν S και codd. | νών KQ νουν cett. 78 κιχλίσδοντι P Q W Ι υπακούσω K Q ' W L N έπ- cett. 79 ήμεν MS είναι codd. 81 εΐ ΚΣ om. cett.

91

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ ΑΙΤΗΣ

5

ίο

ΐ5

2ο

25

"Ηλυθες, ώ φίλε κοΰρε · τρίτη συν νυκτι και ήοΐ ήλυθες· οι δε ποθεΰντες εν ήμοττι γηράσκουσιν. δσσον εαρ χειμώνος, δσον μήλον βραβίλοιο ήδιον, δσσον όις σφετέρης λασιωτέρη άρνός, δσσον παρθενική προφέρει τριγάμοιο γυναικός, δσσον ελαφρότερη μόσχου νεβρός, δσσον αηδών συμπάντων λιγυφωνος άοιδοτάτη πετεηνών, τοσσον εμ* ευφρηνας συ φανείς, σκιερήν δ5 υπό φηγον ήελίου φρύγοντος οδοιπόρος εδραμον ως τις. εΐθ' όμαλοι πνευσειαν έπ5 άμφοτέροισιν 'Έρωτες νώιν, έπεσσομένοις δε γενοίμεθα πασιν άοιδή · c δίω δή τινε τώδε μετά προτέροισι γενέοθην φώθ', δ μεν εΐσπνηλος, φαίη χ 'Ούμυκλαϊά^ων, τον δ' έτερον πάλιν, ως κεν ό Θεσσαλός εϊποι, άίτην. αλλήλους δ' έφίλησαν ΐσω %νγοί). ή ρα τότ' ήσαν χρύσειοι πάλιν άνδρες, δτ' άντεφίλησ' ό φιληθείς/ ει γαρ τούτο, πάτερ Κρονίδη, πέλοι, ει γάρ, άγήρω αθάνατοι, γενεής δε διηκοσίησιν έπειτα άγγείλειεν εμοί τις άνέξοδον εις 'Αχέροντα · 'ή σή νυν φιλότης και του χαρίεντος άίτεω πάσι διά στόματος, μετά δ5 ήιθέοισι μάλιστα/ άλλ' ήτοι τούτων μεν υπέρτεροι Ουρανίωνες · εσσεται ως έθέλουσιν. εγώ δέ σε τον καλόν αινέων ψευδεα ρινός ϋπερθεν αραιής ουκ άναφυσω. ην γάρ και τι δάκης, το μεν άβλαβες ευθύς εθηκας, διπλάσιον δ' ώνησας, έχων δ' έπίμετρον άπήλθον. Νισαΐοι Μεγαρήες, άριστευοντες έρετμοΐς,

CODD. PRIMARII: K PQW [Laur.] PAP.: $$ (14, 22-fin.)

ALU [Vat.]

TITULUS: Άίτη5 τή κοινή Ίάδι codd. (γέγραπται δε Ίάδι διαλέκτω Sarg.). Dorismos codicum practermisi. 12 δίω Ahrens δοιώ codd. | μετά ττροτέροισι 3 βραβύλοιο ALU: cf. 7 Ή 6 92

I D Y L L XII Thou art come, dear lad; after two nights and days thou art come, but they that yearn grow old in a day. As spring is sweeter than winter, as apple than sloe; as the ewe is deeper of fleece than her lamb; as maiden surpasses a woman thrice wed; as fawn is fleeter-footed than calf; as the clear-voiced nightingale sings sweetest of all winged things—so hast thou gladdened me with thy coming, and I haste to thee as the wayfarer hastes to the shady oak when the sun is scorching. Would that evenly on both of us the Loves might breathe, and we might be a song for all men yet to be—'Excellent were these two among the folk of olden days, the one Inspirer (so in the speech of Amyclae a man might say), the other Hearer, as the Thessalian would call him. Under an equal yoke they loved one another. Verily then again were men of gold when the loved one loved in his turn.' Would, Father Zeus and ye ageless immortals, would that this might be; and that when two hundred generations are gone then might one bring me word to Acheron whence is no return, and say, 'The love of thee and of thy gracious Hearer is on all men's lips, and most upon the young men's/ Yet truly of these matters the gods in heaven dispose; it will be as they choose. But I, when I praise thy merit, shall grow no pimples above my slender nose; for if sometimes thou painest me too, yet straightway thou dost heal the hurt and bring a double joy, and I depart with measure over­ flowing. Megarians of Nisaea, champions of the oar, prosperous may Taylor e Σ μετ' άμφοτέροισι codd. 13 σφών δ' δ Κ | εΐσττνηλος Κ εϊσττνιλος ALU ΐσττνιλος P Q W | χ' άμυκλαιάσδων Κ χώμυκλαίσδων cett. corr. Meinekc 22 αλλ' ηδη ^ 3 23 εσσεται Meineke εσσοντ[ jg3 Ισσονθ' codd. | cbs codd. δσσ* Νοη. 25 και om. Κ | τι Q 1 τύ cett.

GT

93

Ι2

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

όλβιοι οίκείοιτε, τον Άττικόν cos ττερίαλλα ξεΐνον έτιμήσασθε, Διοκλέα τον φιλόπαιδα. 3ο αιεί οι περί τύμβον άολλέε5 εΐαρι πρώτω κούροι εριδμαίνουσι φιλήμοα-os άκρα φέρεσθαΓ os δε κε προσμάξη γλυκερώτερα χείλεσι χείλη, βριθόμενο5 στεφάνοισιν έήν ες μητέρ* άπήλθεν. δλβιθ5 ooris παισι φιλήματα κείνα διαιτς*. 35 ή που τον χαροπόν Γανυμήδεα πόλλ' έπιβώται Λυδίη ίσον εχειν πέτρη στόμα, χρυσόν όποίη πεύθονται, μη φαυλθ5, έτήτυμον άργυραμοιβοί. 28 περίαλλα j£$Μ Νοη. Σ ΑΓ. Ach. 774 rapl άλλων codd. -ωσι 5 3 - ° ν τ ι Κ έριδαίνοντι cett. 32 προσμ]αξας £ 3

94

31 εριδμαίνουσι S 33 *S ? 3 ^ els

XII. ΑΙΤΗΣ

ye live since ye honoured exceedingly the Attic stranger, Diodes the lover. Ever about his tomb in early spring the lads gather and contend for the prize in kissing. And whoso most sweetly presses Up on lip turns homeward to his mother with garlands laden. Happy he who judges those kisses for the boys, and surely long he prays to radiant Ganymede that his lips may be as the Lydian touchstone whereby the money­ changers try true gold to see it be not false.

ALU προς PQW 35 έτηβώται Ahrens et ut vid. £ 3 -βωτα KPQWLU -βωστρφ ALPS 36 στόμα ττέτρη $ 3 37 φαύλος ?3Κ -ον cett.

95

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ ΥΛΑΣ

5

ίο

is

20

25

Ουχ άμΐν τον Έρωτα μόνοις ετεχ\ ως έδοκεϋμες, Νικία, φτινι τούτο θεών ττοκα τέκνον εγεντο* ουχ άμΐν τα καλά πράτοις καλά φαίνεται ή μεν, οϊ θνατοι πελόμεσθα, το δ' αυριον ουκ έσορώμεςΦ αλλά και Άμφιτρύοονος ό χαλκεοκάρδιος υίός, os τον λιν υπέμεινε τον άγριον, ήρατο τταιδός, του χαρίεντος Ύλα, του τάν ττλοκαμΐδα φορεϋντος, καί νιν πάντ' έδίδασκε, πατήρ ώσεί φίλον υιόν, δσσα μαθών αγαθός και άοίδιμος αυτός εγεντο* χωρίς δ' ουδέποκ5 ής, ουτ' ει μέσον άμαρ δροιτο, ουθ' όττόχ' ά λεύκιπττος άνατρέχοι ες Διός Άώς, ούθ3 όττόκ' όρτάλιχοι μινυροί ποτι κοΐτον όρωεν, σεισαμένας τττερά ματρός έττ5 αίθαλόεντι ττετεύρω, ώς αυτώ κατά θυμόν ό παις πεποναμένος εΐη, αυτώ δ* εΟ ελκών ες άλαθινόν άνδρ' άττοβαίη. αλλ5 δτε το χρύσειον επλει μετά κώας Μ άσων Αίσονίδας, οι δ5 αυτώ άριστηες συνέποντο ττασαν εκ πολίων προλελεγμένοι ών όφελος τι, ϊκετο χ ω ταλαεργός άνήρ ες άφνειόν Ίωλκόν, Άλκμήνας υιός Μιδεάτιδος ήρωίνας, συν δ5 αυτώ κατέβαινεν Ύλας ευεδρον ες 'Αργώ, άτις κυανεαν ουχ άφατο συνδρομάδων ναϋς, αλλά διεξάιξε βαθυν δ5 είσέδραμε Φασιν, αίετός ώς, μέγα λαΐτμα, αφ5 οΟ τότε χοιράδες εσταν, Τ

Αμος δ' άντέλλοντι Πελειάδες, έσχατιαι δέ άρνα νέον βόσκοντι, τετραμμένου εΐαρος ήδη,

C O D D . PRIMARII: K

P Q W [Laur.]

ALU [Vat.]

PAPP.: $ 3 ( i - 8 , 46-52), # 4 (53-66), Ox. 694 (19-34) TITULUS: Ύλ(λ)α$ $ 3 codd. Δωρίδι add. j ^ K A L U I a r g . Dialectus autem incerta. Ι ετεκ* # 3 2 TTOKCC in ras. $ 3 5 'Ουμφιτρύωνος Κ η του alterum suprascr. τω $ 3 8 ε]διδασκε $ 3 _ α ξ ε codd. | υιον ^ 3 νΐέα Κ υία cett. το ούτ* Sauppe ουδ' codd. 11 ουθ* P Q W A L U ουδ* Κ | όπόχ' Graefe

96

I D Y L L XIII Not for us alone, Nicias, as once we thought, was Love begotten by whosoever of the gods begat him, nor does fair seem fair first to us, who are mortal and see not the morrow. Even Amphitryon's iron-hearted son—he who withstood the savage lion—loved a lad, sweet Hylas with his tresses still unshorn. And as a father teaches his beloved son, so did Heracles teach Hylas all the lore which had made him noble and renowned himself, and never parted from him, neither at noon's onset, nor when dawn with her white steeds sped upward to the halls of Zeus, nor when the chickens looked twittering to their roosting-place as on the smoke-stained perch their mother shook her wings—that so the lad might be fashioned to his mind and [in his comradeship] come to the true measure of a man. And so, when Aeson's son, Jason, sailed in quest of the golden fleece, and all the noblest of the princes went with him, a chosen band, the flower of every town, with them came also to rich Iolcus the man of many labours, even the son of Alcmena, queen of Midea; and by his side Hylas went down to the Argo of the strong thwarts, which touched not the dark clashing rocks but darted through them, and came speeding like an eagle into the great gulf of the deep Phasis; whence from that day the rocks stand fixed. And when the Pleiads rise, and, spring now turned to summer, the far uplands pasture the young lambs, then that δκα codd. | άνατρέχοι Schaefer -χει codd. 12 οΟΘ* P Q W A L U ούδ* Κ | όπόκ' S όττότ' codd. 13 ττεταύρω QALU 15 αύτώ (άντι του αντόθεν), αύτω Σνν.11. ιό Ιάσων Laur. Conv. Soppr. 158 Ίήσων codd.: cf. 67 19 κω ρ.Οχ.694 | άφνειόν Ίωλκόν Κ άφνειάν Ίαολκόν cett. (om. άνηρ QAU) 20 Άλκμήνας p.Ox. 694 P Q W A U -ης KL | ήρωίνας Med. -ης codd. 21 εύενδρον K W 22 άψστο Brunck ήψ- codd.

97

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

30

35

40

45

50

55

τάμος ναυτιλίας μιμνάσκετο θειος άωτος ηρώων, κοίλον δε καθιδρυθέντες ες 'Αργώ Έλλάσποντον ϊκοντο νότω τρίτον άμαρ άέντι, εΐσω δ3 δρμον έ'θεντο Προποντίδος, ένθα Κιανών αύλακας εύρύνοντι βόες τρίβοντες άροτρα, έκβάντες δ' επί θΐνα κατά £υγά δαΐτα πένοντο δειελινοί, πολλοί δε μίαν στορέσαντο χαμεύναν. λειμών γ ά ρ σφιν εκείτο μέγα στιβάδεσσιν όνειαρ, ένθεν βούτομον οξύ βαθύν τ 5 έτάμοντο κύπειρον. κωχεθ9 Ύλας ό ξανθός ύδωρ έπιδόρπιον οΐσων αυτω θ5 Ηρακλή ι και άστεμφεϊ Τελαμώνι, οι μίαν άμφω εταίροι άει δαίνυντο τράπε^αν, χάλκεον άγγος έχων. τ ά χ α δε κράναν ένόησεν ήμένω εν χώρω* περί δε θρύα πολλά πεφύκει, κυάνεόν τε χελιδόνιον χλωρόν τ ' άδίαντον και θάλλοντα σέλινα και είλιτενής άγρωστις. Οδατι δ5 εν μέσσω Νύμφαι χορόν άρτί^οντο, Νύμφαι ακοίμητοι, δειναι θεαι άγροιώταις, Εύνίκα και Μαλις εαρ θ5 όρόωσα Νύχεια. ήτοι ό κούρος έπεΐχε π ο τ ω πολυχανδέα κρωσσόν βάψαι έπειγόμενος* ται δ5 εν χέρι πασαι εφυσαν* πασάων γ ά ρ έρως άπαλάς φρένας έξεφόβησεν Ά ρ γ ε ί ω έπι παιδί, κατήριπε δ3 ες μέλαν ύδωρ αθρόος, ως δτε πυρσός απ 5 ουρανού ήριπεν αστήρ αθρόος εν πόντω, ναύτας δε τις είπεν έταίροις c κουφότερ5, ώ παίδες, ποιεισθ' δπλα * πλευστικός ούρος *. Νύμφαι μεν σφετέροις έπι γο\> jcai κουρον εχοισαι δακρυόεντ5 άγανοΐσι παρεψύχοντ 5 έπέεσσιν Άμφιτρυωνιάδας δε ταρασσόμενος περί παιδί ωχετο, Μαιωτιστι λαβών ευκαμπέα τόξα

28 καθιδρυθέντες L -ρυνθέντες cctt. 30 δρμον ικον[το p.Ox. 694 31 άροτρα KL -povectt. 33 δειελινοί p.Ox. 694 P Q W ALU -νήν KM 2 34 Υ^Ρ σ 9 ι ν εκ. codd. [σ]φ[ι]ν ττα[ρέκειτο p.Ox. 694 Ι μέγα Κ μέγας cctt. 35 δ* W A L U 39 ayyos Κ άγχος P Q : εγχος cctt. 40 χόρτω P Q W | θρύα Κ Ι Ρ Μ φρΟα W θρία, δρία cctt. (θρία Σ) 41 χλοερόν P Q W 45 Εύνίκα HTr

98

XIII. ΥΛΑΣ

noble band of heroes bethought them of their seafaring; and taking their places in the hollow Argo they came to the Hellespont with three days of fair wind from the south, and anchored within the Propontis, where the cattle of the folk of Cius plough broad furrows with the wearing share. And stepping out upon the beach they made ready their meal in the evening two by two, but one resting-place they laid for all, for there was a meadow with mighty store of litter for their couches, whence they cut sharp sedges and tall galingale. And Hylas of the golden hair was gone, carrying a brazen vessel to fetch water for the meal for Heracles and steadfast Telamon, since these two comrades ever shared one mess. Soon in a low-lying place he spied a spring, round which grew rushes thick, and dark celandine, green maiden-hair, and wild celery luxuriant, and creeping dog's-tooth. And in the water Nymphs were arraying the dance, the sleepless Nymphs, dread goddesses for countryfolk, Eunica, and Malis, and Nycheia with her eyes of May. Eagerly the boy reached down to dip his great pitcher in the fount, but they all clung to his hand, for love of the Argive lad had fluttered all their tender hearts; and headlong into the dark pool he fell as when some flaming star falls from the heavens headlong in the sea, and some sailor cries to his comrades, 'Make your tackle snug, my lads; it is a sailing breeze'. There in their laps the Nymphs sought to comfort the weeping lad with gentle words, but Amphitryon's son, troubled for the boy, was gone with his bow of Scythian -νείκα codd.: cf. 20.1, 42 48 έξεφόβησεν Μ 2 έξεφηβόβησεν Κ άμφεκάλυψεν cctt. (άμφεδόνησεν Non.v.l.) $0 πυρσός KL πυρρός cett. 51 ναύτας Brunck -ταις codd. ( # 3 in marp. ]ας να[υτ]αις) | έταίροις Κ -ρος cctt. 52 ποιεΐθ' P Q W | πνευστικός Κ 55 Άμφιτρυωνιάδας Κ -νίδας cctt.: cf. 25.113 | έπι παιδί Κ

99

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

6ο

65

70

75

και ρόπαλον, τό οι αιέν έχάνδανε δεξιτερά χείρ. τρις μέν Ύλαν άυσεν, δσον βαθύς ήρυγε λαιμός· τρις δ5 άρ* ό παις υπάκουσεν, αραιά δ5 ΐκετο φωνά εξ ύδατος, παρεών δέ μάλα σχεδόν εΐδετο πόρρω, [ώς δ' ό π ό τ ' ήυγένειος άπόπροθι λις έσακουσας] νεβροϋ φθεγξαμένας τις εν οϋρεσιν ώμοφάγος λίς εξ ευνας έσπευσεν έτοιμοτάταν έπί δαΐτα* Ήρακλέης τοιούτος εν άτρίπτοισιν άκάνθαις τταϊδα ποθών δεδόνητο, ττολυν δ' έπελάμβανε χοορον. σχέτλιοι οι φιλέοντες, άλώμενος δσσ 3 έμόγησεν ούρεα και δρυμούς, τ ά δ* Ιάσονος ύστερα ττάντ5 ής. ναϋς γέμεν άρμεν' έχοισα μετάρσια των παρεόντων, ιστία δ' ημίθεοι μεσονύκτιον αύτε καθαιρούν, Ήρακλήα μένοντες, ό δ' ά πόδες άγον έχώρει μαινόμενος · χαλεπός γ ά ρ έσω θεός ή π α ρ άμυσσεν. ούτω μέν κάλλιστος Ύλας μακάρων αριθμείται · Ήρακλέην δ* ήρωες έκερτόμεον λιποναυταν, ουνεκεν ήρώησε τριακοντά^υγον Α ρ γ ώ , πε^α δ' ές Κόλχους τε και άξενον ϊκετο Φασιν.

57 δεξιτερά codd. rccc. -ρή codd. $& βαρύς Κ 59 αραιή P Q W 6 l om. Φ4ΚΣ 62 νεβροΟ Ε -ρώ codd. | ώρεσι P Q W 63 έτοιμοτάταν Wintcrton -την codd. 65 δεδόνητο Κ -νατο cett. 66 ώς έμ. Κ 67 ώρεα P Q W | δρυμούς Zieglcr -μώς codd. 68 γέμεν Hermann μέν codd.

100

XIII. ΥΛΑΣ

curve and the club that his right hand ever clasped. 'Hylas' he shouted thrice with all the power of his deep throat, and thrice the boy replied, but faint came his answering cry from the water, and far off he seemed though very near at hand. The ravening Hon hears a fawn cry upon the mountains and hastens from his lair in search of the ready prey. So in the untrodden thorn-brake Heracles in his longing for the lad went raging, and much country did he cover. Reckless are lovers; so many were the toils that he endured as he wandered over the hills and thickets, all Jason's quest forgotten. The Argo, the others all aboard, lay ready with her tackle aloft, but at midnight the heroes as they waited for Heracles lowered the sails again, while he, wherever his footsteps led him, ranged madly, for a cruel god was rending his heart within him. Hence is the fair Hylas numbered among the immortals, but Heracles the heroes mocked for a deserter, for that he quitted the Argo of the thirty thwarts and came on foot to the Colchians and the inhospitable Phasis. 69 ημίθεοι Κ ήίθ- cett.: cf. 15.137 | αύτε καθαίρουν Wordsworth έξεκάθαιρον codd. 71 χαλεπά PAU | άμυσσεν Κ 2μ- cett. 73 Ήρακλέη Κ 74 TpiocKOVTOjuyov KPW 75 Κόλχως KL

ΙΟΙ

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ ΑΙΣΧΙΝΑΣ ΚΑΙ ΘΥύύΝΙΧΟΣ

ΑΙΣΧΙΝΑΣ

Χαίρειν πολλά τον άνδρα Θυώνιχον· ΘΥ0)ΝΙΧΟΣ

άλλα τοιαύτα Αίσχίνα. ως χρόνιος. ΑΙ. χρόνιος. Θ Υ. τί δε τοι τό μέλημα; ΑΙ. πράσσομες ούχ ώς λωστα, Θυώνιχε. Θ Υ. ταΰτ3. άρα λεπτός, χ ώ μύσταξ πολύς ούτος, άυσταλέοι δε κίκιννοι. 5 τοιούτος πρώαν τις άφίκετο Πυθαγορικτάς, ωχρός κάνυπόδητος· Άθαναΐος δ3 εφατ' ήμεν. AL ήρατο μάν και τηνος; ΘΥ· έμίν δοκεΐ, ό π τ ώ άλεύρω. 3 ΑΙ. παίσδεις, ώγάθ , έχων* έμέ δ3 ά χαρίεσσα Κυνίσκα ύβρίσδει · λασώ δε μανείς ποκα, θρίξ ανά μέσσον. ίο ΘΥ. τοιούτος μεν αεί τύ, φίλ3 Αισχίνα, άσυχα οξύς, πάντ 3 έθέλοον κατά καιρόν όμως δ3 εΐπον τί τό καινόν. ΑΙ. 'Ούργεΐος κήγών και ό Θεσσαλός ιπποδιώκτας Τ Αγις και Κλεύνικος έπίνομες ό στρατιώτας εν χ ώ ρ ω παρ 3 έμίν. δύο μεν κατέκοψα νεοσσώς is θηλάζοντα τε χοΐρον, άνωξα δε Βίβλινον αύτοϊς ευώδη τετόρων έτέων σχεδόν ώς ά π ό λανώ * βολβός τις, κοχλίας, έξαιρέθη · ης πότος άδύς. CODD. PRIM AMI: Κ LWTr [Laur.] A N U [Vat.] PAPP.: 93 (i-fm.)t ^er. 5 O I 7 (59-63) TITULUS: ΑΙσχίνας (-νης) καΐ (ή) Θυώνιχο$ ^3LVGP ΑΙσχίναζ Θυώνιχον Κ Δ[ωρίδι add. $ 3 Ι άλλα τοιαύτα Rciske άλλα τοι (Κ: τυ cett. ?) αυτά (-τό Τ Γ Α ) codd. 4 άυστα­ λέοι Non.v.l. Warton ανασταλεοι $ 3 άν αύαλέοι codd. (αύ.αλ- KGP cum ras.) Ι02

I D Y L L XIV

AESCHINAS

A very good day to Sir Thyonichus. THYONICHUS

The same to Aeschinas. It's long since we've seen you. AJE. It is long. T H . And what's your trouble? AE. Things aren't going too well with me, Thyonichus. T H . That's why you're so thin then, and wear all this moustache and these unkempt love-locks. In just such guise there turned up the other day a Pythagorist—pale and bare­ foot. An Athenian by his own account. AE. Then had he lost his heart too ? T H . Yes, to wheaten loaves by my reckoning. AE. YOU will have your joke, my friend. But as for me, the fair Cynisca flouts me, and some day I shall go off my head before I know it. I'm only a hair's breadth from it. T H . That's always your style, my dear Aeschinas—a trifle hasty, and wanting everything just to your liking. Still, tell us what's the matter now. AE. The Argive, and I, and Agis the Thessalian trainer, and Cleunicus the soldier-man were making merry at my place in the country. I had killed a brace of chickens and a sucking pig, and opened them some Bibline, as fragrant almost, at four years old, as the day it was pressed. I had got out an onion or so, and snails. It was a jolly drinking-party. 6 κάνυπόδητος $ 3 S -Sorros codd. | Άθαναΐος Gallavotti ΆΘην- $ 3 codd. I0 7 KOCKEIVOS $ 3 : cf- 2 6 M«v Κ | άσνχςϊ Ahrens ασνχα KLWTr -χος A N U : cf. 27 II πάντα θέλων $ 3 | καϊνον Κ v.l.Vv.l.I v.l. 12 κήγώ $ 3 W 13 TAyt$ 5 3 Meineke TATHS codd. | έπίνομεν P 3 L W 14 χώρα LWTr 15 δε χοιρ. 5 3 Ι Βίβλινον 5 3 K L W Βύβ- cett. 17 κοχλίας 5 3 K I ( ? ) W T r κολχίας cett. | έξαιρέθη Ahrens εξερ- 5 3 ^Vi?' codd. 103

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

20

25

ήδη δέ προϊόντος έδοξ' έπιχεΐσθαι άκρατον ώτινος ήθελ* έκαστος* έδει μόνον ώτινος ειπείν. άμές μεν φωνεΰντες έπίνομες, ως έδέδοκτο * ά δ' ουδέν παρεόντος έμεΰ. τίν 5 εχειν με δοκεΐς νών; c o u φθεγξή; λύκον είδες;' έπαιξε τις. 'ως σοφός' εϊπεν, κήφλέγετ' · εύμαρέως κεν α π 3 αύτας και λ ύ χ ν ο ν άψας. εστί Λύκος, Λύκος εστί, Λ ά β α τ ω γείτονος υιός, ευμάκης, απαλός, πολλοίς δοκέων καλός ή μ ε ν τ ο ύ τ ω τ ο ν κλύμενον κατεφρύγετο τήνον έρωτα,

χάμΐν τούτο δι* ώτός εγεντό ποχ* άσυχα ούτως* ού μάν έξήταξα, μάταν εις άνδρα γενειών. ήδη δ5 ών πόσιος τοι τέσσαρες έν βάθει ή μες, 3ο

χ ώ Λαρισαίος ' τ ο ν έμόν Λύκον 5 άδεν ά π ' άρχας, Θεσσαλικόν τι μέλισμα, κακαι φρένες· ά δέ Κυνίσκα εκλαεν έξαπίνας θαλερώτερον ή π α ρ ά ματρί παρθένος εξαετής κ ό λ π ω έπιθυμήσασα. ταμος έ γ ώ , τον ϊσαις τύ, Θυώνιχε, π ύ ξ έπι κόρρας

35

ήλασα, κάλλαν αύθις, άνειρύσασα δέ π έ π λ ω ς εξω ά π ο ί χ ε τ ο θασσον. 'έμόν κακόν, ου τοι αρέσκω; άλλος τοι γλυκίων ύποκόλπιος;

άλλον ίοΐσα

θάλπε φίλον. τ ή ν ω τεά δάκρυα; μαλα ρ ε ό ν τ ω / μάστακα δοΐσα τέκνοισιν υπωροφίοισι χελιδών 40

άψορρον τ α χ ι ν ά πέτεται βίον άλλον άγείρειν · ώκυτέρα μαλάκας ά π ό δίφρακος επτετο τ ή ν α Ιθύ δΓ άμφιθύρω καΐ δικλίδος, φ πόδες a y o v . αίνος θην λέγεται τις *έβα π ο κ ά ταύρος άν' ύ λ α ν \ εΐκατι · ται δ' οκτώ, ται δ3 εννέα, ται δέ δέκ' άλλαι *

20 άμέ$ φ$ Ρ άμμες codd. | δέ φων. LW 21 νών GP νουν codd.: cf. 57> 11-74 23 κήφλέγετ' $$Σ κήφατ' IV Κ κήφατ' cctt. 24 εστί bis J 3 KL έντί cett. 2 25 κάτταλό$ A N U | εΐμε[ν $ 3 Ουλύμττω δε μολοΐσα Λάτμιον αν νάττος ήλθε, και εις όμά παιδί κάθευδε. και τύ, 'Ρέα, κλαίεις τον βουκόλον. ουχί δε και τύ,^ ώ Κρονίδα, διά παΐδα βοηνόμον όρνις έττλάγχθης; Εύνίκα δε μόνα τον βουκόλον ούκ έφίλασεν, ά Κυβέλας κρέσσων και Κύπριδος ήδέ Σελάνας. μηκέτι μηδ5 ά, Κύπρι, τον άδέα μήτε κατ' άστυ μήτ5 έν όρει φιλέοι, μώνα δ' άνά νύκτα καΟεύδοι.

26 τό lunt.Cal. και XTr | δ' αύ πακτάς Tr ή καΐ ύπ* άκτδ$ Χ | άτταλώτερον Valckenaer γλυκερώτερον XTr 27 2ρρεε ed. Morel. Ιρρε Χ ερρει Tr 28 μέλισμα CVat. 1379 -ιδμα XTr 29 δονέω Tr a | κήν tertium TrAld. ή ν 2 XTr Ι ττλαγιαύλω Stephanus πλασι- Χ τταγι- Tr 32 βουκόλος Χ βωκ- Tr 33 seel. Meineke | χώ Χ 6 Tr ώς Iunt. 35 κα^ τ ο ν Wassenberg αυτόν XTr 37 βουκόλος Χ βωκ- Tr | γε Tr τε Χ 38 βουκολέοντα

150

XX.

Β0ΥΚ0Λ1ΣΚ0Σ

Athena's, softer than curd my lips, and from them sweeter flowed the voice than honey from the comb. Sweet is my music whether on the panpipe I play, or on the pipe discourse, or reed, or flute. And on the hills all women call me fair and kiss me, all of them; but this thing of the town kissed me not, but, because I am a neatherd, passed me quickly by and gives no heed. [The fair Dionysus herds the heifer in the vales.] Nor knows she that Cypris lost her wits for a neatherd and tended herds upon the hills of Phrygia, and loved Adonis in the thickets, and in the thickets mourned him. W h o was Endymion? was not he a neatherd—whom Selene loved as he tended his kine, and came from Olympus through the glades of Latmus to He with her darling ? And Rhea too mourns for her neat­ herd. And didst not thou, Zeus, for a herding lad take a wandering bird's shape? Yet Eunica alone would not kiss the neatherd, but is greater than Cybele and Cypris and Selene. Never may she either, Cypris, whether in the city or on the hill, kiss her darling, but let her sleep lonely all the night. Tr 2 βωκ- Χ Τ Γ | Ούλύμπω hint. Ό λ - Χ Τ Γ 39 Λάτμιον lunt.Cal. λάθριον Χ Τ Γ Ι και els όμά Vossius κείς έμά Χ και els έά ΤΓ 40 βουκόλον Ahrens βωκ- Χ Τ Γ 42 Εύνείκα ΤΓ 1 : cf. ι | μόνα Cal. μόνον Χ Τ Γ | βουκόλον Ahrens βωκ- Χ Τ Γ 43 ήδέ Τ Γ 2 άδέ Χ Τ Γ 44 Μηδ' ά Τ Γ μηδέ Χ | μήτε lunt.Cal. μηδέ Χ Τ Γ 45 Μητ* lunt.Cal. μηδ* Χ Τ Γ | φιλέοι Ahrens -ecis Χ Τ Γ Ι μώνα Brunck -νη Χ Τ Γ | καθεύδοι Ahrens -δοις Χ Τ Γ

ΐ5ΐ

[ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ] ΑΛΙΕΙΣ

5

ίο

is

ίο

Ά πενία, Διόφαντε, μόνα τάς τέχνας εγείρει · αντα τώ μόχθοιο διδάσκαλος, ουδέ γάρ εϋδειν άνδράσιν έργατίναισι κακαι παρέχοντι μέριμναι · καν ολίγον νυκτός TIS έπιβρίσσησι, τον ϋπνον αίφνίδιον θορυβεϋντι έφιστάμεναι μελεδώναι. Ιχθύος άγρευτήρες όμως δύο κεΐντο γέροντες στρωσάμενοι βρύον αύον ύπό πλεκταΐς καλύβαισι, κεκλιμένοι τοίχω τψ φυλλίνφ · έγγύθι δ' αύτοΐν κεΐτο τά ταΐν χειροΐν αθλήματα, τοί καλαθίσκοι, τοί κάλαμοι, τάγκιστρα, τά φυκιόεντα δέλητα, όρμιαΐ κύρτοι τε καΐ έκ σχοίνων λαβύρινθοι, μήρινθοι κώπαί τε γέρων τ' έπ* έρείσμασι λέμβος* νέρθεν τας κεφάλας φορμός βραχύς, εΐματα, πίλοι, ούτος τοις άλιεΟσιν ό πδς πόρος, ούτος ό πλούτος · ού κλεΐδ\ ουχί θύραν έχον, ού κύνα· πάντα περισσά ταύτ' Ιδόκει τήνοις· ά γάρ πενία σφας έτήρει. ουδείς δ' έν μέσσφ γείτων πέλεν, ά δέ παρ* αύτφ θλιβομέναν καλύβα τραφεράν προσέναχε θάλασσα, κούπω τόν μέσατον δρόμον άνυεν άρμα Σελάνας, τους δ* άλιεϊς ήγειρε φίλος πόνος, έκ βλεφάρων δέ ύπνον άπωσάμενοι σφετέραις φρεσιν ήρεθον αύδάν. ΑΣΦΑΛίωΝ

ψεύδοντ', ώ φίλε, πάντες όσοι τάς νύκτας εφασκον τώ θέρεος μινύθειν, δκα τάματα μακρά φέροντι. CODD. : ΧΤΓ [Laur. = Φ Wilamowitzii] TITULUS: 'Αλιείς Tr Άλιεύς X Θεόκριτου add. Χ Δωρίδι ΤΓ Ι Διόφαντες Χ 2 αυτά Meineke αυτά X(?)Tr(?) 3 έργατίναισ(σ)ι lunt. Cal. -νεσι Tr -νεσσιν Χ 4 έτπβρίσσησι Reiske -βησέησι Tr -έεισι Χ 5 θορυβεϋντι Brunck -ευσι ΧΤΓ | έτπστάμεναι Χ 9 τ α ϊ ν χειροΐν Cal. τ. χεροΐν Χ ταϊ$ χείρεσσιν ΤΓ 10 τάγκιστρα Winterton τώγ~ ΧΤΓ | II όρμιαΐ Meineke όρμειαι δέλητα Briggs τε λήδα lunt.Cal. τε λή/α ΧΤΓ lunt.Cal. οΐμειαΐ ΧΤΓ | τε lunt. om. XTr 12 κώπαί Stroth κώά XTr I 152

I D Y L L XXI It is poverty alone, Diophantus, that awakes the crafts; she it is from whom men learn to toil, for carking cares forbid the labouring man even to sleep, and if for some fraction of the night he close his eyes, anxieties beset him on a sudden and disturb his rest. Two old fishermen had made themselves a couch of dried seaweed in their wattled cabin, and lay there together, leaning against the leafy wall. Near by them lay the instruments of their toilsome craft—baskets and rods, hooks and weedy baits, lines and weels and pots of woven rush, cords and oars and aged skiff upon its props, a bit of matting beneath the head, their clothes, their caps—such was their sole resource, such their wealth. No key they had, no door, no watch-dog; all these they counted superfluity, for poverty watched over them, no neighbour was near, and by their very cabin the sea confined and lapped the land. Not yet was the chariot of the Moon traversing her midmost course, yet their accustomed toil roused the fishermen, and, clearing their eyes of sleep, from thought they fell to speech. ASPHALION

They lied, my friend, all such as said the nights grew short in summer when the days they bring are long. Already τ* έπ' Brunck δ* έπ' XTr 13 πίλοι Iunt.Cal. ττύσοι XTr 14 πόρο* 15 ου κλεΐδ* Koehler πόνος XTr | πλούτος X2Tr2 πλωτός Tr πλάτος Χ Buecheler ουδείς δ* XTr | ούχΙ θύραν Briggs ού χυθραν Χ ού κύθραν Tr | έχον I 6 TOUT' Meineke πάντ' Kaibel είχ' XTr | κύνα lunt. κίνα ΤΓ 2 Χ λίνα Tr ΧΤΓ Ι ά γάρ Reiske άγρα XTr | σφας Cal. σφιν lunt. ή σφας XTr | έτήρει 17 πέλεν ά Reiske πενία XTr | αύτφ Campbell -τήν Ahrens έτέρη ΧΤΓ ΧΤΓ Ι 8 καλύβα Campbell -βαν XTr | τραφεράν Ahrens τρυφερόν Χ Τ Γ 21 αύδάν Vossius ώδάν Χ Τ Γ 19 ούπω τα Χ | μέσα ταν δρόμων Χ1 22 ψεύδοντ* ώ Briggs ψεύδοντο Χ -ται ΤΓ 23 δκα Brunck δτε ΧΤΓ ! φέροντι scripsi φέρονσι ΤΓ φέρει Χ φέρει Ζευς Χ2 Iunt.Cal. 153

[ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ]

ήδη μυρΓ έσεϊδον όνείρατα, κούδέπω άώς. 25 *)*μή λαθόμην τί το χρήμα χρόνον δ' αι νύκτες εχοντι.·|· ΕΤΑΊΡΟς

Άσφαλίων, μέμφη το καλόν θέρος; ου γάρ ό καιρός αυτομάτως παρέβα τον έόν δρόμον, άλλα τον ύπνον ά φροντις κόπτοισα μακράν τάν νύκτα ποιεί τοι. ΑΣΦΑΛίωΝ 3

3ο

άρ έμαθες κρίνειν ποκ5 ενύπνια; χρηστά γάρ εΐδον. ου σε θέλω τώμώ φαντάσματος ή μεν άμοιρον. ηΓΑΙΡΟΣ

35

ως και τάν dypocv, τώνείρατα πάντα μερί^ευ. ει γάρ κεικάξω κατά τον νόον, ούτος άριστος έστιν όνειροκρίτας, ό διδάσκαλος έστι παρ' ω νου· άλλως και σχολά έστιΦ τί γάρ ποιεΐν αν εχοι τις κείμενος εν φύλλοις ποτι κύματι μηδέ καθεύδων; άλλ5 όνος εν ράμνω τό τε λύχνιον έν πρυτανείω · φαντι γάρ άγρυπνίαν τάδ' εχειν. f λέγεο ποτέ νυκτός όψιν τά τις εσσεο δε λέγει μάνυεν έταίρω.| ΑΣΦΑΛίωΝ

40

45

δειλινόν ως κατέδαρθον έπ* είναλίοισι πόνοισιν (ούκ ήν μάν πολύσιτος, επει δειπνευντες έν ώρα, ει μέμνη, τας γαστρός έφειδόμεθ5), εΐδον έμαυτόν έν πέτρα βεβαώτα, καθε^όμενος δ' έδόκευον ίχθύας, έκ καλάμω δέ πλάνον κατέσειον έδωδάν. και τις των τραφερών ώρέξατο * και γάρ έν υπνοις πάσα κύων f άρτον μαντεύεται, ίχθύσ κήγών. χω μέν τώγκίστρω ποτεφύετο, και ρέεν αίμα* τον κάλαμον δ' υπό τω κινήματος άγκύλον είχον.

27 έόν Iunt.Cal. 31 μερί^ον Χ

νέον ΧΤΓ 28 ποιεί τοι Hermann ττοιεΰντι ΧΤΓ 3 2 ^ Υ&Ρ κεΙκάξω Wilamowitz ου yap νικάξη ΧΤΓ 154

XXI.

ΑΛΙΕΙΣ

I have had a thousand dreams, and dawn is not yet. [How long the nights are.] THE

OTHER

Asphalion, do you blame the fair summertime? It is not that the season has unaccountably strayed from its own course, but that anxiety cuts short your sleep and makes the night seein long. ASPHALION

Have you ever learnt to interpret dreams? I have had fine ones, and I would not have you without your share in my vision. THE OTHER

W e share our catch, and so share all your dreams with me. For even if I must trust my native wit and guess, he is your best interpreter of dreams who learns from his own wits. Besides, there's time on hand, for what is there to do as one lies on one's leafy bed by the sea and cannot sleep ? The ass in the thorn-bush, the lamp in the town-hall—these, they say, are sleepless. [Come, tell me your dream.] ASPHALION

After our labours on the sea I fell asleep ere dark, and had not overeaten either, for we dined, you may remember, betimes and did not tax our stomachs. And I saw myself planted on a rock, and seated there watched for fish, dangling from my rod the treacherous bait. And a fat one nibbled at it—dogs in their sleep dream of [their quarry] and I offish. Then he was hooked, and bled; and in my hand the rod curved 34 άλλως Iunt.Cal. -λο$ XTr-| σχολά έστι Ahrens σχολή έστι Iunt. χολή έστι Cal. σχόλλονπ XTr 36 ί>άμνω Cal. £άμω XTr | τε Haupt δέ XTr 37 άγρνττνίαν Reiske άγραν XTr | τάδ' Ahrens τόδ* XTr | λέγεο Tr λέγω Χ 39 έττ' Wakefield έν XTr 42 βεβαώτα Stephanus μεμα- XTr 43 καλάμω Valckenaer -ων XTr 45 άρτον Tr2 -τω XTr -τως Iunt.Cal. 46 τ ω υ τ ω κίστρων Χ 47 Brunck τοΰ XTr 155

[ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ]

50

55

6ο

τώ χέρε τεινόμενοζ, περικλώμενο$, εύρον αγώνα πώς άνέλω μέγαν ίχθυν άφαυροτέροισι σιδάροις * εΐθ* ύττομιμνάσκων τώ τρώματος ήρεμα νύξα, και νύξα$ έχάλαξα, και ου φεύγοντο$ έτεινα. ήνυσα δ' ών τον άεθλον, άνείλκυσα χρύσεον ιχθυν, πάντα τοι χρνσώ πεπυκασμένον · εΐλέ με δεΐμα μήτι Γίοσειδάωνι πέλοι πεφιλημένο$ ιχθύς, ή τάχα τάς γλαύκας κειμήλιον Άμφιτρίτας. ήρεμα δ3 αυτόν έγών εκ τώγκίστρω απέλυσα, μή ποκα τώ στόματος τάγκίστρια χρυσόν εχοιεν. •{•και τον μεν πιστεύσασα καλά γζ τον ήπήρατον,| ώμοσα δ' ούκέτι λοιπόν υπέρ πελάγους πόδα θεΐναι, άλλα μενεΐν έπι yas και τώ χρυσώ βασιλεύσειν. ταυτά με κήξή γείρε, τυ δ \ ώ ξένε, λοιπόν ερειδε τάν γ ν ώ μ α ν δρκον yap εγώ τον έπώμοσα ταρβώ. ΕΤΑΊΡΟς

65

μή συγε, μή τρέσσης* ουκ ώμοσας* ουδέ yap ίχθυν χρύσεον ώς ΐδες εϊλες, ϊσα δ' ήν ψεύδεσιν δψις. ει δ' υπαρ ου κνώσσων τά πελώρια ταύτα ματεύσεις, έλπις τών ύπνων · 3άτει τον σάρκινον ιχθύν, μή συ θάνης λιμώ και τοις χρυσοΐσιν όνείροις.

48 τεινόμενος Cal. -ον XTr | περικλώμενος Hermann -ον XTr περί κνώδαλον Iunt.Cal. Ι εύρον Iunt.Cal. εύρυν XTr 49 άνέλω scrips! (άνελώ Wilamowitz) μέν §λω XTr 5 ύπομιμνάσκω Tr | ήρεμα Eldik άρ' έμέ XTr | νύξα Kiessling -as XTr 5 1 νύξας έχάλαξα Hermann νύξαι χαλέξας XTr | φεύγοντος Iunt.Cal. -τες XTr $2 ήνυσα δ* ών Scaliger ήννσιδών XTr 53 πάντα Iunt.Cal. πάντα Χ πάντα τε Tr | τοι Χ τω Tr | εϊλε Legrand είχε XTr | με Cal. δέ Tr lunt. δέ σε Χ | δεΐμα Iunt.Cal. σήμα XTr 55 Άμφιτρίτα* Brunck -της XTr $6 έγών lunt. εγώ XTr | τώγκίστρων Χ 57 ττοκα Brunck ποτέ XTr | τώ Tr του Χ | τάγκίστρια Brunck τ ώ γ - XTr | εχοιεν lunt.

156

XXI.

ΑΛΙΕΙΣ

with his struggles. I bent over with outstretched arms and was hard put to it how to raise that great fish on my weak irons. Then I pricked him lightly to remind him of the wound, and thereat gave him slack, but tightened when he did not run. Anyhow I was successful in the struggle and landed a golden fish, a fish set thick with gold all over. Then terror seized me lest it should be some favourite fish of Poseidon or a treasure of sea-green Amphitrite; and gently I loosed him from the hook lest the barbs should tear the gold from his mouth.. . and swore never to set foot upon the sea again, but to stay ashore and lord it over my gold. That woke me; and now, my friend, apply your mind to the matter, for I am frightened at the oath I swore. THE

OTHER

Nay, never fear. You no more swore the oath than took the golden fish you saw. The vision was all lies. But if in your waking hours and not asleep you will search for these marvellous fish, then there's hope in your dreams; hunt the fish of flesh and blood, lest starvation and your golden dreams prove the death of you. Cal. -οισα Χ -οντι Tr 60 μενεΐν Meineke μένειν XTr | τω Cal. τοι XTr | βασιλεύσει X 6 l με Tr μέν Χ | κήξήγεφε scripsi κάξ- XTr 62 ταρβώ lunt. Cal. θαρρώ XTr 63 μη Haupt και XTr | σΟγε μη lunt.Cal. σΟγε XTr | 64 είλες Mcineke εύρες XTr | ή ν Ahrens έν τρέσσης Χ α τρέσ(σ)εις XTr XTr Ι όψις Ahrens όψεις XTr 65 δ' υπαρ ου Cal. y' υπαρ ως lunt. με yap XTr I τά πελώρια Headlam τυ τά χωρία lunt.Cal. τούτο χωρία XTr | ματεύσεις lunt.Cal. ματεύεις Tr μαντεύεις Χ 66 τον ΰπνον Χ | ;§άτει Stephanus -τεΐ XTr Ι σάρκιον Χ 6η τοις Scaliger τοι Χ Τ Γ

GT

1.57

ι6

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ

5

ίο

ΐ5

ao

25

Ύμνέομεν Λήδας τε και αίγιόχου Διός υιώ, Κάστορα καΐ φοβερόν Πολυδεύκεα πυξ έρεθί^ειν χείρας έπ^εύξαντα μέσας βοέοισιν ίμασιν. ύμνέομεν και δις και το τρίτον άρσενα τέκνα κούρης Θεστιάδος, Λακεδαιμονίους δύ' αδελφούς, ανθρώπων σωτήρας έπι ξυροΰ ήδη έόντων, ΐτπτων θ5 αίματόεντα ταρασσομένων καθ' δμιλον, νηών θ' αϊ δύνοντα και ούρανόν είσανιόντα άστρα βια^όμεναι χαλεποΐς ένέκυρσαν άήταις. οι δέ σφεων κατά πρύμναν άείράντες μέγα κϋμα ήέ και εκ πρωρηθεν ή όππη θυμός εκάστου είς κοίλην έρριψαν, άνέρρηξαν δ* άρα τοίχους αμφότερους · κρέμαται δε συν ίστίω άρμενα πάντα εική άποκλασθέντα; πολύς δ5 εξ ουρανού δμβρος νυκτός έφερπουσης · παταγει δ' ευρεία Θάλασσα κοπτομένη πνοιαΐς τε και άρρήκτοισι χαλά^αις. άλλ* εμπης υμεΐς γε καΐ εκ βυθοΰ έλκετε νήας αυτοΐσιν ναυτησιν όιομένοις θανέεσθαι · αΐψα δ* άπολήγουσ' άνεμοι, λιπαρή δε γαλήνη άμ πέλαγος· νεφέλαι δέ διέδραμον άλλυδις άλλαι* έκ δ' "Αρκτοι τ' έφάνησαν Ό ν ω ν τ* άνά μέσσον άμαυρή Φάτνη, σημαίνουσα τά προς πλόον εϋδια πάντα, ώ άμφω θνητοΐσι βοηθόοι, ώ φίλοι άμφω, ιππήες κιθαρίστα! άεθλητηρες αοιδοί, Κάστορος ή πρώτου Γίολυδευκεος άρξομ* άείδειν; αμφότερους υμνέων Πολυδεύκεα πρώτον άείσω.

CODD.: X(i-44)V(92-i85)Tr [Laur.] Μ D (69-223) (Π Wilamowitzii = C2D lunt.Cal., sed ante 69 ignotum: 0 = MXVTrP (1-18)) Erroribus scatet Μ quos praetermisi. PAPP.: $ 3 (1-18, 44-59, 89-105), $ 4 (33-5. 65-8), Ox. 1806 (8, 38-84) TITULUS: Διόσκουροι codd. Θεοκρίτου add. TrMP κοινή Ίάδι XTrM Ύμνο* els Διόσκουροι Σ Ar. Pint. 210

158

I D Y L L XXII We hymn the two sons of Leda and of aegis-bearing Zeus, Castor and Polydeuces, grim to challenge in boxing when he has strapped his palms with the oxhide thongs. Twice we hymn, and a third time, the two brothers born in Lacedaemon to Thestius' daughter, who succour men already on the very brink of disaster, and steeds that panic in the bloody fray, and ships which, defying the constellations that set and rise into the heavens, encounter grievous tempests—blasts that raise a huge wave from astern, or from ahead, or where they will, and cast it into the hold, and breach the bulwarks on either side. And with the sail hangs all the tackle, torn and in disarray, and as the night comes on with heavy storms of rain, the wide sea roars beneath the blows of the blasts and of the iron hail. Yet even so from the very depths do ye recover ships with their crews, that thought to die. And forthwith the winds are stilled and oily calm lies on the deep. The clouds disperse this way and that; the Bears are seen again, and between the Asses the dim Crib, betokening that all is fair for voyaging. Ο succourers both of mortals, beloved pair, horsemen and harpers, athletes and singers, shall I with Castor or with Polydeuces first begin my song ? Both will I hymn, but sing of Polydeuces first. Ι ΰμνέομεν. .αίγιόχου ex dett. Ahrens -μες. .-χω codd. | υϊω suprascr. as $ 3 2 ε]ρε6ν$ειν iP3 (suprascr. ισδη) Ameis -^εν codd. 3 μέσας Reiske μέσοις codd. | ι]μασσιν J 3 4 ΰμνέομεν Meineke -μες codd. 5 Λ(χκεδαιμον]ιω$?3 8 νηών Anon, ναών codd.: cf. 79 | ούρανόν είσανιόντα Meineke ]σανιοντα ψ3 τ1 ουρανού έξανιόντα codd. 9 ε]ττεκυρ[σαν $ 3 ττρώρηθεν $ 3 Ahrens Ι2 -ραθεν codd. | ή όττττη codd. οπη πο[τε ^ 3 κοίλην Ahrens -λαν codd. 15 έφερπούσης Ahrens -ττυσας codd. εττ-]ερχομ[ενη$ $ 3 *7 Υε Reiske τε codd. Ι νήας Paris. 2512 ναας codd. 18 ναυτήσιν MP -ταισιν Χ Τ Γ 19 άπολήγουσ* Meineke -γοντ* codd. | λιτταρή.. γαλήνη Ahrens - ρ ά . . -λάνα codd. 22 σημαίνουσα Ahrens -νοισα codd. 23 βνητοίσι Ahrens θνατcodd. 26 άείδω Μ 159

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

Ή μεν άρα προφυγοϋσα πέτρας εις εν ξυνιούσας 'Αργώ και νιφόεντος άταρτηρόν στόμα Πόντου, Βέβρυκας εισαφίκανε θεών φίλα τέκνα φέρουσα. 30

ένθα μιας πολλοί κατά κλίμακος αμφοτέρων εξ τοίχων άνδρες εβαινον Ίησονίης α π ό νηός* έκβάντες δ3 έπι θϊνα βαθυν και υπήνεμον άκτήν ευνάς τ 5 έστόρνυντο πυρεϊά τε χερσιν ένώμων. Κάστωρ δ' αιολόπωλος ό τ 3 οίνωπός Πολυδεύκης

35

άμφω έρημά^εσκον άποπλαγχθέντες εταίρων, παντοίην εν δρει θηευμενοι άγριον ϋλην. ευρον δ' άέναον κρήνην υπό λισσάδι πέτρη, υδατι πεπληθυΐαν άκηράτω* αι δ' υπένερθε λάλλαι κρυστάλλω ήδ' άργυρω ινδάλλοντο

40

εκ βυθοΰ* υψηλαί δε πεφύκεσαν άγχόθι πευκαι λευκαί τε πλάτανοι τε και άκρόκομοι κυπάρισσοι άνθεά τ ' ευώδη, λασίαις φίλα έργα μελίσσαις, δσσ' έαρος λήγοντος έπιβρύει αν λειμώνας, ένθα δ5 άνήρ υπέροπλος ένήμένος ένδιάασκε,

45

δεινός ϊδεΐν, σκληρησι τεθλασμένος ουατα πυγμαϊςστήθεα δ' έσφαίρωτο πελώρια και π λ α τ ύ νώτον σαρκι σιδηρείη, σφυρήλατος οία κολοσσός· εν δε μύες στερεοΐσι βραχίοσιν άκρον υπ 5 ώμον εστασαν ήυτε πέτροι όλοίτροχοι ουστε κυλίνδων χείμαρρους ποταμός μεγάλαις περιέξεσε δίναις* αυτάρ υπέρ νώτοιο και αυχένος ήωρεΐτο άκρων δέρμα λέοντος άφημμένον εκ ποδεώνων. τον πρότερος προσέειπεν άεθλοφόρος Πολυδεύκης.

50

ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ χαίρε, ξεΐν', δτις έσσί. τίνες βροτοί, ών δδε χώρος; 29 φέρουσα Ahrcns -οισα codd. 36 °* έν ΤΓ 37 δ* άέναον κρήνην Eust. ad Dion. Per. 1055 άένναον κράναν codd. 39 λάλλαι Ruhnken άλλαι codd. Τ 6θ

XXII.

ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ

The Argo, then, had escaped the rocks that clash together and the grim mouth of the snowy Euxine, and bearing the dear sons of the gods came to the land of the Bebryces. There from either side of Jason's ship those many heroes landed by the one ladder, and stepping forth upon the broad beach of that sheltered shore made themselves couches and plied the firesticks in their hands. But together Castor of the swift steeds and swarthy Polydeuces wandered apart from their comrades and viewed the varied wild woodland on the hill. Beneath a smooth rock they found a perennial spring brimming with clearest water, the pebbles in its depths showing like crystal or like silver. Hard by tall pines were growing, poplars and planes and tufted cypresses, and fragrant flowers farmed gladly by the shaggy bees—all flowers that teem in the meadows as spring is on the wane. There a monstrous figure was seated in the sun. Terrible to look on was he; his ears were crushed by the blows of hard fists; his mighty chest and broad back rounded with iron flesh, as it were some colossus of forged metal, and beneath his shoulder-points the muscles in his brawny arms stood out like rounded boulders which some winter torrent has rolled and polished in its mighty eddies. A lion-skin fastened by the paws swung on his back and neck. The champion Polydeuces thus accosted him: POLYDEUCES

Good day, stranger, whosoe'er thou art. What folk are they that own this land? 40 πεφύκεσαν ρ.Οχ.ιΚοό cd.Morel, 45 σκληρήσι Ahrcns -ραϊσι Φ3 codd. Ahrcns -δαρε(ί)η Τ Γ Μ ]αρειαι $ 3 κυλινδε[ ρ.Οχ.ι8θ6 52 αφημεν[ον

-κασιν coda. 43 λειμώνα p.Ox.i8o6 | τε]θρανμενος p.Ox.i8o6 47 σιδηρείη 49 όλοίτροχοι Valckcnacr όλοοί-TrM I P3 54 δτις $ 3 Vossius όστις TrM T6I

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ ΑΜΥΚΟΣ

55

χαίρω πώς, δτε τ* άνδρας όρώ τους μή πριν δπωπα; ΠΟ. θάρσει* μήτ' αδίκους μήτ* εξ αδίκων φάθι λευσσειν. AM. θαρσέω, κουκ εκ σεϋ με διδάσκεσθαι τόδ·' εοικεν. ΠΟ. άγριος ει, προς πάντα παλίγκοτος ήδ5 υπερόπτης; AM. τοιόσδ' οίον όρας· της σης γε μεν ουκ επιβαίνω.

6ο ΠΟ. ελθοις, και ξενίων κε τυχών πάλιν οϊκαδ5 ικάνοις. AM. μήτε συ με ξείνι^ε, τά τ' εξ έμευ ουκ εν έτοίμω. ΠΟ. δαιμόνι5, ουδ' αν τοΰδε πιεΐν ύδατος οτυγε δοίης; AM. γνώσεαι, ει σευ δίψος άνειμένα χείλεα τερσει. ΠΟ. άργυρος ή τίς ό μισθός—έρεΐς;—φ κέν σε πίθοιμεν; 65 AM. είς ένί χείρας άειρον ενάντιος άνδρί καταστάς. ΠΟ. πυγμάχος ή και ποσσι θένων σκέλος, f όμματα δ3 ορθά; AM. πυξ διατεινάμενος σφετέρης μή φείδεο τέχνης. ΠΟ. τίς γάρ, ότω χείρας και έμους συνερείσω ιμάντας; AM. έγγυς όρας* ου γύννις έών κεκλήσεθ' ό πυκτης. 70 ΠΟ. ή και άεθλον έτοΐμον εφ* ώ δηρισόμεθ* άμφω; AM. σος μεν έγώ, συ δ* έμός κεκλήσεαι, αϊ κε κρατήσω. ΠΟ. ορνίθων φοινικολόφων τοιοίδε κυδοιμοί. AM. εΐτ5 ούν όρνίθεσσιν έοικότες είτε λέουσι γινόμεθ\ ουκ άλλω κε μαχεσσαίμεσθ' έπ3 άέθλω. 57 σε^ ? 3 Bruiick σου Τ Γ Μ : cf. 63 5 8 ή°' Hemsterhusius ή ΤΓΜ 59 τοιόσδ' Μ 2 τοιοΐδ* Τ Γ Μ | οίον Μ οίοι Τ Γ 6ο κε Ahrens γε Τ Γ Μ | Ικάνοις Τ Γ Μ οατελθοις (ex -ενθοις) ρ.Οχ.ιδοό 62 τοϋδε lunt. τοΟτε Μ τοΟγε Τ Γ 63 σευ Ahrens σου Τ Γ Μ : cf. 57 | άνοιμένα ΤΓ | τερσει in -σοι mut. ρ.Οχ.1806 64 ω Μ ώς Τ Γ 66 ορθά ΤΓ -θός Μ -θοι ρ.Οχ.ιδοό 69 ου yuvvis έών D ου συ ου yuvis έών Μ ου συ με; άμός ΤΓ | πύκτας ρ.Οχ. 162

XXII. ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ AMYCUS

How shall the day be good that brings me men I never saw before ? Po. Fear not. Those thou see'st are no wrong-doers, nor were their sires before them. AM. I do not fear. It is not for thee to teach me that lesson. Po. Art thou a savage, perverse and haughty always ? AM. I am such as thou see'st: but I am not trespassing in thy country. Po. Nay, come thither, and with gifts of friendship shalt thou return home again. AM. Gift me no gifts; I have none for thee. Po. Nay, Sir, wilt thou not even give us leave to drink of this water? AM. That shalt thou know when thirst shall parch thy blistered lips. Po. Is it silver, say, or what the price wherewith we may persuade thee ? AM. Put up thy fists and meet me, man to man and face to face. Po. In boxing ? or may we kick each other's legs too, and AM. With fists, and spare not thy skill but do thy utmost. Po. Who, then, is he with whom I shall join my thongbound hands in fight? AM. Thou see'st him before thee. He is no weakling and shall be called The Boxer. Po. Is there a prize, too, for which we shall contend? AM. Thine shall I be called, or, if I vanquish thee, thou mine. Po. On such terms brawl scarlet-crested gamecocks. AM. Whether, then, we show like gamecocks or like lions, we fight for no other prize than this. 1806 D a 70 fj MD ώ Tr 71 εϊκε Tr 72 ορνίθων ρ.Οχ.ιδοό D Σ Ar Αν. 7ΐ -ίχων ΤΓΜ 74 γινόμεθ* ρ.Οχ.ιδοό D γειν- ρ.Οχ.ιδοό supraTrM | κε Hermann γε TrD om. Μ | μαχησαίμεσβ' ΤΓΜ Ι63

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

75

8ο

85

90

95

ιοο

Τ

5

Η ρ "Αμυκος και κόχλον ελών μυκήσατο κοίλον, oi δε θοώς συνάγερθεν ύπό σκιεράς πλατανίστους κόχλου φυσηθέντος αεί Βέβρυκες κομόωντες. cos δ5 αυτως ήρωας ιών έκαλέσσατο πάντας Μαγνήσσης ά π ό νηός ύπείροχος εν δαΐ Κάστωρ. οι δ' έττει ουν σπείρησιν έκαρτύναντο βοείαις χείρας και ττερι γυΐα μακρούς εϊλιξαν ιμάντας, ες μέσσον σύναγον φόνον άλλήλοισι πνέοντες, ένθα πολύς σφισι μόχθος έπειγομένοισιν έτύχθη, όππότερος κατά νώτα λάβοι φάος ήελίοιο. ιδρείη μέγον άνδρα παρήλυθες, ώ Πολύδευκες, βάλλετο δ' άκτίνεσσιν άπαν Άμύκοιο πρόσωπον, αύτάρ δγ 5 εν θυμω κεχολωμένος ΐετο πρόσσω, χερσι τιτυσκόμενος. του δ5 άκρον τύψε γένειον Τυνδαρίδης έπιόντος* όρίνθη δε πλέον ή πρίν, σύν δε μάχην έτάραξε, πολύς δ' έπέκειτο νενευκώς ες γαΐαν. Βέβρυκες δ' έπαυτεον, oi δ' έτέρωθεν ήρωες κρατερόν Γίολυδεύκεα θαρσύνεσκον, δειδιότες μη πώς μιν έπιβρίσας δαμάσειε χ ώ ρ ω ένι στεινω Τιτυω έναλίγκιος άνήρ. ήτοι δγ 5 ένθα και ένθα παριστάμενος Διός υιός άμφοτέρησιν άμυσσεν άμοιβαδίς, εσχεθε δ' ορμής παΐδα Ποσειδάωνος ύπερφίαλόν περ έόντα. εστη δε πληγαΐς μεθύων, έκ δ' επτυσεν αίμα φοίνιον · οι δ5 άμα πάντες άριστήες κελάδησαν, ώς ϊδον ελκεα λυγρά περί στόμα τε γναθμούς τε · όμματα δ3 οιδήσαντος άπεστείνωτο προσώπου, τον μεν άναξ έτάρασσεν έτώσια χερσι προδεικνύς πάντοθεν άλλ 5 δτε δη μιν άμηχανέοντ' ένόησε, μέσσης ρινός ϋπερθε κατ' οφρύος ήλασε π υ γ μ ή ,

75 ελών TrM έχων D | κοίλον Μ -λην D -λαν Tr2 κοίταν Tr J6 πλατα­ νίστους D -TasTr 77 κονχου ρ.Οχ.ι8ο6 | φυσηθέντος ρ.Οχ.1806 D φυσαΟTrM 79 vr|6s ρ.Οχ.τ8ο6 D ναός TrM 8ο σττείρησιν Ahrens -ραισιν ρ.Οχ.1806 TrD(?) -ρεσιν Μ 82 άλλάλοισι TrM 84 λάβοι D -βη TrM 85 Ιδρείη D Ιδρίη Μ άλλ* Ιδρίη Tr 87 ΐετο D ΐκετο Tr ήγετο Μ 164

XXII.

ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ

So said Amycus, and took and blew a hollow shell; and at the blast of the shell the Bebryces, whose hair is ever unshorn, swiftly gathered beneath the shady planes. And Castor, that mighty fighter, likewise went and summoned all the heroes from the Magnesian ship. Now when the two had fortified their hands with straps of oxhide and wound the long thongs about their arms, they stepped together in the midst breathing out slaughter against each other, and in their eagerness much toil they had to see who should get the light of the sun behind him, but Poly deuces by his skill outwitted the giant, and the rays fell full on Amycus's face. But he, wroth at heart, came on, making play with his fists, but as he attacked, the son of Tyndareus caught him on the chin-point and angered him yet more, so that he confused the fighting and, head down, fell on with all his force. The Bebryces cheered, and on the other side the heroes shouted encouragement to the mighty Polydeuces, fearing lest in the narrow space that Tityus-like creature should smother and vanquish him. But the son of Zeus, stepping in to him on this side and on that, and cutting the skin first with one then with the other hand, stayed from his onset Poseidon's son for all his confidence. Drunk with the blows, he came to a standstill and spat crimson blood, while all the heroes shouted to see the grievous wounds about his mouth and jaws; and as his face swelled the eyes were narrowed to slits. Then did the prince confound him with feints on every hand, but when he marked him at a loss drove with the fist down on the brow above the centre of the nose and skinned 88 έτυψε μέτωττονΟ 90 μάχαν TrM | έτάραξε D έτίναξεΤΓΜ 91 έςγαΐαν έπέκρυβες D | ol $ 3 D έκ TrM 93 ^1V D V1V cett. 95 περιστάμενος D 00 άμφοτέρησιν D -ραισιν VTr -ροισιν Μ | άμυσσεν VTrM έτυψε D Ι01 98 έκ codd. κατά $ 3 άπεστείνωτο $ 3 VTrM -στείχοντο D | Ι02 προσωπω in -που mut. Ρ 3 έτάραξεν Μ 104 μέσσης D -σας cctt. | ν cct πυγμή D -μάι $ 3 ~^ή t· 165

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

ιο5

τταν δ' απέσυρε μέτωπον ες όστέον. αυτάρ δ πληγείς ύπτιος εν φύλλοισι τεθηλόσιν έξετανύσθη. ένθα μάχη δριμεία πάλιν γένετ' όρθωθέντος, αλλήλους δ' δλεκον στερεοΐς θείνοντες ίμασιν. άλλ' ό μεν ες στηθός τε και εξω χείρας ένώμα no αύχένος αρχηγός Βεβρύκων · ό δ' άεικέσι πληγαΐς παν συνέφυρε πρόσωπον ανίκητος Πολυδεύκης, σάρκες δ' ώ μεν ίδρώτι συνί javov, εκ μεγάλου δέ αΐψ' ολίγος γένετ' ανδρός * ό δ' αιει πάσσονα γυΐα αυξομένου φορέεσκε πόνου και χροιη άμείνω. ιΐ5 Πώς γάρ δη Διός υιός άδηφάγον άνδρα καθεϊλεν; είπε, θεά, συ γάρ οϊσθα* εγώ δ5 ετέρων υποφήτης φθέγξομαι δσσ' έθέλεις συ και δππως τοι φίλον αυτή. "Ητοι δγε ρέξαι τι λιλαιόμενος μέγα έργον σκαιή μεν σκαιήν Πολυδευκεος ελλαβε χείρα, ιιο δοχμός άπό προβολής κλινθείς, έτέρω δ5 επιβαίνων δεξιτερής ήνεγκεν άπό λαγόνος πλατύ γυΐον. και κε τυχών εβλαψεν Άμυκλαίων βασιλήα· άλλ3 όγ' υπεξανέδυ κεφαλή, στιβαρή δ* άμα χειρί πλήξεν υπό σκαιόν κρόταφον και έπέμπεσεν ώμω* ΐ25 εκ δ1 έχυθη μέλαν αίμα θοώς κροτάφοιο χανόντος· λαιή δε στόμα κόψε, πυκνοί δ* άράβησαν οδόντες· αιει δ3 όξυτέρω πιτυλω δηλεΐτο πρόσωπον, μέχρι συνηλοίησε παρήια. πας δ' έπι γαίη κεΐτ' άλλοφρονέων και άνέσχεθε νεΐκος άπαυδών no άμφοτέρας άμα χείρας, έπει θανάτου σχεδόν ήεν. τον μεν άρα κρατέων περ άτάσθαλον ουδέν ερεξας, ώ πυκτη Πολυδευκες· δμοσσε δέ τοι μέγαν δρκον, 105-10 πλαγείς, τεθαλόσιν, άλλάλους, άρχαγός VTrM ι ι ι σ υ ν έ φ υ ρ ε Μ -φέρε VTr -φυρσε D | πρόσωπον ανίκητος D μέτωπον άνίκατος cett. 112 cbReiske ol D al cett. 114 αυξομένου Mcincke άπτομένου codd. (-os Tr) | και χροιή D καΐ χρ. δέ τ* cett. | άμείνω Toup -νων codd. 117 όσσ* Μ cos cett. | συ VTrM τυ D | αύτη VTrM εστίν D n o ελλαχε VTr 120 δοχμός 166

XXII. ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ

the whole forehead to the bone, and with the blow Amycus lay stretched on his back upon the flowery sward. Then, when he rose again, grim grew the fight as with blows of the tough thongs they sought each other's death. But the chief of the Bebryces plied his fists on the chest and off the neck of his opponent, while the invincible Poly deuces kept pounding all the other's face with disfiguring blows. Arid as he sweated the flesh of Amycus fell in, and from a giant in a little while he became small; but as the work waxed hotter the other's Hmbs grew ever stronger and of better hue. How, then, did the son of Zeus lay low that glutton? Tell me, goddess, for thou knowest, and I, interpreting to others, will utter what thou wiliest and as shall please thee. Verily Amycus, eager for a great coup, grasped in his left hand the left of Polydeuces, leaning slantwise forward from his guard, and stepping in on the right foot swung his mighty fist upward from the right flank. And had he landed the blow he would have done hurt to the king of Amyclae, but Polydeuces slipped his head aside and with his stout fist struck below the left temple and put his shoulder into the punch; and from the gaping temple swift flowed the dark blood. Then with his left he landed on the mouth so that the close-set teeth rattled, and with an ever faster rain of blows savaged the face until the cheeks were crushed and Amycus, dizzy, stretched his length on the ground and held up both his hands declining further fight, for he was near to death. Then, Ο boxer Polydeuces, for all thy victory, no grievous hurt didst thou do him; but a mighty oath he swore Tr 2 M δογμός cett. | έτέρω Toup -pt) D -pa cett. 121 άτταΐ D 122 om. VTrM 123 κεφαλή D -λήν cett. | άμα D άρα cett.: cf. 142 124 πλήξεν D ττλα- cett. 126 λαιή D άλλη Μ άλλο V άλλ' ό γε T r | κόψε D τύψε cett. 127 δηλεΐτο D δαλ- cett. 128 επί γαίη Ahrens επί γαΐαν V T r M ένΐ γαίτ) D 132 πύκτη Ahrens -τα codd. | σοι D

ιό7

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

δν πατέρ* εκ πόντοιο Ποσειδάωνα κικλήσκων, μήποτ5 ετι ξείνοισιν εκών άνιηρός εσεσθακ ΐ35

ΚαΙ συ μέν ϋμνησαί μοι, άναξ· σε δε, Κάστορ, άείσω, Τυνδαρίδη ταχύπωλε, δόρυ τόε, χαλκεοθώρηξ.

Τώ μέν άναρπάξαντε δυω φερέτην Διός υιώ δοιάς Λευκίπποιο κόρας * δισσώ δ* άρα τώγε έσσυμένως έδίωκον άδελφεώ υΓ Άφαρήος, ΐ4ο γαμβρ codd. | αύτώ Aid. -του codd. 51 έπίσλλε scripsi (ένί- Wilamowitz) εβαλλε codd. 52 Ικνλισεν Χ 2 έκοίλ- codd. | ίπτέκ Cal. αΤται codd. 53 °^Ύ' ώιξε Stcphanus αντόιξε codd. 54 αύλείας scripsi αύλσς εξ codd. | άρταμένον Wilamowitz ήρτημ- codd.: cf. 36 | έλυγίχθη Laur.32.43 marg. έτυλίχθη codd. 179

[ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ]

55

6ο

τ ά ν ψυχάν, ου κλαϋσε νέον φόνον, άλλ' έτπ νεκρώ εϊμοττα ττάντ' έμίανεν έφαβικά, βαίνε δ5 ες άθλως γυμνασίων, και έκηλα φίλων έπεμαίετο λουτρών, και π ο τ ι τον θεόν ήνθε τον ύβρισε · λαϊνέας δε ΐιΐ'ΐαι' απτό κρηττΐδος ες ύδατα* τ ω δ' έφυττερθεν άλατο και τ ώ γ α λ μ α , κακόν δ' εκτεινεν εφαβον · νάμα δ' έφοινίχθη, παιδός δ' έπενάχετο φωνά* 'χαίρετε τοί φιλέοντες* ό γ ά ρ μισών έφονευθη. στέργετε δ' οί μισεΰντες* ό γ ά ρ θεός οίδε δικά^ειν/

56 άθλως Reiske -λω codd. 57 γυμνασίων Wordsworth -αστών codd. | εκηλα Wilamowitz λε codd. 59 ΐτττατ' Higt Τστατ' codd. | κρηττΐδος C -5as codd. | ύδατα τω Reiske Οδάτω codd. 6ι νάμα Sanctamandus άμα

ι8ο

XXIII. ΕΡΑΣΤΗΣ

the new-done death, but sullied all his boy's garments on the body and went off to the contests of the wrestling-school and sought unmoved the bathing-place he loved. He came to the god whom he had dishonoured, and sprang from the stone pedestal into the water; and on him leapt too the statue and killed that cruel youth. The water was reddened with his blood, and over it floated the voice of the boy, which cried, 'Rejoice, ye lovers, for he that hated is slain; and ye that hate be kind, for the god knows how to do justice'. codd. 63 ol μισευντε$ Ahrens -άσ(σ)ειν codd.

οΙμεΐ$ (ύμεΐ$ Tr) εύητες codd. | δικά^ειν Cal.

I8l

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ ΗΡΑΚΛΙΣΚΟΣ

5

ίο

ΐ5

20

25

Ήρακλέα δεκάμηνον έόντα π ο χ ' ά Μιδεατις Άλκμήνα και νυκτι νεώτερον Ίφικλήα, αμφότερους λουσασα και έμπλήσασα γάλακτος, χαλκείαν κατέθηκεν ες ασπίδα, τάν Πτερελάου Άμφιτρυων καλόν όπλον άπεσκύλευσε πεσόντος, άπτομένα δέ γυνά κεφάλας μυθήσατο παίδων · 'ευδετ 1 , έμά βρέφεα, γλυκερόν και έγέρσιμον ϋ π ν ο ν εϋδετ5, έμά ψυχά, δύ' άδελφεοί, εϋσοα τέκνα* όλβιοι εννά3θΐσθε και όλβιοι άώ ΐκοισθε/ ως φαμένα δίνησε σάκος μέγα* τους δ* ελεν ύπνος, άμος δέ στρέφεται μεσονύκτιον ες δύσιν "Αρκτος 'Ούρίωνα κατ' αυτόν, ό δ5 άμφαίνει μέγον ώμον, ταμος άρ' αινά πέλωρα δύω πολυμήχανος "Ηρα, κυανέαις φρίσσοντας Οπό σπείραισι δράκοντας, ώρσεν έπι πλατυν ουδόν, όθι σταθμά κοίλα θυράων οίκου, άπειλήσασα φαγεΐν βρέφος Ήρακλήα. τ ώ δ' έξειλυσθέντες έπι χθονι γαστέρας άμφω αιμοβόρους έκυλιον · άπ 5 οφθαλμών δέ κακόν πϋρ έρχομένοις λάμπεσκε, βαρυν δ5 έξέπτυον ιόν. αλλ* ότε δη παίδων λιχμώμενοι εγγύ^εν ήνθον, και τ ό τ ' άρ5 έξέγροντο, Διός νοέοντος άπαντα, Άλκμήνας φίλα τέκνα, φάος δ' ανά οΐκον έτύχθη. ήτοι όγ 5 ευθύς άυσεν, όπως κακά θηρΓ άνέγνω κοίλου υπέρ σάκεος και άναιδέας εΐδεν οδόντας, Ίφικλέης, ουλαν δέ ποσιν διελάκτισε χλαϊναν ψευγέμεν όρμαίνων * ό δ* ενάντιος ϊετο χερσίν

CODD.: D (1-140) Χ (1-87) [Π Wilamowitzii = CD Iunt.Cal.] PAP.: $ 3 (1-21, 29-72, 79-ΐ40· post 140 vv. 15 et, post lacunam circ. 12 vv.. complcctentem, alios 5) TITULUS : Ήρακλίσκος $ 3 D Ήρακλέης cod. Athous unde I. Lascaris titulum et duo prima verba descripsit om. Χ Δωρίδι add. $ 3 cod. Athous Dialectus autem incerta. 182

I D Y L L XXIV One night when Heracles was ten months old Alcmena, the lady of Midea, bathed him and his brother Iphicles, who was younger by one night, gave them their fill of milk, and laid them to rest in the bronze shield, that fair piece of armour of which Amphitryon had spoiled Pterelaus when he fell. And stroking the boys' heads she said,' Sleep, my babes; sleep sweetly and wake again. Sleep safe, children, brothers twain, your mother's soul. Happy be your rest, and happy come you to the dawn'. And with these words she rocked the great shield and sleep came over them. But when the Bear at midnight swings westward over against the great Orion, who shows his mighty shoulder, the crafty Hera launched against the broad threshold whereon were the timbered doors of the palace two dread and monstrous snakes with rippling steel-blue coils, and bade them devour the infant Heracles. And they, uncoiling, writhed their murderous bellies along the ground, and as they came baleful fire flashed from their eyes and they spat forth deadly venom. But when with flickering tongues they approached the boys, then Alcmena's dear babes awoke, for Zeus knew all, and there was light throughout the house. And Iphicles no sooner caught sight of the dread brutes over the rim of the hollow shield and spied their ruthless teeth, than he screamed and kicked off the woolly coverlet intent on flight. But Heracles 3 α]μφοτερω$ ^ 3 4 Π]τερελαω $ 3 6 γυνά $ 3 D "-νή Χ | παίδων ^ 3 D πάντων Χ η om. D 1 | γλυκυ[ρον $ 3 · cf. I5-I3 8 άδελφεώ D 2 | εΟσοα &} Ό άσσον Χ 9 ΐκοισθε D ΐδοιτε Χ incertum utrum # 3 ™ δίνησε Wilamowitz -νασε codd. | έλεν $ 3 ελαβ' codd. 12 εμφαίνει Χ 13 "Ηρα $ 3 Χ τ "Ηρη D 15 ωδο[ν suprascr. ου # 3 7 έξειλυσθέντες 3β}Ό -λυθέντες Χ ΐ8 αίμοβόρους Ziegler -pcos codd. incertum utrum $ 3 20 ηλθον # 3 corr. 26 ΐετο Mcineke εΐχετο D X εΐλετο D 2

183

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

30

35

40

45

50

55

Ήρακλέης, άμφω δέ βαρεί ένεδήσατο δεσμω, δραξάμενος φάρυγος, τόθι φάρμακα λνγρά τέτυκται ουλομένοις όφίεσσι, τά και Θεοί έχθαίροντι. τώ δ' αΟτε σπείραισιν έλισσέσθην περί τταΐδα ovyiyovov, γαλαθηνόν Οπό τροφω, αίέν άδακρυν άψ δέ πάλιν διέλυον, έπει μογέοιεν, άκανθας δεσμοϋ αναγκαίου πειρώμενοι έκλυσιν ευρεΐν. Άλκμήνα δ' άκουσε βοάς και έπέγρετο πράτα* € άνσταθ\ Άμφιτρυων έμέ γάρ δέος ΐσχει όκνηρόν* άνστα, μηδέ πόδεσσι τεοϊς Οπό σάνδαλα θείης. ούκ άίεις, παίδων ό νεώτερος δσσον άυτεΐ; ή ου νοέεις ότι νυκτός άωρί που, οι δέ τε τοίχοι πάντες άριφραδέες καθαρας άπερ ήριγενείας; εστί τι μοι κατά δώμα νεώτερον, εστί, φίλ' ανδρών/ ώς φάθ'Φ δ δ* εξ ευνας άλόχω κατέβαινε πιθήσας* δαιδάλεον δ' ώρμασε μετά ξίφος, δ οί ϋπερθεν κλιντήρος κέδρινου περί πασσάλω αιέν άωρτο. ήτοι δγ9 ώριγνατο νεοκλώστου τελαμώνος, κουφί^ων ετέρα κολεόν, μέγα λώτινον έργον. άμφιλαφής δ' άρα παστάς ένεπλήσθη πάλιν δρφνας. δμώας δη τότ' άυσεν υπνον βαρυν έκφυσώντας* 'οΐσετε πυρ δτι θάσσον άπ' έσχαρεώνος έλόντες, δμώες έμοί, στιβαρούς δέ θυραν άνακόψατ' όχήας.5 'άνστατε, δμώες ταλασίφρονες * αυτός άυτεϊ', ή ρα γυνά Φοίνισσα μυλαις επι κοΐτον έχουσα, oi δ' αΐψα προγένοντο λυχνοις άμα δαιομένοισι δμώες* ένεπλήσθη δέ δόμος σπεύδοντος έκαστου· ήτοι άρ* ώς εΐδονθ* υποτίτθιον Ηρακλή α θήρε δύω χείρεσσιν άπριξ άπαλαισιν έχοντα, έκπλήγ6ην ιάχησαν * δ δ5 ές πατέρ* 'Αμφιτρύωνα

28 φάρυ/ος D 2 -uyyos D δέ 90 βάτου Ameis -τω D 91 σχί^αισι Wintcrton ~3ησι $ 3 D | δράκοντε $ 3 D 2 -τες D 92 κανεϊν Zieglcr -νήν $ 3 D 94 φερεσθαι $ 3 95 ρωχάδας D 2 £ay- D | νεέσθω ^ 3 Hermann -θαι D $Κ> άστρεπτος D 2 άτρ- D | δώματα θειω $ 3 188

XXIV.

ΗΡΑΚΛΙΣΚΟΣ

jag-toothed wolf shall find the couching fawn and shrink from harming it.] But, Lady, thou must have ready fire beneath the ashes. And do ye get in dry sticks of camelthorn or of paliurus or of bramble, or wild pear wood, sapless and wind-beaten; and on that wild firewood do thou burn these serpents at midnight, the hour when they themselves would have killed thy child. And at dawn let one of thy handmaids gather up the ashes of the fire and bear them over the river to the rugged rocks and cast them all and utterly away beyond our boundaries; and then return without a backward glance. And first fumigate the house with pure sulphur; then, as is the custom, sprinkle there from a wool-bound spray clean water mixed with salt, and sacrifice to Zeus the Master a boar-pig that ye may ever be masters of your foes.' So said Teiresias, and quitting his seat of ivory departed for all his weight of years. But like some young sapling in an orchard was Heracles nurtured by his mother's side, and was called the son of Amphitryon, the Argive. Letters old Linus taught the boy, Apollo's heroic son, his watchful guardian. To bend a bow and loose an arrow at the mark Eurytus rich in wide ancestral acres taught him, but Philammon's son, Eumolpus, made him a bard and formed his two hands upon the lyre of boxwood. All the tricks whereby the hip-twisting men of Argos throw each other with their legs, all the devices which boxers skilled in their thongs of leather, all that pancratiasts who throw them­ selves to the ground have devised in furtherance of their art, 98 έστεμμένω Schaefer -vov D 104 κεκλη μένος D 2 βεβλ- D 107 είναι S 3 D είσαι ΙΪ3 corr. | όιστόν # 3 corr. C -των Ρ 3 D 109 εττλασσεν D -ασεν $ 3 εθηκεν D 2 113 γαϊαν # 3 corr. D ]αια $ 3 II4 ττάμμαχοι D 2 ct ut vid. JP3 π ά γ μ - D | σοφίσματα Ahrens παλαίσματα D | τεχνα in -νη mut. $ 3 GT

189 18

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

ιΐ5

πάντ* εμαθ* Έρμείαο διδασκόμενος παρά παιδί Άρπαλύκω Πανοπήι, τον ουδ* αν τηλόθε λευσσων θαρσαλέως τις εμεινεν άεθλεύοντ' έν άγώνι · τοΐον έπισκύνιον βλοσυρω έπέκειτο προσώπω. ίππους δ5 έξελάσασθαι ύφ' άρματι καΐ περί νύσσαν

ΐ2ο

άσφαλέως κάμπτοντα τροχού σύριγγα φυλάξαι 3 Αμφιτρύων δν παΐδα φίλα φρονέων έδίδαξεν αυτός, έπει μάλα πολλά θοών έξήρατ' αγώνων "Αργεί έν ιπποβότω κειμήλια, καί οι άαγεΐς δίφροι εφ3 ών επέβαινε χρόνω διέλυσαν ίμάντας.

ΐ25

δουρατι δε προβολαίω υπ' άσπίδι ώμον έχοντα ανδρός όρέξασθαι ξιφέων τ' άνέχεσθαι άμυχμόν, κοσμήσαί τε φάλαγγα λόχον τ' άναμετρήσασθαι δυσμενέων έπιόντα, και ίππήεσσι κελευσαι, Κάστωρ Ίππαλίδας δέδαεν, φυγάς "Αργεος ένθών,

ΐ3ο

ου ποκα κλαρον άπαντα και οινόπεδον μέγα Τυδευς ναιε παρ 5 Άδρήστοιο λαβών ιππήλατον "ΑργόςΚαστόρι δ5 ουτις όμοιος έν ήμιθέοις πολεμιστής άλλος ε'ην πριν γήρας άποτρίψαι νεότητα. Τ 6ύδε μεν Ηρακλή α φίλα παιδευσατο μάτηρ,

ΐ35

ευνά δ' ής τω παίδι τετυγμένα άγχόθι πατρός δέρμα λεόντειον μάλα οί κεχαρισμένον αυτω, δεΐπνον δε κρέα τ' όπτά και έν κανέω μέγας άρτος Δωρικός* άσφαλέως κε φυτοσκάφον άνδρα κορέσσαι* αυτάρ έπ5 άματι τυννόν άνευ πυρός αΐνυτο δόρπον. εΐματα δ* ουκ άσκητά μέσας υπέρ εννυτο κνάμας.

ΐ4ο

Ιΐ6 Πανοπήι $ 3 (ut a Σ liquet) Kicssling Φανοπήι D -οτήι D 3 | τηλόθε Ahrens ct ut vid. P3 -θι D 120 τροχού Wilamowitz -χώ D 121 έδίδασκεν D 3 122 αυτός D αστός 5 3 125 δέ D τε £ 3 | ώμον Cholmcley νώτον ? 3 D 129 Ίππαλίδας D z ιπ[ $ 3 Ίσπ- D | Αργοθεν ^ 3 130 ού Wilamowitz ώ ί)3 (in ras., suprascr. 1) D 131 λαβών D et ut vid. $ 3 λαχών D 2 132 ημιθέου Ahrens άμ- D 135 τε η [ς] ex δ* η[ς] $ 3 137 δ έ Stephanus 190

XXIV. ΗΡΑΚΛΙΣΚΟΣ

he learnt in tutelage to Hermes* son, Harpalycus of Panopeus, whom, even on distant view, none would await with con­ fidence as an adversary in the lists, such was the scowling brow that overhung his grim visage. To drive forth his horses in the chariot and to guard the nave of the wheel as he steered them safely round the turning-post Amphitryon himself taught his son with loving care, for many a treasured prize had he brought back from the swift races in horse-grazing Argos, and the chariots wherein he mounted were ever un­ broken until their thongs grew slack with age. How with spear couched to keep his shoulder behind his shield and tilt at his man, how to abide the stroke of swords, to order the ranks of battle, to take the measure of a company of the foe as it advanced, to command a squadron of horse—all this he learnt from Castor, son of Hippalus, who came from Argos as an exile; for Tydeus once received from Adrastus his whole estate and his wide vineyard and dwelt in Argos, that land of steeds. And among the demigods none was Castor's equal as a warrior until age had blunted his youth. Such was the schooling his dear mother found for Heracles. And for his bed a lion-skin was set hard by his father, wherein he much delighted. His evening meal was roast flesh, and a great Dorian loaf in a basket, enough to satisfy for sure a delving hind; but through the day he would take but a small repast with nothing cooked. And his simple raiment reached but to below the knee.

τε $ 3 D 140 add. D 3 omissum a D, qui reliqua pagina, tribus subsequentiDus, et in quarta spatio fere vv. sex vacuis relictis, Id. 22.69-fin. subiungit. Iunt. post 140 ατελές addit: turn spatio relicto Moschi Id. 2. Cal. λείπει το τέλος του παρόντος εΙδυλλίου, και ή αρχή του επομένου· δπερ έξανύει έπιγράφεσθαι, ήρακλής λεοντοφόνος addit: turn post paginas duas vacuas Id. 25. 191

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

ΐ45

] [.·νμ...ye.[ ] . r ττοσον τι ρ ϋ[ ] [.ναμονεχ] [ ]S* ενχροϊκα[ ]vfocs* τ ο δε κα[ ]εν ξεινου [ .]5εω.[

.].ελω] [

]·Μ ]·Ρ·[

150

W

155

! ]ντςχ. [ .]λε θυρα[ .]ιρον 5ε[ . ]ληα δι. [ .]ονϊ.[ Desunt vv. circiter xii.

ι68 170

. .. ] . α . . . ων μ . [ . . . ] . δ* εριορπιδα. [ . . .]TOCV ομοττατ[ .. ]κα . όχθε Θε[ .].[.] αοιδον ανς>[

]υμττον ]s ]λαι. ] θνητός ]τυν[ε]ικω5

142 legi posset ie et ποσιν vel ποών 141, 143 versus ut vid. deleti 148-155 quot desint litterae in initio w . incertum 172 legi posset γυν[οφκώ$ Superest etiam fragmentum w . 14, incerta sede inter 141 et 166 locandum, in quo leguntur 3 αλλ[ 4 μεν[ 5 άκ. [ 12 α[, et scholiorum laciniae.

192

XXIV. ΗΡΑΚΛΙΣΚΟΣ

193

[ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗΣ ΛΕΟΝΤΟΦΟΝΟΣ] ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΡΟΣ ΑΓΡΟΪΚΟΝ

5

ίο

is

20

25

Τόν δ* ό γέρων προσέειπε βοών έπίουρος άροτρεύς, παυσάμενος Ιργοιο τό οί μετά χερσίν εκείτο · € Ικ τοι, ξεΐνε, πρόφρων μυθήσομαι δσσ' έρεείνεις, Έρμέω αγόμενος δεινή ν δπιν είνοδίοιο* τόν yap φασι μέγιστον επουρανίων κεχολώσθαι, εϊ κεν όδοΟ ^σχρεΐον άνήνηταί τις όδίτην. ποΐμναι μέν βασιλήος έύτριχες Αύγείαο ου πασαι βόσκονται ΐαν βόσιν ούδ' ενα χώρον · άλλ* αϊ μέν |ί>α νέμονται έπ* δχθαις άμφ* Έλισοϋντος, αϊ δ* Ιερόν Θείοιο παρά ρόον Άλφειοΐο, αϊ δ5 επί Βουπρασίου πολυβότρυος, αϊ δέ καΐ ώδε · χωρίς δέ σηκοί σφι τετυγμένοι είσίν έκάσταις. αυτάρ βουκολίοισι περιπλήθουσί περ ε'μπης πάντεσσιν νομοί ώδε τεθηλότες αιέν εασι Μηνίου άμ μέγα τΐφος, έπει μελιηδέα ποίην λειμώνες θαλέθουσιν υπόδροσοι ειαμεναί τε εις άλις, ή ρα βόεσσι μένος κεραήσιν άέξει. αυλις δέ σφισιν ήδε τεής έπι δεξιά χειρός φαίνεται εϋ μάλα πάσι πέρην ττοταμοΐο ρέοντος κείνη, δθι πλατάνιστοι έπηεταναί πεφυασι χλωρή τ5 άγριέλαιος, Απόλλωνος νομίοιο ιερόν άγνόν, ξεΐνε, τελειοτάτοιο θεοΐο. ευθύς δέ σταθμοί περιμήκεες άγροιώταις δέδμηνθ5, οι βασιλήι πολύν και άθέσφατον όλβον ρυόμεθ5 ένδυκέως, τριπόλοις σττόρον εν νειοΐσιν

CODD.: WTr [Laur.] Μ D [Φ Wilamowitzii = Μ V W X T r : n = C 2 D lunt.CaL] TITULUS: 'Ηρακλής Λεοντοφόνος a Callierge fictus (vid. adn. crit. ad 24.140). Primae parti Ηρακλής προς άγροϊκον praefigunt VTr Θεοκρίτου et Δωρίδι add. Tr Dialectus autem cpica. Ι βοών TrD φυτών W M | έτπβουκόλος άνήρ D 3 δσσ* D 2 δσ' D ώς cctt. 6 όδίταν WTrM 7 έύτριχες D έύφρονος cett. 8 ou6' WTrM 194

IDYLL XXV H E R A C L E S A N D THE R U S T I C

And to him the old ploughman that guarded the cattle made answer, pausing in the task whereon his hands were busied: 'Willingly, stranger, will I tell thee all thou askest, for I reverence the awful power of Hermes of the Ways. Beyond other gods is he wroth, men say, if one refuse a traveller that craves direction. The fleecy flocks of King Augeas graze not all one pasture, nor in one place; some feed on the banks of the Helisous, others by divine Alpheus* holy stream; some in Buprasium, rich in grapes, and others again here. For each of these flocks are builded separate folds, but for all his herds, despite their thronging numbers, there are pastures here that never fail by the great mere of Menius; for the dewy meads and water-meadows put forth in plenty lush growth of sweet herbage whereon the strength of horned cattle thrives. Here on thy right stand plain to see the steadings of them all— beyond the flowing stream, there where the plane-trees grow abundant, and the green wild-olives, stranger, a hallowed shrine of Apollo of the Pastures, a god most puissant. Hard by are ranged at length the quarters for us labourers who keep sedulous ward over the great and marvellous possessions of the King, casting the seed on fallow now three times ploughed, 9 νέμονται WTrM νάοντος D | Έλινουντος D z 12 δέ Μ δή cett. 15 Πηνειού αν WTrM | ποίαν WTrM 16 θαλέθουσιν WTrM τε φέρουσιν D | ύπόδροσοι D ύττό δρόσον WTr -σω Μ ΐ8 σφιν D 19 ττασι Meineke πάσα TrD -σαν W om. Μ 21 τ' D δ' cctt. 23 δε D τε cett. I άγριώταις WTrM

195

[ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ] 5

3ο

35

40

45

50

55

έσθ δτε βάλλοντες και τετραπόλοισιν ομοίως, ουρους μην ΐσασι φυτοσκάφοι οι πολύεργοι, ες ληνούς δ3 ίκνεΰνται έπη ν θέρος ώριον ελθη. πάν y a p δη ττεδίον τόδ' έπίφρονος Αύγείαο, ττυροφόροι τε γύαι και άλωαί δενδρήεσσαι, μέχρις έπ 5 εσχατιάς πολυπίδακος Άκρωρείης, ας ημείς εργοισιν έποιχόμεθα πρόπαν ήμαρ, ή δίκη οικήων οΐσιν βίος επλετ' έπ' άγροΰ. άλλα σύ ττέρ μοι ενισπε, τό τοι και κέρδιον αύτω εσσεται, ούτινος ώδε κεχρη μένος είλήλουθας. ήέ τι Αύγείην ή και δμώων τινά κείνου δί^εαι οι οι εασιν; εγώ δέ κέ τοι σάφα ειδώς ττάντα μάλ' έξείποιμ5, έπεί ού σέ γέ φημι κακών εξ εμμεναι ουδέ κακοΐσιν έοικότα φύμεναι αυτόν, οΐόν τοι μέγα είδος έττιπρέπει. ή ρά νυ παίδες αθανάτων τοιοίδε μετά θνητοΐσιν έ'ασι/ Τον δ' άπαμειβόμενος προσέφη Διός όλκιμος υιός* 'ναί, γέρον, Αύγείην έθέλοιμί κεν άρχόν Έπειών εισιδέειν του γ ά ρ με και ήγαγεν ένθάδε χρειώ. εί δ5 ό μεν άρ κατά άστυ μένει παρά οΤσι πολίταις δήμου κηδόμενος, διά δέ κρίνουσι θέμιστας, δμώων δή τίνα, πρέσβυ, σύ μοι φράσον ήγεμονεύσας, όστις έπ 5 αγρών τώνδε γεραίτατος αισυμνήτης, ω κε τό μεν εϊποιμι, τό δ' εκ φαμένοιο πυθοίμην. άλλου δ' άλλον εθηκε θεός έπιδευέα φ ω τ ώ ν / Τον δ3 ό γέρων έξαυτις άμείβετο δΐος άροτρεύς 'αθανάτων, ώ ξεΐνε, φραδή τινός ένθάδ5 ίκάνεις, ως τοι παν ό θέλεις αΐψα χρέος έκτετέλεσται. ώδε γ ά ρ Αύγείης, υιός φίλος Ήελίοιο, σφωιτέρω σύν παιδί, βίη Φυλήος άγαυοΰ,

27 μην T r D μιν W M | ΐσασι M D νίσσουσι W T r 28 είς W T r M 29 έύφρονος D 3° yuan Ι"ΠΓ· γυΐαι codd. 31 μέχρι δ* έπ* Μ μέχρι ιτρός D | άκρωρείας W T r M 33 έπ* M D ά π ' W T r | άγροΐ$ D 34 τό τοι D 196

XXV. [ΗΡΑΚΛΗΣ ΛΕΟΝΤΟΦΟΝΟΣ]

now four. As for the boundaries of his domain they are known to the busy delving men that tend his trees but come in to the vats and cisterns in the harvest season. For all this plain belongs to the prudent Augeas, the acres of cornland and tree-planted garths even to the borderlands of Acrorea with its springs; and all day long we labour busily about them, for such is the life of country-dwelling thralls. But do thou tell me now (for to thine own profit will it be) in need of whom thou hast come hither. Is it Augeas whom thou seekest, or one of the servants that are his ? I have the knowledge and will tell thee all, for of no base-born stock art thou, methinks, nor thyself like to such, so powerful shows thy frame. Verily among mortal men the children of the immortals are like thee.' And the valiant son of Zeus thus answered him: 'Aye, old man; it is Augeas, lord of the Epeans, whom I would see, for it is need of him that brings me here. But if he abides in the town among his burghers caring for his people, and they are giving judgments there, then, Sir, lead the way and show me one of his servants, the highest in authority on these estates, that I may tell him my errand and hear his answer, for it is god's will that one man need another's aid.' Whereon the good old ploughman answered him again: 'Stranger, some immortal must have prompted thee to come hither, so swiftly has all thy desire come to pass; for Eelius' dear child Augeas, together with his son, the noble and puissant Phyleus, τό μοι cett. 36 τι Ahrens τοι codd. | ή και D και Μ ήέ WTr 38 άτρεκέως εΐποιμ* WTrM | ου σε γέ φημι κακών εξ M D σε γε ουφίλον κακόν δέ WTr (δέ om. Tr) 40 επιτρέπει WTr 43 Αυγείαν WTr 46 κηδόμενος D κρινόμενος cett. | τε κρίνησι D 48 τώνδε γεραίτατος Ziegler τώνδε γεραίτερος D τών γεραρώτατος WTr -τάτων Μ | αίσυήτης D 49 μέν γ* Τ Γ 50 δ' D κ' cett. | φωτών WTrM θνητών D 51 έξαύτις D προσαυτις cett. | άροτρεύς WTrM άγρώστης D 53 &S WTrM os D 55 Φν/λήος M D φυλή W φιλλήι Tr | άγαυώ WTr 197

[ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ]

6ο

/Oijos γ* είλήλουθεν άπ* άστεος ήμασι πολλοίς κτησιν έποψόμενος, ή ol νήριθμος έπ* αγρών, ως ττου καΐ βασιλευσιν έείδεται έν φρεσίν ήσιν αύτοΐς κηδομένοισι σαώτερος 2μμεναι οίκος. άλλ' ϊομεν μάλα προς μιν · έγώ δέ τοι ηγεμονεύσω αύλιν έφ* ήμετέρην, ίνα κεν τέτμοιμεν άνακτα/ "6ύς εΙπών ήγεΐτο, νόφ δ' δγε πόλλ* έμενοίνα, δέρμα τε θηρός όρων χειροπληθη τε κορύνην, όππόθεν ό ξεΐνος· μεμόνει δέ μιν αΐέν Ιρεσθαι*

65

&ψ δ' δκνφ ποτΐ χείλος ελάμβανε μΟθον Ιόντα, μή τί οί ού κατά καιρόν ϋπος προτιμυθήσαιτο απερχομένου· χ α λ ε π ό ν δ* έτερου νόον ϊδμεναι ανδρός, τους δέ κύνες προσιόντας άπόπροθεν αΐψ' ένόησαν, άμφότερον όδμη τε xpoos δ ο ύ π ω τε ποδοΐιν #

70

θεσπέσιον δ' ύλάοντες έπέδραμον άλλοθεν άλλος Άμφιτρυωνιάδη Ήρακλέι* τον δέ γέροντα άχρεϊον κλά3ον τε περίσσαινόν θ* έτέρωθεν. τους μεν δγε λάεσσιν άπό χθονός δσσον άείρων φευγέμεν άψ οπίσω δειδίσσετο, τρηχύ δέ φωνή ήπείλει μάλα πασιν, έρητυσασκε δ' ύλαγμου, χαίρων έν φρεσίν ήσιν, όθούνεκεν αΟλιν ερυντο αυτού γ 3 ου παρεόντος· έπος δ' δγε τοΐον εειπεν c co πόποι, οίον τούτο θεοί ποίησαν άνακτες θηρίον άνθρώποισι μετέμμεναι, ως έπιμηθές. ει οι και φρένες ώδε νοήμονες ενδοθεν ήσαν, ήδει δ' φ τε χρή χαλεπαινέμεν φ τε και ούκί, ουκ αν οι θηρών τις έδήρισεν περί τιμής* νυν δέ λίην ^άκοτόν τε και άρρηνές γένετ' αυτως/ ή ρα, και έσσυμένως ποτι ταυλιον ΐξον ιόντες.

75

8ο

56 γ ' D δδ' cett. 58 βασιλεύειν Τ Γ Μ -εις W 59 αυτός WTrM 61 εφ* WTrM is D 62 δ' δγε D δέ τοι cett. | ττόλλ* εμ. WTrM πάντα μ. D 63 τε Θηρός άρών D δέ χειρός ελών cctt. (δέ om. Μ) 64 μεμόνει Buttmann μέμονε Μ μέμοινε WTr μέμαεν D | αΐέν ϊρεσβαι Brunck α(1)εΙ ερWTrM έξερέεσθαι D 65 όκνος WTr | μΟθον Ιόντα D μυθήσασθαι WTrM 66 om. WTrM 67 νόον om. W M 68 αίψα νόησαν D 69 άμφότερον D 198

XXV. [ΗΡΑΚΛΗΣ ΛΕΟΝΤΟΦΟΝΟΣ]

came hither yesterday from the town to make inspection after many days of the wealth untold that is his in the country. For kings, methinks, like other folk, believe in their hearts that their estates are safer when they have eye to them them­ selves. But surely we will go to him. I will lead thee to our dwelling, for there we are like to find the King.' So saying he led the way, yet much he wondered in his heart, as he eyed the lion-skin and ponderous club, whence the stranger came. Time and again he was fain to ask him, yet hesitated and would catch the word back as it sprang to his lips lest in his companion's haste he should speak out of season—and hard it is to know another's mood. But as they approached, the dogs from afar were quickly ware of them both by reason of their scent and by the sound of their steps, and with furious barking they made from all sides at Heracles, Amphitryon's son; and on the one side they fawned with useless clamour on the old man. He scared them all off again with stones which he merely lifted from the ground, and with rough threats silenced their barking, pleased at heart that they should guard the dwelling in his absence. Then, ' Heavens!' said he, 'what a creature is this the gods that rule us have made to be man's compamon, and how hasty. Were but his wits as keen, and did he know with whom to quarrel and with whom not, no beast could vie with him for credit; but as it is he is too savage and too ill-tempered altogether.' With so much said, they stepped out briskly and came to the steading. -pov δ' W -ρόν γ* Tr -ρα Μ | όδμή Iunt.Cal. οσμή codd.: cf. 136 72 άχρεΐον D aypiov cett. | κλά3ον τε Reiskc κλά^οντε D άλσ^όν τε cett. Ι θ1 WTrM y ' D 73 άσσον WTrM 74 τρηχύ D πολλά cett. 75 πάσιν D -σαν cett. 76 αύλιν D αΐέν cett. 77 y* ού D δ' ου Μ που WTr 79 άνθρώποισιν ετ' εμμεναι WTrM | έπιμηθές D 3 Iunt.Cal. -θεύς cett. 80 ενδοθ' εασιν WTrM 81 ουχί D 82 ονκ D ούδ' cett. | ol W M y* ol Tr τοι D | θηρώντες εδήρισαν λΚ Tr 83 τε D τι cett. 84 Ιξον D 1 I30V cett. | Ιόντε WTr 199

[ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ] ΕΠΙΠωΛΗΣΙΣ

85

Ήέλιος μεν έπειτα π ο τ ι ;§όφον ετραπεν ί π π ο υ ς

δείελον ήμαρ ά γ ω ν τά δ' έπήλυθε πίονα μήλα εκ βοτάνης ανιόντα μετ5 αυλιά τε σηκούς τε. αυτάρ έπειτα βόες μάλα μυρίαι άλλαι έπ* άλλαις έρχόμεναι φαίνονθ' ώσει νέφη ύδατόεντα, 90 άσσα τ' έν ούρανώ είσιν έλαυνόμενα προτέρωσε ήέ Νότοιο βίη ήέ Θρηκός Βορέαο* των μέν τ' ούτις αριθμός έν ήέρι γίνετ' ιόντων, ούδ' άνυσις# τόσα γάρ τε μετά προτέροισι κυλίνδει ΐς άνεμου, τά δέ τ* άλλα κορυσσεται αύτις έπ' άλλοις * 95 τόσσ* αίεί μετόπισθε βοών έπι βουκόλι' ήει. παν δ* άρ* ένεπλήσθη πεδίον, πασαι δε κέλευθοι ληίδος ερχόμενης, στείνοντο δε πίονες αγροί μυκηθμω, σηκοι δε βοών ρεΐα πλήσθησαν είλιπόδων, όιες δε κατ* αυλάς ηυλί^οντο. ιοο ένθα μέν ούτις εκηλος άπειρεσίων περ έόντων είστήκει παρά βουσιν άνηρ κεχρημένος έργου· άλλ' ό μέν άμφι πόδεσσιν έυτμήτοισιν ίμασι καλοπέδιλ5 άράρισκε περισταδόν έγγυς άμέλγειν# άλλος δ* αύ νέα τέκνα φίλας υπό μητέρας ϊει ιο5 πινέμεναι λιαροΐο μεμαότα π ά γ χ υ γάλακτος · άλλος άμόλγιον εΐχ\ άλλος τρέφε πίονα τυρόν, άλλος έσηγεν έσω ταύρους δίχα θηλειάων. Αυγείης δ' έπι πάντας ιών θηεΐτο βοαυλους, ήντινά οι κτεάνων κομιδήν έτίθεντο νομήες, no συν δ* υιός τε βίη τε βαρύφρονος Ήρακλήος ώμάρτευν βασιλήι διερχομένω μέγαν δλβον. ένθα και άρρηκτόν περ έχων έν στήθεσι θυμόν 'Αμφιτρυωνιάδης και άρηρότα νωλεμές αίεί Έπιττώλησις D om. cett. 92 τ* D y* Tr om. WM

85 ετραττεν Iunt.Cal. ετραφεν D ήγογεν cett. 93 πρώτοισι D 94 αύτις Bergk αύθις codd. 200

XXV. [ΗΡΑΚΛΗΣ ΛΕΟΝΤΟΦΟΝΟΣ] THE I N S P E C T I O N

Then the sun turned his steeds westward bringing evening on, and the fat sheep came up from their pasture to seek farms and folds. Next cows in countless thousands, advancing herd on herd, showed like rain-charged clouds that roll onward across the sky driven by the force of the south wind, or of the north from Thrace. Without number, without end, they pass across the heavens, so many does the violence of the wind roll up to join the vanguard, crest following crest. Numberless like them came ever herds of kine behind, and all the plain was filled with the homing cattle, and all the paths, and the lush pastures were straitened with their bellowing. The stalls were quickly filled with the shambling kine, and the sheep were penning in their folds. Then no man in all that multitude lacked a task nor stood idle among the cattle. One would fit clogs tight on his feet with clean-cut thongs of leather, that he might stand close to milk; another set the young calves beneath their dams, all athirst to drink the warm milk. Here one would hold a milk-pail, another set the rich cheese, a third stable the bulls apart from the cows. And Augeas moved from stall to stall marking the care the herdsmen had of his possessions, and as the King passed among that great wealth with him went his son, and Heracles, the strong and resolute. Then did Amphitryon's son, though the spirit in his breast was unshakable and stablished ever firm, marvel beyond 102 έυτμήτοισιν D έυδμ- cett. 103 καλοπέδιλ' Iunt.Cal. κωλ- codd. | περισταδόν W T r M τταρισ- D | άμέργων D 104 φίλα τ. φίλαις 0. μητράσιν WTrM 105 AiccpotoTrD λ α ρ - Μ λπταρ- W | μεμαότα W T r M πέπληντο δέ D 106 στρέφε W T r M 107 Taupcos W T r M n o πολύφρονος D 113 Άμφιτρυωνιάδης T r D -νίδα$ W M : cf. 13.55 201

[ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ]

ιΐ5

ΐ2ο

ΐ25

ΐ3ο

ΐ35

ΐ4ο

έκπάγλως θαύμαζε θεοΟ τόγε μυρίον εδνον είσορόων. ου γ ά ρ κεν έφασκέ TIS ουδέ έώλπει ανδρός ληίδ' ενός τόσσην εμεν ουδέ δέκ' άλλων οϊτε πολύρρηνες ττάντων εσαν εκ βασιλήων. Ήέλιος δ3 φ παιδί τόγ* εξοχον ώπασε δώρον, άφνειόν μήλοις ττερί πάντων εμμεναι ανδρών, καί ρά οι αυτός δφελλε διαμπερέως βοτά ττάντα ες τέλος, ου μέν γ ά ρ τις έπήλυθε νοΰσος εκείνου βουκολίοις, αϊτ 5 έργα καταφθείρουσι νομήων, αίει δέ πλέονες κερααι βόες, αιέν άμείνους εξ ετεος γίνοντο μάλ' εις έτος* ή γ ά ρ άττασαι ζωοτόκοι τ 3 ήσαν περιούσια θηλυτόκοι τε. ταΐς δέ τριηκόσιοι ταύροι συνάμ' έστιχόωντο κνήμαργοί θ3 έλικες τε, διηκόσιοί γε μέν άλλοι φοίνικες* πάντες δ' έπιβήτορες οϊγ 3 εσαν ήδη. άλλοι δ5 αΟ μετά τοΐσι δυώδεκα βουκολέοντο ιεροί Ήελίου* χροιήν δ5 εσαν ήυτε κύκνοι άργησταί, πασιν δέ μετέπρεπον ειλιπόδεσσιν · οϊ και άτιμαγέλαι βόσκοντ 3 έριθηλέα ποίην εν νομώ* ώδ 3 εκπαγλον επί σφίσι γαυριόωντο. καί ρ' όπότ 3 εκ λασίοιο θοοι προγενοίατο θήρες ες πεδίον δρυμοΐο βοών ενεκ3 άγροτεράων, πρώτοι τοίγε μάχηνδε κατά χροός ήισαν όδμήν, δεινόν δ3 έβρυχώντο φόνον λευσσοντε π ρ ο σ ώ π ω . τών μέν τε προφέρεσκε βίηφί τε και σθένεϊ φ ήδ 3 υπεροπλίτ) Φαέθων μέγας, δν ρα βοτήρες αστέρι πάντες εισκον, όθούνεκα πολλόν εν άλλοις βουσιν ιών λάμπεσκεν, άρί^ηλος δ' έτέτυκτο. δς δη τοι σκύλος αυον ιδών χαροποιό λέοντος αυτώ επειτ 3 έπόρουσεν έυσκόπω Ηρακλή ι

114 Θεοϋ Wilamowitz Θεών WTrM oni. D βοών D* lunt.Cal. | τόγε Cal. τότε codd. | εδνον WTr έργον Μ om. D ?6vos D 3 lunt.Cal. 116 εμεν D εμμεν WTr εμμεναι Μ 117 °ΐγ ε 1^ n 8 δ* om. D 119 -παρά WTr 121 έκείνοις D 122 αΐτ' M D άγ' WTr | καταφθίνουσι WTrM 123 αίέν Brunck αίει codd. 124 γείνοντο D 127 γε μέν WTrM τε μέν D 202

XXV. [ΗΡΑΚΛΗΣ ΛΕΟΝΤΟΦΟΝΟΣ]

measure to see the god's tremendous gift, for none would say or fancy that cattle in such numbers could belong to a single man—nay nor to ten, not were they rich in flocks beyond all other kings. But Eelius had granted to his son this surpassing gift, that he should be rich in cattle beyond all other men, and made it his own care that all his stock should thrive and flourish without cease; for Augeas' herds were visited by no distempers such as waste the herdsmen's toil, but more in numbers and goodlier grew his horned kine from year to year, for beyond those of other men all his cows bore heifer-calves nor ever slipped their young. With the cows there went three hundred bulls black with white shanks, and two hundred beside that were red, and all these were already of an age to mate. In addition there were in the pastures other twelve that were sacred to Eelius; and these were gleaming white in colour, like swans, conspicuous among all the cattle, and they grazed the rich herbage on the range apart from the herds, so exceedingly did they exult in their own strength. And when from the rough woodlands swift beasts came out into the plain after the grazing kine, these twelve would scent them first and advance to combat with murderous looks and terrible bellowing. Far first of these in his strength and power and mettle was the mighty Phaethon, whom all the herdsmen likened to a star because he shone out bright and conspicuous to see as he moved among the other cattle. Now Phaethon saw the dry skin of the grim Hon, and launched himself thereat on the watchful Heracles to dash 130 ήελίου Iunt.Cal. -ioto codd. | χροήν Μ 133 γανριόωντο Kiessling -T6S D γυριόωντο WTr -τες Μ 135 ενεκ* άγροτ. Iunt.Cal. έν έή άγροτ. D ένεκα προτεράων cett. 136 ήισαν Meineke ήεσαν codd. | όδμήν Wilamowitz όσμήν codd.: cf. 69 137 δ> έβρυχώντο Brunck δέ βρ- D δ' έβρύχοντο cett. 142 σκύλος W D CJKUTOS TrM 203

[ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ]

χρίμψασθαι ποτι ττλευρά κάρη στιβαρόν τε μέτωπον. ΐ45 τοΰ μέν άναξ προσιόντος έδράξατο χειρι παχείη σκαιοΰ άφαρ κέραος, κοπτά ,δ3 αυχένα νέρθ3 έπι γαίης κλάσσε βαρύν ττερ έόντα, πάλιν δε μιν ώσεν όπίσσω ώμω έπιβρίσας* ό δέ οί περί νεΰρα τανυσθείς μυών εξ υπάτοιο βραχίονος ορθός ανέστη. ΐ5ο θοα^μα^ον δ3 αυτός τε άναξ υιός τε δαΐφρων Φυλευς οι τ 3 έπι βουσί κορωνίσι βουκόλοι άνδρες, Άμφιτρυοονιάδαο βίην υπέροπλον ίδόντες.

ΐ55

ι6ο

ι65

ΐ7ο

Τώ δ3 εις άστυ λιττόντε καταυτόθι ττίονας αγρούς έστιχέτην, Φυλεύς τε βίη θ' Ήρακληείη. λαοφόρου δ' έπέβησαν όθι π ρ ώ τ ι σ τ α κελευθου, λεπτήν καρπαλίμοισι τρίβον ποσιν έξανύσαντες ή ρα δι3 άμπελεώνος από σταθμών τετάνυστο ούτι λίην άρίσημος έν ϋλη χλωρή έουση, τη μέν άρα προσέειπε Διός γόνον υψίστοιο Αυγείω φίλος υίός έθεν μετόπισθεν ιόντα, ήκα παρακλίνας κεφαλήν κατά δεξιόν ώμον · c ξεΐνε, πάλαι τινά π ό γ χ υ σέθεν πέρι μΰθον άκουσας, ει περί σεΰ, σφετέρησιν ένι φρεσι βάλλομαι άρτι. ήλυθε γ ά ρ στείχοον τις άπ 3 3,Αργεος—ήν νέος άκμήν— ένθάδ3 'Αχαιός άνήρ Ελίκης έξ άγχιάλοιο, ός δή τοι μυθεΐτο και έν πλεόνεσσιν 3 Επειών ουνεκεν 3 Αργείων τις εθεν παρεόντος δλεσσε θηρίον, αίνολέοντα, κακόν τέρας άγροιώταις,

5

ίο

is

20

' Οίνος, ώ φίλε παΐ/ λέγεται, *καΙ άλάβεα* · κάμμε χρή μεθύοντας άλάθεας 2μμεναι. κ&γω μέν τά φρένων έρέω κέατ* έν μύχφ · ουκ δλας φιλέην μ' έθέλησθ3 άπύ καρδίας. γινώσκω* τό γάρ αΐμισυ τάς ;§οΐας ?χω j a τάν σάν Ιδέαν, τό δέ λοιπόν άπώλετο · κώταν μέν συ θέλης, μακάρεσσιν ϊσαν άγω άμέραν · δτα δ' ουκ έθέλης συ, μάλ' έν σκότω. πώς ταυτ 5 άρμενα, τόν φιλέοντ* oviais δίδων; αλλ* αϊ μοί τι πίθοιο νέος προγενεστέρω, τω κε λώιον αυτός 'έχων 'έμ' έπαινέσαις. πόησαι καλίαν μίαν ένν ενι δενδρίω, δππυι μηδέν άπίξεται άγριον όρπετον. νυν δέ τώδε μέν άματος άλλον εχης κλάδον, άλλον δ' αυριον, έξ άτέρω δ5 άτερον μάτης· καϊ μέν σευ τό κάλον τις ϊδων ρέθος αινέσαι, τω δ' ευθύς πλέον ή τριετής έγένευ φίλος, τόν πρώτον δέ φίλεντα τρίταιον έθήκαο. f άνδρων τών υπεραι/ορέων δοκέης πνέηνΦ φίλη δ', άς κε 30ης, τόν υμοιον εχην ά ε ι . | αί y a p ώδε πόης, άγαθος μέν άκούσεαι έξ ά σ τ ω ν · ό δέ τοί κ5 Έρος ου χ α λ έ π ω ς έχοι, δς άνδρων φρένας ευμαρέως υπαδάμναται κάμε μόλθακον έξ έπόησε σιδαρίω.

CODD.: K[D] CH (i-8) Port. (25-fin.: quos versus Casaubonus in notis ad Diog. Lacrt. exscripsit e codice Francisci Porti Cretensis. Ncglexit Gallavottius) PAP.: # 3 (1-8, 20-fin.) TITULUS: Παιδικά Αιολικά CH Παιδ[ $ 3 ΕΙδύλλιον Ιρώντος, et super scholiis παιδικά Δωριστί, ol δέ ΑΙολιστί Κ 2 κάμμε Brunck -μες codd. 3 Kayco Hoffmann κήγά> codd. 4 °ν* ο Λ α 5 Aincis ούχ δλας Κ άκόλας CH | φιλέην Hoffmann -έειν codd. | άπύ Hoffmann από codd. 5 τ ο Κ τύ CH | αΐμισυ $ 3 Hoffmann άμ- codd. | joias D2 228

IDYLL XXIX 'Wine and truth, dear lad', the saying goes, and in our cups we too must speak truth. And I shall tell thee what lies in the recesses of my mind: thou wilt not love me with all thy heart. I see it; for half my life is mine by reason of thy beauty, the rest is lost; and when thou wilt, the day I pass is that of the Blessed, but when thou wilt not, it is dark indeed. How can this be right, to plunge in troubles one that loves thee? Nay, thou art young and I thy elder: hearken then to me and thou shalt profit thereby thyself and thank me for it. Make thee thy single nest in a single tree whither no wild creeping thing can come. Now on one bough thou lodgest to-day, to-morrow on another, and from the one lookest ever for a new; and whoso sees and praises thy fair face, for him thou makest thyself forthwith a friend of three years' standing, while him that loved thee first thou settest among thy threeday friends. [Thou art too fickle, and shouldst cling ever to thy like.] If so thou dost thou shalt be of fair repute in the town and Love shall not deal hardly with thee—Love that lightly tames the hearts of men, and has robbed me, that once was iron, of all my strength. Nay, by thy soft lips, I bid Iunt.Cal. 3caias cett. 6 δέ $ 3 K om. CH 7 θέλης * 3 Κ θέλεις CH 8 δτα Bergk δκα codd. | σν Wilamowitz τύ codd. 9 oviais HofFmann άν- KC Ι δίδων C 2 D 2 δίδω* Κ ί ο αϊ Bergk ει KC | μοί τι C τί μοι Κ | πίθοιο Iunt.Cal. ττείθ- codd. II κε Hermann κεν lunt. και codd. | OUTCOS C 12 ττόησαι Gallavotti ποίησαι C Iunt.Cal. -σον Κ | ένν Wilamowitz είν codd. 13 δτπτυι Wilamowitz δππη C δπη Κ 14 f^OIS C -εις Κ 15 άτέρω δ* άτερον HofFmann έτ-, ετ- codd. | μάθης C ιό μέν Brunck κέν codd. μήν Cal. 18 φίλεντα HofFmann -εΰντα codd. | τρίτατον Κ | έθήκαο Camerarius -κας codd. 19 δοκέης scripsi -εεις codd. | ττνέην HofFmann ττνέειν C ττνείειν Κ 20 as lunt. als C cos Κ | 30ns C 2 3cons Κ τρόη5 C | Ομοιον D 2 δμ- C Ομιον Κ Ι εχην C 2 εχειν cett. 21 ακονσαι ^ 3 23 ύτταδάμναται HofF­ mann υποδάμναται $$ Κ -νεται C 24 κάμε HofFmann κήμέ codd. | μόλθακον Gallavotti μαλ- codd. | σιδαρίω φ$ Ahrens -ίου C -ιον Κ 229

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

25

3ο

35

40

α λ λ ά πέρρ ά π ά λ ω στυματός σε πεδέρχομαι όμνάσθην δτι πέρρυσιν ήσθα νεώτερος, κώτι γηράλεοι πέλομεν πριν ά π υ π τ υ σ α ι και (5>ύσσοι, νεότατα δ5 εχην π α λ ι ν ά γ ρ ε τ ο ν ουκ εστί· πτέρυγας y a p έπωμαδίαις φόρει, κάμμες βαρδύτεροι τ ά ποτήμενα συλλαβή ν. τ α ϋ τ α χ ρ ή σε νόεντα πέλην ποτιμώτερον καί μοι τώραμένω συνέραν ά δ ο λ ο ς σέθεν, δ π π ω ς , άνικα τ ά ν γένυν άνδρεΐαν εχης, άλλάλοισι πελώμεθ' 'Αχίλλειοι φίλοι. at δε τ α ύ τ α φέρην άνέμοισιν έπιτρέπης* εν θ υ μ ω δε λ έ γ η ς € τί με, δαιμόνι 3 , έ ν ν ό χ λ η ς ; ' ν υ ν μέν κ ά π ι τ ά χ ρ ύ σ ι α μαλ 5 ένεκεν σέθεν β α ί η ν και φ ύ λ α κ ο ν νεκύοον π ε δ ά Κέρβερον, τ ό τ α δ* ουδέ κάλεντος έ π ' αυλεΐαις θύραις προμόλοιμί κε, παυσάμενος χαλέπω πόθω.

25 "Π'έρρ Wilamowitz περί Κ yap περί C | άπαλλώ C | v. cum 26 conflat Port, (άλλα ττέριξ μ* όμνάσθηνκ.τ.λ.) 20 όμνάσθην Port. δμνάσθηνΚ έμνάσθεν C | πέρυσιν C Port. 27 πέλομεν Wilamowitz -λομε* C Port. -λεμες Ϊ 3 -λοιμε$ Κ 28 £ύσοι C | ί-χην Brunck έ*χειν ? 3 codd. 29 έπωμαδίαις Meineke -μιδιαι$ $ 3 -μαδίας Κ Port, -ομμασίαις C | φόρη ψ3 C 30 βαρ­ δύτεροι Brunck βραδ- codd. 31 σ ε νόεντα Buecheler νοέοντα codd. | πέλην Brunck -λειν codd. | ποτιμώτερον 9} Port, ποτιμότερον Κ προτ- C 32 σννεραν C Port, σννοραν Κ | άδολος $ 3 33 δππω$ Brunck δπω$

230

XXIX. ΠΑΙΔΙΚΑ

his inmost marrow: many are the dreams that beset him by night, nor is a year's space long enough for him to rid him of his heavy sickness.' Such plaints and many more I laid before my spirit, which thereto made answer, 'Whoso thinks to vanquish crafty Love thinks to find readily how many times nine in number are the stars overhead. And now, whether I choose or no, I must stretch forth my neck to all its length and drag my yoke, for such, friend, is the will of that god who brought low the great mind of Zeus and of the Cyprian-born herself. Me with a breath he lifts and swiftly bears away, like a leaf that lives but for a day and is the sport of lightest airs.' ινν εννέα C 28 σχόντα Ahrens έχοντα C 29 2λκην Hoffmann -κειν C -KOV $ 3 Ι ώγα6ε Th. Fritzsche ώ γα θέος C 30 βόλλεται ψ ι Hoffmann βούλεται C 31 κούτας C και τας 5 3 | φύλλον Th. Fritzsche φίλο ν C 32 δεΟμενον Bergk δευόμ- C | όνέλων Ahrens ό μέλλων C | ώκα Ahrens αίκα C | ττνόα suppl. Legrand.

235

XXXI. ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ