Corpus scriptorum historiae Byzantinae. Dexippi, Eunapii, Petri Patricii, Prisci, Malchi, Menandri Historiarum quae supersunt: Accedunt Eclogae Photii ex Olympiodoro, Candido, Nonnoso et Theophane, et Procopii Sophistae Panegyricus, Graece et Latine, Prisciani Panegyricus .. [Reprint 2021 ed.] 9783112408742, 9783112408735 [PDF]

Zitiervorschau

CORPUS

SCRIPTORUM HISTORIAE BYZANTINAE. E D I T I O EMEND ATIOR

ET

COPIOSIOR,

CONSILIO

B. G. N I E B U H R I I C. F. I N S T I T U T

A,

OPERA

EIUSDEM

NIEBUHRII,

IMM. BEKKERI,

L.

SCHOPENI,

G. ET L. DINDORFIORUM ALIORUMQUE PHILOLOGORUM PARATA.

PARS

I.

DEXIPPI, EUNAPII, PETRI PATRICII, PRISCI, MALCHI, MENANDRI, OLYMPIODORI,

CANDIDI, NONNOSI

ET T H E O P H A N I S

HISTORIARUM RELIQUIAE, P R O C O P I I ET P R I S C I A N I P A N E G Y R I C I .

BONNAE IMPENSIS

ED.

WEBERI

MDCCCXXIX.

DEXIPPI, EUNAPII, PETRI PRISGI, MALGHI, H

I

S

T

O

R

QUAE E

PATRIGII,

MENANDRI

I

A

R

U

M

SUPERSUNT RECENSIONE

I M M . B E K K E R I et B. G. N I E B U H R I I

C. F .

CUM VERSIONE LATINA PER IO. CLASSENUM EMENDATA.

ACCEDUNT E C L O G A E

P I I O T I I

E X O L Y M P I O D O R O , C A N D I D O , N O N N O S O ET T I I E O F I I A N E , E T PR 0 C 0 PI I S O P I I I S T A E GHAECE

P R I S C I A N I

ET

PANEGYRICUS,

LATINE,

P A N E G Y R I C U S ,

ANNOTATIONES IIENR. VALESII, LABBEI ET YILLOISONIS, ET INDICES CLASSENI.

BONNAE I M P E N S I S

ED.

W E B E R I

MDCCCXXIX.

I U L I O CAROLO

HARIO

ET

CONNOPO

THIRLWALLO

C A N T A B R I G I E N S I S SS. T R I N I T A T I S

COLLEGII

SODALIBUS

QUORUM OPE HISTORIA MEA ROMANA A BRITANNIS PRORSCS ITA UT EAM ANIMO CONCEPÌ PATRIOQUE SERMONE CONSCR1PSI LEGITUR ,

ETN0IA2

B.

KAI

G.

ETEPTE21A2

ENEKA

N I E B U H R I U S .

P a r i s i u a m historlcorum Byzantlnorum eilitioncm noil eo animo a b initio institutam esse ut

integrum scriptorum corpus complecteretur,

inspectis voluminibus quae ante editum a Philippo Labbeo protrepticon prodierant, facile apparet.

Labbeus a u t r m , tam historiae

cognitioue quam ingenio iudiciique sanitate egregie instructus, simulac sese operi exsequendo d e d e r a t , corporis, quod deinceps paulatim crevit, imaginem sibi informavit, eiusque perficiendi animosam spcm concepit; qua ductus indicem futuri syntagmatis

proposuit;

liogulis, quae tunc cognita erant, scriptis in eo locum numerumque assignavit. Priraum in hoc indice volumen, servata serie rerum

gestarum,

ita componebat, ut eius fundum faceret eclogas de legationibus a Davide Hocschelio editas; quippe q u a e , uno excepto

Menandro,

ad tempora tustiniano imperante, Procopioquc scriptore, antiquiora spectarcnt: Menandrum autem ab eo propter easdem rationés hoe loco retentum esse arbitror, quae mihi quoque ne eum inde dimoverem suaserunt: scilicet ut nimia voluminis esilitas vitaretur. Cui poti us angendo quum curam adhiberet, factum esse ccnseo, ut non solum eclogas, quas Photius ex Olympiodoro Candidoque et T h e o phane tiniana

conscripsit, subiungeret; verum excerpta quoque Constande legationibus ex

Theophylacto,

licet eodem

tempore

huius historia integra in eodem typographeo prelis subiecta esset; tum veroHcsychii opusculum de originibus Byzantii; denique e Suida collecta quae ad universam historiam Byzantinam , publicam paritec atque ecclesiasticam, pertincre riderentur.

Quibus compositi* > sub-

Vili

PRÀEFATIO.

ieclt diversisslmae indolis annotationes in eclogas de legatlonibus : admirandas Henrici Valesii, viri paene singularisa et stolidas Cantoclari : tum ad ea quae ex Photio descripta sunt, suas ipsius commentationes ; prolixiores illas quidem quam satis esset, sed admodum utiles et bonae frugis plenas : universae autem collectioni praemisit, quod Protrepticon inscripsit, yalde festinatum opusculum ; quo, praeter conspectum operis, de quo superbis mentionem feci, catalogua Imperatorum, Patriarcharumque continetur; addito indice adlitterarum oriinem disposito , quo cuncti enumerantur quorum ad banc liistoriae partem spectantia scripta, aut saltern eorum memoria exstabat. Ego vero, quum in eo res esset ut editio Bonnensis eclogas de legationibus exhiberet, quomodo in ceteris, quae Labheus iis adi u n x i t , versarer non parum kaesitavi. Neque enim immemor sum promissionis, qua Weberus sesc obstrinxit: nihil prorsus ex h i s , quae in editione Parisina continentur, omissum iri : — quod quidem minime obstabat, ne Hesychii opusculum aptiori, imo proprio suo, loco reservaretur j ac ne omittendis qnidem excerptis ex Theophylacto, quarum nulla omnino utilitas est, nisi ut inde variae lectiones ad crisin integri operis petantur. De reliquis in utramque partem disputari poterai. Attamen in Suida perlustrando sìve Labbeus sive alius, cui hune laborem demandavit, negligentissime versatus est ; ut, si révéra quae ibi ad historiam Byzantinam reposita exstant collecta dare velis , labor adhibendus esset, cui impertiendo hoc quidem tempore neque mihi otium est neque amicis, qui mea causa etiam ingratum suscipere parati sunt. Ex his autem quae apud Labbeum collecta leguntur, non pauca ad ecclesiasticam historiam pertinent: e reliquis quaecunque maioris momenti sunt aut diserte sub alicuius e Seviris, quorum reliquias cummaxime edimus , nomine afferuntur, aut ad unum ex iis iam diu, praesertim Valesii acumine, relata sunt: cetera levia fere videntur ac parvi pretii. Quae quum ita sint, ilia, quorum primo loco mentionem feci, prorsus omittam, n e , dum historiam ecclesiasticam attingo, in immensum excrescat opus iam per se nimis amplum: — ea vero quae Suidam cx aliis Constantinianarum eclogarum titulis sumpsisse apparet, saepe emendatiora, adiectis non adeo paucis eiusdem generis, subiunxi reliquiis uniuscuiusque scriptoris : cetera nunc quidem non exhibeo, non tarnen ut ilia in perpetuum excludam, sed co Consilio

PRÀEFÀTIO. u t , si aliquando otium fueiit

Suidae

IX accurate

cxcutiendi, tunc

ampio incremento locupletata omnia simul proponam. — Cantoclari annotationes , quae vcrsionem latinam spcctant , aliquando errores corrigunt, quos Classenus sustulit; nonnunquam novis illos cumulant : quae ad graeca rcfcruntur, plerumque cum incredibili ignor a n z a coniunctam stoliditatcm cxhibent; cuiusmodi flagitia pro mea parte propagare nefas babeo.

Aliquando quidein in hoc sterquili-

nio res non contemnendas Invenías ; ubi vitia textus Hoesclieliani coniicicndo sanata aut certe probabiliter tentata s u n t : quae hominem absurdi ingenii

escogitasse

nemo sibi persuadebit : r e r u m ,

cuicunque auctori ista d c b c n t u r , eoium rationem in scholiis cri— ticis ita habui ut Cantoclaro pro iis honorem exhibcrem. — Labbeum equidem minime spcrno : sed qui eius protrepticon iamdiu oblivioni traditum iterum in hominum notitiam proferet, is gloriae viri male consulet: adeo m a n c a , persaepe autem errorum plena, sunt quae de scriptoribus huius liistoriac tradit; ita ut vix ilio aeto ferri potuerint, post Fabricium nemo ferat. Impcratorum chronologiam nunc vol pucri e libris ubique obviis pctcrc p o t e r u n t , saltcm non minus accuratam : de patriarchis, si cui quaerere l i b e t , apud Bandurium, cuius syntagma in hoc corpore exhibere non negligemus, pleniora accuratioraque inveniet. Haec omittendo emptoribus eo magis consulendum erat editio nostra amplis accessionibus aucta est.

quod

Etenim ad Dexippum,

Eunapium et Menandrum excerpta de sententiis a d d e b a m ,

quae

e palimpsesto Vaticano edidit ili. Maius : tum fragmenta , e Suida fere, aut iam collecta aut saltem indicata: deinde, ut Fabricius Ceri iussit,

éclogas e Nonnoso ; porro panegyricos Anastasia a Procopio

et Priseiauo dictos ; denique indicem , ex instituto quod in Agathia edendo sccutus sum , duplicem. Iam vero quam pracclara sint quae in horum Sevirorum reliquiis ad historiae cognitioneni pertinent , norunt lectores Gibboni : ncque vero quisquam sani iudicii vir adeo unice Atticis delectabitur u t , verbi gratia, Prisci narrationem de legatione ad Attilam fastidiat.

Itaque scriptorum honoris causa, simul autem ornandi operis,

cui nomeri meum praescripsi, quaerebam, si cui illustri in re critica artifici persuadere posscm , ut huius primae partis recensendae suscipcrct oilicium. Tunc subito menti occurrebat Bekkerus, non minus

X

PRAEFATIO.

propter amlcitiam qua tenemur,

quam propter unicam vim atque

celeritatem, quam in recensemlis Graccorum libris cum eruditionis ingeniique lumine coniunctam exhibet. Ac certe ei laudi qua Pontianus Ioctum pictorem o r n a t : „plus neminem potuisse pmgere, nee melius" parem omnino in nostro litterarum genere Bekkero tribuendam esse, n e m o , c r e d o , ambiget.

Rogavi eum igitur, sed timide; quippe non

nescius eum hactenus nonnisi collatis «odictbus innixum libros r e censcndos suscepisse ; at in his legationum excerptis codicum subsidium aderat nullum : nam Monaccnsem ab Hoeschelio accuratissime exscriptum esse constat, Vaticani autem variae lectiones ab ill. Maio prolatae paenc absolutum cum ilio consensum probant: neque ullus praeter hos, sublato ex hominumnotitia Schottano, superesse videtur. S e d , quod quidem speraveram, deflexitBekkerus mea causa de more s u o ; acceptisqueHoeschelianaeMaianaeque editionum exemplis, quorum margini coniecturas mihi natas, Valesiique emendationes adscripseram, ipse universis hisce reliquiis emendandis se dedit. Et quod ad illas quidem a t t i n e t , Parisiensis editionis exemplar, Maianaeque cclogarum de sententiis, plurimis Iocis c o r r e d a , remisit;

yerum

ita ut arbitrio meo relinqueret si quid addere aut mutare Vellern. Quo equidem ita usus s u m , ut plurimas praesertim BekLeri emendationes quae ccrtissimae vidercntur in ordinem sermonis inferrem: adderem etiam subinde quae iterato examine in mentem mihi ven i r e n t : ex his autem quae a me proposita Bekkero, cuius auctoritati in sermonis cognitione

o m n i a , mihi nihil fere t r i b u o , displicu-

isse videbam, nihil r e d u x i , praeter perquam pauca storia diiudicanda essent.

quae ex h i -

Usque adeo autem Bekkero obsequi m e -

arum partium esse duxi, u t , etiamsi subinde suspicabar scriptorum potius vitia, quorum sermo saeculi sui labe contactus esset, quam scribarum

sphalmata t o l l i , impudens tarnen mihi visus essem, si

contra quam llle statuisse t , deciderem. Ad hoc genus illud pertinet, u t exempla proferam , quod saepe pro aoristo primo futurum repon i t , a u t , ubi apud Priscum, Malchum, Menandrum, articulus desid e r a t u r , quem certe non minus rationis quam sanae consuetudinis leges flagitant, eum inserit, vel casus obliquos pronominum otte et o u t of cum iisdem qui a xoiöaät et loiovios

formantur, mutat. Chro-

nographiam, quam editio nostra in margine exhibet, ad excerpta de legationibus non levi labore stabiliveram.

PRAEFATIO.

XI

Hi* peracti« typothetae opus tradì poterat j nisi exosum versioliis latinae onus incumbcret.

Quod quum depcllere non liccret,

Cantoclaranam, qua peiorem nullam in universo hoc littcrarum genere inveniri in vulgus notum est, sine operis dedccore intactam servari non posse apparebat: verum qui se ingrato corrigendi labori d a r e t , inveniebam neminem; nisi Classeno,

quamquam

continuis

occupationibus implicito, pietas, qua me parentis loco colit, persuasisset.

In quo negotio quantum taedii exhauriendum f u e r i t , nemo

nisi expertus

animo concipiet : illud

autem molestissimum e r a t ,

quod sublatis innumeris vitiis tamen id solum pertìci poterat foedissimis fieret,

sordibus

liberaretur

grataque legentibus.

oratio : id minime,

ut

ut a pulcra

Idem Classenus meus complures prae-

clarc exeogitatas emendationes suppeditavit; singulorum

scriptorum

reliquiis argumenta addidit , chronographiam excerptis de gententiis ex Eunapio et Menandro: indicesque, in quos utilissimum laborem insumpsit, confecit; ut leviora alia omittam, quae in hoc volumen contulit.

Quae consideranti apparebit longc operosissimum eius in

co ornando fuisse laborem. Superest ut de panegyricis Anastasio dictis, quos postremo loco adieci, quae hue pertinent doceam. Oratione Procopii Gazaci reliqui» monumentis quae liic collecta exstant adiungenda , eruditorum gratiam me meruisse certe scio,

qui earn semel tantum in Villolsonis

anecdotorum collectione editam esse norunt : quotus enim quisque in Germania illam possidet?

Mea opera in illius repetitione non

longius processit quam ut subinde codicis lectionem a viro egregio Villoisone immutatam revocarem : versione latina, argumentoque earn instruxit a me rogatus Franc. Ritterus, Phil. D. qui nuperrime operami suam ad explicandas in hac philologicas proGteri statuit.

littcrarum universitate disciplinas

Editoria annotationes quae ad expli-

candas res Anastasii tantum conferunt,

ut vcl ad latinum Panegy-

ricum interpretandum quodammodo suflicere possint, fere integras repetii : quo Consilio honos habetur manibus Villoisonis : neque ei aliunde ulla obstabat r a t i o , extinctis dudum et scriptore et bibliopolarum, quorum sumptibus Anecdota edita sunt, negotio.

Contra

autem minime licere visum est in meae editionis ornamentum convertere, quae ill. Maius ad eclogas, aut Endlicher, v. cl. ad pane gyricum Prisciani, q u e m , diu a philologis expetitum quibus eum i a

PRAEFATIO.

XII

bibliotlieca Caesarea Vindobonensi superesse innotuisset, anno praeterito edidit, ita annotavit ut nihil quod addi possit aliis relinqueret. Ipsura grammatici carmen Bobiensibus membranis erudite et diligente r scriptum, ab editore adeo accurate express um est, ut vis u l l u l emendationibus in eo locus sit. Parisiensis cditio circa operarum errores eadem flagitiosa negligentia curata est qua reliquae post Cantacuzenum, antequam C a n gio s opcris curam in se susciperet; inutili et fallaci typorum splendore ornatae. Sphalmata huius generis ope Hoeschelianae sustulimus plurima; restituto, ut de minoribus taceam, versu integro qui exciderat; sed de his singulatim monere Bekkerus vetuit.

Ubicunque

igitur eiusmodi mentio invcnictur, id propter peculiarem quandam rationem factum e s t , quae tarnen fortasse non semper apparebit. Sed quamlibet multis correctis, editione

iam fere absoluta, vidi

quaedam non fuisse animadversa : quamobrem,

iterata

collatione

universi eclogarum de legatipnibus operis, ista inter addenda et cor» rigenda proposui. Quae Suidas servavit non attigit Bekkerus ; in his quoque n o n nulla correxi.

Photium

d e d i , ut a Bekkero editus est ; nisi quod

in rebus quae ex historia pendent, variäs Labbci , semel autem vel bis meas ipsius cmendationes receperim : plures fortasse locos tentaturus, nisi mihi constaret Photium in scribendis nominibus saepe errasse; a quibus corrigendis editori abstinendum est.

Versiones,

Porti non saepe, Schotti nunquam correxi. Ex his cognita editorum opera, vix opus est explicare, quaecunque in scholiis criticis litteris B. et N. distinguuntur, emendationes esse quae Bekkerum, meque habeant auctores : Classenum quibus duae littcrae CI. addilae sunt. Vulgatam (vulg.) earn dixi lectionem quae ab Hoescheliana editione per Parisinam atque Venetam propagata est.

Quoties nihil praeter illud vulg. ad reiectam lectionem adscri-

b i t u r , hoc significamus : emendationem, sive Bekkerus eam a me i n venisset propositam, sive eam concipere, ut saepe fit, oblitus essem, ita manifestala videri ut ab unoquoque non admodum incurioso aut indocto inveniri deberet.

Signa f et * , antiquo more reducto, ap-

posui quo indicarem locum corruptum, cui medendo probabilem coniccturam viderein nullam , non typothetae vitio laborare, sed piane Ha ab Hoeschelio editum esse.

Ac sunt certe plura quam Vellen»

PRAEFATIO.

XIII

loca etiam in his eclogis, quae editor a licentia mutandi alienus tit sunt tncndosa

relinquere cogitur : illucl tamen vere praedicare possum

Lac editione perfectum esse u t utilissimae, magnaque ex p a r t e egregiorum scriptoruin reliquiae , quae anlehac in singulis paginis i n n u mere vitiorum m u l t i t u d i n e legentes impediebant, iam longe m a x i m a ex parte faciles evaserint a t q u e apertae a d intelligendum.

Quura

i g i t u r , quae bactenus neglecta i a c e b a n t , sine d u b i o multo p l u r i b u s quam antea i n n o t e s c e n t , oblata est occasio , pracclaris ingcniis h a n d i n d i g n a , ubi vis divinandi se exerceat et bene coepta longius producat.

Ex

emendationibus

quas recepimus,

multae

Hoesche-

lium liabent a u c t o r c m , in margine editionis eius propositae: sive nobis p r o b a r c n t u r

sive m i n u s , designavi sigla H.

quas,

Idem H o e -

schclius ubi geminum codicem adliibebat , et Schotti e t B a v a r i c u m , quoties hi inter se v a r i a r e n t , diversitatcm itidem in margine i n d i cavit,

praefìxa sigla al.

Has varietatcs mg. H. designavi: pro quo

var. H. scribcre certe praestitisset ; verum in re tam levi sioncm vix metuo.

repreheu-

Gravius est quod alienando ubi plagulas i n s p i -

cere domesticis curis impeditus fucram mg. H, p o n i t u r , quura tamen coniectura designanda cssct: hoc in addendis coirexi. Scrib. Bonnae postr. Non. Oct. MDCCCXXIX.

DE

HISTORICIS

QUORUM RELIQUIAE HOC VOLUMINE CONTINENTI®.

P U B L I U S HERENNIUS D E X I P P U S >) , Ptolcmaei f. 5) , Atheniensis, Pago Hermensis , , e Cerycum gente 3 ) , summos in civitate honores adeptus est, rex creatus atque arclion eponymus ; splendideque agonothetae munere Panathenaeis f u n ctus ; clarus orator atque historiarum scriptor ; propter quas fortunae simul atque industriae dotes statuae honore ornatua e s t , cuius basis cum titulo exstat. Sed longe praeclariorem saeculorumque memoria dignum honorem sibi comparavit quo tempore, eifusis in Graeciam per Propontidis claustra Herulis, captisque Athenis, cives secum in saltus invios ex urbis clade profugos confirmavit ; bellique ab iia. dux constitutus, advectae in Atticae oram romanae classi, cui Cleodamus praeerat, coniunctus, ultionem de barbaris aliquam sumsit, tribus millibus ex ipsorum numero per occasionem interfectis Quo facto vir eximius post quingentos annos Athenienses armis desuetos ad rem gloriamque militarem revocavit : Mitliridatico enim bello non sua neque sponte arma moverat infelix civitas. Quum igitur de hac Dexippi gloria titulus statuae sileat, creditum est prius positam esse quam illam adipisceretur : cui opinioni facile accederem, si bistoria aevi , „ q u a m partim ex libris , partim e vita hauserit," ut epigramma praedicat, diversa esse posset ab ilia omuis aevi, cuius notitiam ex Eunapio et Photio habemus. E a in primo Claudii Gothici i) Nomen integrum exhibet inscr. 38o. corp. inscr. graec. 2) Sic inscriptio: nam Suidas s. v. d É ^ m n o s , Dexippura patrem JIli tribuit. 3) viti. Boeckh. ad Inscr. 4) Hanc rei gestae Seriem, paululum ab illa diversam, quam Gibbonus , nunquam sine h o noris praefatione nominandus, excogitavit, nunc d e m u m , editis ab ili. Maio excerptis de sententiis (p. 36 — 28. ed. Bonn.) cou8tituere licet.

DE DEXIPPO.

XV

Aug anno desinebat ; Athenarum autem cladem Syncellus, qui hoc Dexippi opus legebat, sub Gallieno contigisse refert : neque si earn cum continuatore Dionis 5 ), quern Zonaras sequitur, biennio serius accidisse statuamus, ut ilio ipso Claudii anno primo, 2 6 9 , acciderit, difficultas expediretur. Ita aut fingendum erit priorem exstitisse editionem , de qua nemo quicquam tradidit, aut concedendum, laevam hominum in honoribus aestimandis mentem euin , quo ad maiorum gloriam elatus est, propterea neglexisse, quia, tumultuarie a congregata multitudine collatus, nullum in fastis urbanis locum haberet : librorum fumam extulisse , res fortiter gestas silentio transmisisse : — rem , propter eius aevi pravitatem, plane non incredibilem. Vitam usque ad Probi principatum pei'duxit, quum iam sub Valeriano claruisset Dexippi opera, quae ad historiam pertinebant , tria legit Photius 7) : de quibus singulis agendum est. I.

TÀ FITTU ^JDJ'^UVSQOV,

libris quatuor

comprehensa ;

ex quibus notissimam satrapiarum divisionem recitat Photius ; scriptcremque in universum cum Arriano consentire docet. A d banc Macedonicam historiam referenda esse quae ill. Maius inventa in codicis palimpsesti paginis 8 1 . 82. 100. 1 0 1 . edidit, uno verbo monuisse ad probandum sufficit: siquidem oratio Hyperidis, sive adsumpta sive ficta, belli Lamiaci tempus spectat. Dicet fortasse aliquis, a Romana, non dicam Byzantina historia, aliena non debuisse collectioni nostrae inseri : quod quidem factum primum mole exigua horum fragmentorum defendam , quae perparvum sibi locum postulant ; quum tamen vel ideo quod Hyperidis nomen prae se ferunt philologorum notitiam merentur ; denique, si aliter facerem reprehensionem non effugissem ; quum in editione Romana ceteris quae e Dexippo supersunt adhaerent. Quo enim modo iis, qui earn non vidissent, constare posset me non temere iudicasse ? ÌGTOQÌUV, sive annales 8 ) , quam Photius OWTOfiOv tcrcOQixhv vocat, per Olympiadas , archontumque et consulum fastos ab historiae initiis, omissis tamen fabuII.

Xoovixqv

5) 111 eclogis quas ¡11. MaiuJ e d i d i t : coll. V a t . I i . p. aijo. 6) E u n a p i u s vita P o r p h y r i i in f. 7) Cod. 8a. 8) E u n a j i i u s p . 581. 5. i d e m , vita Porph. 1. 1.

XVI

DE

DEXIPPO.

losis primordiis , usque ad Claudii Gotliici annum priraum deduct! , praecipua circa temporum rationem cura adhibita. Horum duodecimus liber a Stephano ethnicographo citatur 9) ; ubi Heruloram mentio certissime comprobat locum de quo agitur non multum ab operis fine afuisse : constat igitnr scriptorem his duodecim ,,chartis omne aevum explicuisse." E x liiscc annalibus Syncellum quaecunque e Dexippo habet petiisse arbitrar : at Constantiniana excerpta illis prorsus aliena sunt: neque cnim prolixas oratìones capere potuisset breviloquens annalium ratio , qui fere singulis libris saeculum comprehendebant ; unde Trebellius Pollio 1 0 ) Dexippum omnia breviter persequutiim. esse, scripsit. III. Has igitur eclogas de legationibus ad H/.V&IY.V. pertinere iam Vossius perspexit , 1 ) : eademque earum ratio est quas ex titulo de sententiis edidit ill. Maius. Sxvihxrì, de bello Scythico vertere debebam ; quoniam illud intelligitur, quod , coeptum sub Decio , usque ad Aureliani pacem duravit. Atque hie quidem leviter circa verba lapsus sum ; in eo vereor lie gravius erraverim, quod quae a p. 22. 1. 20. ad p. 26. 1. 4habentur, Dexippo ipsi tribuerem , quasi orationem ad cives suos liabitam, qui temerario Consilio mûris egredi et cum hostibus confligere cuperent. Non attenderam ill. Maii opinionem 1 2 ), epistolam esse : cui ut aliquid de meo adiieiam, dicam, a magistratu Romano missam videri : imo ab ipso fortasse Imperatore : eum se cum copiis mox affuturum nunciare (p. 2 5 . 1. 17. seqq.): lectamque esse in conclone (p, 22. 1. 18.) De Lis , si forte aliquando codicis pagina 324. plenius e litura erui potuerit, liquido constabit : ac tune fortasse expedietur de quo tandem oppido quibusque civibus sermo sit. Nunc in id sententia inclinât ut haec ad primum Gothorum adventum sub Decio pertinere credam, cuius nomen in oblitterata illa pagina conspicitur ; id quod eo confirmari videtur quod de rebus ad Nicopolim Moesiae gestis mentio iniicitur (p. 25. 1. 22. cf. Syncellum p . 7 0 5 . 1 . 12.). Quod si ita s i t , Philippopolitani fuerint oppidani a barbaris circumsessi. Non tamen silendum est etiam sub Claudio Aug. ad Nicopolim prospere adversus bar9)

s. v. "EXOVQOI. I O ! Gordian. 1 , 1 1 ) De histor. Graec. p. n ) Praef. ad coll. Vatic. II. p . X X V I I l .

A4A.

DE

DEXIPPO.

XVII

esse l 3 )

baros pugnatum ; quo tempore, quantum in tanta narrationum perturbatione colligi potest, Thessalonica coram impetum fortiter sustinuit. Oralionem Dexippi, scribendique genus, ingenti laude eifert Photius , eo usque ut Thucydidem perspicue loquentem dicat; quae mira est viri prudentis a vero aberratio. Nemo cnim in eo quicquam praeter inanem degeneris aevi rhetorem agnoscet, ut inirum sit qui tam puerilia sectetur, inter res arduas positum, magna gessissc. Quae de Dexippo exstant testimonia sequentia fere sunt : INSCRIPTIO in corpore Boeckhii n. 38o. Kara TO ènsQWTyfia vìjg eg 5'Aqeiov nàyov ßovlrjg xaì Tìjg ßovXrjg TWV VN y.aì TOV Srj/xov TCÖV 'A&rjvuiav, ròv UQ-* LATRA TRJV TOV ßaoiXeeog sv Qeajuo&éraig UQ/JJV, xaì uQÌ-avru ztjv èncóvvfiov UQ/rjv T y.aì nuvrjyvQiaqyjjauvTa xaì dywvo&eTijoavTa TWV /.leydXcov Ilava&ijvaitov , oì'xo&ev iegea navayij, JIÓTIIIOV 'Egévviov Je^innov JlroXifiaiov "EQ[ISIOV, TOV ^ÌJTOQU xaì avyyQucpèa, dgsTtjg evexa oi naìSeg. 'Al/.fi xaì /nv&oiai xaì èv ßovXatai xQariarovg Avdgag àyaxkeirovg yeivavo KexQOm'tj ' £ìv èva xaì Ai%mnov, og ioroQi'qv èoattQrjOag Aìmvog SoXiyjjV UTQexèmq tcpQaaev. liaì T« [.lèv uviòg inside , TU S'èx ßi'ßXmv àvuXé^ag EVQUTO nuvxoi'rjv IFFTOQI'ijg UTQUTIOV. yH fiéya xXeivòg dvtjQ, og vov ano fivgiov ofifi a ^Exisi'vag, XQOviovg nqr^iuq e^ifiadsv. Oi]fit] ftèv nsQi'ßwrog dv 'EXXàda, n)v ó veav&ijS Aivog Jtginnw Smxev è xaì a^itófian yotiQtov t l3) Trebell. Pollio, Claucl. 12. Dexippus, Eunapiut

etc.

6

XVIII

DE

EUNAPIO.

xai (tog uv rtg tl'noi) uXXog fin et %ivog aaqitjvetag QovxvSiiijg, fiàXiaxà ye èv rutg 2y.vd-iy.aig laiOQt'aig. E n s APius quae de Chronicis Dexippi docet, quaere infra p. 5 6 . seqq. Idem, in vita Porphyrii sub fìnem : rovg yqòvovg (tov JloQtpvQt'ov ßi'ov) eg TaXXitjvòv xai KlavSiov tixù^tiv avréßaivsv, Tàxiróv re xai Av^rfkiuvòv xal TlQoßov xa&' ovg ijv xai AQutnog o rrtv yjjovix/jv laiOQi'uv avyyQuxpag, ¿v/jQ unàarjg naiòeiag re xai ävvä/xecog Xoyixrjg dvùnXtmg. Ss nl.itara E v a g r i t j s hist. eccl. V . it\. : xai At^inmo neqi TOVTCOV ntnòvrjTUL, uno ¡.ivdiy.wv ä()'§u(.IEVII>, xai Xrfèavxi ég rtjv KXavóiov TOV ¡ina TaXXit)vòv ßaaiXei'av • u> avvuvetXijnrai 71SQÌ cav KÙQUOL xai erepa ßäqßaQU e&VÌ] y.azù ztjv 'EXXùSa xai Qgrty.rjv xai zIiovtav tfianoXsfiovvreg enga^uv. (Scythica hic innuere videtur, non Chronicorum partem.) Suidas s. v. Aé%mnog, At%innov, o'Egévvtog /Q^/HUTIaug, *A&?jvaTog (¡¿¡icoo , yeyovtòg ini JBaXeQiavov, xai TaXXiTjvov, xai KXuvòiov òevrèqov , xai ¿4VQI]XIUÌ>OV , zcov ßaailicov cPa>[taia>v. Thebellius P o i l i o , in Gallieno, I4- : Gotlii Cyzicum et Asiam , deinceps Achaiam omnem, vastaverunt, ct ab Atheniensibus, duce Dexippo, scriptore horum temporum, vieti sunt. E U N A P I U S , Sophistarum vitis clarus, natus Sardibus a.347» Dexippi historiam ita continuavit, ut opus suum fiera zltS,innov %QOVIXIJV IOTOQI'AV inscriberet 1 4 ). Id X I V libros continebat, quorum primo res ab excessu Claudii Gothici ad Iulianum Imp. gestas complexus, ceteris huius , quem ipse, utpote pro veteri religione vehementissime animatus, tanquam Deum aliquem, liumano generi commodatum, colebat, historiam, quaeque deinceps subsecuta sunt, copiose narravit 1 5 ). Finem operis in ilio tempore fecisse quo S. Iohannes Chrysostomus in exilium pulsus e s t , a. Chr. 4 ° 4 1 Photius docet 1 6 ). Cui repugnare quidem videntur eclogae, in quibus (p. 96. n. 70.) de Pulcheriae Augustae avaritia senno est , quae mulier demum a. 4 ' 4 - Imperium capessivit: minime tarnen inde colligere »4) T e s t e Pliotio, et inscriptione eclogarum de sententi». Eunapius, i n f r a , p. 6 1 . 16) V. infr. in testimouiis.

i5)

DE

XIX

ÉUNÀPIO.

licet E u n a p i u m continenti narratione decern annorum, qui medii s u n t ,

liistoiiam exposuisse : quin potius illuc

esse a p p a r e t , ut referendo quomodo H i e r a x , ipsum nequitia

superaret

per

degressum

aemulo qui vel

Augustae avaritiam

traditus,

pro nece Fravittae seras p o e n a s , verumtamen poenas dederit, se solaretur.

Accedit , quod

deinde

de Stilichone l o q u i t u r ,

qui diu ante Pulcheriac imperium occisus est. Q u u m duplicem editionem historiae Photius vidisset, Constantinianae eclogae, ut inscriptio docet, e secunda sumptac sunt, ubi loci p l u r i m i , in quibus scriptor rabido adversus Christianos odio effrenate indulserat, ita recisi essent, ut, Photio iudice , hiantes lacunae apparerent, rarent obscuritate.

et sequentia plurima labo-

Cuius vitii culpam Photius in Eunapium

ipsum conferì : coniccttirane ductus an testimonio, non constat. Scriptorcm rrmtilatum opus ita rcliquissc ut in his nebant sensus laboraret, sane non probabile est.

quae ma-

A c fieri certe

potest , ut non ipse scriptor , sed bibliopola , indocti amanuensis opera , libros ab

iis

locis qui

vendentibus

crearent liberare animum induxerit :

periculum

qualia siint expurgata,

quae v o c a n t , exemplaria, quae in regionibus ubi decreta concilii Tridentini rccepta fucrnnt non raro occurrunt. Eunapii vita, ab Hadr. Iunio conscripta, in editioné ci. B o issonadi legitur.

1 risanimi hominis in rem Christianam odium,

cuius in his quae ill. Maius edidit iniquum de magno Theodosio iudicium novum exhibet specimen, somniis religionis quam finxerant,

deliransque superstitio in

sectae cui addictus erat asseclae sibi

notissima sunt : notum etiam diction is genus m o -

lestum et salebrosum, de quo nimis clementer iudicat P h o t i u s ; quern de Eunapii hi9toria disserentem iam audiamus (cod. 77). 'Aveyvwody '^innov, via;

Evvaniov

yj/oviy.tjg iorogt'ag zijg ¡IÌTU

¿yJuaecag, ev fiiftlioig ziaoaoiGxaiòey.a.

(lèv rijg ioTOQi'ug dito rijg KkavSiov

(iaaileiag

71(1) rj IGTOQIU y.uzaXrjyti, unozelEvzà 'AQxadtov

Ttòv QtoSoaiov

naidmv

puaiXei'av,

ovzog

i'/nvaa

ò Evvùniog

(isv TOD

anela&évTog

ÙQ/i£QUTiy.òv &QOVOV avfj'/ftevng hguTSvtv, yvvij y.uzà yuazQog

¿y.uvov rov

ov 'slgodxiog

XQVOOV zrjg éxxXìjai'ag azó/uazog 'Icadvvov ovzog 'Aay.aSiov

, eg ov Atty'n-

òs tig RT/V 'Ovcooibv y.ai

vov Tslog zrjg iarOQi'ag noiyact/uevog,

TOP fiiov ànélmsVi

/¡E-

uoyszai

fj ós rov

ug

lòv

ftaailiv-

y.ai

d^iMoaact

Saqiiavùg

/.lèv yévog

XX

DE

EUNAPIO.

sari (xág yuQ IV AvSía 2á(>Ssig laye TIUTQÍSU). $vaas{¡T¡ 693- 34- ed- R- xal ngoaunetne (1. x « i TIQOS tintine) naat tote ßoviev'ovai fitj IxStlfxtlv

agio rrjs 'IzctUai.

Hunc locum adiumento indicis Rei-

mariani indagare potui ; is qui alteri fragmento respondet, nisi casu oblatus, haud facile invenietur. Quotus einm quisque adeo indefessus, otioque instructus e s t , ut quatuor vocabula per tot libros quaerere sustineat ? quum ne illud quidem constet certum esse Antonii n o m e n , non errore positum pro Antonini. Verbo quidem &toneveiy saepe utitur Dio. 36) Infra in test.

DE

PETRO.

XXV

Etenim manifesto huius partes sunt quaecunque e Petro m a gistro exstant inserta caeremoniali Constantini Porphyrogeniti : habent autem eum auctorem non solum capita primi libri 84« et 8 5 . , quibus eius nomen praefixum diserte legitur , verum etiam decern quae continuo sequuntur, usque ad g5. ; ubi saepe, v . gr. 86. 8 7 . g 5 . de Iustiniano tanquam imperante quum ista scriberentur , sermo est. Petita autem esse haec omnia e libro de officio magistri satis inde colligitur quod auctor praecipue id agit, ut dcceat quae partes magistri sint in rebus quas tractat ; magistrorumque nomina ponit , qui in ea dignitate fuerint quo tempore Leones, avus et nepos, Anastasiusque et Iustinus imperium susceperunt. Utrum hoc in volumine an alibi Petrus exposuerit quae cum Chosroe de pace componenda locutus esset 3 7 ),pro incomperto relinquo. Sermonis rusticitatem in eo reprehendit Menand e r , quam se verbis Atticis mutasse ait quum colloquia ista referret : iustamque esse reprehensionem ei facile crcdimus : nam in capitulis quae in caeremoniali exstant graecitas ad barbariem , vulgaremque sermonem manifesto inclinata , imo iam in hunc conversa, conspicitur ; neque eclogae ex historia ab ista labe immunes sunt. A t , quae e libris TISQÌ noXizixtjg eniaTijfitjg in luminis oras reduxit Maius, summa elegantia, et paene intemerato Attico sermone scripta sunt. Quum autem Petrus sui aevi hominibus, qui ea fere lingua utebantur quae nupe apud Graecos obtinet, loqueretur , non veteribus Atticis , sermo elus , pro grammaticorum sententia vitiosus, non impediebat quo minus, si vis persuadendi ei inesset, hominum mentes oratione flecteret. De qua viri eloquentia, ceterisque dotibus, testimonia quae hie subiungo loquuntur. IOHANNES LYDUS

de

magistradbus

II.

25.

26. :

rotg

JE

ifttifìofiévoig rovg ¿fs^qg /¿rj dyvotjaai fiuyiOTQOvg à/Qig yfimv, UQXsasi itQÒg äiäaaxahav JlsTQog 0 nùvra f.isyaXó~ q>QO)V, xat rrjg xu&ó).ov iazooiug do' eavzM xekovaag o ¡.lùyiaxQog e/Biv nioreveiai, róv re Sqfióoiov òoó/.iov, xat nXij&og ¿¡x37) Menaniler, p. 429.

XXVI

DE

ßpifrèç

TWV nûXai

Tijv

ts

TWV

tr¡v

TWV

(isv

xijv

xazaaxevr¡v

noXizv/MV

ngay/iáicov

¡xtv

ovx

(pçovfiepzuçtcov

onXwv

OVTOÇ, Ô noXvç, âiaowÇei

PETRO.

o fttjá'svi yùo

unonzvti

xai

ratç

TiQoaavéyœv,

¿7ioxa&i'OTR¡(ji.

uXXoç,

oiç

ovvr¡yo(jtüv zijg

vnTiai^ovaijç dXX'

ovx

TV/EÇFJÇ ,

xai

fitv

XAFI7ITCFI£VOÇ • ùofpuXtjç

âè 0/.10V ,

TWV nqooiôvzwv

xuiçôv

TT¡V fitv èv

TOÎÇ ßißXioig

vvxzu

êyxst'fisvoç

, fit¡áé

OfiiXi'aiç

avzr¡v

âiuavQi%iov

á(fr¡yr¡atai

nçuyfiuzwv

XUÇOVTIOV

eiXovfisvoç.

èaziv

ufiéçif.ivoç

JIQOÇ UVTÙV jieQißaXXti, âè

•

&tia

'

yatqm

Tvcpov asîst

xai

ov

yàç

xoQv'Çrjç

âoxtiï

ijfiéva

ovdeiç

xaïQÔç TiQÛyjj.uai

çoiÇîjoai

XI'av

âoTtïôç

(pQOviiâaç

âiâayfiuzwv óeâiévai xai

/.te

fióvoy,

xai

ovx

tiai

t/xoi

âè

zà naomv

èfio i ,

xai

dXX'

(xr¡ásv

èni-

wv

im-

âè navzeXwç

tfyvo-

io/vgozuzag woneç

fiâ-

ovvij-

sXsvfrtQoç,

xoivcç'

ov /j.ixçùç,

ràç

zqv

azQOtpuig

FJ TIQÔÇ avrov

Çjrijoiv,

ußazov

xai a/o-

el'w&ev

tv/àç èni-

f

&ecoQi'av.

PBOCOPIUS, Goth. XvQiòv

àvaxivtî

oixiaç

ravza

y ù f j avzovç

u/xu

SOTS

7içûy/.iaat

uvzw

T e xai

avTOv

moi

toç Xiyowio

fiixçàç

¿O/uùg

¿x TÍjg

r¡ ovr¡fxaTa {ìuQfìaQixà, axXr¡qá Te xaì òyxmàtj." eyoaipev laxoQi'ag, xaì ntQÌ noXiTixqg xaraaTtiaecog. (Quae signis inclusi Meuaudri verba sunt, servata in eclogis de sententiis, pag. 4 2 9 19 — 2 1 . ed. B.) Menander, p. 3 4 6 , 11. ed. B. : TIsrQog — dnojfQcóvTtog iXcov tr¡g té uXkr¡g natSeiag, xaì rìjg itov vó/xeov. Idem. p. 368. 1. Chosroes ad Petrum: ovóè avxòg as, to 'Pco/uui'cav NQEOFTIVTÙ, waneq tìxbg èv roaavrr¡ tpiXoaoqiia TS&QAFIFI¿vov, r¡ ní(/istvai roìg yy/iaai (isftád-ijxag, fie[iTCO/j.évovg uvxovg.

Xi'av dqeoTtjy.ÓTCov ol nQtafìiig riva

I,

KAI

vnoòéyeofrai,

xai fn-iàiv eh'ai

'ItaarjTiov

TLQIOXOV QTJXOQOG.5

avriyQUfpiwg

rjf.i(Sv ìj nqòg

TQ lÀìjSevóxi òiSuaxeiv

B Tegaiv ònóau

rj, iß,

^¡¿ug dnoaxéXXovzai,

àurpiXmg lovrovg

'AXixaqvaaaimg MsyaXonoXt'rov

'AoxaXwvixov.

IIPEZBETEIQA1

ntjbq Tovg

IloXvßiov

¿JIOÒWQOV 2ixeXi(óxov.

¿71 énÙQyoiv

P. 4 1 J Q s a ^ e i g

lovg,)

&,

g,

TIQOXOTH'OV Kaiaaqimg.

I I J E I

V.3¡uèv ovv

e,

aaxs

[isxa'^v

èjx(pavi%eiv

eyeiv

XUV ¡XSV réóv

avrotg

¿xsi'vwv %s rtov

o/uoi'mg ùè sì xai

yfu-15

nXijoió-

vulg.

tricio et magistro ; II. ex chronico Georgii monachi ; IIT. ex Ioanne Antiocheno) I V , ex Dionysio Halicarnassensi de Antiquitatibus R o manis ; V. et VI. ex Polybio Mcgalopolitano et Appiano ; V I I . ex Zosijno Ascalonita ;VIII. ex Iosepho de Antiquitate Iudaica ; IX. ex D i o doro Siculo; X. ex Dione Cocceiano ; XI. ex Procopio Caesariensi ; X I I . ex Prisco Rhctore; X I I I . ex Malcho Sophista ; X I V . ex Monandro Protectore ; X V . ex Theophylacto Exconsule et contrascriba Simocatta,

QUOMODO OPORTET LEGATOS ADMITTERE A U T LEGATOS MITTERE. I t e g a t i aut a n o b i s , aut ad nos mittuntur. Quando igitur ad nos mittuntur, oportet eos honorifice et libeialiter excipere. Omnes enim ipsos lionorant. Cmn eorum ministri« tute cauteque agere, ne quid ab uHo interrogantes discant. Et si gentium longo a nobis intervallo distautium legati sint, ita ut inter nos et ipsos sint aliae gentes, his nostrorum quae et qualia videbitur, ostendere licet. Idem quoque de his, qui nobis vicini sunt, modo viribus et potentia sint toferjares. Sin autem longe nobis praestant sivc multitudine homi«

AD EXCERPTA DE LEGATI0N1BUS.

7

ycorioi (isv rtfiiäv xadsiazrjxeaav, èvSemg óè nqòg zijv TJ/IUTSQUV syovat SVVU/MV . si d'È y.azù noXv q/uiàv òitvrjvóyuaiv, sire nXfòsi azQazov, el'zs uvÒQSi'a, y_Qtj (.irjzs nXovrov, ¡.urjze yvvaixüv xdXXrj t/ii(pavi%£iv avzoìg, nXfórj ÒH UVSQWV xaì OSnXwv evxoof.tiuv xaì zeiywv vipm/Liazu. ti òè noto rjfimv nrtioßetg ànoaztXXovzui, yoi) zovzovg TIQWTOV /.TÈv evatßei'a yiio(jiCeo&ai, xaì /.ti] In iyy.lrjfxu.ai y.uztjyootjlfévzug nozt ò>]/.io(ii'a y.uzay.QiSrjvai, sìvui óè (pQOvifiovg zrjv v ìjQyvQco/.tévcov.

&etatv

xakoòg

xd%tv ¿notti,

-RJV xrjg ènikéxzov

èg

fieréoiQog

TWV èv réket

'Iov&ovyytov

y^tj/nazietv

mg

Ss

{¡¿¡nuzog

rrjV nàaav

Qtaxrjoavxo

uq>ty/xht]V ztjv qnjaug

arQuztiazug

TCOV evuvri'mv.

tivexa GfiijoLg,

xaì

cóg invaerò

èg xijv

na-

syovxeg ilmoentia

ttQìjvrjV

xìjg èv xotg

anevnohi-20

rg nioxevovxag. rovg xs nXtiovag avv TM dXoyi'uxm ó'ià fidyrjg ìóvrag xaxiov ri/uavào&ai, egyov ntìga lof-iùXXov Xóyov xofinrndsaxsQa nQoanoiijaei SiSaoxeo&e, { ¡ X é if/uvxeg sg xù 2 x v & m v n d & q • fitxà oa(ptaxaxav yùg xtxfxtjQi'tav xai ovx (ìuàriTVQa Xe§0f.uv. ovxoi dìj xQidxovxu (ivQiàai oxpaxov èq>' exaxepag rag qneipovg oxsSaa&évxtg nuoti r f j ó v v u / L i t t ^ ¡ T T r j & t j a a v TiQÒg q / x a i v , xai Xajungà roìg vtvixtji 5 x ó o i v vneXsinovxo xijg oixtiag uqtxijg vnOfivrjfxaxa , mv z ì j v p . i j evxXsiuv eg xò navxtXsg ego/uev vvv xs xai entità, xm yqòvm ovfMUQa&éovaav. rag xe 'AXa(.iavmv ov/.icpoQÙg aytivf a7 zljg sÌQrjV^g vfiwv

òii 7iQoai'ead~ai,

ioadtlaiv

y.uì

od~tV V/LUV TE

avyy.cizai,

L5UUQÙ

zoig de f.isXXei.

O}TI äv ßovlwfie&a

« r a i , xai

ògi'AV

zij uXXrj zuXaincooijaei,

droX/nóregov

ßl)v UJlElQrjy.OTl.

»9

OTQaTimzwv uv&ig

r f j óè VOTEQUI'/Ì RJ&QOI'AFRR],

noXXù TÓ,TE

àva~

nXrftog

xai ¿Qo/uévov ßa- B

atXicag, o,zi aÌQWV TÌ]V . . TIQÌOXU),

1

t frill i 1

naqsyovxai, xaì tv rio anoQM zijg owTijQiag tj uvztzaaig i - 1 toi/uoTtQts., y.aì noXìi TO àvìXniozov T'GÉFJT], [jiu'Qofiévcov TS VJISQ TOV ufxrjyàvov xuì ujiivpoutviav VTIIQ TCÒV anovdìjg a£iS(ov zi/Lioini'ag èXnió'i. ovÒs yìtQ sariv orto uv tiqo fj/xuv fiutpvg ysvoivTO vnod'éaeig rrjg ayavaxr/jaecog} ola òfj yevtov TWV ¿¡/¿sTÌQcoy xaì nóXecog vnò TCÒV èvavri'wv y.uzsa/ìjfiév^g. OWETIÌ&OIVTO de uv uvzolg xaì pool avayxp ay.ovzsg OVOTQUTBVovaiv, ore ztjv ^jusrsQav s\poà'ov aìadoivzo, èXevd-tQiug R. 1 OT/jg oyer ¿gag shtiSi. rLvv&uvofxai Ss xaì rrjv fiaaiXéag Svva/iiv rtjv vavTixrjv ov/ ìxàg eivat aqij^ovaav rjj.itv, f j avvzay&évzag ovvsiofiaTJBÌV XQUTtora. xaì ènì zùtà'e jjyovfiai wg xaì rovg EXXrjvag èg rò avrò TOVTO JIQÓ9-V/.IOV iira§OJIEV. avròg óè S/j »5cav ovx egeo xivSvvov ovSs tvzvyéazEQOV n(iurzu>i> ènì zavza ì'ejiai, aosTtjg èni&vjiàv xaì SiaxivSvvsvmv, rà xifximzuza Ss SéÌMV Titqmoiì]aaa§ai xaì èg suuvzòv firj y.azaXvaai xijg nòXtmg zi)v a^iwuiv. y.uì nanuivuÌ wSe yivcóaxtiv. inaiai Ldv j j tsXsvxrj nùvxag UV3QWnovg xuxuXvaai TOV §ÌOV , èv aoxotg nsQÌ rijg narqiSog dycoaiv a&Xov xàXXiaxov xaì So£av aióiov fféocov. fi Sé riva XUÌ ini xolg tÌQrjfisvoig rò zijg nóXeiog nraiafia èy.nXrjOaei, xaì St' avrò a&vfióg èaxiv, ìazco 3. fiiu£o[iévtDV N., /ìca£óftevov ed. 6. yiyoiro inóS-tais ed. 8. iv ttu'c. ed. 9. ó'rf B., the ed. 14. ¿nuio/j.tv N., inail¡¡o/uty e d . i 5 . ifa» — teiMaius, ¿ J o y — ¿nei c o d . Iaedentur, qui neroore protecti certissima tela ex opportunissimis locis i a c u l a b i m u r , t u t i a d f e r i e n d u m , a l i e n i s v e r o i c t i b u s m i n i m e e x p o s i t i . I a m a d i p s u m p r o e l i u m q u o d a t t i n e t , si f o r t e i d p a t r a r e opus f u e r i t , r e p u t a n d u m e s t , a maximis periculis maximum animi vigorcin s u p p e d i t a r i : et q u a n t o salus incertior e s t , t a n t o c o n t e n t i o nem acriorem fieri. Multa etiam i n s p e r a t a e v e n i u n t , d u m pro r e b u s arduis contcndimus et cara q u a e q u e protegimus spe ultionis. Age vero n c q u e ante nos q u i s q u a m maioris irae matcriam h a b u i t , q u i videlicet genus nostrum et u r b e m in potestate hostium videmus. Tum et a l i i , q u i coacti cum hostibus m i l i t a n t , in hos arma converlent, simulac incursionem nostram cognoverint, de sua quoque l i beriate sperantes. Audio regis q u o q u e navales copias h a u d procul e s s e , opera nobis fcrcntes; q u i b u s c u m nos consociati praeclarissime proelium i n ibimus. Insuper existimo Graecos quoque ad eandem animoruni alacritatenj a n o b i s e x c i t a t u m iri. Ego vero ipse h a u d m e p e r i c u l o s u b m o v e n s , n c q u e b e a t i o r e sorte vitens, in h a n c belli alcam desceiid o viitutis e r g o , t u c u d i q u c ics cafisaimas, et ne u r b i s dignitatem

28

EXCERPTA E DEX1PP0

A. C. 167 rag Gall. I. 1.ic Cod 48

TS nleiatug TWV nóXecov 1 < ~ • • • • • x u l Ta>v

nukov xuì

SQtjfimd-èvTuq

t(7) . .

.

.

ov òe TOV @UQ{ÌUQIY.OV

. avfriGTUjiiévip

avvoiaó/j.ed'u

YQRJOOVIUI U&QOOV . . . . eg xdx

TO [xsrétOQOv avv

li

yÙQ

al

uvd'QwnBia,

j>svéo9ui

yiyvo/.iévoig wg

xaì

xuì amovg

naQudsiyfia, evxXeiag

sv tatg

ijTTtjTui.

xaì

AVVALLA

0 fièv

ai nolv (lèva,)

&sovg

TOiavra Ini

1. nitiaxug

y/Liwv

eaovrui.

TO tìxbg

mg ènì

avfitpoQug

noXv

/.tsrua/eìv,

noo-

(¡gufleveiio

skuncaaui TO

UQSTrjg xuì ovai

uyti • %

zovg

ÓTJ yvwQi'aai

UUQU TS roìg

de TOV noXèfiov

rò TUVTU sìnev

ène^Qmadijaav, xaì

TavTj]

dì5

¿nid-^aó/utd'a.

xuì

TIUTQIOV eXevdsgiug

xaì

roTg

egyw

èm-

òaxvvvTug,

15

OVFUPOQAVG TO (PQÒVRJNA TWV 'A&TJVUÌWV OV%

7ioirjOu/.tsvOL xuì GVVTUTTWII&U,

nqòg

rotg "EkXijaiv

dsi/xvyozov

dvayooQrjOO/iev

jyV àfivvovfj.sdu

xukòv

xuì

¿niTi'dio&ai.

ov rfj 7iaQÓà'(i)

f.ièv(ov

ex Ttjg rv/ijg

TtQod'VfiÒTUTOV ov

eg TU d/nti'vco avvuQuad'AI. R. 33o ij/itwv oyjj/iiu,

el'JJFISV •

SIXUIOTOTTJ, xa&'

xoti TO Sui/.iòviov

. . .

. . . .

unoQi'ai

¿è tjfxtv xuì

vnó&saig

aSixrjaavrug, tu

ixuvoì

uoov rj nadsiv

noXèfioig

xuXXiov

y.uXòg t'naivog,

I/x(3v

Tìjg evxXei'ug.

V• ii ai raìg Tig uòtia, lévTug ovx

'Ori

yj)rj raìg

òvaytnei'aig

¿nsiSrj iioyia/xo}

yòioiuig

fiira/.iéXsiav %vveaig ènèyvm,

i . dqx&ìivtii

xaì

sari

TOV

xaì

xarà

coni. B.

.

rò dei

4-

fiàXusi

q>y/.it]v àva§i'uv i5

cTntqiSov

uyo/.itvovg

UÌqììoOUL,

TO',RE

re

yÙQ

nqt>(iaQovau

coni. B.

17. Sii

f.it]òè

d/.ia[h'a

evßovXi'a •

avvil-

dXX' '¿mg ncrt

TOV yvmadévTog.

EVUVTI'OV

av/xßut-

às SQyoig

xaXoìg

nnu^swv ,

fiéXXovrog

nXsovs-

noiijaut-

TOV

èvavzi'u

ocpdXXtTUi •

rò

UQTÌQO-

io

VTISQ

TI) ßi/aiuv

ìytiv

¿IOTI

iXni-

nuQOvaav

èvóovvat.

uxQOÙatatv

TÌZV

avf.ißij-

al RRT'g rvyrjg

TOV

(TUVTU

ßovXfj yjjtoftévovg

ènuivtlxai,

V/UÌV

wg TU ys

èni

¡irj

XTÙTUI,

¡.IÙXIOTU

T£

rò

dnQuy/Lioavvqg

àa&evei'u.

TO dyaìviofia

uiQita&ai

avvènSTai R. 32a

xivov/.iévoig vof.iiC,ovng,

JIQOJIUSÌTV xaxcög5

xui rijv

dXXovg OQ/X^V syovai,

NEQITJXOVAUL.

syst

/xf) UVÌU

yùg

t]

d~£QU7F£vaavtag

*UVTOV

dnod-i/uévovg,

ßtXziov

(pvXu^aa&ai,

TIQOSXNI'OUVTAG

q>vXaxr[ de

vov

xaì

aocpdlsiuv

FIT] uvu/LtEivuvrag

xui

TOV l'aov

uno

dy&ìjvai}

atpioiv

òoxovaaig dncjay iioavvuig rù ìayvQÙ JIQOXUTU(XQIUTOV Òtj TO /LlslkoV ÓÌOQ IOTFT) TOV TlUQOVTOg

àacpuXit

ovx

uvxmv

ßeßaiordrrjv

SGTI

arpuyùoio

uoiazov, ov/.ij coni. B.

n u l l a e res n o v a e m o v c n t u r , v i g i l a n t , a t q u e ita firmissimam s i b i sec u r i t a t e m f o r c e x i s t i m a n t , si in pace q u o q u e m u n i t u m , u t ita dicam, l o c u m pracoccupent. O p t i m e autem facit, q u i a f u t u r o timore i n p r a e s e n t i a cavet n c q u e se patitur ante l a e d i , n e postea paribus v i r i b u s repugnare n o n possit. Pracstat e n i m i d e t i a m , q u o d f u t u r u m n o n est, p r a e s e n t i e n t e m c a v e r ò , q u a m s p e q u i e t i s ignaviam p r o p r i a m f o v e r e , p r a e s e n t i q u e p o t e n t i a o m i s s a , q u u m m a l a deinde i n g r u c r i n t , i n f i r j u i t a t c laborare. E t e n i m f u t u r i cautio securitatem parit. In bellis p r a e p o t e n t i a fortunae m o d o h u e m o d o illue t r a n s g r e d i t u r , pro p r a e s c u t e semper eventu vices alternans. Ceteroquin lionorificentius v o b i s erit, si ob f a c i e n d u m , quam si ob p a t i e n d u m a l i q u i d , certamen susceperitis. Iam egregia facinora semper s u b s e «juitur clara l a u s , contraria autein facta i n d i g n a m p a r i u n t c l a r i t a t e

vestri nominis existimationem.

fHaec sunt

HyperidisJ.

8. Hand d e c e t orationum suavitate v i c t u m segniter ad res gerendas a c c e d e r e ; sed d o n e c a l i q u a tranquillitas e s t , deliberato Consilio o p o r t e t meliora e l i g e r e , ne postea detrinientum passi rem praccognitam vana p o e n i t e n t i a requiramus. Inscitia illaudabilis e s t , quia errore p r o l a b i t u r : p r u d e n t i a est o p t i m a , q u i a f u t u r i praescia e s t , e t quid

33

DE REBUS MACEDONICA. ai

Ss

è%ttai

fttTafuXelaç xai

êni&vfiimv

Gvyy.tîod'ui 5(fijvtj fièv

ôè

ànBçi'itxtJiTOi tj

TOV tv

ôè

.

.

xai

i. dè

u v

neifhò

ópayerai •

tv

ôè

xav

eitv/r/

âv

OIJHÎXXOITO,

T'Ï>

¿"avvini,

ôtaTIUQUI-

.

ôq

.

'Ou

. .

èv TOÏÇ

ôvaysoèç .

fit]

. .

ïôiov

. .

èni

fieyâkaiç

àXoyiatio

l5feûvd(>ov

.

rtjv

. ipoçàv

.

. . .

iloav&tç

Ccd. : o i

ex . . xai fiei%ova

trsçtov,

K. 3a3

25'Çiô/uajroi

ovâs

voftiÇôfitvoi, ivjiQa'Çiaç

•ijv (ôçfitj&ijoav ôfioi'ov

à

Ivtyxav

y. B.

.

. TOÏÇ

ed.

\nXtiatoiç\

èç rò

3 . r/jr

noXiftoiç

14. . . vai] 20. [u7iip]

(iófirt%oi aXQi ed.

.

cod.

èx

àv

vqouç

ôwQtùç

B . , i o ed.

B.

iévcti B. ztjç N .

5.

13. îSiov

«vafi-

ol ôè,

xui'ntQ

xai

xâv

Ù-

nôfho

r/jç

naçaaxtvxai

o()«i'] aufn/,o(>àf

24. il'JiiuiaTÎn Tij oixeirt et infra

iterum iuspectus, à{>yv!>ç T idi rij olxeïoy

2 6 . dv t o i f ] dvTioTqvcu

tj-

fiovXèfUvov

èXtv&tQtôattaq

nçiïÇai

ar¡ Jì

OIUV TOTS

avzotg ¿nei

«gì«

tjv t

oi /uèv yuQ uno

J£i%uvrog

uXXà 7IUQÙ TOV nokéjuov

xovfievog.

B aov xuì

.

èfiovino,

rovroig r,

1J/ISQUV,

dufiftei

orud-tQcoTSQa, „o

offa

TU SS ¿ni » c /

ÌOTOQSVV

lovhuvov

èysvtzo einev

Xuv&Qconov.

xag

xuì

d'/.V si'SwXov.

p. IJ„TOVTOV"

.

TJKLOQ TOIAVTFJV

xuì

V.ul QQ^VÌOV èxnXri^si ay.ov,

ujj TIOLTQÌ xeXtvaug

TO nQay&qoófievov •> •>/ c tu

uvi-

dSixovvànuvztàv-

ÙXX' OTt- 71QGOTOV fiSV

ov [T£I%A>v oled-gog

ovx

eoriv

uvfrQumoig,

6. éetiamos Commelinus, ntll-ctvios cod., noglCovtoe vulg, io. aéauixe B., óétftoxe vulg. 17. ò'] òv Boissonadus. ao. ¿Qf e r i Boissonadus, ¡¿(¡¡¡are vulg., coJ/jicìì cocld. ad ea, quae deinceps agenda erant, advertit. Quae sunt consccuta, his consentanea fuerunt. Non protulit sol diem qualis illa fuit, quam tunc videro et intueri bis , qui aderant, licuit. Barbari enim a mocrorc et lamentis stupore et adrairatione correpti immobiles et iixi steterunt, tanquam Iulianus illis exhibuisset non adolescent e m , sed falsam imaginem adolescentis. At Imperator, ubi silentium altius, quam in mysteriis solitum, factum erat, graviter in medio loquens : „Hunc quidem, inquit , ut vos existimatis , vestrum bellum perdiderat: sed deus fortasse et Romanorum benignitas restituit. Habebo ego ipsum obsidem, ncque eum a vobis ex conyentione, sed a bello ipso, contentus vicisse, et illum quidem amplissima quaeque non deficient, dum mea consuetudine fruetur. Quodsi conabimini a foedere discedere, omnium iacturam facietis. Hoc d i c o , non quod saeviam in obsidem, quem apud ine liab e o , non tanquam pignus pacis , sed mcac erga vos virtutis documontura. Est enim impium et minime deo gratum, eos, qui nihil coinmerucrurit, pro liis, qui dcliqueruut, morsu appetere et laniarc, ut ferae bestiae , quicquid occurrit et obvium est, si quis eos persequitur. Sed primum quia a vobis initium iniuriae facicndae oriet u r , qua re nulla est capitalior pestis pcrnicicsque hoininibus, ctiam

UQ$£-20

EX

EUNAPII

xuv óoxcòat npòg rò ßouyv

4 5

HISTOIIIA.

y.aì nuQnv enirvyyaveiv

QOV de ozi noòg 'Pcoftutovg v/.itv o Xóyog ¿arai YOVTTT

èvixtjaure." 5fiovv, xuì

ov OVTS noltllOVVTtg

TOVTCOV,

7iQOO£Xvvt]v avv

xai

axfia^ovaug.

TTjv atpwv

OTA&EQOV

xai

¡¡aoiXewg

uQyovreg,

rovç ivròg

sxáaTijg

xâXXovg uvá/ueazu TÚ

ßiü-io

ròv yjtòvov eì'g rs Tag oXV/LITCLCÍ^

TB SVSOV

èniâsiÇag

oXvfinuiSog

aoyov-

nQO&eìg rtjg

avyyça-

0£/¿VÓZ£QU

,

TO

¡¿ev

i . In codice Vaticano haec praefatio eclogarii praemittitur: UPOOlMIOiV TOT EKA O TAPI O T. Oôx dyvoút TWV x!jç tazooiccç XQÓVTOV DEÓTIQOV Evyánioy tóyde xaxkxá'^auev UQÍÚXOV, {ciyát¡Toy y cío xaì naQt%>]vXt¡fiéyüiy áyS-QtÓTiojy iqyoy TO oto,) dnoQÍrf Si %f¡ àjio tp&dyov zuly eúnagovyxcoy dtayeyó/ueyoi oSxios, o2 ßovXoiyi' «y i^eiy ax&os éxoiaiov el(ioi¡gr¡; xàç ßtßXovg xaì TIAÇ'èavroîc diaxazt'/EIV jJ TOÏÇ yj>f¡t,ovOLV in' T¿epeX(I¡T FJ.ezctâiâdvai. y. et i xiyiïvvevti ovito y£ TIQOÏOVOL TI¡V naçoifitav àyaooßtiy xrjç ini x¡¡ eXog i3. intioiivtes ed. periculum sit per annos singulos historian», deducere, ac porro lectoribus confiteri, hoc et illud secundum temporum ratiouem non vere esse dictum, sed aliis aliter visum : atque ita se ipsum perspicue coarguere, ut reapse Dexippo accidit, quod historiae chronicae quivis auctor fallacem quandam et plenam repugnantiarum, ceu ehorum t x legem, edit scriptioneni: Bocoticum quoque proverbium mox a u d i turus, quod sic tibiis sonare non decet. Denique et illud mecum reputavi, finem historiae scopumque optimum esse , ut res g e s t a e , duce onmino veritate, absque ullo affectu scribantur: accuratos vero temporum calculos, si veluti testes non invocati adsint, praedictae rei nihil prodesse. Nam quid Socrati ad sapientiam vel Themistocli ad ingenii sollertiain conferunt tempora? Quid scire refert, ubinam hi praeclari viri per aestatem degerint? ubinam suas virtutes, tamquam folia pro anni tempore, crescentes defluentesque exhibuerint? Atqui horum fortasse uterque quidquid vel naturae cognitione vel ingenii cultu exquisitum erat, id perseveranter atque perpetuo prae se ferebat actibus suis atque servabat. Quid prodest historiae proposito scire ac cognoscere, Graecos navali proelio ad Salaminam vicisse exoriente canicula? Quid rursus confert lectoribus ad utilitatem ex. h i -

E X EUNAPII

HISTORIA.

5g

ivcvy/dvovaiv tig tàtpéXtiav ìaTOQixijg XQTI'AÇ, ci xatà vavxtjv èxé/^rj xrjv rjfiéf.ìav o ótìva xaì fteXonoioç àvèayev TJ xçaywâôg açiaxoç ; f i yàç êa/axog oçog xwv TISQÌ xr\v îoroQi'av xuXwv xò noXXcôv xaì ansiçwv nQayfiâxcov sv BoXiyoi xçôvtù xai âià {¡ça/ei'ag dvayvcôatcog ntiQuv Xafteïv, xai yevécr&ai yiçovraç exi véovg ovraç ¿1' èmoTqfitjv tmv nçoytyovôxwv, mars, riva fisv (ptvxxéov, Ti'va ós aiçexsov, iiSévai, Tovvavriov êfioi ye Soxovai notetv oi nsçiTTotg xai dicti(jitj(tévoiç iiceiaoâi'oiç waneQ 'ievuoîg tjâva/iaai- tg T»;çCod. loîoTOQtaç èôtôSifiov xai xQ^aifiov ¿vaTQênovxeg xai Siacp&ei-^" çovreç âJifivçw lóyoi nórifiov ¿xotjv. xcolvei (lèv yÙQ ïawg Ovâèv xai neçirrôv TI [¿ufreìv, aXXwg TS , cog (prjaiv avxàg jdi'Çinnoç, TWV fisv /çovixcSv ïj nâvxcov rj TWV nXeiòxwv òianeqicovq/uévmv, TWV àè vneçÔQwv xai (pavsQcov nçâ^tav avfil5ne V^I

èaxQtqtev,

Tatg TOV Ka/aapog ù get atg * a t a%e5bv cxäorrjc; fjnèQag

luì.C. 7

NOIXI'Xa QITQOVAIJG TOI ßaaiiet SiqyqFIATA' è(F oìg 6 Ktovaramog Saxvófisvog ijStj xaì Svaqtoqmv vnò q>&6vov, tovg fjyovfisvovg TCOV cpvaei noì.tfiicov ènsTti'X^e T(Ì> Kai'aa-5 gì, xaì rtjv avTOV nQoaeri&ti totg ey&Qotg òvva/xiv, fiòva ÌOQWV rà ¿¡dia, xaì zò olxetov %èvov vnoXafißävav, ti avv TM Kat'oaQi o w ^ o t r o , xai rò %ivov olxetov, et xaraXvoi fisd-' ÈAVTOV TOV Kat'augu • coots o nóXefiog tig TÒ vnovXov fieTaßaXtov xaì TO ' ovntQ ¿(péltro "•Q/.^Q >15 xaì dvayxà^et ye rotg egyoig svSiaTQt'ßuv ¿iansQ TI ngòg avTÒv ègtouxòv Ttenov^òtag, ov TL ¡xù /ita TT&eafiévovg Ìj ntneiQafiévovg' xofiiSjj yùg ìjv o yqatpcov zclät natg, rjvixa ißaaikevaev ¿IXà Ssivóv TI XQtjfia xaì ànaqahì]TOV slg ¿'(¡(ora jò xoivòv àvd-Qtóncov ànàvrtov nà&og xaì tò xt}g ¿$ yuQ qv alantiv vneQ wv ovStìg ¿'cp£~ i3. xaiQOVi add. M.

17. to» N.

ao. tu' uùttp coni. B.

vertit : Caesaris yirtutibus favente iam studiosissime fortuna, et prope quotidie novis variisque nuntiis ad Augustum delatis : quibus roorsus Constantius et iam aeger invidia, in Caesarem acerrimorum hostium duces incitavit, atque ho rum odiis vim ipsemet suam adiunxit. Et iam unice commodum suum respiciens, suos pro alienis h a b e b a t , si cum Caesare salvi essent ; alienos pro suis, dummodo Caesari secum insidiarentur. Quare hoc belli subdolum genus eoa etiam, qui naturaliter hostes erant, in amicorum numero habebat.

LIBRI SECUNDI PROOEMIUM. 4. Res itaque post Dexippi historiam usque ad Iuliani tempora gestae satis in superioribus, quantum summa quaeque attingenti licuit, declaratae fuerunt. Deinceps oratio fertur ad eum, quem iam ab initio spectabat, Caesarem; cogitque nos in eius gestis yersari, amatorio veluti stimulo erga illuni pellectos : non quod per lovem nos eum viderimus, vel consuetudinem cum eo habuerimus : prorsus enim adolescentulus erat, qui haec scribit, dum ille regnab a t : sed profecto magnum creat atque insnperabilem amorem Concors hominum communisque sensus, et firmissima de ilio principe existimatio. Nam quomodo nobis silere liceret de quo nemo conti'

EX

pe (jitùTiuv ; SiarQißqv

TTJV

av&Qconog ravra 5eßid£ovro

HISTORIA.

7img Ss fifj Xèysiv

7.éystv dnò arófiarog aijv

EüNAPII

srpQuì^ov, èxei'vov

oaa

xai

oi fttj

èg ylvxùdv

riva

àvacpèQOvreg.

nàa/ovTSg

6 3

xai

Svvdfievoi xai

XQV~

ó fisv

nolvg

oficog sXarroi> èg rò yQei, em/.ivr¡a£Tai nàXiv, eg oaov àv ¿yx^QÜR-a58 20av, tmv xaxà zovg nuqanimovxag xaiqovg eìg ròv Kaioagct Kmvotavtiia avvre&tifisvcov re xaì fU(ir¡yavr¡iiévmv. c

O (lèv

yÙQ 'Pwfxutog

12. 'IovXiavày ed. Ii., avtiäv ed.

MaQiog

ròv

16. T« toff N . , Taita

¿vtínaXov ed.

2vXXav ao. av,

tmv

iu8 incolae arrais resistercnt; verumtamen illam propriae instar h a b e r e n t , quae ¡am sui deditionem fecisset. 8. Iulianus non pugnam, sed victoriam exordiri sòlebat. Hunc in sodalitatem receptum lateri suo adhaerentem h a b e b a t : tum alius accedebat, fiebatque numerus. Et quemadmodum Pythagorii aiunt monadem, si ad dyadem adiiciatur, hand iam retiñere solitariae notae rationem , sed diffondi atque in pluralem numerum crescere ; ita postquam Charietto Cercionem sibi adiunxit, plura iam facinorà e d e b a n t u r , et iam conspirantium turba propter felicem factorum successum sequebatur. 9. Haec ait de Iuliano Eunapius : Atque hoc iam loco Jneminisse decet, nunc quidem historiam facta Caesaris complecti, quae uidem Constantio Augusto regnante patrata fuerunt. Sicuti ergo, um Constantii res narrabantur, utriusque mentio in historia fiebat, ita tamen ut, quia Constantius praecipua persona erat, ad hunc maxime tenderei spectaretque oratio ; ita n u n c , quia de Iuliano ab eius- nativitate usque ad Caesaris dignitatem scribimus, rursus quantum res tulerint, insidias machinasque memorabimus, quas opportuno tempore adversus Caesarem Constantius instruxit. Adversarium Syllam Marius Romanus feram bimembrem appelDexippus , Eunapius

etc.

5

66

EXCERPTA

SmXovv

&tjQÌov ànoxaXmv,

axs (poßeta&ai xqv Seìg nafjijv, doqvßovv

noXXaì

xòv

i. xaorov

xaì Xéovra, fiüXXov eq>a-

Kmvaxavxitg

Ss dXconexeg

XVXXM

Ss Xéiov ftèv ovSie-

NEQIXQSXOVANI

KUIOUQU.

Iläou

Kmvaxùvxiov

dXmnexa

äXwjiexu •

S' q

xaxà

ßt'a xtjv ygacp^v

/HIXQÙ xaì

ènìS

(pigerai, xaì xtòv vii èxsivov ngarrofitvatv e-

dvayaytìv

ènì xaiQOvg

xafr'

ovg

èyi'vero xai

avvé-

mmsv. Tore enQaxxev vcav,

ärj o Kcavaxavriog 'IovXiavòg

rag

re

oig s'Sei SvaqiOQtSv,

rtjg ISi'ag ßaaiXsiag

SqXov/Liévag èmvixi'ovg

ovftqVOQÙV fiixsßaXXe, Xvnrjg nqòg

s9-óiov xaì

xòv ¿firpvXiov è^cóyxcoxo nóXsfiov.

*Eoixs (lèv ovv xaì aXXcog ó XQÒvog pióSoig

xai

vnolafißa-io

ol xw

avveyeg&évreg

¡.laxq wg

ne-

xaxaqiiQtaduU^

avaxàvxeg

¿ni xoìig

varr.gov yj>òvoig

^AQadxr)

ì'aoi xòv UQid-/iiòt> e'ivyov.

fagfiór^rog

xijg dvilyxqg

(isv Stirai xaì ò(jjxìjg r o

nagà

{¡xiara èxós/0/.ievov, nqoa/QÓrtQOv ia'. "Ori 7t£QÌ xijg axQuxsiag 9. ftTst] xatqtiv tifsi N. a i . 7iQ0X£iQÓzSQ0y coni. B.

èv xatg

xoiavxa

ztuQtiw

xaì ol noXXoig

Ss, òri yÙQ

snì

nòSag

dnairei xòv xijg xarà

earòg, axijìfJiv20 xivSvvov. NagSimv

no-

ao. iarès , ox^xptv B., tmGxijiptv ed. 22. IdXa/tuyàlv coni. B.

lare solebat, vulpem atque leonem; sed tamen magis vulpem timere se aiebat. Constantio hercle nullus leo aderat, sed multae vulpes circumsilientes negotium Cacsaci facessebant. 10. Sed piane necesse est, ut paulatim historia ad Conitantium quoque deilectat, atque ut eius res gestas temporibus quamque suis collo cet. Tunc vero Constantius, quae par e r a t , moleste ferens, et Iuliani facinora regni sui vituperationem existimans, triumphales , qui indicti erant, festos dies ad luclum tristemque casum transtulit; invidiaque et dolore furens ad civile bellum prorupit. Tempora saepenumero visa sunt longis periodis ac conversionibus ad eosdem redire casus. Yeluti qui cum Dario adversui magos conspiraverunt, Septem numero erant: et post tempora multa hi, qui cum Arsace contra Macedonas rebellaverunt, pari numero foerunt. Intelligunt autem, opus esse ardore et impetu ad efficiendam securitatem. Namque instans necessitas, considerationem minime patiens, proximius vindicat sibi periculum. 11. De bellica expeditione adversus Nardinos, quae varios casus experta est, scribit ipse Iulianus cum alibi alia, tum in episto-

EX EUNAP1I HISTORIA. XVTQÓTMV yevo/xévrjg SXTIDQAI fièv àXXuyov riva

xaì

yovv co?

fimv

npòg

KvXXrjViov

uvzòg

(ptjOiv

TCÜV ìSicov

xuTuasiòfievog, TIVÙ xaì

XQixév nQÒg

iß'. sv

"Ort.

xuì

Tag

dXX' snaivov

s'iw&sv

sv (lèv roìg

dziyyoig

TO uvzó/uazov,

aXX' vnò "Ort

ywQav

sysi

zrjg wontQ

ovy

vnò

ov

Tvyijg, xav zwv

d-

TWV /UEXITQOUVTCOV sxTeXovfievov.

Ttäv SQyov

sqycov 'Ort

nuQaXoyov

OQW/LISV zò ngoTe&sv xqstzzov

offTig Ss sv TioXéfiio XQvnzei id'.

ànu-

sv Se Totg SNIOTIJIIOOI zò ysyv/nvaa/ittvov •

smaTf^iaig

7} Ò ¡xsz'

xaì

ìjxvmv.

Tatg

ly.

xs-

avTOxéXsvcrtog,

dXA.' èv roìg nsÌQtav,

TO Xiyeiì/

ngòg

¿jiXijv,

avy- Cod. 286

nuoutzov/ntvog,

TWV nsnQuy/xsvwv

XQUTtZv cog sni'nuv

Sita&ai

ulXozQi'ag

fisyuXoipvyt'ug

Sta TWV smoToXwv

èniTi-

naqsxri-

às fxrj

zò

aXXutg

ngòg

ILuXaf.irjdrjV 'O/LO^QOV

SUVTOV òis^siaiv

Xaftnyòv

xaì

/.iìtÙ TSyvtjg anavra

20VOV

roìg

dó'^av,)

ovSs avyyQutpqv

noXXovg avrà

qoig TO nXéov,

qtui'vezai,

( ovài; yùg

SQYMV vnò

DIÀ ¡xèyt&og

oftcog

ioavrà

tìg

aXXa äs

sv èmaroXutg.

oncog yéyovt • tpdaxcov

£ó(ìto x!jg (ìaailstag rà Seivù snaayov, xò («¿»"Theod.I.a /Sotid-tjaov àsì Si' èXm'Sog XenTtjg eìxa^ovxsg, zò Ss xmv xivSvvmv svsoxrjxòg nti'oa xaì oif/ei Sia fiaXaxi'av vjiofiévovxsg. l5ovxe yovv avroì (pqovQuv xiva axQaxiwxixriv ne^Kfi&ijaead'ai 7iQoaeSóx?]ffav, ovSs èv sxsQOig s&evxo xrtv aioirjoiav, dlXà xmv firj Svva/uévcov eavxoig àfivvsiv n£QifQOvr}Oavxeg sg éXtvdsQt'av snixivSvvov unsaxyaav. FIS'. "Ow ènì Qeoóoai'ov ol ftaQpaQOi xrjv Qqaxijv èSif2.00)0uv xarà fiixQÓv. fis. Toiovxov Ss TI loxógijxai ysvéoSai xarà r>)v Né- Cod. 127 Qoovog {¡aaiXet'av, dXkà ntgì (.u'av nóXiv. tpaaì yàq xqa¿ARI

3. uellónXovTOy B . , Sk ed.

uìv nXovtov ed.

11. ol corr. N.,

veteris effati veritatem demonstravit, malum scilicet ingens esse pot e s t a t e m , atque hominem quamvis ad cetera firmum atque obduratum felicitati tamen non posse resistere. Nam veliiti adolescentulus Iaculentam patria hereditatem diuturna frugalitate parsimoniaque partam repente adeptus, vehementi quodam furiosoque impetu ad prodigendam rem inventam rapitur ; sic turn licebat cordato homini tamquam e specula observare Theodosium ad commune rei publicae exitium omni improbitate intemperantiaque ruentem. Egestas adrersus imperatum tributum tuta est. 43. Nicopolitani Thracas ceteros irridebant, qui ob regiae p o testatis metum male se mulcari perpessi fuerant, dum suppetiarum cxiguam spem fovent, ingruentia vero infortunia propter suam ignaviam spectant reque ipsa experiuntur. lgitur nec ipsi praesidium aliquod militare mittendum sibi exspectabant, nequc in aliis fiduciam salutis collocabant, atque ita his neglectis, quae sibi tutelae esse p o t e r a n t , in periculosissimam libertatem incidebant. 44- Sub Theodosio barbari paulatim Thraciam vastabant. 45. Simile quiddam contigisse fertur Nerone imperante, sed tamen in urbe una. Aiunt euim tragoedum quemdam Ncronia a e -

8o

EXCERPTA

K.ajSywSóv ia

viva

óià

rqv

NtQcovog

tìg

T t j g ' P w f i ì j g , t i r a nlavùa&ui

v t j g nXeovéxTtjua vai,

xaì

avvuytiQuC

r r j v /.lèv

yÙQ

TtjV

n()WTOV

otpiv

r r j v re i f f

avvéjiti&ev

oi'zcog tìg

o

eira

t ì g tì]V

zov ¿v

.

tov

xaì xaì

TIQOÌWV Óè yXvxtìav

axfiaiÓTUTOv,

xaì

to

uvanavaajxtvov

g

qge'o v

Xijyovaav

nodwv

ntaóvrtg

(itjnOTt

avTOvg

xaì xaì

rovg

mg xaì

ovóè uqti

àkhjXoig

èStixvv ttjV

ftókig

xaì xaì avrcóv

xaì

rovgio

naQareivtvai,

xaì

oxpiv,

tots

vcpiOTa/iiévovg

t?jv

fj.iz()iwg Tijg (pcovijg a v r o v g

(EvgmiSov

òè

O'fOdliOTSQOV

q/IjOt

ovvtovov

Ssutqov

tì]v ,

cupa

xvhiväov¡¿tvoi TOiavztjg

,

ini Se

IdvdQOfttóaviH XUÌ

qv

xaì

jtciaag

ol

Ss

nào,tv

o tqayio-

T/jv

àxQouaivia nqò

twv ipoivug

u]0w9'^ TE

evcpca-

rwv

¿nidit&cog

xaì

dioog

uxoijg

xaì

yvdXX'

xaì

rijg

sui

diéxuvosv

ai f.isv air tat TOV ijaav anuaai

xaì

nùfrovg vnò

ya-

i 3 . fiéXos B . , yévos ed. stitueret. Tunc sc in scenam et ad vehementem actionem tragoedus proripiens , ctsi pleraque tragoediae decora peribant apud homines indoctos , ctsi incassiim erat sublimitas pondusque verborum, et modus his idoneus, et metri gratia, et inoris evidentia, quae vehementissime ac promptissime pcrcellere aiulitum solet; quamquam denique nec argomenti cognitio erat: nihilominus actor his omnibus destitutus, tantum valuit suavitate vocis solaque h a r m o n i a , ut spcctatores ad eum adeurrerent instarque nuininis adorarent, et sua quaeque pretiosa conferrent,' ita ut re bona tragoedus obrucretur. Post septimum autem ab actione diem morbus urbem corripuit; quo stimulante, omnes inclamabant non ipsa quidem distincte tragoediae v e r b a , sed numeros carminum pro sua quisque facilitate ac natura: et simul diarrhoea vehementi labefactati, iacebant in viis exanimes, male admodum ab Andromeda adflicti. Atque adeo viris feminisque viduata urbs fuit, ut eam finitimi frequentare dcbucrint. Age vero illis barbaris causam morbi fuisse harmoniam reputare l i cet , nec non aeris calorem immodicum, vel ipsum cantum, qui in animae facilitates infusus dissolvit illas atque pcrussit- l a nostrae vero aetatis hominibus causas passionis facile agnoscas : etenim cunctae ili ventre fuerunt atque in i i s , quae sub ventre sunt. Quod autem nonnulli quoque e numero non insipientium in eum casum Dexippus,

Eunapius

etc.

IIQ

uxoijg

COSTE ol fièv

&£Q/.WTt]TU, ij TO ftéXog óiù

SV&ECÓGTJTOT, ( 7ieoì

TO,TER

rìg,

äiaoQOi'ug àxQUTOvg ¿¿/.tu

naQS&évxeg

f.ùv

vneQßdXXovaav

Xé%smv,

xuQig,

TOV nXovrov

xaì

wg sxaarog

£7iiTQiß0j.isvoi •

77 nokig,

ßUQVTTJG

rtjv vnò&eaiv,

TU

xaì

eìg rrjv nóXiv,

sxßowvreg,

ÒQOF.iìSag

&eòv,

èxófiiì^ov,

ocicpiìig, dXXà TO ¡¿slog, otwg,

rguyioSiag

ènupoocàraTov

rò yivataxsoduL

xaì

rijg

ysyv/Livcofisvog eg TOOOVSS rfj TE wg

äs

xartax/ppev

Ttjv axfjvtjv

/USTQOV

fióva) XUTEXQUT^OEV,

reo ¡.islsi

TiQooxvvovvTEg avrotg

ini

TE xaì

rj rov TE xaì

o^vraróv

TOVTWV ànùvroìv

ofimg

xaì

8l

NEQIF^rfto

oyxog

eióog,

5TCOV qd-wv svuQyig

caviòv

TIIÌÌOTU

a^vvéxovg,

TO UEQÌ Taira

xaì

àrpiìg

xatTOi ys TU

—

HISTORIA.

6

82

EXCERPTA

TO Se xaì xivag twv ovx ávof¡rmv nQÒg TOVTO w à i c$r¡y.évai ovx sìg q¡vaixr¡v av xig eìxòzwg, dXX' tìg &siozs¡>av avsvtyvMi xivrjaiv, nOívrjXursZod'ai aaqxög xò urdqumivov.

II. 3 7 7 ATSQTT,)

fig. (DvXaì [tsv yàg %wv noXs/ni'wv rr¡v UQ/J¡V Sisßiß/JuTctiQOi, xaì nXsíovg emSisßaivov, ovSsvòg xwXvovzog'5 sv TOAOVTOIG xaxotg xspSog avTotg ¿Sóxsi yvr¡oiov rò ÌJCOevywg xivSvvovg t ¿g TO dxivSvvov tjSij 5nqòg anuvTag xaì Al'av tvTV/èg xt¡v TÓXfiav ¿'^ífhá^ezo. avvtTcòrsgog de càv xazà nóSag r¡et. itfiòg rt¡v éni[iovXr¡v. xaì ¿¡¡za yvvij ovvwxti rta Bú(iy(¡)' TUVTÌJV òià xa9~tifiéva>v uv&Qcónmv ndXat nQÒg ròv av¿pa ròv Xtyófitvov dXXoroi'cog e/ovaav, áiá nvog i¡QTV¡.IÉVNG xaì avveaxLwy/iívijg èniftovXijg, loènì TOP uvÒQa aansQ s'/iSvav vcod-qùv xaì vnò xqvovg xaztifjvy¡xévt}v xutg vnoxtifièvaig ènayytXiaig dvèoTtjoav xuì tOQ~ &O)ouv. xaì zéXog tpvywv xaì ovXXijcp&tìg Ttjv TWV U/UQIOTCOV vn¿a/£ . — 'Axivdvvcog "Ori

Ttjv yvcóutjv, rwv

L5OVF

anXrjVU voaetv xai

sui

zózs

s/neX-

ov xuzà •{•

SmXdaiov

xai

vjtefténXtove^I-

U/XÌZQOV

xai

Siscpd'aqftivot.

eig ^lovXiuvov

xaiQovg

riveg EVTQOTIIOV.

WGTIÌQ

ori zoig (piXol^uioig ßsXrtöv xai

oog ¿v alesasi

xai

Sis(ptxzai,

rmv aiaxi'ozcov,

naQU&saiv

sari

oaov VHSQ fjnaTog

avfmsQazovzai

nqog

—

sregov.

¿¡nay,

xanSt'av

k.

xui ßuaßaQOi

yaQ sxci'vtj tò

dvs&saàv

rj xctjivtiv

/navévru

ifv rò og •

noXèfiiov,

y.azwoftcoyJvui, TOV

(snoXé-

ov'rco ocpóÓQu

XAZO^&OI/.IATOG

Sia

zovzcav xai

yevrjz-

[luXuxm-

12. Vorsum OÙ% OSTCU — CTLXÀ addilli e Suida s. v. naQaxivovyia. N. i3. 3ià xqv C71. et eis 'IovXiayòv t. tiy. Suiti. b a t corpori suo vel nunc bellum faciens vel postea facturus; multo tarnen verius bellum hominibus aulicis indicens. 59. Finitima Lydia secundas exitii partes latura erat. 60. Iii tarnen salutis spem foyebant. Etenim s p e s , dum r i t a guperest, in re incerta solatur . . . . non pro legitimae exaetioms modo, quae tarnen ipsa non amplius dimidio e r a t , sed pro b a r b a rica inünitaque cupiditate. — Ab altero periculum n o n imminebat. 61. Non tam vesania moti, quam propter malorum cumulum erant qui Eutropium eunuchum quasi Iuliani Imperium desiderarent. E r g o , ut medici a i u n t , vitae retinendae cupidis melius esse, u t a splene doleant, quam ut iecore l a b o r e n t , r e i ea parte , quae supra iecur per pulmonem ad cor pertingit; sic etiam ilio tempore accid i t , ut in rerum turpissimarum conflictu yesanus eunuchus laudem r e f e r r e t , modo is cum praesentibus malia compararetur. 62. Simul Gainas, adversario subverso, (etenim eunuchum vehementer oppugnabat: tam forti animo e r a t ; ) quae sibi yidebatur

EXCERPTA

9* Tfpoç xtàç

ytvèfitvoç,

quMpdaa&ai

noaiv

•

6 âè

«retro,

xai

yèXoaxa

B. 288 Se

noXXùg

xai

sìxóva

¿vszi'&ei

¡xrjSs

TtjV

tivù

âctfiov

ÇÎ'

xà còg

xalç

yqatfòfxtva ex

ytÌQ

„&SOV

rîjç

TOV dsòv

zov yovv . . Ttjv XsQQÓvtjaov èyxazèXintv ìSom'aco aiOTTjQÌag . . nqoarjy.óvzcog zv/coai • diaria t¡¡g vixijg a%iov . . xaì OVTOL ¡xsv TIQ . . ed-qa . . xaì vnéantiqov fìg RÙ (ìum'Xsia TM Xóyoì noixiXòv TI xaì TISQL . . tg, mg {¡ÙQfiaQog fiaQÌÌaooi xaì fivaztjg [.ivory nagsxcov Siaffvyrjv xaì ocoTijgiav o Ss Q(ifìi$og fiaXa (puiÒQwg xaì . . ngog . . 2 0 i n i Kwvazuvxivov nóXiv ovreo Tìjg rpij/nyg . . xaì axoztivòv vqisQnov xìjg nQO xaXio' xai

ii¡j'£i'v

og

to ovoua

¿xneaeüv

15

r¡v

iovg

ríjg

Xrj-

óe 'EXXt]V

(DQÚfhfrog.

xe , riiféá/.ievog

¿QOfiáóag

TQiaxovrr¡QUg AifttQvi'Smv

vv->

AífitQva.

xg.

'O

nQuy/xara iof¿óv

xai

av

¿x rtjg /.ivr¡¡.ir¡g tcov av&Qwnwv

d'tJTjaxeiav.

I

ó¡¡ fiaQftaQOg ovós

tv/jjv

tiva

xai

saysv

¿ni

ávsveyxeiv

vnaid'Q0v

rr¡v

vstoTsgi%ovaaV

rr¡v uíti'uv,

uycoviaá/xtvog

F r . 27. Kusterum secutus ad Eunapium retulit Boissonadius: v e rumtaincn dubitans. A b hoc Eutocio m a t h e m a t i c u m , qui sub lustiniano scripsit, gcnus duxisse suspicor. N. Corpus , quod iam dissolvebatur et in dissolutionem ruebat, ipsfi eóagmcntabat et in quandam compagem ct commissurara cogebat et quasi clavis quibusdam compingebat, ut honestati conservandae s u f ficcrct. Hic latrones adeo facilc slmiil siistulit, tít vel ipsum latrocinii nomcn ex hominum memoria propemodum exciderit. F u i t á u tem religione Graccus. 25. Celetibus cum triginta remis Liburnicatum modo constructis. 26. Barbarits vero ncc in ipsam fortunará, qúae rés Innovaré solet, culpam conferre poterat, quasi iustum aliquod proeliüm aporto Marte commisisset. 27. Eutocius e Tliracia p f o f é c t u s , ntfc animo probó, ñéc generé n o b i l i , sed gregarius miles erat. Multam antem publicam pecuniánt suae cohortis suli'urattis in Palaestinam dbiit. Magnis autem largitionibus conatus est apud Elcuthcropolitanos iü civiurá núnicrunl receptus in ordinem etiam Senatorium rccipi , et fortunae mutationem in melius affectabat. S e d tameu íHentheropolitani Eutocimri non receperunt. Illc vero transiit Ascalonem. Tune autem Crater u s , qui principatuin apud Ascalonitas o b t i n e b a t , ipsum cum peeu-

1 1 6

EUNAP1I

yjtrjfiàimv, xeg

xuì

vari

dnfjTOvv OV

ròv

[XT&IEI

TCOV ,

0

qxovTtg

TOV

EVTÓXIOV

TIZV

ós

stp'

xuì

rà

TOV

oì òì

YORJF/UTU

•

0

àr/.tjv

EVTOXÌOV

XQyo/tòg

0o«-

Evzóy.itjv,

TOV

snì

OTQ&TIWTWV

w xuì

•

snì

nSQiyi-S

XUÌ

s^sneoev,

de

iX&óv-

e/mv

code.

Evnxiog. xrj.

Voc.

"Eztou

ós

CTXXÙ

òitjvy x9~'.

Voc.

noXv

TI /itl'ut

@UQVTS()U

àvojnSovro

XUÌ Òlt]V-

XUÌ XSQUVVW

7lQ0atf.l(ft^tj. 10

SVESTO.

xaì

xaì

TOV

STI anqùyfxmv,

dvayx/jg,

ov

TOVTCQV

Tò xóofiiov

rai ¿TsraxTO

r\av%iov

èXsinSTO

fierù

TOV óoaarrjQt'ov

av-

yÙQ mv xuì

NOÓG

smeix/jg

DVÒQCÓDOVG'

o/ncog eìg uywvu

ovÒtvòg

nguy/nÙTcov

Ttov nsqì

TUVTU

¿/xflsfìqxàg

¿5

xaXivSov/xsvcov.

ÒQaaTtjQiov. 2.'.

Tìjg yvvaiy.òg

Meouiiióliog.

Fragmentdj

a.

i5

IleQixamg

là.

i5

èXivdcot'ag

nvaxiv

VNEQUYOÌVTCTTUI

Qyaxwv

YEVÌQET0,

Ili•

•

UVSQU

KOAXEOÒG

Voc.

(itrsSwxsv

y.axà

KQUTSQÒV

TOV

VSTai rwv

y

noXirty.Tjg

OLI) XQÓVW

"Eóóxsi

In

TO,TS

Voc.

neQixawg.

voc.

quae sine Eunapii a Maio YAQ

e/cov.

AM¡A. a

nomine addita.

apud Suidam

yiyavroiSijg

eivai,

legunturj

xaì

ròvio

n i ì s b e n i g n e s u s c e p i t , e t l i b e r i a t e civili d o n a v i t . T h r a o e s v e r o p o s t e a , q u u m a c l E u t o c i u m i v i s s c n t , a u d i t o loco, i n q u o d e g e b a t , E u t o c h i m e t p e c u u i a s , quas furatus f u e r a t , a Cratero r c p e t i v e r u n t . Ille v e r o v l r u m n o n dimisit. Cura a u t e m m i l i t e s i n ius i v i s s c n t , Cratcrus E u t o c i u m d e f e n d i t e t T h r a c e s v i c i t . Qua d e re t a l e o r a c u l u m e d i t u m est. 28. I n aliis v e r o q u i b u s d a m n o n m u l t o m i n o r i b u s c a p u t e r i g e b a t e t c e r v i c e m i n a l t u m t o l l c b a t . S e d h i s graviora et f u l m i n i s i milia. a g . M o d e s t i a e t t r a n q u i l l i t a s in i p s o c o n i u n c t a erat c u m i n d u stria e t f o r t i t u d i n e . Q u a m v i s enira m o d e s t u s e s s e t et p r a e t e r e a t r a n q u i l l a , t a m e n i n n e g o t i o r u m tractandorum c e r t a m e n i n g r e s s u s , p r o p t e r i p s a m n e c e s s i t a t e l a , n u l l o f o r u m , q u i i n h i s v o l u t a n t u r , erat inferior. 30. IUius m u l i e r i s a r d e n t i amore flagrans, 31. Semicanus.

i.

Videbatur enim et corpore gigantis esse et animo ferino

FRAGMENTA.

11 7

&v[.iov &t]Qi(à3t]ç, xai ¿g uyyívoiav rtov avXXrpxívúvxcav «nàvvcav noXvuXoxvireoog. Voc. yiyuvzt¿Sr¡g. (}'.

'O dè

Gsoâôaioç

rtjv (¡aaikiaaccv

d-avovaav

èn'

í¡/ua-

ri a/tSóv ri èâây.Qvaev • dvúyy.t] yÙQ xai ó nçoxsifisvoç no5Xt¡xog ovveaxía'Qev avzov ró neoi rr¡v yvvut/.u núfhog. Voc. >

£71

>

»

L¡¡.CUTI.

y . C0 dè EVTQÔTIIOÇ XUIQOV xai rvyr¡g d/tsrçœç re y.ai yavdov ¿ovó/nevo;, y.ui xaTSfijzug TUE¡.in tv, tvxAtaxéQOvg óoxovvrag TIUQ'^ avxotg elvuL. èxetvoi ÓÈ èldóvxeg ¿ni TOV T Q U L U V O V SQQIìpav xaì TU onXa, xaì rag ytìoag omod'ev dfjaavisg èv «{yjtaXwTtov Tu^ii èóèovxo tov T Q U Ì U V O V tig Xóyovg èX&tìv AsxtftuXfp. io s. "On riaXiv o ¿jexéfialog nQtofiu'uv sne/inpe ngòg T Q U L U V O V , TCOV nuQOvxmv àvuxwyjjv xofiiC,6fitvog, vmoyvtZt o Ss ra TS onXa nuvra xaì rù /utjyav>i/xaxu naqaSiòòvai TO) Tqa'iavw xaì TOvg ¡.itjyuvonoiovg rovg 'Pcofiuiovg xovg 7iui>' av tm ovrag, xaì rovg uvio/uóXovg , xaì tu tov/¿ara i5ndvra ooa xarsaxsvaaev xadaiQstv , naQuywQtlv Se xaì rijg ytjg, fjv ÈXQUTTJAEV ó T Q a t a v o g , xaì rovg èy&QOvg UVTOV xaì L TCSV Pa>iiiaicov oìxeiovg èyfrQovg vofiiQtiv, xaì avrofióXovg FIT] vnoSéyto&ui, /.ujds aiQuxiwrrjv cPauaio)V è'yeiv èyyvg eavTOV. TIQOASDI^ATO ovv rrjv nntoftti't/.v 5 Tgaìavòg ini ruv- G 2 o r a i g Tutg avv&tjxaig. lo óè /lsxéfiaXog TU onXa s(t§i\ptv ¿ni UVTOV , xaì tìg ryv yijv nsamv nqoasxvvijas, xaì tig cP(ó/ntjv nQsa^sig entfiìpB, xaì uvxoì ofioiatg Tag ytÌQ ag edqouv mg èv aì/fiaXcórcav Ta^ei. i. 7iQOOTQi\paO\}(ii vulg. '5. xófitjTas vulg. 8. dsztpùXov vulg. i i . xofiiaófieyos M.

"j. xml tìÌ] t ì i à B. 17. «i?t6/j.OÌ.OV H.

let i11i quotannis pendere duos obolos , sin minus, bellum et magna mala se il lis illaturum. 4- Decebalus misit ad Traianum legatos ex his, qui pileos ferunt : hi enim apud Dacos sunt honoratiores. Prius autem comatos Jniserat, qui apud eos viliorcs habentur. Hi cum ad Traianum venissero, abieceruut arma et, manibus post terga vinctis captivorum instar, Traianum orarunt, ut cum Dccebalo in colloquium veniret. 5. Rursus Decebalus legationem ad Traianum misit, quae belli finem peteret. Pollicebatur se omnia arma et bellica instrumeuta Traiano traditurum et Romanos macbinartim fabricatores et transfugas , qui apud ipsum essent, et omnia praesidia et castella, quae exstruxisset, diruturum. Cessurum quoque omni terra, quaTraianus potitus esset , et eius et Romanorum bostes pro suis hostibus habit u r u m , ncque posthae ullos transfugas admissurum, ncque ullum militem Romanorum retenturum. His conditionibus hanc legationem Traianus aceepit. At Decebalus in conspectu Traiaui arma abiecit, et in tcrram cadens euni salutavit. Legatos etiam Eomam misit, qui captivorum more crant manibus vincti.

1 3 4 A.C.

EXCERPTA

161?

AayyifttxqSojv

'OTÌ

Marc. 8 ? n£qaiw&IVTaTiwzuç èyv^ivu^s. y.ai r[Xd~ov oï I^KÙQTIOÎ Hfro TOVÇ rsaaaoaç /.irjvaç, y.ai TO O/XOIOV a/Jjfia noi^aaç avTÜg STSQav ÎVQSV dvaßo'i.rjv TQMÜV ¡.irjvtäv. y.ai G ndXiv eiç eztyov OTQUTÔTISÔOV èàê'S,aTO avzovç ofioimç, xai sômy.BV av'TOIÇ dnôy.Qtaiv, ort „oaov s| inoa/èasiaç ovôèv v(.üv navzeXwç ôiô'œaiv ô ßaaü.svç. f i ôè désad~s avyy.QO20TII' 0ig YQ-RJ yi->

TOV

ßaaiXscog

fióvov

xaì

Tìjg TOVTWV unodóaswg

o/ioXoystv,

0 ós raXégiog

qrrij-

xaraòeéoTS-

0 IdqxfUQßäv

o v à i vvv

ort sv aiyjiuXwoia vßotmg,

oaov ovnm

nqèg

ràgC nXèov

òvysvò-

dXX' OVTCO fiers-

dito$od'rjaò[xsvoi,,

èv x0VT0ig eìg (iv^/xrjv qys xaì rò TWV àv&Qwnivwv tv/xsvdßXtjTOv.

TUXSQIOV

Naqaatov

Xsycov y onXoig neqiwv

mg r f j olxti'a

[isvxoi ßamXicov

ßaaikiwv

xof.uì^siv,

rovg

¡.u-

OTIOV- B

uXXwv

uXXù t o oXov r f j yvwfirj

ort

XUT dty'av yÜQizag

yeiQÌad-ì]Ouv

aXXwv

cPojfiat'wv

a(i£Tìj

yàq

¡.irj yjiijvai

wg i'/ovrig oqxovg

ovx

rovg

/novo) óixai'wg

rovroig Tjj

¡.ITJSS rovg

yàp

TWV

TWV OÌXBI'WV nqoyòvwv

ov yevó/ASvov."

TOtyaQOvv

dvsletv.

y.o- A. C 397

SUVTWV

eavTotg

HUVTWV TWV

WOTS AVTÒV Tovrq)

t«X&at- AVT TIUQÙ Naqaatov, oixsi'ag

TOVTO

ÒvvaaSou

1 2 7

r f j Tijg ttèfiag

avai'qeaiv

rj ¡.luXaxia'

dvTiTSTayfiévovg

y.uLTOi rijg

M'A.

STÌQAV

yaXtnaivsLV.

oìó/Ltsvoi

/.ITJÒH N U Q C Ì U L O V

gov

rìjv

FIRJ nrtòg

dXXà y.ovqiUTtjg vof.iiCerai

5rayevsaréQovg

10adai,

xaì

HISTORIA.

nqayfiaTwv

TUVTU óó'^ag 0Qyi%,£ad~ui}

V a l c s i u s , neql

wy vulg.

l u m i n a r i a ; et oportere a l t e r u m a l t c r i u s , sicut oculos , l u c e et s p l e n dore illustrari, n c q u e ad exstinctionem et eversionera invicem sibi molestos et graves esse. Hoc enim non v i r t u s , sed magis levitas et inollities censeretur. Nam qui inferiores nihil sibi prodesse posse p u t a n t , conantur eos, q u i sibi adversantur, tollere et evertere. Non oportere autem Narsaeum omnibus aliis regibus imbecilliorem existimare; sed Galerium tanto reliquis regibus superiorem e s s e , u t ab c o solo merito Narsaeus victus s i t , tametsi ne Narsaeus q u i d e m a suorum maiorum virtute absit. Practcrea dixit Appharban m a n datum sibi fuisse a Narsaeo, omnia proprii regni iura R o m a n o r u m humanitati committi, ipsum a e q u u m esse ducere : n c q u e ideo c o n d i t i o n c s , q u i b u s p a c c m fieri v e l l e t , i p s u m f e r r e , s e d i d o m n e I m p e r a toris arbitrio pcrmittcre. H o c s o l u m i p s u m l i o r t a r i , ut sibi u x o r e m e t filios r e d d e r e t , q u o s si r e c i p c r e t , m u l t o d e v i n c t i o r e m s e i l l i f o r e b e n e f i c i i s , q u a m si a r m i s v i c i s s e t ; n e n u n c q u i d e m satis p r o m e r i t o g r a t i a s agore p o s s e , q u o d c a p t i v i h a u d q u i c q u a m e o n t u m e l i a e p a s s i s i n t , s e d ita h a b i t i , u t p r i s t i n a e s u a e n o b i l i t a t i p r i m o q u o q u e t e m p o r e se r c s t i t u t u m i r i s p e r a r e n t Hic legatus Persarum in m e m o r i a m revocavit rerum h u m a n a r u m inconstantiam. A d q u a e v i s u s est G a lerius subirasci, et toto corpore c o m m o t u s , „ n o n recte Persas, a i t ,

128

EXCERPTA

A. C. 297 ovyxivqoag

TO ÌUVTOV

Diocl. 1 4 n é g o a g u'S,iovv D izéyovg

zulg

?icSg yÙQ xaì oizivsg

Òóloig

&dvazov

rivi

zvyug, àì.'i.ù

olg ¿dog

(psiSta&ui

xaì

ov no/./.w

'£,o/xévovg xazà

yvw/,i/jv

ì/'.

Aiy.ivviog

A. C. 3 i 4 Const. 9V0V

"Ozi

MtozQiuvòv

Oihivg

èni

riva

a

oig

zàg

Tléoaaiio

dv9-Qcoin'vag

tiqÒq oQyfjV JIQOO-

nenQuyaaiv

anoftli-

ìyveaiv

dxoXovfrttv,

xazayuiviQia&ai

y.uloxuyu&iuv, zov

3-vtj-

òii