Voor vrijheid dus tegen islamisering 9789492639110, 9789492639189 [PDF]

Zitiervorschau

VOOR VRIJHEID DUS TEGEN ISLAMISERING

SAM VAN ROOY VOOR VRIJHEID DUS TEGEN ISLAMISERING

Voor mijn ouders, mijn broer, mijn zus en mijn vriendin, die een enorme steun waren en zijn. “Een beschaving, een cultuur, kan niet overleven zonder passie, kan niet worden gered zonder passie.” ORIANA FALLACI “De strijd voor vrijheid omvat niet de onderwerping aan een religie die, zoals de islam, andere religies wil vernietigen.” ORIANA FALLACI

www.samvanrooy.be

@SamvanRooy1

© 2018 Sam van Rooy en Doorbraak Boeken, initiatief van Het Laatste Woord vof en Stem in ’t Kapi el vzw [email protected] www.doorbraakboeken.be @DoorbraakBe www.facebook.com/Doorbraakbe NUR 717 ISBN 978 94 92639 11 0 e-ISBN 978 94 92639 18 9 D/2018/13.952/2 Cover en opmaak: Parador Design Foto auteur: An Clapdorp, www.fotogra eanclapdorp.com Foto cover: Ezra Shaw © Ge y Images Redactie: www.hetlaatstewoord.media Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, op welke wijze ook, zonder de uitdrukkelijke voorafgaande en schri elijke toestemming van de uitgever, behalve in geval van we elijke uitzondering. All rights reserved. No part of this book may be reproduced, stored or made public by any means whatsoever, whether electronic or mechanical, without prior permission in writing from the publisher.

“Hoewel polygamie bij onze oosterburen verboden is, mocht Ahmad A. eind januari zijn tweede vrouw naar Duitsland laten komen. De zaak hee de afgelopen weken voor veel ophef gezorgd, maar de Syrische vluchteling begrijpt de commotie niet. Als gelovige moslim houdt hij zich gewoon aan de sharia. Hij zou graag 4 echtgenotes willen en 10 tot 20 kinderen. Ahmad trouwde in Syrië met zijn tweede vrouw Lina toen ze nog maar 13 jaar oud was. Zes jaar eerder trad hij in het huwelijk met zijn eerste echtgenote Betool. Zij was toen 14 jaar. In Syrië hee hij ook nog een derde vrouw maar daarvan lee hij gescheiden. In zijn land van oorsprong is het immers toegelaten om getrouwd te zijn met maximaal 4 echtgenotes. (…) De 32-jarige Ahmad lee met zijn gezin met zes kinderen – en een zevende op komst – in een woning die door de gemeente Pinneberg ter beschikking is gesteld en die door het lokale jobcentrum wordt betaald. Ahmad wilde altijd al naar Duitsland komen, zo vertelt hij: ‘Hier is er ondersteuning, ze geven ons bijstandsuitkeringen, ze geven ons dit huis.’ Wanneer de reporter vraagt hoeveel nanciële ondersteuning hij krijgt, moet de Syriër het antwoord schuldig blijven. ‘Dat weet ik niet. Het geld wordt overgeschreven en ik haal het af bij de bank.’ Ahmad is blij in Duitsland te zijn. ‘Ik wil ‘mama Merkel’ hartelijk danken. Zij is de enige die zich het lijden van de Syriërs hee aangetrokken. Ook de Duitsers dank ik. Al zijn er ook racisten. Maar de Duitsers hebben al oorlog meegemaakt en tonen veel medeleven met de Syriërs.’ Beide echtgenotes zijn niet jaloers op elkaar, meent de man. ‘Ik zorg ervoor dat er geen concurrentie heerst.’ Ook de vrouwen willen geen man voor zich alleen. ‘Het is ons lot om met twee te zijn, zoals God het wil’, verklaart Lina. Ahmad hee aangekondigd dat hij in de toekomst echter 4 echtgenotes wil en graag 10 tot 20 kinderen. De familie hee ondertussen de vluchtelingenstatus verkregen en mag drie jaar in Duitsland blijven. Daardoor kan de ongele erde arbeider Ahmad werk zoeken en een cursus Duits volgen. Maar hij wil liever bij zijn kinderen zijn.”1

Woord vooraf Sam van Rooys boek Voor vrijheid dus tegen islamisering begint met een anekdote over de arabist, islamkenner en politicus Hans Jansen (1942-2015). Jansen was te gast in het Nederlandse televisieprogramma Pauw & Wi eman en op 17 november 2010 werd hij daar streng ondervraagd over een door hem geconstateerde trend naar ‘islamisering’. De ondervrager, Paul Wi eman, bijgestaan door de klappers op de publieke tribune, konden maar niet zien dat de door Jansen geconstateerde trend inderdaad plaatsvond. Kon hij voorbeelden geven? Jansen raakte van zijn stuk, hakkelde wat en kon niet zo snel voorbeelden noemen. Hoongelach op de publieke tribune. Het punt was gemaakt. Jansen zag spoken. Het is een tafereel dat zich vele malen hee herhaald bij de publieke omroep de afgelopen jaren, zowel in Nederland als in België. Linkse journalisten die een rechtse gast hebben, ‘rechts’ dat wil tegenwoordig zeggen: iemand die kritisch spreekt over de islam of islamisering. De linkse journalist die voor de uitzending nog zo gezellig met je stond te praten ontpopt zich live, tijdens de uitzending, ineens in een andere diersoort en de ‘gast’ blijkt, voordat hij het doorhee , op het chopchop-square in Riyad te liggen. Zijn hoofd moet eraf. Of zijn handen, of voeten. Nou ja, guurlijk dan. Hij moet van zijn reputatie worden beroofd. Als ‘racist’ worden gebrandmerkt, of als ‘xenofoob’ of ‘islamofoob’. Het publiek zit ondertussen vrolijk te grinniken bij de degradatieceremonie en de ‘gast’ leert op zo’n avond één les: nooit meer publiekelijk uitspraken doen over islam. Het publiek is door de procedure gerustgesteld. Het is allemaal maar onzin, die klachten over islamisering. Dat had die vlo e journalist maar weer eens aangetoond door de nu y professor even behendig op zijn plaats te ze en. Toch liggen de voorbeelden van de door Jansen en ook door Van Rooy geconstateerde trend voor het oprapen. Ironisch genoeg begint het in Nederland bij Wi eman zelf. Op 23 februari 1987 stond bij het VA -programma Achter het Nieuws een onderdeel geprogrammeerd over de satirische kritiek van Rudi Carrell (1934-2006) op de Iraanse dictator Ayatollah Khomeini (1902-1989). De minister van Buitenlandse Zaken, Hans van den Broek, belde live in bij presentator Wi eman om hem ervan te overtuigen dat uitzending van dat onderdeel te gevaarlijk, te beledigend, te weinig respectvol zou zijn naar Khomeini, Iran, het

Iraanse volk, en de islam. Beetje protest bij de VA (persvrijheid tenslo e), maar men gaf toe. Het onderdeel met de Khomeini-satire werd niet uitgezonden. Een staaltje zelfcensuur. Een van de vele. Zoals ik heb beschreven in de ‘ e Rudi Carrell A air and its signi cance for the tension between theoterrorism and religious satire’ (2013) en in e Fall and Rise of Blasphemy Law (2016) rollen we van die a aire uit 1987 vanzelf door naar de Rushdie A aire (1989) en vandaar weer naar andere kwesties, zoals de moord op eo Van Gogh (2004), de Deense Cartoon A aire (2005) en de Franse Cartoon A aire (2015). Bij al deze a aires veinzen de journalisten van de publieke omroep onbegrip. Ze kennen die a aires niet. Zien het verband niet. En als ze het wel zien, denken ze dat je overdrij . De strategische onwetendheid wordt ijverig gecultiveerd. De mainstream media zien ‘overal islamkritiek’. Hoezo, zou dat niet kunnen? Goed, die Van Gogh, die Rushdie, Charlie Hebdo, maar om hoeveel mensen gaat het nu uiteindelijk? Wat ik zelf intrigerend vind, is dat je het niet in alles eens hoe te zijn met Sam van Rooy (of met Wim van Rooy) om toch te zien dat de trend van islamisering wel degelijk te zien is. Je kunt bijvoorbeeld volhouden: de islam is in essentie een godsdienst van vrede en liefde (zoals Sams jeugdvriend Khalid doet, opgevoerd in het begin van het boek), maar die godsdienst van vrede en liefde wordt langzaamaan overwoekerd door de godsdienst van Khomeini met zijn fatwa over schrijvers. Ik beschouw die discussie (gaat het om de islam of de radicale islam?) als een discussie binnenshuis. Wie hee gelijk? Khalid (de islam is gekaapt) of Sam (de islam is het probleem)? Sam zegt (met een verwijzing naar Ha d Bouazza): er moet wel wat te kapen vallen. Ik parkeer deze discussie even weg en constateer dat tegenwoordig onze omroepen, de mainstream wetenschap (islamwetenschap) en de dominante richting in de politiek aan processen, tendenties, manieren van handelen en denken een kans geven (hoe je die ook wilt noemen, islam of gekaapte islam) waarmee we grote moeilijkheden kunnen gaan krijgen. Wie goed kijkt, kan de eerste manifestaties daarvan zien. Het zou kunnen zijn dat Rushdie en Charlie Hebdo geen incidenten, maar precedenten zijn. Of die gevaren kunnen worden afgewend, weet ik niet. En dan bedoel ik: ik weet het echt niet. Ik ben ten aanzien van de toekomst agnost. Maar wat ik wel denk te weten, is dat diegenen die daar zorgelijke dingen over schrijven (Hans Jansen, Sam van Rooy, Wim van Rooy)

een serieus antwoord verdienen. Iets anders dan het gehoon op de publieke tribune van de talkshows bij de publieke omroep. Het zou mijn wens zijn dat het boek van Sam van Rooy breed wordt gelezen. De vrolijke zorgeloosheid van het cordon sanitaire kunnen we ons niet meer veroorloven. Of Wim en ik nog een omslag in het politiek  correcte denkklimaat gaan meemaken weet ik niet, maar Sam wel. Hoop ik. Paul Cliteur

Ten geleide “Het station waar we nu zijn aangekomen, het perron waarop ik nu sta, is het perron van het islamdebat. Een perron dat nooit aangelegd had moeten worden, een perron waarop ik nooit had willen staan maar een perron waarvan ik regelmatig aan den lijve ondervind dat ik er niet welkom ben.” EBRU UMAR Op 17 november 2010 zat de in 2015 overleden arabist prof. dr. Hans Jansen in Pauw & Wi eman (nu: Pauw), het bekende debatprogramma op de Nederlandse openbare omroep NPO-VA . Hij was gevraagd om zijn rol als getuigedeskundige toe te lichten in het eerste proces tegen PVV-leider Geert Wilders naar aanleiding van bepaalde van diens uitspraken over de islam, en zijn islamkritische lm Fitna. Jansen zei: “Op dit moment is er een trend om de voorhoede van de islam in alles ter wille te zijn. Met name links doet dat graag. En er is een trend om te zeggen: ja hoor eens, we moeten ons een beetje verze en tegen de ideologie van de islam en we moeten eraan vasthouden dat de regelgeving in Nederland alleen uit gekozen organen, Tweede Kamer, gemeenteraad komt, en niet uit de handboeken voor de sharia.” Vervolgens vroeg Jeroen Pauw om een voorbeeld te geven van “dat de voorhoede van de islam allerlei mogelijkheden krijgt, met name door links kennelijk, om hun agenda te plaatsen hier in deze samenleving”. Helaas kreeg Jansen een soort black-out. Hij slaagde er niet meteen in om een voorbeeld te noemen en probeerde de ongemakkelijke stilte op te vangen door te zeggen: “Het is altijd moeilijk om meteen een mooi voorbeeld te geven, ik vind eigenlijk dat het jullie taak [die van journalisten] is om die klaar te hebben liggen, maar goed ik zal mijn best doen.” Aan de deba afel klonk gelach en er ontstond wat rumoer. Waarop Jansen met sprekende voorbeelden kwam: “Ehsan Jami, dat is een jongen die wil ophouden met moslim te zijn –  dat recht hee ie volgens Nederlands recht –, die is in moeilijkheden gekomen en hee een pak slaag gehad op straat. eo Van Gogh die nogal ruw in de mond was over, ja, onder andere de islam, die is, zoals je misschien weet, vermoord.”

Paul Wi eman, de medemoderator van Pauw, kaatste direct de bal terug: “Niet [vermoord] door links.” Jansen leek daardoor van zijn stuk gebracht. Hij had kunnen antwoorden dat de moordenaar van Van Gogh, Mohammed Bouyeri, alsook de islamitische geweldplegers tegen Ehsan Jami, in Nederland zijn én er hun ding hebben kunnen doen als gevolg van enerzijds het immigratiebeleid en anderzijds de islampamperpolitiek van (onder meer) de linkerzijde. Na even aarzelen zei Jansen: “In het algemeen vind ik dat de islamisatie [islamisering] (…), het invoeren van steeds meer islamitische regels, dat is iets waar links in het algemeen vrede mee hee .” Waarop Pauw: “Dat was eigenlijk mijn vraag (…), de vraag was: geef eens één voorbeeld waarin links dat dan doet, of rechts, het doet mij er niet toe wie het doet, maar dat dat gebeurt in deze samenleving wat u zo gevaarlijk vindt.” Jansen: “Het wordt een vreselijk afgang want ik kan zo gauw niks bedenken.” Een ogenblik later wees Jansen erop dat PvdA-politicus Ahmed Marcouch (de huidige burgmeester van Arnhem), op kosten van de belastingbetaler en slechts enkele maanden na de jihadistische moord op eo van Gogh, de gezaghebbende antisemitische en jihadterreurverheerlijkende islamgeestelijke Yusuf al-Qaradawi (evenals andere islamitische predikers) naar Amsterdam-West had willen halen. Jansen vond dat Marcouch de scheiding tussen Kerk en Staat in het gedrang had gebracht en stelde cynisch: “In mijn voorbije generatie is de scheiding van Kerk en Staat een absolute must.” Hoongelach was zijn deel. Dat wat Jansen zo tre end kwali ceerde als ‘beroepsmoslims’ – moslims die ervoor ijveren om (onderdelen van) de islamitische wet of sharia ingang te doen vinden in onze samenleving – en hun fellow-travellers voelden zich gesterkt en maakten zich vrolijk. De o zo geleerde Hans, die ik persoonlijk goed heb gekend en van wie ik veel heb geleerd, verdiende dit niet. Met de bedreigde ex-moslim Ehsan Jami en de vermoorde vrijdenker eo Van Gogh had hij wel degelijk belangrijke voorbeelden genoemd van islamisering, maar hij had nagelaten ze expliciet te koppelen aan de islamo ele en islampamperende houding en daden van al dan niet linkse beleidsmakers. Bovendien is alleen al het feit dat arabist Hans Jansen bij Pauw & Wi eman zat omdat de islamkritische politicus Geert Wilders (en niet bijvoorbeeld de christendomkritische Paul Cliteur) was aangeklaagd door een alliantie van politiek correcte activisten en slachto erige beroepsmoslims (‘juridische jihad’), een teken dat onze samenleving islamiseert.

Wie de boeken, essays, artikelen, studies en reeks columns van arabist prof. dr. Hans Jansen leest (zie zijn publicatielijst op arabistjansen.nl), weet dat hij, behalve humor, een enorme kennis had van de islam, het Arabisch, het Midden-Oosten en ook van het jodendom (inclusief het Hebreeuws) en het christendom. Als een van de weinigen in de Lage Landen begreep Jansen ook goed waarom en hoe precies onze samenleving bezig is te islamiseren. Als geen ander legde hij een gi ige cocktail bloot: de kernopdracht van de islam (‘islam’ betekent ‘onderwerping’), zijnde veroveren en onderwerpen (islamiseren); de tribale, slachto erige, supremacistische, jihadistische psyche van de beroepsmoslim; de volgzame spirit van de vaak ook bange (niet-beroeps)moslim; en de heersende la eid, decadentie, politieke correctheid en zel aat in onze verweesde samenlevingen (Pim Fortuyn). Het resultaat: capitulatiegedrag, de onderwerping van nietmoslims aan (beroeps)moslims en de islam of dhimmitude2 en dus het islamiseren of islamitischer worden van onze samenleving. Dhimmitude, zo leerde Hans Jansen, is afgeleid van het Arabische woord dhimmi en betekent: een jood of christen die onder dwang het oppergezag en de superioriteit van de islam erkent, zich houden aan een reeks kleinerende, discriminerende regels en jizya, een aparte belasting, betaalt.3 Jansen hee dat als volgt samengevat: “De islamitische strategie is erop gericht eerst Europa in te nemen, en strategisch is dat ongetwijfeld juist. Als Europa gevallen is, kan Israël niet zo veel moeite meer kosten, en daar komt Amerika heus achteraan. Om Europa te veroveren is bovendien waarschijnlijk opmerkelijk weinig geweld nodig. De demogra e doet wat zij doet, en de incidentele sluipmoord op een cartoonist, schrijver of politicus die te hard te keer gaat, doet de rest. De Europese multiculturele elites buigen zich ver achterover om de islam ter wille te zijn, en zijn beslist niet van zins op de hoogte te raken van de geschiedenis van de expansie van de islam. Zelfs bij het CDA en de ChristenUnie [en in Vlaanderen de CD&V] bestaat er een wonderlijke tegenzin om zich eens te verdiepen in de geschiedenis van de ondergang van het christendom onder de islam. Er kan nog geen stagiaire op het partijbureau voor worden vrij gemaakt. Tegelijkertijd stelt de heersende elite zich keihard op tegen islamcritici, die worden zo nodig, denk aan [de Nederlandse cartoonist] Gregorius Nekschot, door een peloton van de mobiele eenheid van hun bed gelicht, maar diezelfde mobiele eenheid wordt niet ingezet bij wangedrag door moslims, want dan geldt dat alles moet worden gedaan ‘om erger te voorkomen’. De leiders van de islamitische gemeenschappen hoeven zich verder niets te wensen. Onder zulke

omstandigheden is het voldoende dat de tand des tijds zijn nu ige werk doet, en binnen enkele decennia is iedereen vergeten waarom je ook weer maar geen moslim moest worden. (…) Het einde nadert. De islamitische traditie levert over dat Mohammed gezegd hee : ‘Man Za rtum bihi min rijaal al-yahuud, fa-qtuluuh’, ‘Doodt elke jodenman die in uw handen valt.’ Een cultuur of een godsdienst die van zulke bloeddorstige uitspraken geen afstand neemt, mag uitsluitend nog hopen te incasseren wat zij zelf anderen toewenst. Wie gaat de strijd winnen? Het ziet er goed uit voor de islam, maar het is nog een beetje te vroeg om aan het voorspellen te gaan.”4 En dus zi en we in het zwakke, gefeminiseerde, narcistisch-hedonistische, verveelde, postmoderne Westen al vele jaren willens nillens in de fase van het ‘islamdebat’ (of wat daarvoor moet doorgaan). De Nederlands-Marokkaanse taalvirtuoos Ha d Bouazza schreef daarover: “Moslims zijn niet creatief, maar wel goed in het overnemen van termen en trucjes. Zolang ze hun beschimmelde religie maar in leven kunnen houden (al was het maar met een gesubsidieerde etspomp). Westerlingen helpen wel een handje. Toen ze eenmaal het woord ‘debat’ leerden kennen, werd hun bekeringsdrang gebracht onder de term ‘debat’. In een onvergetelijke zin schreef Bas Heijne hierover dat moslims met iedereen in debat wilden, behalve met zichzelf. Voor ‘debat’ kan men ook ‘discussie’ invullen.”5 De Nederlandse columniste en vurig verdedigster van onze vrije samenleving Ebru Umar situeerde het tre end: “Het is 8 maart 2018, internationale vrouwendag en we houden in Ro erdam een islamdebat. Als je dat 45 jaar geleden tegen de eerste gastarbeiders had gezegd, hadden ze naar hun voorhoofd gewezen. De islam? Onderwerp van debat? Doe normaal zeg. De islam is iets van thuis. Iets wat ze achtergelaten hebben. Iets uit de oudheid, iets wat achterhaald is. De islam is privé. Niet westers. Waarom zouden ze het überhaupt over de islam hebben? Laat staan in de toekomst!? En toch overheerst de islam inmiddels in elke verkiezingsstrijd, beheerst het elk debat en zorgt het voor maatschappelijke spanningen. Waar is het misgegaan? (…) Ik heb hier geen antwoord op. Mijn grootste vijand [Erdogan] echter wel: ‘Democratie is als een trein. We stappen uit wanneer we aankomen op het station dat wij wensen.’ Het station waar we nu zijn aangekomen, het perron waarop ik nu sta, is het perron van het islamdebat. Een perron dat nooit aangelegd had moeten worden, een perron waarop ik nooit had willen staan maar een perron waarvan ik regelmatig aan den lijve ondervind dat ik er niet welkom ben. Als het nou alleen om mij zou gaan, zou ik nog mijn schouders erover kunnen ophalen. Maar helaas. Dankzij onze politici die moslims

behandelden als special snow akes met hun eigen special rights die voorrang hebben boven álles wat normaal is in Nederland, zijn we als Nederland onderweg naar een station waar ik en met mij vele vrouwen niet eens mogen uitstappen.”6 Vul voor Nederland eender welk westers land in (in Oost-Europa en Oost-Azië is men slimmer). Ik sta dus mee op het ‘perron van het islamdebat’, omdat ik niet anders kan – omdat ik uit alle macht wil voorkomen dat via de voortschrijdende islamisering van onze samenleving het islamitische eindstation wordt bereikt. Natuurlijk is het onnoemelijk veel waardevoller en interessanter om na te denken, te discussiëren en te schrijven over andere onderwerpen en uitdagingen, zoals milieu, economie, kunst, energie, mobiliteit, onderwijs, technologie, sport en wetenschap – zaken die onze vrije, geavanceerde samenleving in tegenstelling tot de islam wél vooruithelpen. Mijn vriendin, als seculiere Pers in Iran gedwongen opgegroeid onder de sharia, zegt het te gek voor woorden te vinden dat “jullie westerse, vrije, moderne maatschappij zich nu steeds meer moet bezighouden met de achterlijke islam”. Ha d Bouazza schreef: “Zoals de moslims het woord allochtoon hebben bezet, zo bezet de islam de openbare orde, de vrije principes. (…) Ik heb ooit gezegd dat de islam het slechtste is wat Nederland [of WestEuropa] is overkomen.”7 Ik ben net zo islam-moe als vele andere mensen (moegetergd), maar de islamisering overstijgt al de rest en is een existentiële bedreiging: als we niet opstaan zal al het bovengenoemde ondergeschikt en onderworpen worden aan islamitische mores en derhalve worden teruggeworpen in de tijd. Dat verval is reeds decennia geleden ingezet, en op microschaal manifesteert het zich vandaag overvloedig: op scholen, op trams, bussen en metro’s, in ziekenhuizen, op straten en pleinen, aan gemeenteloke en en in dokterspraktijken. Dit boek is dan ook geschreven uit grote bezorgdheid, frustratie en een soms overheersend gevoel van wanhoop. Een ramp voltrekt zich. Onze vrije, vrolijke en welvarende samenleving lijkt ten dode opgeschreven – op sommige vlakken ligt ze al op intensive care. Niet zelden immers worden islamcritici met de dood bedreigd waardoor ze zwaar moeten worden beveiligd, of ze worden juridisch vervolgd of op een of andere manier uit de samenleving gebannen of gebroodroofd. Ik wil met dit boek dan ook onderbelichte stemmen en noodkreten laten klinken, vooral die van ervaringsdeskundigen: ex-moslims en dissidenten die, net zoals de Sovjetsamizdat, beter dan wie ook inzien wat er aan het gebeuren is, maar die door de zogenaamde progressieven en het establishment worden verraden (maar wel au

sérieux worden genomen door conservatieve denkers). Mijn en hun boodschap is bijzonder ongemakkelijk: een inconvenient truth. De weerbarstige realiteit komt slechts sporadisch, versplinterd en ge lterd bij ons binnen, maar voor wie ze intensief volgt en de puzzelstukjes bij elkaar legt, komt de spreekwoordelijke islamitische ijsberg vanonder het topje tevoorschijn. Ik wil de lezer dan ook waarschuwen: wat hierna volgt is een opeenstapeling van gebeurtenissen en ervaringen en een aaneenrijging van stemmen en analyses. Ze laten een stapsgewijze, noodlo ige ontwikkeling zien: de enorme en groeiende kwantiteit van islamiseringsfenomenen en -praktijken die op een gegeven ogenblik een kwalitatieve omslag naar een onvrije, geïslamiseerde samenleving zullen vormen – in heel wat wijken is het al zover. Ik wil u er dan ook op a enderen, lezer, zoals Multatuli herhaalde malen deed, dat dit een “eentonig verhaal” is. Wellicht zult u er, net zoals ik, soms moedeloos van worden, en kwaad. Maar voor onze vrije samenleving is het van levensbelang dat we het onder ogen zien én actie ondernemen.

Ook voor Khalid “Soms heb ik medelijden met aardige en fatsoenlijke moslims die hun religie niet kennen. Wanneer ze erachter komen wat de Koran en de Hadith eigenlijk zeggen, zijn ze echt geschokt. Onwetendheid is echter geen excuus. Lees je heilige boek. Dat is het minste wat je kunt doen voordat je je leven wijdt aan het volgen ervan.” YASMINE MOHAMMED In wezen zijn moslims, dixit de Turkse ex-moslim Tarik Armagan, “de eerste slachto ers van Allah”.8 In weerwil van wat ik soms krijg te horen, heb ik in mijn jeugd nooit echt slechte of traumatiserende ervaringen gehad met moslims. Ik ging graag en veel – en als enige autochtoon – voetballen met Marokkaansislamitische buurtjongens en klasgenoten. In mijn klas zat een pientere en to e Afghaanse jongen met een sterk seculiere inslag, Farid, die door Marokkanen belachelijk werd gemaakt. Ze keken op hem neer omdat hij Afghaan was en eigenlijk geen moslim (of alleszins veel minder dan zij). Ik meen dat hij arts is geworden. Vandaag heb ik in activistische en intellectuele context contact met exmoslims en islamkritische moslims die de islam de facto hebben verlaten. Recent belandde ik in een twi erdiscussie met mijn jeugdvriend Khalid, een ietwat klunzig type met een peperkoeken hart. Hij reageerde ontdaan op een door mij met islamkritiek becommentarieerd artikel over een islamprediker die in het Genkse stadhuis een lezing voor moslimjongeren had gehouden, waarin hij had gesteld dat “muziek beluisteren zondig is” en moslims had aangespoord om zich af te zonderen van onze ‘zondige’, van alcohol en muziek doordrongen samenleving. Khalid schreef over mijn islamkritiek: “Beste Sam. Dat zijn nonsens over de islam. Jullie willen alleen haat zaaien (sic) dat vind ik jammer. Sorry dat ik het zo cru zeg. Islam is zuiver en harmonieus. Ik zou mijn hand in het vuur steken voor u omdat je mij toen geholpen hebt op waterbaan [onze school].” Ik wees Khalid op Koran 9:5: ‘Dood de afgodendienaars waar ge hen maar vindt, neem hen gevangen en beleger hen en bereid hun alle soorten hinderlaag’. Zijn reactie: “Beste Sam, laat je niet mee slepen (sic) door leugens. Om verzen uit de koran te ontleden moet je heel veel kennis hebben. Er zijn verzen die u niet in de heden (sic) kunt toepassen maar kunnen (sic) een momentopname zijn. Wees open Sam en geef iedereen een kans.” De van Egypte a omstige tolk en auteur Nahed Selim citeert in dat verband

Mohammed Shahroer (docent aan de Universiteit van Damascus): “Het is makkelijker om een tunnel onder de zee te bouwen dan om mensen het Boek van God met hun eigen ogen te leren lezen. Al honderden jaren zijn ze gewend om het met geleende ogen te lezen.”9 Ik vond het een confronterende ervaring, omdat ik moest vaststellen dat de goede Khalid ook vandaag nog, zoals vele oprecht vredelievende ‘moslims’, doordrongen is van de leugen dat de islam goed is. De Pakistaans-Canadese arts, schrijver en exmoslim Ali Rizvi wijst er in dat verband op dat “veruit de meeste moslims de Koran nooit hebben gelezen.”10 Dat geldt ook voor de Hadith, het leven van de islamitische profeet Mohammed, en de islamitische wet of sharia. Ex-moslima Yasmine Mohammed zegt daarover: “Soms heb ik medelijden met aardige en fatsoenlijke moslims die hun religie niet kennen. Wanneer ze erachter komen wat de Koran en de Hadith eigenlijk zeggen, zijn ze echt geschokt. Onwetendheid is echter geen excuus. Lees je heilige boek. Dat is het minste wat je kunt doen voordat je je leven wijdt aan het volgen ervan.”11 Ha d Bouazza merkt op: “De islam is niet het slachto er van onwetendheid, en zelfs als dat wel zo was: onwetendheid is geen onschuld.”12 Bij Ali Rizvi is het zo gegaan: toen hij “als kind van Pakistaanse ouders opgroeide in Riyadh, ontdekte hij dat van dieven de hand werd afgehakt. ‘Is dat niet barbaars?’ vroeg hij geschokt aan zijn ouders. Zij stelden hem gerust: het had niets te maken met de islam, het was gewoon onderdeel van de Saoedische cultuur. Zou zomaar kunnen, dacht Rizvi. Hij zat op een internationale school, gescheiden van ‘die rare’ Saoedi’s. Ze hadden ook een plein dat expats ‘Chopchop Square’ noemden, en waar de openbare onthoofdingen plaatsvonden. Maar toen Rizvi als nieuwsgierige tiener de Koran begon te lezen, zag hij dat handen a akken wegens diefstal le erlijk wordt voorgeschreven, in vers 5:38. En dat ongelovigen moeten worden onthoofd, las hij in vers 8:12-13. Toen hij dat aan zijn ouders liet zien, waren zij net zo verbijsterd als hij. De confrontatie met zoveel gruwel bracht Rizvi ertoe om zich van de islam af te keren.” Bij een anonieme Britse ex-moslim ging het op dezelfde manier: “Vroeger volgde ik de islam en zijn regels. Maar vele regels waren voor mij verborgen. Toen ik begreep dat ze een negatieve impact op me hadden en niet in overeenstemming waren met mijn eigen principes en ethiek, heb ik de islam verlaten.”13 Ik schrijf dit boek dus ook voor Khalid. Ik wil mensen zoals hij aan het verstand brengen dat ze tolerant, humaan en vrij zijn ondanks en niet dankzij de islam. Dat de zogenaamde extremisten of fundamentalisten, of ze nu ‘sala st’, ‘islamist’,

‘jihadist’ of ‘wahabiet’ worden genoemd, volgens de islamitische leer veel betere moslims zijn dan hij (of scherper gesteld: dat zíj de moslims zijn en Khalid de facto de islam afvalt). Ha d Bouazza merkt in dat verband op: “De stelling dat moslimfundamentalisten de islam gekaapt hebben, klopt niet. Of beter gezegd: er moet wel iets te kapen vallen.”14 Ik moet en zal mensen zoals Khalid ervan overtuigen dat ik de strijd voor vrijheid en dus tegen de islamisering van onze samenleving ook voer voor goede mensen zoals hij, die evenzeer slachto er zouden worden mochten beroepsmoslims de macht in handen krijgen en shariaprincipes worden geïntroduceerd; en dat ik er met andere woorden gewoon voor wil zorgen dat onze vrije en tolerante samenleving vrij en tolerant blij en niet verwordt tot een tweede Midden-Oosten. In een onvolprezen artikel va e de islamkritische en door moslims met de dood bedreigde PVV-leider Geert Wilders het perfect samen: “De islam ontneemt moslims hun vrijheid. Dat is jammer, want vrije mensen zijn in staat tot grote dingen, zoals de geschiedenis hee geleerd. De Arabische, Turkse, Iraanse, Indiase en Indonesische volkeren hebben een enorm potentieel. Als ze niet de gevangenen van de islam zouden zijn, als ze zich konden bevrijden van het juk van de islam, als ze Mohammed niet meer tot rolmodel zouden nemen en zich zouden ontdoen van de duivelse Koran, dan zouden ze in staat zijn tot grote dingen, niet alleen ten bate van zichzelf, maar van de hele wereld.”15

De cover van dit boek: het belang van de vrouw “De sluier is de Jodenster van de moslimvrouw, zichtbaar teken van haar status als Untermensch.” CHAHDOR DJAVANN De oorspronkelijke cover van dit boek beva e een foto van het agentschap Belga waarop enkele gehoofddoekte moslima’s zijn te zien, van wie een of meerdere verbonden zijn of waren aan de pro-hoofddoekenactiegroep Baas Over Eigen Hoofd (BOEH). Zij stonden op 1 september 2009 met megafoon, spandoeken en borden aan het Atheneum van Antwerpen te demonstreren tegen het hoofddoekenverbod dat directrice Karin Heremans wilde invoeren.16 Op hun borden stond ‘vrije keuze’ geschreven, dus illustreerde de foto tre end het contrast dat ook in de titel van dit boek zit. Maar Belga liet ons niet toe de foto te gebruiken, want de moslima’s mochten niet in een “negatief daglicht” komen te staan. Plots mochten we zelfs geen enkele foto met demonstrerende moslims meer kopen uit het uitgebreide Belga-fotoarchief (met talloze foto’s uit binnen- en buitenland), ook niet wanneer we de gezichten onherkenbaar zouden maken (de ontwerper zei dit nog nooit te hebben meegemaakt). Angst dus voor het mogelijk islamkritische karakter van het boek en de lange tenen en korte lontjes van moslims; angst om in een (media)storm terecht te komen en om een ‘islamofobe’ (dus slechte) naam te krijgen. Ik geloof nooit dat hetzelfde zou zijn gebeurd als ik een boek over bijvoorbeeld abortus had willen publiceren en we eenzelfde soort foto hadden willen kopen waarop enkele katholieken staan te demonstreren tegen abortus; of een Israëlkritisch of  zionismekritisch boek met een coverfoto van demonstrerende ultraorthodoxe zionistische Joden. Ook de totstandkoming van dit boek werd dus geconfronteerd met islamisering. De uiteindelijke cover toont een iconische foto genomen op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016, waarop twee beachvolleybalsters zijn te zien die strijden om de bal die vlak boven het net zwee . Het zou een typische volleybalfoto zijn zoals er miljoenen bestaan, ware het niet dat de Egyptische volleybalster van top tot teen bedekt is; alleen gezicht, handen en voeten zijn zichtbaar (eigenlijk ziet het eruit als een boerkini). De Italiaanse volleybalster draagt daarentegen de gewone, typische sportbikini. Ook van de

beachvolleybalwedstrijd tussen Egypte en Duitsland werden zulke foto’s genomen, en ze gingen de wereld rond. De commentaren waren voorspelbaar: enerzijds lovend omdat moslimvrouwen op die manier kunnen en mogen meedoen aan een dergelijke sport op de Olympische Spelen, en anderzijds a eurend. Ik behoor tot de laatste categorie omdat er, typisch voor de islamisering van onze samenleving, alleen voor moslima’s en voor niemand anders een uitzondering op de geldende kledijcode is gemaakt. En bovendien omdat de islamitische lichaamsbedekking voor meisjes en vrouwen, ongeacht de intentie van de individuele draagster, symbool staat voor de vrouwenonderdrukkende islamitische ideologie. De nale van het provinciaal kampioenschap dameszaalvoetbal tussen Gunek Kraainem en Lart Bruxelles werd door de scheidsrechter verboden omdat drie speelsters van Lart Bruxelles een hoofddoek droegen.17 Maar de club diende klacht in en kreeg gelijk van de Arbitragecommissie: een hoofddoek dragen tijdens de wedstrijd wordt dus toegelaten. Zou iemand met een bolhoed (of pastavergiet) op het hoofd mee mogen zaalvoetballen? Andere vraag: zou ook het gerenommeerde tennistoernooi Wimbledon, dat bekendstaat om zijn strikte kledijcode, een uitzondering maken voor moslima’s die zich van top tot teen, al dan niet in het wit, (wensen te) bedekken? Mijn inscha ing: als het een goede en populaire tennisspeelster zou betre en die geld opbrengt, dan zal dat gebeuren, net zoals de hijab salonfähig wordt gemaakt en wordt gepromoot om een markt met een grote groep potentiële consumenten aan te boren en geld te verdienen – zie Nike (de sporthijab), L’Oréal (reclame voor shampoo met een gehoofddoekte moslima), Ma el (een Barbie met hijab, de ‘hijarbie’), Hema (de verkoop van hoofddoeken) enzovoort. Natuurlijk begrijpen die merken ook heel goed dat de hoofddoek (media-)aandacht genereert. En uiteraard is het enige doel van zulke multinationals en bedrijven om op te vallen en zo geld te verdienen. Tenzij het beroepsmoslims zijn die een dergelijke beslissing nemen, is hun intentie dus niet om te islamiseren, maar het leidt er wel toe (indirecte of nietintentionele islamisering). De kapitalist zal het touw nog verkopen waaraan hij zelf wordt opgehangen. Wim van Rooy schrij dat dit  verraad aan onze cultuur en vrije samenleving “te wijten is aan het hyperhumanisme van de onnozele halzen, en aan het gedachteloze a airisme van de kapitalist die met de oliewereld uitstekende zaken kan doen, of hoe links en rechts elkaar organisch vinden”.18 In reactie op de toenemende verkoop van islamitische hoofddoeken door kledijketens zoals H&M, Marks en Spencer en door luxemerk Dolce & Gabbana,

zei de Franse minister voor Kinderen, Families en Vrouwenzaken Laurence Rossignol: “Die bedrijven zeggen dat ze geen enkele manier van leven propageren en dat het elke vrouw vrij staat aan te trekken wat bij haar past. Maar ondertussen onthouden ze zich van elke sociale verantwoordelijkheid en moedigen ze aan dat vrouwen zich moeten bedekken of opgesloten worden.”19 Wanneer kledingketen H&M met een zwart jongetje als model reclame maakt voor een kindertrui waarop staat ‘Coolest monkey in de jungle’, misschien een ongelukkige combinatie maar absoluut geen racisme, staat de wereld op haar kop;20 wanneer H&M sokken verkoopt waarop een heel klein patroon is te zien dat toevallig, ondersteboven, een klein beetje lijkt op ‘Allah’ in het Arabisch, dienen verschillende moslims een klacht in en worden de sokken uit de rekken gehaald;21 maar wanneer H&M in een campagne trots het eerste model met islamitische sluier introduceert, misschien wel het vrouwonvriendelijkste (vestimentaire) symbool ooit, is er geen enkel probleem en wordt dat door de mainstream media bejubeld als een toonbeeld van diversiteit en multiculturaliteit. Dan luidt het: “Een aantal westerse modemerken is al bezig de enorme, voor hen nog braakliggende markt van moslimconsumenten – die wereldwijd 1,6 miljard mensen telt – te exploreren. Onder meer DKNY, Tommy Hil ger en Mango lanceerden al speciale ramadancollecties of ontwierpen moslimavriendelijke lange, vaak wijde jurken.”22 Je vraagt je af hoe de vele miljoenen meisjes en vrouwen die dagelijks mentaal en/of fysiek lijden onder of als gevolg van de symboliek van de islamitische sluier, van welk allooi ook, naar een dergelijke evolutie kijken; of de moedige activistes in de islamitische wereld, die met gevaar voor eigen leven strijden tegen hoofddoek, nikab of boerka, die hen wordt opgelegd door een islamitisch regime en/of door imam, vader, broer of moslimgemeenschap door middel van dwang, intimidatie en geweldsdreiging. Het is niet omdat er uitzonderingen op de regel bestaan die er werkelijk helemaal zélf voor kiezen om zich op islamitische wijze te bedekken, dat dit iets verandert aan de eeuwenoude en in de islamitische theologie en praktijk verankerde totalitaire en vrouwenonderdrukkende symboliek en de wijdverspreide ellendige, inhumane gevolgen daarvan. Uitzonderingen op de regel kun je áltijd vinden, maar ze veranderen de regel niet. Die redenering maken wij ook niet voor bijvoorbeeld het hakenkruis of de swastika, die, na eeuwenlang te zijn gebruikt door diverse religies en volkeren (al dan niet in licht gewijzigde vorm), eigenlijk wél eerder uitzonderlijk is gebruikt door het antisemitische en totalitaire nationaalsocialisme. Eigenlijk is het swastika-symbool door het nationaalsocialisme gekaapt, maar toch is het not done om in het Westen op straat

te lopen met een T-shirt (of een tatoeage of ostentatieve halske ing) waarop een opvallende, herkenbare swastika prijkt – ook al zou de drager daarmee willen verwijzen naar hindoeïsme, jaïnisme of boeddhisme en niet naar het nationaalsocialisme. Ziet u al een bekend kledingmerk met zulke T-shirts of juwelen uitpakken? Gecombineerde Jodenster en swastika De islamitische sluier is qua symboliek eigenlijk een gecombineerde Jodenster en swastika, en hij zou dus exact dezelfde walging en a euring moeten losmaken en verbodsbepalingen moeten inluiden. Immers, wanneer meisjes en vrouwen worden gedwongen zich te bedekken – wat inherent is aan zijn islamitische betekenis – is de islamitische sluier te vergelijken met de Jodenster tijdens de Duitse beze ing. Zoals de Jodenster de Jood de-individualiseerde, de Jood als ‘onrein wezen’ bestempelde en aangaf dat de ariër superieur is, zo doet islamitische lichaamsbedekking voor meisjes en vrouwen hetzelfde met de moslimvrouw ten opzichte van de moslimman. De Iraanse schrijfster Chahdor Djavann, die van Iran naar Parijs vluch e, zegt: “De sluier is de Jodenster van de moslimvrouw, zichtbaar teken van haar status als Untermensch. In de Tweede Wereldoorlog was de gele ster een signaal dat elk geweld tegen Joden was toegestaan. In feite hee de sluier in islamitische landen dezelfde functie. Voor islamisten is de vrouw een kleine Jodin die men naar believen kan onderdrukken, mishandelen en zelfs stenigen. Het liefst zouden de islamisten alle vrouwen hetzelfde lot laten ondergaan als de Joden onder het nazisme. Maar ja, je hebt ze nou eenmaal nodig om je eten te bereiden, je seksuele lusten op bot te vieren, om mannelijke kinderen te krijgen. Vrouwen die zeggen dat ze aan de sluier hun vrijheid danken, verlenen hand- en spandiensten aan hun onderdrukkers. Net als de kapo’s (kampoudsten) in Dachau of Ravensbrück. Ik vind mijn vergelijking met het nazisme daarom helemaal niet overdreven. Dat diezelfde islamisten de wereld willen zuiveren van alle Joden bewijst eens te meer dat antifeminisme en antisemitisme twee kanten van dezelfde medaille zijn. Als een fundamentalist een Jood een hand gee wast hij zich daarna: dat doet hij ook na lijfelijk contact met een vrouw. Beide zijn in islamistische ogen onreine, minderwaardige wezens.”23 Tegenover de niet-moslim en de niet-islamitische samenleving of cultuur, is de islamitische lichaamsbedekking voor meisjes en vrouwen te vergelijken met wat de swastika was tijdens de Duitse beze ing: een ostentatief symbool van instemming met een totalitair systeem. De islamitische sluier is immers een van dé uitdrukkingen van de islamisering of het staatkundig streven van de islam,

namelijk de totalitaire islamitische wet of sharia, die haaks staat op de democratische rechtsstaat en een vrije samenleving. Filosoof Etienne Vermeersch noemde de boerka “als symbool erger dan de swastika”;24 politiek losoof en publicist Dirk Verhofstadt (broer van) en exGroen-politicus Luckas Vander Taelen bestempelen de boerka dan weer als “het equivalent van de Jodenster”.25 Alledrie de heren zouden moeten erkennen dat de symboliek van eender welke islamitische sluier – of nog breder: aparte islamitische lichaamsbedekking voor meisjes en vrouwen, zoals ook de boerkini – dezelfde is als die van de boerka. Chahdor Djavann vindt de term hoofddoek te beperkt en dus gebruikt ze het woord ‘sluier’. De Algerijnse feministe Wassyla Tamzali stelt terecht dat het enige verschil tussen hijab, chador, nikab en boerka (of boerkini) de oppervlakte van het textiel is: ongeacht groo e en bedekkingsgraad staat elke islamitische sluier voor de minderwaardige positie van de vrouw in de islam.26 De islamitische sluier is met andere woorden een door en door seksistisch symbool. De mohammedaanse traditie (Hadith) leert dat vrouwen in Medina steeds werden lastiggevallen door hitsige mannen. De islamitische profeet Mohammed besloot toen dat moslimvrouwen zich moesten sluieren om aan mannen kenbaar te maken dat ze niet beschikbaar zijn. Dat impliceert dat niet-gesluierde vrouwen wél mogen worden lastiggevallen. Mohammed koos ervoor om deze mannen niet te wijzen op hun laakbare gedrag, integendeel. De islamitische sluier symboliseert dus de seksuele onrijpheid en onverantwoordelijkheid van mannen. Hij beschermt hun gevoel van superioriteit en verhindert dat ze volwassen worden en leren zichzelf te beheersen. Over die moslimmannen schrij de Frans-Marokkaanse islamcritica Zineb El Rhazoui, overlever van de bloedige jihad-moorden op het Franse satirische magazine Charlie Hebdo: “De hoofddoek is nooit meer geweest dan een uitbreiding van de muren van hun harem in de buitenlucht.”27 Volgens de islam moeten vrouwen zichzelf bedekken om te voorkomen dat mannen opgewonden raken en wellicht zo hun toegang tot het paradijs verliezen. De islamitische leer bestempelt de vrouw immers als belangrijke bron van ‘ tna’ (een – in negatieve zin – beproeving of verleiding voor de moslim, dus eigenlijk zowat alles wat niet-islamitisch is): op de schouders van de vrouw zi en 99 duivels die het allemaal op de arme moslimman hebben gemunt. Dat in de islamitische cultuur aangerande of verkrachte vrouwen doorgaans als dader in plaats van als slachto er worden gezien, is daarvan het zieke gevolg. Naar aanleiding van de eind 2010 begonnen opstanden in de Arabische wereld schreef

de Egyptisch-Amerikaanse Mona Eltahawy: “Ja, het zijn de mannen die zich niet kunnen beheersen op straat, waar van Marokko tot Jemen seksuele intimidatie endemisch is. Het is vanwege de mannen dat zoveel vrouwen worden aangemoedigd zich te bedekken. De metro van Caïro hee een compartiment alleen voor vrouwen om ons te beschermen tegen afdwalende handen en ergere dingen; een groot aantal Saoedische winkelcentra is alleen toegankelijk voor families, waardoor alleenstaande mannen de toegang wordt ontzegd tenzij ze een vereist vrouwelijk familielid tevoorschijn kunnen toveren om hen te vergezellen.”28 Eltahawy zegt: “Noem me een Arabisch land en ik laat je een litanie horen van misdaden tegen vrouwen die daar worden begaan.”29 Naast de Hadith laat ook de Koran weinig ruimte voor interpretatie: in soera 33 vers 59 staat dat een moslima, met name de vrouwen van Mohammed, zich moet bedekken. Soera 24 vers 31 zegt dat vrouwen hun kuisheid moeten bewaren en hun schoonheid niet mogen onthullen, en dat hun sluier daartoe hals en borst moet bedekken. Er is geen enkele islamitische rechtsschool die stipuleert dat de islamitische sluier een vrije keuze is. De minderwaardige positie waartoe de islamitische leer de vrouw veroordeelt, is helder. Arabist Hans Jansen stelt dat “de sharia de man een soort voogdij-toezicht over zijn vrouw gee . In de meeste islamitische landen wordt dat door de overheid zo geïnterpreteerd dat de vrouw een brie e van haar man nodig hee als ze een paspoort wil aanvragen, of als ze het land uit wil”.30 De islamitische wet, aldus Jansen, “gee de man het recht zijn huwelijk te ontbinden door eenzijdige verstoting van zijn vrouw. Wanneer de man zijn vrouw aan de kant of op straat zet, maar weigert haar te verstoten, dan hee die vrouw het afwachten. Zij hee als vrouw niet het recht haar huwelijk eenzijdig te beëindigen. De man hee bovendien het recht die verstoting eenzijdig weer te herroepen. Wanneer de vrouw na jaren getreiter voldoende in de greep van de wanhoop is geraakt, zijn de meeste mannen wel bereid tegen betaling een de nitieve niet-herroepbare verstoting uit te spreken.”31 Koran en de Hadith degraderen meisjes en vrouwen. Zo staat in soera 4 vers 34 dat mannen hun vrouw mogen slaan. Over de vrouwenhaat van de islam schrij Chahdor Djavann: “de eer van de moslims wordt schoongewassen met het bloed van meisjes! Wie nooit vrouwen in de kraamzaal hun wanhoop hee horen uitschreeuwen, waar ze een meisje op de wereld hadden gezet in plaats van de gewenste zoon, wie sommigen van hen nooit hee horen smeken, de dood hee horen afroepen over hun dochter of over henzelf, wie nooit de ontreddering hee gezien van een moeder die haar gelijke op de wereld had gezet, zij die haar later

haar eigen lijden in het gezicht zal gooien, wie nooit moeders hee horen zeggen ‘Gooi haar in de vuilnisbak, verstik haar, het is een meisje!’, uit angst voor de slagen die zij zou krijgen of voor verstoting, die kan niet begrijpen wat een vernedering het is om een vrouw te zijn in de moslimlanden.”32 En als moslimmeisje ben je al heel snel een moslimvrouw. Djavann: “In de islam is een meisje meerderjarig vanaf haar negende.”33 Het Antwerps Atheneum Dat menig gesluierde moslima in Europa niet op de hoogte is van de totalitaire en vrouwenonderdrukkende symboliek van de islamitische sluier en/of er wérkelijk helemaal zelf voor kiest, is van geen betekenis voor het resultaat: islamisering van de samenleving en dwang, intimidatie, bedreigingen en onveiligheid voor wie ervoor zou willen kiezen geen enkele vorm van islamitische lichaamsbedekking te dragen. Dat werd bijvoorbeeld duidelijk in het Atheneum van Antwerpen, waar directrice Karin Heremans in 2009, na vele jaren gepieker en geworstel, uiteindelijk niet anders kón dan een hoofddoekenverbod uitvaardigen. Door de groepsdruk, dwang en intimidatie door moslims hadden meisjes immers de vrijheid niet meer om zich níet islamitisch te bedekken. Dat een meerderheid of signi cante minderheid van moslims via intimidatie en groepsdruk haar wil oplegt om de hoofddoek te dragen, lukt gemakkelijk omdat ze de verderfelijke islamitische principes rond de vrouw en seksualiteit aan hun kant hebben en omdat bovendien de islamitische leer moslims doodsbang maakt om als een slechte moslim of afvallige te worden bestempeld. Een hoofddoekenverbod was tegen de zin van Heremans: begrijpelijkerwijze beschouwde ze dat als last resort en ze had dan ook herhaalde malen geprobeerd om met moslimleerlingen te praten om tot een oplossing te komen. Daar waren weleens afspraken uit voortgekomen maar die werden niet nageleefd, want een overeenkomst of contract tussen een niet-moslim en een moslim is in wezen niets waard en kan volgens de islam in principe alleen van tijdelijke aard zijn. De islamisering bleek eenvoudigweg te sterk. Heremans: “Het aantal moslimleerlingen steeg met een derde. Ongeveer 60% van onze moslimmeisjes draagt een hoofddoek. (…) Radicale moslimjongeren ze en meisjes nu onder druk om een hoofddoek te dragen. We zagen plots leerlingen met lange gewaden. Veel meisjes verlieten de school om deze redenen. We zagen ook meisjes die in onze school een hoofddoek droegen, maar op straat niet. Ze deden het alleen om er op school bij te horen. Op zo’n moment hoor je in te grijpen. Het evenwicht was weg. (…) Het is de enige

manier om meisjes te beschermen die geen hoofddoek willen dragen. Met het verbod garanderen we de gelijkwaardigheid en de vrijheid van onze leerlingen.”34 Heremans noemt de hoofddoek “een ernstig probleem”, en toen ze het hoofddoekenverbod invoerde kreeg ze bedreigingen die “niets aan de verbeelding overlaten”.35 Ze stond dan ook een tijd onder politiebescherming. Dat een schooldirectrice in onze samenleving met de dood wordt bedreigd en door de politie moet worden bewaakt, is natuurlijk te gek voor woorden, en men kan dat zich van geen enkele andere (import)‘religie’ voorstellen. De islamkritische Etienne Vermeersch, die niet alleen onder druk werd gezet door islamitische organisaties maar ook doodsbedreigingen van moslims kreeg en in 2006 politiebescherming moest krijgen, stelde in dat verband: “Ik heb het christendom vroeger hard aangepakt, maar kreeg nooit bedreigingen. ‘We gaan voor u bidden’, kreeg ik toen te horen. De islam is daar veel dreigender in.”36 Wat op het Antwerps Atheneum op microschaal is gebeurd, is le erlijk en guurlijk een schoolvoorbeeld van wat elders in de samenleving en op grotere schaal bezig is te gebeuren. Toch wordt islamitische lichaamsbedekking voor meisjes en vrouwen in onze contreien vooral gefaciliteerd, gepropageerd en salonfähig gemaakt. Stockholmsyndroom De moslima’s in onze contreien die er helemaal zélf voor kiezen om zich te bedekken, steken in feite hun middelvinger op naar hun vele miljoenen onderdrukte moslimzusters, naar meisjes en vrouwen die hun leven zouden geven om evenwaardig, zonder dwang en zonder zich islamitisch te moeten bedekken door het leven te kunnen gaan. Dat soort verwende, naïeve of aan het stockholmsyndroom lijdende moslimmeisjes weten het allicht niet, maar in 1923 schreef  Hoda Shaarawi  geschiedenis toen ze in Egypte, als symbool voor de bevrijding van de vrouw, voor de ogen van de media haar hoofddoek afgooide. Zineb El Rhazoui zegt dat ze “niet snapt hoe je kunt opkomen voor de hoofddoek als die in andere landen wordt gebruikt om miljoenen vrouwen te onderdrukken”.37 Vrijwillig gesluierde moslima’s maken eigenlijk ostentatief duidelijk dat ze een hekel hebben aan de vrije samenleving en westerse beschaving. De Franse losofe Elisabeth Badinter hee voor hen een niet mis te verstane boodschap: “Eigenlijk misbruikt u democratische vrijheden door ze in stelling te brengen tegen de democratie. Of u het nu uit ondermijning doet, uit provocatie of uit onwetendheid, het echte schandaal is de klap die u uitdeelt aan al uw onderdrukte zusters die de dood riskeren om eindelijk van de vrijheden te kunnen genieten die u zo veracht.”38 Chahdor Djavann zegt in dat verband:

“Tegen het handjevol islamitische vrouwen (…) dat behoorlijk werk hee en ervoor gekózen hee de sluier te dragen, zou ik willen zeggen dat perversiteit bestaat: er zijn naar verluidt prostituees die hun lichaam verkopen zonder dat dit echt noodzakelijk is, louter voor hun plezier.” En: “Als moslimmeiden in Nederland beweren dat het dragen van de sluier hen hee geholpen bij hun emancipatie dan zeg ik: ‘jullie zijn niet geëmancipeerd dankzij het dragen van de sluier, maar door het feit dat jullie een westerse opvoeding hebben genoten in een land waar de rechten van de mens worden gerespecteerd’.”39 De Duits-Turkse advocate, vrouwenrechtenactiviste en islamhervormster Seyran Ateş zegt: “Komaan, kijk toch eens goed naar die vrije keuze. Weet je wat ik altijd zeg: ga als vrouw eens een jaar in een islamitisch land leven. Als je terugkomt, praten we opnieuw.”40 Darya Safai vertelt: “Ik ga vaak  in scholen spreken. Jonge moslimmannen vertellen me dat ze nooit zouden trouwen met een meisje zonder hoofddoek. Kan je van een bewuste keuze spreken, als je als jong meisje het risico loopt in je gemeenschap nooit een man te vinden? Of als je op straat beledigingen naar je hoofd geslingerd krijgt? En zelfs al is het een vrije keuze, dan nog vind ik ze verkeerd. Ja, we leven hier in een land waar een vrouw vrij is en volgens de wet gelijk wordt behandeld, ook al draagt ze een hoofddoek. Dat maakt de hoofddoek nog geen instrument van emancipatie. Het is net dankzij de laïcisering van de staat dat zoiets kan. Het is dankzij onze waarden dat moslimmeisjes hier vrij kunnen zijn. Je moet de zaken niet omdraaien.”41 Zineb El Rhazoui stelt: “Vrouwen die zeggen dat ze de vrijheid moeten hebben die te dragen zi en ernaast. Het is een instrument van onderdrukking.”42 Ze betoogt dat wanneer je als vrouw oproept tot een strikte toepassing van de islam (inclusief de hoofddoek), je aan “het stockholmsyndroom lijdt”43. Darya Safai zegt dat de hip geklede moslima’s met hoofddoek haar verdriet doen: “Het is geen accessoire zoals schoenen of een handtas. Tegenover al die miljoenen vrouwen die verplicht gesluierd door het leven gaan, vind ik het zelfs behoorlijk egocentrisch. Je kan dat kledingstuk niet enkel vanuit je eigen perspectief bekijken.”44 Het is inderdaad een decadent egocentrisme, en in die zin zijn die mondige hoofddoekpropagerende moslima’s in het Westen, voor zover ze niet gewoon als beroepsmoslim (of nu ige idioot) gelieerd zijn aan de Moslimbroederschap of een soortgelijke islamiseringsbeweging of -organisatie, een kind van deze tijd: de ego-bevrediging ten koste van alles. Benno Barnard noemt het “identitair narcisme, geheel conform de geest van de identiteitspolitiek, die van iedereen lid van een permanent beledigde groep maakt”, en hij voegt eraan toe: “Wee de

reactionaire smeerlap die dur te zeggen dat de bestemming van een mens in de verantwoordelijkheid tegenover anderen ligt!”45 De Franse feministe Laurence Rossignol, senator en voormalig minister van Families, Jeugd en Vrouwenrechten, zegt: “Er zijn natuurlijk vrouwen die er zelf voor kiezen. Maar er waren ook Amerikaanse negers die vóór slavernij waren.”46 Darya Safai zegt dat de hoofddoek “vrouwen wegzet als tweederangsgeslacht”47 en “je moet leren gehoorzamen: aan je ouders, broer, man en Allah”48. En dus kan de hoofddoek volgens haar eigenlijk nooit een écht vrije keuze zijn: “Het maakt van vrouwen slachto ers. Wat is de betekenis van de hoofddoek? Mannen willen dat hun vrouwen niet door andere mannen bekeken worden, en dus ‘kiezen’ vrouwen ervoor om zich te bedekken. De hoofddoek is geen schoonheidsaccessoire. Hij betekent: pas je kleding én je gedrag aan.”49 Ook de Duits-Macedonische-Albanese juriste, activiste en ex-moslima Zana Ramadani is die mening toegedaan: “Als je van jongs af te horen krijgt dat een goede vrouw een hoofddoek draagt, is het geen vrije keuze.”50 Met haar boek getiteld De gesluierde dreiging. De macht van moslimmoeders en de tolerantiewaanzin van de Duitsers51 belicht ze de rol van de moslimmoeders. Binnen moslimgezinnen ze en zij de islamitische vrouwenhaat voort. Vanuit hun onderdrukte rol, aan huis gekluisterd met de kinderen, kiezen zij er in feite voor om zelf (mede)dader te worden. Ramadani’s vader hield haar onder de knoet, maar het was vooral haar moeder die de teugels zeer strak hield en haar kleineerde. Toen ze nog een meisje was, werd ze door haar moslimmoeder “hoer” genoemd. Moslimmoeders willen de familie-eer in stand houden en dus hemelen ze de moslimzonen op, die zich mogen gedragen als decadente prinsjes en zich alles kunnen permi eren – inclusief (seksueel) geweld en drugs – terwijl ze de moslimdochters onderdrukken. Moslimmoeders laten hun zonen uitgroeien tot moslimmacho’s terwijl hun dochters moeten gehoorzamen en zich moeten onderwerpen. Met andere woorden: de onmacht en het onvermogen van moslimmoeders en meisjes om hun ondergeschikte positie te bekritiseren, laat staan te overwinnen, leidt ertoe dat ze zelf de islamitische onderdrukking van meisjes en vrouwen voortze en, zowel binnen hun eigen gezin als binnen de moslimgemeenschap en in onze samenleving. Een dergelijk pervers mechanisme speelt bijvoorbeeld ook wat genitale verminking bij meisjes betre : het zijn vooral de moeders die dit hun dochters aandoen. Ze houden deze gruwelijke, mensonterende traditie, die niet louter bij moslims voorkomt maar wel geïncorporeerd is in de islam, in stand. Ramadani wijst erop dat dit ook het soort (jonge) vrouwen is dat in feministische

protesten roept dat ze “zelf kiezen voor de hijab en dat ze die vrijheid moeten kunnen hebben”.52 Opnieuw: in wezen lijden ze aan een soort stockholmsyndroom waarbij de islamitische sluier (inclusief de onderdrukte positie die daarmee samenhangt) op orwelliaanse wijze wordt geperverteerd tot een symbool van emancipatie en bevrijding en “eigen keuze”. Zoals reeds aangehaald kan er altijd wel een uitzondering worden gevonden, maar de regel is dat “zodra een moslima de hoofddoek afdoet, ze pas merkt hoe onvrij ze echt is”, aldus Ramadani.53 Ze benadrukt dat we niet alleen “boos” moeten zijn op moslimmannen maar ook en “vooral op moslimvrouwen”.54 De Duits-Turkse islamhervormster Seyran Ateş vertelt hoe haar broers alles mochten en zij niks, omdat de heersende idee bij haar familie was dat vrijheid voor meisjes en vrouwen “gelijkstaat aan prostitutie”.55 Op het einde van hun leven gaven haar ouders hun fout toe, zo zegt Ateş: “Ze hebben me verteld dat de druk die ze op mij legden een gevolg was van sociale druk vanuit familie, buren en de gemeenschap. Daarom zeg ik ook altijd dat we goed naar de gemeenschappen moeten kijken. Er is zoveel druk op meisjes en vrouwen. Niemand dur dat te zeggen, natuurlijk, ze zullen het een ‘vrije keuze’ noemen. Want als je het wel zegt, moet je consequent zijn en met je familie breken. Niet iedereen wil die gevolgen dragen.”56 De seculiere en hyperindividualistische postmoderne westerling kan zich deze islamitisch gedreven dynamiek en mechanismen van druk, dwang en intimidatie niet voorstellen en onderschat schromelijk de islamitische eer- en schaamtecultuur en de kracht van het tribale clangedrag binnen moslimfamilies en moslimgemeenschappen. Als ervaringsdeskundige schreef Chahdor Djavann een boek met als titel: Bas Les Voiles! (Weg met de sluier!), waarin ze schrij : “Tien jaar heb ik de sluier gedragen. Het was de sluier of de dood. Ik weet waarover ik spreek.”57 Djavann zegt: “Ik was een wandelende gevangenis.”58 Het aantal meisjes en vrouwen met ervaringen zoals die van Djavann, is onnoemelijk veel groter dan die enkele moslima’s, met name in onze westerse, vrije samenleving, die het geluk hebben dat ze er werkelijk helemaal zelf voor kúnnen kiezen (of alsof doen) – opnieuw: het is de regel versus de uitzondering. Djavann schrij daarover: “Een religie hee haar bestaan in de geschiedenis, zij is wat men ervan maakt, maar zij is ook datgene wat zij hee gedaan. Zij is, zoals zij door de eeuwen heen bestaat in de samenlevingen. Men kan haar niet terugbrengen tot de ideeën die een aantal goedmenenden of deugdzamen over haar uitwerken.”59 De hoofddoekdracht is volgens haar gelijk aan het gedeeltelijk wegsnijden van de clitoris bij jonge meisjes: “In beide gevallen

gaat het om een vorm van verminking van de vrouwelijke identiteit. Het verplicht dragen van de sluier brandmerkt het lichaam van meisjes evenzeer als clitoridectomie, met alle fysieke, morele, psychische en sociale gevolgen van dien. In het laatste geval wordt hun de mogelijkheid van seksueel genot ontnomen, in het eerste krijgen ze een schuldcomplex aangepraat: elke geile blik van een willekeurige man is hun schuld; hadden ze zich maar zediger moeten gedragen.”60 Chahdor Djavann besluit dat de islamitische sluier “een vorm van fysieke, psychische en seksuele mishandeling is”.61 Teken van moslimfundamentalisme Een onderzoek van de Nederlandse hoogleraar sociologie Ruud Koopmans van het Berlijnse Centrum voor sociaal-wetenschappelijk onderzoek (WZB, Wissenscha szentrum Berlin für Sozialforschung) hee uitgewezen dat de hoofddoek “de beste voorspeller is van moslimfundamentalisme”. Koopmans: “Als tolerante Nederlanders zijn we geneigd te denken dat de sluier een onschuldig lapje stof is. Dat klopt niet. 55% van de stellen waarvan de vrouw een hoofddoek draagt, is fundamentalistisch.”62 De Duits-Turkse ex-moslim Ali Utlu zegt in dat verband: “Vrouwen dragen vaker de hoofddoek en steeds meer moslims wijzen de westerse levensstijl af. Als we niet ople en, zijn zij de terroristen van morgen.”63 Volgens Koopmans is iemand een ‘consistente fundamentalist’ als hij of zij instemt met deze drie stellingen: “Gelovigen moeten terug naar de wortels van hun geloof ”; “Er is maar één interpretatie van de Koran/Bijbel en elke gelovige moet zich daaraan houden”; “De regels van de Koran/Bijbel zijn belangrijker voor mij dan de we en van het land waar ik woon”. Koopmans legde deze stellingen in 2008 voor aan 9000 mensen in zes West-Europese landen: Duitsland, Frankrijk, Nederland, België, Oostenrijk en Zweden.64 Zij hadden zowel een Turkse, Marokkaanse als autochtone achtergrond. 70% van de autochtonen omschreef zichzelf als christen; 96% van de Turken en Marokkanen gaf aan dat hij of zij moslim was. Het resultaat: maar liefs 44% van de moslims in West-Europa is ‘consistent fundamentalistisch’, tegenover slechts 4% van de christenen. In Nederland gaat het om 44,6% van de moslims (tegenover 5% christenen); in België is zelfs meer dan de hel (52,5%) van de moslims fundamentalistisch (tegenover 3,0% christenen). Koopmans stelde vast dat lie ebbers van de hoofddoek ook vaak homohaters zijn en vijandig tegenover het Westen staan. Hij doorprikt ook de riedel dat de islamitische sluier een emancipatiemiddel is: “Naast een laag opleidingsniveau is de hoofddoek de belangrijkste verklaring voor de lage arbeidsparticipatie van

moslima’s.” En níet discriminatie, want werklozen die op zoek zijn naar een baan werden in het onderzoek meegeteld als participerend op de arbeidsmarkt. Koopmans besluit: “Ook als je corrigeert voor lee ijd en opleidingsniveau, zie je dat de hoofddoek gepaard gaat met fundamentalisme, een vijandigere houding en meer antisemitisme (…) In de regel hangt de hoofddoek samen met religieus conservatisme.”65 Symbool van islamisering Het (willen) bedekken en onderdrukken van meisjes en vrouwen is een van de belangrijkste islamitische praktijken om een samenleving te islamiseren. De islamitische sluier, van welk allooi ook, is een van dé symbolen en strijdpunten in een islamiserende samenleving en zet de deur wagenwijd open naar de verdere onderdrukking van meisjes en vrouwen. Het verplichtende karakter is inherent aan de islamitische sluier; zijn natuur is onderwerpend. De geschiedenis laat dan ook zien dat de mate van islamisering rechtstreeks is af te leiden uit de mate waarin meisjes en vrouwen hun lichaam (moeten) bedekken. Hoe meer islam, hoe meer bedekkende textiel, hoe slechter het lot van meisjes en vrouwen. Zineb El Rhazoui schrij dat “de islamisten weten dat hoe meer vrouwen zich met kleding bedekken, hoe gewelddadiger en dwingender de seksuele pesterij wordt.”66 De Nederlandse arabist Halim El-Madkouri wijst erop dat “vrouwen cruciaal zijn voor de islamisten, want onderdanige moeders baren onderdanige kinderen”.67 Historisch is de islamitische sluier altijd een van dé middelen geweest om te deislamiseren of te re-islamiseren. Het is geen toeval dat Turkije en Tunesië sinds jaar en dag hoofddoekenverboden kennen, die een essentieel onderwerp van debat zijn wanneer het gaat over meer vrijheid voor meisjes en vrouwen en dus aansluiting bij het Westen, of meer islam(isering). De islamitische sluier speelde een hoofdrol in de islamitische revolutie in Iran, en eveneens tijdens de Arabische omwentelingen. Ook vandaag is de islamitische sluier een sleutelfactor in grote en belangrijke moslimlanden als Egypte, Turkije, Indonesië, Pakistan, Saoedi-Arabië, Algerije en Iran, maar ook in het Westen, waar hij steeds meer de toon zet in wijken en steden waar veel moslims wonen. Elke hoofddoek in het Westen wordt door beroepsmoslims gezien als een vlag van de islam die is geplant in nietislamitisch gebied. Het is opmerkelijk dat degenen die de globalisering en ‘de wereld als dorp’ erkennen of bejubelen, kennelijk wel (willen) geloven dat de islamitische sluierdracht hier, in het Westen, een compleet andere betekenis met een fundamenteel ander maatschappelijk e ect hee of kan hebben dan in de islamitische wereld en volgens de eeuwenoude islamitische visie op de vrouw.

Chahdor Djavann stelt dat “we niet moeten geloven wat de islamisten ons voorspiegelen: dat de sluier een religieus symbool is. In werkelijkheid misbruiken ze deze mythe als politiek drukmiddel om de democratische waarden in het Westen uit te hollen en de moslimgemeenschap hier met hun barbaarse ideeën te injecteren.”68 De Amerikaanse journaliste Claire Berlinski, die lange tijd in Istanbul woonde, schreef een doorwrocht artikel waarin ze op meeslepende en overtuigende wijze uitlegt waarom ze haar ‘tolerante’ visie op de islamitische sluier hee herzien. Ik kan, zo schrij ze, de omgeving van Balat in Istanbul niet meer bezoeken “zonder voor hoer te worden uitgescholden”.69 Berlinski hee aan den lijve de (re-)islamisering van Turkije ondervonden waarbij de hoofddoek opnieuw de openbare ruimte begint te domineren, met alle gevolgen van dien voor ongesluierde meisjes en vrouwen. En ze ziet wijken in West-Europa via de islamitische sluier op dezelfde manier islamiseren: “Er zijn nu al veel wijken in Europa waar schaars geklede vrouwen niet veilig zijn. Zana Ramadani zegt hierover: “Als westerse vrouw zonder hoofddoek ben je loslopend wild.”70 Samira Bellil schrij in haar autobiogra e  Ontsnapt uit de hel (2003): ‘In de achtergebleven islamitische buitenwijken van Parijs zijn er maar twee soorten meiden. De goede meiden zi en thuis, doen het huishouden, zorgen voor hun broers en zussen en gaan alleen de deur uit voor school. De meiden die zich opmaken, uitgaan en roken, krijgen snel de reputatie van “makkelijke meid” of “hoertje”.’ Ouders in deze wijken vragen de gynaecologen een verklaring af te geven die de maagdelijkheid van hun dochters bevestigt. Polygamie en gedwongen huwelijken zijn gewoon. Veel meiden mogen het huis niet uit. Volgens de statistieken van de Franse overheid is het aantal verkrachtingen in de huisvestingsprojecten sinds 1999 elk jaar met 15 á 20% toegenomen. In deze wijken zijn de vrouwen inderdaad een hoofddoek gaan dragen om te ontsnappen aan aanranding en geweld. In de buitenwijk La Courneuve, zegt 77% van de vrouwen een hoofddoek te dragen om de wraak van de islamitische moraalpolitie te ontlopen. Let wel, we hebben het hier over Frankrijk, niet over Iran.”71 Berlinski prijst het boerkaverbod in bepaalde Europese landen, maar merkt terecht op dat “de boerka gewoon de meest extreme vorm van alle soorten sluiers is”, en: “alle dwang met betrekking tot de sluier in welke vorm dan ook is niet alleen een gruwel maar ook besme elijk; tenzij het wordt gestopt is het de natuurlijke neiging van deze praktijk zich te verspreiden, want het dragen van de sluier is zowel een politiek als een religieus symbool. Het is een symbool van een

dynamische totalitaire ideologie die zich op Europa hee gericht en niet tevreden zal zijn totdat elke vrouw op de planeet is vernederd, en onderdanig, stil en slaafs is geworden.” De term islamisering gebruikt ze niet, maar als geen ander beschrij journaliste Berlinski de onderwerpende islamiseringsdynamiek, die inherent is aan de islamitische sluier en waar ze zelf getuige van is geweest: “De kwalijke verspreiding van de sluier is sinds de Iraanse revolutie in de hele islamitisch wereld waargenomen. Ik heb het in Turkije gezien. Door migratie en demogra sche verschuiving zijn wijken die eerst gemengd waren, nu overwegend gesluierd. De overheid hee geprobeerd de hoofddoekverboden op te he en, hiermee werden de voorstanders van de praktijk aangemoedigd en gelegitimeerd. Vijf jaar geleden was de historische Joodse en Griekse wijk Balat, gelegen langs de Gouden Hoorn, een wijk waarin je veel ongesluierde vrouwen zag. Dat is nu niet meer zo. Onlangs bezocht ik daar een vriend die met tegenzin voorstelde dat ik me – gedurende mijn verblijf in zijn appartement – fatsoenlijker zou kleden. Zijn raam bevond zich aan de straatkant. Hij was bang dat zijn buren de politie zouden bellen en een prostituee in hun midden zouden rapporteren. Het dragen van de sluier hangt samen met het problematische islamitische denken over vrouwen en dat is weer direct verbonden aan de genderapartheid en de onderdrukking en het misbruik van vrouwen in de islamitische wereld. Het grootste mensenrechtenprobleem op de planeet.”72 Wie zijn ogen opent in West-Europa, kan er niet rond dat dit ook hier is aan het gebeuren. Zelfs meisjes van amper 10 jaar oud zie je vandaag steeds vaker gesluierd, en dat werd voorspeld en wordt ook aangestuurd door de Moslimbroederschap. Issam al-Aryan, een van de leiders van de Moslimbroederschap, voorspelde in 1980 dat een toenemend aantal vrouwen de islamitische sluier zou dragen waardoor het islamitische ontwaken en de toekomstige islamitische staten zouden worden ingeluid. De islamitische sluier noemde hij een “teken van verzet tegen de westerse beschaving en het startpunt van de politieke aanhang van de islam”. Volgens al-Aryan zijn vrouwen een belangrijke bron om de samenleving te veranderen, en in dat verband zouden “tien miljoen studenten en arbeiders de kaders van de toekomstige islamitische staten” worden.73 Voorts wijst Berlinski erop dat “het dragen van de sluier of hoofddoek ook niet kan worden gescheiden van het begrip  namus,  een ethische categorie die vaak vertaald wordt met ‘eer’” en dus eerwraak. Berlinski: “De route van het dragen van

de sluier tot de praktijk van het vermoorden van ongesluierde vrouwen is niet zo meanderend als je zou denken.  In de kern is de sluier de uitdrukking van het geloof dat de vrouwelijke seksualiteit zo’n destructieve kracht is dat mannen ten koste van alles ertegen beschermd moeten worden; de natuurlijke correlatie van dit geloof is dat mannen niet verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor de lusten die in hen opgewekt worden door een ongesluierde vrouw, inclusief de impuls om haar te verkrachten.” Imams houden ook preken waarin ze dit bekrachtigen. Ze zei Sheikh Taj el-Din al-Hilali in Australië in 2006 inzake een verkrachtingsslachto er: “Als je het onverpakte vlees buiten neerlegt en de kat eet het op, wiens fout is het dan, die van de kat of van het onbedekte vlees? Het onbedekte vlees is het probleem. Als zij in de kamer was, in haar huis, in haar hijab, dan zou er geen probleem geweest zijn.”74 Die uitspraak klinkt voor ons misschien walgelijk en extreem, maar het is feitelijk de mainstream opva ing binnen de islam. Volgens de Nederlandse auteur Fadoua Bouali “hee het idee dat de islam de onderdrukking van vrouwen veroorzaakt te maken met de scheve verhouding tussen man en vrouw. God hee volgens de Koran de man aangesteld als zaakwaarnemer van de vrouw. Hij hee recht op een groter deel van de erfenis, zijn getuigenis telt zwaarder dan dat van een vrouw. Mannen die goed doen krijgen in de hemel maagden”. Maar “wat de vrouw krijgt, lees je niet”, aldus Bouali.75 Ze vertelt hoe haar vader vertelde over de preek van de imam bij het vrijdaggebed: “Het ging er altijd over dat mannen moesten oppassen voor vrouwen, want zij lieten de mannen afdwalen. En er zullen meer vrouwen in de hel zi en dan mannen.”76 En naast de imam en de moskee, de familie en de moslimgemeenschap op straat, is er natuurlijk ook de schotelantenne en het internet, waardoor de predikende imam tot in de huiskamer en overal op de smartphone wordt gebracht. Zeker, het internet is een goed middel voor ex-moslims en islamkritiek, maar evenzeer leent het zich perfect om de islam te verspreiden en aan te ze en tot islamisering. Berlinski: “Als je denkt dat deze zienswijze [op de man-vrouwverhouding] atypisch is voor de moslimgemeenschap, besteed dan eens vijf minuten aan een chatroom op Internet. Je hoe niet kieskeurig te zijn; google ‘hijab’ en kijk naar de eerste resultaten die worden weergegeven.”77 Wat Berlinski schrij is zo evident dat je je afvraagt hoe het kan dat het politiek correct is om het op te nemen voor de islamitische sluier, om op de bres te gaan staan voor de vrijheid om hem te dragen of om hem zelfs als een symbool van

vrijheid en emancipatie te bestempelen. Ze poneert immers de even eenvoudige als alleszeggende vaststelling: “Er is geen land op de wereld waar de sluier de culturele norm is en waar de vrouwen gelijke rechten genieten. Geen één. Er is ook niet zoiets als een wijk waar de sluier de norm is en waar toch geen [negatief] oordeel wordt gegeven over vrouwen die geen sluier dragen.” Berlinski waarschuwt voor de toekomst: “We zijn nu bekend met de demogra sche voorspellingen: de Europese moslimbevolking groeit, veel steden zullen binnenkort een moslimmeerderheid hebben. Als de islamitische opva ing die door de sluier wordt gerepresenteerd wordt toegelaten, dan zullen deze steden niet meer langer vrij zijn.” Dilemma Met haar lange en openhartige artikel, dat zowel een analyse als een relaas is en een subliem samenspel van theorie en praktijk, laat Claire Berlinski zien hoe de islamisering ons voor een dilemma plaatst. Het overal verbieden van elk soort (islamitische?) sluier druist op zich immers in tegen onze principes van godsdienstvrijheid en vrijheid van meningsuiting, en staat haaks op de democratische rechtsstaat. Maar het toelaten ervan zal er vroeg of laat toe leiden dat steeds meer wijken en steden veranderen in een soort kalifaat waar de onderdrukking van meisjes en vrouwen de norm is. Ook over het boerkaverbod schrij Berlinski: “Het verbieden van de boerka is zonder twijfel een ernstige aanslag op het ideaal van de religieuze vrijheid. Het is het signaal van een wanhopige maatschappij. Niemand hee het zo ver willen laten komen waardoor het nodig is geworden. Maar het kwam zover en het is nodig.” Al gee ze terecht ook aan dat het veiligheidsargument waarop het boerkaverbod is gestoeld een zwaktebod is. Er zou een verbod moeten komen speci ek gericht op de nikab en de boerka, dat louter is gebaseerd op ideologische en principiële gronden. Inzake niet-gezichtsbedekkende islamitische sluiers zegt de ten einde raad zijnde Berlinski: “Hoofddoeken kunnen (…) niet verboden worden. Het is politiek onmogelijk en het is ook te laat: het gebruik is te wijdverspreid. Maar het dragen ervan zou beschouwd moeten worden zoals in de VS het dragen van KKKgewaden of nazi-insignes. Ja, je bent vrij om het te doen, maar nee, je kunt de hoofddoek niet omdoen en tegelijkertijd verwachten dat je door de overheid ingehuurd wordt om schoolkinderen te onderwijzen, en nee, we gaan niet collectief doen alsof deze keuze niets hee te maken met een diepe duistere politieke en culturele betekenis.” Ook Fadoua Bouali is tegen een hoofddoekenverbod: “Het verbieden van de

hoofddoek hee geen enkel e ect. Vrouwen die uit naam van de islam worden onderdrukt, worden alleen geholpen als ze dat zelf gaan inzien. Er moet een bewustzijnsproces bij de moslimvrouw zelf op gang komen. Dat gaat moeilijk als de vrouw a ankelijk blij . Een hoofddoekverbod zal de positie van onderdrukte moslimvrouwen erg weinig verbeteren. Misschien wijst die hoofddoek erop dat er een vrouw onder zit die wordt onderdrukt. Een vrouw die misschien hulp nodig hee .”78 Maar wat is dan een structurele en duurzame oplossing? Berlinski pleit ervoor dat de overheid campagnes start om het dragen van de sluier te ontmoedigen: “Als de staat het recht hee om bijvoorbeeld tegen de ongezonde gevolgen van het roken te waarschuwen, dan hee ze zeker ook het recht om een zaak te maken tegen het denken over vrouwen dat door de sluier wordt gerepresenteerd.” Want, zo zegt ze stellig: “Onze verantwoordelijkheid om (…) vrouwen tegen dwang te beschermen is groter dan onze verantwoordelijkheid om de vrijheid te beschermen van vrouwen die voor de sluier kiezen. Waarom? Omdat dit onze cultuur is, en in onze cultuur dragen we geen sluier. We geloven niet dat God dit van vrouwen eist. We geloven niet dat ongesluierde vrouwen hoeren zijn, we geloven evenmin dat zij sociale a euring, aanranding of verkrachting verdienen. Onze culturele positie is in deze kwestie moreel superieur. We hebben het recht, in feite een plicht, om ervoor te zorgen dat onze meer verlichte ideeën over vrouwen en hun rol in de maatschappij in elk cultureel con ict overheersen, vooral in een con ict op westerse bodem.” Waarschuwend vat Berlinski samen: “Alle soorten hoofddoeken moeten, indien niet verboden, dan toch sterk ontmoedigd en gestigmatiseerd worden. De argumenten tegen een verbod zijn logisch en principieel. Ze zijn echter ook mager en onvoldoende. Ze missen iets wezenlijks: als Europa nu niet opstaat tegen de hoofddoek – en de opva ingen over vrouwen die hij representeert – dan zullen er binnen één generatie veel steden in Europa zijn waar geen enkele ongesluierde vrouw nog comfortabel en veilig kan wandelen.”79 Dat is een dijk van een conclusie die elke beleidsmaker zou moeten begrijpen, maar wat de ‘oplossing’ betre – het “ontmoedigen” en “stigmatiseren” van de islamitische sluier – is het hoogst onbevredigend. Er ontbreekt namelijk een fundamentele factor, namelijk de massa-immigratie van moslims en de demogra e. Berlinski raakte dat wel even aan, maar deed er verder niets mee. Ik geloof niet dat het “sterk ontmoedigen en stigmatiseren” van “alle soort hoofddoeken”, onder meer door middel van overheidscampagnes, veel zoden een

de dijk zal ze en. De kans is reëel dat er dan moslimrellen uitbreken. Op 31 mei 2012 begonnen in Molenbeek moslimjongeren te rellen nadat de politie een moslima met nikab had opgepakt. De moslima gehoorzaamde niet en gaf een agente een kopstoot, wier neus en enkele tanden braken. Een andere agent werd gewond. Overigens circuleerde onder de moslimjongeren ook de leugen dat de agenten de opgepakte moslima hadden gemolesteerd, het resultaat van het typisch islamitische slachto erdenken en de islamitische haat tegenover de ka r (ongelovige, niet-moslim) waarbij slachto er en agressor worden omgewisseld.80 In Toulouse in Frankrijk begonnen moslims zwaar te rellen en brand te stichten nadat de identiteit van een vrouw in nikab werd gecontroleerd.81 Ook is de kans reëel dat moslims de islamitische sluier steviger zullen gaan omarmen, le erlijk strakker zullen omdoen en zullen ‘radicaliseren’ (de politiek correcte term voor ‘islamiseren’). Dat gebeurt volgens mij nu reeds als gevolg van de antihoofddoekenretoriek die er soms klinkt (voornamelijk uit de mond van de zogenaamde populisten of zogenaamd extreemrechts). Berlinski schreef: “We kennen nu de demogra sche voorspellingen: de Europese moslimbevolking groeit, veel steden zullen binnenkort een moslimmeerderheid hebben. Als de islamitische opva ing die door de sluier wordt gerepresenteerd wordt toegelaten, dan zullen deze steden niet meer langer vrij zijn.” Ze begrijpt dus de kracht van het getal, namelijk dat wanneer het percentage moslims toeneemt de islamiserings- en versluieringsdynamiek alleen maar stijgt, het probleem groeit en, voor zover het dat nu niet reeds is, onoplosbaar wordt. Maar Berlinski verbindt daar niet de logische conclusie aan, namelijk dat voor welke poging ook om tot een duurzame, structurele oplossing te komen voor de islamisering en met name de ‘versluiering’ of ‘hoofddoekisering’ van onze samenleving, dé voorwaarde of conditio sine qua non is dat de aangroei van moslims, via immigratiestromen, wordt gestopt. Mensen die tegen een boerka- en nikabverbod en/of tegen een hoofddoekenverbod op scholen, achter overheidsloke en en in overheidsgebouwen zijn, stellen vaak dat men beter de moslims die moslima’s dwingen zou aanpakken. Alsof (subtiele) dwang, emotionele chantage, intimidatie en dreigementen, voor zover de overheid daar al weet van zou hebben, te bewijzen valt, laat staan dat er op een dusdanige manier kan worden bemiddeld of bestra dat het probleem nadien structureel is opgelost. Aanranding en verkrachting kunnen in onze samenleving doorgaans nog niet eens serieus worden aangepakt,

laat staan zaken als druk, dwang, intimidatie en dreigementen, wat meestal nog veel ongrijpbaarder is. Op de vraag hoe precies de doorgaans sluwe islamitische onderdrukkers concreet kunnen worden aangepakt, heb ik nog nooit een serieus antwoord gezien, tenzij men naar een totalitaire samenleving en politiestaat wil waarbij het regime een gigantisch staatsapparaat optuigt om met camera’s en a uisterapparatuur elke huiskamer binnen te dringen en overal in ltranten te positioneren. Een hoofddoekenverbod op scholen, achter overheidsloke en en in overheidsgebouwen gee tenminste een principieel signaal dat zulke vrijheidsvijandige symboliek hier niet thuishoort, en bovendien kan het een opluchting zijn voor meisjes en vrouwen die zich ten opzichte van de moslimmannen achter dat verbod kunnen verschuilen. Dat moslima’s vervolgens zouden worden thuisgehouden is inderdaad een reëel risico, maar dat toont vooral aan wat een onoplosbare ellende we ons op de hals hebben gehaald en halen met het importeren van de islam. Het mag er geenszins toe leiden dat we dan maar kiezen voor het minste kwaad, namelijk het overal toelaten van de islamitische sluier (overigens worden sommige moslimvrouwen evengoed thuisgehouden zónder dat er een hoofddoekverbod geldt). Wat dat betre zegt de Algerijnse auteur Kamel Daoud inzake gescheiden zwemmen: “Ik ken de argumenten pro: dat die vrouwen anders helemaal niet in het zwembad raken en meer dan ooit onder de knoet van hun man blijven. Klopt, maar toch vind ik het een slecht idee. Op die manier creëer je eilandjes van radicalisme die zich van de maatschappij afsluiten.”82 Tegelijkertijd lijkt een algemeen hoofddoekenverbod praktisch onhaalbaar en voor een vrije samenleving ideologisch onwenselijk. Zineb El Rhazoui verwoordt het dan maar zo: “Moet de hoofddoek worden toegestaan of niet? Ik wil heus niet alles verbieden wat mijzelf niet aanstaat. Maar we kunnen de hoofddoek niet als normaal toestaan.”83 Klinkt goed, maar wat betekent dit concreet? CD&V’er Hendrik Bogaert verraste (en shockeerde) vriend en vijand door te pleiten voor een algemeen hoofddoekenverbod, overal in de openbare ruimte dus. Concreet gaat het om “een verbod op het dragen van grotere en zichtbare religieuze tekens in Europa voor religies met meer dan 5% aandeel van de bevolking.”84 Want, zo zegt Bogaert, we bevinden ons op een “kantelpunt” waarbij de samenleving door “sub-gemeenschappen” dreigt te verbrokkelen: “Mensen gaan volgens hun religie in een wijk wonen. Dat begint zich te concentreren.”85 Ook Chahdor Djavann, die in Frankrijk woont, vindt dat “de sluier totaal

verboden moet worden”86. Ze voegt er nog aan toe: “De sluier is een vorm van mishandeling van minderjarige meisjes. Ouders die hun dochter van twaalf, negen, soms zes jaar dwingen de sluier te dragen, moeten in een democratische rechtsstaat als Frankrijk vervolgd worden.”87 De Vlaamse onderzoeksjournaliste Hind Fraihi pleit eveneens voor een algemeen hoofddoekenverbod tot een bepaalde lee ijd. Misschien, aldus Fraihi, “is het (…) een idee om van het dragen van een hoofddoek iets te maken waarvoor je pas op latere lee ijd kan kiezen, weloverwogen en goed doordacht. We stellen lee ijdslimieten in voor autorijden, ta oos en alcohol drinken. Zaken die enige maturiteit, vaardigheden en kennis vergen vooraleer men er veilig en bewust mee kan omgaan. Een lee ijdsgrens kan de angel van de dwang uit de keuze voor de hidjab halen en een groep van beter geïnformeerde, zel ewuste moslima’s creëren.”88 Ook Serap Güler, de staatssecretaris van integratie in Noordrijn-Westfalen, pleit voor een verbod op hoofddoekjes bij jonge meisjes, want “kinderen mogen niet worden geseksualiseerd”.89 Seyran Ateş is voorstander van een hoofddoekenverbod voor min-14-jarigen. Op mijn vraag aan Fraihi hoe ze dat concreet ziet – “Dus de politie ziet een jong uitziend iemand met een hoofddoek en gaat over tot lee ijdscontrole en eventueel beboeting?” – kreeg ik nooit een antwoord, wat ik ook begrijp omdat de handhaving van zo’n verbod redelijk absurd lijkt. Ook de Turks-Nederlandse onderneemster (en ‘diversity consultant’) Bercan Günel stelt dat ze “ernaar neigt voorstander te zijn van een verbod”, maar zonder dit te speci ëren en verder uit te werken. Na de Koran te hebben gelezen veranderde ze van standpunt over de hoofddoek: “(…) er staat dat gelovige vrouwen hun kuisheid moeten bewaken, dat ze hun aantrekkelijkheden niet mogen tonen, dat zij sluiers over hun boezem moeten dragen en hun ogen moeten neerslaan. Ik las: ‘O Profeet, zeg tot jouw echtgenotes en tot jouw dochters en tot vrouwen van de gelovigen dat zij hun gewaden over zich heen laten hangen. Op die manier is het gemakkelijk om hen te herkennen en worden zij niet lastiggevallen.’ Ik werd bijna ziek toen ik dit las. In Iran, waar ik afgelopen najaar een rondreis maakte, werd het plaatje compleet. Een decaan van een universiteit die ons reisgezelschap ontving, zei: ‘Het is een feit dat vrouwen seksuele objecten zijn. De man als rationeel wezen, moet haar beschermen.’ Dus dáárom moeten vrouwen zich bedekken: omdat ze als een seksueel object worden gezien.”90 Ook de praktijk in islamiserende wijken deed Günel de nefaste impact van de islamitische sluier op de vrijheid inzien: “Als ik ervoor kies mijzelf niet als lustobject te zien en dat toon door geen hoofddoek te dragen, dan wil ik daar niet

op worden aangekeken. In een wijk waar ik als vrouw met die keuze een kleine minderheid ben, voel ik via de a eurende blikken dat ik juist wel word gezien als een seksueel object. Ik wil in de maatschappij totale vrijheid voelen. Die voel ik in die wijk niet. Het liefst zou ik niet met hoofddoeken geconfronteerd worden.”91 Ze beschrij ook hoe ze de islamitische sluier ervoer tijdens haar verblijf in Iran: “‘Mijn principiële bezwaren tegen de hoofddoek en andere sluiers voel ik fysiek. Tijdens de reis door het prachtige Iran voelde ik mij negen dagen lang gespannen en bekneld. Het was een continue struggle met de we elijke kledingvoorschri en voor vrouwen. Eraan meedoen is acceptatie van het verstoppen van vrouwen. Met weigeren zou ik het hele reisgezelschap in de problemen kunnen brengen. De eerste twee dagen drapeerde ik mijn kleurrijke sjaals als een tulband op mijn hoofd. Maar dat leverde veel a eurende blikken op. Daarna liet ik sjaals los over mijn haar hangen. Een nederlaag. Op twee plaatsen die we bezochten, zoals het mausoleum van Khomeini, moesten we als vrouwen een wi e chador aan. Ik begon over mijn hele lijf te trillen. Het lukte mij niet het gewaad aan te trekken. Ik ben in de bus een boek gaan lezen terwijl de anderen het mausoleum bezochten.” Laat vooral die “veel a eurende blikken” tot u doordringen: de islamitische sluier wordt heus niet alleen gepropageerd en opgelegd door islamitische regimes, maar ook door de imam, echtgenoot, broers, neven, ooms, vrienden, kennissen, de moslimgemeenschap. Günel concludeert: “Het dragen van de hoofddoek hee niets met keuzevrijheid te maken. Het staat juist haaks op elke vorm van vrijheid, want een vrouw onderwerpt zichzelf ermee als lustobject voor de man en dat maakt haar onvrij. Met het dragen ervan bevestigt zij deze opva ing en accepteert zij deze.”92 Vrouwen verbannen uit moslimwijken Terwijl de vrijheidslievende westerling zijn hoofd breekt over het al dan niet verbieden van de hoofddoek, en over hoe en waar en onder welke voorwaarden, is het in bepaalde moslimwijken in West-Europa reeds vijf  na twaalf. Zo is in een reportage uitgezonden door nieuwszender France 2 te zien hoe in Sevran (SeineSaint-Denis, Parijs) en Rillieux-la Pape (Lyon) vrouwen zijn verbannen uit moslimwijken. Vrouwen zijn er nog nauwelijks te zien in de openbare ruimte, tenzij zwaar gesluierd en/of onder mannelijke begeleiding, en in cafés zijn ze niet welkom: “In bepaalde straten is geen vrouw te vinden, en de journalistes die undercover gingen in de wijken, worden steevast geweigerd in cafés en kroegen.”93 Een moslim zegt desgevraagd: “We zijn hier in Sevran. Het is hier niet zoals in

Parijs, er is een heel andere mentaliteit. Het lijkt hier meer op de situatie thuis.”94 En: “In dit café wordt niet gemixt.” Brigade des Mères, een Franse organisatie die zich tegen die islamisering verzet, bevestigt dat “in bepaalde wijken vrouwen in de publieke ruimte vrijwel niet welkom zijn”. Volgens de organisatie “beze en” moslimmannen een aantal wijken aan de rand van de stad.95 Wanneer de moedige vrouwen Nadia Remadna en Aziza Sayah van Brigade des Mères in die wijken rondlopen, worden ze geïntimideerd en bedreigd door moslims. Op een gegeven moment zijn ze zo bang dat ze het interview beëindigen. In Rillieux-la Pape geven Franse vrouwen toe dat ze zich anders kleden: geen rok maar lange broek en geen make-up. “We wissen onszelf uit, omdat we bang zijn,” aldus een van de vrouwen. Wanneer moslimjongeren een camera zien, worden ze agressief. Het Collectif de Femmes, een organisatie bestaande uit een groep vooral oudere autochtone dames, organiseert in dat soort islamiserende wijken groepswandelingen om te laten zien dat ze de wijk niet uit handen geven. Zo bezoeken ze cafés waar alleen moslimmannen te vinden zijn. Wanneer ze op straat uitzonderlijk een moslima zien, proberen ze contact te leggen, maar de meeste moslima’s willen niet praten, of durven niet. Een gehoofddoekte moslimmoeder die wordt aangesproken doet exact wat Zani Ramadani in haar boek schetst: ze vergoelijkt de islamitische apartheid en onderdrukking van meisjes en vrouwen. Ook is te zien hoe Collectif de Femmes ostentatief neerstrijkt op een van de terrassen. Maar ze blijven alleen: de moslimmannen maken zich uit de voeten en geen enkele moslima wil hen vergezellen. Over heel Frankrijk organiseert het moedige Collectif de Femmes dit soort groepswandelingen “ter herovering van de openbare ruimte”96. Want vrouwen met blote armen, een zomers rokje en wapperende haren die een glaasje wijn drinken op een terras en samen met mannen plezier maken, zijn in zulke islamiserende wijken in West-Europa gewoonweg niet meer te zien. Nadia Remadna en Aziza Sayah winden er geen doekjes om: “Ze vermengen zich niet, de islam is nu zoals het strafrecht: dat mag niet, dat is verboden, alles is verboden, terwijl we toch in Frankrijk zijn.” Een moslimwijk in West-Europa waar meisjes en vrouwen zijn verbannen uit de openbare ruimte en de islamitische sluier de toon zet, is een schoolvoorbeeld van islamisering. Er heerst immers reeds in belangrijke mate de sharia. Het zijn wijken waar men zich eerder in een islamitisch land waant dan in het Westen. Zulke wijken bestaan in andere grote en middelgrote steden in West-Europa, zoals Antwerpen, Brussel, Den Haag, Ro erdam, Londen, Stockholm, Oslo, Marseille,

Keulen, Manchester, Kopenhagen, Birmingham, Berlijn enzovoort. In bijvoorbeeld Amsterdam zi en 300 moslima’s, vaak als minderjarige uitgehuwelijkt, al jarenlang opgesloten in hun huis omdat ze niet naar buiten mogen van hun man.97 Het was in Brussel dat studente So e Peeters de reportage Femme de la Rue maakte die liet zien hoe ze door met name moslimmannen (nooit Chinezen of Joden) werd lastiggevallen, uitgescholden en achternagezeten.98 De hamvraag is óf en hóe dit ooit weer ongedaan kan worden gemaakt: worden die wijken ooit opnieuw vrij, veilig, vrolijk en westers? Hoezeer hebben overheid, beleid en ideologie gefaald wanneer dat soort islamiserende wijken zijn kunnen ontstaan en moedige vrouwen, met en zonder migratieachtergrond, wellicht tegen beter weten in en zeker niet zonder gevaar, proberen om die buurten te “heroveren”!? En hoe kne ergek en orwelliaans is het bijvoorbeeld dat tegelijkertijd de Londense moslimburgemeester Sadiq Khan reclamea ches die wat bloot laten zien en “onrealistische schoonheidsidealen promoten” uit het openbaar vervoer bant, zogenaamd om te voorkomen dat mensen “een negatief zel eeld” krijgen;99 dat de sexy geklede knappe jongedames bij sporten als Formule 1 en darts worden geschrapt;100 dat de Ronde van Spanje en de Ronde van Frankrijk de traditionele rondemissen en bloemenmeisjes afscha en;101 dat Vlaamse voorjaarsklassiekers de bloemenmeisjes en de kussen aan de wielrenners op het podium afscha en;102 dat in 2016 de organisatie van de Grand Prix van Monaco plots mannelijke modellen in een wi e polo en spijkerbroek naast de Formule 1-wagens opstelt;103 dat voormalig Belgisch minister Joëlle Milquet de autoconstructeurs vroeg een charter te ondertekenen om ervoor te zorgen dat jonge sexy geklede vrouwen op het Brussels autosalon niet langer als “lustobject” worden gebruikt;104 en dat tekenaar Merho van de strip De Kiekeboes bekent dat hij in zijn strips tegenwoordig vrouwelijk bloot en ‘negerinnente en’ wegcensureert wegens “de veranderende maatschappij”, omdat we “in zo’n politiek correcte tijd leven”?105 Met dat soort politiek correcte onzin, aangevuurd door een hysterisch zogenaamd feminisme en een postmoderne, totaal doorgeslagen nivelleringsdrang en regelneverij waarbij zonder pardon jobs (vrouwen worden werkloos gemaakt!), spontaniteit, relaxedheid, tradities en vermaak worden geo erd, houdt het establishment zich bezig. Terwijl dus even verderop moslimwijken (zijn) ontstaan waar je je in Pakistan, Algerije of Somalië waant en zo’n ontslagen rondemiss niet meer dur te komen omdat de kans bijzonder groot is dat ze wordt uitgescholden, bespuwd, aangerand of verkracht. Het Nieuwe Europa!

Ophef en verontwaardiging Het aantal gevallen van genitale verminking bij meisjes en vrouwen, van eerwraak en van aanranding en groepsverkrachting in West-Europa neemt toe; de EU en nationale regeringen loodsen massaal islamitische vrouwenonderdrukking Europa binnen. Over de postmoderne feministen die zich desalnie emin met futiliteiten en onzin bezighouden, schrij Ha d Bouazza: “Ik begrijp dat elke generatie (man en vrouw) het wiel opnieuw moet uitvinden, maar al dat gepiep en geweeklaag over ‘sociale ongelijkheid en onderdrukking’ stinkt niet eens meer naar gekraakte kroegen waar fervent vergaderd en gediskusjeerd (sic) wordt, of naar inkt en zuurrijk papier; het riekt naar de parfums van gedrapeerde en verveelde verwennerij. Deze generatie is niet eens het wiel aan het uitvinden, zij zit in weelderige boudoirs paperclips om te buigen.”106 De ophef en verontwaardiging over de import van islamitische vrouwenhaat is véél te mager en eigenlijk zo goed als onbestaande – vooral wat het establishment betre en zéker vergeleken bij de ophef en verontwaardiging over ‘Grab them by the pussy’-kleedkamerpraat van Donald Trump, sms’en van de Vlaamse acteur en televisiemaker Bart De Pauw en #MeToo-getuigenissen. Virulente en authentieke verontwaardiging is vooral te vinden bij de zogenaamde populisten en bij activisten, schrijvers, kunstenaars en intellectuelen met wortels in de islam, heel vaak ex-moslims of oprechte islamhervormers – die begrijpen wat er op het spel staat. Zoals de feministe met Algerijnse achtergrond Wassyla Tamzali, die een boek schreef met een titel die niets aan de verbeelding overlaat: Une femme en colère: Le re d’Alger aux Européens désabusés107 (Een woedende vrouw: brief van Algiers aan gedesillusioneerde Europeanen). Ook Ha d Bouazza maakt zich druk om het gebrek aan verontwaardiging: “Onlangs nog weigerde de een of andere baardaap uit Londen om in een Nederlandse televisiestudio aan dezelfde tafel te zi en als de presentatrice. Alleen maar omdat zij een vrouw was. En wat deed zij? Ze ging van tafel. Zogenaamd omdat ze het debat belangrijk genoeg vond om aan zijn wensen toe te geven. Dat hou je toch niet voor mogelijk? Ik begrijp ook niet dat daar zo weinig verontwaardiging over ontstaat. Ben ik nu echt de enige die dat onrustwekkend vind? Aan die onzin mogen we toch niet toegeven? Alsof mannen opgewonden raken als ze een vrouw de hand schudden. Hou toch op.”108 Bouazza publiceerde het boek De akker en de mantel. Over de vrouw en de islam, waarin hij schrij : “Dit boek biedt geen oplossingen; het is een schorre kreet tegen onrecht en gruwelpraktijken, een treurnis, met een brok in de keel, om starheid en onveranderlijkheid. (…) Dit boek is, herhaal ik, een woedekreet, een

machteloze weeklacht om (de al te grote stilte rondom) gruweldaden en gruwelijkheden tegen de hel van de mensheid en vooral een verbale razernij om de relatieve onverschilligheid over dit intense onrecht. Ware de vrouw (want het gaat om de vrouw en haar vrouwelijkheid) een ras geweest, dan was de ophef over de behandeling die haar ten deel zou vallen oorverdovend geweest.”109 Ik kan het niet beter verwoorden. In een interview stelt Bouazza het nog scherper: “Als we zwarten zouden behandelen zoals vrouwen in de islam, stond de hele wereld op stelten. Het grote verschil is natuurlijk dat zwarten steun krijgen van blanken en van wereldwijde organisaties. Vrouwen, daarentegen, worden nog steeds gezien als het bezit van een cultuur, en daarom dur niemand iets tegen dat onrecht te beginnen. Zo bang zijn ze dat ze voor islamofoob zullen worden uitgemaakt.”110 Ook Chahdor Djavann is verontwaardigd: “Als ze (moslimmannen) zo dol zijn op sluiers, laten ze die dan zelf dragen!”111 En wie Zineb El Rhazoui al hee bezig gezien en gehoord, weet met welke passie en verontwaardiging ze spreekt: “Islamitisch feminisme is bedrog. Dat is: vrouwen het recht op arbeid geven, maar dat beperken tot banen die zich verenigen met kuisheid en de zorg voor hun mannen. Volgens de islam is het de wil van God dat vrouwen minder rechten hebben dan mannen. In het Westen vinden sommige vrouwen die voor zichzelf de totale vrijheid en gelijkheid opeisen, dat je voor moslima’s een goedkoper soort feminisme moet accepteren. Die verdedigen zelfs het recht om gesluierd over straat te gaan als een feministische verworvenheid.”112 De Duits-Turkse Seyran Ateş, die onder doodsbedreigingen strijdt voor een ‘liberale islam’, zegt resoluut dat de hoofddoek dragen nooit feministisch kan zijn.113 De felle El Rhazoui noemt feministen die de hoofddoek verdedigen zelfs “collaborateurs”114 met de islamisering. Ze zegt dat ze “de hoofddoekdragers zal blijven vertellen dat de hoofddoek niet iets goeds, nobels of moois is.”115 at’s the spirit! Vrouwenonderdrukking: de achilleshiel van de islam Na de islamitische massa-aanrandingen van honderden meisjes en vrouwen op oudejaarsavond 2016 in onder meer Keulen, Düsseldorf, Frankfurt, Hamburg en Stu gart, stelde de Algerijnse schrijver Kamel Daoud: “Tot zijn schrik ontdekt het Westen dat de seksualiteit in de islamitische wereld ziek is en dat de ziekte Europa aan het besme en is.”116 Volgens Daoud is seksualiteit de grootste ellende in de Arabische wereld, in de “wereld van Allah”, want “daar is het lichaam van de vrouw publiek domein. Het behoort iedereen toe, behalve haarzelf ”.117 Hij schreef: “De aanrandingen van westerse vrouwen door Arabische migranten in Keulen, in de nacht van oud op nieuw, riepen herinneringen op aan de handtastelijkheden op

het Tahrirplein in de roezige dagen van de Egyptische Lente. Ze hebben het Westen bewust gemaakt van een van de grote problemen van veel Arabische landen en meer algemeen de moslimwereld: de perverse houding tegenover de vrouw. In sommige landen zijn de vrouwen gesluierd, worden ze gestenigd en gedood. In het beste geval krijgen ze alleen het verwijt dat ze onrust scheppen in de ideale samenleving. (…) In sommige landen wordt de vrouw slechts in de openbare ruimte toegelaten als ze afstand doet van haar lichaam. Als ze haar sluier zou laten vallen, zou ze de begeerte onthullen die de islamist, de conservatief of de werkloze jongere voelen maar niet willen erkennen. Ze destabiliseert – er wordt zelfs beweerd dat korte rokken aardbevingen veroorzaken. Ze krijgt pas respect wanneer ze door een bezitsrelatie wordt gede nieerd: de vrouw van X, de dochter van Y. (…) De vrouwen worden in de gaten gehouden. Hun maagdelijkheid is een obsessie. De zedenpolitie waakt. In sommige landen van Allah lijkt de oorlog tegen vrouwen en paren op een inquisitie. In Algerije inspecteren in de zomer sala sten en plaatselijke jongeren, opgehitst door radicale imams, het vrouwelijk fatsoen, liefst op het strand. Op openbare plaatsen worden paren – zelfs getrouwde mensen – door de politie aangesproken. Tuinen zijn verboden gebied voor verliefde stelletjes. Banken worden doormidden gezaagd om te voorkomen dat mensen te dicht bij elkaar zouden zi en.”118 Ha d Bouazza zegt dat “volgens de islam de vrouw het bezit is van de man.”119 De Nederlandse vrouwenrechtenactiviste van Pakistaanse a omst (en ervaringsdeskundige) Shirin Musa wijst erop dat “in de islam een man wel met een christen of jood mag trouwen, maar vrouwen niet.”120 Ayaan Hirsi Ali stelt dat in de islam “de vrouw enkel een rol krijgt toebedeeld van echtgenote en moeder”.121 De islamitische onderdrukking van meisjes en vrouwen en de obsessie van de islam met hun seksualiteit, laten zien dat de positie en emancipatie van meisjes en vrouwen dé sleutel is tot fundamentele verbeteringen binnen de moslimgemeenschappen in onze contreien en in de islamitische wereld. “In Arabische landen zal pas een echte revolutie plaatsgrijpen als vrouwen opstaan en hun hoofddoek en sluiers verbranden. Net zoals hier met bh’s is gebeurd,”122 aldus Ha d Bouazza, en dat geldt evenzeer voor steeds meer wijken in West-Europa. Ook volgens Seyran Ateş hee de islam “een seksuele revolutie” nodig, die overigens niet alleen vrouwen bevrijdt.123 Ayaan Hirsi Ali ziet in de “onderdrukking van de vrouw de achilleshiel van de islam”.124 De Franse losoof Pascal Bruckner schrij dat “de strijd tegen het moslimfundamentalisme eerst op het symbolische vlak en eerst door vrouwen gewonnen moet worden, omdat zij

het scharnier vormen binnen de families en de sociale structuur. Vrouwenemancipatie is de voorwaarde voor vooruitgang in de Arabischislamitische samenlevingen.”125 De meisjes en vrouwen die hun sluier willen “verbranden” (dixit Ha d Bouazza) of het potentieel daartoe hebben, moeten natuurlijk wel de volle steun van het establishment krijgen. Van de privésector moeten we wat dat betre niets verwachten, want ondernemingen zien doorgaans alleen maar moslimconsumenten. De overheid is echter in hetzelfde bedje ziek: zo plaatste de stad Den haag een sculptuur met twee jonge, “modieus geklede” maar gehoofddoekte moslima’s.126 Er zijn legio voorbeelden van overheden die campagnes voeren met gehoofddoekte vrouwen en die het beeld van de vrouw met hoofddoek promoten. Maar ook door de mainstream media, de culturele sector en de onderwijswereld wordt de islamitische sluier doorgaans neergezet als een onschuldige lap stof of een modea ribuut. Sinds 2013 bestaat er zelfs een ‘World Hijab Day’ (worldhijabday.com), ondersteund en toegejuicht door heel wat westerse mainstream media, politici, onderwijsinstellingen enzovoort. Een Saoedische ex-moslima zei hierover: “World Hijab Day is een belediging voor miljoenen vrouwen en meisjes die niet de keuze hebben om hun hijab af te doen.”127 Het Britse modemagazine Vogue is nu met een ‘primeur’ gekomen, kritiekloos verkondigd door de mainstream media: een hoofddoek op de cover, zogenaamd in het kader van ‘diversiteit’ (een codewoord voor ‘islam’, want ‘diversiteit’ betekent kennelijk nooit een orthodoxe jood, Chinees, hindoe of sikh met tulband).128 Ook het Vlaamse vrouwenblad Flair plaatste eerder al met veel trots voor het eerst een hoofddoek op de cover.129 De hoofddoek wordt in het Westen salonfähig gemaakt, gefaciliteerd en zelfs gepropageerd als symbool van vrijheid en emancipatie. Terwijl moedige Iraanse vrouwen ostentatief en met veel gevaar hun islamitische sluier afgooien, vierde de Londen Fashion Week hijabs en abaya’s.130 Orwelliaanser kan niet. Hier en daar mag dan een hoofddoekenverbod opduiken, de heersende pensée unique is dat de hoofddoek moet worden getolereerd en gerespecteerd. Dat domme eenheidsdenken komt voort uit het lichtzinnig toepassen van onze felbevochten individuele vrijheden en godsdienstvrijheid op een in wezen totalitair systeem als de islam  en dito vestimentair symbool. Postmoderne westerlingen die de  islam kennen noch begrijpen schrijven over de islamitische sluier vanuit hun beperkte westerse (en gejuridiseerde) conceptuele kader en zonder oog voor de geldende starre islamitische bronnen en de weerbarstige, eeuwenoude islamiseringspraktijk

in moslimlanden en ondertussen ook in onze eigen wijken en steden. Narcistisch als ze zijn denken ze het ook beter te weten dan al die ervaringsdeskundigen uit de islamitische wereld. Islamisering verloopt in hoofdzaak via de degraderende status van meisjes en vrouwen en de toenemende aansporing en dwang om zichzelf te bedekken. Het is om die reden dat de cover van dit boek geen moskee, agressief demonstrerende moslims of moslimterroristen toont, maar twee strijdende (sport)vrouwen, de ene in bikini en de andere van top tot teen bedekt en gesluierd. De beachvolleybalfoto illustreert de clash of civilizations (dixit Samuel Huntington); ze illustreert het con ict en de strijd tussen twee tegenpolen, tussen twee fundamenteel verschillende samenlevingsmodellen en culturen: enerzijds een vrije samenleving waar je als meisje of vrouw, met inachtneming van democratisch tot stand gekomen we en, zelf bepaalt hoe je je kleedt en gedraagt; en anderzijds een islamitische samenleving waar meisjes en vrouwen worden onderdrukt en gedwongen worden om zich te onderwerpen aan door de islam bepaalde (kledij)codes en de daarmee samenhangende islamitische principes die meisjes en vrouwen als inferieur wegze en. Het islamitische maatschappijmodel, waarin meisjes en vrouwen minderwaardig zijn maar ook jongens en mannen gevangen zi en in het totalitaire collectivisme van de islam, maakt mensen ongelukkig en kan alleen maar leiden tot een samenleving waar dwang, angst, geweld, achterlijkheid en armoede de toon ze en. Er is dan ook geen tussenweg, het is vrijheid óf islam(isering), o ewel: voor vrijheid, dus tegen islamisering.

Islamkritiek “De waarheid is de grootste vijand van de islam.” AFSHIN ELLIAN Een van dé tekenen waaruit blijkt dat onze samenleving islamiseert zijn de obstakels en problemen waarmee je kunt worden geconfronteerd wanneer je de islam(isering) wilt bekritiseren of bespo en. Het betre enerzijds ‘islamofobie’geklaag, intimidatie of dreigementen door moslims aan het adres van auteurs, losofen, cartoonisten, lmmakers, cabaretiers, politici enzovoort; en anderzijds is het angst, la eid, politieke correctheid en de daaruit voortkomende (zelf)censuur. In november 2010 publiceerde ik samen met mijn vader Wim van Rooy De islam. Kritische essays over een politieke religie, waarin tal van ex-moslims, arabisten, historici, publicisten, rechtsgeleerden… in 34 essays en 748 pagina’s hun licht laten schijnen op verschillende aspecten van de islam. Dat boek hadden wij willen noemen: ‘Zwartboek Islam’, naar analogie van bestaande zwartboeken over onder andere christendom, communisme, en psychoanalyse. Niet alleen hadden we veel moeite om een uitgever te vinden (terwijl nochtans de kwaliteit van de auteurs hoog was en het thema goed verkoopt), maar onze uiteindelijke uitgever durfde de titel ‘Zwartboek’ niet aan: angst voor zijn bedrijf en zijn personeel. Een zwartboek over pakweg het boeddhisme, jodendom of hindoeïsme was allicht geen enkel probleem geweest. Dr. Koenraad Elst, die in ons Zwartboek een prachtstuk schreef over de verwoestende gevolgen van de islam in India, publiceerde in exact dezelfde maand van hetzelfde jaar een boek getiteld De donkere zijde van het boeddhisme. Nog geen jaar later kwam er een Zwartboek katholieke kerk op de markt (Standaard Uitgeverij), dat werd vertaald vanuit het Duits (Schwarzbuch Kirche). Een schoolvoorbeeld van islamisering: maak een zwartboek over eender welk onderwerp, religie of ideologie, en er is geen enkel probleem; produceer een zwartboek over de islam, en je vindt amper een uitgever en bovendien moet je de titel censureren. In de 21ste eeuw zijn daar geen dodelijke fatwa’s of doodsbedreigingen (meer) voor nodig: de zelfcensuur doet zijn werk. (Een fatwa is een religieus advies op het vlak van islamitisch recht door een moe i, een

juridische islamgeleerde die opinies gee over disputen en het gedrag van individuen onder de islamitische we en.)131 Mijn vader, geboren vlak na de Tweede Wereldoorlog in 1947, zei me destijds dat mocht je hem een twintigtal jaar geleden hebben gezegd dat een dergelijke censuur zou gaan plaatsvinden, hij je kne ergek zou hebben verklaard. De Britse journalist en auteur Douglas Murray, onderdirecteur van de denktank Henry Jackson Society, merkt in dat verband op: “Als je in 2000 had voorspeld dat Denemarken wereldwijd aandacht zou trekken door een cartooncrisis, had iedereen je voor gek verklaard.”132 Hoewel het al in 1989 was dat het islamitische regime van Iran een doodsfatwa uitsprak over de Brits-Indiase auteur Salman Rushdie (gevolg: vertalers en uitgevers van het boek werden bedreigd of beschoten, de  Japanse vertaler werd doodgestoken en de Noorse uitgever werd gewond bij een aanslag). Toen was er expliciet en openlijk verzet van academici, politici en journalisten, véél meer dan vandaag het geval is. Dat komt enerzijds doordat het aantal (bekende en minder bekende) Rushdies dat door moslims bedreigd wordt exponentieel is toegenomen, maar ook omdat er gewenning is opgetreden, moeheid ook, wat dus sluipenderwijs leidt tot islamisering. Bovendien zijn angst, decadente onverschilligheid en la eid – we hebben te veel welvaart en luxe te verliezen – steeds meer de toon gaan ze en, zoals de Russische schrijver en Sovjet-dissident Aleksandr Solzjenitsyn in 1978 al had vastgesteld: “Misschien is een verval van moed wel het meest opvallende dat een externe waarnemer vandaag in het Westen opmerkt. De westerse wereld hee zijn burgermoed verloren, zowel als geheel als afzonderlijk, in elk land, in elke regering, in elke politieke partij, en natuurlijk in de Verenigde Naties. Zo’n afname van de moed is vooral te merken bij de heersende en intellectuele elites, waardoor in de hele samenleving de indruk ontstaat van een verlies van moed. Er zijn veel moedige individuen, maar ze hebben geen bepalende invloed op het openbare leven.”133 Sindsdien is het met moedig verzet alleen maar bergaf gegaan. Vandaag lees je zaken als: “Muziekcentrum TivoliVredenburg in Utrecht organiseert geen kinderfeesten meer met indianen en cowboys”,134 na druk van enkele zogenaamde antiracisme-activisten. Begin jaren 90 besteedde de voormalige Belgische premier Guy Verhofstadt in zijn liberale Burgermanifesten zelfs nog een stevige passage aan Rushdie en dé islam: “De vraag is of de islam wel in overeenstemming te brengen is met de liberale democratie en de vrijheid, de verdraagzaamheid, de verscheidenheid en het tegensprekelijk debat zonder dewelke geen open samenleving mogelijk is.

(…) Is de zaak Rushdie niet het ultieme bewijs van de onmogelijkheid van de islam zich in te passen in onze samenleving? Toont zij niet aan dat de islam in wezen een intolerante en totalitaire ideologie is, die botst met de culturele, morele en juridische voorschri en die gelden in een open en democratische samenleving? (…) De islam is in werkelijkheid niet alleen een godsdienst maar ook een ideologie, een sociaal-politieke leer die door de overheid wordt gecontroleerd. In wezen verschilt die toestand niet van het socialisme of het communisme dat aan de samenleving een bepaalde morele code en een manier van leven wou opleggen. De islam is een maatschappijdoctrine, beleden door circa één miljard mensen die eigen opva ingen hebben over wat politiek en sociaal rechtvaardig is en wat niet.”135 In datzelfde Burgermanifest hee Verhofstadt het zelfs, zonder de term te gebruiken, over de islamisering van onze samenleving, wanneer hij zich bezorgd en a eurend uitlaat over: demonstraties van moslims in West-Europa tegen Rushdie, de ostentatieve sluierdracht door jonge moslima’s in gemeenschapsscholen, het in dienst nemen van “vreemdelingen” bij de politie naar aanleiding van “migrantenrellen” en over de eis van “de islamitische gemeenschap in Groot-Bri annië om een eigen op de Koran gebaseerde justitie en rechtspraak te mogen uitbouwen”.136  Het kan verkeren: meer dan twee decennia later is het wat die islamiseringsverschijnselen betre alleen maar erger en vooral massaler geworden, maar ze worden vooral aangekaart en bekritiseerd door de zogenaamde populisten. Die worden door Verhofstadt en zijn ideologische geestesverwanten, de traditionele politieke partijen, de mainstream media en het onderwijs gi ig weggezet als discriminatoir, xenofoob, islamofoob en racistisch. Vandaag behoort Verhofstadt tot het slag politici dat eerder zwijgt wanneer islamkritiek op sociale media wordt gecensureerd of wanneer islamcritici worden geïntimideerd, bedreigd of vervolgd. Niet de islamisering, maar wel degenen die het aankaarten en willen bestrijden worden door het establishment als Grote Vijand beschouwd. Terwijl de Iraanse ayatollahs en andere beroepsmoslims in binnen- en buitenland tevreden toekijken, wil de EU zelfs nieuws en sociale media controleren en censureren, zogezegd om ‘nepnieuws’ aan te pakken.137 Nu al wordt online kritiek op immigratie, moslims en de islam in de praktijk niet zelden afgestra met tijdelijke of permanente ‘bans’ of ‘shadow banning’ (bepaalde content van een bepaalde gebruiker wordt niet getoond aan andere gebruikers, en dit zonder dat die gebruiker dat bese ). Samen met sociale mediagiganten als Youtube,

Facebook en Twi er censureert de overheid islamcritici en islamkritiek. En minder islamkritiek betekent meer islamisering. De populaire anti-islamactivist Tommy Robinson werd permanent van Twi er verwijderd omdat hij Koranverzen aanhaalde die oproepen tot geweld: “blasfemiewe en via de achterdeur”, zo reageerde hij.138 Voor zijn bestseller Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa islam139 vond mijn vader Wim van Rooy in Vlaanderen geen uitgever. Het boek was drukkensklaar en stond in de najaarsbrochure van de Vlaamse Uitgeverij Pelckmans (later Polis), waarin Van Rooy ‘de Vlaamse Éric Zemmour’ werd genoemd. Ook werden er door Pelckmans aankondigingsfolders met bestellingsgegevens verspreid, met als teaser: “Een polemisch-biogra sch getint vervolg op de bestseller  De malaise van de multiculturaliteit140, het boek waarom Van Rooy weleens ‘de Vlaamse Paul Sche er’ wordt genoemd.”  De boekvoorstelling op 11 september 2015, waarvoor Mia Doornaert, Paul Cliteur, Etienne Vermeersch en Benno Barnard hadden toegezegd om te spreken, was zo goed als rond.  Ongeveer anderhalf jaar lang, sinds begin 2014, had mijn vader geschreven aan zijn bijna 700 pagina’s tellend boek. In die periode zag hij Karl Drabbe, die hem voor Pelckmans begeleidde, een vij al keren en werd er regelmatig gecommuniceerd. Medio juli 2015 werd Karl Drabbe plots op het matje geroepen: Waarover men niet spreekt  zou ‘discriminerend’ (voor moslims) zijn. Het contract met de auteur werd verscheurd en Drabbe werd op staande voet ontslagen. Diezelfde Karl Drabbe is de uitgever van dit boek. Ook in de mainstream media krijg je vaak problemen als je kritisch over de islam wilt schrijven. Zo wilde het magazine Knack een opiniestuk waarin ik belangrijke overeenkomsten aanhaal tussen de islam en het nationaalsocialisme niet publiceren want, zo stelde de redacteur in kwestie: “Nationaalsocialisme vergelijken met een religie publiceer ik niet.”141 Nochtans worden zulke vergelijkingen ook gemaakt door ervaringsdeskundigen zoals Hamed AbdelSamad, Boualem Sansal, Ibn Warraq en Zineb El Rhazoui. Het leggen van de link tussen islam en antisemitisme en/of nazisme is taboe en gee regelmatig problemen. De politiek correcte idee is immers dat moslims ‘de nieuwe Joden’ zijn die worden geconfronteerd met zogenaamde islamofobie. Zo werd aan de Universiteit van Leeds een lezing van dr.  Ma hias Kuntzel over islamitisch antisemitisme en de link met Hitler geannuleerd – volgens de universiteit wegens veiligheidsoverwegingen: een tre end voorbeeld van islamisering.142 In Nederland moest de Utrechtse judaïcus en hoogleraar Nieuwe Testament Pieter van der

Horst zijn afscheidscollege getiteld ‘De mythe van het joodse kannibalisme’ censureren wegens de “goed gedocumenteerde vaststelling dat het hedendaagse moslim-antisemitisme de gebezigde beeldvorming van de haat hee overgenomen van de nazi’s”.143 Een jaar eerder had de Belgisch-Iraanse activiste en N-VA-politica Darya Safai in Knack een opiniestuk mogen publiceren waarin ze ‘extreem islamisme’ (dus niet de islam) vergelijkt met het nationaalsocialisme.144 In een ander opiniestuk, nota bene gepubliceerd op de website van de Vlaamse openbare omroep (VRT), liet ze ‘extreem’ weg en vergeleek ze ‘het islamisme’ met het nationaalsocialisme.145 Het is jammer dat Safai de termen ‘islamisme’, ‘sala sme’ en ‘islam’ door elkaar gebruikt, maar misschien doet ze dat wel bewust – een soort politiek correcte zelfcensuur – om niet weggezet te worden als islam- of moslimbasher. Dat is wellicht niet echt nodig, want van een ervaringsdeskundige vrouw uit Iran wordt islamkritiek met fel woordgebruik vaak beter getolereerd dan van een westerse (‘extreemrechtse’) man – een voorbeeld van politieke correctheid. De Duits-Turkse ex-moslim Ali Utlu zegt in dat verband: “Blijkbaar kan ik als ex-moslim meer zeggen over de multiculturele samenleving en willen mensen het van mij horen.”146 Verder denk ik niet dat een stuk over overeenkomsten tussen bijvoorbeeld het katholicisme en het nationaalsocialisme (of communisme) zou worden afgewezen, of een artikel dat niet de islam maar bijvoorbeeld het hindoeïsme als een fascistisch systeem brandmerkt (zeker wanneer dat zou zijn geschreven door iemand met wortels in India). Hoe minder islamkritiek (mogelijk is), hoe meer kans de islamisering krijgt. Of nog: hoe geïslamiseerder een samenleving, hoe minder vrijheid om de islam(isering) te bekritiseren of te bespo en. Wat nog maar enkele decennia geleden over de kerk, het christendom én zijn aanhangers werd gezegd en geschreven (‘christofobie’?), is vandaag blijkbaar not done wanneer het over de islam en zijn belijders wordt geponeerd –  het heet dan al snel ‘islamofobie’ of ‘racisme’. De bovengenoemde hoogleraar Ruud Koopmans, die met zijn onderzoek onwelgevallige feiten over de opva ingen van moslims in West-Europa blootlegde, werd door Duitse studenten van de  HumboldtUniversität afgeschilderd als racist, fascist en islamofoob.147 Uiteindelijk, zo vertelt Koopmans, “moest ik mij voor een volle zaal studenten verantwoorden. Ik dacht hen met onderzoeksresultaten te kunnen overtuigen. Maar alles wat ik zei stui e op hoongelach, terwijl mijn tegenstanders luid applaus kregen voor beweringen zonder enige feitelijke onderbouwing. Het was een soort showproces, waar nota

bene ook enkele collega’s vrolijk aan meededen.”148 Ook kranten zoals Taz en Neues Deutschland noemden Koopmans “die racistische professor”.149 In 2011 werd de Oostenrijkse islamcritica Elisabeth Sabaditsch-Wol veroordeeld tot het betalen van een geldboete omdat ze de islamitische profeet Mohammed “een pedo el” had genoemd (voor het wegze en van de katholieke kerk als ‘pedo elennest’ of Jezus als ‘pedo el’ wordt niemand beboet). De politiek correcte dubbele standaard, waarbij de islam als enige ‘religie’ met uwelen handschoenen moet worden aangepakt en zogenaamde islamofobie geldt als haatzaaien of racisme, terwijl ‘christofobie’ (of bijvoorbeeld ‘hindoeïsmefobie’ of ‘boeddhismefobie’), zoals die van de islamitische doctrine, kennelijk geen enkel punt is, islamiseert onze samenleving. De uitwerking hiervan op mensen is intimiderend en islamiserend: niemand wil problemen krijgen, niemand wil worden weggezet als racist, en dus kijken velen wel uit om openlijk islamkritiek te leveren of om een onderzoek te doen dat voor politiek correctelingen onwelgevallige feiten inzake de islam blootlegt. Zo stopte een docent van de Haagse Hogeschool met zijn islamkritische column na een petitie van studenten die hem ‘islamofobie’ verwijten.150 Benno Barnard, een van de schranderste denkers van de Lage Landen, zegt hierover: “De krankzinnige situatie is ontstaan dat je als islamcriticus smerige verwijten naar je hoofd geslingerd krijgt omdat je roept dat de salon, waar het voorgeslacht de kostbaarheden van onze liberale beschaving hee uitgestald, in de k dreigt te vliegen; ja, het tapijt smeult al… Je bent aan verdachtmakingen onderhevig omdat je het een verstandig idee vindt de brandweer te bellen als het brandt.”151 Vernietigend over de islam In tempore non suspecto, toen er van postmodernisme, cultuurrelativisme en islamisering (in het Westen) nog geen sprake was, werd de islam door belangrijke denkers en losofen zonder scrupules beschreven, geanalyseerd en getypeerd voor wat hij is. Zo zei psycholoog Carl Gustav Jung: “We weten niet of Hitler een nieuwe islam gaat oprichten. Hij is er nu al mee bezig; hij is zoals Mohammed. De stemming in Duitsland is islamitisch; oorlogszuchtig en islamitisch. (…)”152 Filosoof Baruch Spinoza stelde: “Het is duidelijk dat Mohammed een bedrieger was, omdat hij de vrijheid volkomen hee afgescha die wordt toegestaan door de universele religie die duidelijk wordt door zowel het natuurlijke als door het profetische licht, een vrijheid waarvan ik heb laten zien dat hij in het geheel moet worden toegestaan.”153 Winston Churchill schreef: “Hoe verschrikkelijk is de vloek die de islam op zijn volgelingen legt! Naast de fanatieke razernij, die in een

mens net zo gevaarlijk is als hondsdolheid in een hond, is er de vreselijke fatalistische apathie. De gevolgen daarvan zijn in vele landen duidelijk zichtbaar: overal waar de volgelingen van de Profeet leven of regeren bestaan ondoordachte gewoonten, slordige landbouwsystemen, trage handelsmethoden en onzekerheid over eigendom. Het feit dat volgens de islamitische wet elke vrouw het absolute bezit moet zijn van een man, als een kind, een vrouw of een concubine, houdt de de nitieve ondergang van de slavernij tegen totdat de islam niet langer een grote macht onder de mensen is. Individuele moslims mogen dan uitstekende kwaliteiten kunnen vertonen. (…); maar de invloed van de islam verlamt de sociale ontwikkeling van degenen die hem aanhangen. Er bestaat geen sterkere regressieve kracht in de wereld. Springlevend zijnde is de islam een militant en bekeringsijverend geloof. (…) Als het christendom niet in de sterke armen van de wetenschap zou zijn geborgen, de wetenschap waarmee het tevergeefs had geworsteld, dan zou de beschaving van het moderne Europa net zoals die van het oude Rome ten onder kunnen gaan.”154 Churchill noemde Mein Kampf ook de “nieuwe Koran”: “Hier had men dan de nieuwe Koran vol blind geloof in de oorlog: gezwollen van taal, breedsprakerig en vormloos – maar onheilspellend.”155 Filosoof Alexis de Tocqueville noteerde: “Ik heb de Koran nauwgezet bestudeerd (…). Mijn studie overtuigde me ervan dat weinig religies in de wereld zo verschrikkelijk zijn voor de mensheid als die van Mohammed.”156; nog over de Koran schreef hij: “De heiligheid van heilige oorlog aangemoedigd met zowel energie als geweld. (…) Toestemming en bevel om ongelovigen te doden. Verbod om gelovigen te doden. (…) Snijd de handen en voeten af van hen die God en zijn profeet bevechten. (…) Alles wat met oorlog hee te maken is precies; alles wat met moraal hee te maken is algemeen en verwarrend. (…) En Mohammed gebruikt terreur veel meer dan elk ander middel.”157 Tocqueville besloot dat de gewelddadige strekking van de Koran zo frappant is dat niemand met gezond verstand daaraan voorbij kan gaan. Hij vond de islamitische  plicht om “blindelings de profeet te gehoorzamen” en de islamitische opdracht om “heilige oorlog” te voeren zorgwekkend.158 Filosoof Voltaire zei: “De koran leert angst, haat, verachting voor anderen, moord als legitiem middel ter verspreiding en tot het behoud van deze satansleer; hij praat slecht over vrouwen, deelt mensen in klassen in, eist bloed en steeds opnieuw bloed.”159 Filosoof Montesquieu betoogde: “De islam, die over niets anders spreekt dan over het zwaard, dringt de mensen nog steeds dezelfde destructieve geest op als waarin hij is gesticht.”160 Filosoof Blaise Pascal

debiteerde: “Mohammed rich e een religie op door zijn vijanden ter dood te brengen; Jezus Christus door zijn volgelingen te bevelen hun levens veilig te stellen.”161 Schrijver Gustave Flaubert schreef: “Ik eis in naam der mensheid dat de Zwarte Steen [de kaäba, het centrale heiligdom van de islam in Mekka, een kubusvormig zwart gebouw] verbrijzeld, het gruis ervan in de wind verstrooid, dat Mekka verwoest wordt en het graf van Mohammed onteerd wordt. Dat is de enige manier om het Fanatisme te ontmoedigen.”162. Filosoof Bertrand Russell stelde: “Christendom en boeddhisme zijn vooral persoonlijke religies, met mystieke doctrines en liefde voor contemplatie. Mohammedanisme en bolsjewisme zijn praktisch, maatschappelijk, onspiritueel; met als doel wereldheerschappij.”163 Filosoof Desiderius Erasmus schreef: “De islam is één langgerekt verhaal van via wreedheid verkregen rijkdom, vermeerderd door roof. Van verderfelijke huwelijksproblematiek, goddeloze broedermoord, afze ing van vaders door zonen; van agrante trouweloosheid en onmenselijke wreedheid. Om nog niet te spreken over hun zeden en geloof.”164 Van Karl Marx vernamen we: “De Koran en de op hem stoelende islamitische wetgeving reduceren geogra e en etnogra e van de verschillende volkeren tot de eenvoudige en gemakkelijke tweedeling in gelovigen en ongelovigen. De ongelovige is ‘harby’, dat wil zeggen de vijand. De islam veroordeelt de natie van de ongelovigen en creëert een toestand van permanente vijandigheid tussen moslims en ongelovigen.”165 Filosoof Arthur Schopenhauer schreef: “Men neme de Koran: dit inferieure boek volstond om er een wereldreligie op te grondvesten, twaalf eeuwen in de metafysische behoe e van miljoenen mensen te voorzien, de grondslag voor hun moraal te leggen, en een opvallende minachting voor de dood te kweken; bovendien wist het hen te enthousiasmeren voor bloedige oorlogen en omvangrijke veroveringen. In de Koran worden we geconfronteerd met de treurigste en armzaligste vorm van het theïsme. Er mag dan weliswaar veel door de vertaling verloren zijn gegaan, maar ik heb er niet één waardevolle gedachte in kunnen ontdekken.”166 Verwijzend naar Schopenhauer liet ook schrijver Gerard Reve zich vernietigend uit over de islam: “Reve bracht het gesprek op de islam, die hij kenmerkte als ‘een heel griezelige uitvinding’. ‘Schopenhauer zag van elke religie bepaalde tekortkomingen, maar toch ook de kwaliteiten,’ verklaarde Reve. ‘Hij betreurde het dat er in het joodse geloof geen verlosser was. Hij waardeerde het christendom om de eisen van vergi enis en medemenselijkheid. Maar over de Koran zei Schopenhauer: ik heb alle vertalingen gelezen waarop ik kon vertrouwen, maar in dat hele boek niets van enige waarde gevonden. Hij zag toen al het zinloze van die

hele zaak in. Ook het fatalisme, dat alles geschiedt door Gods wil. Als er geen menselijke verantwoordelijkheid meer is, mag je gewoon maar een heel volk afslachten. Dan kan je vrouwen en kinderen in stukken hakken, zoals in Algerije gebeurt. ’t Is helemaal geen religie. ’t Is eigenlijk voornamelijk massamoord. En ’t kent ook geen kunst. Geen beeldende kunst, niets. En dan te bedenken dat die waanzin pas 500, 600 jaar na Christus opeens begonnen is’.”167 Zoals de Franse antropoloog Claude Lévi Strauss, die stelt dat de islam “de vernietiging van de ander” inhoudt, zegt: “We kunnen het niet genoeg zeggen: de kritiek op de islam is allesbehalve een vorm van racisme, maar een teken van intellectuele vooruitziendheid. Alle grote intellectuelen die de islamitische samenlevingen hebben bestudeerd, hebben bedenkingen en zelfs scherpe kritiek geuit.”168 ‘Populisten’, ex-moslims en dissidenten Vandaag zijn het vooral de zogenaamde populisten en ex-moslims en dissidente stemmen met wortels in de islamitische wereld – ervaringsdeskundigen dus – die geen spaander heel laten van dé islam en vaak ook de moslimgemeenschap niet sparen. Zo stelt de jonge Palestijnse atheïst Waleed Al-Husseini, die door een Palestijnse rechter onder de ‘Palestijnse president’ Mahmoud Abbas werd veroordeeld, achter de tralies vloog en werd gemarteld: “De islam is een groot probleem, de hele islam. Je hoort nu steeds dat er een groot verschil is tussen de radicale islam en de goede, vredelievende islam. Maar waarom hebben ze mij dan bijvoorbeeld opgesloten? (…) Ik vroeg op school waarom de Koran beweert dat de loop van ons leven bij voorbaat vaststaat, terwijl de profeet zegt dat we verantwoordelijk zijn voor onze daden. Ik kreeg te horen dat ik maar vooral veel moest bidden en dat mijn vragen waren inge uisterd door de duivel. (…) De islam is helemaal geen godsdienst van vrede, vergeving en barmhartigheid zoals mij altijd was verteld. Vanaf het begin draait het om oorlog, bloedbaden en vrouwenonderdrukking. (…) Wie tegen geweld en voor gelijkheid en rechtvaardigheid is, ontkomt er niet aan de islam kritisch te ondervragen. (…) Vrijwel alle moslims zijn ervan overtuigd dat de profeet niet mag worden beledigd en dat de moorden dus gerechtvaardigd zijn. Veel moslims hebben een aanvaardbare, geruststellende boodschap voor de buitenwereld maar denken ondertussen iets anders.”169 Al-Husseini schreef een boek getiteld Godslasteraar! De gevangenissen van Allah170. Abdelwahab Meddeb (Tunesië) spreekt over “de ziekte van de islam”.171 Hamid Zanaz (Algerije) noemt de islam “de religie tegen het leven”172 en het islamisme

“het ware gezicht van de islam”.173 Ha d Bouazza (Marokko) noemt de islam “agressie op zoek naar een oorzaak”.174 Ayaan Hirsi Ali (Somalië) omschrij de islam als “een leer die gestoeld is op angst en terreur”175, en Mohammed noemt ze een “perverse tiran”.176 Ook zegt Hirsi Ali: “De islam is geen religie van de vrede. Het is een politieke theorie van verovering die ernaar stree om te domineren, met alle mogelijke middelen.”177 Nahed Selim (Egypte) schrij dat “Allah niet van vrouwen houdt”.178 Volgens Sabatina James (schuilnaam) (Pakistan) roept Mohammed en dus de islam op tot geweld179, en ze zegt dat ze niet geloo in de hervormbaarheid van de islam180 en dat de islam “niet bij Duitsland hoort”.181 Afshin Ellian (Iran) stelt dat “gewelddadig radicalisme een wezenlijk onderdeel van de islam is”182 en noemt “de waarheid de grootste vijand van de islam”.183 Zineb El Rhazoui (Marokko) zegt: “We moeten erkennen dat het hedendaags islamisme gewoon toegepaste islam is. Wanneer we islam le erlijk nemen krijgen we islamisme en wanneer we islamisme le erlijk nemen krijgen we terrorisme. We moeten dus ophouden met zeggen dat islam een religie van vrede en liefde is (…) Welk boek binnen de islam je ook openslaat, je vindt altijd weer geweld, bloed, onderdrukking van vrouwen en het haten van andere religies. (…) Het echte grote racisme is de islamitische ideologie die het verbiedt om te trouwen met mensen die geen moslims zijn een ideologie die vrouwen verwerpt. Dát is de ware de nitie van racisme en fascisme, en we moeten dat blijven benadrukken.”184 Hamed Abdel-Samad (Egypte) en Zineb El Rhazoui (Marokko) spreken allebei van “het islamitische fascisme”.185 Abdel-Samad noemt de islamitische profeet Mohammed een “gekwelde, paranoïde buitenstaander en een massamoordenaar, die over lijken ging om zijn doelen te bereiken”.186 Boualem Sansal (Algerije) zegt: “Nee tegen de hoofddoek, nee tegen moskeeën”;187 en: “De islam zal de Europese samenleving opblazen.”188 Amil Imani (Iran) stelt: “Niet het extremisme veroorzaakt het geweld, maar de algemene, typische, normale, traditionele, canonieke islam.”189 Volgens Ali Utlu (Turkije) worden “overal waar de islam de meerderheid hee , minderheden onderdrukt,” en hij noemt Islamitische Staat “de ware islam”.190 Djemila Benhabib (Grieks-Algerijns) schrij : “Mijn leven tegen de Koran”191 en “De soldaten van Allah”.192 Raymond Ibrahim (Egypte) stelt: “De harde waarheid is dat niet de ‘radicale islam’ maar de islam haat en geweld tegen niet-moslims bevordert.”193 Wafa Sultan (Syrië) noemt Allah “een god die haat”.194 Zafer Senocak (Turkije) zegt: “Ook al willen de meeste moslims het niet toegeven, de terreur komt uit het hart van de islam, hij komt rechtstreeks uit de koran.”195 Magdi Allam (Egypte) stelt: “De islam is een gewelddadige ideologie en

de sharia is een misdaad tegen de menselijkheid”196; en: “In tegenstelling tot jodendom en christendom predikt de islam haat tegen niet-moslims zoals christenen en joden.”197 Necla Kelek (Turkije) schrij : “De islam is niet alleen een religie, maar ook een systeem van overheersing.”198 Ali Ahmad Said Esber – Adonis (Syrië) poneert: “De islam brengt geen enkel idee, geen kunst, wetenschap of visie voort die de wereld zou kunnen veranderen”.199 Mohamed Kacimi (Algerije) stelt: “Wanneer een religie haar kinderen leert dat iedereen die niet dezelfde god aanbidt als zij ‘criminelen’ zijn, is het niet verrassend dat deze kinderen de wapens opnemen om al glimlachend deze ‘andere’ crimineel te vermoorden, want schuldig bevonden aan het niet houden van hun Allah en zijn Profeet.”200 Reeds in de achtste eeuw, tijdens het ontstaan van de islam, bestonden zulke stemmen, zoals de Perzische dichter Ibn al-Muqa a, die zei dat er geen godsdienst is die meer verdeeldheid zaait dan de islam.201 Van Mustafa Kemal Atatürk zijn de uitspraken bekend: “De islam, deze absurde godsleer van een immorele bedoeïen, is een ro end kadaver dat onze levens vergi igt”; “De islam hoort op de vuilnishoop van de geschiedenis”;202 “Deze herdersreligie van een pedo ele oorlogshitser is het grootste blok aan het been van onze natie.”203 Volgens de perverse politiek correcte maatstaven in deze hypersensitieve, gepsychologiseerde, postmoderne tijdgeest zijn al die schrandere en grote denkers en losofen uit vorige eeuwen en al die hedendaagse ervaringsdeskundige exmoslims en dissidente stemmen met wortels in de islamitische wereld eigenlijk ‘extreemrechtse’ of ‘racistische’ types, of ‘populisten’. In de islamiserende samenleving zijn ze ‘islamofoob’ (en dus eigenlijk niet goed wijs). De moedige stemmen met wortels in de moslimwereld worden niet alleen gehaat, geïntimideerd en/of bedreigd door moslims die de islamitische leerstellingen inzake apostasie en spo en met de islam serieus nemen, ook worden ze door het establishment zoveel mogelijk genegeerd en soms ook op een of andere manier kaltgestellt. Over het lot van ex-moslims schreef de Pakistaan Ibn Warraq (schuilnaam, voor zijn veiligheid) het boek Weg uit de islam. Getuigenissen van afvalligen.204 Ali Rizvi hekelt het gebrek aan steun van progressieve westerlingen voor islamkritische (ex-)moslims, zoals Ayaan Hirsi Ali, en voegt eraan toe: “Als zij een ex-mormoon was die protesteerde tegen kinderbruiden, of een ex-katholiek die ijverde voor het recht op abortus, dan had ze op veel meer steun kunnen rekenen.”205 In Victims of Intimidation: Freedom of Speech within Europe’s Muslim

Communities206 worden de verhalen verteld van een indrukwekkend aantal islamcritici met een islamitische achtergrond die door orthodoxe moslims worden bedreigd. Doorgaans krijgen ze wel politiebescherming (het zou eraan mankeren!), maar moreel, intellectueel en politiek worden ze door het la e politiek correcte establishment in de steek gelaten. De Frans-Tunesische schrijfster Fawzia Zouari schreef daarover: “Er is een neiging (in de linksEuropese elite) die weigert te erkennen dat er Arabieren bestaan die voor zichzelf kunnen denken, hun eigen cultuur bevragen en niet de regels van het vrome denken gehoorzamen. Het is juist die houding die grenst aan neokolonialisme.”207 Nadat de Algerijnse auteur Kamel Daoud door een groep Franse denkers ‘islamofoob’ werd genoemd omdat hij islamkritiek ui e naar aanleiding van de massa-aanrandingen door moslims tijdens oudejaarsavond in Duitsland, zei hij: “Ik weet heus wel waarover ik het heb als ik over de sluipende islamisering of de positie van de vrouw in mijn land schrijf. Veel beter alleszins dan al die zelfverklaarde Europese specialisten die twee dagen in Algiers op hotel komen logeren en dan denken dat ze het allemaal doorgronden.”208 In het narcistischhedonistische Westen geloo men liever islamitische (en niet-islamitische) mooipraters en charlatans die de ‘islam is geen haat maar liefde’-riedel of een variant daarop afratelen; of die lichtzinnig volhouden dat de islam net zoals het christendom is of dat de islam geheel anders kan en moet worden geïnterpreteerd. Wie een schier eindeloze lijst met islamkritische uitspraken van ervaringsdeskundige ex-moslims wil lezen, kan terecht op de Twi eraccount @ExMuslimTV (twi er.com/ExMuslimTV). ‘Islamofobie’ Waarom toch wil men niet luisteren naar de ervaringsdeskundigen die de islam zwaar bekritiseren en/of verwerpen? Waarom blijkt het zo’n probleem en is het politiek incorrect om de islam en hen die die doctrine serieus nemen en/of in de praktijk willen brengen keihard te veroordelen? Het feit dat de islam maar liefst 1,8 miljard (zelfverklaarde) aanhangers telt – en de snelst groeiende religie is – én dat de overgrote meerderheid daarvan exotisch en niet blank is, is een serieus obstakel. Kritiek vanuit het overwegend blanke Westen die een (enorme) nietblanke massa tre , wordt al snel geassocieerd met ‘racisme’. Geheel onterecht natuurlijk want de islam is geen ras, er bestaan moslims met zowat alle huidskleuren. Mocht de islam overwegend blanke aanhangers en de groo eorde van pakweg het jodendom of het sikhisme hebben, dan zou fundamentele islamkritiek veel meer worden aanvaard en salonfähig zijn. Islamoloog Jean-Paul

Roux schrij : “Door het prijzenswaardige streven van het humanisme of eenvoudig door de angst voor racist te worden uitgemaakt, worden netelige kwestie uit de weg gegaan. Of de waarheid wordt verdraaid, alsof het mogelijk is iets op te bouwen op grond van leugens, ook al zijn ze goed bedoeld. De waarheid is dat er maar één islam is, en dat in die islam het beeld van de jood, de atheïst en de christen verbroedering tussen hen en moslims onmogelijk maakt. Het probleem is niet het islamisme, maar de Profeet en de Koran.”209 Naast het exotische, niet-blanke karakter van het gros van de aanhangers van de islam en hun overweldigende kwantiteit, wordt de politieke correctheid ook gevoed door de kwaliteit van de islam: zijn sektarische, vreesaanjagende en totalitaire aard maakt het voor zowel moslims als niet-moslims vaak levensgevaarlijk en onmogelijk om vrij en veilig aan fundamentele islamkritiek te doen. Bekende islamcritici zoals Geert Wilders en (ex-moslima) Ayaan Hirsi Ali moeten permanent worden beveiligd210; een met de islam spo ende cartoonist zoals Kurt Westergaard ontsnapte nipt aan een jihad-aanslag; een groot deel van de redactie van het Frans satirisch weekblad Charlie Hebdo werd uitgemoord door jihadisten. Dit zijn angstaanjagende gebeurtenissen die de politieke correctheid over de islam serieus versterken en dus onze samenleving islamiseren. Beroepsmoslims en de Organization of Islamic Cooperation (OIC), de grootste intergouvernementele organisatie na de Verenigde Naties (VN), bestaande uit 56 islamitische en islamiserende landen plus de zogenaamde Palestijnse staat, wenden de politieke strijdterm ‘islamofobie’ aan met als doel islamcritici te diskwali ceren, te intimideren, juridisch te vervolgen en de mond te snoeren. Als ‘permanent slachto er’ eist de moslim immers altijd en overal uitzonderingsposities, en het is via dat mechanisme dat beroepsmoslims ‘islamofobie’211 in de markt ze en. ‘Islamofobie’ is ook een handig middel om te maskeren dat de supremacistische islam uitgaat van zijn superioriteit tegenover alles wat niet islamitisch is. Overigens heerst binnen de islam ook het Arabische superioriteitsdenken ten overstaan van de zwarte, de blanke en de Aziatische moslim, die in principe zoveel mogelijk moeten arabiseren om op gelijk niveau te komen met de Arabische moslim (immers: Mohammed was een Arabier, de Koran is in het Arabisch, de islam is een Arabische religieuze ideologie). In dat verband vertelt de uit Libië gevluchte Touareg A. Argalaless uit Maastricht: “Arabisch racisme tegen zwarten is vanzelfsprekend. Ik ben moslim, maar mij werd gevraagd waarom ik bid: ‘Je belandt immers toch in de hel, waar je zwarte huid eraf wordt gebrand’.”212

Het einddoel van ‘islamofobie’ is om islamkritiek gevaarlijk en onmogelijk te maken, een onderdeel van de sharia. De term ‘islamofobie’ maakt van islamkritiek of kritiek op de moslimgemeenschap (‘cultureel’ of ‘religieus’) racisme. De Franse losoof Pascal Bruckner stelt daarover: “Godsdienst is geen ras, net zomin als een politieke ideologie dat is. Religiekritiek is een fundamenteel recht, geen ziekte. De term islamofobie is bedacht om ons wijs te maken dat er met ons iets mis is. Heb je kritiek op de islam? Dan ben je een racist. Het is intimidatie, een vorm van semantische afpersing.”213 Ayaan Hirsi Ali zegt: “De islam is geen ras. (…) het is niet ‘islamofoob’ om te zeggen dat de islam niet compatibel is met de liberale democratie.”214 De Nederlandse rechtsgeleerde prof. Paul Cliteur mun e in dat verband de term ‘raci catie’, wat betekent: “Iets tot rassenkwestie maken wat daar in feite niets mee te maken hee .”215 Zo noemde Knack-journalist Walter Pauli mij een “racist”216 omdat ik naar aanleiding van een zogenaamde antiracismecampagne van het Vlaamse Minderhedenforum217 (waarin alweer geen hindoes of joden te zien waren maar vooral de islamitische hoofddoek moest opvallen) had getweet: “Nee, met hoofddoek en/of met islamitische opva ingen over vrouw, niet-hetero en niet-moslim, ben je géén Vlaming” (Pauli kreeg bijval van heel wat mainstream journalisten en politici). De Algerijnse schrijver Boualem Sansal stelt: “Beschuldigingen van islamofobie, van racisme en noem maar op hebben vaak maar één doel: elke discussie a lokken, het laatste woord aan de grootste schreeuwer laten. Natuurlijk moeten we mensen niet beledigen, maar we hebben wel het recht te zeggen dat de islam ons ding niet is, dat we haar (sic) als regressief ervaren en dat we er niet van houden.”218 De Algerijnse schrijver Kamel Daoud noemt “islamofobie de dochter van het islamisme”.219 Zineb El Rhazoui zegt dat in de islamitische wereld ‘islamofobie’ niet bestaat, daar heersen gewoon “we en waarmee je ter dood veroordeeld, gegeseld of in de gevangenis gegooid kunt worden als je hardop zegt geen moslim te zijn of wijn drinkt”.220 Ali Rizvi stelt dat “legitieme kritiek op de islam in de kiem wordt gesmoord door die op één hoop te gooien met onverdraagzaamheid”.221 En hij voegt daaraan toe: “Dat maakt het moeilijk voor mensen zoals ik.”222 Arabist Hans Jansen merkte ook scherp op: “Degenen die het hardst klagen over islamofobie willen juist dat de islam gevreesd wordt. Maar als je het vervolgens vreest ben je een islamofoob, dus het is  nooit goed.”223 Over mensen die negatief of hatelijk reageren op moslims, door ze bijvoorbeeld “jihadi” of “vuile terrorist” te noemen, zegt Ali Rizvi: dat is “omdat ze weten dat mensen worden gestenigd, opgehangen of onthoofd als ze iets doen wat volgens de Koran

niet mag. Omdat ze zien dat het in Saoedi-Arabië heel gewoon is dat vrouwen worden onderdrukt en tot voor kort zelfs niet met een auto mochten rijden. Dan is het toch niet zo gek dat er onverdraagzaamheid is tegenover moslims?”224 Politiek correcte fellow-travellers van de islam faciliteren het islamiseringsproces door de term ‘islamofobie’ te gebruiken en op lichtzinnige wijze felle kritiek op, angst voor en/of a eer van de islam als ‘irrationeel’ te bestempelen of op één hoop te gooien met racisme of moslimhaat, waarna regelmatig ook de perverse gelijkstelling met Jodenhaat of antisemitisme volgt (“de moslim is de nieuwe Jood”). Over die schandalige en eigenlijk negationistische gelijkstelling van moslims nu en Joden toen stelde arabist Hans Jansen: “Misschien hebben wij op school niet voldoende opgelet, maar volgens mij hebben de nationaalsocialisten Joden nooit inburgeringscursussen aangeboden, of hen huursubsidie, zorgtoeslag, studie nanciering, kinderbijslag of bijstand uitgekeerd.” De realiteit is dat de Joden nog steeds de Joden zijn, en dat jihadisten en andere antisemitische (beroeps)moslims de ‘nieuwe’ nationaalsocialisten zijn. De waarheid is dat WestEuropa op termijn juist Judenrein dreigt te worden wegens de toenemende gevallen van islamitische Jodenhaat die gepaard gaat met het stijgend aantal moslims: Joodse instellingen moeten steeds zwaarder worden bewaakt – niet tegen neonazi’s dus, maar tegen moslimtuig en jihadisten. In moslimwijken kunnen (herkenbare) Joden zich het best niet vertonen en wanneer moslims demonstreren klinken niet zelden slogans à la “Hamas Hamas, Joden aan het gas”, “El-mawta li-l-Yahoed” (“Dood aan de Joden”) en “Khaybar Khaybar, ya yahud, Jaish Muhammad, sa yahud” (“Joden, denk aan Khaybar, het leger van Mohammed komt terug”), een strijdkreet verwijzend naar de Slag bij Khaybar in 628 toen de islamitische profeet Mohammed de Joden uitmoordde en hun vrouwen gevangen nam als seksslaven.225 Dat zou allemaal niet mogen verwonderen: in de Koran en de Hadith is óók heel wat Jodenhaat te vinden. Mein Kampf en de Protocollen van de wijzen van sion worden in de islamitische wereld goed verkocht. Natuurlijk kan ook een racist islamkritiek geven of zich voordoen als een islamcriticus, net zoals antisemieten zich kunnen voordoen als louter critici van de Joodse staat Israël of van het zionisme en ‘de zionisten’. Wie voor Israël en het zionisme signi cant hogere maatstaven hanteert dan voor andere landen en ideologieën, en/of leugens aanwendt om ze te kunnen bekritiseren of verwerpen, kan van Jodenhaat worden verdacht; wie voor moslims (of de islam) signi cant hogere maatstaven hanteert dan voor andere mensen of aanhangers van een

andere leer (of andere systemen of ideologieën), en/of leugens aanwendt om ze te kunnen bekritiseren of verwerpen, kan van moslimhaat of racisme worden verdacht. Maar het negeren, minimaliseren, relativeren of vergoelijken van verwerpelijke islamitische principes, regels, we en, tradities, praktijken en gebeurtenissen, evenals het hanteren van lagere maatstaven voor de islam en zijn belijders, is een soort ‘averechts’ of ‘politiek correct racisme’. Het is een ‘racisme van lage verwachtingen’,226 door de Nederlandse cineast Eddy Terstall ‘betu elracisme’ genoemd. Het betekent immers dat de moslims en hun ideeën niet serieus worden genomen en worden betu eld en gepamperd; ze worden herleid tot krachteloze speelbal en willoos slachto er van omgevingsfactoren en vooral van ons toedoen, van onze samenleving en ons beleid. Eigenlijk wijst dat op een soort neokoloniale houding waarbij de verhouding tussen ons, westerlingen, en moslims minachtend wordt beschouwd als die tussen het baasje en zijn hond: als de hond zich misdraagt, is dat de schuld van zijn baasje. ‘Averechts racisme’ is overigens niet te verwarren met ‘antiblank racisme’, een taboe waarover Tarik Yildiz (Turkse wortels) tegen de achtergrond van Parijse voorsteden het boek schreef met de veelzeggende titel: Le racisme anti-blanc. Ne pas en parler: un déni de réalité (Het antiblanke racisme. Praat er niet over: een ontkenning van de realiteit).227 Wijlen Pim Fortuyn klaagde dit aan in 2001: “Tot nu toe zijn slechts oorspronkelijke, blanke Nederlanders vervolgd voor racistische uitlatingen: de gekleurde medemens van buitenlandse a omst blij dit bespaard. Aan racistische uitlatingen in het publieke domein is overigens aan hun kant geen gebrek. Hetgeen met name over Joden in het openbaar wordt opgemerkt, zou mij in veel gevallen op justitiële vervolging komen te staan. Mensen met een islamitische achtergrond bijvoorbeeld mogen zulke dingen wel zeggen en in het openbaar op demonstraties uitdragen.”228 De Duits-Macedonisch-Albanese Zana Ramadani, die door haar moeder werd ontmoedigd om met autochtone, nietislamitische kindjes te spelen, wijst erop dat er “onder moslims wordt gesproken als: ‘Ach, dat is maar een Duitser’”. Ze noemt dit het “alledaagse racisme van moslims in de diaspora”.229 Ali Rizvi zegt dat het “juist onverdraagzaam is om kritiek op de islam af te doen als islamofobie. Want het is makkelijk praten in de Westerse wereld, waar we de verlichting hebben gehad met al die denkers die opkwamen voor het vrije woord, gelijkheid en individuele vrijheid. Alles wat we hier hebben, is aan hen te danken. We mogen de islamitische wereld zo’n ontwikkeling niet ontzeggen.”230 Zineb El Rhazoui stelt in dat verband: “Het echte racisme is het racisme dat mensen die in

moslimlanden vrij willen zijn, de mogelijkheid ontneemt dezelfde waarden aan te hangen die de westerlingen voor zichzelf verdedigen.”231 Pascal Bruckner ziet ook in het multiculturalisme racisme, namelijk “het racisme van de antiracisten”, omdat het migranten of mensen met een migratieachtergrond aan hun (biologische) wortels en aan een ge xeerde identiteit ketent.232 Dat is iets wat migranten en hun nakomelingen overigens vaak ook zelf doen en wat de Vlaamse losoof Etienne Vermeersch ‘rootisme’ hee genoemd: “De rootist is overtuigd dat de eigen identiteit bepaald wordt door biologische afstamming (…) Daar waar de racist anderen wegens hun afstamming in een vakje duwt, plaatst de rootist zichzelf om dezelfde reden in een vakje. Veelal gaat hierbij de overtuiging gepaard dat men aan de eigen roots trouw moet blijven, bijvoorbeeld de Marokkaanse, Turkse… nationaliteit, cultuur, godsdienst.”233

Oikofobie “De islam is erger dan het nazisme.” SER N ENGIN De oorzaak van de onuitroeibaar lijkende politieke correctheid inzake de islam gaat dieper dan de vreeswekkende aard van de islamitische doctrine en de kwantiteit en uiterlijke kenmerken (huidskleur) van de aanhangers. Ze wortelt in onze (religieuze) geschiedenis en de westerse zel atende psyche die daaruit is voortgekomen. Volgens de Franse losoof en publicist Pascal Bruckner is “niets meer westers dan haat jegens het Westen”.234 Volgens hem kunnen “alle moderne gedachten worden herleid tot haast mechanische zel eschuldigingen van het Westen door het benadrukken van zijn hypocrisie, geweld en slechtheid”. Zeker de West-Europeaan ziet zichzelf als “de zieke man op de planeet”, die de oorzaak is van elk probleem in de wereld. Het politiek correcte dogma luidt dat de blanke westerling, waar hij ook kwam, alleen maar voor vernieling en ellende hee gezorgd. Bruckner stelt dan ook dat Europeanen onterecht worden geboren met een stigma van moreel falen: “Het is absoluut zo dat Europa monsters hee gebaard, maar tegelijkertijd hee het theorieën gecreëerd die het mogelijk hebben gemaakt om deze monsters te begrijpen en te vernietigen.”235 Hoewel Europa zijn demonen – zoals slavernij en fascisme – “min of meer hee overwonnen”, aldus Bruckner, kiest het ervoor om te blijven stilstaan bij de slechtste feiten. Het gewelddadige en totalitaire verleden is bevroren in de tijd, als een last die de Europeanen nooit lijken te zullen kunnen of willen loslaten, als een erfzonde. Die centrale idee van het christendom, de erfzonde, schuldbesef en de plicht tot boetedoening, is volgens Bruckner de oorzaak: “Het [Westen] draagt alle zonden van de mensheid waardoor andere beschavingen van hun schuld worden verlost. De plicht om door het stof te gaan, dwingt ons om steeds weer te zwijgen over de misdaden van anderen. Daardoor zijn we gaan denken dat alleen blanken in slaven hebben gehandeld en zijn sommigen zelfs in staat om de jihadisten die ons vermoorden gelijk te geven.”236 Antropoloog Teun Voeten zegt hierover: “De Duitse losoof Friedrich Nietzsche had gelijk. De moderne geseculariseerde mens hee de  Sklavenmoral van de christenen behouden en wentelt zich in zel aat en capitulatiedrang.”237

Bruckner is lovend over de typisch westerse zel ritiek, maar waarschuwt voor het doorgeslagen, eenzijdige en niet-a atende berouw voor zonden zoals imperialisme, kolonialisme, fascisme en racisme: onze “kritische geest is inderdaad onmisbaar voor een democratie. Maar soms ontaardt het in zel astijding. Zel aat is de ziekte van een samenleving die zichzelf onderwerpt aan twijfel en zelfonderzoek. En daar moeten we ons tegen verze en.”238 Wim van Rooy stelt in dat verband dat “de hyperkritiek van de westerse rede een ziekelijk verschijnsel is.”239 De “tirannie van het berouw”240, het “westers (of Europese) masochisme”, aldus titel en ondertitel van Bruckners boek, houdt ons in een verlammende wurggreep die ons zelfvertrouwen uitholt en ons doet inboeten aan creativiteit en overlevingsdrang – het bezorgt ons een laag zel eeld, maakt ons zwak en politiek correct en weerhoudt ons ervan kritisch te zijn voor de Ander, niet in de laatste plaats de moslim. De westerse beschaving is de enige die zichzelf in vraagt stelt, tot op het zelfvernietigende af. Bij de Ander, in andere culturen en beschavingen, heerst zowat het tegengestelde: geen greintje zel ritiek of zelfs trots op het misdadige, imperialistische, kolonialistische of genocidale (slavernij)verleden. Bruckner: “We zijn ons zelfs te veel bewust van de wonden die het kolonialisme en de slavernij hebben geslagen. Wij gaan ervan uit dat de hele wereld ons haat en dat wij dat verdiend hebben. Bovendien klinkt de oproep om berouw te tonen over het kolonialisme altijd maar aan één kant. Waarom hoeven de nazaten van de Moren zich niet te verontschuldigen voor de beze ing van Spanje die vijf eeuwen hee geduurd? Waarom vraagt niemand de Turken rekenschap af te leggen voor hun beze ing van het Midden-Oosten? Met de slavernij is iets soortgelijks aan de hand. Je hoort er nooit iets over, maar de Arabieren hebben meer Afrikanen gedeporteerd dan de Europeanen en ze gingen er langer mee door: de slavenhandel werd in Jemen en in Saoedi-Arabië in 1962 en in Mauritanië in 1980 illegaal verklaard. Maar voor ons is de slavernij een wi e misdaad en wij laten ons dat maar al te graag inpeperen.”241 Arabist Hans Jansen schreef hierover: “Slavernij hee bestaan in alle culturen. Dode blanke mannen zijn hieraan niet extra schuldig, integendeel, zij zijn de enigen die de slavernij hebben afgescha . Arabieren hebben, tot diep in de Europese kuststreken toe, zich eeuwenlang ingespannen om mensen tot slaaf te maken. Afrikanen verkochten elkaar als slaaf aan wie maar kopen wilde. Afrikanen en Arabieren zijn alleen onder westerse druk met deze hobby’s opgehouden, of gaan daar stiekem nog mee door. De documentatie hierover is overweldigend, maar er bestaat kennelijk een index van

boeken die in de Linkse kerk verboden zijn.”242 Dat er van islamitische zijde geen berouw of zel ritiek wordt getoond, is evident, zoals de Nederlandse columnist en schrijver Leon de Winter stelt: “Imperialisme en kolonialisme zijn de islam eigen, en gelovigen ontlenen daaraan trots, niet schaamte.”243 De essentie is dan ook dat de in het christendom gewortelde westerling zichzelf voortdurend schuldig acht en zich almaar blij afvragen wat hij verkeerd doet, terwijl de trotse en zelfverzekerde moslim die het islamitische slachto erdenken en de supremacistische islam cultiveert en wars is van enige zel ritiek, ons voortdurend als schuldige – kolonialist, racist, onderdrukker – aanwijst. Dat politiek correcte, zel atende gedrag is een voor het Westen zelfvernietigende en islamiserende vicieuze cirkel. Het Westen hee eigenlijk veel te weinig van wat de islam veel te veel hee : trots en eergevoel. De Amerikaanse professor Joshua Mitchell (1952), die in Washington D.C. aan  Georgetown University politieke loso e doceert, stelt dat schuld en schaamte in plaats van zelfvertrouwen en trots de motor achter de houding en het beleid van het establishment is, van leiders zoals Angela Merkel en Barack Obama.244 Hij wijst erop dat hij niet meer denkt in termen van ‘rechts’ of ‘links’ maar in “zij die een oneindige hoeveelheid schuld bezi en” en “zij die deze schuld achter zich willen laten”. Mitchell: “Het blijkt dat links die oneindige schuld hee en dat wat we ‘rechts’ noemen zegt: ‘luister, we hebben onze schulden a etaald’. Dit is de grootste strijd van dit moment, de grootste crisis in Europa. De elite wil het ‘links’/‘rechts’ onderscheid natuurlijk graag handhaven want daarmee kunnen ze ‘rechts’ als een gevaarlijke partij wegze en.”245 Mitchell stelt dat “de schuldige, linkse mens de gevaarlijkste mens op aarde is. Wat ze zeggen is: er zijn bepaalde mensen die onschuldig zijn, maar wij – de blanke overheerser – zijn  allemaal  van oorsprong schuldig. (…) Links wil alles vernietigen wat aan zijn besme e erfenis herinnert.”246 Volgens Joshua Mitchell is juist de teloorgang van het christendom, waarbij tegelijkertijd enkele christelijke overblijfselen ink zijn blijven rondzoemen, het probleem: “We denken in het Westen dat we niet langer een christelijke samenleving zijn. We hebben God doodverklaard en gaan niet meer naar de kerk. Toch geloven we nog altijd in een universeel koninkrijk, waarin iedereen gelijk is en grenzen er niet langer toe doen. Dat is een oud, utopisch idee, ontdaan van zijn christelijke context.”247 Ook de Franse historicus Pierre Vermeren stelt: “Wij zijn God vergeten maar toch handelen we op een christelijke manier. We ontvangen vreemdelingen met veel naastenliefde. We zijn daar zo van doordrongen dat we denken dat het normaal is. Maar kijk naar landen zoals

China, Japan en Saoedi-Arabië waar veel migranten zelfs een paspoort wordt ontzegd.”248 Benno Barnard citeerde in dat verband de katholieke essayist “en visionair” G.K. Chesterton, die in 1908 “over de gevolgen van de vervreemding van het christendom in Europa het navolgende schreef: ‘Wanneer een religieus schema wordt verbrijzeld, ontsnappen niet alleen de ondeugden. De ondeugden ontsnappen inderdaad en richten schade aan. Maar de deugden ontsnappen ook; en de deugden dwalen in het wilde weg rond, en de deugden richten nog ergere schade aan. De moderne wereld is vol oude christelijke deugden die gek geworden zijn. De deugden zijn gek geworden omdat ze van elkaar geïsoleerd zijn en alleen ronddwalen. Zodoende bekommeren sommige wetenschapsmensen zich om de waarheid; en hun waarheid is genadeloos. Zodoende bekommeren sommige humanitair bevlogen lieden zich enkel om medelijden; en hun medelijden (het spijt me dit te moeten zeggen) is dikwijls onwaarachtig’.” Barnard: “Ruim honderd jaar geleden beschreef Chesterton ons onontkoombare traject richting mei ’68, richting 21ste eeuw dus al… De losgeslagen goedheid zou erger blijken te zijn dan de door egoïsme ingegeven slechtheid. Geen dief, geen roofmoordenaar kan zoveel ellende teweegbrengen als de echte idealist. Want de rover houdt op met moorden als hij zijn zakken hee gevuld, maar de idealist stopt pas als het paradijs op aarde is gesticht. (…) Ook in afgescha e toestand lijkt het christendom voorlopig nog wel te functioneren – maar het functioneert in intellectuele kring op de manier die Chesterton beschrij . De meeste intellectuelen verplaatsen zich op enkele stokpaarden, waarvan de Multiculturele Samenleving, de Klimaatpaniek en het Universele Medelijden de bekendste zijn. Die ideeën hebben een christelijke stamboom: ze vervangen het Nieuwe Jeruzalem, de Apocalyps en het Laat de Kinderen tot Mij Komen. Voorlopig werkt het christelijk geloof dus nog wel door, maar opgepast, het is gek geworden, om niet te zeggen van God los…”249 De facto is het stokpaard Multiculturele Samenleving een paard van Troje dat de islam importeert en faciliteert; het Universele Medelijden is het smeermiddel voor enerzijds de ke ingen en tandwielen die de ophaalbrug neerhalen en onze poorten voor dit Trojaans paard openen, en anderzijds voor het oeverloze gepamper en gesubsidieer van binnengehaalde etnisch-culturele minderheden, met name moslims. (En via het stokpaardje Klimaatpaniek – de Apocalyps – moet de bodemloze put die ontwikkelingshulp/ontwikkelingssamenwerking heet vandaag een nieuwe boost krijgen.) Barnard concludeert: “Hoe verloopt de geschiedenis? Geavanceerde

samenlevingen verliezen op den duur hun innerlijke cohesie. Welvaart leidt tot individualisering; tegelijkertijd raken bindingsfactoren als religie en nationalisme op de achtergrond. Daardoor vallen ze ten prooi aan barbaarse stammen die wel een sterke sociale cohesie kennen. In de loop der eeuwen ver jnen de barbaren vervolgens hun samenleving en manieren, waarna ze zelf tot prooi worden. Ad in nitum. U meent dat ik  Der Untergang des Abendlandes  van Oswald Spengler citeer, de bijbel van alle westerse doemprofeten? U vergist zich. Deze woorden zijn a omstig van de jihadistische losoof Ibn Khaldun, die van 1332 tot 1406 leefde… Mijn conclusie luidt dat we het ons nog vreselijk zullen beklagen dat we het christendom zo nonchalant van de cafétafel hebben geveegd. Niet dat ik overal aan de horizon barbaarse stammen zie; de toestand is ingewikkelder: de grootste bedreiging komt uit onze eigen decadentie voort.”250 De Franse romancier Michel Houellebecq verwijst in dat verband naar de pas overleden Frans-Canadese schrijver Maurice Dantec, die zegt dat alleen een spirituele macht zoals het christendom of het jodendom in staat is om te vechten met een andere geestelijke macht, zoals de islam.251 Ook Joshua Mitchell stelt dat de islam in Europa niet worden tegengegaan met seculiere middelen: “Het kan alleen met een sterker religieuze kracht, met name het christendom. Veel mensen zeggen dat het onmogelijk is, dat het christendom in Europa voorbij is. De diepere pijn van Europa is echter dat het toch een manier zal moeten vinden om terug te keren naar haar Vader, de kerk, die verlaten is.”252 Dat de regering van de deelstaat Beieren in alle overheidsgebouwen christelijke kruisbeelden wil hangen omdat het, “als uitdrukking van het historische karakter van Beieren, het symbool is van de basiswaarden van de we elijke en sociale orde in Beieren en Duitsland”253, is misschien een goed begin, zeker wanneer dat wordt gecombineerd met de stelling dat de islam niet bij Duitsland hoort, zoals de voorzi er van de CSU en minister van Binnenlandse Zaken Horst Seehofer hee gezegd – hoewel hij daar nadien aan hee toegevoegd dat moslims die in Duitsland wonen er wél bij horen, zonder de essentiële nuancering wélke ‘moslims’ hij precies bedoelt, of horen de beroepsmoslims, jihadisten en moslims met een of meerdere sharia-opva ingen er ook bij? In dat geval is zijn uitspraak dat de islam niet bij Duitsland hoort waardeloos.254 Wim van Rooy schrij dat het christendom “met zijn mateloze barmhartigheid zijn goede én slechte werk hee gedaan” omdat “die mateloosheid (waarover prof. Paul Moyaert zo mooi schrij : de excessieve en bijna uitzinnige naastenliefde in het christendom is uniek omdat men ook de vijand moet beminnen) ook

contraproductief en vernietigend kan werken, én bij de enkeling én in de maatschappij die dan weerloos wordt ten opzichte van het kwaad”.255 In de decadente tijdgeest van de ‘postchristen’ is die christelijke mateloosheid door de hyperindividualistische egotrippende gutmensch geïnstrumentaliseerd om aan zijn narcistisch-hedonistische behoe e tot virtue signalling te voldoen. Men laat zich niet leiden door de teleologische ethiek maar door de deontologische ethiek (die in het christendom zit ingebakken): een uitspraak of handeling is niet goed wanneer de gevolgen daarvan goed zijn, maar wanneer de aard en intentie daarvan goed zijn, ongeacht de gevolgen. Zoals we weten is de weg naar de hel geplaveid met goede intenties. Het klinkt misschien goed en nobel: proberen om heel de wereld te redden, open landsgrenzen, iedereen helpen die erin slaagt om hier te arriveren en het openstellen van onze vrijheden en mensenrechten voor mensen en culturen die daar geen boodschap aan hebben of er zelfs vijandig tegenover staan, maar in de praktijk is het desastreus, zeker wanneer een systeem zoals de islam dat daar compleet haaks op staat immigreert en in ltreert. Wim van Rooy spreekt van een “doorgeschoten masochistisch hyperhumanisme”256, waardoor bijvoorbeeld de Tunesische ex-bodyguard van Osama Bin Laden in Duitsland een uitkering krijgt voor zijn vrouw en hun vier kinderen, en van een Duitse rechter niet mag worden uitgezet naar Tunesië wegens het risico op foltering aldaar (ondertussen hee hij zelfs via zijn vrouw de Duitse nationaliteit gekregen).257 Tom Verschueren schrij , verwijzend naar het boek De mateloosheid van het christendom (1998) van Paul Moyaert: “Maar wie schrij het boek over de mateloosheid van de postchristen/de gutmensch? De gutmensch, die teddyberen wierp naar de aanstromende vluchtelingen, is het prototype van de decadente, nihilistische, gek geworden moraal van de postchristen, een moraal die geen grenzen (!), geen maat, geen beperkingen kent. Liever de hele maatschappij ruïneren, dan concessies doen aan de persoonlijke, narcistische behoe e om de goede mens te spelen [virtue signalling]. Elke deugd, die tot in het extreme wordt doorgetrokken, keert om in zijn tegendeel. De gek geworden deugden, die rond het ro ende kadaver van het christendom cirkelen, als harpijen met scherpe tanden, zullen de hele maatschappij verscheuren, als we hen niet terug in een doos van Pandora steken, en hen terug op hun plaats ze en.”258 Ha d Bouazza merkt op: “De erfzonde voelt heerlijk als men ligt te zonnen aan een zwemband met twee komkommerschijven op de ogen in een tropisch oord waarin alle slangen gi oos zijn. En zijn die moslims niet aandoenlijke nobele wilden met hun geloof in een godheid en in een paradijs? En dan die onderlinge broederschap!”259

Het nationaalsocialisme en de Holocaust Meer nog dan kolonialisme en slavernij is het de herinnering aan het nationaalsocialisme en de Holocaust die de westerse zel aat, het politiek correcte cultuurrelativisme en het ‘weg met ons’-denken genereert. De reductio ad hitlerum of de zogenaamde godwin loert altijd om de hoek, terwijl de vaststelling dat er juist klemmende fundamentele overeenkomsten zijn tussen het nationaalsocialisme en de islam taboe is: Führerprinzip (de onaantastbaarheid en navolging van profeet en perfecte mens Mohammed en islamitisch dogma); übermenschlich (de moslim versus de niet-moslim en het herrenvolk-principe middels de ‘oemma’ of wereldwijde moslimgemeenschap); totalitair (islam betekent onderwerping en is allesomva end, met de sharia als islamitische wet); expansief-oorlogszuchtig en Blut-und-Boden-Prinzip (het jihad-principe, dar al-islam of huis van de islam versus dar al-harb of huis van de oorlog en grond die eens islamitisch is, is altijd islamitisch); de vrouw als broedmachine; en Jodenhaat (dixit historicus Martien Pennings).260 De Turkse dichter Serkan Engin schrij waarom hij vindt dat de islam zelfs “erger is dan het nazisme”.261 In een knap essay getiteld Islam, het Midden-Oosten en het fascisme hee de Pakistaanse ex-moslim Ibn Warraq aangetoond dat de veertien eigenschappen die de Italiaanse schrijver en taalkundige Umberto Eco als typerend beschouwt voor het ‘Eeuwige Fascisme’ of ‘Oerfascisme’, ook de islam kenmerken.262 Maar als mijn vader in een interview de islam “het nieuwe nazisme”263 noemt, is er niemand van het establishment, geen journalist, academicus of politicus, die daar serieus op ingaat, maar wordt híj wel een nazi genoemd. Daarbij wordt er ook domweg vanuit gegaan dat dit ook zou betekenen dat alle (zelfverklaarde) moslims nazi’s zijn, terwijl simpelweg geldt wat de Franse arabiste Anne-Marie Delcambre zo schrander formuleerde: “Er is geen goede en slechte islam, zoals er ook geen gematigde islam bestaat. Gematigde moslims bestaan wel, dat zijn degenen die een deel van hun geloof links laten liggen.”264 En zij voegt eraan toe: “Het islamisme zit in de islam als het kuiken in het ei.”265 Decennialang al worden niet-politiek correcte politici of zogenaamde populisten afgeschilderd als halve of hele nazi’s. De Nederlandse auteur en publicist Joost Zwagerman stelde daarover in zijn knappe traktaat Hitler in de polder & Vrij van God (2009): “Als je sommigen mag geloven zijn er de afgelopen vij ien jaar heel wat nazi’s de landspolitiek binnengemarcheerd. Goebbels, Göring, Eichmann en Hitler zelf; postuum spreken ze een hartig woordje mee, met mensen als Frits Bolkestein, Pim Fortuyn, Ayaan Hirsi Ali en Geert Wilders als vermeende

buikspreekpoppen.”266 Die visie impliceert niet alleen dat de genoemde mensen direct, desnoods met geweld, moeten worden gestopt, ook bagatelliseert ze het nationaalsocialisme en het onnoemelijke leed dat daarmee gepaard ging (eigenlijk is het een vorm van negationisme). Kennelijk luidt de les van de Tweede Wereldoorlog dat de Ander nooit meer met het Kwaad in verband mag worden gebracht, en dat wijzelf bij wijze van erfzonde de last en de schuld van het Kwaad in ons dragen. Zwagerman: “Als je ondanks die erfzonde dan toch bij die ander enig kwaad bespeurt, getuig je ervan dat je zélf van dit kwaad bezwangerd bent.”267 Inderdaad: wie iets kwaads dur bloot te leggen bij de (doorgaans gekleurde) Ander, met name de islam of de cultuur die heerst in bepaalde zwart-Afrikaanse landen en gemeenschappen, bewijst daarmee zélf het kwaad te belichamen. Zeker wanneer hij of zij bovendien zou durven vast te stellen dat de eigen, westerse cultuur of beschaving, hoewel die verre van perfect is, toch veruit superieur is aan andere culturen of beschavingen, in casu de islamitische. De perverse les die is getrokken uit het Holocaust-drama en die het mainstream denken in vooral WestEuropa beheerst, is dat het Kwaad zich alleen bij onszelf bevindt of op zijn minst altijd op de loer ligt, terwijl het bij de Ander per de nitie niet kan bestaan – en als het echt niet meer mogelijk is om het Kwaad bij de Ander te ontkennen, zoals wanneer een in Tunesië geboren moslim in Nice 86 mensen doodrijdt met een vrachtwagen, dan dicteert de politieke correctheid dat dat eigenlijk onze eigen schuld is en ons eigen falen blootlegt. De eigen verantwoordelijkheid van de dader, van zijn religieuze cultuur of ideologie, van zijn familie en de gemeenschap waarin hij zich bevindt of is opgegroeid, wordt dan naal tot vrijwel nul herleid of tenminste beschouwd als van ondergeschikt belang. De mainstream academici, politici en journalisten, die inzake de jihad-terreur plegende Ander steevast koste wat het kost tot een verklaringsmodel willen komen anders dan “het was een moslim die de islam serieus hee genomen”, nemen dus zowel de islam als de vrome “Allah akbar”-schreeuwende moslim niet serieus. Dat wijst op het reeds genoemde ‘averechts’ of ‘politiek correct racisme’. Is het Kwaad echter a omstig van een blanke Noorse niet-islamitische Breivik, dan is het net andersom: vol overgave wordt het getypeerd en geduid als ‘extreemrechts’, ‘racistisch’, ‘fascistisch’, ‘(neo)nazistisch’, ‘(oer)conservatief ’, ‘islamofoob’, ‘christenfundamentalistisch’, ‘nationalistisch’, ‘populistisch’ of een combinatie van meerdere van deze kwali caties, a ankelijk van welke ideologie, denkstroming, maatschappelijke groep of politieke partij men graag wil tre en. Overigens, dat Breivik de christelijke Tempeliers misbruikte, terwijl hij de terreuracties en tactieken van de

islamitische jihad en Al Qaida gebruikte, wordt daarbij gemakshalve genegeerd. Al Qaida-specialist Raymond Ibrahim schrij daarover: “Terwijl de doelstellingen van Breivik anti-islamitisch van aard waren, waren zijn acties, die zaken waar we terecht op worden beoordeeld – in dit geval terreur, moord en geplande onthoofdingen – in essentie jihadistisch.”268 In zijn boek Ongelukkige identiteit269 maakt de Franse losoof Alain Finkielkraut dezelfde analyse: “Nooit meer een collectief bouwen op de uitsluiting of de vervolging van een ander. Dat was de grote belo e van het Europa na Hitler.” Om een herhaling van Auschwitz te voorkomen, moet iedereen zich openstellen voor de Ander, die per de nitie zwak en  onderdrukt is. Dat juist die Ander weleens racistisch, gewelddadig en onderdrukkend zou kunnen zijn, en ons zelfs wil vernietigen en onderwerpen aan de islam – islamiseren – is geen optie. “Het pedagogisch programma van het antiracisme”, aldus Finkielkraut, laat die (ongemakkelijke) idee niet toe. De heersende idee dat het hitleriaanse kwaad zich alleen bij onszelf bevindt of kan bevinden en bij de Ander niet kan bestaan (tenzij misschien door ónze schuld), leidt er dan ook paradoxaal genoeg ook toe dat de Joodse ‘Ander’ opnieuw in toenemende mate onder vuur komt te liggen door het antisemitisme van de geïmporteerde islamitische Ander. Eigenlijk wint Hitler – pervers genoeg – dus postuum alsnog de oorlog, want door de eenzijdige, obsessionele en buiten alle proporties opgeblazen vrees dat er in onze eigen kringen een nieuwe Hitler zou opstaan, kan het geïmporteerde islamitische totalitarisme en hitleriaanse antisemitisme bij moslims niet of nauwelijks worden aangekaart, laat staan e ectief bestreden. Joodse instellingen en gebouwen in West-Europa moeten dan ook steeds zwaarder worden beveiligd en Joden – de kanarie in de Europese koolmijn – verlaten bepaalde islamiserende steden of zelfs West-Europa. Wie in reactie daarop zegt dat, in het kader van het nochtans op andere terreinen geroemde voorzorgsprincipe, de grenzen dicht moeten voor moslims, de facto voor mensen uit lidstaten van de Organization of Islamic Cooperation (OIC), en dat de islam niet als godsdienst maar als ongewenste (religieuze) ideologie, dus als een soort nationaalsocialisme of communisme, moet worden beschouwd, wekt de toorn van politiek correctelingen en is ‘extreemrechts’, een ‘populist’, ‘racist’ of een ‘(islamofobe) nazi’ of ‘fascist’. In zijn typische stijl zei arabist Hans Jansen daarover: “(…) de politici die nu wegkijken van wat de Joden wordt aangezegd, zullen gaan ondervinden wat het Arabische spreekwoord ‘Na de zaterdag komt de zondag’ betekent. Dat spreekwoord betekent dat na de Joden de Christenen eraan gaan. ‘Geen bezwaar’,

zegt u als atheïst nu, maar de islamitische de nitie van ‘Christen’ is nogal ruim.”270 (In essentie kent de islam geen atheïsten, want in de tijd van Mohammed bestonden die niet; wij, westerlingen, zijn allemaal christenen, of we onszelf nu zo beschouwen of niet, en wij wonen in christelijke landen.) Op de felle, a erige en demoniserende wijze waarop politiek correctelingen over de zogenaamde islamofoben en populisten en hun ideeën spreken, uiten ze zich nooit over de judeofobe en christofobe islam, imams en moslims. Deze houding werd door de Poolse losoof Leszek Kołakowski bekritiseerd in zijn essay Op zoek naar de barbaar. De illusies van een cultureel universalisme (1980). Volgens hem verandert de lovenswaardige wens om geen barbaar te willen zijn op een bepaald moment in onverschilligheid of zelfs goedkeuring van barbarij. Hij stelt dat het grootmoedige universalisme, een westerse uitvinding, leidt tot zelfdestructie. Of nog: onze ongebreidelde, niet-selectieve toepassing van tolerantie, vrijheid en mensenrechten, leidt tot de islamisering van onze samenleving. Te pas, maar vooral te onpas wordt geschermd met Karl Poppers “geen tolerantie voor intolerantie”, maar in deze verknipte tijdgeest wordt voor het begrip ‘intolerantie’ eigenlijk vooral ‘populisme’, ‘extreemrechts’ en – terecht – neonazi’s ingevuld, en niet de islamitische intolerantie die bezig is onze vrije samenleving (ínclusief de zo geroemde ‘diversiteit’) stelselmatig te ondergraven: islamisering. (Overigens blijven ook ‘extreemlinks’ en de zogenaamde antifascisten ten onrechte steevast buiten schot wanneer aan Popper wordt gerefereerd.) ISlam De angst om als nationaalsocialist te worden bestempeld is dus zo groot dat velen het nationaalsocialisme in de islamitische leer niet kunnen of niet willen zien. De politiek correcte gutmensch in het Westen is zo druk bezig met de potentiële nationaalsocialist in zichzelf en in ons midden, dat hij de moslim die de islamitische opdracht tot verovering en onderwerping serieus neemt ontziet. Na de zelfmoordaanslag van een asielzoeker uit Syrië in een restaurant in het Duitse Ansbach op 24 juli 2016, twi erde de Nederlandse journalist en correspondent in Berlijn Wierd Duk: “Neem het van mij aan: veel Duitsers zijn woedend. Maar de angst om voor ‘nazi’ uitgemaakt te worden zit diep.” Daarop aansluitend twi erde hij: “Ik vraag me af in welk naoorlogs tijdperk de desinformatie over alle heikele thema’s [immigratie, EU, terreur, islam, Rusland] zo groot was als nu. Schokkend.”271 Toch zijn de jihadisten en moslimterroristen net zo islamitisch als de Jodenmoordenaars en oorlogszuchtige veroveraars in de jaren dertig

nationaalsocialistisch waren. In een kerk in Saint-Étienne-du-Rouvray in het noorden van Frankrijk (Seine-Maritime) gijzelden twee jihadisten op 26 juli 2016 de 86-jarige priester Hamel, twee nonnen en twee kerkgangers. Vervolgens moest de priester knielen aan het altaar, werd hij ge lmd, moest hij naar islamitische preken luisteren en werd hij de keel doorgesneden. De moslimterroristen verwezen naar Islamitische Staat en riepen ‘Allah akbar’. Arabist en islamoloog Halim El Madkouri hee in dat verband aangetoond dat “uit de basisliteratuur van terreurbeweging Islamitische Staat blijkt dat zij niets doet wat ingaat tegen de algemene islamitische leer inzake politiek en oorlogshandelingen.”272 Ook Ali Rizvi zegt dat IS-jihadisten “vast en zeker de echte moslims zijn. Ze maken nietislamitische vrouwen tot slaaf, omdat het zo in de Koran staat. Ze gooien homoseksuelen van hoge gebouwen, omdat het zo in de Hadith staat, het verslag van de woorden en daden van Mohammed. Bij IS verwijzen ze voortdurend naar de islam om te rechtvaardigen wat ze doen.”273 Maar terwijl dergelijke jihadistische daden dus werkelijk álles met de islam te maken hebben, spreken politiek correcte academici, media en politici de termen ‘islam’, ‘moslim’, ‘jihad’, ‘sharia’, ‘Koran’, ‘profeet Mohammed’ en ‘islamisering’ gewoonweg niet uit – een vast stramien bij vele jihadistische aanslagen. Wanneer moslims jihad-aanslagen of andere islamitische daden plegen, hoe hard ze daarbij ook “Allah akbar” schreeuwen en hoezeer ook blijkt dat ze de islam een warm hart toedragen (soms hebben ze zelfs een Koran op zak), toch hee de postmoderne westerling voortdurend de neiging en drang om de rol van de islam te negeren, te bedekken, te relativeren of te nuanceren. Een moslimterrorist is dan al snel een ‘verwarde man’ die psychische problemen, drugsproblemen en/of een crimineel verleden had. De Nederlandse historica Machteld Allan zegt hierover: “Men kan zich niet voorstellen dat het plegen van een aanslag, een criminele daad dus, in godsdienstige zin iets lo elijks kan zijn. Dat geldt ook voor ander gedrag dat wij als crimineel aanmerken. Laten we zeggen dat de jihad-pleger vóór zijn aanslag een dief was. De islamitische doctrine leert dat het veroveren van buit op de nietmoslim geoorloofd is. Het Arabische woord voor buit, ‘fay’, betekent ‘herstel’ of ‘teruggave’. De moslim is de echte eigenaar die de niet-moslim niet besteelt, maar simpelweg krijgt wat hem toekomt, als ‘een erfenis’, zoals Ibn Taymiyya schrij . Allah hee de wereld geschapen voor degenen die aan zijn we en gehoorzamen, en dat zijn de moslims. Dus de materiële wereld behoort toe aan de moslims en het is alleen bij hun genade dat we onze spullen eventueel mogen houden. Wij zijn

zelf doordesemd van het joodse gebod ‘Gij zult niet stelen’ en denken dat iedereen dat vindt. In het oude jodendom geldt zelfs dat je iets dat jou is ontstolen niet zomaar mag terugpakken. Dat geldt immers ook als stelen. De zaak moet voor de rechter/rabbijn worden gebracht: een begin van strafrecht als publiek recht.”274 Ook is het zo dat een moslim die zondigt, door bijvoorbeeld een losbandig seksleven te leiden of drugs te gebruiken, dit bij Allah kan goedmaken door het stellen van een vrome daad, zoals een jihad-aanslag. Midden-Oosten-expert Daniel Pipes mun e hiervoor het begrip ‘Sudden jihad syndrome’.275 Het politiek correcte dogma dat de (hoofd)oorzaak ‘socio-economische achterstelling’, ‘depressie’, ‘psychische problemen’, ‘drankproblemen’ enzovoort is, waarvan de schuld – ‘gebrek aan kansen’, ‘racisme’, ‘discriminatie’, ‘slecht integratiebeleid’, ‘slechte opvoeding’, ‘gebrekkig onderwijs’, ‘bombardementen in het MiddenOosten’, ‘Israël’ – bij ons ligt, is hardnekkig. Maar waarom zijn de terroristen dan nooit al dan niet achtergestelde en/of racistisch bejegende en/of psychisch gestoorde Chinezen, Joden, boeddhisten, sikhs, Assyriërs, Perzen, Armeniërs of Indiërs? De Franse academicus Oliver Roy stelt dat het geweld niet islamitisch is: “(…) het is anti-imperialistisch; we hebben nog te maken met de naweeën van de dekolonisatie, die plotseling door de Amerikaanse hegemonie een nieuwe dimensie hebben gekregen.”276 Ook beweert hij dat het gewoon mislukkelingen in de samenleving zijn die de jihad gebruiken om hun gewelddaden te onderbouwen. De Iraans-Nederlandse rechtsgeleerde en columnist Afshin Ellian, die overigens als islamkritische afvallige in Nederland sinds jaar en dag bewaakt moet worden, noemt dit politiek correcte denken “neocommunistisch”.277 Maar niet-islamitische mensen in het Westen van allerlei slag – hindoes, joden, sikhs, boeddhisten, Chinezen, Brazilianen, Vietnamezen, Polen enzovoort – die diverse persoonlijke problemen kunnen hebben en wier land, religie of cultuur ooit slachto er is geweest of nog steeds is, voeren geen jihad-terreur tegen het Westen. Het gaat louter om jonge moslimmannen en jonge moslimvrouwen, waarvan er duizenden jihad zijn gaan voeren aan de zijde van Islamitische Staat voor de stichting van een kalifaat. Ellian dient Roy van repliek: “Zijn de jihadisten in Bangladesh die de weerloze atheïsten, agnosten, afvalligen en andere intellectuelen executeren, naweeën van de dekolonisatie? Is de laatste aanslag in Kabul bij een vreedzame demonstratie, ook een gevolg van naweeën van de dekolonisatie? Zijn de executies van andersdenkenden in het islamitische Iran ook de naweeën van de dekolonisatie?”278 Volgens de Franse historicus Pierre

Vermeren, docent aan de Sorbonne, lost het gelijkstellen van jihadisten met geestesgestoorden niets op en zal het alles alleen maar verergeren: “We moeten ze nemen voor wie ze zijn en luisteren naar wat ze te zeggen hebben in plaats van hen louter te beschouwen als onderdeel van de wereldproblemen en onze westerse dominantie.”279 Oikofobie Voor de westerse zel aat mun e de Britse losoof Roger Scruton in 1994 de term ‘oikofobie’ (oikophobia). Via zijn boek Oikofobie, de angst voor het eigene (2013) bracht de jonge Nederlandse publicist en euroscepticus ierry Baudet (oprichter en voorman van de politieke partij Forum voor Democratie) dit begrip in het debat als tegenhanger van de  gekende politieke strijdterm ‘xenofobie’ (en de speci eke variant ‘islamofobie’). Oikofobie is de angst voor of a eer van het eigene, van thuis; een a eer van onze eigen cultuur met onze eigen waarden, normen, gebruiken en tradities. Het is eigenlijk zel aat gecombineerd met (blinde) liefde voor hetgeen anders of exotisch is (‘xeno lie’). Baudet: “Het is een angst voor het eigene, een instinctieve neiging het eigen volk, de eigen cultuur, de eigen gebruiken, de nationale identiteit en geschiedenis af te vallen. Belachelijk te maken. Te verzwakken, te beschimpen.”280 Baudet vergelijkt deze oikofobe tijdgeest met de puberale fase waarbij men zich a eert van zijn of haar eigen wortels, van zijn of haar ouders, en waar iedereen doorheen moet.281 Deze fase is ingezet na de Tweede Wereldoorlog, toen men de eerste ‘gastarbeiders’ naar hier liet komen, en ze is nog altijd bezig. Baudet stelt dat de hele maatschappelijke elite van deze oikofobie doortrokken is, wat zich op ten minste  drie manieren manifesteert: “Via het multiculturalisme en het enthousiasme voor immigratie en open grenzen; via het modernisme in de kunsten; en via het Europese project [de EU]. Alle drie maken ze de oikos – het thuis – stuk. Het multiculturalisme doet dat door immigratie toe te juichen en deze immigranten aan te sporen vooral niet te integreren.”282 Deze westerse psyche mondde uit in wat de Nederlandse libertariër Bart Croughs hee geformuleerd als de drie “we en van het progressieve denken”283. Wet 1 of De wet van het abjecte Westen: “Bij een con ict tussen westers en niet-westers kiest de progressieve intellectueel voor niet-westers.” Daarom, aldus Croughs, is de onderdrukking door blanken of westerlingen van de zwarte of niet-westerse bevolking in Zuid-Afrika voortdurend en he ig veroordeeld, maar niet de onderdrukking door niet-blanken of niet-westerlingen van andere zwarten in de rest van Afrika; en wordt de reeds lang afgescha e westerse slavenhandel nog

altijd besproken en bekritiseerd, terwijl wordt gezwegen over de Arabische slavenhandel, die nog maar pas (o cieel) werd afgescha . Wet 2. of De wet van de onderdrukte minderheid: “Bij een con ict tussen een minderheid en een meerderheid kiest de progressieve intellectueel voor de minderheid.” Croughs gee als voorbeeld de discrepantie tussen kritiek op Joden in Nederland (een minderheid, dus kritiek is niet echt de bon ton) en kritiek op Joden in Israël (een meerderheid, dus de kritiek is virulent). Croughs: “Nu zult u misschien zeggen: en Turkije en de Koerden dan? Koerden vormen toch ook een minderheid? Waarom nauwelijks interesse voor het lot van de Koerden, en wel voor de Palestijnen? Welnu, hier schiet de wet van het abjecte Westen [Wet 1] te hulp: Israël wordt, ondanks z’n geogra sche ligging, gezien als ‘westers’; dit in tegenstelling tot Turkije, dat nog steeds ‘niet-westers’ is.” Overigens zijn de Joden van Israël geen meerderheid ten opzichte van de ondertussen bijna 10 miljoen zogenaamde Palestijnen en in de oceaan van honderden miljoenen grotendeels vijandige Arabieren. Er speelt dus meer. De Franse losoof Vladimir Jankélévitch schreef in 1986: “Het antizionisme is voor heel wat mensen een buitenkans, want het gee hen toestemming en zelfs het recht en de plicht om in naam van de democratie antisemitisch te zijn. Antizionisme is gerechtvaardigd antisemitisme dat eindelijk binnen ieders bereik ligt. Het is een vrijbrief om democratisch antisemitisch te zijn. En als de Joden nu eens zelf nazi’s waren? Dat zou geweldig zijn.”284 De Duitse journalist en publicist Henryk Broder zei in dat verband: “Europa zal de Joden de Holocaust nooit vergeven.”285 In 1982 schreef Simon Carmiggelt aan Gerard Reve: “Let maar op, wat de hetzers zullen schreeuwen! Het antisemitisme is weer erg in de mode. Dat heet nu heel zedig ‘antizionisme’. Weet je wat professor Jacques Presser vier en twintig jaar geleden tegen me zei: ‘Het nieuwe fascisme zal zichzelf “antifascisme” noemen.’ God behoede Israel!”286 Israël (of ‘de zionisten’) wordt obsessief en eenzijdig bekritiseerd – vaak gebaseerd op leugens en verdraaiingen (ook a omstig van ‘Pallywood’: de Palestijnse leugens en in scène geze e slachto ers) – en ook is een door een Israëliër ( Jood) slecht behandelde of gedode (islamitische) Palestijn kennelijk veel erger en meer waard dan een (islamitische) Palestijn of Arabier die slecht is behandeld of gedood door een andere moslim. Tot slot Wet 3. Of De wet onderdrukt versus niet-westers: “De twee genoemde we en zijn voldoende om de meest onbegrijpelijke en op het eerste gezicht tegenstrijdige opva ingen afdoende te verklaren,” aldus Croughs. “Alleen in gevallen waar de twee we en met elkaar in botsing komen, wordt het ingewikkeld.

Dit is onder andere het geval wanneer vrouwen of homo’s (Wet 2) met vrouw- en homovijandige moslims (Wet 1) in con ict komen.” Als voorbeeld hiervan noemt Croughs genitale verminking bij meisjes door moslims. Inderdaad wil de progressieveling dat verderfelijke en inhumane gebruik, die mishandeling, uit alle macht als niet-islamitisch bestempelen, terwijl het helder is dat hoewel het ook voorkomt in andere culturen, genitale verminking van meisjes via de Hadith en de islamitische rechtsscholen is geïncorporeerd in de islamitische traditie en dus mede door de islam in stand wordt gehouden. Het overgrote deel van de genitaal verminkte vrouwen op de wereld is ook moslim.287 Koenraad Elst merkt in dat verband op: “Anders dan apologeten beweren, behoort geslachtelijke verminking bij vrouwen niet ‘nu eenmaal tot de Egyptische traditie’. Mummies van faraonische vrouwen blijken niet besneden te zijn. Net als in Koerdistan, in Gujarat, in Indonesië en nu in Europa, bestaat deze ingreep zelfs in Egypte maar omdat de islam hem ingevoerd hee .” Na een zoveelste hatelijke aanval op een homokoppel in Brussel, dat in elkaar werd geslagen, weerklonk in een populaire Brusselse uitgaansbuurt voor homomannen (de Sint-Jacobswijk, naast de islamiserende Anneessenswijk): “Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar ik heb enkel problemen met moslims.” En Karel (schuilnaam) zei: “Ik wil echt tolerant zijn, en dat ben ik ook, maar ik ben het stilaan beu dat ik altijd de klappen moet opvangen en tegelijk moet tolerant zijn. Waar houdt het op?”288 Op intolerantie, racisme en Joden-, homo- en vrouwenhaat door autochtonen – die zijn westers (Wet 1) en in de meerderheid (Wet 2) – wordt door het ‘progressieve’ establishment veel sneller, feller en verontwaardigder gereageerd dan op intolerantie, racisme, terrorisme en Joden-, homo- en vrouwenhaat door moslims – die zijn niet-westers (Wet 1) en in de minderheid (Wet 2). In het laatste geval zal alleen worden gereageerd wanneer het echt niet anders kan, al betekent dat nog niet dat man en paard zal worden genoemd over de achtergrond, cultuur, ideologie en drijfveer van de dader. Zo is de enorme ophef die de mainstream media met in hun kielzog traditionele politici in Vlaanderen maakten over hatelijke Facebookreacties inzake een vij ienjarige Marokkaanse Belg die stierf in een ongeluk met een quad (zoals: “Snel! Geef alle mocro’s een Quad!!!”), nooit vertoond over hatelijke en geweldverheerlijkende reacties van moslims na een jihadaanslag of shariavergoelijkende of -relativerende uitspraken. Nochtans kan er op sociale media dagelijks weerzinwekkende shariapraat over meisjes en vrouwen, Joden, niet-moslims en homoseksuelen worden gelezen. Alleen haatimams die het erg bont maken halen de media en kunnen bij traditionele

politici verontwaardiging uitlokken, terwijl een kerkpreek die daar nog maar in de buurt van zou komen een ongeziene hetze zou losmaken. Het Nederlandse medium GeenStijl mun e wat dat betre de term ‘verontwaardigingsdiscrepantie’289 (onthoud dat woord voor wanneer u Scrabble speelt). Het heersende narratief – niet in de laatste plaats in ons onderwijs en de mainstream media – is dat van het slechte, rijke, imperialistische, kolonialistische, racistische, vervuilende, klimaatverknoeiende Westen enerzijds, en de arme, onderdrukte, gastvrije, diverse derde wereld of moslimwereld anderzijds. Op lichtzinnige wijze wijst de oikofobe westerling eenzijdig met een beschuldigende vinger naar ónze ‘gewelddadige Bijbel’, ónze kruistochten, ónze inquisitie, óns imperialisme en kolonialisme, ónze slavernij, óns geweld, ónze Hans Van emsche en Breivik en óns nationaalsocialisme (maar niet óns communisme, want dat wordt als links beschouwd en is dus kennelijk niet zo erg). Dat doet diezelfde westerling niet of véél minder wat betre hún tot geweld oproepende Koran, hún genocides, hún imperialisme, hún kolonialisme, hún slavernij, hún totalitarisme, hún (jihad-)oorlogen en hún hedendaagse mainstream en vaak geïnstitutionaliseerde tirannieke, racistische, onderwerpende, onderdrukkende, discriminatoire en terroristische praktijken. De Nederlandse journalist Joost Niemöller twee e in dat verband een foto van een moslim en zijn naakte slavin, met als commentaar: “Dat soort beelden zie je nu nooit als het gaat over slavernij.”290 De essentie is dat wij met onze beschaving als enige de verderfelijke fases, episodes, periodes, opva ingen, ideologieën en praktijken onder ogen hebben gezien, uitentreuren hebben bekritiseerd en bekritiseren, grotendeels achter ons hebben gelaten en uit alle macht proberen een herhaling ervan te voorkomen. Onze beschaving, zo besluit Benno Barnard, “is uit een zee van bloed aan land gekropen”, maar “zij dwingt ons nu de 1400 jaar van een andere tijdrekening als evenwaardig te beschouwen.”291 Het decennialang heersende cultuurrelativisme, de dwaze idee dat beschavingen en culturen gelijkwaardig zijn, leidde tot de ideologie van het multiculturalisme. Beide ‘ismen’ zijn ondertussen weliswaar min of meer met stille trom afgevoerd, maar ze leven voort via een nieuwe hype en modeterm, namelijk ‘(super)diversiteit’, wat als paard van Troje voor de islam(isering) fungeert. Niet alleen bese de postmoderne, oikofobe westerling veel te weinig dat een andere beschaving en cultuur zoals de islamitische zichzelf niet in vraag stelt en

geen schuld – maar zelfs trots – voelt over misdaden en inhumane praktijken van vroeger en nu; ook is hij niet of nauwelijks trots op het feit dat zijn eigen beschaving tot nader order de enige is die, met veel vallen en opstaan, samenlevingen tot stand hee gebracht waar een bijzonder grote mate van individuele vrijheid en gelijkwaardigheid geldt, uniek in de wereld en de geschiedenis – ook al zijn die samenlevingen niet perfect, ze zijn veruit de beste (en welvarendste) die er op aarde te vinden zijn, wat natuurlijk ook de reden is dat zowat iedereen graag hier zou willen wonen en velen ook hun leven wagen om naar het Westen te migreren.

Migratie en demogra e “Friedrich Engels waarschuwde ons: ‘Vanaf een bepaalde hoeveelheid wordt de kwantiteit een kwaliteit.’ Vanaf een bepaald aantal moslims in een buurt of stad – de ‘tolerantiedrempel’ waarover we niet meer durven te spreken – verandert de buurt of stad van aanzicht, van sfeer, van aard. Van land. Dat is nu de oemma.” ÉRIC ZEMMOUR Een even logische als essentiële vaststelling is dat de islam hier – in het Westen, in West-Europa en met name België en Nederland – slechts kan zijn omdat er massaimmigratie van onder meer moslims werd en wordt toegelaten en zelfs gestimuleerd (met name via de zogenaamde gastarbeid in de jaren zestig). Het is vandaag nog moeilijk voor te stellen, maar ooit waren hier simpelweg geen moslims en dus ook geen islam. Zo werden in Nederland in 1879 49 moslims geteld.292 Hét fundament van de (islam)isering in onze samenleving is de door de migratie veranderende demogra e, een rechtstreeks gevolg van het asiel- en migratiebeleid. Het aantal en percentage moslims in onze samenleving blij groeien, enerzijds door het voortdurend importeren en binnenlaten door de regering van mensen a omstig uit islamitische landen, en anderzijds doordat moslims vooralsnog een hogere vruchtbaarheidsgraad dan niet-moslims hebben. Met islamitische landen wordt bedoeld: landen die lid zijn van de OIC, de Organization of the Islamic Cooperation. De OIC verenigt landen met een moslimmeerderheid of een signi cante of grote moslimminderheid en stree islamisering na. De OIC noemt zichzelf “ e Collective Voice of the Muslim World”293 en verenigt dus ook de elkaar naar het leven staande soennitische moslims (80-90% van de totale moslimpopulatie) en sjiitische moslims (10-20% van de totale moslimpopulatie).294 In slechts vier moslimlanden maken sjiitische moslims de meerderheid uit: Iran, Bahrein, Irak en Azerbeidzjan; sjiitische minderheden bevinden zich in Jemen, Libanon, Koeweit, Syrië, Turkije, India, Saoedi-Arabië, Verenigde Arabische Emiraten, Pakistan, Afghanistan en Qatar.295 In 50 landen (inclusief de Palestijnse gebieden) is de meerderheid van de mensen moslim. De huidige OIC-lidstaten296 zijn (gerangschikt volgens moslimpercentage297): Gabon

6%   Syrië*

87%

Guyana

7%   Oezbekistan

88%

Oeganda

14%   Bangladesh

89%

Suriname

14%   Turkmenistan

89%

Mozambique

18%   Algerije

>90%

Togo

20%   Comoren

>90%

Kameroen

21%   Djibouti

>90%

Benin

28%   Egypte

>90%

Ivoorkust

43%   Gambia

>90%

Guinea-Bissau

45%   Libië

>90%

Nigeria

50%   Mali

>90%

Tsjaad

52%   Marokko

>90%

Libanon

54%   Mauritanië

>90%

Albanië

57%   Senegal

>90%

Sierra Leone

60%   Soedan

>90%

Maleisië

61%   Somalië

>90%

Burkina Faso

62%   Tunesië

>90%

Qatar

68%   Afghanistan

>90%

Bahrein

70%   Azerbeidzjan

>90%

Kazachstan

70%   Iran

>90%

Kirgizië

75%   Irak

>90%

Verenigde Arabische Emiraten 76%   Jemen

>90%

Koeweit

77%   Jordanië

>90%

Brunei

79%   Malediven

>90%

Niger

80%   Pakistan

>90%

Tajikistan

85%   Palestina

>90%

Oman

86%   Saoedi-Arabië

>90%

Guinea

87%   Turkije

Indonesië

87%

>90%

*als lid geschorst sinds de zomer van 2012 als gevolg van de Syrische burgeroorlog.

Bosnië en Herzegovina (ca. 51% moslim), het door Turkije beze e Noord-Cyprus (ca. 98% moslim)298, de Centraal-Afrikaanse Republiek (ca. 15% moslim), ailand (ca. 4% moslim) en Rusland (10 à 15% of ongeveer 17,8 miljoen moslims) hebben de status van waarnemer binnen de OIC. Andere (niet-westerse) landen met een signi cant of hoog moslimpercentage die geen OIC-lid zijn: China*

2%

Filipijnen

5%

Fiji

6%

Bulgarije

8%

Sri Lanka

10%

Congo

10%

Georgië

11%

Kenia

11%

Liberia

12%

Malawi

13%

Singapore

14%

India

14%

Montenegro

19%

Macedonië

33%

Ethiopië

34%

Tanzania

35%

Kosovo

95%

*25 miljoen moslims.

In 2017 waren er op deze aardbol 7,55 miljard mensen.299 De verwachting is dat tegen 2050 de wereldbevolking ongeveer 9,8 miljard mensen zal tellen, een stijging van ongeveer 30%. Het gros van deze stijging (ca. 57%) zou het gevolg zijn van de bevolkingsexplosie in Afrika, waar tegen 2050 de bevolking bijna zou zijn verdubbeld tot ongeveer 2,5 miljard mensen.300 411 miljoen van deze Afrikanen zouden leven in Nigeria (191 miljoen mensen in 2017). In 2050 zou de bevolking van 30 landen, bijna allemaal in Afrika, minstens verdubbeld zijn.301 De rest van de stijging van de wereldpopulatie zit voornamelijk in Azië, waar meer dan de hel van de wereldbevolking lee en waar de bevolking zou stijgen van ongeveer 4,5 miljard nu tot 5,26 miljard in 2050. In India zal de bevolking stijgen van 1,35 miljard nu tot 1,68 miljard in 2050. De bevolking in Amerika zou stijgen van ongeveer 1 miljard tot 1,2 miljard in 2050; die in Oceanië zou stijgen van 41 miljoen tot 57 miljoen; en die in Europa zou dalen van 742 miljoen tot 716 miljoen in 2050.302 De top 10 wat inwoners betre wordt voor 2050 geraamd op (in miljoen): India

1680

China

1340

Nigeria

411

Verenigde Staten

397

Indonesië

322

Pakistan

311

Brazilië

231

Congo

216

Bangladesh Ethiopië

202 191

Bij de grootste stijgers zi en OIC-lidstaten Egypte: van 93,4 miljoen mensen in 2017 naar ca. 163,5 miljoen in 2050; en Pakistan: van 199 miljoen mensen in 2017 naar 311 miljoen in 2050. Met 5,5 tot 7,3 kinderen per vrouw ligt de vruchtbaarheidsgraad het hoogst in 10 Afrikaanse landen, waarvan zeven OIC-landen die een moslimpercentage hebben tussen de 40% en de 100%: Niger Tsjaad, Somalië, Congo, Angola, Mali, Burkina Faso, Nigeria, Burundi, Gambia.

Met 1,2 à 1,3 kinderen per vrouw ligt de vruchtbaarheidsgraad het laagst in 10 Europese en Oost-Aziatische landen: Zuid-Korea, Taiwan, Roemenië, Singapore, Bosnië-Herzegovina, Italië, Spanje, Griekenland, Moldavië, Liechtenstein. De grootste nominale bevolkingsdaling in 2050 zit naar verwachting in China, Japan, Oekraïne, Polen, Roemenië, ailand, Italië en Zuid-Korea. De verwachting is dat er behalve het kleine Libanon en het piepkleine Albanië (de enige OIC-lidstaat in Europa) geen enkel moslimland is waar de bevolking in 2050 niet signi cant of enorm zal zijn toegenomen.303 Het aandeel van het Westen (inclusief Latijns-Amerika) in de wereldbevolking zal dus naar verwachting beduidend afnemen: van ongeveer 24% in 2017 naar ongeveer 20% in 2050 (en 17% in 2100). Daarentegen zal het percentage Afrikanen naar verwachting stijgen van 17% in 2017 naar 26% in 2050 (en 40% in 2100). Er is ook sprake van een ‘youth bulge’, een “relatief ‘overschot’” van jonge mannen “tussen ca. 15 en 24 jaar, een belangrijke verklarende variabele voor het ontstaan van gewapend con ict”, aldus de Nederlandse wiskundige en antropoloog dr. Jan van de Beek (die verwijst naar het VN-rapport A Clash of Gerenations? Youth Bulges and Political Violence).304 Leon de Winter refereert aan de Duitse socioloog en econoom Gunnar Heinsohn, die in zijn boek Söhne und Weltmacht305 (2003) concludeert: “Wanneer in een samenleving kinderen niet dood van de honger gaan, maar te weinig mogelijkheden hebben om zich te ontwikkelen en een respectabele plek in de samenleving te veroveren, en er een bevolkingsexplosie plaatsvindt, leidt dit alles tot onderling geweld (burgeroorlog, bendeoorlogen) of tot geweld dat zich naar buiten richt (oorlogen). De kritische grens van het percentage jongeren in de ‘ ghting age’ van 15-29 dat een samenleving in een gewelddadige verandert, ligt rond 30%, aldus Heinsohn. Hij noemt dat een ‘youth bulge’ (…) dat hee te maken met de vorm van de lee ijdspiramide, en wanneer die breed is in de lee ijdscategorie 15-29 noemt hij dat een ‘uitstulping’.”306 Heinsohn zegt dat in ‘youth bulge’-landen “jonge mannen de neiging hebben om elkaar uit te schakelen of te worden gedood in agressieve oorlogen totdat een evenwicht is bereikt tussen hun ambities en het aantal aanvaardbare posities dat in hun samenleving beschikbaar is”.307 Hij verwijst naar de Libanese burgeroorlog tussen 1975 en 1990 en de Algerijnse oorlog van fundamentalistische moslims tegen hun eigen volk in de jaren 90, waarbij in totaal minstens 300.000 doden vielen: “De slachting stopte pas wanneer de vruchtbaarheidsgraad in die landen daalde van zeven kinderen per vrouw tot minder dan twee. Het oorlogvoeren stopte omdat er geen strijders meer werden geboren.”308 De ‘youth bulge’-landen

bevinden zich vandaag voornamelijk in de islamitische wereld, met name SubSahara-Afrika, het Midden-Oosten en Zuid-Azië, en de islam is bij uitstek een systeem dat teert op energieke en meedogenloze jonge strijders, die bereid zijn om voor Allah als martelaar (‘shahid’) te sterven. Vermits het overgrote deel van de moslims in Azië en Afrika woont (met name in het Midden-Oosten in brede zin), is het duidelijk dat de islam de komende decennia, net zoals de voorbije decennia, serieus zal blijven groeien. Immers, zolang moslims niet massaal en expliciet de regels, we en en principes van de islam beginnen af te zweren en verregaand seculariseren, staat meer moslims gelijk aan meer islam. Pew Research Center is een gerenommeerde ona ankelijke Amerikaanse denktank (non-pro t) die wereldwijd onderzoek doet naar onder meer sociale, religieuze en demogra sche kwesties en de publieke opinie. Volgens Pew was dit het beeld in 2015:  

aantal aanhangers (miljard) % van de wereldbevolking

islam

1,8

24,1%

christendom

2,3

31,2%

geen religie

1,17

16,0%

hindoeïsme

1,1

15,1%

boeddhisme

0,5

6,9%

volksgeloof

0,42

5,7%

jodendom

0,015

0,2%

andere religies* 0,06

0,8%

Moslims hebben de hoogste vruchtbaarheidsgraad: gemiddeld 2,9 kinderen per vrouw tegenover 2,2 bij niet-moslims. In Sub-Sahara-Afrika (of ‘zwart Afrika’), Midden-Oosten/Noord-Afrika en Azië ligt de vruchtbaarheidsgraad van moslims op respectievelijk 5,2; 2,8 en 2,4, terwijl die van niet-moslims op respectievelijk 4,2; 2,5 en 1,9 ligt. In Europa en Noord-Amerika is de vruchtbaarheidsgraad van moslims respectievelijk 2,1 en 2,7, die van niet-moslims 1,6 en 2,0.309 Als gevolg van de jonge islamitische bevolking en de hoge vruchtbaarheidsgraad bij moslims, zo stelt Pew, zullen tussen 2030 en 2035 meer baby’s uit moslims worden geboren dan uit christenen. Naar verwachting is de islam de enige ‘religie’ waarvan het aandeel in de wereldbevolking de komende decennia signi cant zal

stijgen. In 2060 zullen er wereldwijd vermoedelijk 2,99 miljard moslims zijn, of 31,1% van de wereldbevolking; christenen zullen dan vermoedelijk met 3,05 miljard zijn, of 31,8% van de wereldbevolking. Pew voorspelt dat omstreeks 2070 niet meer het christendom maar de islam de grootste van de wereld zal zijn.310 In 2100 zullen naar verwachting moslims 34,9% (ongeveer 3,9 miljard) en christenen 33,8% (ongeveer 3,8 miljard) van de wereldbevolking uitmaken. In 2100 zal vermoedelijk 75% van de baby’s worden geboren in Afrika. Mochten bijvoorbeeld veel Chinezen zich bekeren tot het christendom of mochten veel moslims de islam beginnen te verlaten, dan zou een en ander natuurlijk anders kunnen uitpakken. En uiteraard kunnen al dit soort voorspellingen signi cant anders uitdraaien als gevolg van onvoorziene gebeurtenissen zoals oorlog, hongersnood, ziekte en bepaalde politieke ontwikkelingen.311 In Pakistan (197,5 miljoen moslims, tweede grootste moslimland)312 en Indonesië (227 miljoen moslims, grootste moslimland)313 wonen vandaag tezamen meer moslims (opgeteld 424,5 miljoen) dan in heel het Midden-Oosten/Noord-Afrika (circa 406 miljoen moslims)314; wel hee het Midden-Oosten/Noord-Afrika de hoogste concentratie aan moslims: ongeveer 93% van de inwoners van die regio is moslim, terwijl in Sub-Sahara-Afrika en Azië respectievelijk ongeveer 30% en 24% moslim is.315 India (geen OIC-lid) staat vandaag op de derde plaats wat aantal moslims betre met ongeveer 182 miljoen moslims (ca. 14,2% van de bevolking).316 In 2050 wordt naar verwachting India het land met de grootste moslimpopulatie, en Algerije en Marokko zijn dan vervangen door respectievelijk Irak op plek 9 en Afghanistan op plek 10.317 Pew verwacht dat in 2050 de top 10 moslimlanden er als volgt zal uitzien, goed voor in totaal bijna 62% van de wereldmoslimpopulatie (in miljoen): India

310,66

Pakistan

273,11

Indonesië

256,82

Nigeria

230,7

Bangladesh 182,36 Egypte

119,53

Turkije

89,32

Iran

86,19

Irak

80,19

Afghanistan 72,19

Tegen 2050 zal het aantal landen met een absolute moslimmeerderheid vermoedelijk gestegen zijn naar 52 landen: ook in Macedonië en Nigeria zou dan meer dan 50% van de bevolking moslim zijn.318 Tegelijkertijd zal in 2050 naar verwachting het aantal landen met een absolute christelijke meerderheid zijn afgenomen van 159 (in 2010) naar 151, wegens de neerwaartse evolutie in Australië, Verenigd Koninkrijk, Benin, Frankrijk, Macedonië, Nieuw-Zeeland, Bosnië-Herzegovina en Nederland. In Europa zal volgens Pew het aantal christenen afnemen van 75% of 553 miljoen in 2015 naar minder dan 66% of 454 miljoen in 2050; naar verwachting zal 23% van de mensen in Europa en 26% van de mensen in de VS in 2050 geen religie hebben.319 Wereldwijd zou het percentage mensen zonder religie dalen van 16% in 2010 tot 13% in 2050. Steeds meer moslims in Europa In het Westen en in de Lage Landen groeit de islam als gevolg van immigratie en geboortes. Volgens Pew Research Center was midden 2016 het aantal moslims in België ongeveer 7,6% (858.420) en in Nederland 7,1% (1.210.000). Alleen Frankrijk (8,8% of 5.720.000) en Zweden (8,1% of 809.607) tellen procentueel meer moslims. Nominaal gezien bestaat de top zes uit Frankrijk (5.720.000, 8,8%), Duitsland (4.950.000, 6,1%), Verenigd Koninkrijk (4.130.000, 6,3%), Italië (2.870.000, 4,8%), Nederland (1.210.000, 7,1%) en Spanje (1.180.000, 2,6%). Voor heel Europa (28 EU-lidstaten inclusief het Verenigd Koninkrijk, plus Noorwegen en Zwitserland) was in 2016 het totale aandeel moslims 4,9% of 25,8 miljoen (in 2010 was dat nog 3,8% of 19,5 miljoen). Het aantal niet-moslims in Europa daalde lichtjes – van 495,3 miljoen in 2010 naar 495,1 miljoen in 2016, terwijl de totale bevolking steeg van 514,8 miljoen naar 520,8 miljoen.320 Op basis van deze cijfers schetste Pew voor Europa drie scenario’s voor het jaar 2050: ‘nul migratie’ (immigratiestop), ‘medium migratie’ en ‘hoge migratie’. Het scenario ‘medium migratie’ gaat ervan uit dat vanaf midden 2016 álle asielzoekersstromen stoppen terwijl de ‘gewone’ immigratie van moslims voortgaat (d.i. alle moslims die niet migreren met als doel asiel aan te vragen); het scenario ‘hoge migratie’ gaat ervan uit dat bovenop de ‘gewone’ jaarlijkse

immigratie van moslims ook het record aan zogenaamde vluchtelingen, zoals in de periode 2014-2016 het geval was, jaar na jaar aanhoudt.321 Zelfs bij een echte immigratiestop zou tegen 2050 het aantal moslims in Europa gestegen zijn van 4,9% tot 7,4% of 35,8 miljoen. Het aantal niet-moslims in Europa zou in dat scenario tegen 2050 met ongeveer 10% zijn gedaald. Bij medium migratie zou het percentage moslims meer dan verdubbelen tot 11,2% of 57,9 miljoen. Het aantal niet-moslims in Europa zou in dat scenario tegen 2050 met ongeveer 7% zijn gedaald. Bij hoge migratie zou het percentage moslims verdrievoudigen tot 14,0% of 75,6 miljoen. Het aantal niet-moslims in Europa zou in dat scenario tegen 2050 met ongeveer 6% zijn gedaald. De conclusie van Pew: de moslimpopulatie in Europa zal blijven groeien, maar hoeveel precies hangt af van migratie. Dat ook bij een absolute immigratiestop het aantal moslims zou blijven toenemen, is het gevolg van de lagere gemiddelde lee ijd van moslims (moslims in Europa zijn gemiddeld dertien jaar jonger dan niet-moslims) en een hogere vruchtbaarheidsgraad (per moslima gemiddeld één kind meer). Nog een belangrijke vaststelling van Pew is dat met het scenario ‘nul migratie’ en zelfs met het scenario ‘medium migratie’ de totale bevolking van Europa tegen 2050 zou zijn gedaald: van 520,8 miljoen in 2016 tot respectievelijk 481,7 miljoen (een aanzienlijke daling van 7,5%) en 516,9 miljoen (een zeer lichte daling van bijna 0,8%). Alleen met het scenario ‘hoge migratie’ zou de totale bevolking in Europa tegen 2050 licht stijgen, namelijk tot 538,6 miljoen (3,4% stijging). Wat België betre : zelfs bij een echte immigratiestop zou tegen 2050 het percentage moslims in België stijgen van 7,6% tot 11,1% of 1.250.000 moslims; bij medium migratie zou het percentage moslims zo goed als verdubbelen tot 15,1% of 2.050.000 moslims; bij hoge migratie zou het percentage moslims bijna 2,5 keer zo groot worden tot 18,2% of 2.580.000 moslims. Voor Nederland: zelfs bij een echte immigratiestop zou tegen 2050 het percentage moslims in Nederland stijgen van 7,1% tot 9,1% of 1.510.000 moslims; bij medium migratie zou het percentage moslims stijgen tot 12,5% of 2.200.000 moslims; bij hoge migratie zou het percentage moslims meer dan verdubbelen tot 15,2% of 2.790.000 moslims. Voor andere Europese landen leveren de scenario’s het volgende beeld op322:    

medium migratie aantal

%

hoge migratie aantal

%

België

2.050.000

15,1%

2.580.000

18,2%

Nederland

2.200.000

12,5%

2.790.000

15,2%

Verenigd Koninkrijk 13.060.000

16,7%

13.480.000

17,2%

Frankrijk

12.630.000

17,4%

13.210.000

18,0%

Duitsland

8.480.000

10,8%

17.490.000

19,7%

Italië

7.050.000

12,4%

8.250.000

14,1%

Spanje

2.660.000

6,8%

2.810.000

7,2%

Zweden

2.470.000

20,5%

4.450.000

30,6%

Oostenrijk

1.129.000

10,6%

2.120.000

19,9%

Zwitserland

1.140.000

10,3%

1.520.000

12,9%

Noorwegen

1.040.000

13,4%

1.320.000

17,0%

Denemarken

818.000

11,9%

1.100.000

16,0%

Finland

818.000

11,4%

1.100.000

15,0%

Dit zijn signi cante percentages van grote en groeiende minderheden moslims, maar wellicht een onderscha ing. Er valt immers wel wat aan te merken op de startcijfers die Pew Research Center hanteert, namelijk die van het aantal moslims in Europa in 2016. Zo scha e de Unie van Islamitische Gemeenschappen in Spanje (Unión de Comunidades Islámicas de España, ) het percentage moslims in Spanje op 4,1% of 1.919.141 moslims (terwijl Pew uitgaat van 2,6% of 1.180.000 moslims). De cijfers van UCIDE worden in Spanje als betrouwbaar beschouwd. Uitgaande van de UCIDE-data zouden in Spanje in 2050 met het scenario ‘medium migratie’ 11% (4.326.128) en met het scenario ‘hoge migratie’ 11,7% (4.570.242) moslims zijn. Ofwel 1,7 tot 1,8 miljoen moslims meer dan wat Pew Research Center berekende. Voor Oostenrijk ze e Pew Research Center het aantal moslims in 2016 op 6,9% of 600.000, terwijl het Oostenrijks Integratiefonds (Österreichischer Integrationsfonds, ) van het Ministerie van Buitenlandse Zaken schat dat het er 7,9% of 700.000 waren. Dat leidt voor het scenario ‘hoge migratie’ in 2050 tot een verschil van 350.000 moslims: bijna 25% of 3,5 miljoen moslims in plaats van 19,9%. Wat Frankrijk betre ging Pew Research Center uit van 8,8% of 5.720.000 moslims in 2016, terwijl in werkelijkheid miljoenen moslims voor de statistieken

verborgen zijn. De Franse analist en voormalig Le Monde-journalist Yves Mamou  legt uit: “Dit cijfer [5.720.000 moslims] vergeet de moslims die in de jaren zestig en begin jaren zeventig vanuit Noord-Afrika naar Frankrijk zijn gemigreerd. Dat gaat om enkele miljoenen – niemand weet precies hoeveel. Ze kregen heel snel de Franse nationaliteit en hun kleinkinderen en achterkleinkinderen worden niet meer als immigrant gezien. (…) Ze zijn moslim, maar bevinden zich onder de radar van de statistieken.” Voor Duitsland besloot Pew Research Center de meer dan een miljoen vooral islamitische asielzoekers die er in 2015 en 2016 arriveerden niet mee te tellen omdat “niet verwacht wordt dat ze de vluchtelingenstatus zullen krijgen”. Maar net zoals België en Nederland is Duitsland enorm laks wat illegaliteit betre , zodat de meeste afgewezen (islamitische) asielzoekers waarschijnlijk gewoon in Duitsland (zullen) blijven. De Duitse overheid hee overigens toegegeven dat mogelijk honderdduizenden afgewezen asielzoekers illegaal in Duitsland zijn gebleven. In België acht Binnenlandse Zaken het mogelijk dat er maar liefst 200.000 illegalen zijn.323 Een signi cant deel daarvan, misschien wel een meerderheid, is moslim. Het is dus zeer waarschijnlijk dat Pew Research Center het aantal moslims in Europa in 2016 hee onderschat met in totaal maar liefst 5 miljoen moslims.324 In plaats van 25.770.000 moslims (4,9%) telde Europa in 2016 allicht eerder meer dan 30 miljoen moslims (5,7%). Dat hee uiteraard ook een aanzienlijk verhogend e ect op de berekeningen die Pew voor de drie scenario’s maakte. Pew Research Center maakte ook een prognose voor de VS, Australië en Canada. In de VS was het aantal moslims in 2017 ongeveer 3,45 miljoen of 1,1% van de bevolking;325 in Australië ongeveer 680.000 of 2,9%; in Canada ongeveer 934.000 of 2,6%.326 De voorspelling is dat het aantal moslims in de VS tegen 2050 zal zijn gestegen naar ongeveer 8 miljoen moslims of 2,1% (en aldus het jodendom voorbijsteekt en de tweede religie wordt). In Australië zou het aantal moslims meer dan verdubbelen tot 1,4 miljoen moslims of 4,9% van de bevolking; ook wat Canada betre is de verwachting voor 2050 meer dan een verdubbeling, namelijk 2,3 miljoen moslims of 5,5% van de bevolking.327 Wat Europa betre is het aannemelijk dat, bij min of meer gelijkblijvend beleid, er zich een demogra sche verandering zal voltrekken die ergens ligt tussen de scenario’s ‘medium migratie’ en ‘hoge migratie’ van Pew Research Center. Dat houdt in dat de ‘gewone’ immigratie van moslims zal blijven voortduren en dat daarbovenop ook islamitische asielzoekers in zekere mate zullen blijven immigreren, wat vandaag ook het geval is. Maar het is zeker niet ondenkbaar dat

het scenario ‘hoge migratie’ zich voltrekt, mochten er tussen nu en 2050 enkele asielpieken zijn die hoger liggen dan in de periode 2014-2016. Tegelijkertijd is het waarschijnlijk dat het aantal en percentage christenen tegen 2050 vrij sterk zal zijn afgenomen. De krant De Standaard concludeerde dat er in België nu al meer praktiserende moslims dan katholieken zijn.328 Via extrapolatie van cijfers a omstig van een eerder onderzoek had de Vlaamse socioloog Marc Hooghe immers berekend dat er nog amper 200.000 actieve kerkbezoekers zijn, en volgens een vuistregel zou de hel van de moslims minstens een van de vijf basisplichten of zuilen van de islam verrichten, zijnde: de ‘shahada’ of geloofsgetuigenis, de ‘salat’ of vijf keer per dag bidden, het vasten tijdens de maand ramadan, de ‘hadj’ of bedevaart naar Mekka, de ‘zakat’ of een bijdrage voor goede werken betalen. Grofweg zou dat neerkomen op 400.000 moslims, het dubbele dus van het aantal actieve kerkbezoekers. De conclusie is te kort door de bocht – vanaf wanneer immers is een gelovige praktiserend? – maar toch. Moslimwijken en -gemeenten De autochtone bevolking wordt steeds meer vervangen door een allochtone, in belangrijke mate islamitische bevolking. De cijfers in België en Nederland en de rest van West-Europa zijn helder: lage vruchtbaarheidscijfers bij autochtonen, hogere vruchtbaarheidscijfers bij bepaalde groepen niet-westerse allochtonen – in belangrijke mate moslims – en bovendien aanhoudende massa-immigratie vanuit niet-westerse, vooral islamitische landen. In Antwerpen, de stad waar ik woon, is de vruchtbaarheidsgraad van autochtonen slechts 1,3 (ruim onder het vervangingsniveau van 2,1), terwijl die van niet-westerse allochtonen dubbel zo hoog is, namelijk 2,6 (die van allochtonen a omstig uit de EU is 1,9). De hel van de kinderen wordt geboren uit allochtone ouders, terwijl minder dan een derde van de kinderen wordt geboren uit autochtone ouders (allochtoon betekent: niet-Belgen + genaturaliseerde vreemdelingen). In Antwerpen zal tegen het einde van 2018 meer dan de hel van de bevolking van buitenlandse a omst zijn (en, zo schrij De Tijd, “die nieuwe bevolkingssamenstelling zet ook het nanciële plaatje van de stad onder druk”).329 Er is dus een ‘omvolking’ bezig of ‘bevolkingsvervanging’ – Le Grand Remplacement330 zoals Renaud Camus het in zijn gelijknamige boek formuleerde, waarbij de islam, wegens zijn kwantiteit én kwaliteit (dominant), een overheersende plaats inneemt in een zogenaamde superdiverse samenleving, die niet alleen verpaupert maar waar ook de sociale cohesie ver zoek is. Dat is nu al het geval in hele wijken in grote steden en in gemeenten in West-Europese landen,

die zijn verworden tot verpauperde en verloederde islamitische ge o’s en enclavetjes. De landelijke moslimpercentages verhullen de hoge moslimconcentraties in wijken, gemeenten en steden. Tegen 2050 zal de moslimbevolking in heel wat Europese steden – zoals Antwerpen, Birmingham, Bradford, Brussel, Malmö, Marseille – vrijwel zeker boven de 30% zijn uitgegroeid.331 Op gemeente- en zeker op wijkniveau vinden we nu reeds zulke percentages: Anderlecht: 32% moslims; Beringen: 23,4%; Brussel: 31,8%; Farciennes: 30,5%; Koekelberg: 30,7%; Schaarbeek: 38,3%; Sint-Gillis: 25%; Molenbeek: 42,5%; Sint-Joost-ten-Node: 46,9%; Vorst: 23,1%. In steden en gemeenten als Antwerpen, Luik, Vilvoorde, Evere en Heusden-Zolder is vandaag ongeveer 20% moslim.332 In 2011 was in 33 en in 2017 in 41 gemeenten meer dan 10% moslim (van de in totaal 589 Belgische gemeenten). Deze cijfers zijn a omstig van de Vlaamse linkse socioloog Jan Hertogen, die met zijn website npdata.be de moslimpercentages in België en in Belgische steden en gemeenten probeert te berekenen. Voor heel België berekende hij, net zoals Pew Research Center, het aantal moslims in 2017 op 7,6%: in het Vlaams Gewest 5,7%; in het Brussels Gewest 24,6%; en in het Waals Gewest 5,3%.333 Jan Hertogen kan moeilijk van ‘islamofobie’ worden verdacht. Over zijn eerste poging om het aantal moslims in België te berekenen schreef hij in 2008: “Het kan de huiver van Geert Van Istendael, Benno Barnard, Vlaams Belang en anderen in hun islamofobe discours verder voeden en een objectieve grond geven aan het debat en aan de rijkdom die in deze religieuze diversiteit verscholen ligt.”334 Hij voegde daaraan toe: “Eén zaak is duidelijk, de moslims zijn op dit ogenblik demogra sch 10 maal talrijker dan de joden voor de Tweede Wereldoorlog, en zij hebben 10 maal meer de Belgische nationaliteit mogen verwerven dan voor de joden het geval was.”335 In België is het voor overheden verboden om de religie van burgers te onderzoeken. De berekeningsmethode van Hertogen is dan ook gebaseerd op gegevens inzake nationaliteit en a omst. Moslimbekeerlingen en moslims met een EUnationaliteit die Belg werden, zijn niet meegeteld. Ook illegalen, in België door Binnenlandse Zaken geschat op in totaal 200.000 (waaronder veel moslims), zijn niet ingecalculeerd. Hertogen past ook een bepaalde laïciseringsgraad toe (een mate waarin moslims zouden seculariseren), die voor discussie vatbaar is. In Nederland baseert het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) zich sinds 2007 op een jaarlijks enquête bij 100.000 mensen ouder dan 18. Tussen 2010 en 2015 zou het percentage volwassen moslims in Nederland zijn gestegen van 4,5%

naar ongeveer 5% of 850.000.336 Inclusief de min-18-jarige moslims liggen het werkelijke aantal en percentage een pak hoger, door Pew Research Center bepaald op 7,1% of 1.210.000 moslims (midden 2016). Volgens dezelfde CBS-enquête zou in 54 Nederlandse gemeenten het aandeel moslims boven 5% liggen; in 12 gemeenten zou het moslimpercentage de 10% overschrijden (van de in 2015 in totaal 393  Nederlandse gemeenten): Leerdam: 18,6% moslims;  ’s-Gravenhage (Den Haag): 14,7%;  Ro erdam: 13,7%;  Bergen op Zoom: 13,0%;  Schiedam: 12,4%;  Maassluis: 12,1%; Amsterdam: 12,1%;  Tiel: 11,5%;  Gorinchem: 10,9%;  Helmond: 10,5%;  Vlaardingen: 10,4%; Gouda: 10,2% (in Utrecht 9,9%).337 Het aantal illegalen in Nederland, waaronder veel moslims, werd in 2009 door Stichting Landelijk Ongedocumenteerden Steunpunt (LOS) geschat op 100.000.338 Voor België in 2049 komt Jan Hertogen uit op 14,7% moslims (cf. het ‘medium migratie’-scenario van Pew Research Center): in het Vlaams gewest 12,4%; in het Brussels hoofdstedelijk gewest 37,0%; en in het Waals gewest 10,6%. Dat is, behalve voor het Brussels hoofdstedelijk gewest (+50%), ongeveer een verdubbeling van de moslimpercentages in 2017. In Vlaanderen wordt de provincie Antwerpen koploper met 16,7% en in Wallonië de provincie Luik met 15,3%.339 Op gemeentelijk en stedelijk niveau zullen er naar verwachting in 2049 de volgende uitschieters zijn, met zelfs enkele moslimmeerderheden: Antwerpen: 36,8% moslims; Anderlecht: 55,5%; Beringen: 56%; Brussel: 45,7%; Charleroi: 34%; Farciennes: 59,8%; Koekelberg: 51%; Luik: 34,0%; Saint-Nicolas (Luik): 33,6%; Schaarbeek: 43,6%; Sint-Agatha-Berchem: 51%; Molenbeek: 63%; SintJoost-ten-Node: 47,4%; Sint-Niklaas: 29,6%; Verviers: 27%; Vilvoorde: 40,2%; Vorst: 30%; Willebroek: 37,9%; Zele: 38,7%.340 Wat bijvoorbeeld Antwerpen betre , zegt Jan Hertogen desgevraagd dat deze extrapolatie met een korrel zout moet worden genomen, onder meer wegens de afname van het geboortecijfer van moslims, een forse stijging van de overlijdens bij moslims binnen 30 jaar en het feit dat moslims in Antwerpen in toenemende mate zullen verhuizen naar andere districten, gemeenten en steden. Zijn prognose voor Antwerpen in 2049 is daarom niet 36,8% maar 30% moslims. Voorts schrij Hertogen: “In Brussel [hij bedoelt het Brussels Hoofdstedelijk Gewest] zal, in tegenstelling voor wie dat maar al te graag geloo , geen moslimmeerderheid komen, in feite maar een stabilisering op maximum 1/3e van de bevolking. Hoe minder moslims er nu geteld worden in bepaalde provincies, hoe sterker de relatieve stijging in het procentueel aantal, daar is ook niets mis mee. In het

Vlaams gewest zal Antwerpen de ‘moslimprovincie’ blijven met 1 op 6 inwoners met een moslimachtergrond, in het Waals gewest is dat de provincie Luik, met ongeveer eenzelfde verhouding als Antwerpen. In België zal maximaal 1 op 7 inwoners in 2050 een moslimachtergrond hebben.”341 De intolerantste wint Het valt op dat wanneer geruststellend over de islam(isering) wordt gesproken, daar tegenwoordig soms aan wordt toegevoegd dat moslims hier niet in de meerderheid zullen komen en stad of land niet zullen besturen. Stellen dat overal waar nationaalsocialisten de macht krijgen het gedaan is met de democratie en de mensenrechten, is geen enkel probleem (hetzelfde zeggen over communisten is al minder politiek correct); maar zeg je unver oren dat waar moslims heersen of de touwtjes in handen krijgen het gedaan is met de democratie, de vrijheid en de mensenrechten, en je stigmatiseert, polariseert, doet aan ‘bangmakerij’ en ‘haatzaaien’ en lijdt aan ‘islamofobie’. En dus wordt dat niet expliciet maar wel impliciet gezegd, zoals door moraal losoof Patrick Loobuyck: “De meeste prognoses die rekening houden met immigratie voorspellen voor de komende decennia hoogstens een verdubbeling van het percentage. Men kan 10-15% moslims veel of weinig vinden, maar het is geen percentage waarmee men zomaar een politieke aardverschuiving kan veroorzaken richting moslimheerschappij. Dit zou lokaal, in buurten en steden waar het moslimpercentage hoger ligt, eventueel wel kunnen, maar er is daar eigenlijk nog geen enkele moslimpartij met een islamitisch programma electoraal succesvol geweest. De politieke en sociaaleconomische machtsverhoudingen zijn bovendien niet van die aard dat een soumission-scenario zoals Michel Houellebecq dit in zijn gelijknamige roman schetst snel aan de orde kan zijn.”342 De geschiedenis en realiteit leren echter dat de percentages die Loobuyck noemt wél voor politieke aardverschuivingen kunnen zorgen, met name wanneer de betre ende groep of de voorhoede ervan het meent, militant is en een totalitair systeem wil introduceren (denk aan de minuscule minderheid van gemotiveerde, radicale nationaalsocialisten in de jaren dertig). In e Most Intolerant Wins: e Dictatorship of the Small Minority legt Nassim Nicholas Taleb uit hoe een onverze elijke minderheid er uiteindelijk in zal slagen haar wil op te leggen via ‘de minderheidsregel’ en ‘renormalisatie’. De minderheidsregel betekent dat de meerderheid zich aanpast aan de minderheid, uit gemakzucht of omdat het eenvoudiger (en goedkoper) is dan het hanteren van twee sets van regels, procedures of gebruiken (denk aan halal-voedsel voor iedereen, moslims én niet-

moslims, op school, in de gevangenis of in de gehele maatschappij). Renormalisatie betekent dat de minderheidsregel het nieuwe normaal wordt, dus ook voor de meerderheid (niemand bese nog dat hij of zij halal aan het eten is, of vindt het best). De vastberaden, militante minderheid herhaalt dit proces via opeenvolgende renormalisatie-stappen en legt zo stukje bij beetje haar wil op aan de exibele(re) meerderheid.343 Zoals de Franse romancier Michel Houellebecq in Soumission344 beschrij , wint een links-islamitisch monsterverbod de verkiezingen tegen  Marine Le Pen, waarbij binnen die coalitie de moslimpartij een onverze elijke minderheid is die haar niet-onderhandelbare islamitische eisen via bovengenoemd proces weet door te drukken: islamisering dus. In Nederland winnen islamitische partijen als DENK (pro-Erdogan) en NIDA (Moslimbroederschap) aan kracht en invloed. In Ro erdam, waar in 2018 een op de zes kiezers islamitisch stemde, was er vóór de verkiezing wekenlang sprake van een monsterverbond tussen linkse partijen (GroenLinks, SP en PvdA) en NIDA: een alliantie tegen de rechterzijde dus, zoals Houellebecq hee beschreven. Zineb El-Rhazoui zegt in dat verband over links: “In mijn boek noem ik ze collaborateurs van de islamitisch-fascistische ideologie. Ze sluiten compromissen met islamisten uit electorale overwegingen. Zo dom. Ze moesten eens weten hoe linksen vervolgd worden.”345 Loobuyck stelt trouwens zelf dat het met een stijgend moslimpercentage op lokaal niveau wel degelijk mogelijk is dat een electoraal succesvolle moslimpartij met een islamitisch programma opstaat en een politieke aardverschuiving veroorzaakt. Wat bepaalde wijken en districten betre , bijvoorbeeld de Antwerpse See oek, de Haagse Schilderswijk, het Haagse Transvaalkwartier en het Antwerpse Oud-Borgerhout, kan trouwens worden aangenomen dat de moslimpercentages al boven de 50% liggen, een lokaal demogra sch gegeven dat over heel West-Europa kan worden waargenomen. Groeiende moslimpercentages resulteren in een groei van de islam en zijn mores, zijn gebruiken, principes en regels; groeiende moslimpercentages leiden tot islamisering. Dat was vroeger zo, dat is vandaag zo, dat is de logica zelve. Daar is die ‘moslimheerschappij’, waarmee Loobuyck bedoelt dat een gemeente of stad politiek zou worden geleid door een islamitisch bestuur, niet eens voor nodig, ook omdat de traditionele bestuurspartijen de islam(isering) laten gedijen en zelfs faciliteren en subsidiëren. Kijk naar het Brusselse Molenbeek (42,5% moslims), waar ondanks een nietislamitische burgemeester reeds hele wijken zijn geïslamiseerd: via de imams, de moskeeën, de Koranscholen, de islamitische boekhandels, de schotelantennes om

islamitische televisiezenders te ontvangen, de halalwinkels, de islamitische sluiers, de shishabars en de socioculturele controle van de moslimgemeenschap, is het de islam die er de plak zwaait. Demogra sche islamiseringsfases In zijn boek  Slavery, Terrorism and Islam: e Historical Roots and Contemporary reat346 legt de christelijke missionaris dr. Peter Hammond uit dat naarmate moslims met meer zijn in een land, hun eisen van aard veranderen, in aantal toenemen en dwingender worden; hun gedrag assertiever tot zelfs agressief en gewelddadig wordt en hun invloed toeneemt, waardoor de samenleving islamiseert en steeds meer shariaprincipes de toon ze en. Over de islam stelt Hammond dat het “geen religie is, noch een cultus. In zijn volledigste vorm is het een compleet, allesomva end systeem.” Hij schrij dat de islam bestaat uit “religieuze, juridische, politieke, economische, sociale en militaire onderdelen” waarbij het religieuze slechts als “een weerhaak” dient voor alle andere face en. Hammond betoogt dat moslims godsdienstvrijheid, eenieders recht om zijn of haar geloof te belijden en uit te oefenen, gebruiken (of eigenlijk misbruiken) om een samenleving over te nemen en te islamiseren. Hij stelt dat “wanneer politiek correcte, tolerante en cultureel diverse samenlevingen instemmen met eisen van moslims met betrekking tot hun religieuze vrijheden, andere onderdelen van de islam geneigd zijn om sluipenderwijs mee ingang te vinden”.347 Hammond beschrij de islamisering van een samenleving in functie van de demogra sche sterkte van moslims. Hij onderscheidt islamiseringsfases met telkens een bepaald percentage moslims, als volgt (de genoemde percentages zijn van meer dan tien jaar geleden, dus ondertussen een pak hoger). Zolang moslims ongeveer 1% van de bevolking van een land blijven, zullen ze worden beschouwd als een vredelievende minderheid die voor niemand een bedreiging is (Verenigde Staten: 1,0% moslims; Australië: 1,5%; Canada: 1,9%; China: 1-2%; Italië: 1,5%; Noorwegen: 1,8%)348. Wanneer hun aandeel 2% tot 5% wordt, beginnen ze bekeerlingen te maken onder andere etnische minderheden en ontevreden groepen, ook in gevangenissen en bij straatbendes (Denemarken: 2% moslims; Duitsland: 3,7%; Verenigd Koninkrijk: 2,7%; Spanje: 4%;  ailand: 4,6%). Zijn moslims met 5% of meer, dan oefenen ze een disproportioneel grote invloed uit in verhouding tot hun aandeel in de bevolking. Zo zal er bijvoorbeeld worden aangedrongen op het introduceren van halalmaaltijden (Frankrijk: 8% moslims; Filipijnen: 5%; Zweden: 5%; Zwitserland: 4,3%; Nederland: 5,5%;

Trinidad & Tobago: 5,8%). Het zal nu niet lang meer duren alvorens moslims binnen de moslimgemeenschap druk beginnen uit te oefenen om shariaregels toe te passen. Indien moslims ongeveer 10% van de bevolking uitmaken hebben ze de neiging om, als beklag over hun levensomstandigheden, we eloosheid te doen toenemen (bijvoorbeeld de autobranden in Parijs). Elke niet-islamitische actie die de islam beledigt zal leiden tot opstanden en dreigementen (bijvoorbeeld de betoging tegen de Mohammedcartoons in Amsterdam) (Guyana: 10% moslims; India: 13,4%; Israël: 16%; Kenia: 10%; Rusland: 10-15%). Wanneer 20% van de bevolking moslim is, zal er niet veel meer nodig zijn om rellen in gang te ze en, worden jihad-milities gevormd, gebeuren her en der moorden en wordt af en toe een kerk of synagoge in brand gestoken (Ethiopië: 32,8% moslims). Bij een moslimpercentage van 40% horen wijdverspreide bloedbaden, aanhoudende terreuraanvallen en voortdurende oorlogsvoering met milities (Bosnië: 40% moslims; Tsjaad: 53,1%; Libanon: 59,7%). Vanaf 60% moslims neemt de vervolging van niet-gelovige ‘in dels’ toe, inclusief sporadische etnische zuivering, het gebruik van de islamitische wet of sharia als wapen en het invoeren van jizya of belasting voor ongelovigen (Albanië: 70% moslims; Maleisië: 60,4%, Qatar: 77,5%; Soedan: 70%). Wanneer de bevolking voor 80% uit moslims bestaat, kun je dagelijkse intimidatie en gewelddadige jihad verwachten, een etnische zuivering door de staat en zelfs een genocide. Deze landen verdrijven ‘ongelovigen’ en evolueren naar een 100%-moslimsamenleving, wat tot op zekere hoogte is gebeurd in Bangladesh (83% moslims); Egypte (90%); Gaza (98,7%); Indonesië (86,1%); Iran (98%); Irak (97%); Jordanië (92%); Marokko (98,7%); Pakistan (97%); Palestijnse gebieden (99%); Syrië (90%); Tadzjikistan (90%); Turkije (99,8%); Verenigde Arabische Emiraten (96%). eoretisch, zo eindigt dr. Peter Hammond, zal een samenleving waar 100% van de bevolking moslim is de islamitische versie van ‘vrede’ inluiden, namelijk de vrede van ‘Dar-es-Salaam’ (huis van de vrede) of ‘dar al-islam’ (huis van de islam). Daar zou vrede moeten heersen omdat iedereen moslim is, de Koranscholen of madrassa’s de enige scholen zijn en de Koran het enige zwaard is (zoals in Afghanistan, Saoedi-Arabië, Somalië en Jemen). Maar natuurlijk, zo concludeert Hammond, is dat in de praktijk zelden het geval omdat in die 100%moslimlanden de radicaalste moslims intimideren en haat spuwen en hun

bloeddorst bevredigen door minder radicale moslims om diverse redenen te doden. Hij benadrukt tot slot ook dat in sommige landen, waar het moslimpercentage ver onder de 100% ligt (bijvoorbeeld Frankrijk), de moslimminderheid in ge o’s lee waar zowat iedereen moslim is en moslims volgens shariawe en proberen te leven.349 Natuurlijk kunnen elementen worden genoemd die in Hammonds cijfermatige analyse niet voorkomen en die een belangrijke rol kunnen spelen, zoals geopolitieke factoren en invloed van buitenaf, de staat waarin de ontvangende samenleving zich bevindt en de reactie van bepaalde actoren in de maatschappij op het islamiseringsproces. Die kunnen islamiseringstendensen immers eventueel extra triggeren of meer oppoken, sturen en versnellen, of vertragen of zelfs (tijdelijk) redelijk succesvol beteugelen (denk aan de bijna 17% moslims in Israël). Er kunnen dus best signi cante verschillen zijn tussen landen met ongeveer een gelijk moslimpercentage; bepaalde symptomen van islamisering kunnen intenser of minder intens zijn of een bepaalde periode niet of nauwelijks voorkomen. Vast staat wel dat de islamisering altijd op de loer ligt, en dat  er uiteindelijk geen enkel land met een moslimmeerderheid bestaat dat kan worden gekwali ceerd als open, vrij, tolerant, democratisch en welvarend. Vast staat ook dat wijken en gemeenten in het Westen met een signi cant percentage moslims of een moslimmeerderheid, erop achteruitgaan wat vrijheid, tolerantie en welvaart betre . Hammonds demogra sche analyse is zorgwekkend: naarmate de islam procentueel meer aanhangers telt, wijzigt vroeg of laat de houding en het gedrag van een signi cant deel van de moslims. Hoe groter hun aandeel in de bevolking, des te groter wordt de islamiserende dynamiek en des te ingrijpender islamiseert een samenleving. Totdat uiteindelijk bij het regime en/of het gros van de bevolking de islam heerst: in een land als Iran, dat een eeuwenoude sterke Perzische cultuur had en nog in zekere mate hee , denkt de meerderheid van het volk allicht niet of weinig islamitisch, maar is het regime erg islamitisch; in een land als Egypte is het eerder andersom. Uiteraard is het ook niet zo dat álle moslims actief deelnemen en zich inze en om de maatschappij te islamiseren. Een meerderheid kan passief blijven of stilzwijgend volgen en daardoor de radicale, fundamentalistische, militante minderheid (of ‘beroepsmoslims’, dixit arabist Hans Jansen) haar gang laten gaan. De instemmende of min of meer onverschillige ‘omstanders’ zijn altijd zeer talrijk, om niet te zeggen dat ze doorgaans de meerderheid uitmaken. De loop van de

geschiedenis en ingrijpende maatschappelijke veranderingen worden meestal niet bepaald door gematigde of passieve meerderheden. Een kleine, vastberaden minderheid is voldoende, zeker wanneer die een rigide, totalitair systeem aanhangt. Zo telde in 1929 de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP) 178.000 leden, slechts 0,25% van de Duitse bevolking. De Canadese blogger Paul E. Marek schreef in dit verband: “Het zijn de fanatici die marcheren. Het zijn de fanatici die elk van de 50 gewapende con icten wereldwijd uitlokken. Het zijn de fanatici die christenen en tribale groepen in Afrika systematisch afslachten en geleidelijk het hele continent in een islamitische golf overnemen. Het zijn de fanatici die bombarderen, onthoofden, moorden, of eerwraak plegen. Het zijn de fanatici die moskee na moskee overnemen. Het zijn de fanatici die ijverig het stenigen en ophangen van verkrachtingsslachto ers en homoseksuelen verspreiden. Het zijn de fanatici die hun jongeren leren om te doden en zelfmoordaanslagen te plegen. Het is een hard meetbaar feit dat de ‘vredelievende meerderheid’ de ‘zwijgende meerderheid’ is, en ze is bang en onbelangrijk.”350 Verontwaardigingsdiscrepantie Bovendien stellen we helaas vast dat moslims met veel meer zijn en luider en verontwaardigder klinken wanneer ze de moslimgemeenschap of de islam verdedigen dan om kritiek te geven op bepaalde face en of de fundamenten van de islam, of op misstanden binnen de moslimgemeenschap; waar zijn de moslims wanneer er zou moeten worden opgekomen voor vervolgde of met de dood bedreigde afvalligen, islamcritici, journalisten, politici, academici, schrijvers, kunstenaars en cartoonisten; voor onderdrukte moslima’s; voor gehate Joden; voor in elkaar geslagen homoseksuelen; voor met hakmessen afgeslachte seculiere bloggers in bijvoorbeeld Bangladesh; voor in het Midden-Oosten als vuil en tweederangsburgers behandelde christenen; voor opgesloten journalisten in bijvoorbeeld Turkije; voor gevangengenomen homoseksuelen in bijvoorbeeld Marokko; voor vervolgde niet-islamitische minderheden in bijvoorbeeld Iran en Pakistan; voor meisjes en vrouwen die genitaal worden verminkt in bijvoorbeeld Egypte en Indonesië; voor meisjes die slachto er worden van kindhuwelijken in bijvoorbeeld Jordanië; voor ter dood veroordeelde vrijdenkers in bijvoorbeeld Iran en Saoedi-Arabië; voor vervolgde atheïsten in bijvoorbeeld Algerije; voor slachto ers van de sharia in bijvoorbeeld Soedan en Nigeria; voor gestenigde vrouwen in Somalië; voor met zuur overgoten vrouwen in Afghanistan; voor de honderden miljoenen meisjes en vrouwen die mentaal en/of fysiek lijden onder de islamitische sluierdracht; voor jongeren die alcohol drinken of gemengd

feesten en daarvoor zweepslagen krijgen in Iran; voor overspelige vrouwen die zweepslagen krijgen in Afghanistan; voor bedreigde atheïsten in Maleisië; voor opgejaagde of bedreigde islamcritici waar ook ter wereld; voor slachto ers van de geleidelijke invoering van de sharia in Indonesië; voor met eerwraak bedreigde meisjes en vrouwen; voor de islamitische vervolging en onderdrukking van ahmadiyya, bahai, jezidi’s, christenen en andere minderheidsgroepen; voor de slachto ers van de elke dag opnieuw gepleegde jihad-aanslagen… Wanneer moslims massaal, oprecht en fel van zich laten horen, is dat om te protesteren tegen de door moslims met de dood bedreigde islamkritische politicus Geert Wilders, tegen een ‘islamofobe’ (lees: islamkritische) lm of een ‘islamofoob’ boek, tegen het ‘terroristische’ Israël, tegen ‘beledigende’ Mohammedcartoons, tegen een ‘discriminerend’ minare en-, hoofddoeken-, boerka- of boerkiniverbod of tegen een geplande Koranverbranding. Toen volksvertegenwoordiger Filip Dewinter (Vlaams Belang) de Koran bekritiseerde en (terecht) bestempelde als een ‘license to kill’, dán staan moslims plots verontwaardigd op de barricaden: “De mandatarissen van de moslimgemeenschap in Limburg reageerden krachtig en eendrachtig op de beledigingen van Filip Dewinter (Vlaams Belang) (…). Dewinter zwaaide met de Koran en noemde het heilige boek van de moslims ‘de bron van alle kwaad’. (…) Het is de eerste keer dat Limburgse moslims die verkozen zijn in een mandaat – nationaal of regionaal – verenigd naar buiten treden. (…) Liefst 30  mandatarissen – schepenen, gemeenteraadsleden en OCMW-raadsleden – vergaderden vrijdagavond in Maasmechelen.”351 Met andere woorden: de eerste keer dat Limburgse moslims die verkozen zijn in een mandaat verenigd naar buiten traden, was op het moment dat een verkozen politicus de Koran bekritiseerde, en niet wanneer er bijvoorbeeld weer een islamitische eerwraakmoord werd gepleegd, wanneer naar buiten komt dat steeds meer moslimmeisjes genitaal worden verminkt, de islamterreur weer slachto ers maakt, moskeeën en Koranscholen worden overgenomen door zogenaamde fundamentalisten of wanneer haatpredikers via internet of in moskeeën de goorste antiwesterse, judeofobe en christofobe praat verkopen. Wanneer moslims niet zwijgen kennen ze doorgaans hun prioriteiten: niet het bestrijden van sharia en jihad in de moslimwereld en in Europa en niet het tegengaan van de islamisering onder invloed van de Moslimbroederschap, SaoediArabië, Pakistan of Turkije, maar bijvoorbeeld een Koranvers dat in beeld verschijnt van een animatieserie voor kinderen. Dan hee de islamitische ophef

zelfs tot gevolg dat de verantwoordelijke animatiestudio aan de kant wordt gezet: “Een van de animatiestudio’s die meewerken aan de kinderserie Brandweerman Sam (Fireman Sam) is aan de kant gezet nadat de makers een van de karakters lieten struikelen over een stapel papieren waarop een Koranvers staat. (…) Nadat een kijker dinsdag op Twi er melding had gemaakt van de scène, bars e een storm van kritiek los. ‘Ik heb geen auw benul wat er door de hoofden van de producers ging toen ze dachten dat dit een goed idee was’, twi ert iemand van de Muslim Council of Britain.”352 Ondertussen sloeg in Maleisië, waar je gestra wordt als je de islam wilt verlaten, de 35-jarige Mohammad Abdullah Mohamed (nomen est omen) zijn negenjarig dochtertje dood omdat ze “fouten maakte tijdens het reciteren van de Koran”.353 De Nederlandse ex-moslim Keyvan Shahbazi schreef in dat verband: “Waar blijven al die goedgebekte moslims die bij elk greintje kritiek op de islam zich persoonlijk beledigd voelen? Waar blijven al die moslims met tere zieltjes die met beroep op de godsdienstvrijheid steeds klagen over ‘de islamofobie’?”354

Islamisering “Als ik jullie landen zie, heuse bastions van de democratie, en ik stel vast dat ze steeds meer op de onze gaan lijken? Ja, daar word ik wanhopig van.” BOUALEM SANSAL (ALGERIJE) De islam hee hier wortel kunnen schieten en islamiseert onze samenleving enerzijds via immigratie en demogra e, anderzijds via intimidatie, onderdrukking en geweld. Zo is het in de geschiedenis van de islam altijd gegaan.355 Het begon met de zogenaamde hijra in het jaar 622, de migratie van de islamitische profeet Mohammed (570-632) en zijn volgelingen van Mekka naar Medina (toen Yathrib geheten). Vandaar bouwde hij de islam geleidelijk uit als politieke leider van een gemeenschap, tot hij jaren later als ware krijgsheer met zijn moslimtroepen of ‘soldaten van Allah’ Mekka militair veroverde. De narcistische Mohammed toonde zich een sluwe bedrieger, een martelende gek, een terrorist, een massa- en sluipmoordenaar, een rover en roofmoordenaar, een verkrachter, een slavendrijver, een seksueel geobsedeerde polygamist en een pedo el.356 Hij voerde zelf 27 veldslagen tegen ongelovigen en beval er 59. Volgens de islam is Mohammed de perfecte mens (‘al-insan al-kamil’) en het na te volgen voorbeeld voor elke moslim. De hijra was van in het begin van de islam een voorbereidende daad van oorlog  tegen ongelovigen of ‘jihad’ (jihad is a omstig van het werkwoord jāhada: strijden). De hijra staat symbool voor het migreren naar een niet-islamitische samenleving om er, al dan niet met geweld, jihad te voeren met als doel te islamiseren. Die strategie is zeer e ectief gebleken: in de eerste eeuwen van de islam werden, soms op tijd van enkele jaren of decennia, hele (nietislamitische) volkeren, culturen en beschavingen die zich bevonden in wat vandaag ‘de islamitische wereld’ wordt genoemd, geïslamiseerd. Massa-immigratie en jihads hebben ertoe geleid dat de islam vandaag overheersend is in grote delen van Afrika en Azië. Veertien eeuwen islam kleuren, tot op vandaag, bloedrood door golven van gewelddadige jihad. Professor natuurkunde en islamkenner Bill Warner, oprichter van het Center for the Study of Political Islam, schat dat er door de jihad door de geschiedenis heen 270 miljoen doden zijn gevallen: grofweg 120 miljoen Afrikanen, 60 miljoen christenen, 80 miljoen hindoes en 10 miljoen boeddhisten.357

Het Vademecum van de islam zegt over de historische, overwegend expansieve jihads: “De twee grote golven van expansieve jihad zijn de Arabische golf (632750, gevolgd door lokale veroveringen in de negende en tiende eeuw) en de Turks-O omaanse golf (ca. 1300-1683). Even belangrijk zijn de Afrikaanse jihads van de ach iende en negentiende eeuw, en de jihads tegen India (…) Het expansieve jihad-geweld bevindt zich vandaag overwegend in Azië en Afrika. Op het Aziatische continent gaat het over aanvallen door Rohingya moslims tegen boeddhisten in Myanmar, tegen hindoes in India (deelstaten West-Bengalen en Assam) als gevolg van moslimmigraties uit Bangladesh sinds 1971, aanvallen op boeddhisten in Zuid- ailand (provincie Pa ani), op Han-Chinezen in China (provincie Xjingjang), en tegen katholieke christenen in Oost-Timor, de Molukken (1999) en de Filipijnen (1969-2014). In Afrika gaat het over geweld tegen christenen: Soedan (burgeroorlog 1983-2005), Tanzania (in ltratie vanuit Somalië), Kenia (vanuit Somalië), Ethiopië (vanuit Somalië maar ook intra), Nigeria (o.a. raids vanuit islamitisch Noord-Nigeria op Centraal-Nigeria); er is de burgeroorlog tegen christenen in Ivoorkust (2011), die tegen christenen in de Centraal Afrikaanse Republiek (2014) en tegen andere moslims in Mali (2013).”358 West-Europa is het verschrikkelijke lot van islamisering via de gewelddadige jihad gelukkig twee keer grotendeels bespaard gebleven doordat helden zich met succes wisten te verze en: in 732 (Karel Martel, Slag bij Poitiers) en in 1683 ( Jan Sobieski, Beleg van Wenen). De Egyptische sjeik Yusuf alQaradawi, ideoloog van de Moslimbroederschap, hee dan ook in een fatwa in 2002 gesteld: “De islam zal als een veroveraar en als een overwinnaar terugkeren naar Europa, na daaruit twee keer te zijn verdreven; de ene keer vanuit het zuiden, vanuit Andalusië; de tweede keer vanuit het oosten.”359 Dat is geen aberratie, maar de essentie van de islam. Wereldwijd worden gemiddeld bijna zes jihad-aanslagen per dag gepleegd en een veelvoud verijdeld. Van 3 tot en met 9 januari 2015 – de week waarin in Frankrijk vrijwel de voltallige redactie van Charlie Hebdo door jihadisten werd vermoord – werden maar liefst 61 jihadaanslagen gepleegd (15 zelfmoordaanslagen, 745 doden, 337 zwaargewonden).360 Islam betekent onderwerping; de islam is een allesomva end, totalitair systeem. De islamitische leer is supremacistisch, gestoeld op scheidslijnen en tegenstellingen en inherent discriminatoir: in de islam zijn mensen gelijkwaardig noch vrij. Niemand verwoordt het beter dan de bekende Amerikaanse losoof en auteur Sam Harris: “Het is tijd dat we toegeven dat we niet in oorlog zijn met ‘terrorisme’. We zijn in oorlog met de islam. Dat betekent niet dat we in oorlog zijn

met alle moslims, maar we zijn zéker in oorlog met de levensvisie die de Koran aan alle moslims voorschrij . De enige reden dat moslimfundamentalisme een bedreiging voor ons is, is omdat de fundamenten van de islam een bedreiging voor ons zijn.”361 Ha d Bouazza stelt: “Er is in essentie iets mis met de islam: de islam is reactionair.”362 In de roman De Hadji stelt Leon Uris vast dat Arabisch-islamitisch gedrag uiterst tribaal is, wat door verteller Ishmael als volgt wordt verwoord: “(…) voor ik negen was had ik de basiscanon van het leven als Arabier geleerd. Het was ik tegen mijn broer; ik en mijn broer tegen mijn vader; mijn familie tegen mijn neven en de clan; de clan tegen de stam; en de stam tegen de wereld. En wij allemaal tegen de ongelovige.”363 Leon de Winter schrij in dat verband: “Onder de complexe theologie van een felle monotheïstische krijgerscultuur sluimeren de primitieve waarden en normen van Arabische bedoeïenen.”364 De islam verenigde elkaar bestrijdende clans in een tribale samenleving tot een islamitische superclan (de ‘oemma’), om vervolgens de niet-islamitische vijand te beoorlogen (jihad) en te onderwerpen (islamiseren) ter verwerving van macht en rijkdom en ten behoeve van de expansie van de islam. De islam wil niet zozeer mensen inhoudelijk bekeren maar wel de sharia of islamitische wet opleggen. Arabist Hans Jansen wees erop dat volgens de islamitische leer zowel moslims als niet-moslims onderworpen moeten worden aan de sharia.365 De islam ziet zichzelf immers als een politieke autoriteit met een wetgevende functie. De erudiete arabist prof. Urbain Vermeulen stelde dat de islam veel meer wet en recht dan religie is en er niet is om te worden gedomineerd maar om te domineren. In principe moet uiteindelijk elke stad, elke regio, elk land, elk werelddeel worden geïslamiseerd tot de sharia heerst. Afshin Ellian wijst erop dat “wat het grondgebied betre de aarde toebehoort aan Allah, en dus ook aan het islamitisch kalifaat. Dat geldt voor Nederland [en België], maar ook voor Groenland”.366 De sharia is onverenigbaar met de mensen- en burgerrechten zoals die worden verwoord door het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). De Grote Kamer van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) hee zich in die zin uitgesproken in de zaak van Refah Partisi en anderen tegen Turkije (arrest van 13 februari 2003).367 Het Hof oordeelde dat de Refah-partij in Turkije, de moederpartij van Erdogan, verboden mocht worden door het Constitutionele Hof van Turkije, omdat de partij de sharia wilde introduceren, wat volgens het EHRM niet

compatibel is met een democratische samenleving en leidt tot schendingen van de rechten van de mens. De Nederlandse columnist en schrijver Leon de Winter stelt: “De Koran is gebouwd op drie contrasten; man-vrouw, gelovige-ongelovige, meester-slaaf ” terwijl, zo voegt De Winter eraan toe, “deze drie contrasten in het getechnologiseerde en geïndividualiseerde Westen zo goed als opgeheven zijn”.368 In het essay van de Nederlander M.S.H. Frankenvrij (om evidente reden een schuilnaam), De Koran getoetst aan de westerse beschaving en rechtsorde, wordt na een doorwrochte studie waarbij onder meer ook het compleet verschillende karakter van de Bijbel wordt aangetoond, het volgende geconcludeerd: “Het verspreiden, openbaar maken en het daartoe in voorraad hebben van de Koran in zijn huidige vorm – met zijn talrijke uitlatingen die beledigend, discriminerend en bedreigend zijn jegens, en aanze en tot haat jegens en tot het plegen van geweldsmisdrijven (zelfs moord en doodslag) tegen niet-islamieten in het algemeen (‘de ongelovigen’) en jegens/tegen Joden en niet-fundamentalistische islamieten (zogenaamde huichelaars) in het bijzonder – houdt een ernstig misdrijf in (art. 137e en art. 132 Wetboek van Strafrecht).”369 De islamitische opdracht tot jihad, tot het beoorlogen, veroveren en onderwerpen van ongelovigen aan de we en van Allah (‘islamiseren’) blijkt uit Koran, Hadith en sharia (de ‘ qh’ of jurisprudentie). De jihadistische essentie blijkt onder meer uit Koran 8:39 en 2:193: “Strijdt tegen hen tot de afgodendienst niet meer bestaat en de religie geheel aan Allah behoort.” Historica Machteld Allan schrij : “Jihad voeren tegen de ongelovigen is een islamitische plicht, die echter nooit door elk lid van de oemma daadwerkelijk hoefde te worden uitgevoerd. Het is een fard alkifaya, een ‘gemeenschapsplicht’, wat betekent dat het volstaat wanneer een groep de plicht op zich neemt voor de grotere gemeenschap. Vergelijk het met het monnikenbestaan in het christendom: we hoeven niet allemaal monniken te worden. Dat de meeste moslims niet deelnemen aan de jihad, betekent nog niet dat ze de jihad principieel afwijzen. Wie ontkent dat jihad substantieel onderdeel uitmaakt van het moslimse geloof, ontkent het bestaan van het islamitische visioen van de door God gewilde maatschappij, en ontkent daarmee ook wat moslims eeuwenlang ten diepste hee bewogen en nog altijd beweegt. Het onderscheid tussen politieke islam en ‘gewone’ islam wordt in de islam niet gemaakt. ‘Politieke islam’ is een pleonasme. De islam is een politieke religie: zijn Koninkrijk is van deze wereld.”370 Allan: “De jihad eindigt wanneer iedereen

belasting betaalt aan een islamitische autoriteit. Dan is de islam verwezenlijkt, zou je kunnen zeggen. Dat is allemaal heel praktisch en weinig spiritueel.”371 Volgens Samuel Huntington hee de islam dan ook “bloody borders”.372 De interacties tussen beschavingen, aldus Huntington, “variëren sterk naargelang de mate waarin ze worden gekenmerkt door geweld. Het is duidelijk dat economische concurrentie overheerst tussen de Amerikaanse en Europese subbeschavingen van het Westen en tussen deze beide beschavingen en Japan. Maar op het Euraziatische continent waren de etnische con icten, in extremis uitmondend in ‘etnische zuivering’, niet helemaal willekeurig. Ze waren het frequentst en gewelddadigst tussen groepen die tot verschillende beschavingen behoren. In Eurazië staan de grote historische breuklijnen tussen beschavingen wederom in brand. Dit geldt met name voor de grenzen van het halvemaanvormige blok van islamitische landen zich uitstrekkend van West-Afrika tot Centraal-Azië. Geweld doet zich ook voor tussen enerzijds moslims en anderzijds orthodoxe Serviërs in de Balkan, Joden in Israël, hindoes in India, boeddhisten in Birma en katholieken in de Filipijnen. De islam hee bloedige grenzen.”373 Huntington stelt: “Overal waar men kijkt naar de perimeter van de islam hebben moslims problemen met het vreedzaam samenleven met hun buren. Uiteraard rijst de vraag of dit patroon van con icten tussen moslim- en nietmoslimgroepen in de late twintigste eeuw evenzeer geldt voor relaties tussen groepen uit andere beschavingen. Dat is in feite niet het geval. Moslims vormen ongeveer een vijfde van de wereldbevolking, maar in de jaren negentig zijn ze veel meer betrokken bij geweld tussen groepen dan de mensen van welke andere beschaving ook. Het bewijs is overweldigend.”374 De overgrote meerderheid van de “breuklijncon icten” (fault line con cts of confrontaties en clashes binnen een gespleten land), aldus Huntington, “hebben plaatsgevonden langs de grens die dwars door Eurazië en Afrika loopt en die moslims scheidt van niet-moslims”. Denk aan grenslanden en -regio’s zoals ailand, de Filipijnen, Sri Lanka, Indonesië, Myanmar, Xinjiang in China (islamitische volkeren zoals de Oeigoeren), Oost- en Midden-Afrika, Israël, Kosovo, Tsjetsjenië. Volgens Huntington is de islam “een andere beschaving” die haaks staat op de democratie en “wier volkeren geobsedeerd zijn door de superioriteit van hun cultuur en de inferioriteit van hun macht”. Toen de toenmalige Amerikaanse president Bill Clinton zei dat het Westen geen probleem hee met de islam maar louter met “de extremisten”, antwoordde Samuel Huntington: “1400 jaar geschiedenis laat iets anders zien.”375

‘Islamisering’ is dus een proces dat zo oud is als de islam, omdat het er inherent aan is. Zoals dr. Peter Hammond laat zien speelt de demogra e daarbij een cruciale rol. Islamisering is de kernopdracht van de islam en betekent islamitischer maken of worden: onderwerpen aan de islam. Islamisering is wat Allah verlangt van moslims: de islamitische leer roept hen op om te veroveren en te beze en en naast zichzelf ook niet-moslims te onderwerpen aan de islam. Dat niet alle (zelfverklaarde) moslims expliciet gehoor geven aan die islamitische oproep, is evident want menselijk, maar dat is ook niet nodig is om een samenleving te islamiseren. Islamisering betekent dat steeds meer face en van een samenleving, cultuur of beschaving worden beïnvloed en beheerst door islamitische tradities, gebruiken, principes, regels en we en, om naal te worden gedomineerd door de sharia – alles en iedereen is dan aan de islam onderworpen. Finaal betre islamisering dus alle face en van de samenleving. Het hee betrekking op grondgebied, gedragingen, handelingen en uitspraken en doordringt het hele leven: het onderwijs, de media, de politiek, de culturele sector, pleinen en straten, openbaar vervoer, winkels en bedrijven. Het is vaak een gradueel proces dat zowel via gewelddadige, demogra sche, politieke, economische als socioculturele weg verloopt en leidt naar een nieuw soort samenleving met een steeds grotere invloed van de islam, waar uiteindelijk op de islam gebaseerde regels en mores hun intrede zullen doen en de toon zullen ze en. Islamisering duidt met andere woorden op processen, evoluties, mechanismen en dynamieken die een ‘ongelovige’, niet-islamitische samenleving – in casu de onze in het Westen – omschakelen naar een ‘verlichte’, islamitische samenleving of staat (kalifaat). Naast een proces dat plaatsvindt door bewuste acties, handelingen en uitspraken, is islamisering ook een zichzelf versterkende dynamiek binnen moslimgemeenschappen als gevolg van een opbod in vroomheid. Islamisering geschiedt zowel direct of intentioneel als indirect of niet-intentioneel, namelijk door opportunisme, la eid, dwaasheid, lichtzinnigheid of naïviteit. Islamisering vindt plaats door uitspraken en handelingen van (beroeps)moslims (vaak maar niet altijd intentioneel) en niet-moslims (doorgaans niet-intentioneel). De islamisering van een niet-islamitische samenleving zoals de onze begint wanneer niet-moslims rekening beginnen te houden met de islam door in te gaan op islamitische wensen en eisen en zichzelf aanpassen of censureren. Naast islamisering (Eng.: Islamization/Islamisation; Fr.: islamisation) worden soms ook de termen ‘islami catie’, ‘mohammedanisering’ of ‘moslimisering’ gebruikt. De term moslimisering werd ook al speci ek gebruikt voor de openlijke

islamitische gedragingen en handelingen van ijverige moslimbekeerlingen ter versterking van hun nieuwe islamitische identiteit.376 Ook is er het begrip ‘arabisering’, want wegens de Arabische natuur van de islam gaan islamisering en arabisering hand in hand. In 2006 introduceerde arabist Hans Jansen de term ‘zel slamisering’.377 Daarmee doelde hij op het meebuigen met en het zich aanpassen van niet-moslims aan islamitische gebruiken of regels, terwijl dat zelfs niets eens altijd door (beroeps)moslims wordt gevraagd, geëist of opgelegd: dhimmi-gedrag dat voortkomt uit la eid, angst, naïviteit of onverschilligheid (of een combinatie), of uit de domme idee dat de islam wel geïntegreerd, verwesterst of geëuropeaniseerd kan en zal worden. In dat verband schrij Nahed Selim dat aan islamisering “niet alleen moslims debet zijn. Heel vaak is deze institutionele islamisering mogelijk dankzij autochtone Nederlanders die alvast aan het zel slamiseren slaan, omdat ze totaal geen benul hebben van de scheiding tussen kerk en staat.”378 De Franse  politicologe  Jocelyne Cesari  gebruikte het begrip  islamisation de soimême  of  self-Islamisation voor de moslim die de islamitische identiteit verwer of zijn islamitische identiteit versterkt.379 Het begrip ‘re-islamisering’ (of herislamisering) duidt op het opnieuw islamitischer worden, het weer sterker worden van de islamitische identiteit en het aan invloed winnen van islamitische gebruiken, principes en regels na een periode van ‘de-islamisering’, namelijk een afzwakking van de dominantie van de islam. Islamisering impliceert vandaag ook ‘palestinisering’380: de obsessieve, eenzijdige, disproportionele en niet zelden leugenachtige kritiek op Israël (inclusief boycots en het vervalsen – islamiseren – van de geschiedenis) ten faveure van de ‘arme Palestijnen’, die excessief aandacht, medelijden en belastinggeld krijgen vanuit West-Europa, dat de ogen sluit voor het antisemitische en jihadistische karakter van de ‘Palestijnse strijd’ – de simpele realiteit wordt daarbij genegeerd, namelijk dat mocht Israël (de dar al-harb) de wapens neerleggen, het van de kaart zou worden geveegd via een nieuwe, islamitische Holocaust; terwijl er direct vrede en stabiliteit kan zijn mochten de ‘Palestijnen’ (en hun islamitische nanciers en wapenleveranciers), en bij uitbreiding de oemma, de Jodenhaat laten varen en de wapens neerleggen. Komrij In 1983 al had Gerrit Komrij het over de islamisering toen hij in zijn essay getiteld La ilaha illa allah (dat is een deel van de shahada of islamitische getuigenis) schreef: “In Londen verklaarden Iraanse studenten dat ze klaar stonden om Britse

bedrijven en schepen op te blazen. Ook voor de dood van de Engelse regering was het de hoogste tijd. In Berlijn vroegen de autoriteiten zich af of ze Iraakse terroristen vrij zouden laten, ‘om de Irakezen gunstig te stemmen’. Het Nederlandse bedrijfsleven liet via niet-o ciële kanalen aan de regering weten dat een eventueel besluit om de ambassade in Jeruzalem aan te houden zeer onaangename gevolgen zou hebben. ‘Achter de schermen heerste grote nervositeit, met name bij die bedrijven die in landen als Saoedi-Arabië en Irak grote opdrachten hebben.’ In Rome en Stockholm verklaarden Iraanse studenten de dood aan de Italiaanse en Zweedse regering. Al deze krantenberichten maken het duidelijk: de heilige oorlog is begonnen. De Turken zullen ditmaal niet voor Wenen blijven staan. De westerse wereld zal als een rijpe vrucht in de schoot van het mohammedanisme vallen. Als een beurse, sidderende vrucht. ‘Europa is op het verkeerde pad,’ horen we van de Libische volksidioot Khada , ‘binnenkort zal het christendom nergens meer te vinden zijn.’ Toen deze Khada vijf jaar geleden de vrouwen in zijn land verbood spijkerbroeken te dragen, haalde hij nog  met moeite, en dat midden in de komkommertijd, de rubriek ‘Man Bijt Hond’ in de krant. Nu bijten regeringsleiders en industriëlen voor hem in het stof: ze wéten dat het christendom binnenkort nergens meer te vinden zal zijn, om de eenvoudige reden dat het plaats hee gemaakt voor de leer van de profeet. Ze kunnen niet serviel genoeg zijn, naar links en naar rechts, want de mohammedaanse golf is in volle aantocht. Europa islamiseert. De Kohmeinys en Gadda s en al de Arabische prinsen zullen pas rusten als alle Europese vrouwen muzelvrouwen zijn en alle mannen muzelmannen. Ook de Nieuwe Muzelmens is in de maak.”381 Profetisch vervolgde Komrij: “Europa is rijp voor de islam. Ze hebben er, door de overmacht van de olie, elk verzet al bij voorbaat opgegeven. Toen de lm De dood van een prinses op de Nederlandse treurbuis vertoond zou worden, konden we het in zijn meest hypocriete naaktheid merken. Volgens Terre des Hommes worden dagelijks honderden jonge Arabische vrouwen verbrand, onthoofd, vergi igd of de keel afgesneden, ‘omdat ze de familie-eer hebben bezoedeld’. Dit gebeurt dan door hun eigen vader of broer. In De dood van een prinses ging het om de dochter van een oliepotentaat uit Saoedi-Arabië. Wat riep ineens een lid van het parlement voor de radio? ‘Het past ons niet een oordeel te vellen over de cultuur van een ander land.’ En wat schrééuwde de voorzi er van de Nederlandse vereniging van ondernemers voor de radio? ‘We zouden wat meer respect moeten opbrengen voor de cultuur van een ander land.’ Eigenaardig, hoogst eigenaardig. Ik luister al tientallen jaren naar de radio, en gedurende al die tijd las ik ook

geduldig de kranten, maar nooit, nog nooit heb ik de indruk gekregen dat een parlementslid of een ondernemer blijk gaf zelfs maar enig idee te hebben van wat de cultuur van hun  eigen  land inhield. Ik nam ze dat niet kwalijk, ze waren nu eenmaal Nederlanders. Als een Nederlander het over cultuur hee bedoelt hij de suiker-, rubber- en bananencultuur. Maar nu waren ze ineens tot aan hun voetzolen met vreemde cultuur doordrenkt en islamitischer dan de islamieten. IJlings is cultuur in die kringen iets geworden om respect voor te hebben. (…) Duizenden kleine berichtjes, duizenden kleine feiten kondigen de totale ommekeer aan. Van oost naar west, van oost naar west. Zo langzamerhand zijn we  allemaal  al vertrouwder geworden met de twaalfde imam dan met de onbevlekte ontvangenis, de ramadan zegt ons al meer dan Pinksteren en we zijn oneindig veel nieuwsgieriger naar de uitspraken van de conferentie van de  sunnitische ulema in Islamabad dan naar die van de conferentie van  de katholieke bisschoppen in Noordwijkerhout. Op een ochtend zullen we wakker worden en allemaal Ali heten.”382 Net zoals vandaag Michel Houellebecq met zijn boek Soumission en Boualem Sansal met 2084: La n du monde383 zag schrijver Komrij dus 35  jaar geleden al hoe eenvoudig, en stoemelings en schier geruisloos de islamisering zich als gevolg van geld, decadentie, naïviteit, la eid en opportunisme voltrekt. In de verzamelbundel getiteld Morgen heten we allemaal Ali die Komrij in 2010 publiceerde, schreef hij: “Ze [de politici] verwarren het moslimprobleem met het vreemdelingenprobleem.(…)  Ze zijn bang voor God en Allah en de hele santenkraam. (…) Ze likken het mohammedanisme en ze slaan het mohammedanisme, omdat ze niet weten waar zich de mohammedaanse tong en kont bevinden. ‘Op een morgen zullen we allemaal wakker worden en Ali heten.’ Dat schreef ik in 1983. En ik ben geen profeet. Maar ik heb ook geen stront in mijn ogen, zaagsel in mijn kop. (…) Niet dat de moslimfanaten ons aanvallen is het brandende probleem, maar dat we ons zo snel overgeven. Niet het sterke geloof van het mohammedaanse reveil is vraagstuk nummer één, maar het feit dat we daar alleen wat su e ingrediënten tegenover weten te stellen. (…) Stuur een moslimleider of een dictatoriale muzelman of een mohammedaanse kromzwaarddrager langs bij onze politici en wat je ziet zijn kniebuigingen, na e tongen, hemelse blikken. Bisschop Muskens hee al eens voorgesteld Goh Allah te noemen. Het gaat sneller dan je denkt. (…)”384 Voor “de islamisering van onze cultuur” waarschuwde ook wijlen Pim Fortuyn met zijn gelijknamige boek in 1997: “In de multiculturele samenleving komen de

islamitische cultuur en de traditionele Nederlandse cultuur dagelijks met elkaar in aanraking. Hierbij dreigt onze oorspronkelijke cultuur geheel ten onder te gaan. Dit moeten we met man en macht zien te voorkomen.”385 Fortuyn schreef: “Op een aantal essentiële gebieden heb ik de verschilpunten gede nieerd tussen enerzijds de islam en fundamentalistische interpretaties daarvan, en anderzijds de joods-christelijk humanistische cultuur, globaal gesteld, de cultuur van de westerse ontwikkelde landen met hun markteconomieën, hun rechtsstaten en parlementaire democratieën. Ik heb laten zien dat die verschilpunten zich op drie essentiële terreinen op buitengewoon pijnlijke manier toespitsen, te weten: de scheiding van kerk en staat –  het hart van onze cultuur, rechtsstaat en parlementaire democratie –, de omgang tussen mannen en vrouwen en de omgang met kinderen en jonge mensen. De verschillen zijn op deze drie terreinen niet alleen scherp en pijnlijk, maar ook onoverbrugbaar, in die zin dat daarover niet te marchanderen valt zonder het wezen van onze cultuur, identiteit en manier van samenleven aan te tasten.”386 Fortuyn was een scherp criticus van de islam, hij noemde het een “achterlijke cultuur”387. Op 6 mei 2002 werd Fortuyn in Hilversum vermoord door een linkse activist die onder meer de islam wilde beschermen; een voorbeeld van de islamisering van onze samenleving. Complotdenken Wie de islam fel bekritiseert wordt ‘racisme’ of ‘islamofobie’ verweten, wie wijst op islamisering wordt van paranoïde samenzweringsdenken beticht. Dat is ook de gemakkelijkste manier om niet in te hoeven gaan op argumenten. De Nederlandse politicologe en juriste Machteld Zee, die promoveerde op een onderzoek naar shariarechtbanken in Engeland, liet in een interview optekenen: “Achter islamisering zit een plan” en “Pas als je de kennis bezit, zie je wat er gaande is.”388 Zonder kennis te hebben genomen van de onderbouwing die zij daarvoor in haar boek gee , werd ze direct weggezet als islamofoob en complotdenker.389 Maar niet alleen is islamisering inherent aan de islamitische doctrine, ook maken beroepsmoslims, gezaghebbende moslimstemmen en islamitische groeperingen vaak geen geheim van het streefdoel en de intentie tot het bewerkstelligen van islamheerschappij (zeker niet voor wie oplet). Zo luidt het credo van de Moslimbroederschap: “Allah is ons doel, de Profeet is onze leider, de Koran is onze grondwet, jihad is onze weg, en sterven voor Allah is onze meest verheven wens.”390 Een in 2001 in Zwitserland gevonden geheime document uit 1982 dat bekendstaat als Het Moslimbroederschap Project, laat niets aan de verbeelding over: “In het 14 pagina’s tellende document wordt in twaalf

actiepunten de langetermijnstrategie uiteengezet voor een sociaal-culturele islamitische invasie van het Westen. Daarbij wordt onder andere ingegaan op het gebruik van islamitische immigratie, de in ltratie van politieke en sociale structuren, propagandamechanismen, en het tactisch gebruik van terrorisme. Een vergelijkbaar document dook in mei 2001 op in de Verenigde Staten en werd als bewijsstuk gebruikt in een rechtszaak tegen de van terrorisme verdachte Holy Land Foundation. Het Islamistisch Manifest is echter meer dan een centrale boodschap met operationele instructies zoals die terug te vinden zijn in memorandums en instructieboeken. Het is het distillaat van het islamisme, en dat manifesteert zich niet alleen in activiteiten die door de Moslimbroederschap worden georganiseerd.”391 Midden-Oostenkenner Wim Kortenoeven wijst erop dat “de liberaaldemocratische westerse wereld, met op de eerste plaats Europa, op basis van dat manifest actief en systematisch ondermijnd wordt door ontelbare mensen met een heilige en compromisloze missie. Zij beheren moskeeën, scholen, jongerenverenigingen, liefdadigheidsinstellingen en sportclubs, die niet expliciet als Ikhwan-organisaties geregistreerd staan, maar die allemaal tot doel hebben de islamistische ideologie te verspreiden, moslims van integratie te weerhouden en de politieke, sociale en civielrechtelijke (invoering van sharia) islamistische doelstellingen te bevorderen. De islamisten worden gemotiveerd door profetische woorden over onvermijdelijkheid, rechtvaardigheid en superioriteit, zoals ook de communisten met nobele profetische woorden werden gemotiveerd tot het voeren van hun revolutie tegen de gevestigde orde in Europa en elders. Ook in de islamitische wereld groeit de onrust over de doelstellingen van de Ikhwan. Zo schreef de hervormingsgezinde auteur Tarek Heggy in het Egyptische weekblad Roz al-Yousef van 13 mei 2005: ‘De Broederschap is een transnationale beweging die (…) van plan is de islamitische wereld over te nemen. Het doel is de vestiging van een kalifaat, een religieuze militaristische staat, als basis voor het voeren van oorlog tegen het ‘ongelovige’ Westen’.”392 De Moslimbroederschap in ltreert in het Westen: ze hee hier haar mannetjes, satellieten, lialen en organisaties, en via geld en propaganda versterkt ze al decennia haar greep op moslimgemeenschappen in het Westen, zoals Lorenzo Vidino laat zien in zijn boek e New Muslim Brotherhood in the West.393 Pest of cholera

De regio die wij vandaag als islamitische wereld bestempelen, wordt al veertien eeuwen gekenmerkt door gol ewegingen van re- en de-islamisering, wat doorgaans le erlijk gepaard gaat met bloed, zweet en tranen. Wanneer de islamisering ergens een bepaald niveau hee kunnen bereiken, is de geest uit de es en is de betre ende samenleving gedoemd om in een eindeloze re- en deislamiseringsgol eweging te belanden. En dus is er in de islamitische wereld in wezen slechts de keuze tussen pest en cholera, namelijk een min of meer seculiere dictatuur enerzijds of een islamitische theocratie (kalifaat) anderzijds – of, wat doorgaans het geval is: iets dat daartussenin ligt, een mengvorm. Elke OIC-lidstaat kan als dusdanig worden gekarakteriseerd. In 1990 nog hee het blok van 57 OIC-lidstaten middels de Caïro-verklaring van de mensenrechten in de islam394 verklaard dat de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) inferieur en ondergeschikt is aan de sharia (artikel 24 en 25). De OIC hee de vrijheid en de menselijkheid van de UVRM vervangen door inhumaan islamitische totalitarisme.395 Artikel 22 van de Caïro-verklaring perkt de vrijheid van meningsuiting in door te stipuleren dat meningsuitingen in overeenstemming moeten zijn met de sharia; artikel 10 verwerpt de vrijheid van godsdienst door te stellen dat het als moslim verboden is om uit de islam te treden of zich te bekeren; artikel 6 regelt een fundamentele rechtsongelijkheid van mannen en vrouwen. Er is tot op vandaag ook geen enkel gezaghebbend islamitisch instituut dat het totalitaire karakter en de politieke, wereldlijke aspiraties van de islam afzweert, en de islam herleidt tot een privégeloof zonder opdracht tot expansieve jihad en islamisering. Uit een grootschalig onderzoek van Pew Research Center blijkt dat de meerderheid van de moslims de sharia wil. In Afghanistan (99%), Irak (91%), de Palestijnse gebieden (89%), Pakistan (84%), Marokko (83%), Egypte (74%), Indonesië (72%), Jordanië (71%) en Tunesië (56%) wil de meerderheid van de moslims dat de sharia de o ciële wet wordt van hun land.396 De Duits-Turkse islamhervormster Seyran Ateş stelt: “Er zijn te veel mensen in onze religie die akkoord gaan met geweld. Anders zouden we van Marokko tot Indonesië geen gemeenschappen hebben zonder enige vorm van democratie.”397 Zineb El Rhazoui zegt: “Als ik mensen in islamitische landen bezoek, zeg ik altijd: verwacht niet dat je situatie verandert zodra de dictator omver is geworpen. Je moet ook de tirannie van religie en bijgeloof verwerpen.”398 Meer dan 75% van de moslims in het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Zuiden Zuidoost-Azië vindt dat de islamitische wet moeten gelden voor zaken in het

familierecht, zoals echtscheidingen en erfenissen. Ongeveer de hel van de moslims is voorstander van sharia-stra en zoals het a akken van handen van dieven en de doodstraf voor afvalligen (in Zuid-Azië betrof het meer dan 75% van de moslims). Vele onderzoeken in  moslimlanden van gerenommeerde instituten zoals Pew Research Center en Gallup tonen aan dat signi cante moslimminderheden tot (grote) moslimmeerderheden achter shariawe en zoals de doodstraf voor afvalligen, het bestra en van godslastering en homoseksualiteit en het stenigen van overspeligen staan; dat ze man-vrouwapartheid verkiezen en de vrouw inferieur vinden; dat ze zelfmoordaanslagen goedkeuren en positief kijken naar jihadisten zoals Osama Bin Laden en naar jihadistische groeperingen zoals Al Qaida, Hamas en Hezbollah.399 Ali Rizvi zegt dat “uit studies blijkt dat in landen als Egypte en Pakistan een meerderheid vindt dat afvalligen gedood moeten worden” en voegt eraan toe: “Als ik het vraag aan mijn ooms, tantes en mijn schoonfamilie, vinden zij dat ook.”400 De Nederlandse socioloog dr. Ruud Koopmans stelt: “Je moet vaststellen dat van het miljard moslims bijna de hel een intolerante vorm van de islam aanhangt, waarbinnen haat jegens afvalligen en homoseksuelen en het schenden van vrouwenrechten normaal zijn. Van die 500 miljoen mensen, blijkt uit onderzoek, is tien tot twintig procent bereid om geweld te accepteren – ook tegen burgers – om de islam te verdedigen. Dat zijn minstens 50 miljoen moslims. Dan weet je waar die ‘eenzame wolven’, die terreuraanslagen plegen, vandaan komen. Die zijn helemaal niet eenzaam.”401 Koopmans noemt zijn scha ing van 50 miljoen moslims die geweld voor de islam goedkeuren (dat is 5% van de volwassen wereldmoslimbevolking) “aan de heel voorzichtige kant”, want met de stelling: “Er zijn situaties waarin het voor mij vanuit mijn geloof toegestaan is dat ik geweld gebruik” was 11% van de moslims in Nederland het eens; in een Duits onderzoek was 8% van de moslims het eens met de stelling “Als het de islamitische gemeenschap dient, ben ik bereid geweld tegen ongelovigen te gebruiken”; een derde onderzoek, dat werd uitgevoerd in vele islamitische landen, wees uit dat 14% vindt dat “zelfmoordaanslagen en ander geweld tegen burgers gerechtvaardigd zijn om de islam tegen zijn vijanden te verdedigen”.402 En dus komt geen enkel land waar de islam (mee) de toon zet nog maar in de buurt van de kwali caties ‘vrij’, ‘tolerant’ en ‘democratische rechtsstaat’. Vrijheid voor de islam resulteert steevast in islamisering tot een onvrije islamitische samenleving. De islam(isering), zo leren de geschiedenis en de realiteit vandaag in de moslimwereld, is alleen op relatief structurele en duurzame

wijze te beteugelen en in toom te houden middels een (min of meer) seculiere tirannie of dictatuur. Zie bijvoorbeeld Kemal Atatürk in Turkije, sjah Reza Pahlavi in Iran en al-Assad in Syrië. Leon de Winter schrij dat “de islam het ontstaan van een burgerlijke samenleving uitsluit”, met als gevolg “mislukte staten barstend van corruptie, machtsmisbruik, repressie. De oplossing van de gelovigen: de terugkeer van het kalifaat.”403 Jan Leyers zegt in dat verband: “De essentie van het Westen is permanente vernieuwingsdrang. Het wezen van de islam is net dat alles moet blijven zoals het was. Het utopische ideaal van een moslim ligt niet in de toekomst maar in het verleden. Hun ideale maatschappij hee al bestaan ten tijde van Mohammed en zijn gezellen. De westerling wil per de nitie helemaal níét terug naar het verleden. We zeggen toch constant dat we de klok nu eenmaal niet kunnen terugdraaien? Veel moslims willen dat wél. Als ze problemen hebben, komt dat omdat ze de ware islam uit het oog verloren.”404 In zijn recensie van het schi erende boek De tragopan van Kohistan405 van de Nederlandse arabist en ex-diplomaat Marcel Kurpershoek, beschrij de Nederlandse columnist Martin Sommer de dynamiek van re- en de-islamisering aan de hand van Pakistan: “In Pakistan hee de fundamentalistische beweging Jamaat-i-islami al vij ig jaar lang consequent de verkiezingen verloren. Toch drukt deze club een zodanig zwaar stempel op het land, dat het niet gelukt is van Pakistan een seculiere staat te maken. De oorzaak ligt in de even onontkoombare als onweerlegbare logica van de islam. Veel maatschappelijke problemen in de moslimwereld hebben direct te maken met het geloof. Het idee dat de islam volmaakt is, hield veel modernisering en verandering tegen. De le erlijke lezing van de Koran maakt het moeilijk, zo niet onmogelijk, de discriminatie van vrouwen en (geloofs)minderheden aan te pakken. Maar ondanks de achterstand op de westerse wereld blij de islam in de ogen van de orthodoxie de pil voor alle kwalen. Wanneer er iets misgaat, is de islam niet goed toegepast, en de gevolgtrekking is dan ook altijd dat de islam zuiverder moet worden nagevolgd. Zodra er ergens een islamitisch bewind komt, verdwijnen reclameborden van de straat, gaan de vrouwen gesluierd, wordt de alcohol afgescha en krijgen de mollahs vrij baan. Dat helpt natuurlijk allemaal niet, waarna een volgende ronde wordt ingezet van nog meer zuiverheid. De onontkoombaarheid van de politieke islam wordt nog versterkt door twee ideeën, de overwinning en het martelaarschap. Je zou hier bijna spreken van klassieke dialectiek: hoe dan ook, de islam zal uiteindelijk zegevieren. En omdat het martelaarschap het hoogst haalbare is voor een gelovige, draagt elke nederlaag automatisch óók bij aan de

overwinning. Zo wordt armoede rijkdom, achterlijkheid wetenschap, discriminatie rechtvaardigheid, wreedheid erbarmen, en uiteindelijk wordt waanzin verstand. Deze ideeën worden door vele miljoenen aangehangen, en hebben door Bin Laden nog een extra impuls gekregen.”406 De recente Arabische ‘Lente’ hee de tragische vicieuze islamiseringscirkel waarin de islamitische wereld gevangen zit wederom blootgelegd: voer in moslimlanden echte democratie in en houd er verkiezingen, en geef dus ook vrijheid aan islamitische partijen (‘islamistische partijen’ genoemd), en je krijgt islamisering en sharia. In het als redelijk gematigd en belo evol gepercipieerde Tunesië waren na het a reden van de eerder seculiere dictatoriale president Ben Ali dagenlang hevige rellen tussen de oproerpolitie en fundamentalistische moslims (met onder andere brandstichtingen), omdat een kuns entoonstelling in Tunis beledigend zou zijn voor de islam.407 Voor gelijke rechten betogende vrouwen in Tunesië zeiden dat ze de “sluipende islamisering” van de maatschappij door een islamitische partij als Ennahda vrezen.408 Die ervaringsdeskundige Tunesische vrouwen weten waarover ze spreken, maar wie daar in het Westen voor waarschuwt, zeker als blanke westerse heteroman (vier keer fout), is ‘extreemrechts’, een ‘islamofoob’, ‘moslimhater’, ‘populist’ en/of ‘complotdenker’. We mogen het nooit vergeten: veel grondgebied dat nu tot ‘de islamitische wereld’ wordt gerekend, was ooit christelijk, joods, zoroastrisch, hindoeïstisch, jaïnistisch, boeddhistisch enzovoort.409 Door islamisering zijn hele volkeren, culturen en beschavingen onderworpen en geheel of gedeeltelijk vernietigd. De Berbers, Iraniërs, Indiërs, Armeniërs, Arameeërs, Javanen, Kopten; de boeddhisten, hindoes, christenen, bahai, joden, jaïnisten, confucianisten…: volkeren en culturen in het Midden-Oosten en grote delen van Azië en Afrika hebben de islamisering (en arabisering) aan den lijve ondervonden, en nog steeds.410 Dat het er net zoals bij de twee andere grote totalitaire ideologieën, het communisme en het nazisme, extreem bloedig aan toe kan gaan, laat bijvoorbeeld het aantal doden onder Indiase niet-moslims zien als gevolg van moslimveroveringen en overheersing, dat wordt geschat op in totaal 60 tot 80 miljoen.411 De Amerikaanse losoof en historicus Will Durant concludeert in dat verband: “De islamitische verovering [islamisering] van India is waarschijnlijk het bloedigste verhaal in de geschiedenis. Het is een ontmoedigend verhaal, want zijn kennelijke zedenles is dat beschaving een kostbaar goed is welks delicate complex van orde en vrijheid, cultuur en vrede, op elk ogenblik omvergeworpen kan worden door barbaren die van buitenuit binnendringen of zich binnenin

vermenigvuldigen.”412 De Franse historicus Alain Daniélou schreef in zijn boek Histoire de l’Inde (1971): “Vanaf het moment dat de moslims India bereikten deed de geschiedenis van India er weinig meer toe. Wat volgde was een lange, onafgebroken serie moorden, massamoorden, roo ochten en verwoesting.”413 Islamisering impliceert cultureel-religieuze genocide (met soms ook een etnische component), zoals bijvoorbeeld is gebleken uit de vroege islamisering en vrij recente herislamisering van de Perzische cultuur in Iran. Geïslamiseerde of islamiserende regio’s laten zien dat waar de islam begint te heersen, individuele vrijheid en dus ook welvaart verdwijnen als sneeuw voor de zon. De vrijheid om te studeren, om te reizen, om uit te gaan, om te spo en, om te bekritiseren, om van religie te veranderen, om te dansen, om muziek te beluisteren, om te werken, om te eten, om alcohol te drinken, om lief te hebben, om te vrijen, om hand in hand te lopen, om te zoenen, om zich te kleden, om te sporten, om te lachen… verdwijnt. Islamisering betekent dat de islam zich ent op een samenleving en erop parasiteert, met als resultaat dat ze cultureel, wetenschappelijk en sociaaleconomisch wordt leeggezogen tot er alleen nog een dorre woestijn achterblij (al dan niet toevallig met olie of andere kostbare grondsto en eronder). Waar de islam zijn hoeven zet, groeit geen gras meer: het denken verdwijnt waar de islam verschijnt. Wim van Rooy merkt in dat verband op: “Donald R. Hill schreef in zijn revelerende Islamic Science and Engineering (1993) dat de zogenaamd indrukwekkende prestaties van de islam a omstig waren van overwonnen volkeren. De voorbeelden van deze ‘usurpatie’ en van dit parasiterend gedrag op de uitvindingen van deze overwonnen volken zijn legio en nagenoeg alle ‘Arabische’ of ‘islamitische’ ontdekkingen of vernieuwingen kan men toeschrijven aan Perzen, Joden, Indiërs of nestoriaanse christenen.”414 Aan de vruchten kent men de boom De islamisering van onze samenleving betekent niet per de nitie dat we straks allemaal verplicht naar de moskee moeten of dat er handen zullen worden afgehakt. De uitwerking van islamisering is in Indonesië anders dan in Maleisië, in Maleisië is ze anders dan in Turkije, in Turkije anders dan in Pakistan, in Pakistan anders dan in Iran, in Iran anders dan in Egypte, in Egypte anders dan in Somalië enzovoort – maar nooit fundamenteel anders. Voor meisjes en vrouwen, nietislamitische minderheden, vrijdenkers en andersgeaarden is het in elk moslimland niet goed tot bijzonder slecht toeven. Arabiste Anne-Marie Delcambre noemt de islam een religieus apartheidssysteem dat nefast is voor vrouwen, Joden, christenen, andere niet-moslims en homo’s.415 Aan de vruchten kent men de

boom: ook al is er in de islamitische wereld een zekere diversiteit, alle 57 OIClidstaten worden gekenmerkt door een bepaalde mate van sharia of op islamitische principes gebaseerde wetgeving, waardoor vrouwen, homoseksuelen, niet-moslims en vrijdenkers minder rechten hebben, worden onderdrukt en/of gestra ; maar ook moslims die de islam minder serieus zouden willen nemen, en zeker degenen die de islam zouden willen verlaten, hebben niet de vrijheid om dat expliciet en openlijk te doen. Een atheïst is in geen enkel islamitisch land veilig; in 13 moslimlanden riskeren atheïsten zelfs de doodstraf. Zowel niet-islamitische minderheden als sektes en strominkjes die zichzelf (ook) als moslim zien maar essentiële delen van de islamitische leer links laten liggen, zijn in de islamitische wereld niet vrij. Christenen, bahai, ahmadiyya, alevieten, sjiieten, zoroasters, druzen, hindoes, boeddhisten, sikhs, soe ’s, jezidi’s, joden enzovoort worden vervolgd of onderdrukt (op zijn best worden ze gedoogd zolang ze zich koest houden). Dat gebeurt, a ankelijk van het land, door de soennitische of sjiitische islam, die in wezen – qua sharia – weinig van elkaar verschillen maar elkaar naar het leven staan inzake de opvolging van de islamitische profeet Mohammed (de Amerikaanse professor Vali Nasr, noemt het con ict tussen sjiieten en soennieten “een eeuwenoude gesel die van tijd tot tijd op akkert”).416 Dat er binnen de islam ink wordt gehaat en gevochten, hee ook niets met ideologie te maken, maar wel met een verschillende visie op de te volgen strategie en/of (territoriale) macht. In 2016 schreef Leon de Winter: “Sinds 1948 zijn minimaal 12 miljoen moslims door geweld om het leven gekomen – 90% hiervan door onderling geweld, ongeveer 0,6% in alle Israëlisch-Arabische con icten.”417 Wie overigens geweld in de omgekeerde richting wil begrijpen, van bijvoorbeeld boeddhisten in Myanmar tegenover moslims, kan niet rond de jihadistische voorgeschiedenis en de terechte vrees voor islamisering. Inzake wetenschap en vooruitgang, politieke en artistieke vrijheid, rechtspraak, democratie en persvrijheid doen álle OIC-lidstaten het slecht tot erbarmelijk. Gezien wat hen bindt, namelijk de islam, is dat geen toeval. Dat er vanzelfsprekend ook niet-islamitische landen zijn die slecht scoren op een of meerdere van de genoemde zaken, doet daar niets vanaf. Immers, het is niet omdat bijvoorbeeld genitale verminking van vrouwen ook bij niet-moslima’s voorkomt, dat het geen praktijk is die door de islam wordt voorgeschreven, gestimuleerd of bestendigd; het is niet omdat Brazilië niet echt de vrouwvriendelijkste samenleving is (maar wel veruit te verkiezen boven een

islamitisch land), dat het slecht en als inferieur behandelen van vrouwen niet ingebakken zit in de islamitische doctrine. Wat wetenschap en vooruitgang betre is het overigens interessant om India en Pakistan te vergelijken. De Nederlandse psycholoog en publicist Timon Dias merkt daarover op: “De verschillen tussen het enigszins  orerende  India en het ontbindende Pakistan laten zich louter door cultuur verklaren. Beide landen hebben een identiek koloniaal verleden, beschikken over evenveel grondsto en en bestaan etnisch uit dezelfde bevolking. Het enige verschil is: in Pakistan domineert de islam, in India een seculier hindoeïstische visie.”418 Volgens de Syrische dichter Adonis bouwt de Arabische samenleving voort op een totalitair systeem: “De islam dicteert alles: hoe je moet lopen, hoe je naar het toilet moet gaan, hoe je moet lie ebben.”419 Vanzelfsprekend houdt dat elke vooruitgang tegen. Leon De Winter slaat de spijker op de kop wanneer hij stelt: “Het is geen toeval dat elk land waar de islam een meerderheidsreligie is, het overlevingsgevecht in een globaliserende wereld aan het verliezen is. De sprong van een op tribale waarden gebaseerde religie (de islam eist per de nitie de staatsmacht op) naar de seculiere, open samenleving (die de absolute voorwaarde is voor een wereld waarin vrij onderzoek van vrije individuen de technologie aanjaagt) is gedoemd te mislukken zolang de gesloten ideeën- en waardenwereld van de traditionele islam de bepalende ideologie vormt.”420 Nahed Selim schreef: “Met elk land waar zich een totale islamisering hee voltrokken, ging het bergafwaarts. Hoe meer islamisering, hoe meer onrust, materiële en culturele armoede, con icten tussen bevolkingsgroepen, bloedvergieten en andere ellende. Kijk maar naar Pakistan, Iran, Soedan, Jemen, Somalië.” (…) “Het schijnt in Nederland taboe te zijn om over de islamisering van de samenleving te spreken. Ik denk dat veel Nederlanders de term niet helemaal begrijpen. Met islamisering wordt niet alleen de toename van de moslimpopulatie bedoeld, en ook niet de militaire verovering van het land door moslims of de stichting van een islamitische staat. Islamisering is een proces waarbij de islamitische waarden en normen sluipenderwijs  alle  aspecten van het leven gaan domineren.” Ze wijst er ook op dat “islamisering ook het proces is, hoe traag het ook verloopt, dat geleidelijk resulteert in de islamisering van het  denken. Islamisering van het denken zal het einde betekenen van alle creativiteit, originaliteit en scheppingskracht, want creëren en scheppen zijn goddelijke eigenschappen waarop Allah octrooi hee genomen. Daarbij duldt Hij geen concurrentie van de mens.”421 Ook de Italiaanse islamkritische journaliste en

schrijfster Oriana Fallaci stelde dat de islamitische invasie niet alleen in fysieke, maar ook in “mentale en culturele” zin plaatsvindt.422 De in wezen irrelevante verschillen tussen moslimlanden of islamitische regio’s kunnen te maken hebben met regionale karakteristieken, invloeden van buitenaf, de islamiseringsgeschiedenis en, niet te onderscha en, (hardnekkige) restanten van de oorspronkelijke niet-islamitische cultuur of beschaving. Dus kan ook een geïslamiseerd Vlaanderen of Nederland er ietwat anders uitzien dan pakweg een geïslamiseerd Griekenland of Canada, en dat geldt evenzeer voor wijken, gemeenten en steden in het Westen. Islamiserende wijken met vooral Pakistanen in Londen zijn uiteraard ietwat anders dan dergelijke wijken met vooral Somaliërs in Malmö (Zweden), met Marokkanen in Brussel, met Turken in Duisburg (Duitsland), met vooral Algerijnen in Marseille enzovoort. De wezenlijke islamitische principes zijn echter steeds dezelfde: onvrijheid, ongelijkwaardigheid, vrouwenonderdrukking, intolerantie en haat en/of geweld jegens de niet-moslim. Om die reden betitelt Afshin Ellian de Islamitische Republiek Iran als de ‘Islamitische Staat Iran’: “Het is een islamitische republiek en formeel ook een islamitische staat, omdat het land op basis van de we en van de islam wordt geregeerd. (…) Islamitische Staat is formeel niets anders dan een regime-type als de Taliban of Iran: gebaseerd op de we en van islam.”423 Iran is een (sjiitische) shariastaat, maar in tegenstelling tot (de soennitische) Islamitische Staat loopt het ayatollah-regime niet zo te koop met zijn islamitische barbarij, wanneer het bijvoorbeeld jongens en meisjes arresteert en zweepslagen gee omdat ze samen een verjaardagsfeestje houden.424 Het verschil zit hem dus eigenlijk vooral in de hypocrisie, de strategie, alsook in de starheid en wreedheid waarmee islamitische regels en we en de facto wordt gehandhaafd. Of iemand die een islamitische regel of principe overtreedt eerst een waarschuwing krijgt, er soms met smeergeld vanaf kan komen, 50 dan wel 100 zweepslagen krijgt, gevangengenomen en/of gemarteld wordt, of wordt geëxecuteerd of opgehangen: de strengheid en wreedheid mogen verschillen, maar het principe is hetzelfde en het e ect op de bevolking ook, namelijk angst, paranoia en complotdenken. Dat er in islamitische landen vaak ook een zekere willekeur heerst, maakt het nog erger. Plekken waar men op het eerste gezicht een meer open, relaxtere ‘islam’ aantre , zoals Bosnië, zijn vrijer ondánks de islamitische leer, omdat men er belangrijke onderdelen van de islam links laat liggen. In het geval van Bosnië is het duidelijk dat de islam er enorm verzwakt en verzacht is onder invloed van het christendom, en dat het slechts een kwestie van tijd is voor de islam via islamisering weer

zichzelf wordt.425 Na België zijn vanuit Bosnië de meeste jihadisten naar Syrië vertrokken, en begin 2015 werd melding  gemaakt van gematigde ‘moslims’ in Bosnië die “de uitbreiding van ‘shariadorpen’ vrezen”. De islamitische invloed groeit er, ook in de stad, want de kiemen voor islamisering zijn aanwezig. Zo kreeg een imam messteken omdat hij zich uitsprak tegen de jihad.426 Indonesië, Algerije, Marokko, Turkije Wanneer in een islamitisch land op een bepaald terrein toch een kiem richting een zekere mate van vrijheid, gelijkwaardigheid en tolerantie ontstaat, is dat ondanks de islamitische leer en onder invloed van westerse ideeën en concepten. Als in de provincie Atjeh van het doorgaans als ‘gematigd moslimland’ omschreven Indonesië de sharia wordt ingevoerd, met onder andere de verplichte hoofddoek en een verbod op een strakke spijkerbroek, stokslagen voor homoseksuelen, shariapolitie, een verbod op alcohol en gokken en discriminatie van christenen, dan is dat een schoolvoorbeeld van islamisering en is het risico dat dit islamiseringsgif zich verspreidt over de rest van Indonesië bijzonder groot. “Vanuit Atjeh verspreidt de sharia over Indonesië. Meer dan 113 regio’s, een vijfde van het land, kopiëren deels de Atjese sharia, blijkt uit een recent rapport van Human Rights Watch. (…) De geestelijke leider Zainal Tazar uit Padang bevestigt dat er gesprekken in het lokale parlement worden gevoerd over de sharia. De moslimleider is onlangs met een bestuursdelegatie naar Atjeh geweest. Tazar vindt dat heel Indonesië in een islamitische staat met islamitische wetgeving moet veranderen.”427 Andrew Johnston van Christian Solidarity Worldwide zegt: “De sluiting van zo veel kerken in Aceh [Atjeh], voortdurende aanvallen op kerken in West Java, de vervolging van de Ahmadiyya gemeenschap en het bestra en van de atheïst Alexander An laat de toenemende religieuze intolerantie in Indonesië zien.”428 In de Indonesische stad Yogyakarta, duizenden kilometers vandaan van Atjeh, zijn homoseksuelen niet meer veilig omdat het Front Jihad Islam en het Forum Umat Islam de oorlog hebben verklaard aan alles wat niet-hetero is. Islamitische knokploegen gaan de straten op: “Zij hebben vlaggen, groene en zwarte, met Arabische tekens erop. Ze schreeuwen ‘Allahu Akbar’ en schelden ons uit en zwaaien met ke ingen”, aldus een van de slachto ers. Muhammad Fuad van het Forum Umat Islam stelt dat homo’s volgens religieuze richtlijnen verbrand dienen te worden of “in het diepste ravijn gestort”, en de Indonesische regering zwijgt. De Indonesische minister van Defensie Ryamizard Ryacudu zegt zelf dat LGBT’s een sluipend kwaad zijn en “erger dan een kernoorlog”. Tientallen homoseksuelen

werden ontslagen en van de Indonesische televisie gehaald.429 Shadi Hamid, auteur van het boek Islamic Exceptionalism (2016), wijst erop dat “in Indonesië de meeste shariawetgeving is doorgevoerd door de seculiere Golkar partij. Een soort islamisme zonder islamisten dus”.430 En dus krijgen twee christenen in Indonesië die een of ander kinderspelletje speelden zweepslagen vlak voor een moskee, en dit onder het toeziend oog van honderden met hun mobieltjes lmende toeschouwers.431 Een van de invloedrijkste Indonesische islamgeestelijken, Yahya Cholil Staquf, zegt dan ook dat “westerse politici moeten stoppen met te doen alsof extremisme en terrorisme niks met de islam te maken hebben”. Yahya Cholil Staquf: “Radicale islamitische bewegingen zijn niets nieuws. Ze verschenen telkens opnieuw in onze eigen geschiedenis in Indonesië. Het Westen moet ophouden elke discussie over deze kwesties toe te schrijven aan ‘islamofobie’. Of willen mensen ook mij – een islamitische geleerde – ervan beschuldigen een islamofoob te zijn?” Hij vertelt dat sommige van zijn westerse vrienden “islamofoob” zijn en dat hij hen begrijpt, en hij stelt dat het Westen “moslims niet kan dwingen een gematigde interpretatie van de islam te aanvaarden”. “In de traditionele islam”, aldus Cholil Staquf, “zijn de relatie tussen moslims en niet-moslims, de relatie tussen moslims en de staat, en de relatie tussen moslims en het heersende wetsysteem van de samenleving waar ze wonen problematisch. Volgens de klassieke traditie is de relatie tussen moslims en niet-moslims er een van segregatie en vijandschap.” Hij wijst er ook op dat de orthodoxe islamitische traditie over het wereldomva ende kalifaat en de sharia con icteert met seculiere natiestaten en de democratische rechtsstaat.432 Arabist Hans Jansen stelde: “Wie islam zaait, zal sharia oogsten.”433 Dat is wat er vandaag in Indonesië, Turkije en andere (moslim)landen gebeurt en vroeg of laat dreigt te gebeuren overal waar de islam wortel hee kunnen schieten. Wat de ‘fundamentalistische’ islam en de sharia betre denken westerlingen doorgaans aan landen als Saoedi-Arabië, Iran en Afghanistan, maar de Algerijnse schrijver Boualem Sansal wijst op de islamisering van landen als Algerije en Marokko. Sansal: “In Algerije hebben de islamisten gewonnen. De strijd is gestreden, ze hebben de wapens neergelegd en gedemobiliseerd. Ze zijn met het geweer in de armen naar de onderhandelingstafel gekomen en hebben hun eisen gedicteerd. Ze hebben gekregen wat ze wilden: moskeeën te kust en te keur, meerdere ministeries, zetels in kamer en senaat, maar bovenal het volk. Zij hebben de samenleving gekregen, terwijl de regering zelf zich teruggetrokken hee in een handvol bourgeois buurten. Het echte centrum van de macht hebben ze niet in

handen, al de rest wel.” Kamel Daoud zegt dat “een van de vele vormen van islamisering” die hij zelf in Algerije hee kunnen waarnemen de “hoop op het hiernamaals” is, de islamitische martelaarsdood die via “de post-mortemutopie van een reeks klaarstaande maagden” weer opgang hee gemaakt.434 Sansal merkt bovendien op dat “de islamisten excelleren in onderwijs. Ga naar alle grote universiteiten in het Westen en je zult zien, islamisten zijn vaak erg goede studenten. Ook ik dacht dat het islamisme zich in een sfeer van grote ignorantie afspeelde, maar het omgekeerde was waar. Toen in Algerije de oorlog woedde en de radio elke dag schalde dat er alweer tien islamisten in een hinderlaag waren gelokt, toen vervolgens de namen en identiteiten van de strijders bekendgemaakt werden, kon je er niet naast kijken: dokters, ingenieurs, de crème van Algerije.”435 In Marokko is het niet anders, aldus Sansal: “De islamisten zwaaien de plak, alleen van het paleis en van de koning blijven ze af, omdat hij de Aanvoerder der Gelovigen is, een afstammeling van de Profeet. Intussen doen de Maghrebijnse hogere kringen ongehinderd hun ding in Cannes, Parijs of Zwitserland. Dat is het evenwicht waar we mee zi en.”436 Zineb El Rhazoui zegt dat je in Casablanca nog nauwelijks bikini’s ziet en er steeds meer zware islamitische versluiering is. Ze stelt dat “je niet kunt ontkennen dat er een wereldwijde islamisering gaande is”.437 Over de islamisering van Turkije, een land dat net als Marokko als vrij gematigd wordt gepercipieerd, schreef Nahed Selim (in 2008): “Turkije is een islamitisch land, de meerderheid van de bevolking is moslim, maar het land is niet geheel geïslamiseerd. Er woont een substantiële groep seculieren die totaal anders denkt en lee . Het is een groep die zich nog steeds weigert te conformeren aan de moslimmeerderheid. En het is een groep met macht, omdat ze vertegenwoordigd is in het leger en in de elite. De vraag is hoe lang de seculieren die macht kunnen behouden. In Turkije gingen enkele maanden geleden 140.000 demonstranten de straat op om te protesteren. Ze waren het niet eens met de ophe ng van het hoofddoekverbod op de universiteiten. Ze vreesden de sociale druk om allemaal een hoofddoek te gaan dragen, terwijl het verbod juist een goede steun en smoes was voor veel vrouwen en hun families. Ze konden immers altijd zeggen dat het nu eenmaal verboden was door de staat. Ze vreesden ook dat de ophe ng van het hoofddoekverbod een belangrijke schakel vormt in het islamiseringsproces. In Turkije begrijpen de seculieren beter dan ons kabinet en onze bestuurders wat islamisering precies inhoudt.”438 Onder het bewind van Erdogan is Turkije er alleen maar islamitischer op geworden; de seculieren delven geleidelijk het onderspit, de erfenis van Atatürk wordt stelselmatig tenietgedaan. En dus wordt in

Turkije bijvoorbeeld pianist Fazil Say aangeklaagd wegens “belediging van de islam”.439 Stealth jihad Wat België en Nederland betre , is de islamisering ingezet in de jaren 60 van de vorige eeuw, toen België en Nederland akkoorden sloten met moslimlanden Marokko en Turkije om massaal (islamitische) ‘gastarbeiders’ naar hier te halen. Op Europees vlak speelt de oliecrisis van 1973 een belangrijke rol. In haar boek Eurabia: e Euro-Arab Axis440 beschrij Bat Ye’or (pseudoniem van Gisèle Li man) hoe Europa in ruil voor betaalbare olie de instroom van moslims in Europa allesbehalve zou belemmeren en de verspreiding van de islam(itische cultuur) geen strobreed in de weg zou leggen. Islamitische leiders en Europese bestuurders, politici en intellectuelen kwamen overeen dat de beeldvorming over de islam en zijn historische rol in Europa zogenaamd objectief (versta: positief) moest zijn, met name in onderwijs en media. Historica Amanda Kluveld merkt op dat “deze lijn wonderwel aansloot bij het schuldgevoel over het eigen verleden met kolonialisme, slavernij en kruistochten (…)”441. Wim van Rooy schreef daarover: “Het anno horribilis 1975 betekende met het Verdrag van Straatsburg de o ciële intocht van de islam en het verlenen van een onaantastbare status in ruil voor olie. Dat gebeurde op een bijna organische wijze. Het historische toeval wil immers dat de voorkeuren van de generatie ’68 (totalitair maakbaarheidsdenken, betu elracistische liefde voor allochtonen en culturele zel aat) precies één op één samenvielen met de machtspolitiek van het zich langzaam ontvouwende maar oliearme Europa, namelijk het vormen van één blok met de Arabische landen als tegenwicht voor de VS.”442 In 2010 krijgt de islam via resolutie 1743 van de Raad van Europa een speciale status en wordt islamisering gefaciliteerd. In de resolutie staat onder andere: radicalisering en terrorisme zijn het gevolg van uitsluiting en discriminatie, islamofobie moet worden aangepakt, de islam hoort bij Europa, moslims moeten een speciale status krijgen om te worden beschermd, de islam is een religie van de vrede, de boerka en de nikab mogen niet worden verboden, een minare enverbod zoals in Zwitserland is onaanvaardbaar en de EU moet samenwerken met islamitische organisaties uit moslimlanden om islamofobie te bestrijden en de islam te promoten.443 Decennialang al druipt het binnenhalen, vergoelijken en pamperen van de islam in Europa uit alle poriën van de antidemocratische EU en haar bureaucratische instellingen en satellieten.444

Het kan niet genoeg worden benadrukt: de geschiedenis, maar ook de praktijk van elke dag, zoals in het bovengenoemde Indonesië, laten zien dat een radicale of militante moslimminderheid voldoende kan zijn om een samenleving naar haar hand te ze en en te islamiseren. Als de ontvangende samenleving dan ook nog een open, vrij en tolerant karakter hee en bovendien naïef, onzeker, verzwakt of zelfs verlamd en decadent is, én heel wat lieden op sleutelposities telt die bang, laf, opportunistisch en politiek correct zijn – zoals het huidige West-Europa dus – dan is die samenleving een vogel voor de islamitische kat. De Nederlandse premier Mark Ru e zei na de bloedige jihad-aanslagen in Brussel op 22 maart 2016 dat “wij met meer zijn” (ten opzichte van de jihadisten/fundamentalisten).445 Maar wetenschappers van het Rensselaer Polytechnic Institute hebben ontdekt dat “als slechts 10% van de bevolking een onwrikbaar geloof koestert, dit altijd zal worden overgenomen door de meerderheid van de populatie. Niet 8 of 9%, maar 10%. Dat is het omslagpunt”.446 Want “over het algemeen vinden mensen het niet leuk om een onpopulaire mening  te hebben, dus zoeken ze naar consensus. Dit zoeken leidt ertoe dat ze zich laten overtuigen, dat ze meebuigen, anderen overtuigen”.447 De onderzoekers geven als voorbeelden nazi-Duitsland en de Arabische ‘Lente’: telkens was het een kleine minderheid die aan het langste eind trok. Islamisering is een existentieel probleem, want het bedreigt het voortbestaan van onze Vlaamse of Nederlandse identiteit, Europese cultuur en westerse beschaving. U kunt zich niets voorstellen bij de Vlaamse of Nederlandse identiteit, Europese cultuur en westerse beschaving? Ze kunnen niet worden gede nieerd, zegt u, of u vindt dat ze niet bestaan omdat ze aan verandering onderhevig zijn? Ga een tijdje in Mali, Iran of Egypte wonen (of in het geïslamiseerde deel van Molenbeek of Antwerpen-Noord), en het zou snel duidelijk moeten zijn. De middelen waarmee en de manier waarop wordt geïslamiseerd veranderen in de geschiedenis en passen zich deels aan aan de tijdgeest en context. Waar de islamisering oorspronkelijk vooral op militaire, brute en gewelddadige wijze geschiedde (gewelddadige jihad, heilige oorlog), vindt de islamisering vandaag en in het Westen vooral plaats via niet-militaire, zachtere (en langzamere) vormen van jihad, ook wel stealth jihad448 genoemd (jihad onder de radar). Op militair vlak is het Westen tot nader order immers superieur. Ook bese en Islamitische groeperingen en organisaties zoals de Moslimbroederschap en Hizb ut-Tahrir dat al te ostentatieve haat en geweld afschrikt, op weerstand botst en contraproductief werkt, en dus bewandelen ze een niet-gewelddadige, geleidelijke weg. Ze zijn geduldig en laten in de eerste plaats de demogra e haar werk doen. De

Amerikaanse islamiseringsanalist Je rey Bale stelt dat de “geleidelijke maar volhardende culturele, sociale en politieke activiteiten van de Moslimbroederschap een veel groter gevaar vormen voor het Westen dan de jihadisten”.449 Nahed Selim schrij dat “de geleidelijke mentale en institutionele islamisering (…) een grotere bedreiging vormt voor de democratische, seculiere samenleving dan het terroristische gevaar.”450 Dat is evident, want dat is in feite legale islamisering, in tegenstelling tot illegale islamisering via jihad-geweld. Hoe verschrikkelijk de jihad-aanslagen, de aanhoudende jihad-dreiging en de veiligheidsmaatregelen die daarmee gepaard gaan ook zijn, welk fysiek en mentaal leed ze ook berokkenen, hoeveel angst en (zelf)-censuur daardoor ook wordt teweeggebracht: strengere en meer veiligheidsmaatregelen, goed functionerende politie- en inlichtingendiensten en slimmer wordende technologie kunnen veel soelaas bieden. Het aantal mislukte en verijdelde jihad-aanslagen is een veelvoud van het aantal gelukte (de meeste islamitische aanslagplegers zijn gekend bij politie of inlichtingendiensten). Islamitische Staat, Al Qaida, taliban, Boko Haram en consorten zijn ook een handige a eiding: beroepsmoslims kunnen op even ferme als gratuite wijze ‘de terreur’ afwijzen en veroordelen (alsof je jezelf op de borst klopt dat je voor wereldvrede en tegen kanker bent), en er tegelijkertijd voor ijveren om onze samenleving stapje voor stapje islamitischer te maken. De meeste moslims veroordelen dan wel ‘de terreur’ – louter een middel of strategie – maar over islamisering, de sharia en moslimheerschappij – het doel – zwijgen ze. Dat is bewust – taqiyya: het door de islamitische leer aanbevolen liegen of misleiden ten behoeve van islamisering – of uit angst of lijfsbehoud. Machteld Allan zegt hierover: “Gezaghebbende islamitische geleerden of islamitische regimes, van waar ook, evenals islamitische rechtsscholen, kunnen doctrinair gezien niets inbrengen tegen Islamitische Staat. De enige kritiek kan van strategische aard zijn: dat IS te snel gaat en dat het de verkeerde poppetjes zijn, namelijk niet zijzelf, die het kalifaat leiden. Het gaat nooit om inhoud. Of het gaat om pietlu ige details die voor ons niet-moslims helemaal geen verschil uitmaken.”451 Zineb El Rhazoui stelt in dat verband vast dat hoe gematigd imams ook zijn, “ze wagen zich niet in het mijnenveld van de bronkritiek”. Ze schrij dat die gematigde imams de daders van islamitische aanslagen wel veroordelen, of de aanslagen zelf, maar nooit en te nimmer de islamitische bronteksten waar die aanslagen op gebaseerd zijn.452 Nahed Selim verwijst naar Mohammed Shahroer, docent aan de Universiteit van Damascus: “Terroristen en djihadisten halen waterdichte argumenten uit het islamitisch recht die hun aanslagen legitimeren. (…) Dat is de reden dat nog geen

enkele bekende geestelijke, imam of moe i openlijk en direct het moslimterrorisme hee afgekeurd – zelfs niet als ze zichzelf gematigd noemen. Hij geloo ook niet dat ze daartoe in staat zijn, omdat de bronnen die onderwezen worden in Egypte, Saoedi-Arabië of Pakistan, dezelfde bronnen zijn die gebruikt worden door Bin Laden of Al Zawahiri.”453 En het establishment trapt daarin. Zo wijst Pascal Bruckner erop dat we “vandaag moeten we toezien hoe de Britse regering in de kringen van haar moslimadviseurs koke eert met het mo o: liever fundamentalisme dan terrorisme.”454 We belanden e ectief op het punt dat overheden de islamisering in het kader van de strijd tegen zogenaamde radicalisering en terreur nog meer faciliteren en subsidiëren – eigenlijk is dat een soort jizya of dhimmi-belasting. De hyperindividualistische, postmoderne westerling die in het hier en nu lee kan zich dat moeilijk voorstellen, maar beroepsmoslims dénken ook echt op lange termijn. En dus passen ze een subtielere, niet-gewelddadige en sluwe strategie toe om te islamiseren: demogra sche, juridische, academische, politieke, nancieeleconomische en socioculturele jihad. Demogra sche jihad: massa-immigratie; kinderen baren. Juridische jihad: het misbruiken of uitpu en van de rechtsstaat (doorgaans via islamitische advocaten) om moslimterroristen en -criminelen vrij te krijgen of strafvermindering te bewerkstelligen; het aanspannen van rechtszaken met als doel islamkritiek aan te pakken; valse aangi en van ‘racisme’ of ‘islamofobie’. Academische jihad: het voeden van antiwesterse en islamo ele sentimenten en standpunten op universiteiten en in het onderwijs, zoals het propageren van leugens over een ‘vredevolle’ islam of over de islam als een soort christendom, en mythes over een ‘tolerante’ islamitische geschiedenis (AlAndalus, O omaanse Rijk) en ‘islamitische wetenschap en loso e’ (wat in feite vooral a omstig was van christenen, Joden, Perzen, Indiërs en tot stand kwam ondanks de islam); islamstudies en -leerstoelen, al dan niet medege nancierd vanuit het Midden-Oosten; imamopleidingen; Koranscholen; moslimscholen. Politieke jihad: in ltreren in politieke partijen; islampartijen en organisaties oprichten met als doel islamitische tradities, gebruiken en principes ingang te doen vinden in het openbare leven en om (op termijn) islamitische we en te introduceren. Financieel-economische jihad: sharia- of halal-bankieren; het overnemen

door islamitische nanciers of moslimlanden van westerse bedrijven, sportclubs en dergelijke; het nancieren van moskeeën en islamitische organisaties en evenementen. Socioculturele jihad: moskeeën; islamitische evenementen zoals moslimbeurzen en i ars (ramadan); het ingang doen vinden van islamitische gebruiken en tradities in ons cultuur- en verenigingsleven en in het onderwijs; antiwesterse en islamvergoelijkende sentimenten en standpunten verkondigen via de media en in het onderwijs, concreet: het Westen disproportioneel bekritiseren (de bestaande oikofobie stimuleren) en tegelijkertijd de islam niet-kritisch bejegenen, vergoelijken, verschonen of a cheren als een religie van de vrede, of als een monotheïsme gelijk(waardig) aan jodendom en christendom. Ook de Franse historicus, hoogleraar geopolitiek en internationale betrekkingen en publicist Alexandre del Valle hee het over de jihad-terreur als “topje van de ijsberg”. De ijsberg is de islamisering via “de strategie van de intimidatie” door beroepsmoslims, waarover hij een boek schreef: La stratégie de l’intimidation. Du terrorisme jihadiste à l’islamiquement correct455 (De strategie van de intimidatie. Van jihadistisch terrorisme tot islamitisch correct). Del Valle mun e de term ‘islamitisch correct’ (deels een variant op ‘politiek correct’): het resultaat van psychologische intimidatie door beroepsmoslims om het islamitische, geruststellende narratief te geloven en te propageren (taqiyya), waarvoor de fysieke intimidatie van het jihad-geweld het glijmiddel is. Del Valle zegt dat we in het Westen niet begrijpen dat wanneer er wordt gedood in naam van de islam, “de institutionele polen van het islamisme [de OIC, de Wereld Moslim Liga, Islamic Educational, Scienti c and Cultural Organization of ISESCO] onze reactie testen”. Hij stelt vast dat hoe meer moslimterroristen doden, hoe meer westerlingen ‘islamofobie’ willen bestrijden en op aangeven van de nietgewelddadige beroepsmoslims bevestigen dat de ‘ware islam’ vreedzaam is en dat islamkritiek (racistische) moslimhaat is. Om te islamiseren passen beroepsmoslims enerzijds (Del Valle spreekt van “institutionele islamisten”) en jihadisten anderzijds dus een heel andere intimidatiestrategie toe, maar hun doel is volgens Del Valle hetzelfde: de sharia laten zegevieren in onze samenlevingen, te beginnen met het terugveroveren van alle gebieden die ooit islamitisch waren en dus tot dar al-islam behoorden (Spanje, Portugal, de Balkan, India, Sicilië, Israël). En daartoe moeten wij dus via intimidatie worden ontwapend, niet militair (want dat lukt niet), maar psychologisch en cultureel (“islam was en is vrede” en

“islamheerschappij zorgt voor tolerantie”, met verwijzing naar de mythe van AlAndalus). Ook moeten moslimgemeenschappen ervan overtuigd worden dat de ‘ongelovige samenleving’ hen wil vervolgen (Del Valle noemt dat de “paranoïsering” van moslims) en aldus worden aangezet om te “de-assimileren” (denk aan Erdogan die assimilatie “een misdaad tegen de menselijkheid” noemde). Het doel is om moslims te islamiseren zodat ze zich mentaal en fysiek afscheiden van onze samenleving (in islamitische ge o’s). Del Valle waarschuwt dat leiders in het Westen een fundamentele fout begaan wanneer ze nietjihadistische organisaties en bewegingen zoals de Moslimbroederschap, Milli Görüs, Tablighi Jamaat, Hizb ut-Tahrir en lialen van Erdogans AKP toelaten hun netwerken uit te bouwen en onze samenleving te in ltreren, omdat zij geleidelijk, met gebruik van onze (religieuze) vrijheid en via proselitisme, onze joodschristelijk-humanistische samenleving willen vervangen door de totalitaire sharia. Heel wat moskeeën en islamitische organisaties in West-Europa zijn lialen van of hebben banden met dit soort organisaties en bewegingen (zie bijvoorbeeld: www.islamism-map.com). Zana Ramadani stelt dat ze een “dubbelstrategie” voeren: ze maken gebruik van de voordelen die onze samenleving te bieden hee – “De [Duitse] grondwet is een zel edieningsloket voor vindingrijke moslims” – maar geven hun “orthodox-islamitisch-nationale” identiteit niet op.456 Del Valle wijst erop dat de jihadistisch uitdrukking “Aslim taslam”, “onderwerp u en u wordt gespaard” of “onderwerp u en u zult vrede hebben”, die door de islamitische profeet Mohammed werd verkondigd aan het Byzantijnse en Perzische rijk, mainstream is in zowel de Arabische wereld als bij organisaties van beroepsmoslims in het Westen; net zoals de mainstream islamitische leerstellingen inzake de o ensieve jihad en de buit, het nemen van gijzelaars, slavernij, lijfstra en, de minderwaardigheid van vrouwen en niet-moslims en de doodstraf voor afvalligheid en godslastering. Dawa Wat islamisering betre publiceerde Ayaan Hirsi Ali misschien een van de belangrijkste werken voor de toekomst van het Westen: e Challenge of Dawa: Political Islam as Ideology and Movement and How to Counter It457 (De uitdaging van dawa: politieke islam als ideologie en beweging en hoe het tegen te gaan). Hirsi Ali benadrukt dat “dawa niet het islamitische equivalent van religieuze bekeringsijver is, hoewel het vaak wel als zodanig is vermomd door het vermengen van humanitaire activiteiten met subversieve politieke activiteiten”. Dawa is een

organisatorische structuur van beroepsmoslims en behelst zowel het reislamiseren van moslims en het bekeren van mensen tot de islam als het geleidelijk (en geweldloos) islamiseren van de samenleving. Dawa is het inspireren, indoctrineren, rekruteren, nancieren en mobiliseren van moslims om de samenleving waarin ze leven te islamiseren en in te richten volgens de sharia. Het uiteindelijke doel is om de politieke instituties van een vrije samenleving te vernietigen en te vervangen door de islamitische wet. Hirsi Ali waarschuwt dat dawa vele malen gevaarlijker is dan de gewelddadige jihad, omdat het volledig binnen de krijtlijnen van de democratische rechtsstaat opereert en gebruik maakt van de in het Westen gewaarborgde rechten en (religieuze) vrijheden (dawaactiviteiten krijgen soms zelfs overheidssubsidies). Hirsi Ali maakt zich er druk over dat het Westen zich blindstaart op de dreiging van de jihad-terreur maar geen debat voert over wat véél fundamenteler is: de geleidelijke islamisering via de dawa. De jihadisten of moslimterroristen moorden en zaaien angst, maar de beroepsmoslims die aan dawa doen hollen langzaam maar zeker onze vrijheden uit. Hirsi Ali onderscheidt grosso modo drie fases. Om te beginnen is er een relatief kleine kring van toegewijde beroepsmoslims die er alles aan doet om moslims in het Westen te beïnvloeden en te sturen: ze islamiseren medemoslims door hen bewust te maken van hun moslim-zijn in een niet-islamitische samenleving en proberen ervoor te zorgen dat ze het ‘juiste’, islamitische pad volgen en niet toegeven aan (westerse) ‘verleidingen’. In de tweede fase stellen de (beroeps)moslims zich op als bemiddelaar van juist en fout, van goed en kwaad. Ze richten hun eigen instellingen op: dawa-instellingen die bestaande (westerse) instituties vervangen of opslorpen en nieuwe islamitische volgelingen aantrekken, indoctrineren en rekruteren. Hun doel is de verspreiding van de boodschap en leerstellingen van de islam zoals neergelegd door de islamitische profeet Mohammed in Medina. De derde fase heet ‘penetratie’. De (beroeps)moslims leren dan hoe ze met de verwachte weerstand van de autochtone bevolking moeten omgaan, namelijk: buit de tweedelingen binnen de niet-islamitische gastsamenleving uit (wakker raciale spanningen of etnische verdeeldheid aan); gebruik geweld om de islamitische basis te ‘verdedigen’ tegen niet-islamitische vijandigheid (jihad). Dawa mondt dus uiteindelijk wel uit in gewelddadige jihad, die dan als verdediging zal worden uitgelegd. Volgens Yoram Cohen, hoofd van de Israëlische binnenlandse inlichtingendienst, zal dawa uiteindelijk worden gevolgd door geweld met als doel moslimcontrole over landen te verkrijgen.458

De dawa hee als voornaamste elementen: goed georganiseerde islamitische organisaties, zoals de Moslimbroederschap, die claimen dat ze voor alle moslims spreken en die dissidenten, ex-moslims en islamhervormers marginaliseren; het aanmoedigen van immigratie naar het Westen door te verwijzen naar de hijra (de migratie van de islamitische profeet Mohammed van Mekka naar Medina); het reduceren van vrouwen tot baarmoeders ten behoeve van demogra sche transformatie (omvolking); het gebruiken (of misbruiken) van de obsessie met ‘inclusie’ van politieke partijen in democratische samenlevingen, om hen vervolgens te dwingen om in te gaan op islamitische eisen onder het mom van vredig samenleven; het vergroten van hun greep op het onderwijssysteem, Koranscholen en thuisonderwijs. Elke westers instituut, elke niet-islamitische instelling of organisatie is een doelwit voor de beroepsmoslim en zijn of haar dawa-activiteit: het onderwijs, het rechtssysteem, de politiek, de media, culturele instellingen, de nanciële sector. Maar ook (gematigde) islamitische organisaties, families en individuen zijn doelwit. De beroepsmoslim wil overal in ltreren en de boel naar zijn of haar islamitische hand ze en. De dawa is ook aanlokkelijk omdat het moslims die zich bezondigen aan zaken die haram (westers) zijn een kans biedt om zich te herpakken, om het goed te maken bij Allah. Net zoals een zondigende of slechte moslim ook een jihad-aanslag kan plegen om opnieuw het juiste, islamitische pad te bewandelen en Allahs paradijs te verdienen. Moslims met dubbellevens zijn schering en inslag en hypocrisie is hun tweede natuur (inzake geloof, seks, alcohol, drugs, eten, gokken, geaardheid, muziek, kledij…). Dat kan zo ondraaglijk worden dat hij of zij het wil goedmaken bij Allah door orthodox of jihadist te worden, wat Midden-Oostendeskundige Daniel Pipes het ‘Sudden Jihad Syndrome’ hee genoemd, “waarbij normaal lijkende moslims plots gewelddadig worden”.459 Heel wat jihad-aanslagen in het Westen passen in dat stramien: een moslim met dubbelleven waarbij werd gegokt, gezopen, gesnoven en/of rondgeneukt wordt op een gegeven moment getriggerd door islamitische propaganda en maait dan bijvoorbeeld plots in een nachtclub voor homoseksuelen meer dan 50 mensen neer (zoals Omar Mateen in Orlando).460 Hirsi Ali stelt dat voor de beroepsmoslims van vandaag “de dawa is wat de ‘lange mars door de instellingen’ was voor de marxisten van de twintigste eeuw”, namelijk “subversie van binnenuit – het misbruik van religieuze vrijheid om diezelfde vrijheid te ondermijnen”. Volgens Hirsi Ali is het eindstadium van de dawa voor de beroepsmoslims wat Gleichschaltung (gelijkschakeling) was voor de

nationaalsocialisten: elk aspect van de samenleving is dan onderworpen aan de islam. Maar, aldus Hirsi Ali, het grootste verschil (met marxisme en nationaalsocialisme) is dat dawa geworteld is in de islamitische praktijk van het bekeren of onderwerpen van niet-moslims, het (re-)islamiseren van moslims en het doen accepteren van de islamitische boodschap: “Daar het een ogenschijnlijk religieuze missionaire activiteit is, genieten dawa-beroepsmoslims vandaag een veel grotere bescherming door de wet in vrije samenlevingen dan marxisten of fascisten in het verleden. Erger nog, islamitische groeperingen genieten niet alleen bescherming maar soms ook subsidiëring van overheidsinstanties, die hen beschouwen als vertegenwoordigers van ‘gematigde moslims’, simpelweg omdat ze geen geweld gebruiken.” Afshin Ellian wijst erop dat zulke beroepsmoslims, bijvoorbeeld sala sten, “hier vrijer zijn dan in de meeste islamitische landen”.461 De staatsveiligheid bese dit: in 2004 publiceerde de Nederlandse Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD) het rapport Van dawa tot jihad, waarin wordt benadrukt dat naast de gewapende jihad tegen het Westen ook “vanuit de meer dawa-georiënteerde vormen van de radicale islam dreigingen tegen de democratische rechtsorde kunnen uitgaan” (en de AIVD trekt een rechtstreekse lijn tussen dawa en jihad).462 Ook de Belgische staatsveiligheid lijkt goed op de hoogte te zijn: terwijl ik dit schrijf wordt bekend dat de Staatsveiligheid 5000 brochures ter sensibilisering over het zogenaamde sala sme (wat gewoon de zuivere islam is) zal verspreiden, want “het sala sme groeit en het is niet meer alleen een grootstedelijk fenomeen, maar duikt nu ook op in de kleinste steden en dorpen”.463 Op Koningsdag in Nederland stonden “de moslims die er bewust voor hebben gekozen om een islamitisch leven te leiden” van ‘Dawah op Straat’ (DOS) in acht steden met standjes om Korans uit te delen. Hun doel: “Het islamitisch bewustzijn bij de mensen aanwakkeren en hen stimuleren om de islamitische wetgevingen in acht te nemen en te houden.”464 Denkbeelden van moslims Hoe vatbaar zijn de moslims in onze contreien hiervoor? Een door mij persoonlijk gekende ex-moslim die anoniem wil blijven schreef: “Als links eens wist hoe de meeste moslims denken over secularisme, homoseksualiteit, democratie, vrouwenrechten, sharia enzovoort.”465 In Europa bevindt zich een meerderheid van moslims met zorgwekkende denkbeelden. Uit een onderzoek466 van het Centrum voor Sociaal Onderzoek uit Berlijn (het Wissenscha szentrum Berlin für Sozialforschung of WZB) bij Turkse en Marokkaanse moslims in zes Europese

landen (Oostenrijk, België, Frankrijk, Duitsland, Nederland en Zweden) blijkt immers dat: 66% van de Europese moslims de regels van de Koran belangrijker vindt dan de we en van het land waarin ze leven; 75% van de Europese moslims stelt dat er maar één interpretatie van de Koran is die dwingend zou moeten gelden voor alle moslims; 60% van de Europese moslims vindt dat moslims moeten terugkeren naar hun ‘islamitische wortels’. Moslims in West-Europa die op alle drie deze stellingen bevestigend antwoordden, werden door het WZB gekwali ceerd als ‘consistente fundamentalisten’, en dat was maar liefst 44% (evenredig verdeeld onder jongere en oudere moslims). Wat Nederland en België betre : in België vindt 66,1% van de moslims dat moslims terug moeten naar de wortels van de islam; 82,2% vindt dat er maar één interpretatie van de Koran is en dat elke moslim zich daaraan moet houden; 69,6% vindt de regels van de Koran belangrijker dan de we en van België. In Nederland vindt 54,5% van de moslims dat moslims terug moeten naar de wortels van de islam; 74,3% vindt dat er maar één interpretatie van de Koran is en dat elke moslim zich daaraan moet houden; 70,0% vindt de regels van de Koran belangrijker dan de we en van Nederland. Ook werden de “vijandige denkbeelden” onderzocht van christenen en moslims over andere groepen in de samenleving (zogenaamde uit-groepen waarmee men zich niet identi ceert). Zo wil in West-Europa 57% van de moslims geen homoseksuele vrienden; 45% vindt dat Joden niet te vertrouwen zijn en 54% geloo dat het Westen de islam wil vernietigen; 26% van de moslims in West-Europa antwoordde op alle drie de stellingen bevestigend. Bij christenen is dat respectievelijk 11%, 9% en 23% (christenen die denken dat de islam het Westen wil vernietigen); slechts 1% van de christenen antwoordde op alle drie de stellingen bevestigend. Wat Nederland en België betre : in België wil 60,9% van de moslims geen homoseksuele vrienden; 56,7% vindt dat Joden niet te vertrouwen zijn; en 63,0% geloo dat het Westen de islam wil vernietigen; 35,0% van de moslims in België antwoordde op alle drie de stellingen bevestigend, tegenover slechts 1,0% van de christenen. In Nederland wil 47,4% van de moslims geen homoseksuele vrienden; 40,4% vindt dat Joden niet te vertrouwen zijn; en 54,4% geloo dat het Westen de islam

wil vernietigen; 21,7% van de moslims in Nederland antwoordde op alle drie de stellingen bevestigend, tegenover slechts 0,7% van de christenen. De auteur van het rapport, de Nederlandse socioloog Ruud Koopmans: “Veel moslims geloven dus dat hun religie met vernietiging bedreigd wordt en zien het Westen als de doodsvijand van de islam.” Hij wijst er ook op dat die ‘bedreigingen voor de islam’, die door moslims als geldige reden voor het gebruik van geweld worden gezien, kan gaan over onder andere karikaturen, onwelgevallige romans, islamkritische lms, ontheiliging van de Koran, bekering tot een ander geloof, liefdesrelaties met mensen met een ander geloof, geloofsafvalligheid of simpelweg een westerse levensstijl. Koopmans concludeert: “Deze uitkomsten zijn duidelijke tegengestelden van wat we vaak horen, namelijk dat islamitisch fundamentalisme een marginaal verschijnsel is in West-Europa en dat de fundamentalistische graad niet verschilt van die onder de christelijke meerderheid. Beide blijken overduidelijk onwaar, aangezien bijna de hel van de Europese islamieten wil terugkeren naar de islamitische wortels en denkt dat er slechts één interpretatie is van de Koran en dat de daarin opgetekende we en belangrijker zijn dan seculiere we en.”467 Koopmans stelt dat het niet socio-economische factoren zoals opleiding en werk zijn die de veel hogere graad van fundamentalisme onder moslims verklaren: “De gangbare verklaringen voor religieus fundamentalisme onder moslimmigranten worden allemaal tegengesproken door de onderzoeksgegevens: het is geen gevolg van immigratiegerelateerde stress, socioeconomische marginalisering, of we elijke uitsluiting.” Koopmans wijst er ook op dat het aantal fundamentalistische christenen en christenen dat “vijandig” is tegenover andere groepen veel lager is onder jongeren dan onder ouderen, terwijl jonge moslims even fundamentalistisch zijn als oudere moslims. In dat verband zegt Leon de Winter: “In veel migrantengezinnen worden kinderen met a eer en haat ten opzichte van hun nieuwe omgeving opgevoed. Ze krijgen van hun ouders en van de Arabische media te horen dat zij recht hebben op veel meer dan wat zij bezi en. Die kinderen groeien op met frustraties en vijandschap. Op het internet wemelt het van jonge Marokkaanse Nederlanders die ISIS toejuichen, de terreurbeweging die zich aan gruwelijke massamoorden schuldig maakt. Die jonge Marokkanen identi ceren zich met de woede van de ISIS-strijders.”468 Veel politici en media, aldus Koopmans, willen de ongemakkelijke resultaten van mijn onderzoek “niet horen” en “zwijgen het liever dood”.469 Koopmans noemt nog zorgwekkende cijfers van andere onderzoeken: “Van de Britse moslims vindt 31% dat de doodstraf moet staan op geloofsafvalligheid en in een

BBC-enquête na de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo zei 11% van de moslims dat media die a eeldingen van de profeet Mohammed publiceren het verdienen te worden aangevallen. In België vindt een kwart van de moslimjongeren dat geweld tegen homoseksuelen geoorloofd is; drie keer zo veel als onder niet-moslimjongeren.”470 Voorbeelden van islamisering Islamisering is een pak breder dan de dawa en het groeiende ‘sala sme’ en ‘jihadisme’ die, dixit Machteld Allan, “in de islam besloten zi en”.471 Een nietexhaustieve opsomming van voorbeelden van zowel directe als niet-directe islamisering in het Westen: Halalwinkels (opschri en in het Arabisch, Turks, Urdu, Dari,  …); halalvoedsel, bijvoorbeeld op school en in gevangenissen; halal slachten thuis of in tijdelijke slachthuizen; halal- of sharia-bankieren; aanpassingen, met name op school en in bedrijven, voor islamitische feesten zoals de ramadan; het inrichten van islamitische bidruimtes door de overheid, bedrijven, scholen, gevangenissen, sportclubs, …; moskee- en minare enbouw; gescheiden zwemmen; vrouwen geen hand willen schudden; het gezag van leraressen niet aanvaarden; niet mee gaan zwemmen/sporten op school; niet meedoen aan muziekles op school; mannelijk of vrouwelijk medisch personeel eisen; op gelegenheden en evenementen alcohol en varkensvlees bannen; de achteruitgang van het onderwijsniveau en meer gedragsproblemen (in moslimlanden is het gemiddelde IQ lager en de islam brengt geen ‘libido sciendi’ (Spinoza), geen drang tot leren en ontdekken voort); het lastigvallen, aanranden of (groeps)verkrachten van meisjes en vrouwen (seksjihad, ‘taharrush’472); de islamitische sluier voor meisjes en vrouwen en de socioculturele druk, intimidatie of bedreiging en minderwaardige positie die daaraan vasthangt; eerwraak(moorden); trouwstoeten die de openbare weg beze en, waarbij andere weggebruikers in levensgevaar worden gebracht; genitale verminking bij meisjes en vrouwen; kindhuwelijken; polygamie; zelfcensuur door academici, journalisten, politici en kunstenaars als gevolg van angst voor een jihad-aanslag of bedreiging door moslims; intra-islamitisch (clan)geweld en haat en geweld tussen sjiieten en soennieten, tussen moslims en alevieten, tussen Turken en Koerden enzovoort; zuuraanvallen op vrouwen om hun gezicht te verminken; liefdadigheidsprojecten als dekmantel voor sharia en jihad-terreur; de pogingen om middels het begrip ‘islamofobie’ islamkritiek als racisme te bestempelen en het wegze en van islamcritici als islamofoben, populisten, fascisten, racisten of extreemrechts; verloedering van straten en

wijken; het door academici, journalisten, politici en beroepsmoslims propageren van leugens over een ‘vredevolle’ islam of de islam voorstellen als een soort christendom, en mythes verspreiden over een ‘tolerante’ islam(itische geschiedenis); moslims die de islam niet durven te verlaten, intimidatie en bedreiging ten opzichte van (potentiële) ex-moslims; lessen op school over de Holocaust, Darwin of seksualiteit die problematisch verlopen of niet meer worden gegeven; toenemend antisemitisme; leraren die hun geaardheid verbergen; Joden, homoseksuelen, meisjes en vrouwen die moslimbuurten mijden of zichzelf er anders gedragen of anders kleden; Joden die West-Europese steden of landen verlaten; de moskee als wapenopslagplaats; het beroven van niet-moslims, moslimrellen gericht tegen politie en hulpdiensten, brandstichten in auto’s en ander vandalisme gericht tegen onze samenleving en de ka r of ongelovige (de ‘kleine jihad’); politici en rechters die zich beroepen op islamitische bronnen zoals de Koran; moslimbendes (grooming en loverboys/tienerpooiers) die nietislamitische (blanke) meisjes seksueel misbruiken en uitbuiten als seksslavinnen; intimidatie en bedreiging van oprechte islamhervormers; shariarechtbanken; vrijheidsbeperkende veiligheidsmaatregelen als gevolg van de dreiging van jihadterreur; intimidatie en bedreigingen aan het adres van niet-moslims zoals zoals christenen en andersgeaarden en onderdrukking van meisjes en vrouwen in asielcentra; shariazones en no-gozones; islamitische begraafplaatsen; (massaal) bidden op straten, pleinen en grasvelden (en de overheid die gedoogt); islamitische taxi- en buschau eurs die een blindengeleidehond weigeren; het verwijderen van christelijke/westerse symbolen en het hernoemen van bijvoorbeeld ‘Kerstfeest’ tot ‘Winterfeest’; uitzonderingen waarbij islamitische klederdracht wordt toegelaten, zoals de hoofddoek op pasfoto’s en tijdens sportwedstrijden; sport- en tnessclubs waar niet  meer naakt kan worden gedoucht; het weren (of censureren) van blote reclamea ches; openbare gebedsoproepen vanuit moskeeën (de azaan); valse aangi en van ‘racisme’ en ‘islamofobie’, wat soms de reactie betrof tegen een moslim(a) die zelf de agressor was (met bijvoorbeeld de leugen dat een hoofddoek werd afgetrokken); het uitnodigen door moskee- en moslimorganisaties van haatpredikers, al dan niet a omstig uit het buitenland; nanciering van moskeeën, Koranscholen en islamitische organisaties vanuit islamitische landen; de boerkini; indoctrinatie van (onze) schoolkinderen via moskeebezoeken en ‘islam is vrede’-praatjes; Koranscholen (madrassa’s); sala stische lezingen en cursussen; (frauderende) islamitische scholen en onderwijs; islamitische boekhandels (met sharia- en jihad-

lectuur); moslimkinderen die angst worden aangejaagd door imams en islamdocenten dat ze zullen worden gemarteld in het graf; afgelaste evenementen en economische schade door onder meer toeristen die wegblijven wegens de islamitische terreurdreiging; de overvloedige media-aandacht voor islamitische gebruiken en tradities zoals de ramadan en de hadj, met reportages bij gelovigen thuis en duiding en commentaar (terwijl christelijke en joodse, maar ook bijvoorbeeld hindoeïstische en boeddhistische gebruiken en tradities nauwelijks aandacht krijgen of worden genegeerd); het door de media kritiekloos belichten van moslimbekeerlingen; uitdrijvingen van boze geesten (djinns); hoofddoekenpropaganda door de overheid, media, politici en bedrijven; toenemende hoofddoekdracht, ook bij heel jonge meisjes; het oprukkende Arabisch (de taal van de islam), dat door de overheid wordt gestimuleerd en gefaciliteerd; islamitische politieke partijen; politici die geen zier geven om christelijke vasten, Pasen en joodse feesten zoals Chanoeka, maar op de eerste rij staan om ramadan-wensen uit te spreken en i ar-maaltijden bij te wonen; het betitelen van jihadisten als ‘verwarde mannen’; enzovoort, enzoverder. De groei van deze gebeurtenissen, fenomenen en trends en hun combinatie en concentratie in wijken en gemeenten, maken onze samenleving stelselmatig islamitischer. Al in 2008 schreef Nahed Selim dat islamisering in het Westen “al een tijd bezig is” en “bijna dagelijks wordt gedemonstreerd in een reeks incidenten”.473 Ze somde op: “Bijvoorbeeld wanneer een moslimapotheker weigert de morning-a erpil of condooms te verkopen, wanneer een moslimarts weigert aidspatiënten te behandelen of abortus te verrichten, wanneer geneeskundestudenten weigeren delen van het curriculum te doen omdat die in strijd zouden zijn met hun geloof, (…), wanneer het bijna onmogelijk wordt om kritiek te uiten op de islam of op moslims zonder bedreigd te worden, wanneer het bureau Jeugdzorg de hulp van imams moet inroepen omdat het anders zijn werk bij Marokkaanse gezinnen niet kan verrichten, wanneer gemeenteambtenaren weigeren vrouwen een hand te geven, wanneer leraressen en andere overheidsambtenaren tijdens hun werk de islam vertegenwoordigen door hun hoofddoeken te dragen, terwijl ze de staat zouden moeten vertegenwoordigen, wanneer Fortis het spaarvarkentje afscha dat hij cadeau gaf aan kinderen omdat dit voor moslims een onrein dier is, wanneer musea foto’s van de muur halen en schilderijen weigeren uit angst voor reacties van moslims, wanneer posters van klassieke naakten niet meer in de metrostations mogen hangen – en de lijst kan nog veel langer worden. Dit zijn allemaal incidenten die de laatste jaren in

westerse landen zijn voorgekomen.”474 Selim verwees naar de  lm Fitna van PVVleider Geert Wilders waarin wordt gezegd dat “de moskee onderdeel zal worden van het Nederlandse overheidssysteem”, en becommentarieert: “Ik ben bang dat dit al begonnen is. Wat betekent het anders als een ambtenaar van Jeugdzorg pas zijn werk kan doen, wanneer hij zich laat vergezellen door een imam? De staat delegeert zodoende een deel van zijn taken aan de moskee. Ook bewijst dit dat zulke moslimgezinnen alleen loyaal zijn aan hun geestelijken, en niet aan de overheid en haar ambtenaren.”475 In steeds meer wijken in steden zijn meerdere islamiseringsfenomenen en – praktijken schering en inslag. Zo is er Blackburn in Groot-Bri annië, “het beste voorbeeld van de groeiende islam in het Verenigd Koninkrijk”, waarover Die Welt een onthutsende reportage maakte. “In het Britse Blackburn groeit de moslimpopulatie. (…) De stad, met 105.000 inwoners, hee de grootste moslimpopulatie per hoofd van de bevolking na Londen. De stad hee 52 moskeeën, in de scholen zi en voor 90% islamitische kinderen. (…) Zijn grote familie met nu tien kleinkinderen is een statussymbool. Eén van zijn dochters hee onlangs besloten om een volledige sluier te dragen. (…) Deze moslims zijn extreem conservatief. Ze delen hun dagelijkse werkplek met niet-moslims maar verder blijven ze onder elkaar. Ze steken een hoop geld en energie in hun geloofsgemeenschap. Hun ‘leider’ hee de controle over de gemeenschap, niet de politiek of de politie. (…) Op deze woensdag in de vroege zomer zijn zo’n 200 kinderen in de madrassa [Koranschool]. De jongens dragen wi e gebedskleding en mutsjes. Zelfs kleine meisjes dragen, zonder uitzondering, een hoofddoek. (…) Een van de leraren wijst naar een kleine leerling die zijn vinger van de zinnen in de Koran af haalt. ‘Hij is nog maar negen maar hij kan al complete hoofdstukken uit het hoofd opzeggen. In het Arabisch uiteraard!’ (…) ‘De moslims zijn voor de Labour-partij nu wat de vakbonden destijds waren’, zegt een lokale journalist uit Blackburn.”476 Blackburn is dus een minikalifaat in GrootBri annië. In Duitsland schreef politieagente Tania Kambouri een ophefmakend boek477 inzake islamisering: “Het is een explosieve mix (…). Ik vrees voor een serieuze toename van de onveiligheid. In de oude wijken trekken de ‘normale’ mensen weg. Buitenlanders nemen er de straten over: mensen die de taal niet spreken, die zich crimineel gedragen, die geen enkele moeite doen om te integreren. Voor hen zijn wij ‘ku ars’, ongelovigen, van wie je je verre houdt. Er ontstaan no-goarea’s. Ik durf daar ’s  avonds niet meer alleen te komen.”478 Ze wijst erop dat ze voor

“politiehoer” wordt uitgemaakt en dat het gebeurt dat moslims “de politie bellen en dan weigeren door mij [als vrouw] geholpen te worden”.479 Kambouri zegt dat er steeds meer plaatsen zijn waar de politie alleen nog met versterking heen dur , en dat vooral jonge mannen met wortels in islamitische landen de oorzaak zijn. No-gozones De Britse journalist Raheem Kassam schreef het boek No Go Zones. How Sharia Law is Coming to a Neighborhood Near You480 waarin hij een ontluisterend overzicht gee van het aantal no-gozones in het Westen waar sharia-principes opgang maken en die door de politie, politici en journalisten, zoveel mogelijk worden gemeden. Kassam de nieert een no-gozone als volgt: “Een zone waar de kans om te worden lastiggevallen, aangevallen of anderszins misbruikt op basis van je uiterlijk, of de onverdraagzaamheid van de lokale bevolking, gemiddeld hoger is dan elders in de stad of het land in kwestie. Een no-gozone kan verwijzen naar een gebied waar de politie toestemming of aanvaarding van een religieuze guur of gemeenschapsleider nodig hee om zich er te begeven, of waar de rechtsstaat is afgebroken of vervangen door een buitenlandse reeks regels.”481 Van San Bernardino (Californië) en Hamtramck (Michigan) in de VS tot Malmö (Zweden), Brussel, Parijs, Londen, Kopenhagen, Berlijn, Antwerpen, Duisburg, Oslo, Wenen, Ro erdam, Birmingham enzovoort: er vindt ge ovorming plaats waarbij westerse wijken en gemeenten islamiseren tot kleine kalifaten of shariazones. Het zijn islamitische kolonies waar ongelovigen met de nek worden aangekeken, sekseapartheid en vrouwenonderdrukking heerst en Joden en  homoseksuelen hartstochtelijk worden gehaat. Jihad-verheerlijking en shariapropaganda zijn er schering en inslag. Meisjes en vrouwen zijn er tweederangsburgers. Imams en shariarechtbanken vervangen in belangrijke mate de overheid, de politie en de rechter. Ongesluierde meisjes en vrouwen alleen op straat zijn zeldzaam. Er vinden eerwraakmoorden en genitale verminking van meisjes plaats. Niet kerken en inheemse winkels ze en de toon, maar halalwinkels; overal zijn opschri en te zien in onder meer het Arabisch, Turks, Farsi, Urdu of Punjabi, talen die veel meer weerklinken dan het Engels, Frans, Duits, Nederland, Zweeds, Deens enzovoort. Etalages met islamitische (haat)boeken, sluiers en producten uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika domineren. Alcohol en varkensvlees zijn onvindbaar, gezellige terrasjes waar ’s zomers schaarsgeklede mannen én vrouwen plezier maken onbestaande. Moskeeën en Koranscholen zijn de ijkpunten voor de moslimgezinnen en gemeenschappen. De socioculturele druk (en shariacontrole) om een goede

moslim(a) te zijn is groot: dwang en angst regeren. Er hangt een beklemmende, onvrije sfeer. Tijdens de ramadan kun je maar best niet in het openbaar eten of drinken. Reclamea ches die bloot vertonen worden afgeplakt. Het niveau van de scholen is laag, de werkloosheid is hoog. Zwartwerk, fraude en corruptie tieren welig. De levensstandaard is gedegradeerd. Vuil en verloedering springen in het oog. Fysiek leven de moslimse wijkbewoners in een westers land, maar via internet, satellietschotels, importimams en -predikers en islamitische importlectuur leven ze mentaal in het land waar ze zijn vandaan gekomen of waar hun wortels liggen: het zijn islamitische of islamiserende enclaves in nietislamitische landen. Deze wijken zijn totaal niet gelijk te stellen, aldus Raheem Kassam, met Chinatown in Londen of de Joodse wijk in Antwerpen. Zo werden de islamkritische volksvertegenwoordigers Filip Dewinter en Geert Wilders door de burgemeester van Molenbeek en Brussel de toegang tot het grondgebied ontzegd om “de openbare orde te handhaven”, gezien “de opva ingen die ze erop nahouden ten opzichte van de inwoners van Molenbeek”482 – in een Joodse of Chinese wijk of gemeente zouden burgemeesters, politiediensten en kritische volksvertegenwoordigers niets te vrezen hebben. “Frankrijk zit vol met no-go zones”, vertellen politieagenten nadat vier agenten in een Parijse voorstad werden bekogeld met molotovcocktails.483 Nadat premier Manuel Valls het minimaliseerde, reageerde vakbondsleider Frédéric Lefebvre: “Zijn er geen no-go zones? (…) Ik nodig de leden van het kabinet uit om eens door La Grande-Borne te lopen zonder politiebeveiliging, dan praten we er nog eens over.”484 De Nederlandse columnist Sylvain Ephimenco schreef: “De laatste drie jaren vielen meer dan 250 doden door aanslagen in Frankrijk. De meeste terroristen kwamen uit ‘no-go-areas’, in totaal meer dan 700 wijken in het hele land waarin 4,5 miljoen mensen leven. In die wijken is het sala sme een zeer snelgroeiend verschijnsel. Er zijn 150 sala stenmoskeeën die door de Franse overheid ongemoeid worden gelaten. Frankrijk telt 20.000 geradicaliseerde moslims die een potentieel gevaar vormen en 240 jihadisten die nu al uit Syrië en Irak zijn teruggekeerd.”485 Politierapport over oudejaarsnacht 2017 in Frankrijk: meer dan 1.000 auto’s in brand gestoken, twee gelynchte politieagenten, meer dan 25 keer geschoten op de politie, mortieren afgeschoten naar politiecombi’s, meer dan 200 winkelruiten aan diggelen geslagen en winkels geplunderd, brandweermannen via brandstichting in een hinderlaag gelokt om hen aan te vallen en pogingen om bankcontactautomaten uit de muur te sleuren.486 In Zweden zijn veertien gebieden door de politie aangemerkt als no-gozone:

zones waar geweldsexplosies tegen de politie (en journalisten) plaatsvonden en agenten liever niet naartoe gaan, tenzij met serieuze versterking; politiekantoren zijn er omgebouwd tot halve bunkers.487 De Zweedse politiecommissaris Lars Alvarsjö waarschuwde voor het instorten van de rechtsstaat “door de stijging van zware, georganiseerde criminaliteit, terreurdreiging en de stroom asielzoekers.”488 Dit soort alarmkreten van mensen uit het veld – met name politieagenten, hulpverleners en rechters – zijn talrijk en nemen toe over heel West-Europa (en bijvoorbeeld Angela Merkel hee uiteindelijk ook toegegeven dat er in Duitsland no-gozones bestaan, maar dat kreeg weinig weerklank).489 Ook in Brussel bestaan zulke wijken: politieagenten en hulpdiensten vertonen zich er niet zonder versterking, ze worden regelmatig aangevallen. Wanneer journalisten zich er vertonen vliegen de stenen hen rond de oren, alsof het de Gazastrook is. Joden en homoseksuelen zal je er niet tegenkomen en vrouwen blijven ’s avonds angstig binnen. Drugs wordt verhandeld, mensen beroofd, auto’s gevandaliseerd, er wordt brand gesticht, overal slingert vuilnis rond. Criminele moslimbendes zwaaien er de plak en zaaien terreur. Ze kijken hoever ze kunnen gaan door politie en hulpdiensten in een hinderlaag te lokken. Mensen durven niet vrijuit te praten, of alleen anoniem: “Niemand dur hier praten, we zijn bang, niemand dur hier nog een ke ing te dragen.”490 Gangsterislam Wat hee dit met de islam te maken? Het kadert in wat Timon Dias de ‘gangsterislam’ noemt: (drugs)criminaliteit, straatovervallen, aanrandingen en verkrachtingen, rellen, vandalisme en brandstichtingen gericht tegen de nietmoslim, de niet-islamitische samenleving en niet-islamitisch gezag zoals politie en hulpverleners. Daarbij is overigens collateral damage, waarbij bijvoorbeeld een nachtwinkeltje wordt gesloopt, nooit uitgesloten, al is het niet te onderscha en hoe de hardwerkende Afghaan of Iraniër die ook alcohol verkoopt als een verrader of afvallige (via tak r) kan worden geminacht en gehaat; terwijl wat écht islamitisch is, zoals de moskee en de islamitische boekenwinkel, niets te vrezen hee ). Dias wijst erop dat “criminelen met een islamitische achtergrond zich wellicht allesbehalve vroom gedragen, maar zichzelf nie emin zien als onderdeel van de wereldwijde islamitische gemeenschap. Ze zijn vaak schaamteloos in hun minachting voor autoriteiten, maar als zij een autoriteit wel respecteren, dan is deze religieus van aard: een imam of islamitisch organisatie.”491  Ongeacht hoe subversief en ontwrichtend hun criminele activiteiten zijn, aldus Dias, moslimse criminelen “zullen zich nooit minachtend over de islam uitlaten of de ‘islamitische

zaak’ tegenwerken”. Hij wijst erop dat “de culturele uitdrukkingen van criminele en straatjongeren met een islamitische achtergrond doortrokken zijn van islamitische thema’s en symbolen”.492 Als voorbeeld gee Dias rapper Ismo uit Breda, die teksten rapt als: “Ik geloof niets blind behalve de Koran”, “De duivel roept maar geef hem geen kans”, “Flikkers geef ik geen hand” en “Ik haat die fucking Joden nog veel meer dan de nazi’s.” Timon Dias ziet, naast het feit dat ze zich als moslim identi ceren, drie belangrijke overeenkomsten tussen orthodoxe moslims of ‘islamisten’ en criminele moslims: “Ten eerste koesteren zij subversieve intenties jegens de maatschappijen waarin zij wonen. Islamisten hebben een historisch geworteld en gedetailleerd geloofssysteem dat hun voorschrij niet in gastsamenlevingen te integreren, en deze zo mogelijk middels zending te bekeren. Islamitische criminele jongeren voelen een meer di use, areligieuze en onhistorische antipathie jegens hun samenlevingen. Ten tweede verheerlijken beide groepen geweld. Islamisten verheerlijken religieus gemotiveerd geweld, terwijl islamitische criminele jongeren gang- en criminaliteit-gerelateerd geweld verheerlijken. Toch is het niet ongewoon dat islamitische straatjongeren ook religieus gemotiveerd geweld, meestal gericht tegen de VS, Israël of sjiieten, verheerlijken. Ten derde hebben beide groepen een zeer sterke neiging tot het minachten of haten van Joden. Studies van socioloog Mark Elchardus toonden aan dat de hel van alle islamitische studenten in Brussel, Gent en Antwerpen antisemitisch zijn; waarschijnlijk ligt dit percentage onder islamitische criminelen veel hoger. Uitingen door moslimjongeren waarin wordt gezegd ‘als ik ze zie, wil ik ze gelijk steken’ en het maken van nazi-groeten richting Joden, zijn niet ongebruikelijk.”493 Dias noemt deze synthese tussen criminaliteit, straatleven en de islam een “uniek Europees probleem”. Zo deed een Marokkaanse advocaat in Brussel, die eerder voorzi er van een moskee in Henegouwen was, aan drugshandel vanuit Marokko494; in Nederland is er sprake van “wilde schietpartijen waarbij vrouwen en kinderen niet worden ontzien, ‘vergismoorden’ en een onthoofding” (de zogenoemde ‘Mocro War’).495 Ook jihadexpert Montasser AlDe’emeh waarschuwt voor “het gevaar dat criminelen en vervreemde radicalen de handen ineen slaan”. Hij hee het over criminelen die hun ‘zondige’ verleden willen a open door een strikt orthodoxe interpretatie van de islam te omarmen: “Jongeren van 18 jaar in Antwerpen, die in de drugshandel kapitalen verdienen en rondrijden in dikke BMW’s. Over tien jaar zijn die gasten dat criminele leven beu en gaan dan rust nemen in de radicale islam. Die verdwijnen zo van het ene systeem in het andere.”496 Al jaren zijn er

grote problemen met gevangenissen waar islamitische criminelen en jihadisten elkaar vinden in hun haat tegenover onze niet-islamitische samenleving. Onze gevangenissen zijn broeihaarden van ‘radicalisering’ (islamisering), weet ook de Belgische Staatsveiligheid, en dus wordt geprobeerd om zogenaamde ronselaars voor de jihad en haatpredikers apart te ze en van andere veroordeelde moslims.497 Dias schrij dat het opvallend is dat ‘islamisten’ of orthodoxe moslims “zelden of nooit islamitische jongeren aanspreken op of veroordelen om op hun subversieve gedrag, ook als hun criminaliteit niet dient ter nanciering van de jihad”. Van islamitisch oogpunt is dit logisch, want “terwijl islamisten hun gastsamenlevingen op hun religieus geïnspireerde manier ondermijnen, doen criminelen en straatjongeren met een islamitische achtergrond het op hun eigen areligieuze en ‘aardse’ manier door intimidatie van wijkbewoners, overvallen, drugshandel, enzovoort. Vanuit islamistisch perspectief, dat uiteindelijke annexatie beoogt, is dit zeer gunstig”. Dias voegt daar nog aan toe: “Waarom zouden islamisten het riskeren een groep van zich te vervreemden die in tijden van nood zo makkelijk voor de islamistische zaak te winnen lijkt? Een signi cant segment van Europese moslims hee sympathie voor aan Al Qaida gelieerd verzet in Syrië en ISIS in Irak, en een deel van hen is bereid zich bij deze groepen te voegen.”498 De vervlechting van de oververtegenwoordiging van islamitische jongeren in de criminaliteit enerzijds en hun neiging tot islamisering anderzijds, is een van de allergrootste bedreigingen voor onze samenleving. Een bijkomende dimensie is ressentiment: “Voor heel wat moslims,” aldus Pierre Vermeren, is het “onverdraaglijk om gedomineerd te worden door het Westen op het vlak van wetenschap, economie en kolonisatie. De Profeet hee hen immers gezegd dat zij de besten zijn. Vandaag, ondanks het materialisme en de voortschrijdende secularisatie, blijkt Europa over een welstand te beschikken die superieur is aan de islamitische wereld. Het gee aanleiding tot gevoelens van rancune.”499 De supremacistische islam leert moslims dat ze superieur zijn terwijl ze moeten vaststellen dat dat in de praktijk niet zo is. Gevolg: frustratie, een laag zel eeld en virulente haat jegens het Vrije Westen. In zijn essay Een verslag vanuit de praktijk: de islam maakt veel moslims crimineler en gewelddadiger laat de Deense (gevangenis)psycholoog Nicolai Sennels zien hoe het islamitische denken heel wat moslims in het Westen psychische problemen bezorgt en crimineel maakt.500 (Zelf)censuur

Een sterke indicator voor islamisering is het gebrek aan vrijheid, met name voor ex-moslims, oprechte islamhervormers, niet-moslims, kunstenaars, cartoonisten, schrijvers, andersgeaarden, meisjes en vrouwen (en ook voor moslims zelf). In 2009 publiceerde de Nederlandse journalisten Kustaw Bessems en Camil Driessen een artikel getiteld ‘Vijf jaar op eieren lopen: de wereld na eo van Gogh’.501 Ze somden daarin een reeks voorbeelden op van bedreigingen door moslims en (zelf)censuur door kunstenaars, academici, cabaretiers, politici, universiteiten, gemeentebesturen, overheden, uitgevers en boekhandels. Bessems en Driessen schrijven: “Sinds de moord op eo van Gogh is censuur én zelfcensuur in de westerse wereld aan de orde van de dag. We buigen voor geweld en bedreigingen van fundamentalistische moslims. Kunstwerken die niet meer tentoongesteld worden omdat ze een verdwaalde moslim kunnen kwetsen. Een columniste die stopt na doodsbedreigingen. Sinds de moord op eo van Gogh is het doodnormaal en hebben radicale moslims hun zin gekregen.” Ze noemen de moord op eo Van Gogh “een succes” omdat mensen uit angst zichzelf censureren of worden gecensureerd, “op een enkeling als politicus Geert Wilders na, maar die is ook meteen de best beveiligde man van het land”. Een greep uit de opsomming van de twee journalisten: “Islamitische bewoners van de wijk Stedenwijk-Noord in Almere klagen over de korte broeken van bouwvakkers. Ondanks de hi e besluit de uitvoerder van het project dat de werklieden lange broeken moeten dragen”; “De prestigieuze Amerikaanse Yale Universiteit haalt alle a eeldingen van Mohammed uit een boek over de cartoonrellen, uit angst voor geweld van moslims. Het boek gaat nota bene over de gevolgen van de prenten die nu dus niet mogen worden afgedrukt”; “Een christelijk stel uit Liverpool wordt gearresteerd omdat ze in hun hotel een moslima beledigen tijdens een discussie over de verschillen tussen Islam en Christendom. De vrouw zou islamitische klederdracht hebben beschreven als bondage, terwijl de man Mohammed vergeleek met een krijgsheer. Volgens de politie braken ze daarmee de openbare orde”; “Een kunstwerk van felrode en verlichte vrouwenschoenen, te midden van islamitische gebedsmatjes en mannenschoenen, kan blijkbaar niet in Brussel. Moslims zien het als een provocatie dus sluit de Franse kunstenaar zijn galerie na pogingen om de ruiten in te gooien”; “Cartoonist Gregorius Nekschot wordt in zijn huis in Amsterdam door een politie-overmacht gearresteerd op verdenking van het aanze en tot haat en discriminatie. Volgens het OM zijn acht van Nekschots cartoons beledigend voor moslims en mensen met een donkere huidskleur. De arrestatie volgt op een

aangi e uit 2005 door het Meldpunt Discriminatie Internet”; “De oprichter van een comité voor ex-moslims, die de profeet Mohammed een crimineel noemt en met Osama bin Laden vergelijkt, ontvangt tientallen doodsbedreigingen. Daarnaast wordt hij mishandeld door drie mannen van allochtone a omst”; “Cabaretier Ewout Jansen (23) van het cabaretduo Ewout en Etienne wordt met de dood bedreigd door een bezoeker van de Assoena moskee in Amsterdam omdat hij grapt over de islam. Youp van ’t Hek zegt in 2005 al tegen /De Tijd dat hij met regelmaat zelfcensuur hanteert en gevoelige onderwerpen vermijdt. Hans Teeuwen trekt in zijn Engelse shows aan de penis van God, maar zegt steevast dat het niet Allah is. Hij loopt namelijk liever tegen woede aan dan tegen kogels, grapt hij”; “Ondanks zware politieke kritiek haalt de Opera in Berlijn Mozarts Idomeneo van het programma. Tijdens het slotstuk van de opera rollen de koppen van Neptunus, Jezus, Boeddha en Mohammed. Met die scène wil de regisseur laten zien dat een intellectueel en weldenkend mens zelf beslissingen neemt en de consequenties daarvan aanvaardt. Daarvoor dient de mens zijn ‘goden’ te onthoofden. Na een waarschuwing van het Berlijnse Landeskriminalamt besluit het operahuis om vier reprisevoorstellingen af te gelasten. Al was de voorstelling tussen 2003 en 2004 gewoon in het operahuis aan de Berlijnse Bismarckstraße te zien. Na kritiek wordt de opera uiteindelijk in december toch vertoond in het door de ME omsingeld gebouw. Er gebeurt niets”; “Een dag voor de tentoonstelling opent, besluit e Whitechapel Art Gallery in Londen om een aantal werken van de Duitse surrealist Hans Bellmer weg te halen om de mosliminwoners van Oost-Londen niet te shockeren. Bellmer maakt levensgrote naakte poppen van meisjes.” Enzovoort. De journalisten benadrukken ook dat hun overzicht “niet uitpu end” is en dat “in werkelijkheid de lijst veel langer is. Al is het maar omdat niemand weet welke stukken niet zijn geschreven, welke lms niet gedraaid en welke grappen niet gemaakt, omdat de angst onder onze huid is gekropen.”502 Bessems en Driessen gebruiken de term islamisering niet, maar daar gaat het natuurlijk wel om, want (zelf)censuur om de islam te ontzien, betekent dat de sharia al gedeeltelijk heerst. Al te vaak worden de intimiderende en dreigende beroepsmoslims geholpen door (zel slamiserende) overheden in West-Europa: in zijn boek Bardot, Fallaci, Houellebecq en Wilders: Gerechtelijke vervolging van religiekritiek en vreemdelingenvrees503, laat Paul Cliteur zien hoe islamcritici in het Westen (riskeren te) worden vervolgd en veroordeeld.

Hoe ver deze zel slamisering gaat, laat een bericht zien als: ‘School hernoemt Drie Kleine Biggetjes om moslims niet te beledigen’. Het ging over een door leerlingen gespeeld toneelstuk waarvoor de verhaallijn werd aangepast. Een van de hoofdleraren van de Honley Church of England Junior School in Hudders eld (West Yorkshire) verdedigde de beslissing: “We vreesden dat sommige moslimkinderen niet zouden meezingen met de woorden over varkens (…). Als we multicultureel willen zijn moeten we gevoelig zijn.”504 Of neem de CNV Jongeren die in Nederland cao’s ‘ramadan-proof ’ willen maken, omdat de bond signalen krijgt dat een groot deel van de werkende moslims problemen ervaart tijdens bijvoorbeeld de ramadan, maar dat niet dur aan te kaarten bij de werkgever.505 Of de haven van Zeebrugge die als eerste haven van NoordwestEuropa een halalcerti caat hee gevraagd en gekregen van de Halal Food Council of Europe, want “de haven wil verzekeren dat voedingsproducten op een voor moslims reine manier behandeld worden.”506 Undercover De beste manier om de (zichtbare) islamisering vast te stellen, is simpelweg om moslimwijken in te gaan. De beste manier om de islamisering ten gronde vast te stellen, is om via bevragingen onderzoek te doen naar de opva ingen van moslims of undercover te gaan en zo door te dringen tot in de moslimgemeenschap. De Nederlandse journalist en arabist Maarten Zeegers deed dat en schreef er een boek over: Ik was een van  hen. Drie jaar undercover onder moslims.507 Samen met zijn Syrische vrouw Sarah ging Zeegers vanaf 2013 wonen in de geïslamiseerde Haagse wijk Transvaal, het ‘Nederlandse Molenbeek’, waar driekwart van de inwoners moslim is en er tijdens de ramadan op straat “vrijwel niemand nog drinkt”. Zeegers doet zich samen met zijn vrouw voor als (orthodox) moslimkoppel omdat het de enige manier is om te integreren in de gesloten moslimgemeenschappen. Op die manier belandt hij in de wereld van de rituele geselingen, de duiveluitdrijvingen, de Syrië-jihadisten, de haatimams en de sala sten. Je waant je bij het lezen van het boek niet in Nederland, maar in Pakistan, Egypte of Somalië. Ook Zeegers’ bevindingen inzake de hoofddoek bevestigen de islamiserende symboliek ervan: na te zijn opgenomen in de moslimgemeenschap moet zijn vrouw Sarah er door de socioculturele controle niet meer aan denken om zonder hoofddoek op straat te komen. Hun undercoveroperatie was niet alleen heel lang, namelijk drie jaar, maar ook gevaarlijk. Er was immers het risico ontmaskerd te worden door de

moslimgemeenschap, en op een gegeven moment zat zelfs de Nederlandse Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD) achter hen aan. Zeegers’ boek is ontze end sterk gedocumenteerd en waardevoller dan welk overheidsrapport ook. Het is hallucinant vast te stellen wat voor hatelijke islamorganisaties, imams en moskeeën er zich allemaal op ons (niet-islamitisch) grondgebied hebben weten te vestigen en bovendien gewoon hun ding kunnen doen. Zeegers’ waarschuwing aan politici is even helder als klemmend: “Ik wist niet dat er in Nederland ge o’s bestonden waar een man van begin dertig van Nederlandse a omst een vreemd gezicht zou zijn. (…) Een wijk als Transvaal hee zich ontwikkeld tot een soort eiland dat weinig meer met Nederland te maken hee .” Zeegers’ boek bewijst dat bepaalde wijken allang niet meer van ons zijn, maar van de islam. Volgens Zeegers is het islamitische concept al-Wala walBara (loyaliteit en loochening; lie ebben en haten om Allah te behagen) een cruciaal begrip voor de vorming van een parallelle islamitische samenleving: “Dit betekent dat je loyaliteit altijd bij je broeder als moslim moet liggen. Dus wat moslimterrorist Salah Abdeslam deed is misschien verkeerd, maar we veroordelen hem niet want hij is en blij een moslim.”508 Zeegers legt uit dat deze loyaliteit betekent “dat op straat de overtuiging heerst dat men niet met ongelovigen kan rondhangen, want dan neemt men hun gewoonten over. Bezoek aan een niet-halal supermarkt is vaak al verdacht.”509 Niemand kan zeggen dat er niet is gewaarschuwd. Ondertussen al meer dan tien jaar geleden volgde de Nederlandse journalist Patrick Pouw als student samen met andere jonge moslims meer dan een jaar islamles in Utrecht (bij Suhayb Salaam, directeur van het islamitische Instituut voor Opvoeding & Educatie). Hij publiceerde zijn bevindingen in Salaam! Een jaar onder orthodoxe moslims510, die erop neerkomen dat je als moslim superieur bent aan de niet-moslim, dat je de ongelovigen (“de vijanden van Allah”) moet haten, dat je absoluut niet mag integreren, dat de islam boven alles en iedereen staat en dat logisch nadenken verboden is. De bedoeling: de moslimleerlingen moeten beroepsmoslims worden die op hun beurt deze islamitische ideeën verspreiden onder moslims in Nederland, in supermarkten, op scholen, in moskeeën enzovoort (dawa). In dezelfde periode tekenden undercoverjournalisten Hind Fraihi en Arthur Van Amerongen dezelfde islamiseringsfenomenen op in hun boeken over Molenbeek en Brussel, respectievelijk: Undercover in klein-Marokko. Achter de gesloten deuren van de radicale islam in Molenbeek511 en Brussel: Eurabia.512 Fraihi: “Wat ik hoorde en zag in een deel van de Brusselse gemeente was ronduit verontrustend:

moslimpredikanten die straatjongeren geregeld aanspreken om te strijden in oorlogsgebieden, extremistische islamlectuur die voor het rapen ligt, boeken waarin gedetailleerd wordt beschreven hoe je oorlog voert of waarin wordt opgeroepen Joden en afvallige moslims simpelweg te vermoorden, opju ende imams, dolende moslimjongeren die zakkenrollen bij de ‘ongelovigen’ en dat als een goddelijke deugd beschouwen. Straatboe es met de signatuur van het toen net opkomende fenomeen dat we inmiddels benoemen als gangsterislam.”513 Op de vraag hoe het staat met de hervorming van de islam waar ze destijds voor plei e, antwoordt Fraihi vandaag: “Abominabel slecht.”514 Vandaag zou ze het ook niet meer aandurven om undercover te gaan, want “het is nu simpelweg te gevaarlijk”.515 Arthur Van Amerongen, die semitische talen studeerde, een jaar in de Brusselse moslimgemeenschap leefde en als ‘bekeerling’ les volgde op Brusselse islamscholen, schrij vandaag: “Het extremisme vormt er een wereld op zich, een samenleving binnen de samenleving, die de Belgische we en en morele normen verwerpt, die zich kant tegen de democratie en de Belgen ziet als immorele varkens. Dat ik dit zwart op wit durfde neer te schrijven, werd me door links en de linkse media niet in dank afgenomen. Opeens werd ik afgeschilderd als een racist. Wat ik geenszins ben. Maar dat was hét argument voor velen die doorgaans niet eens mijn boek hadden gelezen. Dat boek is nog altijd even actueel: Brussel is nog steeds een Europees centrum van moslimextremisme en ik vrees dat het te laat is om daar nog veel aan te veranderen.”516 In 2013, nadat Vilvoords burgemeester Hans Bonte (sp.a) aan de alarmbel had getrokken inzake 50 geradicaliseerde moslimjongeren die klaar stonden om naar Syrië te trekken voor de jihad, schrij Van Amerongen: “Er waart een islamitisch spook door Brussel. Ik riep dat al in 2008 in mijn boek  Brussel: Eurabia  maar toen werd ik door vrijwel de gehele mediale Belgische gemeenschap, de ontelbare antiracismeclubs en een hele rist al dan niet mohammedaanse politici afgeserveerd als een ‘Bataafse racist’.”517 Van Amerongen: “Uiteraard vormen de sala sten een bedreiging, maar zoals het hier wordt gesteld, lijkt het wel alsof de rest van de islam dan meteen volstrekt onschuldig is. Moslims hoeven echter geen sala sten te zijn om een bedreiging te vormen. Door de sala sten nu opeens af te schilderen als de nieuwe duivels, sluit men de ogen voor de dreiging van onder meer de sjiieten en de soennieten, die al evenmin ‘gematigd’ zijn. Trouwens, een ‘gematigde’ islam bestaat niet, punt uit, net zomin als ‘gematigde’ moslims. Er zijn uiteraard moslims die het minder strikt zien en hun religieuze overtuiging combineren met een modern leven, maar als

puntje bij paaltje komt, buigen zij toch voor de druk van de extremisten, al is het maar om geen ‘slechte’ moslim te worden genoemd. In Brussel hebben de extremisten daardoor een compleet eigen wereld kunnen opze en waarin niet enkel Marokkanen elkaar hebben gevonden, maar ook Libanezen, Syriërs, Algerijnen en Tunesiërs. In die schaduwwereld vind je niet enkel extremistische moskees waar onverbloemd haat wordt gepredikt tegen het gastland en de Belgen, maar ook boekenwinkels waar de meest extreme haatliteratuur is te vinden. In achterafzaaltjes en garages zijn niet-o ciële gebedshuizen ondergebracht van waaruit het extremisme wordt uitgedragen. En waar van leer wordt getrokken tegen de Belgische ongelovigen, de ‘onzuiveren’ die alcohol drinken, varkensvlees eten, in het wildeweg seksen en vrouwen tolereren die er eigen ideeën op nahouden. Ik heb dat niet van horen zeggen, ik was daarvan zelf getuige. Over dat soort racisme tegen Belgen hoor ik in de linkse media als  De Morgen  en  De Standaard, de zelfverklaarde kwaliteitspers, nooit spreken, vreemd genoeg. Daarin hee men het enkel en exclusief over het blanke racisme.”518 Ook Van Amerongen ziet de gangsterislam als het punt waarop islam en criminaliteit samenkomen: “Veel van die jonge moslims eindigen vroeg of laat in de gevangenis en worden daar geradicaliseerd door medegevangenen en imams. Die Marokkaanse criminelen worden vaak ook gerekruteerd voor de jihad en voor een strijd als in Syrië. Ik ken Molenbeek als mijn broekzak en geloof me vrij, die wereld hee geen enkele binding meer met de Belgische samenleving. Daar leven heel wat mensen die zo bereid zijn de strijd aan te gaan met de ‘domme Belgische varkens’. Het Brusselse moslimfundamentalisme zet zich in scherpe termen af tegen de maatschappij waarin het zich situeert, aanvaardt de Belgische autoriteit niet en stelt soms le erlijk dat het niet verkeerd is de maatschappelijke regels van een verderfelijk en ongelovig volk als de Belgen te overtreden. Niet alle Marokkaanse jeugdige delinquenten zijn moslimextremisten, maar ze gebruiken die doctrine wel om hun daden te verantwoorden, al was het maar voor zichzelf. Ze voelen zich in wezen minderwaardig en aan de extreme benadering van de islam ontlenen ze een tegengif, een doctrine die hen een arrogant superioriteitsgevoel gee . In een sociale context die hen geen houvast biedt, is de islam de louterende steun. Dat blijkt keer op keer. Heel wat onlusten in steden als Brussel en Antwerpen breken los wanneer jongeren op straat komen na politieoptredens tegen gangsters. Niet tegen onschuldigen, maar tegen overvallers, dieven en dealers. Waarom zou eender welke gemeenschap zich geroepen voelen misdadigers te verdedigen?”519

Van Amerongen, die na zijn islam-avontuur in Brussel de Lage Landen ontvluch e en al jaren in Portugal woont, trok na de jihad-aanslag op Charlie Hebdo in Parijs op 7 januari 2015 terug naar Brussel en publiceerde een vervolg: Brussel: Eurabia II: Terug naar kalifaat Molenbeek. Van Amerongen: “Wat ik bemerkte bij mijn terugkeer naar Brussel, is dat er niets veranderd is. Sterker nog, het is erger geworden. De islam hee zich uitgebreid als een inktvlek, de islamknu elaars bukken zo mogelijk nog dieper voor hun exotische vrienden. Over de islam maak ik  me verder niet zoveel illusies: it is what it is. Maar de onbegrijpelijke houding van de islamknu elaars vind ik ronduit stuitend. Het zal van kwaad tot erger gaan in Brussel want er is geen oplossing en er komt geen oplossing.”520 Oorlogsfotograaf en antropoloog Teun Voeten, die jaren in Molenbeek hee gewoond, is er in 2015 gedesillusioneerd weggevlucht. Hij kon er de islamisering, het steeds islamitischer en dus steeds intoleranter worden van de moslimgemeenschap, niet meer verdragen: “Het is een etnisch-religieuze enclave geworden van een zeer gesloten, bekrompen gemeenschap. (…) Vrouwen krijgen de raad een hoofddoek te dragen, en als ze dat niet doen worden ze geïntimideerd. (…) Het is alleen maar erger geworden.”521 Voeten legt de typische islamiseringsdynamiek bloot wanneer hij zegt: “De meeste moslims die ik in mijn leven heb ontmoet zijn wel lieve, goede mensen, maar zeer beïnvloedbaar voor godsdienstige verwijten. (…) Het probleem met moslims is vaak dat ze weters worden in plaats van gelovigen. Zij weten wat de waarheid is, en daarmee gedaan. In Molenbeek wonen veel weters.”522 Er is slechts weinig nodig: één beroepsmoslim of imam die het meent, al dan niet via schotelantenne of internet, kan genoeg zijn om grote groepen moslims te (re-)islamiseren. In 2012 maakte de Israëlische journalist Zvi Jecheskeli de bijna drie uur durende documentaire Muslims in Europe, waarvoor hij islamitische ge o’s en no-gozones in West-Europa bezocht en moslims interviewde (onder meer in Brussel). Te zien is: moslims die hatelijk over ons denken en Europa willen islamiseren, steden in West-Europa die bezig zijn te islamiseren, sharia-principes die gelden, islamitische Joden- en vrouwenhaat die om zich heen grijpt, haatpredikers en radicale moskeeën, moslimkinderen die worden opgevoed met islamitische haat tegen het Westen, de gangsterislam die de politie niet onder controle krijgt, autochtonen (en Joden) die wijken en steden (willen) verlaten.523 Jaren later ging Jecheskeli undercover als Syrische vluchteling (de Mossad gaf hem valse papieren) en in ltreerde hij in de vluchtelingenstroom richting West-Europa.524 Het begint veelzeggend wanneer hij door een Palestijnse moslimbroeder, die al decennia in

Duitsland is en voor de overheid werkt, wordt gewezen op achterpoortjes en trucjes om gemakkelijk in Duitsland te kunnen blijven en om van sociale voordelen te genieten: “Met Allah’s hulp kun je hier een nieuw, islamitisch leven beginnen,” kreeg Jecheskeli te horen en na een paar uur waren zijn papieren al in orde en kreeg hij bovendien te horen dat hij nu maar best snel zijn vrouw en kinderen overbrengt. In Jecheskeli’s 40 minuten durende reportage,525 uitgezonden in 2018, is te zien hoe de meeste islamitische asielzoekers geen enkele intentie hebben om te integreren en er trots op zijn dat het Westen islamiseert. Desgevraagd zeggen ze allemaal te verkiezen om onder de sharia te leven, en ze geven aan dat moslims het systeem overnemen omdat ze met steeds meer zijn en hele wijken er reeds Turks of Arabisch uitzien. Een moslim in het islamiserende Neukölln vraagt trots: “Zie je hier nog één Duitser?” Jecheskeli stelt vast dat de houding van moslims tegenover niet-moslims in Europa is: “Jij helpt mij, zodat ik op een dag de controle over jou kan krijgen.” Zelfs kleine Syrische kinderen vertellen dat ze naar Duitsland willen omdat ze hebben gehoord dat daar veel moskeeën zijn. Imams verbieden moslims om hun dochters met Duitse mannen te laten trouwen omdat ze het Westen moreel inferieur vinden. Jecheskeli legt ook contact met de Moslimbroederschap, die in het Westen sociale netwerken installeert bestaande uit scholen, moskeeën, sportclubs en liefdadigheidsprojecten. Hij wordt ingelicht over de ‘stille verovering’ van onze westerse samenleving. Duidelijk wordt hoe leiders van de Moslimbroederschap met dubbele tong spreken: in de taal van het Europees land waar ze zich bevinden spreken ze over samenleven en tolerantie, in het Arabisch prediken zij de geleidelijke verovering en islamisering. Moslims moeten zich in de huidige fase nog aan onze we en houden, maar slechts totdat de islam sterk genoeg is en de islamitische overname kan gebeuren. In scholen leren moslimkinderen dat de westerse samenleving zal instorten wegens het gebrek aan islamitische normen en waarden. In boekwinkels in de Arabische buitenwijken van Parijs zijn islamitische boeken verkrijgbaar die aansporen tot jihad en islamisering. In zulke moslimwijken voel je je als moslim echt geen buitenlander, aldus Jecheskeli: “In de cafés zijn vrouwen en mannen gescheiden. Het voelt net alsof je in een echt islamitisch land bent.” Jecheskeli verwijst naar Moslimbroeder-ideoloog Yusuf al-Qaradawi die stelde dat de islam Europa moet domineren, niet via geweld maar via stille verovering. Volgens Jecheskeli is het grootste gevaar niet jihad-aanslagen, maar de dawa of geleidelijke islamisering via demogra e, in ltratie, bekering en prediking (cf. Hirsi

Ali). In de dawa passen islamitische symbolen en de beze ing van de openbare ruimte: steeds meer moskeeën, hoofddoeken, gebedsruimten, halal, islamitische scholen, Koranlessen enzovoort. Jecheskeli stelt dat “niemand in Europa begrijpt wat de politieke islam betekent voor Europa. Ik ben niet gebonden aan politieke correctheid, en kan de waarheid zeggen over de islam. Het DNA van een Europese islam, is een radicaal DNA.” Jecheskeli concludeert: “Islamitische Staat is een puistje, de Moslimbroederschap is kanker.”526 Uit een rapport van de Amerikaanse onderzoeker Steven Merley ( e Global Muslim Brotherhood Research Center) blijkt dat in België de Liga van Belgische Moslims en haar beambten, die bijna allemaal van Marokkaanse origine zijn, “sterke banden hebben met de wereldwijde Moslimbroederschap. De Liga van Belgische Moslims is verstrikt in verschillende organisatorische relaties die als doel lijken te hebben om de banden met de wereldwijde Moslimbroederschap te verdoezelen.”527 Jecheskeli voorspelt dat als er niet snel iets verandert, Europese landen zoals Frankrijk, Denemarken en België binnen afzienbare tijd onder de facto islamitische heerschappij zullen worden gebracht: “Binnen 10 of 20 jaar zal een deel van de Europese landen de thuisbasis zijn van een islamitische beweging die verkiezingen in hoge mate zal beïnvloeden,” aldus Jecheskeli. Hij stelt dat ze haar wil zal kunnen opleggen inzake allerlei kwesties die bepalend zijn voor moslims en de Moslimbroederschap.528 In de undercoverreportage in Denemarken Moskeeën achter de sluier529 is te zien dat de imam van zeven van de acht bezochte moskeeën een door haar man mishandelde vrouw aanraadt niet naar de politie te gaan. De meeste imams voegden daar ook aan toe dat ze niet meteen van hem mag scheiden. Een van de imams zei dat je kinderen van tien jaar en ouder die niet willen bidden mag slaan; een andere imam zei dat je vreemdgaande vrouwen mag stenigen. De imam van de meest gematigde moskee, de Moskee voor Vrede in Aarhus, zei dat de vrouw verplicht is om met haar man naar bed te gaan, ook als ze niet wil. Imam Bilal Ismail vindt dat alle afvalligen en ongelovigen moeten worden gedood. Wanneer hij aan een zaal vol moskeebezoekers vroeg wat de straf moet zijn voor een vrouw die maagd is en aan overspel doet, riepen ze in koor: “De zweep!” Sheik Abdel alMuhliman, de grootmoe i uit Kopenhagen, reageerde als volgt op de uitspraken van imam Bilal Ismail. “Volgens de voorschri en in de Koran moet hij nu gestra worden door honderd klappen te krijgen van een stalen kabel met rubber eromheen.” Midden-Oosterse mores dus in Denemarken. De moskeevoorzi er uit Aarhus, El-Saadi, zei dan weer: “We geloven in de islam zoals die is. Maar zoals de imam zegt, we wonen ook in Denemarken, waar vrijheid is en waar we de Deense

we en volgen. Dus stenigen en met de zweep slaan mag hier niet.” Dat is eigenlijk toegeven dat het louter te maken hee met de niet-islamitische omstandigheid van het moment: zijn dubbelzinnige antwoord impliceert dat in een geïslamiseerde samenleving, zoals misschien de Deense in de toekomst, stenigen en zweepslagen voor overspeligen en afvalligen wel kunnen worden ingevoerd. Ahmad Akkira, een Deense imam “die besloot te stoppen met zijn werk”, vertelt dat “imams in Denemarken twee gezichten hebben en dat ze adviezen geven die tegen de Deense we en ingaan”. Het moslimkoppel dat de undercoverbeelden maakte en daarvoor maandenlang ging wonen in Aarhus, een wijk met veel moslims, woont nu uit veiligheidsredenen op een geheim adres. Een van de makers van de undercoverreportage stelde: “Ik vind dat je alleen verborgen camera’s mag gebruiken als je het idee hebt dat de werkelijkheid verborgen blij . Dat vermoeden hadden we. Op tv horen we imams zeggen dat ze bruggenbouwers zijn en dat ze voor de integratie van moslims in de Deense samenleving zijn. We spraken afvallige moslimjongeren, in safehouses, die uit hun gemeenschap zijn gevlucht uit angst voor geweld. Zij vertelden ons over de grote invloed die imams hebben op de ideeën van hun ouders.” Verder concludeerde hij: “De adviezen die imams in deze acht moskeeën geven over het leven van mensen gaan tegen mensenrechten in; het recht op zel eschikking, het recht op lichamelijke integriteit, het recht op vrijheid van meningsuiting en ook zijn ze duidelijk tegen gelijke rechten tussen man en vrouw. In welke mate kunnen we dit als samenleving toestaan? Dat is nu de vraag. (…) De regering hee jarenlang alleen geluisterd naar wat de moskeeën naar buiten toe vertelden, ze wisten niet dat dit speelde. Ook wist niemand bijvoorbeeld dat er een shariaraad actief was in die Moskee voor Vrede in Aarhus.” Gevraagd of hij denkt dat we in andere West-Europese landen hetzelfde zouden tre en, antwoordde hij: “Ik denk dat dat waarschijnlijk is. TV-stations overal ter wereld zouden dit onderzoek moeten doen.” De reactie van een groep imams op de reportage was typerend: zij beweerden dat de reportagemakers de beelden hebben gemanipuleerd. Dit soort schokkende undercoverreportages kun je niet maken in kerken, synagogen of boeddhistische of hindoeïstische tempels in West-Europa. Kamel Daoud merkt dan ook op “die jongeren allemaal voor de islam kiezen als ze de radicale toer opgaan. Het is geen toeval dat ze voor de islam kiezen, en niet voor het christendom of het boeddhisme. Ik ken de verleiding van het islamisme, tussen mijn veertien en ach ien jaar heb ik zelf een radicale fase gekend. Het islamisme gaf betekenis aan alles. Leven en dood, geweld, seksualiteit, kleding,

hygiëne, sociale omgang: voor alles waren er richtlijnen.”530 Er is geen enkele sprake van christianisering, judaisering, hindoeïsering of wat ook. Een promovendus van de Nederlandse arabist Jan Jaap de Ruiter bezocht sala stische moskeeën en centra in Nederland en kwam tot soortgelijke bevindingen: hij kreeg “onder meer te horen dat homoseksualiteit en het plegen van overspel de zwaarste straf verdienen: mensen zouden van een gebouw mogen worden afgegooid”. Op sommige plekken wordt “de jihad, zoals uitgevoerd door terreurgroepen Islamitische Staat en Jabhat al-Nusra, goedgekeurd. Ook wordt de democratie verworpen omdat het ingaat tegen de sharia, de wet van God, “en de goddelijke wet zou moeten regeren,” aldus De Ruiter.531 Desgevraagd reageerde Rasit Bal van het Nederlandse Contactorgaan Moslims en Overheid (CMO) dat het een worsteling is waar elke imam mee kampt: “Het vinden van een balans tussen aan de ene kant de religieuze bronnen en aan de andere kant de dominante omgangsvormen en regels die we in Nederland hebben.” Dat is een eufemistische manier om te zeggen dat de islamitische waarden compleet haaks staan op de westerse. Journalisten en islamisering Het gros van de politici, academici en journalisten in het Westen sluiten hun ogen en hebben het alleen over ‘islamisering’ (tussen aanhalingstekens) om het te ridiculiseren, maar er zijn uitzonderingen. Zoals journalist Jelte Wiersma (Elsevier Weekblad), die in zijn artikel ‘Hoe een Italiaans stadje Aziatisch-islamitisch wordt’532 laat zien hoe het Italiaanse plaatsje Monfalcone in Noordoost-Italië (27.000 inwoners) in belangrijke mate is geïslamiseerd. Oorzaak: de combinatie van enerzijds immigratie van (goedkope) havenarbeiders uit Bangladesh, sinds eind de jaren 90 aangetrokken door havenbedrijf en overheid; en anderzijds Italianen die nog nauwelijks kinderen krijgen en bovendien wegtrekken op zoek naar jobs voor hooggeschoolden. De terrassen, die vroeger vol zaten met wijn drinkende Italianen, zijn goeddeels gesloten en de moskee hee de kerk vervangen. Op de basisscholen is al 44% van de kinderen Aziatisch-islamitisch (scholen hebben gescheiden klassen ingesteld, want de Italiaanse kinderen zijn soms in de minderheid en dat vinden hun ouders niet jn). Nog enkele decennia, zo concludeert Wiersma, en “Monfalcone houdt op te bestaan als Italiaanskatholieke plaats en wordt Aziatisch-islamitisch”. Jelte Wiersma woont in Brussel, die hij “de stad van de eeuwige in de lucht brommende politiehelikopter” en “jankende sirenes” noemt. Hij stelt “dat die stad meer dan enig andere Europese stad een beeld gee van hoe Europa er over enkele

decennia kan uitzien. Een multicultureel niemandsland zonder gevoel van eenheid en zonder functionerend democratisch debat, geleid door corrupte en cynische technocraten die zich verstoppen” in hun zwaarbewaakte woningen en instellingen. Wiersma wijst op de totaal gescheiden werelden en de chaos bestaande uit “bange eurocraten, jihadisten, sappelende immigranten, een nietfunctionerende democratie, overal militairen en politie, en een jonge multiculturele bevolking”. In zijn essay Verdeeld Brussel: een kijkje in mogelijke toekomst van Europa533 schetst hij een vernietigend (toekomst)beeld van de Belgische en EU- hoofdstad, waar tweederde van de 1,2 miljoen mensen tellende bevolking immigrant is, van wie de hel voornamelijk a omstig uit Afrika en Azië. Meer dan 20% van de Brusselse bevolking is reeds moslim, waaronder 155.000 Marokkanen en 42.000 Turken. Bijna 25% van de bevolking in Brussel is vreemdeling, het aantal illegalen wordt geschat op 100.000. Wiersma laat zien dat de islamisering zich voltrekt via de demogra e: “Brussel is met een gemiddelde lee ijd van 37,4 jaar de jongste stad van Europa. In de Nieuwstraat, de Brusselse Kalverstraat, dient zich deze toekomst aan. Meer dan 70% van het winkelende publiek is Afrikaans of Aziatisch en de kinderwagens zijn ontelbaar. Ook de alom aanwezige beveiligers en het winkelpersoneel zijn overwegend immigranten.” Hij maakt gewag van islamitische Marokkanen die homoseksuelen in elkaar slaan en van de lange arm van de Turkse tiran Erdogan, die via kantoren en moskeeën (van Diyanet, het Turkse ‘Presidium voor Godsdienstzaken’) de Turksislamitische invloed vergroot en Brusselse wijken islamiseert. Het gevolg is toenemend wantrouwen en angst. Poolse winkeliers en Hongaarse loodgieters geven te kennen dat ze gruwen van het islamiserende Brussel en dat Polen en Hongarije absoluut niet die kant mogen opgaan. Wiersma stelt ook vast dat steeds meer mensen zich steeds beter beveiligen en zelfs bewapenen: “ uis bij een Joodse Brusselaar blijkt dat ook die zich hee bewapend. Op elke etage van zijn huis ligt een geladen machinegeweer. (…) Zijn Joodse vrienden verlaten Brussel, België, Europa. De aanslag op het Joods Museum in 2014 waarbij een Franse moslim vier mensen vermoordde, was voor velen de druppel. Zijn vrienden die blijven, zijn bewapend. Naar scha ing van de Belgische overheid zijn zo’n twee miljoen illegale vuurwapens in omloop – België hee daarmee een civiel leger.” Ook de overheid, niet in de laatste plaats de eurocraten, moet zich steeds beter beveiligen en zwaarder bewapenen. Wiersma merkt daarover op: “Hoe minder [socioculturele] cohesie, hoe sterker de staat zich laat gelden met machtsmiddelen.”

Ook de Nederlandse journalist Wierd Duk maakt zich zorgen om de islamisering. Zo schreef hij naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2018 dat “de sluipende islamisering van het grootstedelijk ambtenarenapparaat nu in Ro erdam en Den Haag een politieke vertaling krijgt met de opkomst van partijen als Denk en Nida”.534 En, verwijzend naar het links-islamitisch verbond dat PvdA, SP en GroenLinks in Ro erdam met die twee islamitische partijen sloten: “Dat links de islamisering van openbaar bestuur en politiek niet bestrijdt, maar faciliteert is buitengewoon zorgwekkend.” Duk gee voorbeelden zoals: cliëntelisme door Nederlanders van Marokkaanse en Turkse a omst ten faveure van hun Marokkaanse en Turkse broeders en zusters; en autochtone ambtenaren die ziek thuis zi en en klagen over “pestgedrag door Marokkaanse collega’s” in combinatie met “islamisering op de werkvloer: moslimcollega’s die de lunchtijd gebruiken om te bidden”. Verder schrij hij dat “met de komst van islamitische ambtenaren en politici ook door de islam geïnspireerde Jodenhaat zijn intrede hee gedaan”. Zo beweerde een islamitische ambtenaar van Justitie dat Islamitische Staat is opgericht door “zionisten” om de islam zwart te maken: “De vrouw mocht op Radio 1 tegenover een begripvolle presentator haar vuige antisemitische complo heorieën onweersproken over het voetlicht brengen,” aldus Duk.535 Op carelbrendel.nl houdt de Nederlandse onderzoeksjournalist Carel Brendel de islamitische netwerken in Nederland en in het Westen nauwle end in de gaten. Hij produceert doorwrochte artikelen met titels als: ‘De nationale en internationale lobby achter de strijd om de politiehoofddoek’, ‘Topman Europese Moslimbroederschap stond aan wieg van Blauwe Moskee in Slotervaart’, ‘Ro erdam, NIDA en de Moslimbroeders – de organisaties en dwarsverbanden’, ‘Hamas-aanhang grijpt de macht binnen organisatie Nederlandse Palestijnen’, ‘Imam gebruikt Amsterdamse politie om islamitisch centrum te promoten’, ‘DENK trekt Moslimbroeder en Erdogan-fan aan voor externe betrekkingen’, en ‘Opwinding en ergernis ontstaan vooral door zel slamisering’. Wie Brendels werk volgt kan er niet rond dat islamisering plaatsvindt door bewuste acties en handelingen van beroepsmoslims met een missie, ook aangestuurd vanuit het buitenland en met netwerken die lands- en continentsgrenzen overstijgen; Brendel legt ook bloot hoe het establishment er massaal intrapt en er niet zelden zelfs domweg of gewillig aan meewerkt (zel slamisering). Hij wijst erop dat “extreemlinks en de politieke islam elkaar vinden in gemeenschappelijke haat tegen de vrije, democratische westerse samenleving”.536

De Iraans-Nederlandse publicist Afshin Ellian waarschuwt voortdurend voor de islamisering, bijvoorbeeld in zijn artikel getiteld ‘Bied weerstand aan islamisering neutrale functies’537. Via Twi er volgt de Nederlandse journalist Joost Niemöller de islamisering op de voet. Als geen ander neemt ook de Nederlandse journalist Syp Wynia (Elsevier Weekblad) de  islamisering serieus. Zijn artikel ‘Meebuigen met de moslims: hoe de islam Nederland verandert’538, leidt hij tre end in als volgt: “Nederland telt al veel moslims, en door de komst van asielzoekers uit Syrië worden dat er alleen maar meer. Dat de islam Nederland – van zichzelf geneigd tot aanpassen – verandert, is zeker.” Wynia wijst erop dat er naast een demogra sche ook “een culturele islamisering is die Nederland confronteert met de terugkeer van denkbeelden die doorgaans met liefde zijn verlaten”. Hij gee aan dat “de islamisering op begrijpelijke gronden niet al te vaak als een verrijking wordt gezien, maar eerder als een Paard van Troje”. De jonge islamitische bevolkingsgroep, aldus Wynia, “is bovendien assertief. Moslims eisen hun plaats op, klagen – zeker in de beeldvorming – nogal gauw over discriminatie, eisen het toestaan van islamitisch geïnspireerde kleren, bouwen dominante moskeeën en stellen eisen op het gebied van eten en bidden, ook in publieke gebouwen.” Wynia ziet islamisering door de macht van het getal, “bijvoorbeeld via de stembus. Dat weegt vooral in steden met veel moslims zwaar. De islamisering voltrekt zich ook vanuit de hoofdsteden van herkomstlanden. Turkije runt de meeste Turkse moskeeën in Nederland en de Marokkaanse overheid houdt onder meer grip via de grootste Marokkaanse moskeekoepel”. De islamisering, aldus Wynia, “verloopt ook vanuit rijke Arabische Golfstaten en Saoedi-Arabië, van waaruit openlijk dan wel in het geniep moskeeën worden ge nancierd, zoals de Blauwe Moskee in Amsterdam en de Essalammoskee in Ro erdam, die beide banden onderhouden met de radicale Moslimbroederschap. Ook de dreiging van terreur uit islamitische kring verandert Nederland. Die vergroot de invloed van zich als gematigd presenterende moslims, die als remedie bijvoorbeeld islamitisch onderwijs op openbare scholen eisen, om de ‘goede’ islam te onderwijzen. De dreiging van (islamitische) terreur leidt niet alleen tot angst. Veiligheidsmaatregelen leiden ook tot verlies van privacy en maatschappelijk vertrouwen.” Dit is een fundamenteel punt: het establishment gaat er gemakzuchtig en wensdenkend vanuit dat elke moslim die terreur afzweert een ‘gematigde’ en betrouwbare moslim is. Beroepsmoslims maken hiervan handig gebruik en draaien de naïeve westerling een rad voor de ogen: vertrouw op ons, en het komt goed met die tot geweld leidende ‘radicalisering’. Wanneer bijvoorbeeld de

Moslimexecutieve in België afstand neemt van ‘terreur’ (het middel) maar tegelijkertijd dubbelzinnige standpunten blij huldigen over onder meer sekseapartheid en zich niet uitspreekt tegen de sharia, moet men begrijpen: dit zijn gewoon orthodoxe moslims die dubbel spel spelen, belastinggeld cashen en aan taqiyya doen. Wynia schrij dat “handige woordvoerders uit islamitische kring de Nederlandse volksaard bespelen door hun versie van de islam als probaat middel tegen zowel misdaad, terrorisme als ander ongerief aan te bieden. Overheidsfunctionarissen trappen graag in de belo e uit islamitische kring dat hun activiteiten zijn gericht op integratie, werk of de ontmoeting met andere bevolkingsgroepen, terwijl ze dienen als platform om de Koran uit het hoofd te leren of de taal van het herkomstland bij te spijkeren.”539 Islamisering als middel tegen islamisering dus. Syp Wynia kaart ook de zel slamisering aan, wat hij wijt aan de vele rechten die moslims in Europa hebben en aan onze toegee ijkheid ten overstaan van (beroeps)moslims en de islam. In dat verband stelt Ha d Bouazza: “Zonder statistieken en vergelijkingen met andere landen te bestuderen, kan niemand ontkennen dat Nederland bijzonder toegee ijk is geweest, en nog steeds is, jegens de islam. Schrijf ik ‘toegee ijk’? Ik bedoel ‘onderkruiperig’ – een serviele, kluchtige versie van de onderwerping die de kern van de islam is.”540 Voor Nederland kan elk ander West-Europees land worden ingevuld. Wynia: “De lijst van voorbeelden van meegaand gedrag jegens moslims en de islam vanuit overheden, instellingen, bedrijven, scholen en kerken groeit met de dag. Gemeenten subsidiëren moskeeën, verlenen bouwvergunningen voor culturele centra die nadien moskeeën blijken. De Amsterdamse burgemeester Job Cohen (PvdA, 2001-2010) was van mening dat de integratie van moslims prima via de moskee kon verlopen. Integratieminister Ella Vogelaar (PvdA, 2007-2008) riep dat de islamitische vastenmaand ramadan een jaarlijks evenement voor heel Nederland was.”541 Niet alleen de overheid, maar ook de bedrijven doen volgens Wynia aan zel slamisering: “Bedrijven dringen er bij de overheid op aan om vooral vriendjes te blijven met islamitische regimes uit angst om orders te verliezen. Minister Lodewijk Asscher (PvdA, Integratie) kondigde een jaar geleden aan de Turkse moskeeorganisaties in Nederland te zullen controleren (‘monitoren’). Die clubs bleken dit jaar plotseling samenwerkingspartners bij de integratie te zijn geworden. Haatimams worden zelden het land uitgezet. Bezoekende haatpredikers krijgen in de regel probleemloos een visum.” Wynia schrij dat het valt te verwachten dat “in delen van steden waar moslims

in de meerderheid zijn, zij zich steeds meer als de meerderheidscultuur zullen gedragen.” Hij ziet als oorzaak ook de “de religieus, politiek of door kosmopolitische wereldbeelden aangestuurde Nederlandse naïviteit” en “de postkoloniale en post-Holocaust-trauma’s die ertoe bijdragen dat iedere immigrant – de arme voorop – als een hulpbehoevend wezen wordt gezien”. Volgens Wynia zijn “de ‘feminiene’ Nederlandse [of vul een ander West-Europees land in] karaktertrekken in beginsel een zacht eitje voor een collectivistische, masculiene, op eer en schaamte gerichte cultuur die bovendien de eeuwigheid als horizon hee .” Wynia gee ook aan dat de globalisering een nefaste rol speelt wanneer hij erop wijst dat moslimgemeenschappen “internationaal zijn en ook blijven, geholpen door goedkope vliegverbindingen, satelliet-tv en vooral ook internet, tevens hét instrument voor snelle radicalisering van jonge moslims. Naarmate gemeenschappen groter zijn, kunnen ze meer op zichzelf en minder op de buitenwereld gericht zijn. Dat na een halve eeuw immigratie van Turken en Marokkanen nog steeds slechts één op de tien huwelijken buiten de eigen kring wordt gesloten, is een helder signaal”. Het besluit van Syp Wynia is exact wat ik met dit boek duidelijk wil maken, namelijk: “Nederland islamiseert, ook al is het geleidelijk [vul voor Nederland België of een West-Europees land naar keuze in]. Er is de druk van buiten, door immigratie, door de invloed van islamitische landen, door de angst voor geweld. Maar er is evenzeer de zel slamisering: door naïviteit, onkunde, kortzichtigheid en wegkijkende ontkenning.” Wynia maakte een opsomming die hij Geschiedenis van de islamisering542 (in Nederland) hee genoemd: beginnend in de jaren 50 bij de instroom van de eerste moslims en de verschijning van de eerste Nederlandse vertaling van de Koran (in 1954), over de massale instroom van moslims in de jaren 70, de steeds talrijker wordende moskeeën en islamitische instellingen, scholen, organisaties en symbolen en het toenemende klagen en eisen door moslims vanaf de jaren 90, tot de con icten met en door de islam die in de 21ste eeuw steeds intenser worden. Wynia’s lijst met islamiseringsvoorbeelden laat ook zien wat dr. Peter Hammond beschrij : hoe meer moslims, hoe meer islamisering. Sinds de zomer van 2012 maak ik dezelfde oefening voor het Westen, vooral voor België en Nederland: dagelijks verzamel ik feiten, gebeurtenissen, tekenen en symptomen van islamisering, waarvan ik in het volgende hoofdstuk een reeks voorbeelden geef.

Litanie “Vandaag zijn de moslims zelf verantwoordelijk voor het beeld dat Europa van hen hee .” MOHAMED CIMI-EL-HASSANI Voorbeelden van islamisering tweet ik steeds volgens hetzelfde stramien: “Maar wat is dat dan toch, die #islamisering?”, gevolgd door “Wel, dit:”. Dat niet wíllen zien is immers de impliciete houding van mainstream journalisten, academici en politici. Ik heb reeds enkele duizenden voorbeelden van islamisering in binnen- en buitenland getweet, maar uiteraard is mijn opsomming verre van exhaustief. Mijn eerste tweet ter zake was op 30 april 2012 en luidde: ‘Kalender St.-Joost-tenNode: alle namen van christelijke feestdagen vervangen door niet-confessionele benamingen’. In Sint-Joost-ten-Node te Brussel is nu al 46,9% van de inwoners moslim. In het gemeenteblad schreef de schepen van Middenstand met Marokkaanse wortels, Eric Jassin (cdH, Franstalige christendemocratische partij): “Ik heb de verwijzingen naar Pasen, Kerstmis enzovoort laten schrappen zodat alle mensen, los van hun geloof of overtuiging, er zich in terug kunnen vinden”543 (alsof het evenzeer om hindoes, sikhs en boeddhisten zou gaan). Jaar na jaar heb ik de islamisering alleen maar fundamenteler en intenser zien worden, en het hee mij niet meer losgelaten (in de samenleving treedt er echter een zekere gewenning op). Zet u schrap voor dit minigreepje uit mijn even multatuliaans-eentonige als zorgwekkende opsomming: Cartoonist Kamagurka zegt dat hij maar één ding niet dur te tekenen: de islamitische profeet Mohammed, uit angst voor jihad-terreur544; scholen gelasten reizen af naar Londen, Parijs en Berlijn uit angst voor jihad-terreur545; Patrick Van Acker van de Belgische kickboksfederatie zegt dat er een probleem van radicalisering is in niet-o ciële kickboksclubs in de achterkamers van islamitische jeugdhuizen en moskeeën, waar “niet-erkende leraars de sport aanleren, soms met extreme religieuze ideeën in het achterhoofd”546; een islamitische asielzoeker terroriseert wekenlang de Joodse gemeenschap in Antwerpen547; in Charleroi komt de eerste islamitische school in Wallonië, via een samenwerking van de Communauté musulmane de Belgique en de Fédération islamique de Belgique (een pand van 3.500 m2 en 750.000 euro)548; islamkritische a ches worden

beantwoord met vandalisme, fysiek geweld en rechtszaken (en de overheid doet onvoldoende om islamkritiek als vrije meningsuiting te beschermen)549; homoseksuele cabaretier dur niet hand in hand met vriend over straat, uit angst voor problemen, “zeker in bepaalde Ro erdamse wijken”550; een islamitische duiveluitdrijver werd veroordeeld na dood Antwerpse moslima (23), maar vandaag doet hij gewoon verder (hij deed al duizenden duiveluitdrijvingen)551; 73% van de Turken in Duitsland vindt dat boeken en lms die beledigend zijn voor de islam moeten worden verboden552; de Somalisch-Zweedse journaliste Amun Abdullahi zegt dat de politieke correctheid (inzake islamisering) Zweden “gevaarlijker maakt dan Mogadishu” (zij mocht niet berichten over hoe jihadgroep Al-Shabaab Somaliërs in Rinkeby in Stockholm verleidt, kreeg doodsbedreigingen én werd door haar collega-journalisten in de steek gelaten)553; de Nederlands-Pakistaanse Shirin Musa, oprichtster van de Nederlandse vrouwenrechtenorganisatie Femmes for Freedom, neemt na zware bedreigingen van moslims niet deel aan een debat over identiteit554; het Orgaan voor de Coördinatie van de Dreiging (OCAD) stelt in een rapport “dat een groeiend aantal moskeeën en islamitische centra in België, net als elders in Europa, onder invloed staan van het wahabitische sala stische missioneringsapparaat”, en dat “ook de imams van ‘reguliere’ moskeeën in toenemende mate ‘sala seren’ of reeds ‘gesala seerd’ zijn”555; nog volgens OCAD “bieden de meeste islamitische boekhandels in België en hun online winkels bijna uitsluitend nog wahabitisch, sala stisch drukwerk aan. In het Arabisch of in vertaling’”556; ook op de jaarlijkse ‘Foire Musulmane’ in Brussel zijn volgens het OCAD “bijna uitsluitend nog publicaties te vinden die geïnspireerd zijn door de wahabitische missie”557; in Groot-Bri annië waarschuwt een moslim openlijk dat wie de Profeet beledigt volgens de Koran kan worden gedood558; in de Duitse stad Wuppertal is ‘shariapolitie’ actief (moslims met hesjes met de opdruk ‘Shariah Police’ patrouilleren door de straten)559; het Brussels Gemeenschapsonderwijs is bezorgd over moslimkinderen die op steeds jongere lee ijd streng islamitisch zijn: “Nu doen ook el arigen mee aan de vasten. Nog nooit eerder gezien en aan de zwemles willen ze niet deelnemen, uit schrik een slok water binnen te krijgen”560; de toenmalige administrateur-generaal van de Staatsveiligheid, Alain Winants, stelt dat “sala sme de grootste bedreiging is voor België”561; volgens politicoloog Bilal Benyaich, auteur van het boek  Islam en radicalisme bij Marokkanen in Brussel, zijn er in België enkele duizenden militante en orthodoxe sala sten en wordt het probleem door de overheid onderschat562; Turkije dicteert een oorlogszuchtige

preek over jihad en martelaarschap voor alle 140 Diyanet-moskeeën in Nederland563 (deze jihadpreek wordt uitgesproken in een Diyanet-moskee in Hoorn)564; de burgemeester en de politie vergoelijken de jihadistische preek, die zonder gevolg blij 565; het Brussels Gewest subsidieert de Université Européenne de Bruxelles, gelinkt aan de Turkse islambeweging Milli Görüs, die Turks shariadenken propageert566; Turkse haatpropaganda van prediker Harun Yahya gericht tegen de Koerden valt in 150.000 brievenbussen in België en Nederland567; een lezing van Benno Barnard getiteld ‘Leve God, weg met Allah’, in het kader van een reeks lezingen over ‘De erfenis van de verlichting’ op de Universiteit Antwerpen, wordt op agressieve wijze onmogelijk gemaakt door “Allah akbar”schreeuwende jonge moslims, aanhangers van Sharia4Belgium568; Antwerpse agenten krijgen naast een bestaande islamopleiding een extra lessenreeks als vervolgtraject om “een betere basiskennis te bieden van de islam en de verschillende stromingen daarbinnen, en geen taboes uit de weg te gaan” – er zal “heel respectvol” informatie aangeleerd worden over de islam569; in Molenbeek worden tijdens de ramadan straten zoals de Gentsesteenweg, de Oostendestraat en de Graaf van Vlaanderenstraat verkeersvrij gemaakt wegens de drukte bij de vele halal-winkels570; op vijf maanden tijd worden een tiental pv’s opgesteld voor het dragen van een nikab571; zowel de vzw Ibn Khaldoun in Anderlecht als La Fontaine in Evere dienen een aanvraag in om een islamschool op te richten572; vzw Al Amal, van een Marokkaanse moskee in Anderlecht, wil een islamschool oprichten, want “meer dan 41% van de leerlingen in het Brusselse secundair onderwijs is moslim” (en als reactie op het hoofddoekverbod in reguliere Brusselse scholen)573; in Gent gaat 15.000 euro uit het ‘deradicaliseringsbudget’ naar een islamitische vzw die zich uitspreekt tegen het hoofddoekenverbod574; de Iraans-Belgische activiste Darya Safai vangt van ju en op dat moslimkleuters al vroeg de islamitische leer de klas binnen brengen, onder meer dat ze “niet mogen zingen of dansen” en dat “meisjes niet met jongens mogen zwemmen”575; ook maakt ze melding van een leerkracht islam die voor een volle klas leerlingen en andere leerkrachten zei: “Een vrouw is het mooiste wat er is op de aarde. Ze hee vormen die het daglicht niet mogen zien. Want we weten allemaal hoe wij mannen naar hen kijken. Daarom moeten vrouwen zich bedekken”576; volgens jihadkenner Montasser AlDe’emeh worden thuis, in moskeeën en in Koranscholen in België tienduizenden moslimjongeren bang gemaakt door moslimouders, imams en islamleraren over martelingen in het graf en de hel577; vele duizenden moslimkinderen in Vlaanderen volgen elk weekend opnieuw verplicht

Koranlessen (in het Arabisch of het Turks), waarbij piepjonge meisjes van nog geen tien jaar oud een hoofddoek dragen578; Vlaams integratieminister Homans zegt desgevraagd Koranscholen geen enkel probleem te vinden, ze vergelijkt het zelfs met catechese en stelt dat “het beter is dat een le erlijke interpretatie van de Koran gegeven wordt dan dit over te laten aan ronselaars die een eigen interpretatie geven aan de Koran”579; in Turnhout wordt op straat gebeden omdat de moskee waar maximum 129 moslims binnen mogen te klein is geworden580; christenen en andersgelovigen in Duitse asielcentra worden geslagen en met de dood bedreigd door orthodoxe moslims (moslimse asielzoekers getuigen: “Overal waar wij zijn, heerst de sharia, en gelden onze regels en voorschri en”; christelijke en andersgelovige asielzoekers vertellen: “Ik dacht dat ik in dit land mijn godsdienst eindelijk vrij zou kunnen belijden, maar als ik in het centrum zeg dat ik een christen ben, breekt de hel los.” En: “Als ik weigerde [mee te doen met de ramadan], noemden ze me een heiden, een ongelovige. Ze spuugden me in het gezicht, behandelden me als een dier en bedreigden me zelfs met de dood”)581; in een asielcentrum in Hemer worden een christelijke man uit Eritrea en zijn zwangere vrouw aangevallen met een kapo e es omdat ze een kruisje rond hun nek dragen582; een christelijke Syrische asielzoeker zegt dat er onder de vluchtelingen veel aanhangers van Islamitische Staat bevinden: “Ze scanderen verzen uit de koran, dezelfde verzen die IS aframmelt alvorens ze iemand de keel oversnijden (…) Ik kan hier als christen niet blijven”583; Janneke van Maanen, interim-voorzi er van homobelangenorganisatie COC Midden-Gelderland, zegt dat “homoseksuele asielzoekers en gevluchte transgenders in de opvangcentra onder levensbedreigende omstandigheden leven” en ze licht toe: “In de opvang gebeuren echt barbaarse dingen die we in Nederland niet kennen. Het gaat van ontlasting in bedden en het verbranden van kleding tot slaan en verkrachting. We horen dat de mesjes uit scheermesjes worden gehaald, om daar mensen mee te bewerken. Ik kan niet alle voorbeelden noemen die ik heb gehoord, omdat die naar mensen te herleiden zijn, maar de situatie is echt barbaars. Levensbedreigend”584; in het grootste asielcentrum in Duitsland “worden vrouwen en meisjes door andere asielzoekers verkracht. Ook is er sprake van dwangprostitutie. Vrouwelijke asielzoekers zouden slapen in hun normale kleren en ’s nachts bang zijn om de toile en te bezoeken uit angst te worden aangerand (…) mannen beschouwen alleenreizende vrouwen als loslopend wild” 585; in Nederland moet de politie gemiddeld een keer per week in actie komen wegens een seksueel misdrijf in een asielopvang586; in Berlijn-Neukölln lee 1 op de

3 immigranten-mannen met verschillende vrouwen: “Veelwijverij is heel normaal bij ons, ook in Duitsland. Ja hoor, de profeet had ook meer vrouwen”587; Moham(m)ed is de populairste naam in Brussel en in Antwerpen, ook andere islamitische namen zijn in opmars588; Mohammed, in verschillende schrijfwijzen, is de populairste naam in Nederland en Groot-Bri annië589; de partij Islam Democraten vraagt een ander tijdstip voor de naturalisatieceremonie, zodat moslims die Nederlander worden in de moskee het vrijdaggebed kunnen bijwonen590; een colloquium aan de Universiteit van Antwerpen getiteld ‘De plaats van de islam in het nieuwe Europa’ wordt gedomineerd door “islamfundamentalisten”591; in Delfshaven wordt een illegaal moskee-internaat ontdekt waar schoolkinderen Arabisch leren en Koranonderwijs krijgen592; in Undercover in Nederland is te zien hoe Marokkaanse jongeren een Amsterdamse homo-ontmoetingsplaats terroriseren593; in de kleine Franse stad Trappes (nabij Parijs) “rekruteert IS bij de vleet en zwaaien islamisten de plak: alle slagers zijn halal, enkel mannen op café”594; de Nederlandse cabaretier Hans Teeuwen gee toe dat hij geen grappen maakt over de islam, want “je kunt er voor doodgeschoten worden”595; een twi eraar meldt: “Moslims bij mijn vrouw op (katholieke) school: weigeren bijbel vast te nemen, meisjes weigeren zwemles, constante discussies over hoofddoek, eisen imam voor misviering, sjacheren over onvoldoendes, elke straf = racisme, ouders praten Nederlands noch Frans.”596; een homoseksueel koppel in Antwerpen wordt belaagd door twee islamitische meisjes die “allerlei zaken in het Arabisch” naar hun hoofd slingeren, evenals: “Jullie zouden beter dood zijn” en “jullie gaan naar de hel”597; Nederlandse kerken huren beveiligers in omdat ze steeds banger zijn (zo was er iemand die “halverwege de mis opstond en ‘Allah akbar’ riep”)598; islamcriticus Geert Wilders wordt al sinds 2004 de klok rond zwaar beveiligd599; 73% van de moslims in Nederland ziet de Syrië-jihadisten als helden600; 73% van de moslims in België vindt homoseksualiteit “niet verdedigbaar”601; 35% van de moslims in België vindt dat wie spot met de profeet daarvoor gestra mag worden602; 52% van de moslims in België ziet de islam niet evolueren in de richting van meer westerse gewoonten603; 41% van de moslims in België is voorstander van een aparte politieke partij voor moslims (om hun rechten beter te verdedigen)604; EU-buitenlandcommissaris Federica Mogherini stelt dat de islam “in Europa hoort”605; Ella Vogelaar (PvdA) spreekt van een “joods-christelijke-islamitische traditie” voor de Nederlandse samenleving606; de Nederlandse burgemeester Jozias van Aartsen zegt dat als de nieuwe Westermoskee een oproep tot gebed wil laten klinken in de buurt, hij dat

niet zal proberen tegen te houden607; in Clichy (Parijs) bidden honderden moslims keer op keer op straat (daarbij ge ankeerd door de politie), en ze reciteren daarbij een Koranvers dat oproept tot jihad608; Antwerps Schepen Fons Duchateau (N-VA) gee een toelage van 10.800 euro aan Al-Ikram dat sekseapartheid organiseert voor voedselbedelingen609; een debat in Nederland over de Armeense genocide moet extra worden beveiligd610; op Schiphol worden twee jihadverdachten aangehouden die vermoedelijk in Syrië hebben gevochten611; in Gistel, Kortrijk en Oostende worden cursussen en taallessen Arabisch gegeven “om de integratie van allochtonen te bevorderen en de Arabische cultuur positief in beeld te brengen”612; St. Stephen’s in Londen, een van de beste basisscholen in het Verenigd Koninkrijk, he het hijabverbod voor leerlingen onder de acht jaar en een verbod om te vasten tijdens de ramadan gedurende de schooluren op “na honderden bedreigingen van moslims” (personeelsleden zijn bang om naar school te komen)613; de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Sigrid Kaag (D66) sluiert zich om het Iraanse regime te bezoeken614; de in Breda wonende en een uitkering trekkende Aweys S. uit Somalië, die in Londen werd veroordeeld voor terrorisme, had plannen om zoveel mogelijk Joden of misschien koningin Elizabeth of oud-premier David Cameron te vermoorden (hij noemde ongelovigen “vieze mensen”)615; waarnemend burgemeester van Amsterdam Jozias van Aartsen (VVD) vindt dat we het sala sme moeten accepteren en de hand reiken, want “orthodox kan ook positief zijn”616; de rechtbank van Tongeren beslist dat elf moslima’s uit Maasmechelen “toch een hoofddoek mogen dragen op de schoolbanken, ondanks het algemeen hoofddoekenverbod in hun school”617; de nationale lijst van personen die verdacht worden van terrorisme in België wordt langer en telt eind 2017 271 personen, zo goed als allemaal islamitische namen (geen Chinese, Joodse of Indiase namen)618; de Centrale Islamraad in Zwitserland rechtvaardigt genitale verminking bij vrouwen619; Nederlandse humanitaire stichtingen, “vaak zelfverklaarde humanitaire of educatieve organisaties die soms rechtstreekse banden hebben met Nederlandse Syriëgangers”, worden steeds vaker misbruikt voor het nancieren van terrorisme620; de Albanese jihadpredikende imam Ahmed Kalaja reist naar België en predikt in islamitische centra in Brussel en Oostende621; Darya Safai stelt dat ze in scholen meemaakt dat, wanneer ze voor 100 leerlingen spreekt, jonge moslims opstaan en zeggen dat moslima’s een hoofddoek moeten dragen, waarop ze van iedereen applaus krijgen622; ook zegt ze dat ze in haar tandartsenpraktijk steeds vaker meisjes van zes jaar oud ziet die volledig gesluierd

zijn623; Arben Imishti uit Schoten is te zien in een onthoofdings lm van Islamitische staat waarin hij iemand onthoofdt624; de Syrische asielzoeker Saleh A. (29) valt gemaskerd en in een Palestijnse vlag gewikkeld een Joods restaurant in Amsterdam aan met een knuppel, terwijl hij “Allahu Akbar” schreeuwt (na twee dagen komt hij weer vrij en het islamitisch-antisemitische motief wordt zoveel mogelijk genegeerd en verborgen achter Israël)625; Irakezen groepsverkrachten en lmen een 17-jarig meisje in Oostende – de advocate zegt dat naast alcohol “ook cultuurverschillen zeker een rol hebben gespeeld” omdat men in Irak “andere opva ingen hee over de man/vrouw-verhouding” (een van de daders zegt dat het slachto er “niet moet klagen en dat vrouwen moeten luisteren”)626; Imad E. uit Wilrijk verkracht een 21-jarige vrouw in zijn wagen op de parking van een ziekenhuis627; de 25-jarige moslim Umar Haque, aanhanger van Islamitische Staat, islamiseert samen met drie islamitische handlangers in een moskee in Londen 110 kinderen om een “jihadistisch kinderleger” te creëren, onder meer via rollenspellen om jihad-aanslagen te plegen en de martelaarsdood te sterven628; de Belgische Staatsveiligheid meldt dat het aantal gevangenen “dat dweept met de jihad of de radicale islam” toeneemt en ondertussen 450 bedraagt629; in Ro erdam pleit een links-islamitisch verbond, bestaande uit PvdA, GroenLinks, NIDA en SP, voor de mogelijkheid tot hoofddoekdracht bij de politie630; het aantal meisjes in België dat gevaar loopt genitaal verminkt te worden, is op 10 jaar tijd verviervoudigd (17.273 vrouwen en meisjes in België zijn waarschijnlijk al genitaal verminkt en nog eens 8.644 meisjes lopen gevaar genitaal te worden verminkt)631; een muziekfestival in Zweden wordt afgelast wegens te veel seksueel misbruik en verkrachtingen632; moslims van een Turkse moskee in Zürich verplichten meisjes van 7 tot 10 jaar tot het dragen van een hoofddoek omdat ze seksueel aantrekkelijk zouden zijn633; in Nederland hangt aan een synagoge de volgende veiligheidsinstructie uit: “Het openlijk dragen van een keppeltje buiten in de nabijheid van de sjoel wordt sterk afgeraden”; ex-onderwijzer Harm Beertema vertelt hoe zijn klas vol met islamitische leerlingen apengeluiden begon te maken toen hij wees op de evolutietheorie; ook wisten de islamitische leerlingen in Beertema’s klas (tweede-derde generatie) zeker dat de zon om de aarde draait en niet andersom (en ze hebben allemaal hun diploma gekregen); de woordvoerder van Bart De Wever stelt dat “wie in Borgerhout gaat wonen, niet moet zagen over de ramadan”634; Vlaams minister-president Geert Bourgeois opent zijn toespraak op een i ar-maaltijd met: “As-salaam alaykum” en zegt dat zijn toespraak voor de moslimgemeenschap de belangrijkste van de Vlaamse

feestdag is635; minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon zegt dat “je respect moet hebben voor de Koran”636; a ches waarop een gehoofddoekte moslima en Joodse man met keppel te zien zijn die zoenen – kaderend in een campagne van de gemeente Ro erdam getiteld ‘In Nederland kies je je partner zelf ’ – veroorzaken ophef en worden als provocatief en een campagne tegen nietNederlanders beschouwd637; in Nederland moet een 22-jarige Marokkaanse vrouw uit vrees voor haar leven onderduiken voor haar vader en broers omdat zij de islam niet meer aanhangt638; de Marokkaans-Franse islamcritica en overlever van de moordende jihad-aanslag op Charlie Hebdo Zineb El Rhaouzi krijgt wegens haar islamkritiek een doodsfatwa en doodsbedreigingen van duizenden moslims en moet in Frankrijk permanent zwaar worden beveiligd639; desondanks beveiligt het Nederlandse Ministerie van Justitie haar niet wanneer ze in het Amsterdamse debatcentrum De Balie komt spreken (uit veiligheidsoverwegingen was ze eerst een tijd aangekondigd als mystery guest)640; EU-commissaris en vicevoorzi er van de EU-Commissie Frans Timmermans wil op Internationale Vrouwendag niet spreken in het Amsterdams debatcentrum De Balie naast El Rhazoui641; omdat de huidige moskee (700 moslims) te klein is geworden, gee de stad Hasselt een bouwvergunning voor een nieuwe moskee voor 4.000 moslims642; de Nederlandse Stichting Democratie en Media steunt de hoofddoekenlobby, organiseert een mediacursus waarbij een sala st komt spreken en subsidieert een sociale mediaproject waarbij een ctieve gehoofddoekte moslima (‘Nora’, aangestuurd door 14 mensen) naar aanleiding van de verkiezingen ‘islamofobie’ bestrijdt643; in islamitische boekhandels in Antwerpen is de islamitische bestseller De Grote Zonden te koop, waarin onder meer over homoseksuelen staat: “Verbrand hen. Duw hen van het hoogste punt van het dorp. Daarna moeten er stenen over hen gegooid worden”644; de Nederlandse studentenkoepel van twaalf islamitische studentenverenigingen gaat samenwerken met de jeugdorganisatie van de Europese Moslimbroeders645; de Ro erdamse lijs rekkers van PvdA, SP, GroenLinks en het islamitische Nida willen niet dat de islamkritische Ebru Umar een column uitspreekt bij een islamdebat646; Kuzu, leider van de islamitische partij Denk, maakt een kotsgeluid als SGP-politius Kees Van  der Staaij begint over geweld tegen moslims die christen worden647; idool van veel moslims en linksprogressieven Tariq Ramadan, die talloze keren werd uitgenodigd voor mediaoptredens, deba en en lezingen, en als gasthoogleraar op universiteiten, wordt door de Franse auteur Caroline Fourest ontmaskerd als een islamitische wolf in schaapskleren (Moslimbroeder, sharia-adept), en ook raakt bekend dat hij geen

losoof of islamoloog is, zoals hij beweert648; in de Berlijnse voorstad Neukölln, waar veel moslims wonen, worden meisjes (zelfs al vanaf zeven jaar oud) onder bedreiging verplicht een hoofddoek te dragen649; een 26-jarige transgender van Tunesische a omst wordt in E erbeek door moslims neergestoken (“Deze mensen volgen me al van in Tunesië. Ze willen van mij een voorbeeld maken voor alle jongeren die de religieuze wet niet naleven”)650; moslims op scholen in Berlijn maken problemen over alles wat niet halal is, waarbij leerlingen die gummibeertjes (wegens gelatine a omstig van varkens) of een broodje met ham eten of een halske inkje met kruisje dragen worden gepest651; in Neukölln lopen vier rechtszaken van leraren die een hoofddoek willen dragen voor de klas652; omdat de klassen zogenaamd diverser zijn geworden, verdwijnt in Vlaanderen de traditie waarbij lagere scholen leerlingen klaarstomen voor hun eerste communie653; de vrouwen die aangi e deden tegen beroepsmoslim Tariq Ramadan wegens verkrachting, moeten onderduiken omdat ze door moslimaanhangers van Ramadan bedreigd worden met de dood en met verkrachting654; de Duitse journalist en politiek activist Michael Stürzenberger wordt tot een vrijheidsstraf veroordeeld wegens het op Facebook duiden van historische feiten over de islam en nationaalsocialisme (met daarbij een foto van de ontmoeting tussen Hitler en Groo moe i Amin al-Husseini)655; de in Duitsland wonende Turkse islamhervormster Seyran Ateş zegt dat ze als advocate vanuit haar praktijk “honderden verhalen kan vertellen van vrouwen die een gedwongen huwelijk hebben moeten ondergaan of van moeders die de mond van hun dochters bedekten terwijl ze genitaal verminkt werden”656; in Nederland hee elke universiteit een gebedsruimte, “omdat ze anders islamitische studenten misloopt”657; aan de Vrije Universiteit Amsterdam worden workshops door beroepsmoslims en islamitische predikers gegeven waarbij mannen en vrouwen gescheiden zi en658; het medisch centrum van zowel de Vrije Universiteit Amsterdam als het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam hee een aparte ingang voor mannen en vrouwen659; GroenLinks-Kamerlid Zihni Özdil zegt dat op de Vrije Universiteit Amsterdam gehoofddoekte meisjes hem geen hand wilden geven660; het Vaticaan laat weten dat Paus Benedictus XVI ( Joseph Ratzinger) zich verontschuldigt bij de moslims omdat hij in zijn redevoering een Byzantijnse keizer had geciteerd die over de islamitische profeet Mohammed had gezegd: “Toon mij dan, wat voor nieuwigheid Mohammed gebracht hee , en dan zul je enkel slechte en onmenselijke dingen aantre en, zoals zijn voorschri om het geloof dat hij predikte door het zwaard te verbreiden”661; de Belgische

Staatsveiligheid voert op een jaar tijd (2016) onderzoek naar 58 moskeeën in het kader van de strijd tegen het islamitische extremisme, dat is ongeveer een op de vijf gekende moskeeën662; in Gouda krijgt de islamitische gemeenschap er 600 extra gebedsplaatsen bij663; een Franse geradicaliseerde moslim die op een terreurlijst stond wordt politieagent664; nadat de Amerikaanse cartoonist Molly Norris in 2010 een ‘Everybody Draw Muhammed Day’ lanceert, moet ze onderduiken en haar identiteit veranderen na doodsbedreigingen door moslims665; de Nederlandse journalist en schrijver Robert Vuijsje schrij dat “in grote delen van Amsterdam, de stad waar de meesten van ons [ Joden] wonen, wij niet meer met keppeltjes over straat lopen. We kunnen geen mezoeza naast onze voordeur hangen of, als we dat al zouden willen, een Israëlische vlag uit ons raam hangen. (…) Wij kunnen niet met elkaar samenkomen in een synagoge, of op andere plaatsen, zonder dat er zware bewaking voor de deur staat”666; tijdens de ramadan bezoeken (geüniformeerde) politieagenten in tientallen Nederlandse steden i ar-maaltijden en in zeker 7 steden organiseren politiekorpsen zelf een i ar667; D66-stadsdeelvoorzi er Gerolf Bouwmeester doet mee aan de i ar in de jihad-verheerlijkende Ghousia-moskee te Amsterdam668; in een rapport over Nederlandse scholen (2 werelden, 2 werkelijkheden. Hoe ga je daar als docent mee om?) wordt gewag gemaakt van het openlijk ronselen van jihadisten voor Syrië onder de leerlingen, “leerlingen die met de koran in de hand beweringen van hun geschiedenisleraar tegenspreken”, moslimleerlingen die zeggen: “Juf, we kunnen de vormen van uw lichaam zien”, moslimleerlingen die “midden onder de les opstaan omdat ze willen bidden”, moslimleerlingen die complo heorieën over jihad-aanslagen naar voren brengen en “leraren die hun ke inkje met de Davidster maar thuis laten”669; sinds 2004 hangen in het Sint Lucas Andreas ziekenhuis in Amsterdam bordjes in het Arabisch waarop staat dat “hier niet wordt geslagen, gespuugd of gescholden”; beslist door de federale regering: “Koninklijk besluit tot toekenning van een subsidie van € 478.000 voor de werking van het Executief van de Moslims van België”; zonder enige inspraak van de bewoners zal de begraafplaats van Kortrijk worden opgedeeld in een islamitische en nietislamitische zone, want moslims willen niet in ‘onreine’ grond van ‘ongelovigen’ worden begraven670; de Universiteit Antwerpen zet een moslima met hoofddoek op reclamea ches (‘Bepaal mee de toekomst’) voor haar infodagen; de stad Antwerpen zet een moslima met sporthijab van Nike op promotiea ches voor de Antwerp 10 Miles-loopwedstrijd; de Belgische premier Charles Michel zegt na de jihad-aanslagen in Parijs: “De daders liegen als ze zeggen dat ze doden in de naam

van Allah, ze doden in de naam van haat. De islam is een vreedzame godsdienst vol mededogen”671; wegens hun evangelisatiewerk onder moslims in Ro erdam worden de christelijke Koerd Faraidoun Fouad en zijn Nederlandse vrouw Wesselien dagelijks met de dood bedreigd, hun auto en huis werden gevandaliseerd en er is zelfs op hen geschoten (Faraidoun: “Elke Koerd die bij ons naar de kerk komt, krijgt met vervolging te maken”)672; “LGBT-asielzoekers in het vluchtelingenkamp Heumensoord bij Nijmegen in Gelderland worden stelselmatig bedreigd en gepest. (…) Homo’s in het kamp worden met opzet nat gemaakt en ze worden besmeurd met etensresten en uitwerpselen. (…) In Amsterdam wonen er ook LGBT-asielzoekers in safehouses.”673; de Duits-Franse cultuurzender ARTE wil de documentaire ‘Auserwählt und Ausgegrenzt – Der Hass auf Juden in Europa’ (Uitverkozen en verbannen – De haat tegen Joden in Europa) over het groeiende antisemitisme in Europa bij onder  meer links en moslims niet uitzenden674; antiterrorismecoördinator van de Europese Unie, Gilles de Kerchove, schat dat “Europa meer dan 50.000 geradicaliseerde personen” telt (waarvan 20.000 in Groot-Bri annië)675; volgens Gilles de Kerchove zijn er in België ongeveer 500 Syrië-jihadisten en meer dan 2000 geradicaliseerde moslims676; de Nederlandse Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD) schat dat er zo’n 30.000 sala sten in Nederland zijn677; het Nederlandse Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) schrij in een rapport dat “sala stische moskeeën in Nederland e ectiever zijn in het ronselen van nieuwe volgers dan minder orthodoxe stromingen”, met name via sociale media, en dat “het aantal bezoekers van sala stische moskeeën de afgelopen jaren is gegroeid”678; een kritisch rapport over het deradicaliseringsbeleid van Amsterdam wordt onder de mat geveegd679; 40 europarlementariërs willen dat PVV-Europarlementslid Marcel De Graa wordt gestra omdat hij in het EU-parlement een toespraak hield waarin hij waarschuwt voor de islamisering van Europa (de voormalige Italiaanse minister voor integratie, Cécile Kyenge, dient zelfs een klacht in tegen De Graa )680; Ron van der Wieken, auteur van het boek Jodenhaat (2014), zegt dat “het rauwe antisemitisme van nogal wat islamitische groepen eerst een vreemd verschijnsel was in Nederland. Maar langzamerhand zie je de maatschappij eraan wennen en opschuiven in die richting. (…) Vandaag hoor je niet alleen gepensioneerden meer praten over verhuizing naar Israël, maar ook jongeren”681; de 18-jarige Afghaanse asielzoeker Ahmad G. in Duitsland gaat door het lint omdat zijn vriendin zich niet tot de islam wil bekeren en geen hoofddoek wil dragen, en

steekt haar dood682; een atheïstische asielzoeker uit Irak (met wie ik spreek) doet een boekje open over de minachtende en hatelijke dingen die moslims in asielcentra over ons, de ongelovigen, zeggen; in een Nederlands asielcentrum steekt een Noord-Afrikaanse asielzoeker een Iraniër neer omdat hij homo is683; in Brussel gee beroepsmoslim Younes A.A. ‘SPARC-boxing’ (erkend door de invloedrijke Saoedische sjeik Mohammed ibn Hadi al-Madkhali), een 100% islamitische gevechtssport “van en voor moslims die de normen van de koran en de soenna respecteert”, en die ook gericht is op straatgevechten met geïmproviseerde wapens bestaande uit dingen die je kunt vinden op straat of bij het uitgaan (ook wordt er geleerd hoe je iemand doodsteekt)684; in Het Parool staat een lezersbrief van Peter van Aalst die schrij dat Amsterdam steeds bedreigender wordt voor homoseksuelen door intolerante moslimjongeren, en hij concludeert: “De grote vraag is niet of, maar wanneer wij ons geliefde Amsterdam de rug moeten toekeren”685; kleuterjuf Vanessa Vandewalle schrij : “Ik was 10 jaar geleden kleuterjuf in diverse scholen in Vlaanderen, Antwerpen en Brussel. Zelfs toen waren er al veel problemen bij kleuters en kinderen in het lager onderwijs. Turkse en Marokkaanse kinderen die vechten, Marokkaanse kinderen die zwarte kinderen geen hand willen geven, kinderen van Marokko die een meisje slaan omdat ze zogezegd varkensvet gegeten hee . Ik kan er een boek over schrijven”686; in een school in Ronse slaan de leraren alarm over moslimkleuters die “andere kinderen ‘varkens’ en ‘ongelovigen’ noemen. Met de vinger over de keel maken ze moordbewegingen (…) Ze citeren Arabische verzen uit de Koran, een meisje weigert om een jongen een hand te geven (…) Bij gesprekken met de ouders stelt men vast dat die hun kind steunen en ermee lachen”687; in een lezersbrief schrij Annick uit Vilvoorde: “Ik sprak ongeveer één maand geleden met een kleuterjuf uit Vilvoorde. Ook daar een gelijkaardig verhaal. Een kleuter van 3 jaar die tijdens zijn eerste schooldag een pop de keel aan het oversnijden was. Het mishandelen van dieren, misprijzen voor meisjes… Het probleem situeert zich bij de ouders. Vaders bijvoorbeeld, vertelde de juf, weigeren haar de hand te schudden of zelfs nog maar goeiemorgen te zeggen. Kleuters (4 jaar) die in het bijzijn van de ouders ‘De juf liegt’ zeggen wanneer zij het wangedrag van de kleuter wil bespreken. Het gedrag van de kinderen wordt meestal weggelachen door de ouders. Anderzijds blij taal een probleem. Ook al zijn de kinderen hier geboren, de eerste taal van veel kinderen is en blij Arabisch. Zelfs op het einde van een schooljaar blij het voor kleuters moeilijk te begrijpen wat van hen wordt verwacht. Vaak komen kinderen niet naar school, of te laat. De directie doet hier niets aan”688; Bernard

Ravet, een gepensioneerde schooldirecteur in Marseille, schrij “na 15 jaar stilzwijgen” een boek (Principal de collège ou imam de la république?) waarin hij aan de alarmbel trekt over de islamisering in scholen, over hoe de imam de macht grijpt en de overheid leraren in de steek laat689; de Amsterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb krijgt via een verklaring steun van 12 moskeeën uit de vier grote Nederlandse steden (Amsterdam, Ro erdam, Den Haag en Utrecht) voor zijn uitspraak dat “elke moslim een beetje sala st is”690; na moslimrellen in Brussel getuigen Brussel agenten anoniem: “We hadden in onze zone een Marokkaanse collega. Niemand vertrouwde hem. Hij deed tests om hoofdinspecteur te kunnen worden. (…) Even later kwam hij het commissariaat binnengestormd en probeerde hij haar [een vrouwelijke commissaris] te wurgen. Ze moesten hem van haar af sleuren. Je zou toch denken dat die man op staande voet ontslagen wordt? Nee, hoor. Die man is nu elders hoofdinspecteur! Hij leidt er een groep agenten die gebedsruimtes hee geëist op het commissariaat en weigert om vrouwen de hand te schudden of hun instructies op te volgen (…) Toen er onlangs een manifestatie vanuit de allochtone gemeenschap langs ons commissariaat zou passeren, overwoog men om de politielogo’s te verwijderen. Die konden provocerend werken. Dat is de mentaliteit”691; een juf in Vilvoorde vertelt hoe ze seksuele voorlichting gaf aan een  14-jarig moslimmeisje  omdat ze uitgehuwelijkt werd692; op nog geen twee jaar tijd opent het Vlaamse Netwerk Islamexperten 481 dossiers over radicalisering op school693; in Brussel bestaat een geheime homobar voor moslims (‘Merhabar’) – een van de mensen erachter, Adel Kassem, ziet in asielcentra dezelfde a eer en haat tegenover homoseksualiteit als in zijn thuisland Egypte694; in het boek Easy Meat: Inside Britain’s Grooming Gang Scandal (2016) laat Peter McLoughlin zien hoe in verschillende steden in GrootBri annië decennialang (en nog steeds) duizenden minderjarige vooral blanke Britse meisjes (maar ook jonge sikh-meisjes) seksueel werden misbruikt, uitgebuit en geprostitueerd door moslimbendes (grooming gangs) bestaande uit vooral Pakistaanse  moslims, en hoe moslimorganisaties zwegen en politie, politici, sociaal werkers en journalisten wegkeken onder meer uit vrees ‘racist’ te worden genoemd695; een van de 1.400 slachto ers van de islamitische grooming gangs in het Britse Rotherham vertelt: “De daders maakten me duidelijk dat omdat ik een niet-moslim was, en ook geen maagd, die zich ook niet ‘bescheiden’ kleedt, ik het verdiende om te worden ‘gestra ’. (…) Net als terroristen geloven ze er heilig in dat hun misdaden worden goedgekeurd door hun geloof. (…) Religieuze indoctrinatie is een belangrijk onderdeel van het proces om jonge mannen te

betrekken bij de pedo elenbendes. (…) De hoofddader citeerde Koranverzen wanneer hij me sloeg”696; een jaar na de jihad-aanslagen van 22 maart 2016 blij in Molenbeek het aantal moslimjongeren dat zich aangetrokken voelt tot “een radicaal discours” nog altijd stijgen, en dat begint al vanaf 12 jaar697; een islamitische bruidegom weigerde de Gentse schepen So e Bracke de hand te schudden: “Want jij bent een vrouw”698; uit een onderzoek in Oostenrijk van de Donau-universiteit bij meer dan duizend moslims (waarvan de hel asielzoekers) blijkt dat meer dan de hel van de asielzoekers het prima vindt wanneer mannen wegens de islam geen hand geven aan vrouwen en bijna 60% vindt dat grappen over de islam verboden moeten worden699; de Belgische regering laat zich chanteren door Marokko: als we hun imams weigeren, nemen zij geen criminelen terug700; in Knack staat een artikel getiteld: ‘Waarom ook niet-moslims baat hebben bij halalcosmetica’701; “Steeds meer Britse banken ontdekken hoe ze de twee miljoen Britse moslims kunnen bekoren met bankproducten die in overeenstemming zijn met de leer van de koran”702 (halal- of sharia-bankieren); ‘Luxemburgers leren islamitisch bankieren’703; De Standaard kopt: ‘Bijlessen en halalmaaltijden moeten allochtonen naar universiteit lokken’704; een tramconducteur in Nederland mag zijn halske inkje met kruis niet op zijn uniform dragen, terwijl hoofddoeken wel zijn toegelaten705; in een serie over religie (‘Oh, mijn hemel’) van de Nederlandse publieke omroep NTR worden “de joodse en christelijke iconen geïnfantiliseerd uitgebeeld; (…) Maar Mohammed wordt niet nagespeeld, en slechts één keer genoemd. (…)”706; sala stische imams in Nederland roepen moslims op om te stemmen op islamitische partijen DENK en de Partij van de Eenheid707; tv-programma Undercover in Nederland laat zien hoe de Al Raza moskee in Almere meewerkt aan het voltrekken van illegale polygame huwelijken708; volgens een enquête van de Franse krant Le Figaro in 2016, vindt een derde van de moslims in Frankrijk dat de sharia belangrijker is dan de wet van de Republiek709; “De invloed van het sala sme daalt hier niet, maar stijgt. Het komt geregeld voor dat kinderen niet willen turnen of zingen omdat ze dat naar eigen zeggen niet mogen van hun godsdienst”710, en ze zeggen dat wie salami eet “naar de hel gaat” (dixit Jacky Goris, algemeen directeur van de Brusselse scholengroep van het GO!); de Turks-islamitische partij DENK in Nederland, met verkozenen in zowel de Tweede Kamer als in enkele gemeenten, pleit ervoor sala stische organisaties te subsidiëren, want “het is gewoon een stroming, een orthodoxe versie van de islam. Niks mis mee”711; een Weense lerares: “Veel van mijn moslimleerlingen achten de sharia superieur (…) Ze

weigeren mee te doen aan dans en muziek wegens de islam. Steeds meer moslimouders staan vijandig tegenover ons onderwijs.”712 (de Nederlandse journalist en Duitsland-kenner Wierd Duk becommentarieert: “In veel wijken van Berlijn en andere steden in Duitsland is het niet anders of erger”713); “Het academiejaar aan de Leuvense hogeschool Groep T is (…) geopend door twee gesluierde moslima’s. De twee studentinnen openden de academische zi ing met een gebed”714; Vlaams onderwijsminister Hilde Crevits trekt 200.000 euro uit voor projecten op scholen om ‘radicalisering’ tegen te gaan: “Deze middelen zijn broodnodig”715; sinds 2015 is het centraal aanspreekpunt voor scholen inzake ‘radicalisering’ in Vlaanderen al meer dan 1000 keer geraadpleegd716; geld voor schoolprojecten tegen ‘radicalisering’, een centraal aanspreekpunt inzake ‘radicalisering’ voor scholen, de oprichting van een netwerk islamexperts en het aanduiden van een persoon per politiezone bij wie scholen terechtkunnen: volgens Jacky Goris, algemeen directeur van de Brusselse scholengroep van het GO!, zijn alle maatregelen tegen radicalisering op scholen “onvoldoende om de problemen in te dijken”717; het Britse Channel 4 zendt de docu lm Islam: e  Untold  Story van historicus Tom Holland niet uit na dreigementen door moslims718; de Britse zender Sky News verbreekt de live-verbinding met de Franse journaliste Caroline  Fourest  wanneer zij de nieuwe  Charlie  Hebdo-cover met daarop Mohammed wil laten zien, waarna de presentatrice in de studio zich verontschuldigt omdat de cover heel eventjes half in beeld was719; in Schaarbeek wordt tijdens het Suikerfeest de Vanderlindenstraat door de politie afgesloten omdat biddende moslims de straat hebben ingenomen720; na de jihad-aanslagen in Parijs in november 2015 geven zeven moslimorganisaties in België een verklaring uit waarin onder meer staat dat ze “onverminderd zullen blijven vasthouden aan de humanitaire grondbeginselen van de islam”721; de Joodse Sarah Halimi in Frankrijk wordt een uur lang gefolterd en door het raam van de derde verdieping naar beneden gegooid door haar Malinese moslimbuurman, terwijl hij Koranverzen reciteert en meermaals “Allah akbar” roept722; de door Turkije verbannen journalist Dogan Özgüden stelt dat “de macht van de Turkse regering in België omnipresent is”723; moskeeën in Antwerpen zamelen op een jaar tijd 1,7 miljoen euro in via bene eten en geldinzamelingen724; op de luchthaven van Zaventem worden per maand honderd mensen onderschept (meer dan drie per dag) die worden gelinkt aan radicalisme, extremisme of terrorisme725; in Parijs wordt een 85-jarige Joodse vrouw, die nota bene de Holocaust hee overleefd, gedood met elf messteken en in brand gestoken door haar moslimbuurman (“De

vrouw werd al vaker bedreigd door de buurman, hij dreigde haar te verbranden. Ze had zelfs stalen tralies geplaatst om zichzelf hiertegen te beschermen”)726; in Nederland wisselen “een paar honderd” sympathisanten van Islamitische Staat propaganda en tips voor aanslagen uit via internet727; de Nederlandse Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid  “maakt zich zorgen over de online invloed die jihadisten proberen uit te oefenen op scholen en andere onderwijsinitiatieven in sala stische kringen”728; op de Hogeschool Ro erdam is een gebedsruimte ontdekt waar stiekem een muurtje in was geplaatst zodat mannen en vrouwen gescheiden kunnen bidden (volgens de directie zijn er nog meer “informele stilteruimtes”)729; een aannemer die was gevraagd om op de Gentsesteenweg in Molenbeek paaltjes te plaatsen voor de veiligheid van etsers op de rijweg, wordt door de islamitische buurtbewoners dermate geïntimideerd dat hij niet anders dur dan de paaltjes weer te verwijderen730; in België worden 45 islamitische haatpredikers in de gaten gehouden, waarvan er 14 uit het buitenland komen731; de Nederlandse EU-commissaris en eerste vicevoorzi er van de EU-commissie Frans Timmermans houdt een bijeenkomst met “tien Europese imams” en tweet: “De moslimgemeenschap is onderdeel van ons verleden, ons heden en zal onderdeel zijn van de Europese toekomst. Het was fantastisch om hun stemmen en visies te horen”732 – enkele van hen waren van de Moslimbroederschap (Azzedine Karrat, Izzedin Elzir en Nader Akkad)733; in het Brusselse Haren roept een moslim minderjarige moslims via de app Telegram op om jihad-aanslagen te plegen (in zijn gevangeniscel worden handleidingen gevonden om bommen te maken)734; in Enschede verze en buurtbewoners zich tegen de komst van een grote Turkse Diyanet-moskee mét luide gebedsoproep (en inclusief ‘cultureel centrum’ en supermarkt), maar de moskee komt er toch735; in Leiden worden buurtbewoners die protesteren tegen de bouw van een megamoskee (Moskee Al Hijra) geterroriseerd736; de reeds zwaarbewaakte Joodse school Cheider in Amsterdam wordt ommuurd met een stalen kogelwerend hek van meer dan twee meter hoog en scherpe punten aan de bovenkant (“Wij willen het ook het niet, maar door alles wat er de afgelopen jaren is gebeurd is het helaas nodig. We zijn een joodse school en dus een potentieel doelwit,” aldus de directeur)737; na he ige “nieuwjaarsrellen” in Zeeland, gepleegd door Marokkaanse jongeren die auto’s in brand staken, agenten bekogelden en winkels en brievenbussen vernielden, zijn de buurtbewoners zo bang dat ze zich niet durven te melden bij de politie738; islamitische jongeren in Antwerpen-Noord houden automobilisten tegen om hen ‘tol’ te vragen, verplichten kinderen om te

vechten en vallen vrouwelijke passanten seksueel lastig (een poging om de problemen op te lossen met overleg is uitgedraaid op niets, en het is zo erg “dat enkele vrouwelijke medewerkers van het zwembad een andere werkregeling hebben gevraagd om de jongeren te ontlopen”)739; ‘jongerenimam’ Yassine Elforkani maakt zich zorgen om een islamitische aanslag in Amsterdam en zegt dat de islamitische buurtbewoners de geradicaliseerde moslims een hand boven het hoofd houden740; in België worden meisjes en vrouwen genitaal verminkt door Belgische artsen, en de ingreep wordt via de ziekteverzekering betaald door de belastingbetaler741; op Duitse basisscholen met veel moslims worden nietislamitische kinderen door moslims met de dood bedreigd “omdat ze niet in Allah geloven” en op steeds meer van zulke scholen vinden antisemitische en antichristelijke incidenten plaats. Onthoofdingsfoto’s van Islamitische Staat worden door moslimleerlingen enthousiast gedeeld, vooral vrouwelijke leraren worden slachto er van verbaal en fysiek moslimgeweld (soms dagelijks) en steeds meer scholen schakelen privé beveiligings rma’s in (Heinz-Peter Meidinger, voorzi er van de Duitse lerarenvereniging: “Hier komen twee culturen bij elkaar: in een aantal Arabische en Noord-Afrikaanse landen van herkomst heerst een beeld van de vrouw dat haaks staat op dat van ons”)742; het stijgend aantal antisemitische incidenten op scholen met veel moslims in Duitsland zorgt ervoor dat Joden openbare scholen inruilen voor privéscholen743; een onderzoek van het criminologisch onderzoeksinstituut in Niedersachsen (KFN) laat zien dat bijna één op drie Duitse moslimscholieren “zich goed kan voorstellen voor de islam te vechten en te sterven” en vindt dat de “islamitische sharia-wetgeving veel beter is dan de Duitse we en in het bestra en van overspel en homoseksualiteit”744; uit een bevraging in 2017 blijkt dat 44% van de islamitische jongeren op Franse middelbare scholen bereid is om voor de islam de wapens op te nemen745; in de reportage ‘Dat klopt niet juf, het staat niet in de Koran’, vertelt docent Jacob Eikelboom dat hij zich zorgen maakt over de toename van het aantal strenggelovige moslimstudenten746; in dezelfde reportage vertelt een directeur van een vmbo dat “antiwesterse uitingen er tegenwoordig nu eenmaal bijhoren (…) alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, ‘ze zijn een onderdeel van deze tijd’”747; nog in de reportage gaat het over “ronselaars die moslimstudenten lastigvallen en hen ervan willen overtuigen dat ze naar Syrië moeten gaan. ‘Eerst stonden ze buiten de moskee en spraken ze op straat studenten aan’, vertelt een docent. ‘Dat is niet meer zo, nu zi en ze in de moskee. Ze benaderen onze leerlingen nog steeds en die tobben daarmee, het beroep dat op ze wordt gedaan

vanwege hun geloof vinden ze verwarrend.’ Docenten zijn verontwaardigd over dit soort praktijken, maar ze hebben ook het gevoel niets te kunnen uitrichten. Ze zijn machteloos. (…) Zodra jongeren in handen van echte jihadisten zijn gevallen, is er geen redden meer aan, weet een schooldirecteur uit Den Haag uit ervaring. (…) ‘De invloed van sociale media bij deze jongeren is gigantisch, die strijd hebben we al lang verloren’, zegt de directeur nuchter. (…) ‘Wij kunnen de wereld niet redden met Bildung.’ Enigszins defaitistisch, al noemt hij het realistisch: ‘Het is een illusie dat deze jonge mannen en vrouwen door meer kennis van de rechtsstaat anders zouden gaan denken’”748; een docente geschiedenis vertelt dat moslimjongeren in haar klas zeggen dat het goed is wat Hitler deed, en ze voegt eraan toe dat “dat soort uitlatingen niet verdwijnen met goed onderwijs”, omdat “het dieper zit”749; op de Hogeschool van Amsterdam “wordt veelvuldig om een gebedsruimte gevraagd. Die is er ooit geweest, maar werd gesloten omdat de studenten een aparte vrouwen- en mannenafdeling hadden gemaakt én omdat ze erop stonden dat de lesroosters aan de gebedstijden zouden worden aangepast. Op sommige onderwijsinstellingen bidden studenten onder de trap, op de wc of in een leeg lokaal”750; een docente vertelt hoe ze wordt uitgescholden voor “kankerhomo” en “kankerjood” omdat ze probeert te bemiddelen tussen moslimleerlingen die klasgenoten intimideren door zich als fan van Islamitische Staat te a cheren751; Nederlandse docenten geven aan dat antisemitische incidenten zich vaker voordoen als de spanningen in het Midden-Oosten toenemen, bijvoorbeeld een Marokkaanse leerlinge die rechtstond, deed alsof ze een kalasjnikov vasthield en riep: “Als ik een kalasjnikov had, schoot ik alle Joden dood” (de betrokken docente gee aan dat ze bij deze moslima op geen enkele wijze empathie kon opwekken, ook niet voor een vij arig Joods meisje in Nederland dat niets met Israël hee te maken: “Ik drong niet tot haar door” – meer nog: de kalasjnikov-moslima kreeg bijval van meerdere moslim- én nietmoslimleerlingen)752; een Nederlandse docente gee aan dat moslima’s zich steeds meer bedekken en ook vaker mannen geen hand willen geven753; Nederlandse docenten burgerschap vertellen hoe na de moorddadige jihad-aanslag op Charlie Hebdo “goed geïntegreerde meisjes opeens heel fel werden en zeggen dat ‘die mensen van Charlie Hebdo er zelf om hadden gevraagd.’ De studenten hadden het over onze profeet en spraken in termen van wij en jullie, ze benadrukten op die manier de kloof die ze kennelijk voelden” (vervolgens zeggen deze docenten zich zorgen te maken over het feit dat zoveel studenten, tot wel 60%, voor de PVV stemmen, en ze geven aan dat hun “studenten in parallelle werelden leven”)754; een

moslima voelt zich diep vernederd, begint te huilen en is totaal overstuur omdat een student hee gezegd dat de leider van Islamitische Staat, Abu Bakr alBaghdadi, “een beetje raar sprak” (ze vindt dat de islam “belachelijk werd gemaakt” en woont nooit meer de betre ende les burgerschapskunde bij)755; op scholen in Berlijn worden steeds meer jonge leerlingen reeds op de basisschool zowel door klasgenoten als door familie onder druk gezet om een hoofddoek te dragen756; het Duitse dagblad Bild krijgt meldingen van ouders uit heel Duitsland over islamitisch pestgedrag op school757; een grote Franse studie bij 7.000 scholieren (14-16 jaar) in stedelijke gebieden laat zien dat moslimjongeren veel meer dan niet-moslimjongeren de neiging hebben om hun religie te verabsoluteren (82% van de Franse moslimjongeren geloo dat niet wetenschap maar de islam het bij het rechte eind hee ; 20% vindt het legitiem om de wapens op te nemen om de islam te verdedigen; veel Franse moslimjongeren vinden dat Charlie Hebdo de jihad-moorden aan zichzelf te wijten hee en scharen zich achter de islamitische visie op de vrouw en homoseksualiteit); de onderzoekers concluderen dat de secularisering die plaatsgrijpt bij andere jongeren nauwelijks te merken is bij moslimscholieren758; in Merksem opent een islamitische rijschool alleen voor vrouwen met alleen vrouwelijke lesgeefsters, want, zo zegt oprichtster Samira Masrour: “We merken dat vrouwen zich vaak ongemakkelijk voelen met een mannelijke begeleider”759; de Brusselse Partij Islam wil vrouwen op de bus apart ze en om hen “te beschermen tegen handtastelijke mannen”, bepleit de sharia en zegt een “100% islamitische staat” te willen (die zogezegd “niet zou raken aan de Belgische grondwet”)760; homoseksueel Jasper Van Steenbergen schrij dat “bij elk homofoob incident” dat hij meemaakte “jongeren met een migratieachtergrond waren betrokken”; in België zijn sala stische en tot jihad oproepende handboeken voor de opleiding van imams wijdverspreid761; in Antwerpen volgt meer dan 50% van de leerlingen in het stedelijk basisonderwijs islamles, en dat percentage stijgt jaarlijks met ongeveer 2% (een minderheid volgt katholieke godsdienst of zedenleer)762; ‘Het aantal kinderen dat islamonderricht volgt in het Vlaamse onderwijs is in 5 jaar tijd met een derde toegenomen’ (het aantal islamleraren is toegenomen van 647 in 2012 tot 859 in 2017)763; Arameeërs (Syrische christenen) in Nederland vrezen de islamisering en vragen zich af of ze opnieuw zullen moeten vluchten764; een reportage van Bruzz.be over Vilvoorde: “Uit basisschool De  Knipoog stromen ouders en kinderen naar buiten, de vrouwen vaak met een hoofddoek. Hier en rond de sporthal is Vilvoorde ook een beetje Schaarbeek en Molenbeek. Een halal slager hier, een Turkse supere e daar,

even verderop een moskee”765; in België zegt bijna de hel van de Marokkanen en Turken dat hun geloofsbeleving de laatste tien jaar intenser is geworden766; leraren in een basisschool in Borgerhout vertellen dat moslimleerlingen dingen zeggen als: “Hitler is een topkerel, hè, meester. Want die maakte Joden dood.” En: “Dinosaurussen hebben nooit bestaan. Iemand hee die benen in de grond gestopt”767; een gemeenteraadslid van Partij Islam weigert om de burgemeester van Molenbeek de hand te schudden omdat ze een vrouw is768; een rector vertelt dat tijdens de ramadan bij een aantal kinderen het brood uit handen werd geslagen769; in populaire 10.000 leden tellende WhatsApp- en Telegram-groepen als  hoofddoekjes18+  worden dagelijks namen, (naakt)foto’s en telefoonnummers van vrouwen gedeeld om ze te ‘exposen’: vrouwen worden ‘ontmaskerd’ als ‘hoer’, ‘kechs’ (“Veel slachto ers durven geen aangi e te doen, of vinden het vanwege hun achtergrond lastig om het er met hun ouders over te hebben”)770; in Brussel opent de vijfde islamitische school de deuren (via crowdfunding werd voor El Hikma 3 miljoen euro opgehaald)771; in Gent wordt een Turkse megamoskee van 2500 m2 met twee minare en gebouwd die ‘De Veroveraar’ zal heten (‘Fatih’).772 Enzovoort enzoverder. Duizenden en duizenden voorbeelden van islamisering; de lijst wordt elke dag langer, de voorbeelden schrijnender en de problemen groter en onoplosbaarder; onze identiteit verwatert en onze vrije samenleving wordt uitgehold. De seculiere samenleving komt steeds meer onder druk te staan. Het christendom, jodendom, hindoeïsme, sikhisme, boeddhisme, taoïsme, jaïnisme, shintoïsme, confucianisme, zoroastrisme, het bahaigeloof enzovoort lijken in de islamitische tsunami niet te bestaan. De schier eindeloze lijst met voorbeelden, die ik dagelijks aanvul, kan worden bekeken door via twi er.com/search-advanced te zoeken op de hashtag #islamisering (in te vullen in het vak ‘Deze hashtags’) in mijn twi eraccount @samvanrooy1 (in te vullen in het vak ‘Van deze accounts’). U kunt ook surfen naar www.samvanrooy.be. Neem nu dit bericht: “Onder Duitse scholieren van Arabische of Turkse a omst komt antisemitisme en sala sme steeds vaker voor. Dit blijkt uit een rondvraag onder onderwijzend personeel op 21 Berlijnse scholen waarover 24 publiceert. In sommige gevallen is er zelfs sprake van moskeeën en koranscholen die scholieren onder druk ze en om als moraalpolitie hun medescholieren te controleren. Slachto ers daarvan zijn, uiteraard, vrouwen maar ook joden, homoseksuelen en ongelovigen. Antisemitisme blijkt inmiddels zo goed als ingeburgerd op veel Berlijnse scholen. Joodse stereotyperingen zijn normaal, ‘vuile jood’ is een veelgebruikt scheldwoord. (…)

Aan de scholen verbonden pedagogen verklaren dat er sprake is van ‘parallelle samenlevingen’ waarin sommige scholieren leven. Enerzijds de seculiere maatschappij van de school, anderzijds een streng islamitische wereld die hevig wordt beïnvloed door moskee en Koran-lessen. Buiten de lessen om scheiden enkele Arabische en Turkse kinderen zich op grond van hun religie af van seculiere kinderen, vrouwen en homo’s en gedragen zich als ‘moraalpolitie’ tegenover anderen. Meisjes worden hierdoor onder druk gezet zich bijvoorbeeld islamitischconservatief te kleden. Docenten vrezen dat sommige leerlingen worden gehersenspoeld in sala stische moskeeën waardoor ze op jonge lee ijd al radicaal anti-Westers, anti-Amerikaans en antisemitisch zijn.”773 Of dit relaas van de Amsterdamse dominee Joël Boertjens: “Onlangs is weer een gemeentelid bedreigd door mensen met een islamitische achtergrond. En dat is niet de eerste keer. De stilte die hierover heerst moet worden doorbroken. Wie dit dur te benoemen wordt helaas direct in de hoek van extreemrechts geplaatst Tijdens doopdiensten [van tot het christendom bekeerde moslims] verzoeken we gasten bijvoorbeeld om geen foto’s te maken en vanwege de veiligheid moeten dopelingen sommige details in hun levensverhaal achterwege laten. Voordat we foto’s op Facebook delen wordt gecheckt of onze broeders en zusters met een moslimachtergrond daar niet op staan. Als zij in de publiciteit zouden komen, is hun leven in gevaar. Ik vind het zorgelijk dat het zo werkt in een vrij land als Nederland. Eigenlijk is dat bizar. Inmiddels weet ik dat het niet bij dreigementen blij . De zoon van een moslima die tot geloof is gekomen is vanwege haar bekering in elkaar geslagen. Vergeet niet dat de invloed van de islam enorm toeneemt. In de wijk van onze kerk stemt bijvoorbeeld 20% van de inwoners op . En probeer maar eens als jood met een keppeltje door bepaalde wijken in Amsterdam te lopen. Dat is zeker niet altijd zonder gevaar. Gebrek aan aandacht hee te maken met angst. Zo kun je door kritiek op de islam al snel weggezet worden als racist. (…) Ik heb mensen uit landen met een islamitisch regime ontmoet die hier al tientallen jaren wonen en benadrukten hoe ernstig de invloed van de islamisering is. Dat zie ik als ik de lijsten bekijk van landen waar christenen worden vervolgd. Ik weet niet of het code rood is, maar het is al erg genoeg dat er geen foto’s mogen worden gemaakt bij doopdiensten en we soms in het geheim mensen moeten dopen. De realiteit is dat de dreiging toeneemt.”774 Kan het nog verbazen dat steeds meer mensen angst voor en/of een a eer van de islam hebben? Wim van Rooy schreef hierover: “De westerse mens die af en toe, her en der, lokaal en mondiaal, brutaal of subtiel geconfronteerd wordt met een

van bovenstaande uitingen of ideeën [van jihad of islamisering], is geen dommerik of volautomatisch racist. Het is daarom absoluut niet verwonderlijk dat uit een enquête (…) blijkt dat zovelen de islam en zijn belijders een kwaad hart toedragen. Het is een waar godswonder dat het er niet meer zijn.”775 Onderzoek wijst ook uit dat mensen het aantal moslims in het Westen zwaar overscha en.776 In Frankrijk scha e men in 2016 dat 31% van de bevolking moslim is, en Belgen, Italianen en Duitsers scha en dat meer dan 20% van de bevolking moslim is (realiteit: minder dan 10%). Amerikanen denken dat 1 op de 6 mensen in de VS moslim is (realiteit: ongeveer 1 op de 100); in Australië denkt men dat 12,5% van de inwoners moslim is (realiteit: meer dan 5 keer zo weinig). Ook in Canada, Rusland, Spanje, Zweden en Groot-Bri annië bestaat een dergelijke discrepantie. Het aantal boeddhisten, hindoes, sikhs of joden – die in België en Nederland met 10 tot meer dan 20 keer minder zijn dan de moslims – wordt allicht niet of nauwelijks overschat, of misschien zelfs onderschat (en dat zou veranderen mocht een signi cant deel van die minderheden zich beginnen te gedragen zoals een signi cant deel van de moslimgemeenschap). Zana Ramadani zei in dat verband dat we, om de problemen met integratie bespreekbaar te maken, “geen boeddhisten- of hindoeconferentie hebben gehad, maar wel een  Deutsche Islam Konferenz.”777 Zoals de Algerijnse schrijver Mohamed Kacimi-El-Hassani zegt: “Vandaag zijn de moslims zelf verantwoordelijk voor het beeld dat Europa van hen hee .”778

Hoop “Ik veracht u allen, naïeve journalisten en seniele politici, onverbeterlijke demagogen, en maak jullie verantwoordelijk voor de ellende!” HAMED ABDEL-SAMAD Er is nog enige hoop. In Frankrijk publiceerden honderd prominente intellectuelen van zowel links als rechts (waaronder de in dit boek geciteerde Waleed al-Husseini, Pascal Bruckner, Boualem Sansal, Alain Finkielkraut en Ibn Warraq) een oproep in Le Figaro “tegen het islamistische separatisme”, “een nieuw totalitarisme” dat de “vrijheid in het algemeen bedreigt”.779 In Duitsland lanceerden een dertigtal prominente intellectuelen, auteurs, publicisten, kunstenaars, wetenschappers en andere academici een ‘Gemeenschappelijke verklaring 2018’ die reeds door honderdduizenden werd ondertekend en luidt: “Met stijgende verbazing zien we hoe Duitsland wordt kapotgemaakt door de illegale massa-immigratie. Wij zijn solidair met diegenen die vreedzaam demonstreren voor het herstellen van de rechtsstaat aan de grenzen van ons land.”780 Nog in Frankrijk ondertekenden meer dan driehonderd prominenten (waaronder de geciteerde Alain Finkielkraut en Elisabeth Badinter) een manifest (gepubliceerd in Le Parisien)781 tegen islamitisch antisemitisme, waarin Frankrijk “het theater van een moorddadig antisemitisme” wordt genoemd en zelfs gewag wordt gemaakt van een “ongemerkte etnische zuivering”: sinds 2006 zijn in Frankrijk elf Joden vermoord (en daarbij soms gemarteld) door radicale moslims; op tien jaar tijd zijn 50.000 Joden of 10% van de Joodse bevolking van de regio rond Parijs verhuisd naar Israël of elders; en een Jood hee 25 keer meer kans aangevallen of uitgescholden te worden dan een moslim (toch is er meer aandacht voor ‘islamofobie’ dan voor islamitische Jodenhaat). Ook het als antizionisme vermomde antisemitisme van de linkerzijde wordt aangekaart, evenals het feit dat links moslims als kiesvee ziet en daarom islamitische Jodenhaat door de vingers ziet (er zijn tien keer zoveel moslim- als Joodse kiezers). Alleszeggend is de passage die het feit aanhaalt dat enkele imams, die meeliepen in een wi e mars naar aanleiding van een antisemitische moord door een moslim, onder politiebescherming staan omdat ze worden bedreigd door beroepsmoslims. En

dus wordt in het manifest gesteld: “Wij vragen dat de Koranverzen die oproepen tot het vermoorden of bestra en van Joden, christenen en ongelovigen ongeldig worden verklaard door theologische autoriteiten, zoals de incoherenties van de Bijbel en het katholieke antisemitisme werden afgescha door het Tweede Vaticaans Concilie, zodat geen enkele gelovige zich nog op een heilige tekst kan beroepen om een misdaad te begaan.”782 En dat is nodig: in Duitsland werd een jongen met keppel zwaar mishandeld door een groep moslims (hij werd onder meer gegeseld met een riem).783 Uiteraard kwamen er boze reacties van moslimleiders in Frankrijk: “islamofobie!”, “blasfemie!”784 Het gezaghebbende AlAzhar-instituut reageerde met: “Go to hell!” Volgens Al-Azhar zijn de tot dodelijk geweld oproepende Koranverzen “vredelievend” en “zelfverdediging”: taqiyya.785 Nahed Selim stelt dat moslims geen afstand zullen nemen van de tot haat en geweld oproepende Koran, want: “Moslims geloven zoals de islam hun leert te geloven. En die manier staat ver af van het christelijke of het joodse geloofssysteem.”786 De Koran is immers, in tegenstelling tot de Bijbel, het le erlijke en onveranderlijke woord van god: één en ondeelbaar. De Duitse mediamagnaat Mathias Döpfner (hoofd van de Duitse vereniging van krantenuitgevers BDZV), stak voor een volle zaal in Stu gart een litanie af met tre ende voorbeelden van islamisering. Hij zei onder meer: “Hier noem ik zomaar drie weken uit de afgelopen zomer. Eind juli steekt Ahmad A., een Palestijn, een 50-jarige man neer in een Edeka supermarkt in Hamburg. Zeven anderen raakten zwaargewond. Op 9 augustus overrijdt Hamou Benlatrèche, een 36-jarige Algerijn, zes soldaten in de stad Levallois-Perret bij Parijs. Drie dagen daarvoor probeerde een islamist mensen neer te steken met een mes voor de Ei eltoren. Op 18 augustus doodt een jonge man genaamd Abderrahman Mechkah twee mensen in de Finse stad Turku. Eén dag eerder doden twaalf terroristen dertien mensen in Barcelona. Op vrijdag ontplo e een bom in de metro in Londen. En in Parijs viel een moordenaar met een mes soldaten aan die door de Franse hoofdstad patrouilleerden. (…) Vandaag zijn [religieuze en culturele con icten] de realiteit. Terreur is alledaags in Europa. En wel al sinds zestien jaar. In 2001 zijn ongeveer 3000 mensen vermoord. En de frequentie van aanslagen neemt alsmaar toe. (…) Radicale minderheden dicteren het discours. (…) De Lidl bedrukt verschillende traditionele producten met een foto uit Griekenland. Kerken zijn daarop ook te zien. Om geen klanten te beledigen hee Lidl de kruisen van de kerken verwijderd. Slechts een paar weken geleden meldde het krantje Nordkurier uit de stad Neuss dat de traditionele bockwurst in hun

buitenzwembaden niet meer te koop is. De reden: varkensvlees. Halal is al lang niet meer alleen in Turkse of Arabische restaurants te koop. (…) Ik maak me zorgen over (…) het einde van de diversiteit. Het ergste is de verwijdering van keuzes uit angst. (…) Aydan Özoguz, de integratiecommissaris van de Zwitserse regering, waarschuwde vorig jaar voor een algemeen verbod op kindhuwelijken. Serieus. Om de Iraanse president Hassan Ruhani niet te kwetsen, zijn naakte beelden in Rome onlangs verborgen onder houten dozen. (…) Eerder deze maand werd in een park in Leipzig een vrouw verkracht. Een woordvoerder van de politie zei: ‘Het zou beter zijn om voortaan met z’n tweeën te gaan joggen.’ (…) De Frankfurter Allgemeine Zeitung berich e over een studie, waarin meer dan 500 Joden in Duitsland werden geïnterviewd. Vorig jaar alleen al meldde 29% daarvan beledigingen en intimidatie. En 3% was fysiek aangevallen in de afgelopen twaalf maanden. Omdat ze Joden zijn. In Berlijn zegt een snackverkoper tegen zijn gast dat hij niet aan Joden serveert. (…) We zien de voorbodes van onderwerping. (…) We moeten oppassen dat we niet in de wereld terechtkomen die Michel Houellebecq in zijn boek Onderwerping beschrij . We mogen er niet aan wennen.”787 Döpfners conclusie: “Er kan maar een antwoord zijn op de uitdagingen van deze tijd: kritische journalistiek. (…) De tijden zijn ernstig, het gaat om veel. Alleen als we vechtlustig zijn en zelfverzekerd, kunnen we winnen.” Hoopgevend, maar woorden zijn niet genoeg. Het volstaat al lang niet meer om bijvoorbeeld te zeggen dat “de multiculturele samenleving is mislukt” of dat “er een probleem is met of binnen de islam”. Er moet snel gehandeld worden, want de demogra sche klok tikt en we zijn al heel wat islamiserende en geïslamiseerde wijken kwijt – allicht voorgoed.

Tegen de islamisering van onze cultuur “De islam maakt onze waarden kapot, en dat moeten we verhinderen.”788 ZANA MADANI Bijna anderhalve eeuw geleden schreef rechts losoof James Lorimer: “Zolang de islam bestaat zal de verzoening tussen zijn aanhangers, de verzoening met joden en christenen, maar nog veel meer de verzoening met de rest van de mensheid, een onoplosbaar probleem blijven.”789 De wereldberoemde Hongaarse schrijver György Konrád stelt: “Na het nazisme en communisme is de islam de derde totalitaire ideologie die de mensheid bedreigt.”790 Pascal Bruckner zegt in dat verband dat, in tegenstelling tot het Derde Rijk, het gevaar van de islam vandaag “versnipperd, di uus is”.791 De bronnen en de geschiedenis van de islam spreken voor zich, de gebeurtenissen en tendensen die wijzen op de islamisering van onze samenleving zijn legio. Onderzoek na onderzoek en gebeurtenis na gebeurtenis tonen aan dat grote en groeiende groepen (jonge) moslims een fundamenteel ander normen- en waardenkader hebben dat haaks staat op het onze, en dat compromisloze beroepsmoslims hen en onze samenleving willen islamiseren. Wanneer dringt dat overal terdege door? De Israëlische historicus Elie Barnavi, die zich al meer dan dertig jaar bezighoudt met het fenomeen godsdienstoorlog, zegt: “Omdat de laatste eeuwen de ideeën van de Verlichting, rationalisme en secularisme domineren, kunnen Europeanen een irrationeel verschijnsel als religieus geweld niet begrijpen.”792 Religie, aldus Barnavi, kan voor hen alleen maar een façade zijn en dus zoekt men rationele oorzaken zoals armoede en uitsluiting, politieke frustraties. Ook de Amerikaanse auteur Shadi Hamid stelt dat “het probleem is dat religie geen deel meer uitmaakt van ons begripskader”793. De Nederlands-Hongaarse Dzsingisz Gabor (oud-CDA-staatssecretaris) stelt in dat verband: “Als Nederland [of België] 150 jaar onder een islamitisch bewind had geleefd en de hel van zijn bevolking had zien uitmoorden door soldaten van de sultan, zoals Hongarije, dan zou men hier ook anders praten over de islamisering. In Hongarije is het historisch besef veel sterker (…).”794 Wie denkt dat het uiteindelijk, zonder al te drastische ingrepen, wel goed zal komen met onze minder vrij wordende, islamiserende samenleving, is dom of naïef; of in het geval van heel wat politieke, journalistieke en academische

establishment guren: laf, decadent of opportunistisch. Dat komt niet zelden tot uiting wanneer ze, eens met pensioen of wanneer ze niks meer te verliezen hebben, plots dingen beginnen te zeggen inzake de drie i’s (immigratie, integratie, islam) die ze voordien hebben gebrandmerkt als racistisch of populistisch en die compleet haaks staan op wat ze als gutmenschliche maakbaarheidsutopisten decennialang al virtue signallend hebben verkondigd of uitgevreten – en geloof niet te snel dat het ‘voortschrijdend inzicht’ betre . De Duits-Egyptische met de dood bedreigde islamcriticus Hamed Abdel-Samad zei in dat verband: “Ik veracht u allen, naïeve journalisten en seniele politici, onverbeterlijke demagogen, en maak jullie verantwoordelijk voor de ellende!”795 Ha d Bouazza schreef: “Ik denk dat de islam hier gewoon vruchtbare grond hee gevonden en gewillige, onderkruiperige hoveniers.”796 Zij pakken het probleem niet ten gronde aan maar doen aan oppervlakkige symptoombestrijding (veiligheidsmaatregelen) en houden zich vooral bezig met de gevolgen: slachto erhulp, eerbetoon, rouwprocessen en kaarsjes, knu els en liedjes (inclusief theatrale sentimentaliteit) – en ze keren zich tegen de bestrijders van de islamisering, de zogenaamde populisten, die geen boodschap hebben aan tolerantie, symptoombestrijding, slaafs ondergaan en (hyper)sentimentaliteit maar serieuze, radicale beleidsdaden eisen. Wie geloo dat onze arme leraren, die al vele jaren met de handen in het haar zi en en er het beste van proberen te maken, het kunnen en zullen oplossen, hee er geen besef van hoe diep de islam zit en hoe vastberaden beroepsmoslims zijn. Wie denkt dat de islamisering valt te stoppen met cursussen, apps, regenboogzebrapaden, ‘kussen tegen homofoob geweld’, moslims concentratiekampen laten bezoeken, demonstraties, het uitdelen van keppeltjes om zelf te ervaren hoe het is ermee rond te lopen, voetbalpleintjes, infrastructuurwerken, (gratis) sportlessen en culturele activiteiten, meldpunten, nieuwkomersverklaringen, a esten, helpdesks, interculturele bemiddelaars, buurtvaders/moeders, oecumenische diversiteitsinitiatieven, nóg meer begeleiding en pampermaatregelen (moslimmigranten in onze contreien moeten zowat de meest gepamperde bevolkingsgroep in de geschiedenis zijn), nóg meer veiligheidsmaatregelen, GAS-boetes, een nieuw wetje (zoals tegen seksisme), een preambule op de grondwet, enkelbandjes en taakstra es… speelt met de toekomst van onze samenleving, cultuur en beschaving. Het is gerommel in de marge. Een bezorgde mevrouw uit Qatar die in Noorwegen een integratiecursus hee gevolgd, zei daarover: “No eastern man can be changed by a Norwegian class he goes to every ursday. (…) No one will change. As soon as they get their residency,

they say goodbye to what they were taught.”797 Ha d Bouazza zegt in dat verband: “Er mogen dan christenen zijn die ‘snakken naar oecumene met de islam’, maar de islam zit daar niet op te wachten. Elke handreiking van christenen zal worden beschouwd als een islamitisch triomf. De islam minacht alles wat de eigen zwakheden erkent. Natuurlijk zullen moslims onder een pecuniaire waterval van subsidies een oecumenische bereidheid tonen (zolang vrouwen en mannen apart worden gehouden), maar onder geen beding vanuit principiële behoe en – laat staan vanuit ideologische bases. Het zal een ‘beleefdheidsgebaar’ zijn; een sussen van het gemoed; de teksten die de imams en andere islamvolgelingen of vertegenwoordigers daarna openslaan zullen precies dezelfde zijn, de interpretatie onveranderd.”798 Eerder had de verguisde arabist Urbain Vermeulen al geconcludeerd dat een gesprek tussen de islam en het christendom gedoemd is om te mislukken wegens te verschillend, én omdat de islam inherent vijandig staat tegenover jodendom, christendom en ‘de ongelovigen’.799 ‘Europese islam’ Nahed Selim wijst erop dat het bestaan van verlichte of liberale ‘moslims’ niet betekent dat een ‘verlichte’ of ‘liberale’ islam bestaat. Wie pleit pleit voor een zogenaamde Europese, verlichte of rationele islam, impliceert dat er met de islam iets grondigs mis is. Wie geloo dat er zo’n ‘Europese islam’ (contradictio in terminis) zal ontstaan, getuigt van hybris en is in feite even hopeloos als degenen die geloofden in een ‘eurocommunisme’. (En waarom ook geen ‘euronationaalsocialisme’?) Voor zijn televisieprogramma Allah in Europa reisde losoof Jan Leyers door Europa om moslims uit diverse moslimgemeenschappen te interviewen. Zijn conclusie: “De wensdromen over een Europese islam kunnen we beter opbergen.”800 Douglas Murray zegt bovendien terecht dat “we geen enkele garantie hebben” dat een succesvolle Europese islam zal ontstaan en dat het heel erg onverstandig is om de toekomst van onze beschaving te laten a angen van een richtingenstrijd in een religie, en hij voegt eraan toe: “Want laten we eerlijk zijn: hoeveel hervormingsgezinde moslims kennen we nu eigenlijk?”801 De Iraanse oprichter van het internetplatform Atheist Republic Armin Navabi, zegt daarover: “De enige manier om de islam te hervormen is door van de islam af te komen (…) Moslims hervormen voortdurend door de islam te negeren, maar voor de islam is er geen hoop.” Westerse hervormingsversies van de islam zijn volgens hem “gevaarlijk” omdat het politiek correcte hersenspinsels zijn die in de praktijk nooit zullen slagen en de aandacht a eiden van de (groeiende) exmoslimbeweging.802 Ook de Syrische dichter Adonis (Ali Ahmad Said Esber, in

ballingschap in Parijs) zegt: “De islam is niet hervormbaar.”803 De Duits-Turkse Seyran Ateş, die de islam fundamenteel wil hervormen, stelt: “In gevechten zoals deze winnen de conservatieven meestal. Dat is de geschiedenis van de islam.”804 Deze advocate en vrouwenrechtenactiviste – die ik waardeer voor haar grote moed – werd op straat aangevallen, ontvangt dagelijks doodsbedreigingen van moslims en er werd een jihad-aanslag op haar gepleegd. Zowel zijzelf als haar zogenaamde liberale moskee in Berlijn moeten door de politie worden beveiligd. Ateş: “(…) er zijn geen duizenden mensen die moedig genoeg zijn om hun gezicht hier [in haar ‘liberale moskee’] te laten zien. Want als je het wel doet, wordt je leven moeilijk. Kijk naar mij. Ik leef al jaren onder politiebescherming. (…) De mensen die mij aanvallen op sociale media en mij willen doden, horen overigens niet tot IS. Het zijn mensen die zichzelf vredevolle en gematigde moslims noemen. Dat maakt me ongerust. Ze zijn enkel gematigd als hun conservatieve visie op de islam door iedereen gevolgd wordt.”805 Naar Ateş’ ‘moskee’ komen dan ook amper evenveel gelovigen als er beveiligers zijn. Het gezaghebbende Al-Azhar-instituut in Egypte vaardigde een a eurende fatwa uit en ook Diyanet, het Turkse overheidsorgaan voor islamitische zaken, reageerde duidelijk: de moskee is “niet in lijn met de fundamentele principes van verering die al meer dan veertien eeuwen gelden” en hee “niets anders tot doel dan religie te bederven en te verwoesten”.806 Zo’n ‘liberale moskee’ is dan ook ten dode opgeschreven zolang de islam is wat hij is en niet door gezaghebbende islamitische instituten zoals Al-Azhar en islamitische leiders zoals Erdogan expliciet en fundamenteel wordt hervormd. Ook is er geen enkele kans op succes wanneer onze samenleving voortdurend nieuwe (beroeps)moslims binnenhaalt die vijandig staan tegenover hervorming. Deze ‘liberale moskee’ in Berlijn zal dan ook slechts kunnen voortbestaan als een curiosum, een beveiligde burcht met daarin slechts enkele gelovigen: het betekent niets. Ook Ali Utlu zegt dat het “een utopie is om te denken dat we de islam in Europa kunnen verlichten.”807 Volgens hem moeten er daarom veel duidelijkere grenzen worden gesteld aan de voortschrijdende islamisering: “Dat deed Atatürk ook in Turkije na het einde van het O omaanse Rijk. Hij verbood de toen geldende sharia en drong de islam terug in de privésfeer.” Wij moeten daar volgens Utlu een voorbeeld aan nemen en elke vorm van religie in het openbare leven verbieden: “Alleen duidelijke regels en strenge rechters kunnen de islam tegenhouden.” Utlu  maakt zich zorgen over het grote aantal – meer dan een miljoen – vooral islamitische vluchtelingen dat Duitsland in 2015 en 2016 binnenkwam, want

velen brengen een “nóg conservatievere islam” met zich mee die de moslimgemeenschap in Duitsland zal islamiseren. Utlu: “Zij zijn homo’s niet gewend. Bij homofoob rechts blij het meestal bij woorden, maar dit zijn homofoben uit een gebied waar geweld tegen homoseksuelen normaal is. Ja, dan word ik bang.” Over een dorp in Keulen zegt hij geschokt: “Veel Turken lijken er te willen leven als in het binnenland van Turkije. Ik kan dat niet geloven.” Utlu ziet Turken in Duitsland steeds fundamentalistischer worden: “Vrouwen dragen vaker de hoofddoek en steeds meer moslims wijzen de westerse levensstijl af. Als we niet ople en, zijn zij de terroristen van morgen.” Ook Kacem El Ghazzali hee het inzake een Europese islam over “wachten op de utopie”.808 De goedbedoelde poging van ‘ke er’ Ayaan Hirsi Ali om tot zo’n humane ‘Mekkaanse islam’ te komen (zie haar boek Ke ers. Pleidooi voor een hervorming van de Islam809), impliceert in feite dat de jihadistische, onderwerpende en totalitaire fundamenten van de islam overboord worden gegooid en is dus totaal onrealistisch – de islam is dan immers de islam niet meer. Een sterke aanzet daartoe had Hirsi Ali al gegeven op 5 april 2007, samen met Magdi Allam, Mithal Al-Alusi, Shaker Al-Nabulsi, Nonie Darwish, Afshin Ellian, Taw k Hamid, Shahriar Kabir, Hasan Mahmud, Wafa Sultan, Amir Taheri, Ibn Warraq, Manda Zand Ervin en Banafsheh Zand-Bonazzi. Zij schreven en ondertekenden de ‘Sint-Petersburgverklaring’, waarin onder andere de sharia in zijn geheel wordt verworpen.810 Helaas hee dit geen zoden aan de dijk gebracht. Er is geen moskee, imam, Koranschool, gezaghebbende  moslimleider laat staan islamitische rechtsschool te vinden die de Sint-Petersburgverklaring hee goedgekeurd, ondertekend en expliciet in de praktijk hee gebracht, integendeel: de auteurs en ondertekenaars werden en worden verke erd. Toch wordt er alleen maar méér belastinggeld vrijgemaakt voor de (‘Europese’) islam. Ha d Bouazza stelt in dat verband: “Wat de theologische onenigheid en de verscheidene interpretaties van de islam ook mogen zijn, het verbindende element is: de islam. En men geneest een kwaal niet met dezelfde kwaal.” Maar de appeasers hopen dat ze, door de krokodil te voederen, als laatste zullen worden opgegeten (Winston Churchill). Anne-Marie Delcambre schrij : “Maar wij luisteren liever naar de kalmerende woorden van onze struisvogels omdat we bang zijn voor wat we voorvoelen: als de islam gewelddadig is, moeten wij hem bestrijden, en daar hebben wij geen zin in.”811 In haar boek L’islam des inderdits812 (De islam van de verboden) laat Delcambre zien hoe het de islamitische leer zélf is, vervat in de Koran en de Hadith (en dus niet een bepaalde stroming of interpretatie), die

intolerant, onderdrukkend en gewelddadig is en vooruitgang tegenhoudt. De (zelfgekozen) politiek correcte blindheid van het establishment is ook een gevolg van het willen ophe en van de cognitieve dissonantie: de waarheid inzake de islam(isering) is bijzonder ongemakkelijk omdat het zijn oecumenische wereldbeeld en maakbaarheidsideologie overhoop gooit. Bovendien zou het betekenen dat men acties en beleidsdaden moet stellen of billijken die haaks staan op zowat alles waar men voor beweert te willen staan, inclusief het met voeten treden van allerlei (mensenrechten)verdragen en bepaalde principes van de westerse democratische rechtsstaat. In dat verband zegt Machteld Allan dat de oorzaken van ‘radicalisering’ en ‘terreur’ in de sociale of psychologische en veel te weinig in de theologische hoek worden gezocht. Allan: “De terreur wordt losgezongen van de islam. Waarom? Omdat burgers van de overheid verwachten dat er beleid wordt gevoerd ter bestrijding van de terreur. Als de oorsprong van de terreur de islam zelf is, is er geen beleid mogelijk. Van overheidswege kan immers niemand op zijn geloofsovertuigingen worden aangesproken. Daarom werken politici en veiligheidsdiensten liever met categorieën als sala sme en jihadisme. Het standaardparadigma luidt dat de islam door sala sten verkeerd wordt begrepen, en dat sommige sala sten ‘radicaliseren’ tot jihadisten. Met het woord ‘radicalisering’ wordt in feite wel gesuggereerd dat er een verband bestaat met de islam, maar het woord ‘jihadisme’ saves the day. ‘Jihadisme’ kun je bestrijden door middel van sociale programma’s of met het leger en de politie. Je kunt er beleid op maken. Maar jihadisme bestaat helemaal niet als aparte islamitische stroming. Men gaat als goede moslim eenvoudig op jihad.”813 Steeds dictatorialer Utopisch maakbaarheidsdenken en gutmenschliche virtue signalling maken onze beschaving kapot: echte vijanden wil de postmoderne westerling niet herkennen laat staan bestrijden, en dus construeert hij vermeende (en dus ongevaarlijke) ‘vijanden’ en relatief gemakkelijk te bestrijden vijandcategorieën (zoals ‘jihadisme’, ‘islamisme’ en ‘sala sme’), om zich goed te kunnen blijven voelen. Eddy Terstall schreef hierover: “Decadentie. Verveling. Gebrek aan heroïek. En echte heroïek tegen echt enge dingen is te gevaarlijk. Dan maar ongevaarlijke vijanden uitzoeken. (…) Daar een hele gevaarfantasie op projecteren. Dan voelt gefeminiseerd Nederland: zich toch nog beetje viriel. (…)”. Pascal Bruckner schreef: “Achter de kleverige retoriek van de goede mens klinkt een andere toon: die van de capitulatie.”814 Ook de conclusie van de Terreurcommissie opgericht

naar aanleiding van de jihad-aanslagen in Brussel is: meer geld voor meer islam, meer imams en meer moskeeën (zogenaamd tegen ‘radicalisering’ en ‘terreur’). Op de dag dat de bloedige jihad-aanslagen van 22 maart 2016 in Brussel werden herdacht en een slachto er vertelde hoe ze door de overheid ( nancieel) in de steek wordt gelaten, werd bekend dat de Moslimexecutieve van de overheid nog eens 130.000 euro extra krijgt.815 Leon de Winter schrij dat “onze elites decadente cynici zijn geworden die liever ten onder gaan dan zich te verdedigen”.816 Wie geloo dat het probleem is opgelost als de geldstromen vanuit moslimlanden aan banden worden gelegd (voor zover dat in de praktijk mogelijk is, met onze open samenleving), begrijpt de kracht van deze religieuze ideologie niet: moslims zamelen zelf genoeg geld in voor bijvoorbeeld moskeeën. Wie meent dat de islam(isering) kan worden beteugeld met “meer controle” op de islam en moslimgemeenschappen, al dan niet in ruil voor (meer) belastinggeld – overheden slagen er nog niet eens in om alle (potentiële) jihadisten serieus op te volgen – zet de deur open naar een ratrace richting een politiestaat, om uiteindelijk te belanden in de vicieuze cirkel die het Midden-Oosten zo kenmerkt. Op den duur zullen alleen tirannie en dictatuur de islamisering nog binnen bepaalde perken kunnen houden, want vrijheid en democratie zullen leiden tot een zuivere shariastaat of kalifaat. Daarom is de islam ook zo’n vergif voor onze vrije samenleving: er komt een islamiseringdynamiek op gang die ons verplicht om steeds dictatorialer te werk te gaan. Denk aan wat journaliste Claire Berlinski zei: “Het verbieden van de boerka is zonder twijfel een ernstige aanslag op het ideaal van de religieuze vrijheid. Het is het signaal van een wanhopige maatschappij. Niemand hee het zo ver willen laten komen waardoor het nodig is geworden. Maar het kwam zover en het is nodig.” Inderdaad is onze maatschappij wanhopig en met name het establishment, dixit Wim van Rooy, is “reddeloos, redeloos en radeloos”. Op het moment dat de Nederlandse Spoorwegen beslisten om reizigers ‘genderneutraal’ aan te spreken (niet meer met ‘dames en heren’), bleek de Nederlandse wet ontoereikend om de stichting van een strengislamitische school te kunnen tegenhouden, “een school waar aan de leerlingen alles zal worden geleerd waarmee een genderneutrale samenleving niet blij is.”817 Douglas Murray stelt dat de leiders in Europa zich in de eerste plaats moeten realiseren hoe gigantisch de uitdaging is, en dat het dus niet gaat over wat prutsen met wetgeving hier, een wetsontwerp aannemen daar of even een minister van Binnenlandse Zaken op pad sturen. Volgens Murray moeten de regerende politici

bese en dat het om “echt álles” gaat: “Als ze zouden inzien wat een enorme uitdaging dat is, zouden ze er niet zo lichtzinnig over praten. (…) Ik ben er eindeloos pessimistisch over en denk dat ze zullen falen.”818 Wanneer vandaag nota bene De Standaard een stuk schrij met als titel ‘De geheime opmars van de radicale islam’819 (een Vlaams Belang- of PVV-boodschap met die titel zou door die krant en zijn ideologiegenoten worden afgedaan als complotdenken en islamofobie), over hoe de Nederlandse overheid verzweeg dat het aantal sala stische moskeeën en predikers, aangevuurd door miljoenen euro’s vanuit Golfstaten, op vier jaar tijd is verdubbeld, kan slechts Murrays pessimisme volgen. De islamisering put ons uit. De roep om privacyaantastende en vrijheidsbeperkende maatregelen groeit naarmate de samenleving islamiseert. Hoe meer islam zich in ons midden bevindt, hoe meer regels, controle en handhaving nodig zijn. Islampartijen, radicale predikers en ‘sala stische organisaties’? “Verbieden!”, klinkt het nu steeds luider. Het is een onmogelijke evenwichtsoefening waarbij uiteindelijk al onze westerse idealen zullen sneuvelen, want beroepsmoslims gaan steeds sluwer te werk en binnen de ruime bandbreedte van de door onze we en en verdragen gegarandeerde rechten en vrijheden kunnen ze prima islamiseren. Kijk naar de jarenlange strijd van onze rechtsstaat en veiligheidsdiensten tegen imam Jneid Fawaz in Den Haag, die al illegale islamitische huwelijken sloot, eo Van Gogh en Ayaan Hirsi Ali ernstige ziektes toewenste, de Ro erdamse burgemeester Aboutaleb tot afvallige verklaarde en talloze moslimbreinen vergi igde. Ook de worsteling van Frankrijk met het uitze en van de invloedrijke fundamentalistische imam El Hadi Doudi (wiens moskee in Marseille werd gesloten) is veelzeggend. De imam en zijn advocaat stellen – ter verdediging! – dat de door Doudi gepredikte haat en zijn aansporingen tot jihad-geweld le erlijk in de islamitische bronnen staan: “Dat hoor je in elke preek en moet je niet le erlijk nemen.” Het zijn, aldus een expert, “banale” preken die je van Casablanca tot Caïro hoort.820 Juridische jihad. Ook in Brussel en Antwerpen komen voortdurend predikers die jihad- en/of sharia verheerlijken, zoals Muhammad Hanif Qureshi.821 Voor (sluwe) haatimams, dawa-moslims en beroepsmoslimorganisaties is WestEuropa een snoepwinkel: een conferentie van Hizb ut-Tahrir waarin moslims de vervanging van onze vrije democratische samenleving door het kalifaat bespreken, valt onder “de vrijheid van vergadering” (en de vrijheid van meningsuiting).822 Naar aanleiding van het feit dat “sala stische aanjagers met name kwetsbare groepen als kinderen en vluchtelingen in hun invloedssfeer proberen te krijgen”,823

stelde de AIVD dat “hoewel in de meeste gevallen de wet niet wordt overtreden, de activiteiten de democratische rechtsstaat wel ondermijnen”.824 De AIVD zegt dat “sala sten gematigde moslims intimideren” en het OCAD waarschuwt dat “het radicale sala sme” de “gematigde islam dreigt te verdringen”: de typische islamiseringsdynamiek die de islamitische wereld al eeuwenlang kenmerkt, komt nu ook bij ons op gang. Onze overheden staan in wezen machteloos: op die verdringing en intimidatie hebben ze geen vat, ze kunnen niet doordringen tot in gesloten moslimgemeenschappen, laat staat tot in moslimgezinnen. Jan Leyers stelt dat hij moslims in Europa veel radicalere uitspraken hee horen doen dan in de islamitische wereld: “Dat komt natuurlijk doordat iedereen hier in Europa mag zeggen wat hij wil.  In  een islamitisch land ben je vrij om te zeggen wat  in  de lijn ligt van het regime, de vorst of de moe i. Maar waag het niet om daarvan af te wijken. Dat is het paradoxale: dankzij de vrijheid hier  in  Europa kunnen extreme tendensen binnen de islam tot uiting komen.”825 Machteld Allan stelt in dat verband: “Een rechtsstaat is alleen te handhaven in een fysieke gemeenschap die coherent is omdat ze een geschiedenis en cultuur deelt. Op het moment dat je alles per wet moet afdwingen en niets meer van nature gebeurt, is het voorbij. Dat je bijvoorbeeld op straat geen vrouwen lastigvalt, zou vanzelfsprekend moeten zijn en helemaal niet in een wet gevangen moeten worden. Die vanzelfsprekendheid kan er alleen maar zijn wanneer je een soort natuurlijke gemeenschap vormt op basis van gedeelde grond, een natie. Roger Scruton schrij dat heel mooi. Hij zegt dat als men nationalisme loslaat, men moet aanvaarden dat mensen andere soorten gemeenschappen gaan vormen, bijvoorbeeld op grond van ras of religie. Dan heb je een recept voor oorlog.”826 In Zwitserland is recent een boete ingevoerd voor moslimjongens die weigeren hun lerares de hand te schudden.827 Dat klinkt op het eerste gezicht misschien goed, maar het is pure waanzin dat het nodig is; in wat voor een samenleving komen we terecht? In een verkrampte maatschappij waar het (onderling) vertrouwen verdwijnt: onze high-trust society verwordt tot een low-trust society, en dat betekent verbrokkeling, polarisering en verpaupering. Over de Duitse historicus en losoof Oswald Spengler schrij Scruton: “Op één punt had hij het bijzonder goed gezien, en dat is dat de Europese cultuur is voorbestemd een lege huls te  worden, bijeengehouden door rigide we elijke en bureaucratische structuren rond de leegte waar kunst en religie ooit in alle luister schi erden.”828

De Gentse Filosoof Ignaas Devisch zegt: “Ik zie en ken ook buurten in onze steden waar meisjes zonder hoofddoek nauwelijks nog kunnen buiten stappen, of waar kortgerokte vrouwen worden beschimpt, omdat mannen die zelf een probleem hebben er de plak zwaaien. Ze beschouwen vrouwen als hun bezit en zien elke blik van een andere man als een bedreiging voor de eerbaarheid van hun vrouw. Ze zijn kortom bang van de blik waarmee ze zelf naar vrouwen kijken en maskeren die angst onder de dekmantel van religie of traditie, om vervolgens hun vrouwen en dochters te verplichten zich te bedekken. Dat is discriminerend en die praktijken moeten we in een land als België actief bestrijden.”829 Actief bestrijden? Maar hoe dan? In een liberale democratische rechtsstaat zijn geen we en te maken, laat staan dat ze zouden kunnen worden gehandhaafd, die (subtiele) dwang, emotionele chantage en intimidatie en socioculturele druk van islamitisch allooi binnen omvangrijke, gesloten moslimgemeenschappen kunnen aanpakken. Arthur Van Amerongen merkte in dat verband ook op: “Van zelfregulatie moet je niet veel verwachten. De islam is een cultuur van schaamte. Van hen moet je niet verwachten dat ze zelf de vuile was buitenhangen en de paar moedigen die het wel doen, worden beschouwd als verraders en afvalligen.”830 Volgens de Nederlandse publicist Michiel Hegener is de kern van het probleem dan ook “angst”, want op breken met de islam staat de doodstraf: “Moslims hebben angst voor het deel van de islamitische gemeenschap dat voor de doodstraf bij afvalligheid is, het deel dat protest tegen het afvalligheidsverbod ziet als een vorm van afvalligheid. En dat is de kern van het probleem waar we nu naar moeten kijken: de angst van moslims voor moslims en hun collectieve angst voor Allah die in de Koran, zijn woord, duizend-en-een stra en in het vooruitzicht stelt voor degenen die hem niet bevallen. De angst onder niet-islamitische westerlingen voor de islam is er niets bij.”831 Ten overvloede: zo’n wezenlijke oerkracht, die al 14 eeuwen zit ingebakken in de islam, daar kan een overheid in een liberale democratische rechtsstaat niet tegenop. Welk serieus verweer hebben westerse overheden tegen het feit dat Joden, homoseksuelen en vrouwen wegvluchten uit moslimwijken of er zich uit voorzorg anders kleden of gedragen? In Brussel gee negen op de tien vrouwen aan al te zijn geconfronteerd met seksuele intimidatie (waarvan de hel met fysiek geweld), en vele vrouwen zeggen daardoor jaren later nog bepaalde buurten te mijden of hun gedrag aan te passen.832 Opnieuw: hoe kan dit structureel worden opgelost? Willen we een Big Brother-samenleving? Moet er in moslimwijken op elke hoek van de straat 24/7 een politieagent worden geposteerd? (Nu al worden

politiekantoren, beveiligde bunkers, daar strategisch ingeplant.) Vandaag is de paradox dus dat de zelfverklaarde tegenstanders van een autoritaire, tirannieke, onvrije samenleving via de massale in ux van moslims en het faciliteren en/of subsidiëren van de islam(isering) zélf zo’n samenleving bewerkstelligen. Omdat ofwel de islam zal zegevieren, ofwel zal in de strijd tegen de shariaïsering of sala sering het kind met het badwater worden weggegooid, wat nu al aan het gebeuren is: onze vrije democratische rechtsstaat, met zijn scheiding der machten en van Kerk en Staat, is een kwetsbaar evenwicht als resultaat van eeuwen strijd en dialectiek en wordt geschraagd door burgers die een kostbaar sociocultureel weefsel van westerse mores belichamen; maar dit unieke, westerse bouwwerk wordt vandaag, in een wanhopige poging Poppers geen tolerantie voor intolerantie toe te passen, hoe langer hoe meer ondergraven. In Denemarken wil men nu mensen met niet-westerse achtergrond verbieden om in islamiserende ge owijken te gaan wonen zodra er een bepaald percentage is bereikt. En wie in die wijken de wet overtreedt wil men dubbel zo zwaar stra en: “Discriminerend,” zo gee de Deense premier toe, maar het doel heiligt het middelen. Aan demonstrerende tegenstanders die de slagzin “gelijke we en voor iedereen” hanteren, zei de Deense minister van Integratie Inge Støjberg hoofdschuddend: “Ze staan hier te demonstreren voor gelijke we en, terwijl hier de shariawet geldt.”833 Zodra een signi cant deel van de moslimpopulatie op militante en compromisloze wijze begint te wroeten om te shariaïseren (islamiseren), is het dus eigenlijk al te laat – tenzij die beroepsmoslims direct, zonder pardon zouden worden uitgezet. Maar dat is in het huidige hyperhumanistische (internationaaljuridische) kader een utopie, net zoals het sluiten van onze grenzen voor moslims. Zie in dat verband het boek Les droits de l’homme contre le peuple834 van de Franse jurist Jean-Louis Harouel: de westerse mensenrechten (die in de islamwereld onbestaande zijn) verhinderen ons zelfs om een levensgevaarlijke jihadist (dus niet eens een dawa-beroepsmoslim die binnen de wet opereert) uit te ze en naar bijvoorbeeld Jordanië (wegens de kans op marteling aldaar). In de zogenaamde multiculturele wijk Kreuzberg in Duitsland wilde de zoon van dr. Ruud Koopmans voor zijn middelbare school stage lopen bij een artsenpraktijk, maar: “We kregen te horen dat er voor hem geen plaats is wegens het grote aantal islamitische patiënten dat bezwaar hee tegen jonge mannelijke stagiaires. Een vriend van mij werd met hetzelfde argument meermaals geweigerd als sollicitant bij kinderdagverblijven in Berlijn.” Koopmans noemt dat “een

subtiele vorm van islamisering” en stelde: “Hoe gaan onze ‘zachte’ samenlevingen het con ict winnen met die hardere cultuur? Dat lukt alleen als de westerse democratieën zich veel weerbaarder gaan opstellen.”835 Klinkt goed, maar wat betekent ‘weerbaarder opstellen’ concreet? Wat is, in een liberale democratische rechtsstaat, opgewassen tegen een militante, groeiende groep (beroeps)-moslims en de simpele wet van vraag en aanbod? Een samenleving die moslims blij binnenhalen die islamitische mores belichamen, zal zich vroeg of laat ofwel aan hen aanpassen (soumission) ofwel zijn maatschappij zo inrichten dat die mores worden beteugeld – onderdrukking en tirannie zijn dan het resultaat en Eurabië een feit, namelijk een onvrije samenleving die zwee tussen een (seculiere) dictatuur en een islamitische theocratie (het wezenskenmerk van de islamitische wereld). Een van de vrienden van Ali Rizvi, de bloggende vrijdenker Avijit Roy, werd in Bangladesh op straat met hakmessen vermoord: bij ongewijzigd beleid is dát de toekomst van West-Europa. Maar eigenlijk is het al zover, want censuur uit veiligheidsoverwegingen en zelfcensuur uit lijfsbehoud zijn in westerse landen geen uitzondering meer, wat betekent dat de vrijheid van meningsuiting hier de facto niet meer heerst. Censureren betekent capituleren. Ik ken heel wat (potentiële) ex-moslims die hier in angst leven en niet uit de kast kunnen komen. Paul Cliteur schrij terecht dat een staat die niet de veiligheid van zijn burgers kan garanderen op zijn grondgebied helemaal geen staat is: een “failed state”.836 “Een islamist is een moslim die haast hee ” De Algerijns-Franse schrijver Kamel Daoud, over wie een een Algerijnse imam een doodsfatwa hee uitgesproken omdat hij “een afvallige is die oorlog voert tegen Allah en heilige, islamitische waarden”,837 slaapt in Algerije uit veiligheidsoverwegingen op wisselende plaatsen. Toch wil Daoud zeker niet naar België en Frankrijk komen, want hij voelt zich veiliger in Algerije dan in Frankrijk: “In eigen land moet ik beducht zijn voor individuen, een losgeslagen gek die het in zijn hoofd haalt de doodsbedreigingen uit te voeren. Maar in Frankrijk opereren islamistische netwerken, en die zijn veel gevaarlijker. In België is het niet beter.” Laat dat tot u doordringen: hier is het niet minder gevaarlijk of zelfs gevaarlijker dan in Algerije. Hij wijst er ook op dat “islamisten in landen als Frankrijk, België, Duitsland en Engeland vlotjes asiel kregen, terwijl er amper visums werden verstrekt aan Algerijnse journalisten die voor hun leven moesten vrezen”. Over de islamisering van Algerije zegt Daoud het volgende: “De islamisten zijn van strategie veranderd. Militair werden de islamisten verslagen, maar niet

intellectueel. De voorbeelden van de Arabische Lente spreken voor zich: overal waar islamisten de wapens opnemen tegen de autoriteiten, belanden ze in een uitzichtloze strijd. En dus gooien ze het over een andere boeg: niet de macht grijpen, maar het volk bewerken. Dat doen ze erg slim, via sociale hulp en vooral onderwijs winnen ze de mensen voor zich. Het regime laat uit opportunisme betijen. In feite is er in Algerije sprake van een machtsdeling: het regime, een seculiere elite, mag de hand leggen op het geld en de petroleum. In ruil leveren ze het volk uit aan de islamisten die ook de publieke ruimte mogen controleren met kledingvoorschri en en andere regeltjes. Kortzichtig van het regime, want wie met de duivel dobbelt, zal vaststellen dat de duivel wint. De islamisten zi en met de armen over elkaar te wachten tot het systeem instort en de macht hen in de schoot valt.”838 Dit is wat Europa te wachten staat, zoals ook de Algerijnse auteur Boualem Sansal uitlegt: Algerije ze e in de jaren 80 de poorten open voor beroepsmoslims “en plots, voor we er erg in hadden, recht in de volkse islam die de mensen beleden, kwam het islamisme binnenbreken. De Algerijnen maten zichzelf een nieuwe identiteit aan, een moslimidentiteit, die niet gebonden was aan volk, cultuur of grondgebied en die met al het vertrouwde aan de haal ging. (…) In het begin voel je de dreiging en hoor je de mensen erover spreken. Maar je ziet niets. De enigen die erover rapporteren zijn een paar journalisten die je liever niet geloo . Afghaanse toestanden in een buitenwijk van Algiers? Nee, we dachten dat het overtrokken was. Dat sommige meisjes zuur op het gezicht kregen omdat ze weigerden zich te sluieren? Ach hou op, man! En dan, stukje bij beetje, zie je dat het tóch gebeurt: ‘Ah, dát zijn die barbus (mannen met baarden, Lode Delpu e) waar ze het over hebben! Ah, dát zijn die chadors (grote zwarte mantels, Lode Delpu e) waar het over gaat!’ En je vindt het vreselijk, want voor je tot drie geteld hebt zi en ze overal: in je wijk, in je straat, bij je buren, bij je vrienden.” In Europa ziet Sansal vandaag exact hetzelfde gebeuren: “(…) en het gaat snel. Van uur tot uur zie je misschien niets veranderen, van jaar tot jaar wel. Ze gaan met kleine stappen vooruit, de islamisten, tot de ruimte plots bezet is. Het ergste zijn niet eens al die fysieke veranderingen, het ergste is de metamorfose van de waarden, dat dwingende conservatisme. Maar kijk ook naar de taal, naar de woordfrequenties in het Frans, luister naar de semantische velden van het sociaal discours: jullie merken het misschien niet, maar je hoort en leest de hele tijd woorden als moskee, hoofddoek,  boerkini  en je denkt: wat is hier gebeurd? Waarover gaat het hier plots? (…) Ik herinner me goed genoeg dat, toen de

islamisten bij ons arriveerden, ik in de eerste plaats malaise voelde. Langzaam maar gestaag deemsterden de aangename dingen weg – bars die sloten, restaurants die dicht gingen, het vertrouwde bestaan dat dag na dag verdween, vervangen als het werd door vuilnis, verwaarlozing en wanorde. De geogra e van het leven nam heel nieuwe, sinistere vormen aan. Mooie vrouwen die plots voor monsterachtige plunjes kozen, mannen die, met hun vieze baarden, voor absolute lelijkheid opteerden, zelfs als ze niet van de zaak overtuigd waren en zich enkel lieten leiden door de angst. En dan vraag je je af: is dit mogelijk? Kan een mens zich op zo’n manier verlagen? Je wilt dat mechanisme dus begrijpen, maar er ook zo snel mogelijk aan ontsnappen. Ik was op een gegeven moment bang dat ze bij mij zouden binnendringen om me uit te vragen: waarom ik niet naar de moskee ging, waarom ik samen met mijn vrouw in dat grote huis woonde, waarom we geen plaats maakten voor vij ien andere gezinnen. Om maar te zeggen: islamisten zijn erg lastige luizen in de pels. Het houdt maar niet op. (…) volgens mij is het islamisme een blijver. Ik heb daar forse argumenten voor, met name het feit dat de islam een heel bijzondere godsdienst is, die elke desertie onmogelijk maakt. Voor wie de islam hee omarmd, is er nauwelijks een weg terug. Als een land geïslamiseerd is, dan blij dat zo. Dit proces zal zich verder doorze en, ik zie geen reden waarom het zou stoppen. Als het islamisme onderweg dan toch een obstakel tegenkomt, dan zie ik drie hypothesen: ofwel gaat de opmars door, maar trager; ofwel stopt hij; ofwel krabbelen ze terug. Dat laatste zie ik niet gebeuren. Het islamisme gaat met verbazend gemak met hinderpalen om. Een oorlog of veldslag verliezen? Het maakt hun niets uit. Een verkiezingsnederlaag? Pas de problème. De oppervlakte kan hun gestolen worden, zolang ze de grondstroom maar controleren. Geloof me vrij, we zijn er niet van af.”839 En de doorsnee moslim? Die laat zich gewillig meevoeren op de golven van dit islamiseringsproces: “een islamist”, aldus Sansal, is een “moslim die haast hee ”.840 Burgeroorlog Na zijn documentaire Allah in Europa (2017) concludeerde Jan Leyers: “Je moet vaststellen dat  we  de facto  in  een totaal  gesegregeerde  maatschappij  leven. (…)  We  leven  in  verschillende werelden. (…) Of je nu praat met  een  heel orthodoxe of een heel liberale moslim, ze hebben gemeen dat ze anders denken over de rechten en plichten van mannen en vrouwen dan wij. Dat hee niet alleen met tradities te maken, maar ook met de basisteksten in de Koran.”841 Leyers: “Het is echt het geloof. Om Bill Clinton te parafraseren: ‘It’s the theology, stupid.’”842 Leyers vervolgt: “Waarom hebben zoveel allochtone moslims van de derde

generatie nog altijd het gevoel dat ze in een vreemde omgeving zi en? Een derde generatie Hongaar of Chileen of Chinees hee dat gevoel helemaal niet, denk ik.”843 In Groot-Bri annië sprak Leyers met moe i Mohammed Pandor die ingenieur is en in de ruimtevaartindustrie hee gewerkt, maar de doodstraf voor afvallige moslims verdedigt.844 “In elk [Europees] land waar ik geweest ben”, aldus Leyers, “zie je hoe die moslimjongeren véél religieuzer worden dan hun ouders of hun grootouders ooit zijn geweest. Ik heb meer meisjes ontmoet die hun moeder hebben overtuigd om een hoofddoek te dragen dan meisjes die door hun ouders zijn aangezet om een hoofddoek te dragen. (…) Een Marokkaans-Belgische vriendin van mijn jongste dochter kwam niet naar het eindfeest van de school. Want muziek en dansen zijn haram.”845 Leyers wijst op “hele stadswijken waar een soort parallelle samenleving is ontstaan. De wijk Savile Town in Dewsbury ziet eruit als een decor uit Midsomer Murders, maar dan met een bevolking die rechtstreeks uit een Pakistaans dorp is overgeplant. In de plaatselijke supermarkt zag ik alleen maar vrouwen in nikab”.846 Zelfs de fractieleider van de Deense sociaaldemocraten zegt nu dat “er parallelle samenleving samenlevingen zijn waar andere normen en waarden heersen dan die van de meeste Denen”.847 Leyers zegt “realistisch, en misschien een beetje sceptisch, over de maakbaarheid van de samenleving” te zijn: “Ik denk dat je ideeën niet kunt tegenhouden met welke maatregelen dan ook.”848 Hij zegt dat hij zich optrekt aan de jne momenten, maar al lang voorbij het stadium is dat hij verwacht dat elk moment jn zal zijn.849 Gevraagd naar zijn verwachtingen voor de toekomst, antwoordt hij: “Verwachtingen? Ik ben allang gelukkig als we elkaar de kop niet inslaan.”850 Wat een ontze end lage ambitie, wat een verschrikkelijk toekomstbeeld voor het Westen. Leyers zegt ook dat “het ware con ict zich binnen de islam zelf afspeelt”. Hoe verrijkend toch dat die intra-islamitische strijd allicht ook steeds heviger op (West-)Europees grondgebied zal woeden en ook in onze contreien zal worden uitgevochten – alsof we zelf nog niet genoeg problemen en uitdagingen hebben. Hamed Abdel-Samad hee het in zijn boek De ondergang van de islamitische wereld. Een prognose851 zelfs over een doodsstrijd, stuiptrekkingen die erop zouden wijzen dat er een stervensproces van de islam aan de gang is. Zo’n doodsstrijd kan evenwel tergend langzaam en pijnlijk verlopen, nog bijzonder veel slachto ers vergen en veel of onherstelbare schade aanrichten. Jihadexpert Montasser AlDe’emeh zegt te vrezen dat we “een potentiële burgeroorlog importeren in Europa”.852 Ook verschillende veiligheidsdiensten van West-Europese landen hebben reeds gewaarschuwd voor een burgeroorlog. De

baas van de Franse Direction générale de la sécurité intérieure  (DGSI) waarschuwt dat hij op korte termijn een burgeroorlog verwacht tussen moslims en extreemrechts.853 Ook het in opmars zijnde extreemlinks (het zogenaamde Antifa) roert zich. Mijn Iraanse vriendin zegt dat de toenemende import en invloed van de islam een vergif is waar, “terwijl de beroepsmoslims tevreden toekijken, jullie westerlingen elkaar de kop nog voor zullen inslaan”. Zana Ramadani stelt dat “de neonazi’s de enige Duitsers zijn die een moslimman echt respecteert. Politiek gezien worden ze veracht, maar het bevalt moslims dat ze zich door mannelijke oerinsticten laten leiden.”854 Dat zijn dus de verderfelijke krachten die door de voortschrijdende islamisering worden opgeroepen, paradoxaal genoeg als gevolg van het so e capitulatiebeleid van het gefeminiseerde establishment (dat te veel van zijn mannelijke oerinstincten is kwijtgeraakt: de slinger is doorgeslagen). Tel daarbij ook nog het toenemende geweld tussen vooral islamitische bevolkingsgroepen onderling. Een sjiiet in Nederland die werd uitgespuwd door een soennitische moskee zei in dat verband: “Ben ik uit Afghanistan gevlucht voor de taliban, kom ik ze hier weer tegen.”855 AlDe’emeh zegt daarover: “Kijk om u heen. Onlangs stapte ik in een Vlaamse stad een pitabar binnen waar ik werd bediend door een oud-peshmergastrijder. Aan de overkant had je een Turkse pitabar waarvan medewerkers pro-Erdogan zijn. Een eindje verderop was er een moskee waarvan sommige bezoekers moslimbroeders zijn. De volgende dag at ik in een Libanees restaurant waarvan werknemers Hezbollah steunen. Later die week lunchte ik in een Syrisch restaurant waarvan de eigenaars Syrische rebellen steunen. In dezelfde buurt is er een kapperszaak waar Koerdische PKK-aanhangers vaste klant zijn. Op vrijdag ging ik langs bij een Brusselse moskee waar pro-Saudische sala sten bidden. En ga zo maar door. Dát is nu de realiteit in Europa en België: die explosieve mix bestaat hier.”856 Éric Zemmour stelt dat “de multiculturele samenleving de burgeroorlog met zich meebrengt zoals de storm de regen”.857 Verwijzend naar de 10 miljoen Duitsers die na de Tweede Wereldoorlog uit Tsjechoslowakije en Polen zijn verdreven, wijst Zemmour erop dat “etnische homogeniteit” onontbeerlijk is voor vrede. Ook losoof Etienne Vermeersch vindt dat “homogeniteit van een bevolking belangrijk is” en stelt dat “het gevaarlijk is grote bevolkingsgroepen met een andere cultuur op te nemen”. Touareg Abakoula Argalaless uit Maastricht vluch e in 1991 uit Libië en waarschuwt: “Importeer niet de chaos en we eloosheid uit Afrika”. Hij wijst op de gevaren van massale immigratie: “Kijk

naar de spanningen binnen de Turkse gemeenschap. Die mensen nemen hun onderlinge con icten mee.”858 Vandaag worden bij ons ressentimentvolle moslim- en op etnische minderheden gerichte partijen zoals Denk, Be.One (Abou Jahjah), Nida, Partij van de Eenheid, Islam Democraten, Partij Islam… opgericht (het zijn nooit hindoes, joden of Chinezen). Het door links decennialang oeverloos gepamperd islamitisch kiesvee spuwt nu in de hand die hen decennialang hee gevoed, een beetje zoals de linkse nu ige idioten die de islamitische revolutie in Iran steunden en vervolgens genadeloos werden afgemaakt – le erlijk. Tegelijkertijd stemmen niet-islamitische allochtonen (vaak ervaringsdeskundigen) – zoals Chinezen, hindoes, Armeniërs en christelijke Syriërs – steeds vaker voor anti-islampartijen: de samenleving versplintert en polariseert op etnische en cultureel-religieuze basis. Een gezellige smeltkroes? Vergeet die onrealistische maakbaarheidsonzin. Éric Zemmour zegt dat we door soumission de burgeroorlog kunnen vermijden: “We worden een islamitische republiek door het spel van de demogra e en de democratie. Dat is wat Moslimbroeder Yusuf al-Qaradawi zegt: ‘Met jullie democratische we en koloniseren we jullie; met onze Koranische we en domineren wij jullie.’ Of er breekt eerder oorlog uit.”859 De Duitse schrijver Hans Magnus Enzensberger hee het over nu reeds aan de gang zijnde “moleculaire burgeroorlogen” (of microburgeroorlogen): “Het gaat om kleine, stomme oorlogsverklaringen, die de ervaren stedeling weet te interpreteren. We verbeelden ons dat de onbegrijpelijke strijd zich ver weg afspeelt. Maar dat is zel edrog. In werkelijkheid is de burgeroorlog allang doorgedrongen in de wereldsteden. We maken onszelf wat wijs als we denken dat er vrede heerst, alleen omdat we nog steeds ons brood kunnen kopen zonder door sluipschu ers te worden neergeschoten.”860 Politieagenten moeten steeds zwaarder worden bewapend en de roep om de inzet van militairen klinkt steeds vaker. Volgens de Franse losoof Damien Le Guay is de burgeroorlog die eraan komt reeds hier, zo luidt de titel van zijn boek: La guerre civile qui vient est déjà là861. Michel Houellebecq, die in zijn boek Platform862 grote islamitische aanslagen voorspelde, zegt over Brussel: “Vooral de goorheid en de triestheid van de stad hadden me getro en, en ook de voelbare haat tussen de bevolkingsgroepen, meer nog dan in Parijs of Londen: in Brussel voelde je je meer dan in enige andere Europese hoofdstad op de rand van een burgeroorlog.”863 Samuel Huntingtons ‘bloody borders’ zullen zich steeds meer binnenin onze westerse samenlevingen bevinden, met name aan de randen van geïslamiseerde wijken en no-gozones.

Oriana Fallaci stelde in dat verband: “In elk van onze steden ligt een tweede stad: een moslimstad, een stad geleid door de Koran. Een fase in het islamitisch expansionisme.”864 Antropoloog en oorlogsfotograaf Teun Voeten schreef: “Europese leiders kloppen zich op de borst en beweren dat het dankzij de Europese Unie is dat we hier al zeven decennia geen oorlog meer hebben. Klassieke oorlogen tussen natiestaten zijn inderdaad ook een uitstervend verschijnsel. Maar het is bizar dat ze de oorlog niet zien die nu recht onder onze neus plaatsvindt: de oorlog met de radicale islam.” Hij hee het over “hybride oorlogsvoering” door (islamitische) criminelen en jihadisten (cf. gangsterislam) in onze steden: “De grens tussen strijders en burgers is vaag. Civiele doelen zijn ook militaire doelen. Extreem geweld is standaardrepertoire.” Voeten besluit: “We moeten nu leren leven met een hoeveelheid geweld in onze samenleving die helaas endemisch zal zijn. Maar we kunnen dat geweld wel tot aanvaardbare proporties terugbrengen. Welke mate van geweld nog lee aar is, zal de grote vraag zijn.”865 “De elites haten het volk” Maar wat zijn “aanvaardbare proporties” (van geweld en islamisering), wat is “lee aar”? Filosoof Maarten Boudry zegt: “Die onheilstijding over Eurabië, een geïslamiseerd Europa, ik vind dat onnozel. (…) ‘Islamisering’ is wel degelijk een uitdaging, maar dan in de zin van: segregatie, oplopende etnische spanningen, radicalisering, hate crimes. Niet ‘Eurabia’, dat vind ik ridicuul. Ook een Soumission-scenario is niet bijster realistisch. Lang voor het zover komt, zouden de ogen wel open gaan.”866 Niet alleen getuigt dit van minachting voor de mensen in het veld – leraren, verpleegsters, politieagenten, buschau eurs enzovoort – en voor met de dood bedreigde islamcritici, cartoonisten en ex-moslims, die het door de islamisering – hier, bij ons! – nu al zwaar te verduren hebben; ook is het een miskenning van de wijken (en asielcentra) in Europa waar ‘Eurabia’ de facto reeds een feit is – hier speelt een not in my backyard-mentaliteit: zolang men er zelf niet (regelmatig) mee wordt geconfronteerd, wordt het probleem geminimaliseerd of gerelativeerd. Maar de realiteit is wat ze is: op tijd van enkele decennia massa-immigratie, laks beleid en islamgepamper en dhimmitude-capitulatiebeleid hee er in heel wat wijken en gemeenten in het Westen een totale degeneratie plaatsgevonden, een compleet verval waarbij de westerse of Europese cultuur in belangrijke mate of geheel is vervangen door de islamitische of Afrikaanse, waarbij mores uit het Midden-Oosten, Noord-Afrika dan wel landen zoals Soedan, Nigeria en Somalië

zijn gaan heersen – of een ‘superdiverse’ mengelmoes. De balkanisering of beiroetisering van West-Europese steden, zoals Brussel, is volop bezig. Ze verworden tot lappendekens bestaande uit chique wijken waar de betere klasse, die niet zelden schietlessen gaat volgen, zich opsluit en barricadeert, afgewisseld met enerzijds spiegelachtige gebouwen van overheden en bedrijven en anderzijds Molenbeek-achtige kalifaten. Voor wie het zich kan veroorloven lijken gated communities de toekomst. Degenen die weg willen van de verpauperende en islamiserende wijken maar niet genoeg geld hebben voor zo’n gated community, zullen proberen weg te trekken uit de steden. De Europese Joden, die zichzelf zowat als eerste moeten aanpassen (door hun keppel of davidster en dus hun identiteit te verbergen en hun gebouwen en instellingen zwaar te beveiligen), of wegtrekken uit bepaalde wijken en steden en zelfs landen, zijn wat dat betre de kanaries in de westerse steenkoolmijn. De gewenning is echter problematisch. Al decennia immers zijn Joodse instellingen in Europa een hoofddoelwit van de (geïmporteerde) jihad-terreur; wanneer de terreurdreiging verhoogt moeten de Joodse wijken extra worden beveiligd en gaan de Joodse scholen dicht. Manfred Gerstenfeld, auteur van het boek Het Verval. Joden in een stuurloos Nederland,867 zegt daarover: “De massale immigratie, zonder behoorlijke selectie, uit islamitische landen is de grootste ramp die de Joodse gemeenschap de afgelopen vij ig jaar is overkomen. Er hee een enorme immigratie plaatsgevonden naar Nederland en West-Europa. Onderzoeken tonen aan dat in deze landen – inclusief Turkije en Marokko – de grote meerderheid van de bevolking antisemitisch is. West-Europa is dus een belangrijke importeur van antisemieten.”868 Uit een studie in Zweden blijkt dat 51% van de antisemitische feiten wordt gepleegd door moslims (aantal moslims in Zweden: 8,1%); 25% door extreemlinks en 5% door extreemrechts.869 En voor wie in dit verband naar Israël wil wijzen: moslims haten Joden niet wegens Israël, ze haten Israël omdat het Joods is; de Koran en de Hadith ze en aan tot antisemitisme. Het establishment probeert het islamitische antisemitisme te minimaliseren en te relativeren door te liegen dat de grootste antisemitische dreiging van extreemrechts komt en door te doen alsof de oorzaak het Palestijns-Israëlisch con ict is (dat kan een trigger zijn, maar het is niet de oorzaak). Een onderzoek van het Europees Agentschap voor Fundamentele Rechten liet zien dat Joden in onze contreien meer te vrezen (moeten) hebben van moslims (en extreemlinks) dan van extreemrechts.870 Eenzelfde mechanisme speelt inzake (seksuele) agressie op straat tegen homoseksuelen en meisjes en vrouwen: moslims zijn disproportioneel vaak dader, maar het is niet politiek

correct om dat te zeggen laat staan om dat te wijten aan de (import van de) islam(itische cultuur). Welke landen islamiseren niet? Landen die geen moslimimmigratie toelaten, zoals Hongarije en Japan (zij kiezen voor een actieve geboortepolitiek in plaats van massa-immigratie). Waarom blij onze samenleving islamiseren? Omdat de kapitalist, de liberaal, de ‘links-progressieve’ wereldverbeteraar en gutmenschliche utopist elkaar hebben gevonden in open grenzen en zogenaamde (super)diversiteit. De kapitalist kan het weinig schelen welke armoedige en achterlijke religieuze cultuur nieuwe werkkrachten (die vaak werkloos blijven) en consumenten met zich meebrengen – de maatschappelijke en sociaaleconomische kosten daarvan worden immers op de belastingbetaler afgewenteld. (Paul Sche er: “Het bedrijfsleven hee in het verleden een groot stempel gedrukt op de immigratie, zonder enige verantwoordelijkheid te voelen voor de langetermijngevolgen”.871) De liberaal geloo dat mensen louter individuen zijn die men, al dan niet door er veel belastinggeld en energie in te steken, kan kneden en omvormen tot de gewenste westerse modelburger; de ‘progressieve’ wereldverbeteraar en gutmenschliche utopist kan het in wezen niet echt schelen of de ‘cultuurverrijkers’ willen en zullen werken en iets zullen bijdragen of kosten, want ze dromen slechts van een ‘superdiverse’ samenleving die niet meer dominant blank en christelijk is, en de a eer van hun eigen cultuur en identiteit, die ze overladen met alle zonden van Israël, is zo groot dat ze alles omarmen wat er vijandig tegenover staat, zoals de islam. Het is dit decadente, gi ige conglomeraat, zich uitstrekkend van ‘links’ tot ‘rechts’, dat hele wijken en gemeenten uit handen gee aan de islam en militairen, politie met machinegeweren, hekwerk, betonblokken, camera’s en metaaldetectoren neerplant rond kerstmarkten, culturele en sportevenementen, synagogen, kerken, monumenten, stations, (politieke) instellingen en toeristische a racties – en aparte vrouwzones inricht op evenementen, vrouwen aanraadt “een armlengte afstand te houden” en hen het advies gee niet ’s avonds en alleen te gaan joggen. Het zijn gouden tijden voor fabrikanten van pepperspray, antiaanrandingskledij en anti-verkrachtingsalarmen en voor beveiligingsbedrijven en aanbieders van schietlessen en zelfverdedigingscursussen. Stadscentra worden omgebouwd tot halve vestigingen. Rond de Ei eltoren is nu voor 20 miljoen euro (de belastingbetaler betaalt) een meer dan 3 meter hoge en 6,5 cm dikke glazen kogelvrije muur gebouwd (met metalen roosters als in- en uitgangen, en wachthuisjes)872 – maar wee degene die opwerpt dat dergelijke barrières en

controles niet zozeer ín maar vooral rónd ons land moeten worden opgeworpen, aan de landsgrenzen. Jelte Wiersma merkt op: “De mensen die de grenscontroles hebben afgescha zi en zelf wel achter een soort ‘grens’ met paspoortcontrole. Aan het Europees Parlement is nu zelfs een hele straat afgezet en in het parlement is een enorme kogelvrije muur geplaatst.”873 Grenzen sluiten kost te veel? Onze superieure beschaving redden mag best wat kosten, zou ik denken. Bovendien blijkt uit een studie uit 2016 van het gerenommeerde Duitse economische onderzoeksinstituut Ifo dat het controleren van de EU-binnengrenzen maar een fractie kost van wat de ongecontroleerde immigratie ons vandaag kost.874 Zolang de massa-immigratie voortduurt is de gewone sterveling een vogel voor de islamitische kat. Voor het bovengenoemde gi ige conglomeraat zijn de mensen die een ‘haram’ terrasje doen, zoals op 13 november 2015 in Parijs, of in een islamiserende wijk wonen, zoals de Antwerpse See oek, collateral damage. Deze opportunistische ‘elites’ vertonen een chronisch gebrek aan empathie en wenen krokodillentranen: in wezen geven ze niet om de vele tienduizenden fysieke en mentale slachto ers als gevolg van de islamisering van onze samenleving. Én ze liegen. Douglas Murray: voortdurend zegt een hele politieke klasse tegen ons dat “we niet zoals de haters mogen worden” en dat “liefde het antwoord is”. Moslimterroristen en beroepsmoslims willen ons echter “uitnodigen tot de islam” (islamiseren dus), aldus Murray. Mochten leiders in West-Europa (of het Westen) dat echter onderkennen en toegeven, “dan dagen ze de bevolking uit om een heel lastige vraag te stellen: ‘Waarom hebben jullie ons dit aangedaan? Waarom nodigden jullie de mensen uit die hiertoe in staat zijn? Waarom zijn jullie de controle op onze grenzen verloren? Waarom patrouilleerden jullie niet op de Middellandse Zee? Waarom kon de cel van de Bataclan-aanslag in Parijs ongezien Europa binnenkomen via de Zuid-Europese migratieroute? Waarom hebben jullie onze samenlevingen verneukt?’ Dat zouden mensen dan vragen. En ze wéten dat mensen dat zouden vragen. Daarom moeten politieke leiders liegen (…) door net te doen alsof de terroristen [en beroepsmoslims] ergens anders mee bezig zijn”. Murray verwijt politici met hun migratiebeleid een nieuw, bijkomend, enorm probleem te hebben gecreëerd, alsof de Europese geschiedenis nog niet genoeg problemen kent. In dat verband schreef de Duitse schrijfster Katja Schneidt naar aanleiding van de massa-aanrandingen in Keulen een vlammende open brief aan de Duitse regering die viraal ging, waarin ze besloot: “En nu, beste regering, verwacht ik dat jullie eindelijk jullie verantwoordelijkheid nemen en de daders

duidelijk maken dat we al genoeg Duitse verkrachters hebben en dat we niet van plan zijn dit aantal te laten stijgen.”875 Veel Europese politici, ze stelt Murray, bevinden zich ook op het punt dat ze tegen de burgers zeggen: “Wel, het is nu eenmaal gebeurd [de massa-immigratie, de ‘(super)diverse’ samenleving], dus wat ga je eraan doen?” Hij besluit: “Dat is echt a hell of a tone om tegen de mensen te praten.”876 Michel Houellebecq ziet het goed: “De elites haten het volk” (en een populist is iemand met populaire en door de intellectuele elite als fout bestempelde meningen).877 Bovendien, zo schrij Wim van Rooy, “hebben islamistische fundamentalisten, veel mohammedanen, communisten en heel wat westerse intellectuelen en politici dit gemeen: hun angst voor de eedom of speech, hun liefde voor het totalitaire, egalitaire en het maakbare.”878 De-islamiseren De Nederlandse journalist Syp Wynia stelt vast dat “Nederland voller, armer, harder en islamitischer wordt”.879 Vrij naar de Duits-Franse journalist en schrijver Peter Scholl-Latour: wie de islamitische wereld binnenhaalt, redt de islamitische wereld niet maar wordt zelf de islamitische wereld.880 De Amerikaanse journalist en schrijver Christopher Caldwell stelde de retorische vraag: “Can Europe be the same with di erent people in it?”881 Je kunt de moslim wel uit de islamitische wereld halen, maar zelden de islam(itische wereld) uit de moslim. Arthur Van Amerongen schreef: “Overal ter wereld waar er moslimgemeenschappen zijn, rijzen dezelfde problemen. Dat zegt toch iets?”882 Een van Ha d Bouazza’s briljante artikelen is getiteld: ‘Neem ze op en je krijgt die Arabische mentaliteit erbij’.883 Bouazza probeert de oikofobe, masochistische westerling duidelijk te maken dat een Arabische moslimmigrant die zijn vrouw en baby op de treinrails gooit om toegang af te dwingen geen wanhoop tentoonspreidt, maar “een walgelijke, destructieve hysterie die Arabieren eigen is”. Bouazza: “Wat zullen deze mannen doen als ze het gastvrije Duitsland bereiken? Een hoofddoek kopen voor een toekomstige vrouw of de vrouw die hen achterna zal reizen. (…) Ik durf te wedden dat eisen, vanwege ‘geloof en cultuur’, aan de gastgezinnen niet lang op zich zullen laten wachten. Die ene blote onderarm, die bevallige blote schouder moet bedekt worden, de wijn moet van tafel en het varkensvlees weg uit de koelkast. (…) Het wachten is op de eerste – de hemel verhoede – aanranding en verkrachting.” Dat schreef Bouazza, visionair als hij is, een aantal maanden voor de massa-aanrandingen en verkrachtingen op oudjaar 2015 in Duitsland. Zana Ramadani beaamt dit: “Zodra de eerste geruststelling voorbij is, begint [voor de vluchtelingen] het oude leven weer van voren af aan. Dan begint het aloude

onderdrukkingssysteem weer, de man wordt opgenomen in de islamitische gemeenschap, sluit zich af, wordt a ankelijk van familie en imam en toont geen initiatief meer.”884 Journaliste Brenda Stoter schrij : “Je kunt het Midden-Oosten niet naar Europa halen zonder de vrouwenhaat en het seksueel geweld erbij te importeren. (…) De meeste mannen [in de islamitische wereld] zien vrouwen als ondergeschikt en houden hen het liefst thuis. En dan zeg ik het nog voorzichtig, na zes jaar lang door het Midden-Oosten te hebben gereisd.”885 Bouazza vervolgt: “Hee de lezer niet gezien hoe deze mannen het water en voedsel minachtend weggooiden die de politie aan hen uitdeelde op het treinstation in Hongarije? Is het echt zo moeilijk om enige vorm, een molecule van dankbaarheid te tonen? Maar ja, het gaat om mannen met PTSS, trauma’s, psychoses. Toch? En ongeneeslijke gevallen van islamitisch machismo, wil ik eraan toevoegen. Westerlingen kunnen die karwats in de kast laten hangen. De wonden zullen ze te zijner tijd wel merken, maar dan door anderen toegebracht.” Ondertussen gooiden Nigeriaanse bootmigranten op weg naar Europa twaalf biddende christenen overboord omdat ze niet tot Allah wilden bidden…886 Degenen die zeggen dat er geen probleem mét maar ín de islam is, dromen en doen aan semantische lucht etserij. Degenen die nu, na al die decennia, plots Saoedi-Arabië als het Grote Kwaad zien (en Pakistan, Qatar, Egypte, Turkije, Koeweit?) en zich geleidelijk beginnen te richten tegen bepaalde door de westerling bedachte, politiek correcte categorieën, met name het ‘sala sme’ (de zuivere islam, die wordt bereikt via een soort islamitische reformatie), het zogenaamde theoterrorisme (alsof we ook iets te vrezen zouden hebben van terrorisme van andere religies) en de ‘politieke islam’ – waarover de Algerijnse journalist Hamid Zanaz zegt dat het een “ agrant pleonasme is omdat de islam in de eerste plaats politiek is” – komen niet alleen rijkelijk laat, maar vergeten bovendien het fundament, namelijk immigratie en onze demogra e. Ook volgens Zineb El Rhazoui kan de strijd “alleen op ideologisch niveau worden gewonnen”. Ze zegt: “Net als na 1945 met de denazi catie moet deze fundamentalistische ideologie worden aangemerkt als misdadig, maar dat gebeurt niet omdat de intellectuele elite en journalisten zich daartegen verze en.”887 De-islamiseren: absoluut. De islam moet worden beschouwd en behandeld zoals het nationaalsocialisme (en het communisme), namelijk als een ongewenste totalitaire religieuze ideologie, die géén vrijheid (van religie) verdient. Éric Zemmour zegt in dat verband: “De moslims moeten kiezen tussen Frankrijk en de

islam.”888 De Duits-Libanese regisseur Imad Karim zegt dat “wie niet ondubbelzinnig afstand neemt van de islam, een soort tikkende tijdbom blij ”. Voor orthodoxe moslims moet het zéér onaantrekkelijk worden gemaakt om hier te blijven. “Europa moet snel handelen,” zegt Karim: “Ofwel zijn we een echte seculiere samenleving in een neutrale seculiere staat, ofwel ontdekt de staat zijn christelijke wortels en keert het daarnaar terug met de claim dat moslims zich moeten onderwerpen aan een christelijke staat.” Karim stelt onder meer dat “alle islamitische normen, waarden en uitingen in het openbare leven moeten worden verboden; ‘halal’ gemaakte kantines en restaurants moeten worden gedwongen om (weer) zaken zoals varkensvlees e.d. te serveren.”889 De Italiaans-Egyptische onder politiebescherming staande journalist Magdi Allam zegt dat Europa door de islam onderworpen zal worden “als het niet de heldere visie en de moed hee om de onverenigbaarheid van de islam met onze cultuur en de principiële rechten van de persoon te benoemen”. En dat betekent volgens hem dat de Koran wegens de “rechtvaardiging van de haat” moet worden verbannen en de sharia als “misdaad tegen de menselijkheid” moet worden veroordeeld.890 Ook stelt hij: “Bouw nooit moskeeën in Europa.”891 Seyran Ateş stelt dat “in iedere moskee tegen de grondwet in wordt gebeden (…) moslims bidden tegen ieder gelijkheidsbeginsel in. De ideologie die binnen de moskee verkondigd wordt, hee een e ect daarbuiten. Moskeeën vormen de morele gids voor de gemeenschap. De segregatie in de moskee en de reductie van de vrouw tot seksueel object die daaraan ten grondslag ligt, beïnvloeden het denken van jonge moslims.”892 Maar de moskeeën, Koranscholen en islamitische scholen schieten in West-Europa als paddenstoelen uit de grond, met of zonder geld vanuit het buitenland. Alle moskeeën en Koranscholen waar uit de ongewijzigde islamitische bronnen – met name Koran en Hadith – wordt gereciteerd, moeten dicht (of gaan we in elke moskee en Koranschool camera’s hangen om voortdurend te monitoren welke verzen en passages worden voorgelezen/aangeleerd?). Zelfmoord Dat brengt allemaal echter geen zoden aan de dijk (en wordt ook steeds moeilijker) wanneer de islam demogra sch blij groeien. Zemmour verwijst naar Friedrich Engels: “Vanaf een bepaalde hoeveelheid wordt de kwantiteit een kwaliteit.”893 Vanaf dat er in een wijk of stad een bepaald aantal moslims is (een “tolerantiedrempel”), verandert die wijk of stad van aanzicht, van sfeer, van aard, aldus Zemmour. De Nederlandse publicist Michiel Hegener stelt: “De islam, inclusief harde kern, verspreidt zich nu snel over Europa – niet met legers maar

door immigratie, door hoge geboortecijfers en door twee dirty tricks die al sinds de dagen van Mohammed hun werk doen. Nummer één: kinderen van moslims zijn automatisch zelf moslim voor het leven. En twee: breken met de islam is niet toegestaan, daarop staat de doodstraf.”894 Michel Houellebecq, die westerse “vermoeidheid” vaststelt, voorspelt de ondergang van het Avondland omdat door de veranderende demogra e Europa “zelfmoord” aan het plegen is. Hij stelt: “Het jihadisme zal ten einde komen omdat mensen het slachten en opo eren moe worden. Maar de opmars van de islam is nog maar net begonnen omdat de demogra e aan zijn kant staat, terwijl Europa, dat gestopt is met kinderen te krijgen, een proces van zelfmoord in gang hee gezet. En dat is niet echt een langzame zelfmoord. Eens het geboortecijfer is gezakt tot 1,3 of 1,4 worden de dingen snel werkelijkheid. Onder deze omstandigheden zijn de verschillende deba en die door Franse intellectuelen gevoerd worden, over de scheiding van kerk en staat, de islam enzovoort, van geen enkel belang omdat zij de enige relevante factor, namelijk de toestand van het mensenpaar, het gezin, helemaal niet omva en.”895 Éric Zemmour hee het over “de Franse zelfmoord”896 en zegt in dat verband: “Men vervangt de blanke Fransen door islamitische Afrikanen.”897 De voormalige Duitse sociaaldemocratische politicus ilo Sarrazin schreef in zijn bestseller dat door moslimimmigratie en het hoge geboortecijfer bij moslims “Duitsland zichzelf ophe ”.898 Ook Douglas Murray, die op onderzoek uitging voor zijn boek e Strange Death of Europe: Immigration, Identity, Islam899, concludeert dat “Europa bezig is met het plegen van zelfmoord.” Murray: “Je kunt geen samenleving op de been houden als je eindeloos mensen met een heel andere cultuur laat binnenkomen. Onze beschaving is fragieler dan we denken. We hebben het aantal migranten onderschat en onze mogelijkheden ze te laten integreren, overschat.”900 De liberale Koeweitse journalist Ahmed al-Sarraf vindt dat de vrees voor de islamisering van Europa “terecht” is, en schreef in dat verband: “Wil men de woedende reacties van Europeanen tegen de ‘menselijke en culturele aanval’ door moslims kunnen begrijpen, dan moet men objectief zijn. Nog één of twee generaties en de hele wereld, en de Arabische wereld in de eerste plaats, zal rouwen om het Europa zoals het was. Het zal dan ingrijpend veranderd zijn onder invloed van de islamitische immigratie. De Europeanen hebben dus gelijk dat ze zich daar zorgen over maken. (…) De islamitische ge o’s rondom de grote Europese steden worden groter en groter, de hoofddoek is er gemeengoed geworden, de niqaab wint er dag na dag terrein en moskeeën trekken er meer gelovigen dan kerken. Naar verluidt zijn er

45 miljoen moslims in Europa, wat geen probleem zou zijn als zij werkelijk zouden willen integreren. In plaats daarvan steunen velen het principe van aanslagen, zijn aan eerwraak gerelateerde misdaden geen uitzondering en lijkt het, te oordelen naar de manier waarop vrouwen vaak door hun families behandeld worden, alsof zij zich nog in het land van herkomst bevinden. Het is huiveringwekkend om te zien dat zij die politieke, militaire of religieuze dictaturen zijn ontvlucht, erop uit zijn Europa om te vormen tot iets wat lijkt op hetgeen waaraan zij juist hebben willen ontsnappen.”901 Demogra e Generaal Charles de Gaulle zei in 1959: “Het is heel goed dat er gele, zwarte en bruine Fransen zijn.  Ze laten zien dat Frankrijk openstaat voor alle rassen en een  universele roeping hee . Maar wel op voorwaarde dat ze een kleine minderheid blijven. Anders zou Frankrijk niet langer Frankrijk zijn. Wij zijn tenslo e vóór alles een blank Europees volk, met een Griekse en Latijnse cultuur en christelijke religie. (…) Probeer eens olie en azijn te vermengen en schud de es. Na een tijdje zullen ze weer van elkaar scheiden. De Arabieren zijn Arabieren, de Fransen zijn Fransen. Geloo u dat de Franse natie tien miljoen moslims kan opnemen, die morgen met twintig miljoen en overmorgen met veertig miljoen zullen zijn? (…) Mijn dorp zou niet langer Colombey-les-Deux-Eglises worden genoemd, maar Colombey-les-Deux-Mosques heten.”902 Geert Wilders zei: “Het is onmogelijk om je identiteit te behouden als je door miljoenen nieuwkomers met een geheel andere cultuur wordt overspoeld. Een cultuur die – zoals het geval is bij de islamitische cultuur – als doel hee om te domineren en die weigert te assimileren.”903 De Israëlische premier Netanyahu stelt dat de grootste bedreiging voor Israël “de massale aankomst van illegale vluchtelingen uit Afrika” is (groter dan de dreiging van de jihadisten uit de aangrenzende Sinaïwoestijn): “Hoe kunnen we een Joodse en democratische staat blijven met 50.000 en dan 100.000 en 150.000 migranten per jaar? Na een miljoen, anderhalf miljoen, kunnen we de tent sluiten.”904 De Hongaarse Premier Viktor Orbán hee gesteld dat islamisering en dús massa-immigratie in strijd zijn met de Hongaarse grondwet.905 In zijn kerstboodschap van 2017 zei hij expliciet dat Hongarije Hongaars moet blijven, met het christendom als cultuur en beschaving (“Wij leven erin. De essentie is niet hoeveel mensen naar de kerk gaan of met ware toewijding bidden.”) Orbán: “Wij willen niet dat onze kerstmarkten een andere benaming krijgen, en we willen zeker niet dat we ons moeten terugtrekken achter betonblokken. (…) We willen

niet dat onze religieuze feesten en ceremonies in angst en onzekerheid moeten plaatsvinden. We willen niet dat onze meisjes en vrouwen worden gemolesteerd in menigtes op nieuwjaarsavond.”906 De Nederlands-Hongaarse Dzsingisz Gabor (oud-CDA-staatssecretaris) zei daarover: “In Hongarije wonen drie- à vierduizend goed functionerende en gewaardeerde Turken, vaak met eethuizen. Van die mensen zegt Orbán: jullie zijn hartstikke welkom. Maar ze hebben nog niet om een moskee gevraagd. Die krijgen ze ook niet, dat is uitgesloten.”907 In zijn artikel ‘Een land zonder moslims’ beschrij de Israëlische arabist Dr. Mordechai Kedar hoe Japan op zowel demogra sch als cultureel-religieus, academisch en (geo)politiek vlak islamisering totaal onmogelijk maakt.908 Naar aanleiding van een pleidooi van Partij Islam om op de bus in Brussel mannen en vrouwen te scheiden, luidde een artikel in de Vlaamse krant De Tijd de noodklok met de titel: ‘De gevaarlijke ijsberg onder de partij Islam’.909 Die ijsberg: het grote aantal moslims in België dat islamiseert en potentieel hee om te islamiseren. Partij Islam in België zou volgens socioloog Mark Elchardus “kort door de bocht gesteld” vandaag al een potentieel hebben van 350.000 moslimkiezers of 40% van de moslimpopulatie (hij denkt evenwel dat soennieten er niet op zullen stemmen omdat de partij geld van Iran krijgt, alsof dat naal een rol speelt wanneer het de ka r betre ; zo werden de soennitische jihadisten van Hamas door het sjiitische Iran gesteund tegen Israël en het Westen). De vraag moet nu dus zijn: laten we dat potentieel reservoir moslimkiezers voor shariapartijen nog verder aangroeien door nog meer moslimimmigratie? Maar de vraag die De Tijd stelde was: “Zal het ons lukken de  radicale islam terug te dringen?” Elchardus repliceerde: “Ik ben niet zo optimistisch.” Cherif El Farri, medeoprichter  van  het Antwerpse deradicaliseringscentrum Ceapire, antwoordde: “Het probleem oplossen zal eerder decennia dan jaren duren, en het zal wellicht eerst nog erger worden vooraleer het beter wordt.” De geopperde ‘oplossingen’? Partij Islam verbieden, de sociaaleconomische positie van moslims verbeteren, de basisregels voor onze samenleving de niëren en uitdragen en natuurlijk: meer belastinggeld voor de islam in een poging die door de overheid te beïnvloeden en controleren. Alweer níemand die het woord ‘immigratiestop’ (en preventief opsluiten en/of uitze en van jihadisten en beroepsmoslims) in de mond nam. Hopeloos. Hetzelfde in een interview met onderwijstopman Jacky Goris: hij zegt wakker te liggen van ‘radicalisering’ omdat het met jonge islamiserende moslims op scholen alleen maar erger wordt, en hij hee het over “dweilen met de kraan open”.910 Hij stelt geen vat te hebben op wat

jonge moslims thuis, in moskeeën, tijdens Koranlessen, in de moslimgemeenschap, in islamitische scholen en van de imam leren en beaamt dat de “de-islamisering” (hij gebruikt die ‘populistische’, ‘islamofobe’ term op aangeven van Knack) nog wel dertig jaar kan duren (dixit islamoloog Rachid Benzine). Goris noemt de zuivere islam (‘sala sme’) echter “baarlijke nonsens” en geloo dat de islam zoiets is als het katholicisme en dus ook zo kan evolueren (wat overigens geen dertig jaar maar eeuwen duurde). Een kapitale fout, en terwijl hij de demogra sche evolutie uitlegt – “Toen ik in Schaarbeek directeur was, hadden we 80% blanke Nederlandstalige jongens en meisjes. Vandaag is dat in sommige scholen helemaal omgekeerd en zijn kinderen met allochtone roots, die thuis geen Nederlands maar Frans of Arabisch of Turks spreken, in de meerderheid – één school hee zelfs 100% moslimkinderen”  – krijgt ook Jacky Goris het woord ‘immigratiestop’ niet over zijn lippen. De onderwijstopman wil dus blijven dweilen met de kraan open, en dat zal hem en talloze leraren nog heel zuur opbreken. Ook de Nederlandse publicist en hoogleraar Paul Sche er, die erop wijst dat “44% van de Turken, 64% van de Pakistanen en 78% van de Marokkanen een ‘zeer ongunstig’ beeld hee van Joden”, en stelt dat “door de migratie het buitenland steeds meer binnenland wordt”, hoor je er niet voor pleiten de immigratiestroom van moslims te stoppen.911 Meer nog: vele regerende politici en journalisten en academici die zeggen zich zorgen te maken of zelfs hard roepen tegen Partij Islam, tegen de sharia, tegen homohaat, tegen vrouwenhaat, tegen antisemitisme, tegen eerwraak, tegen genitale verminking, tegen kindhuwelijken, tegen polygamie, tegen moslimrellen, tegen jihad-terreur enzovoort, zorgen er tegelijkertijd voor dat in onze samenleving grote groepen islamitische immigranten en asielzoekers worden opgenomen uit landen waar de overgrote meerderheid van de moslims de sharia wil, en waar daaraan gelieerde zaken zoals homohaat, vrouwenhaat, antisemitisme, agressie en geweld tegen niet-moslims, jihad-verheerlijking en terreur, eerwraak, kindhuwelijken, polygamie en genitale verminking eerder regel dan uitzondering zijn, zoals Afghanistan, Marokko, Turkije, Irak, Syrië en Somalië. Zij importeren dus islamisering om daar vervolgens moord en brand over te schreeuwen. Voor hen is het kennelijk allang goed wanneer een moslim geen jihad-aanslagen pleegt of beweert dat hij of zij tegen ‘de terreur’ is. Zo laag ligt de lat blijkbaar. En tegelijkertijd durven zij zelfs te beweren dat ze opkomen voor de kwetsbaren in onze samenleving, zoals vrouwen, kinderen, homoseksuelen en Joden. Laat me niet lachen.

Dat de Duitse bondskanselier Angela Merkel nu plots zegt dat “het nieuwe antisemitisme van Arabische vluchtelingen” en het feit dat Joodse (kleuter)scholen en synagogen niet meer zonder politiebescherming kunnen haar “zorgen baren”, is hypocriet, beschamend en wraakroepend. Hetzelfde geldt voor de Duitse minister van Justitie die plots alarm slaat dat asielzoekers het antisemitisme (hebben) doen toenemen en dat Jodenhaat “weer sociaal aanvaardbaar” is.912 Dit kon niet worden voorzien? Dat zogenaamde nieuwe antisemitisme is immers eeuwenoud islamitisch antisemitisme dat teruggaat tot de 7de eeuw, het wordt al decennia via allerlei migratiekanalen Europa binnengehaald en tot op vandaag gaat dat gewoon voort. Alsof we het reeds aanwezige (doorgaans latente) antisemitisme in Europa moeten vergroten door massaal (vaak virulente) islamitische Jodenhaat binnen te halen. Ondertussen, na weer enkele antisemitische aanvallen, gee de Duitse Joodse Raad Joden het advies op straat geen keppeltje meer te dragen, terwijl die Raad samen met Merkel denkt dat schoolboeken het probleem zullen oplossen.913 Elders in West-Europa is het niet anders. De vraag of er op termijn voor Joden hier nog wel een toekomst is wordt steeds vaker gesteld, en het antwoord is helaas simpel: niet als het migratiebeleid niet fundamenteel verandert.914 Bij ongewijzigd beleid zullen moslims de Joden vervangen en zal onze samenleving min of meer Judenrein worden. En dat zullen de Joodse organisaties die multiculturalisme, immigratie en ‘tolerantie’ propageren en oikofobie in de hand werken mee op hun geweten hebben. De organisatie Clarion Project, gespecialiseerd in de radicale islam, schat op basis van verschillende onderzoeken en statistieken dat er in Duitsland 40.000 ‘islamisten’ zijn, in Groot-Bri annië 23.000, in België 18.000, in Frankrijk 17.000, in Zweden 2.000, in Zwitserland 1.000, in Nederland meer dan 400 en in Oostenrijk meer dan 250.915 Het aantal fundamentalistische moslims (cf. onderzoek dr. Ruud Koopmans) is een veelvoud. De vraag is dus: zijn de honderdduizenden fundamentalistische, radicaliserende en jihadistische moslims in Europa nu echt nog niet genoeg? Hoeveel jihad-terreurdreiging en jihadaanslagen nog, hoeveel geïslamiseerde wijken nog, hoeveel islamisering nog? Arabist Hans Jansen schreef dat “een groep van een paar duizend beroepsbooslims in staat is een [islamiserings]proces op gang te brengen waarop onze (…) regeerders geen antwoord hebben”.916 Hij stelde: “Wie islam zaait, zal sharia oogsten.”917 Massaal moslims binnenhalen/binnenlaten betekent islam zaaien. Een probleem is nog nooit opgelost door het groter te laten worden. Het is de bon ton

om over het voorzorgsprincipe te praten wanneer het om milieu, gezondheid en klimaat gaat, maar inzake massa-immigratie en islamisering wordt een werkelijk roekeloos (zelfvernietigend) beleid gevoerd. Ebru Umar zegt in dat verband: “Voorkomen is beter dan genezen zou je denken, maar in ontwikkelde samenlevingen als de onze, hoeven de goeden niet te lijden onder de kwaden. Dat onder die goeden vooral 17 miljoen Nederlanders zi en, boeit niemand.”918 De islamisering van een samenleving kan decennia duren, en die geleidelijkheid, alsook de relatieve geweldloosheid, is het grootste gevaar. Wat dat betre is menig westerling als een kikker die in een (gouden) pot zeer langzaam aan de kook gebracht water zit: de islamisering gaat zo gradueel dat nauwelijks iets zal worden ondernomen, tot plots het point of no return of omslagpunt is bereikt en het te laat is. Ook de Israëlische undercoverjournalist Zvi Jecheskeli zegt dat velen niet zien wat er gebeurt omdat het een zeer geleidelijke aanval op onze cultuur en waarden is: “Een geleidelijk proces is gevaarlijker dan een verrassingsaanval. De wereld is bang voor oorlogen. (…).”919 De enige garantie dat een vrije samenleving niet islamiseert én vrij blij , is dat het aantal moslims dicht bij nul procent blij , zoals ook blijkt uit de demogra sche analyse van dr. Peter Hammond. In West-Europa is het daarvoor te laat, een vijfde colonne bevindt zich reeds in ons midden. Waarschuwingen, alarmkreten en doorwrochte analyses waren en zijn er nochtans voldoende. De Amerikaanse in Noorwegen wonende journalist Bruce Bawer publiceerde in 2006 het boek While Europe Slept How Radical Islam Is Destroying the West om Within (Terwijl Europa sliep. Hoe de radicale islam het Westen van binnenuit vernietigt).920 Melanie Phillips kwam in datzelfde jaar met het boek Londonistan: How Britain is Creating a Terror State Within (Londonistan: hoe Groot-Bri annië een terreurstaat binnenin creëert).921 Meer dan tien jaar geleden al liet Joachim Véliocas met zijn boek L’islamisation de la France (2006) zien dat de islamisering van Frankrijk een “realiteit” is. In 2010 publiceerde hij Ces Maires qui courtisent l’islamisme over de ( nanciële) banden tussen politici en beroepsmoslimorganisaties. In 2016 kwam hij met het boek Mosquées radicales. Ce qu’on y dit, ce qu’on y lit (Radicale moskeeën. Wat men er zegt, wat men er leest) over talloze fundamentalistische moskeeën op ons grondgebied (veel meer dan de veiligheidsdiensten aanwijzen). In 1973 al beschreef Jean Raspail in Le Camp des Saints (Het legerkamp der heiligen) hoe gutmenschlichkeit, laf capitulatiegedrag én een vijandige vijfde colonne in Frankrijk ervoor zorgen dat een enorme volksverhuizing van hindoes vanuit Zuid-Azië onze beschaving ten onder doet

gaan. In 1968 waarschuwde de voormalige Britse hoogleraar, minister en volksvertegenwoordiger Enoch Powell voor “rivieren van bloed” als gevolg van massa-immigratie (in zijn befaamde en beruchte ‘ e Rivers of Blood’toespraak).922 Helaas werden hun profetieën niet serieus genomen of afgedaan als racisme. Moslimimmigratie Moslimimmigratie is de grootste naoorlogse foute beslissing geweest die, indien niet gestopt, het einde van onze vrije samenleving en westerse, Europese beschaving betekent. In zijn schi erend essay getiteld Een gezond instinct voor eigen volk schreef historicus Martien Pennings: “Cultuur is iets dat nauw luistert. Jonge kinderen, voor zover nog niet verpest door hun ouders, hebben van nature geen enkele neiging tot racisme, maar de groepsvorming, volgens kleine verschillen in de kenmerken van kleding en gedrag, komt al vroeg op gang. Alleen al dit gegeven zou beleidsmakers voorzichtig moeten maken ten aanzien van de mogelijkheid grote aantallen mensen van vreemde culturen te integreren in sociale weefsels die delicaat zijn – en dan ook grotendeels al aan arden zijn gegaan.”923 Volgens Douglas Murray gokken de huidige leiders – Angela Merkel, Mark Ru e, Charles Michel, eresa May, Emmanuel Macron, Jean-Claude Juncker… – er wellicht op dat in pakweg 2060, wanneer hun politieke carrière en misschien ook hun leven achter de rug is, het ergste voorbij is en tegen dan de meeste moslims in het Westen zaken als de vrijheid van meningsuiting, vrouwenrechten en homorechten hebben omarmd. Murray kwali ceert dat terecht als “een verbijsterende en vreselijke gok met onze toekomst”, en voegt daaraan toe dat die machthebbers eigenlijk tegen ons zeggen: “Heb nog een tijd geduld met de moslims, hou jullie mond, want over een paar decennia hebben de moslims ons wel bijgehaald.”924 De agenda van de Europese Unie, geschraagd door euro ele lidstaten zoals België en Nederland, is kraakhelder, zoals Éric Zemmour zegt: “De immigratie vormt de knoop van een historisch drama. De onwaarschijnlijke immigratiegolf die we in Europa ondergaan is geen nevene ect van de Europese Unie. Integendeel, ze vormt de grondslag van haar ideologie – een loso e die, gekweld door haar hitleriaans verleden, denkt dat de natie niet langer op haar volk, noch haar grondgebied steunt, maar op bepaalde waarden; dat grenzen onnodige barrières zijn die de handel belemmeren; dat mensen inwisselbaar zijn, eenvoudige producenten en consumenten zonder verleden, wortels, noch

identiteit; dat de natiestaten niet het recht hebben om vreemdelingen die op hun grondgebied komen te weigeren of weg te sturen, noch ze te discrimineren door de (sociale) voordelen voor hun eigen burgers te bewaren, of de nieuwelingen te assimileren met de dominante cultuur van hun land. Dat is wat in Brussel onder een open samenleving en een rechtstaat wordt verstaan.”925 De EU is fundamenteel anti-Europees en ‘homogeniseert’ het Avondland tot één ‘superdiverse’, waarde(n)loze eenheidsworst die op een toenemend aantal vlakken en op steeds meer plekken onderhorig wordt aan de islam. Het establishment importeert no-gozones en sharia, zaait voortdurend islamisering en probeert vervolgens te dweilen met de kraan open. De Britse historicus Arnold J. Toynbee merkte op dat beschavingen niet sterven door moord maar door zelfmoord.926 Van de Romeinse politicus en losoof Marcus Tullius Cicero weten we dat een natie zijn dwazen kan overleven (zelfs die met ambitie), maar niet verraad van binnenuit. De volks- en cultuurverraders, de collaborateurs die deel uitmaken van het establishment, hebben sinds de jaren zestig onze poorten opengezet voor hele volksstammen moslims (of daarvoor gepleit), waaronder een substantieel deel (potentiële) jihadisten en beroepsmoslims – alleen de ‘moslims’ die zich oprecht, expliciet, openlijk en vastberaden tegen hen verze en zijn van tel in de grote cultuuroorlog, die nog maar pas begonnen is. De collaborerende (quasi-)elites hebben de islam(isering) omarmd, gefaciliteerd en gesubsidieerd, soms uit naïviteit en domheid. Wim van Rooy vergelijkt dat met de stalinisten die in een antimoderne tijd leefden die, zo schreef de Duitse cultuurhistoricus en ex-maoïst Karl Schlögel, “gekenmerkt werd door een dodelijke vastberadenheid en consequentie waarvan nauwelijks iemand een idee had.”927 Arabist Hans Jansen zei dat de islam uitleggen aan de naïeve westerling is zoals het geven van seksuele opvoeding aan kleuters: “ ey don’t have a clue.” In zijn kers oespraak in 2001 sprak Pim Fortuyn de profetische woorden: “Ik wens iedereen die denkt dat het wel zal meevallen met de agressie van de islam veel sterkte. Zalig zijn de onnozelen van geest.” Maar het zijn niet alleen domme naïevelingen en onnozelen van geest: het establishment wordt evengoed gekenmerkt door ruggengraatloze la eid, decadente, gekozen blindheid en plat en principeloos opportunisme. Van toepassing op hen is wat de Franse losoof Vladimir Jankélévitch schreef: “Heer, vergeef het hun niet, want zij weten wat zij doen.”928 Houellebecq zegt dat de regeringen van de afgelopen decennia “bedroevend, systematisch en zwaar hebben gefaald in hun fundamentele opdracht (…), dat wil zeggen het beschermen van het (…) volk”. Want, zo

betoogt hij: “Wie hee gedurende vele jaren verteld dat grenzen een oude absurditeit zijn, het symbool van een ouderwets en misselijkmakend nationalisme?”929 Ook is het onvergee ijk dat het establishment de oprechte islamhervormers (niet de charlatans!) en vooral de islamkritische ex-moslims, de vele ervaringsdeskundigen die doorgaans onvrij en in angst leven en met de handen in het haar zi en, schandelijk in de steek laat. Om hen te steunen en omdat zij beter dan wie ook de islam(isering) begrijpen, citeer ik ze zo uitgebreid. Ha d Bouazza stelt dat de gematigde moslim “net zo’n westerse uitvinding is als de nobele wilde”, en dat “we geen gematigde maar afvallige moslims nodig hebben”.930 Als politici dan toch zo graag willen subsidiëren, dat ze dan geld geven aan de moedige ex-moslims en hun organisaties in plaats van aan de islam. Pim Fortuyn zei het al: “Overal waar de islam de baas is, is het gewoon verschrikkelijk (…). Als ik het juridisch rond zou kunnen krijgen, dan zou ik gewoon zeggen: d’r komt geen islamiet meer binnen.” Dat is het enige wat ons nog kan redden. Oxford-hoogleraar Paul Collier wijst op een grootschalig onderzoek van Gallup waaruit blijkt dat 40% van de inwoners van arme Afrikaanse landen naar Europa wil komen, en stelt dat “muren bouwen rond Europa niet zo onzinnig is”.931 Ook de a ikanisering van Europa moet worden tegengegaan. De Amerikaan Stephen Smith, docent afrikanistiek en voormalig Afrika-correspondent van Libération en Le Monde, publiceerde in februari 2018 het waarschuwende boek La Ruée vers l’Europe. La jeune A ique en route pour le Vieux Continent (De stormloop naar Europa. Het jonge Afrika op weg naar het Oude Continent). Honderden miljoenen mensen in Afrika en Azië hebben de wens om vandaag of morgen naar het Westen te komen. Vele miljoenen moslims zullen de komende decennia naar het Westen (proberen te) migreren. Onze grenzen moeten dus dicht, met name voor moslims: geen immigratie meer vanuit de 57 OIC-lidstaten. Gebaseerd louter op eventuele noden van onze samenleving (of liefdadigheid), kunnen er  uitzonderingen worden gemaakt via een jaarlijks quotum-systeem, waarbij mensen met speci eke economische pro elen van wie ook met grote waarschijnlijkheid kan worden vastgesteld dat ze geen moslim zijn toch de kans krijgen om (desgevallend slechts tijdelijk) te immigreren. Dat klinkt hard of onrealistisch? Daarzonder wordt Molenbeek het nieuwe normaal, zullen er steeds meer slachto ers vallen en zal onze niet-islamitische cultuur en vrije samenleving niet overleven. Soumission zal een feit zijn.

Het is echt vijf na twaalf. De moedige Zineb El Rhazoui zei: “Toen ik nog in Marokko woonde, heb ik mijn leven geriskeerd voor individuele vrijheden. Ik ben gevlucht naar Europa en dan tref ik dit aan? Onvoorstelbaar.”932 Nadat eo Van Gogh op 2 november 2004 in Amsterdam was vermoord, zei een seculiere Egyptische kunstenaar: “Niet te veel moslims toelaten, want anders kan ik straks nergens meer heen.” Een wanhopige seculiere Iraanse vrouw in West-Europa stelt in een videoboodschap op Youtube: “Waarom moet ik hier na 31 jaar opnieuw dingen meemaken die ik heb meegemaakt in Iran?”933 De Algerijnse schrijver Boualem Sansal stelt: “Als ik jullie landen zie, heuse bastions van de democratie, en ik stel vast dat ze steeds meer op de onze gaan lijken? Ja, daar word ik wanhopig van.”934 Sansals laatste hoop is, zoals we zo vaak horen, de vrije meningsuiting: “(…) alleen op het terrein van het woord kunnen  we  hen [de beroepsmoslims] verslaan. Wij zijn democraten,  we  nemen de wapens  niet  op,  we stellen geen verboden in.”935 Klinkt goed, maar om wapens en verboden geen kans te geven is een immigratiestop voor moslims een conditio sine qua non. Zoals Oriana Fallaci zo tre end zei: “De toegenomen aanwezigheid van moslims in Italië en Europa is recht evenredig met ons verlies aan vrijheid.”936 Ali Rizvi wijst in dat verband op de gespletenheid van veel ex-moslims: “Aan de ene kant wenden zij zich af van de islam, niet zelden wegens het gewelddadige karakter dat die godsdienst kan aannemen. Aan de andere kant nemen zij hun islamitische ouders en vrienden in bescherming tegen de aanvallen van moslimhaters. Rizvi verwijst naar de  prominente Indiaas-Amerikaanse politieke commentator Fareed Zakaria, een agnost, die in een artikel met de kop ‘Ik ben een moslim’ reageerde op het inreisverbod voor moslims door Donald Trump.”937 Maar  wie een stop wil op de instroom van moslims is niet per de nitie een ‘moslimhater’, integendeel zelfs: ook de zelfverklaarde moslims in onze samenleving die geen sharia en jihad willen, moeten worden beschermd. Rizvi is tegen “stigmatiserende” maatregelen zoals het surveilleren en etnisch pro leren van moslims en tegen een immigratiestop, want “dan waren Ayaan Hirsi Ali en ik ook niet welkom”.938 Alsof er geen tussenweg kan worden bewandeld tussen de huidige massa-immigratie van moslims en het gecontroleerd en zéér beperkt toelaten van mensen zoals Hirsi Ali en Rizvi. Inderdaad zullen de goeden onder de slechten lijden, helaas, maar dat is nu evengoed het geval, want steeds meer goede niet-moslims en zelfverklaarde moslims in onze samenleving worden slachto er van sharia of jihad. Denkers als Rizvi, die bekendheid verwerven en beveiligd worden, kunnen het zich permi eren om zich af te ze en tegen niet-

politiek correcte, “stigmatiserende” maatregelen zoals een immigratiestop, maar de meesten in onze samenleving hebben die luxe niet. De misschien goed klinkende ‘oplossing’ die ex-moslims als Rizvi uiteindelijk naar voren schuiven, namelijk vrijheid van meningsuiting (méér islamkritiek) en het stimuleren van afvalligheid (via internet, alsof dat een wondermiddel is dat niet evengoed door de beroepsmoslims wordt aangewend), is too li le too late. Komen we hier ongeschonden uit? Boualem Sansal verwoordt mijn idee: “Op pessimistische momenten vrees ik dat het afgelopen is. Dat het islamisme gewonnen hee en dat de rest een achterhoedegevecht is, het a andelen van de details. Ik heb mijn redenen om zo te denken. Maar toegegeven, ik heb ook betere dagen. Dan maak ik me sterk dat er alsnog een tegenreactie komt, dat we ons niet met de glimlach op het gezicht naar de guillotine zullen laten leiden. Helaas, ook dat wederwoord zal verschrikkelijk zijn. Dan komen de godsdienstoorlogen in me op, tragedies als de Bartholomeusnacht.”939 (Massaslachting door katholieken op protestanten in 1572 in Parijs). Zachte heelmeesters maken stinkende wonden: hoe langer het duurt alvorens het roer om gaat, hoe verwoestender ook de eventuele tegenreactie zal zijn. Hans Jansen sloot zijn mails steevast af met: “Strijd de goede strijd.” Vlak voor zijn dood klonk het echter: “Strijd de goede de strijd, zelfs als we hem verliezen.” Met mijn verstand ben ik pessimistisch, maar ik blijf optimistisch met de wil.

Moet er nog zand zijn? Dit boek is een nood- en wanhoopskreet én een litanie, een klaaglitanie omdat er ook immens veel te klagen is: er vallen immers door de islam (de religieuze en de culturele) onnodig veel (mentale en fysieke) slachto ers omdat het Westen de ware aard van dat supremacistische systeem niet wil (h)erkennen en vooral misschien omdat de reële empathie met degenen die het juk van de islam ondergaan danig klein is. Krokodillentranen, knu elbeertjes, waxinelichtjes en stoere taal bij elke terroristische act genoeg, al dan niet gelardeerd met Lennons Imagine. Dat moslims ook elkaar al veertienhonderd jaar de kop inslaan en uitmoorden is daarbij een fait divers. En de nieuwe we en die eraan komen om het internetverkeer eendimensionaal te censureren laten niet veel goeds verhopen voor degenen die islamkritisch zijn… Daarom wordt een boek als dit misschien uiteindelijk het laatste bolwerk van vrijheid. In dit werk wordt uitgelegd waarom dat zo is. Het is ook een nood- en wanhoopskreet omdat de intellectuele kaders van waaruit men de huidige malaise met betrekking tot het systeem islam kan verklaren zeker niet ontbreken maar wél angstvallig worden vermeden, en dat vindt zijn basis in vele elementen: psychologische, politieke, demogra sche en culturele. Men zou zelfs kunnen opmerken dat de Arabisch-islamitische mentaliteit (met Bedoeïenensubstraat) van schuldig stilzwijgen, paranoia, desinformatie, mentale stilstand en ‘blaming the victim’, zoals in de 15de eeuw al ten dele werd opgetekend door de historicus al-Maqrizi, stevig hee postgevat in de westerse mind, want er zit geen beweging meer in dit denken, noch in het Arabische noch in het westerse discours: het politiek correcte is het heersende discours en kritiek erop wordt minachtend afgedaan als populisme. Discussie gesloten. Het algemene gevoel dat in de 15de eeuw heerste ten opzichte van de adel, namelijk dat die niet geïnteresseerd was in de verdediging van Europa tegen de Turken, vindt zijn vervolg in de dagelijkse verharmlosung van de islam door de elites, waarbij links en rechts een duivelspact zijn aangegaan waarbinnen de werkers in het veld van het eerste én het laatste uur vermorzeld worden. Men zet met een zekere arrogante frivoliteit de toekomst van Europa op het spel, daarbij vergetende dat de islam altijd wint. It’s the islam, stupid. Daarom is de waanzin die dit we ische en onmenselijke

systeem in zijn kern bevat via een nieuw soort stockholmsyndroom ook overgeslagen op de westerse elites en men kan hun koke e en in wezen lichtzinnig-gedachteloze uitspraken ter zake slechts kwali ceren als opportunistisch maar gevaarlijk gebral. Ze kennen de islam niet maar ze volgen het uitgesleten rozig-oecumenische pad van het al dan niet christelijk geïnspireerde humanisme, ook al worden in  de  mohammedaanse regio’s christenen en ongelovigen met bosjes vermoord. Of ze worden er verdreven en vinden bij ons tot hun grote verwondering dezelfde islammentaliteit terug die ze bij hen ontvlucht waren. De dialectische onderscheidingen die men in het Westen wil aanbrengen in wat voor ‘analyse’ doorgaat, brengt hen ertoe zichzelf te sussen met de gedachte dat dit de slechte islam is, en daarvoor hebben ze heel wat namen bedacht: fundamentalisme, extreme islam, sala sme, islamisme, jihadisme, en ga zo maar door: de cognitieve dissonantie is huiveringwekkend. Men komt dan terecht in een situatie waarin iemand die doodsbedreigingen meldt door moslims van islamofobie wordt beschuldigd, zoals in het Verenigd Koninkrijk, waar de bescherming van de islam surreële vormen aanneemt. Zoiets had Ka a misschien kunnen bedenken. Die wordt vandaag beschouwd als iemand die voorvoelde wat te gebeuren stond en we huiveren bij wat de hoofdpersonen in de romans Het Slot of Het Proces overkomt. Vandaag huiveren nog slechts enkelen bij deze processen, ook al komen ze duizendvoudig voor omdat de aanklager van de misdaad wordt gestra en de misdadiger met rust gelaten. De gewenning ten opzichte van de dagelijkse tegemoetkomingen aan de islam en zijn dwingende grillen is groot en het taboe dat op bepaald onderzoek rust in verband met bijvoorbeeld criminaliteit en islam of op de werkelijke betekenis van bepaalde begrippen in die politieke theologie is immens. De tijd dat iemand als Alexis de Tocqueville of een antropoloog als Claude Lévi-Strauss over de islam op een onbevangen manier kon schrijven, ligt al heel wat decennia achter ons. Alvorens in 1841 naar Algerije te vertrekken maakte Tocqueville vanaf 1838 een serieuze analyse van de eerste ach ien soera’s van de islam. Zijn conclusies waren niet mals, en zoals altijd zéér doordacht (“alles wat naar oorlog verwijst is erg gedetailleerd, alles wat naar ethiek verwijst, is algemeen en verwarrend”). Hij zag de islam als een erg gevaarlijk systeem. Wie de ‘Indische’ roman De stille kracht (1900) van Louis Couperus leest, merkt allengs dat de auteur de islam als ‘zwarte macht’ ziet. Hij zet dat negatieve  af tegen de (positieve) Chinese inbreng in dat land. In het nieuwe orwelliaanse taalgebruik zouden Tocqueville, Lévi Strauss en Couperus als islamofoben (of erger!) bestempeld worden. Aan Camus’ werk kan

men a ezen hoe verkeerd intellectuelen meestal zijn als het over de islam gaat. Zo merkten luitjes als Sartre en zijn bende bijvoorbeeld niet hoe de Algerijnse vrijheidsstrijd doordrenkt was van de islam. Die was al ‘un vecteur de résistance’ sinds 1830, maar de sartrianen wilden het niet zien, net zoals ze nu nagenoeg hetzelfde fenomeen niet onder ogen willen zien. Na het (onwelgevallige) onderzoek zoveel jaar geleden van criminologe Marion van San bleef het ook héél stil. Ondertussen werd de modale man of vrouw jarenlang mentaal onverdoofd geslacht door de gebiaste media en de alfawetenschappers, meestal rode of groene kinderen, die geen wetenschappelijke artikelen meer publiceerden maar preken vanop de nieuwe islamkansel. De PoolsBritse socioloog Stanislav Andreski had in 1972 al gewaarschuwd voor de vele sociologische rimram en voodoo die werd gepubliceerd en betitelde zijn vak als “sorcery”, de tovenarij van de moderne tijd. En de Franse politiek losoof Philippe Bénéton sprak in verband met zijn vak over ‘le éau du bien’, de gesel van het goede. Vandaag is deze postmoderne tovenarij in de vorm van de bezwerende geschri en van de politiek correcten alleen maar gevaarlijker geworden omdat ze gewone mensen inquisitorisch aanpraat dat ze racisten of islamofoben zijn. De geavanceerde liberale maatschappijen van nu reproduceren met allerlei trucs de vergissingen van het socialisme: alles veranderen en beheersen, niet van de economie ditmaal maar van de menselijke verhoudingen. Daartoe dienen onder meer die alfawetenschappen: die moeten de geesten stroomlijnen zoals het socialisme dat vroeger wilde, op een autoritaire manier. Daarom is dit boek een opluchting: het gee feiten, honderden feiten en wie daarin geen patroon kan zien lijdt aan cognitief dissonant gedrag. Het brengt me bij de vele lezingen die ik hield. In de 182 lezingen die ik op twee jaar tijd voor allerlei organisaties uit het veld verzorgde, kwam altijd naar voren dat men maar beter zijn mond kan houden als het moslims betre , hoe schrijnend de verhalen ook waren en hoe wanhopig de mensen ook. Twee zaken vielen me daarbij op: sommige islamo elen zijn zo verblind dat ze, indachtig de soritesparadox, niet meer kunnen of willen inzien dat een eindig maar groot aantal elementen die haaks staan op het bekende of erop ingrijpen, een transformatie van dat bekende kunnen veroorzaken. Of hoe opeenvolgende kleine veranderingen grote gevolgen kunnen hebben. Als ik dan vraag vanaf hoeveel duidelijke elementen met betrekking tot moslims en islam iemand een patroon zou kunnen waarnemen dat naar iets groters verwijst – in ons geval de islamisering van Europa (gefaciliteerd door de EU) – blij het meestal oorverdovend stil. Inderdaad, de oorspronkelijke soritesparadox gaat uit van de

onschuldige vraag “wanneer is iets een hoop zand?” Vanaf hoeveel korrels? Mutatis mutandis: vanaf hoeveel aangedragen elementen ziet men het patroon van islamisering? Wanneer wordt of is een samenleving geïslamiseerd? Het is voor iedereen verschillend, maar op een bepaald moment is iemand in de mogelijkheid een patroon te zien, anders zou wetenschappelijk denken niet mogelijk zijn. Wie bijvoorbeeld weet dat sinds nine eleven (2001) wereldwijd ongeveer 33.000 islamterreuraanslagen hebben plaatsgevonden, kan dat nog altijd proberen te minimaliseren. Wie elke dag (zij het maar oppervlakkig) de islam via het nieuws aan het werk ziet (via de beelden van de vele aanslagen, of via zeurende islamitische eisen, of via human interest-dingetjes inzake islam die dan op een oecumenisch-drammerige manier worden gebracht), kan zich misschien beginnen afvragen of er – ik druk me voorzichtig uit – met deze als religie vermomde ideologie geen probleem zou kunnen zijn. Dat zovelen vandaag nog altijd geen patroon zien, kan dan ook alleen maar worden verklaard uit onwetendheid, onwil, angst, groepsgedrag, het stockholmsyndroom, de indoctrinatie met de nieuwe politieke theologie van het multiculturalisme, het opspelen van cognitieve dissonantie, uit een heimelijk verlangen om bij de sterkste te horen, of een mix van dit alles. Mocht wetenschap zo te werk gaan met de islam als de media atque academia, we kwamen geen stap meer vooruit. Dit boek is dan ook een soort compendium met ontze end veel feiten en overzichten. Daaruit kan de lezer zijn of haar gevolgtrekkingen maken. Maar de feiten zijn de feiten. Een tweede zaak die me bij mijn lezingen opviel, waren de vele schrijnende verhalen uit het veld. Die treurnis zou helaas een nieuw boek kunnen vullen. Opvallend is echter het verbijsterende gebrek aan empathie van het establishment met de slachto ers van de islam. Verplaats u even in dat stokoude besje dat door mocro’s van haar tasje beroofd werd, daarbij hard terechtkwam, een en ander brak, daardoor een jaar moest revalideren en daarna haar huis niet meer uit durfde. Dat zijn geen incidenten, dat zijn drama’s, niet alleen voor deze oude vrouw maar voor haar familie en kennissen, en uiteindelijk voor de hele samenleving, die uiteengerukt wordt. Wie brengt daarvoor compassie op? Of de leerkracht die ziet wat er misloopt met moslims en niets dur te zeggen omdat hij anders ontslagen wordt. Of de verpleegkundige die de waanzin van het mohammedanisme elke dag ostentatief bezig ziet en met haar verhaal niet weg kan bij haar directie (dat is immers een stroperige laag die je opzuigt en waarbij men ter plaatse trappelt). Achter alles dus wat u in dit boek als feitelijkheid leest, zit een verhaal, maar dat

wordt in de media nooit verteld. Die hebben alleen begrip voor het reuren en zuigen van de islam en zijn aanhangers, die ons haten omdat we goed doen en omdat ze zich via hun permanente en instrumentele slachto erschap wentelen in ‘l’empire du traumatisme’ (Didier Fassin). Links hee paradoxalerwijs alleen medelijden met de sterkste, ook al gedraagt die zich graag als de zwakste. De islam immers hee een testosteronidentiteit. De zwakke, in dit geval de modale burger, wordt door links gegeseld en voorgesteld als de sterke terwijl hij zich – kop-in-kas – niet kan verdedigen tegen de valse aantijging een halve of hele racist te zijn. ‘La démocratie compassionelle’ (Myriam Revault D’Allonnes) bestaat alleen voor invasieve exoten en hun fanatieke overwinnaarssysteem maar blijkbaar nooit voor fatsoenlijke autochtonen. Het is de perverse modus operandi van de ‘deughegemonie’ die de geest ontregelt en via semantische verwarring het gezond verstand uitdaagt. Dit boek verscha de met veel feiten gelardeerde achtergrond om de vele ‘multiculturele’ drama’s te begrijpen die elke dag weer plaatsvinden en die bijna als vanzelfsprekend aan de islam gerelateerd zijn. Het is de  getuigenis van een vrije geest die de compassie en empathie, die bij de elites op een wrede manier ontbreken, wél opbrengt. Het navrante is dat in de waanzinnige 21ste eeuw juist de aanklager van het kwaad gedemoniseerd en gestigmatiseerd wordt. In onze tijd staat het Gandhi-sentiment voorop, een wat verwarde man die van oordeel was dat men zich niet tegen de nationaalsocialisten mocht verze en. Daardoor wordt zowat alles geperverteerd, op zijn kop gezet. In haar bijna gelijknamige boek over de “waanzinnige veertiende eeuw” sprak de Amerikaanse historica Barbara Tuchman over de ravage van de pest en de honderdjarige oorlog. Voltaire sprak over de intolerantie als de ziekte van het katholicisme. Sam van Rooy hee het over “la maladie de l’islam”, zoals de Tunesische dichter Abdelwahab Meddeb het noemt. Het is inderdaad het patroon van een ziekte die hij hee geschetst. Wie dit boek hee gelezen kan niet voorbij aan de soritesparadox. Betracht u de ongemakkelijke waarheid en geloo u dus Cassandra (hadden de Grieken dat maar gedaan!), of blij u liever ter plaatse met de kop in het zand? Wim van Rooy

Noten 1 Syrische vluchteling wil in Duitsland met vier vrouwen leven. Nu hee hij al twee echtgenotes en zes kinderen, .be, 20 februari 2018. 2 Bat Ye’or, ‘De dhimmi-factor in de ui ocht van de Joden uit de Arabische Landen’, in Wim en Sam en Wim van Rooy (red.), De islam. Kritische essays over een politieke religie, 2010. 3 Hans Jansen, ‘Dhimmitude’, Trouw.nl, 27 november 2004; Bat Ye’or, e Dhimmi: Jews and Christians Under Islam, 1985; Understanding Dhimmitude, 2013. 4 Hans Jansen, ‘De kloof tussen de islam en het Westen’, in Wim en Sam van Rooy (red.), De islam. Kritische essays over een politieke religie, 2010. 5 ‘Ha d Bouazza: ‘Wie de ezel neukt, moet leren hinniken’’, de Volkskrant, 21 februari 2012. 6 Tekst toespraak Ebru Umar Islamdebat Ro erdam, GeenStijl.nl, 8 maart 2018. 7 Ha d Bouazza, ‘Polderislam. Rad voor ogen.’,  Handelsblad, 6 juni 2008. 8 Tarik Armagan, ‘Muslims: e First Victims of Allah’, true-islam.org, 5 oktober 2007. 9 Nahed Selim, ‘Gelovige weeskinderen / Tornen aan het goddelijk bevel’, Trouw.nl, 12 januari 2008. 10 ‘Ik krijg meer steun dan Salman Rushdie: we zijn vandaag met heel veel afvallige moslims’, Humo, 6 maart 2018. 11 Tweet van @ConfessionsExMu, 7 februari 2018. 12 Ha d Bouazza, De akker & de mantel. Over de vrouw en de islam, 2015. 13 Tweet van @ExMuslimTV, 7 maart 2018. 14 Ha d Bouazza: ‘boodschap islam is er een van totale onderwerping’, Doorbraak.be, 7 december 2015. 15 Geert Wilders, ‘Moslims, bevrijd uzelf en u kunt alles’, .nl, 19 juli 2010. 16 U kunt de foto hier zien: h p://www.belgaimage.be/#/image/15189901 17 Scheidsrechter verbiedt match omdat speelsters hoofddoek dragen, Bruzz.be, 28 maart 2018. 18 Wim van Rooy, Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over

postmodernisme, Europa, islam, 2015. 19 Bonusquote Franse minister: vrouwen die kiezen voor hoofddoek zijn als negers die kiezen voor slavernij, .nl, 30 maart 2016. 20 H&M excuseert zich voor “racistische foto” op Britse webwinkel, vrt.be, 8 januari 2018. 21 H&M haalt sokken uit collectie na nieuwe rel over ‘Allah’-tekening, Nieuwsblad.be, 29 januari 2018. 22 H&M introduceert eerste model met hoofddoek in campagne, DeMorgen.be, 29 september 2015. 23 Sluier = jodenster, Trouw.nl, 17 februari 2004. 24 Etienne Vermeersch in ZENO: ‘Als symbool is de boerka erger dan de swastika’, DeMorgen.be, 2 juni 2012. 25 De boerka is het equivalent van de Jodenster, DeMorgen.be, 23 maart 2017. 26 Le niqab et la burqa, symboles du bannissement des femmes, Plus.LaPresse.ca, 21 oktober 2017. 27 Zineb El Rhazoui, Vernietig het islamitisch fascisme, 2018. 28 Mona Eltahawy, ‘Why Do ey Hate Us?’, foreignpolicy.com, 23 april 2012. 29 Brenda Stoter, ‘De vrouwenhaat vlucht mee’, Trouw.nl, 16 januari 2016. 30 Hans Jansen – Shariarechtbanken, GeenStijl.nl, 18 januari 2014. 31 Ibid. 32 Chahdor Djavann, Bas Les Voiles!, 2003. 33 Ibid. 34 “Met een verbod beschermen we meisjes zonder hoofddoek”, .be, 23 juni 2009. 35 ‘De hoofddoek is een ernstig probleem’, De Standaard, 5 september 2009. 36 Islamcriticus Etienne Vermeersch kreeg in 2006 politiebescherming, .be, 2 november 2009. 37 Deze journaliste trekt fel ten strijde tegen de radicale Islam: ‘De oplossing komt als we een ideeënstrijd durven aangaan’, de Volkskrant, 11 maart 2018. 38 Elisabeth Badinter, ‘Adresse à celles qui portent volontairement la burqa’, Le Nouvel Observateur, juli 2009. 39 Sluier = jodenster, Trouw.nl, 17 februari 2004.

ş

40 Imam Seyran Ate : “Er zijn te veel mensen in onze religie die akkoord gaan met geweld”, De Morgen, 8 oktober 2017.

41 ‘Jullie zouden gerust banger mogen zijn’, De Tijd, 10 juni 2016. 42 ‘In de islam groeit een fascistische ideologie’, .nl, 7 maart 2018. 43 Zineb El Rhazoui, Vernietig het islamitisch fascisme, 2018. 44 Ibid. 45 Benno Barnard: ‘Het probleem van mei ’68 is dat mei ’68 nu al 50 jaar duurt’, Doorbraak.be, 28 februari 2018. 46 Bonusquote Franse minister: vrouwen die kiezen voor hoofddoek zijn als negers die kiezen voor slavernij, .nl, 30 maart 2016. 47 Vrouwenrechtenactiviste Darya Safai: ‘De hoofddoek zet vrouwen weg als tweederangsgeslacht’, Knack.be, 19 december 2017. 48 Darya Safai, “De hoofddoek moet je leren gehoorzamen: aan je ouders, broer, man en Allah”, .be, 3 maart 2018. 49 ‘De waarden die we hier vinden, zoeken we al zo lang in Iran’, De Standaard, 3 februari 2018. 50 VPRO: ‘Als westerse vrouw zonder hoofddoek ben je loslopend wild’, .nl, 15 oktober 2017. 51 Zana Ramadani, Die verschleierte Gefahr – Die Macht der muslimischen Mü er und der Toleranzwahn der Deutschen, 3 maart 2017. 52 Sietske Bergsma, ‘Zana Ramadani – Over de macht van moslimmoeders en de tolerantie-waanzin van Duitsers’, .nl, 26 april 2017. 53 Ibid. 54 “Seid wütend auf die muslimischen Frauen!”, Welt.de, 14 januari 2016.

ş

55 Imam Seyran Ate : “Er zijn te veel mensen in onze religie die akkoord gaan met geweld”, De Morgen, 8 oktober 2017. 56 Ibid. 57 Ibid. 58 Sluier = jodenster, Trouw.nl, 17 februari 2004. 59 Chahdor Djavann, Bas Les Voiles!, 2003. 60 Sluier = jodenster, Trouw.nl, 17 februari 2004. 61 Verboden voor paaseieren, .nl, 13 december 2003. 62 ‘Hoofddoek is beste voorspeller voor moslimfundamentalisme’, Parool.nl, 26 maart 2015. 63 Duitse ex-moslim en islamcriticus Utlu: ‘Ik ben doodsbang wanneer ik op

straat loop’, Knack, 4 september 2017. 64 Islamic fundamentalism is widely spread, .eu, 9 december 2013. 65 Ibid. 66 Zineb El Rhazoui, Vernietig het islamitisch fascisme, 2018. 67 Hoe Machteld Zee haar eigen debat doodslaat, Volkskrant, 18 oktober 2016. 68 Chahdor Djavann, Bas Les Voiles!, 2003. 69 Claire Berlinski, ‘Ban the Burqa’, nationalreview.com, 2 augustus 2010; Nederlandse vertaling door Lia Goudsbloem: ‘Verbied de boerka (en ontmoedig de hoofddoek)’, hoeiboei.blogspot.be, 17 februari 2011. 70 VPRO: ‘Als westerse vrouw zonder hoofddoek ben je loslopend wild’, .nl, 15 oktober 2017. 71 Ibid. 72 Ibid. 73 Leila Ahmed, A Quiet Revolution e Veil’s Resurgence, om the Middle East to America, 2012. 74 Australian Muslim leader compares uncovered women to exposed meat, eGuardian.com, 26 oktober 2006. 75 Moslima, bevrijd jezelf, Trouw.nl, 28 februari 2004. 76 Ibid. 77 Claire Berlinski, ‘Ban the Burqa’, nationalreview.com, 2 augustus 2010; Nederlandse vertaling door Lia Goudsbloem, ‘Verbied de boerka (en ontmoedig de hoofddoek)’, hoeiboei.blogspot.be, 17 februari 2011. 78 Moslima, bevrijd jezelf, Trouw.nl, 28 februari 2004. 79 Claire Berlinski, ‘Ban the Burqa’, nationalreview.com, 2 augustus 2010; Nederlandse vertaling door Lia Goudsbloem: ‘Verbied de boerka (en ontmoedig de hoofddoek)’, hoeiboei.blogspot.be, 17 februari 2011. 80 Nikabdraagster breekt neus agente, onrust in Molenbeek, Bruzz.be, 1 juni 2012. 81 Zware rellen in Frankrijk vanwege identiteitscontrole gesluierde vrouw, Sceptr.net, 19 april 2018. 82 Algerijnse auteur Kamel Daoud: ‘Het boerkini-incident in Nice was doorgestoken kaart’, Knack.be, 14 september 2016. 83 ‘In de islam groeit een fascistische ideologie’, .nl, 7 maart 2018.

84 Hendrik Bogaert, In vrijheid samenleven, 2017. 85 Hendrik Bogaert (CD&V) pleit voor hoofddoekenverbod, .be, 18 december 2017. 86 Sluier = jodenster, Trouw.nl, 17 februari 2004. 87 Verboden voor paaseieren, .nl, 13 december 2003. 88 Keuzevrijheid, Tijd.be, 1 februari 2018. 89 Habe ein Problem damit, Kinder durch ein Kop uch zu sexualisieren, Welt.de, 14 april 2018. 90 Bercan veranderde van mening over de hoofddoek: ‘Nee, het is toch niet een kwestie van vrijheid’, Volkskrant.nl, 9 december 2017. 91 Ibid. 92 Ibid. 93 ‘Vrouwen worden verbannen uit Franse moslimwijken’, elsevierweekblad.nl, 14 december 2016. 94 VIDEO. Quand les femmes deviennent indésirables dans les lieux publics, Francetvinfo. , 7 december 2016. 95 ‘Vrouwen worden verbannen uit Franse moslimwijken’, elsevierweekblad.nl, 14 december 2016. 96 VIDEO. Quand les femmes deviennent indésirables dans les lieux publics, Francetvinfo. , 7 december 2016 97 Deze vrouwen hebben al jaren geen daglicht gezien, Brandpunt.kro-ncrv.nl, 21 september 2016. 98 Seksisme in Brussel aan de kaak gesteld in ‘Femme de la rue’, DeMorgen.be, 26 februari 2012. 99 Londen bant advertenties met ‘onrealistische schoonheidsidealen’, Volkskrant.nl, 13 juni 2016. 100 Zowel Formule 1 als darts schrappen traditie van schaarsgeklede dames (en dat veroorzaakt controverse), Nieuwsblad.be, 31 januari 2018. 101 Rondemissen én -misters in Vuelta: geen zoenen meer voor wielrenners, Volkskrant.nl, 18 juli 2017; “Ook in de Tour de France verdwijnen de podiummeisjes”, Nieuwsblad.be, 1 maart 2018. 102 De bloemenmeisjes verdwijnen, geen kussen meer voor de winnaars dit voorjaar: “Beslissing past in de tijdsgeest”, .be, 23 februari 2018. 103 Ibid.

104 Voortaan geen mooie meisjes meer op autosalon?, nieuws.vtm.be, 26 september 2012. 105 Meer censuur in ‘De Kiekeboes’, nieuws.vtm.be, 6 februari 2018. 106 Ha d Bouazza, De akker en de mantel. Over de vrouw en de islam, 2015. 107 Wassyla Tamzali, Une femme en colère: Le re d’Alger aux Européens désabusés, 2009. 108 ‘Van mij mogen vrouwen in de moskee hun borsten tonen’ (Ha d Bouazza), Knack, 11 juni 2014. 109 Ha d Bouazza, ‘De akker en de mantel – Over de vrouw en de islam’, .nl, 15 oktober 2015. 110 ‘Van mij mogen vrouwen in de moskee hun borsten tonen’ (Ha d Bouazza), Knack, 11 juni 2014. 111 Chahdor Djavann, Bas Les Voiles!, 2003. 112 Ex-Charlie Hebdo-redacteur: ‘Islamisme is fascistisch’, Parool.nl, 8 maart 2018.

ş

113 Imam Seyran Ate : “Er zijn te veel mensen in onze religie die akkoord gaan met geweld”, De Morgen, 8 oktober 2017. 114 Deze journaliste trekt fel ten strijde tegen de radicale Islam: ‘De oplossing komt als we een ideeënstrijd durven aangaan’, Volkskrant, 11 maart 2018. 115 Ibid. 116 De seksuele treurnis van de Arabische wereld, De Morgen, 16 februari 2016. 117 ‘Ik ben geen islamofoob – ik ben vrij’, de Volkskrant, 2 april 2016. 118 De seksuele treurnis van de Arabische wereld, De Morgen, 16 februari 2016. 119 ‘We zijn zo tolerant dat het kruiperig wordt’, De Standaard, 9 januari 2016. 120 ‘Ik kreeg de vraag: word jij de nieuwe Hirsi Ali?’, .nl, 2 maart 2018. 121 Hirsi Ali: “Het wordt tijd dat moslims zich gaan bevrijden”, .be, 18 maart 2010. 122 Ibid. 123 Seyran Ateş, Der Islam braucht eine sexuelle Revolution: eine Streitschri , 2009. 124 Hirsi Ali: “Het wordt tijd dat moslims zich gaan bevrijden”, .be, 18 maart 2010. 125 Pascal Bruckner, ‘De heks en haar inquisiteurs’, Trouw.nl, 2 februari 2007. 126 Sculptuur van twee moslima’s op het Spui in Den Haag, DenHaagDirect.nl, 4 september 2014. 127 Tweet van @ExMuslimTV, 4 februari 2018.

128 Primeur: model met hoofddoek op Britse ‘Vogue’, DeMorgen.be, 4 april 2018. 129 Voor het eerst moslima op cover van Flair, Nieuwsblad.be, 25 november 2015. 130 London hosts ‘Modest’ Fashion Week to celebrate hijabs and long hemlines – just a month a er women in Iran burned headscarves in protest at Islamic dress, Dailymail.co.uk, 18 februari 2018. 131 Peter Derie, Remi Hauman en Wim van Rooy (red.), Vademecum van de islam, de islam in 400 begrippen, 2016. 132 Douglas Murray in bestseller: ‘Europa pleegt suïcide’, elsevierweekblad.nl, 10 augustus 2017. 133 Aleksandr Isajevitsj Solzjenitsyn, Commencement Speech in Harvard University, 6 augustus 1978; Aleksandr Solzjenitsyn, Le déclin du courage. Le discours visionnaire de Harvard, 1978, 2014. 134 Kinderfeest zwicht voor extreemlinks, Telegraaf.nl, 23 februari 2018. 135 Guy Verhofstadt, ‘Tweede Burgermanifest 1991 – Hand in hand’, te lezen via openvld.be. 136 Ibid. 137 Here we go. EU gaat internet aan de ke ing leggen, GeenStijl.nl, 3 maart 2018. 138 Tommy Robinson permanent van Twi er verwijderd, Sceptr.net, 29 maart 2018. 139 Wim van Rooy, Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa, islam, 2015. 140 Wim van Rooy, De malaise van de multiculturaliteit, 2008. 141 Sam van Rooy, ‘Waarom dé islam niet deugt’, Doorbraak.be, 20 april 2017. 142 Ban on lecturer who links Nazis and Islam, Dailymail.co.uk, 16 maart 2007. 143 Kwestie van der Horst / Onhandig, onfatsoenlijk en dom, Trouw.nl, 23 juni 2006. 144 Darya Safai, ‘Extreem islamisme is geen godsdienst maar een ideologie zoals nazisme en stalinisme’, Knack.be, 20 april 2016. 145 Darya Safai, ‘Sluit niet langer de ogen voor islamisme’, Knack.be, 18 november 2015. 146 Duitse ex-moslim en islamcriticus Utlu: ‘Ik ben doodsbang wanneer ik op straat loop’, Knack, 4 september 2017. 147 Socioloog doet onderzoek naar islam, resultaten bevallen Duitse studenten niet, hoogleraar moet kapot, .nl, 31 juli 2016.

148 Het Westen moet zich veel weerbaarder opstellen’, .nl, 4 januari 2017. 149 Ibid. 150 ‘Islamofobe’ docent stopt met column, Telegraaf.nl, 10 november 2017. 151 Benno Barnard, ‘De zoete likeur van het linkse zel edrog’, DeMorgen.be, 21 april 2009. 152 Carl Gustav Jung, ‘ e Symbolic Life’, e Collected Works Volume 18, 1939. 153 Baruch Spinoza, Brief 43 aan Jacob Ostens, 1671. 154 Winston Spencer Churchill, e River War. An Historical Account of the Reconquest of the Soudan, 1899. 155 Winston Churchill, ‘From War to War’, in: e Gathering Storm ( e Second World War), 1948. 156 Alexis de Tocqueville, Brief aan Arthur de Gobineau, oktober 1843. 157 Alexis de Tocqueville, Notities over de Koran, maart 1838. 158 Alan S. Kahan, Tocqueville, Democracy, and Religion: Checks and Balances for Democratic Souls, 2015. 159 Voltaire in omas K. Luther, ‘Islam – Dem Untergang geweiht’, 2014. 160 Charles de Montesquieu, De l’esprit des lois, 1748. 161 Blaise Pascal (vert. Isaac Taylor), oughts on Religion and Philosophy, 2010. 162 Gustave Flaubert, Le re à Madame Roger des Gene es, januari 1878. 163 Bertrand Russell, e Practice and eory of Bolshevism, 1920. 164 Desiderius Erasmus, De Turkenkrijg, 1530. 165 Karl Marx, ‘Declaration of War. On the History of the Eastern Question’, New-York Daily Tribune , 1854. 166 Arthur Schopenhauer, Die Welt als Wille und Vorstellung, 1819 en 1844. 167 Tom Rooduijn, Revelaties, Gerard Reve over zijn Werk & Leven, 2002. 168 Wim van Rooy, Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa, islam, 2015. 169 Waleed Al-Husseini, Blasphémateur! Les prisons d’Allah, 2015. 170 Ibid. 171 Abdelwahab Meddeb, La maladie de l’islam, 2005. 172 Hamid Zanaz, L’impasse islamique. La religion contre la vie, 2009. 173 Hamid Zanaz, L’islamisme, vrai visage de l’islam, 2012. 174 Ha d Bouazza: “De islam is agressie op zoek naar een oorzaak”, HP/De Tijd, 17 maart 2011.

175 Hirsi Ali: “Het wordt tijd dat moslims zich gaan bevrijden”, .be, 18 maart 2010. 176 Hirsi Ali: Mohammed is perverse tiran, Volkskrant.nl, 25 januari 2003. 177 Author, activist condemns Muslim faith at Palm Beach talk, Palm Beach Daily News, 21 maart 2009. 178 Nahed Selim, Allah houdt niet van vrouwen, 2007. 179 “Mohammed ru zur Gewalt auf und deshalb ru auch der Islam zur Gewalt auf ”, Stern.de, 4 december 2015. 180 “Mohammed hat Gewalt gelehrt und auch ausgeübt”, Welt.de, 2 oktober 2015. 181 Sabatina James, ‘Der Islam-Teil des AFD Grundsatzprogramms’, Junge Freiheit, 6 mei 2016. 182 Afshin Ellian, ‘Gewelddadig radicalisme is wezenlijk onderdeel van de islam’, elsevierweekblad.nl, 23 juni 2014. 183 Afshin Ellian, ‘De waarheid en geschiedenis zijn grootste vijand van de islam’, elsevierweekblad.nl, 27 juni 2014. 184 ‘Bonusquote: Zineb El Rhazoui legt islamisme uit als één van de ergste vormen van fascisme’, .nl, 19 oktober 2016. 185 Hamed Abdel-Samad, Der islamische Faschismus: Eine Analyse, 2014; Zineb El Rhazoui, Détruire Le Fascisme islamique, 2016. 186 Hamed Abdel-Samad, Mohamed. Eine Abrechnung, 2015. 187 ‘Islamisten willen de wereld opvreten’, Handelsblad, 15 december 2016. 188 ‘Bestseller-Autor: “Der Islam wird Europas Gesellscha aufsprengen”’, Kronen Zeitung, 30 mei 2016. 189 Amil Imani, ‘America: Break the Silence on Islam’, familysecurityma ers.org, 26 februari 2011. 190 Duitse ex-moslim en islamcriticus Utlu: ‘Ik ben doodsbang wanneer ik op straat loop’, Knack, 4 september 2017. 191 Djemila Benhabib, Ma vie à contre-Coran: Une femme témoigne sur les islamistes, 2009. 192 Djemila Benhabib, Les soldats d’Allah, 2012. 193 e problem is not the Islamic State but Islamic Hate, FrontPageMag.com, 10 mei 2017. 194 Wafa Sultan, A God Who Hates: e Courageous Woman Who In amed the

Muslim World Speaks Out Against the Evils of Islam, 2009. 195 Zafer Senocak, ‘Der Terror kommt aus dem Herzen des Islam’, Welt.de, 29 december 2017. 196 Magdi Allam, ‘Muslim Convert, Leaves Catholic Church, Says It’s Too Weak Against Islam’, Hu ngtonpost.com, 25 maart 2013. 197 Magdia Allam: “L’islam è violento”, famigliacristiana.it, 26 juni 2013. 198 “Der Islam braucht Kritik”, n-tv.de, 13 maart 2010. 199 Führender arabischer Dichter: Der Islam ist nicht reformierbar, idea.de, 25 februari 2016. 200 L’écrivain franco-algérien Mohamed Kacimi: “Les véritables frontières qu’il faut surveiller, ce sont les écoles”, Memri. , 9 juli 2015. 201 Wim van Rooy, Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa, islam, 2015. 202 Ibid. 203 Jacques Benoist-Méchin, Mustafa Kémal ou la mort d’un empire, 1954. 204 Ibn Warraq, Weg uit de islam. Getuigenissen van afvalligen, 2008. 205 ‘Ik krijg meer steun dan Salman Rushdie: we zijn vandaag met heel veel afvallige moslims’, Humo, 6 maart 2018. 206 Douglas Murray, Johan Pieter Verwey, Victims of Intimidation: Freedom of Speech within Europe’s Muslim Communities, 2008. 207 ‘Ik ben geen islamofoob – ik ben vrij’, de Volkskrant, 2 april 2016. 208 ‘Het boerkini-incident in Nice was doorgestoken kaart’, Knack, 14 september 2016. 209 Anne-Marie Delcambre, ‘De gematigde islam bestaat niet’, Trouw.nl, 18 augustus 2006. 210 Geert Wilders, Marked for Death: Islam’s War Against the West and Me, 2012. 211 Over islamofobie, zie: Frans Groenendijk, Islamofobie? Een nuchter antwoord, 2010; Frans Groenendijk, ‘Islamofobie, een strijdterm’, in: Sam en Wim van Rooy (red.), De islam. Kritische essays over een politieke religie, 2010. 212 ‘Importeer niet de chaos en we eloosheid uit Afrika’, .nl, 23 mei 2017. 213 Pascal Bruckner, Un racisme imaginaire. Islamophobie et culpabilité, 2017. 214 Hirsi Ali: “Never confuse Islamic Sharia and the Muslims who really mean it with those extremist Christians who live in the United States”, JihadWatch.org, 13 juli 2007.

215 Raci catie als maatschappelijke kwaal, .nl, 28 juli 2017. 216 Walter Pauli, “Mijnheer Van Rooy, u bent een racist. Ik zeg dat niet vaak, maar in uw geval blijf ik het herhalen”, tweet van @walterpauli, 8 augustus 2016. 217 ‘Ik ben Vlaming, mag ik ook er zijn?’, De Standaard, 8 augustus 2016. 218 ‘Alleen het woord kan de islamisten verslaan’, De Morgen, 26 oktober 2016. 219 ‘Het boerkini-incident in Nice was doorgestoken kaart’, Knack, 14 september 2016. 220 Deze journaliste trekt fel ten strijde tegen de radicale Islam: ‘De oplossing komt als we een ideeënstrijd durven aangaan’, de Volkskrant, 11 maart 2018. 221 ‘Ik krijg meer steun dan Salman Rushdie: we zijn vandaag met heel veel afvallige moslims’, Humo, 6 maart 2018. 222 Ibid. 223 NL Politie verbiedt publicatie islam-stripboekje, GeenStijl.nl, 30 augustus 2016. 224 ‘Ik krijg meer steun dan Salman Rushdie: we zijn vandaag met heel veel afvallige moslims’, Humo, 6 maart 2018. 225 Eirik Eiglad, e Anti-Jewish Riots in Oslo, 2010. 226 Sunny Hundal, ‘ e so racisme of low expectations’, eGuardian.com, 30 juni 2006. 227 Tarik Yildiz, Le racisme anti-blanc. Ne pas en parler: un déni de réalité, 2010. 228 Wim van Rooy, Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa, islam, 2015. 229 Sietske Bergsma, ‘Zana Ramadani – Over de macht van moslimmoeders en de tolerantie-waanzin van Duitsers’, .nl, 26 april 2017. 230 ‘Ik krijg meer steun dan Salman Rushdie: we zijn vandaag met heel veel afvallige moslims’, Humo, 6 maart 2018. 231 Ex-Charlie Hebdo-redacteur: ‘Islamisme is fascistisch’, Parool.nl, 8 maart 2018. 232 Pascal Bruckner, ‘De heks en haar inquisiteurs’, Trouw.nl, 2 februari 2007. 233 Etienne Vermeersch, ‘Racisme is mateloos dom. Maar ook rootisme is een verkeerde houding’, DeMorgen.be, 17 maart 2017. 234 Pascal Bruckner, La tyrannie de la pénitence: Essai sur le masochisme occidental, 2006. 235 Ibid. 236 ‘Wij gaan er te veel van uit dat de hele wereld ons haat, en dat wij dat verdiend

hebben’, Humo, 28 november 2017. 237 ‘Oorlogsfotograaf neemt afscheid van Molenbeek’, Bruzz.be, 18 maart 2015. 238 Pascal Bruckner: ‘Moslims zijn geen kinderen die je de waarheid niet kunt vertellen’, .nl, 29 november 2017. 239 Wim van Rooy, Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa islam, 2015. 240 Pascal Bruckner, Op. Cit. 241 ‘Wij gaan er te veel van uit dat de hele wereld ons haat, en dat wij dat verdiend hebben’, Humo, 28 november 2017. 242 Hans Jansen, ‘De zes zuilen van de Linkse Kerk’, GeenStijl.nl, 14 juni 2014. 243 Leon de Winter, ‘Midden-Oosten steekt zichzelf in brand’, De Telegraaf, 14 juni 2014. 244 Prof. Joshua Mitchell: ‘Mensen nemen liever verantwoordelijkheid voor slachto ers dan voor zichzelf ’, .nl, 20 oktober 2017. 245 Prof. Joshua Mitchell: ‘De schuldige, linkse mens is de gevaarlijkste persoon op aarde’, .nl, 9 oktober 2017. 246 Ibid. 247 Joshua Mitchell: ‘Door de democratie raken we geïsoleerd’, Trouw.nl, 14 januari 2018. 248 ‘Een jihadist gelijkstellen met een gestoorde lost niks op. Het maakt alles net erger’, .be, 20 juli 2016. 249 Benno Barnard: ‘Het probleem van mei ’68 is dat mei ’68 nu al 50 jaar duurt’, Doorbraak.be, 28 februari 2018. 250 Ibid. 251 Michel Houellebecq: Europa staat pal voor haar zelfmoord, .nl, 29 september 2016. 252 Prof. Joshua Mitchell: ‘Mensen nemen liever verantwoordelijkheid voor slachto ers dan voor zichzelf ’, .nl, 20 oktober 2017. 253 Beieren gaat in alle overheidsgebouwen christelijke kruisen hangen, Joop.nl, 27 april 2018. 254 Kersverse Duitse minister: “De islam hoort niet bij Duitsland”, .be, 16 maart 2018. 255 Wim van Rooy, Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa, islam, 2015.

256 Ibid. 257 Ex-bodyguard van Osama bin Laden lee van sociale zekerheid in Duitsland, Nieuwsblad.be, 24 april 2018. 258 Reactie van Tom Verschueren te lezen onder: Benno Barnard: ‘Het probleem van mei ’68 is dat mei ’68 nu al 50 jaar duurt’, Doorbraak.be, 28 februari 2018. 259 Ha d Bouazza, De akker & de mantel. Over de vrouw en de islam, 2015. 260 Martien Pennings, ‘In Memoriam Hans Jansen: “Islam is genocide”’, 7 mei 2015. 261 Turkish poet: “Islam is Worse an Nazism”, JihadWatch.org, 3 augustus 2014. 262 Ibn Warraq, ‘Islam, het Midden-Oosten en het fascisme’, in: Wim en Sam van Rooy (red.), De islam. Kritische essays over een politieke religie, 2010. 263 U ziet dat niet, maar de islam is het nieuwe nazisme, De Morgen, 22 november 2016. 264 Anne-Marie Delcambre, ‘De gematigde islam bestaat niet’, Trouw.nl, 18 augustus 2006. 265 Ibid. 266 Joost Zwagerman, Hitler in de Polder & Vrij van God, 2009. 267 Ibid. 268 Islamic Jihad Inspired Breivik in Norway Massacre, Clarionproject.org, 29 april 2012. 269 Alain Finkielkraut, Ongelukkige identiteit. De ontsporing van de multicultuur, 2014. 270 Hans Jansen, ‘Hans Jansen: Na zaterdag komt zondag’, GeenStijl.nl, 2 augustus 2014. 271 Bijvoorbeeld: ‘Zweedse politie verzweeg aanrandingen op festival’, De Standaard, 11 januari 2016. 272 ‘IS is in niets strijdig met de islam’, Volkskrant.nl, 1 december 2015. 273 ‘Ik krijg meer steun dan Salman Rushdie: we zijn vandaag met heel veel afvallige moslims’, Humo, 6 maart 2018. 274 Interview met Machteld Allan, ‘De islam is in oorlog met ons, en met heel de wereld’, Vlaams Belang Magazine, september 2016. 275 Daniel Pipes, ‘Sudden Jihad Syndrome – It’s Now O cial’, DanielPipes.org, 2 januari 2008. 276 Afshin Ellian, ‘De samenleving betaalt de prijs voor al die multiculturele

dogma’s’, elsevierweekblad.nl, 25 juli 2016. 277 Ibid. 278 Afshin Ellian, ‘De samenleving betaalt de prijs voor al die multiculturele dogma’s’, elsevierweekblad.nl, 25 juli 2016. 279 ‘Een jihadist gelijkstellen met een gestoorde lost niks op. Het maakt alles net erger’, .be, 20 juli 2016. 280 ierry Baudet, ‘Oikofobie: de angst voor het eigene’, .nl, 8 september 2013. 281 ierry Baudet, Oikofobie. De angst voor het eigene, 2013. 282 ierry Baudet, ‘Oikofobie: de angst voor het eigene’, .nl, 8 september 2013. 283 Bart Croughs, Meervrijheid.nl, maart-april 2006; Bart Courghs, In de naam van de vrouw, de homo en de allochtoon, 1995. 284 “L’antisionisme est le nouvel habit de l’antisémitisme”, la-croix.com, 9 maart 2016. 285 Blog Leon de Winter: de publiciteitsoorlog, Telegraaf.nl, 18 juli 2014. 286 Gerard Reve, Brieven aan Simon Carmiggelt 1971-1975, 1982. 287 ‘Meisjesbesnijdenis hee wel degelijk met de islam te maken’, Trouw.nl, 23 februari 2014. 288 Holebi’s: ‘We hebben het gehad met zelfcensuur’, Bruzz.be, 21 april 2018. 289 Aangi e van fraude voor Jan Dijkgraaf (GL), GeenStijl, 8 maart 2012. 290 Tweet van @joostniemoller, 1 maart 2018. 291 Benno Barnard, ‘Dagboekgedachten’, Knack.be, 21 januari 2010. 292 CBS, Religie aan het begin van de 21ste eeuw, 2009. 293 Organization of the Islamic Cooperation, oic-oci.org, geraadpleegd op 1 januari 2018. 294 Peter Derie, Remi Hauman en Wim van Rooy (red.), Vademecum van de islam, de islam in 400 begrippen, 2016. 295 Peter Derie, Remi Hauman en Wim van Rooy (red.), Vademecum van de islam, de islam in 400 begrippen, 2016. 296 Organization of the Islamic Cooperation, oic-oci.org, geraadpleegd op 1 januari 2018. 297 CIA – e World Factbook, cia.gov, geraadpleegd op 1 januari 2018. 298 2007 Report on International Religious Freedom, state.gov, geraadpleegd op 1

januari 2018. 299 World Population Prospects. e 2017 Revision. Key Findings and Advance Tables, United Nations, 2017. 300 Ibid. 301 2017 Word Population Data Sheet, prb.org, augustus 2017. 302 World Population Prospects. e 2017 Revision. Key Findings and Advance Tables, United Nations, 2017. 303 2017 Word Population Data Sheet, prb.org, augustus 2017. 304 Tweet van @demo_demo_nl, 2 april 2018. 305 Gunnar Heinsohn, Zonen grijpen de wereldmacht. Terrorisme demogra sch verklaard, 2008. 306 Leon de Winter, ‘Bevolkingsexplosie oorzaak geweld Gaza?’, HetVrijeWesten.nl, 24 november 2012. 307 Ibid. 308 Ibid. 309 Muslims and Islam: Key ndings in the U.S. and around the world, Pewresearch.org, 9 augustus 2017. 310 e Future of World Religions: Population Growth Projections, 2010-2050, Pewforum.org, 2 april 2017. 311 Ibid. 312 CIA – e World Factbook, cia.gov, page last updated on December 20, 2017. 313 CIA – e World Factbook, cia.gov, page last updated on December 12, 2017. 314 e World Bank, data.worldbank.org, geraadpleegd op 1 januari 2018. 315 World’s Muslim population more widespread than you might think, Pewresearch.org, 31 januari 2017. 316 CIA – e World Factbook, cia.gov, page last updated on December 20, 2017. 317 10 Countries With the Largest Muslim Populations, 2010 and 2050, Pewforum.org, 2 april 2015. 318 e Future of World Religions: Population Growth Projections, 2010-2050, Pewforum.org, 2 april 2017. 319 Ibid. 320 Europe’s Growing Muslim Population, Pewforum.org, 29 november 2017. 321 Ibid. 322 Ibid.

323 200.000 mensen leven onder de radar: ‘Bijna 25% van de Belgische economie is zwart en illegaal’, Humo, 12 januari 2016. 324 How Many Muslims in Europe? Pew’s Projections Fall Short, gatestoneinstitute.org, 14 december 2017. 325 Muslims and Islam: Key ndings in the U.S. and around the world, Pewresearch.org, 9 augustus 2017. 326 Religious Composition by Country, 2010-2050, Pewforum.org, 2 april 2015. 327 Ibid. 328 Is de islam echt de grootste religie van België?, De Standaard, 24 maart 2016. 329 Hel Antwerpenaren straks van buitenlandse a omst, Tijd.be, 12 oktober 2017. 330 Renaud Camus, Le Grand Remplacement, 2011. 331 How Many Muslims in Europe? Pew’s Projections Fall Short, gatestoneinstitute.org, 14 december 2017. 332 Jan Hertogen, BuG 371 – Bericht uit het Gewisse – 1 november 2017 (npdata.be). 333 Jan Hertogen, BuG 374 – Bericht uit het Gewisse – 1 december 2017 (npdata.be). 334 Jan Hertogen, BuG 100 – Bericht uit het Gewisse – 11-09-2008 (npdata.be). 335 Ibid. 336 CBS, De religieuze kaart van Nederland, 2010-2015, december 2016. En: Het aantal moslims stijgt, maar met hoeveel?, .nl, 14 maart 2017. 337 Ibid. 338 Wat weten we over illegalen in Nederland?, Nieuws.nl, 17 april 2015. 339 Jan Hertogen, BuG 374 – Bericht uit het Gewisse – 1 december 2017 (npdata.be). 340 Ibid. 341 Ibid. 342 Patrick Loobuyck, “Maar meneer, wat gaan we doen als ze het hier overnemen?”, De Morgen, 20 september 2016. 343 Nassim Nicholas Taleb, ‘ e Most Intolerant Wins: e Dictatorship of the Small Minority’, Medium.com, 14 augustus 2016. 344 Michel Houellebecq, Soumission, 2015. 345 Deze journaliste trekt fel ten strijde tegen de radicale Islam: ‘De oplossing

komt als we een ideeënstrijd durven aangaan’, de Volkskrant, 11 maart 2018. 346 Peter Hammond, Slavery, Terrorism and Islam: e Historical Roots and Contemporary reat, 2005. 347 Ibid. 348 Alle percentages zijn a omstig uit e World Factbook 2007 van de CIA (cia.gov). 349 Dr. Peter Hammond, ‘What Islam Isn’t’, FrontPageMagazine.com, 21 april 2008. 350 Paul E. Marek, Why the Peaceful Majority is Irrelevant, 21 februari 2006. 351 ‘Limburgse verkozenen uit moslimgemeenschap: “Stop met provoceren”’, .be, 24 januari 2015.  352 ‘Makers Brandweerman Sam ontslagen om Koranvers in animatieserie’, .nl, 27 juli 2016. 353 Soldier charged with murder of nine-year-old daughter, malaysiakini.com, 12 februari 2018. 354 Keyvan Shahbazi, ‘Opinie – Waarom roepen de Nederlandse moslims Jneid na diens zoveelste abjecte uitspraak niet tot de orde?’, Volkskrant.nl, 2 april 2018. 355 Efraim Karsh, Islamic Imperialism: A History, 2006. 356 Robert Spencer, e Truth about Muhammad: Founder of the World’s Most Intolerant Religion, 2006; Ali Sina, Understanding Muhammad: A Psychobiography of Allah’s prophet, 2007. 357 Bill Warner, Tears of Jihad (politicalislam.com), 3 maart 2008. 358 Peter Derie, Remi Hauman en Wim van Rooy (red.), Vademecum van de islam, de islam in 400 begrippen, 2016. 359 Efraim Karsh, Islamic Imperialism – A History, 2006. 360 thereligionofpeace.com. 361 Sam Harris, ‘Mired in a religious war’, WashingtonTimes.com, 1 december 2004. 362 Ha d Bouazza, ‘De akker en de mantel – Over de vrouw en de islam’, .nl, 15 oktober 2015. 363 Leon Uris, De Hadji, 1984. 364 Leon de Winter, ‘Beter nieuws over de islam is er helaas niet’, DagelijkseStandaard.nl, 12 augustus 2013. 365 Hans Jansen, De islam voor varkens, apen, ezels en andere beesten, 2008.

366 Afshin Ellian, ‘Jihadisten vallen alles aan wat westers en weerloos is’, elsevierweekblad.nl, 21 augustus 2017. 367 European Court of Human Rights, Press release issued by the Registrar, Grand Chamber Judgement in the case of Refah Partisi ( e Welfare Party) and others v. Turkey, 13 februari 2003. 368 Leon de Winter, ‘ISIS-terreur geworteld in islamitische cultuur’, DagelijkseStandaard.nl, 30 juni 2014. 369 Machteld Allan, ‘De Koran getoetst aan de westerse beschaving en rechtsorde’, in: Wim en Sam van Rooy (red.), De islam. Kritische essays over een politieke religie, 2010. 370 Machteld Allan, ‘Het onvolprezen haremsysteen: de islam als politieke orde’, in: Wim en Sam van Rooy (red.), De islam. Kritische essays over een politieke religie, 2010. 371 Interview met Machteld Allan, ‘De islam is in oorlog met ons, en met heel de wereld’, Vlaams Belang Magazine, september 2016. 372 Samuel P. Huntington, ‘ e Clash of Civilizations?’, Foreign A ars, 1993. 373 e Bloody Borders Project, chromatism.net/bloodyborders, geraadpleegd op 12 februari 2018. 374 Samuel P. Huntington, e Clash of Civilizations and the Remaking of World Order, 1996. 375 Ibid. 376 Mar Lindley-High eld, ‘“Muslimization”, Mission and Modernity in Morelos: the problem of a combined hotel and prayer hall for the Muslims of Mexico’, Tourism Culture & Communication, vol. 8, no. 2, 85-96, 2008. 377 Hans Jansen, Zel slamisering versus Verlichtingsfundamentalisme (lezing Utrecht University Repository), 2006. 378 Nahed Selim, Islamisering is allang binnengeslopen, Trouw.nl, 5 april 2008. 379 Jocelyne Cesari, Faut-il Avoir Peur de Islam?, 1997. 380 e Palestinianization of European Political Discourse, israelnationalnews.com, 29 oktober 2012. 381 Gerrit Komrij, Dit helse moeras, 1983. 382 Ibid. 383 Boualem Sansal, 2084. La n du monde, 2015. 384 Gerrit Komrij, Morgen heten we allemaal Ali. Vrolijke bespiegelingen over de

tijdgeest, 2010. 385 Pim Fortuyn, Tegen de islamisering van onze cultuur. Nederlandse identiteit als fundament, 1997. 386 Ibid. 387 Fortuyn: grens dicht voor islamiet, Volkskrant.nl, 9 februari 2002. 388 ‘Achter islamisering zit een plan’, .nl, 4 oktober 2016. 389 Azaanbode op kruistocht tegen Machteld Zee, GeenStijl.nl, 15 oktober 2016. 390 e Muslim Brotherhood – in its own words PMW translation of Jihad is the way by Mustafa Mashhur Leader of the Muslim Brotherhood in Egypt, 19962002, Palwatch.org, 9 februari 2011. 391 Wim Kortenoeven, ‘Het Islamistisch Manifest’, in Wim en Sam van Rooy (red.), De islam. Kritische essays over een politieke religie, 2010. 392 Ibid. 393 Lorenzo Vidino, e New Muslim Brotherhood in the West, 2010. 394 Cairo Declaration on Human Rights in Islam, Aug. 5, 1990, U.N. GAOR, World Conf. on Hum. Rts., 4th Sess., Agenda Item 5, U.N. Doc. A/CONF.157/PC/62/Add.18 (1993) [English translation], University of Minnesota (Human Rights Library, h p://hrlibrary.umn.edu/), geraadpleegd op 25 januari 2018. 395 ‘Bill Warner, PhD: Cairo Declaration of Human Rights’, Youtube.com, 10 augustus 2014. 396 e World’s Muslims: Religion, Politics and Society, Pewforum.org, 30 april 2013.

ş

397 Imam Seyran Ate : “Er zijn te veel mensen in onze religie die akkoord gaan met geweld”, De Morgen, 8 oktober 2017. 398 Deze journaliste trekt fel ten strijde tegen de radicale Islam: ‘De oplossing komt als we een ideeënstrijd durven aangaan’, de Volkskrant, 11 maart 2018. 399 Bijvoorbeeld ‘Muslim Publics Divided on Hamas and Hezbollah. Most Embrace a Role for Islam in Politics’, PewGlobal.org, 2 december 2010. 400 ‘Ik krijg meer steun dan Salman Rushdie: we zijn vandaag met heel veel afvallige moslims’, Humo, 6 maart 2018. 401 ‘Het Westen moet zich veel weerbaarder opstellen’, .nl, 4 januari 2017. 402 Ruud Koopmans, ‘Ik waarschuw niet voor niets’, .nl, 2 februari 2017. 403 Leon de Winter, ‘Midden-Oosten steekt zichzelf in brand’, De Telegraaf, 14

juni 2014. 404 ‘Verwachtingen? Ik ben allang gelukkig als we elkaar de kop niet inslaan’, Knack, 6 september 2017. 405 Marcel Kurpershoek, De Tragopan Van Kohistan Over Klimmen, Geloof En De Great Game, 2007. 406 De tragopan en de mollahs, Volkskrant.nl, 26 januari 2007. 407 Avondklok in delen Tunesië na hevige rellen politie en sala sten, .nl, 12 juni 2012. 408 Duizenden Tunesiërs eisen gelijke rechten voor vrouwen, Standaard.be, 14 augustus 2012. 409 Bat Ye’or, e Decline of Eastern Christianity Under Islam: From Jihad to Dhimmitude: Seventh-Twentieth Century , 1996. 410 Andrew G. Bostom, e Legacy of Jihad: Islamic Holy War and the Fate of NonMuslims, 2005. 411 Koenraad Elst, ‘De islam in India’, in Wim en Sam van Rooy (red.), De islam. Kritische essays over een politieke religie, 2010. 412 Will Durant, e Story of Civilization, Vol. 1: Our Oriental Heritage, 1976, geciteerd door Koenraad Elst in: ‘De islam in India’, in Wim en Sam van Rooy (red.), De islam. Kritische essays over een politieke religie, 2010. 413 Michiel Hegener, ‘Islam, afvalligheid en mensenrechten’, in Wim en Sam van Rooy (red.), De islam. Kritische essays over een politieke religie, 2010. 414 Wim van Rooy, Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa, islam, 2015 415 Anne-Marie Delcambre, La schizophrénie de l’islam, 18 januari 2006. 416 Wat is het verschil tussen soennieten en sjiieten?, Nieuwsblad.be, 13 maart 2012. 417 Leon de Winter, ‘Het monster is weer opgestaan’, .nl, 7 mei 2016. 418 Moslims: Peshawar was zionistisch complot, GeenStijl.nl, 18 december 2014. 419 Führender arabischer Dichter: Der Islam ist nicht reformierbar, idea.de, 25 februari 2016. 420 Leon de Winter, ‘Oorverdovend stil’, DagelijkseStandaard.nl, 15 juli 2013. 421 Nahed Selim, ‘Islamisering is allang binnengeslopen’, Trouw.nl, 5 april 2008. 422 Tunku Varadarajan, ‘Prophet of Decline’, e Wall Street Journal, 23 juni 2005. 423 Afshin Ellian, ‘Wie ‘Daesh’ gebruikt in plaats van IS, wil link met islam

verhullen’, elsevierweekblad.nl, 27 november 2015. 424 ‘Iranian police arrest 150 boys and girls for a ending birthday party in latest raid to crack down on youngsters a ending mixed-gender events’, dailymail.co.uk, 25 juli 2016. 425 VPRO-documentaire negeert duistere kant Bosnische islam, Opiniez.com, 8 september 2017. 426 IS-vlag wappert in Bosnische shariadorpen, Knack.be, 2 februari 2015. 427 Invoering sharia in Atjeh is voorbeeld voor heel Indonesië, OneWorld.nl, 1 januari 2015. 428 20 churches face demolition in Indonesia, CatholicCulture.org, 22 juni 2012. 429 In Indonesië zijn homo’s ‘erger dan een kernoorlog’, .nl, 4 maart 2016. 430 Wen er maar aan: de politieke islam blij , Trouw.nl, 8 januari 2017. 431 Two Christians are ogged in Indonesia for playing a children’s game that violates Islamic law, Dailymail.co.uk, 27 februari 2018. 432 In Interview, Top Indonesian Muslim Scholar Says Stop Pretending at Orthodox Islam and Violence Aren’t Linked, Time.com, 8 september 2017. 433 “Wie islam zaait, zal sharia oogsten”, arabistjansen.nl, geraadpleegd op 1 februari 2018. 434 ‘Het boerkini-incident in Nice was doorgestoken kaart’, Knack, 14 september 2016. 435 ‘Alleen het woord kan de islamisten verslaan’, De Morgen, 26 oktober 2016. 436 Ibid. 437 Deze journaliste trekt fel ten strijde tegen de radicale Islam: ‘De oplossing komt als we een ideeënstrijd durven aangaan’, de Volkskrant, 11 maart 2018. 438 Nahed Selim, ‘Islamisering is allang binnengeslopen’, Trouw.nl, 5 april 2008. 439 Turkish pianist Fazil Say charged over Islam ‘insult’, Independent.co.uk, 1 juni 2012. 440 Bat Ye’or, Eurabia: e Euro-Arab Axis, 2005. 441 Amanda Kluveld, ‘De islamisering van Europa’, in: De islam. Kritische essays over een politieke religie (red. Sam en Wim van Rooy), ASP, 2010. 442 Wim van Rooy, Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa, islam, 2015. 443 Resolution 1743, Final version Islam, Islamism and Islamophobia in Europe,

assembly.coe.int, 2010. 444 Sam en Wim van Rooy en Remi Hauman, Europa wankelt. De ontvoering van Europa door de EU, 2012. 445 Ru e opnieuw: ’Wij zijn met meer’, Telegraaf.nl, 22 maart 2016. 446 Sietske Bergsma, ‘Als radicalen tien procent uitmaken van de samenleving volgt de rest vanzelf ’, .nl, 31 januari 2018. 447 Ibid. 448 Robert Spencer, Stealth Jihad. How Radical Islam Is Subverting America without Guns or Bombs, 2008. 449 Ibid. 450 Nahed Selim, ‘Islamisering is allang binnengeslopen’, Trouw.nl, 5 april 2008. 451 Interview met Machteld Allan, ‘De islam is in oorlog met ons, en met heel de wereld’, Vlaams Belang Magazine, september 2016. 452 Zineb El Rhazoui, Vernietig het islamitisch fascisme, 2018. 453 Nahed Selim, ‘Gelovige weeskinderen / Tornen aan het goddelijk bevel’, Trouw.nl, 12 januari 2008. 454 Pascal Bruckner, ‘De heks en haar inquisiteurs’, Trouw.nl, 3 februari 2007. 455 Alexandre del Valle, La stratégie de l’intimidation. Du terrorisme jihadiste à l’islamiquement correct, 2018. 456 Sietske Bergsma, ‘Zana Ramadani – Over de macht van moslimmoeders en de tolerantie-waanzin van Duitsers’, .nl, 26 april 2017. 457 Ayaan Hirsi Ali, e Challenge of Dawa: Political Islam as Ideology and Movement and How to Counter It, 2017. 458 Israëlische undercover journalist: ‘Moslimbroederschap in Europa tikkende tijdbom’, christenenvoorisrael.nl, 2 februari 2018. 459 Sudden Jihad Syndrome – It’s Now O cial, DanielPipes.org, 2 januari 2008. 460 Orlando nightclub gunman Omar Mateen had secret sex life with escorts, federal court documents show, Newsweek.com, 14 november 2017. 461 Afshin Ellian, ‘Wetgeving moet sala sten wegjagen uit Europa’, elsevierweekblad.nl, 7 juni 2017. 462 Van dawa tot jihad, AIVD.nl/publicaties, 23 december 2004. 463 Staatsveiligheid: “Sala sme blij groeien, en niet alleen in grote steden”, .be, 24 januari 2018. 464 Korans uitgedeeld op Koningsdag, Telegraaf.nl, 27 april 2018.

465 Tweet van @ex_moslim, 12 maart 2018. 466 Islamischer religiöser Fundamentalismus ist weit verbreitet. -Studie zeigt au allend hohe Werte unter Europas Muslimen’, wzb.eu, 9 december 2013. 467 Ruud Koopmans, ‘Ik waarschuw niet voor niets’, .nl, 2 februari 2017. 468 Leon de Winter, ‘ISIS-terreur geworteld in islamitische cultuur’, DagelijkseStandaard.nl, 30 juni 2014. 469 Fundamentalisme in islam geen marginaal fenomeen’, De Standaard, 8 juni 2016. 470 Ruud Koopmans, ‘Ik waarschuw niet voor niets’, .nl, 2 februari 2017. 471 Interview met Machteld Allan, ‘De islam is in oorlog met ons, en met heel de wereld’, Vlaams Belang Magazine, september 2016. 472 Geert Wilders en Machiel De Graaf, ‘Geef vrouwen het recht zich te verdedigen’, GatestoneInstitute.org, 13 januari 2016. 473 Nahed Selim, ‘Islamisering is allang binnengeslopen’, Trouw.nl, 5 april 2008. 474 Ibid. 475 Ibid. 476 ‘Muslime geben in einer britischen Stadt den Ton an’, Welt.de, 2 augustus 2016. 477 Tania Kambouri, Vrouw in het blauw. Noodkreet van een politieagente, 2016. 478 ‘We sluiten de ogen voor moslimgeweld’, .nl, 18 juni 2016. 479 Duitse agente is het zat: ik word voor politiehoer uitgemaakt, .nl, 15 juni 2017. 480 Raheem Kassam, No Go Zones. How Sharia Law is Coming to a Neighborhood Near You, 2017. 481 Ibid. 482 Molenbeek en Brussel verbieden “islamsafari” Dewinter en Wilders, Wilders komt toch naar België, vrt.be, 2 november 2017. 483 Wanhoop bij Franse politie: ‘Criminelen hebben wijken overgenomen’, elsevierweekblad.nl, 11 oktober 2016. 484 Ibid. 485 Sylvain Ephimenco, ‘De heldha ige opo ering van Arnaud Beltrame mag niet de realiteit van radicalisering maskeren’, Trouw.nl, 27 maart 2018. 486 Verbijsterend politierapport over oudejaarsnacht in Frankrijk: meer dan 1.000 auto’s in brand gestoken, Nieuwsblad.be, 3 januari 2018.

487 80 procent politieagenten in Zweden denkt er over ander werk te zoeken, .nl, 22 september 2016. 488 Ibid. 489 Angela Merkel admits there are ‘no-go’ areas in Germany that ‘nobody dares’ to enter, Dailymail.co.uk, 1 maart 2018. 490 Terzake, Vrt.be, 23 april 2018. 491 Timon Dias, ‘Gangsterislam is grote uitdaging voor Europa’, Volkskrant.nl, 16 juli 2014. 492 Ibid. 493 Ibid. 494 Brussels advocaat aangeklaagd voor drugshandel vanuit Marokko, .be, 1 april 2018. 495 De ‘Mocro War’: een aaneenschakeling van ‘nieuwe dieptepunten’ en ‘eerste keren’, Volkskrant.nl, 30 maart 2018. 496 ‘We importeren een burgeroorlog’, Telegraaf.nl, 9 april 2018. 497 Topman Staatsveiligheid: “Illusie dat ronselaars en haatpredikers geïsoleerd zijn in gevangenissen”, .be, 25 januari 2017. 498 Timon Dias, ‘Gangsterislam is grote uitdaging voor Europa’, Volkskrant.nl, 16 juli 2014. 499 Een jihadist gelijkstellen met een gestoorde lost niks op. Het maakt alles net erger’, .be, 20 juli 2016. 500 Nicolai Sennels, ‘Een verslag vanuit de praktijk: de islam maakt veel moslims crimineler en gewelddadiger’, in: Wim en Sam van Rooy (red.), De islam. Kritische essays over een politieke religie, 2010. 501 Kustaw Bessems en Camil Driessen, ‘Vijf jaar op eieren lopen: de wereld na eo van Gogh’, De Pers, 30 oktober 2009. 502 Ibid. 503 Paul Cliteur, Bardot, Fallaci, Houellebecq en Wilders. Gerechtelijke vervolging van religiekritiek en vreemdelingenvrees, 2016. 504 Church school renames ree Li le Pigs to avoid o ending Muslims, Dailymail.co.uk, 15 maart 2007. 505 CNV Jongeren wil cao ‘ramadan-proof ’ maken, .nl, 20 juli 2012. 506 Haven Zeebrugge wordt ‘halal’, Nieuwsblad.be, 17 juli 2012. 507 Maarten Zeegers, Ik was een van hen. Drie jaar undercover onder moslims, 2016.

508 Sid Lukkassen, Hoe radicalisering en terrorisme bestrijden?, Sceptr.net, 12 februari 2017. 509 Ibid. 510 Patrick Pouw, Salaam! Een jaar onder orthodoxe moslims, 2008. 511 Hind Fraihi, Undercover in klein-Marokko. Achter de gesloten deuren van de radicale islam in Molenbeek, 2006. 512 Arthur Van Amerongen, Brussel: Eurabia. Deel en , 2008-2015. 513 Tien jaar geleden werd radicalisering schandelijk genegeerd, De Tijd, 29 maart 2016. 514 ‘Had ik het nu nog eens gedaan, undercover gaan in Molenbeek, ze hadden mijn lichaam teruggevonden in het kanaal’, Humo, 22 maart 2017. 515 “De aanslagen zijn voor mij een vreemd soort eerherstel”, Gazet van Antwerpen, 11 juni 2016. 516 Arthur van Amerongen, ‘Het islamitische spook waart nog steeds door Brussel #arthurhadgelijk’, .nl, 19 november 2015. 517 Ibid. 518 Ibid. 519 Ibid. 520 Arthur Van Amerongen, Brussel: Eurabia. Deel en , 2008-2015. 521 ‘Oorlogsfotograaf neemt afscheid van Molenbeek’, Bruzz.be, 18 maart 2015. 522 Ibid. 523 Muslims in Europe – documentary by Zvi Yehezkeli and David Deryi (Allah Islam), Youtube.com, 3 december 2012. 524 Germany: Israeli journalist forges Syrian passport and poses as refugee, concludes most migrants don’t intend to integrate, eOldContinent.eu, 16 februari 2018. 525 Zvi Jecheskeli, ‘Under a False Identity’, 10.tv/bezehutbduya/154284, 30 januari 2018. 526 ‘In 10 years, the Muslim Brotherhood will dictate the tone’, israelhayom.com, 26 januari 2018. 527 Blootgelegd: De Moslimbroederschap in België, Sceptr.net, 13 oktober 2007. 528 Israëlische undercover journalist: ‘Moslimbroederschap in Europa tikkende tijdbom’, christenenvoorisrael.nl, 2 februari 2018. 529 Denemarken in de ban van moslimdocumentaire, .nl, 31 mei 2016;

Vrouwen stenigen mag, zei de imam, .nl, 3 maart 2016. 530 ‘Het boerkini-incident in Nice was doorgestoken kaart’, Knack, 14 september 2016. 531 Ook hier spreken imams weleens met twee monden, .nl, 2 juni 2016. 532 Hoe een Italiaans stadje Aziatisch-islamitisch wordt, elsevierweekblad.nl, 6 augustus 2017. 533 Verdeeld Brussel: een kijkje in mogelijke toekomst Europa, elsevierweekblad.nl, 26 juli 2017. 534 Schaamteloos, De Telegraaf, 3 maart 2018. 535 Ibid. 536 Carel Brendel, ‘Het monterverbond van Groen en Rood, in: De islam. Kritische essays over een politieke religie (red. Sam en Wim van Rooy), ASP, 2010. 537 Afshin Ellian, ‘Bied weerstand aan islamisering neutrale functies’, elsevierweekblad.nl, 10 november 2017. 538 Syp Wynia, ‘Meebuigen met de moslims: hoe de islam Nederland verandert’, elsevierweekblad.nl, 14 april 2017. 539 Ibid. 540 Ha d Bouazza, De akker en de mantel. Over de vrouw en de islam, 2015. 541 Syp Wynia, ‘Meebuigen met de moslims: hoe de islam Nederland verandert’, elsevierweekblad.nl, 14 april 2017. 542 Syp Wynia, ‘Islamisering in Nederland, vanaf 1951’, elsevierweekblad.nl, 13 oktober 2017. 543 Paasvakantie is lentevakantie in Sint-Joost, Bruzz.be, 30 april 2012. 544 Spotpren ekenaar Kamagurka zal nooit Mohammed tekenen, Nu.nl, 13 februari 2018. 545 Scholen mijden Londen, Parijs en Berlijn uit angst aanslagen, .tv, 13 februari 2018. 546 ‘Door sport, religie en politiek door elkaar te halen, voeden fanatici het radicalisme bij kwetsbare jongeren’, Humo, 13 februari 2018. 547 Asielzoeker terroriseert wekenlang Joodse gemeenschap: ‘Bang dat hij terugkomt met mes’, .tv, 12 februari 2018. 548 Charleroi krijgt islamitische school, een primeur voor Wallonië, DeMorgen.be, 13 februari 2018. 549 “Is dit progressief Gent?”: Islamkritische bejaarde aangeklaagd voor racisme,

Sceptr.net, 13 februari 2018. 550 Homoseksuele cabaretier dur niet hand in hand met vriend over straat, uit angst voor problemen, .nl, 10 februari 2018. 551 Deze exorcist werd veroordeeld na dood Antwerpse moslima (23), maar vandaag doet hij gewoon verder, .be, 14 september 2017. 552 Integration und Religion aus der Sicht von Türkeistämmigen in Deutschland, uni-muenster.de, 16 juni 2016. 553 Somali Journalist: PC-Media makes Sweden “more dangerous than Mogadishu”, Youtube.com, 18 mei 2013. 554 Fel debat in Ro erdam over Nederlandse identiteit, .nl, 13 februari 2018. 555 Sala sme verdringt gematigde islam in België, DeStandaard.be, 8 februari 2017. 556 Ibid. 557 Ibid. 558 Tweet van @MarkAColle , 13 februari 2018. 559 Zel enoemde ‘sharia-politie’ in Duitse Wuppertal, Nu.nl, 5 september 2014. 560 Muziek is haram en zwemmen mag niet, De Standaard, 10 juni 2016. 561 “Sala sme is grootste bedreiging voor België”, .be, 27 juli 2012. 562 Bilal Benyaich: ‘Overheid onderschat aantal radicale moslims’, Knack.be, 28 mei 2013. 563 Turkije dicteert jihadpreek in Nederland, De Telegraaf, 16 februari 2018. 564 Jihadpreek in Hoorn, Telegraaf.nl, 17 februari 2018. 565 Oorlogspreek in doofpot, Telegraaf.nl, 3 maart 2018. 566 Brussel subsidieert nepuniversiteit van conservatieve islambeweging, DeMorgen.be, 19 februari 2018. 567 Turkse haatpropaganda weer verspreid, Telegraaf.nl, 19 februari 2018. 568 Humo sprak met Benno Barnard: ‘Ik heb spijt van alles’, Humo, 10 mei 2010. 569 Antwerpse agenten krijgen extra opleiding rond islam en islamisering, .be, 10 mei 2016. 570 Molenbeekse straat opnieuw verkeersvrij voor ramadan, .be, 9 augustus 2012. 571 Nikabdraagster breekt neus agente, onrust in Molenbeek, Bruzz.be, 1 juni 2012. 572 Twee islamscholen in voorbereiding, Bruzz.be, 16 mei 2012.

573 Krijgt Anderlecht een moslimschool?, Standaard.be, 15 mei 2012 574 “Verdacht”: ophef over subsidie aan moslim-vzw voor deradicalisering in Gent, Nieuwsblad.be, 20 februari 2018. 575 ‘Jullie zouden gerust banger mogen zijn’, De Tijd, 10 juni 2016. 576 Ibid. 577 Tienduizenden Belgische moslimjongeren angstig over martelingen en de hel, DeStandaard.be, 10 mei 2017. 578 De Koranscholen van Vlaanderen, Canvas.be, 19 oktober 2015. 579 Verslag Plenaire vergadering Vlaams Parlement, vlaamsparlement.be, 21 oktober 2015. 580 Foto door mij getweet via @samvanrooy1, 20 februari 2018. 581 “Christenen in asielcentra geslagen en met de dood bedreigd door strenggelovige moslims”, DeMorgen.be, 28 september 2015. 582 Ibid. 583 Ibid. 584 ‘Leven gevluchte homo’s bedreigd in asielcentra’, .nl, 3 februari 2016. 585 ‘“Vrouw niet veilig”: berichten over verkrachting in grootste opvangcentrum Duitsland’, .be, 17 september 2015. 586 ‘Elke week zedendelict bij een asielzoekerscentrum’, .nl, 30 januari 2016. 587 Tweet van @wierdduk, 20 februari 2018. 588 Brussel: Moham(m)ed, Maria, Marie en Fatima populairste namen, Sceptr.net, 16 februari 2018. 589 Meest populaire jongensnaam in 2017: Noah of Mohammed?, Powned.tv, 12 januari 2018. 590 ‘Naturalisatie Den Haag blij op vrijdag’, Telegraaf.nl, 16 februari 2018. 591 Antwerps colloquium gekaapt door islamisten en apologeten?, Lvb.net, 5 november 2010. 592 Lee aar ‘ontdekt’ illegaal moskee-internaat in Delfshaven, dagblad010.nl, 8 februari 2018. 593 ‘Undercover in Nederland: Marokkaanse jongeren terroriseren Amsterdamse homo-ontmoetingsplaats’, .nl, 9 februari 2018. 594 In deze Franse stad rekruteert IS bij de vleet en zwaaien islamisten de plak: alle slagers zijn halal, enkel mannen op café, .be, 8 februari 2018. 595 Hans Teeuwen gee toe dat hij geen grappen maakt over de islam: “Je kunt er

voor doodgeschoten worden”, DagelijkseStandaard.nl, 26 april 2017. 596 Tweet van @podevyns, 23 januari 2018. 597 Als hand in hand lopen een risico is, De Standaard, 21 februari 2018. 598 VIDEO: Kerken nemen maatregelen tegen terreurdreiging, .tv, 12 februari 2018. 599 Wilders nu 12,5 jaar beveiligd: ‘Ik ben blij dat ik nog leef ’, Nieuws.nl, 22 april 2017. 600 Driekwart Nederlandse moslims vindt Syrië-gangers helden, Volkskrant.nl, 28 mei 2013. 601 De grote moslimenquête: is hun venster op de wereld écht zo klein?, Het Nieuwsblad, 19 januari 2018. 602 Ibid. 603 Ibid. 604 Ibid. 605 EU: “Wij willen meer politieke islam in Europa”, GeenStijl.nl, 6 juli 2015. 606 Vogelaar: Islam wordt deel van onze cultuur, Trouw.nl, 13 juli 2007. 607 Eventuele gebedsoproep Westermoskee niet tegengehouden, Parool.nl, 20 februari 2018. 608 Tweet van @ExMuslimTV, 1 oktober 2017. 609 Tweet van @WimVanOsselaer1, 21 februari 2018. 610 Extra beveiliging bij debat over Armeense genocide, .nl, 22 februari 2018. 611 Twee jihadverdachten opgepakt op Schiphol, elsevierweekblad.nl, 16 februari 2018. 612 Ook Arabische lessen in Kortrijk en Oostende, Sceptr.net, 22 februari 2018. 613 Islamisten intimideren Britse scholen die zich tegen hen verze en, Sceptr.net, 22 februari 2018. 614 Ophef over hoofddoek minister Kaag in Iran, elsevierweekblad.nl, 22 februari 2018. 615 ‘Papa is goed, geen terrorist’, .nl, 23 februari 2018. 616 Van Aartsen noemt sala sme ’helemaal geen stroming’, Telegraaf.nl, 22 februari 2018. 617 Rechter beslist: 11 Limburgse meisjes mogen hoofddoek blijven dragen ondanks verbod van school, Nieuwsblad.be, 23 februari 2018. 618 Nationale lijst van personen die verdacht worden van terrorisme, biv.be, 11

december 2017. 619 Islamic Central Council of Switzerland justi es female genital mutilation, JihadWatch.org, 25 februari 2018. 620 Geld voor noodhulp vaak misbruikt voor nancieren terrorisme, .nl, 16 oktober 2017. 621 Facebookpost van Peter Velle, 24 februari 2018. 622 Terzake, 28 februari 2018. 623 Ibid. 624 Schotenaar duikt op in IS-onthoofdings lm: dertig jaar cel gevorderd, GVA.be, 1 maart 2018. 625 Joods restaurant opnieuw doelwit van vandalen, elsevierweekblad.nl, 2 maart 2018. 626 “Cultuurverschillen hebben zeker een rol gespeeld”, .be, 4 oktober 2016. 627 40 maanden cel voor verkrachting op ziekenhuisparking, .be, 2 maart 2018. 628 Isis follower tried to create jihadist child army in east London, eGuardian.com, 2 maart 2018. 629 Nieuwe therapie voor geradicaliseerde gevangenen op komst, DeMorgen.be, 10 januari 2017. 630 Links-islamitisch verbond pleit voor hoofddoek bij politie, elsevierweekblad.nl, 23 februari 2018. 631 Ruim achtduizend meisjes in België lopen risico op genitale verminking, .be, 3 maart 2018. 632 Muziekfestival in Zweden afgelast wegens te veel seksueel misbruik en verkrachtingen, .nl, 3 juli 2017. 633 Schon Siebenjährige sollen sich verschleiern, TagesAnzeiger.ch, 2 maart 2018. 634 “BANG reacties afwachten”, Gazet van Antwerpen, 8 juli 2015. 635 Hoe Geert Bourgeois dankzij de i ar een grotere Vlaming kan worden dan Bart De Wever, Knack.be, 18 juli 2015. 636 De Zondag, 21 juni 2015. 637 Hoera. OPHEF om poster met Zoenende Moslima, GeenStijl.nl, 24 mei 2017. 638 Ex-moslima op zoek naar vrijheid, Trouw.nl, 31 augustus 2015. 639 ‘In de islam groeit een fascistische ideologie’, .nl, 7 maart 2018. 640 Justitie weigert Charlie Hebdo-overlevende te beveiligen, ondanks fatwa,

elsevierweekblad.nl, 8 maart 2018; Zineb El Rhazoui: ‘Het is nog steeds lachen als ik de mede-overlevers van Charlie Hebdo spreek’, .nl, 8 maart 2018. 641 BRIEFJE VAN JAN – Aan Frans Timmermans, .nl, 9 maart 2018. 642 Hasselt krijgt nieuwe moskee voor 4.000 gelovigen, .be, 29 mei 2017. 643 Dit is Nora. Zij gaat u elke dag vertellen hoe islamofoob u bent en waarom, GeenStijl.nl, 23 februari 2018; tweet van @CarelBrendel, 6 maart 2018. 644 Islamitisch boek dat verkrijgbaar is in Antwerpse boekhandel propageert geweld tegen homo’s, , 16 juni 2016. 645 Studentenkoepel gaat samenwerken met jeugdorganisatie Europese Moslimbroeders, CarelBrendel.nl, 9 maart 2018. 646 Chris Aalberts in Ro erdam – Bij een islamdebat met onwillige Ro erdamse lijs rekkers, .nl, 9 maart 2018. 647 Tweet van @AlexanderBakker, 9 maart 2018. 648 Moslimidool ‘professor’ Tariq Ramadan blijkt ordinaire oplichter, .nl, 7 maart 2018; 649 Islamitische migranten teisteren Berlijnse voorstad Neukölln, Sceptr.net, 9 maart 2018. 650 Transgender neergestoken in E erbeek door “leden van IS”, .be, 14 juni 2016. 651 Religiöses Mobbing Wenn Gummibärchen in Berliner Schulen plötzlich zum Problem werden, Berliner-zeitung.de, 26 februari 2018. 652 Ibid. 653 Geen plaats meer voor eerste communie in de klas: “Logisch, want de klassen zijn diverser geworden”, Nieuwsblad.be, 10 maart 2018. 654 Opinie op zondag: ‘Waar blijven de excuses voor de kritiekloze omhelzing van Tariq Ramadan?’, Volkskrant.nl, 11 maart 2018. 655 Gevangenisstraf voor een foto: er ligt iets vreselijk te ro en in de Duitse staat, .nl, 20 augustus 2017.

ş

656 Imam Seyran Ate : “Er zijn te veel mensen in onze religie die akkoord gaan met geweld”, De Morgen, 8 oktober 2017. 657 Martin Sommer: De erfzonde is terug en heet voortaan white privilege, de Volkskrant, 25 november 2017. 658 Ibid. 659 Ibid.

660 Ibid. 661 Fallaci, Ratzinger en een namaakventje, victacausa.blogspot.be, 16 september 2006. 662 Een op de vijf moskeeën onderzocht voor extremisme, .be, 26 augustus 2017. 663 Extra gebedsplaatsen in kleinschalige moskeeën, DeGouda.nl, 8 maart 2018. 664 Frenchman who was on terror watchlist becomes police o cer, eLocal. , 25 september 2017. 665 Hugh Fitzgerald: On Not Forge ing Molly Norris, Jihadwatch.org, 2 maart 2016. 666 Robert Vuijsje, Joden zijn daders geworden, Trouw.nl, 22 april 2017. 667 Tweet van @Prof_DAH_Vintik, 13 juni 2017. 668 Tweet van @Prof_DAH_Vintik, 7 juli 2016. 669 Juf, we kunnen de vormen van uw lichaam zien’, .nl, 2 februari 2016. 670 Begraafplaats Kortrijk opgedeeld: moslims en niet-moslims, kortrijk.vlaamsbelang.org, 10 januari 2018. 671 Charles Michel: “Daders liegen als ze zeggen dat ze doden in naam van Allah”, .be, 15 november 2015. 672 Christenvervolging in Ro erdam, visie.eo.nl, 13 september 2017. 673 Nederland worstelt met LGBT’s in asielcentra, zizo-online.be, 14 januari 2016. 674 Duits rumoer om lm over antisemitisme in Europa, .nl, 13 juni 2017. 675 ‘Meer dan 50.000 radicale moslims in Europa’, Nu.nl, 2 september 2017. 676 Ibid. 677 Zo krijgen sala sten hun moskeeën steeds voller, elsevierweekblad.nl, 12 september 2017. 678 Ibid. 679 Raad verhindert vragen Boomsma aan Van Aartsen over deradicalisering, elsevierweekblad.nl, 14 maart 2018. 680 Video. Dit mag PVV’er De Graa van zijn collega’s in het Europarlement niet zeggen over de islam, GeenStijl.nl, 15 maart 2018. 681 Ook jonge Joden praten nu over verhuizen naar Israël, NRC.nl, 27 januari 2015. 682 Failed Afghan asylum seeker is arrested in Germany for killing his girlfriend because she refused to convert to Islam, Dailymail.co.uk, 15 maart 2018.

683 Steekpartij azc Bellingwolde blijkt anti-homogeweld, .nl, 2 december 2016. 684 Brussel: Sala st gee vechtlessen “van en voor moslims”, Sceptr.net, 14 maart 2018. 685 Bespuugd worden door jongeren: is dit nou de warmte in de stad?’, Parool.nl, 28 juli 2017. 686 “Naar welke zenders kijken die kleuters dan?”, Het Laatste Nieuws, 23 augustus 2017. 687 Radicalisering bij kleuters: “Ze noemen klasgenootjes varkens en bedreigen hen met vinger over de keel”, .be, 21 augustus 2017. 688 “Naar welke zenders kijken die kleuters dan?”, Het Laatste Nieuws, 23 augustus 2017. 689 Bernard Ravet, Principal de collège ou imam de la république?, 2017. 690 Moskeeën steunen Aboutaleb, Telegraaf.nl, 10 januari 2018. 691 Bonusquote: ‘We botsen voortdurend op jonge, linkse magistrates die ons allemaal racisten vinden’, .nl, 22 november 2017. 692 Demir boos: “Meisje van 14 uitgehuwelijkt en niemand doet iets?”, .be, 1 september 2017. 693 ‘Radicalisering kleuters’: Commissie voor bestrijding van gewelddadige radicalisering samengeroepen, Knack.be, 21 augustus 2017. 694 ‘Hier vond ik vrijheid’, De Morgen, 8 augustus 2017. 695 Peter McLoughlin, Easy Meat: Inside Britain’s Grooming Gang Scandal, 2016. 696 Slachto er misbruikzaak Rotherham: ‘Mijn daders werden geïnspireerd door islamitisch extremisme’, .nl, 20 maart 2018. 697 Zelfs 12-jarigen geradicaliseerd in Molenbeek, .be, 7 maart 2017. 698 Moslim weigert vrouwelijke schepen hand te schudden tijdens eigen huwelijk, .be, 15 oktober 2016. 699 Neue Moslem-Studie: Häl e will Frauen nicht die Hand geben, oe24.at, 10 augustus 2017. 700 Waarover spreekt Francken op zijn lezingen?, Sceptr.net, 9 september 2017. 701 Waarom ook niet-moslims baat hebben bij halalcosmetica, Knack.be, 2 augustus 2016. 702 Islamitisch bankieren succes in Groot-Bri annië, Mo.be, 27 juli 2005. 703 Luxemburgers leren islamitisch bankieren, DeMorgen.be, 12 augustus 2014.

704 Bijlessen en halalmaaltijden moeten allochtonen naar universiteit lokken, DeStandaard.be, 2 mei 2017. 705 Tramconducteur moet kruisje verbergen, Trouw.nl, 15 december 2009. 706 Tweet van @leondewinter, 3 december 2017. 707 Sala stische imams geven stemadvies, Telegraaf.nl, 19 maart 2018. 708 ‘Almeerse moskee werkt mee aan illegaal huwelijk’, OmroepFlevoland.nl, oktober 2016. 709 Islam de France et laïcité: une tribune dans le Figaro signée par 100 intellectuels en réponse à Emmanuel Macron, Bvoltaire. , 20 maart 2018. 710 ‘Invloed van het sala sme blij stijgen’, De Morgen, 23 maart 2018. 711 DENK Amsterdam wil subsidie voor sala stische organisaties, .tv, 12 maart 2018. 712 Wiener Lehrerin bricht ihr Schweigen, Youtube.com, 14 maart 2018. 713 Tweet van @wierdduk, 24 maart 2018. 714 Gesluierde moslima’s openen academiejaar Groep T, .be, 26 september 2011. 715 ‘Invloed van het sala sme blij stijgen’, De Morgen, 23 maart 2018. 716 Ibid. 717 Ibid. 718 Douglas Murray, ‘Channel 4 cancels Tom Holland’s history of Islam, but the extremists will not win’, blogs.spectator.co.uk, 11 september 2012. 719 Caroline Fourest coupée net en direct sur Sky News, Youtube.com, 15 januari 2015. 720 Schaarbeekse straat afgesloten voor gebed Suikerfeest, Bruzz.be, 26 juni 2017. 721 Charles Michel: “Daders liegen als ze zeggen dat ze doden in naam van Allah”, .be, 15 november 2015. 722 Gruwelijke defenestratie van Sarah (66) schokt Frankrijk. Nu eisen 17 Franse intellectuelen dat waarheid aan het licht komt, .be, 2 juni 2017. 723 Verbannen Turkse journalist: ‘De macht van de Turkse regering in België omnipresent’, Knack, 19 maart 2018. 724 Moskeeën zamelen 1,7 miljoen in bij bene et, .be, 23 maart 2018. 725 Honderd ‘extremisten’ per maand onderschept in Zaventem, Bruzz.be, 22 maart 2018. 726 85-jarige holocaust-overlevende door islamitische buurman doodgestoken,

.nl, 26 maart 2018. 727 Honderden IS-sympathisanten online, Telegraaf.nl, 26 maart 2018. 728 Ibid. 729 Hogeschool Ro erdam sluit gebedsruimtes, .nl, 28 maart 2018. 730 Paaltjes in Molenbeek moeten etsers beschermen tegen asociale bestuurders… maar verdwijnen al na paar uur na discussie met omwonenden, .be, 28 november 2017. 731 Belgische autoriteiten houden 45 ‘haatpredikers’ in de gaten, .nl, 1 december 2017. 732 Tweet van @TimmermansEU, 28 maart 2018. 733 Tweet van @CarelBrendel, 30 maart 2018; tweet van @IslamismMap, 29 maart 2018. 734 Zeven jaar voor terrorist, .be, 31 maart 2018. 735 Nederland weer een stukje meer Turks: Enschede krijgt joekel van een azaantoetermoskee, GeenStijl.nl, 26 september 2017. 736 Brekend. Buurterreur tegen protesterende bewoners Leiden bij bouw moskee, JoostNiemoller.nl, 28 juli 2014. 737 Zwaarbewaakte joodse school Cheider krijgt stalen hek: ‘Helaas is het nodig’, at5.nl, 7 oktober 2016. 738 ‘Nieuwjaarsrellen Vlissingen waren voorbereid’, .nl, 3 januari 2017. 739 Hangjongeren eisen ‘tol’ van voorbijgangers, vallen vrouwen lastig en verplichten kinderen om te vechten, .be, 7 juli 2017. 740 ‘Terroristische netwerken klaar voor aanslag in Amsterdam’, NHNieuws.nl, 2 april 2016. 741 Genitale verminking vrouwen op kosten belastingbetaler, Sceptr.net, 26 maart 2018. 742 Onthoofdingsvideo’s IS populair op Duitse scholen, Sceptr.net, 28 maart 2018; Behörden warnen vor Islamismus an Schulen, Bild.de, 26 maart 2018. 743 German foreign minister condemns anti-Semitism at schools, Yahoo.com, 25 maart 2018. 744 Duits onderzoek: Eén op drie Duitse moslimscholieren kan zich ‘goed voorstellen voor Islam te vechten en sterven’, .nl, 10 januari 2018. 745 Comment la radicalité religieuse infuse dans certains lycées, LeFigaro. , 20 maart 2017.

746 ‘Dat klopt niet juf, het staat niet in de koran’, Groene.nl, 27 januari 2016. 747 Ibid. 748 Ibid. 749 Ibid. 750 Ibid. 751 Ibid. 752 Ibid. 753 Ibid. 754 Ibid. 755 Ibid. 756 Religiöses Mobbing Wenn Gummibärchen in Berliner Schulen plötzlich zum Problem werden, berliner-zeitung.de, 26 februari 2018. 757 “Islamistisch pestgedrag” op Duitse basisscholen, Sceptr.net, 1 april 2018. 758 L’inquiétante radicalité d’une minorité de jeunes, LeMonde. , 3 april 2018. 759 Primeur in België: rijschool énkel voor vrouwen, vrt.be, 6 april 2018. 760 Partij Islam wil invoering sharia en mannen en vrouwen apart op de bus in België, Het Nieuwsblad, 6 april 2018. 761 Sala stische handboeken voor opleiding imams wijdverspreid, vrt.be, 9 mei 2018. 762 Voor het eerst meer dan de hel moslims in Antwerpse scholen, .be, 3 maart 2016. 763 Keuze voor islamles als levensbeschouwelijk vak op school zit in de li , vrt.be, 9 april 2018. 764 Arameeërs vrezen radicale islam: “Zullen wij nogmaals moeten vluchten?’, De Telegraaf, 12 april 2018. 765 Vilvoorde, de twintigste gemeente van Brussel, Bruzz.be, 29 maart 2018. 766 Mark Elchardus in ‘De Afspraak’, vrt.be, 8 mei 2018. 767 De gevaarlijke ijsberg onder de partij Islam, De Tijd, 14 april 2018. 768 Ibid. 769 ‘De populistische revolte gestuit? Hoezo?’, Het Financieele Dagblad, 30 december 2017. 770 Exposen gaat door: vrouwen nog altijd ‘ontmaskerd’ als ‘hoer’, .nl, 7 maart 2018. 771 Brussel krijgt vijfde islamitische school, DeMorgen.be, 24 juli 2017.

772 Gent krijgt grootste moskee van Vlaanderen, “zonder buurtprotest”, Nieuwsblad.be, 13 oktober 2017. 773 Steeds meer sala sme en antisemitisme onder Arabische en Turkse scholieren in Berlijn, .nl, 19 juli 2017. 774 Bonusquote – Amsterdamse dominee: ‘Moslims bedreigen mijn gemeenteleden’, .nl, 11 december 2017. 775 Wim van Rooy, ‘Islamofobie en waar ze vandaan komt’, De Standaard, 29 januari 2009. 776 Europeans greatly overestimate Muslim population, poll shows, e Guardian, 13 december 2016. 777 Sietske Bergsma, ‘Zana Ramadani – Over de macht van moslimmoeders en de tolerantie-waanzin van Duitsers’, .nl, 26 april 2017. 778 Ronald Commers, Jeugd die niet voorbijgaat: denkweg in terugblik, 2011. 779 L’appel des 100 intellectuels contre le “séparatisme islamiste”, Le Figaro, 19 maart 2018. 780 Gemeinsame Erklärung, erklaerung2018.de, 15 maart 2018. 781 Manifeste “contre le nouvel antisémitisme”, LeParisien. , 21 april 2018. 782 Driehonderd prominenten tekenen manifest tegen antisemitisme in Frankrijk, Volkskrant.nl, 22 april 2018. 783 ’Keppeltje was experiment over de stad Berlijn’, Telegraaf.nl, 18 april 2018. 784 Muslim outrage at French a empt to REWRITE the Koran to delete verses calling for ‘murder of Jews, Christians and unbelievers’, Dailymail.co.uk, 4 mei 2018. 785 Al-Azhar on French call to reform Qur’an: “Go to hell!” Violent verses are “in reality verses of peace”, JihadWatch.org, 5 mei 2018. 786 Nahed Selim, ‘Gelovige weeskinderen / Tornen aan het goddelijk bevel’, Trouw.nl, 12 januari 2008. 787 Duitse mediamagnaat Mathias Döpfner: ‘We zien de voorbodes van onderwerping’, .nl, 19 september 2017. 788 “Seid wütend auf die muslimischen Frauen!”, Welt.de, 14 januari 2016. 789 James Lorimer, e Institutes of the Law of Nations: A Treatise of the Jural Relations of Separate Political Communities, 1884. 790 ‘Islam is een totalitaire ideologie en bedreigt de mensheid’, elsevierweekblad.nl, 9 november 2015.

791 Pascal Bruckner, ‘De heks en haar inquisiteurs’, Trouw.nl, 2 februari 2007. 792 ‘Onze Koran is de vrijheid’, Trouw.nl, 15 oktober 2007. 793 Wen er maar aan: de politieke islam blij , Trouw.nl, 8 januari 2017. 794 ‘De kritiek op Orbán is belachelijk’, .nl, 24 april 2018. 795 Islamcriticus Hamed Abdel-Samad: ‘Ik veracht naïeve journalisten en seniele politici’, .nl, 11 april 2017. 796 Ha d Bouazza, ‘Polderislam. Rad voor ogen.’, Handelsblad, 6 juni 2008. 797 ‘Norway’s Muslim immigrants a end classes on western a itudes to women – video’, eGuardian.com, 1 augustus 2016. 798 Ha d Bouazza, ‘Reactie op onzinnig islam-apologetisch manifest van ‘theologen des twi erlands’ Stegeman & Verheij’, .nl, 19 december 2016. 799 Ubrain Vermeulen, Islam en christendom, het onmogelijke Gesprek?, 1999. 800 ‘We leven in een totaal gesegregeerde maatschappij’, De Standaard, 2 september 2017. 801 Douglas Murray in bestseller: ‘Europa pleegt suïcide’, elsevierweekblad.nl, 10 augustus 2017. 802 Diverse tweets van @ArminNavabi. 803 Führender arabischer Dichter: Der Islam ist nicht reformierbar, idea.de, 25 februari 2016.

ş

804 Imam Seyran Ate : “Er zijn te veel mensen in onze religie die akkoord gaan met geweld”, De Morgen, 8 oktober 2017. 805 Ibid. 806 Fatwa en doodsbedreigingen, maar ‘liberale moskee’ weigert deuren te sluiten, .be, 28 juli 2017. 807 Duitse ex-moslim en islamcriticus Utlu: ‘Ik ben doodsbang wanneer ik op straat loop’, Knack, 4 september 2017. 808 Kacem El Ghazzali, ‘Warten auf die Utopie’, Nzz.ch, 23 juni 2017. 809 Ayaan Hirsi Ali, Ke ers. Pleidooi voor een hervorming van de Islam, 2015. 810 e St. Petersburg Declaration, centerforinquiry.net, 5 april 2007. 811 Anne-Marie Delcambre, ‘De gematigde islam bestaat niet’, Trouw.nl, 18 augustus 2006. 812 Anne-Marie Delcambre, L’Islam des interdits, 2003. 813 Interview met Machteld Allan, ‘De islam is in oorlog met ons, en met heel de wereld’, Vlaams Belang Magazine, september 2016.

814 Pascal Bruckner, ‘De heks en haar inquisiteurs’, Trouw.nl, 2 februari 2007. 815 Belgisch Staatsblad, 22 maart 2018. 816 Leon de Winter, ‘Europese waarden uitdragen is passé’, Telegraaf.nl, 27 oktober 2015. 817 Strenge islamschool kan niet gestopt: wat is genderneutraal dan waard?, elsevierweekblad.nl, 31 juli 2017. 818 GSTV. Douglas Murray over de zelfmoord van Europa, Geenstijl (op Youtube.com), 30 augustus 2017. 819 De geheime opmars van de radicale islam, De Standaard, 25 april 2018. 820 Too Radical for France, a Muslim Clergyman Faces Deportation, nytimes.com, 5 april 2018. 821 Pakistaanse islamprediker die jihadistische moordenaar Mumtaz Qadri verheerlijkt komt spreken in Molenbeek, vlaamsbelang.org, 2 november 2016. 822 Geert Wilders over Haagse kalifaatconferentie Hizb ut-Tahrir: ‘Politici laten zich als makke schapen naar slachtbank leiden’, .nl, 2 mei 2018. 823 AIVD: Sala sten ze en gematigde moslims onder druk, .nl, 4 april 2017. 824 AIVD: Sala sten intimideren gematigde moslims, dreiging jihadisten neemt toe, Volkskrant.nl, 4 april 2017. 825 ‘We leven in een totaal gesegregeerde maatschappij’, De Standaard, 2 september 2017. 826 Interview met Machteld Allan, ‘De islam is in oorlog met ons, en met heel de wereld’, Vlaams Belang Magazine, september 2016. 827 Moslimjongens die handdruk lerares weigeren, krijgen forse boete in Zwitserland, .be, 26 mei 2016. 828 Marijn Kruk, ‘Avond op het continent’, Groene.nl, 20 september 2017. 829 Ignaas Devisch, ‘Het non-debat over de hoofddoek’, De Standaard, 6 maart 2018. 830 Het islamitische spook waart nog steeds door Brussel #arthurhadgelijk, .nl, 19 november 2015. 831 Michiel Hegener, ‘Islam, afvalligheid en mensenrechten’, in Wim en Sam van Rooy (red.), De islam. Kritische essays over een politieke religie, 2010. 832 9 op de 10 vrouwen in Brussel lastiggevallen, nieuws.vtm.be, 9 januari 2018. 833 Denemarken pakt criminelen in ‘ge o’s’ harder aan, .nl, 2 maart 2018. 834 Jean-Louis Harouel, Les droits de l’homme contre le peuple, 2016.

835 ‘Het Westen moet zich veel weerbaarder opstellen’, .nl, 4 januari 2017. 836 Paul Cliteur, ‘“Go Ghost” – O ence, Democratic State Duties & eoterrorism’, churchandstate.org.uk, 7 januari 2016. 837 ‘Ik ben geen islamofoob – ik ben vrij’, de Volkskrant, 2 april 2016. 838 ‘Het boerkini-incident in Nice was doorgestoken kaart’, Knack, 14 september 2016. 839 ‘Alleen het woord kan de islamisten verslaan’, De Morgen, 26 oktober 2016. 840 Zemmour: “Entre la France et l’islam, les musulmans doivent choisir”, Causeur. , 7 oktober 2016. 841 ‘We leven in een totaal gesegregeerde maatschappij’, De Standaard, 2 september 2017. 842 ‘Het ware con ict speelt zich binnen de islam zelf af ’, .nl, 20 april 2018. 843 ‘Verwachtingen? Ik ben allang gelukkig als we elkaar de kop niet inslaan’, Knack, 6 september 2017. 844 ‘Verwachtingen? Ik ben allang gelukkig als we elkaar de kop niet inslaan’, Knack, 6 september 2017. 845 Wakker op Zondag, , 25 maart 2018. 846 ‘We leven in een totaal gesegregeerde maatschappij’, De Standaard, 2 september 2017. 847 Deense socialisten maken bocht van 180 graden: migranten moeten zich voortaan aanpassen aan Denemarken en niet andersom, .be, 30 maart 2018. 848 ‘We leven in een totaal gesegregeerde maatschappij’, De Standaard, 2 september 2017. 849 ‘Verwachtingen? Ik ben allang gelukkig als we elkaar de kop niet inslaan’, Knack, 6 september 2017. 850 ‘Verwachtingen? Ik ben allang gelukkig als we elkaar de kop niet inslaan’, Knack, 6 september 2017. 851 Hamed Abdel-Samad, Der Untergang der islamischen Welt: Eine Prognose, 2010. 852 ‘Deradicalisering van teruggekeerde Syriëstrijders helpt geen bal’, Knack, 14 maart 2018. 853 ‘Baas Franse veiligheidsdiensten: burgeroorlog tussen extreem rechts en moslims’, .nl, 13 juli 2016. 854 Sietske Bergsma, ‘Zana Ramadani – Over de macht van moslimmoeders en

de tolerantie-waanzin van Duitsers’, .nl, 26 april 2017. 855 Deze Haagse moskee predikt tolerantie, maar dat is schijn, .nl, 27 april 2018. 856 ‘Deradicalisering van teruggekeerde Syriëstrijders helpt geen bal’, Knack, 14 maart 2018. 857 Zemmour: “Entre la France et l’islam, les musulmans doivent choisir”, Causeur. , 7 oktober 2016. 858 ‘Importeer niet de chaos en we eloosheid uit Afrika’, .nl, 23 mei 2017. 859 Zemmour: “Entre la France et l’islam, les musulmans doivent choisir”, Causeur. , 7 oktober 2016. 860 De moleculaire burgeroorlog, Trouw.nl, 27 januari 2001. 861 Damien Le Guay, La guerre civile qui vient est déjà là, 2017. 862 Michel Houellebecq, Plateforme, 2001. 863 Bonusquote: Michel Houellebecq in ‘Soumission’ over Brussel, .nl, 22 maart 2016. 864 Oriana Fallaci, e Force of Reason, 2004. 865 Teun Voeten, ‘Vergeet het klassieke slagveld. Welkom in de hybride oorlog’, .nl, 23 juni 2017. 866 ‘Ik roep a eer op en jij komt ermee weg’, De Standaard, 20 februari 2018; tweet van @mboudry, 20 februari 2018. 867 Manfred Gerstenfeld, Het verval. Joden in een stuurloos Nederland, 2010. 868 Manfred Gerstenfeld: ‘West-Europa is een belangrijke importeur van antisemieten’, .nl, 16 december 2017. 869 e Uncomfortable Truth About Swedish Anti-Semitism, nytimes.com, 14 december 2017. 870 Antisemitisme-gezant gaat Jodenhaat in Duitsland in kaart brengen, .nl, 1 mei 2018. 871 ‘De populistische revolte gestuit? Hoezo?’, fd.nl, 28 december 2018. 872 ‘Glazen muur om Ei eltoren tegen terreur’, Telegraaf.nl, 10 maart 2018. 873 Jelte Wiersma, ‘Waarom de illusie van een grenzenloos Europa sneuvelt’, elsevierweekblad.nl, 29 april 2018. 874 ‘Kosten voor massamigratie stuk hoger dan voor grenscontroles’, elsevierweekblad.nl, 10 maart 2016. 875 Duitse schrijfster naar aanleiding aanrandingen Keulen: ‘Geachte regering, we

hebben al genoeg verkrachters in Duitsland’, .nl, 5 januari 2016. 876 GSTV Diepte-interview. Douglas Murray over e Strange Death of Europe, Geenstijl.nl, 30 augustus 2017. 877 Michel Houellebecq: Les élites haïssent le peuple, valeursactuelles.com, 18 februari 2017. 878 Wim van Rooy, Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa, islam, 2015. 879 Syp Wynia, ‘Nederland wordt voller, armer en islamitischer’, elsevierweekblad.nl, 28 februari 2017; ‘Harder en armer nederland in het jaar 2025’, elsevierweekblad.nl, 14 september 2015. 880 Brauchen wir den Import von Sozialhilfeempfängern?, Welt.de, 10 februari 2018. 881 Christopher Caldwell, Re ections on the revolution in Europe. Can Europe be the same with di erent people in it?, 2009. 882 Het islamitische spook waart nog steeds door Brussel #arthurhadgelijk, .nl, 19 november 2015. 883 Neem ze op en je krijgt die Arabische mentaliteit erbij, .nl, 8 september 2015. 884 Sietske Bergsma, ‘Zana Ramadani – Over de macht van moslimmoeders en de tolerantie-waanzin van Duitsers’, .nl, 26 april 2017. 885 Brenda Stoter, ‘De vrouwenhaat vlucht mee’, Trouw.nl, 16 januari 2016. 886 Muslim migrants threw 12 Christians overboard to their deaths because they were not praying to Allah when they asked God for help when their dinghy su ered a puncture, Dailymail.co.uk, 18 april 2015. 887 ‘In de islam groeit een fascistische ideologie’, .nl, 7 maart 2018. 888 Zemmour: “Entre la France et l’islam, les musulmans doivent choisir”, Causeur. , 7 oktober 2016. 889 Imad Karim: “Wer sich vom Islam nicht eindeutig trennt, bleibt eine Art tickende Zeitbombe”, EpochTimes.de, 23 augustus 2017. 890 Magdi Allam breekt met katholieke Kerk, KatholiekNieuwsblad.nl, 26 maart 2013. 891 Magdia Allam: “L’islam è violento”, famigliacristiana.it, 26 juni 2013. 892 ‘Nergens voel ik me zo onwelkom als in een moskee’, Trouw.nl, 11 mei 2018.

893 Éric Zemmour, Un quinquennat pour rien, 2016. 894 Michiel Hegener, ‘Islam, afvalligheid en mensenrechten’, in Wim en Sam van Rooy (red.), De islam. Kritische essays over een politieke religie, 2010. 895 Michel Houellebecq: Europa staat pal voor haar zelfmoord, .nl, 29 september 2016. 896 Éric Zemmour, Le Suicide ançais, 2014. 897 Terugkijken: Eric Zemmour, de Franse ilo Sarrazin in Nieuwsuur, .nl, 19 oktober 2014. 898 ilo Sarrazin, Deutschland scha sich ab, 2010. 899 Murray, Douglas, e Strange Death of Europe: Immigration, Identity, Islam, 2017. 900 Douglas Murray in bestseller: ‘Europa pleegt suïcide’, elsevierweekblad.nl, 10 augustus 2017. 901 De vrees voor de islamisering van Europa is terecht, .nl, 4 september 2010. 902 Alain Peyre e, C’était de Gaulle (volume 1), 1994. 903 Speech Geert Wilders Ambrose i conferentie, Italië, Villa d’Este, 2 september 2017. 904 Netanyahu: “Afrikaanse vluchtelingen zijn grotere bedreiging dan jihadisten”, .be, 20 maart 2018. 905 Hongaarse premier Orbán: ‘Islamisering is grondwe elijk verboden in Hongarije’, .nl, 26 april 2016. 906 We must defend Christian culture, kormany.hu, 27 december 2017. 907 ‘De kritiek op Orbán is belachelijk’, .nl, 24 april 2018. 908 Mordechai Kedar, ‘A Country Without Muslims’, mordechaikedar.com, 17 mei 2013. 909 De gevaarlijke ijsberg onder de partij Islam, De Tijd, 14 april 2018. 910 ‘Het onderwijs draagt de gevolgen van een veel te so integratiebeleid’, Knack, 2 mei 2018. 911 Paul Sche er, ‘Herdenken in tijden van antisemitisme’, .nl, 1 mei 2018. 912 SPD-minister slaat alarm: toename antisemitisme door asielzoekers, elsevierweekblad.nl, 21 april 2018. 913 Duitse Joodse Raad gee radicaal advies: “Draag geen keppeltje op straat”, Nieuwsblad.be, 24 april 2018.

914 Miriam Shaviv, Our family’s long-term future cannot be in the UK, thejc.com, 26 april 2018. 915 How Many Islamists Are ere in Europe?, ClarionProject.org, 1 augustus 2017. 916 Hans Jansen, ‘Islamiseren zonder meerderheid’, GeenStijl.nl, 7 maart 2015.) 917 “Wie islam zaait, zal sharia oogsten”, arabistjansen.nl, geraadpleegd op 1 februari 2018. 918 Ebru Umar, ‘Islamitisch stemvee met IS-paspoorten’, Metronieuws.nl, 20 februari 2018. 919 Israëlische undercover journalist: ‘Moslimbroederschap in Europa tikkende tijdbom’, christenenvoorisrael.nl, 2 februari 2018. 920 Bruce Bawer, While Europe slept: How Radical Islam is Destroying the West om Within, 2006. 921 Melanie Phillips, Londonistan, How Britain is Creating a Terror State Within, 2006. 922 Enoch Powell’s ‘Rivers of Blood’ speech, Telegraph.co.uk, 6 november 2007; Harry De Paepe, ‘De schaduw van Enoch Powell’, Doorbraak.be, 14 april 2018. 923 Martien Pennings, ‘Een gezond instinct voor eigen volk’, Trouw.nl, 19 december 1998. 924 GSTV Diepte-interview. Douglas Murray over e Strange Death of Europe, Geenstijl.nl, 30 augustus 2017. 925 ‘Onwaarschijnlijke immigratiegolf die Europa ondergaat is grondslag ideologie EU’, .nl, 15 maart 2018. 926 Arnold J. Toynbee, A Study of History, 1947. 927 Wim van Rooy, Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa, islam, 2015 928 Vladimir Jankélévitch, L’imprescriptible, 1996. 929 Geerten Waling, ‘Michel Houellebecq, auteur Soumission, over het Frankrijk van nu [integrale vertaling]’, .nl, 19 november 2015. 930 Ha d Bouazza: steun de moslima’s, mugweb.nl, oktober 2015. 931 ‘Muren rond Europa bouwen is niet zo onzinnig’, Knack.be, 20 november 2013. 932 Deze journaliste trekt fel ten strijde tegen de radicale Islam: ‘De oplossing komt als we een ideeënstrijd durven aangaan’, de Volkskrant, 11 maart 2018.

933 Video. Iraanse klaagt Merkel aan voor landverraad, GeenStijl.nl, 2 augustus 2017. 934 ‘Alleen het woord kan de islamisten verslaan’, De Morgen, 26 oktober 2016. 935 Ibid. 936 Oriana Fallaci, ‘A Sermon for the West’, Address to an audience at the American Enterprise Institute, 22 oktober 2002. 937 Afvallige moslims spreken zich uit, Telegraaf.nl, 20 april 2018. 938 Ali Rizvi: ‘Moslims deugen, de islam niet’, eenvandaag.avrotros.nl, 21 april 2018. 939 ‘Alleen het woord kan de islamisten verslaan’, De Morgen, 26 oktober 2016.