Rozmowy ze śmiercią 8361050051, 9788361050056 [PDF]

Zitiervorschau

JAN VAN HELSING

ROZMOWY ZE

ŚMIERCIĄ

Tytuł oryginału: WER HAT ANGST VOR'M SCHWARZEN MANN...? Tłumaczenie: Clear Eyes Translator Redakcja i korekta: Aneta Bartnicka Projekt okładki: Jan Udo Holey DTP: Wojciech Grzegorzyca

ISBN 978-83-61050-05-6

Copyrights © by Jan van Helsing © for the Polish edition by Wydawnictwo STAPIS & BIOGENEZA, Katowice 2007 Wszelkie prawa zastrzeżone

Wydawnictwo STAPIS Katowice, Floriana 2a tel./fax +48/32 259 75 74 [email protected] www.stapis.com.pl BIOGENEZA sp. z o.o. Tarnowskie Góry, Sobieskiego 11 tel. 4-48/32 285 60 46 www. biogeneza.pl 4

W trakcie pracy nad tą książką śmierć zabrała naszą oddaną przyjaciółkę, Jolantę Wiewiórę. Śmierć, która przyszła zbyt wcześnie i zabrała Ją rodzinie, przyjaciołom i wielu, wielu ludziom, którym była tak potrzebna i którym tak Jej teraz brakuje. Śmierć, którą Jola widziała dwa tygodnie przed odejściem w kształcie czarnej postaci i ze zdziwieniem mówiła o tym obecnej przy niej rodzinie. Śmierć, która przyszła po Nią i mimo tak młodego jeszcze wieku, tylu radości i potrzeb życia, jakie miała w sobie, zastała Ją pogodną i przygotowaną do pożegnania nas na zawsze. Droga Jolu! Po lekturze książki van Helsinga nieco łatwiej nam to zrozumieć i pogodzić się z Twoim odejściem. Nie zmieni to jednak faktu, że bardzo nam Ciebie brak. Tę książkę dedykujemy właśnie Tobie.

Przyjaciele z Biogenezy Krystian i Heniek 5

6

SPIS TREŚCI

Tytułem wstępu .......................................................................................... 9 Boisz się może? ....................................................................................... 10 Czarna postać pojawia się wszędzie ........................................................ 18 Dlaczego nie wiemy nic więcej o czarnej postaci? .................................... 27 Czarna postać istnieje! ............................................................................. 32 Moje osobiste spotkanie z czarną postacią ............................................... 36 Co mnie obchodzi śmierć? ....................................................................... 38 Ale jak można nawiązać kontakt z czarną postacią?... ............................. 41 Wywiad..................................................................................................... 45 Od autora ............................................................................................... 241 Bibliografia ............................................................................................. 242 Źródła ilustracji ....................................................................................... 242 O autorze ............................................................................................... 243 Indeks .................................................................................................... 244

7

8

TYTUŁEM WSTĘPU Po przeczytaniu tekstu z obwoluty, pomyślisz zapewne: „To brzmi naprawdę fascynująco, jeszcze nigdy o czymś takim nie słyszałem!” lub: „Van Helsing przyzwyczaił mnie do tej pory do czegoś innego, a to brzmi dość dziwnie. W kontekście ewentualnych komentarzy chciałbym zauważyć, że bezruch oznacza śmierć, a zmiana oznacza życie. Dlatego wciąż się zmieniam. Każdego roku podróżuję do różnych krajów i chętnie wkraczam w nowe obszary doświadczeń duchowych i wiedzy. Podczas mojej wieloletniej kariery starałem się poznać i zgłębić wiele tajemnic, a ponieważ zawsze fascynowały mnie niewyjaśnione sfery życia - zjawiska z pogranicza nauki - zajmowałem się wieloma interesującymi mnie wydarzeniami i pisałem o nich. W tej książce przeniosłem na papier mój, jak do tej pory, najciekawszy projekt. W przeciwieństwie do innych napisanych przez mnie prac, tę określiłbym jako „osobistą”, gdyż jej treść stanowią moje własne przeżycia. Te doświadczenia w decydujący sposób zmieniły moje życie i to do tego stopnia, że już nigdy nie będę „starym Janem van Helsingiem”. Nie ma już odwrotu! W niniejszej książce zapraszam was w niezwykłą podróż: razem wkroczymy w nowe, niezbadane obszary. Oczywiście możecie trwać przy swoich dawnych schematach myślowych i wzorcach zachowań. Gdybyście jednak zapragnęli podążyć za mną w duchowe rejony, to nie traćmy czasu i przejdźmy do rzeczy...

9

BOISZ SIĘ MOŻE? Co pomyślałbyś, gdyby twoja babcia, leżąc na łożu śmierci, powiedziała ci, że stoi przy niej śmierć i że zamierza ją teraz zabrać? Prawdopodobnie po krótkim namyśle stwierdziłbyś, że babci na starość miesza się w głowie albo że wzięła za dużo leków, które pewnie wywołały halucynacje, lub że z jej podświadomości „wynurzyły się” związane z przesądami obrazy. Jednocześnie mógłbyś sobie pomyśleć, że już gdzieś słyszałeś taką historię lub oglądałeś coś podobnego w filmie (na przykład Joe Black, reż. Martin Brest USA, 1998 czy Sens życia Monty Pythona). Mogłeś też czytać coś na ten temat w książkach Terry'ego Pratchetta. Wszędzie tam, przynajmniej na chwilę, pojawia się mroczna postać. Jednak w to, że istnieje ona naprawdę, raczej nie wierzysz, prawda? Co jednak pomyślałbyś, gdyby twoja babcia następnej nocy rzeczywiście umarła? A tak się właśnie zdarza w większości przypadków. Ja osobiście zadałbym sobie wtedy pytanie: „Kogo zobaczyła babcia przy swoim łóżku? Czy ktoś naprawdę tam stał? A jeśli tak, to czy była to śmierć?” Sądzę, że zwracalibyśmy na takie słowa większą uwagę, gdybyśmy choć raz porozmawiali na ten temat z księdzem lub kimś, kto opiekuje się umierającymi. Odpowiedzi mogłyby nas zaskoczyć. Ze względu na wydarzenia, które opiszę zaraz szerzej, przez ponad dwa lata spotykałem się z osobami pracującymi w szpitalu lub hospicjum oraz z tymi, którzy opiekowali się umierającymi. Wypytywałem ich, czy spotkali się kiedyś z umierającymi, którzy mówiliby o tym, że widzieli czarną postać lub coś o niej wspominali. Prawie wszyscy rozmówcy powiedzieli mi coś o tej postaci. I tak na przykład, Gudrun z Augsburga, która była pielęgniarką w hospicjum, opowiadała: „Pewna kobieta dwa dni przed swoją śmiercią uparcie twierdziła, że widziała czarną postać przechodzącą obok jej domu. Inna pacjentka, całkowicie przy zdrowych zmysłach, mówiła, że czarna postać zajrzała do niej przez okno. Kobieta ta zmarła jeszcze tej samej nocy. Pewien starszy pan krótko przed śmiercią mówił, że jakaś czarna postać stała przy jego łóżku, i że chciałby wiedzieć, kto to był...”

10

W lipcu 2004 roku otrzymałem list od mojej czytelniczki, w którym prosiła o skomentowanie opisywanych przeżyć: „Szanowny Panie van Helsing, Chciałam gorąco Panu podziękować za opublikowanie książki »Dzieci nowego tysiąclecia«. Bardzo mi pomogła w poradzeniu sobie ze zdolnościami jasnowidzenia, jakie posiada moja córka. Pewna rzecz jednak leży mi na sercu i nie znalazłam w Pana książce rozwiązania tego problemu. Moja matka, która umarła w zeszłym roku, w wieczór przed swoją śmiercią powiedziała nam, że przy jej łóżku stała czarna postać i trzymała ją za rękę. Gdy zawołałam swoją córkę, Sibyllę, aby przekonać się, czy dzięki zdolnościom jasnowidzenia może się czegoś dowiedzieć, to choć nie widziała ona żadnej czarnej postaci przy łóżku, dostrzegła jednak trzy albo cztery, świecące jaskrawym światłem, istoty unoszące się nad łóżkiem. Muszę tu nadmienić, że od chwili, gdy moja matka wspomniała o czarnej postaci, do tego momentu, minął już kwadrans. W tym czasie postać już zniknęła. Chciałam więc Pana zapytać: kim jest owa postać? Czy należy się jej bać? Czy to był szatan? Próbowałam porozmawiać ostrożnie o tym przeżyciu z przyjaciółmi i byłam zdziwiona ich reakcjami. Moja najlepsza przyjaciółka opowiedziała mi o swoim wujku, który w nocy przed śmiercią przewracał się z boku na bok, mówiąc coś niezrozumiałego. Obudziło to jego żonę, ta zaś obudziła męża, pytając, co się stało. Powiedział jej, że jakiś człowiek w czarnym płaszczu stał przy jego łóżku. Kilka godzin później wujek umarł. Podczas badań, jakie prowadziłem w związku ze wspomnianą książką, rozmawiałem z emerytowaną pielęgniarką, która wciąż dobrze pamiętała pewien przypadek. Pacjent operowany pod narkozą na krótko popadł w stan śmierci klinicznej, a później opowiadał, że jakiś czarny drań stał przy stole operacyjnym razem z lekarzami. Pacjent ten jednak przeżył. Na takie historie trafiłem już wcześniej dziesiątki razy i łączą się one z następującymi charakterystycznymi szczegółami:

11

Krótko przed śmiercią umierającemu ukazuje się postać w czarnym habicie, podobnym do tych, jakie noszą mnisi lub w czarnym kapeluszu. Postać ta zazwyczaj milczy, a świadkowie nie są w stanie opisać jej twarzy. Czasami zagląda przez okno, przechodzi obok domu, staje przy łóżku, pojawia się w snach lub puka do drzwi. Rzecz taka zdarzyła się również w mojej dalszej rodzinie. Do prababci mojej pierwszej żony w dniu jej śmierci ktoś zaglądał przez okno i widziała czarną postać u drzwi domu. W przypadku jej stryjecznego dziadka Aloisa, w chwili jego śmierci ktoś lub coś zapukało do drzwi. Tego rodzaju historie nie są niczym nowym. Wręcz przeciwnie! Nieomal we wszystkich tradycjach na świecie natrafić można na podobne relacje ludzi mających bliski kontakt ze śmiercią; istnieje też wiele opowieści o czarnej postaci ukazującej się umierającym ludziom. W niektórych rejonach postać ta nazywana jest Kumą Śmierć, przy czym słowo „kum” nie jest przypadkowe i wskazywać ma na to, że w życiu śmierć jest jakby naszym krewnym. Pokrewieństwa z nim nie można sobie wybrać, podobnie jak nie można wybrać samej śmierci. Kostuchą nazywają ją w północnych Niemczech i traktują jako przewodnika dusz, który przychodzi po umierających i prowadzi ich do królestwa zmarłych. Dla Brandnera Kaspara jest to po prostu handlarz kości. Najczęściej czarna postać przedstawiana jest jako kościotrup. Inni nazywają ją kosiarzem, który jest średniowieczną alegorią śmierci, przedstawianą w sztukach jako szkielet w szerokim kapeluszu i w habicie. Co szczególne, w rękach trzyma kosę, którą kosi swoje plony lub odcina srebrzystą nić, łączącą ciało z duszą. W tym kontekście można też interpretować Psalm 90.5: „Powodzią porywasz ich; są jako sen, jako trawa, która z poranku rośnie. Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa koszona i usycha.”

rys. 1. Kosiarz

12

Niekiedy czarna postać, przedstawiana jest z klepsydrą, którą odmierza czas naszego życia. Ta śmierć przychodzi do łóżek, w których śpią dzieci, do łóżek w domach starców. Niekiedy jedzie na motocyklu lub samochodem. Zabiera życie młodym ludziom, podczas gdy inni nie mogą się doczekać, kiedy dobiegnie ono końca. Nigdy nie możemy być pewni, kiedy przyjdzie po nas. Śmierci nikt z nas nie uniknie, pokazuje to poniższa legenda, choć być może nie robi tego ze śmiertelną powagą: „Jednym z doradców króla Damaszku był pewien młody człowiek. Król bardzo go cenił. Pewnego dnia ten młody oficer przyszedł do króla i był najwyraźniej wstrząśnięty. - Mój Królu, chciałbym cię o coś prosić. Proszę, pożycz mi najszybszego z twoich koni. Muszę natychmiast pojechać do Bagdadu. - Dlaczego? - spytał zdziwiony król. - Właśnie przechodziłem przez twoje pałacowe ogrody i spotkałem tam Śmierć. Groziła mi. Spieszę się więc, bo chciałbym jej uciec. Król zgodził się pożyczyć mu konia, sam zaś udał się do ogrodu, by zobaczyć, czy straszny gość wciąż jeszcze tam jest. I rzeczywiście, Śmierć nie ruszyła się z miejsca i była w ogrodzie. Król zapytał: - Dlaczego groziłaś mojemu wiernemu słudze? I to w dodatku w moich pałacowych ogrodach? - Wcale mu nie groziłam - zapewniła go Śmierć - po prostu uniosłam ze zdziwienia ręce. - A cóż to za wymówka?! - rzekł na to król. - Ależ tak, to prawda - zapewniła go Śmierć. - Dostałam od Najwyższego Pana zadanie, aby dziś wieczorem spotkać go w Bagdadzie. I byłam zdziwiona, wciąż widząc go tutaj.” Może to tylko legenda, bajka o personifikowanej śmierci. Jak jednak mamy rozumieć słowa Franciszka z Asyżu, który w swojej Pieśni Słonecznej mówi: „Na naszego brata, cielesną śmierć; nikt z żyjących ludzi go nie uniknie. Biada tym, którzy umierają w śmiertelnym grzechu. Błogosławiony ten, do którego śmierć przychodzi w chwili, gdy ma najświętsze i szczere chęci; bowiem druga śmierć nic nie może mu zrobić.” Dziwne, prawda? 13

Spójrzmy jeszcze na inne literackie przedstawienie czarnej postaci. Chodzi o bajkę braci Grimm, która jest tak charakterystyczna, że chciałbym ją tutaj przytoczyć: „Pewien ubogi człeczyna miał dwanaścioro dzieci, musiał więc dzień i noc pracować, aby je wyżywić. A kiedy trzynaste dziecię przyszło na świat, biedak nie widział już ratunku. Wyszedł z chaty i postanowił prosić pierwszego spotkanego przechodnia na ojca chrzestnego. Pierwszym jednak, kogo spotkał, był Pan Bóg, który wiedział już oczywiście, po co biedak wyszedł z domu, i rzekł: - Ubogi człowiecze, chętnie potrzymam dziecię twoje do chrztu, będę o nie dbał i uczynię je szczęśliwym. - Kim jesteś? - zapytał ojciec. - Jestem Panem Bogiem. - W takim razie nie chcę cię w kumy - odparł człowiek - bogatym dajesz wszystko, a ubogiemu pozwalasz zdychać z głodu. Tak mówił ubogi, gdyż nie wiedział, jak rozumnie rozdziela Pan Bóg bogactwo i ubóstwo. Odwrócił się więc od Pana i poszedł dalej. Po chwili zbliżył się do niego Szatan i rzekł: - Jeśli chcesz mnie za kuma, to dam twemu dziecięciu wszystkie bogactwa tego świata i wszystkie rozkosze! - Kim jesteś? - zapytał ubogi. - Jestem Szatanem. - W takim razie nie chcę cię w kumy - odparł ojciec - zwodzisz i łudzisz człowieka! I ruszył dalej. Po pewnym czasie zbliżyła się doń koścista Śmierć i rzekła: - Weź mnie za kumę. - Kim jesteś? - zapytał ubogi. - Jestem Śmierć. A ojciec na to: - Ty jesteś dla mnie dobrą kumą. Zabierasz bogatego i ubogiego bez różnicy, ty będziesz moją kumą! Śmierć zaś odparła: - Uczynię twe dziecię sławnym i bogatym, gdyż kto ma mnie za przyjaciela, niczego mu nie zabraknie. Ojciec rzekł uradowany:

14

- W przyszłą niedzielę jest chrzest. Staw się o czasie. Śmierć przybyła, jak obiecała, i została matką chrzestną trzynastego dziecka. Kiedy chłopiec podrósł, zjawiła się przed nim pewnego razu jako chrzestna matka i zaprowadziła go do wielkiego lasu. Tam ukazała mu ziele rosnące pod drzewem i rzekła: - Teraz otrzymasz ode mnie podarunek chrzestny. Uczynię cię sławnym lekarzem. Kiedy zawezwą cię do chorego, ukażę ci się zawsze: jeśli będę stała u wezgłowia chorego, możesz go śmiało zapewnić, że przywrócisz mu zdrowie, daj mu tylko tego ziela, a wnet wyzdrowieje; jeżeli jednak zobaczysz mnie w nogach chorego, powiedz rodzinie, że nie ma już dla niego ratunku, a wiedz, że żaden lekarz na świecie nie zdoła go wówczas uleczyć. Strzeż się jednak, abyś cudownego ziela nie użył wbrew mojej woli, bo mogłoby się to źle skończyć dla ciebie. Wkrótce młodzieniec został najsławniejszym lekarzem na całym świecie. »Wystarczy mu tylko spojrzeć na chorego, a już wie, jaki jest jego stan i czy wyzdrowieje, czy też musi umrzeć« - mówiono o nim. Ludzie zjeżdżali się ze wszech stron i zwozili do niego chorych, płacąc mu tak hojnie, że wkrótce stał się bogatym człowiekiem. Pewnego razu zdarzyło się, że sam król zaniemógł ciężko; wezwano więc doń słynnego lekarza, aby orzekł, czy król może wyzdrowieć. Ale gdy młodzieniec zbliżył się do jego łoża, ujrzał śmierć stojącą u nóg chorego, pojął więc, że wybiła już jego ostatnia godzina. - A gdybym tak raz oszukał Śmierć - pomyślał lekarz. - Jestem przecież jej chrześniakiem, więc nie będzie się na mnie gniewać! Szybko chwycił chorego w pół i przekręcił go na łożu tak, że Śmierć znalazła się u jego wezgłowia. Potem dał mu swego ziela, a król wyzdrowiał natychmiast. Nazajutrz Śmierć przyszła do lekarza zła i zagniewana, pogroziła mu palcem i rzekła: - Wywiodłeś mnie w pole; tym razem wybaczę ci to, gdyż jesteś mym chrześniakiem, ale jeśli jeszcze raz to uczynisz, zabiorę ciebie samego! Wkrótce potem królewna zachorowała ciężko. Była ona jedynym dzieckiem króla, toteż nieszczęsny ojciec płakał dzień i noc i kazał oznajmić, że kto uratuje królewnę, otrzyma ją za żonę i zostanie dziedzicem tronu. Kiedy lekarz zjawił się w jej komnacie, ujrzał Śmierć stojącą w nogach chorej. Oszołomiony urodą królewny i myślą o tym, iż mógłby zostać jej mężem,

15

zapomniał o groźbie Śmierci i nie bacząc na groźne spojrzenia, jakie mu rzucała, chwycił chorą w pół i przekręcił na łożu tak, że głowa znalazła się tam, gdzie były nogi, a nogi tam, gdzie była głowa. Potem dał jej cudownego ziela, a policzki królewny zarumieniły się natychmiast i życie wstąpiło w nią znowu. Rozgniewała się Śmierć, podeszła groźnie do lekarza i zawołała: - Oszukałeś mnie znowu, teraz kolej na ciebie! Po czym chwyciła go lodowatą dłonią i zaprowadziła do podziemnej pieczary. Lekarz ujrzał tam tysiące świec ustawione w szeregach, niektóre z nich były wielkie, inne mniejsze, inne zupełnie małe. Co chwila gasły niektóre, a inne zapalały się, tak iż płomyki drgały ciągle w wiecznej odmianie. - Oto -rzekła Śmierć - świece życia ludzi. Gdy zapala się świeca, rodzi się człowiek, gdy gaśnie - umiera. Te oto wielkie świece należą do dzieci, średnie do ludzi w sile wieku, maleńkie do starców. Ale zdarza się, że dzieci albo młodzi ludzie mają maleńkie świeczki. - Ukaż mi moją świecę - rzekł lekarz, sądząc, że jest ona pewnie dość wielka. Ale Śmierć ukazała mu maleńki ogarek, który lada chwila miał zgasnąć, i rzekła: - Oto twoja świeca! - Ach, matko chrzestna! - zawołał lekarz przerażony. - Zapal mi nową świecę, zrób to dla mnie, abym mógł jeszcze użyć życia, zostać królem i małżonkiem pięknej królewny. - Tego nie mogę uczynić - odparła Śmierć. - Jedna świeca musi się wpierw wypalić, zanim druga zapłonie. - Więc wstaw nową świecę, która będzie się zaraz dalej palić, gdy tylko ta zgaśnie! - prosił lekarz. Śmierć udała, że chce spełnić jego pragnienie i wyjęła wielką, nową świecę, ale chcąc się zemścić, rozmyślnie zgasiła nią starą świeczkę. W tejże chwili lekarz padł na ziemię i dostał się w ręce Śmierci.” (Grimm W. i J., Baśnie braci Grimm, t.l, tłum. M. Tarnowski, Warszawa, 1986)

rys. 2. Wielka Księga Baśni Wiedeńskich: Kuma Śmierć przy chrzcielnicy

16

To tylko bajka, ale czy w każdej bajce nie tkwi jakieś ziarno prawdy? Przede wszystkim opisano tu istotę (czarną postać), którą do dnia dzisiejszego widziało mnóstwo ludzi na całym świecie i obecnie nadał się to zdarza. Według tych osób czarna postać jest rzeczywista i cielesna, potrafi przyjść do umierającego i zastukać do drzwi. Współczesne pojmowanie śmierci to z kolei proces umierania, zanik czynności życiowych, a nie tajemnicza postać. Rzeczywiste pochodzenie nazwy Kuma Śmierć nie jest, nawiasem mówiąc, do końca wyjaśnione. Wielka Księga Baśni Wiedeńskich Maxa Steibicha wspomina na przykład, że termin ten pochodzi z jednej z sag wiedeńskich. Mowa w niej o tym, że Śmierć ulitowała się kiedyś nad pewnym biednym tkaczem o imieniu Urssenbeck, który nie mógł znaleźć ojca chrzestnego dla swego dziecka. I tak Kuma Śmierć przyjęła na siebie rolę rodzica chrzestnego, a w prezencie obdarzyła dziecko pewnym darem, dzięki czemu wyrosło na słynnego lekarza. Lekarz ten mieszkał przy ulicy Schönlaterngasse w Pierwszej Dzielnicy w Wiedniu, a jego dom do dzisiaj nazywany jest „Domem Śmierci”. Tak więc wiemy, że...

17

CZARNA POSTAĆ POJAWIA SIĘ WSZĘDZIE Opowieści o tym, że czarna postać pojawia się tuż przed śmiercią, znane są nam również z kultur, które istniały w odległej przeszłości: W kulturze greckiej znaleźć możemy na przykład Tanatosa, personifikację śmierci, który zabierał zmarłych do Hadesu. Jest często mylony z Charonem, który przewoził dusze zmarłych przez rzekę Acheron. Charon, przedstawiany jako nieprzyjemny i zły, ale za to niezwykle żywotny stary człowiek, był synem Ereba i Nyks oraz sługą Hadesu. Za swój wysiłek, przewożenie dusz, otrzymywał w zapłacie jednego obola, którego wkładano w usta zmarłego (czasem zmarłemu kładziono na oczy dwie monety, tak było również w czasach rzymskich). Według ówczesnego światopoglądu, ci, którzy nie mieli grobu, błądzili jako cienie na brzegach Acheronu. Wierzono też, że zmarli, którym nie dano obola, muszą czekać, aż serce Charona zmięknie na tyle, że zgodzi się on przewieźć ich duszę na drugi brzeg bez żadnej opłaty. W mitach greckich wspomniane są też inne postacie, które nieopatrznie „wrzucane są” wraz z Tanatosem do jednego worka... Na przykład Hermesa nazywano posłańcem śmierci. Był przewodnikiem i opiekunem wędrowców, posłańcem bogów i towarzyszem nocnych wędrówek, a więc również prowadził zmarłych do świata podziemi. Dlatego też dano mu przydomek Psychopompos, co znaczy Przewodnik Dusz. Rola posłańca świetnie do niego pasowała, ponieważ bardzo elokwentnie, szybko i sprawnie, poruszając się z ogromną prędkością w powietrzu, realizował powierzone mu zadania.

rys. 3. Charon, przewoźnik w świecie podziemi, który przewozi przez rzekę Acheron przybywające tu dusze zmarłych

18

rys. 4. Hypnos, Hermes i Tanatos nad ciałem Sarpedona

Atrybutami Hermesa były: kapelusz podróżny (petasos), sandały i łaska. Jego kapelusz i sandały posiadały skrzydła. Wskazywały one na szybkość, z jaką Hermes wykonywał zadania. Hermes odprowadzał dusze do królestwa zmarłych. Był przy tym Dobrym Pasterzem, znającym drogi, które prowadziły przez świat podziemi. Uczestniczył też w sądach nad zmarłymi. Świat podziemi, do którego Hermes odprowadzał zmarłych, zwany był Hadesem (od imienia swego władcy). Nazwa Hades oznaczała później cały świat podziemi, który był niedostępny dla ludzi. Hades, wraz ze swoją bezlitosną małżonką Persefona, panował nad duszami. Przedstawiano go w pozycji siedzącej, z berłem i kluczami w rękach oraz z hełmem, który w momencie nałożenia czynił go niewidzialnym. Właściwą personifikacją śmierci był jednak Tanatos, o którym chciałbym powiedzieć więcej. W mitologii pełnił on rolę anioła śmierci. Według poety Hezjoda, Tanatos mieszkał tam, gdzie noc spotykała się z dniem i gdzie Atlas trzymał na swych barkach sklepienie nieba. Tam z kolei, gdzie nigdy nie docierały promienie słońca (Heliosa), mieszkał Sen (Hypnos). Sen podczas swych podróży nad ziemią i morzem był przyjazny i miły dla ludzi. Tanatos zaś „miał serce z kamienia, był bezwzględny i bezlitosny”. Człowieka, którego raz zabrał, nigdy już nie uwalniał. Był wrogiem nawet nieśmiertelnych bogów. Tanatosa przedstawiano jako czarnego, uskrzydlonego geniusza o ponurym spojrzeniu. Odcinał nożem ofiarnym kosmyk włosów umierającego. Później przedstawiano go jako syna Gai i Tartara, wciąż śpiącego pięknego młodzieńca lub chłopca ze skrzydłami. W rękach trzymał opuszczoną pochodnię, która jeszcze płonęła lub już była zgaszona. Stał się ofiarą podstępnego Syzyfa, budowniczego Koryntu i został przez niego uwięziony. Uratował 19

go Ares, bóg wojny. Jak mówią legendy, w czasie, gdy Tanatos był uwięziony, nikt nie umierał. Podobną legendę, o tak zwanym Panu Narodzin i Śmierci, znajdujemy u fińskich Lapończyków z grupy Skolt. Lapończycy ci, mieszkający na północny zachód od Jeziora Inari, 400 kilometrów na północ od kręgu polarnego, są prawdopodobnie najmniej licznym narodem na świecie. Przypuszczalnie pochodzą z Tybetu. Przyjmuje się również, że byli pierwszymi mieszkańcami Skandynawii. Jedyne relacje o Lapończykach z grupy Skolt zawdzięczamy Robertowi Crottetowi, który w 1937 roku jako pierwszy pozyskał ich zaufanie (po wielu spotkaniach), dzięki czemu poznał stare sagi i legendy tego narodu. Owi Lapończycy nie witają się podaniem ręki, lecz pocieraniem nosów. Przypisuje się im silne zdolności medialne i telepatyczne, o czym wspominał również Crottet. Mój przyjaciel, Stefan Erdmann, młody pisarz, który podobnie jak ja zajmuje się tematyką z pogranicza nauki, przebywał u Lapończyków z grupy Skolt sześćdziesiąt lat później i mógł potwierdzić relacje Crotteta. Ci bardzo niscy ludzie, o niezwykle jasnym spojrzeniu i świetlistych oczach, nigdy wcześniej nie opowiadali nikomu obcemu o swej wiedzy. Zapytani odpowiadali: „Nie znamy żadnych historii. Nasze mózgi są mniejsze od jagód w tundrze”. Do powyższych słów zupełnie nie pasuje mądrość legendy, która zachowała się w ich kulturze: „Było to dawno, dawno temu. Wszystko wyglądało inaczej niż w dzisiejszych czasach. Jednak Ziemia była okrągła, słońce świeciło i świecił też księżyc i gwiazdy. Byli tam też ludzie, rodzili się i umierali. Ale wszystko było wówczas inne niż dziś. A to dlatego, że po ziemi kroczył młodzieniec, którego wszyscy musieli słuchać. Nawet królowie. Ten młody pan nie tolerował żadnego sprzeciwu. Jego duma była równie wielka jak jego uroda, jego oczy błyszczały jak diamenty, spojrzenie miał twarde. Mało mówił, ale jego słowa również lśniły niczym diament. Odwiedzał każdego człowieka przynajmniej dwa razy w życiu. Mimo tego, że Ziemia była okrągła jak kula, tak jak dziś, wydawało się, że nie przeszkadzają mu żadne odległości. Nikt nie wiedział, w jaki sposób

20

wykonuje swoje zadania. Nikt też nie pytał, jak to możliwe, że jednocześnie odwiedza tysiące łudzi w różnych miejscach na Ziemi. Wkraczał do domów młodych par, mówiąc: »Wkrótce przyjdzie wam na świat dziecko. Bądźcie gotowi i przygotujcie kołyskę. Gdy nadejdzie pora, przyprowadzę duszę.« Nikt się nie dziwił, że nigdy nie widziano, kiedy przyprowadzał duszę, ponieważ duszy nie da się zobaczyć... Przychodził też do domów starych ludzi i mówił: »Wkrótce umrzecie. Bądźcie gotowi i przygotujcie trumnę. Gdy nadejdzie pora, przyjdę po duszę.« Nazywano go Panem Narodzin i Śmierci. Był młody i piękny. Czynił tak, jakby Ziemia należała tylko do niego. Zawsze przychodził sam. Niektórzy ludzie opowiadali jednak, że czasem towarzyszyła mu druga postać, jakby cień podążający za nim w oddali. Nikt nie odważył się z nim rozmawiać, ponieważ był tak dumny, że zdawało się, iż słucha tylko własnych stów. Cóż zresztą mogliby powiedzieć ludzie Panu Narodzin i Śmierci'? A jednak pewnego dnia wydarzyło się coś, co zmieniło cały świat, czyniąc go takim, jakim jest dzisiaj. Daleko na północy żył pewien Lapończyk. Był tak mądry, że nawet królowie przybywali do niego z daleka, by zasięgnąć porady. On sam był ubogi i mieszkał samotnie w chacie na skraju tundry. Mówi się, że pewnego razu zachorował i oczekiwał odwiedzin młodzieńca, ponieważ sądził, że wkrótce umrze. Pewnego dnia ktoś zapukał do jego drzwi. Starzec otworzył je i zobaczył przed sobą postać, która przypominała cień podążający za Panem Narodzin i Śmierci. -- Jutro przyjdzie do ciebie młody Pan - powiedział cień i pokłonił się. - Wkrótce świat straci najmądrzejszą duszę. Królowie będą musieli sami podejmować decyzje i przyniesie to mało radości poddanym. - Jestem bardzo stary - odpowiedział Lapończyk - i nie mogę uniknąć śmierci. - Możesz - powiedział cień i uśmiechnął się. To był okropny uśmiech, zabłysły zęby, gorsze niż zęby głodnego wilka. - Myślę, że wiem kim jesteś - powiedział stary Lapończyk - choć jeszcze nigdy cię nie widziałem. Chyba wiem, jak się nazywasz. Masz imię, przed którym chylą się tylko źli ludzie. - To, jak się nazywam - rzekł cień - nie ma dla ciebie znaczenia. Dużo ważniejszym jest, co mogę dla ciebie zrobić.

21

- A co możesz dla mnie zrobić? - Już ci mówiłem: mogę na zawsze uwolnić cię od śmierci. Lapończyk, który kochał życie, milczał przez chwilę. Cień zdawał się być zaniepokojony. Zbliżył się do starca, sącząc mu do uszu jakieś słowa. - No więc - dodał głośniej - pomogę ci zbudować twoją trumnę. Musimy się pospieszyć, aby była gotowa, gdy jutro przyjdzie do ciebie młody Pan. Zgadzasz się? - Tak - odparł z wahaniem Lapończyk - ale obawiam się, że moje sumienie się z tym nie zgadza. - Sumienie nie jest do niczego potrzebne, jeśli jest się nieśmiertelnym stwierdził cień. I dodał - Ja też go nie potrzebuję. Jego zęby zabłysły złowrogo. - Żyję od tysięcy lat, ciesząc się nieśmiertelnością. Następnego ranka ktoś zapukał do drzwi i do domu wszedł młody Pan. Ukłonił się przed Lapończykiem. A potem, patrząc mu prosto w oczy, powiedział: - Za dwa tygodnie przyjdę uwolnić twoją duszę od ciała. Bądź gotowy i zbuduj swoją trumnę. Stary człowiek, uśmiechając się, odpowiedział: - Trumna jest już gotowa. Pan Narodzin i Śmierci był bardzo zdziwiony. Jeszcze nigdy żaden człowiek nie odważył się do niego przemówić ani uśmiechnąć, gdy przychodził zakomunikować mu śmierć. Jednak słyszał o sławie starca. Wiedział więc, że przypisywano mu wielką mądrość. Z tego powodu młody Pan - który tylko z pozoru był młody, bowiem nikt nie był w stanie zliczyć jego lat - zniżył się do rozmowy ze starym Lapończykiem. - Wydaje się, że w ogóle nie boisz się śmierci - powiedział. - Dlaczego miałbym się jej bać - odpowiedział starzec - żyłem już dość długo. Moja dusza tęskni za tym, by poznać nowe krainy. Pozwól, że pokażę ci moją trumnę. Uważam, że jest piękna, ale chciałbym wiedzieć, czy tobie też się podoba. »Ten starzec jest dość zarozumiały - pomyślał Pan Narodzin i Śmierci - ale dlaczego nie miałbym mu sprawić tej przyjemności?« -- Dobrze, pokaż mi - zgodził się. Starzec przyniósł trumnę i ustawił ją u stóp szlachetnego gościa. Młody Pan widywał już piękniejsze trumny, ale powiedział: - Wydaje się być bardzo porządna.

22

- Cieszę się - powiedział starzec - ale byłbym bardzo wdzięczny, gdybyś zechciał mi wyświadczyć pewną przysługę. Chciałbym wiedzieć, czy jest dostatecznie wygodna. Jesteś mniej więcej tego samego wzrostu, co ja. Gdybyś tylko zechciał położyć się na chwilę w trumnie, mógłbyś powiedzieć mi, czy jest dostatecznie piękna i wygodna. Ponieważ młody Pan był dość próżny, znana była mu też próżność innych i nie wydawała mu się niczym niezwykłym. - Czemu nie - powiedział i położył się w trumnie. Szybciej niż trwa jedna myśl, zatrzasnęło się wieko trumny i zostało zabite gwoździami, które zamknęły je tak, że żadna siła nie mogłaby pomóc Panu Narodzin i Śmierci wydostać się. - Nieźle ci poszło - powiedział jakiś głos. Cień nagle ukazał się obok starca. Chodź, zaniesiemy teraz trumnę daleko w tundrę. Pan Narodzin i Śmierci był zbyt dumny, by krzyczeć i wołać o pomoc. Milczał, pozwalając, by wyniesiono go daleko, gdzie żyją tylko dzikie zwierzęta i drapieżne ptaki i by go tam pogrzebano. -Tutaj nikt go nie znajdzie - ponuro rzekł cień, zacierając z zadowolenia ręce. Pokłóciłem się z Bogiem i za karę kazał mi zamieszkać w piekle. Czasem przychodzę na Ziemię i próbuję zdobyć kilka dusz do towarzystwa. Jak do tej pory nigdy mi się nie udawało. Ale teraz wreszcie Bóg nie dostanie żadnej duszy z Ziemi i nie będzie mógł żadnej duszy tu wysłać. Starzec powrócił do swej chaty i zaśmiał się do księżyca, ale księżyc nie odpowiedział. Spojrzał więc w lustro i uśmiechnął się: Ciekawe, jak będę wyglądał za trzysta lat? W tej samej chwili dopadł go strach i zaczęło budzić się w nim sumienie. Minął jakiś czas. Na Ziemi nikt się nie rodził i nikt nie umierał. W niebie zwołano zgromadzenie. Przybyli wielcy panowie i najważniejszy z nich powiedział: - Bóg prosił mnie, bym zwołał was wszystkich, ponieważ jest niezadowolony z tego, co się dzieje na Ziemi. Nie można się uskarżać na sytuację na innych planetach. Tam wszystko dzieje się tak, jak należy. Istoty rodzą się i umierają, a tak być powinno. Niestety na Ziemi jest inaczej. Nie przysyła się stamtąd do nas żadnej duszy. Dzieje się tak, ponieważ nigdzie nie można znaleźć Pana Narodzin i Śmierci. Ten, który ze względu na swoją niezwykłą urodę tak chętnie się wszędzie pokazywał, nie chodzi już po Ziemi. Zaniedbuje swoje obowiązki. To tak, jakby w ogóle nie istniał. Dlatego też musimy spojrzeć w dół na tę dziwną, okrągłą 23

planetę, by odnaleźć młodego Pana i przyprowadzić go tutaj. I tak, wysłano jednego z nich na Ziemię. Nikt nie wie, jakie było jego imię, ponieważ panowie nieba lubią otaczać się tajemnicą. Jednak to, co ów wielki pan odkrył na Ziemi, było bardzo smutne. Małżeństwa rozpaczały, bo nie mogły mieć dzieci i daremnie czekały na to, aż Pan Narodzin przyjdzie je odwiedzić. Starcy popadali w jeszcze większe zwątpienie, ponieważ osłabieni i chorzy leżeli w łóżkach. Tracili głos, bo mówili już zbyt długo. Nic już nie widzieli, bo ich oczy były zbyt zmęczone. Tęsknili za uwolnieniem duszy i daremnie wyczekiwali odwiedzin Pana Śmierci. Na świecie panował wielki nieład i strach, bowiem lęk przed nieśmiertelnością był większy od lęku przed śmiercią. W końcu Wielki Pan, który przybył z nieba, znalazł starego Lapończyka, o którym opowiadano, że jako ostatni widział pięknego młodzieńca. Starzec był już zniszczony wiekiem, a jego sumienie kłuło go ostrzej niż mogłyby to zrobić gwoździe, którymi zabił trumnę. Nie mógł jednak pójść za głosem swego sumienia, bo pilnowała go ciągle mroczna postać, by nikomu nie zdradził, gdzie pochowali młodego Pana. Jednak gdy postać ta zobaczyła zbliżającego się Pana Niebios, uciekła z chaty, wyjąc z przerażenia. Lapończyk, który prawie nie mógł już mówić, łamiącym się, cichym głosem opowiedział, co się zdarzyło, a Wielki Pan udał się do tundry, odnalazł trumnę i otworzył ją. Młody Pan, który nic nie utracił ze swej urody, spojrzał błyszczącymi oczyma na swego wybawcę. Ten jednak nie rzekł ani słowa. Położył rękę na jego ramieniu i obaj unieśli się do nieba, gdzie czekało na nich zgromadzenie. Najważniejszy i najbardziej szanowany z nich powiedział: - Ty, Panie Narodzin i Śmierci, według boskiego rozporządzenia, wrócisz natychmiast na Ziemię, by dalej wykonywać swe zadanie, jak robiłeś to przed swym niespodziewanym pogrzebem. Jednak od tej pory będziesz przychodził tylko do tych ludzi, którym będziesz przynosił lub zabierał duszę. Nie będziesz im tego zapowiadał wcześniej. W związku z tym nikt cię nie zobaczy ani nie usłyszy: będzie to kara za twą dumę. Idź i uwolnij starców, którzy na ciebie czekają, ale starego Lapończyka uwolnij jako ostatniego, bo zrobił coś bardzo złego. Od tego czasu Ziemia jest taką, jaką dziś ją znamy. Nikt z ludzi nie wie wcześniej, kiedy będzie miał dziecko albo kiedy jego dusza będzie zabrana. Ale wciąż jeszcze - i pewnie będzie tak przez całą wieczność - piękny młodzieniec, Pan Narodzin i Śmierci, kroczy po Ziemi nie widziany przez nikogo.” 24

Przytoczona opowieść to saga, ale ukazuje nam powszechne wyobrażenie przewodnika dusz, który przed śmiercią sygnalizuje umierającym, że nadeszła pora, by opuścić ciało (a więc i Ziemię) i który przeprowadza dusze do królestwa zmarłych. Egipcjanie mówili o Anubisie z głową psa czy szakala, w mitologii germańskiej na przykład walkirie zabierały dusze poległych wojowników z pola bitwy i prowadziły ich do Walhalli. Dla Celtów przewodnikiem dusz był Ogma, dla chrześcijan był to anioł Michał albo święty Krzysztof, a u wrót niebios czekał na dusze święty Piotr, który decydował, czy je tam wpuścić. Czarna postać, śmierć czy kosiarz najwyraźniej nie przychodzili tylko po to, by zabrać duszę, lecz również aby ostrzegać ludzi. Pozwólcie, że przytoczę kilka historii, które sam poznałem, aby zrozumienie tego było łatwiejsze: Jeden z moich najbliższych przyjaciół, Adam, jechał autostradą A8 z Monachium do Stuttgartu. Nagle zobaczył czarną postać przelatującą nad autostradą od prawej strony i zatrzymującą się w powietrzu nad barierką rozdzielającą pasy autostrady. W pierwszej chwili Adam pomyślał, że coś mu się przewidziało i jego myśli znów skupiły się na prowadzeniu samochodu i spotkaniu, na które jechał. Jednak dziesięć minut później zimny dreszcz przebiegł mu po plecach, gdy usłyszał w radiu, że właśnie w tym miejscu, gdzie widział czarną postać, miał miejsce poważny wypadek z wieloma ofiarami śmiertelnymi i że autostrada jest chwilowo zamknięta. O innym przypadku słyszałem, gdy pisałem tę książkę. Dotyczy on przeżycia pewnego architekta, które miało miejsce około piętnastu lat temu. Pewnej zimowej nocy, przy silnych opadach śniegu, architekt ten jechał drogą krajową z Neustadt/Waldnaab w stronę Windischeschensbach, gdy nagle na poboczu zauważył potężną postać w czarnym habicie. Nie mógł dostrzec twarzy, ale w oczy rzucił mu się ogromny rozmiar głowy, nieproporcjonalnej do reszty ciała. Postać trzymała w ręce jakiś kij, a może kosę - tego nie był w stanie stwierdzić dokładnie - i nie ruszała się z miejsca. Człowiek ten mówił, że po plecach przebiegł mu zimny dreszcz, opanował go strach i poczuł się dość niepewnie. Przejechał obok postaci i skierował się w stronę domu. Po chwili zobaczył niebieskie światła karetki jadącej z naprzeciwka. Niestety, nie udało mu się dowiedzieć, czy karetka miała jakiś związek z czarną postacią. 25

Pamięta, że następnego poranka przy stole opowiadano o tym, że poprzedniego dnia ze wsi zniknął pastor. Pojechał w miejsce, w którym wcześniej widział czarną postać, ale nie znalazł tam śladów stóp, czy jakichkolwiek innych fizycznych śladów czyjejś obecności. Dajmy już spokój przykładom i zadajmy sobie pytanie:

26

DLACZEGO NIE WIEMY NIC WIĘCEJ O CZARNEJ POSTACI? Uważam, że z jednej strony jest to związane z ogólnym lękiem „nowoczesnych i wykształconych obywateli”, którzy nie chcą zajmować się tą tematyką, a z drugiej, z obawą Kościoła, który nie widzi powodu, by ludzie rozwijali swą duchową mądrość w tym zakresie. Poza tym, nasze społeczeństwo zorientowane jest materialistycznie i konsumpcyjnie, a tym samym zajmowanie się kwestią śmierci nie tylko nie pasuje, ale jest wręcz szkodliwe dla jego interesów. W Anglii, o czym przekonałem się w czasie różnych rozmów, temat ten traktowany jest swobodniej. Żyją tam ludzie uznawani za media duchowe, mający tak zwaną drugą twarz oraz posiadający zdolności prekognicji i jasnowidzenia. Potrafią nawiązać kontakt ze zmarłymi, bądź też są z nimi w kontakcie już od dzieciństwa i mogą pośredniczyć w kontaktach między zmarłymi a ich krewnymi. Co ciekawe, ludzie określani jako medium, współpracują z policją, a nawet ze Scotland Yardem, czy z przedstawicielami medycyny. W moim kraju takich ludzi przedstawianoby z pewnością jako wariatów i szarlatanów, ale to nie jest jedyna rzecz, która w Niemczech wygląda nie tak, jak trzeba. Zostawmy jednak ten temat... Działalność osób uznanych za medium duchowe prowadzi do pewnych wniosków. Jeżeli ktoś raz nawiąże kontakt ze zmarłym, szybko się zorientuje, że religie takie jak chrześcijaństwo, judaizm oraz islam nie ukazują prawdy na temat tak zwanego nieba. Wszyscy zmarli, bez wyjątku, opowiadają podczas kontaktu z medium, że żyli już wielokrotnie i że przygotowują się właśnie do nowej inkarnacji. Mowa jest tutaj właściwie o reinkarnacji - ponownym odradzaniu się. Reinkarnację uznaje na przykład buddyzm - religia, w której wyobrażenie śmierci, jak też sam sposób podejścia do niej, są bardzo specyficzne.. Po przyjrzeniu się historii kultur i systemów religijnych na świecie, można dojść do wniosku, że współcześnie (głównie na Zachodzie) ludzie boją się

27

rys. 5. Śmierć nie zna litości

śmierci bardziej niż kiedyś. Widać to wyraźnie, jeśli spojrzymy kilkaset lat wstecz: W antycznych czasach chrześcijaństwa oraz we wczesnym średniowieczu, zgodnie z moją wiedzą, nie było jeszcze żadnych obrazowych przedstawień śmierci. Dopiero na przełomie tysiącleci znaleźć możemy wczesne przykłady jej personifikacji. W sztuce dojrzałego średniowiecza tak zwane obrazy memento mori miały pobudzać ludzi do myślenia o nietrwałości własnego życia. Evelyn Lang pisze na ten temat: „Memento mori (»pamiętaj o śmierci«) oznaczało przygotowanie się na śmierć i miało jednocześnie napominać, by prowadzić cnotliwe i pobożne życie, tak aby w każdej chwili być przygotowanym na to, by umrzeć. Około 1600 roku powstał zakon Braci Śmierci, dla którego »memento mori« stało się wręcz programem. Członkowie zakonu pozdrawiali się tymi słowami, by wciąż mieć przed oczyma przemijalność życia na Ziemi, a jako ostrzeżenie i przypomnienie ubierali się w czarne szkaplerze (rodzaj narzuty; przyp. aut), na których wymalowana była trupia czaszka. Myślenie o własnej śmierci, zdrowej duszy i modlenie się za zmarłych były dla wielu ludzi ważnym powodem, by przystąpić do jednego z licznych zakonów. Były one przygotowaniem »na dobrą śmierć» oraz pomagały członkom zakonu po śmierci poprzez modlitwę, obchodzenie corocznych świąt, czy odbycie tak zwanej ostatniej drogi.

rys. 6. Taniec śmierci

28

rys. 7. Śmierć zabiera każdego, króla...

W Górnym Palatynacie, w Ebermannsdorf, znany był między innymi Zakon Braci Uzyskania Dobrej Śmierci. Ważnym medium dla szerzenia idei sztuki umierania (»ars moriendi«) było malarstwo, a zwłaszcza grafika. Średniowieczne »artes moriendi«, zwane również »artes bene moriendi«, czy krótko książeczki dla umierających«, były pomocą dla umierających i wskazywały ludziom właściwą drogę wyboru pomiędzy dobrem a złem”. Dzięki takim tekstom, najpierw pisanym ręcznie, a później wzbogacanym ilustracjami, wizerunek śmierci stawał się coraz bardziej powszechny. Evelyn Lang pisze również: „Za najstarsze przedstawienia ars moriendi uchodzą powstałe około 1450 roku miedzioryty mistrza ES: w pięciu kolejnych parach obrazów ukazywana jest w coraz dramatyczniejszy sposób walka Nieba i Piekła o duszę umierającego, by w jedenastym motywie pocieszyć nas obrazem błogosławionej godziny śmierci. Pięciu pokusom na łożu śmierci, mianowicie - zwątpieniu wiary, rozpaczy, brakowi cierpliwości w cierpieniu, pysze i trosce o to, co przemijające przeciwstawione są dodanie otuchy w wierze, pocieszenie w zwątpieniu, napomnienie zachowania cierpliwości, oddanie w pokorze i przypomnienie wiecznego uwolnienia od cierpienia. Ostatni obraz ukazuje szatana, który bezsilny odstępuje od łoża umierającego, podczas gdy anioł zabiera duszę do nieba. Kolejność tych jedenastu ilustracji była zawsze zachowywana i w licznych wydaniach książek ukazywano je w ten sposób aż do XVII wieku.”

rys. 8. ... bogacza...

29

Inną formą wyrażania memento mori były w późnym średniowieczu tak zwane tańce śmierci, które w dramatyczny sposób (w szeregu kolejnych scen) ukazywały nieuniknioność śmierci, przychodzącej po każdego, niezależnie od jego pozycji i nazwiska. Bowiem w obliczu śmierci wszyscy ludzie są równi: papież i grzesznik, cesarz i chłop. Takie tańce można było często zobaczyć namalowane na murach kościołów i kaplic lub zamkowych krużganków. Obrazy te opatrywano różnymi powiedzonkami, jak na przykład: „Chłopie, chodź już ze mną chodź, czas już, bym cię kosą ściął” (gdy śmierć przychodziła po chłopa) albo: „Pieniądze i wszystko, co masz, już ci nie pomogą, gdy nadchodzi czas” (słowa skierowane do kupca). Na przestrzeni stuleci sposób przedstawiania śmierci wciąż się zmieniał: „W sztuce wczesnego średniowiecza śmierć przedstawiana jest jako osoba w pełnej krasie. W późnym średniowieczu jest już jednak trupem toczonym przez robaki lub postacią bez odzienia, bądź w całunie. Zapadnięta skóra i wystające kości to charakterystyczne cechy przedstawiania śmierci w XV i XVI wieku. Zastępuje je kościotrup przedstawiany jako Kosiarz Śmierci, z sierpem lub kosą w rękach. Jeździec Śmierci znajduje swój pierwowzór w apokaliptycznych jeźdźcach, głoszących wojnę, zarazę, głód, klęski żywiołowe, koniec świata i sąd ostateczny (Objawienie św. Jana 6.1-8). Łowca Śmierć ma z kolei swoje korzenie w Psalmie 124,7: »Dusza nasza jako ptaszek uszła z sidła ptaszników; sidło się potargało, a myśmy uszli«. Kościotrup z siecią i sidłami poluje na żywych i strzela z łuku strzałami niosącymi śmierć.” W XVIII wieku myśli z kręgu memento mori przedstawiano w jeszcze inny sposób. Chodzi o dziesięć „stopni wiekowych” mężczyzny i kobiety w drodze na górę i w dół, przy wykorzystaniu symboliki architektury schodów. Takie opisy świadczą o tym, że motyw memento mori był w dawnych czasach wciąż obecny - w malarstwie czy architekturze.

rys. 9. ...i pacholę

30

Ludzie wyrażali myśl o przemijaniu i marności życia (vanitas) poprzez otaczanie się takimi przedmiotami jak: czaszka, klepsydra, lustro, świeca. Należy też wspomnieć listy memento mori, które rozprzestrzeniły się od schyłku XVII wieku aż po wiek XIX i były popularne zwłaszcza w Austrii i południowych Niemczech. Były to wielokrotnie składane odbitki miedziorytów lub litografii, opatrzone paroma słowami. Przykładem takich listów jest przedstawienie eleganckiej pary, która po rozłożeniu stron zamienia się w szkielety. Laska i wachlarz tych postaci stają się cmentarną łopatą i kosą, a para spotyka się znów na cmentarzu. Powróćmy jednak z naszej podróży w przeszłość do czasów współczesnych i do relacji, jakie przekazują nam umierający. Potwierdzają one bowiem to, że...

31

CZARNA POSTAĆ ISTNIEJE! Pewnego dnia piłem piwo ze znajomym, który przez trzydzieści lat pracował w szpitalu w Górnym Palatynacie jako pielęgniarz. Opowiedział mi taką historię: „Świetnie pamiętam jeszcze przypadek, gdy pewna starsza pani oburzała się, że przy jej łóżku stał mężczyzna ubrany na czarno - ale bez twarzy. Kobieta ta chciała wiedzieć, czy przypadkiem ktoś nie zrobił jej głupiego kawału. Umarła dwa dni później.” Bardziej niezwykła wydaje mi się historia, którą przekażę wam bez żadnych upiększeń, a którą opowiedział mi mój dobry przyjaciel. Oto ona: „Ze względu na nieudane małżeństwo i bolesne ataki, których stałem się celem, dotarłem do punktu w moim życiu, w którym nie wiedziałem, co dalej robić. Chciałem ze sobą skończyć. Wyszedłem z domu, wsiadłem do samochodu i wyjechałem na autostradę, gdzie na dobrze mi znanym odcinku znajdował się most, z którego zamierzałem rzucić się w przepaść. Skok taki z pewnością zakończyłby się śmiercią. Na końcu tego mostu znajdował się parking, na który zjechałem z autostrady. Zostawiłem tam samochód, następnie ruszyłem wąską ścieżką, mijając pojemniki z solą do sypania na jezdnię i dotarłem do filarów mostu. Most był niczym strome urwisko. Oddzielał mnie od niego jedynie płot, w którym dostrzegłem małe drzwi, przez które przeszedłem. Było już prawie ciemno, a jedyne przytłumione światło zimowego popołudnia połykała mgła. Wstrząsały mną dreszcze. Spojrzałem na swoje stopy, a potem wychyliłem się lekko, spoglądając w dół i zastanawiając się. Do ziemi było siedemdziesiąt, osiemdziesiąt metrów - nie wiem, ile dokładnie... W myślach żegnałem się już ze wszystkim, modliłem się, myślałem o dzieciach, o domu, o wszystkim. Płakałem wielkimi, gorącymi łzami, które spływały mi po zmarzniętych policzkach i w jakiś sposób mnie ogrzewały. Pogodzony ze światem, z dziełem tworzenia, dziękując w myślach za wszystko, odepchnąłem się od barierki i skoczyłem.

32

Otworzyłem oczy, by widzieć, dokąd mnie ta podróż prowadzi i przeraziłem się. »Co tu się dzieje?« - pomyślałem sobie. Nie spadałem. Dlaczego? Co się stało? Co powstrzymało mnie przed upadkiem? Gdybym sam tego nie przeżył, nigdy bym w to nie uwierzył, zawisłem bowiem jak zatrzymany w powietrzu skoczek narciarski. I wtedy usłyszałem głos: - W porządku, to twoja decyzja! Jestem tu po to, by cię przejąć, by ci towarzyszyć. Musisz tylko jeszcze jeden jedyny raz powiedzieć »tak«. Spojrzałem przed siebie i zobaczyłem śmierć w czarnym płaszczu. Jej postać zawisła w powietrzu i uśmiechała się do mnie. - Chyba zwariowałem - pomyślałem. - Przecież ona nie istnieje naprawdę. A jednak postać nie zniknęła i dalej do mnie mówiła: - Podejmujesz właśnie ważną decyzję, choć właściwie powinna być inna! Czy uważasz, że na tę chwilę jest ona rzeczywiście dobra? - Tak myślę - odpowiedziałem. - Ach, a więc myślisz! To dobrze, że znów zacząłeś myśleć. W ostatnich dniach i godzinach wydawało się, że tego nie potrafisz. I nagle zatęskniłem za twardym gruntem pod nogami. - To dobrze, że znów tęsknisz za gruntem pod nogami. Ale najpierw musimy sobie coś wyjaśnić, zanim znów kilka razy zmienisz decyzję. Wiesz tak wiele o różnych obowiązujących w życiu regułach, znasz prawa rządzące życiem. Zdajesz sobie sprawę, że istnieje powód, dla którego przyszedłeś na świat w tym ciele i dlaczego się na to zdecydowałeś. Zapomniałeś o tym wszystkim? Mogę spokojnie pozwolić ci spaść, przyjmę twoją duszę i pójdziesz ze mną, ale wszystko będzie toczyć się dalej i tam, gdzie pójdziemy, zrozumiesz powody i znów podejmiesz podobną decyzję. Poprzez takie unikanie przysporzysz jedynie cierpienia twoim dzieciom, rodzinie, przyjaciołom i współpracownikom, przez co zmienisz ich drogi życiowe. A i tak zaczniesz dokładnie od tego, na co się zdecydowałeś tam, w świetle. Więc co się dla ciebie zmieni? Ukarzesz jedynie tych, którzy cię kochają i potrzebują cię w obecnej powłoce. Nie taki był twój plan! Coś ścisnęło mnie za gardło. Zamiast znów zapaść się w sobie, poczułem się inaczej. Nagle wszystko stało się jasne!

33

- No dobrze. Mogę cię teraz puścić? Teraz już wiesz, że masz zadanie! Miej to zawsze przed oczyma, jeżeli znów popadniesz w podobne kłopoty. - Ta istota zna moje najbardziej ukryte myśli - przeszło mi przez głowę - I wcale nie jest groźna. Nie, jest wręcz ojcowska, łagodna, serdeczna. Tak, wręcz opiekuńcza! Przypomniała mi się w tym momencie moja babcia, którą kochałem ponad wszystko. Gdy byłem jeszcze dzieckiem, śpiewała mi do snu piosenki, których słów nie potrafię sobie dokładnie przypomnieć. Ale jedną strofę pamiętam doskonale: »I w rękach trzyma hebel śmierć, i wszystkich równo, równo tnie...«. Wówczas te słowa były dla mnie kołysanką, czymś znajomym i w jakimś sensie - przede wszystkim poprzez melodię - miały w sobie coś cudownego, łagodnego i uspokajającego. Niosły głęboką nadzieję, a nawet pewność, że Śmierć (w tej pieśni przedstawiona była jako kosiarz) ma w sobie coś ojcowskiego i opiekuńczego. Dokładnie w taki sposób mi się ukazała. Przypomniało mi się również, że moja babcia już w młodości uznana została za nieuleczalnie chorą. Miała mięśniaka macicy, który rósł i rósł. Ponieważ babcia miała bardzo wysokie ciśnienie krwi i do tego słabe serce, nie zdecydowano się nigdy na operację. Musiała więc żyć z chorobą jeszcze prawie czterdzieści lat, a mięśniak ważył pod koniec około czterdziestu kilogramów. Mimo tak poważnych problemów zdrowotnych, ryzykując życie, uratowała przed śmiercią (wraz z moim dziadkiem) setki jeńców wojennych. Wszystko to przypomniało mi się w tym momencie i uświadomiło mi, jaki ciężar babcia wzięła na siebie. Nigdy się jednak nie poddała. A ja właśnie chciałem się poddać, bo byłem niezdolny do tego, by poradzić sobie z nieznośnie bolesnymi problemami małżeńskimi. Było mi wstyd. Wszystkie te myśli przemykały mi przez głowę, a z moich oczu płynęły łzy. Usłyszałem głos: - No to już jasne, że podjąłeś decyzję, by żyć dalej. Kiedyś zrozumiesz, co jest powodem wszystkich twoich wyborów i co masz zrobić dla tego świata. Będziesz przeżywał jeszcze trudniejsze chwile, o wiele cięższe, niż potrafisz to sobie wyobrazić. Ale poradzisz sobie. Wołaj mnie, kiedy tylko chcesz, jeśli będziesz potrzebował wyjaśnień. I zawołaj mnie również wtedy, gdy na-

34

dejdzie czas, by przejść na inny poziom. Ale to przyjdzie dopiero wtedy, gdy sam będziesz już miał wnuki. I nagle znów łagodnie stanąłem na ziemi, na ścieżce przy filarach mostu, wyjąc jak pies do księżyca. Wszystko mnie bolało. Nie wiem, jak wróciłem do samochodu ani jak dotarłem do domu. Ale jestem pewien, że nie boję się tej istoty. Myślę, że znam ją już od dawna.” Czytając tę opowieść, można sądzić, że autor był w jakimś „amoku” albo miał halucynacje. Nie było mnie przy owym zdarzeniu, ale znam tego człowieka od prawie dziesięciu lat i wiem, że nie pije alkoholu, nie bierze narkotyków i nie ma żadnych innych ekstremalnych skłonności. Był odnoszącym sukcesy przedsiębiorcą do czasu, gdy przed kilku laty sprzedał swoją firmę i wyjechał za granicę. Pozostawmy jednak tę historię i wróćmy do tego, o czym do tej pory mówiliśmy. Wszystkie zaprezentowane powyżej relacje i opowieści dowodzą tego, że o istocie zwanej Kumę Śmierć, kostuchę, kosiarzem czy żniwiarzem mówiono od dawna we wszystkich kulturach, niezależnie od wieku, pochodzenia, czy koloru skóry. Czarną postać widzą ludzie tuż przed swoją śmiercią; prowadzi ona dusze do swego królestwa (gdziekolwiek i czymkolwiek by ono nie było). Być może zadajecie sobie teraz pytanie: „No tak, ale dlaczego Jan van Helsing pisze teraz o śmierci, czy też o czarnej postaci? Przecież do tej pory pisał o czymś zupełnie innym...” To absolutna prawda. Pewnie nigdy nie zająłbym się tym tematem, gdyby nie pewne zdarzenia. Otóż w sierpniu 2002 roku niedobrowolnie przeżyłem...

35

MOJE OSOBISTE SPOTKANIE Z CZARNĄ POSTACIĄ Nadeszła wiosna roku 2002 i pomyślałem sobie, że to świetna pora, aby kupić sportowy samochód. Jak pomyślałem, tak też zrobiłem - nabyłem przedmiot pożądania i miałem z niego dużo radości. Minęło trochę czasu. Nadeszła jesień, a ja pewnej nocy miałem dziwny sen: Znajdowałem się w domu rodziców, a przede mną stała postać ubrana na czarno. Wyglądała dość blado, ale poza tym była wysoka i muskularna. Uśmiechnęła się do mnie. Pokazała mi, w jaki sposób zabiera dusze, to znaczy w jaki sposób powołuje je z tego bytu w zaświaty. Nie komentowała tego jednak. Pierwsza dusza, którą mi pokazała, należała do złośliwej dziewczynki, która zepchnęła jakąś kobietę ze schodów. Gdy pewnego dnia dziewczynka umarła, czarna postać przyszła po jej duszę. Widziałem, jak przekracza znajdujący się w pomieszczeniu krąg światła, w którym zniknęła (podobnie jak w hollywoodzkim filmie „Gwiezdne Wrota”). Druga dusza należała do przysadzistego mężczyzny w średnim wieku. Czarna postać nie opowiedziała mi o nim żadnej historii. Zapytałem ją, czy jest śmiercią, na co uśmiechnęła się i potakująco skinęła głową. Na pytanie, dlaczego zabrała tego człowieka, który wyglądał przecież na dość zdrowego, odpowiedziała: „Och, jego spotka całkowita przemiana”. Uśmiechnęła się do mnie ponownie, objęła mnie ręką i przytuliła do siebie. Następnie odwróciła się i zniknęła. Gdy się obudziłem, byłem dość wzburzony i dziwnie się czułem. „Ale numer - pomyślałem - to była najmocniejsza rzecz, jaka mi się do tej pory przytrafiła. Co za postać! Jaka moc!” Było w tym przeżyciu coś bliskiego i znajomego, a przy tym pełnego nieskończonej dobroci, jakiej nigdy jeszcze nie doświadczyłem. Pomyślałem, że muszę przeprowadzić z tą postacią głęboką rozmowę i zapytać, jak jej się wiedzie i co czuje, gdy przychodzi po dusze, no i czy spotkała osobiście samego „szefa”. Przyszło mi do głowy wiele ciekawych pomysłów, ale ani raz nie pomyślałem, że śmierć przyszła do mnie nie tylko po to, by „pogawędzić”. Trzy tygodnie później nieomal spotkałem ją ponownie. Pojechałem z synem na kilka dni w góry - taki urlop dla prawdziwych facetów. Wyjechaliśmy z Berchtesgaden po dość obfitym posiłku i wracaliśmy do naszego hote-

36

lu. Tyle tylko, że pędząc naszym „Super-wozem” nie zmieściliśmy się w zbyt wąskim zakręcie i w efekcie uderzyliśmy w drzewo, a potem stoczyliśmy się ze stoku. Krótko mówiąc, o włos nie zginęliśmy. Samochód nadawał się na złom, a Amadeusz i ja byliśmy poobijani i mieliśmy parę zadrapań. Wtedy nagle przypomniałem sobie ubranego na czarno „kolegę” z mojego snu. Oczywiście trochę się wystraszyłem, gdy dotarło do mnie, że najwyraźniej chciał mi coś przekazać i że być może w przyszłości powinienem zmienić styl jazdy. Ale powiem wam jedno: odtąd nie mogłem przestać myśleć o owej istocie. Spotkanie z nią wiązało się z dość nieprzyjemnym zdarzeniem, ale z pewnością było też najbardziej fascynującym spotkaniem w moim życiu. Dlatego też, biorąc pod uwagę moją skłonną do przygód naturę, było dla mnie jasnym, że muszę się tym zająć i sprawdzić, czy mogę w jakiś sposób nawiązać kontakt z tajemniczą istotą. Najlepiej bez potrzeby udawania się w tym celu w zaświaty. Przypominają mi się teraz słowa z lapońskiej sagi: „Nikt też nie pytał, jak to możliwe, że jednocześnie odwiedzał tysiące ludzi w tysiącach różnych miejsc. Nikt nie odważył się z nim rozmawiać, ponieważ był tak dumny, że zdawało się, iż słucha tylko własnych słów; cóż zresztą mogliby powiedzieć ludzie Panu Narodzin i Śmierci?” Tak właśnie zachowuje się większość osób. Nie przychodzi im do głowy, aby zapytać tę istotę o to, kim jest. Trzęsą się ze strachu, słysząc takie historie i najchętniej zmieniliby temat. Nie potrafię w żaden sposób pojąć takiego zachowania. Pokazuje mi to jedynie, jacy potrafią być ludzie. Niektórzy zadowalają się tym, co jest sprawdzone i dobrze im znane. Kładą na nocnym stoliku swoje „święte księgi” i nie są w stanie zaakceptować niczego innego. Istnieją też tacy, których interesują tylko rzeczy namacalne - ateiści, którzy w nic nie wierzą oraz materialiści, którzy czczą tylko materię, a świat duchowy, Boga, Lucyfera czy anioły traktują jak wytwory chorego umysłu. Cóż, mają do tego prawo, ale w obliczu własnej śmierci niech nie narzekają. Na szczęście istnieją też ludzie zainteresowani dalszym rozwojem duchowym. Są ciekawi świata i gotowi podjąć ryzyko. A kto ma odwagę, ten zwycięża...!

37

CO MNIE OBCHODZI ŚMIERĆ? Właściwie nikt nie chce mieć do czynienia ze śmiercią. Wyklucza się ją z życia codziennego. Chorzy i inwalidzi trafiają do domów opieki, a starzy i słabi do domów spokojnej starości. Telewizja też pomija tę kwestię, żyjemy pędząc przed siebie i jeśli w rozmowie zostaje wspomniana śmierć, to szybko należy zmienić temat. Mimo tego, że umieranie jest powszechnym procesem i codziennie „odchodzą” z naszego otoczenia kolejni ludzie, to wolimy być od niego jak najdalej. W tym kontekście ciekawe jest, że telewizja wciąż zarzuca nas obrazami mordu i przemocy. Wydaje nam się, że sprawa śmierci i umierania nas nie dotyczy. Ale gdy jesteśmy zmuszeni przez los, aby pójść na pogrzeb przyjaciela, który się powiesił, siostry, która uderzyła samochodem w drzewo, czy babci, którą po wielu operacjach pokonał tak, odczuwamy wszystko jakoś inaczej. Choć życie to ciągłe przemijanie, potrafimy być ślepi na ten aspekt. Goethe pisał o takiej postawie: „I tak długo, aż nie zaznasz tego »umieraj i bądź«, jesteś jak ponury gość na mrocznej ziemi.” W dzisiejszych czasach oferuje się nawet możliwość hibernacji, aby za kilkadziesiąt czy kilkaset lat, gdy nauka pozwoli na ewentualne odmłodzenie ciała, zostać ponownie odmrożonym. Dlaczego? Ze strachu przed śmiercią! A przecież nie uda nam się jej uniknąć. W moich poprzednich książkach pisałem o ludziach potrafiących zatrzymać lub spowolnić proces starzenia się, czy to przez medytację, wiedzę tajemną, bądź w inny sposób, ale odnosi się to co najwyżej do 0,000001 procenta ludzkości. Tutaj chciałbym mówić o tych - a stanowią oni większość - którzy boją się śmierci. Z jednej strony dlatego, że nie mają pojęcia o tym, czym tak naprawdę jest życie i żyją z niemiłym przekonaniem, że nie wypełnili swego zadania i w związku z tym nie będą mile widziani w niebie. Z drugiej strony dlatego, że według mnie są manipulowani przez światowe systemy religijne, które wpajają im poczucie lęku.

rys. 10. Objawienie, Gustave Doré

38

Moje motto życiowe brzmi: „Nie boję się śmierci, ponieważ wiem, czym jest i co mnie po niej czeka. Mam zatem więcej odwagi życiowej, jestem bardziej świadomy i skoncentrowany.” Jednak wielu ludzi przeżywa swoje życie dość nieświadomie. W działaniach kierują się materialnymi celami, jak samochód, praca, dom i różne inne rzeczy, które chcą posiadać. Zapytani o to, czy są szczęśliwi i spełnieni w życiu, zazwyczaj odpowiadają: „Przecież nie można mieć wszystkiego.” Nieprawda! Możemy mieć to wszystko - zadowolenie, szczęście, miłość, poczucie bezpieczeństwa, chęć przeżywania przygód, rodzinę, dom, a do tego jeszcze odnosić sukcesy i być w świetnej sytuacji finansowej - wszystko na raz, jeśli tylko pozwolimy sobie na to, by w pełni żyć. A właśnie tego ludzie nie potrafią. Nie dają się porwać nurtowi życia, brak im odwagi w działaniu i spontaniczności w podejmowaniu decyzji. Zamiast tego są zablokowani, sparaliżowani, nieśmiali i spolegliwi. Nie mają wiedzy o tym, czym jest życie, o co w nim tak naprawdę chodzi i kto ustanowił jego prawa. Gdyby tylko zechcieli się zastanowić nad tym, kim jest Bóg, jaką rolę pełni diabeł, a przede wszystkim dlaczego każdego czeka śmierć, to z pewnością żyliby inaczej. I właśnie dlatego moja książka opowiada o śmierci, która zabiera zarówno bogatych, jak i biednych, bystrych i głupich, przestępców i cnotliwych, ludzi światłych oraz tych, którzy instalują oświetlenie... W obliczu śmierci „maleją w oczach” utalentowani menedżerowie, super kulturyści, córki milionerów i cała reszta postaci z tak zwanych wyższych sfer. Wszystko dlatego, że na każdego przyjdzie ostatnia godzina, a wtedy śmierć zbierze swój plon (czasem zresztą zupełnie niespodziewanie). Przyjrzyjmy się teraz wiadomościom o procesie umierania dostępnym w naszym kręgu kulturowym. Rodziny przekazują starszych ludzi do domów spokojnej starości i hospicjów, aby tam spokojnie oczekiwali na „swój koniec”. Ale czy oby na pewno są dobrze do tego przygotowywani? Czy otrzymują odpowiednią pomoc, by przejście do „innego świata” mogło odbyć się w tak harmonijny sposób, jak to tylko możliwe? Jak już wspomniałem, jednym z największych problemów, jakie zjawisko śmierci sprawia żyjącym, jest niewiedza o tym, kiedy spotka ona nas samych, jakiego będzie rodzaju i co po niej nastąpi.

39

Mogłoby się wydawać, że chrześcijaństwo „oferuje” w tym wypadku dość przejrzyste rozwiązanie: idzie się albo do nieba albo do piekła, w zależności od tego, czy wybrało się właściwą drogę życiową. Podobne stanowisko prezentują judaizm i islam. W religiach azjatyckich, takich jak buddyzm czy hinduizm, uznających naukę o reinkarnacji, wygląda to trochę inaczej. Zakładają one wiarę w to, że „złe czyny” mogą zostać naprawione w kolejnym życiu, natomiast „dobre czyny” zostaną w kolejnych żywotach nagrodzone. Dlatego też w kręgu buddyjskim nie toczono wojen, w przeciwieństwie do wspomnianych powyżej religii. Proces umierania w chrześcijaństwie obejmuje ostatnie namaszczenie oraz spowiedź i w tym przypadku duszpasterze oddają wiernym nieocenioną przysługę, aczkolwiek silnie ograniczoną „ideą nieba i piekła”. Dla umierającego bowiem niezwykle ważne jest, by wiedział, co czeka go po śmierci, a niestety żadna z uznanych religii nie daje jasnych odpowiedzi na te pytania. W moich oczach ważniejsze od procesu umierania jest życie - takie w pełni świadome. Jest ono możliwe, gdy wiemy co to znaczy żyć, znamy główny cel i prawa. Według mnie rozwój możliwy jest dzięki „głodowi wiedzy” i pasji odkrywania. W materialnym świecie nowe idee prowadzą wtedy ku ciekawym odkryciom i duchowej otwartości. I to doprowadziło mnie do rozsądnego wniosku: jeśli naprawdę chcę się czegoś dowiedzieć o śmierci i czarnej postaci, to muszę porozmawiać z nią osobiście. Musi istnieć jakaś możliwość nawiązania kontaktu, skoro hipotezy historyków czy psychologów nie prowadzą dalej niż chciałbym „dojść”. Ludzie, którzy widzieli czarną postać i z którymi na ten temat rozmawiałem, nie potrafili mi podać żadnych szczegółów. Mogłem co prawda pytać ich o odczucia, ponieważ spotkanie z tajemniczą postacią wywarło na nich równie silne wrażenie, jak na mnie. Ale o samej tej istocie nic nie wiedzieli! I ponieważ najwyraźniej nikt przede mną nie wpadł na pomysł, by zaprosić tę postać na osobistą rozmowę, by zadać jej wszelkie możliwe pytania postanowiłem podjąć się tego zadania. Pomyślicie teraz zapewne:

40

ALE JAK MOŻNA NAWIĄZAĆ KONTAKT Z CZARNĄ POSTACIĄ? NO CHYBA, ŻE PO ŚMIERCI... Przecież adresu czarnej postaci nie można znaleźć w książce telefonicznej lub w Internecie. Rzeczywiście, tam go nie ma, ale istnieje pewne prawo w kosmosie, stare jak wszechświat, które mówi: „Proś, a będzie ci dane”. Stosując się do niego, zaprosiłem śmierć do rozmowy. Z wielkim szacunkiem dla niej samej i tego co robi, poprosiłem o wysłuchanie mej prośby. Dzięki naszemu osobistemu spotkaniu z przeszłości istniał już między nami pewien związek, swego rodzaju energetyczne połączenie. A zatem bezpośrednia komunikacja pozostawała tylko kwestią czasu bądź mojej dojrzałości. Poprosiłem czarną postać o możliwość nawiązania ze mną rozmowy - osobistej lub przez odpowiednie medium. Poprosiłem też, aby ewentualny „pośrednik” był zdolny do niezafałszowanego przekazu informacji, a przede wszystkim nie był uprzedzony do sytuacji. I tak, jesienią 2004 roku, dwa lata po pierwszym spotkaniu, wątek tajemniczej postaci powrócił do mnie w snach. W tym czasie podróżowałem po Niemczech, odwiedzając ludzi, którzy mogliby być medium i „sprawdzałem” ich w związku z pewną sprawą. Chodziło mi o prace wykopaliskowe, przy czym chciałem wiedzieć, czy domniemany obiekt rzeczywiście znajduje się pod ziemią. Podobnie jak pacjent ze swoją chorobą odwiedza różnych lekarzy, by dowiedzieć się, czy ich diagnoza wskazuje na to samo, tak i ja odwiedzałem różnych jasnowidzów, by stwierdzić, czy wszyscy widzą domniemany obiekt w tym samym miejscu. Podczas jednego ze spotkań w sprawie ewentualnych wykopalisk zapytałem medium, które było również zdolne do nawiązywania kontaktu ze zmarłymi, czy postać jest przy mnie i czy można nawiązać z nią kontakt. Okazało się, że tak właśnie jest. O tym dlaczego kontakt był możliwy oraz z jakiego powodu czarna postać była akurat przy mnie, dowiecie się w odpowiedniej chwili z wywiadu. Nie uprzedzajmy teraz faktów. Ktoś mógłby zapytać, cóż to takiego medium duchowe i czy to możliwe, aby nawiązywało kontakt z istotami niewidzialnymi dla innych ludzi, bądź też, by przez nie mogły przemawiać inne istoty lub zmarli. Pozwólcie mi to wyjaśnić w kilku słowach:

41

Weźmy dla przykładu gwizdek do przywoływania psów. Jego wysokie tony są słyszane przez psy, ludzie zazwyczaj nie są w stanie ich usłyszeć. Istnieją jednak ludzie, którzy mogą usłyszeć dźwięk takich gwizdków, a nawet dźwięki o wyższej jeszcze częstotliwości. Gdybyście więc wyjaśniali komuś, że słyszycie dźwięki z gwizdka do przywoływania psa, to prawdopodobnie uważałby, że zwariowaliście. Ale przecież wiecie, co słyszycie... Albo załóżmy, że odwiedzacie w szpitalu grupę daltonistów, którzy ze względu na wrodzoną ułomność nie potrafią rozróżnić kolorów. Rozmawiając z nimi o kwiatach, na pewno rozmijalibyście się w słowach opisujących ich wygląd. Może nie jest to najlepsze porównanie. Lepiej można by zrozumieć ten temat na przykładzie tetrachromatyków, których niezwykła „właściwość” była do tej pory postrzegana jako „anomalia” lub „błąd genetyczny”. Wszystkie kolory, które widzimy składają się z trzech podstawowych barw czerwonego, zielonego i niebieskiego. Na siatkówce naszego oka istnieją czopki odpowiadające każdemu z tych trzech kolorów. Oczy większości ludzi rozróżniają więc tylko czerwony, zielony i niebieski kolor. Takich ludzi nazywamy trichromatykami. Nasz mózg „składa” z tych trzech podstawowych kolorów. Dzięki temu możemy widzieć żółty, fioletowy, czy brązowy kolor. Istnieją jednak ludzie, którzy oprócz czopków odpowiednich dla kolorów czerwonego, zielonego i niebieskiego, mają też inne czopki na siatkówce, pozwalające im widzieć kolor pośredni między czerwonym i zielonym. Jest to obszar, w którym trichromatycy normalnie widzą kolor żółty. Tetrachromatycy, a więc ci, którzy posiadają dodatkowy, czwarty rodzaj czopków, nie widzą żółtego koloru, lecz „coś znacznie więcej” niż żółty. Opisanie tego, co widzi, sprawia tetrachromatykowi podobne trudności, jak daltoniście wyjaśnienie świata kolorów. Interesujące jest, że tetrachromatycy mogą na przykład, stosując w minimalnym tylko stopniu różniące się od siebie żółte odcienie, malować obrazy przedstawiające pejzaże czy obiekty, które dla ludzi widzących normalnie przedstawiać będą tylko jednolitą żółtą płaszczyznę. Tak więc tetrachromatyk może stanąć przed obrazem namalowanym przez innego tetrachromatyka i podziwiać to, co zostało na nim przedstawione, a stojący obok niego „normalnie” widzący człowiek może sądzić, że ten drugi jest nie do końca „zdrowy”. Bowiem trichromatyk zobaczy jedynie żółtą jednolitą powierzchnię. Wiedzieliście o tym?

42

Porównajmy powyższy przykład z przykładem jasnowidztwa. Osoba z takim „darem” ma inne spektrum odbioru i może widzieć coś, co dla innych ludzi jest niewidoczne, na przykład duszę zmarłej osoby. Nawet „sztywna”, pozbawiona sentymentów, wiedza naukowa stoi po naszej stronie, gdy mówi, że „umieranie” jest czymś, czego w ogóle nie ma. Składamy się z energii, a energia nie może przecież umrzeć. Może jedynie przyjmować inne stany, tak jak kostka lodu, która po podgrzaniu zmienia swój stan skupienia i staje się wodą. Podobnie jest z ludzkimi istotami. Mamy ciało fizyczne ze ściśle określonym wzorcem wibracji, specyficzna częstotliwością. Dusza jednak ma wyższą częstotliwość drgań i czas w niej „biegnie” całkiem inaczej. Pozostając przy przykładzie wody, można porównać fizyczne ciało z kostką lodu, duszę z wodą, a umysł z parą wodną. Wszystko składa się z tej samej substancji, jednak częstotliwość drgań cząsteczek jest różna. Istnieją więc ludzie, którzy potrafią widzieć nie tylko lód i wodę, lecz również wodę, która wyparowała i dla innych jest niewidoczna. I podobnie istnieją ludzie, którzy potrafią widzieć dusze i komunikować się z nimi. Nie będę tutaj zamieszczał dłuższego „wywodu” na temat medium duchowego. Jeśli ktoś chciałby dowiedzieć się na ten temat czegoś więcej, na przykład o medium w pełnym transie i w pół-transie, o medium materializującym i piszącym, o różnicach między jasnowidzem a ludźmi o innych zdolnościach (jak na przykład czytanie myśli, czy czytanie z bazy danych Ziemi, czyli z Księgi Akaszy) - polecam moją książkę „Dzieci nowego tysiąclecia”. Pewnym jest, że istnieją ludzie zdolni odbierać „sygnały” na znacznie szerszym zakresie częstotliwości niż inni. Niektórzy zawdzięczają swój poszerzony zakres doświadczania takim praktykom, jak medytacja czy joga. Ludzie o zdolnościach bycia medium duchowym, z którymi ja pracuję, to bez wyjątku osoby, które od urodzenia potrafią swoim umysłem objąć szersze spektrum częstotliwości (przypomnijcie sobie przykład z gwizdkiem do przywoływania psów). Ze względu na takie umiejętności, osoby obdarzone zdolnością jasnowidzenia już jako dzieci dostrzegały to, co umykało z pola widzenia innym ludziom. Na przykład widziały zmarłego dziadka czy brata na pogrzebie. Stojąc przy grobie, słyszały jak zmarli mówią do nich, że czują się dobrze w zaświatach, gdzie mają anioła stróża i że teraz udadzą się do światła.

43

Ludzie, z którymi pracuję, obdarzeni są też darem prekognicji, czyli możliwością przewidzenia przyszłych wydarzeń. A więc przy założeniu, że moi „współpracownicy” mogą widzieć zmarłych lub opiekuńczych aniołów (istoty o wyższej częstotliwości), pytałem ich również o to, czy oprócz mojego anioła stróża widzą jeszcze kogoś innego. Odpowiedź była twierdząca. Spośród wielu mediów, które sprawdziłem, troje okazało się odpowiednimi, aby nawiązać kontakt z istotą, o którą mi chodziło. Aby upewnić się, że nie kroczę błędnymi ścieżkami, wszystkim trzem mediom postawiłem te same pytania i odpowiednio za każdym razem otrzymałem takie same odpowiedzi. Z jednej strony było to dla mnie potwierdzenie, że obrałem właściwą drogę i znajdowałem się na „dobrym tropie”, a z drugiej wiedziałem, że od tego punktu można było zacząć „przeprowadzanie wywiadu”. Po miesiącu pracy doszedłem do wniosku, że czarna postać komunikuje się ze mną. najlepiej poprzez jedną z trzech, wybranych osób, której następnie zadałem 222 przygotowane przeze mnie pytania, z których większość będziecie mogli przeczytać w tej książce. Pytań tych nie udostępniłem medium wcześniej i przestawiłem ich kolejność w taki sposób, by wykluczyć możliwość wcześniejszego przygotowania odpowiedzi. Później oczywiście przekonałem się, że potrzebowałem tych dwóch lat, aby przygotować się na tę chwilę. Bo gdyby wszystko miało się odbyć stosownie do mojego temperamentu, to ten wywiad mógł się rozpocząć już dwie minuty po moim pierwszym niezamierzonym „spotkaniu” z tajemniczą postacią. Fascynujące było również to, że już po pierwszych „sesjach” miał miejsce bezpośredni kontakt ze mną, przy czym odpowiedzi na moje pytania nie były wypowiadane, lecz pojawiały się nagle w mojej głowie, w formie pojedynczych obrazów lub całych serii. Dzięki temu przy każdej udzielanej odpowiedzi, przekazywanej mi przez medium, miałem zawsze możliwość sprawdzenia jej. Nie chciałbym zamęczać czytelników słowami wstępu, przejdę zatem do dialogu z istotą, która w ciągu kilku zaledwie miesięcy w bardzo istotny sposób zmieniła moje życie. Dzięki temu mogę teraz spojrzeć na światowe wydarzenia z szerszego punktu widzenia. A więc czas na...

44

WYWIAD Sesje rozpoczęły się 13 grudnia 2004. Pierwszą rozpocząłem następującymi słowami: „Przed dwoma laty (w 2002 roku) spotkałem istotę, którą do tej pory określałem jako »czarną postać«, a która powszechnie nazywana jest kosiarzem, śmiercią czy kostuchą. Od jakiegoś czasu istota ta jest przy mnie i czasami pojawia się w mych snach, dlatego też próbuję nawiązać z nią kontakt przez odpowiednie medium.” (Mężczyzna będący medium stwierdził, że moc, która przybyła ze mną, wydaje się wzrastać od dołu ku górze i wnika w niego od tyłu. Istota owa zachowywała się przy tym ostrożnie i starała się, by medium wiedziało, że wzrasta od dołu ku górze, aby wzmocnić mu plecy. Rozpoczynała się ona w kręgosłupie, w ośrodku życia.) Medium dało mi głową znak, że jest już gotowe i że istota może przemawiać, a ja zadałem pytanie: Kim jesteś? Towarzyszę tobie od samego początku i będę z tobą do końca twoich dni. Nie jestem odpowiedzialny tylko za „odchodzenie”, lecz również za „przychodzenie”. Pomagam duszy oddzielać się od ciała, pomagam jej również wejść w ciało. Nie jestem kosiarzem, jestem tym, który przekształca światło lub światłość. Przekształcam energię, a to znaczy, że nie przynoszę śmierci, nieszczęścia czy zguby. Zmieniam właściwości tych, którzy się pojawiają. Pobieram energię życia (duszę) z ciała, z materii. „Wyciągam” energię oddechu z ciała i przekształcam ją tak, by mogła dalej istnieć w wyższym wymiarze i w wyższej częstotliwości. Jestem więc tym, który przemienia (noc w dzień, cień w światło). Śmierć jest stanem przejściowym, jest tylko zmianą częstotliwości. Wkraczanie w życie również wymaga zmiany częstotliwości. I ja za to odpowiadam.

45

Czy jest tylko jedna taka istota jak ty, czy może jest ich więcej? Jestem sumą wszystkich bytów. W jaki sposób mogę sobie ciebie lepiej wyobrazić? Czy jesteś istotą, która może podzielić się na wiele częściowych aspektów i dzięki temu ukazywać się ludziom na całym świecie, czy też jesteś swego rodzaju zbiorową duszą, która pojawia się ludziom umierającym jako osoba? Z mojego punktu widzenia nie ma w tym żadnej różnicy, jednak z ziemskiego punktu widzenia pewna różnica istnieje, dlatego też odpowiem na to pytanie. W stanie fragmentacji jestem odpowiedzialny za wiele rzeczy. Moja istota może podzielić się na tak wiele części, jak wiele jest istot, które mają materialne ciało. Na każdą z dusz przypada jakaś „kropla” mnie. Jednak nie jestem tylko towarzyszem duszy, mogę być również jej nośnikiem. Jestem jednością, ale jestem też wieloma istotami, które mogą poruszać się niezależnie od siebie. Żaden z fragmentów mojego bytu nie może ani nie chce podążać za własnymi celami czy własną wolą, bowiem stanowimy jedność. Również wówczas, gdy różne części mojego bytu wciąż przebywają w różnych miejscach i napędzane są własną dynamiką, nigdy nie są (ani nie będą mogły być) oddzielone od siebie. Popatrz na ten przypadek, jak na ośmiornicę, która ma wiele ramion, ale jedną centralę, głowę. W rzeczywistości jest to bardzo proste, dla ludzi jednak trudne do pojęcia, ponieważ swoją egzystencję pojmują „w sposób pojedynczy”. Z poziomu odrębnej istoty trudno jest zrozumieć, o czym mówię. Ludzka wyobraźnia jest tutaj niewystarczająca. Radzę więc bardziej wykorzystywać zmysły, a w mniejszym stopniu siłę wyobraźni. Niektóre z rzeczy, o których mówię, możesz bezpośrednio poczuć, ale nie będziesz w stanie ich sobie wyobrazić. Wyobraźnia rzadko pozwala ludziom opuścić świat oddzielonych od siebie obiektów, których doświadczają zmysłami. Różne aspekty mnie istnieją co prawda jednocześnie w różnych miejscach i nierzadko wyglądają też inaczej, jednak nie są to żadne oddzielone od siebie podmioty. Jeśli więc natkniesz się na jeden z aspektów mojego bytu, spotkasz istotę, która porusza się jakby samodzielnie. Może przychodzić i odchodzić,

46

nie musi nikogo pytać, czy może przyjść lub odejść, jednak nie przychodzi i nie odchodzi po to, aby zaspokoić swoją własną wolę. Te częściowe aspekty i ja stanowimy jedność, która służy temu samemu. A ponieważ moje częściowe aspekty są jednocześnie wszędzie, mogą wszędzie podążać za wezwaniem rezonansu, prowadzącym je w jednej chwili do jakiegoś człowieka. Chciałbym ci to jeszcze trochę ułatwić. Spróbuj na to spojrzeć jak na anioła chroniącego człowieka, anioła stróża, który zawsze jest przy człowieku. Tak jak anioł stróż jest przy tobie, tak jest przy tobie kropla mnie, jakaś część. Różnica polega na tym, że anioł stróż jest istotą, która sama kiedyś była człowiekiem, a więc już się inkarnowała - miała ciało z krwi i kości - i dlatego też wpływa na ciebie i prowadzi cię w osobisty sposób. Mój aspekt nigdy nie był i nie będzie człowiekiem, jednak towarzyszę każdemu człowiekowi, tak jak anioł stróż. Możesz więc nazywać mnie aniołem śmierci, który jest przy tobie przez całe życie, ale działa „w jego tle”. Chciałbym jednak zauważyć, że określenie anioł śmierci nie bardzo mi odpowiada. Wolałbym określenie anioł przemiany, ponieważ śmierć nie istnieje, istnieje jedynie przemiana energii. Czy mógłbyś opowiedzieć o sobie coś więcej? Gdy pomagam oddzielać od siebie ciało, duszę i umysł, działa przeze mnie moc światła. Jednoczę duszę i umysł poprzez to, że oddzielam je od ciała. Jestem dla was nie tylko mocą oddzielającą, lecz jestem również aspektem uzdrawiającym. Jestem takim właśnie aspektem działania, bowiem jeśli jesteście świadomi mojego istnienia, mam na was uzdrawiający wpływ (mówiąc obrazowo leczę wasze dusze, tak aby mogły połączyć się z umysłem, dzięki czemu zyskują lekkość pozwalającą im opuścić ciało). Tego aspektu nigdy nie powinieneś zapomnieć. Nie jestem jedynie mocą, która przychodzi zabrać, lecz jestem również mocą, która coś przynosi z woli Boga, mocą pierwotną, kojącą duszę. Zanim dusza opuści ciało, leczy się z tego, co zostało dokonane w cielesnym, ziemskim obszarze. Moją pracę wykonuję w całym wszechświecie i kosmosie, bo takie jest moje przeznaczenie. Nie przybyłem tylko na Ziemię, lecz wykonałem już pracę, gdy ty, Janie, opuściłeś swoją ojczystą planetę, by odrodzić się tutaj, tak jak zrobiło to wielu, których dzisiaj zwiecie Ludźmi Światła (lub Gwiezdnymi Ludźmi; przyp. tłum). 47

Wielu przybyło tutaj, by pomóc rozwinąć się planecie, by pomóc zwiększyć częstotliwość, w której się teraz znajduje. Ja, poprzez moc tkwiącą we mnie, przygotowałem im drogę i wspierałem ich przez wiele inkarnacji, pomagając utrzymać niską strukturę i częstotliwość wibracji ciała. Dlatego nie jestem tylko śmiercią, jestem też uzdrowicielem. Leczę duszę póki jest na Ziemi, aby mogła się tutaj rozwinąć. Pomagam tej planecie w osiąganiu wyższego poziomu egzystencji i wibracji - w osiąganiu miejsca, z którego kiedyś przybyliście. Nie jestem tylko tym, który przychodzi po dusze, jestem też ich uzdrowicielem i nie powinno się o tym zapominać. Leczę duszę, pomagając jej w odcięciu się od ciała i połączeniu się z umysłem. (krótka przerwa) Cieszę się, że jestem tu z tobą, mój chłopcze, a w zasadzie z wami (a więc także z medium; przyp. aut.). Z tobą, Janie, utrzymam kontakt pisemny, ponieważ przekażę ci ważną wiedzę potrzebną do kolejnych projektów (nie tylko do tej książki), również taką, która nie jest przeznaczona dla wszystkich. Dlaczego do naszego kontaktu dochodzi właśnie teraz? Nie przypominasz sobie tego dzisiaj, ale zawarliśmy kiedyś umowę, że będziemy współpracować ze sobą w tym życiu. I nastał właśnie ten czas. W trakcie naszej rozmowy wszystko ci wyjaśnię. Już od jakiegoś czasu czekam na to, aby ludzie z waszego kręgu kulturowego otworzyli się i zainteresowali moją obecnością. Ale do tego potrzebny jest pośrednik i właśnie ty nim jesteś. Moje współczucie wyraża się w czekaniu, bo bardzo chciałbym uzdrowić wasze cierpienia, które mogę leczyć, ale ludzie muszą być na to gotowi. Już długo cierpicie. Wystarczy już „oddzielenia” się od śmierci, czas udać się w innym kierunku. Niczego nie oddzieliliście od życia tak bardzo, jak śmierci. Tak więc możesz się sam przekonać, że jestem tym, który wiedzie was z powrotem do jedności. Ponieważ nie wiecie, czym jest ta jedność, boicie się jej, zamiast się nią cieszyć. Dlaczego tak boicie się śmierci? Czy boicie się „zasnąć”? Sedno sprawy polega na tym, że sami tego nie wiecie lub zapomnieli-

48

ście! Wszystkie wasze słowa o śmierci są daremne, bo nie wiecie, czym ona jest. I dlatego się boicie, a wasze słowa nie mogą przynieść wam spokoju. Z tego powodu ważne jest, aby was przygotować na to, czego nie możecie zrozumieć. To jest właśnie misja czarnej postaci. Człowiek gotowy na kontakt ze mną, zna drogę do jedności i dzięki temu odczuwa mniej lęku przed agonia. Nieważne jest, czy ludzka świadomość zdoła to ogarnąć. Skutki spotkania ze mną są jasne dla człowieka dopiero wtedy, gdy „opuści” swoje ciało. Wcześniej może mieć jedynie przeczucia na ten temat. Jestem tym, który przynosi „zaproszenie” i służy spokojowi w chwili przemiany. Dla waszej cywilizacji nadszedł czas, w którym przemiana przyjmuje radośmejsze i bardziej ludzkie cechy. To, co nazywacie agonię, walkę ze śmiercią, nie jest godne człowieka. Nie jesteście w stanie wyobrazić sobie, jakie skutki ta walka wywołuje, jaki powoduje chaos i jakie fale szoku i bólu rozchodzą się z jej powodu po duchowym świecie. Subtelny świat ducha nie może się uspokoić ani uleczyć, jeżeli prawie każdy z was, opuszczając swoje ciało, powoduje kolejną taką falę. Bez postępu i uzdrowienia niższego świata, również wasz świat nie może zostać uzdrowiony. Wasz świat „wsysa w siebie” chaos duchowych światów o niższych wibracjach, a następnie w rozmaity sposób manifestuje się to w fizycznym wymiarze. Stąd właśnie pochodzi wiele ludzkiego cierpienia. Tak więc, jeśli chcę chronić duchowy świat przed tym, co emitujecie przy opuszczaniu ciała, to tym samym chronię was samych. Ten, kto pozwala, bym go dotknął, doprowadza do przemiany ogromnej ilości energii jeszcze wtedy, gdy „jest w swoim ciele”. Pozwólcie mi to opisać w ten sposób: wielki potencjał chaotycznego ładunku przemienia się po prostu w zintegrowany ładunek (integracja = jednakowe wibracje; przyp. aut.). Proces ten może sięgać tak daleko, że w chwili, w której opuszczasz ciało, wypromieniowujesz do subtelnego świata fale miłości. Jak na razie zdarza się to bardzo rzadko. Jednak jeżeli będzie się to zdarzać częściej, uzdrowienie może przybrać rozmiary, jakich sobie nawet nie wyobrażasz. Będzie to podstawą do tego, by przemienić i „rozpuścić” przemoc występującą w fizycznym świecie. Ludzie zostaną wtedy od niej uwolnieni.

49

Wszystko zawdzięczacie swojemu oddaniu przez tysiąclecia dla projektu oddzielenia się od śmierci. Spotyka was to, na co pilnie zapracowaliście. Mogę znowu do was przychodzić, ponieważ wielu ludzi przeczuwa, że nadszedł już czas, aby obrać nowy kierunek. Dopiero poprzez to, że sami doprowadziliście sprawy do tak „bolesnego poziomu”, wielu z was otwiera się na nowo na spotkanie ze mną. To powinno ci pozwolić ogólnie zrozumieć, co się wydarza i dlaczego obecnie ludzie w zwiększonym stopniu doświadczają takich kontaktów oraz dlaczego w waszej cywilizacji znów pojawiła się odwaga, by o tym mówić. Jak sam opisałbyś działanie, służbę, którą prowadzisz? Ludzie używają w związku z tobą określeń takich, jak kosiarz, przewoźnik, przewodnik dusz. Jak określiłbyś sam siebie? A może w zaświatach nie ma określenia na to, co robisz? Nie ma żadnego określenia w zaświatach, ponieważ tak naprawdę nie ma czegoś takiego, jak zaświaty. Zaświaty to czysto ludzkie wyobrażenie. Dostrzegam jedynie byt obecny, który obejmuje zarówno byt materialny, jak i byt po opuszczeniu ciała. W przyszłości wolałbym nie używać imienia, ponieważ takie określenia mojego bytu w ludzkich cywilizacjach napiętnowane są wyobrażeniami pełnymi strachu czy bronieniem się przede mną. Przykładem tego jest pojęcie anioła śmierci. To określenie jest dość sprzeczne samo w sobie. Patrz na mnie jak na kogoś, kto pozwala duszy „wrócić do domu”. W tym sensie jestem przewodnikiem i taka jest moja rola pełna miłości. Jestem towarzyszem i tym, który w razie potrzeby ostrzega, a czynię to w sytuacji, gdy przejście duszy staje się bliskie. Najbardziej pozytywnym określeniem z tych, które zaproponowałeś, jest przewoźnik, czyli ktoś, kto umożliwia dostanie się z jednego brzegu na drugi. To właśnie robię. Za jeszcze trafniejsze uważam określenie anioł przemiany, co odnosi się do materialnego, fizyczno-cielesnego życia człowieka. Obraz przewoźnika sugeruje, że drugi brzeg jest zupełnie inny niż ten obecny, a to wyobrażenie powoduje jeszcze więcej waszego strachu. W rzeczywistości nie udajecie się w żadne inne miejsce. Tak naprawdę jesteście tam, gdzie za-

50

wsze byliście. Po opuszczeniu ciała nie macie po prostu dostępu do źródeł cielesnego życia. Również to może być dla was trudne do pojęcia, ponieważ ograniczają was wyobrażenia, w których tkwicie. Jednak już samo myślenie o tym pozwoli wam odczuwać dużo mniej strachu. Zaświaty, drugi brzeg i królestwo zmarłych to pojęcia strachu. Dlatego też nie chciałbym się posługiwać nimi w moim dziele. Mówisz, że dla ciebie nie istnieją takie pojęcia jak zaświaty, czy druga strona, lecz że postrzegasz egzystencję istot w inny sposób. Jak mogę sobie wyobrazić to, co widzisz? Czy egzystencję człowieka/istoty postrzegasz jako światło, czy też widzisz punkty, jakiś zaplanowany wzór? Widzę wszystkie z tych rzeczy, które wskazałeś. To kwestia tego, który z poziomów chcę widzieć. Mógłbym opisać to w taki sposób: najpierw zwracam uwagę na jakiegoś człowieka. Następnie postrzegam go jako świetlne jajo, jednak jest to niezbyt ścisła definicja. Jeśli bardziej się na nim skupię i chcę wiedzieć więcej na jego temat, to dostrzegalne stają się różnice. Za takim „widzeniem” kryje się skończona w sobie postać. Dostrzegam wiele aspektów, jakie postać ta wypromieniowuje z siebie. Postać składa się ze światła, nie ogranicza się jednak tylko do światła białego, obejmuje również barwne. Z tego właśnie czerpię informację o tym, czy nadszedł czas, bym odwiedził daną osobę. Impulsy odpowiednich informacji zwracają moją uwagę na danego człowieka/Wskazują mi, czy życie tego człowieka stoi przed przemianą związaną z opuszczeniem fizycznego ciała, a więc tym, co nazywacie śmiercią. Pojedynczy rezultat nie jest dla mnie tak istotny. Zmiana strumienia wydarzeń nie należy do moich zadań. Nie jest moim zadaniem ratowanie życia. Mam oferować pomoc, gdy zbliża się chwila opuszczenia ciała. Nie mam żadnych osobistych celów w sposobie rozwiązania sytuacji. Moja obecność jest jednak bardzo ceniona przez waszych aniołów stróżów. Wiedzą bowiem, że potrafię zmniejszyć wasz lęk. A gdy lęk jest złagodzony, może ulec zmianie strumień wydarzeń, co z kolei może prowadzić do uratowania życia.

51

Tak więc, jak widać, moje „usługi” nie stoją w sprzeczności z działaniami aniołów. W 2002 roku miałem zaszczyt poznać cię osobiście. Po tym spotkaniu przeżyłem ciężki wypadek samochodowy, który na szczęście nie był wypadkiem „śmiertelnym”. W związku z tym chciałbym zapytać, dlaczego mi się wtedy ukazałeś, skoro nie doszło do fizycznej przemiany w stan eteryczny (czyli śmierci)? Jak już podkreślałem, moje „usługi” są świadczeniem miłości, której celem jest ułatwienie ewentualnej przemiany. W każdym przypadku sprawdzam, w jaki sposób usługa ta mogłaby być dokonywana. W przypadku ludzi, którzy są gotowi przyjąć pomoc, może to być na przykład wzięcie kogoś w ramiona. Nie mógłbym się tak zachować wobec kogoś, kto by tego nie chciał. Dociera do mnie informacja i odbieram impulsy o możliwym opuszczeniu ciała. W wielu przypadkach nie wiadomo, w jaki sposób będą przebiegać wydarzenia. W twoim przypadku, gdybym czekał na to, jak zakończy się wypadek, mogłoby być już za późno. Dlatego też przybyłem wcześniej. Ważne jest, aby moje odwiedziny odbywały się we właściwym momencie. Często nie wiadomo, czym to się skończy. W obecnych czasach coraz bardziej potrzebujecie wsparcia, przybywam więc dość wcześnie. Reaguję nie tylko na tak zwane pewne impulsy wskazujące na przemianę. Ponieważ jestem aniołem uzdrawiania, pragnę wykorzystać wasze przeżycia do takich właśnie celów. Zdarzenia wywierające na was głębokie wpływ, na przykład wypadek samochodowy czy ciężka choroba, sprawiają, że poświęcacie mi więcej uwagi i uwalniacie się od rutynowego sposobu myślenia i czucia. Gzy to nie wypadek tak cię poruszył, że dostrzegłeś moją obecność i postanowiłeś się tym zająć i więcej na ten temat pomyśleć? Wykorzystuję takie zdarzenia, aby do was dotrzeć. Nie interesuje mnie tylko spokojna przemiana człowieka. Cieszy mnie również, gdy człowiek zostaje w ciele zmieniony, w taki sposób, że w jego sercu jest więcej radości, niż przed takim zdarzeniem. W mojej pracy równie ważne jest to, że następuje opuszczenie ciała, jak i to, że zaistniała sama tylko taka możliwość. W obu przypadkach bowiem chodzi o doświadczenie specyficznego przeżycia.

52

Zauważ, że od wypadku nie jesteś już tą samą osobą. Takie przemiany chciałbym wspierać. Patrząc na to w ten sposób, można powiedzieć, że nigdy nie przybywam na darmo. Moje pojawienie się nie musi być za każdym razem usprawiedliwione opuszczeniem ciała, choć myśl taka wydaje się bardzo ludzka. Nie oszczędzam się w udzielaniu pomocy i robię to chętnie. Interesuje mnie również to, dlaczego pokazałeś mi swoje twarz? Zgodnie z moją wiedzą nigdy wcześniej nie miało to miejsca. Dlaczego uśmiechnąłeś się, zanim mnie objąłeś? To miała być taka ciepła wskazówka, która spowodowała w tobie przemianę. To zachęcająca wskazówka skierowana do twojego serca, aby je ogrzać. Chodziło o „przełożenie zwrotnicy twoich działań”, aby przenieść cię ku wyższym sferom. Do tej pory z dużą jasnością dostrzegałeś błędy rozwoju na Ziemi i to, co robią ludzie wokół ciebie. Teraz do ciebie będzie należało, by dowiedzieć się „dlaczego” i nie chodzi tu o to, dlaczego ludzie w swym egocentryzmie źle postępują. Powód, dla którego to robię, powinien być przecież dla wszystkich jasny. Nawet teraz, słuchając radia, możesz usłyszeć, że zapłata za wszystko wynika z gospodarki, z samych wydarzeń. Będziesz mógł się dowiedzieć się i zbadać, dlaczego tak się dzieje. Tak więc przybyłem, by ogrzać twoje serce, co oznacza, że napełniłem twą duszę boską mocą i uskrzydliłem ją, byś mógł się wznieść. To było celem uleczenia ciebie. Nasze spotkanie miało miejsce po to, byś wiedział, że istnieję naprawdę, a przede wszystkim po to, byś postrzegał mnie we właściwy sposób nie jako wysłannika śmierci, lecz jako uzdrowiciela, który pomaga ludziom inkarnować się na Ziemi i wracać do transformatora jakim jest światło. Śmierć nie jest diabłem ani udręką, śmierć to narodziny w nowym bycie. Skontaktowałem się z tobą, byś wiedział kim jestem. Wypadek samochodowy miał na celu zwrócić twoje myśli we właściwą stronę. Jednak jego powodem jest też to, że obaj umówiliśmy się kiedyś, iż przekażę ci wiedzę, gdy przybierzesz ziemską postać. Mogłeś to rozpoznać, ale doszło do wypadku, bo tego nie uczyniłeś. Wtedy zrozumiałeś nie to, kim jestem, lecz o co chodzi. Potraktuj wypadek jako narodziny nowej świadomości, która powstrzymały cię przed dalszym upadkiem duszy na Ziemi (przed dalszym stoczeniem

53

się samochodu w przepaść powstrzymał nas szereg drzew na skraju urwiska; przyp. aut). A powód, dla którego pokazałem ci ludzką twarz - choć tak na prawdę nie mam żadne; twarzy - miał być symbolem tego, że w naszym spotkaniu chodziło o coś innego niż zazwyczaj. Pomyśl o naszej umowie...! Czy możliwe jest, abyśmy znów się spotkali, nie tylko poprzez medium, ale w fizycznej formie, tak jak przed moim wypadkiem? A może wymaga to wydarzeń związanych ze śmiercią? (śmiech) To nie tylko możliwe, lecz wręcz konieczne. Ale bądźmy poważni. Zacznij ze mną rozmawiać, bo musisz najpierw umieć mnie słuchać, zanim pójdziemy krok dalej. Nie jestem tym, który, jak sądzisz, stał przed tobą. Moja struktura i byt są bardziej złożone. Jestem jak sieć przenikająca wszystko. Zadanie, którego się podjąłeś, jest wielkim zobowiązaniem. Z ziemskiego punktu widzenia może się to wydawać wyróżnieniem, jednak jest to poważne zobowiązanie, które na siebie przyjąłeś. Poprzez mnie dotrzesz do sieci przenikającej wszystko. Zacznij ze mną rozmawiać, ponieważ jako uzdrowiciel jestem w stanie poszerzyć strukturę twojego mózgu oraz wzmocnić inne ośrodki energii ścieżek neuronowych. Co sądzisz o tytule tej książki: „Wer hat Angst vor'm schwarzen Mann...?” (w wiernym tłumaczeniu: „Kto się boi czarnej postaci?”; przyp.red.) (śmiech) Nie mogę powstrzymać się od śmiechu, ale rozumiem tę ludzką interpretację. Właśnie dlatego możesz zadawać mi dalsze pytania, aby ludzie przestali bać się czarnej postaci. Podczas tamtego spotkania pokazałeś mi, jak przyszedłeś po dusze dwóch osób, które przechodziły przez coś w rodzaju świetlnej bramy, wiru czy też kręgu światła, czegoś na kształt wejścia do świetlistego tunelu - i zniknęły w nim. Co chciałeś mi przez to pokazać?

54

Ponieważ twoja dusza jest bardzo doświadczona i przejawiasz silne zdolności medialne oraz intuicyjne (zebrane w poprzednich życiach), pomyślałem, że przypomnienie tego może ci pomóc w zrozumieniu sensu mojej pracy i przebiegu tak zwanego powołania w zaświaty. Po tym, jak oddzielę duszę od ciała, przekazuję ją pod opiekę anioła stróża. Jako dusze nie jesteście jednak samotni. Krewni, którzy przebywają już w eterycznym świecie, są również obecni. To pomaga w duchowej otwartości, daje poczucie bliskości. Dusza widzi ich jako światło, ku któremu się kieruje. Przechodzi przez tak zwany tunel światła i jest prowadzona ku niemu. W wielu tak zwanych „relacjach z życia po życiu” mówi się o tym, że dusza wędruje tunelem, na końcu którego czekają na nią krewni (rodzina dusz). Czy tak faktycznie jest? Krewni zazwyczaj przychodzą już wcześniej, są w sali szpitalnej albo przy łożu śmierci, a więc w miejscu, w którym dusza zmarłego zostaje powołana. Obecne są więc dwie strony - ci, którzy przychodzą po duszę (aniołowie), dusze bliskich, które przyprowadzam ze sobą - i z drugiej strony ci, którzy przeżywają rozstanie, rodzina umierającego człowieka. To fascynująca sytuacja. W pomieszczeniu czuć cudowną wibrację. Z jednej strony jest to radość tych, którzy przychodzą po duszę, z drugiej strony smutek rodziny. Spróbuj dostrzec biegunowość tej sytuacji. I tunel, o który pytasz, jest bramą częstotliwości, poprzez którą dusza przechodzi do wyższego poziomu. Jakiś ziemski naukowiec mógłby określić ją jako bramę wymiarów, jednak tak naprawdę jest to światło. Spójrzmy teraz na wędrówkę duszy: dusza uwolniona od ciała, w zależności od swego stanu, jest pomieszana, wystraszona, bądź też ma wiedzę i cieszy się z tego, że znów spotyka swojego anioła stróża i mnie, anioła przemiany. Krewni, którzy wcześniej opuścili ziemski poziom są pomocni i dają swojemu bliskiemu energetyczne wsparcie. Są dla niego „znajomi” i przyciągają go ku sobie. Coś takiego pomaga duszy uświadomić sobie swój nowy stan, zwłaszcza w przypadku śmierci powodującej szok, będącej skutkiem wypadku czy wojny. Dusza dostrzega swoje opuszczone ciało i bliskich zgromadzonych wokół niego, widzi ich łzy, smutek i próbuje ich pocieszyć. Stwierdza jednak, że nie mogą jej usłyszeć ani zobaczyć. Pocieszają ją również anioł

55

stróż i anioł przemiany, ponieważ taka jest ich uzdrawiająca aktywność. Gdy dusza uwolni się już od tego, co ziemskie, przechodzi przez bramę - tunel światła - do Zupełnie innej sfery. Nie chodzi tu tylko o symboliczny wymiar, niektórzy z waszych psychologów próbują interpretować takie relacje jako sygnały podświadomości. Tunel światła naprawdę istnieje. Traktuj to, jak swego rodzaju bramę wymiarów, przejście z jednego świata do innego. W zależności od poziomu świadomości duszy może ona jeszcze przez jakiś czas pozostać związana z ziemskimi sprawami i obserwować wydarzenia. Później przychodzi uspokojenie, czas na regenerację, tak aby dusza mogła osiągnąć spokój. Zawsze nastaje taki moment, w którym dusza widzi światło. Jest to dla was jakby punkt orientacyjny, niczym latarnia dla statków. Dusza wie, gdzie chce dojść i zmierza do celu. Wcześniej jednak musi spełnić kilka zasad i tutaj znowu do głosu dochodzi jej dojrzałość, decydująca o tym, czy czuje się z czymś związana, czy też prosi o to, by prowadzić ją dalej. A więc dusza w pewnym sensie dostaje się do nieba i tam zostaje przywitana. Co dzieje się dalej? Przychodzi pora na regenerację? Czy mógłbyś wyjaśnić mi to dokładniej? Zazwyczaj dusze chcą pozostać ze swymi bliskimi i przyglądają się własnej uroczystości pogrzebowej. Robią to z radością lub bez, w zależności od tego, jak to się odbywa. Przy duszy zawsze jestem ja i anioł stróż, i mówię do niej: „Przyjrzyj się temu...!” Gdy proces żegnania się dobiega końca, dusza prowadzona jest na poziom, który określam teraz salą regeneracji, aby ułatwić ci wyobrażenie sobie tego. To miejsce regeneracji. Spróbuję opisać ci to miejsce. Nie jest to żadna sala, jednak poziom ten wyróżnia się specyficzną energią i wibracją, inną niż w otaczającym ją eterycznym świecie. Pomyśl o sali tanecznej, wypełnionej życiem i dźwiękami i porównaj z cichą przestrzenią biblioteki czy kościoła. Nie różnią się materiałem, z którego zostały zbudowane, lecz atmosferą, jaka w nich panuje. Tak mniej więcej można by opisać poziom częstotliwości regeneracji - jako poziom wyciszenia i spokoju.

56

W tej chwili dość ciężko przychodzi mi wyrażenie tego przy pomocy ludzkich pojęć, ale myślę, że w miarę trwania naszego kontaktu będę radził sobie coraz lepiej z waszym słownictwem. Czasem bardzo ciężko jest opisać coś, co jest dla was ciężkie do wyobrażenia (jak na przykład trudno jest opisać komuś, kto zna tylko czarnobiałą telewizję, jak wygląda kolorowy obraz; przyp. aut.). Na poziomie regeneracji dusze zostają w pewnym sensie ułożone, przyjmują uspokajającą pozycję, tak aby mogły się zregenerować. W tym punkcie wydarzeń opuszczam je i oddalam się, bo moja rola się kończy. Innym aspektem tego, co do mnie należy, jest przemiana ciała, które pozostaje. Przy duszy przez cały czas regeneracji pozostaje anioł stróż. Po okresie regeneracji większość dusz odczuwa potrzebę, by przyjrzeć się sytuacji swojej rodziny i swojemu dawnemu otoczeniu. Jest to dozwolone, ale jednocześnie (ponieważ jest przy nich anioł stróż) dusze rozpoczynają przepracowywanie swojego ostatniego życia. Ten proces, w zależności od tego, na ile świadomie się żyło, może zająć, z ziemskiego punktu widzenia, całe lata. W tym czasie dusza może od czasu do czasu (bo nie jest wciąż zajęta pracą i konfrontowaniem przeszłości) zaglądać na inne poziomy bytu, w inne wymiary i poziomy egzystencji. Może podróżować w towarzystwie anioła stróża do różnych poziomów, aby rozejrzeć się, a potem znów może przyjrzeć się poziomowi ziemskiemu i pocieszyć swoich bliskich. Dusza jest włączona w pewną cudowną strukturę, nie uniknie jednak przepracowania swojego ostatniego życia. Ma możliwość ujrzenia tego, co było dobre, a co złe i w ten sposób czerpie wiedzę potrzebną w nowym życiu. Chciałbyś dowiedzieć się czegoś jeszcze? Tak. Załóżmy, że czyjeś doświadczenia życiowe nie były takie „piękne”, że na przykład nie udało się osiągnąć zakładanego w życiu celu, nie osiągnęło się wymarzonego sukcesu zawodowego, zadawało się cierpienie innym ludziom, a może nawet podejmowało przestępcze działania albo brało się narkotyki. Kto decyduje wówczas o tym, co dalej? Gdy dusza przepracowuje swoje ostatnie życie, mamy do czynienia z dualnym systemem. Z jednej strony widzi ona plan swojego życia tak jak film, a więc widzi to, co zamierzała zrobić w tym życiu. Z drugiej strony jeszcze

57

raz widzi rzeczywisty przebieg życia, a więc to, co naprawdę w tym życiu zrobiła i zrealizowała. Następuje wówczas porównanie, pozwalające zobaczyć, na ile plan życia został spełniony. Dochodzi do rozmów z duchowymi istotami, które nazywacie aniołami. Udzielają wam wskazówek i porad. Odbywają się wyjaśniające rozmowy, w których na przykład dwie dusze, które w poprzednim życiu były sobie wrogie, wyrządzały sobie wzajemnie krzywdę i nie potrafiły za życia wyjaśnić problemów, spotykają się teraz, rozmawiają ze sobą i wyjaśniają sobie wszystko. Nie wyobrażaj sobie jednak, że jest to jakiś trybunał czy sąd. Nie. Dusze uczestniczące w takich rozmowach prosi się, by razem z aniołami przyjrzały się pewnym sytuacjom i próbuje się (to bardzo ważne: próbuje się!) znaleźć rozwiązanie konfliktów. A to, czego nie można z jakiegoś powodu rozwiązać, przedstawiane jest duszy w jej nowej inkarnacji, nowym życiu, tak, aby miała szansę dokończyć proces uczenia się. Nie jest to absolutnie karą. To rozpuszczenie „karmy” i w jakimś momencie rozpuszczają się też warunki. Kolejną rzeczą, która mnie interesuje, jest to, czy dusza ma do wyboru większą ilość dróg życia i życiowych planów. Czy dusza może przyjść do jakiejś konkretnej pary rodziców w jakimś kraju, czy też może wybierać pomiędzy różnymi rodzicami i - co za tym idzie pomiędzy trzema czy czterema drogami życia? To zrozumiałe pytanie, ale chciałbym jeszcze dodać coś, co może być dla ciebie ważne. Przed chwilą opisałem ci dualny system przyglądania się drodze życia - z jednej strony jest plan życia, który sobie zakładamy, z drugiej strony istnieje droga życia, którą rzeczywiście się kroczyło. Jednak podczas przepracowywania tego życia duszy pokazywane są również inne żywoty, jej własne życia z przed setek czy tysięcy lat. Porównuje się, w jaki sposób dusza reagowała w podobnych sytuacjach w innym życiu, czy w jaki sposób radziła sobie z jakąś sytuacją. Obserwuje się, w jaki sposób dusza wykonywała wówczas plany swojego życia i ile rzeczywiście z tego zrealizowała. Spróbuję wyrazić to w bardziej zrozumiały sposób: wyobraź sobie jeden z waszych filmów. Istnieje możliwość, aby zanurzyć się w inne życia, nie

58

tylko im się przyglądać, ale również wczuć się w różne sytuacje. Podobnie dusza, jak w sztuce teatralnej, może zobaczyć, w jaki sposób działała i co wówczas czuła. Dzięki temu uczy się, w jaki sposób tak zwany „pierwotny błąd” może zostać usunięty. Chciałbym teraz powrócić do twojego pytania o możliwościach wyboru spośród różnych par rodziców i różnych ścieżek życia w nowej inkarnacji: oczywiście dusza ma możliwość przyjrzeć się trzem czy czterem życiom, by wybrać jedno z nich. Ale ma za zadanie przeżyć wszystko, co związane jest z byciem człowiekiem zarówno to, co podłe, jak i to, co wzniosłe i dobre. W ten sposób wybiera się życie. Dusza wybiera ciało inwalidy, aby poznać, jak to jest być inwalidą. Wszystkie te życia są jak egzaminy, które się wybiera; dusza mówi sobie wtedy: „Takiego życia jeszcze nie miałam i chciałbym go teraz spróbować, aby moja dojrzałość wzrastała”. Wobec tego doszliśmy do jednego z ważniejszych pytań, jakie wciąż poruszają ludzi. Wielu skarży się, że w dzieciństwie byli źle traktowani, że życie w domu rodziców było prymitywne, panowała bieda. Przeklinają Boga, że zostali potraktowani w niesprawiedliwy sposób. Z twoich objaśnień wynika jednak, że każda z dusz sama wybiera sobie swój los z pewnych powodów. Czy tak jest naprawdę? Tak właśnie jest. To ostrzeżenie dla dalszego rozwoju byłych rodziców i dla samej duszy; dla spełnienia planu życia. Dusza chce być czasami w ciele żebraka, a czasem inwalidy. Wie, że na drodze do doskonałości nie może opuścić żadnego doświadczenia. Jeżeli jakaś dusza użala się w taki sposób, jak wspomniałeś, to znaczy, że jest zaciemniona, czyli że zapomniała kim jest, kim była i kim będzie. To dlatego użala się i skarży. Takim zachowaniem osłabia samą siebie, swój proces rozwoju. Tej decyzji nie podejmuję jednak ja, nie robią też tego anioły, dusza sama ponosi za to odpowiedzialność. Tobie, Janie, też już zdarzyło się uskarżać. (śmiech)

59

Ale tylko trochę (też się śmieję) No tak, ale twoje użalanie się, miało stymulujący skutek, ponieważ zwracając się ze swoją skargą do duchowego świata, do wszechświata, otrzymałeś odpowiedzi, które zintegrowałeś ze swoim życiem. Tak więc, zaprzestałeś uskarżać się i dopełniłeś przemiany w swoim życiu. Właściwie to rzadko się zdarzało, abyś się uskarżał. Trzeba ci to przyznać. Nie popadłeś w jednostronne użalanie się, jak często czynią to ludzie, przez co stają się jedynie „kłębkiem nerwów”. Ciągłe oskarżanie kogoś nie jest stanem, którego należałoby sobie życzyć. Z relacji dzieci obdarzonych zdolnościami medialnymi dowiedziałem się, że ich dusze przed inkarnowaniem się już od dłuższego czasu przebywały u swoich rodziców, by ich lepiej poznać i wcześniej się do nich przyzwyczaić... Wolno tak robić, to możliwe. To znaczy, że dusza, która stanie się dzieckiem, wniknie do łona matki. Może, jeśli o to poprosi, już wcześniej przebywać w domu swoich przyszłych rodziców, aby się im przyjrzeć i przyzwyczaić się do nich. Chciałbym jednak opisać to trochę szerzej. Wzorzec stworzenia utkany jest z bardzo delikatnych nici, co chciałbym ci pokazać na pewnym przykładzie. Wyobraź sobie duszę, która wkrótce znów ma przyjąć cielesną formę i przygląda się swoim ewentualnym rodzicom. Załóżmy, że dostrzega silny brak miłości u rodziców i ich obojętność uczuciową. Może się zdarzyć, że taka dusza, która wejdzie do łona matki, pozostanie tam tylko do narodzin, a potem znów się pożegna. Dzieje się tak, gdyż tak długo, jak długo dusza jest w ciele matki, wysyła jej swoją miłość. To, czy dusza zdecyduje się pozostać przy matce, to inna sprawa. Może być w ciele matki tylko przez godzinę i spełni zadanie, które w innej sytuacji wypełniałaby przez 30 lat w domu rodziców. Rozumiesz? Życie utkane jest z takich właśnie delikatnych nici. Pośród tak zwanych ekspertów i badaczy reinkarnacji ciągle dyskutowany jest temat, czy dusza przenika do matki podczas stosunku, czy dopiero podczas narodzin. Niektórzy twierdzą nawet, że wnika ona do dziecka jeszcze później.

60

Trzeba do tego podejść w chronologiczny sposób. Dusza przygląda się życiu rodziców. Zdecydowała się na życie, niezależnie od tego, czy odwiedziła ich wcześniej, by ich poznać. Podjęła decyzję, że znów będzie żyć. W momencie zapłodnienia przenika do łona matki, żywi się i rozwija. Wkracza w ten świat poprzez ciało matki. Mogą oczywiście zdarzyć się wyjątki, jeżeli wymaga tego sytuacja, gdy dusza ma na przykład do spełnienia jakieś szczególne zadanie albo wymaga tego sytuacja danej rodziny. Zazwyczaj jednak przebiega to w sposób, o jakim wcześniej wspomniałem. Przedtem jednak dusza przyjmuje od anioła stróża pożegnalne błogosławieństwo. I to samo błogosławieństwo powoduje jednocześnie wygaszenie wcześniejszych wspomnień, na całe życie. Zapomnienie jest częścią gry życia. Dusza rozmawia z aniołem stróżem i ze mną. Podczas omawiania planu życia ja również jestem obecny i dzięki temu znam moment przyszłej śmierci. Dusza po przyjrzeniu się całemu życiu, to znaczy planowi życia, już wie, co ją czeka. Dlaczego dusze - z wyjątkiem kilku ludzi o medialnych zdolnościach zapominają skąd przychodzą? Zapominają też duchowy świat. Tak do końca tego nie zapominają. Cała ta wiedza jest w nich. Zwłaszcza dzieci w pierwszych latach swojego życia mają jeszcze wiele wspomnień ze świata światła, nie potrafią tego jednak wytłumaczyć dorosłym, ponieważ nie mogą tego wyrazić słowami. Im dziecko jest starsze, tym bardziej jego wibracja staje się podobna do wibracji materii, świata. Dusza zakotwicza się w tym świecie, stopniowo zapuszcza korzenie w ziemskiej częstotliwości i coraz bardziej traci wiedzę o subtelnym świecie (choć oczywiście możliwe są wyjątki). Tak więc dusza jest w ciek, prowadzi światowe życie, ma zadania i egzaminy, przez które musi przejść. Życie na Ziemi zawsze jest egzaminem. Tak naprawdę dusze nigdy do końca nie zapominają „świetlistego” świata. W snach i marzeniach ludzi tkwi więcej, niż to sobie uświadamiają. Ale przecież sam o tym dobrze wiesz, że kształtuje was sposób wychowania, nauczyciele, przekonania polityczne danego kraju. Przez to dusza ma zawężony horyzont, tak jakby wielka zasłona przesłaniała jej duchowy świat. Nie może go zobaczyć. Jednak poprzez pępowinę, srebrzysty sznur, istnieje połączenie z ciałem. Dzięki temu człowiek, nawet jeżeli

61

znalazłby się w wielkim niebezpieczeństwie, będzie zawsze połączony z duchowym światem. Jak zachowują się ludzie w niebezpiecznej sytuacji? Ci, którzy nigdy się nie modlą, oczekują pomocy od Boga. Czują, że w ten sposób mogą połączyć się ze sferą ducha. Czy nie zauważyłeś, że osoby małej wiary (które wierzą tylko w namacalną materię) uświadamiają sobie swoje duchowe pochodzenie dopiero w ciężkiej sytuacji życiowej? Słyszę, jak oni również mówią po wypadku: „Na szczęście anioł stróż był przy mnie!”. To prawda... Oczywiście niektórzy mogą sądzić, że to tylko takie „powiedzonko”. Jednakże dotyka tego, co dusza może znaleźć najgłębiej w nas. Dusza czuje, że jest tam coś niewidocznego, a jednak ciepłego, pełnego miłości i dającego poczucie bezpieczeństwa. W tym momencie dusza, dany człowiek, czuje wszechświat i nieskończoną boską energię. I anioły. Nawet najbardziej niewierzący przeczuwa: „Tu właśnie można znaleźć pomoc, gdy jestem w niebezpieczeństwie.” Chciałbym, byś opowiedział mi coś więcej o „srebrzystym sznurze”. Wcześniej jednak interesowałoby mnie, co dzieje się, gdy umiera dziecko. Dusza chce wrócić do domu. Spełniła swoje zadanie i idzie do domu. Szybko i bezboleśnie? Oczywiście. Ludzie zastanawiają się później, co było tego przyczyną, czy może jakieś organy nie były wykształcone we właściwy sposób. Na miejsce przybywa lekarz i przeprowadza badanie. To typowy sposób postępowania ludzi, ale jest jak najbardziej odpowiedni. A dusza podąża dalej, ponieważ wypełniła swoje zadanie w tym świecie. Bywa też tak, że nie czuje się dobrze, ponieważ uważa, że nie udało jej się przekazać zamierzonego światła. Prosi więc o to, by móc wrócić do domu i wybrać na nowo.

62

Nie patrz na to jak na karę dla rodziców. Być może podjęli inne decyzje, zajmują ich myśli o rozstaniu, kłócą się. To również mogą być powody. Istnieje taka możliwość, że rodzice niczego się nie uczą, że nie chcą się rozwijać. To również może być powodem odejścia duszy. Być może para rodziców nie była dojrzała, a wtedy dusza mówi: „Mam jeszcze inne zadania do spełnienia”. Prosi wtedy o możliwość powrotu do domu i otrzymuje na to zgodę. A jak to jest w przypadku usunięcia ciąży - to bardzo kontrowersyjny temat. Istnieją kraje, w których takie decyzje są akceptowane, w innych podobne działanie traktowane jest na równi z zamordowaniem dorosłego człowieka. Widzisz, od początku istnienia świata kobiety były zapładniane i to zawsze był bardzo poważny problem. Ciała kobiet były często wykorzystywane przez mężczyzn. Mówię teraz o krajach, w których kobiet nigdy nie traktowano w godny sposób (i tak jest zresztą do dzisiaj). Kobiety zawsze były zapładniane, ale nie zawsze chciały rodzić dzieci. Mówiły: „Tylko nie to. Znowu?”. W ten sposób odsyłały owoc ciała z powrotem. Jeżeli robiły to z miłością, czcząc owoc ciała, prosząc przy tym o wybaczenie i modląc się, aby odbyło się to w zgodzie zarówno dla duszy dziecka, jak i sumienia kobiety - to nie było w takim zachowaniu nic złego. Istnieje jednak różnica w porównaniu z dzisiejszymi czasami i twoją cywilizacją, w której kobiety mają dużo lepszy status. Istnieje bowiem możliwość, aby zapobiegać zapłodnieniu. W tym wypadku powinno się pomyśleć o tym, dlaczego odsyła się duszę z powrotem. Co się stało? Sądzę, że jak we wszystkim w życiu, najważniejsza jest „właściwa miara”. Chyba decydujące są tu powody takiego postępowania, tak? Chodzi o właściwą miarę i o właściwy powód. Pomyślmy na przykład o bardzo lekkomyślnej kobiecie, która co roku zachodzi w ciążę, ale nie robi nic, by temu zapobiec - nie dba o antykoncepcję. I taka kobieta mówi: „Cóż, odeślę tą duszę z powrotem do domu”. Oczywiście to nie jest dobre, ponieważ w nieodpowiedzialny sposób traktuje ciało, umysł i duszę, zarówno

63

swoje, jak i przyszłego dziecka. I w ten sposób nie postępuje właściwie. Nie szanuje ani nie ceni życia. A co z kobietami, które są wykorzystywane lub zostały zgwałcone? Im wolno odesłać duszę znów do domu. Ale jest jeszcze inna sprawa. Ten temat chciałbym rozszerzyć Załóżmy, że jakaś kobieta została wzięta siłą. Jednak w jej ciele zamieszkała tak zwana świetlista istota (dusza z wyższą częstotliwością) i być może kobieta postanowi zachować dziecko, mimo że sposób, w jaki została zapłodniona, był straszny. Poczuje ona, że wniknęła w nią szczególna dusza. Tutaj chodzi o rodzaj duszy i świadomość matki. Po prostu wiele zależy od tego, jak postąpi matka. Widzisz, jakie to trudne? Nawet z tak strasznego czynu, jakim jest gwałt, może powstać świetlista istota. Nie ma to nic wspólnego z mężczyzną i jego złym czynem. Chodzi o to, że właśnie jakaś świetlista istota została wysłana na Ziemię. To, jaka decyzja zostanie podjęta w konkretnym przypadku i jaka dusza trafi matki, nie zależy ode mnie. Dusze same podejmują takie decyzje, w nieskończonej boskiej energii. Rozstrzyga zawsze matka. W rzeczywistości jest ona sama ze swoimi myślami i może bardzo cierpieć. Powinna decydować w świadomy sposób, rozmawiając z duszą dziecka. To dość problematyczny i złożony temat. Rozwiązanie zależy od zapatrywań matki i sytuacji, jaka panuje w kraju, w którym żyje, religijnej, bądź politycznej. Dokąd anioł stróż zabiera duszę, gdy mu ją przekażesz? Jak wspominałem, najpierw dusza żegna się z bliskimi i musi poradzić sobie ze światowymi myślami, czasem jest przerażona, jeżeli jej śmierć była bardzo szybka i gwałtowna, jak na przykład w wypadku. Zazwyczaj dusza obecna jest podczas uroczystości pogrzebowych. Dla duszy podczas pogrzebu trudniejszym jest, jeśli na przykład ciało znaleziono na polu bitwy i nie zidentyfikowano go. Dusza nie potrafi się odnaleźć w takiej sytuacji. Podobnie może być w przypadku, gdy ciało idzie na dno razem ze statkiem albo jeśli nie zostanie po prostu znalezione. Gdy nie ma ciała, dusza szuka bliskich i krewnych, aby ich powiadomić o swojej obecności.

64

Tak zazwyczaj wygląda koniec minionego życia. Anioł stróż stopniowo przejmuje prowadzenie ciebie i rozpoczyna się tak zwana regeneracja, którą każda dusza przechodzi. Następnie odbywa się przepracowanie życia. Oczywiście istnieją też dusze o upartej naturze, które chcą jeszcze zostać na Ziemi. Ludzie postrzegają takie dusze jako duchy. Są ponownie wzywane do wkroczenia na wyższy poziom, zupełnie jak w szkole, gdy przychodzi nauczyciel i mówi: „Przechodzimy do następnej klasy!”. Niektóre dusze muszą powtórzyć klasę. To oczywiście stan przejściowy, bo istnieją jasne prawa, których należy przestrzegać. W jaki sposób możesz przygotować ludzi na śmierć? Wspominałem już, że jestem przy nich. Ale robię też coś więcej. W pewnym sensie w nich wnikam albo przysuwam się do nich i przekazuję im uczucie tęsknoty za ich duchowym domem. Przebudzam i stymuluję w nich uczucie, że nadszedł czas, by opuścić obecne ciało. Pozwalam im na bycie smutnym. Wyzwalam w nich myśli o tym, jak to jest, gdy się umiera. Sprawiam, że spoglądają wstecz na swoje życie, jeszcze raz przyglądają się swoim przeżyciom i wzmacniam w nich pragnienie, by opuścić fizyczny świat. Czy ty (anioł przemiany) lub anioł stróż macie jakieś pytania, czy też wszystko wiecie? Byłem obecny podczas planowania życia, dlatego też znam plany życia tych dusz. To znaczy, że widzisz przyszłe życia dusz w ludzkich ciałach, tak jak jakiś film? Tak, coś w tym rodzaju. Czy zdarzyło się już, że przez przypadek przyszedłeś po jakaś duszę i zabrałeś ją w niewłaściwym czasie? Nie, to ludzki sposób patrzenia na to.

65

Masz uczucia? Przecież cię kocham! Więc mam uczucia. Możesz się na mnie wściekać, a ja mimo tego cię kocham! Załóżmy, że jakiś człowiek popełni morderstwo albo sam zostanie zamordowany. Czy czujesz coś wówczas? Cokolwiek się wydarza, nie dostrzegam tylko samego czynu. Widzę człowieka sprawcę czy ofiarę - poprzez nieskończoność jego duszy. Pewnie sądzisz, że odwracam się od tego ze wstrętem, może nawet jeśli ma miejsce jakieś przestępstwo wobec dziecka? Tak nie jest. Jestem istotą stojącą poza ziemskimi uwikłaniami w tysiące inkarnacji pojedynczych istot. Rodzaj śmierci wybiera dusza, nie ja. Tak więc, nie oceniam. Nie jest to piękne, jeśli człowiek ginie wskutek przemocy, ale anioł stróż i ja patrzymy na taki przypadek z innej perspektywy. Widzimy dusze ze wszystkimi ich aspektami, nieskończoność ich istnienia. Byłeś widywany przez łudzi na całym świecie... Ale niestety zawsze jako tak zwany kosiarz. Dlaczego pokazujesz się w takiej postaci? Ze względu na różne poziomy świadomości ludzi, śmierć również przybiera różne formy. Dlatego pokazuję się ludziom w formie, którą najlepiej mogą zrozumieć. Na przykład Indianom mogę ukazywać się jako czarny ptak; a twoim przodkom ukazywałem się jako wrona albo kobieta w czerni. Dlaczego? Ponieważ wiem, co ludzie mają w głowach i wiem też, co kojarzy im się ze śmiercią. Przyjmuję taką postać, jaka danego człowieka łączy ze śmiercią - z jego śmiercią. Ponieważ obraz kosiarza czy postaci w czarnym habicie wielu kojarzy z pojęciem śmierci, przejmuję tą myśl i przyjmuję taką właśnie postać. Najważniejszy jest sam przekaz, który przynoszę - mianowicie, że nadszedł czas, by opuścić Ziemię. Przyjmuję formę, która pozwala mi najlepiej dotrzeć do danego człowieka. Obecnie większość ludzi kojarzy śmierć ze szkieletem albo

66

z czarną postacią, więc przyjmuję taką właśnie postać. Jeżeli cielesna śmierć za tysiąc lat będzie postrzegana jako zielony krasnoludek, to ukażę się w takiej postaci. Istotny jest przekaz i to, aby człowiek wiedział, o co chodzi, a nie mój „wygląd”. Ale dlaczego akurat czarny kolor? Ukazuję się w czerni dlatego, że kolor ten wskazuje na kres formy. Formą jest cielesne ciało, w którym przebywa dusza. Ponieważ zbliża się koniec tego ciała, czarny kolor zdaje się pasować. Nie umknęło mojej uwadze, że ukazywanie się w czerni często jest inaczej pojmowane, ale nie ma sensu, bym ukazywał się tobie w jakiejś innej postaci. Natomiast niezwykle ważnym jest, aby zrozumieć i pojąć zakończenie formy. Gdy przychodzę po duszę, by zabrać ją z materialnego świata, muszę się „zagęścić”, przez co wydaję się raczej mroczny. Gdy przenikam do duszy, wydaję się jaśniejszy. Jak możesz wywnioskować z moich wcześniejszych słów, chodzi o uzdrawianie. Jest też dla mnie jasnym, że uzdrowiony człowiek z jakiegoś rejonu świata, wyobrażałby to sobie inaczej, najlepiej w bieli, ze złotem i w ogóle... Ale to są ludzkie skojarzenia związane z barwami. A zwykła czarna postać, którą przybieram, ma wskazywać na to, że forma zostanie porzucona. To znaczy, że moja „zwykła” postać jest w tej chwili odpowiednim wyrażeniem wyzwolenia, ponieważ chodzi o wyzwolenie się od formy. Na co dzień jesteście zbyt zajęci, by wyobrażać sobie inne, nowe formy. A podczas przemiany chodzi najpierw o to, aby pozostawić coś za sobą, rozluźnić się, wejść w wolną przestrzeń i cieszyć się chwilą przerwy. Ważne jest, aby ludzie nauczyli się pojmować i cieszyć się czarną formą w tym właśnie kontekście. Dzięki temu wszystko będzie o wiele łatwiejsze. Są też inni, którzy przybierają czarną formę przy wykonywaniu swojej pracy. Są oni zainteresowani tym, by ludzie się bali. Ich celem jest, by poprzez strach człowiek czuł się uzależniony od świata form i pozornych pewników, oferowanych za wysoką cenę. To oddzielny temat, który w stosownym czasie będzie wymagał więcej uwagi. Tak naprawdę nie ma on wielkiego znaczenia. Ktoś, kto raz przyjął uwolnienie się od formy i zrozumiał sens tego procesu, nie ulegnie więcej takim strategiom.

67

Ucz się więc, by zawierzać własnemu przeczuciu i nie daj się sprowadzić z drogi przez tych, którzy wymyślają formy, aby odwrócić twoją uwagę. To pouczenie przekazuję ludziom za każdym razem, gdy ich odwiedzam i robię to również teraz, podczas naszej rozmowy. Czynię to z miłością, dla zachęty. A propos miłości - czy masz jakiś ulubiony kolor? Ale z ciebie cudak. W subtelnym świecie istnieje wiele obszarów, również takie z pięknymi kolorami, w zależności od tego, gdzie znajduje się dusza i jaki ma poziom świadomości. Niektóre z tych obszarów posiadają piękniejsze barwy od tych, które znane są na Ziemi. Teraz dopiero jesteś zdziwiony, prawda? (śmiech) Kolory te sięgają od jaskrawoczerwonego po lekko różowy, od jaskrawożółtego po lekko... Łączą się ze sobą i tworzą cudowne połączenia barw, nieznane na Ziemi. Drobne niuanse zanikają, by za chwilę znów się pojawić, świecą w zupełnie nieziemskiej intensywności barw. Możesz sobie to wszystko wyobrazić na przykładzie tęczy, której odcienie przenikają się z różną intensywnością. Ale nie pytaj mnie teraz, proszę, o kolor garnituru, który na siebie włożę. Mógłbym założyć, że najbardziej lubisz czarny... Nie, nie ubieram się na czarno (śmiech). Próbujesz zastawić na mnie pułapkę, ale mówię „pas”. Jestem istotą duchową i mogę przyjmować każdy kolor, który chcę. W waszym kręgu kulturowym ukazuję się w czerni, ponieważ kolor ten symbolizuje wyzwolenie się i nieskończoność. Mnie ukazałeś się we śnie. Istnieją jednak relacje osób, którym ukazywałeś się w biały dzień, przy ich łożu, pukałeś do drzwi lub chodziłeś wokół domu. Otrzymałem niedawno list od Thomasa Kovacsa z Wiednia, w którym opisuje takie oto zdarzenie:

68

„Drogi Janie, Dzisiaj dowiedziałem się, że piszesz nową książkę o śmierci (Kumie Śmierci), chciałbym więc podzielić się z tobą dwoma przeżyciami. Może ci się przydadzą. Pierwsze miało miejsce około pięć lat temu. Mieszkam w starym, biedermeierowskim domu z zamkniętym podwórzem, gdzie mieszkania dostępne są jedynie z podcieni. Pewnej nocy leżałem w łóżku przy otwartym oknie, panowała absolutna ciemność. Nagle usłyszałem w podcieniach kroki, a potem ktoś zapukał do mych drzwi. Wydawało mi się to niezwykłe, ponieważ ze względu na odległość do drzwi pukanie wydawało mi się zbyt głośne. Usłyszałem też, jak kobieta w innym mieszkaniu, do drzwi którego zapukano, zapytała: »Kto tam?« Na co usłyszała w odpowiedzi: »Śmierć!« Ponieważ nie byłem pewien, czy mi się to nie śni, przesiadłem się na mój wózek inwalidzki i podjechałem do okna. Znów usłyszałem te same kroki, oddalające się od mieszkania. Następnego dnia dowiedziałem się, że kobieta mieszkająca pod numerem dziesięć zmarła na zawał. Drugie zdarzenie miało miejsce ostatniego roku, również w tym samym domu. W środku nocy zadzwoniła do mnie sąsiadka, pytając, czy mogłaby przyjść do mnie na chwilę. Zwróciła się właśnie do mnie - muszę o tym wspomnieć dla jasności - ponieważ w naszym domu mieszkańcy często przychodzą do mnie, jeśli chcą się na coś pożalić albo porozmawiać o swoich problemach. Gdy otworzyłem jej drzwi, stała na progu, blada jak kreda, drżąc na całym ciele. Poprosiłem ją do środka, opowiedziała mi, że właśnie wróciła do domu i chciała wejść do windy, gdy nagle usłyszała powolne kroki kogoś schodzącego po schodach. Z ciekawości, jak to kobiety, odczekała, żeby zobaczyć, kto idzie i ujrzała Śmierć w czarnym kapturze i z kosą. Śmierć nie obdarzyła jej nawet spojrzeniem, przeszła przez zamknięte drzwi i zniknęła. Również tej nocy zmarła w naszym domu pewna kobieta.” I tu mam pytanie do ciebie: czy w pewnej sytuacji jesteś w stanie się zmaterializować, a więc przyjąć materialną formę? Jestem w stanie manifestować się. To coś innego. Dla ciebie jest to materia, materializacja.

69

Ogólnie mówiąc, mogę wkroczyć w wibrację materii. Używam do tego mocy ludzi, którym się ukazuję. Oznacza to, że powracam do wibracji materii i manifestuję się, a mogę to robić najbardziej skrajnymi elementami mego bytu. Nie jest to dla mnie dobre, ponieważ sposób i rodzaj, w jaki się pojawiam, mogę wybierać sam. To najbardziej skrajny rodzaj moich umiejętności, w ten sposób najbardziej oddalam się od boskiej mocy. Nie chciałbym robić tego zbyt często, gdyż wymaga to ode mnie wielkiego wysiłku i oddala od samego Boga. Nie mówię, że nie jest to dobre, tylko że nie jest konieczne. Czasem muszę tak postępować, bo odpowiada to wyobrażeniom ludzi, którym się ukazuję. Samo pukanie do drzwi jest łatwe. Dźwięk, który słyszycie tworzę po prostu w powietrzu. To ścierające się ze sobą częstotliwości wibracji. Może to być na przykład wibrująca materia drewna, którą pobudzam. W ten sposób pukanie może być słyszalne wyraźnie. W takim przypadku używam również częstotliwości słuchowej osoby, która ma dany dźwięk usłyszeć. Dlatego nie słyszą go wszyscy. Czy zadanie, które teraz wykonujesz, jest jedyną rzeczą, którą robisz, czy też może wcześniej zajmowałeś się czymś innym niż przeprowadzaniem transformacji? A może będziesz czym innym zajmował się później? Wszedłem w rolę teraźniejszości i bytu. Jestem toczącą się energią, to znaczy, że sam się rozwijam. Obecnie moim zadaniem jest działanie. To, że pracuję z duszami, pozwala mi się dzielić, a więc samemu okazywać duszę. Jeśli dusza nie chce odejść, towarzyszę jej, kroczę z nią ramię w ramię. Ja sam - jeżeli chodzi o duchowy aspekt - wrosłem w tę rolę. Inną sprawą jest wyższy aspekt, dlatego zostałem powołany. Stworzyła mnie boskość, a przybyłem ze względu na naturę anioła. Czy zdarza ci się być niecierpliwym, tak jak mi? Nie! Niecierpliwość to coś, nad czym musisz jeszcze popracować. Przestań tak gonić. Czeka cię jeszcze wiele życia i masz wiele do zrobienia. Tak więc, trochę więcej cierpliwości i tolerancji na pewno ci się przyda.

70

Nie każdy umierający człowiek cię widzi. Zdarza się to tylko czasami. Dlaczego tak jest? To nie do końca prawda. Nie każdy człowiek widzi mnie jako kosiarza, jednak każdy człowiek, każda dusza, otrzymuje sygnał, że jego czas nadchodzi. Niektórzy dostrzegają w tym pewne nasilające się równocześnie sygnały. Niektórzy czują, że ludzie w ich otoczeniu wciąż tylko mówią o śmierci, inni czują to mocniej w sobie. Czasem ktoś ma przeczucie, że nie powinien lecieć samolotem, bo mógłby nie dolecieć do celu. Ja pojawiam się już kilka dni czy tygodni wcześniej przy takim człowieku i staram się do niego zbliżyć. Częściowo jestem z nim wciąż (to znaczy moje częściowe aspekty, fragmenty) i kieruję jego myśli oraz uczucia w stronę śmierci. Gdy nadchodzi właściwy moment, trzeba zrobić to, co konieczne. Dusza o tym wie, a człowiek niekoniecznie. Istniały i wciąż istnieją na tej planecie ludy, które są bardzo silnie związane z naturą i czują, gdy się do nich zbliżam. Ludzie tacy coraz bardziej się uspokajają, wycofują z aktywnego życia i żegnają ze swoimi rodzinami, zanim ja przeprowadzę odpowiednie działanie. Tak powinno to wszystko przebiegać. Ja również muszę się przystosować do nowych czasów (śmiech), jestem jednak bardzo kreatywny... Tak więc to od świadomości człowieka zależy, czy i w jaki sposób, dostrzeże zbliżającą się śmierć. Weźmy na przykład pokój w szpitalu, gdzie leży człowiek, którego powołałem. Ten człowiek dostrzega, widzi i czuje czyjąś obecność. Czuje na przykład, że jest przy nim jego anioł stróż. Przypomnij sobie relacje umierających, którzy na kilka dni przed swoją śmiercią mówili już, że coś widzą - światło albo krewnych, którzy zmarli wcześniej. Człowiek przed śmiercią czuje obecność swoich „przodków”. Pokój wypełniony jest istotami, które przyszły po umierającego człowieka, a wśród nich z całą miłością obecny jest też anioł przemiany - czyli ja. Mówiąc ściślej, stoję najbliżej umierającego. Ludzie w obliczu nadchodzącej śmierci często się uśmiechają. Możesz zapytać o to siostry albo lekarzy, którzy przeżyli takie sytuacje. Śmiertelnie chory często uśmiecha się, spogląda gdzieś w róg pokoju albo wskazuje na coś

71

i wypowiada niezrozumiałe słowa. Taki człowiek jest już częściowo w moim świecie. Wyobraź sobie procesję tych, którzy przyszli po umierającego, ze mną na przedzie, lekarzami, którzy próbują go ratować i płaczącymi krewni. Czy dostrzegasz, jak nakładają się na siebie jednocześnie nasze przybycie i ich pożegnanie? Skąd wiesz, że już czas zabrać jakąś duszę? Czy istnieje jakiś plan stworzenia, jakiś boski „plan budowy”, który obejmuje najdrobniejsze szczegóły i który jest ci znany? Skąd wiesz, że masz być u osoby NN, która teraz ma umrzeć? Bo tak już jest. Te rzeczy dzieją się w świadomości. Można mówić o pewnej strukturze, o matrixie, jak ty to nazywasz, w którym zawarte są najdrobniejsze elementy boskiego planu stworzenia. I tak, w każdej najmniejszej komórce bytu, zawarte jest to, co wielkie. To promieniuje. Nie jest czymś przeczuwanym, nie jest czymś, co się spełni, lecz jest czymś, co się wie. I gdy źródła energii w ciele osiągają zerowy poziom, przychodzę, aby nie zgasły. Patrząc na to w ten sposób - istnieje pewien plan Stwórcy. Ogólnie mówiąc, jest to plan stworzenia, jednak dla tej jego części, którą masz na myśli, można by powiedzieć, że jest to pewna struktura, matrix. Kiedy nadchodzi odpowiedni czas, wiem, że gdzieś tutaj jest dusza, którą należy uwolnić od ciała. Umysł za pośrednictwem duszy powiadamia mnie, że nadszedł czas. Wtedy przychodzę zgodnie z planem. Nie ma w tym automatyki, przychodzenia i odchodzenia, po prostu umysł informuje poprzez duszę, że plan życia został spełniony i działanie dobiegło końca. Zazwyczaj są one określane, czy też programowane przy wkraczaniu w życie. Dlatego nie ma żadnych możliwości odstępstwa. Może jedynie jakieś drobne zmiany, które oznaczają, że w pewnych warunkach może mieć miejsce przedłużenie lub skrócenie życia. Jednak w sumie daje ono te same rezultaty i ma taką samą wagę. To znaczy, że dzieło tworzenia „wypełnia się samo”. Dla ludzkich umysłów jest to niemal niemożliwe do pojęcia, gdyż wykracza poza ziemski, wymiarowy sposób myślenia. Wyjdź z ziemskiego założenia, że istnieje boskie dzieło, które przypisane jest pewnemu wzorcowi.

72

Gdy czas dojrzewa, zaczynam działać. Chwila odejścia nadchodzi, gdy wypełnione zostaje dzieło życia, które wybrało się dla tej inkarnacji. Gdy zostaje ono spełnione, pomagam duszy, by z pomocą umysłu opuściła ciało. W zasadzie z chwilą wkroczenia w życie wybiera się moment jego zakończenia. Tak możnaby to opisać w dwóch wymiarach. Jednak ja nie pracuję w dwóch wymiarach. Dla mnie, jak i dla samego procesu zabierania duszy nie ma znaczenia, czy człowiek osiągnął zaprogramowane osiemdziesiąt lat życia, lecz to, czy wypełnił zamierzony plan. Dlatego może się zdarzyć, że próby i doświadczenia, które chciał przeżyć w tym życiu, wypełnił już w wieku siedemdziesięciu dziewięciu łat. Wtedy mogę przyjść po niego wcześniej. Jeśli jednak jakiś człowiek szedł okrężnymi drogami, to zamiast zaprogramowanych osiemdziesięciu lat ma szansę przeżyć osiemdziesiąt trzy lata, bo jego osiemdziesiąt lat wtedy nie wystarcza. Nie chodzi o dojście z punktu A do B, lecz o doświadczenia leżące między punktem A i B. A więc z jednej strony jest to liczba lat, która jest jakby z góry określona, z drugiej strony chodzi o wypełnienie tego, co jest twoim celem życiowym. Nie zawsze można powiedzieć, że powinienem przybyć, gdy osiągnięty zostanie zaplanowany wiek. Może to być trochę wcześniej albo trochę później - istnieje pewna „przestrzeń” na drobne różnice. Poznaję moment inkarnacji, w którym dusza pragnie wypełnić zadanie i kiedy to zadanie jest już wypełnione. Gdy naczynie będzie już pełne, wtedy przyjdę i zabiorę cię, ponieważ w naczyniu nie zmieści się już ani jedna kropla więcej. I to właśnie często jest powodem sporów między mną, a duszami, po które przychodzę. Wyobraź sobie na przykład bardzo zajętego pracą badacza - kogoś takiego, jak ty (śmiech) - który pędzi od jednego punktu do drugiego, aby wypełnić swoje zadanie i nawet w starszym wieku wciąż jeszcze jest rześki i ma co robić. Gdy jego zadanie zostanie spełnione, przychodzę po niego. I wtedy często trafiam na opór. Z reguły dochodzi do kłótni, ponieważ dusza mówi: „Nie. Chcę jeszcze żyć.” Jednak jeśli jakieś zadanie ma zostać spełnione zgodnie z planem, to z chwilą gdy jest ono spełnione, przychodzę i nie zważam na protesty. A więc istnieją pewne zmiany czy przedłużenia życia, ale istnieje też spełnienie zadania i to właśnie wtedy ja się pojawiam.

73

Co jest planem mocy tworzenia? To dość proste. Można to wyrazić jednym zdaniem. Boskość wykroczyła poza siebie, a teraz wraca. Boskość zawierała się sama w sobie. Poprzez to, co nazywacie wielkim wybuchem, boskość zaczęła wykraczać poza siebie. Jeżeli jakaś dusza znów się inkarnuje, czy zmuszona jest inkarnować się w odniesieniu do czasu w sposób linearny, to znaczy z teraźniejszości w przyszłość (na przykład dusza opuszcza ciało w roku 2000 i odradza się na Ziemi w 2006 roku), może odrodzić się na przykład sześćset lat przed nasze erą, w czasach przed Chrystusem? Tego nie jest w stanie pojąć żaden człowiek, ponieważ ludzie myślą w sposób linearny. Człowiek myśli jakby „pod górę”. To znaczy, że czas mierzony na Ziemi to coraz wyższe liczby. Ludzki mózg nie jest w stanie zrozumieć, jak można się inkarnować wstecz. A istnieje też czas kosmiczny. Trudno jest to wyjaśnić - istnieją kręgi czasu, zamknięte kręgi. Zadam ci pytanie: „W którym miejscu zaczynasz iść po okręgu, w którym miejscu zaczyna się krąg?” Aby opisać nieskończoność, można powiedzieć, że Bóg to zamknięta całość, spoczywająca w sobie wibracja. Dlatego też ludzie przedstawiają nieskończoność znakiem „ósemki”. Ponieważ jest to ósemka, nie pojmuj nigdy życia w liczbie pojedynczej, lecz w mnogiej. Patrz na życie jak na ósemkę, jak na tor kolejki w wesołym miasteczku. W którym miejscu zaczynasz, w którym miejscu kończysz? To jest nieskończone... Inkarnacja jest jak taki tor życia w kształcie ósemki. Budkę, w której płacisz za bilet, możesz postawić w dowolnie wybranym przez siebie miejscu na torze. W ten sposób masz możliwość zadecydować się na odrodzenie setki czy tysiące lat wstecz. W kosmicznym wymiarze nie jest to niczym niezwykłym, lecz jest czymś nieustannym. Owo „nieustanne coś” przekracza ludzkie odczuwanie. Ponieważ teraz wszystko wydarza się w nieskończoności, czy też wszystko jest nieskończone, to jest to możliwe - jednak nie w świadomości ziemskiego bytu. Przyjrzyjmy się takiemu przykładowi: możliwa jest twoja inkarnacja w czasach Jezusa. Jej celem będzie wypełnienie pewnego zadania. Tak więc

74

nigdy nie będziesz jadł wieczerzy z Jezusem w formie Jana van Heisinga z roku 2005, który miałby się znaleźć w roku 0. Istnieje szansa na narodzenie się w takim czasie, po to by wypełnić jakieś zadanie. Możliwym jest nawet powrót do tych czasów, by zmienić historię, która musi zostać napisana na nowo. Jednak to, o co pytasz, jest pewnym wyższym kosmicznym prawem. Temat ten jest do tego stopnia trudny, że stał się przedmiotem studiów na kosmicznych uniwersytetach, a ludzie w porównaniu z tą wiedzą dopiero uczą się czytać (wybacz mi to porównanie). Spójrz na to tak: pewne sprawy są możliwe do wykonania, jednak niełatwo je wykonać. Nie będziesz obecnie w stanie, jako świadoma jednostka, dokonać przemiany. Jednak możesz się do tego przyczynić w kosmicznym znaczeniu. Tutaj istotny jest zawsze aspekt boski; aspekt ludzki, egocentryzm bycia teraz, nie jest nigdy brany pod uwagę. To tak, jakbyś przekraczał barierę dźwięku. Wyobrażenie okręgu uzmysławia, że jest to możliwe, ponieważ Ziemia, w sensie metaforycznym, nie jest płaskim kołem, lecz kulą. Podobnie krąg wydarzeń w czasie nie jest kręgiem, lecz kulą. Dlatego też czas ziemski nie istnieje w kosmicznym wymiarze; kosmos nie odpowiada dwuwymiarowości. Z tego powodu można się inkarnować zarówno w innych krajach, jak i epokach. Zrozumiesz jeszcze w tym życiu, że dla Ziemi korzystne będzie, jeśli inkarnujesz się kilka razy na innych planetach, by tu wykorzystać zdobytą wiedzę (na przykład w dziedzinie techniki). Coś takiego często się zdarza. Dlatego zawsze będą pojawiać się odpowiedni mężowie stanu, zdolni robić rzeczy, o jakich ludzkość marzy. I zawsze będą istnieć naukowcy i odkrywcy „wyczarowujący” jakby z niczego i na poczekaniu różne wynalazki. Z odległych planet przyniosą oni pierwotną mądrość - kiełkującą komórkę. Jednak nie będą oni mogli powrócić na Ziemię z taką świadomością, jaką mieli na innych odległych planetach. Związane jest to z częstotliwością ich bytów i z poznaniem ich działań. Przykładowo - wynalazca samochodu, nie będzie w stanie pojąć kogoś, kto powróci na Ziemię z techniczną wiedzą z innych systemów słonecznych. Gdyby taki przybysz utrzymywał częstotliwość z odległych planet tutaj, na Ziemi, częstotliwość ta nie mogłaby harmonizować z ziemską częstotliwością. Oznacza to, że dwuwymiarowy ludzki mózg oszalałby „wypadłby z torów”

75

tego, co jest w stanie pojąć. Sama taka myśl jest dobra, jednak jej wyjaśnienie wykracza poza to, co ludzki umysł jest w stanie przyjąć. Jego struktura i funkcjonowanie są właśnie takie, ponieważ Ziemia chce zatrzymać materię i utrzymać obecny stan rzeczy. Jednak z kosmicznego punktu widzenia jest to możliwe i tak się zresztą dzieje. Skoro jesteśmy już przy kosmicznym wymiarze, chciałbym przejść do następnej kwestii. Wiemy obecnie, że istnieją tak zwane kosmiczne prawa, pierwotne prawa, które działają w całym kosmosie (z gr. kosmos - „przypadek”; przyp autora). Mam tu na myśli prawo przyczyny i skutku, które ujmując obrazowo znaczy, że zbieramy plony tego, co wcześniej zasialiśmy. Czy mógłbyś w kilku słowach opisać te prawa oraz porządek, który leży u podstaw stworzenia? Zaczynasz od tego, co najtrudniejsze. Spróbuję to ogólnie wyjaśnić. Gdy rozprzestrzeniło się boskie źródło - nazwij to wielkim wybuchem - w pewnym sensie musiały powstać prawa. Nie powstały one tak, jak w parlamencie, na zasadzie ustanowienia, lecz „same z siebie”. Stało się to, gdy Bóg się rozprzestrzenił i wypłynęła z niego energia. Ponieważ świat znajduje się poza tym, co boskie, może funkcjonować jedynie w oparciu o prawa ustanawiane przez Boga. Niepotrzebne więc było ustanawianie odrębnych praw dla całego kosmosu. Wystarczyło określić pewną kosmiczną świadomość, by wszystko działało jak należy na boskich zasadach. Najważniejsza jest pierwotna zasada boskiej mocy życia. To zasada tarcia, z którego powstaje wibracja wytwarzająca moc nieskończoności. Wszystkie kosmiczne prawa podlegają tarciu i wibracji, z której powstaje spełnienie. Prawo dawania i brania również działa na zasadzie tarcia. Dawanie i branie w boskim znaczeniu oznacza przyjęcie mocy, z której część zostawia się dla siebie, a część oddaje się, aby pozostać w pierwotnym stanie spokoju. Bilans dawania i brania jest wtedy równy zeru. Jednak „pozycja zerowa” nie wystarczała Jedynemu; chciał sprawdzić, co się stanie, gdy sytuacja będzie odmienna. I w ten sposób boskie źródło zaczęło oddychać, jak wielka pulsująca materia. Tak właśnie należy widzieć boskość - jako pulsującą jedność, pragnącą dać więcej, niż przyjmuje. Tak zwany wielki wybuch był tak naprawdę procesem rozprzestrzeniania się cząsteczek boskości. 76

Pewnie stwierdzisz, że w ten sposób owa boskosć mogłaby się w końcu wyczerpać. Tak się nie stało, gdyż wszystkie wasze czyny - choćby miało to trwać miliardy lat - służą temu, by oddać boskości energię, którą rozprzestrzeniła. Poza tym wszystkie doświadczenia, jakie zbieracie, służą temu, by wzmocnić i wesprzeć boskie pierwotne źródło, gdy znów będzie wszystko w siebie „wsysać”. To źródło zostanie wręcz poszerzone. Podsumowując: najważniejsze jest prawo dawania i brania. Prawo boskiego oddechu {wielki wybuch) również ma spore znaczenie, ponieważ wszystko, co znajduje się poza boskością, zawiera się w tym oddechu i czuje go w sobie. Wszyscy ludzie byli w „wydechu” Boga w momencie rozprzestrzeniania się boskości. Teraz wracają do źródła we „wdechu”. Tak można obrazowo przedstawić wspomniane prawo. Ty powinieneś zainteresować ludzi odkryciem praw rządzących ich inkarnacjami i bytem. Można więc powiedzieć, że z tego pierwotnego prawa wynikają inne, takie jak prawo rezonansu i częstotliwości? Właśnie tak, chociaż ujmujesz to według ziemskiego sposobu patrzenia. Wszystko opiera się na strukturze i podstawie, niezależnie jak to nazwiesz. Jeśli porównasz najważniejsze cechy wspomnianych przez ciebie praw, dostrzeżesz, że opierają się one na pierwotnym boskim pochodzeniu. Należy pamiętać, że boskie prawo ma tak prostą strukturę, że aż trudno w to uwierzyć. Wybuch boskiego źródła spowodował, że pierwotne prawo (które działa jak pompa - „do siebie i od siebie”), wróci do stanu początkowego. Również prawo reinkarnacji opiera się na tym... Prawo reinkarnacji porównać można z częstotliwością, choć jeszcze lepiej porównać je z energią. Istoty reinkarnują się, by wytworzyć wibrację oraz energię, za pomocą której mają wykonać pewne zadania. Reinkarnacja istnieje po to, by wypełnić możliwą ilość energii. Reinkarnacja oznacza też ponowne narodziny w ciele, a więc swoiste „powtórzenie”. Wszystko to, co zostało wcześniej rozprzestrzenione, teraz powraca do pierwotnego stanu. Porównując tę sytuację do lustra, można stwierdzić, że świat nie istnieje podwójnie, jednak energia ziemska nie porusza się sama we 77

wszechświecie, lecz posiada specjalne odbicie. Dzięki niemu istoty wyższe mogą działać i sprawdzać skutki swych działań na Ziemi. Chodzi o to, aby aniołowie mieli rozeznanie, na ile powinni ingerować w ziemskie zdarzenia. Dzięki energii powstałej z wibracji, istnieje możliwość „przeniesienia” materii, ludzi czy całej Ziemi do miejsca docelowego, jakim jest boskie ja. Takie jest podstawowe prawo, na którym wszystko się opiera. Czy mogę wpłynąć na swój los? Sam wybrałeś obecną inkarnację. Twoja dusza w poprzednich wcieleniach gromadziła duchowe doświadczenia, które przydadzą ci się w przyszłym życiu. Wiedza z twojego obecnego wcielenia będzie ci pomocna w przyszłości przy wypełnianiu różnych zadań. Takie zbieranie doświadczeń jest ciągłym wzrostem twej duszy, według planu i wzorca wybranego przez ciebie. Oczywiście możesz sobie nie poradzić z jakąś trudną sytuacją, jeśli okaże się, że unikasz potrzebnej konfrontacji. Gdy poprosisz mnie o pokazanie ci takiego twego wcielenia, które przeżyłeś w zadowoleniu, sam później poprosisz o lepsze nowe życie. Będziesz chciał nadrobić zaległości. Czy istnieje grzech, w takim sensie, jak przedstawiają go światowe religie? Nazywanie czegoś grzechem to niewłaściwa interpretacja. Słowo grzech jest nadużyciem. Dusza jest odpowiedzialna za swoje czyny (lub ich brak), które wykonuje z pełną odpowiedzialnością. To, w jaki sposób działa wobec innych, omawiane jest później w rozmowie wyjaśniającej z aniołem stróżem. Sprawa grzechu, w tym grzechu pierworodnego, to bardzo ludzki sposób myślenia i zarazem dość dogmatyczna interpretacja. Istotnym jest, że Stwórca nie karze ludzi za ich czyny, lecz że oni sami, po tym, jak razem z aniołem stróżem przyjrzą się swojemu życiu, decydują, w jaki sposób mogą naprawić swe postępowanie. Może więc być tak, że w kolejnym życiu będą chcieli doświadczyć bólu i cierpienia, jaki zadali komuś innemu. Chodzi o „wyrównanie” doświadczeń. A jednocześnie czegoś się nauczą dzięki takiej możliwości. 78

Jeżeli dusza wybiera w przyszłym życiu jakieś fizyczne ograniczenia albo ubogie środowisko, to nie dzieje się tak wskutek boskiej kary, lecz z jej własnego wyboru. Taka wiedza nie przypadnie do gustu ludziom, którzy chętnie doszukują się winy u innych, bo są zbyt słabi lub leniwi, by znaleźć przyczynę w sobie. Ludzkość dzieli się na duchową elitę i głupców, gdyż jedni pragną się uczyć i działają razem ze wznoszącą energią Ziemi, a inni staczają się w przepaść. Czy wyjaśniająca rozmowa z aniołem stróżem odbywa się po tym, jak dusza przybywa do „nieba”? Owszem. Oczywiście rozmowa wyjaśniająca może być prowadzona również zduszą „przeciwnika”, z którym mieliśmy do czynienia w ostatnim życiu. Ale również w tym przypadku uczestniczy w niej anioł stróż. A więc wszystko jest uporządkowane i przebiega według planu? Wszystko kierowane jest nieskończoną boską energią. Każde życie opiera się na wzorcu bazującym na podstawowych prawach, co sprawia, że otrzymuje się z powrotem to, co się dało. Jeżeli jakiś człowiek oszukał innego, pewnego dnia sam zostanie oszukany. Jeżeli chętnie dzieli się z innymi, to z kolei sam będzie otrzymywał dary - i to zazwyczaj więcej, niż wcześniej dał. Takie jest prawo. Jaką rolę pełni w tym Ziemia? Ziemia, po tym jak możliwe stało się jej zamieszkanie, wybrana została jako planeta bólu i próby. Z innych zamieszkałych planet sprowadzono na nią mieszkańców, którzy się osiedlili. Obecnie Ziemię zamieszkują odmiennie wyglądający ludzie, ponieważ nowo przybyli sprowadzeni zostali z różnych planet i w różnym czasie. Podobnie zresztą rzecz ma się z częścią zwierząt. Wiele z nich zostało sprowadzonych, wiele zaś rozwinęło się z czasem. Stanowiły podstawę tego, co jest nam znane w dzisiejszych czasach. Gatunki krzyżowały się i powstały różne odmiany. Niektóre z istot, które przeprowadzały ten projekt - czyli zasiedlanie Ziemi pozostały na planecie w swoich fizycznych ciałach, inne inkarnowały się w nowych tak długo, aż zasiedlenie zakończyło się sukcesem. 79

Można powiedzieć, nawiązując do tematu planu stworzenia, że samo stworzenie jest wielkim procesem uczenia się i rozwoju, dojrzewaniem i wzrostem? To wieczny, nieustanny proces przychodzenia i odchodzenia, dojrzewania i wzrastania, ale również pozostawania w miejscu, bo i to jest częścią procesu. Istnieją bowiem istoty, które nie chcą iść dalej. Dzieło stworzenia to nieskończony, i tylko w ograniczonym stopniu możliwy do zbadania, projekt. Ludzie mogą go poznać tylko do pewnych granic, poza którymi ich interpretacja rozmywa prawdziwy obraz. Co, według ciebie, powinien robić człowiek na Ziemi, aby żyć w bardziej harmonijny sposób? Jakiej rady w tej dziedzinie mógłbyś nam udzielić? Odpowiedzią na twoje pytanie jest - miłość. Taka, która byłaby obecna we wszystkich obszarach życia na Ziemi. Co dzieje się z duszami, którym nie udało się zrealizować życiowego celu, jaki zakładały sobie od momentu narodzin? Takie dusze patrzą na minione życie i widzą, że nie osiągnęły zamierzonego celu. Wiele zależy od tego, czy chcą ów ceł osiągnąć w obecnym świecie. Musiałyby wtedy prowadzić rozmowy wyjaśniające z duszami, z którymi popadły w konflikty i z którymi nie rozwiązały w ostateczny sposób wszystkich spraw. Może to być członek rodziny albo ktoś, z kim dusza miała kontakt, na przykład w pracy. Gdy taka osoba nadal żyje, dusza może poprosić o nowe życie dla siebie, z takimi samymi zadaniami i celami. Wszystko zależy od tego, jaką decyzję dusza podejmie. Co dzieje się z duszami, które wypełniły swoje zadania? Są „naprowadzane” na inne zadania. Razem z aniołami stróżami i innymi duchowymi towarzyszami mogą podróżować przez różne sfery duchowego świata, pozostawać w nich (aby się uczyć) lub udać się dalej i wybrać dla siebie coś innego.

80

Jeśli jakaś dusza jest na przykład zainteresowana sprawami naukowymi, to może przez pewien czas zatrzymać się na poziomie dusz i duchowych istot o takich właśnie zainteresowaniach, a potem ponownie odrodzić się, by na Ziemi lub jakiejś innej planecie działać na polu nauki. Czasem dusze wysyłane są na określoną planetę, ponieważ są tam potrzebne, by dać impuls światła. Jakaś dusza może odrodzić się jako ogrodnik i krocząc swoją drogą zgodnie z planem (co udaje się, jeśli podąża za swą intuicją), wyhodować nową odmianę rośliny, odkryć jakieś zioło o leczniczych właściwościach lub opracować nowy rodzaj uprawy. W takim przypadku wszystkie drogi stoją przed duszą otworem. A więc, jeśli jakaś dusza była przez swoich dwanaście żywotów żołnierzem albo lekarzem, to może później zdecydować się na przykład na bycie kupcem? Tak może być. Ale dusza może równie dobrze zdecydować się na bycie żebrakiem. I to z własnej woli. Dusza może powiedzieć: „Chcę przeżyć los żebraka, inwalidy, głuchego, niemego lub niewidomego. Albo wszystko naraz”. Wówczas jest to możliwe. Poprzez wybór takich trudnych inkarnacji wciągane są w to również dusze rodziców, którzy często są doświadczani przez los równie mocno, jak ich upośledzone dzieci. Takie postępowanie jest posługą miłości duszy, która przyjmuje ograniczenia na siebie, aby uczyć pokory istoty ze swojego otoczenia. Zdarza się, że dusza sama przyjmuje na siebie pewne ograniczenia w nowym wcieleniu, jeśli w poprzednim życiu sprawiła, że jakiś człowiek stał się inwalidą. Teraz ona chce doświadczyć tego samego. Ale dusza, która wypełniła do końca swoje zadanie, nie musi się już inkarnować? Nie musi, ale może. Oczywiście jeśli sama zechce. To ona wybiera. Chyba że - co byłoby przypadkiem szczególnej wagi - duszy w jej ogólnym rozwoju brakowałoby jakiegoś specjalnego doświadczenia. W takim przypadku powinna ona przyjąć potrzebę nowej inkarnacji dla skompletowania ogólnego obrazu.

81

Chętnie dowiedziałbym się czegoś więcej na temat rodziny dusz. Wiem z własnego doświadczenia w pracy z dziećmi ze zdolnościami jasnowidzenia, że podczas życia towarzyszą nam nie tylko anioły stróże, anioł przemiany czy różni przewodnicy duchowi, lecz również byli krewni - na przykład zmarły dziadek - których w naszym kręgu kulturowym określamy mianem „przodków”. Jest tak, jak mówisz. Jednak nie posiadasz tylko jednej rodziny dusz. Jest ich wiele, w zależności od tęgo, na którym poziomie się znajdują i jak często już się inkarnowałeś. Ponadto, liczebność takiej rodziny dusz zależna jest od tego, czy odnajdziesz dusze, ewentualnie, czy wolno ci je znaleźć, bądź czy tego chcesz. Rozumiesz? Załóżmy, że masz za sobą tysiąc żywotów. Wtedy miałbyś tysiąc rodzin w światowym życiu (tzn. na Ziemi) i tysiąc rodzin w duchowym świecie. W przypadku wszystkich tych dusz sytuacja zależy od tego, na ile jesteś związany uczuciowo z tą czy inną rodziną, ile możesz się nauczyć z wartości kultywowanych przez te rodziny i na ile możesz się dzięki nim rozwijać. W wielu rodzinach jesteś jak u siebie w domu. Przecież jest tak, że z pewnymi duszami jesteśmy bardziej związani, niż z innymi. Weźmy jako przykład grupę dusz, w której byłem najpierw ojcem, a później role te były zmieniane w ramach grupy. Takie zmiany ról, w których dusza musi się odnaleźć są dla niej niczym egzaminy. Zmianie może ulegać nie tylko płeć, ale też status społeczny. Raz dusza może istnieć jako generał, innym razem będzie tylko zwykłym szeregowcem. Te „kombinacje” są jednak konieczne, aby dusza mogła poznać proces uczenia się z każdego możliwego punktu widzenia. A więc gdybym wypróbował wszystkie warianty w dużej grupie przodków, w dość liczebnej rodzinie dusz, w której wciąż wymieniałbym się rolami, to mógłbym pójść dalej? Zawsze poruszasz się dalej (do przodu), ponieważ nie ma drogi wstecz. Będziesz miał inne rodziny dusz i inne związki z nimi. Rozwój postępuje wciąż naprzód.

82

Gdyby się zdarzyło, że nie lubisz jakiejś konkretnej osoby, czy też duszy (śmiech) i z tą duszą chciałbyś toczyć wojnę na duchowym poziomie, to staniesz przed pewnego rodzaju sądem, by przeprowadzić wyjaśniające rozmowy. W tym miejscu dusze z dystansem rozpatrują swe problemy i decydują o tym, aby ewentualnie znów się spotkać w przyszłym życiu i by tym razem przejść próbę na drodze przyjacielskiej. Nie porównuj tego jednak z wyrokiem trybunału. Spróbuj to raczej widzieć jako pomoc anioła - rozjemcy. Czy działasz tylko na Ziemi, czy również na innych planetach, na których obecna jest cielesna forma życia? Moja praca wyznaczona została przez moc kosmosu, którą władam, co znaczy, że moja struktura przestrzeni i czasu przenika wszystkie wymiary. Przenikam całą moc kosmosu, ale dla działalności ziemskiej posiadam pewne ja o niższych wibracjach. Mogę jednocześnie działać na Ziemi oraz na innych, powstałych z boskości planetach, gdyż moja struktura jest podzielna. Mimo tego jestem jednością wynikającą z najwyższego punktu duchowości. Nie traktuj mnie jako istoty podobnej tobie. Patrz na mnie jak na słońce, którego pojedyncze promienie tworzą określoną całość, choć osobno nie mogą cię ogrzać. Wspomniałeś, że część twoich czynności ma charakter uzdrawiający w odniesieniu do duszy i umysłu; Czy mógłbyś w skrócie wyjaśnić różnicę pomiędzy duszą a umysłem? To dość skomplikowane, więc ujmę to szerzej: dusza jest pośrednikiem między umysłem a ciałem. Jest mechanizmem, który wyzwala ruch ciała oraz obszarem przenikającym ciało, a wręcz je obejmującym. Duszę można nazwać narzędziem boskości, a w swym najwyższym spełnieniu równa jest anielskiemu stanowi. Może być przeniknięta umysłem, a ciało z kolei jest przeniknięte duszą. Dzięki temu możliwym jest, by pierwiastek boski obecny był w ciele, właśnie poprzez duszę. To, co jest cielesną powłoką dla duszy, jest duchową powłoką dla tego, co boskie. Ponieważ ja wywodzę się z boskiego planu, pracuję z tym, co duchowe. Dzięki temu, jestem w stanie uleczyć ciało, które jest powłoką dla duszy.

83

Poprzez wspólną pracę ze mną będziesz w stanie lepiej pojąć swoje duchowe przeznaczenie. Należy jednak zaznaczyć, że komunikacja między mną i tobą jest niewielka w porównaniu z istniejącymi możliwościami. Wyrażając to w procentach, przyjmujesz ode mnie - ze względu na mój rodzaj egzystencji - nie więcej niż jeden do trzech procent. Poprzez oddanie twego bytu dla mojego bytu być może będziesz mógł w tym życiu zwiększyć swoje możliwości komunikacji ze mną do pięciu procent. Tyle powinno wystarczyć, abym mógł swobodnie komunikować się z twoją duszą. Gdybyś potrzebował uzdrowienia, zacznij ze mną rozmawiać. Wtedy dotknę twej duszy, a ty będziesz wiedział, czym ona jest, ponieważ sama zasygnalizuje to twojemu ciału. To jest trójdzielność rzeczy - ciało, dusza i umysł. Dusza jest pośrednikiem pomiędzy pozostałymi dwoma. Z tego powodu ja, anioł przemiany, muszę działać, gdy dusza oddziela się od ciała. Napełniam ją boskim uzdrowieniem. Jeżeli ciało nie przyjmuje w siebie boskiego uzdrowienia, pojawia się demencja, zagubienie, a ciało traci orientację. Oznacza to, że duchowe komponenty, będące nośnikami boskości, oddzieliły się już od ciała albo właśnie się oddzielają. Boska uzdrawiająca moc oddziela się od ciała, aby mogło ono odejść. Ta moc może zostać przekazana do ciała dopiero wtedy, gdy człowiek otworzy się na to, co boskie - poprzez modlitwę i odwrócenie się od nihilizmu (nihilizm światopogląd, który przeczy jakiemukolwiek sensowi i celowi istnienia; przyp. aut.). Możliwym jest uleczenie demencji na krótki czas, jeżeli człowiek zrozumie, że jego „odejście” jest już postanowione. To jest współpraca. Sama dusza jest tworem podobnym mgle. Wyobraź ją sobie jak coś płynącego, falującego. Patrz na duszę jak na pośrednika, nośnik boskiego, kosmicznego umysłu. A więc umysł można opisać jako strumień, który ożywia i przenika zarówno duszę, jak i ciało? Tak. Umysł jest strumieniem i pierwotną boską mocą. Wyobraź go sobie jako coś kulistego, dzięki temu będziesz mógł najłatwiej zrozumieć, że umysł zawiera się sam w sobie.

84

Poprzez poruszanie się w samym sobie powstaje w nim energia nieskończoności, która jest w ciągłym ruchu. To, co boskie, przypomina wir, ruch kolisty, który najlepiej wyraża nieskończoność. Elementy boskości przedstawiają zamknięty w sobie system. Nie mogą same wykroczyć poza siebie, jest to możliwe tylko za pomocą nośników. Gdy to, co boskie opuszcza samo siebie, zagęszcza swój stan skupienia. Zwiększona masa boskości pozwala jej na przebywanie „poza samym sobą”. Sama boska moc nie jest jednak w stanie przekształcić się w ziemską formę. Dlatego też tworzone są ciała duchowe. To, co boskie, przenika duszę, która z kolei stwarza ciało, by móc się poruszać i działać. Poprzez wszystkie działania, czyny i doświadczenia codziennego życia, człowiek przekazuje duchowości informację z jądra komórkowego, a ta z kolei wszczepia je w to, co boskie. Następuje ponowne wnikanie w boskość. Ważne jest, abyś żył w spokoju i zdrowiu. Doświadczenia i informacje, które do ciebie docierają piętrzą się w tobie i przenikają do wyższych sfer świadomości (aniołów lub archaniołów) jak przez lejek. Aniołowie „wsysają” to wszystko w siebie, dzięki czemu zyskują moc i w szczytowym punkcie swego bytu mogą znów wniknąć w to, co boskie. Lepiej przyjmuj w siebie dużo miłości, która sprawia, że krew krąży szybciej. Wyjaśnię ci jeszcze, że archanioł nie jest personifikacją jakiegoś imienia (jak na przykład Rafaela czy Michała; przyp. aut.), lecz że jest to stworzona moc światła, pewna struktura, do której ty, w dolnym obszarze częstotliwości, dołączasz swoje informacje. To powoduje, że anielskość staje się całością i w szczytowym punkcie anioł powraca do boskości. Źródłem takiego powrotu jesteś ty oraz promienie świetlne innych ludzi. One otwierają aniołom drogę powrotną do boskiego źródła Można by zapytać, kiedy anioł jest tylko samym aniołem, a nie częścią boskości, do której powraca. Wszyscy ludzie są na drodze ku temu, by stać się aniołem. Dzieje się tak, gdy ciało ulega rozpuszczeniu i uwalnia moc umysłu. Poprzez ludzkie czyny substancje materialne są „unicestwiane”. Właśnie dlatego człowiek może spożywać mięso zwierzęce tylko po to, aby zaspokoić głód. Jego rozrzedzona substancja nie jest w stanie „utrzymać” Więcej mięsa w sobie. Gdy zabijane jest zwierzę, uwalniam jego duszę od ciała. To pewna forma kontaktu ze mną. Ludzie na drodze stawania się światłem nie powinni zatrzymywać w sobie mięsa zwierzęcego. Zwłaszcza takiego, które zawiera w sobie ból, przerażenie i cierpienie zwierząt.

85

Już wkrótce, mój drogi Janie, ty i inni ludzie zrozumiecie i poczujecie, jakie nieszczęście oznaczają dla waszej planety anteny radiowe i wszystkie inne urządzenia służące do nadawania i odbierania sygnałów. Fale elektromagnetyczne mózgu wchłaniają je w nieświadomy sposób. To staje się informacją komórkową, przez którą ludzkość popada w pomieszanie. Dusza jest nośnikiem umysłu, a umysł jest rzeką z morza spełnienia. Trochę odbiegłem od tematu. Wybacz, ale to dla twojego dobra. Och, wybaczam ci... (śmieję się) Pozwól, że jeszcze raz spróbuję ci wyjaśnić powiązania trzech ważnych elementów - duszy, ciała i umysłu. Ciało jest podobne do koryta rzeki. Posiada brzegi i piaski po obu swych stronach. Tak jak istnieją piękne brzegi i piękne piaski, tak istnieją również piękne ciała. A teraz przyjrzyj się duszy: dusza jest tym, co płynie przez ciało, jak woda w rzece. Woda wypłukuje koryto rzeki, podobnie jak dusza przepływa przez ciało, czy wręcz je zalewa. Dusza jest nośnikiem umysłu, a więc rozprowadza po ciele boskie pierwiastki. Są one niczym drobiny złota w rzece, które dzięki nurtowi rzeki gromadzą się w jednym miejscu poprzez wszystkie inkarnacje i doświadczenia. Po pewnym czasie ciało odczuwa potrzebę, by samemu stać się rzeką i zmienia stan na duchowy. W ten sposób zanika trójdzielność ciała, duszy i umysłu. Taki jest los człowieka - przechodzi od stanu brzegowego (ciało) do bycia rzeką (dusza), aż wraca do Boga (umysł). Z tego punktu widzenia można by powiedzieć, że jestem tym, który pomaga w bezproblemowy sposób oddzielić stany skupienia. Jestem odpowiedzialny za doprowadzenie z powrotem do pierwotnego stanu. Droga nie wiedzie z umysłu w duszę, a następnie do ciała, lecz poprzez oddzielenie duszy od ciała ku umysłowi. Ja prowadzę duszę oddzieloną od ciała w stronę umysłu. Pomagam tym, którzy są w bardziej świetlistych częstotliwościach, zmierzać w stronę boskości. Dlatego w tych wymiarach nie można już użyć wobec mnie twojego określenia anioł śmierci, ponieważ nie pracuję z ciałami, lecz przebywam w stre-

86

fach światła. To jest światło, w którym całkowicie brak cielesnej częstotliwości, jednak w którym gęstość nie jest jeszcze tak wysoka, by można było znaleźć jedność z Bogiem. Taki właśnie jest proces „stapiania się” z boskością. Czym się żywisz? Nie potrzebuję pożywienia w ziemskim znaczeniu, ponieważ jestem żywiony boską energią. Jest to w pewnym sensie usprawiedliwione i ciekawe pytanie. Wróćmy jednak do samego zdarzenia oddzielenia duszy od ciała. Twoja moc ma decydujące znaczenie dla mojego pożywienia. Jeśli jesteś silny, trzymam się od ciebie z daleka. Gdy twoja siła życiowa słabnie, przejmuję wygasłe pola twego bytu i wypełniam je. Można by więc powiedzieć, że jestem śmiercią, która przejmuje cię pod swą opiekę po kawałku. Stąd właśnie bierze się pojęcie „śmiertelnie chory”, ponieważ krok po kroku wykonuję już swoją pracę. Tak więc ostatecznie - twoje doświadczenie mnie żywi. Staję się silny poprzez twoją energię. Porównaj to z sytuacją zakochanego człowieka, który w swym specyficznym stanie wyzwala dużo energii i jest radośniejszy niż zwykle. Przypadek odwrotny polegałby na przykład na niemożności doświadczenia czegoś. Gdy pola doświadczeń są już przepełnione, powstaje swego rodzaju słabość, w którą ja wnikam i zabieram duszę. Przeciwieństwem mojego działania będzie działanie anioła łaski. Może on wniknąć w słabe pola i udzielić pomocy, przez co odetnie człowieka ode mnie. Nie jest to żadna gra sił, lecz działania ściśle określone boskim planem. W jakich obszarach ziemskich można cię spotkać - to znaczy nie w twojej pierwotnej substancji? Jestem wszędzie. Również w ciele. Nawet w takim, które zostało sponiewierane. Byłem więc w ciele Jezusa, gdy nie było traktowane godnie i czułem to, co on czuł, znałem jego myśli. Jestem też we wszystkich częściach materii, również w tej zmienionej przez człowieka, a więc „zmanipulowanej” genetycznie.

87

Można mnie też odnaleźć w rzeczach, które mogą przynosić śmierć, takich jak papierosy. Jeżeli przyjemność palenia papierosa nie oznacza twojej słabości (czyli nie wynika z nałogu), lecz cieszysz się jego paleniem - to nigdy nie będę mógł wniknąć w ciebie głębiej, by zabrać twoją duszę. A zatem, papieros nie musi oznaczać śmierci. Mogę cię informować o działaniach, które niosą ze sobą śmierć, jak również o tych, które służą urzeczywistnianiu twojego planu życiowego. Chciałbym znów powrócić do czegoś prostszego. Czy mógłbyś mi powiedzieć coś o duchowym świecie? Chodzi mi zwłaszcza o ten obszar, w który anioł stróż zabiera duszę odchodzącą z Ziemi. Co odczuwają te dusze? Obszar poziomów, na których przebywają dusze jest równie złożony i wielowarstwowy, jak na Ziemi, a nawet jeszcze bardziej. Na niższych poziomach i wymiarach widzi się jeszcze barwy, krajobrazy, budynki. Istnieją poziomy zwierzęce i roślinne, w których możesz rozmawiać ze zwierzętami, na przykład ze swoim zmarłym psem, który pragnąłby ci coś przekazać jednym spojrzeniem, a ty teraz jesteś w stanie go pojąć. Istnieją poziomy wodne, w których przebywają istoty czujące się najlepiej w takich właśnie warunkach. Dalej, istnieją poziomy duchów natury, odpowiedzialnych za energetyzowanie żywiołów - za wzrost roślin, energetyzację Ziemi, by była płodna, ożywienie wody i moc ognia. Istnieją również poziomy silnie związane z Ziemią, które z energetycznego punktu widzenia charakteryzują się niższą wibracją. Przebywają tam istoty nie mogące uwolnić się od Ziemi i swej ostatniej inkarnacji. Ludzie określają taki stan jako bycie duchem. Na tych poziomach jest też pełno dusz, które czerpią przyjemność z tego, by wprowadzać ludzi w błąd, na przykład różdżkarzy. Tylko niektórzy ludzie mają zdolności do tego, by odpowiednio używać takich narzędzi jak różdżki czy wahadełka. To, gdzie jakaś dusza przebywa, zawsze zależy od poziomu jej świadomości i planu życiowego, na przykład od tego, czy chce się często inkarnować. Istnieją poziomy artystów, opowiadaczy bajek i poetów. Istnieją też poziomy uniwersyteckie, gdzie dusze się uczą i same nauczają. Na tym poziomie przygotowują się do nowych inkarnacji i wymieniają doświadczenia. Istnieją również poziomy, w których dusze podlegają procesom leczenia. Nie chodzi 88

tu o leczenie w takim znaczeniu, jak rozumiane to jest na Ziemi. Jeśli dusza doświadczyła gwałtownej, powodującej szok, śmierci, na przykład w wyniku tortur, to wówczas może mieć pewnego rodzaju skazy, może też być „przywiązana” do czegoś, czy mieć lęki blokujące jej dalszy rozwój. Jeśli jakiś człowiek w minionym życiu zabijał innych ludzi, to dusza często zabiera takie obrazy ze sobą, a one męczą ją również w duchowym świecie. To jest często opisywane jako piekło. Wiele z tych dusz spotyka inne dusze, które również zabijały i wówczas cierpienia się potęgują. Gdy jakaś dusza rozpozna, że jej działania nie były dobre i zwróci się o pomoc do istot wyższych, na przykład do aniołów stróżów, może wówczas przejść na poziom, na którym możliwa jest praca z duszą. Jednak wiele dusz nie chce się uczyć, mimo tego, że wskutek swych ziemskich działań cierpią duchowo. Działa tu ciemna moc, która nie chce takich dusz wypuścić ze swych objęć. Na tym poziomie rządzi kłótnia, monotonia, obojętność i ubóstwo duchowe. To od decyzji duszy zależy, czy zwróci się ku światłu. Sama musi pragnąć wyzwolenia. Taki właśnie jest obszar piekielny - według ziemskich określeń. Dusza przebywa tam, gdzie czuje się najlepiej. W wyższych sferach jest mniej krajobrazów, a te które są, są zbudowane z delikatniejszej materii, gdyż na tym poziomie słabnie powoli zainteresowanie światem materialnym. Dusza zawsze widzi światło, ale nie może poznać jego źródła w taki sposób, jak wy możecie dostrzec na Ziemi słońce. Słychać muzykę, ale nie jest to muzyka w ziemskim znaczeniu, raczej pierwotne tony, których człowiek nie nazwałby muzyką. Istnieją poziomy, na których przebywają istoty, które w różnych formach i ciałach inkarnowały się na dowolnej liczbie planet. Jedne z nich w bardziej materialnej formie, inne w mniej. W niektórych sferach przebywają duchowe istoty, które nigdy się nie inkarnują. Są też takie poziomy, w których przebywają anioły stróże i wyższe istoty. Dusza może odwiedzać inne poziomy i sfery, aby zobaczyć, co się na nich dzieje. Może się im przyjrzeć i zdecydować, czy któregoś dnia nie chciałaby tam żyć. Jeżeli duszy podoba się jakiś wymiar, może zapytać się o rozwój, jaki jest wymagany, by się tam dostać. Towarzyszące duchowe istoty udzielą jej wówczas odpowiednich porad. 89

Chciałbym jednak zaznaczyć, że ten duchowy świat, wraz z jego różnymi poziomami, nie istnieje gdzieś poza Ziemią. Znajduje się zaledwie o krok od ciebie - niezależnie od poziomu czy wymiaru. Nie chodzi o odległość, lecz o częstotliwość, wibrację, którą postrzegasz i na którą mógłbyś się „przełączyć”, gdybyś potrafił. Wszystko to jest jednocześnie tutaj. Trudno w to uwierzyć, ale tak właśnie jest. Kościoły i religie nauczają o niebie i o piekle. Zła i grzeszna dusza udaje się do piekła. Czy piekło rzeczywiście istnieje? Tak zwane piekło każda dusza nosi w sobie samej, jeśli wytworzy taki stan. Na przykład człowiek, który popełnił morderstwo może zostać ukarany przez światowych sędziów. Ale może mu się udać jakoś z tego „wywinąć” i na Ziemi nie poniesie kary za swój haniebny czyn, który przecież popełnił. Nie ucieknie jednak przed tym faktem. Świadomość złego postępowania zabierze ze sobą do duchowego świata i będzie musiał się z nią skonfrontować. Nasuwa się pytanie - dlaczego owo morderstwo zawarte było w losie tego człowieka? Czy miało jakieś znaczenie? Z jakich przyczyn zostało popełnione? W takiej sytuacji mamy do czynienia z wieloma niuansami. Załóżmy, że dusza, świadomie zabiła z nienawiści. Zabieram wtedy taką duszę i przekazuję ją aniołowi stróżowi. Dusza taka przygląda się swojemu życiu. Może chcieć znów zobaczyć i poczuć wszystko, co się wydarzyło i co czuła w poprzednim wcieleniu. A więc także i morderstwo, które blokuje jej duchowy rozwój. Taka dusza wciąż konfrontuje obrazy i wrażenia związane z zabójstwem. I to właśnie jest piekło, skoro już chcesz posługiwać się tym słowem... W następnej fazie dusza uczy się uświadamiania sobie zła popełnionego czynu. Zdarza się, że doświadcza konfrontacji z duszą człowieka, którego zabiła. Przeprowadzane są wyjaśniające rozmowy w towarzystwie światłych istot. Dusza nie zostaje wygnana, jeśli chce się uczyć. Jeżeli zaś nie wykazuje takiej chęci i nie słucha porad swych duchowych doradców, tkwi w obrazach zabójstwa z innymi duszami o podobnych wibracjach. Jak widać, nikt nie jest sądzony. Wszystko odbywa się w samej duszy. Piekło tkwi w niej. To od duszy zależy, czy potrafi rozpoznać swój czyn, wybaczyć i zadość uczynić efektom swych działań. Takie jest prawo brania i dawania.

90

Czy piekłem można nazwać to, co właśnie opisałeś jako duchowe poziomy o najniższych wibracjach, a więc takie, w których spotykają się równi sobie mordercy, przestępcy, gwałciciele, sataniści...? Mniej więcej. Ty sam, ze względu na dojrzałość swej duszy, nie będziesz miał z tym kontaktu. Gdyby jednak ci się to przytrafiło, czułbyś się smutny, ponieważ trafiłbyś tam na dusze, które nie chcą się uczyć i nie chcą widzieć światła, nawet gdyby znalazło się ono przed nimi. Panująca tam wibracja nie zaszkodziłaby ci, czułbyś się strasznie i byłoby ci ciężko. Wyjaśnię ci to bardziej obrazowo: Wszystkie możliwe poziomy duchowego świata są tu jednocześnie obecne. Podobnie jak w jakimś wielkim mieście obecne są obszary, które są bardzo przyjemne, gdzie stoją piękne domy i wszystko jest bardzo zadbane. Z ogrodów dobiega klasyczna muzyka, ogrodnik przycina róże, a dzieci bawią się ze zwierzętami - panuje harmonia. I teraz wyobraź sobie, że wsiadasz w swój piękny, nowy samochód, jedziesz przez miasto i docierasz do rejonów, które są raczej przeciwieństwem tego, co mógłbyś nazwać harmonijnym domem. To obszar, w którym kobiety oferują swoje ciała, handluje się narkotykami i pije się za dużo alkoholu. Żyją w nim bezdomni i żebracy. Przejedziesz przez tę okolicę samochodem, dostrzeżesz to wszystko, ale nie będziesz chciał nawiązać z tymi ludźmi kontaktu. Dlaczego? Ponieważ zauważysz w takim rejonie częstotliwość ciemności, a ty przybywasz ze światła i harmonii. Nie odczujesz potrzeby, by pozostać z istotami o ciemnych wibracjach, noszących w sobie piekło. Nastąpi zderzenie częstotliwości, których wibracje nie są zgodne. Istnieją również poziomy, na których przebywają dyktatorzy i tyrani, którzy rządzili zbyt brutalnie, ponieważ nie znali innego sposobu, by utrzymać władzę nad obywatelami państw. Podobne do siebie dusze przebywają razem, aby wzajemnie się od siebie uczyć. Bywa, że przebywają tam tak długo, aż ostatnia z dusz, która cierpiała z ich powodu, im wybaczy. Proces ten, w zależności od warunków, może trwać bardzo długo. 91

Istnieje też możliwość, by dusza, która wcześniej była okrutnym władcą, panowała ponownie w lepszy sposób. Gdyby jednak zdarzyło się, że taka dusza mimo najlepszych przesłanek znów dąży tylko do tego, by mieć jak największą władzę, wtedy powraca na ten sam poziom, nie zdając próby. I znów dostaje następną szansę. Na tym polega „gra życia”, która z ziemskiego punktu widzenia nie zawsze jest odpowiednio rozumiana. Przyjrzyjmy się jeszcze innemu przykładowi: załóżmy, że pewien dowódca służy strasznemu władcy. Rusza na wojnę, by walczyć za swój kraj i naród. Jest dobrym człowiekiem, sprawiedliwie traktującym swoich żołnierzy, a jego jedynym życzeniem jest, by dobrze chronić własny kraj. Nie zna i nie rozumie politycznych celów swego władcy. Wyruszając z armią w obronie narodu, robi w zasadzie „coś” dobrego. Ale podczas wojny okazuje się, że tolerował okrucieństwo. W takim przypadku znów mamy do czynienia z polaryzacją. Wspomniałeś wcześniej, że przychodzisz nie tylko po to, by zabierać dusze, ale również by je „przyprowadzić” do fizycznego ciała. Jesteś obecny przy wnikaniu duszy w ciało. Jak powinienem to rozumieć? Tak właśnie jest. Ponieważ kosmiczne prawa wynikają z brania i dawania, sam tylko akt zabierania nie jest możliwy. Mogę trwać w nieskończoności tylko wtedy, gdy mój akt zabierania jest wyrównywany - poprzez przynoszenie lub dawanie. Podobnie jest ze mną, skoro struktura mojej mocy stwarza energię zabierania, to potrzebuję też dawania (podobnie jest przy wdychaniu i wydychaniu). Pomagam wszczepiać boską strukturę w to, co duchowe, tak, aby mógł zostać zapisany nowy rozdział w życiu duszy. Można powiedzieć, że pomagam duszy „odziać się” w ciało, tak jak mężczyzna czy kobieta odziewa się w płaszcz. W ten sposób powoduję, że energia duszy zagęszcza światło i formuje dziecko. Iskra światła opuszcza to, co boskie i poprzez moc mojej struktury zostaje zagęszczona. Dzięki temu formuje się materia i powstaje nowa istota. Tak więc - zabieram życie, ale również je daję. Oddech Boga (boski strumień światła) wzmacniany jest dzięki mojej pracy. Porównaj przynoszenie życia

92

z wydechem, implementującym boskie tchnienie, oddech Jedynego. Ja wspieram ten proces, ponieważ to, co boskie, samo z siebie nie wywiera wpływu, potrzebuje mojej mocy, która została przez niego uformowana. Wdech oznacza, że tchnienie życia ustępuje. Tak więc wdycham i przekazuję moc strumieniowi, rzece, czyli boskiej mocy. Poprzez mój wdech powstaje rzeka, która wciąż płynie. Dlatego ją wzmacniam. Poprzez moje wspieranie wdechu boska moc skupia się w sobie w formie pulsującego żywiołu, dzięki czemu jest w stanie przyjąć wszystkie twoje doświadczenia. Widzisz zatem, że wszystko jest dawaniem i braniem, przychodzeniem i odchodzeniem oraz wibracją jednocześnie. W tym kontekście zapytam o to, w jaki sposób ludzie mogą wyobrazić sobie istotę anielską? Anioł nie istnieje. Stan anielski jest powiązany z tym, co boskie. W swym najwyższym spełnieniu - mógłby to być stan archanioła - jest bliski temu, co boskie. Gdyby stan anielski był czysto boskiej natury, oznaczałby to bycie Bogiem. A anioły są tylko jak ciało Boga czy boscy pomocnicy. Boski twór jest zamkniętą w sobie całością. Gdy wykracza poza siebie, posługuje się mocą aniołów, którzy noszą w sobie boskie aspekty. Boskość może istnieć jedynie poprzez zagęszczenie i przeniknięcie w anielskość. Elementy tej boskości są we mnie i w moich czynach. Jestem z jednej strony „przetwornikiem” boskiego pocałunku w aniołach, a z drugiej - tego, co duchowe. (W tym momencie anioł przemiany ukazuje się medium podobny gumie do żucia, która rozciąga się, klejąc się do palców.) Jestem w stanie przemieścić się w dół, podobnie jak jestem w stanie iść do góry. Żywią mnie aniołowie poprzez boską moc, gdyż to, co robię wymaga dużej ilości energii. Uzyskuję ją również przy pracy z duszą, którą zabieram. Jestem żywiony bezpośrednio „z góry” i tą moc przekazuję niżej. W tym sensie należy mnie odbierać jak „czystą słodycz”, gdyż przekazuję moc dalej.

93

Moje zadanie nie polega tylko na zabieraniu dusz, lecz również na towarzyszeniu temu, co przemijające, prowadzeniu waszych ciał ku wieczności oraz ich przemianie. Fizyczne ciało nie jest niczym więcej niż kostiumem, odzieniem anioła i w swym źródle należy je postrzegać jako boskie. Ciało nie ginie, nie jest rozrywane, lecz rozpuszcza się, by powrócić do naturalnych podstawowych części swego bytu. Ja towarzyszę nie tylko odchodzącym duszom, ale również rzekomo martwym ciałom. Dlatego duże znaczenie ma dla mnie pozostawanie w głębokiej częstotliwości i transformacji, by przywołać wspomnienie pełnych życia jąder komórek. Również ciało jest boskim światłem. Więc prowadzę je z powrotem do substancji bytu, do pierwotnej energii. Ponieważ właśnie wspomniałeś o rozpuszczaniu się fizycznego ciała, które również podlega przemianie w swej strukturze - poprzez rozkład lub spalenie zadaję sobie pytanie, czy sposób grzebania ciała, na przykład kremacja, a więc spalenie, może mieć jakiś wpływ na duszę? Znane są relacje ludzi o zdolnościach medialnych, którym dusze opowiadały, że ich zwłoki zostały zbyt szybko spalone, a więc zanim dusza uwolniła się od ciała. Czy możesz to potwierdzić? Czasem muszę działać szybko. Jeżeli zmarli świadczą poprzez media, że kremacja sprawiła im cierpienie, to w pojedynczych przypadkach może to być prawdą. Jednak proces odchodzenia (umieranie), określony jest przez plan duszy, plan życia. Ponieważ jestem we wszystkim teraz, nigdy nie można powiedzieć, że przybyłem za późno. Jeżeli ktoś w swej naiwności wierzy, że nie ma mnie przy nim, to jest w błędzie. Jestem zawsze tam, gdzie jestem potrzebny. Gdy człowiek umiera za przyczyną ognia, czy to w wypadku, czy też w wyniku eksplozji bomby, cały proces może się wydarzyć w ułamku sekundy. Kremacja natomiast jest aktem dziejącym się w ziemskim czasie. To akt spokoju, więc czynnik czasu nie może mieć tutaj żadnego wpływu na to, czy jestem przy duszy opuszczającej ciało. Taką możliwość należy wykluczyć, ponieważ wszędzie jestem w teraz. Spalenie często dotyczy aspektu woli. Mogę to duszy uświadomić. Jeżeli nie pojmie faktu odejścia - na przykład w wyniku eksplozji - mogę podjąć działania, o których chciałbym tu w skrócie powiedzieć.

94

Ze względu na istotę mego bytu, boskość wyposażyła mnie w moc równą swojej. Krąg mego bytu pozwala mi być jednocześnie wszędzie bez czynnika czasu. Z tego powodu nawet wówczas, gdy dusza nie jest gotowa odejść poprzez spalenie, mogę tak uformować czas, bym mógł z nią dyskutować nawet tydzień. Bowiem to ja posiadam moc zapobieżenia temu, by ogień objął duszę. Może się zdarzyć, że dusza czuje się zbyt silnie związana z ciałem, materią. W takim przypadku tłumaczę jej, jak małemu dziecku, że „płomień świecy parzy”. Oczywiście mówię tak po dobroci, zachowując spokój. Wtedy jest pora na doświadczenie, to znaczy, że jak najbardziej może się zdarzyć, podobnie jak z dzieckiem, które poparzy sobie palce, że dusza „przypali sobie futerko”. Tak naprawdę dusza nigdy nie stanie w płomieniach. Anioł stróż by mi wtedy „przyłożył”. (śmiech) Właściwość duchowości ma to do siebie, że dusza wciąż jest w ruchu, wciąż przechodzi od doświadczenia do doświadczenia. Dlatego też może się rzeczywiście zdarzyć, że ogień jakby „wejdzie” w duszę, a świadomość palenia się przeniknie w duchową strukturę. Traktuję to jednak dość lekko, jak coś porównywalnego z przeżyciem dziecka, które oparzy sobie palce. Z powodu takiego duchowego doświadczenia może się zdarzyć, że obrazy odcisną się w duszy tak silnie, iż zabiera je w nowe życie. Gdy jakiś człowiek śni o tym, że jest spalany - bądź ogólnie boi się ognia - może to znaczyć, że poprzednim życiu jego śmierć spowodował właśnie ogień. Wrócę teraz do kwestii sposobu grzebania zwłok. Zawsze je palono - na przykład u Indian, ludów pierwotnych czy Germanów. Wiesz przecież, że stosy płonęły. Gdyby to szkodziło duszy, to wszyscy, którzy zostali spaleni, musieliby nosić tego znaki. Tak jednak nie jest. Wspomnienie może co prawda pozostać, jednak struktura duszy nie jest naruszona. Zauważ: prowadzę każdą duszę ku światłu, nawet taką, której ciało zostało rozerwane. Przynoszę nieskończoność, boską naturę. Jestem w stanie, niezależnie od tego, co postrzegacie w fizycznym świecie, wpływać na ducha poza wymiarem czasu. 95

Dlatego powiadam ci: to, co w fizycznym wymiarze zrobicie z ciałem, nie obciąża mej duchowej pracy. Może mieć jednak w pewnych sytuacjach wpływ na świat uczuć. Nie mówię tutaj o obciążeniu związanym z przerażeniem w obliczu ognia. Sytuacja wygląda gorzej, gdy dusza obciążona jest nienawiścią. Spójrz na człowieka obdarzonego wyższą świadomością, takiego, który medytuje lub modli się, słucha swej intuicji, rozmawia z własną duszą, pracuje nad sobą i nieustannie podnosi własną częstotliwość. Takich ludzi miłuję najbardziej, bowiem są pełni miłości, nie znają strachu przede mną i z łatwością opuszczają ciała. Niewielu ich jednak jest w porównaniu z resztą. Pozostali, których mam tu na myśli, to ci, którzy co prawda kochają ciało, jednak są w stanie wojny - z innymi ludami, narodami lub wciąż (poprzez zawiść, zazdrość i pożądanie) prowadzą wojny w codziennym życiu. Duchowa substancja takich osób nosi w sobie dużo cierpienia. Cierpi przede wszystkim dlatego, że ciało jest spalane, ponieważ dla materialistów ciało jest tym, czego kurczowo trzymają się przez całe życie i nie wierzą w nic duchowego czy boskiego. Inaczej jest w przypadku, gdy ciało grzebie się w ziemi. Dusza poznaje, że jej ukochane ciało w całości składane jest do grobu i przez lata w godności podlega rozkładowi w substancję, z której kiedyś zostało stworzone. Mógłbyś zapytać, który rodzaj pochówku jest lepszy. Nie potrafię ci odpowiedzieć na to pytanie. O tym człowiek musi zadecydować sam. Musi zadać sobie pytanie, czy kocha ciało tak bardzo, że myśl o tym, iż mogłoby zostać spalone, wywołuje u niego ból głowy. Jeśli tak jest, to lepiej będzie, gdy zdecyduje się na pochówek w ziemi. Jeśli jednak dusza posunęła się już tak daleko w swym rozwoju, że w spaleniu ciała i w dymie dostrzega, że ciało łączy się z boskością, wtedy może pozwolić na takie spalenie. Co sądzisz, w tym kontekście, o azjatyckim kulcie grzebania, w którym każda kość musi leżeć we właściwy sposób? Wybacz, ale takie chowanie zmarłego to bzdura, jeżeli służyć ma jedynie samemu grobowi. Korzystne może być tylko wtedy, gdy służy to ludzkiemu rozwojowi. Odnośnie służenia, chciałbym tu coś wyjaśnić. Czemu służy ozdabianie grobów kwiatami, jeżeli przy tym niszczona jest natura Ziemi? Czemu służy płakanie nad grobem, jeżeli z drugiej strony ist-

96

nieją zabójstwa? Na grobach nigdy nie wyrosną duchowe kwiaty, bowiem nie ma tam rozwoju. Rozwój ma miejsce w sercu - tego, który odchodzi i tego, który pozostaje. I jeżeli obrządki cmentarne służą rozwojowi duchowemu, to kult grobu nie jest okultyzmem. Uporządkowanie kości jest jak uporządkowanie elementów częstotliwości poprzedniego życia. Jeżeli ktoś, dba o grób, aby samemu „być w porządku”, to jest to dobre. Jednak równie dobrze można to robić w domu, w sercu. Odpowiednie ułożenie kości czy czaszek nigdy nie będzie prowadzić do rozwoju ludzkości, czy do wyższej częstotliwości. Popatrz na cmentarze ziemskiego bytu to w żadnym razie nie jest postęp. Ja przecież nie jestem kosiarzem, który ścina głowy, lecz tym, który pomaga przejść z jednego etapu rozwoju w następny. Kult grobów pokazuje, że śmierć na Ziemi nie została jeszcze właściwie zrozumiana, podobnie jak rzeczywiste oddzielenia umysłu, ducha i materii. Nacisk koncentruje się na cierpieniu. Kult grobu nie służy umysłowi ani duchowi, nie służy też ciału. Utrudnia tylko bliskim proces uwolnienia się, a w czasie każdych odwiedzin przy grobie na nowo wywołuje ból. Tak naprawdę służy to ziemskim przywódcom religijnym, a przede wszystkim aniołom cierpienia (bowiem skoro dla mnie wybrałeś imię anioła śmierci, to mianem aniołów cierpienia nazwać można ciemne moce i demony domagające się kultu grobów), które żywią się bólem odczuwanym nad grobem. Pomyśl, ile cierpienia i bólu stworzył kult grobu i jak wielki ma to wpływ na umysły, czyli zawartość mózgów. Sam nazywam to kultem wynoszenia, który jest pewnego rodzaju kultem nicości. Jest on wspierany przez ciemną stronę świata subtelnego i przez ciemną stronę ziemskich mocy, by zwiększyć potencjał strachu i cierpienia u tych, którzy zajmują się grobami. Przyjrzyj się kobiecie w żałobie, żeńskiemu elementowi płodności, która rozwój stara się cofnąć do „punktu zerowego”. Chciałaby cofnąć to, co się wydarzyło, ale bezskutecznie. Kobieta w żałobie jest tą, która „rodzi” ból tak długo, aż przestanie go odczuwać. Tacy ludzie sprawiają, że wszystko jest jedynie trudniejsze - dla mnie, dla anioła stróża i dla wszystkich ludzi. Pożyteczniejszym byłoby zadawanie sobie pytania, jaką drogę obrała dusza kogoś, kogo właśnie pochowano. Dokąd ona się udaje? Odpowiedź

97

można znaleźć tylko w sercu, a nie poprzez czczenie grobu. Sama dusza zaznaje z pewnością więcej radości, jeżeli bliscy, zamiast trwać w żałobie i narzekać, kierują swe myśli ku światłu. Za piękną uważam ideę umieszczenia na każdym grobie księgi, w której zmarły przed swym odejściem zapisywałby swą wiedzę i mądrość dla przekazania potomnym. To byłoby bardziej sensowne, niż podlewanie kwiatów, czy układanie kości. Dzięki temu dusze ludzi byłyby sobie bliższe. Lepiej byłoby od-krywać zmarłego - poprzez zapisane przez niego myśli - zamiast za-krywać go ziemią. Coś takiego ma miejsce na innych planetach, w cywilizacjach o wiele bardziej rozwiniętych niż wasza. Czy nie byłoby to warte podpatrzenia i naśladowania? Tak dzieje się również w kosmicznym wymiarze, bowiem dusza wkraczając w królestwo ducha, wypełnia swym doświadczeniem księgozbiór boskiej wiedzy tak zwaną Kronikę Akaszy. Może się zdarzyć, że dotknie cię łaska Wszechmocy i uzyskasz dostęp do wiedzy z każdego życia, nie tylko swojego, ale wszystkich istot, jakie istnieją. Przekaz wiedzy ma miejsce u wszystkich cielesnych istot we wszechświatach, w momencie, gdy dusza otwiera się i opuszcza ciało. Zacznij to pojmować, by wciąż poszerzać swą wiedzę, a co za tym idzie, by być bardziej świadomym radości swego istnienia. Zacznij to rozumieć, by dokonać przemiany. Jaka jest różnica między aniołem stróżem a przewodnikiem duchowym? Anioł stróż to anioł, który jest zawsze przy tobie i nieustannie towarzyszy duszy. Przewodnicy duchowi z kolei to dusze, które inkarnowały się już jako ludzie, a dodatkowo towarzyszą duszy, by wspomagać ją w działaniach. Zazwyczaj towarzyszą jej tylko przez jakiś określony odcinek życia, gdy uczy się określonego zawodu albo dokonuje rozwoju w jakimś określonym obszarze. Przyjrzyjmy się przykładowi: Jeżeli jakaś osoba zajmuje się handlem, to zazwyczaj ma przy sobie duszę, która w wielu różnych żywotach zebrała już spore doświadczenie w handlu. Gdybyś z kolei poczuł w sobie sportową żyłkę i chciał na przykład latać samolotem, zrobić licencję i trenować lotnictwo, to prawdopodobnie miałbyś

98

przy sobie istotę, która w poprzednich żywotach była już pilotem i teraz służyłaby ci pomocą. W chwili, gdy postanowiłbyś skończyć z takim rodzajem aktywności, taki przewodnik duchowy oddaliłby się od ciebie. Być może mimo dobrych perspektyw kariery zawodowej zdecydujesz się zdobyć takie wykształcenie, by leczyć innych ludzi, czy to jako lekarz konwencjonalnej medycyny, czy też praktykując niekonwencjonalne metody leczenia. Otrzymasz wówczas duchowego przewodnika, który przybędzie z poziomu duchowego świata, gdzie przebywają znawcy medycyny i będzie ci towarzyszył i wspomagał cię podczas prowadzonego przez ciebie leczenia. Nagle odnajdziesz w sobie intuicję pozwalającą ci poczuć, na czym polega choroba pacjenta lub jak możesz go wyleczyć. Często będziesz zdziwiony, że twoje diagnozy medyczne okażą się słuszne. Najprawdopodobniej będzie to miało związek z twoim duchowym przewodnikiem. W twoim przypadku, od chwili, gdy oprócz zdobywania wiedzy rzemieślniczej, zacząłeś pisać książki, był przy tobie twój dziadek ze strony ojca, który cię w tym wspomagał. Sam mówiłeś, że nagle nie mogłeś więcej spać i pojawiały się pomysły, jaka powinna być książka w swej treści i strukturze, choć w ogóle się nad tym nie zastanawiałeś. To twój dziadek pomagał ci w pisaniu, jako przewodnik duchowy, który prowadził twój umysł. Kto decyduje o tym, która i jaka dusza działa jako przewodnik duchowy? Dość często decydują o tym anioły stróże. Ponadto, z większością dusz ustalono jeszcze przed inkarnacją, kto będzie ich przewodnikiem. Gdzie jest teraz mój anioł stróż? A jak ci się wydaje? Stoi obok ciebie. Mogło się chyba zdarzyć, że w międzyczasie już uciekł... Zapytaj go, proszę, czy nie jest mną czasem załamany, ze względu na moją skłonną do przygód naturę? Właśnie się śmieje i mówi, że nigdy się nie załamuje. Z tobą przynajmniej nigdy się nie nudzi. Kocha cię i zna twój plan życia. Dlatego też dobrze wie, przed jaką stoisz próbą i jak się czujesz. Potrafi dostrzec twoje słabości i próbuje udzielać ci porad, zazwyczaj poprzez twoje 99

myśli. Jesteś sprawdzany poprzez swoje słabości i dzięki tym sprawdzianom dojrzewasz. Znów się śmieje - twój anioł stróż ma spore poczucie humoru - i mówi mi, że musi cię trochę „utemperować”, bo czasami przesadzasz. Ale oczywiście tylko wtedy gdy, jeśli się na to godzisz, bowiem masz wolną wolę. Teraz chciałby się wycofać, ponieważ nie chce przeszkadzać w naszej rozmowie. Jest gotowy, aby być zawsze dostępnym poprzez medium, gdybyś tylko miał do niego jakieś pytania. Pozdrawia cię i mówi, że kocha cię takim, jakim jesteś. Bardzo dziękuję. Mimo, iż mój anioł stróż chciałby już usiąść w tylnym rzędzie, pragnąłbym się jeszcze dowiedzieć, czy zdecydował się być moim aniołem stróżem dobrowolnie, czy też jest to służba za karę...? Dlaczego właśnie ja? Znacie siebie nawzajem z wielu żywotów na innej planecie, dlatego też twój anioł stróż jest z tobą. Zna twoją inną „nieziemską” strukturę. Może cię prowadzić lepiej niż inne duchowe istoty. On również lubi przygody, jednak w jeszcze większym stopniu jest naukowcem. Wcześniej miałeś innego anioła stróża, jednak w tym życiu to on jest z tobą. Przyjrzał się twojemu planowi życia i zdecydował, że również dla niego jest to ciekawe wyzwanie, dzięki któremu również on może się czegoś nauczyć. Znów się roześmiał. Mówi, że dla niego to przyjemność towarzyszyć ci w tym życiu. Przyznaje jednak, że kultura ziemska nie bardzo mu odpowiada. Kosmos wydaje mu się ciekawszy i mówi, że wiesz, co ma na myśli. To prawda. To wszystko, o co chciałem go dziś zapytać. Jeszcze raz gorąco mu dziękuję. Teraz powinniśmy sięgnąć głębiej i zająć się tym, co wielu stara się z życia wykluczyć, mianowicie, ciemną stroną stworzenia, czyli królestwem cieni. Ciemna strona stworzenia to, z ziemskiego punktu widzenia, częstotliwość niższego pochodzenia. Królestwo ciemności leży daleko od światła.

100

Przyjrzyjmy się zatem symbolicznemu Lucyferowi, a więc mocy, której zadaniem jest uświadomić ci ciemną stronę życia. Ta moc, nazwijmy ją mocą Lucyfera, choć nie jest to żadna osoba ani istota, znajduje się w najdalszej z możliwych odległości od tego, co boskie. Oddaliła się sama z siebie. Wywodzi się z tego, co boskie, jednak jej częstotliwość oddaliła się tak bardzo, że nie ma w niej już właściwie oddechu. Jest tak bardzo oddalona od boskiego źródła, że nie może go już odczuwać. Z tego wywodzą się wasze wojny, gdyż moc Lucyfera jest w każdym człowieku. Nie można go zobaczyć pod postacią diabła, bo istnieje bardziej w obszarze uczuć bardzo odległych od boskiego bytu. Ważnym jest, by rozpalić w sobie światło i wygnać ciemną moc, którą każdy nosi w sobie. Lucyfer często jest lustrem duszy w jej bycie, przerażającą twarzą demona. Takie twarze odzwierciedlają ludzkie wnętrza. Diabła czy szatana, tak naprawdę nie ma. Bywasz nim ty, gdy chcesz i pozwalasz na to, by obudził w tobie swoją moc. To znaczy... To znaczy, że nie jesteś diabłem, jeśli tego nie chcesz. A zatem jest to częścią gry stwarzania? Tak, to jest dzieło tworzenia. Gdy to, co boskie promieniowało z siebie, moc Lucyfera oddaliła się od tego promieniowania. Ludzie znajdują się teraz w punkcie zwrotnym. Ty, Janie, powinieneś głosić tę właśnie prawdę. Jeszcze wiele napiszesz w swych książkach i o wielu rzeczach w nich powiadomisz. Uczynisz to nie po to, by przebudzić ludzi (gdyż to muszą zrobić sami), lecz by ich uwolnić. Punkt, w którym teraz jesteście, jest punktem zwrotnym. Spójrz na tę sytuację, jak na zegar z wahadłem. W tej chwili ludzie zaczynają powracać, bowiem żywioły ulegają przemianie. Przechodzicie w inny, wyższy wymiar światła (chodzi o przejście z Ery Ryb w Erę Wodnika; przyp. aut.). Ponieważ znajdujecie się w tym punkcie, męski aspekt, który przez długi czas rządził Ziemią, nie będzie chciał ruszyć się z miejsca. Gdy ty, mój drogi Janie, cofniesz się w dawniejsze czasy na Ziemi, zrozumiesz, że tkwi w tym coś jeszcze. 101

To, co męskie i dotąd żywo władające, nie będzie chciało się ugiąć i uznać, że pozornie traci swą moc. Ale to błędny sposób postrzegania. Męski pierwiastek, nie traci mocy, lecz ją zyskuje, poprzez uwolnienie informacji komórek, ich wymazanie i zmianę struktury. Właśnie ty będziesz o tym informował ludzi. Gdy zmienione zostaną struktury komórek, elementy skasowane i uwolnione, zastąpione będą nową informacją. Niestety ludzie na Ziemi nie chcą i nie potrafią uwolnić się od tego, co minione. Trwają wciąż przy starych strukturach i to przysparza im kolejnych trosk. Wspomniałeś właśnie męskie moce, które wciąż mają władzę nad naszą planetą i starają się ją utrzymać. W moich książkach nadałem tym mocom nazwę Illuminati. Oznaczała ona tych, którzy samych siebie uważają za oświeconych, zaś przez innych są osądzeni jako służący siłom ciemności. Działają oni w tajemnicy od stuleci, kierując światowym rynkiem finansowym (poprzez Bank Centralny Stanów Zjednoczonych i Bank of England), wpływają na obsadzanie stanowisk rządowych oraz doprowadzają do upadków rządów. Są tymi, którzy w mniejszym czy większym stopniu mają w swych rękach władzę nad naszą planetą - głównie dzięki swej finansowej sile. Oni są rzeczywistymi władcami materialnego świata. Ich tajne struktury działają w tle. Swe ciemne nici rozciągają niczym pajęczą sieć i próbują tym samym zdobyć świat. Ale to się nie uda. (śmiech) Czy mógłbyś coś o nich powiedzieć? Jaką rolę pełnią w dziele stworzenia, w grze toczonej na Ziemi? Na ile ich działania są wolą Boga, a na ile służą tylko sobie i ciemnej sile stworzenia? Wszystko jest wolą Boga! Te struktury mają czysto materialny, cielesny charakter i są oparte na ludzkich działaniach. Dlatego też ważne jest zrozumie-

102

nie, czym jest ludzkie działanie. Jeżeli będziesz mógł to zobaczyć, to będziesz mógł je poznać w chromosomie. Ci - jak ich nazwałeś - Illuminati są prawdziwymi władcami Ziemi, prowadzącymi ją z cienia ku światłu (nawet, jeśli nie są tego świadomi). Ktoś mógłby uważać, że to siły diabła. Ale oni są nimi i jednocześnie wcale nimi nie są, bo ciemność jest częścią boskiego „dziania się”. Na Ziemi zobaczyć można, że to, co męskie jest wypalone i pozbawione energii oraz że w związku z tym nadejść musi czas na to, co żeńskie. To będzie trwać tak długo, aż nastąpi nasycenie, a wtedy „żeńskie dorówna męskiemu”. Nastąpi stopienie, czyli powrót do Jedynego. Dlatego trzeba wyczerpać to, co męskie. Tym sposobem pierwiastki ciemności prowadzą w końcu ku światłu. To właśnie robią Illuminati. Chciałbym jeszcze dodać, że dobrze się stało, iż na duchowe medium, poprzez które rozmawiasz ze mną, wybrałeś oba bieguny, a więc mężczyznę i kobietę. Energia Ziemi zmienia się i to, co żeńskie zaczyna się liczyć. To znaczy, że żeński wpływ, który do tej pory był zbyt słaby, staje się silniejszy. Czy mógłbyś szczegółowiej powiedzieć o ciemnej stronie? Oddzielenie od boskich myśli zaczyna się wraz z oddzieleniem się Lucyfera, który wykroczył poza krąg jedności. To myślenie charakterystyczne dla męskości i ludzkiego sposobu rządzenia. Egocentryzm tych, którzy posiadają władzę, sprawia, że taka moc rośnie. To z jej powodu sztorm na Atlantyku zatopił Atlantydę, a ten na Karaibach Florydę. Sztorm na wschodzie (Azja; przyp. aut.) jest początkiem upadku - nie rasy ludzkiej, lecz rasy męskiej, by „kobieta” mogła odnaleźć się w tym, co żeńskie. Wyobraź sobie egocentryzm jako usamodzielnienie się ciała, które w ludzkiej formie nosi w sobie informację tego, co boskie. Ze względu na dużą odległość od boskiego źródła, ciało traci ciepło i trafia do zimna. W ten sposób powstał egocentryzm, czyli zimno, które rośnie w siłę jak piętrzący się lodowiec. Bóg chce zatrzymać ten proces. Świat „drży”, bo jest życiem. Wystąpienie rzeki z brzegów, prowadzenie wojen - to egocentryzm. Moc stworzenia chce

103

go powstrzymać. Dlatego nie tylko Ziemia będzie się buntować, przestaną również istnieć złe częstotliwości. To, co nazywacie komputerem i szereg innych sygnałów „skradających” energię w eterze, również powinno zostać ograniczone. Za dużo tego - częstotliwości ludzkich czynów, egocentryzm ludzkiej wiedzy, umiejętności - wszystko to zatrzymuje częstotliwości światła. Ci, którzy czuwają w przestrzeni nad wami, wkrótce nie będą w stanie spojrzeć w dół. Panuje tutaj straszny bałagan, prowadzący do pomieszania. W swoich książkach traktuj Illuminati jako egocentryzm, jako oddzielenie i usamodzielnienie się ciała od boskich myśli. Wkrótce znów zobaczysz tych, którzy w kosmicznych statkach pilnują i nadzorują tę planetę. Nadchodzi czas, w którym zrozumiesz, że sam przybyłeś na jednym z takich statków i wylądowałeś tu, na Ziemi. A więc można powiedzieć, że Illuminati też są częścią planu stworzenia i że ich zadaniem jest przeżycie tego, co skrajnie męskie? Oni przemijają. Koniecznością jest „poprowadzenie” Ziemi z powrotem, gdyż nie wszyscy w swym rozwoju znajdują się na tym samym poziomie. Ale ludzie nie muszą tych spraw rozumieć. Obecnie pojawił się na Ziemi trend, by wszystkim sterować przy pomocy komputera. Planuje się utworzenie światowego rządu pod nazwą „Nowy Porządek Świata”. Rozpoczęto już wszczepianie ludziom mikrochipów, by móc kontrolować i nadzorować wszystko na świecie, co znowu prowadzi do sprawy Illuminati. Co sądzisz o tym rozwoju i jak byś go ocenił? To wystąpienie z brzegów (które już się rozpoczęło) zostanie zatrzymane, ponieważ władza nad światem nie należy już do mężczyzny. Wielu odejdzie, również wskutek tragicznych wydarzeń. Odejdą, by narodzić się na nowo w pewnym kosmicznym królestwie, z którego będą wysyłać Ziemi energię. Inni zaś odejdą, by narodzić się na nowo, jako dzieci, na Ziemi. Ci ludzie, którzy odejdą, będą tymi, którzy przyjdą na nowo, by połączyć to, co zewnętrzne (kosmos), z tym, co wewnętrzne (z Ziemią).

104

Obecny rozwój nie jest taki, jakiego życzyłby sobie duchowy świat. Znaczne obszary Ziemi zostaną „zalane” tym, co nazywacie chipami. Jednak wasz wielki cel osiągalności i kontroli każdego człowieka w dowolnym miejscu na Ziemi, nie zostanie osiągnięty. Ludzka technika zawiedzie. Człowiek mimo tego wciąż pilnie pracuje w tej dziedzinie. I tak na przykład urządzenia, które zamontowano niedawno na waszych drogach w celu regulacji pobierania opłat za przejazdy samochodów ciężarowych, będą służyć również temu, by ogarnąć wszystko, co porusza się po drogach. Planowano to od samego początku. Przemiana na Ziemi już się zaczęła. Ci, których nazywasz Illuminati, „pociągają ślepo za sznurki”, bo zaczyna ogarniać ich strach, że przegrają. Zaczynają dostrzegać, że nadszedł czas przełomu. Przymusowość takich działań doprowadzi w efekcie do upadku rządów i władzy samych Illuminati. Nie powinien istnieć światowy rząd - przynajmniej nie w sposób, o którym wspomniałeś. Kiedyś może taki światowy rząd powstanie, jednak świat jeszcze do tego nie dojrzał, a żądza władzy jest zbyt wielka. Moi czytelnicy często pytają mnie, jak to wszystko będzie wyglądało w przyszłości. Na ile uda się tajnym organizacjom i strukturom zrealizować swoje cele? Wielu obawia się o przyszłość... Nikt nie musi bać się tego, co nadejdzie, bowiem to, co teraz przeżywacie jest czymś absolutnie normalnym! To gra życia, przychodzenie i odchodzenie, podejmowanie prób i sprawdzanie wyników. To odwieczna gra władzy. Góry mogą się przemieszczać, morza mogą się wznosić, wygasłe wulkany mogą się znów uaktywnić, kontynenty mogą się rozpaść się na nowo lub też znów się do siebie zbliżyć, wyspy, które znikły, mogą się znów pojawić, ludy, o których nie macie pojęcia mogą się nagle ukazać. Wszystko jest możliwe... Równie dobrze działania tych, którzy pozornie mają władzę, może się gwałtownie zakończyć. Nie należy przy tym zapominać o odwiedzinach istot przybywających z kosmosu. Nic nie pozostanie takim, jakim było. Na tym polega ryzyko życia na Ziemi. Ale nie jest to jakieś ogromne ryzyko, bowiem dusza każdego człowieka, zwierzęcia czy rośliny spoczywa w rękach Wiecznego, miłującej mocy stworzenia.

105

I dlatego nie wydarzy się nic złego, co byłoby powodowane zemstą. Podobnie jest ze słowem grzech. W rzeczywistości nie istnieje żaden grzech ani grzech pierworodny, bowiem dusza odpowiada tylko za to, co sama popełniła. Wiem, że ludzie mają skłonność do wartościowania, oceniania i poddawania wszystkiego swoim wyrokom. Wówczas zjawiają się fałszywi kapłani i prorocy, których celem są: zniszczenie, zemsta, grzech. To nie jest dobre. Strzeżcie się tego! Co jakiś czas można usłyszeć relacje o tym, że prawdopodobnie istoty ciemności „zajmują” duszę, czyli że jakaś osoba, młoda bądź starsza, nosi w sobie obcą energię, która wpływa na jej działania. Takie przypadki „opętania” zdarzają się często. Mają mniejsze bądź większe natężenie. Spójrz na przykład na „zajęcie” jakiegoś kraju, choćby twojego, który przegrał wojnę, co być może było nawet jego przeznaczeniem. Taka wojna już od początku jest przegrana. Spójrz na Irak - kraj zajęty przez wiele narodów. Zapytasz - dlaczego tak się stało? Dlaczego pewne kraje dały się „zająć”? Bo były słabsze od tych, którzy postanowili je zająć. Patrząc na to w ten sposób, ciała na Ziemi narażone są na „zajęcie”, gdy są słabsze od swych „najeźdźców”. W tym tkwi sedno i dlatego wielu przeżywa psychiczne cierpienia związane z byciem opętanym. Jest wielu opętanych, którzy są na to narażeni, gdyż są słabsi od częstotliwości Ziemi i to ona wywiera na nich bardzo silny wpływ. Wrażliwy, żyjący na Ziemi człowiek, noszący w sobie wyższą częstotliwość, ubrany jest w delikatniejszy kostium nerwowy. Nerwy takiego człowieka w ziemskim świecie często podlegają obciążeniom, a ziemska częstotliwość zbyt mocno na niego oddziałuje. Tacy ludzie stają się przez to słabsi i wtedy możliwe jest opętanie. To normalny stan, któremu można zaradzić, przeprowadzając uwolnienie. Tylko, że w tym momencie zaczyna się szkodliwe działanie człowieka, który uwalnia się, zamiast się rozpuszczać. Uwolnieni krążą później w kosmosie niczym komary i muchy w pokoju. Potem rozbijają się o kolejne ściany i po jakimś czasie znów wracają do tych, którzy się od nich uwolnili albo próbują opętać kogoś innego. Ludzie pracowicie angażują się w proces uwalniania, ale nie w sposób trwały, bo ten wymaga rozpuszczenia.

106

Weźmy na przykład pojęcie Lucyfera - odgałęzienia jego mocy, czyli demony, mogą uczepić się wrażliwych ludzi. To znaczy, że w głębi Lucyfera, w jego częstotliwości, pojawiają się odgałęzienia, które jak najbardziej mogą opętać zdrowego, silnego człowieka i to w tych punktach, w których wykazuje słabość. Jeżeli takie opętanie przez demony zostanie rozpuszczone, odchodzi do światła. To bardzo ważny punkt i z tego powodu takie opętania są jak najbardziej konieczne, aby moc Lucyfera stawała się mniejsza, gdy jego części odchodzą ku światłu. Podobnie jak Ziemia zmierza ku temu, co boskie, tak Lucyfer traci swą moc, gdy części, które z siebie uwolni, błądzą w przestrzeni, przez co mogą trafić na istoty świetliste lub na ludzi, by ich opętać. To proces energetyczny. Kolejnym aspektem jest choroba, którą wybrało się samemu dla danej inkarnacji, w której od urodzenia przyjmuje się również opętanie. Lucyfer coś oddaje, aby coś innego dostać w zamian dla wzmocnienia siebie. To walka, w której zło, o niskiej wibracji, chce zyskać moc; moc chce zyskać również światło. Stąd biorą się wojny narodów na Ziemi - Niemców z Francuzami, Indian z kolonistami. Tak więc, w umyśle powstaje pewien rodzaj konkurencji, a na Ziemi przeżywany jest jej odpowiednik pod postacią walk i wojen. Dzięki temu Lucyfer wzmacnia swą moc - niższą częstotliwość - by była jeszcze większa. Bóg oczywiście do tego nie dopuszcza. Boski aspekt pomaga człowiekowi w rozwoju. Opętania, których liczne aspekty ci omówiłem, mają wielostronny charakter. Musisz wiedzieć, że pewnego rodzaju opętaniem jestem w pewnym sensie ja sam. Ponieważ odczuwasz moje istnienie, „zajmuję cię”. Wrażliwi ludzie, tobie podobni, zawsze będą odczuwać, że jest coś, co się ich trzyma. Można stwierdzić, że wszyscy są zajęci przez kogoś, bo w nieunikniony sposób wszyscy są ze sobą powiązani. Jak zauważyłeś używam dwóch pojęć na określenie sprawy, o której mówimy zajęcie i opętanie. To różnica w sferze językowej, która sprawia, że wspomniane pojęcia dają się interpretować w odmienny sposób. Poszerza się zatem spektrum analizy tego zjawiska. Czy te wszystkie rozgałęzienia ciemnej mocy Lucyfera, występujące pod postacią mrocznych istot opętujących ludzi, można nazwać demonami?

107

Jak najbardziej. Można je też nazwać aniołami próby, bowiem takie opętanie człowieka nie wydarza się przecież przez przypadek, lecz ciemna moc sprawdza go, czy jest dostatecznie silny i czy jest w nim dostatecznie dużo światła. To bardzo słuszna uwaga. Człowiek poddawany jest próbie, a w zasadzie sprawdzeniu podlegają jego energia i moc. To wszystko ma znaczenie w ciężkich sytuacjach życiowych, z którymi człowiek bardzo często musi sobie jakoś poradzić. Ilość posiadanej mocy jest istotna dla „podnoszenia ciężarów” życiowych. Sens podnoszenia tych ciężarów zawiera się w tym, by być pełnym mocy i dostatecznie silnym, bo wówczas rodzaj anielskości, która człowieka prowadzi, zmienia się. Zawsze, gdy kończy się jakiś rozdział w życiu lub następuje zmiana stanu świadomości, z ziemskiego punktu widzenia zaczyna się sprawdzian porównywalny z badaniami jakie prowadzi się w nauce. W kosmicznym sensie sprawdza się, czy egzaminowany człowiek potrafi samodzielnie wykonać następne kroki. Czy może wkroczyć na wyższy poziom bytu, znieść nową świadomość i radzić sobie z nią. Ujmując to na zasadzie ziemskiego pojęcia egzaminów, sprawdza się, czy człowiek dojrzał. Podczas takich egzaminów człowiek czuje się samotny, jednak nie jest sam. Uczucie osamotnienia jest silne, ale egzaminowany musi tak się czuć. Dzieje się tak, aby pokazać człowiekowi do czego jest zdolny sam, bez pomocy innych. Tak jak głosek jakiegoś języka każdy musi nauczyć się sam. Wtedy liczy się to, co faktycznie w tobie jest. Będziesz sprawdzany i pytany o to, co otacza cię w przestrzeni, co krąży wokół ciebie. Dlatego najważniejsza powinna być ufność w boską moc, rozpoznanie zdolności rozpuszczania tego, co krąży w przestrzeni, choćby miały to być upiory czy demony. Najważniejszym zadaniem jest rozpuszczenie, a nie krzyk strachu, który mnoży złe moce tak, że przestrzeń pogrąża się w ciemności zanim przybędzie anioł światła. Kiedykolwiek demony przychodzą, napełniaj je światłem, by się rozpuściły. Napełniać je światłem znaczy - wysyłać je do światła. Znasz drogę do niego? Nikt z ludzi jej nie zna, a jednak wszystko kierowane jest ku niemu...

108

Musisz zacząć oświecać to, co wokół ciebie nie jest światłem, aby mogło dojść do rozpuszczenia. W twoim przypadku podejmowanie prób jest bardzo ważne. Nie jest próbą coś, co sam sobie wybierzesz. Jeśli twoje myśli pogrążą się w ciemności, nie będzie to próbą, bowiem zostało wybrane przez ciebie. To znaczy, że jeśli ktoś jest gniewny i agresywny, przyciąga ciemne moce? Wzmacnia je w ten sposób. Wybuch gniewu jest przejawem agresji, roszczeniem sobie prawa do władzy, a jednocześnie jest biegunem gorąca. Jeżeli ktoś w ten sposób chce zwiększyć zakres swej władzy, to będzie mógł posłużyć się demoniczną mocą. Władza wzrasta poprzez wywoływanie strachu u innych ludzi oraz poprzez demony i ciemność w nocy. Wspomniałeś, że rozpuszczanie demonicznych mocy odbywa się poprzez próby poradzenia sobie z sytuacją w sposób pokojowy, a nie wysyłanie tych istot do światła. Dzieje się tak dlatego, że sam jesteś światłem. Działasz poprzez swoje czyny. Nie weźmiesz ciemności za rękę i nie przekażesz jej dalej. Ponieważ sam przechodzisz w coraz wyższe poziomy świadomości, będziesz w stanie, bardziej niż kiedykolwiek, wytwarzać, tworzyć, a tym samym rozpuszczać się. Zapragniesz tego, by poznać, że jesteś równy Stwórcy i również możesz tworzyć. Dziwisz się, gdy twoje życzenia się spełniają. Istnieją książki o cudach i mocy spełniania życzeń. To są aspekty natychmiastowego działania. Ponieważ twoja świadomość coraz bardziej dąży do bycia w teraz, nie będziesz chciał niczego od siebie odsuwać, po to by zdarzyło się w odległej przyszłości, lecz będziesz w akcie „samo-działania” znajdywał rozwiązania w teraz (natychmiast). Jest to możliwe, gdyż wzrasta twoja świadomość. Horyzont staje się szerszy, mimo że spektrum działania zawęża się. Nic nie jest odsyłane zgodnie z zasadą: „Idź tam i rozpuść się”, „Wyślę cię teraz do Jezusa, a on już będzie wiedział, co z tym zrobić...”. Zamiast tego, wszystko wydarza w teraz, w działaniu. To właśnie ludzie, którzy kroczą duchową ścieżką, powinni pojmować pewne sprawy bardziej niż kiedykolwiek, aby wkroczyć w nowe czasy i poszerzyć swe horyzonty.

109

Poszerzenie horyzontu oznacza, że ośrodki energetyczne ludzi oraz ludzkiej cywilizacji przemieszczą się ku górze. Wkraczacie teraz w nowe czasy, co znaczy, że wasza świadomość, nadświadomość i szerokie spojrzenie będą ostrzejsze. Ludzie poszerzą swe horyzonty, ponieważ pulsowanie „trzeciego oka” będzie silniejsze. Zaczniecie więcej odczuwać i dostrzegać, a przez to intensywniejsze staną się wasze działania. W ten sposób nastąpi rozpuszczenie w teraz. To znaczy, że działanie, ruch i rozwój będą postępować dalej, jednak będą to przede wszystkim rzeczy wnikające w siebie, ze wzrastającą świadomością. Wielu ludzi przywiązuje się do obcych energii, ponieważ znajdują się w trudnych sytuacjach życiowych. Nie wierzą, że mogą sobie z nimi poradzić, przerastają ich problemy z partnerem czy przełożonym w miejscu pracy. Nie stają twarzą w twarz z tymi problemami, lecz uchylają się przed konfrontacją i koniecznością podjęcia decyzji. Najczęściej odczuwają nienawiść, są agresywni lub popadają w depresję, bo ich problemy pozostają bez rozwiązania. Przez takie zachowanie przyciągają obce energie. Poczucie bycia nieszczęśliwym, różne blokady psychiczne, problemy w związku partnerskim i zawodowe, mogą być przyczyną tego, że do człowieka przybywają ciemne moce, by poddać go próbie. Chciałbym jeszcze raz dla pewności zapytać, czy właściwie to rozumiem: jeżeli jakaś osoba ma problemy i je rozwiąże, to czy wówczas mroczne istoty ją opuszczają, bo zdała swoją próbę pozytywnie i zmieniła się na lepsze? W najszerszym rozumieniu - tak. Obszar, którego dotyczy twoje pytanie, jest bardzo szeroki. Pechem - demonem ludzkości - jest nieszczęście samo w sobie. Ludzie powinni poszukiwać tego, co jest szczęściem, pewnością, stabilnością. Obecnie wydarzenia na Ziemi doszły do punktu, w którym osiągnęła ona wyższy pułap energii, częstotliwości. Człowiek towarzyszy swojej planecie w rozwoju i dopiero teraz jest na takim poziomie świadomości, na którym zaczyna zajmować właściwe sobie miejsce. Pojawiają się więc na świecie ludzie o wyższych zdolnościach medialnych i wrażliwości, z darem odpowiedniego widzenia, słyszenia i czucia. Pogrążeni są jeszcze w niepewności, ponieważ tak jak Ziemia przechodzi w wyższe

110

pole częstotliwości, tak i ludzie muszą nauczyć się żyć w nowych okolicznościach. Na tym etapie łatwo można utracić pewność. Wielu stoi „na jednej nodze” i spogląda w niebo. To niewygodna pozycja i w dodatku mało stabilna. Dlatego też kosmos musi poświęcić wiele sił, by wyjaśnić takim ludziom, że stoją na Ziemi i są jej mieszkańcami. Ci, którzy przybyli na Ziemię i żyją na niej oraz ci, który dopiero przybędą, nie opanowali jeszcze umiejętności stania „na dwóch nogach”. Dlatego też kosmos i anioły wzywają ich do mocnego stania na Ziemi, gdyż może się zdarzyć, że stracą grunt pod nogami i upadną. W takiej sytuacji istnieje możliwość depresji i trafienia w moce ciemności. Wtedy trzeba będzie znów unieść głowę ku światłu, aby znaleźć właściwą drogę i rozwiązać konflikty. Opętanie najlepiej jest rozpuścić poprzez miłość. Jednak miłość, porównaj ją z miłością matki, może wiązać się z bolesną bezkompromisowością rozwiązywania problemów. Zrezygnowanie z czegoś z miłości niekoniecznie oznacza rozwiązanie problemu. Jeżeli jednak ktoś podejmuje konkretne działania, pojawia się spełnienie. To najlepsza droga, aby je osiągnąć. Spróbuj spojrzeć na to wszystko bardziej neutralnie: spójrz na istoty, które opętują, jak na anioły próby (sam użyłeś wcześniej takiego właśnie zwrotu). Patrz na kogoś takiego, jak na surowego nauczyciela, który egzaminuje swojego ucznia i sprawdza, czy ten chce tkwić w obecnej sytuacji i da się przez nią zniszczyć, czy też pragnie zmienić swój sposób postępowania i myślenia. Sprawdzane jest również najbliższe otoczenie osoby opętanej mrocznymi siłami. Chodzi o to, czy poddawany próbie ulegnie pokusie (a więc głosowi anioła próby czy demona), czy też nie. Jeżeli opętana osoba zmieni swoje życie i uwolni się od lęków i nałogów, to „przywiązanie” prawdopodobnie zniknie, ponieważ zadanie - poddanie człowieka próbie - zostanie spełnione, a ów człowiek podejmie właściwą decyzję. Uzależnione jest to jednak od planu życia. Może się też zdarzyć, że poddana próbie osoba nie jest dostatecznie mocna, a wtedy przywiązanie, opętanie, zaprowadzi ją aż do grobu. Nigdy nie zapominaj o tym, że w czasie próby są przy człowieku również inne anioły, a on na przykład nie chce ich słuchać. Tłumaczy się później, że nie słyszał głosu anioła stróża. Dręczą go wyrzuty sumienia, bo wie doskonałe, że działał wbrew temu, co dobre i poszedł za głosem demona i opętania. Każdy człowiek ma wybór i wolność podejmowania decyzji. Jeżeli zdecyduje się uwolnić od destruktywnych zachowań i myśli, może otrzymać 111

pomoc od innych ludzi. Istnieją bowiem ludzie, którzy potrafią cofać klątwy i oczyszczać domy i miejsca z obcych energii. Z ostrożnością należy jednak pochodzić do tego, co nazywacie egzorcyzmem. Egzorcyzm to rodzaj przymusu. A tam, gdzie w grę wchodzi przymus, bardzo rzadko możliwe jest jakieś ustępstwo. Ponieważ w przypadku egzorcyzmów próbuje się zapobiec opętaniu poprzez specyficzne „umiejętności” obcej osoby - a nie przez zmianę w samym opętanym to istnieje duże prawdopodobieństwo, że demon powróci. Tylko wtedy, gdy dana osoba sama zdecyduje o zmianie własnego życia, moc, która ją sprawdza może od niej odstąpić. Więc możliwe jest tylko działanie z miłości. A egzorcyzm nie jest miłością. A widzisz...! W przypadku egzorcyzmu postępowanie może być bardzo brutalne i gwałtowne. Często moc, która spowodowała opętanie, wycofuje się, śmiejąc się z działań ludzkich, które nie przynoszą oczekiwanego skutku. Osoba poddana próbie stara się uniknąć złej mocy, ale to nie jest możliwe! Według prawa przyciągania opętujący duch powróci, gdy poddawana próbie osoba wciąż będzie się go bała. Strach przyciąga ciemność. Rozwiązaniem jest zrozumienie i miłość, a do tego potrzebna jest jednak odpowiednia wiedza. Dlatego właśnie ty piszesz książki - aby wprowadzić światło w ciemność. Spójrz na to jeszcze inaczej: spójrz na przysługę, jaką ciemna moc ci wyświadcza. Nie zapomnij o tym, że zawsze odbywa się dawanie i branie. Poprzez to, że poddawana próbie osoba ulega opętaniu, dostaje coś w zamian. Tak jak siła mistrza walki na miecze wzrasta dzięki jego wrogom, tak i opętany człowiek staje się coraz silniejszy. W walce zawsze zaczyna się od łatwych przeciwników, by później móc stanąć twarzą w twarz z silniejszymi. Im silniejszy staje się wojownik, tym mocniejszych ma przeciwników. W ten oto sposób wzrasta jego sława i chwała na polu walki. Ten przykład dotyczył walki. To samo może jednak dotyczyć działań pokojowych. Łatwo jest wybaczyć komuś, kto przysporzył nam tylko trochę kłopotów lub cierpienia. Im boleśniejsze jest doświadczenie, tym trudniej przychodzi człowiekowi wybaczenie. Jeżeli jednak uda ci się wybaczyć i iść dalej (również w trudniejszych sytuacjach), to będzie wzrastać w tobie boskie światło i podąży za tobą gdziekolwiek się udasz. 112

Chciałbym jeszcze powrócić do głównego obszaru twojego działania. Czy ty sam stykasz się z mrocznymi istotami (tak zwanymi demonami)? Dam taki przykład: odbierasz duszę, powiedzmy ze szpitala albo po jakimś wypadku lub po dokonaniu przestępstwa i jest w niej opętanie, które być może doprowadziło do sytuacji śmierci. Co robisz w takim przypadku? Czy opętanie ustępuje? Co robisz, jeśli wciąż jeszcze jest w duszy, gdy po nią przychodzisz? Często trafiam na opętanie. Występuje ono wówczas w najmniejszym obszarze. I to wówczas, gdy bliscy są przy umierającym i płaczą. Odbieram smutek od umierającego i odsuwam go na bok, tak by dusza mogła udać się do domu. Rozpuszczam akt opętania duszy poprzez miłość. Ponieważ rozpuszczam to w miłości, nagle jej brakuje, dlatego często zdarza się, że uczucie straty u bliskich staje się silniejsze i silniejszy staje się też ich smutek. To problem z częstotliwością, ale ja się nim już nie zajmuję. Mogę przekazać go duchowym przewodnikom tych, którzy pozostają, a więc stosownym aniołom stróżom. Jeżeli jakieś przestępstwo zostało popełnione wskutek opętania, ponieważ człowiek, który go dokonał nie zdał próby, to demon mówi: „Wygrałem!”. Być może wygrał, ale człowiek niekoniecznie jest tym, który przegrał. W takim przypadku stworzenie przejścia - pomostu do światła - jest trudne. Potrzebne są boskie rady, jak należy postępować. Często u mego boku pojawia się anioł łaski, który jest boskim światłem, mogącym w swej jasności wypełnić nawet mnie. Anioł łaski otacza swym światłem człowieka, po którego przychodzę, dokładnie w chwili, gdy się pojawiam. W trójkę prowadzimy rozmowę. Taka „trójjedność” jest pierwotną zasadą działania boskiego bytu. Może się zdarzyć, że ten, który powinien odejść, otrzyma jeszcze jedną szansę łaskę powtórzenia. To akt najwyższego boskiego aspektu, czyli miłości. Jeżeli anioł łaski nie pojawia się, ja rozpuszczam opętanie, bo działam „bez-litości”. Rozpuszczam z boskiego polecenia, to leży w ramach moich działań. To znaczy, że rozpuszczasz połączenie. Tak, rozpuszczam połączenie. A demon? Czy wraca? 113

Rozpuszczam połączenie, aby dusza została uwolniona od ciężaru. Odprowadzam demona na bok, biorąc go za rękę, która jest jak odcinający miecz. Muszę uwolnić duszę. Zrozum jednak, że również ja nie jestem doskonały, bowiem nie jestem Bogiem. Całkiem możliwe jest, że części demona „popłaczą się” z częściami duszy i wówczas potrzebna jest moc uzdrawiania. Znaczy to, że dusza w całości swego bytu, do ostatniego kawałka, który opanowany jest przez demona, zabierana jest przeze mnie do królestwa światła, a inna jej część, której nie jestem w stanie uwolnić, przez jakiś czas jest jeszcze na Ziemi. Takie części duszy można by nazwać obciążającymi Ziemię, bo jako związane z nią duchowe istoty przez jakiś czas jeszcze „kuśtykają” po planecie. To może być pewną pułapką dla wrażliwych istot, bowiem takie „kuśtykające” dusze często wybierają sobie wrażliwych i aktywnych duchowo ludzi. Może przez to dojść do pewnych „popłątań” i „powiązań”. W takim przypadku potrzebna jest miłość i dobroć ochraniających towarzyszy aniołów stróżów, by odrzucić działanie takich dusz. Nie oznacza to, że jestem w tych przypadkach całkiem bezradny, ale mają miejsce tak subtelne powiązania, że nie jestem w stanie sam ich rozwiązać. Potrzebuję wówczas pomocnika. Mogą zatem istnieć związane z Ziemią ciała duchowe i działa wtedy boski aspekt, który stara się je usunąć. Ponieważ ziemski czas jest czasem krótkich częstotliwości, w kosmicznym sensie nie ma znaczenia, kiedy się to wydarza. Węzeł i tak prędzej czy później zostanie przecięty. Z ziemskiego punktu widzenia może to trwać parę lat, jednak z kosmicznego punktu widzenia jest to tylko chwila. Gdybym rzeczywiście nie mógł sobie sam poradzić, pomoże mi boskość, która jest jak matka pomagająca swemu dziecku zawsze i w każdej sytuacji. Czy te związane z Ziemią fragmenty duszy są tym, co niektórzy ludzie określają jako duchy albo upiory? Tak, to możliwe. Ponieważ taka istota „kuśtyka”, jej ruch nie jest kolisty, lecz owalny. W związku z tym możliwe jest, że porusza się niczym wir, trąba powietrzna i z tego powodu dochodzi do zjawisk, które nazywacie stukaniem lub innymi tego typu dźwiękami. Takie fragmenty dusz w większości przypadków, ponieważ przekazuję je temu, co boskie, mogą zostać rozpuszczone. Znaczy to, że jeśli zaufa się swe114

mu boskiemu charakterowi, to można rozpuścić związane z Ziemią fragmenty dusz w boskości, która jest w każdym człowieku (poprzez samego Boga i dzięki połączeniu z boskością). Wypełniając fragmenty światłem, można je natychmiast usunąć. Chyba że podlegają takiemu ciężarowi, że ludzka moc nie wystarczy. Jednak człowiek doszedł już w swym rozwoju ku tak wysokim sferom, że umie poradzić sobie z dużym ciężarem. Jak właściwie wygląda sprawa duchów? Idzie się na przykład do jakiegoś zamku i widzi się byłą właścicielkę, która straciła tam życie. Ludzie o podwyższonej wrażliwości i zdolnościach medialnych mogą zobaczyć mglistą istotę, zazwyczaj odzianą w ubrania z jej epoki, a później opowiedzieć o tym innym. Co jest powodem przywiązania dusz do Ziemi i co można zrobić, aby je uwolnić i wyzwolić? Czy dusze te nie chcą słuchać swych aniołów stróżów, czy też nie chcą słuchać ciebie? Trudno wam to pojąć. Dlatego też przedstawię tę sprawę obrazowo: stworzenie ziemskiego systemu podlega trójdzielności ciała, duszy i umysłu. Umysł komunikuje się z duszą, czyli ją wypełnia. Dusza z kolei wypełnia i otacza ciało. Im silniej dusza z umysłem trzymają się ciała, tym bardziej rozprzestrzenia się cielesna właściwość. Im głębiej umysł przenika duszę, tym bardziej umysł się rozwija. Może więc być tak, że twoje dziecko, jeśli będziesz je bardzo wspomagał, świetnie się rozwinie i w pewnych obszarach usamodzielni się. Będzie mu się dobrze wiodło. Gdy boski aspekt poprzez miłość działa w ciele i duszy, to ciało usamodzielnia się w obszarach swego działania, podobnie dzieje się z duszą. To znaczy, że ciału zbyt dobrze się wiedzie. W takim przypadku zabieram co prawda duszę, jednak ze względu na emocjonalne przywiązania pozostają pewne jej „mgiełki”. Wyobraź sobie duszę jako mglisty twór, z którego unoszą się obłoki i nici mgły. Gdy po nią przychodzę, może się zdarzyć, że usamodzielnią się one w ciele w niektórych obszarach i że nadal chcą zostać w swym otoczeniu. Zdarza się, że gdy oddzielam duszę od ciała, to przyjaźń, związek i jej współpraca z ciałem są tak głębokie, że mgliste dusze nadal krążą nad obszarami dotychczasowego życia.

115

Dzieje się tak dlatego, że gdy zabieram duszę, to tak zwane nici duszy nie oddzielają się, lecz pozostają przy ciele, przy materii. Na skutek tego aspekty minionego życia są nadal uświadamiane w miejscu działania. Gdy nici duszy nie oderwą się od niej całkowicie, a połączenia nie zostaną przecięte w czysty sposób, nastąpi ich zagarnięcie przez usamodzielnienie się ciała. Doświadczysz tego, gdy znajdziesz się w starym domu i nagle, stojąc w kuchni, poczujesz, że jest tam babcia, będziesz miał wrażenie, że czujesz jej zapach lub usłyszysz kroki mimo, że będziesz w tym domu zupełnie sam. Takich pozostałych na Ziemi aspektów duszy nie należy wysyłać do światła, bo stamtąd przybyły. Zerwały kontakt z duszą i są jak rozłoszczone dzieci. Trzeba im wyjaśnić, że czas ich ziemskiego rozwoju już minął i muszą wrócić do domu. Ważne jest, by z nimi rozmawiać. Praca nad takimi niesfornymi częściami duszy może być dla człowieka niebezpieczna. Nigdy nie ma się pewności, czy nici duszy nie owiną się wokół jego szyi i nie odbiorą dopływu powietrza. Dlatego ważne jest, by stać mocno obiema nogami na Ziemi i mieć kontakt ze światłem. Niestety bardzo często wypędzanie takich dusz lub uwalnianie od nich pewnych miejsc, przeprowadzane jest przez niewyszkolonych ludzi. Gdy aspekty duszy nie zostaną rozpuszczone we właściwy sposób, „uczepią” się takiego człowieka. Trzeba im po prostu wytłumaczyć pewne sprawy, gdyż są jak boskie dzieci na etapie uczenia się. Jak to się ma do dusz ludzi, którzy zmarli już przed stuleciami? Dlaczego one nie zostały uwolnione? Cóż, dusze same o tym decydują. Już ci mówiłem, że mogą zdecydować się na to, na co chcą, na światło albo ciemność, na zastój lub rozwój. Jeśli dusza pozostaje w jakimś budynku w swym bardzo silnym ziemskim przywiązaniu, to powodem może być jej własna decyzja. O innych możliwościach już wspominałem. Gdy dusza z własnego wyboru jest z czymś związana, to świetliste istoty przychodzą do niej raz na jakiś czas i mówią: „Chodź teraz ze mną!”. Jeśli odmawia, to na jakiś czas znów zostaje zostawiona w spokoju. Zdarza się często, że dusza jakiegoś człowieka całe życie spędziła w budynku, od którego nie chce się później uwolnić. Również rodzina może być po-

116

wodem, który nie pozwala duszy odejść. Przyczyną może być też zawiść lub gniew duszy z powodu nabycia domu przez kogoś innego. Możliwe jest też, że dusza nie chce opuścić Ziemi ze względu na jakąś inną osobę - partnera, córkę czy wnuka. W takim przypadku dziecko może cierpieć, ponieważ jest to pewien rodzaj opętania. Oczywiście dusza zmarłego dziadka nie chce szkodzić swojemu wnukowi, jednak przeszkadza dziecku w swobodnym rozwoju. Do tego dochodzi jeszcze fakt, że może to powodować choroby dziecka, fizyczne bądź psychiczne. Czy taki duch albo zjawa jest duszą, która zabłądziła? Być może określenie „zabłądziła” nie jest właściwe. Być może dusza nie może zobaczyć anioła stróża albo nie chce go widzieć? Nie chce i nie jest gotowa. Chce pozostać na wybranym przez siebie miejscu, ponieważ posiada wolną wolę. Jest wiele miejsc, w których takie dusze chcą żyć, ale zawsze jest to związane z ich przywiązaniem do Ziemi. To pasjonujący temat, z którym wiążą się również moje osobiste przeżycia. Chciałbym zapytać o miejsca dawnych bitew, takich jak Limes czy Verdun oraz o miejsca, w których w bardzo krótkim czasie zginęło wielu ludzi, czasem nawet jednocześnie, przypadku nalotów bombowych czy katastrof naturalnych. Jak sądzę, dusze te nie zauważyły, że opuściły ciała, a więc że zmarły. Według mnie przyczyną tego jest fakt, że dusze opuściły swe ciała jednocześnie, w związku z tym widzą przed sobą również inne dusze. Nie uświadamiają sobie zatem, że nie są już w swoich ciałach. Czy tak właśnie jest? To prawda. Dusze te przez jakiś czas krążą jeszcze nad miejscem śmierci, nie chcą jednak zobaczyć mnie, anioła przemiany, nie chcą także zobaczyć aniołów stróżów i uświadomić sobie, że nie żyją. Błądzą więc, wciąż walczą, szukają krewnych, wracają do domu i dziwią się, że nikt ich nie może zobaczyć. Dzieje się tak dlatego, że nie rozpoznają własnej śmierci. Jednak również z nimi kontaktują się istoty światła i stopniowo te dusze są zabierane na poziomy o wyższych wibracjach. Jeżeli zachodzi taka konieczność, w akcję wkracza anioł łaski.

117

Przepraszam, że ci przerwę, ale chciałbym przypomnieć ci wypadek samochodowy, który przeżyłem prawie dwadzieścia lat temu. Wówczas przez około dziesięć minut przebywałem poza swoim ciałem, jakieś osiem do dziesięciu metrów od miejsca wypadku i spoglądałem na wszystko z góry. Ja również potrzebowałem wtedy czasu, by uświadomić sobie, że moje ciało leży tam, na dole. Gdybym nie usłyszał głosu anioła stróża, który mówił mi, że powinienem się uspokoić, pewnie bym sobie tego nie uświadomił. Zobaczyłem wówczas również epizody z mojego życia, z czasów dzieciństwa oraz z poprzednich, bardziej odległych inkarnacji... Zgadza się. Dusze zostają uchwycone w pewnym miejscu - przemawia się wówczas do nich i wskazuje na ich stan. W twoim przypadku, nie byłeś jeszcze martwy, a jedynie przebywałeś poza ciałem, co było ostrzeżeniem, że jeśli nie zmienisz w przyszłości swego życia, to będziesz mógł na nowo wybierać sobie ciało. Normalnie, gdy dusze spotkają się z duchową rodziną, przenoszone zostają do stanu regeneracji i dopiero wtedy stwierdza się, czego dusza chce, a czego nie chce. Znów decydująca jest wolna wola. Ale żadna dusza nie ginie, nawet jeśli przez tysiąc lat żyje w jakimś zamczysku. Przypominam sobie pewne miejsce w Limes, w którym walczy się do dziś. Byłem tam z jasnowidzami i oni również widzieli zmarłych. Jak już mówiłem, do takiego miejsca przybywają anioły, by odprowadzić dusze. Jednak jeśli chcą one dalej walczyć, to wciąż będą toczyć swe wyimaginowane bitwy. Czy można coś dla nich zrobić, na przykład poprzez modlitwę? Modlić można się zawsze. Należy też wezwać mnie, ale bez pośpiechu. Energia, która rządzi na polu bitwy jest inna od tej, jaką ma duch panny krążący po zamku. W przypadku działań wojennych na pierwszy plan wybija się ciemna energia i w tym przypadku należy być ostrożnym. Dochodzi do pewnego rodzaju łączenia się dusz, które spotkały się na polu bitwy. Sytuacja jest podobna, jeżeli dwóch ludzi pojedynkuje się ze sobą i oboje równocześnie umierają. Również oni są w jakiś sposób ze sobą połączeni.

118

W takich przypadkach próbuje się przedstawiać duszom sposoby rozwiązania problemu, tak by mogły uwolnić się od energetycznych i emocjonalnych więzów. Ukazuje im się różne programy rozwiązania problemu, aby konflikt mógł zostać zażegnany na duchowym poziomie i aby dusze mogły pójść dalej. Niektórzy ludzie tkwią w miłości, która ich „dusi” i ograniczają się wzajemnie do tego stopnia, że nie potrafią podążać uzgodnioną wcześniej drogą swego przeznaczenia. Wprawdzie wierzą w to, że się kochają, jednak jest to przyzwyczajenie, ucieczka przed zadaniem, które mają do spełnienia i trzymanie się pewnych wzorców postępowania. Jest to również pewien rodzaj powiązania, który, choć nie ma wojennego charakteru, przeszkadza w rozwoju duszy. Sytuacja wygląda podobnie w przypadku zbiorowego samobójstwa pod hasłem: „Skoro ja umieram, to i ty musisz umrzeć...”. Takie wypadki miały często miejsce w historii ludzkości. Albo przypadek, że ojciec zabija całą swoją rodzinę. Staje się „mistrzem” gaszenia życia istot, a to tworzy więzy. To bardzo ciekawy temat, który, jeśli chcesz, możemy innym razem omówić szerzej. W podobnych przypadkach ważne jest, by nie próbować wszystkiego uogólniać lub osądzać! Każda sytuacja jest inna, a każda dusza, która przywiązana jest do jakiegoś miejsca, ma swoją własną historię! Zbyt często wydawane są oceny, na przykład odnośnie katastrof naturalnych. Mówi się wówczas, że stracili życie „biedni ludzie” i „nieszkodliwi turyści”, jednak nie wiąże się takich wydarzeń z tym, na co skazane są dzieci (wykorzystywanie seksualne dzieci; przyp. aut). Dlatego nasza rozmowa jest tak ważna - pokazuję tobie inne aspekty teoretycznie znanych spraw. Wielu czytelników twoich książek nie dostrzega całokształtu tego, co próbujesz im pokazać. Wybiórczo zwracają uwagę tylko na to, co może potwierdzić ich światopogląd. Wydają sądy i robią z ciebie złoczyńcę, którego należy zwalczać. Nasza rozmowa ma sprawić, by takie osądy zostały wreszcie wyjaśnione poprzez rosnące zrozumienie różnych aspektów życia. Niektórzy ludzie nie będą godzić się z tym, co próbujesz im przekazać poprzez naszą rozmowę. Będą trzymać się swoich starych wzorców myślowych, bo są dla nich wygodne. A ty będziesz tym „złym”, który próbuje kwestionować stare prawdy na rzecz nowych treści.

119

Podobnie jest ze mną. Moja praca jest źle pojmowana, ludzie boją się mnie lub są na mnie źli, ponieważ zabieram ich dusze (mimo tego, że wcześniej zostało to uzgodnione). Zawarli ze mną na duchowym poziomie pewnego rodzaju ustną umowę i ja się jej trzymam, gdy przychodzę po duszę w umówionym czasie. Ale nie każda dusza chce wówczas ze mną iść... W efekcie wściekają się na mnie. Ale jakoś daję sobie z tym radę. (śmiech) Nie przejmuj się więc, jeśli ktoś cię będzie atakował. Wiesz przecież, że masz silne wsparcie (znów się śmieje). Czy istnieją dobrzy i źli ludzie oraz dobre i złe dusze? Pytam o to, ponieważ zdarza się, że na przykład dzieci cieszą się, gdy wyrywają skrzydła muchom albo odrywają nogi pająkom. Często ludzie męczą zwierzęta, wykluwają im oczy albo łamią kończyny. Czy w takim przypadku ma miejsce opętanie, czy też są to dusze, które wywodzą się ze zła i ciemności? O tym decyduje poziom inkarnacji. Może więc być tak, że łańcuch inkarnacji z życia na życie podlega silnej przemianie. Na przykład dziecko, które w ostatnim życiu było kanibalem albo chirurgiem, będzie używać swego nowego ciała do prowadzenia badań. To, co dziecko robi obecnie, może wynikać z jego aktywności jako chirurga w poprzednim życiu. Może to być chęć badania połączona z brakiem zrozumienia, czym jest życie i cierpienie. Czasem zdarza się, że istota z innej planety odradza się na Ziemi po raz pierwszy i wszystko jest dla niej nowe. Zachowuje się wówczas niczym naukowiec, który eksperymentuje i sprawdza reakcje innych istot na ból. Pytanie o to, czy istnieją dobrzy i źli ludzie przerasta poziom mojej wiedzy. Po prostu tego nie wiem. Działanie jest tym, co jest dobre lub złe, a nie człowiek. Czasami jest to chwila, w której działa demoniczna siła. W przypadku, o który pytasz można jak najbardziej powiedzieć, że w zachowaniu małego urwisa, dostrzegalne są diabelskie pierwiastki. Jednak, ostrzegam cię - nie oceniaj głębiej łudzi! Stwierdzenie, że poprzez dziecko działa ciemna siła, ożywia w ludziach na nowo dawne lęki, takie jak prześladowania czarownic i dawne nadużycia Kościoła. 120

Można zapytać, dlaczego mroczna dusza się inkarnuje? Dlaczego manifestują się na Ziemi demoniczne moce? Robią to, by stać się człowiekiem i rozwijać się poprzez kolejne inkarnacje. Ich pochodzenie jest co prawda mroczne, przybywają jednak, by zbliżać się ku światłu. Patrząc na to w ten sposób, ważny jest wynik, czyli rozwój, który musi mieć gdzieś swój początek, punkt startu, miejsce, od którego się zaczyna. Z ziemskiego punktu widzenia może ci się to wydawać okrutne. Jednak dla osoby, która przybywa na Ziemię, może to być pierwszym krokiem w jej rozwoju. Spotkałeś kiedyś osobę, która na Ziemi znana jest jako Jezus? Jezus to postać, o której często się dyskutuje i interpretuje w różny sposób. W czasach, w których żył, odczuwano potrzebę „stworzenia” obrazu męczennika. Ówcześni ludzie chcieli w ten sposób być ważni i bardziej znani. Legenda powstała wokół postaci Jezusa jest wytworem Kościoła, który chciał zwiększyć zakres swojej władzy. Jezus nie był taki, jakim zazwyczaj się go przedstawia. Miał do wypełnienia zadanie polegające na przyniesieniu światła i podzieleniu się z innymi wyższą świadomością. Był człowiekiem o dużych zdolnościach medialnych, ogromnej wrażliwości i inteligencji. Był też oczywiście istotą świetlistą, ale urodził się jako zwykły człowiek. Na męczeństwie Jezusa Kościół zbudował nieprawdziwy obraz cierpienia. Chciał, by ludzie kojarzyli je z nauką. Fundamentem Kościoła było wmawianie ludziom nieprawdy na temat samoświadomości wynikającej ze światłego umysłu. To czyniło z setek chłopów cudzą własność. Nikt nie troszczył się o tych, którzy umierali w imię wznoszenia ołtarzy. Takie wykorzystywanie człowieka nigdy nie spodobałoby się Jezusowi. Dzięki mocy Chrystusa na Ziemi ludzie uświadomili sobie, że może on działać poza tym, co boskie. Bóg nie był w stanie działać poza sobą samym, dlatego wysłał na Ziemię moce Jezusa i aniołów. Dlaczego przyszedł na Ziemię w określonym czasie i miejscu? To była próba dla ludzi żyjących w tamtym miejscu. Powinni kochać Jezusa, ale tej próby nie zdali. Wyparli się go. Mimo tego istnieje dzisiaj wiele narodów, które wierzą w naukę Jezusa.

121

Jego światło nie zgasło, choć minęły już dwa tysiące lat. Pomyśl też o tym, że zamiar zgładzenia Chrystusa, uczynił go znanym na całym świecie, a jego słowa rozprzestrzeniły się na Ziemi - mimo, że się go wypierano. Sam więc widzisz, że „przekłamywane” światło jednak świeci, choć na dobre zapłonęło dopiero po trzystu latach. Czy dostrzegasz, jak delikatna jest sieć rozciągana przez Stwórcę i w jaki sposób utrzymuje ona wszechświat? Nic nie wydarza się bez powodu, a wszystko, co mroczne, też kryje w sobie światło. Wszystko ma sens. Jeśli ktoś chce uniknąć próby, będzie jej poddany w jeszcze intensywniejszy sposób. Czy dusza, która kiedyś była Jezusem, inkarnuje się nadal? Moc Chrystusa pojawia się już od lat. Jednak nie pojawi się więcej w ciele Jezusa, lecz w każdym człowieku, który będzie gotów nosić w sercu miłość i moc. Po Ziemi wędrować będą istoty noszące w sobie więcej świętości niż inne. Jednak postaci, która przyjęłaby cielesną formę Jezusa, mesjasza, który poruszyłby całą Ziemię, już nie będzie. Tym razem jego dusza dotyczyć będzie wszystkich łudzi. Mogą pojawić się religijni przywódcy, którzy będą służą dobru i zbiorą wokół siebie łudzi. Jednak miliony ludzi będą nosić tę moc w samych sobie, ponieważ zaczną opuszczać Ziemię, kierując się ku boskości. Ważne jest, by jak najwięcej ludzi nosiło w sobie moc Chrystusa. Opadnie ona na ludzkość niczym deszcz. Aby lepiej to zrozumieć, postrzegaj moc Chrystusa jako deszczową chmurę, z której deszcz zacznie spadać w serca ludzi. Wszyscy, którzy otworzą usta, będą pić tę wodę i zostaną pobłogosławieni boską mocą. To jeden z aspektów, które możesz przeżyć w najwyższych sferach świetlistego bytu. Przyjmując w siebie i w swe serce moc Chrystusa, otwierasz się na miłość, dzięki czemu „boskie oko” w twej świadomości może spoglądać przez ciebie. Moc Jezusa pozwala temu, który nosi ją w sobie, rozpalić boski ogień i świecić nim. Poprzez taką osobę boskość „patrzy” na świat. Ta zdolność nie powinna dotyczyć tylko pojedynczych ludzi, lecz wielu, dzięki którym moc rozdzieli się i wniknie w tych, którzy będą gotowi. Proces „stawania się” trwa na Ziemi już od dawna. Wszystko dzięki temu, że wasza planeta zmienia poziom swej częstotliwości.

122

Ludzie nazywają to przejściem z „Ery ryb” w „Erę wodnika”. To wasza ziemska interpretacja. Chciałbym jednak podjąć ten temat. Musisz wiedzieć, że Ryba nie symbolizuje człowieka, Wodnik natomiast jest w połowie człowiekiem, co znaczy, że wzrasta jego samodzielność i świadomość. Dzieje się to w teraźniejszości, ponieważ w tej chwili ma miejsce przejście czasów. Na wielu opadną krople boskiej mocy, co uczyni ich zdolnymi do życia w kosmicznej świadomości. Właśnie z tego powodują będę działać szczególnie aktywnie - jako anioł przemiany i śmierci - odbierając wielu istotom życie, by Ziemia łatwiej mogła dokonać postępu z duszami, które na niej żyją. Tym, którzy nie będą umieli odnaleźć się w nowej sytuacji, pomogę przejść na niższy poziom. Ci, którzy mają ziemski charakter i noszą tę moc w sobie, pozostaną na Ziemi. Niektórzy staną się lżejsi na tyle, że będą mogli się wznieść i tym pomogę udać się do świetlistego królestwa, aby mogli powrócić do kosmicznego źródła. Taki jest punkt wyjściowy drogi, którą ludzie kiedyś obrali, by dostać się na Ziemię. Dlatego istotne jest, abym zabrał wasze ciała i starł je na proch, by mogły stać się pyłem. W takiej postaci oddam je światłu, bowiem tam, dokąd ludzie się udają, nie będą potrzebne ograniczenia w postaci ciał. Otrzymacie nowe ciała, o nowej subtelnej strukturze. Nie będziecie już mogli przenieść struktur swych dawnych ciał do wyższych poziomów świadomości. Z tego powodu wydarzenia na Ziemi spowodują śmierć wielu ludzi, aby ciała o starych strukturach nie błądziły więcej po tej planecie. Jesteście w punkcie zwrotnym rozwoju, co oznacza również, że następuje przemiana struktury waszego ciała. Ciała zostaną utkane na nowo. Ty powinieneś to przecież wiedzieć. Napisałeś książkę o dzieciach nowych czasów. Właśnie teraz nadszedł ten moment, ale istnieje pewien problem, bo ludzie, którzy jednostronnie skłaniają się ku materii, nie będą chcieli go dostrzec. Dlatego będę odbierał im dotychczasowe ciała i ścierał je na proch, by stwarzać je na nowo w innych miejscach. Mówiąc prostymi słowami: ludzie umrą na Ziemi i odrodzą się na innych planetach, na których dusze, które nie chcą się rozwijać, będą mogły dalej toczyć swe „zabawy” z materią i inkarnować się. Zdecydowano, że ludzkość podzielona zostanie na trzy części. Pierwszą stanowić będą ci, którzy podążają do przodu, a nie cofają się. Ludzie ci nie będą się trzymać kurczowo poddanej transformacji Ziemi, 123

ponieważ ich wibracje będą już zbyt wysokie. Dusze tych ludzi udadzą się na poziom, do którego będą mogły się przywiązać - na inną planetę o niższych wibracjach. Druga część pozostanie na Ziemi i przeżyje wspaniałe czasy. Trzecią część stanowić będą tacy jak ty, którzy znów odejdą. Ludzkość będzie więc podzielona na trzy części, a wielu jeszcze odejdzie. Czas, który sobie wybraliście, nie jest zbyt „zabawny”, jednak ktoś z dużym poczuciem humoru i o pogodnej naturze, będzie w stanie znieść taką sytuację. Wykroczy wówczas poza ograniczenia. Czy można powiedzieć, że moc Chrystusa jest mocą miłości pierwotnego Stwórcy? Z jednej strony tak, ale kim byłby człowiek bez kobiety? Ponieważ moc Chrystusa znajduje się poza tym, co boskie, w swej najgłębszej istocie nie jest czystością boskości. Bóg jest stuprocentową jasnością, a moc Chrystusa jest co prawda boska, jednak nie ze stuprocentową siłą. Moc Chrystusa to boska moc miłości, ale poza samym Bogiem, wymaga zatem przeciwnego bieguna, a więc aspektu żeńskiego. Kościół nazwał to mocą Marii, choć dla mnie nie ma ona żadnej nazwy. Moc Marii to moc serca, a moc Chrystusa to miłość. Patrz więc na Jezusa i Marię Magdalenę, jak na mężczyznę i kobietę. W połączeniu jest to Chrystus - miłość i rozprzestrzenianie się tego, co boskie. To pierwszy poziom boskiego bytu może istnieć dzięki temu, że w doskonały sposób zawiera w sobie mężczyznę i kobietę, plus i minus. Poniżej tego poziomu znajdują się wszystkie istoty, aż do stałej materii. Takie patrzenie na tę sprawę jest zbliżone do ideału. Jednak nigdy nie zapominaj o tym, że moc Chrystusa nie jest równa Bogu. Gdyby nim była, spoczywałaby sama w sobie. A jest jednak poza tym co boskie; jest zdolnością jedności Boga do zagęszczania się. Moc Chrystusa jest zagęszczoną mocą Stwórcy i właśnie dzięki temu może działać. Jeżeli dosięgnie cię kropla tej substancji (mocy Chrystusa), to będziesz mógł skutecznie działać. Ta moc będzie przez ciebie przepływać i działać. Chrystus zwiąże się z duszą i poprzez ciało skuteczne staną się jego czyny. Wspominałeś wcześniej, że istnieją ciemne moce, które się inkarnują. Od co najmniej dwóch tysięcy lat istnieje przepowiednia, że w czasach, w któ124

rych obecnie żyjemy na Ziemi, narodzi się tak zwany Antychryst (ucieleśnienie szatana) i że całkiem świadomie będzie działał na Ziemi, aby uzyskać władzę nad światem i ustanowić swe panowanie. Czy jest to tylko legenda, czy wersja zgodna z prawdą? Przypomnij sobie boskie prawa! W prostocie mego bytu powiadam ci: pierwotne prawo to ścieranie się, które prowadzi do spełnienia. Jeśli teraz nadejdzie światło, a więc moc Chrystusa i niczym krople deszczu opadnie na ludzi, to pojawi się też Antychryst. Wszystko zależy od punktu widzenia. Gdyby rządziło tylko to, co boskie, stan taki byłby błogosławieństwem. Jednak elementy boskie nie będą same. Tuż obok nich istnieć będą też elementy przeciwne, nie-boskie. Życie na Ziemi opiera się na dualnej charakterystyce, wszystko ma swój przeciwny odpowiednik. Dlatego żyjecie pomiędzy Chrystusem i Antychrystem. To daje wam szansę rozwoju. Narodziny demona są faktem. Prawo mówi, że tam gdzie jest światło, jest też ciemność. To coś oczywistego. I w pewnym sensie jest to też wielka szansa - siła rozwoju. Podobnie rzecz ma się z elektrycznością, tam gdzie jest plus i minus, jest też prąd. Na duchowym poziomie, poprzez tarcie i oddziaływanie dwóch biegunowych mocy, dochodzi do rozwoju. Czy Antychryst już się inkarnował i przygotowuje się do przejęcia władzy? Istota ta jest w bycie, inkarnuje się. Antychrysta nie należy postrzegać jako pojedynczej istoty, gdyż istnieje on w strukturze wszystkiego. Gdy dotrze do szczytowego punktu swego zadania, będzie na szczycie piramidy. Jednak przewagą ludzi będzie to, że on jest marionetkę sterowaną przez wielu. Użycie określenia marionetka nie oznacza, że Antychryst jest zupełnie bezradny. Struktura jego władzy jest rozległa i silna, dlatego żaden z tych, którzy mu podlegają, nie chce rezygnować. Wszyscy chcą korzystać z tej władzy w jednakowym stopniu, a więc nikt nie wypuszcza z rąk swojego sznurka marionetki. Dlatego właśnie Antychryst jest marionetką kierowaną przez wiele rąk. Nie jest sam, ponieważ podobnie jak moc Chrystusa nie rodzi się tylko w jednym bycie, tak i moc Antychrysta odpowiada postępowi ewolucji. 125

Dochodzi do nieudanego tarcia, które nie byłoby w stanie pchnąć naprzód rozwoju. Jest to podobne do sytuacji w kraju, w którym rządzący wypowiada słowa uformowane przez tych, którzy piastują niższe stanowiska. Podobnie jak papież na Ziemi, który mówi to, co szepczą mu do ucha kardynałowie. Złe skutki przyniesie sytuacja, w której najwyższy panujący będzie wypowiadać słowa podpowiadane mu przez tych, którzy nie mają pojęcia na czym rzecz polega. A niestety w tę stronę wszystko zmierza. Niebezpieczeństwem w polityce i gospodarce zawsze będzie myślenie egocentryczne, dające złudne poczucie dowodzenia. Demon w swym ciele będzie sądził, że jest wodzem, a tak naprawdę będą go prowadzić nurty. Podobnie i ty jesteś w boskiej świadomości strumieniem mocy. Taka jest druga strona, przeciwny biegun, który powoduje tarcie i wybuch. Jest to podobne wielkiemu pierwotnemu wybuchowi, gdy wszystko rozprzestrzeniło się z tego, co boskie. W przypadku, o którym mówię też dojdzie do wybuchu. Również na Ziemi pojawi się iskra, która spowoduje katastrofę. Wybuch wydarzy się na wszystkich poziomach - w naturze, polityce, gospodarce, przemyśle, na rynku pracy, w religiach i rodzinach. A przede wszystkim w każdym człowieku! Polityczne wybuchy miały miejsce za czasów Napoleona, Bismarcka, Adolfa Hitlera i Busha. Wszyscy oni byli lub są marionetkami tych, którzy dają im pieniądze, kryjąc się w cieniu i szepcząc do ucha. To ci, ukrywający się w cieniu przywódców, ludzie przygotowują drogę Antychrystowi i liczą przy tym na korzyści. Będą zdziwieni, bo nie wiedzą, co tak naprawdę kryje się w postaci Antychrysta. Zwracają się ze swymi prośbami do tej skłębionej mocy, przybierającej fizyczne ciało. Znam jednak moc Lucyfera od samych początków i dlatego z ciekawością spoglądam na to, jak ludzie radzą sobie z tą mocą. Kiedyś czytałeś swojemu synowi książkę o uczniu czarodzieja. Było w niej napisane, że ktoś przywołał takie moce i przestał być panem samego siebie. To samo przytrafi się Illuminati. Wydaje im się, że znają moc Lucyfera, ale tak nie jest (śmiech). Jeżeli sądzą, że mogą wykorzystać tę moc, będąc ludźmi, to się mylą. Zostaną oszukani. Z tego punktu widzenia obecne wydarzeni na Ziemi spowodują wielki wybuch, który znacznie przyspieszy rozwój. Jedną stronę wyniesie ku górze, a drugą rzuci w otchłań beznadziei. 126

Czy ręce, które pociągają za sznurki Antychrysta, można określić jako ręce należące do Illuminati? Ich również można zaliczyć do Illuminati. Tyle tylko, że wielkość słynnego „stowarzyszenia Illuminati” tworzą nie tylko oni sami, lecz również ich liczni pomocnicy i pomocnicy ich pomocników, żyjący w egocentryzmie, w świecie własnego „ja” i usamodzielnianiu się materialnego ciała. Określiłbym ich jako robaki i węże biegnące w szeregu. To właśnie oni wyrządzają szkody, ponieważ nie można ich zliczyć. Są jak krople wody, działające w tym świecie i dopuszczające do tego, co powinno się dziać. Wszyscy, którzy czekają na Antychrysta i jego moc, będą zawiedzeni, bowiem nie da im tego, czego pragną. I nie będzie się on oglądał na nikogo. Jedno mogę ci powiedzieć z doświadczeń z mocą Lucyfera: bardziej szanuje odważnych przeciwników niż tych, którzy są mu posłuszni i padają przed nim na kolana, błagając o coś. Pamiętaj o tym. Na Ziemi żyje wielu ludzi, którzy sprzeciwiają się tej prawdzie. Zaliczają się do mocy światła i są obecni na Ziemi, by uświadamiać te wydarzenia innym ludziom przez odpowiednie pisma lub książki oraz pracując jako terapeuci. O tym, co i jak robić, decydują sami. Na tym polega ich droga: nieść światło, powoli by wyzwolić innych ze struktur, tak by mogło wzrastać ku górze i by można było przekazać je dalej. To, o czym mówię właśnie się dzieje, dlatego czasy na Ziemi są w tej chwili pełne tak gwałtownych wydarzeń. Postawiłem to pytanie ponownie, ponieważ twierdziłeś wcześniej, że siły działające w tle (rządy-cienie), ludzie rządzący światem finansów, Illuminati, służą światłu... Wszystko jest rozwojem światła. To by znaczyło, że w dłuższej perspektywie służą światłu, bo są wyzwaniem dla ludzkości. Spójrz na to jak na istnienie światła i cienia. Ludzkości dane jest światło. Jeśli człowiek stać będzie tylko w świetle, to się spali, bo struktura jego ciała

127

nie będzie mogła znieść takiej ilości światła. Dlatego ludzkość potrzebuje też cienia. Potrzebni są Illuminati i demoniczne siły będące cieniem. Ze ścierania się obu tych sił powstaje energia, która doprowadzi do wybuchu, a tym samym do rozwoju. Na koniec obie siły się zjednoczą. Stwierdzenie, że demoniczne moce służą światłu, jest w ostateczności prawidłowe. To kosmiczny punkt widzenia. Twój ziemski punkt widzenia jest prostszy, ponieważ w tym życiu wybrałeś taki właśnie sposób. Gdybyś myślał w sposób kosmiczny, nadświadomy, bądź przebywał w stanie medytacji czy nawet opuścił ciało - z którego zresztą pomogę ci wyjść (śmiech) - to rozpoznałbyś, że tak zwane demoniczne moce w kosmosie wcale nie są demoniczne. Również w wymiarze kosmicznym otrzymują nazwy, jest w nich jednak więcej ciepła i dobroci. Wasze kościelne nauki i religijne zachowania sprawiły, że nadaliście im takie etykiety. Któż więc mówi, że cień jest bardziej szkodliwy niż światło? Oczywiście potrzebujecie światła, by rozkwitać, jednak noc daje wypoczynek, a światło może się wtedy uwolnić i wypocząć. Tylko jeśli ma się dostęp do tego, co boskie, okresy cienia będą stawać się krótsze, bo dzięki temu można wytrzymać i znieść świetlistość. Tak więc oba bieguny łączą się ze sobą. Dlatego też uważam, że demon w kosmicznej świadomości podlega światłu. Skoro mówisz, że określenie „demon” jest zbyt ciężkie, to jak nazywacie - a zwłaszcza ty - te istoty czy moce? To, co demoniczne, jak najbardziej przynależy do cienia. Takie określenie w świetlistym królestwie porównywalne byłoby do określeń brat i siostra. Można więc zadać sobie pytanie: „Co jest lepsze - brat czy siostra?” Jedno jest światłem, a drugie nie-światłem. Ale to tylko słowa, które mają ułatwić zrozumienie sensu. W duchowym królestwie poznajesz to poprzez uczucia. To, co boskie jest jasne, ciepłe i kwieciste. Przynależą temu śmiech i zapachy. Reszta jest raczej neutralna, nie tak pełna zapachów, nie tak kwitnąca i nie tak promienna. Już po sformułowaniu „nie tak promienne” poznajesz, że mowa jest o czymś, co znajduje się w procesie rozwoju. W świecie duchowym nie patrzy się na to w tak ekstremalny i negatywny jak na Ziemi. Ludzie odbierają pewne sprawy poprzez swoją dualność. Po prostu nie rozwinęliście się jeszcze do tego stopnia. Ja patrzę na to ze spokojem.

128

A teraz słuchaj uważnie, bo wyjawię ci powód, dla którego demoniczne moce wzrastają. Dzieje się tak, bo jeszcze nie świecą dostatecznie. Nazywając je tak, daję im szansę bycia takimi, jakimi są. Gdybym je odrzucał, to wycofałyby się w gniewie, ponieważ nie są światłem. Celem moich działań nie jest to, by cień stawał się zły i obrażony. Struktura Boga zawsze wyciąga do innych rękę i daje szansę. Tak stworzony został anioł łaski i jego energia. Jego celem jest szerzenie łaski opartej na boskiej częstotliwości. Poprzez stwierdzenie, że demoniczna moc nie rozkwitła jeszcze dostatecznie, zostaje jej udzielona łaska i otrzymuje szansę, by z podniesioną głową spoglądać wprost w oblicze Boga. Nie musi się siebie wstydzić i ma szansę dalszego rozwoju. Spróbuj to zrozumieć poprzez uczucie, gdyż słowa są tu jedynie utrudnieniem. Czy miałeś już do czynienia z mocą, którą w naszej rozmowie określiliśmy jako moc Lucyfera? Czy znasz ją od czasu, gdy... (przerywa mi) Miałem z nią do czynienia już często, jednak mnie nie może ona nic zrobić. Co najwyżej może „kłapnąć zębami”, gdy pozostawię jakąś nić na końcu mego bytu. Ale to nawet nie jest takie złe, śmieję się z tego. To tak, jakby małe dziecko ciągnęło matkę za fałdy spódnicy. Każda mądra matka pozwoli na to, bo dzięki temu nie zostaje przerwany kontakt z boskością. Często moc Lucyfera w swej niewiedzy próbuje mnie powstrzymać, bym nie prowadził dalej swojej pracy. Dopuszczam, by mnie chwytała i poprzez to wnikała we mnie głębiej, bo przez to zostaje „prześwietlona”. Tymczasem ja poruszam się dalej, a szatańska moc musi za mną podążać, próbując brać się ze mną za bary. Przychodzi do mnie, a ja ciągnę ją za sobą w stronę światła, w stronę boskiego źródła. To wyższa forma kosmicznego zrozumienia i przyznaję, że czasem lubię takie małe „zapasy”. Niekiedy staje się to jednak uciążliwe, tak jak uciążliwe i denerwujące bywają dzieci. Taka moc należy do całości. Jest jak obrus na wietrze. Gdy wieje wiatr - oddech Jedynego - moc Lucyfera jest równie ważna, jak ciężarki przymocowane do obrusu, które sprawiają, że pozostaje gładki. Takie ciężarki są jak

129

najbardziej boskie i pożądane, ponieważ Ziemia, z energetycznego punktu widzenia, jest w stanie najsilniejszego wychylenia. Moc ciemności jest niczym rozciągnięta siatka utrzymująca całość. Ponieważ jesteśmy w drodze powrotnej do boskiej jedności, wszystkie moce moja i anielskie - zaczynają poruszać się w stronę tego, co boskie. W związku z tym, moc Lucyfera nie ma wyjścia i musi podążać za nami, bowiem bez nas nie może istnieć. Istnieje tylko we wdechu i wydechu, w dawaniu i braniu. To jest jak Ziemia i Księżyc. Gdy Ziemia zbliża się do środka waszej galaktyki, do źródła, Księżyc musi podążać za nią. Jest związany z Ziemią tak, jak ciemna moc związana jest ze światłem. Cały wszechświat, kosmos, powraca do boskiego źródła. Innymi słowy - Bóg wdycha. Patrząc na to w ziemski sposób, ciemna moc może wydawać się potworna, jednak w całym wszechświecie, w uniwersalności, jej obecność jest konieczna, jest bowiem częścią wdechu i wydechu. Oczywiście czasami zdarzają się poważne walki, jednak spoglądam na nie ze spokojem, bo są częścią całości. Może się jednak zdarzyć, że któregoś pięknego dnia zadasz mi to pytanie ponownie, a ja będę zdenerwowany. W tej chwili jestem jednak oceanem spokoju, bo Ziemia dokonała kroku w rozwoju. Nerwy kosmosu są w tej chwili stabilne. Ponieważ Ziemia dokonuje „skoku” na przód, ucierpią z tego powodu nerwy ludzi. Potrzebna będzie pomoc mocy anielskich i moje opanowanie, które okaże się przydatne bardziej niż kiedykolwiek. Im bardziej niespokojna staje się Ziemia, tym ja muszę być spokojniejszy, aby widzieć, co się dzieje. Może to być sygnałem alarmowym, zwiastunem burzy: im spokojniejszy i bardziej zrelaksowany jest kosmos, tym niespokojniej będzie na Ziemi. Kosmos bowiem zbiera moc, by towarzyszyć burzliwym wydarzeniom na Ziemi. Takie burze już trwają. Wasz czas jest dobrze wybranym czasem, ale też wyczerpującym. Ja w najbliższych latach będę miał dużo do zrobienia. Chyba wiesz, co mam na myśli... Tak, wiem... Ponieważ towarzyszysz mi już od dawna, wiesz, że wiosnę 2003 roku miałem osobiste i bezpośrednie spotkanie z ciemną mocą Lucyfera. Moc ta zapowiedziała mi się trzy miesiące wcześniej i przygotowała mnie na swoje

130

nadejście. Ze względu na zjawiska, które się z nią wiązały, przypuszczam, że nie był to tylko „drobny sługa” tej mocy. Z uwagi na jakość dialogu dostrzegałem w niej większy potencjał. Przez trzy miesiące prowadziłem z ową mocą rozmowy o jej roli w planie stworzenia, ale przerwałem je, bo miałem już tego dość. Zauważyłem, że coś dzieje się nie tak - drzewo przed moim domem obumarło, moje obroty finansowe w ciągu trzech miesięcy spadły o połowę, żarówki w mieszkaniu pękały jedna po drugiej i wydarzało się jeszcze wiele innych rzeczy... Jak sądzisz-czy była to próba? To był kolejny krok twego uczenia się, który założyłeś sobie w ziemskim planie. Przypomnij sobie swoje własne życzenie poznania wszystkiego. Przypomnę ci twój piąty rok życia. Gdy miałeś pięć lat, bardzo chciałeś wszystko poznać, wszystko wiedzieć. Często denerwowałeś ojca z tego właśnie powodu. Ciągnęło cię ku dalekim krajom, by wszystko zbadać i wszystkiego się dowiedzieć. Nie kręć więc nosem, gdy teraz to wszystko jest ci dostępne. Chciałeś poznać moc diabła, by wiedzieć, że cień jest obecny skoro istnieje też słońce. Ważne jest, aby poznać każdy element. Dlatego doświadczyłeś takiej próby z mocami ciemności. Jako młody człowiek postanowiłeś, że jeśli będzie ci dane udzielanie informacji na jakiś temat, to wiedzę będziesz czerpał z własnych doświadczeń. Teraz możesz to robić również w odniesieniu do Lucyfka, jak go nazywasz... (śmiech) To krok w twej nauce wszystkiego, a ponieważ chcesz ludziom nieść pomoc, a nie cierpienie, to przerwanie przez ciebie rozmów z Lucyferem było właściwe. To nie jest twoja droga. To robiłeś już wcześniej, w tak zwanym średniowieczu, gdy byłeś mistrzem czarowników. Wówczas koniecznością było ustanowienie takiego kontaktu. Jeśli ciemna moc przyjdzie do ciebie ponownie, możesz ją odesłać. Częścią drogi rozwoju człowieka jest przynajmniej raz bezpośrednio spotkać się z tą mocą, poznać ją, poczuć i nie bać się jej, jak zrobiło to już przed tobą wielu ludzi, którzy kroczyli ścieżką światła i konfrontowani byli z ciemnością.

131

Spójrz wstecz na historię Ziemi. Nie byłeś pierwszym, którego kuszono i który poddawany był próbie. Nie będziesz też ostatnim. Od bardziej doświadczonych przyjmij to, co jesteś w stanie przyjąć. Wykorzystaj wiedzę, którą ci dano, a wraz z twoim światłem wydasz wspaniałe owoce i zdasz próbę. Taka moc jest w każdym człowieku, bowiem jest on częścią biegunowości. Im dalej zajdziesz w swym rozwoju, tym trudniejsze będą próby. Za wielkie próby odpowiedzialni są też wielcy aniołowie próby. Energie, które są przeciwieństwem światła muszą istnieć po to, by gra przeciwnych biegunów mogła się toczyć. Dzięki temu spełnia się plan tego, co wiecznie boskie, czyli wolnej woli. Gra biegunów odbywa się na szachownicy, na której są pola czarne i białe. Chodzi o to, w jaki sposób stawiasz na tej szachownicy figury. W dosłownej grze w szachy przesuwasz je dłonią. W grze duchowej posługujesz się intuicją i wartościami, które nabyła dusza. To sprawdzian twoich umiejętności. Teoretycznie mógłbyś wykonać „skok” na czarne pole i tam pozostać. Białe pola będą cię przyciągać. Jeśli pozostaniesz na polu czarnym na własną odpowiedzialność, gra w bezruchu nie będzie mogła się toczyć. Dobrze wiesz, że zmiany mogą się wydarzać tylko poprzez ruch i tarcie. Bezruch oznacza śmierć, a zmiana oznacza życie. W tym sensie zwalczanie ciemności zdaje się być pozbawionym sensu, bowiem nie można jej zwalczyć, a ona sama nie ma dokąd odejść. Podobnie nie może zniknąć ciemność w kosmosie, jeśli zapalę tu światło. Mogę jednak być światełkiem dla tego, co mnie otacza i w ten sposób rozjaśnić swoje otoczenie... Z siłą natury, z kosmiczną mocą, nie da się walczyć. Ona po prostujesz, tak samo, jak jest noc. Możesz prowadzić przeciw ciemności tyle wojen, ile chcesz, ale nigdy nie wygrasz. Wojny wszyscy przegrywają, bo jedynym zwycięstwem jest miłości Życie utkane jest tak subtelnie, że nie da się oddzielić ciemności od światła, gdyż są jednością. Nie możesz ich od siebie oddzielić, bo poprzez takie oddzielanie - na przykład mówienie, że to czy tamto jest wstrętne, mroczne, złe czy demoniczne, a coś innego jasne, niebiańskie, boskie i piękne - dzielisz życie.

132

To, co dziś jest dla ciebie przyjemne i niebiańskie, ze względu na religijny punkt widzenia czy pochodzenie, może być dla innego człowieka czymś niewłaściwym lub złym. Przypomnij sobie swoją rozmowę z Lucyferem. Czego cię nauczył? Czy nie mówił ci: „Nigdy nie mów nigdy!”? Mówił ci: „Jeśli człowiek powie kiedyś NIGDY, to przyjmie pewien punkt widzenia. Postanowi, co jest dobre, a co złe. Tym samym przywoła mnie do swego życia, ponieważ moim zadaniem jest przekonać go do przeciwieństwa.” Gdy ty powiesz: „NIGDY nie pozwolę się przekupić” albo „NIGDY nie będę zabijał”, to moc Lucyfera powie wtedy: „Założymy się, że znajdę sposób, byś zrobił to, o czym mówiłeś, że NIGDY tego nie zrobisz? Miną lata, ty przestaniesz już myśleć o tym, co powiedziałeś, a wówczas ja cię pokonam. Mam na to nieskończenie dużo czasu...”. W ten sposób udaje mu się wskazywać człowiekowi słabe strony jego duszy. Zadaniem Lucyfera jest rzucenie światła na to, gdzie w człowieku kryje się cień. Zmusza ludzi do przyjrzenia się ich słabościom, lękom i nałogom. Co może zrobić człowiek, gdy czuje, że zła moc jest przy nim i poddaje go próbie? Powinien sprawdzić swoje zasady. Skoro życie ma dwie strony i człowiek wybrał jedną z nich jako właściwą i dobrą, moc Lucyfera wkracza w jego życie i zmusza go, by spojrzał na to, co ukryte w cieniu. Mówiąc waszym językiem, Lucyfer nakazuje zobaczyć też „drugą stronę medalu”. Zastanów się nad losem człowieka, który nie ma pieniędzy. Oskarża bogaczy i tych, którym się wiedzie w życiu, przeoczając jednocześnie pracowitość, wytrzymałość, lata nauki i doświadczenia, które dany człowiek włożył w swój życiowy sukces. Niepotrzebnie osądza innych. Tym samym przyciąga ku sobie moc Lucyfera, który może pomóc mu odnieść sukces i uzyskać dużo pieniędzy. Jednak doświadczenie uczy, że ludzie, którzy zyskują w ten sposób pieniądze, sami stają się o wiele bardziej chciwi niż ci, których wcześniej osądzali. Najczęściej nawet nie są tego świadomi, bo mija zbyt wiele czasu od chwili, gdy wypowiadali swoje osądy. I wówczas moc Lucyfera odbiera im bogactwo i zmusza do namysłu. Jeżeli człowiek jest szczery i potrafi uznać, że wcale nie był lepszy od tych, których

133

wcześniej osądzał i wskutek tego zmieni swój sposób myślenia i postępowania, sukces może powrócić, bowiem człowiek ten przeszedł swoją próbę. Jeśli mu się to nie uda, to przyciąga ku sobie dodatkowo opętanie mrocznych fragmentów, które go wykorzystują i zadają mu ból tak długo, aż zrezygnuje ze swego uporu i utraci swą godność. Zazwyczaj ludzie zwracają się ku światłu i przypominają sobie Boga dopiero wówczas, gdy już całkowicie podlegają Lucyferowi. W ostateczności ciemna moc zmusza ich do spojrzenia na światło poprzez ból i cierpienie. Tym sposobem ciemna strona stworzenia służy jednak Stwórcy! Czy w twoim życiu nie zdarzyło się, że wielokrotnie mówiłeś: „Już nigdy tego nie zrobię”, a kilka lat później „łapałeś się” na tym, że właśnie to robisz i w dodatku uważasz, że jest to dobre? To dzieło Lucyfera, który wystawia ludzi na próbę. Jeżeli jakiś człowiek określa swoje stanowisko, to dosłownie zmusza ciemną stronę, by wkroczyła w jego życie - przywołuje ją. To prawo swoistej biegunowości. Jeżeli osoba taka pozostanie neutralna i powie: „W pewnych warunkach mogę sobie wyobrazić, że zrobię coś takiego”, wówczas nie ma problemu, ponieważ człowiek pozostaje neutralny i uznaje moce. Czy jako młody człowiek nie mówiłeś sam: „Nigdy nie będę zabijał!”? A przypomnij sobie dzień narodzin twojego syna, kiedy zobaczyłeś go po raz pierwszy i wziąłeś w ramiona, myśląc: „Moim obowiązkiem, jako ojca jest chronienie tej małej istoty. I jeśli ktoś poważyłby się podnieść rękę na mojego syna, to byłbym gotów go zabić.” Przypominasz sobie? Stałem wówczas przy tobie. Tak, to prawda! Widzisz, to właśnie jest biegunowość. Nigdy nie mów „nigdy”. Powiedz na przykład: „W tej chwili nie chcę zabijać, jednak gdyby wymagała tego sytuacja, czy to w obronie moich dzieci czy w obronie mojego kraju, ewentualnie byłbym gotów popełnić taki czyn.” Takie nastawienie jest neutralne, bez ściśle określonych stanowisk. I to jest grą życia. Sprawdź więc teraz, czy nie powiedziałeś lub nie pomyślałeś kie-

134

dyś, że nigdy czegoś nie zrobisz. Każdy powinien zadać sobie to pytanie. A następnie przyjrzyj się swojemu życiu, by sprawdzić, czy przypadkiem jednak tego nie robisz! Pomyśl, czy zająłeś dzisiaj jakieś określone stanowisko wobec czegoś, co w przyszłości zmuszony będziesz uczynić i stawić czoła próbie. Można więc stwierdzić, że moc Lucyfera wykonuje dobrą pracę. Uczy cię pokory, neutralności i odciąga od osądzania. Męczy cię i kusi tak długo, aż nauczysz się tolerować również inne opinie, punkt widzenia przeciwników i tych, którzy są odmiennego zdania, aż nauczysz się szanować innych i staniesz się bardziej tolerancyjny. W tym sensie moc Lucyfera pełni służbę miłości. Czasem robi to w okrutny sposób, prowadzący nawet do fizycznej śmierci, jeżeli dany człowiek nie rozwija się w stronę miłości i światła. Lucyfer wykonuje swoją pracę tak długo, aż człowiek w końcu przestanie „zakładać coś z góry” i zacznie opierać się na własnym doświadczeniu. Musisz przyznać, że to ciekawa gra...! W rzeczy samej. Ale nie można z tym za bardzo żartować. Nie życzę nikomu, by przeżył to, co ja. I cieszę się, że mam już za sobą to, co mi się przytrafiło. Według mnie człowiek sam przywołuje do życia ciemną moc, może nie tyle swym głosem, co nieświadomym działaniem i „nieprzemyślanym” myśleniem. Być może masz rację. Uważaj jednak, by nie oceniać sytuacji zbyt ogólnikowo, bo właśnie wtedy ta moc znów wraca do gry. Wszystko zależy od poszczególnej duszy, od poprzednich inkarnacji, obecnego planu życia i stanu świadomości w danej chwili. Podczas swojego kontaktu z mocą Lucyfera, który trwał przy mnie trzy miesiące, nigdy nie czułem się zagrożony. Bo nie przybył po to, by cię rozszarpać, tylko po to, by się z tobą wymienić. Powiedział ci więcej niż większości ludzi do tej pory. Warunki były też wyjątkowe.

135

Niektórzy ludzie boją się szatana i chcą go zwalczać, inni chcą czegoś od niego sławy, władzy i pieniędzy. Z tobą było trochę inaczej. Jesteś odważny i on to w tobie cenił, a przede wszystkim głęboko myślałeś o tym, co ci mówił. Słuchałeś go w sposób, w jaki nikt go nie słuchał, a więc neutralnie i bez osądzania. Ci, którzy zazwyczaj mają kontakt z mroczną mocą, nie robią tego z własnej wolnej woli. Chcą czegoś od niej, a mocy Lucyfera nie obchodzi to w najmniejszym stopniu. Wielu z tych, którzy w jego imieniu podejmują się destrukcyjnych działań, nie ma pojęcia o jego rzeczywistej działalności, o jego dość dziwnej służbie wiecznej mocy wszystkich bytów. Można by nieomal powiedzieć, że moc Lucyfera jest przeciwieństwem tego, co jej się przypisuje. Podobny demonowi Lucyfer spełnia swą pełną miłości służbę, męcząc cię tak długo, aż wreszcie się przebudzasz i zaczynasz szukać światła. Spotkanie z ciemną stroną bytu może być równie ciekawe, co wyniszczające, ponieważ kontakt z nią „wysysa” z ciebie .życiową energię. Widzisz, tobie przydarzył się kontakt ze świetlistymi istotami, które wiele cię nauczyły (i oczywiście wciąż to robią). Następnie spotkałeś się z ciemnością, co pozwoliło ci jeszcze bardziej dojrzeć. Teraz spotykasz mnie - reprezentanta neutralności. Zabieram wszystkich - świętych i morderców. Sam jestem światłem, dotykam jednak również tego, co spoczywa w ciemności. Sam z tego skorzystasz. Obserwuj się przez kolejne lata swego życia, a zobaczysz, jaki wpływ na ciebie wywieram. Po owocach poznasz, jakim jestem towarzyszem. Bardzo dziękuję! Może zmieńmy temat. Na Ziemi żyją ludy o różnych kolorach skóry i właściwościach. Wspomniałeś już, że ma to związek z wpływem odwiedzających nas pozaziemskich przybyszy. Czy mógłbyś powiedzieć o tym coś więcej? Rozwój na Ziemi był kiedyś dość prymitywny, dlatego przybyli na nią osobnicy z gromad innych planet. Ludność Ziemi przez eony „wzbogacana” była różnymi ludami kosmicznego pochodzenia.

136

Z duchowego punktu widzenia, dozwolone jest, by rozmaite istoty z innych planet przybywały i zakładały tu kolonie. Jednak tylko niewielu decyduje się pozostać. Niektóre z kolonii czy też królestw uległy zagładzie wskutek katastrof naturalnych, inne zaś pozostały na Ziemi. Były takie ludy, które zachowały swoje pierwotne właściwości albo przynajmniej główne cechy, co odzwierciedla się poprzez białą, czerwoną czy żółtą rasę. W miarę upływu czasu doszło do mieszania się oraz do ingerencji w strukturę ciała, co dzisiaj nazywacie doświadczeniami genetycznymi. Skutkiem tego były zmiany w wyglądzie różnych ludów. Pochodzenie ciała jest dla was z pewnością interesującym tematem, jednak dla mnie nie ma w tym żadnej różnicy. Ja widzę istotę życia, widzę czyny, myśli i uczucia duszy i po tym poznaję dojrzałość i siłę. Konkretne pochodzenie nie ma dla mnie znaczenia. Ziemia jest planetą próby. Jest to próba dla ludzi i sprawdzenie tego, czy potrafią żyć, szanując się wzajemnie i jednocześnie wspólnie wzbogacać świat. Ludy o różnych kolorach skóry i różnym rodowodzie charakteryzują się inną częstotliwością, całkowicie się od siebie różnią, więc ich oddzielenie wydaje się wskazane i sensowne. Zalecana i wskazana jest przyjaźń pomiędzy nimi. To, jak trudne jest współżycie z innymi ludami, zobaczyć można we wszystkich częściach świata, od początku jego istnienia aż do dnia dzisiejszego. Wciąż wybuchały wojny, bo różne ludy miały odmienne sposoby myślenia i wzorce myślowe oraz inne systemy wiary i wartości. W ostatnich siedemdziesięciu latach dochodziło nie tylko do obserwacji UFO, lecz w wielu przypadkach również do kontaktu z obcymi przybyszami. Jak będzie w przyszłości? Czy będzie się to nasilać? Czy dojdzie do otwartych kontaktów? Dojdzie do tego, jeśli oczyszczony zostanie „bałagan” częstotliwości waszej planety. Przybysze będą lądować na Ziemi. Będą również powracać ludzie, którzy uczyli się na innych planetach, a kiedyś zostali zabrani z Ziemi. Przybędą też na tę planetę istoty, które były do tego długo przygotowywane i które będą na niej żyć. Czy będą podobne do nas? 137

Tak! To kwestia inkarnacji, konstelacji i zależna jest od właściwości budowy ich komórek. Nie będą wyglądać inaczej niż ty, będą może nieco wyżsi, ale ogólnie będą podobni. Nie jest celem wystraszenie ludzi. Można usłyszeć opinie, że istnieją na innych planetach obcy, którzy nie są do nas - czyli mieszkańców Ziemi -pokojowo nastawieni, bądź też nie troszczą się o nas i że przybędą na naszą planetę tylko we własnym interesie, a więc w celu wydobycia surowców lub korzyści genetycznych. W związku z tym miałaby zaistnieć rywalizacja między istotami obcego pochodzenia. Czy rzeczywiście tak jest, a jeśli tak, to czy ma to dla nas znaczenie? Patrz na to jak na fakt bez znaczenia. Istnieje wiele ludów z różnych planet, ale istnieje też kosmiczny porządek i prawo określające, kto na jakie planety ma wstęp. Pod względem częstotliwości i wymiaru, są o wiele bardziej rozwinięci. Przybędą tacy, którzy będą chcieli pozostać oraz tacy, którzy będą chcieli rządzić. I zjawią się też tacy, którzy będą dobrzy. Każdy podąża za swoim celem, jednak podobnie jak na tajnej naradzie, będzie się radzić i mówić o tym, kto co ma robić. Dojdzie do podziałów i różne obszary Ziemi będą rządzone przez różne grupy. Inaczej należy traktować Amerykanina, a inaczej Japończyka. Konkretne grupy pozaziemskich istot będą osiedlać się w tych rejonach, które są zamieszkane przez ludzi o najbliższym z nimi stopniu pokrewieństwa - bo wiele z tych grup było już na Ziemi i pozostawiło tu swoje potomstwo. Powinieneś wychodzić z założenia, że przybędą też istoty, które będą chciały rządzić. A ponieważ istnieją różne kontynenty, to będą one miały różne struktury. Dany rodzaj wiary i wiedza ludzi, którym ma zostać udzielona pomoc, będą decydujące w sprawie tego, kto gdzie się osiedli. Osoby, które w pewnym sensie wystąpiły z Illuminati, twierdzą (usłyszałem też coś takiego od osoby, która wciąż jest członkiem Illuminati), że utrzymują kontakt z obcymi cywilizacjami i wymieniają z nimi technologie. Najwyraźniej TAK! ...i że odbywane są też podróże w kosmosie, niezależnie od znanej techniki rakietowej, tyle że w tajemnicy...

138

(przerywając) Istnieją kontakty i związki z zewnętrznymi światami. One muszą być utrzymywane. Czy kontakty te powinno się oceniać jako konstruktywne? Rada sobie tego nie życzyła. Spójrz na takie kontakty jak na dawny kraj traperów, którzy podążali w nieznane rejony. Nie będzie to miało wpływu na urbanizację Ziemi, ale spowoduje cierpienie. Zmieńmy temat kolejny raz. Istnieją relacje o ludziach na Ziemi, którzy wstrzymali lub całkiem zatrzymali proces starzenia się, jak na przykład hrabia de Saint-Germain, który w udowodniony sposób nie starzał się przez dwieście pięćdziesiąt lat. Czy mógłbyś coś o tym powiedzieć? Brzmi to jak bajka, jednak prawda jest taka, że manipulował on budową swych komórek. Ten, którego nazywasz hrabią, nigdy nie był ziemskim hrabią, on jedynie za takiego się podawał. Cokolwiek o nim napisano, rzeczywistość jest taka, że przybył z innej planety, by spędzić życie na Ziemi. Z jednej strony jego zadaniem było studiowanie ludzkich zachowań, z drugiej strony chciał pozostawić na Ziemi swą wiedzę i zdobycze techniczne, które stosowane są do dziś. Był autorem wielu wynalazków. Ponieważ przybył z innej planety, łatwo przyszło mu dożyć sędziwego wieku, bowiem na jego planecie wszyscy żyją długo. Dożycie wieku stu sześćdziesięciu czy stu osiemdziesięciu lat nie było dla niego żadną sztuką, gdyż nosił w sobie informację komórkowe ze swojej planety. Mógł zastosować ją na Ziemi, by zademonstrować i udowodnić, że coś takiego jest możliwe. Chodzi tu o informację komórkową, o strukturę budowy komórki. Zauważ, że gdy na Ziemi przychodzi na świat dziecko, potrzebne jest na to dziewięć miesięcy. Spędza ono swój czas z dorosłymi i starymi ludźmi. Przez

139

tysiące lat ludzie wciąż się starzeli, wciąż mówili o starzeniu się i starości. Dla dziecka dorosły człowiek jest już kimś starym. Człowiek wciąż chce czegoś nowego, chce być kimś nowym. I taka jest informacja zawarta w komórkach w procesie rozwoju ludzkości. Już od dzieciństwa towarzyszy mi ten hrabia Saint-Germain. Wcześniej otrzymywałem od niego listy dyktowane medium, dziś mogę stawiać mu pytania na duchowym poziomie. Co mógłbyś o tym powiedzieć? On jest niczym twój dziadek. Jego świadomość i wiedza są większe od twojej. Tak jest teraz, ponieważ przebywasz na Ziemi. Coś was ku sobie przyciąga i macie dobrą wolę. Jednak pierwotnie działaliście razem. On nosi w sobie wiedzę, którą i ty nosisz. A ty dzisiaj nosisz w sobie wiedzę, która wcześniej należała do niego. Twoja i jego struktura budowy komórek są podobne, wywodzicie się z tego samego rodu. Nie jest przy tobie zawsze, tak jak anioł stróż, jednak prowadzi cię w myślach. Gdy go przywołujesz, pojawia się. Istota ta jest przy wielu ludziach na całym świecie i inspiruje ich. Pojawiły się przypuszczenia i relacje rzekomych świadków, wskazujące na to, że przede wszystkim w USA eksperymentuje się z podróżami w czasie. Czy mógłbyś to skomentować? Sam mógłbyś podróżować w czasie, gdybyś wykroczył poza ziemskie ograniczenia świadomości i mózgu. Na podróże dzięki jakiejś maszynie jest jeszcze za wcześnie. Najbardziej postępowe osiągnięcia badań kosmicznych pozwalają już na manipulowanie czasem poprzez zmiany częstotliwości. Poczyniono już w tej sprawie pierwsze kroki. Człowiek jednak nie jest jeszcze w stanie rzeczywiście tego dokonać. W twojej świadomości i w świadomości wielu badaczy już wkrótce problem ten zagości na dobre. Należy pokonać czynnik czasu, przede wszystkim w umyśle, co oznacza, że trzeba cofnąć się do wcześniejszych wydarzeń i wymazać je, tak by nie mogły mieć miejsca. Jest to możliwe, ponieważ wszystko jest jednocześnie w teraz. Wykorzystanie do tego celu maszyn w istniejącej rzeczywistości nie jest jeszcze dostępne. Nie została stworzona częstotliwość świata odpowiednia dla takich celów. 140

Istnieją relacje o tak zwanym „eksperymencie Filadelfia”. Podczas niego statek miał stać się niewidoczny i zostać przeniesiony w inne miejsce, a dwaj członkowie załogi mieli przenieść się w czasie. Po tym wydarzeniu kontynuowano eksperyment w ramach „projektu Montauk” i ponoć rzeczywiście udało się podróżować w czasie. To, co się stało z tym statkiem, było wypadkiem i nie zostało wcale zaplanowane. Możliwe jest, że znikają jakieś osoby lub przedmioty, które przekraczają pewien magnetyczny punkt Ziemi i lądują w innym czasie. Jednak obecnie dokonanie czegoś takiego (zwłaszcza z fizycznym ciałem), w zaplanowany sposób za pośrednictwem maszyn, nie jest możliwe. Przeprowadza się na Ziemi takie eksperymenty, ale naukowcom udało się jedynie przenieść w różne czasy, by zebrać dane przechowywane na filmach i w formie pisemnej. Próby zmieniania czegoś w czasie, manipulacji, które miałaby coś zmienić w teraźniejszości, nie powiodły się i nie miały żadnego wpływu na „czas teraz”. Nie jest to taki rodzaj podróży w czasie, jaki będzie możliwy w dalekiej przyszłości. Wówczas zmienianie wydarzeń będzie możliwe. Jednak nie w taki sposób, jak ma to miejsce w próbach, które w tej chwili podejmowane są na Ziemi. Można by powiedzieć, że w tej chwili podróżuje się przez pamięć Ziemi, w jej banku danych i przygląda się wydarzeniom. Ale jak już mówiłem, nie można ich zmienić. Możliwe jest cofnięcie się w przeszłość, ale nie zmienianie jej. Pojedyncze istoty są w stanie w swej świadomości podróżować w przeszłość i zmieniać coś w taki sposób, by miało to wpływ na czas obecny. Taki zresztą powinien być cel tych podróży. Wówczas ty sam się zmieniasz i tym samym, zgodnie z prawem, zmieni się twoje otoczenie, rodzina, praca, zmienią się twoi przeciwnicy i wszystko inne, z czym masz styczność. Pomyśl o tym! Oprócz epoki, którą znamy jako epokę Sumerów, wiemy też o innych wysoko rozwiniętych kulturach, takich jak Atlantyda, Lemuria, Mu czy Hyperborea. Czy mógłbyś coś powiedzieć o tym okresie historii Ziemi? Czy mógłbyś w dużym skrócie opowiedzieć, co działo się przed epoką Sumerów?

141

Ziemia zamieszkana była już wielokrotnie. Przed ludzkością, która znana jest tobie i przed czasem Sumerów było jeszcze siedem innych cywilizacji. Liczba siedem nie ma tu nic wspólnego z siedmioma dniami, w których, jak piszą wasze księgi, stworzono Ziemię. W tym wypadku liczba siedem znaczy, że Ziemia w swej podstawowej substancji stworzona została z energii o innej gęstości. Chcę przez to powiedzieć, że od zasiedlenia Ziemi było już siedem ludzkich cywilizacji, ale nie wszystkie miały takie materialne ciała jak wy. Pozwól, że wyjaśnię to szerzej: wszystkie ludy wszechświata mają swój początek w najwyższym aspekcie bytu, nie naśladują boskiego źródła, nie imitują go, jednak z pomocą tego, co boskie, biorą udział w procesie tworzenia. Przed wieloma ziemskimi latami i epokami, Ziemia powstała w zalążku, w umyśle. Pytanie wówczas dotyczyło tego, czy się utrzyma, ponieważ była wytworem umysłu, czymś podobnym do mirażu. Od początków żyły tu duchy, istoty w częstotliwości duchowych świadomości, które nie charakteryzowały się trwałą, materialną budową, taką jak dziś ludzie. Gdy te duchowe istoty zobaczyły, jak udanym jest ich dzieło, kontynuowały historię tworzenia „mirażowego zamku”. W pewnym sensie oddały go i zaczęły sprawdzać, na ile są w stanie tworzyć rzeczy z mniej subtelnych, ale za to bardziej trwałych struktur. W ten sposób Ziemia krok po kroku stawała się coraz bardziej zagęszczonym światłem, aż w końcu osiągnęła stan znany obecnie. W ten sposób zaczęły powstawać pierwsze ludy na Ziemi. Najwyżsi opiekunowie planety Ziemia stwarzali z mirażowej planety o najwyższym zagęszczeniu energii, głębszą, materialną warstwę. Poprzez inkarnację stworzyli różne istoty, by ożywić tę planetę. W końcu doszło do punktu, w którym istoty nie mogły już zamieszkiwać Ziemi, ponieważ gęstość jej warstw stała się tak duża, że subtelne stworzenia nie mogły się po niej poruszać, gdyż planeta pokryła się ziemską skorupą. Wasza fizyka tłumaczy, że Ziemia uformowała się ze spiralnego obłoku energii. Z ziemskiego punktu widzenia można to uznawać za jej początek. Jednak mirażowa, energetyczna Ziemia powstała dużo wcześniej i dopiero poprzez zagęszczenie się materialnych elementów, stała się tym, co znacie dzisiaj. Ziemia złożona z subtelnych elementów powstała wcześniej i ożywiona została przez cywilizacje subtelnych istot. Gdy stała się trwała, a na jej powierzchni powstała skorupa, istoty te odeszły, a przyszły inne, bowiem skorupa mogła być zamieszkiwana jedynie przez byty o określonej częstotliwości.

142

To właśnie był moment, gdy rozległo się wołanie o pomoc i gdy wszechświat obiegła wiadomość, że powstało nowa planeta, która może zostać zamieszkana. W ten sposób stworzone zostało miejsce dla istot z innych planet. Zaczęły one przybywać na Ziemię z miejsc w których nie mogły już więcej pozostać, gdyż nie były w stanie nadążyć za ich rozwojem. Pozwól, że wyjaśnię ci, co stało się później: gdy Ziemia stworzona z subtelnych energii, stała się materialna, urosła jej częstotliwość i trwała substancja zaczęła zamieniać się w bardziej subtelną (o wyższych wibracjach). Podobnie dzieje się też z innymi planetami. Gdy jakaś planeta zmienia swe wibracje na wyższe, zmieniają je również zamieszkujące ją istoty, bo same rozwijają się, dążąc do duchowego stanu. Istoty, które dalej się nie rozwijają, umierają - jak wyjaśniałem ci to już wcześniej. Podobnie dzieje się teraz na Ziemi. W tej chwili żyje tu pewna elita władzy, która zdaje sobie sprawę ze wzrostu częstotliwości i wstąpienia Ziemi na wyższy poziom, jednak nie chce się ona rozwijać. Ludzie będący u władzy ludzie inwestują potężne sumy pieniędzy w projekty związane z podróżami w kosmosie, by ewentualnie móc opuścić Ziemię. Dlaczego? Bo nie chcą umrzeć. Zatem - przybyły kiedyś na Ziemię istoty, które wyprowadziły się ze swych planet, ponieważ nie chciały tam umierać. Należy jednak wziąć pod uwagę, że były to istoty, które nie chciały się dalej rozwijać, w związku z tym niekoniecznie były dobre. Były zdecydowanie zorientowane na rzeczy materialne. Wróćmy jednak na Ziemię: powstało tu miejsce dla tych, którzy nie mogli więcej przebywać na swych planetach (podobnie, jak dzieje się to dzisiaj z Ziemią). Te istoty z innych czasów i z innych przestrzeni zajmowały najniższe poziomy Ziemi. Przed czasami Atlantydy były jeszcze inne czasy, jednak nie o głęboko ziemskich cechach, a charakteryzujące się znacznie wyższą świadomością. Ziemia kierowana była przez wszystkie siedem epok przez istoty, które od początku nadzorowały „projekt Ziemia”. Jeden z ludów na Ziemi nazywał te istoty „ogrodnikami”. Obecnie wyprowadzają one Ziemię z materialnej struktury ku wyższym częstotliwościom, ku światłu. Pasuje to do twojego pytania o współistnienie, gdy chciałeś się czegoś dowiedzieć o różnych rasach ludzi. Przybyli oni tutaj z różnych rejonów kosmosu, by dopasować się jedni do drugich.

143

Ziemia została stworzona tylko przez Boga (jak naucza religia), lecz również na wskutek fizycznych procesów kontrolowanych i natchnionych przez świetliste istoty. Dokonywało się to poprzez pewnego rodzaju ochłodzenie i przez gwałtowne zagęszczenie wszystkich strumieni. Stworzony został ogień i żywioły, aż wreszcie powstała skorupa, by na sam koniec materialne istoty mogły nauczyć się po niej chodzić. Istniało więc wiele okresów cywilizacji na Ziemi. W mojej ocenie ludzie powinni być w stanie udowodnić przynajmniej trzy takie epoki - na przykład pozostałe po mieszkańcach Atlantydy, Najbardziej duchowo rozwinięci z was mogliby rozpoznać nawet wszystkie siedem epok. Dziś wciąż jeszcze żyją pewni ludzie, którzy żyli w czasach pierwszych epok ludzkości i którym nieobce są podróże w kosmosie. Nie powinni się dziwić, że noszą w sobie wspomnienia z kosmosu i uważają, że dziś podróże w kosmosie są nie do uniknięcia. Niektórzy z nich mają nawet wspomnienia z planet, które kiedyś opuścili. Czują w sobie smutek i tęsknotę, gdy spoglądają w niebo. Na Ziemi zawsze będą tacy, którzy będą myśleć o podróżach w kosmos, ponieważ dla nich jest to czymś równie oczywistym, jak dziś na Ziemi oczywistym jest, że można podróżować pod wodą w łodziach podwodnych. Nawiązując do tego, chciałbym też zauważyć, że obecnie na Ziemi żyje też cywilizacja, której wygląd nie odpowiada wyglądowi ludzi. Istoty te mają jednak fizyczne ciała i są w stanie złożyć świadectwo dawnych poziomów świadomości. Nie nadszedł jeszcze czas publicznych kontaktów z nimi. Kontakt ten utrudniany jest przez rządy tego świata, które dobrze o wszystkim wiedzą, ale was okłamują. Nie są to jacyś ludzie, którzy „kręcą się” po Ziemi, lecz są to częstotliwości świadomego bytu, które mogą złożyć swe świadectwo i zrobią to, gdy Ziemia do tego dojrzeje. Ta tajna cywilizacja przewidziała i przepowiedziała straszne w skutkach katastrofy, które w przeszłości nawiedziły Ziemię. Wspólnie z duchowymi braćmi wyższych, kosmicznych świadomości, byłaby w stanie nawet je powstrzymać. Tak się jednak nie stało, bo wasza planeta jeszcze do tego nie dojrzała. Mogli zapobiec potopom, które niedawno dotknęły Azję, mogą też zapobiec katastrofom, które dopiero nadejdą. Nie robią tego jednak, ponieważ ludzkość nie jest gotowa do tego, by się od nich uczyć.

144

Każda planeta stwarzana jest po to, by była zamieszkana - czy to przez ducha czy materię. Celem stworzenia Ziemi były narodziny świadomości i pokazanie jej, do czego jest zdolna. Istnieje wiele planet, na których obecnie nie można zauważyć fizycznych form życia, takich jak na Ziemi, a które jednak są zamieszkane - tyle że w wyższej częstotliwości. Życie planety odzwierciedlać można w wielu różnych historiach, bo historia planety jest jak historia człowieka. Raz ożywiona, istnieje już zawsze w kosmicznym wymiarze. Może być uchwycona jako informacja w siatkę magnetyzmu, a równie dobrze może być zawarta w światłodruku albo w jonach czy fotonach. Jeśli jakaś informacja raz została podana, trwa na zawsze, bo jest tym, co wypełnia wszechświat; niczym atomowa łódź podwodna, która sama zaopatruje się w energię, potrzebną do poruszania się. Ziemia jest organizmem, który posiada świadomość. Ona z wyglądu niczym nie przypomina człowieka (nie wystrasz się). Jeśli będziesz pilnie nad sobą pracował, istoty z głębi nawiążą z tobą kontakt. Ziemia to organ. Można go zmierzyć, a nieskończoności nie. Będziesz mógł najmniejszej bakterii na twoim paznokciu opowiedzieć historię o tym, że jest w tobie woda - w ślinie, w twoich ustach. Zwierzę nigdy nie będzie w stanie tego stwierdzić, bo w maleńkości swej duchowej świadomości nie jest w stanie za tym nadążyć. Ziemia jest biologicznym tworem, tyle że bez nóg. Pomyśl o Ziemi jak o piłce, którą się kopie. Może to aniołowie wymyślili piłkę nożną. (śmiech) Jak widzisz, ja też mam poczucie humoru. Wiem, że stwierdzenie, iż Ziemia przypomina piłkę, a anioły wymyśliły grę w nią, jest dla ciebie śmieszne. Ale tak jest w rzeczywistości. Ziemia jest podobna do piłki. Nie wpadło wam to nigdy do głowy? Dzieje się tak ze względu na szybkość (aerodynamikę). Dlatego jest jak najbardziej możliwe, że skupienie kosmicznej energii spowoduje gwałtowne przyspieszenie Ziemi, tak by przeskoczyła do innego toru kosmicznej świadomości. 145

W fazie takiego toru czasu Wenus może stać się zamieszkałą planetą, choć nie widzicie na niej teraz żadnego życia. Nie dostrzegacie tam życia, gdyż zmierzacie ku tej epoce, a z drugiej strony, ponieważ w tym kierunku rzucone zostało spojrzenie. Wiele spośród planet, które możecie zobaczyć teleskopami, na pierwszy rzut oka wydaje się niezamieszkałych. Jednak z kosmicznego punktu widzenia są one zamieszkałe, bowiem wszystko wydarza się w teraz. Uzależnione jest to od częstotliwości i od głębi spojrzenia. Weźmy na przykład Ziemię u źródeł jej stworzenia: ludzka istota nie jest w stanie zobaczyć Ziemi u jej źródeł, ponieważ wykracza to poza jej gęstość częstotliwości. Gdy przejdziecie do strefy wyższego, szóstego wymiaru (przy czym coś takiego jak „przeskok” nie istnieje, chodzi jedynie o gęstość częstotliwości), będziecie co prawda mogli zobaczyć światło trzeciego wymiaru, jednak istoty z tego wymiaru nie będą w stanie was postrzegać. Będziecie zamieszkiwać zbyt wysoką częstotliwość, by można was było dostrzec. To właśnie w chwili obecnej stanowi problem dla ludzkości i jest powodem tego, że nie możecie dostrzec życia na innych planetach. Siedliska mieszkalne w ziemskim znaczeniu, w czasie teraz, na wielu planetach nie istnieją. Jest wiele innych planet, które nie są zamieszkane na powierzchni, lecz pod swoją skorupą. Jak najbardziej możliwym będzie stwierdzenie, gdy już świadomość ludzi do tego dojrzeje, że taka planeta jednak jest zamieszkana. Stanie się tak, gdy przesunięty zostanie tor czasu na Ziemi. Wówczas kosmos u swego źródła, w swych żywiołach, wzniesie się na poziom, na którym możliwa będzie komunikacja pomiędzy planetami. Wydarzy się to jednak dopiero wtedy, gdy mieszkańcy Ziemi sami gotowi będą do współpracy na swej częstotliwości. A ponieważ nie potrafią tego, przemieszczając się z jednego miejsca zamieszkania do drugiego, to nie poradzą sobie również w kosmosie. Dla sprawdzenia tej kwestii istnieli tutaj wszyscy wielcy wodzowie - od Dżyngis-chana poprzez Napoleona i Churchilla, aż po Busha. Z tego też powodu istnieją Illuminati. Nie odnosi się to co prawda do jedności wszystkich bytów, jednak zawsze pojawią się tacy, których zadaniem będzie sprawdzić dojrzałość ludzi i ich dążenie do duchowej wolności. Stąd też rozdzielenie w warstwach ludzi i ich podział na wspomniane trzy części. Żyją na Ziemi tacy, którzy są w stanie usłyszeć pierwotny ton. Gdy

146

wszyscy będą umieli usłyszeć ten ton, głos boskości, wówczas będzie sens w tym, by rozległ się głos Boga. W tej chwili Ziemia nie jest na to gotowa. Bóg nie woła, bo wie, że i tak nie zostanie wysłuchany. Znajdziesz się jeszcze w sytuacji, w której będziesz w stanie patrzeć poprzez strefy czasu. Taką wiedzę posiadają jedynie najwyżsi dostojnicy waszej planety, bowiem otaczają ich naukowcy, którzy pracują przy reaktorach jądrowych i z wibracją pierwiastków, dzięki czemu poznali, że czynnik czasu można pokonać fizycznymi środkami. Cóż to jednak oznacza? Oznacza to, że można komunikować się z innymi gwiazdami. I robi się to - nie oficjalnie, lecz w tajemnicy. Rządy zazwyczaj nic o tym nie wiedzą, a ci, którzy wiedzą, nie przekazują tego narodom, nie chcąc wywołać w nich niepokoju. Ci, którzy kiedyś stworzyli Ziemię, teraz ją zmieniają. Wcześniej, gdy mówiłem o tym, że istnieje cywilizacja, która jest w stanie panować nad żywiołami i może sprawić, by nadeszły lub odeszły wody albo zadrżała ziemia, pytałeś się w myślach, dlaczego nie interweniuje. Powiem ci: ponieważ nadszedł już czas, by wielu opuściło Ziemię. Może brzmi to strasznie, lecz jestem śmiercią i wyjaśniałem ci już, co robię i dlaczego to robię i że żadna z dusz nie ma powodu, by się bać. Proces porządków na Ziemi jest dobrą rzeczą - dla tych, którzy tu zostaną i dla tych, którzy odejdą. Jedno i drugie jest dobrą drogą. Po prostu tak jest. Dzieje się tak, by Ziemia została oczyszczona na przybycie nowych dusz i istot. W tej chwili wasza planeta jest jak szklanka pełna płynu, do której nic nie można już dolać. Najpierw należy usunąć stary płyn, by można ją napełnić nowym, świeżym. Ja oczyszczam Ziemię z tego, co stare i przynoszę to, co nowe o wyższej częstotliwości. Dlatego też rośnie liczba Gwiezdnych Ludzi. Nie przybywają oni po to, by czynić Ziemię płodniejszą, by płodzić na niej dzieci, czy uskrzydlać ją uduchowionymi słowami. Przybywają, by stworzyć równowagę, tak by Ziemia mogła utrzymać się w wyższej mocy. Są niczym punkty zaczepienia czy też kolumny wyższego wymiaru na Ziemi. Ważne jest, by nowe istoty zaczęły uczyć się chodzić po Ziemi, by stanęły na nogi. Czy Ziemia ma do spełnienia jakąś specjalną rolę w kosmosie? Wcześniej wspomniałeś, że na innych planetach nie mieszkają różne narody, lecz że 147

te planety są zazwyczaj zamieszkane tylko przez jeden lud, którego czas życia jest dłuższy niż na Ziemi. Czy ma to jakiś szczególny powód? Czy istnieje jakiś szczególny projekt? Ziemia jest obiektem badawczym, swego rodzaju planetą testową. Podlega pierwotnej zasadzie podziału komórki, zgodnie z którą toczy się życie. Można potraktować to znacznie szerzej. W kosmicznym znaczeniu Ziemia została podarowana temu, co boskie, by pokazać, jakie katastrofy mogą tu zaistnieć. Zostało to pokazane Bogu bardzo wyraźnie, a świetliste anioły, istniejące między Ziemią a niebem, powiedziały temu, co boskie: „Boże, uważaj! Pięć palców jednej ręki mocą twego bytu można zacisnąć w pięść. Ty jesteś w stanie przyjąć Ziemię w siebie, w pełnym spokoju.” To kosmiczne wyjaśnienie. Skutkowało to tym, że na Ziemi wystąpiła wielość ras. Wybacz mi te słowa, bo nie pasują one do nastrojów politycznych waszego bytu, ale rasy zamieszkujące Ziemię nie pasują do siebie. Dlatego też zawsze będziecie kłócić się o to, czy człowiek wywodzi się od małpy, czy też staje się małpą. To przykład tego, jaki bałagan panuje na Ziemi. Gdy zasiedlano Ziemię, rozbrzmiał krzyk poprzez wszechświat, że istnieje planeta, na której możliwe jest życie, co doprowadziło do tego, że z różnych planet zostali na Ziemię wysłani ludzie, istoty i duchy. Oni wszyscy przybywali na Ziemię w poszukiwaniu nowego domu, a nie po to, by ją odwiedzić. Doprowadziło to do tego, że na Ziemię nie przybywali tylko najlepsi z najlepszych, ale też ci źli. Wylądowali na Ziemi i zaludnili ją, tworząc taką mieszankę, że powoli prowadziło to do oddzielania się mieszkańców Ziemi od siebie. W politycznych wydarzeniach ziemskiego bytu coraz częściej rozlegał się głos za rozdzieleniem. Z pewnością wysiłki i prośby tych, którzy dążą do zjednoczenia różnych ludów, wynikają z ich dobrej woli, jednak nie powiodą się. Nie uda im się to, tak jak nie udaje się zmieszać wody z olejem. Zarówno woda jak i olej są płynami, wyglądają podobnie, ale nie pasują do siebie i nie będą do siebie przynależeć. Zawsze będą się oddzielać. Tak też jest z ziemskimi ludami - nie należą do siebie i nigdy do siebie należeć nie będą. Znam przyszłość tej planety i wiem, że ludzie nigdy się tego nie nauczą. Dojdzie do wojen pomiędzy różnymi rasami zamieszkującymi Ziemię, aż w końcu to zrozumieją.

148

Najpierw będziecie toczyć wojnę z tymi, którzy nie pochodzą z waszych krajów. A później wszystko będzie narastać. Wówczas ja będę musiał bardzo pracowicie wypełniać swą rolę. Pomyśl o tym. (krótka przerwa) Pytałeś, czy coś czuję, gdy przychodzę po dusze. W większości przypadków nie czuję nic. Na przykład ludzie, którzy umierają w czasie wojen czy konfliktów, niczego nie chcą słuchać. Nie chcą widzieć ani słyszeć swoich aniołów stróży, którzy muszą wręcz krzyczeć. A kto nie chce słuchać, ten musi poczuć. Tak więc wykonuję swoją pracę i myślę sobie przy tym: „Może pojmiesz to przy następnej okazji...” Myślisz, że to trudne? Ja widzę to inaczej. Po prostu jest tak, że dusze przychodzą i odchodzą, uczą się albo nie. Dziś umierają w łóżkach, jutro na polach bitew, w wypadku samochodowym albo z nożem w plecach. To niekończący się ciąg wydarzeń. Porównaj to z pracą lekarza, który przeprowadza swoją pierwszą operację. Jest przejęty, jego uczucia grają jakąś rolę. Jednak gdy ma za sobą dwusetną czy tysięczną operację - czy sądzisz, że coś jeszcze czuje? Pozostaje neutralny i robi to, co do niego należy. Jeśli tego nie zrobi, zrobi to inny lekarz. Pod tym względem jesteśmy do siebie podobni. Jeśli nie będę wypełniał mojej służby, wykona to za mnie ktoś inny. Ale odchodzę od tematu. Ziemia jest obiektem prób. Jej rozwój pokaże, że rasy zostaną oddzielone. Będą żyć ze sobą w przyjaźni, jednak do tego prowadzi jeszcze długa droga - wyboista droga pełna wojen. Wy i Ziemia dotarliście do punktu, w którym częstotliwości, a co za tym idzie i narody, muszą zostać od siebie oddzielone. To coś, o czym już wspominałeś: nasiona zostaną oddzielone od plew. Wychodź z założenia, że niepokój panujący na świecie służy temu, by przy była śmierć (śmiech). To jest moją pracą, dlatego też nigdy nie będę bezrobotny. Można sobie z tego żartować, jednak w rzeczywistości zostanie stworzona przestrzeń dla nowych dusz. Na Ziemi będzie to odebrane jak tragedia, bolesne doświadczenie, ponieważ ludzie opuszczą swoje fizyczne ciała. Gdybym jednak jako anioł śmierci wyjaśnił im, o co chodzi, to kto z nich chciałby porzucić swe dotychczasowe życie? W związku z tym nasuwa się pytanie: dlaczego człowiek się inkarnował? Z jednej strony, ten, który odchodzi, inkarnował się po to, by dać Ziemi moc, 149

a ludziom na Ziemi możliwość zastanowienia się nad sobą, z drugiej strony zaś, by wykorzystać te lata na przyspieszenie swojego rozwoju. Odpowiedź na pytanie: „Czy po życiu na Ziemi można inkarnować się na innych planetach?” brzmi „Tak”. Celem inkarnacji jest odbycie i wypełnienie wszystkich zadań. Każdy, kto podlega prawu inkarnacji, to znaczy łańcuchowi kolejnych narodzin, będzie starał się wykorzystać nieomal każdą okazję, aby się odrodzić. Dla duszy nie ma znaczenia, czy trwa to dwadzieścia, czy trzydzieści lat. Każdy, kto czeka na wkroczenie w nowe życie, wykorzystuje możliwość inkarnowania. Wielu odejdzie z duchowego królestwa i nigdy już nie wróci na Ziemię. Ci, którzy pozostaną będą podzieleni, ponieważ z jednej strony nie wykonali wszystkiego, co mieli tutaj do zrobienia, z drugiej strony, bo wykorzystają możliwość nowej inkarnacji. (krótka przerwa) Taka jest rola Ziemi. Musiałem przez chwilę pomyśleć, bo dość daleko odbiegłem od pytania. Próbą Ziemi jest wielowarstwowość, by wiele, wiele ludów znalazło na niej miejsce do rozwoju. Czas dojrzał. Dlatego też Ziemia jest prezentem dla wielu, którzy biorą udział w rozwoju i którzy w przeszłości przebywali w niższych częstotliwościach, a teraz cieszą się wyższym stanem kosmicznego bytu. Dla nich Ziemia może być nagrodą. Tacy pozostaną na Ziemi ze względu na towarzystwo. Inni, którzy tylko pomagali podwyższyć moc, odejdą. W najszerszym rozumieniu, Ziemia jest prezentem boskości dla siebie samej, by zobaczyć, co jest możliwe i co może się dziać. Jednak z ziemskiego punktu widzenia (boskość bowiem wie, co się dzieje) wszystko to jest wielką katastrofą, gigantycznym błędnym ogniem, który zaczyna się rozpuszczać. Ty, Janie, ponieważ o to pytasz, nie będziesz więcej trwał w tym, co ziemskie, bowiem to zmierza w stronę kosmicznej świadomości, a więc ku uspokojeniu. Boskość zawiera w sobie żywioły, podobnie jak to, co ziemskie. W boskości spoczywa spokój, moc i zdrowie, a w tym, co ziemskie ogień, woda, powietrze i ziemia. To prawo uskrzydla Ziemię i dzięki temu zwraca się ku boskości. Ty, ze swoimi pytaniami, za tysiąc lat nie będziesz pytał o to samo w odniesieniu do Ziemi, bo ona odejdzie do wyższej świadomości.

150

Takie pytanie, mój drogi Janie, będziesz stawiał jeszcze za setki i tysiące łat, gdy twe oblicze zwróci się w stronę otchłani leżących za Ziemią i gdy będziesz spoglądał wstecz. Tam przebywać będą ci, którzy opuszczą Ziemię, bo nie będą mogli znieść jej zbyt wysokiej częstotliwości. Z tego też powodu wybrano w kosmosie grupę planet, która przyjmie osobników, nie istniejących już na Ziemi. Dla nich (ze względu na to, że będą powtarzać swe dzisiejsze czyny) pytanie o cel stworzenia Ziemi znów będzie miało znaczenie. Planeta Ziemia została stworzona jako swego rodzaju zbiorowisko nieudaczników, a więc miejsce dla tych, którym zabrakło tchu oraz dla tych, którzy potrzebowali chwili spokoju i wypoczynku, by móc iść dalej. Pięknie! Wspomniałeś wcześniej, że istnieją tu też cywilizacje czy też istoty, które obecnie są ukryte. Czy nawiązujesz w ten sposób do tak zwanych gadopodobnych stworzeń czy jaszczuropodobnych ludzi? Jeśli tak, to jaka jest ich rola na Ziemi? Do niczego nie nawiązuję. Wskazuję jedynie na to, że na Ziemi nie żyją tylko ludzie. Pytasz o tych „z gadzimi głowami”. To dziwna sprawa. Odpowiem ci jednak na to pytanie. Wszystko znowu zależy od poziomu świadomości tego, który patrzy. Ten, przez którego mówię (chodzi o medium; przyp. aut.) widywał już ludzi, których nie zmieściłbyś w drzwiach niższych niż dwa i pół metra. Ale nikt mu w to nie uwierzy. To, o czym wspomniałeś, sam widziałeś. Widzieli to też ci, którzy mają odpowiednią duchową częstotliwość. Być może istota, o którą pytasz wyglądała dla ciebie jak gad, ale ona może zmieniać swój wygląd. Może wyglądać jak człowiek, a wtedy tylko ten, który patrzy, może zobaczyć jej właściwe oblicze. Ziemia zamieszkana jest przez bardzo różne gatunki, nie tylko takie o gadzich głowach. Jest przez nie ożywiana. Te istoty wnikają głęboko w częstotliwość Ziemi i zamieszkują na przykład jej głębie. Nie chciałbym tych tworów nazywać ludźmi. Inaczej oddychają, inne są ich płuca i zewnętrzna forma. Dzisiaj nie chciałbym więcej ci o tym mówić. Istnieją też stworzenia, które nie mają palców i niemal nie posiadają rąk i nóg. Wyglądają jak ogórki, tyle że są jaśniejsze. Są w pewnym sensie „przyspieszaczami” cząstek w atmosferze, w powietrzu. Żyją w skorupie Ziemi, w stwardnieniu jej ziemskiej powłoki i dostarczają tlen z powierzchni

151

planety w jej głębiny, tak by Ziemię przenikał oddech boskości. Takie istoty rzeczywiście istnieją, bo atmosfera Ziemi zatruta jest wszystkim tym, co robią z nią ludzie. Tak więc zawsze będą istnieć ogrodnicy i leśnicy kosmicznej świadomości, którzy pozostaną niewidzialni dla ludzi, a ich ciała dostosowane będą do rodzaju ich pracy. Jasnowidzący mogą ich zobaczyć. Te istoty stworzone są z boskiej substancji. W ich przypadku istotny jest nie tylko czynnik czasu, lecz również przestrzeni. Mogą jak najbardziej operować jednym i drugim. W ten sposób, w jednoczesności rzeczy, istnieje „bycie-tu” i „bycieodchodzenie”. To synchroniczność. Ponieważ coś takiego powoduje u ludzi strach, obowiązują tu prawa przestrzeni i czasu w jednoczesności. Naukowcy na Ziemi będą musieli postawić sobie takie pytania w chwili, gdy częstotliwość warstwy Ziemi rzeczywiście się podniesie. Zadadzą sobie pytanie, cóż takiego jeszcze znajduje się w warstwie Ziemi. Poznają, że Ziemia pochodzi od światła i jest organiczną istotą. Zobaczą, że żywioły mają duszę i że żyją istoty (wy nazywacie je duchami natury i podstawowymi mocami), które nimi kierują i je opanowały. Odkryta zostanie nowa technologia i wkrótce ujrzycie na monitorach istoty, których dziś nie znacie. To będzie naprawdę fascynujące. Teraz chętnie usłyszałbym coś o tobie i twojej przyszłości. Pozwolę sobie zadać ci nieco intymniejsze pytanie: Co jest twoim osobistym celem? Czy zawsze będziesz pośrednikiem boskiej mocy, czy też przekażesz kiedyś tę rolę jakiejś innej mocy, a sam być może rozwiniesz się jeszcze bardziej i będziesz chciał być bliżej boskości? Podobnie jak istoty anielskie, jestem płynącą mocą. To, co słyszysz ode mnie dziś, słyszeć będziesz i za dziesięć lat. To, co usłyszysz wkrótce i w najbliższych latach, będzie miało coraz wyższą jakość. Wznoszę się i rozwijam wraz z Ziemią, z układem słonecznym, galaktyką i całym wszechświatem, bowiem boskość znów nabiera oddechu, wdycha. Różne cząstki mojego bytu będą wracać stopniowo do boskości, a ja zbieram doświadczenia, tyle tylko, że nie poprzez częstotliwości aniołów, a w bardziej bezpośredni sposób. Zbieram informacje i energię, aby i przekazać je boskości. Puste pola mnie zostaną następnie wypełnione innymi boskimi aspektami.

152

Wyobraź sobie, na ile różnych sposobów pomagam. Nie da się jednak tego robić bez końca, bo muszę stykać się z olbrzymią ilością bólu i cierpienia. Dlatego też pola mej częstotliwości są wymieniane, abym nie przebywał wciąż w bólu. Ja sam jestem pełen pokoju, szczęścia i boskiej natury. Puste miejsca we mnie zalewane są na nowo światłem, są nim wypełniane. Jestem płynącą mocą, niczym okrąg czy kula - to toczący się system, który jest nieustannie odnawiany, bo znajduje się w ruchu. Można powiedzieć prostymi słowami, że jestem wymieniany. Należy na to patrzeć w wyższym kosmicznym sensie - jak na zbiornik wodny, w którym kąpią się zwierzęta i który zasilany jest wciąż świeżą wodą. Tak więc nie jestem tak naprawdę wymieniany, tylko odnawiany. Odpowiada to w pewnym sensie nieustannej wymianie, dawaniu i braniu. Podlegam odnawianiu, tak jak i ty zmieniasz ciała i warstwę Ziemi, by w gruncie rzeczy pozostać tą samą istotą. Chciałbym jeszcze raz zapytać: czy przychodzisz po duszę, aby przekazać ją aniołowi stróżowi? W jaki sposób uzgadniacie między sobą sposób postępowania? Anioł stróż nie jest sam. Uzgadniam z nim swoje działania. Dusza nigdy nie jest zabierana tylko przeze mnie. Jak najbardziej pozwalam - to ja jestem tym, który o tym decyduje - by istoty o niższej częstotliwości (a więc te, które w życiu były krewnym duszy) mogły wziąć udział w tym wydarzeniu. Ja o tym decyduję, bo Bóg dał mi taką moc. Decyduję o tym, kiedy nadchodzi czas, by odejść, w zgodzie z kosmicznym prawem i planem duszy. Ja jestem strażnikiem bramy i ja decyduję o tym, w jaki sposób się odchodzi. Nigdy nie decyduję o tym, że należy odejść. To każdy przynosi ze sobą w kosmicznym przeznaczeniu. Dlatego też uzgadniam me działania z aniołem duszy, aniołem stróżem. Możliwe jest przedłużenie życia, jeśli wynika to z planu duszy. Możliwe jest też jego skrócenie. Czy dobrze zrozumiałem, że przekazujesz duszę, którą zabierasz z ciała, aniołowi stróżowi, po czym spoczywa ona przez jakiś czas w śnie regeneracyjnym, by wypocząć po ostatniej inkarnacji?

153

W tym, co boskie, nigdy nie zapada się w sen. Ja jestem transformatorem włączającym światło. Opuszczanie ciała przez duszę jest porównywalne właśnie z zapalaniem światła. Nie ma w tym żadnych ściśle określonych sposobów postępowania, gdyż proces jest płynny. Takie jest kosmiczne prawo, że gdy dusza opuszcza ciało, ja je utrzymuję, by się nie rozpadło, w duchowym znaczeniu. Można powiedzieć, że podtrzymuję informacje komórek, które do tej pory samoczynnie utrzymywały się razem, a teraz powoli zaczynają się oddzielać. Łzy ludzi, którzy się załamują po stracie bliskiej osoby, zostawiam w spokoju. To nie moje zadanie. Z jednej strony podtrzymuję ciało, a dusza, odcięta od srebrzystego sznura, uwalnia się i wznosi ku górze. Przekazuję ją dalej przez „potrącenie”. W ten sposób duszę przejmuje anioł światła, którego zwiecie aniołem stróżem. On ją oczyszcza i wskazuje jej miejsce, w którym będzie jej dobrze. Pewnie sądzisz, że dusza w tym miejscu śpi, jednak jest to faza regeneracji i spokoju. Boski pierwiastek nigdy nie będzie spał. To język nas dzieli, a nie sam fakt, który nim opisujemy. W tym przypadku dzielą nas światy różnych języków. Dusza może spoczywać, jakby spojrzenie na ten czas znajdowało się gdzieś w oddali. Odzwierciedla przez to swoją świadomość. Może to być spojrzenie na jej ostatnie życie, jednak z reguły odnosi się ono do przyszłych wydarzeń. Dusza pozostawia to, co dawne, dlatego też konieczny jest spokój, by mogła to transformować w teraz i poznać rozbieżności między światłem (boską częstotliwością), a częstotliwością-teraz. I wówczas, w uzgodnieniu z przewodnikiem dusz i aniołem stróżem, może zaplanować warunki na przyszłość. Anioł stróż pracuje z przewodnikiem dusz, mocą, która stoi wyżej od niego. Jest on niczym matka, która wie, co jest najlepsze dla dziecka i stara się, najlepiej jak może, pomóc mu pójść dalej. Przewodnik dusz ostrzega też, jeśli uważa, że ciężar przyszłych działań, będzie dla duszy zbyt duży. Nie powinno więc być dla ciebie zaskoczeniem, jeśli dowiesz się, że według przewodnika ciężar będzie dla ciebie zbyt duży i poprosi mnie, bym zakończył twe życie. Z ziemskiego punktu widzenia można by to określić jako dobrowolną śmierć. Ale tak naprawdę chodzi tutaj o wymiar kosmiczny i powiązanie twej duszy ze wszystkimi jej żywotami. Przewodnik dusz może mnie dotknąć, pchnąć mnie ku działaniu, bym zakończył czyjś żywot na Ziemi. W takim przypadku przekazuję duszę nie 154

aniołowi stróżowi, lecz bezpośrednio przewodnikowi dusz, by mógł omówić z nią dalsze postępowanie. Chętnie pomagam zakończyć ziemskie cierpienie, tak by w przyszłości ciężar mógł zostać lepiej podzielony. Takie dusze potrzebują spokoju, trochę dłuższego wypoczynku, tak by mogły sobie uświadomić, z jakim ciężarem są w stanie zmierzyć się w przyszłości. To znaczy, że dobrowolna śmierć, samobójstwo, które przez wielu ludzi osądzane jest jako ucieczka i poddanie się, nie zawsze tym właśnie jest? Istnieją wyjątki? Dobrowolna śmierć to temat, który można rozpatrywać w różny sposób. Przed chwilą mówiłem o kosmicznym wymiarze. Jeśli pakiet zadań jest zbyt ciężki i człowiek nie może go unieść, kosmiczny punkt widzenia może mu pomóc w tym, by zrezygnować i w przyszłości podzielić ten ciężar na wiele żywotów. Jeśli będziemy nadal się ze sobą kontaktować, nauczę cię jeszcze więcej na ten temat. Teraz należałoby powiedzieć, że poprzez mnie zrozumiesz, iż Bóg, będący źródłem nas wszystkich, nigdy nie jest karzącym Bogiem, bowiem jest spójny i harmonijny w sobie samym. Ten, który przeszedł przez dobrowolną śmierć i któremu pomogłem - a ze względu na pomaganie obecny jestem przy każdej śmierci - nie zostanie „usmażony” i roztopiony w piekle, o ile takie w ogóle istnieje. Takiej osobie nie zostanie odebrany jej ciężar, tylko bardziej rozciągnie się w czasie. I tak, zamiast jednego życia będą dwa, trzy, a może nawet cztery. To spowoduje, że człowiek ten powróci na Ziemię, bo na Ziemi w grę wchodzi czas. W kosmicznym wymiarze nie gra on żadnej roli. Niezależnie od tego, czy żyjesz dziesięć czy tysiąc razy, to nie czas jest istotny. Wspomniałeś też „anioła łaski”. Chciałbym dowiedzieć się o nim czegoś więcej. Kim on jest, jaką pełni rolę i jaki jest twój stosunek do niego? W przypadku anioła łaski sytuacja ulega zmianie. Jeśli wspominasz anioła łaski, zmienia się częstotliwość. Został on wybrany przez najwyższy strumień Boga, jest swego rodzaju boskością, która działa w najwyższym wymiarze. W nim jednoczy się to, co jest w Bogu i wszystko się w nim odbija. To znaczy, że jeśli moje działanie wydaje ci się pozornie nieuniknione, on jest w stanie

155

to zmienić. Może zmierzyć się ze mną i mnie skontrować. Nigdy nie powie: „Aniele śmierci, nie masz racji”. Przybędzie i łaskawie powie do mnie: „Rozwiążemy to zgodnie z boską wolą!” I wówczas następuje zmiana. Bowiem gdy działa anioł łaski, wydarza się boska wola. A on jest bezpośrednim wypromieniowaniem boskiego światła. Jest więc w stanie wykroczyć nawet poza moc Chrystusa. To znaczy, że jego moc nie płynie bezpośrednio poprzez moc Jezusa, lecz jest bezpośrednio powiązana, połączona z samą boskością. W ten sposób - możesz się z tego śmiać - stworzono stanowisko papieża. W waszym języku używacie określenia papież. W węższym znaczeniu ten, który nosi godność papieską, to przedstawiciel Boga na Ziemi. Anioł łaski jest, w najszerszym rozumieniu, przedstawicielem Boga wszędzie. Jest papieżem wszystkich bytów i całego wszechświata. Ucieleśnia to, co boskie, a mocy jego czynów i jego świadomości nie można porównywać z moją strukturą. Przy nim jestem nieokrzesany i surowy. Gdybyśmy mieli porównać strumienie naszego światła, to mój byłby niczym światło latarki, a strumień światła anioła łaski byłby białym promieniem lasera. Gdy on przychodzi, ja ustępuję i zaprzestaję swoich działań. I wcale nie czynię tego w gniewie, bowiem on - z ziemskiego punktu widzenia - jest uosobieniem piękna i miłości. Z radością przed nim ustępuję i daję mu to, czego chce. Dla anioła łaski zrobiłbyś wszystko, gdybyś tylko miał taką możliwość. Jest on również niczym wyższa instancja, policja na Ziemi, która patrzy, czy we wszystkim panuje boski porządek. Wciąż stawiane jest pytanie: „Gdzie wobec tego jest Bóg?”. Bóg jest zawsze wszechobecny, również poprzez anioła łaski, zwłaszcza, gdy jest on wysyłany, by wyjaśnić jakąś sytuację. Anioła tego mógłbyś nawet przywołać wyższą częścią twej świadomości. W swej subtelności nieosiągalny jest w głębokich czeluściach ziemskiego bytu. Ludzie na Ziemi często pytają, gdzie podziewa się Bóg w czasie wojen. Zadają takie pytanie, gdyż nie są w stanie poczuć obecności anioła łaski. Ponieważ wraz z Ziemią przechodzicie na subtelniejszy poziom, będziecie mogli go odczuwać. Wówczas zrozumiecie, że on istnieje i pochodzi bezpośrednio od tego, co boskie. Dostrzeżecie, że jego rolą jest udzielanie łaski i umożliwianie Bogu kontroli nad tym, co do niego należy. 156

Czy istnieją dziecięce, młode dusze, czyli takie, które nie inkarnowały się jeszcze dość często? Przy tym pytaniu powinniśmy mówić tylko o Ziemi. Jeśli chodzi o Ziemię, to jest wiele dusz, które były tu już wiele razy i świetnie znają ziemskie sprawy. Ponieważ na waszej planecie czas odgrywa dużą rolę, istnieją też „stare” dusze. W ogólnym znaczeniu - na przykład w galaktyce - istnieje wiele doświadczonych dusz, które przeskakują z wymiaru do wymiaru; w praktyce oznacza to, że mają dobre rozeznanie. Z kosmicznego, boskiego punktu widzenia nie istnieją młode czy stare dusze, bo wszystko w jednej chwili wypromieniowało z Boga - wypłynęło z niego. I wszystko jest równe, wszystko dzieje się w teraz. Poza boską energią można jednak mówić o „starych” duszach, jeżeli ma się na myśli ich doświadczenie i dojrzałość. Im bardziej doświadczona jest dusza, im bardziej jest dojrzała i im lepiej „wpasowuje się” w toczący się system, tym wcześniej stanie się pełna, bo przynależy do nieskończoności i kiedyś znów wróci do boskości. Części duszy są wymienialne, co znaczy, że stara świadomość i dawne doświadczenia wracają do boskiego źródła, a w ich miejsce powstaje przestrzeń na nowe. Wyrażając to inaczej: dawne doświadczenia, przeżycia, odchodzą do boskiego źródła, by nakarmić Boga, bowiem to novum, które w niego wnika, powoduje tarcie, wytwarzanie gorąca i umacnianie nieskończoności. Dusza może się stapiać, stawać mniejszą, aż w końcu pozostaje tylko boski rdzeń, sama czystość. W tym punkcie dusza stapia się z samym Bogiem. Jest to niezwykle rozległy temat, którego nie da się wyjaśnić komuś, kto rozumuje w ziemski sposób. Do tego konieczna jest wiedza o wyższych wymiarach, której wy nie posiadacie. Dlatego też nie wyjaśnię ci tego w pełni. W subtelnym wymiarze czas nie istnieje, a dualistyczne myślenie jest zawsze blokowane. Patrz na te sprawy w częstotliwości bytu. Na ziemski sposób, można by powiedzieć, że istnieją stare, doświadczone dusze, jednak w swej najgłębszej istocie wywodzą się z boskości. W literaturze o treściach duchowych używa się określenia „wyższe jestestwo” na opisanie najwyższego aspektu duszy, który może się rozdzielić

157

na wiele pojedynczych dusz, zawierających informacje duszy-matki. Czy to prawda? Wyższe jestestwo można jedynie poczuć. W człowieku, który teraz przemawia (w medium; przyp. aut.) otwarta jest w tej chwili prawa część głowy. Przepływa przez niego wyższe jestestwo. Wpływa do niego przez czubek głowy, bezpośrednio do serca, i oświetla go duchowym słońcem. Oto masz trójdzielność, którą w twoim kręgu kulturowym nazywacie jednością trójcy. Sens Boga tkwi w zjednoczeniu się wszystkiego. Wyższe jestestwo rozumieć należy jako pełnię Boga i aspekt boskości. Jeśli chodzi o twoją wypowiedź, to będąc tolerancyjnym, należałoby jej przytaknąć, jednak nie da się jej pojąć myśleniem czy rozsądkiem. Musi się to odbyć ponad świadomością. Ludzie będą w stanie to pojąć dopiero wtedy, gdy wkroczą w wyższą częstotliwość obecnej, ziemskiej świadomości. Wyższe jestestwo stanie się wyraźnie zrozumiale w boskim aspekcie i częstotliwości. Traktuj wyższe jestestwo jako kanał boskiej częstotliwości. Możliwe są różne przekazy, różne skłonności dusz. Może się zdarzyć, że różne aspekty wyższego jestestwa inkarnują się jednocześnie. Ponieważ jeszcze nigdy nie inkarnowałeś się jako człowiek - w przeciwieństwie do aniołów stróżów - interesuje mnie, czy nie chciałbyś inkarnować się w ten sposób, na przykład jako człowiek taki jak ja? (śmiech) Jako człowiek podobny do ciebie na pewno nie... Zewnętrzne pola mego bytu wibrują już w materialnych warstwach, kiedy się manifestuję. Jednak w swej najgłębszej istocie pragnę być jedynie Bogiem. Akceptuję zewnętrzne pola doświadczenia, co znaczy, że w materialnym świecie noszę też odgałęzienia mej struktury. To ciekawe pytanie. Twoja głowa nieźle pracuje... Pomyśl tylko, czy aniołowie, którzy całą swą istotą pragną być jedynie Bogiem, nie pragną mimo tego najbardziej zewnętrzną częścią swego bytu dotknąć i posmakować zieleni trawy na Ziemi? Pomyśl, czy jakiś chłopiec albo dziewczynka, którzy umarli w wieku siedmiu czy ośmiu lat, nie byli właśnie takim najbardziej zewnętrznym koniusz158

kiem duchowej formy anioła, który na chwilę zapragnął „zachłysnąć się” powietrzem Ziemi? W grze kosmicznego bytu mogło się to zdarzyć. To bardzo ciekawe... Możesz to co najwyżej wyczuć, ale nigdy czegoś podobnego nie doświadczysz. Zacznij, gdy będziesz miał chwile spokoju, utrzymywać ze mną ogrzewający cię kontakt, a ja zaszczepię w tobie pewne aspekty (co zresztą było przyczyną moich wcześniejszych odwiedzin u ciebie). Uważałem za konieczne, by wniknąć w ciebie, w sieć twojej struktury, by poznać twoje ścieżki nerwowe. Jeśli będziesz na mnie otwarty, wniknę do struktur twego mózgu i przekażę ci myśli, które odpowiedzą na miliony twych pytań. W tym celu konieczne jest aktywowanie twojego mózgu, by nie oszalał od nowych myśli i byś nie odbiegł od norm obecnych zachowań. Przed tobą niesamowite pole możliwości. W twoich czynach fascynujące wydaje mi się przede wszystkim to, że przychodzisz po WSZYSTKIE dusze, zarówno morderców, jak i świętych, Illuminati, oprawców i ofiar... Czy pojawiła się kiedyś moc, która próbowała cię powstrzymać? Czy masz wrogów, na przykład ciemne moce? A może na kosmicznym poziomie istnieje jakiś rodzaj „umowy”? Wszystko podlega kosmicznym prawom. Ciągle zdarzają się próby przeszkadzania mi w działaniu. Jest możliwe, że przeszkadzają mi ciemne moce. Przeszkadza mi, gdy łzy tych, którzy stoją zebrani wokół umierającego, płyną szczególnie mocno. Często prosi się mnie, abym nie powodował czyjejś śmierci. Staję wtedy przed drzwiami i świetlistość mych działań nie może przebić się przez mrok takich wydarzeń. Z mojego punktu widzenia ciemne moce znajdują swą siłę w łzach ludzi otaczających umierającego. To jest niczym oblężenie. Wyobraź sobie, że umierający leży w łóżku i jest otoczony przez tych, którzy nie chcą pozwolić mu odejść. To ludzie, którzy stoją i płaczą, ale w rzeczywistości jest to cielesność, materia, która nie rozpoznaje, że sama jest światłem. Ciemna moc często jest niewiedzą, głęboką częstotliwością niezrozumienia i w najgłębszym sensie częstotliwością materialnego ciała, które poprzez

159

egocentryzm i własną dynamikę usamodzielnia się, by utrzymać ciało umierającego. W ten sposób umierający bywa na chwilę wyrywany z mych rąk i muszę czekać, aż znów przyjdzie pora na mój ruch. To jednak tylko chwile odnoszące się do ziemskiego rozumienia czasu. Taka jest część gry duchowego królestwa. Nie przeszkadza mi to jednak, bo zrozumiałem (a także zrozumiał to kosmos), że fizyczne ciało, poprzez stawanie się światłem, pozwala na duży rozwój. Z tego właśnie powodu nie pozwałam, by ciało rozpadło się, gdy dusza już odejdzie. Nie pozwalam mu się rozpaść, by struktury fizycznego ciała mogły poznać, że również ciało zostało stworzone przez światło i jest nim przepełnione. To właśnie należy wciąż uświadamiać materii, mianowicie, że jest światłem. Należy uświadomić ciału, że jedynie gra „rolę ciała” i że materia również wywodzi się z boskości, tyle, że w gęstszej formie. To zagęszczone światło, które pełni rolę bycia materią. Tak więc w odpowiedzi na ludzkie pytania: „Czy każdy może być szczęśliwy?”, „Czy każdy może być milionerem?” - czy też przenosząc to na poziom kosmicznej gry: „Czy każdy może być aniołem lub duszą?” - należałoby odpowiedzieć „Nie!”. Niektóre z boskich elementów muszą być materią. Materia jest kompozycją boskich pierwiastków, jednak bez możliwości poruszania się i swobody ruchu podobnej duchowości. Materia podlega temu, co duchowe, a więc i duszy. Jeżeli stworzy świadomość, to taki stan rzeczy niezbyt jej się podoba, dlatego też próbuje się bronić i utrzymać samą siebie. Dlatego, gdy podobne spotka się z podobnym, ciało z ciałem, umierający jest zatrzymywany. Czy fizycznej śmierci nie da się uniknąć? Pytam o to, ponieważ znane są relacje o ludziach, którzy dzięki technikom medytacyjnym są w stanie spowolnić proces starzenia się, a nawet całkowicie go znieść. W mojej poprzedniej publikacji „Ręce precz od tej książki” opisuję ludzi żyjących w Himalajach i przebywających (od tysięcy lat, prawdopodobnie od czasów Atlantydy) w stanie zwanym „samadhi”. Jak to możliwe i jaki to ma sens?

160

Chodzi tu o pewien rodzaj pozornego snu. W tym śnie dusza może dalej żyć, o ile jest dostatecznie rozwinięta. Ciało nie potrzebuje przy tym żadnego pożywienia i nie musi też pić. Dusza w tym stanie żyje dzięki duchowemu pożywieniu. Tacy ludzie pobierają z duchowego świata esencję światła i poprzez swe dobrowolne więzienie oddają dobrą energię światu, stymulując go. Możliwe jest to dzięki informacji komórkowej. Komórki zostają przeprogramowane. Jeżeli nie otrzymują informacji, by podlegały rozkładowi, to trwają. Jednak środowisko „targa” takim ciałem, przebywającym głównie w jaskiniach, dlatego też możliwe jest niszczenie materii z zewnątrz. Z tych powodów takimi istotami i takimi ludźmi opiekują się inni, troszcząc się o to, by ich ciała pozostawały czyste i by nie napadły ich drapieżne zwierzęta. Biologia kosmiczna jak najbardziej dopuszcza możliwość wiecznego życia w ciele, na Ziemi jest to jednak kłopotliwe, choćby z powodu zanieczyszczeń wytwarzanych przez ludzi (jak na przykład zatrucie środowiska), które wywierają wpływ na ciało. Z tego też powodu przedłużenie życia nie jest możliwe w połączeniu z prowadzeniem normalnego, codziennego jego trybu. Ponieważ codzienna krzątanina wprawia ciało w ruch, potrzebny jest spokój i pozostawanie w miejscu. Jeżeli tak nie jest, ciało będzie się „zużywać”. Sens tego, o czym teraz mówię, związany jest z duchowymi możliwościami tych, którzy noszą takie ciało i chcą pokazać, że człowiek jest w stanie dokonać czegoś więcej, niż jedynie zestarzeć się i umrzeć około osiemdziesiątki. Jak już mówiłem - człowiek ma boską naturę, jednak zapomniał o tym. Wszystko jest możliwe, jeżeli się w to wierzy. Ci, którzy to praktykują, chcieli tego i robią to z boskiego polecenia. Nie powinieneś jednak odbierać tego jako ciężaru, to raczej ofiara, bo w pewnej części twej egzystencji i tak będziesz nosił w sobie pragnienie, by przebywać w kosmicznym wymiarze. Nigdy nie zapragniesz na zawsze pozostać na Ziemi. Dlatego tacy mistrzowie i ich dar należą do rzadkości, bowiem tylko nieliczni spośród kroczących drogą światła wyrażają życzenie, by tak żyć. Porównaj Ziemię z zakładem pracy. Niezależnie od tego, jak przyjemną byłaby praca, po jej zakończeniu chciałoby się odpocząć, bo powoduje ona zmęczenie. Dlatego wymyślono nie tylko pracę, ale też wypoczynek.

161

W kosmicznym wymiarze inkarnacja i reinkarnacja umożliwiają powrót, by wypocząć i wrócić do sił. Czas pobytu w świecie duchowym jest czasem odpoczynku, a czas spędzany na Ziemi to czas w pracy. Celem pracy mistrzów jest wskazanie innym ludziom drogi prowadzącej do czegoś więcej... Istnieje jeszcze jednak inna opcja: na Ziemi często eksperymentuje się z kosmicznymi prawami, stosuje się je i dokonuje zmian. Byłbyś zdziwiony, ale w niebiańskim królestwie istnieją „stacje pracy”, w których duchowi przywódcy, awatary światła, próbują eksperymentować z ciałem. Dlatego na Ziemi zdarzały się ważne eksperymenty na ludziach - jakkolwiek okropne by ci się to nie wydawało - mające na celu zbadanie struktur komórkowych, zbadanie tego, na ile boskie stworzenie rzeczywiście wniknęło w fizyczne ciało. Chodziło o odpowiedzi na ważne pytania: Czy fizyczne ciało zanadto oddaliło się od boskiego planu Stwórcy albo czy materia zaczęła wykazywać boską inteligencję? Czy mistrzowie światła albo anioły stróże są w stanie sterować fizycznym ciałem? Zdarzały się więc na Ziemi egzekucje, podczas których badano ludzi, by poznać, w jakim stopniu człowiek stał się fizycznym ciałem. Takie działania są z kosmicznego punktu widzenia koniecznością. W związku z tym zgłosiło się wielu, twierdząc, że są gotowi na to, by tak z nimi postępować. Należy im podziękować, ale trzeba też wspomnieć, że w chwilach najsilniejszego bólu „krzyczało” już tylko fizyczne ciało, bo dusza oddalała się, by nie znosić fizycznego bólu jako cierpienia duszy. Podobna sytuacja ma miejsce, na Ziemi - i robią to nie tylko ludzie, lecz również przedstawiciele obcych cywilizacji przybyłych z innych planet i eksperymentujących z istotami. W kosmosie bada się i sprawdza, na ile fizyczne ciało się rozwinęło. Akurat w momencie, gdy Ziemia wkracza na poziom o wyższej częstotliwości, szczególnie istotnym jest, by sprawdzić, na ile ludzkość się rozwinęła. Sprawdzanie to nie rozpoczęło się w tym roku, lecz znacznie wcześniej. Dawno temu przybyli na Ziemię mistrzowie światła, by sprawdzić, jak długo wytrzymuje ciało oraz by dowiedzieć się, na ile Ziemia się rozwinęła. Na innych planetach - które zresztą kiedyś odwiedzałeś - jest czymś całkowicie normalnym, że istoty żyją dłużej niż sto lat. Ludzie na Ziemi natomiast osiągają przeciętnie wiek osiemdziesięciu łat (liczba osiem wskazuje na nieskończoność i jest boską liczbą życia, a zero to pierwotne prawo wszystkich bytów).

162

Ziemia dokonuje przełomu, dlatego też trzeba sprawdzić, jak działa ta machina. Ludzie zostaną podzieleni na tych, którzy odejdą, na tych, którzy pozostaną i na część, która wkroczy na wyższy poziom. Nie wszyscy znajdą miejsce na ziemskiej płaszczyźnie. I to również należy do zadań tych, którzy przedłużając życie, utrzymują ducha w swych ciałach. To bardzo ciekawe! Istnieją też przypuszczenia, że istoty, które według naocznych świadków miały częściowo wygląd podwodnych istot, z błonami pławnymi i skrzelami, do dziś świadomie pozostają w swych ciałach, będąc jakby przeciwnym biegunem. Chcą zachować swe geny (jako pewien rodzaj archiwum), które w chwili wkroczenia Ziemi na wyższy poziom, znów będą mogły zostać wykorzystane. To część całości. Wiedza pradawnych zawarta jest w informacji komórkowej. Może okazać się wskazanym, by człowiek ze skrzelami przekazał swą wiedzę do boskiego źródła, a ono z kolei przekaże je współczesnym badaczom. Wiedza jest tym, co jest rozdzielane i podlega wymianie. Ludzie ze skrzelami nie będą jednak tymi, którzy dostaną władzę. W mojej książce o jasnowidzących dzieciach, pisałem, że są po raz pierwszy na Ziemi, by ustanowić tu „międzygwiezdną wiedzę”, by wspomóc Ziemię w rozwoju oraz aby częściowo ten rozwój przyspieszyć. Mówię ci Janie: „Bądź ostrożny, bowiem dobrych poznaje się nie po ich zdolnościach, lecz po ich czynach!”. Wiele duchów o wysokiej częstotliwości, które odwiedzają świat, zeszło z drogi, gdy uzyskały władzę i stały rys. 11. Dusza uwalnia się od ciała i odprowadzana jest przez towarzyszące duchowe istoty. Przy łożu siedzą pogrążeni w smutku bliscy, bo nie widzą towarzyszących zmarłemu subtelnych istot i nie rozumieją, że śmierć nie oznacza „końca”, lecz jest przejściem do innej formy bytu [ilustracja artysty Rolfa Ciglera]

163

się sławne. Jeszcze się okaże, ile z dusz, które niedawno przybyły, wypełni swe zadanie. Ludzie mają skłonność do nadinterpretacji, również w odniesieniu do tego tematu. Sam przecież wiesz, że spośród dzieci, które odwiedziłeś, niektóre biorą narkotyki i w dużej mierze oddały się bogactwom materialnym, więc wcale nie jest takim oczywistym, że zachowają swe zdolności i co gorsza - do jakich celów ich użyją. Uważaj! Ogólnie masz jednak rację, że z innych planet przybywają niezliczone istoty, by być tutaj, bowiem zmiany, które czekają Ziemię, nie zdarzają się często, a z drugiej strony przybywają w sposób naturalny, podążając za intuicją, by zaświecić własnym światłem. Przybywanie takich dusz odbywa się etapowo i to w takich epokach danej planety, w których dusze te są potrzebne. Ponieważ Ziemia zmierza ku wyższemu poziomowi świadomości, przybywa wiele dusz z innych planet, które chcą pomóc i przekazać nową wiedzę oraz inne sposoby zachowań. Będą też ostrzegać ludzkość. Dla tych dusz będzie to wielką próbą, bo jasnowidzenie połączone z wiedzą jest poważnym brzemieniem. Co sądzisz o ziemskich religiach i o tym, jak przedstawiają one Boga i człowieka w odniesieniu do dzieła stworzenia? Jakie jest twoje osobiste zdanie na ten temat? Nie jestem osobą, jestem częścią rzeki, częścią struktury, dlatego też nie mogę patrzeć na coś w osobisty sposób. Właśnie tego brakuje religiom - nie są częścią rzeki. Starają się zamknąć człowieka, dlatego też pytanie „o religie” jest trudne, bo jest to pewne uogólnienie zmysłów, czy też czyjegoś głosu bądź wyrażenia. Same religie nie są wolne i nie pozwalają być wolnym człowiekowi. Kościelne państwo w swych podstawach jest dobre, bo służy Stwórcy. Jeżeli jednak ktoś z ambony wynosi siebie ponad innych, to nie jest właściwe, bo tym samym odstępuje się od jednoczesności bytów. Wszystko przestaje być równe i wszystko przestaje być jednością. Od wczesnego rozwoju kościołów, aż do dzisiejszych czasów, postrzegam w tym rozwój coraz większej władzy, pozwalający na osiąganie osobistych celów. Zawsze tak było. Źródła Kościoła były dobre i istotne, jednak człowiek wykroczył z brzegów rzeki.

164

Dlatego każdy powinien odnaleźć siebie, porozmawiać w grupie i poprzez to znaleźć drogę do siebie samego. Większość religii na świecie odrzuciła takie postępowanie, bo stwierdzono, że jeśli człowiek odnajdzie siebie, to opuści krąg grupy. I w tym właśnie punkcie widać brak rzeki. Tutaj przerwany zostaje nurt, gdy religia próbuje zatrzymać ludzi przy sobie. To żądza władzy i pieniądza. Takie religie będą musiały zniknąć, gdy ludzie znów wejdą w wody rzeki. Osoby podobne tobie nigdy nie przysporzą radości tym, którzy spotykają się w grupie, wykonując przypisane działania, bo twoją potrzebą i przeznaczeniem jest skłaniać ludzi ku odpowiedzialności za własne czyny. Tacy jak ty już wcześniej byli skazywani na wygnanie, bądź spalenie na stosie. Spotkała cię już śmierć w ten sposób. Takich jak ty nazywano czarownikami i demonami. Tak dzieje się zresztą do dziś, może nawet bardziej niż kiedykolwiek, bo odbywa się to w tajny sposób. Czyż nie zakazywano twoich książek, bo obawiano się, że ludzie zaczną myśleć i zadawać pytania odnoszące się do tego, czego uczą w szkołach i do tego, co mówią rządzący? Proces ten powstrzyma nadejście nowych czasów i podział ludzkości. Być może będzie to trwało jeszcze wiele pokoleń, bo młyńskie koło Jedynego obraca się powoli. Ziemski czas jest przeżywany szybciej. W kosmicznym wymiarze, gdzie czas nie jest ograniczeniem, byt przebiega stopniowo. Ziemski czas jest jego przeciwieństwem. Jednak już teraz Ziemia jest na najlepszej drodze do zmian. Religiom brakuje rzeki, dlatego zanikną. Będą jak morze, któremu brakuje źródeł i które zamieni się w bagno. Źródło, a więc boskość, może żywić się tylko wtedy, gdy istnieje potężna rzeka. A na razie taka rzeka nie istnieje. No może w pojedynczych przypadkach... Można więc powiedzieć, że wolą boskiej mocy jest, by nie istniały żadne religie? Prawdą jest, że religie stworzone zostały przez ludzi. W myśl tego, co boskie, sensownym jest - odnosząc się do prowokacji zawartej w twych słowach - być wolnym od religii, nie wyznawać żadnej konkretnej, a jednocześnie być

165

w zgodzie z prawdą, być w rzece Boga, w rzece światła i przyjmować to, co jest, a nie to, co mogłoby być. Stwardniałe struktury zaczynają się rozpadać. Nigdy nie będziesz potrzebował do modlitwy jakiegoś określonego stroju, nie będziesz też potrzebował nauczania, by być zdrowym. Nie będziesz potrzebował żadnych symboli, bo symbole zmieniają i dzielą. Coraz bardziej będziesz chciał żyć w jasności i czystości. Religia nie jest potrzebna, to tylko przyozdabianie prawdy ludzkimi słowami. Świadomość zaczyna się od tego, by znaleźć samodzielność i przebywać w prawdzie. Ozdabianie prawdy wielką ilością słów nie jest konieczne. Mówiłeś o chrześcijaństwie w średniowieczu i wspomniałeś również o tym, że zostałem wówczas stracony. Dość dużo wiem o mojej inkarnacji jako XXXXXXXXXXXX, kiedy to spalono mnie w roku XXXX w XXXXX. Czy mógłbyś powiedzieć mi o tym coś więcej? Już wówczas był z ciebie niezły heretyk. Zakuwano cię w łańcuchy z kulą u nogi (wokół kostki), by powstrzymać cię przed rozwojem. A na stosie palony byłeś nie raz... (śmiech) Ciepło zawsze było twoim przyjacielem. (znów się śmieje) Dlatego jesteś taki szalony. Palono cię właściwie w każdej kolejnej inkarnacji, bo chciałeś poświęcić się Bogu. To ci się już więcej nie przytrafi, bo tym razem będziesz mógł wytłumaczyć ludziom, że szaleństwem jest inkarnować się po to, by stać się ofiarą w imię Boga. To była głupota, przecież to rozumiesz... Wielokrotnie cię spalono, poddawano torturom i rozrywano ciało. Wybierałeś życia, które były bezsensowne tylko dlatego, że w ten sposób chciałeś udowodnić swoją miłość wobec boskości. Nic, oprócz cierpienia, ci to nie przyniosło. Boskość dowiedziała się dzięki tobie jak to jest być męczonym. Wiele przyjąłeś na swe barki, dlatego z taką porywczością pochłonąłeś przekazaną ci wiedzę, byś mógł szybciej zmierzać

166

w stronę świetlistego królestwa, z którego się wywodzisz. Twoje obecne życie powinno przebiegać szybciej i lepiej niż kiedykolwiek wcześniej. Prawdą jest, że zostałeś spalony jako XXXXXXXXXXXX. Nie zauważyłeś, że nosisz obecnie niemal to samo nazwisko, co wówczas? To prawo częstotliwości. Wybrałeś podobne, by być podobnym, dlatego też ponownie cię ostrzegam, byś nie był znów ofiarą! Zacznij pojmować i działać skutecznie. Nosiłeś odzienie grzesznika, lecz nigdy tego nie okazałeś, umarłeś jako bohater i spoglądano na ciebie z szacunkiem. Byłeś grzesznikiem dla Kościoła, bo nie słuchałeś jego zwierzchniej władzy. Właśnie takie zachowanie może być błędem religii i stawiać jej istnienie pod znakiem zapytania. Czy chciałbyś powiedzieć mi coś osobistego, co pomogłoby mi w rozwoju? Twój rozwój przebiega dobrze, bo sprawy dojrzewają. Powinieneś znaleźć sobie miejsce na Ziemi, uspokoić się i żyć w pokoju. Przewiduję, że będziesz miał jeszcze jedno dziecko, dzięki czemu twój związek z materialnym światem stanie się silniejszy. Dzięki temu zaczniesz prowadzić bardziej „osiadły” tryb życia. W przyszłości będziesz bardziej skupiony. Twój rozwój jest wspaniały, jednak twoim przeznaczeniem jest skupienie oraz aktywowanie różnych struktur mózgu. Sam to odczujesz. Wiele obszarów w twoim mózgu zostanie na nowo aktywowanych. To właśnie będzie skupieniem, którego centralnym ośrodkiem stanie się głowa. Wzrośnie pojemność twego mózgu i wzrosną twoje zdolności zapamiętywania, uczenia się i myślenia. Do twojej głowy „rzeczy” będą trafiać niczym fotografie. Z dużo większą łatwością będzie przychodzić ci pisanie, bo będziesz potrafił zachować całe strony w pamięci. Pisanie będzie ci szło jeszcze łatwiej. W związku z tym noce nie staną się krótsze, lecz dłuższe. Wszystko to posłuży lepszemu zrozumieniu i klarowności oraz możliwości jasnego widzenia. Państwo, które wciąż patrzy ci co na ręce, zaprzestanie tego. Wypadek w twoim sportowym wozie (gdy ci się ukazałem) służył temu, by przygotować twój mózg. Mogłeś wybrać na to jakiś inny sposób. Powiedziałeś jednak już na wstępie swojej inkarnacji, że jeśli twój mózg ma zostać przystosowany i jeśli mają zostać uaktywnione nowe obszary, to niech się to stanie szybko. Tak więc, to ty sam wybrałeś ten sposób. Przez tydzień

167

nie mogłeś się ruszać, a ja w tym czasie pracowałem nad twoim kręgosłupem i mózgiem. Podczas wypadku wymienione zostały również części twej duszy z wyższymi aspektami bytu. Teraz jednak rzeczy będą toczyć się wolniej, za to myśleć będziesz szybciej. Będziesz mniej podróżować, bo w tej samej liczbie podróży załatwisz znacznie więcej spraw niż kiedyś (dzięki temu, że struktury twego mózgu zaczynają się poszerzać). Nie aktywujesz co prawda i nie będziesz używał pełnych możliwości swojego ludzkiego mózgu, ale uaktywnisz nowe obszary jego potencjału. W tym życiu poznasz też, jak dotrzeć do swej nadświadomości i w jaki sposób możliwe jest komunikowanie się ducha z materią. Chodzi o to, byś poznał, że przybyłeś na Ziemię w ziemskim ciele i że będziesz miał możliwość rozmawiania z komórkami swego ciała. Podobnie jak nauka i medycyna są w stanie uzyskać z krwi informacje o człowieku, tak ty będziesz mógł uzyskać z komórek informacje o wszechświecie. Taka będzie twoja przyszłość - odkryjesz, że komórki są inteligentne. W ten sposób odczuwanie stanie się ostrzejsze. Korzystnym dla ciebie jest, że masz poczucie humoru i z przyjemnością słucham, gdy się śmiejesz. Ale zdarzało się, że śmiech zamierał ci na ustach... (śmiech) Przybyłeś na tę planetę, by zadawać pytania. Przybyłeś, by pokazać, jak rozumieć rzeczy i świat, aby nastały uzdrowienie i pokój. Przybyłeś też, bo potrafisz walczyć. Masz za zadanie wyjaśnić stanowisko kosmosu i sposób widzenia z poziomu boskiej świadomości. To właśnie jest rzeczywistym zadaniem związanym z twoim przybyciem na Ziemię. Jesteś kimś, kto już wielokrotnie odwiedzał Ziemię pod różnymi postaciami. Nikt nie zna warstwy Ziemi tak dobrze jak ty, bo możesz ją niemal czuć Ziemię. Twoja wiedza nie jest naznaczona przez uniwersytety, które fałszują obraz, lecz poprzez przeróżne przeżycia. Potrafisz wyczuć częstotliwość ludzi. Jesteś kosmopolitą, co znaczy, że wibrują w tobie częstotliwości kosmosu. Niesprawiedliwość świata będzie przeciw tobie, polityka tego świata okaże się zbyt słaba, a twój wgląd w losy Ziemi będzie tak wielki, że roztoczysz go ponad obrazem pojmowania świata przez ludzi. To właśnie są powody, dla których jesteś tutaj teraz. 168

Twoja świadomość wzrasta, podobnie jak twoja zdolność do materializowania. Możesz już je rozpocząć. Myśl o mnie, a poczujesz boską tęsknotę. Poczujesz również, że twój umysł, zrozumienie i świadomość są jaśniejsze niż kiedykolwiek wcześniej. Choć miło jest słuchać twego śmiechu, twoim zadaniem jest słuchać wypowiadanych słów, które później będziesz w stanie wprowadzić w czyn. Jesteś na Ziemi (śmiech), by zaprowadzić tutaj to, co kosmiczne. Podobnie jak ja, gdy zabieram duszę z ciała, będziesz wprowadzał we wszystkim tę kosmopolityczną częstotliwość i wiedzę. To, co ja transformuję z Ziemi, ty transformujesz na Ziemię. Pomiędzy nami powstaje tarcie. Dlatego jest to spełnieniem. Ja zabieram duszę, a ty ją napełniasz. Jesteśmy przeciwnikami, jednak zauważ, że właśnie dlatego jesteśmy sobie tak bliscy. Ja zabieram, a ty dajesz. Jeżeli staniemy na wadze i podamy sobie ręce - bo ja biorę, a ty dajesz - to będziemy równi, bo jesteśmy jednym. I tym samym obaj podlegamy w naszych działaniach boskim prawom. Radzę ci, byś zostawił ludzi takimi, jakimi są - Illuminati, głupców czy światłych. Plany ich życia zostały już napisane, przychodzę po nich, gdy nadchodzi ich czas. Nie odpowiadasz za nikogo innego poza sobą, swoją rodziną i otoczeniem. Skoncentruj się na swoim życiu - tylko na swoim. Nie ma żadnego świata i ludzi, których trzeba ratować. Pozwól im być takimi, jakimi są. Sami powinni podejmować decyzje. Wciąż mówisz o rozwoju planety i podniesieniu częstotliwości. Jak w związku z tym wyglądać będzie przyszłość ludzi - powiedzmy, w najbliższych trzydziestu latach? Czy będziesz bardziej aktywny niż zazwyczaj? Mają miejsce powodzie, trzęsienia ziemi i straszne katastrofy. Dzieje się tak dlatego, że ludzkość podzielona jest na trzy części. Nie każ mi podawać liczb, ale jedna trzecia pozostanie, jedna trzecia odejdzie i jedna trzecia przejdzie na wyższy poziom. Nie chodzi o to, aby wyliczyć jak najdokładniej jedną trzecią, lecz o to, że ogólnie są to trzy aspekty, które wyróżniają ludzi żyjących na Ziemi. To uogólnienie, jednak około jednej trzeciej ludzkości pozostanie tutaj. Tych, którzy przejdą na wyższy poziom, będzie mniej niż tych, którzy spadną. Ci, którzy upadną, przejdą w wymiarowość ich teraźniejszych bytów. To znaczy, że nie będą w stanie pozostać na Ziemi, bo wkroczy ona w wyższą częstotliwość, 169

oni natomiast zatrzymają się w miejscu. Dusze, które nie pozostaną na Ziemi, odejdą do innego systemu słonecznego. Proces ten rozpoczął się dużo wcześniej. Rozpoczęło się to już pod koniec poprzedniego stulecia, w twoim kraju. Miała tu miejsce ciężka faza testów związana z wydarzeniami na Ziemi. Z duchowego punktu widzenia był to czas odkrywców, ważny czas. Nie łącz tego jednak z waszymi politycznymi poglądami. Przez Ziemię przetoczą się burze i to nie tylko takie powstałe z ruchu powietrza i wiatru, pojawią się też burze elektryczności obciążającej częstotliwość. Zaistnieją więc na Ziemi rzeczy, jakich dotąd nie znano, niczym nowe, nieznane choroby. Zwierzęta oddadzą to, co im dano, tak więc nie będziecie mogli spożywać ich mięsa, bo nie będzie wam to służyć, będziecie od niego chorować. Pożywienie zacznie pączkować. Pojawi się więc jeszcze więcej fizycznych dolegliwości i cielesnego cierpienia. Wzrośnie ogólna skłonność do tego, by rozstać się z życiem, bo nadejdzie czas ogólnej depresji. Wulkany wybuchną. Woda wystąpi z brzegów. Wieże będą zamieniać się w ruinę, samoloty będą spadać. Technika będzie tym, co złamie kark ludzkości i powiedzie ją droga chaosu. Wielu zapłacze, wielu będzie cierpieć, lecz tylko dlatego, że nie dostrzegą rozwoju. Z tego też powodu czas Chrystusa i Antychrysta jest dla wielu dobrym czasem, bo zaczną pojmować. Jednak ci, którzy nic nie pojmą, doznają wielkiego cierpienia, bo ich dusze nie wyjaśnią ciałom wzajemnych powiązań. Zadaniem duszy jest wytłumaczenie w zrozumiały sposób fizycznemu ciału, materii, że ciało, dusza i umysł są jednym oraz że ciało, podobnie jak dusza, jest niczym Bóg, tyle że w innej częstotliwości. Dlatego ty jesteś równie boski jak chroniący cię anioł stróż - macie jedynie różne struktury. Duszom nie udało się jeszcze wyjaśnić tego w dostateczny sposób fizycznym ciałom, którym towarzyszą. Ale dojdzie do tego niebawem. Wzrośnie częstotliwość Ziemi, zmieni się jej wibracja na bardziej subtelną. Mniej subtelne rzeczy zostaną oświetlone. To znaczy, że symbolicznie słońce będzie mocniej świecić, bo Ziemia wzniesie się ku górze. Z tego też powodu stopią się lodowce. Nie zobaczycie śniegu, a wody wystąpią z brzegów. Nachodzi czas roztopów, słońce silniej niż kiedykolwiek oświetlać będzie Ziemię, w czym tkwi pewna obrazowa logika, bowiem Ziemia zbliża się do tego, co boskie (nie w sensie odległości, lecz częstotliwości).

170

Wielu ludzi odejdzie. Pojawią się choroby, bo ludzie nie będą mogli już oddychać powietrzem, nie będą mogli go znieść. Skutkiem tego ochronna powłoka Ziemi, ochrona planety, stanie się cieńsza. „Ucieknie” gęste powietrze. Pozostanie tylko rozrzedzone powietrze, co znaczy, że zmieni się częstotliwość powietrza ziemskiego. Tylko ci, którzy mają odpowiednie płuca będą mogli oddychać tym subtelniejszym powietrzem, a więc tylko ci, którym znane są wyższe wymiary. Dla tych, którzy pozostaną, będzie to mimo wszystko dobry czas. Będą mogli doświadczyć materialnych wygód. Możliwe stanie się życie w miłości, harmonii i przyjaźni. Dla tych, którym przeznaczony jest taki los, będzie to piękne życie. A ostatnia „jedna trzecia” odejdzie na inne planety albo.,.? ...do wyższych sfer. Ci, którzy odejdą, nie będą stanowić jednej trzeciej (a więc trzydziestu trzech procent; przyp. aut.), lecz będą trzecią częścią. Będą mniej liczną grupą od tych, którzy pozostaną. Jednak w odniesieniu do ich możliwości, będą znacznie przekraczać tych, którzy pozostaną. Jak można się dowiedzieć z publikacji naukowych, nasz system słoneczny zbliża się do centrum galaktyki, co między innymi przyczynia się do podniesienia częstotliwości. Więc, w istocie to, co dzieje się z Ziemią, jest w oczywisty sposób fizycznym procesem...? Nigdy nie twierdziłem czegoś innego. To normalny bieg rzeczy i tak dzieje się już od miliardów lat i przez kolejne miliardy będzie się tak dziać. Jedynym problemem w tym wszystkim jest człowiek, który boi się umierania. Podniesienie częstotliwości wspomaga istoty w rozwoju, ponieważ ma to wpływ na prawa natury. Prawo rezonansu będzie działać szybciej i silniej, co znaczy, że wszystkie życzenia, będą spełniać się szybciej. Będzie to działać w obie strony, szybko spełnią się zarówno życzenia pozytywne, jak i te negatywne. Ludzie o niskim poziomie świadomości będą wciągać w swe życie innych ludzi o niskim poziomie świadomości, a więc podobnych sobie. W ten sam

171

sposób, przebudzeni, świadomi ludzie będą przyciągać w swym życiu takich, jak oni. Stopniowo dojdzie do oddzielenia obu grup ludzi na tych, którzy dokonają wraz z Ziemią przejścia na wyższy poziom i na tych, którzy pozostaną w miejscu i nie będą chcieli się rozwijać. To ostatnia grupa będzie wymagać ode mnie dużej ilości pracy, bo te dusze przyjdę zabrać. Ludzie ci będą się coraz bardziej męczyć w życiu i nie będą mogli zrozumieć, jak to możliwe, że świat się tak zmienia, nie pytając ich o zdanie. Ludzie tacy będą chcieli, by wszystko pozostało takim, jakim zawsze było. Po takie właśnie dusze przyjdę i oczyszczę z nich Ziemię, gdyż blokują one innych. Z pomocą milionów pomocników królestwa światła zostaną oni zabrani na inne planety, gdzie nadal będą mogli zbierać doświadczenia. Wśród nich zdecydowanie wzrośnie ilość samobójstw, bo nie będą sobie radzić w życiu. Jednak każda dusza ma wolną wolę i w ciągu jednego dnia może zmienić swą orientację. Porównaj to z żaglowcem. Jeżeli zmienia się wiatr, kapitan musi zmienić ustawienie żagli. Jeśli tego nie zrobi albo nie będzie poruszał się do przodu, żaglowiec wywróci się. Podobnie człowiek będzie musiał zmienić orientację w swym życiu, na nowo się przystosować, aby życie biegło dalej. A więc to podobne czasy do tych, o których pisano w Biblii, kiedy to oddziela się ziarno od plew... Właśnie. Ludzie, którzy rozwijają się wraz z procesem rozwoju Ziemi, będą czuć się wspaniale, bo taki rozwój jest zgodny z ich planem duszy. Będzie to również czas nowych wynalazków, które zmienią życie na Ziemi. Czekają was przełomy we wszystkich obszarach życia - społecznych, politycznych i ekonomicznych. Nastąpi czas wojen toczonych między państwami, ale też wojen, w których ludzie powstaną przeciwko własnym rządom. Przede wszystkim w twoim kraju będą miały miejsce niepokoje społeczne, związane z ludźmi pochodzącymi z innych części Ziemi, którzy są inni niż wy i wyznają inną religię. Będą tu miały miejsce wielkie powstania. Wydarzą się katastrofy naturalne, bo Ziemia się poruszy w kosmosie i sama urośnie. Wasza planeta stanie się większa, a odległość między nią, a sąsiadującymi planetami wzrośnie, co doprowadzi do wielkiego trzęsienia. 172

Moja praca wymaga, bym pozostał spokojny i dobrze wykonał wszystko, co do mnie należy. Czy każdy człowiek może nawiązać z tobą kontakt? Ogólnie rzecz biorąc, tak, jednak większość nie chce mieć ze mną nic wspólnego. W rzeczywistości każdy człowiek ma ze mną kontakt - w końcu wprowadzam dusze do ciał, a później je od niego uwalniam. Wielu ludzi myśli o mnie i może mnie poczuć. Jednak większość myśli o mnie tylko wtedy, gdy pora umierać. Gdy nadchodzi czas, by odejść, ja już jestem na swoim miejscu. Jestem tam również, gdy ktoś rzuca mi wyzwanie - poprzez niebezpieczne sporty albo karkołomne przedsięwzięcia. Jestem tam, gdzie dwóch postanawia ze sobą walczyć i jestem też, gdy ktoś przyjmuje substancje, które go narkotyzują. Moje wrota zawsze są otwarte, a ludzie często mnie prowokują. Zazwyczaj przychodzą jednak tylko mroczne, związane z Lucyferem, moce, które wybierają ludzi nie radzących sobie z życiem na Ziemi, nie podejmujących zadań przypisanych swoim inkarnacjom i nie wypełniających planu życia. Pozwalam im na to. Często bywam wzywany (śmiech), gdy ktoś życzy mnie - a więc śmierci innemu człowiekowi, czy to przy rozwodzie, czy w jakichś niebezpiecznych sprawach, gdy ktoś chce, by wyeliminowany został jego konkurent. Powinna cię też zainteresować inna kwestia, a mianowicie morderstwo. Zadajesz sobie pewnie pytanie, czy ktoś jest winny, czy nie, gdy skazuje kogoś na śmierć. To typowo ziemski problem. Na Ziemi zakazuje się kary śmierci, poprzez rządowe prawa, czy też umowy społeczne. W kosmicznym wymiarze przypomina to raczej przekładanie zwrotnicy. Taką wiedzę należy jednak przekazywać na zewnątrz w bardzo ostrożny sposób. Będziemy o tym rozmawiać w innym czasie, bo jest to coś, co można szybko pojąć niewłaściwie. Ale odbiegłem znów od twego pytania. Pytałeś o kontakt ze mną poprzez komunikację. Dialog, taki jak prowadzimy dzisiaj, jest czymś wyjątkowym. Czasem przemawiam do ludzi, którzy chcą skończyć ze swoim życiem, ale to żadna szczególna komunikacja, to raczej monolog w moim wykonaniu, bądź ostrzeżenie.

173

Co sądzisz o naśladowcach, korzystających z tego, co wymyślili inni? Pozwól, ze ci to bliżej wyjaśnię. Wciąż ukazują się książki, w których publikuje się rozmowy z duchowymi istotami - myślę tu na przykład o Ramtha czy Vyvamus. Istoty te do chwili pierwszych publikacji były całkowicie nieznane, jednak krótko po ich ukazaniu nagle całkiem „przypadkowo” również inni ludzie nawiązali z nimi kontakt, próbując przedstawiać podobne teksty (które jednak zazwyczaj mocno odbiegają od źródła) i chcąc w ten sposób zarobić pieniądze, bądź zwrócić na siebie uwagę. Co powiedziałbyś na ten temat i co radziłbyś robić w takim przypadku? To nie powinno stanowić żadnego problemu, bo ty i ten, przez którego mówię, jesteście jedynymi, którym ukazuję się w tej formie. Oczywiście zawsze będę wszechobecny w kosmicznej świadomości. Wszyscy ludzie będą mogli mnie poczuć, jednak osobisty dialog prowadzę tylko z tobą, bo taką zawarliśmy umowę. Kontakt przez medium możliwy jest tylko dlatego, że ty i ja jesteśmy ze sobą związani, że jestem przy tobie, a medium pośredniczy pomiędzy nami. Poprzez ten kontakt intensywniejsza staje się również nasza bezpośrednia „znajomość”, co zresztą widzisz i czujesz, gdy przekazuję tobie idee i mówię do ciebie we śnie. Przez ostatnie noce odwiedzałem cię między trzecią a czwartą godziną, byłem u ciebie i przekazywałem ci wiedzę. Powoli zacząłem wnikać w twój kark, a następnie w twoją świadomość, by ją napełnić. Dlatego zapewniam cię, że nie będę rozmawiał w ten sposób z innymi, bo nie jest to przewidziane. Mogą mnie czuć i widzieć dopiero wówczas, gdy po nich przyjdę (śmiech). Zarówno zmarli, jak i anioły stróże opowiadali, że w zaświatach, a więc w subtelnym świecie, istnieją krajobrazy, kolory i muzyka. Czy mógłbyś mi opisać, jak wygląda miejsce, gdzie przebywasz? Na najprostsze pytania zazwyczaj najtrudniej jest odpowiedzieć. Dusze podczas przechodzenia do subtelnego świata najpierw widzą silne światło. Wspominałem już, że dusza dostrzega tunel. Jest to obraz podobny do tego, który widzicie podczas szybkiej jazdy samochodem przez tunel. Następnie, gdy już przejdziecie etap wstępny, możliwa jest pewna forma wizualizacji. Świat duchowy jest światem umysłu, to świat utkany z wyższych

174

substancji. Zagęszczenie posiada tak wysoki poziom, gdyż w umyśle możliwy jest wybór. Dusze mogą formować obrazy odpowiadające ich świadomości. Może się to wyrażać w krajobrazie czy w kolorach. Nie da się ich jednak porównywać z materialnymi krajobrazami lub tworami, które przeważają na Ziemi. To barwy światła o takiej różnorodności, jakiej nie ma na Ziemi. Dlatego też ktoś, kto był bliski śmierci i mógł to dostrzec, ujrzał tak wielkie i różnorodne spektrum, że jeśli wrócił na Ziemię, czuł się zagubiony. W częstotliwości, w której przebywam, przenikam całą sieć, aż do najwyższych sfer, to znaczy, do najwyższych wymiarów ludzkiego czy cielesnego bytu. Im wyższy jest byt, tym większa jest świadomość i mniejsze staje się pragnienie, by być otoczonym przez krajobrazy, wytwory czy barwy. Polega to na tym, że zbliżając się coraz bardziej do światła postrzega się je jako wielki, barwny punkt. Wizualizowanie krajobrazów, form i barw minimalizuje się wraz z duchowym rozwojem istot. Coraz bardziej żyje się uczuciem, a w zasadzie wyczuciem. Niesie to ze sobą zjednoczenie ośrodków energetycznych od szczytu głowy aż do stóp. Nie przeżywa się tylko tego, co postrzega oko, Postrzeganie coraz bardziej przyjmuje formę czucia. Wewnętrzne słońce i serce funkcjonują lepiej, niż kiedykolwiek dotąd. Miłość, czyli najwyższe uczucie, nie jest postrzeganiem, lecz przeżywaniem. W duchowych częstotliwościach konieczne jest co prawda, by istniały jeszcze jakieś formy, jednak podlega to przemianie. Dlatego też w miarę rozwoju każdy będzie wolał „być górą” zamiast „widzieć górę”. Na niższych poziomach kosmicznych bytów - w obszarach dusz - można mówić o krajobrazach, formach i kolorach, jednak na wyższych poziomach już nie. W umyśle następuje przemiana, tak długo, aż dotrzesz do kosmicznego ja. Na samym szczycie, a więc w boskiej strefie, nie ma niczego oprócz samego Boga pierwotnego bytu i światła. W twojej pracy ważne jest, byś wiedział, że dusze po opuszczeniu cielesnej powłoki wpływają w subtelniejsze rejony, które mogą przypominać ziemskie, nie w swej substancji, lecz w sposobie postrzegania. To ma pomóc duszy w rozwoju jej bytu. Im bardziej rozwinięty jest człowiek, tym bardziej zbliża się do boskiego źródła, mniej pragnie zobaczyć górę i bardziej pragnie być światłem.

175

Spójrz na to jak na piramidę. Na samym dole jest różnorodność wszystkiego, jednak im wyżej dotrzesz, tym mniej będziesz postrzegał ze swego otoczenia, bo będziesz coraz bliżej światłości. Im wyższa jest częstotliwość kosmicznej świadomości, tym słabsze jest życzenie, by zobaczyć, czy nawet dotknąć, krajobrazów lub form. To istotny aspekt dla wszystkich, którzy inkarnują się na Ziemi: warstwy dusz, w których przebywają te mające znów odrodzić się na Ziemi, są tak uformowane, by przypominały Ziemię, dzięki czemu dusze chętnie wracają. Cieszą się na myśl o swoim powrocie na Ziemię. W świątyni dusz kosmicznego bytu jest to często najgłębszym życzeniem, dzięki któremu powrót może przebiegać w bardziej harmonijny i lepszy sposób. Czy tam, gdzie przebywasz, istnieje też muzyka? Słyszałem, że na poziomach aniołów, usłyszeć można pewien rodzaj muzyki. Czy tam, gdzie przebywasz, też ją słyszysz? Tu, gdzie jestem, istnieje częstotliwość, więc pojawia się też dźwięk, jednak tylko wówczas, gdy jest ktoś drugi. To tak, jak z wdychaniem i wydychaniem. Dźwięk pojawia się tylko wtedy, gdy ktoś może go usłyszeć. Znaczy to, że jeśli jakiś człowiek umarł, jego dusza przechodząc do świetlistego królestwa, może usłyszeć dźwięk, jeśli tego pragnie. Kto chce słyszeć, ten usłyszy. Jednak będziecie wybierać źródła. Im wyższe jest źródło twej świadomości, tym bardziej będziesz pragnął usłyszeć niebiańskie brzmienie boskiej pierwotnej mocy. Ponieważ Bóg jest zamkniętym w sobie tworem, nieustannym krążeniem, które odnawia się wciąż na nowo, nigdy nie traci mocy, a wręcz zwiększa swą intensywność. Jest w ruchu, a więc można powiedzieć, że nuci. To jest taki boski, pierwotny ton, z którego w niższych częstotliwościach powstaje muzyka. Gdy nie będziesz chciał go więcej słyszeć, lecz poczuć, odczujesz go jak częstotliwość swego serca. Odpowiedź na twoje pytanie brzmi: ponieważ istnieje słuch, istnieje też dźwięk. Dźwięk rozbrzmiewający w kosmosie nie pozostanie nieusłyszany. W kosmosie coś istnieje tylko wtedy, gdy istnieje dla tego jakaś przyczyna. Nic nie powstaje tylko po to, by nie być... Światło powstało, by być i podobnie jest z dźwiękiem. Istnieje, aby można go było usłyszeć.

176

Muzyka nie istnieje tylko po to, by po prostu być, ale ma w sobie sens. W kosmicznym wymiarze chodzi o to, by niczego nie brakowało. Okropieństwem waszych czasów jest stosunek ludzi do zwierząt, które zabijane są podczas wielkich świąt i uczt, choć nie panuje głód. Jeśli jakieś zwierzę zostaje zabite, ponieważ ktoś jest głodny, to nie ma w tym nic złego. Zabija się jednak więcej niż to konieczne. Uzmysłowicie to sobie dokładniej, bo ludzkość znów będzie głodować. Problem ten dotknął już Ziemię w czasach średniowiecza, a w tej chwili głoduje inny odległy kontynent. Musicie wreszcie pojąć, że im więcej jedzenia się marnuje, tym mniejsza jest korzyść z tego wszystkiego. Kosmiczna energia zostanie w końcu wycofana, a powietrze się ulotni. Pytanie o muzykę, jak już zaznaczyłem na wstępie, to przyczynek do niezwykle szerokiej wiedzy. Ludzie muszą zrozumieć, że nie wolno zabijać zwierząt bez zrozumienia. Jeśli coś robione jest dla niczego, to siłą rzeczy zabraknie „za i przeciw”, bo dawanie i branie zostanie wykluczone. Dlatego w pewnych epokach „schodziło” powietrze. To właśnie powód, dla którego rzekoma bieda dotyka ludzi. To, co robisz, rób świadomie albo nie rób wcale. Jeśli robisz coś bez przyczyny, to dotykasz tym samym prawa, które wymaga brania. Coś jest ci wtedy zabrane, bo działałeś bez powodu. Rozumiesz to? Owszem, ja to rozumiem. I mam nadzieję, że rozumieją to też moi czytelnicy... Większość ludzi nie rozumie praw wszechświata, dlatego dziwią się, że są biedni, nieszczęśliwi czy chorzy. A ponieważ wielu ludzi nie stara się tego pojąć, to z wolnej woli wybierają cierpienie. Istnieją książki, filmy, opowiadania i bajki o prawach kosmosu. Spójrz na waszego Chrystusa, który tego nauczał. Jednak jeśli ktoś nie chce słuchać, musi to poczuć. Na pytanie: „Czy istnieje muzyka?” można odpowiedzieć „Tak”, tylko wówczas, gdy jest słyszana z własnej woli, a nie roztrwoniona w przestrzeni. Przypomina mi to pewien cytat bankiera Rothschilda, który kiedyś powiedział: „Jeśli ktoś sądzi, że w przypadku załamania rynków finansowych pieniądz zniknie, to jest w błędzie - on jedynie zmieni swego właściciela.”

177

Podobnie jest na Ziemi. Jeśli ktoś ubożeje, to ktoś inny się wzbogaca. Pieniądz nie rozpuszcza się w „nicość”, lecz jedynie zmienia swego właściciela. Gdy odbiję komuś partnerkę, to nie znaczy, że ona znika. Ona tylko „zmienia właściciela”. (śmiech) Coś w tym rodzaju. Ach te twoje porównania... Gdy mężczyzna ma przy swym boku kobietę, której nie ceni i nie dzieli z nią życia, to z kosmicznego punktu widzenia nie ma żadnego powodu, by kobieta ta nadal przy nim pozostawała - nie ma to celu i sensu. Odchodzi więc do mężczyzny, który jej potrzebuje i który daje jej powód, by z nim była. Chciałbym jeszcze raz powrócić do muzyki. Czy boski pierwotny ton można z czymś porównać? Czy przypomina dźwięk, jaki można wydobyć z czegoś na Ziemi, na przykład grając na skrzypcach czy na flecie? Ten ton przypomina coś, co tobie znane jest jako „om”. W samych instrumentach jest dźwięk o znacznie słabszych wibracjach, niż wasze instrumenty nowych czasów. W czasach średniowiecza istniał instrument z wybrzuszoną czarą, który wydobywał podobny dźwięk. W dawnych klasztorach można jeszcze spotkać coś takiego, jednak nigdy w wibracjach nowszych czasów. Wspominam o tym, bo imię Lucyfera nie jest tobie obce... {śmiech). Wibracja nowych czasów to właśnie jego dzieło, gdyż przy podniesieniu częstotliwości Ziemi wykorzystał on wyższe częstotliwości, by przelać je w instrumenty muzyczne i sprzęt dźwiękowy. W urządzeniach dźwiękowych z epoki na epokę podnoszono wibrację, by oddalić się od boskiego pierwotnego tonu. Pierwotny ton nie brzmi przyjemnie dla ludzkiego ucha, bo nie odpowiada upodobaniom fantastycznego umysłu. To raczej głęboki ton, spokój sam w sobie, wytwarzany w głębi. Tak małe instrumenty, jak gitara czy skrzypce nie mogą wytworzyć odpowiednich tonów. Instrument boskości jest przeogromny, więc i dźwięk jest silny. Ton Boga nigdy nie będzie brzmiał jak śpiew kanarków, których struny głosowe wytwarzają wysokie dźwięki. Jego głos będzie zawsze potężny i głęboki.

178

Czy słuchasz czasem jakiejś ziemskiej muzyki? A może dla ciebie wszystko to brzmi, jakby ktoś fałszował? Nigdy nie słucham tych nieudolnych prób nowych czasów, bo są pełne tekstów. Brzmienie słów zabarwia muzykę i wnika w ludzi, by kierować ich w określonym kierunku. Chętnie słucham jednak muzyki. Dla mnie muzyką jest częstotliwość tego, co związane z Ziemią, bo codziennie staram się być jej przyjacielem i w każdej częstotliwości staram się dostrzec przyjaciela. Łączę się z częstotliwością każdej duszy, by oddzielić ją od ciała, od ludzkiej częstotliwości. Każdy człowiek ma swoją własną częstotliwość. Ktoś, kto jest w stanie zobaczyć pole energii jakiegoś człowieka, powiedziałby, że każdy człowiek ma inną aurę. A wzorce kolorów aury nie są niczym innym niż częstotliwością. Tak więc każdy człowiek ma częstotliwość, którą mogę postrzegać jako kolor, ton czy muzykę - w zależności od tego, jak zdefiniuje się muzykę. Dla mnicha muzyką może być dźwięk om, inni jako muzykę odbierają śpiewy wielorybów. Dla mnie ważne jest, by słuchać muzyki ludzkiej częstotliwości. Łączę się z taką częstotliwością i przekazuję duszy, że powinna się oddzielić od ciała. Pouczam też ciało, że nadszedł już jego czas, w związku z czym znam się też na muzyce fizycznego ciała. To wszystko to częstotliwości, wzorce barw i tonów - wibracje. Wzorzec częstotliwości człowieka podlega wpływowi muzyki, której słuchał w swym życiu, bowiem wibracje te przenoszą się zarówno na ciało, jak i na duszę. Ważnym jest dla mnie, bym rozpoznawał częstotliwości łudzi, bo w ten sposób mam kontakt z częstotliwością muzyki, której dany człowiek słucha. Znane są mi różne rodzaje muzyki tworzonej przez ludzi i dlatego właśnie uważam je za nieudolne. Chętnie słucham klasycznej muzyki z dawnych czasów, bo jej brzmienie niesie głos. Wspomniałeś, że moc Lucyfera przeniosła podniesienie częstotliwości na muzykę i wykorzystała ją do tego, by oddalić człowieka od boskiego źródła. Co dokładnie robi dzisiejsza muzyka z duszami i ludźmi? Nie chodzi o muzykę dzisiejszych czasów na Ziemi, lecz o części tej muzyki. Lucyfer jest w stanie współwibrować w głosie mówiącego, to dźwięk podobny 179

dźwiękowi gitary. Moc Lucyfera jest w stanie wniknąć w wibrację człowieka, a wręcz nadać mu demoniczność, by nią promieniował. Popatrz na opery światowe. Spotkasz się w nich z promieniującym szczęściem, szczęśliwe ja współbrzmi ze śpiewakiem czy śpiewaczką. Przeciwieństwo znajdziesz tam, gdzie zamęczane są struny gitary, powodując rozdwojenie w głowie i prowadząc ludzi w głębsze obszary bytu. Tak działa nie tylko muzyka, lecz również filmy. Poprzez nieustanny wpływ częstotliwości filmu ludzie zaczynają głupieć. Powstają idiotyzmy, choć niemiło to słyszeć. Człowiek zaczyna odbierać coś bezmyślnie, bo przestaje się zastanawiać nad tym, co widzi i słyszy. Oddala się wtedy od samego siebie. Spójrz na Amerykę, ale potraktuj to tylko jako przykład. W tym kraju jest tak, że z dnia na dzień coraz mniej się myśli. Ludzie wciąż tylko się śmieją bezmyślnie i od godzin porannych do nocy gapią się w telewizor. Samodzielny, świadomy człowiek, który się właściwie rozwija, zawsze będzie w stanie działać i odpowiadać za samego siebie. Nie oznacza to, że nie wolno ci oglądać telewizji czy słuchać muzyki. Znaczenie jednak ma, jak często i długo to robisz oraz jakiego rodzaju muzyki słuchasz. To od twojej odpowiedzialności zależy, czy potrafisz się „wyłączyć” i wykorzystać chwile spokoju na to, by pomyśleć i odnaleźć siebie. W tym właśnie leży istota szkodliwych działań. Wywołują to wszystko Illuminati, ja nazywam ich Ilustraci (śmiech), bo cieszy ich aktorstwo, poklask i światło, które wytwarzają bez sensu i w nadmiarze. To oni wprawiają w ruch te wszystkie działania. Chodzi im o to, aby poprzez wibrację oddzielić mózg od świadomości. A wtedy ludzie popadają w nałogi. Wasz telewizor jest jak najbardziej błogosławieństwem, jednak podobnie jak muzyka pełen jest czynnika władzy, wpływu przeciwników światła i Antychrysta. Słuchanie współczesnej muzyki ogłupia. Tyle mam do powiedzenia na ten temat. Ludzie mają przyjaciół. Często nazywamy kogoś naszym „najlepszym przyjacielem”. Ty oczywiście nie jesteś osobną istotą z własnym ciałem, interesuje mnie jednak, czy w duchowym świecie masz jakiegoś przyjaciela bądź przyjaciółkę?

180

Czy istnieje jakaś istota, z która najchętniej coś robisz, czy też z którą się kochasz, na przykład z aniołem łaski czy jakąś inną istotą? W życiu ziemskim na pewno byłaby to kobieta. Mężczyźni odbywają stosunki z kobietami i dzięki temu płodzą dzieci. Patrząc w ten sposób, musiałbym zadawać sobie pytanie: „Czy w mym rozwoju jestem samotny w kosmosie?” Mógłbyś mnie nawet zapytać: „Aniele śmierci, czy zapładniasz się sam? Dlaczego jesteś taki wielki, dlaczego wciąż jesteś wszędzie, gdzie jest źródło twej mocy, bo przecież nie masz ani kobiety, ani dziecka?” Mogę ci powiedzieć, że nie zapładniam się sam. Akt zapłodnienia, taki jaki możliwy jest na Ziemi, nie istnieje w kosmosie. Jestem związany z boską mocą, która mnie żywi i wzmacnia, podobnie jak światło i pożywienie dają siły tobie. Pod tym względem jesteśmy podobni, tyle, że ja działam na innym poziomie. To jest źródło mej mocy. Moje otoczenie znajduję w pracy, bo w niej właśnie czuję się najlepiej. Robię to, co potrafię najlepiej. Działam tam, gdzie przynoszę najlepsze wyniki. Moje dzieło daje mi miłość, pewność i spełnienie. Najchętniej komunikuję się z boskim źródłem. Jest ono niczym nauczyciel, którego słucham. Od niego jestem gotów się uczyć i działać zgodnie z jego wskazówkami. Dla wymiany związanej z tarciem szukam podobnych sobie. Najczęściej komunikuję się z tym, który jest najbardziej oddalony, czyli z mocą, którą ty określasz jako moc Lucyfera. Taka komunikacja pełna jest interakcji, powstaje tarcie i dzięki temu uczę się czegoś nowego. Można by powiedzieć, że wzrastam dzięki memu przeciwnikowi. Najchętniej jednak spoczywam w głębi siebie, po prostu jestem. Gdybym miał sobie wybrać kogoś na partnera, to wybrałbym światło. Tak wielkich jak ja jest niewielu, dlatego jestem ze wszystkimi. Nie ma mnie w mocy Chrystusa, nie ma mnie w aniołach, jednak interesującym jest, że części mnie są w anielskości. Części anioła wypełnione świadomością, powracają do tego, co boskie. I również tego jestem częścią jako ten, który przekształca i jako anioł przemiany (po to, by istniała rzeka). Czy pasuje ci taka odpowiedź? Tak, dziękuję ci!

181

Gdy przekazujesz duszę aniołowi stróżowi, czy też przekazujesz ją dalej, i dusza ta przybywa w zaświaty, spotyka tam tak zwaną duchową rodzinę - dziadka, babcię, brata, wujka, matkę... A jak to jest z duszami, które już się inkarnowały - czy one również są wśród tych czekających? Bo właściwie są teraz w innym ciele, na Ziemi... Kontakt pozostaje. Dusza, której rozmiary stały się zbyt duże - a jest tak w większości przypadków - nie jest w stanie zmieścić całego swego bytu w jednym ciele. Załóżmy przykładowo, że dusza ma metr sześcienny pojemności i ze względu na swój rozmiar nie będzie mogła w całości wniknąć w ciało i je otoczyć. W takim przypadku zmieści się tam tylko jej część. Ale dusza nie jest jakimś obiektem jak na przykład stół. Dusza nie jest stołem, lecz czymś, co się porusza, jest płynną strukturą. Wypełnianie duszą to płynny akt. Tak samo jak akt poczęcia, stworzenie człowieka, jest płynnym ruchem dawaniem i braniem. Skoro dusza jest płynna, to w swej właściwości płynie przez ciało. To z kolei sprawia, że w swej głównej części jest w ciele, ale jej fragmenty są z rodziną dusz. Dlatego możliwe jest, że gdy umrzesz i spotkasz się z rodziną dusz, będzie tam również część twojego dziadka, mimo, że odrodził się on już na Ziemi w nowym ciele. Jest to możliwe tylko dlatego, że znajduje się poza dwutorowością ludzkiego myślenia. Jesteś połączony ze wszystkim, będziesz też połączony z duszą. Prowadzi to do tego, że w różnych czasach i w różnych miejscach osiąga się odmienne efekty. Może trudno jest ci to pojąć, ale tak właśnie jest. Jeżeli spojrzysz na duszę z tego punktu widzenia, łatwiej zrozumiesz, że możliwym jest, by jedna dusza była jednocześnie w wielu miejscach. Możliwe jest uzdrowienie Ziemi. Nie potrzeba z inkarnacji na inkarnację myśleć o płodzeniu dzieci, bo jest jak najbardziej możliwe, by przekazać informację genetyczną inną drogą, poprzez warstwę dusz, nawet całemu ludowi. W ten sposób dla całości społeczeństwa dostępne staną się wiedza i sposoby zachowań, a normalnie przekazanie ich zajęłoby setki lat. Rupert Sheldrake, brytyjski badacz, nazywa to polem morfogenetycznym, z którego informacje mogą być jednocześnie przekazywane wielu odbior-

182

com. Udowodniono, że jeśli pewna liczba istot przejdzie przez jakiś proces, to doświadczenie takie automatycznie przenosi się na cały gatunek, na całą rasę. Możesz to tak wyrazić. W ten sposób powstaje nacjonalizm - osiągany jest ten sam wynik w jednoczesności czasu. W odleglejszych czasach była nierówność czasu prowadząca do nierównych wyników. Teraz, ze względu na podniesienie częstotliwości, proces ten przyspiesza, następuje jednoczenie się. Z tą wiedzą łatwiej zrozumieć, jak to możliwe, że na różnych kontynentach dokonano podobnych odkryć w tym samym czasie. Poprzez szynę właściwości dusz oraz poprzez to, że dusza uwalnia się od ciała, udaje jej się zapłodnić wiedzą duchową matkę, a ona natychmiast wypromieniowuje to na tych, których ciała wypełnia. Tak więc, masz odpowiedź... ...za którą gorąco dziękuję. W ten sposób można transformować idee. Skoro przebiega to w częstotliwości „z góry na dół”, dlaczego nie przekazać po prostu jakiejś idei, doświadczenia, które nosisz w sobie, bezpośrednio do wszechświata, do boskiej duszy-matki, która z kolei może przenieść je na innych - pomyśl tylko o ogromie możliwości, jakie to daje. Jeżeli to sobie w pełni uświadomisz, dostrzeżesz możliwości, które nagle staną się dostępne tobie, jako małej duszy żyjącej na Ziemi. Właśnie od tego ludzie są silnie odciągani i dlatego postępują niemądrze. Ty, żyjąc na Ziemi, odkryjesz prawdziwy sens, jeśli pomnożysz jego wpływ. Naucz się komunikować z duszą i wysyłaj różnorodność myśli środkami transportu duszy prosto do matki dusz, aby tam, w ich wielości, można je było zwielokrotnić. W ten sposób możesz osobiście, po opublikowaniu tej książki, zasygnalizować matce dusz: „Mam tu coś ciekawego, czy nie przydałoby się to wszystkim duszom na świecie?” Dusze w ciałach, które otrzymają twoją informację poprzez matkę dusz, poprowadzone zostaną do księgarni i w swej ludzkiej ciekawości sięgną po książkę. Tym właśnie jest zwielokrotnianie. Może być przyczyną finansowego sukcesu; zwłaszcza wówczas, gdy anioły uznają, że dusze potrzebują wsparcia. Nie jest to żadną manipulacją, lecz wprowadzeniem pewnej propozycji do dzieła.

183

Spróbuj wyjaśnić ludziom, że dzisiaj najważniejsze jest uświadomienie sobie właściwości ciała, duszy i umysłu. Wszystko jest ze sobą powiązane i jeśli zostanie stworzona właściwa komunikacja, w życie wkroczą zmiany, zdrowie, sukces i spokój. Opowiedz ludziom o matce dusz, która wysyła i promieniuje. Poprzez duszę powinniście próbować dotrzeć do istoty matki dusz, by współuczestniczyć w zwielokrotnianiu tego, co robicie. Matka ta zdecyduje, czy owoc, który jej przesłano, odpowiada jej ciału. Zacznijcie od tego, by spróbować. Patrzcie na to jak na eksperyment, a będziecie w wielokrotności, to znaczy w przeżywaniu tego, co tworzycie. Odważę się na zadanie prowokującego pytania: czy można próbować z tobą negocjować? To jest kwestią ceny. (nie mogłem powstrzymać się od śmiechu) Możesz się śmiać. Jeśli pytanie miało być żartem, to jest to jak najbardziej usprawiedliwione. Musisz zrozumieć, że ja istnieję, ponieważ jest Bóg. Pytanie brzmi: „Czy Bóg jest, bo ja jestem?” Ja sądzę, że tak... Tym samym, odpowiedź na pytanie, czy można ze mną negocjować, brzmi: „Ponieważ jestem, to w żadnym razie - nie.” Pertraktowanie oznaczałoby, że istnieje możliwość „przeciągnięcia” mnie na jakąś stronę. A do tego jednak nie jestem zdolny. Podobnie jest z tym, co boskie. Można by powiedzieć (śmiech), że to przejaw upartości. By to wyjaśnić, chciałbym jednak zaznaczyć, iż: Bóg jest uparty, bo jest. Ja trwam w uporze, bo jestem. Dlatego nie można nas „przeciągnąć” na swoją stronę. Z kosmicznego punktu widzenia jest to ciekawa historia. Pytanie, czy można ze mną negocjować, mogłoby brzmieć: „Czy można negocjować z Bogiem?”. Bo ja jestem jego narzędziem. Odpowiedź na takie pytanie brzmi jak najbardziej „Tak!” (o ile negocjowanie oznacza ruch, działanie, dokonywanie czynów, a nie oszukiwanie się wzajemne jak na bazarze kairskim). Gdy tak będziesz pojmować negocjowanie, to dokonasz wymiany z tym, co boskie. Raczej nie próbuj dogadać się z podwładnymi Boga. Nie kombinuj

184

i zadawaj sobie w myślach pytania, czy nie warto byłoby przechytrzyć śmierci i żyć o 20 lat dłużej. Ze mną nie da się negocjować, bo ja o tym nie decyduję. Ja tylko wypełniam zadanie. Jeśli jednak będziesz wymieniał się z tym, co boskie, to przekonasz się, że jest jak najbardziej możliwe, by negocjować. Moja odpowiedź pewnie wprowadziła cię w pomieszanie i pytasz teraz: „Dlaczego można negocjować z tym, co boskie, skoro Bóg jest?” Ponieważ jest w tobie boski aspekt, możesz negocjować z samą boskością. To znaczy, że w efekcie negocjujesz z samym sobą, bo nosisz w sobie bożą iskrę. Gdy będziesz negocjował z samym sobą, nigdy nie zechcesz negocjować ze śmiercią, bo ucieszysz się po bożemu, że doświadczenia, które zebrałeś na Ziemi będziesz mógł zastosować w świetlistym królestwie. Jesteś w drodze powrotnej. Pomyśl, co ci to da, jeśli będziesz negocjował dla siebie? Skoro zebrałeś doświadczenia, gdy osiągnąłeś wiek osiemdziesięciu lat, to po co ci osiemdziesiąt pięć, skoro już wszystko zrobiłeś? Umrzesz z nudów... Negocjowanie w imieniu innych (kobiety u twego boku, twojego dziecka) nie będzie możliwe, gdyż wykracza poza twoją boskość. Możesz negocjować z Bogiem tylko we własnych sprawach. O rany! Zaraz mózg mi się ugotuje... Ale nie poddam się. Wobec tego, czy możliwe jest negocjowanie z mocą Lucyfera? Tak, to możliwe. Negocjowanie to pierwotna zasada dawania i brania. Spójrz na ręce mężczyzn, którzy negocjują na bazarze i oszukują. Poprzez negocjacje powstaje tarcie, powstaje coś, co przez krótszy czy dłuższy czas się spełnia. Jeśli działasz, a więc coś robisz, to jesteś w ruchu. To znaczy, że faktycznie można przedłużyć albo skrócić swe życie, ale nie poprzez negocjacje. Ruch i wypełnienie swych zadań czyni jak najbardziej możliwym skrócenie czasu, który jest ci dany. Rozumiesz? Poprzez bardziej świadomą pracę nad sobą można skrócić swój czas. Możesz zakończyć swe trudy i doświadczenia przed upływem zaplanowanego czasu i wówczas możesz odejść wcześniej. Coś takiego jest możliwe i mogłoby

185

być przykładem na to, że możliwe jest pertraktowanie z Bogiem. Jednak przedłużanie życia nie jest możliwe. Jeżeli rzeczywiście, jak przed chwilą to opisałem, zakończyłbyś pracę swego życia wcześniej, to możesz odejść, jeśli jednak chcesz, to możesz jeszcze pozostać na Ziemi. To zależy od ciebie. Pozwól, że przedstawię ci to krótkim rymem: „Jestem tak bardzo w nurcie rzeki, że zostanę w niej na wieki”. Chodzi o pewien rodzaj nad-spełnienia. W ten sposób możliwe są zmiany. Ale ponieważ ci przerwałem, wyjaśnij mi jeszcze raz, o co chodziło z tym pertraktowaniem z mocą Lucyfera. Mówi się o magicznych kręgach, o przedsiębiorcach i członkach loży, którzy powodowani pragnieniem posiadania jeszcze większych pieniędzy, sukcesów, władzy i wpływów, podpisali pakt z diabłem albo sprzedali swe dusze. Co to oznacza? (czarna postać długo się śmieje...) To znaczy, że pisząc w swoich książkach o Illuminati, miałeś rację. Pomyśl o tym! Ale co to oznacza dla duszy? Jeżeli „sprzedana” dusza wkracza do duchowego świata, to Lucyfer staje obok ciebie i mówi: „Hola, ona należy do mnie...!” i zabiera ją sobie? To nie całkiem tak wygląda. Jednak może to być wzmocnieniem królestwa cieni. Posłuchaj, mój drogi Janie, w momencie, gdy zadałeś mi to pytanie, przybył do nas anioł łaski. (Mężczyzna będący medium opowiadał mi później, że w tej chwili prawie spadł z krzesła, tak silnie odczuł obecność anioła łaski.) Anioł łaski przychodzi, gdy zostanie przywołany i gdy nadchodzi czas łaski. Przywołałeś go swoim pytaniem. Można powiedzieć, że anioł poprzez twoje pytanie wyczuł pole swego działania. Pytanie nie jest bez znaczenia. Oddanie duszy nie jest w ogóle możliwe, bowiem wszystko jest. To znaczy,

186

że dusza może przemieścić się od środka pomieszczenia do lewego narożnika i to wszystko... Twoje pytanie potwierdza jednak, że książki, które piszesz, są właściwe w swej treści, a nie w sposobie przedstawiania. Dlatego też dam ci teraz „po łapach”, chociaż w gruncie rzeczy poznałeś sprawy we właściwy sposób. W przypadku panów, o których zapytałeś (w międzyczasie zjawiały się wśród nich również kobiety) dusze zostały sprzedane, bo je oddano. Co wzięto w zamian? Władzę i dobra materialne. Jednak Illuminati nie chcą tylko władzy, oni chcą wszechwładzy, a to jest porównywalne tylko z boskością. Garnitur, w który Illuminati się ubierają, nie pasuje na nich... To gra przypływów i odpływów. Możliwym jest oddanie duszy w zamian za władzę, tak, że przechodzi ona na stronę cienia, do mocy Lucyfera. Ponieważ pojawił się anioł łaski, chce ci on przekazać, że łaska może spotkać każdego, jeśli dusza się na to zdecyduje albo jeśli Ziemia jest w drodze powrotnej ku światłu. Również wówczas może wkroczyć anioł łaski. Zatrzymanie duszy przez ciemną stronę było możliwe w dawnych czasach i jest możliwe teraz. Jednak nadszedł czas przełomu. W wyższej mocy, na Ziemi nowego bytu, nie będzie już takiej możliwości w tym zakresie. W drobnych spawach jeszcze tak. Ci, którzy odejdą z Ziemi i udadzą się na planety o niższych wibracjach, wciąż będą mogli „bawić się” w te gry. Tam dalej będzie się to działo. Najważniejszym jest nie oddanie duszy, lecz raczej dawanie i branie. Dusza została dana Lucyferowi, odebrana została władza. Wszyscy prędzej czy później pojmą, że władza należy się temu, co boskie. Dusze, które zostały przekazane cieniowi, to tylko minimalny wycinek boskości. Siłą rzeczy fragment boskiego pochodzenia, będzie chciał wrócić do swego mistrza, niczym zbłąkana owieczka. Droga może być bardzo długa, jednak wróci do „stada”, do którego należy. Wracając jeszcze raz do twego pytania, powiem ci, że Lucyfer nie przychodzi po duszę osobiście, jednak po tym, jak ja po nią przychodzę, przebywa tam, gdzie wibracje są niskie i gdzie przebywają inne dusze, które nie chcą widzieć światła i nie słuchają aniołów stróżów. Istnieją ludzie - jak na przykład mój dobry przyjaciel Manfred - którzy mają dar przewidywania śmierci ludzi, których znają. Czasem śni o tym kilka dni wcześniej, czasem wie to dopiero w chwili śmierci. 187

Wie kim jest osoba, która umiera i wie, że właśnie w tej chwili ona umiera. Czasem są to wypadki, które widzi przed ich zdarzeniem się. Wielokrotnie próbował temu zapobiec i na przykład, gdy wiedział, że jego babcia spadnie ze schodów, pojechał do niej i gdy wbiegł do domu, ona akurat spadła. Ten „dar” przynosi mu cierpienie i dlatego już od dzieciństwa zadaje sobie pytanie, z jakiej przyczyny posiada ową zdolność, skoro nie może nikomu przynieść dzięki temu pożytku. On ma dostęp. Ten, przez którego przesyłam te słowa (medium) ma go również od dzieciństwa. To swoisty dostęp i zainteresowanie tematyką samą w sobie. To nie jest tematyka umierania, lecz tematyka bytu i bycia świadomym. Ten, o którego ci chodzi (Manfred), przeżył wiele żywotów w wysoko rozwiniętych cywilizacjach. Mogę ci powiedzieć, że był tybetańskim mistrzem śmierci. To w nim tkwi. Był mistrzem w swoim fachu. Jeśli delikatnie spróbujesz poczuć zapach, to poczujesz zapach śmierci, bowiem w tych czasach miał on święcenia kapłańskie. Miał wówczas „poklask”, a ludzie szanowali go z własnej woli, bo był mocno związany ze śmiercią i pokazywał ją jako męczeństwo przeznaczenia. W obecnym wcieleniu jest normalnym człowiekiem, żyjącym w przemysłowych czasach, jednak sprawy z przeszłości są mu wciąż bliskie. Pokazywane jest mu teraźniejsze męczeństwo, by mógł je w sobie zagasić. Wciąż jest na to otwarty, bowiem wówczas trochę zaniedbywał te sprawy. Ma więc w sobie pewne zdolności i będzie je w sobie nosił, czy wręcz więził. Dar, o którym wspomniałeś, trzyma się go mocno. Może się od tego uwolnić, jeśli zacznie o tym rozmawiać ze mną. Powinien powiedzieć: „Proszę cię swym jestestwem o uwolnienie, bo dostrzegam w sobie pewne przywiązanie”. Anioł łaski wyśle wtedy przez czubek jego głowy strumień światła, który przyniesie mu uwolnienie. Powiedz o tym swojemu przyjacielowi. Tak zrobię! Dziękuję bardzo. Zamknij na chwilę oczy i pomyśl: „Anioł łaski”. Unieś głowę i poczuj go. Czujesz? (Już wcześniej, gdy mówił o aniele łaski, byłem bliski łez. Teraz również.) 188

To współdziałanie duchowych mocy, a nie wołanie o pomoc. Ponieważ istnieje duchowa moc, zawsze możliwa będzie pomoc tam, gdzie jestem. Zacznij to pojmować. Gdy jesteś połączony ze mną, gdy jesteś świadomy tego, że jestem, zawsze otrzymasz pomoc, gdziekolwiek będziesz, bo ze sobą współpracujemy. Ja nie przywoływałem anioła łaski, lecz pojawił się, bo był potrzebny. Gdy ludzie to pojmą, uwolnią się od swoich problemów. Istnieją także ludzie, którzy widza u innych, na krótko przed ich śmiercią, pewien rodzaj cienia na ich twarzach. Można to przykładowo zobaczyć na zdjęciach takich osób. Czym jest ten cień? Czy to ty? To jest zwiastun. Potraktuj to (śmiech) jak wysłanie zaproszenia. W pewnym sensie jest to część mnie, którą wysyłam wcześniej, aby człowiek mógł to wyraźnie zobaczyć. Dlatego ludzie zanim odejdą, robią jeszcze jakieś rzeczy, załatwiają sprawy, próbują coś uporządkować. Czują mnie, nawet, jeśli nie chcą tego okazać. Wysyłam taki sygnał ciemności wcześniej, można więc zauważyć to jako cień, można to dostrzec w spojrzeniu lub po reakcji skóry. Dusza mówi wtedy ciału: „Słuchaj, na mnie już czas, odchodzę!”. Wówczas ciało blednie, bo dostrzega, że brakuje mu życia, powietrza, boskiego oddechu. Ustępują kolory i ustępuje światło. A tam, gdzie nie ma światła, przychodzi cień. Spójrz na czerń pogrzebu. Ponieważ światło opuściło ciało, pozostaje cień. Nie żałoba i smutek, lecz właśnie cień. W związku z tym chciałbym zadać jeszcze jedno pytanie. Istnieją również ludzie takie było na przykład jedno z jasnowidzących dzieci, o których pisałem w mojej książce - którzy wyczuwają śmierć w ludziach po ich zapachu. To znaczy, że ludzie mają inny zapach, gdy są blisko śmierci. Czym jest to, co czują? Ogólnie rzecz biorąc, to organy. Wy, ludzie, staliście się prawdziwymi smakoszami. „Nie można już znieść jego zapachu”, „Podąża za swoim nosem” i tak dalej... - to zwroty, które wskazują na tę właśnie tendencję. Chodzi o przywiązanie do zmysłów. Człowiek może czuć zapachy przeróżnych rzeczy. Załóżmy, że było się na pogrzebie i przebywało się w pomieszczeniu, w którym spoczywał zmarły.

189

W tym pomieszczeniu był też zapach śmierci. Coś takiego może wywołać u kogoś wspomnienia, jeśli spotka osobę, po którą wkrótce mam przyjść. Zapachy, które często się czuje, to organy. Na przykład, jeśli tkanka rakowa opanuje ciało, organy zaczynają niszczeć. Otwierają się i wypuszczają zapach. Mając wrażliwy nos, można poczuć „zapach raka”, bo przenika przez pory na skórze. U mnie skupia się to w ośrodku energetycznym brzucha (splot słoneczny) i właśnie z miękkości ciała wypływa ten zapach. Pewnego dnia ludzie będą w stanie stworzyć aparaturę, która umożliwi im badanie organów poprzez ich napromieniowanie. Im silniejsze będzie napromieniowanie organu, tym bardziej chora i tym gorsza okaże się jego spójność. Będzie się to odbywać we współpracy tych, którzy mogą poczuć ten zapach, z tymi, którzy będą umieli zaprojektować odpowiednie urządzenie. Ludzie ci będą badać, dlaczego dziecko może poczuć zapach śmierci. Będą zadawać sobie pytania, jak to możliwe, że dziecko ma takie zdolności i nagle coś ich „oświeci”. Zrozumieją, że wszystko dzieje się dlatego, że organy promieniują nie tylko ciepło (co wprawia was w ekstazę, bo sądzicie, że widzicie aurę), lecz promieniują też swą stałość i ten właśnie zapach czuje dziecko. Wkrótce ludzie wynajdą maszyny, które będą mogły to wykryć. Dzięki aparaturze będzie można zbadać organ i powiedzieć, czy będzie jeszcze służył pięć czy dziesięć lat. To pozwoli na określoną terapię, a przede wszystkim na nowe rodzaje naukowego badania przyczyn, bo promieniowanie organów jest ściśle związane ze stanem duchowym człowieka. W ten sposób powstrzyma się wiele badań rentgenowskich, bo stan organów będzie można określić na podstawie biologicznego stanu ciała. Podobnie, stan korzeni zębów będzie można zbadać na podstawie wypromieniowania mocy korzeni, a nie na podstawie zdjęć rentgenowskich. W poszukiwaniu przyczyn jakiejś choroby nie będzie się działać z zewnątrz do środka ciała, lecz od środka na zewnątrz. Będzie to znaczący postęp. Poczucie zapachu śmierci ma uświadomić naukowcom, że na Ziemi istnieje coś więcej. Zbadają to i dokonają wielkiego odkrycia. Możesz ogłosić to publicznie. Jak to możliwe, że ludzie mogą zobaczyć śmierć, gdy ktoś inny umiera? Na Ziemi panuje otępienie. Wielu ludzi neguje Boga, duszę i w ogóle sens życia jest im obcy. Czego oczekujesz?

190

To, co jest możliwe u ludów żyjących na Ziemi blisko z naturą, u ludów o wyższej wibracji na innych planetach jest czymś całkowicie normalnym. Widzą, gdy nadchodzi koniec fizycznego ciała. Widzą, gdy przychodzę i gdy następuje fizyczna śmierć. Tam każdy to potrafi. To świadomość częstotliwości łączącej z całością. Jeżeli jesteś w stanie dostrzec, że wnikam w ciało, by wyzwolić od niego duszę, to osadzasz w części ziemskiej świadomości wyższą świadomość. Oba poziomy świadomości należą do świadomości-teraz. Może się to wydarzyć na przykład wtedy, gdy oświadczysz, że jesteś gotów żyć z tą wiedzą na Ziemi i przekazywać ją. Jeśli raz się na to zgodzisz, to trudno będzie ci się z tego wycofać. To odpowiadałoby nieomal kompletnemu przeprogramowaniu twojej struktury informacyjnej. W związku z tym zauważ, że wywodzę się z boskiej inteligencji. Bóg jest wszędzie, a więc i ja jestem wszędzie. Mogę być również w tobie i poprzez moją inteligencję „wypromieniowywać”, kiedy nadchodzi czyjś koniec. Ludzie, którzy cierpią, tak jak twój przyjaciel, mogą prosić anioła łaski i mnie, o odebranie im takiego daru. Bo ta zdolność może być darem. Zapewne nie od samego początku życia, jednak gdy w myślach kogoś takiego śmierć stanie się czymś normalnym, przestanie być to dla niego ciężarem. Powiedz przyjacielowi, że powinien przeczytać twoją książkę. To powinno coś zmienić. Ta wiedza osadzona jest w tobie jako człowieku, bo nosisz w sobie kosmos. Jesteś częścią całości i ta informacja również do niej należy. Do całości należy też przychodzenie i odchodzenie, za i przeciw, dawanie i branie. W ten sposób powstaje tarcie, które z kolei wyzwala wybuch spełnienia. Dlaczego stwarzasz sobie posłuch poprzez tę książkę? To chyba najłatwiejsze pytanie, na jakie mogę odpowiedzieć. Nadszedł czas, by przekonać was do działania. Czas już dojrzał, a Ziemia przechodzi na wyższy poziom. Coraz więcej ludzi dzięki swemu rozwojowi dostrzeże, że śmierć nie jest wrogiem odchodzenia, lecz przyjacielem przybywania, powitaniem w wyższych warstwach energii. Ludzie dostrzegą, że jest to przemiana fizycznie postrzeganego stanu skupienia, z ciała stałego w subtelniejsze obszary. Czas dojrzał i pierwszym krokiem jest przeczytanie o tym w tej książce, tak by w głowach ludzi zaczęło „wibrować”, do chwili aż zniknie w nich lęk przede mną i znajdą w sobie odwagę, by mi się oddać. 191

To byłoby piękne, gdyby ludzie nie obawiali się śmierci i nie przeżywali jej w ciszy i samotności, lecz podobnie jak przy świętowaniu narodzin, cieszyli się radosnym wydarzeniem, przejściem na nowy poziom energii. Rozumiesz, o co mi chodzi? Przychodzenie-na-świat jest, podobnie jak odchodzenie-ze-świata, tylko fazą wszechteraźniejszości. Na Ziemi stworzono określenie czynów wiodących ku światłu, ja natomiast podkreślam czyny prowadzone w cieniu. Proszę, nie myl tego jednak z cieniem Lucyfera. Ponieważ zmierzacie ku światłu, ku rozwojowi w wyższy byt, i jest to wciąż powtarzającymi się narodzinami, moja moc również bierze w tym udział. Zawsze chętnie mówicie o aniołach światła, lecz powinniście też wspominać anioła, który służy wam pozornym cieniem. Ja również jestem wszechobecnością i mogę świecić poprzez wszystkie moje struktury. Pracujecie ze światłem, ale teraz dojrzał czas, by pracować też ze mną. Poprzez pracę ze światłem i jednocześnie ze mną powstanie tarcie, dzięki któremu zapala się iskra spełnienia. To znaczy, że iskra boża sama zamienia się z płomienia w światło. Jak określiłbyś swoje miejsce w hierarchii aniołów? Moje miejsce jest ściśle przypisane. Przenikam wszystkie wymiary wyobrażalnych bytów. Niektóre z aniołów przebywają w wymiarze twojego bytu. Ja natomiast jestem wszędzie. Działam też w obszarze anielskim, pomagając aniołom przejść do innych wymiarów. Jestem tym, który przetwarza, choć dzieje się to w innej gęstości. Istnieję w bezpośrednim połączeniu z Bogiem. Jednym jestem ja, a drugim jest anioł łaski, który jest istotny również dla mnie. Dlatego można powiedzieć, że jestem „przekraczającą” mocą anioła, bowiem jestem wszędzie i wszędzie mogę działać. I tak na przykład, mogłem pomóc istocie, którą określiłeś jako Saint-Germain, w jej rozwoju w stronę świetlistego królestwa. Do moich zadań należy również to, że pomagam aniołom, bo są one poza boskim źródłem. Nie powinno to być jednak przyczyną nieporozumienia, gdyż wszyscy są połączeni swoistą więzią. Dlaczego osłabiła się u mnie, i u wielu innych, potrzeba czytania książek?

192

Ty się zmieniłeś. W sprawie projektu tej książki jesteś pionierem i nikt nie zarzuci ci, że coś od kogoś odpisałeś. To bardzo ważne w odniesieniu do esencji tej pracy. Można powiedzieć, że jest to „czysta energia”, nie zabarwiona książkami innych autorów. Poza tym, nie ma już niczego nowego, co mógłbyś znaleźć w książkach. Czy stara mądrość nie mówi, że od pewnego określonego punktu z czytania przechodzi się w działanie? W jaki sposób mówisz poprzez medium? Mówię poprzez jego świadomość. Do każdego człowieka mówię w ten sposób. Świadomość jest bramą mowy, w niej jesteście czyści i poprzez nią mogą przepływać informacje. Informacje powinny być odbierane w jak największej czystości, bo jeśli dotrą tylko na skraj świadomości, to zaczyna się rozwadnianie w tym, co medium przeczytało albo usłyszało, we wszystkim, co „straszy” w jego mózgu. Medium, przez które nawiązałeś najlepszy kontakt ze mną, jest mówcą światła. Podczas odbioru jest w stanie wyłączyć niemal wszystko, co w nim kiełkuje. Nie odbywa się to nieustannie. Nie można wykluczyć, że przez medium przebiegnie czasem myśl, która należy do niego. Co prawda nie jest to żadną tragedią, ale właśnie od tego zaczyna się rozwadnianie. W jaki sposób mogę ja, czy też medium, poczuć, że to jesteś TY, a nie jakaś inna istota? Medium będzie mnie czuć. Pozna mnie po spokoju częstotliwości, ponieważ wywodzę się z tego, co pierwotne i boskie. Gdy wnikam w jego ciało, aktywności natychmiast ulegają spowolnieniu. W związku z tym, nie zaistnieję w górnym polu jego świadomości, tak jak jest to w przypadku, gdy mówią przez niego inne istoty, lecz będę raczej jak otoczka wokół niego. Wnikam w niego i po tym będzie poznawać i wiedzieć, że to JA jestem w nim, niczym płaszcz, który go okrywa. Na początku mój wpływ powoduje, że czubek głowy medium jest jakby naelektryzowany i czuje moją obecność, która ciągnie go w górę (jeśli jego kręgosłup i plecy są proste, jestem w stanie w pełni wniknąć we wszystkie jego myśli). 193

Ty, Janie, gdy mnie przywołasz, poznasz mą obecność po swoich stopach, które w kilka sekund staną się zimne. To będzie naszym znakiem. (krótka przerwa) Pozwól mi jeszcze zauważyć, że pisanie książki jest pięknym projektem. Chciałbym jednak podkreślić - i nie popadaj w przerażenie - że słowo pisane ma drugorzędne znaczenie. Najważniejsze jest, by działać ze światłem i by być skutecznym. Praca ze mną jest tym, co zmieni twoje życie. Dlatego nie martwcie się (medium i ja; przyp. aut.) o nazwiska podawane w książkach przez innych. Liczy się efekt i to on jest istotny dla kosmicznej świadomości. (śmiech) Staniecie się sławni dopiero wtedy, gdy odejdziecie z Ziemi. Lecz cóż miałoby martwić Mozarta, który patrząc z duchowego królestwa, dostrzega całokształt wszystkiego? To tylko jego nazwisko, podobne nazwiskom na skrzynkach na listy. To nic nie znaczy. Nazwisko na Ziemi z kosmicznego punktu widzenia jest niczym, bowiem masz tysiące żywotów i tysiące nazwisk. Zajmijmy się teraz tematem seksualności. Istnieją ludzie różnej wiary, którzy sądzą, że konieczna jest wstrzemięźliwość seksualna, by móc wznieść się w duchowe obszary. Uważa się, że ci, którzy żyją „w cnocie” otrzymają lepsze miejsca w niebie. Inni z kolei (pokazuje toprasa bulwarowa) przeżywają swój seksualizm w skrajny sposób, co przeradza się w pornografię, orgie grupowe, seks ze zwierzętami i z dziećmi, i tym podobne... Co myślisz na ten temat? Z jednej strony wstrzemięźliwość przez całe życie nie może być korzystna, bo gdyby każdy tak postępował, to ludzkość by wymarła. Jednak w pewnych określonych sytuacjach życiowych świadoma wstrzemięźliwość może być bardzo pożyteczna i może rzeczywiście stworzyć przestrzeń na inne myśli. Natomiast to, czy osoba taka przejdzie do wyższych duchowych sfer, związane jest z kolei z jej osobistym planem duszy. Blokady i seksualne opory mogą wyzwolić choroby duchowej natury i wpłynąć na zachowanie człowieka. Nie można tego osądzać w jeden ogólnikowy sposób. Jeżeli ktoś, w jednym czy wielu poprzednich żywotach, bardzo in194

tensywnie przeżywał swą seksualność, to być może w przyszłym życiu zdecyduje się na większą wstrzemięźliwość, na przykład na bycie mnichem czy mniszką. Ale może też być odwrotnie. To temat, o którym bardzo wiele mówi się na Ziemi. Seksualność na waszej planecie jest tak dziwaczna, że często brakuje w niej miłości. Mogę ci dzisiaj powiedzieć, że wszystko, co wydarza się w miłości, jest dobre i ma swoje miejsce na Ziemi. Przede wszystkim w młodym wieku, gdy człowiek uczy się czuć energię punktu wejścia energii (czakram seksualny), często udaje się on w odkrywczą podróż, by poznać energie i nauczyć się z nimi obchodzić. Dla niektórych seksualność zamienia się w coś w rodzaju religii, co nie jest dobre. Inni zarabiają w ten sposób pieniądze, co wcale nie jest lepsze. Każdy ma wolną wolę i ponosi skutki swych działań. Człowiek powinien zadać sobie pytanie: „Czy podczas uprawiania seksu odczuwam miłość, czy też jest to tylko podnieta, pożądanie, popęd, a może chodzi o władzę?” Decyduje o tym świadomość i wielkość duszy. Im wyższa jest świadomość duszy, tym bardziej jej działania wynikać będą z miłości. Przeciwieństwo pokazuje, że przewagę uzyskują mroczne aspekty i że taki człowiek nie może zapanować nad swoimi zmysłami i ciałem. Nie jest panem materii, lecz to materia nim rządzi. Każdy człowiek ma w sobie granicę wstydu, z którą uczy się obchodzić. Jeśli przekroczy się tę granicę siłą, wykorzystując przy tym potrzebę innych ludzi, to działają wówczas nie moce światła, lecz ciemności. Człowiek nie postępuje wówczas w godny sposób. Ten, który przeżywa swą seksualność, powinien zadawać sobie pytanie, czy zachowuje przy tym godność, zarówno swoją, jak i partnera. A co powiesz na temat miłości między osobami tej samej płci? Według nauk Koranu jest to grzech śmiertelny, podobnie jest w chrześcijaństwie. Buddyzm także odrzuca taką formę miłości. Najostrzej wypowiada się na ten temat nauka judaistyczna: żydowskie pisma, Miszna i Talmud, domagają się śmierci w przypadku aktów homoseksualnych. Czy opinie na ten temat, przedstawiane przez religie, zgodne są z myślą Boga, czy też są to tylko ziemskie interpretacje?

195

Miłość jest boskim aspektem, w związku z czym jest nietykalna. Na to, o co pytasz, odpowiem jednak w następujący sposób: nie jest to zgodne z zamysłem Stwórcy, bo nie pozwala na żaden rozwój. Nie ma tarcia, które mogłoby wyzwolić iskrę spełnienia. Nie powstaje przez to nic nowego w ewolucji człowieka, nie rodzi się dziecko. Z tego punktu widzenia nie jest to więc wskazane. Jeśli jednak rzeczywiście wyzwoli to miłość i wyostrzy intelekt, powinno być tolerowane. Ogólnie, w odniesieniu do ewolucji ludzkiego bytu, jest to bezsensowne. Brakuje w tym wszystkim tarcia przeciwnych biegunów, dzięki któremu możliwy jest rozwój i postęp - brak „za i przeciw”. Wzajemne tarcie przeciwnych biegunów nie jest w tym przypadku możliwe i z tego powodu nie może nastąpić wybuch spełnienia. Jeśli kobieta jednoczy się z mężczyzną, to mężczyzna ten, wnikając w nią, jest blisko szyjki macicy, gdzie dochodzi do zapłodnienia. Spróbuj sobie wyobrazić coś takiego z dwoma mężczyznami - o zapłodnieniu nie może być mowy... Boskie źródło stworzyło dwa nurty, które nawzajem wspomagają się w rozwoju. Tak więc, powstał żeński i męski rozwój, by się uzupełniać. To, że jakiś mężczyzna czuje i zachowuje się jak kobieta (na przykład ubiera się na sposób kobiecy), swe przyczyny ma głównie w tym, że w poprzednim życiu dusza była kobietą, a jej wspomnienia są bardzo silne. Ludzie, którzy przeżyli w dzieciństwie sytuacje, w których przemoc lub wstyd związane były z aktami seksualnymi, są teraz zablokowani, obawiają się lub wręcz brzydzą odmienną płci. Można im jednak pomóc. W danej inkarnacji rolą mężczyzny jest bycie mężczyzną, podobnie jak rolą kobiety jest bycie kobietą. Homoseksualizm w jednym krótkim życiu można jakoś znieść, jednak w kosmicznym wymiarze nie jest on właściwy. Dla rozluźnienia zadam teraz prowokacyjne pytanie: czy pierwotne stworzenie bardziej kocha odważnych ludzi niż tchórzy? Ponieważ w każdym człowieku jest dusza, nosząca w sobie boskie nasienie, to, co boskie kocha każdego człowieka tak, jak siebie samego. To, o czym mówisz, to raczej ziemski sposób widzenia. Ktoś odważny może być mroczny w swojej duszy, a ten, kto się boi, może być świetlisty i jasny. To odwieczne struktury dusz w milionach możliwych kombinacji.

196

Ty jesteś odważny, ale jest też w tobie strach. Byłeś mroczny i byłeś jasny. Przeżyłeś również to, co złe (świadomie to wybrałeś), by poznać wszystkie aspekty stworzenia i by wiedzieć, czego naprawdę chcesz. Musiałeś zdecydować, którą drogą pragniesz iść. Czeka cię jeszcze długa droga życia... Czy jest coś, czego dusza (albo człowiek) powinna czy wręcz musi się bać? Tak. Musi się bać własnej ciemności! A czy jest coś, przed czym człowiek powinien się chronić? Przed własną ciemnością i nieodpowiedzialnością! Czy istnieje wolna wola, czy też los ludzi na Ziemi jest już ściśle określony? Wolnej woli w odniesieniu do wszystkich działań nie ma. Przeznaczenie ludzi wpisane jest na stałe w tory tego, co ustalili w swych planach życia. Porównaj to z dzieckiem. Dziecko ma wiele swobód w odniesieniu do tego, jak spędzi dzień, z kim się bawi, jak szybko wykona swoje zadania domowe. Jednak zawsze ma tych samych rodziców, o określonej godzinie jest śniadanie, obiad, kolacja, chodzenie do szkoły i tak dalej. To znaczy, że istnieją stałe założenia, których nie da się zmienić, w ich granicach dziecko, dusza, może się swobodnie poruszać. Podobnie jest z dorosłymi - z ludzkością. Również tutaj niezmienne są pewne ogólne założenia, kroki w rozwoju, chociaż w ich ramach możliwa jest dowolność. Wolna wola istnieje, jednak z zastrzeżeniem, że wynika z określonych działań, które opisane są w planie życia. Może się więc zdarzyć, że będę musiał wkroczyć i ograniczyć ją, jeżeli miałaby ona znaczyć, że zadania nie zostaną wypełnione. Z ziemskiego punktu widzenia mógłbym powiedzieć, że nie ma wolnej woli w znaczeniu, jakiego życzyliby sobie ludzie - mianowicie, że mogliby robić wszystko, na co tylko przyszłaby im ochota. Jednak obecne życie na Ziemi zaplanowali sobie sami - na duchowym poziomie. A więc istnieje wolna wola,

197

bo robią to, czego sobie życzyli przed inkarnacją. Wolną wolą jest robienie wszystkiego, co jest ziemskim przeznaczeniem. Podstawową zasadą jest tu zamienienie określonego celu życia na dobrą monetę boskiego bytu. Wówczas wola jest wolna bardziej niż kiedykolwiek. Ograniczenie ciała na Ziemi „przeżywane jest” w wyniku wolnej woli. Znaczy to, że fizyczne ciało nie jest wolne, więc i wola nie może taka być. Ciało i przeznaczenie człowieka związane są z Ziemią. Jest to ściśle zapisane w boskim planie, a zmienić może się jedynie wtedy, gdy energia skieruje się ku górze i wypromieniuje w wyższe częstotliwości. Wolność w odniesieniu do woli nigdy nie będzie istniała na Ziemi, bo Ziemia w swej strukturze już od samego początku wyznacza granice, które w duchowym wymiarze nie istnieją. Dlatego zarówno z kosmicznego, jak i ziemskiego sposobu postrzegania wynika, że wolna wola podlega grze stwarzania. W tej grze nie chodzi o to, by szukać zemsty, tak jak ma to miejsce w życiu na Ziemi. W grze stwarzania chodzi o oświecenie. Zauważ, jak krok po kroku znoszone są ograniczenia, aż w końcu wola i przeznaczenie ludzi osiągnie bezgraniczność i wszystko będzie w Jedynym, w nurcie boskiego spełnienia. Zapanuje wolna wola, wewnątrz i na zewnątrz. Gdy wolna wola będzie wszędzie, człowiek umknie przeznaczeniu bowiem znów przejdzie w boską wolność wszelkich działań. W tym stanie istnieje jedna wolna wola, wola boskiego Jedynego, boskiej jedności. Jak to jest, gdy zostajesz powołany do większej pracy, jak na przykład powódź albo wojna? Czy wymaga to od ciebie pracy na „dodatkowej zmianie”? Już ci mówiłem, że Ziemia przechodzi na wyższy poziom. To nieuniknione. Taka zmiana wiąże się z wojnami i katastrofami naturalnymi, przy czym nie zawsze są one wyzwalane ruchem Ziemi, lecz mogą być też wyzwolone poprzez działania ludzi. Nie każda katastrofa naturalna musi być spowodowana przez samą Ziemię, czasem dopomaga jej w tym człowiek i technologie. Samo wydarzenie nie jest tak istotne nawet wówczas, gdy jest to trzęsienie Ziemi o nieznanych dotąd rozmiarach. Dla mnie znaczenie ma jedynie, czy człowiek o numerze X, dokładnie o danym czasie i w danym miejscu, spotka się ze mną, czy też nie. 198

Dla duszy, na którą przyszedł czas, nie ma znaczenia, kto spowodował fale. Faktem jest, że człowiek, zgodnie z prawem rezonansu, udaje się tam, gdzie spotka śmierć. Ofiara szuka sprawcy. Poruszenia Ziemi - na przykład wybuchy wulkanów - mają miejsce od wielu tysięcy lat, od początku istnienia tej planety, nie są więc czymś niezwykłym. Ziemia przechodzi teraz przez proces, który określacie jako wzrost częstotliwości. Zmusza to Ziemię - zgodnie z naturą - do zmian i dokonania dalszego rozwoju na poziomie politycznym, ekonomicznym, religijnym, jak i geologicznym. Oczywiście ludzie, którzy zostali powołani w takim momencie oraz rodziny tych, którzy przechodzą do subtelniejszych światów, przeżyją cierpienie. Nie będą wiedzieć, dlaczego tak się stało oraz, że czeka na nich rodzina dusz. Takie cierpienie nie wynika jednak z samej śmierci, lecz z braku zrozumienia u ludzi. Nie wiedzą oni, czym jest życie, jakie ma ono znaczenie. Nie wiedzą też, czym jest śmierć. Wkrótce wiele płomyków zgaśnie, a ja przekażę je aniołom stróżom. Nie zmniejszy to jednak cierpienia ich bliskich. Same dusze natomiast wiedzą, gdy wybierają ciało - a więc przed narodzinami, bo przecież uczestniczyły w tworzeniu planu życia - że to się wydarzy. Tyle tylko, że po narodzeniu się zapomniały o tym. Dusza nieświadomie szuka miejsca, w którym coś ma się wydarzyć (wypadek lotniczy, fala powodziowa), by w danym miejscu i wskutek takiego wydarzenia móc opuścić ciało. Osobiście dziwi mnie, że o niektórych wydarzeniach - jak na przykład o powodzi w Azji - tak wiele się pisze. Niedawno z dwóch innych miejsc na Ziemi zabrałem o wiele więcej ludzi. O tym w ogóle się nie pisze. Powinno się o tym pomyśleć. Jakim celom to służy? (krótka przerwa) Pojawią się ludzie, którzy nie rozumieją prawdy i nie chcą jej zrozumieć. Ze względu na ograniczenia swego stanu wiedzy nie mogą jej w zasadzie zrozumieć. Wśród nich będą tacy, którzy nie tylko podważą moje wypowiedzi, lecz wręcz poczują się nimi dotknięci, bo ich wiara (czy nie-wiara), która zresztą jest ziemskiego pochodzenia, a tym samym jest niedoskonała - przeczy temu, co ci przekazuję. Bądź tego świadomy.

199

Ludzie tacy zawsze się mnie bali i wciąż boją, ponieważ nie wiedzą, że jestem aniołem przemiany, że wykonuję swoją pracę bezbłędnie we właściwy sposób i przychodzę po tego, którego czas dojrzał. Dusza zawsze wie, kiedy nadchodzi pora, tylko człowiek tego nie wie. Wiele osób nie chce przyjąć odpowiedzialności za swe czyny - a co gorsza - za swe myśli i szuka kogoś, na kogo może zrzucić winę. Ludzie tacy szukają kogoś, kto mógłby być odpowiedzialny za ich los, oczywiście tylko wtedy, gdy jest on nieprzyjemny. Czują się zaatakowani, gdy konfrontuje się ich z prawdą. Ale tego ani ty, jako ten, który spisuje to, co dyktuję ci o mych działaniach, ani nawet ja sam, nie możemy zmienić. Zmiana waszej planety jest w toku, ludzie będą odchodzić z Ziemi w dramatyczny sposób, będzie ich tak wielu, że nie będziecie mogli tego zliczyć. Znikną całe państwa. Wasza planeta zdziczała i zeszła z drogi miłości. Czeka was wspólny los. Tacy jak ja będą w przyszłości mieli dużo roboty... Pierwotna moc stworzenia - Bóg - nie ocenia. A jak to wygląda z tobą? Czy boli cię czasem to, że na świecie są wojny? To nie może sprawiać mi bólu, bo znam nieskończoność. Znam też historię dusz, ich wszystkie życia i widzę związki, a nie tylko los pojedynczego życia. Wojna to specyficzne zdarzenie. Przy wojnie lub naturalnej katastrofie już wiele dni wcześniej zbierają się miliony aniołów. Wiele fragmentów mnie jest już gotowych, a ze mną są anioły stróże i duchowe rodziny tych, których ma spotkać śmierć. Duchowe rodziny mogą pomagać, nie pełnią jednak funkcji aniołów. Razem istnieją wtedy jasność i ciemność, z jednej strony śmierć i zniszczenie (można odnieść wrażenie, że ciemność przeważa i odnosi zwycięstwo), z drugiej strony - anioły w świetle, krewni, którzy przyjmują dusze w miłości, modlą się i próbują je uspokoić. Obecni są nie tylko aniołowie, którzy służą światłu, lecz również istoty, które wcale nie są za to odpowiedzialne, a jednak dobrowolnie przybywają. Czasem istoty te pojawiają się wiele tygodni wcześniej i przygotowują wszystko. To mnie nie dziwi, bo podczas katastrof naturalnych, czy powiedzmy podczas wydarzeń, które są nieuniknione (niezależnie od tego, przez kogo są wyzwolone), zwierzęta szukają schronienia.

200

Naukowcy wciąż jeszcze zastanawiają się, jak to możliwe. Co mógłbyś powiedzieć na ten temat? To prawdziwe stwierdzenie. Wasi naukowcy odkryli, że podczas powodzi w Azji żadne zwierzęta nie straciły życia. Domyślają się odpowiedzi, nie mówią jednak tego, bo „podcięliby sobie tym samym gałąź, na której siedzą”. Ludzie, którzy badali ten przypadek, stwierdzili, że zwierzęta już wiele godzin wcześniej udały się w inne miejsca. Niektóre małe zwierzęta, jak ptaki, żuki, jaszczurki i szczury, oddaliły się nawet już kilka dni wcześniej. Zwierzęta poczuły impulsy natury i świata aniołów i odpowiednio zareagowały. One mogą mnie poczuć i wiedzą, że coś się stanie. Mogę z nimi rozmawiać, podobnie jak każda inna subtelna istota. Ludzie patrzą często na zwierzęta z pogardą i uważają, że są znacznie bardziej od nich rozwinięci. W tym przypadku mogliby stwierdzić, że to zwierzęta znacznie ich wyprzedziły. Pomyśl o tym! Czy w przyszłości będzie miało miejsce więcej takich wydarzeń - katastrof naturalnych z wieloma ofiarami? Oczywiście, zresztą już to mówiłem. To coś normalnego. Dla mnie, kogoś, kto działa tu od początków Ziemi, to bieg rozwoju. Tak jak rosnące dziecko bolą kości albo wypadają mu pierwsze zęby, tak i rozwój Ziemi związany jest z bolesnymi skurczami. Dawne ludy i cywilizacje wiedziały o tym, jedynie wasi naukowcy nie chcą tego przyjąć albo nie chcą o tym informować, bo nie mogą nic zmienić. W mojej książce pod tytułem „Trzecia wojna światowa” wymieniłem stu jasnowidzących z różnych czasów, którzy przewidzieli nie tylko pierwszą i drugą, lecz również trzecią wojnę światową. Według tych przepowiedni ma mieć ona miejsce w najbliższych latach. Jednocześnie mają mieć miejsce wojny domowe i katastrofy naturalne. Co tak naprawdę widzieli ci prorocy i w jaki sposób uzyskali ten wgląd? Pytanie dotyczące katastrof naturalnych już samo w sobie zawiera odpowiedź, bo one właśnie się zdarzają. Również w pytaniu o trzecią wojnę światową tkwi odpowiedź. Zacznij rozglądać się po świecie i spójrz na 201

kraje takie jak Iran, Irak, Irlandia, Palestyna i tak dalej... Ta wojna już trwa. Spójrz na Czarny Ląd, a potem na ulice miast, czy to w Europie, czy w Ameryce. Spójrz na miasta w Południowej Ameryce, na huragany w Ameryce Środkowej, na pożary w Australii i powodzie w Azji i spójrz, jak w Chinach „toczą się” głowy. Wojna i zagłada trwają. Tak brzmi odpowiedź. Od zawsze istnieli ludzie, którzy otrzymywali informacje z boskiego źródła, od aniołów i z pola energii Ziemi. Pokazywano im, co stanie się w dalekiej przyszłości na Ziemi. Z jednej strony mogą to być tacy, którzy ostrzegają, posłańcy nowych czasów; z drugiej strony, są to widzenia, których znaczenie jest tak ogromne, że pewne dusze przyjmują na siebie zadanie przekazania tych informacji na twoją obecną planetę. To jest transformacja kosmicznej wiedzy do ziemskiej warstwy. Często wspomagają ją istoty, które przylatują na Ziemię w statkach kosmicznych i również dostrzegają rozwój Ziemi. Nie zawsze anioły muszą być tymi, którzy udzielają informacji. Jak modlić się we właściwy sposób? Z oddaniem! Tylko wtedy, gdy oddajesz się temu, co boskie, modlisz się właściwie. Nie chodzi o święte słowa, lecz o uczucie, które nosisz w sobie, gdy zwracasz się do mocy stworzenia. Jest to jak łoże, do którego się udajesz, by się zregenerować, uspokoić i nabrać mocy. Modlisz się we właściwy sposób wówczas, gdy oddajesz się mocy, do której się zwracasz. Modlisz się do siebie samego. Sam idziesz do łóżka, sam siejesz kwiaty na klombach, a one, dzięki temu, że o nie dbasz, zakwitają. Tak jak słońce pozwala wzrastać kwiatom, tak oddanie, radość i promienny uśmiech, które są właściwą podstawą twej modlitwy, przynoszą wspaniałe owoce. Wtedy twoja modlitwa zostanie wysłuchana. Modlisz się odpowiednio wówczas, gdy nie tylko „stękasz” i „jęczysz” w oddaniu, wyliczając, czego ci brakuje i czego byś pragnął, lecz gdy modlisz się, stając na przeciw mocy Boga, gdy stajesz jak równy wobec równego. Nie chodzi o to, by padać na kolana, lecz by stojąc wyprostowanym, z przejrzystością i w pełni świadomie, rozpalić ogień boskiej mocy, która tkwi w tobie. Modlitwa skierowana jest do ciebie samego, bo moc Stwórcy spoczywa w tobie. Bądź tego świadomy! Znaczy to, że z oddaniem, z jakim zadałeś swoje

202

pytanie, otrzymasz też odpowiedź. Ważne jest nie tylko to, by dobrać właściwe słowa i zwracać uwagę na uczucia, lecz by być w stanie odebrać odpowiedź. Pytam cię: „Czy jesteś w stanie usłyszeć, co ma do powiedzenia boskie źródło w tobie, czy jesteś temu posłuszny?” Odpowiedź zazwyczaj pojawia się od razu jako cicha myśl przemykająca przez głowę. Zacznij słyszeć w sobie słowa Jedynego. Zacznij pojmować, że Bóg jest, bo ty jesteś. Modlitwa nie jest tylko jednostronnym wypowiadaniem słów. Dzisiaj modlitwa jest przez wielu ludzi „spłycana”, bo nie są oni w stanie usłyszeć odpowiedzi boskiej mocy, która jest w nich. Większość ludzi chce mieć z Bogiem do czynienia tylko wtedy, gdy czegoś od niego chcą albo gdy źle im się wiedzie i potrzebują pomocy. Ponieważ nie praktykują i nie ćwiczą komunikowania się z mocą Stwórcy, zazwyczaj wtedy, gdy są w potrzebie, nie są w stanie usłyszeć odpowiedzi mimo tego, że ją otrzymali. Nie są w stanie usłyszeć głosu w nich samych i nie mogą dostrzec znaków, które im dano. Zwłaszcza w twojej kulturze coraz więcej łudzi odwraca się od Stwórcy. Negują to, co boskie w nich samych i zwracają się tylko w stronę rzeczy materialnych. Współczesny człowiek chętnie próbuje wyjaśnić życie i swoje pochodzenie bez duchowej inteligencji, jednak gdy wiedzie mu się źle, wtedy błaga o pomoc. Czy potrafisz sobie wyobrazić, że człowiek, który przez całe życie słucha tego wewnętrznego głosu, modli się w oddaniu, świadomie próbuje wypełnić swój plan życia, ma lepszy kontakt z Bogiem niż ktoś, kto się z Boga naśmiewa? Czy byłoby sprawiedliwym, gdyby ten, kto pozwala wzrastać w sobie boskiemu nasieniu, otrzymywał tyle samo, co ten, któremu bóg nie jest potrzebny? Nie! Ci, którzy żyją z mocą Stwórcy w sercach, otrzymują więcej i będą lepiej nagrodzeni niż inni. I tylko to jest sprawiedliwe. Nie chodzi tu o nagrodę finansową, lecz o uczucie szczęścia w sercu i w życiu. Czy nie jest tak, że wielu mówi o tobie: „Jan to ma zawsze szczęście”? Zgadza się. Tacy ludzie trochę mnie denerwują. Zazwyczaj kieruje nimi zawiść. No właśnie. Tym, co cię spotyka, nie jest szczęście, lecz są to owoce twojej pracy nad sobą. Ludzie nie widzą, co dzieje się w twojej głowie, w zwojach

203

twego mózgu. Nie wiedzą, o czym mówisz z mocą Stwórcy, czego sobie życzysz i co otrzymujesz. Ci „zawistnicy”, jak ich nazywasz, nie znają też myśli mnicha czy uduchowionej kobiety, którzy żyją w czystości i modlą się za innych ludzi. Jeśli ludzie tacy jak ty mają lepszy kontakt z duchowym światem, to powodem tego są ich czyny i aktywności. Czy to nie ci, którzy wami rządzą i ich towarzysze powiedzieli, że nie wierzą w Boga i żadnego nie potrzebują? I jak kierują oni państwem? Takie jest prawo, że jeśli nie chcą służyć światłu, to przychodzą do nich inne moce. Czym są sny? Co mógłbyś mi o tym powiedzieć? Jak wiesz, od dzieciństwa mam silne sny, które są jak filmy oglądane w kinie, a rano zazwyczaj dobrze je pamiętam. Jaki to ma cel? Czasem śnię o wydarzeniach, które mają miejsce parę dni później, a czasem nawet parę lat później. Inne sny są z kolei „pomieszane” i jakby o odległych czasach. Sny są ważne. Bez snów człowiek oszalałby, jego umysł byłby pomieszany. Na sny można patrzeć z wielu stron. Wiele z nich jest jak obrazy „z głębi”, z podświadomości i wskazują na to, co człowiek przeżył, co go zajmuje, jakie szczególne rzeczy zauważył i co wywarło na nim tak zwane „wrażenie”. Mogą to być lęki albo życzenia. Poprzez sny człowiek uświadamia sobie, co go zajmuje, czemu jeszcze powinien się przyjrzeć i nad czym zastanowić. Można powiedzieć, że śni o tym, czego „nie przepracował” za dnia. Sny można by określić jako kanały odciążenia. Istnieją też takie sny, w których uzyskuje się obrazy od istot towarzyszących, od aniołów stróżów i przewodników duchowych. Do nich zaliczają się również sny, które ukazują przyszłe wydarzenia. Może to dotyczyć wydarzeń, które mają mieć miejsce za kilka dni, kilka tygodni albo lat. W ten sposób człowiek otrzymuje ostrzeżenie lub możliwość przygotowania się, tak by mógł lepiej poradzić sobie z sytuacją, która ma się wydarzyć. Sny są czymś bardzo kompleksowym. Wywodzą się z całości, z obrazu kosmosu. Są „filmami”, które się przewijają, by ukazać człowiekowi minione historie.

204

Wskazują to, co przeżyłeś w tym życiu, pokazują ci obrazy, które zagnieździły się głęboko w twoich komórkach i wydawane są niczym pakiety z automatów, by pomóc ci je przepracować, by dać ci odetchnąć od ciągłych działań i przybliżyć ci różne sprawy w czystości umysłu. Sny mogą być instrumentem duchowych istot, dzięki któremu mogą one zasiać w tobie jakieś odkrycie albo ideę, którą urzeczywistnisz kilka lat później, na przykład jakiś utwór muzyczny albo plan konstrukcyjny urządzenia technicznego. Człowiek śni, bo informacja jest polem wibracyjno-grawitacyjnym. W ten sposób przenoszona jest w pole wibracji człowieka. Można powiedzieć, że sny są między innymi myślami umysłu, które wkładane są w pole grawitacyjne danego człowieka. Z jednej strony wywodzą się one z boskiego źródła, a z drugiej powstają poprzez tarcie w polu magnetycznym człowieka. Znaczy to, że się rozwijają. Pochodzą z innej częstotliwości, pojawiają się i zamieniają w obraz zdarzeń tak, by ich nosiciel, a więc sam człowiek, osiągnął zrozumienie. Istnieją, by być w stabilności, bo w nich często przepracowywana jest sfera psychiczna. O snach mógłbym ci opowiadać na wiele różnych sposobów. Można by tym tematem zapełnić cały rozdział książki. Abym mógł wyjaśnić ci sens snów, musiałbym je „rozłożyć na czynniki pierwsze”. Jeśli opowiesz mi jakiś konkretny sen, to mogę ci wyjaśnić jego znaczenie. Każdy sen ma inne znaczenie i nie u każdego człowieka jest ono takie same. Sny są obrazami wydarzeń, które cię dotyczą, są obrazami ludzi, którzy są wokół ciebie, obrazami, które odebrałeś i przejąłeś od nich. Ponieważ każdego dnia człowiek spotyka się z innymi ludźmi, istnieje możliwość przejęcia czegoś z ich energetycznych pól, co później uwidacznia się w obrazach. Wiele snów przedstawia to, co przeżywa dusza, gdy nocą opuszcza ciało. Dusza jest kombinacją wielu różnych ciał z duchowej substancji (określa się je jako ciało astralne, ciało przyczynowe, mentalne i emocjonalne; przyp. aut), przy czym anioł stróż, gdy podaje ci rękę, zabiera jedno albo kilka z nich i wyrusza z nimi w podróż. W ten sposób część duszy opuszcza nieświadomie ciało we śnie i jesteś w stanie przekraczać różne wymiary kosmosu i wszechświata. Wszystkie doświadczenia, które tam przeżywa, doświadczenia kosmicznych światów, zabiera ze sobą do świadomego bytu, do twej nadświadomości. Może to wszystko później

205

widzieć w snach. Niektóre „pomieszane” sny są przełożeniem różnych doświadczeń, które miały duchowe ciała. Rano możesz być zdezorientowany, bo twój mózg nie może tego pojąć, świadomość jednak to potrafi. Twoja podświadomość gromadzi te obrazy jako doświadczenia, by zrobić z nich użytek jeszcze w tym życiu, byś mógł stać się wielkim pisarzem (śmiech) albo wymyślić jakiś wynalazek. W ten sposób, poprzez rozdzielenie twoich duchowych ciał, możesz udać się również do swoich wcześniejszych żywotów, a to, co tam przeżyjesz, może zostać wszczepione w teraźniejszość, w dzień dzisiejszy. Nagle możesz stać się zdolny do tworzenia wielkich wynalazków, bowiem jeśli duchowa częstotliwość twojego bytu w nocy odbyła na przykład podróż w życie na innej planecie, by się tam rozejrzeć, to jesteś wówczas w stanie tamtejszy byt wszczepić jako doświadczenie w teraźniejszą, ziemską świadomość. Jest to magazynowane w duchowych komórkach i zostaje uwolnione podczas obecnego ziemskiego życia. W ten sposób tamtejsza wiedza staje się ziemską wiedzą. Często ludzie tacy postrzegani są jak szaleńcy, bo noszą w sobie wiedzę przyszłości, której otoczenie nie rozumie. Istnieją też sny, podczas których ludzie mają wrażenie, że przebywają na statkach kosmicznych obcych istot i że są tam poddawani badaniom. W takich przypadkach może rzeczywiście chodzić o przeżycia, podczas których zabierane są wszystkie ciała. Również takie przeżycia zatrzymywane są w podświadomości, rzadko jednak są uwalniane. Badania takie zazwyczaj przeprowadzane są po to, by obce istoty mogły stwierdzić, czy dana postać należy do ich gatunku, a więc czy jest potomkiem takiej grupy, która kiedyś odwiedziła Ziemię i czy prowadzi na niej kolonię. Sprawdza się to poprzez badania próbek krwi, tkanek i nasienia. W pewnym sensie sen jest niczym statek powietrzny, używany przez podświadomość, przez duchowy byt, po to, by móc opuścić Ziemię. Traktuj sen jak bramę, którą przekraczasz, by przejść w kosmiczną świadomość. Jeśli potrafisz to robić, to zaprogramujesz samego siebie i swój ziemski byt, teraźniejszość. W ten sposób, dzięki snom, będziesz mógł podróżować, tak jak samolotem, w przeszłość i w przyszłość, bo wszystko jest teraźniejszością.

206

Tym samym, sen na Ziemi jest wstępem do tego, co jest rzeczywiście osiągalne i możliwe. Pomieszane i niezrozumiałe sny są dla człowieka ćwiczeniem w rozwoju, by mógł on podróżować przez przestrzeń i czas. Sen jest jak drzwi. Dzięki niemu jesteś w stanie przejść z mózgu w nadświadomość, a. więc w to, co ma duchowe podłoże. W związku z tym, sen zawiera w sobie pewną funkcjonalność. Te informacje powinny wystarczyć. Potrzebujecie tego, co nazywacie na Ziemi czasem, by rzeczywiście przebywać we śnie. Sen to doświadczenie. Trzeba nauczyć się podróżować za jego przyczyną i czuć go, aby go poznać. Samymi słowami nie da się tego opisać. Chciałbym teraz porozmawiać na temat chorób. W naszym zachodnim świecie na chorobę patrzy się jak na wroga, którego należy zwalczyć - niezależnie czy jest to wirus grypy, wrzody żołądka czy rak. Większość tak zwanej „szkolnej medycyny” wciąż jeszcze odrzuca związek pomiędzy zachowaniem, sytuacją życiową, nastawieniem do życia chorego, a samą chorobą. W innych częściach świata uważa się natomiast, że człowiek sam jest przyczyną swego cierpienia i że to, co zachodni człowiek nazywa chorobą, jest w rzeczywistości próbą zwrócenia na coś jego uwagi. Tam leczy się zgodnie z zasadą: jeśli zmienię swój sposób postępowania i moje spojrzenie na świat, to zniknie też choroba. Oba te poglądy w przeważającym stopniu są sobie wrogie. Co ty powiedziałbyś na temat sensu i przyczyn choroby? Jakie postępowanie doradzałbyś choremu, by mógł odkryć przyczynę swej choroby? Jest to uzależnione głównie od wychowania i poziomu świadomości człowieka. Przede wszystkim, w waszej kulturze wszystko się neguje i to jest chore... Choroba jest przeszkodą, więc powinna być usuwana jak najszybciej. Ludzie starzy czy inwalidzi nie wyglądają już „pięknie”, a więc odsuwa się ich. To co chore nie jest mile widziane. Jest to jednak niewłaściwy sposób myślenia. Każda choroba i każda katastrofa ma jakiś głęboki sens i dusza powinna w nią „wejrzeć” i zastanowić się, co jest sensem i jej powinnością. Chory człowiek powinien przede wszystkim zapytać: „Nie mogę, czy nie chcę tego zmienić?”. Wielu tego nie chce, skarżą się na moc Stwórcy, uważają, że winny jest Lucyfer. 207

To stara gra odbijających się obrazów, które zmuszają człowieka do postawienia sobie pytania: „Odwrócę głowę, czy spojrzę na to wprost i poszukam w samym sobie przyczyny choroby?” Zawsze chodzi o samoodpowiedzialność. Jeśli człowiek przyzna się przed samym sobą, że sam wywołał chorobę przez niezdrowy sposób życia, złe myśli, konflikty życiowe, to musi postarać się coś zmienić, a to z kolei związane jest z pracą i niewygodami. Dlatego każdy woli, aby chorobę usunął uzdrowiciel lub lekarz. Głębszy sens pozostaje zazwyczaj ukryty, przez co choroba staje się jeszcze gorsza i próbuje wskazać pacjentowi, że odszedł od swojego planu życia, a od niego zależy, czy wszystko naprawi i opamięta się. Ten niedobry sposób myślenia pacjenci przejęli przede wszystkim od lekarzy i pracowników służby medycznej. To oni właśnie często nie dostrzegają oczywistych związków między zachowaniem pacjenta a jego chorobą - z powodu braku wiedzy, z powodu ignorancji albo dla pieniędzy. Medycy mają dostęp do bardzo rozwiniętych zdobyczy techniki - i one są dobre. Również lekarstwa mają wielkie znaczenie, jeśli chodzi o łagodzenie bólu, zamykanie ran, leczenie złamań czy zastępowanie organów. Nie powinno się jednak zatrzymywać leczenia na tym etapie. Powinno się zwracać uwagę na przyczyny. Jeśli złoży się kości po złamaniu, a nie zbada prawdziwych przyczyn wypadku, to one znów się złamią albo zdarzy się inny wypadek. Większość odkryć waszej medycyny to postęp i rozwój, które uratowały albo przedłużyły życie wielu ludziom. Jednak świadomość większości medyków zatrzymała się w miejscu. Nie dostrzegają przyczyn i nie widzą związku pomiędzy cierpieniem, chorobami, a zachowaniem, myśleniem i niewłaściwymi działaniami pacjentów. To zbrodnia. Co z tego, że usunie się raka z czyjegoś ciała, jeśli nie zostanie rozpoznana przyczyna tego raka. On znów powróci. Postęp w technice i w medycynie jest wspaniały, jednak razem z nimi powinien też rozwijać się umysł. To bardzo ważne! Być może opieka nad pacjentem w szpitalu jest dobra, ale to nic nie da, jeśli serca lekarzy i pielęgniarek pozostaną zimne. Również to należałoby zmienić, bo wszystko jest ze sobą powiązane. Powinno się też rozważyć coś jeszcze: już w dziecięcym wieku należy wyjaśniać ludziom słowo „choroba” i wyjaśniać jego prawdziwe znaczenie. Od tego

208

bowiem zaczyna się przekleństwo niewłaściwego myślenia, które ciągnie się potem przez całe życie. Choroba to znaczy przyjaciel i towarzysz drogi. Choroba jako przyjaciel towarzyszy ci przez całe życie. Zawsze, gdy zbaczasz z drogi albo gdy zamierzasz z niej zboczyć, ten przyjaciel dochodzi do głosu. Choroba jest problemem tylko dlatego, że ludzie nie nauczyli się czuć i przeczuwać. Ponieważ Ziemia przechodzi na wyższy poziom i wasza planeta znajdzie się w ruchu, nie ominie to również medycyny. Dlatego może dobrze się dzieje, że znikają pieniądze Z waszych kas chorobowych i że wkrótce nie będzie się „opłacało” chorować. W związku z tym, jedynym wyborem człowieka będzie pozostać zdrowym. I to jest ważne, bowiem już dzieciom powinno się wyjaśniać, że zdrowie i choroba to swobodna gra mocy. Powinno się je uczyć, by miały w sobie intuicję i zdolność wyczuwania. Czucie będzie ważniejsze, niż kiedykolwiek dotąd, bo ludzie czują, gdy nadchodzi choroba, gdy w nich wnika, niczym zimny strumień. Czują ją szczególnie mocno, gdy zbaczają ze swej drogi życiowej. Traktuj chorobę jak na przyjaciela, a będziecie mogli się nawzajem znieść. Gdy taki sposób odpowiedniego szkolenia tego, jak czuć, prowadzony będzie przez wiele pokoleń, to zauważysz, że pojęcie choroby jest sednem, które od zapłodnienia jest w tobie, a jako mężczyzna przekazujesz je w nasieniu kobiecie. Podczas zapłodnienia powinieneś się cieszyć się tym, co robisz. Twoja radość z tego, że to, co robisz jest w harmonii z kosmicznym prawem, że jesteś pełnią i całkowitością twojego bytu, spłodzi zdrowe dziecko. Taka wiedza zawarta będzie wówczas w jego ciele. Pomyśl o tym, że ludzie w przeważającej części powstali z cząstek wody. Tu mieści się geometryczna informacja życia i ona może zostać odziedziczona. Dziecko o słabej wątrobie może dziedziczyć to po matce z chorą wątrobą lub wskutek jakiegoś doświadczenia, które ona przeżyła. Dziecko wkracza już z tym w swoje życie. To rodzaj choroby, który, jak sądzicie, jest dziedziczony. I rzeczywiście może tak być. Jednak jest to przekaz wewnątrzmolekularnej struktury waszych ciał. Można temu zapobiec, jeśli będzie się świadomym swego boskiego ciała i porówna się je z boską właściwością struktury. Wszystko da się wyrównać i naprawić.

209

Zawsze, gdy człowiek schodzi ze swej drogi, dusza „powie” mu o tym, uderzając w jego ciało. Może to być zwykłe przeziębienie, ale może to być też wieloletnia walka z rakiem. Piersi kobiet wskutek braku miłości mogą stwardnieć, a z tego wyniknąć może rak piersi. Możesz też, i tego nie postrzegam już jako choroby, wnieść w życie cierpienie. Mówię o tym, co nazywacie karmę. To taki przypadek, gdy dusza wierzy, że ze względu na jakieś niewłaściwe zachowania w jednym z wcześniejszych żywotów, musi nieść ze sobą cierpienie. Uważam to za okoliczności i sprawy dawnego bytu. Poprzez odnowienie struktury Ziemi i poprzez rozwój myślenia w przyszłości już tak nie będzie. Mógłby ktoś zapytać: „Dlaczego jakieś dziecko przychodzi na świat bez nóg, czy to jest wola boska, czy takie upośledzenie ma być karą za coś?” Odpowiedź brzmi „Nie”. Taki człowiek podjął tę decyzję sam. Czegoś takiego nie można określić mianem choroby, bo dusza sama wybrała swój los. Przyjrzyj się też mocy waszych słów. Gdy mówicie: „Co za życie, można sobie powyrywać włosy z głowy”, nie bądźcie potem zdziwieni, jeśli komuś rzeczywiście wypadają włosy. Częstotliwość, wibracja słów, jest niczym wibracja jakiejś szczepionki. Człowiek nosi to w swych komórkach. Spójrz na chorobę jak na informację, która spoczywa w tobie i budzona jest przez twoje zachowanie. Inny człowiek być może powie: „Nie mogę już na to patrzeć”, a potem jest zaskoczony, gdy ślepnie na starość. Wszystko jest połączone, choć większość nie potrafi sobie tego wyobrazić, jednak jest to obszar wiedzy, którego badanie przysporzyć może niesamowitej radości. W jaki sposób mogą obchodzić się rodzice z dziećmi z fizycznym lub psychicznym upośledzeniem, by w najlepszy sposób służyć duszy, która prawdopodobnie wybrała to upośledzenie świadomie? To trudne, bo spotykają się w tym miejscu świadomość kosmiczna ze świadomością ziemską. W kosmicznym sensie można by powiedzieć, ze dziecko zawarło z rodzicami pewnego rodzaju umowę, że będzie z nimi w ten właśnie sposób. Tak więc rodzice są nie tyle opiekunami dziecka, co częścią gry. 210

Wytłumaczenie tego może jednak wykraczać poza świadomość rodziców, których to dotyczy. Można by im wyjaśnić, że to pewnego rodzaju gra na Ziemi. Można by wówczas powiedzieć, że dusza dziecka wybrała taką sytuację, by czegoś się pozbyć - karmy albo jakiejś ewentualnej winy, z któregoś z poprzednich żywotów. Nawet w kosmicznym wymiarze problemem jest poczucie winy i zniesienie jej. Wszyscy bardzo się starają wytłumaczyć tym, którzy opuścili niższą częstotliwość Ziemi, że zabieranie jakiegoś ciężaru (choroby, cierpienia) na jakąś inną planetę, która i tak już jest ciężka jak Ziemia, jest niestosowne, bo wówczas będziesz jeszcze „cięższy”. Próbujemy wyjaśnić to duszom, które często jeszcze to robią w euforii „łowienia” doświadczeń i które być może muszą to robić, bo czują w sobie duchową winę i sądzą, że trzeba ją jakoś „odrobić”. W duchowym świecie stanowi to problem dla pewnej warstwy dusz. Porównaj to z finansowymi długami. Niektórzy ludzie nie mogą spać, jeśli są komuś winni pieniądze. Może być tak, że ten, który dał ci pieniądze, powiedział, że nie musisz mu ich oddawać. Ty jednak czujesz się zobowiązany do tego, by mu je kiedyś oddać - albo by pomóc mu w jakiś inny sposób. To uczucie, które trudno jest ująć słowami. Nigdy nie usłyszysz, by boska moc wołała: „Czuj się winny!” Nie. Boska moc zawsze będzie wołać: „Uwolnij się, bądź wolny, czuj się lekki, żyj w radości bytu. I bądź panem samego siebie!” Mogę w tym postrzegać nawet pewnego rodzaju odstępstwo w duchowym świecie, to znaczy zachowanie, które odchodzi od tego, co boskie. Ale i to należy do dualizmu bytu. W tym przypadku myśl o dualizmie, czy też przyczynowości przeniesiona została z Ziemi w kosmiczne wymiary. Nie musi tak być w kosmosie, bo panuje tu wielowymiarowość. Wyjaśnienie tego ludziom jest niezwykle trudne. Jeśli rodzice dzieci z wrodzonymi upośledzeniami nie są otwarci na takie myśli, nie będą chcieli nawet słuchać, gdy im powiesz, że dusza przyniosła to cierpienie razem z sobą. Trudno jest więc odpowiedzieć na twoje pytanie, bo odpowiedź zależy od poziomu świadomości tych, którzy je zadają. Jeśli są to ludzie z kosmiczną świadomością, obeznani ze sprawami duchowymi, to doskonale wszystko zrozumieją. Takim osobom radzi się, by aktywnie i świadomie budowały duchowy kontakt ze swym dzieckiem. 211

Zwykły, szary człowiek nie uwierzy w coś takiego i powie: „Kara boska! Dlaczego Bóg ukarał moje dziecko w taki sposób? Gdzie jest Bóg?” Na wojnie ludzie też krzyczą: „Gdzie jest Bóg?!” Takim ludziom mogę tylko powiedzieć: „Tu Boga nie ma!”, bo w Bogu nie ma wojny, lecz panuje pokój. Wojna to wymysł ludzi, którzy oddają się ciemności i tylko ludzie mogą ją zakończyć. W Bogu istnieje nie choroba, lecz zdrowie. Rodzicom, których coś takiego dotknęło można powiedzieć, że to pewnego rodzaju gra życia, której sensem jest uczenie się, jak się z takim dzieckiem obchodzić. Słowa „obchodzić” użyłem teraz świadomie, bo obchodzenie znaczy: chodzenie wokół dziecka. Jak najbardziej rozumiem, że moja odpowiedź nie jest zadowalająca dla wszystkich, bo serca wielu ludzi nie mogą tego zaakceptować. Z kosmicznego punktu widzenia jest to rodzaj gry wyższej świadomości. Dzieci, które wybierają dla siebie taki los, to w zasadzie nie są dzieci, lecz dorosłe dusze. Ukazują się w takiej postaci na Ziemi świadomie, wybierając upośledzenie. Jednak przekazywanie dalej takich informacji wymaga niemal ponadzmysłowych zdolności tych, którzy tego słuchają. Przyczyna często leży w nieporozumieniu. Powinno to czasem zostać niezrozumiane, tak by ludzie zaczęli myśleć i roztrząsać ów temat, a w tym albo przyszłym życiu coś urzeczywistnili. Często takie pozorne zrządzenie losu jest koniecznością, by zmotywować do myślenia. Ludzie niepotrzebnie odbierają to jak karę, bo to akurat jest rozwojem. Być może dusze rodziców i dziecka wybrały taką drogę, by jeszcze bardziej rozwinąć zdolność dawania miłości i pokorę. Sprawiaj, by ludzie tacy łączyli się w grupy, bo gdy podobni spotkają się z podobnymi sobie, możliwa będzie wymiana doświadczeń i odnalezienie drogi do sposobu znoszenia cierpienia. Ludzie powinni wzrastać poprzez doświadczenie innych i wierzyć, że nie są samotni. Mam teraz osobiste pytanie na temat chorób. Ja sam od lat uważam na sygnały mego ciała oraz duszy i trudno mi stwierdzić, bym kiedykolwiek był jakoś szczególnie chory, może co najwyżej miałem katar. Od dwudziestu lat podróżuję po całym świecie i nie choruję. Jednak za każdym razem, gdy jestem w Kairze - a zdarza się to mniej więcej raz na 212

rok - dopada mnie „coś” do tego stopnia, że zazwyczaj przez kilka tygodni mam problemy żołądkowo-jelitowe i skórne. Zazwyczaj staram się jadać w sprawdzonych lokalach i myję zęby wodą z butelek, więc można właściwie wykluczyć jakąś zwykłą chorobę wirusową. W dżungli Południowej Ameryki czy Azji nic mi się nie dzieje, tylko w Kairze. Muszę przy tym zauważyć, że od pewnego czasu za każdym razem dajemy się zamykać ze Stefanem Erdmannem w wielkiej piramidzie i kładziemy się wtedy do tak zwanego sarkofagu w komnatach królewskich i w jednej niedokończonej komnacie. Wielokrotnie nocowaliśmy też na szczycie piramidy. Czy może to mieć coś z tym wspólnego? W tym miejscu jesteś we wspomnieniach. Odrzuca cię to, co kiedyś się wydarzyło. To miejsce, w którym kiedyś żyłeś. Chodzi o same piramidy i o historię, która się tam rozegrała. We wspomnieniach zobaczysz, że było ci ciężko, gdy tam żyłeś. Byłeś wówczas lekarzem, który otwierał ludzkie czaszki. Teraz wkraczasz w obszary swych własnych działań - tyle, że wiele tysięcy lat później - i twoja dusza przypomina je sobie i reaguje. Nieraz żyłeś na obszarze Egiptu. Pewnego razu poddany zostałeś mumifikacji i wyjęto z ciebie wnętrzności. Z tego też powodu, gdy nieświadomie sobie to przypominasz, twoje ciało nie czuje się dobrze. To, co ci się wówczas przydarzyło, było dla ciebie straszne. W jednym z twoich żywotów sam zajmowałeś się medycyną. Pewnie ci się to nie spodoba (śmiech), ale „bawiłeś się” na ludziach w doktora i to również wtedy, gdy byli jeszcze przy życiu. Czasami było to potworne. Podejmowałeś eksperymenty na ludzkich mózgach w czasach, gdy tego rodzaju operacje były jeszcze całkiem nieznane w innych częściach świata. Poznałeś wtedy strukturę człowieka, no i ludzie poznali też twoją strukturę... (śmiech) Przyjrzyjmy się całej tej historii: wyobraź sobie siebie w statku kosmicznym, jak przybywasz z innej planety. Schodzisz po drabince i widzisz ludzką rasę. I co robisz najpierw, gdy spotykasz nieznane sobie zwierzę? Ludzie na Ziemi badają je, zabijają, a potem wypychają. Ty przybyłeś na Ziemię, by poznać ludzi.

213

Nie tylko czasy Egipcjan ci o tym przypominają. To również wszystkie wcześniejsze czasy, w których wędrowałeś po Ziemi. To czasy wysoko rozwiniętych cywilizacji. Sam Egipt jest dla ciebie jak miejsce mocy; zostały zebrane tam wokół ciebie wszystkie informacje, które wywołują te wspomnienia. Z tego powodu przenika cię ból i przypominasz sobie męki doświadczeń, których tam doznałeś. Bo doświadczenia - jak pamiętasz - nie zawsze wiążą się z czymś przyjemnym. Ta energia zbiera się tam. Sam Egipt - w uporządkowaniu piramidalnych wzniesień - jest niczym powietrze mocy płynące w wszechświat. Tam zaczyna tworzyć się brama do nieskończoności, która jest niczym gniazdo elektryczne dla światła. Ponieważ badałeś kiedyś człowieka, tak jak naukowiec bada owada, moc w tym miejscu jest tak potężna, że nawet ciało takiego Jana van Helsinga zaczyna cierpieć, bo częstotliwości owego miejsca przenikają twoje ciało jak swego rodzaju radioaktywność. W międzyczasie jednak (i to bardzo w tobie cenię) opuściłeś struktury dawnego bytu. Rozwinąłeś się, choć miałeś wówczas wielką władzę i wiedzę. Energia przenika twoje ciało tak silnie, że nie jest ono w swej strukturze dostatecznie silne dla tego miejsca. Ponieważ to jest jedną ciemną stroną, to jako wyjaśnienie przyjmij drugą stronę, światło. Struktura twego ciała zmienia się z pokolenia na pokolenie. Taki jest twój rozwój wynikający z rozwoju umysłu i świadomości. Rozwinąłeś się duchowo, a więc zmienia się również struktura twego ciała. Miejsce, które nazywasz Atlantydą, sprawia, że wypływa stamtąd światło, niezmierzona, niemal nieskończona energia. Z Atlantydy wypływa energia i podobna energia wypłynie z Egiptu, bo został on zbudowany przez mieszkańców Atlantydy. Jest to energia, która ma taką moc, że odbierasz ją poprzez ciało (ponieważ jesteś bardzo wrażliwą istotą i odczuwasz w ziemski sposób). Prowadzi cię to w pozaziemską świadomość, która znajduje się daleko ponad słońcem Ziemi, w świadomości, która zbliża cię do źródeł twego pochodzenia. Z tych miejsc pełnych mocy wysłane zostaną sygnały do międzyplanetarnych statków kosmicznych, które znajdują się pod ziemią. To ci, którzy oficjalnie nie istnieją, lecz których istnienie jest bardzo powszechne, wypełniają swe boskie zadanie pod skorupą Ziemi, w swej ziemskiej warstwie. Ty odbierasz te sygnały, przenikają one twe ciało i sprawiają, że cierpisz. Wywołują u ciebie pozorne choroby, ponieważ przyjmujesz te częstotliwości i w ziemski sposób nie możesz ich znieść. 214

Wczuj się, to są trzy składniki, które w odniesieniu do gęstości działają w tym miejscu. To jak elektrownia wytwarzająca radioaktywność i jak połączenie z kosmicznym strumieniem płynącym z wnętrza Ziemi. Tam będziesz w łączności z Atlantydą. To jest jak jeden z elementów układanki. Zapraszam cię do kosmicznej gry: zacznij myśleć o tych miejscach, wczuj się w nie, poza ziemskim wyobrażeniem o przestrzeni i czasie. Zacznij od tego, by się otworzyć, odblokować i przyjmij ten sen. Pytałeś wcześniej o sny i wyjaśniałem ci, że mogą być one jak brama. Wykorzystaj tę bramę teraz. Zacznij „programować się” przed zaśnięciem, tak byś śnił w sposób świadomy. Zaprogramuj swoje komórki tak, byś czuł, że podróżujesz statkiem kosmicznym do Egiptu, by spojrzeć na piramidy w dole i by choć raz poczuć skarb Ziemi. Następnie życz sobie, by udać się do Atlantydy, do tego rzekomo zatopionego Atolu wcześniejszej świadomości. Zauważysz, że wciąż jest tam życie. Spróbuj to robić we śnie. To jest jak układanka, która rozegra się w świadomości. Będziesz mógł wykonywać kroki znacznie dłuższe i będziesz mógł poruszać się znacznie szybciej, a przy tym stwierdzisz, że nie jesteś już ziemską istotą, lecz że twoja wiedza wywodzi się z kosmicznej różnorodności. Wszystko to, co opisujesz w swoich książkach, sam przeżyłeś. Poznasz też, że wszystko, o czym piszesz w swoich pracach, wszystko, co kiedykolwiek napisałeś i o czym jeszcze napiszesz, nie jest odkryciem nowej wiedzy, lecz odsłania to, co dawne. Załóż, że mogłeś manipulować czasem. Odpowiedziałem ci na pytanie, czy możesz ze mną pertraktować. Mógłbyś pertraktować ze mną, gdybyśmy się zamienili. To jednak nigdy się nie zdarzy, bo nigdy nie będę chciał żyć w ziemskiej sferze. Gotów jestem, płynąc w nocy przez twe komórki jako przyjaciel, poprowadzić cię przez bramę snu i pokazać ci wszystkie miejsca, w których już byłeś. (postać robi dłuższą przerwę) Posłuchaj, mój drogi Janie, gdy rozmawialiśmy o Atlantydzie, przyłączyła się do nas duchowa istota, która chce ci coś powiedzieć. Wycofam się na chwilę i pozwolę tej istocie przemówić do ciebie.

215

(Medium zmienia trochę brzmienie swego głosu i mówi od tej chwili trochę wolniej i z większym namysłem) Pozdrawiam cię, mój bracie Coranias (chodzi o mnie; przyp. aut.). Jestem twoim bratem z dawnych czasów, które znasz jako epoka Atlantydy. Nazywam się Arkadius i otrzymałem zadanie, by powiedzieć ci coś, co jest związane z tematem, o którym właśnie rozmawialiście. Jesteś moim bratem, jesteś Atlantą i to, co w tej chwili wydarzyło się na Ziemi (ma na myśli tsunami w Azji; przyp. aut) dla nas było wówczas zagładą. Obaj byliśmy wówczas naukowcami, wahaliśmy się jednak, bo wiedzieliśmy, że Atlantyda ulegnie zagładzie. Byliśmy tymi, którzy ostrzegali, jednak nikt nam wówczas nie wierzył. Dlatego, mój bracie Coraniasie, nie dziw się, że katastrofy na Ziemi są ci tak obojętne i że nie wzbudzają w tobie emocji. Śmierć ludzi nie robi na tobie wrażenia. Ostrzegałeś ich wówczas i zostałeś wyśmiany, ostrzegasz ich dzisiaj i znów cię wyśmieją. Dlatego też pozostajesz spokojny. Nie odpowiadasz za śmierć ludzi. W twoich pismach przekazywałeś, co się wydarzy, ale decyzję każdy podjął za siebie. Dawno temu byłeś moim bratem i wciąż jeszcze nim jesteś. Wyruszałeś w świat, ja natomiast nie, bo miałem inne zadania do wykonania w duchowym świecie. Twoim przeznaczeniem było wciąż wracać do życia i wielokrotnie się inkarnowałeś - obecnie jako poeta, sprawozdawca, nauczyciel i ten, który wskazuje. Wówczas byłeś moim młodszym bratem, byliśmy wyżsi i nasze głowy miały inny kształt. Nasz ówczesny, potężny ojciec, Dianus, bardzo nas kochał i obu nas wtajemniczył, bo sam był w najprawdziwszym sensie wtajemniczonym. Zdecydowałem się na pobyt w duchowym świecie, ty jednak wolałeś wciąż żyć i poznać życie ze wszystkimi jego przejawami. Cieszę się, że znów się dzisiaj spotykamy... Twoje różne wcielenia były zawsze dość barwne i przyjrzałem się im wszystkim. Jednak zawsze spoglądałem w twoją duszę i wiedziałem, że nic nie straciłeś. Tyle tylko, że sobie tego tak nie uświadamiasz. Jeśli jednak będziesz sobie tego życzył to kwestia twojej wolnej woli - to mogę ci od czasu do czasu opowiedzieć o tamtym okresie. Ale nie dzisiaj. 216

To może być istotne, byś wiedział, co wydarzyło się wówczas, gdy doszło do zagłady Atlantydy, bo dzięki temu będziesz mógł lepiej zrozumieć, dlaczego znów coś wstrząsa Ziemią. Pewnego dnia Atlantyda znów powstanie, znikną natomiast inne krainy. I być może pewnego dnia znów będziemy żyć razem, jednak tego nie potrafię jeszcze zobaczyć. My wówczas nie zginęliśmy. Przebywaliśmy na jednej z sąsiednich wysp razem z naszym ojcem. Wypędzono nas wraz z naszymi rodzinami, ponieważ przewidywaliśmy zagładę, którą nasz ojciec w mądry sposób wyliczył. Zostaliśmy wygnani na jedną z sąsiednich wysp, z której nie było ucieczki. Atlantyda już od tysięcy lat była w ruchu i nie zatonęła od razu. Nikt jednak nie chciał wierzyć, że pewnego dnia zniknie w całości. W ostatniej fazie zagłady dziewięćdziesiąt dziewięć pocisków wyleciało z głębi kontynentu (z jaskiń) i poleciały w niebo we wszystkich kierunkach. W ten właśnie sposób mężczyźni i kobiety z grupy, która była wówczas u władzy, rozdzieleni zostali po całej Ziemi. Przyłączyli się do innych cywilizacji albo założyli własne. W ten sposób mimo zagłady i mimo tysięcy lat, które minęły od tamtych czasów, wciąż tu jesteśmy. Część Atlantów wciąż jest na Ziemi i z tego powodu natrafiasz na budowle i inne pozostałości po cywilizacji Atlantydy, jak na przykład piramidy w Kairze, o których właśnie rozmawialiście. Z pewnością pojmujesz wizję, którą miałeś, gdy w tym roku nocowałeś na szczycie wielkiej piramidy. (Stefan Erdmann i ja spaliśmy w nocy na wielkiej piramidzie i tam, zanim zasnąłem, przez jakieś dziesięć minut widziałem przed oczyma obrazy, które pokazywały inną cywilizację. Byli to głównie jasnowłosi ludzie, w białych szatach, a w tle widziałem okrągłe i owalne budynki oraz obiekty latające, przypominające latające spodki, które na bokach miały złote zdobienia; przyp. aut.) Niektórzy ludzie opuścili Atlantydę wcześniej na statkach i obiektach latających. Atlanci są wśród was! To wybrani ludzie, którzy pomogą wam teraz. To oni są dawcami światła i wypełniają swe zadanie na Ziemi. Mogę powiedzieć ci o tym więcej, jeśli masz ochotę. Przedstawiłem się tobie. Jestem twoim bratem i kocham cię bezgranicznie. Trochę żałuję, że żyjesz w takiej cywilizacji. Nie pasujesz do niej. Wykorzystaj doświadczenia tego życia i czas twojego pobytu na Ziemi. To jest dalsze kształcenie do życia w przyszłym wcieleniu. Nie zapomnij o tym.

217

Czy chcesz mnie o coś zapytać? Ludzie, których widziałem w mojej wizji na wielkiej piramidzie, mieli białą skórę, jasne włosy i ubrani byli w białe szaty. Czy były to obrazy ówczesnych budowniczych - ludzi z Atlantydy? Tak! To byli atlantcy posłowie. Mówiłeś wcześniej, że nasze głowy miały inny kształt. Czy były większe? Były większe! Przyjrzyj się czaszce Echnatona i jego siostry. Teraz się wycofam, stanę u boku tego, który przekształca, a potem wrócę i złożę relację. Opowiem o tobie grupie dusz, która w tamtych czasach była z tobą, twojej własnej rodzinie. Zapytają: „Co porabia Coranias?”, a ja opowiem im, że wciąż jesteś dociekliwy i że pracujesz nad pismami. I wtedy oni powiedzą: „Tak, niech robi to dalej.” Obejmę cię teraz na mój sposób i poczujesz, że zrobi ci się ciepło. Twój brat Arkadius. Dziękuję bardzo! (W momencie pożegnania poczułem tylko trochę ciepła, jednak na początku, gdy się przedstawiał, było mi naprawdę gorąco) To było niezwykle interesujące! Nie oczekiwałem czegoś takiego... (Znów mówi anioł przemiany) Wiesz, to było piękne móc patrzeć, jak dwaj bracia spotykają się po tak długim czasie. Ty, oczywiście w innej postaci; on w swej postaci pierwotnej. Gdybyś mógł zobaczyć, jak wiele miłości (której właściwie nie powinien był wysyłać) daje ci twój brat, poczułbyś się przytłoczony. Rozmawialiśmy o przeszłości. A teraz chciałbym znów wrócić do teraźniejszości. Co zmieniłbyś na Ziemi, gdybyś tutaj żył?

218

(Nie mogłem powstrzymać się od śmiechu) Możesz się śmiać, ale Ziemia to prawdziwe bastiony agresji, gdzie najczęściej słychać jedynie krzyk. Oczywiście mam na myśli nie tylko mecze piłkarskie, ale i inne rodzaje sportu i zgromadzenia, w czasie których ludzie nie spotykają się w przyjaźni, lecz stają się agresywni i pobudzają do takiego zachowania, na jakie nigdy nie godziłbyś się w domu. Dla mnie w sportach, w których używa się piłki, jedyną piękną rzeczą jest sama piłka, która symbolizuje nieskończoność. Zobacz, całe tysiące ludzi chodzi w takie miejsca i dają się ogłupiać. Podobnie jak w polityce, wiele wyników planuje się już wcześniej. (Tę wypowiedź uważam za szczególnie godną uwagi, bo miała miejsce 16.01.2005. Skandal z sędziami wyszedł na jaw tydzień później...; przyp. aut.) Sport jest dla mas sposobem na odwrócenie uwagi od prawdziwego sensu, od świadomości. Jeśli piszesz tę książkę, to zapewne nie sprzedasz jej dobrze, bo tłum tych, którzy przyklaskują sportom piłkarskim, przeważa nad tymi, którzy mogliby być zainteresowani tą książką. Tak więc, przysporzysz sobie nowych wrogów. (śmiech) Jednak w przenośni chodzi nie o rodzaj sportu, lecz o przyczyny, dla których ludzie znaczną część czasu poświęcają na oglądanie sportowców. Zalecałbym zmianę świadomości poprzez zlikwidowanie źródeł odwracania uwagi. Moja odpowiedź odnośnie tego, co bym zmienił, brzmi: zlikwidowałbym popularne rodzaje sportu, bo znam je od dawna, gdy jeszcze ludzie walczyli ze sobą po to, by odwrócić uwagę od problemów w kraju. Zadaję też sobie pytanie, jak to możliwe, że ludzie z jednej strony nie mogą znaleźć pracy, a z drugiej strony mają i czas i pieniądze na palenie (papierosów; przyp. aut.) i bilety wstępu. Skarżą się na polityków, a zamiast wyjść na ulice, wędrują na stadiony albo siadają przed telewizorem. Nie rozumiem tego. Wobec takiego zachowania, ludzie nie powinni się uskarżać. Ich uwaga jest odwracana i nie potrafią rozpoznać wroga we własnym kraju ani we własnym domu.

219

Nie chciałbym znów mówić o kontynencie amerykańskim, ale czy to nie smutne, jakimi „śmieciami” zasypuje się tam człowieka, do tego stopnia, że nie jest w stanie zająć się sam sobą? To właśnie jest problem, z którym ludzie borykają się od urodzenia. Już od wczesnego dzieciństwa ich uwaga jest czymś zajmowana, nie uczą się pracować nad sobą i nie potrafią się o siebie troszczyć. Nieświadomy człowiek woli patrzeć na ogród sąsiada, zamiast zadbać o własny. To właśnie bym zmienił. Odwracanie uwagi zamieniłbym na zwracanie uwagi, na poznawanie siebie samego, przyjrzenie się sobie. Dopiero wówczas będziecie w stanie dostrzegać wasze choroby w zarodku. Nie dostrzegacie ich teraz jedynie dlatego, że wasza uwaga zwraca się ku czemuś innemu. Takie bóle pleców, na przykład. Dlaczego bolą was plecy? To ilość tego, co znosicie w życiu, co musicie przepracować. W plecach przebiegają wasze ścieżki nerwowe i energetyczne, na plecach nosicie swój krzyż. Jednak uwaga człowieka jest do tego stopnia od-wrócona zamiast z-wrócona, że gdy to sobie uświadamia, jest już za późno. Człowiek powinien uczyć się zwracania uwagi na naprawdę ważne kwestie już w dzieciństwie i wieku szkolnym. Zlikwidowałbym też lekcje historii, aby człowiek nie był zamęczany, by nie musiał uczyć się o niezliczonych wojnach i ich ofiarach. Usunąłbym też „uskrzydlone słowa”, które dzień dzisiejszy tłumaczą historią przeszłości. Tłumaczenie dzisiejszych działań poprzez to, co kiedyś się zdarzyło jest bezsensowne. Jeśli dzień dzisiejszy nie jest piękny, to należałoby go przynajmniej tak ukształtować, by stał się piękny, zmienić go. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy myśli się o dniu jutrzejszym czy też dniu teraźniejszym, który tworzy jutro. Zlikwidowałbym to, co odwraca ludzką uwagę i zlikwidowałbym system szkolnictwa. Dlaczego dzieci w szkole - przede wszystkim na lekcjach historii w twoim kraju - uczą się złych rzeczy? Czy ty jako dziecko kiedykolwiek na lekcji historii nauczyłeś się czegoś pięknego? Z pewnością nie. Uczyłeś się jedynie o wodzach, wojnach, o ofiarach, liczbach, traktatach. Szybko się też nauczyłeś, jak się je łamie. Uczyłeś się o nieszczęściach ludzkości i o tym, że ci, którzy wskazują palcem na tamte czasy, dzisiaj wcale nie postępują lepiej. Ale nie martw się, mój drogi Janie, zabiorę ich wszystkich - niezależnie, do jakiego Boga się modlą. Już ja ich wszystkich znam.

220

(śmiech) Nikomu nie uda się od tego uciec... Wszystko zostanie ujawnione, a każda dusza odpowie za swe czyny. To pewne! Zlikwidowałbym naukę o tym, że świat jest zły i że to usprawiedliwia polityczne działania. Uczyłbym dzieci, jak sadzi się kwiaty, aby w swym rozwoju widziały coś, co jest piękne. Każde dziecko zasadziłoby kwiat, by patrzeć na jego rozwój a przez to na samego siebie. Każdemu człowiekowi podarowałbym lustro, by nie musiał zaglądać w ogród sąsiada, lecz by mógł przyjrzeć się samemu sobie. To przyniosłoby zmiany na Ziemi - i to bardzo szybko. Chodzi o to, aby człowiek zaczął myśleć. Zlikwidowałbym również nie-myślenie. Człowiek za dnia i w nocy wciąż jest czymś zarzucany, tak że nie jest zdolny do myślenia; uczy się głupot, których nie jest nawet w stanie zapamiętać. Myślenie nie jest cechą ludzi, bo wciąż odciąga się ich uwagę. A wy się dziwicie, dlaczego u współczesnych ludzi tak niewiele komórek mózgowych jest aktywnych...? Powodem tego jest po prostu to, że pozostałe komórki nie są aktywne, bo nie są używane do myślenia. Człowiek jest, by być. W kosmicznym wymiarze jest to życiowym wyzwaniem. Jednak na Ziemi ta zasada jest odwrócona. Człowiek jest ta po to, by być, ale to bycie musi być sensowne. Dlatego też przywróciłbym sens. Wszystko, co się robi, powinno mieć jakiś powód, powinno być robione w jakimś celu. Doradzałbym zacząć to robić. Ale mnie to pytanie zdenerwowało! Słuchaj, jeśli masz odwagę, to powinieneś przed snem zapytać też Stwórcę. Skorzystaj z pomocy anioła łaski i zapytaj boskość, z pełną powagą, moimi słowami: „Kochany Boże, jakich zmian życzyłbyś sobie na Ziemi?” A on wyśle anioła, który otoczy Ziemię ciepłem i miłością. To mnie cieszy. Mamy na ten temat taką samą opinię... To nie tylko opinia, bo w różnych ciałach odwiedzałeś już różnorodne planety i wiedza ta kiełkuje w tobie (śmiech). Może badałeś w Egipcie mózgi (znów 221

się śmieje), a może nic nie znalazłeś. Może myślałeś sobie: „Otworzę teraz kolejną czaszkę i tym razem znajdę jakiś aktywny mózg.” Brzmi to dzisiaj dla ciebie jak dowcip, ale w rzeczywistości - wczuj się w siebie - być może właśnie ja bym to zmienił (znów się śmieje), gdyby taka zmiana miała dać człowiekowi mózg, którego rzeczywiście by używał. Często słyszałem od jasnowidzących ludzi, że mogą oni zobaczyć „srebrzystą nić” i że taka połyskująca srebrnym kolorem nić łączy fizyczne ciało z ciałem duszy. Jasnowidzący mówią też, że jeśli dusza udaje się nocą albo podczas medytacji w podróż, to ta nić łączy ją z ciałem. Czytałem również, że kosiarz przedstawiany jest z kosą, bo symbolicznie odcina nić życia, właśnie tę srebrzystą nić. Co powiesz na ten temat? Czym dokładnie jest owa nić? Ta srebrzysta nić, o której mówisz, jest połączeniem ciała z duszą. Ale tak właściwie, jest to połączenie duszy z ciałami. Gdy śpisz i odwiedzasz w tym czasie inne miejsca, zawsze będziesz połączony tą nicią z ciałem, które leży w łóżku. Ta srebrna nić jest w stanie się rozdzielać i mnożyć. To znaczy, że jest jak wachlarz, który z osobna dla każdego z ciał, zarówno dla ciała fizycznego, jak i dla ciał duchowych (ciało astralne, ciało przyczynowe, ciało mentalne i ciało emocjonalne; przyp. aut.), daje oparcie. Jest niczym gumowa wstęga. Jeśli na przykład we śnie podróżujesz w czasy Egiptu, to cofasz się o tysiące łat, lub jeszcze dalej, a może nawet wędrujesz na inne planety, bo wszystko jest możliwe. Gdy opuścisz ziemskie sfery i wykroczysz poza ramy czasu, zawsze możesz zostać ściągnięty z powrotem. Załóżmy, że jesteś w innym wymiarze, wówczas srebrzysta nić, niczym gumowa wstęga, ściąga z powrotem wszystkie ciała i fragmenty duszy. Można by powiedzieć (śmiech), że to jak z psem na smyczy. Możesz odbiec, możesz nawet odbiec daleko, ale jeśli pan (ciało duchowe z twym doświadczeniem) cię potrzebuje, to dusza zostaje przywołana. Myślę, że to zrozumiały opis pierwotnej zasady srebrzystej nici. Nawet fizyczne ciało jest z nią związane. Gdy ja przybywam jako anioł śmierci, aby oddzielić duszę, muszę uważać, aby różne z tych nici nie splątały się w supeł, lecz aby panował w nich porządek.

222

To mogłaby być odpowiedź na twoje wcześniejsze pytanie o kości i kostki, które w niektórych kulturach skrzętnie się segreguje. Chodzi o porządek, który powinien panować zarówno pod względem częstotliwości, jak i kierunku. Uważam na to, by ten, który odchodzi, nie był opanowany przez pomieszanie. Srebrzystą nić można porównać z pępowiną człowieka, którą przecinam przy udziale boskiej mocy. Jeżeli wszystko nie będzie uporządkowane, to może się zdarzyć, że jakaś nić pozostanie. Mogę jej nie dostrzec albo nawet o niej zapomnieć. Gdy człowiek eksperymentuje z czymś, co określacie mianem okultyzmu, dochodzi do rozszczepienia duszy. Działają wówczas ciemne moce. Może być to jednak związane również ze zjawiskami czasu i takimi wymiarami, jak w obszarze, który jest wam znany jako „trójkąt bermudzki”. Istnieją też naukowcy, którzy eksperymentują z magnetyzmem. To wpływa na części różnych ciał duchowych, co może prowadzić do ograniczenia fragmentów duszy. Jeśli pozostanie choć jedna z wielu pojedynczych niteczek, może to być przyczyną związania duszy z Ziemią. Załóżmy, że zapomniałem jednej twojej niteczki, a ty jesteś w dalekim Egipcie albo nawet w średniowieczu, w czasach zarazy. Wówczas dusza, jeśli w nowym życiu wchodzi w nowe ciało, zabiera ze sobą tę właśnie nić i wprowadza oznaki zarazy w nowe życie. Dusza myśli: „Mogę z tym żyć” i zabiera tę niteczkę ze sobą w nowe życie. W ten sposób możliwym jest, że coś z dawnych epok zostaje przeniesione w nowe czasy. Z tego powodu czystość nici, czystość połączeń, jest bardzo ważna. W rzeczywistości nie ma jednak żadnych nici, są to energetyczne połączenia, które tylko wyglądają jak nici czy promień lasera. Są to takie nici świetlne. W obrazowym języku nazywamy to jednak nicią, ponieważ takie właśnie określenie wybraliśmy. Postrzegana jest jako nić biała, jasna, bo utkana z boskiej substancji - z energii. Jest to metamorfoza boskiej pierwotnej mocy. Te właśnie „nici” w pewnym sensie odcinam. Gdybyś był radiotechnikiem, to powiedziałbym, że zrywam połączenie i wyłączam częstotliwość. Ja obsługuję wyłącznik... Pewnie chciałbyś zapytać, co robię z tymi nićmi - wyrzucam je, czy wiążę z czymś na nowo? Po prostu ważne jest, byś wiedział, że je odcinam. A co robię ze śmieciami? Patrz na to lepiej jak na fale radiowe o określonej 223

częstotliwości, które wyłączam. W obszarze mego działania częstotliwość zostaje wyłączana poprzez duszę. To znaczy, że wszystkie nici zostają wciągnięte na statek dusz, duchową świadomość. Ciała duchowe z ich doświadczeniem wpływają, na tyle, na ile są samym umysłem, w duchową właściwość. Ciało, materialny twór, pozostaje i rozkłada się na części składowe materii. Tak wygląda ten proces. Mogę sobie wyobrazić, że ten i ów czytelnik pyta się teraz: „Cóż z tego, że wiem o istnieniu jakiejś istoty, która odpowiada za śmierć? Co daje mi wiedza, że kiedyś żyłem w Rosji albo w Chinach i zarabiałem ostrząc nożyczki? Co daje mi wiedza, że pochodzimy od istot pozaziemskich i że władzę nad światem mają Illuminati, skoro mam problemy z partnerem, kłócę się z sąsiadem, jestem na ścieżce wojennej z szefem, być może wkrótce będę bezrobotny i w dodatku próbuję wychować dziecko, które jest dość bezczelne?” Jaką radę można by dać takim ludziom? Wiedza tu przedstawiana nie jest przeszkodą, ona otwiera. Pomyśl, że komórki człowieka są jak krople wody w rzece. Są wypełniane. Jeżeli w wiadrze będzie tylko kilka kropel, to wyschną, wyparują. Tylko wiele kropel sprawi, że wiadro będzie pełne. Taka odpowiedź nie jest oczywiście wystarczająca. Ludzie tę wiedzę przyjmą albo odrzucą. Ci, którzy ją przyjmą, będą dzięki niej świadomi. Zrobią z tym coś więcej - rozbudują wiedzę. Sprawią, że będzie się ona poszerzać i nakładać na siebie. Oprócz wiedzy, która szerzy się dzięki twym książkom, istnieje też wiedza innych, którzy działają na tym polu - psychologów, terapeutów, lekarzy, doktorów, badaczy i pisarzy. Wszystko to służy temu, by ludzie posiedli wiedzę. Spójrz na przykład na ludzi, którzy mają długi. Gdy w końcu zrozumieją, w czym tkwi sedno, że to nie bankierzy doprowadzili ich do sytuacji bankructwa, lecz że wpadli w nią wskutek własnego błędnego postępowania, możliwa jest jakaś zmiana. Podobnie w przypadku zrujnowania jakiejś firmy - winy nie musi ponosić bank, bo może ona również leżeć po stronie właściciela. Wciąż będziesz trafiał na ludzi, którzy noszą wiedzę w sobie, by ją poszerzać i z niej korzystać. Jest też cała rzesza takich, którzy wiedzę „konsumują”, chcą, by po prostu była i rozmawiają o tym, popijając piwo. 224

Trafiają się też tacy, którzy ją wręcz odrzucają. Jednak w przypadku czytelników, którzy twoją książkę odrzucą, może się to okazać wartościowe, bo będą ja nosić w swej strukturze, w jądrach komórek wody molekularnej. Być może nie będzie to dla nich miało znaczenia w tym życiu, tylko w następnym, bo wówczas rozkwitnie. Taka informacja nie pomoże co prawda tym, którzy nie mają pracy, jednak komuś, kto jest bezrobotny, pomoże nowe myślenie. Taki człowiek zapyta siebie: „Dlaczego nie mam pracy? Bo jestem niczym albo zerem? A może dlatego, że powinienem więcej myśleć?” Wybierane przeze mnie słowa mają wiele znaczeń. Na przykład komuś, kto jest bez pracy, odebrano ciężar - jest bez ciężaru. A komuś, kto jest bezrobotny, być może odebrano świadomość tego, jak jest dobry, bo w rzeczywistości wcale taki dobry nie jest. Może w swoim dotychczasowym obszarze działań rzeczywiście jest „zerem”. Ponadto, bycie bezrobotnym może być wypoczynkiem, przygotowaniem się na coś nowego. Gdy człowiekowi przedstawi się coś nowego - jak na przykład twoją książkę, w której po raz pierwszy na Ziemi człowiek komunikuje się ze śmiercią - to jego świadomość może dojrzeć. Wiedza taka nie musi być stosowana od razu. Czas nie odgrywa tu żadnej roli. Ważne jest, że przekazywane są nowe przemyślenia i wyzwalane są nowe impulsy. Tu można by nawiązać do twojego poprzedniego pytania o to, co chciałbym zmienić na Ziemi. Zlikwidowałbym odwracanie uwagi, tak, by ludzie mogli zastanowić się nad sobą i swoim pochodzeniem. Bowiem jeśli głęboko nad tym pomyślą, to być może przyjdzie im do głowy, dlaczego są na tej planecie. Większość ludzi niestety tego nie wie. Czy nie jest to czymś strasznym, że światem rządzą ludzie, którzy nie mają pojęcia o tym, co jest sensem życia? Ludzkie prawa ustanawiane są przez tych, którzy w ogóle nie znają praw kosmicznych, chorzy leczeni są przez lekarzy, którym nieznane są prawdziwe przyczyny chorób... Co zrobi czytelnik tej książki? Ktoś, komu zmarło dziecko, nie znajdzie ukojenia w żałobie tylko dlatego, że przeczyta twoją książkę. Jeśli jednak pojmie, że może wzmocnić swe zdolności medialne i intuicję, to będzie mógł nawiązać 225

kontakt z duchem dziecka i zapytać je, jak mu się wiedzie, gdzie przebywa, czego sobie życzy i co jest jego obecnym zadaniem. To możliwości, które mogę ci wymienić. Ludziom, którzy gotowi są studiować, nie dasz do rąk kompendium zebranej wiedzy, lecz powinieneś próbować podsuwać pytania, tak by zaczęli sami o tym myśleć. To przygotowanie drogi dla ludzkiej świadomości. Dlatego też na to pytanie nie można odpowiedzieć szczegółowo, bo wiąże się ono z historią danej duszy. Człowiekowi trzeba dać coś, co pozwoli mu się usamodzielnić, odpowiadać za samego siebie i rozpoznać, że jeśli czuje, jeśli jest wrażliwy, wówczas może poczuć ból i otrzymać odpowiedź na pytanie, dlaczego znalazł się w takiej sytuacji. Obecny stan Ziemi jest jednak inny. Większość nie chce się poruszać, mimo że Ziemia to robi. Jeśli ludzie nie chcą wiedzy, to wiedza sama przyjdzie do nich i rzuci im wyzwanie. My, moce światła, wyciągamy dobrowolnie rękę do ludzi, do dusz, by unieść je w górę. Jeśli nie chcą chwycić tej ręki, to automatycznie pojawia się moc Lucyfera, która przejmuje od nas tę pracę. Zamęcza ludzi tak długo, aż wreszcie pragną spojrzeć ku światłu. A jeśli wciąż jeszcze tego nie chcą, to Lucyfer na dobre się do nich „dobiera”. To wolna wola ludzi, czy też dusz. Wielu ludzi nie chce się uczyć i nawet, gdyby Bóg stanął przed nimi i przemówił do nich, to nie chcieliby słuchać. W tym miejscu jeszcze raz przypominam wydarzenia związane z tsunami (Azja; przyp. aut), małym tsunami, bo była to dziecinna fala w porównaniu z tym, co czeka wasze wybrzeża w następnych latach. Człowiek, który tak wysoko się ceni, który odbywa podróże w kosmos i przekazuje cyfrowo informacje po całej Ziemi, nie jest w stanie obronić się przed wodą. Nie musi tego zresztą robić, powinien uciec w głąb kraju, tak jak zwierzęta. Zwierzęta natomiast, które w oczach ludzi stoją o stopień niżej, przeżyły - z wyjątkiem tych, które ludzie trzymali uwiązane albo zamknięte w domach, w związku z czym nie mogły podążać za swym instynktem. Tu będę działał z moją pełną mocą. Będę bezlitosny w mym działaniu, bo wypełniam swe zadanie bardzo dokładnie. Dla mnie jest obojętnym, czy zabieram jedną duszę, milion czy miliard.

226

Zabierałem już czasem dusze całych planet, gdy wybuchały lub zderzały się z innymi. Tak więc nie przejmuję się specjalnie miliardem ludzi na Ziemi. Arogancja przychodzi przed upadkiem. Upadek ludzi będzie miał miejsce, bo ludzkość nie słucha już swego wewnętrznego głosu. Robią to natomiast zwierzęta.

Dlatego też mówię ci dziś, jako anioł śmierci: nie będę miał litości dla ludzi i dusz, po które przyjdę, bo każda dusza - jak i każde zwierzę na Ziemi - otrzyma znak. A kto nie chce słyszeć i widzieć znaków, ten je poczuje. Gdy przed kilku laty poleciałeś do Ameryki, twój anioł stróż dał ci znak, że nie powinieneś lecieć. Posłuchałeś go i wybrałeś się innym samolotem. Wtedy trzęsienie Ziemi dosięgło innych, a nie ciebie. Tak właśnie wygląda praca duchowych istot z ludźmi. Dlatego też ja - „zła” śmierć - nie ponoszę winy za los ludzkości, to ludzie sami są sobie winni i w swej niewiedzy oraz ignorancji nie chcą dostrzegać spraw duchowych, dlatego też sami są odpowiedzialni za swój upadek. Naszą wspólną pracą, mój drogi Janie, powinno być stawianie pytań, na które ludzie muszą odpowiedzieć sami. Dlatego też twoja strategia, by zadawać ludziom pytania, jest dobra, bo w ten sposób wzbudzana jest ich ciekawość. A tylko wówczas, gdy wzbudzi się ciekawość, chce się znać odpowiedzi. Książki i wiedza, która jest różnorodna, będą odpowiedzią dla ludzi. Wiemy dziś, że siłę myśli można zmierzyć. Czy sensownym jest, by człowiek uczył się w bardziej świadomy sposób obchodzić ze swymi myślami i słowami? Istnieje takie pojęcie jak „higiena myślenia”. Co o tym sądzisz? Czy to byłby dobry sposób na świadomy sposób życia? I tak, i nie. To kwestia wyboru, a kto ma wybór - powiedzmy, że są to ludzie - ten znosi też mękę związaną z podejmowaniem decyzji. Ludzie muszą bardziej świadomie dobierać słowa. Najefektywniejszym sposobem byłoby wykluczenie słów. Zacznij patrzeć w siebie, pracuj nad sobą i potraktuj to jako myśl przewodnią: zacznij wyłuskiwać te słowa, których nie chcesz więcej używać i eliminuj je.

227

Trzeba zacząć ten proces już w odniesieniu do telewizora, przenośnego telefonu i wszystkiego, co płynie przez eter. W tym obszarze jest tak wiele wyrazów o różnorodności niczemu nie służącej, że powoduje to ekstremalne obciążenia dla Ziemi. To „śmietnik” częstotliwości. Z tego też powodu, w pierwszej kolejności słowa powinny być wybierane świadomie, a w dalszej kolejności nie powinny być wymawiane, tak, by w końcu przestano o nich nawet myśleć. W ten sposób zminimalizowany zostanie zasób słów, co pozwoli zoptymalizować związki znaczeniowe. Brzmi to jak paradoks, jest jednak bardzo proste. Człowiek powinien starać się mniej mówić. Chciałbym nieomal powiedzieć, że człowiek powinien starać się w ogóle przestać mówić. Czy nie istnieje pewne wyznanie wiary, w którym pewnego dnia przechodzi się tylko przez pewną określoną ilość kroków, by sprawdzić, dokąd się zmierza i jaki ta droga ma cel? Wydawałoby się właściwym policzenie ilości słów, które każdego dnia się wymawia. I wówczas można by stwierdzić, że wiele z nich było niepotrzebnych. Nie miały sensu. Sprawdź na samym sobie jak dużo mówisz i ile sensu kryje się w twych słowach. W zastosowaniu pomysł ten jest jeszcze ważniejszy, bo zoptymalizowana zostaje sensowność przebiegu pracy. Każdy człowiek powinien bardzo jasno powiedzieć sobie, że to, co wypowiada, powinno mieć sens. Zauważ, że milczy się w tak wielu świątyniach i uświęconych miejscach. Minuta milczenia jest po to, by spokojnie pomyśleć. To przyczyny takiego zachowania, które popadły jednak w zapomnienie. Spójrz na przykład na medytację, w której milczy się właśnie ze względu na sens. Człowiek powinien sobie uświadomić, że myśli przewodzone są elektrolitycznie, to znaczy, że raz pomyślane, stają się wolne zawsze. To są myśli, nienawiść, wściekłość. Wściekłość w myślach jest jak wściekłość prawdziwie przeżywana; wykrzyczany gniew jest jak czyn, który się popełniło. Ponieważ myśli liczyć można w miliardach (i są jak czyny), to ich wpływ się zwielokrotnia. Z tego powodu należy dobierać słowa świadomie i w dodatku jeszcze eliminować je w myślach, tak, aby niektóre z nich nie były wypowiadane. Nie znaczy to, że masz używać mniej słów, lecz ze niektóre z nich nie powinny pojawiać się w twoich myślach. Dzięki temu nie myślałbyś w kategoriach

228

wściekłości, gdy byłbyś wściekły. A najlepiej nic nie mów, gdy jesteś wściekły, by spokój trwał tak długo, aż opanujesz wzburzenie. To technika, której można się nauczyć. To mógłby być obszar do działań dla terapeutów. Powinieneś też pamiętać, że jeśli jesteś wściekły, to ta wściekłość w wyższej częstotliwości może zostać porównana z częstotliwością Boga. Powinno się też uświadomić ludziom, że poprzez ćwiczenia zbliżą się do częstotliwości światła, czyli że będą mogli znaleźć się w sytuacji, w której odsuną wściekłość, gniew i nienawiść w słowach. Człowiek odsunie je od siebie w energetyczny sposób, to znaczy w formie energii. Jeśli najdą cię smutne myśli na własny temat, zacznij pozwalać im cię opuszczać, przepływać przez ciebie. To technika, która może ci się wydawać nowa, lecz jest bardzo efektywna w swej prostocie i można się jej łatwo nauczyć. Jeśli dopada cię wściekłość, to bez oporu wyrzuć ją z siebie. Wyrzuć z siebie nienawiść, wściekłość i gniew, tak, by nie było ich w tobie. Postępuj w tej sytuacji spokojnie, tak jakbyś wyciskał tubkę pasty do zębów. W tym ujęciu nie chodzi o to, by myśleć pozytywnie, co zresztą chciałbym określić jako „przestarzałe rozwiązanie”. Nie chodzi o to, by patrzeć w lustro i odbierać samego siebie jako kogoś atrakcyjnego. Chodzi raczej o to, że jeśli rzeczywiście odczuwa się w sobie coś złego, to żeby zamienić albo przynajmniej przemienić to w coś dobrego - ważne jest, by próbować. A jeśli twój smutek jest głęboki, to spróbuj zamienić go w radość - choćby miało się to udać tylko na chwilę. Czas, w którym będzie ci się to udawać, będzie się wydłużał, dzięki czemu poczujesz się radośniejszy niż zwykle. Zawsze, gdy nachodzi cię smutek lub złe samopoczucie, przemień je w radość i odwagę. Na początku uczyń to choćby na chwilę, aby poprzez ćwiczenia i trening, wydłużyć ten czas. W ten sposób staniesz się radosny. Może to brzmieć jak coś nowego, dziwnego, ale to naprawdę działa. Człowiek wywodzi się ze stanu pierwotnego i do niego zmierza. Istnieje pomiędzy światłem i cieniem. Gdy nadchodzi cień, stara się stanąć w słońcu. Przecież to takie proste... A więc kluczem jest miłość! Przyglądając się dzisiejszej młodzieży, dla której wszystko jest „cool” i „odjechane”, można jednak odnieść wrażenie, że rozwija się ona w zupełnie przeciwnym kierunku. Co sądzisz o tej tendencji?

229

To zmusza mnie do śmiechu, bo to tylko pozory. To jedynie krzyki o pomoc dusz, które nie wiedzą, jak mają żyć. Dlatego dochodzi do takich głupot. Dusza krzyczy i chce przeżywać miłość, jednak otoczenie, środowisko i to, co pokazywane jest w telewizji, wywiera na nią taki nacisk, że nie może się obronić. Nawet nie może sobie uświadomić, jakie moce wywierają na nią swój wpływ. Jednym z problemów są nauczyciele w szkołach, którzy sami nie potrafią świadomie żyć, bo nie mają własnej osobowości, nie mówiąc już o zrozumieniu prawd duchowych. Dusze nauczycieli często nie realizują planu życia, bo nie są w stanie rozsądnie wychować dzieci. Wielu ma problemy z tym, by utrzymać dzieci pod kontrolą... Co mam powiedzieć? Istnieją na Ziemi kraje, w których dzieci mają dla swych nauczycieli szacunek i są dumne, że mogą chodzić do szkoły. Jednak w twoim kręgu kulturowym wszystko się rozpada, bo nauczyciele i profesorowie nie wiedzą, dlaczego są na Ziemi, co jest sensem stworzenia i wręcz odrzucają boską moc. Więc na kogo mogą wyrosnąć dzieci? Przede wszystkim przyjrzyj się rodzicom! Od kogo dzieci uczą się takiego zachowania? Skąd biorą się dzieci i młodzież, którzy się tak zachowują? Kto jest autorem reklam, różnych trendów w modzie? Dzieci? Nie, bo one są kierowane. Nie oceniaj dzieci, bo one najmniej mogą na to wszystko poradzić! To wina tych, którzy tworzą poglądy. Ale nie martw się! Przecież wiesz, że losy mogą się odwrócić i ci, którzy dziś każą się wysławiać, jutro mogą wisieć na drzewach... Z mojej perspektywy mogę powiedzieć ci tylko jedno - choć właściwie mi tego nie wolno (śmiech) - znam plany życia wszystkich ludzi i wiem, że do zmiany zachowań dochodzi bardzo szybko. Na Ziemi też dojdzie. Już wówczas, gdy żegnałeś się z tą starszą kobietą w szpitalu, mówiłem ci, że zobaczysz jeszcze wielu umierających ludzi i że najlepiej zrobisz, jeśli zaczniesz się do tego przyzwyczajać... To byłeś ty? A co sobie myślałeś? Oczywiście, że to byłem ja... Ale żarty na bok, nie znałeś mnie wówczas jeszcze w ten sposób.

230

(Przed trzema laty zawiozłem moją kochaną babcię do jej przyjaciółki, która umierała. Pomogłem jej, bo nie miała innego kierowcy, choć prawdę mówiąc, chciałem się wywinąć od tego wyjazdu, od ostatniej wizyty w szpitalu. To było, również dla mnie, popołudnie pełne łez i gdy już się pożegnaliśmy i wracałem w stronę samochodu, a moja babcia musiała jeszcze na chwilę gdzieś pójść, zapytałem samego siebie: »Dlaczego musiałem z nią pojechać i pożegnać tę miłą kobietę...?« I nagle stało się dla mnie jasne i oczywiste: »Przyzwyczajaj się do tego; zobaczysz jeszcze wielu umierających ludzi...«; przyp. aut.) Pozwól, że będę mówił dalej. Ludzie to interesujący gatunek, który z dnia na dzień może zmienić swe zachowanie. Również ty - choć jesteś pogodnym człowiekiem wiesz, że jesteś zdolny do tego, by niszczyć, jeśli ktoś cię okłamie lub oszuka. Podobnie może stać się z całym narodem, jeśli pozna, że został wprowadzony w błąd. Więcej na ten temat już nie powiem. Uwzględniając to, spójrz na dzieci. Gdybyś potrafił widzieć dusze, to rozpłynąłbyś się ze współczucia, widząc, jak biedne są z powodu braku miłości. Spójrz też na dzieci, które mają nadwagę. To miłość, której im brakuje, dlatego właśnie jedzą tak dużo. Ty też byłeś już w sytuacjach, w których brakowało ci miłości albo w których nie mogłeś lub nie chciałeś przyjąć jej od otoczenia, więc popełniałeś głupstwa. Zawsze jednak brałeś się za siebie i zwracałeś się ku temu, co dobre, bo masz wiedzę. Bycie zagniewanym nie jest złe, czasem może prowadzić do zmian; jednak nieustanne bycie gniewnym nie przynosi pożytku, bo dusza wciąż pozostaje głodna i w końcu przestaje świecić. Co może zrobić człowiek, który znalazł się w jakiejś bardzo przykrej sytuacji życiowej, doznał bezrobocia, nadwagi, braku przyjaciół, przestępczości albo jakiegoś nałogu (narkotyki, palenie, alkohol, hazard)? Trzeba zaczynać od miłości do samego siebie! Tu właśnie mamy duchowe ubóstwo, które dusza, z wielu powodów, sama wytwarza. Koniecznym jest, aby zamieniła to ubóstwo w wewnętrzne bogactwo i osiągnęła stan równowagi, w miłości, godności i dobrym samopoczuciu (przez obcowanie z dobrymi ludźmi, czy też dzięki pomocy, jak ich nazywacie, terapeutów).

231

Jak można rozwijać miłość do samego siebie? Zaczyna się od wnętrza. Jeżeli człowiek jest zadowolony, to uzewnętrznia to poprzez żywe kolory. Jego wygląd jest zadbany. Jeśli ktoś czuje się słaby i bez mocy (czyli szary), to widać to również na zewnątrz, jako odbicie tego, co nosi w sobie. Człowiek może też ubierać się pięknie i elegancko, a w swym wnętrzu może być niestety zepsuty i fałszywy Rozwijanie swego wnętrza trzeba zacząć od odpowiedniego myślenia! Jak już napisano wcześniej... Myśli i uczucia są przyczyną wszystkich działań. Obserwuj swe myśli i uczucia. Przyjrzyj się jakiejś konkretnej sytuacji życiowej - w pracy albo w partnerstwie - i wczuj się w nią. Czy postępujesz zgodnie ze swoimi uczuciami, zgodnie z tym, co podpowiada ci intuicja, która często jest twoim aniołem, który pragnie ci pomóc? Dlaczego robisz coś, czego wcale nie chcesz? Pracuj nad tym, bądź wolny i samodzielny w myślach i działaniach! Ale uważaj na swoje myśli! Jeśli rzucą cię na kolana i powiedzą: „I tak sobie nie poradzisz!”, to prawdopodobnie masz do czynienia z mroczną istotą, która żywi się twoją energią. Czy chciałbyś, aby coś żyło dzięki twej energii, przez co mniej pozostałoby jej dla ciebie i twej rodziny? Pracuj nad tym. Obserwuj myśli i jeśli pojawiają się te złe, to przywołaj dobre, by je przegnały. Mroczne istoty odchodzą, gdy nie otrzymują pożywienia - czyli mrocznych myśli - i szukają sobie nowej ofiary. Jeśli twoje myśli są dobre, to z twych ust płyną również dobre słowa. To wynika z logiki. Jeśli jesteś niezadowolony ze swego życia, to tylko z trudem płynie z ciebie coś przyjaznego, radosnego czy szczęśliwego. Pracuj więc nad myślami i dobieraj słowa świadomie i celowo! Chodzi o to, by wewnętrzne światło (wieczną, boską iskrę, która jest w każdym człowieku, w każdej duszy) rozpalić, tak jak można wzniecić wielki ogień, dmuchając w żar. Wielu łudzi się boi, bo zostali źle ukształtowani przez szkoły i rodziców. Nad tymi ludźmi roztacza się ciemność, która rozrasta się. Tkwią oni w wy-

232

branej przez samych siebie dogmatycznej ciemności, otaczającej ich i społeczeństwo. Zawsze istnieje możliwość uwolnienia się od tego. Nikt nie jest sam - każdy ma przy sobie przynajmniej jednego anioła. Trzeba go tylko poprosić o pomoc. Pozostańmy jeszcze przy tym temacie. Porównajmy dzisiejsze społeczeństwo, nie tylko młodzież, ale też dorosłych i spójrzmy na lata dwudzieste, trzydzieste, aż do pięćdziesiątych dwudziestego wieku - wyraźnie widać, jak zadbanie i pięknie ubierali się wówczas ludzie. Można stwierdzić, że dziś mamy tendencję do tego, co obskurne, nieharmonijne i zaniedbane. To chyba ma też coś wspólnego z miłością do samego siebie, czy też, poprzez pospolitość i wulgaryzm tego, co na zewnątrz, wskazuje, na to, co tkwi w ludziach? Jeśli dbasz o swe ciało - używasz wody, olejków, kremów, twoje włosy są zadbane i ubierasz się w ładne ubrania, prezentujesz się w zadbany sposób innym - to znaczy to, że sam siebie traktujesz w godny sposób. Niektórzy są jednak zaniedbani, nie myją się regularnie, tłumaczą się brakiem pieniędzy na nowe ubrania. Ale to nieprawda, zawsze jest jakiś sposób, a ubrania nie muszą przecież być ze złota. Gzy nie rzuciło ci się w oczy, że to przeważnie nie dbający o swój wygląd ludzie palą papierosy? Na tytoń jakoś nie brak im pieniędzy, a na czyste ubrania owszem. Zaniedbany wygląd wskazuje na to, że człowiek nie ma szacunku dla samego siebie. Nie kocha siebie. Jeśli nie dbający o swój wygląd człowiek zakochuje się, to nagle potrafi być czysty i porządnie ubrany. Pokazuje to, że wcześniej nie kochał samego siebie i że traktował siebie jako kogoś, kto nie jest godzien być piękny. Teraz na Ziemi nastały czasy, w których ten zaniedbany, wulgarny wygląd jest czymś normalnym. Do tego dochodzi muzyka, która nie daje przyjemnych uczuć, lecz sprawia, że człowieka ogarnia monotonia, czuje się on ociężały, agresywny czy wręcz „pomieszany”.

233

Ludzie robią wszystko w biegu, a i tak nie docierają do celu. To straszny i bezduszny stan. To, co dzieje się w ostatnich latach i świat, w którym żyjecie, jest upadkiem kultur. Ale wierz mi, to się zmieni i ludzie ponownie - choć z pewną próżnością - uświadomią to sobie. Ja zawsze szukam pozytywnych stron. Ale tak czy owak... (śmiech) I tak wszystko wraca. Spójrzmy na przykład na rozwiniętą kulturę Rzymian -na sztukę kąpieli. Albo na Greków, Arabów czy Fenicjan. To były czyste kultury, w sensie tego, jak pokazywali się ludziom i jak patrzyli na siebie samych. Oczywiście i wtedy istniały ludy, które utknęły w brudzie i były całkiem prymitywne. Ale to kolejny przejaw biegunowości na Ziemi, bo każdy ma szansę wyrosnąć z brudu. W naszej kulturze w ostatnich latach panowała moda, by ubierać się na czarno. Na szczęście, ta tendencja osłabła, jednak istnieją dwa ludy, które w znacznej mierze ubierają się na czarno. Jak należy to rozumieć? Czarny kolor oznacza maskowanie się. Ludzie ci maskują się za pomocą czarnego ubrania i religijnego odzienia, by dzięki temu stać się w pewnym sensie niewidzialnym. Najchętniej chcieliby, żeby w ogóle nikt ich nie widział i dlatego kryją się w czerni i za nią. Zapewne również, aby nie pokazywać uczuć... Przyjmują czarną barwę i nie muszą podejmować wyzwania, które rzucają im kolory. Czerń tylko przykrywa. Spójrz, słońce dzisiejszego dnia wzywa cię, byś wyszedł z domu i cieszył się bogactwem natury. Ono mówi: „Spójrz na to wszystko!” i wtedy dusza się cieszy. Jednak wielu ludzi nie znosi jego promieni, nie mogą znieść tego, co piękne. Ludzie, którzy ubierają się na czarno - ale też w różne odcienie szarości - ukrywają się.

234

To prawdziwa zabawa w chowanego... Oczywiście, z okazji jakiegoś święta można jak najbardziej ubrać się w porządny czarny kostium. To atrybut elegancji. Istnieje jednak różnica między ubieraniem się na czarno z jakichś towarzyskich czy religijnych powodów danego dnia, a ciągłym ubieraniem się w czerń i kryciem się za nią. Z tego punktu widzenia interesujący jest mój obszar działalności - pogrzeb. W waszym kręgu kulturowym na pogrzeb ludzie ubierają się na czarno. W innych regionach przy tej okazji nosi się białe odzienie i ludzie mają dobry humor, a wręcz uśmiechają się do śmierci, co dla mnie jest sympatyczne. Oni wiedzą, że duszy wiedzie się teraz lepiej. Nie płaczą, lecz śmieją się i tańczą. Śmierć nie zawsze musi być czarna, może być też biała. Niewrażliwość naszego społeczeństwa, podchodzenie do spraw seksu bez miłości, zaniedbanie, agresywna i kiepska muzyka wywołują wrażenie, że wszystko to wspiera ciemna strona stworzenia. To prawda, negatywność w czasach przełomu staje się zawsze silniejsza. Ale i ona zniknie po czasie. W trakcie przełomu dochodzi do zmian, które powstają poprzez ścieranie się mocy przeciwnych biegunów. To tarcie jest konieczne. Gdy proces zmian na Ziemi dobiegnie końca, wycofają się również mroczne moce, bo zniknie też przyczyna ich istnienia, a Ziemia przejdzie na wyższy poziom. A jak należy traktować narkotyki? Są stare jak świat. Zażywano ich od zawsze. U nas, w duchowym świecie, ich nie ma. Już na początku swych czasów ludzkość wiedziała, jakie rośliny, owoce, grzyby czy korzenie mają na nich stymulujący wpływ. Zazwyczaj dochodzono do tego przez próbowanie ich. W ten sposób, już wcześnie rozwinęło się to, co nazywa się dzisiaj szamanizmem, przy czym ludzie próbowali przy pomocy takich roślin uzyskać wgląd w duchowe poziomy i zdobyć wiedzę, zarówno o przeszłości, jak i przyszłości. Problem w przypadku stosowania substancji, dzięki którym uzyskać można wgląd w duchowy świat, porównać można z zasłoną, która staje się coraz 235

bardziej przezroczysta. Ci, którzy przyjmują środki odurzające, zazwyczaj wchodzą w kontakt z istotami i rejonami niższych duchowych poziomów. To miejsce dusz i duchowych istot, które nie chcą przechodzić na wyższe poziomy i zazwyczaj nie mają dobrych zamiarów, gdy wchodzą w kontakt z ludźmi eksperymentującymi z narkotykami. Często ukazują się zmarli, którzy przywiązani są do świata materialnego i nie chcą przejść na wyższy poziom. Cieszą się, jeśli jakiś nie mający wiedzy głupiec siedzi z różdżką albo wahadełkiem i zażywając stymulujące środki, stara się nawiązać z nimi kontakt. Zazwyczaj opowiadają mu wszelkiego rodzaju brednie. Istoty te opowiadają takie rzeczy, jakie chce się usłyszeć. Dzieje się tak dlatego, że nie mają nikogo, z kim mogłyby porozmawiać, a tu pojawia się ktoś, kto poświęca im uwagę. Ponieważ szaman zażywający środki odurzające przyciąga zazwyczaj niższe i nie mogące się wydostać ze swych światów istoty, na dłuższą metę wprowadzają go one w błąd, a to w przypadku większości ludzi, którzy przyjmują narkotyki, można łatwo stwierdzić. Ich umysł błądzi, jeśli szaman pracuje bez tych substancji, to wnika również w wyższe poziomy duchowe. Po zachowaniu tych, którzy biorą narkotyki, można też zobaczyć, że coraz bardziej osuwają się w ciemność. Coraz mniej się śmieją, stają się cisi, skryci, coraz rzadziej wychodzą na słońce, tracą kreatywność i trudniej przychodzi im komunikowanie się z innymi. Ty, Janie, widzisz po sobie, jak i po mediach, z którymi pracujesz, że jesteście radośni i macie dobry humor, gdy nawiązujecie ze mną kontakt i gdy pozwalacie mi przez was przemawiać. Dlaczego? Bo cieszymy się, spotykając wyższe istoty duchowe i istoty światła. Nosimy w sobie radość i miłość. I to przekazujemy tym, którzy wchodzą z nami w kontakt. Po tym właśnie, po humorze, po promieniowaniu medium, poznajesz ducha, który cię przenika. Porównaj to teraz z kimś, kto skłania się ku ciemności. Co powinien zmienić człowiek, który ma ciągłe kłopoty finansowe? Gdy pożyczy mu się pieniądze, to „znikają”, ponieważ nie umie się z nimi obchodzić i zazwyczaj nie chce nic zmienić w swoim życiu. Najczęściej zrzuca winę na rząd, bo nie chce się przyznać, że jest po prostu leniwy czy nie umie się dostosować. Jak ty postrzegasz taki ciągły brak pieniędzy?

236

Jest to próba pokazująca, jak ktoś radzi sobie w sytuacji, gdy brakuje mu pieniędzy. Ktoś taki może niszczyć samego siebie albo powiedzieć: „Obieram nową drogę”. Często jednak jest tak, że wybiera złą drogę i zabiera coś komuś innemu, stając się przestępcą. Inni z kolei poddają się i stają się żebrakami, choć są dostatecznie inteligentni i silni, aby pracować. Zamiast tego szkodzą państwu. Istnieją jednak warianty, w których człowiek nigdy nie będzie miał tak na prawdę dużo pieniędzy ze względu na swój plan życia, bo tak właśnie zdecydowała dusza. Być może podjęła taką decyzję, ponieważ w poprzednich żywotach odebrała wiele pieniędzy innym ludziom i chciałaby teraz sama odczuć, jak to jest być oszukanym. Gdy ktoś wybiera bycie biednym, próbę stanowi to, by sobie z tym odpowiednio poradził i nie zszedł przy tym na złą drogę. Przed kimś, kto ma dużo pieniędzy, pojawia się jeszcze większa próba mianowicie to, czy we właściwy sposób je wykorzysta. Podzieli się bogactwem z innymi, czy będzie je tylko gromadził? Pomoże innym ludziom, czy będzie się sam pławił w swym bogactwie? Pieniądze zawsze stanowią wyzwanie - czy to w biedzie, czy w bogactwie. W obu przypadkach zawsze musisz podejmować decyzję, czy poradzisz sobie z tym, czy też wkroczysz na mroczną drogę, w przestępczość. Jeśli ktoś uzyska wiele pieniędzy poprzez oszustwa, to nie uczyni go to szczęśliwym, bo służył cieniowi stworzenia i nie zdał egzaminu. Wówczas może przybyć znowu i powtórzyć egzamin w nowym życiu. Każdy człowiek musi przyjrzeć się swojej sytuacji i znaleźć rozwiązanie. Może to być przeprowadzka, porzucenie starych wzorców myślowych czy sposobów pracy. Być może należałoby się nauczyć jakiejś nowej umiejętności, nowego zawodu. Jeśli się taki krok wykona, zazwyczaj pieniądze znów zaczynają „płynąć”. Bo jak mówi stare ziemskie przysłowie - „Bez pracy nie ma kołaczy!” Poznałem już, jacy są ludzie i za każdym razem stwierdzam, że nie wykorzystują albo wykorzystują tylko w drobnej części wielki potencjał, jaki w nich tkwi, liczą na to, że problemy, które sami spowodowali, rozwiąże za nich ktoś inny. Ale to ślepa wiara. Rozwiązania nie przyjdą ani od tego, co boskie, ani od anioła stróża. Ludzie sami muszą je znaleźć. Wracając do mocy myśli... 237

W duchowym świecie zobaczysz wszystkie swoje myśli, które miałeś w życiu, a nawet je usłyszysz i poczujesz, bo ponownie przeżyjesz wszystkie sytuacje. Zobaczysz, jak z myślenia powstawały idee i jak stawały się czynami, które popychały cię do przodu albo ciągnęły w tył. Zawsze byłeś tym, który tworzył przyczyny, jako stwórca własnych warunków życia. Nie można przypisać winy komuś innemu, bo przecież nikt cię nie zmuszał, byś brał ślub z partnerem, z którym później byłeś nieszczęśliwy. Nikt cię nie zmuszał, abyś z nim pozostał, mimo, że nie mieliście już sobie nic do powiedzenia. Sam odpowiadasz za swój los i warunki życia. Potem widzisz to oczywiście w świecie duchowym i myślisz: „Dlaczego nic wówczas nie zrobiłem?”. Ale wtedy jest już za późno. Bardzo ważne jest, by ludzie zastanawiali się nad swym życiem i potem w jakiejś sytuacji życiowej świadomie podejmowali decyzje. Myśl niesie ze sobą największy potencjał odpowiedzialności. Myśl, choćby tylko jedna, może sprawić, że będziesz bogaty i szczęśliwy albo chory i nieszczęśliwy. Istnieją ludzie, którzy sądzą, że być może zachorują na raka, bo jakiś członek ich rodziny już na to chorował. Trzymają się tej myśli, że kiedyś też będą chorzy i to właśnie, zgodnie z życzeniami, dostają. Kto sieje szczęśliwą myśl, ten pewnego dnia zbierze też szczęśliwy owoc - dużo szczęścia i powodzenia. A człowiek, który sieje negatywną, ciemną myśl, zbierze pewnego dnia negatywny owoc. Człowiek sam jest tym, który stwarza przyczynę. Dobrą stroną tego wszystkiego jest to, że jeśli ktoś jest świadomy swych mrocznych myśli, to może je zmienić. Jeśli je zmieni, zmieni się też wygląd owocu, który dostanie w porze zbiorów. To wspaniała idea boskości! Wszyscy mają w życiu wybór pozwalający dokonywać zmian każdego dnia. Dziś, dokładnie w tym momencie, człowiek może podjąć decyzję, która zmieni całe jego przyszłe życie. Do tego dochodzi moc myśli, które ubierasz w słowa, a następnie spisujesz i które przyjmowane są i stosowane w życiu przez innych. Widzisz wzajemne połączenia tej sieci? Ludzie często zapominają na całe życie, co kiedyś posiali i dziwią się potem, jak dziwne są owoce, które uzyskują wiele lat później. Powodem zawsze są myśli, wzorce myślowe i sposoby myślenia. Tak więc powinno się myśleć świadomie.

238

Doszliśmy do końca mych pytań i chciałbym ci z całego serca podziękować, że pozwoliłeś je sobie zadać i że dałeś nam mały wgląd w twe działania i we właściwości subtelnego świata. Co chciałbyś zarówno mi, jak i moim czytelnikom „dać na drogę”, na zakończenie? Życzę ci powodzenia z twoją książką! Wiedz jednak, że jej powodzenie nie jest twoją osobistą zasługą. Sukces tej książki zależy od informacji, od jej powielenia. W kosmicznym królestwie to coś więcej niż życzenie, by książka ta była powielana i rozpowszechniana. Książka ta powinna też być pożyczana i przekazywana dalej. Ważne będzie - i to nie jest powodowane żądzą pieniądza (śmiech) - by zmieniała właścicieli. By służyła w pracy człowieka nad sobą i własną świadomością. Powinna też być księgą pracy, w którą każdy człowiek - ty również - będzie mógł zawsze zajrzeć, by znaleźć inspirację. Na zakończenie chciałbym powiedzieć: to nie koniec, to dopiero początek! Być może życie nabierze innego sensu, niż miało do tej pory. Zwracam się do ciebie Czytelniku - bądź ciekawym! Zacznij sam badać i próbować życia. Stań się znów dzieckiem i zacznij od nowa odkrywać świat, religie, ludy świata, wszechświat, świat duchowy i moc stworzenia nas wszystkich. Nawet ja, nieśmiertelna istota, wciąż się uczę. Więc i ty możesz...! To jest początek czegoś nowego! Wszystkiego dobrego, moi przyjaciele!

239

240

OD AUTORA Niniejsza książka różni się od moich wcześniejszych publikacji, opierających się na relacjach innych ludzi lub organizacji. Jest dla mnie szczególnie ważna, gdyż jej treść to zapis mojego osobistego spotkania z wyjątkową postacią. Nie będę odpierał ataków krytyki inaczej niż za pomocą słów: „Wiem, co mówię. Sam to przeżyłem”. Nie będę również wdawał się w niepotrzebne dyskusje, bo opisane zdarzenie (rozmowa ze śmiercią) całkowicie zmieniło moje życie. Mogę jedynie potwierdzić ewentualny zarzut dotyczący tego, że w wywiadzie zaledwie w niewielkim stopniu poruszone zostały aspekty uczuciowe i emocjonalne. Pierwotny pomysł przeprowadzenia rozmowy z czarną postacią stał się w gruncie rzeczy spełnieniem mojego przyrzeczenia pracy nad sobą. Mój niezwykły przyjaciel {anioł śmierci) nakazał mi, abym starał się być spokojny i zadowolony z życia. Projekt napisania tej książki stał się nowym rozdziałem w moim życiu, bo wymagał ode mnie zmiany niektórych zachowań i przyjęcia nowych poglądów. Teraz próbuję myśleć jasno i logicznie, tak, aby praktycznie zastosować przekazywaną mi duchową wiedzę. Czuję się jak podróżnik rozdarty między tym, co znajome i codzienne oraz tym, co nowe i fascynujące. To uczucie rozdarcia jest bardzo inspirujące. Pozwala dostrzec te wymiary życia, które dotychczas istniały w cieniu innych. A przecież życie jest wspaniałe, nawet gdy myślimy, że jest zupełnie odwrotnie. Na zakończenie wyrażam głęboką nadzieję, że lęk przed śmiercią opuścił moich Czytelników, a czarna postać nie jest już tylko ich wrogiem, lecz sprzymierzeńcem... Nie wiem, co mnie jeszcze czeka. Nie mam najmniejszego pojęcia, w jaki sposób znów się spotkamy i co będę miał Wam do powiedzenia. Jednego bądźcie pewni: to nie będzie nic zwyczajnego... Pozdrawiam Was gorąco! Jan van Helsing

241

BIBLIOGRAFIA 1. Krumbacher Bote z 30.10.1999 2. Kuma Śmierć, przekład M. Tarnowski, w: Baśnie Braci Grimm, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa, 1986 3. Stebich, Max, Das große Wiener Sagenbuch, Verlag für Jugend und Yolk, Wiedeń, 1960 4. www.sagengestalten.de 5. Crottet, Robert, Verzauberte Wälder, Wegner Verlag, Hamburg, 1955, str. 205212 6. Lang, Evelyn, Memento Mori - von Bruderschaften, Totentänzen und anderen Vergegenwärtigungen des Todes, na: http://memopolis.uni-regensburg.de/lektuere/texte/tod_und_gesellschaft/memento.html 7. Goethe, Johann, Wolfgang, Gasammelte Werke, tom I, str. 221

ŹRÓDŁA ILUSTRACJI rys. 1. nieznane rys. 2. Stebich, Max, Das große Wiener Sagenbuch, Verlag für Jugend und Volk, Wiedeń 1969, str. 88 rys. 3. Doré, Gustaw, Charon i rzeka, na: www.scathach.de rys. 4. Eufronios, Nowy Jork, Metropolitan Museum rys. 5. Skarbiec w Altötting, drzeworyt mistrza D.K., www.totentanz-online.de rys. 6. artysta nieznany, na: www.totentanz.de rys. 7. Holbein, Hans Młodszy, Król, na: www.delago.de rys. 8. Holbein, Hans Młodszy, Bogacz, na: www.delago.de rys. 9. Bender, Hans, Kaplica cmentarna w Pfronten, 1848 rys. 10 Doré, Gustave, Objawienie, na: www.scathach.de rys. 11 Cigler, Rolf, Powrót do domu, Frobergstr. 12, CH-8162 Steinmaur, na: www.cigler.ch

242

O AUTORZE Jan Udo Holey, pseud. Jan van Helsing (ur. 1967) jest autorem wielu książek i właścicielem wydawnictwa Arna Deus Verlag. Od 1985 roku podróżuje po całym świecie, dokonał kilku odkryć w USA, Egipcie, Ameryce Południowej i Azji, które poddają w wątpliwość „rzeczowy” obraz świata. W swoich podróżach spotykał ciekawe postacie z kręgów wywiadowczych, templariuszy i członków loży masońskich oraz ludzi z związanych z magią. Spotkania te, jak też wymiana naukowa, która była ich skutkiem, doprowadziła do tego, że w roku 1993 wydał swą pierwszą książkę o tajnych stowarzyszeniach. W ciągu dwóch lat książka stała się bestsellerem - sprzedano ją w ponad 100 000 egzemplarzy i przetłumaczono na osiem języków. W roku 1995 pojawił się drugi tom książki o tajnych stowarzyszeniach. Przedstawione materiały dotknęły pewne kręgi w Szwajcarii i Niemczech do tego stopnia, że konsekwencją była największa po 1945 roku konfiskata książek w RFN, by uchronić ludność przed ich szokującą treścią. Jeszcze większy sukces odniosło jego dzieło „Ręce precz od tej książki”, które ukazało się w maju 2005 roku. Autor poruszył w nim tematy wyraźnie pasjonujące ludzi. W swoich (jak do tej pory dziewięciu) książkach przewidział na wiele lat w przód wydarzenia polityczne i gospodarcze, lecz również rzeczowo wyjaśnił, jak świat poprzez (celowo wprowadzony) globalny terroryzm i usprawiedliwioną nim inwigilację obywateli prowadzony jest ku Nowemu Porządkowi. Adresy stron internetowych Jana van Helsinga: www.jan-van-helsing.de oraz www.amadeus-verlag.com

243

INDEKS agonia 49

chip 105

Ameryka 180, 202, 213, 227

chipy komputerowe 104, 105

Anglia 27

choroba 34, 41, 52, 99, 107, 117, 170, 171, 190, 194, 207-210, 112, 213, 214, anioł laski 87, 113, 117, 129, 155, 156, 220 186-189, 191, 192, 221 chrześcijaństwo 27, 28, 40, 156, 194 anioł próby 111 cień 21-23, 45, 128, 129, 131, 133, anioł stróż 43, 44, 47, 55-57, 61, 62, 64- 189, 229 66, 71, 79, 88, 95, 97-99, 100, 101, 111, 117, 118, 140, 153, 154, 170, 205, 227, częstotliwość 42-45, 48, 55, 56, 61, 64, 237 70, 75, 77, 85-87, 90, 91 94-97, 100, 101, 104, 106, 107, 110, 111, 113, 114, anioł śmierci 47, 50, 86, 97, 149, 222, 122, 129, 137, 138, 140, 142-148, 150227,240 159, 162, 163, 167-171, 175, 176, 178180, 183, 188, 191, 193, 198, 199, 205, Antychryst 125-127, 170, 180 206, 210, 211, 214, 223, 224, 228, 229 Atlantyda 123, 141, 142, 144, 160, 214- decyzje 21, 33, 34, 39, 59, 61, 63, 64, 218 80, 89, 110, 111, 116, 169, 210, 216, 227, 237,238 aura 179, 190 demon 97, 101, 107-114, 120, 121, Azja 144, 199, 200, 202, 213, 216 125, 126, 128, 129, 132, 136, 165, 180 Biblia 172

droga życia 58, 197

biegunowość 55, 132, 134, 234

dualizm 157, 211

Bóg 14, 23, 39, 74, 76, 103, 107, 121, duchy 80, 81, 88, 89, 95, 97, 98, 100, 124,130, 147, 153, 155, 156, 170, 175, 103, 112, 114, 115, 117, 118, 142, 145, 176, 184, 191, 200, 203, 212, 226, 229 148, 152, 163, 168, 174, 226, 227, 236, 238 Charon 18

244

dusza-matka 158, 183

Internet 41

dzieło stworzenia 80, 164

intuicja 55, 81, 96, 99, 132, 164, 209, 225, 232

Echnaton 218 Jezus 74, 75, 78, 109, 121, 122, 124, 156 Egipt 25, 213-215, 221-223 karma 58, 210, 211 egzorcyzm 112 Era Wodnika 101, 123

katastrofy naturalne 101, 117, 119, 137, 152,200,201

fala powodziowa 199

komputer 104

fotony 145

Kosiarz 12, 25, 30, 34, 35, 45, 50, 66, 70,67,222

gadopodobne stworzenia 151 Kronika Akaszy 43, 98 galaktyka 131, 152, 171 kult grobów 97 Germanie 95 Kuma Śmierć 17, 68 Goethe 38 Lemuria 141 gwałt 64, 65, 91 harmonia 91, 171, 209

Lucyfer 37, 101, 103, 107, 126, 127, 129, 130, 131, 133-136, 178, 179, 180, 181, 185-187, 192, 207, 226

Helios 19 ludzie ze skrzelami 163 Hermes 18, 19 łódź podwodna 144, 145 higiena myślenia 227 Magdalena 124 hinduizm 40 manipulacja 141, 183 Hyperborea 141 Maria 124, 125 Illuminati 102-105, 126-128, 138, 146, 159, 169, 180, 186, 187, 224 matrix 72

245

mądrość 21, 22, 27, 75, 98, 193

plan stworzenia 72, 80, 104

medytacja 38, 43, 128, 160, 222, 229

podróże w czasie 141

memento mori 28, 30, 31

podświadomość 10, 56, 204, 206

metamorfoza 223

prawo 37, 41, 75-79, 90, 125, 134, 138, 141, 150-154, 159, 162, 167, 169, 171, 199, 204, 209

moc Boga 202

moc Chrystusa 121, 122, 124, 125, 156, prorocy 107, 201 181 przełom tysiącleci 28 moc Stwórcy 124, 201, 202, 204, 207 przewodnik dusz 18, 50, 154 modlitwa 28, 84, 118, 166, 202, 203 przewoźnik 18, 50 morderstwo 66, 90, 173 przeznaczenie 46, 84, 106, 165, 167, narkotyki 35, 57, 91, 164, 173, 231, 235, 197, 198, 216 236 przodkowie 66, 71, 82 niebo 19, 23-25, 27, 29, 38, 40, 56, 79, 90, 111, 144, 194 radość 21, 36, 49, 52, 55, 56, 87, 98, 156, 165, 202, 208, 210, 211, 229, 236 nowy porządek świata 104 Ramtha 174 opętanie 106-108, 111-113, 117, 120, 134 reinkarnacja 27, 40, 60, 77, 162 osądzanie 135, 136 oświecenie 198

religia 26, 30, 40, 64, 78, 90, 97, 122, 126, 128, 133, 144, 164-167, 173, 195, 199, 234, 235, 238

Palestyna 202

rezonans 47, 77, 171, 199

papież 30, 126, 156

rodzina dusz 55, 82, 183, 199

piekło 29, 40, 89-91

Rothschild 177

pierwotny ton 146, 176, 178

rozkład 95, 96, 160, 224

246

samadhi 160

umysł 37, 43, 47, 48, 63, 72, 73, 76, 83- 86, 97, 99, 115, 121, 143, 169, 174, 178, 184, 204, 205, 208, 214, 224, 236

samobójstwo 119, 155, 172

upiory 108, 114

sataniści 91

upośledzenie 210-112

seksualność 194, 195

USA 140

sens życia 10, 190

Wenus 146

służyć 96, 105, 109, 170, 204, 210

wibracja 43, 48, 49, 55, 56, 61, 70, 74, 7678, 83, 88, 90, 91, 93, 107, 117, 124, 143, 147, 170, 178-180, 187, 191, 205, 210

Saint-Germain 139, 141, 192

sny 204-207, 215

spokój 56, 95, 150, 154, 161, 178, wina 78, 211, 224, 227, 230, 238 184, 229 wojna światowa 201 srebrna nić 222 współczucie 48, 231 stwórca 72, 78, 109, 122, 124, 134, 162, 164, 196, 202-204, 207, 221 wulkan 105, 170, 199 szaman 235, 236

wyciszenie 56

Tanatos 18, 19, 20

zaświaty 36, 37, 43, 50, 51, 55, 162, 174

telewizja 38, 57, 118, 128, 130, 181

zmarły 10, 18, 19, 25, 27, 28, 41, 43, 44, 51, 55, 59, 82, 88, 96, 98, 117-119, 125, 165

transformacja 70, 94, 123, 202 trzecia wojna światowa 201 trzęsienie ziemi 198, 227 tunel 54-56, 174 Układ Słoneczny 152

247