Kolorowa klasa. Przewodnik dla nauczyciela. Klasa 1. Część 1 [PDF]
Gdynia: Wydawnictwo Pedagogiczne OPERON Sp. z o.o., 2010. — ISBN 978-83-7680-123-0.Grupa autorska: Czerkas-Polit Agniesz
151 92 37MB
Polish Pages [138]
![Kolorowa klasa. Przewodnik dla nauczyciela. Klasa 1. Część 1 [PDF]](https://vdoc.tips/img/200x200/kolorowa-klasa-przewodnik-dla-nauczyciela-klasa-1-cz-1.jpg)
- Commentary
- 1975856
Datei wird geladen, bitte warten...
Zitiervorschau
NSKN1-okladka_NSKN1-okladka 13-02-25 14:08 Page 1
ISBN 978-83-7680-123-0
9 788376 801230
NSKN1_01-06_NSKN1_01-06 13-02-25 13:43 Page 1
Agnieszka Czerkas-Polit • Katarzyna Sirak-Stopiƒska Barbara Zachodny
PRZEWODNIK DLA NAUCZYCIELA dla klasy 1 Cz´Êç 1
NSKN1_01-06_NSKN1_01-06 13-02-25 13:43 Page 2
Projekt okładki: Artur Tarasiewicz Redakcja: Karina Kosicka, Joanna Wawrzyńczak, Kaja Żurawek Redakcja graficzna i skład: Michał Ciechorski, Jarosław Kosiorek, Piotr Stoppa-Modzelewski Opracowanie załączników nr 2 i 5: Revision Korekta: Marlena Dobrowolska, Kaja Żurawek Fotoedycja: Marta Szalewska Zdjęcia: BE&W, D. Jagodziński, Jupiterimages, Shutterstock
Wydawnictwo Pedagogiczne OPERON oświadcza, że z należytą starannością podjęło wszelkie działania zmierzające do powiadomienia podmiotów majątkowych praw autorskich do utworów słownych wykorzystanych w przewodniku o zamiarze ich publikacji celem uzyskania od twórców lub ich następców prawnych wymaganej zgody za przysługującym wynagrodzeniem w stosownej wysokości. Osoby, których prawa w sposób niezawiniony przez wydawnictwo zostały naruszone, prosimy o bezpośredni kontakt z wydawcą.
© Copyright by Wydawnictwo Pedagogiczne OPERON Sp. z o. o. & Agnieszka Czerkas-Polit, Katarzyna Sirak-Stopińska, Barbara Zachodny Gdynia 2013 Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie w całości lub we fragmentach bez zgody wydawcy zabronione. Wydawca zezwala na kopiowanie oznaczonych załączników przez nauczycieli pracujących z pakietem Kolorowa klasa Wydawnictwa Pedagogicznego OPERON. 2–13/N3090/XXIV Wydanie 2 Wydawnictwo Pedagogiczne OPERON Sp. z o.o. 81-212 Gdynia, ul. Hutnicza 3 tel. centrali 58 679 00 00 e-mail: [email protected] www.operon.pl
ISBN 978-83-7680-123-0
NSKN1_01-06_NSKN1_01-06 13-02-25 13:43 Page 3
Spis treści Krąg tematyczny:
Krąg tematyczny:
Krąg tematyczny:
Krąg tematyczny:
Krąg tematyczny:
Krąg tematyczny:
Krąg tematyczny:
Krąg tematyczny:
1. Co lubią robić dzieci?
22
2. Witaj, szkoło!
26
3. Razem dobrze się bawimy
29
4. W klasie
32
5. W szkole
34
6. Tajemnice uczniowskiego tornistra
37
7. Jak być dobrym uczniem?
41
8. Nasze zasady klasowe
44
9. Co robić, aby czuć się bezpiecznie?
46
10. Spotkanie z uliczną zebrą
49
11. Znaki drogowe
53
12. Gdzie mieszkamy?
55
13. Gdzie byliśmy latem?
58
14. Wiemy, jak segregować śmieci
60
15. Wielkie sprzątanie świata
62
16. Okulary
64
17. Jak możemy wyrazić emocje?
68
18. Portret
72
19. Zanim zjemy owoce
75
20. Wiemy, jak przygotować sałatkę owocową
79
21. Okiem aparatu
82
22. Zdjęcia z klasowego albumu
85
3
NSKN1_01-06_NSKN1_01-06 13-02-25 13:43 Page 4
Spis treści Krąg tematyczny:
4
23. Nadeszła jesień
87
24. Co ukrywa się w warzywach?
90
25. Jesień w sadzie i w ogrodzie
94
26. Jesienna wycieczka
97
27. Dary jesieni
100
28. Barwy jesieni
103
29. Klasowe muzykowanie
106
NSKN1_01-06_NSKN1_01-06 13-02-25 13:43 Page 5
Wstęp Prezentowany przewodnik opracowano z myślą o nauczycielach, którzy będą korzystać z pakietu do edukacji wczesnoszkolnej „Kolorowa klasa”. Pakiet przygotowano zgodnie z założeniami nowej podstawy programowej. Zamieszczone w publikacji scenariusze zawierają propozycje dotyczące sposobu prowadzenia zajęć edukacyjnych. Jednocześnie będą one stanowiły podstawę do twórczej modyfikacji, której kierunki wyznaczą możliwości i potrzeby uczniów. W niniejszym przewodniku zadbano o to, aby nauczanie czytania, pisania i liczenia połączyć z zabawą i twórczym myśleniem. Wiele uwagi poświęcono również rozwojowi emocjonalnemu dziecka, pamiętając o tym, że w przejściowym okresie wdrażania reformy edukacyjnej w klasie pierwszej będą uczyć się zarówno dzieci sześcio-, jak i siedmioletnie. Scenariusze zajęć dziennych oraz ruchowych zawierają: • propozycje zapisu w dzienniku, • najważniejsze cele, • opis środków dydaktycznych, • dokładny opis toku zajęć, • załączniki do kserowania dla uczniów, • wskazówki do wykorzystania dodatkowych materiałów (płyt CD i DVD, płyty multimedialnej, plansz tematycznych, liczmanów, alfabetów demonstracyjnego i ruchomego, nakrywek). Zaproponowane w scenariuszach metody i formy pracy umożliwiają nauczycielowi . Polega ona nie tylko na respektowaniu (zwłaszcza w odniesieniu do tzw. umiejętności kluczowych: czytania, pisania, liczenia), ale także na odwołaniu się do , czyli uwzględnianiu potrzeb percepcyjnych uczniów.
• Nauka czytania przebiega na różnych poziomach. Aby opanować technikę czytania, uczniowie czytają sylabami wyrazy ułożone według metody 18 struktur wyrazowych. Następnie odczytują krótkie teksty ułożone z liter sukcesywnie wprowadzanych w klasie pierwszej. Z myślą o uczniach dobrze czytających przygotowano na płycie multimedialnej dodatkowe teksty wraz z ćwiczeniami sprawdzającymi czytanie ze zrozumieniem. • Nauka pisania uwzględnia również różne możliwości uczniów. Uczniowie wykonują liczne ćwiczenia grafomotoryczne (zamieszczone w zeszycie ćwiczeń, w zeszycie do nauki pisania liter i cyfr oraz na płycie multimedialnej) usprawniające motorykę małą (trasy, labirynty, rysowanie po śladzie, kolorowanie). Przygotowują się do pisania liter przez rysowanie wzorów i szlaczków literopodobnych. Ćwiczą pisanie liter (połączeń literowych, całych zdań) w powiększonej liniaturze. Dla uczniów, którym pisanie nie sprawia większych trudności, przygotowano na płycie multimedialnej i w zeszytach do nauki pisania liter i cyfr dodatkowe ćwiczenia w pisaniu w standardowej liniaturze.
5
NSKN1_01-06_NSKN1_01-06 13-02-25 13:43 Page 6
• Nauka liczenia odbywa się etapami. Wprowadzanie zagadnień matematycznych jest zawsze poprzedzone praktycznymi działaniami matematycznymi. Kolejnym etapem jest wykonywanie zadań w zeszycie ćwiczeń. Zadania matematyczne o większym stopniu trudności zamieszczono na płycie multimedialnej.
W scenariuszach zaproponowano różne metody i formy pracy. Duży nacisk położono na wykorzystanie (burza mózgów, zabawa dramowa, dyskusja, nauczanie czynnościowe, mapa skojarzeniowa itp). Dziecko poprzez działanie i doświadczanie odkrywa oczywiste prawdy i formułuje wnioski. Na przykład podczas wprowadzania liter uczniowie wyszukują w otoczeniu przedmioty, które kształtem przypominają im daną literę, ćwiczą pisanie palcem na tackach z kaszą, na plecach osoby z ławki; ustawiają się w taki sposób, aby odtworzyć kształt litery. Zanim dzieci poznają liczbę, wykonują praktyczne działania matematyczne – manipulują przedmiotami i liczmanami: dopełniają zbiory, doliczają i odliczają elementy, dokładają i odkładają. Ważnym elementem każdych zajęć są liczne zabawy ruchowe, które usprawniają motorykę małą i dużą, doskonalą orientację w schemacie ciała i w przestrzeni, rozwijają funkcje językowe, a tym samym wpływają na rozwój integracji percepcyjno-motorycznej. Uzupełnienie każdego bloku tematycznego stanowią propozycje ciekawych, inspirujących, atrakcyjnych dla uczniów pomysłów na prace plastyczne i techniczne. Istotną umiejętnością warunkującą późniejsze funkcjonowanie w grupie jest nauka współpracy i respektowania przyjętych zasad. Każdego dnia dziecko ma okazję uczyć się dobrych relacji w czasie różnorodnych zadań.
Życzymy efektywnej i twórczej pracy z pomocą „Kolorowej klasy” Autorki
6
Orientacja w scheŚpiewanie piosenki Wykonanie szlaczmacie ciała (lewa „Mało nas, mało nas ków z plasteliny. i prawa strona ciała). do pieczenia chleba”. Określanie kierunków i położenia przedmiotów w przestrzeni: po le wej stro nie, po pra wej stro nie.
Praca techniczna „Wizytówka z imieniem” – samodzielne wykonanie i ozdabianie według własnego pomysłu.
Utrwalanie znajomo- Swobodne wypowieści imion. Poznanie dzi uczniów na temat szkoły. pierwszych wrażeń związanych z pobytem w szkole. Formułowanie odpowiedzi na pytania. Wprowadzenie pojęcia wy raz. Układanie zdań. Ćwiczenia słuchowe – analiza wyrazowa zdań. Ćwiczenia grafomotoryczne.
Śpiewanie piosenki „Wszyscy pięknie się witamy i do kręgu zapraszamy”.
Kształtowanie świadomości własnego ciała (nazywanie części ciała). Kształtowanie orientacji w przestrzeni.
Integrowanie gruSwobodne wypowiepy – poznanie imion. dzi dzieci na temat ulubionych zajęć. Uważne słuchanie i zapamiętywanie informacji przekazywanych przez innych. Ćwiczenia grafomotoryczne. Zabawa dramowa „Co robią dzieci?”.
Krąg tematyczny: WItaj, szKoło!
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:24 AM Page 7
7
Nauka podstawowych pozycji wyjściowych do ćwiczeń. Nauka biegu na czworakach i marszu w podporze tyłem. Kształtowanie umiejętności zachowania dyscypliny podczas zajęć.
Uczeń: – poznaje szkołę, – integruje się z grupą, – utrwala znajomość imion koleżanek i kolegów z klasy, – rozwija kompetencję językową przez swobodne wypowiadanie się na temat ilustracji oraz przez zadawanie pytań, – uważnie słucha, – poznaje pojęcie wy raz, – rozróżnia lewą i prawą stronę ciała, – wyprowadza kierunki od osi własnego ciała (po lewej stronie, po prawej stronie), – rozwija umiejętności manualne – wykonuje szlaczki z plasteliny, – poznaje podstawowe pozycje wyjściowe do ćwiczeń, – uczy się biegu na czworakach i marszu w podporze tyłem, – zachowuje dyscyplinę podczas zajęć.
2. Witaj, szkoło!
Uczeń: – poznaje koleżanki i kolegów z klasy, – rozumie potrzebę nawiązywania i utrzymywania dobrych relacji z rówieśnikami, – uważnie słucha, – doskonali umiejętność współpracy w grupie, – wykonuje i ozdabia wizytówkę, – rozwija koordynację ruchową poprzez zabawę dramową, – nazywa części ciała, – określa kierunki w przestrzeni, – integruje się z zespołem klasowym.
1. Co lubią robić dzieci?
I tydzień
Swobodne wypowiedzi uczniów na temat sali lekcyjnej. Formułowanie odpowiedzi na pytania. Utrwalenie znajomości pojęcia wy raz. Określanie liczby wyrazów w zdaniu.
Zabawa integrująca – dostrzeganie pozytywnych cech u innych osób. Opisywanie sali lekcyjnej.
Określanie kierunków i położenia przedmiotów na płaszczyźnie i w przestrzeni. Stosowanie pojęć: nad, pod, za, obok.
Określanie kierunków i położenia przedmiotów w przestrzeni: po le wej stro nie, po pra wej stro nie. Odwrócenie schematu ciała w przestrzeni.
Praca plastyczna* „Moja wymarzona klasa”.
Projektowanie wzoru na kartce i ozdabianie baloników.
Nauka przyjmowania prawidłowej postawy. Nauka „skoków zajęczych”. Nauka nowych pozycji wyjściowych do ćwiczeń i utrwalanie wcześniej poznanych. Kształtowanie umiejętności zachowania dyscypliny podczas zajęć.
*W każdym tygodniu wytłuszczonym drukiem wyróżniono propozycję pracy plastycznej do realizacji podczas godziny przeznaczonej na edukację plastyczną.
Swobodne wypowiadanie się na określony temat (podobieństwa w wyglądzie). Formułowanie odpowiedzi na pytania. Nauka stosowania pojęć: naj niż szy, naj wyż szy, te go sa me go wzro stu.
Zabawy ułatwiające zapamiętanie imion dzieci. Rozwijanie świadomości własnego ciała (określanie cech wyglądu). Wskazywanie podobieństw w wyglądzie.
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:24 AM Page 8
8 Uczeń: – nawiązuje pozytywne relacje z innymi, – wypowiada się na temat sali lekcyjnej, – określa kierunki i położenie przedmiotów w przestrzeni, – stosuje pojęcia: na, nad, pod, za, obok, po pra wej stro nie, po le wej stro nie, – rozumie pojęcie wy raz, – wykonuje pracę plastyczną, – przyjmuje prawidłową postawę podczas wykonywanych ćwiczeń, – zachowuje dyscyplinę podczas zabaw.
4. W klasie
Uczeń: – integruje się z grupą, – wymienia imiona osób z klasy, – wypowiada się na temat ilustracji, – opisuje swój wygląd, – używa pojęć: naj wyż szy, naj niż szy, te go sa me go wzro stu, – potrafi uważnie słuchać, – wskazuje cechy wyglądu, – wyprowadza kierunki od siebie i określa je w przestrzeni, – wykonuje prace plastyczne z dbałością o ich estetykę.
3. Razem dobrze się bawimy
Swobodne wypowiedzi uczniów na temat szkoły. Utrwalanie pojęcia wy raz. Zapisywanie liczby słów w zdaniu za pomocą kresek. Ćwiczenia słuchowe – analiza wyrazowa zdań. Ćwiczenia grafomotoryczne. Inscenizowanie sytuacji szkolnych.
Określanie stosunków przestrzennych: na pra wo, na le wo, obok, na par te rze, na pierw szym pię trze itp. Orientacja na kartce papieru: pra wy gór ny róg, le wy gór ny róg.
Ćwiczenia rytmiczne z instrumentami. Śpiewanie piosenki „Rolnik sam w dolinie”.
Rozmowa na temat zawartości tornistrów. Jak poprawnie nosić tornister? – wypowiedzi uczniów na podstawie historyjki obrazkowej i własnych doświadczeń. Rozwiązywanie zagadek. Rozmowa na temat utrzymywania porządku w miejscu pracy.
Rozmowa kierowana Stosowanie pojęć: „Mój tornister”. Opo- we wnątrz, na ze wiadanie historyjki wnątrz. obrazkowej. Formułowanie wniosków. Analiza i synteza sylabowa.
Wykonanie rysunku „Najładniejsze miejsce w mojej szkole”.
Nauka piosenki zwią- Praca techniczna zanej z tematem za- „Tornistry”. jęć. Śpiewanie piosenki „Witaj...”. Nauka piosenki pt. „Kolorowe kredki”.
Krąg tematyczny: jestem dobRym uCznIem
Zapoznanie z pomieszczeniami znajdującymi się w szkole. Poznanie zasad bezpiecznego zachowania podczas zwiedzania szkoły.
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:24 AM Page 9
9
Uczeń: – prawidłowo nosi tornister, – uzasadnia, dlaczego tornister należy nosić na obu ramionach, – dba o porządek w miejscu, w którym odrabia lekcje, – stosuje pojęcia: we wnątrz, na ze wnątrz, – wypowiada się na temat historyjki obrazkowej, – dzieli wyrazy na sylaby i dokonuje ich syntezy, – uważnie słucha, – rozwija zdolności plastyczne, – potrafi zaśpiewać poznaną piosenkę.
6. tajemnice uczniowskiego tornistra
Uczeń: – wyodrębnia wyrazy w zdaniu, – poznaje zasady bezpiecznego zachowania podczas zwiedzania szkoły, – określa stosunki przestrzenne, – uważnie słucha, – rozwija kompetencję językową poprzez swobodne wypowiedzi, – integruje się z zespołem klasowym, – poznaje reguły obowiązujące podczas gry na instrumentach, – wykonuje pracę plastyczną na dany temat, – bierze udział w inscenizacji.
5. W szkole
II tydzień
Rozwijanie mowy opowieściowej. Ustalenie kolejności wydarzeń w historyjce obrazkowej. Ćwiczenia grafomotoryczne. Wprowadzenie pojęcia rym na konkretnych przykładach. Łączenie wyrazów, które się rymują. Zabawy „Stary Abraham”, „Wielkoludy i krasnoludki”.
Wypowiadanie się na temat zasad klasowych. Ćwiczenia słuchowe – analiza i synteza głoskowa oraz sylabowa wyrazów. Ćwiczenia grafomotoryczne. Zabawy dramowe. Zabawa ruchowa „Ojciec Wirgiliusz”.
Wspólne szukanie odpowiedzi na pytanie „Jak być dobrym uczniem?”
Formułowanie zasad obowiązujących w czasie zabawy. Wspólne tworzenie zasad klasowych.
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:24 AM Page 10
10 Klasyfikowanie przedmiotów według podanej cechy. Posługiwanie się pojęciami: naj dłuż szy, naj krót szy.
Rozwijanie umiejętności rozróżniania prawej i lewej strony ciała. Klasyfikowanie według podanej cechy.
Śpiewanie piosenki „Ojciec Wirgiliusz”.
„Obowiązki dyżurne- Nauka skoków zago” – praca w grupie. wrotnych przez ławeczkę gimnastyczną i marszu w podporze przodem. Nauka następnych pozycji wyjściowych do ćwiczeń (siad skulny, siad klęczny, podpór przodem). Doskonalenie skoków zajęczych, biegu na czworakach i marszu w podporze tyłem. Utrwalenie orientacji prawej i lewej strony oraz wyrażeń: nad, pod, po pra wej, po le wej.
Uczeń: – wyjaśnia znaczenie pojęć na podstawie własnych doświadczeń, – współtworzy zasady klasowe, – dzieli wyrazy na głoski i sylaby, – stosuje pojęcia: naj dłuż szy, naj krót szy, – wykonuje zadania grafomotoryczne, – umie współpracować w grupie, – potrafi zaśpiewać poznaną piosenkę.
8. nasze zasady klasowe
Uczeń: – wypowiada się na temat, – wie, jakimi cechami wyróżnia się dobry uczeń, – dobiera wyrazy rymujące się, – współpracuje w grupie, – klasyfikuje przedmioty według podanej cechy (wielkość), – wykonuje pracę plastyczną z dbałością o estetykę, – jest dyżurnym, który zna swoje obowiązki, – pomaga koleżankom i kolegom, – dba o porządek na biurku, – bierze udział w zabawach, – potrafi wykonać skok zawrotny przez ławeczkę.
7. jak być dobrym uczniem?
Wypowiadanie się na temat zasad zachowania w szkole. Formułowanie odpowiedzi na pytania. Analiza i synteza głoskowa oraz sylabowa wyrazów. Ćwiczenia grafomotoryczne.
Wypowiedzi na podstawie ilustracji. Rozmowa na temat „Bezpiecznie na ulicy”. Formułowanie zasad obowiązujących pieszych przechodzących przez jezdnię. Ćwiczenie grafomotoryczne.
Ocena zachowania bohaterów historyjki obrazkowej i scenek dramowych. Zapoznanie z zasadami bezpiecznego zachowania w szkole.
Zasady bezpieczeństwa obowiązujące pieszych, jako uczestników ruchu drogowego. Zapoznanie z wybranymi znakami drogowymi w terenie.
Nazywanie i rozróżnianie figur geometrycznych. Zabawa utrwalająca znajomość figur geometrycznych.
Rozpoznawanie kształtu figur geometrycznych. Zabawa ruchowa „Czarodziejskie figury”.
Krąg tematyczny: bezpIeCznI na dRodze
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:24 AM Page 11
11
Praca plastyczna – plakat „Bezpiecznie w szkole”.
Nauka zwisów na drabince: tyłem i przodem do drabinki. Nauka wchodzenia i schodzenia z drabinki. Doskonalenie biegu na czworakach, skoków zajęczych oraz marszu w podporze tyłem.
Uczeń: – wie jak i dlaczego należy poruszać się po drogach, – nazywa wybrane znaki drogowe, – rozróżnia figury geometryczne, – wypowiada się na zadany temat, – współpracuje w grupie, – rozróżnia prawą i lewą stronę ciała.
10. spotkanie z uliczną zebrą
III tydzień
Uczeń: – dzieli wyrazy, – rozwija kompetencję językową, – poznaje zasady bezpiecznego zachowania w szkole, – rozróżnia figury geometryczne, – rozwija koordynację wzrokowo-ruchową, – wykonuje pracę plastyczną, – potrafi wykonać zwis na drabince, wejść i zejść z drabinki.
9. Co robić, aby czuć się bezpiecznie?
Rozmowa na temat „Moja dzisiejsza droga do szkoły”. Ćwiczenia grafomotoryczne. Zabawa utrwalająca znajomość zasad ruchu drogowego.
Nazywanie i rozróżnianie figur geometrycznych. Utrwalanie umiejętności rozróżniania prawej i lewej strony ciała.
Spacer po miejscowości. Określenie cech charakterystycznych dla pejzażu miasta i wsi. Wskazywanie różnicy między miastem a wsią. Utrwalenie znajomości zasad ruchu drogowego dla pieszych.
Swobodne wypowiedzi uczniów na temat miejsca zamieszkania. Ćwiczenia grafomotoryczne. Zabawa ruchowa „Maszerują dzieci drogą”.
Rozpoznawanie i roz- Śpiewanie piosenki różnianie figur geo- „Maszerują dzieci metrycznych. drogą”. Utrwalanie znajomości pojęć: naj mniej szy, naj więk szy, więk szy od..., mniej szy od.... Doskonalenie orientacji w schemacie ciała i w przestrzeni.
Krąg tematyczny: nasze mIejsCa
Utrwalanie znajomości zasad ruchu drogowego obowiązujących pieszych oraz wybranych znaków drogowych.
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:24 AM Page 12
12 „Moja miejscowość” – rysowanie kredkami pastelowymi.
„Zebra” – malowanie pastą do zębów.
Nauka zmiany szybkości biegu na odcinku. Biegi po prostej i slalomem. Kształtowanie wytrzymałości.
Uczeń: – dostrzega różnice między miastem a wsią, – potrafi opisać obrazek, – stosuje pojęcia: naj mniej szy, naj więk szy, więk szy od..., mniej szy od..., – rozróżnia figury geometryczne, – wykonuje pracę plastyczną, dbając o jej estetykę, – umie współpracować w grupie, – rozróżnia prawą i lewą stronę ciała, – określa kierunki w przestrzeni, – zna zasady ruchu drogowego obowiązujące pieszych, – zna słowa i melodię poznanej piosenki.
12. Gdzie mieszkamy?
Uczeń: – bezpiecznie porusza się po drogach, – rozpoznaje wybrane znaki drogowe, – rozróżnia figury geometryczne, – uważanie słucha, – wypowiada się na zadany temat, – uczestniczy w zabawach grupowych, – zmienia szybkość biegu po prostej i na odcinku, – biega po prostej i slalomem, – rozwija wytrzymałość.
11. znaki drogowe
Wypowiedzi na podstawie ilustracji w podręczniku. Rozmowa „Wakacyjne wspomnienia”. Analiza i synteza głoskowa wyrazów. Ćwiczenia grafomotoryczne.
Wyszukiwanie kształ- Ćwiczenia słuchowe tu figur geometrycz- „Wakacyjne odgłosy”. nych w najbliższym otoczeniu. Wyodrębnianie zbiorów.
Poznanie znaczenia segregacji śmieci dla ochrony środowiska. Poznanie zasad obowiązujących podczas segregowania śmieci. Nauka sposobów segregacji śmieci.
Ćwiczenie umiejętności wypowiadania się na określony temat. Wysłuchanie i omówienie tekstu „Śmieciowanka”. Ćwiczenia grafomotoryczne. Zabawa „Maszerują dzieci drogą” i„Jeżyk”.
Tworzenie zbiorów. Śpiewanie piosenki Przeliczanie elemen- „Maszerują dzieci tów zbioru. Doskona- drogą”. lenie orientacji w schemacie ciała i w przestrzeni.
Krąg tematyczny: dbamy o naszą planetę
Wakacje. Określanie przydatności przedmiotów. Znaczenie pamiątek przywiezionych z wakacji. Mapa Polski.
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:24 AM Page 13
13
Praca techniczna „Śmiecioludek”.
Praca plastyczna „Moje wakacyjne wspomnienia”. Praca w grupach – rysowanie przedmiotów potrzebnych podczas wakacji.
Uczeń: – wnioskuje o przydatności przedmiotów, – opowiada o swoich wakacjach, – wyodrębnia zbiory, – wykonuje pracę plastyczną na zadany temat, – rozpoznaje „wakacyjne odgłosy”, – poznaje zasadę startu wysokiego, – skacze w dal z miejsca, – rozwija skoczność, szybkość i koordynację ruchową.
Uczeń: – rozumie znaczenie segregacji śmieci dla ochrony środowiska, – poznaje zasady obowiązujące podczas segregowania śmieci, – uczy się segregować śmieci, – wypowiada się na określony temat, – zna zasady poruszania się w grupie podczas wyjścia poza teren szkoły, – rozwija wyobraźnię poprzez inscenizowanie zabaw ruchem, – wykonuje pracę techniczną, – tworzy zbiory, – potrafi przeliczyć elementy zbioru.
14. Wiemy, jak segregować śmieci
Nauka startu wysokiego. Nauka skoku w dal z miejsca. Kształtowanie szybkości, skoczności i koordynacji ruchowej.
13. Gdzie byliśmy latem?
Swobodne wypowiedzi na temat potrzeby dbania o środowisko naturalne. Ćwiczenia grafomotoryczne. Zabawa „Wycieczka”.
Tworzenie zbiorów. Nauka piosenki „WyPrzeliczanie elemen- cieczka”. Zabawy ryttów zbioru. Orienta- miczne. cja w schemacie ciała i w przestrzeni.
Praca plastyczna – „Ziemia, nasza planeta”.
Opisywanie przedmiotów poznawanych za pomocą dotyku. Okulary korekcyjne i przeciwsłoneczne. Dlaczego niektórzy ludzie noszą okulary? Znaczenie zmysłu wzroku w życiu codziennym.
Wprowadzenie liter Kształtowanie świaO, o na podstawie domości własnego wyrazu oko. Analiza ciała. i synteza głoskowa wyrazów. Nauka pisania liter O, o. Ćwiczenia wzbogacające zasób słownictwa – wyrazy tematycznie kojarzące się ze słowem oko. Ćwiczenia grafomotoryczne. Uważne słuchanie wiersza Juliana Tuwima „Pan Hilary”. Zwrócenie uwagi na humorystyczny charakter utworu.
Praca techniczna „Piękne okulary”.
Krąg tematyczny: uWażne oKo dostRzeGa WIęCej
Omówienie sposobów dbania o środowisko naturalne. Analiza zachowań ekologicznych.
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:24 AM Page 14
14 Nauka skoków obunóż i jednonóż. Kształtowanie skoczności, szybkości i koordynacji ruchowej.
Uczeń: – rozpoznaje kształt drukowanych i pisanych liter O, o, – uczy się pisać litery O, o, – dzieli wyrazy na głoski i dokonuje ich syntezy, – wypowiada się na podany temat, – rozumie konieczność noszenia okularów, – uważnie słucha, – dostrzega humorystyczny charakter wiersza „Pan Hilary”, – opisuje przedmioty na podstawie wrażeń dotykowych, – wykonuje pracę plastyczną na zadany temat.
16. okulary
Uczeń: – uczy się segregować śmieci, – rozumie konieczność dbania o środowisko naturalne, – rozwija koordynację słuchowo-ruchową, – rozróżnia prawą i lewą stronę ciała, – określa kierunki w przestrzeni, – umie współpracować w grupie, – dba o porządek w miejscu pracy, – tworzy zbiory i przelicza ich elementy, – skacze obunóż i jednonóż, – kształtuje skoczność, szybkość i koordynację ruchową, – wykonuje plakat.
15. Wielkie sprzątanie świata
IV tydzień
Utrwalanie znajomo- Kształtowanie świaści liter O, o. Ćwicze- domości własnego nia w opisywaniu ciała. wyglądu. Ćwiczenia grafomotoryczne. Ćwiczenia w pisaniu liter. Poznanie pojęcia por tret. Analiza zdania – określanie liczby wyrazów. Zabawy logopedyczne – usprawniane artykulatorów. Analiza i synteza głoskowa wyrazów. Zabawy ruchowe utrwalające świadomość ciała. Naśladowanie gestami, mimiką twarzy i głosem pana Hilarego.
Nazywanie części twarzy.
Ćwiczenia rozwijające świadomość ciała. Utrwalanie umiejętności rozróżniania prawej i lewej strony ciała.
Utrwalanie znajomości liter O, o. Ćwiczenie rozwijające umiejętność pisania liter O, o. Analiza i synteza głoskowa wyrazów. Ćwiczenia grafomotoryczne. Zabawa integrująca „Powitanie bez słów”.
Mowa ciała. Wyrażanie emocji za pomocą głosu, mimiki twarzy i ruchu. Nazywanie uczuć.
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:24 AM Page 15
15
Wykonanie portretu. Zorganizowanie wystawy dla kolegów i koleżanek z równoległej klasy.
„Tajemniczy obrazek” – rysowanie świecą.
Nauka rzutów woreczkiem. Doskonalenie skoków obunóż i jednonóż. Kształtowanie skoczności i koordynacji ruchowej.
Uczeń: – pisze litery O, o, – dzieli wyrazy na głoski i dokonuje ich syntezy, – wyjaśnia, czym jest por tret, – opisuje wygląd twarzy, – odczytuje emocje wyrażone niewerbalnie, – opisuje koleżanki i kolegów z klasy, – wyodrębnia wyrazy w zdaniu, – w skupieniu słucha utworu ruchem, gestami przedstawia jego treść, – wykonuje portret, – potrafi rzucać woreczkiem do celu.
18. portret
Uczeń: – pisze litery O, o, – dzieli wyrazy na głoski i dokonuje ich syntezy, – rozróżnia prawą i lewą stronę ciała, – wyraża emocje za pomocą głosu, mimiki twarzy i ruchu, – odczytuje uczucia na podstawie wyrazu twarzy, – dostrzega wpływ sytuacji na uczucia.
17. jak możemy wyrazić emocje?
Wypowiedzi na zadany temat. Nazywanie owoców. Utrwalanie znajomości liter O, o. Nauka stosowania pojęć naj wię cej, naj mniej. Ćwiczenia grafomotoryczne. Ćwiczenia w pisaniu liter. Zabawa utrwalająca znajomość nazw owoców. Zabawa „Drzewa w sadzie”.
Utrwalanie znajomości liter O, o. Rozmowa „Jak przygotować sałatkę owocową?” (co trzeba robić najpierw, a co potem). Ćwiczenia grafomotoryczne. Ćwiczenia w pisaniu liter. Analiza i synteza głoskowa. Ćwiczenia percepcji wzrokowej. Zabawa „Sałatka owocowa”.
Utrwalanie umiejętności niewerbalnego wyrażania uczuć. Rozmowa na temat zasad higieny obowiązujących przed spożyciem owoców. Rozpoznawanie owoców za pomocą dotyku.
Utrwalanie znajomości zasad higieny. Poznanie zasad zdrowego odżywiania.
Praktyczne zastosowanie pojęć mniej, wię cej, ty le sa mo. Sprawdzanie równoliczności zbiorów (przeliczanie, łączenie elementów w pary).
V tydzień
Uczeń: – pisze litery O, o, – wymienia i rozpoznaje owoce, – wypowiada się na zadany temat, – uważnie słucha czytanego tekstu, – wyodrębnia zbiory, – stosuje pojęcia naj wię cej, naj mniej, – zna właściwe nawyki higieny, – dostrzega regularność we wzorze, – wyjaśnia, dlaczego przed jedzeniem należy myć ręce oraz owoce, – współpracuje w grupie.
19. zanim zjemy owoce
Przygotowanie sałatki owocowej. Bezpieczne posługiwanie się przyrządami kuchennymi. Kształtowanie poczucia estetyki.
Doskonalenie umiejętności rzutu woreczkiem. Kształtowanie koordynacji ruchowej. Kształtowanie świadomości prawej i lewej strony.
Uczeń: – pisze litery O, o, – uczestniczy w rozmowie na temat zasad zdrowego odżywiania się, – planuje pracę, – przygotowuje sałatkę owocową, – określa proporcję składników do sałatki (stosuje pojęcia: mniej, wię cej, ty le sa mo), – estetycznie podaje sałatkę, – bezpiecznie posługuje się przyrządami kuchennymi, – współpracuje w grupie, – doskonali umiejętności rzutu woreczkiem, – kształtuje koordynację ruchową, – rozróżnia prawą i lewą stronę ciała.
20. Wiemy, jak przygotować sałatkę owocową
Ćwiczenie – koloro- Ćwiczenia rytmiczne. Rysowanie owocom wanie wzoru. Sprawbuziek wyrażających dzanie równoliczuczucia. ności zbiorów przez łączenie elementów w pary i przez przeliczanie. Tworzenie zbiorów – klasyfikowanie według określonej cechy. Praca w grupach – układanie owocowych okularów i określanie, jakich owoców jest naj wię cej, a jakich naj mniej.
Krąg tematyczny: jedzmy oWoCe
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:24 AM Page 16
16
Swobodne wypowiadanie się na określony temat. Wprowadzenie liter A, a na podstawie wyrazu apa rat. Nauka pisania liter A, a. Analiza i synteza sylabowa oraz głoskowa wyrazów. Zabawa relaksacyjna „Robimy zdjęcia”.
Utrwalenie znajomo- Sekwencje i wzory. ści liter A, a. Doskonalenie umiejętności pisania litera A, a. Nauka pisania liter A, a w połączeniu z innymi literami. Układanie krótkiego opowiadania na podstawie historyjki obrazkowej. Analiza i synteza głoskowa wyrazów. Zabawa „Fotograf na spacerze”.
Poznanie zawodu fotografa. Aparat wczoraj i dziś – prezentowanie zdjęć aparatów dawnych i współczesnych. Wykonanie zdjęć do albumu klasowego.
Poznanie różnych rodzajów aparatów. Poznanie sposobu działania i przeznaczenia aparatów: fotograficznego, słuchowego i ortodontycznego. Doskonalenie umiejętności planowania pracy.
Krąg tematyczny: spotKanIe z fotoGRafIą
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:24 AM Page 17
17
Wykonanie albumu klasowego.
Rysowanie po śladzie aparatu.
Uczeń: – rozpoznaje kształt graficzny litery pisanej i drukowanej A i a, – pisze litery A, a, – potrafi łączyć litery A, a z innymi literami, – dzieli wyrazy na głoski, – poznaje sposób działania i przeznaczenie aparatów: fotograficznego, słuchowego i ortodontycznego, – opowiada historyjkę obrazkową, – dostrzega związki przyczynowo-skutkowe w historyjce obrazkowej (komiks), – potrafi planować pracę, – potrafi współpracować w grupie.
22. zdjęcia z klasowego albumu
Uczeń: – poznaje litery A, a na podstawie wyrazu apa rat, – uczy się pisać litery A, a, – poznaje zawód fotografa, – poznaje pojęcia: zdję cie, od bit ka, al bum, – dzieli wyrazy na głoski i sylaby, – rozwija kompetencje językowe poprzez swobodne wypowiadanie się na określony temat, – poznaje stare i nowe aparaty fotograficzne, – bierze udział w zabawach grupowych, – wykonuje pracę plastyczną na zadany temat.
21. okiem aparatu
Wiersz „Jesień” Józefa Czechowicza. Utrwalanie znajomości liter A, a. Pisanie liter A, a. Doskonalenie pisowni liter A, a w połączeniu z innymi literami. Analiza wyrazowa zdania. Ćwiczenia grafomotoryczne. Zabawa „Wiewiórki, wiewiórki, do dziupli”. Pantomima „Grzybobranie”.
Swobodne wypowiadanie się na określony temat. Utrwalanie znajomości liter A, a. Doskonalenie umiejętności pisania liter A, a w izolacji i w połączeniu z inną literą. Analiza i synteza sylabowa oraz głoskowa wyrazów. Ćwiczenia grafomotoryczne. Zabawa dramowa „Mały ogrodnik”.
Oznaki jesieni w przyrodzie. Rozpoznawanie grzybów jadalnych i trujących. Tworzenie kącika przyrody.
Poznanie warzyw rosnących w Polsce. Poznanie wartości odżywczych warzyw. Utrwalanie wiadomości na temat zdrowej diety.
Klasyfikacja przedKlasowy konkurs miotów według po- śpiewania ulubiodanej cechy – zbiory. nych piosenek. Układanie zbiorów równolicznych. Posługiwanie się pojęciami: mniej, wię cej, ty le sa mo.
Klasyfikacja przedmiotów według podanej cechy. Tworzenie zbiorów.
Krąg tematyczny: daRy jesIenI
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:24 AM Page 18
18 Praca plastyczna „Moje ulubione warzywo”.
Praca techniczna „Plastelinowe grzyby”.
Uczeń: – dostrzega zmiany zachodzące w przyrodzie jesienią, – rozpoznaje grzyby jadalne i trujące, – swobodnie wypowiada się na określony temat, – utrwala znajomość liter A, a, – doskonali łączenie liter A, a z innymi literami, – wyodrębnia wyrazy w zdaniu, – klasyfikuje przedmioty według podanej cechy, tworzy zbiory, – rozwija motorykę małą, – doskonali umiejętność rzutów woreczkiem.
Uczeń: – rozpoznaje kształt graficzny pisanych i drukowanych liter A, a, – pisze litery A, a w izolacji i połączeniu z inną literą, – zna nazwy warzyw rosnących w Polsce, – dzieli wyrazy na sylaby i głoski, – klasyfikuje elementy według podanej cechy, – tworzy zbiory równoliczne, – posługuje się pojęciami mniej, wię cej, ty le sa mo, – rozwija zdolności plastyczne, – potrafi zaśpiewać ulubione piosenki.
24. Co ukrywa się w warzywach?
Nauka zabaw bieżnych z przyborami. Doskonalenie rzutów woreczkiem jednorącz. Kształtowanie podstawowych cech motorycznych.
23. nadeszła jesień
Wprowadzenie liter I, i na podstawie wyrazu igły. Nauka pisania liter I, i. Analiza i synteza sylabowa oraz głoskowa wyrazów. Wypowiedzi na podstawie ilustracji. Zabawa „Liście na wietrze” utrwalająca znajomość nazw drzew liściastych i iglastych. Zabawa utrwalająca zapamiętanie liter I, i.
Spacer do lasu – porównywanie drzew iglastych i liściastych. Zmiany w przyrodzie.
Wyodrębnianie podzbiorów. Tworzenie zbiorów. Ustalanie równoliczności zbiorów. Wnioskowanie o stałości liczby elementów w zbiorze (pomimo zmiany w sposobie ułożenia elementów).
Wypowiedzi uczniów Określanie liczby elena podstawie wiersza mentów w zbiorze. Doroty Gellner „Kolorowy potwór”. Utrwalenie znajomości liter A, a. Doskonalenie umiejętności pisania liter A, a. Zabawa „Wyprawa do sadu i ogrodu”.
Utrwalenie wiadomości na temat warzyw i owoców rosnących w Polsce. Wypowiedzi na temat walorów odżywczych owoców i warzyw. Poznanie narzędzi kuchennych.
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:24 AM Page 19
19
Praca plastyczna „Portret”, inspirowana obrazem „Jesień” Giuseppe Arcimbolda.
Nauka zeskoku ze skrzyni w głąb. Doskonalenie poznanych umiejętności ruchowych. Kształtowanie podstawowych cech motorycznych.
Uczeń: – wyróżnia kształt graficzny liter I, i, – uczy się pisać litery I, i, – dokonuje analizy i syntezy sylabowej oraz głoskowej wyrazów, – rozróżnia drzewa liściaste i iglaste, – swobodnie się wypowiada, – współpracuje w grupie, – wyodrębnia podzbiory, porównuje liczebność zbiorów, – wnioskuje o stałości liczby elementów w zbiorze (pomimo zmiany w sposobie ułożenia elementów).
26. jesienna wycieczka
Uczeń: – rozpoznaje kształt graficzny liter A, a, – pisze litery A, a, – zna nazwy warzyw i owoców rosnących w Polsce, – utrwala wiadomości na temat wartości odżywczych warzyw i owoców, – poznaje narzędzia kuchenne, – uważnie słucha tekstu, – wypowiada się na określony temat, – wykonuje kolaż, – tworzy zbiory równoliczne, – określa liczbę elementów zbioru, – ćwiczy zeskok ze skrzyni w głąb, – doskonali poznane umiejętności ruchowe.
25. jesień w sadzie i ogrodzie
VI tydzień
Uważne słuchanie frag- Porównywanie limentów utworu Joanny czebności zbioKulmowej „Jesień pach- rów. nie”. Wspólne tworzenie opowiadania o jesiennej przygodzie w parku/w lesie. Analiza i synteza sylabowa. Ćwiczenia grafomotoryczne. Opowiadanie historyjki obrazkowej przedstawionej w podręczniku. Utrwalanie znajomości liter I, i oraz łączenia ich z innymi. Ćwiczenia w pisaniu liter. Ćwiczenie percepcji wzrokowej.
Utrwalanie wiadomości o jesieni. Rozmowa o kolorach, zapachach, smakach i odgłosach jesieni. Rozmowa o zachowaniu zwierząt jesienią.
Doskonalenie umie- Zabawa przy muzyjętności wyznaczania ce. podzbioru. Kolorowanie wzoru.
Rozmowa kierowana „Dary jesieni”. Utrwalanie znajomości liter I, i. Nauka pisania liter I, i w połączeniu z innymi literami. Analiza i synteza głoskowa wyrazów. Ćwiczenia grafomotoryczne. Zapoznanie uczniów ze znaczeniem słowa ike ba na. Odczytywanie instrukcji obrazkowej. Burza mózgów „Co można zrobić z darów jesieni?”.
Utrwalanie znajomości nazw drzew liściastych i iglastych – jesienne zagadki, dopasowywanie nazw drzew do ich liści i owoców. Zabawa „Drzewa liściaste, drzewa iglaste”.
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:25 AM Page 20
20
28. barwy jesieni
Uczeń: – pisze litery I, i, – poprawnie łączy litery, – dokonuje analizy i syntezy głoskowej wyrazów, – wymienia nazwy drzew liściastych i iglastych, – poznaje znaczenie słowa ike ba na, – swobodnie wypowiada się na określony temat, – dostrzega regularność we wzorze, – współpracuje w grupie, – odczytuje instrukcję obrazkową, – potrafi zaplanować pracę, – wyodrębnia podzbiory.
„Moje spotkanie z ko- Zabawa ruchowa. Uczeń: lorową jesienią” – „Wiewiórki, wiewiórki, – pisze litery I, i, malowanie farbami. do dziupli”. – poprawnie łączy litery, – swobodnie wypowiada się na określony temat, – uważnie słucha, – współuczestniczy w układaniu krótkiego opowiadania, – dokonuje analizy i syntezy sylabowej, – odróżnia prawdę od fikcji, – ustala równoliczność zbiorów, – współpracuje w grupie.
Praca techniczna – wykonanie ikebany.
27. dary jesieni
Zapoznanie uczniów ze znaczeniem nazwy in stru men ty per ku syj ne. Utrwalanie znajomości liter I, i. Analiza i synteza głoskowa. Ćwiczenie percepcji wzrokowej (kolorowanie pól z literami I, i).
NSKN1_07-21_NSKN4_07-21 3/11/10 10:25 AM Page 21
21
Muzyka jako sposób na wyrażenie nastroju. Instrumenty perkusyjne. Zagadki z muzyki „Jaki instrument mam na myśli?”. Granie rytmów na instrumentach perkusyjnych. Walory wspólnego muzykowania. Poznanie piosenki „Kurki trzy”.
Wykonanie grzechotki. Zabawy ruchowe przy muzyce. Zabawa dramowa – pantomimiczne przedstawienie gry na instrumentach.
Nauka skoków przez skakankę. Nauka ślizgów w klęku podpartym. Doskonalenie zeskoku ze skrzyni w głąb. Doskonalenie poznanych umiejętności ruchowych. Kształtowanie podstawowych cech motorycznych.
Uczeń: – pisze litery I, i, – dokonuje analizy i syntezy głoskowej, – swobodnie wypowiada się na określony temat, – nazywa podstawowe instrumenty perkusyjne, – wygrywa rytmy na instrumentach perkusyjnych, – określa nastrój muzyki za pomocą kolorów, – wykonuje grzechotkę z puszki po napoju i z ryżu, – potrafi zaplanować swoją pracę, – skacze przez skakankę, wykonuje ślizg w klęku podpartym, – doskonali umiejętność zeskoku ze skrzyni w głąb.
29. Klasowe muzykowanie
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:45 AM Page 22
Co lubią robić dzieci? Zapis w dzienniku Główne cele
po zna nie ko le ża nek i ko le gów z kla sy, uświa do mie nie uczniom po trze by na wią zy wa nia i utrzy my wa nia do brych re la cji z ró wie śni ka mi, kształ to wa nie umie jęt no ści uważ ne go słu cha nia, roz wi ja nie in wen cji twór czej uczniów, do sko na le nie umie jęt no ści współ pra cy w gru pie, ćwi cze nie mo to r y ki ma łej – wy ko na nie i ozda bia nie wi z y tów ki, roz wi ja nie ko or dy na cji ru cho wej po przez za ba wę dra mo wą, kształ to wa nie świa do mo ści wła sne go cia ła, kształ to wa nie orien ta cji w prze strze ni, in te gra cja ze spo łu kla so we go.
Środki dydaktyczne
pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), za łącz nik nr 1, kart ki z blo ku tech nicz ne go, pi sa ki, klej, wy ci nan ki, kłę bek weł ny
Przebieg zajęć
Ucznio wie usta wia ją się w krę gu i wspól nie z na uczy cie lem śpie wa ją pio sen kę: Wszy scy pięk nie się wi ta my i do krę gu za pra sza my. (wg: M. Bog da no wicz, Ruch i pio sen ka dla naj młod szych). Dzie ci od śpie wu ją fra zę kil ka krot nie, za każ dym ra zem zmie nia jąc spo sób po wi ta nia, np. po da ją so bie rę ce, kła nia ją się, klasz czą, ma cha ją do sie bie.
Na uczy ciel pro po nu je za ba wę, któ ra po zwo li wszyst kim le piej się po znać. Wy bra ne dziec ko przed sta wia się, klasz cząc: Je stem Ania. Po zo sta łe dzie ci po wta rza ją, ude rza jąc dłoń mi o ko la na: Je steś Ania. Za ba wa trwa tak dłu go, aż przed sta wią się po ko lei wszy scy ucznio wie.
Dzie ci wy po wia da ją się na te mat ilu stra cji w pod ręcz ni ku, od po wia da ją na py ta nie: Co lu bią ro bić dzie ci? Na stęp nie opo wia da ją o swo ich ulu bio nych spo so bach spę dza nia wol ne go cza su i ulu bio nych za baw kach.
22
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:45 AM Page 23
Ucznio wie sia da ją w ko le. Na uczy ciel trzy ma w dło niach kłę bek weł ny. Przed sta wia się i opo wia da, co lu bi ro bić naj bar dziej: Mam na imię Be ata. Lu bię jeź dzić na ro we rze. Na stęp nie prze ka zu je kłę bek dziec ku sie dzą ce mu na prze ciw ko, za trzy mu jąc jed nak po czą tek nit ki w dło ni. Każ de dziec ko, któ re otrzy mu je kłę bek, do ko nuje pre zen ta cji: Mam na imię… Lu bię… Gdy kłę bek do trze do ostat niej oso by i utwo rzy się pa ję czy na, na stę pu je zmia na sy tu acji. Ostat nia oso ba zwi ja kłę bek i opo wia da, jak jej po przed nik ma na imię i co lu bi ro bić naj bar dziej (na pod sta wie te go, co usły sza ła).
Ucznio wie na dal sie dzą w ko le. Na uczy ciel roz po czy na za ba wę sło wa mi po wi ta nia: Wi tam wszyst kich, któ rzy lu bią la to. Dzie ci, któ re lu bią la to, pod no szą rę kę do gó r y. W ten spo sób dzie ci po ko lei przy go to wu ją po wi ta nie, np. Wi tam wszyst kich, któ rzy ma ją bra ta, lu bią lo dy, lu bią ko lor nie bie ski, ma ją ja kieś zwie rząt ko.
Za nim ucznio wie przy stą pią do wy ko na nia pra cy tech nicz nej, na uczy ciel krót ko wy ja śnia, czym jest wi zy tów ka, ja ką ma for mę i jak moż na ją ozdo bić. Dzie ci skła da ją kart ki z blo ku tech nicz ne go na pół tak, aby wi zy tów ki moż na by ło po sta wić na sto li kach. Pró bu ją za pi sać na nich swo je imio na, ko rzy sta jąc z po mo cy na uczy cie la. Na stęp nie ozda bia ją wi zy tów ki we dług wła sne go po my słu.
Wy bra ny uczeń po ka zu je ru chem ja kąś czyn ność, po zo sta łe oso by pró bu ją od gad nąć, ja kie za ję cie jest pre zen to wa ne. Za ba wę na le ż y po wtó rzyć kil ka ra z y.
Dzie ci otrzy mu ją kar ty ze wzo rem. Ry su ją po śla dzie po stać czło wie ka. Ko lo ru ją we dług wła sne go po my słu. Wspól nie na z y wa ją czę ści cia ła wska za ne przez na uczy cie la.
Dzie ci do bie ra ją się pa ra mi. Na ha sło na uczy cie la wi ta ją się wska za ny mi czę ścia mi cia ła, np. ko la na mi, łok cia mi, ple ca mi, czo ła mi, no sa mi, dłoń mi.
23
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:45 AM Page 24
Dzie ci po ru sza ją się po sa li zgod nie z po le ce nia mi na uczy cie la, np. Zrób cie trzy kro ki do przo du. Kuc nij cie. Spójrz cie do ty łu. Pod skocz cie dwa ra z y. Wy suń cie rę ce do przo du. Zrób cie dwa kro ki w tył.
Na uczy ciel py ta, któ re z dzie ci za pa mię ta ło wię cej imion. Chęt ne oso by pod cho dzą do ko le gów i ko le ża nek i wy mie nia ją ich imio na.
24
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:45 AM Page 25
25
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 26
Witaj, szkoło! Zapis w dzienniku
Główne cele
po zna nie szko ły, in te gra cja gru py, utrwa la nie zna jo mo ści imion ko le ża nek i ko le gów z kla sy, roz wi ja nie kom pe ten cji ję zy ko wej przez swo bod ne wy po wia da nie się na te mat ilu stra cji oraz przez za da wa nie py tań, wdra ża nie do wy po wia da nia się ca ły mi zda nia mi, wdra ża nie do uważ ne go słu cha nia, wpro wa dze nie po ję cia wy raz, roz wi ja nie orien ta cji w sche ma cie cia ła i w prze strze ni, rozwi ja nie umie jęt no ści ma nu al nych – wy ko na nie szlacz ków z pla ste li ny.
Środki dydaktyczne
pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), licz ma ny, pły ta CD (od gło sy), płyta multimedialna, pla ste li na, kart ki z blo ku tech nicz ne go, wo recz ki z ry żem
Przebieg zajęć
Dzie ci two rzą ko ło. Po ru sza ją się w pra wo, śpie wa jąc pio sen kę: Ma ło nas, ma ło nas do pie cze nia chle ba. Jesz cze nam, jesz cze nam Ani tu po trze ba. Pierw szy wy wo ła ny przez na uczy cie la uczeń wcho dzi do środ ka ko ła i wy wo łu je ko lej ną oso bę. Dzie ci, któ re znaj dą się w środ ku, two rzą wła sne ko ło. Dzie ci w ko le środ ko wym po ru sza ją się w stro nę prze ciw ną do ko ła ze wnętrz ne go. Kie dy środ ko we ko ło jest już za du że, dzie ci zmie nia ją sło wa pio sen ki: Du żo nas, du żo nas do pie cze nia chle ba. Już nam tu, już nam tu Ani nie po trze ba. W trak cie śpie wa nia ucznio wie ze środ ko we go ko ła prze cho dzą do ko ła ze wnętrz ne go. Za ba wa koń czy się na sy gnał na uczy cie la.
Przed roz po czę ciem roz mo wy na uczy ciel od twa rza na gra ne na pły cie od gło sy prze r wy szkol nej. Ucznio wie swo bod nie wy po wia da ją się na te mat pierw szych wra żeń zwią za nych z po by tem w szko le. Uza sad nia ją swo je wy po wie dzi.
Ucznio wie opi su ją szko łę przed sta wio ną na ilu stra cji w pod ręcz ni ku. Po rów nu ją ją ze szko łą, w któ rej się uczą. Do strze ga ją po do bień stwa i róż ni ce.
26
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 27
Ucznio wie sta ją w roz syp ce. Wy ko nu ją po le ce nia na uczy cie la: Pod nie ście pra wą rę kę do gó ry. Pod nie ście le wą rę kę do gó ry. Stań cie na le wej no dze. Do tknij cie pra we go ucha. Mru gnij cie le wym okiem. Po ma suj cie pra wą sto pę. itp.
Dzie ci sie dzą na dy wa nie, twa rza mi zwró co ne do na uczy cie la, w rę kach trzy ma ją wo recz ki. Wy ko nu ją po le ce nia na uczy cie la: Po pa trz cie w pra wą stro nę. Na stęp nie po pa trz cie w le wą stro nę. Po łóż cie wo re czek po swo jej pra wej stro nie. Po łóż cie wo re czek po swo jej le wej stro nie. Rzuć cie wo re czek w pra wą stro nę. Prze każ cie wo re czek oso bie sie dzą cej po wa szej le wej stro nie. Opisz cie, co znaj du je się w sa li po wa szej le wej stro nie. Co znaj du je się w sa li po wa szej pra wej stro nie? itp.
Gra fo mo to r y ka/Orien ta cja na płasz czyź nie – po le wej stro nie, po pra wej stro nie
Na uczy ciel wska zu je róż ne przed mio ty w sa li i py ta: Co to jest? Ucznio wie od po wia da ją zda niem, np. To jest ta bli ca. Na stęp nie po wta rza ją zda nie i jed no cze śnie tu pią. Jed no tup nię cie ozna cza je den wy raz.
Na uczy ciel za po mo cą kre sek lub licz ma nów okre śla, ile wy ra zów po win no być w zda niu, np. __ __ __ np. To jest kot. __ __ np. To Ala. __ __ __ __ np. To jest mo ja szko ła. Ochot ni cy ukła da ją zda nia pa su ją ce do sche ma tów. Na uczy ciel za pi su je je na ta bli cy.
Dzie ci do bie ra ją się pa ra mi. Jed na oso ba ry su je pal cem na ple cach dru giej wy my ślo ne przez sie bie wzo r y i szlacz ki. Po tem na stę pu je zmia na.
27
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 28
Ucznio wie na kart ce z blo ku tech nicz ne go wy kle ja ją pla ste li ną wzo r y i szlacz ki, któ r y mi chcie li by ozdo bić szko łę.
Przy po mnie nie jak wy glą da na sza szko ła.
28
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 29
Razem dobrze się bawimy Zapis w dzienniku
Główne cele
Środki dydaktyczne Przebieg zajęć
in te gra cja gru py, utrwa la nie zna jo mo ści imion, roz wi ja nie kom pe ten cji ję z y ko wej przez swo bod ne wy po wia da nie się na te mat ilu stra cji, roz wi ja nie umie jęt no ści sto so wa nia po jęć: naj wyż szy, naj niż szy, te go sa me go wzro stu, wdra ża nie do uważ ne go słu cha nia, roz wi ja nie umie jęt no ści wska z y wa nia cech wy glą du, roz wi ja nie orien ta cji w sche ma cie cia ła i w prze strze ni, kształ to wa nie umie jęt no ści od wró ce nia sche ma tu cia ła w prze strze ni, roz wi ja nie zmy słu es te tycz ne go (ozda bia nie ba lo nów). pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), pły ta mul ti me dial na, blok ry sun ko wy, ba lo ni ki, ko lo ro we fla ma stry, pi łecz ka, wo recz ki z ry żem, gumki frotki
Zob. sce na riusz 2, punkt 1
Ucznio wie sia da ją w ko le. Na uczy ciel trzy ma pi łecz kę. Wy po wia da zda nie, w któ r ym okre śla dwie ce chy swo je go wy glą du, np. Je stem wy so ka, mam nie bie skie oczy. Na stęp nie prze ka zu je pi łecz kę do wol nie wy bra ne mu dziec ku, któ re w po dob ny spo sób do ko nu je pre zen ta cji z uwzględ nie niem cech wy glą du. Za ba wa jest kon ty nu owa na tak dłu go, aby każ dy uczeń miał moż li wość przed sta wie nia się.
Na uczy ciel od czy tu je tekst za ba wy Kto ma… w pod ręcz ni ku. Na stęp nie oma wia z ucznia mi sy tu ację przed sta wio ną na ob raz ku. Dzie ci sia da ją w ko le i – po wta rza jąc przy po mo cy na uczy cie la tekst za ba wy Kto ma… – po da ją wła sne po my sły na przed sta wia nie się.
29
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 30
Na proś bę na uczy cie la pię ciu uczniów sta je w sze re gu (wśród osób są dzie ci te go sa me go wzro stu). Za da niem po zo sta łych dzie ci jest okre ślić, któ ra z osób jest naj niż sza, któ ra naj wyż sza, któ re dzie ci są te go sa me go wzro stu.
Dzie ci otrzy mu ją ba lo ni ki, sta ją w ko le. Wy ko nu ją po le ce nia na uczy cie la: • Trzy maj cie ba lo ni ki w pra wej dło ni. • Prze łóż cie ba lo ni ki do le wej dło ni. • Po łóż cie ba lo ni ki przy swo jej pra wej sto pie. • Po łóż cie ba lo ni ki przy swo jej le wej sto pie. • Po daj cie swo je ba lo ni ki oso bie, któ ra stoi po wa szej pra wej stro nie. • Po daj cie swo je ba lo ni ki oso bie, któ ra stoi po wa szej le wej stro nie.
Ucznio wie otrzy mu ją od pro wa dzą ce go wo recz ki z ry żem, do bie ra ją się pa ra mi. W pa rach sta ją jed na oso ba za dru gą; wy ko nu ją po le ce nia na uczy cie la: • Trzy maj cie wo recz ki w pra wej dło ni. • Wy suń cie pra wą rę kę w bok. • Po łóż cie wo recz ki obok pra wej sto py. Na stęp nie na uczy ciel po le ca uczniom, aby włożyli gumki frotki na prawą rękę i w pa rach sta nę li twa rza mi zwró ce ni do sie bie. Dzie ci wy ko nu ją po le ce nia: • Po daj cie so bie pra we dło nie. • Po daj cie so bie le we dło nie. • Po ma chaj cie do sie bie wo recz ka mi trzy ma ny mi w pra wej dło ni.
30
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 31
Dzie ci przy go to wu ją kart ki z blo ku ry sun ko we go, ko lo ro we pi sa ki i ba lo ni ki. Na kart kach z blo ku pro jek tu ją wzo r y, któ re umiesz czą na swo ich ba lo ni kach. Na stęp nie ozda bia ją ba lo ni ki. Ucznio wie opo wia da ją o tym, czy uda ło im się ozdo bić ba lo ni ki zgod nie z przy go to wa ny mi pro jek ta mi.
Ćwi cze nia w dzia le Gra fo mo to r y ka/Orien ta cja na płasz czyź nie. Uczniowie przeliczają i kolorują dzieci zwrócone w lewą/prawą stronę (przebieg ćwiczenia dostosowany do indywidualnych możliwości uczniów).
Za ba wa utrwa la ją ca roz po zna wa nie pra wej i le wej stro ny.
Ucznio wie sia da ją w ko le. Dziec ko, któ re roz po czy na za ba wę, wy po wia da swo je imię i prze sy ła „ca łu ska” do oso by, któ ra sie dzi po je go pra wej stro nie. Za ba wa to czy się do pó ty, do pó ki „ca łu sek” nie wró ci do oso by, któ ra roz po czę ła za ba wę.
31
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 32
W klasie Zapis w dzienniku Główne cele
roz wi ja nie umie jęt no ści na wią z y wa nia po z y tyw nych re la cji, roz wi ja nie kom pe ten cji ję z y ko wej (swo bod ne wy po wie dzi uczniów na te mat sa li lek cyj nej), roz wi ja nie umie jęt no ści sto so wa nia po jęć: na, nad, pod, za, obok, po pra wej, po le wej stro nie, wdra ża nie do uważ ne go słu cha nia, roz wi ja nie per cep cji słu cho wej, roz wi ja nie per cep cji wzro ko wej, do sko na le nie ko or dy na cji słu cho wo -ru cho wej, utrwa la nie zna jo mo ści po ję cia wy raz, roz wi ja nie orien ta cji w sche ma cie cia ła i w prze strze ni, roz wi ja nie umie jęt no ści ma nu al nych (pra ca pla stycz na).
Środki dydaktyczne
pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), wo recz ki z ry żem, przy nie sio ne przez uczniów: kart ka z blo ku ry sun ko we go, klej, no ż ycz ki, wy ci nan ki, kred ki, pi sa ki
Przebieg zajęć
Ucznio wie sie dzą w ko le. Po ko lei wy po wia da ją swo je imię i wi ta ją się z ko le żan ka mi i ko le ga mi z kla sy we dług wła sne go po my słu, np. ma cha ją rę ką, wsta ją i się kła nia ją.
Ucznio wie otrzy mu ją wo recz k i z ry żem, sia da ją na dy wa nie. Na uczy ciel sta wia przed każ dym dziec kiem krze sło. Dzie ci wy ko nu ją po le ce nia pro wa dzą ce go: • Po łóż cie wo recz ki na krze śle. • Po łóż cie wo recz ki pod krze słem. • Po łóż cie wo recz ki obok krze sła. • Po łóż cie wo recz ki po pra wej stro nie krze sła. • Po łóż cie wo recz ki po le wej stro nie krze sła.
Na uczy ciel roz ma wia z dzieć mi na te mat wy glą du sa li lek cyj nej. Ucznio wie opo wia da ją, co im się po do ba w kla sie, w któ rej czę ści sa li lu bią prze by wać naj bar dziej. Jak można by upiększyć salę.
32
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 33
Ko lej no wska z y wa ne przez na uczy cie la dzie ci od po wia da ją na py ta nia na uczy cie la: • Co znaj du je się nad to bą? • Co znaj du je się pod ław ką? • Co le ż y na ław ce? • Kto sie dzi obok cie bie? • Kto sie dzi za to bą? • Kto sie dzi przed to bą?
Na uczy ciel wy po wia da krót kie zda nia, np. To jest ołó wek. To jest kla sa. Ola czy ta. To mek gra. Ewa ma no wy ze szyt. Ucznio wie po wta rza ją je i jed no cze śnie klasz czą ty le ra zy, ile wy ra zów usły sze li w zda niu. Na stęp nie na uczy ciel po wta rza zda nie i ry su je na ta bli cy ty le kre sek, ile jest w nim wy ra zów. Przy każ dym ko lej nym zda niu ucznio wie w in ny spo sób ak cen tu ją licz bę wy ra zów, np. pod ska ku ją, sta wia ją kro ki do przo du, do ty łu, w pra wą stro nę, w le wą stro nę.
Dzie ci wy ko nu ją pra cę pla stycz ną na za da ny te mat. Po wy ko na niu prac wspól nie or ga ni zu ją wy sta wę; opo wia da ją o swo ich ry sun kach.
Ucznio wie sia da ją w ko le. Na uczy ciel po da je pił kę jed ne mu z dzie ci i wy po wia da mi łe sło wa na te mat za cho wa nia dziec ka lub je go wy glą du. Uczeń, któ r y otrzy mał pił kę, po da je ją da lej do wol nie wy bra nej oso bie, mó wiąc przy tym coś mi łe go na te mat ko le żan ki/ko le gi. Za ba wa trwa do pó ty, do pó ki każ dy nie usły szy kom ple men tu.
33
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 34
W szkole Zapis w dzienniku
Główne cele
Środki dydaktyczne Przebieg zajęć
ćwi cze nia ana li z y wy ra zo wej zdań, za po zna nie z za sa da mi bez piecz ne go za cho wa nia pod czas zwie dza nia szko ły, okre śla nie sto sun ków prze strzen nych, wdra ża nie do uważ ne go słu cha nia, roz wi ja nie kom pe ten cji ję z y ko wej po przez swo bod ne wy po wie dzi na te mat szko ły, in te gra cja ze spo łu kla so we go, usta la nie re guł obo wią zu ją cych pod czas gra nia na in stru men tach. na z y wa nie po miesz czeń w szko le. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), in stru men ty per ku syj ne, kred ki, kart ki z blo ku rysunkowego
Dzie ci usta wia ją się w ko le. W środ ku sta je je den uczeń –„rol nik”. Pod czas za ba wy – zgod nie ze sło wa mi pio sen ki – „rol nik” wy bie ra „żo nę”, „żo na” – „dziec ko” itd. Wy bra ne oso by cho dzą w środ ku ko ła, trzy ma jąc się za rę ce, i śpie wa ją: Rol nik sam w do li nie. Rol nik bie rze żo nę (3 ra z y). Żo na bie rze dziec ko (3 ra z y). Dziec ko bie rze nia nię (3 ra z y). Nia nia bie rze kot ka (3 ra z y). Ko tek bie rze mysz kę (3 ra zy). Mysz ka bie rze se rek (3 ra z y). Ser zo sta je w ko le, bo nie umiał w szko le ta blicz ki mno że nia ani po dzie le nia. Przy sło wach: Ser zo sta je w ko le wszy scy klasz czą w rę ce.
Na uczy ciel opro wa dza kla sę po szko le. W ra zie po trze by wy ja śnia zna cze nie po jęć: pię tro, par ter. Ucznio wie od wie dza ją m.in. se kre ta riat, bi blio te kę, ga bi net lo go pe dy, świe tli cę, sa lę gim na stycz ną.
Ucznio wie swo bod nie wy po wia da ją się na te mat po miesz czeń, któ re od wie dzi li. • Ja kie po miesz cze nia znaj du ją się w szko le? • Kto w nich pra cu je? • Co naj bar dziej wam się po do ba ło?
34
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 35
Uczniowie ry su ją kred ka mi na kart kach z blo ku miej sce, któ re im się naj bar dziej po do ba ło w szko le.
Dzie ci opi su ją po miesz cze nia szkol ne przed sta wio ne na ob raz kach w pod ręcz ni ku. Opo wia da ją, czym zaj mu ją się oso by pra cu ją ce w tych miej scach.
Na uczy ciel dzie li uczniów na gru py. Za da niem każ dej gru py jest przed sta wie nie za po mo cą ge stu, ru chu i sło wa sy tu acji szkol nej, któ ra mo gła by się wy da rzyć w okre ślo nym po miesz cze niu w szko le. Gru py przy go to wu ją się do wy ko na nia za da nia oko ło 10 –15 mi nut. Na stęp nie ko lej no pre zen tu ją swo je scen ki. Po zo sta li ucznio wie na zy wa ją przed sta wio ne czyn no ści i po miesz cze nia.
Ucznio wie od po wia da ją na py ta nia na uczy cie la: • Ja kie po miesz cze nia znaj du ją się w szko le na par te rze? • Ja kie po miesz cze nia od wie dzi li ście na pierw szym pię trze? • Ja kie po miesz cze nie znaj du je się obok se kre ta ria tu? • Co jest obok na szej sa li? • Wy mień cie po miesz cze nia znaj du ją ce się po le wej stro nie ho lu. • Ja kie po miesz cze nia znaj du ją się po pra wej stro nie ho lu?
Ucznio wie do sko na lą umie jęt ność orien ta cji na płasz czyź nie.
Na uczy ciel roz da je uczniom in stru men ty per ku syj ne. Usta la za sa dy obo wią zu ją ce pod czas gry na in stru men tach. Ucznio wie naj pierw wy kla sku ją rytm, na śla du jąc na uczy cie la. Na stęp nie wy stu ku ją rytm za po mo cą in stru men tów.
35
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 36
Ucznio wie ukła da ją krót kie zda nia z wy ra za mi: kla sa, szko ła, bi blio te ka, se kre ta riat, bo isko itp. Np. Obok szko ły jest bo isko. W świe tli cy stoi pia ni no. Mo ja sa la jest ład na. Na uczy ciel za pi su je zda nia na ta bli cy. Ucznio wie po wta rza ją zda nia i jed no cze śnie pod ska ku ją (lub klasz czą) ty le ra z y, ile wy ra zów sły szą w zda niu. Na uczy ciel za zna cza licz bę wy ra zów w pierw szym zda niu za po mo cą kre sek Obok szko ły jest bo isko. ____ ____ ____ ____ Na stęp nie pro si uczniów o prze li cze nie wy ra zów w każ dym ko lej nym zda niu i za pi sa nie ich kre ska mi.
Ucznio wie swo bod nie plą sa ją po sa li w rytm mu z y ki.
Ucznio wie na proś bę na uczy cie la przy po mi na ją, co zwie dzi li, mó wią, któ re miej sca by ły naj cie kaw sze.
36
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 37
Tajemnice uczniowskiego tornistra Zapis w dzienniku Główne cele
uświa do mie nie zna cze nia pra wi dło we go no sze nia tor ni stra, kształ to wa nie umie jęt no ści dba nia o po rzą dek w miej scu pra cy oraz dba nia o przy bo ry szkol ne, roz wi ja nie umie jęt no ści sto so wa nia po jęć we wnątrz, na ze wnątrz, roz wi ja nie kom pe ten cji ję z y ko wej (wy po wie dzi na te mat hi sto r yj ki ob raz ko wej), ćwi cze nie ana li z y i syn te z y sy la bo wej wyrazów, wdra ża nie do uważ ne go słu cha nia, na uka pio sen ki, in te gra cja ze spo łu kla so we go.
Środki dydaktyczne
pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), za łącz nik nr 2 (dla każ de go ucznia), przy go to wa ne przez na uczy cie la – wy cię te z kar to nu A3 dwa tor ni stry: je den z mi ną uśmiech nię tą, dru gi – ze smut ną, wo rek, wy cin ki z ga zet przed sta wia ją ce przy bo ry szkol ne, owo ce, za baw ki itp., klej, przy go to wa ne przez na uczy cie la na gra nie pio sen ki „Ko lo ro we kred ki”
Przebieg zajęć
Dzie ci po zna ją pio sen kę śpie wa ną na me lo dię utwo ru „Panie Janie“. Wi taj…(imię), wi taj…(imię), Jak się masz, jak się masz? Wszy scy cię wi ta my, wszy scy cię ko cha my, Bądź wśród nas, bądź wśród nas.
Ucznio wie słu cha ją za ga dek, pró bu ją od gad nąć, o ja kich przed mio tach i przy bo rach jest w nich mo wa. Ze trę wszyst ko to, co chcesz, czym ja je stem – czy już wiesz? (gum ka) Kie dy kred ka się zła mie, wszy scy pa trzą na mnie. (tem pe rów ka) Gdy chcesz coś na pi sać ład nie, weź z piór ni ka wła śnie mnie. (pió ro) Na ścia nie w szko le wi szę, kre dą na mnie pi szesz. (ta bli ca)
37
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 38
Ucznio wie sia da ją w ko le, kła dą przed so bą swo je tor ni stry. Po ko lei je opi su ją (np. ja kie go są ko lo ru, ja kie ma ją za pię cia, czy ma ją od bla ski, ile ma ją kie szo nek, co się w nich znaj du je). Od po wia da ją na py ta nie: Czy lu bisz swój tor ni ster? Od po wie dzi uza sad nia ją. Na koniec wykonują ćwiczenie w .
Ucznio wie opo wia da ją hi sto ryj kę ob raz ko wą przed sta wio ną w . Za sta na wia ją się, ja kich rad udzie li li by chłop cu. Od wo łu ją się do wła snych do świad czeń (opo wia da ją, jak przy go to wu ją się do szko ły, jak dba ją o miej sce, w któ r ym od ra bia ją lek cje). Na stęp nie – ukie run ko wa ni przez na uczy cie la – for mu łu ją pod su mo wa nie: Do szko ły no si my tyl ko rze czy po trzeb ne w cza sie lek cji. Śnia da nie i pi cie no si my bez piecz nie za pa ko wa ne. Ucznio wie za kła da ją tor ni stry tak, jak za z wy czaj je no szą. Przez chwi lę spa ce ru ją po sa li (na uczy ciel zwra ca uwa gę, któ re dzie ci za ło ż y ły tor ni stry na oba ra mio na, któ re – tyl ko na jed no ra mię). Po „spa ce rze” na uczy ciel pro si uczniów, aby zo ba czy li w dwa spo so by no sze nia tor ni stra. Dzie ci – ukie run ko wa ne przez pro wa dzą ce go – opo wia da ją, co się dzie je z ple ca mi pod czas nie pra wi dło we go no sze nia tor ni stra. Od po wia da ją na py ta nie za da ne w pod ręcz ni ku.
Ucznio wie od po wia da ją na py ta nia: • Ja kie rze czy ma cie we wnątrz tor ni strów? • Ja kie rze czy ma cie na ze wnątrz tor ni strów? • Ja kie przy bo ry ma cie we wnątrz piór ni ków? • Ja kie przy bo ry po ło ż y li ście na ze wnątrz?
Za nim ucznio wie wy ko na ją ćwi cze nie, na uczy ciel, cho wa jąc do wor ka róż ne przy bo r y szkol ne, za każ dym ra zem py ta: Co jest we wnątrz wor ka? Ćwi cze nie jest po wta rza ne kil ka ra z y.
38
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 39
Ucznio wie po ko lei wy po wia da ją swo je imio na sy la ba mi i jed no cze śnie klasz czą. Na stęp nie wy ko nu ją ćwi cze nie w – naj pierw wy po wia da ją na z wy przy bo rów sy la ba mi i jed no cze śnie klasz czą, na stęp nie za ma lo wu ją pod każ dym ob raz kiem od po wied nią licz bę kó łek.
W tej czę ści za jęć moż na przy go to wać na gra nie pio sen ki Ko lo ro we kred ki. Ucznio wie od słu chu ją na gra nia pio sen ki zwią za nej z te ma tem. Pró bu ją za pa mię tać sło wa re fre nu. Na stęp nie – ko rzy sta jąc z po mo cy na uczy cie la – po wta rza ją frag men ty tek stu. Pró bu ją śpie wać do pod kła du mu z ycz ne go.
Na uczy ciel pre zen tu je kla sie tor ni stry wy cię te z kar to nu. Na stęp nie roz kła da ilu stra cje przed sta wia ją ce głów nie przy bo ry szkol ne, ale też za baw ki, owo ce itd. Wrę cza każ de mu ucznio wi za łącz nik nr 2. Zada niem dzie ci jest przy kle ić na tor ni stry ob raz ki we dług po rząd ku: na tor ni ster uśmiech nię ty – wła ści we wy po sa że nie, na tor ni ster smut ny – to, co nie po win no zna leźć się w tor ni strze ucznia.
Dzie ci przy po mi na ją spo sób pra wi dło we go za kła da nia tor ni stra.
39
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 40
40
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 41
Jak być dobrym uczniem? Zapis w dzienniku Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
kształ to wa nie umie jęt no ści wy po wia da nia się, wpro wa dze nie po ję cia rym na kon kret nych przy kła dach, za po zna nie uczniów z obo wiąz ka mi dy żur ne go, ćwi cze nia ana li z y i syn te z y słu cho wej (do bie ra nie wy ra zów ry mu ją cych się), roz wi ja nie umie jęt no ści współ pra cy w gru pie, kla sy fi ko wa nie przed mio tów we dług po da nej ce chy (wiel kość), utrwalanie znajomości prawej i lewej strony ciała, roz wi ja nie zmy słu pla stycz ne go. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), pły ta mul ti me dial na, ar ku sze sza re go pa pie ru, pi sa ki, kred ki, przy go to wa ne przez na uczy cie la: ob raz ki przed sta wia ją ce rze czy/przed mio ty, któ r ych na z wy się ry mu ją, kart ki z obo wiąz ka mi dy żur ne go
Dzie ci spa ce ru ją po sa li. Na ha sło na uczy cie la, np. le we ko la no (pra we ra mię, pra wa kost ka), de li kat nie wi ta ją się z mi ja ną oso bą wska za ną czę ścią cia ła.
Ucznio wie swo bod nie wy po wia da ją się, co to zna czy być do brym uczniem (w tej czę ści za jęć na uczy ciel szcze gól nie zwra ca uwa gę na wza jem ną po moc ko le żeń ską). Roz mo wa jest wpro wa dze niem do ćwi cze nia w , któ re przed sta wia róż ne aspek ty by cia do brym uczniem.
Na uczy ciel dzie li kla sę na gru py. Każ da gru pa lo su je kart kę, na któ rej zo stał za pi sa ny obo wią zek dy żur ne go (na uczy ciel od czy tu je wy lo so wa ny te mat). Ze spo ły wy ko nu ją ob raz ki – pla ka ty. Na za koń cze nie pre zen tu ją swo je pra ce (na uczy ciel umiesz cza go to we pra ce w miej scu wi docz nym dla wszyst kich).
41
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 42
Za nim dzie ci wy ko na ją ćwi cze nie, przy po mi na ją, jak na le ż y dbać o miej sce, w któ r ym od ra bia się lek cje. Ucznio wie ukie run ko wa ni py ta nia mi przez na uczy cie la zwra ca ją uwa gę na po sta wę chłop ca pod czas od ra bia nia lek cji.
Dzie ci i na uczy ciel sto ją w ko le. Śpie wa ją pio sen kę, ude rza jąc dłoń mi w ko la na. Sta ry Abra ham miał sied miu sy nów, sied miu sy nów miał sta ry Abra ham. A oni sie dli i nic nie je dli, Tyl ko śpie wa li so bie tak: Pra wa rę ka! Na stęp nie na uczy ciel wy po wia da sło wa: Pra wa rę ka – i po trzą sa nią. Dzie ci go na śla du ją. Po każ dym od śpie wa niu pio sen ki na uczy ciel wy mie nia na z wę in nej czę ści cia ła. Dzie ci po wta rza ją ją, do da jąc na z wy wy mie nio ne już wcze śniej, np. Pra wa rę ka, le wa rę ka, pra wa no ga, le wa no ga! Pod czas śpie wa nia pio sen ki po ru sza ją za wsze czę ścią cia ła, któ ra by ła wy mie nio na ja ko ostat nia.
Na uczy ciel umiesz cza na ta bli cy ob raz ki przed sta wia ją ce rze czy/przed mio ty, któ rych na zwy się ry mu ją (np. bu ty – nu ty, no gi – ro gi). Ucznio wie na z y wa ją ob raz ki, wska zu ją ry my. Na stęp nie ochot nik łą czy ob raz ki w pa ry tak, jak pod po wia da kla sa. Na uczy ciel py ta: Co za uwa ży li ście w tych pa rach wy ra zów? Jak na z y wa ją się ta kie wy ra z y, któ re brzmią po dob nie? Ucznio wie po da ją swo je po my sły.
Na uczy ciel ukła da na dy wa nie przed mio ty róż nej wiel ko ści (np. piór nik, gum kę, pu deł ko kre dek, pod ręcz nik). Ucznio wie usta la ją, któ r y przed miot jest naj więk szy, któ r y – naj mniej szy. Ochot nik ukła da je w ko lej no ści od naj więk sze go do naj mniej sze go.
Ucznio wie do bie ra ją się pa ra mi. Każ da oso ba w pa rze przy go to wu je 4 przed mio ty (np. do wol ne przy bo r y). Prze ka zu je je ko le dze lub ko le żan ce z pa r y. Za da niem tej oso by jest uło że nie ich w ko lej no ści od naj więk sze go do naj mniej sze go lub od wrot nie – od naj mniej sze go do naj więk sze go. Za ba wę moż na po wta rzać (dzie ci mo gą się wy mie niać przed mio ta mi).
42
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 43
Ucznio wie le żą na ple cach. Na zmia nę roz cią ga ją się, pró bu jąc za jąć jak naj wię cej miej sca (sta ją się „wiel ko lu da mi”), i ku lą, aby zaj mo wać jak naj mniej miej sca (sta ją się „kra sno lud ka mi”). Na stęp nie, spa ce ru jąc, na prze mian sta wia ją wiel kie kro ki („wiel ko lu dy”) i ma łe krocz ki („kra sno lud ki”).
Na uczy ciel przy go to wu je dla uczniów szlacz k i z dzia łu Gra fo mo to r y k a (przebieg ćwiczenia dostosowany do indywidualnych możliwości uczniów).
Ucznio wie przy po mi na ją, co trze ba ro bić, aby być do brym uczniem.
43
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 44
Nasze zasady klasowe Zapis w dzienniku Główne cele
Środki dydaktyczne Przebieg zajęć
wy ja śnia nie zna cze nia po ję cia za sa da na pod sta wie wła snych do świad czeń, two rze nie za sad kla so wych, ćwi cze nie ana li z y i syn te z y gło sko wej oraz sy la bo wej wy ra zów, po słu gi wa nie się po ję cia mi naj dłuż szy, naj krót szy, uspraw nia nie mo to r y ki ma łej przy wy ko ny wa niu za dań gra fo mo to r ycz nych, roz wi ja nie umie jęt no ści współ pra cy po przez za ba wę dra mo wą. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), pły ta mul ti me dial na, ar ku sze ko lo ro we go pa pie ru, farby, ko lo ro we wstążki róż nej dłu go ści (po 3 sztu ki dla każ de go ucznia)
Ucznio wie usta wia ją się w ko le. Wy bra ne dziec ko zo sta je „oj cem Wir gi liu szem” – wcho dzi do środ ka ko ła. Dzie ci śpie wa ją, spa ce ru jąc ryt micz nie: Oj ciec Wir gi liusz uczył dzie ci swo je, a miał ich wszyst kich sto dwa dzie ścia tro je.„Oj ciec Wir gi liusz” od po wia da śpie wem: Hej że dzie ci, hej że ha, rób cie wszyst ko to co ja, hej że dzie ci, hej że ha, rób cie wszyst ko to co ja, po ka zu jąc jed no cze śnie wy bra ną czyn ność, np. ska cze na jed nej no dze, wy ko nu je przy sia dy, ob ra ca się wo kół wła snej osi. Dzie ci na śla du ją Wir gi liu sza. Na sy gnał na uczy cie la „oj cem Wir gi liu szem” zo sta je ko lej ne dziec ko. Za ba wa trwa da lej
Ucznio wie sie dzą w ko le. Opo wia da ją, ja kie za sa dy obo wią z y wa ły w cza sie za ba wy „Oj ciec Wir gi liusz”, np. za wsze tyl ko jed no dziec ko jest „oj cem Wir gi liu szem”, za wsze „oj ciec Wir gi liusz” po ka zu je wy bra ną czyn ność, a dzie ci go na śla du ją. Dzie ci opi su ją za sa dy pa nu ją ce w ich do mach, np. każ dy ma swo je obo wiąz ki w do mu, po ko la cji wszy scy wspól nie sprzą ta ją na czy nia ze sto łu. Wy ja śnie nie po ję cia za sa da.
Na uczy ciel od czy tu je za sa dy kla so we za pi sa ne w pod ręcz ni ku. Dzie ci wy po wia da ją się na te mat za sad, któ re usta li ła kla sa Ia.
44
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 45
Ucznio wie pod kie run kiem na uczy cie la usta la ją, ja kie za sa dy bę dą obo wią zy wać w ich kla sie ( ). Na uczy ciel za pi su je za sa dy na ko lo ro wych ar ku szach pa pie ru, które umieszczą w miej scu wi docz nym dla wszyst kich. Ucznio wie de kla ru ją, że bę dą prze strze gać wspól nie usta lo nych za sad. Na stęp nie za nu rza ją rę ce w far bie i ozda bia ją ar ku sze od ci ska mi dło ni.
Na uczy ciel wska zu je róż ne przed mio ty w kla sie. Ucznio wie je na z y wa ją, np. ta bli ca, kre da, gum ka, ław ka. Na stęp nie wy ma wia ją na z wy przed mio tów gło ska mi. Na uczy ciel wy po wia da gło ska mi na z wy przed mio tów, np. kre dka, klej, tor ba. Dzie ci do ko nu ją syn te z y wy ra zów. Od po wia da ją, ja ką gło skę sły sza ły na po cząt ku każ de go sło wa.
Na uczy ciel dzie li kla sę na gru py. Każ dą gru pę pro si o przy go to wa nie scen ki dra mo wej przed sta wia ją cej jed ną z za sad kla so wych. Na le ż y zwró cić uwa gę, aby dzie ci za pla no wa ły za da nia dla każ dej oso by z gru py.
Ucznio wie otrzy mu ją po 3 wstążki róż nej dłu go ści. Na po le ce nie na uczy cie la pod no szą do gó ry naj dłuż szą wstążkę, a po tem naj krót szą. Na stęp nie ukła da ją wstążki od naj dłuż szej do naj krót szej, i od wrot nie – od naj krót szej do naj dłuż szej.
Gra fo mo to r y ka/Szlacz ki/Trasy i labirynty Na uczy ciel przy go towuje do dat ko we kar ty pra cy.
Dzieci tańczą ze wstążkami w rytm muzyki relaksacyjnej.
Ucznio wie krót ko przy po mi na ją za sa dy kla so we, któ re uło ż y li pod czas za jęć.
45
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 46
Co robić, aby czuć się bezpiecznie? Zapis w dzienniku Główne cele
wdra ża nie do wy po wia da nia się ca ły mi zda nia mi, ćwi cze nie ana li z y i syn te z y sy la bo wej oraz gło sko wej wy ra zów, roz wi ja nie kom pe ten cji ję z y ko wej, omó wie nie za sad bez piecz ne go za cho wa nia w szko le, roz róż nia nie fi gur geo me trycz nych, roz wi ja nie ko or dy na cji wzro ko wo -ru cho wej, wdra ża nie do na wią z y wa nia po z y tyw nych kon tak tów z in ny mi dzieć mi pod czas pra cy pla stycz nej, wdra ża nie do es te tycz ne go wy ko na nia pra cy pla stycz nej.
Środki dydaktyczne
pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), licz ma ny w kształ cie fi gur geo me trycz nych, za łącz nik nr 3, ar ku sze pa pie ru, far by, wy ci nan ki, kred ki, no życz ki, gru by ma zak, wo rek, pla ste li na
Przebieg zajęć
Na uczy ciel roz mo wa z ucznia mi na te mat za sad za cho wa nia w szko le – na pod sta wie ilu stra cji za miesz czo nych w pod ręcz ni ku. Ucznio wie opi su ją ob raz ki, oce nia ją za cho wa nie po sta ci przed sta wio nych na ob raz kach. Po da ją przy kła dy in nych sy tu acji, w któ r ych na le ż y za cho wać ostroż ność, np. pod czas wy ko ny wa nia pra cy pla stycz nej, gdy uży wa się no ż y czek, kie dy mi ja się oso bę nio są cą coś go rą ce go.
Ucznio wie – ukie run ko wa ni py ta nia mi na uczy cie la – wy cią ga ją wnio ski: na le ż y tak się za cho wy wać w szko le, aby nie za gra żać bez pie czeń stwu swo je mu i in nych.
Ucznio wie po dzie le ni na gru py przy go to wu ją pla ka ty za chę ca ją ce do bez piecz ne go za cho wa nia w szko le. Ko rzy sta ją z farb, kre dek i wy ci na nek. Go to we pla ka ty war to wy eks po no wać, aby pod nieść mo ty wa cję uczniów do dal szej pra cy.
46
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 47
Ucznio wie sia da ją w kole. Na uczy ciel za da je za gad kę wy bra ne mu dziec ku, np. To jest za gad ka dla E -w -y. O ja ki przed miot cho dzi: ł -a -w -k -a? Ewa do ko nu je syn te z y wy ra zu. Na stęp nie wy bie ra ko lej ne dziec ko, dzie li je go imię na gło ski, wy ma wia gło ska mi na z wę wy bra ne go przed mio tu. W ta ki sam spo sób moż na ba wić się, dzie ląc wy ra z y na sy la by.
Na uczy ciel pre zen tu je licz ma ny w kształ cie fi gur geo me trycz nych: ko ło, kwa drat, trój kąt i pro sto kąt. Py ta uczniów, czy wie dzą, jak się te fi gu r y na z y wa ją. Na stęp nie wkła da licz ma ny do wor ka. Ucznio wie ko lej no lo su ją fi gu r y i po da ją ich na z wy.
Dzie ci otrzy mu ją kar ty z fi gu ra mi geo me trycz ny mi. Ry su ją fi gu r y po śla dzie. Wy kle ja ją ich kształ ty pla ste li ną.
Na uczy ciel dzie li uczniów na czte r y gru py: ko ła, kwa dra ty, trój ką ty i pro sto ką ty. Pod czas za ba wy wszy scy spa ce ru ją po sa li w do wol nych kie run kach. Na ha sło bę dą ce na z wą jed nej z fi gur geo me trycz nych oso by na le żą ce do okre ślo nej gru py za sty ga ją w bez ru chu. Po zo sta li ucznio wie da lej spa ce ru ją.
Dzie ci do bie ra ją się pa ra mi. Jed na oso ba ukła da z licz ma nów w kształ cie fi gur geo me trycz nych ob ra zek (np. po stać, zwie rzę, przed miot). Dru ga zga du je, co to jest. Na stęp nie ucznio wie za mie nia ją się ro la mi.
47
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 48
48
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 49
Spotkanie z uliczną zebrą Zapis w dzienniku Główne cele
za po zna nie dzie ci z za sa da mi bez piecz ne go po ru sza nia się po dro gach, uświa do mie nie zna cze nia bez piecz ne go po ru sza nia się po dro gach, wpro wa dze nie zna ków dro go wych, roz wi ja nie kom pe ten cji ję z y ko wej (wy po wie dzi na pod sta wie wła snych do świad czeń), roz wi ja nie ko or dy na cji wzro ko wo -ru cho wej, roz wi ja nie ko or dy na cji słu cho wo -ru cho wej, roz wi ja nie umie jęt no ści współ pra cy w gru pie, roz po zna wa nie fi gur geo me trycz nych, utrwa la nie umie jęt no ści roz róż nia nia pra wej i le wej stro ny cia ła.
Środki dydaktyczne
pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), plan sze de mon stra cyj ne „Bez piecz nie przez uli cę” i „Zna ki dro go we”, pły ta mul ti me dial na, licz ma ny w kształ cie fi gur geo me trycz nych, za łącz nik nr 4, ta siem ka do ćwi czeń z fi gu ra mi geo me trycz ny mi, szar fy
Przebieg zajęć
Ucznio wie sia da ją w ko le. Na proś bę na uczy cie la ochot ni cy opo wia da ją o dro dze, któ rą do cie ra ją do szko ły (czy po ko nu ją dro gę pie szo, kto im to wa rzy szy, czy i w ja kim miej scu prze cho dzą przez uli cę). Na uczy ciel pre zen tu je plan szę przed sta wia ją cą pra wi dło wy spo sób prze cho dze nia przez jezd nię. Zwra ca uwa gę uczniów na miej sce, w któ rym chło piec prze cho dzi przez uli cę, na znak dro go wy „Przej ście dla pie szych”. Na stęp nie oma wia z ucznia mi za sa dy bez piecz ne go prze cho dze nia przez jezd nię. Pięć za sad prze cho dze nia przez jezd nię: 1. Za trzy maj się przed wej ściem na jezd nię. 2. Spójrz w le wo. 3. Spójrz w pra wo. 4. Jesz cze raz spójrz w le wo. 5. Je śli nie nad jeż dża ża den po jazd, prze chodź przez uli cę.
Ucznio wie usta wia ją się w rzę dzie, jed na oso ba za dru gą. Wy ko nu ją po le ce nia na uczy cie la: Zwróć cie gło wy w le wą stro nę. Zwróć cie gło wy w pra wą stro nę. Wy suń cie w bok le we rę ce. Wy suń cie w bok pra we rę ce.
49
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 50
Dział Gra fo mo to r y ka/Orien ta cja na płasz czyź nie Dzie ci ko lo ru ją sa mo cho dy, któ re ja dą w le wą/pra wą stro nę.
Ucznio wie, oglą da jąc ilu stra cje, słu cha ją pouczeń zebry, przyglądają się sposobowi prze cho dzenia przez jezd nię.
Ucznio wie dzie lą się na dwa ze spo ły. Każ da gru pa otrzy mu je od pro wa dzą ce go szar fy, z któ rych ukła da przej ście dla pie szych. Dzie ci w gru pach po ko lei prze cho dzą przez uli cę. W tym cza sie po zo sta li pil nu ją, czy da na oso ba prze strze ga za sad obo wią zu ją cych pie szych.
Na uczy ciel pre zen tu je uczniom plan szę de mon stra cyj ną „Zna ki dro go we”. Dzie ci – za chę co ne py ta niem – od po wia da ją, o czym in for mu ją świa tła zie lo ne i czer wo ne. Na stęp nie przy po mo cy na uczy cie la ana li zu ją sy tu acje przed sta wio ne w . Od po wia da ją na py ta nia: Kie dy moż na bez piecz nie przejść przez jezd nię w miej scu z sy gna li za cją świetl ną? Przypominają, jak należy bezpiecznie przechodzić przez jezdnię, korzystając z przejść bez sygnalizacji. Na uczy ciel ob ja śnia zna cze nie zna ków dro go wych przed sta wio nych w szy. Za da je dzie ciom py ta nia: • Jak my śli cie, dla cze go waż na jest zna jo mość zna ków dro go wych? • Ja kie zna ki mi ja cie w dro dze do szko ły? • W co po wi nien być wy po sa żo ny tor ni ster ucznia?
Dzie ci ry su ją po śla dzie i ko lo ru ją znak „Przej ście dla pie szych”.
50
i na plan -
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 51
Na uczy ciel or ga ni zu je wyj ście, któ rego ce lem bę dzie utrwa le nie zna jo mo ści za sad obo wią zu ją cych pie szych ja ko uczest ni ków ru chu dro go we go. Pod czas wyj ścia pro wa dzą cy zwra ca uwa gę uczniów na przej ścia z sy gna li za cją świetl ną i ta kie, przy któ r ych bra ku je sy gna li za to rów.
Ucznio wie sia da ją na dy wa nie, kła dą przed so bą licz ma ny w kształ cie fi gur geo me trycz nych i ta siem kę. Wy ko nu ją po le ce nia na uczy cie la: • Pod nie ście ko ło. • Pod nie ście kwa drat. • Pod nie ście trój kąt. • Pod nie ście pro sto kąt. • Wy bierz cie tyl ko ko ła i otocz cie je pę tlą z ta siem ki.
Pod czas za ba wy ucznio wie bę dą „fi gu ra mi geo me trycz ny mi”. Dzie ci (od po wied nio: ko ła, kwa dra ty, trój ką ty, pro sto ką ty) swo bod nie spa ce ru ją po sa li. Na ha sło na uczy cie la, np. Ko ła i trój ką ty, oso by bę dą ce ty mi fi gu ra mi pod ska ku ją (lub: ku ca ją, sta ją, ma cha ją rę ką). Za ba wa jest po wta rza na kil ka ra z y.
Na uczy ciel po le ca uczniom, aby zwró ci li uwa gę na zna ki dro go we, któ re mi ja ją pod czas dro gi z do mu do szko ły.
Ochot ni cy przy po mi na ją za sa dy pra wi dło we go prze cho dze nia przez jezd nię.
51
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 52
52
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 53
Znaki drogowe Zapis w dzienniku Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
utrwa la nie zna jo mo ści za sad bez piecz ne go po ru sza nia się po dro gach, utrwa la nie zna jo mo ści wy bra nych zna ków dro go wych, utrwa la nie zna jo mo ści fi gur geo me trycz nych, roz wi ja nie kom pe ten cji ję zy ko wej (wy po wie dzi na pod sta wie wła snych do świad czeń), roz wi ja nie umie jęt no ści współ pra cy w gru pie, roz wi ja nie umie jęt no ści uważ ne go słu cha nia, uspraw nia nie mo to ry ki ma łej, wdra ża nie do es te tycz ne go wy ko na nia pra cy pla stycz nej. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), licz ma ny w kształ cie fi gur geo me trycz nych, plan sze de mon stra cyj ne („Bez piecz nie przez uli cę” i „Zna ki dro go we”), pły ta DVD, pły ta mul ti me dial na, kart ki z blo ku, czarna farb ka, pę dzel ki, ku becz ki, pa sta do zę bów
Ucznio wie sta ją w roz syp ce, twa rza mi zwró ce ni do na uczy cie la. Przy po mi na ją, jak na le ży przy go to wać się do przej ścia na dru gą stro nę uli cy na przej ściu nie ozna czo nym sy gna li za cją świetl ną – wy ko nu ją ruch gło wą w le wo, w pra wo i jesz cze raz w le wo.
Ucznio wie sia da ją w ko le. Na proś bę na uczy cie la ochot ni cy opo wia da ją o tym, ja kie zna ki dro go we za ob ser wo wa li, idąc do szko ły; czy oso by, któ re mi ja li na uli cy prze strze ga ły za sad bez pie czeń stwa.
Ucznio wie usta wia ją się w roz syp ce. Swo bod nie pod ska ku ją obu nóż. Na ha sło: Zie lo ne! – spa ce ru ją, na ha sło: Czer wo ne! – pod ska ku ją obu nóż. Za ba wę moż na po wta rzać kil ka krot nie, zmie nia jąc for mę ru chu.
Dział Gra fo mo to ry ka/Tra sy i la bi ryn ty Dzie ci ry su ją w la bi ryn cie dro gę, któ rą sa mo cho dzik do trze do ga ra żu.
53
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 54
Dzie ci za ma lo wu ją na czar no kart ki z blo ku. Kie dy farb ka wy schnie, ma lu ją na kart kach pa stą do zę bów ze brę (przej ście dla pie szych).
Na uczy ciel pre zen tu je uczniom plan szę de mon stra cyj ną „Zna ki dro go we”. Dzie ci przy po mi na ją, o czym in for mu ją świa tła zie lo ne i czer wo ne, co ozna cza ją zna ki.
Na uczy ciel umiesz cza w miej scu wi docz nym dla wszyst kich plan sze ze zna ka mi dro go wy mi. Zwra ca uwa gę uczniów na kształ ty zna ków – przy po mi na ją fi gu ry geo me trycz ne. Dzie ci ukła da ją przed so bą licz ma ny w kształ cie fi gur geo me trycz nych. Na uczy ciel wska zu je na plan szy zna ki, a ucznio wie przy każ dym przy kła dzie pod no szą fi gu ry geo me trycz ne, któ rych kształt do strze ga ją w da nym zna ku.
Dzie ci two rzą gru py 4-oso bo we. Każ da oso ba w gru pie przy go to wu je licz ma ny w jed nym kształ cie (od po wied nio: kwa dra ty, ko ła, pro sto ką ty, trój ką ty). Ucznio wie w ze spo łach wspól nie ukła da ją ob raz ki z fi gur.
Na uczy ciel pro si uczniów, by na r y so wa li wy bra ny znak dro go wy.
Na za koń cze nie za jęć dzie ci przy po mi na ją o tym, jak waż na jest zna jo mość zna ków dro go wych.
54
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 55
Gdzie mieszkamy? Zapis w dzienniku Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
wska z y wa nie róż nic mię dzy mia stem a wsią, roz wi ja nie umie jęt no ści opi sy wa nia ob raz ka, utrwa la nie zna jo mo ści po jęć: naj mniej szy, naj więk szy, więk szy od…, mniej szy od…, ćwi cze nia w roz po zna wa niu fi gur geo me trycz nych, roz wi ja nie zmy słu es te tycz ne go, roz wi ja nie umie jęt no ści pra cy w gru pie, do sko na le nie orien ta cji w sche ma cie cia ła i w prze strze ni, utrwa la nie zna jo mo ści za sad ru chu dro go we go dla pie szych, wy po wia da nie się ca ły mi zda nia mi. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), pły ta CD (od gło sy), pły ta mul ti me dial na, plan sza te ma tycz na „Wieś i mia sto”, licz ma ny w kształ cie fi gur geo me trycz nych (róż nej wiel ko ści), wo rek, arkusze sza rego pa pieru, ko lo ro wa kre da, kartki z bloku ry sun ko wego, kred ki pa ste lo we
Gru pa wraz z na uczy cie lem wy bie ra się na spa cer, od wie dza jąc miej sca naj bar dziej cha rak te ry stycz ne dla swo jej miej sco wo ści. Na uczy ciel zwra ca uwa gę na ele men ty kra jo bra zu, na bez piecz ne po ru sza nie się i spo sób prze cho dze nia przez uli cę.
Na uczy ciel, ko rzy sta jąc z pły ty CD, od twa rza cha rak te r y stycz ne od gło sy mia sta i wsi. Na stęp nie pre zen tu je plan szę tematyczną przed sta wia ją cą te dwa miej sca. Ucznio wie opi su ją kra jo bra z y. Zwra ca ją uwa gę na ce chy pej za żu róż nią ce mia sto i wieś.
Za ba wy edu ka cyj ne/Znajdź róż ni ce (na wsi)
55
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 56
Ucznio wie ana li zu ją ilu stra cje. Opo wia da ją o tym, gdzie miesz ka ją dzie ci przed sta wio ne na ob raz kach. Wska zu ją po do bień stwa i róż ni ce w wy glą dzie przed sta wio nych miejsc. Na stęp nie swo bod nie wy po wia da ją się na te mat swo je go miej sca za miesz ka nia. Od wo łu ją się do wra żeń z wy ciecz ki. Przy po mi na ją też, jak wy glą da ich dro ga do szko ły.
Ucznio wie wy ko nu ją pra ce kred ka mi pa ste lo wy mi na kartkach z bloku rysunkowego, od wo łu jąc się do swo ich wra żeń ze spa ce ru ( ).
Dzie ci spa ce ru ją „gę sie go” po okrę gu, śpie wa jąc pio sen kę. W od po wied nich mo men tach wy su wa ją pra wą lub le wą no gę. Tu pią na raz, dwa, trzy. Mo gą ilu stro wać ru chem nie któ re frag men ty pio sen ki, np. wska zu ją słoń ce nad gło wa mi. Ma sze ru ją dzie ci dro gą, raz, dwa, trzy! Pra wą no gą, le wą no gą, raz, dwa, trzy! A nad dro gą słon ko świe ci I uśmie cha się do dzie ci, Raz, dwa, raz, dwa, trzy! Ma sze ru ją dzie ci dro gą raz, dwa, trzy! Pra wą no gą, le wą no gą, raz, dwa, trzy! Na przód zu chy, na przód śmia ło, Bę dzie przy gód tu nie ma ło, Raz, dwa, raz, dwa, trzy! (wg: M. Bog da no wicz, Ruch i pio sen ka dla naj młod szych)
Ucznio wie przy go to wu ją licz ma ny w kształ cie fi gur geo me trycz nych. Na ha sło na uczy cie la, bę dą ce na z wą fi gu r y geo me trycz nej, uno szą licz man w od po wied nim kształ cie. Na uczy ciel wkła da licz ma ny do wor ka. Ucznio wie z za mknię ty mi ocza mi ko lej no lo su ją fi gu ry i roz po zna ją ich kształ ty.
56
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 57
Na uczy ciel przy cze pia do ta bli cy licz ma ny w kształ cie fi gur geo me trycz nych. Fi gu r y są w róż nych kształ tach, ko lo rach i roz mia rach. Na uczy ciel pro si wy bra nych uczniów: Wskaż cie naj mniej szą fi gu rę geo me trycz ną. Wskaż cie naj więk szą fi gu rę geo me trycz ną. Ułóż cie fi gu ry w rzę dzie od naj mniej szej do naj więk szej, za czy na jąc od le wej stro ny ta bli cy. A te raz ułóż cie fi gu ry od wrot nie – od naj więk szej do naj mniej szej.
Ucznio wie do bie ra ją się w pa r y. Każ da pa ra otrzy mu je du ż y ar kusz pa pie ru i ko lo ro wą kre dę. Na uczy ciel pro si: Na ry suj cie ko ło. Jed na oso ba ry su je ko ło, dru ga ry su je obok tę sa mą fi gu rę, lecz mniej szą lub więk szą (zgod nie z po le ce niem na uczy cie la). Na stęp nie na uczy ciel po da je na zwę ko lej nej fi gu r y.
Na uczy ciel dzie li kla sę na dwie gru py. Za da niem ze spo łów jest usta wić się w ta ki spo sób, aby od two rzyć kształt fi gu r y geo me trycz nej wska za nej przez na uczy cie la.
Na uczy ciel pro si uczniów, aby na ko lej ne za ję cia przy nie śli pa miąt ki z wa ka cji.
Ucznio wie wspól nie przy po mi na ją, ja kie są róż ni ce mię dzy mia stem a wsią.
57
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 58
Gdzie byliśmy latem? Zapis w dzienniku Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
kształ to wa nie kom pe ten cji ję z y ko wej (wy po wie dzi na za da ny te mat), ćwi cze nia w ana li zie i syn te zie gło sko wej wy ra zów, za po zna nie dzie ci z ma pą Pol ski, ćwi cze nie ko or dy na cji ru cho wo -wzro ko wej, utrwa la nie zna jo mo ści nazw i cech fi gur geo me trycz nych, roz wi ja nie in wen cji twór czej (ma lo wa nie far ba mi), kształ to wa nie umie jęt no ści wnio sko wa nia, roz wi ja nie umie jęt no ści słu cha nia. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), pły ta CD (od gło sy), plan sze te ma tycz ne „Pol ska na sza oj czy zna”, „Kra jo braz gór ski” i „Kra jo braz nad mor ski”, licz ma ny w kształ cie fi gur geo me trycz nych, przy nie sio ne przez uczniów wa ka cyj ne pa miąt ki (róż ne przed mio ty, pocz tów ki), far by, pędz le, ar ku sze pa pie ru, przy go to wa ne przez na uczy cie la ob raz ki przed sta wia ją ce przed mio ty przy dat ne pod czas wa ka cji (np. pił kę pla żo wą, ko ło do pły wa nia, rę kaw ki do pły wa nia, na miot, li nę, ple cak, bu ty na gór ską wy pra wę, oku la r y do nur ko wa nia)
Na uczy ciel umiesz cza w miej scu wi docz nym dla wszyst kich plan sze te ma tycz ne. Ucznio wie opo wia da ją, gdzie spę dzi li wa ka cje i co cie ka we go przy da rzy ło im się la tem. Opo wia da jąc, pre zen tu ją pa miąt ki z wa ka cji.
Ucznio wie słu cha ją na gra nych na pły cie od gło sów przy wo łu ją cych wa ka cyj ne wspo mnie nia. Za każ dym ra zem, kie dy usły szą dźwię ki przy po mi na ją ce im miej sca wa ka cyj ne go po by tu, pod no szą rę kę.
Ucznio wie sie dzą w ko le, przy glą da ją się fo to gra fiom w pod ręcz ni ku i opo wia da ją, do kąd po dró żo wa ła mysz ka. Na uczy ciel, ko rzy sta jąc z plan szy „Pol ska – na sza oj czy zna”, po ka zu je dzie ciom na ma pie miej sca, któ re od wie dzi ła mysz ka.
58
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 59
Na uczy ciel dzie li kla sę na trzy gru py; przy go to wu je ob raz ki przed sta wia ją ce przed mio ty przy dat ne pod czas wa ka cji. Na stęp nie usta la z ze spo ła mi, do kąd wy bie ra ją się na wy ciecz kę (w gó ry, nad mo rze, nad je zio ro). Za da niem grup jest wy bra nie przed mio tów, któ re bę dą im po trzeb ne pod czas wy ciecz ki oraz usta le nie, co jesz cze na le ża ło by ze so bą za brać. Te do dat ko we rze czy ry su ją na ar ku szach. Na za koń cze nie pre zen tu ją swo je ry sun ki in nym ze spo łom.
Ucznio wie wy ko nu ją pra cę pla stycz ną na za da ny te mat (ma lu ją farb ka mi). Po wy ko na niu ma lun ków przy go to wu ją wy sta wę. Ochot ni cy opo wia da ją o swo ich pra cach.
Ochot ni cy po da ją na zwy swo ich pa mią tek wa ka cyj nych. Po zo sta łe oso by po wta rza ją wy ra zy gło ska mi.
Na uczy ciel pre zen tu je uczniom fi gu r y geo me trycz ne, ucznio wie na z y wa ją je. Wy ko nu ją po le ce nia pro wa dzą ce go. • Usiądź cie wy god nie na dy wa nie, ro zej rzyj cie się po sa li i wskaż cie przed mio ty, któ re przy po mi na ją wam ko ło. • Wskaż cie i na z wij cie przed mio ty, któ re przy po mi na ją wam pro sto kąt/kwa drat. • Ro zej rzyj cie się i ustal cie, czy są w sa li przed mio ty, któ re kształ tem przy po mi na ją trój kąt.
Na uczy ciel pro si uczniów, aby na ko lej ne za ję cia przy nie śli nie po trzeb ne ga ze ty, pla sti ko we bu tel ki po na po jach, ku becz ki po jo gur tach oraz szkla ną bu tel kę lub nie wiel ki sło ik.
Na uczy ciel pro si, by chęt ne dziec ko przy po mnia ło, co znaj du je się na ma pie.
59
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:46 AM Page 60
Wiemy, jak segregować śmieci Zapis w dzienniku
Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
po zna nie zna cze nia se gre ga cji śmie ci dla ochro ny śro do wi ska, po zna nie za sad obo wią zu ją cych pod czas se gre go wa nia śmie ci, na uka se gre ga cji śmie ci, do sko na le nie umie jęt no ści swo bod ne go wy po wia da nia się na okre ślo ny te mat, utrwa le nie za sad po ru sza nia się w gru pie pod czas wyj ścia po za te ren szko ły, roz wi ja nie wy obraź ni po przez in sce ni zo wa nie za baw ru chem, roz wi ja nie zmy słu pla stycz ne go – two rze nie po sta ci Śmie cio lud ka, kształ to wa nie umie jęt no ści two rze nia zbio rów oraz prze li cza nie ele men tów zbio ru. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), plan sza te ma tycz na „Se gre go wa nie śmie ci”, rze czy przy nie sio ne przez dzie ci prze zna czo ne do se gre ga cji, ar ku sze sza re go pa pie ru, ko lo ro we ga ze ty, klej, kred ki pa ste lo we, no ż ycz ki, 3 szar fy
Ucznio wie sia da ją w ko le. Na uczy ciel za da je py ta nia: • Ja kie rze czy przy nie śli ście dziś do szko ły i dla cze go po sta no wi li ście je wy rzu cić? • Czy wie cie, gdzie za nie sie my te przed mio ty? • Co to zna czy „se gre go wać śmie ci”? • Czy w wa szych do mach se gre gu je cie śmie ci?
Ucznio wie sie dzą w ko le, słu cha ją tek stu pt. „Śmie cio wan ka”. Wspól nie usta la ją, dla cze go na le ży se gre go wać śmie ci. Na uczy ciel pre zen tu je plan szę te ma tycz ną „Se gre go wa nie śmie ci”. Dzie ci okre śla ją, do ja kich po jem ni ków moż na wrzu cać szkło, pla stik i pa pier.
Zob. sce na riusz 12, punkt 7
60
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 61
Na uczy ciel or ga ni zu je spa cer do miej sca, w któ rym znaj du ją się od po wied nie po jem ni ki na śmie ci. Ucznio wie za bie ra ją ze so bą przy nie sio ne przed mio ty: ma ku la tu rę, pla sti ko we opa ko wa nia i szkło. Na miej scu usta la ją, do któ re go po jem ni ka na le ży wrzu cić przy nie sio ne rze czy. Sa mo dziel nie se gre gu ją swo je śmie ci i wrzu ca ją je w od po wied nie miej sca.
Ucznio wie sia da ją w ko le. W środ ku ko ła stoi dziec ko, któ re jest „je ży kiem”. Dzie ci re cy tu ją wier szyk: Na dy wa nie sie dzi jeż, co on ro bi to my też. W tym mo men cie oso ba sto ją ca w ko le wy ko nu je ćwi cze nie ru cho we (np. pod sko ki, pa ja cy ki, skło ny, przy sia dy). Po zo sta łe dzie ci na śla du ją „je ży ka”. Na stęp nie wy po wia da ją dal szy ciąg wier szy ka: Ko go jeż za wo ła, ten wej dzie do ko ła. Dziec ko bę dą ce „je ży kiem” wska zu je na swo je miej sce oso bę, któ ra naj le piej wy ko na ła ćwi cze nie. Za ba wa trwa da lej.
Na uczy ciel dzie li uczniów na czte r y gru py. Każ da gru pa otrzy mu je du ż y ar kusz sza re go pa pie ru, ko lo ro we ga ze ty, klej, kred ki pa ste lo we i no ż ycz ki. Ucznio wie wy ko nu ją po stać Śmie cio lud ka. Mo gą od ry so wać po stać od oso by, któ ra po ło ż y się na ar ku szu pa pie ru. Na uczy ciel zwra ca uwa gę na to, aby w każ dej gru pie za an ga żo wa ne by ły w pra cę wszyst kie oso by. Po wy ko na niu prac dzie ci, przy po mo cy na uczy cie la, two rzą kla so wą wy sta wę.
Na uczy ciel roz kła da na dy wa nie 3 szar fy oraz róż ne przed mio ty, np. 3 opakowania po jo gur tach, 4 szkla ne bu tel ki po socz kach, 5 eg zem pla rzy ko lo ro wych cza so pism. Wy bra na oso ba dzie li i ukła da w szar fach przed mio ty tak, aby po wsta ły 3 zbio r y. Ucznio wie prze li cza ją ele men ty w każ dym zbio rze. Wska zu ją zbiór, w któ rym jest naj wię cej ele men tów, oraz zbiór, w któ rym jest naj mniej ele men tów.
Uczest ni cy sto ją lub sie dzą w ko le, zwró ce ni twa rza mi do środ ka. Trzy ma ją się za rę ce. Na uczy ciel wy sy ła iskier kę, ści ska jąc dłoń swo je go są sia da po le wej lub po pra wej stro nie. Oso ba, któ ra otrzy ma ła iskier kę, prze ka zu je ją da lej tak, aby obie gła ca łe ko ło i tra fi ła do oso by, któ ra ją wy sła ła.
Pod su mo wu jąc za ję cia, ucznio wie opo wia da ją, w ja ki spo sób se gre gu je się śmie ci.
61
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 62
Wielkie sprzątanie świata Zapis w dzienniku Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
na uka se gre ga cji śmie ci, uświa do mie nie ko niecz no ści dba nia o śro do wi sko na tu ral ne, roz wi ja nie ko or dy na cji słu cho wo -ru cho wej pod czas za baw ru cho wych, do sko na le nie orien ta cji w sche ma cie cia ła i w prze strze ni, roz wi ja nie umie jęt no ści współ pra cy w grupie, wdra ża nie do dba nia o po rzą dek w miej scu pra cy, kształ to wa nie umie jęt no ści two rze nia zbio rów, prze li cza nie ele men tów zbio ru. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), licz ma ny, plansze te ma tycz ne „Efek ty za nie czysz cze nia śro do wi ska” i „Se gre go wa nie śmie ci”, pły ta DVD z fil mem „Zie mia na sza pla ne ta – dbaj my o nią”, ar ku sze sza re go pa pie ru, kred ki, far by
Ucznio wie wspól nie z na uczy cie lem za sta na wia ją się, co ozna cza sfor mu ło wa nie sprzą tać świat. Na uczy ciel py ta dzie ci, czy sły sza ły o ak cji „Sprzą ta nia świa ta”. Wska zu je w ka len da rzu kla so wym Dzień Zie mi. Wspól nie z dzieć mi oma wia plan szę te ma tycz ną przed sta wia ją cą efek ty za nie czysz cze nia świa ta. Roz ma wia o spo so bach dba nia o śro do wi sko na tu ral ne. Zwra ca uwa gę na ko niecz ność dba nia o naj bliż sze oto cze nie. Ko rzy sta jąc z ko lej nej plan szy te ma tycz nej, przy po mi na o spo so bach se gre go wa nia śmie ci.
Ucznio wie na pod sta wie ilu stra cji za miesz czo nej w pod ręcz ni ku przy po mi na ją, do ja kich po jem ni ków na le ż y wrzu cać szkło, pla stik i pa pier.
Na uczy ciel oma wia z ucznia mi po szcze gól ne sy tu acje. Wspól nie de cy du ją, któ re za cho wa nia są pra wi dło we i eko lo gicz ne.
Dzie ci sie dzą w ko le. Na uczy ciel, klasz cząc w dło nie, wy ma wia ryt micz nie zda nie za pi sa ne w : Sprzą – ta – my na – szą pla – ne – tę. Dzie ci po wta rza ją zda nie w ta ki sam spo sób. Na stęp nie sa mo dziel nie pró bu ją uło żyć zda nia o po dob nej te ma ty ce. Wy ma wia ją je ryt micz nie.
62
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 63
Ucznio wie po dzie le ni na gru py otrzy mu ją ar ku sze sza re go pa pie ru, far by, kred ki. Wy ko nu ją do wol ną tech ni ką pla kat za chę ca ją cy do dba nia o śro do wi sko na tu ral ne.
Ucznio wie sto ją w ko le, zwró ce ni twa rza mi do środ ka. Od po wied nio do słów pio sen ki wy sta wia ją do przo du no gi lub rę ce. W trak cie śpie wa nia re fre nu dzie ci spa ce ru ją po ob wo dzie ko ła, ilu stru jąc ru chem sło wa pio sen ki: ma cha ją rę ko ma; na śla du ją po dmu chy wia tru, cią gną do ty łu oso bę przed so bą (wi cher), po czym ją pusz cza ją i da lej spa ce ru ją. Przy go to wał zuch dwie no gi do da le kiej, cięż kiej dro gi. No ga le wa, no ga pra wa. Dla nas zu chów to za ba wa. Idzie zuch, wi cher dmu cha i do ty łu cią gnie zu cha. Ale zuch się nie przej mu je i do przo du ma sze ru je. Przy go to wał zuch dwie rę ce, tyl ko dwie, bo nie miał wię cej. Rę ka le wa, rę ka pra wa, dla nas pra ca to za ba wa. (wg: M. Bog da no wicz, Ruch i pio sen ka dla naj młod szych)
Na uczy ciel przy cze pia do ta bli cy licz ma ny w kształ cie fi gur geo me trycz nych (np. 3 czer wo ne ko ła, 4 żół te pro sto ką ty, 2 nie bie skie kwa dra ty, 2 czer wo ne trój ką ty). Wy bra ni ucznio wie ota cza ją fi gu ry pę tla mi (uży wa jąc kre dy) tak, aby po wsta ły 4 zbio ry. Na stęp nie prze li cza ją ele men ty w po szcze gól nych zbio rach. Za pi su ją za po mo cą kre sek licz bę ele men tów w każ dym zbio rze. Wska zu ją zbiór, w któ rym jest naj mniej ele men tów, zbiór, w któ rym jest naj wię cej ele men tów, oraz zbio ry, w któ rych jest po ty le sa mo fi gur.
Ucznio wie pod su mo wu ją za ję cia, swo bod nie wy po wia da jąc się na te mat te go, dla cze go na le ż y dbać o czy stość świa ta.
63
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 64
Okulary Zapis w dzienniku Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
wpro wa dze nie li ter , na pod sta wie wy ra zu oko, ćwi cze nie ana li z y i syn te z y gło sko wej wy ra zów, uspraw nia nie mo to r y ki ma łej, na uka pi sa nia li ter , , roz wi ja nie umie jęt no ści wy po wia da nia się na po da ny te mat, roz wi ja nie umie jęt no ści opi sy wa nia przed mio tów, roz wi ja nie umie jęt no ści uważ ne go słu cha nia, kształ to wa nie świa do mo ści wła sne go cia ła. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), al fa bet de mon stra cyj ny, pły ta mul ti me dial na, za łącz nik nr 5, tacki z kaszą, przy nie sio ne przez na uczy cie la: oku la ry ko rek cyj ne i prze ciw sło necz ne, ciem na apasz ka do za sło nię cia oczu, do wy bo ru (dla każ de go dziec ka) po dwa ka wał ki: ta siem ki, ak sa mit ki, sznur ka, dru ci ka (je den dłuż szy, dru gi krót szy) kred ki, pla ste li na
Ucznio wie do bie ra ją się po dwie oso by. Pa ry uczest ni czą w za ba wie po ko lei. Jed no dziec ko w każ dej pa rze za sła nia oczy apasz ką, a dru gie pro wa dzi je do do wol nie wy bra ne go przed mio tu w kla sie i pro si, aby ko le żan ka/ko le ga za po mo cą do ty ku od gadł(a), co to za rzecz, np. krze sło, książ ka, za baw ka. Uczeń, któ r y ma za sło nię te oczy, przy po mo cy na uczy cie la opi su je przed miot, np. To jest drew nia ne, zim ne, gład kie, przy jem ne w do ty ku. Na ko niec po da je je go na z wę. W za ba wie po win ni wziąć udział wszy scy ucznio wie. Na uczy ciel roz ma wia z ucznia mi o ich wra że niach z za ba wy. Pro si, by dzie ci od po wie dzia ły, czy by ło to za da nie trud ne, czy ła twe, oraz jak po szcze gól ne oso by czu ły się w sy tu acji, kie dy nie mo gły wi dzieć. Ucznio wie – ukie run ko wa ni py ta niem na uczy cie la – za sta na wia ją się, w ja ki spo sób moż na po zna wać świat, je śli ma się kło po ty ze wzro kiem. Wspól nie do cho dzą do wnio sku, iż oso by nie wi dzą ce mo gą wy ko rzy sty wać in ne zmy sły, aby ra dzić so bie w co dzien nych sy tu acjach.
Na uczy ciel pro si uczniów o wy mie nie nie jak naj więk szej licz by wy ra zów zwią za nych z ha słem oko, np. wzrok, pa trzeć, rzę sy.
64
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 65
Na uczy ciel pre zen tu je oku la r y ko rek cyj ne i prze ciw sło necz ne. Py ta uczniów, czym się róż nią po ka z y wa ne re kwi z y ty, ja kie jest ich prze zna cze nie. Dzie ci usta la ją, dla cze go nie któ rzy lu dzie nie chcą no sić oku la rów (uwa ża ją, że nie ład nie wy glą da ją, ma ją oku la r y, któ re im się nie po do ba ją).
Ucznio wie wy po wia da ją gło ska mi wy ra z y oko i oku la ry. Wy od ręb nia ją gło skę w na gło sie.
Za nim dzie ci wy ko na ją ćwi cze nie, od po wia da ją, ja kie oku la r y ma ją Ola i Olek.
Mode lo wa nie dźwię ko wej struk tu r y wy ra zu oko: • ukła da nie z ko lo ro wych na kry wek wy ra zu oko, • li cze nie sa mo gło sek i spół gło sek. Dzie ci opi su ją ich kształt, wska zu ją w oto cze niu przed mio ty, któ re ko ja rzą im się z li te rą . Na stęp nie na uczy ciel pre zen tu je spo sób pi sa nia li ter. Ucznio wie, na śla du jąc je go ru chy, ćwi czą pi sa nie li ter w po wie trzu, na tackach z kaszą, na ław ce, na ple cach ko le gi. Na stęp nie po wzo rze na ta bli cy.
Za stę po wa nie na kryw ką li ter , .
Ucznio wie otrzy mu ją róż ne go ro dza ju ma te ria ły (ta siem ki, ak sa mit ki, dru ci ki), z któ r ych ukła da ją/for mu ją li te rę lub . Po wy ko na niu ćwi cze nia pod cho dzą do ko le ża nek i ko le gów i ćwi czą pi sa nie po wzo rach li ter z ta sie mek, ak sa mi tek i dru ci ków. Po rów nu ją wra że nia wy ni ka ją ce z do ty ka nia róż nych fak tur li te r.
Dzie ci ry su ją szlacz ki li te ro po dob ne. W tej czę ści za jęć moż na sko rzy stać z (Dział Gra fo mo to ry ka/Szlacz ki) i przy go to wać dla uczniów ćwi cze nia do sto so wa ne do in dy wi du al nych moż li wo ści.
65
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 66
Przed od czy ta niem wier sza Ju lia na Tu wi ma „Pan Hi la r y” na uczy ciel pro si dzie ci, aby pod czas słu cha nia zwró ci ły uwa gę, gdzie pan Hi la ry szu kał swo ich oku la rów. Po uważ nym wy słu cha niu utwo ru ochot ni cy wy mie nia ją miej sca, w któ r ych pan Hi la r y szu k ał oku la rów; opo wia da ją za baw ne hi sto rie, któ re im się przy da rzy ły.
Na uczy ciel wrę cza dzie ciom za łącz ni ki. Ucznio wie ry su ją oku la r y po śla dzie. Na stęp nie ozda bia ją je we dług wła sne go po my słu (ko lo ru ją, wy kle ja ją pla ste li ną).
Za nim dzie ci do r y su ją bra ku ją ce czę ści ob raz ków, wy ko nu ją po le ce nie na uczy cie la kształ tu ją ce umie jęt ność roz róż nia nia pra wej i le wej stro ny cia ła, np. ma cha ją pra wą rę ką, ude rza ją w blat sto li ka le wą dło nią, pod ska ku ją na pra wej no dze.
Na uczy ciel pro si uczniów, aby po ćwi czy li rząd li te r y i rząd li te r y (wzór wpi su je na uczy ciel). Dział Li te r y i cy fry/Pi sa nie li ter ,
Na za koń cze nie za jęć ucznio wie wy mie nia ją sło wa roz po czy na ją ce się gło ską . Wy gry wa uczeń, któ r y po da naj wię cej przy kła dów.
66
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 67
67
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 68
Jak możemy wyrazić emocje? Zapis w dzienniku Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
utrwa la nie umie jęt no ści pi sa nia li ter , , ćwi cze nie ana li z y i syn te z y gło sko wej wy ra zów, wy ra ża nie emo cji za po mo cą gło su, mi mi ki twa rzy i ru chu, ćwi cze nia roz wi ja ją ce świa do mość cia ła, utrwa le nie zna jo mo ści pra wej i le wej stro ny cia ła. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), pły ta mul ti me dial na, za łącz nik nr 6, przy nie sio ne przez każ de dziec ko: bia ła świe ca, kart ka z blo ku tech nicz ne go, gra na to wa lub czar na farb ka, pę dzel ki, klej, lu ster ka
Ucznio wie cho dzą swo bod nie po sa li. Na znak na uczy cie la pod cho dzą do ko le żan ki/ko le gi i wi ta ją się, przed sta wia jąc mi mi ką twa rzy swój na strój. Na stęp nie ucznio wie po je dyn czo ru chem cia ła po ka zu ją gru pie, jak roz po czę li dzień (np. obu dzi li się, prze cią gnę li, umy li bu zię i zę by, zje dli śnia da nie; wsta li za póź no, szyb ko się ze r wa li i w po śpie chu szy ko wa li do szko ły). Ucznio wie opo wia da ją, jak się czu li, mo gąc wy ra zić swo je emo cje bez uży wa nia słów.
Na uczy ciel dzie li uczniów na gru py. Ze spo ły wy mie nia ją jak naj wię cej słów z gło ską w na gło sie. Na uczy ciel na ta bli cy za zna cza pio no wy mi kre ska mi, ile przy kła dów po da ły gru py. Pro wa dzą cy wy po wia da róż ne sło wa, np. kot, tra wa, do mek, osa, ko min, ma ma, ro wer. Ucznio wie, sły sząc w sło wie gło skę , gło śno ją wy ma wia ją: Ooooooo! Sły sząc sło wa bez gło ski , gło śno mó wią: Nie eee!
Ucznio wie przy glą da ją się ob raz kom. Na proś bę na uczy cie la od po wia da ją, ja kie emo cje przed sta wia ją twa rze po sta ci. Na stęp nie wy po wia da ją: Oooo z róż ną in to na cją.
Za nim ucznio wie wy ko na ją ćwi cze nie, na uczy ciel py ta dzie ci: Z czym wam się ko ja rzy kształt bu ziek?
68
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 69
Dzie ci sie dzą w ko le, każ de ma lu ster ko. Na ha sło na uczy cie la: Mi ny w lu ster kach są za do wo lo ne (są smut ne, wy ra ża ją złość, po ka zu ją zmę cze nie, ra dość) ucznio wie mi mi ką twa rzy po ka zu ją na z wa ne przez pro wa dzą ce go uczu cia.
Dział Gra fo mo to r y ka/Ry so wa nie ele men tów Na uczy ciel przy go to wu je dla uczniów kar ty pra cy ze szlacz ka mi li te ro po dob ny mi (sto pień trud no ści do sto so wa ny do in dy wi du al nych moż li wo ści uczniów).
Na uczy ciel wrę cza uczniom za łącz ni ki. Każ de dziec ko na kle ja za łącz nik na kart kę z blo ku tech nicz ne go. Na stęp nie ry su je li te r y , po śla dzie bia łą świe cą. Po na pi sa niu li ter za ma lo wu je kart kę farb ką w ciem nym ko lo rze.
Na uka pi sa nia li ter , uczniów).
(prze bieg ćwi cze nia do sto so wa ny do in dy wi du al nych moż li wo ści
Ucznio wie sia da ją wy god nie na dy wa nie. Wy ko nu ją po le ce nia na uczy cie la: • Do tknij pra wą dło nią le we go ko la na. • Do tknij pra wą dło nią pra we go ko la na. • Za słoń le wą dło nią pra we oko. • De li kat nie po cią gnij le wą dło nią le we ucho.
Moż na tak że sko rzy stać z ćwi cze nia za miesz czo ne go na w dzia le Gra fo mo to r y ka/Orien ta cja na płasz czyź nie – ko lo ro wa nie stóp zwró co nych w pra wą/le wą stro nę.
Do r y so wy wa nie czę ści cia ła po le wej i pra wej stro nie.
69
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 70
Nauczyciel prosi uczniów, by zrobili szla czek z li ter , .
Ucznio wie kła dą się na pod ło dze, sty ka jąc się gło wa mi. Na ha sło na uczy cie la każ dy wy ma wia gło skę w do wol ny spo sób.
70
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 71
71
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 72
Portret Zapis w dzienniku Główne cele
Środki dydaktyczne Przebieg zajęć
kształ to wa nie na wy ku wy po wia da nia się ca ły mi zda nia mi, utrwa la nie umie jęt no ści pi sa nia li ter , , za po zna nie uczniów ze zna cze niem po ję cia por tret, kształ to wa nie świa do mo ści wła sne go cia ła (opi sy wa nie twa rzy), roz wi ja nie umie jęt no ści od czy ty wa nia emo cji wy ra żo nych nie wer bal nie, ćwi cze nie w opi sy wa niu po sta ci, wy od ręb nia nie wy ra zów w zda niu, kształ to wa nie po czu cia es te ty ki, in te gra cja uczniów z ko le ga mi i ko le żan ka mi z rów no le głej kla sy. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), płyta multimedialna, przy nie sio ne przez uczniów: lu ster ka, kart ki z blo ku ry sun ko we go, kred ki pa ste lo we
Ucznio wie sia da ją w ko le, na prze mian dziew czyn ki i chłop cy. Usta la ją pra wą stro nę cia ła przez pod nie sie nie pra wej rę ki do gó r y. Dziew czyn ki pa trzą w pra wą stro nę, sta ra ją się za pa mię tać jak naj wię cej szcze gó łów do ty czą cych wy glą du ko le gi. Po tem chłop cy pa trzą w le wo i rów nież pró bu ją za pa mię tać jak naj wię cej szcze gó łów do ty czą cych wy glą du ko le żan ki sie dzą cej obok. Na stęp nie ucznio wie po ko lei opi su ją oso by, któ rym się przy glą da ły. Na uczy ciel zwra ca uwa gę na to, aby dzie ci w swoich cha rak te r y sty kach opi sy wa ły twarz.
Ucznio wie prze glą da ją się w lu ster kach. Wy ko nu ją po le ce nia na uczy cie la. • Ułóż usta w „dzió bek” i cmok nij 10 ra z y. • Za mknij usta i roz cią gnij je w uśmie chu, na stęp nie ułóż je w „dzió bek”. • Uśmie chaj się ką ci kiem ust naj pierw w le wo, po tem w pra wo. Po wtórz te czyn no ści po 10 ra z y. • Otwórz usta, wy staw, a po tem scho waj ję z yk 10 ra z y. • Otwórz usta, wy staw ję z yk i po sta raj się raz uło ż yć ję z yk tak, aby przy po mi nał rur kę, po tem tak, aby był sze ro ki jak ło pa ta. • Otwórz sze ro ko usta i ję z y kiem „ma luj” pod nie bie nie. • Kil ka ra z y par sk nij jak ko nik.
72
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 73
Ucznio wie przy glą da ją się so bie w lu ster kach. Pal cem po lu strze ry su ją kształt swo jej twa rzy, oczy, nos, usta, uszy. Wska zu ją po licz ki, rzę sy, czo ło, bro dę.
Ucznio wie przez chwi lę przy glą da ją się hi sto r yj ce ob raz ko wej. Naj pierw opi su ją, co przed sta wia ją po je dyn cze ob raz ki, po tem pró bu ją opo wie dzieć ca łą hi sto r yj kę. Na uczy ciel wpro wa dza po ję cie por tret.
Na uczy ciel i ucznio wie sie dzą w ko le. Pro wa dzą cy opi su je twarz oso by, któ ra mu si wy ko nać kon kret ne za da nie, np. 5 przy sia dów, ob ró cić się wo kół wła snej osi, pod sko czyć na jed nej no dze, za mie nić się miej scem z ko le gą z pra wej stro ny. Pro wa dzą cy mo że po dać w jed nej cha rak te ry sty ce ce chy, któ re do ty czą kil kor ga dzie ci, np. Niech wy ko na ją przy sia dy ucznio wie ucze sa ni w kit kę, z nie bie ski mi ocza mi, z we so łą mi ną.
Za da niem dzie ci bę dzie na śla do wa nie bo ha te ra wier sza Jul ia na Tu wi ma – pa na Hi la re go – ge sta mi, mi mi ką twa rzy i gło sem. Za nim na uczy ciel od czy ta tekst, pro si uczniów, aby przy po mnie li, co się przy da rzy ło pa nu Hi la re mu. Dzie ci – ukie run ko wa ne py ta nia mi przez pro wa dzą ce go – pró bu ją na z wać uczu cia pa na Hi la re go (dzię ki na z wa niu uczuć ła twiej im bę dzie na śla do wać bo ha te ra tek stu). Ucznio wie, uważ nie słu cha jąc tek stu, na śla du ją pa na Hi la re go.
Przed wy ko na niem ćwi cze nia ucznio wie przy po mi na ją, ja kie po ję cie po zna li (por tret). Wy po wia da ją je gło ska mi, okre śla ją miej sce gło ski w wy ra zie.
73
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 74
Ucznio wie ry su ją kred ka mi swo je por tre ty. Po wy ko na niu prac – przy po mo cy na uczy cie la – or ga ni zu ją wy sta wę. Do obej rze nia wy sta wy mo gą za pro sić dzie ci z rów no le głej kla sy (moż na zor ga ni zo wać kon kurs po le ga ją cy na roz po zna wa niu osób przed sta wio nych w por tre tach).
W tej czę ści za jęć moż na sko rzy stać z ćwi czeń w pi sa niu za miesz czo nych na w dzia le Li te r y i cy fry (przebieg ćwiczenia do sto so wa ny do in dy wi du al nych moż li wo ści uczniów).
Za nim ucznio wie wy ko na ją ćwi cze nie, na uczy ciel wy po wia da zda nia od no szą ce się do wy glą du ze wnętrz ne go do wol nie wy bra nych dzie ci, np. Adam jest wy so ki. Mi chał ma ja sne wło sy. Ewa ma ład ne brą zo we oczy. Dzie ci klasz czą ty le ra z y, ile wy ra zów usły sza ły w da nym zda niu. Pro wa dzą cy za pi su je ko lej ne zda nia na ta bli cy li nia mi (jed na li nia od po wia da jed ne mu wy ra zo wi).
Dział Grafomotoryka/Rysowanie elementów Dzieci dorysowują pyszczkom brakujące elementy (przebieg ćwiczenia do sto so wa ny do in dy wi du al nych moż li wo ści uczniów).
Na uczy ciel pro si uczniów, aby przy nie śli na na stęp ne za ję cia owo ce.
Ucznio wie wspól nie przy po mi na ją na z wy czę ści twa rzy i je wska zu ją.
74
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 75
Zanim zjemy owoce Zapis w dzienniku
Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
utrwa la nie zna jo mo ści li ter , , do sko na le nie umie jęt no ści pi sa nia li ter , , ćwi cze nie ana li z y i syn te z y sy la bo wej wy ra zów, roz wi ja nie umie jęt no ści uważ ne go słu cha nia tek stu, roz wi ja nie ko or dy na cji ru cho wo -słu cho wej, kształ to wa nie umie jęt no ści kla sy fi ko wa nia przed mio tów (two rze nie zbio rów), kształ to wa nie umie jęt no ści spraw dza nia liczebności zbio rów, utrwa la nie wła ści wych na wy ków hi gie ny, roz wi ja nie per cep cji wzro ko wej (do strze ga nie re gu lar no ści we wzo rze), do sko na le nie umie jęt no ści pra cy w gru pie, roz po zna wa nie i na z y wa nie owo ców. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), licz ma ny w kształ cie owo ców, plan sza te ma tycz na „W sa dzie i w ogro dzie”, za łącz nik nr 7, kred ki, owo ce przy nie sio ne przez na uczy cie la: jabł ko, śliw ka, grusz ka, cy try na, ba nan, wi no gro na
Dzie ci sta ją w roz syp ce. Pod czas za ba wy bę dą drze wa mi owo co wy mi. Słu cha jąc opo wie ści na uczy cie la, pan to mi micz nie po ka zu ją, co się dzie je z drze wa mi. Wie je de li kat ny wia te rek. Drzew ka ła god nie się ko ły szą. Na gle zry wa się wi chu ra. Za czy na pa dać deszcz, deszcz prze mie nia się w ule wę. Wi chu ra usta je. Po ja wia się słoń ce, któ re ogrze wa drzew ka. Na ga łąz kach ro sną owo ce. Ga łę zie co raz bar dziej ugi na ją się pod ich cię ża rem. Owo ce spa da ją z drzew. Ga łąz ki ro bią się co raz lżej sze.
Na uczy ciel umiesz cza w miej scu wi docz nym dla wszyst kich plan szę te ma tycz ną „W sa dzie i w ogro dzie”. Dzie ci opo wia da ją o wra że niach z za ba wy, któ rą roz po czę ły się za ję cia (ja ki mi drze wa mi by ły, ja kie owo ce na nich ro sły). Na stęp nie od po wia da ją na py ta nia: Czy lu bi cie owo ce? Ja kie owo ce lu bi cie naj bar dziej? O czym na le ży pa mię tać przed zje dze niem owo ców? Jak my śli cie, co po wi nien zro bić chło piec, któ ry będzie wędrował do sa du, za nim zje owo ce?
75
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 76
Dzie ci i na uczy ciel sie dzą w ko le na dy wa nie, po środ ku le żą owo ce. Na proś bę pro wa dzą ce go ucznio wie okre śla ją, któ re owo ce kształ tem przy po mi na ją im li te rę . Na stęp nie na uczy ciel za sła nia ochot ni ko wi oczy chust ką, wkła da owo ce do ko szy ka. Za da niem dziec ka jest wy lo so wać je den z owo ców i na pod sta wie do ty ku okre ślić, ja ki owoc trzy ma w dło niach.
Dział Li te r y i cy fry/Pi sa nie li ter ,
Dzie ci otrzy mu ją od pro wa dzą ce go za łącz ni k i. Naj pierw ry su ją owo ce po śla dzie, na stęp nie – zgod nie ze wska zów ka mi na uczy cie la – do r y so wu ją owo com rącz ki i nóż ki oraz mi ny wy ra ża ją ce uczu cia: cy try nie – nie za do wo lo ną („kwa śną”) mi nę, śliw ce – we so łą, grusz ce – za my ślo ną, jabł ku – smut ną.
Ucznio wie spa ce ru ją swo bod nie po sa li. Na uczy ciel wy mie nia na z wy róż nych owo ców. Kie dy wy po wie sło wo: Mar chew ka!, ucznio wie sta ją w bez ru chu.
Dzie ci i na uczy ciel sie dzą w ko le. Pro wa dzą cy ukła da po środ ku licz ma ny jabł ka i grusz ki (5 ja błek, 4 grusz ki) oraz ta siem ki do two rze nia zbio rów. Py ta uczniów, jak moż na spraw dzić, cze go jest wię cej: ja błek czy gru szek? Ucznio wie wspól nie szu ka ją od po wie dzi na py ta nie, ko rzy sta jąc z dwóch spo so bów: prze li cza ją owo ce i two rzą zbio ry za po mo cą ta siem ki oraz łą czą w pa ry jabł ka i grusz ki. Pro wa dzą cy ukła da po środ ku licz ma ny: 5 śli wek, 4 jabł ka, 3 grusz ki. Dzie ci prze li cza ją po szcze gól ne ro dza je owo ców (ich licz bę po ka zu ją na pal cach). Ota cza ją pę tla mi owo ce, któ rych jest naj wię cej, i te, któ r ych jest naj mniej.
76
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 77
Dzie ci two rzą gru py czte ro oso bo we; przy go to wu ją licz ma ny w kształ cie owo ców (każ de dziec ko w gru pie – in ny owoc). Ukła da ją z nich owo co we oku la r y. Po uło że niu – na proś bę na uczy cie la – spraw dza ją, ja kich owo ców jest naj wię cej w ich oku la rach, ja kich naj mniej, a jakich tyle samo.
Na na stęp ne za ję cia dzie ci przy no szą róż ne owo ce do sa łat ki, de secz ki do kro je nia, no ż y ki, mi secz ki, łyż ki, ser wet ki.
Dzie ci przy po mi na ją, o ja kich owo cach by ła mo wa na za ję ciach oraz co na le ży zro bić przed je dze niem owo ców.
77
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 78
78
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 79
Wiemy, jak przygotować sałatkę owocową Zapis w dzienniku Główne cele
do sko na le nie umie jęt no ści pi sa nia li ter , , kształ to wa nie umie jęt no ści pla no wa nia pra cy, uspraw nia nie mo to r y ki ma łej (przy go to wa nie sa łat ki owo co wej), okre śla nie pro por cji skład ni ków do sa łat ki (sto so wa nie po jęć: mniej, wię cej, ty le sa mo) po zna nie za sad zdro we go od ż y wia nia, ćwi cze nie umie jęt no ści po słu gi wa nia się przy rzą da mi ku chen ny mi, roz wi ja nie umie jęt no ści pra cy w gru pie, kształ to wa nie po czu cia es te ty ki.
Środki dydaktyczne
pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), zeszyt do nauki pisania liter i cyfr (część 1), pły ta mul ti me dial na, przy nie sio ne przez dzie ci: owo ce do sa łat ki, no ż y ki, de secz ki do kro je nia, mi secz ki, ły żecz ki, pa pie ro we ser wet ki, załącznik nr 8
Przebieg zajęć
Zo b. opis za ba wy w sce na riu szu 19, pkt 8
Na uczy ciel roz ma wia z ucznia mi na te mat zna cze nia owo ców w die cie. Ucznio wie – przy po mo cy pro wa dzą ce go – usta la ją, w ja kiej for mie moż na je spo ży wać. Przy po mi na ją o obo wiąz ku my cia przed je dze niem owo ców i rąk. Ochot ni cy wy mie nia ją swo je ulu bio ne owo co we po tra wy i na po je.
Przed wy ko na niem przez uczniów ćwi cze nia na uczy ciel obie ra jabł ko ze skór ki, i ukła da z niej li te rę . Na stęp nie po ma ga uczniom obrać ich jabł ka, aby mo gli sa mo dziel nie uło żyć ze skó rek li te rę .
Dział Gra fo mo to r y ka/Tra sy i la bi r yn ty Dzie ci ry su ją dro gę je ża, sta ra jąc się do trzeć do ja błek (prze bieg ćwi cze nia do sto so wa ny do in dy wi du al nych moż li wo ści uczniów). Dział Gra fo mo to r y ka/Ob raz ki Ucznio wie ry su ją owo ce (tru skaw kę, wi śnie, jabł ko i grusz kę) po śla dzie (prze bieg ćwi cze nia do sto so wa ny do in dy wi du al nych moż li wo ści uczniów).
79
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 80
Ucznio wie i na uczy ciel sie dzą w ko le. Na uczy ciel dzie li dzie ci na czte r y gru py – owo ce, np. jabł ka, grusz ki, śliw ki, po ma rań cze. Na ha sło na uczy cie la – na zwę jed nej z grup, np. Jabł ka dzie ci – „jabł ka” wsta ją i za mie nia ją się miej sca mi. Po dob nie po stę pu ją dzie ci z in nych owo co wych grup, sły sząc od po wied nio na z wę: grusz ki, śliw ki, po ma rań cze. Na ha sło: Sa łat ka owo co wa wszyst kie dzie ci za mie nia ją się miej sca mi. Za ba wa jest po wta rza na kil ka krot nie.
W tej czę ści za jęć moż na sko rzy stać z (Dział li te r y i cy fry).
oraz z
Dzie ci sie dzą w ko le. Na uczy ciel sta wia po środ ku ko szyk z owo ca mi. Wy bie ra je den owoc, ucznio wie na z y wa ją go, na stęp nie po wta rza ją na z wę gło ska mi.
Przed wy ko na niem sa łat ki ucznio wie – przy po mo cy na uczy cie la – usta la ją, co trze ba zro bić naj pierw, a co – po tem. Pro wa dzą cy oma wia z dzieć mi za sa dy bez piecz ne go po słu gi wa nia się no żem. Dzie ci pra cu ją w gru pach. Na uczy ciel pod cho dzi do każ de go ze spo łu z py ta niem: Któ rych owo ców uży je cie mniej, któ rych wię cej, któ rych – ty le sa mo. Ucznio wie okre śla ją pro por cje skład ni ków. Po prze kro je niu owo ców po rów nu ją ich pest ki. Kie dy sa łat ki bę dą go to we, ucznio wie po rząd ku ją miej sce pra cy. Ukła da ją na sto li kach ser wet ki oraz mi secz ki z ły żecz ka mi.
Na uczy ciel wrę cza każ de mu dziec ku za łącz nik. Na stęp nie py ta uczniów, jak mo gą spraw dzić, czy ły że czek i mi sek jest ty le sa mo. Ucznio wie naj pierw prze li cza ją ele men ty. Na stęp nie spraw dza ją rów no licz ność, łą cząc je w pa r y.
Dzie ci wraz z pro wa dzą cym przy po mi na ją krót ko, dla cze go war to jeść owo ce.
80
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 81
81
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 82
Okiem aparatu Zapis w dzienniku Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
wpro wa dze nie li ter , na pod sta wie wy ra zu apa rat, na uka pi sa nia li ter , , za po zna nie uczniów z pra cą fo to gra fa, po zna nie po jęć: zdję cie, od bit ka, al bum, ćwi cze nia ana li z y i syn te z y sy la bo wej oraz gło sko wej wy ra zów, roz wi ja nie kom pe ten cji ję zy ko wej po przez swo bod ne wy po wia da nie się na okre ślo ny te mat, po zna nie sta r ych i no wo cze snych apa ra tów fo to gra ficz nych. ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), al fa bet de mon stra cyj ny, na kryw ki, za łącz nik nr 9, apa rat fo to gra ficz ny, zdję cia dawnych i no wo cze snych apa ra tów fo to gra ficz nych, al bum ze zdję cia mi (przy nie sio ne przez na uczy cie la), tacki z kaszą
Na uczy ciel de mon stru je apa rat fo to gra ficz ny. Pre zen tu je zdję cia dawnych i współ cze snych apa ra tów. Po k a zu je też al bum ze zdję cia mi. Roz ma wia z ucznia mi o pra cy fo to gra fa. Za zna ja mia uczniów z po ję cia mi: zdję cie, od bit ka, al bum. Po roz mo wie ucznio wie wraz z na uczy cie lem mo gą wy brać się do po bli skie go za kła du fo to gra ficz ne go na krót ką roz mo wę z fo to gra fem.
Ucznio wie po ru sza ją się swo bod nie po sa li. Na ha sło: zdję cie za trzy mu ją się. Sta ra ją się wy trwać bez ru chu kil ka se kund. W tym cza sie na uczy ciel ro bi im zdję cie „na ni by”.
Na uczy ciel pre zen tu je plan szę de mon stra cyj ną z li te ra mi , . Przy cze pia plan sze do ta bli cy i wspól nie z ucznia mi oma wia kształt gra ficz ny li ter. Na stęp nie wy po wia da gło ska mi sło wo apa rat. Dzie ci rów nież dzie lą wy raz na gło ski. Mo gą przy tym tu pać lub kla skać. Ochot ni cy li czą, ile ra zy sły chać gło skę w sło wie apa rat. Ucznio wie jesz cze raz dzie lą sło wo na gło ski, na stęp nie przy cze pia ją czer wo ne na kryw ki w miej sca, w któ rych sły szą gło skę .
82
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 83
Na uczy ciel de mon stru je spo sób pi sa nia li ter , . Ucznio wie kre ślą kształt li ter pal cem w po wie trzu, ko rzy sta jąc ze wzo ru za miesz czo ne go na ta bli cy (plan sza de mon stra cyj na). Na stęp nie pi szą li te r y pal cem na ław ce, na tackach z kaszą. Ochot ni cy mo gą za pi sać li te r y kre dą na ta bli cy, sa mo dziel nie lub po śla dzie.
Ucznio wie do bie ra ją się pa ra mi. Sia da ją na dy wa nie. Jed no dziec ko pi sze pal cem na ple cach ko le gi li te rę lub . Dru gie dziec ko zga du je, ja ka to li te ra: ma ła czy wiel ka.
Ucznio wie otrzy mu ją kar ty z kon tu ro wym ry sun kiem apa ra tu. Ry su ją apa rat po śla dzie, na stęp nie ko lo ru ją i ozda bia ją we dług wła sne go po my słu.
Ucznio wie do bie ra ją się w pa r y i sia da ją ty łem do sie bie. Opie ra ją się ple ca mi o sie bie na wza jem, ugi na ją no gi w ko la nach. Na stęp nie za pie ra ją się sto pa mi o pod ło gę i sta ra ją prze pchnąć wza jem nie.
Dzie ci ry su ją wzo r y i szlacz ki, ćwi czą pi sa nie li ter i po śla dzie i sa mo dziel nie (w po więk szo nej lub znor ma li zo wa nej li nia tu rze w za leż no ści od moż li wo ści uczniów).
Na uczy ciel roz ma wia z ucznia mi na te mat kla so we go al bu mu. Py ta, po co two rzy się ta ki al bum i co mo gło by się w nim znaj do wać. Na stęp nie ucznio wie usta la ją, z cze go moż na ta ki al bum wy ko nać. Na uczy ciel wy ko nu je apa ra tem cy fro wym zdję cia wszyst kich uczniów w kla sie.
Na uczy ciel pro si, aby każ dy uczeń przy niósł na na stęp ne za ję cia zdję cia z al bu mu ro dzin ne go. Na uczy ciel pro si uczniów, by po ćwi czy li pi sa nie li ter , w ze szy cie (wzór wpi su je na uczy ciel). Dział Li te r y i cy fry/Pi sa nie li ter ,
Uczniowie podają jak naj wię cej słów roz po czy na ją cych się gło ską .
83
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 84
84
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 85
Zdjęcia z klasowego albumu Zapis w dzienniku Główne cele
utrwa la nie zna jo mo ści li ter , , ćwi cze nie umie jęt no ści pi sa nia li ter , , ćwi cze nia w łą cze niu li ter , z in ny mi li te ra mi, ćwi cze nia ana li z y i syn te z y gło sko wej wy ra zów, po zna nie dzia ła nia i prze zna cze nia apa ra tów: fo to gra ficz ne go, słu cho we go i or to don tycz ne go, roz wi ja nie kom pe ten cji ję z y ko wej po przez opo wia da nie hi sto r yj ki ob raz ko wej, do strze ga nie związ ków przy czy no wo -skut ko wych w hi sto r yj ce ob raz ko wej (ko miks), ćwi cze nie umie jęt no ści pla no wa nia pra cy, do sko na le nie umie jęt no ści współ pra cy w gru pie.
Środki dydaktyczne
pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter (część 1), pły ta mul ti me dial na, zdję cia przy nie sio ne przez uczniów z ro dzin ne go al bu mu, 2 tek tur ki, ko lo ro we kart ki z blo ku tech nicz ne go, kred ki, fla ma stry, dziur kacz, ko lo ro wa ta siem ka, zdję cia uczniów do kla so we go al bu mu
Przebieg zajęć
Ucznio wie swo bod nie spa ce ru ją po sa li. Wy bra na oso ba jest „fo to gra fem”. Na ha sło „fo to gra fa”: Ro bię zdję cie drze wom, wie wiór ce, wi ru ją cym li ściom itp., ucznio wie sta ra ją się usta wić w po zie przy po mi na ją cej wska za ną rzecz.
Na uczy ciel oma wia z ucznia mi ilu stra cję przed sta wia ją cą dzie ci po zu ją ce do zdję cia, któ re znaj dzie się w kla so wym al bu mie. Od czy tu je tekst pod ob raz kiem. Pro si o od po wiedź na py ta nie za miesz czo ne w pod ręcz ni ku. Na stęp nie oma wia dzia ła nie apa ra tów: słu cho we go i or to don tycz ne go. Ucznio wie wy szu ku ją i pod kre śla ją w tek ście pod ilu stra cją wszyst kie li te ry , .
Gra fo mo to r y ka/Szlacz ki, Li te r y i cy fry Ucznio wie otrzy mu ją kar ty ze szlacz ka mi li te ro po dob ny mi oraz wzo rem li ter i w po więk szo nej lub znor ma li zo wa nej li nia tu rze (w za leż no ści od moż li wo ści dzie ci).
85
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 86
Ucznio wie przy go to wu ją tek tur ki, ko lo ro we kart ki z blo ku tech nicz ne go, kred ki, fla ma stry, dziur kacz i ko lo ro wą ta siem kę. Na uczy ciel po ka zu je zdję cia, któ re zro bił uczniom dzień wcze śniej. Dzie ci wy bie ra ją fo to gra fie, któ re znaj dą się w kla so wym al bu mie. Na uczy ciel oma wia z ucznia mi plan pra cy. Na stęp nie dzie li kla sę na ze spo ły. Każ de mu ze spo ło wi przy dzie la jed no za da nie. Pierw sza gru pa przy go to wu je okład ki al bu mu. Dru ga gru pa przy go to wu je kart ki we wnętrz ne. Trze cia gru pa dziur ku je i ozda bia kart ki we dług wła sne go po my słu.
Ucznio wie sia da ją w ko le. Każ de dziec ko ma przed so bą zdję cia z al bu mu ro dzin ne go. Na uczy ciel w roz mo wie z dzieć mi pod kre śla, że zdję cia to waż ne pa miąt ki ro dzin ne. Na fo to gra fiach moż na zo ba czyć, jak wy glą da li na si przod ko wie. Zdję cia upa mięt nia ją waż ne chwi le w ży ciu ro dzi ny. Ucznio wie wy bie ra ją po jed nym zdję ciu ze swo je go al bu mu i ukła da ją je na środ ku. Na stęp nie lo su ją ko lej no jed no zdję cie i pró bu ją od gad nąć, do ko go ono na le ż y. Wła ści ciel wy lo so wa ne go zdję cia opo wia da, kto się na nim znaj du je oraz w ja kich oko licz no ściach po wsta ła fo to gra fia.
Ze szy t do na uki pi sa nia li ter i cyfr
Ucznio wie wspól nie opo wia da ją hi sto r yj kę ob raz ko wą „Przy go da z apa ra tem”. Dzie ciom moż na po móc w omó wie niu hi sto r yj ki py ta nia mi, np. Co ro bi chło piec na pierw szym ob raz ku? Co się wy da rzy ło da lej? Na stęp nie ochot ni cy opo wia da ją hi sto ryj kę w kon wen cji baj ki, np. Daw no te mu ma ły chło piec o imie niu To mek do stał wy ma rzo ny pre zent – apa rat fo to gra ficz ny itd.
Na uczy ciel pro si uczniów: Wy mień cie wy ra z y, w któ rych sły chać gło skę na po cząt ku. Dzie ci po da ją wy ra zy z gło ską w na gło sie. Na uczy ciel pro po nu je za ba wę w pa rach. Pierw sze dziec ko wy mie nia wy raz z na po cząt ku, dru ga oso ba z pa ry wy ma wia go gło ska mi, a na stęp nie sy la ba mi. Po tem na stę pu je za mia na ról w pa rach.
Uczniowie ćwiczą pi sa nie po łą czeń li te ro wych z i .
Na uczy ciel pro si, aby każ dy uczeń wkle ił do swo je go ze szy tu zdję cie z al bu mu ro dzin ne go.
86
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 87
Nadeszła jesień Zapis w dzienniku Główne cele
do strze ga nie zmian za cho dzą cych w przy ro dzie je sie nią, roz po zna wa nie grzy bów ja dal nych i tru ją cych, kształ to wa nie umie jęt no ści swo bod ne go wy po wia da nia się na okre ślo ny te mat, utrwa la nie zna jo mo ści li ter , , do sko na le nie pi sow ni li ter , w po łą cze niu z in ny mi li te ra mi, okre śla nie licz by wy ra zów w zda niu, do sko na le nie umie jęt no ści kla sy fi ko wa nia przed mio tów we dług po da nej ce chy, two rze nie zbio rów, roz wi ja nie mo to r y ki ma łej, kształ to wa nie po czu cia es te ty ki.
Środki dydaktyczne
pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), pły ta mul ti me dial na, plan sza te ma tycz na „Po ry ro ku”, li ście, kasz ta ny, żo łę dzie, ja rzę bi na (przy nie sio ne z la su lub par ku), pla ste li na, szar fy, atlas grzy bów
Przebieg zajęć
Dzie ci wraz z na uczy cie lem wy bie ra ją się na spa cer do po bli skie go la su lub par ku. Na uczy ciel pro si, aby dzie ci pod czas spa ce ru za mie ni ły się w uważ nych ob ser wa to rów i spró bo wa ły wy tro pić zmia ny za cho dzą ce w przy ro dzie je sie nią. Dzie ci zbie ra ją li ście, kasz ta ny, żo łę dzie, ga łąz ki ja rzę bi ny. Ob ser wu ją, jak zmie nia się ko lor tra wy i li ści. Szu ka ją grzy bów. Przy glą da ją się na po tka nym zwie rzę tom i pta kom.
Dzie ci sia da ją na dy wa nie. Oglą da ją zgro ma dzo ne pod czas spa ce ru da ry je sie ni. Wska zu ją na plan szy te ma tycz nej „Po ry ro ku” ilu stra cję przed sta wia ją cą je sień. Przy glą da ją się uważ nie zdję ciom za miesz czo nym w , opo wia da ją o ozna kach je sie ni w przy ro dzie (pta ki od la tu ją do cie płych kra jów, zwie rzę ta gro ma dzą za pa sy na zi mę, kwit ną wrzo ś ce, ro sną grzy by, li ście prze bar wia ją się i opa da ją z drzew, zbie ra my kasz ta ny, żo łę dzie, ja rzę bi nę).
Dzie ci, ko rzy sta jąc z je sien nych skar bów ze bra nych pod czas spa ce ru, two rzą w kla sie ką cik przy ro dy.
87
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 88
Na uczy ciel od czy tu je wiersz „Je sień” Jó ze fa Cze cho wi cza. Tłu ma czy nie zro zu mia łe słow nic two, np. gro no, zmierzch, sło ta. Na stęp nie ucznio wie od po wia da ją na py ta nia: • Co gu bił las? (zło te li ście) • Co gra na skrzyp cach? (je sień) • Co ro bi ły list ki? (śpie wa ją ci cho, tań czą...)
Ucznio wie – „wie wiór ki” sta ją w uło żo nych na pod ło dze szar fach – „dziu plach”. Na sy gnał „wie wiór ki” opusz cza ją „dziu ple” i swo bod nie bie ga ją po sa li. W tym cza sie na uczy ciel za bie ra jed na szar fę. Na ha sło: Wie wiór ki, wie wiór ki do dziu pli, każ de dziec ko szu ka dla sie bie schro nie nia. Oso ba, któ ra nie zna la zła „dziu pli”, od pa da z gry.
Na uczy ciel po ka zu je ilu stra cje za miesz czo ne w atla sie grzy bów. Ucznio wie po rów nu ją ze so bą grzy by ja dal ne i nie ja dal ne, opi su ją ich wy gląd, wska zu ją naj waż niej sze róż ni ce. Pró bu ją wy mie niać na z wy grzy bów.
Dzie ci na śla du ją ru chy grzy bia rzy: nio są ko szyk, roz glą da ją się uważ nie, schy la ją się po grzy by, słu cha ją od gło sów la su, od po czy wa ją pod drze wem. Za ba wa od by wa się przy dźwię kach mu z y ki re lak sa cyj nej.
Dzie ci le pią z pla ste li ny grzy by (ja dal ne i tru ją ce), zwra ca jąc uwa gę na cha rak te ry stycz ne ce chy w ich wy glą dzie. Pa mię ta ją, aby użyć pla ste li ny w od po wied nim ko lo rze.
Ucznio wie usta wia ją pla ste li no we grzy by w ką ci ku przy ro dy. Na po le ce nie na uczy cie la two rzą dwa zbio r y: zbiór grzy bów ja dal nych i zbiór grzy bów tru ją cych. Na stęp nie prze li cza ją ele men ty w każ dym zbio rze i usta la ją, w któ r ym zbio rze jest wię cej ele men tów.
Gra fo mo to r y ka/Ob raz ki Dzieci ry su ją po śla dzie kosz z grzy ba mi.
88
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 89
Ucznio wie utrwa la ją zna jo mość li ter , . Wy ko nu ją ćwi cze nie słu cho we – li czą wy ra z y w zda niach.
Wzór wpi su je na uczy ciel.
Pro wa dzą cy pro si, by ucznio wie na ry so wa li szla czek z grzy bów. Po le ca tak że, aby na na stęp ne za ję cia przy nie śli wa rzy wa oraz ziem nia ka i no ż yk do wy ko na nia pie czą tek.
Ucznio wie przy po mi na ją po zna ne na z wy grzy bów ja dal nych i tru ją cych.
89
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 90
Co ukrywa się w warzywach? Zapis w dzienniku Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
utrwa le nie zna jo mo ści li ter , , po zna nie nazw wa rzyw ro sną cych w Pol sce, ćwi cze nia ana li z y i syn te z y sy la bo wej oraz gło sko wej wy ra zów, doskonalenie umie jęt no ści kla sy fi ko wa nia ele men tów w zbio rach, kształtowanie umie jęt no ści two rze nia zbio rów rów no licz nych, wła ści we uży wa nie okre śle nia ty le sa mo. ze szyt ćwi czeń (część 1), plan sza te ma tycz na „W sa dzie i w ogro dzie”, licz ma ny w kształ cie wa rzyw i owo ców, pły ta CD (utwo ry kla sycz ne), pły ta mul ti me dial na, za łącz nik nr 10, wa rzy wa (przy nie sio ne przez uczniów i na uczy cie la), far by, pędz le, wo rek, no ż y ki do wa rzyw, kred ki pa ste lo we, kart ki z blo ku ry sun ko we go
Na uczy ciel pre zen tu je plan szę te ma tycz ną „W sa dzie i w ogro dzie”. Ucznio wie oglą da ją przy nie sio ne do kla sy wa rzy wa. Na z y wa ją je. Wspól nie z na uczy cie lem za sta na wia ją się, dla cze go na le ż y je jeść. Wy mie nia ją na z wy swo ich ulu bio nych wa rzyw (ze wzglę du na smak, ko lor lub kształt).
Dzie ci ry su ją kred ka mi pa ste lo wy mi na kart kach z blo ku ry sun ko we go swo je ulu bio ne wa rzy wo. Po za koń cze niu pra cy wspól nie z na uczy cie lem przy go to wu ją wy sta wę ry sun ków.
Na uczy ciel cho wa wa rzy wa do wor ka. Wy bra ne dziec ko z za sło nię ty mi ocza mi pró bu je od gad nąć do ty kiem, co to za wa rzy wo. Po od gad nię ciu wy po wia da jesz cze raz na zwę wa rzy wa sy la ba mi, a po tem gło ska mi. Usta la, czy w na zwie wa rzy wa sły chać gło skę .
Ucznio wie na po le ce nie na uczy cie la two rzą dwa zbio r y wa rzyw – po jed nej stro nie sa li ukła da ją wszyst kie wa rzy wa, w któ r ych na z wach sły chać gło skę , po dru giej stro nie sa li – po zo sta łe wa rzy wa. Prze li cza ją ele men ty w każ dym zbio rze i wska zu ją zbiór, w któ r ym jest wię cej ele men tów.
90
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 91
Na uczy ciel dzie li uczniów na 4 gru py. Każ da gru pa otrzy mu je zbiór wa rzyw, z któ re go wy od ręb nia je den pod zbiór we dług kry te riów wska za nych przez na uczy cie la: Ze zbio ru wa rzyw wy od ręb nij cie wa rzy wa czer wo ne (okrą głe, po dłuż ne, zie lo ne). Na stęp nie gru py prze li cza ją ele men ty w swo ich zbio rach i usta la ją, w któ rym zbio rze, jest naj wię cej ele men tów, w któ rym naj mniej, a w któ rych po ty le sa mo.
Pod czas za ba wy ucznio wie bę dą „ogrod ni ka mi”. Na uczy ciel od twa rza utwór na gra ny na pły cie. Ucznio wie wy ko nu ją je go po le ce nia w takt mu z y ki: Jest pięk na po go da, je ste ście ogrod ni ka mi i za kła da cie wa rzyw nik. • Naj pierw ko pie cie zie mię. • Wy rzu ca cie ka my ki i in ne nie po trzeb ne rze czy. • Wy ty cza cie grząd ki. • Sa dzi cie na sion ka. • Pod le wa cie grząd ki. • Po skoń czo nej pra cy kła dzie cie się na ple cach i od po czy wa cie.
Na uczy ciel przy cze pia do ta bli cy trzy licz ma ny w kształ cie owo ców: grusz kę, śliw kę, jabł ko oraz trzy licz ma ny w kształ cie wa rzyw: po mi dor, ogó rek, ce bu lę. Pro si, aby dzie ci utwo rzy ły dwa zbio r y: owo ców i wa rzyw, oraz usta li ły licz bę ele men tów w każ dym zbio rze. Ucznio wie, ko rzy sta jąc z licz ma nów, ukła da ją zbio ry zgod nie z po le ce nia mi na uczy cie la, np. Ułóż cie zbiór gru szek i zbiór po mi do rów. Zbio ry po win ny mieć po ty le sa mo ele men tów.
Na uczy ciel roz da je uczniom kar ty ze wzo rem li ter i . Ucznio wie przy go to wu ją ziem nia ki, far by, no ż y ki. Na uczy ciel po ka zu je, w ja ki spo sób z ziem nia ka moż na zro bić pie cząt kę. Po ma ga dzie ciom na ry so wać wzór (kół ko, trój kąt, ser ce, gwiazd kę) i wy ciąć pie cząt ki z wa rzyw. Za da niem dzie ci jest „na pi sa nie” li ter i śla da mi pie czą tek.
91
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 92
Wzór wpi su je na uczy ciel.
Na uczy ciel pro si uczniów, aby na na stęp ne za ję cia przy nie śli wa rzy wa i owo ce oraz de ski, no że i wy ka łacz ki. Gra fo mo to r y ka/Tra sy i la bi r yn ty Ucznio wie roz wią zu ją la bi r ynt, w któ r ym królik po szu ku je mar chew ki.
Na za koń cze nie za jęć dzie ci przy po mi na ją, dla cze go na le ż y jeść wa rzy wa.
92
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 93
93
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 94
Jesień w sadzie i w ogrodzie Zapis w dzienniku Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
utrwa la nie zna jo mo ści li ter , , do sko na le nie umie jęt no ści za pi sy wa nia li ter , , utrwa le nie wia do mo ści na te mat wa rzyw i owo ców ro sną cych w Pol sce, utrwa le nie wia do mo ści na te mat war to ści od ż yw czych wa rzyw i owo ców, po zna nie na rzę dzi ku chen nych wdra ża nie do uważ ne go słu cha nia tek stu, roz wi ja nie umie jęt no ści wy po wia da nia się na okre ślo ny te mat, kształ to wa nie twór cze go my śle nia, wy ko rzy sta nie in wen cji twór czej w pra cy pla stycz nej – ko laż, ćwi cze nie umie jęt no ści two rze nia zbio rów rów no licz nych, okre śla nie liczby ele men tów w zbio rach. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), plan sza te ma tycz ne „W sa dzie i w ogro dzie”, licz ma ny (w kształ cie fi gur geo me trycz nych), pły ta CD (utwo ry kla sycz ne), wa rzy wa i owo ce (przy nie sio ne przez uczniów i na uczy cie la), de ski, no że, wy ka łacz ki, pa tycz ki do szasz ły ków, kart ki z blo ku tech nicz ne go, ko lo ro we ga ze ty, klej, no ż ycz ki
Na uczy ciel pre zen tu je plan szę te ma tycz ną „W sa dzie i w ogro dzie”. Dzie ci usta la ją, gdzie ro sną wa rzy wa, a gdzie owo ce. Oso by, któ re ma ją ogród ki, dzie lą się swo imi do świad cze nia mi, jak na le ż y upra wiać i pie lę gno wać wa rzy wa i owo ce.
Na uczy ciel od czy tu je wiersz Do ro ty Gel l ner „Ko lo ro wy po twór”. Oma wia z ucznia mi je go treść. Dzie ci roz po zna ją i na z y wa ją wa rzy wa oraz owo ce przed sta wio ne na ilu stra cji.
Ucznio wie ry su ją wa rzy wa po śla dzie. Na z y wa ją je i ko lo ru ją. Utrwa la ją zna jo mość li ter i
94
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 95
Na uczy ciel od twa rza utwór na gra ny na pły cie. Ucznio wie na śla du ją ru chem pra cę w ogro dzie i w sa dzie. Na uczy ciel mó wi: Idzie my do sa du i ogro du – dzie ci ma sze ru ją w rytm mu zy ki, Zry wa my jabł ka – ska czą obu nóż, wy cią ga jąc w gó rę raz pra wą, raz le wą rę kę. Wy ry wa my mar chew kę z zie mi – ku ca ją, wy cią ga ją w przód raz pra wą, raz le wą rę kę. Wra ca my z sa du i ogro du z ko sza mi peł ny mi owo ców i wa rzyw. – dzie ci spa ce ru ją, „nio sąc cięż kie ko sze”.
Ucznio wie sia da ją w ko le. Na uczy ciel py ta: Dla cze go to ta kie waż ne, że by śmy je dli wa rzy wa i owo ce? Czy pa mię ta cie, co jest w nich ta kie go waż ne go? Roz ma wia z ucznia mi o wa lo rach zdro wot nych owo ców i wa rzyw, o bo gac twie wi ta min w nich za war tym. Przy po mi na o ko niecz no ści my cia owo ców i wa rzyw przed spo ży ciem. Dzie ci opo wia da ją, w ja kiej for mie naj bar dziej sma ku ją im owo ce i wa rzy wa. Wspól nie usta la ją, jak moż na przy go to wać sa łat kę wa rzyw ną, ja kich pro duk tów moż na użyć oprócz wa rzyw oraz ja kie na rzę dzia ku chen ne na le ży przy go to wać (dzie ci przy po mi na ją, jak ro bi ły sa łat kę owo co wą).
Ucznio wie przy go to wu ją wa rzy wa i owo ce, de ski, no że, pa tycz ki do szasz ły ków, wy ka łacz ki. Za da niem dzie ci jest wy ko na nie zwie rząt z przy nie sio nych pro duk tów. Owo co we i wa rzyw ne zwie rza ki moż na zjeść na dru gie śnia da nie.
Dzie ci sta ją w ko le. Na uczy ciel wska zu je wśród uczniów „mar chew ki”, „po mi do ry”, „ce bu le” oraz „jabł ka”, „grusz ki” i „śliw ki”. Ucznio wie wy ko nu ją po le ce nia na uczy cie la, np. Niech kuc ną wszyst kie mar chew ki. Niech usią dą wszyst kie grusz ki. Niech pod sko czą wszyst kie po mi do ry. Niech zła pią się za pra we ucho wszyst kie ce bu le. Na ko niec za ba wy na uczy ciel pro si, aby po je go pra wej stro nie usta wi ły się tyl ko wa rzy wa, a po je go le wej stro nie – tyl ko owo ce. Dzie ci prze li cza ją, ile osób jest w każ dym zbio rze.
Na uczy ciel ukła da na ta bli cy z licz ma nów w kształ cie fi gur geo me trycz nych dwa zbio ry rów no licz ne, np. zbiór skła da ją cy się z 5 du żych czer wo nych kół oraz zbiór skła da ją cy się z 5 ma łych żół tych kó łek. Na stęp nie pro si, aby ucznio wie, ko rzy sta jąc z licz ma nów, uło ży li na sto li kach przed so bą dwa do wol ne zbio ry rów no licz ne. Na uczy ciel usta la z ucznia mi, czy kształt, wiel kość, ko lor i roz miesz cze nie ele men tów w zbio rze wpły wa na ich licz bę.
95
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:47 AM Page 96
Za da niem dzie ci jest wy ko na nie por tre tu na pod sta wie zdję cia ob ra zu „Je sień” G. Ar cim bol da za miesz czo ne go w . Uczniowie oma wia ją re pro duk cję, a na stęp nie swo bod nie wy po wia da ją się na te mat ko la żu, któ ry ma ją wy ko nać. Go to we pra ce na uczy ciel eks po nu je w sa li lek cyj nej.
Pod su mo wu jąc za ję cia, ucznio wie przy po mi na ją na z wy wa rzyw i owo ców, o któ rych by ła mo wa.
96
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:48 AM Page 97
Jesienna wycieczka Zapis w dzienniku Główne cele
wpro wa dze nie li ter , na pod sta wie wy ra zu igły, na uka pi sa nia li ter , , ćwi cze nie ana li zy i syn te zy sy la bo wej oraz gło sko wej wy ra zów, roz wi ja nie umie jęt no ści roz róż nia nia drzew li ścia stych i igla stych, kształ to wa nie umie jęt no ści swo bod ne go wy po wia da nia się na okre ślo ny te mat, roz wi ja nie umie jęt no ści współ pra cy w gru pie, roz wi ja nie umie jęt no ści wy od ręb nia nia pod zbio rów, ćwi cze nie umie jęt no ści two rze nia zbio rów i po rów ny wa nia ich li czeb no ści, roz wi ja nie umie jęt no ści wnio sko wa nia o sta ło ści licz by ele men tów w zbio rze (po mi mo zmia ny w spo so bie uło że nia ele men tów).
Środki dydaktyczne
pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), plan sza te ma tycz na „Drze wa”, al fa bet de mon stra cyj ny, al fa bet ru cho my, na kryw ki, licz ma ny w kształ cie li ści, tacki z kaszą, przy nie sio ne przez na uczy cie la: ma skot ka jeż, ga łąz ka drze wa igla ste go, kak tus, igły do szy cia, apa rat fo to gra ficz ny
Przebieg zajęć
Na uczy ciel i ucznio wie wy bie ra ją się do po bli skie go la su lub par ku. Na uczy ciel dzie li kla sę na ze spo ły. Ze spół pierw szy zbie ra li ście drzew li ścia stych, ze spół dru gi – igla stych, trze ci – tra wę, mech, pa ty ki i ka wał ki ko ry, czwar ty – kasz ta ny, żo łę dzie i szysz ki. Na uczy ciel wy ko nu je zdję cia ze spa ce ru do kla so we go al bu mu.
Na uczy ciel umiesz cza w miej scu wi docz nym dla wszyst kich plan szę przed sta wia ją cą drze wa li ścia ste i igla ste. Ucznio wie – przy po mo cy na uczy cie la – wska zu ją na plan szy ga tun ki drzew, któ re wi dzie li pod czas spa ce ru. Po rów nu ją li ście drzew igla stych i li ścia stych przy nie sio nych z la su (opi su ją kształt, ko lo ry, za pach). Na uczy ciel po da je na zwy drzew, in for mu je dzie ci, że igły drzew igla stych to tak że li ście.
Ucznio wie po rów nu ją da ry je sie ni przy nie sio ne z la su z ty mi, któ re zbie ra ją (mo gą ze brać) dzie ci przed sta wio ne w pod ręcz ni ku.
97
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:48 AM Page 98
Na uczy ciel wy po wia da gło ska mi wy raz igły, dzie ci do ko nu ją syn te zy wy ra zu, wy od ręb nia ją gło skę w na gło sie. Po da ją przy kła dy in nych wy ra zów, w któ rych wy stę pu je na po cząt ku, np. irys, Iza, igloo.
Na uczy ciel pre zen tu je plan szę de mon stra cyj ną z li te ra mi , . Py ta uczniów, z czym im się ko ja rzą te li te ry. Dzie ci opi su ją kształt li ter dru ko wa nych. Na stęp nie pro wa dzą cy de mon stru je spo sób pi sa nia li ter , . Ucznio wie, ob ser wu jąc wzór za pi sa ny na ta bli cy, kre ślą li te rę pal cem w po wie trzu, na tackach z kaszą, na ple cach ko le gi, na ław ce. Ochot ni cy za pi su ją li te rę pal cem po wzo rze na ta bli cy.
Rysowanie szlaczków literopodobnych. Ćwi cze nia w pi sa niu do sto so wa ne do in dy wi du al nych moż li wo ści uczniów.
Ucznio wie – chwy ta jąc się za rę ce – sta ją w ta ki spo sób, aby utwo rzyć li te rę .
Na uczy ciel, ko rzy sta jąc z al fa be tu ru cho me go, ukła da wy raz pod sta wo wy igły. Ucznio wie uważ nie przy glą da ją się wy ra zo wi, pró bu ją za pa mię tać je go kształt gra ficz ny; wy po wia da ją go sy la ba mi. Pro wa dzą cy ukła da w miej scu wi docz nym dla wszyst kich re kwi zy ty: ma skot kę – je ża, ga łąz kę drze wa igla ste go, igły do szy cia i kak tu sa. Py ta uczniów, co łą czy te rze czy (dzie ci wska zu ją na igły). Ochot ni cy pró bu ją od czy tać tekst w pod ręcz ni ku.
Na uczy ciel i ucznio wie sto ją w ko le. Pro wa dzą cy dzie li dzie ci na czte ry gru py – li ście dę bu, kasz ta now ca, świer ku i so sny. Na ha sło: Li ście dę bu, wie je wiatr, dzie ci – „li ście dę bu” za mie nia ją się miej sca mi. Za ba wa jest po wta rza na kil ka krot nie. Pro wa dzą cy za każ dym ra zem wy po wia da na zwę in ne go drze wa.
98
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:48 AM Page 99
Ucznio wie two rzą zbiór da rów je sie ni (z li ści i owo ców drzew). Na stęp nie na proś bę na uczy cie la ze zbio ru wy od ręb nia ją za po mo cą ta sie mek pod zbio ry: li ście i owo ce drzew.
Na uczy ciel ukła da w miej scu wi docz nym dla wszyst kich dwa ro dza je licz ma nów w kształ cie li ści (po ty le sa mo, li ście dę bu uło żo ne je den przy dru gim, a li ście klo nu – z za cho wa niem od stę pów). Na proś bę na uczy cie la ucznio wie wy od ręb nia ją zbio ry (np. li ście dę bu i li ście klo nu). Na dwa spo so by (łą cząc w pa ry i prze li cza jąc) spraw dza ją rów no licz ność zbio rów.
Przed wy ko na niem ćwi czeń przez uczniów na uczy ciel ukła da w rzę dach (je den pod dru gim) po 5 kasz ta nów. W jed nym rzę dzie kasz ta ny uło żo ne są bli sko sie bie, w dru gim – z za cho wa niem od stę pów. Ucznio wie okre śla ją, w któ r ym zbio rze jest wię cej ele men tów. Przy po mo cy na uczy cie la stwier dza ją, że spo sób uło że nia ele men tów nie świad czy o ich licz bie. Na stęp nie pro wa dzą cy ukła da w rzę dach 5 kasz ta nów i 5 żo łę dzi. Ucznio wie okre śla ją li czeb ność zbio rów. Przy po mo cy na uczy cie la stwier dza ją, że wiel kość ele men tów nie świad czy o ich licz bie.
Na uczy ciel pro si chęt ne dzie ci o ust ne do koń cze nie zdań: W le sie ro sną drze wa... i... Naj bar dziej po do ba ło mi się...
99
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:48 AM Page 100
Dary jesieni Zapis w dzienniku
Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
utrwa la nie zna jo mo ści li ter , , do sko na le nie umie jęt no ści pi sa nia li ter , w izo la cji i w po łą cze niu z in ny mi li te ra mi, ćwi cze nie ana li z y i syn te z y gło sko wej wy ra zów, utrwa la nie zna jo mo ści nazw drzew li ścia stych i igla stych, za po zna nie uczniów ze zna cze niem sło wa ike ba na, kształ to wa nie umie jęt no ści swo bod ne go wy po wia da nia się na okre ślo ny te mat, do strze ga nie re gu lar no ści we wzo rze, roz wi ja nie umie jęt no ści współ pra cy w gru pie, roz wi ja nie umie jęt no ści od czy ty wa nia in struk cji ob raz ko wej i pla no wa nia pra cy, do sko na le nie umie jęt no ści wy od ręb nia nia pod zbio ru. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), ze szyt do na uki pi sa nia li ter i cyfr (część 1), al fa bet de mon stra cyj ny, plan sza te ma tycz na „Drze wa”, pla ste li na, ze bra ne przez uczniów pod czas spa ce ru: tra wy, ka wał ki ko r y, mchu, li ście, pa ty ki, kasz ta ny, żo łę dzie, szysz ki, ga łąz ki z ja rzę bi ną, przy nie sio ne przez dzie ci du że po jem ni ki po lo dach, przy go to wa ne przez na uczy cie la owo ce drzew (lub ob raz ki je przed sta wia ją ce): ja rzę bi na, kasz tan, żo łę dzie, szysz ki, świer ku i so sny, przy go to wa ne przez na uczy cie la na gra nie mu z y ki re lak sa cyj nej
Przed roz po czę ciem za ba wy ucznio wie przy po mi na ją, ja kie dwa ro dza je drzew po zna li pod czas ostat nich za jęć. Pod czas za ba wy dzie ci swo bod nie spa ce ru ją po sa li. Na ha sło na uczy cie la: Drze wa li ścia ste – sta ją z ra mio na mi wy su nię ty mi w bok i ze złą czo ny mi pal ca mi dło ni. Na ha sło: Drze wa igla ste – rów nież za trzy mu ją się, wy su wa ją ra mio na w bok, pal ce u dło ni trzy ma ją „roz cza pie rzo ne”.
Pod czas roz mo wy na uczy ciel za da je py ta nia: • Co naj bar dziej za pa mię ta li ście z le śne go spa ce ru? • Któ re da ry je sie ni po do ba ją się wam naj bar dziej? • Co jesz cze moż na na z wać da ra mi je sie ni?
100
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:48 AM Page 101
Dzie ci, pra cu jąc w gru pach, wy my śla ją jak naj wię cej spo so bów wy ko rzy sta nia da rów je sie ni. Na uczy ciel za pi su je na ta bli cy pro po z y cje grup.
Ucznio wie przy po mi na ją, ja kie da r y je sie ni ze bra li pod czas wy ciecz ki. Na uczy ciel in for mu je dzie ci, że pod czas dzi siej szych za jęć wy ko na ją ike ba nę. Krót ko wy ja śnia, czym jest ike ba na. Pre zen tu je spo sób wy ko na nia ike ba ny, ko rzy sta jąc z in struk cji za miesz czo nej w .
Ucznio wie bę dą pra co wać w czte rech gru pach. Pro wa dzą cy roz dzie la da r y je sie ni. Za nim dzie ci roz pocz ną pra cę, przy po mi na ją, co trze ba zro bić naj pierw, a co po tem (w ra zie po trze by ko rzy sta ją z pod po wie dzi w ze szy cie ćwi czeń). Ucznio wie wy kła da ją po jem ni ki po lo dach pla ste li ną, a na stęp nie ukła da ją w nich da ry je sie ni (ga łąz ki, li ście, owo ce itd.). Po wy ko na niu pra cy każ dy ze spół pre zen tu je swo je dzie ło. Na uczy ciel py ta dzie ci, jak im się pra co wa ło w gru pach. Pro si o do koń cze nie zda nia: W pra cy mo jej gru py po do ba ło mi się…
Ucznio wie i na uczy ciel sie dzą w ko le. Pro wa dzą cy trzy ma w rę ku ga łąz kę drze wa igla ste go. Wy po wia da do wol ne sło wo, w któ rym wy stę pu je gło ska , na stęp nie wrę cza ga łąz kę jed ne mu z dzie ci. Za da niem tak wska za ne go ucznia jest okre śle nie po ło że nia gło ski w sło wie, na stęp nie po da nie swo je go przy kła du sło wa z oraz prze ka za nie ga łąz ki da lej.
Dzie ci spa ce ru ją przy spo koj nej mu z y ce. Kie dy mu z y ka milk nie, ry su ją pal cem w po wie trzu li ście. Sły sząc mu z y kę po now nie, spa ce ru ją po sali.
101
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:48 AM Page 102
Na uczy ciel kła dzie na dy wa nie róż ne da ry je sie ni (moż na sko rzy stać z ele men tów two rzą cych ką cik przy ro dy): grzy by (w ką ci ku przy ro dy po win ny być grzy by wy ko na ne z pla ste li ny – zob. sce na riusz 23), ga łąz ki drzew igla stych, ko lo ro we li ście, wrzo siec, kasz ta ny, żo łę dzie, szysz ki, jabł ka, grusz ki, śliw ki, wi no gro na, ja rzę bi na. Za da niem uczniów jest wy od ręb nie nie w zbio rze: da ry je sie ni – pod zbio rów: da r y ze bra ne w le sie/par ku – da r y ze bra ne w sa dzie i w ogro dzie. Ucznio wie prze li cza ją ele men ty w pod zbio rach. Okre śla ją, w któ r ym pod zbio rze jest ich wię cej.
Dzie ci i na uczy ciel sie dzą w ko le. Na uczy ciel ma w wo recz ku przy go to wa ne owo ce drzew (lub ob raz ki/zdję cia je przed sta wia ją ce). Ochot ni cy lo su ją po jed nej rze czy, tak aby po zo sta li uczest ni cy nie wi dzie li, co to jest. Na stęp nie opi su ją wy lo so wa ny re kwi zyt. W opi sie uwzględ nia ją wy gląd drze wa, z któ re go da ny owoc po cho dzi. Po zo sta li ucznio wie zga du ją, o czym jest mo wa; po da ją na z wę drze wa, z któ re go owoc po cho dzi.
Łą cze nie li ter , z in ny mi li te ra mi. Ćwiczenia w pisaniu dostosowane do indywidualnych możliwości uczniów.
Na uczy ciel pro si dzie ci o wy ko na nie szlacz ka z po zna nych da rów je sie ni.
Dzie ci – „li ście” swo bod nie tań czą przy mu z y ce re lak sa cyj nej.
102
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:48 AM Page 103
Barwy jesieni Zapis w dzienniku Główne cele
do sko na le nie umie jęt no ści pi sa nia li ter , w izo la cji i z in ną li te rą, kształ to wa nie umie jęt no ści swo bod ne go wy po wia da nia się na okre ślo ny te mat, roz wi ja nie umie jęt no ści uważ ne go słu cha nia, ćwi cze nie umie jęt no ści ukła da nia krót kie go opo wia da nia, uspraw nia nie mo to r y ki ma łej, ćwi cze nie ana li z y i syn te z y sy la bo wej, roz wi ja nie umie jęt no ści od róż nia nia praw dy od fik cji, do sko na le nie umie jęt no ści usta la nia rów no licz no ści zbio rów, roz wi ja nie umie jęt no ści współ pra cy w gru pie.
Środki dydaktyczne
pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), pły ta mul ti me dial na, licz ma ny w kształ cie li ści, kart ki z blo ku, farb ki, pę dzel ki
Przebieg zajęć
Na uczy ciel pro si uczniów, aby pod czas spa ce ru zwró ci li uwa gę na ko lo ry, za pa chy, od gło sy je sie ni.
Na uczy ciel i ucznio wie sie dzą w ko le. Pro wa dzą cy roz po czy na roz mo wę od czy ta niem frag men tów wier sza Jo an ny Kul mo wej Je sień pach nie. Je sień pach nie Czym pach nie je sień? Grzy ba mi w le sie. A grzy by czym pach ną? Wiem: Gorz ko. Zie mią i mchem. A zie mia czym pach nie? Igła mi so sen. A so sny? So sny? Wrzo sem. A wrzos?
103
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:48 AM Page 104
Miód przy po mi na. (…) A deszcz? (…) Deszcz pach nie jak je sień. Na proś bę pro wa dzą ce go ucznio wie opo wia da ją o wra że niach ze spa ce ru (jak dla nich pach nie je sień, ja kie ma ko lo r y, od gło sy) wszy scy ucznio wie po ko lei wy mie nia ją ko lo r y, z któ r y mi naj bar dziej ko ja rzy im się je sień. Na stęp nie okre śla ją za pa chy i od gło sy. Ochot ni cy opo wia da ją, ja kie po tra wy z da rów je sie ni lu bią naj bar dziej, kto te po tra wy przy go to wu je.
Dzie ci opo wia da ją hi sto r yj kę przed sta wio ną na ob raz kach. Za sta na wia ją się, czy ta ka przy go da mo gła się wy da rzyć na praw dę.
Ucznio wie ma lu ją farb ka mi ob ra zek na za da ny te mat. Po wy ko na niu prac po zo sta wia ją je do wy schnię cia (pod ko niec za jęć przy go tu ją wy sta wę).
Ucznio wie two rzą gru py 3-oso bo we. Dwie oso by z każ de go ze spo łu sta ją na prze ciw sie bie i chwy ta ją się za rę ce – two rzą „dziu plę”. Po zo sta łe dzie ci to „wie wiór ki”. Wie wiór ki swo bod nie cho dzą po „le sie”. Na ha sło: Wie wiór ki, wie wiór ki, do dziu pli sta ra ją się jak naj szyb ciej schro nić w „dziu pli”. Na ha sło: Wie wiór ki, wie wiór ki, z dziu pli dzie ci – „wie wiór ki” da lej spa ce ru ją po „le sie”.
Na uczy ciel roz ma wia z ucznia mi o zwy cza jach zwie rząt je sie nią (od la tu ją do cie płych kra jów, przy go to wu ją się do snu, ro bią za pa sy).
Dział Gra fo mo to r y ka/Tra sy i la bi r yn ty Dzie ci, ry su jąc dro gę wie wiór ki, sta ra ją się do trzeć do wszyst kich żo łę dzi (prze bieg ćwi cze nia do sto so wa ny do in dy wi du al nych moż li wo ści uczniów).
104
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:48 AM Page 105
Do sko na le nie pi sow ni li ter , w izo la cji i w po łą cze niu z in ny mi li te ra mi.
Dzie ci sie dzą wy god nie na dy wa nie, przed so bą ma ją licz ma ny w kształ cie li ści. Na uczy ciel wy po wia da sy la ba mi sło wa te ma tycz nie zwią za ne z je sie nią (np. li ście, grzy by, ja rzę bi na, orze chy, żo łę dzie, kasz ta ny). Ucznio wie ukła da ją przed so bą ty le licz ma nów, ile sy lab usły sze li w da nym wy ra zie; do ko nu ją syn te z y wy ra zów.
Na uczy ciel pro po nu je uczniom wspól ne uło że nie opo wia da nia o zwie rząt ku miesz ka ją cym w le sie. Dzie ci de cy du ją, ja kie zwie rzę bę dzie bo ha te rem (np. lis, wie wiór ka, dzię cioł). Ucznio wie – ukie run ko wa ni py ta nia mi przez na uczy cie la – wy obra ża ją so bie wy bra ne zwie rzę (jak wy glą da, w ja kim śro do wi sku ży je, jak się za cho wu je). Pro wa dzą cy za czy na opo wia dać, np. Pew ne go dnia ma ły dzię cioł zo ba czył, jak do nie daw na zie lo ny las się zmie nił. Drze wa mie ni ły się ko lo ra mi. Bar dzo zdzi wi ło to dzię cio ła. Po sta no wił… Ucznio wie ko lej no do po wia da ją zda nia. Na uczy ciel za pi su je opo wia da nie na ta bli cy. Po za koń cze niu gło śno je od czy tu je.
Przed wy ko na niem ćwi czeń przez dzie ci war to zor ga ni zo wać prak tycz ne dzia ła nia ma te ma tycz ne na przy kład z uży ciem licz ma nów.
Ucznio wie przy go to wu ją wy sta wę prac „Mo je spo tka nie z ko lo ro wą je sie nią”
Na uczy ciel po le ca uczniom, aby na na stęp ne za ję cia przy nie śli pusz ki po na po ju ga zo wa nym, ryż al bo su szo ny groch, wy ci nan ki sa mo przy lep ne, ko lo ro we na klej ki, no ż ycz ki.
Ucznio wie pod su mo wu jąc za ję cia, przy po mi na ją, ja kie ko lo r y ma je sień.
105
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:48 AM Page 106
Klasowe muzykowanie Zapis w dzienniku Główne cele
Środki dydaktyczne
Przebieg zajęć
ćwi cze nie ana li z y i syn te z y gło sko wej, kształ to wa nie umie jęt no ści swo bod ne go wy po wia da nia się na okre ślo ny te mat, roz wi ja nie umie jęt no ści uza sad nia nia wy po wie dzi, po zna nie pod sta wo wych in stru men tów per ku syj nych, roz wi ja nie po czu cia ryt mu, ćwi cze nie wy gry wa nia ryt mów na in stru men tach per ku syj nych, wy ko na nie grze chot ki z pusz ki po na po ju i z ry żu. pod ręcz nik (część 1), ze szyt ćwi czeń (część 1), pły ta mul ti me dial na, plan sza te ma tycz na „In stru men ty mu z ycz ne”, za łącz nik nr 11, in stru men ty mu z ycz ne: bę be nek, ko łat ka, tam bu r yn, ta le rze, grze chot k a, trój k ąt, dzwon ki (w ta kiej licz bie, że by każ de dziec ko mia ło je den do wol ny in stru ment), przy go to wa ne przez na uczy cie la kar tecz ki z za szy fro wa nym ryt mem me lo dii oraz na gra nia róż nych utwo rów (zróż ni co wa nych pod wzglę dem na stro ju), przy nie sio ne przez uczniów: pusz ki po na po ju ga zo wa nym, ryż al bo su szo ny groch, wy ci nan ki sa mo przy lep ne, no ż ycz ki, ko lo ro we na klej ki (lub po jem ni ki po jo gur cie i gum ki re cep tur ki) pla ste li na, kred ki
Na po cząt ku roz mo wy na uczy ciel od twa rza frag men ty róż nych utwo rów mu z ycz nych, w któ rych wy raź nie sły chać brzmie nie in stru men tów. Po wy słu cha niu mu z y ki pro wa dzą cy za da je py ta nia: • Któ ry z utwo rów po do bał wam się naj bar dziej? Dla cze go? • Co to we dług was jest mu z y ka? • Kto z was uczy się grać na ja kimś in stru men cie mu z ycz nym?
Na uczy ciel pre zen tu je in stru men ty. Ochot ni cy po ko lei pró bu ją „za grać” na przy go to wa nych in stru men tach – aby kla sa oswo iła się z ich brzmie niem. Pro wa dzą cy po ka zu je in stru men ty na plan szy te ma tycz nej, wy ja śnia zna cze nie na z wy in stru men ty per ku syj ne. Ucznio wie opi su ją in stru men ty per ku syj ne.
Na uczy ciel opi su je je den z in stru men tów, a ucznio wie od ga du ją, ja ki in stru ment miał na my śli, np. Wy bra ny prze ze mnie in stru ment wy glą da jak fi gu ra geo me trycz na lub znak dro go wy. Jest me ta lo wy. Aby na nim za grać, trze ba ude rzać w nie go pa ty kiem. Na stęp nie ochot ni cy opi su ją in stru men ty, po zo sta łe oso by od ga du ją. Wszy scy ucznio wie sia da ją ty łem do na uczy cie la, za my ka ją oczy. Ochot nik „gra” na do wol nym in stru men cie, a po zo sta łe dzie ci od ga du ją, co to za in stru ment.
106
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:48 AM Page 107
Na uczy ciel wy po wia da gło ska mi na z wy in stru men tów. Ucznio wie do ko nu ją syn te z y wy ra zów, klasz czą w dło nie przy na z wach, w któ r ych wy stę pu je gło ska .
Dzie ci sie dzą w ko le; każ de ma przy go to wa ne ko lo ro we kred ki. Na uczy ciel za da je uczniom py ta nie: Któ re ko lo ry wy da ją się wam we so łe, a któ re – smut ne? Na uczy ciel od twa rza na gra nia utwo rów zróż ni co wa nych pod wzglę dem na stro ju, ucznio wie pod no szą kred ki, któ r ych ko lor ko ja rzy im się z da ną mu z y ką. Na za koń cze nie za ba wy ucznio wie for mu łu ją wnio sek: Za po mo cą mu z y ki moż na wy ra zić na strój.
Ucznio wie lo su ją kar tecz ki, na któ r ych na uczy ciel za pi sał szy frem rytm me lodii „Kur ki trzy“: krop ka ozna cza dźwięk krót ki, kre ska – dłu gi. Na uczy ciel tłu ma czy, co ozna cza ją sfor mu ło wa nia dźwięk dłu gi, dźwięk krót ki. Wspól nie z dzieć mi za sta na wia się, któ re in stru men ty są naj lep sze do za gra nia dźwię ków krót kich, a któ re – do za gra nia dźwię ków dłu gich; jak dłu go na le ż y grać dźwięk dłu gi (do ilu li czyć). Na stęp nie ucznio wie sa mi de cy du ją, któ r y in stru ment bę dzie grał dźwię ki dłu gie, a któ r y – krót kie. Na każ dej kar tecz ce są na r y so wa ne po dwie krop ki lub jed na kre ska, np. Po -szły w po -le ku -rki trzy Każ dy ko lor ozna cza in ny in stru ment, np. szary – dzwon ki, niebieski – ko łat ki, czerwony – bę ben ki, żółty – fle ty. Na uczy ciel roz da je kar tecz ki, a ucznio wie dzie lą się na ze spo ły w za leż no ści od ko lo ru. Na stęp nie pró bu ją wspól nie za grać rytm pio sen ki „Kur ki trzy“.
107
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:48 AM Page 108
Po szły w po le kur ki trzy i gę sie go so bie szły. Pierw sza z przo du, w środ ku ja, Trze cia z ty łu pięk nie gra. I tak so bie kur ki trzy, Raz, dwa, raz, dwa, W po le szły.
Ucznio wie wy ko nu ją grze chot kę we dług in struk cji za miesz czo nej w (lub ro bią in stru ment z po jem ni ka po jo gur cie i gum ki re cep tur ki. Za kła da ją gum kę na po jem nik w ta ki spo sób, by gum ka prze cho dzi ła przez wiecz ko po jem ni ka. Szar piąc za gum kę, wy gry wa ją rytm me lo dii „Kur ki trzy“).
Na uczy ciel pre zen tu je za po mo cą pan to mi my grę na wy bra nym in stru men cie. Ucznio wie po wta rza ją ge sty na uczy cie la, a na stęp nie od ga du ją, o ja ki in stru ment cho dzi.
Każ de dziec ko otrzy mu je od na uczy cie la za łącz nik z kon tu ra mi li ter , . Za da niem dzie ci bę dzie wy kle je nie li ter pla ste li ną w ko lo rach je sie ni. Za nim dzie ci roz pocz ną pra cę, ra zem z pro wa dzą cym usta la ją, któ re ko lo ry ko ja rzą im się z je sie nią. Od po wia da ją na py ta nia: Ja kie są te ko lo ry: we so łe czy smut ne? Ja ką po rą ro ku jest je sień – we so łą czy smut ną? Po wy ko na niu pra cy dzie ci pi szą pal cem po li ter kach. W tej czę ści za jęć moż na sko rzy stać z ćwi czeń w pi sa niu za miesz czo nych na (ćwi cze nia do sto so wa ne do in dy wi du al nych moż li wo ści uczniów).
Dzie ci tań czą w rytm mu z y ki przy go to wa nej przez na uczy cie la. Kie dy mu z y ka milk nie, sta ją na bacz ność, rę ce trzy ma ją wzdłuż cia ła – spo so bem usta wie nia po ka zu ją li ter ę .
Na uczy ciel pro si uczniów, aby po ćwi czy li pi sa nie li ter , w po łą cze niu z in ny mi li te ra mi (wzór wpi su je na uczy ciel).
108
NSKN1_22-109_NSKN1_22-109 3/10/10 11:48 AM Page 109
109
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 110
1
Wychowaniefizyczne
Zapis w dzienniku Głów ne ce le
Miejsce Przyrządy i przybory
na uka pod sta wo wych po z y cji wyj ścio wych do ćwi czeń, na uka bie gu na czwo ra kach i mar szu w pod po rze ty łem, kształ to wa nie dys cy pli ny pod czas za jęć.
sa la gim na stycz na lub ko r y tarz szar fy, cho rą giew ki
Prze bieg za jęć
Dzie ci swo bod nie bie ga ją po sali. Na gwiz dek i sło wa na uczy cie la: Patrz na mnie stają na baczność zwrócone twa rzą w je go kierunku, w po sta wie pra wi dło wej ze „skrzy deł ka mi” (ra mio na unie sio ne, ugię te w łok ciach, dło nie sple cio ne na kar ku, łok cie od wie dzio ne w tył). Na kolejny sygnał da lej bie ga ją. Przed na stęp nym sy gna łem na uczy ciel zmie nia miej sce.
Po sta wa sto ją ca: • krą że nia ra mion w przód i w tył, jed no cze śnie i na prze mian stron nie; • skło ny i skrę ty szyi; • krą że nia i skło ny tu ło wia; • 10 przy sia dów; • wy ma chy nóg do wy cią gnię tych ra mion w przód; • siad skrzyż ny – skło ny tu ło wia w przód; • siad pro sty – skło ny tu ło wia w przód; • le że nie ty łem – „ro we rek” wy ko ny wa ny no ga mi; • le że nie przo dem – uno sze nie ra mion nad pod ło gę, po tem nóg.
Dzie ci bie ga ją swo bod nie po sa li. Na ha sło: Powódź! wska ku ją na ła wecz kę lub dra bin kę gim na stycz ną. Moż na wy ko rzy stać róż ne przy rzą dy. Na ha sło: Słońce świeci! kon ty nu ują bieg.
110
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 111
1 (in te gru ją ca gru pę) Po czą tek za ba wy jak w wer sji pod sta wo wej. Na ha sło: Słońce świeci!, po ze sko cze niu z przy rzą dów dzie ci szu ka ją ko goś do pa r y i trzy ma jąc się za rę ce, bie ga ją po sa li. Przy po wtó rze niu dzie ci mu szą zna leźć in ną pa rę niż po przed nio.
Dzie ci do bie ra ją się pa ra mi, po da ją so bie pra we dło nie, sta ją w roz k ro ku, twa rza mi zwrócone w prze ciw ną stro nę, opie ra jąc się wza jem nie na pra wych sto pach. Na sy gnał każ dy pró bu je prze cią gnąć part ne ra do sie bie. Wy gry wa ten uczeń, któ re mu to się uda ło. Na stę pu je zmia na dło ni i stron.
Dzie ci usta wio ne w sze re gu. Na sy gnał bie gną na czwo ra kach do wy zna czo nej me ty. Wy gry wa ten, któ ry pierw szy przy biegł i usiadł w sia dzie skrzyż nym. Na stęp nie dzie ci ry wa li zu ją, prze miesz cza jąc się na li nię me ty w pod po rze ty łem („chód pa ją ka”).
Na uczy ciel dzie li dzie ci na rów ne rzę dy, przed któ ry mi są usta wio ne słup ki. Dzie ci ry wa li zu ją w bie gu na czwo ra kach do słup ka, po któ re go omi nię ciu wra ca ją bie giem do ze spo łu. Po dob nie ry wa li zu ją w mar szu w pod po rze ty łem („chód pa ją ka”).
Dzie ci sto ją w ko le, po środ ku stoi „oj ciec Wir gi liusz”. Dzie ci tań czą do oko ła, śpie wa jąc: Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje, A miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje: „Hejże, dzieci, hejże ha, hejże ha, hejże ha, róbcie wszystko to, co ja, co ja!” „Oj ciec Wir gi liusz” na sło wa: Róbcie wszystko to, co ja! wy ko nu je róż ne ge sty, ćwi cze nia, a dzie ci go na śla du ją. Przy po wtó rze niu za ba wy „oj cem Wir gi liu szem” zo sta je in ne dziec ko.
111
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 112
2
Wychowaniefizyczne
Zapis w dzienniku Głów ne ce le
Miejsce
na uka przyj mo wa nia pra wi dło wej po sta wy, na uka sko ków „za ję czych”, na uka no wych po z y cji wyj ścio wych do ćwi czeń i utrwa la nie po zna nych, kształ to wa nie dys cy pli ny pod czas za jęć. sa la gim na stycz na, ko r y tarz
Prze bieg za jęć
Dzie ci bie ga ją swo bod nie i re agu ją od po wied nio na sy gna ły: • na 1 gwiz dek – przyj mu ją po sta wę na bacz ność ze „skrzy deł ka mi”, • na 2 gwizd ki – sia da ją w sia dzie skrzyż nym, • na 3 gwizd ki – sia da ją w sia dzie pro stym, • na 4 gwizd ki – wy ko nu ją le że nie ty łem z rę ka mi pod gło wą (ze „skrzy deł ka mi”). Na uczy ciel na gra dza po chwa łą te dzie ci, któ r ym uda je się pra wi dło wo re ago wać na okre ślo ną licz bę gwizd ków.
Pod czas truch tu do oko ła sa li: • krą że nia jed nym, po tem dru gim ra mie niem, w przód i w tył; • się ga nie do pod ło gi raz jed ną, raz dru gą rę ką; • pod sko ki z no gi na no gę; • cwał bo kiem, bieg z wy so kim uno sze niem ko lan. Po sta wa sto ją ca: • ćwi cze nia jak w sce na riu szu 1; • przy siad pod par ty – na prze mian stron ne wy rzu ty nóg w tył; • siad roz krocz ny – skło ny tu ło wia w przód oraz do le wej i pra wej no gi; • klęk pod par ty – na prze mian stron ne wy ma chy nóg w tył; • klęk pod par ty, dło nie skie ro wa ne do we wnątrz – ugi na nie ra mion.
112
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 113
2 Dzie ci sto ją zwró co ne ple ca mi do ścia ny i ko r y gu ją po sta wę cia ła: • gło wa, ple cy, po ślad ki i pię ty do ty ka ją ścia ny; • no gi wy pro sto wa ne i złą czo ne; • ło pat ki ścią gnię te, brzuch wcią gnię ty; • bar ki cof nię te, usta wio ne na tej sa mej wy so ko ści; • gło wa wy cią gnię ta w gó rę; • ra mio na uło żo ne wzdłuż tu ło wia. Na sy gnał na uczy cie la dzie ci ro bią trzy kro ki w przód, sta ra jąc się utrzy mać pra wi dło wą po sta wę cia ła, na stęp nie wra ca ją na miej sce.
Na za po wiedź: Słońce świeci! dzie ci bie ga ją po sa li, na za po wiedź: Deszcz pada! sta ją ty łem do ścia ny (przy ci ska jąc się do niej) w po sta wie pra wi dło wej, cho wa ją się pod oka pem da chu.
Dzie ci usta wia ją się w sze re gu, za cho wu jąc pół me tro we od stę py mię dzy ni mi. Przyj mu ją po z y cję przy sia du pod par te go, na stęp nie wy rzu ca ją ra mio na w przód z jed no cze snym od bi ciem ugię tych nóg i przy cią gnię ciem ich do ra mion: wy ko nu ją sko ki „za ję cze”. W ten spo sób – sko ka mi „za ję czy mi” – dzie ci prze miesz cza ją się do wy zna czo nej li nii, po czym sia da ją w sia dzie skrzyż nym.
Dzie ci sie dzą w sze re gu z za cho wa niem oko ło pół me tro wych od le gło ści mię dzy ni mi. Na sy gnał wy ko nu ją sko ki „za ję cze” do wy zna czo nej me ty, na któ rej sia da ją w sia dzie skrzyż nym. Po tem na ko lej ne sy gna ły bie ga ją na czwo ra kach i ma sze ru ją jak pa ją ki.
113
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 114
3
Wychowaniefizyczne
Zapis w dzienniku Głów ne ce le
Miejsce Przyrządy i przybory
na uka sko ków za wrot nych przez ła wecz kę gim na stycz ną i mar szu w pod po rze przo dem, na uka na stęp nych po zy cji wyj ścio wych do ćwi czeń (siad skul ny, siad klęcz ny, pod pór przo dem), do sko na le nie sko ków „za ję czych”, bie gu na czwo ra kach i mar szu w pod po rze ty łem, utrwa le nie orien ta cji pra wej i le wej stro ny oraz wy ra żeń: nad, pod, po prawej, po lewej, wdra ża nie do za cho wa nia bez pie czeń stwa pod czas za baw. sa la gim na stycz na, ko r y tarz ła wecz ki gim na stycz ne, cho rą giew ki, szar fy
Prze bieg za jęć
Na uczy ciel ozna cza szar fą dziec ko, któ re bę dzie ber kiem. Zła pa ne dzie ci otrzy mu ją szar fy i sta ją się ber ka mi. Licz ba ber ków wzra sta jak la wi na. Wy gry wa ostat ni zła pa ny.
• Krą że nia pra wym, po tem le wym ra mie niem w przód, krą że nia oby dwu ra mion w tył; • roz krok, le wa rę ka na bio drze, pra wa nad gło wą – skło ny tu ło wia w bok w le wo, po tem w pra wo po zmia nie uło że nia ra mion; • sze ro ki roz krok – skło ny tu ło wia do le wej no gi, w przód i do pra wej no gi; • krą że nia tu ło wia; • pod sko ki w miej scu obu nóż, na pra wej i le wej no dze; • siad pro sty – skło ny tu ło wia w przód; • siad klęcz ny (siad na pię tach) – przej ście do sia du na pod ło dze raz z le wej, po tem z pra wej stro ny; • siad skul ny – przej ście do sia du pro ste go i po wrót do sia du skul ne go; • pod pór przo dem – marsz w pod po rze w przód.
Dzie ci swo bod nie bie ga ją. Na ha sło: zajączki wy ko nu ją sko ki „za ję cze”, pieski – bie ga ją na czwo ra kach, pająki – ma sze ru ją w pod po rze ty łem, na ugię tych no gach, krokodyle – ma sze ru ją w pod po rze przo dem.
114
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 115
3 Dzie ci są usta wio ne w sze re gu. Na sy gnał bie gną na czwo ra kach do wy zna czo nej li nii. Ten, kto pierw szy do trze do me ty, wy gry wa. Na ko lej ny sy gnał wy ko nu ją sko ki „za ję cze”, a na stęp nie bieg w pod po rze ty łem („chód pa ją ka”) i pod po rze przo dem. Na stęp nie dzie ci usta wia ją się w rzę dach. Na sy gnał pierw si z rzę du bie gną na czwo ra kach do cho rą giew ki. Rząd, któ r y pierw szy skoń czy, wy gry wa. Na stęp nie rzę dy ry wa li zu ją w sko kach „za ję czych” i w bie gu w pod po rze ty łem („chód pa ją ka”).
Przed każ dym rzę dem sto ją ła wecz ki. Po po ka zie pro wa dzą ce go dzie ci ko lej no wy ko nu ją sko ki za wrot ne przez ła wecz kę: chwy ta ją dłoń mi za kra wę dzie ła wecz ki i pod sko kiem prze no szą no gi nad ła wecz ką na jej dru gą stro nę.
Usta wie nie jak w po przed nim ćwi cze niu. Na sy gnał pierw si z rzę du bie gną obok ła wecz ki po jej pra wej stro nie, omi ja ją ją i wra ca ją do swo je go rzę du. Wy gry wa rząd, któ ry pierw szy wy ko na po praw nie za da nie. Na stęp nie dzie ci ry wa li zu ją w omi ja niu ła wecz ki z le wej stro ny, a po tem w sko kach za wrot nych nad ła wecz ką i peł za niu pod ła wecz ką.
115
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 116
4
Wychowaniefizyczne
Zapis w dzienniku Głów ne ce le
Miejsce Przyrządy i przybory
na uka zwi su na dra bin ce: ty łem i przo dem do dra bin ki, na uka wcho dze nia i scho dze nia z dra bin ki, do sko na le nie bie gu na czwo ra kach, sko ków „za ję czych” oraz mar szu w pod po rze ty łem, kształ to wa nie na wy ku bez piecz ne go wy ko ny wa nia ćwi czeń i za baw. sa la gim na stycz na dra bin ki gim na stycz ne, ma te ra ce gim na stycz ne, cho rą giew ki
Prze bieg za jęć
• po sta wa w roz kro ku – krą że nia ra mion w przód i w tył; • opad tu ło wia – wy ma chy ra mion na prze mian stron nie w przód i w tył; • opad tu ło wia, ra mio na ugię te i przy wie dzio ne do tu ło wia – wy rzut ra mion w dół i po wrót; • roz krok, le wa rę ka na bio drze, pra wa nad gło wą – skło ny tu ło wia w bok w le wo, po tem w pra wo po zmia nie uło że nia ra mion; • po sta wa sto ją ca, ra mio na w gó rze – skło ny tu ło wia w przód; • po sta wa sto ją ca, ra mio na w gó rze – krą że nia tu ło wia w jed ną, po tem w dru gą stro nę; • pod sko ki obu nóż – na sy gnał pod skok z wy so kim unie sie niem ko lan; • klęk pod par ty, dło nie uło żo ne do we wnątrz – ugi na nie ra mion w łok ciach; • siad roz krocz ny – skło ny tu ło wia w przód oraz do le wej i pra wej no gi; • le że nie ty łem – „ro we rek” wy ko ny wa ny no ga mi; • le że nie przo dem, ra mio na wy cią gnię te w przód – uno sze nie ra mion nad pod ło gę, po tem nóg; • le że nie ty łem – prze nie sie nie nóg za gło wę (le że nie prze wrot ne) i po wrót do le że nia.
Dzie ci usta wia ją się przy dra bin kach: każ de przy jed nej dra bin ce. Na sy gnał wcho dzą na dra bin ki naj wy żej jak po tra fią i następnie scho dzą. Czyn ność po wta rza ją.
116
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 117
4 Na stęp nie na uczy ciel po ka zu je zwis ty łem i zwis przo dem na dra bin kach, zwra ca jąc uwa gę na tzw. chwyt za mknię ty. Ucznio wie wy ko nu ją zwis ty łem, pró bu jąc w zwi sie ugiąć ra mio na. Przy ko lej nym zwi sie ty łem pró bu ją uno sić ko la na. Po tem dzie ci wy ko nu ją zwis przo dem oraz pró bu ją ugiąć ko la na.
• bieg do cho rą giew ki; • okrą że nie cho rą giew ki; • bieg na czwo ra kach do dra bin ki; • wej ście i zej ście z dra bin ki; • sko ki „za ję cze” do ko lej nej dra bin ki; • zwis ty łem na dra bin ce; • marsz „cho dem pa ją ka” do ko lej nej dra bin ki; • zwis przo dem na dra bin ce; • czoł ga nie się na ścież ce zło żo nej z 3 ma te ra ców.
Ucznio wie usta wia ją się je den za dru gim, każ dy opie ra dło nie na bio drach oso by sto ją cej przed nim. Idą gę sie go, śpie wa jąc pio sen kę: O, jak przyjemnie i jak wesoło w pingwina bawić się, się, się, raz nóżka w lewo, raz nóżka w prawo, do przodu, do tyłu i raz, dwa, trzy. Śpie wa jąc sło wa: raz nóżka w lewo – dwa ra z y wy su wa ją le wą no gę w bok, ska cząc na pra wej. Na sło wa: raz nóżka w prawo – dwa ra z y wy su wa ją pra wą no gę w bok, ska cząc na le wej. Na stęp nie ska czą do przo du, do ty łu i trzy ra z y do przo du.
117
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 118
5
Wychowaniefizyczne
Zapis w dzienniku Głów ne ce le
Miejsce Przyrządy i przybory
na uka zmia ny szyb ko ści bie gu na od cin ku, bie gi po pro stej i sla lo mem, kształ to wa nie wy trzy ma ło ści, wdra ża nie do bez piecz ne go wy ko ny wa nia ćwi czeń. sa la gim na stycz na, ko r y tarz cho rą giew ki, pa łecz ki szta fe to we
Prze bieg za jęć
Dzie ci sto ją w sze re gu z za cho wa niem pół me tro wych od le gło ści mię dzy ni mi. Na sło wa: • idziemy do szkoły – ma sze ru ją i za czy na ją wol no biec; • przyspieszamy, aby zdążyć na lekcje – bie gną szyb ciej; • na pewno zdążymy – zwal nia ją.
Ucznio wie na sy gnał ko lej no roz po czy na ją bieg, np. po prze kąt nej sa li. Na od cin ku okre ślo nym dwie ma cho rą giew ka mi przy spie sza ją. Dru ga cho rą giew ka po win na stać co naj mniej pięć me trów od me ty.
Dwa ze spo ły dzie ci sto ją w dwóch sze re gach na li nii środ ko wej, zwró co ne w prze ciw ną stro nę. Przed każ dym sze re giem jest wy zna czo na li nia. Na sy gnał każ dy sze reg do bie ga do swo jej li nii i wra ca na po przed nie miej sce. Wy gry wa ze spół, któ r y szyb ciej wró ci i usta wi się w sze re gu.
118
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 119
5 Na uczy ciel dzie li gru pę na rzę dy o rów nej licz bie za wod ni ków. Przed każ dym rzę dem stoi cho rą giew ka, pierw si z rzę dów trzy ma ją pa łecz ki szta fe to we. Na sy gnał ucznio wie roz po czy na ją wy ści gi z omi ja niem cho rą giew k i i prze k a z y wa niem pa łecz k i szta fe to wej na stęp ne mu dziec ku w rzę dzie. Na stęp nie przed każ dym rzę dem zo sta ją usta wio ne 3–4 cho rą giew ki. Na sy gnał ucznio wie roz po czy na ją wy ści gi, bie gnąc do ostat niej cho rą giew ki sla lo mem mię dzy po zo sta ły mi cho rą giew ka mi.
119
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 120
6
Wychowaniefizyczne
Zapis w dzienniku Głów ne ce le
Miejsce Przyrządy i przybory
na uka star tu wy so kie go, na uka sko ku w dal z miej sca, kształ to wa nie szyb ko ści, skocz no ści i ko or dy na cji ru cho wej, wdra ża nie do za cho wa nia bez pie czeń stwa pod czas wy ko ny wa nych ćwi czeń. bo isko, skocz nia do sko ku w dal, bież nia szar fy
Prze bieg za jęć
• szar fa trzy ma na w pra wej dło ni – krą że nie pra wym ra mie niem, na stęp nie prze ło że nie szar fy do le wej dło ni i krą że nie le wym ra mie niem; • pod rzu ty szar fy pra wą i le wą rę ką; • ra mio na w gó rze na sze ro kość trzy ma nej szar fy – skło ny w bok, po tem w przód, krą że nia tu ło wia, wy pa dy nóg w przód; • ra mio na w przód na sze ro kość trzy ma nej szar fy – wy ma chy nóg do wy so ko ści szar fy; • ra mio na w przód na sze ro kość trzy ma nej szar fy – bieg w miej scu z wy so kim uno sze niem ko lan; • pod rzut szar fy, mły nek rę ka mi i chwyt szar fy; • pod rzut szar fy, przy siad i chwyt szar fy.
Pro wa dzą cy po ka zu je start wy so ki: tu łów po chy lo ny lek ko w przód, jed na no ga w wy kro ku, sto py usta wio ne rów no le gle, ra mio na ugię te. Dzie ci, usta wio ne w sze re gu, wy ko nu ją wy bieg ze star tu wy so kie go do wy zna czo nej li nii.
120
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 121
6 Dzie ci usta wia ją się w sze re gu na li nii star tu. Na sy gnał bie gną jak naj szyb ciej do wy zna czo nej li nii me ty. Na uczy ciel wska zu je dzie ci, któ re naj szyb ciej do bie gły. Na ko lej ny sy gnał ucznio wie ści ga ją się do li nii star tu. Wszyst kie wy ści gi ucznio wie roz po czy na ją star tem wy so kim.
Na uczy ciel po ka zu je skok w dal z miej sca: sto py usta wio ne rów no le gle, na sze ro kość bio der, no gi lek ko ugię te w sta wach sko ko wych, ko la no wych i bio dro wych, tu łów po chy lo ny w przód, ra mio na pro ste, wy su nię te w tył – skok obu nóż z jed no cze snym za ma chem ra mion w przód, za koń czo ny lą do wa niem w przy sia dzie. Dzie ci usta wia ją się w sze re gu w od le gło ści mię dzy so bą wy no szą cej oko ło pół me tra. Na sy gnał wy ko nu ją skok w dal z miej sca, na śla du jąc na uczy cie la; czyn ność po wta rza ją. Następnie wy ko nu ją ko lej no skok w dal z miej sca z bel ki do od bi cia. Na uczy ciel zwra ca uwa gę na pra wi dło we lą do wa nie: w przy sia dzie, z moc no ugię ty mi ko la na mi i ra mio na mi prze nie sio ny mi za ma chem z ty łu do przo du. Na koniec nauczyciel dokonuje po miaru dłu go ści sko ków wy ko na nych przez dzie ci.
Dzie ci usta wia ją się w sze re gu na li nii. W od le gło ści 10 me trów od nich stoi „cza tu ją cy”. Kie dy stoi ty łem, dzie ci sta ra ją się do nie go do biec. Gdy od wra ca się w ich stro nę, nie ru cho mie ją, przyj mu jąc pra wi dło wą po sta wę. Dziec ko, któ re się po ru szy ło lub nie przy ję ło pra wi dło wej po sta wy, wra ca na li nię. Wy gry wa uczeń, któ r y naj szyb ciej do bie gnie do„cza tu ją ce go”.
121
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 122
7
Wychowaniefizyczne
Zapis w dzienniku Głów ne ce le
Miejsce Przyrządy i przybory
na uka sko ków obu nóż i jed no nóż, kształ to wa nie skocz no ści, szyb ko ści i ko or dy na cji ru cho wej, kształ to wa nie na wy ku zwra ca nia uwa gi na bez pie czeń stwo swo je i ko le gów.
sa la gim na stycz na lub ko r y tarz szar fy, wo recz ki
Prze bieg za jęć
Wy bra ne dziec ko (be rek) go ni dzie ci. Aby unik nąć zła pa nia, dzie ci przyj mu ją po zy cję „żu ra wia” – sta ją na jed nej no dze, uno szą ko la no dru giej no gi, pod kła da ją pod nie rę kę, któ rą jed no cze śnie chwy ta ją za nos. Dziec ko, któ re zo sta nie zła pa ne, za nim przyj mie po zy cję „żu ra wia”, zo sta je ber kiem.
Dzie ci sto ją w roz syp ce, przed każ dym le ż y szar fa. Na sy gnał prze ska ku ją przez swo je szar fy obu nóż, w przód i w tył, po tem bo kiem w pra wo i w le wo. Po dob nie prze ska ku ją przez szar fę na jed nej no dze, naj pierw pra wej, po tem le wej.
Dzie ci swo bod nie bie ga ją. Na ha sło: zajączki – wy ko nu ją sko ki „za ję cze”, pieski – bie ga ją na czwo ra kach, pająki – ma sze ru ją w pod po rze ty łem, na ugię tych no gach, krokodyle – ma sze ru ją w pod po rze przo dem, wróbelki – ska czą raz na jed nej, raz dru giej no dze.
Dzie ci do bie ra ją się pa ra mi. Usta wia ją się przo dem do sie bie w przy sia dzie z ra mio na mi ugię ty mi w łok ciach i dłoń mi uło żo ny mi tak, by moż na by ło prze pchnąć prze ciw ni ka. Na sy gnał każ dy uczest nik, pod ska ku jąc w przy sia dzie i ude rza jąc dłoń mi w dło nie prze ciw ni ka, pró bu je go prze wró cić.
122
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 123
7 Dzie ci usta wia ją się w sze re gu. Na sy gnał bie gną na czwo ra kach do wy zna czo nej me ty. Wy gry wa ten, któ r y pierw szy przy biegł i usiadł w sia dzie skrzyż nym ze „skrzy deł ka mi”.
Usta wie nie i prze bieg za ba wy ten sam, z tą róż ni cą, że dzie ci bie giem po ko nu ją od ci nek mię dzy li nią star tu i me ty.
Usta wie nie jak w po przed niej za ba wie, każ de dziec ko trzy ma wo re czek. Na sy gnał każ dy rzu ca wo re czek jed ną rę ką, do bie ga do swo je go wo recz ka i za bie ra go na li nię me ty, gdzie sia da w sia dzie skrzyż nym.
Dzie ci po ko nu ją dy stans mię dzy star tem a me tą najpierw na pra wej no dze, potem na le wej no dze, na koniec sko ka mi obu nóż.
123
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 124
8
Wychowaniefizyczne
Zapis w dzienniku Głów ne ce le
Miejsce Przyrządy i przybory
na uka rzu tów wo recz kiem, do sko na le nie sko ków jed no nóż i obu nóż, kształ to wa nie skocz no ści i ko or dy na cji ru cho wej, wdra ża nie do umie jęt no ści za cho wa nia „zdro wej ry wa li za cji” pod czas wy ści gów. sa la gim na stycz na wo recz ki, ska kan ki, cho rą giew ki
Prze bieg za jęć
Na uczy ciel dzie li gru pę na ze spo ły 4-oso bo we. Na stęp nie wy zna cza, przy po mo cy ska ka nek, kil ka kół – „gniazd”. W każ dym „gnieź dzie” stoi gru pa dzie ci – „ja skó łek” (4–5 osób). Jed na gru pa „ja skó łek” nie ma swo je go gniaz da. Na sy gnał wszyst k ie „ja skół k i” wy bie ga ją z „gniazd” i bie ga ją w róż nych kie run kach, na ko lej ny sy gnał wra ca ją do„gniazd”, ale in nych niż po przed nio. „Ja skół ki”, któ re się nie zmieściły, zo sta ją bez gniaz da.
• pod rzu ty i chwy ty wo recz ka w miej scu, po tem w mar szu; • pod rzut wo recz ka, „mły nek” rę ka mi, chwyt wo recz ka; • prze kła da nie wo recz ka wo kół bio der; • du ż y roz krok – prze kła da nie wo recz ka wo kół stóp po to rze ósem ki; • unie sie nie jed nej no gi i prze ło że nie pod nią wo recz ka, zmia na no gi; • sta nie na jed nej no dze – prze rzu ce nie wo recz ka pod unie sio ną no gą i pró ba chwy tu, zmia na no gi; • rzut wo recz ka jed ną rę ką w przód, bieg po nie go, po zła pa niu wo recz ka, wy ko na nie rzu tu dru gą rę ką.
Na uczy ciel pre zen tu je usta wie nie pod czas rzu tu: przy rzu cie pra wą rę ką le wa no ga wy su nię ta do przo du. Ucznio wie sto ją w sze re gu, rzu ca ją wo recz kiem jed ną rę ką w przód, bie gną po wo re czek, chwy ta ją go i rzu ca ją w prze ciw ną stro nę. Na stęp nie dzie ci usta wia ją się w pa rach na prze ciw sie bie. Każ da pa ra otrzy mu je je den wo re czek i wy ko nu je rzu ty i chwy ty wo recz ka.
124
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 125
8 Dzie ci bie ga ją i prze ska ku ją mię dzy le żą cy mi wo recz ka mi. Na ha sło: żuraw za trzy mu ją się przy do wol nym wo recz ku na jed nej no dze, z dru gą zgię tą w pół i trzy ma ną za sto pę. Na ko lej ny sy gnał zno wu bie ga ją mię dzy wo recz ka mi.
Ucznio wie usta wia ją się w sze re gu na li nii w pod po rze ty łem, na ugię tych no gach (chód pająka), każ dy ma wo re czek uło żo ny na brzu chu. Na sy gnał po ru sza ją się w pod po rze do li nii wy zna czo nej przez na uczy cie la. Wy gry wa ten, któ r y naj szyb ciej do trze do me ty.
Ucznio wie usta wia ją się w rzę dach, przed któ ry mi sto ją cho rą giew ki. Pierw si z rzę du trzy ma ją wo re czek. Na sy gnał rzu ca ją wo recz kiem w przód, do bie ga ją do nie go, pod no szą, obie ga ją cho rą giew kę i wra ca ją do swo je go rzę du. Na stęp ni ro bią to sa mo. Wy gry wa ze spół, któ r y pierw szy wy ko na za da nie.
Usta wie nie w sze re gu, wszy scy sto ją na jed nej no dze, w dru giej, ugię tej, trzy ma ją wo re czek. Na sy gnał skocz ko wie ska czą do wy zna czo nej me ty. Na stęp nie ry wa li zu ją w sko kach na dru giej no dze, a póź niej w sko kach obu nóż (bez wo recz ków).
• marsz z wo recz kiem na gło wie, na stęp nie marsz na pal cach z wo recz kiem na gło wie; • siad ugię ty, na bo so – chwy ty wo recz ka pal ca mi pra wej sto py, po tem le wej; • pod rzu ty wo recz ka pal ca mi stóp, po da nia wo recz ka z pra wej sto py do le wej.
125
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 126
9
Wychowaniefizyczne
Zapis w dzienniku Głów ne ce le
Miejsce Przyrządy i przybory
do sko na le nie umie jęt no ści rzu tu wo recz kiem, kształ to wa nie ko or dy na cji ru cho wej, kształ to wa nie świa do mo ści pra wej i le wej stro ny, wdra ża nie do za cho wa nia bez pie czeń stwa pod czas wy ko ny wa nych ćwi czeń. sa la gim na stycz na lub bo isko wo recz ki, pił ki noż ne
Prze bieg za jęć
Na uczy ciel wy zna cza „ber ka cza ro dzie ja” i „wróż kę”, któ ra bę dzie „od cza ro wy wać” zła pa ne dzie ci. Ucznio wie ucie ka ją. Zła pa ny przez ber ka uczeń sia da w sia dzie skrzyż nym z ra mio na mi uło żo ny mi w „skrzy deł ka”. Je że li sie dzi pro sto, pod bie ga do nie go „wróż ka”, „od cza ro wu je” go do tknię ciem, a on mo że zno wu ucie kać przed „cza ro dzie jem”.
Ucznio wie dzie lą się na dwa ze spo ły, z któ r ych je den two rzy ko ło – „sieć”, dru gi – „ry by” – sta je w środ ku ko ła. Na sy gnał: Start! „ry by” pró bu ją wy do stać się z „sie ci”, prze su wa jąc się pod moc no zwią za ny mi rę ko ma, prze r y wa jąc ich uścisk lub prze ska ku jąc. Po upły wie okre ślo ne go cza su, pro wa dzą cy da je sy gnał: Stop!, a na stęp nie li czy „ry by”, któ re wy do sta ły się z „sie ci”. Na stę pu je zmia na ról. Wy gry wa ze spół, w któ r ym wię cej „ryb” uwol ni ło się z„sie ci”.
Dzie ci two rzą dwa lub trzy ko ła. W ko łach sto ją, za cho wu jąc dość du że od stę py mię dzy so bą. Ka pi tan z każ de go ko ła trzy ma wo re czek. Na sy gnał ka pi ta no wie roz po czy na ją rzu ty wo recz kiem do dzie ci sto ją cych na ob wo dzie ko ła. Dzie ci rzu ca ją ko lej no wo re czek jed ną rę ką (rzu ty gór ne), aż wró ci do ka pi ta na. Wy gry wa ze spół, któ re go wo re czek szyb ciej wró ci do ka pi ta na.
126
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 127
9 Usta wie nie i za sa dy jak w po przed niej za ba wie. W tej za ba wie ka pi ta no wie ko pią do na stęp ne go dziec ka pił kę noż ną, któ ra po da wa na ko lej no wra ca do nich.
Dwa ze spo ły dzie ci są usta wio ne na dwóch po ło wach bo iska do siat ków ki. Każ dy uczest nik trzy ma wo re czek. Na sy gnał za wod ni cy prze rzu ca ją swo je wo recz ki na bo isko prze ciw ni ka i szyb ko od rzu ca ją wo recz ki, któ re spa dły na ich po le. Na dru gi sy gnał po okre ślo nym cza sie wszy scy sta ją wy pro sto wa ni, a na uczy ciel li czy wo recz ki le żą ce na po szcze gól nych po lach. Wy gry wa ze spół, na któ re go po lu le ż y mniej wo recz ków. Za ba wa się po wta rza.
Dzie ci i na uczy ciel sto ją w ko le. Śpie wa ją pio sen kę, ude rza jąc dłoń mi w ko la na. Stary Abraham miał siedmiu synów, siedmiu synów miał stary Abraham. A oni siedli i nic nie jedli, Tylko śpiewali sobie tak: Prawa ręka! Na stęp nie na uczy ciel wy po wia da sło wa: Prawa ręka – i po trzą sa nią. Dzie ci go na śla du ją. Po każ dym od śpie wa niu pio sen ki na uczy ciel wy mie nia na z wę in nej czę ści cia ła. Dzie ci po wta rza ją ją, do da jąc na z wy wy mie nio ne już wcze śniej, np. Prawa ręka, lewa ręka, prawa noga, lewa noga! Pod czas śpie wa nia pio sen ki, po ru sza ją za wsze czę ścią cia ła, któ ra by ła wy mie nio na ja ko ostat nia.
127
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 128
10
Wychowaniefizyczne
Zapis w dzienniku Głów ne ce le
Miejsce Przyrządy i przybory
na uka za baw bież nych z przy bo ra mi, do sko na le nie rzu tów wo recz kiem jed no rącz, kształ to wa nie pod sta wo wych cech mo to r ycz nych.
sa la gim na stycz na szar fy, pa łecz ki szta fe to we, pił ki le kar skie o wa dze 1 kg, wo recz ki, pił ki do siat ków ki, kół ka rin go, słup ki
Prze bieg za jęć
Trucht do oko ła do oko ła sa li, pod czas truch tu: • krą że nia ra mion na prze mian stron ne w przód, po tem w tył; • dło nie na bio drach – bieg „no ż y co wy” no ga mi w przód, po tem w tył; • ude rza nie pię ta mi o po ślad ki; • wy so kie uno sze nie ko lan. Marsz do oko ła sa li, pod czas mar szu: • na prze mian stron ne wy ma chy ra mion w tył; • co trzy kro ki skłon w przód z po głę bia niem li czo nym na trzy; • co trzy kro ki wy pad w przód raz pra wą, raz le wą no gą do przo du; • ra mio na w przód – na prze mian stron ne wy ma chy nóg do wy cią gnię tych ra mion. Po sta wa sto ją ca: • sze ro ki roz krok – skrę to skło ny w przód, skło ny do pra wej no gi, w przód i do le wej no gi; • krą że nia tu ło wia i bio der. Klęk pod par ty: • dło nie skie ro wa ne do we wnątrz – ugi na nie ra mion; • na prze mian stron ne wy rzu ty nóg w tył, po tem ra mion w bok. Le że nie ty łem: • ko la na ugię te, ra mio na skrzy żo wa ne na klat ce pier sio wej – uno sze nie tu ło wia. Le że nie przo dem: • unie sie nie nóg i ugię tych ra mion, gło wa trzy ma na na li nii tu ło wia – li cze nie w tej po z y cji do pięt na stu.
128
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 129
10 Na uczy ciel dzie li gru pę na czwór ki, któ re dzie lą się na dwój ki. Dwój ki z każ dej czte ro oso bo wej grupy, sta ją na prze ciw sie bie w od le gło ści oko ło 10 me trów. Ucznio wie w pa rze usta wia ją się je den za dru gim. Pierw si z dwó jek po jed nej stro nie trzy ma ją pa łecz ki szta fe to we. Na sy gnał wy bie ga ją do swo jej dwój ki na prze ciw, prze ka zu ją pa łecz kę szta fe to wą i usta wia ją się za oso bą, któ ra stoi bez pa łecz ki. Ucznio wie wy mie nia ją pa łecz kę, do pó ki nie wró cą na swo je miej sca. Wy ścig koń czy się, gdy pierw si z pa łecz ka mi sta ną zno wu na swo im miej scu.
Usta wie nie i za sa dy jak w po przed niej za ba wie, z tą róż ni cą, że uczest ni cy prze bie ga ją na dru gą stro nę na czwo ra kach, a w dru gim wy ści gu w pod po rze ty łem.
Usta wie nie i za sa dy jak w po przed niej za ba wie, z tą róż ni cą, że uczest ni cy prze bie ga jąc na dru gą stro nę, prze no szą pił ki le kar skie.
Usta wie nie jak w po przed niej za ba wie. Pierw si rzu ca ją wo recz kiem w przód, do bie ga ją do nie go, po da ją sto ją ce mu w dwój ce na prze ciw i idą na ko niec rzę du.
Czwór ki usta wia ją się w rzę dach czte ro oso bo wych. Przed każ dym rzę dem le żą w trzy me tro wych od le gło ściach po dwa kół ka rin go, a na pół met ku sto ją słup ki. Pierw si z rzę dów trzy ma ją dwie pił ki do siat ków ki. Na sy gnał bie gną do kó łek, ukła da ją w nich pił ki, bie gną do słup ka, okrą ża ją go, a wra ca jąc, zbie ra ją pił ki z kó łek i po da ją na stęp nej oso bie z rzę du.
129
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 130
11
Wychowaniefizyczne
Zapis w dzienniku Głów ne ce le
Miejsce Przyrządy i przybory
na uka ze sko ku ze skrzy ni w głąb, do sko na le nie po zna nych umie jęt no ści ru cho wych, kształ to wa nie pod sta wo wych cech mo to r ycz nych.
sa la gim na stycz na skrzy nia, od skocz nia, ma te rac, ła wecz ki, li na, pił ki le kar skie o wa dze 1 kg, pił ki do mi ni ko szy ków ki, słup ki
Prze bieg za jęć
Ucznio wie sto ją w roz syp ce. Na uczy ciel wy bie ra pa rę „ry ba ków”. Po zo sta łe dzie ci to „ryb ki”. „Ry ba cy” trzy ma jąc się za rę ce, go nią „ryb ki”. Zła pa ne dziec ko idzie do „sie ci” – w ozna czo ne wcze śniej miej sce. Je śli w„sie ci” znaj dą się dwie „ryb ki”, sta ją się na stęp ną pa rą „ry ba ków”, w ten spo sób przy by wa go nią cych. Wy gry wa ostat ni zła pa ny.
Usta wio ne są trzy lub czte r y czę ści skrzy ni, przed ni mi od skocz nia. Za skrzy nią le ż y ma te rac. Ucznio wie ko lej no pod bie ga ją do od skocz ni, pró bu ją się z niej od bić i wsko czyć lub wdra pać się na skrzy nię. Po wej ściu ze ska ku ją na ma te rac.
Ucznio wie ko lej no po ko nu ją na stę pu ją ce sta cje: • sko ki za wrot ne na ła wecz kach; • marsz po roz ło żo nej na pod ło dze li nie; • marsz w pod po rze ty łem; • roz bieg, wej ście lub skok na skrzy nię i ze skok na ma te rac; • bieg na czwo ra kach; • pró ba ko zło wa nia pił ki do słup ka i z po wro tem; • bieg z pił ką le kar ską do słup ka i z po wro tem.
130
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 131
11 Ucznio wie do bie ra ją się pa ra mi i sia da ją w sia dzie skrzyż nym je den za dru gim. Sie dzą ce z ty łu dziec ko ry su je pal cem na ple cach po zna ne li ter ki, a sie dzą cy z przo du pró bu je je od gad nąć. Po tem na stę pu je zmia na ról.
131
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 132
12
Wychowaniefizyczne
Zapis w dzienniku Głów ne ce le
Miejsce Przyrządy i przybory
na uka sko ków przez ska kan kę, na uka śli zgów w klę ku pod par tym, do sko na le nie ze sko ku ze skrzy ni w głąb, do sko na le nie po zna nych umie jęt no ści ru cho wych, kształ to wa nie pod sta wo wych cech mo to r ycz nych. sa la gim na stycz na ska kan ki, ko cy ki, skrzy nia, od skocz nia, ma te ra ce, słup ki, pił ki do mi niko szy ków ki
Prze bieg za jęć
Ja ką gło ską roz po czy na się wy raz ko cyk? Każ de dziec ko klę ka na ko cy ku, trzy ma jąc rę ce po za ko cy kiem. Każ dy, oprócz ber ka, ma za cze pio ną z ty łu spode nek szar fę. Na sy gnał wszy scy wy ko nu ją śli zgi w klę ku pod par tym, ucie k a jąc przed ber kiem, któ r y tak że się śli zga jąc, sta ra się zdo być szar fę i wło ż yć so bie za spoden ki. Je że li to się uda, ber kiem zo sta je dziec ko, któ re stra ci ło szar fę.
• za ta cza nie kół zło żo ną na pół ska kan ką i trzy ma ną w jed nej rę ce – przed so bą, nad gło wą, z pra wej i le wej stro ny; zmia na rę ki; • roz k rok, ra mio na w gó rze, w dło niach ska k an k a zło żo na na czte r y czę ści – skło ny tu ło wia w pra wo, po wrót, w le wo; • ska kan ka zło żo na na dwie czę ści, trzy ma na obu rącz na ple cach (na li nii ło pa tek) – opad tu ło wia w przód z po głę bia niem; • sta nie obu nóż na środ ku ska kan ki, koń ce ska kan ki trzy ma ne w dło niach, ra mio na unie sio ne uko śnie – skrę ty tu ło wia z na prze mian stron nym wy su wa niem ra mion w przód; • siad pro sty, ska kan ka prze ło żo na przez sto py, trzy ma na za koń ce w dło niach – pod no sze nie nóg za po mo cą ska kan ki do sia du rów no waż ne go; • le że nie przo dem, ra mio na ugię te w łok ciach, tu łów i łok cie unie sio ne nad pod ło gą, ska kan ka trzy ma na w jed nej rę ce – prze kła da nie ska kan ki z rę ki do rę ki pod unie sio ną gło wą i tu ło wiem.
132
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 133
12 Na uczy ciel de mon stru je sko ki przez ska kan kę w zwol nio nym tem pie.
Ucznio wie sta ra ją się wy ko nać sko ki przez ska kan kę w miej scu, a na stęp nie w bie gu w róż nych kie run kach. Dzie ci usta wia ją się w sze re gu i ska cząc przez ska kan kę sta ra ją się do trzeć do wy zna czo nej li nii me ty. Ucznio wie usta wia ją się w rzę dach. Ska cząc przez ska kan kę, sta ra ją się jak naj szyb ciej do trzeć do słup ka i wró cić z po wro tem na swo je miej sce.
• sko ki przez ska kan kę w miej scu; • śli zgi na ko cy ku w klę ku pod par tym; • roz bieg, od bi cie z od skocz ni, skok lub wej ście na skrzy nię, ze skok na ma te rac; • bieg na czwo ra kach; • bieg za po mo cą sko ków przez ska kan kę do słup ka i z po wro tem; • peł za nie po trzech ma te ra cach; • ko zło wa nie pił ki do słup ka i z po wro tem;
Ucznio wie sia da ją w ko le w sia dzie klęcz nym. Wy ko nu ją skłon tu ło wia w przód, kła dą gło wę oraz ugię te ra mio na na pod ło dze i za sła nia ją twarz rę ka mi. Wy zna czo ny zga du ją cy, wy cho dzi po za ob ręb ko ła i od wra ca się. Wska za ne przez pro wa dzą ce go dziec ko w ko le miau czy jak ko tek, a zga du ją cy pod cho dzi do ko ła i pró bu je od na leźć „kot ka”. Je że li mu się to uda, za mie nia ją się miej sca mi.
133
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 134
12 Sposoby realizacji wybranych ćwiczeń
fot. 12a
fot. 12b
fot. 12c
fot. 12d
134
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 135
135
NSKN1_110-136_NSKN1_110-136 3/10/10 2:21 PM Page 136
NSKN1-okladka_NSKN1-okladka 13-02-25 14:08 Page 1
ISBN 978-83-7680-123-0
9 788376 801230