Indicibus ad Theognidem adiectis (Ps.-Pythagoras, Ps.-Phocylides, Chares, Anonymi Aulodia, Fragmentum Teliambicum) [2 ed.] 3519010364, 9783519010364 [PDF]

Zitiervorschau

B I B L I O T H E C A SCRIPTORVM

GRAECORVM

ET

ROMANORVM

T E V B N E R I A N A

THEOGNIS . - PYTHAGORAS · PS. - PHOCYLIDES CHARES·ANONYMIAVLODIA FRAGMENTVM TELIAMBICVM POST

ERNESTVM DIEHL

EDIDIT

DOVGLAS YOVNG

INDICIBVS AD T H E O G N I D E M ADIECTIS

E D I T I O STEREOTYPA E D I T I O N I S SECVNDAE (MCMLXXI)

S T V T G A R D I A E ET L I P S I A E IN A E D I B V S B . G . T E V B N E R I MCMXCVIII

A D M O N E B V N T V R , QVl HVNC LIBRVM VT A D D E N D A LATERCVLO •

LECENT,

CONSVLANT

IN MARGINE

APPICTO

Die Deutsche Bibliothek — CIP-Einheitsaufnahme Theognie : Theognis : indicibus ad Theognidem adiectis / post Ernestum Diehl iterum ed. Douglas Young. Ed. stereotype ed. 2 (1971). Stutgardiae ; Lipsiae : Teubner, 1998 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) Enth. u.a.: Ps.-Pythagoras. Ps.-Phocyclides ISBN 3-519-01036-4 Das Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne Zustimmung des Verlages unzulässig und strafbar. Das gilt besonders für Vervielfältigungen, Übersetzungen, Mikroverfilmungen und die Einspeicherung und Verarbeitung in elektronischen Systemen. © 1998 B. G. Teubner Stuttgart und Leipzig Printed in Germany Druck und Buchbinderei: druckhaus köthen GmbH

MEMORIAE W.M. L I N D S A Y MAGI S T R I C A R I S S I M I

Ρ R A E F A T IO

DE CODICIBVS T H E O G N I D E I S

Theognidia reliquias cum. edendas susciperem, libros manu scriptos quotquot exstant ab integro recensere operae pretium duxi. codicum quadraginta quinqué quos adire contigerat singulis uniuscuiusque lectionibus perpensisnovellos saec. XV/XVI quadraginta eliminare potui : de quibue videat lector benevolus opusculum meum A Codicological Inventory of Theognis Manuscripts, with some remarks on Janus Lascaris' contamination and the Aldine Editio Princeps, Scriptorium 7, Bruxelles 1953, 3-36. Sid iuris remanent codices quinqué, qui qua ratione inter se cohaereant fusius in La Parola del Passato 42, Napoli 1955, 197—214 disserui, hic breviter exponam. A — codex Parisinus Bibl. National. Supplementi Graeci 388 (olim Veronensis vetustissimae Bibl. Capitularis, a Bekkero 'Mutinensis' perperam nominatus), membranaceus, in 8°, saec. X ineuntis, fol. 46r—75v. solus w . 332 a b , 1231—1389 praebet, omittit 985s. Theognidis elegías sequuntur if. 75v—80r Phocylidea ab eodem librario descripta (M), ad Theognidea w . 1-256, 269-74, 1231-6, et ad Phocylidea versio interlinearis continua addita est a manu Latina, ca. a. 1200 (teste E. A. Lowe), quae manus (A2, M2) passim spiritus accentusque addidit vel mutavit, Graeca hic illic emendavit vel (ut verbo insolentius utar) immendavit. postprimameditionemBekkerianam, a. 1815, litterae aliquot erasae sunt, quae nunc deesse non semper notantur. in Theognideis librarius saec. X bonum exemplar fideliter deseripsisse videtur, quod exemplar nescio an primus codex translitteratus aetatis Photianae fuerit, VII

PRAEFATIO qua aetate litteris humanioribus renascentibus μεταχαρακτηρισμός librorum vetustiorum in scripturam minusculam cursivam quam vocant factus est. testium longe optimus exstat cod. A atque eat editionis quasi fundamentum. 0 — codex Vaticanus gr. 915, chartaceus, formae maximae, ante a. 1311 scriptus, ff. 25v— 34 r . apographum esse hunc apparet codicis deperditi qui circa a. 1300 in monasterio της Χώρας conservabatur, quem Chorensem deperditum aut gemellum codicis A aut proxime affinem fuisse puto, in Chorensi exscribendo codicis O librarius circiter triginta locis lectiones descripsit quas vel Maximus Planudes abbas vel vir doctus alius nescioquis aetatis Palaeologorum hic illic coniectura inseruerat. Notandum est hunc Vatican, gr. 915 inventum esse in Theocrito (ubi M nominatur) magna ex parte codicem Planudeum (teste C. Gallavotti, Stud. Ital. Filol. Class., η. s. 11,1934, 300). recte monuit autem Guil. Studemund, in Ind. lect., Vratislav. 1889, codicem O ab eo quiexaravit 'aut suum in usum aut pauperis alicuius hominis docti in usum' esse descriptum, ab exemplari satis bono exscriptus festinanter et minus accurate scatet ineptiis codex O et longe minoris quam cod. A auctoritatis est aestimandus. X— codex Londinensis Musei Britannici inter Additicios 16409, chartaceus, formae maximae, ff. 76v—85r, testis diu neglectus. descriptus est X ex apographo nunc deperdito quod Maximus Planudes ipse manu sua exaraverat in foliis membranaceis aliquot quae postea avulsa sunt ex codice celeberrimo Venet. Marcian. 481, in quo Anthologiam Planudeam quae vocatur editor scripserat. codicem X ante mortem Planudis, ca. a. 1305, descriptum esse demonstravi. ex eodem Planudis exemplari deperdito derivati sunt duo απόγονοι, momenti quidem minoris sed non omnino abiciendi, Ur et I. Ur — cod. Vatican. Urbinas gr. 95, chartaceus, in 8°, ff. 81r—83r, w . 1—276 tantum continens, ca. a. 1430 exaratus, fort, manu Ioannis Eugenici. 1 - cod. Venet. Marcian. 774, chartaceus, in 4°, ff. 210v—234v, ca. a. 1450, fort, manu Ioannis Doceani, VIII

PRAEFATIO

Familiae Planudeae X ü r I minima est auctoritas, cum Planudes suo Marte, vel saepius pingui Minerva, plurima immutasse videatur. simul qua erat doctrina errores aliquot leviores facili coniectura correxit. binis columnis scripti sunt 0 X Ur. sententias varie distinguunt X Ur I. codicis 0 apographum est Κ (Ven. Marc. 317), librarli coniecturis scatena, codicis Ur apographum est cod. U (Monacens. gr. 495), nullius pretii. ceteri quotquot contuli, nec non editio princeps Aldina, a. 1495/6, a codice X pendent, de quibus videas infra conspectum siglorum et codicum stemma, ceterorum testium in primis audiendus est Ioannes Stobaeus, qui lectiones variantes praebet plurimas, epigrammata quaedam solus servavit, nec non versiones alteras epigrammatum quasdam, quas inter fragmenta dubia imprimendaa curavi (p. 84s). In rebus lubricis ad dialectum et orthographiam pertinentibus plerumque vel consensum codicum vel optimi codicis A auctoritatem secutus sum. nam dubito an certis regulis sibi constare solitus sit Megarensis poeta. DE T H E O G N I D I S M E G A R E N S I S S C R I P T I S ET VITAE MEMORIA

De reliquiis quae exstant Theognidis Megarensis alii alia disputaverunt viri docti et indocti atque usque disputabunt. mihi quidem veri similius videtur poetam ipsum plures scriptorum suorum libros sive delectus diversis temporibus in lucem edidisse, sicut fecerunt Horatius, Martialis, sescenti (inter quos et ego, qui complura versuum a me scriptorum florilegia edidi, non sine lectionum variationibus). De variis Theognidis scriptis vel scriptorum delectibus perpendas, precor, quae refert ή Σοϋδα s. v. Θέογνις : — Θέογνις, Μεγαρενς των εν Σικελίαι Μεγάρων, γεγονώς εν τηι νϋ·' Όλνμπιάδι (544—1 a. Chr. η.) εγραψεν (1) έλεγείαν εις τους σω&έντας των Σνρακονσίων εν τηι πολιορκίαι, (2) γνώμας δι' ελεγείας ώς επη βω', και (3) προς Κϋρον (Κνρνον editores vulgo) τον αντον έρώμενον γνωμολογίαν δι ελεγείων και (4) ετέρας ύποϋήκας παραινετι-

IX

PRAEFATIO

κάς, τα πάντα επικώς. δτι μεν παραινέσεις εγραψε Θέογνις · αλλ' ¿ν μέαωι τούτων παρεσπαρμέναι μιαρίαι και παιδικοί έρωτες και άλλα δσα δ ενάρετος άποστρέψεται βίος. Operifl primi (1), id est elegiae quam scripsit Theognis εις τους σω&έντας, habes fortasse versus duo hexámetros apud Clem. Alex. Strom. 7. 17, 110, 2, quos inter fragmenta dubia collocavi (p. 84s). Gnomologiam ad Cyrnum (3) vel integram habes intra w . 19—254 sylloges exstantis, vel certe excerpta maximam partem ex ea gnomologia hausta. prooemium quod legis w . 1—18 satis aptum videtur exemplari gnomologiae ad Cyrnum ipsius Theognidis manu exarato et ipsius sigillo obsignato, quod poetam puto deposuisse conservandum in fano Apollinis Prostaterii Megaris, quo in fano vidit Pausanias 1,44,2, statuas Apollinis, Latonae, Dianae (cf. w . 1, 5, 11). Scimus sane Heraclitum Theognidis aequalem iuniorem in fano Dianae Ephesi librum suum De natura conscriptum deposuisse. si versus genuinos publici iuris facere voluit Megarensis, nullo modo melius id consilium exsequi potuit quam volumen a se scriptum et obsignatum in fano Apollinis Prostaterii deponendo, neque quae causa fuerit deponendi obscurum est. scimus enim Athenis legem fuisse ne quis de Harmodio et Aristogitone carmina in malam partem cantaret. veri simile est, cum Theognis et Cyrnus una Megaris in re publica versarentur, inimicos eorum epigrammata quaedam amatoria Theognidis in symposiis recitata in peius detorsisse. tum famam suam et Cyrni ut aliquo modo defenderet, simul ut Consilia partium praedicaret, suspicor poetam Megarensem carminum melioris notae delectum publici iuris exemplari in fano Apollinis deposito fecisse. notandum est in w . 19—254 nullam legi spurcitiam quales hic illic in elegiarum libro qui inscribitur secundo (1231—1389) inveniuntur. exemplar illud gnomologiae ad Cyrnum in fano depositum obsignaverat, ut opinor, poeta velut testamentum sigillo suo : ad quod sigillum lapideum vel metallicum quasi adludens metaphorice scripsit Theognis ( w . 19—23) versibus suis sigillum artis suae impositum esse, nam poeta non humilia et se X

PRAEFATIO sine rivali amans stilum et characterem poesie suae credebat esse quales nemo imitari posset (cf. v. 370). Postea, cum pristina amicitia ilia defervisaet, simul in rebus agendis Cyrnus Theognidi iam displiceret, epigrammata alia publici iuris fecit poeta, ut opinor, illa quae nominat Suda (4) ετέρας νπο&ηκας παραινετικάς : cuius florilegii vestigia tantum, at nullo modo florilegium integrum, habes hie illic intra w . 255—1220, et praesertim intra w . 1037—1220. hie animadvertendum est poetam ipsum plures prioris gnomologiae ad Cyrnum (w. 19—254) versus Consilio retractasse, cf. 1071—4 ~ 213—18; 1081— 8 2 f ~ 39-42, 87-90; 1 1 0 9 - 1 4 - 57s, 189, 59s; 1164a^d ~ 97-100. Maior pars epigrammatum quae legis w . 255—1220 fuit corporis eius quod vocat Suda (2) γνώμας δι ελεγείας ώς επη βω', quarum sententiarum elegiacarum ad versus numero 2800 fere pars maxima nobis non est tradita. μιαρίαι και παιδικοί ερωτες de quibus scripsit Suda apparent sparsim intra w . 255—1220, frequentes in libro secundo (1231—1389): quem libellum penes poetam εν άπο&έτοις conservatum credibile est post mortem Theognidis factum esse publici iuris. Tituloa librorum et numerum versuum potuit Suda haurire ex Hesychio vel ex alio quovis fonte e catalogo bibliothecae Alexandrinae derivato, nam veri simile est Megarenses corpus integrum Theognidis scriptorum omnium Megaris servasse, unde exemplaria describenda potuerunt curare Lagidum bibliothecarii. sylloge tamen nostra non corpus integrum Theognidis repraesentat, sed apographum lacunosum delectus cuiusdam, quem delectum Athenis aetate Critiae, forsan a Megarensibus exsulantibus, esse divulgatum suspicor. Cave autem, benevole lector, ne credas aliena multa in nostram epigrammatum Theognidis syllogen temere inserta esse, constat quidem poetis antiquis moria fuisse versus priorum aèqualiumque vel usurpare vel respicere vel aperte detorquere, sicut Alcaeus fr. 94 D. Heaiodum op. 584ss imitatus est, vel Solo fr. 22,3s Mimnermum XI

PRAEFATIO correxit. de Bacchylide cf. Β. Snellin praefatione editionis suae p. 18. morem antiquorum secutus Theognis ad w . 17. 147. 425. 427. 472 usua est versibus qui proverbii loco vivi per ora virum volitabant. ad vv. 1020—22 immutavit versus tres Mimnermi (fr. 5. D.). w . 1003—6 aliati sunt e Tyrtaei fr. 9,13—16 D., mutato verbo νέωι in σοφώι, eo Consilio ut mox, vv. 1007—12, Theognis Tyrtaei sententiam sapientia sua σοψιζόμενος (cf. v. 19) corrigeret. w . 935—8 usus est Megarensis Tyrtaei loco alio, fr. 9, w . 37. 41. 42. 39. 40, transpositis verbis, sensu mutato. Soloneis aliquot similiter usus vel abusus est noster ad w . 153s. 227-32. 315-18. 585-90. 719-28. 1253s. Vt aliorum poetarum versus nonnullos, sie suos inter dum retractavit Theognis, ea ratione ut vel novo sensu donaret ve] aliis in novo contextu adnectens callida quadam iunetura faceret novos. constat inter omnes Lucretium versus Ennianos suosque, Vergilium Lucretianos suosque retractasse. pari igitur ratione Theognidem unum et eundem sua diversis vitae temporibus retractasse quid est cur dubitemus ? rei litterariae peritis certe nulla causa est credendi vel aliena multa casu inter Theognidea irrepsisse vel imitatores quosdam anonymos in Theognideorum similia fingendo exereuisse cerebella. perlegas, precor, quae optime disseruerunt E. Harrison, Studies in Theognis, Cambridge 1902, T. W. Allen, Proceedings of the British Academy 20, London 1934, 71 ss. quos Anglos ambos ego Scotus summe collaudo. Cum syllogen non ex unius poetae reliquiis constare crederent plurimi viri docti, versus plurimos alii alios a Theognide abiudicaverunt, simul aliis quibusdam poetis attribuerunt, inter quos Anacreonti, Archilocho. Callino, Chiloni, Cleobulinae, Cleobulo, Clonae, Epimenidi, Eueno, Mimnermo, Panyasidi. Philetae, Philiadae, Polymnesto, Praxillae, Simonidi, Soloni, Thaletae, Tyrtaeo, Theognidi cuidam iuniori Siceliotae, senioris nepoti, e cerebro Felicis Jacoby parum feliciter nato, nec non multis Ψενδο&εόγνισι variarum urbium civibus. eiusmodi coniecturas, quarum amplam congeriem in quarta Th, Bergkii editione inveneris, repetere supersedi. XII

PRAEFATIO De epigrammatum coniunctionibus nihil certi habemus. syllogen lacunosam esse demonstrant versus 1157 s, 1221-30 in codicibus omissi. 1157 s, 1221-6 e Stobaeo supplevit Vinetus, 1229s ex Athenaeo Camerarius. quas coniunctiones voluerit Theognis, quaa editores antiqui Megarenses Athenienses Alexandrini Byzantini, plane neseimus. at multas quidem coniunctiones ad poetae ipsius arbitrium dispositas etiam nunc in codicibus exstare crediderunt vulgo recentiores, exceptis praesertim J. Kroll, A. Peretti. quae de his rebus docuerunt critici innumeri non omnia repetenda curavi. De testimoniis nuper doctissime et diversissime disseruerunt J. Carrière, A. Peretti, de quorum opinionibus iudicaverunt varie viri docti recensentes. nuperrime publici iuris factum est papyri fragmentum, quod edidit E. Lobel, The Oxyrhynchus Papyri 23 (1956) 99s, num. 2380, tab. IV. papyrus, ca. A D 200 scripta, praebet w . 254—278, mutilatos quidem, sed in eodem ordine quo codices Byzantini sylloges nostrae. hie habes Seriem sex carminum iam ordinatam ca. A D 200 ut in libris A O X Uri. Adhuc vero minime constat inter viros doctos quo modo sit composita et per saecula nobis tradita sylloge quam ut Theognidis elegiarum praebent libri Byzantini. praesertim disputatur de versibus repetitis vel retractatis, et de Stobaei auctoritate. varietatem lectionis apud Stobaeum inventam sedulo curavit post Th. Bergk E. Diehl in apparatu exhiber e. sed suspicor Stobaeum, qui disticha nonnulla in Theognidis codicibus omissa servavit, etiam versiones alteras aliquot epigrammatum servasse in quibus credibile est Theognidem more suo priora sua retractavisse. de qua re difficili facilius, postquam separatim typis expressae sunt versiones Stobaeanae integrae, lector benevolus iudicabit. (Vid. p. 84s.) Postquam E. Diehl pluribus locis codicum lectiones quas in prioribus editionibus spreverat tertiis curis revocavit, mea vice multas codicum vel codicis optimi lectiones restituì, in apparatu discrepantias codicis A plurimas exhibui, deteriorum O X Ur I manifestos errores XIII

PRAEFATIO

plenimque silentio praeterii. cum de locorum simiHum copia uberrima et doctrina multifaria ad poetam inlustrandum a D. aliata diverse iudicavissent viri docti recensentea, ne apparatus, qui vere criticus esse debet, commentariorum instar multigrumus testimonio varianti codicum et criticorum coniecturis potioribus prorsus obstreperet, pauca tantum addere constituí : simul ut unum et alteram eorum quae vir doctissimus congesserat omitterem, cum pietatis respectum haberem, vix a me impetravi. Nomina numeralia quibus versus ab editoribus vulgo distincti sunt, quamquam displicent ex. gr. ,,1038ab" ,,1164a—h", non immutavi, ne consuetudo doctorum laudantium turbaretur. eandem ob rationem libri secundi versus serie separata numerari nolui. sed versus vulgo 1221—6.1229 s numerates, ut fragmenta sedia incertae, post syllogen quam praebet codex optimus A ( w . 1-1220, 1231-1389) collocari ante fragmenta dubia curavi, cum in editione tertia E. Diehl litteris singulis dilatatis notari iussisset ea verba quae rebus et cogitationibus Theognideis conglutinandis in primis fungi posse credebat, in hac re lubrica viri doctissimi vestigia premenda non censui. Libria vel opusculis suis benigne donatis adiuverunt viri docti F. Rodríguez Adrados, H. Bolkestein, J. Carrière, A. Garzya, S. P. Korré, M. H. A. L. H. van der Valk, L. Woodbury, senem eruditissimum et Theognidis amantissimum T. W. Allen bis tantum Oxonii me convenisse valde doleo: dédit mihi indicem verborum a se confectum et adversaria in codices a se collatos. in locis multis difficilioribus discutiendis Consilio adfuerunt collegae Andreapolitani H. J. Rose, W. L. Lorimer, K. J . Dover, I. G. Kidd. quibus omnibus gratias debeo plurimas. DE CODICIBYS PSEVDO-PYTHAGOREIS

V = cod. Vindobonensis philos.-philol. gr. 314 saec. X M = cod. Monacensis gr. 490 chartac. saec. XV f. 4. 5 A u g u s t i N a u c k recensionem, qui libro Vindobonensi omnium prestantissimo cod. Monacensis gr. 490, textus XIV

PRAEFATIO

vulgati speciminis, lectiones subiunxit, probandam esse censuit D., cum ipse libros Monacenses haud paucos contulisset. nam cod. Vindobonensis exemplar accuratissimum est cod. Monacensis gr. 113 chartac. saec. XV, litteris elegantibus scriptus, cuius in f. 21. 22r et 22v—73v legis Πνϋαγόρσυ επη κτλ. (v. p. 86 adn.) et Ίερο κλέους φιλοσόφου υπόμνημα εις αυτά. eiusdem archetypi Vindobonensis vestigiis fere insistit cod. Monacensis gr. 481 chartac. saec. XIV f. 1, qui continet v. 29—71. cod. autem Monacensis gr. 476 chartac. saec. XIII f. 58r, quamquam notae deterioris est, lectiones nonnullae adnotantur (cf. ν. 36. 44. 61), quippe quae veri speciem prae se ferant. contra nullius pretii videntur esse et omnino depravati codices Monacenses gr. misc. 313 f. 1, misc. 495 f. 22, 507 saec. XIV/XV f. 1. P. C. van der Horst in diss. Leidensi a. 1932 (Les vers d'or Pythagoriciens) alios textus vulgati adhibuit codices complures : Paris. 2983 saec. XI, Laurent. 85,9 saec. XII, Vatic. 38a. 1313, Vatic. 114 saec. XIII/XIV, Paris. 1630 saec. XIV, Laurent. 9, 32 saec. XIV/XV, Leidens. Q67B saec. XVI, quorum e numero Paris. 2983 et Vatic. 38 plane exhausit. singulis autem singulorum librorum lectionibus examinatis non est, cur a recensionis Nauckianae principiis discedas. In Hieroclis quoque philosophi Neoplatoniciυπομνήματος εις τα Πνϋαγόρσυ επη libris Monac. (cod. Monac. gr. 113 chartac. saec. XV f. 22 v ss, 159 chartac. saec. XIV f. 66ss, 102 chartac. saec. XVI f. 200ss) carminis aurei lectiones, quas praebent cum lemmata tum commenta rius, plerumque inter se consentiunt. unde efficitur, ut librarli versus in commentariis adlatos lemmatum contextui accommodaverint. ac profecto casu tantummodo sive neglegentia quadam librarli lectiones genuinae hic illic in commentario servatae sunt, hue accedit, quod ne philosophum quidem ipsum in cannine adferendo sibi constitisse nemo non videt (cf. ad v. 4. 18. 57).

XV

PRAEFATIO D E CODICIBVS P S E V D O - P H O C Y L I D E I S

M = cod. 'Mutinensis' (olim Veronensis, nunc Parisinus Bibl. nation. Suppl. graec. 388) membr. in 8° saec. X ineuntis fol. 75v—80r cum interlineari q. d. interpretatione Latina ca. a. 1200, cuius auctor sive antiquarius emendavit quoque contextura Graecum, cf. praef. de codicibus Theognideis p. VII. Β = cod. Baroccianus 50 membr. in 4° min. saec. X ineuntis fol. 371 r -375 r sup. L = cod. Laurentianus plut. 32.16 chartac. in 4° saec. XIII (a. 1280) fol. 319 r -320 r . fol. 8V ΠοιηταΙ πλείονς. πρώτον Διονυσιακά· | poetae plures. primurn Dionysiaca \ Φραγκίσκου Φιλέλφου Francisci Philelfi. | Emptus Constantinopoli από της γυναικός \ viri durissimi Iohannis Chrysobrae sub \ anno M°GCCG° XXIIIo prid. nonas ¡anuarias | in folio infimo scripsit antiquarius, qui est Maximus Planudes : + ε'ίληφε καλώς ή βίβλος αϋτη πέρας του πριν Μανουηλ άρτίως δε Μαξίμου ·&εόν βοη§όν τήδε συγκεκτημένου : — fol. 320ν—321ν prostat alteram a manu correctoris ut videtur saec. XIV/XV scriptum eiusdem carminis exemplar (Φωκυλίδον ποίησις ωφέλιμος), variis in margine ornatum lectionibus. Ρ = cod. Parisinus Bibl. Nation. Suppl. Graec. 690 membr. in 4° saec. XII fol. 247r—248v litteris minutissimis elegantissime binis columnis scriptus, titulis et irfitialibus litteris inauratis. V = cod. Vindobonensis philos, et philol. Graec. 321 chartac. in 8° saec. XIII/XIV fol. 222 v -224 r litteris minutissimis scriptus, initio et in fine mutilus (ab Augerio de Busbecke Constantinopoli comparatus). De horum. codicum fide et auctoritate disputaverunt Guil. K r o l l RhM. 47, 1892, 457ss et M. R o s s b r o i c h (Ro.), De Pseudo-Phocylideis (Diss. Monast. 1910) p. Is. A. L u d w i c h autem, qui libri M lectiones dédit ubérrimas, de ceteris codicibus quoque librorumque Sibyllinorum versuum, qui hausti sunt e carmine Ps.XVI

PRAEFATIO

Phocylideo, contextu minus feliciter egit in Indice lectionum Regiomontano 1903/4. 1904. cf. Christ-Schmid G G r L I l 7 300 I I I 6 621s. Libros singulos annis 1890 (V), 1891 (BMP), 1893 (L) descripsit et Ps.-Phocylidea cum quarta Bergkii editione (BMPV) et recensione a Iacobo Bernaya, Ges. Abhandl. ed. H. Usener, Berol. 1885, 1, 254 ss, curata (L) contulit M. R o s s b r o i c h , in iisdem schedis prostant variae lectiones cod. Barocciani 56 chartac. in 4° saec. XIV, qui fol. 88 rv excerpta exhibet Ps.-Phocylideorum VY. 3—113 minoris pretii, deinde cod. Parisini 1630 chartac. in 8° saec. XIV fol. 192 ν -194 Γ ( + Φωκυλίδαν Γνώμαι) e recensione cod. Ρ, tum libri L fol. 320vss (Φωκυλίδου ποίησις ωφέλιμος) lectionum specimen usque ad v. 61 : trium horum codicum fides sui iuris non est. Praeter conlationes Rossbroichianas receptae sunt eae lectiones novae, quas A. L u d w i c h e codice Mutinens. publici iuris fecit in Indice lectionum Regiomontano a. 1892, et libri Vindobonensis lectiones. Praefationes de codicibuspseudo-PythagoreisetpseudòPhocylideis post E. Diehl a R. Beutler a. 1950 retractatas iterum, paucis tantum mutatis, supra imprimendas curavi, nam codices omnes adire mihi nondum contigerat, at cum hic illic codices aliquot Carminis Aurei inspexissem, causam inveni nullam cur a ratione Nauckiana discederem. paucissima in contextu opusculi immutavi. In Phocylideis codicem vetustissimum M per imagines luce expressas, codicem Β Oxonii ipse contuli, conlationes priorum locis nonnullis correxi. manus codicis Β mihi videtur aequalis, et simillima quidem est, manui codicis M: sed dubito an recte uni et eidem librario diversis temporibus scribenti codices ambo attribuas, quamquam in Phocylideis codicis Veronensis librarius exemplar peius quam in Theognideis exscripserat, auctoritas tarnen codicis M, praesertim si quando accedit B, praestat testimonio codicis L, in quo Planudes abbas plurima coniecturis suo modo temere lusisse videtur, nec non ceterorum XVII

PRAEFATIO recentioram Ρ V. contextum Phocylideorum circiter viginti locis vetustissimorum et optimorum propius revocavi ad fidem codicum. Statim post primas plagulas a typographo transmissas contigit mihi, cum ad montem Athonem navigasaem, in monasterio των 'Ιβήρων codices Theognideos duos conferre. Athous Iveron 790 ( = Lambros 4251, Iveron 131), quem siglo Ath designo, praebet f. 94 r Theogn. w . 59—114, omissis w . 82 s. 85 s. notandum est Theog. w . 1—58 tantum exstare in folio 116 codicie Mosquensis (-Mosq) Archivi historici (olim Bibl. Synodal., prius Athoi των Ιβήρων) Vladimir I 480, s. XV/XVII, cuius fola imaginem lucis ope depictam conficiendam mihi curavit Bibliothecae Teubnerianae redactor Johannes Irmscher, cui plurimas debeo gratias. cum contulissem et w . 1—58 in Mosq et w . 59—114 in Ath codices ambos derivatos e codice Ur esse perspexi. simul recordatus me cod. Ur manui Joannis Eugenici attribuisse, non sine gaudio reputavi cum Ath colligata esse (f. 150ss. 170ss.) opuscula Marci Eugenici, fratris eiusdem Joannis. cod. Athous 524 ( = Lambros 4261, Iveron 141, s. XVII/ XVIII), quem Ron designo, continet f. 58r—78v Theogn. libri primi (1—1220) partem priorem fere dimidiam: w.l—400 tantum contuli, nullius pretiiest apographum, probabiliter ab exemplari ed. Bas descriptum. Mosq Ath Ron in codicum stemma iam confectum inserere non potui. Inter plagulas iterum corrigendas vir doctissimus W. Peek coniecturas aliquot et materiam ad locos varios inlustrandum benigne mihi communicaverat, quarum magnam partem in apparatum inserere potuisse gaudeo.

Andreapoli Scotorum Non. Febr. MDCCCCLXI D.Y.

XVIII

PRAEFATIO In editione altera praeparanda nonnulla in studiorum conspectum addidi, pauca in textu apparatu indice verborum correxi. per benevolentiam viri doctissimi Eric G. Turner testimonium ad w . 432 ss ex fragmento papyraceo inédito publici iuris facere potui. fragmentum dubium hactenus incognitum apud Platonem latitane versibus impariter iunctis restaurare conatus sum. Scribebam in universitate Carolinae Septentrionalis in monte capellae, mense Novembri MQMLXX. D.Y.

XIX

STEMMA CODICVM THEO GNIDEORVM inno Domini doo

AVeronensis

1300

TRANSIitteratus deperditus aetatis . — j Photianae CHORensis deperditus hic illic a Planudo ca. a. 1300 retractatus PLANudis apographum deperditum

1325 1430 1450 1457 1468

1475 1480

I486 1489 1492 liS3 1494 1495 I Tft PLAGulae deperditae Aldi ALDina editio -Lai

1496 1608 1512

ed. PARisina Aleandri Hamb

1521 1637

ed. BASileensis Frobeni I ed.TILetani (Paris.

1643

ed. VINeti (Paris.)

XX

Erasmi Adagia Excerpta e Stobaeo

STVDIORVM THEOGNIDEORVM RECENTIORYM CONSPECTVS EDITIONES E. Harrison, Studies in Theognis, together with a text of the poems, Cambridge 1902 (adiuvantibus R. C. Jebb, Hen. Jackson, A. W. Verrall) T. Hudson-Williams, The Elegies of Theognis and other elegies included in the Theognidean sylloge, London 1910 (adiuvante W. Rhys Roberts) cum commentariis J . M. Edmonds, Elegy and Iambus, I, London and New York 1931, cum versione Anglica et commentariis J . Carrière, Théognis, poèmes élégiaques, Paris 1948 (Budé). cum versione Gallica et commentariis S. G. Korres, ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΥΡΙΚΟΙ, ΤΟΜΟΣ A', ΘΕΟΓΝΙΣ, ΑΘΗΝΗΣΙ1949, cum commentariis lingua Graeca hodierna académica A. Garzya, Teognide: Elegie, Libri I-II: testo critico, introduzione e note, con una scelta di testimonianze antiche e un lessico, Firenze 1958 F . R . Adrados, Líricos Griegos: Elegiacos y Yambógrafos arcaicos (siglos V I I - V A.C.) Texto y traducción. I I , Barcelona 1959, 95 ss. Β. A. van Groningen, Théognis. Le premier livre édité avec un commentaire, Amsterdam 1966

DISSERTATIONES epexegeticae, grammaticae etc. locos Theognideos tangentes, (ex operibus et opusculis quorum notitiam habui redactorum Consilio brevitatis causa omisi minoris momenti plurima). D. H. Abel, Genealogies of Ethical Concepts from Hesiod to Bacchylides, TrProc. 74 (1943) 92ss F. R. Adrados, Sobre el texto de Teognide a proposito de la edición de Carrière, Emerita 18 (1950) 203ss, 534ss —, Introducción a Teognis, Estudios Clásicos 3 (1955—6) 169ss, 261 ss —, El poema del pulpo y los orígenes de la colección teognídea, Emérita 26 (1958) les —, El tema del torrente en la literatura griega arcaica y clásica, Emérita 33 (1965) 7—14: ad w . 345 ss XXI

DISSERTATIONES T. W. AUen, Theognis, ClRev. 19 (1905) 386ss —, J H S t 33 (1913), ad 1123ss —, Cl Quart. 7 (1913) 51 adn.,de editioiie Megarensi s. IV a. Chr. n. —, ClQuart. 24 (1930) 188; 26 (1932) 85s; 27 (1933) 63, 201: ad locos varios —, Theognis, Proceed. Brit. Acad. 20 (1934) 71ss —,Rev. Phil. 60 (1934) 239ss; 62 (1936) 201s; 63 (1937) 280s; 65 (1939) 44s; 66 (1940) 211s; 76 (1950) 135ss: ad locos varios W. Aly, Theognis, RE V A 2 (1934) 1972 ss J . Andreae, Die Ethik bei Theognis, Erlangen 1921, mit Anhang: Theognideen auf Vasen A. Andreres, The Greek Tyrants, London 1956, 14ss A. Barigazzi, Athenaeum 42 (1964) 583—588, recens. Young (1961) J . D. Beazley, JHSt. 52 (1932) 176 adn. 19; 194: ad vasculum a. fere 550 a. Chr. η. Selinunte repertum, in quo inscriptum est Θεογνις χαλος νε δια Η. Beschorner, Zwei unbeachtete Theognisfragmente, Phil.-hist. Beiträge C. Wachsmuth . . . (Leipzig 1897) 192ss K. Bielohlawek, Hypotheke und Gnome, Phil. Supplbd 32, 2 (1940) A. v. Blumenthal, Gn. 19, 1943, 289ss, recens. Dornseiff H. Bolkestein, Museum (Leiden) 57 (1952) 165ss, recens. Carrière Étude C. M. Bowra, Simonides in the Theognidea, ClRev 48 (1934) 2ss —, Greek Lyric Poetry, Oxford 1936, 21961 —, Early Greek Elegiste, Cambridge, Massachusetts, 1938, 144ss - , Phil. 103 (1959) 157ss. ad 805ss, 543ss K. Büchner, Solons Musengedicht, H. 87 (1959) 165ss A.R. Burn, The Lyric Age of Greece, London 1960, 247ss D. A. Campbell, Greek Lyric Poetry, a selection, London 1967 : multa optime de Theognide disseruit S. Caramella, Il Sigillo di Teognide, Orpheus 6 (1959) 139-147 J . Carrière, Théognis de Mégare: Etude sur le recueil élégiaque attribué à ce poète, Paris 1948, (Carr. Étude) —, Répères géographiques dans le recueil théognidien, Mélanges V. Magnien, Toulouse 1949, 15ss —, Controverse sur Théognis, RevEtAnc. 52 (1950) l i e s —, A propos d'un compte rendu, ClRev. n. s. 1 (1951) 75s - , Toujours à propos de Théognis 237—54, RevEtAnc. 53 (1951) 324 —, Théognis et le drame politique grec, Pallae 1 ('53) 1 ss. 2 ("54)1 ss. —, Nouvelles remarques sur l'époque et sur le texte de Théognis, RevEtGr. 67 (1954) 39ss —, Note sur Théognis, Euphrosyne 1 (1957) 203ss -, Lueurs nouvelles sur la seconde Olympique de Pindare, Pallae 11 (1962) 29—45, de Pindaro ad Theognidem respicienti -, A propos d'un grand livre et d'un petit papyrus, RevEtGr. 75 (1962) 37-44, de Pap. Oxyrh. 2380 XXII

DISSERTATIONES J. Carrière, RevEtGr. 76 (1963) 460-463, recens. Young (1961) -, RevEtGr. 80 (1967) 595—596, recens, van Groningen Q. Cataudella, Marginalia ai lirici greci, Athenaeum 6 (1928) 249ss —, Boll. Filol. Class. 43 (1937) 141 ss, recens. Kroll —, Siculorum Gymnasium 1950, 192, recens. Carrière - , RivFilCl. NS 33 (1955) 301 ss, recens. Peretti —, RhMus. 99 (1956) 40ss: ad vv. 903ss Siculorum Gymnasium 16 (1963) 218—222, recens. Young (1961) -, Rivista di cultura classica e medioevale 9 (1967) 165—176, ad 257ss, 261 ss, 903ss, 567ss, 579s P. Chantraine, Revue de philologie 41 (1967) 156, recene. Young (1961) A. Colonna, Paideia 18 (1963) 203s, recens. Young (1961) A. Corsenn, Quaestiones Theognideae, Progr. Lipsiae 1887 A. Couat, Le second livre d'élégies attribué & Théognis, Annales Pac. Lettres Bordeaux, 1883, 257 ss W. Crönert. PhW, 45 (1925) 312ss. Kaibel zu Theognis J. A. Davison, CIRev. 9 (1Θ59) 1 ss: ad 261 se C. M. Dawson, AmJPhil. 72 (1951) 185ss, recens. Carr. Étude —, Random thoughts on occasional poems, Yale Classical Studies 19 (1966) 37—76, ad locos varios G. de Sanctis, RivFilCl. NS 9 (1931) 277ss, recens. Jacoby J. Diehl, Sphragis, Eine semasiologische Nachlese (Diss. Gießen 1938) 51s F. Dornseiff, Echtheitsfragen antik-griechischer Literatur: Rettungen des Theognis, Phokylides . . B e r l i n 1939, 5es K. J. Dover, JHSt. 75 (1955) 160s, recens. Peretti J. Duchemin, RevEtGr. 62 (1949) 291 se. recens. Carrière R. Ellis, Journ. of Philol. 31 (1910) 44ss. ad locos varios G. Fatouros, Index verborum zur frühgriechischen Lyrik, Heidelberg 1966 J. Fraenkel, "Υβρις, Diss. Utrecht 1941, 14ss H. Frankel, TrProc. 77, 1946, 131ss: ad locos varios —, Dichtung und Philosophie des frühen Griechentums, New York 1951, 608ss P. Friedländer, H. 48 (1913) 572ββ, Ύπο&ηχαι Η. Frisch, Might and Right in Antiquity, Copenhagen 1949, 202ss C. Gallavotti, RivFilCl. NS 28 (1950) 263ss, recens. Carrière Ü. Galli, Il sigülo di Teognide, AteR. 16 (1913) 363ss A. Garzya, RivFilCl. NS. 34 (1956) 164se: ad w . 261 ss —, Emerita 25 (1957) 198ss: ad locos varios —, Euripide e Teognide, RivFilCl. 36 (1958) 225ss —, Epimetron planudeo e teognideo, Rdc. Acc. Lincei, CI. Se. Mor. Stor. filol. s. Vili, 13 (1958) 6 . A. Gerhard, Phoinix von Kolophon, Leipzig 1909, 257se XXIII

DISSERTATIONES R. Glockner, Studien zur Komposition des Corpus Theogrideum, Diss. Heidelberg 1962 A.W. Gomme, CIRev. 39 (1925) 101 ss: ad v. 959ss B. A. van Groningen, Mn. 10 (1957) 103se: ad v. 769ss W. Haedicke, Die Gedanken der Griechen über Familienherkunft und Vererbung, Dies. Halle 1936 G. Hafner, Margos Eros, Mus. Helv. 8 (1951) 137ss E. Harrison, CIRev. 26 (1912) 41s, recens. Hudson-Williams —, CIRev. 46 (1932) 252ss, recens. Jacoby et Edmonds —, CIRev. 52 (1938) I i s , recens. Kroll F. S. Hasler, Untersuchungen zu Theognis. Zur Gruppenbildung im 1. Buch. Diss. Bern (Winterthur 1959) J . Heinemann, Theognidea, H. 34 (1899) 590ss H. Herter, ThLZ 1941, 17ss, recens. Dornseiff E . L. Highbarger, The History and Civilization of Ancient Megara, I , Baltimore 1927 —, A New Approach to the Theognis Question, TrProc. 58 (1927) 170ss —, Literary Imitation in the Theognidea, AmJPh. 50 (1929) 341 ss —, Repeated Verses in classical poetry with particular reference to the Theognidea, Philological Quart. 25 (1931) 329se —, TrProc. 67 (1936) XL, ad locos varios —, AmJPh. 57 (1936) 221 ss, recens. Jacoby —, Theognis and the Persian Wars, TrProc. 68 (1937) 88ss —,ClPh. 46 (1951) 122ss, recens. Carrière —, Suidas' account of Theognis, Studies presented to D. M. Robinson, St. Louis 1953, II, 635es E. Howald, Zur Theognissammlung, Festgabe f. A. Kaegi, Zürich 1919, 164 es - , DLZ 1940, 663ss, recens. Dornseiff H. R. Immerwahr, Inscriptions on the Anakreon krater in Copenhagen, AmJArch. 69 (1965) 152ss, ad Theogn. 1129ss 0 . Immisch, Die Sphragis des Theognis, RhMus. 82 (1933) 298ss F. Jacoby, H. 53 (1918) 39, ad v. 699ss - , Theognis, SBBerl. 1931, 88ss (Jac.) W. Jaeger, Paideia, I, Berlin 1934, 252ss J . Jüthner, Kalokagathia, Charisteria Alois Rzach..., Reichenberg 1930, 99es P. Kaegi, Nachwirkungen der älteren gr. Elegie in den Epigrammen der Anthol., Diss. Zürich 1917 G. Kaibel, PhW. 45 (1925) 312ss: ad locos varios E. Kaiinka, PhW. 57 (1937) 705ss, recens. Kroll J . C. Kamerbeek, Mn. 2 (1949) 194ss, recens. Carrière —, Notes sur quelques passages de Théognis, Mn. IV, 21 (1968) 159ss: ad 47, 51s, 87, 91s, 93, 152, 102, 127s, 171, 195s S. P. Karydès, Platon 3 (1951) 174ss: de auctoritate Theognidis apud Herodotum XXIV

DIS SERTATIONE S R. D. Keil, Anfang, Ende und Mitte, Antike u. Abendland β (1957) 145 ss G. M. Kirkwood, ClPh. 52 (1957) 39ss, recena. Peretti W, Klinger, A quelle époque Théognis a-t-il vécu? Bull, internat. de l'Acad. polonaise de Cracovie, Cl. de Philol. 1931, 109ss W. J . W. Koster, Museum (Leiden) 39 (1932) 196s, recens. Jacoby J . Kroll, Theognis-Interpretationen, Phil. Supplbd. 29 (1936) —, Gn. 26 (1954) 394ss, recens. Carrière K. Kuiper, Museum (Groningen) 1911, 41 se, recens. Wendorff R. C. Kukula, WSt. 26 (1904) 338s, ad locos varios J . Labarbe, L'Antiq. Class. 19 (1950) 442ss, recens. Carrière S. Lachelier, Rev. de Philol. 25 (1901) 45ss, ad locos varios F. Laseerre, L'Antiq. Class. 21 (1952) 145ss, recens. Carrière —, L'Antiq. Class. 23 (1954) 460s, recens. Peretti —, L'Antiquité Classique 36 (1967) 263ss, recens, van Groningen Β. Lavagnini, Nuova antologia dei frammenti della lirica greca, Torino 1932 —, La patria di Teognide, Archiv. Storico per la Sicilia Orientale 28 (1932) 87ss - , RivFilCl. 65 (1937) 420s, recens. Kroll A. Lesky, WSt. 55 (1937) 25: ad v. 1135ss B. Luiselli, Rivista di cultura classica e medioevale 1 (1959) 394-398: ad v. 1202 A. Luppino, RivFilCl. 28 (1957) 234, ad v. 261 ss K. J.Mackay, Studies in Aithon, I I : Theognis 1209-1216. Mn. 14 (1961) 16-22 E. Malcovati, Athenaeum 28 (1950) 359 s, recens. Carrière. U. Mancuso, Per la sicilianità di Teognide, RivFilCl. 39 (1911) 212ss —, Cirno-Polipiade e il trasformismo, Boll, di filol. ci. 18 Sp. Ch. Manginas, Platon 5 (1953) 332ss, recens. Korres E. Mároti, Zum römerzeitlichen Weiterleben des Theognis, Acta Antiqua Academiae Scientiarum Hungaricae 15 (1967) 153 u. ad 158: ad vv. 245s C. McDowell, Parallels between ancient Greek and Hebrew poets, Diss. Brandeis University, Waltham 1965 K. J . McKay, The Griphos. A Vindication. ClQuart. NS 11 (1961) 6 - 8 : ad w . 261ss, 1209ss G. Méautis, RevEtAnc. 51 (1949), 16ss, ad v. 237ss Κ. Merentitis, Platon 5 (1953) 242ss, ad v. 6 R. Morez, Broteria (Lissabon) 87 (1968), recens. Young (1961) R. D.Murray, Junr., Theognis 341-350, TrProc. 96 (1965) 277 u. ad 281 G. Nenci, Il sigillo di Teognide, RivFilCl. 41 (1963) 30-37 W. Nestle, Gn. 14 (1938) 117ss, recens. Kroll W. A. Oldfather, Pseudo-Theognis Elegeion Β und die alte Komödie, Phil. 24 (1911) 315ss XXV

DISSERTATIONES M. de Oliveira Pulquério, Evoluçâo do conceito de justiça de Hesiodo a Pindar, Humanitaa 13-14 (1961—1962) 305-321 R. A. Pack, The Greek and Latin Literary Texts from GrecoRoman Egypt, Ann Arbor, Michigan, ed.2,1965 A. C. Pearson, CIRev. 26 (1912) 210, ad v. 911 A. Pépin, A propos d'une controverse sur Théognis 237—254, RevEtAnc. 53 (1951) 107 A. Peretti, Teognide nella tradizione gnomologica, Pisa 1953 —, Calchi gnomici nella silloge teognidea, Maia 8 (1956) 197ss —, A proposito del papiro di Teognide, Maia 19 (1967) 111—153: de Pap Oxyrh. 2380 G. Perrotta, Athenaeum 16 (1938) 213ss, recens. Kroll A. W. Persson, Xenophon über Theognis, Eranos 15 (1915) 39ss A. Platt, CIRev. 26 (1912) 73ss, ad locos varios L. G. Pocock, Theognis 257—266, Proceedings of the African Classical Association 4 (1961) 20s M. Pohlenz, GGA 194 (1932) 410ss, recens. Jacoby J . E. Powell, PhW. 52, 1932, 623, ad 794 J . U. Powell, CIRev. 26 (1912) 181, ad v. 637s L. Radermacher, PhW. 44, 1924, 400s, ad v. 127 —, WSt. 50 (1932) 27ss, ad v. 19ss - , WSt. 65 (1938) lss, ad v. 169 H. Rahn, Gn. 28 (1956) 92ss, recens. Peretti - , Gn. 36 (1964) 557—563, recens. Young (1961) H. Ranston, Ecclesiastes and the Early Greek Wisdom Lit erature, London 1925, 13ss R. Reitzenetein, Epigramm und Skolion, Gießen 1893, 43ss. 264ss —, GGA 1907, 740ss, recens. Harrison R. Renehan, An unnoticed proverb in Theognis, CIRev. NS 13 (1963) 131s: ad w . 313s - , CIPh. 60 (1965) 134—136, recens. Young (1961) E. Riese, «Weekly 41 (1947-1948) 59ss, ad 351. 641 H. Richards, CIRev. 21 (1907) 197s, ad 183. 1013 L. R. Riforgiato, Theognis' Epilogue, The Classical Bulletin (St. Louis, Missouri) 37 (1961) 76s D. M. Robinson and E. J . Fluck, A Study of the Greek Lovenames, Baltimore 1937, 31 ss E. Römisch, Studien zur älteren griechischen Elegie, Frankfurt 1933 fi. M. Rosado Eernandes, Comentário a um passo de Téognis, Euphrosyne 3 (1961) 81-90: ad vv. 15ss T. G. Rosenmeyer, AmJPh. 89 (1968) 215—219, recens, van Groningen M. Schäfer, De iteratis apud Theognidem distichis, Diss. Halle 1891 H. Schneidewin, De Theognide eiusque fragmentis in Stobaei Florilegio servatis, Stettin 1882

XXVI

DISSERTATIONES O. Schroeder, PhW. 21,1904, 513ss, recens. Harrison T. A. Sinclair, ClRev. 49 (1935) 152s, recens. Allen 'Theognis' (1934) J. Sitzler, WklPh. 29,1909, 860ss, ad v. 386ss. ibid. 929ss, recens. Winter A. D. Skiadas, Ερμηνευτικοί Παρατηρήσεις, Επιστημονική Έπετηρίς της Φιλοσοφικής Σχολής τοϋ Πανεπιστημίου Ά&ηνών 16 (1965-66) 396—405: ad w . 1153 s Η. W. Smyth, ClRev. 17 (1903) 352ss, recens. Harrison H. Thesleff, Some Remarks on Literary Sphragis in Greek Poetry, Eranos 47 (1949) 124ss J. H. Thiel, Museum (Leiden) 45 (1937) 27, recens. Kroll A. Tovar, Emerita 11 (1943) 219s, recens. Dornseiff A. A. Trever, The Intimate Relation between Economic and Political Conditions in History, as illustrated in Ancient Megara, CIPh. 20 (1925) 115ss M.H.A. L. H. van der Valk, Theognis, Humanitas NS 4 - 5 (1956) 68 ss W. J . Verdenius, L'association des idées comme principe de composition dans Homère, Hésiode, Théognie. RevEtGr. 73 (I960), 345-367 F. Wendorff, Ex usu convivali Theognideam syllogen fluxiese demonstratur, Berolini 1902 —, Die aristokratischen Sprecher der Theognis-Sammlung, Göttingen 1909 M. L. West, Conjectures on 46 Greek poets, Phil. 110 (1966) 152: ad w . 639s Stephanie West, Gn. 39 (1967) 321—326, recens. van Groningen U. von Wilamowitz-Moellendorff, Sappho und Simonides, Berlin 1913, 268es A. Wilhelm, WSt. 64 (1949) 135ss, ad 762. 1327. 1364. 1369 T. Hudson-Williams, Early Greek Elegy, London 1926 W. M. Winter, Die unter dem Namen des Theognis überlieferte Gedichtsammlung, Progr. Leipzig 1906 E. Wolff, Zum Theognis-Prooemium, H. 68 (1933) 128 L. Woodbury, The Phoenix (Toronto) 5 (1951) Iss, recens. Carrière —, The Seal of Theognis, The Phoenix (Studies . . . Norwood), β (1952) 20s8, ad v. 19ss D. C. C. Young, ClRev. 64 (1950) 14s, NS 1 (1951) 76s, recens. Carrière —, A Codicological Inventory of Theognis'Manuscripts... Scriptorium 7 (1953) 3ss. —, On Planudes' Edition of Theognis and a neglected Apograph of the Anthologia Planudea, La Parola del Passato 42 (1955) 197 ss —, ClRev. NS 5 (1955) 35ss, recens. Peretti - , Gn. 32 (1960) 740 ss, recens. Adrados -, ClRev. NS 17 (1967) 140—143, recens. van Groningen XXVII

D. C. C. Young, Borrowings and self-adaptations in Theognis, with reference to the constitution of the extant sylloge and to the Suda notice of the poet's works, Miscellanea Critica I, Teubner, Leipzig 1964, 307—390

SIGLA CODICVM ET E D I T I O N Y M T H E O G N I D I S A 0 X Ur 1 Β C D E F G H Κ L M Ν Ρ Q R S Τ V V W V Ζ

Paris, suppl. gr. 388, ca. 900-930 Vat. gr. 915, ca. 1300—1311 Londin. Mus. Brit. Add. 16409, ca. 1300—1305 Vat. Urbinas gr. 95, ca, 1430 Ven. Marc. 774 (olim 520), ca. 1450 rarius citantur libri manuscripti vel impressi s. XV/XVI: Par.gr. 2008 Par. gr. 2551 Par.gr. 2739 Par. gr. 2833 Par. gr. 2866. Ad v. 576 apographum est ex codice M, vv. 577—1220 ex Fr Par. gr. 2883. vv. 11. in margine addidit librarius idem et possessor ex ed. Vineti (G2) Par. gr. 2891, exemplar quod secum portabat librarius et possessor Janus Lascaris, qui vv. 11. et coniecturas plurimas addidit (H2) Ven. Marc. 317 (olim 522) Laur. 31, 20 Vat. Barberin. gr. 128 Vat. gr. 63 Vat. gr. 1388 Vat. Palatin, gr. 102. multa in marg. addidit Janus Lascaris (ut puto) (Q2) Vat. Palatin, gr. 139. subscripsit Emmanuel quidam (Gregoropulus, opinor) Vindobon. phil. gr. 331. vv. 11. aliquot sunt ex U haustae (S2) Laur. 32, 48. vv. 11. aliquot ex L haustae sunt (T2) Menacene, gr. 495 Londin. Mus. Brit. Harleian. 6301. ad v. 851 apographum est ex Z, inde ad v. 1220 ex Q. antigraphum fuisse puto typothetae Veneto editionis principie, a. 1495/6 Cantabrig., CoUeg. de Corpore Christi, num. 248 Ambros. D 15 sup. (gr. 218) Vat. Ottobonian. gr. 166

XXVIII

SIGLA CODICVM ET EDITIONVM THEOGNIDIS AM(ina editio), Venet. a. 1495/6, ed. princeps, plagulae erant retractatae hic illic, ut puto, a Jano Lascare Am(brosianus) D 210 inf. (gr. 940) Ap(ostolicus) Vat. Urbinas gr. 160 Ash (burnhamianus) Laur. Append. Ashburnhamiana 1885 Bas(ileensis) editio, AD 1521, apud loan. Frobenium Bx Bruxellens. Bibl. Regiae 11377—80 Cl(aromontanus) Berolin. Phillipps. 1601 Da (nicus) Bibl. Regiae Fabricius 56 Es(tensis) Mutinens. gr.131 (a W 9.6.) subscripsit Michael Suliardus, AD 1492 Fr(isius) Leovardiens. 33 (N. 217.6) subscripsit Michael Apóstoles Ge(nuensis) Bibl. Universit. E. 1.12 Greg Excerpta manu, ut videtur, Nicephori Gregorae, ca. AD 1325, in cod. Heidelberg. Palat. gr. 129, fol. 9Γ Hamb(urgensis), Bibl. Public. et Univ. Codex in scrinio 16 Ho(lkhamicus) olim Holkham Hall (num. 267) penes Com. de Leicester, iam in Bibl. Bodleianam translatée Lai Jani Lascaris (ut puto) castigationes in Aldinae editionis exemplari Parisino Bibl. National. Y 415 Réserve Le(idensis) Β. P. G. 74F Mu(tinensis) Bibl. Estensis a U. 9.11 (gr. 62) manu (opinor) Michaelis Suliardi. w . 11. aliquot (Mu2) deberi videntur manui Jani Laecaris Ne(glectus) Paris, gr. 2863 Par(isina) editio, AD 1512, ab Hieronymo Aleandro curata Pe(rusinus) Bibl. Public. 1106 Ph(illippsianus) Berolin. Phill. 1600 Sa(lmânticensis) Bibl. Universit. 243 (cod. 1—2—10)·. per imagines luce expresses contuli Ta(urinensis) Bibl. Nat. B. VI. 5 (233) Til(etani) editio, Lutetiae Parisiorum 1537 Va(llicellianus) Romae, Bibl. Vallicellianae F 16 Vln(eti) editio, Lutetiae Paris. 1543, apud Ioannem Lodoicum Tiletanum, curante Elia Vineto, qui excerptis e Stobaeo usus est nec non Erasmi Adagila De librariis quorum manibus codices novellos conieotura attribuì videas Scriptorium 7 (1953) 3ss. De codicibus Mosq Ath Ron vid. praefationis p. XVIII sub fin. De codicibus Pseudo-Pythagoreis et Pseudo-Phocylideis vid. praefat. p. XIV ss.

XXIX

NOTAE Com in poetarum scriptorumque veterum nominibus tum in librorum ti tul Is adferendis Thesauri linguae Latinae uaum et normam secuti sum us. ublcumque fieri potest, lectores revocantur ad editlones recentissimas Teubnerlanas ABerl. = Abhandlungen der FreuB. Akad. der Wise. Aeg. = Aegyptus, Kivieta Italiana di egittologia e papirologia Ahr. = Ahrens Aid. = Aldina AHdb. = Abhandlungen der Heidelb. Akad. d. Wies. ALpz. = Abhandlungen der Sächs. Akad. der Wise. Am JArch. = American Journal of Archaeology AmJPh. •= American Journal of Philology AMüii ch. — Abhandlungen der Bayer. Akad. der Wies. Anal. — Analecta Anecd. — Anecdota Ant. — Die Antike Arn. = v. Arnim AUW = Archiv f. Religionswissenschaft AteR. = Atene e Boma B.(B.',B.') = Bergk(Lyr. Oraeci ed. 3, ed. 4) BAnth. = Bergk, Anthologia lyrica Oraeca* 1868 BCH = Bulletin de Correspondance Hellénique Be. = Bethe Bekk. = Bekker Bentl. = Bentley Ber. •= Bernays Bern. = Bemardakls

XXX

Beu. •= Beutler Bl. = Blass Bolss. = Boissonade BPhW. = Berliner Philol. Wochenschrift Br. = Brunck Buech. = Buecheler Burs. ( Jb.) = Burslans Jahresberichte Butt. = Buttmann BZ = Byzantinische Zeitschrift

G. = Gerhard Gaief. = Galsford Geffck. = Geffcken Gesn. = Gcsner GGA = Göttinglsche Gelehrte Anzeigen Gl. = Glotta Gn. = Gnomon Grot. = Grotius II. = Hermes Hart. — Härtung Hein. = Heinemann Herrn. = Gottfried Hermann Herw. = Herwerden Hl. = Hiller Hi.-Cr. = Hiller-Crusius Anthol. lyr. Gr. Hi. v. G. = Hiller von Gaertringen H(uda).-W( ill). =HudflonWilliams

S = codices (i. codicum consensus) Cam. ---- Camerarius Cas. = Casaubonus C1J. = Classical Journal CIPh. = Classical Philology CI Quart. = Classical Quarterly CIRev. =Classical Revi ew Cob. = Cobet Cr. = Crusius Idg Jb. = IndbgermaniCram. = Cramer sches Jahrbuch Croen. = Croenert IF = Indogermanische Forschungen D. = Diehl Die. =Diels Jac. — Jacoby Dind. — Dindorf Jb. •= Bursians Jahresb. Ditt. = Dittenberger JbPhV = Jahresbericht DLZ = Deutsche Literades Philol. Vereins tur-Zeitung JHSt. = Journal of Hellenic Studies Emp. = EmperiuB Bos - Eos, Commentarli Kai. = Kaibel Societatis philologae Kai. = Kaiinka Polonorum Ken. •= Kenyon Friedl. = Friedländer Koe. = Koechly Frän. = Fränkel Kr. = Kranz Frob. ·= Frobenius KZ = Kuhns Zeitschrift

NOTAE L. =- Lobel l a v . =- Lavagninl I.e. = loco commemorato LCbl. = Literarisches Oentralblatt Lob. = Lobeck LS J = Liddell- Scott- Jones, Greek-English Lexicon, ed. 9, Oxford 1925-1940 Ludw. = Ludwlch Hein. = Melneke He. = Mette Μη. = Mnemosyne, Bibliotheca philologica Batava Mous. =Μουσεΐον, Rivista di antichità Mue. = Mueller Maseon — Museon, Revue d'études orientales Mus Helv. = Museum Helveticum Mus. • Musunis

PhW. = Philologische Wochenschrift Pohl. = Pohlenz Pors. = Poreon RE(RESuppl.) = PaulyWiseowa (Kroll, Mittelhaus, K. Ziegler), RealEnzyklopädle (Supplementband) Baderm. = Radermacher Rei. = Reiske Reitz. — Reitzenstein (inprimie Epigr. und Skol. Gießen 1893) RevEtA. = Revue des Études anciennes RevEtGr. = Revue des Études Grecques RhM. = Rheinisches Museum Rieh. = Richards RIGI = Rivista IndoGreca-Italica di fllologia,lingua, antichità RlvFilGl. = Rivista di filologia e d'istruzione classica Ro = Rossbrolch

N. - Nauck NGO = Kachrichten der Gesellschaft d. Wies, zu GOtt. Ν Jb. = Neue Jahrbücher SBBerl. = Sitzungsber. d. Preuß. Akad. für Wissenschaft und SBHdb. = Sitzungsber. Jugendbildung d. Heidelb. Akad. NPhUnt. = Neue Philol. Unters, herausgg. von SBLpz. = Sitzungsber. d. S&chs. Akad. W. Jaeger SBMQnch. = Sitzungsber. d. Bayer. Akad. OeetJh. = Jahresh. des Osterr. Arch&olog. In- SBWlen = Sitzungsber. d. Wiener Akademie stituts Seal. = Scaliger Schae. = Schäfer P. = J.U.Powell Sehn. = O. Sehneider Par. = Parisinus Sehnw. = Schneidewin Pe. = Pearson Schu. = Schulze Peppm. = Peppmueller Sehw. = Schwartz Pfei. •= Pfeiffer Schweigh. = SchweigPhil. =Philologue PhUnt. = Philol. Unters, haeuser hrsgg. v. Kießling und Slnt. = Slntenis Wilamowitz Sitz. = Sitzler

Sn. = Snell Sp. = Specht Stadtm. = Stadtmueller Steph. = Henr. Stephanus suppl. = supplementum ThLZ =Theol.Literaturzelt. Trine. = Trincavelll TrProc. = Transactions and Proceedings of the American Philological Association Turn. = Turnebus Us. = Usener Valck. = Valckenaer Vat. = Vaticanus Ven. = Venetus Wack. = Wackemagel Welck. = Welcker Wees. = Wessely Wil. = Wilamowitz Wil.1 = Wilamowitzli notae marginales et Interlineares LyricorumGraecorum edition! tertiae Bergkianae adscriptae Wil. Gl. = Wilamowitz, Glaube der Hellenen Wil. HD. = Wilamowitz, Hellenist. Dichtung Wil. SS. = Wilamowitz, Sappho und Simonides Wil.TG. = Wilamowitz, Textgesch. der griech. Lyriker WklPh. = Wochenschrift f. klass. Philologie WSt. = Wiener Studien Wytt. = Wyttenbach Xyl. = Xylander ZvSpr.= Zeitschrift für vergleichende Sprachforschung

XXXI

ΘΕΟΓΝΙΣ

Ο

ΕΛΕΓΕΙΩΝ

ΜΕΓΑΡΕΥΣ Α

τ

Ω ava, Αηχους νιε, Α ιός τέκος, ουποτε σείο λήσομαι αρχόμενος συδ' άποπαυόμενος, άλλ' ahi πρώτον τε καΐ νστατον εν τε μέσοισιν άείσω· σν δέ μοι κλν&ι και εσ§λα δίδον. Φοίβε αναξ, δτε μεν σε &εά τέκε πότνια Λητώ φοίνικος ραδινηις χερσίν εφαψαμένη

s

tit. ΰεογνιδος ελεγείων α' Α αρχή συν ΰώ της ϋεόγνιδος ποιή. αεως αρχή συν &ώ τον Φεόγνιδος δς διά στίχων ήρωελεγείων Ο όεόγνιδος γνώμαι Χ γνώμαι και αποφθέγματα τον οοφωτάτον &ε. όγνιδος Ur ΰεόγνιδος γνώμαι ήρωελεγείοι ol στίχοι I || 1 ss of. Η. Bischoff Drei Aufbauprinzipien des Theogonie-Prooimions H.72 (1937) 360ss O.Kern Rei. d. Gr. 2,60s | ώ ava de Apolline Horn, hymn. Ap. 179 ibid. 545 Δ ιός xal Λητοϋς νίέ (cf. A 9) Φ 229 Διός τέκος (Apollo) | Α. Ρ. 8, 2, 5s ουποτε οείο λ. α 308 και ουποτε λήσομαι αντων cf. Horn.hymn. 7,59 Horn. hymn. Ap. 546 αεϊο... μνήσομ(αι) sim. pass. cf. Theocr. 17, Iss || 2 ss cf. Hes. theog. 48 Keyssner Wiirzb. Stud. 2 (1932), 13s 18s || 3s £ 2 8 1 πρώτοι τε και Αστατοι Hes. theog. 34 σφάς δ' αντάς πρώτον τε και ϋστατσν αίεν άείδειν Horn. hymn. 21 (in Apoll.), 3β οέ δ' άοιδός .. . πρώτόν τε και νστατον a lèv άείδει cf. Theocr. 17, Iss (Maas) cf. E . D. Keil, Anfang, Ende und Mitte, Antike u. Abendland 6 (1957) 145ss I A 35 al. έν δέ μέσοισιν, eodem cadit Asius 3 || 4 άείσω Horn, epigr. 15 Sapph. 11,2 Eur. Here. 681 (6) cf. Hesych. άείσω· άιαω. υμνήσω \ μοι AO μεν Ur I μον Χ | γ 380 δίδωΰι όέ μοι κλέος εο&λύν Sol. 23,2 εσϋ-λά γαρ &εον δίδοντος γ 65 κλν&ι et 58 δίδον || 5—10 prioribus coniunxi. 'Atheniensis cuiusdam additamentum' Jac. (p. 105ss). obloquitur E.Wolff H. 68 (1933) 128, qui contulit E 445as Horn. hymn. Ap. 158s Scoi. Att. 1—3 | ad rem cf. 773ss Horn. hymn. Ap. 115ss Scoi. Att. 3 Callim. hymn. 4, 255ss Philodam. Scarph. 6ss || e Horn. hymn. Ap. 257 Φ. αναξ έκάεργε ~ A 36 | π. Λητώ Horn. hymn. Ap. 12. 49 || β Horn, hymn. Ap. 117 άμφΐ δέ φοίνικι βάλε πήχεε | ¡Í. χ. infra 1002 | ε 348 χείρεσοιν έφάψεαι | Α. Ρ. 8, 46, 2 χ. έψαπτομένη 1

THEOGNIS MEGAREVS ά&ανάτων κάλλιστον επί τροχοειδέι λίμνηι, πάσα μεν επλήσ&η Δήλος απειρεσίη όδμής άμβροσίης, εγέλασσε δέ Γαϊα πελώρη, ίο γή&ησεν δε βαύνς πόντος αλός πολιής. "Αρτεμι ϋηροφόνη, ΰνγατερ Δ ιός, ήν 'Αγαμέμνων εϊσαΰ', δτ ες Τροίην έπλεε νηνσΐ άοήις, ενχομένωι μοι κλϋ&ι, κακάς δ' από κήρας άλαλκε· σοι μεν τσΰτο, &εά, σμικρόν, εμοί δε μέγα. 15 Μοϋσαι και Χάριτες, κσΰραι Διός, αϊ ποτε Κάδμου ες γάμον ελ&οϋσαι καλόν άείσατ επος, 'δττι καλόν, φίλον εστί· το δ' ου καλόν ου φίλον εστί,' τοϋτ επος ά&ανάτων ήλύε δ là στομάτων.

14 ARIST. eth. Eudem. 7,10. 1243a 16 ένόέχεται δ' είναι όπερ λέγει Θέογνις· 7 Herod. 2,170 ή èv Δήλωι ή τροχοειδής καλεσμένη (λίμνη) cf. Callim. hymn. Del. 261 Apoll. 59 R E IV 2471,50 || 8 Γ 58 γαϊαν άπειρεαίψ | ad άπ. contulit Be. Ar. Danaid. fr. 250 Κ. Porph. Schol. Β Horn. Ξ 200 Aesch. fr. 343 Me., Pohl. (p. 416, 1) τ 174 Hes. fr. 134,4 ]| 8s ad rem cf. Horn. hymn. Merc. 231 s et E. Lohmeyer Vom göttl. Wohlgeruch SBHdb. 1919 nr. 9,4s W. Schmid Phil. 78 (1923) 179 PfisterRE Suppl.IV316 || 9 s Horn. hymn. 7, 36s ωρνυτο δ' όδμή άμβροαίη | Hes. theog. 173 γή&ησεν ôè... Γ. π. (159. 479) | Horn. hymn. Merc. 420s γέλαααε δέ Φοίβος Απόλλων γη&ήοας. cf. hymn. Cer. 13s || 10 cf. 106 πόντον ài. π. (Φ 59) I άλ. π. Α 350 al. || l i s Άρτ &ύγ. Α. υ 61 | &ηρ. ut Ar. Thesm. 320, at Eur. Here. 378 ΰηροφόνον &εάν. cf. Herodian. in E t . Magn. 502,4 et ϋηροφάνα et 4ηρεψόνα | Callim. ap. Schol. Ar. av. 873 (fr. 200b Pfei.) την ώγαμέμνων, ώς ο μν&ος, εϊαατο \ ad rem cf. Paus. 1, 43,1 Pohl. p. 414, 3 || 12 εϊοα»' Χ εϊσα&' A O U r I I &οης\ e corr. &οαϊς cet. | νηυοΐ ϋοήιοιν Horn. pass. || 13 Horn, epigr. 12,1 κλν&Ι μοι ενχομένωι (cf. ad. Sol. 1,2 Cratet. 1,2) cf. Orph. hymn. 28,11. 32,6 | Theogn. 767 τηλον δέ κακάς ¿nò χήρας άμνναι κτλ. Φ 548 ΰανάτοιο βαρείας χήρας άλάλχοι (Απόλλων) I Κήρας Jac. (ρ. 101) || 14 &εά ras. (litterae ι vel o) μικρόν A contra OXUrI et Arist. || 15ss Musarum carmen memorant Pind. Pyth. 3,88ss cum schol. Eur. Bacch. 881. 901 Phoen. 812 Plat. Lys. 216 e cum schol. || 15 Sapph. 90 Χάριτες ... Μοϊοαι Β598 M. ... κ. Δ. cf. Hes. theog. 25. 52 Horn. hymn. 31, I s Sapph. 57Χάριτες ...ΔΙος κόραι || 18 cf. Rhian. 9 , 4 A.P.8,25,2 Kaegi p. 77 s. 81 | έπος ad carmen epicum rettulit Wil. 1 2

E L E G . 1,7-30

Κνρνε, σοφιζομένωι μεν έμοί σφρηγίς επικείσ&ω τοΐσδ' επεσιν, λήσει δ' ονποτε κλεπτόμενα, » ουδέ τις αλλάξει κάκιον τονσ&λοϋ παρεόντοςώδε δε πάς τις ερεϊ· 'Θεύγνιδός εστίν επη τοϋ Μεγαρέως· πάντας δε κατ άν&ρώπονς ονομαστός άστοϊσιν δ' ονπω πασιν άδειν δύναμαι· ονδεν ΰαυμαστόν, Πολυπαΐδη · ουδέ γαρ δ Ζευς 25 οϋ&' νων πάντεσσ' άνδάνει οϋτ άνεχων. ΣοΙ δ' εγώ εν φρονέων νπο&ήσομαι, οϊά περ αυτός, Κύρν', από των άγα&ών παις ετ εών εμαϋον • πέπννσο, μηδ" αίσχροϊσιν επ εργμασι μηδ' άδίκοισιν τιμάς μηδ' άρετάς ελκεο μηδ' αφενός. so 22 β STOB. 4 , 29 (π. ευγενείας), 5 3 Ξενοφώντος εκ τοϋ Περί Θεόγνιδος· Θεόγνιδός έστιν έπη τον Μεγαρέως· || 25 H E S Y C H . Πολνπαίδης· παρώιδηται εκ των Θεόγνιδος· 'βόμβον (βόμβων 6) έπαινήαω' II 85β INSCB. Ostrac. Berol. 12319 ap. Wil. SBBerl. 1918, 742s ονδέ γάρ οΰν Ζευς ούδ' ... άνέχων 19 es cf. Crit. 3 cum adn. Eratosth. epigr. ad Ptolem. Wil. Timotheos 99s Pohl.p. 419ss Raderm. WSt. 50 (1933), 30s. 185. Jac. Diehl Sphragis (Dies. Giss. 1938) 51s. W. Aly RE III A 1757s. O. Immisch RhM. 82 (1933) 298 ss. L.Woodbury The Seal of Theognis, Studies . . . Norwood, The Phoenix, 5, Toronto 1952, 20ss. U. Galli, Atene e Roma, 16 (1913) 363s. T.W.Allen Rev. Phil. 62 (1936) 201s. H.Thesleff, Eranos 47 (1949) 116ss || 19 de Κνρνος nomine egit F. Solmsen Beitr. zur griechischen Wortf. 104 | ooφιζομένωι = componenti Allen (1950) 137ss || 22 Δ 176 και κέ τις ώδ' ¿ρέει \ infra 621 πάς τις || 23 Μεγαρέος Bekk. posais etiam Μεγαρενς | όνομαστού XDrI όνόμαοται Woodbury | ad rem cf. Jac. 113se I Eur. Her. 508s βροτοΐς όνομαστά πράοσων || 24 ~ Sol. 5,11 I cf. 368 | δύναμαι-, Pohl. cf. Scoi. anon. 35, 1 || 24 ss cf. 801 as (Cass. Dion. 56,40,7 Liban. 3, 27) et Powell PhW. 1932, 623 II 87 ~ 1049. cf. 1007 | a 279 ooi δ' αντωι πυχινως ΰποΰήοομαι ε 143 αντάρ ol πρόφρων ύποΰησομαι \ cf. Hes. op. (Friedl.), Ps.-Hesiodi Χίρωνος Ύπο&ήκας, Solonis et Tyrtaei ap. Sud. Ύποόηχας, Democrit. fr. 119 Die.-Kr.5 (Friedl. p. 603ss), (Ps.-)Isocr. ad Demonicum et Nicoclem et lambì, vit. Pyth. 144 et Aphthonii progymn. 26 p. 8.17 R. addit Kern: Ύποϋηκαι της Νυκτός Orph. fr. 160.166 Κ. Musaei Ύπο&ηκαι Εύμόλπωι τώι νίώι επη δ' || 27 s cf. Ar. av. 1361 se Phocyl. 15 cum adn. Theocr. 5,361| 28 o 216 παϊς ë. ê. || 29 πέπννο A' (rasura post Bekk. facta) Β. H.-W. erravit W. Schu. Quaest. ep. 323 adn. 2 de codicie A ras. in πέπννο defendendo (D.) | Sol. 3, 11 άδίκοιο' εργμαοι || 29s cf. Hes. op. 311ss Ale. 101.142 Pind.Isthm.2,11 (Be.) || 30 cf. 129s | ελπεο Herrn., sed cf. Eur. fr. 419 Ν.2 ελκετ(ε) .. . τιμάς 3

THEOGNIS

MEGAREVS

ταύτα μεν ούτως ϊσ&ι · κακοϊσι δε μη άνδράσιν, αλλ' αΐεί των άγαύών

προσομίλει

εχεο •

και μετά τοϊσιν πίνε καί εσ&ιε, καί μετά ΐζε, καί ανδανε τοισ',

ων μεγάλη

τοΐσιν

δύναμις.

35 έσΰλών μεν γαρ απ εσ&λά μα&ήσεαι • ην δε κακοΐσιν σνμμίσγηις,

άπολεϊς και τον εόντα νόον.

ταντα μα&ών άγα&οΐσιν όμίλεε, καί ποτε ψήσεις εν συμβονλεύειν τοισι φίλοισιν εμέ. Κνρνε, κνει πόλις ήδε, δεδοικα δε μη τεκηι άνδρα 40

εν&νντήρα κακής ϋβριος

ήμετέρης.

33—36 PLAT. Men. 95d άλλα και Θέογνιν τον ποιητήν olo&' δτι ταύτα ταντα λέγει (τοτέ μεν είναι διδακτόν [την άρετήν], τοτέ δ' οΰ); — εν ποίοις επεσιν; — εν τοις ελεγείοις, οΰ λέγει· [33-36], οίοϋ·' ότι èv τούτοις μεν ώς διδακτού οϋοης της αρετής λέγει ; — φαίνεται γε· — év άλλοις δέ γε δλίγον μεταβάς· sequunturyv.435. 434. 436ss

I MVSON. a p . STOB. 4 , 15 ( π . γεωργίας),

18 [S M A ]

( = ed. Hense p. 62) επαινεί καί Θέογνις, èv οίς φηοιν cf. NicoSTRAT. π. γάμου ap. STOB. 4, 23 (γαμικά παραγγέλματα), 64 μετά των ού γε πϊνε καί ιζανε || 35 s XENOPH. 'memor. 1, 2, 20 (STOB. 3,29,95) μαρτυρεί δέ καί των ποιητών ο τε λέγων | 2 conviv. 2,4 Ó μεν Θέογνις εφη· | CLEM. ALEX, ström. 5,52,4 p. 362 St.2 ANECD. P a r i s , e d . C r a m . 1, 2 2 9 SCHOL. A p h t h o n . (HEBMOG.) i n

Rhet. Gr. 2, 593 W . | of. ARIST. eth. Nicom. 9, 9, 7.1170 a 11 (Θέογνις) et 9,12,3. 1172 a 13 άπομάττονται γάρ παρ' άλλήλων οίς άρέοκονται. ίί&εν • 'εο&λων—εαϋλά' HELIODOB. paraphr. ad 1. p. 203, 30. 208, 23 Heylb. 31 Carm. aur. 9 ταντα μ. οΰ. ϊ. || 31s ~ 37. 597s 1377s | cf. Aesch. Pers. 753 Eur. Andr. 683s fr. 7. 609.812,7ss 1024.1067N.2 Scoi. Att. 14 Hor. epist. 1,2, 67ss cf. Fr. Hübner De Pluto, Diss. Hal. 23 (1914) p. 245 || 33 β seclus. Jac.Musonii vestigia premens || 33 μετά τοϊοιν1 S παρά τοϊσιν Plat, μετά των αν γε Muson. (Nicostr.) I e 94 al. πϊνε καί ήοάε || 34 ιζεο Stob, fê ιζεο χανόανε Friedl. coni. 160 ννξ χήμέρη al. | ω 394 Ιζ' επί δεϊπνον \ cf. 374. 412 Sol. 5,3 II 35 έαΰλά μεν άπ' εο&λών Anecd. | γαρ om. Schol. Aphthon. | Ξ 382 έο&λά μεν έα&λός εδυνε (τεύχεα) | διδάξεαι Plat. Xenoph. bis (Stob. ΜΑ, μα&ήσεαι S) Schol. Aphthon., sed cf. 28 || 35 s cf. 64 Eur. fr. 809. 1013 Ν . W . Haedicke (1. c. ad Tyrt. 6, 9) p. 45 || 36 ονμμίογηις edd. ex Xenoph.1 σνμμιαγηϊς Α σνμμιγής Ο συμμιχ&ης X U r I ονμμιγήις Plat. Xenoph. (fere omnes) Muson. Clem. Anecd. Stob, ονμμίξψς Schol. Aphthon. || 37 ~ 31s 753 | o 383 πάρ . . . ουκ άγα&οϊαιν ομιλείς | cf. Hes. op. 298s || 37s cf. 99s || 3 9 - 5 2 t o t a elegia r e d i t a d Sol. 3 || 3 9 - 4 S ~ 1081ss || 39ss c f . EUT.

•

Suppl. 231 ss Plat. Gorg. 515e Arist. rep. Athen. 25, 2. 28, 3 Wil. Arist. u. Ath. 1, 161 ss || 40 cf. Sol. 3, 36 cum adn. 4

ELEG. 1, 31-61

άστοί μεν γάρ εΰ' οϊδε σαόφρονες, ηγεμόνες δέ τετράφαται πολλην ε'ις κακότητα πεσεϊν. σνδεμίαν πω, Κύρν, άγα&οι πάλιν ώλεσαν άνδρες, άλλ" όταν ύβρίζειν τοϊσι κακοϊσιν αδηι δήμόν τε ψϋείρουσι δίκας τ άδίκοισι διδοϋσιν οικείων κερδέων εΐνεκα καΐ κράτεοςελπεο μη δηρόν κείνην πάλιν άτρεμέ' ήσΰαι, μηδ' εΐ νΰν κείται πολλήι εν ήονχίηι, εϋτ' äv τοϊσι κακοϊσι φίΧ άνδράσι ταϋτα γένηται, κέρδεα δημοσίωι συν κακώι ερχόμενα, εκ των γαρ στάσιές τε και εμφυλοι φόνοι ανδρών • μούναρχοι δέ πάλει μήποτε τήιδε αδοι. Κύρνε, πάλις μεν εά' ήδε πόλις, λαοί δε δη άλλοι, οΐ πρόσϋ·' ουτε δίκας ήιδεσαν οντε νόμους, άλλ' άμφί πλευραϊσι δοράς αιγών κατέτριβον, εξω δ' ωστ ελαφοι τήσδ' ενέμοντο πόλεος. καΐ νυν είσ' άγα&οί, Πολυπαΐδη · οι δε πριν εσ&λοί νϋν δειλοί, τις κεν ταντ άνέχοιτ έσορών; αλλήλους ό' άπατώσιν επ άλλήλοισι γελώντες, οντε κακών γνώμας είδάτες οντ άγα&ών. μηδένα τώνδε φίλον ποιεν, Πολυπαΐδη, αστών 41 ε&' οιδε\ εααι 1082^ cf. 61. 283 || 41s cf. Sol. 3, 7 | Wil. Gl, 2, 123s II 42 τετράφα·»' Κ 189 | ad infin. cf. Thuc. 2, 65, 10 || 43ss cf. Herod. 3, 80 | sui iuris esse voluerunt H.-W. Friedl. (cf. 1353ss), sed de Κύρνε iterato cf. 69ss, aim. 57. 61.173ss || 45 φ&εΐ-

ροναι et διδοϋοι A Jac. ψ&είρωσι et διδώαι rell. (probat Nestle

p. 120,1) y 45ss cf. Hes. op. 225ss 271s Sol. 3, 5s 9s || 47 άτρεμέ' εσ&αι A άτρεμέεα&αι OXUrI, def. Allen (1939) 44,2 coni. Herod.

1,65 ΰεόν ελπομαι, ώ Λυκόοργε (σέ είναι); interpretatus sum άτρέμ' εαεα&αι Schoemann άτρέμας ήαΰαι H.-W. άτρεμιεϊα&αι Β. cf. 303 II 48 πολλήι κείται Epkema || 50 Sol. 3, 26 δημόσιον κακόν ερχεται || 51 Sol. 3,19 οτάοιν εμφνλον \ ο 272 άνδρα κατακτάς ίμφνλον I Τ 214 φόνος ... άνδρών | λ 612 φόνοι τ άνδρο-

κταοίαι τε || 51s cf. Ale. 43, 10s Herod. 3, 82 || 52 schema Pindaricum μούναρχος XUrl μούναρχοι &'· â Ahrens cf. Sol. 10, 3s || 53ss cf. W. Haedicke 1. c. 43 || 54 ι 214s άνδρα . . . αγριον οϋτε

δίκας εϋ είδότα οϋτε όέμιατας || 55 πλενρηίσι XUr olim I | cf.

Anacr. 54,2s || se τψδε . . . πάλιν OXUrI || 57-60 ~ 1109-1114 ||

58π277 ονδ' είαορόων άνεχεαάαι Catull.29,1 quishocpotest videre, quia potest pati? || 60 cf. Jac. 127s | μνήμην pro γνώμας ex 1114 Frankel || 6lss cf. 113. 979 ss | sui iuris esse voluit Β. (olim) H.-W.

THEOGNIS MEGAREVS

εκ όνμοϋ χρείης οννεκα μηδεμιής · άλλά όόκει μεν πάσιν από γλώσσης φίλος είναι, χρήμα δε συμμείξψς μηδενι μηδ' ότιονν es σπονδαϊον · γνώσηι γαρ όιζνρών φρένα ς ανδρών, ώς σφιν επ εργοισιν πίστις επ ουδεμία, άλλά δόλους άπάτας τε πολνπλοκίας τ' έφίλησαν όντως ώς άνδρες μηκετι σωιζόμενοι. 70

Μήποτε, Κύρνε, κακώι πίαννος βσύλευε συν άνδρί, ευτ äv σπονδαϊον πρήγμ εύεληις τελχσαι, αλλά μετ έσϋλόν Ιών βούλεν καΐ πολλά μογήσαι και μακρήν ποσσίν, Κύρν', οδό ν εκτελέσαι. Πρήξιν μηδέ φίλοισιν δλως άνακοινεο πάσιν πανροί τοι πολλών πιστόν εχονσι νόον.

75 Παύροισιν πίσννος μεγάλ' άνδράσιν εργ' επιχειρεί, μη ποτ άνήκεστον, Κύρνε, λάβηις άνίην. Πιστός άνήρ χρυσον τε και άργνρου άντερνσασ&αι άξιος εν χαλεπήι, Κύρνε, διχοστασίηι. so

Πανρονς ενρήσεις, Πολνπαΐδη, άνδρας εταίρους πιστούς εν χαλεποις πρήγμασι γινομένους, 7 7 s P l a t . leg. 1 , 6 3 0 a , ubi legitur conclamatum illud Θέογνιν πολίτην των ένΣικελίαιΜεγαρέων(addeSchol.ad l.ed. W.C.Greene p . 3 0 1 β . ) ( E y s b b . praep. ev. 12,2,2 T h e o d o r e t . graec. aff. cur. 1, 6 9 R . ) c f . Philostr. vit. Apoll. 2,261| 79b T h e m i s t . or. 22 p. 323Dind.

β2 εϊνεκα OXUrl cf. Sol. 24, 26 || 63 cf. 979ss || 64s χρ απ. Horn. hymn. Merc. 332 || 64 ad ανμμ. μηδ. cf. 36s || 67 δόλους τ' Mich. Apóstoles in apographo suo Fr (Leovardiensi 33), edd.

vulgo I cf. 226 δολοπλοκία et πολύπλοκος (hoc 215) || 68 οωόμενοι

Wack. II 6 9 e s ad μήποτε . .. άλλά cf. 113s (Friedl.) || 7 0 οπ. πρ. 116 II 71 βσύλευ και A (H.-W.) βσύλευε Ο βσυλεύεο dett. | Horn.

κακα πολλά μογήοας [| 71s μογήοας et εκτελέαας A2XUrI ||

71ss cf. Ps.-Isocr. ad Demonic. 19. 25. 34 || 72 κ 41 όδόν έκτελέοαντες || 73 δλως 6 (i. 'nequaquam omnibus' D.) όμως Br. Β.

όμως Jacobs | άνακοινεο ut αίδέο, αΐτέο aim. | Plat.Theag. 128e1 έάν τις μοι των φίλων άνακοινώται || 74 ~ 698 cf. 580 || 76 £394 άνήκεστον λάβεν άλγος || 77s cf. W . F . O t t o Geist. Überlief. 2,78 ||

77 Χ 351 ου&' έί κεν ο' αυτόν χρνοώι ερΰοασ&αι άνώγοι \ άντερ. novum II 78 Sol. 3, 37 εργα διχοστασίης || 79 Π 170 άνδρες . . . έταϊροι || 7 9 b s cf. 645 Pind. Nem. 10,78 Plat. leg. 1, 630° 6

ELEG.

1,62-100

οΐτινες äv τολμώιεν όμόφρονα ·&υμόν εχοντες Ισον των άγα&ών των τε κακών μετέχειν. Τούτους ον % εϋροις διζήμένος ovó' επί πάντας άν&ρώπους, ους νανς μη μία πάντας αγοι, οΐσιν επί γλώσσηι τε και όφ&αλμοϊσιν επεστιν αΙδώς, ονδ' αισχρό ν χρήμ' επι κέρδος άγει.

85

Μή μ' επεσιν μεν στέργε, νόον δ' εχε και φρένας αλλψ, εϊ με φιλεϊς και σοι πιστός ενεστι νόος. ή με φίλει καϋαρόν §έμένος νόον, rj μ' άποειπών εχϋ·αιρ' άμφαδίην νείκος άειράμενος. 90 δς δε μιήι γλώσσηι δίχ εχει νόον, ούτος εταίρος δεινός, Κνρν', έχ&ρός βέλτερος ή φίλος ων. "Αν τις έπαινήσηι σε τόσον χρόνον δσσον όρώιης, νοσφισύείς δ' αλλην γλώσσαν Ιήισι κακήν, τοιοντός τοι εταίρος άνήρ φίλος ον τι μάλ' εσϋ-λός, δς κ εϊπηι γλώσσηι λ,ώια, φρονηι δ' έτερα, άλ?' ειη τοιούτος έμοϊ φίλος, δς τον έταϊρον γινώσκων όργήν και βαρνν δντα φέρει άντι κασιγνήτον. σν δέ μοι, φίλε, ταϋτ' ένί ϋνμώι φράζεο, και ποτέ μου μνήσεαι έξοπίσω. 81 Χ 263 δ.

95

ιοο

εχουαιν. cf. Horn. hymn. Merc. 391 Oer. 435 ||

83 τούτους ονχ AO, distìnxit Mey τονς δ' ούχ dett. ού τόο. οονς χ' Β. I ενρήαεις O X U r I (cf. 79) unde τονς ονχ ενρήοεις lusit

Friedl. || 83s cf. Pittac. ap. Diog. Laert. 1,77s (Scoi. anon. 34) || 86 ëm I B. Hi.-Cr. επι Α επί fere cet. || 8 7 - 9 0 = 1082css || 87 alλας 1082° A || 88 item incipit A. P. 11, 390 (Kaegi p. 45s) |

τοι D. cf. 622 Sol. 8, 6 ύμίν χάννος ενεστι νόος Α. Ρ. 5,115, 2 89—92 sui iuris esse maluit D. || 89 ή με1] άλλά 1082e I Scoi Att. 18,2 γυνή . . . κα&αρόν ϋεμένη νόον cf. Aesch.

(Kaegi p. 81s) ||

Prom. 164 || 89s άποειπών et άμφ. Horn. || 90 έμφανέως 1082f |

Eur. fr. 1050 Ν.2 νείκος αίρεο&αι || 91 Y 32 δίχα ϋνμόν εχοντες |

cf. Semon. 7,27 (ubi ôt/Wil. 1 ) || 92 δειλός ci. Bekk. Br. ad 102 || 93 εϊ Χ Uri f¡v Welck. cf. 682. 1385 || 94 a v. incipit λ 73 || 95 έ.

ά. Ρ 466 0 584 || 9G cf. o 168 et i 312s ad λώια cf. Wil. ad Eur.

Herakles 196 || 97-100 ~ 1164ass || 98s inlustrant & 546ss 585s aliter Hes. op. 707. || 93 cf. A. P. 12,48,2 || 09s cf. 37s || 99 'an

δέ, μοι φίλε sivç δ' εμοί φίλε')' (D.)

7

THEOGNIS MEGAREVS

Μηδείς σ άνΰρώπων πείσηι κακόν άνδρα φιλήσαι, Κνρνε • τί δ' ¿'στ' δφελος δειλός άνηρ φίλος ων, οντ αν σ εκ χαλεποϊο πόνου ρύσαιτο καΐ άτης, οντε κεν έσϋλόν εχων τον μεταδοΰν εϋέλοι. roi Δειλούς εν έρδοντι ματαιότατη χάρις εστίν ίσον καΐ απείρειν πόντον άλός πολιής. οντε γαρ αν πόντον σπείρων βαΰν λήιον άμώις, οντε κακονς εν δρών εν πάλιν άντιλάβοις· απληστον γάρ εχονσι κακοί νόον ην δ' εν άμάρτηις, no των πρόσ&εν πάντων εκκέχυται ψιλό της· οι δ' άγαϋοί το μεγιστον έπαυρίσκουσι πα&όντες, μνήμα δ' εχουσ' άγα&ών και χάριν εξ οπίσω. Μήποτε τον κακόν ανδρα φίλον ποιεΐσ'&αι έταΐρον, άλλ' ahi φεύγειν ώστε κακόν λιμένα. us Πολλοί τοι πόσιος και βρώσιός είσιν εταίροι, εν δε σπονδαίωι πρήγματι πανρότεροι. Κιβδήλου δ'άνδρός γνώναι χαλεπώτερον ουδέν, Κυρ ν', ούδ' ενλαβίης εστί περί πλέονος. 120

Χρυσού κιβδήλοιο και αργύρου άνσχετός ατη, Κνρνε, καΐ εξενρεΐν ράιδιον άνδρί σοφώι. 109 TELES ap. STOB. 4 , 3 3 (αύγκριοις απληστον

. . . νόον

πενίας και πλούτου),

|| 115 PS.-PHOCYL. 9 2 (γάρ)

31

|| 1 1 9 - 1 2 4 CLEM.

ALEX, ström. 6 , 1 8 , 6 p. 437 St. 2 qui Euripidem haec imitatum esse Med. 516ss recte monuit. cf. Hipp. 925ss 102 cf. ad 92 I Ρ 152s ος τοι πόλλ' δφελος γένετο ... ζωός ιών || 104 μεγαδούναι ϋ·έλοι Α 1 (μεταδονναι interpres lat.) μεγάλου δούναι ΰέλει Ο μέγα δοϋν' ε&έλει Χ U r i em. B u t t . || 105 cf. 955 in. Scoi. anon. 36 || 105s cf. Ale. 109/10,26s Ps.-Phocyl. 152 || 106 alteram hemistich, idem 10 (v. adn.) || 107 t 134s μάλα κεν βαΰν λήιον αΐεί εις ώρας άμώιεν cf. Ps.-Hes. scut. 288 || 110 Plat.Crito 4 9 a πάσαι... έκεϊναι al πρόο&εν όμολογίαι. . . εκκεχνμέναι είσΐ || 111 ο 107 μή πού τι κακόν και μείζον έπανρηι | άμανρίακουοι Ahr.|| 113 τοι Br. || 115 = Ps.-Phocyl. 92 | π. καΐ βρ. Horn. pass. || 115s ~ 643s II 116 απ. πρ. 70 || 117ss cf. 963ss Plat. leg. 5 , 7 3 8 e || 118 έστί περί £ èaê' fegovSt&dtm. ||119 άσχετος Α ΟΧΙ ΜσχατοςΧί r (an pro ίσχατος?) em. Cam. || 120 ζήιδιον Β. | eodem cadit 1004 8

E L E G . 1, ιοί-iss

εί δε φίλου νόος άνδρός ένί ατήύεσσι λελήΰηι ψυδρός έών, δόλιον δ' εν φρεσίν ήτορ εχηι, τοϋτο §εος κιβδηλότατον ποίησε βροτοϊσιν, και γνώναι πάντων τοϋτ άνιηρότατον. ονδε γαρ είδείης άνδρός νόον ουδέ γυναικός, πριν πειρη&είης ώσπερ υποζυγίου, ουδέ κεν είκάσσαις ώσπερ ποτ ες ώριον έλ§ών · πολλάκι γαρ γνώμην εξαπατώσ' ίδεαι. Μήτ άρετήν εϋχον, Πολυπαΐδη, έξοχος είναι μήτ αφενός · μοϋνον δ' άνδρΐ γένοιτο τύχη. Ονδεν εν άνϋρώποισι πατρός και μητρός αμεινον επλετο, ola δσίη, Κύρνε, μέμηλε δίκη. Ουδείς, Κνρν , ατης και κερδεος αίτιος αυτός, άλλα ϋ·εοϊ τούτων δώτορες αμφοτέρων ουδέ τις άνΰρώπων εργάζεται εν φρεσίν είδώς, ες τέλος εϊτ αγα&όν γίνεται είτε κακόν, πολλάκι γαρ δοκέων §ήσειν κακόν εσύλον εϋηκεν, και τε δοκών ΰήσειν εσ&λόν ε&ηκε κακόν. 125S Arist. eth.Eudem. 7,2.1237b 13 Sel γαρ πεϊραν λαβείν, ωσπερ λέγει καίΘέογνις· || 131s Stob. 4,25 (ort χρή τους γονείς... τιμής καταξιοϋο&αι) [S ΜΑ] Θεόγνιδος· 121 ν 366 νόος εν στήνεσαι | νόον Ι, Clem. | λέλη&εν Clem. || 122 ψεύδους Ο ψυόνός'ΧΧ}τ\ ψυχρός L Clem. | cf. Hesych. Ά.ψυδρά et ψυδρόν \ A 188s ήτορ ¿ν ατή&εσσιν Τ 169 ΰαρσαλέον νυ ol ήτορ ivi φρεσίν | εχει Clem. || 124 cf. 210. 258. 332 b . 1356 Tyrt. 6, 4 | άνιαρώτερον L Clem. || 125 ου γαρ äv Arist. | ουδέ2 Arist. ούτε 6 an recteî vide exx. apud Denniston, Greek Particles, 510. cf. 1215. 745 II 127 τιοτί χωρίον Β. Croen, p. 315 Boelte, qui contulit Thuc. 3, 20, 4 εκ τον πάχους της πλίν&ου εΐκάοαντες το μέτρο» \ εοω 'Ρίον ci. Raderm. PhW. 44 (1924) 400s ες ωνιον H.-W. ες ώριον (= αϋριον) R. Ellis, probat Allen ClQuart. 24 (1930) 188 || 129s cf. 30. 149s II 129 Ξ 118 άρετήι δ' rfv έξοχος || 130 μοϋνον ò' in dubium vocavit Wil.1 Men. Mon. 726 ταύτόματον ημών καλλίω βουλεύεται || l31s ad rem cf. Stob, éclogas 1. c. || 132 επλετο ο'ις Theogn. IS επλετο τοις Vinet. H.-W. ετιλεϋ·' δοοις Stob. | όοίης ( -οις A) ... δίκης Stob. β | Hes. op. 238 οίς ύβρις τε μέμηλε κακή | Ps.-Phocyl. 1 δίκηισ' όοίηισι || 133ss cf. 833ss Sol. 1 Eur. Suppl. 734ss et Aristox. ap. Stob. eel. 1 , 6 , 1 8 p. 89 W. (Friedl.) || 136 cf. Pind. 01. 7, 26 || 137 ~ 162 | sim. cadit o 488 κακώι εο&λόν εΦηκε

THEOGNIS

MEGAREVS

ουδέ τωι άνϋρώπων παραγίνεται, δσαα ΰέληισιν 140 ϊσχει γαρ χαλεπής πείρατ αμηχανίης. αν&ρωποι ôè μάταια νομίζομεν είδότες ουδέν ϋεοί δε κατά σφέτερον πάντα τελοϋσι νόον. Ουδείς πω ξείνον, Πολνπαιδη, εξαπατήσας ονδ' ίκέτην ϋνητών αθανάτους ελα&εν. us Βονλεο δ' ευσεβέων ολίγοις συν χρήμασιν οίκεϊν ή πλοντεΐν αδίκως χρήματα πασάμενος. êv 0ε δικαιοσύνηι συλλήβδην πάσ αρετή 'στι, πας δε τ ' άνήρ άγαϋός, Κύρνε, δίκαιος εών.

150

Χρήματα μεν δαίμων καί παγκάκωι άνδρΐ Κύρν • αρετής δ' όλίγοισ' άνδράσι μοΐρ Ύβριν, Κύρνε, ΰεός πρώτον κακώι ώπασεν ου μέλλει χώρην μηδεμίην ΰέμεναι.

δίδωσιν, έπεται. άνδρί,

1 4 1 s ORIO anthol. 5,12 ix των Θεόγνιδος ελεγείων · || 145 ANONYM, in Arist. eth. Nicom. 5, 3. 1129b 27 p. 210 Heylb. || 147 ARIST. eth. Nicom.5,2.1129b29 καίπαροψιαζόμενοίφαμεν· \ HELIODOR. paraphr. 5 . 1 p. 8 7 , 3 5 Heylb. cf. MICHAEL E P H E S . ad 1. p. 8 Hayd., qui Theophxasto auctore et Theognidi et Phocylidi versum tribuit. I A M B I J C H . apud STOB. 3,9 (περί δικαιοσύνης), 3 5 Έπ αυτό δή το των όλων αρετών τέλος καί την σνναγωγήν αυτών ουμπαοών,ένήι δή πάοαι ενειαι συλλήβδην κατά τον παλαιόν λόγον...

• •

139 ~ 617 I δ ο σα ΰέληιοιν AO (δσα Ο) δσσ' έ&έλησιν XUrI fere || 140 eodem cadit 1078 | cf. 392 || 141 cf. Sirenum cantum μ 189se || 143 cf. Allen (1932) 85s || 143s 1270s Ζευς δ' έπιτιμήτωρ ίκετάων r e ξείνων τε, ξείνιος. cf. Hes. op. 327 l| 143—146 conglutinavit Friedl. 143-148 Harrison || I45ss cf. Hes. op. 320 Sol. 1, 7s Ps.Isocr. ad Demonic. 38 | a Theognide abiudicavit Jac. p. 158ss || 146 ή = μάλλον ή cf. Kiihner-Gerth 2, 303 | παοσάμενος S (cf. Sol. 1, 7 Theocr. 15,90) em. Br. || 147= Phocyl. 10 (cum adn.) cf. Cie. nat. deor. 1, 2 off. 1,20 | sententiam inlustrat Hor. carm. 3,3, les y 147s in dubium vocavit Us. Kl. Sehr. 1,248. cf. Friedl. p. 587,1 II 149s cf. 129s 315ss 321. 865 W. Haedicke 1. c. 44 || 151 κακόν OXUrI vêtant 149.153 | adremcf.Aesch.fr.273,15Me. (Friedl.) || 152 μηδεμίαν OXUrI &έμενον A1 Μμενων A2 (an pro ϋέμεν ών'ί) ϋέμεναι 2 man. in Mu (Estens. a U. 9.11) V e corr. (Londin. Harl. 6301) Yin (unde G, Paris, gr. 2883, e corr.) cf. 364. 822 10

E L E G . 1, 1 3 9 - 1 6 6

Τίκτει τοι κόρος νβριν, δταν κακώι όλβος άν&ρώπωι και ότωι μή νόος άρτιος ήι.

Ιπηται

Μήποτέ τοι πενίην ϋνμοψ&όρον άνδρί χολωΰείς μηδ' άχρημοσύνην ουλομένην πρόφερε· Ζευς γάρ τοι το τάλαντον επιρρέπει άλλοτε αλλωι, άλλοτε μεν πλουτεΐν, άλλοτε μηδέν εχειν.

155

Μήποτε, Κύρν', άγοράσϋαι επος μέγα· οϊδε γάρ ουδείς άν&ρώπων δ τι ννξ χήμέρη άνδρί τελεί. ιβο Πολλοί τοι χρώνται δειλαΐς φρεσί, δαίμονι δ' εσύλώι, οϊς το κακόν δοκέον γίνεται εις άγα&όν. εισίν δ' οι βονλήι τ άγα&ηι και δαίμονι δειλώι μοχ&ίζονσι, τέλος δ' εργμασιν ονχ έπεται. ΐ65

Ουδείς άν&ρώπων ουτ όλβιος οντε πενιχρός οϋτε κακός νόσφιν δαίμονος οϋτ άγαάός.

1 5 3 A B I S T . fr. 57 Rose (Stob. 3,25) τίκτει γάρ, ωοπερ φησίν ή παροιμία, κόρος μεν νβριν κτλ. C L E M . A L E X , ström. 6, 8 , 1 p. 427 St. 2 Σόλωνος ôè ποιήοαντος· 'τίκτει γάρ κόρος νβριν, δταν πολύς δλβος ιπηται', èίντικρνς ό Θέογνις γράφει.· | ScHOL. Pind. Ol. 13, 12e "Ομηρος· Diogenian. 8, 22 || 1 5 5 - 1 5 8 S T O B . 4,32 {π. πενίας), 36 [S M A] Θεόγνιδος- [155-158. 179s] ex eodem capite 175s. 177s y 157 H E S Y C H . έπιρρέπει· έπιβαρεϊ. επικρατεί || 1 6 4 H E S Y C H . ονχ έπεται · ουκ άκολουϋεϊ

153 γάρ Sol. I κακώι] πολύς Sol. | at Pind. Ol. 13,10 νβριν κόρου ματέρα όρασνμνΰον || 153s ~ Sol. 5,9s. cf. Diog. Laer 1.1, 59 II 154 ανθρώπων AO an recteî ad genet, partit, cf. 1307 παίδων Kiihner-Gerth 1,339 άν&ρώποιοιν δοοις Sol. | cf. 946 || 155 μοι Stob. I πενίης ϋνμ. 1129 | χαλεψ&είς Stob. | Β 629 al. πατρί χολώδεις y 155s cf. 1115 I Hes. op. 717s μηδέ ποτ' ούλομένψ πενίην ϋυμοφΰόρον άνδρί τέτλαϋ·' όνειδίζειν | Γ64 μή μοι. .. πρόφερε || 156 άχρ. ρ. 502, opp. πολν - (Polluc. 3, 110) φιλοχρημοούνη (Ps.Phocyl. 42) | ονλομένψ] Κνρνε καχήν Stob., sed cf. Hes. 1. c. || 157 τοι om. Stob. S | άλλως Stob. MA τ' άλλως Stob. S ( = τ(OÍ) άλλως) I cf. ad Sol. 1, 76 et A. P. 5,231,5 (Kaegip. 71 s) | ad rem cf. Ξ 99 et Eustath. ad 1. (p. 969, 32) | Τ 223s έπην κλίνηιοι τάλαντα Ζεύς cf. ©69 Ζ 209 quoque || 157s cf. Basil. M. libr. gent. 4, 177 (Migne gr. 31, 573 a ) || 158 μηδέν A Stob, δ'ουδέν OXUrl II 159s inlustrant y 226ss χ 287ss || 180 Horn, semel νύκτες τε και ήμέραι ξ 93 || 162 cf. Allen (1940) 211se || 163 δειλώι A κακώι Ο φαυλώι cet. || 163—173 coniunxit Kai., 165s 169s Wil.1 11

THEOGNIS

"Αλλ'

άλλωι κακόν εστι, το δ' άτρεκες όλβιος ουδείς

άνϋρώπων "Ον 170

MEGAREVS

δπόσονς

ήελιος

δε êeol τιμώσιν,

άνδρός δε σπονδή

Θεοΐσ'

εϋχου, ϋ-εοϊα

γίνεται "Ανδρ'

καύοράι.

δ και μω μεν μένος αΐνεϊ · γίνεται

ουδεμία.

οϊσιν επι κράτος · οντοι

άνϋρώποισ'

οϋτ

άγάϋ·' ουτε

άγα&όν πενίη πάντων

και γήρως

πολιοϋ, Κύρνε,

175 ήν δη χρή φεύγοντα ριπτειν

και πετρέων,

δάμνησι και

μάλιστα,

ήπιάλου.

και ες βαϋνκήτεα Κύρνε,

άτερ &εων

κακά.

κατ

πόντον

ήλιβάτων.

175s STOB.4.32 (π. πενίας), 38 [ S M A ] Θεόγνιδος· \ CHRYSIPP. ap. Plut. Stoic, rep. 14 p. 1039f | PLVT. commun, not.22 p. 1069d [Chrys. fr. mor. 167 A M . ] | CLEM. ALEX, strom. 4, 23, 3 p. 258, 18 St. 2 I SCHOL. Thucyd. 2, 43 | HERMOG. progymn. 4, 24 p. 8, 21s I ELIAS proleg. philos. 6 p. 15 Busse και καλώς φηαιν ό Θέογνις- I alii cf. Lucían. Tim. 26 cum Schol. p. 113 R . de mere. cond. (52) 10. (51) 5 Plut, commun, not. 22, 8 p. 1069e Hor. epist. 1,1, 45s cum schol. Porphyr. Greg. Naz. de virt. v. 393ss Amm. Marc. 29,21 Catrar. Anecd. gr. Matranga 2, 675 Demetr. Cydon. epist. p. 94 Loenertz 167 "Αλλ'(ο) Cr. (cf. o 449) αλλ' 6 || 167s cf. 615s 849s Sol. 15 || 169 cf. Bacch. 5,193 L . Raderm. W S t . 56 (1938/39) lss, qui interpretatur ο και μωμ. alvei, δν oi &εοί τιμώσιν cf. Friedl. p. 590,11| 170 eodem cadunt 462. 798. 1182 Mimn. 10,2 || 171 ΰεοίοιν επι. κράτος Α ϋεοϊσ' (olo)iv êm κράτος Μ. Schmidt οι ς εατι κράτος Ο οϊς εοτι μέγα κράτος rell., &εοΐο' εοτίν επι κράτος Β. cf. Horn, hymn. Cer. 150 || 173—182 in unam coniunxi elegiam. nota in uno quoque pentametro hemistichia inter se consonantia || 174 Pind. Isthm. 6, 15 γήρας .. . πολιά» (Bacch. 3, 88) γήρως et ήπ. gen., quasi praecederet μάλλον, non μάλιστα | ad ήπ. cf. H.-W. W . H . S. Jones, Malaria andGreekHistory,Manciiesterl909,26ss || 175 χρή πενίψΒθ. cum testibus | μεγακήτεαΧντΙ Stob. SM Plut, (commun.) Hermog. Schol. Thuc. Elias alii cum Horn, y 158; cf. πολυ. κήτης quoque de N i l o (Theocr. 17, 98) || 175s cf. Hes. op. 637 Hor. epist. 1, 1, 46 Aphthon. progymn. 26 p. 8, 12ss || 176 πετρέων A Clem. Stob. M A πετρών dett. Stob. S Plut, bis Hermog. Schol. Thuc. alii | κα&ήλιβατων A | 77 35 al. πέτραι τ' ήλίβατοι Pind. Ol. 6, 64 πέτραν άλίβατον | ad rem cf. Phoenic, 3, 10 12

ELEG.

1,167-184

καϊ γαρ άνηρ πενίψ δεδμη μένος ουτε τι είπεΐν συϋ·' Ιρξαι δύναται, γλώσσα δε οί δέδεται. χρή γαρ όμως επί γην τε και ευρέα νώτα θαλάσσης δίζησϋαι χαλεπής, Κύρνε, λύσιν πενίης. τεϋνάμεναι, φίλε Κύρνε, πενιχρώι βέλτερον άνδρί ή ζώειν χαλεπήι τειρόμενον πενίψ. Κριούς μεν και δνους διζήμε&α, Κύρνε, καϊ ενγενέας, και τις βονλεται εξ άγα&ών

ITO

ίππους

177 s STOB. 4, 32 (π. πενίας), 34 [SMA] subiunctos exhibet tetrasticho 649—652, contra Lucianum de mere. cond. (51) 5 eodem atque Theogn. 6 ordine haee legiese apparet | ARTEMID. Onirocr. 1,32 I Bio ap. P L V T . poet. aud. 4 p. 22 1 | initium A R I S T . eth. Eudem. 3,1. 1230a 12 καί γαρ äv ή ισχύς καί ο πλούτος κατά Θέογνιν άνδρεία εϊεν πάς — δεδ μημένος | LVCIAN. de mere. cond. (51) 5 είτα ό Θέογνις πρόχειρος καί πολύ τό· πάς — δεδμημένος. καί δοα άλλα δείματα υπέρ της πενίας οί άγεννέστατοι των ποιητών έξενηνόχαοιν \ CORPVS HERMETICVM 10, 24a (ed. W . Scott, Hermetica, Oxford 1924): 1,204 ψυχή γαρ χωρίς νου «οντε τι είπεΐν οίfr' ερξαι δύναται». cf. Liban, deci. 1, 88 || 179S STOB. 4, 32 (π. πενίας), 36 [SMA] coniunctos cum vv. 155-158 || 183—190 S T O B . 1 4, 29 (π. εύγενείας), 53 sub lemmate Ξενοφών, τος έκ τον Περί Θεόγνιδος. [(S)MA] incipit a v. 22s ούτος δέ ó ποιητής περί ούδενός άλλου λόγον πεποίηται ή περί αρετής καί κακίας άν&ρώπων, καί εστίν ή ποίησις σύγγραμμα περί άν&ρώπων ... ή οϋν αρχή μοι δοκεϊ της ποιήαεως όρ&ώς εχειν άρχεται γάρ πρώτον από τον εδ γενέσθαι, ώιετο γαρ (ο Θέογνις) οϋτ άν&ρωπον οντε των άλλων ονδέν αν άγα&όν είναι, εί μή τά γεννήαοντα άγα&ά εϊη. εδοξεν οΰν αντώι παραδείγμαοι το'ις άλλοις ζώιοις χρήσασ&αι, 5σα μή εική τρέφεται, άλλά μετά τέχνης έκαστα θεραπεύεται, δπως γενναιότατα έσονται, δηλοϊ τε κακοΐς Stob. I cf. 555. 355.1029 al. || 321 όπάση Stob. SM δπάοσει

Theogn. ΟΧΙ όπάσει Stob. A | cf. 149 || 322 κακίην Theogn. βίοτον Stob. II 323 cf. 1281 Callim. fr. 625 Pf. | Thuo. 1,141,1 έπί

μεγάληι και έπϊ βραχεία ι.. . προφάσει || 324 διαιβολίηι Β. ad Horn,

hymn. Merc. 56 παραιβόλα Ψ132 παραιβάται Theogn. 1278d (950)

καταιμάρψας, sed Pind. Pyth. 2, 76 άμαχον κακόν . .. διάβολιάν ύποφάτιες || 325 χολοίτο Kai. || 326 π 427 ήμ tv άρ&μιοι | sim. cedit 1312 IJ 327 άμ' Emp. Homeri memor || 328 oêv Β. Korres. an ούκ .. . φέρειν; 1 || 32» ενβονλως ci. Friedl. ex Aesch. Choeph. 696 | cf. Ενβονλεύς deus (Kern) | ad rem ν. ê 329 || 330 Hes. theog. 86 op. 36 al. ίΰείηιοι δίκψοιν (Horn. hymn. Cer. 152) | certamine in Patrocli honorem instituto Όδνσεύς πολνμητις Minerva adiutrice devicit Όιλήος ταχνν Αϊαντα (S / 754ss) (D.) posais αύν . . . &écον, cf. ν 245 22

E L E G . 1, 813-346

Ήσυχος ωσπερ έγώ μέσσην οδό ν ερχεο ποσσίν, μηδ' έτεροισι διδονς, Κνρνε, τά των ετέρων. Ουκ ¿στιν φεύγοντι φίλος και πιστός εταίρος · της δε φυγής έστιν τσντ άνιηρότατον. μήποτε φεύγοντ' άνδρα επ ελπίδι, Κύρνε, φιλήσηις · ουδέ γαρ οικαδε βάς γίνεται αυτός ετι.

332»

b

Μηδέν άγαν σπεύδειν πάντων μέσ άριστα· και οϋτως, m Κνρν, έξεις άρετην, ήντε λαβείν χαλεπόν. Ζευς μοι των τε φίλων δοίη τίσιν, οΐ με φιλεΰσιν, των τ' εχ&ρών μείζον, Κνρνε, δυνησόμενον. χοντως äv δοκέοιμι μετ άν&ρώπων ΰεός είναι, ει μ' άποτεισάμενον μοίρα κίχηι θανάτου. 'Αλλά, Ζεϋ, τέλεσόν μοι, 'Ολύμπιε, καίριον εύχήν δός δέ μοι αντί κακών και τι παϋεΐν άγαάόν. τεϋναίψ δ', ει μη τι κακών Άμπαυμα μεριμνέων ευροίμην, δοίην δ' άντ' ανιών ανίας, αϊσα γαρ οϋτως εστί. τίσις δ' ου φαίνεται ήμΐν άνδρών, οΐ τάμά χρήματ εχονσι βίηι 331 β adfert STOB. 3 , 1 5 (π. άσωτίας), β [S] CLEM. ALEX, s t r ö m . 6 , 8 , 1 p . 4 2 7 S t . '

Θεόγνιδος-

3«

345

|| 3 3 8 A

331 ~ 220 cum adn. | ήανχος om. Stob. || 332 δίδσυ Stob. ||

332 a · b . 333s coniunxi. 3 3 2 l - b ~ 2 0 9 s

(ουδείς τοι 209)

| cf. 529 ||

332 b eodem cadit 124 cum adnot. | άνιηρότερσν 210 || 333 άνερ'

•

Herrn. | ini έλπίδι ci. Β. ad Pind. Pyth. 2, 49, sed ad hiatum cf. 253 adn. | cf. 823 || 334 αυτός Kai. άατός Kern cf. 193 coni. || 335s cf. 401 se Hes. op. 694 Phocyl. 12 Crit.5 Sodam. cum adnot. Soph. Phil. 620 Reitz. Epigr. u. Skol. 66 || 337 ad τίσιν cf. 345 || 3378 cl. Sol. 1, 5s II 338 δννησομένωι Schae. alii alia (-μένων, -μένην), ñeque tarnen quidquam certi, 'potentiorem quendam' Kai., an 'superiorem (esse)'î cf. Allen (1932) 85s (1933) 53 (D.) ||

340 cf. 362 I et μ' A el μη Ο ψ XI | κίχοι Cam. | alteram hemistichium est Mimn. 6, 2 Sol. 12,4 Tyrt. 5, 5 | cf. 820 Callin. 1,15 Sol. 19,18 Simon. 135, 2 Arist. Pepi. 29, 2 || 341 κ 483

ώ Κίρκη, τέλεοόν μοι ύπόαχεαιν | Α 508 άλλά αύ πέρ μιν τϊαον, 'Ολύμπιε μητίετα Ζεϋ || 342 Π 40 δός δέ μοι || 343 cf. 1325 | Hes. theog. 55 άμπαυμά τε μερμηράων cf. Bacch. δ, 7 || 345 ad τίσις of. 3 3 7

23

THEOGNIS MEGAREVS

σύλησαντες · εγώ δε κύων έπέρησα χαράδρην χειμάρρωι ποταμώι πάντ' άποσεισάμενος· των εϊη μέλαν al μα πιεϊν επί τ έσ&λός δροιτο 360 δαίμων, δς κατ εμόν νουν τελέσειε τάδε. Τ

Α δειλή πενίη, τί μένεις προλιποϋσα παρ' άλλον ανδρ' ίέναι; μή ών δήν ουκ έ&έλοντα φίλει · άλλ' lèi και δόμον άλλον εποίχεο, μηδε μεϋ·' ήμέων αίεΐ δνστήνου τονδε βίου μέτεχε. 355 Τόλμα, Κνρνε, κακοϊσιν, επεί κάσάλοΐσιν έχαιρες, εϋτέ σε και τούτων μοίρ επέβαλλεν εχειν. ώς δέ περ εξ άγα&ών ελαβες κακόν, ώς δε και αϋάις έκδϋναι πειρώ ϋεοΐσιν επευχόμένος, μηδε λίην επίφαινε- κακόν δέ τε, Κνρν, επιφαίνειν. seo πανρους κηδεμόνας σης κακότητος ε χεις. 'Ανδρός τοι κραδίη μινύύει μέγα πημα παθόντος, Κνρν · άποτειννμένον δ' αϋξεται έξοπίσω. Εν κώτιλλε τον εχύρόν · δταν δ' υποχείριος τεΐσαί νιν πρόψασιν μηδεμίαν §έμένος.

ελϋηι,

see "Ισχε νόωι, γλώσσης δέ το μείλιχον α'ιεν έπέστω· δειλών τοι τελέ&ει καρδίη όξυτέρη. 347 cf. Allen (1940) 211ss || 347s χαράδρης et χείμαρροι ποτά-

μοί Δ 454. 452 £ 87 s ποταμώι.. . χειμάρρωι | cf. Anacr. 45 || 349 μέλαν αίμα Horn. pass. | ξ 104 επί δ' άνερες ίσΰλοί δρονται || 349 s Achaeis χαλεπός δέ τις ώρορε δαίμων (τ 201) || 350 ο 203 δππως ol κατά μοίραν υποσχόμενος τελέαειεν || 351 cf. 649 || 351s μένεις; et Ιέναι H.-W. || 351ss cf. Hippon. 29 et Kaegi p. 36s || 352 μ' ήν δήν A interpretatus sum. ad crasin cf. 931 τί δή μ' Ο τί δέ δή μ' XI μή δή μ' Bekk. μή δήν μ' H.-W. ad 597 cf. 1243 δήν δή \ φιλείς ΟΧΙ | similiter cadit 1094 || 355ss cf. Archil. 67 a , 4ss ||

•

355 cf. 1029 I κέσ&λοίσιν AO em. dett. || 356 ovτε A || 357 αΰ&ις A ut semper, 202, 863. 958. 1250. 1324. non sibi constant 0 X 1 ||

358 &εοϊς A I κ 533 επεύξαα&αι δέ ϋ·εοϊσιν | eodem cadit 944 cf. 1116 II 359 δέ τε Α δέ τι ΟΧ δ' ετιΐ | έπιφαίνων Br. || 360 π. κ. 645 II 361 Γ 50 μέγα π. || 362 cf. 340 || 363 μσΰνος εραις. Εν μεν έχοντος έμοϋ πολλοί φίλοι· ην δε τι δεινόν σνγκνρσηι, παϋροι πιστό ν εχονσι νόον. Πλήύει δ' άν&ρώπων άρετή μία γίνεται ήδε, πλουτεΐν των δ' άλλων ουδέν αρ' ήν δφελος, ονδ' ει σωφροσννην μεν εχοις 'Ραδαμάν&νος αύτοϋ, πλείονα δ' είδείης Σισύφον ΑΙολίδεω, δστε καΐ εξ Άίδεω πολυϊδρίηισιν άνηλ&εν πείσας Περσεφόνην αίμυλίοισι λόγοις, 705 ήτε βροτοϊς παρέχει λήϋην βλάπτουσα νόοιο — άλλος δ' ονπω τις τούτο γ' επεφράσατο, οντινα δή ϋανάτοιο μέλαν νέφος άμφικαλνψηι, ελ&ηι δ' ες σκιερό ν χώρον άποψ&ιμένων, κυανέας τε πνλας παραμείψεται, αϊτε θανόντων 710 ψνχάς εΐργουσιν καίπερ άναινομένας· 700

695β STOB. 3, 19 (π. άνεξικωάας), 11 [ΜΑ: S sine lemmate] Θεόγνιδος· || β95 adfertCoEP. Parie. 641 Elt. || 699-702 STOB. 4, 31 (π. πλούτου), 3 [SMA] Θεόγνιδος· 695 idem exordium 367, 939 | similia e pictura vascularia contulit Cr. (P. Kretschmer Gr. Vaseniiischr. p. 87, 56 nuno Hartwig Meisterschalen p. 258, 8) qui coni, ov δνναμ', ov σοι, cf. W. Schu. GGA 1896, 237 Wil. SS. 120 Bacch. fr. 18 (Maas) | παρασχέμεν Us. | cf. 275 et 1029 cum adn. (τόλμα, ϋνμέ) Hes. theog. 639 παρέοχεάον άρμενα πάντα Pind. Nem. 3, 58 év άρμένοισι πασι ΰνμόν αϋξων || 695 s cf. Archil. 67* Wil. Aesch. Ag. 1299 adn. II 696 an τώνδεί | ουχί Stob. | μόνος AO | ad rem cf. Bacch. fr. 18 Theocr. 13, lss || 697 «5] ov A || 697s cf. 643ss 857ss929s || 698 ~ 74 I νόον A y 699—718 carmen integrum (cf. 699s ~ 717s), quod pridem contulerunt cum Tyrt. 9. cf. Reitz. Epigr. u. Skol. 78 W. Jaeger Tyrt. 544ss (D.) || 699 παοιν ô' άν&ρώποια' αρ. Stob.| Aesch. Pere. 432 πλή&ος ... άν&ρώπων || 699s cf. Ale. 101 Wil. Gl. 2, 1241 H 700 X 513 ουδέν σοι γ' όφελος || 701 Ιχοι Stob. || 701s cf. Tyrt. 9, 6ss || 702 είδείη Stob. | Ν 355 πλείονα ήιδει \ Ζ 154 Σίσυφος ΑΙολίδης || 702ss cf. Ale. 73 G. Rathmann Quaestiones Pythagoreae Orphicae Empedocleae (Diss. Hal. 1933) p. 141,26 H 703 ψ ΤΙ πολυϊδρείηισι νόοιο (β 346) || 704 α 56 αίμ. λόγοισιν (Horn. hymn. Merc. 317) || 705 223 νόου βεβλαμμένος έσ&λον II 706 ~ 430 || 707 ~ Π 350 δ 180 || 708 αποφ&ιμένος Α an άποφ&ίμενος ? || 709 Ps.-Hes. scut. 249 Κήρες κνάνεαι \ παρ. coniunct. 44

E L E G . 1, 695-730

άλλ' άρα κάκεϊ&εν πάλιν ήλυΰε Σίσυφος ήρως ές φάος ήελίου σφήισι πολυφροσνναις — ουδ' εί ψενδεα μεν ποιοΐς ετύμοισιν όμοϊα, γλώσσαν εχων άγαϋην Νέστορος άντι&έον, ώκύτερος δ' εΐησ&α πόδας ταχέων Άρπυιών και παίδων Βορέω, των cupαρ είσι πόδες, άλλά χρή πάντας γνώμην ταύτην κατα&έσϋαι, ώς πλούτος πλείστην πάσιν εχει δύναμιν. 'ΤΙσόν τοι πλοντοΰσιν, δτωι πολύς αργυρός εστίν και χρυσός καΐ γης πυροφόρου πεδία Ιπποι •&' ήμίονοί τε, και ώι' — τά δέοντα πάρεστι 'γαστρί τε και πλευραΐς και ποσίν αβρά πα&είν, παιδός τ ηδε γυναικός ·' όταν δέ κε των άφίκηται ώρη, συν δ' ήβη γίνεται αρμοδία, ταντ άφενος ϋνητοϊσι · τα γαρ περιώσια πάντα χρήματ εχων ουδείς ερχεται είς Άίδεω, ονδ' äv άποινα διδούς θάνατον φύγοι ουδέ βαρείας νσύσους ονδε κακόν γήρας έπερχόμενον.

7ΐ5

m

725

Φροντίδες ανθρώπων ελαχον πτερά ποικίλ' εχουσαι, μυρόμεναι ψυχής εΐνεκα και βιότου. 7S0 717s S t o b . 4 , 3 1 (π. πλούτου), 8 [S Μ Α] Θεόγνιδ ος· cf. Eur. Phoen. 438ss || 719—728 Stob. 4 , 3 3 (σύγκριοις πενίας xal πλούτου), 7 [is Μ Α] Θεόγνιδ ος· (of. Sol. 1. c.) 711 και κεϊ&εν Bekk. || 713 ~ r 203 Hes. theog 27 | ψενδέα A || 714 λ 512 Νέστωρ άντί&εος | cf. A 248s Ον. met. 13,63 || 714ss cf. Tyrt. 9 , 4 . 8 || 715 ex E t . Magn. 138,21 Άρεπνιών Wil. 1 et Gl. 1,267 Β. olim || 717 ταντην γνώμην πάντας (πάντως A, ut videtur) Stob, probat Leutech Phil. 23 (1874) 472 coni. Ar. eccles. 658 ταντηι ci. Β . || 717s cf. 699s || 718 an Πλούτος ? Kern. cf. 1117 cum adn. || 719—724 in malam partem detorti ex Sol. 14 Harrison, Studies, 107ss |] 719es cf. Hor. epist. 1, 12, 5s (cut rerum, suppetit usus, si ventri bene, si lateri est pedibusque tuie) et epigrammatum auctores apud Kaegi 9ss Reitz. Epigr. u. Skol. 77s II 720 eodem cadunt988 Σ 602 || 721 ταλεοντα Α τάδε πάντα Stob, contra Horatium (Kai.) |¡ 722 eodem cadit 474 || 726 in ερχεται εΙς'ΑΙδψ caduntTyrt. 10,38 Mimn. 2 , 1 4 || 727 ~ 1187 || 727s cf. 527s cum. adn. || 729 cf. Sapph. 36, 3s Hor. carm. 2, 16, l i s I cf. adi. ποικιλόπτερος ap. Eur. Hipp. 1270 ( Έ ρ ω ς ) Pratm. 1 , 5 (μέλος) \ similiter μέριμναι Horn. hymn. Merc. 44 Mimn. 1,7|

45

THEOGOTS MEGAREVS Ζεν πάτερ, εϊ&ε γένοιτο ΰεοϊς φίλα τοις μεν άλιτροϊς νβριν άδεΐν, καί σφιν τον το γένοιτο φίλον όνμώι, σχέτλια εργα t àiaτά φρεσί δ' δστις f άάηνης ¿ργάζοιτο ΰεων μηδέν όπιζόμενος, 736 αντόν ίπειτα πάλιν τείσαι κακά, μηδ' ετ οπίσσω πατρός άτασύαλίαι παισΐ γένοιντο κακόν παίδες δ' oh' αδίκου πατρός τά δίκαια νοενντες ποιωσιν, Κρονίδη, σον χόλον άζόμενοι, εξ αρχής τα δίκαια μετ άστοϊσιν φιλέοντες, 740 μη τIV νπερβασίην άντιτίνειν πατέρων. ταντ εϊη μακάρεσσι &εοϊς φίλα· νυν δ' ό μεν ίρδων έκφεύγει, το κακόν δ' άλλος επειτα φέρει, καί τοϋτ, ά&ανάτων βασιλεϋ, πώς εστι δίκαιον, έργων δστις άνηρ εκτός έων αδίκων, cf. Eur. Ηβο. 71 Χ&ών, μελανοπτερύγων μήτερ όνείραιν Ρ 570ss μνίης Φάρσος Aesch. Pere. 161 καρδίαν άμύσσει φροντίς Aesch. Suppl. 328s. Eur. Heraclid. 635 Theocr. 13,71. cf. 1325 μερμήρας Ιλαχαν H. L. Withers apud Allen (1934) 239ss || 729s of. Hi. Jb. 1886, 63 II 730 μνρεσύαι Horn. pass, versus initio 731-758 continuavit Harrison | cf. 203ss 395ss 373ss Sol. 1, 29ss Eur. Hipp. 1329ss || 731 β 33 s εΐΰε . . . Ζευς . . . τελέοειεν, at Χ 41 β αιΰε &εοΙαι φίλος τοοαόνδε γένοιτο, δα σον έμοί η 316 μη τοντο φίλον Αιί,. . γένοιτο cf. 741 et Allen (1932) 85s || 731s aut corruptos aut contractos esse censuerunt editores: sed ne άδείν quidem mutandum videtur conlata elegia 373ss (203ss 44) (D.) || 732 s H 31 s έπεί &ς φίλον Ιπλετο ϋνμωι νμίν ά&ανάτηισι || 733 αχ. ε. ξ 83 al. | ' Α || 1049 δε τω Α δέ ΟΧ δέ ye I em. Β. | of. μ 217 Hes. op. 107 | ύπ. sicut 27. 1007 || 1050 Horn, συ δ' ivi φρεσί βάλλεο οήιοι || 1051 πράξης AO πρήξηις XI | βα&είης Α || 1051s Τ 125 κατά φρένα . .. βαϋ·εϊαν || 1052 α 444 βούλενε φρεαιν ήιαιν όδόν | σω τ ('an = οώωι τ'? Kai.) αγα&ω τε Α οωι άγαΰώι τε ΟΧΙ | γ 266 al. φρεσί γάρ κέχρητ' άγαϋηισιν || 1053 Eur. Bacch. 332 νϋν γάρ πέτει τε και φρονών ουδέν φρονείς \ Δ 309 νόον και ϋνμύν || 1054 β 281 al. βονλήν τε νόον τε \ νόον ¿ο&λόν S cf. 792 νόος έαϋλόν Β. νόος εσ&λός Hart. || 1055s cf. Xenophan. 6,1 I έάοομαι ΟΧΙ | ¿da. et μνηο. coniunctivi || 1057 αύται Cr. ad Tyrt, 2,1 Theogn. 773 | κεχ Ο | μολίβδωι S H . - W . Il l i e 4 h νόος O y Ι ΐ β δ συμμιγε Α || Ι ΐ β β H e s . o p . 6 4 6 εύτ' âv in' έμπορίην τρέψας άεοίφρονα &υμόν \ όδονστελεηϊ Α όδοϋ τελέης XI όδοϋ τελέοις Ο όδοϋ στέλληι B.D. | τέρματά τ* ΟΧΙ | έμπορίην A ( v i i I ) -(ης Ο Χ Ι || 1 1 β 7 β f o r t , c u m 1 1 6 5 s c o n i u n g e n d i | | 11β9 καχ ετεριης Α καχετ αιρίης Χ -είης Ο κακεχεταιρίης I e c o r r . ( e x -αιτερ-) |J 1 1 7 0 Ρ β . - H e s . s c u t . 7 9 s μίγ' ά&ανάτονς μάκαρας... ήλιτεν Άμφιτρυ