Bibla - Shkrimi i Shenjtë [PDF]

Zitiervorschau

Bibla – Shkrimi i Shenjtë BESËLIDHJA E VJETËR .................................................................................................................. 39 ZANAFILLA 1 ........................................................................................................................................ 39 ZANAFILLA 2 ........................................................................................................................................ 41 ZANAFILLA 3 ........................................................................................................................................ 43 ZANAFILLA 4 ........................................................................................................................................ 45 ZANAFILLA 5 ........................................................................................................................................ 46 ZANAFILLA 6 ........................................................................................................................................ 48 ZANAFILLA 7 ........................................................................................................................................ 49 ZANAFILLA 8 ........................................................................................................................................ 50 ZANAFILLA 9 ........................................................................................................................................ 52 ZANAFILLA 10 ..................................................................................................................................... 54 ZANAFILLA 11 ...................................................................................................................................... 55 ZANAFILLA 12 ..................................................................................................................................... 57 ZANAFILLA 13 ..................................................................................................................................... 58 ZANAFILLA 14 ..................................................................................................................................... 59 ZANAFILLA 15 ..................................................................................................................................... 61 ZANAFILLA 16 ..................................................................................................................................... 62 ZANAFILLA 17 ..................................................................................................................................... 63 ZANAFILLA 18 ..................................................................................................................................... 65 ZANAFILLA 19 ..................................................................................................................................... 67 ZANAFILLA 20 ..................................................................................................................................... 69 ZANAFILLA 21 ..................................................................................................................................... 70 ZANAFILLA 22 ..................................................................................................................................... 72 ZANAFILLA 23 ..................................................................................................................................... 73 ZANAFILLA 24 ..................................................................................................................................... 74 ZANAFILLA 25 ..................................................................................................................................... 78 ZANAFILLA 26 ..................................................................................................................................... 80 ZANAFILLA 27 ..................................................................................................................................... 82 ZANAFILLA 28 ..................................................................................................................................... 85 ZANAFILLA 29 ..................................................................................................................................... 86 ZANAFILLA 30 ..................................................................................................................................... 88 ZANAFILLA 31 ..................................................................................................................................... 90 ZANAFILLA 32 ..................................................................................................................................... 93 ZANAFILLA 33 ..................................................................................................................................... 95

ZANAFILLA 34 ..................................................................................................................................... 96 ZANAFILLA 35 ..................................................................................................................................... 98 ZANAFILLA 36 ................................................................................................................................... 100 ZANAFILLA 37 ................................................................................................................................... 102 ZANAFILLA 38 ................................................................................................................................... 104 ZANAFILLA 39 ................................................................................................................................... 106 ZANAFILLA 40 ................................................................................................................................... 107 ZANAFILLA 41 ................................................................................................................................... 108 ZANAFILLA 42 ................................................................................................................................... 111 ZANAFILLA 43 ................................................................................................................................... 113 ZANAFILLA 44 ................................................................................................................................... 115 ZANAFILLA 45 ................................................................................................................................... 117 ZANAFILLA 46 ................................................................................................................................... 119 ZANAFILLA 47 ................................................................................................................................... 121 ZANAFILLA 48 ................................................................................................................................... 123 ZANAFILLA 49 ................................................................................................................................... 125 ZANAFILLA 50 ................................................................................................................................... 128 DALJA 1 ................................................................................................................................................ 130 DALJA 2 ................................................................................................................................................ 131 DALJA 3 ................................................................................................................................................ 132 DALJA 4 ................................................................................................................................................ 134 DALJA 5 ................................................................................................................................................ 136 DALJA 6 ................................................................................................................................................ 137 DALJA 7 ................................................................................................................................................ 139 DALJA 8 ................................................................................................................................................ 141 DALJA 9 ................................................................................................................................................ 143 DALJA 10 .............................................................................................................................................. 145 DALJA 11 .............................................................................................................................................. 147 DALJA 12 .............................................................................................................................................. 148 DALJA 13 .............................................................................................................................................. 151 DALJA 14 .............................................................................................................................................. 152 DALJA 15 .............................................................................................................................................. 154 DALJA 16 .............................................................................................................................................. 158 DALJA 17 .............................................................................................................................................. 161 DALJA 18 .............................................................................................................................................. 162

DALJA 19 .............................................................................................................................................. 163 DALJA 20 .............................................................................................................................................. 165 DALJA 21 .............................................................................................................................................. 167 DALJA 22 .............................................................................................................................................. 169 DALJA 23 .............................................................................................................................................. 171 DALJA 24 .............................................................................................................................................. 173 DALJA 25 .............................................................................................................................................. 174 DALJA 26 .............................................................................................................................................. 176 DALJA 27 .............................................................................................................................................. 178 DALJA 28 .............................................................................................................................................. 179 DALJA 29 .............................................................................................................................................. 182 DALJA 30 .............................................................................................................................................. 184 DALJA 31 .............................................................................................................................................. 187 DALJA 32 .............................................................................................................................................. 188 DALJA 33 .............................................................................................................................................. 190 DALJA 34 .............................................................................................................................................. 191 DALJA 35 .............................................................................................................................................. 194 DALJA 36 .............................................................................................................................................. 196 DALJA 37 .............................................................................................................................................. 198 DALJA 38 .............................................................................................................................................. 199 DALJA 39 .............................................................................................................................................. 201 DALJA 40 .............................................................................................................................................. 204 LEVITIKU 1 .......................................................................................................................................... 205 LEVITIKU 2 .......................................................................................................................................... 206 LEVITIKU 3 .......................................................................................................................................... 207 LEVITIKU 4 .......................................................................................................................................... 208 LEVITIKU 5 .......................................................................................................................................... 211 LEVITIKU 6 .......................................................................................................................................... 212 LEVITIKU 7 .......................................................................................................................................... 214 LEVITIKU 8 .......................................................................................................................................... 216 LEVITIKU 9 .......................................................................................................................................... 218 LEVITIKU 10 ........................................................................................................................................ 220 LEVITIKU 11 ........................................................................................................................................ 221 LEVITIKU 12 ........................................................................................................................................ 224 LEVITIKU 13 ........................................................................................................................................ 224

LEVITIKU 14 ........................................................................................................................................ 228 LEVITIKU 15 ........................................................................................................................................ 231 LEVITIKU 16 ........................................................................................................................................ 233 LEVITIKU 17 ........................................................................................................................................ 236 LEVITIKU 18 ........................................................................................................................................ 237 LEVITIKU 19 ........................................................................................................................................ 238 LEVITIKU 20 ........................................................................................................................................ 240 LEVITIKU 21 ........................................................................................................................................ 242 LEVITIKU 22 ........................................................................................................................................ 244 LEVITIKU 23 ........................................................................................................................................ 246 LEVITIKU 24 ........................................................................................................................................ 249 LEVITIKU 25 ........................................................................................................................................ 250 LEVITIKU 26 ........................................................................................................................................ 253 LEVITIKU 27 ........................................................................................................................................ 256 NUMRAT 1 ............................................................................................................................................ 258 NUMRAT 2 ............................................................................................................................................ 261 NUMRAT 3 ............................................................................................................................................ 262 NUMRAT 4 ............................................................................................................................................ 265 NUMRAT 5 ............................................................................................................................................ 268 NUMRAT 6 ............................................................................................................................................ 270 NUMRAT 7 ............................................................................................................................................ 271 NUMRAT 8 ............................................................................................................................................ 276 NUMRAT 9 ............................................................................................................................................ 277 NUMRAT 10 ......................................................................................................................................... 279 NUMRAT 11 .......................................................................................................................................... 281 NUMRAT 12 ......................................................................................................................................... 283 NUMRAT 13 ......................................................................................................................................... 284 NUMRAT 14 ......................................................................................................................................... 286 NUMRAT 15 ......................................................................................................................................... 288 NUMRAT 16 ......................................................................................................................................... 290 NUMRAT 17 ......................................................................................................................................... 293 NUMRAT 18 ......................................................................................................................................... 294 NUMRAT 19 ......................................................................................................................................... 297 NUMRAT 20 ......................................................................................................................................... 298 NUMRAT 21 ......................................................................................................................................... 300

NUMRAT 22 ......................................................................................................................................... 303 NUMRAT 23 ......................................................................................................................................... 305 NUMRAT 24 ......................................................................................................................................... 308 NUMRAT 25 ......................................................................................................................................... 311 NUMRAT 26 ......................................................................................................................................... 312 NUMRAT 27 ......................................................................................................................................... 315 NUMRAT 28 ......................................................................................................................................... 316 NUMRAT 29 ......................................................................................................................................... 318 NUMRAT 30 ......................................................................................................................................... 320 NUMRAT 31 ......................................................................................................................................... 322 NUMRAT 32 ......................................................................................................................................... 324 NUMRAT 33 ......................................................................................................................................... 326 NUMRAT 34 ......................................................................................................................................... 328 NUMRAT 35 ......................................................................................................................................... 330 NUMRAT 36 ......................................................................................................................................... 332 LIGJI I PËRTËRIRË 1 ...................................................................................................................... 333 LIGJI I PËRTËRIRË 2 ...................................................................................................................... 335 LIGJI I PËRTËRIRË 3 ...................................................................................................................... 338 LIGJI I PËRTËRIRË 4 ...................................................................................................................... 340 LIGJI I PËRTËRIRË 5 ...................................................................................................................... 343 LIGJI I PËRTËRIRË 6 ...................................................................................................................... 345 LIGJI I PËRTËRIRË 7 ...................................................................................................................... 346 LIGJI I PËRTËRIRË 8 ...................................................................................................................... 348 LIGJI I PËRTËRIRË 9 ...................................................................................................................... 349 LIGJI I PËRTËRIRË 10 ................................................................................................................... 351 LIGJI I PËRTËRIRË 11 .................................................................................................................... 353 LIGJI I PËRTËRIRË 12 ................................................................................................................... 355 LIGJI I PËRTËRIRË 13 ................................................................................................................... 357 LIGJI I PËRTËRIRË 14 ................................................................................................................... 358 LIGJI I PËRTËRIRË 15 ................................................................................................................... 360 LIGJI I PËRTËRIRË 16 ................................................................................................................... 361 LIGJI I PËRTËRIRË 17 ................................................................................................................... 363 LIGJI I PËRTËRIRË 18 ................................................................................................................... 365 LIGJI I PËRTËRIRË 19 ................................................................................................................... 366 LIGJI I PËRTËRIRË 20 ................................................................................................................... 368

LIGJI I PËRTËRIRË 21 ................................................................................................................... 369 LIGJI I PËRTËRIRË 22 ................................................................................................................... 370 LIGJI I PËRTËRIRË 23 ................................................................................................................... 372 LIGJI I PËRTËRIRË 24 ................................................................................................................... 374 LIGJI I PËRTËRIRË 25 ................................................................................................................... 376 LIGJI I PËRTËRIRË 26 ................................................................................................................... 377 LIGJI I PËRTËRIRË 27 ................................................................................................................... 378 LIGJI I PËRTËRIRË 28 ................................................................................................................... 380 LIGJI I PËRTËRIRË 29 ................................................................................................................... 384 LIGJI I PËRTËRIRË 30 ................................................................................................................... 386 LIGJI I PËRTËRIRË 31 ................................................................................................................... 387 LIGJI I PËRTËRIRË 32 ................................................................................................................... 390 LIGJI I PËRTËRIRË 33 ................................................................................................................... 396 LIGJI I PËRTËRIRË 34 ................................................................................................................... 400 JOZUEHU 1 .......................................................................................................................................... 401 JOZUEHU 2 .......................................................................................................................................... 402 JOZUEHU 3 .......................................................................................................................................... 404 JOZUEHU 4 .......................................................................................................................................... 405 JOZUEHU 5 .......................................................................................................................................... 406 JOZUEHU 6 .......................................................................................................................................... 408 JOZUEHU 7 .......................................................................................................................................... 410 JOZUEHU 8 .......................................................................................................................................... 412 JOZUEHU 9 .......................................................................................................................................... 415 JOZUEHU 10 ....................................................................................................................................... 416 JOZUEHU 11 ....................................................................................................................................... 420 JOZUEHU 12 ....................................................................................................................................... 422 JOZUEHU 13 ....................................................................................................................................... 423 JOZUEHU 14 ....................................................................................................................................... 425 JOZUEHU 15 ....................................................................................................................................... 426 JOZUEHU 16 ....................................................................................................................................... 429 JOZUEHU 17 ....................................................................................................................................... 430 JOZUEHU 18 ....................................................................................................................................... 431 JOZUEHU 19 ....................................................................................................................................... 433 JOZUEHU 20 ....................................................................................................................................... 436 JOZUEHU 21 ....................................................................................................................................... 436

JOZUEHU 22 ....................................................................................................................................... 439 JOZUEHU 23 ....................................................................................................................................... 442 JOZUEHU 24 ....................................................................................................................................... 443 GJYQTARËT 1 .................................................................................................................................... 446 GJYQTARËT 2 .................................................................................................................................... 448 GJYQTARËT 3 .................................................................................................................................... 450 GJYQTARËT 4 .................................................................................................................................... 452 GJYQTARËT 5 .................................................................................................................................... 454 GJYQTARËT 6 .................................................................................................................................... 457 GJYQTARËT 7 .................................................................................................................................... 460 GJYQTARËT 8 .................................................................................................................................... 462 GJYQTARËT 9 .................................................................................................................................... 465 GJYQTARËT 10 .................................................................................................................................. 469 GJYQTARËT 11 .................................................................................................................................. 471 GJYQTARËT 12 .................................................................................................................................. 473 GJYQTARËT 13 .................................................................................................................................. 474 GJYQTARËT 14 .................................................................................................................................. 476 GJYQTARËT 15 .................................................................................................................................. 478 GJYQTARËT 16 .................................................................................................................................. 479 GJYQTARËT 17 .................................................................................................................................. 482 GJYQTARËT 18 .................................................................................................................................. 483 GJYQTARËT 19 .................................................................................................................................. 485 GJYQTARËT 20 .................................................................................................................................. 487 GJYQTARËT 21 .................................................................................................................................. 490 RUTA 1 ................................................................................................................................................... 492 RUTA 2 ................................................................................................................................................... 494 RUTA 3 ................................................................................................................................................... 495 RUTA 4 ................................................................................................................................................... 497 1 SAMUELIT 1 .................................................................................................................................... 498 1 SAMUELIT 2 .................................................................................................................................... 500 1 SAMUELIT 3 .................................................................................................................................... 503 1 SAMUELIT 4 .................................................................................................................................... 505 1 SAMUELIT 5 .................................................................................................................................... 506 1 SAMUELIT 6 .................................................................................................................................... 507 1 SAMUELIT 7 .................................................................................................................................... 509

1 SAMUELIT 8 .................................................................................................................................... 510 1 SAMUELIT 9 .................................................................................................................................... 511 1 SAMUELIT 10 .................................................................................................................................. 513 1 SAMUELIT 11 .................................................................................................................................. 515 1 SAMUELIT 12 .................................................................................................................................. 516 1 SAMUELIT 13 .................................................................................................................................. 518 1 SAMUELIT 14 .................................................................................................................................. 519 1 SAMUELIT 15 .................................................................................................................................. 523 1 SAMUELIT 16 .................................................................................................................................. 525 1 SAMUELIT 17 .................................................................................................................................. 527 1 SAMUELIT 18 .................................................................................................................................. 530 1 SAMUELIT 19 .................................................................................................................................. 532 1 SAMUELIT 20 .................................................................................................................................. 534 1 SAMUELIT 21 .................................................................................................................................. 536 1 SAMUELIT 22 .................................................................................................................................. 537 1 SAMUELIT 23 .................................................................................................................................. 539 1 SAMUELIT 24 .................................................................................................................................. 541 1 SAMUELIT 25 .................................................................................................................................. 542 1 SAMUELIT 26 .................................................................................................................................. 545 1 SAMUELIT 27 .................................................................................................................................. 547 1 SAMUELIT 28 .................................................................................................................................. 548 1 SAMUELIT 29 .................................................................................................................................. 550 1 SAMUELIT 30 .................................................................................................................................. 551 1 SAMUELIT 31 .................................................................................................................................. 552 2 SAMUELIT 1 .................................................................................................................................... 553 2 SAMUELIT 2 .................................................................................................................................... 555 2 SAMUELIT 3 .................................................................................................................................... 557 2 SAMUELIT 4 .................................................................................................................................... 560 2 SAMUELIT 5 .................................................................................................................................... 561 2 SAMUELIT 6 .................................................................................................................................... 563 2 SAMUELIT 7 .................................................................................................................................... 564 2 SAMUELIT 8 .................................................................................................................................... 566 2 SAMUELIT 9 .................................................................................................................................... 568 2 SAMUELIT 10 .................................................................................................................................. 569 2 SAMUELIT 11 .................................................................................................................................. 570

2 SAMUELIT 12 .................................................................................................................................. 572 2 SAMUELIT 13 .................................................................................................................................. 574 2 SAMUELIT 14 .................................................................................................................................. 577 2 SAMUELIT 15 .................................................................................................................................. 579 2 SAMUELIT 16 .................................................................................................................................. 581 2 SAMUELIT 17 .................................................................................................................................. 583 2 SAMUELIT 18 .................................................................................................................................. 585 2 SAMUELIT 19 .................................................................................................................................. 587 2 SAMUELIT 20 .................................................................................................................................. 591 2 SAMUELIT 21 .................................................................................................................................. 593 2 SAMUELIT 22 .................................................................................................................................. 595 2 SAMUELIT 23 .................................................................................................................................. 599 2 SAMUELIT 24 .................................................................................................................................. 602 1 MBRETËRVE 1 ............................................................................................................................... 604 1 MBRETËRVE 2 ............................................................................................................................... 607 1 MBRETËRVE 3 ............................................................................................................................... 611 1 MBRETËRVE 4 ............................................................................................................................... 613 1 MBRETËRVE 5 ............................................................................................................................... 614 1 MBRETËRVE 6 ............................................................................................................................... 616 1 MBRETËRVE 7 ............................................................................................................................... 619 1 MBRETËRVE 8 ............................................................................................................................... 622 1 MBRETËRVE 9 ............................................................................................................................... 627 1 MBRETËRVE 10 ............................................................................................................................. 629 1 MBRETËRVE 11 ............................................................................................................................. 632 1 MBRETËRVE 12 ............................................................................................................................. 635 1 MBRETËRVE 13 ............................................................................................................................. 637 1 MBRETËRVE 14 ............................................................................................................................. 640 1 MBRETËRVE 15 ............................................................................................................................. 642 1 MBRETËRVE 16 ............................................................................................................................. 644 1 MBRETËRVE 17 ............................................................................................................................. 647 1 MBRETËRVE 18 ............................................................................................................................. 648 1 MBRETËRVE 19 ............................................................................................................................. 652 1 MBRETËRVE 20 ............................................................................................................................. 654 1 MBRETËRVE 21 ............................................................................................................................. 657 1 MBRETËRVE 22 ............................................................................................................................. 659

2 MBRETËRVE 1 ............................................................................................................................... 663 2 MBRETËRVE 2 ............................................................................................................................... 665 2 MBRETËRVE 3 ............................................................................................................................... 667 2 MBRETËRVE 4 ............................................................................................................................... 669 2 MBRETËRVE 5 ............................................................................................................................... 672 2 MBRETËRVE 6 ............................................................................................................................... 674 2 MBRETËRVE 7 ............................................................................................................................... 677 2 MBRETËRVE 8 ............................................................................................................................... 678 2 MBRETËRVE 9 ............................................................................................................................... 681 2 MBRETËRVE 10 ............................................................................................................................. 684 2 MBRETËRVE 11 ............................................................................................................................. 687 2 MBRETËRVE 12 ............................................................................................................................. 688 2 MBRETËRVE 13 ............................................................................................................................. 690 2 MBRETËRVE 14 ............................................................................................................................. 692 2 MBRETËRVE 15 ............................................................................................................................. 694 2 MBRETËRVE 16 ............................................................................................................................. 697 2 MBRETËRVE 17 ............................................................................................................................. 699 2 MBRETËRVE 18 ............................................................................................................................. 702 2 MBRETËRVE 19 ............................................................................................................................. 705 2 MBRETËRVE 20 ............................................................................................................................. 709 2 MBRETËRVE 21 ............................................................................................................................. 710 2 MBRETËRVE 22 ............................................................................................................................. 712 2 MBRETËRVE 23 ............................................................................................................................. 714 2 MBRETËRVE 24 ............................................................................................................................. 717 2 MBRETËRVE 25 ............................................................................................................................. 719 1 KRONIKAVE 1 ................................................................................................................................. 721 1 KRONIKAVE 2 ................................................................................................................................. 723 1 KRONIKAVE 3 ................................................................................................................................. 725 1 KRONIKAVE 4 ................................................................................................................................. 726 1 KRONIKAVE 5 ................................................................................................................................. 729 1 KRONIKAVE 6 ................................................................................................................................. 731 1 KRONIKAVE 7 ................................................................................................................................. 733 1 KRONIKAVE 8 ................................................................................................................................. 736 1 KRONIKAVE 9 ................................................................................................................................. 737 1 KRONIKAVE 10 .............................................................................................................................. 739

1 KRONIKAVE 11 .............................................................................................................................. 740 1 KRONIKAVE 12 .............................................................................................................................. 742 1 KRONIKAVE 13 .............................................................................................................................. 744 1 KRONIKAVE 14 .............................................................................................................................. 745 1 KRONIKAVE 15 .............................................................................................................................. 746 1 KRONIKAVE 16 .............................................................................................................................. 748 1 KRONIKAVE 17 .............................................................................................................................. 752 1 KRONIKAVE 18 .............................................................................................................................. 753 1 KRONIKAVE 19 .............................................................................................................................. 755 1 KRONIKAVE 20 .............................................................................................................................. 756 1 KRONIKAVE 21 .............................................................................................................................. 757 1 KRONIKAVE 22 .............................................................................................................................. 759 1 KRONIKAVE 23 .............................................................................................................................. 760 1 KRONIKAVE 24 .............................................................................................................................. 762 1 KRONIKAVE 25 .............................................................................................................................. 763 1 KRONIKAVE 26 .............................................................................................................................. 765 1 KRONIKAVE 27 .............................................................................................................................. 767 1 KRONIKAVE 28 .............................................................................................................................. 769 1 KRONIKAVE 29 .............................................................................................................................. 771 2 KRONIKAVE 1 ................................................................................................................................. 773 2 KRONIKAVE 2 ................................................................................................................................. 774 2 KRONIKAVE 3 ................................................................................................................................. 776 2 KRONIKAVE 4 ................................................................................................................................. 777 2 KRONIKAVE 5 ................................................................................................................................. 778 2 KRONIKAVE 6 ................................................................................................................................. 780 2 KRONIKAVE 7 ................................................................................................................................. 783 2 KRONIKAVE 8 ................................................................................................................................. 785 2 KRONIKAVE 9 ................................................................................................................................. 787 2 KRONIKAVE 10 .............................................................................................................................. 789 2 KRONIKAVE 11 .............................................................................................................................. 791 2 KRONIKAVE 12 .............................................................................................................................. 792 2 KRONIKAVE 13 .............................................................................................................................. 793 2 KRONIKAVE 14 .............................................................................................................................. 795 2 KRONIKAVE 15 .............................................................................................................................. 796 2 KRONIKAVE 16 .............................................................................................................................. 798

2 KRONIKAVE 17 .............................................................................................................................. 799 2 KRONIKAVE 18 .............................................................................................................................. 800 2 KRONIKAVE 19 .............................................................................................................................. 803 2 KRONIKAVE 20 .............................................................................................................................. 804 2 KRONIKAVE 21 .............................................................................................................................. 807 2 KRONIKAVE 22 .............................................................................................................................. 808 2 KRONIKAVE 23 .............................................................................................................................. 810 2 KRONIKAVE 24 .............................................................................................................................. 811 2 KRONIKAVE 25 .............................................................................................................................. 814 2 KRONIKAVE 26 .............................................................................................................................. 816 2 KRONIKAVE 27 .............................................................................................................................. 818 2 KRONIKAVE 28 .............................................................................................................................. 819 2 KRONIKAVE 29 .............................................................................................................................. 821 2 KRONIKAVE 30 .............................................................................................................................. 823 2 KRONIKAVE 31 .............................................................................................................................. 826 2 KRONIKAVE 32 .............................................................................................................................. 828 2 KRONIKAVE 33 .............................................................................................................................. 830 2 KRONIKAVE 34 .............................................................................................................................. 832 2 KRONIKAVE 35 .............................................................................................................................. 835 2 KRONIKAVE 36 .............................................................................................................................. 837 EZRA 1 ................................................................................................................................................... 840 EZRA 2 ................................................................................................................................................... 841 EZRA 3 ................................................................................................................................................... 843 EZRA 4 ................................................................................................................................................... 844 EZRA 5 ................................................................................................................................................... 846 EZRA 6 ................................................................................................................................................... 848 EZRA 7 ................................................................................................................................................... 850 EZRA 8 ................................................................................................................................................... 852 EZRA 9 ................................................................................................................................................... 854 EZRA 10 ................................................................................................................................................ 856 NEHEMIA 1 .......................................................................................................................................... 858 NEHEMIA 2 .......................................................................................................................................... 859 NEHEMIA 3 .......................................................................................................................................... 861 NEHEMIA 4 .......................................................................................................................................... 863 NEHEMIA 5 .......................................................................................................................................... 865

NEHEMIA 6 .......................................................................................................................................... 866 NEHEMIA 7 .......................................................................................................................................... 868 NEHEMIA 8 .......................................................................................................................................... 870 NEHEMIA 9 .......................................................................................................................................... 872 NEHEMIA 10 ........................................................................................................................................ 875 NEHEMIA 11 ........................................................................................................................................ 877 NEHEMIA 12 ........................................................................................................................................ 879 NEHEMIA 13 ........................................................................................................................................ 882 1 EZRA 1 ............................................................................................................................................... 884 1 EZRA 2 ............................................................................................................................................... 888 1 EZRA 3 ............................................................................................................................................... 890 1 EZRA 4 ............................................................................................................................................... 891 1 EZRA 5 ............................................................................................................................................... 895 1 EZRA 6 ............................................................................................................................................... 900 1 EZRA 7 ............................................................................................................................................... 902 1 EZRA 8 ............................................................................................................................................... 903 1 EZRA 9 ............................................................................................................................................... 909 TOBIA 1 ................................................................................................................................................. 912 TOBIA 2 ................................................................................................................................................. 914 TOBIA 3 ................................................................................................................................................. 915 TOBIA 4 ................................................................................................................................................. 918 TOBIA 5 ................................................................................................................................................. 919 TOBIA 6 ................................................................................................................................................. 921 TOBIA 7 ................................................................................................................................................. 923 TOBIA 8 ................................................................................................................................................. 924 TOBIA 9 ................................................................................................................................................. 926 TOBIA 10............................................................................................................................................... 927 TOBIA 11 ............................................................................................................................................... 928 TOBIA 12............................................................................................................................................... 930 TOBIA 13............................................................................................................................................... 931 TOBIA 14............................................................................................................................................... 934 JUDITA 1 ............................................................................................................................................... 936 JUDITA 2 ............................................................................................................................................... 937 JUDITA 3 ............................................................................................................................................... 939 JUDITA 4 ............................................................................................................................................... 940

JUDITA 5 ............................................................................................................................................... 941 JUDITA 6 ............................................................................................................................................... 943 JUDITA 7 ............................................................................................................................................... 944 JUDITA 8 ............................................................................................................................................... 947 JUDITA 9 ............................................................................................................................................... 949 JUDITA 10 ............................................................................................................................................ 952 JUDITA 11 ............................................................................................................................................. 954 JUDITA 12 ............................................................................................................................................ 956 JUDITA 13 ............................................................................................................................................ 957 JUDITA 14 ............................................................................................................................................ 959 JUDITA 15 ............................................................................................................................................ 961 JUDITA 16 ............................................................................................................................................ 962 ESTERA 1 ............................................................................................................................................. 965 ESTERA 2 ............................................................................................................................................. 967 ESTERA 3 ............................................................................................................................................. 969 ESTERA 4 ............................................................................................................................................. 970 ESTERA 5 ............................................................................................................................................. 972 ESTERA 6 ............................................................................................................................................. 973 ESTERA 7 ............................................................................................................................................. 974 ESTERA 8 ............................................................................................................................................. 975 ESTERA 9 ............................................................................................................................................. 976 ESTERA 10 .......................................................................................................................................... 978 1 MAKABENJVE 1 ............................................................................................................................ 979 1 MAKABENJVE 2 ............................................................................................................................ 982 1 MAKABENJVE 3 ............................................................................................................................ 986 1 MAKABENJVE 4 ............................................................................................................................ 989 1 MAKABENJVE 5 ............................................................................................................................ 992 1 MAKABENJVE 6 ............................................................................................................................ 996 1 MAKABENJVE 7 .......................................................................................................................... 1000 1 MAKABENJVE 8 .......................................................................................................................... 1003 1 MAKABENJVE 9 .......................................................................................................................... 1005 1 MAKABENJVE 10 ........................................................................................................................ 1008 1 MAKABENJVE 11 ........................................................................................................................ 1013 1 MAKABENJVE 12 ........................................................................................................................ 1018 1 MAKABENJVE 13 ........................................................................................................................ 1021

1 MAKABENJVE 14 ........................................................................................................................ 1024 1 MAKABENJVE 15 ........................................................................................................................ 1027 1 MAKABENJVE 16 ........................................................................................................................ 1029 2 MAKABENJVE 1 .......................................................................................................................... 1031 2 MAKABENJVE 2 .......................................................................................................................... 1033 2 MAKABENJVE 3 .......................................................................................................................... 1036 2 MAKABENJVE 4 .......................................................................................................................... 1038 2 MAKABENJVE 5 .......................................................................................................................... 1042 2 MAKABENJVE 6 .......................................................................................................................... 1044 2 MAKABENJVE 7 .......................................................................................................................... 1046 2 MAKABENJVE 8 .......................................................................................................................... 1048 2 MAKABENJVE 9 .......................................................................................................................... 1051 2 MAKABENJVE 10 ........................................................................................................................ 1053 2 MAKABENJVE 11 ........................................................................................................................ 1056 2 MAKABENJVE 12 ........................................................................................................................ 1058 2 MAKABENJVE 13 ........................................................................................................................ 1061 2 MAKABENJVE 14 ........................................................................................................................ 1063 2 MAKABENJVE 15 ........................................................................................................................ 1066 3 MAKABENJVE 1 .......................................................................................................................... 1069 3 MAKABENJVE 2 .......................................................................................................................... 1071 3 MAKABENJVE 3 .......................................................................................................................... 1074 3 MAKABENJVE 4 .......................................................................................................................... 1076 3 MAKABENJVE 5 .......................................................................................................................... 1078 3 MAKABENJVE 6 .......................................................................................................................... 1081 3 MAKABENJVE 7 .......................................................................................................................... 1084 JOBI 1 .................................................................................................................................................. 1086 JOBI 2 .................................................................................................................................................. 1088 JOBI 3 .................................................................................................................................................. 1089 JOBI 4 .................................................................................................................................................. 1091 JOBI 5 .................................................................................................................................................. 1093 JOBI 6 .................................................................................................................................................. 1095 JOBI 7 .................................................................................................................................................. 1097 JOBI 8 .................................................................................................................................................. 1099 JOBI 9 .................................................................................................................................................. 1101 JOBI 10 ................................................................................................................................................ 1104

JOBI 11 ................................................................................................................................................ 1106 JOBI 12 ................................................................................................................................................ 1107 JOBI 13 ................................................................................................................................................ 1109 JOBI 14 ................................................................................................................................................ 1112 JOBI 15 ................................................................................................................................................ 1114 JOBI 16 ................................................................................................................................................ 1116 JOBI 17 ................................................................................................................................................ 1118 JOBI 18 ................................................................................................................................................ 1120 JOBI 19 ................................................................................................................................................ 1121 JOBI 20 ................................................................................................................................................ 1124 JOBI 21 ................................................................................................................................................ 1126 JOBI 22 ................................................................................................................................................ 1129 JOBI 23 ................................................................................................................................................ 1131 JOBI 24 ................................................................................................................................................ 1133 JOBI 25 ................................................................................................................................................ 1135 JOBI 26 ................................................................................................................................................ 1135 JOBI 27 ................................................................................................................................................ 1137 JOBI 27 ................................................................................................................................................ 1138 JOBI 29 ................................................................................................................................................ 1140 JOBI 30 ................................................................................................................................................ 1142 JOBI 31 ................................................................................................................................................ 1145 JOBI 32 ................................................................................................................................................ 1148 JOBI 33 ................................................................................................................................................ 1150 JOBI 34 ................................................................................................................................................ 1153 JOBI 35 ................................................................................................................................................ 1156 JOBI 36 ................................................................................................................................................ 1157 JOBI 37 ................................................................................................................................................ 1160 JOBI 38 ................................................................................................................................................ 1162 JOBI 39 ................................................................................................................................................ 1165 JOBI 40 ................................................................................................................................................ 1167 JOBI 41 ................................................................................................................................................ 1170 JOBI 42 ................................................................................................................................................ 1172 PSALMET 1 ........................................................................................................................................ 1173 PSALMET 2 ........................................................................................................................................ 1174 PSALMET 3 ........................................................................................................................................ 1175

PSALMET 4 ........................................................................................................................................ 1176 PSALMET 5 ........................................................................................................................................ 1177 PSALMET 6 ........................................................................................................................................ 1178 PSALMET 7 ........................................................................................................................................ 1179 PSALMET 8 ........................................................................................................................................ 1181 PSALMET 9 ........................................................................................................................................ 1182 PSALMET 10 ..................................................................................................................................... 1184 PSALMET 11 ..................................................................................................................................... 1186 PSALMET 12 ..................................................................................................................................... 1187 PSALMET 13 ..................................................................................................................................... 1188 PSALMET 14 ..................................................................................................................................... 1188 PSALMET 15 ..................................................................................................................................... 1189 PSALMET 16 ..................................................................................................................................... 1190 PSALMET 17 ..................................................................................................................................... 1191 PSALMET 17 ..................................................................................................................................... 1193 PSALMET 19 ..................................................................................................................................... 1195 PSALMET 20 ..................................................................................................................................... 1196 PSALMET 21 ..................................................................................................................................... 1197 PSALMET 22 ..................................................................................................................................... 1198 PSALMET 23 ..................................................................................................................................... 1201 PSALMET 24 ..................................................................................................................................... 1202 PSALMET 25 ..................................................................................................................................... 1203 PSALMET 26 ..................................................................................................................................... 1206 PSALMET 27 ..................................................................................................................................... 1208 PSALMET 28 ..................................................................................................................................... 1209 PSALMET 29 ..................................................................................................................................... 1211 PSALMET 30 ..................................................................................................................................... 1212 PSALMET 31 ..................................................................................................................................... 1213 PSALMET 32 ..................................................................................................................................... 1216 PSALMET 33 ..................................................................................................................................... 1217 PSALMET 34 ..................................................................................................................................... 1219 PSALMET 35 ..................................................................................................................................... 1222 PSALMET 36 ..................................................................................................................................... 1225 PSALMET 37 ..................................................................................................................................... 1226 PSALMET 38 ..................................................................................................................................... 1230

PSALMET 39 ..................................................................................................................................... 1232 PSALMET 40 ..................................................................................................................................... 1233 PSALMET 41 ..................................................................................................................................... 1236 PSALMET 42 ..................................................................................................................................... 1237 PSALMET 43 ..................................................................................................................................... 1238 PSALMET 44 ..................................................................................................................................... 1239 PSALMET 45 ..................................................................................................................................... 1241 PSALMET 46 ..................................................................................................................................... 1243 PSALMET 47 ..................................................................................................................................... 1244 PSALMET 48 ..................................................................................................................................... 1245 PSALMET 49 ..................................................................................................................................... 1247 PSALMET 50 ..................................................................................................................................... 1249 PSALMET 51 ..................................................................................................................................... 1251 PSALMET 52 ..................................................................................................................................... 1253 PSALMET 53 ..................................................................................................................................... 1254 PSALMET 54 ..................................................................................................................................... 1255 PSALMET 55 ..................................................................................................................................... 1255 PSALMET 56 ..................................................................................................................................... 1258 PSALMET 57 ..................................................................................................................................... 1259 PSALMET 58 ..................................................................................................................................... 1261 PSALMET 59 ..................................................................................................................................... 1262 PSALMET 59 ..................................................................................................................................... 1263 PSALMET 60 ..................................................................................................................................... 1265 PSALMET 61 ..................................................................................................................................... 1266 PSALMET 63 ..................................................................................................................................... 1267 PSALMET 64 ..................................................................................................................................... 1268 PSALMET 65 ..................................................................................................................................... 1269 PSALMET 66 ..................................................................................................................................... 1271 PSALMET 67 ..................................................................................................................................... 1273 PSALMET 68 ..................................................................................................................................... 1274 PSALMET 68 ..................................................................................................................................... 1277 PSALMET 70 ..................................................................................................................................... 1281 PSALMET 71 ..................................................................................................................................... 1281 PSALMET 72 ..................................................................................................................................... 1284 PSALMET 73 ..................................................................................................................................... 1286

PSALMET 73 ..................................................................................................................................... 1288 PSALMET 75 ..................................................................................................................................... 1290 PSALMET 76 ..................................................................................................................................... 1291 PSALMET 77 ..................................................................................................................................... 1293 PSALMET 78 ..................................................................................................................................... 1295 PSALMET 79 ..................................................................................................................................... 1301 PSALMET 80 ..................................................................................................................................... 1302 PSALMET 81 ..................................................................................................................................... 1304 PSALMET 82 ..................................................................................................................................... 1306 PSALMET 83 ..................................................................................................................................... 1306 PSALMET 84 ..................................................................................................................................... 1308 PSALMET 85 ..................................................................................................................................... 1309 PSALMET 86 ..................................................................................................................................... 1310 PSALMET 87 ..................................................................................................................................... 1312 PSALMET 88 ..................................................................................................................................... 1313 PSALMET 89 ..................................................................................................................................... 1314 PSALMET 90 ..................................................................................................................................... 1319 PSALMET 91 ..................................................................................................................................... 1320 PSALMET 92 ..................................................................................................................................... 1322 PSALMET 93 ..................................................................................................................................... 1323 PSALMET 94 ..................................................................................................................................... 1324 PSALMET 95 ..................................................................................................................................... 1325 PSALMET 96 ..................................................................................................................................... 1326 PSALMET 97 ..................................................................................................................................... 1328 PSALMET 98 ..................................................................................................................................... 1329 PSALMET 99 ..................................................................................................................................... 1330 PSALMET 100 ................................................................................................................................... 1331 PSALMET 101 ................................................................................................................................... 1331 PSALMET 102 ................................................................................................................................... 1332 PSALMET 103 ................................................................................................................................... 1335 PSALMET 104 ................................................................................................................................... 1337 PSALMET 105 ................................................................................................................................... 1340 PSALMET 106 ................................................................................................................................... 1343 PSALMET 107 ................................................................................................................................... 1347 PSALMET 108 ................................................................................................................................... 1351

PSALMET 109 ................................................................................................................................... 1352 PSALMET 110 ................................................................................................................................... 1355 PSALMET 111 ................................................................................................................................... 1355 PSALMET 112 ................................................................................................................................... 1357 PSALMET 113 ................................................................................................................................... 1359 PSALMET 114 ................................................................................................................................... 1360 PSALMET 115 ................................................................................................................................... 1361 PSALMET 116 ................................................................................................................................... 1362 PSALMET 117 ................................................................................................................................... 1364 PSALMET 118 ................................................................................................................................... 1364 PSALMET 119 ................................................................................................................................... 1367 PSALMET 120 ................................................................................................................................... 1381 PSALMET 121 ................................................................................................................................... 1381 PSALMET 122 ................................................................................................................................... 1382 PSALMET 123 ................................................................................................................................... 1383 PSALMET 124 ................................................................................................................................... 1384 PSALMET 125 ................................................................................................................................... 1384 PSALMET 126 ................................................................................................................................... 1385 PSALMET 127 ................................................................................................................................... 1386 PSALMET 128 ................................................................................................................................... 1386 PSALMET 129 ................................................................................................................................... 1387 PSALMET 130 ................................................................................................................................... 1388 PSALMET 131 ................................................................................................................................... 1389 PSALMET 132 ................................................................................................................................... 1389 PSALMET 133 ................................................................................................................................... 1391 PSALMET 134 ................................................................................................................................... 1391 PSALMET 135 ................................................................................................................................... 1392 PSALMET 136 ................................................................................................................................... 1393 PSALMET 137 ................................................................................................................................... 1395 PSALMET 138 ................................................................................................................................... 1396 PSALMET 139 ................................................................................................................................... 1397 PSALMET 140 ................................................................................................................................... 1399 PSALMET 141 ................................................................................................................................... 1400 PSALMET 142 ................................................................................................................................... 1402 PSALMET 143 ................................................................................................................................... 1403

PSALMET 144 ................................................................................................................................... 1404 PSALMET 145 ................................................................................................................................... 1406 PSALMET 146 ................................................................................................................................... 1408 PSALMET 147 ................................................................................................................................... 1409 PSALMET 148 ................................................................................................................................... 1411 PSALMET 149 ................................................................................................................................... 1412 PSALMET 150 ................................................................................................................................... 1413 FJALËT E URTA 1 .......................................................................................................................... 1414 FJALËT E URTA 2 .......................................................................................................................... 1417 FJALËT E URTA 3 .......................................................................................................................... 1418 FJALËT E URTA 4 .......................................................................................................................... 1421 FJALËT E URTA 5 .......................................................................................................................... 1423 FJALËT E URTA 6 .......................................................................................................................... 1425 FJALËT E URTA 7 .......................................................................................................................... 1428 FJALËT E URTA 8 .......................................................................................................................... 1431 FJALËT E URTA 9 .......................................................................................................................... 1434 FJALËT E URTA 10 ........................................................................................................................ 1436 FJALËT E URTA 11 ........................................................................................................................ 1438 FJALËT E URTA 12 ........................................................................................................................ 1441 FJALËT E URTA 13 ........................................................................................................................ 1443 FJALËT E URTA 14 ........................................................................................................................ 1445 FJALËT E URTA 15 ........................................................................................................................ 1448 FJALËT E URTA 16 ........................................................................................................................ 1450 FJALËT E URTA 17 ........................................................................................................................ 1453 FJALËT E URTA 18 ........................................................................................................................ 1455 FJALËT E URTA 19 ........................................................................................................................ 1457 FJALËT E URTA 20 ........................................................................................................................ 1459 FJALËT E URTA 21 ........................................................................................................................ 1461 FJALËT E URTA 22 ........................................................................................................................ 1464 FJALËT E URTA 23 ........................................................................................................................ 1466 FJALËT E URTA 24 ........................................................................................................................ 1469 FJALËT E URTA 25 ........................................................................................................................ 1472 FJALËT E URTA 26 ........................................................................................................................ 1474 FJALËT E URTA 27 ........................................................................................................................ 1476 FJALËT E URTA 28 ........................................................................................................................ 1479

FJALËT E URTA 29 ........................................................................................................................ 1481 FJALËT E URTA 30 ........................................................................................................................ 1483 FJALËT E URTA 31 ........................................................................................................................ 1486 KUVENDARI 1 .................................................................................................................................. 1489 KUVENDARI 2 .................................................................................................................................. 1491 KUVENDARI 3 .................................................................................................................................. 1493 KUVENDARI 4 .................................................................................................................................. 1495 KUVENDARI 5 .................................................................................................................................. 1496 KUVENDARI 6 .................................................................................................................................. 1498 KUVENDARI 7 .................................................................................................................................. 1498 KUVENDARI 8 .................................................................................................................................. 1500 KUVENDARI 9 .................................................................................................................................. 1502 KUVENDARI 10 ................................................................................................................................ 1503 KUVENDARI 11 ................................................................................................................................ 1505 KUVENDARI 12 ................................................................................................................................ 1505 KËNGA E KËNGËVE 1 .................................................................................................................. 1507 KËNGA E KËNGËVE 2 .................................................................................................................. 1509 KËNGA E KËNGËVE 3 .................................................................................................................. 1512 KËNGA E KËNGËVE 4 .................................................................................................................. 1513 KËNGA E KËNGËVE 5 .................................................................................................................. 1516 KËNGA E KËNGËVE 6 .................................................................................................................. 1519 KËNGA E KËNGËVE 7 .................................................................................................................. 1521 KËNGA E KËNGËVE 8 .................................................................................................................. 1523 URTIA 1 ............................................................................................................................................... 1525 URTIA 2 ............................................................................................................................................... 1527 URTIA 3 ............................................................................................................................................... 1530 URTIA 4 ............................................................................................................................................... 1531 URTIA 5 ............................................................................................................................................... 1534 URTIA 6 ............................................................................................................................................... 1536 URTIA 7 ............................................................................................................................................... 1538 URTIA 8 ............................................................................................................................................... 1542 URTIA 9 ............................................................................................................................................... 1544 URTIA 10 ............................................................................................................................................. 1546 URTIA 11 ............................................................................................................................................. 1548 URTIA 12 ............................................................................................................................................. 1551

URTIA 13 ............................................................................................................................................. 1554 URTIA 14 ............................................................................................................................................. 1556 URTIA 15 ............................................................................................................................................. 1559 URTIA 16 ............................................................................................................................................. 1562 URTIA 17 ............................................................................................................................................. 1565 URTIA 18 ............................................................................................................................................. 1568 URTIA 19 ............................................................................................................................................. 1571 SIRAKU 1 ............................................................................................................................................ 1573 SIRAKU 2 ............................................................................................................................................ 1576 SIRAKU 3 ............................................................................................................................................ 1578 SIRAKU 4 ............................................................................................................................................ 1580 SIRAKU 5 ............................................................................................................................................ 1583 SIRAKU 6 ............................................................................................................................................ 1584 SIRAKU 7 ............................................................................................................................................ 1587 SIRAKU 8 ............................................................................................................................................ 1590 SIRAKU 9 ............................................................................................................................................ 1592 SIRAKU 10 ......................................................................................................................................... 1594 SIRAKU 11 ......................................................................................................................................... 1597 SIRAKU 12 ......................................................................................................................................... 1600 SIRAKU 13 ......................................................................................................................................... 1602 SIRAKU 14 ......................................................................................................................................... 1605 SIRAKU 15 ......................................................................................................................................... 1607 SIRAKU 16 ......................................................................................................................................... 1609 SIRAKU 17 ......................................................................................................................................... 1611 SIRAKU 18 ......................................................................................................................................... 1614 SIRAKU 19 ......................................................................................................................................... 1617 SIRAKU 20 ......................................................................................................................................... 1619 SIRAKU 21 ......................................................................................................................................... 1622 SIRAKU 22 ......................................................................................................................................... 1624 SIRAKU 23 ......................................................................................................................................... 1627 SIRAKU 24 ......................................................................................................................................... 1631 SIRAKU 25 ......................................................................................................................................... 1634 SIRAKU 26 ......................................................................................................................................... 1636 SIRAKU 27 ......................................................................................................................................... 1639 SIRAKU 28 ......................................................................................................................................... 1642

SIRAKU 29 ......................................................................................................................................... 1644 SIRAKU 30 ......................................................................................................................................... 1647 SIRAKU 31 ......................................................................................................................................... 1649 SIRAKU 32 ......................................................................................................................................... 1652 SIRAKU 33 ......................................................................................................................................... 1654 SIRAKU 34 ......................................................................................................................................... 1657 SIRAKU 35 ......................................................................................................................................... 1659 SIRAKU 36 ......................................................................................................................................... 1661 SIRAKU 37 ......................................................................................................................................... 1663 SIRAKU 38 ......................................................................................................................................... 1666 SIRAKU 39 ......................................................................................................................................... 1670 SIRAKU 40 ......................................................................................................................................... 1673 SIRAKU 41 ......................................................................................................................................... 1676 SIRAKU 42 ......................................................................................................................................... 1679 SIRAKU 43 ......................................................................................................................................... 1681 SIRAKU 44 ......................................................................................................................................... 1684 SIRAKU 45 ......................................................................................................................................... 1687 SIRAKU 46 ......................................................................................................................................... 1691 SIRAKU 47 ......................................................................................................................................... 1693 SIRAKU 48 ......................................................................................................................................... 1696 SIRAKU 49 ......................................................................................................................................... 1699 SIRAKU 50 ......................................................................................................................................... 1700 SIRAKU 51 ......................................................................................................................................... 1704 ISAIA 1 ................................................................................................................................................. 1707 ISAIA 2 ................................................................................................................................................. 1711 ISAIA 3 ................................................................................................................................................. 1714 ISAIA 4 ................................................................................................................................................. 1717 ISAIA 5 ................................................................................................................................................. 1718 ISAIA 6 ................................................................................................................................................. 1722 ISAIA 7 ................................................................................................................................................. 1724 ISAIA 8 ................................................................................................................................................. 1726 ISAIA 9 ................................................................................................................................................. 1729 ISAIA 10 .............................................................................................................................................. 1732 ISAIA 11 .............................................................................................................................................. 1736 ISAIA 12 .............................................................................................................................................. 1738

ISAIA 13 .............................................................................................................................................. 1739 ISAIA 14 .............................................................................................................................................. 1742 ISAIA 15 .............................................................................................................................................. 1746 ISAIA 16 .............................................................................................................................................. 1748 ISAIA 17 .............................................................................................................................................. 1750 ISAIA 18 .............................................................................................................................................. 1752 ISAIA 19 .............................................................................................................................................. 1753 ISAIA 20 .............................................................................................................................................. 1756 ISAIA 21 .............................................................................................................................................. 1757 ISAIA 22 .............................................................................................................................................. 1760 ISAIA 23 .............................................................................................................................................. 1763 ISAIA 24 .............................................................................................................................................. 1766 ISAIA 25 .............................................................................................................................................. 1769 ISAIA 26 .............................................................................................................................................. 1771 ISAIA 27 .............................................................................................................................................. 1774 ISAIA 28 .............................................................................................................................................. 1776 ISAIA 29 .............................................................................................................................................. 1780 ISAIA 30 .............................................................................................................................................. 1784 ISAIA 31 .............................................................................................................................................. 1789 ISAIA 32 .............................................................................................................................................. 1791 ISAIA 33 .............................................................................................................................................. 1794 ISAIA 34 .............................................................................................................................................. 1797 ISAIA 35 .............................................................................................................................................. 1800 ISAIA 36 .............................................................................................................................................. 1801 ISAIA 37 .............................................................................................................................................. 1803 ISAIA 38 .............................................................................................................................................. 1807 ISAIA 39 .............................................................................................................................................. 1810 ISAIA 40 .............................................................................................................................................. 1810 ISAIA 41 .............................................................................................................................................. 1815 ISAIA 42 .............................................................................................................................................. 1819 ISAIA 43 .............................................................................................................................................. 1823 ISAIA 44 .............................................................................................................................................. 1826 ISAIA 45 .............................................................................................................................................. 1831 ISAIA 46 .............................................................................................................................................. 1836 ISAIA 47 .............................................................................................................................................. 1838

ISAIA 48 .............................................................................................................................................. 1841 ISAIA 49 .............................................................................................................................................. 1844 ISAIA 50 .............................................................................................................................................. 1848 ISAIA 51 .............................................................................................................................................. 1850 ISAIA 52 .............................................................................................................................................. 1854 ISAIA 53 .............................................................................................................................................. 1857 ISAIA 54 .............................................................................................................................................. 1859 ISAIA 55 .............................................................................................................................................. 1861 ISAIA 56 .............................................................................................................................................. 1864 ISAIA 57 .............................................................................................................................................. 1866 ISAIA 58 .............................................................................................................................................. 1869 ISAIA 59 .............................................................................................................................................. 1872 ISAIA 60 .............................................................................................................................................. 1875 ISAIA 61 .............................................................................................................................................. 1879 ISAIA 62 .............................................................................................................................................. 1881 ISAIA 63 .............................................................................................................................................. 1883 ISAIA 64 .............................................................................................................................................. 1886 ISAIA 65 .............................................................................................................................................. 1888 ISAIA 66 .............................................................................................................................................. 1893 JEREMIA 1 ......................................................................................................................................... 1897 JEREMIA 2 ......................................................................................................................................... 1898 JEREMIA 3 ......................................................................................................................................... 1904 JEREMIA 4 ......................................................................................................................................... 1907 JEREMIA 5 ......................................................................................................................................... 1912 JEREMIA 6 ......................................................................................................................................... 1916 JEREMIA 7 ......................................................................................................................................... 1921 JEREMIA 8 ......................................................................................................................................... 1923 JEREMIA 9 ......................................................................................................................................... 1926 JEREMIA 10 ....................................................................................................................................... 1929 JEREMIA 11 ....................................................................................................................................... 1933 JEREMIA 12 ....................................................................................................................................... 1935 JEREMIA 13 ....................................................................................................................................... 1938 JEREMIA 14 ....................................................................................................................................... 1941 JEREMIA 15 ....................................................................................................................................... 1944 JEREMIA 16 ....................................................................................................................................... 1947

JEREMIA 17 ....................................................................................................................................... 1949 JEREMIA 18 ....................................................................................................................................... 1952 JEREMIA 19 ....................................................................................................................................... 1955 JEREMIA 20 ....................................................................................................................................... 1956 JEREMIA 21 ....................................................................................................................................... 1959 JEREMIA 22 ....................................................................................................................................... 1961 JEREMIA 23 ....................................................................................................................................... 1964 JEREMIA 24 ....................................................................................................................................... 1968 JEREMIA 25 ....................................................................................................................................... 1969 JEREMIA 26 ....................................................................................................................................... 1973 JEREMIA 27 ....................................................................................................................................... 1975 JEREMIA 28 ....................................................................................................................................... 1976 JEREMIA 29 ....................................................................................................................................... 1977 JEREMIA 30 ....................................................................................................................................... 1980 JEREMIA 31 ....................................................................................................................................... 1983 JEREMIA 32 ....................................................................................................................................... 1989 JEREMIA 33 ....................................................................................................................................... 1992 JEREMIA 34 ....................................................................................................................................... 1994 JEREMIA 35 ....................................................................................................................................... 1996 JEREMIA 36 ....................................................................................................................................... 1997 JEREMIA 37 ....................................................................................................................................... 2000 JEREMIA 38 ....................................................................................................................................... 2001 JEREMIA 39 ....................................................................................................................................... 2004 JEREMIA 40 ....................................................................................................................................... 2005 JEREMIA 41 ....................................................................................................................................... 2007 JEREMIA 42 ....................................................................................................................................... 2008 JEREMIA 43 ....................................................................................................................................... 2010 JEREMIA 44 ....................................................................................................................................... 2011 JEREMIA 45 ....................................................................................................................................... 2013 JEREMIA 46 ....................................................................................................................................... 2014 JEREMIA 47 ....................................................................................................................................... 2018 JEREMIA 48 ....................................................................................................................................... 2020 JEREMIA 49 ....................................................................................................................................... 2025 JEREMIA 50 ....................................................................................................................................... 2030 JEREMIA 51 ....................................................................................................................................... 2036

JEREMIA 52 ....................................................................................................................................... 2045 VAJTIMET 1 ....................................................................................................................................... 2047 VAJTIMET 2 ....................................................................................................................................... 2053 VAJTIMET 3 ....................................................................................................................................... 2058 VAJTIMET 4 ....................................................................................................................................... 2066 VAJTIMET 5 ....................................................................................................................................... 2070 BARUKU 1 .......................................................................................................................................... 2072 BARUKU 2 .......................................................................................................................................... 2073 BARUKU 3 .......................................................................................................................................... 2076 BARUKU 4 .......................................................................................................................................... 2079 BARUKU 5 .......................................................................................................................................... 2083 BARUKU 6 .......................................................................................................................................... 2084 LETRA E JEREMISË 1 .................................................................................................................. 2088 EZEKIELI 1 ........................................................................................................................................ 2092 EZEKIELI 2 ........................................................................................................................................ 2094 EZEKIELI 3 ........................................................................................................................................ 2094 EZEKIELI 4 ........................................................................................................................................ 2096 EZEKIELI 5 ........................................................................................................................................ 2097 EZEKIELI 6 ........................................................................................................................................ 2099 EZEKIELI 7 ........................................................................................................................................ 2100 EZEKIELI 8 ........................................................................................................................................ 2101 EZEKIELI 9 ........................................................................................................................................ 2103 EZEKIELI 10 ...................................................................................................................................... 2104 EZEKIELI 11 ...................................................................................................................................... 2105 EZEKIELI 12 ...................................................................................................................................... 2106 EZEKIELI 13 ...................................................................................................................................... 2108 EZEKIELI 14 ...................................................................................................................................... 2110 EZEKIELI 15 ...................................................................................................................................... 2112 EZEKIELI 16 ...................................................................................................................................... 2112 EZEKIELI 17 ...................................................................................................................................... 2116 EZEKIELI 18 ...................................................................................................................................... 2118 EZEKIELI 19 ...................................................................................................................................... 2120 EZEKIELI 20 ...................................................................................................................................... 2122 EZEKIELI 21 ...................................................................................................................................... 2125 EZEKIELI 22 ...................................................................................................................................... 2128

EZEKIELI 23 ...................................................................................................................................... 2130 EZEKIELI 24 ...................................................................................................................................... 2133 EZEKIELI 25 ...................................................................................................................................... 2135 EZEKIELI 26 ...................................................................................................................................... 2137 EZEKIELI 27 ...................................................................................................................................... 2138 EZEKIELI 28 ...................................................................................................................................... 2142 EZEKIELI 29 ...................................................................................................................................... 2145 EZEKIELI 30 ...................................................................................................................................... 2147 EZEKIELI 31 ...................................................................................................................................... 2150 EZEKIELI 32 ...................................................................................................................................... 2152 EZEKIELI 33 ...................................................................................................................................... 2155 EZEKIELI 34 ...................................................................................................................................... 2158 EZEKIELI 35 ...................................................................................................................................... 2160 EZEKIELI 36 ...................................................................................................................................... 2161 EZEKIELI 37 ...................................................................................................................................... 2164 EZEKIELI 38 ...................................................................................................................................... 2166 EZEKIELI 39 ...................................................................................................................................... 2167 EZEKIELI 40 ...................................................................................................................................... 2169 EZEKIELI 41 ...................................................................................................................................... 2173 EZEKIELI 42 ...................................................................................................................................... 2175 EZEKIELI 43 ...................................................................................................................................... 2176 EZEKIELI 44 ...................................................................................................................................... 2178 EZEKIELI 45 ...................................................................................................................................... 2180 EZEKIELI 46 ...................................................................................................................................... 2182 EZEKIELI 47 ...................................................................................................................................... 2184 EZEKIELI 48 ...................................................................................................................................... 2186 DANIELI 1 ........................................................................................................................................... 2188 DANIELI 2 ........................................................................................................................................... 2190 DANIELI 3 ........................................................................................................................................... 2194 DANIELI 4 ........................................................................................................................................... 2197 DANIELI 5 ........................................................................................................................................... 2201 DANIELI 6 ........................................................................................................................................... 2203 DANIELI 7 ........................................................................................................................................... 2206 DANIELI 8 ........................................................................................................................................... 2209 DANIELI 9 ........................................................................................................................................... 2211

DANIELI 10 ........................................................................................................................................ 2213 DANIELI 11 ........................................................................................................................................ 2215 DANIELI 12 ........................................................................................................................................ 2219 TRE DJEMT Ë 1 ................................................................................................................................ 2220 SUZANA 1 .......................................................................................................................................... 2226 BELI DHE DRAGOI 1 ..................................................................................................................... 2229 HOSEA 1 ............................................................................................................................................. 2232 HOSEA 2 ............................................................................................................................................. 2232 HOSEA 3 ............................................................................................................................................. 2236 HOSEA 4 ............................................................................................................................................. 2237 HOSEA 5 ............................................................................................................................................. 2239 HOSEA 6 ............................................................................................................................................. 2242 HOSEA 7 ............................................................................................................................................. 2243 HOSEA 8 ............................................................................................................................................. 2245 HOSEA 9 ............................................................................................................................................. 2247 HOSEA 10 ........................................................................................................................................... 2250 HOSEA 11 ........................................................................................................................................... 2253 HOSEA 12 ........................................................................................................................................... 2254 HOSEA 13 ........................................................................................................................................... 2256 HOSEA 14 ........................................................................................................................................... 2259 JOELI 1 ................................................................................................................................................ 2261 JOELI 2 ................................................................................................................................................ 2264 JOELI 3 ................................................................................................................................................ 2268 JOELI 4 ................................................................................................................................................ 2269 AMOSI 1 .............................................................................................................................................. 2272 AMOSI 2 .............................................................................................................................................. 2274 AMOSI 3 .............................................................................................................................................. 2277 AMOSI 4 .............................................................................................................................................. 2279 AMOSI 5 .............................................................................................................................................. 2282 AMOSI 6 .............................................................................................................................................. 2285 AMOSI 7 .............................................................................................................................................. 2287 AMOSI 8 .............................................................................................................................................. 2288 AMOSI 9 .............................................................................................................................................. 2290 ABDIA 1 ............................................................................................................................................... 2293 JONAI 1 ............................................................................................................................................... 2296

JONAI 2 ............................................................................................................................................... 2297 JONAI 3 ............................................................................................................................................... 2299 JONAI 4 ............................................................................................................................................... 2300 MIKEA 1............................................................................................................................................... 2301 MIKEA 2............................................................................................................................................... 2303 MIKEA 3............................................................................................................................................... 2305 MIKEA 4............................................................................................................................................... 2307 MIKEA 5............................................................................................................................................... 2310 MIKEA 6............................................................................................................................................... 2312 MIKEA 7............................................................................................................................................... 2314 NAUMI 1 .............................................................................................................................................. 2317 NAUMI 2 .............................................................................................................................................. 2319 NAUMI 3 .............................................................................................................................................. 2322 HABAKUKU 1 ................................................................................................................................... 2325 HABAKUKU 2 ................................................................................................................................... 2327 HABAKUKU 3 ................................................................................................................................... 2330 SOFONIA 1 ......................................................................................................................................... 2333 SOFONIA 2 ......................................................................................................................................... 2336 SOFONIA 3 ......................................................................................................................................... 2339 HAGAI 1 .............................................................................................................................................. 2342 HAGAI 2 .............................................................................................................................................. 2344 ZAKARIA 1 ......................................................................................................................................... 2345 ZAKARIA 2 ......................................................................................................................................... 2347 ZAKARIA 3 ......................................................................................................................................... 2348 ZAKARIA 4 ......................................................................................................................................... 2349 ZAKARIA 5 ......................................................................................................................................... 2350 ZAKARIA 6 ......................................................................................................................................... 2350 ZAKARIA 7 ......................................................................................................................................... 2351 ZAKARIA 8 ......................................................................................................................................... 2352 ZAKARIA 9 ......................................................................................................................................... 2354 ZAKARIA 10 ...................................................................................................................................... 2357 ZAKARIA 11 ....................................................................................................................................... 2359 ZAKARIA 12 ...................................................................................................................................... 2360 ZAKARIA 13 ...................................................................................................................................... 2362 ZAKARIA 14 ...................................................................................................................................... 2363

MALAKIA 1 ........................................................................................................................................ 2364 MALAKIA 2 ........................................................................................................................................ 2366 MALAKIA 3 ........................................................................................................................................ 2367 BESËLIDHJA E RE ......................................................................................................................... 2369 MATEU 1 ............................................................................................................................................. 2369 MATEU 2 ............................................................................................................................................. 2371 MATEU 3 ............................................................................................................................................. 2372 MATEU 4 ............................................................................................................................................. 2374 MATEU 5 ............................................................................................................................................. 2376 MATEU 6 ............................................................................................................................................. 2380 MATEU 7 ............................................................................................................................................. 2383 MATEU 8 ............................................................................................................................................. 2385 MATEU 9 ............................................................................................................................................. 2387 MATEU 10 ........................................................................................................................................... 2389 MATEU 11 ........................................................................................................................................... 2392 MATEU 12 ........................................................................................................................................... 2395 MATEU 13 ........................................................................................................................................... 2399 MATEU 14 ........................................................................................................................................... 2403 MATEU 15 ........................................................................................................................................... 2405 MATEU 16 ........................................................................................................................................... 2407 MATEU 17 ........................................................................................................................................... 2409 MATEU 18 ........................................................................................................................................... 2410 MATEU 19 ........................................................................................................................................... 2413 MATEU 20 ........................................................................................................................................... 2415 MATEU 21 ........................................................................................................................................... 2417 MATEU 22 ........................................................................................................................................... 2420 MATEU 23 ........................................................................................................................................... 2423 MATEU 24 ........................................................................................................................................... 2425 MATEU 25 ........................................................................................................................................... 2428 MATEU 26 ........................................................................................................................................... 2431 MATEU 27 ........................................................................................................................................... 2436 MATEU 28 ........................................................................................................................................... 2440 MARKU 1 ............................................................................................................................................ 2441 MARKU 2 ............................................................................................................................................ 2444 MARKU 3 ............................................................................................................................................ 2446

MARKU 4 ............................................................................................................................................ 2449 MARKU 5 ............................................................................................................................................ 2451 MARKU 6 ............................................................................................................................................ 2454 MARKU 7 ............................................................................................................................................ 2457 MARKU 8 ............................................................................................................................................ 2459 MARKU 9 ............................................................................................................................................ 2462 MARKU 10 .......................................................................................................................................... 2465 MARKU 11 .......................................................................................................................................... 2468 MARKU 12 .......................................................................................................................................... 2471 MARKU 13 .......................................................................................................................................... 2474 MARKU 14 .......................................................................................................................................... 2477 MARKU 15 .......................................................................................................................................... 2481 MARKU 16 .......................................................................................................................................... 2484 LUKA 1 ................................................................................................................................................. 2486 LUKA 2 ................................................................................................................................................. 2491 LUKA 3 ................................................................................................................................................. 2495 LUKA 4 ................................................................................................................................................. 2497 LUKA 5 ................................................................................................................................................. 2500 LUKA 6 ................................................................................................................................................. 2503 LUKA 7 ................................................................................................................................................. 2507 LUKA 8 ................................................................................................................................................. 2510 LUKA 9 ................................................................................................................................................. 2515 LUKA 10 .............................................................................................................................................. 2519 LUKA 11 .............................................................................................................................................. 2522 LUKA 12 .............................................................................................................................................. 2525 LUKA 13 .............................................................................................................................................. 2530 LUKA 14 .............................................................................................................................................. 2532 LUKA 15 .............................................................................................................................................. 2534 LUKA 16 .............................................................................................................................................. 2536 LUKA 17 .............................................................................................................................................. 2538 LUKA 18 .............................................................................................................................................. 2541 LUKA 19 .............................................................................................................................................. 2543 LUKA 20 .............................................................................................................................................. 2546 LUKA 21 .............................................................................................................................................. 2549 LUKA 22 .............................................................................................................................................. 2552

LUKA 23 .............................................................................................................................................. 2556 LUKA 24 .............................................................................................................................................. 2559 GJONI 1 ............................................................................................................................................... 2562 GJONI 2 ............................................................................................................................................... 2566 GJONI 3 ............................................................................................................................................... 2567 GJONI 4 ............................................................................................................................................... 2569 GJONI 5 ............................................................................................................................................... 2572 GJONI 6 ............................................................................................................................................... 2575 GJONI 7 ............................................................................................................................................... 2578 GJONI 8 ............................................................................................................................................... 2581 GJONI 9 ............................................................................................................................................... 2584 GJONI 10 ............................................................................................................................................ 2587 GJONI 11............................................................................................................................................. 2589 GJONI 12 ............................................................................................................................................ 2592 GJONI 13 ............................................................................................................................................ 2595 GJONI 14 ............................................................................................................................................ 2597 GJONI 15 ............................................................................................................................................ 2599 GJONI 16 ............................................................................................................................................ 2601 GJONI 17 ............................................................................................................................................ 2603 GJONI 18 ............................................................................................................................................ 2604 GJONI 19 ............................................................................................................................................ 2607 GJONI 20 ............................................................................................................................................ 2610 GJONI 21 ............................................................................................................................................ 2612 VEPRAT 1 ........................................................................................................................................... 2614 VEPRAT 2 ........................................................................................................................................... 2616 VEPRAT 3 ........................................................................................................................................... 2620 VEPRAT 4 ........................................................................................................................................... 2621 VEPRAT 5 ........................................................................................................................................... 2624 VEPRAT 6 ........................................................................................................................................... 2627 VEPRAT 7 ........................................................................................................................................... 2628 VEPRAT 8 ........................................................................................................................................... 2632 VEPRAT 9 ........................................................................................................................................... 2634 VEPRAT 10 ......................................................................................................................................... 2637 VEPRAT 11 ......................................................................................................................................... 2640 VEPRAT 12 ......................................................................................................................................... 2642

VEPRAT 13 ......................................................................................................................................... 2643 VEPRAT 14 ......................................................................................................................................... 2647 VEPRAT 15 ......................................................................................................................................... 2649 VEPRAT 16 ......................................................................................................................................... 2652 VEPRAT 17 ......................................................................................................................................... 2655 VEPRAT 18 ......................................................................................................................................... 2657 VEPRAT 19 ......................................................................................................................................... 2659 VEPRAT 20 ......................................................................................................................................... 2662 VEPRAT 21 ......................................................................................................................................... 2664 VEPRAT 22 ......................................................................................................................................... 2667 VEPRAT 23 ......................................................................................................................................... 2669 VEPRAT 24 ......................................................................................................................................... 2672 VEPRAT 25 ......................................................................................................................................... 2673 VEPRAT 26 ......................................................................................................................................... 2675 VEPRAT 27 ......................................................................................................................................... 2678 VEPRAT 28 ......................................................................................................................................... 2681 ROMAKËVE 1 ................................................................................................................................... 2683 ROMAKËVE 2 ................................................................................................................................... 2686 ROMAKËVE 3 ................................................................................................................................... 2688 ROMAKËVE 4 ................................................................................................................................... 2690 ROMAKËVE 5 ................................................................................................................................... 2692 ROMAKËVE 6 ................................................................................................................................... 2694 ROMAKËVE 7 ................................................................................................................................... 2695 ROMAKËVE 8 ................................................................................................................................... 2697 ROMAKËVE 9 ................................................................................................................................... 2700 ROMAKËVE 10 ................................................................................................................................. 2703 ROMAKËVE 11 ................................................................................................................................. 2704 ROMAKËVE 12 ................................................................................................................................. 2708 ROMAKËVE 13 ................................................................................................................................. 2709 ROMAKËVE 14 ................................................................................................................................. 2710 ROMAKËVE 15 ................................................................................................................................. 2712 ROMAKËVE 16 ................................................................................................................................. 2715 1 KORINTASVE 1 ............................................................................................................................ 2717 1 KORINTASVE 2 ............................................................................................................................ 2719 1 KORINTASVE 3 ............................................................................................................................ 2720

1 KORINTASVE 4 ............................................................................................................................ 2722 1 KORINTASVE 5 ............................................................................................................................ 2723 1 KORINTASVE 6 ............................................................................................................................ 2724 1 KORINTASVE 7 ............................................................................................................................ 2725 1 KORINTASVE 8 ............................................................................................................................ 2728 1 KORINTASVE 9 ............................................................................................................................ 2729 1 KORINTASVE 10 .......................................................................................................................... 2731 1 KORINTASVE 11 .......................................................................................................................... 2733 1 KORINTASVE 12 .......................................................................................................................... 2735 1 KORINTASVE 13 .......................................................................................................................... 2736 1 KORINTASVE 14 .......................................................................................................................... 2739 1 KORINTASVE 15 .......................................................................................................................... 2741 1 KORINTASVE 16 .......................................................................................................................... 2745 2 KORINTASVE 1 ............................................................................................................................ 2747 2 KORINTASVE 2 ............................................................................................................................ 2749 2 KORINTASVE 3 ............................................................................................................................ 2750 2 KORINTASVE 4 ............................................................................................................................ 2751 2 KORINTASVE 5 ............................................................................................................................ 2752 2 KORINTASVE 6 ............................................................................................................................ 2754 2 KORINTASVE 7 ............................................................................................................................ 2755 2 KORINTASVE 8 ............................................................................................................................ 2757 2 KORINTASVE 9 ............................................................................................................................ 2759 2 KORINTASVE 10 .......................................................................................................................... 2760 2 KORINTASVE 11 .......................................................................................................................... 2761 2 KORINTASVE 12 .......................................................................................................................... 2763 2 KORINTASVE 13 .......................................................................................................................... 2765 GALATASVE 1 .................................................................................................................................. 2766 GALATASVE 2 .................................................................................................................................. 2767 GALATASVE 3 .................................................................................................................................. 2769 GALATASVE 4 .................................................................................................................................. 2771 GALATASVE 5 .................................................................................................................................. 2773 GALATASVE 6 .................................................................................................................................. 2774 EFESIANËVE 1 ................................................................................................................................. 2776 EFESIANËVE 2 ................................................................................................................................. 2777 EFESIANËVE 3 ................................................................................................................................. 2779

EFESIANËVE 4 ................................................................................................................................. 2780 EFESIANËVE 5 ................................................................................................................................. 2782 EFESIANËVE 6 ................................................................................................................................. 2784 FILIPIANËVE 1 ................................................................................................................................. 2785 FILIPIANËVE 2 ................................................................................................................................. 2787 FILIPIANËVE 3 ................................................................................................................................. 2790 FILIPIANËVE 4 ................................................................................................................................. 2791 KOLOSIANËVE 1 ............................................................................................................................. 2793 KOLOSIANËVE 2 ............................................................................................................................. 2796 KOLOSIANËVE 3 ............................................................................................................................. 2798 KOLOSIANËVE 4 ............................................................................................................................. 2799 1 SELANIKASVE 1 ......................................................................................................................... 2800 1 SELANIKASVE 2 ......................................................................................................................... 2801 1 SELANIKASVE 3 ......................................................................................................................... 2803 1 SELANIKASVE 4 ......................................................................................................................... 2804 1 SELANIKASVE 5 ......................................................................................................................... 2805 2 SELANIKASVE 1 ......................................................................................................................... 2806 2 SELANIKASVE 2 ......................................................................................................................... 2807 2 SELANIKASVE 3 ......................................................................................................................... 2809 1 TIMOTEUT 1 .................................................................................................................................. 2810 1 TIMOTEUT 2 .................................................................................................................................. 2811 1 TIMOTEUT 3 .................................................................................................................................. 2812 1 TIMOTEUT 4 .................................................................................................................................. 2814 1 TIMOTEUT 5 .................................................................................................................................. 2815 1 TIMOTEUT 6 .................................................................................................................................. 2817 2 TIMOTEUT 1 .................................................................................................................................. 2819 2 TIMOTEUT 2 .................................................................................................................................. 2820 2 TIMOTEUT 3 .................................................................................................................................. 2822 2 TIMOTEUT 4 .................................................................................................................................. 2823 TITIT 1 .................................................................................................................................................. 2825 TITIT 2 .................................................................................................................................................. 2826 TITIT 3 .................................................................................................................................................. 2827 FILEMONIT 1 ..................................................................................................................................... 2829 HEBRENJVE 1 .................................................................................................................................. 2830 HEBRENJVE 2 .................................................................................................................................. 2832

HEBRENJVE 3 .................................................................................................................................. 2834 HEBRENJVE 4 .................................................................................................................................. 2836 HEBRENJVE 5 .................................................................................................................................. 2837 HEBRENJVE 6 .................................................................................................................................. 2838 HEBRENJVE 7 .................................................................................................................................. 2839 HEBRENJVE 7 .................................................................................................................................. 2841 HEBRENJVE 9 .................................................................................................................................. 2843 HEBRENJVE 10 ............................................................................................................................... 2846 HEBRENJVE 11 ............................................................................................................................... 2849 HEBRENJVE 12 ............................................................................................................................... 2852 HEBRENJVE 13 ............................................................................................................................... 2854 JAKOBI 1 ............................................................................................................................................ 2856 JAKOBI 2 ............................................................................................................................................ 2857 JAKOBI 3 ............................................................................................................................................ 2859 JAKOBI 4 ............................................................................................................................................ 2860 JAKOBI 5 ............................................................................................................................................ 2861 1 PJETRIT 1 ...................................................................................................................................... 2863 1 PJETRIT 2 ...................................................................................................................................... 2865 1 PJETRIT 3 ...................................................................................................................................... 2867 1 PJETRIT 4 ...................................................................................................................................... 2869 1 PJETRIT 5 ...................................................................................................................................... 2871 2 PJETRIT 1 ...................................................................................................................................... 2872 2 PJETRIT 2 ...................................................................................................................................... 2873 2 PJETRIT 3 ...................................................................................................................................... 2875 1 GJONIT 1 ........................................................................................................................................ 2877 1 GJONIT 2 ........................................................................................................................................ 2877 1 GJONIT 3 ........................................................................................................................................ 2880 1 GJONIT 4 ........................................................................................................................................ 2881 1 GJONIT 5 ........................................................................................................................................ 2883 2 GJONIT 1 ........................................................................................................................................ 2884 3 GJONIT 1 ........................................................................................................................................ 2885 JUDA 1 ................................................................................................................................................. 2886 ZBULESA 1 ........................................................................................................................................ 2888 ZBULESA 2 ........................................................................................................................................ 2891 ZBULESA 3 ........................................................................................................................................ 2893

ZBULESA 4 ........................................................................................................................................ 2895 ZBULESA 5 ........................................................................................................................................ 2896 ZBULESA 6 ........................................................................................................................................ 2898 ZBULESA 7 ........................................................................................................................................ 2899 ZBULESA 8 ........................................................................................................................................ 2901 ZBULESA 9 ........................................................................................................................................ 2902 ZBULESA 10...................................................................................................................................... 2904 ZBULESA 11 ...................................................................................................................................... 2905 ZBULESA 12...................................................................................................................................... 2907 ZBULESA 13...................................................................................................................................... 2908 ZBULESA 14...................................................................................................................................... 2910 ZBULESA 15...................................................................................................................................... 2912 ZBULESA 16...................................................................................................................................... 2913 ZBULESA 17...................................................................................................................................... 2914 ZBULESA 18...................................................................................................................................... 2916 ZBULESA 19...................................................................................................................................... 2920 ZBULESA 20...................................................................................................................................... 2922 ZBULESA 21...................................................................................................................................... 2923 ZBULESA 22...................................................................................................................................... 2925

BESËLIDHJA E VJETËR ZANAFILLA 1 Krijimi i qiellit e i tokës Në fillim Perëndia krijoi qiejt e tokën. 2Toka ishte e shkretë dhe e zbrazët; një terr

1

mbulonte humnerën dhe shpirti i Perëndisë fluturonte mbi ujërat.

Atëherë Perëndia tha: «Le të bëhet drita!». Dhe drita u bë. 4Perëndia pa se drita

3

ishte e mirë dhe e ndau dritën nga errësira. 5Perëndia e quajti dritën ditë, ndërsa errësirën e quajti natë. U bë mbrëmje e u bë mëngjes; dita e parë. Pastaj Perëndia tha: «Le të bëhet një kube mes ujërave e le t'i ndajë ujërat nga

6

ujërat». 7Perëndia e bëri kubenë dhe i ndau ujërat që ishin nën kube prej ujërave që ishin mbi kube. Dhe kështu u bë. 8Perëndia e quajti kubenë qiell. U bë mbrëmje e u bë mëngjes; dita e dytë. Pastaj Perëndia tha: «Le të mblidhen ujërat nën qiell në një vend e le të shfaqet

9

tera». Dhe kështu u bë. 10Perëndia e quajti terën tokë, ndërsa tërësinë e ujërave i quajti dete. Dhe Perëndia pa se ishte mirë. Perëndia tha: «Le të prodhojë toka bimësi, bimë me farë, pemë frutore që japin fryte

11

me farë, secila sipas llojit të vet, mbi tokë». Dhe kështu u bë. 12Toka prodhoi bimësi, bimë me farë sipas llojit të vet e pemë frutore me farë sipas llojit të vet. Dhe Perëndia pa se ishte mirë. 13U bë mbrëmje e u bë mëngjes; dita e tretë. Perëndia tha: «Le të bëhen ndriçues në kubenë e qiellit që të ndajnë ditën nga nata

14

e të shërbejnë si shenjë për stinë, ditë e vite. 15Le të shkëlqejnë në kubenë e qiellit e ta ndriçojnë tokën». Dhe kështu u bë. 16Perëndia bëri dy ndriçues të mëdhenj: ndriçuesin më të madh për të zotëruar ditën, ndërsa më të voglin për të zotëruar natën e yjet. 17Perëndia i vendosi në kubenë e qiellit që të ndriçojnë tokën, 18të zotërojnë ditën e natën e të ndajnë dritën nga errësira. Dhe Perëndia pa se ishte mirë. 19U bë mbrëmje e u bë mëngjes; dita e katërt. Pastaj Perëndia tha: «Le të gëlojnë ujërat me një mori qeniesh të gjalla e shpendët

20

le të fluturojnë mbi tokë, në kubenë e qiellit». 21Perëndia krijoi përbindëshat e mëdhenj të detit, çdo qenie të gjallë që lëviz e që mbush ujërat sipas llojit të vet dhe çdo shpend fluturues sipas llojit të vet. Dhe Perëndia pa se ishte mirë. 22Atëherë Perëndia i bekoi e tha: «Shtohuni e shumohuni. Mbushni ujërat e detit dhe shpendët le të shumohen mbi tokë». 23U bë mbrëmje e u bë mëngjes; dita e pestë.

Pastaj Perëndia tha: «Le të prodhojë toka qenie të gjalla të çdo lloji: bagëti, zvarran-

24

ikë e kafshë të egra, secila sipas llojit të vet». Dhe kështu u bë. 25Perëndia bëri kafshët e egra, bagëtitë e zvarranikët e tokës, secilën sipas llojit të vet. Dhe Perëndia pa se ishte mirë. Pastaj Perëndia tha: «Le të bëjmë njeriun në shëmbëlltyrën dhe në përngjasimin

26

tonë e le të sundojë mbi peshqit e detit, mbi shpendët e qiellit, mbi bagëtitë, mbi mbarë tokën e mbi gjithë zvarranikët që zvarriten mbi tokë». Perëndia krijoi njeriun në shëmbëlltyrën e vet,

27

në shëmbëlltyrën e Perëndisë e krijoi, mashkull e femër i krijoi. Pastaj Perëndia i bekoi e u tha: «Shtohuni e shumohuni. Mbusheni tokën e

28

nënshtrojeni. Sundoni mbi peshqit e detit, mbi shpendët e qiellit e mbi çdo gjallesë që lëviz mbi tokë». 29Pastaj Perëndia tha: «Ja, ju kam dhënë për ushqim çdo bimë, mbi faqen e tokës, që ka farë e çdo pemë që ka fryte me farë. 30Dhe kafshëve të egra, shpendëve të qiellit e zvarranikëve të tokës, çdo qenieje të gjallë, u kam dhënë për ushqim gjithë bimësinë». Dhe kështu u bë. 31Perëndia pa gjithçka që kishte bërë dhe, ja, ishte shumë mirë. U bë mbrëmje e u bë mëngjes; dita e gjashtë.

ZANAFILLA 2 Kështu u kryen qielli, toka e gjithçka që është në to. 2Ditën e shtatë Perëndia e

1

përfundoi punën që kishte bërë. Ditën e shtatë ai pushoi nga të gjitha punët që kishte bërë. 3Perëndia e bekoi dhe e shenjtëroi ditën e shtatë, se atë ditë ai pushoi nga çdo gjë që krijoi e bëri. Kjo është zanafilla e qiellit dhe e tokës kur u krijuan.

4

Krijimi i burrit dhe i gruas Ditën kur ZOTI Perëndi krijoi tokën e qiellin, 5asnjë shkurre e fushës nuk kishte mbirë ende mbi tokë dhe asnjë bar i fushës nuk kishte gjelbëruar ende, se ZOTI Perëndi nuk

kishte dërguar shi mbi tokë e nuk kishte njeri ta punonte. 6Megjithatë një burim dilte nga toka dhe ujiste gjithë sipërfaqen e saj. 7Atëherë ZOTI Perëndi formoi njeriun prej pluhurit të tokës dhe i hukati në vrimat e hundës frymën e jetës. Kështu njeriu u bë qenie e gjallë. 8ZOTI Perëndi mbolli një kopsht në Eden, në lindje, dhe aty vuri njeriun që kishte formuar. 9ZOTI Perëndi bëri të mbijnë nga toka pemë tërheqëse nga pamja e të mira nga shija. Në mes të kopshtit vuri pemën e jetës dhe pemën e njohjes të së mirës e të së keqes. Një lumë që buronte nga Edeni, ujiste kopshtin e prej andej ndahej në katër lu-

10

menj. 11I pari quhet Pishon e rrethon tërë vendin e Havilahut, ku ka ar. 12Ari i këtij vendi është i mirë. Aty ka edhe bdel e gur oniksi. 13I dyti quhet Gihon e rrethon tërë vendin e Kushit. 14I treti quhet Tigër e rrjedh në lindje të Asirisë. I katërti quhet Eufrat. 15

ZOTI Perëndi e mori njeriun dhe e vendosi në kopshtin e Edenit, që ta punonte e ta

ruante. 16ZOTI Perëndi e urdhëroi njeriun e i tha: «Nga çdo pemë e kopshtit ha lirisht, 17por nga pema e njohjes të së mirës e të së keqes mos ha, sepse ditën që ha prej saj, me të vërtetë do të vdesësh». Pastaj ZOTI Perëndi tha: «Nuk është mirë që njeriu të jetë vetëm. Do t'i bëj dikë

18

përkrah si veten e tij». 19Dhe ZOTI Perëndi formoi nga dheu të gjitha kafshët e tokës e të gjithë shpendët e qiellit. I solli para njeriut, për të parë sesi do t'i quante. Çfarëdo emri që njeriu do t'u vinte, ai do të ishte emri i tyre. 20Kështu njeriu i vuri emër çdo bagëtie, çdo shpendi të qiellit e çdo kafshe të egër. Megjithatë, Adamit nuk iu gjet askush përkrah si vetja e vet. 21Atëherë ZOTI Perëndi e vuri njeriun në gjumë të thellë. Kur e zuri gjumi, i mori një brinjë e në vend të saj i vuri mish. 22Me brinjën që mori nga njeriu ZOTI Perëndi bëri gruan dhe e solli te njeriu. 23Atëherë njeriu tha: «Kjo tani, është kockë prej kockave të mia, mish prej mishit tim. Do të quhet grua, se nga burri ajo u nxor».

Prandaj burri do të lërë të atin e të ëmën, do të bashkohet me gruan e vet e do të

24

bëhen një mish. Njeriu me gruan e tij ishin që të dy lakuriq, por nuk kishin turp.

25

ZANAFILLA 3 Mosbindja e Adamit dhe e Evës Gjarpri ishte më dinaku ndër të gjitha kafshët e egra që ZOTI Perëndi kishte bërë. Ai i

1

tha gruas: «A ju ka thënë vërtet Perëndia të mos hani nga asnjë pemë e kopshtit?». 2Gruaja i tha gjarprit: «Nga fryti i pemëve të kopshtit mund të hamë, 3por për frytin e pemës në mes të kopshtit, Perëndia tha: “Mos hani prej saj e mos e prekni, përndryshe do të vdisni”». 4Atëherë gjarpri i tha gruas: «Nuk do të vdisni, jo, 5sepse Perëndia e di se ditën që do të hani prej saj, do t'ju hapen sytë e do të jeni si Perëndia, duke njohur të mirën e të keqen». Dhe gruaja pa se pema ishte e mirë për t'u ngrënë, joshëse për syrin e tërheqëse,

6

sepse jepte dijen. Ajo mori nga fryti i pemës, hëngri e i dha edhe burrit të saj që ishte me të. Hëngri edhe ai. 7Atëherë të dyve iu hapën sytë dhe panë se ishin lakuriq. Qepën gjethe fiku e i vunë rreth ijëve. Pastaj dëgjuan zërin e ZOTIT Perëndi duke shëtitur në kopsht, në flladin e ditës, dhe

8

njeriu me gruan e tij u fshehën nga prania e ZOTIT Perëndi mes pemëve të kopshtit. 9

ZOTI Perëndi e thirri njeriun e i tha: «Ku je?». 10Ai u përgjigj: «Ta dëgjova zërin në

kopsht e pata frikë, se isha lakuriq, prandaj u fsheha». 11Dhe ai tha: «Kush të tha se je lakuriq? A mos hëngre nga pema që të urdhërova të mos hash?». 12Njeriu u përgjigj: «Gruaja që më dhe, më dha prej pemës e unë hëngra». 13ZOTI Perëndi i tha gruas: «Çfarë bëre kështu?». Gruaja u përgjigj: «Gjarpri më mashtroi e unë hëngra». 14

ZOTI Perëndi i tha gjarprit:

«Për këtë që bëre,

mallkuar qofsh ndër gjithë bagëtitë e kafshët e egra. Mbi bark do të zvarritesh e pluhur do të hash gjithë ditët e jetës tënde. Armiqësi do të shtie mes teje e gruas,

15

mes farës tënde e farës së saj që do të ta shtypë kokën, ndërsa ti do t'i plagosësh thembrën». Gruas i tha:

16

«Shumë dhimbje barre do të të jap e me mundim do t'i lindësh fëmijët. Burrin tënd do ta dëshirosh, por ai do të sundojë mbi ty». Adamit i tha:

17

«Meqë dëgjove gruan e hëngre nga pema që të urdhërova të mos hash, mallkuar qoftë toka për shkakun tënd! Me mund do të hash prej saj gjithë ditët e jetës sate. Gjemba e ferra do të prodhojë për ty

18

e bimët e fushës do të hash. Me djersën e ballit

19

do ta nxjerrësh bukën e gojës derisa të kthehesh në dhe, se prej tij u nxore, pluhur je e në pluhur do të kthehesh».

Njeriu e quajti gruan Evë, se ajo ishte nëna e gjithë të gjallëve. 21ZOTI Perëndi bëri

20

veshje prej lëkure për Adamin e gruan e tij dhe i veshi ata. Pastaj ZOTI Perëndi tha: «Ja, njeriu u bë si një nga ne. Ai njeh të mirën e të keqen.

22

Nëse tani zgjat dorën dhe merr e ha edhe nga pema e jetës, do të jetojë përjetë». 23Prandaj ZOTI Perëndi e nxori jashtë kopshtit të Edenit që të punojë tokën prej së cilës u mor. 24E dëboi njeriun dhe në lindje të kopshtit të Edenit vendosi kerubët dhe një shpatë flakëruese që vringëllon për të ruajtur udhën për te pema e jetës.

ZANAFILLA 4 Kaini dhe Abeli Adami fjeti me Evën, gruan e tij. Ajo mbeti shtatzënë dhe lindi Kainin, prandaj tha:

1

«Me ndihmën e ZOTIT fitova një njeri!». 2Pastaj lindi Abelin, vëllanë e tij. Abeli ishte bari dhensh, ndërsa Kaini punonte tokën. 3Pas njëfarë kohe Kaini i kushtoi ZOTIT nga frytet e tokës. 4Edhe Abeli i kushtoi nga të parëlindurit e kopesë e nga dhjami i tyre. ZOTI e pa me pëlqim Abelin dhe kushtimin e tij, 5ndërsa Kainin dhe kushtimin e tij nuk e pa me pëlqim. Kaini u zemërua fort dhe i iku fytyra. 6ZOTI i tha Kainit: «Përse je zemëruar fort e të ka ikur fytyra? 7Nëse vepron mirë a nuk do të shihesh me pëlqim? Por, nëse nuk vepron mirë, mëkati të pret te dera, të dëshiron, por ti duhet ta sundosh». Kaini foli me Abelin, të vëllanë; kur u gjendën në fushë Kaini u ngrit kundër Abelit, të

8

vëllait, dhe e vrau. 9ZOTI i tha Kainit: «Ku është Abeli, vëllai yt?». Ai tha: «Nuk e di. Mos jam rojtari i vëllait tim?!». 10ZOTI i tha: «Çfarë bëre?! Dëgjo, po më thërret nga toka gjaku i vëllait tënd. Dhe tani mallkuar qofsh nga toka që hapi gojën për të përpirë gjakun e vëllait tënd,

11

derdhur prej dorës sate. 12Kur të punosh tokën, ajo nuk do të t'i japë më prodhimet e saj. Ikanak e endacak do të jesh mbi tokë». 13Kaini i tha ZOTIT: «Ndëshkimi im është më i madh nga ç'mund të mbaj. 14Ja, ti sot më dëbove nga faqja e dheut dhe do të jem i

fshehur nga prania jote. Ikanak e endacak do të jem mbi tokë e kushdo që më gjen do të më vrasë». 15ZOTI i tha: «Jo, se kush vret Kainin, ndaj atij do të merret hak shtatëfish». Dhe ZOTI i vuri një shenjë Kainit, që kushdo që e gjen të mos e vrasë. 16Kaini u largua nga prania e ZOTIT dhe banoi në tokën e Nodit, në lindje të Edenit.

Pasardhësit e Kainit Kaini fjeti me gruan e tij. Ajo mbeti shtatzënë dhe lindi Enokun. Pastaj ndërtoi një

17

qytet dhe e quajti Enok, sipas emrit të të birit. 18Enokut i lindi Iradi, Iradit i lindi Mehujaeli, Mehujaelit i lindi Metushaeli e Metushaelit i lindi Lameku. 19Lameku mori dy gra. Njëra quhej Ada, ndërsa tjetra Zila. 20Ada lindi Jabalin. Ky ishte ati i atyre që banojnë në tenda e kullotin bagëtitë. 21Vëllai i tij quhej Jubal. Ky ishte ati i atyre që i bien qestes e fyellit. 22Zila lindi edhe Tubal Kainin. Ky ishte farkëtar i çdo vegle prej bronzi e hekuri. Motra e Tubal Kainit ishte Naama. Lameku u tha grave të veta:

23

«Adë e Zilë, dëgjoni zërin tim. O gratë e Lamekut, mbani vesh fjalën time: për një plagë vrava një burrë, për një të goditur, një djalosh. Shtatëfish iu mor haku Kainit

24

e Lamekut shtatëdhjetë e shtatë herë». Adami fjeti përsëri me gruan e tij. Ajo lindi djalë dhe e quajti Set. Prandaj tha:

25

«Perëndia më dha një pasardhës tjetër në vend të Abelit që ma vrau Kaini». 26Edhe Setit i lindi djalë dhe e quajti Enosh. Asokohe filloi të thirret emri i ZOTIT.

ZANAFILLA 5

Pasardhësit e Adamit Ky është libri i breznive të Adamit. Kur Perëndia krijoi njeriun, në përngjasimin e

1

Perëndisë e krijoi. 2Mashkull e femër i krijoi, i bekoi dhe ditën kur i krijoi i quajti «njeri». Adami ishte njëqind e tridhjetë vjeç kur i lindi një djalë në përngjasimin e në

3

shëmbëlltyrën e tij dhe e quajti Set. 4Adami jetoi tetëqind vjet pasi i lindi Seti e pati bij e bija të tjera. 5Kështu, Adami jetoi nëntëqind e tridhjetë vjet dhe vdiq. Seti ishte njëqind e pesë vjeç kur i lindi Enoshi. 7Seti jetoi tetëqind e shtatë vjet pasi i

6

lindi Enoshi e pati bij e bija të tjera. 8Kështu, Seti jetoi nëntëqind e dymbëdhjetë vjet dhe vdiq. Enoshi ishte nëntëdhjetë vjeç kur i lindi Kenani. 10Enoshi jetoi tetëqind e

9

pesëmbëdhjetë vjet pasi i lindi Kenani e pati bij e bija të tjera. 11Kështu, Enoshi jetoi nëntëqind e pesë vjet dhe vdiq. Kenani ishte shtatëdhjetë vjeç kur i lindi Mahalaleli. 13Kenani jetoi tetëqind e dyzet

12

vjet pasi i lindi Mahalaleli e pati bij e bija të tjera. 14Kështu, Kenani jetoi nëntëqind e dhjetë vjet dhe vdiq. Mahalaleli ishte gjashtëdhjetë e pesë vjeç kur i lindi Jaredi. 16Mahalaleli jetoi tetëqind

15

e tridhjetë vjet pasi i lindi Jaredi e pati bij e bija të tjera. 17Kështu, Mahalaleli jetoi tetëqind e nëntëdhjetë e pesë vjet dhe vdiq. Jaredi ishte njëqind e gjashtëdhjetë e dy vjeç kur i lindi Enoku. 19Jaredi jetoi tetëqind

18

vjet pasi i lindi Enoku e pati bij e bija të tjera. 20Kështu, Jaredi jetoi nëntëqind e gjashtëdhjetë e dy vjet dhe vdiq. Enoku ishte gjashtëdhjetë e pesë vjeç kur i lindi Metushelahu. 22Enoku jetoi me

21

Perëndinë për treqind vjet pasi i lindi Metushelahu e pati bij e bija të tjera. 23Kështu, Enoku jetoi treqind e gjashtëdhjetë e pesë vjet. 24Ai jetoi me Perëndinë e nuk u gjet më, se e mori Perëndia.

Metushelahu ishte njëqind e tetëdhjetë e shtatë vjeç kur i lindi Lameku. 26Metush-

25

elahu jetoi shtatëqind e tetëdhjetë e dy vjet pasi i lindi Lameku e pati bij e bija të tjera. 27Kështu, Metushelahu jetoi nëntëqind e gjashtëdhjetë e nëntë vjet dhe vdiq. Lameku ishte njëqind e tetëdhjetë e dy vjeç kur i lindi një djalë. 29E quajti Noe e tha:

28

«Ky do të na çlodhë nga puna e nga mundimi i duarve tona për shkak të tokës që ZOTI mallkoi». 30Lameku jetoi pesëqind e nëntëdhjetë e pesë vjet pasi i lindi Noeu e pati bij e bija të tjera. 31Kështu, Lameku jetoi shtatëqind e shtatëdhjetë e shtatë vjet dhe vdiq. Noeu ishte pesëqind vjeç kur i lindën Semi, Kami e Jafeti.

32

ZANAFILLA 6 Ligësia e njeriut Kur njeriu filloi të shumohet mbi faqen e tokës e i lindën bija, 2bijtë e Perëndisë panë

1

se bijat e njeriut ishin të bukura dhe morën për gra ato që zgjodhën. 3ZOTI tha: «Shpirti im nuk do të qëndrojë me njeriun përgjithmonë, sepse ai është mish dhe ditët e jetës së tij do të jenë njëqind e njëzet vjet». 4Në ato kohë nefilimët jetonin në tokë, po ashtu edhe më vonë kur bijtë e Perëndisë morën për gra bijat e njeriut dhe ato u lindën fëmijë. Këta ishin kreshnikët e lashtësisë, njerëz me emër. 5

ZOTI pa se ligësia e njeriut mbi tokë ishte e madhe dhe, tërë kohën, mendimet e

zemrës së tij nuk synonin gjë tjetër veçse të keqen. 6ZOTIT i erdhi keq që kishte bërë njeriun mbi tokë dhe u pikëllua në zemër. 7ZOTI tha: «Do ta shuaj nga faqja e dheut njeriun që krijova, njeriun bashkë me bagëtitë, zvarranikët e shpendët e qiellit, se u pendova që i krijova». Por Noeu gjeti hir para ZOTIT.

8

Noeu dhe përmbytja

Kjo është historia e Noeut. Noeu ishte njeri i drejtë, i patëmetë ndër bashkëkohësit e

9

tij dhe jetonte me Perëndinë. 10Atij i lindën tre djem, Semi, Kami e Jafeti. Toka ishte shthurur para syve të Perëndisë e ishte mbushur me dhunë. 12Perëndia

11

pa tokën dhe, ja, ajo ishte e prishur pasi çdo njeri mbi tokë bënte jetë të shthurur. 13Perëndia i tha Noeut: «Kam vendosur t'i jap fund çdo njeriu, se e kanë mbushur tokën me dhunë. Ja, do t'i zhduk bashkë me tokën. Bëj një arkë me dru goferi, bëje me dhoma e lyeje brenda e jashtë me zift. 15Ja si do ta

14

bësh: treqind kute të gjatë, pesëdhjetë kute të gjerë e tridhjetë kute të lartë. 16Bëj një çati për arkën e ngrije një kut më lart. Derën e arkës vëre anash e bëj një kat përdhe, një të dytë e një të tretë. Dhe ja, unë do të sjell përmbytjen mbi tokë që të mbytë çdo qenie të gjallë nën qiell.

17

Çdo gjë që është mbi tokë do të marrë fund. 18Por besëlidhjen time do ta bëj me ty e ti, bashkë me bijtë e tu, me gruan tënde e me gratë e bijve të tu, do të hysh në arkë. 19Dhe nga çdo gjallesë e gjë e gjallë do të marrësh në arkë dy prej çdo lloji, që të mbeten gjallë bashkë me ty. Mashkull e femër do të jenë. 20Prej shpendëve sipas llojit të tyre, prej bagëtive sipas llojit të tyre e prej çdo zvarraniku të tokës sipas llojit të tyre, dy prej çdo lloji do të vijnë te ti që të mbeten gjallë. 21Merr e grumbullo për vete prej çdo lloji ushqimi që hahet. Do të jetë ushqim për ty e për kafshët». Dhe Noeu kështu veproi. Bëri gjithçka siç e kishte urdhëruar Perëndia.

22

ZANAFILLA 7 Përmbytja 1

ZOTI i tha Noeut: «Hyr në arkë, ti e gjithë familja jote, sepse në këtë brezni ty të gjeta

të drejtë. 2Prej çdo kafshe që është e pastër, merr me vete shtatë çifte, mashkull e femër, ndërsa prej kafshëve të papastra merr një çift, mashkull e femër. 3Po ashtu, prej shpendëve të qiellit merr shtatë çifte, mashkull e femër, që fara e tyre të mbetet gjallë

mbi tërë faqen e dheut. 4Sepse pas shtatë ditësh, unë do të bëj të bjerë shi mbi tokë për dyzet ditë e net dhe do të shuaj nga faqja e tokës çdo gjë të gjallë që bëra». 5Noeu bëri gjithçka që ZOTI i urdhëroi. Noeu ishte gjashtëqind vjeç kur u përmbyt toka. 7Ai hyri në arkë bashkë me të bijtë,

6

me të shoqen e me gratë e bijve të tij për t'u shpëtuar ujërave të përmbytjes. 8Prej kafshëve të pastra e të papastra, prej shpendëve e prej çdo zvarraniku mbi tokë, 9dy e nga dy, mashkull e femër, erdhën te Noeu dhe hynë në arkë, ashtu siç e kishte urdhëruar Perëndia. 10Dhe pas shtatë ditësh ujërat e përmbytjes vërshuan mbi tokë. Në vitin e gjashtëqindtë të jetës së Noeut, në ditën e shtatëmbëdhjetë të muajit të

11

dytë, shpërthyen tërë burimet e humnerës së madhe dhe kanatet e qiellit u hapën. 12Mbi tokë ra shi për dyzet ditë e net. 13Në të njëjtën ditë Noeu e bijtë e tij, Kami, Semi e Jafeti, bashkë me të shoqen dhe me tri gratë e bijve të tij, hynë në arkë. 14Ata e çdo kafshë e egër sipas llojit të vet, çdo bagëti sipas llojit të vet e çdo zvarranik që zvarritet mbi tokë sipas llojit të vet, çdo shpend sipas llojit të vet e çdo zog fluturak 15erdhën te Noeu e hynë në arkë, dy e nga dy nga çdo qenie e gjallë. 16Nga çdo qenie e gjallë hynë mashkull e femër, ashtu siç Perëndia e kishte urdhëruar Noeun. Pastaj ZOTI e mbylli arkën. Toka u përmbyt për dyzet ditë. Ujërat u shtuan dhe e ngritën arkën nga

17

toka. 18Ujërat u rritën e u shtuan shumë mbi tokë, por arka lundronte mbi ujë. 19Ato u rritën aq shumë saqë mbuluan tërë malet e larta nën tërë qiellin. 20Ujërat u ngritën pesëmbëdhjetë kute mbi to e malet u mbuluan. 21Kështu mori fund çdo qenie e gjallë që lëviz mbi tokë: shpendët, bagëtitë, kafshët e egra, tërë zvarranikët që zvarriten mbi tokë dhe gjithë njerëzimi. 22Vdiq gjithçka e gjallë mbi dhe. 23Ai shuajti çdo gjë të gjallë që ishte mbi faqen e dheut, nga njeriu deri te bagëtitë, zvarranikët e shpendët e qiellit. Ato u shuan nga toka. Vetëm Noeu e ata që ishin me të në arkë mbetën gjallë. 24Ujërat mbuluan tokën për njëqind e pesëdhjetë ditë.

ZANAFILLA 8

Përfundimi i përmbytjes Perëndia u kujtua për Noeun e të gjitha kafshët e egra dhe bagëtitë që ishin me të në

1

arkë. Ai dërgoi një erë mbi tokë e ujërat u ulën. 2Burimet e humnerës dhe kanatet e qiellit u mbyllën. Shiu nga qielli pushoi. 3Ujërat sa vinin e tërhiqeshin nga toka dhe pas njëqind e pesëdhjetë ditësh u pakësuan. 4Në ditën e shtatëmbëdhjetë të muajit të shtatë arka u ndal mbi malet e Araratit. 5Ujërat vazhduan të pakësoheshin deri në muajin e dhjetë. Në ditën e parë të muajit të dhjetë u dukën majat e maleve. Pasi kaluan dyzet ditë, Noeu hapi dritaren e arkës që kishte bërë 7dhe lëshoi një korb

6

që shkonte e vinte derisa u thanë ujërat mbi tokë. 8Pastaj lëshoi një pëllumb për të parë nëse ujërat ishin ulur nga faqja e dheut. 9Por pëllumbi nuk gjeti ku të vinte këmbën e u kthye tek ai në arkë, sepse ujërat mbulonin tërë faqen e tokës. Kështu Noeu zgjati dorën, e kapi dhe e futi në arkë. 10Pasi priti shtatë ditë të tjera, e lëshoi përsëri pëllumbin nga arka. 11Pëllumbi erdhi tek ai në mbrëmje, dhe ja, në sqep mbante një gjethe ulliri të sapokëputur. Noeu e kuptoi që ujërat ishin tërhequr nga toka. 12Pastaj priti edhe shtatë ditë të tjera. E lëshoi edhe një herë pëllumbin dhe ky nuk u kthye më. 13Në ditën e parë të muajit të parë të vitit gjashtëqind e një, ujërat u thanë nga toka dhe Noeu hoqi mbulesën e arkës. Vështroi dhe, ja, faqja e tokës ishte tharë. 14Në ditën e njëzet e shtatë të muajit të dytë toka u tha. Atëherë Perëndia i tha Noeut: 16«Dil nga arka, ti bashkë me gruan tënde, me bijtë e

15

tu e me gratë e bijve të tu. 17Të gjitha kafshët e çdo lloji që janë me ty, shpendët, bagëtitë e çdo zvarranik që zvarritet mbi tokë, nxirri që të mbushin tokën, të shtohen e të shumohen mbi tokë». 18Kështu, Noeu doli bashkë me të bijtë, të shoqen e gratë e bijve të tij. 19Tërë kafshët, zvarranikët e shpendët, gjithçka që lëviz mbi tokë, dolën nga arka sipas specieve të tyre.

Premtimi i Perëndisë

Pastaj Noeu i ngriti një altar ZOTIT e mbi të i kushtoi një fli shkrumbimi nga çdo kaf-

20

shë e shpend i pastër. 21ZOTI ndjeu erën e këndshme e tha në zemrën e vet: «Nuk do ta mallkoj më tokën për shkak të njeriut, sepse synimet e zemrës së tij janë të liga që në moshë të re. Dhe as nuk do t'i godas më gjallesat, siç bëra. Sa të jetë toka,

22

të mbjellat e të korrat, i ftohti e i nxehti, vera e dimri, dita e nata, nuk do të marrin fund».

ZANAFILLA 9 Besëlidhja e Perëndisë Perëndia e bekoi Noeun dhe bijtë e tij e u tha: «Shtohuni, shumohuni e mbushni

1

tokën. 2Frikë e tmerr do të jeni për të gjitha kafshët e tokës, për gjithë shpendët e qiellit, për gjithçka që lëviz mbi dhe, e për gjithë peshqit e detit, se janë lënë në dorën tuaj. 3Do të keni për ushqim çdo gjë të gjallë që lëviz. Po ju jap gjithçka, ashtu siç ju dhashë çdo bimë të gjelbër. 4Por nuk do të hani mish të gjallë, domethënë me gjak. 5Edhe për gjakun e jetëve tuaja do të kërkoj shpagim. Do ta kërkoj jetën e njeriut prej çdo kafshe, prej njeriut e prej vëllait të tij. Ai që derdh gjak njeriu,

6

prej njeriut do t'i derdhet gjaku, se në shëmbëlltyrën e vet e bëri Perëndia njeriun. Ju, pra, shtohuni e shumohuni, mbushni tokën e shumohuni mbi të».

7

Atëherë Perëndia i tha Noeut e bijve të tij: 9«Ja, unë po e lidh besëlidhjen time me ju

8

e me pasardhësit tuaj pas jush, 10me çdo qenie të gjallë që është me ju, me shpendët, bagëtitë e çdo kafshë të egër që është me ju, me ato që dolën nga arka e me çdo kafshë të tokës. 11Po e lidh besëlidhjen time me ju që të mos vdesë më asnjë qenie e gjallë nga ujërat e përmbytjes e të mos ketë më përmbytje për të shkatërruar tokën». 12Perëndia tha: «Për gjithë breznitë e ardhshme, kjo është shenja e besëlidhjes që unë po bëj mes meje e jush dhe me çdo qenie të gjallë që është me ju. 13Kam vënë mbi re harkun tim dhe ai do të jetë shenjë e besëlidhjes mes meje e tokës. 14Kur ta mbuloj tokën me re e harku të shfaqet mbi to, 15do të kujtoj besëlidhjen time mes meje e jush dhe me çdo lloj qenie të gjallë, kështu ujërat nuk do ta përmbytin më e nuk do të shkatërrojnë tërë qeniet e gjalla. 16Kur harku të jetë mbi re, do ta shoh e do të kujtoj besëlidhjen e përjetshme mes Perëndisë e çdo lloj qenieje të gjallë mbi tokë». 17Perëndia i tha Noeut: «Kjo është shenja e besëlidhjes që kam vendosur mes meje e çdo qenieje të gjallë mbi tokë».

Bijtë e Noeut Bijtë e Noeut që dolën nga arka ishin Semi, Kami e Jafeti. Kami ishte ati i Ka-

18

naanit. 19Këta të tre ishin bijtë e Noeut dhe prej tyre u popullua e gjithë toka. Noeu filloi të kultivojë tokën e mbolli një vresht. 21Ai piu verë, u deh e u zhvesh në

20

mes të tendës. 22Kami, ati i Kanaanit, pa lakuriqësinë e të atit dhe u tregoi dy vëllezërve që ishin jashtë. 23Atëherë Semi e Jafeti morën një rrobë, e vunë mbi krahë dhe duke ecur mbrapsht mbuluan lakuriqësinë e të atit. Ishin me fytyrë mbrapa e kështu nuk e panë lakuriqësinë e të atit. 24Kur i doli pija, Noeu mori vesh se çfarë i kishte bërë djali i vogël 25e tha: «Mallkuar qoftë Kanaani! Shërbëtor i shërbëtorëve do të jetë për vëllezërit e vet!». Po ashtu tha:

26

«Bekuar qoftë ZOTI, Perëndia i Semit. Kanaani qoftë shërbëtori i tij! Perëndia i zgjeroftë kufijtë e Jafetit e ky banoftë në tendën e Semit.

27

Kanaani qoftë shërbëtori i tij!». Pas përmbytjes Noeu jetoi treqind e pesëdhjetë vjet. 29Kështu, Noeu jetoi nëntëqind

28

e pesëdhjetë vjet dhe vdiq.

ZANAFILLA 10 Pasardhësit e Noeut Këta janë pasardhësit e bijve të Noeut: Semi, Kami e Jafeti. Këtyre u lindën fëmijë

1

pas përmbytjes. Bijtë e Jafetit ishin Gomeri, Magogu, Madai, Javani, Tubali, Mesheku e Tirasi. 3Bijtë e

2

Gomerit ishin Ashkenazi, Rifati e Togarmahu. 4Bijtë e Javanit ishin Elishahu, Tarshishi, Kitimi e Dodanimi. 5Prej tyre dolën popujt bregdetarë e u vendosën nëpër vendet e tyre, secili sipas gjuhës së vet, sipas familjeve e kombeve të tyre. Bijtë e Kamit ishin Kushi, Micraimi, Puti e Kanaani. 7Bijtë e Kushit ishin Sebai,

6

Havilahu, Sabtai, Ramai e Sabtekai. Bijtë e Ramait ishin Shebai e Dedani. 8Kushit i lindi Nimrodi. Ai u bë kreshniku i parë në tokë. 9Ai ishte gjahtar i fuqishëm para ZOTIT, prandaj edhe thuhet: «Si Nimrodi, gjahtar i fuqishëm para ZOTIT». 10Mbretëria e tij filloi në Babel, Erek, Akad e Kalneh në tokën e Shinarit. 11Prej andej doli në Asiri dhe ndërtoi Ninivën, Rehobotirin, Kalahun 12e Resenin që është mes Ninivës e Kalahut. Reseni është qyteti i madh. 13Micraimit i lindën luditët, anamitët, lehabitët, naftuhitët, 14patrusitët e kasluhitët. Prej tyre dolën filistinët e kaftoritët. 15Kanaanit i lindën Sidoni, i parëlinduri, Heti, 16jebusitët, amoritët, girgashitët, 17hivitët, arkitët, sinitët, 18arvaditët, cemaritët e hamatitët. Më pas familjet e kananitëve u shpërndanë. 19Kufiri i Kanaanit shkonte nga Sidoni drejt Gerarit deri në Gazë, në drejtim të Sodomës, Gomorrës, Admës e Ceboimit

deri në Lasha. 20Këta janë bijtë e Kamit sipas familjeve e gjuhëve të tyre, në vendet e kombet e tyre. Edhe Semit i lindën bij. Ai është ati i gjithë bijve të Eberit dhe vëllai i madh i

21

Jafetit. 22Bijtë e Semit ishin Elami, Ashuri, Arpahshadi, Ludi e Arami. 23Bijtë e Aramit ishin Uci, Huli, Geteri e Mashi. 24Arpahshadit i lindi Shelahu. Shelahut i lindi Eberi. 25Eberit i lindën dy bij. Njëri quhej Peleg, se në kohën e tij u nda toka. Vëllai i tij quhej Joktan. 26Joktanit i lindi Almodadi, Shelefi, Hacarmaveti, Jerahu, 27Hadorami, Uzali, Diklahu, 28Obali, Abimaeli, Shebai, 29Ofiri, Havilahu e Jobabi. Të gjithë këta ishin bijtë e Joktanit. 30Vendbanimi i tyre shtrihej prej Meshait deri në Sefar, një mal në lindje. 31Këta ishin bijtë e Semit sipas familjeve e gjuhëve të tyre, në vendet e kombet e tyre. Këto janë familjet e bijve të Noeut sipas breznive e kombeve të tyre. Pas përm-

32

bytjes, kombet u përhapën mbi tokë prej tyre.

ZANAFILLA 11 Kulla e Babelit E gjithë toka fliste një gjuhë e të njëjtat fjalë. 2Kur udhëtuan nga lindja, njerëzit gjetën

1

një fushë në tokën e Shinarit dhe banuan atje. 3E i thanë njëri-tjetrit: «Ejani, le të bëjmë tulla e t'i pjekim në zjarr». Kështu, ata përdorën tulla në vend të gurit e zift në vend të baltës. 4E thanë: «Ejani, të ndërtojmë për vete një qytet e një kullë, maja e të cilës të prekë qiellin, që të bëjmë emër e të mos shpërndahemi mbi faqen e tërë dheut». 5

ZOTI zbriti për të parë qytetin dhe kullën që bijtë e njeriut po ndërtonin. 6E ZOTI tha:

«Ja, ata janë një popull e flasin të gjithë një gjuhë dhe ky është vetëm fillimi i veprave të tyre. Tani, asgjë nga çfarë kanë ndër mend të bëjnë nuk do të jetë e pamundur për ta. 7Ejani të zbresim e mu atje t'ua përziejmë gjuhën, që të mos e kuptojnë gjuhën e njëri-tjetrit».

Atëherë ZOTI i shpërndau prej andej mbi faqen e tërë dheut dhe ata reshtën së ndërtu-

8

ari qytetin. 9Prandaj edhe quhet Babel, se atje ZOTI përzjeu gjuhën e gjithë tokës dhe prej andej ZOTI i shpërndau mbi faqen e tërë dheut.

Pasardhësit e Semit Këta janë pasardhësit e Semit: Semi ishte njëqind vjeç kur i lindi Arpahshadi, dy vjet

10

pas përmbytjes. 11Semi jetoi pesëqind vjet pasi i lindi Arpahshadi dhe pati bij e bija të tjera. 12Arpahshadi ishte tridhjetë e pesë vjeç kur i lindi Shelahu. 13Arpahshadi jetoi katërqind e tre vjet pasi i lindi Shelahu dhe pati bij e bija të tjera. 14Shelahu ishte tridhjetë vjeç kur i lindi Eberi. 15Shelahu jetoi katërqind e tre vjet pasi i lindi Eberi dhe pati bij e bija të tjera. 16Eberi ishte tridhjetë e katër vjeç kur i lindi Pelegu. 17Eberi jetoi katërqind e tridhjetë vjet pasi i lindi Pelegu dhe pati bij e bija të tjera. 18Pelegu ishte tridhjetë vjeç kur i lindi Reui. 19Pelegu jetoi dyqind e nëntë vjet pasi i lindi Reui dhe pati bij e bija të tjera. 20Reui ishte tridhjetë e dy vjeç kur i lindi Serugu. 21Reui jetoi dyqind e shtatë vjet pasi i lindi Serugu dhe pati bij e bija të tjera. 22Serugu ishte tridhjetë vjeç kur i lindi Nahori. 23Serugu jetoi dyqind vjet pasi i lindi Nahori dhe pati bij e bija të tjera. 24Nahori ishte njëzet e nëntë vjeç kur i lindi Terahu. 25Nahori jetoi njëqind e nëntëmbëdhjetë vjet pasi i lindi Terahu dhe pati bij e bija të tjera. 26Terahu ishte shtatëdhjetë vjeç kur i lindën Abrami, Nahori e Harani.

Pasardhësit e Terahut Këta janë pasardhësit e Terahut: Terahut i lindën Abrami, Nahori e Harani. Haranit i

27

lindi Loti. 28Harani vdiq në tokën e vendlindjes, në Ur të kaldenjve, para Terahut, të atit. 29Abrami e Nahori morën gra. Gruaja e Abramit quhej Sarajë, ndërsa gruaja e Nahorit quhej Milka, e bija e Haranit që është ati i Milkës e Iskës. 30Saraja ishte beronjë e nuk kishte fëmijë. Terahu mori me vete të birin, Abramin, të nipin, Lotin, që ishte biri i Haranit, e Sa-

31

rajën, të renë, gruan e të birit, dhe dolën nga Uri i kaldenjve për të shkuar drejt tokës së

Kanaanit. Arritën në Haran e banuan atje. 32Terahu jetoi dyqind e pesë vjet e vdiq në Haran.

ZANAFILLA 12 Thirrja e Abramit 1

ZOTI i tha Abramit: «Dil nga vendi yt, nga farefisi yt e nga shtëpia e atit tënd dhe

shko në vendin që do të të tregoj. 2Do të të bëj komb të madh e do të të bekoj. Emrin tënd do ta bëj të madh e bekim do të jesh. 3Do të bekoj këdo që të bekon, por atë që të përçmon do ta mallkoj. Të gjitha fiset e tokës do të bekohen në ty». Atëherë Abrami bëri siç i tha ZOTI. Me të shkoi edhe Loti. Abrami ishte shtatëdhjetë e

4

pesë vjeç kur u nis nga Harani. 5Ai mori me vete Sarajën, të shoqen, nipin e tij, Lotin, dhe tërë pasurinë e njerëzit që kishin mbledhur në Haran e u nisën drejt tokës së Kanaanit. Kur arritën në tokën e Kanaanit, 6Abrami përshkoi vendin deri te lisi i Morehut në Shekem. Në atë kohë, në atë vend banonin kananitët. 7ZOTI iu shfaq Abramit e tha: «Pasardhësve të tu do t'ua jap këtë vend». Atëherë Abrami i ngriti aty një altar ZOTIT që i ishte shfaqur. 8Prej andej u shpërngul drejt malit në lindje të Betelit dhe ngriti tendën mes Betelit në perëndim e Ajit në lindje. Edhe aty i ngriti një altar ZOTIT e thirri emrin e tij. 9Pastaj Abrami u ngrit e vijoi udhëtimin drejt Negevit.

Abrami në Egjipt Vendin e pllakosi një zi buke aq e rëndë, saqë Abrami shkoi në Egjipt për të banuar

10

në dhe të huaj. 11Kur po hynte në Egjipt, Abrami i tha Sarajës, gruas së tij: «E di që je grua e bukur 12dhe kur të të shohin egjiptianët, do të thonë: “Kjo është gruaja e tij”. Kështu mua do të më vrasin, kurse ty do të të lënë gjallë. 13Thuaj që je ime motër, që të më trajtojnë mirë për shkakun tënd e jeta të më kursehet falë teje». Kur Abrami hyri në Egjipt, egjiptianët panë se gruaja ishte shumë e bukur. 15Edhe

14

oborrtarët e faraonit e panë dhe ia lavdëruan faraonit. Atëherë, gruan e morën në

shtëpinë e faraonit. 16Për shkak të saj faraoni e trajtoi mirë Abramin, i cili përfitoi dhen, qe e gomarë, shërbëtorë e shërbëtore, gomarica e deve. Por ZOTI e dënoi me plagë të rënda faraonin dhe shtëpinë e tij për shkak të Sarajës,

17

gruas së Abramit. 18Atëherë faraoni e thirri Abramin e i tha: «Ç'është kjo që më bëre? Përse nuk më tregove që është gruaja jote. 19Përse the se është jot motër e unë e mora për grua? Dhe tani, ja ku e ke gruan tënde. Merre, pra, e shko!». 20Faraoni u dha urdhër njerëzve të vet dhe ata e larguan Abramin, bashkë me të shoqen, e gjithçka i përkiste.

ZANAFILLA 13 Abrami dhe Loti Abrami shkoi nga Egjipti në Negev bashkë me të shoqen e me gjithçka kishte. Me të

1

shkoi edhe Loti. Abrami ishte shumë i pasur me bagëti, argjend e ar. 3Ai vazhdoi udhëtimin nga Neg-

2

evi deri në Betel, deri në vendin ku kishte ngritur më parë tendën, mes Betelit e Ajit, 4aty ku në fillim kishte ngritur një altar. Atje Abrami thirri emrin e ZOTIT. 5Edhe Loti, që udhëtonte me Abramin, kishte dhen, qe e tenda. 6Nuk kishte vend për të dy, se pasuria e tyre ishte aq e madhe, saqë nuk mund të jetonin bashkë. 7Kështu, filloi një grindje mes barinjve të bagëtive të Abramit e barinjve të bagëtive të Lotit. Në atë kohë, në atë vend jetonin kananitët e perizitët. Atëherë Abrami i tha Lotit: «Të mos ketë grindje mes nesh, mes barinjve të mi e

8

barinjve të tu, se jemi vëllezër. 9A nuk është e gjithë toka përpara teje? Le të ndahemi. Nëse shkon në të majtë, unë do të marr në të djathtë. E nëse shkon në të djathtë, unë do të marr në të majtë». 10Loti ngriti sytë e pa se gjithë lugina e Jordanit deri në Coar ujitej si kopshti i ZOTIT, si toka e Egjiptit, përpara se ZOTI të shkatërronte Sodomën e Gomorrën. 11Loti zgjodhi për vete gjithë luginën e Jordanit e udhëtoi drejt lindjes. Kështu, u ndanë nga njëri-tjetri. 12Abrami banoi në tokën e Kanaanit, ndërsa Loti banoi

në qytetet e luginës dhe ngriti tendat pranë Sodomës. 13Mirëpo njerëzit e Sodomës ishin shumë të ligj e mëkatarë para ZOTIT. Pasi Loti u largua prej tij, ZOTI i tha Abramit: «Ngriji sytë dhe, nga vendi ku je, shiko

14

drejt veriut e jugut, drejt lindjes e perëndimit, 15sepse të gjithë tokën që sheh, do të ta jap ty e pasardhësve të tu përgjithmonë. 16Dhe do t'i bëj pasardhësit e tu si pluhurin e tokës. Nëse dikush do të mund ta numërojë pluhurin e tokës, edhe pasardhësit e tu do të numërohen. 17Ngrihu e bjeri tokës për së gjati e për së gjeri, sepse ty do të ta jap». 18Atëherë Abrami ngriti tendat dhe shkoi e banoi ndër lisat e Mamreut që janë në Hebron. Atje i ngriti një altar ZOTIT.

ZANAFILLA 14 Abrami shpëton Lotin Në atë kohë Amrafeli, mbreti i Shinarit, Arjoku, mbreti i Elasarit, Kedorlaomeri, mbreti

1

i Elamit e Tidali, mbreti i Gojimit 2bënë luftë kundër Berait, mbretit të Sodomës, Birshait, mbretit të Gomorrës, Shinabit, mbretit të Admës, e Shemeberit, mbretit të Ceboimit e të Belës që është Coari. 3Të gjithë këta të fundit u bashkuan në luginën e Sidimit që është deti i Kripur. 4Për dymbëdhjetë vjet ata i shërbyen Kedorlaomerit, por në vitin e trembëdhjetë ngritën krye. 5Në vitin e katërmbëdhjetë, Kedorlaomeri e mbretërit bashkë me të erdhën e i mundën refaitët në Ashterot Karnaim, zuzitët në Ham, emitët në Shaveh Kirjataim 6e horitët në malet e tyre të Seirit deri në El Paran që është pranë shkretëtirës. 7Pastaj ata u kthyen e shkuan në En Mishpat, që është në Kadesh, e u ranë të gjitha krahinave të amalekitëve e amoritëve që banonin në Hacecon Tamar. 8Atëherë u çua mbreti i Sodomës, mbreti i Gomorrës, mbreti i Admës, mbreti i Ceboimit e mbreti i Belës, që është Coari, e u rreshtuan për luftë në luginën e Sidimit 9kundër Kedorlaomerit, mbretit të Elamit, Tidalit, mbretit të Gojimit, Amrafelit, mbretit të Shinarit e Arjokut, mbretit të Elasarit. Katër mbretër kundër pesë të

tjerëve. 10Lugina e Sidimit ishte plot me puse zifti. Mbretërit e Sodomës e Gomorrës ia mbathën e ranë në to, ndërsa ata që shpëtuan ikën maleve. 11Të katër mbretërit plaçkitën tërë pasurinë e Sodomës e të Gomorrës dhe gjithë ushqimet e tyre e u larguan. 12Ata zunë edhe Lotin, nipin e Abramit, që banonte në Sodomë, bashkë me pasurinë e tij, e u larguan. Një prej atyre që kishin shpëtuar erdhi dhe e njoftoi Abram Hebreun që banonte

13

pranë lisave të Mamre Amoritit. Ky ishte i vëllai i Eshkolit dhe Anerit që ishin aleat me Abramin. 14Kur Abrami dëgjoi se i nipi u zu rob, ngriti për luftë treqind e tetëmbëdhjetë njerëz të stërvitur, të lindur në shtëpinë e tij, e i ndoqi mbretërit deri në Dan. 15Gjatë natës, i ndau shërbëtorët në grupe kundër tyre. I mundi mbretërit e i ndoqi deri në Hobah që është në veri të Damaskut. 16Pastaj rimori gjithë pasurinë. Mori edhe nipin e tij, Lotin, bashkë me pasurinë e tij, me gratë e popullin.

Abrami e Melkisedeku Kur Abrami po kthehej, pasi kishte mposhtur Kedorlaomerin e mbretërit që ishin me

17

të, mbreti i Sodomës doli ta takonte në luginën e Shavehut. Ajo është lugina e Mbretit. 18Atëherë Melkisedeku, mbreti i Salemit, solli bukë e verë. Ai ishte prifti i Perëndisë së tejlartë. 19Ai e bekoi e tha: «Bekuar qoftë Abrami nga Perëndia i tejlartë, krijues i qiellit e i tokës! Bekuar qoftë Perëndia i tejlartë,

20

që t'i dorëzoi ty armiqtë!». Atëherë Abrami i dha të dhjetën e çdo gjëje. Mbreti i Sodomës i tha Abramit: «M'i kthe njerëzit, ndërsa pasurinë mbaje për

21

vete». 22Abrami i tha mbretit të Sodomës: «Jam betuar para ZOTIT, Perëndisë së tejlartë, krijuesit të qiellit e tokës, 23se nuk do të marr asnjë fije peri e asnjë lidhëse sandalesh, asgjë prej gjërave që të përkasin, që të mos thuash: “Unë e bëra Abramin të

pasur”. 24Nuk do të marr asgjë për vete, përveçse çfarë hëngrën djemtë e pjesën që u përket burrave që erdhën me mua, Anerit, Eshkolit e Mamreut. Këta le të marrin pjesën e tyre».

ZANAFILLA 15 Besëlidhja e Zotit me Abramin Pas këtyre ngjarjeve, fjala e ZOTIT iu drejtua Abramit në një vegim: «Abram, mos ki

1

frikë. Unë jam mburoja jote. Shpërblimi yt do të jetë shumë i madh!». 2Abrami tha: «O ZOT, Zoti im, çfarë do të më japësh kur jam pa fëmijë e trashëgimtari i shtëpisë sime do të jetë Eliezeri i Damaskut?». 3Pastaj tha: «Ti nuk më ke dhënë pasardhës dhe, ja, një shërbëtor do të jetë trashëgimtari im». 4Dhe, ja, fjala e ZOTIT iu drejtua: «Trashëgimtari yt nuk do të jetë ky, por ai që do të dalë prej trupit tënd, ai do të jetë trashëgimtari yt». 5Pastaj e nxori jashtë e i tha: «Shiko qiellin e numëroji yjet, po munde! Kaq të shumtë do të jenë trashëgimtarët e tu». 6Abrami besoi në ZOTIN e ZOTI ia numëroi për drejtësi. Ai i tha: «Unë jam ZOTI që të nxori nga Uri i kaldenjve për të të dhënë si trashëgimi

7

këtë tokë». 8Abrami iu përgjigj: «O ZOT, Zoti im, nga do ta di unë se do ta trashëgoj?». 9Ai i tha: «Më sill një mëshqerrë tri vjeçe, një dhi e një dash tre vjeç, një turtull e një pëllumb të ri». 10Abrami ia solli të gjitha këto. I preu më dysh dhe i vuri gjysmat përballë njëra-tjetrës, por zogjtë nuk i preu. 11Disa shpendë grabitqarë u lëshuan mbi to, por Abrami i dëboi. Në të perënduar, Abramin e kapi një gjumë i thellë dhe, ja, e pllakosi një frikë e errët

12

dhe e madhe. 13Dhe ZOTI i tha Abramit: «Dije mirë se pasardhësit e tu do të banojnë në vend të huaj e do të jenë skllevër e të shtypur për katërqind vjet. 14Por unë do ta gjykoj kombin, të cilit do t'i shërbejnë e pas kësaj do të dalin me pasuri të mëdha. 15Ndërsa ti do të bashkohesh me etërit e tu në paqe e do të varrosesh pas një pleqërie të

mbarë. 16Në brezninë e katërt, pasardhësit e tu do të kthehen këtu pasi ligësia e amoritëve nuk e ka arritur ende kulmin». Kur perëndoi dielli, u bë errësirë dhe, ja, u duk një mangall me tym e një pishtar

17

zjarri, i cili përshkoi gjysmat e prera. 18Atë ditë ZOTI lidhi një besëlidhje me Abramin e tha: «Pasardhësve të tu po ua jap këtë tokë, nga lumi i Egjiptit deri në lumin e madh, Eufratin, 19tokën e kenitëve, e kenizitëve, e kadmonitëve, 20e hititëve, e perizitëve, e refaitëve, 21e amoritëve, e kananitëve, e girgashitëve, e jebusitëve».

ZANAFILLA 16 Hagara dhe Ishmaeli Saraja, gruaja e Abramit, nuk i kishte dhënë fëmijë. Ajo kishte një skllave egjiptiane

1

që quhej Hagarë. 2Atëherë Saraja i tha Abramit: «Ja, ZOTI më ka bërë beronjë. Fli me skllaven time e ndoshta prej saj do të kem fëmijë». Abrami ia dëgjoi fjalën Sarajës. 3Dhjetë vjet pasi Abrami banoi në tokën e Kanaanit, Saraja, gruaja e Abramit, mori Hagarën, skllaven e saj egjiptiane e ia dha për grua Abramit, burrit të saj. 4Ai fjeti me Hagarën e ajo mbeti shtatzënë. Kur pa se kishte mbetur shtatzënë, ajo filloi ta shpërfillte zonjën e saj. 5Atëherë Saraja i tha Abramit: «Ti je përgjegjës për këtë fyerje. Isha unë ajo që ta lëshova në krahët e tu skllaven time e kur ajo pa që mbeti shtatzënë filloi të më shpërfillë. ZOTI gjykoftë mes meje e teje!». 6Por Abrami i tha Sarajës: «Ja ku e ke skllaven tënde. Bëj me të si të duash». Atëherë Saraja u soll ashpër me Hagarën e ajo iku prej saj. Engjëlli i ZOTIT e gjeti Hagarën pranë një burimi në shkretëtirë, te burimi udhës për

7

në Shur. 8Ai i tha: «Hagarë, skllavja e Sarajës, nga po vjen e ku po shkon?». Ajo u përgjigj: «Po largohem nga zonja ime, Saraja». 9Engjëlli i ZOTIT i tha: «Kthehu te zonja jote e nënshtroju asaj». 10E i tha: «Do t'i shumoj pasardhësit e tu aq shumë saqë nuk do të mund të numërohen». 11Engjëlli i ZOTIT i tha:

«Ja, ti je shtatzënë, do të lindësh djalë e do ta quash Ishmael, se ZOTI e dëgjoi vuajtjen tënde. Ai do te jetë si gomar i egër mes njerëzve.

12

Dora e tij do të jetë kundër të gjithëve e dora e të gjithëve kundër tij. E do të jetojë në kundërshti me vëllezërit e tij». Atëherë ajo thirri emrin e ZOTIT, që i foli, e tha: «Ti je Perëndia që këqyr, se këtu pashë

13

me të vërtetë atë që këqyr». 14Prandaj edhe burimi quhet Ber Lahaj Roi e ndodhet mes Kadeshit e Beredit. Hagara i lindi Abramit një djalë dhe Abrami e quajti, djalin e lindur nga Hagara, Ish-

15

mael. 16Abrami ishte tetëdhjetë e gjashtë vjeç kur Hagara i lindi Ishmaelin.

ZANAFILLA 17 Rrethprerja si shenjë e besëlidhjes Kur Abrami ishte nëntëdhjetë e nëntë vjeç, ZOTI iu shfaq e i tha: «Unë jam Perëndia i

1

gjithëpushtetshëm. Jeto me mua e ji i paqortueshëm. 2Unë do të lidh besëlidhjen time me ty e do të të shumoj pa masë». 3Abrami ra me fytyrë përdhe e Perëndia i tha: 4«Sa për mua, kjo është besëlidhja ime me ty: do të bëhesh atë i shumë kombeve. 5Nuk do të quhesh më Abram, por Abraham, sepse të kam bërë atë të shumë kombeve. 6Do të të shumoj pa masë. Prej teje do të nxjerr kombe e prej teje do të lindin mbretër. 7Do ta bëj besëlidhjen time me ty e me pasardhësit e tu brez pas brezi, një besëlidhje të përjetshme, për të qenë Perëndia yt dhe i pasardhësve të tu. 8Ty e pasardhësve të tu, do t'ju jap si pronë të përjetshme tokën në të cilën banon si i huaj dhe tërë tokën e Kanaanit. Unë do të jem Perëndia i tyre».

Perëndia i tha Abrahamit: «Sa për ty, ti do të mbash besëlidhjen time, ti e

9

pasardhësit e tu brez pas brezi. 10Besëlidhja që ti e pasardhësit e tu duhet të mbani është kjo: gjithë meshkujt tuaj do të rrethpriten. 11Do të rrethpriteni në lëkurën e gjymtyrës mashkullore e kjo do të jetë shenjë e besëlidhjes mes meje e jush. 12Çdo mashkull, brez pas brezi, do të rrethpritet tetë ditë pas lindjes, edhe i linduri në shtëpi, edhe i huaji i blerë me para që nuk është pasardhësi yt. 13Duhen rrethprerë si ai që ka lindur në shtëpinë tënde, edhe ai i blerë me para. Besëlidhja ime do të jetë në mishin tuaj një besëlidhje e përjetshme. 14Mashkulli i parrethprerë, që nuk rrethpritet në lëkurën e gjymtyrës mashkullore, do të zhbihet prej popullit të vet, sepse ka thyer besëlidhjen time». Pastaj Perëndia i tha Abrahamit: «Gruan tënde nuk do ta quash më Sarajë, por

15

Sara. 16Do ta bekoj, madje prej saj do të të jap një djalë. Do ta bekoj e prej saj do të lindin kombe e do të dalin mbretër kombesh». 17Abrahami ra me fytyrë përdhe, qeshi e tha me vete: «A mundet burri njëqind vjeç të bëhet me djalë e Sara nëntëdhjetëvjeçe të lindë?!». 18Atëherë Abrahami i tha Perëndisë: «Mjaft që ta kem me jetë Ishmaelin në praninë tënde!». 19Por Perëndia tha: «Jo, jo. Sara, gruaja jote, do të të lindë djalë e do ta quash Isak. Besëlidhjen time me të do ta bëj një besëlidhje të përjetshme, edhe për pasardhësit e tij. 20Sa për Ishmaelin, të dëgjova dhe, ja, do ta bekoj e do ta shtoj e shumoj pa masë. Dymbëdhjetë prijës do të lindin prej tij e do ta bëj një komb të madh. 21Por besëlidhjen time do ta bëj me Isakun që Sara do të të lindë pas një viti». 22Perëndia mbaroi së foluri me Abrahamin e u largua prej tij. Atëherë Abrahami e mori Ishmaelin, birin e tij, të gjithë ata që kishin lindur në

23

shtëpinë e tij dhe ata që i kishte blerë me para. Në të njëjtën ditë i mori tërë meshkujt e shtëpisë e i rrethpreu në lëkurën e gjymtyrës mashkullore, ashtu siç i kishte thënë Perëndia. 24Abrahami ishte nëntëdhjetë e nëntë vjeç kur u rrethpre, 25ndërsa Ishmaeli, i biri, ishte trembëdhjetë vjeç. 26Në të njëjtën ditë u rrethprenë Abrahami e Ishmaeli, i

biri, 27e bashkë me të, tërë meshkujt e shtëpisë së tij, edhe i linduri në shtëpi, edhe i huaji i blerë me para.

ZANAFILLA 18 Zoti dhe Abrahami 1

ZOTI iu shfaq Abrahamit te lisat e Mamreut, në zhegun e ditës, kur ai po rrinte në të

hyrë të tendës. 2Abrahami ngriti sytë dhe, ja, pa tre burra që po qëndronin para tij. Si i pa, vrapoi nga hyrja e tendës që t'i takonte, u përkul me nderim përtokë, 3e tha: «O Zoti im, nëse kam gjetur hir para teje, mos kalo pa u ndalur te shërbëtori yt. 4Do t'ju sjellin pak ujë që të lani këmbët e të pushoni nën pemë. 5Unë po ju sjell një kafshatë bukë që të merrni veten, meqë kaluat nga shërbëtori juaj. Pastaj vazhdoni rrugën». Ata iu përgjigjën: «Bëj, pra, siç the». 6Abrahami nxitoi drejt tendës te Sara e i tha: «Shpejt, gatuaj tre masa majë mielli e bëj kuleç!». 7Ai vetë vrapoi drejt kopesë, mori një viç të njomë e të mirë e ia dha shërbëtorit që e përgatiti me të shpejtë. 8Pastaj mori mazë, qumësht e viçin që ishte përgatitur e ua shtroi përpara. Dhe ai qëndroi në këmbë, ndërsa ata hanin nën pemë. Atëherë ata e pyetën: «Ku është Sara, gruaja jote?». Ai u përgjigj: «Aty, në

9

tendë!». 10Njëri prej të tyre i tha: «Me të vërtetë, do të vij te ti pas një viti, e Sara, gruaja jote, do të bëhet me djalë». Sara po dëgjonte në të hyrë të tendës që ishte mbrapa tij. 11Abrahami e Sara ishin të moshuar dhe Sarës i ishin ndalur të përmuajshmet e grave. 12Kështu, Sara qeshi me vete e tha: «Tani që jam vyshkur e zotëria im është plak, a thua do të kem ende dëshirë?!». 13ZOTI i tha Abrahamit: «Përse qeshi Sara e tha: “Me të vërtetë do të lind tani që u plaka?”. 14A ka gjë të pamundur për ZOTIN? Si sot një vit, do të kthehem te ti dhe Sara do të jetë bërë me djalë». 15Por Sara e mohoi nga frika e tha: «Jo, nuk qesha». Por ai i tha: «Po, po, qeshe!».

Abrahami ndërhyn për Sodomën

Pastaj ata u ngritën prej aty e panë drejt Sodomës. Abrahami shkoi bashkë me ta

16

për t'i përcjellë. 17Atëherë ZOTI tha: «A do t'ia fsheh unë Abrahamit atë që kam për të bërë? 18Abrahami me të vërtetë do të bëhet një komb i madh e i fuqishëm e në të do të bekohen tërë kombet e tokës, 19sepse unë e zgjodha që t'i urdhërojë bijtë e tij e shtëpinë e tij, pas tij, për të ndjekur udhën e ZOTIT, duke bërë çka është e drejtë e drejtësi, që ZOTI të plotësojë gjithçka që i tha Abrahamit». 20Kështu, ZOTI tha: «Gjëma e Sodomës dhe e Gomorrës është e madhe e mëkati i tyre është shumë i rëndë. 21Do të zbres poshtë e të shoh nëse po veprojnë ashtu siç dëgjova. Atëherë, do ta di». Atëherë burrat u kthyen prej andej e shkuan drejt Sodomës, ndërsa Abrahami ende

22

po qëndronte para ZOTIT. 23Abrahami u afrua e tha: «A do ta zhdukësh, me të vërtetë, të drejtin bashkë me të ligun? 24Ndoshta qyteti ka pesëdhjetë njerëz të drejtë. Me të vërtetë do ta zhdukësh e nuk do ta falësh për hir të pesëdhjetë njerëzve të drejtë që banojnë aty? 25Larg qoftë që ta bësh këtë, të vrasësh të drejtin bashkë me të ligun, duke i trajtuar të drejtin e të ligun njësoj. Larg qoftë! Vallë, gjykatësi i gjithë tokës nuk do të tregohet i drejtë?». 26ZOTI tha: «Nëse gjej në qytetin e Sodomës pesëdhjetë njerëz të drejtë, për hir të tyre do ta fal tërë vendin». 27Abrahami iu përgjigj: «Ja, unë që jam pluhur e hi po marr guximin të flas me Zotin tim. 28Ndoshta, këtyre pesëdhjetë njerëzve të drejtë u mungojnë pesë njerëz. A do ta shkatërrosh tërë qytetin për shkak të këtyre të pestëve?». Ai i tha: «Nuk do ta shkatërroj, nëse atje gjej dyzet e pesë». 29Abrahami i tha përsëri: «Ndoshta do të gjenden vetëm dyzet». Ai i tha: «Nuk do ta shkatërroj për hir të të dyzetëve». 30Pastaj, Abrahami i tha: «Nuk zemërohet Zoti im nëse them: ndoshta atje do të gjenden vetëm tridhjetë». Ai i tha: «Nuk do ta shkatërroj nëse gjej tridhjetë». 31Abrahami i tha: «Ja, po marr guximin të flas përsëri me Zotin tim: ndoshta, atje do të gjenden vetëm njëzet». Ai i tha: «Nuk do ta shkatërroj për hir të të njëzetëve». 32Atëherë ai i tha: «Nuk zemërohet Zoti im nëse them për herë të fundit: ndoshta atje do të gjenden vetëm dhjetë». Ai i tha: «Nuk do ta shkatërroj për hir të të

dhjetëve». 33Kur ZOTI mbaroi së foluri me Abrahamin, u largua dhe Abrahami u kthye në vendin e tij.

ZANAFILLA 19 Ligësia e Sodomës Dy engjëjt arritën në Sodomë në mbrëmje, kur Loti po rrinte te porta e Sodomës. Si i

1

pa, u ngrit t'i takonte, u përkul me fytyrë përdhe 2e tha: «Zotërinj, kthehuni nga shtëpia e shërbëtorit tuaj që të kaloni natën e të lani këmbët. Pastaj në të gdhirë vazhdoni udhëtimin». Ata thanë: «Jo, natën do ta kalojmë në shesh». 3Por Loti nguli këmbë. Kështu, ata u kthyen tek ai dhe hynë në shtëpinë e tij. Ai u përgatiti një gosti, u poqi bukë të ndorme dhe ata hëngrën. 4Para se të flinin, njerëzit e qytetit të Sodomës, i tërë populli pa përjashtim, i ri e i vjetër, rrethuan shtëpinë. 5I thirrën Lotit e i thanë: «Ku janë burrat që erdhën te ti sonte? Na i nxirr jashtë që t'i përdhunojmë». 6Loti doli përjashta, mbylli derën pas vetes 7e u tha: «Mos vëllezër, mos bëni ligësi. 8Ja ku kam dy bija që nuk kanë njohur burrë. Po i nxjerr jashtë e po jua jap, që të bëni me to ç'të doni. Vetëm këtyre burrave mos u bëni gjë, se janë nën mbrojtjen time». 9Ata u përgjigjën: «Ik shporru!». Edhe thanë: «Ky erdhi të banojë si i huaj e dashka të jetë gjykatës! Tani do të sillemi edhe më keq me ty!». Filluan ta shtyjnë Lotin fort dhe u afruan për ta shpërthyer derën. 10Por dy burrat zgjatën dorën, e tërhoqën Lotin brenda në shtëpi dhe mbyllën derën. 11Pastaj i verbuan njerëzit që ishin përjashta, nga më i vogli deri te më i madhi. Kështu ata u lodhën së kërkuari hyrjen e shtëpisë.

Shkatërrimi i Sodomës e Gomorrës Burrat i thanë Lotit: «Kush tjetër është me ty? Ke dhëndër, bij e bija? Këdo që ke në

12

këtë qytet nxirre jashtë prej këtij vendi. 13Ne do ta shkatërrojmë këtë vend, sepse e madhe është gjëma e tyre para ZOTIT dhe ai na ka dërguar që ta shkatërrojmë». 14Loti

doli jashtë e u foli dhëndurëve që ishin martuar me bijat e tij: «Ngrihuni e largohuni nga ky vend, se ZOTI do ta shkatërrojë qytetin». Por dhëndurëve iu duk se ai po tallej. Në të gdhirë, engjëjt e nxisnin Lotin duke i thënë: «Ngrihu e merr me vete gruan

15

tënde dhe të dy bijat që gjenden këtu. Përndryshe, kur qyteti të ndëshkohet, do të zhdukesh edhe ti». 16Por ai po vonohej. Atëherë, meqë ZOTI pati mëshirë për të, burrat e morën për dore atë, gruan e tij e bijat e tij dhe i nxorën e i lanë jashtë qytetit. 17Pasi i nxorën jashtë, njëri prej tyre i tha: «Ik, shpëto veten! Mos shiko mbrapa e mos u ndal askund në luginë. Ik në mal, përndryshe do të zhdukesh!». 18Loti u tha: «Mos, o Zot! 19Ja, shërbëtori yt gjeti hir para teje e ti u tregove shumë mirëdashës me atë që bëre duke më shpëtuar. Por unë nuk do të largohem dot në mal pa më zënë fatkeqësia e kam për të vdekur. 20Ja një qytet ku mund të strehohem. Është afër dhe i vogël. Më lër të shkoj te ky qytet i vogël që të shpëtoj». 21Ai i tha: «Ja, po ta plotësoj edhe këtë kërkesë. Nuk do ta shkatërroj qytetin për të cilin fole. 22Shpejto, ik atje, se nuk do të bëj asgjë derisa të arrish». Prandaj qyteti u quajt Coar. 23Dielli po ngrihej mbi tokë kur Loti hyri në Coar. Atëherë ZOTI lëshoi nga qielli sulfur e zjarr mbi Sodomën e Gomorrën. 25Ai i

24

shkatërroi ato qytete dhe gjithë luginën bashkë me tërë banorët e qyteteve e bimësinë e tokës. 26Por gruaja e Lotit shikoi mbrapa dhe u kthye në një shtatore kripe. Herët në mëngjes, Abrahami u ngrit e shkoi te vendi ku kishte qëndruar

27

para ZOTIT. 28Hodhi sytë poshtë nga Sodoma e Gomorra dhe nga tërë vendi i luginës dhe, ja, një tym ngrihej nga toka sikur të ishte tym furre. Kështu ndodhi që, kur Perëndia shkatërroi qytetet e luginës, u kujtua për Abrahamin

29

dhe e largoi Lotin nga shkatërrimi që ra mbi qytetet ku banonte.

Zanafilla e Moabit dhe e Amonit Loti kishte frikë të banonte në Coar, prandaj u largua nga Coari bashkë me dy bijat

30

e tij e banoi në mal, në një shpellë. 31Atëherë vajza e madhe i tha të voglës: «Ati ynë

është plak dhe nuk ka asnjë burrë në vend që të flejë me ne, siç bëhet në mbarë tokën. 32Eja, le ta dehim atin tonë me verë, që të flemë me të e, përmes tij, të ruajmë farën». 33Kështu, atë natë e dehën me verë atin e tyre dhe e madhja hyri e u shtri me të. Ai nuk e mori vesh as kur u shtri e bija, as kur u ngrit. 34Të nesërmen, vajza e madhe i tha të voglës: «Ja, unë fjeta mbrëmë me tim atë. Le ta dehim me verë edhe sonte. Pastaj hyr ti e fli me të që, përmes tij, të ruajmë farën». 35Atë natë e dehën përsëri me verë të atin. E vogla shkoi e fjeti me të. Ai nuk e mori vesh as kur u shtri e bija, as kur u ngrit. 36Të dyja bijat e Lotit mbetën shtatzënë prej tij. 37E madhja lindi djalë dhe e quajti Moab. Ky është ati i moabitëve të sotëm. 38Edhe e vogla lindi djalë dhe e quajti Benami. Ky është ati i amonitëve të sotëm.

ZANAFILLA 20 Abrahami dhe Abimeleku Abrahami u largua prej andej drejt tokës së Negevit. Ndenji mes Kadeshit e Shurit e

1

banoi si i huaj në Gerar. 2Atje Abrahami thoshte për Sarën, gruan e tij: «Është motra ime». Kështu, Abimeleku, mbreti i Gerarit, dërgoi njerëz dhe e mori Sarën. 3Por Perëndia iu drejtua Abimelekut natën në ëndërr e i tha: «Ja, do të vdesësh për shkak të gruas që more, sepse është e martuar». 4Abimeleku nuk e kishte prekur, prandaj i tha: «O Zot, a do ta vrisje një komb të drejtë?! 5A nuk më tha Abrahami se ishte e motra? Edhe Sara vetë më tha se është vëllai i saj. Me ndërgjegje të pastër e me duar të pafajshme e bëra këtë gjë». 6Perëndia i tha në ëndërr: «Unë e di që veprove me ndërgjegje të pastër, prandaj të ruajta që të mos mëkatosh kundër meje e kështu nuk të lashë ta prekësh. 7Tani, ktheja të shoqen, se Abrahami është profet. Ai do të lutet për ty e do të jetosh. Por nëse nuk ia kthen, dije mirë se do të vdesësh ti dhe të gjithë të tutë». 8Abimeleku u ngrit herët në mëngjes dhe thirri të gjithë shërbëtorët e tij. Kur u tregoi gjithçka, ata i zuri një frikë e madhe.

Atëherë Abimeleku thirri Abrahamin e i tha: «Çfarë na ke bërë kështu? Ç'të keqe të

9

bëra që solle mbi mua e mbi mbretërinë time një mëkat kaq të rëndë? Nuk u solle me mua siç duhet». 10Abimeleku shtoi: «Ç'të shkoi në mendje që bëre këtë gjë!». 11Abrahami iu përgjigj: «E bëra se thashë: me siguri, nuk ka frikë Perëndie në këtë vend e kështu do të më vrasin për shkak të gruas sime. 12Është e vërtetë, ajo është motra ime, sepse është bija e tim eti e jo e sime mëje, por e mora për grua. 13Kur Perëndia më bëri të endem larg nga shtëpia e tim eti, i thashë asaj: “Tregohu mirëdashëse ndaj meje. Në çdo vend që do të hyjmë, thuaj për mua se jam vëllai yt”». Atëherë Abimeleku mori dhen e qe, shërbëtorë e shërbëtore e ia dha Abrahamit. I

14

ktheu edhe Sarën, gruan e tij, 15e i tha: «Ja, para teje është vendi im. Bano ku të të pëlqejë». 16Sarës i tha: «Ja, i kam dhënë një mijë monedha argjendi vëllait tënd për të mbuluar fyerjen para të gjithë atyre që janë me ty e për të të shfajësuar para të gjithëve». 17Atëherë Abrahami iu lut Perëndisë dhe Perëndia i shëroi Abimelekun, gruan dhe skllavet e tij. Kështu, ato lindën fëmijë, 18sepse ZOTI i kishte bërë beronja të gjitha gratë e shtëpisë së Abimelekut, për shkak të Sarës, gruas së Abrahamit.

ZANAFILLA 21 Lindja e Isakut 1

ZOTI e pa me sy të mirë Sarën ashtu siç i kishte thënë dhe bëri për të siç kishte

premtuar. 2Sara mbeti shtatzënë dhe i lindi Abrahamit një djalë në pleqëri, në po atë kohë që Perëndia i kishte thënë. 3Birin që i lindi Sara, Abrahami e quajti Isak. 4Kur u bë tetëditësh e rrethpreu ashtu siç e kishte urdhëruar Perëndia. 5Abrahami ishte njëqind vjeç kur i lindi Isaku, i biri. 6Atëherë Sara tha: «Perëndia më bëri të qesh. Kush do të dëgjojë, do të qeshë me mua». 7Ajo tha: «Kush do të mund t'i thoshte Abrahamit: “Sara do të mëndë fëmijë!”? Por, ja ku i linda një djalë në pleqëri».

Hagara dhe Ishmaeli

Djali u rrit dhe la gjirin e së ëmës. Kështu Abrahami bëri një gosti të madhe ditën kur

8

Isaku la gjirin. 9Kur Sara pa se biri që Hagara, egjiptiania, i lindi Abrahamit, po qeshej, 10i tha Abrahamit: «Dëboje këtë skllave me të birin, pasi i biri i saj nuk do të jetë trashëgimtar bashkë me tim bir, Isakun». 11Abrahamit i erdhi keq për djalin e tij, Ishmaelin. 12Por, Perëndia i tha Abrahamit: «Mos të të vijë keq për djalin dhe për skllaven tënde. Dëgjoje Sarën në çdo gjë që thotë, sepse emrin tënd do ta mbajë Isaku. 13Edhe prej birit të skllaves do të bëj një komb, sepse është fara jote». 14Atëherë Abrahami u ngrit herët në mëngjes, mori bukë e një kacek me ujë e ia vuri në krahë Hagarës bashkë me djalin dhe i nisi. Ajo u largua e u end në shkretëtirën e Bershebës. Kur mbaroi uji i kacekut e la djalin nën një shkurre, 16u largua e ndenji larg, sa një e

15

hedhur harku, e tha: «Nuk e shoh dot djalin duke vdekur!». Ajo ndenji përballë tij e qau me dënesë. 17Perëndia e dëgjoi zërin e djalit dhe engjëlli i Perëndisë e thirri Hagarën nga qielli e i tha: «Çfarë ke Hagarë? Mos ki frikë, se Perëndia e dëgjoi zërin e djalit prej vendit ku është. 18Ngrihu, merre djalin e mbaje për dore, sepse prej tij do të bëj një komb të madh». 19Atëherë Perëndia ia hapi sytë e ajo pa një burim. Shkoi, mbushi kacekun e ujit e i dha për të pirë djalit. Perëndia ishte me djalin. Ai u rrit, banoi në shkretëtirë e u bë harkëtar. 21Ai banoi në

20

shkretëtirën e Paranit dhe e ëma i gjeti një grua egjiptiane.

Besëlidhja e Abrahamit me Abimelekun Në atë kohë, Abimeleku e Pikoli, prijësi i ushtrisë së tij, i thanë Abrahamit:

22

«Perëndia është me ty në çdo gjë që bën. 23Betohu, pra, në emër të Perëndisë se nuk do të më mashtrosh as mua, as fëmijët e mi e as pasardhësit e mi. Por ashtu siç unë t'u tregova mirëdashës, ashtu edhe ti do të veprosh me mua e me vendin në të cilin banon si i huaj». 24Abrahami tha: «Betohem!». Pastaj Abrahami iu ankua Abimelekut për një pus që ia kishin marrë shërbëtorët e

25

Abimelekut. 26Abimeleku i tha: «Nuk e di kush e ka bërë këtë gjë. Ti nuk më ke treguar e

unë nuk kisha dëgjuar gjë deri më sot». 27Atëherë Abrahami mori dhen e qe, ia dha Abimelekut e të dy lidhën besën. 28Abrahami vuri mënjanë shtatë rrunëza të kopesë. 29Abimeleku i tha Abrahamit: «Përse i vure mënjanë këto shtatë rrunëza?». 30Ai i tha: «Këto shtatë rrunëza do t'i marrësh prej meje si dëshmi që e hapa unë këtë pus». 31Prandaj ai vend u quajt Bershebë pasi atje u betuan të dy. 32Pasi lidhën besën në Bershebë, Abimeleku e Pikoli, prijësi i ushtrisë së tij, u ngritën e u kthyen në vendin e filistinëve. 33Abrahami mbolli në Bershebë një pemë bruke e atje thirri emrin e ZOTIT, Perëndisë së amshuar. 34Abrahami banoi si i huaj në vendin e filistinëve për një kohë të gjatë.

ZANAFILLA 22 Sprova e Abrahamit Pas këtyre ngjarjeve Perëndia e vuri në provë Abrahamin e i tha: «Abraham!». Ai iu

1

përgjigj: «Ja ku jam». 2Ai i tha: «Merre me vete tët bir, Isakun, birin tënd të vetëm, që ti e do, e shko në tokën e Moriahut. Atje kushtoje si fli shkrumbimi në një nga malet që do të të tregoj». 3Abrahami u ngrit herët në mëngjes, shaloi gomarin e mori me vete dy shërbëtorë dhe Isakun, birin e tij. Pasi preu dru për flinë e shkrumbimit, u ngrit e shkoi drejt vendit që i tregoi Perëndia. 4Ditën e tretë Abrahami ngriti sytë e pa vendin nga larg. 5Atëherë Abrahami u tha shërbëtorëve: «Prisni këtu bashkë me gomarin, ndërsa unë e djali do të ngjitemi atje, do të adhurojmë e pastaj do të kthehemi te ju». 6Abrahami mori drutë për flinë e shkrumbimit e ia ngarkoi Isakut, të birit, ndërsa vetë mbante në dorë zjarrin e thikën. Kështu u nisën të dy bashkë. 7Isaku i tha Abrahamit, të atit: «O atë!». Ai u përgjigj: «Ja ku jam, biri im». Isaku tha: «Zjarrin e drutë ja ku i kemi. Po qengji për flinë ku është?». 8Abrahami iu përgjigj: «Vetë Perëndia do të këqyrë për qengjin e flisë së shkrumbimit, biri im». E kështu shkuan të dy bashkë.

Kur arritën te vendi që Perëndia i kishte treguar, Abrahami ngriti një altar dhe i ven-

9

dosi drutë mbi të. E lidhi Isakun, të birin, dhe e vuri mbi altar, mbi turrën e druve. 10Pastaj zgjati dorën e mori thikën që të therte të birin. 11Por engjëlli i ZOTIT i thirri nga qielli e i tha: «Abraham, Abraham!». Ai iu përgjigj: «Ja ku jam!». 12Ai i tha: «Mos ngri dorë kundër djalit e mos i bëj gjë, se tani e di që i druhesh Perëndisë e nuk e kurseve për mua as birin tënd të vetëm». 13Abrahami ngriti sytë e pa një dash me brirët të ngatërruar në një shkurre. Shkoi, e mori dhe e flijoi në vend të të birit. 14Abrahami e quajti atë vend «ZOTI këqyr», sikurse thuhet edhe sot: «Në malin e ZOTIT ai këqyret!». Engjëlli i ZOTIT e thirri nga qielli për së dyti, 16e i tha: «Veten time zë në be,

15

kumton ZOTI, për shkak se bëre këtë gjë e nuk e kurseve birin tënd të vetëm, 17unë do të të jap bekim pas bekimi e do t'i shumoj pasardhësit e tu si yjet e qiellit e si rëra e bregdetit. Pasardhësit e tu do të marrin në zotërim portat e armiqve të tyre. 18Tërë kombet e tokës do të bekohen në pasardhësit e tu për shkak se ti iu binde zërit tim». 19Pastaj Abrahami u kthye te shërbëtorët. Ata u ngritën e shkuan së bashku në Bershebë dhe Abrahami banoi atje.

Bijtë e Nahorit Pas këtyre ngjarjeve Abrahamit i thanë: «Ja, edhe Milka i ka lindur djem Nahorit,

20

vëllait tënd. Ata janë: 21Uci i parëlinduri, Buzi, vëllai i tij, Kemueli, i ati i Aramit, 22Kesedi, Hazoi, Pildashi, Idlafi e Betueli. 23Betuelit i lindi Rebeka. Këta të tetë, Milka ia lindi Nahorit, vëllait të Abrahamit. 24Edhe shemra e tij, Reumaja, i lindi Tebahun, Gahamin, Tahashin e Makahun».

ZANAFILLA 23 Varrimi i Sarës Sara jetoi njëqind e njëzet e shtatë vjet. 2Ajo vdiq në Kirjat Arba që është në Hebron,

1

në tokën e Kanaanit. Atëherë Abrahami erdhi për të mbajtur zi e për ta vajtuar. 3Pastaj u

ngrit në prani të së ndjerës e u tha bijve të Hetit: 4«Mes jush jam i huaj e shtegtar. Më jepni për pronë një varr mes jush që ta varros të ndjerën ashtu siç duhet». 5Bijtë e Hetit iu përgjigjën: 6«Dëgjo, imzot! Mes nesh, ti je një princ i fuqishëm. Varrose të ndjerën në varrin tonë më të mirë. Asnjëri prej nesh nuk do ta kursejë varrin e tij që ti të varrosësh të ndjerën tënde». 7Atëherë Abrahami u ngrit e u përkul me nderim para popullit të atij vendi, para bijve të Hetit, 8e u tha: «Nëse dëshironi që ta varros të ndjerën ashtu siç duhet, ma dëgjoni fjalën e ndërhyni për mua para Efronit, birit të Coharit, 9që të ma japë për varr shpellën e Makpelës, që është e tija e që ndodhet në fund të arës së tij, dhe të ma shesë në praninë tuaj me çmimin e plotë». Efroni, hititi, ishte ulur mes bijve të Hetit. Atëherë ai iu përgjigj Abrahamit në prani të

10

bijve të Hetit, para të gjithë atyre që hynin në portën e qytetit: 11«Jo, imzot, më dëgjo! Arën po ta jap bashkë me shpellën që është në të. Po ta jap para bijve të popullit tim. Aty varrose të ndjerën tënde». 12Abrahami u përkul me nderim para popullit, 13e në prani të vendasve i tha Efronit: «Nëse më dëgjon, unë do ta paguaj çmimin e arës. Merre prej meje, që të varros atje të ndjerën time». 14Efroni iu përgjigj: 15«Imzot, më dëgjo! Katërqind sikla argjendi për një copë tokë nuk janë asgjë as për mua, as për ty. Shko e varrose të ndjerën tënde». 16Atëherë Abrahami e dëgjoi Efronin dhe ia peshoi argjendin, që i kërkoi, në prani të bijve të Hetit, katërqind sikla argjendi sipas peshës së tregut. Kështu ara e Efronit në Makpelë, që ndodhej përballë Mamreut, ara dhe shpella që

17

është në të, tërë pemët brenda kufijve të arës, 18u bënë pronë e Abrahamit në prani të bijve të Hetit, para të gjithë atyre që hynin në portën e qytetit. 19Pastaj Abrahami e varrosi Sarën, gruan e tij, në shpellën e arës së Makpelës, përballë Mamreut, që është në Hebron, në vendin e Kanaanit. 20Kështu, ara bashkë me shpellën iu dhanë Abrahamit nga bijtë e Hetit për pronë varri.

ZANAFILLA 24

Isaku dhe Rebeka Abrahami ishte plak, i thyer në moshë dhe ZOTI e kishte bekuar në çdo gjë. 2Atëherë

1

Abrahami i tha shërbëtorit më të vjetër të shtëpisë së tij, atij që kujdesej për gjithçka që kishte: «Vëre dorën tënde nën kofshën time. 3M'u beto për ZOTIN, Perëndinë e qiellit e të tokës, se nuk do t'i gjesh grua birit tim prej bijave të Kanaanit, mes të cilëve banoj. 4Por, do të shkosh në vendin tim dhe te të afërmit e mi. Atje do të marrësh një grua për birin tim, Isakun». 5Shërbëtori i tha: «Po sikur ajo të mos dojë të vijë me mua në këtë vend? A do të më duhet ta kthej birin tënd në vendin nga u largove ti?». 6Abrahami iu përgjigj: «Ruhu se ma çon tim bir atje! 7ZOTI, Perëndia i qiellit, ai që më nxori prej shtëpisë së atit tim e prej vendit të të afërmve të mi, ai që më tha e m'u betua: “Pasardhësve të tu do t'ua jap këtë tokë”, ai do të dërgojë engjëllin e tij para teje e ti do të marrësh prej andej një grua për birin tim. 8Nëse ajo nuk do të dojë të vijë me ty, ti je i zgjidhur nga ky betim. Vetëm tim bir mos ma kthe atje». 9Atëherë shërbëtori vuri dorën nën kofshën e Abrahamit, zotërisë së tij, dhe iu betua për këtë gjë. Shërbëtori mori me vete dhjetë deve nga devetë e zotërisë së tij dhe, bashkë me

10

tërë të mirat e zotërisë së tij, u nis e shkoi në Aram Naharaim, në qytetin e Nahorit. 11Në mbrëmje, kur vajzat dilnin për të mbushur ujë, ai i uli devetë jashtë qytetit, pranë pusit, 12e tha: «O ZOT, Perëndia i timzot Abrahamit, ma bëj mbarë sot e tregohu mirëdashës me timzot Abrahamin. 13Ja, unë po qëndroj pranë pusit dhe vajzat e banorëve të qytetit po dalin për të mbushur ujë. 14Vajza së cilës do t'i them: “Të lutem, ule shtambën që të pi” e ajo të më përgjigjet: “Pi ti e po u jap për të pirë edhe deveve”, ajo të jetë vajza që ke caktuar për shërbëtorin tënd, Isakun. Kështu do ta di që je treguar mirëdashës me timzot». 15Ai s'kishte mbaruar së foluri, kur, ja, Rebeka doli me shtambë mbi supe. Ajo ishte vajza e Betuelit, birit të Milkës, gruas së Nahorit, vëllait të Abrahamit. 16Vajza ishte shumë e bukur dhe e virgjër. Asnjë burrë nuk e kishte prekur. Ajo zbriti te pusi, mbushi shtambën dhe u ngjit. 17Shërbëtori vrapoi ta takonte e i tha: «Më

jep të pi pak ujë nga shtamba jote». 18Ajo iu përgjigj: «Pi imzot!». Menjëhere e uli shtambën e i dha për të pirë. 19Pasi i dha ujë i tha: «Po u jap ujë edhe deveve të tua derisa të ngopen». 20E zbrazi shtambën shpejt në koritë e vrapoi te pusi për të nxjerrë ujë për të gjitha devetë e tij. 21Ai e vështronte në heshtje për të parë nëse ZOTI ia kishte sjellë mbarë, apo jo. Pasi devetë mbaruan së piri, ai mori një unazë të artë për hundën, që peshonte

22

gjashtë gramë dhe dy stoli të arta për duart që peshonin njëqind gramë. 23E i tha: «Më trego, bija e kujt je? A ka vend për ne në shtëpinë e atit tënd që të kalojmë natën?». 24Ajo i tha: «Jam e bija e Betuelit, birit të Milkës, që ajo ia lindi Nahorit». 25Pastaj shtoi: «Te ne ka mjaft kashtë e tagji, si edhe dhoma për të kaluar natën». 26Atëherë ai u përkul, adhuroi ZOTIN, 27e tha: «Bekuar qoftë ZOTI, Perëndia i timzot Abrahamit, që nuk e kurseu mirësinë dhe besnikërinë ndaj timzot, e që më priu drejt shtëpisë së vëllait të timzot». Vajza vrapoi e ua tregoi njerëzve të shtëpisë të gjitha këto. 29Rebeka kishte një vëlla

28

që quhej Laban. Ai doli jashtë me vrap drejt njeriut që ishte te pusi. 30Kur e pa unazën e hundës e stolitë në duart e së motrës dhe dëgjoi fjalët e Rebekës, të motrës, që thoshte: «Kështu më tha ai njeri», vrapoi drejt njeriut dhe, ja, ai po qëndronte me devetë te pusi. 31Atëherë i tha: «Eja, o i bekuari i ZOTIT! Përse rri jashtë? Unë e kam bërë gati shtëpinë dhe vendin për devetë». 32Kështu, ai hyri brenda dhe shkarkoi devetë. I sollën kashtë, tagji e ujë për të larë këmbët ai dhe njerëzit që ishin me të. 33Pastaj i shtruan për të ngrënë, por ai tha: «Nuk do të ha para se të them ç'kam për të thënë». Labani iu përgjigj: «Urdhëro e fol!». Ai tha: «Unë jam shërbëtori i Abrahamit. 35ZOTI e ka bekuar shumë timzot dhe ai

34

është i pasur. I ka dhënë dele e qe, ar e argjend, shërbëtorë e shërbëtore, deve e gomarë. 36Sara, gruaja e timzoti, i lindi një djalë në pleqëri. Atij ia ka lënë gjithë pasurinë. 37Imzot më bëri të betohem: “Birit tim nuk do t'i marrësh grua prej bijave të Kanaanit, në tokën e të cilëve banoj unë. 38Por do të shkosh në shtëpinë e tim eti e do të

marrësh një grua nga fisi im për tim bir”. 39Unë i thashë timzot: “Po sikur ajo të mos vijë me mua”. 40Ai më tha: “ZOTI, të cilin unë ndjek, do të dërgojë engjëllin e tij me ty, do të ta bëjë mbarë udhëtimin e do të marrësh një grua për birin tim nga fisi im e nga familja e tim eti. 41Por, nëse shkon te fisi im dhe ata nuk ta japin vajzën, atëherë do të jesh i zgjidhur nga ky betim”. Sot erdha te burimi e thashë: “O ZOT, Perëndia i timzot Abrahamit. Ma bëj mbarë

42

udhëtimin që kam nisur. 43Ja, unë po rri te pusi. Vajza që do të dalë për të mbushur ujë, së cilës do t'i them: ‘Më jep pak ujë nga shtamba jote’, 44e që do të më thotë: ‘Pi ti dhe devetë e tua’, ajo do të jetë gruaja që ZOTI ka caktuar për birin e timzot”. Ende pa mbaruar së foluri me vete, doli Rebeka me shtambën e saj mbi sup. Zbriti

45

te pusi e mbushi ujë. Atëherë unë i thashë: “Më jep të pi”! 46Menjëherë ajo uli shtambën dhe tha: “Pi. Po u jap për të pirë edhe deveve të tua”. Kështu piva unë dhe ajo u dha edhe deveve për të pirë. 47Pastaj e pyeta: “Bija e kujt je?”. Ajo m'u përgjigj: “Bija e Betuelit, të birit të Nahorit, që ia lindi Milka”. I vura unazën në hundë dhe stolitë në duar. 48U përkula dhe adhurova ZOTIN, duke e bekuar ZOTIN, Perëndinë e timzot Abrahamit, i cili më priu në udhën e duhur për të marrë vajzën e vëllait të timzot për të birin. 49Tani, pra, nëse doni të tregoheni mirëdashës e besnikë ndaj timzot, më thoni. Nëse jo, më thoni, që të shkoj diku gjetkë». Atëherë Labani e Betueli u përgjigjën: «Kështu e paska thënë ZOTI. Ne nuk kemi

50

çfarë të themi. 51Ja ku e ke Rebekën, para teje. Merre e shko dhe, ashtu siç ka thënë ZOTI, le të bëhet gruaja e birit të tëtzot». Kur shërbëtori i Abrahamit dëgjoi fjalët e tyre, u përkul përdhe e adhuroi ZOTIN. 53Ai

52

nxori petka e stoli argjendi e ari dhe ia dha Rebekës. Edhe të vëllait e të ëmës u dha dhurata të çmueshme. 54Pastaj, ai dhe njerëzit që ishin me të, hëngrën, pinë e aty kaluan natën. Në mëngjes kur u ngritën u tha: «Më lejoni të kthehem te imzot». 55Por, i vëllai dhe e ëma i thanë: «Le të rrijë vajza së paku dhjetë ditë me ne e pastaj le të shkojë». 56Ai u përgjigj: «Mos më mbani, meqë ZOTI ma bëri mbarë. Më lejoni të shkoj

tek imzot». 57Ata thanë: «Ta thërrasim vajzën e ta pyesim». 58E thirrën Rebekën e i thanë: «A do të shkosh me këtë njeri?». Ajo u përgjigj: «Po». 59Atëherë ata përcollën Rebekën, motrën e tyre, shërbëtoren e saj, bashkë me shërbëtorin e Abrahamit dhe njerëzit e tij. 60E bekuan Rebekën e i thanë: «Moj motra jonë, me qindra mijërash u shumofsh! E portat e armiqve pasardhësit e tu i pushtofshin». Rebeka e shërbëtorja e saj u ngritën, hipën në deve dhe e ndoqën atë njeri. Kështu,

61

shërbëtori e mori me vete Rebekën e u nis. Ndërkohë, Isaku ishte kthyer nga Ber Lahaj Roiu e banonte në tokën e Neg-

62

evit. 63Një ditë, në të ngrysur, kur po shkonte në fushë për të shëtitur, ngriti sytë e pa disa deve duke ardhur. 64Edhe Rebeka ngriti sytë e pa Isakun. Ajo zbriti prej devesë 65e i tha shërbëtorit: «Kush është ai që po vjen në fushë për të na takuar?». Shërbëtori i tha: «Është imzot». Atëherë ajo mori velin e u mbulua. 66Shërbëtori i tregoi Isakut gjithçka që kishte bërë. 67Isaku e solli Rebekën te tenda e Sarës, nënës së vet. Ai e mori për grua dhe e deshi. Kështu, Isaku u ngushëllua pas vdekjes së të ëmës.

ZANAFILLA 25 Pasardhësit e Abrahamit Abrahami mori një grua tjetër që quhej Ketura. 2Ajo i lindi Zimranin, Jokshanin, Me-

1

danin, Midianin, Ishbakun e Shuahun. 3Jokshanit i lindi Shebai e Dedani. Bijtë e Dedanit ishin ashuritët, letushitët e leumitët. 4Bijtë e Midianit ishin Efahu, Eferi, Enoku, Abidai e Eldahu. Të gjithë këta ishin bijtë e Keturasë. 5Abrahami ia la Isakut gjithë pasurinë e vet. 6Por bijve të shemrave të veta u dha dhurata e, ndërsa ishte gjallë, i dërgoi drejt lindjes, në vendin lindor, larg nga i biri, Isaku.

Abrahami jetoi njëqind e shtatëdhjetë e pesë vjet. 8Ai dha shpirt e vdiq në pleqëri të

7

lume, i thyer në moshë e me jetë të gjatë dhe u varros bashkë me popullin e tij. 9Isaku e Ishmaeli, bijtë e tij, e varrosën në shpellën e Makpelës, që është në lindje të Mamreut, në arën e Efronit, birit të Cohar Hititit, 10që Abrahami e pati blerë prej bijve të Hetit. Atje u varros ai e Sara, gruaja e tij. 11Pas vdekjes së Abrahamit, Perëndia e bekoi Isakun, birin e tij, dhe ai banoi pranë Ber Lahaj Roiut.

Pasardhësit e Ishmaelit Këta janë pasardhësit e Ishmaelit, birit të Abrahamit, që ia lindi Hagara, egjiptiania,

12

skllavja e Sarës. 13Këta janë emrat e bijve të Ishmaelit sipas radhës: Nebajoti, i parëlinduri i Ishmaelit, Kedari, Adbeli, Mibsami, 14Mishmai, Dumahu, Masai, 15Hadadi, Temai, Jeturi, Nafishi e Kedmahu. 16Këta janë bijtë e Ishmaelit dhe emrat e tyre sipas fshatrave e fushimeve të tyre; dymbëdhjetë prijës sipas fiseve të tyre. 17Ishmaeli jetoi njëqind e tridhjetë e shtatë vjet. Ai dha shpirt, vdiq e u varros bashkë me popullin e vet. 18Bijtë e Ishmaelit banuan nga Havilahu deri në Shur, që është përballë Egjiptit, në drejtim të Asirisë. Ata jetuan në kundërshti me vëllezërit e tij.

Lindja e Esaut dhe e Jakobit Këta janë pasardhësit e Isakut, birit të Abrahamit: Abrahamit i lindi Isaku. 20Ai ishte

19

dyzet vjeç kur mori për grua nga Padan Arami Rebekën, bijën e Betuel Arameasit dhe motrën e Laban Arameasit. 21Isaku iu lut ZOTIT për gruan e tij, sepse ajo ishte beronjë. ZOTI e dëgjoi dhe Rebeka mbeti shtatzënë. 22Djemtë përlesheshin me njëri-tjetrin brenda barkut të saj, prandaj ajo tha: «Pse po më ndodh kështu?» e shkoi të pyesë ZOTIN. 23Atëherë ZOTI i tha: «Dy kombe janë në barkun tënd e dy popuj do të dalin prej teje. Njëri do të jetë më i fortë se tjetri e i madhi do t'i shërbejë të voglit».

Kur i erdhi koha për të lindur, ajo lindi binjakë. 25I pari doli i kuq, mbuluar i tëri si me një

24

gunë leshi. Atë e quajtën Esau. 26Pastaj doli i vëllai që e kishte mbërthyer Esaun nga thembra. Ai u quajt Jakob. Isaku ishte gjashtëdhjetë vjeç kur i lindën djemtë. Kur ata u rritën, Esau u bë gjahtar i aftë, njeri i fushës, ndërsa Jakobi ishte i përkryer

27

e rrinte nëpër tenda. 28Isaku donte Esaun, sepse i pëlqente gjahu, ndërsa Rebeka donte Jakobin.

Esau shet të drejtën e parëlindjes Një herë kur Jakobi po gatuante gjellë, Esau erdhi prej fushës i lodhur 30e i tha

29

Jakobit: «Më lër ta përlaj këtë gjënë e kuqe, se jam i sfilitur». Prandaj dhe u quajt Edom. 31Jakobi tha: «Më shit më parë të drejtën e parëlindjes». 32Esau u përgjigj: «Unë po vdes, ç'më duhet kjo e drejtë?». 33Jakobi i tha: «M'u beto tani». Ai iu betua e ia shiti Jakobit të drejtën e parëlindjes. 34Atëherë Jakobi i dha Esaut bukë e gjellë me thjerrëza. Ai hëngri e piu e pastaj u ngrit e iku. Kështu, Esau e përbuzi të drejtën e parëlindjes.

ZANAFILLA 26 Isaku dhe Abimeleku Tokën e pllakosi një tjetër zi buke si ajo që kishte rënë në kohën e Abrahamit dhe

1

Isaku shkoi në Gerar te Abimeleku, mbreti i filistinëve. 2Atëherë ZOTI iu shfaq e i tha: «Mos shko në Egjipt, por bano në vendin që do të të tregoj. 3Bano si i huaj në këtë vend dhe unë do të jem me ty e do të të bekoj. Ty e pasardhësve të tu do t'ua jap tërë këto vende e kështu do të përmbush betimin që i bëra Abrahamit, atit tënd. 4Do t'i shumoj pasardhësit e tu si yjet e qiellit dhe atyre do t'ua jap tërë këto vende. Të gjitha kombet e tokës do të bekohen përmes pasardhësve të tu, 5sepse Abrahami e dëgjoi zërin tim e i mbajti urdhrin, urdhërimet, rregullat dhe ligjet e mia». 6Atëherë Isaku banoi në Gerar. Kur vendasit e pyetën për të shoqen, ai u tha: «Është motra ime», sepse kishte frikë

7

se mos vendasit e vrisnin po të thoshte: «Është gruaja ime», ngaqë Rebeka ishte e

bukur. 8Isaku qëndroi atje për një kohë të gjatë. Një herë, Abimeleku, mbreti i filistinëve, po sodiste nga dritarja dhe pa Isakun duke përkëdhelur Rebekën, gruan e tij. 9Atëherë thirri Isakun e i tha: «Pa dyshim ajo është gruaja jote. Si munde të thuash: “Është motra ime”?». Isaku iu përgjigj: «Mendova se do të vdisja për shkak të saj». 10Abimeleku tha: «Ç'është kjo që na bëre? Për pak, dikush mund të flinte me gruan tënde e kështu do të na bëje fajtorë». 11Kështu, Abimeleku urdhëroi tërë popullin: «Kushdo që prek këtë njeri dhe gruan e tij, me të vërtetë do të vdesë». Isaku mbolli në atë vend e po atë vit korri njëqindfish. ZOTI e bekoi 13dhe ai u

12

pasurua. Pasuria e tij sa vinte e shtohej derisa u bë shumë e madhe. 14Ai pati dhen, qe e shumë shërbëtorë. Filistinët e kishin zili, 15prandaj ia mbyllën e ia mbuluan me dhe të gjitha puset që kishin hapur shërbëtorët e të atit, në kohën e Abrahamit. 16Atëherë Abimeleku i tha Isakut: «Largohu, sepse je bërë më i fuqishëm se ne». Isaku u largua prej andej, fushoi në luginën e Gerarit e banoi atje. 18Ai i rihapi puset

17

e hapura në kohën e Abrahamit, atit të tij, që filistinët mbyllën pas vdekjes së Abrahamit e i quajti njësoj siç i kishte quajtur i ati. 19Shërbëtorët e Isakut gërmuan në luginë e gjetën një burim me ujë të freskët. 20Barinjtë e Gerarit u grindën me barinjtë e Isakut e thanë: «Uji është yni!». Ai e quajti pusin Esek, sepse ata u grindën me të. 21Hapën dhe një pus tjetër, por edhe për të u grindën, prandaj e quajti Sitna. 22Pastaj lëvizi prej andej dhe hapi një pus tjetër. Por për këtë pus nuk u grindën. Kështu, e quajti Rehobot e tha: «Tani ZOTI na ka hapur vend e aty do të shumohemi». Prej andej u nis për në Bershebë. 24Po atë natë ZOTI iu shfaq e i tha: «Unë jam

23

Perëndia i Abrahamit, atit tënd. Mos ki frikë, se unë jam me ty. Do të të bekoj e do t'i shumoj pasardhësit e tu për hir të Abrahamit, shërbëtorit tim». 25Isaku ngriti një altar dhe thirri emrin e ZOTIT. Aty vuri tendën dhe, po aty, shërbëtorët e tij hapën një pus. Ndërkaq Abimeleku erdhi tek ai prej Gerarit bashkë me Ahuzatin mikun e tij dhe

26

Pikolin, prijësin e ushtrisë së tij. 27Isaku u tha: «Përse erdhët tek unë? Ju më urreni e më keni dëbuar». 28Ata u përgjigjën: «Kemi parë qartë se ZOTI ka qenë me ty. Atëherë

thamë të bëjmë një betim mes dy palëve, mes nesh dhe teje, e le të lidhim një besëlidhje me ty, 29që të mos na bësh ndonjë gjë të ligë ashtu si dhe ne nuk të prekëm, por të bëmë vetëm mirë e të lamë të shkoje në paqe. Tani ti je i bekuari i ZOTIT». 30Atëherë Isaku u përgatiti një gosti e ata hëngrën e pinë. 31Kur u ngritën herët në mëngjes, u betuan me njëri-tjetrin. Isaku i përcolli e ata u larguan prej tij në paqe. 32Po atë ditë erdhën shërbëtorët e Isakut, i treguan për pusin që kishin hapur e i thanë: «Gjetëm ujë». 33Kështu, ai e quajti Shebë, prandaj qyteti quhet Bershebë deri më sot. Esau ishte dyzet vjeç kur mori për grua Juditën, bijën e Ber Hititit, dhe Basematën,

34

bijën e Elon Hititit. 35Këto u bënë shkak hidhërimi për Isakun e Rebekën.

ZANAFILLA 27 Isaku bekon Jakobin Kur Isaku u plak dhe e lanë sytë aq sa nuk shihte më, thirri Esaun, birin e tij të madh,

1

e i tha: «Biri im!». Ai u përgjigj: «Ja ku jam». 2Isaku tha: «Ja, u plaka e nuk e di kur do të vdes. 3Merr armët, kukurën e harkun e dil për gjah në fushë. 4Pastaj më përgatit një gjellë ashtu siç e dua unë e ma sill ta ha që të të bekoj para se të vdes». Por Rebeka e dëgjoi Isakun teksa fliste me të birin, Esaun. Kështu, kur Esau shkoi

5

në fushë për gjah, 6ajo i tha të birit, Jakobit: «E dëgjova tët atë që foli me Esaun, vëllanë tënd, e i tha: 7“Më sill pak gjah e më përgatit një gjellë që ta ha e të të bekoj në prani të ZOTIT para se të vdes”. 8Tani, pra, biri im dëgjo çka po të urdhëroj. 9Shko në kope e më merr dy keca të mirë që ta përgatis gjellën për tët atë ashtu siç e do ai. 10Pastaj çoi atit tënd të hajë, që ai të të bekojë para se të vdesë». 11Jakobi i tha Rebekës, së ëmës: «Esau, im vëlla, është leshtor, ndërsa unë nuk jam i tillë. 12Ndoshta im atë më prek e dal mashtrues para tij e kështu, në vend të bekimit, do t'i sjell vetes mallkim». 13E ëma iu përgjigj: «Mallkimi yt rëntë mbi mua, biri im, ti vetëm më dëgjo e shko e merr

kecat». 14Atëherë ai shkoi, i mori e ia solli të ëmës. Ajo e përgatiti gjellën ashtu siç e donte i ati. 15Pastaj Rebeka mori rrobat më të mira të Esaut, birit të saj të madh, që i kishte në shtëpi, e ia veshi Jakobit, birit të saj të vogël. 16Duart dhe pjesën e lëmuar të qafës ia mbuloi me lëkurën e kecave. 17Pastaj ia dha në dorë Jakobit, të birit, gjellën e bukën që kishte përgatitur. Ky shkoi tek i ati e i tha: «O ati im». Ai iu përgjigj: «Ja ku jam. Kush je ti, biri

18

im?». 19Jakobi i tha të atit: «Jam unë, Esau, i parëlinduri yt. Bëra siç më the. Ngrihu, pra, e ha nga gjahu im, që të më bekosh». 20Isaku i tha të birit: «Sa shpejt e kape biri im?!». Ai iu përgjigj: «ZOTI, Perëndia yt, ma nxori përpara». 21Isaku i tha Jakobit: «Afrohu biri im, që të të prek e ta di nëse je biri im Esau, apo jo». 22Jakobi iu afrua Isakut, të atit. Ai e preku e tha: «Zëri është i Jakobit, ndërsa duart janë të Esaut». 23Ai nuk e njohu, sepse duart e tij ishin leshtore si duart e Esaut, të vëllait. Atëherë ai e bekoi. 24Isaku i tha: «A je ti biri im Esau?». Ai u përgjigj: «Po». 25Atëherë ai tha: «Ma afro gjellën që të ha nga gjahu i birit tim e të të bekoj». Jakobi i dha për të ngrënë e i solli verë për të pirë. 26Pastaj Isaku, i ati, i tha: «Afrohu e më puth, biri im». 27Ai u afrua dhe e puthi. Isaku u mori erë rrobave të tij dhe e bekoi e tha: «Ja, era e tim biri, si era e fushës që ZOTI bekoi. Perëndia të dhëntë

28

vesën e qiellit e pjellorinë e tokës, begati drithi e vere. Popuj të shërbefshin

29

e kombe u përkulshin para teje. Bëhu zot i vëllezërve të tu e para teje u përkulshin bijtë e nënës sate. Mallkuar qoftë kushdo që të mallkon e kushdo që të bekon qoftë i bekuar».

Zemërimi i Esaut Sapo Isaku mbaroi bekimin e pa u larguar mirë Jakobi nga i ati, u kthye nga gjahu

30

Esau, i vëllai. 31Edhe ky përgatiti gjellën, ia solli të atit e i tha: «Ngrihu, o ati im, e ha nga gjahu i birit tënd, që të më bekosh». 32I ati i tha: «Kush je ti?». Ai iu përgjigj: «Jam yt bir, i parëlinduri yt, Esau». 33Atëherë Isaku u trondit tmerrësisht shumë e tha: «Kush ishte ai që zuri gjah e ma solli? Unë i hëngra të gjitha para se të vije ti, e bekova e ai do të mbetet i bekuar». 34Kur Esau dëgjoi fjalët e të atit, klithi me të madhe e, plot hidhërim, i tha: «Më beko edhe mua, o ati im!». 35Por ai i tha: «Yt vëlla erdhi me dredhi dhe mori bekimin tënd». 36Esau tha: «Jo më kot quhet Jakob. Është hera e dytë që më mashtron. Ma mori të drejtën e parëlindjes e, ja, tani më mori edhe bekimin». E shtoi: «A të ka mbetur ndonjë bekim për mua?». 37Isaku iu përgjigj: «Ja, e kam bërë zot mbi ty. Ia dhashë tërë vëllezërit si shërbëtorë dhe drithin e verën ia dhurova. Ç'të bëj për ty, o biri im?». 38Esau i tha të atit: «Vetëm një bekim paske, o ati im? Më beko edhe mua, o ati im!». Dhe qau me të madhe. Atëherë Isaku, i ati, i tha:

39

«Ja, larg begatisë së tokës do të banosh e larg vesës së qiellit të lartë. Prej shpatës do të jetosh

40

e tët vëllai do t'i shërbesh. Por, kur të ngrihesh, zgjedhën e tij do ta heqësh qafe».

Jakobi largohet Esau e urrente Jakobin për shkak të bekimit që i kishte dhënë i ati e thoshte me

41

vete: «Ditët e zisë për atin tim po afrohen, atëherë do ta vras Jakobin, tim vëlla». 42Kur i treguan Rebekës fjalët e Esaut, birit të saj të madh, ajo dërgoi njerëz dhe thirri Jakobin, birin e saj të vogël, e i tha: «Esau, yt vëlla, po ngushëllon veten duke menduar të të

vrasë. 43Tani, biri im, më dëgjo: ngrihu e ik te Labani, im vëlla, në Haran. 44Rri me të për pak kohë derisa vëllait tënd t'i bjerë zemërimi, 45t'i kalojë mëria e të harrojë çfarë i bëre. Pastaj unë do të dërgoj njerëz e do të të marr prej andej. Pse t'ju humbas që të dy në të njëjtën ditë?». Pastaj Rebeka i tha Isakut: «M'u neverit jeta prej këtyre bijave të Hetit. Nëse Jakobi

46

merr grua nga bijat e Hetit, siç janë bijat e këtij vendi, nuk kam ç'e dua jetën!».

ZANAFILLA 28 Atëherë Isaku e thirri Jakobin, e bekoi dhe e urdhëroi: «Mos merr grua nga bijat e

1

Kanaanit. 2Ngrihu e shko në Padan Aram, në shtëpinë e Betuelit, atit të nënës tënde. Atje merr grua nga bijat e Labanit, vëllait të nënës tënde. 3Perëndia i gjithëpushtetshëm të bekoftë, të shumoftë e të shtoftë që të bëhesh shumicë popujsh. 4Ai të dhëntë, ty e pasardhësve të tu, bekimin e Abrahamit që ta trashëgosh tokën që Perëndia ia dha Abrahamit, ku ti banon si i huaj». 5Isaku e nisi Jakobin dhe ai shkoi në Padan Aram, te Labani, biri i Betuel Arameasit, të vëllait të Rebekës, të ëmës së Jakobit dhe Esaut.

Esau martohet sërish Esau e pa se Isaku e bekoi Jakobin dhe e dërgoi në Padan Aram për të marrë grua

6

prej andej, se e bekoi dhe e urdhëroi të mos merrte grua nga bijat e Kanaanit. 7Jakobi e dëgjoi të atin dhe të ëmën e shkoi në Padan Aram. 8Kur Esau pa se Isaku, i ati, i shihte me sy të keq bijat e Kanaanit, 9shkoi tek Ishmaeli e mori për grua, përveç atyre që kishte, Mahalatën, bijën e Ishmaelit, birit të Abrahamit, motrën e Nebajotit.

Ëndrra e Jakobit Jakobi doli nga Bersheba e shkoi në Haran. 11Arriti në njëfarë vendi e u ndal për të

10

kaluar natën, sepse dielli kishte perënduar. Mori një nga gurët aty pranë, e vuri nën krye e fjeti aty. 12Dhe pa një ëndërr. Në ëndërr pa një shkallare që qëndronte në tokë, maja e së cilës prekte qiellin. Engjëjt e Perëndisë hipnin e zbrisnin mbi shkallë. 13Dhe ja, ZOTI,

që qëndronte mbi të, tha: «Unë jam ZOTI, Perëndia i Abrahamit, atit tënd, dhe Perëndia i Isakut. Tokën ku je shtrirë do të ta jap ty e pasardhësve të tu. 14Ata do të jenë si pluhuri i tokës e ti do të shtrihesh drejt lindjes e perëndimit, drejt veriut e jugut. Të gjitha fiset e tokës do të bekohen në ty e në pasardhësit e tu. 15Ja, unë jam me ty. Do të të ruaj kudo që të shkosh e do të të kthej në këtë vend, sepse nuk do të heq dorë prej teje pa bërë çfarë të thashë». 16Atëherë Jakobi u zgjua e tha: «Me të vërtetë ZOTI qenka në këtë vend e unë nuk e dija». 17I frikësuar tha: «Sa i frikshëm ky vend! Nuk është tjetër veçse shtëpia e Perëndisë dhe porta e qiellit». Jakobi u ngrit herët në mëngjes, mori gurin që kishte vënë nën krye, e vendosi si

18

përmendore dhe hodhi vaj mbi të. 19Ai e quajti atë vend Betel. Më parë qyteti quhej Luz. 20Jakobi u betua e tha: «Nëse Perëndia është me mua e më ruan në udhëtimin që kam nisur, nëse më jep bukë për të ngrënë e rroba për të veshur, 21nëse më kthen shëndoshë e mirë në shtëpinë e tim eti, atëherë ZOTI do të jetë Perëndia im, 22ky gur që kam vendosur si përmendore do të jetë shtëpia e Perëndisë dhe ty do të të jap të dhjetën e çdo gjëje që do të më japësh».

ZANAFILLA 29 Jakobi takon Rakelën Atëherë Jakobi mori udhën e shkoi në tokën e bijve të lindjes. 2Në një fushë pa një

1

pus e tre kope dhensh shtrirë aty pranë, sepse u jepnin për të pirë nga pusi. Një gur i madh mbulonte grykën e pusit. 3Kur mblidheshin të gjitha kopetë, barinjtë e lëviznin gurin prej grykës së pusit e u jepnin për të pirë. Pastaj e vinin gurin në vend, mbi grykën e pusit. Jakobi i pyeti: «Nga jeni, o vëllezër?». Ata u përgjigjën: «Nga Harani». 5Ai u tha: «A e

4

njihni Labanin, birin e Nahorit?». Ata i thanë: «E njohim». 6Jakobi pyeti: «A është shëndoshë e mirë?». Ata iu përgjigjën: «Mirë është. Ja, Rakela, e bija, po vjen bashkë me

dhentë». 7Pastaj ai u tha: «Është ende mesditë e nuk është koha kur mblidhen bagëtitë. Megjithatë, jepuni të pinë e çojini në kullotë». 8Por ata thanë: «Nuk mundemi. Do t'u japim dhenve të pinë vetëm kur të mblidhen të gjitha kopetë e guri të lëvizë prej grykës së pusit». Teksa fliste me ta, erdhi Rakela bashkë me dhentë e të atit. Ajo ishte bareshë. 10Kur

9

Jakobi pa Rakelën, bijën e Labanit, ungjit të vet, bashkë me dhentë e tij, u afrua, lëvizi gurin nga gryka e pusit e u dha për të pirë dhenve të Labanit, ungjit të vet. 11Pastaj e puthi Rakelën e qau me zë të lartë. 12I tregoi se ishte nga fisi i të atit dhe biri i Rebekës. Atëherë ajo vrapoi e i tregoi të atit. Kur Labani mori vesh për Jakobin, djalin e së motrës, vrapoi ta takojë. E përqafoi, e

13

puthi dhe e mori në shtëpi. Ai i tregoi Labanit gjithçka që kishte ngjarë. 14Atëherë Labani i tha: «Ti je me të vërtetë mishi e gjaku im». Jakobi qëndroi me të për një muaj.

Jakobi martohet me bijat e Labanit Pastaj Labani i tha Jakobit: «A thua pse jemi një fis, do të më shërbesh falas? Më

15

thuaj sa e do pagën?». 16Labani kishte dy bija. E madhja quhej Lea, ndërsa e vogla, Rakela. 17Lea kishte sy të hijshëm, ndërsa Rakela ishte e bukur dhe e pashme. 18Jakobi e donte Rakelën e tha: «Do të të shërbej shtatë vjet për Rakelën, bijën tënde të vogël». 19Labani tha: «Më mirë ta jap ty, sesa një njeriu tjetër. Rri me mua». 20Jakobi shërbeu shtatë vjet për Rakelën, por, ngaqë e donte, iu dukën si pak ditë. Atëherë Jakobi i tha Labanit: «Ma jep gruan time që të fle me të, se koha u

21

plotësua». 22Labani mblodhi tërë vendasit e bëri dasmë. 23Por në mbrëmje mori Lean, të bijën, ia dha Jakobit e ky fjeti me të. 24Labani i dha Leas, të bijës, Zilfën, skllaven e tij. 25Në mëngjes, kur pa se ishte Lea, Jakobi i tha Labanit: «Çfarë më bëre kështu? A nuk të shërbeva për Rakelën? Përse më mashtrove?». 26Labani i tha: «Në vendin tonë nuk është zakon të jepet e vogla para të madhes. 27Le të kalojë kjo javë dasme e pastaj do të të japim edhe tjetrën e ti do të më shërbesh edhe shtatë vjet të tjerë». 28Jakobi

pranoi dhe pasi kaloi java e dasmës, Labani ia dha për grua Rakelën, të bijën. 29Ai i dha Rakelës, të bijës, Bilhën, skllaven e tij. Jakobi fjeti edhe me Rakelën dhe e deshi atë më shumë se Lean. Ai i shërbeu

30

Labanit edhe për shtatë vite të tjera. 31ZOTI e pa se Lea u përbuz, prandaj i dha fëmijë, ndërsa Rakela ishte beronjë. 32Kështu, Lea mbeti shtatzënë e lindi një djalë. E quajti Ruben, sepse tha: «ZOTI e pa hidhërimin tim. Tani im shoq do të më dojë». 33Ajo mbeti përsëri shtatzënë, lindi një djalë e tha: «ZOTI dëgjoi që jam e përbuzur, prandaj ma dha edhe këtë». Prandaj e quajti Simeon. 34Përsëri mbeti shtatzënë, lindi një djalë e tha: «Këtë herë im shoq do të jetë i lidhur me mua, se i kam lindur tre djem». Prandaj u quajt Levi. 35Lea mbeti përsëri shtatzënë, lindi një djalë e tha: «Këtë herë do ta lavdëroj ZOTIN». Prandaj e quajti Judë. Pastaj nuk lindi më fëmijë.

ZANAFILLA 30 Kur pa që nuk mund t'i lindte fëmijë Jakobit, Rakela e pati zili të motrën e i tha

1

Jakobit: «Më jep bij, përndryshe do të vdes!». 2Jakobi u zemërua me Rakelën e i tha: «Mos jam Perëndia unë? Ai ta ka mohuar frytin e barkut». 3Ajo tha: «Ja ku e ke Bilhën, shërbëtoren time. Fli me të. Kështu, ajo do të lindë në prehrin tim e prej saj do të bëhem edhe unë me fëmijë». 4Rakela i dha Jakobit për grua Bilhën, skllaven e vet, e ai fjeti me të. 5Ajo mbeti shtatzënë e i lindi Jakobit një djalë. 6Atëherë Rakela tha: «Perëndia më dha të drejtë, ma dëgjoi edhe mua zërin e më dha një djalë». Prandaj e quajti Dan. 7Bilha, skllavja e Rakelës, mbeti përsëri shtatzënë e i lindi Jakobit edhe një djalë. 8Atëherë Rakela tha: «Fort u përlesha me time motër, por më në fund fitova». Prandaj e quajti Neftali. Kur Lea pa që nuk mund të lindte më, mori Zilfën, skllaven e vet, e ia dha Jakobit për

9

grua. 10Ajo i lindi Jakobit një djalë. 11Atëherë Lea tha: «Pata fat!». Prandaj e quajti

Gad. 12Zilfa, skllavja e Leas, i lindi Jakobit edhe një djalë tjetër. 13Lea tha: «Lum unë, se gratë do të më quajnë të lume». Prandaj e quajti Asher. Në kohën e korrjes së grurit, Rubeni doli në fushë, gjeti madërgona e ia dha të

14

ëmës, Leas. Atëherë Rakela i tha: «Më jep disa nga madërgonat që të solli yt bir». 15Por ajo iu përgjigj: «Pak të duket që më more tim shoq, tani dashke të më marrësh edhe madërgonat e tim biri!». Rakela i tha: «Në këmbim të madërgonave të tët biri, Jakobi do të flejë sonte me ty». 16Në mbrëmje Jakobi u kthye nga fusha dhe Lea i doli para e i tha: «Do të flesh me mua, se të kam blerë me madërgonat e tim biri». Atë natë ai fjeti me të. 17Perëndia e dëgjoi Lean. Ajo mbeti shtatzënë e i lindi Jakobit djalin e pestë. 18Atëherë Lea tha: «Perëndia ma dha shpërblimin tim, sepse i dhashë tim shoqi skllaven time». Prandaj e quajti Isahar. 19Lea mbeti përsëri shtatzënë e i lindi Jakobit djalin e gjashtë. 20Ajo tha: «Perëndia më dha një dhuratë të mirë. Kësaj here im shoq do të më nderojë, sepse i kam lindur gjashtë djem». Prandaj e quajti Zabulon. 21Pastaj lindi një vajzë dhe e quajti Dina. Perëndia u kujtua për Rakelën. Ai e dëgjoi e i dha fëmijë. 23Ajo mbeti shtatzënë, lindi

22

një djalë e tha: «Perëndia ma hoqi turpin». 24Prandaj e quajti Jozef e tha: «ZOTI më shtoftë edhe me një djalë tjetër».

Jakobi dhe Labani Kur Rakela lindi Jozefin, Jakobi i tha Labanit: «Më lër të shkoj në vendin tim e në

25

tokën time. 26M'i jep gratë e bijtë e mi, për të cilët të shërbeva, që të shkoj. Ti e di sa të kam shërbyer». 27Labani iu përgjigj: «Nëse kam gjetur hir para teje, qëndro me mua, sepse kam parë se, falë teje, ZOTI më ka bekuar. 28Më thuaj sa e do pagën dhe unë do të ta jap». 29Por Jakobi i tha: «Ti e di sa të kam shërbyer e sa shumë t'u shtuan bagëtitë nën kujdesin tim. 30Në çdo gjë që bëra ZOTI të bekoi. Edhe ato pak që kishe para se të vija unë, u shtuan e u shumuan. A nuk ka ardhur koha të punoj edhe për shtëpinë time?». 31Labani i tha: «Çfarë do që të të jap?». Jakobi i tha: «Nuk dua asgjë, veç bëj si

të them. Më lër t'i kullot e t'i ruaj përsëri bagëtitë e tua, 32të shkoj sot mes tyre e të ndaj mënjanë çdo dele e dhi laramane ose pikaloshe e çdo qengj të zi. Ky do të jetë shpërblimi im. 33Drejtësia ime do të duket nesër kur të vish për të parë shpërblimin tim. Çdo dhi që nuk është laramane ose pikaloshe e çdo qengj që nuk është i zi, do të quhet i vjedhur». 34Labani tha: «Le të bëhet siç the ti». 35Atë ditë Labani ndau mënjanë cjeptë e dhitë laramane e pikaloshe, çdo kafshë me njollë të bardhë, tërë qengjat e zinj e ua dha të bijve. 36Ai u largua tre ditë rrugë larg Jakobit. Jakobi kulloste pjesën tjetër të bagëtive të Labanit. Atëherë Jakobi mori thupra të njoma plepi, bajameje e rrapi dhe ua qëroi lëvoren

37

vende-vende që t'u dukej e bardha e kërcellit. 38Pastaj i vendosi në koritë, në rrjedhat e ujit, që të ishin përballë bagëtive kur vinin për të pirë, sepse ato mbarseshin kur vinin për të pirë. 39Bagëtitë u mbarsën përballë thuprave e pollën keca laramanë e pikaloshë. 40Jakobi i ndau edhe delet e i vuri përballë bagëtive të Labanit që ishin laramane e të zeza. E kështu, ai bëri bagëtitë e veta dhe nuk i bashkoi me ato të Labanit. 41Sa herë që bagëtitë e shëndosha mbarseshin, ai i vinte thuprat në koritë para tyre, që të mbarseshin pranë thuprave. 42Por, kur bagëtitë ishin të dobëta, ai nuk i vinte thuprat. Kështu, Labanit i mbetën të dobëtat, ndërsa Jakobit të shëndoshat. 43Jakobi u pasurua tej mase e pati shumë bagëti, shërbëtorë, shërbëtore, deve e gomarë.

ZANAFILLA 31 Jakobi ikën nga Labani Jakobi dëgjoi që të bijtë e Labanit thoshin: «Jakobi mori gjithçka kishte ati ynë dhe

1

gjithë këtë pasuri e përfitoi prej tij». 2Jakobi vuri re se Labani nuk e shihte si më parë. 3Atëherë ZOTI i tha Jakobit: «Kthehu në tokën e të parëve, te të afërmit e tu, e unë do të jem me ty».

Kështu, Jakobi dërgoi njerëz dhe thirri Rakelën e Lean në fushën, ku po kullotnin ko-

4

petë e tij, 5e u tha: «Kam vënë re se ati juaj nuk më sheh si më parë, por Perëndia i atit tim ka qenë me mua. 6Ju vetë e dini se i kam shërbyer atit tuaj me gjithë forcën time. 7Por ai më mashtroi e ma ndërroi pagën dhjetë herë. Megjithatë, Perëndia nuk e lejoi të më bëjë keq. 8Kur thoshte: “Pikaloshet do të jenë paga jote”, atëherë e gjithë kopeja pillte bagëti pikaloshe. Dhe kur thoshte: “Laramanet do të jenë paga jote”, atëherë e gjithë kopeja pillte bagëti laramane. 9Kështu, Perëndia ia mori bagëtitë atit tuaj e m'i dha mua. Në kohën kur mbarseshin bagëtitë, pashë një ëndërr ku cjeptë që po ndërzeheshin

10

ishin laramanë, pikaloshë e me pulla. 11Dhe në ëndërr, engjëlli i Perëndisë më tha: “Jakob!”. E unë thashë: “Ja ku jam!”. 12Ai tha: “Kam parë gjithçka që të ka bërë Labani, prandaj ngriji sytë e shiko tërë cjeptë që po ndërzehen. Ata janë laramanë, pikaloshë e me pulla. 13Unë jam Perëndia që t'u shfaq në Betel, aty ku ti vajose një përmendore e m'u betove. Tani, ngrihu e dil nga ky vend e kthehu në vendlindjen tënde”». 14Atëherë Rakela e Lea iu përgjigjën: «As ne nuk kemi më pjesë e trashëgimi në shtëpinë e atit tonë. 15A nuk na ka trajtuar si të ishim të huaja? Na shiti e na i hëngri tërë paratë. 16Gjithë pasuria që Perëndia ia mori atit tonë, është e jona dhe e bijve tanë. Prandaj, bëj siç të tha Perëndia». 17Kështu, Jakobi u ngrit e i vuri bijtë e gratë mbi deve. 18Mori bagëtinë e tërë pasurinë që kishte fituar në Padan Aram e u nis për në Kanaan, tek Isaku, ati i tij. Ndërsa Labani kishte shkuar për të qethur dhentë, Rakela vodhi idhujt e të

19

atit. 20Jakobi e mashtroi Laban Arameasin, sepse nuk i tregoi se do të largohej. 21Kështu, Jakobi u largua me gjithçka kishte. Ai u ngrit, kaloi lumin Eufrat e u drejtua kah mali i Gileadit.

Labani ndjek Jakobin

Ditën e tretë, i treguan Labanit se Jakobi kishte ikur. 23Atëherë Labani bashkë me

22

vëllezërit e vet e ndoqi për shtatë ditë dhe e arriti në malin e Gileadit. 24Perëndia iu shfaq Laban Arameasit natën në ëndërr e i tha: «Ruaj se i thua gjë Jakobit!». Kur Labani e arriti Jakobin, Jakobi e kishte ngritur tendën në malin e Gileadit. Edhe

25

Labani bashkë me vëllezërit i ngritën tendat po aty. 26Atëherë Labani i tha Jakobit: «Çfarë bëre kështu? Më mashtrove e m'i rrëmbeve vajzat sikur të ishin robinja lufte. 27Përse ike tinëz e më mashtrove? Përse nuk më tregove që të të përcillja me gëzim e me këngë, me lodër e me qeste? 28Përse nuk më le t'i puth bijtë e bijat e mia? Bëre marrëzi! 29Tani më ke rënë në dorë, por Perëndia i atit tënd më tha mbrëmë: “Ruaj se i thua gjë Jakobit!”. 30Ti u largove se të ka marrë malli shumë për shtëpinë e atit tënd, po idhujt pse m'i vodhe?». 31Jakobi iu përgjigj: «Ika se pata frikë. Mendoja se do të m'i merrje me dhunë bijat e tua. 32Atij që do t'ia gjesh idhujt e tu, ai nuk do të jetojë më. Kërko e merr çka të përket në prani të vëllezërve tanë». Ai nuk e dinte se idhujt i kishte vjedhur Rakela. Kështu, Labani hyri në tendën e Jakobit, në tendën e Leas e në tendën e dy

33

shërbëtoreve, por nuk gjeti gjë. Pasi doli nga tenda e Leas, hyri në atë të Rakelës. 34Ndërkohë Rakela i kishte marrë idhujt, i kishte vënë në samarin e devesë dhe ishte ulur mbi to. Labani rrëmoi në gjithë tendën, por nuk gjeti gjë. 35Ajo i tha të atit: «Të mos zemërohet imzot që nuk mund të ngrihem para tij, sepse jam me të përmuajshmet e grave». Ai kërkoi, por nuk i gjeti idhujt. Atëherë Jakobi u zemërua e shfreu kundër Labanit: «Çfarë faji bëra? Çfarë mëkati

36

bëra që të më ndjekësh kështu 37e të rrëmosh në çdo gjë timen? A gjete gjë tënden? Nxirri, pra, para vëllezërve të mi e të tu që ata të gjykojnë mes nesh. 38Gjatë njëzet vjetëve që kam qenë me ty nuk të dështuan as delet, as dhitë dhe deshtë e kopesë nuk t'i hëngra. 39Nuk të solla asnjë bagëti të shqyer nga bishat, sepse dëmin e paguaja vetë. Çfarëdo vidhej ditën apo natën e kërkoje nga dora ime. 40Ditën më këpuste vapa e natën ngrica e nuk vija gjumë në sy. 41Njëzet vjet kam qenë në shtëpinë tënde.

Katërmbëdhjetë vjet të shërbeva për bijat e tua e gjashtë vjet për kopetë, ndërsa ti ma ndërrove pagën dhjetë herë. 42Po të mos kishte qenë me mua Perëndia i Abrahamit, atit tim, dhe Tmerri i Isakut, ti tani do të më kishe nisur duarbosh. Por Perëndia i pa vuajtjet e mundin tim dhe prandaj të qortoi mbrëmë».

Besëlidhja mes Jakobit e Labanit Atëherë Labani iu përgjigj Jakobit: «Këto bija janë bijat e mia, këta bij janë bijtë e mi,

43

këto bagëti janë bagëtitë e mia dhe çdo gjë që sheh janë të miat. Por çfarë t'u bëj sot bijave të mia apo bijve që ato lindën? 44Eja të lidhim një besëlidhje mes meje e teje si dëshmi mes nesh». 45Kështu Jakobi mori një gur dhe e ngriti si përmendore. 46Ai u tha të vetëve: «Mblidhni gurë!». Ata bënë një pirg me gurët që mblodhën e pastaj hëngrën pranë tyre. 47Labani e quajti pirgun e gurëve Jegar Sahaduta, ndërsa Jakobi e quajti Galed. 48Labani tha: «Sot, ky pirg gurësh është dëshmi mes meje e teje». Prandaj u quajt Galed 49e Micpah, sepse tha: «ZOTI shikoftë mes meje e teje, kur të jemi larg njëritjetrit. 50Nëse i keqtrajton bijat e mia ose merr gra të tjera, edhe pse nuk do të ketë njeri pranë, shiko se Perëndia do të jetë dëshmitar mes meje e teje». Pastaj Labani tha: «Ja pirgu i gurëve e përmendorja që vura mes meje e teje. 52Ato

51

janë dëshmi se as unë e as ti nuk do ta kalojmë këtë përmendore për t'i bërë keq njëritjetrit. 53Perëndia i Abrahamit dhe Perëndia i Nahorit, perënditë e etërve të tyre, gjykofshin mes nesh». Atëherë Jakobi u betua për Tmerrin e Isakut, atit të tij. 54Jakobi kushtoi një fli në mal e i thirri vëllezërit të hanë. Ata hëngrën dhe e kaluan natën në mal.

ZANAFILLA 32 Jakobi dhe Esau 1

Labani u ngrit herët në mëngjes, i puthi bijtë e bijat e tij, i bekoi e u kthye në vendin

e vet. 2Edhe Jakobi shkoi udhës së vet. Përpara i dolën engjëjt e Perëndisë. 3Kur i pa, Jakobi tha: «Ky është fushimi i Perëndisë». Prandaj e quajti Mahanaim.

Atëherë Jakobi dërgoi përpara vetes lajmëtarë te Esau, vëllai i tij, në tokën e Seirit,

4

në krahinën e Edomit 5e i urdhëroi: «Kështu do t'i thoni timzot, Esaut: “Jakobi, shërbëtori yt, thotë: kam banuar me Labanin e aty kam qëndruar deri tani. 6Kam lopë e gomarë, dhen, shërbëtorë e shërbëtore. Po e lajmëroj timzot që të gjej hir para tij”». Por lajmëtarët u kthyen te Jakobi e i thanë: «Shkuam te vëllai yt, Esau. Ai po të del

7

para me katërqind burra». 8Atëherë Jakobi u frikësua shumë e u shqetësua. I ndau në dy fushime njerëzit që ishin me të, dhentë, qetë e devetë, 9sepse mendoi: «Nëse vjen Esau e sulmon njërin fushim, fushimi që mbetet do të shpëtojë». Pastaj Jakobi tha: «O Perëndi i atit tim, Abrahamit, dhe Perëndi i atit tim, Isakut,

10

o ZOT, ti që më the të kthehem në tokën time, te të afërmit e mi e që më the se do të më trajtoje mirë, 11unë nuk jam i denjë për gjithë mirësinë e besnikërinë që tregove ndaj shërbëtorit tënd, sepse këtë Jordan e kalova vetëm me një shkop e tani jam bërë me dy fushime. 12Më shpëto nga dora e vëllait tim, nga dora e Esaut, sepse kam frikë se kur të vijë, ai do të më vrasë bashkë me gra e fëmijë. 13Ti vetë the: “Me të vërtetë do të të bëj mirë e do t'i bëj pasardhësit e tu si rëra e detit që nuk numërohet, se është e shumtë”». Jakobi e kaloi natën aty. Pastaj zgjodhi nga ç'kishte me vete një dhuratë për vëllanë

14

e tij, Esaun. 15Ai zgjodhi dyqind dhi, njëzet cjep, dyqind dele, njëzet desh, 16tridhjetë deve qumështi bashkë me të vegjlit, dyzet lopë, dhjetë dema, njëzet gomarica e dhjetë gomarë. 17U dorëzoi shërbëtorëve të tij çdo kope më vete e u tha: «Shkoni përpara meje e mbani një largësi mes kopeve». 18Pastaj urdhëroi të parin: «Kur Esau, im vëlla, të të takojë e të të pyesë: “I kujt je? Ku po shkon e të kujt janë tërë këto kafshë para teje?”, 19ti do t'i thuash: “Janë të Jakobit, shërbëtorit tënd. Kjo është një dhuratë e dërguar për timzot Esaun. Ja, ai vetë po vjen pas nesh”». 20Po kështu Jakobi e urdhëroi të dytin, të tretin dhe tërë ata që shkonin pas kopeve, duke u thënë: «Të njëjtat fjalë do t'i thoni Esaut kur ta takoni. 21Po ashtu do t'i thoni: “Ja, Jakobi, shërbëtori yt, po vjen pas nesh”», sepse mendonte: «Do ta zbus me dhuratat që po i dërgoj përpara meje. E

pastaj do ta takoj e ndoshta ai do të më pranojë». 22Jakobi i dërgoi dhuratat përpara tij, por ai vetë e kaloi atë natë në fushim.

Jakobi në Penuel Po atë natë Jakobi u ngrit, mori dy gratë e veta, dy shërbëtoret, të njëmbëdhjetë

23

djemtë dhe kaloi vaun e Jabokut. 24I mori e i kaloi nga ana tjetër e lumit bashkë me gjithçka kishte. 25Kështu, Jakobi mbeti vetëm dhe një burrë u përlesh me të deri në të gdhirë. 26Kur tjetri pa se nuk po e mundte dot Jakobin, i kapi kërdhokullën dhe, gjatë përleshjes, ia nxori vendit. 27Pastaj i tha: «Më lësho, se po zbardhet». Por Jakobi i tha: «Nuk të lëshoj derisa të më bekosh». 28Ai i tha: «Si quhesh?». Iu përgjigj: «Jakob». 29Atëherë i tha: «Nuk do të quhesh më Jakob, por Izrael, sepse luftove me Perëndinë e me njerëzit dhe fitove». 30Jakobi iu lut: «Ma trego emrin». Por ai i tha: «Përse më pyet për emrin?». Dhe aty e bekoi Jakobin. 31Atëherë Jakobi e quajti atë vend Penuel, sepse tha: «Ballë për ballë e pashë Perëndinë e mbeta gjallë». 32Dielli lindi kur Jakobi kaloi Penuelin dhe ai çalonte për shkak të kërdhokullës. 33Për këtë arsye, bijtë e Izraelit nuk e hanë dellin e kofshës që është në zgavrën e kërdhokullës as sot e kësaj dite, sepse ai e preku Jakobin te zgavra e kërdhokullës, mu te delli i kofshës.

ZANAFILLA 33 Jakobi takohet me Esaun Jakobi ngriti sytë e pa Esaun që po vinte. Me të ishin katërqind burra. Atëherë i ndau

1

fëmijët mes Leas, Rakelës e dy shërbëtoreve. 2Shërbëtoret me bijtë e tyre i vuri në fillim, pas tyre vuri Lean me bijtë e saj, në fund vuri Rakelën e Jozefin. 3Ai vetë shkoi para tyre e u përkul gjer në tokë shtatë herë, derisa iu afrua të vëllait. Por Esau vrapoi për ta takuar dhe e përqafoi. Iu hodh në qafë, e puthi e qanë që të

4

dy. 5Pastaj Esau ngriti sytë, pa gratë e fëmijët e tha: «Çfarë i ke këta?». Ai iu përgjigj:

«Këta janë fëmijët që Perëndia i fali shërbëtorit tënd». 6Atëherë shërbëtoret bashkë me fëmijët u afruan e u përkulën me nderim. 7U afrua edhe Lea me fëmijët e saj e u përkulën me nderim. Në fund u afrua Jozefi e Rakela e u përkulën me nderim. 8Pastaj Esau tha: «Ç'ke ndër mend të bësh me gjithë këto që më solle?». Jakobi iu përgjigj: «I solla që të gjej hir para teje, imzot». 9Esau tha: «Unë kam mjaft, o vëllai im. Çfarë ke mbaje për vete». 10Por Jakobi tha: «Jo, të lutem. Nëse kam gjetur hir para teje do ta pranosh këtë dhuratë nga dora ime, sepse të pashë ballë për ballë, si të shihja ballë për ballë Perëndinë, e ti prapë më prite mirë. 11Pranoje, pra dhuratën që të solla, se Perëndia është treguar i mëshirshëm me mua e unë kam plot». Kështu, ai nguli këmbë dhe Esau pranoi. Pastaj Esau tha: «Të çohemi e të shkojmë e unë do të të prij». 13Por Jakobi i tha:

12

«Imzot, ti e di se fëmijët janë të vegjël dhe se dhentë e lopët qumështore i kam kujdes. Nëse i mundoj edhe një ditë, e gjithë bagëtia do të ngordhë. 14Le të shkojë imzot para shërbëtorit të tij, ndërsa unë do të vij ngadalë me hapin e bagëtisë, që më paraprin, e me hapin e fëmijëve, derisa të arrij tek imzot në Seir». Atëherë Esau tha: «Po lë me ty disa nga njerëzit e mi». Por Jakobi tha: «Përse?

15

Mjafton që të gjej hir para timzot». 16Po atë ditë, Esau u kthye rrugës për në Seir, 17ndërsa Jakobi udhëtoi drejt Sukotit ku ndërtoi shtëpi për vete e kasolle për kafshët, prandaj edhe vendi u quajt Sukot.

Jakobi në Shekem Jakobi erdhi nga Padan Arami dhe arriti shëndoshë e mirë në qytetin e Shekemit,

18

që ishte në tokën e Kanaanit, dhe fushoi përballë qytetit. 19Pastaj bleu prej Hamorit, atit të Shekemit, për njëqind monedha argjendi, pjesën e fushës në të cilën kishte ngritur tendën. 20Aty ngriti një altar dhe e quajti «Perëndia është Perëndia i Izraelit».

ZANAFILLA 34

Dhunimi i Dinës Dina, bija që Lea i lindi Jakobit, doli për të parë bijat e vendit. 2Kur e pa Shekemi,

1

prijësi i vendit, biri i Hamor Hivitit, e rrëmbeu, fjeti me të dhe e poshtëroi. 3Por Dina, bija e Jakobit, i hyri në zemër dhe ai e deshi e i foli ëmbël. 4Kështu, Shekemi i tha Hamorit, të atit: «Ma merr këtë vajzë për grua!». Ndërkohë, Jakobi kishte dëgjuar për çnderimin e bijës së tij, Dinës. Ai heshti derisa u

5

kthyen të bijtë që ishin me bagëtitë në fushë. 6Atëherë Hamori, ati i Shekemit, shkoi te Jakobi për t'i folur. 7Ndërkaq bijtë e Jakobit, kur dëgjuan se ç'kishte ngjarë, erdhën nga fusha. Ata ishin të hidhëruar e shumë të zemëruar, sepse Shekemi kishte bërë diçka të turpshme në Izrael. Ai kishte fjetur me bijën e Jakobit. Kjo gjë nuk bëhej. Por Hamori foli me ta e tha: «Shekemit, tim biri, i ka hyrë në zemër vajza juaj. Jep-

8

jani, pra, për grua. 9Bëni krushqi me ne. Na jepni bijat tuaja e merrni tonat. 10Nëse banoni me ne, vendi do të jetë i hapur për ju. Do të banoni e lëvizni lirisht e do të mund të blini prona». 11Pastaj Shekemi i tha atit të Dinës e vëllezërve të saj: «Gjetsha hir në sytë tuaj! Do të jap çdo gjë që do të më kërkoni. 12Më kërkoni për pajë e dhuratë sa të doni e unë do t'jua jap, veç të më jepni vajzën për grua». Atëherë bijtë e Jakobit iu përgjigjën me dredhi Shekemit e Hamorit, atit të tij, sepse

13

ai kishte çnderuar Dinën, motrën e tyre. 14Kështu, ata u thanë: «Nuk mund ta bëjmë këtë gjë. Nuk mund t'ia japim motrën tonë dikujt që është i parrethprerë, sepse kjo do të ishte e turpshme për ne. 15Por do të pranojmë vetëm me një kusht: nëse bëheni si ne e çdo mashkull i juaj rrethpritet. 16Atëherë do t'ju japim bijat tona e ne do të marrim tuajat. Do të banojmë me ju e do të bëhemi një popull i vetëm. 17Por nëse nuk pranoni të rrethpriteni do të marrim me vete bijën tonë e do të largohemi». Hamorit e birit të tij, Shekemit, u pëlqeu kjo përgjigje. 19Djaloshi nuk vonoi ta bënte

18

këtë gjë, se e kishte për zemër bijën e Jakobit. Ai ishte më i rëndësishmi në të gjithë familjen e atit të tij. 20Pastaj Hamori e biri i tij, Shekemi, arritën te porta e qytetit e iu

drejtuan njerëzve të qytetit: 21«Këta njerëz janë miqësorë me ne. Le të banojnë në këtë vend e të lëvizin lirisht, se ka mjaft vend edhe për ta. Bijat e tyre do t'i marrim për gra e do t'u japim bijat tona. 22Por vetëm me një kusht këta njerëz do të pranojnë të banojnë me ne për t'u bërë një popull i vetëm: tërë meshkujt tanë duhet të rrethpriten ashtu siç rrethpriten edhe ata. 23A nuk do të bëhen tonat kafshët, pasuritë e bagëtitë e tyre? Mjafton që të pranojmë dhe ata do të banojnë me ne». 24Tërë ata që dilnin nga porta e qytetit e dëgjuan Hamorin e Shekemin, birin e tij. Kështu tërë meshkujt e qytetit u rrethprenë.

Simeoni e Levi Pas tri ditësh, kur meshkujt e qytetit ende vuanin dhimbjet e rrethprerjes, dy djemtë

25

e Jakobit, Simeoni e Levi, vëllezërit e Dinës, u ngritën secili me shpatë në dorë, hynë në qytet pa u vënë re dhe vranë tërë meshkujt. 26Ata vranë me shpatë edhe Hamorin me Shekemin, birin e tij. Pastaj morën Dinën nga shtëpia e Shekemit e u larguan. 27Bijtë e Jakobit u lëshuan mbi të vrarët dhe plaçkitën qytetin që kishte çnderuar motrën e tyre. 28Ata morën dhentë, qetë, gomarët e gjithçka gjetën në qytet e në fushë. 29Plaçkitën tërë pasurinë dhe morën rob tërë të vegjlit e gratë bashkë me gjithçka që kishin në shtëpi. 30Atëherë Jakobi i tha Simeonit e Levit: «Më keni nxjerrë telashe, se më fëlliqët me banorët e vendit, me kananitët e perizitët. Unë kam pak njerëz. Nëse ata bashkohen kundër meje e më sulmojnë, atëherë unë e shtëpia ime do të marrim fund». 31Por ata thanë: «Pse, si lavire do të trajtohet motra jonë?».

ZANAFILLA 35 Jakobi kthehet ne Betel Perëndia i tha Jakobit: «Ngrihu, shko në Betel e bano atje. Aty ngri një altar për

1

Perëndinë që t'u shfaq kur ike nga Esau, vëllai yt». 2Atëherë Jakobi i tha shtëpisë së tij e gjithë atyre që ishin me të: «Hidhni tej perënditë e huaja që janë mes jush. Pastrohuni

e ndërroni rrobat. 3Pastaj të ngrihemi e të shkojmë në Betel që atje t'i ndërtoj një altar Perëndisë që m'u përgjigj ditën kur u gjeta ngushtë dhe që ishte me mua në udhëtimin që bëra». 4Atëherë ata ia dhanë Jakobit të gjitha perënditë e huaja e vathët që kishin e ai i fshehu nën lisin pranë Shekemit. Kur u nisën, qytetet përreth i kapi tmerri i Perëndisë dhe ata nuk i ndoqën bijtë e

5

Jakobit. 6Jakobi e tërë populli që ishte me të arritën në Luz që është në tokën e Kanaanit. Ky është Beteli. 7Aty ngriti një altar dhe vendin e quajti Perëndia i Betelit, se aty iu shfaq Perëndia kur iku nga i vëllai. 8Në atë kohë vdiq Debora, mëndesha e Rebekës. Ajo u varros nën një lis pranë Betelit dhe Jakobi e quajti vendin Lisi i Vajtimit. Perëndia iu shfaq përsëri Jakobit kur erdhi nga Padan Arami, e bekoi 10e i tha: «Emri

9

yt është Jakob. Por nuk do të quhesh më Jakob, sepse emri yt do të jetë Izrael». Kështu e quajti Izrael. 11Pastaj i tha: «Unë jam Perëndia i gjithëpushtetshëm. Shumohu e shtohu! Prej teje do të dalë një popull e një shumicë popujsh e prej ijëve të tua do të dalin mbretër. 12Tokën që i dhashë Abrahamit e Isakut do të ta jap ty. Pasardhësve të tu do t'ua jap tokën». 13Pastaj Perëndia u largua prej tij e prej vendit ku i kishte folur. 14Atëherë Jakobi ngriti një përmendore guri ne vendin ku Perëndia i kishte folur, e lagu me një fli stërpikjeje dhe derdhi vaj mbi të. 15Jakobi e quajti Betel vendin ku i kishte folur Perëndia.

Vdekja e Rakelës Ata u nisën nga Beteli e kur ishin ende pak larg nga Efrata, Rakelën e zunë dhimb-

16

jet e forta të lindjes. 17Për shkak se kishte dhimbje të forta gjatë lindjes, mamia i tha: «Mos ki frikë, se u bëre me një tjetër djalë!». 18Por ajo vdiq dhe, duke dhënë shpirt, e quajti të birin Benoni, ndërsa i ati e quajti Benjamin. 19Rakela vdiq e u varros udhës për në Efratë, ku është Betlehemi. 20Jakobi ngriti një përmendore mbi varrin e saj. Kjo është përmendorja e varrit të Rakelës që njihet edhe sot. 21Atëherë Izraeli shkoi prej andej dhe ngriti tendën përtej Migdal Ederit.

Kur Izraeli banoi në këtë vend, Rubeni shkoi e fjeti me Bilhën, shemrën e të atit. Iz-

22

raeli e mori vesh. Jakobi kishte dymbëdhjetë djem. 23Bijtë e Leas ishin Rubeni, i parëlinduri i Jakobit, Simeoni, Levi, Juda, Isahari e Zabuloni. 24Bijtë e Rakelës ishin Jozefi e Benjamini. 25Bijtë e Bilhës, shërbëtores së Rakelës, ishin Dani e Neftaliu. 26Bijtë e Zilfës, shërbëtores së Leas, ishin Gadi e Asheri. Këta ishin bijtë e Jakobit që i lindën në Padan Aram.

Vdekja e Isakut Jakobi mbërriti në Mamre, tek Isaku, i ati. Ky është Kirjat Arba, në Hebron, ku Abra-

27

hami e Isaku kishin banuar si të huaj. 28Isaku ishte njëqind e tetëdhjetë vjeç 29kur dha shpirt e vdiq. I moshuar e në moshë të thyer, u varros bashkë me popullin e tij. E varrosën të bijtë, Esau e Jakobi.

ZANAFILLA 36 Pasardhësit e Esaut Këta janë pasardhësit e Esaut që quhet edhe Edom: 2Esau i mori gratë e tij nga bijat

1

e Kanaanit. Ai mori Adën, bijën e Elon Hititit, Oholibamën, bijën e Anahut, mbesën e Cibeon Hivitit 3dhe Basematën, bijën e Ishmaelit, motrën e Nebajotit. 4Ada i lindi Esaut Elifazin. Basemata lindi Reuelin. 5Oholibama lindi Jeushin, Jalamin e Korahun. Këta qenë bijtë e Esaut që i lindën në tokën e Kanaanit. Atëherë Esau mori me vete gratë e tij, bijtë e bijat, gjithë njerëzit e shtëpisë, gjithë

6

bagëtitë e kafshët, gjithë pasurinë që kishte grumbulluar në tokën e Kanaanit e shkoi në një vend tjetër që të ishte larg të vëllait, Jakobit. 7Pasuria e tyre ishte aq e madhe sa nuk mund të jetonin më bashkë dhe vendi ku banonin nuk i zinte për shkak të bagëtive. 8Kështu, Esau, që quhet edhe Edom, banoi në malin e Seirit. Këta janë pasardhësit e Esaut, atit të Edomit, në malin e Seirit. 10Këta janë emrat e

9

bijve të tij: Elifazi, biri i Adës, gruas së tij, Reueli, biri i Basematës, gruas së tij. 11Bijtë e

Elifazit ishin Temani, Omari, Cefoi, Gatami e Kenazi. 12Timna ishte shemra e Elifazit, birit të Esaut. Ajo i lindi Amalekun. Këta janë bijtë e Adës, gruas së Esaut. 13Bijtë e Reuelit janë Nahati, Zerahu, Shamahu e Mizahu. Këta janë bijtë e Basematës, gruas së Esaut. 14Bijtë që gruaja e Esaut, Oholibama, e bija e Anahut, mbesa e Cibeonit, i lindi atij, janë Jeushi, Jalami e Korahu.

Prijësit e Edomit Këta janë prijësit e bijve të Esaut. Këta janë bijtë e Elifazit, të parëlindurit të Esaut:

15

prijësi Teman, prijësi Omar, prijësi Cefo, prijësi Kenaz, 16prijësi Korah, prijësi Gatam e prijësi Amalek. Këta janë prijësit e Elifazit në tokën e Edomit. Këta janë bijtë e Adës. 17Këta janë bijtë e Reuelit, birit të Esaut: prijësi Nahat, prijësi Zerah, prijësi Shamah e prijësi Mizah. Këta janë prijësit e Reuelit në tokën e Edomit. Këta janë bijtë e Basematës, gruas së Esaut. 18Këta janë bijtë e Oholibamës, gruas së Esaut: prijësi Jeush, prijësi Jalam e prijësi Korah. Këta janë prijësit e Oholibamës, gruas së Esaut, të bijës së Anahut. 19Këta janë bijtë e Esaut e prijësit e tyre. Ky është Edomi. Këta janë bijtë e Seir Horitit. Ata janë banorët e Lotanit, Shobalit, Cibeonit, Ana-

20

hut, 21Dishonit, Ecerit e Dishanit. Këta janë prijësit e horitëve, bijtë e Seirit, në tokën e Edomit. 22Bijtë e Lotanit ishin Horiu e Hemami. Motra e Lotanit ishte Timna. 23Këta janë bijtë e Shobalit: Alvani, Manahati, Ebali, Shefoi e Onami. 24Bijtë e Cibeonit janë Ajahu e Anahu. Anahu është ai që gjeti në shkretëtirë burime ujërash të ngrohta kur po kulloste gomarët e të atit. 25Këta janë fëmijët e Anahut: Dishoni e Oholibama, bija e Anahut. 26Këta janë bijtë e Dishonit: Hemdani, Eshbani, Itrani e Kerani. 27Këta janë bijtë e Ecerit: Bilhani, Zavani e Akani. 28Këta janë bijtë e Dishanit: Uci e Arani. 29Këta janë prijësit e horitëve: prijësi Lotan, prijësi Shobal, prijësi Cibeon, prijësi Anah, 30prijësi Dishon, prijësi Ecer e prijësi Dishan. Këta janë prijësit e horitëve sipas fiseve të tyre në tokën e Seirit.

Këta janë mbretërit që mbretëruan në tokën e Edomit para se bijtë e Izraelit të kishin

31

ndonjë mbret: 32Belai, biri i Beorit, që mbretëroi në Edom. Qyteti i tij quhej Dinhabah. 33Belai vdiq e në vend të tij mbretëroi Jobabi, biri i Zerahut nga Bocrahu. 34Edhe Jobabi vdiq e në vend të tij mbretëroi Hushami nga toka e temanitëve. 35Edhe Hushami vdiq e në vend të tij mbretëroi Hadadi, biri i Bedadit. Ai i mposhti midianitët në fushën e Moabit. Qyteti i tij quhej Avit. 36Edhe Hadadi vdiq e në vend të tij mbretëroi Samlahu nga Masrekahu. 37Edhe Samlahu vdiq e në vend të tij mbretëroi Sauli nga Rehoboti i Eufratit. 38Edhe Sauli vdiq e në vend të tij mbretëroi Baal Hanani, biri i Akborit. 39Edhe Baal Hanani, biri i Akborit, vdiq e në vend të tij mbretëroi Hadari. Qyteti i tij quhej Pau e gruaja e tij quhej Mehetabelë, bija e Matredës, të bijës së Mezahabit. Këta janë emrat e prijësve të Esaut sipas fiseve, vendeve dhe emrave të tyre: prijësi

40

Timna, prijësi Alvah, prijësi Jetet, 41prijësi Oholibamah, prijësi Elah, prijësi Pinon, 42prijësi Kenaz, prijësi Teman, prijësi Mibcar, 43prijësi Magdiel e prijësi Iram. Këta janë prijësit e Edomit sipas vendbanimeve në tokën që zotëronin. Ky është Esau, ati i Edomit.

ZANAFILLA 37 Jozefi dhe vëllezërit Jakobi banoi në tokën e Kanaanit, aty ku kishte banuar edhe i ati. 2Kjo është historia

1

e Jakobit: Jozefi ishte shtatëmbëdhjetë vjeç e kulloste dhentë bashkë me vëllezërit. Ai ishte ndihmësi i bijve të Bilhës e Zilfës, dy grave të të atit. Por Jozefi i tregoi të atit për namin e keq të vëllezërve të vet. 3Izraeli e donte Jozefin më shumë se bijtë e tjerë, se e kishte birin e pleqërisë. Ai i bëri Jozefit një tunikë shumëngjyrëshe. 4Kur vëllezërit panë se ati i tyre e donte më shumë se ata, e urryen Jozefin e nuk i flisnin dot me të mirë. Jozefi pa një ëndërr dhe, kur ua tregoi vëllezërve, ata e urryen edhe më shumë. 6Ai u

5

tha: «Dëgjoni ëndrrën që pashë. 7Po mblidhnim dorëza gruri në mes të fushës. Kur ja,

dorëza ime u ngrit e qëndroi drejt. Ndërsa dorëzat tuaja u mblodhën përreth e u përkulën me nderim para dorëzës sime». 8Atëherë vëllezërit i thanë: «A thua do të bëhesh mbreti ynë e do të sundosh mbi ne?!». Kështu, ata e urryen edhe më tepër për shkak të ëndrrave e fjalëve të tij. Jozefi pa edhe një ëndërr tjetër e ua tregoi vëllezërve të vet: «Pashë një ëndërr

9

tjetër. Dielli, hëna e njëmbëdhjetë yje po më përkuleshin me nderim». 10Kur ia tregoi të atit e vëllezërve, i ati e qortoi e i tha: «Ç'është kjo ëndërr! A po thua që unë, jot ëmë e vëllezërit e tu do u përkulkemi gjer në tokë para teje?!». 11Vëllezërit e patën zili, kurse i ati e mbajti në mend këtë gjë.

Vëllezërit shesin vëllanë Vëllezërit shkuan në Shekem për të kullotur dhentë e atit të tyre. 13Atëherë Izraeli i

12

tha Jozefit: «Vëllezërit e tu po kullotin dhentë në Shekem. Ngrihu e shko tek ata!». Ai u përgjigj: «Gati jam!». 14Izraeli i tha: «Shko, shih a janë mirë vëllezërit e dhentë e më kthe përgjigje». Kështu, e dërgoi Jozefin nga lugina e Hebronit dhe ai mbërriti në Shekem. 15Atje gjeti një njeri që po sillej nëpër fushë, i cili e pyeti: «Çfarë po kërkon?». 16Jozefi iu përgjigj: «Po kërkoj vëllezërit e mi. Më trego, ku po kullotin». 17Njeriu i tha: «Kanë ikur që këtej, por unë i dëgjova që thoshin: “Të shkojmë në Dotan”». Atëherë Jozefi shkoi pas vëllezërve e i gjeti në Dotan. 18Ata e panë Jozefin që larg dhe para se të afrohej kurdisën një plan për ta vrarë. 19I thanë njëri-tjetrit: «Ja, po vjen ky ëndërrimtari! 20Ejani tani, ta vrasim e ta hedhim në një gropë e të themi se e shqyen egërsirat. Atëherë do të shohim sa i vlejnë ëndrrat!». 21Rubeni i dëgjoi dhe e shpëtoi Jozefin prej duarve të tyre, kur u tha: «Mos t'ia marrim jetën». 22Ai shtoi: «Mos derdhni gjak! Hidheni në këtë gropë, në shkretëtirë, por mos vini dorë mbi të». Ai donte ta shpëtonte nga duart e tyre që t'ia kthente të atit. 23Kur Jozefi mbërriti te vëllezërit, ata e zhveshën. Pasi ia zhveshën tunikën shumëngjyrëshe që mbante veshur, 24e morën dhe e hodhën në një gropë. Gropa ishte bosh e pa ujë.

Pastaj u ulën të hanë bukë. Kur ngritën sytë, panë një karvan ishmaelitësh që po

25

vinte nga Gileadi e po shkonte për në Egjipt me deve të ngarkuara me rrëshirë, balsam e mirrë. 26Atëherë Juda u tha vëllezërve: «Çfarë përfitimi kemi nëse e vrasim vëllanë e ia fshehim kufomën. 27Ejani, t'ua shesim ishmaelitëve e të mos vëmë dorë mbi të, se është vëllai e gjaku ynë». 28Kur tregtarët midianitë kaluan andej, e nxorën Jozefin nga gropa e ua shitën ishmaelitëve për njëzet sikla argjendi. Ata e çuan Jozefin në Egjipt. Rubeni u kthye te gropa, por Jozefi nuk ishte atje. Atëherë shqeu rrobat, 30u kthye te

29

vëllezërit e u tha: «Djali nuk është më atje! Kah t'ia mbaj unë tani?». 31Pastaj morën tunikën e Jozefit dhe e zhytën në gjakun e një cjapi që therën. 32Ia sollën tunikën shumëngjyrëshe të atit e i thanë: «Gjetëm këtë! Shikoje mirë! A është e djalit tënd apo jo?». 33Ai e njohu tunikën e tha: «Është tunika e tim biri. E paskan ngrënë egërsirat. Copë-copë ma paskan bërë Jozefin!». 34Atëherë Jakobi shqeu rrobat e veta, vuri një grathore rreth ijëve dhe e vajtoi të birin për një kohë të gjatë. 35U ngritën për ta ngushëlluar të gjithë bijtë e bijat, por ai nuk donte të ngushëllohej e thoshte: «Duke vajtuar do të zbres në skëterrë, tek im bir». Kështu e vajtoi ati të birin. 36Ndërkohë midianitët e shitën Jozefin në Egjipt. Ia shitën Potifarit, oborrtarit të faraonit, komandantit të rojave.

ZANAFILLA 38 Juda dhe Tamara Në atë kohë Juda u largua nga vëllezërit e banoi pranë Hirahut, një burrë nga Adula-

1

mia. 2Aty, Juda pa bijën e një kananiti që quhej Shua. E mori e fjeti me të. 3Ajo mbeti shtatzënë e lindi një djalë që ai e quajti Er. 4Ajo mbeti përsëri shtatzënë e lindi një djalë që e quajti Onan. 5Ajo lindi edhe një djalë tjetër që e quajti Shelah. Kur ndodhi kjo, Juda ishte në Kezib. 6Juda i gjeti një grua Erit, të parëlindurit. Ajo quhej Tamarë. 7Por Eri, i parëlinduri i Judës, ishte i lig para ZOTIT dhe ZOTI e vrau. 8Atëherë Juda i tha Onanit: «Fli me gruan e tët vëllai e martohu me të, si kunat që je, që ta mbash gjallë farën e

vëllait tënd». 9Por Onani e dinte që fëmijët nuk do të njiheshin si të tijtë, prandaj sa herë që flinte me gruan e të vëllait e derdhte farën përtokë, që të mos e mbante gjallë farën e të vëllait. 10Kjo gjë ishte e ligë para ZOTIT, prandaj Zoti e vrau edhe Onanin. 11Atëherë Juda i tha Tamarës, të resë: «Rri si vejushë në shtëpinë e atit tënd derisa të rritet im bir, Shelahu». Sepse kishte frikë se edhe ky do t'i vdiste si të tjerët. Kështu, Tamara shkoi e jetoi në shtëpinë e të atit. Pas një kohe të gjatë, vdiq gruaja e Judës, bija e Shuaut. Kur mbaruan ditët e zisë,

12

Juda bashkë me mikun e tij, Hirahun nga Adulamia, shkuan në Timnah te qethësit e dhenve. 13Tamarën e lajmëruan që vjehrri i saj po shkonte në Timnah për të qethur dhentë. 14Ajo hoqi rrobat e vejërisë, u mbulua me një vel, u mbështoll e tëra dhe u ul në hyrje të Enaimit që ishte rrugës për në Timnah. E bëri këtë, sepse kishte parë që Shelahu ishte rritur, por nuk ia kishin dhënë për burrë. 15Juda e pa dhe e kujtoi për lavire, se ajo e kishte fytyrën të mbuluar. 16Ai iu afrua buzë rrugës e i tha: «Eja të flemë bashkë!», sepse nuk e dinte se ishte e reja e tij. Ajo i tha: «Çfarë do të më japësh që të flesh me mua?». 17Ai iu përgjigj: «Do të të çoj një kec nga kopeja». Ajo tha: «Vetëm nëse më jep një peng derisa të ma dërgosh». 18Ai i tha: «Çfarë pengu do që të të jap?». Ajo i tha: «Vulën, varësen dhe shkopin që ke në dorë». Ai ia dha. Fjeti me të e ajo mbeti shtatzënë. 19Pastaj Tamara u ngrit e u largua. Hoqi velin e veshi rrobat e vejërisë. Juda ia çoi kecin përmes mikut nga Adulamia që t'i merrte pengun, por ai nuk e

20

gjeti. 21I pyeti vendasit: «Ku është lavirja e kultit që rrinte në Enaim, pranë rrugës?». Ata i thanë: «Këtu nuk ka pasur lavire kulti». 22Pastaj u kthye te Juda e i tha: «Nuk e gjeta dhe vendasit më thanë se aty nuk ka pasur lavire kulti». 23Atëherë Juda tha: «Le ta mbajë pengun, përndryshe do të bëhemi gazi i botës. Ja, unë ia çova kecin, por ti nuk e gjete». Pas tre muajsh e lajmëruan Judën e i thanë: «Tamara, e reja jote, është bërë lavire

24

e ka mbetur shtatzënë». Atëherë Juda tha: «Nxirreni jashtë e digjeni!». 25Kur po e nxirrnin jashtë, ajo dërgoi njerëz te i vjehrri për t'i thënë: «Burri, të cilit i përkasin këto,

më la me barrë. Shiko mirë! E kujt është kjo vulë, kjo varëse e ky shkop?». 26Juda i njohu e tha: «Tamara është më e drejtë se unë, sepse nuk i dhashë Shelahun, tim bir». Ai nuk fjeti më me të. Kur erdhi koha për të lindur, ajo lindi binjakë. 28Gjatë lindjes njëri nga binjakët nxori

27

dorën. Mamia ia kapi dorën dhe i lidhi një fije të kuqe e tha: «Ky doli i pari». 29Por sapo ky e tërhoqi brenda dorën, doli i vëllai. Atëherë ajo tha: «Si çave përpara ti!». Prandaj u quajt Perec. 30Pastaj doli i vëllai, në dorën e të cilit ishte fija e kuqe. Ky u quajt Zerah.

ZANAFILLA 39 Jozefi dhe gruaja e Potifarit Jozefin e sollën në Egjipt. Potifari, një egjiptian, oborrtar i faraonit e komandant i ro-

1

jave, e bleu Jozefin nga dora e ishmaelitëve që e kishin sjellë aty. 2ZOTI ishte me Jozefin dhe atij i shkonte mbarë. Ai banoi në shtëpinë e zotërisë së tij egjiptian. 3Potifari e pa se ZOTI ishte me të e ia sillte mbarë në çdo gjë që bënte. 4Jozefi gjeti hir para Potifarit e u bë shërbëtori i tij. Ky e caktoi kujdestar të shtëpisë e gjithçka që kishte e la në dorë të Jozefit. 5Qëkurse Potifari e vuri kujdestar të shtëpisë e të gjithçkaje të tijën, ZOTI e bekoi shtëpinë e egjiptianit për shkak të Jozefit. ZOTI i bekoi çdo gjë që kishte në shtëpi e në fushë. 6Potifari ia la në dorë Jozefit gjithçka që kishte e nuk shqetësohej më për asgjë, përveç bukës që hante. Jozefi ishte i bukur e i pashëm. 7Pas këtyre ngjarjeve, gruaja e zotërisë së tij, ia vuri syrin Jozefit e i tha: «Fli me mua!». 8Jozefi nuk pranoi e i tha: «Falë meje, imzot nuk shqetësohet më për shtëpinë e gjithçka që ka ma ka lënë në dorë. 9Askush në këtë shtëpi nuk është më i madh se unë. Ai nuk më ka mohuar asgjë përveç teje, sepse ti je gruaja e tij. Si të bëj një gjë kaq të keqe e të mëkatoj kundër Perëndisë?». 10Ndonëse ajo i fliste përditë, Jozefi nuk pranoi të shtrihej e të flinte me të. 11Por një ditë ai hyri në shtëpi për të bërë punët e veta dhe në shtëpi nuk kishte njeri. 12Atëherë ajo e kapi prej

rrobave e i tha: «Fli me mua!». Ai ia la rrobat në dorë e iku e doli përjashta. 13Kur pa se Jozefi ia la rrobat në dorë e iku përjashta, 14thirri njerëzit e shtëpisë e u tha: «Shikoni, im shoq na solli një hebre që tallet me ne. Ai erdhi tek unë që të flinte me mua, por unë bërtita me të madhe. 15Kur pa se e ngrita zërin e thirra, më la rrobat dhe iku e doli përjashta». 16Ajo i mbajti rrobat e tij pranë, derisa i zoti erdhi në shtëpi. 17Pastaj i tha të njëjtën gjë: «Skllavi hebre që na solle, erdhi tek unë që të më ngacmojë. 18Por kur e ngrita zërin e thirra, më la rrobat dhe iku përjashta». Kur i zoti dëgjoi fjalët e të shoqes që thoshte: «Kështu ma bëri shërbëtori yt», u

19

zemërua. 20E mori Jozefin dhe e futi në burg, aty ku mbaheshin të burgosurit e mbretit. Jozefi mbeti në burg, 21por ZOTI ishte me të. Zoti pati mëshirë për të, prandaj komandanti i burgut e mori me sy të mirë. 22Ky ia besoi Jozefit të gjithë të burgosurit që ishin në burg e ai u bë përgjegjës për çdo gjë që bëhej në atë vend. 23Komandanti nuk kujdesej më për asgjë nga ato që kishte lënë në dorë të Jozefit, sepse ZOTI ishte me të dhe çdo gjë që Jozefi bënte, ZOTI ia sillte mbarë.

ZANAFILLA 40 Ëndrra e oborrtarëve Pas këtyre ngjarjeve, kupëmbajtësi e bukëpjekësi i mbretit të Egjiptit bënë faj ndaj

1

zotërisë së tyre, mbretit të Egjiptit. 2Faraoni u zemërua me të dy oborrtarët e tij, me të parin e kupëmbajtësve e me të parin e bukëpjekësve. 3I futi në burg, në të njëjtin vend ku ishte i burgosur edhe Jozefi, nën ruajtjen e komandantit të truprojës. 4Ky u caktoi Jozefin që t'u shërbente. Ata mbetën të burgosur për njëfarë kohe. 5Një natë kupëmbajtësi e bukëpjekësi i mbretit të Egjiptit, që ishin të burgosur, panë nga një ëndërr dhe secila kishte kuptimin e vet. 6Kur Jozefi erdhi tek ata në mëngjes, pa se ishin të shqetësuar. 7Atëherë i pyeti oborrtarët e faraonit që ishin të burgosur bashkë me të: «Përse jeni kaq të mërzitur sot?». 8Ata thanë: «Pamë nga një ëndërr, por nuk ka kush të

na i shpjegojë». Por Jozefi u tha: «A nuk e di Perëndia kuptimin e ëndrrave? M'i tregoni, pra, ëndrrat!». Atëherë i pari i kupëmbajtësve tregoi ëndrrën e vet: «Në ëndërr pashë një hardhi

9

përpara meje. 10Hardhia kishte tri degë e posa filloi të bulojë, lulet çelën e vilet e rrushit u poqën. 11Në dorë kisha kupën e faraonit. I kapa vilet e rrushit, i shtrydha në kupë e ia dhashë faraonit në dorë». 12Jozefi i tha: «Kuptimi i ëndrrës është ky: tri degët janë tri ditë. 13Brenda tri ditësh faraoni do të të falë, do të të rikthejë në detyrën që kishe e ti do t'ia japësh kupën në dorë, ashtu siç bëje më parë kur ishe kupëmbajtësi i tij. 14Por kur të jesh i lirë më kujto e tregohu mirëdashës me mua. Më përmend para faraonit që të më nxjerrësh nga burgu, 15sepse me dhunë më rrëmbyen nga toka e hebrenjve. Edhe këtu nuk kam bërë asgjë që të meritoj burgun». Kur i pari i bukëpjekësve pa se shpjegimi i ëndrrës ishte i mirë, i tha Jozefit: «Edhe

16

unë pashë një ëndërr. Mbi krye kisha tri shporta me bukë. 17Shporta e sipërme kishte gjithfarë ushqimesh të gatuara për faraonin, por po i hanin shpendët. Ato po hanin nga shporta që ishte mbi kokën time». 18Jozefi iu përgjigj: «Kuptimi i ëndrrës është ky: tri shportat janë tri ditë. 19Brenda tri ditësh faraoni do të ta presë kokën, do të të varë në pemë e shpendët do të të hanë trupin». 20Ditën e tretë ishte ditëlindja e faraonit. Ai shtroi një gosti për gjithë shërbëtorët e tij dhe nxori para tyre të parin e kupëmbajtësve e të parin e bukëpjekësve. 21Të parin e kupëmbajtësve e rikthehu në detyrë që t'i jepte kupën në dorë. 22Ndërsa bukëpjekësin e vari, ashtu siç ua kishte shpjeguar Jozefi. 23Mirëpo i pari i kupëmbajtësve nuk u kujtua për Jozefin. Ai e harroi atë.

ZANAFILLA 41 Ëndrra e faraonit Pas plot dy vjetësh, faraoni pa një ëndërr: po qëndronte pranë lumit Nil, 2kur nga lumi

1

po dilnin shtatë lopë të hijshme e të majme e po kullotnin ndër xunkthe. 3Pas tyre dolën

nga lumi edhe shtatë lopë të tjera. Ato ishin të ligshta e të dobëta. Qëndruan pranë lopëve në breg të lumit Nil, 4e i hëngrën lopët e hijshme e të majme. Atëherë faraoni u zgjua. 5Pastaj e zuri gjumi e pa përsëri një ëndërr: shtatë kallinj të plotë e të mirë po dilnin nga një kërcell. 6Pas tyre dolën shtatë kallinj të hollë e të tharë nga era e lindjes, 7që i përpinë shtatë kallinjtë e plotë. Atëherë faraoni u zgjua. Kishte qenë në ëndërr! 8Në mëngjes, shpirtin e kishte të trazuar. Dërgoi njerëz e thirri të gjithë magjistarët e dijetarët e Egjiptit. Ua tregoi ëndrrat, por askush nuk mund t'ia shpjegonte. Atëherë i pari i kupëmbajtësve i tha faraonit: «Sot po më kujtohet faji im. 10Kur faraoni

9

u zemërua me shërbëtorët e tij, na futi në burg, mua dhe të parin e bukëpjekësve, nën ruajtjen e komandantit të truprojës. 11Një natë, që të dy pamë nga një ëndërr e secila ëndërr kishte kuptimin e vet. 12Atje, bashkë me ne, ishte një djalosh hebre, skllav i komandantit të truprojës. Ia treguam atij dhe ai na e shpjegoi secilit ëndrrën. 13Siç na i shpjegoi ai, ashtu edhe ndodhi. Unë u riktheva në detyrë, ndërsa tjetri u var». Atëherë faraoni dërgoi njerëz e thirri Jozefin. Ata e nxorën me të shpejtë nga burgu.

14

Jozefi u rrua, ndërroi rrobat e doli para faraonit. 15Faraoni i tha Jozefit: «Kam parë një ëndërr e s'ka kush të ma shpjegojë. Kam dëgjuar se ti mund të shpjegosh çdo ëndërr që dëgjon». 16Jozefi iu përgjigj: «Jo unë, por Perëndia do t'i japë faraonit një përgjigje të mirë». 17Faraoni i tha: «Në ëndërr po qëndroja në breg të lumit Nil, 18kur nga lumi po dilnin shtatë lopë të majme e të hijshme e po kullotnin ndër xunkthe. 19Pas tyre dolën edhe shtatë lopë të tjera. Ato ishin të këputura, shumë të ligshta e të dobëta. Lopë kaq të këqija nuk kisha parë kurrë në tërë tokën e Egjiptit. 20Ato i hëngrën shtatë lopët e para që ishin të majme, 21i përlanë, por nuk merrej vesh që i kishin ngrënë, sepse ishin po aq të ligshta sa në fillim. Atëherë u zgjova. 22Pastaj pashë në ëndërr shtatë kallinj të plotë e të mirë që po dilnin nga një kërcell. 23Pas tyre dolën shtatë kallinj të fishkur, të hollë e të tharë nga era e lindjes 24e i përpinë shtatë kallinjtë e mirë. Ua tregova magjistarëve, por askush nuk mundi të m'i shpjegojë».

Atëherë Jozefi i tha faraonit: «Ëndrrat e faraonit janë të njëjta. Faraonit i është tre-

25

guar se çfarë do të bëjë Perëndia. 26Shtatë lopët e mira e shtatë kallinjtë e mirë janë shtatë vjet. Ëndrrat janë të njëjta. 27Shtatë lopët e dobëta e të ligshta që dolën pas tyre dhe shtatë kallinjtë bosh e të tharë nga era e lindjes janë shtatë vjet zi buke. 28Këtë gjë i them faraonit: atij i është zbuluar se çfarë do të bëjë Perëndia. 29Ja, tërë Egjipti do të ketë shtatë vite të begatshme. 30Pas tyre do të vijnë shtatë vite zi buke dhe gjithë begatia do të harrohet në tokën e Egjiptit. Zia e bukës do ta shkatërrojë vendin. 31Begatia e tokës nuk do të mbahet më mend, se zia që do të vijë më pas do të jetë shumë e madhe. 32Sa për ëndrrën që t'u përsërit dy herë, do të thotë se vendimi është marrë nga Perëndia dhe se ai ka për të vepruar shumë shpejt. 33Prandaj, faraoni të kërkojë një njeri të zgjuar e të ditur që ta vendosë në krye të Egjiptit. 34Faraoni të caktojë mbikëqyrës në tokën e Egjiptit që, gjatë shtatë viteve të begatshme, të marrë të pestën e prodhimeve. 35Mbikëqyrësit të mbledhin të gjitha ushqimet e këtyre viteve të mbara që po vijnë. Të grumbullojnë grurë në emër të faraonit e ta ruajnë si ushqim për qytetet. 36Kjo, do të jetë tëmotje për vendin gjatë shtatë viteve të zisë që do të mbulojë tokën e Egjiptit. Kështu, vendi nuk do të marrë fund nga zia e bukës».

Jozefi mbikëqyrës i Egjiptit Kjo gjë i pëlqeu faraonit e gjithë shërbëtorëve të tij. 38Atëherë faraoni u tha shërbëto-

37

rëve: «A mund të gjejmë një njeri të tillë, në të cilin është shpirti i Perëndisë?!». 39Faraoni i tha Jozefit: «Meqë Perëndia t'i ka bërë të ditura të gjitha këto, nuk ka njeri më të zgjuar e të ditur se ty. 40Ti do të jesh përgjegjës për shtëpinë time e gjithë populli im do t'i bindet fjalës sate. Unë do të jem më i madh se ti vetëm sa i përket fronit». 41Faraoni i tha Jozefit: «Ja, të kam vënë në krye të gjithë tokës së Egjiptit». 42Pastaj hoqi unazën e ia vuri në gisht Jozefit. E veshi me rroba liri e i vuri në qafë një varëse të artë. 43E vuri në karrocë si të dytë dhe para tij thërrisnin: «Gjunjëzohuni!». Kështu, faraoni e vuri në krye të tokës së Egjiptit. 44Pastaj i tha: «Unë jam faraoni. Pa lejen tënde askush në tokën e

Egjiptit nuk do të luajë as dorë e as këmbë». 45Faraoni e quajti Jozefin, Cafenat Paneah e i dha për grua Asenatën, bijën e Potiferait, priftit të Onit. Pastaj Jozefi doli nëpër Egjipt. Jozefi ishte tridhjetë vjeç kur doli para faraonit, mbretit të Egjiptit. Jozefi u largua nga

46

faraoni dhe përshkoi tërë tokën e Egjiptit. 47Gjatë shtatë viteve të begatshme, toka prodhoi plot. 48Jozefi i mblodhi gjithë ushqimet gjatë shtatë viteve të begata që gëzoi Egjipti e i grumbulloi nëpër qytete. Në çdo qytet mblodhi ushqimet e fushave përreth. 49Ai mblodhi shumë grurë, aq shumë sa rëra e detit, saqë ndaloi së mbajturi llogari, se ishte e pamundur. Para se të fillonin vitet e zisë, Jozefit i lindën dy djem prej Asenatës, bijës së Potif-

50

erait, priftit të Onit. 51Të parëlindurin e quajti Manase, sepse tha: «Perëndia më bëri t'i harroj të gjitha mundimet dhe shtëpinë e atit tim». 52Të dytin e quajti Efraim, sepse tha: «Perëndia më bëri të frytshëm në tokën e mjerimit». Si shkuan shtatë vitet e begatshme në tokën e Egjiptit, 54filluan shtatë vitet e zisë,

53

ashtu siç kishte thënë Jozefi. Në të gjitha vendet pllakosi zia e bukës, por në tërë tokën e Egjiptit kishte bukë. 55Kur tërë vendin e Egjiptit e zuri uria, populli i kërkoi bukë faraonit. Atëherë ai u tha: «Shkoni te Jozefi e bëni çfarë t'ju thotë». 56Kur zia e bukës mbuloi gjithë faqen e dheut, Jozefi hapi të gjithë drithnikët e u shiti grurë egjiptianëve, se zia e bukës ishte e rëndë në tokën e Egjiptit. 57Njerëz nga të gjitha anët vinin në Egjipt për të blerë grurë nga Jozefi, se zia e bukës ishte e rëndë në të gjithë tokën.

ZANAFILLA 42 Bijtë e Jakobit në Egjipt Jakobi pa se kishte grurë në Egjipt e u tha të bijve: «Ç'më shikoni njëri-tje-

1

trin? 2Dëgjova se në Egjipt ka grurë. Shkoni atje e na blini grurë, që të mbetemi gjallë e të mos vdesim». 3Kështu, të dhjetë vëllezërit e Jozefit shkuan për të blerë grurë në

Egjipt. 4Por Benjaminin, vëllain e Jozefit, Jakobi nuk e dërgoi me ta, se kishte frikë mos i ndodhte ndonjë gjë e keqe. 5Kështu, bijtë e Izraelit erdhën për të blerë grurë bashkë me njerëz të tjerë, sepse në tokën e Kanaanit kishte rënë zia e bukës. Jozefi ishte i pari i vendit. Ai i shiste grurë tërë popullit. Atëherë vëllezërit e Jozefit

6

erdhën e iu përkulën me fytyrë përdhe. 7Jozefi i pa vëllezërit dhe i njohu, por i trajtoi si të huaj e u foli ashpër: «Nga vini?». Ata u përgjigjën: «Vijmë nga toka e Kanaanit për të blerë ushqime». 8Edhe pse Jozefi i njohu vëllezërit, ata nuk e njohën. 9Jozefit iu kujtuan ëndrrat që kishte parë dikur për ta. Atëherë u tha: «Jeni spiunë! Keni ardhur të zbuloni vendet e pambrojtura». 10Por ata i thanë: «Jo, imzot. Shërbëtorët e tu kanë ardhur për të blerë ushqime. 11Të gjithë ne jemi bijtë e një njeriu. Jemi njerëz të ndershëm. Shërbëtorët e tu nuk janë spiunë». 12Ai u tha: «Jo! Keni ardhur që të zbuloni vendet e pambrojtura!». 13Ata i thanë: «Shërbëtorët e tu janë dymbëdhjetë vëllezër, bij të një njeriu nga toka e Kanaanit. Vëllai i vogël është me atin tonë, ndërsa një tjetër nuk është më». 14Jozefi iu përgjigj: «Është siç ju thashë: ju jeni spiunë! 15Unë do t'ju vë në provë kështu: pasha jetën e faraonit, ju nuk do të dilni që këtej pa ardhur këtu vëllai juaj i vogël. 16Dërgoni njërin prej jush të marrë vëllanë tuaj. Të tjerët do të futen në burg, derisa të vërtetohen fjalët tuaja. Nëse jo, pasha faraonin, ju jeni spiunë!». 17Kështu, i futi në burg për tri ditë. Ditën e tretë, Jozefi u tha: «Bëni siç ju thashë e do të jetoni, sepse unë i druhem

18

Perëndisë. 19Nëse jeni të ndershëm, njëri prej jush të rrijë në burg, ndërsa ju shkoni e çoni grurë te shtëpitë tuaja të uritura. 20Pastaj më sillni vëllanë tuaj të vogël, që të vërtetohet çfarë thatë e kështu të mos vdisni». Ata bënë siç u tha 21e i thanë njëri-tjetrit: «Jemi me të vërtetë fajtorë për vëllanë tonë, Jozefin, sepse e pamë sa në ankth ishte kur na lypte mëshirë dhe nuk e dëgjuam, prandaj na ra kjo fatkeqësi». 22Atëherë Rubeni u tha: «A nuk ju thashë të mos mëkatonit kundër djalit? Por ju nuk dëgjuat. Tani po na kërkohet shpagim për gjakun e tij!». 23Ata nuk e dinin se Jozefi i kuptonte, sepse u fliste me përkthyes. 24Jozefi u largua prej tyre e qau. Pastaj u kthye tek ata e u foli. Mori

Simeonin e i vuri prangat para tyre. 25Dha urdhër që t'ua mbushnin thasët me grurë, t'ua vinin paratë në thesin e secilit e t'u jepnin ushqime për rrugë. Dhe kështu u bë.

Vëllezërit kthehen në Kanaan Ata i ngarkuan thasët mbi gomarë e u larguan që andej. 27Kur ishin në një bujtinë,

26

njëri prej tyre hapi thesin për t'i dhënë tagji gomarit, dhe pa paratë në grykë të thesit. 28Atëherë u tha vëllezërve: «Më kanë kthyer paratë! Ja ku janë, në thes!». Atyre sa nuk u pushoi zemra e të frikësuar thanë: «Ç'është kjo që na bëri Perëndia?». Kur mbërritën në tokën e Kanaanit, te Jakobi, ati i tyre, i treguan gjithçka që u kishte

29

ndodhur: 30«Zoti i atij vendi na foli ashpër e na trajtoi si spiunë. 31Ne i thamë: “Jemi njerëz të ndershëm e jo spiunë. 32Jemi dymbëdhjetë vëllezër, bij të një ati. Njëri nga vëllezërit nuk është më, kurse më i vogli është me atin tonë në tokën e Kanaanit”. 33Por ai, zoti i atij vendi, na tha: “Ja si do ta di nëse jeni të ndershëm. Lëreni një nga vëllezërit tek unë. Merrni grurë për shtëpitë tuaja të uritura dhe shkoni 34e më sillni vëllanë tuaj të vogël. Atëherë do ta di që nuk jeni spiunë, por njerëz të ndershëm. Pastaj do t'jua jap vëllanë tuaj e ju do të mund të bëni tregti në këtë vend”». Zbrazën thasët dhe secili gjeti në thes qeskën e vet të parave. Kur i panë, u

35

trembën ata dhe ati i tyre. 36Atëherë ati i tyre, Jakobi, tha: «Më latë pa djem! Jozefi nuk është më, Simeoni nuk është më e tani dashkeni të më merrni edhe Benjaminin! Jam unë ai që i vuaj të gjitha». 37Rubeni i tha të atit: «Nëse nuk ta kthej djalin vriti të dy bijtë e mi. Ma beso mua e unë do të ta kthej». 38Ai iu përgjigj: «Im bir nuk do të vijë me ju, sepse vëllai i tij vdiq dhe ky është i vetmi që ka mbetur. Po i ndodhi gjë rrugës, hidhërueshëm, do të m'i shtini thinjat në varr!».

ZANAFILLA 43 Vëllezërit kthehen në Egjipt

Zia e bukës ishte e rëndë mbi tokë. 2Kur mbaruan së ngrëni grurin që kishin sjellë

1

nga Egjipti, Jakobi, ati i tyre, u tha: «Kthehuni në Egjipt për të na blerë pak ushqime». 3Juda iu përgjigj: «Ai na paralajmëroi qartë se nuk mund ta takojmë pa qenë edhe vëllai ynë me ne. 4Nëse e lë vëllanë tonë të vijë bashkë me ne, do të shkojmë e do të blejmë ushqime për ty. 5Por, nëse nuk e lë, nuk do të shkojmë, sepse ai na tha se nuk mund ta takojmë pa qenë edhe vëllai ynë me ne». 6Atëherë Izraeli tha: «Përse ma bëtë këtë të keqe duke i treguar se kishit edhe një vëlla tjetër?». 7Ata i thanë: «Ai na pyeti imtësisht për veten tonë e për farefisin: “A është ati juaj ende gjallë? A keni vëlla tjetër?”. Ne iu përgjigjëm sipas pyetjeve që na bëri. Ku ta dinim ne se do të na thoshte: “Silleni edhe vëllanë tuaj!”?». 8Juda i tha Izraelit, të atit: «Lëre djalin me mua, që të ngrihemi e të shkojmë dhe kështu do të mbesim gjallë e nuk do të vdesim ne, ti e fëmijët tanë. 9Unë do të bëhem dorëzanë për të dhe mua do të më kërkosh llogari. Nëse nuk ta kthej djalin e nuk ta vë përpara, do të jem fajtor ndaj teje për tërë jetën. 10Po të mos ishim vonuar, tani do të ishim kthyer për herë të dytë». Atëherë Izraeli, ati i tyre, u tha: «Nëse është kështu puna, atëherë bëni siç po ju

11

them: mbushini trastat me prodhimet më të mira të vendit dhe çojini atij si dhuratë, pak balsam, pak mjaltë, erëza të mira, mirrë, lajthi e bajame. 12Merrni me vete dyfishin e parave. Kthejani paratë që ju kishin vënë te gryka e thasëve, se ndoshta është bërë ndonjë gabim. 13Merreni vëllanë tuaj dhe ngrihuni e shkoni tek ai njeri. 14Perëndia i gjithëpushtetshëm e zbuttë këtë njeri që t'ju lirojë vëllanë tjetër dhe Benjaminin. Sa për mua, nëse mbes pa djem, le të mbes!». 15Atëherë morën me vete dhuratat, dyfishin e parave dhe Benjaminin. U ngritën e shkuan në Egjipt e u paraqitën para Jozefit. 16Kur Jozefi pa Benjaminin bashkë me ta, i tha kujdestarit të shtëpisë: «Çoji këta njerëz në shtëpi. Ther një kafshë e shtro tryezën, se do të hanë drekë me mua». 17Ai bëri siç i tha Jozefi dhe i solli në shtëpinë e tij. 18Ata i kapi frika kur i sollën në shtëpinë e Jozefit, se thoshin: «Na ka sjellë këtu për shkak të parave të gjetura në thasë herën e parë. Do të na hidhet e do të na sulet, që të na zërë skllevër e të na marrë gomarët». 19Prandaj, kur

po hynin, iu afruan kujdestarit të shtëpisë së Jozefit e i thanë: 20«Të na falë imzot, ne kemi ardhur edhe herë tjetër për të blerë grurë. 21Kur arritëm në një bujtinë, hapëm thasët dhe secili gjeti në grykën e thasëve shumën që kishte paguar. Prandaj i kemi sjellë prapë. 22Kemi sjellë edhe para të tjera për të blerë ushqime. Ne nuk e dimë kush i futi paratë në thasë». 23Ai u tha: «Qetësohuni! Mos kini frikë! Ka qenë Perëndia juaj, Perëndia i atit tuaj, ai që ju vuri thesare në thasë. Unë për vete i mora ç'më dhatë». Pastaj iu solli Simeonin. 24Kur i solli në shtëpinë e Jozefit u dha ujë për të larë këmbët dhe u nxori tagji gomarëve. 25Ndërkohë që prisnin Jozefin për drekë, ata bënë gati dhuratat, se e morën vesh që do të hanin aty. Kur erdhi Jozefi në shtëpi, i dhanë dhuratat që kishin sjellë e iu përkulën gjer në

26

tokë. 27Ai i pyeti si ishin e u tha: «A është mirë ati juaj i moshuar për të cilin më treguat? A është ende gjallë?». 28Ata i thanë: «Shërbëtori yt, ati ynë, është shëndoshë e mirë. Ai është ende gjallë». Pastaj u përkulën me nderim. 29Jozefi ngriti sytë e pa Benjaminin, të vëllanë, birin e nënës së vet e u tha: «A është ky vëllai juaj i vogël për të cilin më treguat?» dhe vazhdoi: «Perëndia pastë mëshirë për ty, biri im!». 30Jozefi u mallëngjye kur pa të vëllanë e doli me të shpejtë, se i erdhi për të qarë. Hyri në dhomën e vet e qau. 31Pastaj e lau fytyrën e doli prej dhomës. E mbajti veten e tha: «Na shtroni të hamë!». 32Shtruan për Jozefin veç, për vëllezërit veç dhe për egjiptianët që hanin me të veç, se egjiptianët nuk mund të hanin bashkë me hebrenjtë. Për ta kjo ishte e neveritshme. 33Kur i ulën vëllezërit para tij, me radhë, nga më i madhi deri te më i vogli, ata panë njëri-tjetrin të habitur. 34Ushqimi u shërbehej prej tryezës së Jozefit, por pjesa e Benjaminit ishte pesë herë me e madhe se e të tjerëve. Kështu, ata pinë e festuan bashkë me Jozefin.

ZANAFILLA 44 Jozefi dhe Benjamini

Pastaj Jozefi e urdhëroi kujdestarin e shtëpisë: «Mbushi me ushqime sa të mbajnë

1

thasët e këtyre njerëzve dhe futi paratë e secilit në grykë të thasëve. 2Ndërsa kupën time të argjendtë fute në grykën e thesit të të voglit, bashkë me paratë e tij». Ai veproi siç i tha Jozefi 3dhe në të gdhirë, i nisën bashkë me gomarët e tyre. 4Ata dolën nga qyteti, por pa u larguar mirë, Jozefi i tha kujdestarit të shtëpisë: «Ngrihu e ndiqi ata njerëz! Kur t'i arrish thuaju: “Përse e shpërblyet të mirën me të keqe?! 5A nuk është kjo kupa që imzot e përdor për të pirë e për të parë të ardhmen? Jeni treguar të ligj me këtë që bëtë!”». Ai i arriti e u tha të njëjtat fjalë. 7Por ata i thanë: «Përse imzot flet kështu? Qoftë larg

6

prej shërbëtorëve të tu të bëjnë një gjë të tillë. 8Ja, paratë që gjetëm në grykë të thasëve, t'i sollëm që nga toka e Kanaanit. Si mundet, pra, të vidhkemi argjend apo ar nga shtëpia e zotit tënd?! 9Kujtdo nga shërbëtorët e tu që do t'i gjendet kupa, ai do të vdesë e ne do të bëhemi skllevër të timzot». 10Ai u tha: «Mirë! Të bëhet siç thatë. Atij që do t'i gjendet kupa, ai do të bëhet skllavi im, kurse ju do të shkoni të lirë!». 11Kështu, secili nxitoi të shkarkojë e të hapë grykën e thesit të vet. 12Kujdestari i kontrolloi me radhë nga më i madhi te më i vogli dhe kupa u gjet në thesin e Benjaminit. 13Ata shqyen rrobat, ngarkuan gomarët e u kthyen në qytet. Atëherë Juda bashkë me vëllezërit hynë në shtëpinë e Jozefit. Ai ishte ende atje. U

14

përkulën gjer në tokë para tij 15dhe ai u tha: «Çfarë bëtë kështu?! A nuk e dini se dikush si unë mund të shohë të ardhmen». 16Juda iu përgjigj: «Si t'i përgjigjemi timzoti? Ç'të themi e si të shfajësohemi? Perëndia e zbuloi fajin e shërbëtorëve të tu. Ja tani, jemi skllevër të timzoti, si ne, ashtu edhe ai, të cilit iu gjet kupa». 17Por Jozefi tha: «Larg qoftë që të bëj këtë gjë! Vetëm ai, të cilit iu gjet kupa do jetë skllavi im. Ndërsa ju shkoni në paqe tek ati juaj». Juda iu afrua Jozefit e i tha: «Të lutem imzot, lejoje shërbëtorin tënd të të thotë një

18

fjalë e mos u zemëro me të, sepse ti je si faraoni vetë. 19Imzot i pyeti shërbëtorët e tij nëse ati ynë është gjallë e nëse kemi ndonjë vëlla tjetër. 20Ne i thamë timzoti se kemi

një atë të moshuar dhe një vëlla të vogël që i lindi në pleqëri. Vëllai i tij ka vdekur dhe, meqë e ëma e ka djalë të vetëm, i ati e do fort. 21Atëherë ti u the shërbëtorëve të tu: “Ma sillni që ta shoh me sytë e mi”. 22Ne iu përgjigjëm timzoti: “Djali s'mund ta lërë të atin, se po e la, i ati do të vdesë”. 23Por ti u the shërbëtorëve të tu: “Nëse vëllai juaj i vogël nuk vjen bashkë me ju, s'keni për të më takuar”. 24Kur u kthyem tek ati ynë e shërbëtori yt, i treguam fjalët e timzoti. 25Por ai na tha: “Kthehuni e na blini ca grurë”. 26Ne i thamë se nuk mund të shkonim. Vetëm nëse vëllai ynë i vogël do të ishte me ne, do të mund të shkonim, se pa të nuk mund t'i dilnim përpara atij njeriu. 27Atëherë im atë, shërbëtori yt, na tha: “Ju e dini që gruaja më lindi dy djem. 28Njëri më iku e them se më është bërë copë-copë dhe që atëherë nuk e kam parë më. 29Nëse e merrni edhe këtë prej meje e i ndodh ndonjë gjë, këtë plak do ta hidhëroni e do ta shtini në varr”. 30Prandaj, nëse shkoj tek im atë, shërbëtori yt, dhe djali nuk është me ne, atëherë im atë, jeta e të cilit varet nga jeta e djalit, 31do të shohë se djali nuk është e do të vdesë. Kështu, shërbëtorët e tu do ta hidhërojnë plakun e do ta shtien në varr. 32Shërbëtori yt u bë dorëzanë për djalin para atit tim e i thashë se, nëse nuk ia sjell, do të jem fajtor para tij për tërë jetën. 33Prandaj, lejoje shërbëtorin tënd të marrë vendin e djalit si skllav i timzoti e djali të shkojë bashkë me vëllezërit. 34Si mund të shkoj tek im atë, kur djali nuk është me mua? Mos më lër të shoh mjerimin e tim eti!».

ZANAFILLA 45 Jozefi u dëftehet vëllezërve Jozefi nuk e përmbajti dot veten para gjithë të pranishmëve e thirri: «Nxirrini të gjithë

1

përjashta!». Kështu, askush nuk ishte me të kur iu dëftua vëllezërve të vet, 2por Jozefi qau me të madhe, saqë e morën vesh egjiptianët dhe shtëpia e faraonit. 3Atëherë Jozefi u tha vëllezërve të tij: «Jam Jozefi! A është ende gjallë im atë?». Por vëllezërit, të tmerruar prej Jozefit, nuk ishin në gjendje t'i përgjigjeshin.

Ai u tha: «Afrohuni!» dhe ata u afruan. Pastaj u tha: «Jam Jozefi, vëllai që shitët në

4

Egjipt! 5Mos u shqetësoni e mos u zemëroni me veten tuaj që më shitët këtu, se Perëndia më dërgoi para jush për t'ju shpëtuar. 6Sepse ky është viti i dytë i zisë mbi tokë, por kanë mbetur edhe pesë vjet të tjerë gjatë të cilëve as nuk do të lërohet, e as nuk do të korret. 7Perëndia më dërgoi para jush për t'ju mbajtur gjallë mbi tokë e për të shpëtuar shumë prej jush. 8Prandaj nuk ishit ju që më dërguat këtu, por Perëndia. Ai më bëri atë për faraonit, zot të gjithë shtëpisë së tij e prijës mbi mbarë tokën e Egjiptit. 9Nxitoni e shkoni tek im atë e i thoni: “Kështu thotë Jozefi, yt bir: Perëndia më bëri zot mbi mbarë Egjiptin. Eja tek unë e mos vono! 10Do të banosh në tokën e Goshenit e do të jesh pranë meje ti, bijtë e nipërit e tu, dhentë e qetë e tua e gjithçka ke. 11Atje unë do të kujdesem për ty, që ti, bijtë e tu e gjithçka ke të mos mbaroni, sepse kanë mbetur edhe pesë vjet zi buke”. Me sytë tuaj po e shihni bashkë me Benjaminin, vëllain tim, se unë që po ju flas, jam

12

Jozefi. 13Tregojini tim eti për gjithë lavdinë që gëzoj në Egjipt e për gjithçka që patë. Nxitoni e ma sillni tim atë këtu». 14Pastaj e përqafoi Benjaminin, të vëllanë, e qau. Edhe Benjamini qau mbi supin e tij. 15I puthi të gjithë vëllezërit duke qarë dhe pastaj ata filluan t'i flisnin. Lajmi që kishin ardhur vëllezërit e Jozefit u mor vesh në shtëpinë e faraonit. Kjo gjë i

16

pëlqeu faraonit dhe shërbëtorëve të tij. 17Atëherë faraoni i tha Jozefit: «Thuaju vëllezërve të ngarkojnë kafshët e të shkojnë në tokën e Kanaanit. 18Pastaj të marrin me vete atin tuaj e familjet tuaja e të vijnë tek unë. Unë do t'ju jap vendin më të mirë të Egjiptit e ju do të shijoni prodhimet më të mira të vendit. Urdhëroji të marrin me vete edhe qerre nga Egjipti për fëmijët e për gratë e tyre e ta

19

sjellin atin tuaj e të vijnë këtu. 20Mos t'ju vijë keq për sendet që lënë mbrapa, se të mirat e gjithë Egjiptit do të jenë tuajat». Kështu bënë bijtë e Izraelit dhe Jozefi u dha qerre e ushqime për rrugë, sipas urdhrit

21

të faraonit. 22Secilit u dha rroba për të veshur, ndërsa Benjaminit i dha treqind sikla

argjendi e pesë palë rroba. 23Të atit i dërgoi dhjetë gomarë të ngarkuar me plot të mira nga Egjipti e dhjetë gomarica të ngarkuara me grurë, bukë e ushqime që t'i kishte për rrugë. 24Pastaj i përcolli vëllezërit dhe kur po shkonin u tha: «Mos u grindni rrugës!». Ata u larguan nga Egjipti dhe arritën në tokën e Kanaanit, te Jakobi, ati i tyre. 26I

25

treguan e i thanë: «Jozefi është ende gjallë! Ai është prijës mbi mbarë tokën e Egjiptit!». Por Jakobi u shtang se nuk u besonte. 27Atëherë ata i treguan gjithçka që u kishte thënë Jozefi dhe kur Jakobi pa qerret që kishte dërguar Jozefi, i erdhi shpirti në vend 28e tha: «Mjaft! Biri im, Jozefi, qenka ende gjallë! Do të shkoj ta shoh para se të vdes!».

ZANAFILLA 46 Jakobi në Egjipt Izraeli bashkë me gjithçka kishte u ngrit e shkoi në Bershebë e aty i kushtoi fli

1

Perëndisë së Isakut, atit të tij. 2Atëherë Perëndia iu drejtua Izraelit natën në një vegim e i tha: «Jakob, Jakob!». Ai u përgjigj: «Ja ku jam!». 3Perëndia i tha: «Unë jam Perëndia, Perëndia i atit tënd. Mos ki frikë të shkosh në Egjipt, sepse atje do të të bëj një komb të madh. 4Unë vetë do të shkoj bashkë me ty në Egjipt e po unë do të të kthej që andej. Jozefi do të t'i mbyllë sytë». Atëherë Jakobi u ngrit nga Bersheba dhe bijtë e Izraelit e vunë Jakobin, atin e tyre,

5

bashkë me fëmijët e gratë e tyre, në qerret që faraoni kishte dërguar për të. 6I morën me vete bagëtitë e pasurinë që kishin mbledhur në tokën e Kanaanit dhe Jakobi me gjithë familjen e tij mbërritën në Egjipt. 7Ai e solli në Egjipt gjithë familjen e tij, bijtë, nipërit, bijat e mbesat. Këta janë emrat e bijve të Izraelit që erdhën në Egjipt: Jakobi e bijtë e tij. Rubeni, i

8

parëlinduri i Jakobit. 9Bijtë e Rubenit, Enoku, Palui, Hecroni e Harmiu. 10Bijtë e Simeonit, Jemueli, Jamini, Ohadi, Jakini, Cohari e Sauli, biri i një kananiteje. 11Bijtë e Levit, Gershoni, Kohati e Merari. 12Bijtë e Judës, Eri, Onani, Shelahu, Pereci e Zerahu. Eri e

Onani vdiqën në tokën e Kanaanit. Bijtë e Perecit ishin Hecroni e Hamuli. 13Bijtë e Isaharit, Tolai, Puahu, Jobi e Shimroni. 14Bijtë e Zabulonit, Seredi, Eloni e Jahleli. 15Këta janë bijtë që Lea ia lindi Jakobit në Padan Aram. Ajo lindi edhe një vajzë, Dinën. Bij e bija, ishin gjithsej tridhjetë e tre veta. 16Bijtë e Gadit: Cifioni, Hagiu, Shuniu, Ecboni, Eri, Arodi e Arieli. Bijtë e Asherit, Imnahu, Ishvahu, Ishviu, Berjahu e Seraja, motra e tyre. Bijtë e Ber-

17

jahut, Heberi e Malkieli. 18Këta janë bijtë e Zilfës që Labani ia dha për shërbëtore Leas, të bijës. Ajo i lindi Jakobit gjithsej shtatëmbëdhjetë veta. Bijtë e Rakelës, gruas së Jakobit, Jozefi e Benjamini. 20Jozefit i lindën, në tokën e

19

Egjiptit, Manaseu dhe Efraimi. Ia lindi Asenata, bija e Potiferait, priftit të Onit. 21Bijtë e Benjaminit, Belai, Bekeri, Ashbeli, Gerai, Namani, Ehiu, Roshi, Mupimi, Hupimi e Aredi. 22Këta janë bijtë e Rakelës që ia lindi Jakobit. Gjithsej dyzet veta. 23Bijtë e Danit, Hushimi. 24Bijtë e Neftaliut, Jahceli, Guniu, Jeceri e Shilemi. 25Këta janë bijtë e Bilhës që Labani ia dha për shërbëtore Rakelës, të bijës. Ajo i lindi Jakobit gjithsej shtatë veta. 26Të gjithë ata që erdhën në Egjipt me Jakobin, pasardhësit e tij, pa përfshirë gratë e të bijve, ishin gjithsej gjashtëdhjetë e gjashtë. 27Ndërsa bijtë e Jozefit që i lindën në Egjipt ishin vetëm dy. Kështu, shtatëdhjetë anëtarë të familjes së Jakobit erdhën në Egjipt.

Jakobi në Goshen Jakobi e kishte dërguar Judën te Jozefi që t'i dilte para në Goshen. Kur arritën në

28

Goshen, 29Jozefi bëri gati karrocën e shkoi atje për të takuar atin e tij, Izraelin. Sapo i doli përpara, Jozefi e përqafoi dhe qau për një kohë të gjatë mbi supin e të atit. 30Atëherë Izraeli i tha Jozefit: «Tani le të vdes, sepse të pashë e ti qenke ende gjallë!». 31Jozefi u tha vëllezërve dhe atyre të shtëpisë së të atit: «Do të shkoj ta njoftoj faraonin se më kanë ardhur vëllezërit dhe familja e tim eti që ishin në Kanaan. 32Pastaj do t'i them që jeni barinj, se gjithmonë jeni marrë me blegtori e që keni sjellë me vete

dhentë e qetë tuaja e gjithçka keni. 33Kështu, kur faraoni t'ju thërrasë e t'ju pyesë me çfarë merreni, 34thuajini: “Shërbëtorët e tu kanë qenë barinj që në moshë të re e deri tani, ashtu siç kanë qenë dhe etërit tanë”. Thoni kështu që të banoni në tokën e Goshenit, meqë egjiptianët kanë neveri për të gjithë barinjtë».

ZANAFILLA 47 Atëherë Jozefi shkoi e njoftoi faraonin: «Im atë e vëllezërit e mi kanë ardhur nga toka

1

e Kanaanit bashkë me dhentë e qetë e tyre dhe me gjithçka kanë dhe tani ndodhen në tokën e Goshenit». 2Jozefi kishte zgjedhur pesë nga vëllezërit e i kishte nxjerrë para faraonit. 3Atëherë faraoni u tha vëllezërve: «Me çfarë merreni?». Ata i thanë: «Shërbëtorët e tu janë barinj, ashtu siç kanë qenë edhe etërit tanë. 4Kemi ardhur për të banuar si të huaj, se zia e bukës është aq e rëndë në tokën e Kanaanit, saqë nuk ka më kullota për bagëtitë e shërbëtorëve të tu. Prandaj, lejoji shërbëtorët e tu të banojnë në Goshen». 5Atëherë faraoni i tha Jozefit: «Yt atë dhe vëllezërit e tu erdhën te ti. 6Toka e Egjiptit është para teje. Vendose tët atë e vëllezërit e tu në vendin më të mirë. Le të banojnë në tokën e Goshenit e nëse di se ndonjëri prej tyre është i aftë, vendose si kryembikëqyrës të bagëtive të mia». Pastaj Jozefi mori me vete Jakobin, të atin, dhe e nxori para faraonit. Jakobi e bekoi

7

faraonin. 8Atëherë faraoni e pyeti Jakobin: «Sa vjeç je?». 9Ai iu përgjigj: «Kam njëqind e tridhjetë vjet që endem në këtë botë. Të pakta e të liga kanë qenë vitet e jetës sime dhe ende nuk i kam mbushur vitet e shtegtimit të etërve të mi». 10Pastaj Jakobi e bekoi faraonin e u largua prej tij. 11Atëherë Jozefi i vendosi të atin e vëllezërit të banonin atje ku i kishte urdhëruar faraoni dhe, në tokën e Egjiptit, u dha për pronë tokën më të mirë që ishte në vendin e Ramsesit. 12Jozefi u kujdes për të atin, për vëllezërit e vet dhe për gjithë familjen e atit të tij e u dha bukë sipas numrit të fëmijëve.

Zia e bukës në Egjipt

Zia e bukës ishte aq e rëndë, saqë nuk kishte bukë në gjithë vendin. Toka e Egjiptit

13

dhe e Kanaanit u shkretuan prej zisë. 14Prej shitjes së grurit, Jozefi mblodhi të gjitha paratë që gjendeshin në tokën e Egjiptit e Kanaanit dhe i dorëzoi në thesarin e faraonit. 15Kur paratë mbaruan në tokën e Egjiptit e Kanaanit, gjithë Egjipti erdhi te Jozefi e i tha: «Na jep bukë, sepse na kanë mbaruar paratë. Pse duhet të vdesim para syve të tu?». 16Atëherë Jozefi u tha: «Nëse ju kanë mbaruar paratë, sillni gjënë e gjallë që t'jua këmbej me grurë». 17Ata ia prunë dhe Jozefi u dha ushqime në këmbim të kuajve, dhenve, qeve e gomarëve. Kështu, atë vit Jozefi i mbajti me bukë në këmbim të gjithë gjësë së gjallë. 18Viti kaloi, por pas një viti ata erdhën përsëri e i thanë: «S'duam t'ia fshehim zotërisë sonë se tani që na kanë mbaruar paratë dhe gjëja e gjallë i përket zotërisë sonë, nuk ka mbetur asgjë tjetër për t'i dhënë zotërisë sonë, përveç vetes e tokës tonë. 19Kështu do të marrim fund para syve të tu, ne bashkë me arat tona. Në këmbim të ushqimit na bli si skllevër për faraonin, ne dhe arat tona. Na jep farë gruri, që të mos vdesim e të mos na shkretohen arat». Atëherë Jozefi e bleu tërë tokën e Egjiptit për faraonin, sepse zia e bukës ishte aq e

20

rëndë, saqë çdo egjiptiani iu desh të shiste arën e vet. Kështu, toka u bë e faraonit 21dhe populli u vu nën skllavëri anekënd Egjiptit. 22Vetëm tokat e priftërinjve, Jozefi nuk i bleu, sepse faraoni u kishte caktuar një racion buke dhe ata rronin prej saj. Për këtë arsye, priftërinjtë nuk i shitën arat e tyre. 23Jozefi i tha popullit: «Tani që ju kam blerë ju e arat tuaja për faraonin, ja ku e keni grurin për vete dhe për arat tuaja. 24Por, kur të korrni, një të pestën do t'ia jepni faraonit. Ndërsa pjesa tjetër do të jetë e juaja për farë e për të ushqyer veten, familjet e fëmijët tuaj». 25Ata i thanë: «Na shpëtove! Në dashtë zotëria ynë, ne do të bëhemi skllevër të faraonit». 26Kështu, Jozefi e bëri ligj në tokën e Egjiptit: Një e pesta i takon faraonit. Vetëm tokat e priftërinjve nuk i përkasin atij. Ky ligj është deri më sot.

Ditët e fundit të Jakobit

Izraeli banoi në tokën e Egjiptit, në Goshen. Aty patën prona, u shtuan dhe u shu-

27

muan. 28Jakobi jetoi në tokën e Egjiptit shtatëmbëdhjetë vjet. Ai jetoi gjithsej njëqind e dyzet e shtatë vjet. 29Kur po i afrohej koha për të vdekur, Izraeli thirri Jozefin, të birin, e i tha: «Nëse kam gjetur hir para teje, vëre dorën tënde nën kofshën time. Tregohu mirëdashës dhe besnik me mua. Mos më varros në Egjipt! 30Kur të pushoj me etërit e mi, më merr nga Egjipti dhe më varros në varrin e të parëve». Ai i tha: «Do të bëj siç the». 31Jakobi i tha: «M'u beto!» e Jozefi iu betua. Atëherë Izraeli u përkul me nderim pranë kokës së shtratit.

ZANAFILLA 48 Jakobi bekon bijtë e Jozefit Pas këtyre ngjarjeve Jozefin e njoftuan se i ati ishte sëmurë. Atëherë Jozefi mori me

1

vete të dy bijtë, Manaseun dhe Efraimin. 2Kur i treguan Jakobit se po vinte biri i tij, Jozefi, mblodhi forcat dhe u ul mbi shtrat. 3Pastaj i tha Jozefit: «Perëndia i gjithëpushtetshëm m'u shfaq në Luz, në tokën e Kanaanit, e më bekoi. 4Ai më tha: “Ja, unë do të të shtoj, do të të shumoj e do të të bëj një shumicë popujsh. Këtë tokë do t'ua jap pasardhësve të tu si pronë të përjetshme”. 5Tani pra, të dy bijtë e tu, Efraimi dhe Manaseu, që të lindën në tokën e Egjiptit para se unë të vija këtu, do të jenë bijtë e mi ashtu siç janë Rubeni dhe Simeoni. 6Ndërsa bijtë e lindur pas tyre do të jenë të tutë dhe, për nga trashëgimia, do të thirren sipas emrit të Efraimit e Manaseut, 7sepse Rakela më vdiq rrugës kur po vija nga Padani. Ajo vdiq në tokën e Kanaanit, kur ishim ende larg Efratës, dhe unë e varrosa aty, rrugës për në Efratë, ku është Betlehemi». Kur Izraeli i pa bijtë e Jozefit, tha: «Kush janë këta?». 9Jozefi iu përgjigj të atit: «Janë

8

bijtë e mi që Perëndia m'i dha në këtë vend». Atëherë Jakobi i tha: «M'i sill pranë që t'i bekoj». 10Izraelin e kishin lënë sytë për shkak të pleqërisë e nuk mund të shikonte më. Jozefi i afroi të bijtë dhe Jakobi i puthi e i përqafoi. 11Izraeli i tha Jozefit: «Kurrë nuk e

prisja të të shihja, por ja, Perëndia më ka lejuar të shoh edhe pasardhësit e tu!». 12Jozefi i mori të bijtë nga prehri i të atit e u përkul me nderim gjer në tokë. 13Pastaj i mori të dy dhe ia afroi Jakobit. Efraimin e vuri në të djathtë të vetes, që ishte në të majtë të Izraelit, ndërsa Manaseun e vuri në të majtë të vetes, që ishte në të djathtë të Izraelit. 14Por Izraeli shtriu dorën e djathtë dhe e vuri mbi kryet e Efraimit, më të voglit. Ndërsa dorën e majtë e vuri mbi kryet e Manaseut. Kështu, ai i kryqëzoi duart, ndonëse Manaseu ishte i parëlinduri. 15Atëherë e bekoi Jozefin e tha: «Perëndia, në praninë e të cilit jetuan etërit e mi, Abrahami e Isaku, Perëndia që ka qenë bariu im gjatë tërë jetës sime deri më sot, engjëlli që më shpengoi nga çdo e keqe,

16

ai i bekoftë djemtë. Në ta u përmendtë emri im dhe emri i etërve të mi, Abrahamit e Isakut. U shtofshin e u shumofshin mbi tokë!». Kur Jozefi pa se i ati kishte vënë dorën e djathtë mbi kryet e Efraimit, nuk i erdhi mirë.

17

Ia kapi dorën të atit për t'ia hequr nga kryet e Efraimit e për t'ia vënë mbi krye Manaseut. 18I tha të atit: «Jo kështu, ati im! Ky është i parëlinduri. Vëre dorën e djathtë mbi kryet e tij!». 19Por i ati e kundërshtoi e i tha: «E di biri im, e di! Edhe ai do të bëhet një popull i madh. Megjithatë vëllai i tij i vogël do të bëhet më i madh dhe pasardhësit e tij do të bëhen mori kombesh». 20Atë ditë Jakobi i bekoi e u tha: «Në emrin tuaj Izraeli do të bekojë duke thënë: “Të bëftë Perëndia si Efraimi e Manaseu!”». Kështu, ai e vuri Efraimin para Manaseut. 21Pastaj Izraeli i tha Jozefit: «Ja, unë po vdes, por Perëndia do të jetë me ju e do t'ju kthejë në tokën e etërve tuaj. 22Unë po të jap një pjesë më tepër

se vëllezërit e tu, pjesën që mora nga dora e amoritëve përmes shpatës dhe harkut tim».

ZANAFILLA 49 Jakobi bekon të bijtë Jakobi i thirri të bijtë e u tha: «Ejani t'ju tregoj se çfarë do t'ju ndodhë në ditët që po

1

vijnë: Mblidhuni e dëgjoni, o bijtë e Jakobit,

2

dëgjojeni Izraelin, atin tuaj! O Ruben, i parëlinduri im,

3

ti, fuqia e fryti i parë i burrërisë sime, i epërm në krenari e fuqi, i rrëmbyer si uji, mos paç epërsi,

4

se u shtrive në shtrojën e atit tënd dhe e fëlliqe. Mbi shtratin tim ai u shtri. Simeoni e Levi vëllezër janë

5

e për dhunë shpatat i kanë! Në kuvendin e tyre mos marrtë pjesë shpirti im

6

e në mbledhjet e tyre mos qoftë nderi im. Se nga zemërimi vranë njerëz e dema gjymtuan si deshën. Mallkuar qoftë zemërimi i tyre i tërbuar

7

e mëria e tyre mizore. Te Jakobi do t'i ndaj e nëpër Izrael do t'i shpërndaj. O Judë! Ty, do të lavdërojnë vëllezërit e tu.

8

Mbi zverkun e armiqve të tu do të jetë dora jote. Para teje do të përkulen bijtë e atit tënd! Pjellë luani është Juda.

9

Prej presë u ktheve biri im. Ai ulet e shtrihet si një luan e kush guxon ta zgjojë? Skeptri nuk do t'i hiqet Judës,

10

as shkopi i prijësit këmbëve të tij. Do t'i sjellin tagrin, popujt do ta dëgjojnë. Gomarin e lidh në pjergull,

11

kërriçin te hardhia më e mirë. Me verë e lan rrobën e tij, me lëngun e rrushit petkun. Të kuq si vera sytë e tij,

12

të bardhë si qumështi dhëmbët. Zabuloni pranë detit do të banojë

13

e për lundrat liman do të jetë. Kufirin në Sidon do ta ketë. Isahari është gomar i fortë,

14

shtrirë mes dy gardhesh. Pa se vendpushimi ishte i mirë

15

e toka e këndshme e uli kurrizin nën barrë, shërbëtor i nënshtruar u bë! Dani, popullin e vet do të gjykojë,

16

si çdo fis tjetër i Izraelit. Qoftë si gjarpri rrugës

17

e nepërka udhës, që thembrën e kalit kafshon e kalorësin në shpinë e rrëzon. Shpëtimin tënd pres, o ZOT!

18

Gadin do ta sulmojnë kusarët,

19

por në kthim do t'i sulmojë ai. Asheri do të ketë bukë të shijshme

20

e për mbretër ushqime të përzgjedhura. Neftaliu është drenushë e lirë

21

që pjell drerë të bukur. Jozefi është si pemë frutore,

22

si pemë frutore pranë burimit, me degë tej murit. Hidhur e qëlluan,

23

harkëtarët e sulmuan. Por i fortë mbeti harku i tij

24

e krahët iu forcuan nga dora e të fuqishmit të Jakobit, nga bariu e shkëmbi i Izraelit, nga Perëndia i atit tënd

25

që të ndihmon, nga i gjithëpushtetshmi që të bekon me bekime nga qielli lart e me bekime nga humnera poshtë,

me bekime nga gjiri e nga barku. Bekimet e atit tënd ua tejkalojnë

26

bekimeve të maleve të amshuara e begatisë së kodrave të përjetshme. Ato qofshin mbi kryet e Jozefit, mbi ballin e të zgjedhurit ndër vëllezër! Benjamini është ujk grabitqar,

27

prenë e ha në mëngjes e në mbrëmje plaçkën ndan!». Të gjithë këta janë dymbëdhjetë fiset e Izraelit. Kështu u tha ati i tyre kur i bekoi me

28

radhë, secilin sipas bekimit të vet.

Vdekja e Jakobit Pastaj Jakobi i urdhëroi e u tha: «Së shpejti do të vdes. Më varrosni me etërit e mi,

29

në shpellën që është në arën e Efron Hititit, 30në shpellën që ndodhet në arën e Makpelës, përballë Mamreut, në tokën e Kanaanit, në fushën që Abrahami bleu si pronë varri nga Efron Hititi. 31Atje janë varrosur Abrahami e Sara, gruaja e tij. Atje është varrosur Isaku e Rebeka, gruaja e tij. Atje kam varrosur Lean. 32Fusha e shpella iu blenë bijve të Hetit». 33Pasi urdhëroi të bijtë, Jakobi i mblodhi këmbët mbi shtrat e dha shpirt. Ai u varros me popullin e tij.

ZANAFILLA 50 Pastaj Jozefi e përqafoi të atin, qau dhe e puthi. 2Jozefi i urdhëroi shërbëtorët e tij

1

dhe mjekët që ta balsamosnin të atin. Mjekët e balsamosën Izraelin. 3U deshën dyzet ditë, sepse kaq zgjaste balsamimi. Egjipti e vajtoi Jakobin për shtatëdhjetë ditë. 4Pasi kaloi koha e zisë, Jozefi i tha shtëpisë së faraonit: «Nëse kam gjetur hir para jush, i thoni faraonit 5se im atë më bëri të betohem që, kur të vdiste, ta varrosja në varrin që

kishte hapur për vete në tokën e Kanaanit. Prandaj, tani, faraoni të më lërë të shkoj që të varros tim atë e pastaj do të kthehem». 6Atëherë faraoni i tha: «Shko e varrose atin tënd, siç iu betove». 7Kështu, Jozefi shkoi për të varrosur të atin. Me të shkuan të gjithë shërbëtorët e faraonit, pleqtë e shtëpisë së faraonit, tërë pleqtë e tokës së Egjiptit, 8e gjithë shtëpia e Jozefit, vëllezërit e tij dhe shtëpia e të atit. Vetëm fëmijët, dhentë e qetë e tyre mbetën në tokën e Goshenit. 9Bashkë me të shkuan edhe karrocat e kalorësit dhe kështu u bë një turmë shumë e madhe njerëzish. 10Shkuan deri te lëmi i Atadit, që ishte përtej Jordanit, dhe atje e vajtuan me gjëmë e Jozefi mbajti shtatë ditë zi për të atin. 11Kur dëgjuan vajtimin në lëmin e Atadit, banorët e Kanaanit thanë: «Qenka zi e madhe për Egjiptin!». Prandaj edhe vendi përtej Jordanit u quajt Abel Micraim. Kështu bijtë e Jakobit bënë siç ishin urdhëruar. 13E çuan në tokën e Kanaanit dhe e

12

varrosën përballë Mamreut, në shpellën e arës së Makpelës, që Abrahami kishte blerë bashkë me arën si pronë varri nga Efron Hititi. 14Atëherë Jozefi, pasi varrosi të atin, u kthye në Egjipt bashkë me vëllezërit dhe tërë njerëzit që kishin shkuar për ta varrosur.

Jozefi dhe vëllezërit Pasi u vdiq i ati, vëllezërit thanë: «Nëse Jozefi na urren ende, do të marrë hak pat-

15

jetër për tërë të keqen që i bëmë!». 16Atëherë i çuan fjalë Jozefit e i thanë: «Yt atë, para se të vdiste, urdhëroi: 17“I thoni Jozefit kështu: të përgjërohem, fale fajin dhe mëkatin e vëllezërve të tu megjithëse u sollën keq me ty”. Tani pra, të lutemi, fale fajin e shërbëtorëve të Perëndisë së atit tënd!». Jozefi qau kur i dëgjoi këto fjalë. 18Pastaj vëllezërit e tij shkuan, u përkulën me nderim e thanë: «Ja, jemi shërbëtorët e tu!». 19Por Jozefi u tha: «Mos kini frikë! Mos jam Perëndia unë?! 20Ndonëse ju e kishit për keq, Perëndia e ktheu në të mirë, që të bëjë atë që po ndodh sot, të mbajë gjallë një popull të tërë. 21Prandaj, mos kini frikë. Unë do kujdesem për ju e për fëmijët tuaj». Kështu, i ngushëlloi e u foli butë.

Vdekja e Jozefit

Jozefi bashkë me shtëpinë e të atit banoi në Egjipt. Ai jetoi njëqind e dhjetë vjet. 23I

22

pa bijtë e Efraimit deri në brezninë e tretë dhe bijtë e Makirit, birit të Manaseut, lindën në prehrin e Jozefit. 24Atëherë Jozefi u tha vëllezërve: «Unë po vdes, por Perëndia me siguri do t'ju kujtojë e do t'ju nxjerrë nga kjo tokë për t'ju çuar në tokën për të cilën iu betua Abrahamit, Isakut e Jakobit». 25Pastaj Jozefi u kërkoi bijve të Izraelit të betohen e u tha: «Kur Perëndia t'ju kujtojë, m'i merrni me vete eshtrat prej këtij vendi». 26Jozefi vdiq njëqind e dhjetë vjeç. Trupin e tij e balsamosën dhe e vendosën në një sarkofag në Egjipt.

DALJA 1 Bijtë e Izraelit në Egjipt Këta janë emrat e bijve të Izraelit që erdhën me Jakobin në Egjipt bashkë me familjet

1

e tyre: 2Rubeni, Simeoni, Levi, Juda, 3Isahari, Zabuloni, Benjamini, 4Dani, Neftaliu, Gadi e Asheri. 5Të gjithë pasardhësit e Jakobit ishin shtatëdhjetë veta. Jozefi ndodhej tashmë në Egjipt. 6Jozefi, gjithë vëllezërit e tij dhe mbarë ajo brezni vdiqën. 7Bijtë e Izraelit u shtuan, u rritën, u shumuan e u forcuan tej mase. Kështu, vendi u mbush me ta.

Shtypja e Izraelit Atëkohë në Egjipt doli një mbret i ri që nuk e njihte Jozefin. 9Ai i tha popullit të tij: «Ja,

8

populli i Izraelit është më i madh e më i fuqishëm se ne! 10Ejani, të tregohemi të zgjuar me ta, përndryshe do të shtohen dhe, në rast lufte, do të bashkohen me armiqtë tanë. Do të na luftojnë e do të largohen nga ky vend». 11Kështu, caktuan mbikëqyrës skllevërish që t'i shtypnin me punë të detyruar. Bijtë e Izraelit ndërtuan për faraonin qytetet-depo të Pitomit e të Ramsesit. 12Por, sa më shumë që i shtypnin, aq më shumë shtoheshin e përhapeshin. Egjiptianët filluan t'i kishin frikë bijtë e Izraelit. 13Egjiptianët i munduan si skllevër bijtë e Izraelit. 14Ua nxinë jetën me punë të rënda duke i detyruar të

bënin llaç e tulla dhe çdo lloj pune në fushë. Ua morën shpirtin në të gjitha punët që bënin. Mbreti i Egjiptit foli edhe me mamitë e hebrenjve. Njëra prej tyre quhej Sifra, ndërsa

15

tjetra Pua. 16Ai u tha: «Kur të ndihmoni gratë hebreje gjatë lindjes, nëse shihni se foshnja është djalë, vriteni, por nëse është vajzë, lëreni të rrojë». 17Mamitë i druheshin Perëndisë dhe nuk bënë siç u tha mbreti i Egjiptit. Ato i lanë gjallë foshnjat meshkuj. 18Atëherë mbreti i Egjiptit i thirri mamitë e u tha: «Përse po i mbani gjallë djemtë?». 19Ato i thanë faraonit: «Gratë hebreje nuk janë si egjiptianet. Janë të forta dhe lindin para se t'iu vijë mamia». 20Perëndia u tregua i mirë me mamitë dhe populli u shtua e u bë shumë i fortë. 21Meqë mamitë i druheshin Perëndisë, ai u dha trashëgimtarë. 22Atëherë faraoni e urdhëroi tërë popullin e tij: «Hidhni në Nil çdo djalë që lind, ndërsa vajzat lërini gjallë!».

DALJA 2 Lindja e Moisiut Një burrë prej shtëpisë së Levit shkoi e mori për grua një nga fisi i vet. 2Ajo mbeti

1

shtatzënë dhe lindi djalë. Kur pa sa i mirë ishte, e fshehu foshnjën për tre muaj. 3Por, ngaqë nuk e mbante dot më fshehur, mori një shportë xunkthi, e leu me bitum e katran dhe vuri foshnjën në të. Pastaj e vendosi shportën mes kallamishteve buzë lumit Nil. 4E motra e foshnjës qëndroi pak më larg që të shihte se çfarë do t'i ndodhte. Atëherë bija e faraonit erdhi për t'u larë në lumë kur shërbëtoret e saj po shëtisnin

5

buzë lumit. Pa shportën mes kallamishteve dhe dërgoi shërbëtoren që ta merrte. 6Kur hapi shportën, pa djalin. Dhe ja, djali po qante. Iu dhimbs e tha: «Qenka foshnjë hebreje!». 7Atëherë motra e foshnjës i tha bijës së faraonit: «A të shkoj e të thërras një mëndeshë hebreje që të ta ushqejë foshnjën?». 8Ajo iu përgjigj: «Shko!» dhe vajza shkoi e thirri të ëmën e foshnjës. 9Pastaj bija e faraonit i tha: «Merre këtë foshnjë e

mënde dhe unë do të të paguaj!». Gruaja e mori foshnjën dhe e mëndi. 10Kur djali u rrit, ia solli bijës së faraonit. Ajo e birësoi dhe e quajti Moisi, sepse tha: «E nxora nga uji!».

Moisiu largohet nga Egjipti Moisiu u rrit. Një ditë ai shkoi te vëllezërit e vet dhe pa punën e rëndë që bënin. Aty

11

pa një egjiptian që po rrihte një hebre, një nga vëllezërit e tij. 12Moisiu vështroi andejkëtej dhe, kur pa që s'kishte njeri, e vrau egjiptianin dhe ia fshehu trupin në rërë. 13Kur doli të nesërmen, pa dy hebrenj që po ziheshin. Atëherë i tha fajtorit: «Përse e rreh shokun tënd?». 14Ai i tha: «Kush të caktoi ty prijës e gjykatës mbi ne? A ke ndër mend të më vrasësh sikurse vrave egjiptianin?». Moisiun e kapi frika e tha: «Me të vërtetë qenka marrë vesh se ç'bëra». 15Kur e mori vesh se ç'kishte bërë Moisiu, faraoni deshi ta vriste. Moisiu iku prej tij dhe banoi në tokën e Midianit. Aty u ul pranë një pusi. Prifti i Midianit kishte shtatë bija. Ato erdhën, nxorën ujë dhe mbushën koritë që t'u

16

jepnin për të pirë dhenve të atit të tyre. 17Pastaj erdhën disa barinj dhe i dëbuan vajzat. Por Moisiu u ngrit, u erdhi në ndihmë vajzave e u dha ujë dhenve të tyre. 18Kur vajzat u kthyen tek i ati, Reueli, ai u tha: «Përse u kthyet kaq shpejt sot?». 19Ato i thanë: «Një egjiptian na shpëtoi prej barinjve, madje na nxori edhe ujë për dhentë». 20Ai u tha: «Po ai ku është? Përse e latë mbrapa? Thirreni që të hajë bukë!». 21Moisiut i pëlqeu të banojë me këtë njeri dhe ai i dha për grua bijën e tij, Seforën. 22Ajo lindi djalë dhe Moisiu e quajti Gershom, sepse tha: «Jam i ardhur në dhe të huaj!». Pas një kohe të gjatë vdiq mbreti i Egjiptit. Izraelitët ende rënkonin nën skllavëri dhe

23

klithën për ndihmë. Klithma e tyre për shpëtim nga skllavëria arriti te Perëndia. 24Perëndia e dëgjoi rënkimin e tyre dhe u kujtua për besëlidhjen e tij me Abrahamin, me Isakun e me Jakobin. 25Perëndia i pa izraelitët dhe u kujdes për ta.

DALJA 3 Moisiu dhe shkurrja që nuk digjej

Moisiu po kulloste dhentë e të vjehrrit, Jetrit, priftit të Midianit, dhe i çoi dhentë përtej

1

shkretëtirës. Ai mbërriti në Horeb, në malin e Perëndisë. 2Engjëlli i ZOTIT iu shfaq në flakën e zjarrit, në mes të shkurres. Moisiu vështroi dhe, ja, shkurrja kishte marrë flakë, por nuk po digjej. 3Atëherë Moisiu tha: «Po kthehem që të shoh këtë pamje të çuditshme. Përse nuk digjet shkurrja?!». 4Kur pa se Moisiu u kthye për të parë, ZOTI e thirri nga mesi i shkurres e i tha: «Moisi, Moisi!». Ai u përgjigj: «Ja ku jam!». 5Zoti tha: «Mos u afro këtu! Zbathi sandalet nga këmbët, sepse vendi ku po qëndron është tokë e shenjtë». 6Dhe shtoi: «Unë jam Perëndia i atit tënd, Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut e Perëndia i Jakobit». Atëherë Moisiu mbuloi fytyrën, sepse kishte frikë të shikonte Perëndinë. Pastaj ZOTI i tha: «E kam parë mirë mjerimin e popullit tim në Egjipt dhe i kam

7

dëgjuar klithmat e tyre për shkak të mbikëqyrësve. Ua njoh vuajtjet, 8prandaj dhe kam zbritur për t'i çliruar nga dora e Egjiptit dhe për t'i nxjerrë nga ky vend në një vend të mirë e të hapur, në një vend ku rrjedh qumësht e mjaltë. Ky është vendi i kananitëve, i hititëve, i amoritëve, i perizitëve, i hivitëve dhe i jebusitëve. 9Kështu, klithma e izraelitëve mbërriti tek unë, madje edhe unë e kam parë sesi shtypen nga egjiptianët. 10Tani, eja të të dërgoj te faraoni që të nxjerrësh Izraelin, popullin tim, nga Egjipti». 11Moisiu i tha: «Kush jam unë që të shkoj te faraoni e të nxjerr izraelitët nga Egjipti?!». 12Por Perëndia i tha: «Unë jam me ty. Ja shenja se jam unë ai që të ka dërguar: kur ta kesh nxjerrë popullin nga Egjipti, do t'i shërbeni Perëndisë në këtë mal». Atëherë Moisiu i tha Perëndisë: «Nëse shkoj te izraelitët e u them: “Perëndia i

13

etërve tuaj më ka dërguar te ju” e ata më thonë: “Si e ka emrin?”, çfarë t'u them?». 14Perëndia i tha Moisiut: «UNË JAM AI QË UNË JAM!». Dhe shtoi: «Kështu thuaju izraelitëve: “UNË JAM më ka dërguar te ju”». 15Perëndia i tha përsëri Moisiut: «Kështu thuaju izraelitëve: “ZOTI, Perëndia i etërve tuaj, Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut, Perëndia i Jakobit më ka dërguar te ju”. Ky është emri im përjetë dhe kështu do të kujtohem brez pas brezi.

Shko, mblidh pleqtë e Izraelit e thuaju: “ZOTI, Perëndia i etërve tuaj, Perëndia i Abra-

16

hamit, i Isakut e i Jakobit m'u shfaq. Ai më tha: e kam parë mirë çfarë po ju ndodh në Egjipt 17dhe vendosa t'ju nxjerr nga mjerimi i Egjiptit e do t'ju çoj në tokën e kananitëve, e hititëve, e amoritëve, e perizitëve, e hivitëve, e jebusitëve, në tokën ku rrjedh qumësht e mjaltë”. 18Ata do ta dëgjojnë fjalën tënde dhe ti bashkë me pleqtë e Izraelit do të shkoni te mbreti i Egjiptit e do t'i thoni: “ZOTI, Perëndia i hebrenjve, na u dëftua. Tani, na lër të shkojmë e të bëjmë tri ditë rrugë në shkretëtirë, që t'i kushtojmë fli ZOTIT, Perëndisë tonë”. 19Por unë e di se mbreti i Egjiptit nuk do t'ju lejojë të shkoni nëse nuk detyrohet nga një dorë e fuqishme. 20Prandaj do ta shtrij dorën e do ta godas Egjiptin me gjithë mrekullitë që do të bëj atje. Atëherë faraoni do t'ju lërë të shkoni. 21Do t'i bëj egjiptianët t'ju shohin me sy të mirë që kur të shkoni, të mos shkoni duarbosh. 22Çdo grua do t'i kërkojë fqinjës, dhe asaj që banon në një shtëpi me të, rroba e sende argjendi e ari. Do t'ua ngarkoni bijve e bijave tuaja e kështu do të plaçkitni Egjiptin».

DALJA 4 Perëndia dërgon Moisiun Moisiu iu përgjigj Perëndisë e i tha: «Po sikur të mos më besojnë, të mos ma

1

dëgjojnë fjalën e të më thonë: “Nuk të është shfaqur ZOTI”?». 2Atëherë ZOTI i tha: «Çfarë ke në dorë?». Ai u përgjigj: «Një shkop». 3Ai i tha: «Hidhe në tokë!» dhe Moisiu e hodhi në tokë. Shkopi u kthye në gjarpër dhe Moisiu u step para tij. 4Por ZOTI i tha Moisiut: «Zgjate dorën dhe kape prej bishti!». Ai zgjati dorën dhe e kapi. Atëherë gjarpri iu kthye në shkop. 5Perëndia i tha: «Kështu do të besojnë se t'u shfaq ZOTI, Perëndia i etërve të tyre, Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut e Perëndia i Jakobit». 6

ZOTI i tha përsëri: «Fute dorën në kraharor!». Moisiu futi dorën në kraharor dhe, kur

e nxori, lëkura e dorës iu sëmur e iu bë e bardhë si bora. 7Perëndia i tha: «Fute prapë dorën në kraharor!». Ai e futi dhe, kur e nxori, dora iu kthye si më parë, si gjithë pjesa

tjetër e trupit. 8Pastaj Perëndia i tha: «Nëse nuk të besojnë dhe nuk e pranojnë shenjën e parë, do t'i besojnë të dytës. 9Dhe nëse nuk u besojnë as këtyre dy shenjave e nuk ta dëgjojnë fjalën, merr ujë nga lumi Nil dhe derdhe në tokë. Atëherë uji që do të marrësh nga Nili do të kthehet në gjak mbi tokë». Por Moisiu i tha ZOTIT: «Të lutem, Imzot, unë kurrë nuk kam qenë njeri i gojës, as

10

dje, as më përpara dhe as tani që i fole shërbëtorit tënd, sepse jam i ngathët në fjalë e në të folur». 11ZOTI i tha: «Kush ia dha gojën njeriut? Kush e bën memec apo të shurdhër? Kush e bën të shohë apo të verbër? A nuk jam unë, ZOTI? 12Tani, pra, shko! Unë do të jem me ty kur të flasësh dhe do të të mësoj çfarë të thuash». 13Por Moisiu i tha: «Të lutem, Imzot, dërgo dikë tjetër». 14Atëherë ZOTI u zemërua me Moisiun e i tha: «A nuk është Aron Leviti vëllai yt? Ai flet mirë. Ja, po del të të takojë dhe do të gëzohet kur të të shohë. 15Fol me të dhe tregoji çfarë të thotë. Unë do të jem me ju të dy kur të flisni e do t'ju mësoj çfarë të bëni. 16Lëre Aronin t'i flasë popullit në vendin tënd. Ai do të jetë goja jote dhe ti do të jesh perëndi për të. 17Merre edhe këtë shkop në dorë. Me të do t'i bësh shenjat».

Moisiu kthehet në Egjipt Atëherë Moisiu shkoi, u kthye te vjehrri i tij, Jetri, e i tha: «Lërmë të kthehem te

18

vëllezërit e mi në Egjipt, që të shoh në janë ende gjallë». Jetri i tha Moisiut: «Shko në paqe!». 19ZOTI i tha Moisiut në Midian: «Kthehu në Egjipt, sepse të gjithë njerëzit që donin të të vrisnin kanë vdekur». 20Moisiu mori me vete gruan dhe bijtë e tij, i ngarkoi mbi gomarë e u nis për në tokën e Egjiptit. Ai mori në dorë edhe shkopin e Perëndisë. 21ZOTI i tha Moisiut: «Kur të kthehesh në Egjipt bëji para faraonit të gjitha mrekullitë që të lashë në dorë t'i bësh. Por unë do t'ia ngurtësoj zemrën dhe ai nuk do ta lërë popullin të shkojë. 22Pastaj do t'i thuash faraonit: “Kështu thotë ZOTI: Izraeli është biri im i parëlindur. 23Prandaj po të them: lëre birin tim të shkojë, që të më shërbejë. Nëse nuk e lë të shkojë, unë do të vras birin tënd të parëlindur”».

Rrugës, në një vend ku kaluan natën, ZOTI i doli përpara dhe deshi ta

24

vriste. 25Atëherë Sefora mori një gur të mprehtë, ia preu lafshën të birit dhe duke i prekur gjymtyrën, tha: «Të kam dhëndër gjaku!». 26Perëndia u tërhoq prej tij e ajo tha: «Dhëndër gjaku nga rrethprerja». 27

ZOTI i tha Aronit: «Shko të takosh Moisiun në shkretëtirë». Ai shkoi, i doli Moisiut

përpara në malin e Perëndisë dhe e puthi. 28Moisiu i tregoi Aronit të gjitha fjalët që ZOTI i kishte porositur të thoshte dhe të gjitha shenjat që i kishte urdhëruar të bënte. 29Pastaj Moisiu e Aroni shkuan e mblodhën gjithë pleqtë e Izraelit. 30Aroni u tha tërë fjalët që ZOTI i kishte thënë Moisiut dhe i bëri shenjat para popullit. 31Populli u besoi dhe, kur dëgjuan se ZOTI e kishte kujtuar Izraelin dhe e kishte parë mjerimin e tyre, u përkulën dhe e adhuruan.

DALJA 5 Moisiu e Aroni para faraonit Pastaj Moisiu e Aroni shkuan e i thanë faraonit: «Kështu thotë ZOTI, Perëndia i Iz-

1

raelit: “Lëre popullin tim të shkojë që të më kremtojë një festë në shkretëtirë”». 2Por faraoni u tha: «Kush është ZOTI që t'ia dëgjoj fjalën dhe ta lë Izraelin të shkojë. As ZOTIN nuk e njoh, as Izraelin nuk do ta lë të shkojë!». 3Ata i thanë: «Perëndia i hebrenjve na u dëftua. Na lër të shkojmë për tri ditë në shkretëtirë, që t'i kushtojmë fli ZOTIT, Perëndisë tonë, e ai të mos na godasë me murtajë e shpatë». 4Atëherë mbreti i Egjiptit u tha: «Moisi, Aron, përse po e nxisni popullin t'i shmanget punës? Kthehuni në punë!». 5Faraoni shtoi: «Tani që populli i vendit është shtuar shumë, ju prapë doni që të ndërpresë punën?». 6Po atë ditë faraoni u dha këtë urdhër mbikëqyrësve dhe kryepunëtorëve të popullit: 7«Mos i jepni më popullit kashtë sikurse bëhej më parë. Ta mbledhin vetë kashtën, 8por numri i tullave që do t'u kërkoni të jetë si më parë. Mos ua pakësoni numrin, sepse janë përtacë dhe prandaj thërrasin: “Na lër të shkojmë e t'i

kushtojmë fli Perëndisë tonë”. 9T'u vështirësohet puna që të punojnë e të mos merren me fjalë të kota!». Mbikëqyrësit dhe kryepunëtorët dolën e i thanë popullit: «Kështu thotë faraoni: “Nuk

10

do t'ju jap më kashtë! 11Kashtën do ta mblidhni vetë kudo që të jetë dhe puna nuk do t'ju ulet aspak”». 12Populli u shpërnda në gjithë tokën e Egjiptit për të mbledhur byk për kashtë. 13Mbikëqyrësit i detyronin të bënin përditë po aq punë sa bënin kur kishin kashtë. 14Kryepunëtorët izraelitë që ishin caktuar nga mbikëqyrësit e faraonit u rrahën. Atyre u thuhej: «Përse nuk keni plotësuar as dje e as sot të njëjtin numër tullash që bënit më parë?». Atëherë kryepunëtorët izraelitë shkuan te faraoni dhe iu ankuan: «Përse po sillesh

15

kështu me shërbëtorët e tu? 16Shërbëtorëve të tu nuk u është dhënë kashtë dhe prapë na thuhet të bëjmë tulla. Shërbëtorët e tu i rrahin, por fajin e kanë njerëzit e tu». 17Faraoni u tha: «Jeni përtacë, shumë përtacë, prandaj dhe thoni: “Na lër të shkojmë e t'i kushtojmë fli ZOTIT”. 18Tani ikni e punoni se kashtë nuk do t'ju jepet, por do të bëni të njëjtin numër tullash». 19Kryepunëtorët izraelitë panë se e kishin punën keq kur dëgjuan se nuk do të ulej numri i tullave që bënin përditë. 20Kur dolën nga faraoni takuan Moisiun e Aronin që po i prisnin. 21Atëherë kryepunëtorët u thanë: «ZOTI ju paftë e gjykoftë, se na fëlliqët para faraonit e shërbëtorëve të tij dhe u dhatë shkas që të na vrasin». Moisiu iu drejtua ZOTIT e i tha: «Imzot, përse e mundon këtë popull? Për këtë më

22

dërgove? 23Që kur erdha për t'i folur faraonit në emrin tënd, ai e ka munduar popullin tënd dhe ti nuk e ke shpëtuar!».

DALJA 6 Zoti premton shpëtimin 1

ZOTI i tha Moisiut: «Tani do të shohësh se çfarë do t'i bëj faraonit. Për shkak të do-

rës sime të fuqishme ai do ta lërë popullin të shkojë e do ta dëbojë nga toka e tij».

Perëndia i tha Moisiut: «Unë jam ZOTI. 3Abrahamit, Isakut e Jakobit iu dëftova si

2

Perëndia i gjithëpushtetshëm, por emrin tim ZOT nuk ua tregova. 4Unë bëra edhe një besëlidhje me ta që t'u jepja tokën e Kanaanit, tokën në të cilën banuan si të huaj. 5E kam dëgjuar rënkimin e izraelitëve që po shtypen nga egjiptianët dhe u kujtova për besëlidhjen time. 6Prandaj thuaju izraelitëve: unë, ZOTI, do t'ju nxjerr nga zgjedha e Egjiptit, do t'ju çliroj nga skllavëria e tyre dhe do t'ju shpëtoj duke i goditur me krah të fuqishëm e me gjykime të rënda. 7Do t'ju marr për popullin tim dhe do të jem Perëndia juaj. Atëherë do ta dini se unë jam ZOTI, Perëndia juaj, që ju nxori nga zgjedha e Egjiptit. 8Do t'ju çoj në tokën që u betova për t'ia dhënë Abrahamit, Isakut e Jakobit dhe unë, ZOTI, do t'jua jap për pronë». 9Kështu u tha Moisiu izraelitëve, por ata nuk e dëgjuan se ishin ligështuar nga puna e rëndë. Atëherë ZOTI i tha Moisiut: 11«Shko e fol me faraonin, mbretin e Egjiptit, që t'i lërë iz-

10

raelitët të ikin nga toka e tij». 12Moisiu iu përgjigj: «Shiko, unë nuk jam i gojës. Si do të më dëgjuaka faraoni kur nuk më dëgjuan as vetë izraelitët?». 13Por ZOTI i foli Moisiut e Aronit dhe i urdhëroi izraelitët e faraonin, mbretin e Egjiptit, që izraelitët të dilnin nga toka e Egjiptit.

Breznitë e Moisiut dhe të Aronit Këta janë krerët e shtëpive të izraelitëve. Bijtë e Rubenit, të parëlindurit të Izraelit,

14

janë Enoku, Palui, Hecroni e Harmiu. Këto janë familjet e Rubenit. 15Bijtë e Simeonit janë Jemueli, Jamini, Ohadi, Jakini, Cohari e Sauli, biri i një kananiteje. Këto janë familjet e Simeonit. 16Këta janë emrat e bijve të Levit sipas breznive: Gershoni, Kohati dhe Merari. Levi jetoi njëqind e tridhjetë e shtatë vjet. 17Bijtë e Gershonit janë Libniu e Shimei sipas familjeve të tyre. 18Bijtë e Kohatit janë Amrami, Ichari, Hebroni e Uzieli. Kohati jetoi njëqind e tridhjetë e tre vjet. 19Bijtë e Merarit janë Mahliu e Mushiu. Këto janë familjet e Levit sipas breznive.

Amrami mori për grua Johebedën, të emtën. Ajo i lindi Aronin e Moisiun. Amrami

20

jetoi njëqind e tridhjetë e shtatë vjet. 21Bijtë e Icharit janë Korahu, Nefegu e Zikriu. 22Bijtë e Uzielit janë Mishaeli, Elcafani e Sitri. 23Aroni mori për grua Elishebën, të bijën e Aminadabit, motrën e Nahshonit. Ajo i lindi Nadabin, Abihuin, Eleazarin e Itamarin. 24Bijtë e Korahut janë Asiri, Elkanahu e Abiasafi. Këto janë familjet e Korahitëve. 25Ndërsa Eleazari, biri i Aronit, mori për grua një nga bijat e Putielit. Ajo i lindi Finehasin. Këta janë krerët e etërve të levitëve sipas familjeve të tyre. 26Ky është Aroni e Moisiu që ZOTI u tha: «Nxirrini izraelitët nga toka e Egjiptit sipas grupimeve të tyre». 27Moisiu e Aroni ishin ata që i folën faraonit, mbretit të Egjiptit, për të nxjerrë izraelitët nga Egjipti. Ditën kur ZOTI i foli Moisiut në tokën e Egjiptit, 29i tha: «Unë jam ZOTI! Thuaji faraonit,

28

mbretit të Egjiptit, gjithçka që po të them». 30Moisiu iu përgjigj ZOTIT: «Shiko, unë nuk jam i gojës. Si do të më dëgjuaka faraoni?».

DALJA 7 Moisiu e Aroni para faraonit 1

ZOTI i tha Moisiut: «Shiko, të kam vënë si perëndi para faraonit, ndërsa Aroni, yt

vëlla, do të jetë profeti yt. 2Thuaji Aronit, vëllait tënd, gjithçka që do të të urdhëroj. Ai të flasë me faraonin, që t'i lërë izraelitët të shkojnë nga toka e Egjiptit. 3Por unë do ta ngurtësoj zemrën e faraonit, që të shumoj shenjat dhe mrekullitë e mia në tokën e Egjiptit. 4Ai nuk do t'ju dëgjojë. Atëherë unë do të ngre dorë kundër Egjiptit, do ta gjykoj rëndë e do t'i nxjerr izraelitët, popullin e ushtrinë time, nga toka e Egjiptit. 5Kur të ngre dorë kundër Egjiptit, për të nxjerrë izraelitët nga mesi i tyre, egjiptianët do ta dinë se unë jam ZOTI». 6Moisiu e Aroni bënë ashtu siç i kishte urdhëruar ZOTI. Moisiu ishte tetëdhjetë vjeç, ndërsa Aroni ishte tetëdhjetë e tre vjeç kur folën me far-

7

aonin. 8ZOTI i tha Moisiut e Aronit: 9«Nëse faraoni ju kërkon ndonjë shenjë, thuaji Aronit ta marrë shkopin e ta hedhë para faraonit dhe shkopi do të kthehet në gjarpër». 10Moisiu

e Aroni shkuan te faraoni dhe bënë siç i kishte urdhëruar ZOTI. Aroni e hodhi shkopin para faraonit e para shërbëtorëve të tij dhe shkopi u kthye në gjarpër. 11Atëherë faraoni thirri dijetarët dhe yshtësit. Të njëjtën gjë bënë edhe magjistarët e Egjiptit me shortitë e tyre. 12Secili hodhi shkopin e vet dhe ata u kthyen në gjarpërinj, por shkopi i Aronit i përpiu shkopinjtë e magjistarëve. 13Megjithatë, faraoni u tregua kokëfortë dhe nuk i dëgjoi, siç kishte thënë ZOTI.

Ndëshkimi i parë Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Faraoni është kokëfortë dhe nuk do ta lërë popullin të

14

ikë. 15Shko në mëngjes te faraoni. Kur ai të dalë nga uji, dili përpara buzë lumit Nil, merr me vete shkopin që u shndërrua në gjarpër 16dhe thuaji: “ZOTI, Perëndia i hebrenjve, më dërgoi te ti që të të them: lëre popullin tim të shkojë në shkretëtirë, që të më shërbejë. Por ti, deri tani, nuk ke dëgjuar. 17Kështu thotë ZOTI: me këtë do ta dish se unë jam ZOTI. Ja, unë do ta godas ujin e lumit me shkopin që kam në dorë dhe uji do të shndërrohet në gjak. 18Peshqit në lumë do të ngordhin, lumi do të qelbet dhe egjiptianëve do t'u vijë ndot të pinë ujë nga lumi”». 19ZOTI i tha Moisiut: «Thuaji Aronit të marrë shkopin dhe të shtrijë dorën mbi ujërat e Egjiptit, mbi lumenj e mbi përrenj, mbi këneta e mbi liqene, që të kthehen në gjak. Mbarë toka e Egjiptit do të bëhet gjak, deri edhe uji në enët e drurit e të gurit». Moisiu e Aroni bënë siç i kishte urdhëruar ZOTI. Ai ngriti shkopin dhe goditi ujin e lu-

20

mit para faraonit e shërbëtorëve të tij. Atëherë i tërë lumi u shndërrua në gjak. 21Peshqit e lumit ngordhën, lumi u qelb dhe egjiptianët nuk mund të pinin më nga lumi. Mbarë toka e Egjiptit u bë gjak. 22Po kështu bënë edhe magjistarët e Egjiptit me shortitë e tyre. Faraoni u tregua kokëfortë e nuk i dëgjoi, siç kishte thënë ZOTI. 23Faraoni u kthye e shkoi në shtëpinë e tij dhe nuk e vrau mendjen as për këtë. 24Tërë Egjipti hapi puse rreth e rrotull lumit, që të kishin ujë për të pirë, se uji i lumit nuk pihej.

Ndëshkimi i dytë

Si kaluan shtatë ditë që kur goditi lumin, 26 ZOTI i tha Moisiut: «Shko te faraoni e thu-

25

aji: “Kështu thotë ZOTI: lëre popullin tim të shkojë, që të më shërbejë! 27Nëse nuk e lë të shkojë, unë do ta ndëshkoj tërë vendin tënd me bretkosa. 28Nili do të gëlojë me bretkosa që do të dalin e do të hyjnë në shtëpinë tënde, në dhomën e gjumit, në shtrat, në furra e magje, në shtëpitë e shërbëtorëve të tu e të popullit tënd. 29Bretkosat do t'ju mbulojnë, ty, popullin tënd dhe tërë shërbëtorët e tu”».

DALJA 8 Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Thuaji Aronit të shtrijë shkopin mbi lumenj, mbi përrenj e

1

mbi këneta, që të nxjerrë bretkosa mbi tokën e Egjiptit». 2Aroni shtriu dorën mbi ujëra dhe bretkosat dolën e mbuluan tokën e Egjiptit. 3Kështu bënë edhe magjistarët. Me shortitë e tyre nxorën bretkosa mbi tokën e Egjiptit. Atëherë faraoni thirri Moisiun e Aronin e u tha: «Lutjuni ZOTIT, që t'i largojë bretkosat

4

prej meje e prej popullit tim dhe unë do ta lë popullin të shkojë e t'i kushtojë fli ZOTIT». 5Moisiu iu përgjigj: «Kur dashka madhëria juaj që të lutem për të e për shërbëtorët e popullin e tij, që bretkosat të zhduken prej shtëpive tuaja e të rrinë vetëm në lumë?». 6Faraoni tha: «Nesër!». Pastaj Moisiu i tha: «Si të urdhërosh. Kështu do ta dish se askush nuk është si ZOTI, Perëndia ynë! 7Bretkosat do të largohen prej teje, prej shtëpive të tua, prej shërbëtorëve të tu e prej popullit tënd dhe do të rrinë në lumë». 8Atëherë Moisiu e Aroni u larguan nga faraoni. Moisiu iu drejtua ZOTIT për bretkosat, siç i kishte thënë faraonit. 9ZOTI bëri siç i kërkoi Moisiu dhe bretkosat ngordhën nëpër shtëpi, oborre e ara. 10Pastaj i mblodhën grumbuj-grumbuj dhe tërë vendi u qelb. 11Kur pa se gjendja u qetësua, faraoni u tregua kokëfortë e nuk i dëgjoi, siç kishte thënë ZOTI.

Ndëshkimi i tretë

Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Thuaji Aronit të ngrejë shkopin e të godasë dheun e

12

tokës, që të kthehet në mushkonja në tërë tokën e Egjiptit». 13Kështu bënë. Aroni ngriti shkopin dhe goditi dheun e tokës. Atëherë mushkonjat mbuluan njerëz e kafshë. Tërë dheu u shndërrua në mushkonja në mbarë tokën e Egjiptit. 14Edhe magjistarët u përpoqën të nxirrnin mushkonja me shortitë e tyre, por nuk mundën. Mushkonjat mbuluan njerëz e kafshë. 15Atëherë magjistarët i thanë faraonit: «Këtu ka dorë Perëndia!», por faraoni u tregua kokëfortë e nuk i dëgjoi, siç kishte thënë ZOTI.

Ndëshkimi i katërt 16

ZOTI i tha Moisiut: «Ngrihu herët në mëngjes, dil para faraonit e, kur ai të shkojë

drejt lumit, thuaji: “Kështu thotë ZOTI: lëre popullin tim të shkojë të më shërbejë! 17Nëse nuk e lë popullin tim, do të dërgoj një mori mizash kundër teje, kundër shërbëtorëve të tu, kundër popullit tënd dhe kundër shtëpive të tua. Shtëpitë e egjiptianëve dhe vendi do të mbushen me to. 18Por Goshenin, tokën ku banon populli im, do ta veçoj atë ditë, që të mos ketë mori mizash. Kështu do ta dish se unë, ZOTI, jam edhe në këtë vend. 19Do të bëj dallim mes popullit tim e popullit tënd. Kjo shenjë do të ndodhë nesër”». 20Dhe kështu bëri ZOTI. Një mori e madhe mizash mbuloi shtëpinë e faraonit dhe shtëpinë e shërbëtorëve të tij. Anekënd Egjiptit toka u shkretua prej tyre. Atëherë faraoni thirri Moisiun e Aronin e u tha: «Shkoni e, po në këtë vend, kush-

21

tojini fli Perëndisë tuaj!». 22Moisiu iu përgjigj: «E pamundur! Flija që do t'i kushtojmë ZOTIT, Perëndisë tonë, është e neveritshme për egjiptianët. Nëse kushtojmë flijime të tilla, ata do të na vrasin me gurë, 23prandaj duhet të shkojmë në shkretëtirë për tri ditë udhë. Atje do t'i kushtojmë fli ZOTIT, Perëndisë tonë, si të na thotë». 24Atëherë faraoni tha: «Nëse nuk shkoni tepër larg, do t'ju lë të shkoni në shkretëtirë, që t'i kushtoni fli ZOTIT, Perëndisë tuaj. Lutuni edhe për mua!». 25Moisiu i tha: «Ja, sapo të largohem prej teje, do t'i lutem ZOTIT, që nesër moria e mizave të largohet prej faraonit, prej

shërbëtorëve të tij dhe prej popullit të tij. Veçse faraoni të mos tallet sërish duke mos e lënë popullin të shkojë t'i kushtojë fli ZOTIT». Kështu Moisiu u largua nga faraoni e iu lut ZOTIT. 27ZOTI bëri siç i kërkoi Moisiu. Mo-

26

ria e mizave u largua nga faraoni, nga shërbëtorët e tij dhe nga populli i tij. Në atë vend nuk mbeti as edhe një mizë. 28Por edhe kësaj here faraoni u tregua kokëfortë e nuk e la popullin të shkojë.

DALJA 9 Ndëshkimi i pestë 1

ZOTI i tha Moisiut: «Shko fol me faraonin e thuaji: “Kështu thotë ZOTI, Perëndia i he-

brenjve: lëre popullin tim të shkojë e të më shërbejë! 2Nëse nuk e lë, por e pengon, 3dora e ZOTIT do të godasë me murtajë të rëndë bagëtitë e tua në fushë, kuajt, gomarët, devetë, lopët e delet. 4ZOTI do të bëjë dallim mes bagëtive të Izraelit dhe bagëtive të Egjiptit, që asgjë të mos e prekë gjënë e izraelitëve. 5ZOTI e ka caktuar kohën. Nesër do ta bëjë këtë gjë mbi tokë!”». 6Të nesërmen ZOTI e bëri këtë gjë dhe tërë bagëtitë e egjiptianëve ngordhën. Prej bagëtive të izraelitëve nuk ngordhi asnjë. 7Faraoni dërgoi njerëz për të parë dhe ja, asnjë nga bagëtitë e izraelitëve nuk kishte ngordhur. Por faraoni u tregua kokëfortë dhe nuk e la popullin të shkojë.

Ndëshkimi i gjashtë Atëherë ZOTI i tha Moisiut e Aronit: «Mbushini duart me hirin e furrës dhe Moisiu ta

8

hedhë në ajër para faraonit. 9Një pluhur i imët do të përhapet mbi mbarë tokën e Egjiptit. Atëherë njerëz e kafshë në tërë Egjiptin do të mbulohen me çibanë e lunga». 10Kështu, ata morën hi dhe qëndruan para faraonit. Moisiu e hodhi në ajër dhe njerëzit e kafshët u mbuluan me çibanë e lunga. 11Madje as magjistarët nuk mund të përballeshin më me Moisiun, sepse çibanët i kishin mbuluar edhe ata vetë bashkë me mbarë

Egjiptin. 12Por ZOTI e ngurtësoi zemrën e faraonit dhe ai nuk i dëgjoi, siç ZOTI i kishte thënë Moisiut.

Ndëshkimi i shtatë 13

ZOTI i tha Moisiut: «Ngrihu herët në mëngjes, dil para faraonit e thuaji: “Kështu

thotë ZOTI, Perëndia i hebrenjve: lëre popullin tim të shkojë e të më shërbejë, 14se kësaj here do t'i lëshoj të gjitha gjëmat jo vetëm mbi shërbëtorët dhe popullin tënd, por edhe mbi ty, që ta dish se askush nuk është si unë në mbarë tokën. 15Po të kisha ngritur dorë për të të ndëshkuar me murtajë ty dhe popullin tënd, ti do të ishe zhdukur prej faqes së dheut. 16Megjithatë të kam mbajtur gjallë që të të tregoj forcën time e që të shpallet emri im në të gjithë tokën. 17E ti ende i kundërvihesh popullit tim dhe nuk e lë të shkojë. 18Ja pra, nesër në këtë kohë do të bëj të bjerë breshër i fortë, një breshër i tillë nuk ka rënë kurrë në Egjipt, qëkurse u formua e deri tani. 19Prandaj, dërgo njerëz të fusin brenda bagëtitë e tua dhe gjithçka ke në fushë, sepse çdo kafshë apo njeri që mbetet jashtë, do ta zërë breshri e do të vdesë”». 20Disa nga shërbëtorët e faraonit që patën frikë nga fjala e ZOTIT i futën brenda shërbëtorët dhe bagëtitë e tyre, 21por ata që nuk i vunë vesh fjalës së ZOTIT i lanë shërbëtorët dhe bagëtitë e tyre në fushë. Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Ngrije dorën drejt qiellit, që të bjerë breshër mbi tërë

22

tokën e Egjiptit, mbi njerëz, mbi kafshë dhe mbi çdo bimë në fushë!». 23Moisiu ngriti shkopin drejt qiellit dhe ZOTI bëri që qielli të gjëmojë e të shkreptijë dhe të bjerë breshër mbi tokën e Egjiptit. 24Ra breshër dhe rrufetë çanë qiellin. Një gjë kaq e rëndë nuk ishte parë kurrë në tërë tokën e Egjiptit, që nga fillimet e tij si komb. 25Breshri goditi tërë tokën e Egjiptit, gjithçka që ishte në fushë, njerëz e kafshë. Çdo bimë e fushës u dëmtua dhe çdo pemë e fushës u thye. 26Vetëm në tokën e Goshenit, ku banonin izraelitët, nuk ra breshër. Atëherë faraoni thirri Moisiun e Aronin e u tha: «Kësaj here kam bërë faj. ZOTI ka të

27

drejtë, ndërsa unë dhe populli im e kemi gabim. 28Lutjuni ZOTIT, se nuk durohen më

breshri dhe gjëmimet e Perëndisë! Do t'ju lë të shkoni, nuk do t'ju mbaj më». 29Moisiu i tha: «Sapo të dal nga qyteti do të çoj duart drejt ZOTIT. Gjëmimet do të pushojnë, nuk do të ketë më breshër e do ta dish se toka i përket ZOTIT. 30Por unë e di se as ti e as shërbëtorët e tu nuk e druajnë ende ZOTIN Perëndi». Breshri kishte dëmtuar lirin dhe elbin, sepse në atë kohë elbi kishte nxjerrë kallëza e

31

liri kishte lulëzuar. 32Por gruri e tërshëra nuk ishin dëmtuar, sepse ishin drithëra të vonshëm. Kur u largua nga faraoni e nga qyteti, Moisiu çoi duart drejt ZOTIT. Atëherë breshri

33

dhe gjëmimet e qiellit pushuan dhe as një pikë shiu nuk ra mbi tokë. 34Kur pa se shiu, breshri dhe gjëmimet pushuan, faraoni vijoi të mëkatojë. Ai dhe shërbëtorët e tij u treguan kokëfortë. 35Zemra e tij u ngurtësua dhe nuk i la izraelitët të shkojnë, siç kishte thënë ZOTI përmes Moisiut.

DALJA 10 Ndëshkimi i tetë Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Shko te faraoni. Unë e kam ngurtësuar zemrën e tij dhe

1

atë të shërbëtorëve të tij për të dëftuar shenjat e mia mes tyre, 2që t'i tregosh birit e nipit tënd shenjat që bëra dhe sesa ashpër u solla me Egjiptin. Kështu do ta dini se unë jam ZOTI». Moisiu e Aroni shkuan te faraoni e i thanë: «Kështu thotë ZOTI, Perëndia i hebrenjve:

3

“Deri kur nuk do të pranosh të më nënshtrohesh? Lëre popullin tim të shkojë e të më shërbejë! 4Nëse nuk pranon ta lësh popullin tim, atëherë nesër do të lëshoj karkaleca në vendin tënd. 5Ata do të mbulojnë tërë sipërfaqen e tokës, aq sa dheu të mos shihet më. Do të përpijnë gjithçka që mbeti e shpëtoi pas breshrit. Do t'ju përpijnë çdo pemë të fushës. 6Shtëpitë e tua, ato të shërbëtorëve të tu dhe tërë shtëpitë e Egjiptit do të mbushen me karkaleca. Një gjë e tillë nuk është parë kurrë as nga etërit e tu e as nga

të parët e tu, që nga dita kur lindën e deri më sot”». Pasi mbaroi së foluri u kthye dhe u largua prej faraonit. Atëherë shërbëtorët i thanë faraonit: «Deri kur do t'i durojmë kurthet e këtij njeriu?

7

Lëri këta njerëz të shkojnë e t'i shërbejnë ZOTIT, Perëndisë së tyre! Ende nuk e ke marrë vesh se Egjipti po rrënohet?». 8Moisiun e Aronin i sollën para faraonit dhe ai u tha: «Shkoni dhe shërbejini ZOTIT, Perëndisë tuaj! Kush do të vijë me ju?». 9Moisiu i tha: «Do të shkojmë me të rinj e të vjetër, me bij e bija, dhen e qe, sepse do të kremtojmë për ZOTIN». 10Faraoni iu përgjigj: «ZOTI qoftë me ju po aq sa unë do t'ju lë të shkoni bashkë me fëmijët. Ja, ju keni qëllime të këqija, 11prandaj nuk do t'i lë të vegjlit! Të shkojnë vetëm burrat t'i shërbejnë ZOTIT, se edhe ju këtë po kërkonit». Pastaj i dëbuan nga prania e faraonit. Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Shtrije dorën mbi tokën e Egjiptit që të lëshohen

12

karkalecat e të hanë tërë barin e gjithçka mbeti mbas breshrit». 13Moisiu shtriu shkopin mbi tokën e Egjiptit dhe ZOTI dërgoi mbi tokë erën e lindjes gjatë gjithë asaj dite e nate. Në të gdhirë, era e lindjes kishte sjellë karkalecat. 14Ata u lëshuan mbi tërë Egjiptin dhe u ndalën aty. Kurrë nuk kishte pasur më parë kaq shumë karkaleca dhe kurrë nuk do të kishte kaq shumë as në të ardhmen. 15Ata mbuluan sipërfaqen e tokës aq sa e nxinë të tërën. E përpinë mbarë barin e tokës dhe tërë frutat e pemëve që kishin mbetur mbas breshrit, në mbarë tokën e Egjiptit. 16Atëherë faraoni i thirri me të shpejtë Moisiun e Aronin e u tha: «Mëkatova kundër ZOTIT, Perëndisë tuaj, dhe kundër jush. 17Ma falni mëkatin vetëm kësaj here dhe lutjuni ZOTIT, Perëndisë tuaj, që të largojë të paktën këtë mort prej meje». 18Moisiu u largua nga faraoni dhe iu lut ZOTIT. 19Atëherë ZOTI solli një erë shumë të fortë nga perëndimi që i përmblodhi karkalecat e i hodhi në detin e Kuq. Asnjë karkalec nuk mbeti në tokën e Egjiptit. 20Por ZOTI e ngurtësoi zemrën e faraonit dhe ai nuk i la izraelitët të shkonin.

Ndëshkimi i nëntë

21

ZOTI i tha Moisiut: «Shtrije dorën drejt qiellit, që një errësirë e thellë të mbulojë

tokën e Egjiptit!». 22Moisiu shtriu dorën drejt qiellit dhe një errësirë pus mbuloi tërë tokën e Egjiptit për tri ditë. 23Egjiptianët nuk mund të shihnin njëri-tjetrin dhe askush nuk lëvizi prej vendit për tri ditë, por në vendin ku banonin izraelitët kishte dritë. 24Atëherë faraoni e thirri Moisiun e i tha: «Shkoni e shërbejini ZOTIT! Merrni me vete edhe të vegjlit, veçse dhentë e qetë do t'i lini!». 25Moisiu iu përgjigj: «Ti duhet të na japësh edhe flijimet, edhe flitë e shkrumbimit, që t'ia kushtojmë ZOTIT, Perëndisë tonë. 26Prandaj bagëtitë tona duhet të vijnë bashkë me ne. As edhe një këmbë kafshe nuk do të mbesë pas. Na duhet t'i marrim që t'ia kushtojmë ZOTIT, Perëndisë tonë, sepse, derisa të mbërrijmë atje, nuk e dimë se çfarë duhet të flijojmë». 27Por ZOTI e ngurtësoi zemrën e faraonit dhe ai nuk deshi t'i linte të shkonin. 28Kështu faraoni i tha: «Shporru! Ruhu se më del prapë përpara, se po më dole do të vdesësh!». 29Moisiu iu përgjigj: «Mirë thua! Nuk do ta shoh më fytyrën tënde!».

DALJA 11 1

ZOTI i tha Moisiut: «Kam edhe një gjëmë për faraonin dhe Egjiptin e pas kësaj ai do

t'ju lërë të ikni që këtej, madje do t'ju dëbojë. 2Prandaj, thuaji popullit që çdo burrë e grua t'i kërkojë fqinjit të vet enë argjendi e ari». 3ZOTI bëri që egjiptianët t'i shikonin me sy të mirë izraelitët. Edhe Moisiu nderohej tej mase në tokën e Egjiptit. Ai nderohej prej shërbëtorëve të faraonit e prej egjiptianëve. Moisiu tha: «Kështu thotë ZOTI: “Në mes të natës, do të dal anekënd Egjiptit. 5Të

4

gjithë të parëlindurit e Egjiptit do të vdesin, duke filluar që nga i parëlinduri i faraonit, që ulet mbi fron, e deri tek i parëlinduri i skllaves, që rri pranë mokrës, dhe tërë të parëlindurit e kafshëve. 6Do të bëhet gjëmë e madhe në tërë tokën e Egjiptit. Një gjë e tillë nuk është dëgjuar kurrë më parë e kurrë nuk do të dëgjohet. 7Mes izraelitëve nuk do të dëgjohet as edhe një e lehur qeni kundër njerëzve e kundër kafshëve. Kështu do ta dini

se ZOTI bën dallim mes Egjiptit dhe Izraelit”. 8Atëherë tërë kjo shpurë e jotja do të vijë tek unë, do të përkulet me nderim para meje e do të më thotë: “Largohu, ti dhe tërë populli që të ndjek!”. Atëherë unë do të largohem!». Pastaj Moisiu u largua nga faraoni tërë zemërim. 9

ZOTI i tha Moisiut: «Faraoni nuk do t'ju dëgjojë, që mrekullitë e mia të shumohen në

tokën e Egjiptit». 10Moisiu e Aroni i kishin bërë tërë këto mrekulli para faraonit e megjithatë ZOTI e ngurtësoi zemrën e faraonit dhe ai nuk i la izraelitët të iknin nga toka e tij.

DALJA 12 Pashka 1

ZOTI i tha Moisiut e Aronit në tokën e Egjiptit: 2«Ky muaj do të jetë për ju fillimi i

muajve, muaji i parë i vitit. 3Flisni me bashkësinë e Izraelit dhe thuajini: “Në ditën e dhjetë të këtij muaji, secili të marrë nga një qengj për familjen e tij, një qengj për çdo shtëpi. 4Nëse numri i anëtarëve të shtëpisë është i vogël për një qengj, qengji të ndahet bashkë me fqinjin më të afërt sipas numrit të anëtarëve. Qengjin do ta zgjidhni sipas masës që do të hajë secili. 5Qengji të jetë i patëmetë, mashkull dhe motak. Merrni qengj ose kec. 6Ruajeni deri ditën e katërmbëdhjetë të këtij muaji dhe pastaj tërë bashkësia e Izraelit ta therë në muzg. 7Pastaj, të marrin pak nga gjaku i qengjit dhe të lyejnë të dy shtalkat dhe kryetraun e dyerve të shtëpive ku do të hahet qengji. 8Po atë natë, ta hanë mishin të pjekur në zjarr, me bukë të ndorme dhe me barishte të hidhura. 9Qengji të mos hahet i gjallë dhe në asnjë mënyrë i zier. Të piqet në zjarr, me kokë, këmbë e të brendshme. 10Të mos lihet asgjë nga qengji deri në mëngjes. Çdo gjë që mbetet në mëngjes të digjet në zjarr. Ja si do ta hani: me ijë të ngjeshura, me sandale në këmbë dhe me shkop në dorë.

11

Ta hani me të shpejtë, sepse është Pashka e ZOTIT. 12Atë natë, do të kaloj nëpër vendin

e Egjiptit dhe do të godas tërë të parëlindurit e tokës së Egjiptit, si të njerëzve, ashtu edhe të kafshëve. Perëndive të Egjiptit do t'ua bëj gjyqin unë, ZOTI. 13Gjaku, me të cilin lyet shtëpitë tuaja, do t'ju shërbejë si shenjë. Kur të godas tokën e Egjiptit, do të shoh gjakun dhe do të kaloj tutje pa ju ndëshkuar, që të mos shfaroseni. Këtë ditë përkujtojeni e kremtojeni në nder të ZOTIT. Kremtojeni brez pas brezi. Ky

14

është rregull i përhershëm. 15Për shtatë ditë do të hani bukë të ndorme. Në ditën e parë do të hiqni çdo tharm prej shtëpive tuaja. Kush do të hajë bukë të mbrujtur, nga dita e parë deri në ditën e shtatë, do të zhbihet prej Izraelit. 16Ditën e parë dhe ditën e shtatë do të mbani një mbledhje të shenjtë. Gjatë këtyre ditëve mos bëni asnjë punë, përveç përgatitjes së ushqimit. Vetëm kjo do të lejohet. 17Mbajeni të kremten e Bukëve të ndorme, sepse po atë ditë unë e nxora ushtrinë tuaj nga toka e Egjiptit. Mbajeni këtë ditë brez pas brezi. Ky është rregull i përhershëm. 18Që nga dita e katërmbëdhjetë e muajit të parë, në mbrëmje, do të hani bukë të ndorme. Do t'i hani deri në mbrëmjen e ditës së njëzetedytë të muajit. 19Për shtatë ditë nuk do të ketë tharm në shtëpitë tuaja, sepse kush ha bukë të mbrujtur do të zhbihet prej bashkësisë së Izraelit, qoftë i ardhur apo vendas. 20Nuk do të hani asgjë të mbrujtur. Në tërë vendin tuaj do të hahet bukë e ndorme”». Moisiu thirri pleqtë e Izraelit e u tha: «Shkoni, merrni qengja për familjet tuaja dhe

21

flijojini për Pashkë. 22Merrni një tufëz hisopi, ngjyejeni në enën e gjakut dhe spërkatni me të kryetraun dhe dy shtalkat e dyerve. Askush të mos dalë nga dera e shtëpisë deri në mëngjes. 23ZOTI do të kalojë që të ndëshkojë egjiptianët dhe, kur të shohë gjakun mbi kryetraun dhe mbi dy shtalkat e dyerve, do të kalojë tej dhe nuk do ta lërë shfarosësin t'ju hyjë në shtëpi që t'ju ndëshkojë. 24Mbajeni këtë rregull përherë, ju dhe fëmijët tuaj. 25Këtë rit ta mbani edhe kur të hyni në tokën që ZOTI do t'ju japë, ashtu siç ka thënë. 26Kështu, kur fëmijët t'ju pyesin se çfarë kuptimi ka ky rit, 27u thoni se është flija e Pashkës për ZOTIN, sepse ai i kaloi shtëpitë e izraelitëve në Egjipt kur ndëshkoi Egjiptin

dhe shtëpitë tona i shpëtoi». Atëherë populli u përkul dhe adhuroi. 28Ata shkuan dhe bënë ashtu siç kishte urdhëruar ZOTI Moisiun e Aronin.

Ndëshkimi i dhjetë Në mes të natës, ZOTI goditi tërë të parëlindurit në tokën e Egjiptit, nga i parëlinduri i

29

faraonit që ulej mbi fron, deri tek i parëlinduri i të burgosurit në qeli, si edhe të parëlindurit e kafshëve. 30Faraoni, tërë shërbëtorët e tij dhe tërë Egjipti u zgjuan në mes të natës. Gjëmë e madhe u bë në Egjipt, se nuk mbeti shtëpi pa të vdekur. 31Atëherë faraoni thirri natën Moisiun e Aronin e u tha: «Çohuni e dilni prej popullit tim, ju bashkë me izraelitët! Shkoni e shërbejini ZOTIT, ashtu siç thatë. 32Merrni me vete dhentë e qetë, ashtu siç kërkuat, dhe shkoni! Më bekoni edhe mua!». 33Egjiptianët e nxitën popullin të ikte me të shpejtë nga Egjipti, sepse thoshin: «Po vdesim të gjithë!». 34Populli e mori brumin para se të mbruhej, i mbështolli magjet me rroba dhe i vuri mbi supe. 35Izraelitët kishin bërë siç i kishte porositur Moisiu. U kishin kërkuar egjiptianëve enë argjendi e ari dhe rroba. 36ZOTI kishte bërë që egjiptianët ta shihnin me sy të mirë popullin, prandaj u dhanë çfarë kishin kërkuar. Kështu, populli i Izraelit e plaçkiti Egjiptin. Izraelitët u nisën prej Ramsesit drejt Sukotit. Ata ishin rreth gjashtëqind mijë burra

37

në këmbë, pa numëruar të vegjlit. 38Me ta u nisën edhe një shumicë e madhe fisesh nga kombe të tjera, si dhe bagëti të shumta me dhen e qe. 39Izraelitët poqën kuleç të ndormë me brumin që kishin marrë me vete nga Egjipti, sepse nuk kishin tharm. Nuk patën kohë të përgatisnin ushqim për udhë, ngaqë u dëbuan me ngut prej Egjiptit. Izraelitët kishin banuar në Egjipt për katërqind e tridhjetë vjet. 41Si kaluan katërqind e

40

tridhjetë vjet, po atë ditë, tërë ushtria e ZOTIT doli nga toka e Egjiptit. 42Kjo ishte një natë vigjilimi për ZOTIN, që t'i nxirrte izraelitët nga toka e Egjiptit. Prandaj, e njëjta natë i kushtohet ZOTIT dhe është një natë vigjilimi për të gjithë izraelitët brez pas brezi.

Rregullorja e Pashkës

43

ZOTI i tha Moisiut e Aronit: «Ky është rregulli për Pashkën: asnjë i huaj nuk do të

hajë nga Pashka. 44Por skllavi i blerë, që ke rrethprerë, mund të hajë. 45As i huaji e as mëditësi nuk do të hanë. 46Do të hani në të njëjtën shtëpi. Nuk do ta nxirrni mishin jashtë shtëpisë dhe nuk do t'i thyeni asnjë eshtër. 47Duhet ta kremtojë tërë bashkësia e Izraelit. 48Nëse dikush që jeton si i huaj mes jush dëshiron të kushtojë Pashkën e ZOTIT, më parë të rrethpritet, ai bashkë me meshkujt e familjes, pastaj të marrë pjesë. Atëherë ai do të jetë si vendasit, por kush është i parrethprerë nuk do të hajë prej saj. 49I njëjti ligj do të vlejë si për vendasit, ashtu edhe për të huajt që banojnë mes jush». 50Izraelitët bënë ashtu siç i kishte urdhëruar ZOTI Moisiun e Aronin. 51Po atë ditë, ZOTI i nxori izraelitët nga toka e Egjiptit sipas grupimeve të tyre.

DALJA 13 Kushtimi i të parëlindurve 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«M'i kushto tërë të parëlindurit! Fryti i parë i çdo barku në Izrael,

si i njerëzve, ashtu dhe i kafshëve, do të më përkasë mua!». Atëherë Moisiu i tha popullit: «Kujtojeni këtë ditë në të cilën dolët nga Egjipti, nga

3

vendi i skllavërisë, sepse ZOTI ju shpëtoi që andej me dorën e tij të fuqishme. Mos hani bukë të mbrujtur, 4sepse sot, në muajin e Abibit, po dilni nga Egjipti. 5Mbaje këtë rit në këtë muaj edhe kur ZOTI të të çojë në tokën e kananitëve, hititëve, amoritëve, hivitëve dhe jebusitëve, në tokën ku rrjedh qumësht e mjaltë, të cilën u zotua t'ua japë etërve të tu. 6Për shtatë ditë do të hash bukë të ndorme dhe ditën e shtatë do të kremtosh për nder të ZOTIT. 7Për shtatë ditë të hahet bukë e ndorme. Të mos gjendet bukë e mbrujtur e tharm askund në vendin tënd. 8Atë ditë do t'i thuash birit tënd: “Kjo bëhet për çfarë ZOTI bëri për mua kur dola nga Egjipti”. 9Mbaje këtë si shenjë në dorë e në ballë që ligji i ZOTIT të jetë gjithmonë në buzët e tua, sepse ZOTI të nxori nga Egjipti me dorë të fuqishme. 10Mbaje këtë rregull në kohën e caktuar, vit pas viti.

Kur ZOTI të të çojë në tokën e Kanaanit e të ta japë atë, ashtu siç t'u betua ty dhe

11

etërve të tu, 12kushtoji ZOTIT çdo fryt të parë të barkut. Çdo pjellë e parë e kafshëve që është mashkull do t'i përkasë ZOTIT. 13Pjellën e parë të gomarit shpaguaje me dele. Nëse nuk e shpaguan, thyeja qafën. Do të shpaguash edhe tërë të parëlindurit meshkuj të bijve të tu. Në të ardhmen, kur yt bir të pyesë për këtë rregull, thuaji: “ZOTI na nxori nga Egjipti,

14

nga vendi i skllavërisë, me dorë të fuqishme. 15Kur faraoni këmbënguli që të mos iknim, ZOTI vrau tërë të parëlindurit në tokën e Egjiptit, si të kafshëve, edhe të njerëzve. Prandaj dhe unë ia flijoj ZOTIT çdo fryt të parë të barkut që është mashkull, por të parëlindurit e bijve të mi i shpaguaj”. 16Mbaje këtë si shenjë në dorë e si shirita në ballë, sepse ZOTI na nxori nga Egjipti me dorë të fuqishme».

Dalja nga Egjipti Faraoni e la popullin të ikë, por Perëndia nuk u priu nëpër tokën e filistinëve, edhe

17

pse ishte më afër, sepse tha se po të përballej me luftë, populli do të pendohej e do të kthehej në Egjipt. 18Kështu, Perëndia e solli popullin nëpër shkretëtirë drejt detit të Kuq dhe izraelitët marshuan prej Egjiptit në formacion lufte. 19Moisiu mori me vete eshtrat e Jozefit, sepse ky u kishte kërkuar bijve të Izraelit të betohen kur u kishte thënë: «Perëndia me të vërtetë do të kujtohet për ju. Kur të ndodhë kjo, m'i merrni me vete eshtrat». 20Pasi u larguan nga Sukoti, izraelitët fushuan në Etam, buzë shkretëtirës. 21Gjatë ditës, ZOTI u printe përpara me një shtyllë reje për t'u treguar udhën, ndërsa gjatë natës u printe me një shtyllë zjarri për t'u dhënë dritë, që izraelitët të udhëtonin ditë e natë. 22Shtylla e resë dhe ajo e zjarrit ishin gjithmonë përpara popullit, ditë e natë.

DALJA 14 Deti i Kuq

1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Thuaju izraelitëve të kthehen dhe të fushojnë para Pi Hahirotit,

mes Migdolit dhe detit, para Baal Cefonit, përballë detit. 3Atëherë faraoni do të mendojë se izraelitët po enden kuturu dhe se janë të rrethuar nga shkretëtira. 4Unë do ta ngurtësoj zemrën e faraonit dhe ai do t'i ndjekë, që unë të lavdërohem duke shtypur faraonin e tërë ushtrinë e tij. Kështu, egjiptianët do ta dinë se unë jam ZOTI». Izraelitët vepruan ashtu. Kur i treguan mbretit të Egjiptit se populli kishte ikur, ai bashkë me shërbëtorët e tij

5

ndërruan mendje për izraelitët e thanë: «Çfarë bëmë kështu? Si i lamë të lirë?». 6Atëherë faraoni bëri gati karrocën dhe mori me vete popullin e tij. 7Mori gjashtëqind karroca të përzgjedhura dhe tërë karrocat e Egjiptit plot me luftëtarë. 8ZOTI e ngurtësoi zemrën e faraonit, mbretit të Egjiptit, dhe ai i ndoqi izraelitët ndërsa dilnin me ngadhënjim. 9Egjiptianët i ndoqën dhe tërë karrocat, kalorësit dhe ushtria e faraonit i arritën kur po fushonin para detit, në Pi Hahirot para Baal Cefonit. 10Ndërkohë që faraoni afrohej, izraelitët ngritën sytë dhe ja, egjiptianët po marshonin pas tyre. I zuri një frikë e madhe dhe i thirrën ZOTIT. 11Pastaj i thanë Moisiut: «Pak varre kishte Egjipti që na solle të vdesim në shkretëtirë? Ç'na bëre kështu që na nxore nga Egjipti? 12A nuk të thamë që në Egjipt: “Na lër të qetë t'u shërbejmë egjiptianëve, sepse më mirë t'u shërbejmë atyre, sesa të vdesim në shkretëtirë!”». 13Por Moisiu u tha: «Mos kini frikë! Qëndroni e shikoni sesi do t'ju shpëtojë sot ZOTI. Egjiptianët që po shihni sot nuk keni për t'i parë më kurrë. 14ZOTI do të luftojë për ju, ndërsa ju rrini qetë!». 15

ZOTI i tha Moisiut: «Përse më thërret? Thuaju izraelitëve të nisen. 16Ti ngri shkopin

dhe shtri dorën mbi det që ta ndash atë. Kështu izraelitët do të kalojnë nëpër tokë të thatë. 17Unë po ngurtësoj zemrat e egjiptianëve dhe ata do t'ju ndjekin pas. Kështu, do të lavdërohem duke shtypur faraonin e tërë ushtrinë e tij, karrocat e kalorësit e tij. 18Atëherë egjiptianët do ta dinë që unë jam ZOTI, kur do të lavdërohem duke shtypur faraonin e tërë karrocat e kalorësit e tij».

Atëherë engjëlli i Perëndisë, që printe ushtrinë e Izraelit, doli e qëndroi mbrapa tyre

19

dhe pas qëndroi edhe shtylla e resë që u printe. 20Ai qëndroi mes ushtrisë së Egjiptit dhe asaj të Izraelit. Reja i mbante në errësirë egjiptianët, ndërsa izraelitëve u bënte dritë, që askush të mos i afrohej njëri-tjetrit gjatë tërë natës. Atëherë Moisiu shtriu dorën mbi det dhe ZOTI, gjatë tërë natës, e zmbrapsi detin me

21

një erë të fortë nga lindja. ZOTI e ktheu detin në tokë të thatë dhe ujërat u ndanë. 22Izraelitët kaluan përmes detit nëpër tokë të thatë dhe ujërat u qëndronin si mure nga të dyja anët. 23Edhe egjiptianët me të gjithë kuajt, karrocat e kalorësit e faraonit u sulën pas tyre dhe u futën në mes të detit. 24Në të gdhirë, ZOTI i vështroi egjiptianët nga shtylla e zjarrit dhe e resë dhe e hutoi tërë ushtrinë e tyre. 25Ua pengoi rrotat e karrocave, saqë mezi lëviznin. Atëherë ata thanë: «T'ia mbathim prej izraelitëve, sepse ZOTI po lufton për ta kundër egjiptianëve!».

Mbytja e egjiptianëve Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Shtrije dorën mbi det që ujërat të bien mbi egjiptianët,

26

mbi karrocat e kalorësit e tyre!». 27Moisiu e shtriu dorën mbi det dhe në agim deti u kthye si më parë. Egjiptianët ua mbathën kur panë se deti po vërshonte drejt tyre, por ZOTI i plandosi mu në mes të detit. 28Ujërat vërshuan e mbuluan karroca e kalorës dhe tërë ushtrinë e faraonit që shkoi e i ndoqi pas deri në det. Asnjë prej tyre nuk mbeti gjallë. 29Por izraelitët kaluan përmes detit nëpër tokë të thatë dhe ujërat u qëndronin si mur nga të dyja anët. Atë ditë ZOTI e shpëtoi Izraelin nga dora e Egjiptit. Kur i panë egjiptianët të vdekur

30

në breg të detit, 31izraelitët e kuptuan me ç'forcë të madhe kishte vepruar ZOTI kundër Egjiptit. Atëherë populli e druajti ZOTIN dhe besoi në të dhe në Moisiun, shërbëtorin e tij.

DALJA 15 Kënga e Moisiut

Atëherë Moisiu e izraelitët kënduan këtë këngë për nder të ZOTIT:

1

«Këndojini ZOTIT se madhërisht ngadhënjeu, plandosi në det kuaj e karroca. 2

ZOTI është forca ime dhe kënga ime. Ai është shpëtimi im.

Është Perëndia im, atë do të lavdëroj, Perëndia i atit tim, atë do të lartësoj. 3

ZOTI është i fortë në luftë, ZOT është emri i tij.

Karrocat dhe ushtrinë e faraonit

4

i vërviti në det. Të përzgjedhurit e tij, u mbytën në detin e Kuq. Ujërat i mbuluan,

5

si gurë u fundosën. E djathta jote, o ZOT,

6

fuqi madhështore. E djathta jote, o ZOT, e dërrmon armikun. Me madhështinë tënde

7

i rrëzon kundërshtarët. Zemërimin e lëshon, që si byku t'i përpijë.

Nga turfullimi yt,

8

ujërat u bënë pirg, si mure u ngritën lart e ngrinë thellë në det. Armiku thoshte:

9

“Do t'i ndjek, do t'i zë, e prenë do ta ndaj. Do të më ngopet shpirti. Shpatën do ta nxjerr e në dorë do t'i shtie”. Ti i fryve erës

10

e deti i mbuloi. E ata ranë si plumb, në ujërat e tërbuara. O ZOT, kush është si ti

11

mes perëndive? Kush është si ti, madhështor në shenjtëri, i tmerrshëm në lavdi, që bën mrekulli? E shtrive të djathtën

12

e toka i përpiu. Me mirësi udhëhoqe

13

popullin që shpëtove. Me fuqi i prive drejt shenjtërores tënde.

Dëgjuan popujt

14

e u drodhën. Ankthi i mbërtheu banorët e Filistesë. Atëherë u tmerruan

15

prijësit e Edomit. Trimat e Moabit i zunë të dridhurat, banorët e Kanaanit u tretën të gjithë nga frika. Tmerri e frika

16

i pushtoi ata. Prej fuqisë së krahut tënd shtangen e ngurosen, sa të kalojë populli yt, o ZOT, sa të kalojë populli që ti bleve. Popullin do ta marrësh

17

e do ta mbjellësh në malin e trashëgimisë tënde, në banesën tënde, që ti gatite, o ZOT, Në shenjtëroren që ngrite me duart e tua, Imzot. 18

ZOTI mbretëron përjetë e përgjithmonë». Kur kuajt, karrocat dhe kalorësit e faraonit hynë në det, ZOTI lëshoi mbi ta ujërat e

19

detit. Por izraelitët kaluan përmes detit nëpër tokë të thatë. 20Atëherë Mirjama,

profetesha, motra e Aronit, mori dajren në dorë. Pas saj dolën të gjitha gratë e filluan të kërcejnë me dajre. 21Mirjama i printe këngës: «Këndojini ZOTIT, se madhërisht ngadhënjeu, plandosi në det kuaj e karroca».

Në shkretëtirë Pastaj Moisiu i çoi izraelitët nga deti i Kuq në shkretëtirën e Shurit. Ata udhëtuan për

22

tri ditë nëpër shkretëtirë dhe nuk gjetën ujë. 23Arritën në Marë, por ujin e Marës nuk e pinin dot, se ishte i hidhur. Prandaj edhe quhej Marë. 24Atëherë populli murmuriti kundër Moisiut dhe tha: «Çfarë të pimë tani?». 25Moisiu i thirri ZOTIT dhe ai i dëftoi një lloj druri. Moisiu e hodhi në ujë dhe uji u bë i ëmbël. Në atë vend, ZOTI i dha popullit rregulla e vendime. Po atje e vuri në provë 26e i tha: «Nëse e dëgjon me kujdes zërin e ZOTIT, Perëndisë tënd, nëse bën çfarë është e drejtë para tij dhe u vë vesh urdhërimeve të tij e mban tërë rregullat e tij, atëherë nuk do të lëshoj mbi ty asnjë nga gjëmat që i bëra Egjiptit. Unë jam ZOTI, shëruesi yt». 27Pastaj izraelitët arritën në Elim. Atje kishte dymbëdhjetë burime dhe shtatëdhjetë palma. Ata fushuan pranë ujit.

DALJA 16 Mana dhe shkurtat Tërë bashkësia e Izraelit u nis nga Elimi dhe arriti në shkretëtirën e Sinit që është

1

mes Sinait dhe Elimit. Kjo ndodhi në ditën e pesëmbëdhjetë të muajit të dytë pasi dolën nga toka e Egjiptit. 2Kur ishin në shkretëtirë, tërë bashkësia e Izraelit zuri të murmuritë kundër Moisiut e Aronit 3e thoshin: «Ah, sikur të kishim vdekur prej dorës së ZOTIT në

tokën e Egjiptit, kur uleshim pranë sofrës me mish e ngiheshim me bukë! E ju e nxorët tërë këtë bashkësi në këtë shkretëtirë që të vdesë nga uria». Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Ja, do të bëj të bjerë bukë prej qiellit dhe populli do të

4

dalë çdo ditë të mbledhë ushqimin e përditshëm. Kështu do ta vë në provë nëse do ta ndjekë ligjin tim apo jo. 5Ditën e gjashtë mblidhni dyfishin e ushqimit të çdo dite tjetër». 6Pastaj Moisiu e Aroni u thanë izraelitëve: «Në mbrëmje do të kuptoni se ZOTI është ai që ju nxori nga toka e Egjiptit 7dhe në mëngjes do të shihni lavdinë e ZOTIT, sepse ai i dëgjoi murmuritjet tuaja kundër tij. Sa për mua dhe Aronin, kush jemi ne që murmuritni kundër nesh?!». 8Moisiu vijoi: «ZOTI është ai që në mbrëmje do t'ju japë mish për të ngrënë dhe në mëngjes bukë që të ngiheni. ZOTI i dëgjoi murmuritjet tuaja kundër tij. Kush qenkemi ne? Nuk po murmurtni kundër nesh, por kundër ZOTIT». Atëherë Moisiu i tha Aronit: «Thuaji tërë bashkësisë së Izraelit: “Ejani para ZOTIT,

9

sepse ai i dëgjoi murmuritjet tuaja!”». 10Ndërsa Aroni po i fliste bashkësisë së Izraelit, ata u kthyen drejt shkretëtirës dhe ja, lavdia e ZOTIT u dëftua në re. 11ZOTI i tha Moisiut: 12«I dëgjova murmuritjet e izraelitëve, prandaj thuaju: “Në mbrëmje do të hani mish, ndërsa në mëngjes do të ngiheni me bukë. Kështu do ta kuptoni se unë, ZOTI, jam Perëndia juaj”». Kështu, në mbrëmje ia behën shkurtat dhe mbuluan fushimin e izraelitëve. Në

13

mëngjes ra një shtresë vese përreth tyre. 14Kur vesa u zhduk, mbi sipërfaqen e shkretëtirës u duk një shtresë e hollë, e imët porsi bryma mbi tokë. 15Kur e panë, izraelitët pyetën njëri-tjetrin: «Ç'është kjo?», sepse nuk e dinin çfarë ishte. Atëherë Moisiu u tha: «Kjo është buka që ZOTI ju ka dhënë për të ngrënë. 16Ja çfarë urdhëron ZOTI: “Secili të mbledhë aq sa i duhet për të ngrënë. Mblidhni rreth një omer për frymë, sipas numrit të anëtarëve që secili ka në tendën e vet”». 17Izraelitët mblodhën kush më shumë e kush më pak. 18Por, kur e peshuan, as ata që kishin mbledhur shumë nuk patën më tepër, as atyre që kishin mbledhur pak nuk u mungoi gjë. Secili kishte mbledhur aq sa i duhej për të ngrënë. 19Pastaj Moisiu u tha: «Askush të mos ruajë gjë për në

mëngjes». 20Ata nuk e dëgjuan dhe disa e ruajtën deri në mëngjes. Të nesërmen, ushqimi u krimb e u qelb. Atëherë Moisiu u zemërua me ta. 21Kështu, secili mblidhte mëngjes për mëngjes aq sa i duhej për të ngrënë dhe, kur dielli shkëlqente fort, ajo shkrinte. Ditën e gjashtë izraelitët mblodhën dyfishin e ushqimit, dy omerë për secilin. Kur

22

prijësit e bashkësisë erdhën dhe i treguan Moisiut, 23ai u tha: «Ja çfarë thotë ZOTI: “Nesër është ditë pushimi. Është e shtuna e shenjtë në nder të ZOTIT. Çfarë keni për të pjekur e për të zier bëjeni që tani dhe gjithçka që ju tepron mbajeni e ruajeni për në mëngjes”». 24Kështu, ata e ruajtën deri në mëngjes, siç i kishte urdhëruar Moisiu, dhe ushqimi as nuk u qelb e as nuk u krimb. 25Pastaj Moisiu u tha: «Hajeni sot sepse është e shtunë, ditë në nder të ZOTIT. Sot nuk do të gjeni ushqim në fushë. 26Për gjashtë ditë do ta mblidhni, por ditën e shtatë, të shtunën, nuk do të ketë më». Megjithatë, disa dolën për të mbledhur në ditën e shtatë, por nuk gjetën

27

gjë. 28Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Deri kur nuk do t'i zbatoni urdhërimet dhe ligjet e mia? 29Shikoni! ZOTI ju caktoi të shtunën si ditë pushimi, prandaj ditën e gjashtë ju dha dyfishin e ushqimit. Secili të rrijë ku është dhe askush të mos dalë nga vendi i tij ditën e shtatë». 30Kështu, populli pushoi ditën e shtatë. Populli i Izraelit e quajti ushqimin manë. Ajo ishte si fara e koriandrës, me ngjyrë të

31

bardhë e me shije si kulaçi me mjaltë. 32Moisiu u tha: «Ja çfarë urdhëron ZOTI: “Mbani një omer manë e ruajeni për breznitë e ardhshme që ata të shohin ushqimin me të cilin ju ushqeva në shkretëtirë kur ju nxora nga toka e Egjiptit”». 33Moisiu i tha Aronit: «Merr një enë, mbushe me një omer manë dhe vëre para ZOTIT, që të ruhet për breznitë e ardhshme». Aroni e vendosi para dëshmisë që të ruhet siç ZOTI e kishte urdhëruar Moisiun. 35Iz-

34

raelitët hëngrën manë për dyzet vjet derisa arritën në tokë të banueshme, derisa arritën në kufijtë e tokës së Kanaanit. 36Një omer është rreth dy kilogramë.

DALJA 17 Ujë nga shkëmbi Tërë bashkësia e Izraelit u çua nga shkretëtira e Sinit dhe udhëtoi nga një vend në

1

tjetrin, sipas urdhrit të ZOTIT. Pastaj fushoi në Refidim, por populli nuk kishte ujë për të pirë. 2Atëherë populli u grind me Moisiun e i tha: «Na jep ujë të pimë!». Moisiu u tha: «Përse grindeni me mua? Përse e tundoni ZOTIN?». 3Popullin e kishte zënë etja, prandaj murmuriti kundër Moisiut e tha: «Përse na nxore nga Egjipti? Për të na mbytur nga etja ne, fëmijët dhe bagëtitë tona?». 4Moisiu i thirri ZOTIT: «Çfarë të bëj me këtë popull? Edhe pak e do të më vrasin me gurë». 5ZOTI iu përgjigj: «Dil para popullit, merr me vete disa nga pleqtë e Izraelit, merr edhe shkopin me të cilin godite lumin Nil e shko. 6Ja, unë po qëndroj para teje te shkëmbi i Horebit. Godite shkëmbin që të dalë ujë e populli të pijë». Moisiu veproi kështu para pleqve të Izraelit. 7Vendi u quajt Masa dhe Meriba, se aty izraelitët u grindën dhe e tunduan ZOTIN, kur thanë: «A është a s'është ZOTI mes nesh?».

Luftë kundër Amalekut Atëherë erdhi Amaleku për të luftuar kundër Izraelit në Refidim. 9Moisiu i tha Jozue-

8

hut: «Na zgjidh disa burra dhe dil e lufto kundër Amalekut. Nesër unë do të qëndroj majë kodrës me shkopin e Perëndisë në dorë». 10Jozuehu bëri siç i tha Moisiu e doli për luftë kundër Amalekut. Ndërkohë Moisiu, Aroni e Huri u ngjitën në majë të kodrës. 11Sa herë që Moisiu ngrinte duart, fitonte Izraeli. Sa herë që i ulte, fitonte Amaleku. 12Por Moisiut iu lodhën duart. Atëherë ata morën një gur dhe ia vunë që Moisiu të ulej mbi të. Ndërkaq Aroni dhe Huri ia mbanin duart lart, njëri nga njëra anë e tjetri nga ana tjetër. Kështu, duart e Moisiut qëndruan lart deri në perëndim të diellit. 13Me shpatë në dorë, Jozuehu e mundi Amalekun dhe popullin e tij. 14Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Shkruaje këtë në libër që të kujtohet dhe përmendja Jozuehut, se do ta shuaj plotësisht emrin e

Amalekut nën qiell». 15Moisiu ndërtoi një altar dhe e quajti ZOTI është flamuri im, 16sepse tha: «Meqë u ngritën duart drejt fronit të ZOTIT, ai do të luftojë kundër Amalekut brez pas brezi».

DALJA 18 Moisiu takon Jetrin Jetri, prifti i Midianit, vjehrri i Moisiut, dëgjoi për gjithçka kishte bërë Perëndia për

1

Moisiun e Izraelin, popullin e tij, dhe sesi ZOTI e kishte nxjerrë nga Egjipti. 2Atëherë ai mori me vete Seforën, gruan e Moisiut, që Moisiu e kishte dërguar tek i ati, 3bashkë me dy bijtë e saj. Njëri quhej Gershom, se Moisiu kishte thënë: «Jam i ardhur në dhe të huaj!», 4ndërsa tjetri quhej Eliezer, se kishte thënë: «Perëndia i atit tim është ndihma ime! Ai më shpëtoi nga shpata e faraonit». 5Jetri, vjehrri i Moisiut, bashkë me të shoqen e Moisiut dhe bijtë e tij, shkoi te Moisiu në shkretëtirë, te vendi ku ai po fushonte, pranë malit të Perëndisë. 6Ai i çoi fjalë: «Jetri, vjehrri yt, po vjen te ti bashkë me gruan tënde dhe me dy bijtë e saj». 7Moisiu doli për të takuar të vjehrrin. Iu përkul me nderim, e puthi dhe pasi përshëndetën njëri-tjetrin hynë në tendë. 8Moisiu i tregoi të vjehrrit gjithçka ZOTI i bëri faraonit dhe Egjiptit për hir të Izraelit. Ai i tregoi për tërë vështirësitë që kishin hasur rrugës dhe sesi ZOTI i kishte shpëtuar. 9Jetri u gëzua për tërë të mirat që ZOTI kishte bërë për Izraelin duke e çliruar nga dora e egjiptianëve. Atëherë ai tha: «Bekuar qoftë ZOTI, që ju çliroi nga dora e egjiptianëve dhe nga dora

10

e faraonit, që e çliroi popullin nga kthetrat e Egjiptit. 11Tani e di se ZOTI është më i madh se tërë perënditë e tjerë, sepse e tregoi kur egjiptianët u sollën me kryeneçësi kundër popullit të tij». 12Pastaj Jetri, vjehrri i Moisiut, kushtoi fli shkrumbimi dhe flijime për Perëndinë. Aroni dhe tërë pleqtë e Izraelit erdhën për të ngrënë bashkë me vjehrrin e Moisiut në prani të Perëndisë.

Këshilla e Jetrit

Të nesërmen, Moisiu u ul për të gjykuar popullin. Populli qëndronte para tij nga

13

mëngjesi deri në mbrëmje. 14Kur Jetri pa gjithçka që Moisiu bënte për popullin, i tha: «Çfarë po i bën kështu popullit? Përse ulesh e gjykon i vetëm, ndërkohë që tërë populli qëndron para teje nga mëngjesi deri në mbrëmje?». 15Moisiu iu përgjigj të vjehrrit: «Se populli vjen tek unë për të marrë këshilla prej Perëndisë. 16Kur ka mosmarrëveshje, ata vijnë tek unë që t'i gjykoj dhe t'u mësoj rregullat dhe ligjet e Perëndisë». 17Por i vjehrri i tha: «Nuk e ke mirë punën! 18Do të rraskapitesh si ti, ashtu edhe populli. Kjo punë është tepër e rëndë për ty. Nuk e bën dot vetëm. 19Më dëgjo! Unë po të këshilloj kështu dhe Perëndia e bëftë mbarë: ti përfaqëso popullin para Perëndisë dhe paraqiti çështjet para tij. 20Mësoju rregullat dhe ligjet. Bëju të ditur udhën, në të cilën duhet të ecin dhe veprat që duhet të bëjnë. 21Por, zgjidh nga populli disa njerëz të aftë, që e druajnë Perëndinë, njerëz të besuar dhe që e urrejnë përfitimin e padrejtë. Vendosi në krye të popullit si prijës të një mijë, të njëqind, të pesëdhjetë dhe të dhjetë vetëve. 22Ata ta gjykojnë popullin në çdo kohë. Çështjet e rënda t'i paraqesin ty, ndërsa ato të rëndomtat t'i gjykojnë vetë. Kështu, barra do të të lehtësohet, se do ta ndash me të tjerë. 23Nëse vepron kështu dhe Perëndia e miraton, atëherë do t'i bësh ballë punës dhe gjithë ky popull do të kthehet në shtëpi i kënaqur». Moisiu e dëgjoi fjalën e të vjehrrit dhe bëri siç i tha ai. 25Zgjodhi prej popullit të Iz-

24

raelit njerëz të aftë dhe i vuri në krye të popullit si prijës të një mijë, të njëqind, të pesëdhjetë dhe të dhjetë vetave. 26Ata e gjykonin popullin në çdo kohë. Çështjet e rënda ia paraqitnin Moisiut, ndërsa ato të rëndomtat i gjykonin vetë. 27Pastaj Moisiu e përcolli të vjehrrin dhe ai shkoi në vendin e vet.

DALJA 19 Izraelitët në malin e Sinait

Në muajin e tretë pas daljes nga toka e Egjiptit, po në ato ditë, izraelitët mbërritën në

1

shkretëtirën e Sinait. 2Si u nisën nga Refidimi, arritën në shkretëtirën e Sinait dhe atje izraelitët fushuan përballë malit. 3Moisiu u ngjit lart te Perëndia dhe ZOTI i thirri nga mali e i tha: «Kështu thuaji shtëpisë së Jakobit dhe kështu tregoju bijve të Izraelit: 4“Ju vetë e patë si veprova me Egjiptin, si ju mbajta mbi krahë shqiponjash e ju solla tek unë. 5Tani pra, nëse ma dëgjoni me të vërtetë fjalën dhe mbani besëlidhjen time, atëherë, ndër gjithë popujt, ju do të jeni për mua thesar i çmuar, sepse mbarë toka është e imja. 6Ju do të jeni për mua një mbretëri priftërore dhe një komb i shenjtë”. Këto fjalë thuaju bijve të Izraelit». Moisiu shkoi, thirri pleqtë e popullit dhe u parashtroi gjithçka i kishte

7

urdhëruar ZOTI. 8Atëherë i gjithë populli u përgjigj njëzëri: «Do të bëjmë gjithçka që ka thënë ZOTI» dhe Moisiu ia njoftoi ZOTIT përgjigjen e popullit. 9ZOTI i tha Moisiut: «Ja, unë po vij te ti në një re të dendur, që populli të dëgjojë kur të flas me ty dhe kështu të besojnë përgjithmonë edhe në ty».

Zoti në malin e Sinait Kur Moisiu i njoftoi ZOTIT fjalët e popullit, 10ZOTI i tha: «Shko te populli dhe shenjtëroje sot e nesër. Thuaji t'i lajnë rrobat 11e të jenë gati ditën e tretë, sepse ditën e tretë ZOTI do të zbresë para syve të gjithë popullit mbi malin e Sinait. 12Vendos një cak përreth popullit e thuaji: “Ruajuni se mos ngjiteni në mal apo prekni rrëzën e malit, sepse kushdo që do ta prekë, do të vritet. 13Askush të mos guxojë ta prekë me dorë këtë njeri. Ai të vritet me gur ose me shigjetë. Askush nuk do të lihet gjallë, qoftë njeri, qoftë kafshë. Vetëm kur të dëgjohet mirë briri mund të ngjiten në mal”». 14Moisiu zbriti nga mali, e shenjtëroi popullin dhe ata i lanë rrobat. 15Ai u tha: «Bëhuni gati për ditën e tretë. Mos prekni grua me dorë!». Në mëngjesin e ditës së tretë u dëgjuan gjëmime e vetëtima. Një re e dendur mbuloi

16

malin dhe briri jehoi fort. Tërë populli, që ndërkohë po fushonte, u drodh nga

frika. 17Atëherë Moisiu e nxori popullin nga fushimi që të takonte Perëndinë dhe ata qëndruan në rrëzë të malit. 18Mali i Sinait u bë tym krejt, sepse ZOTI kishte zbritur me zjarr mbi të. Tymi ngrihej si të ishte tym furre dhe i tërë mali u tund fort. 19Ndërkohë që jehona e bririt sa vinte e bëhej më e fortë, Moisiu fliste dhe Perëndia i përgjigjej me zë. 20ZOTI zbriti mbi majën e malit të Sinait dhe thirri edhe Moisiun në majë të malit. Moisiu u ngjit lart. 21ZOTI i tha Moisiut: «Zbrit e porosite popullin të mos e kalojë cakun për të parë ZOTIN, përndryshe shumë prej tyre do të vdesin. 22Edhe priftërinjtë që i afrohen ZOTIT të jenë të shenjtëruar, përndryshe ZOTI do të vërsulet mbi ta». 23Moisiu i tha ZOTIT: «Populli nuk ka për t'u ngjitur në malin e Sinait, sepse ti vetë na porosite që të vëmë një cak përqark malit dhe ta shenjtërojmë». 24ZOTI i tha: «Shko, zbrit dhe pastaj ngjitu bashkë me Aronin. Priftërinjtë dhe populli të mos ngjiten te ZOTI, përndryshe ai do të vërsulet mbi ta». 25Kështu, Moisiu zbriti te populli dhe foli me ta.

DALJA 20 Dhjetë urdhërimet Perëndia tha këto fjalë: 2«Unë, ZOTI, jam Perëndia yt, ai që të nxori nga toka e

1

Egjiptit, nga vendi i skllavërisë. Mos ki Perëndi tjetër, përveç meje.

3

Mos bëj idhull për veten tënde e asgjë të ngjashme me gjërat që janë lart në qiell,

4

poshtë në tokë apo në ujërat e nëndheshme. Mos i adhuro, as mos u shërbe, sepse unë ZOTI, Perëndia yt, jam Perëndi xheloz që

5

ndëshkon paudhësinë e etërve deri në brezninë e tretë e të katërt të bijve të atyre që më urrejnë. 6Por, jam i mëshirshëm me mijëra që më duan e që zbatojnë ligjin tim. Mos e merr nëpër gojë kot emrin e ZOTIT, Perëndisë tënd, sepse ai nuk do të lërë pa

7

ndëshkuar këdo që e merr nëpër gojë kot emrin e tij.

Kujtoje ditën e shtunë dhe shenjtëroje. 9Gjashtë ditë do të punosh e do të bësh gjithë

8

punët e tua, 10por dita e shtatë është e shtuna e ZOTIT, Perëndisë tënd. Mos bëj gjë, as ti, as biri yt, as bija jote, as shërbëtori yt, as shërbëtorja jote, as kafsha jote e as i huaji që rri me ty. 11Sepse në gjashtë ditë ZOTI bëri qiellin, tokën, detin dhe gjithçka është në to. Ditën e shtatë ai pushoi, prandaj edhe ZOTI e bekoi dhe e shenjtëroi ditën e shtunë. Ndero atin tënd e nënën tënde, që të kesh jetë të gjatë në tokën që po të jep ZOTI,

12

Perëndia yt. Mos vrit.

13

Mos bëj tradhti bashkëshortore.

14

Mos vidh.

15

Mos bëj dëshmi të rreme kundër të afërtit tënd.

16

Mos lakmo shtëpinë e tjetrit. Mos lakmo gruan e tij, as shërbëtorin e shërbëtoren e

17

tij, as kaun e gomarin e tij, asgjë që është e tija». Tërë populli i dëgjoi e i pa gjëmimet, vetëtimat, jehonën e bririt dhe malin në tym, u

18

drodh nga frika dhe qëndroi larg. 19Atëherë i thanë Moisiut: «Fol ti me ne e ne do të dëgjojmë. Të mos na flasë Perëndia, përndryshe do të vdesim!». 20Moisiu u tha: «Mos kini frikë! Perëndia erdhi për t'ju sprovuar, që ta druani gjithnjë e të mos mëkatoni». 21Populli qëndroi larg, ndërsa Moisiu iu afrua resë së errët, ku ishte Perëndia.

Ligji për altarin 22

ZOTI i tha Moisiut: «Kështu do t'u thuash izraelitëve: “Ju vetë e patë si ju fola prej

qiellit! 23Mos bëni Perëndi tjetër përkrah meje, as prej argjendi, as prej ari. 24Më bëj një altar dheu e në të flijo dele e qe si fli shkrumbimi e paqtimi. Në çdo vend ku do të caktoj të nderohet emri im, do të vij për të të bekuar. 25Nëse më ndërton altar guri, nuk do të përdorësh gurë të latuar, se po e preke me daltë do ta përdhosësh. 26Mos bëj shkallë për t'u ngjitur tek altari im, që lakuriqësia jote të mos zbulohet mbi të”».

DALJA 21 Ligji për skllevër Këto janë vendimet që do t'u parashtrosh: 2«Kur të blesh një skllav hebre, ai do të

1

shërbejë për gjashtë vjet. Në vitin e shtatë do të lirohet pa paguar gjë. 3Nëse vjen vetëm, do të lirohet vetëm, nëse vjen i martuar, do të lirohet bashkë me të shoqen. 4Nëse i zoti i jep një grua dhe ajo i lind bij apo bija, gruaja dhe fëmijët do t'i përkasin të zotit, ndërsa ai vetë mund të shkojë i lirë. 5Por nëse skllavi thotë: “E dua timzot, time shoqe e fëmijët e mi dhe nuk dua të shkoj i lirë”, 6atëherë i zoti ta sjellë para Perëndisë. Ta sjellë para derës ose shtalkës dhe t'i shpojë veshin me fëndyell. Atëherë ai do të jetë përgjithmonë skllav i tij. Kur dikush shet të bijën si skllave, ajo nuk do të lirohet si skllevërit meshkuj. 8Nëse i

7

zoti nuk e pëlqen vajzën që zgjodhi për vete, mund të kërkojë të shpaguhet, por nuk do të ketë të drejtë t'ia shesë një populli të huaj, ngaqë ka vepruar padrejtësisht me të. 9Nëse e zgjedh për të birin, do të sillet me të sikurse e kërkon zakoni të trajtohen bijat. 10Nëse merr një grua tjetër, të mos ia mohojë të parës ushqimin, rrobat dhe shtratin. 11Nëse nuk ia plotëson këto të tria, vajza të lirohet pa paguar gjë.

Ligji për vrasje Kush godet dikë e ai vdes, të dënohet me vdekje. 13Në rast se nuk e bën me dashje,

12

por ndodh ngaqë Perëndia e lejon, atëherë unë do të caktoj një vend ku vrasësi të strehohet. 14Por nëse i sulet qëllimisht dhe e vret me dredhi, të kapet, qoftë edhe nga altari im, dhe të dënohet me vdekje. Kush godet atin e nënën e vet të dënohet me vdekje.

15

Kush rrëmben një njeri, e shet atë apo e zënë me të në dorë, të dënohet me vdekje.

16

Kush shan atin dhe nënën e vet, të dënohet me vdekje.

17

Kur zihen dy vetë dhe njëri e godet tjetrin me gur apo me grusht, e ky nuk vdes, por

18

zë shtratin 19dhe nëse ngrihet dhe ecën me shkop në dorë, rrahësi nuk do të dënohet, por do të paguajë për kohën që tjetri ndenji në shtrat dhe për shërimin e tij të plotë. Kur dikush rreh me shkop skllavin apo skllaven e vet dhe ata i vdesin në dorë, do të

20

dënohet. 21Por, nëse ata jetojnë për një ose dy ditë, i zoti nuk do të dënohet, sepse skllevërit janë pronë e tij. Kur, gjatë një grindjeje, dikush godet një grua shtatzënë e ajo lind para kohe, por

22

nuk ka ndonjë dëmtim, fajtori të gjobitet sipas kërkesës së bashkëshortit të saj dhe të paguajë dëmshpërblimin e miratuar nga gjykatësit. 23Nëse ka ndonjë dëmtim, të paguajë jetë për jetë, 24sy për sy, dhëmb për dhëmb, dorë për dorë, këmbë për këmbë, 25djegie për djegie, plagë për plagë, mbretje për mbretje. Kur dikush e godet në sy skllavin apo skllaven e vet dhe e verbon, ta lërë të lirë si

26

dëmshpërblim për syrin. 27Nëse i thyen dhëmbin skllavit apo skllaves së vet, ta lërë të lirë si dëmshpërblim për dhëmbin. Kur një dem godet me brirë një burrë ose grua dhe njeriu vdes, demi të vritet me

28

gurë dhe mishi të mos hahet. I zoti i demit është i pafajshëm. 29Nëse demi e kishte zakon prej kohësh të godiste me brirë dhe i zoti ishte vënë në dijeni, por nuk e bënte zap e për pasojë demi vret një burrë ose grua, atëherë demi të vritet me gurë dhe i zoti të dënohet me vdekje. 30Por nëse të zotit të demit i kërkohet ndonjë dëmshpërblim, ai të paguajë çfarëdo që i kërkohet si shpagim për jetën e vet. 31I njëjti ligj të zbatohet edhe nëse demi godet me brirë ndonjë djalë apo vajzë. 32Nëse demi godet me brirë një skllav ose skllave, i zoti i demit t'i paguajë të zotit të skllevërve tridhjetë sikla argjendi dhe demi të vritet me gurë. Kur dikush e lë hapur grykën e pusit ose nuk e mbulon pusin që ka hapur, dhe në të

33

bie një dem ose gomar, 34i zoti i pusit të mbajë kafshën e ngordhur, por t'i paguajë dëmshpërblim të zotit të kafshës.

Kur një dem godet me brirë demin e një tjetri dhe ky ngordh, demi që është gjallë të

35

shitet dhe çmimi i paguar të ndahet mes të zotërve. Mes tyre të ndahet edhe demi i ngordhur. 36Nëse demi e kishte zakon prej kohësh të godiste me brirë, por i zoti nuk e bënte zap, atëherë ai të paguajë dem për dem, dhe kafsha e ngordhur do t'i përkasë atij.

Ligji për vjedhje 37

Kur dikush vjedh qe ose dele, i ther ose i shet, të paguajë pesëfish dëmshpërblim

për qetë e katërfish për delet.

DALJA 22 Nëse vjedhësi vritet duke vjedhur, i zoti i shtëpisë do të jetë i pafajshëm, 2por nëse

1

kjo ndodh gjatë ditës, të dënohet. Vjedhësi të paguajë patjetër dëmshpërblim. Nëse nuk ka me se të paguajë, të shitet si skllav për vjedhjen. 3Nëse vjedhësit i kapen gjallë kafshët e vjedhura si qetë, gomarët dhe delet, të paguajë dyfish dëmshpërblim. Kur dikush kullot bagëtinë dhe ajo kalon në arën ose vreshtin e tjetrit dhe e shkreton

4

atë, i zoti i bagëtisë të paguajë dëmshpërblim me pjesën më të mirë të arës dhe vreshtit që ka. Kur dikush ndez zjarr dhe zjarri përhapet përmes ferrave e djeg duaj, grurë ose tërë

5

arën, fajtori të paguajë dëmshpërblim të plotë. Kur dikush i lë mikut para apo ndonjë send tjetër për t'i ruajtur e këto vidhen nga

6

shtëpia e tij, nëse vjedhësi kapet, të paguajë dyfish dëmshpërblim. 7Nëse vjedhësi nuk kapet, atëherë i zoti i shtëpisë të sillet para Perëndisë që të tregojë në ka vënë dorë apo jo mbi pronën e tjetrit. 8Në çdo mosmarrëveshje, ku njëra palë ka pretendime qoftë për ka, gomar, dele, rrobë apo për çdo gjë të humbur, të dyja palët të sillen para Perëndisë. Atë që Perëndia nxjerr fajtor, të paguajë dyfish dëmshpërblim.

Kur dikush i lë mikut gomarin, kaun, delen, ose çdo lloj kafshe për t'i ruajtur e ato

9

ngordhin, gjymtohen ose grabiten pa patur ndonjë dëshmitar, 10ai të betohet para ZOTIT nëse ka vënë dorë apo jo në pronën e tjetrit. Atëherë i zoti i kafshës të pranojë betimin dhe të mos kërkojë dëmshpërblim. 11Nëse kafsha i vidhet, t'i paguajë dëmshpërblim të zotit. 12Nëse e shqyejnë egërsirat, të sjellë kufomën si dëshmi që të mos paguajë dëmshpërblim. Kur dikush merr hua kafshën e të afërtit dhe ajo gjymtohet ose ngordh, ndërkohë që

13

i zoti nuk është i pranishëm, qiramarrësi të paguajë dëmshpërblim. 14Nëse i zoti ndodhet aty, atëherë të mos paguajë dëmshpërblim, sepse dëmi përfshihet te qiraja e paguar.

Ligje shoqërore dhe fetare Kur dikush mashtron një vajzë të virgjër, të pafejuar, dhe fle me të, do ta marrë për

15

grua e do t'i paguajë pajën. 16Edhe nëse i ati i vajzës nuk pranon t'ia japë për grua, ai ta paguajë shumën që kërkohet për pajë. Mos lër gjallë askënd që bën magji.

17

Kush fle me kafshë, të dënohet me vdekje.

18

Kush u flijon fli perëndive të tjerë, përveç ZOTIT, të shfaroset.

19

Mos e keqtrajto e mos e shtyp të huajin, sepse ju vetë ishit të huaj në tokën e

20

Egjiptit. Mos e mundoni vejushën dhe jetimin. 22Nëse i mundoni, unë do ta dëgjoj thirrjen e

21

tyre për ndihmë, 23do të ndizem plot zemërim e do t'ju pres me shpatë, që gratë t'ju mbesin të veja e fëmijët jetimë. Nëse i jep para hua popullit tim, të varfërve mes jush, mos u sillni me ta si

24

huadhënës dhe mos u kërkoni kamatë. 25Nëse ia merr peng tunikën mikut tënd, ktheja para se të perëndojë dielli, 26sepse ajo është rroba e vetme me të cilën mbështillet. Me çfarë do të mbulohet kur të flejë? Kur të më thërrasë për ndihmë do ta dëgjoj, se unë jam i mëshirshëm.

Mos e shaj Perëndinë dhe mos e mallko prijësin e popullit tënd.

27

Mos vono të kushtosh nga begatia e arës dhe e mokrës. Mua do të më japësh të

28

parëlindurin e bijve të tu. Kështu do të veprosh edhe me qetë e delet. Për shtatë ditë i vogli do të rrijë me të

29

ëmën. Në ditën e tetë do të ma japësh mua. Do të jeni për mua njerëz të shenjtë. Mos e hani mishin e shqyer nga egërsirat në

30

fushë. Hidhjani qenve.

DALJA 23 Ligji për drejtësi Mos përhap lajme të rreme. Mos iu bëj krah të paudhit duke u bërë dëshmitar i

1

tij. 2Mos ndiq shumicën për të bërë të keqen. Mos jep dëshmi të rreme në gjyq për t'i mbajtur anën shumicës duke shtrembëruar drejtësinë. 3Mos i mbaj anën në gjyq as të varfrit. Kur gjen kaun ose gomarin e humbur të armikut, ktheja. 5Kur shikon gomarin e atij që

4

të urren, të rrëzuar nën barrë, mos e braktis, por ndihmoje ta ngrejë. Mos ia shkel të drejtën skamësit në gjyq. 7Mos u përfshi me padi të rreme dhe mos e

6

vrit të pafajshmin e të drejtin, sepse unë nuk do ta shfajësoj të paudhin. 8Mos merr mitë, se ajo verbon të urtët dhe përmbys çështjen e të drejtëve. Mos e shtypni të huajin, sepse ju e dini mirë se ç'do të thotë të jesh i huaj, ngaqë

9

vetë ishit të huaj në tokën e Egjiptit.

Ligji për të shtunën Toka të mbillet e të korret për gjashtë vjet. 11Në vitin e shtatë, toka të pushojë dhe të

10

lihet djerr. Të varfrit mes jush të hanë prej saj dhe çfarë mbetet, ta hanë kafshët e egra. Kështu do të veprosh edhe me vreshtat dhe ullishtat e tua.

Gjashtë ditë do të punosh, por ditën e shtatë do të pushosh me qëllim që kau e

12

gomari yt të çlodhen, dhe biri i shërbëtores dhe i huaji të marrin veten. Mbani çdo gjë që ju kam thënë. Mos i përmendni emrat e perëndive të tjerë e as

13

mos i zini me gojë.

Festat vjetore Tri herë në vit kremto në nderin tim. 15Kremto festën e Bukëve të ndorme. Për shtatë

14

ditë do të hash bukë të ndorme, ashtu siç të kam urdhëruar të bësh në kohën e caktuar të muajit Abib, sepse në atë muaj dole nga toka e Egjiptit. Askush të mos dalë para meje duarbosh. Kremto festën e të Korrave të prodhimeve të para që mbolle në ara. Kremto festën e

16

të Vjelave në fund të vitit, kur mblidhen prodhimet e vona të arave. 17Çdo mashkull të paraqitet tri herë në vit para ZOTIT Perëndi. Mos e kushto gjakun e flisë sime bashkë me të mbrujturat. Mos e ruaj dhjamin e

18

flisë të së kremtes sime për të nesërmen. 19Prodhimet e para të tokës, më të mirat, do t'i sjellësh në shtëpinë e ZOTIT, Perëndisë tënd. Mos e ziej kecin me qumështin e së ëmës.

Toka e premtuar Ja, unë po dërgoj një engjëll para teje që të të ruajë rrugës dhe të të sjellë në vendin

20

që kam përgatitur. 21Nderoje dhe dëgjoje. Mos e hidhëro, se ai nuk do t'i falë shkeljet që bën, sepse në të është emri im. 22Nëse ia dëgjon fjalën me kujdes dhe bën gjithçka që të them, do të jem armiku i armiqve të tu dhe kundërshtari i kundërshtarëve të tu. Kur engjëlli im t'ju prijë e t'ju sjellë tek amoritët, hititët, perizitët, kananitët, hivitët dhe

23

jebusitët, unë do t'i shfaros. 24Mos i adhuroni perënditë e tyre, mos i nderoni dhe as mos bëni siç bëjnë ata, por shkatërrojini perënditë e tyre dhe rrënojini përmendoret e tyre. 25Shërbeji ZOTIT, Perëndisë tënd, dhe unë do të bekoj bukën e ujin tënd dhe do ta

largoj prej teje sëmundjen. 26Asnjë grua në vendin tënd nuk do dështojë dhe asnjëra nuk do të jetë beronjë. Do të të jap jetë të gjatë. Do të dërgoj para teje tmerrin tim, që të hutoj çdo popull që do të hasësh dhe do të

27

bëj që tërë armiqtë e tu të të kthejnë shpinën. 28Do të dërgoj para teje një plagë, që të dëbojë hivitët, kananitët dhe hititët. 29Nuk do t'i dëboj brenda vitit, që toka të mos mbetet e shkretë dhe të mos shtohen egërsirat kundër teje. 30Do t'i dëboj pak nga pak derisa ti të shumohesh dhe të marrësh tokën në zotërim. Do t'i vë kufijtë e tu nga deti i Kuq deri te deti i Filistinëve, nga shkretëtira deri te lumi

31

Eufrat. Banorët e vendit do t'i lë në dorën tënde dhe ti do t'i dëbosh. 32Mos lidh besëlidhje me ta dhe me perënditë e tyre. 33Mos i lejo të banojnë në tokën tënde, se do të të bëjnë të mëkatosh kundër meje, do t'u shërbesh perëndive të tyre. Kështu do të zihesh në kurth».

DALJA 24 Besëlidhja Pastaj ZOTI i tha Moisiut: «Ngjituni lart te ZOTI, ti, Aroni, Nadabi, Abihui dhe

1

shtatëdhjetë pleq të Izraelit dhe adhuroni nga larg. 2Vetëm Moisiu t'i afrohet ZOTIT, por ata të mos afrohen. Populli të mos ngjitet lart me ta». Moisiu shkoi e i tregoi popullit tërë fjalët e ZOTIT dhe tërë vendimet. Mbarë populli u

3

përgjigj njëzëri: «Do t'i zbatojmë të gjitha fjalët që tha ZOTI». 4Atëherë Moisiu i shkroi të gjitha fjalët e ZOTIT. Në të gdhirë, Moisiu ndërtoi një altar rrëzë malit dhe dymbëdhjetë përmendore, një për çdo fis të Izraelit. 5Pastaj dërgoi të rinjtë e Izraelit që të flijonin dema për ZOTIN si fli shkrumbimi e paqtimi. 6Moisiu mori gjysmën e gjakut dhe e derdhi në enë, ndërsa me gjysmën tjetër spërkati altarin. 7Atëherë mori librin e Besëlidhjes dhe e lexoi para popullit. Ata thanë: «Do të bëjmë e do të mbajmë gjithçka që

tha ZOTI». 8Moisiu mori gjakun, spërkati popullin dhe pastaj u tha: «Ja, ky është gjaku i besëlidhjes që ZOTI lidhi me ju sipas gjithë këtyre fjalëve».

Moisiu në mal Atëherë Moisiu bashkë me Aronin, Nadabin, Abihuin dhe shtatëdhjetë pleqtë e Iz-

9

raelit u ngjitën në mal. 10Ata panë Perëndinë e Izraelit. Nën këmbët e tij ishte shtruar diçka si safir, një e kaltër e kthjellët si qielli vetë. 11Por Perëndia nuk ngriti dorë kundër krerëve të Izraelit. Ata e panë Perëndinë dhe hëngrën e pinë. 12

ZOTI i tha Moisiut: «Ngjitu tek unë në mal dhe qëndro aty. Do të të jap rrasat e gurit,

ligjin dhe urdhërimet që shkrova për t'ua mësuar atyre». 13Moisiu u ngjit në malin e Perëndisë bashkë me Jozuehun, ndihmësin e tij. 14Ndërsa pleqve u tha: «Na pritni këtu derisa të kthehemi. Ja ku e keni Aronin dhe Hurin. Kush ka ndonjë mosmarrëveshje, t'u drejtohet atyre». Kështu Moisiu u ngjit në mal dhe reja mbuloi malin. 16Lavdia e ZOTIT u preh mbi ma-

15

lin e Sinait dhe reja mbuloi malin për gjashtë ditë. Në ditën e shtatë ZOTI e thirri Moisiun prej resë. 17Lavdia e ZOTIT iu dukej izraelitëve si një zjarr përvëlues në majë të malit. 18Moisiu u fut në mes të resë dhe u ngjit në mal. Ai qëndroi në mal për dyzet ditë e net.

DALJA 25 Dhurata për tendën 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Thuaju izraelitëve të më kushtojnë dhurata. Pranoni dhuratat e

kujtdo që i jep me gjithë zemër. 3Këto do të pranosh prej tyre: ar, argjend, bronz, 4lesh me ngjyrë vjollcë, të purpurt dhe të kuqe të ndezur, pëlhurë liri dhe lesh dhie, 5lëkurë dashi të ngjyrosur në të kuqe, lëkurë të çmuar, dru akacieje, 6vaj për ndriçim, erëra të mira për vajin e vajosjes dhe për temjanin erëkëndshëm, 7gurë oniksi dhe gurë të tjerë për të stolisur efodin dhe parzmoren. 8Të bëjnë një shenjtërore për nderin tim dhe unë

do të banoj mes tyre. 9Tendën dhe tërë sendet përkatëse bëjini sipas gjedheve që po të tregoj.

Arka e dëshmisë Të bëjnë një arkë me dru akacieje, dy kute e gjysmë e gjatë, një kut e gjysmë e

10

gjerë dhe një kut e gjysmë e lartë. 11Praroje me ar të pastër si brenda dhe jashtë. Punoji një kornizë të artë përreth. 12Shkrij katër rrathë të artë dhe vendosi në të katërt këmbët e arkës, dy në njërin krah dhe dy në krahun tjetër. 13Puno shufra me dru akacieje dhe praroji. 14Pastaj kaloji shufrat nëpër rrathë, në krahë të arkës, për ta mbartur. 15Shufrat të jenë gjithmonë brenda në rrathë e mos i lëvizni që andej. 16Brenda në arkë do të vendosësh dëshminë që do të të jap. Puno një kapak prej ari të pastër. Kjo është pajtimorja. Bëje dy kute e gjysmë të

17

gjatë dhe një kut e gjysmë të gjerë. 18Puno dy kerubë të artë. Ata do t'i farkëtosh në të dyja skajet e pajtimores. 19Njëri të jetë në njërin skaj dhe tjetri në skajin tjetër. Kerubët të jenë një me pajtimoren në të dyja skajet e saj. 20Krahët t'i kenë të shtrirë lart që të mbulojnë pajtimoren me to. Të jenë përballë njëri-tjetrit dhe me fytyrë nga pajtimorja. 21Kapakun e pajtimores vendose mbi arkë, ndërsa në arkë vendos dëshminë që do të të jap. 22Aty mbi pajtimore, mes dy kerubëve që janë mbi arkën e dëshmisë, do të takohem me ty dhe do të të jap tërë urdhërimet për izraelitët.

Tryeza e bukëve të kushtuara Puno një tryezë me dru akacieje, dy kute të gjatë, një kut të gjerë dhe një kut e

23

gjysmë të lartë. 24Praroje me ar të pastër dhe bëji përreth një kornizë të artë. 25Vër përreth tryezës një buzë, një pëllëmbë të gjerë dhe përreth buzës bëj një kornizë të artë. 26Puno katër rrathë të artë dhe vendosi në të katër këndet e tryezës, nga një për çdo këmbë. 27Ato të jenë pranë buzës së tryezës, që shufrat të kalohen për të mbartur tryezën. 28Punoji shufrat me dru akacieje dhe praroji. Me to do të mbartësh

tryezën. 29Tasat, kupat, kanat dhe brokat e tryezës që përdoren për fli stërpikjeje bëji prej ari të pastër. 30Mbi tryezë vendos përherë bukë të kushtuara për mua.

Shandani Puno një shandan me ar të pastër. Baza dhe trungu i shandanit të farkëtohen. Ku-

31

pat, sythat dhe fletët të jenë një me shandanin. 32Nga trungu i shandanit të dalin gjashtë degë: tre nga një anë dhe tre nga ana tjetër. 33Dega e parë të ketë tri kupa në trajtën e lules së bajames, secila me sytha e fletë, sikurse edhe dega e dytë dhe kështu me radhë të gjashtë degët që dalin nga shandani. 34Trungu i shandanit të ketë katër kupa në trajtën e lules së bajames, secila me sytha e fletë. 35Puno një syth poshtë dy degëve të para që dalin nga trungu, një syth tjetër poshtë dy degëve të dyta dhe kështu me radhë për gjashtë degët që dalin nga shandani. 36Sythat dhe degët të jenë një me shandanin. I tëri të farkëtohet si një trup i vetëm prej ari të pastër. 37Bëji shtatë llamba dhe vëri që të ndriçojnë vendin përpara. 38Mashat dhe kacitë e shandanit të jenë prej ari të pastër. 39Për të punuar shandanin dhe tërë këto enë të përdoren tridhjetë e pesë kilogramë ar i pastër. 40Bëj kujdes t'i punosh sipas gjedhes që po të tregohet në mal».

DALJA 26 Tenda «Tendën bëje me dhjetë pëlhura liri të tjerra hollë. Ato të punohen me fije ngjyrë

1

vjollcë, të purpurt, të kuqe të ndezur dhe të qëndisen mjeshtërisht me kerubë. 2Çdo pëlhurë të jetë njëzet e tetë kute e gjatë dhe katër kute e gjerë. Të gjitha pëlhurat të kenë të njëjtat përmasa. 3Pesë nga pëlhurat të qepen me njëra-tjetrën si një copë e vetme, po kështu edhe pesë të tjerat. 4Bëj vjegëza me ngjyrë vjollcë në anën e fundit të njërës copë dhe po kështu në anën e copës tjetër. 5Bëj pesëdhjetë vjegëza në njërën copë dhe pesëdhjetë në anën e copës tjetër. Vjegëzat e të dyja copave të përkojnë me

njëra-tjetrën. 6Puno pesëdhjetë grremça të artë që me to të mbërthesh copat me njëratjetrën. Kështu tenda do të jetë njëcopëshe. Bëj njëmbëdhjetë pëlhura me lesh dhie për t'i vënë mbi tendë. 8Çdo pëlhurë të jetë

7

tridhjetë kute e gjatë dhe katër kute e gjerë. Të njëmbëdhjetë pëlhurat të kenë të njëjtat përmasa. 9Pesë nga pëlhurat të qepen si një copë e vetme e po kështu edhe gjashtë të tjerat. Pëlhura e gjashtë të paloset më dysh e të vendoset në ballë të tendës. 10Bëj pesëdhjetë vjegëza në fund të njërës copë dhe pesëdhjetë vjegëza në fund të copës tjetër. 11Puno pesëdhjetë grremça bronzi dhe shkoi nëpër vjegëza, që të mbërthejnë tendën e ajo do të jetë njëcopëshe. 12Pjesa e pëlhurës së tendës që tepron e që është sa gjysma e një pëlhure, të varet mbrapa tendës. 13Pjesët e pëlhurës, që teprojnë nga një kut në të dyja anët e tendës, të varen në të dyja anët e tendës që ta mbulojnë. 14Bëj për tendën një mbulesë me lëkurë dashi të ngjyrosur në të kuqe dhe mbi të vër një mbulesë tjetër me lëkurë të çmuar. Dërrasat e tendës bëji me dru akacieje dhe nguli drejt. 16Çdo dërrasë të jetë dhjetë

15

kute e gjatë dhe një kut e gjysmë e gjerë. 17Dërrasat të kenë nga dy kunja që të mbërthehen me njëra-tjetrën. Kështu punoji tërë dërrasat e tendës. 18Njëzetë bëji për krahun jugor. 19Puno dyzet baza argjendi që të vihen poshtë këtyre njëzet dërrasave. Dy baza për çdo dërrasë, një bazë për çdo kunj. 20Edhe krahu tjetër i tendës, ai i veriut, të ketë njëzetë dërrasa 21dhe dyzet baza argjendi, pra dy baza për çdo dërrasë. 22Ndërsa krahu i pasmë, ai i perëndimit, të ketë gjashtë dërrasa. 23Bëj edhe dy dërrasa për këndet e krahut të pasmë të tendës. 24Poshtë të jenë të ndara, por sipër të bashkuara me një rreth. Kështu vepro me dërrasat e të dyja këndeve. 25Gjithsej të jenë tetë dërrasa dhe gjashtëmbëdhjetë baza prej argjendi, pra dy baza për çdo dërrasë. Bëj traversa me dru akacieje: pesë traversa për dërrasat e njërit krah të

26

tendës, 27pesë traversa për dërrasat a krahut tjetër dhe pesë traversa për dërrasat e krahut të pasmë, atë të perëndimit. 28Traversa e mesit, ajo që është në mes të

dërrasave, të jetë e gjatë nga cepi në cep. 29Praroji dërrasat e traversat dhe bëj rrathë të artë që të mbajnë traversat. 30Ngrije tendën sipas porosive që t'u treguan në mal. Bëj një vel prej liri të tjerrë hollë. Të punohet me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt, të

31

kuqe të ndezur dhe të qëndiset mjeshtërisht me kerubë. 32Vendose mbi katër shtylla të punuara me dru akacieje. Shtyllat të jenë të praruara, të kenë grremça të artë dhe të jenë vendosur mbi katër baza të argjendta. 33Vare velin në grremça dhe vendos pas tij arkën e dëshmisë, që veli të ndajë shenjtëroren nga shenjtërorja e shenjtëroreve. 34Pajtimoren mbi arkën e dëshmisë vendose në shenjtëroren e shenjtëroreve. 35Tryezën vëre para velit, në krahun verior të tendës, ndërsa shandanin vëre përballë tryezës, në krahun jugor. Në hyrje të tendës bëj një perde prej liri të tjerrë hollë. Ajo të qëndiset me fije ngjyrë

36

vjollcë, të purpurt dhe të kuqe të ndezur. 37Për perden puno pesë shtylla me dru akacieje. Praroji shtyllat, bëj grremça të artë dhe shkrij pesë baza bronzi për to».

DALJA 27 Altari «Puno një altar me dru akacieje. Altari të jetë katror, pesë kute i gjatë, pesë kute i

1

gjerë dhe tri kute i lartë. 2Në të katër këndet e altarit puno nga një bri. Ata të jenë një me altarin dhe të veshur me bronz. 3Rrethjet për të mbledhur hirin, terplotet, legenët, pirunët, kacitë dhe tërë enët e altarit bëji prej bronzi. 4Bëj një skarë prej bronzi. Bëj mbi të katër rrathë bronzi, një për çdo kënd. 5Vendose poshtë, nën buzën e altarit, që të jetë në mes. 6Bëj për altarin shufra me dru akacieje dhe vishi me bronz. 7Për ta mbartur shkoi shufrat nëpër rrathë në të dyja anët e altarit. 8Altarin bëje me dërrasa e lëre të zbrazët brenda. Bëje ashtu siç t'u tregua në mal.

Oborri i tendës

Bëj një oborr për tendën. Krahu jugor i oborrit të rrethohet me njëqind kute pëlhurë

9

liri të tjerrë hollë. 10Ai krah të ketë njëzet shtylla dhe baza bronzi. Ndërsa grremçat e shtyllave dhe shtizat t'i ketë të argjendta. 11Po kaq i gjatë të jetë edhe krahu verior. Edhe ai të rrethohet me njëqind kute pëlhurë dhe me njëzet shtylla e baza bronzi. Ndërsa grremçat e shtyllave dhe shtizat t'i ketë të argjendta. 12Krahu perëndimor i oborrit të rrethohet me pesëdhjetë kute pëlhurë dhe me dhjetë shtylla e baza. 13Edhe krahu lindor të jetë pesëdhjetë kute i gjatë. 14Ky krah të ketë pesëmbëdhjetë kute pëlhurë me tri shtylla e baza në njërën anë të hyrjes 15dhe pesëmbëdhjetë kute pëlhurë me tri shtylla e baza në anën tjetër të hyrjes. 16Në hyrje të oborrit të bëhet një perde njëzet kute e gjatë. Ajo të punohet prej liri të tjerrë hollë dhe të qëndiset me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur. Për të, të bëhen katër shtylla e baza. 17Tërë shtyllat përreth oborrit të mbërthehen me shtiza të argjendta. Grremçat t'i kenë prej argjendi, ndërsa bazat prej bronzi. 18Oborri të jetë njëqind kute i gjatë, pesëdhjetë kute i gjerë dhe pesë kute i lartë. Të rrethohet prej liri të tjerrë hollë dhe të ketë shtylla prej bronzi. 19Tërë sendet e tjera të tendës, tërë kunjat e tendës dhe të oborrit të jenë prej bronzi.

Vaji për shandanin Urdhëroji izraelitët të të sjellin vaj të pastër ulliri të shtrydhur, që llamba e shandanit

20

të jetë e ndezur përherë. 21Aroni e bijtë e tij do ta mbajnë ndezur para ZOTIT nga mbrëmja në mëngjes në tendën e takimit, para velit që ndan dëshminë. Ky do të jetë një rregull i përhershëm për tërë breznitë e Izraelit».

DALJA 28 Rrobat e priftërinjve «Thirr prej izraelitëve Aronin, vëllanë tënd, bashkë me Nadabin, Abihuin, Eleazarin

1

dhe Itamarin, bijtë e tij, që të më shërbejnë si priftërinj. 2Puno rroba të shenjta për Aronin, vëllanë tënd, që të jenë të hijshme e plot madhështi. 3Fol me tërë mjeshtrat, të cilët i

kam mbushur me shpirtin e urtisë, që të bëjnë rrobat e Aronit kur të shenjtërohet si prift për mua. 4Këto janë rrobat që do të bëjnë: një parzmore, një efod, një petk, një tunikë të thurur, një kësulë dhe një brez. Të bëjnë rroba të shenjta për Aronin, vëllanë tënd, dhe për bijtë e tij, që të më shërbejnë si priftërinj. 5Mjeshtrat të përdorin ar, pëlhurë liri dhe fije me ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur.

Efodi Efodin bëje me ar dhe me pëlhurë liri të tjerrë hollë, të qëndisur mjeshtërisht me fije

6

ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur. 7Të ketë dy supore të lidhura në të dyja anët. 8Rripi mbi efod të punohet nga e njëjta copë dhe ashtu si efodi, të punohet me ar, me pëlhurë liri të tjerrë hollë dhe me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur. 9Merr dy gurë oniksi dhe gdhend në ta emrat e bijve të Izraelit. 10Gdhendi sipas moshës, gjashtë emra në njërin gur dhe gjashtë në gurin tjetër. 11Gdhendi mjeshtërisht emrat e bijve të Izraelit në të dy gurët dhe përshkoji me filigran të artë. 12Vendosi të dy gurët mbi suporet e efodit që të jenë si përkujtimore për bijtë e Izraelit. Kështu Aroni do t'i mbartë emrat e bijve të Izraelit mbi të dyja suporet si përkujtimore para ZOTIT. 13Puno filigran të artë 14dhe dy varëse me ar të pastër. Varëset të jenë të thurura me njëratjetrën dhe të mbërthehen me filigranët e artë.

Parzmorja Qëndise parzmoren e gjykimit me mjeshtëri siç qëndise edhe efodin. Punoje me ar,

15

me pëlhurë liri të tjerrë hollë dhe me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur. 16Të jetë e palosur më dysh dhe katrore, një pëllëmbë e gjatë e një pëllëmbë e gjerë. 17Në të vër katër radhë me gurë të çmuar. Në radhën e parë vër rubin, topaz dhe smerald. 18Në radhën e dytë vër granat, safir dhe diamant. 19Në radhën e tretë vër hiacint, kalcedon dhe ametist. 20Në radhën e katërt vër topaz, oniks dhe diaspër. Gurët e çmuar të mbërthehen në filigran të artë. 21Gjithsej dymbëdhjetë gurë të çmuar sipas bijve të Izraelit. Emri i çdo fisi të gdhendet mbi çdo gur. 22Parzmores bëji varëse të

gërshetuara prej ari të pastër. 23Bëj dy rrathë të artë dhe vendosi në të dyja anët e parzmores. 24Në to mbërthe të dyja varëset e arta. 25Dy anët e tjera të varëseve mbërtheji te dy filigranët dhe lidhi me suporet e efodit me krah përpara. 26Bëj dy rrathë të artë dhe vendosi në të dyja cepat e parzmores, në anën e brendshme të saj, përballë efodit. 27Bëj edhe dy rrathë të tjerë të artë dhe vendosi përpara efodit, në fund të suporeve, pranë vendit ku ato puqen, sipër rripit të efodit. 28Lidhi rrathët e parzmores me ato të efodit me një shirit ngjyrë vjollcë, që parzmorja të jetë sipër rripit dhe të mos lëvizë prej efodit. 29Kështu, kur të hyjë në shenjtërore, Aroni do të mbartë në zemër emrat e bijve të Izraelit të gdhendur në parzmoren e gjykimit si një përkujtimore të përhershme para ZOTIT. 30Brenda parzmores së gjykimit vendos Urimët e Tumimët, që Aroni t'i ketë në zemër kur të dalë para ZOTIT. Kështu, ai do të mbartë përherë në zemër mjetet për t'u shpallur vendime bijve të Izraelit në prani të ZOTIT.

Petku Petkun poshtë efodit punoje të tërin me pëlhurë ngjyrë vjollcë. 32Në mes hapi një

31

grykë për të futur kokën. Qepi një buzë përreth porsi jakë, që të mos griset. 33Puno shegë me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur dhe vari rreth e qark fundit të petkut. Vër këmbanëza të arta ndërmjet. 34Vari me radhë, një këmbanëz të artë, një shegë, rreth e qark fundit të petkut. 35Aroni ta veshë gjatë shërbesës, që kur të hyjë në shenjtërore, para ZOTIT, dhe të dalë prej saj, këmbanëzat të kumbojnë dhe ai të mos vdesë. Puno një pllakëz me ar të pastër dhe në të gdhend: “I shenjti i ZOTIT”. 37Lidhe para

36

kësulës me një shirit ngjyrë vjollcë. 38Do të jetë mbi ballin e Aronit, që ai të mbartë fajin e izraelitëve kur të kushtojnë dhuratat e shenjta. Do ta ketë përherë në ballë, që ato të pranohen para ZOTIT.

Tunika dhe rroba të tjera

Tunikën e kësulën punoje prej liri, ndërsa brezin qëndise. 40Bëj tunika, breza dhe

39

kësulëza për bijtë e Aronit që të jenë të hijshme e plot madhështi. 41Vishja rrobat Aronit, vëllait tënd, dhe bijve të tij. Vajosi, shuguroji dhe shenjtëroji që të më shërbejnë si priftërinj. Bëju mbathje të linjta që të mbulojnë lakuriqësinë që nga mesi deri te kofshët. 43Kur

42

të shkojnë në tendën e takimit ose kur t'i afrohen altarit për të shërbyer në shenjtërore, Aroni e bijtë e tij t'i veshin që të mos bien në faj e të vdesin. Ky të jetë një rregull i përhershëm për Aronin dhe pasardhësit e tij».

DALJA 29 Shugurimi i Aronit «Kështu do t'i shenjtërosh që të më shërbejnë si priftërinj: merr një mëzat dhe dy

1

desh të patëmetë. 2Merr bukë, kuleç e pite të lyera me vaj. Të përgatiten me miell të bardhë, por të jenë të ndorme. 3Vendosi në një shportë dhe paraqiti bashkë me mëzatin dhe me dy deshtë. 4Paraqite Aronin me bijtë e tij te hyrja e tendës së takimit dhe laji me ujë. 5Pastaj merri rrobat dhe vishja Aronit tunikën, petkun, efodin e parzmoren. Mbërtheje me rripin e efodit, 6vëri kësulën mbi kokë dhe kurorën e shenjtë vendose mbi të. 7Merre vajin e vajosjes dhe derdhja mbi kokë, që ta vajosësh. 8Afroji edhe bijtë e tij dhe vishua tunikat, 9lidhua brezin, si Aronit, edhe bijve të tij, e vërua kësulëzat. Priftëria do të jetë e tyrja. Ky është rregull i përhershëm. Shuguro Aronin e bijtë e tij. Pastaj sille mëzatin para tendës së takimit dhe Aroni me bijtë e tij të vënë duart mbi

10

kokën e mëzatit. 11There në prani të ZOTIT, në hyrje të tendës së takimit. 12Merre gjakun dhe lyej me gisht brirët e altarit. Pjesën tjetër të gjakut derdhe në rrëzë të altarit. 13Merre tërë dhjamin e të përbrendshmeve, rizën e mëlçisë, dy veshkat me gjithë dhjamë e shkrumboji mbi altar. 14Ndërsa mishin, lëkurën e rropullitë digji në zjarr jashtë fushimit. Kjo është fli për mëkatin.

Pastaj merre njërin dash dhe Aroni me bijtë e tij të vënë duart mbi kokën e

15

dashit. 16There, merr gjakun dhe spërkat altarin rreth e qark. 17Prije dashin copa-copa. Laja të brendshmet e këmbët dhe vendosi mbi copat e mishit dhe mbi kokën. 18Shkrumboje mbi altar. Kjo është fli shkrumbimi për ZOTIN, fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN. Pastaj merr dashin tjetër dhe Aroni me bijtë e tij të vënë duart mbi kokën e

19

dashit. 20There, merr gjakun dhe lyej bulën e veshit të djathtë të Aronit e të bijve të tij, gishtin e madh të dorës së djathtë dhe gishtin e madh të këmbës së djathtë. Me pjesën tjetër të gjakut spërkat rreth e qark altarin. 21Pastaj merr nga gjaku në altar e nga vaji për vajosje dhe stërpik Aronin e rrobat e tij bashkë me të bijtë e rrobat e tyre. Kështu, ai dhe rrobat e tij bashkë me të bijtë dhe rrobat e tyre, do të shenjtërohen. Merre dhjamin e dashit, bishtin e dhjamosur, dhjamin e të përbrendshmeve, rizën e

22

mëlçisë, dy veshkat me gjithë dhjamë dhe kofshën e djathtë, sepse ky është dash për shugurim. 23Merr një bukë të rrumbullakët, një kulaç me vaj dhe një pite nga shporta e bukëve të ndorme që është në prani të ZOTIT. 24Vendosi të tëra këto në duart e Aronit dhe të bijve të tij dhe ngriji lart si fli lartësimi para ZOTIT. 25Pastaj merri prej tyre dhe shkrumboji në altar si fli shkrumbimi që të jenë si erë e këndshme para ZOTIT. Kjo është fli zjarri për ZOTIN. Merre gjoksin e dashit që kushtohet për shugurimin e Aronit dhe ngrije lart si fli

26

lartësimi para ZOTI. Kjo pjesë të takon ty. 27Shenjtëroji pjesët e dashit të shugurimit që i përkasin Aronit e bijve të tij, gjoksin që kushtohet si fli lartësimi dhe kofshën që kushtohet duke u ngritur lart. 28Këto pjesë do t'i përkasin përherë Aronit e bijve të tij, sepse janë fli lartësimi. Pjesët do të merren prej flijimeve të paqtimit të izraelitëve si dhuratë kushtuar ZOTIT. 29Rrobat e shenjta të Aronit do t'u takojnë bijve të tij, që ata të vajosen dhe shugurohen me to. 30I biri që do ta zëvendësojë, ai që do të hyjë në tendën e takimit për të shërbyer në shenjtërore, do t'i veshë për shtatë ditë.

Merre dashin e shugurimit dhe zieje në një vend të shenjtë. 32Aroni me bijtë e tij do

31

ta hanë mishin e dashit dhe bukën e shportës te hyrja e tendës së takimit. 33Prej tyre do të hanë vetëm ata për të cilët është bërë flija e shlyerjes së mëkatit për vajosje dhe shugurim. Askush tjetër nuk do të hajë prej tyre, sepse ato janë të shenjta. 34Nëse, deri në mëngjes, tepron diçka prej mishit të shugurimit dhe prej bukës, digje në zjarr. Mos e hani, sepse është e shenjtë. Vepro me Aronin e bijtë e tij ashtu siç të urdhërova. Shuguroji për shtatë ditë. 36Flijo

35

përditë nga një mëzat si fli për mëkatin, për shlyerjen e tyre. Flijo edhe një fli për të shlyer mëkatin e altarit dhe vajose që ta shenjtërosh. 37Për shtatë ditë kushto fli për shlyerjen e mëkatit të altarit që ta shenjtërosh. Kështu, altari do të bëhet tejet i shenjtë dhe kushdo që e prek do të shenjtërohet.

Flijimet e përditshme Ja çfarë do të kushtosh përherë mbi altar: nga dy qengja motakë përditë. 39Njërin

38

kushtoje në mëngjes e tjetrin në mbrëmje. 40Bashkë me qengjin e parë kushto një kilogram majë mielli përzier me një litër vaj të shtrydhur dhe një litër verë si fli stërpikjeje. 41Qengjin e dytë kushtoje në mbrëmje e bashkë me të kushto të njëjta fli drithi e stërpikjeje si ato të mëngjesit, që të jetë një fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN. 42Kjo do të jetë një fli shkrumbimi e përhershme, brez pas brezi, që kushtohet te hyrja e tendës së takimit, në prani të ZOTIT, atje ku unë do të të takoj për të folur me ty. 43Atje do të takoj izraelitët dhe vendi do të shenjtërohet me lavdinë time. 44Do ta shenjtëroj tendën e takimit dhe altarin. Aronin e bijtë e tij do t'i shenjtëroj që të më shërbejnë si priftërinj. 45Do të banoj mes izraelitëve dhe do të jem Perëndia i tyre. 46Kështu, ata do ta dinë që unë jam ZOTI, Perëndia i tyre, që i nxori nga toka e Egjiptit, që të banoj mes tyre. Unë jam ZOTI, Perëndia i tyre».

DALJA 30

Altari i temjanit «Bëj një altar për të djegur temjan. Punoje me dru akacieje. 2Bëje katror, një kut të

1

gjatë, një kut të gjerë dhe dy kute të lartë. Brirët të jenë një me altarin. 3Praroji me ar të pastër pjesën e sipërme, anët përqark dhe brirët. Punoji një kornizë të artë përreth 4dhe poshtë saj bëj nga dy rrathë të artë në të dyja anët. Vendosi në të dy krahët e altarit, që të futen shufrat për ta mbartur. 5Punoji shufrat me dru akacieje dhe praroji. 6Vendose altarin para velit që ndan arkën e dëshmisë dhe pajtimoren mbi të. Atje do të të takoj. 7Aroni të djegë temjan erëkëndshëm mbi të. Këtë ta bëjë çdo mëngjes kur përgatit llambat e shandanit 8dhe çdo mbrëmje kur i ndez ato. Kështu, do të digjet përherë temjan para ZOTIT, brez pas brezi. 9Mos kushtoni çfarëdolloj temjani mbi të, as fli shkrumbimi, as fli drithi e as fli stërpikjeje. 10Një herë në vit, Aroni do t'i lyejë brirët e altarit me gjak, që altari të shlyhet me gjakun e flisë për mëkatin që bëhet një herë në vit për shlyerjen e mëkatit. Kjo të bëhet brez pas brezi. Altari është tejet i shenjtë për ZOTIN».

Regjistrimi i popullsisë 11

ZOTI i tha Moisiut: 12«Kur të regjistrosh numrin e izraelitëve, secili t'i

paguajë ZOTIT shpagim për jetën e vet. Kështu nuk do të dënoheni me plagë kur të bëhet numërimi. 13Ata që regjistrohen do të japin gjysmë sikle argjendi, gjashtë gramë sipas peshës së shenjtërores. Kjo do t'i kushtohet ZOTIT si dhuratë. 14Të gjithë të regjistruarit nga njëzet vjeç e lart do t'i kushtojnë ZOTIT këtë dhuratë. 15I pasuri të mos japë më shumë e as i varfri më pak se gjysmë sikle. Ato kushtojani si dhuratë ZOTIT për të shlyer jetën tuaj. 16Merre shumën e shlyerjes nga izraelitët dhe vëre në shërbim të tendës së takimit. Kjo do t'iu shërbejë si përkujtimore para ZOTIT dhe si shlyerje për jetën e tyre».

Legeni

17

ZOTI i tha Moisiut: 18«Bëj një legen bronzi me bazë bronzi që të përdoret për të larë.

Vendose mes tendës së takimit e altarit dhe mbushe me ujë. 19Aroni me bijtë e tij ta përdorin për të larë duart e këmbët. 20Ata të lahen me ujë, që të mos vdesin kur të hyjnë në tendën e takimit ose kur t'i afrohen altarit për të shkrumbuar fli zjarri për ZOTIN. 21T'i lajnë duart e këmbët që të mos vdesin. Ky është rregull i përhershëm për Aronin dhe pasardhësit e tij, brez pas brezi».

Vaji dhe temjani 22

ZOTI i tha Moisiut: 23«Nga erëzat më të mira merr: pesëqind sikla mirrë, dyqind e

pesëdhjetë sikla kanellë erëkëndshme, dyqind e pesëdhjetë sikla kallam erëkëndshëm, 24pesëqind sikla kasi, sipas peshës së shenjtërores, dhe katër litra vaj ulliri. 25Përgatit me to vajin e shenjtë të vajosjes, që të jetë një parfum i përzier me mjeshtëri. Ky do të jetë vaji i shenjtë për vajosje. 26Me të vajos tendën e takimit, arkën e dëshmisë, 27tryezën me enët përkatëse, shandanin me pajisjet përkatëse, altarin e temjanit, 28altarin e flive të shkrumbimit me enët përkatëse dhe legenin bashkë me bazën. 29Shenjtëroji dhe ato do të jenë tejet të shenjta. Kushdo që i prek do të shenjtërohet. 30Vajose edhe Aronin me bijtë e tij, shenjtëroji, që të më shërbejnë si priftërinj. 31Ndërsa izraelitëve thuaju: “Ky është vaji im i shenjtë që përdoret për vajosje brez pas brezi. 32Prandaj mos e përdorni për të vajosur këdo dhe as mos përgatitni vaj me të njëjtën përmbajtje. Ai është vaj i shenjtë dhe ju, duhet ta mbani si të tillë. 33Kush përgatit një vaj të tillë apo e përdor për të vajosur dikë që nuk është prift do të zhbihet prej popullit”». 34

ZOTI i tha Moisiut: «Merr këto erëra të mira: storaks, guaska aromatike e galban.

Merr të njëjtën sasi për secilën dhe përzieje me kem të pastër. 35Përgatit me to temjanin që të jetë një parfum i përzier me mjeshtëri, i kripur, i pastër dhe i shenjtë. 36Thërrmoje një pjesë dhe bëje pluhur që ta vendosësh para dëshmisë, në tendën e takimit ku unë do të të takoj. Temjani të jetë tejet i shenjtë për ju. 37Prandaj, mos përgatitni për vete

temjan të tillë, sepse është i shenjtë për ZOTIN. 38Kush përgatit një temjan të tillë për t'i mbajtur erë, të zhbihet prej popullit».

DALJA 31 Mjeshtrat e punimeve 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Ja, me emër e thirra Becalelin, birin e Uriut, nipin e Hurit, prej

fisit të Judës. 3E mbusha me shpirtin e Perëndisë, me urti, me dituri, me njohuri dhe me çdo lloj mjeshtërie, 4që të mbikëqyrë punimet e arit, argjendit dhe bronzit, 5të gdhendë drurët dhe gurët që duhen dhe të bëjë çdo gjë. 6Kam caktuar gjithashtu Oholiabin, birin e Ahisamakut, prej fisit të Danit, që ta ndihmojë. Të gjithë mjeshtrave u kam dhënë urtinë për të bërë gjithçka që të urdhërova: 7tendën e takimit, arkën e dëshmisë me pajtimoren mbi të, tërë pajisjet e tendës, 8tryezën me enët përkatëse, shandanin e pastër me enët përkatëse, altarin e temjanit, 9altarin e flive të shkrumbimit me enët përkatëse, legenin me bazën, 10rrobat e endura, rrobat e shenjta të priftit Aron, rrobat priftërore të bijve të tij, 11vajin e vajosjes dhe temjanin erëkëndshëm për shenjtëroren. Ata do t'i bëjnë ashtu siç të urdhërova».

Dita e shtunë 12

ZOTI i tha Moisiut: 13«Thuaju izraelitëve: “Tregoni kujdes që të mbani të shtunën

time, sepse ajo është shenjë mes meje dhe jush, brez pas brezi, që ta dini se unë, ZOTI, ju shenjtëroj. 14Mbajeni të shtunën, sepse është e shenjtë për ju. Kush e përdhos, të dënohet me vdekje. Kush punon atë ditë, të zhbihet prej popullit. 15Gjashtë ditë do të punohet, por dita e shtatë do të jetë e shtunë, një pushim i shenjtë për nder të ZOTIT. Kush bën punë të shtunën, të dënohet me vdekje. 16Prandaj izraelitët ta mbajnë e ta kremtojnë të shtunën brez pas brezi, si një besëlidhje të përjetshme. 17Ajo është shenjë e përjetshme mes meje dhe izraelitëve, sepse në gjashtë ditë ZOTI bëri qiellin e tokën, por ditën e shtatë pushoi dhe u çlodh”».

Kur mbaroi së foluri me Moisiun në malin e Sinait, ZOTI i dha dy rrasat e dëshmisë,

18

rrasat e gurit, të shkruara nga vetë dora e Perëndisë.

DALJA 32 Viçi i artë Kur populli pa se Moisiu po vonohej të zbriste nga mali, u mblodh rreth Aronit e i tha:

1

«Ngrihu e na bëj ca perëndi, që të na prijnë. Sa për këtë Moisiun që na nxori nga dheu i Egjiptit, nuk dimë ç'u bë me të!». 2Aroni iu përgjigj: «Hiquani vathët e artë grave, bijve dhe bijave dhe m'i sillni mua». 3Atëherë tërë populli hoqi vathët e artë dhe ia solli Aronit. 4Ky ua mori dhe i punoi me daltë. Bëri një viç të metaltë e u tha: «Këta janë perënditë e tu, o Izrael, që të nxorën nga dheu i Egjiptit». 5Aroni e pa, i ndërtoi një altar dhe thirri: «Nesër do të kremtojmë për nder të ZOTIT». 6Të nesërmen, u ngritën herët dhe kushtuan fli shkrumbimi e paqtimi. Populli u ul për të ngrënë e për të pirë dhe pastaj u ngrit për t'u dëfryer. Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Zbrit poshtë, se populli yt, që e nxore nga dheu i Egjiptit,

7

u shthur. 8Shpejt e lanë udhën që i urdhërova të ndiqnin. Bënë për vete një viç të metaltë. E adhurojnë, i flijojnë fli e thonë: “Këta janë perënditë e tu, o Izrael, që të nxorën nga dheu i Egjiptit”». 9ZOTI vijoi: «E kam parë që ky është një popull kokëfortë. 10Tani më lër! Do të ndizem me zemërim e do t'i shuaj. Ty do të të bëj një komb të madh». Por Moisiu ia zbuti zemërimin ZOTIT, Perëndisë së tij, duke i thënë: «Përse, o ZOT,

11

ndizet zemërimi yt kundër popullit tënd që e nxore nga dheu i Egjiptit me forcë të madhe e me dorë të fuqishme? 12Përse të thonë egjiptianët: “I nxori me dredhi për t'i vrarë nëpër male e për t'i shuar nga faqja e dheut”? Zmbrapse zemërimin e hiq dorë nga e keqja që do t'i bësh popullit tënd. 13Kujto Abrahamin, Isakun e Izraelin, shërbëtorët e tu, të cilëve iu betove për veten tënde e u the: “Do t'i shumoj pasardhësit tuaj si yjet e qiellit

dhe tërë këtë tokë për të cilën ju fola, do t'ua jap pasardhësve tuaj. Ajo do të jetë përgjithmonë e tyrja”». 14Atëherë ZOTI hoqi dorë nga e keqja që kishte thënë se do t'i bënte popullit të tij. Pastaj Moisiu u kthye e zbriti nga mali dhe mbante në dorë dy rrasat e dëshmisë të

15

shkruara nga të dyja anët. 16Rrasat ishin vepër e Perëndisë. Edhe shkrimi i gdhendur në rrasa ishte i tiji. 17Kur dëgjoi zhurmën e popullit që bërtiste, Jozuehu i tha Moisiut: «Britma lufte po dëgjohen në fushim». 18Por Moisiu i tha: «Nuk është këngë kreshnikësh, as këngë vaji nuk është. Por këngë feste po dëgjoj». Kur iu afrua fushimit dhe pa viçin e vallet, Moisiu u zemërua, i hodhi rrasat nga duart

19

dhe i copëtoi rrëzë malit. 20E mori viçin që kishin bërë dhe e dogji në zjarr. E theu, e bëri pluhur dhe ua hodhi në ujë izraelitëve që ta pinin. Atëherë i tha Aronit: «Ç'faj të ka ky popull që e ngarkove me një mëkat kaq të

21

madh?». 22Aroni i tha: «Mos u zemëro imzot. Ti vetë e di sa popull i keq është ky. 23Ata më thanë: “Na bëj ca perëndi, që të na prijnë. Sa për këtë Moisiun që na nxori nga dheu i Egjiptit nuk dimë ç'u bë me të!”. 24Unë u thashë: “Kush ka ar, ta heqë”. Ata ma sollën, unë e hodha në zjarr e pastaj doli ky viç». Moisiu pa se populli ishte shfrenuar, sepse Aroni ua kishte lëshuar frerin aq sa ishin

25

bërë gazi i botës. 26Pastaj Moisiu qëndroi në të hyrë të fushimit e tha: «Kush është me ZOTIN, të vijë tek unë!». Atëherë tërë levitët u mblodhën pranë Moisiut. 27Ai u tha: «Kështu thotë ZOTI, Perëndia i Izraelit: “Secili të rrokë shpatën e vet. Përshkojeni fushimin derë më derë e secili të vrasë vëllanë, mikun dhe fqinjin e vet”». 28Levitët bënë siç u tha Moisiu. Atë ditë u vranë tre mijë burra. 29Pastaj Moisiu u tha: «Sot u shuguruat në shërbim të ZOTIT, u bekuat, sepse secili doli kundër birit e vëllait të vet». Të nesërmen Moisiu i tha popullit: «Keni mëkatuar rëndë. Do të shkoj para ZOTIT e

30

ndoshta do ta shlyej mëkatin tuaj». 31Kështu, Moisiu u kthye te ZOTI e tha: «Të lutem, ky

popull ka mëkatuar rëndë, se ka bërë për vete perëndi të arta. 32Falua mëkatin. Nëse nuk ua fal, atëherë më fshij nga libri yt që ke shkruar». 33ZOTI i tha Moisiut: «Do të fshij nga libri im këdo që mëkatoi kundër meje. 34Tani, shko, çoje popullin atje ku të thashë, dhe engjëlli im do të të paraprijë. Por do të vijë një ditë kur do ta ndëshkoj mëkatin e tyre». 35Kështu, ZOTI e ndëshkoi popullin për viçin që kishin bërë, për viçin që Aroni kishte bërë.

DALJA 33 Largimi nga Sinai 1

ZOTI i tha Moisiut: «Ngrihu prej këtej, ti dhe populli që nxore nga toka e Egjiptit, e

shko drejt tokës që i premtova Abrahamit, Isakut e Jakobit kur u thashë se do t'ua jap pasardhësve të tyre. 2Do të dërgoj para teje një engjëll që të dëbojë kananitët, amoritët, hititët, perizitët, hivitët e jebusitët. 3Shko pra, në tokën ku rrjedh qumësht e mjaltë, por unë nuk do të nisem me ju, që të mos ju shkatërroj udhës, sepse ju jeni një popull kokëfortë». 4Kur dëgjoi këtë lajm të keq, populli mbajti zi dhe askush nuk i veshi stolitë. 5ZOTI i tha Moisiut: «Thuaju izraelitëve: “Jeni një popull kokëfortë. Sikur të ecja me ju edhe për një çast, do t'ju zhbija. Hiqini, pra, stolitë e pastaj do të vendos se çfarë do të bëj me ju”». 6Atëherë izraelitët i hoqën stolitë në malin Horeb e nuk i veshën më. Moisiu e merrte tendën dhe e ngulte jashtë fushimit, larg nga fushimi i izraelitëve. Atë

7

e quajti tenda e takimit. Kushdo që kërkonte këshilla nga ZOTI shkonte te tenda e takimit që ishte jashtë fushimit. 8Sa herë që Moisiu shkonte te tenda, i gjithë populli ngrihej e dilte te hyrja e tendës se vet për të parë Moisiun kur hynte në tendë. 9Me të hyrë Moisiu, shtylla e resë zbriste te hyrja e tendës ndërkohë që ZOTI fliste me të. 10Kur shtylla e resë qëndronte te hyrja e tendës, gjithë populli ngrihej e përkulej me nderim te hyrja e tendës së vet. 11ZOTI i fliste Moisiut ballë për ballë, ashtu siç flet dikush me mikun e vet. Pastaj

Moisiu kthehej në fushim, ndërsa ndihmësi i tij, djaloshi Jozueh, biri i Nunit, nuk largohej nga tenda.

Lutja e Moisiut Moisiu i tha ZOTIT: «Shiko, ti më ke thënë t'i prij këtij populli, por nuk më ke bërë të

12

ditur se kë do të dërgosh me mua. Ti vetë më ke thënë se më njeh me emër dhe se kam gjetur hir para teje. 13Prandaj, nëse kam gjetur hir para teje, m'i bëj të ditura udhët e tua, që të të njoh e të gëzoj gjithnjë përkrahjen tënde. Kije parasysh se ky komb është populli yt». 14ZOTI iu përgjigj: «Prania ime do të jetë me ty dhe unë do të të jap prehje». 15Moisiu i tha: «Nëse prania jote nuk është me ne, mos na nis që këtej. 16Si do të merret vesh që unë dhe populli yt kemi gjetur hir para teje, përveçse duke u nisur me ne? Vetëm kështu unë dhe populli yt do të dallohemi nga tërë popujt e tjerë mbi faqen e dheut». 17ZOTI i tha Moisiut: «Do ta plotësoj edhe këtë kërkesë, sepse ke gjetur hir para meje dhe të njoh me emër». Pastaj Moisiu tha: «Më dëfto lavdinë tënde». 19ZOTI i tha: «Do ta kaloj para teje tërë

18

mirësinë time dhe do të shpall para teje emrin e ZOTIT. Do të kem mëshirë për atë që dua të mëshiroj e do të kem dhembshuri për atë që dua të kem dhembshuri. 20Por fytyrën time nuk do të mund ta shohësh, se askush nuk mund ta shohë e të mbesë gjallë». 21Pastaj ZOTI tha: «Ja ku është një vend pranë meje. Qëndro mbi shkëmb, 22që kur të kalojë lavdia ime, të të fus në një zgavër shkëmbi e të të mbuloj me dorën time deri sa unë të kaloj. 23Pastaj do të heq dorën e ti do të më shohësh shpinën, por fytyra ime nuk mund të shihet».

DALJA 34 Rrasat e dyta të ligjit 1

ZOTI i tha Moisiut: «Lato dy rrasa guri si të parat, që të shkruaj në to urdhërimet që

ishin në rrasat që theve. 2Bëhu gati në të gdhirë dhe ngjitu në malin e Sinait. Qëndro

para meje në majë të malit. 3Askush të mos ngjitet me ty. Këmbë njeriu të mos duket në mal dhe asnjë bagëti e imët apo e trashë të mos kullotë kundruall malit». 4Kështu, Moisiu latoi dy rrasa guri si të parat dhe u ngjit në malin e Sinait herët në mëngjes, siç e kishte urdhëruar ZOTI. Atëherë ZOTI zbriti në re, qëndroi me Moisiun dhe shpalli emrin e vet. 6ZOTI i kaloi

5

përballë dhe shpalli: «ZOTI, ZOTI, Perëndi i dhimbshëm e i mëshirshëm, i ngadaltë në zemërim dhe plot mirësi e besnikëri. E ruan mirësinë për mijëra brezni,

7

fal paudhësinë, shkeljen dhe mëkatin, por nuk lë gjë pa dënuar. Paudhësinë e etërve e ndëshkon, deri te fëmijët e nipat, deri te breznia e tretë dhe e katërt». Atëherë Moisiu u përkul përtokë me të shpejtë, e adhuroi 9e tha: «Zot, nëse kam gje-

8

tur hir para teje, të lutem nisu bashkë me ne. Edhe pse ky popull është kokëfortë, na i fal paudhësitë e mëkatet dhe na bëj të tutë».

Përtëritja e besëlidhjes Zoti i tha: «Ja, unë po bëj një besëlidhje. Do të bëj para tërë popullit mrekulli që nuk

10

janë bërë mbi mbarë tokën dhe në asnjë popull. Tërë populli mes të cilit banon do të shohë veprën e ZOTIT, sepse ajo që do të bëj me ty do të jetë e mrekullueshme. Mbaj çfarë po të urdhëroj sot. Ja, unë po i dëboj para teje amoritët, kananitët, hititët,

11

perizitët, hivitët dhe jebusitët. 12Prandaj ruaj se bën ndonjë besëlidhje me banorët e tokës ku po hyn, sepse do të zihesh në kurth. 13Përkundrazi, rrënoji altarët e tyre, shkatërroji përmendoret e tyre të shenjta dhe zhbiji shtyllat e Asherave të tyre, 14sepse

nuk ke për të adhuruar asnjë perëndi tjetër ngaqë emri i ZOTIT është “xheloz” dhe ai është një Perëndi xheloz. 15Mos lidh besëlidhje me banorët e tokës, sepse kur të jepen pas kurvërisë me perënditë e tyre dhe kur t'u flijojnë fli perëndive të tyre, do të të ftojnë dhe kështu do të hash edhe ti prej flive të tyre. 16Po ua more bijat si gra për bijtë e tu, ato do të jepen pas kurvërisë me perënditë e tyre dhe do të bëjnë që edhe bijtë e tu të jepen pas kurvërisë me perënditë e tyre. Mos bëj për vete perëndi të metaltë.

17

Kremto festën e Bukëve të ndorme. Për shtatë ditë do të hash bukë të ndorme,

18

ashtu siç të kam urdhëruar të bësh në kohën e caktuar të muajit të Abibit, sepse pikërisht në atë muaj dole nga Egjipti. 19Çdo fryt i parë i barkut më përket mua, çdo mashkull i parë i bagëtive, si i qeve, ashtu edhe i deleve. 20Pjellën e parë të gomarit shpaguaje me dele. Nëse nuk e shpaguan, thyeja qafën. Tërë të paralindurit e bijve të tu do t'i shpaguash. Askush të mos dalë para meje duarbosh. Gjashtë ditë do të punosh, por ditën e shtatë do të pushosh. Do të pushosh edhe

21

gjatë të mbjellave e të korrave. 22Kremto festën e Javëve me prodhimet e para të korrjes së grurit dhe festën e të Vjelave në fund të çdo viti. 23Çdo mashkull të paraqitet tri herë në vit para ZOTIT Perëndi, Perëndisë së Izraelit. 24Kur t'i zboj kombet para teje dhe t'i zgjeroj kufijtë e tu, askush nuk do ta sulmojë tokën gjatë kohës që paraqitesh tri herë në vit para ZOTIT, Perëndisë tënd. Mos e kushto gjakun e flisë sime bashkë me të mbrujturat. Mos e ruaj flinë e të

25

kremtes së Pashkës për të nesërmen. 26Prodhimet e para të tokës, më të mirat, do t'i sjellësh në shtëpinë e ZOTIT, Perëndisë tënd. Mos e ziej kecin me qumështin e së ëmës». 27

ZOTI i tha Moisiut: «Shkruaji këto fjalë, sepse mbi këto fjalë e kam lidhur besëlidhjen

me ty dhe me Izraelin». 28Moisiu qëndroi me ZOTIN për dyzet ditë e net, pa ngrënë bukë e pa pirë ujë. Ai i shkroi fjalët e besëlidhjes në rrasa. Janë dhjetë urdhërimet.

Moisiu zbret nga mali

Pastaj Moisiu zbriti nga mali i Sinait duke mbajtur ne dorë dy rrasat e dëshmisë. Por

29

ai nuk e dinte që i ndrinte fytyra ngaqë kishte folur me Zotin. 30Kur Aroni dhe izraelitët panë sesi i ndrinte fytyra Moisiut, patën frikë t'i afroheshin. 31Por Moisiu i thirri. Atëherë Aroni me tërë krerët e bashkësisë u kthyen dhe ai foli me ta. 32Pas kësaj u afruan tërë izraelitët dhe Moisiu u urdhëroi gjithçka që ZOTI i kishte thënë në malin e Sinait. 33Si mbaroi së foluri me ta, Moisiu mbuloi fytyrën me vel. 34Kështu, sa herë që shkonte para ZOTIT për të folur, Moisiu e hiqte velin derisa largohej. Pastaj, kur dilte dhe u tregonte izraelitëve urdhërimet e Zotit, 35izraelitët e shikonin sesi i ndrinte fytyra. Atëherë Moisiu e vinte sërish velin dhe e mbante derisa shkonte për të folur përsëri me Zotin.

DALJA 35 Dita e shtunë Moisiu e mblodhi tërë bashkësinë e Izraelit e i tha: «Këto janë gjërat që ZOTI ka

1

urdhëruar të bëhen: 2“Gjashtë ditë do të punohet, por dita e shtatë do të jetë e shenjtë, ditë pushimi për nder të ZOTIT. Kush bën punë në këtë ditë, të dënohet me vdekje. 3Ditën e shtunë nuk do të ndezësh as zjarr në vatër”».

Përgatitja e tendës Pastaj Moisiu i tha tërë bashkësisë së Izraelit: «Ja çfarë urdhëron ZOTI: 5“Kush-

4

tojini ZOTIT dhurata. Kushdo që jep me gjithë zemër, t'i sjellë ZOTIT ar, argjend, bronz, 6lesh me ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur, pëlhurë liri e lesh dhie, 7lëkurë dashi të ngjyrosur në të kuqe, lëkurë të çmuar, dru akacieje, 8vaj për ndriçim, erëra të mira për vajin e vajosjes dhe për temjanin erëkëndshëm, 9gurë oniksi dhe gurë të tjerë për të stolisur efodin dhe parzmoren. Tërë mjeshtrat mes jush të vijnë e të bëjnë gjithçka që urdhëroi ZOTI: 11tendën

10

bashkë me mbulesat, grremçat, dërrasat, traversat, shtyllat e bazat; 12arkën bashkë me shufrat, pajtimoren e velin ndarës; 13tryezën bashkë me shufrat, tërë enët përkatëse e

bukën e paraqitjes; 14shandanin që ndriçon bashkë me tërë enët përkatëse, llambat e vajin; 15altarin e temjanit bashkë me shtyllat, vajin për vajosje e temjanin erëkëndshëm; perden e hyrjes së tendës; 16altarin e flive të shkrumbimit bashkë me skarën prej bronzi, shufrat e enët përkatëse; legenin bashkë me bazën; 17pëlhurat e oborrit bashkë me shtyllat, bazat e perden e hyrjes; 18kunjat e tendës e të oborrit bashkë me litarët; 19dhe rrobat e endura që përdoren për të shërbyer në shenjtërore, rrobat e shenjta të priftit Aron e rrobat e bijve të tij që shërbejnë si priftërinj”». Pastaj tërë bashkësia e Izraelit u largua nga Moisiu. 21Atëherë të gjithë ata që ishin

20

të gatshëm e dorëdhënë sollën dhurata për ZOTIN, që të përdoreshin për tendën e takimit gjatë shërbesës dhe për rrobat e shenjta. 22Burra e gra erdhën e kushtuan me gjithë zemër kapëse, vathë, unaza, varëse dhe çdo send të artë si fli lartësimi për ZOTIN. 23Kush kishte lesh me ngjyrë vjollcë, të purpurt dhe të kuqe të ndezur, pëlhurë liri dhe lesh dhie, lëkurë dashi të ngjyrosur me të kuqe dhe lëkurë të çmuar, i solli. 24Kush mund të kushtonte dhurata argjendi e bronzi i dhuroi për ZOTIN. Kush kishte dru akacieje që hynte në punë, e solli. 25Çdo grua e aftë tori lesh dhe solli pëlhurë liri e fill me ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur. 26Të gjitha ato që ishin të gatshme të përdornin aftësitë e tyre, torën lesh dhie. 27Krerët sollën gurë oniksi, gurët që stolisin efodin dhe parzmoren, 28erërat e mira dhe vajin që përdoret për llambat, për vajin e vajosjes dhe për temjanin erëkëndshëm. 29Kështu, tërë burrat e gratë e Izraelit që u treguan të gatshëm të jepnin për punën që ZOTI kishte urdhëruar të bëhej përmes Moisiut, i kushtuan vullnetarisht për ZOTIN.

Punëtorët e shenjtërores Moisiu u tha izraelitëve: «Shikoni! ZOTI e ka thirrur me emër Becalelin, birin e Urit, të

30

nipin e Hurit, prej fisit të Judës. 31E ka mbushur me shpirtin e Perëndisë, me urti, me dituri, me njohuri dhe me çdo lloj mjeshtërie, 32që të mbikëqyrë punimet e arit, argjendit e bronzit, 33të gdhendë drurët e gurët që duhen dhe të bëjë çdo gjë. 34Becalelit e Oholiabit,

birit të Ahisamakut, prej fisit të Danit, ZOTI u dha aftësinë për të mësuar të tjerët. 35Ai u dha aftësi për të punuar çdo gjë që gdhendet, që kërkon mjeshtëri, që qëndiset e që endet me li të hollë e me lesh ngjyrë vjollcë, të purpurt, të kuqe të ndezur. Ata janë të aftë të bëjnë çdo punë e mjeshtëri».

DALJA 36 «Kështu, Becaleli, Oholiabi dhe tërë ata të cilëve ZOTI u dha urti e dituri për të kryer

1

çdo punë në ndërtimin e shenjtërores, do të bëjnë gjithçka që ka urdhëruar ZOTI».

Dhuratat për shenjtëroren Atëherë Moisiu thirri Becalelin, Oholiabin dhe çdo njeri të cilit ZOTI i kishte dhënë urti

2

dhe që ishte treguar i gatshëm të punonte. 3Ata i morën nga Moisiu tërë dhuratat që izraelitët kishin sjellë për të ndërtuar shenjtëroren. Por populli vazhdoi të kushtonte vullnetarisht mëngjes për mëngjes. 4Prandaj, secili nga mjeshtrat që po ndërtonte shenjtëroren, u kthye nga puna dhe 5i tha Moisiut: «Populli po sjell më shumë se ç'duhet për punën që ZOTI urdhëroi të bëhet». 6Atëherë Moisiu dha urdhër dhe lajmi u përhap në fushim që asnjë burrë apo grua, të mos dhurojë më për ndërtimin e shenjtërores. Kështu, populli ndaloi së dhuruari, 7sepse ato që kishin sjellë ishin më se të mjaftueshme për tërë punën.

Ndërtimi i tendës Atëherë tërë punëtorët mjeshtra e bënë tendën me dhjetë pëlhura liri të tjerra hollë.

8

Ajo u punua me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt, të kuqe të ndezur e u qëndis mjeshtërisht me kerubë. 9Çdo pëlhurë ishte njëzet e tetë kute e gjatë dhe katër kute e gjerë. Të gjitha pëlhurat kishin të njëjtat përmasa. Pesë nga pëlhurat u qepën me njëra-tjetrën si një copë e vetme, po kështu u bë

10

edhe me pesë të tjerat. 11Pastaj punuan vjegëza me ngjyrë vjollcë në anën e fundit të njërës copë dhe po kështu u bënë në anën e copës tjetër. 12Pesëdhjetë vjegëza u bënë

në njërën copë dhe pesëdhjetë në anën e copës tjetër. Vjegëzat e të dyja copave përkonin me njëra-tjetrën. 13Punuan edhe pesëdhjetë grremça të artë, që të mbërthenin me to copat me njëra-tjetrën. Kështu, tenda u bë njëcopëshe. Pastaj bënë një mbulesë me njëmbëdhjetë pëlhura me lesh dhie për ta vënë mbi

14

tendë. 15Çdo pëlhurë ishte tridhjetë kute e gjatë dhe katër kute e gjerë. Të njëmbëdhjetë pëlhurat kishin të njëjtat përmasa. 16Pesë nga pëlhurat u qepën si një copë e vetme dhe po kështu u bë me gjashtë të tjerat. 17Pesëdhjetë vjegëza u bënë në fundin e njërës copë dhe po pesëdhjetë u bënë në fundin e copës tjetër. 18Punuan edhe pesëdhjetë grremça bronzi për të mbërthyer tendën që ajo të ishte njëcopëshe. 19E mbuluan tendën me lëkurë dashi të ngjyrosur në të kuqe dhe mbi të vunë një mbulesë tjetër me lëkurë të çmuar. Pastaj bënë dërrasat e tendës me dru akacieje dhe i ngulën drejt. 21Çdo dërrasë

20

ishte dhjetë kute e gjatë dhe një kut e gjysmë e gjerë. 22Dërrasat kishin nga dy kunja që të mbërtheheshin me njëra-tjetrën. Kështu u punuan tërë dërrasat e tendës. 23Njëzet u vunë në krahun jugor. 24Dyzet baza argjendi u punuan që të viheshin poshtë këtyre njëzet dërrasave. Dy baza për çdo dërrasë, një bazë për çdo kunj. 25Edhe në krahun tjetër të tendës, atë të veriut, u vunë njëzet dërrasa 26dhe dyzet baza argjendi, pra dy baza për çdo dërrasë. 27Ndërsa në krahun e pasmë, atë të perëndimit, vunë gjashtë dërrasa. 28Pastaj bënë dy dërrasa për këndet e krahut të pasmë të tendës. 29Ato ishin të ndara poshtë, por të bashkuara sipër me një rreth. Kështu u bë me dërrasat e të dyja këndeve. 30Gjithsej ishin tetë dërrasa dhe gjashtëmbëdhjetë baza prej argjendi, pra dy baza për çdo dërrasë. Pastaj bënë traversa me dru akacieje: pesë traversa për dërrasat e njërit krah të

31

tendës, 32pesë traversa për dërrasat a krahut tjetër dhe pesë traversa për dërrasat e krahut të pasmë, atë të perëndimit. 33Traversa e mesit, ajo që është në mes të dërrasave, ishte e gjatë nga cepi në cep. 34Dërrasat e traversat u praruan dhe u bënë rrathë të artë për të mbajtur traversat.

Pastaj bënë një vel prej liri të tjerrë hollë. Veli u punua me fije ngjyrë vjollcë, të pur-

35

purt, të kuqe të ndezur dhe u qëndis mjeshtërisht me kerubë. 36Për velin bënë katër shtylla me dru akacieje. Shtyllat u praruan dhe vunë grremça të artë. Pastaj shkrinë katër baza të argjendta për to. 37Në hyrje të tendës bënë një perde prej liri të tjerrë hollë. Ajo u qëndis me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt dhe të kuqe të ndezur. 38Për perden bënë pesë shtylla me grremça. Kokat e shtyllave e shtizat i praruan, ndërsa bazat i bënë bronzi.

DALJA 37 Arka Becaleli e bëri arkën me dru akacieje. Ajo ishte dy kute e gjysmë e gjatë, një kut e

1

gjysmë e gjerë dhe një kut e gjysmë e lartë. 2E praroi me ar të pastër si brenda, edhe jashtë dhe i punoi një kornizë të artë përreth. 3Shkriu katër rrathë të artë për të katër këmbët, dy në njërin krah e dy në krahun tjetër. 4Pastaj punoi shufra me dru akacieje e i praroi. 5Shufrat i kaloi nëpër rrathë, në krahë të arkës për ta mbartur. 6Bëri edhe një kapak me ar të pastër. Kjo është pajtimorja. E bëri dy kute e gjysmë të gjatë dhe një kut e gjysmë të gjerë. 7Punoi dy kerubë të artë dhe i farkëtoi në të dyja anët e pajtimores. 8Njëri ishte në njërin skaj e tjetri në skajin tjetër. Kerubët ishin një me pajtimoren, në të dyja skajet e saj. 9Krahët i kishin të shtrirë lart e me to mbulonin pajtimoren. Ishin përballë njëri-tjetrit dhe me fytyrë nga pajtimorja.

Tryeza Pastaj bëri tryezën me dru akacieje, dy kute të gjatë, një kut të gjerë dhe një kut e

10

gjysmë të lartë. 11E praroi me ar të pastër dhe i bëri një kornizë të artë përreth. 12Vuri përreth tryezës një buzë një pëllëmbë të gjerë dhe përreth buzës bëri një kornizë të artë. 13Pastaj shkriu katër rrathë të artë dhe i vendosi në të katër këndet e tryezës, nga një për çdo këmbë. 14Ato ishin pranë buzës së tryezës që shufrat të kalonin për të

mbartur tryezën. 15Shufrat i punoi me dru akacieje dhe i praroi që, me to, të mbartet tryeza. 16Enët e tryezës, tasat, kupat, brokat e kanat që përdoren për fli stërpikjeje i bëri prej ari të pastër.

Shandani Pastaj bëri shandanin me ar të pastër. Bazën dhe trungun e shandanit e farkëtoi.

17

Kupat, sythat dhe fletët ishin një me shandanin. 18Nga trungu i shandanit dilnin gjashtë degë: tre nga një anë dhe tre nga ana tjetër. 19Dega e parë kishte tri kupa në trajtën e lules së bajames, secila me sytha e fletë, sikurse edhe dega e dytë e kështu me radhë të gjashtë degët që dilnin nga shandani. 20Trungu i shandanit kishte katër kupa në trajtën e lules së bajames, secila me sytha e fletë. 21Pastaj punoi një syth poshtë dy degëve të para që dilnin nga trungu, një syth tjetër poshtë dy degëve të dyta dhe kështu me radhë për gjashtë degët që dilnin nga shandani. 22Sythat dhe degët ishin një me shandanin. I tëri u farkëtua si një trup i vetëm prej ari të pastër. 23Shtatë llambat, mashat dhe kacitë i bëri me ar të pastër. 24Për të punuar shandanin dhe tërë enët e tij u përdorën tridhjetë e pesë kilogramë ar i pastër.

Altari i temjanit Pastaj bëri altarin për të djegur temjan. E punoi me dru akacieje dhe e bëri katror,

25

një kut të gjatë, një kut të gjerë dhe dy kute të lartë. Brirët ishin një me altarin. 26Praroi me ar të pastër pjesën e sipërme, anët përqark dhe brirët. Pastaj punoi një kornizë të artë përreth 27dhe poshtë saj bëri nga dy rrathë të artë në të dyja anët. I vendosi në të dy krahët e altarit që shufrat të shkohen për ta mbartur. 28Shufrat i punoi me dru akacieje dhe i praroi. Pastaj përgatiti vajin e shenjtë të vajosjes dhe temjanin e pastër erëkëndshëm, një

29

parfum i përzier me mjeshtëri.

DALJA 38

Altari i flive të shkrumbimit Pastaj bëri altarin e flive të shkrumbimit me dru akacieje. Altari ishte katror, pesë

1

kute i gjatë, pesë kute i gjerë dhe tri kute i lartë. 2Në të katër këndet e altarit punoi nga një bri. Ata ishin një me altarin dhe të veshur me bronz. 3Tërë enët e altarit, rrethjet, terplotet, legenët, pirunët e kacitë i bëri prej bronzi. 4Bëri dhe një skarë prej bronzi dhe e vendosi poshtë, nën buzën e altarit, që të ishte në mes. 5Derdhi katër rrathë bronzi, një në çdo kënd të skarës për të shkuar shufrat. 6Shufrat i bëri me dru akacieje dhe i veshi me bronz. 7Për ta mbartur shkoi shufrat nëpër radhë në krahë të altarit. Altarin e bëri me dërrasa dhe e la të zbrazët brenda.

Legeni Pastaj bëri legenin dhe bazën e bronzit me pasqyrat e shërbëtoreve që shërbenin në

8

të hyrë të tendës së takimit.

Oborri Pastaj bëri oborrin. Krahu jugor i oborrit u rrethua me njëqind kute pëlhurë liri të tjerrë

9

hollë 10dhe me njëzet shtylla e baza bronzi. Grremçat e shtyllave dhe shtizat ishin të argjendta. 11Edhe krahu verior u bë njëqind kute i gjatë dhe u rrethua me njëzet shtylla e baza bronzi, ndërsa grremçat e shtyllave dhe shtizat ishin të argjendta. 12Krahu i perëndimit u rrethua me pesëdhjetë kute pëlhurë dhe me dhjetë shtylla e baza bronzi. Ndërsa grremçat e shtyllave dhe shtizat ishin të argjendta. 13Edhe krahu lindor u bë pesëdhjetë kute i gjatë. 14Ky krah kishte pesëmbëdhjetë kute pëlhurë me tri shtylla e baza në njërën anë të hyrjes 15dhe pesëmbëdhjetë kute pëlhurë me tri shtylla e baza në anën tjetër të hyrjes. 16Tërë pëlhurat që rrethonin oborrin ishin prej liri të tjerrë hollë. 17Bazat e shtyllave ishin prej bronzi, ndërsa grremçat e shtyllave dhe shtizat ishin të argjendta. Kokat e shtyllave ishin të lyera me argjend dhe tërë shtyllat e oborrit u mbërthyen me shtiza të argjendta. 18Perdja e hyrjes së oborrit u bë njëzet kute e gjatë. Ajo u punua prej liri të tjerrë hollë dhe u qëndis me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt e të

kuqe të ndezur. 19Kishte katër shtylla dhe baza bronzi. Grremçat ishin prej argjendi dhe kokat e shtyllave bashkë me shtizat ishin të lyera me argjend. 20Tërë kunjat e tendës dhe të oborrit përreth ishin prej bronzi.

Lista e materialeve Ky është regjistri i tendës së dëshmisë që u bë nga levitët me urdhër të Moisiut. Ai u

21

bë nën kujdesin e Itamarit, birit të priftit Aron. Becaleli, biri i Uriut, prej fisit të Judës, bëri gjithçka që ZOTI i kishte urdhëruar Mois-

22

iut. 23Atë e ndihmoi Oholiabi, biri i Ahisamakut, prej fisit të Danit. Ai ishte mjeshtër i gdhendjes dhe i qëndisjes së pëlhurës së lirit të hollë me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt dhe të kuqe të ndezur. Një mijë kilogramë ar, sipas peshës së shenjtërores, u kushtua si fli lartësimi dhe u

24

përdor për tërë punët e shenjtërores. 25Tre mijë e katërqind e tridhjetë kilogramë argjend, sipas peshës së shenjtërores, u mblodhën nga regjistrimi i bashkësisë. 26Pagesa për kokë ishte gjysmë sikle, sipas peshës së shenjtërores, për këdo që ishte njëzet vjeç e lart. Gjithsej ishin gjashtëqind e tre mijë e pesëqind e pesëdhjetë veta. 27Tre mijë e katërqind kilogramë argjend u përdorën për të derdhur njëqind bazat e shenjtërores dhe të velit, tridhjetë e katër kilogramë për çdo bazë. 28Tridhjetë kilogramë argjend u përdorën për të bërë grremçat e shtyllave, për të lyer kokat e shtyllave dhe shtizat. Dy mijë e katërqind e njëzet e pesë kilogramë bronz u kushtuan si fli lartësimi. 30Me

29

to u bënë bazat e hyrjes së tendës së takimit, altari i bronzit, skara që ishte në të, tërë enët e altarit, 31bazat e oborrit përreth, bazat e hyrjes së oborrit, tërë kunjat e tendës dhe tërë kunjat e oborrit përreth.

DALJA 39 Rrobat e priftërinjve

Rrobat për të shërbyer në shenjtërore u endën me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt e të

1

kuqe të ndezur. Rrobat e shenjta të Aronit u bënë siç ZOTI e kishte urdhëruar Moisiun. 2Efodi u bë me ar, me pëlhurë liri të tjerrë hollë dhe me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur. 3Pllakat e arit i farkëtuan hollë dhe i prenë në shirita që t'i thurnin me mjeshtëri me pëlhurën e lirit dhe me fijet ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur. 4Pastaj bënë dy suporet dhe i lidhën në të dyja anët e efodit. 5Rripi mbi efod u punua nga e njëjta copë dhe me të njëjtat materiale si efodi. Ai u punua me ar, me pëlhurë liri të tjerrë hollë dhe me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur, ashtu siç ZOTI e kishte urdhëruar Moisiun. Pastaj punuan gurët e oniksit. I përshkuan me filigran të artë dhe i gdhendën me

6

emrat e bijve të Izraelit. 7I vendosën mbi suporet e efodit, siç ZOTI e urdhëroi Moisiun, që të jenë si përkujtimore për bijtë e Izraelit. Pastaj qëndisi parzmoren me mjeshtëri siç qëndisi dhe efodin. Ajo u punua me ar,

8

me pëlhurë liri të tjerrë hollë dhe me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur. 9Parzmoren e palosën më dysh dhe e bënë katrore, një pëllëmbë të gjatë e një pëllëmbë të gjerë. 10Në të vunë katër radhë me gurë të çmuar. Në radhën e parë vunë rubin, topaz dhe smerald. 11Në radhën e dytë vunë granat, safir dhe diamant. 12Në radhën e tretë vunë hiacint, kalcedon dhe ametist. 13Në radhën e katërt vunë topaz, oniks dhe diaspër. Gurët e çmuar u përshkuan me filigran të artë. 14Gjithsej ishin dymbëdhjetë gurë të çmuar sipas bijve të Izraelit. Emri i çdo fisi u gdhend mbi çdo gurë. 15Parzmores i bënë varëse të gërshetuara prej ari të pastër. 16Pastaj bënë dy filigranë e dy rrathë të artë. Rrathët i vunë në të dyja anët e parzmores 17dhe në to mbërthyen të dyja varëset e arta. 18Dy anët e tjera të varëseve i mbërthyen te dy filigranët dhe i lidhën me suporet e efodit me krah përpara. 19Bënë dy rrathë të artë dhe i vendosën në të dyja cepat e parzmores, në anën e brendshme të saj, përballë efodit. 20Bënë edhe dy rrathë të tjerë të artë dhe i vendosën përpara efodit, në fund të suporeve, pranë vendit ku ato puqen, sipër rripit të efodit. 21Pastaj i lidhën rrathët e parzmores me ato të efodit me një shirit

ngjyrë vjollcë që parzmorja të ishte sipër rripit dhe të mos lëvizte prej efodit. Ato u bënë siç ZOTI e kishte urdhëruar Moisiun. Petku poshtë efodit u end i tëri me pëlhurë ngjyrë vjollcë. 23Në mes të saj u hap një

22

grykë porsi jakë. Ajo u qep përreth me një buzë që të mos grisej. 24Në fund të petkut punuan shegë me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur e të dredhur. 25Pastaj bënë këmbanëza me ar të pastër dhe i varën rreth e qark fundit të petkut, ndërmjet shegëve. 26Ato u varën me radhë ashtu siç ZOTI e kishte urdhëruar Moisiun, një këmbanëz e një shegë rreth e qark fundit të petkut që përdorej për shërbesë. Pastaj punuan për Aronin e bijtë e tij tunikat prej liri, 28kësulën dhe kësulëzat prej liri,

27

mbathjet e linjta të tjerrë hollë 29dhe brezin prej liri të tjerrë hollë që u qëndis me fije ngjyrë vjollcë, të purpurt e të kuqe të ndezur. Ato u bënë ashtu siç ZOTI e kishte urdhëruar Moisiun. Pastaj bënë pllakëzën e kurorës së shenjtë me ar të pastër dhe në të gdhendën: «I

30

shenjti i ZOTIT». 31E lidhën mbi kësulë me një shirit ngjyrë vjollcë ashtu siç ZOTI e kishte urdhëruar Moisiun.

Përfundimi i tendës Kështu, u përfunduan tërë punët e tendës, tendës së takimit. Izraelitët bënë gjithçka

32

ashtu siç ZOTI e kishte urdhëruar Moisiun. 33Atëherë ia paraqitën tendën Moisiut: tendën me tërë pajisjet përkatëse, grremçat, dërrasat, traversat, shtyllat, bazat; 34mbulesën me lëkurë dashi të ngjyrosur në të kuqe, mbulesën me lëkurë të çmuar e velin që ndan; 35arkën e dëshmisë bashkë me shufrat e pajtimoren; 36tryezën bashkë me tërë enët përkatëse e bukën e paraqitjes; 37shandanin prej ari të pastër bashkë me llambat e renditura, enët përkatëse e vajin për ndriçim; 38altarin prej ari bashkë me vajin për vajosje e temjanin erëkëndshëm; perden e hyrjes së tendës; 39altarin prej bronzi bashkë me skarën prej bronzi, shufrat e enët përkatëse; legenin bashkë me bazën; 40pëlhurat e oborrit bashkë me shtyllat, bazat, perden e hyrjes, litarët, kunjat e tërë pajisjet për

ndërtimin e tendës, tendës së takimit; 41dhe rrobat e endura që përdoren për të shërbyer në shenjtërore, rrobat e shenjta të priftit Aron e rrobat e bijve të tij që shërbejnë si priftërinj. Izraelitët i bënë tërë punimet ashtu siç ZOTI e kishte urdhëruar Moisiun. 43Moisiu i

42

kontrolloi tërë punimet dhe, ja, pa që ishin bërë ashtu siç kishte urdhëruar ZOTI dhe Moisiu i bekoi.

DALJA 40 Vajosja e tendës 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Ngrije tendën, tendën e takimit, në ditën e parë të muajit të

parë. 3Vendose arkën e dëshmisë pas velit. 4Sille tryezën e shtroje siç duhet. Sille shandanin e vendosi llambat. 5Vendose altarin e artë që përdoret për të djegur temjan, përpara arkës së dëshmisë e vare perden në hyrje të tendës. 6Vendose altarin e flive të shkrumbimit përpara hyrjes së tendës, tendës së takimit. 7Legenin vendose ndërmjet tendës së takimit e altarit dhe mbushe me ujë. 8Rrethoje oborrin e vare perden në hyrje të tij. 9Merre vajin e vajosjes dhe vajos tendën me tërë orenditë. Shenjtëroje bashkë me tërë enët përkatëse që tenda të jetë e shenjtë. 10Vajose altarin e flive të shkrumbimit bashkë me tërë enët përkatëse. Shenjtëroje që altari të jetë tejet i shenjtë. 11Vajose legenin bashkë me bazën dhe shenjtëroje. Pastaj afroje Aronin me bijtë e tij te hyrja e tendës së takimit dhe laji me ujë. 13Vishja

12

Aronit rrobat e shenjta. Vajose dhe shenjtëroje që të më shërbejë si prift. 14Afroji edhe bijtë e tij dhe vishua tunikat. 15Vajosi edhe ata, sikurse vajose atin e tyre, që të më shërbejnë si priftërinj. Me këtë vajosje ata do të jenë priftërinj të përhershëm, brez pas brezi». Moisiu bëri gjithçka ashtu siç e kishte urdhëruar ZOTI. 17Kështu, në ditën e parë të

16

muajit të parë të vitit të dytë, tenda u ngrit. 18Moisiu e ngriti tendën. I vuri bazat,

dërrasat, shtizat dhe shtyllat. 19Mbi tendë shtriu mbulesën siç e kishte urdhëruar ZOTI. 20Pastaj mori dëshminë dhe e vuri në arkë. Ia vendosi shufrat arkës dhe mbi të vuri pajtimoren. 21Arkën e solli në tendë dhe, pasi vari velin, arka e dëshmisë u nda siç e kishte urdhëruar ZOTI. 22Pastaj solli tryezën në tendën e takimit dhe e vuri në anën tjetër të velit, në krahun verior të tendës. 23Mbi të shtroi bukët kushtuar ZOTIT, siç e kishte urdhëruar ZOTI. 24Solli edhe shandanin në tendën e takimit dhe e vuri përballë tryezës, në krahun jugor të tendës. 25Ia vendosi edhe llambat siç e kishte urdhëruar ZOTI. 26Pastaj solli altarin në tendën e takimit dhe e vuri përballë velit. 27Në të dogji temjan erëkëndshëm siç e kishte urdhëruar ZOTI. 28Pastaj vari perden në të hyrë të tendës. 29Altarin e flive të shkrumbimit e vuri në të hyrë të tendës, tendës së takimit. Në të kushtoi fli shkrumbimi dhe fli drithi siç e kishte urdhëruar ZOTI. 30Legenin e vendosi ndërmjet tendës së takimit dhe altarit dhe e mbushi me ujë për larjen. 31Moisiu, Aroni e bijtë e tij e përdornin për të larë duart dhe këmbët 32sa herë që hynin në tendën e takimit ose i afroheshin altarit, siç e kishte urdhëruar ZOTI. 33Pastaj e rrethoi oborrin përreth tendës e altarit dhe vari perden në të hyrë të tij. Kështu Moisiu i përfundoi punimet.

Lavdia e Perëndisë Atëherë reja e mbuloi tendën e takimit dhe lavdia e ZOTIT mbushi tendën. 35Moisiu

34

nuk hyri dot në tendën e takimit, sepse reja prehej mbi të dhe lavdia e ZOTIT kishte mbushur tendën. 36Gjatë gjithë shtegtimit të tyre, izraelitët niseshin për udhë sa herë që reja ngrihej nga tenda. 37Nëse reja nuk ngrihej, ata nuk niseshin deri kur vinte dita që ajo të ngrihej. 38Tërë shtëpia e Izraelit, gjatë gjithë shtegtimit të tyre, e shihte renë e ZOTIT mbi tendë gjatë ditës dhe zjarrin në të gjatë natës.

LEVITIKU 1 Flija e shkrumbimit

1

ZOTI e thirri Moisiun, i foli prej tendës së takimit e i tha: 2«Fol me bijtë e Izraelit e thu-

aju: kush dëshiron t'i kushtojë bagëti si fli ZOTIT, le t'ia kushtojë prej bagëtive të trasha ose prej bagëtive të imëta. 3Nëse dëshiron t'i kushtojë fli shkrumbimi prej bagëtive të trasha, t'i kushtojë një mashkull të patëmetë. Le ta bëjë te hyrja e tendës së takimit, që ZOTI ta pranojë. 4Ta vërë dorën mbi kokën e flisë së shkrumbimit, që flija t'i pranohet për shlyerjen e mëkatit. 5Ta therë mëzatin para ZOTIT dhe priftërinjtë, bijtë e Aronit, ta kushtojnë gjakun e të spërkatin altarin që ndodhet në hyrje të tendës të takimit. 6Flija e shkrumbimit të rripet e të prihet në copa. 7Bijtë e priftit Aron të ndezin zjarrin mbi altar e të vendosin drutë mbi zjarr. 8Mandej t'i vënë copat, kokën e dhjamin, me radhë, mbi drutë e zjarrit të altarit. 9Zorrët e këmbët të lahen me ujë. Prifti t'i shkrumbojë mbi altar si fli shkrumbimi. Ajo është fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN. Nëse kushton si fli shkrumbimi bagëtitë të imëta, dele apo dhi, të kushtojë një mash-

10

kull të patëmetë. 11Ta therë para ZOTIT në krahun verior të altarit dhe bijtë e priftit Aron ta spërkatin gjakun përreth altarit. 12Ta presë në copa dhe prifti t'i vendosë bashkë me kokën e me dhjamin mbi zjarrin e altarit. 13Zorrët e këmbët t'i lajë me ujë. Prifti të kushtojë gjithçka e ta shkrumbojë mbi altar si fli shkrumbimi. Ajo është fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN. Nëse i kushton ZOTIT shpendë si fli shkrumbimi, t'i kushtojë turtull ose zog pël-

14

lumbi. 15Prifti ta kushtojë tek altari, t'ia këpusë kokën e ta shkrumbojë mbi altar, ndërsa gjakun t'ia shtrydhë në anë të altarit. 16Mandej t'ia heqë gushën me gjithë pendë e t'i hedhë në anën lindore të altarit, në vendin ku hidhet hiri. 17T'ia thyejë krahët, pa ia shkëputur, e ta shkrumbojë mbi altar si fli shkrumbimi. Ajo është fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN».

LEVITIKU 2 Flija e drithit

«Kush dëshiron t'i kushtojë ZOTIT fli drithi, t'i kushtojë majë mielli. Të derdhë mbi të

1

vaj e t'i vërë përsipër temjan. 2T'ua paraqesë priftërinjve, bijve të Aronit. Prifti ta mbushë grushtin me majë mielli e me vaj, të marrë tërë temjanin e ta shkrumbojë mbi altar si fli përkujtimi. Ajo është fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN. 3Çka mbetet prej flisë së drithit i takon Aronit e bijve të tij. Kjo është një pjesë shumë e shenjtë e flive të zjarrit për ZOTIN. Nëse kushton fli drithi të pjekur në furrë, të kushtojë kuleç me majë mielli, pa tharm,

4

të përzier me vaj, si edhe pite pa tharm të lyera me vaj. 5Nëse kushton fli drithi të pjekur në saç, të jetë me majë mielli përzier me vaj e pa tharm. 6Ndaje në copa e hidhi vaj përsipër. Kjo është flija e drithit. 7Nëse kushton fli drithi të skuqur në tigan, të jetë me majë mielli përzier me vaj. 8Paraqitja ZOTIT flinë e drithit të gatuar me këto gjëra. Jepja priftit, që ta çojë në altar. 9Prifti të ndajë një pjesë nga flija e drithit e ta shkrumbojë mbi altar si fli përkujtimi. Ajo është fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN. 10Çka mbetet prej flisë së drithit i takon Aronit e bijve të tij. Kjo është një pjesë shumë e shenjtë e flive të zjarrit për ZOTIN. Asnjë nga flitë e drithit që i kushtohen ZOTIT të mos bëhet me tharm, sepse nuk do

11

të shkrumboni asgjë me tharm apo me mjaltë si fli zjarri për ZOTIN. 12Këto mund t'ia kushtoni ZOTIT si prodhime të para, por ato nuk do të vihen mbi altar si fli erëkëndshme. 13Hidhi kripë çdo flije drithi dhe mos e lër flinë tënde të drithit pa kripën e besëlidhjes me Perëndinë tënd. Bashkë me të gjitha flitë e tua, kushto edhe kripën. Nëse i kushton ZOTIT fli drithi të prodhimeve të para, kushtoji kallinj të pjekur në zjarr

14

dhe kokrra drithi të shtypura, si fli drithi të prodhimeve të para. 15Hidhi vaj dhe vendos mbi të temjan. Kjo është fli drithi. 16Mandej, prifti të shkrumbojë si fli përkujtimi një pjesë të kokrrave të shtypura, një pjesë të vajit dhe të gjithë temjanin. Kjo është fli zjarri për ZOTIN».

LEVITIKU 3

Flija e paqtimit «Kush kushton fli paqtimi prej bagëtive të trasha, të kushtojë para ZOTIT një mashkull

1

apo një femër të patëmetë. 2T'i vërë dorën mbi kokë flisë e ta therë para tendës së takimit. Mandej, priftërinjtë, bijtë e Aronit, ta spërkatin gjakun përreth altarit. 3Prej flisë së paqtimit t'i kushtojë ZOTIT si fli në zjarr dhjamin që mbulon zorrët dhe gjithë dhjamin përreth zorrëve, 4të dyja veshkat bashkë me dhjamin që i mbulon dhe me dhjamin e ijëve. Bulën mbi mëlçi ta heqë bashkë me veshkat. 5Bijtë e Aronit t'i shkrumbojnë ato në altar mbi flinë e shkrumbimit që është vendosur mbi drutë e zjarrit. Kjo është fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN. Nëse i kushton ZOTIT si fli paqtimi një bagëti të imët, të kushtojë një mashkull apo një

6

femër të patëmetë. 7Nëse kushton si fli një qengj, ta paraqesë para ZOTIT, 8t'i vërë dorën mbi kokë flisë e ta therë para tendës së takimit. Bijtë e Aronit ta spërkatin gjakun përreth altarit. 9Prej flisë së paqtimit t'i kushtojë ZOTIT si fli në zjarr dhjamin, gjithë bishtin, të cilin do ta presë që nga shtylla kurrizore, dhjamin që mbulon zorrët dhe gjithë dhjamin përreth zorrëve, 10të dyja veshkat bashkë me dhjamin që i mbulon. Bulën mbi mëlçi ta heqë bashkë me veshkat. 11Mandej, prifti t'i shkrumbojë mbi altar. Kjo është fli ushqimi, e djegur për ZOTIN. Nëse kushton një dhi, ta paraqesë para ZOTIT, 13t'i vërë dorën mbi kokë flisë e ta

12

therë para tendës së takimit. Bijtë e Aronit ta spërkatin gjakun përreth altarit. 14Prej saj t'i kushtojë ZOTIT si fli në zjarr dhjamin që mbulon zorrët dhe gjithë dhjamin përreth zorrëve, 15të dyja veshkat bashkë me dhjamin që i mbulon dhe me dhjamin e ijëve. Bulën mbi mëlçi ta heqë bashkë me veshkat. 16Mandej, prifti t'i shkrumbojë mbi altar. Kjo është fli ushqimi, e djegur, erëkëndshme, për ZOTIN. 17Ky është rregull i përhershëm për të gjitha breznitë në të gjitha vendbanimet tuaja: nuk do të hani as dhjamin e as gjakun».

LEVITIKU 4

Flija për mëkatin 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Thuaju izraelitëve se kush mëkaton pa dashje kundër cilitdo

urdhërimi të ZOTIT dhe bën çka nuk duhet të bëjë, 3nëse ai që mëkaton është prift i vajosur dhe e sjell kështu fajin mbi popullin, t'i kushtojë ZOTIT për mëkatin e kryer një mëzat të patëmetë si fli për mëkatin. 4Ta paraqesë mëzatin para ZOTIT te hyrja e tendës së takimit, t'i vërë dorën mbi kokë e ta therë para ZOTIT. 5Prifti i vajosur të marrë pak gjak prej mëzatit dhe ta paraqesë në tendën e takimit, 6ta ngjyejë gishtin në gjak e ta spërkatë gjakun shtatë herë para ZOTIT në drejtim të velit të shenjtërores. 7Mandej, të vërë pak gjak mbi brirët e altarit të temjanit erëmirë para ZOTIT në tendën e takimit. Pjesën tjetër të gjakut të mëzatit ta derdhë në themelet e altarit të flive të shkrumbimit në hyrje të tendës së takimit. 8Ta nxjerrë tërë dhjamin prej mëzatit të kushtuar si fli mëkati, dhjamin që mbulon zorrët dhe gjithë dhjamin përreth zorrëve, 9të dyja veshkat bashkë me dhjamin që i mbulon dhe me dhjamin e ijëve. Bulën mbi mëlçi ta heqë bashkë me veshkat, 10siç hiqen prej mëzatit që kushtohet si fli paqtimi. Prifti t'i shkrumbojë mbi altarin e flive të shkrumbimit. 11Lëkurën e mëzatit e gjithë mishin, bashkë me kokën e me këmbët, me zorrët e me rropullitë, 12krejt mëzatin, pra, ta nxjerrë jashtë fushimit në një vend të pastër, atje ku derdhet hiri, e ta djegë me zjarr në turrë të druve. Të digjet atje ku derdhet hiri. Nëse mbarë bashkësia e Izraelit gabon e bën pa dashje çka s'duhet bërë e që është

13

kundër ndonjërit prej urdhërimeve të ZOTIT, bie në faj. 14Kur ta kuptojnë mëkatin që kanë bërë, tërë bashkësia të kushtojë një mëzat si fli për mëkatin. Ta paraqesin mëzatin te hyrja e tendës së takimit. 15Pleqësia e bashkësisë të vendosë duart mbi kokën e mëzatit para ZOTIT dhe ta therin po para ZOTIT. 16Prifti i vajosur të paraqesë pak gjak prej mëzatit në tendën e takimit, 17ta ngjyejë gishtin në gjak e të spërkatë gjakun shtatë herë para ZOTIT në drejtim të velit. 18Mandej, të vërë pak gjak mbi brirët e altarit para ZOTIT në tendën e takimit. Pjesën tjetër të gjakut ta derdhë në themelet e altarit të flive të

shkrumbimit në hyrje të tendës së takimit. 19Ta nxjerrë tërë dhjamin prej mëzatit dhe ta shkrumbojë mbi altar. 20Të veprojë me mëzatin ashtu siç veproi me mëzatin për flinë e mëkatit. Prifti të kryejë shlyerjen për ta, që ata të marrin faljen. 21Mëzatin ta nxjerrë jashtë fushimit dhe ta djegë siç dogji mëzatin e mëparshëm. Kjo është flija për mëkatin e bashkësisë. Nëse ndonjë nga krerët e popullit gabon e bën pa dashje çka s'duhet bërë e që

22

është kundër ndonjërit prej urdhërimeve të ZOTIT, Perëndisë së vet, ai bie në faj. 23Kur ta kuptojë mëkatin që ka bërë, të paraqesë një cjap të patëmetë. 24T'i vërë dorën mbi kokë cjapit, ta therë në vendin ku theren flitë e shkrumbimit dhe ta kushtojë si fli mëkati para ZOTIT. 25Mandej prifti ta ngjyejë gishtin në gjakun e flisë për mëkatin dhe të vërë pak gjak mbi brirët e altarit të flive të shkrumbimit. Pjesën tjetër të gjakut ta derdhë në themelet e altarit të flive të shkrumbimit. 26T'ia nxjerrë tërë dhjamin dhe ta shkrumbojë mbi altar, siç veproi me flinë e paqtimit. Prifti të kryejë për të shlyerjen e mëkatit, që ai të marrë faljen. Nëse ndonjëri prej popullit të vendit mëkaton pa dashje e bën çka s'duhet bërë e që

27

është kundër ndonjërit prej urdhërimeve të ZOTIT, ai bie në faj. 28Kur ta kuptojë mëkatin që ka bërë, të paraqesë një dhi të patëmetë për mëkatin që ka bërë. 29T'i vërë dorën mbi kokë flisë për mëkatin e ta therë në vendin ku theren flitë e shkrumbimit. 30Mandej, prifti ta ngjyejë gishtin në gjak dhe të vërë gjak mbi brirët e altarit të flive të shkrumbimit. Pjesën tjetër të gjakut ta derdhë në themelet e altarit. 31T'ia nxjerrë tërë dhjamin, siç veproi me flinë e paqtimit, e ta shkrumbojë mbi altar si fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN. Prifti të kryejë për të shlyerjen e mëkatit, që ai të marrë faljen. Nëse paraqet qengj si fli mëkati, të paraqesë një qengj femër të patëmetë. 33T'i vërë

32

dorën mbi kokë flisë për mëkatin dhe ta therë në vendin ku theren flitë e shkrumbimit. 34Mandej, prifti ta ngjyejë gishtin në gjakun e flisë për mëkatin dhe të vërë gjak mbi brirët e altarit të flive të shkrumbimit. Pjesën tjetër të gjakut ta derdhë në themelet e altarit. 35T'ia nxjerrë tërë dhjamin, siç veproi me cjapin e flisë së paqtimit, dhe

prifti ta shkrumbojë mbi altar si fli zjarri për ZOTIN. Prifti të kryejë për të shlyerjen e mëkatit që ka bërë dhe ai do të marrë faljen».

LEVITIKU 5 Flitë për mëkatet «Kush dëgjon një përbetim dhe është dëshmitar për diçka që ka parë apo dëgjuar e

1

nuk dëshmon, mëkaton dhe është fajtor. 2Po ashtu, kush prek pa dashje një gjë të papastër, si kërmën e një kafshe të papastër, kërmën e një kafshe shtëpiake të papastër apo kërmën e një zvarraniku të papastër, mëkaton dhe është fajtor. 3Kush prek pa dashje një papastërti njeriu, çfarëdolloj papastërtie që e ndot, sapo ta marrë vesh, është fajtor. 4Kush betohet pa u menduar mirë, për mirë apo për keq, sa herë që dikush betohet me buzë pa u menduar mirë dhe pa dashje, sapo ta marrë vesh, është fajtor. 5Kush është fajtor për një nga këto gjëra, duhet ta pranojë mëkatin. 6Atëherë le t'i paraqesë ZOTIT si fli faji për mëkatin që ka bërë një bagëti të imët femër, një qengj femër ose një dhi si fli mëkati, që prifti t'i bëjë shlyerjen e mëkatit. Kush s'e ka mundësinë të kushtojë një dele, t'i paraqesë ZOTIT dy turtuj ose dy zogj

7

pëllumbi si fli faji për mëkatin që ka bërë, njërin si fli mëkati dhe tjetrin si fli shkrumbimi. 8T'ia paraqesë priftit. Ai të kushtojë në fillim flinë për mëkatin, duke ia përdredhur qafën, pa e këputur kokën. 9Një pjesë të gjakut ta spërkatë në anë të altarit, ndërsa pjesën tjetër ta kullojë te themelet e altarit. Kjo është flija për mëkatin. 10Turtullin ose pëllumbin tjetër ta kushtojë si fli shkrumbimi sipas rregullit, që prifti të kryejë për të shlyerjen e mëkatit që ka bërë dhe ai të marrë faljen. 11Nëse nuk e ka mundësinë të kushtojë dy turtuj ose dy zogj pëllumbi, të paraqesë si fli për mëkatin që ka bërë, tre kilogramë majë mielli si fli për mëkatin, pa i hedhur vaj dhe pa i vënë temjan përsipër, sepse është fli mëkati. 12T'ia paraqesë miellin priftit, prifti ta mbushë grushtin si fli përkujtimi dhe ta djegë në altar, mbi flitë e zjarrit, për ZOTIN. Kjo është fli për

mëkatin. 13Prifti të bëjë për të shlyerjen e mëkatit që ka bërë për secilën nga këto gjëra dhe ai do të marrë faljen. Pjesa e mbetur e flisë së drithit i takon priftit». 14

ZOTI i tha Moisiut: 15«Kush kryen shkelje e mëkaton, duke shpërfillur ndonjë prej

gjërave të shenjta të ZOTIT, t'i paraqesë ZOTIT si fli për fajin një dash të patëmetë prej kopesë, të vlerësuar në sikla argjendi, sipas siklës së shenjtërores, për flitë për fajin. 16Dëmin që bëri ndaj shenjtërores ta paguajë, duke shtuar edhe një të pestën e vlerës e t'ia japë priftit. Prifti të bëjë për të shlyerjen e mëkatit, duke kushtuar dashin si fli faji, dhe ai do të marrë faljen. Kush mëkaton pa dashje kundër cilitdo urdhërimi të ZOTIT dhe bën çka nuk duhet

17

bërë, është fajtor dhe duhet të përgjigjet për fajin. 18T'i paraqesë priftit një dash prej kopesë, sipas vlerësimit tuaj për flitë e fajit. Prifti të kryejë për të shlyerjen e shkeljes që bëri pa dashje dhe ai do të marrë faljen. 19Kjo është fli për fajin, sepse ai njeri ishte fajtor para ZOTIT». 20

ZOTI i tha sërish Moisiut: 21«Kush mëkaton e bën paudhësi ndaj ZOTIT, duke

gënjyer bashkëkombësin e vet në lidhje me një send apo me një sasi të hollash, që i ishin lënë në ruajtje, nëse e vjedh apo e mashtron bashkëkombësin e vet, 22nëse gjen ndonjë send të humbur dhe e mohon, apo bën betim të rremë për gjëra që njerëzit i bëjnë kur mëkatojnë, 23nëse ka mëkatuar kështu, ai është fajtor dhe duhet të kthejë gjënë e grabitur me vjedhje apo me mashtrim, sasinë e të hollave që i ishte lënë në ruajtje, sendin e humbur që ka gjetur, 24apo gjënë për të cilën bëri betim të rremë. Kujt i bëri dëmin do t'i kthejë, po atë ditë që i merret vesh faji, jo vetëm vlerën e dëmit, por do të shtojë edhe një të pestën e vlerës. 25Mandej t'i paraqesë ZOTIT si fli për fajin një dash të patëmetë prej kopesë, sipas vlerësimit tuaj për flitë e fajit. 26Prifti të bëjë për të shlyerjen e shkeljes para ZOTIT dhe ai do të marrë faljen për të gjitha shkeljet që e bënë fajtor».

LEVITIKU 6

Udhëzime për flitë 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Jepi këtë urdhër Aronit e bijve të tij: ky është udhëzimi për flinë

e shkrumbimit: flija e shkrumbimit të vendoset mbi vatrën e zjarrit të altarit gjatë gjithë natës, deri në mëngjes. Zjarri i altarit të mbahet ndezur. 3Prifti, i veshur me petkun dhe mbathjet prej liri, të mbledhë prej altarit hirin e flisë së shkrumbimit, që ka djegur zjarri, e ta derdhë pranë altarit. 4Mandej, t'i heqë ato rroba e të veshë të tjera dhe ta çojë hirin jashtë fushimit, në një vend të pastër. 5Zjarri mbi altar të mbahet ndezur dhe të mos lihet të shuhet. Çdo mëngjes, prifti ta ushqejë me dru, të vendosë mbi të flinë e shkrumbimit e të djegë mbi të dhjamin e flive të paqtimit. 6Zjarri mbi altar të rrijë përherë ndezur e të mos shuhet. Ky është udhëzimi për flinë e drithit: flinë e drithit e paraqesin para altarit në prani

7

të ZOTIT bijtë e Aronit. 8Prifti të marrë një grusht majë mielli prej flisë së drithit, një pjesë të vajit, si dhe të gjithë temjanin e vendosur mbi flinë e drithit e t'i djegë mbi altar si fli erëkëndshme përkujtimi për ZOTIN. 9Pjesën e mbetur ta hanë Aroni e bijtë e tij si bukë të ndorme. Ta hanë në vend të shenjtë, në tremen e tendës së takimit. 10Të mos piqet me tharm, sepse është pjesa që u kam dhënë prej flive të zjarrit. Ajo është shumë e shenjtë, ashtu si flitë për mëkatin dhe flitë për fajin. 11Prej saj mund të hanë të gjithë pasardhësit meshkuj të Aronit. Ky është rregull i përhershëm për të gjitha breznitë në lidhje me flitë e zjarrit për ZOTIN. Kush i prek ato, bëhet i shenjtë». 12

ZOTI i tha Moisiut: 13«Ditën që vajosen si priftërinj, Aroni e bijtë e tij të kushtojnë

para ZOTIT tre kilogramë majë mielli si fli drithi të përhershme, gjysmën në mëngjes e gjysmën në darkë. 14Të përgatitet me vaj në saç, të jetë e rrahur mirë e të paraqitet si fli drithi e thyer në copa, si fli erëkëndshme për ZOTIN. 15Kështu do të veprojë edhe kush do të vajoset si prift nga bijtë e tij për ta pasuar. Ky është rregull i përhershëm dhe e gjithë flija do të digjet për ZOTIN. 16Çdo fli drithi e kushtuar prej priftit të digjet e tëra e të mos hahet».

17

ZOTI i tha Moisiut: 18«Thuaji Aronit e bijve të tij: ky është udhëzimi për flinë e

mëkatit: në vendin ku theret flija e shkrumbimit, atje të theret edhe flija për mëkatin para ZOTIT. Kjo është një gjë shumë e shenjtë. 19Prifti që kushton flinë për mëkatin të hajë prej saj në vend të shenjtë, në tremen e tendës së takimit. 20Çdo gjë që prek mishin e flisë është e shenjtë. Nëse bie ndonjë pikë prej gjakut të saj në rrobë, rroba të lahet në vend të shenjtë. 21Ena e baltës, në të cilën është gatuar flija, të thyhet. Nëse është gatuar në enë të bronztë, ena të fërkohet mirë e të shpëlahet me ujë. 22Prej saj mund të hajë çdo mashkull i familjeve priftërore, sepse është një gjë shumë e shenjtë, 23ndërsa flija për mëkatin, një pjesë e gjakut të së cilës është çuar në tendën e takimit për të bërë shlyerjen e mëkatit në shenjtërore, të mos hahet, por të digjet në zjarr».

LEVITIKU 7 Flitë e tjera «Ky është udhëzimi për flinë e fajit: është një gjë shumë e shenjtë. 2Flija për fajin të

1

theret në të njëjtin vend ku theret flija e shkrumbimit dhe gjaku i saj të spërkatet përreth altarit. 3Të kushtohet gjithë dhjami i saj, bishti, dhjami që mbulon zorrët, 4të dyja veshkat bashkë me dhjamin që i mbulon dhe me dhjamin e ijëve. Bula mbi mëlçi të hiqet bashkë me veshkat. 5Prifti t'i shkrumbojë mbi altar si fli zjarri për ZOTIN. Kjo është flija për fajin. 6Çdo mashkull nga familjet priftërore mund të hajë prej saj. Të hajë në vend të shenjtë, sepse është shumë e shenjtë. Flija për fajin është si flija për mëkatin dhe për të vlen i njëjti udhëzim: flija i përket

7

priftit që kryen shlyerjen. 8Lëkura e flisë së shkrumbimit i takon priftit që kryen kushtimin e flisë së shkrumbimit. 9Priftit që kryen kushtimin i takon edhe çdo fli drithi e pjekur në furrë, e skuqur në tigan apo e pjekur në saç. 10Çdo fli drithi përzier me vaj apo e thatë u takon të gjithë pasardhësve të Aronit, në masë të barabartë për secilin.

Ky është udhëzimi për flinë e paqtimit që i kushtohet ZOTIT: 12nëse ndokush dëshi-

11

ron të kushtojë fli falënderimi, të paraqesë si fli falënderimi kuleç të ndormë përzier me vaj, pite të ndorme lyer me vaj dhe kuleç prej maje mielli përzier me vaj. 13Të paraqesë edhe disa kuleç me tharm bashkë me këtë fli, për të shoqëruar flinë e paqtimit për falënderim. 14Prej secilës fli merrni nga një kulaç e kushtojani ZOTIT si dhuratë. Ajo i takon priftit që kreu spërkatjen e gjakut të flisë së paqtimit. 15Mishi i flisë së paqtimit për falënderim, të hahet ditën që kushtohet dhe të mos lihet asgjë për të nesërmen. Nëse flija që paraqitet është fli kushti apo fli vullnetare, të hahet po atë ditë që

16

kushtohet. Nëse tepron ndonjë gjë, të hahet të nesërmen. 17Nëse mishi i flisë tepron për ditën e tretë, të digjet në zjarr. Nëse ndokush ha prej mishit të flisë së paqtimit ditën e tretë, ai që kushtoi flinë nuk

18

do të pranohet dhe flija nuk do t'i merret parasysh. Ky mish është i papastër dhe kush ha prej tij do të jetë fajtor. 19Mishi, që mund të ketë prekur ndonjë gjë të papastër, të mos hahet, por të digjet në zjarr. Nga mishi i flisë mund të hanë të gjithë ata që janë të pastër. Kush është i papastër dhe ha mishin e flisë së paqtimit, që i është kushtuar ZOTIT, të

20

zhbihet prej popullit. 21Kush prek ndonjë gjë të papastër njeriu, kafshe apo të çfarëdolloj fëlliqësie të pështirë, dhe ha mishin e flisë së paqtimit, që i është kushtuar ZOTIT, ai njeri të zhbihet prej popullit».

Ndalimi i gjakut e i dhjamit 22

ZOTI i tha Moisiut: 23«Thuaju izraelitëve: dhjamin e kaut, të deles apo të dhisë mos e

hani. 24Dhjamin e një kafshe të ngordhur apo të një kafshe që e ka shqyer bisha, mund ta përdorni për punë të ndryshme, por mos e hani assesi. 25Kush ha dhjamin e një kafshe që kushtohet si fli zjarri për ZOTIN, të zhbihet prej popullit. 26Po ashtu, mos përdorni për ushqim asnjë lloj gjaku, as shpendi, as bagëtie. 27Kush ha gjak të çdo lloji, të zhbihet prej popullit».

Pjesa e priftërinjve 28

ZOTI i tha Moisiut: 29«Thuaju izraelitëve: kush i kushton fli paqtimi ZOTIT, t'i para-

qesë ZOTIT pjesën e caktuar prej flisë së paqtimit. 30T'ia paraqesë me duart e veta ZOTIT flinë që duhet të digjet në zjarr. Dhjamin ta sjellë bashkë me gjoksin. Gjoksi të ngrihet si fli lartësimi për ZOTIN. 31Dhjamin prifti ta shkrumbojë në altar, ndërsa gjoksi i takon Aronit e bijve të tij. 32Edhe kofsha e djathtë e flisë së paqtimit t'i jepet si dhuratë priftit. 33Kofsha e djathtë u takon për pjesë bijve të Aronit që kushtojnë gjakun e dhjamin e flisë së paqtimit, 34sepse gjoksin e flisë së lartësimit dhe kofshën e dhuratës e mora prej flive të paqtimit të bijve të Izraelit e ia dhashë priftit Aron e bijve të tij si rregull të përhershëm nga ana e bijve të Izraelit». Kjo është pjesa që i takon Aronit e bijve të tij prej flive të zjarrit për ZOTIN. Ajo u jepet

35

ditën që kryejnë shërbesën e tyre priftërore për ZOTIN. 36Këto urdhëroi ZOTI t'u jepen atyre, prej bijve të Izraelit, ditën që i vajosi. Ky është rregull i përhershëm për të gjitha breznitë. 37Këto janë udhëzimet për flitë e shkrumbimit, flitë e drithit, flitë për mëkatin, flitë për fajin, flitë e shugurimit dhe për flitë e paqtimit, 38që ZOTI i urdhëroi Moisiut në malin e Sinait, ditën kur ZOTI u urdhëroi bijve të Izraelit t'i kushtojnë fli ZOTIT në shkretëtirën e Sinait.

LEVITIKU 8 Shenjtërimi i priftërinjve 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Merr Aronin bashkë me bijtë e tij, rrobat, vajin e vajosjes, mëza-

tin për flinë e mëkatit, dy desh, shportën me bukë të ndorme, 3e mblidh gjithë bashkësinë te hyrja e tendës së takimit». 4Moisiu bëri siç e urdhëroi ZOTI dhe mblodhi bashkësinë te hyrja e tendës së takimit. 5Moisiu i tha bashkësisë: «Ja ç'ka urdhëruar ZOTI të bëhet». 6Mandej, nxori përpara Aronin e bijtë e tij e i lau me ujë. 7Aronit i veshi tunikën dhe i ngjeshi brezin, i veshi petkun dhe efodin e i ngjeshi brezin e efodit. 8Pastaj i vuri

parzmoren dhe mbi parzmore Urimin e Tumimin. 9Në kokë i vuri kësulën e mbi kësulë, në anën e ballit, i vuri pllakën e artë dhe kurorën e shenjtë, siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun. 10Mandej, Moisiu mori vajin e vajosjes, vajosi tendën me gjithçka ndodhej atje dhe i shenjtëroi. 11Me pak vaj stërpiku altarin shtatë herë, vajosi altarin me gjithë enët e tij dhe shenjtëroi legenin me gjithë bazën e tij. 12Mandej, i hodhi Aronit në kokë nga vaji i vajosjes, e vajosi dhe e shenjtëroi. 13Moisiu afroi edhe bijtë e Aronit, i veshi me tunika, i ngjeshi me brez dhe u vuri kësulëza në kokë, siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun. Solli edhe mëzatin për flinë e mëkatit dhe Aroni me bijtë e tij vunë duart mbi kokën e

14

mëzatit të flisë për mëkatin. 15Mandej, Moisiu e theri mëzatin, mori gjak me gisht dhe e vuri mbi brirët e altarit rreth e qark. Kështu e pastroi altarin prej mëkatit. Pjesën tjetër të gjakut e derdhi te themelet e altarit dhe e shenjtëroi për të kryer mbi të shlyerjen. 16Mori tërë dhjamin që mbulonte zorrët, rizën e mëlçisë, dy veshkat me gjithë dhjamin e tyre dhe i dogji mbi altar. 17Pjesën tjetër të mëzatit, lëkurën, mishin e rropullitë i dogji në zjarr jashtë fushimit, siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun. Mandej, solli dashin për flinë e shkrumbimit dhe Aroni me bijtë e tij vunë duart mbi

18

kokën e dashit. 19Moisiu e theri dhe gjakun e spërkati rreth altarit. 20Dashin e ndau në copa. Kokën, copat dhe dhjamin i dogji në zjarr. 21Pasi i lau të përbrendshmet dhe këmbët me ujë, Moisiu e dogji të gjithë dashin mbi altar, siç e kishte urdhëruar ZOTI. Ishte fli erëkëndshme shkrumbimi, fli zjarri për ZOTIN. Solli edhe dashin e dytë për flinë e shugurimit dhe Aroni me bijtë e tij vunë duart mbi

22

kokën e dashit. 23Moisiu e theri, mori gjak dhe e leu Aronin në bulën e veshit të djathtë, në gishtin e madh të dorës së djathtë dhe në gishtin e madh të këmbës së djathtë. 24Pastaj afroi bijtë e Aronit dhe i leu me gjak në bulën e veshit të djathtë, në gishtin e madh të dorës së djathtë dhe në gishtin e madh të këmbës së djathtë. Pjesën tjetër të gjakut, Moisiu e spërkati rreth altarit. 25Pastaj mori dhjamin, bishtin, gjithë dhjamin që mbulon zorrët, bulën mbi mëlçi, të dyja veshkat bashkë me dhjamin që i mbulon

dhe kofshën e djathtë. 26Prej shportës së bukëve të ndorme që ishte para ZOTIT, mori një bukë të ndorme, një kulaç me vaj dhe një pite e i vuri mbi dhjamin e mbi kofshën e djathtë. 27Të gjitha këto ia vuri mbi pëllëmbë Aronit e bijve të tij dhe ata i ngritën si fli lartësimi para ZOTIT. 28Pastaj Moisiu i mori nga duart e tyre dhe i dogji në altar si fli shkrumbimi. Kjo ishte flija erëkëndshme e shugurimit, fli zjarri për ZOTIN. 29Moisiu mori gjoksin e dashit dhe e ngriti si fli lartësimi para ZOTIT. Kjo ishte pjesa prej dashit të flisë së shugurimit që i takonte Moisiut, siç e kishte urdhëruar ZOTI. Pastaj Moisiu mori vajin e vajosjes dhe gjakun që ishte në altar e spërkati me to

30

Aronin, rrobat e tij, bijtë e tij e rrobat e bijve të tij. Kështu, ai e shenjtëroi Aronin, rrobat e tij, bijtë e tij e rrobat e bijve të tij. 31Mandej, Moisiu i tha Aronit e bijve të tij: «Ziejeni mishin te hyrja e tendës së takimit e hajeni aty bashkë me bukët, që janë në shportën e flisë së shugurimit, ashtu siç urdhërova kur thashë t'i hanin Aroni e bijtë e tij. 32Pjesën e mbetur të mishit e të bukës digjeni në zjarr. 33Për shtatë ditë mos u largoni prej hyrjes së tendës së takimit, derisa të plotësohen ditët e shugurimit, sepse duhen shtatë ditë që të bëhet shugurimi juaj. 34Ashtu siç u bë sot, ashtu ka urdhëruar ZOTI të bëhet edhe për shlyerjen e mëkatit tuaj. 35Rrini te hyrja e tendës së takimit për shtatë ditë e shtatë net dhe zbatoni urdhrin e ZOTIT, që të mos vdisni. Kështu më është urdhëruar». Aroni e bijtë e tij bënë gjithçka sipas urdhrit që ZOTI i kishte dhënë Moisiut.

36

LEVITIKU 9 Flitë për shërbesën priftërore Ditën e tetë Moisiu thirri Aronin, bijtë e tij dhe pleqtë e Izraelit. 2Atëherë i tha Aronit:

1

«Merr një viç për fli mëkati dhe një dash për fli shkrumbimi dhe paraqiti para ZOTIT. Të dy të jenë të patëmetë. 3Izraelitëve thuaju kështu: merrni një cjap për fli mëkati, një viç e një qengj motak të patëmetë për fli shkrumbimi, 4një dem e një dash për fli paqtimi, që t'i

kushtoni para ZOTIT. Merrni edhe fli drithi përzier me vaj, sepse sot do t'ju dëftohet ZOTI». Ata morën çka u kishte urdhëruar Moisiu e i sollën para tendës së takimit. U afrua

5

edhe gjithë bashkësia dhe qëndronte para ZOTIT. 6Moisiu u tha: «Ky është urdhri që dha ZOTI. Zbatojeni dhe do t'ju dëftohet lavdia e tij». 7Aronit i tha: «Afrohu tek altari, kushto flinë tënde të mëkatit dhe flinë tënde të shkrumbimit dhe bëj shlyerjen për vete e për popullin. Kushto flinë e popullit dhe bëj për ta shlyerjen, siç ka urdhëruar ZOTI». Aroni u afrua tek altari dhe theri viçin për flinë e vet të mëkatit. 9Pastaj bijtë e vet i

8

sollën Aronit gjakun. Ai ngjeu në të gishtin dhe leu me gjak brirët e altarit, ndërsa gjakun e derdhi në themelet e altarit. 10Dhjamin, veshkat dhe bulën e mëlçisë së flisë për mëkatin i dogji mbi altar, siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun. 11Mishin dhe lëkurën i dogji në zjarr jashtë fushimit. Mandej theri flinë e shkrumbimit. Bijtë e vet i sollën Aronit gjakun dhe ai e spërkati

12

rreth altarit. 13Pastaj i sollën flinë e shkrumbimit të ndarë në copa bashkë me kokën dhe ai i shkrumboi mbi altar. 14Lau edhe zorrët bashkë me këmbët e i dogji në altar mbi flinë e shkrumbimit. Mandej paraqiti flinë e popullit. Mori cjapin e flisë së mëkatit të popullit, e theri dhe e

15

kushtoi si fli mëkati, siç kishte bërë edhe me flinë e parë. 16Paraqiti edhe flinë e shkrumbimit dhe e kushtoi sipas urdhëresës. 17Pastaj paraqiti flinë e drithit. Mbushi grushtin me të dhe e dogji në altar, përveç flisë mëngjesore të shkrumbimit. 18Pastaj theri demin e dashin si fli paqtimi për popullin. Të bijtë i sollën Aronit gjakun dhe ai e spërkati rreth altarit. 19Dhjamin e demit dhe të dashit, bishtin e dhjamosur, dhjamin që mbulon zorrët, veshkat dhe bulën e mëlçisë 20i vendosi mbi gjokset e flive dhe i dogji në altar. 21Gjoksin dhe kofshën e djathtë Aroni i ngriti para ZOTIT si fli lartësimi, siç kishte urdhëruar Moisiu. Atëherë Aroni ngriti duart mbi popullin dhe e bekoi. Pasi kushtoi flinë për mëkatin,

22

flinë e shkrumbimit dhe flinë e paqtimit, Aroni zbriti nga altari. 23Mandej, Moisiu e Aroni

hynë në tendën e takimit, dolën dhe bekuan popullin. Mbarë popullit iu dëftua lavdia e ZOTIT. 24Prej pranisë së ZOTIT doli një zjarr që përpiu flinë e shkrumbimit dhe dhjamin që ishin mbi altar. Mbarë populli e pa, brohoriti dhe u përkul me fytyrë përdhe.

LEVITIKU 10 Mëkati i Nadabit dhe Abihuit Nadabi e Abihui, bijtë e Aronit, morën secili temjanicën e vet, i mbushën me prush,

1

vunë mbi to temjan dhe i kushtuan ZOTIT një zjarr të pashenjtëruar që ai nuk ua kishte urdhëruar. 2Atëherë prej pranisë së ZOTIT doli një zjarr, që i përpiu, e ata vdiqën në prani të ZOTIT. 3Atëherë Moisiu i tha Aronit: «Për këtë foli ZOTI kur tha: “Tek ata që më afrohen do ta tregoj shenjtërinë time, do të përlëvdohem para syve të mbarë popullit”». Aroni nuk foli. 4Moisiu thirri Mishaelin dhe Elcafanin, bijtë e Uzielit, ungjit të Aronit, e u tha: «Shkoni e merrni vëllezërit tuaj prej shenjtërores dhe nxirrini jashtë fushimit». 5Ata shkuan dhe i nxorën me gjithë rroba jashtë fushimit, siç kishte urdhëruar Moisiu. 6Pastaj Moisiu i tha Aronit e bijve të tij, Eleazarit e Itamarit: «Mos i shkulni flokët e mos i shqyeni rrobat, që të mos vdisni e që të mos bjerë zemërimi i ZOTIT mbi gjithë bashkësinë. Ata që i dogji zjarri i ZOTIT le t'i qajnë vëllezërit tuaj dhe mbarë shtëpia e Izraelit. 7Mos dilni jashtë derës së tendës së takimit, se jeni lyer me vajin e vajosjes së ZOTIT. Përndryshe, do të vdisni». Ata bënë siç i urdhëroi Moisiu. 8

ZOTI i tha Aronit: 9«Kur të hyni në tendën e takimit, mos pini verë e pije dehëse, as ti

e as bijtë e tu, që të mos vdisni. Ky është rregull i përhershëm për të gjitha breznitë. 10Kështu, do të mund të dalloni mes gjërave të shenjta e gjërave të rëndomta, mes

të pastrave e të papastrave, 11dhe do të mund t'u mësoni izraelitëve të gjitha rregullat që u ka urdhëruar ZOTI përmes Moisiut». Moisiu i tha Aronit e bijve që i kishin mbetur, Eleazarit e Itamarit: «Çka mbetet prej

12

flisë së drithit pas kushtimit të flive të zjarrit për ZOTIN, merreni dhe hajeni si bukë të ndorme pranë altarit, sepse është gjë shumë e shenjtë. 13Hajeni në vendin e shenjtë, se është pjesa e caktuar për ju e për bijtë tuaj prej flive të zjarrit për ZOTIN. Kështu më është urdhëruar. 14Gjoksin e flisë së lartësimit dhe kofshën e dhuratës hajeni në një vend të pastër bashkë me bijtë e me bijat, se kjo është pjesa e caktuar për ju e për bijtë tuaj prej flive të paqtimit të izraelitëve. 15Kofshën e dhuratës dhe gjoksin e flisë së lartësimit silleni e ngrijeni bashkë me dhjamin e flive të zjarrit si fli lartësimi për ZOTIN. Ju përket juve e bijve tuaj, si një e drejtë e përhershme, siç ka urdhëruar ZOTI». Mandej, Moisiu kërkoi të dinte si e kishin kushtuar cjapin e flisë për mëkatin dhe

16

mori vesh se e kishin djegur. Atëherë ai u zemërua me Eleazarin e me Itamarin, bijtë që i kishin mbetur Aronit, e u tha: 17«Pse nuk e hëngrët flinë për mëkatin në vendin e shenjtë? Ajo është gjë shumë e shenjtë e ju është dhënë për të hequr fajin e bashkësisë dhe për të bërë shlyerjen për të para ZOTIT. 18Meqenëse gjaku i flisë nuk ishte sjellë brenda shenjtërores, ju duhet ta hanit atë në shenjtërore, siç ju urdhërova». 19Aroni iu përgjigj Moisiut: «Ja, sot që u kushtua flija për mëkatin dhe flija e shkrumbimit para ZOTIT, më ndodhën gjithë këto gjëra. Po të haja sot flinë për mëkatin, a do ta kisha pëlqimin e ZOTIT?». 20Kur Moisiu i dëgjoi këto, mbeti i kënaqur.

LEVITIKU 11 Kafshë të pastra e të papastra 1

ZOTI i tha Moisiut e Aronit: 2«Thuajuni izraelitëve se, prej të gjitha kafshëve të tokës,

këto janë kafshët që mund të hani: 3hani çdo kafshë dythundrake e ripërtypëse. 4Megjithatë, kafshët dythundrake ose ripërtypëse që nuk duhet të hani janë

këto: deveja, se ripërtypet, por nuk e ka thundrën të ndarë, është e papastër për ju; 5vjedulla, se ripërtypet, por nuk e ka thundrën të ndarë, është e papastër për ju; 6lepuri, se ripërtypet, por nuk e ka thundrën të ndarë, është i papastër për ju; 7dhe derri, se e ka thundrën të ndarë, por nuk ripërtypet, është i papastër për ju. 8Nuk do ta hani mishin e tyre dhe nuk do të prekni kërmat e tyre, se janë të papastra për ju. Nga të gjitha kafshët e detit mund të hani çdo gjë që ka pendë e luspa, qofshin kaf-

9

shë liqeni, deti apo lumi. 10Mos hani asgjë që nuk ka pendë e luspa, qofshin kafshë deti apo lumi, zvarranikë uji apo çfarëdolloj kafshe tjetër që lëviz në ujë. Të jenë të neveritshme për ju. 11Këto kafshë do të jenë të neveritshme për ju. Mishin e tyre mos e hani dhe kërmat e tyre të jenë të neveritshme. 12Çdo kafshë uji që nuk ka pendë e luspa të jetë e neveritshme për ju. Këta janë shpendët që do të jenë të neveritshëm për ju e që nuk do t'i hani, ngaqë

13

janë të neveritshëm: shqiponja, huta, fajkoi, 14qifti, çdo lloj skifteri, 15çdo lloj korbi, 16struci, kukuvajka, pulëbardha, çdo lloj fajkoi, 17bufi, zhytra, ibisi, 18mjellma, pelikani, fajkoi i detit, 19lejleku, çdo lloj çafke, pupëza e lakuriqi i natës. Çdo lloj insekti me krahë, që ecën mbi katër këmbë, të jetë i neveritshëm për

20

ju. 21Nga të gjitha insektet mund të hani çdo lloj insekti me krahë që ecën mbi katër këmbë dhe këmbët e pasme i ka me nyje për të kërcyer mbi tokë. 22Nga këto mund të hani çdo lloj kandrre, çdo lloj bulkthi dhe çdo lloj karkaleci. 23Çdo lloj tjetër insekti me krahë që ecën mbi katër këmbë të jetë i neveritshëm për ju. Të gjitha këto ju bëjnë të papastër. Kush prek kërmat e tyre do të jetë i papastër deri

24

në mbrëmje. 25Kush mbart kërmën e tyre duhet të lajë rrobat, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 26Çdo kafshë thundrake, por që nuk e ka thundrën të ndarë e që nuk ripërtypet, është e papastër për ju. Kush e prek bëhet i papastër. 27Të gjitha kafshët katërkëmbëshe që ecin mbi putra janë të papastra për ju. Kush prek kërmën e tyre do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 28Kush mbart kërmën e tyre duhet të lajë rrobat, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. Këto janë të papastra për ju.

Nga kafshët që zvarriten mbi tokë, këto janë të papastra për ju: bukla, miu, çdo lloj

29

hardhuce, 30hardhja, varani, hardhuca e murit, urithi e kameleoni. 31Nga zvarranikët e tokës, këto kafshë janë të papastra për ju. Kush i prek pasi të kenë ngordhur do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 32Çdo gjë mbi të cilën bie kërma e tyre bëhet e papastër, çdo enë druri, rrobë, lëkurë apo thes, çfarëdolloj sendi i përdorur për punë. Lajini me ujë, por janë të papastra deri në mbrëmje. Mandej do të jenë të pastra. 33Çdo enë balte, në të cilën bie ndonjë prej tyre, të thyhet, sepse është e papastër me gjithçka mban. 34Nëse ndonjë ushqimi i bie ujë prej asaj ene, ushqimi bëhet i papastër dhe çfarëdolloj pije që pihet nga një enë e tillë është e papastër. 35Çdo gjë mbi të cilën bie kërma e tyre, bëhet e papastër, qoftë furrë apo vatër. Le të prishen, sepse janë të papastra. Çmojini ato si të papastra. 36Burimet e sternat e ujit mbeten të pastra, por kush prek një kërmë aty, bëhet i papastër. 37Nëse kërma e tyre bie mbi çdo lloj fare drithi, që është për mbjellje, fara mbetet e pastër. 38Por nëse fara është lagur me ujë dhe bie mbi të ndonjë kërmë, ajo bëhet e papastër për ju. Nëse ngordh ndonjë nga kafshët që mund të hani, kush prek kërmën e saj do të jetë

39

i papastër deri në mbrëmje. 40Kush ha prej kërmës së saj, të lajë rrobat, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. Po ashtu, kush mbart kërmën e saj, të lajë rrobat, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. Çdo lloj zvarraniku që zvarritet mbi tokë është i neveritshëm dhe nuk duhet të

41

hahet. 42Mos hani asnjë kafshë që zvarritet mbi barkun e vet dhe asnjë zvarranik me katër apo më shumë këmbë, se janë të papastra. 43Mos e ndotni veten me zvarranikë e mos u bëni të papastër prej tyre. 44Unë jam ZOTI, Perëndia juaj. Shenjtërohuni e bëhuni të shenjtë, se edhe unë jam i shenjtë. Mos u përdhosni prej zvarranikëve që zvarriten mbi tokë. 45Unë jam ZOTI që ju nxora prej dheut të Egjiptit, që të bëhesha Perëndia juaj. Jini të shenjtë, se edhe unë jam i shenjtë».

Ky është udhëzimi për kafshët, për shpendët, për gjallesat e ujit dhe për çdo qenie

46

që zvarritet mbi tokë. 47Bëni dallim mes të pastrës e të papastrës, që të dini cilën kafshë të hani e cilën të mos hani.

LEVITIKU 12 Për lehonat 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Fol me izraelitët e thuaju: kur gruaja shtatzënë lind djalë, ajo do

të jetë e papastër për shtatë ditë, siç është e papastër edhe gjatë të përmuajshmeve. 3Ditën e tetë djali të rrethpritet, 4por ajo duhet të presë edhe tridhjetë e tri ditë për t'u pastruar nga gjaku i vet. Të mos prekë asgjë të shenjtë e të mos hyjë në shenjtërore, derisa të plotësojë ditët e pastrimit. Nëse lind vajzë, ajo do të jetë e papastër për dy javë, si gjatë të përmuajshmeve. Të

5

presë gjashtëdhjetë e gjashtë ditë për t'u pastruar nga gjaku i vet. 6Kur të jenë plotësuar ditët e pastrimit për lindjen e një djali apo të një vajze, të sjellë një qengj motak si fli shkrumbimi dhe një zog pëllumbi ose një turtull si fli mëkati dhe t'ia japë priftit te hyrja e tendës së takimit. 7Prifti t'i kushtojë para ZOTIT për të bërë shlyerjen për të dhe ajo do të pastrohet prej gjakrrjedhjes. Ky është udhëzimi për gruan që lind djalë ose vajzë. 8Nëse nuk i ka mundësitë për të kushtuar një qengj, të marrë dy turtuj ose dy zogj pëllumbi, njërin për flinë e shkrumbimit dhe tjetrin për flinë e mëkatit. Prifti të bëjë për të shlyerjen e ajo do të pastrohet».

LEVITIKU 13 Udhëzime për lebrën 1

ZOTI i tha Moisiut e Aronit: 2«Nëse ndokujt i del në lëkurë një ënjtje, kore apo njollë e

shndritshme, që duket si plagë lebre, ai të çohet te prifti Aron apo te cilido prift prej bijve

të tij. 3Prifti ta shqyrtojë plagën e lëkurës dhe, nëse qimja në vendin e plagës është zbardhur e plaga duket më e thellë se lëkura, plaga është lebër. Pasi ta ketë shqyrtuar, prifti ta shpallë të papastër. 4Nëse njolla e shndritshme në lëkurë nuk duket të jetë futur thellë në mish dhe nëse qimja nuk është zbardhur, prifti ta veçojë për shtatë ditë atë që ka plagën. 5Ditën e shtatë prifti ta shqyrtojë sërish dhe, nëse shikon se plaga nuk ka ndryshuar e nuk është përhapur në lëkurë, ta veçojë edhe për shtatë ditë të tjera. 6Pas shtatë ditësh ta shqyrtojë sërish dhe, nëse shikon se plaga është zbehur e nuk është përhapur në lëkurë, ta shpallë të pastër, sepse është vetëm puçërr. Ai njeri të lajë rrobat dhe do të jetë i pastër. 7Nëse e ka parë prifti dhe e ka shpallur të pastër, por njolla përhapet në lëkurë, ai duhet të paraqitet sërish te prifti. 8Prifti ta shqyrtojë sërish dhe, nëse njolla është përhapur në lëkurë, prifti ta shpallë të papastër, sepse është lebër. Nëse ndokujt i shfaqet plaga e lebrës, të çohet te prifti. 10Prifti ta shqyrtojë dhe, nëse

9

ka ndonjë të ënjtur të bardhë mbi lëkurë, nëse qimja i është zbardhur dhe në ënjtje ka mish të gjallë, 11atëherë ai ka lebër të përhershme mbi lëkurë. Prifti ta shpallë të papastër, por mos ta veçojë si të papastër. 12Nëse lebra i përhapet mbi lëkurë dhe ia mbulon tërë lëkurën e trupit nga koka te këmbët, aq sa mund t'ia kapë syri priftit, 13prifti ta shqyrtojë dhe, nëse lebra i ka mbuluar tërë trupin, ta shpallë të pastër. Ai njeri është i pastër, sepse është zbardhur i tëri. 14Kur të shfaqet mbi të mish i gjallë, atëherë të shpallet i papastër. 15Prifti, pasi ta ketë parë mishin e gjallë, ta shpallë të papastër, sepse mishi i gjallë është i papastër, është lebër. 16Nëse mishi i gjallë i zbardhet sërish, le të paraqitet te prifti, 17i cili, pasi të ketë shqyrtuar se plaga i është zbardhur, ta shpallë të pastër atë që ka plagën, sepse është i pastër. Nëse ndokush ka pasur mbi lëkurë ndonjë çiban, që i është shëruar, 19dhe në

18

vendin e çibanit i del ndonjë ënjtje e bardhë apo ndonjë njollë e bardhë, le të paraqitet te prifti. 20Prifti ta shqyrtojë dhe, nëse njolla duket më e thellë së lëkura dhe qimja i është zbardhur, ta shpallë të papastër, sepse është plagë lebre, që ka shpërthyer në çiban. 21Nëse prifti shikon se qimja nuk është zbardhur dhe se çibani nuk është më

thellë se lëkura dhe është zbehur, ta veçojë për shtatë ditë. 22Nëse përhapet, le ta shpallë të papastër, sepse është lebër. 23Nëse njolla e shndritshme rri në vend e nuk përhapet, është vurratë çibani. Atëherë prifti ta shpallë të pastër. Nëse dikush pëson një djegie të lëkurës nga zjarri dhe vendi i djegies bëhet njollë e

24

shndritshme, e murrme ose e bardhë, 25prifti ta shqyrtojë dhe, nëse qimja te njolla është zbardhur e njolla duket më e thellë së lëkura, është lebër që ka shpërthyer te vendi i djegies. Prifti ta shpallë të papastër, sepse është plagë lebre. 26Nëse prifti shikon se qimja në njollë nuk është zbardhur dhe se njolla nuk është më e thellë se lëkura dhe është zbehur, ta veçojë për shtatë ditë. 27Pas shtatë ditësh, prifti ta shqyrtojë sërish dhe, nëse njolla është përhapur në lëkurë, ta shpallë të papastër, sepse është plagë lebre. 28Nëse njolla ka mbetur në vend dhe nuk është përhapur në lëkurë, por është e zbehtë, atëherë është fryrje nga djegia. Prifti ta shpallë të pastër, sepse është vurratë prej djegies. Nëse një burrë ose një grua ka një plagë në kokë ose në mjekër, 30prifti ta shqyrtojë

29

plagën dhe, nëse plaga është më e thellë së lëkura dhe qimja është zverdhur e holluar, ta shpallë të papastër, sepse është qere, lebër e kokës ose e mjekrës. 31Nëse prifti e shqyrton plagën e qeres dhe nuk duket më e thellë se lëkura e nuk ka qime të zeza, ta veçojë për shtatë ditë atë që ka plagën. 32Pas shtatë ditësh, prifti ta shqyrtojë sërish plagën dhe nëse qerja nuk është përhapur, nëse në të nuk ka qime të verdha dhe nëse nuk duket më e thellë se lëkura, 33ai që ka plagën të rruhet, përveçse në vendin e qeres. Mandej, prifti ta veçojë edhe shtatë ditë. 34Pas shtatë ditësh, prifti ta shqyrtojë sërish qeren dhe nëse qerja nuk është përhapur në lëkurë e nuk duket më e thellë se lëkura, ta shpallë të pastër. Ai njeri të lajë rrobat dhe do të jetë i pastër. 35Nëse është shpallur i pastër, por i përhapet qerja, 36prifti ta shqyrtojë sërish. Nëse qerja është përhapur në lëkurë, prifti të mos shqyrtojë a ka qime të verdha, sepse ai njeri është i papastër. 37Nëse sheh se qerja është ndalur dhe se në të kanë dalë qime të zeza, qerja është shëruar dhe ai njeri është i pastër. Prifti ta shpallë të pastër.

Nëse një burri ose një gruaje u shfaqen njolla të shndritshme mbi lëkurë, njolla të

38

bardha, 39le t'i shqyrtojë prifti. Nëse njolla e shndritshme mbi lëkurë është në të bardhë të zbehtë, është kurtesh i lëkurës. Ai njeri është i pastër. Nëse dikujt i bien flokët e kokës, ai njeri është i shogët dhe është i pastër. 41Nëse

40

flokët i kanë rënë në pjesën e përparme, është i shogët mbi ballë dhe është i pastër. 42Por, nëse në pjesën qerose apo mbi ballin qeros del një plagë e bardhë në të kuqërreme, është lebër që ka shpërthyer mbi kokë ose mbi ballë. 43Prifti ta shqyrtojë dhe, nëse ënjtja e plagës është e bardhë në të kuqërreme mbi pjesën qerose ose mbi ballin qeros dhe ngjan me lebrën e lëkurës, 44ai njeri ka lebër dhe është i papastër. Prifti ta shpallë të papastër, sepse ka lebër në kokë. I lebrosuri, që e ka kapur kjo sëmundje, t'i mbajë rrobat të shqyera, flokët të

45

shprishur, mjekrën të mbuluar e të thërrasë: “I papastër! I papastër!”. 46Për sa kohë të ketë plagën është i papastër. Ai është i papastër dhe duhet të jetojë vetëm, jashtë fushimit. Nëse lebra shfaqet në veshje të leshta apo të linjta, 48mbi stof leshi apo liri, të endur

47

ose të thurur, mbi lëkurë apo mbi rroba lëkure, 49dhe nëse njolla mbi rrobë apo mbi lëkurë, mbi stofin e endur apo të thurur ose mbi rrobën e lëkurës është në të gjelbër apo në të kuqërreme, është plagë lebre dhe duhet t'i tregohet priftit. 50Prifti ta shqyrtojë njollën e plagës e ta veçojë për shtatë ditë. 51Ditën e shtatë ta shqyrtojë sërish njollën dhe, nëse sheh se është përhapur mbi rrobën, mbi stofin e endur apo të thurur ose mbi lëkurën e rrobave të lëkurës, është plagë e keqe dhe rroba është e papastër. 52Prifti ta djegë rrobën, stofin e endur apo të thurur dhe rrobat prej lëkure mbi të cilat gjendet njolla, sepse është plagë e keqe dhe duhet djegur në zjarr. 53Nëse prifti sheh se njolla nuk është përhapur mbi rrobë, mbi stofin e endur apo të thurur ose mbi rrobën e lëkurës, 54të urdhërojë që rroba me plagën e lebrës të lahet e ta veçojë edhe për shtatë ditë. 55Nëse prifti sheh se pas larjes njolla nuk ka ndryshuar, edhe pse nuk është përhapur, ajo është e papastër dhe duhet të digjet në zjarr. Të digjet në zjarr, sepse njolla po

e ha nga brenda e nga jashtë. 56Nëse prifti sheh se pas larjes njolla është zvogëluar, ta presë prej rrobës, prej lëkurës ose prej stofit të endur apo të thurur. 57Por, nëse njolla shfaqet sërish mbi rrobën, mbi stofin e endur apo të thurur ose mbi rrobën e lëkurës, e ka kapur plaga, prandaj duhet ta djegësh në zjarr. 58Ndërsa rrobat, stofet e endura apo të thurura dhe rrobat prej lëkure që, pasi të jenë larë, nuk kanë më njollë plage, të lahen sërish dhe mandej do të jenë të pastra. 59Ky është udhëzimi për rrobat, për stofet e endura apo të thurura e për çdo rrobë lëkure, kur i zë sëmundja e lebrës dhe sesi shpallen të pastra».

LEVITIKU 14 Pastrimi i të lebrosurit 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Ky është udhëzimi për pastrimin e të lebrosurit. Të çohet te

prifti 3dhe prifti të dalë jashtë fushimit e të shohë a i është shëruar lebra. 4Mandej, për atë që duhet të pastrohet, prifti të urdhërojë të merren dy shpendë të pastër të gjallë, dru cedri, pëlhurë e kuqe dhe hisop. 5Prifti të urdhërojë që njëri nga shpendët të theret në një enë balte me ujë të rrjedhshëm. 6Shpendin tjetër të gjallë ta marrë bashkë me drurin e cedrit, me pëlhurën e kuqe dhe hisopin e t'i ngjyejë në gjakun e shpendit të therur në ujin e rrjedhshëm. 7Ta spërkatë shtatë herë mbi atë që duhet të pastrohet nga lebra dhe ta shpallë të pastër. Shpendin e gjallë ta lëshojë të fluturojë nëpër fusha. 8Ai që duhet të pastrohet, të lajë rrobat, të rruajë të gjitha qimet e trupit dhe të lahet me ujë. Pasi të jetë pastruar, të hyjë në fushim, por të qëndrojë jashtë tendës së vet për shtatë ditë. 9Pas shtatë ditësh, të rruajë të gjitha qimet e kokës, mjekrën, vetullat dhe të gjitha qimet e trupit. Mandej, të lajë rrobat dhe veten me ujë e do të jetë i pastër. Ditën e tetë, të marrë dy qengja të patëmetë, një rrunëz të patëmetë, nëntë kilo-

10

gramë majë mielli për fli drithi përzier me vaj dhe një gjysmë litër vaj. 11Prifti, që kryen pastrimin, ta paraqesë para ZOTIT atë që duhet të pastrohet dhe të gjitha këto te hyrja e

tendës së takimit. 12Mandej, prifti të marrë njërin qengj e ta paraqesë si fli faji, ndërsa gjysmën e litrit të vajit ta lartësojë si fli lartësimi para ZOTIT. 13Qengjin ta therë në vendin ku theren flija për mëkatin dhe flija e shkrumbimit, në vendin e shenjtë, sepse, sikurse flija për mëkatin, edhe flija për fajin i takon priftit. Kjo është gjë shumë e shenjtë. 14Prifti të marrë pak prej gjakut të flisë për fajin dhe të lyejë bulën e veshit të djathtë, gishtin e madh të dorës së djathtë dhe gishtin e madh të këmbës së djathtë të atij që duhet të pastrohet. 15Pastaj prifti të marrë pak prej vajit e ta vërë mbi pëllëmbën e vet të majtë, 16të ngjyejë gishtin e djathtë në vajin që ka mbi pëllëmbën e majtë e të spërkatë shtatë herë me vaj para ZOTIT me gisht. 17Me vajin që i ka mbetur mbi pëllëmbë, prifti të lyejë bulën e veshit të djathtë, gishtin e madh të dorës së djathtë dhe gishtin e madh të këmbës së djathtë të atij që duhet të pastrohet, aty ku e ka lyer me gjakun e flisë për fajin. 18Pjesën tjetër të vajit, që i ka mbetur mbi pëllëmbë, prifti ta derdhë mbi kokën e atij që duhet të pastrohet dhe të kryejë për të shlyerjen para ZOTIT. Mandej, prifti të kushtojë flinë për mëkatin dhe të bëjë shlyerjen për atë që duhet të

19

pastrohet prej papastërtisë së vet. Pasi ta ketë therur flinë e shkrumbimit, 20prifti të kushtojë flinë e shkrumbimit dhe flinë e drithit mbi altar, duke bërë shlyerjen për të. Atëherë ai do të jetë i pastër. Por, nëse ai njeri është i varfër dhe nuk i ka mundësitë, të sjellë vetëm një qengj për

21

flinë e fajit dhe për flinë e lartësimit, për të bërë shlyerjen për veten. Të sjellë edhe tre kilogramë majë mielli të përzier me vaj si fli drithi, një gjysmë litër vaj, 22dy turtuj ose dy zogj pëllumbi, sipas mundësive, njërin zog për flinë e mëkatit dhe tjetrin për flinë e shkrumbimit. 23T'ia sjellë këto priftit ditën e tetë për të kryer pastrimin, te hyrja e tendës së takimit, para ZOTIT. 24Prifti ta marrë qengjin për flinë e fajit, bashkë me gjysmë litër vaj, e t'i lartësojë si fli lartësimi para ZOTIT. 25Mandej, prifti të therë qengjin e flisë për fajin, të marrë pak prej gjakut të tij dhe të lyejë bulën e veshit të djathtë, gishtin e madh të dorës së djathtë dhe gishtin e madh të këmbës së djathtë të atij që duhet të pastrohet. 26Një pjesë të vajit prifti ta derdhë mbi pëllëmbën e vet të majtë. 27Me gishtin e

djathtë të spërkatë shtatë herë me vajin, që ka mbi pëllëmbën e majtë, para ZOTIT. 28Mandej, të lyejë me pak vaj bulën e veshit të djathtë, gishtin e madh të dorës së djathtë dhe gishtin e madh të këmbës së majtë të atij që duhet të pastrohet, mbi vendin ku e kishte lyer me gjakun e flisë për fajin. 29Pjesën tjetër të vajit, që i ka mbetur mbi pëllëmbë, prifti ta derdhë mbi kokën e atij që duhet të pastrohet dhe të kryejë për të shlyerjen para ZOTIT. 30Pastaj të kushtojë një nga turtujt ose një nga zogjtë e pëllumbit, sipas mundësisë. 31Prifti ta kushtojë njërin prej zogjve të paraqitur sipas mundësisë si fli mëkati dhe tjetrin si fli shkrumbimi bashkë me flinë e drithit, duke bërë shlyerjen e atij që duhet të pastrohet para ZOTIT. 32Ky është udhëzimi për të lebrosurin që nuk i ka mundësitë të sjellë çfarë kërkohet për pastrimin e tij».

Lebra e shtëpive 33

ZOTI i tha Moisiut e Aronit: 34«Kur të keni hyrë në tokën e Kanaanit, që unë po ju jap

trashëgim, nëse dërgoj plagën e lebrës në ndonjë nga shtëpitë e vendit që keni marrë trashëgim, 35i zoti i asaj shtëpie të shkojë e t'i thotë priftit: “Më duket se shtëpinë time e ka prekur një plagë”. 36Atëherë prifti të urdhërojë që të zbrazet shtëpia para se të hyjë ai për të shqyrtuar plagën, që të mos shpallen të papastra të gjitha sendet e shtëpisë. Mandej të hyjë prifti për ta shqyrtuar shtëpinë. 37Nëse prifti sheh se në muret e shtëpisë ka plasaritje në të gjelbër apo në të kuqërreme, që duken se janë më të thella se sipërfaqja e murit, 38prifti të dalë te hyrja e shtëpisë dhe ta mbyllë shtëpinë për shtatë ditë. 39Pas shtatë ditësh, prifti të kthehet dhe, nëse shikon se plaga është përhapur në muret e shtëpisë, 40të urdhërojë të hiqen gurët në të cilët është plaga e të hidhen në një vend të papastër jashtë qytetit. 41Shtëpia të gërryhet nga jashtë e nga brenda dhe suvaja e gërryer të hidhet në një vend të papastër jashtë qytetit. 42Në vend të gurëve që u hoqën, të vihen gurë të tjerë dhe shtëpia të suvatohet me llaç tjetër. 43Nëse plaga shfaqet sërish në atë shtëpi, pasi të jenë hequr gurët, të jetë gërryer dhe të jetë suvatuar sërish, 44dhe vjen prifti e sheh se plaga është përhapur nëpër shtëpi, atëherë shtëpinë e

ka prekur lebra dhe është e papastër. 45Shtëpia të shkatërrohet dhe gurët, drurët e suvaja e saj të hidhen në një vend të papastër jashtë qytetit. 46Kush hyn në atë shtëpi pasi të jetë mbyllur, do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 47Kush fle në atë shtëpi duhet të lajë rrobat dhe kush ha në atë shtëpi duhet të lajë rrobat. Nëse prifti vjen dhe sheh se plaga nuk është përhapur në shtëpi, pas suvatimit të

48

saj, ta shpallë shtëpinë të pastër, sepse është pastruar nga plaga. 49Për pastrimin e shtëpisë prej mëkatit, të marrë dy zogj, dru cedri, pëlhurë të kuqe dhe hisop. 50Njërin nga zogjtë ta therë në një enë balte me ujë të rrjedhshëm. 51Zogun tjetër të gjallë ta marrë bashkë me drurin e cedrit, me pëlhurën e kuqe dhe hisopin e t'i ngjyejë në gjakun e shpendit të therur në ujin e rrjedhshëm. Mandej të spërkatë shtëpinë shtatë herë. 52Kështu, ai do ta pastrojë shtëpinë me gjakun e zogut, me ujin e rrjedhshëm, me zogun e gjallë, me drurin e cedrit, me hisopin e me pëlhurën e kuqe. 53Pastaj ta lëshojë zogun e gjallë jashtë qytetit, të fluturojë nëpër fusha. Kështu ta kryejë shlyerjen për atë shtëpi dhe ajo do të jetë e pastër. 54Ky është udhëzimi për çdo plagë të lebrës e të qerosjes, 55për çdo lebër rrobash apo shtëpie, 56për ënjtjet, për koret e lëkurës dhe për njollat e ndritshme, 57që të përcaktohet kur diçka është e papastër apo e pastër. Ky është udhëzimi për lebrën».

LEVITIKU 15 Papastërtia trupore e burrit 1

ZOTI i tha Moisiut e Aronit: 2«Flisni me izraelitët e thuajuni: nëse ndonjë burrë ka

rrjedhje prej gjymtyrës, rrjedhja është e papastër. 3Papastërtia e tij vjen për shkak të rrjedhjes. Ai bëhet i papastër edhe kur gjymtyra e tij e nxjerr rrjedhjen, edhe kur gjymtyra e tij nuk e nxjerr rrjedhjen. 4Çdo shtrat, ku shtrihet ai që ka pësuar rrjedhjen, është i papastër dhe çdo gjë, ku ulet ai, është e papastër. 5Kush prek shtratin e tij, të lajë rrobat dhe veten me ujë, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 6Kush ulet në

vendin ku ka qenë ulur ai që ka pësuar rrjedhjen, të lajë rrobat dhe veten me ujë, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 7Kush prek trupin e atij që ka pësuar rrjedhjen, të lajë rrobat dhe veten me ujë, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 8Nëse ai që ka pësuar rrjedhjen pështyn mbi një njeri të pastër, ky të lajë rrobat dhe veten me ujë, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 9Çdo shalë, mbi të cilën ka kalëruar ai që ka pësuar rrjedhjen, është e papastër. 10Kush prek ndonjë gjë që ka qenë nën atë që ka pësuar rrjedhjen, do të jetë i papastër deri në mbrëmje. Kush i mbart ato, të lajë rrobat dhe veten me ujë, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 11Kushdo që preket me duar të palara nga ai që ka pësuar rrjedhjen, të lajë rrobat dhe veten me ujë, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 12Nëse ai që ka pësuar rrjedhjen prek një enë balte, ena e baltës të thyhet, ndërsa ena e drurit të lahet me ujë. Kur të pastrohet prej rrjedhjes, ai që ka pësuar rrjedhjen të numërojë shtatë ditë për

13

pastrimin e vet. Atëherë të lajë rrobat dhe gjymtyrën me ujë të rrjedhshëm dhe do të jetë i pastër. 14Ditën e tetë të marrë dy turtuj ose dy zogj pëllumbi, të paraqitet para ZOTIT në hyrje të tendës së takimit e t'ia japë priftit. 15Prifti ta kushtojë njërin zog si fli mëkati dhe tjetrin si fli shkrumbimi, duke kryer për të shlyerjen para ZOTIT për rrjedhjen e tij. Nëse ndonjë burrë ka derdhje fare, ta lajë tërë trupin me ujë, por do të jetë i pa-

16

pastër deri në mbrëmje. 17Rrobat e lëkura, mbi të cilat ka rënë fara, të lahen me ujë, por do të jenë të papastra deri në mbrëmje. 18Nëse një burrë kryen marrëdhënie me një grua, të lahen të dy me ujë, por do të jenë të papastër deri në mbrëmje».

Papastërtia trupore e gruas «Nëse një grua ka rrjedhje gjaku dhe e ka prej të përmuajshmeve, ajo do të jetë e

19

papastër për shtatë ditë dhe, kush e prek, do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 20Çdo shtrat ku shtrihet ajo do të jetë i papastër dhe çdo vend ku ulet ajo do të jetë i papastër. 21Kush prek shtratin e saj, të lajë rrobat dhe veten me ujë, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 22Kush prek vendin ku është ulur ajo, të lajë rrobat dhe veten

me ujë, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 23Kush prek shtratin e saj apo çdo send që ka qenë mbi shtratin e saj, do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 24Kush shkon në shtrat me të, kur ajo është e papastër me të përmuajshmet, do të jetë i papastër për shtatë ditë dhe çdo shtrat ku shtrihet ai, do të jetë i papastër. Nëse një grua pëson rrjedhje gjaku për shumë ditë, jo në kohën e të përmuajsh-

25

meve apo nëse rrjedhja e gjakut shkon përtej kohës së të përmuajshmeve, ajo do të jetë e papastër si të ishte me të përmuajshmet. 26Çdo shtrat, ku shtrihet gjatë kohës që ka rrjedhje, do të jetë i papastër si shtrati kur është me të përmuajshmet dhe çdo vend, ku ulet, do të jetë i papastër si të ishte me të përmuajshmet. 27Kush i prek ato bëhet i papastër. Të lajë rrobat dhe veten me ujë, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 28Nëse rrjedhja e gjakut ndalet, të numërojë shtatë ditë dhe gruaja do të jetë e pastër. 29Ditën e tetë të marrë dy turtuj ose dy zogj pëllumbi e t'ia sjellë priftit te hyrja e tendës së takimit. 30Prifti ta kushtojë njërin zog si fli mëkati dhe tjetrin si fli shkrumbimi, duke kryer shlyerjen për të para ZOTIT për papastërtinë e rrjedhjes së gjakut. 31Kështu, pra, veçojini izraelitët prej papastërtisë së tyre, që të mos vdesin për shkak të papastërtisë dhe të përdhosin tendën time që është mes tyre». Ky është udhëzimi për atë që ka derdhje të farës, duke u bërë i papastër, 33dhe për

32

gruan, që bëhet e papastër për shkak të rrjedhjes së gjakut gjatë të përmuajshmeve, pra, për burrin dhe për gruan që pësojnë rrjedhje, si edhe për burrin që shkon në shtrat me një grua të papastër.

LEVITIKU 16 Dita e shlyerjes Pas vdekjes së dy bijve të Aronit, që u vranë kur iu afruan pranisë së ZOTIT, ZOTI i foli

1

Moisiut. 2ZOTI i tha Moisiut: «Fol me vëllanë tënd, Aronin, dhe thuaji të mos hyjë në çfarëdo kohe në shenjtërore, përtej velit, para pajtimores që mbulon arkën e

besëlidhjes, që të mos vdesë. Unë do të shfaqem në renë përmbi pajtimore. 3Kur të hyjë në shenjtërore, Aroni të marrë një mëzat për fli mëkati e një dash për fli shkrumbimi. 4Të veshë drejt e në mish këmishën e shenjtë dhe mbathjet prej liri, të ngjishet me brez prej liri dhe në kokë të vërë kësulë prej liri. Këto janë veshjet e shenjta që duhet t'i veshë pasi ta ketë larë trupin me ujë. Prej bashkësisë së izraelitëve të marrë dy cjep për fli mëkati e një dash për fli

5

shkrumbimi. 6Aroni ta kushtojë mëzatin si fli për mëkatin e vet dhe të bëjë shlyerjen për veten e për shtëpinë e tij. 7Të marrë dy cjeptë e t'i vendosë para ZOTIT te hyrja e tendës së takimit. 8Mandej Aroni të hedhë short mbi dy cjeptë, njërin për ZOTIN e tjetrin për Azazelin. 9Cjapin, mbi të cilin ra shorti për ZOTIN, ta kushtojë si fli për mëkatin, 10ndërsa cjapin, mbi të cilin ra shorti për Azazelin, ta vendosë të gjallë para ZOTIT, për të bërë mbi të shlyerjen, duke e lënë të shkojë tek Azazeli në shkretëtirë. Aroni ta marrë mëzatin e flisë për mëkatin, me të cilin do të bëjë shlyerjen për veten

11

dhe për shtëpinë e tij, dhe ta therë. 12Mandej të marrë temjanicën e ta mbushë me prush prej altarit që është para ZOTIT, të mbushë edhe grushtin me temjan erëmirë e të hyjë në shenjtërore përtej velit. 13Temjanin erëmirë ta hedhë mbi prush para ZOTIT, që reja e temjanit të mbulojë pajtimoren që është mbi dëshminë. Kështu, Aroni nuk ka për të vdekur. Mandej të marrë prej gjakut të mëzatit e të spërkatë me gisht pajtimoren në anën

14

lindore. Të spërkatë prej gjakut me gisht edhe shtatë herë përballë pajtimores. 15Pasi ta ketë therur cjapin për flinë e mëkateve të popullit, ta sjellë gjakun e tij brenda velit dhe të veprojë siç bëri me gjakun e mëzatit, duke e spërkatur mbi pajtimoren dhe përballë saj. 16Kështu do të kryejë shlyerjen e shenjtërores prej papastërtive të izraelitëve dhe prej paudhësive e mëkateve të tyre. Ashtu të veprojë edhe me tendën e takimit, që ndodhet ndër ta, mes papastërtive të tyre. 17Askush të mos jetë në tendën e takimit kur të hyjë prifti në shenjtërore e derisa të dalë prej saj, kur ai të kryejë shlyerjen për veten, për shtëpinë e tij dhe për mbarë bashkësinë e Izraelit. 18Kur të shkojë tek altari

para ZOTIT për të kryer shlyerjen për të, të marrë prej gjakut të mëzatit e të cjapit dhe të lyejë brirët e altarit. 19Mandej ta spërkatë altarin shtatë herë me gisht për ta pastruar e për ta shenjtëruar prej papastërtive të izraelitëve. Pasi të ketë kryer shlyerjen për shenjtëroren, për tendën e takimit dhe për altarin, të

20

sjellë cjapin e gjallë. 21Aroni t'i vërë të dyja duart mbi kokën e cjapit të gjallë dhe të rrëfejë mbi të gjithë paudhësinë, shkeljet dhe mëkatet e izraelitëve, duke i vënë mbi kokën e cjapit. Pastaj ta çojë në shkretëtirë me një njeri të caktuar për këtë. 22Cjapi do t'i mbartë mbi vete të gjitha paudhësitë në një tokë të shkretë. Ai njeri do ta lërë cjapin të lirë në shkretëtirë. Pastaj Aroni të hyjë në tendën e takimit, të heqë rrobat e linjta, që kishte veshur kur

23

hyri në shenjtërore, e t'i lërë atje. 24Të lahet me ujë në vendin e shenjtë, të vishet, të dalë për të kushtuar flinë e vet të shkrumbimit dhe flinë e shkrumbimit të popullit dhe të bëjë shlyerjen për veten dhe për popullin. 25Dhjamin e flisë për mëkatin ta djegë mbi altar. 26Ai që çoi cjapin për Azazelin, të lajë rrobat dhe trupin me ujë e pastaj të hyjë në fushim. Mëzati i flisë për mëkatin dhe cjapi i flisë për mëkatin, gjaku i të cilëve u soll në

27

shenjtërore për të bërë shlyerjen, të nxirren jashtë fushimit e t'u digjen në zjarr lëkurat, mishi e rropullitë. 28Ai që do t'i djegë, të lajë rrobat dhe trupin me ujë dhe të hyjë në fushim. Ky është rregull i përhershëm për ju: në muajin e shtatë, ditën e dhjetë të muajit, do

29

të përulni veten dhe nuk do të bëni asnjë punë, as vendasi e as i huaji që banon ndër ju. 30Atë ditë prifti të bëjë shlyerjen për ju, për t'ju pastruar prej të gjitha mëkateve që të jeni të pastër para ZOTIT. 31Do të jetë për ju një ditë pushimi e plotë, kur të përulni veten. Ky është rregull i përhershëm. 32Shlyerjen ta kryejë prifti që është vajosur e shuguruar për të shërbyer si prift në vend të të atit. Prifti të vishet me rrobat e shenjta prej liri 33dhe të kryejë shlyerjen për shenjtëroren e shenjtë, për tendën e takimit dhe për altarin. Të kryejë shlyerjen edhe për priftërinjtë dhe për mbarë popullin e bashkësinë. 34Ky është

rregull i përhershëm për ju në lidhje me shlyerjen e të gjitha mëkateve të izraelitëve, një herë në vit». U bë siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun.

LEVITIKU 17 Rregulla për flitë 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Fol me Aronin, me bijtë e tij dhe me të gjithë izraelitët e thuaju:

kështu ka urdhëruar ZOTI: 3“Cilido izraelit që ther një ka, një qengj apo një cjap brenda apo jashtë fushimit, 4pa e sjellë te hyrja e tendës së takimit për t'ia paraqitur si kushtim ZOTIT, të mbahet fajtor për gjakderdhje dhe të zhbihet prej popullit të vet, 5që izraelitët të mos i kushtojnë flitë e tyre nëpër fusha, por t'i sjellin para priftit e t'ia paraqesin ZOTIT te hyrja e tendës së takimit e t'ia kushtojnë ZOTIT si fli paqtimi. 6Prifti ta spërkatë gjakun mbi altarin e ZOTIT në hyrje të tendës së takimit, ndërsa dhjamin ta djegë si fli erëkëndshme për ZOTIN. 7Kështu, ata nuk do t'ua kushtojnë më flitë e tyre idhujve në trajtë cjapi, me të cilët kurvërojnë. Ky është rregull i përhershëm për ta e për të gjitha breznitë”. Po ashtu thuaju: “Cilido izraelit apo cilido i huaj, që banon me ta, që kushton fli

8

shkrumbimi apo ndonjë fli tjetër, 9pa e paraqitur te hyrja e tendës së takimit, për t'ia kushtuar ZOTIT, të zhbihet prej popullit. Unë do të kthehem kundër cilitdo izraeliti apo të ardhuri mes tyre që ha gjak e do ta

10

zhbij prej popullit të vet. 11Jeta e çdo gjallese është në gjakun e saj. Prandaj jua kam dhënë ta vini mbi altar për të kryer shlyerjen për veten tuaj. Gjaku është jetë, prandaj shlyen. 12Për këtë u kam thënë izraelitëve: askush prej jush të mos hajë gjak dhe askush prej të huajve mes jush të mos hajë gjak. Nëse ndonjëri prej izraelitëve apo prej atyre që banojnë me ta shkon për gjueti dhe

13

zë ndonjë kafshë apo shpend që mund të hahet, t'ia derdhë gjakun dhe ta mbulojë me

dhe. 14Jeta e çdo gjallese është në gjakun e saj. Prandaj, i kam urdhëruar izraelitët të mos e hanë gjakun e asnjë gjallese, sepse jeta e çdo gjallese është në gjakun e saj dhe ai që ha gjak do të zhbihet. Cilido vendas apo i ardhur që ha mishin e një bagëtie të ngordhur apo të shqyer nga

15

kafshët e egra, të lajë rrobat dhe veten me ujë, por do të jetë i papastër deri në mbrëmje. Mandej do të jetë i pastër. 16Nëse nuk i lan rrobat e nuk lahet vetë, atëherë do të mbartë mbi vete paudhësinë e vet”».

LEVITIKU 18 Marrëdhëniet gjinore 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Fol me izraelitët e thuaju: unë jam ZOTI, Perëndia juaj. 3Mos ve-

proni siç veprojnë në tokën e Egjiptit, ku keni jetuar, dhe mos veproni siç veprojnë në tokën e Kanaanit, ku unë po ju çoj. Mos i ndiqni doket e tyre. 4Zbatojini vendimet e mia dhe mbajini rregullat e mia e ndiqini ato. Unë jam ZOTI, Perëndia juaj. 5Mbajini rregullat e mia dhe vendimet e mia, se njeriu që i zbaton, do të jetojë përmes tyre. Unë jam ZOTI. Askush nuk duhet t'i afrohet të afërmit të vet nga farefisi për të kryer marrëdhënie me

6

të. Unë jam ZOTI. 7Mos kryej marrëdhënie me nënën tënde, gruan e atit tënd. Ajo është nëna jote, prandaj mos kryej marrëdhënie me të. 8Mos kryej marrëdhënie me gruan e atit tënd, se është çnderim për vetë atin tënd. 9Mos kryej marrëdhënie me motrën nga ati ose nga nëna, është apo s'është anëtare e familjes. 10Mos kryej marrëdhënie me bijën e birit tënd apo të bijës sate, sepse është çnderim për veten tënde. 11Mos kryej marrëdhënie me bijën e gruas së atit tënd, të cilën e ke motër prej atit. Ajo është motra jote dhe nuk do të kryesh marrëdhënie me të. Mos kryej marrëdhënie me motrën e atit tënd, se është e afërmja e atit tënd. 13Mos

12

kryej marrëdhënie me motrën e nënës sate, sepse është e afërmja e nënës sate. 14Mos iu afro e mos kryej marrëdhënie me gruan e vëllait të atit tënd, sepse është xhaxhesha

jote. 15Mos kryej marrëdhënie me të renë tënde. Ajo është gruaja e tët biri, prandaj mos kryej marrëdhënie me të. 16Mos kryej marrëdhënie me gruan e vëllait tënd, sepse është çnderim për vëllanë tënd. Mos kryej marrëdhënie me një grua dhe me bijën e saj ose me të bijën e birit ose bi-

17

jës së saj. Mos kryej marrëdhënie, sepse janë të afërm. Është poshtërsi. 18Mos merr për grua të dytë motrën e gruas sate, për sa kohë gruaja jote është gjallë, dhe mos kryej marrëdhënie me të. 19Mos iu afro gruas së papastër prej të përmuajshmeve dhe mos kryej marrëdhënie me të. 20Mos bjer në shtrat me gruan e fqinjit, se bëhesh i papastër. Mos i kushto Molekut asnjë nga fëmijët e tu si fli, që të mos përdhosësh emrin e

21

Perëndisë tënd. Unë jam ZOTI. 22Mos bjer në shtrat me një mashkull, siç bëhet me një grua. Është fëlligështi. 23Mos bjer në shtrat me bagëti, që të bëhesh i papastër me to. Gruaja të mos jepet në epshe me bagëti. Është shtrembërim. 24Mos u bëj i papastër me asnjë prej këtyre gjërave. Kombet që unë po i dëboj para syve tuaj, janë të papastër për shkak të këtyre gjërave. 25E papastër u bë edhe toka, prandaj unë do ta ndëshkoj dhe ajo do t'i vjellë banorët e saj. Mbajini rregullat e mia dhe vendimet e mia e mos bëni asnjë prej këtyre fël-

26

ligështive, as ju vendasit dhe as të ardhurit që banojnë mes jush. 27Të gjitha këto fëlligështi i bënë popujt që banuan në këtë tokë para jush dhe toka u ndot. 28Nëse edhe ju e bëni të papastër tokën, ajo do t'ju vjellë, siç volli kombet që ishin para jush. 29Kushdo që bën ndonjë prej këtyre fëlligështive, do të zhbihet prej popullit. 30Mbajini, pra, urdhërimet e mia e mos ndiqni asnjë prej zakoneve të fëlligështa, që kishin ata që ishin para jush, dhe mos u bëni të papastër me to. Unë jam ZOTI, Perëndia juaj».

LEVITIKU 19 Rregulla shenjtërimi

1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Fol me mbarë bashkësinë e izraelitëve e thuaju: jini të shenjtë,

se unë, ZOTI, Perëndia juaj, jam i shenjtë. 3Secili prej jush ta nderojë të ëmën e të atin. Mbajini të shtunat e mia. Unë jam ZOTI, Perëndia juaj. 4Mos u ktheni tek idhujt e rremë e mos bëni për vete shtatore idhujsh. Unë jam ZOTI, Perëndia juaj. Kur t'i kushtoni ZOTIT fli paqtimi, kushtoni siç duhet, që të pranoheni prej tij. 6Flija të

5

hahet ditën që është kushtuar ose të nesërmen, por ç'të mbetet për të pasnesërmen, të digjet në zjarr. 7Nëse hahet të pasnesërmen, është mish i papastër dhe nuk do të pranohet. 8Kush ha, të mbajë mbi vete fajin, sepse ka përdhosur gjënë e shenjtë të ZOTIT. Ai njeri të zhbihet prej popullit të vet. 9Kur të korrni prodhimet e tokës suaj, mos e korrni deri në skaj të arës. Kallinjtë që kanë rënë, mos i mblidhni. 10Mos kalo sërish nëpër vresht për të mbledhur vilet dhe kokrrat e rëna, por lëri për të varfrin e për të huajin. Unë jam ZOTI, Perëndia juaj. Mos vidhni e mos gënjeni. Mos e mashtroni njëri-tjetrin. 12Mos bëni betim të rremë

11

në emrin tim, duke përdhosur kështu emrin e Perëndisë tuaj. Unë jam ZOTI. Mos përfito prej të afërtit e mos i rrëmbe gjë. Fitimin e mëditësit mos e mbaj deri në

13

mëngjes. 14Mos e mallko të shurdhrin e mos i vër pengesa të verbrit, por druaje Perëndinë tënd. Unë jam ZOTI. Mos bëni padrejtësi nëpër gjyqe. Mos mbaj anën e të varfrit e mos e përkrah të

15

fortin, por gjykoje të afërtin me drejtësi. 16Mos përhap shpifje nëpër popull e mos merr pjesë në gjakderdhje kundër të afërtit tënd. Unë jam ZOTI. Mos e urre në zemër vëllanë tënd, por qortoje të afërtin, që të mos mbash barrën e

17

mëkatit të tij. 18Mos merr hak e mos mbaj mëri me bijtë e popullit tënd. Duaje të afërtin si veten. Unë jam ZOTI. Mbajini vendimet e mia! Mos mbarështo kafshë të llojeve të ndryshme, arën mos e

19

mbill me farëra të ndryshme e mos vish rroba të bëra me dy lloje stofesh. 20Nëse një burrë bie në shtrat me një skllave të fejuar me një burrë tjetër, por që nuk është shpenguar apo nuk i është dhënë liria, le të ndëshkohen, por të mos vriten, sepse ajo nuk

ishte e lirë. 21Ai burrë t'i sjellë ZOTIT, si fli për fajin, një dash te hyrja e tendës së takimit. 22Me dashin e flisë për fajin, prifti të kryejë për të para ZOTIT shlyerjen për mëkatin dhe atij do t'i falet mëkati që ka bërë. Kur të keni hyrë në tokën tuaj e të keni mbjellë lloje të ndryshme pemësh frutore,

23

mbajini frutat e tokës si të ndaluara. Për tre vjet do t'i keni të ndaluara e nuk do t'i hani. 24Vitin e katërt të gjitha frutat e saj të shenjtërohen për ZOTIN si fli lavdërimi. 25Vetëm vitin e pestë mund t'i hani frutat e saj, që prodhimi t'ju shtohet. Unë jam ZOTI, Perëndia juaj. Mos hani asgjë me gjak. Mos ushtroni as shortarinë, as magjinë. 27Mos i qethni

26

rrumbullak flokët e mos e shkurtoni mjekrën. 28Mos e çirrni trupin për të vdekurit e mos mbishkruani asnjë figurinë mbi lëkurë. Unë jam ZOTI. Mos e çndero tët bijë, duke e bërë lavire, që vendi të mos jepet pas kurvërisë e të

29

mos mbushet me fëlligështi. 30Mbajini të shtunat e mia dhe druajeni shenjtëroren time. Unë jam ZOTI. Mos u jepni pas atyre që thërrasin shpirtra të vdekurish e pas yshtësve, që të mos

31

bëheni të papastër prej tyre. Unë jam ZOTI, Perëndia juaj. 32Ngrihuni në këmbë para flokëthinjurve, nderojeni të moshuarin dhe druajeni Perëndinë tuaj. Unë jam ZOTI. Nëse një i huaj vjen të banojë me ju në tokën tuaj, mos e trajtoni keq. 34Të huajin që

33

banon me ju mbajeni si vendasin dhe duajeni si veten, sepse edhe ju keni qenë të huaj në tokën e Egjiptit. Unë jam ZOTI, Perëndia juaj. Mos bëni padrejtësi në gjyqe, në masat e gjatësisë, të peshës e të vëllimit. 36Masat

35

e peshoret t'i keni të sakta, efahun e hinin aq sa duhen. Unë jam ZOTI, Perëndia juaj, që ju nxora prej tokës së Egjiptit. Mbajini të gjitha rregullat e mia dhe të gjitha vendimet e mia e zbatojini ato. Unë

37

jam ZOTI».

LEVITIKU 20

Mëkate të ndryshme 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Thuaju izraelitëve: nëse ndonjë izraelit apo i ardhur, që jeton në

Izrael, i kushton fëmijën e vet si fli Molekut, të vritet. Populli i vendit ta vrasë me gurë. 3Unë vetë do të kthehem kundër atij njeriu dhe do ta zhbihet prej popullit të tij, sepse ai ia dhuroi fëmijën Molekut, duke e ndotur shenjtëroren time dhe duke përdhosur emrin tim të shenjtë. 4Nëse populli i vendit i mbyll sytë për të mos e parë atë njeri, që i dhuron fëmijën Molekut, dhe nuk e vret, 5unë do të kthehem vetë kundër atij njeriu e kundër farefisit të tij dhe do ta zhbij prej popullit të tij, bashkë me të gjithë ata që kurvërojnë duke u dhënë pas Molekut. 6Unë do të kthehem edhe kundër atij që kurvëron, duke u dhënë pas atyre që thërrasin shpirtra të vdekurish e pas yshtarëve, dhe do ta zhbij prej popullit të tij. 7Shenjtërohuni dhe jini të shenjtë, sepse unë jam ZOTI, Perëndia juaj. Mbajini vendimet e mia dhe zbatojini ato. Unë jam ZOTI që ju shenjtëron. 9Nëse

8

dikush mallkon të atin dhe të ëmën, të vritet. Ka mallkuar të atin dhe të ëmën, prandaj gjaku i tij bie mbi vetë atë. 10Nëse dikush shkel kurorën me një grua të martuar, domethënë me gruan e të afërtit, ai që kurvëroi dhe ajo që kurvëroi duhet të vriten. 11Nëse dikush bie në shtrat me njerkën, duke zbuluar kështu lakuriqësinë e të atit, të vritet bashkë me njerkën dhe gjaku i tyre rëntë mbi ta. 12Nëse dikush bie në shtrat me të renë e vet, të vriten që të dy. Kanë kryer një shtrembërim. Gjaku i tyre rëntë mbi ta. 13Nëse një mashkull bie në shtrat me një mashkull, siç bëhet me një femër, kanë kryer fëlligështi. Të vriten që të dy dhe gjaku i tyre rëntë mbi ta. 14Nëse dikush martohet me një grua dhe me nënën e saj, ka kryer poshtërsi. Edhe ai, edhe ato të digjen në zjarr. Mes jush nuk do të ketë poshtërsi. Nëse dikush kryen marrëdhënie me një kafshë, të vritet edhe ai, edhe kaf-

15

sha. 16Nëse një grua jepet me epsh pas një kafshe, të vritet edhe gruaja, edhe kafsha.

Të vriten dhe gjaku i tyre rëntë mbi ta. 17Nëse dikush merr për grua motrën e vet, bijën e atit të vet apo bijën e nënës së vet, dhe sheh lakuriqësinë e saj dhe ajo të tijën, kjo është vepër e turpshme. Le të zhbihen në sy të popullit, sepse ka zbuluar lakuriqësinë e së motrës, dhe ai le të mbajë fajin e vet. 18Nëse dikush bie në shtrat me ndonjë grua gjatë të përmuajshmeve të saj dhe i zbulon lakuriqësinë, duke zbuluar burimin e gjakrrjedhjes së saj, por edhe ajo të gjakrrjedhjes së vet, të zhbihen që të dy prej popullit. Mos e zbulo lakuriqësinë e motrës së nënës sate apo të motrës së atit tënd, sepse

19

zbulon lakuriqësinë e të afërmit. Këta le të mbajnë fajin e vet. 20Nëse dikush bie në shtrat me gruan e ungjit të vet, zbulon lakuriqësinë e ungjit. Ai dhe gruaja do të mbajnë fajin e vet dhe do të vdesin pa fëmijë. 21Kush merr gruan e të vëllait, kryen gjë të papastër. Ai ka parë lakuriqësinë e të vëllait dhe do të mbetet pa fëmijë. Mbajini të gjitha rregullat e mia dhe të gjitha vendimet e mia, zbatojini ato, që të mos

22

ju vjellë edhe ju toka, në të cilën po ju çoj për të banuar. 23Mos jetoni sipas ligjeve të kombeve, që unë po dëboj para jush, sepse ata i kanë bërë të gjitha këto, prandaj më janë neveritur. 24Juve ju kam thënë: do ta merrni si trashëgim tokën e tyre dhe unë do t'ju jap si trashëgim një tokë, në të cilën rrjedh qumësht e mjaltë. Unë jam ZOTI, Perëndia juaj, që ju ka ndarë prej popujve të tjerë. 25Bëni dallim mes kafshëve të papastra e të pastra, mes zogjve të papastër e të pastër dhe mos u ndotni me kafshë, me shpendë e me çdo gjë që zvarritet mbi tokë dhe që për ju unë i kam ndarë si të papastra. 26Do të jeni të shenjtë për mua, sepse unë, ZOTI, jam i shenjtë dhe ju kam ndarë prej popujve, që të më përkisni mua. 27Ai burrë ose ajo grua që thërrasin shpirtra të vdekurish apo që yshtin, të vriten. Le t'i vrasin me gurë dhe gjaku i tyre rëntë mbi ta».

LEVITIKU 21 Rregulla për priftërinjtë

1

ZOTI i tha Moisiut: «Fol me priftërinjtë, bijtë e Aronit, e thuaju: prifti të mos bëhet i pa-

pastër duke prekur kufomën e bashkëkombësve, 2përveç farefisit të ngushtë, nënës, atit, birit, bijës, vëllait 3dhe motrës së virgjër, që jeton me të e që nuk është martuar ende. Atë mund ta prekë e nuk do të bëhet i papastër. 4Prifti të mos bëhet i papastër prej të afërmve prej martesës, që të mos përdhoset. Priftërinjtë të mos e rruajnë kokën, të mos e shkurtojnë mjekrën dhe të mos bëjnë

5

asnjë prerje mbi trupin e tyre. 6Le të jenë të shenjtë për Perëndinë e tyre e të mos e përdhosin emrin e Perëndisë së tyre. Ata i kushtojnë flitë në zjarr për ZOTIN dhe ushqimet për Perëndinë e tyre, prandaj le të jenë të shenjtë. 7Të mos martohen me gra lavire, të pandershme apo të ndara nga burri, sepse prifti është i shenjtë për Perëndinë e tij. 8Mbaje për të shenjtë, sepse ai ia kushton Perëndisë tënd ushqimet. Le të jetë, pra, për ty i shenjtë, sepse i shenjtë jam edhe unë, ZOTI, ai që ju shenjtëron. 9Nëse bija e një prifti çnderon veten me lavirësi, ajo çnderon të atin, prandaj të digjet në zjarr. Kryeprifti është më i madhi ndër vëllezërit e tij. Atij i është zbrazur mbi kokë vaji i va-

10

josjes dhe ai është shuguruar e ka veshur rrobat e shenjta. Ai, pra, të mos e zbulojë kokën e të mos i shqyejë rrobat, 11të mos i afrohet asnjë kufome e të mos bëhet i papastër, as për të atin e as për të ëmën. 12Të mos dalë prej shenjtërores, që të mos e përdhosë shenjtëroren e Perëndisë së tij, sepse është shuguruar me vajin e vajosjes së Perëndisë së tij. Unë jam ZOTI. Kryeprifti të martohet me vajzë të virgjër. 14Të mos martohet, pra, me vejushë, me

13

grua të ndarë nga burri, me grua të pandershme apo me lavire, por të marrë një vajzë të virgjër prej popullit të vet. 15Kështu, ai nuk do ta përdhosë farën e vet mes popullit të vet, sepse unë, ZOTI, e shenjtëroj atë».

Pengesat për priftërinë 16

ZOTI i tha Moisiut: 17«Fol me Aronin e thuaji: asnjë prej pasardhësve të tu ndër

breza, që do të ketë ndonjë të metë, nuk do të afrohet për të kushtuar ushqime për

Perëndinë e tij. 18Kush ka ndonjë të metë trupore të mos afrohet, asnjë i verbër apo i çalë, hundëçarë apo me gjymtyrë të shformuara, 19me këmbë apo me duar të thyera, 20gungaç apo shkurtabiq, që ka njollë në sy apo mbi lëkurë, që ka zgjebe apo ka herdhe të shtypura. 21Kështu, asnjë prej pasardhësve të priftit Aron, që ka ndonjë të metë trupore, të mos afrohet për të kushtuar fli në zjarr për ZOTIN. Ai është i gjymtuar, prandaj të mos afrohet për të kushtuar ushqime për Perëndinë e tij. 22Mund të hajë ushqimet e kushtuara për Perëndinë, prej flive të shenjta dhe shumë të shenjta, 23por të mos hyjë pas velit e të mos i afrohet altarit, se ka të meta. Të mos e përdhosë shenjtëroren time, sepse unë, ZOTI, i shenjtëroj». Moisiu ia tregoi këto Aronit, bijve të tij e mbarë izraelitëve.

24

LEVITIKU 22 Shenjtëria e ushqimeve 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Thuaji Aronit e bijve të tij të bëjnë kujdes me gjërat e shenjta, që

izraelitët m'i shenjtërojnë mua, që të mos e përdhosin emrin tim të shenjtë. Unë jam ZOTI. 3Thuaju: kushdo prej pasardhësve tuaj, brez pas brezi, që u afrohet në gjendje të papastër të shenjtave, që izraelitët m'i shenjtërojnë mua, të zhbihet prej pranisë sime. Unë jam ZOTI. 4Asnjë pasardhës i Aronit, i prekur nga lebra apo që ka rrjedhje, të mos hajë prej të shenjtave, derisa të pastrohet. Nëse dikush prek ndonjë gjë të ndotur prej ndonjë kufome apo derdh farën, 5nëse prek ndonjë zvarranik që e bën të papastër apo ndonjë njeri që e ndot me të gjitha papastërtitë që ka, 6atëherë ai që i ka prekur këto, është i papastër deri në mbrëmje. Të mos hajë prej të shenjtave derisa të jetë larë me ujë. 7Kur të perëndojë dielli, do të jetë i pastër dhe atëherë mund të hajë prej të shenjtave, sepse janë ushqime që i takojnë. 8Të mos hajë mish kafshe të ngordhur apo të shqyer, që të mos bëhet i papastër. Unë jam ZOTI. 9Ta zbatojnë, pra, urdhrin tim, që të

mos ngarkohen me mëkate për shkak të tij e të vdesin ngaqë e përdhosin. Unë jam ZOTI që i shenjtëroj. Askush tjetër të mos hajë prej të shenjtave. As miku i priftit e as mëditësi të mos

10

hanë prej të shenjtave. 11Prej tyre mund të hajë ai që prifti e ka blerë me para, si edhe kushdo që ka lindur në shtëpinë e priftit. Ata mund të hanë prej ushqimit të tij. 12Bija e priftit, që martohet me burrë nga një familje jo priftërore, nuk mund të hajë prej dhuratave të shenjta, 13por nëse bija e priftit mbetet vejushë apo e ka lënë burri pa fëmijë dhe kthehet në shtëpinë e të atit, atëherë mund të hajë prej ushqimeve të të atit. Askush tjetër të mos hajë prej të shenjtave. Kush ha gabimisht prej të shenjtave, t'ia kthejë priftit sasinë e të shenjtave, duke

14

shtuar edhe një të pestën. 15Priftërinjtë të mos i përdhosin të shenjtat, që izraelitët i kushtojnë ZOTIT, 16e të mos ngarkohen me faj, që kërkon fli, duke ngrënë prej tyre. Unë jam ZOTI që i shenjtëron».

Kafshët për flijim 17

ZOTI i tha Moisiut: 18«Fol me Aronin, me bijtë e tij dhe me të gjithë izraelitët e thuaju:

nëse një izraelit apo i huaj që banon në Izrael, dëshiron të kushtojë si fli kushti apo si fli vullnetare një fli shkrumbimi për ZOTIN, 19që të pranohet, duhet të kushtojë një mashkull të patëmetë prej demave, deshve apo cjepve. 20Mos kushtoni asgjë me të meta, sepse nuk do të pranohet. 21Nëse dikush dëshiron t'i kushtojë ZOTIT fli paqtimi, si fli vullnetare apo për të përmbushur një kusht, të marrë nga kopeja apo nga tufa një fli të patëmetë, që të pranohet. Flija të mos ketë asnjë të metë. 22Mos i kushtoni ZOTIT asnjë bagëti të verbër, të çalë, të gjymtuar, me lyth, me plagë lëkure apo me zgjebe. Mos kushtoni asnjë prej tyre mbi altar si fli zjarri për ZOTIN. 23Si fli vullnetare mund të kushtosh një ka ose një dele që ka një gjymtyrë më të gjatë ose më të shkurtër, por si fli kushti nuk do të pranohet. 24Mos i kushtoni ZOTIT asnjë kafshë me herdhe të vrara, të shtypura, të çara apo të hequra. Mos e bëni këtë në vendin tuaj. 25Mos pranoni prej të huajve asnjë

kafshë të tillë për t'ia kushtuar si ushqim Perëndisë tuaj, sepse në to ka gjymtime e të meta. Nuk do t'ju pranohen». 26

ZOTI i tha Moisiut: 27«Kur lind një viç, një qengj apo një kec, lëreni shtatë ditë me të

ëmën. Nga dita e tetë e tutje mund të pranohet për kushtim si fli zjarri për ZOTIN. 28As lopa, as delja të mos theren në të njëjtën ditë me pjellën e vet. 29Kur t'i kushtoni ZOTIT fli falënderimi, kushtojeni në mënyrë të atillë që t'ju pranohet. 30Hajeni atë ditë dhe mos lini asgjë për të nesërmen. Unë jam ZOTI. Mbajini urdhërimet e mia e zbatojini. Unë jam ZOTI. 32Mos e përdhosni emrin tim të

31

shenjtë, që të jem i shenjtë mes izraelitëve. Unë jam ZOTI që ju shenjtëroj 33e që ju nxora nga vendi e Egjiptit për të qenë Perëndia juaj. Unë jam ZOTI».

Levitiku 23

LEVITIKU 23 E shtuna dhe Pashka 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Fol me izraelitët e thuaju: këto janë të kremtet e ZOTIT, të cilat

do t'i shpallni si mbledhje të shenjta. Ja cilat janë këto të kremte: 3do të punoni gjashtë ditë, ndërsa dita e shtatë do të jetë e shtunë, ditë pushimi e plotë dhe mbledhje e shenjtë. Mos bëni asnjë punë, sepse e shtuna është në nder të ZOTIT në të gjitha vendbanimet tuaja. Këto janë të kremtet e ZOTIT, mbledhjet e shenjta që do të kremtoni në kohën e cak-

4

tuar për to. Në ditën e katërmbëdhjetë të muajit të parë, në mbrëmje, kremtohet Pashka në nder

5

të ZOTIT. 6Ditën e pesëmbëdhjetë të po këtij muaji festohet e kremtja e Bukëve të ndorme në nder të ZOTIT. Për shtatë ditë hani bukë të ndorme. 7Ditën e parë bëni një mbledhje të shenjtë e mos punoni. 8Për shtatë ditë t'i kushtoni ZOTIT fli zjarri. Edhe ditën e shtatë bëni një takim të shenjtë e mos punoni».

Korrjet e para 9

ZOTI i tha Moisiut: 10«Fol me izraelitët e thuaju: kur të hyni në tokën që po ju jap dhe

të korrni prodhimet e saj, dorëzën e parë të korrjes çojeni te prifti. 11Prifti ta lartësojë dorëzën para ZOTIT, që t'ju pranohet. Prifti ta lartësojë në ditën pas së shtunës. 12Ditën që lartësoni dorëzën, kushtojini ZOTIT si fli shkrumbimi një qengj motak të patëmetë. 13Flija e drithit, që do të kushtoni bashkë me të, të jetë gjashtë kilogramë majë mielli përzier me vaj si fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN, ndërsa flija e stërpikjes të jetë një litër e gjysmë verë. 14Mos hani as bukë, as kokrra të pjekura e as kallinj të njomë deri ditën që do t'i kushtoni flinë Perëndisë tuaj. Ky është rregull i përhershëm për të gjitha breznitë në të gjitha vendbanimet tuaja».

Festa e Javëve «Nga dita pas së shtunës, pra, nga dita që do të keni sjellë dorëzën si fli lartësimi,

15

numëroni shtatë javë të plota. 16Numëroni pesëdhjetë ditë nga dita pas së shtunës dhe pastaj kushtoni një fli të re drithi për ZOTIN. 17Sillni prej banesave tuaja nga dy bukë për flinë e lartësimit. Bukët të jenë përgatitur me tre kilogramë majë mielli e të gatuhen me tharm, si fryti i parë për ZOTIN. 18Bashkë me bukën kushtoni edhe shtatë qengja motakë të patëmetë, një mëzat të vogël e dy desh si fli shkrumbimi për ZOTIN, bashkë me flinë e drithit e me flinë e stërpikjes, si fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN. 19Kushtoni edhe një cjap si fli mëkati dhe dy qengja motakë si fli paqtimi. 20Prifti t'i lartësojë dy qengjat bashkë me bukët e fryteve të para si fli lartësimi para ZOTIT. Këto do t'i shenjtërohen ZOTIT dhe i takojnë priftit. 21Po këtë ditë do të shpallni një mbledhje të shenjtë dhe atë ditë nuk do të punoni. Ky është rregull i përhershëm për të gjitha breznitë në të gjitha vendbanimet tuaja. 22Kur të korrni prodhimet e tokës suaj, gjatë korrjes mos i korrni anët e arës dhe mos i mblidhni kallinjtë e mbetur, por lërini për skamnorët e për shtegtarët. Unë jam ZOTI, Perëndia juaj».

E kremtja e Trumbetave

23

ZOTI i tha Moisiut: 24«Fol me izraelitët e thuaju: Dita e parë e muajit të shtatë të jetë

ditë pushimi të plotë. Do të jetë ditë përkujtimore e shpallur me trumbetë, ditë mbledhjeje të shenjtë. 25Nuk do të punoni e do t'i kushtoni ZOTIT fli zjarri».

Dita e Shlyerjes 26

ZOTI i tha Moisiut: 27«Dita e dhjetë e po këtij muaji të shtatë do të jetë dita e

Shlyerjes. Bëni një mbledhje të shenjtë, përulni veten dhe kushtoni fli zjarri për ZOTIN. 28Atë ditë mos punoni, sepse ajo është ditë shlyerjeje, kur ju bëni shlyerjen e mëkateve tuaja para ZOTIT, Perëndisë tuaj. 29Kushdo që nuk e përul veten atë ditë, të zhbihet prej popullit. 30Këdo që punon atë ditë, unë do ta zhbij prej popullit të tij. 31Mos bëni, pra, asnjë punë. Ky është rregull i përhershëm për të gjitha breznitë në të gjitha vendbanimet tuaja. 32Do të jetë për ju ditë pushimi e plotë dhe do ta përulni veten. Ditën e nëntë të muajit do të pushoni, siç bëni të shtunave, nga mbrëmja deri në mbrëmjen e së nesërmes».

E kremtja e Kasolleve 33

ZOTI i tha Moisiut: 34«Fol me izraelitët e thuaju: ditën e pesëmbëdhjetë të muajit të

shtatë, do të jetë festa e Kasolleve, të cilën do ta kremtoni për shtatë ditë në nder të ZOTIT. 35Ditën e parë bëni një mbledhje të shenjtë e mos punoni. 36Për shtatë ditë kushtojini ZOTIT fli zjarri, ndërsa ditën e tetë bëni një mbledhje të shenjtë e kushtojini ZOTIT fli zjarri. Kjo është ditë mbledhjeje madhështore, prandaj mos punoni. Këto, pra, janë të kremtet e ZOTIT, të cilat do t'i shpallni si mbledhje të shenjta dhe

37

do t'i kushtoni ZOTIT fli zjarri, fli shkrumbimi, fli drithi, flitë ose flinë e stërpikjes, sipas rregullit të ditës, 38pa përfshirë të shtunat e ZOTIT, dhuratat e kushtimet, flitë vullnetare, që i kushtoni ZOTIT. Ditën e pesëmbëdhjetë të muajit të shtatë, kur të keni vjelë prodhimet e tokës,

39

kremtoni për shtatë ditë në nder të ZOTIT. Ditën e parë dhe ditën e tetë bëni pushim të plotë. 40Ditën e parë merrni fruta nga pemët më të mira, degë palme, degë me gjethe të

dendura dhe degë shelgjesh e gëzoni në prani të ZOTIT, Perëndisë tuaj, për shtatë ditë. 41Kremtojeni këtë festë të ZOTIT për shtatë ditë çdo vit. Ky është rregull i përhershëm për të gjitha breznitë. Kremtojeni në muajin e shtatë. 42Jetoni në kasolle për shtatë ditë. Të gjithë të lindurit në Izrael të banojnë në kasolle, 43që breznitë tuaja të ardhshme ta dinë sesi i bëra izraelitët të jetojnë në kasolle, kur i nxora prej tokës së Egjiptit. Unë jam ZOTI, Perëndia juaj». 44Moisiu u tregoi izraelitëve për të kremtet e ZOTIT.

LEVITIKU 24 Vaji dhe buka e paraqitjes 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Urdhëroji izraelitët të të sjellin vaj të pastër ulliri të shtrydhur, që

llamba e shandanit të jetë e ndezur përherë. 3Aroni ta ndezë para ZOTIT nga mbrëmja deri në mëngjes në tendën e takimit, para velit që ndan dëshminë. Ky është rregull i përhershëm për të gjitha breznitë. 4Aroni të kujdeset për llambat mbi shandanin e artë, që të ndriçojnë përherë para ZOTIT. Merr mandej majë mielli e piq dymbëdhjetë kuleç. Çdo kulaç të jetë gjashtë kilo-

5

gramë. 6Vendosi në dy radhë me nga gjashtë mbi tryezën e pastër para ZOTIT. 7Mbi çdo radhë vendos temjan të pastër, i cili do të jetë përkujtim për bukën e do të kushtohet si fli zjarri para ZOTIT. 8Këto bukë të vendosen përherë para ZOTIT, çdo të shtunë. Izraelitët t'i sjellin si besëlidhje të amshuar. 9Ato i përkasin Aronit e bijve të tij. T'i hanë në vendin e shenjtë, sepse për ta ato janë shumë të shenjta dhe pjesë e flive të zjarrit për ZOTIN. Ky është rregull i përhershëm».

Fyerja ndaj Zotit Një herë, biri i një gruaje izraelite dhe i një burri egjiptian doli mes izraelitëve e u

10

grind me të birin e një gruaje izraelite dhe të një burri izraelit. 11I biri i izraelites fyeu e mallkoi emrin e Zotit. Atëherë e çuan te Moisiu. E ëma e tij quhej Shelomita dhe ajo

ishte bija e Dibriut, prej fisit të Danit. 12Të birin ia vunë nën rojë, derisa t'u dëftehej vullneti i ZOTIT. Atëherë ZOTI i tha Moisiut: 14«Nxirreni jashtë fushimit atë që më fyeu. Të gjithë ata

13

që e dëgjuan t'i vënë duart mbi kokën e tij dhe tërë bashkësia ta vrasë me gurë. 15Ndërsa izraelitëve thuaju: kush fyen Perëndinë e vet, të mbajë peshën e mëkatit të vet. 16Kush shan emrin e ZOTIT, të dënohet me vdekje. Bashkësia të vrasë me gurë të huajin, edhe vendasin. Kush shan emrin e Zotit, të vritet. 17Kush merr jetë njeriu, të vritet. 18Kush vret një kafshë, ta shpaguajë; jetë për jetë. 19Atij që i shkakton plagë të afërtit, siç bëri t'i bëhet; 20thyerje për thyerje, sy për sy, dhëmb për dhëmb. Çfarë plage i shkaktoi tjetrit, t'i bëhet edhe atij. 21Kush vret një kafshë, ta shpaguajë, por kush vret një njeri, të vritet. 22Mbani të njëjtin rregull për të huajin dhe për vendasin, sepse unë jam ZOTI, Perëndia juaj». Moisiu foli me izraelitët dhe ata e nxorën jashtë fushimit atë që kishte fyer Zotin dhe

23

e vranë me gurë. Izraelitët bënë siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun.

LEVITIKU 25 Viti shtunor 1

ZOTI i tha Moisiut në malin e Sinait: 2«Fol me izraelitët e thuaju: kur të hyni në tokën

që po ju jap, edhe toka të bëjë pushim shtunor në nder të ZOTIT. 3Mbille arën për gjashtë vjet, krasite vreshtin për gjashtë vjet e vilja prodhimet, 4por vitin e shtatë edhe toka të bëjë pushim shtunor në nder të ZOTIT. Mos e mbill arën e mos e krasit vreshtin. 5Mos korr çka prodhon vetvetiu toka e mos e vil rrushin e vreshtit të pakrasitur. Është vit pushimi shtunor për tokën. 6Ushqehuni me atë që toka prodhon vetvetiu gjatë vitit të pushimit shtunor, ti, shërbëtori yt, shërbëtorja jote, mëditësi yt dhe i huaji që banon mes popullit tënd. 7Me atë që toka prodhon vetvetiu të ushqehen edhe bagëtitë e kafshët e tua».

Pesëdhjetëvjetori «Numëro shtatë javë vitesh, domethënë shtatë herë shtatë. Këto shtatë javë vitesh

8

bëjnë dyzet e nëntë vjet. 9Atëherë bjeri borisë në ditën e dhjetë të muajit të shtatë. Është dita e shlyerjes, prandaj bjerini borisë anembanë vendit. 10Vitin e pesëdhjetë shpalleni si vit të shenjtë dhe kumtoni në mbarë vendin lirinë për të gjithë banorët. Ky vit le të jetë për ju pesëdhjetëvjetor. Gjithkush le të kthehet në pronën e vet dhe në fisin e vet. 11Viti i pesëdhjetë le të jetë pesëdhjetëvjetor për ju. Mos mbillni e mos korrni ç'ka mbirë vetvetiu dhe vreshtat e pakrasitura mos i vilni, 12sepse është pesëdhjetëvjetor. Ai është i shenjtë për ju. Hani ç'të ketë mbirë vetvetiu. Në këtë pesëdhjetëvjetor, secili të kthehet në pronën e vet. 14Kur t'i shesësh ndonjë

13

gjë të afërtit apo kur të blesh prej tij, mos e mashtroni njëri-tjetrin. 15Bli prej të afërtit sipas numrit të viteve pas pesëdhjetëvjetorit dhe ai të të shesë sipas numrit të viteve deri në pesëdhjetëvjetor. 16Sa më shumë vite të mbeten aq më shumë të rritet çmimi dhe sa më pak vite të mbeten aq më shumë të ulet çmimi, sepse po të shet numrin e korrjeve. 17Mos përfito prej të afërtit dhe druaje Perëndinë tënd, sepse unë jam ZOTI, Perëndia yt. Zbatojini rregullat e mia dhe mbajini vendimet e mia. Zbatojini ato, që të jetoni të sig-

18

urt në vendin tuaj. 19Kështu, toka do të japë prodhimet e veta, ju do të hani e do të ngiheni dhe do të banoni të sigurt në të. 20Ju mund të thoni: “Çfarë do të hamë vitin e shtatë, nëse nuk mbjellim e nuk korrim?”. 21E, pra, unë do ta bekoj për ju vitin e gjashtë, që të japë prodhimin e tre viteve. 22Vitin e tetë do të mbillni e do të ushqeheni me prodhimet e vjetra deri në vitin e nëntë. Derisa të vijë prodhimi i ri do të hani prodhimin e vjetër».

Pronësia «Toka nuk mund të shitet përgjithmonë, sepse është e imja. Ju jeni të huaj e banorë

23

të përkohshëm. 24Kështu, në mbarë vendin që do të merrni në pronësi, do të jepni të

drejtën e shpengimit të tokës. 25Nëse ndonjë nga vëllezërit tuaj varfërohet dhe i duhet të shesë një pjesë të pronës, shpenguesi më i afërt të shpengojë çfarë shiti i vëllai. 26Nëse nuk ka shpengues më të afërt, por ia del të gjejë shumën për shpengimin, 27të numërojë vitet që kanë kaluar nga blerja dhe t'i japë blerësit shumën e mbetur, që prona t'i kthehet sërish atij. 28Nëse nuk ia del të gjejë shumën për shpengimin, prona i mbetet blerësit deri në pesëdhjetëvjetor. Në pesëdhjetëvjetor prona e shitur i kthehet të zotit. Nëse dikush shet shtëpinë brenda një qyteti të rrethuar me mure, mund ta shpen-

29

gojë deri një vit pas shitjes së saj. 30Por, nëse nuk e shpengon shtëpinë brenda qytetit të rrethuar me mure dhe viti kalon, atëherë shtëpia i përket brez pas brezi atij që e bleu dhe nuk mund të shpengohet as në pesëdhjetëvjetor. 31Shtëpitë e fshatrave pa mure rrethuese mund të shiten si arat, mund të shpengohen dhe në pesëdhjetëvjetor i kthehen të zotit. 32Shtëpitë e levitëve që ndodhen në qytetet e levitëve, mund të shpengohen prej tyre në çdo kohë. 33Edhe nëse e shpengon një tjetër levit, në pesëdhjetëvjetor ajo shtëpi në atë qytet i kthehet të zotit, sepse shtëpitë e qyteteve të levitëve mbahen ndër izraelitë si pronë e levitëve. 34Kullotat e qyteteve të tyre nuk mund të shiten, sepse janë pronë e tyre përgjithmonë».

Huaja për të varfrit «Nëse vëllai yt varfërohet e nuk ka të të shpaguajë, pranoje si të huajin e shtegtarin

35

dhe lëre të jetojë me ty. 36Mos merr kamatë prej tij e mos përfito prej tij. Druaje Perëndinë tënd dhe lëre vëllanë tënd të jetojë me ty. 37Nuk do t'i japësh hua me kamatë dhe nuk do t'i japësh ushqim për përfitim. 38Unë jam ZOTI Perëndia juaj, që ju nxori prej tokës së Egjiptit për t'ju dhënë tokën e Kanaanit dhe për të qenë Perëndia juaj. Nëse vëllait yt shitet te ti prej skamjes, mos e detyro të të shërbejë si skllav. 40Tra-

39

jtoje si mëditës e si të huaj dhe ai do të të shërbejë deri në pesëdhjetëvjetor. 41Atëherë të largohet prej teje bashkë me të bijtë e të kthehet te fisi dhe te prona e etërve të

vet. 42Se ata janë shërbëtorët e mi që unë i nxora prej tokës së Egjiptit dhe ata nuk mund të shiten si skllevër. 43Mos sundo mbi të me ashpërsi, por druaj Perëndinë tënd. Mund të merrni skllevër dhe skllave prej popujve që ju rrethojnë. Vetëm prej tyre

44

mund të blini skllevër e skllave. 45Mund të blini skllevër edhe prej bijve të të huajve që jetojnë me ju ose prej fiseve të tyre që kanë lindur në tokën tuaj e që jetojnë me ju. Ata mund t'i bëni pronë 46dhe mund t'ua lini si trashëgim bijve tuaj, që t'i keni përgjithmonë për pronë si skllevër. Mbi vëllezërit tuaj izraelitë mos sundoni me ashpërsi. Nëse ndonjë nga të huajt apo shtegtarët që jetojnë ndër ju pasurohet dhe vëllai juaj i

47

varfër shitet tek ai apo te kushdo prej fisit të tij, 48ai ka të drejtën të shpengohet pas shitjes. Ta shpengojë njëri prej vëllezërve të tij. 49Ta shpengojë ungji, i biri i ungjit ose kushdo prej farefisit. Edhe vetë, po t'i ketë mundësitë, ta shpengojë veten. 50Të llogarisë me blerësin kohën që nga viti i shitjes deri në pesëdhjetëvjetor. Çmimi i shpengimit të llogaritet sipas viteve, duke i vlerësuar ditët si ditë rrogëtari. 51Nëse vitet e mbetura janë shumë, le ta paguajë shpengimin sipas çmimit të blerjes. 52Nëse mbeten pak vite deri në pesëdhjetëvjetor, le ta paguajë shpengimin sipas numrit të viteve. 53Ta trajtojë si rrogëtar të punësuar nga viti në vit dhe të mos sundojë ashpër mbi të faqe jush. 54Nëse nuk mund të shpaguhet në këtë mënyrë, në pesëdhjetëvjetor të largohet bashkë me bijtë e vet, 55sepse bijtë e Izraelit janë shërbëtorët e mi, të cilët unë i nxora prej tokës së Egjiptit. Unë jam ZOTI, Perëndia juaj».

LEVITIKU 26 Bekimet «Mos bëni idhuj të rremë e as shtatore idhujsh për veten tuaj, mos ngrini shtylla të

1

shenjta e mos bëni gurë me fytyra të gdhendura për t'i adhuruar në tokën tuaj, se unë jam ZOTI, Perëndia juaj. 2Mbajini të shtunat e mia e druani shenjtëroren time. Unë jam ZOTI.

Nëse ecni sipas vendimeve të mia, nëse i mbani urdhërimet e mia e i zbatoni

3

ato, 4do t'ju jap shira në kohën e duhur, që toka të japë prodhim dhe që pemët e arave të mbushen me fruta. 5Atëherë korrjet tuaja do të zgjatin deri në kohën e vjeljes dhe vjelja deri në kohën e korrjes. Do të hani bukë sa të ngiheni e do të jetoni të sigurt në vendin tuaj. Do t'i jap paqe vendit e do të flini të qetë, pa ju trembur kush. Bishat e egra do t'i

6

zhduk prej vendit tuaj dhe shpata nuk do ta përshkojë. 7Do t'i ndiqni armiqtë e ata do të bien para jush prej shpatës. 8Pesë prej jush do të ndjekin njëqind prej tyre dhe njëqind prej jush do të ndjekin dhjetë mijë prej tyre. Armiqtë do të bien prej shpatës suaj. Do ta kthej vështrimin nga ju, do t'ju bëj pjellorë e do t'ju shtoj dhe besëlidhjen time

9

me ju do ta mbaj. 10Do të hani prej prodhimit të vjetër e do t'ju zgjatë, mandej do ta hidhni për t'i bërë vend prodhimit të ri. 11Do ta ngre banesën time mes jush e nuk do t'ju përbuz. 12Do të eci mes jush, do të jem Perëndia juaj e ju do të jeni populli im. 13Unë jam ZOTI, Perëndia juaj, që ju nxora prej tokës së Egjiptit, që të mos ishit më skllevër të tyre. Unë i theva shufrat e zgjedhës suaj, që të ecnit me kokën lart».

Dënimet «Por, nëse nuk më dëgjoni e nuk i zbatoni këto urdhërime, 15nëse i hidhni poshtë

14

rregullat e mia, nëse i përbuzni vendimet e mia dhe nuk i zbatoni urdhërimet e mia, por e thyeni besëlidhjen time, 16atëherë edhe unë do t'ju ndëshkoj. Do t'ju shtie tmerrin, do t'ju rraskapit e do t'ju fus ethet. Sytë do t'ju mpaken e jeta do t'ju venitet. Do të mbillni, por më kot, sepse armiqtë do t'jua hanë të korrat. 17Do të kthehem kundër jush e do të mposhteni prej armiqve. Ata që ju urrejnë do të sundojnë mbi ju e do të merrni arratinë pa ju ndjekur kush. Nëse nuk do të më dëgjoni edhe pas kësaj, do t'jua shtatëfishoj ndëshkimet për

18

shkak të mëkateve tuaja. 19Do ta poshtëroj krenarinë e madhështisë tuaj dhe qiellin do t'jua bëj si hekur e tokën si bronz. 20Mundi do t'u shkojë kot, se toka s'do të japë prodhim

e pemët s'do të japin fruta. 21Nëse veproni kundër meje dhe nëse nuk më dëgjoni, do t'jua shtatëfishoj plagët tuaja sipas mëkateve tuaja. 22Do të lëshoj kundër jush egërsirat që do t'ju lënë pa fëmijë, do t'ju shfarosin bagëtitë, do t'ju pakësojnë në numër dhe udhët do t'jua shkretojnë. Nëse edhe pas këtyre nuk do të ndreqeni për t'u kthyer tek unë, por do të veproni

23

kundër meje, 24edhe unë do të veproj kundër jush e do t'ju godas shtatëfish për shkak të mëkateve tuaja. 25Do të dërgoj mbi ju shpatën hakmarrëse të besëlidhjes sime dhe, kur të mblidheni nëpër qytetet tuaja, do të dërgoj ndër ju murtajën e do të bini në dorë të armiqve. 26Kur t'jua thyej enën e bukës, vetëm dhjetë gra do të pjekin bukë për ju në një furrë të vetme dhe bukën do t'jua japin me masë. Do të hani, por nuk do të ngiheni. Nëse nuk më dëgjoni as kështu dhe veproni kundër meje, 28do të veproj edhe unë

27

kundër jush i zemëruar e do t'ju ndëshkoj shtatëfish për shkak të mëkateve tuaja. 29Do të hani mishin e bijve tuaj dhe do të ushqeheni me mishin e bijave tuaja. 30Faltoret tuaja në vende të larta do t'i shkatërroj, altarët e temjanit do t'i rrënoj, kufomat tuaja do t'i bëj pirg mbi kufomat e idhujve tuaj e do t'ju përbuz. 31Qytetet tuaja do t'i kthej në gërmadha, altarët tuaj do t'i rrënoj e nuk do ta nuhas erën e këndshme të flive tuaja. 32Do ta shkretoj tokën tuaj. Armiqtë tuaj, që banojnë në të, do të shtangen nga habia kur ta shohin, 33ndërsa ju do t'ju hapërdaj ndër kombe dhe do të vringëllij shpatën pas jush. Toka juaj do të mbetet e shkretë dhe qytetet tuaja do të kthehen në gërmadha. Atëherë toka do të shijojë prehjen e të shtunave të saj gjatë kohës që do të jetë e

34

shkretë. Kur të jeni në vendin e armiqve tuaj, toka do të pushojë dhe do të shijojë të shtunat e saj. 35Do të prehet gjatë gjithë kohës që do të jetë e shkretë, sepse nuk pushoi gjatë të shtunave tuaja, kur banonit në të. Atyre që do të mbesin gjallë prej jush nëpër vendet e armiqve, do t'u fus në zemër

36

tmerrin. Edhe fërfërima e gjethes që bie do t'i bëjë t'ia mbathin. Do të ikin prej shpatës dhe do të bien pa i ndjekur kush. 37Do të përplasen me njëri-tjetrin si të iknin prej shpatës, pa i ndjekur kush. Asnjëri prej jush nuk do t'i bëjë dot ballë armikut. 38Do të

shuheni mes kombeve dhe do t'ju përpijë toka e armiqve tuaj. 39Edhe ata prej jush që do të mbesin gjallë nëpër vendet e armiqve tuaj, do të kalben në paudhësitë e tyre. Do të kalben bashkë me etërit e tyre për shkak të paudhësive të tyre».

Premtimi i përtëritjes «Ata që do të mbesin, do ta pranojnë paudhësinë e tyre dhe paudhësinë e etërve të

40

tyre, kur më tradhtuan e vepruan kundër meje. 41Prandaj, edhe unë veprova kundër tyre e i degdisa në vendin e armiqve të tyre. Nëse zemra e tyre e parrethprerë përulet dhe ata e pranojnë paudhësinë, 42atëherë unë do të kujtohem për besëlidhjen time me Jakobin, për besëlidhjen time me Isakun dhe për besëlidhjen time me Abrahamin. Do të kujtohem edhe për tokën, 43e cila, kur të jetë braktisur prej tyre dhe të ketë mbetur e shkretë, do të shijojë të shtunat e veta. Ndërsa ata do të pranojnë ndëshkimin e paudhësisë së tyre, sepse nuk i pranuan vendimet e mia dhe i përbuzën rregullat e mia. Por, edhe kur të jenë në tokën e armiqve nuk do të heq dorë prej tyre, nuk do t'i për-

44

buz, që të mos marrin fund dhe nuk do ta zhbëj besëlidhjen time me ta. Unë jam ZOTI, Perëndia i tyre. 45Do t'u kujtoj besëlidhjen që bëra me të parët e tyre, të cilët i nxora prej dheut të Egjiptit para syve të kombeve, që të bëhem Perëndia i tyre. Unë jam ZOTI». Këto janë rregullat, vendimet e ligjet që ZOTI caktoi mes tij dhe izraelitëve përmes

46

Moisiut në malin e Sinait.

LEVITIKU 27 Çmimet e shpengimeve 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Fol me izraelitët e thuaju: nëse dikush duhet t'i kush-

tojë ZOTIT një njeri, le t'i japë sipas vlerësimit tënd. 3Për një mashkull njëzet deri në gjashtëdhjetë vjeç, vlera është pesëdhjetë sikla argjendi sipas peshës së shenjtërores. 4Për një femër vlera është tridhjetë sikla. 5Për një mashkull pesë deri në njëzet

vjeç, vlera është njëzet sikla, ndërsa për një femër, dhjetë sikla. 6Për një mashkull një muajsh deri në pesë vjeç, vlera është pesë sikla, ndërsa për një femër, tri sikla. 7Për një mashkull gjashtëdhjetë vjeç e sipër, vlera është pesëmbëdhjetë sikla, ndërsa për një femër, dhjetë sikla. 8Nëse është i varfër e nuk mund ta paguajë vlerën, të sillet para priftit, që të bëjë vlerësimin. Prifti ta caktojë vlerën sipas mundësive që ka ai që bëri kushtimin. Nëse ndokush i kushton ZOTIT si fli një kafshë, prej kafshëve që pranohen si kushtim

9

për ZOTIN, ajo kafshë është e shenjtë. 10Nuk mund të ndërrohet e nuk mund të zëvendësohet kafsha e mirë me një më të keqe apo e keqja me një më të mirë. Nëse ndokush i ndërron kafshët, atëherë edhe ajo që ndërrohet, edhe ajo me të cilën u ndërrua do të jenë të shenjta. 11Nëse ndokush i kushton ZOTIT një kafshë të papastër, le ta sjellë kafshën para priftit. 12Prifti ta vlerësojë nëse është e mirë apo e keqe dhe çmimi të caktohet sipas vlerësimit të tij. 13Nëse dëshiron mandej ta shpengojë, le t'i shtojë çmimit edhe të pestën. Nëse ndokush e shenjtëron shtëpinë për ZOTIN, prifti ta vlerësojë nëse është e mirë

14

apo e keqe dhe çmimi të caktohet sipas vlerësimit të tij. 15Nëse dëshiron ta shpengojë shtëpinë e shenjtëruar, le t'i shtojë çmimit edhe të pestën dhe shtëpia i mbetet atij. Nëse ndokush i shenjtëron ZOTIT një pjesë të arës së vet, çmimi të caktohet sipas

16

sasisë së farës që duhet për mbjellje. Nëse toka mbillet me treqind kilogramë elb, çmimi të jetë pesëdhjetë sikla argjendi. 17Nëse e shenjtëron arën gjatë pesëdhjetëvjetorit, le të çmohet sipas këtij vlerësimi. 18Por, nëse e shenjtëron arën pas pesëdhjetëvjetorit, prifti ta caktojë çmimin duke zbritur numrin e viteve që mbesin deri në pesëdhjetëvjetor. 19Nëse dëshiron ta shpengojë arën e shenjtëruar, le t'i shtojë çmimit edhe të pestën e vlerës dhe ara i mbetet atij. 20Nëse nuk e shpengon arën, por ia shet një tjetri, nuk mund ta shpengojë më. 21Në pesëdhjetëvjetor, ara i shenjtërohet ZOTIT si arë e caktuar për përkushtim dhe bëhet pronë e priftit. 22Nëse i shenjtërohet ZOTIT një arë e blerë, që nuk është e trashëguar, 23prifti të bëjë vlerësimin sipas numrit të viteve deri në

pesëdhjetëvjetor dhe po atë ditë të bëhet pagesa për arën që iu shenjtërua ZOTIT. 24Në pesëdhjetëvjetor ara t'i kthehet pronarit që e shiti, domethënë atij që e kishte pasur trashëgim. 25Të gjitha vlerësimet të bëhen sipas siklës së shenjtërores. Sikla peshon dhjetë gramë. Pjella e parë e kafshëve, qoftë viç apo qengj, nuk mund t'i shenjtërohet ZOTIT, sepse

26

të parëlindurit i përkasin tashmë ZOTIT. 27Nëse kafsha është e papastër, mund të shpengohet duke i shtuar çmimit të pestën e vlerës. Nëse nuk shpengohet, le të shitet sipas vlerësimit tuaj. Nëse dikush i cakton ZOTIT si përkushtim ndonjë prej gjërave që i përkasin, njeri,

28

kafshë apo arë, përkushtimi as mund të shitet, as mund të shpengohet. Çdo gjë që i caktohet ZOTIT si përkushtim është e shenjtë dhe i përket ZOTIT. 29Çdo njeri që është caktuar për t'u shfarosur, të mos shpengohet, por të vritet. Një e dhjeta e prodhimeve të tokës, prodhimet e të mbjellave apo të pemëve, i për-

30

ket ZOTIT dhe është gjë e shenjtë për ZOTIN. 31Kush dëshiron të shpengojë një pjesë të së dhjetës, le t'i shtojë çmimit të pestën e vlerës. 32Një e dhjeta e gjedhëve dhe e dhenve, që kalojnë nën shkopin e bariut, është gjë e shenjtë dhe i përket ZOTIT. 33Mos bëj dallim mes kafshës së mirë e kafshës së keqe dhe mos e ndërro me tjetër. Nëse e ndërron, edhe ajo që ndërrohet, edhe ajo me të cilën u ndërrua do të jenë të shenjta dhe nuk mund të shpengohen». Këto janë urdhërimet që ZOTI i dha Moisiut në malin e Sinait për izraelitët.

34

NUMRAT 1 Regjistrimi i popullsisë Në ditën e parë të muajit të dytë, në vitin e dytë të daljes nga toka e Egjiptit, ZOTI i foli

1

Moisiut në shkretëtirën e Sinait, në tendën e takimit e i tha: 2«Numërojeni tërë bashkësinë e Izraelit sipas klaneve e familjeve të etërve, duke shënuar një për një emrat e

çdo mashkulli 3që është njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë. Ti dhe Aroni shënojini sipas njësive ushtarake. 4Me ju të jetë edhe prijësi i çdo fisi. 5Këta janë emrat e tyre: nga fisi i Rubenit, Elicuri, biri i Shedeurit; 6nga fisi i Simeonit, Shelumieli, biri i Curishadait; 7nga fisi i Judës, Nahshoni, biri i Aminadabit; 8nga fisi Isaharit, Netaneli, biri i Cuarit; 9nga fisi i Zabulonit, Eliabi, biri i Helonit; 10për bijtë e Jozefit: nga fisi i Efraimit, Elishamai, biri i Amihudit; nga fisi i Manaseut, Gamalieli, biri i Pedahcurit; 11nga fisi i Benjaminit, Abidani, biri i Gideonit; 12nga fisi i Danit, Ahiezeri, biri i Amishadait; 13nga fisi i Asherit, Pagieli, biri i Okranit; 14nga fisi i Gadit, Eliasafi, biri i Deuelit; 15dhe nga fisi i Neftaliut, Ahirai, biri i Enanit». Këta u përzgjodhën nga bashkësia e ishin prijës të fiseve përkatëse e kryetarë të

16

shtëpive të Izraelit. Moisiu e Aroni i morën me vete këta burra që ishin caktuar me emër. 18Në ditën e

17

parë të muajit të dytë, ata mblodhën tërë bashkësinë dhe shënuan, sipas klaneve e familjeve të etërve, emrat e kujtdo që ishte njëzet vjeç e sipër. 19Atëherë Moisiu i shënoi në shkretëtirën e Sinait ashtu siç e kishte urdhëruar ZOTI. Bijtë e Rubenit, të parëlindurit të Izraelit, sipas breznive, klaneve e familjeve të

20

etërve, tërë meshkujt e shënuar me emër, njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë, 21dolën dyzet e gjashtë mijë e pesëqind. 22Bijtë e Simeonit, sipas breznive, klaneve e familjeve të etërve, tërë meshkujt e shënuar me emër, njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë, 23dolën pesëdhjetë e nëntë mijë e treqind. 24Bijtë e Gadit, sipas breznive, klaneve e familjeve të etërve, tërë meshkujt e shënuar me emër, njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë, 25dolën dyzet e pesë mijë e gjashtëqind e pesëdhjetë. 26Bijtë e Judës, sipas breznive, klaneve e familjeve të etërve, tërë meshkujt e shënuar me emër, njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë, 27dolën shtatëdhjetë e katër mijë. 28Bijtë e Isaharit, sipas breznive, klaneve e familjeve të etërve, tërë meshkujt e shënuar me emër, njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë, 29dolën pesëdhjetë e katër mijë e katërqind. 30Bijtë e Zabulonit, sipas breznive, klaneve e familjeve të etërve, tërë meshkujt e shënuar me

emër, njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë, 31dolën pesëdhjetë e shtatë mijë e katërqind. 32Bijtë e Jozefit, nga bijtë e Efraimit sipas breznive, klaneve e familjeve të etërve, tërë meshkujt e shënuar me emër, njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë, 33dolën dyzet mijë e pesëqind. 34Nga bijtë e Manaseut, sipas breznive, klaneve e familjeve të etërve, tërë meshkujt e shënuar me emër, njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë, 35dolën tridhjetë e dy mijë e dyqind. 36Bijtë e Benjaminit, sipas breznive, klaneve e familjeve të etërve, tërë meshkujt e shënuar me emër, njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë, 37dolën tridhjetë e pesë mijë e katërqind. 38Bijtë e Danit, sipas breznive, klaneve e familjeve të etërve, tërë meshkujt e shënuar me emër, njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë, 39dolën gjashtëdhjetë e dy mijë e shtatëqind. 40Bijtë e Asherit, sipas breznive, klaneve e familjeve të etërve, tërë meshkujt e shënuar me emër, njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë, 41dolën dyzet e një mijë e pesëqind. 42Bijtë e Neftaliut, sipas breznive, klaneve e familjeve të etërve, tërë meshkujt e shënuar, njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë, 43dolën pesëdhjetë e tre mijë e katërqind. 44Ky është regjistri që u përpilua nga Moisiu, Aroni dhe prijësit e Izraelit. Ata ishin dymbëdhjetë, një përfaqësues për çdo fis. 45Numri i tërë izraelitëve, sipas familjeve të etërve, njëzet vjeç e sipër, në moshë për luftë, 46doli gjashtëqind e tri mijë e pesëqind e pesëdhjetë. Fisi i levitëve nuk u regjistrua bashkë me ta, 48sepse ZOTI i kishte thënë Mois-

47

iut: 49«Mos e numëro fisin e Levit e mos e përfshi në numërimin e izraelitëve. 50Ata caktoji përgjegjës për tendën e dëshmisë dhe për gjithçka që është në të. Ata do të mbartin tendën dhe tërë enët përkatëse. Do të shërbejnë në tendë e do të banojnë përreth saj. 51Kur tenda të ngrihet për udhë apo të ngulet në fushim, do të jenë levitët ata që do ta bëjnë gati. Kushdo tjetër që i afrohet do të vdesë. Izraelitët të fushojnë sipas fushimeve dhe njësive të veta. 53Ndërsa levitët të fusho-

52

jnë përreth tendës së dëshmisë, që ta ruajnë atë e që zemërimi i Zotit të mos ndizet kundër bashkësisë së izraelitëve». 54Izraelitët bënë gjithçka ashtu siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun.

NUMRAT 2 Fushimi i izraelitëve 1

ZOTI i tha Moisiut e Aronit: 2«Izraelitët të fushojnë sipas njësive, secili nën emblemën

e familjes së etërve. Të fushojnë me kah nga tenda e takimit dhe përreth saj. 3Në krahun lindor, të fushojë sipas njësive ushtarake, njësia e Judës. Prijësi i pasardhësve të Judës është Nahshoni, biri i Aminadabit. 4Ushtria e tij numëron shtatëdhjetë e katër mijë e gjashtëqind veta. 5-7Përkrah tij të jetë fisi i Isaharit e i Zabulonit. Prijësi i pasardhësve të Isaharit është Netaneli, biri i Cuarit. Ushtria e tij numëron pesëdhjetë e katër mijë e katërqind veta. Prijësi i pasardhësve të Zabulonit është Eliabi, biri i Helonit. 8Ushtria e tij numëron pesëdhjetë e shtatë mijë e katërqind veta. 9Kështu, tërë fushimi i Judës, sipas njësive ushtarake, numëron njëqind e tetëdhjetë e gjashtë mijë e katërqind veta. Ata të nisen të parët. Në krahun jugor, të fushojë sipas njësive ushtarake, njësia e Rubenit. Prijësi i

10

pasardhësve të Rubenit është Elicuri, biri i Shedeurit. 11Ushtria e tij numëron dyzet e gjashtë mijë e pesëqind veta. 12-14Përkrah tij të jetë fisi i Simeonit e i Gadit. Prijësi i pasardhësve të Simeonit është Shelumieli, biri i Curishadait. Ushtria e tij numëron pesëdhjetë e nëntë mijë e treqind veta. Prijësi i pasardhësve të Gadit është Eliasafi, biri i Reuelit. 15Ushtria e tij numëron dyzet e pesë mijë e gjashtëqind e pesëdhjetë veta. 16Kështu, tërë fushimi i Rubenit, sipas njësive ushtarake, numëron njëqind e pesëdhjetë e një mijë e katërqind e pesëdhjetë veta. Ata të nisen të dytët. Pastaj të niset, në mes të fushimeve, tenda e takimit dhe fushimi i levitëve. Secili të

17

jetë në vendin e tij, në njësinë përkatëse, si në udhëtim ashtu, edhe në fushim. Në krahun perëndimor, të fushojë sipas njësive ushtarake, njësia e Efraimit. Prijësi i

18

pasardhësve të Efraimit është Elishamai, biri i Amihudit. 19Ushtria e tij numëron dyzet mijë e pesëqind veta. 20-22Përkrah tij të jetë fisi i Manaseut e i Benjaminit. Prijësi i

pasardhësve të Manaseut është Gamalieli, biri i Pedahcurit. Ushtria e tij numëron tridhjetë e dy mijë e dyqind veta. Prijësi i pasardhësve të Benjaminit është Abidani, biri i Gideonit. 23Ushtria e tij numëron tridhjetë e pesë mijë e katërqind veta. 24Kështu, tërë fushimi i Efraimit, sipas njësive ushtarake, numëron njëqind e tetë mijë e njëqind veta. Ata të nisen të tretët. Në krahun verior, të fushojë sipas njësive ushtarake, njësia e Danit. Prijësi i

25

pasardhësve të Danit është Ahiezeri, biri i Amishadait. 26Ushtria e tij numëron gjashtëdhjetë e dy mijë e shtatëqind veta. 27-29Përkrah tij, të jetë fisi i Asherit e i Neftaliut. Prijësi i pasardhësve të Asherit është Pagieli, biri i Okranit. Ushtria e tij numëron dyzet e një mijë e pesëqind veta. Prijësi i pasardhësve të Neftaliut është Ahirai, biri i Enanit. 30Ushtria e tij numëron pesëdhjetë e tre mijë e katërqind veta. 31Kështu, tërë fushimi i Danit, sipas njësive ushtarake, numëron njëqind e pesëdhjetë e shtatë mijë e gjashtëqind veta. Ata të nisen të fundit». Ky është regjistri i izraelitëve sipas familjeve të etërve. Tërë fushimi i izraelitëve, si-

32

pas njësive ushtarake numëroi gjashtëqind e tre mijë e pesëqind e pesëdhjetë veta. 33Levitët nuk u përfshinë në numërimin e izraelitëve ashtu siç ZOTI e kishte urdhëruar Moisiun. Kështu, izraelitët bënë gjithçka që ZOTI i kishte urdhëruar Moisiut. Secili fushoi e

34

udhëtoi sipas njësive përkatëse e sipas klaneve të familjeve të etërve.

NUMRAT 3 Bijtë e Aronit Këta janë pasardhësit e Aronit dhe Moisiut, në kohën kur ZOTI foli me Moisiun në ma-

1

lin e Sinait. 2Këta janë emrat e bijve të Aronit: Nadabi, i parëlinduri, Abihui, Eleazari e Itamari. 3Këta janë emrat e bijve të Aronit. Ata janë priftërinj të vajosur e të shuguruar për shërbesë. 4Por Nadabi e Abihui vdiqën para ZOTIT kur i kushtuan zjarr të

palejueshëm në shkretëtirën e Sinait. Ata nuk patën fëmijë, prandaj Eleazari e Itamari shërbyen si priftërinj gjatë kohës së Aronit, atit të tyre.

Shërbesa e levitëve 5

ZOTI i tha Moisiut: 6«Paraqite fisin e Levit para priftit Aron, që t'i shërbejë. 7Ata të kuj-

desen për shërbesën e Aronit e për shërbesën e tërë bashkësisë para tendës së takimit duke shërbyer në të. 8Të kujdesen për tërë enët e tendës së takimit dhe për shërbesën e izraelitëve duke shërbyer në tendë. 9Kushtoja levitët Aronit e bijve të tij. Nga izraelitët, levitët janë ata që i kushtohen krejtësisht Aronit. 10Aronin e bijtë e tij caktoji që të shërbejnë si priftërinj. Kushdo tjetër që afrohet do të vdesë». 11

ZOTI foli me Moisiun e i tha: 12«Sa për mua, ja, i mora levitët nga mesi i izraelitëve

në vend të çdo fryti të parë të barkut. Ata më përkasin mua. 13Mua më përket çdo i parëlindur, sepse kur godita tërë të parëlindurit në tokën e Egjiptit, të parëlindurit në Izrael, si të njerëzve, ashtu edhe të kafshëve, ia kushtova vetes. Prandaj ata më përkasin mua, ZOTIT».

Regjistrimi i levitëve 14

ZOTI foli me Moisiun në shkretëtirën e Sinait e i tha: 15«Numëro levitët sipas

familjeve të etërve e klaneve. Numëro çdo mashkull që është njëmuajsh e sipër». 16Kështu, Moisiu i numëroi sipas urdhrit që ZOTI i kishte dhënë. Këta ishin emrat e bijve të Levit: Gershoni, Kohati e Merari. 18Këta ishin emrat e bi-

17

jve të Gershonit sipas klaneve: Libniu e Shimei. 19Bijtë e Kohatit, sipas klaneve, ishin Amrami, Ichari, Hebroni dhe Uzieli. 20Bijtë e Merarit, sipas klaneve, ishin, Mahliu e Mushiu. Këto ishin klanet e levitëve sipas familjeve të etërve. Klani i Libniut e i Shimeit rridhnin nga Gershoni. Ato ishin klane gershon-

21

ite. 22Regjistri i tyre numëronte shtatë mijë e pesëqind meshkuj njëmuajsh e sipër. 23Gershonitët fushonin mbrapa tendës, në krahun perëndimor. 24Prijësi i tyre ishte Eliasafi, biri i Laelit. 25Në tendën e takimit, ata kujdeseshin për vetë tendën, mbulesën e saj,

perden e hyrjes së tendës së takimit, 26perden e hyrjes së oborrit, pëlhurat e oborrit që rrethojnë tendën e altarin, bashkë me litarët dhe gjithçka tjetër lidhur me to. Klani i Amramit, i Icharit, i Hebronit e i Uzielit rridhnin nga Kohati. Ato ishin klane ko-

27

hatite 28dhe numëronin tetë mijë e gjashtëqind meshkuj njëmuajsh e sipër. Ata kujdeseshin për shenjtëroren. 29Kohatitët fushonin në krahun jugor të tendës. 30Prijësi i tyre ishte Elicafani, biri i Uzielit. 31Ata kujdeseshin për arkën, tryezën, shandanin, altarët, tërë enët e shenjtërores që përdoren gjatë shërbesës, velin dhe gjithçka tjetër lidhur me to. 32Kryeprijësi i levitëve ishte Eleazari, biri i priftit Aron. Ai mbikëqyrte ata që kujdeseshin për shërbesën e shenjtërores. Klani i Mahliut e i Mushiut rridhnin nga Merari. Ato ishin klane merarite. 34Regjistri i

33

tyre numëronte gjashtë mijë e dyqind meshkuj njëmuajsh e sipër. 35Prijësi i tyre ishte Curieli, biri i Abihajlit. Ata fushonin në krahun verior të tendës. 36Meraritët kujdeseshin për dërrasat e tendës bashkë me traversat, shtyllat, bazat, tërë mjetet përkatëse dhe gjithçka tjetër lidhur me to. 37Ata kujdeseshin edhe për shtyllat përreth oborrit bashkë me bazat, kunjat dhe litarët. Moisiu, Aroni dhe bijë e tij, fushonin para tendës, në lindje të tendës së takimit. Ata

38

kujdeseshin për shërbesën e shenjtërores dhe ruanin izraelitët, sepse kushdo tjetër që afrohej vdiste. 39Regjistri i tërë levitëve sipas klaneve, që Moisiu përpiloi sipas urdhrit të ZOTIT, numëronte njëzet e dy mijë meshkuj njëmuajsh e sipër.

Të parëlindurit 40

ZOTI i tha Moisiut: «Numëro çdo të parëlindur mashkull të izraelitëve që është

njëmuajsh e sipër dhe llogarit numrin e tyre. 41M'i kushto mua, ZOTIT, levitët bashkë me kafshët e tyre në vend të të parëlindurve të izraelitëve e të të parëlindurve të kafshëve të tyre». 42Kështu, Moisiu i numëroi tërë të parëlindurit e izraelitëve ashtu siç e kishte urdhëruar ZOTI. 43Numri i tërë të parëlindurve meshkuj të shënuar me emër, njëmuajsh e sipër, u llogarit njëzet e dy mijë e dyqind e shtatëdhjetë e tre.

44

ZOTI i tha Moisiut: 45«Kushtoi levitët në vend të të parëlindurve të izraelitëve dhe

kafshët e tyre në vend të kafshëve të izraelitëve. Levitët më përkasin mua, ZOTIT. 46Ndërsa për shpagimin e dyqind e shtatëdhjetë e tre të parëlindurve të izraelitëve, që janë më shumë se levitët, 47merr për kokë pesë sikla argjendi që është e barabartë me gjashtëdhjetë gramë sipas peshës së shenjtërores. 48Argjendin e mbledhur nga shpagimi jepja Aronit e bijve të tij». Kështu, Moisiu e mblodhi argjendin e shpagimit nga personat që ishin mbi numrin e

49

të shpaguarve nga levitët. 50Nga të parëlindurit e izraelitëve mori një mijë e treqind e pesëdhjetë e pesë sikla argjendi, sipas peshës së shenjtërores. 51Pastaj ia dha Aronit e bijve të tij sipas kërkesës së ZOTIT, siç e kishte urdhëruar ai.

NUMRAT 4 Kohatitët 1

ZOTI foli me Moisiun e me Aronin e u tha: 2«Numëroji kohatitët më vete, sipas

klaneve e familjeve të etërve, 3tërë ata që janë të aftë të shërbejnë në tendën e takimit, nga tridhjetë deri në pesëdhjetë vjeç. 4Në tendën e takimit ata do të kujdesen për sendet më të shenjta. Kur të niseni për udhë, Aroni e bijtë e tij të shkojnë për të hequr velin që të mbulojnë

5

me të arkën e dëshmisë. 6Ta mbulojnë me lëkurë të çmuar dhe sipër tyre të shtrijnë një mbulesë të tërën ngjyrë vjollcë. Pastaj të vënë shufrat. 7Të shtrijnë një mbulesë ngjyrë vjollcë edhe mbi tryezën e paraqitjes së bukës. Të vendosin mbi të tasat, kupat, brokat dhe kanat që përdoren për fli stërpikjeje bashkë me bukën që kushtohet përherë. 8Atëherë të shtrijnë një mbulesë me ngjyrë të kuqe të ndezur. Atë ta mbulojnë me lëkurë të çmuar dhe pastaj të vënë shufrat. 9Të marrin një mbulesë ngjyrë vjollcë e të mbulojnë me të shandanin që ndriçon, llambat, mashat, kacitë dhe gjithë enët e vajit me të cilat shërbejnë. 10Këto t'i mbështjellin me lëkurë të çmuar dhe t'i vendosin në një

mbajtëse. 11Altarin e artë ta mbulojnë me një mbulesë ngjyrë vjollcë, pastaj ta mbështjellin me lëkurë të çmuar e të vënë shufrat. 12Të gjitha enët me të cilat shërbejnë në shenjtërore, t'i mbulojnë me një mbulesë ngjyrë vjollcë, pastaj t'i mbështjellin me lëkurë të çmuar e t'i vendosin në një mbajtëse. 13Altarin, ta pastrojnë nga hiri dhe të shtrijnë mbi të një mbulesë me ngjyrë të purpurt. 14Mbi të, të vendosin tërë enët e altarit me të cilat shërbejnë, kacitë, pirunët, terplotet, kovat dhe ta mbështjellin me lëkurë të çmuar dhe pastaj të vënë shufrat. 15Kur të niseni për udhë, kohatitët do t'i mbartin këto vetëm pasi Aroni me bijtë e tij të përfundojnë së mbuluari shenjtëroren dhe tërë orenditë e saj. Prandaj, ata nuk do t'i prekin që të mos vdesin. Këto do të mbartin kohatitët nga tenda e takimit. Eleazari, biri i priftit Aron, të jetë përgjegjës për vajin e ndriçimit, temjanin

16

erëkëndshëm, flinë e drithit që kushtohet përherë dhe vajin e vajosjes. Ai të jetë përgjegjës për tërë tendën dhe për gjithçka që është në të, si në shenjtërore, edhe për orenditë përkatëse». 17

ZOTI foli me Moisiun e Aronin e u tha: 18«Mos lejoni që klanet e kohatitëve të

shuhen nga mesi i levitëve. 19Kështu veproni me ta, që të mos vdesin, por të jetojnë kur t'u afrohen sendeve më të shenjta: Aroni e bijtë e tij të shkojnë e të caktojnë punën dhe barrën e secilit, 20ndërsa kohatitët të mos hyjnë brenda, as për të parë kalimthi sendet e shenjta, përndryshe do të vdesin».

Gershonitët 21

ZOTI foli me Moisiun e i tha: 22«Numëroji edhe gershonitët sipas familjeve të etërve

e klaneve. 23Numëro tërë ata që janë të aftë të shërbejnë në tendën e takimit, nga tridhjetë deri në pesëdhjetë vjeç. 24Këto janë sendet që gershonitët do të mbartin gjatë shërbesës së tyre: 25pëlhurat e tendës, tendën e takimit, mbulesat e saj, mbulesat me lëkurë të çmuar që janë mbi të, perden e hyrjes së tendës së takimit, 26pëlhurat e oborrit, perden e hyrjes së oborrit që rrethon tendën dhe altarin, litarët dhe tërë pajisjet

përkatëse. Ata të kujdesen për gjithçka që lidhet me to. 27Gershonitët të bëjnë e të mbartin çdo gjë sipas urdhrit të Aronit e bijve të tij. Ju do t'ua caktoni si detyrë çdo gjë që do të mbartin. 28Kjo do të jetë shërbesa e gershonitëve në tendën e takimit. Ata do të shërbejnë nën mbikëqyrjen e Itamarit, birit të priftit Aron. Numëroji edhe meraritët sipas klaneve e familjeve të etërve. 30Numëro tërë ata që

29

janë të aftë të shërbejnë në tendën e takimit, nga tridhjetë deri në pesëdhjetë vjeç. 31Këto janë sendet që kanë për detyrë të mbartin gjatë shërbesës së tyre në tendën e takimit: 32shtyllat përreth oborrit, bazat, kunjat, litarët, tërë pajisjet përkatëse e çdo gjë tjetër lidhur me to. Caktoni me emër çdo send që kanë për detyrë të mbartin. 33Kjo do të jetë shërbesa e meraritëve në tendën e takimit. Ata do të shërbejnë nën mbikëqyrjen e Itamarit, birit të priftit Aron».

Numërimi i levitëve Kështu, Moisiu, Aroni e prijësit e bashkësisë i numëruan kohatitët sipas klaneve e

34

familjeve të etërve. 35Lista e atyre që ishin të aftë të shërbenin në tendën e takimit, nga tridhjetë deri në pesëdhjetë vjeç, 36numëronte dy mijë e shtatëqind e pesëdhjetë veta sipas klaneve. 37Ky ishte regjistri i tërë kohatitëve, që shërbenin në tendën e takimit, përpiluar nga Moisiu e Aroni sipas urdhrit të ZOTIT dhënë përmes Moisiut. Regjistri i gershonitëve, sipas klaneve e familjeve të etërve, 39i tërë atyre që ishin të

38

aftë të shërbenin në tendën e takimit, nga tridhjetë deri në pesëdhjetë vjeç, 40numëronte dy mijë e gjashtëqind e tridhjetë veta sipas klaneve e familjeve të etërve. 41Ky ishte regjistri i tërë gershonitëve, që shërbenin në tendën e takimit, përpiluar nga Moisiu e Aroni sipas urdhrit të ZOTIT. Regjistri i meraritëve, sipas klaneve e familjeve të etërve, 43i tërë atyre që ishin të

42

aftë të shërbenin në tendën e takimit, nga tridhjetë deri në pesëdhjetë vjeç, 44numëronte tre mijë e dyqind veta sipas klaneve. 45Ky ishte regjistri i meraritëve, përpiluar nga Moisiu e Aroni sipas urdhrit të ZOTIT dhënë përmes Moisiut.

Kështu, regjistri i tërë levitëve, përpiluar nga Moisiu, Aroni e prijësit e Izraelit, sipas

46

klaneve e familjeve të etërve, 47i tërë atyre që ishin të aftë të shërbenin në tendën e takimit, nga tridhjetë deri në pesëdhjetë vjeç, 48numëronte tetë mijë e pesëqind e tetëdhjetë veta. 49Ata u regjistruan një më një nga Moisiu, nën drejtimin e ZOTIT, sipas shërbesave e detyrave përkatëse. Regjistri u përpilua siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun.

NUMRAT 5 Njerëzit e papastër 1

ZOTI foli me Moisiun e i tha: 2«Urdhëroji izraelitët të dëbojnë nga fushimi këdo që

vuan nga sëmundje lëkure, rrjedhje fareci dhe këdo që është i papastër për shkak se ka prekur ndonjë kufomë. 3Përjashtoji nga fushimi, si meshkujt, ashtu edhe femrat, që të mos e përdhosin fushimin ku unë banoj». 4Dhe izraelitët kështu vepruan. I përjashtuan nga fushimi. Izraelitët bënë ashtu siç ZOTI i kishte thënë Moisiut.

Dëmshpërblimi 5

ZOTI foli me Moisiun e i tha: 6«Thuaju izraelitëve: kur një burrë apo një grua mëkaton

kundër një tjetri dhe si pasojë shkel besën e ZOTIT e bie në faj, 7të rrëfejë mëkatet që ka bërë e të paguajë dëmshpërblim për to. T'i shtojë dëmshpërblimit një të pestën e shumës dhe t'ia japë atij që ka dëmtuar. 8Nëse nuk ka njeri që ta marrë shpagimin, ai t'i jepet ZOTIT e t'i përkasë priftit, bashkë me dashin e flisë së shlyerjes së mëkatit që do të kushtohet për të shlyer mëkatin. 9Çdo dhuratë e shenjtë që izraelitët i paraqesin priftit do t'i përkasë atij. 10Dhurata e shenjtë e secilit do t'i përkasë priftit dhe çdo gjë që do t'i jepet do të jetë e tij».

Kurorëshkelja

11

ZOTI foli me Moisiun e i tha: 12«Thuaju izraelitëve: kur gruaja e dikujt dredhon nga i

shoqi, e tradhton atë, 13dhe me të fle fshehurazi dikush tjetër pa e marrë vesh i shoqi që ajo ka përdhosur veten, nëse nuk ka asnjë dëshmitar dhe ajo nuk kapet në aktin e tradhtisë, 14por të shoqin e bren xhelozia e dyshon se gruaja e ka përdhosur veten, 15atëherë i shoqi ta sjellë para priftit. Bashkë me të, të sjellë edhe një kilogram miell elbi për fli. Të mos derdhë vaj as temjan mbi të, sepse është fli drithi xhelozie që kushtohet për të përkujtuar fajin. Prifti ta paraqesë gruan para ZOTIT. 17Pastaj prifti të marrë ujë të shenjtë në një enë

16

balte. Të marrë edhe pluhur nga trualli i tendës e ta shtjerë në ujë. 18Pasi e paraqet gruan para ZOTIT, prifti t'ia lëshojë flokët dhe në duart e saj të vendosë flinë përkujtimore të drithit, flinë e xhelozisë. Prifti të mbajë në dorë ujin e hidhur të mallkimit. 19Pastaj t'i kërkojë të betohet e t'i thotë: “Nëse nuk fjeti me ty ndonjë tjetër dhe nëse nuk dredhove nga yt shoq, atëherë ky ujë i hidhur i mallkimit nuk do të të bëjë dëm. 20Por, nëse i dredhove tët shoqi dhe e përdhose veten duke fjetur me dikë tjetër përveç tët shoqi”, 21këtu prifti ta vërë gruan të betohet me një nëmë mallkimi e t'i thotë: “ZOTI të bëftë mes popullit një emnesë nëme e mallkimi kur të t'i thajë ijët e të ta ënjtë barkun. 22U përhaptë uji i mallkimit brenda teje! Ta ënjttë barkun e t'i thaftë ijët!”. Atëherë gruaja të përgjigjet: “Amen! Amen!”. Prifti t'i shkruajë nëmët e pastaj t'i tresë ato në ujin e hidhur. 24T'ia japë gruas për ta

23

pirë që uji i hidhur i mallkimit të hyjë brenda saj. 25Prifti t'ia marrë gruas flinë e xhelozisë, t'ia kushtojë ZOTIT si fli lartësimi e ta sjellë tek altari. 26Atëherë ai të marrë një grusht miell nga flija e përkujtimit e ta djegë në altar. Pastaj t'i japë gruas ujin për ta pirë. 27Pasi ta ketë pirë, uji i hidhur i mallkimit do të hyjë brenda saj dhe nëse ajo e ka përdhosur veten duke e tradhtuar të shoqin, uji do t'ia ënjtë barkun e do t'ia thajë ijët. Kështu ajo do të bëhet mes popullit një emnesë nëme. 28Por, nëse ajo është e pastër dhe nuk e ka përdhosur veten, uji nuk do t'i bëj dëm dhe ajo do jetë në gjendje të lindë fëmijë.

Ky është ligji në lidhje me xhelozinë, kur gruaja dredhon nga i shoqi dhe përdhos

29

veten 30ose kur të shoqin e bren xhelozia e dyshon për të. Prifti të paraqesë gruan para ZOTIT e të veprojë me të sipas këtij ligji. 31I shoqi do të jetë i pafajshëm, ndërsa e shoqja do të mbajë fajin e vet».

NUMRAT 6 Kushtimi si nazireas 1

ZOTI foli me Moisiun e i tha: 2«Fol me izraelitët e thuaju: çdo burrë ose grua që zoto-

het se do t'i kushtohet ZOTIT si nazireas, 3të heqë dorë nga vera e pijet e forta, të mos pijë uthull vere e as uthull pijesh të forta, të mos pijë lëng rrushi e të mos hajë rrush të freskët e as të thatë. 4Gjatë gjithë kohës që është i kushtuar si nazireas, të mos hajë asgjë që bëhet nga vreshti, as nga fara, as nga lëkura. Gjatë gjithë kohës që është i kushtuar si nazireas, të mos e rruajë kokën. Derisa të

5

përmbushen ditët e kushtit si nazireas, ai do të jetë i shenjtë e do t'i rrisë flokët. Gjatë gjithë kohës që i është kushtuar ZOTIT si nazireas, të mos i afrohet asnjë

6

kufome, 7qoftë kufomës së të atit, të së ëmës, të të vëllait apo të së motrës. Të mos e përdhosë veten, sepse në kokë mban shenjën që i është kushtuar Perëndisë. 8Gjatë gjithë kohës që është i kushtuar si nazireas, do të jetë i shenjtë për ZOTIN. Por, nëse dikush vdes papritur pranë tij e si pasojë përdhos kryet që ka kushtuar si

9

nazireas, atëherë ta rruajë kokën pas shtatë ditësh, në ditën e pastrimit. 10Të tetën ditë t'i sjellë priftit te hyrja e tendës së takimit dy turtuj ose dy pëllumba. 11Prifti ta kushtojë njërën si fli mëkati e tjetrën si fli shkrumbimi që ta shlyejë nga mëkati për shkak të kufomës. Po atë ditë do të shenjtërojë kryet. 12Atëherë t'i kushtohet sërish ZOTIT për t'i përmbushur ditët e kushtit si nazireas. Të sjellë një qengj motak si fli faji, por ditët që ka bërë deri në atë kohë si nazireas nuk do t'i njihen, sepse u përdhos.

Ky është ligji për nazireasin. Kur të përmbushen ditët e kushtit, nazireasi të paraqitet

13

para hyrjes së tendës së takimit. 14T'i kushtojë ZOTIT një qengj motak të patëmetë si fli shkrumbimi, një rrunëz të patëmetë si fli mëkati, një dash të patëmetë si fli paqtimi 15dhe një shportë me bukë, kuleç e pite të ndorme e të lyera me vaj bashkë me flinë e drithit e të stërpikjes. 16Atëherë prifti t'ia paraqesë ZOTIT e t'i kushtojë si fli mëkati e fli shkrumbimi. 17Dashin bashkë me shportën e të ndormeve t'ia kushtojë ZOTIT si fli paqtimi. Prifti të kushtojë edhe flinë e drithit e të stërpikjes. 18Atëherë nazireasi ta rruajë kokën te hyrja e tendës së takimit e pastaj t'i hedhë flokët e prera në zjarrin që djeg flinë e paqtimit. 19Prifti të marrë shpatullën e zier të dashit, një kulaç e një pite të ndorme nga shporta e t'ia vërë në dorë nazireasit pasi ai të jetë rruar. 20Pastaj prifti t'i ngrejë lart si fli lartësimi para ZOTIT. Kjo pjesë i përket priftit bashkë me gjoksin që kushtohet si fli lartësimi dhe kofshën që ngrihet lart. Pas kësaj, nazireasi mund të pijë verë. Ky është ligji për atë që zotohet si nazireas. Kjo është flija që do t'i kush-

21

tojë ZOTIT për kushtin e tij, por nëse zotohet të bëjë më shumë, atëherë të veprojë, siç premtoi, në përkim me ligjin e kushtit të nazireasit».

Bekimi i Aronit 22

ZOTI foli me Moisiun e i tha: 23«Fol me Aronin e bijtë e tij e thuaju: kështu do t'i

bekoni izraelitët: 24

ZOTI të bekoftë e të ruajttë!

25

ZOTI e ndriçoftë fytyrën e tij mbi ty e pastë mëshirë për ty!

26

ZOTI e ktheftë fytyrën e tij te ti e të dhëntë paqe! Kështu, ata do ta thërrasin emrin tim mbi izraelitët dhe unë do t'i bekoj».

27

NUMRAT 7 Dhuratat për tendën

Pasi përfundoi së ndërtuari tendën, Moisiu e vajosi dhe e shenjtëroi bashkë me tërë

1

orenditë përkatëse, me altarin dhe me enët përkatëse. 2Atëherë prijësit e Izraelit, ata që u përmendën në numërimin e popullsisë si krerë të familjeve të etërve e prijës të fiseve, 3i flijuan ZOTIT gjashtë qerre të mbuluara dhe dymbëdhjetë qe. Një qerre për çdo dy prijës dhe një ka për secilin. Këto i sollën para tendës. 4Atëherë ZOTI i tha Moisiut: 5«Merri prej tyre që të përdoren në shërbim të tendës së takimit e jepua levitëve sipas detyrës që kanë». 6Kështu, Moisiu i mori qerret dhe qetë e ua dha levitëve. 7Gershonitëve u dha dy qerre dhe katër qe, sipas detyrave që kishin. 8Meraritëve u dha katër qerre dhe tetë qe, sipas detyrave që kishin nën mbikëqyrjen e Itamarit, birit të priftit Aron. 9Kohatitëve nuk u dha gjë, sepse ata kujdeseshin për gjërat e shenjta duke i mbartur në krahë. Në ditën kur u vajos altari, prijësit sollën para altarit dhurata për kushtimin e

10

tij. 11Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Prijësit të kushtojnë me rradhë, çdo ditë nga një prijës». Ditën e parë kushtoi Nahshoni, biri i Aminadabit nga fisi i Judës. 13Ai kushtoi një

12

pjatë e një kupë të argjendtë. Ato peshonin një kilogram e gjysmë dhe tetëqind gramë sipas peshës së shenjtërores. I kishte mbushur me majë mielli të përzier me vaj, si fli drithi. 14Kushtoi edhe një tas të artë, që peshonte njëqind e dhjetë gramë, të mbushur me temjan, 15një dem, një dash e një qengj motak si fli shkrumbimi 16dhe një cjap si fli mëkati. 17Ndërsa për fli paqtimi kushtoi dy qe, pesë desh, pesë cjep e pesë qengja motakë. Këto kushtoi Nahshoni, biri i Aminadabit. Ditën e dytë kushtoi Netaneli, biri i Cuarit, prijësi i Isaharit. 19Ai kushtoi një pjatë e një

18

kupë të argjendtë. Ato peshonin një kilogram e gjysmë dhe tetëqind gramë sipas peshës së shenjtërores. I kishte mbushur me majë mielli të përzier me vaj, si fli drithi. 20Kushtoi edhe një tas të artë, që peshonte njëqind e dhjetë gramë, të mbushur me temjan, 21një dem, një dash e një qengj motak si fli shkrumbimi 22dhe një cjap si fli mëkati. 23Ndërsa për fli paqtimi kushtoi dy qe, pesë desh, pesë cjep e pesë qengja motakë. Këto kushtoi Netaneli, biri i Cuarit.

Ditën e tretë kushtoi Eliabi, biri i Helonit, prijësi i Zabulonit. 25Ai kushtoi një pjatë e

24

një kupë të argjendtë. Ato peshonin një kilogram e gjysmë dhe tetëqind gramë sipas peshës së shenjtërores. I kishte mbushur me majë mielli të përzier me vaj, si fli drithi. 26Kushtoi edhe një tas të artë, që peshonte njëqind e dhjetë gramë, të mbushur me temjan, 27një dem, një dash e një qengj motak si fli shkrumbimi 28dhe një cjap si fli mëkati. 29Ndërsa për fli paqtimi kushtoi dy qe, pesë desh, pesë cjep e pesë qengja motakë. Këto kushtoi Eliabi, biri i Helonit. Ditën e katërt kushtoi Elicuri, biri i Shedeurit, prijësi i Rubenit. 31Ai kushtoi një pjatë e

30

një kupë të argjendtë. Ato peshonin një kilogram e gjysmë dhe tetëqind gramë sipas peshës së shenjtërores. I kishte mbushur me majë mielli të përzier me vaj, si fli drithi. 32Kushtoi edhe një tas të artë, që peshonte njëqind e dhjetë gramë, të mbushur me temjan, 33një dem, një dash e një qengj motak si fli shkrumbimi 34dhe një cjap si fli mëkati. 35Ndërsa për fli paqtimi kushtoi dy qe, pesë desh, pesë cjep e pesë qengja motakë. Këto kushtoi Elicuri, biri i Shedeurit. Ditën e pestë kushtoi Shelumieli, biri i Curishadait, prijësi i Simeonit. 37Ai kushtoi një

36

pjatë e një kupë të argjendtë. Ato peshonin një kilogram e gjysmë dhe tetëqind gramë sipas peshës së shenjtërores. I kishte mbushur me majë mielli të përzier me vaj, si fli drithi. 38Kushtoi edhe një tas të artë, që peshonte njëqind e dhjetë gramë, të mbushur me temjan, 39një dem, një dash e një qengj motak si fli shkrumbimi 40dhe një cjap si fli mëkati. 41Ndërsa për fli paqtimi kushtoi dy qe, pesë desh, pesë cjep e pesë qengja motakë. Këto kushtoi Shelumieli, biri i Curishadait. Ditën e gjashtë kushtoi Eliasafi, biri i Deuelit, prijësi i Gadit. 43Ai kushtoi një pjatë e

42

një kupë të argjendtë. Ato peshonin një kilogram e gjysmë dhe tetëqind gramë sipas peshës së shenjtërores. I kishte mbushur me majë mielli të përzier me vaj, si fli drithi. 44Kushtoi edhe një tas të artë, që peshonte njëqind e dhjetë gramë, të mbushur me temjan, 45një dem, një dash e një qengj motak si fli shkrumbimi 46dhe një cjap si fli

mëkati. 47Ndërsa për fli paqtimi kushtoi dy qe, pesë desh, pesë cjep e pesë qengja motakë. Këto kushtoi Eliasafi, biri i Deuelit. Ditën e shtatë kushtoi Elishamai, biri i Amihudit, prijësi i Efraimit. 49Ai kushtoi një

48

pjatë e një kupë të argjendtë. Ato peshonin një kilogram e gjysmë dhe tetëqind gramë sipas peshës së shenjtërores. I kishte mbushur me majë mielli të përzier me vaj, si fli drithi. 50Kushtoi edhe një tas të artë, që peshonte njëqind e dhjetë gramë, të mbushur me temjan, 51një dem, një dash e një qengj motak si fli shkrumbimi 52dhe një cjap si fli mëkati. 53Ndërsa për fli paqtimi kushtoi dy qe, pesë desh, pesë cjep e pesë qengja motakë. Këto kushtoi Elishamai, biri i Amihudit. Ditën e tetë kushtoi Gamalieli, biri i Pedahcurit, prijësi i Manaseut. 55Ai kushtoi një

54

pjatë e një kupë të argjendtë. Ato peshonin një kilogram e gjysmë dhe tetëqind gramë sipas peshës së shenjtërores. I kishte mbushur me majë mielli të përzier me vaj, si fli drithi. 56Kushtoi edhe një tas të artë, që peshonte njëqind e dhjetë gramë, të mbushur me temjan, 57një dem, një dash e një qengj motak si fli shkrumbimi 58dhe një cjap si fli mëkati. 59Ndërsa për fli paqtimi kushtoi dy qe, pesë desh, pesë cjep e pesë qengja motakë. Këto kushtoi Gamalieli, biri i Pedahcurit. Ditën e nëntë kushtoi Abidani, biri i Gideonit, prijësi i Benjaminit. 61Ai kushtoi një

60

pjatë e një kupë të argjendtë. Ato peshonin një kilogram e gjysmë dhe tetëqind gramë sipas peshës së shenjtërores. I kishte mbushur me majë mielli të përzier me vaj, si fli drithi. 62Kushtoi edhe një tas të artë, që peshonte njëqind e dhjetë gramë, të mbushur me temjan, 63një dem, një dash e një qengj motak si fli shkrumbimi 64dhe një cjap si fli mëkati. 65Ndërsa për fli paqtimi kushtoi dy qe, pesë desh, pesë cjep e pesë qengja motakë. Këto kushtoi Abidani, biri i Gideonit. Ditën e dhjetë kushtoi Ahiezeri, biri i Amishadait, prijësi i Danit. 67Ai kushtoi një pjatë

66

e një kupë të argjendtë. Ato peshonin një kilogram e gjysmë dhe tetëqind gramë sipas peshës së shenjtërores. I kishte mbushur me majë mielli të përzier me vaj, si fli drithi. 68Kushtoi edhe një tas të artë, që peshonte njëqind e dhjetë gramë, të mbushur

me temjan, 69një dem, një dash e një qengj motak si fli shkrumbimi 70dhe një cjap si fli mëkati. 71Ndërsa për fli paqtimi kushtoi dy qe, pesë desh, pesë cjep e pesë qengja motakë. Këto kushtoi Ahiezeri, biri i Amishadait. Ditën e njëmbëdhjetë kushtoi Pagieli, biri i Okranit, prijësi i Asherit. 73Ai kushtoi një

72

pjatë e një kupë të argjendtë. Ato peshonin një kilogram e gjysmë dhe tetëqind gramë sipas peshës së shenjtërores. I kishte mbushur me majë mielli të përzier me vaj, si fli drithi. 74Kushtoi edhe një tas të artë, që peshonte njëqind e dhjetë gramë, të mbushur me temjan, 75një dem, një dash e një qengj motak si fli shkrumbimi 76dhe një cjap si fli mëkati. 77Ndërsa për fli paqtimi kushtoi dy qe, pesë desh, pesë cjep e pesë qengja motakë. Këto kushtoi Pagieli, biri i Okranit. Ditën e dymbëdhjetë kushtoi Ahirai, biri i Enanit, prijësi i Neftaliut. 79Ai kushtoi një

78

pjatë e një kupë të argjendtë. Ato peshonin një kilogram e gjysmë dhe tetëqind gramë sipas peshës së shenjtërores. I kishte mbushur me majë mielli të përzier me vaj, si fli drithi. 80Kushtoi edhe një tas të artë, që peshonte njëqind e dhjetë gramë, të mbushur me temjan, 81një dem, një dash e një qengj motak si fli shkrumbimi 82dhe një cjap si fli mëkati. 83Ndërsa për fli paqtimi kushtoi dy qe, pesë desh, pesë cjep e pesë qengja motakë. Këto kushtoi Ahirai, biri i Enanit. Këto ishin dhuratat për kushtimin e altarit që u kushtuan nga prijësit e Izraelit në

84

ditën kur u vajos altari: dymbëdhjetë pjata të argjendta, dymbëdhjetë kupa të argjendta dhe dymbëdhjetë tasa të artë. 85Çdo pjatë e argjendtë peshonte një kilogram e gjysmë dhe çdo kupë tetëqind gramë. Tërë enët e argjendta peshonin gjithsej njëzet e shtatë kilogramë e gjashtëqind gramë sipas peshës së shenjtërores. 86Çdo tas i artë i mbushur me temjan peshonte njëqind e dhjetë gramë sipas peshës së shenjtërores. Tërë tasat e artë peshonin gjithsej një kilogram e treqind e njëzet gramë. 87Numri i kafshëve për fli shkrumbimi ishte dymbëdhjetë dema, dymbëdhjetë desh, dymbëdhjetë qengja motakë bashkë me flinë e drithit dhe dymbëdhjetë cjep për fli mëkati. 88Numri i kafshëve për fli paqtimi ishte njëzet e katër dema, gjashtëdhjetë desh, gjashtëdhjetë cjep e

gjashtëdhjetë qengja motakë. Këto ishin dhuratat për kushtimin e altarit që u kushtuan në ditën kur u vajos altari. Kur Moisiu hynte në tendën e takimit për të folur me Zotin, dëgjonte zërin që i fliste

89

nga mesi i dy kerubëve, nga pajtimorja që ishte mbi arkën e dëshmisë. Kështu i fliste Zoti.

NUMRAT 8 Llambat e shandanit 1

ZOTI foli me Moisiun e i tha: 2«Thuaji Aronit t'i vërë të shtatë llambat që të ndriçojnë

para shandanit». 3Aroni veproi ashtu e i vuri llambat para shandanit, siç ZOTI e kishte urdhëruar Moisiun. 4Shandani i artë ishte farkëtuar që nga baza deri te fletët, sipas gjedhes që ZOTI i kishte dëftuar Moisiut.

Kushtimi i levitëve 5

ZOTI i foli Moisiut e i tha: 6«Merri levitët prej izraelitëve e pastroji 7kështu: spërkati me

ujin e pastrimit. Trupin ta rruajnë e rrobat t'i lajnë, që të jenë të pastër. 8Pastaj të marrin një dem e majë mielli të përzier me vaj për flinë e drithit. Ti merr një dem të dytë për flinë e mëkatit. 9Atëherë silli levitët para tendës së takimit e mblidh tërë bashkësinë e izraelitëve. 10Kur t'ia paraqesësh levitët ZOTIT, izraelitët të vënë duart mbi ta. 11Atëherë Aroni t'i kushtojë levitët para ZOTIT si fli lartësimi të kushtuar nga izraelitët. 12Pastaj levitët të vënë duart mbi kryet e demave. Njëri dem t'i kushtohet ZOTIT si fli mëkati dhe tjetri si fli shkrumbimi për të kryer shlyerjen e mëkatit të levitëve. 13Nxirri levitët para Aronit e bijve të tij dhe kushtoja ZOTIT si fli lartësimi. Kështu do t'i veçosh levitët nga izraelitët dhe ata do të më përkasin mua. 15Pasi t'i

14

kesh pastruar dhe kushtuar si fli lartësimi, levitët do të mund të hyjnë në tendën e takimit. 16Nga izraelitët, levitët janë ata që më janë kushtuar krejtësisht. Ata i kam marrë për vete në vend të çdo fryti të parë të barkut, të çdo të parëlinduri të izraelitëve. 17Mua

më përket çdo i parëlindur i izraelitëve, i kafshëve dhe i njerëzve, sepse ditën kur godita tërë të parëlindurit në tokën e Egjiptit, i kushtova për veten time. 18Levitët i mora në vend të çdo të parëlinduri të izraelitëve. 19Ia dhashë Aronit e bijve të tij si dhuratë prej izraelitëve që të shërbejnë në tendën e takimit në vend të popullit e që të shlyejnë izraelitët. Kështu izraelitët nuk do të dënohen me plagë kur t'i afrohen shenjtërores». Atëherë Moisiu, Aroni dhe tërë bashkësia e izraelitëve i kushtuan levitët. Izraelitët

20

bënë gjithçka që ZOTI i kishte urdhëruar Moisiut në lidhje me levitët. 21Pasi levitët u pastruan dhe i lanë rrobat, Aroni ia kushtoi ZOTIT si fli lartësimi dhe u bëri shlyerjen e mëkateve që të ishin të pastër. 22Më pas levitët hynë në tendën e takimit për të shërbyer para Aronit e bijve të tij. Ata vepruan ashtu siç ZOTI i kishte urdhëruar Moisiut në lidhje me levitët. 23

ZOTI foli me Moisiun e i tha: 24«Sa për levitët, ata do të shërbejnë në tendën e

takimit nga njëzet e pesë vjeç e sipër. 25Pasi të kenë mbushur pesëdhjetë vjeç nuk do të shërbejnë më. 26Atëherë do të mund të ndihmojnë vëllezërit që kujdesen për tendën e takimit, por nuk do të shërbejnë. Kështu do të veprosh me shërbesën e levitëve».

NUMRAT 9 Pashka në Sinai Në muajin e parë të vitit të dytë të daljes nga toka e Egjiptit, ZOTI foli me Moisiun në

1

shkretëtirën e Sinait e i tha: 2«Izraelitët ta kremtojnë Pashkën në kohën e caktuar. 3Ta kremtojnë sipas tërë rregullave e dokeve në mbrëmjen e ditës së katërmbëdhjetë të këtij muaji, se ajo është koha e caktuar». 4Atëherë Moisiu foli me izraelitët që të kremtojnë Pashkën. 5Kështu ata e kremtuan Pashkën në mbrëmjen e ditës së katërmbëdhjetë të muajit të parë, ndërkohë që ishin në shkretëtirën e Sinait. Ata e kremtuan ashtu siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun.

Disa njerëz ishin të papastër, sepse kishin prekur kufomë. Prandaj nuk e kremtuan

6

dot Pashkën në ditën e caktuar. Po atë ditë erdhën para Moisiut e Aronit 7e u thanë: «Edhe pse jemi të papastër se kemi prekur kufomë, përse nuk na lejohet t'i kushtojmë fli ZOTIT në kohën e caktuar bashkë me izraelitët e tjerë?». 8Moisiu iu përgjigj: «Prisni sa të shoh se çfarë urdhëron ZOTI për ju». Atëherë ZOTI foli me Moisiun e i tha: 10«Kushdo nga izraelitët, si ju edhe breznitë e

9

ardhshme, që është i papastër apo në udhëtim të largët, lejohet ta kremtojë Pashkën e ZOTIT. 11Do ta kremtojnë në mbrëmjen e ditës së katërmbëdhjetë të muajit të dytë. Të hanë bukë të ndorme e barishte të hidhura. 12Të mos lënë asgjë për të nesërmen e të mos ia thyejnë eshtrat qengjit. Ta kremtojnë Pashkën sipas tërë rregullave. 13Por, nëse dikush që është i pastër dhe nuk po udhëton, nuk e kremton Pashkën, të zhbihet prej popullit, sepse nuk i ka kushtuar fli ZOTIT në kohën e caktuar. Ai do të jetë fajtor për mëkatin e kryer. 14Nëse një i ardhur që banon me ju do të kremtojë Pashkën e ZOTIT, ta kremtojë sipas rregullave e riteve në fjalë. Do të keni një rregull, si për të ardhurin, edhe për vendasin».

Reja mbi tendën e dëshmisë Ditën kur u ngrit tenda e dëshmisë, e mbuloi reja. Gjatë natës reja mbi tendë dukej

15

si zjarr. 16Kështu ishte përherë. Reja e mbulonte dhe gjatë natës dukej si zjarr. 17Sa herë që reja ngrihej nga tenda, izraelitët niseshin për udhë dhe aty ku prehej reja, aty edhe fushonin. 18Ata niseshin për udhë ose fushonin sipas urdhrit të ZOTIT. Për sa kohë që reja prehej mbi tendë, ata fushonin. 19Edhe kur reja qëndronte mbi tendë për një kohë të gjatë, izraelitët e mbanin urdhrin e ZOTIT dhe nuk niseshin. 20E njëjta gjë ndodhte edhe kur reja qëndronte mbi tendë për pak ditë. Ata fushonin ose niseshin për udhë sipas urdhrit të ZOTIT. 21Ndodhte që reja qëndronte gjatë natës, por ngrihej në të gdhirë dhe izraelitët niseshin për udhë. Ditë ose natë, ata niseshin sa herë që reja ngrihej. 22E nëse reja prehej për dy ditë, një muaj ose një vit ata fushonin e nuk niseshin. Vetëm kur

ngrihej reja niseshin. 23Izraelitët niseshin ose fushonin sipas urdhrit të ZOTIT. Ata e mbanin urdhrin e ZOTIT që jepej përmes Moisiut.

NUMRAT 10 Trumbetat 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Farkëto dy trumbeta të argjendta që të thërrasësh me to bash-

kësinë dhe të njoftosh nisjen për udhë. 3Kur t'u biesh dy trumbetave, tërë bashkësia të mblidhet te hyrja e tendës së takimit. 4Ndërsa kur t'i biesh njërës të mblidhen vetëm prijësit, krerët e familjeve të Izraelit. 5Nëse u bie fort të nisen për udhë ata që fushojnë në lindje 6dhe nëse u bie fort për së dyti të nisen ata që fushojnë në jug. Kur trumbetat bien fort njoftohet nisja për udhë. 7Për të mbledhur bashkësinë bjeru trumbetave, por jo fort. 8Trumbetave do t'u bien priftërinjtë, bijtë e Aronit. Ky është për ju dhe për breznitë e ardhshme një rregull i përhershëm. 9Kur të shkoni në luftë në tokën tuaj kundër armikut që ju sulmon, bjeruni trumbetave fort që të kujtoheni para ZOTIT, Perëndisë tuaj, e të fitoni kundër tyre. 10Kur festoni të kremtet dhe fillimin e muajve, bjeruni trumbetave që të shoqëroni flijimin e flive të shkrumbimit e të paqtimit. Kjo do të jetë si përkujtimore para Perëndisë tuaj. Unë, ZOTI, jam Perëndia juaj».

Izraelitët nisen nga Sinai Në ditën e njëzet të muajit të dytë të vitit të dytë reja u ngrit nga tenda e dësh-

11

misë. 12Izraelitët u nisën për udhë nga shkretëtira e Sinait dhe reja u preh në shkretëtirën e Paranit. 13Kjo ishte hera e parë që udhëtonin sipas radhës që ZOTI i urdhëroi Moisiut. Në fillim nisej njësia e Judës sipas grupimeve ushtarake. Atyre u printe Nahshoni,

14

biri i Aminadabit. 15Netaneli, biri i Cuarit, i printe njësisë së fisit të Isaharit. 16Eliabi, biri i Helonit, i printe njësisë së fisit të Zabulonit.

Pasi hiqej tenda, niseshin gershonitët e meraritët, mbajtësit e tendës. 18Pastaj nisej

17

njësia e Rubenit sipas grupimeve ushtarake. Atyre u printe Elicuri, biri i Shedeurit. 19Shelumieli, biri i Curishadait, i printe njësisë së fisit të Simeonit. 20Eliasafi, biri i Deuelit, i printe njësisë së fisit të Gadit. Pastaj niseshin kohatitët, mbajtësit e sendeve të shenjta. Ndërkohë ngrihej tenda

21

përpara se ata të arrinin. 22Pastaj nisej njësia e Efraimit sipas grupimeve ushtarake. Atyre u printe Elishamai, biri i Amihudit. 23Gamalieli, biri i Pedahcurit, i printe njësisë së fisit të Manaseut. 24Abidani, biri i Gideonit, i printe njësisë së fisit të Benjaminit. Në fund nisej njësia e Danit sipas grupimeve ushtarake. Atyre u printe Ahiezeri, biri i

25

Amishadait. 26Pagieli, biri i Okranit, i printe njësisë së fisit të Asherit. 27Ahirai, biri i Enanit, i printe i njësisë së fisit të Neftaliut. 28Kështu renditeshin izraelitët kur udhëtonin sipas grupimeve ushtarake. Moisiu i tha Hobabit, birit të Reuel Midianitit, të vjehrrit: «Po nisemi drejt vendit

29

që ZOTI tha se do të na e japë. Eja me ne! Do të tregohemi dashamirës me ty, se ZOTI është treguar dashamirës me Izraelin». 30Ai u përgjigj: «Nuk do të vij me ju, sepse do të shkoj në vendlindjen time». 31Moisiu i tha: «Mos na braktis, sepse ti e di ku duhet të fushohet në shkretëtirë. Të kemi si sytë e ballit! 32Nëse vjen me ne do të të bëjmë pjesë të të mirave që ZOTI do të na japë». U nisën nga mali i ZOTIT e udhëtuan tri ditë. Arka e besëlidhjes së ZOTIT u printe

33

gjatë të tria ditëve që të gjente një vend për të fushuar. 34Reja e ZOTIT rrinte përditë mbi ta sa herë që niseshin nga fushimi. Sa herë që arka nisej për udhë, Moisiu thoshte:

35

«Dil, o ZOT, e armiqtë e tu u shpërndafshin, ata që të urrejnë këmbëve ua mbathshin». E kur fushonte thoshte:

36

«Kthehu, o ZOT, te qindra mijërat e Izraelit».

NUMRAT 11 Populli murmurit Populli murmuriti ligësisht kundër ZOTIT. Atëherë zemërimi i ZOTIT u ndez kundër tyre

1

dhe zjarri i zemërimit të tij përpiu skajet e fushimit. 2Populli i thirri Moisiut. Ai iu lut ZOTIT e zjarri u shua. 3Kështu, ai vend u quajt Taberah, sepse atje zjarri i ZOTIT u ndez kundër tyre. Gjindjen e huaj që ishte me popullin e Izraelit e kapi grykësia. Atyre iu bashkuan

4

edhe izraelitët e filluan të qahen sërish: «Kush do të na japë mish për të ngrënë? 5Ende na kujtohet peshku që hanim falas në Egjipt, kastravecat, shalqinjtë, preshtë, qepët e hudhrat. 6Por tani, na është tharë barku e s'na shohin sytë gjë tjetër veç manës!». Mana ishte si fara e koriandrës, nga ngjyra i ngjante bdelit. 8Populli dilte anembanë,

7

e mblidhte, e bluante në mokër ose e shtypte në havan. Pastaj e ziente në kusi dhe e bënte kulaç. Shijen e kishte si kulaçi me vaj. 9Kur binte vesa e natës në fushim, binte edhe mana. Moisiu dëgjoi si qahej populli, çdo familje e çdo njeri, në tendën e vet. ZOTI u

10

zemërua shumë dhe Moisiu u mërzit. 11Atëherë Moisiu i tha ZOTIT: «Përse e mundon shërbëtorin tënd? Përse nuk gjeta hir para teje, që ma ngarkove si barrë tërë këtë popull? 12Mos e ngjiza dhe e polla unë tërë këtë popull që të më thuash mbaje në gji ashtu siç e mban mëndesha foshnjën, deri sa të arrijë në vendin që iu premtove etërve të tij? 13Ku ta gjej mishin për tërë këtë popull që më qahet e më thotë: “Na jep mish për të ngrënë!”? 14Unë s'e mbaj dot vetëm barrën e tërë këtij populli, sepse është tepër e rëndë për mua. 15Po u solle kështu me mua, vritmë një herë e mirë në më do, që të mos e shoh më mjerimin tim».

Shtatëdhjetë pleqtë

16

ZOTI i tha Moisiut: «Më mblidh shtatëdhjetë burra nga pleqtë e Izraelit që i njeh si të

tillë dhe silli te tenda e takimit. Të paraqiten atje bashkë me ty. 17Atje do të zbres edhe unë e do të flas me ty. Do t'u jap shpirtin që është në ty edhe të shtatëdhjetë burrave, që të mbajnë barrën e popullit bashkë me ty. Kështu, nuk do ta mbash barrën vetëm. 18Popullit thuaji: “Nesër shenjtërohuni, se do të hani mish. ZOTI do t'ju japë mish për të ngrënë, sepse u qatë para tij e thatë: ‘Kush do të na japë mish për të ngrënë? Ishim mirë në Egjipt!’. 19Do të hani mish jo vetëm për një, dy, pesë, dhjetë apo njëzet ditë, 20por për tërë muajin derisa t'ju vijë në majë të hundës e t'ju neveritet, sepse e përbuzët ZOTIN që është mes jush kur iu qatë e i thatë: ‘Përse dolëm nga Egjipti?’”». 21Por Moisiu i tha: «Populli që është me mua ka gjashtëqind mijë këmbësorë e ti thua se do t'u japësh për të ngrënë mish për një muaj?! 22A thua qetë e dhentë apo tërë peshqit e detit do të mjaftojnë për ta?». 23ZOTI i tha Moisiut: «Mos i është tharë dora ZOTIT?! Tani do të shohësh nëse fjala ime do të plotësohet apo jo». Moisiu doli dhe i tregoi popullit fjalët e ZOTIT. Pastaj mblodhi shtatëdhjetë burra nga

24

pleqtë e popullit dhe i vendosi përreth tendës. 25Atëherë ZOTI zbriti në re, foli me Moisiun dhe u dha shtatëdhjetë pleqve shpirtin që ishte në Moisiun. Kur shpirti u preh mbi ta, ata filluan të profetizojnë, por kjo nuk u përsërit më. Dy nga pleqtë qëndruan në fushim. Njëri quhej Eldad e tjetri Medad. Ata ishin përz-

26

gjedhur, por nuk kishin shkuar te tenda. Megjithatë, shpirti u preh edhe mbi ta e ata filluan të profetizojnë në fushim. 27Një djalosh vrapoi dhe i tregoi Moisiut: «Eldadi e Medadi po profetizojnë në fushim». 28Atëherë, Jozuehu, biri i Nunit, shërbëtori i Moisiut që në rini, i tha Moisiut: «Imzot, ndaloji!». 29Moisiu iu përgjigj: «Pse ke smirë? Ah, sikur tërë populli i ZOTIT të profetizonte dhe ZOTI t'u jepte shpirtin e tij!». 30Pastaj Moisiu dhe pleqtë e Izraelit u kthyen në fushim.

Shkurtat

Atëherë me urdhër të ZOTIT u ngrit një erë që mbarti shkurta nga deti dhe i solli në

31

fushim. Shkurtat mbuluan një sipërfaqe sa dy kute mbi tokë dhe sa një dite udhë, anembanë fushimit. 32Populli u çua dhe tërë ditën e tërë natën, madje edhe të nesërmen, mblodhi shkurta. Ai që mblodhi më pak kishte një mijë kilogramë. Pastaj i shtrinë përreth fushimit. 33Pa e përtypur mirë mishin, u ndez zemërimi i ZOTIT kundër popullit dhe i goditi shumë rëndë. 34Prandaj dhe vendi u quajt Kibrot Hatavah, sepse atje u varrosën grykësit. 35Populli u nis nga Kibrot Hatavahu e mbërriti në Hacerot.

NUMRAT 12 Mirjama dhe Aroni kundër Moisiut Mirjama e Aroni folën kundër Moisiut për shkak të gruas kushite që kishte

1

marrë. 2Ata thanë: «A thua ZOTI ka folur vetëm përmes Moisiut? A nuk ka folur edhe përmes nesh?». ZOTI i dëgjoi. 3Moisiu ishte njeri shumë i përulur, më i përuluri ndër tërë njerëzit mbi faqen e dheut. 4ZOTI foli menjëherë me Moisiun, Aronin e Mirjamën e u tha: «Ejani të tre në tendën e takimit». Ata shkuan të tre. 5Atëherë ZOTI zbriti në shtyllën e resë dhe qëndroi në hyrje të tendës. Ai thirri Aronin e Mirjamën. Ata shkuan të dy. 6ZOTI u tha: «Dëgjoni fjalët e mia! Profetit të ZOTIT mes jush i dëftehem në vegim, në ëndërr i flas. Me Moisiun, shërbëtorin tim,

7

nuk sillem kështu. Tërë shtëpia ime i besohet atij. Goja-gojës flas me të,

8

hapur e jo me gjëza. Pamjen e ZOTIT ai vështron. Frikë si nuk patët, pra, kundër Moisiut, shërbëtorit tim, të flisnit?». 9

ZOTI u zemërua me ta e u largua. Kur reja u largua nga tenda, Mirjamën e zuri lebra. Lëkura e saj u bë e bardhë si

10

bora. Aroni u kthye drejt Mirjamës dhe vuri re që e kishte zënë lebra. 11Atëherë ai i tha Moisiut: «Imzot, të lutem mos na e ngarko fajin që me marrëzi bëmë e mëkatuam. 12Mos e lër Mirjamën si një foshnjë të vdekur që në bark të nënës, me mishin gjysmë të kalbur». 13Atëherë Moisiu i thirri ZOTIT: «O Perëndi, të lutem shëroje!». 14ZOTI iu përgjigj: «Po ta kishte pështyrë i ati në fytyrë, a nuk do të turpërohej për shtatë ditë? Largojeni pra, nga fushimi për shtatë ditë e pastaj të kthehet». 15Kështu Mirjama u largua nga fushimi për shtatë ditë dhe populli nuk u nis prej andej derisa u kthye ajo. 16Pastaj populli u nis nga Haceroti e fushoi në shkretëtirën e Paranit.

NUMRAT 13 Izraelitët hetojnë Kanaanin 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Dërgo disa burra që të hetojnë tokën e Kanaanit, të cilën unë po

ua jap izraelitëve. Dërgoni nga një prijës për çdo fis». 3Moisiu veproi siç i tha ZOTI dhe i dërgoi krerët e izraelitëve nga shkretëtira e Paranit. 4Këta janë emrat e tyre: prej fisit të Rubenit, Shamuai, biri i Zakurit; 5prej fisit të Simeonit, Shafati, biri i Horiut; 6prej fisit të Judës, Kalebi, biri i Jefunehut; 7prej fisit të Isaharit, Igali, biri i Jozefit; 8prej fisit të Efraimit, Hosea, biri i Nunit; 9prej fisit të Benjaminit, Paltiu, biri i Rafuit; 10prej fisit të Zabulonit, Gadieli, biri i Sodit; 11prej fisit të Jozefit, fisit të Manaseut, Gadiu, biri i Susiut; 12prej fisit të Danit, Amieli, biri i Gemaliut; 13prej fisit të Asherit, Seturi, biri i

Mikaelit; 14prej fisit të Neftaliut, Nahabi, biri i Vafsiut; 15dhe prej fisit të Gadit, Geueli, biri i Makiut. Këta ishin emrat e burrave që Moisiu dërgoi për të hetuar tokën. Moisiu e quajti

16

Hosenë, birin e Nunit, Jozueh. Moisiu i dërgoi për të hetuar tokën e Kanaanit e u tha: «Shkoni nëpër Negev e

17

ngjituni në male, 18që të vështroni se çfarë vendi është. A ka shumë apo pak banorë? A është popull i fortë apo jo? 19A është toka ku rrinë e mirë apo e keqe? A janë qytetet ku banojnë të hapura apo të fortifikuara? 20A është tokë pjellore apo e shkretë? A ka pyje apo jo? Kini guxim e merrni disa nga frutet e tokës». Ishte stina e rrushit të hershëm. Kështu, ata shkuan dhe hetuan tokën, që nga shkretëtira e Cinit deri në Rehob të

21

Lebo Hamatit. 22Shkuan në Negev e mbërritën në Hebron. Atje banonin bijtë e Anakut, Ahimani, Sheshai e Talmai. Hebroni ishte ndërtuar shtatë vjet përpara Coanit të Egjiptit. 23Kur arritën në luginën e Eshkolit, vëzhguesit këputën shegë, fiq dhe një degë me vile rrushi që e mbartën dy veta në shtagë. 24Vendi u quajt lugina e Eshkolit për shkak të viles së rrushit që izraelitët këputën atje.

Raportimi Pas dyzet ditësh hetimi, vëzhguesit u kthyen. 26Erdhën te Moisiu e Aroni dhe te tërë

25

bashkësia e Izraelit në shkretëtirën e Paranit, në Kadesh. U sollën lajmin Moisiut, Aronit e tërë bashkësisë dhe i dëftuan frutet e tokës. 27Pastaj i treguan Moisiut: «Shkuam te vendi ku na dërgove. Atje rrjedh vërtet qumësht e mjaltë. Ja disa nga frutet e vendit. 28Por banorët e vendit janë të fortë, qytetet janë të fortifikuara e shumë të mëdha. Madje, atje vumë re edhe pasardhësit e Anakut. 29Amalekitët banojnë në tokën e Negevit. Hititët, jebusitët e amoritët banojnë në malësi, ndërsa kananitët banojnë buzë detit, përgjatë Jordanit». Por Kalebi e urdhëroi popullin të heshtte e i tha Moisiut: «Të shkojmë menjëherë e

30

ta pushtojmë, se me të vërtetë jemi në gjendje të fitojmë». 31Burrat që kishin shkuar me

të u përgjigjën: «Jo, nuk ndeshemi dot me atë popull, se janë më të fortë se ne». 32Ata u folën keq izraelitëve për tokën që hetuan: «Toka që përshkuam dhe hetuam është një vend që i përpin banorët e saj. I gjithë populli që pamë është shtatlartë. 33Atje vumë re edhe nefilimët, pasardhësit e Anakut që rrjedhin prej nefilimëve. Para tyre, na u duk vetja si karkaleca. Kështu do t'iu dukemi edhe ne atyre».

NUMRAT 14 Rebelimi i bashkësisë Atëherë tërë bashkësia vuri kujën e vajtoi gjatë gjithë asaj nate. 2Të gjithë izraelitët

1

murmuritën kundër Moisiut e Aronit e u thanë: «Më mirë të kishim vdekur në Egjipt ose këtu në shkretëtirë. 3Pse po na çon ZOTI në këtë tokë? Që të vdesim prej shpate e që gratë e fëmijët të na zihen rob? A nuk është më mirë të kthehemi në Egjipt?». 4Ata i thoshin njëri-tjetrit: «Të caktojmë një prijës tjetër e të kthehemi në Egjipt». Atëherë Moisiu e Aroni ranë me fytyrë përdhe përpara tërë bashkësisë së izrael-

5

itëve. 6Jozuehu, biri i Nunit, dhe Kalebi, biri i Jefunehut, dy nga vëzhguesit, i shqyen rrobat 7e i thanë bashkësisë së izraelitëve: «Toka që përshkuam e hetuam është tej mase e mirë. 8Nëse ZOTI na përkrah, do të na çojë në këtë vend e do të na e japë tokën ku rrjedh qumësht e mjaltë. 9Mos ngrini krye kundër ZOTIT! Mos e kini frikë popullin e vendit, se është kafshatë e vogël për ne. Ata s'ka kush t'i ndihmojë, ndërsa me ne është ZOTI. Mos i kini frikë!». 10Mirëpo tërë bashkësia e izraelitëve donte t'i vriste me gurë. Atëherë lavdia e ZOTIT iu dëftua të gjithë izraelitëve në tendën e takimit 11dhe ZOTI i tha Moisiut: «Edhe për sa kohë do të më përbuzë ky popull? Edhe për sa kohë nuk do të më zërë besë, pas gjithë atyre shenjave që bëra mes tyre? 12Do t'i godas me murtajë e do t'i dëboj, ndërsa prej teje do të bëj një komb më të madh e më të fuqishëm se ata».

Lutja e Moisiut

Por Moisiu i tha ZOTIT: «Do të dëgjojnë egjiptianët, prej nga e nxore me forcë këtë

13

popull, 14e do t'u tregojnë banorëve të këtij vendi. Ata kanë dëgjuar se ti, o ZOT, je mes këtij populli, sepse ti, o ZOT, shfaqesh ballë për ballë, reja jote qëndron mbi ta, dhe ditën u shkon para në shtyllën e resë, ndërsa natën në shtyllën e zjarrit. 15Nëse e vret një herë e mirë këtë popull, popujt që kanë dëgjuar të flitet për ty do të thonë: 16“ZOTI i theri në shkretëtirë, se nuk ishte në gjendje ta çonte këtë popull në tokën që u premtoi”. 17Prandaj, të lutem, tregoje madhështinë e fuqisë tënde, o Zot, ashtu siç the: “ZOTI është i ngadaltë në zemërim e plot mirësi,

18

e fal paudhësinë e shkeljen, por nuk lë pa dënuar. Paudhësinë e etërve e ndëshkon, deri te fëmijët, deri te breznia e tretë dhe e katërt”. Fale paudhësinë e këtij populli në saje të mirësisë sate të madhe, ashtu siç ke bërë që

19

kur i nxore nga Egjipti e deri tani». Atëherë ZOTI i tha: «Po i fal siç the, 21por pasha jetën e lavdinë e ZOTIT që

20

mbush tërë tokën, 22asnjë nga njerëzit që pa lavdinë time e shenjat që bëra në Egjipt e në shkretëtirë dhe më vuri në provë dhjetë herë pa më dëgjuar, 23s'ka për ta parë tokën që u premtova etërve të tyre. Asnjë nga ata që më përbuzën nuk do ta shohë. 24Por me Kalebin, shërbëtori tim, ishte një frymë tjetër dhe ai më qëndroi besnik, prandaj do ta çoj në tokën që shkeli dhe që pasardhësit e tij do ta zotërojnë. Amalekitët e kananitët banojnë në luginë, prandaj nesër kthehuni e nisuni drejt

25

shkretëtirës, rrugës për te deti i Kuq».

Ndëshkimi i bashkësisë 26

ZOTI i tha Moisiut e Aronit: 27«Për sa kohë do të murmuritë kundër meje kjo bash-

kësi e mbrapshtë? Mjaft i dëgjova duke murmuritur kundër meje. 28Prandaj thuaju:

“Pasha jetën, kumton ZOTI, unë do të bëj me ju siç dëgjova se thatë. 29Në këtë shkretëtirë do të bien kufomat tuaja, të gjithë të regjistruarit nga njëzet vjeç e lart që murmuritën kundër meje. 30Asnjë prej jush nuk do të hyjë në tokën ku u betova se do t'ju vendos, përveç Kalebit, birit të Jefunehut dhe Jozuehut, birit të Nunit. 31Fëmijët tuaj, për të cilët thatë se do të zihen rob, do t'i fus. Ata do ta shijojnë tokën që ju përbuzët, 32ndërsa kufomat tuaja do të bien në këtë shkretëtirë. 33Bijtë tuaj do të bredhin si barinj nëpër shkretëtirë për dyzet vjet. Ata do të paguajnë për pabesinë tuaj gjersa çdo kufomë juaja të marrë fund në shkretëtirë. 34Paudhësitë tuaja do t'i vuani për dyzet vjet, një vit për çdo ditë që hetuat tokën. Kështu do ta dini se ç'do të thotë të më kundërshtoni. 35Unë ZOTI fola: kështu do të sillem me tërë këtë bashkësi të mbrapshtë që bëhet bashkë kundër meje. Në këtë shkretëtirë do të vdesin, këtu do të marrin fund!”». Burrat që Moisiu dërgoi për të hetuar tokën dhe që në kthim nxitën tërë bashkësinë

36

të murmuriste kundër tij, duke folur keq për tokën, 37vdiqën nga një plagë para ZOTIT. 38Nga burrat që shkuan për të hetuar tokën, mbetën gjallë vetëm Jozuehu, biri i Nunit, dhe Kalebi, biri i Jefunehut. Kur Moisiu u tha tërë këto fjalë, izraelitët vajtuan me të madhe. 40U ngritën herët në

39

mëngjes, u ngjitën në majë të malit e thanë: «Le të shkojmë te vendi, për të cilin ZOTI tha se mëkatuam». 41Moisiu u tha: «Përse po shkelni fjalën e ZOTIT? Nuk keni për t'ia dalë mbanë. 42Mos shkoni, se nuk do ta keni ZOTIN mes jush dhe armiqtë do t'ju mundin. 43Përballë keni amalekitët e kananitët. Do të vdisni prej shpatës së tyre, se i kthyet shpinën ZOTIT e ai nuk do të jetë me ju». 44Por ata ngulën këmbë dhe u ngjitën në majë të malit, edhe pse arka e besëlidhjes së ZOTIT dhe Moisiu nuk lëvizën nga mesi i fushimit. 45Atëherë amalekitët e kananitët, malësorët e vendit, i sulmuan e i goditën dhe i ndoqën deri në Hormah.

NUMRAT 15

Rregulla për flijime 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Fol me izraelitët e thuaju: kur të hyni në vendbanimin që po ju

jap 3e t'i kushtoni ZOTIT dhen e qe si fli erëkëndshme zjarri, qofshin ato fli shkrumbimi apo flijime për të përmbushur ndonjë zotim, si fli vullnetare ose për të festuar të kremtet, 4paraqitini ZOTIT edhe një kilogram majë mielli të përzier me një litër vaj si fli drithi 5dhe një litër verë si fli stërpikjeje për çdo qengj të flijuar ose të kushtuar si fli shkrumbimi. 6Për çdo dash sillni dy kilogramë majë mielli të përzier me një litër e gjysmë vaj si fli drithi 7dhe një litër e gjysmë verë si fli stërpikjeje që të jetë fli erëkëndshme për ZOTIN. 8Kur të kushtosh dem, qoftë si fli shkrumbimi apo si flijim për të përmbushur ndonjë zotim ose si fli paqtimi, 9sill edhe tre kilogramë majë mielli, të përzier me dy litra vaji si fli drithi 10dhe dy litra verë si fli stërpikjeje që të jetë fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN. 11Kështu të bëhet për çdo dem, çdo dash, çdo qengj e çdo dhi. 12Flija përkatëse e drithit dhe e stërpikjes të përllogaritet sipas numrit të tyre. Kështu të veprojë çdo vendas që i paraqet ZOTIT fli erëkëndshme zjarri. 14Kur një i

13

huaj, qoftë i ardhur apo banor i përkohshëm, i kushton ZOTIT fli erëkëndshme zjarri, të bëjë siç bën edhe ti. 15I njëjti rregull të vlejë për bashkësinë, si për ju, edhe për të huajin. Ky është rregull i përhershëm, brez pas brezi. Si ju, edhe i huaji, jeni të njëjtë para ZOTIT. 16I njëjti ligj e rregull të vlejë si për ju, edhe për të huajin që banon mes jush». 17

ZOTI i tha Moisiut: 18«Fol me izraelitët e thuaju: kur të hyni në tokën ku unë po ju

çoj 19e të hani nga ushqimi i tokës, kushtojini ZOTIT dhuratë. 20Nga brumi i parë i magjes dhuroni kulaç. Paraqiteni ashtu siç bëni me dhuratën e lëmit. 21Brez pas brezi do t'i jepni ZOTIT nga brumi i parë i magjes. Nëse gaboni padashur e nuk i mbani tërë këto urdhërime, që ZOTI i dha Moisiut 23e

22

përmes tij jua dha edhe juve, që nga dita që u dhanë e më tej, brez pas brezi, 24nëse, pra, ndodh kështu pa dijeninë e bashkësisë, atëherë tërë bashkësia t'i

kushtojë ZOTIT një dem si fli erëkëndshme shkrumbimi, fli drithi e fli stërpikjeje, sipas rregullit, dhe një cjap si fli mëkati. 25Prifti të kryejë shlyerjen e mëkatit për tërë bashkësinë e izraelitëve që t'u falet faji, se gabuan padashur dhe, për këtë, i kushtuan ZOTIT fli zjarri e fli mëkati. 26Kështu, tërë bashkësia e izraelitëve dhe i huaji që banon mes jush do të falet, sepse i tërë populli gaboi padashur. Kur dikush gabon padashur, të paraqesë një ftujë dyvjeçare si fli mëkati. 28Prifti të

27

kryejë shlyerjen e mëkatit për personin që gaboi padashur para ZOTIT që t'i falet faji. 29Ky ligj të vlejë si për vendasin, edhe për të huajin që banon mes jush. 30Por ai vendas apo i huaj që gabon me qëllim, e poshtëron ZOTIN, prandaj të zhbihet nga populli. 31Ai përbuzi fjalën e ZOTIT dhe theu urdhërimet e tij. Të zhbihet për shkak të fajit që bëri».

Mosmbajtja e së shtunës Kur ishin në shkretëtirë, izraelitët kapën dikë që po mblidhte dru ditën e shtunë 33dhe

32

e sollën para Moisiut, Aronit e tërë bashkësisë. 34E mbajtën nën mbikëqyrje, sepse nuk ishte e qartë se ç'do të bëhej me të. 35Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Të dënohet me vdekje! Tërë bashkësia ta vrasë me gurë jashtë fushimit». 36E nxorën jashtë fushimit dhe e vranë me gurë siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun.

Thekët 37

ZOTI i tha Moisiut: 38«Fol me izraelitët e thuaju: brez pas brezi të punojnë thekë në

fund të rrobave. Në cep të thekëve të vendosin një shirit ngjyrë vjollcë. 39Kur të shihni thekët, do të kujtoheni për tërë urdhërimet e ZOTIT e do t'i zbatoni. Kështu nuk do të ndiqni lakmitë e zemrës e të syve. 40Do të kujtoheni të mbani tërë urdhërimet e mia e do të jeni të shenjtë për Perëndinë tuaj. 41Unë, ZOTI, jam Perëndia juaj që ju nxori nga toka e Egjiptit për të qenë Perëndia juaj. Unë, ZOTI, jam Perëndia juaj!».

NUMRAT 16

Kundër Moisiut Koreu, biri i Icharit, të birit të Kohatit, të birit të Levit, bashkë me Datanin e Abiramin,

1

bijtë e Eliabit, dhe me Onin, birin e Peletit, pasardhës i Rubenit, 2u ngritën kundër Moisiut. Me ta u ngritën edhe dyqind e pesëdhjetë izraelitë. Ata ishin prijës të bashkësisë, të përzgjedhur nga këshilli, burra me emër. 3Këta u bashkuan kundër Moisiut e Aronit e u thanë: «E keni tepruar! Tërë bashkësia është e shenjtë. Gjithsecili është i shenjtë dhe ZOTI është mes tyre. Përse, pra, e vini veten në krye të bashkësisë së ZOTIT?». 4Si i dëgjoi, Moisiu ra me fytyrë përdhe 5e i tha Koreut e njerëzve të tij: «Në mëngjes, ZOTI do të tregojë se kush është i tiji, kush është i shenjtë e kush do të pranohet të dalë para tij. Atë që Zoti do të zgjedhë, do ta pranojë edhe të dalë para tij. 6Bëni, pra, kështu: Koreu e njerëzit e tij të marrin nga një temjanicë. 7Nesër, mbushini me zjarr e temjan e vendosini para ZOTIT. Atë që ZOTI do të zgjedhë, ai do të jetë i shenjtë. E keni tepruar, o bijtë e Levit!». 8Moisiu i tha Koreut: «Dëgjoni, o bijtë e Levit! 9A ju duket pak që Perëndia i Izraelit ju ndau veç nga bashkësia e Izraelit e ju pranoi të dilni para tij për të shërbyer në tendën e ZOTIT dhe për të qëndruar para bashkësisë që t'i shërbeni? 10Ai të pranoi ty bashkë me gjithë vëllezërit e tu, o bijtë e Levit, e tani ju kërkoni edhe priftërinë? 11Prandaj, ti dhe gjithë njerëzit e tu jeni mbledhur kundër ZOTIT. Kush është Aroni që murmurisni kundër tij?». Atëherë Moisiu dërgoi njerëz që të thërrisnin Datanin e Abiramin, bijtë e Eliabit, por

12

ata i thanë: «Nuk vijmë! 13A të duket pak që na nxore nga toka ku rridhte qumësht e mjaltë për të na vrarë në shkretëtirë, e tani dashke edhe të na bëhesh prijës? 14Veç kësaj, as nuk na çove në tokën ku rrjedh qumësht e mjaltë e as nuk na dhe trashëgimi, fusha e vreshta. A kujton se do t'u hedhësh hi syve burrave si ne? Nuk vijmë!». 15Moisiu u zemërua shumë e i tha ZOTIT: «Mos i prano flitë e tyre. Nuk u kam marrë as edhe një gomar e nuk i kam bërë keq askujt prej tyre».

Moisiu i tha Koreut: «Ti dhe tërë njerëzit e tu qëndroni nesër para ZOTIT. Ti, njerëzit

16

e tu dhe Aroni. 17Secili të marrë temjanicën e vet, ta mbushë me temjan e t'ia paraqesë ZOTIT, gjithsej dyqind e pesëdhjetë temjanica. Kështu bëj edhe ti me Aronin». 18Secili mori temjanicën e vet, e mbushi me zjarr e temjan dhe qëndroi te hyrja e tendës së takimit bashkë me Moisiun e Aronin. 19Atëherë Koreu mblodhi te hyrja e tendës së takimit tërë bashkësinë kundër Moisiut e Aronit. Lavdia e ZOTIT iu dëftua tërë bashkësisë. Atëherë ZOTI i tha Moisiut e Aronit: 21«Ndahuni nga kjo bashkësi që t'i përpij men-

20

jëherë». 22Ata ranë me fytyrë përdhe e i thanë: «O Perëndi, Perëndi që i jep jetë çdo krijese, a do të zemërohesh me tërë bashkësinë ngaqë mëkatoi një njeri?». 23

ZOTI i tha Moisiut: 24«Thuaji bashkësisë: largohuni nga rrethinat e banesave të Ko-

reut, Datanit e Abiramit». 25Moisiu u ngrit e shkoi te Datani e Abirami. Pas tij shkuan dhe pleqtë e Izraelit. 26Atëherë ai i tha bashkësisë: «Largohuni nga tendat e këtyre njerëzve të mbrapshtë. Mos prekni asgjë që është në to, përndryshe do të shfaroseni bashkë me gjithë mëkatet e tyre». 27Kështu, ata u larguan nga rrethinat e banesave të Koreut, Datanit e Abiramit. Ndërkohë, Datani e Abirami dolën bashkë me gratë, fëmijët e të vegjlit dhe qëndruan te hyrja e tendave të tyre. 28Moisiu tha: «Me këtë do ta dini se ZOTI dhe jo koka ime, më ka dërguar për të bërë të gjitha këto. 29Nëse këta njerëz vdesin natyrshëm, siç u ndodh të gjithëve, apo pësojnë të njëjtin fat si tërë njerëzit e tjerë, atëherë mua nuk më ka dërguar ZOTI. 30Por, nëse ZOTI bën diçka të pazakontë, nëse toka hap gojën e i përpin me gjithçka kanë e zbresin të gjallë në skëterrë, atëherë do ta dini së këta njerëz e kanë përbuzur ZOTIN». Sa mbaroi së foluri këto fjalë, nën këmbët e tyre u hap dheu. 32Toka hapi gojën dhe i

31

përpiu me shtëpi e katandi, ata dhe njerëzit që shkuan pas Koreut. 33Ata zbritën të gjallë në skëterrë bashkë me gjithçka kishin. Toka i mbuloi e u zhbinë prej bashkësisë. 34Kur dëgjuan britmat e tyre, të gjithë izraelitët që i rrethonin ua mbathën, se thoshin: «Do të

na përpijë toka!». 35ZOTI lëshoi një zjarr, që i përpiu të dyqind e pesëdhjetë burrat që po paraqisnin temjan.

NUMRAT 17 Temjanicat 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Thuaji Eleazarit, birit të priftit Aron, t'i heqë temjanicat nga

kufomat e shkrumbuara e ta shpërndajë andej-këtej zjarrin që është në to, sepse temjanicat janë shenjtëruar. 3Temjanicat e këtyre mëkatarëve, që e pësuan me jetën e tyre, farkëtoji si pllaka për të veshur altarin, sepse ia paraqitën ZOTIT dhe u shenjtëruan. Ato të shërbejnë si shenjë qortuese për izraelitët». 4Atëherë prifti Eleazar i mori temjanicat prej bronzi nga kufomat e shkrumbuara dhe i farkëtoi si pllaka për altarin, 5për të shërbyer si përkujtimore për izraelitët që askush, përveç pasardhësve të Aronit, të mos afrohet për t'i kushtuar ZOTIT temjan, përndryshe do ta pësojë si Koreu e njerëzit e tij. Kështu Eleazari bëri siç i tha ZOTI përmes Moisiut. Të nesërmen, tërë bashkësia e izraelitëve murmuriti kundër Moisiut e Aronit: «E

6

vratë popullin e ZOTIT!». 7Por, kur u mblodh kundër Moisiut e Aronit, bashkësia u kthye drejt tendës së takimit dhe ja, reja e mbuloi tendën dhe u dëftua lavdia e ZOTIT. 8Atëherë Moisiu e Aroni mbërritën para tendës së takimit. 9ZOTI i tha Moisiut: 10«Largohuni nga kjo bashkësi që t'i përpij menjëherë». Ata ranë me fytyrë përdhe 11dhe Moisiu i tha Aronit: «Merre temjanicën, mbushe me zjarr nga altari dhe me temjan. Nxito drejt bashkësisë e shlyej mëkatin e tyre, sepse ka shpërthyer zemërimi i ZOTIT dhe po pllakos gjëma!». 12Aroni e mori siç i tha Moisiu dhe vrapoi në mes të bashkësisë. Tashmë mes tyre kishte filluar gjëma. Ai e mbushi me temjan dhe e shleu mëkatin e popullit. 13Qëndroi ndërmjet të vdekurve e të gjallëve dhe gjëma u ndal.

Dyzet mijë e katërqind veta vdiqën nga kjo gjëmë pa përmendur ata që vdiqën për

14

shkak të Koreut. 15Kur u ndal gjëma, Aroni u kthye te Moisiu, në hyrje të tendës së takimit.

Shkopi i Aronit 16

ZOTI i tha Moisiut: 17«Fol me izraelitët e merr nga një shkop për çdo fis, për çdo

prijës të familjeve të etërve, gjithsej dymbëdhjetë shkopinj. Në secilin shkop shkruaj emrin e prijësit përkatës. 18Emrin e Aronit shkruaje te shkopi i Levit, se duhet të ketë nga një shkop për çdo krye të familjeve të etërve. 19Pastaj, vendosi në tendën e takimit para dëshmisë, atje ku takohem me ju. 20Shkopi i atij që do të zgjedh, do të lulëzojë. Kështu do t'i heq qafe murmuritjet e izraelitëve që nuk reshtin kundër jush». Moisiu foli me izraelitët e çdo prijës i familjeve të etërve i dha nga një shkop. Gjithsej

21

ishin dymbëdhjetë shkopinj. Mes tyre ishte edhe shkopi i Aronit. 22Moisiu i vendosi në tendën e dëshmisë në prani të ZOTIT. 23Të nesërmen, Moisiu hyri në tendën e dëshmisë dhe, ja, shkopi i Aronit, nga fisi i Levit, kishte lulëzuar. Ai kishte nxjerrë sytha, kishte bulëzuar e kishte prodhuar bajame. 24Atëherë Moisiu i nxori të gjithë shkopinjtë nga prania e ZOTIT para tërë popullit të Izraelit. Ata i panë dhe secili mori shkopin e vet. 25

ZOTI i tha Moisiut: «Ktheje shkopin e Aronit te dëshmia, që të ruhet si shenjë për

kryengritësit. Kështu, do t'i japësh fund murmuritjeve kundër meje, që ata të mos vdesin». 26Moisiu bëri ashtu siç e kishte urdhëruar ZOTI. 27Izraelitët i thanë Moisiut: «Ja, morëm fund! U zhbimë! Të gjithë ne mbaruam! 28Kushdo që i afrohet tendës së ZOTIT, vdes. A thua kështu do të vdesim e do të marrim fund?!».

NUMRAT 18 Përgjegjësitë e priftërinjve 1

ZOTI i tha Aronit: «Ti, bijtë e tu dhe familja e atit tënd do të përgjigjeni për çdo faj të

kryer kundër shenjtërores dhe gjatë shërbesës suaj si priftërinj. 2Bashkë me veten

paraqit edhe vëllezërit prej fisit të Levit, fisit të etërve të tu, që të të shoqërojnë e të të shërbejnë kur ti bashkë me bijtë e tu të jeni para tendës së dëshmisë. 3Ata të kujdesen për shërbesën tënde dhe për atë të tendës, por të mos i afrohen enëve të shenjtërores dhe altarit, që të mos vdesin, as ata e as ju. 4Do të të shoqërojnë e do të kujdesen për çdo shërbesë të tendës së takimit. Askush tjetër nuk do t'ju afrohet. 5Do të kujdeseni për shërbesën e shenjtërores e të altarit, që zemërimi i Zotit të mos ndizet më kundër izraelitëve. 6Ja, unë i kam marrë levitët, vëllezërit tuaj, nga mesi i izraelitëve si dhuratë kushtuar ZOTIT e jua kam dhuruar që të shërbejnë në tendën e takimit. 7Ndërsa ti bashkë me bijtë e tu do të kujdeseni si priftërinj për çdo gjë në altar dhe për çdo gjë brenda velit. Kjo është shërbesa juaj. Si dhuratë për këtë shërbesë ju jap priftërinë. Kushdo tjetër që afrohet, do të vdesë».

Pjesa e priftërinjve 8

ZOTI i tha Moisiut e Aronit: «Ja, unë të kam besuar dhuratat që më kushtohen. Të

gjitha gjërat e shenjta të kushtuara nga izraelitët t'i kam dhënë për pjesë ty e bijve të tu. Ky është rregull i përhershëm. 9Nga flitë më të shenjta, ty do të të përkasin të gjitha flitë që nuk digjen, ato të drithit, të mëkatit dhe të fajit. Ato të jenë tejet të shenjta për ty e bijtë e tu. 10Haji në vendin më të shenjtë. Mund t'i hajë çdo mashkull. Ato të jenë të shenjta për ty. 11Ty do të të përkasin edhe dhuratat e izraelitëve të kushtuara si fli lartësimi. Ato ua kam dhënë bijve e bijave të tua. Ky është rregull i përhershëm. Ato mund t'i hajë çdo pjesëtar i pastër i shtëpisë tënde. 12Ty t'i kam dhënë të gjitha frytet e para që i kushtohen ZOTIT, më të mirën e vajit, e verës e të drithit. 13Ty do të të përkasin frytet e para të tokës që i sillen ZOTIT. Ato mund t'i hajë çdo pjesëtar i shtëpisë tënde. 14Ty do të të përkasë çdo gjë që ndahet veç për Zotin në Izrael. 15Çdo fryt i parë i barkut, si i njerëzve, edhe i kafshëve, që i paraqitet ZOTIT do të të përkasë ty. Por të parëlindurit e njerëzve e të kafshëve të papastra do t'i shpaguash. 16Pas një muaji, caktoje çmimin e shpagimit pesë sikla, e barabartë me gjashtëdhjetë gramë sipas peshës së

shenjtërores. 17Të parëlindurit e qeve, të dhenve e të dhive mos i shpago. Ata janë të shenjtë. Derdhe gjakun e tyre në altar e digje dhjamin e tyre si fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN. 18Mishi i tyre do të të përkasë ty ashtu siç të përket gjoksi i flisë së lartësimit dhe kofsha e djathtë. 19Ty t'i kam dhënë të gjitha dhuratat e shenjta që izraelitët i kushtojnë ZOTIT. T'i kam dhënë ty, bijve të tu e bijave të tua që janë me ty. Ky është rregull i përhershëm. Kjo është një besëlidhje e përhershme para ZOTIT, e pathyeshme si kripa, për ty e për pasardhësit e tu».

Prona e levitëve 20

ZOTI i tha Aronit: «Nuk do të kesh trashëgimi në tokën e tyre e as pjesë mes tyre.

Unë jam pjesa dhe trashëgimia jote mes izraelitëve. 21Levitëve u kam dhënë për trashëgimi të gjitha të dhjetat që jep Izraeli në këmbim të shërbesës që kryejnë në tendën e takimit. 22Kështu, izraelitët nuk do t'i afrohen më tendës së takimit, që të mos mëkatojnë e të vdesin. 23Vetëm levitët do të shërbejnë në tendën e takimit dhe ata do të përgjigjen për fajet e tyre. Ky është rregull i përhershëm brez pas brezi. Ata nuk do të kenë trashëgimi mes izraelitëve, 24sepse u kam dhënë për trashëgimi të dhjetat që izraelitët i kushtojnë si dhuratë ZOTIT, prandaj dhe u thashë se nuk do të kenë trashëgimi mes izraelitëve». 25

ZOTI i tha Moisiut: 26«Fol me levitët e thuaju që kur ta marrin të dhjetën e izraelitëve,

që ua kam dhënë si trashëgimi, t'i kushtojnë si dhuratë ZOTIT një të dhjetën e saj, pra të dhjetën e të dhjetave. 27Kjo do t'ju njihet si dhuratë, e njëjtë me atë të drithit të lëmit e të lëngut të torkut. 28Kështu, edhe ju do t'i kushtoni dhuratë ZOTIT nga të gjitha të dhjetat që do të merrni nga izraelitët. Këtë dhuratë kushtuar ZOTIT do t'ia jepni priftit Aron. 29Kushtoni si dhuratë pjesën që i takon ZOTIT nga të gjitha dhuratat që merrni. Pjesa që do të shenjtëroni të jetë ndër më të mirat. 30Pasi ta kushtojnë pjesën më të mirë, levitët ta shohin pjesën që mbetet njësoj si prodhimi i lëmit e i torkut. 31Ti dhe familja jote mund t'i hani në çdo vend, sepse është paga juaj për shërbimin që kryeni në

tendën e takimit. 32Nëse i kushtoni më të mirat nuk do të bini në mëkat për shkak të tyre e nuk do t'i përdhosni kushtimet e shenjta të izraelitëve. E kështu nuk do të vdisni».

NUMRAT 19 Rregullat e pastrimit 1

ZOTI i tha Moisiut e Aronit: 2«Ky është rregull ligjor që ZOTI ka urdhëruar: “Thuaju iz-

raelitëve të të sjellin një mëshqerrë të kuqe, të shëndetshme e të patëmetë, që nuk është vënë në zgjedhë. 3Jepja priftit Eleazar. Mëshqerra të nxirret jashtë fushimit e të theret para tij. 4Eleazari ta ngjyejë gishtin në gjakun e mëshqerrës e të spërkatë shtatë herë para tendës së takimit. 5Pastaj e gjithë mëshqerra, lëkura, mishi, gjaku e rropullitë të digjen para tij. 6Prifti të marrë dru cedri, hisop e lesh me ngjyrë të kuqe të ndezur e t'i hedhë në mes të zjarrit që djeg mëshqerrën. 7Atëherë prifti të lajë rrobat e trupin e vet me ujë. Pastaj të hyjë në fushim. Ai do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 8Edhe ai që e dogji mëshqerrën t'i lajë rrobat e trupin e vet me ujë. Ai do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 9Atëherë dikush që është i pastër ta mbledhë hirin e mëshqerrës e ta vendosë jashtë fushimit, në një vend të pastër, që të përdoret nga bashkësia e izraelitëve për ujin e pastrimit, sepse është fli mëkati. 10Ai që mblodhi hirin e mëshqerrës të lajë rrobat e veta. Ai do të jetë i papastër deri në mbrëmje. Ky është rregull i përhershëm si për izraelitët, edhe për të huajt që banojnë mes jush. Kushdo që prek kufomën e një njeriu, do të jetë i papastër për shtatë ditë. 12Në ditën

11

e tretë, të pastrojë veten me ujin e pastrimit. Në ditën e shtatë do të jetë i pastër, por nëse nuk pastrohet ditën e tretë nuk do të jetë i pastër ditën e shtatë. 13Kushdo që nuk pastrohet pasi ka prekur kufomën e një njeriu, përdhos tendën e ZOTIT, prandaj dhe do të zhbihet prej Izraelit. Ai është i papastër dhe i tillë do të mbesë, sepse nuk u spërkat me ujin e pastrimit.

Ky është ligji për ata që vdesin në tendë: kushdo që hyn apo që është në tendë do

14

të jetë i papastër për shtatë ditë. 15Çdo enë e hapur e pa mbuluar me kapak do të jetë e papastër. 16Kushdo që prek në fushë të hapur një njeri që është vrarë me shpatë apo që ka vdekur natyrshëm, eshtra njeriu apo ndonjë varr, do të jetë i papastër për shtatë ditë. 17Për të pastruar të papastrin të merret hi nga flija për mëkatin e djegur e të shtihet në një enë të mbushur me ujin e jetës. 18Atëherë dikush që është i pastër të marrë hisop, ta ngjyejë në ujë e të spërkatë tendën, të gjitha enët, njerëzit që ishin atje, këdo që kishte prekur ndonjë eshtër apo varr, ndonjë të vrarë apo të vdekur. 19I pastri të spërkatë të papastrin ditën e tretë e të shtatë. Ai do ta pastrojë të papastrin ditën e shtatë. Pasi i ka larë rrobat në ujë, i papastri do të jetë i pastër në mbrëmje. 20I papastri që nuk pastrohet të zhbihet prej bashkësisë, sepse ka përdhosur shenjtëroren e ZOTIT. Ai është i papastër, sepse nuk u spërkat me ujin e pastrimit. 21Ky është rregull i përhershëm. Kushdo që spërkat ujin e pastrimit t'i lajë rrobat e veta. Kushdo që e prek ujin e pastrimit do të jetë i papastër deri në mbrëmje. 22Çdo gjë që prek i papastri do të jetë e papastër e kushdo që prek diçka të papastër do të jetë i papastër deri në mbrëmje”».

NUMRAT 20 Ujërat e Meribës Në muajin e parë, tërë bashkësia izraelite mbërriti në shkretëtirën e Cinit e populli

1

qëndroi në Kadesh. Atje vdiq e u varros Mirjama. Atje nuk kishte ujë për bashkësinë, prandaj u mblodhën kundër Moisiut e Aro-

2

nit. 3Populli u grind me Moisiun e i tha: «Ah, sikur të kishim vdekur edhe ne kur na vdiqën vëllezërit para ZOTIT. 4Përse e sollët bashkësinë e ZOTIT në këtë shkretëtirë, që të vdesim këtu ne dhe bagëtitë tona? 5Përse na nxorët nga Egjipti e na sollët në këtë vend të keq? Ky s'është vend ku mund të mbillet. Nuk ka as fiq, as vreshta, as shegë e as ujë për të pirë». 6Atëherë Moisiu e Aroni u larguan nga bashkësia e shkuan në hyrje

të tendës së takimit. Ata ranë me fytyrë përdhe e iu shfaq lavdia e ZOTIT. 7ZOTI i tha Moisiut: 8«Merre shkopin e bashkë me Aronin, vëllanë tënd, mblidhe bashkësinë. Flitini shkëmbit në sy të të gjithëve, që të nxjerrë ujë. Kështu do t'u nxjerrësh ujë nga shkëmbi e do t'i japësh për të pirë bashkësisë e bagëtive». Moisiu e mori shkopin prej pranisë së ZOTIT siç e kishte urdhëruar ZOTI. 10Ai bashkë

9

me Aronin e mblodhi bashkësinë para shkëmbit e u tha: «Dëgjoni, o kryengritës! Doni t'ju nxjerrim ujë nga ky shkëmb?». 11Atëherë Moisiu e ngriti dorën, i ra shkëmbit dy herë me shkop e prej tij doli shumë ujë. Kështu, pinë bashkësia e bagëtia. 12Por, ZOTI i tha Moisiut e Aronit: «Nuk do ta çoni këtë bashkësi në tokën që u kam dhënë, sepse nuk më besuat për të më shenjtëruar para izraelitëve». 13Këto janë ujërat e Meribës, ku izraelitët u grindën me ZOTIN dhe ku ai u tregua i shenjtë mes tyre.

Kalimi përmes Edomit Moisiu dërgoi nga Kadeshi disa lajmëtarë te mbreti i Edomit e i tha: «Kështu thotë

14

Izraeli, vëllai yt: ti i di të gjitha vështirësitë që kemi hasur, 15sesi etërit tanë shkuan në Egjipt, sesi banuam atje për një kohë të gjatë e sesi egjiptianët na keqtrajtuan ne dhe etërit tanë. 16Ne i thirrëm ZOTIT. Ai na dëgjoi, dërgoi një engjëll e na nxori nga Egjipti. Tani jemi në Kadesh, qytet në kufi me vendin tënd. 17Na lër pra, të kalojmë përmes tokës tënde. Nuk do të kalojmë nëpër ara e nëpër vreshta e nuk do të pimë ujë nga burimet. Do të ecim rrugës mbretërore, nuk do shmangemi as majtas, as djathtas derisa të kalojmë përtej kufijve të tu». Por Edomi iu përgjigj: «Nuk do të kaloni. Përndryshe do të dal t'ju pres me

18

shpatë». 19Izraelitët i thanë: «Do të shkojmë rrugës kryesore. Nëse unë e kafshët e mia pimë ujin tënd, do ta paguaj. Nuk po të kërkojmë shumë, na lër vetëm të kalojmë më këmbë». 20Edomi u tha: «Nuk do të kaloni!» dhe u doli përpara me një ushtri të madhe e të fuqishme. 21Kështu Edomi nuk e lejoi Izraelin të kalojë përmes kufijve të tij dhe Izraeli u largua.

Vdekja e Aronit Atëherë tërë bashkësia izraelite u nis nga Kadeshi dhe mbërriti në malin Hor. 23Kur

22

ishin në Hor, që është në kufi me tokën e Edomit, ZOTI i tha Moisiut e Aronit: 24«Aroni do të bashkohet me të parët. Ai nuk do të hyjë në tokën që u kam dhënë izraelitëve, sepse ngritët krye kundër meje tek ujërat e Meribës. 25Merr me vete Aronin e birin e tij, Eleazarin, dhe ngjiti në malin Hor. 26Zhvishja rrobat Aronit e vishja Eleazarit, birit të tij. Aroni do të bashkohet me të parët. Ai do të vdesë atje». 27Moisiu bëri siç i urdhëroi ZOTI. Ata u ngjitën në malin Hor para tërë bashkësisë. 28Moisiu ia zhveshi rrobat Aronit e ia veshi Eleazarit, birit të tij. Aroni vdiq në majë të malit. Pastaj Moisiu dhe Eleazari zbritën nga mali 29dhe mbarë bashkësia e pa që Aroni kishte vdekur. Atëherë tërë shtëpia e Izraelit e vajtoi për tridhjetë ditë.

NUMRAT 21 Mbreti i Aradit Mbreti kananit i Aradit, që jetonte në Negev, dëgjoi se Izraeli po vinte udhës së

1

Atarimit. Ai i sulmoi e zuri rob disa prej tyre. 2Atëherë Izraeli iu zotua ZOTIT: «Nëse ma dorëzon me të vërtetë këtë popull, do t'i rrënoj qytetet e tyre». 3ZOTI e dëgjoi Izraelin dhe ia dorëzoi kananitët. Izraelitët i rrënuan krejt banorët e qytetet e tyre. Kështu, vendi u quajt Hormah.

Gjarpri prej bronzi Izraelitët u nisën nga mali Hor rrugës së detit të Kuq për t'i rënë përqark tokës së

4

Edomit. Por rrugës, populli e humbi durimin 5e foli kundër Perëndisë e Moisiut: «Përse na nxorët nga Egjipti, që të vdesim në shkretëtirë? S'ka bukë, s'ka ujë e kjo bukë e shpifur na u neverit!». 6Atëherë ZOTI dërgoi mes popullit gjarpërinj helmues dhe ata e kafshuan popullin. Shumë prej izraelitëve vdiqën. 7Populli shkoi te Moisiu e i tha:

«Mëkatuam, sepse folëm kundër ZOTIT e kundër teje. Lutju ZOTIT që t'i largojë gjarpërinjtë prej nesh». Moisiu u lut për popullin 8dhe ZOTI i tha: «Bëj një gjarpër helmues dhe vendose në një shtyllë. Kushdo që është kafshuar, ta shikojë e ka për të jetuar». 9Atëherë Moisiu bëri një gjarpër prej bronzi dhe e vendosi mbi një shtyllë. Nëse gjarpri kafshonte dikë, ai vështronte drejt gjarprit prej bronzi dhe jetonte.

Udhëtimi drejt Moabit Izraelitët vijuan udhëtimin e fushuan në Obot. 11Pastaj u nisën nga Oboti e fushuan

10

në Ijim Abarim, në shkretëtirën përballë Moabit, në lindje. 12U nisën prej andej e fushuan në luginën e Zeredit. 13U nisën edhe prej Zeredit e fushuan matanë Arnonit që ndodhet në shkretëtirën përtej kufijve të amoritëve. Arnoni është në kufi me Moabin, mes Moabit e amoritëve, 14prandaj edhe thuhet në librin e «Luftrave të ZOTIT»: «Vahebi në Sufa dhe luginat e Arnonit. Rrëpira e luginave

15

që shtrihet drejt banesave të Arit e përqafon kufijtë e Moabit». Prej këndej shkuan në Beer. Ky është pusi ku ZOTI i tha Moisiut: «Mblidhe bash-

16

kësinë që t'u jap ujë». 17Dhe Izraeli këndoi këtë këngë: «Gurro, o pus, e ju këndojini pusit

18

që hapën prijësit, që fisnikët e popullit gërmuan, me skeptër e me shkop». Pastaj prej shkretëtirës shkuan në Matanë, 19prej Matanës në Nahaliel, prej Nahalielit në Bamot, 20prej Bamotit në luginën që është në vendin e Moabit, në majë të Pisgahut prej nga shihet Jishmoni.

Mbreti i Sihonit Izraeli dërgoi disa lajmëtarë te Sihoni, mbreti i amoritëve, e i tha: 22«Më lër të kaloj

21

përmes tokës tënde. Nuk do të kalojmë as nëpër ara e as nëpër vreshta, as nuk do të pimë ujë nga burimet. Do të ecim rrugës mbretërore derisa të kalojmë përtej kufijve të tu». 23Por Sihoni nuk e la të kalojë përmes tokës së tij. Ai mblodhi tërë popullin dhe i doli para në shkretëtirë. Mbërriti në Jahac dhe e sulmoi. 24Por Izraeli e shkoi në teh të shpatës dhe e pushtoi tokën e tij, nga Arnoni deri në Jabok, deri te pasardhësit e Amonit, sepse kufijtë e amonitëve ishin të mbrojtur mirë. 25Izraeli i pushtoi të gjitha këto qytete amorite e banoi në to, në Heshbon dhe në të gjitha rrethinat. 26Heshboni ishte qyteti i Sihonit, mbretit të amoritëve, i cili kishte luftuar kundër mbretit të mëparshëm të Moabit dhe ia kishte pushtuar tërë vendin që zotëronte, deri në Arnon. 27Prandaj dhe rapsodët thoshin: «Ejani në Heshbon! Të ndërtohet e themelohet qyteti i Sihonit. Zjarr shpërtheu prej Heshbonit,

28

flakë prej qytetit të Sihonit. E përpiu Arin e Moabit, i përlau majat e Arnonit. Mjerë ti, o Moab!

29

Kaq e pate, o popull i Kemoshit! Djemtë e tu i bëre ikanakë, vajzat e tua robinja të Sihonit, mbretit të amoritëve. Me shigjeta i qëlluam.

30

Heshboni deri në Dibon u shkatërrua. E rrënuam derisa zjarri u përhap në Medebë».

Kështu, Izraeli banoi në tokën e amoritëve. 32Atëherë Moisiu dërgoi disa njerëz që të

31

përgjojnë Jazerin. Ata i pushtuan rrethinat e Jazerit e i dëbuan amoritët që ishin atje.

Mbreti i Bashanit Izraelitët u kthyen e shkuan rrugës për në Bashan. Ogu, mbreti i Bashanit, bashkë

33

me gjithë popullin, u doli përpara në Edrej, që të ndeshej me ta. 34ZOTI i tha Moisiut: «Mos e ki frikë, se ta kam dorëzuar atë, gjithë popullin dhe tokën e tij. Vepro me të siç veprove me Sihonin, mbretin e amoritëve, që banonte në Heshbon». 35Kështu, izraelitët i ranë aq fort Ogut, bijve e gjithë popullit të tij, sa askush nuk shpëtoi. Ata e pushtuan tokën e tij.

NUMRAT 22 Balaku dhe Balaami Izraelitët u nisën e fushuan në stepat e Moabit, përtej Jordanit kundruall

1

Jerikosë. 2Balaku, biri i Ciporit, pa gjithçka që Izraeli u bëri amoritëve. 3Atëherë Moabin e kapi një frikë e madhe, se populli ishte i shumtë. Ai u tmerrua prej izraelitëve 4e u tha pleqve të Midianit: «Tashmë kjo turmë do të përlajë gjithçka përreth nesh siç përlan kau barin e fushës». Asokohe, Balaku, biri i Ciporit, ishte mbreti i Moabit. 5Ai dërgoi disa lajmëtarë te Balaami, biri i Beorit, në Petora, në vendlindjen e tij, që është buzë Eufratit, për ta ftuar e për t'i thënë: «Ja, ka dalë një popull nga Egjipti dhe ka mbuluar gjithçka që të kap syri e ka zënë vend përballë meje. 6Eja, pra, e mallkoma këtë popull, se është më i fortë se unë. Ndoshta kështu do të mund ta godas e ta dëboj nga toka, sepse e di se këdo që ti bekon është i bekuar dhe këdo që ti mallkon është i mallkuar». Pleqtë e Moabit e të Midianit shkuan te Balaami me pagesën e shortarit në dorë e i

7

thanë fjalët e Balakut. 8Atëherë Balaami u tha: «Rrini sonte këtu. Do t'ju kthej përgjigje si të më thotë ZOTI». Prijësit e Moabit ndenjën me Balaamin. 9Perëndia erdhi te Balaami dhe e pyeti: «Ç'janë këta njerëz që janë me ty?». 10Balaami i tha Perëndisë: «Balaku,

biri i Ciporit, mbreti i Moabit, i ka dërguar tek unë për të më thënë: 11“Ja, populli që doli nga Egjipti ka mbuluar gjithçka që të kap syri. Eja, pra, e mallkoma, se kështu ndoshta do të mund ta sulmoj e ta dëboj”». 12Perëndia i tha Balaamit: «Mos shko me ta! Mos e mallko këtë popull, se është i bekuar». 13Balaami u ngrit në mëngjes e u tha prijësve të Balakut: «Kthehuni në vendin tuaj, sepse ZOTI nuk donte që të vija me ju». 14Prijësit u ngritën, shkuan te Balaku e i thanë: «Balaami nuk deshi të vinte me ne». Balaku dërgoi sërish disa prijës. Ata ishin më të shumtë e më të rëndësishëm se të

15

parët. 16Shkuan te Balaami e i thanë: «Kështu thotë Balaku, biri i Ciporit: “Mos ngurro të vish tek unë, 17se do të të shpërblej mirë e do të bëj gjithçka që më kërkon. Eja, pra, e mallkoma këtë popull”». 18Balaami iu përgjigj shërbëtorëve të Balakut: «Edhe sikur Balaku të më japë shtëpinë e tij plot me argjend e me ar, nuk mund t'i bëj bisht aspak fjalës së ZOTIT, Perëndisë tim. 19Prandaj, rrini edhe ju sonte këtu, që të marr vesh se mos ZOTI më thotë tjetër gjë». 20Perëndia erdhi natën te Balaami e i tha: «Nëse këta njerëz kanë ardhur për të të ftuar, ngrihu e shko me ta, por do të bësh vetëm siç të them». 21Kështu, Balaami u ngrit në mëngjes, shaloi gomaren e shkoi me prijësit e Moabit.

Gomarja e Balaamit Perëndia u zemërua që Balaami ishte nisur. Engjëlli i ZOTIT zuri vend në rrugë që t'i

22

kundërvihej. Balaami i kishte hipur gomares dhe me të ishin dy shërbëtorë. 23Kur pa engjëllin e ZOTIT që kishte zënë vend në rrugë me shpatë zhveshur në dorë, gomarja e la rrugën e filloi të ecte në arë. Atëherë Balaami e rrahu gomaren që ta kthente në rrugë. 24Pastaj engjëlli i ZOTIT qëndroi në një rrugicë mes vreshtave të rrethuara me ledhe nga të dyja anët. 25Gomarja, kur pa engjëllin e ZOTIT, u ngjesh pas ledhit dhe Balaamit iu shtyp këmba. Kështu, ai e rrahu sërish. 26Engjëlli i ZOTIT doli përsëri dhe qëndroi në një vend të ngushtë ku nuk mund të shmangej as djathtas, as majtas. 27Gomarja, kur e pa engjëllin e ZOTIT, u shtri përtokë me Balaamin sipër saj. Ai u

zemërua dhe e rrahu me shkop. 28Atëherë ZOTI ia hapi gojën gomares dhe ajo i tha Balaamit: «Çfarë të kam bërë që më rrahe tri herë?». 29Balaami i tha gomares: «Sepse po luan me mua. Po ta kisha shpatën me vete do të të kisha vrarë me kohë». 30Gomarja iu përgjigj: «A nuk jam unë gomarja jote që ke ngarë tërë jetën deri më sot? A të jam sjellë ndonjëherë kështu?». Ai tha: «Jo». Atëherë ZOTI ia çeli sytë Balaamit dhe ai e pa engjëllin e ZOTIT që kishte zënë vend

31

në rrugë me shpatë zhveshur në dorë. Ai uli kryet e u përkul. 32Engjëlli i ZOTIT i tha: «Përse e rrahe gomaren tënde tri herë. Isha unë që t'u kundërvura, sepse për mua kjo është rrugë pa krye. 33Gomarja më pa e m'u shmang tri herë. Nëse nuk do të më shmangej, tashmë ty do të të kisha vrarë e atë do ta kisha lënë gjallë». 34Balaami i tha engjëllit të ZOTIT: «Kam mëkatuar! Nuk e dija se ma kishe zënë ti rrugën. Nëse ky udhëtim është i lig për ty, do të kthehem». 35Engjëlli i ZOTIT i tha Balaamit: «Shko me ta, por do të thuash vetëm fjalët që do të të them unë». Kështu, Balaami shkoi me princat e Balakut. Balaku, kur dëgjoi se po vinte Balaami, doli për ta takuar në Ir Moab, në kufirin më

36

të skajshëm me Arnonin. 37Balaku i tha Balaamit: «A nuk të çova lajmëtarë për të të ftuar? Përse ngurrove të vije? A thua nuk jam në gjendje të ta shpërblej?». 38Balaami iu përgjigj: «Ja, erdha, po a thua do të mund të flas si dua? Do të them vetëm fjalët që Perëndia do të më vërë në gojë». 39Atëherë Balaami shkoi me Balakun dhe arritën në Kirjat Hucot. 40Balaku flijoi qe e dhen dhe ua dërgoi Balaamit e prijësve që ishin me të. Të nesërmen në mëngjes Balaku e mori Balaamin dhe e çoi në Bamot Baal. Prej

41

andej, ai pa skajet e fushimit të popullit.

NUMRAT 23 Kumti i parë

Atëherë Balaami i tha Balakut: «Më ndërto këtu shtatë altarë e më përgatit shtatë

1

dema e desh». 2Balaku bëri siç i tha Balaami dhe kushtuan nga një dem e nga një dash në çdo altar. 3Pastaj Balaami i tha Balakut: «Rri përkrah flisë së shkrumbimit sa të shkoj, se ndoshta ZOTI më takon. Çfarëdo fjale që të më zbulojë do të ta tregoj». Kështu, ai u ngjit më lart. Perëndia u takua me Balaamin dhe Balaami i tha: «Përgatita shtatë altarë e në

4

secilin prej tyre kushtova si fli shkrumbimi nga një dem e nga një dash». 5ZOTI i vuri fjalët në gojë Balaamit e i tha: «Kthehu te Balaku e thuaji kështu». 6Ai u kthye te Balaku që po qëndronte përkrah flisë së shkrumbimit bashkë me tërë prijësit e Moabit. 7Atëherë Balaami ia nisi këngës: «Prej Aramit më solli Balaku, mbreti i Moabit, i bjeshkëve të lindjes. Eja e mallkoma Jakobin. Eja e nëm Izraelin. Si të mallkoj kë Perëndia s'mallkon?

8

Si të nëm kë ZOTI s'nëm? E shoh prej majave të shkrepave,

9

prej kodrave e sodis. Ja, një popull që i vetëm banon e mes kombeve nuk përzihet. Kush mund të numërojë pluhurin e Jakobit,

10

apo të katërtën e Izraelit. Vdeksha me vdekjen e të drejtëve, fundi im qoftë si i tyre». Atëherë Balaku i tha Balaamit: «Ç'më bëre? Të thirra të m'i mallkosh armiqtë, por ti

11

veç po i bekon!». 12Ai iu përgjigj: «A thua të mos flas atë që ZOTI më vë në gojë?».

Kumti i dytë

Pastaj Balaku i tha: «Eja me mua në një vend tjetër prej ku mund të shohësh

13

popullin. Nuk do ta shohësh dot të gjithin, por vetëm një pjesë të tij. Prej andej do të ma mallkosh». 14Ai e çoi Balaamin te fusha e Cofimit, në majë të Pisgahut. Ndërtoi shtatë altarë dhe në secilën prej tyre kushtoi nga një dem e nga një dash. 15Pastaj Balaami i tha: «Rri këtu përkrah flisë së shkrumbimit sa të shkoj të takohem me Zotin». 16ZOTI u takua me Balaamin, i vuri fjalët në gojë e i tha: «Kthehu te Balaku e thuaji kështu». 17Ai u kthye te Balaku që po qëndronte përkrah flisë së shkrumbimit bashkë me tërë prijësit e Moabit. 18Atëherë Balaami ia nisi këngës: «Ngrihu Balak, e dëgjo, vëma veshin, o biri i Ciporit. Perëndia s'është njeri, që të rrejë,

19

s'është si njerëzia, që të ndërrojë mendje! A thua ai flet, por s'bën gjë, jep fjalën, por s'e mban? Ja, m'u tha që të bekoj,

20

e kur ai bekon, s'e kthej dot. Fatkeqësi s'duket për Jakobin,

21

as mynxyrë s'shihet për Izraelin. Me të është ZOTI, Perëndia i tij, që si mbret brohoritet mes popullit. Si brirë demi të egër e ka Perëndinë

22

që nga Egjipti e shpëtoi. Ndaj nuk ka ogur te Jakobi,

23

as shorti në Izrael, tani thuhet për Jakobin e Izraelin: “Ç'vepra ka bërë Perëndia”. Ja një popull që si luaneshë ngrihet

24

e porsi luan çohet në këmbë, që nuk ulet pa përlarë prenë e pa pirë gjakun e kufomave». Atëherë Balaku i tha Balaamit: «Për t'i mallkuar, nuk po i mallkon. Të paktën mos i

25

beko!». 26Ai iu përgjigj: «A nuk të thashë se do të bëj gjithçka që më thotë ZOTI?». Balaku i tha Balaamit: «Eja të të çoj në një vend tjetër. Ndoshta do t'i pëlqejë

27

Perëndisë që të m'i mallkosh prej andej». 28Kështu, e çoi Balaamin në majë të Peorit prej nga shihej Jishmoni. 29Pastaj Balaami i tha: «Më ndërto këtu shtatë altarë e më përgatit shtatë dema e desh». 30Balaku bëri siç i tha Balaami. Ai kushtoi nga një dem e nga një dash në çdo altar.

NUMRAT 24 Kumti i tretë Balaami, kur pa se i pëlqeu ZOTIT ta bekojë Izraelin, nuk shkoi si herët e tjera për të

1

kërkuar ndonjë ogur. Qëndroi me fytyrë nga shkretëtira, 2ngriti sytë e soditi Izraelin që fushonte sipas fiseve. Atëherë shpirti i Perëndisë erdhi mbi të 3e Balaami ia nisi këngës: «Kumti i Balaamit, birit të Beorit, kumti i burrit symprehtë. Kumti i atij, që dëgjon fjalët e Perëndisë,

4

që syhapur bie përmbys e sheh vegimet e të gjithëpushtetshmit. Sa të bukura tendat e tua, o Jakob,

5

banesat e tua, o Izrael. Porsi palmat që shtrihen radhë,

6

porsi pemishtet anë lumit, porsi aloet e mbjella nga ZOTI,

porsi cedrat buzë ujit. Nga kovat ujë do t'i gurrojë

7

e farës së tij uji s'do t'i mungojë. Më lart se Agagu mbreti i tij do të ngrihet, mbretëria e tij do të lartësohet. Si brirë demi të egër e ka Perëndinë

8

që nga Egjipti e shpëtoi. Ai i përpin kombet, armiqtë e tij. Eshtrat ua thërmon, me shigjeta i dërrmon. Kruspet, shtrihet porsi luan,

9

e kush guxon ta zgjojë? I bekuar është ai që të bekon, i mallkuar ai që të mallkon». Atëherë Balakut iu ndez zemërimi kundër Balaamit e duke rrahur duart i tha: «Të

10

thirra të m'i mallkosh armiqtë, kurse ti ke tri herë që veç i bekon. 11Prandaj, ik nga erdhe! Të thashë se do të të shpërbleja mirë, por ja që ZOTI të la pa shpërblim». 12Balaami iu përgjigj: «Po a nuk u thashë edhe unë lajmëtarëve që më dërgove: 13“Edhe sikur Balaku të më japë shtëpinë e tij plot me argjend e me ar, vetë nuk mund t'i bëj bisht aspak fjalës së ZOTIT. Do të them vetëm atë që më thotë ZOTI”. 14Tani do të kthehem te populli im, por më parë më lër të të lajmëroj se çfarë do t'i bëjë në të ardhmen ky popull popullit tënd».

Kumti i fundit Atëherë ia nisi këngës:

15

«Kumti i Balaamit, birit të Beorit, kumti i burrit symprehtë.

Kumti i atij që dëgjon fjalët e Perëndisë,

16

që njeh udhët e të Tejlartit, që syhapur bie përmbys, e sheh vegimet e të gjithëpushtetshmit. E shoh, por jo tash,

17

e vërej, por jo afër, një yll që del nga Jakobi, një skeptër që ngrihet nga Izraeli. Ia plas tëmthat Moabit, e kryet bijve të Setit. Edomi do të zaptohet,

18

Seiri do të zaptohet nga armiqtë, por Izraeli trimërohet. Dikush nga Jakobi sundon

19

e banorët që mbijetojnë ai i shkatërron». Pastaj vështroi drejt Amalekut e ia nisi këngës:

20

«I pari mes kombeve ishte Amaleku, por në fund shkatërrimi i plotë e pret». Pastaj vështroi drejt Kenitit e ia nisi këngës:

21

«Të sigurt e ke banesën e mbi shkrepa folenë e vendose, por Kaini është caktuar për t'u djegur.

22

Sa gjatë do të të mbajë Ashuri në robëri?». Ai vijoi këngën:

23

«Mjerë! Kush do të rrojë kur Perëndia ta bëjë këtë? Prej Kitimi dalin anije,

24

Ashurin shkretojnë, Eberin shkretojnë,

por në fund do të shkatërrohet ai vetë». Atëherë Balaami u ngrit e u kthye në vendlindje. Edhe Balaku shkoi udhës së vet.

25

NUMRAT 25 Adhurimi i Baalit Kur Izraeli qëndroi në Shitim, populli filloi të kurvëronte me bijat e Moabit. 2Ato e

1

grishën popullin të merrnin pjesë në flitë kushtuar perëndive të tyre. Populli hëngri prej flive dhe adhuroi perënditë e tyre. 3Kështu, Izraeli ndoqi Baalpeorin dhe ZOTI u zemërua me të. 4Ai i tha Moisiut: «Merri të gjithë krerët e popullit e vari në mes të ditës para ZOTIT, që të largohet zemërimi i ZOTIT nga Izraeli». 5Atëherë Moisiu u tha gjyqtarëve të Izraelit: «Secili nga ju të vrasë njerëzit e vet që ndoqën Baalpeorin». Ndërkohë një izraelit solli te të afërmit një midianite mu para syve të Moisiut e të

6

gjithë bashkësisë që po qanin te hyrja e tendës së takimit. 7Kur e pa, Finehasi, biri i Eleazarit, të birit të priftit Aron, u ngrit nga bashkësia, mori në dorë një heshtë 8dhe e ndoqi izraelitin deri te tenda. Pastaj i shporoi të dy në baqth, izraelitin e midianiten. Atëherë plaga kundër Izraelit u ndal. 9Megjithatë, nga plaga u vranë njëzet e katër mijë veta. 10

ZOTI i tha Moisiut: 11«Finehasi, biri i Eleazarit, të birit të priftit Aron, e largoi zemëri-

min tim prej Izraelit. Ai u tregua i zellshëm për mua e kështu nuk u dhashë fund izraelitëve për shkak të zellit tim. 12Prandaj thuaj: ja, po i jap besëlidhjen time të paqes 13atij dhe pasardhësve të tij. Ajo është besëlidhja e përhershme e priftërisë, sepse ai u tregua i zellshëm për Perëndinë e tij dhe e shleu mëkatin e izraelitëve». Izraeliti që u vra për shkak të midianites quhej Zimri, biri i Saluit, prijësit të fisit të

14

Simeonit. 15Gruaja midianite që u vra quhej Kozba, bija e Curit, kreut të një fisi të Midianit.

16

ZOTI i tha Moisiut: 17«Kundërvihuni midianitëve e sulmojini, 18sepse dolën kundër

jush me dredhi, duke ju mashtruar në çka ngjau në Peor e me motrën e tyre Kozbën, bijën e prijësit të Midianit. Ajo u vra në ditën e plagës për shkak të ngjarjes në Peor».

NUMRAT 26 Regjistrimi Pastaj, pas plagës, ZOTI i tha Moisiut dhe Eleazarit, birit të priftit Aron: 2«Numëroni

1

sipas familjeve të etërve, nga mosha njëzet vjeç e sipër tërë bashkësinë e Izraelit, tërë ata që janë të aftë për luftë». 3Kur izraelitët ishin në stepat e Moabit, pranë Jordanit kundruall Jerikosë, Moisiu e prifti Eleazar u thanë: 4«Numëroni këdo që është njëzet vjeç e sipër, siç e urdhëroi ZOTI Moisiun». Këta ishin izraelitët që dolën nga toka e Egjiptit: 5Rubeni, i parëlinduri i Izraelit. Bijtë e Rubenit ishin klani i enokitëve që rrjedh prej Enokut, klani i paluitëve që rrjedh prej Paluit, 6klani i hecronitëve që rrjedh prej Hecronit dhe klani i harmitëve që rrjedh prej Harmiut. 7Këto ishin klanet e rubenitëve që numëronin dyzet e shtatë mijë e shtatëqind e tridhjetë vetë. Biri i Paluit ishte Eliabi. 9Bijtë e Eliabit ishin Nemueli, Datani e Abirami. Datani e

8

Abirami ishin ata që përfaqësuan bashkësinë që iu kundërvu Moisiut e Aronit, kur iu bashkuan bashkësisë së Koreut e iu kundërvunë ZOTIT. 10Kjo bashkësi vdiq kur toka hapi gojën e i përpiu bashkë me Koreun. Zjarri përpiu dyqind e pesëdhjetë burra që u bënë shembull. 11Megjithatë, bijtë e Koreut nuk vdiqën. Këta janë bijtë e Simeonit sipas klaneve: klani i nemuelitëve që rrjedh prej Nemuelit,

12

klani i jaminitëve që rrjedh prej Jaminit, klani i jakinitëve që rrjedh prej Jakinit, 13klani i zerahitëve që rrjedh prej Zerahut dhe klani i saulitëve që rrjedh prej Saulit. 14Këto ishin klanet e simeonitëve që numëronin njëzet e dy mijë e dyqind vetë.

Këta ishin bijtë e Gadit sipas klaneve: klani i cefonitëve që rrjedh prej Cefonit, klani i

15

hagitëve që rrjedh prej Hagiut, klani i shunitëve që rrjedh prej Shuniut, 16klani i oznitëve që rrjedh prej Ozniut, klani i eritëve që rrjedh prej Erit, 17klani i aroditëve që rrjedh prej Arodit dhe klani i arelitëve që rrjedh prej Arielit. 18Këto ishin klanet e bijve të Gadit që numëronin dyzet mijë e pesëqind vetë. Bijtë e Judës ishin Eri e Onani. Ata vdiqën në tokën e Kanaanit. 20Këta ishin bijtë e

19

Judës sipas klaneve: klani i shelahitëve që rrjedh prej Shelahut, klani i perecitëve që rrjedh prej Perecit dhe klani i zerahitëve që rrjedh prej Zerahut. 21Bijtë e Perecit ishin klani i hecronitëve që rrjedh prej Hecronit dhe klani i hamulëve që rrjedh prej Hamulit. 22Këto ishin klanet e Judës që numëronin shtatëdhjetë e gjashtë mijë e pesëqind vetë. Këta ishin bijtë e Isaharit sipas klaneve: klani i tolaitëve që rrjedh prej Tolait, klani i

23

punitëve që rrjedh prej Puahut, 24klani i jashubitëve që rrjedh prej Jashubit dhe klani i shimronitëve që rrjedh prej Shimronit. 25Këto ishin klanet e Isaharit që numëronin gjashtëdhjetë e katër mijë e treqind vetë. Këta ishin bijtë e Zabulonit sipas klaneve: klani i sereditëve që rrjedh prej Seredit,

26

klani i elonitëve që rrjedh prej Elonit dhe klani i jahlelitëve që rrjedh prej Jahlelit. 27Këto ishin klanet e zabulonitëve që numëronin gjashtëdhjetë mijë e pesëqind vetë. Bijtë e Jozefit sipas klaneve ishin Manaseu dhe Efraimi. 29Bijtë e Manaseut ishin

28

klani i makiritëve që rrjedh prej Makirit. Atij i lindi Gileadi prej nga rrjedh klani i gileadëve. 30Këta ishin bijtë e Gileadit: klani i jezeritëve që rrjedh prej Jezerit, klani i helekitëve që rrjedh prej Helekut, 31klani i asrielitëve që rrjedh prej Asrielit, klani i shekemitëve që rrjedh prej Shekemit, 32klani i shemidaitëve që rrjedh prej Shemidait dhe klani i heferitëve që rrjedh prej Heferit. 33Celofehadi, biri i Heferit, nuk pati bij, por vetëm bija. Ato quheshin Mahla, Noa, Hogla, Milka e Tirca. 34Këto ishin klanet e Manaseut që numëronin pesëdhjetë e dy mijë e shtatëqind vetë.

Këta ishin bijtë e Efraimit sipas klaneve: klani i shutelahitëve që rrjedh prej Shute-

35

lahut, klani i bekeritëve që rrjedh prej Bekerit dhe klani i tahanitëve që rrjedh prej Tahanit. 36Bijtë e Shutelahut ishin klani i eranitëve që rrjedh prej Eranit. 37Këto ishin klanet e bijve të Efraimit që numëronin tridhjetë e dy mijë e pesëqind vetë. Këta ishin bijtë e Jozefit sipas klaneve. Këta ishin bijtë e Benjaminit sipas klaneve: klani i belaitëve që rrjedh prej Belait;

38

klani i ashbelitëve që rrjedh prej Ashbelit; klani i ahiramitëve që rrjedh prej Ahiramit; 39klani i shefufamitëve që rrjedh prej Shefufamit dhe klani i hupamitëve që rrjedh prej Hupamit. 40Bijtë e Belait ishin Aredi e Namani prej nga rrjedhin klani i areditëve dhe i namanitëve. 41Këta ishin bijtë e Benjaminit sipas klaneve që numëronin dyzet e pesë mijë e gjashtëqind vetë. Bijtë e Danit sipas klaneve ishin klani i shuhamitëve që rrjedh prej Shuhamit. Këto

42

ishin klanet e Danit. 43Gjithë klani i shuhamitëve numëronte gjashtëdhjetë e katër mijë e katërqind vetë. Bijtë e Asherit sipas klaneve ishin klani i imnahitëve që rrjedh prej Imnahut, klani i

44

ishvitëve që rrjedh prej Ishviut dhe klani i berjahitëve që rrjedh prej Berjahut. 45Bijtë e Berjahut ishin klani i heberitëve që rrjedh prej Heberit dhe klani i malkielitëve që rrjedh prej Malkielit. 46Bija e Asherit quhej Sara. 47Këto ishin klanet e bijve të Asherit që numëronin pesëdhjetë e tre mijë e katërqind vetë. Bijtë e Neftaliut sipas klaneve ishin klani i jahcelitëve që rrjedh prej Jahcelit, klani i

48

gunitëve që rrjedh prej Guniut, 49klani i jeceritëve që rrjedh prej Jecerit dhe klani i shilemitëve që rrjedh prej Shilemit. 50Këto ishin klanet e Neftaliut që numëronin dyzet e pesë mijë e katërqind vetë. Izraelitët gjithsej numëronin gjashtëqind e një mijë e shtatëqind e tridhjetë vetë.

51

52

ZOTI i tha Moisiut: 53«Toka të ndahet për pronë mes tyre sipas numrit të

anëtarëve. 54Ata që kanë shumë anëtarë do të trashëgojnë më shumë dhe ata që kanë pak anëtarë do të trashëgojnë më pak. Secilit do t'i jepet për pronë sipas numrit të

regjistrit. 55Veçse toka të caktohet me short sipas emrave të fiseve. 56Trashëgimia e tyre të ndahet me short si për fiset e mëdha, edhe për të voglat». Ky është regjistri i levitëve sipas klaneve: klani i gershonitëve që rrjedh prej Ger-

57

shonit, klani i kohatitëve që rrjedh prej Kohatit dhe klani i meraritëve që rrjedh prej Merarit. 58Këto janë klanet e Levit: klani i libnitëve, klani i hebronitëve, klani i mahlitëve, klani i mushitëve dhe klani i korahitëve. Kohatit i lindi Amrami. 59Gruaja e Amramit quhej Johebeda, bija e Levit që i lindi në Egjipt. Ajo i lindi Amramit Aronin, Moisiun e Mirjamën, motrën e tyre. 60Aronit i lindi Nadabi, Abihui, Eleazari e Itamari. 61Nadabi e Abihui vdiqën kur i paraqitën ZOTIT zjarr të ndaluar. 62Ata numëronin njëzet e tre mijë meshkuj njëmuajsh e sipër. Ata nuk u përfshinë në regjistrin e izraelitëve e as nuk morën pronë mes tyre. Ky ishte regjistri i izraelitëve që Moisiu e prifti Eleazar përpiloi kur ishin në stepat e

63

Moabit, pranë Jordanit, kundruall Jerikosë. 64Nuk gjendej ndër ta asnjë izraelit që ishte regjistruar më parë nga Moisiu e prifti Aron kur ishin në Sina, 65sepse ZOTI u pati thënë se do të vdisnin të gjithë në shkretëtirë dhe se askush nuk do të mbetej gjallë, përveç Kalebit, birit të Jefunehut dhe Jozuehut, birit të Nunit.

NUMRAT 27 Trashëgimia e bijave Atëherë u afruan bijat e Celofehadit, birit të Heferit, të birit të Gileadit, të birit të Ma-

1

kirit, të birit të Manaseut, nga fisi i Manaseut, që ishte biri i Jozefit. Bijat quheshin Mahla, Noa, Hogla, Milka e Tirca. 2Ato qëndruan para Moisiut, priftit Eleazar, prijësve e para tërë bashkësisë në të hyrë të tendës së takimit dhe thanë: 3«Ati ynë vdiq në shkretëtirë. Ai nuk ishte pjesë e bashkësisë së Koreut, që u mblodh kundër ZOTIT, por vdiq për faj të vet. Ai nuk pati djem. 4Përse të shuhet emri i atit tonë prej fisit të tij, vetëm se nuk pati djem? Na jep, pra, një pronë mes vëllezërve të atit tonë!».

Moisiu e paraqiti çështjen e tyre para ZOTIT 6dhe ZOTI i tha: 7«Kërkesa e bijave të

5

Celofehadit është e drejtë. Jepu pronë për trashëgimi mes vëllezërve të atit të tyre që të trashëgojnë pronën e atit të tyre. 8Thuaju edhe izraelitëve: “Nëse dikush vdes pa pasur bir, trashëgimia t'i kalojë të bijës. 9Nëse nuk ka bija, t'u jepet të vëllezërve. 10Nëse nuk ka vëllezër, t'u jepet vëllezërve të atit të tij. 11Nëse as ati i tij nuk ka vëllezër, t'i jepet farefisit më të afërt dhe ai do ta zotërojë”. Ky të jetë rregull gjykimi për izraelitët, siç e urdhëroi ZOTI Moisiun».

Jozuehu 12

ZOTI i tha Moisiut: «Ngjitu në malin Abarim dhe vështro tokën që u kam dhënë iz-

raelitëve. 13Pasi ta shohësh, do të vdesësh edhe ti. Do të varrosesh me popullin tënd, ashtu siç u varros edhe Aroni, vëllai yt, 14sepse kur bashkësia u grind në shkretëtirën e Cinit, ju u ngritët kundër fjalës sime e nuk më shenjtëruat para tyre tek ujërat e Meribës së Kadeshit, në shkretëtirën e Cinit». 15Moisiu i tha ZOTIT: 16«ZOTI, Perëndia që i jep jetë çdo qenieje, të caktojë dikë në krye të bashkësisë, 17që t'i dalë para e t'i prijë, ta drejtojë e ta udhëheqë, që bashkësia e ZOTIT të mos jetë si dhentë pa bari». 18ZOTI i tha: «Merre Jozuehun, birin e Nunit, një njeri me shpirt, dhe vër duart mbi të. 19Sille para priftit Eleazar e para tërë bashkësisë dhe në prani të tyre caktoje prijës. 20Le të gëzojë lavdinë tënde, që bashkësia e izraelitëve ta dëgjojë, 21por ai do të paraqitet te prifti Eleazar, i cili do të pyesë ZOTIN për të me anë të urimeve. Jozuehu dhe gjithë bashkësia e izraelitëve do të drejtohet sipas fjalës së Eleazarit». 22Moisiu bëri siç i tha ZOTI. E mori Jozuehun dhe e solli para priftit Eleazar e para tërë bashkësisë. 23Vuri duart mbi të dhe e caktoi prijës siç kishte thënë ZOTI përmes Moisiut.

NUMRAT 28 Flija e përhershme

1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Urdhëroji izraelitët e thuaju: “Kini kujdes që flinë time, flinë

erëkëndshme të zjarrit të ushqimit tim, të ma kushtoni në kohën e duhur”. 3Thuaju: “Kjo është flija e zjarrit që do t'i paraqitni përherë ZOTIT: paraqitni përditë nga dy qengja motakë e të patëmetë si fli shkrumbimi. 4Njërin kushtoje në mëngjes e tjetrin në mbrëmje, 5bashkë me një kilogram majë mielli, si fli drithi të përzier me një litër vaj të shtrydhur. 6Kjo është flija e përhershme e shkrumbimit që u bë në malin e Sinait, një fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN. 7Flija përkatëse e stërpikjes, të jetë një litër për çdo qengj. Flija e stërpikjejes, që është pije dehëse, t'i kushtohet ZOTIT në shenjtërore. 8Qengjin e dytë kushtoje në mbrëmje e bashkë me të kushto të njëjtat fli drithi e stërpikjeje si ato të mëngjesit. Ajo është fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN”.

Flija e së shtunës Ditën e shtunë kushto dy qengja motakë të patëmetë bashkë me dy kilogramë majë

9

mielli, si fli drithi të përzier me vaj dhe flinë e stërpikjes. 10Kjo fli shkrumbimi e së shtunës, që kushtohet çdo të shtunë, i shtohet flisë së përhershme të shkrumbimit e flisë përkatëse të stërpikjes.

Flija mujore Në fillim të çdo muaji paraqitini ZOTIT si fli shkrumbimi dy dema, një dash e shtatë

11

qengja motakë të patëmetë. 12Flija e drithit të jetë tre kilogramë majë mielli të përzier me vaj për çdo dem, dy kilogramë për çdo dash 13dhe një kilogram për çdo qengj. Kjo është fli erëkëndshme shkrumbimi, fli zjarri për ZOTIN. 14Flija përkatëse e stërpikjes të jetë dy litra verë për dem, një litër e gjysmë për dash e një litër për qengj. Kjo është fli shkrumbimi që kushtohet muaj për muaj gjatë gjithë vitit. 15Përveç flisë së përhershme të shkrumbimit e flisë përkatëse të stërpikjes, t'i kushtohet ZOTIT edhe një cjap si fli mëkati.

Flija e Pashkës

Pashka e ZOTIT është në ditën e katërmbëdhjetë të muajit të parë. 17Dita e

16

pesëmbëdhjetë e po këtij muaji të jetë ditë e kremte. Për shtatë ditë të hahet bukë e ndorme. 18Në ditën e parë të mbahet një mbledhje e shenjtë. Atë ditë mos punoni. 19Paraqitini ZOTIT si fli zjarri shkrumbimi dy dema, një dash e shtatë qengja motakë. Ata të jenë të patëmetë. 20Për flinë përkatëse të drithit, kushtoni nga tre kilogramë majë mielli të përzier me vaj për çdo dem, dy kilogramë për çdo dash 21dhe një kilogram për secilin qengj. 22Kushtoni edhe një cjap si fli mëkati për shlyerjen e mëkatit tuaj. 23Këto i shtohen flisë së shkrumbimit të mëngjesit që kushtohet përherë. 24Kështu veproni përditë gjatë shtatë ditëve. Kjo fli drithi, fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN, i shtohet flisë së përhershme të shkrumbimit e flisë përkatëse të stërpikjes. 25Ditën e shtatë mbani një mbledhje të shenjtë. Atë ditë mos shërbeni.

Flija e festës së Javëve Në ditën e prodhimeve të para, në festën e Javëve, kur t'i paraqitni ZOTIT flinë e

26

drithit të parë, mbani një mbledhje të shenjtë. Atë ditë mos punoni. 27Paraqitini ZOTIT si fli erëkëndshme shkrumbimi, dy dema, një dash e shtatë qengja motakë. 28Për flinë përkatëse të drithit, kushtoni tre kilogramë majë mielli të përzier me vaj për çdo dem, dy kilogramë për çdo dash 29dhe një kilogram për secilin qengj. 30Kushtoni edhe një cjap si fli mëkati për shlyerjen e mëkatit tuaj. 31Këto i shtohen flisë së përhershme të shkrumbimit e flisë përkatëse të drithit e të stërpikjes. Ato të jenë të patëmetë.

NUMRAT 29 Flija e festës së Trumbetave Ditën e parë të muajit të shtatë mbani një mbledhje të shenjtë. Atë ditë mos

1

shërbeni. Atë ditë do t'u bini trumbetave. 2Kushtojini ZOTIT si fli erëkëndshme shkrumbimi, një dem, një dash e shtatë qengja motakë të patëmetë. 3Për flinë përkatëse të drithit, kushtoni tre kilogramë majë mielli të përzier me vaj për demin, dy

kilogramë për dashin 4dhe një kilogram për secilin qengj. 5Kushtoni edhe një cjap si fli mëkati për shlyerjen e mëkatit tuaj. 6Kjo fli erëkëndshme zjarri për ZOTIN i shtohet flisë mujore të shkrumbimit e flisë përkatëse të drithit, flisë së përhershme të shkrumbimit e flisë përkatëse të drithit e të stërpikjes që kushtohen sipas ritit.

Flija e Shlyerjes Ditën e dhjetë të po këtij muaji të shtatë, mbani një mbledhje të shenjtë. Atë ditë

7

përuleni veten e mos bëni asnjë punë. 8Paraqitini ZOTIT si fli erëkëndshme shkrumbimi, një dem, një dash e shtatë qengja motakë. Ata të jenë të patëmetë. 9Për flinë përkatëse të drithit, kushtoni tre kilogramë majë mielli të përzier me vaj për demin, dy kilogramë për dashin 10dhe një kilogram për secilin qengj. 11Përveç flisë për shlyerjen e mëkatit, flisë së përhershme të shkrumbit e flisë përkatëse të drithit e të stërpikjes, kushtoni edhe një cjap si fli mëkati.

Flija e festës së Kasolleve Ditën e pesëmbëdhjetë të muajit të shtatë mbani një mbledhje të shenjtë. Atë ditë

12

mos shërbeni. Kremtoni për shtatë ditë në nder të ZOTIT. 13Paraqitini ZOTIT si fli shkrumbimi, si fli erëkëndshme zjarri, trembëdhjetë dema, dy desh e katërmbëdhjetë qengja. Ata të jenë të patëmetë. 14Për flinë përkatëse të drithit, kushtoni tre kilogramë majë mielli të përzier me vaj për secilin dem, dy kilogramë për secilin dash 15dhe një kilogram për secilin qengj. 16Përveç flisë së përhershme të shkrumbimit e flisë përkatëse të drithit e të stërpikjes kushtoni edhe një cjap si fli mëkati. 17Ditën e dytë kushtoni dymbëdhjetë dema, dy desh dhe katërmbëdhjetë qengja motakë të patëmetë, 18bashkë me flinë përkatëse të drithit e të stërpikjes për secilin. Të kushtohen sipas ritit e numrit të duhur. 19Përveç flisë së përhershme të shkrumbimit e flisë përkatëse të drithit e të stërpikjes, kushtoni edhe një cjap si fli mëkati. 20Ditën e tretë kushtoni njëmbëdhjetë dema, dy desh dhe katërmbëdhjetë qengja të patëmetë, 21bashkë me flinë përkatëse të drithit e të stërpikjes për secilin. Të kushtohen sipas ritit e numrit të duhur. 22Përveç flisë

së përhershme të shkrumbimit e flisë përkatëse të drithit e të stërpikjes, kushtoni edhe një cjap si fli mëkati. 23Ditën e katërt kushtoni dhjetë dema, dy desh dhe katërmbëdhjetë qengja motakë të patëmetë, 24bashkë me flinë përkatëse të drithit e të stërpikjes për secilin. Të kushtohen sipas ritit e numrit të duhur. 25Përveç flisë së përhershme të shkrumbimit e flisë përkatëse të drithit e të stërpikjes, kushtoni edhe një cjap si fli mëkati. 26Ditën e pestë kushtoni nëntë dema, dy desh dhe katërmbëdhjetë qengja motakë të patëmetë, 27bashkë me flinë përkatëse të drithit e të stërpikjes për secilin. Të kushtohen sipas ritit e numrit të duhur. 28Përveç flisë së përhershme të shkrumbimit e flisë përkatëse të drithit e të stërpikjes, kushtoni edhe një cjap si fli mëkati. 29Ditën e gjashtë kushtoni tetë dema, dy desh dhe katërmbëdhjetë qengja motakë të patëmetë, 30bashkë me flinë përkatëse të drithit e të stërpikjes për secilin. Të kushtohen sipas ritit e numrit të duhur. 31Përveç flisë së përhershme të shkrumbimit e flisë përkatëse të drithit e të stërpikjes, kushtoni edhe një cjap si fli mëkati. 32Ditën e shtatë kushtoni shtatë dema, dy desh dhe katërmbëdhjetë qengja motakë të patëmetë, 33bashkë me flinë përkatëse të drithit e të stërpikjes për secilin. Të kushtohen sipas ritit e numrit të duhur. 34Përveç flisë së përhershme të shkrumbimit e flisë përkatëse të drithit e të stërpikjes, kushtoni edhe një cjap si fli mëkati. 35Ditën e tetë mbani një mbledhje festive. Atë ditë mos shërbeni. 36Paraqitini ZOTIT si fli shkrumbimi, si fli erëkëndshme zjarri, një dem, një dash e shtatë qengja motakë të patëmetë 37bashkë me flinë përkatëse të drithit e të stërpikjes për secilin. Të kushtohen sipas ritit dhe numrit të duhur. 38Përveç flisë së përhershme të shkrumbimit e flisë përkatëse të drithit e të stërpikjes, kushtoni edhe një cjap si fli mëkati. Këto do t'i kushtoni ZOTIT në të kremtet tuaja, përveç flive të shkrumbimit, të drithit,

39

të stërpikjes e të paqtimit, që i kushtoni si fli kushti e si fli vullnetare».

NUMRAT 30

Moisiu u tha izraelitëve gjithçka që i kishte urdhëruar Zoti.

1

Rregullat për zotimet Atëherë Moisiu u tha prijësve të fiseve të izraelit: «Ja çfarë urdhëron ZOTI: 3kushdo

2

që i zotohet ZOTIT ose betohet që të përmbushë ndonjë kusht, të mos e shkelë fjalën e dhënë, por ta çojë atë në vend. 4Kur një grua i zotohet ZOTIT ose bën ndonjë kusht ndërkohë që është e re dhe jeton në shtëpinë e të atit, 5nëse i ati dëgjon për zotimin dhe kushtin e saj e nuk i bën zë, atëherë të gjitha zotimet dhe kushtet e bëra prej saj janë të vlefshme. 6Por nëse e ndalon kur dëgjon për to, zotimet dhe kushtet e bëra prej saj janë të pavlefshme dhe ZOTI do ta falë, sepse i ati e ndaloi. Kur martohet pasi është zotuar apo pasi ka bërë ndonjë kusht me

7

mendjelehtësi, 8nëse i shoqi dëgjon për to e nuk i bën zë, atëherë zotimet dhe kushtet e bëra prej saj janë të vlefshme. 9Por nëse ai e ndalon kur dëgjon për to, atëherë ai do të zhbëjë zotimin dhe kushtin e bërë me mendjelehtësi prej saj dhe ZOTI do ta falë. 10Ndërsa të gjitha zotimet, të gjitha kushtet e bëra nga një vejushë apo nga një e ndarë do të jenë të vlefshme. Kur ajo është në shtëpinë e të shoqit dhe zotohet e betohet për të përmbushur

11

ndonjë kusht, 12nëse i shoqi dëgjon për to, por nuk i bën zë dhe nuk e ndalon, atëherë të gjitha zotimet dhe kushtet e bëra prej saj janë të vlefshme. 13Nëse i shoqi i zhbën kur dëgjon për to, atëherë gjithçka për të cilat ajo u zotua e bëri kusht nuk do të jenë të vlefshme. I shoqi i ka zhbërë dhe ZOTI do ta falë. 14I shoqi ka të drejtë të pranojë apo zhbëjë çdo zotim ose kusht që ajo bën për të përulur veten. Nëse i shoqi nuk i bën zë brenda ditës, atëherë ai i ka pranuar të gjitha zotimet dhe

15

kushtet e bëra prej saj. Ato do të jenë të vlefshme, sepse ai nuk i bëri zë ditën kur dëgjoi për to. 16Nëse i zhbën më vonë, ai do të jetë fajtor në vend të saj». 17Këto janë rregullat që ZOTI i urdhëroi Moisiut në lidhje me burrin e gruan, atin e të bijën, kur ajo është e re dhe jeton ende në shtëpinë e tij.

NUMRAT 31 Lufta kundër Midianit 1

ZOTI foli me Moisiun e i tha: 2«Merr hak prej midianitëve për hir të izraelitëve. Pastaj

do të vdesësh e do të varrosesh bashkë me popullin tënd». 3Moisiu i tha popullit: «Armatosni disa luftëtarë mes jush që t'i bien Midianit e të kryejnë hakmarrjen e ZOTIT kundër tij. 4Çdo fis i Izraelit të dërgojë një mijë luftëtarë». 5Kështu u mblodhën një mijë veta prej çdo fisi të Izraelit, gjithsej dymbëdhjetë mijë luftëtarë. 6Moisiu i dërgoi këta bashkë me Finehasin, birin e priftit Eleazar. Atij i dorëzoi enët e shenjta dhe trumbetat e kushtrimit. 7Luftuan kundër Midianit, siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun, dhe i vranë të gjithë meshkujt. 8Ata vranë edhe pesë mbretërit e Midianit, Eviun, Rekemin, Curin, Hurin e Rebain. Vranë me shpatë edhe Balaamin, birin e Beorit. 9Izraelitët morën rob gratë e Midianit dhe fëmijët e tyre. Plaçkitën edhe kafshët, bagëtitë e tërë pasurinë e tyre. 10I dogjën të gjitha qytetet e banuara dhe fushimet e tyre, 11por prenë që zunë, njerëz e kafshë, e morën me vete. 12I sollën te Moisiu, te prifti Eleazar dhe te bashkësia e izraelitëve, te fushimi në stepën e Moabit që është pranë Jordanit, kundruall Jerikosë.

Robërit e luftës Atëherë Moisiu, prifti Eleazar e tërë prijësit e bashkësisë u dolën përpara që t'i ta-

13

konin përjashta fushimit. 14Moisiu u zemërua me prijësit e ushtrisë, me komandantët e njësive njëmijëshe dhe njësive njëqindëshe që po ktheheshin nga beteja. 15Ai u tha: «Pse i keni lënë gjallë të gjitha femrat? 16Ishin ato që, të mësuara nga Balaami, i nxitën izraelitët të tradhtonin ZOTIN në rastin e Peorit dhe, prandaj, bashkësia e ZOTIT u godit me plagë. 17Tani vritini të gjithë fëmijët meshkuj dhe të gjitha gratë që kanë fjetur me ndonjë burrë. 18Vajzat e reja, që nuk kanë fjetur me ndonjë burrë, lërini gjallë. 19Qëndroni jashtë fushimit për shtatë ditë. Kushdo që ka vrarë dikë apo ka prekur ndonjë kufomë, të pastrohet ditën e tretë. Pastroni veten, robërit tuaj, 20të gjitha rrobat,

të gjitha orenditë prej lëkure, çdo gjë të punuar me lesh dhie e të gjitha orenditë prej druri». Atëherë prifti Eleazar u tha luftëtarëve që kishin shkuar në luftë: «Ky është rregulli

21

ligjor që ZOTI i ka urdhëruar Moisiut: 22“Arin, argjendin, bronzin, hekurin, kallajin, 23çdo gjë që e duron zjarrin, kalojini nëpër zjarr që të pastrohen. Të pastrohen edhe me ujin e pastrimit. Çdo gjë që nuk e duron zjarrin të lahet me ujë. 24Ditën e shtatë lani rrobat tuaja, që të jeni të pastër. Atëherë mund të hyni në fushim”».

Ndarja e presë 25

ZOTI i tha Moisiut: 26«Ti, prifti Eleazar dhe krerët e fiseve të bashkësisë numëroni

njerëzit dhe kafshët e zëna rob. 27Ndajini midis luftëtarëve që shkuan në luftë dhe tërë bashkësisë. 28Nga pjesa që u takon luftëtarëve që shkuan në luftë, merr si tagër për ZOTIN një kokë për çdo pesëqind njerëz, qe, gomarë e dhen. 29Këtë merre nga gjysma e tyre dhe jepja priftit Eleazar si dhuratë për ZOTIN. 30Nga gjysma tjetër, që u takon izraelitëve, merr një për çdo pesëdhjetë njerëz e kafshë, qofshin ato qe, gomarë apo dhen, e jepua levitëve që kujdesen për shërbesën e tendës së ZOTIT». 31Moisiu e prifti Eleazar bënë siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun. Shuma përfundimtare e presë së zënë nga luftëtarët ishte gjashtëqind e

32

shtatëdhjetë e pesë mijë dhen, 33shtatëdhjetë e dy mijë qe, 34gjashtëdhjetë e një mijë gomarë dhe 35tridhjetë e dy mijë femra që nuk kishin fjetur me mashkull. 36Gjysma që u takoi atyre që shkuan në luftë ishte treqind e tridhjetë e shtatë mijë e pesëqind dhen, 37për të cilat tagri i ZOTIT ishte gjashtëqind e shtatëdhjetë e pesë krerë; 38tridhjetë e gjashtë mijë qe, për të cilat tagri i ZOTIT ishte shtatëdhjtë e dy krerë; 39tridhjetë mijë e pesëqind gomarë, për të cilat tagri i ZOTIT ishte gjashtëdhjetë e një krerë; 40dhe gjashtëmbëdhjetë mijë veta, për të cilat tagri i ZOTIT ishte tridhjetë e dy vetë. 41Tagrin e dhuratës së ZOTIT Moisiu ia dha priftit Eleazar, ashtu siç e kishte urdhëruar ZOTI.

Gjysma tjetër që Moisiu e ndau nga pjesa e luftëtarëve, 43gjysma që i takoi bash-

42

kësisë, ishte treqind e tridhjetë e shtatë mijë e pesëqind dhen, 44tridhjetë e gjashtë mijë qe, 45tridhjetë mijë e pesëqind gomarë 46dhe gjashtëmbëdhjetë mijë veta. 47Nga gjysma e pjesës së izraelitëve, Moisiu mori një kokë për çdo pesëdhjetë njerëz e kafshë. Këto ua dha levitëve që kujdesen për shërbesën e tendës së ZOTIT, siç e kishte urdhëruar ZOTI.

Kushtime Atëherë komandantët e njësive ushtarake njëmijëshe e njëqindëshe iu afruan Mois-

48

iut 49e i thanë: «Ne, shërbëtorët e tu, i numëruan luftëtarët që komandojmë e nuk na mungon asnjëri. 50Prandaj secili i ka paraqitur ZOTIT si dhuratë sendet që mblodhi, stoli ari, rrathë këmbësh e duarsh, unaza, vathë e varëse. Këto të shërbejnë para ZOTIT si shlyerje për jetën tonë». 51Moisiu dhe prifti Eleazar morën prej tyre çdo lloj stolie të punuar me ar. 52I gjithë ari që komandantët e njësive njëmijëshe e njëqindëshe i dhuruan ZOTIT peshonte dyqind kilogramë. 53Luftëtarët e mbajtën për vete prenë që kishin zënë. 54Moisiu e prifti Eleazar e morën arin nga komandantët e njësive njëmijëshe e njëqindëshe dhe e sollën te tenda e takimit, që të shërbejë para ZOTIT si përkujtimore për izraelitët.

NUMRAT 32 Përtej Jordanit Bijtë e Rubenit e të Gadit kishin një numër të madh bagëtish. Kur vunë re që toka e

1

Jazerit dhe e Gileadit ishte vend i mirë për blegtori, 2i thanë Moisiut, priftit Eleazar e prijësve të bashkësisë: 3«Ataroti, Diboni, Jazeri, Nimrami, Heshboni, Elealehu, Sebami, Neboi e Beoni 4janë vende që ZOTI i goditi përpara syve të bashkësisë së Izraelit. Janë vende për blegtori dhe shërbëtorët e tu kanë bagëti». 5E vijuan: «Nëse kemi gjetur hir

para jush, jepjani si pronë këtë tokë shërbëtorëve tuaj e mos na kërkoni që të kalojmë përtej Jordanit». Atëherë Moisiu u tha bijve të Gadit e të Rubenit: «A thua vëllezërit tuaj do të shkojnë

6

në luftë, ndërsa ju rrini këtu? 7Përse i shkurajoni zemrat e izraelitëve që të mos kalojnë në tokën që u ka dhënë ZOTI? 8Kështu vepruan edhe etërit tuaj kur i dërgova nga Kadesh Barnea për të vrojtuar vendin. 9Shkuan në luginën e Eshkolit dhe, pasi e panë tokën, i shkurajuan izraelitët që të mos shkonin në tokën që u kishte dhënë ZOTI. 10Atë ditë ZOTI u zemërua e u betua: 11“Asnjë njeri njëzet vjeç e sipër që doli nga Egjipti nuk ka për ta parë tokën për të cilën iu betova Abrahamit, Isakut e Jakobit, sepse nuk u treguan besnikë. 12Vetëm Kalebi, biri i Jefuneh Kenizitit, dhe Jozuehu, biri i Nunit, i mbetën besnikë ZOTIT”. 13Kështu ZOTI u zemërua me Izraelin dhe i bëri të endeshin në shkretëtirë për dyzet vjet derisa mori fund e gjithë breznia që u soll keq para tij. 14Tani ju, pjellë mëkatarësh, po ndiqni shembullin e etërve tuaj, që ta ndizni edhe më shumë zemërimin e ZOTIT kundër Izraelit. 15Nëse nuk e ndiqni, Zoti do ta lërë sërish këtë popull në shkretëtirë e ju do të bëheni shkak për shkatërrimin e tyre». Atëherë ata iu afruan e thanë: «Këtu do të ndërtojmë vathë për bagëtitë tona e

16

qytete për fëmijët tanë, 17por jemi të gatshëm të dalim për luftë në krye të izraelitëve derisa t'i çojmë në vendin e tyre. Fëmijët do t'i lëmë në qytete të fortifikuara nga frika e banorëve të vendit. 18Nuk do të kthehemi në shtëpitë tona derisa çdo izraelit të marrë për pronë trashëgimin e vet. 19Ne nuk do tragëshojmë asnjë pjesë nga Jordani e më tej, sepse pjesa jonë është caktuar në anën lindore të Jordanit». Atëherë Moisiu u tha: «Nëse bëni siç thatë, nëse dilni në luftë para ZOTIT, 21duke

20

çuar çdo luftëtar që keni përtej Jordanit, derisa ZOTI t'i dëbojë armiqtë e vet 22e vendi t'i nënshtrohet atij e pastaj ktheheni, atëherë do të jeni te pafajshëm para ZOTIT e Izraelit. Ky vend do t'ju përkasë juve para ZOTIT. 23Nëse nuk bëni siç thatë, do të mëkatoni para ZOTIT dhe dijeni mirë se mëkati juaj do t'ju zërë. 24Ndërtoni, pra, qytete për fëmijë e vathë për dhen, por fjalën që keni dhënë mbajeni».

Atëherë bijtë e Gadit e të Rubenit i thanë Moisiut: «Shërbëtorët e tu do të bëjnë siç

25

urdhëroi imzot. 26Fëmijët, gratë, bagëtitë e kafshët do të rrinë në qytetet e Gileadit, 27ndërsa shërbëtorët e tu, të gjithë luftëtarët, do të dalin për luftë para ZOTIT, siç tha imzot». 28Moisiu urdhëroi priftin Eleazar, Jozuehun, birin e Nunit dhe krerët e fiseve të Izraelit për këtë gjë 29e u tha: «Nëse të gjithë luftëtarët e bijve të Gadit e të Rubenit e kalojnë Jordanin bashkë me ju, që të dalin në luftë para ZOTIT, dhe e nënshtroni vendin, jepuni si pronë tokën e Gileadit. 30Por nëse nuk kalojnë për luftë bashkë me ju, atëherë do të marrin pronë me ju në tokën e Kanaanit». 31Bijtë e Gadit e të Rubenit u përgjigjën: «Siç u ka thënë ZOTI shërbëtorëve të tu, ashtu do të bëjmë. 32Do të kalojmë në tokën e Kanaanit për luftë para ZOTIT, por pjesa e trashëgimisë sonë do të mbesë në këtë anë të Jordanit». Kështu, Moisiu u dha bijve të Gadit e të Rubenit dhe gjysmës së fisit të Manaseut,

33

birit të Jozefit, mbretërinë e Sihonit, mbretit të amoritëve, dhe mbretërinë e Ogut, mbretit të Bashanit, tokën me qytetet përkatëse dhe vendin e qyteteve përreth. 34Bijtë e Gadit ndërtuan Dibonin, Atarotin, Aroerin 35Aterot Shofatin, Jazerin, Jogbehahun, 36Bet Nimrahun e Bet Haranin si qytete të fortifikuara e të rrethuara për dhentë. 37Bijtë e Rubenit ndërtuan Heshbonin, Elealehun, Kirjataimin, 38Neboin, Baal Meonin, emri i të cilit u ndryshua, e Sibmahun. Qyteteve që ndërtuan u dhanë emrat e vet. 39Bijtë e Makirit, birit të Manaseut, shkuan në Gilead, e pushtuan dhe dëbuan amoritët që banonin atje. 40Atëherë Moisiu i dha Gileadin Makirit, birit të Manaseut, dhe ata banuan atje. 41Jairi, biri i Manaseut, shkoi e pushtoi fshatrat e tyre e i quajti Havot Jair. 42Nobahu shkoi e pushtoi Kenatin bashkë me fshatrat e tij dhe e quajti sipas emrit të tij, Nobah.

NUMRAT 33 Udhëtimi i izraelitëve

Kjo është udha që ndoqën izraelitët kur dolën nga toka e Egjiptit sipas njësive ush-

1

tarake nën udhëheqjen e Moisiut e të Aronit. 2Moisiu i shkroi vendnisjet e udhëtimit sipas fjalës së ZOTIT. Këto janë vendnisjet e tyre: 3Ata u nisën nga Ramsesi në ditën e pesëmbëdhjetë të muajit të parë. Pas ditës së Pashkës, izraelitët dolën me ngadhënjim para syve të të gjithë egjiptianëve, 4të cilët po varrosnin tërë të parëlindurit që kishte goditur ZOTI. ZOTI u bëri gjyqin edhe perëndive të tyre. Izraelitët u nisën nga Ramsesi e fushuan në Sukot. 6U nisën nga Sukoti e fushuan në

5

Etam që është në kufi të shkretëtirës. 7U nisën nga Etami e u kthyen drejt Pi Hahirotit që është përballë Baal Cefonit. Ata fushuan përballë Migdolit. 8U nisën nga Pi Hahiroti e kaluan përmes detit drejt shkretëtirës. Udhëtuan tri ditë në shkretëtirën e Etamit e fushuan në Marë. 9U nisën nga Mara e arritën në Elim, ku kishte dymbëdhjetë burime uji e shtatëdhjetë palma e fushuan aty. 10U nisën nga Elimi e fushuan pranë detit të Kuq. 11U nisën nga deti i Kuq e fushuan në shkretëtirën e Sinit. 12U nisën nga shkretëtira e Sinit e fushuan në Dofkë. 13U nisën nga Dofka e fushuan në Alush. 14U nisën nga Alushi e fushuan në Refidim. Atje populli nuk pati ujë për të pirë. 15U nisën nga Refidimi e fushuan në shkretëtirën e Sinait. 16U nisën nga shkretëtira e Sinait e fushuan në Kibrot Hatavah. 17U nisën nga Kibrot Hatavahu e fushuan në Hacerot. 18U nisën nga Haceroti e fushuan në Ritmah. 19U nisën nga Ritmahu e fushuan në Rimon Perec. 20U nisën nga Rimon Pereci e fushuan në Libnah. 21U nisën nga Libnahu e fushuan në Risah. 22U nisën nga Risahu e fushuan në Kehelat. 23U nisën nga Kehelati e fushuan në malin e Sheferit. 24U nisën nga mali i Sheferit e fushuan në Haradah. 25U nisën nga Haradahu e fushuan në Makelot. 26U nisën nga Makeloti e fushuan në Tahat. 27U nisën nga Tahati e fushuan në Tarah. 28U nisën nga Tarahu e fushuan në Mitkah. 29U nisën nga Mitkahu e fushuan në Hashmon. 30U nisën nga Hashmoni e fushuan në Moserah. 31U nisën nga Moserahu e fushuan në Bene Jakan. 32U nisën nga Bene Jakani e fushuan në Hor Hagidgad. 33U nisën nga Hor Hagidgadi e fushuan në Jotbatah. 34U nisën nga Jotbatahu e fushuan në Abron. 35U nisën nga Abroni e fushuan në Ecjon Geber. 36U nisën nga

Ecjon Geberi e fushuan në shkretëtirën e Cinit që është Kadeshi. 37U nisën nga Kadeshi e fushuan në malin Hor, në kufi të tokës së Edomit. Prifti Aron u ngjit në malin Hor me urdhër të ZOTIT e aty vdiq. Ishte dita e parë e

38

muajit të pestë të vitit të dyzetë të daljes së izraelitëve nga toka e Egjiptit. 39Aroni ishte njëqind e njëzet e tre vjeç kur vdiq në malin Hor. Mbreti kananit i Aradit që banonte në Negev, në tokën e Kanaanit, dëgjoi se po vinin

40

izraelitët. Izraelitët u nisën nga mali Hor e fushuan në Calmonë. 42U nisën nga Calmona e fu-

41

shuan në Punon. 43U nisën nga Punoni e fushuan në Obot. 44U nisën nga Oboti e fushuan në Ijim Abarim, në kufi me Moabin. 45U nisën nga Ijimi e fushuan në Dibon Gad. 46U nisën nga Dibon Gadi e fushuan në Almon Diblataim. 47U nisën nga Almon Diblataimi e fushuan në malet e Abarimit, përballë Neboit. 48U nisën nga malet e Abarimit e fushuan në stepat e Moabit, pranë Jordanit, kundruall Jerikosë. 49Fushuan pranë Jordanit, që nga Bet Jeshimoti deri në Abel Shitim, në stepat e Moabit.

Në Kanaan 50

ZOTI i tha Moisiut në stepat e Moabit, pranë Jordanit, kundruall Jerikosë: 51«Fol me

izraelitët e thuaju: “Kur të kaloni Jordanin e të hyni në tokën e Kanaanit, 52dëbojini tërë banorët e tokës, shkatërrojini të gjitha shëmbëlltyrat e gdhendura, copëtojini të gjitha truporet e metalta e rrënojini të gjitha vendet e larta të kultit të tyre. 53Zaptojeni tokën e banoni në të, sepse jua kam dhënë juve për pronë. 54Ndajeni tokën me short ndërmjet fiseve. Fisit më të madh do t'i takojë më shumë e më të voglit më pak. Ajo pjesë që u bie për short do të jetë trashëgimia e tyre. Ndajeni sipas fiseve të etërve. 55Nëse nuk i dëboni banorët e vendit, ata që do të lini do t'ju bëhen ferrë në sy e gjemb në ijë e do t'ju kundërvihen në vendin që banoni. 56Atëherë unë do të sillem me ju siç kisha ndër mend të sillesha me ta”».

NUMRAT 34

Ndarja e Kanaanit 1

ZOTI i tha Moisiut: 2«Urdhëroji izraelitët e thuaju: “Ja, po hyni në tokën e Kanaanit.

Kjo është trashëgimia që do t'ju bjerë për pjesë, toka e Kanaanit me kufijtë e saj: 3kufiri juaj jugor do të shtrihet nëpër shkretëtirën e Cinit, përbri Edomit. Në juglindje kufiri do të nisë nga skaji i detit të Kripur, 4do të kthejë drejt jugut në shpatin e Akrabimit e do të përshkojë Cinin derisa të arrijë në jug të Kadesh Barnesë. Pastaj do të vijojë drejt Hacaradarit e do të arrijë Acmonin. 5Prej Acmonit kufiri do të kthejë drejt luginës së Egjiptit, derisa të dalë në det. Në perëndim do të keni për kufi bregun e detit të Madh. Ai do të jetë kufiri perëndi-

6

mor. Kufirin verior caktojeni nga deti i Madh deri në malin Hor. 8Nga mali Hor do të vijoni

7

në Lebo Hamat derisa të arrini në Cedad. 9Pastaj kufiri do të shtrihet nëpër Zifronë derisa të arrijë Hacar Enanin. Ky do të jetë kufiri juaj verior. Kufirin lindor caktojeni nga Hacar Enani deri në Shefam. 11Pastaj kufiri të zbresë nga

10

Shefami në Riblah, në anën lindore të Ainit. Prej andej do të vijojë të zbresë derisa të mbërrijë në krahun lindor të detit Kineret. 12Pastaj do të zbresë përgjatë Jordanit derisa të arrijë detin e Kripur. Toka brenda këtyre kufijve do të jetë e juaja”». Moisiu i urdhëroi izraelitët: «Kjo është toka që do të trashëgoni me short, toka

13

që ZOTI urdhëroi t'u jepet nëntë fiseve e gjysmë, 14sepse fisi i Rubenit, fisi i Gadit e gjysma e fisit të Manaseut e kanë marrë trashëgimin sipas familjeve të etërve. 15Këto dy fise e gjysmë e morën trashëgimin e tyre në anën lindore të Jordanit, kundruall Jerikosë».

Prijësit e fiseve Pastaj ZOTI i dha Moisiut: 17«Tokën do t'jua ndajnë prifti Eleazar e Jozuehu, biri i

16

Nunit. 18Merr edhe nga një prijës për çdo fis për të ndarë tokën. 19Këta janë emrat e tyre: prej fisit të Judës, Kalebi, biri i Jefunehut; 20prej fisit të Simeonit, Samueli, biri i

Amihudit; 21prej fisit të Benjaminit, Elidadi, biri i Kislonit; 22prej fisit të Danit, prijësi Buki, biri i Jogliut; 23prej bijve të Jozefit, për fisin e Manaseut, prijësi Haniel, biri i Efodit; 24prej fisin e Efraimit, prijësi Kemuel, biri i Shiftanit; 25prej fisit të Zabulonit, prijësi Elicafan, biri i Parnakut; 26prej fisit të Isaharit, prijësi Paltiel, biri i Azanit; 27prej fisit të Asherit, prijësi Ahiud, biri i Shelomiut; 28dhe prej fisit të Neftaliut, prijësi Pedahel, biri i Amihudit». 29Këta janë njerëzit që ZOTI urdhëroi për t'u ndarë izraelitëve trashëgiminë në tokën e Kanaanit.

NUMRAT 35 Pjesa e levitëve 1

ZOTI i tha Moisiut në stepat e Moabit, pranë Jordanit, kundruall Jerikosë: 2«Urdhëroji

izraelitët që t'u japin levitëve prej trashëgimisë që zotërojnë disa qytete ku të banojnë. Jepuni edhe kullotat përreth qyteteve. 3Qytetet t'i kenë për të banuar dhe kullotat përreth për bagëtitë dhe gjithë gjënë e gjallë. 4Kullotat përreth, që do t'u japësh levitëve, të shtrihen një mijë kute përtej mureve të qytetit. 5Matni jashtë mureve të qytetit dy mijë kute në krahun lindor, jugor, perëndimor e verior, me qytetin në qendër. Kështu do të caktohen kullotat e qyteteve të tyre. Gjashtë nga qytetet që do t'u jepni levitëve do të jenë qytete strehimi për të strehuar

6

ata që derdhin gjak. Përveç këtyre do t'u jepni edhe dyzet e dy qytete të tjera. 7Pra, gjithsej do t'u jepni dyzet e tetë qytete bashkë me kullotat përreth. 8Shumica e qyteteve, që do të jepen prej trashëgimisë së izraelitëve, të merren prej fiseve që kanë më shumë, ndërsa prej fiseve më të vogla të merren më pak. Secili fis do t'u japë levitëve nga qytetet e veta sipas masës së pronës që kanë».

Qytete strehimi 9

ZOTI i tha Moisiut: 10«Fol me izraelitët e thuaju: “Kur të kaloni Jordanin në tokën e

Kanaanit, 11zgjidhni për vete disa qytete strehimi, ku të strehoni ata që vrasin dikë

padashur. 12Këto qytete do të shërbejnë si strehim për vrasësin, që të mbrohet nga hakmarrësi e të mos vdesë para se të gjykohet nga bashkësia. Nga gjashtë qytetet që do të caktoni si qytete strehimi, 14tri të jenë përtej Jordanit e

13

tri në tokën e Kanaanit. 15Këto gjashtë qytete do të shërbejnë për izraelitët e për të ardhurit mes tyre si strehim për këdo që vret padashur. 16Nëse ai që vret e godet tjetrin me send të hekurt dhe tjetri vdes, ai është vrasës e do të dënohet me vdekje. 17Nëse e qëllon me gur dhe tjetri vdes, ai është vrasës e do të dënohet me vdekje. 18Nëse e godet me send të drunjtë dhe tjetri vdes, ai është vrasës dhe do të dënohet me vdekje. 19Vetë gjakmarrësi ta vrasë vrasësin porsa t'i dalë përpara. Nëse e shtyn nga mëria dhe e godet me dashje me ndonjë send e tjetri vdes 21ose e

20

qëllon me grusht nga zemërimi e tjetri vdes, ai është vrasës. Gjakmarrësi ta vrasë porsa t'i dalë përpara. Por nëse e shtyn papritur, pa të keq, ose e godet pa dashje me ndonjë send, 23apo

22

me gurë, pa e parë, pa e pasur mëri e padashur t'i bëjë keq, dhe tjetri vdes, 24atëherë bashkësia të gjykojë mes atij që goditi e gjakmarrësit sipas këtyre vendimeve. 25Bashkësia do ta shpëtojë vrasësin nga dora e gjakmarrësit dhe do ta kthejë në qytetin e strehimit. Ai do të banojë aty derisa të vdesë kryeprifti i vajosur me vajin e shenjtë. 26Por, nëse vrasësi del përtej kufijve të qytetit të strehimit 27e gjakmarrësi e gjen jashtë kufijve të qytetit të strehimit dhe e vret, atëherë gjakmarrësi është i pafajshëm, 28sepse vrasësi doli nga qyteti i strehimit ku duhej të banonte derisa të vdiste kryeprifti. Vetëm pasi të vdesë kryeprifti, vrasësi mund të kthehet në vendin e vet. 29Këto do të jenë rregulla gjykimi brez pas brezi në të gjitha vendbanimet tuaja. Nëse dikush vret dikë e kjo dëshmohet nga disa dëshmitarë, vrasësi të dënohet me

30

vdekje. Dëshmia e një dëshmitari të vetëm nuk do të jetë e mjaftueshme për dënimin me vdekje. 31Mos pranoni dëmshpërblim për vrasësin që meriton të vdesë. Ai duhet të vdesë. 32As mos pranoni dëmshpërblim për atë që strehohet në qytetin e strehimit për t'u kthyer në vendin e vet përpara se të vdesë kryeprifti. 33Mos e ndotni tokën ku banoni,

se gjaku e ndot tokën. Toka nuk mund të shlyhet për gjakun e derdhur, përveçse me gjakun e atij që e derdhi. 34Mos e ndotni vendin ku banoni, sepse unë banoj mes jush. Unë, ZOTI, banoj mes izraelitëve”».

NUMRAT 36 Trashëgimia e grave Krerët e familjeve të Gileadit, birit të Makirit, birit të Manaseut, njëri prej pasardhësve

1

të Jozefit, u afruan te Moisiu, te prijësit e krerët e fiseve të Izraelit e thanë: 2«ZOTI e urdhëroi timzot që t'ua japë me short tokën si trashëgimi izraelitëve. Imzot mori urdhër nga ZOTI edhe që t'u jepte trashëgimin e vëllait tonë, Celofehadit, bijave të tij. 3Nëse ato martohen me një nga fiset e tjera të Izraelit, prona e tyre nuk do t'i përkasë më trashëgimisë së etërve tanë, por do t'u shtohet trashëgimisë së fisit, të cilit tashmë i përkasin. Kështu do të na zvogëlohet trashëgimia që na ra për short. 4Edhe kur të festohet pesëdhjetëvjetori mes izraelitëve, prona e tyre do t'i shtohet trashëgimisë së fisit, të cilit tashmë i përkasin, ndërkohë që prona e tyre do të merret nga trashëgimia e etërve tanë». Atëherë Moisiu, me urdhër të ZOTIT, i urdhëroi izraelitët: «Fisi i bijve të Jozefit ka të

5

drejtë. 6Kjo është çfarë urdhëron ZOTI në lidhje me bijat e Celofehadit: ato mund të martohen me kë të duan, për sa kohë që martohen brenda fisit të etërve të tyre. 7Prona e izraelitëve nuk do të qarkullojë nga fisi në fis, se çdo izraelit do të jetë i lidhur me trashëgimin e fisit të etërve vet. 8Çdo bijë nga fiset e Izraelit që zotëron pronë do të martohet brenda fisit të atit të saj, në mënyrë që çdo izraelit të zotërojë pronën e etërve të tij. 9Prona nuk do të qarkullojë nga një fis në tjetrin, se çdo fis i Izraelit do të jetë i lidhur me trashëgimin e vet».

Bijat e Celofehadit bënë siç e urdhëroi ZOTI Moisiun. 11Mahla, Tirca, Hogla, Milka e

10

Noa, bijat e Celofehadit, u martuan me djemtë e të ungjëve. 12Ato u martuan brenda fisit të Manaseut, birit të Jozefit, dhe kështu prona e tyre mbeti në fisin e etërve. Këto janë urdhërimet e vendimet që ZOTI u urdhëroi izraelitëve përmes Moisiut në

13

stepat e Moabit, pranë Jordanit, kundruall Jerikosë.

LIGJI I PËRTËRIRË 1 Fjalimi i parë Këto janë fjalët që Moisiu i tha tërë Izraelit kur ishin përtej Jordanit, në shkretëtirë, në

1

Arabah, kundruall Sufit, midis Paranit, Tofelit, Labanit, Hacerotit dhe Di Zahabit. 2Udhëtimi prej Horebit deri në Kadesh Barne zgjat njëmbëdhjetë ditë, nëse i bie nga mali i Seirit. 3Pas dyzet vjetësh, në ditën e parë të muajit të njëmbëdhjetë, Moisiu i tha Izraelit gjithçka urdhëroi ZOTI për ta. 4Kjo ndodhi pasi mundi Sihonin, mbretin e amoritëve, që banonte në Heshbon, dhe pasi mundi në Edrej Ogun, mbretin e Bashanit, që banonte në Ashtarot. 5Kur ishin përtej Jordanit, në tokën e Moabit, Moisiu filloi të shtjellojë këtë ligj: 6«ZOTI, Perëndia ynë, na tha në malin Horeb: “Mjaft qëndruat në këtë mal. 7Kthehuni, nisuni e hyni në malësinë e amoritëve dhe në krahinat fqinje, në Arabah, në malësi, në Shefelah, në Negev e në bregdet, në tokën e Kanaanit e të Libanit, deri te lumi i madh Eufrat. 8Ja, jua kam vënë përpara vendin. Hyni dhe pushtoni tokën që ZOTI iu betua t'ua japë etërve tuaj, Abrahamit, Isakut, Jakobit dhe pasardhësve të tyre”. Asokohe ju thashë: “Nuk mund t'ju prij vetëm. 10ZOTI, Perëndia juaj, ju ka shumuar

9

dhe sot, ja ku jeni, të shumtë sa yjet e qiellit. 11ZOTI, Perëndia i etërve tuaj, ju shtoftë edhe një mijë herë më shumë e ju bekoftë siç ju ka premtuar, 12por si do t'i përballoj i vetëm peshën, barrën dhe zënkat tuaja? 13Zgjidhni, pra, për çdo fis, burra të urtë, të zgjuar e të dijshëm, që t'jua caktoj si krerë”. 14E ju m'u përgjigjët: “Mirë thua!”. 15Atëherë i

mora krerët e çdo fisi, burrat e urtë e të dijshëm, dhe i vura në krye si prijës të një mijë, të njëqind, të pesëdhjetë e të dhjetë vetave dhe si mbikëqyrës të fiseve. 16Asokohe i urdhërova gjykatësit: “Dëgjojini vëllezërit tuaj e gjykojini me drejtësi, ata dhe të ardhurit mes tyre. 17Mos mbani anën e askujt. Dëgjojeni si të voglin, edhe të madhin. Mos kini frikë askënd, sepse gjykimi i përket Perëndisë. Çështjet e vështira paraqitini tek unë e unë do t'i dëgjoj”. 18Asokohe ju urdhërova gjithçka që duhet të bëni.

Vrojtuesit e tokës Pastaj u nisëm nga Horebi, siç na urdhëroi ZOTI, Perëndia ynë, dhe përshkuam tërë

19

atë shkretëtirë të madhe e të tmerrshme, që patë rrugës së malësisë së amoritëve, derisa arritëm në Kadesh Barne. 20Atëherë ju thashë: “Keni mbërritur në malësinë e amoritëve që po na jep ZOTI, Perëndia ynë. 21Ja, ZOTI, Perëndia yt, ta ka vënë përpara tokën. Ngrihu e pushtoje siç të tha ZOTI, Perëndia i etërve të tu. Mos ki frikë e mos u tremb!”. Të gjithë ju m'u afruat e më thatë: “Të dërgojmë më parë disa njerëz, që të vëzh-

22

gojnë tokën, për të na treguar udhën nëpër të cilën do të ngjitemi dhe qytetet ku do të shkojmë”. 23Kjo m'u duk gjë e mirë, prandaj zgjodha prej jush dymbëdhjetë veta, nga një për çdo fis. 24Këta u nisën, iu ngjitën maleve dhe, si mbërritën në luginën e Eshkolit, e përgjuan. 25Pastaj mblodhën disa fruta të tokës atje, që i sollën me vete, e na sollën këtë lajm: “Toka që po na jep ZOTI, Perëndia ynë, është tokë e mirë”. Por ju nuk deshët të shkonit e ngritët krye kundër urdhrit të ZOTIT, Perëndisë

26

tuaj. 27Murmuritët në tendat tuaja e thatë: “ZOTI na urren, prandaj edhe na nxori nga toka e Egjiptit, për të na dorëzuar te amoritët, që të na zhbijnë. 28Ku të ngjitemi? Vëllezërit na e futën frikën, duke thënë: populli i tyre është më i madh e më shtatlartë se i yni. Qytetet janë të mëdha e të fortifikuara deri në kupë të qiellit, madje atje vumë re edhe pasardhësit e anakitëve”. 29Unë ju thashë: “Mos u tmerroni e mos kini frikë prej tyre! 30ZOTI, Perëndia juaj, që ju prin, ai vetë do të luftojë për ju ashtu siç bëri gjithçka

për ju në Egjipt 31e në shkretëtirë, ku patë sesi ZOTI, Perëndia juaj, ju mbarti si fëmijë përgjatë gjithë udhës që ndërmorët derisa mbërritët në këtë vend”. 32Megjithatë, ju nuk i zutë besë ZOTIT, Perëndisë tuaj, 33atij që ju prin udhës për t'ju gjetur vendfushim, që natën ju prin me zjarr e ditën me re për t'ju treguar udhën që duhet të ndiqni.

Dënimi Kur ZOTI jua dëgjoi zërin, u zemërua e u betua: 35“Asnjëri prej kësaj breznie të

34

mbrapshtë nuk ka për ta parë tokën e mirë, që u betova t'ua jepja etërve tuaj, 36përveç Kalebit, birit të Jefunehut. Ai ka për ta parë. Atij e pasardhësve të tij do t'ia jap tokën që shkeli me këmbë, se i qëndroi besnik ZOTIT”. 37ZOTI u zemërua edhe me mua për shkakun tuaj e më tha: “As ti nuk ke për të hyrë atje! 38Jozuehu, biri i Nunit, që të shërben, ka për të hyrë. Jepi zemër, se ai do t'ia japë tokën si trashëgimi Izraelit. 39Edhe të vegjlit tuaj, për të cilët thatë se do të zihen rob, do të hyjnë bashkë me fëmijët tuaj, që nuk dinë ende të ndajnë të mirën nga e keqja. Atyre do t'ua jap vendin e ata do ta pushtojnë. 40Ndërsa ju, kthehuni e nisuni drejt shkretëtirës, udhës së detit të Kuq”. Atëherë ju m'u përgjigjët e më thatë: “Mëkatuam kundër ZOTIT! Do të ngjitemi e do të

41

shkojmë në luftë, siç na urdhëroi ZOTI, Perëndia ynë”. Kështu, të gjithë ngjeshët armët e luftës dhe, me mendjelehtësi, iu ngjitët malësisë. 42Por ZOTI më tha: “Thuaju të mos ngjiten e të mos shkojnë në luftë, sepse unë nuk jam mes tyre, prandaj dhe do të munden nga armiqtë”. 43Unë jua thashë, por ju nuk dëgjuat. Kështu, ngritët krye kundër ZOTIT e, me kryeneçësi, iu ngjitët malësisë. 44Atëherë amoritët, malësorët e vendit, dolën për t'u ndeshur. Ju vërsulën si një tufë bletësh e ju shpartalluan nga Seiri deri në Hormah. 45Pastaj u kthyet e vajtuat para ZOTIT, por ai nuk ju dëgjoi e as i vuri vesh vajtimit tuaj. 46Kështu, ndenjët në Kadesh për një kohë të gjatë».

LIGJI I PËRTËRIRË 2 Udhëtimi në shkretëtirë

«Atëherë u kthyem, u nisëm drejt shkretëtirës, udhës së detit të Kuq, siç më tha ZOTI,

1

dhe u sollëm për një kohë të gjatë përreth malit Seir. 2Pastaj ZOTI më tha: 3“Mjaft u sollët përreth këtij mali. Kthehuni në drejtim të veriut 4e urdhëroje popullin të kalojë nëpër tokën e pasardhësve të Esaut, vëllezërve tuaj, që banojnë në Seir. Ata do t'ju kenë frikë, por kini shumë kujdes. 5Mos i ngucni, sepse nuk do t'ju jap asnjë pëllëmbë tokë nga vendi i tyre. Malin e Seirit ia kam dhënë për pronë Esaut. 6Blijeni prej tyre bukën që hani e ujin që pini. 7ZOTI, Perëndia yt, ka bekuar çdo vepër të duarve të tua. Ai të ka përcjellë në çdo udhëtim nëpër këtë shkretëtirë të madhe. Gjatë këtyre dyzet vjetëve, ZOTI, Perëndia yt, ka qenë me ty dhe asgjë nuk të ka munguar”. Kështu i kaluam pasardhësit e Esaut, vëllezërit tanë, që banonin në Seir, duke lënë

8

pas udhën e Arabahut, Ejlatin dhe Ecjon Geberin. Pastaj u kthyem në drejtim të shkretëtirës së Moabit. 9Atëherë ZOTI më tha: “Mos iu kanos Moabit e mos e nguc me luftë, se nuk do të të jap asgjë prej tokës së tyre. Arin ua kam dhënë për pronë pasardhësve të Lotit”. Më parë aty jetonin emitët, një popull i fuqishëm, i madh e shtatlartë si ana-

10

kitët. 11Edhe refaitët njiheshin si anakitë, por moabitët i quanin emitë. 12Në Seir banonin më parë horitët, por pasardhësit e Esaut i dëbuan e i zhbinë dhe tani banojnë në vend të tyre, ashtu siç bëri Izraeli me tokën që ZOTI i dha për pronë. Zoti vijoi: “Tani, ngrihuni e kalojeni luginën e Zeredit”. Dhe ne kështu ve-

13

pruam. 14Udhëtimi nga Kadesh Barnea derisa kaluam luginën e Zeredit zgjati tridhjetë e tetë vjet, aq sa u zhduk nga fushimi tërë breznia e luftëtarëve, ashtu siç ZOTI u ishte betuar. 15Vërtet, ZOTI ngriti dorë kundër tyre për t'i shfarosur nga fushimi derisa morën fund. Si u zhdukën tërë luftëtarët prej mesit të popullit, 17ZOTI më tha: 18“Sot do të kalosh

16

përmes Arit, përtej kufijve të Moabit. 19Do t'u afrohesh amonitëve e do t'u dalësh përballë. Mos iu kanos e mos i nguc, se nuk do të ta jap për pronë tokën e amonitëve. Këtë vend ua kam dhënë për pronë pasardhësve të Lotit”.

I njëjti vend njihej si toka e refaitëve, të cilët banonin më parë aty. Amonitët i quanin

20

ata zamzumitë. 21Ishin një popull i fuqishëm, i madh e shtatlartë si anakitët. ZOTI i zhbiu, që amonitët t'i dëbonin dhe të banonin në vend të tyre, 22ashtu siç bëri për pasardhësit e Esaut që banojnë në Seir. Ai i zhbiu horitët, që pasardhësit e Esaut t'i dëbonin e të banonin në vend të tyre gjer më sot. 23Edhe avitët, banorët e rrethinave pranë Gazës, u zhbinë prej kaftoritëve nga Kaftori, të cilët tani banojnë në vend të tyre. Zoti vijoi: “Ngrihuni, nisuni e kalojeni luginën e Arnonit. Ja, ta kam dorëzuar Sihonin,

24

mbretin amorit të Heshbonit dhe vendin e tij. Fillo ta pushtosh e nguce me luftë. 25Sot, do të bëj të kenë frikë e tmerr prej teje tërë popujt nën qiell. Kushdo që dëgjon për ty do të dridhet e tmerrohet prej teje”.

Mbreti i Sihonit Atëherë dërgova te Sihoni, mbreti i Heshbonit, disa lajmëtarë nga shkretëtira e Ked-

26

motit e me fjalë paqeje i thashë: 27“Më lër të kaloj përmes tokës sate. Do të eci rrugës kryesore e nuk do të shmangem as djathtas, as majtas. 28Ma shit bukën që ha e ujin që pi, vetëm më lër të kaloj, 29siç më lanë pasardhësit e Esaut, banorët e Seirit, dhe mobaitët, banorët e Arit, që të mbërrij në tokën përtej Jordanit, të cilën po na e jep ZOTI, Perëndia ynë”. 30Por, Sihoni, mbreti i Heshbonit, nuk deshi të na linte të kalonim, se ZOTI, Perëndia yt, ia ngurtësoi shpirtin e zemrën, për të ta dorëzuar, siç është gjer më sot. 31

ZOTI më tha: “Ja, fillova të ta dorëzoj Sihonin e tokën e tij. Fillo ta pushtosh e ta

zaptosh tokën e tij!”. 32Atëherë Sihoni, bashkë me gjithë popullin, na doli përpara në Jahac, që të ndeshej me ne. 33ZOTI, Perëndia ynë, na e dorëzoi dhe ne i ramë atij, bijve të tij dhe tërë popullit të tij. 34Asokohe i zumë të gjitha qytetet e tij dhe i shfarosëm të gjithë, me burra, gra e fëmijë. Nuk lamë gjallë askënd, 35përveç kafshëve që zumë dhe presë që plaçkitëm prej qyteteve. 36Që nga Aroeri, që është buzë luginës së Arnonit, përfshirë edhe luginën vetë, deri në Gilead, nuk pati asnjë qytet që të ishte tepër i fortë

për ne. ZOTI, Perëndia ynë, na i dorëzoi të gjitha. 37Por, ti nuk e preke tokën e amonitëve, krahinën përgjatë luginës së Jabokut, qytetet e malësisë dhe asnjë qytet tjetër që na e ndaloi ZOTI, Perëndia ynë».

LIGJI I PËRTËRIRË 3 Mbreti i Bashanit «Pastaj u kthyem e shkuam rrugës për në Bashan. Ogu, mbreti i Bashanit, bashkë

1

me gjithë popullin na doli para në Edrej që të ndeshej me ne. 2Atëherë ZOTI më tha: “Mos e ki frikë, sepse ta kam dorëzuar me gjithë popullin e tokën e tij. Vepro me të siç veprove me Sihonin, mbretin e amoritëve, që banonte në Heshbon”. 3ZOTI, Perëndia ynë, na e dorëzoi edhe Ogun, mbretin e Bashanit, bashkë me popullin e tij. U ramë aq fort sa askush nuk shpëtoi. 4Asokohe i zumë të gjitha qytetet e tij, asnjë nuk na shpëtoi. I zumë të gjashtëdhjetë qytetet dhe mbarë krahinën e Argobit, mbretërinë e Ogut në Bashan. 5Të gjitha këto ishin qytete të fortifikuara me mure të larta, me porta e me shula. Përveç tyre, zumë edhe mjaft vendbanime të parrethuara. 6I shfarosëm të gjitha qytetet bashkë me burrat, gratë e fëmijët, siç bëmë me Sihonin, mbretin e Heshbonit, 7por të gjitha kafshët dhe prenë, që plaçkitëm prej qyteteve, i mbajtëm për vete. Asokohe ua morëm tokën të dy mbretërve amoritë, që ishin përtej Jordanit. Ajo shtri-

8

hej nga lugina e Arnonit deri te mali i Hermonit. 9Sidonasit e quajnë malin Sirion, ndërsa amoritët Senir. 10Ua morëm të gjitha qytetet e rrafshit, mbarë Gileadin e mbarë Heshbonin, deri në Salkah e në Edrej. Ato ishin qytete të mbretërisë së Ogut, në Bashan. 11Nga refaitët mbeti gjallë vetëm Ogu, mbreti i Bashanit. Shtrati i tij prej hekuri gjendet në Rabah, te amonitët. Ai ishte nëntë kute i gjatë e katër kute i gjerë, sipas njësisë së zakonshme të kutit. 12Tokën që pushtuam asohere ia dhashë Rubenit e Gadit. Ajo fillonte nga Aroeri, që është buzë luginës së Arnonit, deri te gjysma e malit Gilead, përfshirë edhe qytetet përkatëse. 13Gjysmën tjetër të Gileadit, mbarë Bashanin,

mbretërinë e Ogut dhe mbarë krahinën e Argobit, që quhej vendi i refaitëve, ia dhashë gjysmës së fisit të Manaseut. 14Jairi, biri i Manaseut, e pushtoi mbarë krahinën e Argobës deri në kufi me Geshurin e Makatin dhe i vuri emrin e vet. Edhe sot e kësaj dite Bashani quhet Havot Jair. 15Makirit i dhashë Gileadin. 16Rubenit e Gadit i dhashë vendin prej Gileadit deri buzë luginës së Arnonit, me kufi që shkojnë nga mesi i luginës së Arnonit deri te lugina e Jabokut, në kufi me amonitët. 17U dhashë edhe Arabahun në kufi me Jordanin, nga Kinereti deri te deti i Arabahut, që është deti i Kripur, nën rrëpirën e Pisgahut në lindje. Asokohe ju urdhërova: “ZOTI, Perëndia juaj, jua dha këtë tokë për pronë. Të gjithë

18

trimat tuaj të marrin armë e t'u prijnë izraelitëve, vëllezërve tuaj. 19Gratë, fëmijët e bagëtitë, se e di që keni shumë, të rrinë në qytetet që ju dhashë. 20Kur ZOTI t'u japë prehje vëllezërve tuaj, siç ju dha juve, kur ta pushtojnë edhe ata tokën përtej Jordanit, që po u jep ZOTI, Perëndia juaj, vetëm atëherë secili prej jush do të kthehet te prona e vet, që ju dhashë”. 21Asokohe urdhërova edhe Jozuehun: “I pe me sytë e tu të gjitha ato që u bëri ZOTI, Perëndia juaj, këtyre dy mbretërve. Kështu do të veprojë ZOTI me të gjitha mbretëritë nëpër të cilat do të kalosh. 22Mos i kini frikë, sepse ZOTI, Perëndia juaj, ai vetë lufton për ju”.

Lutja e Moisiut Asokohe iu përgjërova ZOTIT: 24“O ZOT, Zoti im, ti fillove t'ia dëftosh shërbëtorit tënd

23

lavdinë dhe krahun tënd të fuqishëm. A ka perëndi tjetër në qiell apo në tokë që mund të bëjë veprat e bëmat e tua? 25Më lër të kaloj e të shoh tokën e mirë përtej Jordanit, këto bjeshkë të bukura dhe Libanin”. 26Por ZOTI ishte i zemëruar me mua, për shkakun tuaj. Nuk më dëgjoi e më tha: “Mjaft! Mos m'u lut më për këtë gjë! 27Ngjitu në majë të Pisgahut e vështro drejt perëndimit, veriut, jugut e lindjes. Shikoje vendin, se Jordanin nuk ke për ta kaluar. 28Prandaj, udhëzoje Jozuehun, jepi zemër e guxim, sepse ai do t'i

prijë këtij populli përtej Jordanit dhe ai do t'ua ndajë tokën që sheh”. 29Ndërkohë ndenjëm në luginën përballë Betpeorit».

LIGJI I PËRTËRIRË 4 Ligji «E tani, o Izrael, dëgjoji rregullat e vendimet që po ju mësoj, që, duke i mbajtur, të

1

jetoni. Kështu do të hyni e do të pushtoni tokën që po u jep ZOTI, Perëndia i etërve tuaj. 2Mos u shtoni e mos u hiqni asgjë urdhrave që po ju jap. Mbajini urdhërimet e ZOTIT, Perëndisë tuaj, që po ju jap. 3Sytë tuaj panë atë që ZOTI bëri në Baalpeor, sesi ZOTI, Perëndia yt, zhbiu prej mesit tënd të gjithë ata që ndoqën Baalin e Peorit, 4ndërsa të gjithë ju që u mbajtët fort pas ZOTIT, Perëndisë suaj, jeni sot gjallë. Ja, jua mësova rregullat e vendimet, siç më urdhëroi ZOTI, Perëndia im, që t'i zbatoni

5

në tokën që po hyni për ta pushtuar. 6Mbajini e zbatojini, se kjo do t'ju bëjë të urtë e të dijshëm para syve të popujve. Ata, kur të dëgjojnë për tërë këto rregulla, do të thonë: “Sa i urtë e i dijshëm qenka ky komb i madh!”. 7Cili komb i madh i ka perënditë aq pranë sa kemi ne ZOTIN, Perëndinë tonë, kur e thërrasim? 8Cili komb i madh ka rregulla e vendime kaq të drejta sa tërë ky ligj që po ju jap sot? Veç trego shumë kujdes e ruhu se i harron gjërat që të panë sytë. Zemra jote të mos

9

shmanget prej tyre gjatë gjithë jetës sate. Mësojua fëmijëve e nipave të tu, 10si qëndrove atë ditë në Horeb para ZOTIT, Perëndisë tënd, e sesi ai më tha: “Ma mblidh popullin, që të ma dëgjojnë fjalën e të mësojnë të më druajnë gjatë gjithë ditëve të jetës së tyre mbi tokë. Këtë t'ua mësojnë edhe fëmijëve”. 11E ju u afruat e qëndruat rrëzë malit, ndërkohë mali digjej flakë deri në kupë të qiellit, kudo kishte errësirë, re e terr. 12Atëherë ZOTI, Perëndia juaj, ju foli nga mesi i zjarrit. Ia dëgjuat zërin, por trajtën nuk ia patë. Veç zërin dëgjuat, asgjë tjetër. 13Ai ju shpalli besëlidhjen e vet, dhjetë urdhërimet, që ju urdhëroi t'i zbatoni. Ato i shkroi në dy rrasa guri 14dhe mua më urdhëroi, në të njëjtën kohë, t'ju

mësoj rregullat dhe vendimet, që t'i zbatoni në tokën në të cilën po kaloni për ta pushtuar. Atë ditë, kur ZOTI ju foli nga mesi i zjarrit në Horeb, nuk patë kurrfarë trajte, prandaj

15

ruhuni 16se mos shthureni e bëni për veten tuaj ndonjë idhull, ndonjë trajtë me shëmbëllimin e mashkullit apo femrës, 17kafshëve të tokës, shpendëve fluturakë të qiellit, 18zvarranikëve të dheut apo peshqve të ujërave nën dhe. 19Se mos ngre sytë nga qielli dhe shikon diellin, hënën, yjet e mbarë ushtrinë qiellore dhe marrosesh pas tyre, i adhuron e u shërben. Këto, ZOTI, Perëndia yt, ua caktoi tërë popujve që janë nën qiell. 20Ndërsa juve, ZOTI ju nxori nga Egjipti, nga ajo shkritore e hekurit, që t'i përkisni atij e të jeni populli i tij, siç jeni edhe sot. Por ZOTI u zemërua me mua për shkakun tuaj. Ai u betua se nuk do ta kaloja Jor-

21

danin dhe se nuk do të hyja në tokën e mirë, të cilën po ta jep si trashëgimi ZOTI, Perëndia yt. 22Unë do të vdes në këtë vend, pa kaluar përtej Jordanit, ndërsa ju do të kaloni e do ta pushtoni atë tokë të mirë. 23Ruhuni se mos harroni besëlidhjen që lidhi me ju, ZOTI, Perëndia juaj, dhe bëni për veten tuaj idhuj të çfarëdolloj trajte, të cilët ua ndaloi ZOTI, Perëndia juaj, 24sepse ZOTI, Perëndia juaj, është zjarr përvëlues. Ai është Perëndi xheloz. Edhe kur të jeni bërë me fëmijë e nipa e të jeni plakur mirë në këtë tokë, nëse

25

shthureni e bëni idhuj të çfarëdolloj trajte, nëse bëni ligësi para ZOTIT, Perëndisë tuaj, dhe e ngucni, 26qielli e toka qofshin sot dëshmitarë se do të zhbiheni një herë e mirë prej tokës që do të pushtoni përtej Jordanit. Nuk keni për të jetuar gjatë atje, se keni për t'u shfarosur krejt. 27ZOTI do t'ju shpërndajë nëpër popuj dhe vetëm pak prej jush do të mbeten nëpër kombet ku ZOTI do t'ju dëbojë. 28Atje do t'u shërbeni perëndive të bëra nga dora e njeriut, perëndi druri e guri, që nuk shohin, nuk dëgjojnë, nuk hanë e nuk nuhasin. 29Por nëse atje do ta kërkoni ZOTIN, Perëndinë tuaj, me gjithë zemër e me gjithë shpirt, do ta gjeni. 30Kur të gjendesh në vështirësi e të pësosh të gjitha këto në ditët që vijnë, do të kthehesh te ZOTI, Perëndia yt, e do t'ia dëgjosh zërin, 31se ZOTI,

Perëndia yt, është një Perëndi i mëshirshëm. Ai nuk do të të braktisë, nuk do të të shkatërrojë e as nuk do ta harrojë besëlidhjen për të cilën iu betua etërve të tu. Shqyrtoji kohët e lashta, përpara se të vije në jetë, që nga dita kur Perëndia krijoi

32

njeriun mbi tokë. Shqyrtoji qiejt nga skaji në skaj e pyet: a ka ndodhur ndonjëherë një gjë kaq e madhe? A është dëgjuar ndonjëherë një gjë e tillë? 33A e ka dëgjuar ndonjë popull zërin e Perëndisë që fliste nga mesi i zjarrit, siç e dëgjove ti, e mbeti gjallë? 34Cili Perëndi provoi të shkojë të marrë për vete një komb nga mesi i një kombi tjetër përmes sprovave, shenjave, mrekullive, betejave, dorës së fuqishme, krahut të fortë e gjëmave të mëdha ashtu siç bëri për ju ZOTI, Perëndia juaj, para syve tuaj kur ishit në Egjipt? 35Këto të janë dëftuar që ta dish se ZOTI është Perëndi. Nuk ka tjetër përveç tij. 36Nga qielli të bëri ta dëgjosh zërin e tij, për të të ndrequr. Përmbi tokë të shfaqi zjarrin e tij të madh dhe nga mesi i këtij zjarrit dëgjove fjalët e tij. 37Ai zgjodhi pasardhësit e etërve të tu nga dashuria për ta. Ai vetë të nxori prej Egjiptit përmes fuqisë së tij të madhe. 38Dëboi para teje kombe më të mëdhenj e më të fuqishëm se ti, që të të sjellë e të të japë për trashëgimi tokën e tyre, siç po ndodh sot. 39Dije, pra, sot e skalite në zemër se ZOTI është Perëndi lart në qiell e poshtë në tokë. Tjetër nuk ka. 40Mbaji rregullat e urdhërimet që unë po të urdhëroj sot, që të të shkojë mbarë ty e fëmijëve të tu pas teje e të jetosh gjatë në vendin që ZOTI, Perëndia yt, po të jep përgjithmonë».

Qytetet e strehimit Pastaj Moisiu veçoi tre qytete lindore përtej Jordanit, 42që të shërbejnë si strehim për

41

këdo që vret padashur të afërtin me të cilin nuk kishte pasur armiqësi më parë. Ai do të ikë te njëri prej këtyre e do të shpëtojë. 43Qytetet janë Beceri në rrafshnaltën në shkretëtirë, për fisin e Rubenit; Ramoti, në Gilead, për fisin e Gadit; dhe Golani, në Bashan, për fisin e Manaseut.

Fjalimi i dytë

Ky është ligji që Moisiu u parashtroi izraelitëve. 45Këto janë dëshmitë, rregullat e

44

vendimet që u dha izraelitëve kur dolën nga Egjipti, 46përtej Jordanit, në luginën e Betpeorit, në tokën e Sihonit, mbretit të amoritëve, që banonte në Heshbon, të cilit Moisiu dhe izraelitët i ranë kur dolën nga Egjipti. 47Ata e pushtuan tokën e Sihonit e të Ogut, mbretit të Bashanit; dy mbretër amoritë që banonin në lindje, përtej Jordanit. 48Vendi i tyre shtrihej prej Aroerit, që është buzë luginës së Arnonit, deri te mali Sirion që është Hermoni, 49dhe përfshinte mbarë Arabahun, në lindje përtej Jordanit, deri te deti i Arabahut, nën rrëpirën e Pisgahut.

LIGJI I PËRTËRIRË 5 Dhjetë urdhërimet Moisiu e thirri gjithë Izraelin e u tha: «Dëgjo, o Izrael, rregullat e vendimet që unë po

1

ju shpall sot. Mësojini e zbatojini ato me kujdes. 2ZOTI, Perëndia ynë, lidhi një besëlidhje me ne në Horeb. 3Këtë besëlidhje ZOTI nuk e lidhi me etërit tanë, por me ne, me ne që jemi këtu, me të gjithë ne që jemi gjallë. 4Në mal, ZOTI ju foli ballë për ballë nga mesi i zjarrit. 5Asokohe unë qëndroja mes jush dhe ZOTIT për t'ju shpallur fjalën e tij, sepse ju kishit frikë nga zjarri e nuk u ngjitët në mal. Ai tha: “Unë ZOTI, jam Perëndia yt, ai që të nxori nga toka e Egjiptit, nga vendi i skllavërisë.

6

Mos ki Perëndi tjetër, përveç meje.

7

Mos bëj idhull për veten tënde e asgjë të ngjashme me gjërat që janë lart në qiell,

8

poshtë në tokë apo në ujërat e nëndheshme. 9Mos i adhuro, as mos u shërbe, sepse unë ZOTI, Perëndia yt, jam Perëndi xheloz që ndëshkon paudhësinë e etërve deri në brezin e tretë e të katërt të bijve të atyre që më urrejnë. 10Por, jam i mëshirshëm me mijëra që më duan e zbatojnë ligjin tim. Mos e merr nëpër gojë kot emrin e ZOTIT, Perëndisë tënd, sepse ai nuk do të lërë pa

11

ndëshkuar këdo që e merr nëpër gojë kot emrin e tij.

Mbaje ditën e shtunë e shenjtëroje, siç të urdhëroi ZOTI, Perëndia yt. 13Gjashtë ditë

12

do të punosh e do të bësh gjithë punët e tua, 14por dita e shtatë është e shtuna e ZOTIT, Perëndisë tënd. Mos bëj gjë, as ti, as biri yt, as bija jote, as shërbëtori yt, as shërbëtorja jote, as demi yt, as gomari yt, asnjë nga kafshët e tua dhe as i huaji që rri me ty, që edhe shërbëtori e shërbëtorja jote të pushojnë si ti. 15Mos harro se edhe ti ishe skllav në tokën e Egjiptit dhe se ZOTI, Perëndia yt, të nxori që andej me dorë të fuqishme e me krah të fortë, prandaj dhe të urdhëroi ta mbash ditën e shtunë. Ndero atin tënd e nënën tënde, siç të urdhëroi ZOTI, Perëndia yt, që të kesh jetë të

16

gjatë e të të shkojë mbarë në tokën që po të jep ZOTI, Perëndia yt. Mos vrit.

17

Mos bëj tradhti bashkëshortore.

18

Mos vidh.

19

Mos bëj dëshmi të kotë kundër të afërtit tënd.

20

Mos lakmo gruan e tjetrit. Mos lakmo shtëpinë e tij, as arën e tij, as shërbëtorin e

21

shërbëtoren e tij, as kaun e gomarin e tij, asgjë të tij”.

Roli i Moisiut Këto fjalë, ZOTI ia tha me zë të lartë tërë bashkësisë suaj në mal, nga mesi i zjarrit,

22

resë e territ. Gjë tjetër nuk shtoi. I shkroi në dy rrasa guri e m'i dha mua. 23Kur ju e dëgjuat zërin nga mesi i territ dhe patë malin që digjej, m'u afruat ju, tërë krerët e fiseve dhe pleqtë, 24e më thatë: “Ja, ZOTI, Perëndia ynë, na dëftoi lavdinë e madhështinë e tij dhe ne ia dëgjuam zërin nga mesi i zjarrit. Sot pamë sesi Perëndia folka me njeriun e ky mbetka gjallë! 25Por, pse të vdesim nga ky zjarr i madh që do të na përpijë? Nëse e dëgjojmë sërish zërin e ZOTIT, Perëndisë tonë, do të vdesim, 26se kush tjetër e dëgjoi Perëndinë e gjallë të flasë nga mesi i zjarrit, siç e dëgjuam ne, e mbeti gjallë? 27Shko ti e dëgjo gjithçka që thotë ZOTI, Perëndia ynë. Pastaj na trego gjithçka që tha ZOTI, Perëndia ynë, e ne do të të dëgjojmë”.

28

ZOTI i dëgjoi fjalët që më thatë e më tha: “I dëgjova fjalët që të tha ky popull. E kanë

mirë gjithçka thanë. 29Ah, sikur të kishin përherë një mendje të tillë, që të më druanin e të mbanin urdhërimet e mia. Kështu do t'u shkonte mbarë atyre e bijve të tyre përgjithmonë. 30Shko e thuaju: kthehuni në tendat tuaja, 31ndërsa ti qëndro këtu me mua. Do të t'i them të gjitha urdhërimet, rregullat e vendimet, që t'ua mësosh t'i zbatojnë në tokën që po u jap për pronë”. 32Prandaj kini kujdes e veproni siç ju urdhëroi ZOTI, Perëndia juaj. Mos u shmangni as djathtas, as majtas. 33Ecni udhës që ju urdhëroi ZOTI, Perëndia juaj, që të jetoni, t'ju shkojë mbarë e të jeni me jetë të gjatë në tokën që do të pushtoni».

LIGJI I PËRTËRIRË 6 Urdhërimet «Këto janë urdhërimet, rregullat e vendimet që më urdhëroi ZOTI, Perëndia juaj, për

1

t'jua mësuar, që t'i zbatoni në tokën ku po kaloni për ta pushtuar, 2me qëllim që ta druash ZOTIN, Perëndinë tënd, e t'i mbash gjatë gjithë jetës tërë rregullat e urdhërimet e tij, të cilat po t'i urdhëroj ty, bijve e nipave të tu. Kështu do të kesh jetë të gjatë. 3Dëgjo Izrael, zbatoji ato me kujdes, që të të shkojë mbarë e të shumohesh në tokën që rrjedh qumësht e mjaltë, siç të tha ZOTI, Perëndia i etërve të tu. Dëgjo Izrael! ZOTI, Perëndia ynë, është një ZOT i vetëm. 5Duaje ZOTIN, Perëndinë

4

tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd e me gjithë forcën tënde. 6Mbaji në zemër këto fjalë që po të urdhëroj sot. 7Përsëritja fëmijëve e fol për to kur të rrish ulur në shtëpi ose kur të ecësh udhës, kur të biesh në shtrojë ose kur të ngrihesh prej saj. 8Lidhi si shenjë në dorë e si shirit në ballë. 9Shkruaji mbi shtalkat e shtëpive e mbi portat tuaja.

Mosbindja Kur ZOTI, Perëndia yt, të të sjellë në tokën, për të cilën iu betua etërve të tu, Abra-

10

hamit, Isakut, Jakobit, se do të ta japë ty; kur të të sjellë në qytete të mira e të mëdha, që nuk i ke ndërtuar vetë, 11në shtëpi plot me të mira, për të cilat nuk ke punuar vetë, në

puse, që nuk i ke hapur vetë, në vreshta e ullishta që nuk i ke mbjellë vetë dhe kur të kesh për të ngrënë sa të ngopesh, 12kujdes se mos harron ZOTIN që të nxori nga toka e Egjiptit, nga vendi i skllavërisë. 13ZOTIN, Perëndinë tënd, do të druash, atij do t'i shërbesh e në emër të tij do të betohesh. 14Mos shkoni pas perëndive të tjerë, pas perëndive të popujve që janë përreth jush, 15sepse ZOTI, Perëndia yt, që është në mesin tënd, është Perëndi xheloz. Ai do të zemërohet me ty e do të të shfarosë prej faqes së dheut. Mos e tundoni ZOTIN, Perëndinë tuaj, siç vepruat në Masë. 17Mbajini me kujdes

16

urdhërimet e ZOTIT, Perëndisë tuaj, dhe dëshmitë e rregullat që ju dha. 18Bëj çka është e mirë dhe e drejtë para ZOTIT, që të të shkojë mbarë e që të pushtosh tokën e mirë për të cilën ZOTI iu betua etërve të tu, 19duke i zbuar armiqtë e tu, siç tha ZOTI. Kur, në të ardhmen, të të pyesë yt bir: “Çfarë kuptimi kanë dëshmitë, rregullat e

20

vendimet që ju urdhëroi ZOTI, Perëndia ynë?”, 21atëherë do t'i thuash: “Ne ishim skllevër të faraonit në Egjipt dhe ZOTI na nxori nga Egjipti me dorë të fuqishme. 22Ai bëri para syve tanë shenja e mrekulli të mëdha e të tmerrshme kundër Egjiptit, kundër faraonit e kundër gjithë shtëpisë së tij. 23Na nxori prej andej, që të na sillte e të na jepte tokën për të cilën iu betua etërve tanë. 24ZOTI na urdhëroi t'i zbatojmë të gjitha këto rregulla e ta druajmë ZOTIN, Perëndinë tonë, që të na shkojë mbarë jeta e të na mbajë gjallë, sikurse jemi sot. 25Nëse e zbatojmë me kujdes tërë këtë ligj para ZOTIT, Perëndisë tonë, ashtu siç na urdhëroi, atëherë do të jemi të drejtë”».

LIGJI I PËRTËRIRË 7 Popull i zgjedhur «Kur ZOTI, Perëndia yt, të të sjellë në tokën që po hyn për ta pushtuar, do të dëbojë

1

shumë kombe para teje; shtatë kombe më të mëdhenj e më të fortë se ti: hititët, girgashitët, amoritët, kananitët, perizitët, hivitët e jebusitët. 2ZOTI, Perëndia yt, do të t'i

dorëzojë e ti do t'u biesh e do t'i shkatërrosh plotësisht. Mos lidh besëlidhje me ta e mos u trego i mëshirshëm. 3Mos bëj krushqi me ta. Mos u jep vajzë, as mos u merr vajzë për djalin tënd, 4se ato do t'i largojnë djemtë tuaj prej meje dhe këta do t'u shërbejnë perëndive të tjerë. Atëherë zemërimi i ZOTIT do të ndizet kundër jush e do t'ju shkatërrojë menjëherë. 5Por ti, vepro kështu me ta: rrënoji altarët e tyre, shkatërroji përmendoret e tyre të shenjta, copëtoji shtyllat e Asherave të tyre e digji në zjarr shëmbëlltyrat e tyre. 6Ti je një popull i shenjtë për ZOTIN, Perëndinë tënd. Ndër gjithë popujt e faqes së dheut, ZOTI, Perëndia yt, të zgjodhi ty, që të jesh populli i tij i çmuar. 7

ZOTI nuk ju ka për zemër e nuk ju zgjodhi, se jeni populli më i madh. Në të vërtetë ju

jeni më të vegjlit. 8ZOTI ju do dhe e mbajti betimin për të cilin iu betua etërve tuaj, prandaj ju nxori me dorë të fuqishme, ju çliroi nga skllavëria, nga dora e faraonit, mbretit të Egjiptit. 9Dije se ZOTI, Perëndia yt, është Perëndi, Perëndi besnik që e mban besëlidhjen e tregon mirësi deri në një mijë brezni për atë që e do dhe që i mban urdhërimet e tij. 10Por ata që e urrejnë i shpërblen me rrënim. Ai nuk vonon me ata që e urrejnë e nuk rri pa i shpërblyer! 11Mbaji këto urdhërime, rregulla e vendime që sot po të urdhëroj t'i zbatosh.

Bekim për bindje Nëse do t'i dëgjosh e zbatosh me kujdes këto vendime, ZOTI, Perëndia yt, do ta

12

mbajë besëlidhjen e do të tregohet dashamirës me ty, siç iu betua etërve të tu. 13Ai do të të dojë, do të të bekojë e do të të shumojë. Ai do të ta bekojë frytin e barkut, frytin e tokës, drithin, verën, vajin, pjellën e qeve e të dhenve, në dheun për të cilin iu betua etërve të tu, për të ta dhënë ty. 14Do të jesh populli më i bekuar. S'do të ketë meshkuj e femra shterpë ndër ju e as ndër bagëtitë tuaja. 15ZOTI do të heqë prej teje çdo sëmundje. Nuk do të të godasë me lëngatat e tmerrshme të Egjiptit që ti i njeh mirë. Ato do t'ua lëshojë armiqve të tu. 16Përpiji të gjithë popujt që ZOTI, Perëndia yt, po të jep e mos të të dhimbsen. Mos iu shërbe perëndive të tyre, se do të biesh në kurth.

Nëse thua me vete se këto kombe janë më të mëdha se unë e s'mund t'i push-

17

toj, 18mos u frikëso, por kujto atë që ZOTI, Perëndia yt, i bëri faraonit e tërë Egjiptit, 19sprovat e mëdha që ju panë sytë, shenjat e mrekullitë, dorën e fuqishme e krahun e fortë, përmes të cilave të nxori ZOTI, Perëndia yt. Kështu do të veprojë ZOTI, Perëndia yt, me tërë popujt që i ke frikë. 20Për më tepër, ZOTI, Perëndia yt, do të lëshojë një plagë mes tyre, që t'i shkatërrojë edhe ata që mbetën apo që u fshehën prej teje. 21Mos u tmerro para tyre, se ZOTI, Perëndia yt, është mes teje. Ai është një Perëndi i madh e i tmerrshëm. 22ZOTI, Perëndia yt, do të t'i fshijë këto kombe pak nga pak. Nuk do të mund t'i shkatërrosh menjëherë, sepse egërsirat do të shtohen kundër teje. 23ZOTI, Perëndia yt, do të t'i dorëzojë e do t'i shastisë e çorodisë derisa të zhbihen. 24Ai do t'i dorëzojë mbretërit e tyre dhe ti do t'ua shuash emrat nën qiell. Askush nuk do të të bëjë ballë derisa t'i shkatërrosh. 25Digji në zjarr shëmbëlltyrat e perëndive të tyre. Mos e lakmo e mos e merr argjendin e arin që është mbi to, përndryshe do të biesh në kurth, ngaqë ato janë të neveritshme për ZOTIN, Perëndinë tënd. 26Mos sill në shtëpi asgjë të neveritshme që të mos përfshihesh edhe ti në shkatërrimin e saj. Përbuze dhe urreje fort, se është ndarë veç për shkatërrim».

LIGJI I PËRTËRIRË 8 Kujto Perëndinë «Ki kujdes që ta zbatosh të gjithë ligjin që të kam urdhëruar sot, që të jetoni, të shu-

1

moheni, të hyni e të pushtoni tokën për të cilën ZOTI iu betua etërve tuaj. 2Kujto tërë udhën që ZOTI, Perëndia yt, të bëri të marrësh gjatë këtyre dyzet vjetëve në shkretëtirë, për të të sprovuar me mundime, që të dinte çka kishe në zemër e nëse do t'i mbaje apo jo urdhërimet e tij. 3Ai të mundoi me uri e pastaj të ushqeu me manë, të cilën s'e njihje as ti, as etërit e tu, për të të treguar se njeriu nuk jeton vetëm me bukë, por me çdo fjalë që del nga goja e ZOTIT. 4Gjatë këtyre dyzet vjetëve, as t'u shqyen rrobat, as t'u ënjt

këmba. 5Ngulite në mendje se ZOTI, Perëndia yt, të ndreq, ashtu siç ndreq njeriu fëmijën e vet. 6Mbaji urdhërimet e ZOTIT, Perëndisë tënd, ec udhës së tij e druaje atë. 7ZOTI, Perëndia yt, po të çon në një vend të mirë, në një tokë ku përrenjtë, krojet e burimet e nëndheshme vërshojnë nëpër fusha e bjeshkë, 8në një tokë me grurë, elb, vreshta, fiq e shegë, në një tokë me vaj ulliri e me mjaltë, 9në një tokë ku do të hash bukë sa të duash, ku asgjë nuk do të të mungojë, në një tokë ku nxirret hekur prej gurit e bronz prej maleve. 10Do të hash, do të ngihesh e do të bekosh ZOTIN, Perëndinë tënd, për tokën e mirë, që të ka dhënë. Kujdes se mos harron ZOTIN, Perëndinë tënd, e nuk i mban urdhërimet, vendimet e

11

rregullat e tij, që ju urdhërova unë sot. 12Kur të hash sa të ngihesh, kur të ndërtosh e të rrosh në shtëpi të mira, 13kur të të shtohen dhentë e qetë, argjendi e ari e gjithçka që ke, 14mos të të rritet mendja dhe harron ZOTIN, Perëndinë tënd. Ai të nxori nga toka e Egjiptit, nga skllavëria, 15të priu në shkretëtirën e madhe e të tmerrshme, një vend gjarpërinjsh helmues e akrepash, një vend i shkretë pa ujë, të nxori ujë nga një shkëmb stralli, 16të ushqeu në shkretëtirë me manë, të cilën as etërit e tu nuk e njihnin, që të të sprovonte me mundime e në fund të ta sillte mbarë. 17Mos thuaj me vete: “Me forcën dhe fuqinë e duarve të mia e fitova gjithë këtë pasuri”. 18Kujto ZOTIN, Perëndinë tënd, se ai të jep forcë për të fituar pasuri dhe e mban besëlidhjen e tij, për të cilën iu betua etërve të tu, si edhe sot. 19Por, nëse e harron vërtet ZOTIN, Perëndinë tënd, e ndjek perëndi të tjerë, u shërben e i adhuron, për be, sot po ju paralajmëroj se do të shkatërroheni krejt. 20Do të merrni fund si kombet që po shkatërron ZOTI para jush, ngaqë nuk e dëgjuat zërin e ZOTIT, Perëndisë tuaj».

LIGJI I PËRTËRIRË 9 Mëkati i Izraelit

«Dëgjo Izrael, sot po kalon Jordanin për të hyrë e për të shpronësuar popuj më të

1

mëdhenj e më të fortë se vetja, qytete të mëdha e të fortifikuara deri në kupë të qiellit, 2një popull të madh e shtatlartë, anakimët, që i njeh dhe për të cilët ke dëgjuar të thuhet: “Kush do t'u bëjë ballë bijve të Anakut?”. 3Dije, pra, sot, se ZOTI, Perëndia yt, ai vetë, po kalon para teje si një zjarr përvëlues, ai vetë do t'i shkatërrojë e do t'i nënshtrojë ata para teje. Pastaj, ti do t'i zbosh e zhbish menjëherë, siç të tha ZOTI. Kur ZOTI, Perëndia yt, t'i zbojë para teje, mos thuaj me vete: “ZOTI më solli për ta

4

pushtuar këtë tokë në saje të drejtësisë sime”, sepse ai po i zbon këto kombe për shkak të ligësisë së tyre. 5Nuk po hyn për ta pushtuar tokën e tyre në saje të drejtësisë sate apo në saje të ndershmërisë së zemrës tënde. ZOTI, Perëndia yt, po i shpronëson para teje këto kombe për shkak të ligësisë së tyre dhe që të mbajë fjalën që u dha etërve të tu, Abrahamit, Isakut e Jakobit. Dije, pra, se ZOTI, Perëndia yt, nuk po ta jep këtë tokë të mirë për ta pushtuar në saje

6

të drejtësisë sate, sepse ti je një popull kokëfortë. 7Mos harro kurrë si e ndeze zemërimin e ZOTIT, Perëndisë tënd, kur ishe në shkretëtirë. Që nga dita kur dole nga toka e Egjiptit e derisa arrite në këtë vend, ngrite krye kundër ZOTIT. Madje, edhe në Horeb e ndezët zemërimin e ZOTIT. Ai u zemërua me ju e deshi t'ju

8

zhbinte. 9Kur u ngjita në mal për të marrë rrasat e gurit, rrasat e besëlidhjes që ZOTI lidhi me ju, qëndrova atje për dyzet ditë e dyzet net pa ngrënë bukë e pa pirë ujë. 10Pastaj ZOTI m'i dha dy rrasat e gurit të shkruara nga vetë dora e Perëndisë. Ato përmbanin të gjitha fjalët që ZOTI ju tha nga mesi i zjarrit në mal, në ditën e tubimit. 11Pasi kaluan dyzet ditë e dyzet net, ZOTI m'i dha dy rrasat e gurit, rrasat e besëlidhjes. 12Atëherë ZOTI më tha: “Ngrihu e zbrit shpejt poshtë, se populli yt, që nxore nga Egjipti, u shthur. E lanë shpejt udhën që u urdhërova e punuan për vete idhuj të metaltë”. 13ZOTI vijoi të më thoshte: “Po shoh se qenka popull kokëfortë! 14Më lër t'i zhbij e ta shuaj emrin e tyre nën qiell. E prej teje do të bëj një komb të fortë e të madh”.

Atëherë u ktheva e zbrita nga mali, ndërkohë që mali digjej zjarr e dy rrasat e

15

besëlidhjes i mbaja në duar. 16Dhe ja, pashë që kishit mëkatuar kundër ZOTIT, Perëndisë tuaj dhe kishit punuar për vete një viç të metaltë. E latë shpejt udhën që ju kishte urdhëruar ZOTI. 17Atëherë i mbërtheva të dyja rrasat, i përplasa me të dyja duart dhe i theva para syve tuaj. 18Pastaj rashë përmbys para ZOTIT e, si më parë, nuk hëngra bukë e nuk piva ujë për dyzet ditë e dyzet net, për shkak të mëkatit që kishit bërë, sepse e ngucët ZOTIN duke bërë ligësi në sy të tij. 19Pata frikë nga zemërimi e tërbimi i ZOTIT, që ishte ndezur kundër jush për t'ju zhbirë, por ZOTI më dëgjoi edhe kësaj here. 20ZOTI u zemërua aq fort edhe me Aronin, sa donte ta zhbinte. Atëherë u luta edhe për të. 21Sa për mëkatin që bëtë, viçin e punuar e mora, e dogja në zjarr, e bëra copë e thërrime derisa u bë pluhur dhe pluhurin e hodha në përroin që rridhte nga mali. Edhe në Taberah, në Masë e në Kibrot Hatavah e ndezët zemërimin

22

e ZOTIT. 23Kur ZOTI ju dërgoi nga Kadesh Barnea e ju tha: “Shkoni e pushtojeni tokën që ju kam dhënë”, ju ngritët krye kundër fjalës së ZOTIT, Perëndisë tuaj. Nuk i besuat atij, as nuk e dëgjuat zërin e tij. 24Që nga dita që ju kam njohur keni ngritur krye kundër ZOTIT. Kështu, rashë përmbys para ZOTIT e për dyzet ditë e dyzet net iu përgjërova, sepse

25

kishte thënë se do t'ju zhbinte. 26Iu luta ZOTIT e i thashë: “O ZOT, Zoti im, mos e shfaros popullin tënd, trashëgimin tënd, që e çlirove me madhështinë tënde, kur e nxore nga Egjipti me dorë të fuqishme. 27Kujto shërbëtorët e tu, Abrahamin, Isakun e Jakobin dhe mos i vë vesh kokëfortësisë, ligësisë e mëkatit të këtij populli. 28Përndryshe, banorët e tokës, prej nga na nxore, do të thonë: ‘ZOTI nuk mundi t'i çonte në tokën që u pati premtuar. I urrente, prandaj i nxori që t'i vriste në shkretëtirë’. 29Por, ky është populli yt dhe trashëgimia jote që e nxore me fuqinë tënde të madhe e me krahun tënd të fortë”».

LIGJI I PËRTËRIRË 10

Rrasat e gurit «Asokohe, ZOTI më tha: “Lato dy rrasa guri si të parat, puno për vete një arkë prej

1

druri e ngjitu tek unë në mal, 2që të shkruaj në to urdhërimet që ishin në rrasat e para që theve. Ato vendosi në arkë”. 3Kështu, punova një arkë me dru akacieje, latova dy rrasa guri si të parat e, me to në duar, u ngjita në mal. 4Atëherë ZOTI shkroi në rrasa, si më parë, dhjetë urdhërimet që i tha nga mesi i zjarrit, në mal, në ditën e tubimit e m'i dha mua. 5Pastaj u ktheva, zbrita nga mali e i vendosa rrasat në arkën që kisha bërë. Ato janë aty ku urdhëroi ZOTI. Izraelitët u nisën nga burimet e Bene Jakanit drejt Moserahut. Atje vdiq e u varros

6

Aroni. Në vend të tij u bë prift Eleazari. 7Prej andej u nisën drejt Gudgodës e prej Gudgodës shkuan në Jotbatah, një toke me përrenj. 8Asokohe, ZOTI e ndau veças fisin e Levit, siç është edhe sot, që të mbajë arkën e besëlidhjes së ZOTIT, që të qëndrojë para ZOTIT për t'i shërbyer e për të bekuar në emër të tij. 9Prandaj, Levi nuk ka pjesë në trashëgiminë e vëllezërve të tij. ZOTI është trashëgimia e tij, siç i tha ZOTI, Perëndia yt. Unë qëndrova në mal si më parë, dyzet ditë e dyzet net dhe ZOTI më dëgjoi edhe

10

kësaj here. Ai nuk deshi t'ju shfaroste. 11Atëherë ZOTI më tha: “Ngrihu e priji popullit, që të shkojnë e të pushtojnë tokën për të cilën iu betova etërve tuaj për t'ua dhënë”.

Thelbi i ligjit Tani, Izrael, ZOTI, Perëndia yt, nuk kërkon gjë tjetër prej teje, veç ta druash, të ecësh

12

udhës së tij, ta duash, t'i shërbesh ZOTIT, Perëndisë tënd, me gjithë zemër e me gjithë shpirt 13dhe t'i mbash, për të mirën tënde, urdhërimet e ZOTIT e rregullat që po të urdhëroj unë sot. 14Ja, ZOTIT, Perëndisë tënd, i përkasin qielli, skaj më skaj, toka e gjithçka në të. 15Megjithatë, ZOTI pati për zemër dhe deshi vetëm etërit tuaj. Nga mesi i gjithë popujve ai zgjodhi pasardhësit e tyre, siç është edhe sot. 16Rrethprituni në zemër e mos u tregoni kokëfortë më, 17se ZOTI, Perëndia juaj, është Perëndia i perëndive, Zoti i zotërve, Perëndia i madh, i fuqishëm e i tmerrshëm. Ai nuk mban anë e nuk merr

mitë. 18I jep të drejtën jetimit e të vesë. E do të ardhurin e i jep bukë e rroba. 19Duajeni të ardhurin, sepse edhe ju ishit të ardhur në tokën e Egjiptit. 20Druaje ZOTIN, Perëndinë tënd, e shërbeji. Mbahu fort pas tij e në emrin e tij betohu. 21Ai është lavdia e Perëndia yt. Ai i bëri për ty këto vepra të mëdha e të mrekullueshme që i ke parë me sytë e tu. 22Etërit e tu ishin vetëm shtatëdhjetë frymë kur shkuan në Egjipt, ndërsa tani, ZOTI, Perëndia yt, të ka shumuar sa yjet e qiellit».

LIGJI I PËRTËRIRË 11 Duaje Zotin «Duaje ZOTIN, Perëndinë tënd, mbaji gjithmonë urdhrat, rregullat, vendimet dhe

1

urdhërimet e tij. 2Dijeni pra, se jo fëmijët tuaj, por ju i njohët e i patë sprovat e ZOTIT, Perëndisë tuaj, madhështinë e tij, dorën e tij të fortë, krahun e tij të fuqishëm, 3shenjat dhe veprat e tij, që bëri në mes të Egjiptit, që ia bëri faraonit, mbretit të Egjiptit, gjithë tokës së tij, 4ushtrisë egjiptiane me kuaj e kalorës. Ju patë si i mbuloi me ujërat e detit të Kuq, kur po ju ndiqnin, e si ZOTI i shkatërroi një herë e mirë. 5Ju patë atë që ju bëri në shkretëtirë derisa mbërritët në këtë vend, 6se çfarë i bëri Datanit, Abiramit, bijve të Eliabit, birit të Rubenit, sesi toka e hapi gojën e i përpiu me shtëpi e katandi, në mes të tërë Izraelit. 7Me sytë tuaj i patë të gjitha veprat e mëdha që bëri ZOTI. Mbaji, pra, të gjitha urdhërimet që po ju jap sot, që të jeni të fortë për të zotëruar

8

tokën në të cilën po hyni për ta pushtuar, 9e që të jetoni gjatë në vendin, për të cilin ZOTI iu betua etërve tuaj dhe pasardhësve të tyre për t'ua dhënë, një vend ku rrjedh qumësht e mjaltë. 10Toka në të cilën po hyni për ta pushtuar nuk është si toka e Egjiptit, prej nga dolët. Atje, farën e mbjellë duhej ta ujitje vetë, sikurse ujit perimet e kopshtit. 11Ndërsa toka në të cilën po hyni për ta pushtuar është një vend me male e lugina që ujiten nga shiu i qiellit. 12ZOTI, Perëndia yt, kujdeset për të. Sytë e ZOTIT, Perëndisë tënd, janë mbi të që nga fillimi e deri në fund të vitit.

Nëse i mbani me të vërtetë urdhërimet, që po ju jap sot, për ta dashur ZOTIN,

13

Perëndinë tuaj, e për t'i shërbyer me gjithë zemër e shpirt, 14ai do t'i japë tokës suaj shiun e duhur, shiun e vjeshtës e shiun e pranverës e ju do të mblidhni drithin, mushtin e vajin tuaj. 15Do t'i bëjë fushat të gjelbërojnë për kafshët tuaja e ju do të hani e ngiheni. 16Se mos ju gënjen mendja e largoheni dhe u shërbeni e adhuroni perëndi të tjerë! 17Përndryshe, zemërimi i ZOTIT do të ndizet kundër jush. Do të ta ndryjë qiellin që të mos ketë shi. Toka nuk do të japë fryt e ju do të zhbiheni menjëherë prej tokës së mirë që po ju jep ZOTI. Rrënjosini këto fjalë në zemër e në shpirt. Lidhini si shenjë në dorë e si shirita në

18

ballë. 19Mësojuani fëmijëve e fol për to kur të rrish ulur në shtëpi ose kur të ecësh udhës, kur të biesh në shtrojë ose kur të ngrihesh prej saj. 20Shkruaji mbi shtalkat e shtëpive e mbi portat tuaja, 21që ju e fëmijët tuaj të jetoni në tokën për të cilën ZOTI iu betua t'u jepte etërve tuaj, për aq sa qielli është përmbi tokë. Nëse i mbani me të vërtetë të gjitha këto urdhërime, që po ju urdhëroj t'i zbatoni,

22

nëse e doni ZOTIN, Perëndinë tuaj, duke ecur në të gjitha udhët e tij e duke u mbajtur fort pas tij, atëherë 23ZOTI do t'i zbojë para jush tërë këto kombe e ju do të pushtoni kombe më të mëdha e më të fortë se vetja. 24Çdo vend që do të shkelë shputa e këmbës suaj do t'ju përkasë juve. Kufijtë tuaj do të shtrihen nga shkretëtira deri në Liban e nga lumi Eufrat deri në detin perëndimor. 25Askush nuk do t'ju bëjë dot ballë. ZOTI, Perëndia juaj, do të bëjë të kenë frikë e tmerr prej jush të gjitha vendet që do të shkelni, siç edhe ju tha. Ja, sot po ju vë përpara bekimin e mallkimin: 27bekimin, nëse i dëgjoni urdhërimet

26

e ZOTIT, Perëndisë tuaj, që po ju urdhëroj sot; 28mallkimin, nëse nuk i dëgjoni urdhërimet e ZOTIT, Perëndisë tuaj, e largoheni nga udha që po ju urdhëroj sot, për të ndjekur perëndi të tjerë që nuk i njihni. Kur ZOTI, Perëndia yt, të të çojë në tokën që po hyn për ta pushtuar, shpalle bekimin

29

mbi malin Gerizim, ndërsa mallkimin mbi malin Ebal. 30Këta janë përtej Jordanit, në

perëndim të udhës, në tokën e kananitëve që banojnë në Arabah, kundruall Gilgalit, buzë lisave të Morehut. Kur të kaloni përtej Jordanit e të hyni për të pushtuar tokën që po ju jep ZOTI,

31

Perëndia juaj, kur ta zotëroni e të jetoni në të, 32kini kujdes e mbajini të gjitha rregullat e vendimet që po ju parashtroj sot».

LIGJI I PËRTËRIRË 12 Vendi i adhurimit «Këto janë rregullat e vendimet që do të mbash me kujdes gjatë gjithë jetës tënde në

1

tokën që të dha ZOTI, Perëndia i etërve të tu, për ta pushtuar. Shkatërrojini fare tërë vendet, ku, popujt që do të pushtoni, u shërbejnë perëndive të

2

tyre, kudo qofshin, lart në male, në kodra apo nën çdo pemë të gjelbër. 3Rrënojini altarët e tyre. Copëtojini përmendoret e tyre të shenjta. Digjini në zjarr shtyllat e Asherave të tyre. Thyejini shëmbëlltyrat e perëndive të tyre. Shuajini emrat e tyre nga kjo tokë. 4Mos bëni kështu me ZOTIN, Perëndinë tuaj, 5por kërkojeni banesën e tij, në vendin që do të zgjedhë ZOTI, Perëndia juaj, nga mesi i gjithë fiseve tuaja, për të vendosur emrin e tij. Atje shkoni 6e sillni flitë e shkrumbimit, flijimet, të dhjetat, dhuratat tuaja, flitë e kushtit, flitë vullnetare dhe të parëlindurit e dhenve e të qeve. 7Atje do të hani në prani të ZOTIT, Perëndisë tuaj, e atje, ju dhe familjet tuaja, do të festoni të gjitha punët e duarve tuaja me të cilat ju ka bekuar ZOTI, Perëndia juaj. 8Mos bëni siç bëjmë ne sot këtu, ku secili vepron si t'i duket e drejtë, 9sepse, deri më sot, nuk kishit mbërritur ende në vendin e prehjes e të trashëgimisë që ZOTI, Perëndia juaj, po ju jep. 10Por, kur të kaloni përtej Jordanit e të banoni në tokën që ZOTI, Perëndia juaj, do t'ju japë për pronë, e kur t'ju japë paqe nga armiqtë përreth e të jetoni të sigurt, 11do të jetë një vend të cilin ZOTI, Perëndia juaj, do ta zgjedhë për të vënë emrin i tij. Atje sillini të gjitha ato që ju kam urdhëruar, flitë e shkrumbimit, flijimet, të dhjetat, dhuratat tuaja e tërë flitë e përzgjedhura të kushtit

që ia keni premtuar ZOTIT. 12Atje do të festoni në prani të ZOTIT, Perëndisë tuaj, ju, bijtë e bijat tuaja, shërbëtorët e shërbëtoret tuaja dhe leviti që banon në qytetet tuaja, sepse ai nuk ka pjesë e as trashëgimi mes jush.

Flitë Ruhu se mos i kushton flitë e shkrumbimit në çdo vend që sheh. 14Vetëm te vendi që

13

do të zgjedhë ZOTI, në njërin prej fiseve, do të kushtosh flitë e shkrumbimit. Atje do të bësh çdo gjë që të urdhërova. Ther e ha mish me bekimin e ZOTIT, Perëndisë tënd, në çdo qytet, sa herë ta ka

15

ënda. Atë mund ta hajë si i pastri, ashtu dhe i papastri, siç hahet mishi i gjahut. 16Vetëm gjakun mos e hani. Atë derdheni në tokë si ujë. 17Por të dhjetën e drithit, të mushtit e të vajit, të parëlindurin e dhenve e të qeve, çdo fli kushti që premtove, flitë vullnetare e dhuratat që paraqet, mos i ha në çdo qytet. 18Ti, bijtë e bijat e tua, shërbëtorët e shërbëtoret e tua dhe leviti që banon në qytetin tënd do t'i hani ato para ZOTIT, Perëndisë tënd, në vendin që do të zgjedhë ZOTI, Perëndia yt. Festoni para ZOTIT, Perëndisë tënd, çdo vepër të duarve tuaja. 19Gjatë gjithë ditëve të tua në tokën tënde ki kujdes se mos e lë pas dore levitin. Kur ZOTI, Perëndia yt, t'i ketë zgjeruar kufijtë e tu, sikurse të premtoi, kur të hahet

20

mish e kur thua: “Ma ka ënda të ha mish”, atëherë ha sa herë ta ka ënda. 21Nëse vendi që do të zgjedhë ZOTI, Perëndia yt, për të vënë emrin e tij ndodhet larg, there dashin apo kaun që të ka dhënë ZOTI, siç të urdhërova e haje në çdo qytet sa herë ta ka ënda. 22Haje siç hahet mishi i gjahut. Atë mund ta hajë si i pastri, ashtu edhe i papastri. 23Por, të ndalohet rreptësisht ngrënia e gjakut, sepse gjaku është jeta. Mos e ha jetën bashkë me mishin. 24Mos e hani, por derdheni në tokë si ujë. 25Mos e hani, që të të shkojë mbarë ty e fëmijëve të tu pas teje, ngaqë do të bëni çfarë është e drejtë para ZOTIT. 26Kurse kushtet e tua të shenjta dhe flitë e kushtit do t'i marrësh e do t'i paraqesësh te vendi që do të zgjedhë ZOTI. 27Kushtoji flitë e shkrumbimit, si mishin, edhe

gjakun, mbi altarin e ZOTIT, Perëndisë tënd. Gjakun e flive derdhe mbi altarin e ZOTIT, Perëndisë tënd, ndërsa mishin haje. Mbaji e dëgjoji të gjitha këto fjalë që po të urdhëroj, që të të shkojë përgjithmonë

28

mbarë ty e fëmijëve të tu pas teje, ngaqë do të bësh çfarë është e mirë dhe e drejtë para ZOTIT, Perëndisë tënd.

Kundër idhujtarisë Kur, ZOTI, Perëndia yt, të t'i shfarosë kombet që do të pushtosh kur të hysh, ti do t'i

29

zotërosh dhe do të banosh në tokën e tyre. 30Por, pasi të jenë shkatërruar, ruhu se mos marrosesh pas tyre, kërkon perënditë e tyre e thua: “Siç u shërbyen kombet këtyre perëndive, ashtu do të bëj edhe unë”. 31Mos bëj kështu me ZOTIN, Perëndinë tënd, sepse ata bëjnë për perënditë e tyre çdo gjë të neveritshme që urren ZOTI. Ata, madje, djegin në zjarr bijtë e bijat e tyre për perënditë e tyre».

LIGJI I PËRTËRIRË 13 1

«Mbani me kujdes çdo fjalë që po ju urdhëroj. Mos u shtoni e as mos u hiqni

gjë. 2Nëse mes jush del ndonjë profet apo ëndërrimtar e ju premton ndonjë shenjë apo mrekulli, 3edhe nëse shenja apo mrekullia që ju premton ndodh e ju thotë të ndiqni pas e t'u shërbeni perëndive të tjerë, që nuk i njihni, 4mos ia dëgjoni fjalën. ZOTI, Perëndia juaj, po ju vë në provë për të parë nëse e doni ZOTIN, Perëndinë tuaj, me gjithë zemër e me gjithë shpirt. 5Ndiqni ZOTIN, Perëndinë tuaj, e atë druani. Mbajini urdhërimet e tij e zërin e tij dëgjoni. Shërbejini atij e pas tij mbahuni fort. Ai profet apo ëndërrimtar të vritet, sepse ka folur tradhti kundër ZOTIT, Perëndisë

6

tuaj, për t'ju larguar nga udha që ZOTI, Perëndia juaj, i cili ju nxori nga toka e Egjiptit e ju çliroi nga skllavëria, ju urdhëroi të ndiqni. Kështu do ta zhdukësh ligësinë nga mesi yt. 7Nëse vëllai yt, biri i nënës sate, biri apo bija jote, gruaja jote e shtrenjtë apo shoku yt i ngushtë të shtyjnë t'u shërbesh perëndive të tjerë, që nuk i keni njohur më parë as ti e

as etërit e tu, 8perëndive prej popujve përreth jush, qofshin pranë apo larg teje, qofshin prej njërit apo tjetrit skaj të tokës, 9mos iu bind e as mos e dëgjo. Mos të të vijë keq për të, mos e kurse e as mos ia mbulo fajin, 10por vrite menjëherë. Ngrije i pari dorën për ta vrarë e më pas të ngrejë dorë gjithë populli. 11Vrite me gurë, sepse donte të të largonte nga ZOTI, Perëndia yt, që të nxori prej tokës së Egjiptit, prej vendit të skllavërisë. Atëherë i gjithë Izraeli do të dëgjojë për këtë, do të ketë frikë e nuk do të bëjë më një

12

ligësi të tillë. 13Nëse dëgjon të thuhet në një prej qyteteve që po të jep ZOTI, Perëndia yt, për të banuar, 14se dolën disa ngatërrestarë që i shtynë banorët për t'i shërbyer perëndive të tjerë, që nuk i njihni, 15atëherë heto, shiko e pyet mirë për këtë. Nëse del e vërtetë dhe e sigurt se një poshtërsi e tillë ka ndodhur mes jush, 16atëherë shkoi në teh të shpatës banorët e këtij qyteti. Qyteti e gjithçka në të do të ndahet veç, për shkatërrim. Shkoi në teh të shpatës edhe kafshët e qytetit. 17Mblidhe tërë plaçkën në mes të sheshit e digje me zjarr bashkë me qytetin, si fli shkrumbimi për ZOTIN, Perëndinë tënd. Qyteti të mbetet gërmadhë e përhershme. Të mos rindërtohet kurrë më. 18Të mos gjendet në dorën tënde asgjë nga qyteti i ndarë veç, për shkatërrim, që ZOTI të zmbrapsë zemërimin e tij, të ketë mëshirë e dhembshuri për ty e të të shumojë siç iu betua etërve të tu. 19Veç t'i bindesh zërit të ZOTIT, Perëndisë tënd, duke mbajtur të gjitha urdhërimet që unë po t'i urdhëroj sot dhe duke bërë çfarë është e drejtë në sytë e ZOTIT, Perëndisë tënd».

LIGJI I PËRTËRIRË 14 Kundër dokeve idhujtare «Jeni bijtë e ZOTIT, Perëndisë tuaj, prandaj kur vajtoni të vdekurin mos e çirrni veten

1

e as mos i rruani flokët sipër ballit. 2Ti je një popull i shenjtë për ZOTIN, Perëndinë tënd. Ndër të gjithë popujt e faqes së dheut, ZOTI të zgjodhi ty, që të jesh populli i tij i çmuar.

Ushqimet e pastra dhe të papastra

Mos hani asgjë të papastër. 4Mund të hani këto kafshë: kaun, delen, dhinë, 5drerin,

3

gazelën, kaprollin, dhinë e egër, cjapin e maleve, antilopën e dhinë e maleve. 6Mund të hani çdo kafshë dythundrake që ripërtypet. 7Megjithatë, ndër ato që ripërtypen, ose që janë dythundrake, mos hani devenë, lepurin e baldosën, sepse edhe pse ripërtypen, nuk janë dythundrake. Ato do të jenë të papastra për ju. 8Edhe derri do të jetë i papastër për ju, sepse edhe pse është dythundrak, nuk ripërtypet. Mos ia hani mishin e mos ia prekni kufomën. Nga të gjitha kafshët e detit mund të hani çdo gjë që ka pendë e luspa. 10Mos hani

9

asgjë gjë që nuk ka pendë e luspa. Ato do të jenë të papastra për ju. Mund të hani çdo shpend të pastër. 12Prej tyre mos hani shqiponjën, hutën,

11

fajkoin, 13qiftin, çdo lloj skifteri, 14çdo lloj korbi, 15strucin, kukuvajkën, pulëbardhën, çdo lloj fajkoi, 16hutën, bufin, zhytrën, 17pelikanin, kërmëngrënësin, karabullakun, 18lejlekun, çdo lloj çafke, pupëzën dhe lakuriqin e natës. 19Çdo insekt fluturues do të jetë i papastër për ju. Mos i hani. 20Mund të hani çdo fluturak të pastër. Mos e hani mishin e kafshëve të ngordhura. Mund t'ia jepni për ta ngrënë të

21

ardhurit, që banon në qytetet tuaja, ose mund t'ia shisni të huajit. Ti je një popull i shenjtë për ZOTIN, Perëndinë tënd. Mos e ziej kecin me qumështin e së ëmës.

Të dhjetat Kushto të dhjetën e gjithë prodhimeve vjetore nga arat e mbjella. 23Haje të dhjetën e

22

drithit, të verës së re, të vajit dhe të parëlindurin e dhenve e të qeve në prani të ZOTIT, Perëndisë tënd, në vendin që ai do të zgjedhë për të vënë emrin e tij, që të mësosh ta druash përherë ZOTIN, Perëndinë tënd. 24Nëse nuk i çon dot të dhjetat, sepse rruga për te vendi, që ZOTI do të zgjedhë për të vënë emrin e tij, është tepër larg dhe sepse ZOTI, Perëndia yt, të ka bekuar shumë, 25atëherë këmbeji ato në para. Shko me para në dorë në vendin që do të zgjedhë ZOTI, Perëndia yt, 26e aty blej çfarë të duash, dhen, qe, verë, pije të forta e çdo gjë që ta ka ënda. Pastaj ha e festo bashkë me familjen tënde në

prani të ZOTIT, Perëndisë tënd. 27Mos e harroni levitin që banon në qytetet tuaja, sepse ai nuk ka as pjesë e as trashëgimi mes jush. Në fund të çdo viti të tretë sille të dhjetën e tërë prodhimeve të atij viti në hyrje të

28

qytetit. 29Atëherë të vijë leviti, që nuk ka as pjesë e as trashëgimi mes jush, i ardhuri, jetimi dhe e veja, që banojnë në qytet, e të hanë e të ngopen. Kështu, ZOTI, Perëndia yt, do të bekojë çdo vepër të duarve të tua».

LIGJI I PËRTËRIRË 15 Viti shtunor «Në fund të çdo viti të shtatë do të shpallësh shlyerjen e huave. 2Atë vit do të vepro-

1

het kështu: çdo huadhënës do ta falë huan e dhënë e nuk do ta kërkojë atë nga i afërti apo nga i vëllai, sepse është viti i faljes së ZOTIT. 3Të huajve mund t'ua kërkosh huan, vëllezërve të tu, do t'ua falësh. 4Gjithsesi, nuk do të ketë skamnorë mes jush, sepse ZOTI, Perëndia yt, do ta bekojë tokën, që po të jep për trashëgimi, 5nëse e dëgjon zërin e ZOTIT, Perëndisë tënd, e i mban tërë këto urdhërime që unë po të urdhëroj sot. 6ZOTI, Perëndia yt, do të të bekojë, siç të premtoi e ti do t'u japësh hua shumë kombeve, por vetë nuk do të marrësh hua. Do të sundosh shumë kombe, por ty nuk do të të sundojnë. Por, nëse ka ndonjë skamnor mes izraelitëve, vëllezërve të tu, në ndonjë prej qyte-

7

teve në tokën që po të jep ZOTI, Perëndia yt, mos u trego zemërgur e dorështrënguar me vëllanë tënd nevojtar. 8Ji dorëhapur me të e jepi hua mjaftueshëm çka do që ka nevojë. 9Ruhu se mendon gjëra të pahijshme e thua: “Do ta shpërfill vëllanë nevojtar e nuk do t'i jap hua, ngaqë po afron viti i shtatë, viti i faljes së huave”. Atëherë ai do t'i thërrasë ZOTIT kundër teje dhe ti do të biesh në mëkat. 10Jepi me gjithë zemër e pa u trishtuar, sepse kështu, ZOTI, Perëndia yt, do të bekojë çdo vepër e çdo punë të duarve

të tua. 11Ngaqë skamnorët nuk do të reshtin në tokën tënde, unë po të urdhëroj që të tregohesh dorëhapur ndaj vëllait tënd nevojtar e të varfër. Nëse të shesin ndonjë hebre apo hebreje, ai ose ajo do të të shërbejë për gjashtë

12

vjet, por vitin e shtatë do ta lësh të shkojë të lirë. 13Kur ta lësh të lirë, mos e nis duarzbrazur. 14Mbushe plot me prodhimet e bagëtisë, lëmit e torkut tënd. Jepi, siç të bekoi edhe ty ZOTI, Perëndia yt. 15Mos harro se edhe ti ishe skllav në tokën e Egjiptit dhe se të çliroi ZOTI, Perëndia yt, prandaj dhe unë po ta urdhëroj sot këtë gjë. 16Por, nëse ai thotë: “Nuk dua të largohem prej teje”, sepse e do shtëpinë tënde dhe gjendet mirë me ty, 17atëherë merr një fëndyell, shpoja veshin te dera dhe ai do të jetë përgjithmonë skllavi yt. Kështu do të bësh edhe me skllaven tënde. Mos të të duket e vështirë ta lësh të lirë, sepse për gjashtë vjet ai të shërbeu sa dy-

18

fishi i një mëditësi. ZOTI, Perëndia yt, do të bekojë çdo gjë që bën.

Të parëlindurit Shenjtëroja ZOTIT, Perëndisë tënd, të gjithë të parëlindurit meshkuj të qeve e të

19

dhenve. Mos e vër në punë të parëlindurin e kaut e mos e qeth të parëlindurin e dhenve. 20Ti dhe familja jote t'i hani çdo vit para ZOTIT, Perëndisë tënd, në vendin që do të zgjedhë ZOTI. 21Nëse i parëlinduri ka ndonjë të metë, nëse është i çalë, i verbër apo ka ndonjë të keqe tjetër, mos ia flijo ZOTIT, Perëndisë tënd. 22Atë mund ta hash në qytetin tënd dhe prej tij mund të hajë si i pastri, ashtu edhe i papastri, siç hahet mishi i gjahut. 23Gjakun mos ia ha, por derdhe në tokë si ujë».

LIGJI I PËRTËRIRË 16 Pashka «Mbaje muajin Abib e kremto Pashkën e ZOTIT, Perëndisë tënd, sepse në muajin

1

Abib, ZOTI, Perëndia yt, të nxori natën nga Egjipti. 2Kushto dhen e qe si fli Pashke për ZOTIN, Perëndinë tënd, në vendin që do të zgjedhë ZOTI, për të vënë emrin e

tij. 3Mos ha bukë të mbrume me flinë e Pashkës. Për shtatë ditë do të hash bukë të ndorme, bukën e mjerimit, sepse dole me ngut nga toka e Egjiptit. Do ta përkujtosh gjatë gjithë jetës tënde ditën kur dole nga toka e Egjiptit. 4Për shtatë ditë të mos gjendet tharm askund në vendin tënd. Mos ruaj për të nesërmen asgjë nga mishi që do të flijosh në mbrëmje. 5Nuk lejohet ta kushtosh flinë e Pashkës në asnjërin nga qytetet që po të jep ZOTI, Perëndia yt, 6përveçse në vendin që do të zgjedhë ZOTI, Perëndia yt, për të vënë emrin e tij. Atje do ta flijosh Pashkën në mbrëmje, kur të perëndojë dielli, në kohën kur dole nga Egjipti. 7Do ta gatuash e do ta hash në vendin që ZOTI, Perëndia yt, do të zgjedhë dhe në mëngjes do të kthehesh në tendat e tua. 8Për gjashtë ditë do të hash bukë të ndorme. Ditën e shtatë do të mbash një mbledhje festive për ZOTIN, Perëndinë tënd. Atë ditë nuk do të bësh asnjë punë.

Festa e Javëve Numëro shtatë javë nga fillimi i të korrave. 10Pastaj kremto festën e Javëve

9

për ZOTIN, Perëndinë tënd, duke sjellë fli vullnetare, aq sa të ka dhënë ZOTI, Perëndia yt. 11Ti, biri yt, bija jote, shërbëtori yt, shërbëtorja jote, leviti, që banon në qytetin tënd, dhe i ardhuri, jetimi e vejusha, që banojnë në vendin tënd, do të kremtojnë para ZOTIT, Perëndisë tënd, në vendin që do të zgjedhë ZOTI, Perëndia yt, për të vënë emrin e tij. 12Mos harro se edhe ti ishte skllav në Egjipt. Mbaji e zbatoji këto rregulla.

Festa e Kasolleve Kur të mbledhësh prodhimin e lëmit e të torkut, kremto për shtatë ditë festën e

13

Kasolleve. 14Ti, birit yt, bija jote, shërbëtori yt, shërbëtorja jote, leviti, i ardhuri, jetimi e vejusha, që banojnë në qytetit tënd, do të kremtojnë e festojnë. 15Për shtatë ditë do të festosh për ZOTIN, Perëndinë tënd, në vendin që do të zgjedhë ZOTI. Do të festosh plot gëzim, sepse ZOTI, Perëndia yt, do t'i bekojë të gjitha prodhimet e veprat e duarve të tua.

Tri herë në vit të gjithë meshkujt e tu do të paraqiten para ZOTIT, Perëndisë tënd, në

16

vendin që ai do të zgjedhë, për festën e të Ndormeve, për festën e Javëve dhe për festën e Kasolleve. Askush të mos dalë para ZOTIT duarzbrazur, 17por të sjellë aq sa i ka dhënë ZOTI, Perëndia yt.

Gjykatësit Cakto gjykatës e mbikëqyrës në çdo qytet që ZOTI, Perëndia yt, po të jep sipas

18

fiseve, që ta gjykojnë popullin me drejtësi. 19Mos e shtrembëro drejtësinë e mos mbaj anë. Mos merr mitë, sepse mita i verbon sytë e të urtëve e i shtrembëron fjalët e të drejtëve. 20Drejtësinë dhe vetëm drejtësinë do të ndjekësh, që të jetosh e ta pushtosh tokën që po të jep ZOTI, Perëndia yt.

Idhujtaria Mos mbill pemë si shtylla Asheraje përbri altarit që do të ndërtosh për ZOTIN,

21

Perëndinë tënd. 22Mos ngri përmendore që ZOTI, Perëndia yt, urren».

LIGJI I PËRTËRIRË 17 «Mos i flijo ZOTIT, Perëndisë tënd, ka apo dele me ndonjë të metë apo ndonjë të

1

keqe tjetër, sepse është e neveritshme për ZOTIN, Perëndinë tënd. Nëse gjendet në mesin tënd, në ndonjërin prej qyteteve që po të jep ZOTI, Perëndia

2

yt, ndonjë burrë apo grua, që bën çka është e ligë para ZOTIT, Perëndisë tënd, nëse ai apo ajo e thyen besëlidhjen e Zotit 3duke i shërbyer perëndive të tjerë e duke adhuruar diellin, hënën apo gjithçka që është në qiell, të cilët unë i ndalova, 4atëherë, pasi të vihesh në dijeni, hetoje mirë. Nëse del e vërtetë se një poshtërsi e tillë është kryer në Izrael, 5atëherë sille te portat e qytetit këtë burrë apo grua që ka kryer këtë gjë të ligë e vrite me gurë. 6Dënimi me vdekje të jepet në bazë të dy ose tre dëshmitarëve. Mos jep dënim me vdekje në bazë të një dëshmitari të vetëm. 7Dëshmitarët t'i ngrenë duart të

parët për të qëlluar me gurë e pastaj t'i ngrejë duart tërë populli. Kështu do ta zhdukësh ligësinë nga mesi yt.

Çështjet e vështira Nëse e ke të vështirë të gjykosh ndonjë çështje ligjore, që del në qytetin tënd,

8

çështje gjakderdhjeje, të drejte apo çështje dëmi, shko te vendi që do të zgjedhë ZOTI, Perëndia yt. 9Do t'u drejtohesh priftërinjve levitë dhe gjykatësit që është në detyrë gjatë asaj kohe. Do t'i pyesësh për çështjen në fjalë dhe ata do të të japin një vendim. 10Vepro sipas vendimit që do të të jepet në vendin që do të zgjedhë ZOTI. Bëj me kujdes gjithçka që do të të mësojnë ata. 11Vepro sipas ligjit që të mësojnë ata e sipas vendimit që të thonë ata. Mos iu shmang as djathtas e as majtas fjalës që të tregojnë ata. 12Ai që, për shkak të mendjemadhësisë, nuk e dëgjon gjykatësin ose priftin që i shërben atje ZOTIT, Perëndisë tënd, të dënohet me vdekje. Kështu do ta zhdukësh ligësinë prej Izraelit. 13Tërë populli do të dëgjojë, do të ketë frikë e nuk do sillet më me mendjemadhësi.

Mbreti Kur të hysh në tokën që po të jep ZOTI, Perëndia yt, kur ta pushtosh e të banosh në

14

të e të thuash: “Dua të vë një mbret, siç bëjnë tërë popujt përreth meje”, 15atëherë cakto mbret atë që do të zgjedhë ZOTI, Perëndia yt. Merre mbretin nga mesi i vëllezërve të tu. Mos merr një të huaj që nuk është vëllai yt. 16Veçse, mbreti nuk duhet të mbledhë shumë kuaj e nuk duhet ta çojë popullin në Egjipt, që të shtojë numrin e kuajve, sepse ZOTI të tha që të mos i kthehesh më asaj udhe. 17Të mos ketë shumë gra, që të mos i shmanget zemra nga udha e Zotit. Të mos ketë me tepri ar e argjend. 18Kur të marrë fronin e mbretërisë, të shkruajë për vete një kopje të këtij ligji në prani të priftërinjve levitë. 19Ta ketë me vete e ta lexojë tërë ditët e jetës së tij, që të mësojë ta druajë ZOTIN, Perëndinë e tij, e të mbajë e zbatojë çdo fjalë të këtij ligji e të këtyre

rregullave. 20Të mos jetë kryelartë përmbi vëllezërit e të mos u shmanget as djathtas e as majtas urdhërimeve, që të mbretërojë gjatë ai dhe bijtë e tij në Izrael».

LIGJI I PËRTËRIRË 18 Levitët «Priftërinjtë levitë, pra, tërë fisi i levitëve, nuk do të kenë pjesë as trashëgimi me Iz-

1

raelin. Flija e zjarrit për ZOTIN dhe pjesa e tij do të jenë ushqim për ta. 2Ata nuk do të kenë asnjë pronë mes vëllezërve. ZOTI është trashëgimia e tyre, sikurse u tha. Kjo është pjesa që u përket priftërinjve nga populli, prej flive që kushtohen, qe apo

3

dhen: priftit do t'i jepen shpatulla, nofullat e mullëza. 4Do t'i japësh frytin tënd të parë të drithit, të verës e të qethjes së dhenve, 5sepse nga gjithë fiset e tua, ZOTI, Perëndia yt, e zgjodhi, që të shërbejë përherë në emër të ZOTIT, ai e bijtë e tij. Nëse ndonjë levit dëshiron të ikë nga qyteti ku banon në Izrael, për të shkuar në

6

vendin që do të zgjedhë ZOTI, të bëjë kështu sa herë që do. 7Të shërbejë në emër të ZOTIT, Perëndisë së tij, njësoj si vëllezërit e tij levitë që shërbejnë atje para ZOTIT. 8Atij do t'i përkasë e njëjta pjesë e ushqimit, pavarësisht shumës së marrë nga shitja e pasurisë që ka familja e tij.

Veprat e neveritshme Kur të hysh në tokën që po të jep ZOTI, Perëndia yt, mos i mëso veprat e neveri-

9

tshme të atyre popujve. 10Të mos gjendet mes jush askush që kushton në zjarr birin apo bijën e vet, që merret me shorti, që hedh fall, që ndjek ogur, që bën magji, 11që shiton, që thërret hije e shpirtra e që flet me të vdekurit, 12sepse të gjitha këto janë të neveritshme për ZOTIN. Për shkak të këtyre veprave të neveritshme, ZOTI, Perëndia yt, po t'i zbon këta popuj. 13Ji i përsosur me ZOTIN, Perëndinë tënd. 14Këta popuj që po pushton dëgjuan falltarë e shortarë, ndërsa ty, ZOTI, Perëndia yt, nuk të mësoi kështu.

Profeti

15

ZOTI, Perëndia yt, do të nxjerrë nga mesi juaj, nga vëllezërit tuaj, një profet si unë.

Atë dëgjoni. 16Kështu i kërkove ZOTIT, Perëndisë tënd, në Horeb, ditën kur u mblodhët e thatë: “Nuk dua ta dëgjoj më zërin e ZOTIT, Perëndisë tim, dhe nuk dua ta shoh më këtë zjarr të madh, që të mos vdes”. 17Atëherë ZOTI më tha: “Mirë thanë. 18Unë do të nxjerr nga mesi i vëllezërve të tyre një profet si ti. Do t'ia vë fjalët e mia në gojë e ai do t'u thotë çdo gjë që do t'i urdhëroj. 19Kush nuk i dëgjon fjalët e mia, që ai thotë në emrin tim, do të përballet me mua. 20Profeti, që guxon të thotë në emrin tim fjalë, që unë nuk i kam urdhëruar të thotë, apo flet në emër të perëndive të tjerë, do të dënohet me vdekje”. 21Nëse thua me vete: “Si do ta marrim vesh, kur nuk janë fjalët e ZOTIT?”, 22atëherë do ta dish se nëse fjalët që thotë profeti në emër të ZOTIT nuk ndodhin, ato nuk ishin prej ZOTIT. Profeti ka folur me mendjemadhësi, prandaj mos e ki frikë».

LIGJI I PËRTËRIRË 19 Qytetet e strehimit «Kur ZOTI, Perëndia yt, të shfarosë popujt, tokën e të cilëve po ta jep, e kur t'i push-

1

tosh dhe të banosh në qytetet e shtëpitë e tyre, 2cakto tri qytete në tokën që po të jep ZOTI, Perëndia yt, për ta pushtuar. 3Ndaje në tri krahina tokën, që do të të japë për trashëgimi ZOTI, Perëndia yt, dhe ndërto rrugë, që vrasësit të mund të ikin atje. Sipas këtij ligji, vrasësi mund të ikë atje për të shpëtuar, vetëm nëse e vret të afërtin

4

padashur e pa pasur më parë ndonjë armiqësi me të. 5Nëse ndodh, pra, që ai shkon në pyll me dikë, për të prerë dru, e, ndërsa priste dru, koka e sëpatës del nga bishti, i bie tjetrit dhe ai vdes, atëherë vrasësi të ikë në njërin prej këtyre qyteteve, që të shpëtojë. 6Por, nëse rruga është e gjatë, gjakmarrësi do ta ndjekë me gjaknxehtësi, do ta zërë e do t'ia marrë jetën edhe pse vrasësi nuk e meritonte të dënohej me vdekje,

ngaqë nuk pati ndonjë armiqësi mes tyre. 7Prandaj dhe po të urdhëroj të caktosh tri qytete. Nëse ZOTI, Perëndia yt, t'i zgjeron kufijtë, siç iu betua etërve të tu, e të jep tërë tokën

8

që u premtoi atyre, 9ngaqë i mbajte të gjitha këto urdhërime që unë po të urdhëroj sot, për ta dashur ZOTIN, Perëndinë tënd, dhe për ta ndjekur udhën e tij tërë jetën, atëherë shto edhe tri qytete të tjera. 10Kështu, nuk do të derdhet gjak i pafajshëm në tokën që po të jep për trashëgimi ZOTI, Perëndia yt, dhe ti nuk do të jesh fajtor për gjakun e derdhur. Por, nëse dikush e urren të afërtin, i vë pritë, e sulmon, e qëllon dhe ai vdes, nëse

11

vrasësi ikën në njërin prej këtyre qyteteve, 12atëherë pleqtë e qytetit të tij do të dërgojnë njerëz për ta marrë që andej, do t'ia dorëzojnë gjakmarrësit dhe ai do të vdesë. 13Mos të të vij keq për të. Hiqe derdhjen e gjakut të pafajshëm në Izrael e do të të shkojë mbarë.

Kufijtë Mos i ndrysho kufijtë e pronës së të afërtit, që u vendosën nga të parët për pjesën

14

që do të trashëgosh në vendin që do të të japë për ta pushtuar ZOTI, Perëndia yt.

Dëshmitarët Të mos dalë vetëm një dëshmitar për ndonjë faj ose shkelje që është kryer. Do të

15

jetë e vlefshme vetëm dëshmia e dy ose tre dëshmitarëve. 16Nëse del ndonjë dëshmitar i rremë, për të paditur dikë si keqbërës, 17atëherë të dyja palët të paraqiten para ZOTIT, priftërinjve e gjykatësve, që shërbejnë në atë kohë. 18Gjykatësit ta shqyrtojnë mirë çështjen. Nëse dëshmitari është i rremë dhe e ka paditur të afërtin padrejtësisht, 19atëherë gjykatësit të veprojnë me dëshmitarin ashtu siç ai donte të veprohej me të paditurin. Kështu do ta zhdukësh ligësinë nga mesi yt. 20Të tjerët do ta dëgjojnë, do të kenë frikë e nuk do të përsërisin më të njëjtën ligësi në mesin tënd. 21Mos të të vijë keq për të: jetë për jetë, sy për sy, dhëmb për dhëmb, dorë për dorë, këmbë për këmbë».

LIGJI I PËRTËRIRË 20 Rregullat e luftës «Kur të dalësh për luftë kundër armiqve e të shohësh kuaj, karroca e popuj më të

1

mëdhenj se ti, mos ki frikë, sepse me ty është ZOTI, Perëndia yt, që të nxori nga toka e Egjiptit. 2Para se të nisesh për luftë, do të vijë prifti e do t'i thotë popullit: 3“Dëgjo Izrael, sot po nisesh për luftë kundër armiqve. Mos t'ju lëshojë zemra, mos kini frikë, mos u trembni e mos u tmerroni para tyre. 4ZOTI, Perëndia juaj, do të dalë në luftë bashkë me ju, për të luftuar kundër armiqve tuaj e për t'ju dhënë fitoren”. 5Pastaj eprorët do t'i thonë popullit: “Kushdo që ka ndërtuar shtëpi të re, por nuk ka hyrë ende në të, të kthehet mbrapa, që të mos vdesë në luftë e të hyjë dikush tjetër. 6Kushdo që ka mbjellë një vresht e nuk e ka gëzuar ende, të kthehet mbrapa, që të mos vdesë në luftë e t'ia gëzojë dikush tjetër. 7Kushdo që është i fejuar, të kthehet mbrapa, që të mos vdesë në luftë e të martohet dikush tjetër me të fejuarën”. 8Pastaj eprorët do të shtojnë: “Kushdo që është frikacak e zemërlëshuar, të kthehet mbrapa, që të mos ua ligështojë zemrën të tjerëve”. 9Kur të mbarojnë së foluri eprorët, prijësit e ushtrisë të vihen në krye të popullit. Kur t'i afrohesh qytetit që do të sulmosh, njoftoi kushtet e paqes. 11Nëse i pranon e t'i

10

hap portat, i gjithë populli i qytetit do të të shërbejë me punë të detyruar. 12Nëse nuk i pranon e të bën luftë, rrethoje. 13ZOTI, Perëndia yt, do të ta dorëzojë. Shkoi në teh të shpatës të gjithë meshkujt e qytetit, 14por gratë, fëmijët, kafshët e gjithçka në të, pra tërë plaçka e qytetit, është e jotja. Gëzoje prenë e armikut që të dha ZOTI, Perëndia yt. 15Kështu vepro me të gjitha qytetet që janë shumë larg e nuk u përkasin këtyre kombeve. 16Por, në këto qytete që po të jep trashëgimi ZOTI, Perëndia yt, mos lër frymë gjallë. 17Shkatërroji plotësisht hititët, amoritët, kananitët, perizitët, hivitët e jebusitët, siç të urdhëroi ZOTI, Perëndia yt, 18që mos t'ju mësojnë tërë veprat e tyre të neveritshme,

që ata bëjnë për perënditë e tyre, dhe, si pasojë, të mëkatoni kundër ZOTIT, Perëndisë tuaj. Kur sulmon ndonjë qytet, për ta pushtuar dhe e rrethon për një kohë të gjatë, mos i

19

prit me sëpatë pemët përreth. Do të hash prej tyre, prandaj mos i prit. A mos janë njerëz pemët e fushës, që t'i sulmosh? 20Vetëm pemët që e di se nuk janë frutore mund t'i shkatërrosh ose presësh, për të ndërtuar mjete për rrethimin e qytetit, që po bën luftë kundër teje, derisa ai të bjerë».

LIGJI I PËRTËRIRË 21 Vrasjet «Nëse në vendin që ZOTI, Perëndia yt, po të jep për të pushtuar gjendet dikush i

1

vrarë përtokë e askush nuk e di se kush e vrau, 2pleqtë dhe gjykatësit të dalin e të llogaritin largësinë mes kufomës dhe qyteteve përreth. 3Pleqtë e qytetit më të afërt të marrin një mëshqerrë që nuk është vënë në punë apo në zgjedhë. 4Pleqtë ta çojnë mëshqerrën në një luginë me ujë të rrjedhshëm, të papunuar e të pambjellë, e atje t'i thyejnë qafën. 5Atëherë do të vijnë priftërinjtë, bijtë e Levit, sepse ata i zgjodhi ZOTI, Perëndia yt, që t'i shërbejnë e të bekojnë në emër të ZOTIT. Fjala e tyre do t'i japë fund çdo zënke e mosmarrëveshjeje. 6Pastaj pleqtë e qytetit më të afërt të lajnë duart mbi mëshqerrën, të cilës ia thyen qafën në luginë 7e të thonë: “Duart tona nuk e derdhën këtë gjak e sytë tanë nuk panë asgjë. 8Shlyeje, o ZOT, fajin e Izraelit, popullit tënd, që e çlirove. Mos ia ngarko Izraelit, popullit tënd, gjakun e pafajshëm”. Kështu faji i gjakderdhjes do t'u shlyhet 9e ti do ta zhdukësh këtë faj nga mesi yt, sepse veprove drejt para ZOTIT.

Robërit Kur të shkosh në luftë kundër armiqve dhe ZOTI, Perëndia yt, t'i dorëzon e ti i zë

10

rob, 11nëse sheh mes robërve ndonjë grua të pashme, që e dëshiron dhe e merr për grua, 12atëherë, kur ta sjellësh në shtëpi, ajo ta rruajë kokën, të presë thonjtë 13dhe të

heqë rrobat e robërisë. Të rrijë në shtëpinë tënde e të vajtojë të atin e të ëmën për një muaj. Pastaj mund të flesh me të. Ti do të bëhesh burri i saj dhe ajo do të jetë gruaja jote. 14Nëse nuk do të jesh i kënaqur me të, lëre të shkojë e lirë. Nuk do ta shesësh me para e as nuk do ta trajtosh si skllave, sepse tashmë e ke poshtëruar.

Të parëlindurit Nëse dikush ka dy gra dhe njërën e do, por tjetrën e urren, dhe nëse të dyja i lindin

15

nga një djalë, por gruaja që urren lind e para, 16kur të vijë koha për të ndarë pasurinë mes fëmijëve, nuk mund ta trajtojë birin e gruas që do sikur të ishte i parëlinduri i gruas që urren. 17Ta pranojë të parëlindurin, birin e gruas që urren, dhe t'i japë dyfishin e gjithçkaje, sepse ai është i fryti i parë i burrërisë së tij dhe atij i përket e drejta e parëlindjes.

Biri i pabindur Nëse dikush ka një djalë kokëfortë e të pabindur, që nuk ia dëgjon fjalën të atit apo

18

të ëmës, edhe pasi e qortojnë, 19atëherë i ati dhe e ëma ta marrin të birin e ta çojnë te pleqtë e qytetit, te portat e atij vendi 20e t'u thonë: “Ky, biri ynë, është kokëfortë, i pabindur, nuk na e dëgjon fjalën, është grykës e pijanec”. 21Atëherë të gjithë njerëzit e qytetit ta vrasin me gurë. Kështu do ta zhdukësh ligësinë nga mesi yt. Tërë Izraeli do të dëgjojë e do të ketë frikë.

Rregulla të tjera Nëse dikush kryen ndonjë mëkat, që ndëshkohet me vdekje, vritet dhe varet në

22

pemë, 23mos e lër kufomën të varur gjatë natës. Varrose po atë ditë, sepse i varuri është mallkim para Perëndisë. Mos e përdhos tokën që po të jep si trashëgimi ZOTI, Perëndia yt».

LIGJI I PËRTËRIRË 22

Rregulla të ndryshme «Kur has kaun ose delen e të afërtit, që enden rrugëve, mos bëj sikur nuk i sheh, por

1

merri e çoja. 2Nëse i zoti nuk banon pranë e ti nuk e njeh, merri në shtëpi, mbaji derisa ai t'i kërkojë e atëherë ktheja. 3Kështu vepro edhe me gomarin, rrobën apo gjithçka të humbur që gjen. Mos bëj sikur nuk i sheh. Kur has gomarin ose kaun e të afërtit të rrëzuar në rrugë, mos bëj sikur nuk sheh,

4

por ndihmoje ta ngrejë. Gruaja të mos mbajë rroba burrash e as burri të mos vishet me rroba grash, sepse

5

kushdo që bën kështu i neveritet ZOTIT, Perëndisë tënd. Nëse rrugës gjen ndonjë fole me zogj apo me vezë, mbi pemë apo përtokë, dhe mbi

6

to rri e ëma, mos ua merr klloçkën zogjve. 7Lëre klloçkën të lirë, ndërsa zogjtë merri me vete. Kështu, do të të shkojë mbarë e do të jetosh gjatë. Kur të ndërtosh një shtëpi të re, bëj edhe një parmak për tarracën, që të mos biesh

8

në gjak nëse dikush bie prej saj. Mos mbill fara të ndryshme në vresht, përndryshe i gjithë prodhimi, fryti i vreshtit e

9

fara e hedhur, do të përdoren për kushtim. Mos lëro me ka e gomar bashkë.

10

Mos vish rroba të thurura me lesh e li bashkë.

11

Bëj thekë për katër cepat e mbulojës që hedh krahëve.

12

Marrëdhëniet bashkëshortore Nëse dikush merr grua, fle me të e pastaj e urren, 14shpif për të e i nxjerr nam të keq

13

duke thënë: “Kjo është gruaja që mora për bashkëshorte, por, kur fjeta me të, nuk e gjeta të virgjër”, 15atëherë i ati dhe e ëma e vashës të shkojnë te porta e qytetit dhe të provojnë virgjërinë e vashës para pleqve të qytetit. 16I ati i vashës do t'u thotë pleqve: “Këtij burri ia dhashë bijën time për grua, por ky e urren 17e tani thotë: ‘Bija jote nuk ishte e virgjër’. Ja provat e virgjërisë”. E pastaj do të shtrijnë rrobën para pleqve të

qytetit. 18Atëherë pleqtë e qytetit ta marrin të shoqin e ta dënojnë. 19Ta gjobisin me njëqind sikla argjendi e t'ia japin të atit të vashës, sepse i nxori nam të keq një virgjëreshe të Izraelit. Ajo do të mbetet bashkëshortja e tij e ai nuk mund ta ndajë sa të jetë gjallë. Nëse është e vërtetë që ajo nuk ishte e virgjër, 21nxirre vashën te dera e shtëpisë së

20

të atit e njerëzit e qytetit ta vrasin me gurë. Ajo të dënohet me vdekje, sepse duke kurvëruar në shtëpinë e të atit, bëri diçka të turpshme në Izrael. Kështu do ta zhdukësh ligësinë nga mesi yt. Nëse ndonjë burrë kapet në shtrat me të shoqen e dikujt tjetri, dënoji me vdekje të

22

dy, si burrin, edhe gruan. Kështu do ta zhdukësh ligësinë nga Izraeli. Nëse dikush gjen në qytet një vashë të virgjër, të fejuar me dikë tjetër, e shkon në

23

shtrat me të, 24nxirri të dy te porta e qytetit e vriti me gurë. Vasha do të dënohet, sepse nuk kërkoi ndihmë në qytet, ndërsa burri do të dënohet, sepse poshtëroi gruan e tjetrit. Nëse dikush gjen në fushë një vashë, të fejuar me dikë tjetër, e zë e bie në shtrat

25

me të, atëherë të dënohet me vdekje vetëm burri. 26Vashës nuk do t'i bësh gjë. Ajo nuk ka kryer asnjë mëkat të dënueshëm me vdekje. Ky rast ngjan me vrasjen, kur dikush sulmon të afërtin dhe e vret. 27Ai e gjeti në fushë, vasha e fejuar bërtiti, por askush nuk e shpëtoi. Nëse dikush gjen një vashë të virgjër, që nuk është e fejuar, e merr e bie në shtrat

28

me të, pastaj i kapin, 29atëherë burri t'i japë të atit të vashës pesëdhjetë sikla argjendi. Ai do të martohet me vashën, sepse e poshtëroi dhe nuk mund ta ndajë sa të jetë gjallë».

LIGJI I PËRTËRIRË 23 «Askush të mos martohet me gruan e të atit, se e turpëron të atin.

1

Asnjë i tredhur apo me gjymtyrën mashkullore të prerë, nuk do të marrë pjesë në

2

bashkësinë e ZOTIT.

Asnjë fëmijë i paligjshëm nuk do të marrë pjesë në bashkësinë e ZOTIT. Madje, as

3

pasardhësit e brezit të tij të dhjetë nuk do të marrin pjesë në bashkësinë e ZOTIT. Amonitët e moabitët nuk do të marrin pjesë në bashkësinë e ZOTIT. Madje, as

4

pasardhësit e brezit të tyre të dhjetë nuk do të marrin pjesë në bashkësinë e ZOTIT. Nuk do të marrin pjesë kurrë, 5sepse nuk ju pritën rrugës me bukë e ujë, kur dolët nga Egjipti. Ata paguan Balaamin, birin e Beorit, nga Petora e Aram Naharaimit, që t'ju mallkonte, por 6ZOTI, Perëndia yt, nuk deshi ta dëgjonte Balaamin. ZOTI, Perëndia yt, ta ktheu mallkimin në bekim, sepse të do. 7Sa të jesh gjallë, mos bëj kurrë paqe me ta e mos iu sill mbarësi. Mos e urre edomitin se e ke vëlla. Mos e urre as egjiptianin, sepse ishe i huaj në

8

tokën e tij. 9Pasardhësit e brezit të tyre të tretë mund të marrin pjesë në bashkësinë e ZOTIT.

Papastërtia në fushim Kur të fushosh kundër armiqve, ruhu nga gjithçka e keqe. 11Nëse dikush prej jush

10

është i papastër, për shkak të derdhjes së farës gjatë natës, të dalë jashtë fushimit e të mos hyjë brenda. 12Në të ngrysur të lahet me ujë e të hyjë brenda fushimit pasi të perëndojë dielli. Cakto një vend jashtë fushimit për nevojat vetjake. 14Mbaj një lopatë me pajisjet e

13

tua, që, kur të dalësh jashtë, të hapësh një gropë e ta mbulosh jashtëqitjen. 15Fushimi yt do të jetë i shenjtë, sepse ZOTI, Perëndia yt, ecën përmes fushimit, që të të ruajë e të t'i shtjerë në dorë armiqtë e tu. Nëse duket ndonjë gjë e pahijshme, ai do të largohet prej teje.

Rregulla te ndryshme Mos ia dorëzo të zotit skllavin që iku e erdhi te ti. 17Le të rrijë me ty, në vendin ku ti

16

banon e të zgjedhë një qytetet që i pëlqen. Mos e shfrytëzo.

Asnjë nga bijat e Izraelit të mos jetë lavire kulti e asnjë nga bijtë e Izraelit të mos jetë

18

lavir kulti. 19Mos kushto në shtëpinë e ZOTIT, Perëndisë tënd, çmimin e lavires e të qenit, sepse që të dy i neveriten ZOTIT, Perëndisë tënd. Mos i kërko vëllait kamatë për paratë, ushqimin e gjithçka tjetër që i ke dhënë

20

hua. 21Kërkoja kamatën të huajit, por jo vëllait, që ZOTI, Perëndia yt, të bekojë çdo vepër të duarve të tua në tokën ku po hyn për ta pushtuar. Kur t'i zotohesh ZOTIT, Perëndisë tënd, mos vono ta kryesh zotimin, sepse ZOTI,

22

Perëndia yt, nuk të lë pa ta kërkuar e kështu do të biesh në mëkat. 23Por, nëse nuk zotohesh, nuk do të biesh në mëkat. 24Zbato me kujdes çdo fjalë që del nga goja jote, siç iu zotove vetë ZOTIT, Perëndisë tënd, kur fole me buzët e tua. Kur të hysh në vreshtin e tjetrit, mund të hash sa ta ka ënda, por mos e mbush

25

shportën. 26Kur të hysh në arën e grurit të tjetrit, mund të këputësh kallinj me dorë, por mos korr me drapër».

LIGJI I PËRTËRIRË 24 Letra e ndarjes «Kur një burrë martohet me një grua e ajo nuk i pëlqen më, sepse zbulon diçka të

1

turpshme, t'i shkruajë fletëndarjen, t'ia japë në dorë, ta dëbojë nga shtëpia 2e ajo të ikë prej tij. Nëse ajo martohet me dikë tjetër, 3por edhe bashkëshorti i dytë i shkruan fletëndarjen, ia jep në dorë dhe e dëbon nga shtëpia, ose ai vdes, 4atëherë bashkëshorti i parë, që e dëboi në fillim, nuk mund ta marrë sërish për grua, sepse ajo është përdhosur. Kjo gjë është e neveritshme para ZOTIT. Mos e përdhos tokën që po të jep si trashëgimi ZOTI, Perëndia yt.

Rregulla të ndryshme I sapomartuari nuk do të shkojë në ushtri e nuk do ketë asnjë detyrim. Ai do të jetë i

5

lirë në shtëpinë e vet për një vit, që ta gëzojë gruan që mori.

Askush të mos marrë peng mokrën e as gurin e sipërm të saj, sepse kështu merr

6

peng jetën e tjetrit. Nëse dikush rrëmben vëllanë izraelit, e trajton si skllav apo e shet, ky keqbërës të

7

dënohet me vdekje. Kështu do ta zhdukësh ligësinë nga mesi yt. Ki shumë kujdes gjatë lebrës. Vepro siç do të të mësojnë priftërinjtë levitë. Mbajini të

8

gjitha urdhërimet që u urdhërova priftërinjve. 9Mbaj mend se çfarë i bëri ZOTI, Perëndia yt, Mirjamës rrugës kur po dilnit nga Egjipti. Kur t'i japësh hua tjetrit, mos i shko në shtëpi për t'ia marrë pengun. 11Prit jashtë e

10

atje huamarrësi do të ta sjellë pengun. 12Nëse ai është i varfër, mos ia mbaj pengun gjatë natës. 13Ktheja menjëherë në të perënduar, që ai të shtrihet në rrobën e vet e të të bekojë. Kjo do të të bëjë të drejtë para ZOTIT, Perëndisë tënd. Mos e shfrytëzo mëditësin e varfër e nevojtar, as izraelitin e as të huajin që banon

14

në një nga qytetet e tua. 15Jepja përditë pagën, përpara se të perëndojë dielli, sepse është i varfër e me të mbahet gjallë, që ai të mos e thërrasë ZOTIN kundër teje e ti të biesh në mëkat. Mos i dëno me vdekje etërit për faj të fëmijëve e as fëmijët për faj të etërve. Secili do

16

të dënohet me vdekje për fajin e vet. Mos ia shtrembëro të drejtën të ardhurit jetim. Mos ia merr peng rrobën të

17

vesë. 18Mos harro se edhe ti ishe skllav në Egjipt e ZOTI, Perëndia yt, të çliroi prej andej, prandaj unë po të urdhëroj që të bësh kështu. Kur të korrësh arën, nëse harron ndonjë dorëz, mos u kthe ta marrësh. Lëre për të

19

ardhurin, jetimin e të venë, që ZOTI, Perëndia yt, të bekojë çdo vepër të duarve të tua. 20Kur t'i shkundësh ullinjtë nga pema, mos këput çfarë mbetet nëpër degë. Lëri për të ardhurin, jetimin e të venë. 21Kur të vjelësh vreshtin, mos i mblidh vilet e mbetura. Lëri për të ardhurin, jetimin e të venë. 22Kujtohu se edhe ti ishe skllav në tokën e Egjiptit, prandaj edhe unë po të urdhëroj që të bësh këtë gjë».

LIGJI I PËRTËRIRË 25 «Kur të keni ndonjë mosmarrëveshje, dilni para gjykatësve, që të gjykoheni. Ata do t'i

1

japin të drejtë të pafajshmit e do të dënojnë fajtorin. 2Nëse fajtori meriton të fshikullohet, gjykatësi të urdhërojë ta shtrijnë përtokë e ta rrahin para tij. Numri i fshikullimave të përkojë me masën e fajit, 3por të mos jetë më shumë se dyzet. Mos e fshikullo më shumë se dyzet herë, që të mos e turpërosh vëllanë tënd. Mos ia lidh gojën kaut që shin.

4

Ligji i martesës Nëse vëllezërit banojnë bashkë e njëri prej tyre vdes pa lënë djalë, e shoqja të mos

5

martohet me një të huaj jashtë familjes. Me të le të flejë kunati e ta marrë për grua, që të përmbushë detyrimin e kunatit. 6Djali i parë që do t'i lindë do të mbajë gjallë emrin e vëllait të vdekur, që të mos shuhet emri i tij në Izraeli. 7Nëse vëllai nuk ka dëshirë të martohet me kunatën, atëherë ajo të shkojë te pleqtë, te portat e qytetit e të thotë: “Kunati nuk dëshiron ta mbajë gjallë emrin e të vëllait në Izrael. Ai nuk dëshiron të përmbushë detyrimin e kunatit”. 8Pleqtë do ta thërrasin e do të flasin me të, por nëse ai këmbëngul e thotë: “Nuk dua ta marr për grua”, 9ajo t'i afrohet kunatit e, në sy të pleqve, t'ia heqë sandalet, ta pështyjë në fytyrë e t'i thotë: “Kështu e do ai që nuk e mbështet shtëpinë e vëllait të vet”. 10Në Izrael, familja e tij do të quhet “shtëpia këmbëzbathur”.

Ligje të ndryshme Nëse dy burra grinden dhe gruaja e njërit vjen dhe, për ta shpëtuar të shoqin, e kap

11

tjetrin prej gjymtyrës mashkullore, 12pritja dorën e mos të të vijë keq për të. Mos mbaj në trastë gurë të ndryshëm peshe, një më të rëndë e një më të

13

lehtë. 14Mos mbaj në shtëpi masa të ndryshme peshe, një më të madhe e një më të vogël. 15Masën e gurin e peshës mbaje të saktë e të përpiktë, që të rrosh gjatë në tokën

që po të jep ZOTI, Perëndia yt. 16Të gjithë ata, që bëjnë këto padrejtësi, i neveriten ZOTIT, Perëndisë tënd. Mos harro çfarë të bëri Amaleku rrugës, kur dole nga Egjipti, 18si të sulmoi e si u ra

17

atyre që mbetën mbrapa, kur ishe i lodhur e i drobitur. Ai nuk e pati frikë Perëndinë. 19Prandaj, kur ZOTI, Perëndia yt, të të japë prehje nga armiqtë përreth, në tokën që ZOTI, Perëndia yt, po të jep për ta zotëruar si trashëgimi, mos harro ta shuash emrin e Amalekut nën qiell».

LIGJI I PËRTËRIRË 26 Frytet e para «Kur të hysh në tokën që po të jep për trashëgimi ZOTI, Perëndia yt, kur ta pushtosh

1

e të banosh në të, 2merri të gjitha prodhimet e para të tokës që po të jep ZOTI, Perëndia yt, vendosi në shportë e shko te vendi që ZOTI, Perëndia yt, do të zgjedhë për të vënë emrin e tij. 3Shko te prifti që shërben gjatë asaj kohe e thuaji: “Unë shpall sot para ZOTIT, Perëndisë tënd, se hyra në tokën që ZOTI u premtoi etërve tanë se do të na e jepte neve”. 4Atëherë prifti do të ta marrë shportën nga dora e do ta vendosë para altarit të ZOTIT, Perëndisë tënd. 5Ti do të përgjigjesh e do të thuash para ZOTIT, Perëndisë tënd: “Im atë ishte një arameas endacak, shkoi në Egjipt me një grusht njerëz e atje banoi si i huaj. U bë një komb i madh, i fuqishëm e i shumtë. 6Egjiptianët na keqtrajtuan, na shtypën e na munduan me punë të rënda. 7Ne i thirrëm ZOTIT, Perëndisë së etërve tanë, e ZOTI na dëgjoi e i pa vuajtjet, mundimet dhe mjerimin tonë. 8Ai na nxori nga Egjipti me dorë të fuqishme, me krah të fortë, me vepra të tmerrshme, me shenja e mrekulli. 9Na solli në këtë vend e na dha këtë tokë, tokën që rrjedh qumësht e mjaltë. 10Prandaj dhe i solla frytet e para të tokës që më dhe ti, o ZOT”. Atëherë vendosi para ZOTIT, Perëndisë tënd, e përkulu me nderim para tij. 11Gëzohuni, ti, leviti dhe i ardhuri mes teje, me çdo të mirë që ZOTI, Perëndia yt, të ka dhënë ty dhe shtëpisë sate.

Kur të kesh mbaruar së mbledhuri të dhjetën e tërë prodhimeve të vitit të tretë, që

12

është viti i të dhjetave, jepja levitit, të ardhurit, jetimit e të vesë, që ata të hanë në qytet e të ngopen. 13Atëherë do të thuash para ZOTIT, Perëndisë tënd: “E hoqa të dhjetën e shenjtëruar nga shtëpia e për më tepër ia dhashë levitit, të ardhurit, jetimit e të vesë, sipas çdo urdhërimi që më dhe. Nuk shkela e nuk harrova asnjë nga urdhërimet e tua. 14Nuk hëngra nga e dhjeta kur isha në zi, nuk e hoqa kur isha i papastër e as nuk ia dhashë të vdekurit. Ta dëgjova zërin, o ZOT, Perëndia im, dhe bëra gjithçka që më urdhërove. 15Hidhi sytë prej banesës tënde të shenjtë, prej qiellit, dhe bekoje popullin tënd, Izraelin, e tokën që na dhe, siç u premtove etërve tanë, tokën ku rrjedh qumësht e mjaltë”.

Përfundimi Në këtë ditë, ZOTI, Perëndia yt, po të urdhëron që t'i mbash këto rregulla e vendime.

16

Mbaji e zbatoji me gjithë zemrën tënde e me gjithë shpirtin tënd. 17Në këtë ditë ke shpallur se ZOTI është Perëndia yt, se do të ecësh udhëve të tij, do të mbash rregullat, urdhërimet e vendimet e tij e do të dëgjosh zërin e tij. 18Edhe ZOTI të ka shpallur sot popullin e tij të çmuar, siç të premtoi, se do t'i mbash urdhërimet e tij, 19se do të të lartësojë në lavdërime, në emër e në nder mbi çdo komb që krijoi dhe se do të jesh një popull i shenjtë për ZOTIN, Perëndinë tënd, siç premtoi».

LIGJI I PËRTËRIRË 27 Gurët e ligjit Moisiu dhe pleqtë e Izraelit e urdhëruan popullin: «Mbaji të gjitha urdhërimet që të

1

urdhërova sot. 2Ditën kur të kalosh përtej Jordanit, në tokën që po të jep ZOTI, Perëndia yt, vër dy gurë të mëdhenj e zbardhi me gëlqere. 3Shkruaj mbi to çdo fjalë të këtij ligji kur të kalosh përtej e të hysh në tokën që po të jep ZOTI, Perëndia yt, tokën ku rrjedh qumësht e mjaltë, siç të premtoi ZOTI, Perëndia i etërve të tu. 4Kur të kaloni përtej

Jordanit, vërini këto gurë siç po ju urdhëroj sot, në malin Ebal dhe zbardhini me gëlqere. 5Atje ndërto një altar për ZOTIN, Perëndinë tënd. Altari të jetë prej guri e të mos punohet me vegël hekuri. 6Gurët e altarit të ZOTIT, Perëndisë tënd, të jenë të palatuar. Kushto mbi to fli shkrumbimi për ZOTIN, Perëndinë tënd. 7Kushto edhe fli paqtimi, haji aty e festo para ZOTIT, Perëndisë tënd. 8Shkruaj mirë e qartë mbi gurë çdo fjalë të këtij ligji». Pastaj Moisiu e priftërinjtë levitë i thanë mbarë Izraelit: «Hesht e dëgjo, o Izrael. Sot

9

u bëre populli i ZOTIT, Perëndisë tënd. 10Dëgjoje zërin e ZOTIT, Perëndisë tënd. Mbaji urdhërimet e rregullat e tij që unë po të urdhëroj sot».

Mallkimet Atë ditë Moisiu e urdhëroi popullin e i tha: 12«Kur të kaloni përtej Jordanit, këto janë

11

fiset që do të qëndrojnë në malin Gerizim për të bekuar popullin: Simeoni, Levi, Juda, Isahari, Jozefi e Benjamini. 13Këto janë fiset që do të qëndrojnë në malin Ebal për të mallkuar: Rubeni, Gadi, Asheri, Zabuloni, Dani e Neftaliu. 14Levitët do t'u shpallin me zë të lart mbarë burrave të Izraelit: “Mallkuar qoftë ai që bën fshehurazi idhuj të gdhendur apo të metaltë. Kjo vepër e

15

duarve të mjeshtrit i neveritet ZOTIT”. Atëherë tërë populli të përgjigjet e të thotë: “Amen!”. “Mallkuar qoftë ai që e përbuz të atin e të ëmën”. Tërë populli të thotë: “Amen!”.

16

“Mallkuar qoftë ai që lëviz kufijtë e të afërtit”. Tërë populli të thotë: “Amen!”.

17

“Mallkuar qoftë ai që e çon të verbrin në rrugë të gabuar”. Tërë populli të thotë:

18

“Amen!”. “Mallkuar qoftë ai që shkel të drejtën e të ardhurit, të jetimit e të vesë”. Tërë populli

19

të thotë: “Amen!”. “Mallkuar qoftë ai që bie në shtrat me gruan e të atit dhe kështu e turpëron të atin”.

20

Tërë populli të thotë: “Amen!”.

“Mallkuar qoftë ai që bie në shtrat me ndonjë kafshë”. Tërë populli të thotë: “Amen!”.

21

“Mallkuar qoftë ai që bie në shtrat me të motrën, nga i ati apo nga e ëma”. Tërë

22

populli të thotë: “Amen!”. “Mallkuar qoftë ai që bie në shtrat me të vjehrrën”. Tërë populli të thotë: “Amen!”.

23

“Mallkuar qoftë ai që godet fshehurazi të afërtin”. Tërë populli të thotë: “Amen!”.

24

“Mallkuar qoftë ai që merr mitë, për të derdhur gjak të pafajshëm”. Tërë populli të

25

thotë: “Amen!”. “Mallkuar qoftë ai që nuk i mban e nuk zbaton fjalët e këtij ligji”. Tërë populli të thotë:

26

“Amen!”».

LIGJI I PËRTËRIRË 28 Bekimet «Nëse vërtet e dëgjon zërin e ZOTIT, Perëndisë tënd, dhe i mban e i zbaton të gjitha

1

urdhërimet e tij, që unë po të urdhëroj sot, ZOTI, Perëndia yt, do të të lartësojë mbi çdo komb në tokë. 2Nëse e dëgjon zërin e ZOTIT, Perëndisë tënd, do të të mbulojnë e do të të përcjellin të gjitha këto bekime: i bekuar do të jesh në qytet e i bekuar në fushë.

3

I bekuar do të jetë fryti i barkut tënd, i dheut e i kafshëve të tua, pjella e qeve dhe të

4

vegjlit e dhenve. E bekuar do të jetë shporta dhe magjja jote.

5

I bekuar do të jesh kur të mbërrish e i bekuar kur të nisesh.

6

7

ZOTI do t'i mundë armiqtë që ngrihen kundër teje. Nga një rrugë e vetme do të vijnë

te ti, por nëpër shtatë rrugë do t'ia mbathin prej teje. 8ZOTI do ta dërgojë bekimin e tij mbi drithnikët e tu dhe gjithë punët e tua. Ai do të të bekojë në tokën që po të jep ZOTI, Perëndia yt. 9ZOTI do të të bëjë popullin e tij të shenjtë, siç të premtoi, nëse i mban urdhërimet e ZOTIT, Perëndisë tënd, dhe ecën udhës së tij. 10Mbarë popujt e tokës do të

shohin se thirresh me emrin e ZOTIT e do të të kenë frikë. 11ZOTI do të ta shtojë mirë frytin e barkut, të kafshëve dhe të dheut, në tokën për të cilën ZOTI iu betua etërve të tu se do të ta jepte ty. 12ZOTI do të ta hapë visarin e tij të begatshëm, qiellin, për t'i dhënë shiun e duhur tokës tënde e për të bekuar çdo punë të duarve të tua. Do t'u japësh hua shumë kombeve, ndërsa vetë nuk do të marrësh hua. 13ZOTI do të të vërë në krye e jo në fund, do të ngrihesh vetëm lart e nuk do të biesh poshtë, nëse i dëgjon urdhërimet e ZOTIT, Perëndisë tënd, të cilat unë po të urdhëroj sot, që t'i mbash e t'i zbatosh. 14Mos u shmang as majtas, as djathtas nga të gjitha fjalët që të urdhërova sot e mos ndiq e mos u shërbe perëndive të tjerë.

Mallkimet Nëse nuk e dëgjon zërin e ZOTIT, Perëndisë tënd, dhe nuk i mban e nuk i zbaton të

15

gjitha urdhërimet dhe rregullat e tij, të cilat unë po t'i urdhëroj sot, do të të mbulojnë e përcjellin të gjitha këto mallkime: i mallkuar do të jesh në qytet e i mallkuar në fushë.

16

E mallkuar do të jetë shporta dhe magjja jote.

17

I mallkuar do të jetë fryti i barkut tënd e i fushës, pjella e qeve dhe të vegjlit e dhenve

18

të tu. I mallkuar do të jesh kur të mbërrish e i mallkuar kur të nisesh.

19

20

ZOTI do të lëshojë mbi ty e mbi çdo vepër të duarve të tua mallkim, çoroditje e

mbrapshti. Kështu do të shkatërrohesh e zhbihesh me të shpejtë, për shkak të ligësisë që bëre kur më harrove. 21ZOTI do të bëjë që murtaja të të qepet derisa të zhdukesh nga vendi në të cilin po hyn për ta pushtuar. 22ZOTI do të të godasë me shfarosje, ethe e mahisje, me nxehtësi e thatësirë, me urth e vrug derisa të zhbihesh. 23Qielli mbi kokë do të të bëhet bronz e toka nën këmbë, hekur. 24ZOTI do të ta kthejë shiun që bie mbi tokë në pluhur e hi. Do të bjerë prej qiellit derisa të shkatërrohesh.

25

ZOTI do të të dorëzojë para armiqve. Nga një rrugë e vetme do të dalësh kundër

tyre, por nëpër shtatë rrugë do t'ua mbathësh prej tyre. Tërë mbretëritë e tokës do të llahtarisen kur të shohin çfarë të ka ndodhur. 26Kufoma jote do të jetë ushqim për shpendët e qiellit dhe egërsirat e tokës e askush s'do të mbesë që t'i dëbojë. 27ZOTI do të të godasë me çibanët e Egjiptit, me lyth, zgjebe, e puçrra, që nuk kanë shërim. 28ZOTI do të të godasë me marrëzi, verbëri e çoroditje. 29Do të endesh kuturu në mes të ditës, siç endet i verbri në errësirë dhe nuk do gjesh mbarësi udhës tënde. Do të shfrytëzohesh e zhvatesh përherë, gjatë gjithë jetës e s'do të ketë kush të të shpëtojë. 30Grua do të marrësh, por me të një burrë tjetër do të flejë. Shtëpi do të ndërtosh, por në të nuk do të banosh. Vreshta do të mbjellësh, por nuk do t'i vjelësh dot. 31Kau do të të theret para syve, por prej tij nuk do të hash gjë. Gomari do të të vidhet para teje, por nuk do të të kthehet. Delja do t'i jepet armikut, por s'do të ketë kush të të shpëtojë. 32Bijtë e bijat do të shohësh tek i jepen një populli tjetër. Do të të marrë malli për ta tërë jetën, por s'do të kesh ç'të bësh. 33Frytin e tokës e të punës do të ta hajë një popull që nuk e njeh. Do të shfrytëzohesh e shtypesh përherë, gjatë gjithë jetës. 34Do të luash mendsh prej mjerimit që do të të shohin sytë. 35ZOTI do të të godasë në gjunjë e në këmbë me çibanë të ligj që nuk kanë shërim. Ato do të përhapen prej shputës së këmbës deri në majë të kokës. 36ZOTI do të të çojë ty dhe mbretin që ke vënë në krye, te një komb që nuk njihet prej teje dhe etërve të tu. Atje do t'u shërbesh perëndive të tjerë prej druri e guri. 37Do të bëhesh mynxyrë, përrallë e tallje për të gjithë popujt mes të cilëve ZOTI do të të zbojë. Do të mbjellësh shumë, por pak do të mbledhësh, sepse do t'i përpijë karkaleci. 39Do

38

të mbjellësh e do të punosh vreshta, por verë nuk do të pish dhe asgjë nuk do të vjelësh, sepse do t'i hajë krimbi. 40Do të kesh ullinj anekënd, por nuk do të lyhesh me vaj, sepse kokrrat e ullirit do të bien të papjekura. 41Do të të lindin bij e bija, por nuk do t'i gëzosh, sepse do të të merren rob. 42Karkalecat do të t'i mbulojnë tërë pemët e frytet e tokës. 43I ardhuri mes teje do të lartësohet lart e më lart, ndërsa ti do të biesh poshtë e

më poshtë. 44Ai do të të japë hua, ndërsa ti s'do t'i japësh dot. Ai do të jetë në krye e ti në fund. Të gjitha këto mallkime do të të mbulojnë, do të të ndjekin pas e do të të zënë derisa

45

të marrësh fund, sepse nuk e dëgjove zërin e ZOTIT, Perëndisë tënd, e nuk i mbajte urdhërimet e rregullat e tij që të urdhërova. 46Këto mallkime do të jenë për ty e për pasardhësit e tu një shenjë e përhershme emnese. Nuk i shërbeve ZOTIT, Perëndisë tënd, me gëzim e me zemër të çiltër në të gjitha

47

begatitë, 48prandaj do t'i shërbesh armikut që do të dërgojë ZOTI kundër teje, në uri, në etje, në lakuriqësi e në çdo lloj nevoje. Ai do të të vërë në qafë një zgjedhë të hekurt derisa të të shkatërrojë. 49ZOTI do të ngrejë kundër teje një komb të largët, nga skajet e tokës, që sulet porsi shqiponjë, një komb, gjuhën e të cilit nuk e ke dëgjuar, 50një komb fytyrëvrazhdë, që s'nderon plak e s'mëshiron të ri. 51Ai do ta hajë frytin e kafshëve e të tokës sate derisa të shkatërrohesh. Nuk do të të lërë as drithë, as verë, as vaj, as viç e as qengj derisa të të zhbijë. 52Do të t'i rrethojë të gjitha qytetet derisa të bien anekënd vendit muret e larta e të fortifikuara, në të cilat ke besim. Do të të rrethojë çdo qytet në tokën që ZOTI, Perëndia yt, të ka dhënë. 53Gjatë rrethimit e mjerimit, me të cilin do të të mbërthejë armiku, do të hash frytin e barkut tënd, mishin e bijve dhe bijave, që të ka dhënë ZOTI, Perëndia yt. 54Edhe burri më i butë, më i sjellshmi mes teje, do ta shohë me smirë të vëllanë, të shoqen e dashur e fëmijët që i kanë mbetur. 55Ai nuk do t'i japë askujt prej mishit të bijve që po ha, sepse nuk do t'i mbesë gjë, për shkak të rrethimit e mjerimit me të cilën armiku do t'i mbërthejë të gjitha qytetet e tua. 56Edhe gruaja më e butë, më e sjellshmja mes teje, që nuk prek as tokën me këmbë, do ta shohë me smirë të shoqin e dashur, bijtë e bijat, 57mbetjet e lindjes dhe fëmijët që lindi. Ajo do t'i hajë ato fshehurazi, për shkak të rrethimit e mjerimit me të cilin armiku do t'i mbërthejë të gjitha qytetet e tua. Nëse nuk i mban e nuk i zbaton të gjitha fjalët e këtij ligji të shkruar në këtë libër,

58

nëse nuk i druhesh këtij emri të lavdishëm e të madhërishëm, ZOTIT, Perëndisë

tënd, 59atëherë ZOTI do të godasë ty dhe pasardhësit e tu me plagë të papara, plagë të tmerrshme e të përhershme, me sëmundje të liga e të pashërueshme. 60Do të lëshojë mbi ty çdo lëngatë të Egjiptit, që kishe frikë, dhe ato do të të qepen. 61Madje, ZOTI, Perëndia yt, do të lëshojë mbi ty çdo sëmundje e plagë, që nuk janë shkruar në librin e këtij ligji, derisa të shkatërrohesh. 62Do të mbetesh me pak njerëz, edhe pse ishe i shumtë si yjet e qiellit, sepse nuk e dëgjove zërin e ZOTIT, Perëndisë tënd. 63Sikurse ZOTI gëzohej me ty, kur të bekonte me mirësi e begati, ashtu do të gëzohet ZOTI, kur të të zhbijë e të të shkatërrojë. Do të çrrënjosesh nga toka ku po hyn për ta pushtuar. 64ZOTI do të të shpërndajë nëpër popuj, anekënd tokës. Atje do t'u shërbesh perëndive të tjerë, që nuk njihen prej teje dhe etërve të tu, perëndi prej druri e guri. 65Kur të jesh mes këtyre kombeve, nuk do të gjesh çlodhje, as pushim për këmbët e tua. ZOTI do të të japë atje një zemër të mpakur, sy të trishtë e shpirt të brengosur. 66Jeta do të të varet në fije. Do të trembesh natë e ditë e jetën nuk do ta kesh të sigurt. 67Në mëngjes do të thuash: “Ah, sikur të ishte mbrëmje!” e në mbrëmje: “Ah, sikur të ishte mëngjes!”, për shkak të tmerrit që të ndien zemra e të llahtarisë që të shohin sytë. 68ZOTI do të bëjë të kthehesh me anije në Egjipt, udhës për të cilën të thashë: “Kurrë nuk do ta shohësh më!”. Atje do ta shisni veten si skllevër e skllave për armiqtë, por askush s'do t'ju blejë». 69

Këto janë fjalët e besëlidhjes që i urdhëroi ZOTI Moisiut të lidhte me izraelitët, kur

ishin në tokën e Moabit, përveç besëlidhjes që lidhi me ta në Horeb.

LIGJI I PËRTËRIRË 29 Besëlidhja Moisiu thirri tërë Izraelin e u tha: «Ju vetë patë gjithçka bëri ZOTI në tokën e Egjiptit,

1

çfarë i bëri faraonit e tërë shërbëtorëve të tokës së tij, 2sprovat e mëdha, shenjat e mrekullitë e mëdha. 3Por, deri më sot, ZOTI nuk ju dha mendje për të kuptuar, sy për të parë

e veshë për të dëgjuar. 4Ju priva nëpër shkretëtirë për dyzet vjet e as nuk ju shqyen rrobat në trup e as sandalet në këmbë nuk ju këputën. 5Bukë nuk hëngrët e as verë e pije të forta nuk pitë, që ta dini se unë, ZOTI, jam Perëndia juaj. Kur mbërritëm në këtë vend, na doli për luftë Sihoni, mbreti i Heshbonit dhe Ogu,

6

mbreti i Bashanit, por ne u ramë, 7ua morëm tokat e ua dhamë për trashëgimi Rubenit, Gadit dhe gjysmës së fisit të Manaseut. 8Mbajini e zbatojini fjalët e kësaj besëlidhjeje, që t'ju shkojë mbarë gjithçka që bëni. Ju të gjithë po qëndroni sot para ZOTIT, Perëndisë tuaj, të gjithë krerët, fiset, pleqtë,

9

prijësit e burrat e Izraelit, 10bashkë me të vegjlit, gratë dhe të ardhurit që janë në fushimin tuaj, nga ata që ju presin dru deri tek ata që ju nxjerrin ujë, 11për të pranuar besëlidhjen e përbetimin e ZOTIT, Perëndisë tënd, që sot po lidh me ju ZOTI, Perëndia juaj. 12Ai do t'ju bëjë sot popullin e tij e do të jetë Perëndia juaj, siç ju tha e siç iu betua etërve tuaj, Abrahamit, Isakut e Jakobit. 13Unë nuk po e bëj këtë besëlidhje e këtë përbetim vetëm me ju, 14por edhe me të gjithë ata që janë këtu duke qëndruar sot me ne para ZOTIT, Perëndisë tonë, dhe me ata që nuk janë sot këtu me ne. Ju e dini si kemi jetuar në tokën e Egjiptit e si kemi kaluar përmes kombeve që

15

përshkuam. 16I patë poshtërsitë e tyre, idhujt e tyre prej druri, guri, argjendi e ari. 17Nëse gjendet sot mes jush ndonjë burrë, grua, klan ose fis që po i kthen shpinën ZOTIT, Perëndisë tuaj, për të ndjekur e për t'u shërbyer perëndive të këtyre kombeve, nëse gjendet, pra, mes jush ndonjë rrënjë që prodhon helm e pelin, 18që, pasi i ka dëgjuar fjalët e këtij përbetimi, e bekon veten e thotë: “Nuk do të më gjejë gjë edhe nëse ndjek me ngulm mendjen time”, edhe nëse do të digjet i njomi me të thatin, 19ZOTI nuk do të dojë ta falë. Madje, zemërimi e xhelozia e ZOTIT do të ndizet kundër tij dhe tërë mallkimet e shkruara në këtë libër do të bien mbi të. ZOTI do t'ia shuajë emrin nën qiell. 20ZOTI do ta ndajë mënjanë nga tërë fiset e Izraelit, që ta dënojë sipas mallkimeve të besëlidhjes të shkruara në këtë libër të ligjit. 21Atëherë breznia e ardhshme, fëmijët pas jush dhe i huaji nga vendet e largëta, do të shohin plagët e kësaj toke dhe sëmundjet që

dërgoi ZOTI. 22Tërë toka do të digjet nga sulfuri e kripa. Nuk do të mbillet, nuk do të korret e bari nuk do të mbijë. Do të ndëshkohet si Sodoma, Gomorra, Adma e Ceboimi, që i përmbysi ZOTI në zemërimin e tërbimin e tij. 23Atëherë tërë kombet do të pyesin: “Përse veproi kështu ZOTI me këtë vend? Përse u ndez një zemërim kaq i madh?”. 24Pastaj do të thonë: “Për shkak se braktisën besëlidhjen e ZOTIT, Perëndisë së etërve, që ai lidhi me ta kur i nxori nga toka e Egjiptit. 25U shërbyen perëndive të tjerë e i adhuruan, perëndi që nuk i njihnin e që nuk ua kishte caktuar Zoti. 26Prandaj u ndez zemërimi i ZOTIT kundër këtij vendi e u solli të gjitha mallkimet e shkruara në këtë libër. 27ZOTI, në zemërimin e tërbimin e tij të madh, i shpërnguli prej vendit të tyre e i hodhi tej në një vend tjetër, siç po ndodh edhe sot”. Gjërat e fshehta i përkasin ZOTIT, Perëndisë tonë, ndërsa ato të zbuluarat na për-

28

kasin përherë neve dhe fëmijëve tanë, që të zbatojmë të gjitha fjalët e këtij ligji».

LIGJI I PËRTËRIRË 30 Pendimi dhe falja «Kur të bien mbi ty të gjitha këto bekime e mallkime, që po t'i parashtroj, kur të jesh

1

mes kombeve, ku ZOTI, Perëndia yt, do të të degdisë, dhe të bie në mend për to 2e kthehesh drejt ZOTIT, Perëndisë tënd, ti e fëmijët e tu, e dëgjon zërin e tij me gjithë zemër e shpirt në çdo gjë që unë po të urdhëroj sot, 3atëherë ZOTI, Perëndia yt, do të ta ndryshojë fatin e do të ketë mëshirë për ty. ZOTI, Perëndia yt, do të të mbledhë nga të gjithë popujt mes të cilëve të shpërndau. 4Edhe po të jesh degdisur në fund të botës, ZOTI, Perëndia yt, do të të mbledhë e do të të marrë prej andej. 5ZOTI, Perëndia yt, do të të çojë te vendi që etërit e tu zotëronin e ti do ta pushtosh. Do të të bekojë me mirësi e begati më shumë se etërit e tu. 6

ZOTI, Perëndia yt, do të ta rrethpresë zemrën ty e pasardhësve të tu, që ta du-

ash ZOTIN, Perëndinë tënd, me gjithë zemër e me gjithë shpirt dhe kështu do të

jetosh. 7Atëherë ZOTI, Perëndia yt, do t'i hedhë këto mallkime mbi armiqtë e mbi kundërshtarët që të përndjekin. 8Ti do të kthehesh e do ta dëgjosh zërin e ZOTIT. Do t'i zbatosh të gjitha urdhërimet e tij, që unë po të urdhëroj sot. 9ZOTI, Perëndia yt, do ta begatojë çdo punë tënden, frytin e barkut, të kafshëve e të dheut, sepse ZOTI do të ngazëllehet sërish me ty, siç ngazëllehej me etërit e tu, 10ngaqë e dëgjove zërin e ZOTIT, Perëndisë tënd, i mbajte urdhërimet dhe rregullat e tij, të shkruara në këtë libër të ligjit, e u ktheve me gjithë zemër e shpirt drejt ZOTIT, Perëndisë tënd.

Vendimi Ky urdhër që po të jap sot nuk është as i pakuptueshëm e as i pakapshëm. 12Nuk

11

është në qiell, që të thuhet: “Kush do të ngjitet në qiell, që të na e sjellë e të na e shpallë për ta zbatuar?”. 13Nuk është përtej detit, që të thuhet: “Kush do të shkojë përtej detit, që të na e sjellë e të na e shpallë për ta zbatuar?”. 14Ja, fjala është fare pranë teje. Është në gojën tënde e në zemrën tënde, që ta zbatosh. Shiko, sot po të parashtroj jetën e të mirën, vdekjen e të keqen. 16Nëse u bindesh

15

urdhërimeve të ZOTIT, Perëndisë tënd, të cilat t'i urdhërova sot, që ta duash ZOTIN, Perëndinë tënd, ta ndjekësh udhën e tij e t'i mbash urdhërimet, rregullat dhe vendimet e tij, atëherë do të rrosh dhe ZOTI, Perëndia yt, do të të shtojë e do të të bekojë në tokën ku po hyn për ta pushtuar. 17Nëse nuk bindesh e nuk dëgjon, joshesh, adhuron perëndi të tjerë e u shërben atyre, 18atëherë sot po të shpall se do të marrësh fund krejt. Nuk do të jetosh gjatë në tokën që po hyn për të pushtuar përtej Jordanit. 19Qielli e toka qofshin sot dëshmitarë se po ju parashtroj jetën e vdekjen, bekimin e mallkimin. Zgjidh, pra, jetën, që të jetosh ti e pasardhësit e tu. 20Duaje ZOTIN, Perëndinë tënd, dëgjoje zërin e tij e mbahu fort pas tij, sepse ai është jeta dhe mbushullia e ditëve të tua. Kështu do të banosh në vendin, për të cilin ZOTI iu betua etërve të tu, Abrahamit, Isakut e Jakobit, se do të ta jepte ty».

LIGJI I PËRTËRIRË 31

Jozuehu i prin popullit Pastaj Moisiu i tha mbarë Izraelit këto fjalë: 2«Tashmë jam njëqind e njëzet vjeç e

1

nuk udhëtoj dot. Edhe ZOTI më tha se nuk do ta kaloj Jordanin. 3Por, vetë ZOTI, Perëndia yt, do të kalojë para jush. Ai vetë do t'i shkatërrojë këto kombe para jush, që t'i pushtoni. Do t'ju prijë Jozuehu, sikurse tha ZOTI. 4ZOTI do të sillet me këto kombe siç u soll me Sihonin e Ogun, mbretër të amoritëve, e me vendet e tyre. Ai i zhbiu ata. 5Kur ZOTI t'jua dorëzojë, veproni me ta siç ju urdhërova. 6Tregohuni trima e të guximshëm, mos kini frikë e mos u dridhni para tyre, sepse vetë ZOTI, Perëndia juaj, do të ecë me ju. Ai nuk do t'ju lërë e as nuk do t'ju braktisë». Atëherë Moisiu thirri Jozuehun e i tha në sy të gjithë Izraelit: «Bëhu trim e guximtar,

7

sepse ti do ta çosh këtë popull në tokën, për të cilën ZOTI iu betua etërve të tyre se do t'ua jepte. Ti do t'ua japësh si trashëgimi. 8ZOTI vetë do të ecë me ty e do të jetë me ty. Ai nuk do të të lërë e as nuk do të të braktisë, prandaj mos ki frikë e mos u tremb».

Leximi i ligjit Moisiu e shkroi këtë ligj e ua dha priftërinjve, bijve të Levit, që mbartin arkën e

9

besëlidhjes së ZOTIT, dhe tërë pleqve të Izraelit. 10Pastaj Moisiu i urdhëroi: «Në fund të çdo viti të shtatë, në vitin e shlyerjes së huave, gjatë festës së Kasolleve, 11kur mbarë Izraeli të paraqitet para ZOTIT, Perëndisë tënd, në vendin që ai do të zgjedhë, lexoje këtë ligj para tërë Izraelit, që ta dëgjojnë. 12Mblidhe popullin bashkë me burra, gra, fëmijë e banorë të ardhur, që ta dëgjojnë e të mësojnë ta druajnë ZOTIN, Perëndinë e tyre, e t'i mbajnë e zbatojnë të gjitha fjalët e këtij ligji. 13Edhe fëmijët e tyre, që nuk e njohin, do ta dëgjojnë e do të mësojnë ta druajnë ZOTIN, Perëndinë tuaj, gjatë gjithë jetës, në vendin ku po shkon për ta pushtuar, përtej Jordanit».

Jozuehu caktohet prijës Atëherë ZOTI i tha Moisiut: «Ja, erdhi dita që do të vdesësh. Thirre Jozuehun e

14

qëndroni në tendën e takimit, që t'i jap detyrën». Moisiu e Jozuehu shkuan e qëndruan

në tendën e takimit. 15ZOTI u shfaq në tendë, në shtyllën e resë, e cila qëndroi në hyrje të tendës. 16

ZOTI i tha Moisiut: «Ja, ti do të dergjesh me etërit e tu. Ky popull do të ngrihet e do

të kurvërojë me perënditë e huaja të vendit, mes të cilit po hyn. Do ta braktisë e do ta thyejë besëlidhjen time që lidha me të. 17Atë ditë, zemërimi im do të ndizet kundër tyre. Do t'i braktis e do ta fsheh fytyrën time prej tyre. Atëherë do të bëhen si haja që përpihet. Fatkeqësi të shumta e angështi do t'i pllakosin dhe atë ditë do të thonë: “Këto fatkeqësi na ranë, se Perëndia nuk është mes nesh!”. 18Por, unë do ta fsheh fare fytyrën time atë ditë, për shkak të të gjitha ligësive që bënë, kur u kthyen drejt perëndive të tjerë. 19Prandaj shkruani për vete këtë këngë e mësojuani përmendësh bijve të Izraelit, që kjo këngë të më shërbejë si dëshmi kundër tyre. 20Do t'i sjell në vendin ku rrjedh qumësht e mjaltë, për të cilin iu betova etërve të tyre, dhe si të hanë, të ngopen e shëndoshen, do të kthehen drejt perëndive të tjerë e do t'u shërbejnë atyre. Kështu, do të më përbuzin e do ta thyejnë besëlidhjen time. 21Kur t'i kenë pllakosur fatkeqësi të shumta e angështi, kjo këngë, që nuk do të zhduket nga buzët e pasardhësve, do të dëshmojë para tyre, sepse unë i di që sot shestimet e tyre, përpara se t'i çoj në tokën për të cilën u betova». 22Kështu, Moisiu e shkroi këtë këngë atë ditë e ua mësoi izraelitëve. Atëherë Zoti e urdhëroi Jozuehun, birin e Nunit e i tha: «Bëhu trim e guximtar, se ti

23

do t'i çosh izraelitët në tokën që u kam premtuar. Unë do të jem me ty». Si përfundoi së shkruari në libër fjalët e këtij ligji, nga fillimi deri në fund, 25Moisiu i

24

urdhëroi levitët, që mbartin arkën e besëlidhjes së ZOTIT: 26«Merreni këtë libër të ligjit dhe vendoseni në kahun e arkës së besëlidhjes së ZOTIT, Perëndisë tuaj, që të qëndrojë aty si dëshmi kundër jush. 27Unë vetë e di sa popull rebel dhe kokëfortë je. Ja, nëse ngre krye kundër ZOTIT tani që jam gjallë me ty, aq më tepër do të bësh kështu kur të kem vdekur. 28Mblidhini të gjithë pleqtë e fiseve dhe krerët, që të dëgjojnë këto fjalë dhe që t'u thërras qiellin e tokën si dëshmitar, 29sepse e di që, kur të kem vdekur, do të shthureni krejt dhe do t'ia ktheni shpinën udhës që ju urdhërova. Në të ardhmen do t'ju

gjejë e keqja, sepse do të bëni ligësi para ZOTIT, kur ta ngucni me veprat e duarve tuaja».

Kënga e Moisiut Atëherë Moisiu këndoi këtë këngë nga fillimi deri në fund që mbarë bashkësia e Iz-

30

raelit ta dëgjonte:

LIGJI I PËRTËRIRË 32 «Mba vesh, o qiell, se do të flas,

1

dëgjoji, o tokë, fjalët e gojës sime. U derdhtë mësimi im si shiu,

2

pikoftë kumti im si vesa, si pikëlimi mbi bar, si rrebeshi mbi livadh. Emrin e ZOTIT do ta shpall.

3

Madhërojeni Perëndinë tonë!. Shkëmb ai, të përsosura veprat e tij,

4

të drejta të gjitha udhët e tij. Perëndi besnik, në të nuk ka padrejtësi. I drejtë e i vërtetë është ai. Kjo brezni e shthurur dhe e mbrapshtë mëkatoi kundër tij

5

e për faj të vet bij të tij nuk janë. A kështu ia shpërblen ZOTIT,

6

o popull i marrë e i pamend? A s'është ati yt, që të krijoi, ai që të bëri e të themeloi? Kujto kohët e moçme,

7

shqyrto vitet e breznive të hershme, pyet tët atë e ai do të të tregojë, pyet pleqtë e ata do të të rrëfejnë. Kur i Tejlarti u dha kombeve trashëgimi,

8

kur njerëzimin ai e ndau, kufijtë e popujve i caktoi, sipas numrit të bijve të Izraelit. Pjesë e ZOTIT është populli i tij,

9

Jakobi, trashëgimia e tij. E gjeti në një vend të shkretë,

10

në një djerrinë ku humbëtira jehon. E përqafoi e për të u kujdes, e ruajti si beben e syrit. Porsi shqiponja që folenë vrojton,

11

e mbi zogjtë e saj flatron. Zoti krahët i shtriu, e kapi, e mbi vete e mbarti. I vetëm ZOTI e udhëhoqi,

12

asnjë perëndi i huaj nuk ishte me të. E vuri të kalërojë mbi bjeshkët e dheut

13

e prodhime fushe ai hëngri. E mëkoji me mjaltë prej shkëmbi, me vaj prej shkrepit të strallit, me gjalpë gjedhi e qumësht dhensh,

14

me dhjamë qengjash e deshësh, me qe Bashani e cjep, bashkë me drithë të përzgjedhur.

Gjak rrushi, ti porsi verë pive. Por Jeshuruni u majm e hodhi vickla,

15

u majm, u dend e u trash, harroi Perëndinë që e krijoi, përçmoi shkëmbin që e shpëtoi. E bënë xheloz, me hyjni të huaja,

16

me poshtërsi e ngucën. U kushtuan fli djajve e jo Perëndisë,

17

perëndive që s'i njihnin, perëndive të sapoardhur, që as etërit tuaj nuk i kishin frikë. Shkëmbin që të lindi e harrove,

18

e le mënjanë Perëndinë që të dha jetë. 19

ZOTI e pa dhe i përbuzi, se e ngucën bijtë e bijat e veta.

“Do ta fsheh fytyrën”, tha,

20

“Do të shoh ç'fund do të kenë, se janë brezni e mbrapshtë, fëmijë të pabesë. Me perëndi të paqena më bënë xheloz,

21

me kotësi më ngucën. Ndaj dhe unë, xhelozë do t'i bëj, me një popull të paqenë, e me një komb të pamend do t'i nguc. Se flakë m'u ndez zemërimi,

22

flakë që djeg skëterrën thellë, që përzhit tokë e fryt,

që me themel malet i shkrumbon. Me ligësi do t'i kaploj,

23

shigjetat mbi ta do t'i shteroj. Do të veniten nga uria,

24

do të sharrojnë nga murtaja e nga i hidhuri shfarim. Do të çoj bisha për t'i shqyer me dhëmbë, bashkë me helmin e zvarritësit të pluhurit. Do t'i grijë përjashta shpata

25

e brenda lemeria, të riun, edhe vashën, foshnjën bashkë me burrin plak. Copë-copë, thashë t'i bëja,

26

fshirë nga kujtesa e njerëzve, por druaj se armiqtë do të mburreshin,

27

do të gënjeheshin kundërshtarët e do të thoshin: ‘Dora jonë, ajo ngadhënjeu, të gjitha këto nuk i bëri ZOTI’”. Popuj ku arsyeja ka marrë fund,

28

ku gjykimi s'ka më vend. Në ishin të urtë, do ta kuptonin,

29

do ta merrnin vesh fundin që i pret. Si mundet njëri të ndjekë një mijë

30

e dy të zmbrapsin mijëra, po mos qe Shkëmbi që i shiti, ZOTI që i dorëzoi? Se shkëmbi i tyre s'është si i yni,

31

kështu mendojnë edhe armiqtë tanë. Hardhia e tyre, hardhi Sodome,

32

prej vreshtave të Gomorrës. Rrushi i tyre, rrush helmi, vilet të hidhura i kanë. Vera e tyre, vrer gjarpërinjsh,

33

helm i tmerrshëm shlligash. A nuk i kam ruajtur këto pranë vetes,

34

a nuk i kam kyçur në visaret e mia? Derisa të vijë dita e hakmarrjes dhe e shpagimit,

35

derisa këmba t'u rrëshqasë, se afër është dita e shkatërrimit, fati i tyre shpejt nxiton. 36

ZOTI do të bëjë drejtësi për popullin e tij, do të ketë dhembshuri për shërbëtorët e tij,

kur të shohë se e lanë fuqitë e se s'ka më rob e të lirë. Veçse ai do të thotë:

37

“Ku janë perënditë e tyre, shkëmbi ku kërkonin strehë, ata që hëngrën dhjamin e flijuar

38

dhe pinë verën e blatuar? Të ngrihen, pra, e t'ju shpëtojnë, ata t'ju strehojnë”. Shikoni, pra, se unë

39

e vetëm unë jam Perëndi, e krah meje s'ka tjetër.

Unë vras e kthej në jetë, unë gjymtoj e shëroj. Prej meje s'ka kush të të shpëtojë. Dorën ngre drejt qiellit e betohem:

40

“Pasha jetën time të amshuar, do ta mpreh shpatën që vezullon,

41

do ta rrokë dora ime gjykimin, do t'u hakmerrem armiqve, e hasmit do t'ia shpërblej. Me gjak do t'i deh shigjetat e mia,

42

me mish shpatën do ta ngop, me gjakun e të vrarëve e të robërve, me kokat e prijësve armiq”. Ngazëlloni, o kombe, me popullin e tij,

43

se e shpagoi gjakun e shërbëtorëve të tij, kundërshtarëve ua shpërbleu, e shleu tokën e popullit të tij». Atëherë Moisiu shkoi bashkë me Hosenë, birin e Nunit dhe këndoi të gjithë këtë

44

këngë, që populli ta dëgjonte. 45Kur e mbaroi këngën para gjithë Izraelit, 46Moisiu u tha: «Thadrojini në zemër të gjitha këto fjalë që unë po i dëshmoj sot kundër jush. Urdhërojini fëmijët, që t'i mbajnë e zbatojnë të gjitha fjalët e këtij ligji, 47sepse nuk janë të kota. Falë kësaj fjale do të jetoni e do të rroni gjatë në tokën që do të trashëgoni përtej Jordanit».

Vdekja e Moisiut Po atë ditë ZOTI i tha Moisiut: 49«Ngjitu në malin Abarim, në malin Nebo që është në

48

tokën e Moabit, përballë Jerikosë e shikoje tokën e Kanaanit që po u jap izraelitëve për

ta pushtuar. 50Do të vdesësh në malin ku do të ngjitesh. Atje do të bashkohesh me të parët e tu, siç vdiq Aroni në malin Hor e u bashkua me të parët e vet. 51Ju u treguat të pabesë ndaj meje, në mes të izraelitëve, tek ujërat e Meribë Kadeshit, në shkretëtirën e Cinit, se nuk më shenjtëruat në mes të izraelitëve. 52Do ta shohësh tokën nga larg, por nuk do të hysh në të, në vendin që unë po u jap izraelitëve».

LIGJI I PËRTËRIRË 33 Bekimi përfundimtar Moisiu, njeriu i Perëndisë, i bekoi kështu izraelitët para se të vdiste:

1

«ZOTI erdhi prej Sinait,

2

prej Seirit rrezatoi mbi ta, vezulloi prej malit Paran, bashkë me mijëra të shenjtë. Zjarr flakërues, lëshonte dora e tij e djathtë. Ti që popujt i do,

3

në dorë i ke gjithë të shenjtët. Nën këmbët e tua, ata përulen, e fjalën tënde zbatojnë, ligjin, që na dha Moisiu,

4

si trashëgimi për bashkësinë e Jakobit. Mbret i Jeshurunit u bë Zoti,

5

kur u mblodhën krerët e popullit, të gjitha fiset e Izraelit. Rroftë Rubeni e mos u shoftë,

6

edhe pse i vogël në numër».

Këtë i tha Judës:

7

«Dëgjoje, o ZOT, zërin e Judës, ktheje te populli i vet. Duart i pastë gati për luftë, prej kundërshtarëve shpëtoje». Levit i tha:

8

«Tumimi e Urimi yt, qoftë me besëtarin. Atë e sprovove në Masë, në ujërat e Meribës me të u grinde. Për nënën e atin e vet tha:

9

“Nuk i këqyr!”, vëllanë nuk e pranoi, bijtë e vet nuk i njohu, për të mbajtur fjalën tënde, besëlidhjen tënde për të ruajtur. Do t'ia mësojë Jakobit vendimet e tua,

10

Izraelit, ligjin tënd. Temjan do të djegin para teje, fli shkrumbimi mbi altarin tënd. Bekoje, o ZOT, fuqinë e tij,

11

pranoji veprat e duarve të tij. Kundërshtarët e tij këputi në mes, mos ngritshin më krye armiqtë e tij». Benjaminit i tha:

12

«I dashuri i ZOTIT jeton i sigurt pranë tij, gjithë ditën nën mbrojtjen e tij.

Në kraharorin e Zotit banon ai». Jozefit i tha:

13

«Toka e tij, bekim prej ZOTIT, prej stolive të vesës së qiellit, të ujërave që shtrihen nën dhe, prej dhuratave që prodhon dielli,

14

që sjell çdo hënë e re, prej të përzgjedhurave të bjeshkëve të moçme,

15

prej begatisë së kodrave të amshuara, prej të mirave e plotësisë së dheut,

16

dhe përkrahjes së atij që në shkurre u duk. Ia mbulofshin kryet Jozefit, ballin e të shuguruarit mes vëllezërve. Madhështor si i parëlinduri i mëzatit,

17

e me bri si ato të kaut, që me to shpon popujt e tokën anekënd. E tillë është moria e Efraimit e mijërat e Manaseut». Zabulonit i tha:

18

«Gëzohu, o Zabulon, në rrugëtimet e tua e ti Isahar në tendat e tua. Do të thërrasin popujt në mal,

19

për të kushtuar fli drejtësie. Do të gëzojnë pasuritë e detit e thesaret e fshehta të rërës». Gadit i tha:

20

«Bekuar qofshin hapësirat e Gadit, si luan ai shtrihet e shqyen fund e krye. Zgjodhi për vete më të mirën,

21

se kur krerët e popullit u mblodhën, hise prijësish ai mori. Drejtësinë e ZOTIT, ai zbatoi, vendimet e tij bashkë me Izraelin». Danit i tha:

22

«Dani është pjellë luani që kërcen prej Bashanit». Neftaliut i tha:

23

«Neftaliu u kënaq me hir, përplot me bekimet e ZOTIT. Zotëron perëndimin e jugun». Asherit i tha:

24

«Qoftë Asheri ndër më të bekuarit e fëmijëve, i pëlqyeshëm ndër vëllezërit e tij. Këmbët i laftë me vaj. Shulat i pastë prej hekuri e bronzi

25

e fuqia i qoftë përjetë». «Nuk ka si Perëndia, o Jeshurun.

26

Kalëron qiej e re me madhështi, që në ndihmë të të vijë. Strehë është Perëndia i amshuar,

27

përkrahje krahët e tij të përjetshëm. Armiqtë i zbon para teje,

“Shkatërrojini”, ai urdhëron. Izraeli banon i sigurt,

28

rrjedha e Jakobit e qetë, në tokën e drithit e të verës, ku vesa e qiellit rigon. Lum ti, o Izrael.

29

Cilin popull shpëtoi ZOTI si ti? Ai është mburoja që të mbron, shpata që lavdi të sjell. Armiqtë do të të lëpihen, e ti do t'i shtypësh me këmbë».

LIGJI I PËRTËRIRË 34 Vdekja e Moisiut Atëherë Moisiu u ngjit prej stepave të Moabit në malin Nebo, në majë të Pisgahut që

1

është përballë Jerikosë. ZOTI ia tregoi mbarë vendin, që nga Gileadi deri në Dan, 2tërë Neftaliun, tokën e Efraimit e të Manaseut, gjithë tokën e Judës deri në detin Mesdhe, 3Negevin e rrafshin e luginës së Jerikosë, qytetin e palmave deri në Coar. 4Atëherë ZOTI i tha: «Kjo është toka për të cilën iu betova Abrahamit, Isakut e Jakobit kur u thashë: “Pasardhësve tuaj do t'ua jap”. Të lashë ta shohësh, por nuk do të shkosh atje». 5Moisiu, shërbëtori i ZOTIT, vdiq atje, në tokën e Moabit, siç tha ZOTI. 6U varros në një luginë të Moabit, përballë Betpeorit. Edhe sot e kësaj dite askush nuk e di ku e ka varrin. 7Ai ishte njëqind e njëzet vjeç kur vdiq, por as nuk e kishin lënë sytë e as nuk i ishte mpakur fuqia. 8Izraelitët e vajtuan Moisiun në stepat e Moabit për tridhjetë ditë. Pastaj ditët e zisë përfunduan.

Jozuehu, biri i Nunit, ishte plot me shpirtin e urtisë, sepse Moisiu kishte vënë duart

9

mbi të. Izraelitët e dëgjuan dhe bënë siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun. Kurrë më nuk doli në Izrael ndonjë profet si Moisiu, me të cilin ZOTI takohej ballë për

10

ballë. 11ZOTI e dërgoi atë të bënte shenja e mrekulli në tokën e Egjiptit, kundër faraonit, shërbëtorëve e tokës së tij 12e të tregonte vepra të fuqishme e të tmerrshme, të cilat Moisiu i bëri para mbarë Izraelit.

JOZUEHU 1 Jozuehu prijës i Izraelit Pas vdekjes së Moisiut, shërbëtorit të ZOTIT, ZOTI foli me Jozuehun, birin e Nunit dhe

1

ndihmësin e Moisiut, e i tha: 2«Moisiu, shërbëtori im, vdiq. Tani, ngrihu e kalo Jordanin bashkë me gjithë popullin për në tokën që po u jap bijve të Izraelit. 3Po ju jap çdo vend ku t'ju shkelë shputa e këmbës, ashtu siç i thashë Moisiut. 4Që nga shkretëtira e nga Libani e deri në lumin e madh Eufrat, gjithë toka e hititëve deri në detin e madh, ku perëndon dielli, do të jetë toka juaj. 5Askush nuk do të të bëjë ballë sa të jesh gjallë. Do të jem me ty ashtu siç isha edhe me Moisiun dhe nuk do të të lë e as nuk do të të braktis. 6Ji i fortë e ki guxim, sepse ti do t'ia japësh për trashëgim këtij populli këtë tokë, për të cilën iu betova etërve të tyre se do t'ua jap. 7Ti veç ji i fortë e ki shumë guxim, që të mbash ligjin që të urdhëroi Moisiu, shërbëtori im, e të bësh gjithçka sipas tij. Mos iu shmang as djathtas e as majtas, që të kesh mbarësi kudo që të shkosh. 8Mos e hiq nga goja librin e këtij ligji. Përsiate ditë e natë, që ta mbash e të bësh gjithçka është shkruar në të. Vetëm atëherë do të kesh mbarësi e begati. 9A nuk të urdhërova të jesh i fortë e të kesh guxim? Mos ki, pra, frikë, sepse ZOTI, Perëndia yt, do të jetë me ty kudo që të shkosh».

Përgatitjet për të kaluar Jordanin

Jozuehu u dha urdhër krerëve të popullit e u tha: 11«Kaloni përmes fushimit e jepini

10

popullit këtë urdhër: “Bëni gati ushqimet, sepse pas tri ditësh do të kaloni Jordanin, për të pushtuar tokën, që ZOTI, Perëndia juaj, po ju jep si trashëgimi”». Fisit të Rubenit e të Gadit, si edhe gjysmës së fisit të Manaseut, Jozuehu u tha

12

kështu: 13«Kujtoni urdhrin që ju dha Moisiu, shërbëtori i ZOTIT, kur ju tha se ZOTI, Perëndia juaj, ju dha prehje dhe se këtë tokë po jua jep ai. 14Gratë, fëmijët e bagëtitë tuaja të qëndrojnë në tokën që ju dha Moisiu këtej Jordanit, ndërsa trimat tuaj të kalojnë të armatosur në anën tjetër, përpara vëllezërve tuaj. Ndihmojini 15derisa ZOTI t'u japë prehje edhe vëllezërve tuaj, që edhe ata, ashtu si ju, të pushtojnë tokën që po iu jep ZOTI, Perëndia juaj. Vetëm atëherë mund të ktheheni për të trashëguar tokën që ju dha Moisiu, shërbëtori i ZOTIT, këtej Jordanit, nga lindja e diellit». Ata iu përgjigjën Jozuehut: «Do të bëjmë siç na urdhërove ti e do të shkojmë ku të

16

na dërgosh ti. 17Ashtu siç kemi dëgjuar Moisiun për çdo gjë, ashtu do të të dëgjojmë edhe ty. ZOTI, Perëndia yt, qoftë me ty, siç ishte edhe me Moisiun. 18Kush nuk ta dëgjon fjalën e nuk u bindet urdhrave të tu do të vritet. Ji i fortë, pra, e ki guxim».

JOZUEHU 2 Përgjuesit e Jerikosë Jozuehu, biri i Nunit, dërgoi prej Shitimit dy burra për të përgjuar vendin në fshehtësi

1

e u tha: «Shkoni e përgjojeni mirë vendin dhe qytetin e Jerikosë». Ata shkuan e bujtën në shtëpinë e një lavireje që quhej Rahabë. 2Mbreti i Jerikosë u njoftua se natën kishin ardhur disa izraelitë për të përgjuar vendin. 3Atëherë ai i çoi fjalë Rahabës: «Nxirri jashtë burrat që erdhën te ti e hynë në shtëpinë tënde, se kanë ardhur për të përgjuar vendin». 4Si i mori e i fshehu dy burrat, Rahaba u përgjigj: «Po, ata erdhën tek unë, por nuk e dija nga ishin. 5Kur po mbyllej porta e qytetit e u bë terr, ata dolën. Nuk e di nga shkuan, por ndiqini shpejt, se mund t'i kapni». 6Ndërkohë, ajo i kishte ngjitur në tarracë

e i kishte fshehur mes kallamishteve të lirit që i kishte vënë stivë atje. 7Të dërguarit e mbretit u nisën për t'i ndjekur rrugës për te vau i Jordanit. Sapo dolën, porta e qytetit u mbyll. Rahaba u ngjit në tarracë te përgjuesit, para se t'i zinte gjumi, 9e u tha: «Unë e di

8

se ZOTI jua ka dhënë juve këtë vend. Na ka zënë tmerri prej jush dhe të gjithë banorët e këtij vendi dridhen nga frika prej jush. 10Kemi dëgjuar se ZOTI thau detin e Kuq para jush, kur po dilnit nga toka e Egjiptit. Kemi dëgjuar edhe çfarë u bëtë dy mbretërve të amoritëve përtej Jordanit, Sihonit e Ogut, të cilët i shkatërruat fare. 11Kur i dëgjuam këto, na lëshoi zemra e mbetëm pa frymë për shkakun tuaj, sepse ZOTI, Perëndia juaj, është me të vërtetë Perëndi atje lart në qiell dhe këtu poshtë mbi tokë. 12Prandaj, m'u betoni për ZOTIN, se do të tregoni mirësi ndaj shtëpisë së atit tim, ashtu si tregova edhe unë mirësi ndaj jush. Më jepni, pra, një shenjë të besueshme, 13se do ta lini gjallë atin tim, nënën time, vëllezërit e motrat e mia, bashkë me gjithçka që u përket, dhe se do të na shpëtoni nga vdekja». 14Ata i thanë: «Të betohemi me jetë, veç mos na kallëzo. Kur të na e japë ZOTI vendin, do të tregojmë mirësi e besnikëri ndaj teje». Rahaba jetonte ngjitur me muret e qytetit dhe shtëpia e saj ishte e ndërtuar te mu-

15

ret. Ajo i lëshoi me litarë nga dritarja 16e u tha: «Merrni rrugën drejt malit, që të mos ndesheni me ata që po ju ndjekin. Fshihuni atje për tri ditë, derisa të kthehen ndjekësit, e pastaj vazhdoni udhën». 17Përgjuesit i thanë: «Ne nuk do ta mbajmë betimin që na detyrove të bëjmë, 18nëse, kur të hyjmë në këtë vend, nuk do të kesh lidhur në dritaren nga po na zbret këtë gjalmë të kuqe. Atin tënd, nënën tënde, vëllezërit e tu e gjithçka që i përket shtëpisë së atit tënd mblidhi këtu në shtëpinë tënde. 19Nëse dikush del jashtë derës së shtëpisë sate, gjaku i tij do të bjerë mbi vetë kryet e tij e ne do të jemi të pafajshëm. Por nëse dikush vë dorë mbi ndonjë brenda shtëpisë sate, atëherë gjaku i tij do të bjerë mbi kryet tanë. 20Nëse i tregon ndokujt për punën tonë, nuk do ta mbajmë betimin që na detyrove të bëjmë». 21Ajo u tha: «U bëftë sipas fjalës suaj!». Pastaj i la të shkojnë dhe e lidhi gjalmën e kuqe në dritare.

Përgjuesit shkuan në mal e qëndruan atje për tri ditë, derisa u kthyen ata që i

22

ndiqnin. Ndjekësit i kërkuan gjatë gjithë udhës, por nuk i gjetën. 23Pastaj dy burrat zbritën nga mali, kaluan Jordanin e u kthyen te Jozuehu, biri i Nunit, të cilit i treguan gjithçka u kishte ndodhur. 24Ata i thanë Jozuehut: «ZOTI na e dorëzoi mbarë vendin. Të gjithë banorët e atij vendi i ka pushtuar frika nga ne».

JOZUEHU 3 Kalimi i Jordanit Të nesërmen, Jozuehu u ngrit herët në mëngjes. Ai dhe të gjithë izraelitët lanë Shiti-

1

min e mbërritën në Jordan, ku fushuan derisa të kalonin lumin. 2Pas tri ditësh, eprorët kaluan përmes fushimit 3e i dhanë urdhër popullit: «Kur të shihni priftërinjtë e levitët të mbartin arkën e besëlidhjes së ZOTIT, Perëndisë suaj, ngrihuni e shkoni pas saj. 4Rrini një kilometër larg arkës. Mos u afroni më shumë. Udhën nga duhet të shkoni do ta kuptoni prej arkës, pasi asaj udhe nuk keni kaluar më parë». 5Jozuehu i tha popullit: «Shenjtërohuni, sepse nesër ZOTI do të bëjë mrekulli mes jush». 6Priftërinjve Jozuehu u tha: «Ngrijeni arkën e besëlidhjes dhe kaloni para popullit». Ata e ngritën arkën e besëlidhjes dhe ecën përpara popullit. 7

ZOTI i tha Jozuehut: «Sot po filloj të të lartoj para syve të mbarë Izraelit, që ta dinë

se unë jam me ty, ashtu siç isha edhe me Moisiun. 8Urdhëroi priftërinjtë, që mbartin arkën e besëlidhjes, që, kur të mbërrijnë tek ujërat e Jordanit, të hyjnë e të qëndrojnë brenda në lumë». 9Jozuehu u tha izraelitëve: «Afrohuni këtu e dëgjoni fjalët e ZOTIT, Perëndisë suaj». 10Dhe u tha: «Ja si do ta dini se Perëndia i gjallë është mes jush dhe se do të dëbojë para syve tuaj kananitët, hititët, hivitët, perizitët, girgashitët, amoritët dhe jebusitët: 11arka e besëlidhjes së Zotit të mbarë tokës do t'ju prijë përmes Jordanit. 12Zgjidhni, pra, dymbëdhjetë burra nga fiset e Izraelit, nga një për fis. 13Kur

këmbët e priftërinjve, që mbartin arkën e ZOTIT, Zotit të mbarë tokës, të prekin ujërat e Jordanit, uji i lumit do të ndalet dhe rrjedha e ujit që zbret do të ngrihet lart si mur». Populli e la fushimin për të kaluar Jordanin. Përpara i prinin priftërinjtë që mbartnin

14

arkën e besëlidhjes. 15Ishte koha e të korrave dhe Jordani ishte plot e përplot. Kur u afruan bartësit e arkës dhe priftërinjtë që mbartnin arkën hynë në breg të lumit, 16ujërat u ndalën dhe rrjedha e sipërme e ujit u ngrit si mur, që prej qytetit të Adamit, pranë Cartanit, ndërsa rrjedha e poshtme u derdh në detin e Kripur. Kështu, populli e kaloi Jordanin përballë Jerikosë. 17Priftërinjtë, që mbartnin arkën e besëlidhjes së ZOTIT, qëndruan në tokë të thatë në mes të Jordanit, derisa i gjithë populli i Izraelit kaloi në bregun tjetër të lumit, nëpër shtratin e thatë.

JOZUEHU 4 Dymbëdhjetë gurët përkujtues Kur i gjithë populli kishte kaluar Jordanin, ZOTI i tha Jozuehut: 2«Zgjidh dymbëdhjetë

1

burra nga populli, nga një për fis, 3e jepu këtë urdhër: merrni nga shtrati i Jordanit, nga vendi ku shkelën këmbët e priftërinjve, dymbëdhjetë gurë. Merrini me vete dhe lartojini në vendin ku do të fushoni sonte». 4Jozuehu thirri dymbëdhjetë burrat e zgjedhur nga radhët e izraelitëve, nga një për fis, 5e u tha: «Kaloni para arkës së ZOTIT, Perëndisë suaj, në mes të Jordanit, dhe merrni nga një gur, sipas numrit të fiseve të Izraelit, e ngrijeni mbi shpatulla. 6Këta gurë do të jenë shenjë për ju. Kur bijtë tuaj t'ju pyesin në të ardhmen: “Për ju, çfarë janë këta gurë?”, 7ju do t'u thoni se ujërat e Jordanit u ndanë më dysh para arkës së besëlidhjes së ZOTIT. Kur Arka kaloi përmes Jordanit, ujërat e tij u ndanë më dysh. Këta gurë janë përmendore e përjetshme për popullin e Izraelit». Izraelitët bënë siç i kishte urdhëruar Jozuehu e mblodhën dymbëdhjetë gurë nga

8

shtrati i Jordanit, sipas numrit të fiseve të Izraelit, siç i kishte thënë ZOTI Jozuehut. Gurët i morën me vete në vendin e fushimit e atje i lartuan. 9Jozuehu lartoi edhe dymbëdhjetë

gurë në mes të Jordanit, atje ku vunë këmbë priftërinjtë që mbartën arkën e besëlidhjes. Ata gurë janë atje gjer më sot. Priftërinjtë që mbartnin arkën qëndruan në mes të Jordanit derisa u krye gjithçka

10

që ZOTI i kishte urdhëruar Jozuehut t'i thoshte popullit. Jozuehu veproi ashtu siç e kishte urdhëruar Moisiu dhe populli kaloi shpejt Jordanin. 11Kur kishte kaluar i gjithë populli, kaloi edhe arka e ZOTIT. Priftërinjtë kaluan para popullit. 12Fisi i Rubenit, fisi i Gadit e gjysma e fisit të Manaseut kaluan të armatosur para izraelitëve, siç u kishte thënë Moisiu. 13Rreth dyzet mijë luftëtarë të armatosur kaluan para ZOTIT për luftë në fushat e Jerikosë. Atë ditë ZOTI e lartoi Jozuehun në sytë e gjithë Izraelit. Izraelitët e nderuan Jozue-

14

hun ashtu siç kishin nderuar edhe Moisiun kur ishte gjallë. Atëherë ZOTI i tha Jozuehut: 16«Urdhëroi priftërinjtë që mbartin arkën e dëshmisë, të

15

dalin nga Jordani». 17Jozuehu u dha urdhër priftërinjve të dilnin nga Jordani. 18Kur priftërinjtë, që mbartnin arkën e besëlidhjes së ZOTIT, dolën nga Jordani dhe këmbët e tyre prekën tokën e thatë, ujërat e Jordanit u kthyen në vend e rrodhën si më parë mes brigjeve të tij. Populli doli nga Jordani ditën e dhjetë të muajit të parë dhe e ngriti fushimin në Gil-

19

gal, në lindje të Jerikosë. 20Dymbëdhjetë gurët që kishin marrë nga Jordani, Jozuehu i lartoi në Gilgal. 21Jozuehu u tha izraelitëve: «Kur në të ardhmen bijtë tuaj të pyesin etërit e tyre për këta gurë, 22do t'u tregoni si e kaloi Izraeli Jordanin nëpër tokë të thatë, 23se ZOTI, Perëndia juaj, i thau ujërat para jush, derisa kaluat. Kështu kishte bërë ZOTI, Perëndia juaj, edhe me detin e Kuq, që e thau derisa kaluam ne, 24me qëllim që ta dinë të gjithë popujt e tokës se dora e ZOTIT është e fuqishme dhe që ju ta druani gjithnjë ZOTIN, Perëndinë tuaj».

JOZUEHU 5

Popujt përtej Jordanit Kur dëgjuan mbarë mbretërit e amoritëve, që jetonin në bregun perëndimor të Jor-

1

danit, bashkë me mbarë mbretërit e kananitëve, që jetonin pranë detit, se ZOTI i kishte tharë ujërat e Jordanit, derisa kishin kaluar izraelitët, i lëshoi zemra e mbetën pa frymë nga frika e izraelitëve. Në atë kohë ZOTI i tha Jozuehut: «Bëj thika prej gurit të strallit e fillo të rrethpresësh

2

përsëri bijtë e Izraelit». 3Jozuehu bëri thika prej gurit të strallit e i rrethpreu bijtë e Izraelit në kodrinën e Haralotit. 4I rrethpreu, sepse të gjithë meshkujt e popullit që doli nga Egjipti, të gjithë luftëtarët, kishin vdekur gjatë udhëtimit nëpër shkretëtirë, pas daljes nga Egjipti. 5Ata kishin qenë të gjithë të rrethprerë, ndërsa djemtë, që kishin lindur gjatë udhëtimit në shkretëtirë pas daljes nga Egjipti, nuk ishin rrethprerë. 6Izraelitët kishin udhëtuar dyzet vjet nëpër shkretëtirë, derisa kishin vdekur të gjithë luftëtarët që kishin dalë nga Egjipti, për shkak se nuk i ishin bindur urdhrit të ZOTIT. Prandaj edhe ZOTI u qe betuar se nuk kishin për ta parë tokën që u kishte premtuar etërve të tyre për ne, tokën ku rrjedh qumësht e mjaltë. 7Në vendin e tyre ai vuri bijtë e tyre. Këta i rrethpreu Jozuehu, se ishin të parrethprerë, ngaqë nuk ishin rrethprerë gjatë udhës. Pasi u rrethpre i gjithë populli, izraelitët qëndruan në fushim derisa u

8

shëruan. 9Atëherë ZOTI i tha Jozuehut: «Sot jua hoqa çnderimin e Egjiptit». Ai vend quhet Gilgal deri në ditën e sotme.

Kremtimi i Pashkës Izraelitët fushuan në Gilgal dhe atje, në fushat e Jerikosë, kremtuan Pashkën në

10

ditën e katërmbëdhjetë të muajit, në mbrëmje. 11Të nesërmen e Pashkës hëngrën nga prodhimet e vendit, bukë të ndorme e grurë të pjekur atë ditë. 12Po atë ditë, pasi hëngrën nga prodhimet e vendit, pushoi së rëni edhe mana. Izraelitët nuk e përdorën më manën për ushqim. Atë vit hëngrën nga prodhimet e tokës së Kanaanit.

Prijësi i ushtrisë së Zotit

Një ditë, kur Jozuehu ndodhej pranë Jerikosë, ngriti sytë e pa para tij një njeri me

13

shpatë në dorë. Jozuehu iu afrua dhe e pyeti: «Je me ne apo me armiqtë tanë?». 14Ai iu përgjigj: «Jo, unë jam prijësi i ushtrisë së ZOTIT dhe sapo mbërrita». Jozuehu ra përmbys para tij me nderim e i tha: «Cili është urdhri i timzoti për shërbëtorin e tij?». 15Prijësi i ushtrisë së ZOTIT i tha Jozuehut: «Zbathi sandalet, se vendi ku po qëndron është i shenjtë». Jozuehu bëri si i tha ai.

JOZUEHU 6 Pushtimi i Jerikosë Jerikoja ishte fortifikuar dhe i kishte mbyllur portat për shkak të izraelitëve. Askush

1

nuk hynte e askush nuk dilte nga qyteti. 2Atëherë ZOTI i tha Jozuehut: «Ja, Jerikonë po ta dorëzoj ty, me gjithë mbretin e luftëtarët e saj. 3Të gjithë ju do të marshoni përreth qytetit një herë në ditë. Kështu do të bëni për gjashtë ditë. 4Shtatë priftërinj do të shkojnë përpara arkës, duke mbajtur shtatë bori prej briri dashi. Ditën e shtatë do të marshoni shtatë herë rreth qytetit dhe priftërinjtë do t'u bien borive. 5Kur të tingëllojë briri i dashit, sapo të dëgjohet tingulli i borisë, i gjithë populli të lëshojë një britmë të madhe. Muret e qytetit do të shemben dhe populli do të vërsulet nga çdo anë drejt qytetit». 6Jozuehu, biri i Nunit, thirri priftërinjtë e u tha: «Ngrijeni arkën e besëlidhjes. Shtatë priftërinj të marrin shtatë bori prej briri dashi e të kalojnë para arkës së ZOTIT». 7Popullit i tha: «Nisuni e marshoni përreth qytetit. Luftëtarët e armatosur të kalojnë para arkës së ZOTIT». Pasi Jozuehu i kishte dhënë udhëzimet popullit, shtatë priftërinjtë me shtatë boritë

8

prej briri dashi dolën përpara ZOTIT e filluan t'u binin borive. Nga pas i ndiqte arka e besëlidhjes së ZOTIT. 9Luftëtarët e armatosur ecnin përpara priftërinjve, që u binin borive, ndërsa praparoja vinte pas arkës. Teksa ecnin, jehonte tingulli i borive. 10Ndërsa popullit Jozuehu i dha këtë urdhër: «Mos bërtitni e mos t'ju dëgjohet zëri. Mos nxirrni

asnjë fjalë nga goja, deri ditën që do t'ju them unë të bërtitni. Vetëm atëherë do të bërtitni». 11Kështu, arka e ZOTIT u soll një herë rreth qytetit. Pastaj izraelitët u kthyen në fushim për të kaluar natën. Jozuehu u ngrit herët në mëngjes dhe priftërinjtë morën arkën e ZOTIT. 13Shtatë

12

priftërinjtë, që mbanin shtatë boritë prej briri dashi, ecnin përpara arkës së ZOTIT e u binin borive. Luftëtarët e armatosur ecnin përpara tyre, ndërsa praparoja ecte pas arkës së ZOTIT. Gjatë marshimit, priftërinjtë u binin borive. 14Edhe ditën e dytë izraelitët marshuan një herë përreth qytetit dhe pastaj u kthyen në fushim. Kështu bënë për gjashtë ditë. Ditën e shtatë u ngritën herët në mëngjes dhe marshuan shtatë herë përreth qytetit

15

në të njëjtën mënyrë. Vetëm atë ditë marshuan shtatë herë përreth qytetit. 16Herën e shtatë, kur priftërinjtë u ranë borive, Jozuehu i tha popullit: «Lëshoni kushtrimin! ZOTI jua ka dhënë juve qytetin. 17Qyteti e gjithçka brenda tij është e mallkuar e do të shfaroset për nder të ZOTIT. Vetëm lavirja Rahabë dhe të gjithë ata që do të gjenden me të në shtëpi do të mbeten gjallë, sepse ajo fshehu lajmëtarët që patëm dërguar. 18Por, ruhuni se mos merrni ndonjë nga sendet e mallkuara, se po t'i merrni, do ta sillni mallkimin e shfarosjes brenda fushimit të Izraelit e do t'ju zërë fatkeqësia. 19I gjithë argjendi, ari, sendet prej bronzi e prej hekuri do të shenjtërohen për ZOTIN e do të hyjnë në thesarin e ZOTIT». 20Atëherë populli lëshoi kushtrimin dhe boritë jehuan. Kur u dëgjua tingulli i borisë, populli lëshoi një britmë aq të madhe, saqë muret e qytetit u shembën. Të gjithë u vërsulën nga çdo anë drejt qytetit dhe e pushtuan. 21Izraelitët shfarosën me shpatë gjithçka që gjendej në qytet, burra, gra, të rinj, pleq, qe, dele e gomarë. Jozuehu u tha dy burrave që ishin dërguar për të përgjuar vendin: «Shkoni te

22

shtëpia e lavires e nxirreni prej atje, atë e gjithçka i përket asaj, ashtu siç iu betuat». 23Dy djaloshët, që ishin dërguar për të vëzhguar, shkuan dhe e nxorën Rahabën prej atje bashkë me të atin, të ëmën, vëllezërit e gjithçka i përkiste. I nxorën të gjithë të afërmit e saj dhe i vendosën jashtë fushimit të Izraelit. 24Qytetin e gjithçka brenda tij e

dogjën në zjarr, ndërsa argjendin, arin, sendet prej bronzi e prej hekuri i vunë në thesarin e shtëpisë së ZOTIT. 25Jozuehu e la gjallë laviren Rahabë me gjithë shtëpinë e atit të saj dhe ajo jeton mes izraelitëve deri në ditët e sotme, për shkak se kishte fshehur dy burrat që ishin dërguar për të përgjuar Jerikonë. Atëherë Jozuehu shpalli këtë nëmë: «Mallkuar qoftë para ZOTIT kush ngrihet për ta

26

rindërtuar këtë qytet, Jerikonë! Themelet i hedhtë mbi të parëlindurin, portat mbi djalin e vogël i lartoftë!». 27

ZOTI ishte me Jozuehun dhe emri i tij u bë i njohur në mbarë vendin.

JOZUEHU 7 Mëkati i Akanit Izraelitët nuk e mbajtën besën për sendet e mallkuara. Akani, biri i Harmiut, të birit të

1

Zabdiut, të birit të Zerahut, nga fisi i Judës, mori disa nga sendet e mallkuara dhe zemërimi i ZOTIT u ndez kundër izraelitëve. Jozuehu dërgoi disa burra nga Jerikoja për në Aj, që është afër Betavenit, në lindje

2

të Betelit, e u tha: «Shkoni e përgjoni vendin». Ata shkuan dhe e përgjuan. 3Pastaj u kthyen e i thanë Jozuehut: «Nuk është nevoja të shkojë i gjithë populli. Le të shkojnë vetëm dy mijë a tre mijë burra për të sulmuar Ajin. Mos e mundo gjithë popullin, se banorët e Ajit janë të paktë në numër». 4Kështu, u nisën rreth tre mijë burra nga radhët e popullit, por morën arratinë para burrave të Ajit. 5Burrat e Ajit vranë tridhjetë e gjashtë prej tyre. I ndoqën nga porta e qytetit deri në Shebarim e i goditën përgjatë tatëpjetës. Popullin e lëshoi zemra nga frika e iu bë gjaku ujë. Atëherë Jozuehu shqeu rrobat e ra me fytyrë përdhe para arkës së ZOTIT deri në

6

mbrëmje, bashkë me pleqtë e Izraelit. Të gjithë hodhën pluhur mbi kokë. 7Dhe Jozuehu tha: «Mjerë ne, o ZOT, Zoti im! Përse e bëre këtë popull të kalojë Jordanin? Për të na lënë në duart e amoritëve, që të na shfarosin? Ah, sikur të kishim zënë vend e të kishim

qëndruar përtej Jordanit! 8Të lutem, o Zot, por çfarë të them tani që Izraeli ka thyer qafën para armiqve të tij? 9Kananitët do të dëgjojnë për ne dhe mbarë banorët e këtij vendi do të na rrethojnë e do ta zhbijnë emrin tonë nga faqja e dheut. Çfarë do të bësh ti atëherë për nder të emrin tënd të madh?». 10

ZOTI i tha Jozuehut: «Ngrihu! Përse ke rënë me fytyrë përdhe? 11Izraeli ka mëkatuar

e ka shkelur besëlidhjen që i kisha urdhëruar. Kanë marrë nga sendet e mallkuara, kanë vjedhur, kanë mashtruar e i kanë fshehur mes plaçkave të tyre. 12Izraelitët nuk do të mund t'u bëjnë ballë armiqve dhe kanë për të marrë arratinë para tyre, sepse ata vetë u bënë mallkim. Unë nuk do të jem më me ju, derisa të shfarosni mallkimin që është mes jush. 13E tani, ngrihu, shenjtëro popullin e thuaji: “Shenjtërohuni për nesër, se kështu thotë ZOTI, Perëndia i Izraelit: mallkimi është në gjirin tënd, o Izrael. Nuk do t'i bësh dot ballë armikut, derisa të shfarosësh mallkimin që është në gjirin tënd. 14Nesër në mëngjes do të paraqiteni sipas fiseve. Fisi, që do të caktojë ZOTI, të paraqitet sipas klaneve dhe klani, që do të caktojë ZOTI, të paraqitet sipas shtëpive. Meshkujt e shtëpisë, që do të caktojë ZOTI, të paraqiten një nga një. 15Ai që ka marrë nga sendet e mallkuara, do të digjet në zjarr, bashkë me gjithçka i përket, se ka shkelur besëlidhjen e ZOTIT dhe ka bërë një gjë të turpshme në Izrael”». Jozuehu u zgjua herët në mëngjes dhe i paraqiti izraelitët sipas fiseve. U përzgjodh

16

fisi i Judës. 17Pastaj paraqiti fisin e Judës dhe u përzgjodh klani i zerahitëve. Nga klani i zerahitëve u përzgjodh shtëpia e Zabdiut. 18Kur u paraqitën burrat e shtëpisë së tij, u përzgjodh Akani, biri i Harmiut, të birit të Zabdiut, të birit të Zerahut, nga fisi i Judës. 19Atëherë Jozuehu i tha Akanit: «Biri im, jepi lavdi ZOTIT, Perëndisë së Izraelit, e rrëfehu para tij. Tregomë çfarë ke bërë e mos më fshih gjë». 20Akani iu përgjigj Jozuehut: «Është e vërtetë se jam unë që kam mëkatuar kundër ZOTIT, Perëndisë së Izraelit. Ja çfarë kam bërë: 21mes presë së luftës pashë një gunë shumë të bukur Shinari, dy kilogramë argjend dhe një shufër ari që peshon gjysmë kilogram. Më pëlqyen shumë,

prandaj i mora e i fsheha nën dhe, në mes të tendës. Argjendin e kam fshehur poshtë tyre». Jozuehu dërgoi disa njerëz të shkonin me nxitim te tenda e Akanit. Atje gjetën

22

sendet e fshehura dhe argjendin, fshehur poshtë tyre. 23I nxorën nga tenda, për t'ia sjellë Jozuehut e gjithë popullit të Izraelit e i vunë para ZOTIT. 24Atëherë Jozuehu dhe i gjithë populli morën Akanin, birin e Zerahut, argjendin, gunën dhe shufrën e arit, bashkë me bijtë e bijat e tij, me qetë, gomarët e delet e tij, tendën e gjithçka i përkiste, e i çuan në luginën e Akorit. 25Jozuehu u tha: «Përse na e solle këtë fatkeqësi? E pra, sot, ZOTI po ta sjell ty fatkeqësinë». Pastaj i gjithë Izraeli e vrau Akanin me gurë. Si i vranë të gjithë me gurë, i dogjën në zjarr. 26Mbi të hodhën një grumbull të madh gurësh, që është aty edhe sot e kësaj dite. Atëherë zemërimi i zjarrtë i ZOTIT u fashit, prandaj dhe ai vend quhet deri më sot lugina e Akorit.

JOZUEHU 8 Pushtimi i Ajit 1

ZOTI i tha Jozuehut: «Mos ki frikë e mos u tremb. Merr me vete të gjithë luftëtarët e

shko të sulmosh Ajin. Ja, mbretin e Ajit po ta dorëzoj ty, me gjithë popullin, qytetin e tokën e tij. 2Vepro me Ajin e me mbretin e tij, siç veprove edhe me Jerikonë e me mbretin e saj, por prenë e luftës e bagëtitë merrini për vete. Ngrini pusi në anën e pasme qytetit». Atëherë Jozuehu e gjithë luftëtarët u bënë gati për të sulmuar Ajin. Jozuehu zgjodhi

3

tridhjetë mijë burra të fortë dhe i nisi natën. 4U dha këtë urdhër: «Bëni kujdes e rrini në pusi në anën e pasme të qytetit, por mos u largoni shumë prej tij. Të jeni të gjithë gati. 5Ndërsa unë do t'i afrohem qytetit me të gjithë ata që do të jenë me mua. Kur të dalin banorët për të na sulmuar si herën e parë, ne do të marrim arratinë para tyre. 6Ata do të na ndjekin pas e kështu do të largohen nga qyteti, sepse do të mendojnë se po ia

mbathim para tyre, ashtu si herën e parë. 7Atëherë ju do të dilni nga pusia e do të pushtoni qytetin. Qytetin do t'jua dorëzojë ZOTI, Perëndia juaj. 8Kur ta pushtoni qytetin, do t'i vini flakën. Do të veproni sipas fjalës së ZOTIT. Ky është urdhri im». 9Jozuehu i nisi dhe ata shkuan e zunë pusi midis Betelit e Ajit, në krahun perëndimor të Ajit. Jozuehu e kaloi atë natë me popullin. Jozuehu u ngrit herët në mëngjes dhe rreshtoi popullin. Ai dhe pleqtë e popullit

10

dolën në krye. 11Të gjithë luftëtarët që ishin me Jozuehun iu afruan qytetit nga përpara dhe e ngritën fushimin në krahun verior të Ajit. Midis tyre e Ajit shtrihej një luginë. 12Pastaj Jozuehu zgjodhi rreth pesë mijë burra e i vuri në pusi midis Betelit e Ajit, në krahun perëndimor të qytetit. 13Populli e ngriti fushimin në veri të qytetit dhe prapavija shkonte deri në perëndim të tij. Jozuehu e kaloi natën në mes të luginës. 14Kur mbreti i Ajit pa izraelitët, u ngrit herët në mëngjes e doli me nxitim nga qyteti, bashkë me të gjithë burrat e qytetit, për të sulmuar Izraelin. Ata u vendosën përballë Arabahut, se mbreti nuk e dinte që i kishin ngritur pusi në anën e pasme të qytetit. 15Jozuehu dhe i gjithë Izraeli bënë sikur ishin mposhtur dhe morën arratinë në drejtim të shkretëtirës. 16Ishin thirrur të gjithë banorët e Ajit për t'i ndjekur nga pas. Kështu, ata ndoqën Jozuehun e u larguan nga qyteti. 17Në Aj e në Betel nuk mbeti njeri pa shkuar në ndjekje të izraelitëve. Teksa ndiqnin izraelitët, i lanë hapur portat e qytetit. Atëherë ZOTI i tha Jozuehut: «Shtrije në drejtim të Ajit shtizën që ke në dorë, sepse

18

po ta dorëzoj ty qytetin». Jozuehu e shtriu shtizën që kishte në dorë në drejtim të qytetit. 19Me të shtrirë krahun Jozuehu, ata që kishin ngritur pusinë dolën shpejt nga vendi ku ishin, hynë në qytet, e pushtuan dhe i vunë flakën menjëherë. 20Kur burrat e qytetit të Ajit, që po ndiqnin izraelitët, kthyen kokën pas dhe panë tymin e qytetit të ngjitej në qiell, mbetën pa fuqi e nuk iknin dot as këtej, as andej. Atëherë izraelitët, që kishin marrë arratinë në drejtim të shkretëtirës, u kthyen për të sulmuar ata që po i ndiqnin. 21Kur Jozuehu e mbarë Izraeli panë se luftëtarët që kishin ngritur pusi e kishin marrë qytetin dhe se nga qyteti po dilte tym, u kthyen e sulmuan burrat e Ajit. 22Dolën

edhe luftëtarët e tjerë nga qyteti për t'i sulmuar dhe banorët e Ajit u gjendën të rrethuar nga të dyja anët. Izraelitët i goditën derisa nuk mbeti më njeri gjallë. Nuk shpëtoi askush. 23Mbretin e Ajit e zunë të gjallë dhe ia sollën Jozuehut. Pasi izraelitët vranë e shfarosën me shpata të gjithë banorët e Ajit, që kishin dalë në

24

shkretëtirë për t'i ndjekur nga pas, iu vërsulën qytetit dhe e sulmuan me shpata. 25Atë ditë u vranë të gjithë banorët e Ajit, dymbëdhjetë mijë burra e gra. 26Jozuehu nuk e uli krahun, që mbante shtizën, derisa u vranë të gjithë banorët e Ajit. 27Izraelitët morën për vete vetëm bagëtitë e plaçkën e qytetit, sipas urdhrit që i kishte dhënë ZOTI Jozuehut. 28Atëherë Jozuehu e dogji Ajin dhe e ktheu përgjithnjë në gërmadhë, në një vend të shkretë, siç është edhe sot. 29Mbretin e Ajit e vari në një pemë dhe e la atje deri në mbrëmje. Kur po perëndonte dielli, Jozuehu dha urdhër ta zbrisnin kufomën prej pemës. Kufomën e hodhën në hyrje të portës së qytetit e mbi të lartuan një pirg të madh gurësh që gjendet aty edhe sot e kësaj dite.

Altari në malin Ebal Jozuehu ndërtoi një altar për ZOTIN, Perëndinë e Izraelit, në malin Ebal. 31Altari u

30

lartua me gurë të palatuar e të papunuar me vegla hekuri, siç i kishte urdhëruar Moisiu, shërbëtori i ZOTIT, izraelitët dhe siç është shkruar në librin e ligjit të Moisiut. Mbi altar, izraelitët i kushtuan ZOTIT fli shkrumbimi e paqtimi. 32Atje Jozuehu shkroi mbi gurë një kopje të ligjit të Moisiut në prani të izraelitëve. 33Të gjithë izraelitët bashkë me pleqtë, me krerët e me gjykatësit e tyre, si dhe të huajt që jetonin me ta, qëndronin nga ana e arkës, ndërsa nga ana tjetër qëndronin priftërinjtë levitë që mbartnin arkën e besëlidhjes së ZOTIT. Gjysma qëndronte përballë malit Gerizim, ndërsa gjysma tjetër përballë malit Ebal, ashtu siç kishte urdhëruar më parë Moisiu, shërbëtori i ZOTIT, të bekohej populli i Izraelit. 34Pastaj Jozuehu lexoi gjithë fjalët e ligjit, bekimet e mallkimet e tij, ashtu siç ishin shkruar në librin e ligjit. 35Jozuehu nuk la pa lexuar asgjë nga ato që kishte

urdhëruar Moisiu, para bashkësisë së Izraelit, grave, fëmijëve e të huajve që jetonin mes izraelitëve.

JOZUEHU 9 Marrëveshja me gibeonitët Me të dëgjuar këto gjëra, të gjithë mbretërit që sundonin në perëndim të Jordanit, në

1

malësi, në ultësirë e përgjatë mbarë bregut të detit të Madh deri në Liban, mbretërit e hititëve, amoritëve, kananitëve, perizitëve, hivitëve dhe jebusitëve, 2u mblodhën e bënë marrëveshje për të luftuar së bashku kundër Jozuehut e Izraelit. Banorët e Gibeonit dëgjuan çfarë i kishte bërë Jozuehu Jerikosë e Ajit. 4Ata vepruan

3

me dinakëri e u bënë gati për udhë. Me vete morën edhe ushqime. Mbi gomarë ngarkuan thasë të vjetruar e kacekë të vjetër vere, të shqyer e të arnuar. 5U mbathën me sandale të vjetra e të grisura, u veshën po me rroba të vjetruara dhe për ushqim morën bukë të tharë e të thërrmuar. 6Ata shkuan te Jozuehu në fushimin e Gilgalit e i thanë atij dhe gjithë izraelitëve: «Ne vijmë nga një vend i largët e duam të bëjmë marrëveshje me ju». 7Izraelitët u thanë hivitëve: «Mos ndoshta banoni afër nesh? Si mund të bëjmë marrëveshje me ju atëherë?». 8Ata i thanë Jozuehut: «Jemi shërbëtorët e tu». Por Jozuehu i pyeti: «Kush jeni e nga vini?». 9Ata iu përgjigjën: «Shërbëtorët e tu vijnë nga një vend shumë i largët, se dëgjuam për emrin e ZOTIT, Perëndisë tënd, për gjithçka bëri në Egjipt 10e për gjithçka u bëri dy mbretërve të amoritëve, që banonin përtej Jordanit, Sihonit, mbretit të Heshbonit, dhe Ogut, mbretit të Bashanit, që banonte në Ashtarot. 11Pleqtë e gjithë banorët e vendit tonë na thanë të merrnim ushqime me vete për rrugë e të vinim t'ju takonim e t'ju thoshim se jemi shërbëtorët tuaj, si edhe të bënim marrëveshje me ju. 12Ja ku e keni bukën tonë! E morëm të ngrohtë nga shtëpia, kur u nisëm për të ardhur këtu, dhe tani është tharë e është bërë thërrime. 13Këta janë kacekët e verës. Ishin të rinj kur i mbushëm me verë dhe tani janë çarë. Ja edhe rrobat

e këpucët tona! Janë ngrënë prej udhëtimit të gjatë». 14Burrat e Izraelit provuan disa nga ushqimet e tyre, por nuk u këshilluan me ZOTIN. 15Jozuehu bëri marrëveshje paqeje me ta e i siguroi se do t'i linte gjallë. Për këtë u betuan edhe prijësit e bashkësisë. Tri ditë pasi bënë marrëveshjen, izraelitët morën vesh se ishin fqinj me ata njerëz

16

dhe se ata banonin aty rrotull. 17Izraelitët u nisën sërish për udhë dhe pas tri ditësh mbërritën në qytetet e atyre njerëzve. Qytetet e tyre ishin Gibeoni, Kefirahu, Beroti e Kirjat Jearimi. 18Izraelitët nuk i sulmuan, për shkak se prijësit e bashkësisë u ishin betuar në emër të ZOTIT, Perëndisë së Izraelit. E gjithë bashkësia shfrynte kundër prijësve. 19Atëherë prijësit i thanë bashkësisë: «U jemi betuar në emër të ZOTIT, Perëndisë së Izraelit, prandaj nuk mund t'i prekim. 20Do t'i lëmë të jetojnë, përndryshe, nëse thyejmë betimin që u kemi bërë, ka për të rënë mbi ne zemërimi i Zotit. 21Do t'i lëmë të jetojnë e do t'i bëjmë të presin dru e të mbushin ujë për ne». Prijësit ia parashtruan këto gjëra bashkësisë dhe ashtu u bë. Atëherë Jozuehu i thirri gibeonitët e u tha: «Përse na mashtruat duke na thënë se

22

vini nga shumë larg, ndërkohë që banoni këtu rrotull nesh? 23Mallkuar qofshi, pra! Do të mbeteni gjithmonë skllevër. Do të prisni dru e do të mbushni ujë për shtëpinë e Perëndisë tim». 24Por ata i thanë Jozuehut: «Ne, shërbëtorët e tu, dëgjuam çfarë i kishte urdhëruar ZOTI, Perëndia yt, Moisiut, shërbëtorit të tij, se do t'jua jepte juve tërë vendin dhe se do t'i shfaroste para jush të gjithë banorët e kësaj toke. Patëm shumë frikë nga ju për jetën tonë, prandaj edhe vepruam kështu. 25Tani, jemi në dorën tënde. Bëj me ne si të pëlqen e si të duket e drejtë». 26E ashtu bëri Jozuehu me ta. I shpëtoi nga duart e izraelitëve, që të mos i vrisnin. 27Atë ditë Jozuehu vendosi që ata të prisnin dru e të mbushnin ujë për bashkësinë e Izraelit dhe për altarin e ZOTIT, që Zoti do të zgjidhte, siç ndodh sot e kësaj dite.

JOZUEHU 10

Fitorja me mbretërit e amoritëve Adonicedeku, mbreti i Jerusalemit, mori vesh se Jozuehu kishte pushtuar e

1

shkatërruar Ajin dhe se me qytetin e me mbretin e tij kishte vepruar si me Jerikonë e me mbretin e saj. Dëgjoi edhe se banorët e Gibeonit kishin bërë paqe me Izraelin dhe se banonin mes tyre, 2prandaj e zuri frika, sepse Gibeoni ishte qytet i madh, qytet mbretëror, më i madh se Aji, dhe burrat e tij ishin të fuqishëm. 3Atëherë Adonicedeku, mbreti i Jerusalemit, i dërgoi lajmëtarë Hohamit, mbretit të Hebronit, Piramit, mbretit të Jarmuthit, Jafiait, mbretit të Lakishit, e Debirit, mbretit të Eglonit, e u tha: 4«Ejani e më ndihmoni ta shpartallojmë Gibeonin, se ka bërë paqe me Jozuehun e me izraelitët». 5Pesë mbretërit e amoritëve, mbreti i Jerusalemit, mbreti i Hebronit, mbreti i Jarmuthit, mbreti i Lakishit e mbreti i Eglonit, u mblodhën e shkuan për luftë me gjithë ushtritë e tyre. Fushuan përballë Gibeonit dhe e sulmuan. Burrat e Gibeonit i dërguan fjalë Jozuehut në fushimin e Gilgalit e i thanë: «Mos hiq

6

dorë nga shërbëtorët e tu. Eja shpejt të na shpëtosh e të na ndihmosh, se kundër nesh janë bashkuar të gjithë mbretërit e amoritëve që banojnë në malësi». 7Atëherë Jozuehu u nis menjëherë nga Gilgali bashkë me gjithë luftëtarët e burrat e fuqishëm. 8ZOTI i tha Jozuehut: «Mos ki frikë prej tyre, se t'i kam dorëzuar ty. Asnjë prej tyre nuk të bën dot ballë». 9Jozuehu marshoi tërë natën nga Gilgali e i sulmoi në befasi. 10ZOTI i hutoi amoritët para Izraelit e bëri kërdi të madhe në Gibeon. Izraelitët i ndoqën rrugës që ngjitet në Bet Horon dhe i sulmuan deri në Azekah e Makeda. 11Teksa amoritët kishin marrë arratinë para Izraelit e po zbrisnin tatëpjetë për në Bet Horon, ZOTI lëshoi mbi ta gurë të mëdhenj nga qielli, deri në Azekah. U vranë më shumë nga breshri i gurëve sesa nga shpata e izraelitëve. Ditën që ZOTI i dorëzoi amoritët në duart e izraelitëve, Jozuehu iu drejtua Zotit në

12

prani të gjithë izraelitëve: «Ndalu, o diell, mbi Gibeonin!

Qëndro, o hënë, mbi luginën e Ajalonit! U ndal dielli, qëndroi hëna,

13

derisa populli ndaj armiqve u hakmor». A nuk shkruhet në librin e të Drejtit: dielli u ndal në mes të qiellit e nuk u ngut të perëndonte pothuajse për tërë ditën? 14Kurrë nuk kishte pasur një ditë si ajo më parë e as nuk pati më. ZOTI dëgjoi zërin e një njeriu, vetë ZOTI luftoi për Izraelin. Pastaj Jozuehu u kthye në fushimin e Gilgalit bashkë me të gjithë izraelitët që ishin

15

me të.

Vrasja e pesë mbretërve Pesë mbretërit morën arratinë e u fshehën në një shpellë në Makeda. 17Jozuehut i

16

thanë: «Pesë mbretërit janë fshehur në një shpellë në Makeda». 18Atëherë Jozuehu dha këtë urdhër: «Rrokullisni gurë të mëdhenj te gryka e shpellës e vini disa burra që t'i ruajnë. 19Ju mos u ndalni, por vazhdoni të ndiqni armiqtë. Sulmoni prapavijën e tyre e mos i lini të hyjnë nëpër qytetet e veta, sepse ZOTI, Perëndia juaj, jua ka dorëzuar juve». 20Jozuehu e izraelitët i shfarosën krejt, derisa u shkatërruan, por disa shpëtuan e hynë në qytetet e strehimit. 21Pastaj gjithë populli u kthye shëndoshë e mirë te Jozuehu në fushimin e Makedasë. Askush nuk guxoi më as të belbëzonte kundër izraelitëve. Atëherë Jozuehu dha këtë urdhër: «Hapni grykën e shpellës, nxirrini prej saj të pesë

22

mbretërit e sillini tek unë». 23Ashtu vepruan. I nxorën të pesë mbretërit nga shpella, mbretin e Jerusalemit, mbretin e Hebronit, mbretin e Jarmuthit, mbretin e Lakishit, mbretin e Eglonit, e i sollën tek ai. 24Si i nxorën jashtë mbretërit e i çuan te Jozuehu, ai thirri të gjithë izraelitët. Pastaj u tha prijësve ushtarakë, që kishin qenë me të në luftë: «Afrohuni e vini këmbën në qafën e këtyre mbretërve!». Ata u afruan e i vunë këmbët mbi qafat e mbretërve. 25Pastaj u tha: «Mos kini frikë e mos u tmerroni! Jini të fortë e kini guxim, se kështu ka për t'ua bërë ZOTI të gjithë armiqve, me të cilët po luftoni». 26Jozuehu i goditi për vdekje e i vari në pesë pemë. I lanë të varur nëpër pemë deri në

mbrëmje. 27Në perëndim të diellit Jozuehu dha urdhër t'i zbrisnin kufomat nga pemët e t'i hidhnin në shpellën ku ishin fshehur. Te gryka e shpellës vunë gurë të mëdhenj, që janë aty edhe sot e kësaj dite. Po atë ditë, Jozuehu pushtoi edhe Makedanë dhe i kaloi në teh të shpatës të gjithë

28

banorët e mbretin e saj. Nuk la asnjë njeri gjallë e veproi me mbretin e Makedasë siç kishte vepruar edhe me mbretin e Jerikosë. Nga Makedaja Jozuehu e gjithë izraelitët që ishin me të u nisën për të sulmuar

29

Libnahun. 30ZOTI u dorëzoi izraelitëve edhe Libnahun e mbretin e tij. Jozuehu i kaloi në teh të shpatës të gjithë banorët e tij e nuk la gjallë asnjë njeri. Me mbretin e Libnahut Jozuehu veproi siç kishte vepruar edhe me mbretin e Jerikosë. Pastaj Jozuehu e gjithë izraelitët që ishin me të u nisën nga Libnahu për në Lakish.

31

Fushuan afër qytetit dhe e sulmuan. 32ZOTI ia dorëzoi Lakishin Izraelit. Lakishi u pushtua ditën e dytë të betejës dhe izraelitët kaluan në teh të shpatës të gjithë banorët e tij, siç kishin bërë edhe në Libnah. Horami, mbreti i Gezerit, shkoi për të ndihmuar Lakishin. Jozuehu e njerëzit e tij e

33

sulmuan derisa nuk mbeti njeri gjallë. Pastaj Jozuehu e të gjithë izraelitët që ishin me të u nisën nga Lakishi për në Eglon.

34

Fushuan afër qytetit dhe e sulmuan. 35E pushtuan që atë ditë dhe kaluan në teh të shpatës të gjithë banorët e tij, siç kishin bërë edhe në Lakish. Jozuehu e të gjithë izraelitët që ishin me të shkuan nga Egloni në Hebron dhe e

36

sulmuan. 37E pushtuan dhe kaluan në teh të shpatës të gjithë banorët e qytetit, mbretin e qytetet e tjera që i përkisnin atij. Nuk mbeti gjallë asnjë njeri. E shkatërruan qytetin me gjithë banorët e tij, siç kishin bërë edhe me Eglonin. Pastaj Jozuehu e të gjithë izraelitët që ishin me të u kthyen drejt Debirit dhe e

38

sulmuan. 39E pushtuan qytetin e mbretin e zunë rob. Pushtuan edhe të gjitha qytetet e tjera që i përkisnin atij. I goditën me shpata dhe i shfarosën të gjithë banorët. Nuk

shpëtoi askush. Me Debirin e me mbretin e tij vepruan si me Hebronin, ashtu siç kishin vepruar edhe me Libnahun e mbretin e tij. Jozuehu pushtoi mbarë tokën, krahinën malore, Negevin, ultësirën fushore e

40

shpatet e maleve. Vrau edhe të gjithë mbretërit e tyre e nuk la gjallë asnjë njeri. Jozuehu shfarosi çdo gjë të gjallë, siç i kishte urdhëruar ZOTI, Perëndia i Izraelit. 41Jozuehu pushtoi gjithë vendin nga Kadesh Barnea në Gazë dhe të gjithë krahinën e Goshenit deri në Gibeon. 42Jozuehu i pushtoi tërë këto toka dhe i kapi robër të gjithë mbretërit e tyre me një sulm të vetëm, se përkrah izraelitëve luftonte vetë ZOTI, Perëndia i Izraelit. 43Pastaj Jozuehu e të gjithë izraelitët, që ishin me të, u kthyen në fushimin e Gilgalit.

JOZUEHU 11 Beteja e Meromit Jabini, mbreti i Hacorit, dëgjoi për këto e i dërgoi fjalë Jobabit, mbretit të Madonit,

1

mbretit të Shimronit, mbretit të Akshafit 2e të gjithë mbretërve që banonin në krahinat malore të veriut, në Arabah në jug të Kineretit, në ultësirat fushore e në lartësitë e Dorit në perëndim, 3kananitëve në lindje e në perëndim, amoritëve, hititëve, perizitëve, jebusitëve, në krahinën malore, e hivitëve, rrëzë malit të Hermon, në vendin e Micpahut. 4Atëherë ata dolën me gjithë ushtrinë e tyre, turmë e madhe luftëtarësh, sa rëra e bregut të detit, me kuaj e qerre me shumicë. 5Mbretërit u bënë bashkë e fushuan pranë ujërave të Meromit, për të sulmuar Izraelin. Atëherë ZOTI i tha Jozuehut: «Mos ki frikë prej tyre, se nesër si në këtë orë kam për

6

të t'i dorëzuar të gjithë ty, që t'i shfarosësh në prani të Izraelit. Kuajve të tyre do t'u presësh leqet e këmbëve e qerret e tyre do t'i djegësh në zjarr». 7Jozuehu e të gjithë luftëtarët që ishin me të, mbërritën papritur në ujërat e Meromit e i sulmuan. 8ZOTI ia dorëzoi armiqtë izraelitëve. Izraelitët i sulmuan e i ndoqën deri në Sidonin e Madh, deri në

ujërat e Misrepotit dhe në luginën e Micpahut në lindje. I goditën derisa nuk mbeti gjallë asnjë. 9Jozuehu veproi me ta ashtu siç i kishte thënë ZOTI. Kuajve të tyre u preu leqet e këmbëve e qerret e tyre i dogji në zjarr. Në atë kohë, Jozuehu u kthye dhe pushtoi Hacorin. Mbretin e Hacorit e vrau me

10

shpatë. Hacori kishte qenë dikur kryeqyteti i të gjitha këtyre mbretërive. 11Izraelitët kaluan në teh të shpatës e shfarosën të gjithë banorët e tij. Në Hacor nuk mbeti gjallë askush e qyteti u dogj flakë. 12Jozuehu i pushtoi të gjitha qytetet e zuri robër të gjithë mbretërit. I kaloi të gjithë në teh të shpatës e i shfarosi, siç e kishte urdhëruar Moisiu, shërbëtori i ZOTIT. 13Por qytetet e ndërtuara mbi kodrina nuk i dogji, përveç Hacorit, që e bëri shkrumb. 14Izraelitët morën për vete gjithë plaçkën e qytetit e bagëtitë, por njerëzit i kaluan të gjithë në teh të shpatës e i shfarosën, derisa nuk mbeti gjallë njeri. 15Moisiu i kishte urdhëruar Jozuehut çka i kishte urdhëruar ZOTI. Jozuehu bëri gjithçka i kishte urdhëruar ZOTI Moisiut.

Jozuehu pushton gjithë vendin Jozuehu e pushtoi tërë krahinën malore, tërë Negevin, tërë krahinën e Goshenit, ul-

16

tësirën, Arabahun, malësinë e ultësirën e Izraelit, 17që prej malit Halak, që shtrihet në drejtim të Seirit, e deri në Baal Gad, në luginën e Libanit, rrëzë malit Hermon. Ai i zuri rob të gjithë mbretërit e këtyre trojeve, i goditi e i vrau. 18Jozuehu luftoi për shumë kohë kundër këtyre mbretërve. 19Asnjë qytet nuk bëri paqe me izraelitët, përveç hivitëve, që banonin në Gibeon. Të gjitha qytetet e tjera i pushtuan me luftë, 20se ZOTI i ngurtësoi zemrat e tyre, që të luftonin kundër Izraelit. Kështu, ata u bënë pre e shkatërrimit të pamëshirshëm dhe e shfarosjes së plotë, siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun. Po në atë kohë, Jozuehu marshoi për të shfarosur anakitët, që banonin nëpër male,

21

në Hebron, në Debir, në Anab, dhe nëpër të gjithë malësinë e Judës e të Izraelit. Ai i shkatërroi të gjitha qytetet e tyre. 22Nuk la gjallë asnjë anakit në tokën e Izraelit, përveçse në Gazë, në Gat e në Ashdod. 23Jozuehu e pushtoi tërë vendin, siç i kishte

thënë ZOTI Moisiut, e ia dha për trashëgim izraelitëve sipas ndarjeve në fise. Kështu, vendi ishte në paqe e nuk pati më luftë.

JOZUEHU 12 Mbretërit në lindje të Jordanit Këta janë mbretërit e vendit, që izraelitët e pushtuan dhe e morën për pronë në

1

bregun lindor të Jordanit, nga përroi i Arnonit deri në malin Hermon e në krahinën lindore të Arabahut. 2Sihoni ishte mbreti i amoritëve. Ai banonte në Heshbon e sundonte nga Aroeri, ndërtuar në breg të përroit të Arnonit, nga gjysma e luginës së përroit e nga gjysma e Gileadit, deri në luginën e Jabokut, në kufi me bijtë e Amonit. 3Ai sundonte edhe krahinën lindore të Arabahut, nga deti i Kineretit deri në detin e Arabahut, deti i Kripur, nga rruga për në Bet Jeshimot deri në shpatet e Pisgahut në jug. 4Ogu ishte mbreti i Bashanit dhe një prej refaitëve të fundit. Ai banonte në Ashtarot e në Edrej 5dhe sundonte malin Hermon, Salkahun e tërë Bashanin, deri në kufi me geshuritët, makatitët e me gjysmën e Gileadit, në kufijtë e Sihonit, mbretit të Heshbonit. 6Moisiu, shërbëtori i ZOTIT, bashkë me izraelitët, i mundi ata dhe tokën e tyre ia dha si trashëgimi fisit të Rubenit, fisit të Gadit e gjysmës së fisit të Manaseut.

Mbretërit në perëndim të Jordanit Këta janë mbretërit e vendit që, Jozuehu dhe izraelitët e pushtuan në bregun

7

perëndimor të Jordanit, nga Baal Gadi në luginën e Libanit deri në malin Halak, që shtrihet drejt Seirit. Jozuehu ia dha për trashëgimi fiseve të Izraelit, secilit pjesën e vet, 8krahinën malore e ultësirën e Arabahut, shpatet e shkretëtirën e Negevit, vendin e hititëve, amoritëve, kananitëve, perizitëve, hivitëve dhe jebusitëve. 9Mbretërit e atij vendi, nga një sipas qyteteve, janë: mbreti i Jerikosë, mbreti i Ajit, përbri Betelit, 10mbreti i Jerusalemit, mbreti i Hebronit, 11mbreti i Jarmuthit, mbreti i Lakishit, 12mbreti i Eglonit, mbreti i Gezerit, 13mbreti i Debirit, mbreti i Gederit, 14mbreti i Hormahut, mbreti i

Aradit, 15mbreti i Libnahut, mbreti i Adulamit, 16mbreti i Makedasë, mbreti i Betelit, 17mbreti i Tapuahut, mbreti i Heferit, 18mbreti i Afekut, mbreti i Sharonit, 19mbreti i Madonit, mbreti i Hacorit, 20mbreti i Shimron Meronit, mbreti i Akshafit, 21mbreti i Tanakut, mbreti i Megidosë, 22mbreti i Kedeshit, mbreti i Jokneamit në Karmel, 23mbreti i Dorit, në lartësitë e Dorit, mbreti i Gojimit në Gilgal 24e mbreti i Tircahut, gjithsej tridhjetë e një mbretër.

JOZUEHU 13 Toka të papushtuara Jozuehu ishte plak e i thyer në moshë tashmë. Atëherë ZOTI i tha: «Ti je plakur e je

1

në moshë të thyer, por mbetet ende një pjesë e madhe e vendit për t'u pushtuar. 2Toka që mbetet për t'u pushtuar përfshin krahinat e filistinëve e të geshuritëve, 3nga Shihori, përballë Egjiptit, e deri në kufijtë e Ekronit në veri. Kjo është tokë kananite e ndahet në pesë principata filistinësh, principata e Gazës, e Ashdodit, e Ashkelonit, e Gatit dhe e Ekronit, si dhe trojet e avitëve 4në jug. Mbetet tërë toka e kananitëve, nga Arahu, që i përket sidonasve, deri në Afek e deri në kufijtë e amoritëve. 5Mbetet edhe toka e gibelitëve dhe tërë krahina e Libanit lindor, nga Gad Baali, në rrëzë të malit Hermon, deri në Lebo Hamat, 6tërë banorët e malësisë, nga Libani e deri tek ujërat e Misrepotit, ku banojnë sidonasit. Do të jem unë ai që do t'i dëboj para syve të izraelitëve. Ti do t'ua japësh tokën për pronë izraelitëve, siç të kam urdhëruar. 7Ndajua, pra, këtë vend me short nëntë fiseve të mbetura e gjysmës së fisit të Manaseut».

Ndarja e tokës në Bregun Lindor Moisiu i dha për pronë fisit të Rubenit e të Gadit, si dhe gjysmës së fisit të Manaseut,

8

tokën përtej Jordanit, në bregun lindor të tij, 9nga Aroeri, në breg të përroit të Arnonit, dhe nga qyteti në mes të luginës, mbarë rrafshnaltën e Medebës, deri në Dibon. 10U dha edhe të gjitha qytetet e Sihonit, mbretit të amoritëve, që sundonte në Heshbon, në kufi

me amonitët, 11Gileadin, trojet e geshuritëve dhe të makatitëve, tërë malin e Hermonit e gjithë Bashanin, deri në Salkah. 12Edhe tërë mbretërinë e Ogut të Bashanit, që sundonte në Ashtarot e në Edrej. Ogu ishte njëri prej refaitëve të fundit. Ata i kishte mposhtur Moisiu e i kishte dëbuar nga tokat e tyre. 13Por izraelitët nuk i dëbuan geshuritët e makatitët, që banojnë edhe sot e kësaj dite në Geshur e në Makat. Vetëm fisit të Levit nuk i kishte dhënë trashëgimi, sepse trashëgimia e tyre janë fli-

14

jimet për ZOTIN, Perëndinë e Izraelit, siç i kishte thënë Zoti. Toka që Moisiu i dha fisit të Rubenit e pasardhësve të tij, sipas klaneve 16fillonte në

15

Aroer, në bregun e përroit të Arnonit, përfshinte qytetin që ndodhet në mes të luginës, mbarë rrafshnaltën e Medebës, 17Heshbonin e të gjitha qytetet që ndodheshin në rrafshnaltë, Dibonin, Bamot Baalin, Bet Baal Meonin, 18Jahacin, Kedmotin, Mefatin, 19Kirjataimin, Sibmahun, Ceret Shaharin, që ndodhet në kodrat përmbi luginë, 20Betpeorin, shpatet e Pisgahut, Bet Jeshimotin 21e të gjitha qytetet e mbretërisë së Sihonit, mbretit të amoritëve, që kishte mbretëruar në Heshbon, e që Moisiu e kishte mposhtur, bashkë me princat e Midianit, Eviut, Rekemit, Curit, Hurit e Rebës, princa vasalë të Sihonit, që banonin në atë tokë. 22Izraelitët kishin vrarë me shpatë edhe Balaamin, birin e Beorit, shortarin. 23Kufiri i pasardhësve të Rubenit ishte lumi i Jordanit. Kjo është prona që morën si trashëgimi pasardhësit e Rubenit, sipas klaneve. Këto janë qytetet e fshatrat e tyre. Toka që Moisiu i dha fisit të Gadit e pasardhësve të tij, sipas klaneve, 25fillonte në

24

Jazer, përfshinte të gjitha qytetet e Gileadit, gjysmën e tokës së amonitëve deri në Aroer, përballë Rabahut, 26shtrihej nga Heshboni në Ramah Micpah, në Betonim e nga Mahanaimi deri në kufijtë e Lo Debarit. 27Përfshinte edhe luginën ku gjenden Bet Harami, Bet Nimrahu, Sukoti, Cafoni dhe pjesa e mbetur të mbretërisë së Sihonit, mbretit të Heshbonit. Toka e tyre ka për kufi Jordanin e shkon deri në bregun e detit të Kineretit, përtej Jordanit, në bregun lindor. 28Kjo është trashëgimia e pasardhësve të Gadit, sipas klaneve. Këto janë qytetet e fshatrat e tyre.

Toka që Moisiu i dha gjysmës së fisit të Manaseut, pra, gjysmës së pasardhësve të

29

Manaseut, sipas klaneve 30përfshinte Mahanaimin, tërë Bashanin, tërë mbretërinë e Ogut, mbretit të Bashanit dhe të gjitha fshatrat e Jairit. Gjithsej gjashtëdhjetë qytete të Bashanit. 31Trojet përfshinin edhe gjysmën e Gileadit, Ashtarotin, Edrejin, qytetet e mbretërisë së Ogut në Bashan, që iu dhanë njërës pjesë të pasardhësve të Makirit, birit të Manaseut, sipas klaneve. Këto janë pronat që ndau Moisiu në stepat e Moabit, në bregun lindor të Jordanit,

32

kundruall Jerikosë. 33Moisiu nuk i dha trashëgimi fisit të Levit, sepse trashëgimia e tyre është ZOTI, Perëndia i Izraelit, siç u kishte thënë vetë Zoti.

JOZUEHU 14 Ndarja e Kanaanit Kjo është trashëgimia që morën izraelitët në tokën e Kanaanit, të cilën ua ndau prifti

1

Eleazar, Jozuehu, biri i Nunit, e krerët e familjeve të fiseve të Izraelit. 2Trojet u ndanë me short, ashtu siç kishte urdhëruar ZOTI, përmes Moisiut, për nëntë fiset e për gjysmën e fisit të Manaseut. 3Dy fiseve e gjysmës tjetër të fisit të Manaseut Moisiu ia kishte dhënë trashëgiminë përtej Jordanit, ndërsa levitëve nuk u kishte dhënë asnjë trashëgimi. 4Pasardhësit e Jozefit ndahen në dy fise, në fisin e Manaseut e në fisin e Efraimit, ndërsa levitëve nuk iu dha tokë, përveç disa qyteteve për të banuar dhe kullotave për bagëtitë e gjënë e gjallë. 5Izraelitët e ndanë tokën siç e kishte urdhëruar ZOTI Moisiun.

Pjesa e Kalebit Pasardhësit e Judës shkuan te Jozuehu në Gilgal. Kalebi, biri i Jefuneh Kenizitit, i

6

tha Jozuehut: «Ti e di çfarë i tha ZOTI Moisiut, njeriut të Perëndisë, për mua e për ty në Kadesh Barne. 7Isha dyzet vjeç kur Moisiu, shërbëtori i ZOTIT më dërgoi nga Kadesh Barnea për të përgjuar vendin. Kur u ktheva, e njoftova me hollësi e me zemër të

pastër. 8E ndërsa vëllezërit e mi që kishin qenë me mua i futën frikën popullit, unë i mbeta besnik ZOTIT, Perëndisë tim. 9Atë ditë Moisiu u betua e tha: “Toka që shkeli këmba jote do të bëhet pronë e jotja dhe e fëmijëve të tu përjetë, sepse i ke qëndruar besnik ZOTIT, Perëndisë tim”. 10Dhe ja, ZOTI më ka mbajtur në jetë, ashtu siç tha. Kanë kaluar dyzet vjet nga dita kur ZOTI foli me Moisiun, në kohën kur Izraeli endej nëpër shkretëtirë, dhe ja ku jam sot, tetëdhjetë e pesë vjeç. 11Jam ende i fortë si ditën kur më dërgoi Moisiu. Kam po aq fuqi tani sa ç'kisha edhe atëherë, për të shkuar në luftë e për t'u kthyer nga lufta. 12Prandaj, ma jep mua këtë mal, siç tha ZOTI atë ditë, sepse atë ditë ti vetë e dëgjove se aty banonin anakitët, në qytete të mëdha e të fortifikuara. Dashtë ZOTI t'i shpartalloj me ndihmën e tij, siç ka thënë vetë ZOTI». Jozuehu e bekoi Kalebin, birin e Jefunehut, e i dha për pronë Hebronin. 14Kështu,

13

Hebroni është pronë e Kalebit, birit të Jefuneh Kenizitit, edhe sot e kësaj dite, sepse ai i qëndroi besnik ZOTIT, Perëndisë së Izraelit. 15Hebroni quhej më parë Kirjat Arba, sepse Arbai kishte qenë njeri i madh ndër anakitët. Në atë vend nuk pati më luftë.

JOZUEHU 15 Trojet e fisit të Judës Toka që iu nda me short fisit të Judës, sipas klaneve, shtrihej në jug deri në kufijtë e

1

Edomit, në shkretëtirën e Cinit. 2Kufiri jugor fillonte nga kepi në fundin jugor të detit të Kripur, 3zgjatej në jug në drejtim të përpjetës së Akrabimit, kalonte në Cin, nga jugu i Kadesh Barnesë, kalonte në Hecron, ngjitej në Adar e kthente në Karkah. 4Pastaj kalonte në Acmon, ngjitej për në përroin e Egjiptit e përfundonte në det. Ky ishte kufiri jugor. 5Kufiri lindor ishte deti i Kripur deri në grykën e Jordanit. Kufiri verior fillonte te gjiri i detit në grykën e Jordanit. 6Pastaj kufiri ngjitej në Bet Hoglah, kalonte nga veriu i Bet Arabahut e ngjitej deri te shkëmbi i Bohanit, birit të Rubenit. 7Më tej kalonte në Debir, nëpër luginën e Akorit e në veri kthehej për në Gilgal, përballë përpjetës së Adumimit,

në jug të përroit. Kalonte përgjatë ujërave të En Shemeshit e shkonte deri në En Rogel. 8Pastaj kufiri ngjitej në luginën e Ben Hinomit, përgjatë shpateve jugore të jebusitëve, ku është Jerusalemi. Prej këtu ngjitej në majë të malit, kundruall pjesës perëndimore të luginës së Hinomit, deri në fundin verior të luginës së refaitëve. 9Nga maja e malit kufiri kthehej drejt burimeve të Neftoahut e pastaj shkonte drejt qyteteve të malit të Efronit, për t'u kthyer më pas drejt Baalahut, që është Kirjat Jearimi. 10Nga Baalahu kufiri kthente për nga perëndimi në drejtim të malit Seir, kalonte në veri të shpateve të malit të Jearimit, që është Kesaloni, e zbriste në Bet Shemesh, duke kaluar nga Timnahu. 11Pastaj kalonte në veri të shpateve të Ekronit, kthehej drejt Shikeronit, shkonte deri në Jabnel, duke kaluar malin e Baalahut e përfundonte në det. 12Kufiri perëndimor ishte deti i Madh. Këta ishin kufijtë e fisit të Judës, sipas klaneve.

Pushtimi i Hebronit Kalebi, biri i Jefunehut, mori një pronë brenda trojeve të pasardhësve të Judës,

13

ashtu siç i kishte thënë ZOTI Jozuehut për Kirjat Arbanë që është Hebroni. Arbai është ati i Anakut. 14Kalebi i dëboi prej Hebronit të tre bijtë e Anakut, Sheshain, Ahimanin e Talmain, pasardhës të Anakut. 15Prej Hebronit ai shkoi për të sulmuar banorët e Debirit. Debiri quhej më parë Kirjat Sefer. 16Kalebi tha: «Atij që do të sulmojë e do të pushtojë Kirjat Seferin do t'i jap për grua time bijë, Aksahanë». 17Qytetin e pushtoi Otnieli, biri i Kenazit, të vëllait të Kalebit, prandaj Kalebi i dha për grua të bijën, Aksahanë. 18Aksahaja, kur erdhi në shtëpinë e burrit, i mbushi mendjen të shoqit që ajo të shkonte tek i ati e t'i kërkonte një arë. Sapo zbriti nga gomari, Kalebi e pyeti: «Çfarë ke?». 19Ajo i tha: «Më jep një gjë si bekim. Më ke dhënë tokë në Negev, por dua të më japësh edhe ndonjë burim uji». Atëherë Kalebi i dha burimet e sipërme dhe burimet e poshtme.

Vendbanimet e fisit të Judës

Këto janë trojet e fisit të Judës, sipas klaneve. 21Qytetet e fundit në pjesën jugore të

20

trojeve të pasardhësve të Judës, në kufi me Edomin, ishin Kabceli, Ederi, Jaguri, 22Kinahu, Dimonahu, Adadahu, 23Kedeshi, Hacori, Itnani, 24Zifi, Telemi, Bealoti, 25Hacor Hadatahu, Kerioti, Hecroni, që është Hacori, 26Amani, Shemai, Moladahu, 27Hacar Gadahu, Heshmoni, Bet Peleti, 28Hacar Shuali, Bersheba, Biziotejahu, 29Baalahu, Ijimi, Ecemi, 30Eltoladi, Kesili, Hormahu, 31Ciklagu, Madmanahu, Sansanahu, 32Lebaoti, Shilhimi, Ajini dhe Rimoni: gjithsej njëzet e nëntë qytete me fshatrat përreth. Në ultësirë ndodheshin Eshtaoli, Corahu, Ashnahu, 34Zanoahu, En Ganimi, Ta-

33

puahu, Enami, 35Jarmuthi, Adulami, Sokohu, Azekahu, 36Sharaimi, Aditajimi, Gederahu dhe Gederotajimi, gjithsej katërmbëdhjetë qytete me fshatrat përreth. Ishin edhe Cenani, Hadashahu, Migdal Gadi, 38Dileani, Micpahu, Jokteli, 39Lakishi,

37

Bockati, Egloni, 40Kaboni, Lahmasi, Kitlishi, 41Gederoti, Bet Dagoni, Namahu dhe Makedaja, gjithsej gjashtëmbëdhjetë qytete me fshatrat përreth. Më pas vinin Libnahu, Eteri, Ashani, 43Jeftahu, Ashnahu, Necibi, 44Kejlahu, Akzibi,

42

Mareshahu, gjithsej nëntë qytete me fshatrat përreth. Pastaj vinte Ekroni me qytezat dhe fshatrat përreth. 46Nga Ekroni deri në det përfshi-

45

hej gjithçka që gjendej pranë Ashdodit me fshatrat përreth: 47Ashdodi vetë me qytezat dhe fshatrat përreth, Gaza me qytezat dhe fshatrat përreth, deri në përroin e Egjiptit. Kufiri ishte deti i Madh. Në malësi ndodheshin Shamiri, Jatiri, Sokohu, 49Danahu, Kirjat Sanahu, që është

48

Debiri, 50Anabi, Eshtemohu, Animi, 51Gosheni, Holoni dhe Gilohu, gjithsej njëmbëdhjetë qytete me fshatrat përreth. Ishin edhe Arabi, Rumahu, Eshani, 53Janimi, Bet Tapuahu, Afeku, 54Humtahu, Kirjat

52

Arbaja, që është Hebroni, dhe Ciori, gjithsej nëntë qytete me fshatrat përreth. Pastaj vinin Maoni, Karmeli, Zifi, Jutahu, 56Izreli, Jokdeami, Zanoahu, 57Kaini, Gibe-

55

ahu dhe Timnahu, gjithsej dhjetë qytete me fshatrat përreth.

Halhuli, Betcuri, Gedori, 59Marati, Bet Anoti dhe Eltekoni, gjithsej gjashtë qytete me

58

fshatrat përreth. Kirjat Baali, që është Kirjat Jearimi, dhe Rabahu, gjithsej dy qytete me fshatrat për-

60

reth. Në shkretëtirë ndodheshin Bet Arabahu, Midini, Sekakahu, 62Nibshani, Ir Melahu, En

61

Gedi, gjithsej gjashtë qytete me fshatrat përreth. Pasardhësit e Judës nuk mundën t'i dëbonin të gjithë jebusitët, që banonin në Jeru-

63

salem, ndaj ata banojnë edhe sot e kësaj dite në Jerusalem bashkë me pasardhësit e Judës.

JOZUEHU 16 Trojet e Efraimit dhe të Manaseut Tokat nga Jordani, përballë Jerikosë, deri te burimet e Jerikosë në lindje, u ranë me

1

short pasardhësve të Jozefit. Nga Jerikoja kufiri ngjitej nëpër shkretëtirë, kalonte në malësinë e Betelit 2e nga Beteli shkonte në Luz, për të kaluar kufirin e arkitëve në Atarot. 3Në perëndim kufiri zbriste deri në Bet Horonin e poshtëm e në Gezer. Tokat e tyre përfundonin në det. Këto i morën trashëgimi bijtë e Jozefit, Efraimi e Manaseu.

4

Pasardhësit e Efraimit morën, sipas klaneve, tokat që kufizoheshin në lindje me Ata-

5

rot Adarin e që shkonin deri në Bet Horonin e sipërm. 6Kufijtë e tyre shkonin deri në det. Në veri kufiri kalonte Mikmetatin e kthente në lindje për në Tanat Shiloh. Si e kalonte Tanat Shilohun, shkonte më në lindje për në Janoah. 7Nga Janoahu zbriste për në Atarot e Narah, prekte Jerikonë e shkonte deri në Jordan. 8Nga Tapuahu zgjatej në perëndim drejt përroit të Kanës e përfundonte në det. Kjo është trashëgimia e pasardhësve të fisit të Efraimit, sipas klaneve. 9Këtyre u shtohen edhe qytetet që iu dhanë pasardhësve të Efraimit brenda tokave të pasardhësve të Manaseut, me gjithë

fshatrat përreth. 10Pasardhësit e Efraimit nuk i dëbuan kananitët që banonin në Gezer, prandaj kananitët banojnë edhe sot e kësaj dite mes pasardhësve të Efraimit. Ata u bënë robër pune.

JOZUEHU 17 Trojet e Manaseut Manaseu, i parëlinduri i Jozefit, mori me short tokat që i përkisnin atij. Makiri ishte i

1

parëlinduri i Manaseut e ati i Gileadit. Ai ishte luftëtar i shquar dhe mori për pronë Gileadin e Bashanin. 2Edhe pasardhësit e tjerë të Manaseut morën tokat e tyre, sipas klaneve, pasardhësit e Abiezerit, të Helekut, të Asrielit, të Shekemit, të Heferit e të Shemidait. Këta ishin pasardhësit meshkuj të Manaseut, birit të Jozefit. Celofehadi, biri i Heferit, të birit të Gileadit, të birit të Makirit, të birit të Manaseut, nuk

3

kishte bij, por vetëm bija. Ato quheshin Mahla, Noa, Hogla, Milka e Tirca. 4Ato u paraqitën te prifti Eleazar, te Jozuehu, biri i Nunit, e te prijësit e popullit e u thanë: «ZOTI i ka urdhëruar Moisiut që të na jepet edhe neve trashëgimi ndër vëllezërit tanë». Jozuehu u dha edhe atyre pjesë ndër vëllezërit e atit të tyre, siç kishte thënë ZOTI. 5Kështu, Manaseut i takoi të marrë edhe dhjetë pjesë toke, përveç tokës së Gileadit e Bashanit, që mori përtej Jordanit. 6Bijat e Manaseut, morën edhe ato trashëgimi mes bijve të tij. Toka e Gileadit u bë pronë e pasardhësve të tjerë të Manaseut. Kufiri i Manaseut fillonte nga Asheri në Mikmetat, kundruall Shekemit e kthente djath-

7

tas drejt banorëve të En Tapuahut. 8Krahina e Tapuahut i përkiste Manaseut, ndërsa vetë Tapuahu, që ndodhej në kufi të tokës së Manaseut, u përkiste pasardhësve të Efraimit. 9Pastaj kufiri zbriste për në përroin e Kanës. Megjithatë qytetet në jug të përroit i përkisnin Efraimit edhe pse ndodheshin mes qyteteve të Manaseut. Prej andej kufiri kalonte në veri të përroit e dilte në det. 10Tokat që shtriheshin në jug i përkisnin Efraimit, ndërsa tokat që shtriheshin në veri i përkisnin Manaseut. Kufiri mes tyre ishte deti. Në

veri kufizohej me Asherin, ndërsa në lindje me Isaharin. 11Në tokat e Isaharit e të Asherit, Manaseu zotëronte edhe Bet Sheanin me fshatrat përreth, Ibleamin me fshatrat përreth, Dorin me fshatra e banorë, Endorin me fshatra e banorë, Tanakun me fshatra e banorë, e Megidonë me fshatra e banorë, gjithsej tri krahina kodrinore. 12Pasardhësit e Manaseut nuk arritën t'i pushtonin të gjitha këto qytete, sepse kananitët u treguan të vendosur për të banuar në atë vend. 13Kur izraelitët u bënë më të fortë, i kthyen kananitët në robër pune, por nuk i dëbuan plotësisht. Pasardhësit e Jozefit folën me Jozuehun e i thanë: «Përse na ke dhënë për pronë

14

vetëm një pjesë toke? ZOTI na ka bekuar e jemi bërë popull i madh». 15Jozuehu u tha: «Meqenëse jeni bërë popull i madh e jeni ngushtë në krahinën malore të Efraimit, shkoni në pyll e hapni tokë të re për veten tuaj në tokat e perizitëve e refaitëve». 16Pasardhësit e Jozefit i thanë: «Krahina malore nuk na mjafton dhe të gjithë kananitët që banojnë nëpër lugina kanë qerre hekuri, si ata që banojnë në Bet Shean e në fshatrat përreth, edhe ata të luginës së Izrelit». 17Atëherë Jozuehu i tha pasardhësve të Jozefit, pra, fisit të Efraimit e Manaseut: «Ju jeni një popull i madh e shumë i fortë, prandaj dhe nuk keni për të pasur vetëm një pjesë toke. 18Krahina malore e mbuluar me pyje do të jetë e juaja. Do ta shpyllëzoni e do ta pushtoni të gjithën. Kananitët do t'i dëboni, pavarësisht se kanë qerre hekuri e janë të fortë».

JOZUEHU 18 Ndarja e tokës për fiset e tjera E gjithë bashkësia e izraelitëve u mblodh në Shiloh e aty ngritën tendën e takimit.

1

Tashmë izraelitët e kishin pushtuar të gjithë vendin, 2por shtatë nga fiset e izraelitëve kishin mbetur ende pa e marrë trashëgiminë. 3Atëherë Jozuehu i tha popullit: «Deri kur do të rrini duarkryq pa e marrë tokën që ju ka dhënë ZOTI, Perëndia i etërve tuaj? 4Zgjidhni nga tre burra për fis, që t'i dërgoj për të përshkuar vendin e për të përshkruar pjesën e

tyre të trashëgimisë. Kur të kthehen, të paraqiten tek unë. 5Tokën ta ndajnë mes tyre në shtatë pjesë. Fisi i Judës i ka tokat e veta në jug, ndërsa fiset e Jozefit i kanë më në veri. 6Ndarjen e tokës në shtatë pjesë shkruajeni me hollësi dhe pjesët e shkruara m'i sillni mua, që të hedh shortin në prani të ZOTIT, Perëndisë tonë. 7Levitët nuk do të kenë pjesë me ju, sepse priftëria e ZOTIT është trashëgimia e tyre. Gadi, Rubeni e gjysma e fisit të Manaseut e kanë marrë pronën në anën tjetër të Jordanit, në bregun lindor të tij. Ua dha vetë Moisiu, shërbëtori i ZOTIT». Kur burrat po niseshin për të bërë përshkrimin e tokës, Jozuehu u tha: «Shkoni e

8

bëjeni mirë përshkrimin e tokës. Kur të ktheheni, pjesët e shkruara m'i sillni mua këtu në Shiloh, që të hedh shortin në prani të ZOTIT». 9Burrat u nisën dhe e përshkuan mbarë tokën. Ndarjen në shtatë pjesë e shkruan me hollësi, qytet më qytet, e ia sollën Jozuehut në fushimin e Shilohut. 10Jozuehu hodhi shortin për ta në Shiloh, në prani të ZOTIT, e aty ua ndau tokën izraelitëve sipas pjesës që u ra.

Trojet e Benjaminit Pjesa e parë u ra me short pasardhësve të Benjaminit, sipas klaneve. Tokat e tyre

11

shtriheshin ndërmjet pasardhësve të Judës e pasardhësve të Jozefit. 12Kufiri verior fillonte nga Jordani, ngjitej në veri të shpateve të Jerikosë dhe, si kalonte krahinën malore për nga perëndimi, përfundonte në shkretëtirën e Bet Avenit. 13Më pas kufiri shkonte drejt Luzit, kalonte në jug të shpateve të Luzit, që është Beteli, e zbriste në Atarot Adar, përmes malit në jug të Bet Horonit të poshtëm. 14Nga ana perëndimore e malit, në jug të Bet Horonit të poshtëm, kufiri kthente drejt jugut e përfundonte në Kirjat Baal, që është Kirjat Jearimi, qytet i pasardhësve të Judës. Ky ishte krahu perëndimor. 15Ana jugore e kufirit fillonte në Kirjat Jearim e shtrihej drejt perëndimit deri te burimet e Neftoahut. 16Pastaj kufiri zbriste deri në fund të malit kundruall luginës së Ben Hinomit, në veri të luginës së refaitëve. Prej aty zbriste nëpër luginën e Ben Hinomit, kalonte nëpër shpatet jugore të jebusitëve dhe përfundonte në En Rogel. 17Si kthente drejt veriut,

shkonte për në En Shemesh, pastaj në Geliot, kundruall përpjetës së Adumimit, e zbriste drejt shkëmbit të Bohanit, birit të Rubenit. 18Më pas kalonte shpatet veriore përballë Arabahut e zbriste për në Arabah. 19Pastaj kufiri kalonte në veri të shpateve të Bet Hoglahut dhe arrinte në skajin më të largët të gjirit verior të detit të Kripur, në grykëderdhjen jugore të Jordanit. Ky ishte kufiri jugor. 20Në lindje kufizohej me Jordanin. Kjo ishte trashëgimia dhe këta ishin kufijtë e pasardhësve të Benjaminit, sipas klaneve. Qytetet që i përkisnin fisit të Benjaminit, sipas klaneve, ishin Jerikoja, Bet Hoglahu,

21

Emek Kecici, 22Bet Arabahu, Cemaraimi, Beteli, 23Avahu, Parahu, Ofrahu, 24Kafaramoni, Ofniu e Geba, gjithsej dymbëdhjetë qytete me fshatrat përreth. 25Qytetet e tjera ishin Gibeoni, Ramahu, Beroti, 26Micpahu, Kefirahu, Mocahu, 27Rekemi, Irpeeli, Taralahu, 28Cela Elefi, qyteti i jebusitëve, që është Jerusalemi, Gibeahu e Kirjati, gjithsej katërmbëdhjetë qytete me fshatrat përreth. Kjo ishte trashëgimia e pasardhësve të Benjaminit, sipas klaneve.

JOZUEHU 19 Trojet e Simeonit Pjesa e dytë i ra me short fisit të Simeonit. Tokat e pasardhësve të Simeonit shtri-

1

heshin, sipas klaneve, brenda pronës së pasardhësve të Judës. 2Pronë e tyre ishin Bersheba, Sheba, Moladahu, 3Hacar Shuali, Balahu, Ecemi, 4Eltoladi, Betuli, Hormahu, 5Ciklagu, Bet Markaboti, Hacar Susahu, 6Bet Lebaoti e Sharuheni, gjithsej trembëdhjetë qytete me fshatrat përreth. 7Kishin për pronë edhe Ajinin, Rimonin, Eterin e Ashanin, gjithsej katër qytete me fshatrat përreth, 8si edhe të gjithë fshatrat që ndodheshin pranë këtyre qyteteve deri në Baalat Ber e Ramat Negev. Kjo ishte trashëgimia e pasardhësve të Simeonit, sipas klaneve. 9Pjesa e pasardhësve të Simeonit u mor nga pjesa e pasardhësve të Judës, sepse pjesa e tyre ishte tepër e madhe për ta. Prandaj prona e pasardhësve të Simeonit është brenda pronës së pasardhësve të Judës.

Trojet e Zabulonit Pjesa e tretë u ra me short pasardhësve të Zabulonit, sipas klaneve. Kufiri i pronës

10

së tyre shtrihej deri në Sarid. 11Prej andej kufiri shkonte drejt perëndimit për në Maralah. Arrinte në Dabeshet e në përroin kundruall Jokneamit. 12Nga Saridi kthente drejt lindjes deri në kufijtë e Kislot Taborit. Pastaj shkonte në Daberat e ngjitej drejt Jafias. 13Prej andej shkonte drejt lindjes në Gat Hefer dhe Et Kacin, dilte në Rimon e kthente për në Neah. 14Në veri kufiri kthente drejt Hanatonit e përfundonte në luginën e Iftahelit. 15Trojet e tyre përfshinin Katatin, Nahalalin, Shimronin, Idalahun e Betlehemin, gjithsej dymbëdhjetë qytete me fshatrat përreth. 16Kjo ishte trashëgimia e pasardhësve të Zabulonit, sipas klaneve. Këto ishin qytetet e fshatrat e tyre.

Trojet e Isaharit Pjesa e katërt u ra me short pasardhësve të Isaharit, sipas klaneve. 18Kufiri i tyre

17

përfshinte Izrelin, Kesulotin, Shunemin, 19Hafarajimin, Shionin, Anaharatin, 20Rabitin, Kishjonin, Ebecin, 21Remetin, En Ganimin, En Hadahun dhe Bet Pacecin. 22Kufiri i tyre prekte Taborin, Shahacimahun, Bet Shemeshin e përfundonte në Jordan, gjithsej gjashtëmbëdhjetë qytete me fshatrat përreth. 23Kjo ishte trashëgimia e pasardhësve të Isaharit, sipas klaneve. Këto ishin qytetet e fshatrat e tyre.

Trojet e Asherit Pjesa e pestë u ra me short pasardhësve të fisit të Asherit, sipas klaneve. 25Kufiri i

24

tyre përfshinte Helkatin, Haliun, Betenin, Akshafin, 26Alamelekun, Amadin, Mishalin e mbërrinte në perëndim deri në Karmel e në Shihor Libnat. 27Pastaj kthehej drejt perëndimit për në Bet Dagon e mbërrinte në Zabulon e në luginën e Iftahelit. Më pas ngjitej drejt veriut deri në Bet Emek e në Nejel. Prej andej kufiri arrinte në të majtë të Kabulit, 28në Evron, në Rehob, në Hamon, në Kanë e deri në Sidonin e Madh. 29Pastaj kufiri kthente drejt Ramahut e shkonte deri në qytetin e fortifikuar të Tirit, kthente përsëri në drejtim të Hosahut e përfundonte në det. Përfshinte Mehebelin, Akzibin, 30Umahun,

Afekun dhe Rehobin, gjithsej njëzet e dy qytete me fshatrat përreth. 31Kjo ishte trashëgimia e pasardhësve të fisit të Asherit, sipas klaneve. Këto ishin qytetet e fshatrat e tyre.

Trojet e Neftaliut Pjesa e gjashtë u ra me short pasardhësve të Neftaliut, sipas klaneve. 33Kufiri i tyre

32

fillonte nga Helefi e nga dushku i Cananimit, kalonte nga Adami Nekebi, Jabneli, Lakumi e përfundonte në Jordan. 34Pastaj kufiri kthente nga perëndimi drejt Aznot Taborit e prej andej shkonte në Hukok, prekte Zabulonin nga jugu e Asherin nga perëndimi. Juda e Jordani ishte kufiri lindor. 35Qytetet e tyre të fortifikuara ishin Cidimi, Ceri, Hamati, Rakati, Kinereti, 36Adamahu, Ramahu, Hacori, 37Kedeshi, Edreji, En Hacori, 38Ironi, Migdal Eli, Horemi, Bet Anati e Bet Shemeshi, gjithsej nëntëmbëdhjetë qytete me fshatrat përreth. 39Kjo ishte trashëgimia e pasardhësve të fisit të Neftaliut, sipas klaneve. Këto ishin qytetet e fshatrat e tyre.

Trojet e Danit Pjesa e shtatë u ra me short pasardhësve të fisit të Danit. 41Kufiri i pronës së tyre

40

përfshinte Corahun, Eshtaolin, Ir Shemeshin, 42Shalabin, Ajalonin, Itlahun, 43Elonin, Timnahun, Ekronin, 44Eltekehun, Gibetonin, Baalatin, 45Jehudin, Beneberakun, Gat Rimonin, 46Me Jarkonin, Rakonin e krahinën kundruall Jafës. 47Kur pasardhësit e Danit i humbën trojet e tyre, sulmuan Leshemin dhe e pushtuan. Banorët e qytetit i vranë me shpatë, ndërsa vetë qytetin e morën për të banuar në të. Qytetit i vunë emrin e Danit, atit të fisit të tyre. 48Kjo ishte trashëgimia e pasardhësve të fisit të Danit, sipas klaneve. Këto ishin qytetet e fshatrat e tyre.

Pjesa e Jozuehut Kur izraelitët përfunduan ndarjen e tokës me short, i dhanë pjesë brenda trojeve të

49

tyre edhe Jozuehut, birit të Nunit, 50sipas urdhrit të ZOTIT. I dhanë Timnah Serahun në

krahinën malore të Efraimit, qytetin që u kishte kërkuar vetë. Jozuehu e ndërtoi qytetin e banoi në të. Këto janë trojet që prifti Eleazar, Jozuehu, biri i Nunit, e pleqtë e fiseve u dhanë

51

fiseve të Izraelit me short në Shiloh në prani të ZOTIT, në hyrje të tendës së takimit. Ndarja e vendit përfundoi.

JOZUEHU 20 Qytetet e strehimit Pastaj ZOTI i tha Jozuehut: 2«Fol me izraelitët e thuaju të caktojnë qytetet e strehimit,

1

sipas urdhrit që ju dhashë përmes Moisiut. 3Në to do të gjejë strehë kushdo që vret dikë pa dashje e pa paramendim, për t'i shpëtuar gjakmarrësit. 4Kur të mbërrijë te qyteti i strehimit, vrasësi të qëndrojë te porta e qytetit e t'u shpjegojë pleqve të qytetit çfarë ka ndodhur. Atëherë ata do ta pranojnë në qytet e do t'i japin një vend për të banuar. 5Nëse gjakmarrësi shkon dhe e kërkon, nuk do t'ia dorëzojnë, sepse e ka vrarë të afërtin pa dashje e nuk ka pasur urrejtje për të më parë. 6Do të qëndrojë në atë qytet derisa të gjykohet para bashkësisë e derisa të vdesë kryeprifti që është në shërbim në atë kohë. Vetëm atëherë vrasësi mund të kthehet në shtëpinë e tij dhe në qytetin nga u arratis». Izraelitët caktuan Kedeshin në Galile, në krahinën malore të Neftaliut, Shekemin, në

7

krahinën malore të Efraimit dhe Kirjat Arbanë, që është Hebroni, në krahinën malore të Judës. 8Në bregun lindor të Jordanit caktuan Becerin në shkretëtirën e rrafshnaltës së Rubenit, Ramotin në Gilead të fisit të Gadit dhe Galonin në Bashan të fisit të Manaseut. 9Këto ishin qytetet që u caktuan për izraelitët dhe për të huajt që banonin me ta. Në to do të gjente strehë kushdo që kishte vrarë pa dashje, që të mos vritej nga gjakmarrësi, derisa të dilte para gjyqit të bashkësisë.

JOZUEHU 21

Qytetet për levitët Krerët e familjeve të levitëve shkuan te prifti Eleazar, te Jozuehu, biri i Nunit, e te

1

krerët e fiseve të Izraelit 2në Shiloh, në vendin e Kanaanit, e u thanë: «ZOTI urdhëroi përmes Moisiut të na jepen disa qytete për të banuar bashkë me kullotat përreth për bagëtitë». 3Izraelitët u dhanë levitëve, sipas fjalës së ZOTIT, disa qytete me kullota përreth brenda trojeve të tyre. U hodh shorti për klanet e kohatitëve. Pasardhësve të priftit Aron u ranë me short

4

trembëdhjetë qytete brenda trojeve të fisit të Judës, të fisit të Simeonit e të fisit të Benjaminit. 5Pasardhësve të tjerë të Kohatit u ranë me short dhjetë qytete brenda trojeve të fisit të Efraimit, të fisit të Danit e të gjysmës së fisit të Manaseut. 6Pasardhësve të Gershonit u ranë me short trembëdhjetë qytete brenda trojeve të fisit të Isaharit, të fisit të Asherit, të fisit të Neftaliut e të gjysmës së fisit të Manaseut në Bashan. 7Pasardhësve të Merarit u ranë me short dymbëdhjetë qytete brenda trojeve të fisit të Rubenit, të fisit të Gadit e të fisit të Zabulonit. Izraelitët ua dhanë levitëve me short këto qytete me gjithë kullotat përreth, siç kishte

8

urdhëruar ZOTI përmes Moisiut. Qytetet e përmendura më poshtë me emër, prej trojeve të pasardhësve të fisit të

9

Judës e të fisit të Simeonit, iu dhanë 10pasardhësve të Aronit, klaneve të kohatitëve, që ishin pasardhës të Levit, sepse atyre u ra shorti i parë. 11Atyre iu dha Kirjat Arbaja, që është Hebroni, me kullotat përreth, në krahinën malore të Judës. Arbai ishte ati i anakitëve. 12Fushat e qytetit dhe fshatrat e tij ia dhanë për pronë Kalebit, birit të Jefunehut. Pasardhësve të priftit Aron iu dhanë këto qytete: Hebroni me kullotat përreth si qytet

13

strehimi për vrasësit, Libnahu me kullotat përreth, 14Jatiri me kullotat përreth, Eshtemoa me kullotat përreth, 15Holoni me kullotat përreth, Debiri me kullotat përreth, 16Ajini me kullotat përreth, Jutahu me kullotat përreth e Bet Shemeshi me kullotat përreth. Gjithsej nëntë qytete prej këtyre dy fiseve. 17Prej trojeve të fisit të Benjamini iu dha Gibeoni me

kullotat përreth, Geba me kullotat përreth, 18Anatoti me kullotat përreth e Almoni me kullotat përreth, gjithsej katër qytete. 19Qytetet e pasardhësve të priftit Aron ishin gjithsej trembëdhjetë, me gjithë kullotat përreth. Pjesës tjetër të klaneve të kohatitëve, pasardhësve të Levit, u ranë për pjesë disa

20

qytete nga trojet e fisit të Efraimit. 21Iu dhanë këto qytete: Shekemi me kullotat përreth si qytet strehimi për vrasësit, në krahinën malore të Efraimit, Gezeri me kullotat përreth, 22Kibcaimi me kullotat përreth e Bet Horoni me kullotat përreth, gjithsej katër qytete. 23Prej trojeve të fisit të Danit iu dhanë Eltekehu me kullotat përreth, Gibetoni me kullotat përreth, 24Ajaloni me kullotat përreth, Gat Rimoni me kullotat përreth, gjithsej katër qytete. 25Prej trojeve të gjysmës së fisit të Manaseut iu dhanë Tanaku me kullotat përreth, Gat Rimoni me kullotat përreth, gjithsej dy qytete. 26Qytetet e pjesës së mbetur të klaneve të pasardhësve të Kohatit ishin gjithsej dhjetë. Klaneve levite të pasardhësve të Gershonit iu dhanë prej trojeve të gjysmës së fisit

27

të Manaseut këto qytete: Galoni në Bashan me kullotat përreth, si qytet strehimi për vrasësit, dhe Beeshtarahu me kullotat përreth. Gjithsej dy qytete. 28Prej trojeve të fisit të Isaharit iu dhanë Kishjoni me kullotat përreth, Daberati me kullotat përreth, 29Jarmuthi me kullotat përreth dhe En Ganimi me kullotat përreth, gjithsej katër qytete. 30Prej trojeve të fisit të Asherit iu dhanë Mishali me kullotat përreth, Abdoni me kullotat përreth, 31Helkati me kullotat përreth dhe Rehobi me kullotat përreth, gjithsej katër qytete. 32Prej trojeve të fisit të Neftaliut iu dhanë këto qytete: Kedeshi në Galile me kullotat përreth, si qytet strehimi për vrasësit, Hamot Dori me kullotat përreth dhe Kartani me kullotat përreth, gjithsej tre qytete. 33Qytetet e klaneve të Gershonit ishin gjithsej trembëdhjetë, me gjithë kullotat përreth. Pjesës së mbetur të klaneve levite të pasardhësve të Merarit iu dhanë nga trojet e

34

fisit të Zabulonit Jokneami me kullotat përreth, Kartahu me kullotat përreth, 35Dimnahu me kullotat përreth e Nahalali me kullotat përreth, gjithsej katër qytete. 36Prej trojeve të fisit të Rubenit iu dhanë Beceri me kullotat përreth, Jahaci me kullotat

përreth, 37Kedmoti me kullotat përreth e Mefati me kullotat përreth, gjithsej katër qytete. 38Prej trojeve të fisit të Gadit iu dhanë këto qytete: Ramoti në Gilead me kullotat përreth, si qytet strehimi për vrasësit, Mahanaimi me kullotat përreth, 39Heshboni me kullotat përreth e Jazeri me kullotat përreth, gjithsej katër qytete. 40Qytetet e pjesës tjetër të klaneve levite të pasardhësve të Merarit ishin dymbëdhjetë. Levitët morën për pronë prej trojeve të izraelitëve dyzet e tetë qytete me kullotat

41

përreth. 42Secili prej këtyre qyteteve iu dha atyre me gjithë kullotat përreth. 43

ZOTI u dha izraelitëve të gjithë vendin që kishte premtuar t'ua jepte etërve të tyre.

Izraelitët e pushtuan dhe banuan në të. 44ZOTI u dha prehje rreth e qark, sipas të gjitha premtimeve që u kishte bërë etërve të tyre. Asnjë nga armiqtë nuk u bëri dot ballë izraelitëve, sepse ua dorëzoi të gjithë. 45Asnjë prej premtimeve që i kishte bërë ZOTI shtëpisë së Izraelit nuk mbeti pa u përmbushur. Të gjitha u kryen.

JOZUEHU 22 Fiset në lindje të Jordanit Atëherë Jozuehu thirri rubenitët, gaditët e gjysmën e fisit të Manaseut 2e u tha: «Ju u

1

jeni bindur të gjitha urdhrave të Moisiut, shërbëtorit të ZOTIT, e ma keni dëgjuar fjalën sa herë ju kam urdhëruar. 3Gjatë gjithë kësaj kohe e deri më sot nuk i keni braktisur vëllezërit tuaj e keni zbatuar të gjitha urdhrat e ZOTIT, Perëndisë tuaj. 4Tani që ZOTI, Perëndia juaj, u ka dhënë paqe vëllezërve tuaj, ashtu siç u kishte premtuar, shkoni e kthehuni në tendat tuaja, në tokën që ju dha për pronë Moisiu, shërbëtori i ZOTIT, përtej Jordanit. 5Veçse bëni shumë kujdes që të zbatoni urdhërimet dhe ligjin që ju dha Moisiu, shërbëtori i ZOTIT, që të doni ZOTIN, Perëndinë tuaj, të ecni nëpër të gjitha udhët e tij, të mbani urdhërimet e tij, t'i qëndroni besnikë dhe t'i shërbeni me gjithë zemër e me gjithë shpirt». 6Pastaj Jozuehu i bekoi dhe i nisi të shkojnë në tendat e tyre.

Gjysmës së fisit të Manaseut Moisiu ua kishte dhënë pronën në Bashan, ndërsa

7

gjysmës tjetër ia dha Jozuehu në bregun perëndimor të Jordanit. Jozuehu i nisi edhe ata në tendat e tyre, i bekoi 8e u tha: «Kthehuni në tendat tuaja me gjithë pasuritë e mëdha, me bagëtitë e shumta, me argjendin, me arin, me bronzin, me hekurin dhe me veshjet e shumta, që keni fituar, dhe ndani me vëllezërit tuaj plaçkën, që u rrëmbyet armiqve». 9Pasardhësit e Rubenit dhe të Gadit, si edhe gjysma e fisit të Manaseut, u kthyen në vendin e tyre. Izraelitët e tjerë i lanë në Shiloh, në vendin e Kanaanit, ndërsa vetë shkuan në vendin e Gileadit, në tokën që kishin marrë për pronë sipas urdhrit të ZOTIT përmes Moisiut.

Altari në breg të Jordanit Pasardhësit e Rubenit e të Gadit, si dhe gjysma e fisit të Manaseut, mbërritën në

10

Gelilot të Jordanit, në vendin e Kanaanit dhe ndërtuan një altar me pamje madhështore në brigjet e Jordanit. 11Izraelitët dëgjuan se pasardhësit e Rubenit e të Gadit, si edhe gjysma e fisit të Manaseut, kishin ndërtuar një altar në kufijtë e vendit të Kanaanit, në Gelilot të Jordanit, në anën e izraelitëve. 12Kur e dëgjuan këtë izraelitët, mbarë bashkësia e Izraelit u mblodh në Shiloh për të luftuar kundër tyre. Izraelitët dërguan Finehasin, birin e priftit Eleazar, te pasardhësit e Rubenit, Gadit

13

dhe gjysmës së fisit të Manaseut në vendin e Gileadit. 14Bashkë me të dërguan edhe dhjetë prijës, nga një prijës për çdo fis të Izraelit. Secili prej tyre ishte kreu i njësive të ndara sipas familjeve të Izraelit. 15Kur mbërritën te pasardhësit e Rubenit, Gadit dhe të gjysmës së fisit të Manaseut në vendin e Gileadit, ata u thanë: 16«Ja ç'ju thotë tërë bashkësia e ZOTIT: “Ç'është kjo pabesi që keni bërë kundër Perëndisë së Izraelit? Përse e braktisët ZOTIN dhe ndërtuat një altar, duke ngritur krye kundër ZOTIT? 17Nuk na mjafton paudhësia që bëmë në Peor? Edhe sot e kësaj dite nuk jemi liruar nga plaga që i ra bashkësisë së ZOTIT. 18Sot ju jeni kthyer kundër ZOTIT. Nëse ngrini sot krye kundër ZOTIT, nesër zemërimi e tij do të bjerë mbi tërë Izraelin. 19Nëse mendoni se toka

që keni marrë për pronë është e papastër, atëherë kaloni në tokën që është pronë e ZOTIT, atje ku është tenda e ZOTIT, dhe merrni tokë mes tokave tona. Por mos ngrini krye kundër ZOTIT, duke ndërtuar një altar tjetër, veç altarit të ZOTIT, Perëndisë tonë. 20A nuk veproi me pabesi Akani, biri i Zerahut, kur mori sendet e mallkuara dhe pastaj zemërimi i ZOTIT ra mbi tërë Izraelin? Akani nuk ishte i vetmi që vdiq për shkak të paudhësisë së tij”». Pasardhësit e Rubenit, Gadit dhe të gjysmës së fisit të Manaseut u thanë prijësve të

21

familjeve të Izraelit: 22«ZOTI, Perëndia i perëndive, vetë ZOTI, Perëndia i perëndive, e di mirë, por le ta marrë vesh edhe Izraeli se, nëse ne vepruam kështu për të ngritur krye apo për të mos i qëndruar besnik ZOTIT, ai le të na ndëshkojë që tani. 23Nëse e ndërtuam altarin për t'u larguar nga ZOTI apo për të kushtuar mbi të fli shkrumbimi, drithi apo paqtimi, të na gjykojë vetë ZOTI. 24Ne e ndërtuam nga frika se mos nesër pasardhësit tuaj u thonë pasardhësve tanë: “Çfarë lidhje keni ju me ZOTIN, Perëndinë e Izraelit? 25Vetë ZOTI e ka vënë Jordanin si kufi mes nesh e jush, o pasardhës të Rubenit e të Gadit. Ju s'keni pjesë me Zotin”. Kështu, pasardhësit tuaj mund t'i bëjnë pasardhësit tanë të mos e druajnë më ZOTIN. 26Prandaj edhe thamë të ndërtojmë një altar për veten tonë, jo për të kushtuar fli apo fli shkrumbimi, 27por që të jetë dëshmi për ne, për ju dhe për breznitë që do të vijnë pas nesh, se do t'i shërbejmë ZOTIT dhe se para tij do t'i kushtojmë flitë tona, flitë e shkrumbimit e të paqtimit. Kështu, pasardhësit tuaj nuk do t'u thonë nesër pasardhësve tanë se nuk kanë pjesë me ZOTIN. 28Nëse do të na thonë gjë neve apo breznive pas nesh, ne do të përgjigjemi: “Shihni trajtën e altarit të ZOTIT. Paraardhësit tanë nuk e ndërtuan për të kushtuar fli apo fli shkrumbimi, por që të jetë dëshmi për ne e për ju”. 29Larg qoftë të ngremë krye kundër ZOTIT e të largohemi prej tij duke ndërtuar një altar për të kushtuar fli shkrumbimi, drithi, apo ndonjë fli tjetër, përveçse në altarin e ZOTIT, Perëndisë tonë, që ndodhet përpara tendës së tij». Prifti Finehas, prijësit e bashkësisë dhe krerët e familjeve të Izraelit, që ishin me të,

30

dëgjuan çfarë u thanë pasardhësit e Rubenit, Gadit e të gjysmës së fisit të Manaseut

dhe mbetën të kënaqur. 31Atëherë prifti Finehas, biri i Eleazarit, u tha pasardhësve të Rubenit, të Gadit e të gjysmës së fisit të Manaseut: «Tani e dimë mirë se ZOTI është mes nesh, sepse nuk keni vepruar me pabesi kundër ZOTIT dhe i shpëtuat bijtë e Izraelit nga dora e ZOTIT». Prifti Finehas, biri i Eleazarit, bashkë me prijësit, u larguan nga pasardhësit e

32

Rubenit e të Gadit në tokën e Gileadit, u kthyen tek izraelitët në tokën e Kanaanit dhe u treguan gjithçka. 33Përgjigja u pëlqeu izraelitëve. Ata bekuan Perëndinë e bijve të Izraelit dhe nuk folën më për luftë kundër pasardhësve të Rubenit e të Gadit dhe për ta shkatërruar vendin ku jetonin. 34Pasardhësit e Rubenit e të Gadit e quajtën altarin «Dëshmitar», sepse ai altar ishte dëshmi për ta që ZOTI ishte Perëndia i tyre.

JOZUEHU 23 Fjalët e fundit të Jozuehut Shumë kohë pasi ZOTI i kishte dhënë Izraelit paqe nga të gjithë armiqtë që e

1

rrethonin, Jozuehu, tashmë i plakur dhe i thyer në moshë, 2mblodhi të gjithë izraelitët, pleqtë, prijësit, gjykatësit, krerët e u tha: «Tashmë unë jam plak dhe i thyer në moshë. 3Ju keni parë me sytë tuaj gjithçka u bëri ZOTI, Perëndia juaj, gjithë këtyre kombeve dhe si luftoi për ju. 4Shihni si ua ndava me short fiseve tuaja tokat e këtyre kombeve që kanë mbetur, por edhe të të gjitha kombeve që shfarosa, nga Jordani e deri në detin e Madh në perëndim. 5ZOTI, Perëndia juaj, do t'i dëbojë para jush dhe do t'i shfarosë para syve tuaj, që ju ta zotëroni të gjithë vendin, siç ju ka thënë ZOTI, Perëndia juaj. 6Tregohuni të fortë dhe mbani e zbatoni gjithçka është shkruar në librin e ligjit të Moisiut dhe mos u shmangni as djathtas e as majtas. 7Mos u përzieni me popujt që kanë mbetur ndër ju, mos i zini në gojë emrat e perëndive të tyre, mos u përbetoni në emër të tyre, mos u shërbeni e as mos u përkulni para tyre. 8Do t'i qëndroni besnikë ZOTIT, Perëndisë tuaj, siç keni bërë deri më sot. 9ZOTI dëboi para syve tuaj

kombe të mëdha e të fuqishme dhe askush nuk ka mundur t'ju bëjë dot ballë deri më sot. 10Një i vetëm prej jush u jep arratinë mijëra vetëve, sepse për ju lufton ZOTI, Perëndia juaj, siç ju ka thënë ai vetë. 11Bëni, pra, shumë kujdes që ta doni ZOTIN, Perëndinë tuaj. 12Por nëse largoheni prej tij dhe jepeni pas këtyre kombeve që kanë mbetur ende mes jush, nëse martoheni me bijat e tyre dhe nëse hyni e dilni me ta, 13dijeni se ZOTI, Perëndia juaj, nuk ka për t'i dëbuar këto kombe prej jush dhe ata kanë për t'u bërë lak e kurth për ju, fshikull për ijët tuaja dhe hala për sytë tuaj, derisa të zhdukeni nga kjo tokë e mrekullueshme, që ju dha ZOTI, Perëndia juaj. Ja, unë sot po shkoj, siç shkon çdo gjë mbi tokë. Pranojeni me gjithë zemër e me

14

gjithë shpirt se asnjë nga premtimet e mira që ju bëri ZOTI, Perëndia juaj, nuk mbeti pa u përmbushur. Të gjitha ju janë plotësuar dhe nuk ka mbetur asgjë pa u përmbushur. 15Veçse, siç u përmbushën të gjitha premtimet e mira që ju bëri ZOTI, Perëndia juaj, po ashtu ZOTI mund të sjellë mbi ju çdo fatkeqësi, derisa t'ju shfarosë nga kjo tokë e mrekullueshme, që ju dha vetë ZOTI, Perëndia juaj. 16Nëse shkelni besëlidhjen që ju ka urdhëruar ZOTI, Perëndia juaj, dhe shkoni e u shërbeni perëndive të tjerë, duke u përkulur para tyre, atëherë zemërimi i ZOTIT do të ndizet kundër jush dhe ju do të shfaroseni shpejt prej kësaj toke të mrekullueshme që ju dha ai».

JOZUEHU 24 Kuvendi i Shekemit Jozuehu i mblodhi të gjitha fiset e Izraelit në Shekem dhe i thirri pleqtë e Izraelit,

1

prijësit, gjykatësit dhe krerët të paraqiteshin para Perëndisë. 2Atëherë Jozuehu i tha mbarë popullit: «Kështu thotë ZOTI, Perëndia i Izraelit: “Në kohët e shkuara paraardhësit tuaj, si Terahu, ati i Abrahamit dhe i Nahorit, jetonin përtej lumit të Eufratit dhe u shërbenin perëndive të tjerë. 3Por unë e mora Abrahamin nga përtej lumit dhe i priva nëpër tërë vendin e Kanaanit. Ia shtova pasardhësit dhe i dhashë Isakun. 4Isakut i dhashë

Esaun. Esaut i dhashë për pronë malin e Seirit, ndërsa Jakobi dhe bijtë e tij shkuan në Egjipt. 5Pastaj dërgova Moisiun e Aronin, godita Egjiptin me mrekullitë që bëra atje dhe ju nxora prej andej. 6Kur dolën nga Egjipti, etërit tuaj mbërritën te deti i Kuq, por egjiptianët i ndoqën deri atje me karroca dhe me kuaj. 7Ata i thirrën për ndihmë ZOTIT dhe ai vuri terrin midis tyre dhe egjiptianëve. Pastaj hodhi mbi egjiptianët detin dhe deti i mbuloi. Ju e patë me sytë tuaj çfarë bëra në Egjipt. Mandej jetuat për një kohë të gjatë në shkretëtirë. 8Pastaj ju solla në tokën e amoritëve, që banonin përtej Jordanit. Ata luftuan kundër jush, por unë jua dorëzova juve dhe i shfarosa para jush. Tokën e tyre e morët ju. 9Edhe Balaku, biri i Ciporit dhe mbreti i Moabit, doli të luftojë kundër Izraelit. Ai thirri Balaamin, birin e Beorit, që t'ju mallkonte. 10Por unë nuk desha ta dëgjoja Balaamin, prandaj ai ju bekoi dhe unë ju shpëtova prej dorës së tij. 11Si e kaluat Jordanin, mbërritët në Jeriko. Banorët e Jerikosë, amoritët, perizitët, kananitët, hititët, girgashitët, hivitët dhe jebusitët, luftuan kundër jush, por unë jua dorëzova juve. 12Lëshova grerëzat para jush dhe me to dëbova nga ju dy mbretërit e amoritëve pa shpatën apo harkun tuaj. 13Ju dhashë një tokë që nuk e kishit punuar ju dhe qytete që nuk i kishit ndërtuar ju, por ju banoni në to. Vreshtat dhe ullinjtë nuk i mbollët ju, por po hani prej tyre”. Tani, pra, druajeni ZOTIN dhe shërbejini atij me përsosmëri dhe me besnikëri. Hidhni

14

tej perënditë që kanë adhuruar paraardhësit tuaj, kur ishin përtej lumit të Eufratit e në Egjipt, dhe shërbejini ZOTIT. 15Nëse nuk ju duket gjë e mirë t'i shërbeni ZOTIT, atëherë vendosni sot se kujt doni t'i shërbeni, perëndive që u shërbyen paraardhësit tuaj, kur ishin përtej lumit Eufrat, apo perëndive të amoritëve, në tokën e të cilëve banoni? Sa për mua dhe shtëpinë time, ne do t'i shërbejmë ZOTIT». Atëherë populli u përgjigj e tha: «Larg qoftë të braktisim ZOTIN e t'u shërbejmë

16

perëndive të tjerë. 17ZOTI, Perëndia ynë, është ai që na nxori ne dhe etërit tanë nga toka e Egjiptit, nga vendi i skllavërisë dhe ai që bëri shenja të mëdha para syve tanë. Ai na ruajti gjatë gjithë udhës dhe na mbrojti nga të gjithë popujt, nëpër tokat e të cilëve

kaluam. 18Ai i dëboi para nesh të gjithë popujt e në veçanti amoritët, që banojnë në këtë tokë. Prandaj, edhe ne do t'i shërbejmë ZOTIT, sepse ai është Perëndia ynë». Atëherë Jozuehu i tha popullit: «Ju nuk do të mund t'i shërbeni ZOTIT, sepse ai është

19

Perëndi i shenjtë e xheloz, prandaj dhe nuk ka për t'i duruar paudhësitë dhe mëkatet tuaja. 20Nëse e braktisni ZOTIN e u shërbeni perëndive të huaj, ai do të kthehet kundër jush e do t'ju shfarosë, pas gjithë të mirave që ju ka bërë». 21Populli i tha Jozuehut: «Jo, ne do t'i shërbejmë ZOTIT». 22Atëherë Jozuehu i tha popullit: «Ju jeni vetë dëshmitarë se keni vendosur t'i shërbeni ZOTIT». Ata iu përgjigjën: «Jemi dëshmitarë». 23Jozuehu u tha: «Atëherë, flakni tej të gjitha perënditë që janë mes jush dhe kthejini zemrat drejt ZOTIT, Perëndisë së Izraelit». 24Dhe populli i tha Jozuehut: «ZOTIT, Perëndisë tonë, do t'i shërbejmë dhe atë do të dëgjojmë». 25Atë ditë Jozuehu lidhi besën me popullin në Shekem dhe nxori rregulla e vendime, 26fjalët e të cilave i shënoi në librin e ligjit të Perëndisë. Pastaj mori një gur të madh dhe e vendosi aty, poshtë lisit, pranë shenjtërores së ZOTIT. 27Atëherë Jozuehu i tha popullit: «Ja, ky gur do të jetë dëshmi për ju, sepse i dëgjoi të gjitha fjalët që na tha ZOTI. Ky gur do të jetë dëshmi kundër jush, që të mos e mohoni Perëndinë tuaj». 28Pastaj Jozuehu i la të shkonin secili në pronën e vet.

Vdekja e Jozuehut Pas këtyre ngjarjeve, Jozuehu, biri i Nunit dhe shërbëtori i ZOTIT, vdiq në moshën

29

njëqind e dhjetë vjeçare. 30E varrosën në tokën që kishte trashëguar, në Timnah Serah, në krahinën malore të Efraimit, në veri të malit Gash. Izraeli i shërbeu ZOTIT për sa kohë qe gjallë Jozuehu e për sa kohë qenë gjallë

31

pleqtë që jetuan pas Jozuehut, të cilët i dinin të gjitha veprat që kishte bërë ZOTI për Izraelin. Eshtrat e Jozefit, që izraelitët i kishin sjellë me vete nga Egjipti, i varrosën në

32

Shekem, në arën që Jakobi kishte blerë prej Hamorit, atit të Shekemit, për njëqind copa argjendi dhe që ishte pronë e pasardhësve të Jozefit.

Edhe Eleazari, biri i Aronit, vdiq e u varros në Gibeah, në pronën që i ishte dhënë

33

Finehasit, birit të tij, në krahinën malore të Efraimit.

GJYQTARËT 1 Izraeli lufton me kananitët e mbetur Pas vdekjes së Jozuehut, izraelitët e pyetën ZOTIN: «Kush nga ne duhet të dalë i pari

1

në luftë kundër kananitëve?». 2ZOTI iu përgjigj: «I pari do të dalë Juda. Ja, unë ia kam dorëzuar tokën». 3Fisi i Judës i tha fisit të Simeonit, vëllait të vet: «Dil me mua për të luftuar kundër kananitëve për pjesën time të trashëgimisë dhe pastaj do të dal edhe unë me ty për pjesën tënde». Fisi i Simeonit shkoi me të. 4Fisi i Judës doli për luftë dhe ZOTI u dorëzoi kananitët dhe perizitët. Në Bezek ata vranë dhjetë mijë burra. 5Në Bezek gjetën Adonibezekun. E sulmuan dhe mposhtën kananitët e perizitët. 6Adonibezeku mori arratinë, por ata iu vunë pas, e kapën dhe i prenë gishtërinjtë e mëdhenj të duarve dhe të këmbëve. 7Atëherë Adonibezeku tha: «Shtatëdhjetë mbretërve ua preva gishtërinjtë e mëdhenj të duarve dhe të këmbëve e ata mblidhnin thërrime nën tryezën time. Siç ua bëra unë atyre, po ma bën Perëndia mua». Pastaj e sollën në Jerusalem, ku edhe vdiq. Pasardhësit e Judës sulmuan Jerusalemin dhe e pushtuan. Banorët i vranë me

8

shpatë, ndërsa qytetit i vunë flakën. 9Më pas ata sulmuan kananitët që banonin në malësi, në Negev dhe në ultësirë. 10Pastaj fisi i Judës sulmoi kananitët që banonin në Hebron, i cili më parë quhej Kirjat Arba. Aty mposhtën Sheshain, Ahimanin e Talmain. Mandej marshoi kundër banorëve të Debirit, i cili më parë quhej Kirjat

11

Sefer. 12Atëherë Kalebi tha: «Atij që do të pushtojë Kirjat Seferin do t'i jap për grua time bijë, Aksahanë». 13Qytetin e pushtoi Otnieli, biri i Kenazit, vëllai i vogël i Kalebit, dhe Kalebi i dha për grua të bijën, Aksahanë. 14Kur ajo erdhi tek Otnieli, ai e nxiti që t'i kërkonte të atit një arë. Ndërsa zbriste nga gomari, Kalebi e pyeti: «Çfarë ke?». 15Ajo i tha:

«Më jep një gjë si bekim. Më ke dhënë tokë në Negev, por dua të më japësh edhe ndonjë burim uji». Atëherë Kalebi i dha burimet e sipërme dhe burimet e poshtme. Pasardhësit e Keniut, vjehrrit të Moisiut, u larguan nga qyteti i Palmave bashkë me

16

pasardhësit e Judës dhe shkuan të banonin me popullin në shkretëtirën e Judës, në Negev të Aradit. 17Fisi i Judës marshoi bashkë me fisin e Simeonit, vëllait të vet, dhe së bashku sulmuan kananitët që banonin në Cepat. Cepatin e shkatërruan plotësisht dhe e quajtën Hormah. 18Pastaj fisi i Judës pushtoi Gazën me rrethina, Ashkelonin me rrethina dhe Ekronin me rrethina. 19ZOTI ishte me fisin e Judës dhe Juda e pushtoi malësinë, por banorët e ultësirës nuk mundi t'i dëbojë, sepse kishin qerre hekuri. 20Hebronin ia dhanë Kalebit, siç kishte thënë Moisiu, dhe Kalebi i dëboi të tre bijtë e Anakut. 21Pasardhësit e Benjaminit nuk mundën t'i dëbojnë jebusitët që banonin në Jerusalem, prandaj edhe jebusitët banojnë në Jerusalem bashkë me pasardhësit e Benjaminit edhe sot e kësaj dite. Pasardhësit e Jozefit shkuan në Betel dhe ZOTI ishte me ta. 23Ata kishin dërguar më

22

parë njerëz që ta përgjonin qytetin. Beteli quhej më parë Luz. 24Përgjuesit panë një njeri që po dilte nga qyteti e i thanë: «Ti na trego si të hyjmë në qytet e ne do të tregohemi të mëshirshëm me ty». 25Atëherë u tregoi si të hynin në qytet dhe i vranë me shpatë banorët e qytetit. Atë e lanë të ikte me gjithë familjen e tij. 26Ai njeri shkoi në vendin e hititëve dhe ndërtoi një qytet, të cilin e quajti Luz, emër që e mban edhe sot e kësaj dite. Fisi i Manaseut nuk mundi të dëbonte banorët e Bet Sheanit, Tanakut, Dorit,

27

Ibleamit dhe Megidosë, si edhe të fshatrave përreth tyre, sepse kananitët ishin treguar të vendosur të banonin në atë vend. 28Kur izraelitët u bënë më të fortë, i kthyen kananitët në robër pune, por nuk i dëbuan plotësisht. Fisi i Efraimit nuk mundi t'i dëbonte kananitët që banonin në Gezer, prandaj dhe ka-

29

nanitët banojnë mes tyre në Gezer. Fisi i Zabulonit nuk mundi t'i dëbonte banorët e Kitronit dhe të Nahalolit. Kananitët

30

banojnë mes tyre dhe u bënë robër pune.

Fisi i Asherit nuk i dëboi dot banorët e Akosë, Sidonit, Ahlabit, Akzibit, Helbahut, Afi-

31

kut dhe Rehobit, 32prandaj dhe, për shkak se nuk i dëboi dot, fisi i Asherit banon mes kananitëve, banorëve të asaj toke. Fisi i Neftaliut nuk i dëboi dot banorët e Bet Shemeshit dhe të Bet Anatit, por banoi

33

mes kananitëve, banorëve të asaj toke. Banorët e Bet Shemeshit dhe të Bet Anatit u bënë robër pune për ta. Amoritët i shtynë pasardhësit e Danit nëpër male dhe nuk i lanë të zbrisnin në

34

luginë. 35Ata ishin të vendosur për të banuar në malin Heres, në Ajalon dhe në Shalbim. Por, kur pasardhësit e Jozefit u bënë më të fuqishëm, i detyruan amoritët të punonin për ta. 36Kufiri i amoritëve shtrihej nga e përpjeta e Akrabimit, nga Selau e lart.

GJYQTARËT 2 Engjëlli i Zotit në Bokim Engjëlli i ZOTIT shkoi nga Gilgali në Bokim e tha: «Ju nxora nga Egjipti dhe ju solla në

1

tokën që u premtova etërve tuaj. Ju kam thënë se nuk do ta prish kurrë besëlidhjen time me ju. 2Ju nuk duhej të bënit asnjë marrëveshje me banorët e kësaj toke dhe duhej të shkatërronit idhujt e tyre, por nuk më dëgjuat. Çfarë keni bërë? 3Ja tek po ju them se nuk do t'i dëboj para jush. Ata do të jenë si gjemba në ijët tuaja dhe perënditë e tyre do të bëhen lak për ju». 4Kur engjëlli i ZOTIT u tha këto fjalë izraelitëve, populli vuri kujën e vajtoi. 5Atë vend e quajtën Bokim dhe atje i kushtuan fli ZOTIT.

Vdekja e Jozuehut Jozuehu e shpërndau popullin dhe izraelitët shkuan nëpër pronat e tyre për të marrë

6

në trashëgim tokën. 7Populli i shërbeu ZOTIT për sa kohë qe gjallë Jozuehu dhe për sa kohë qenë gjallë pleqtë që jetuan pas Jozuehut e i dinin të gjitha veprat që kishte bërë ZOTI për Izraelin. 8Jozuehu, biri i Nunit e shërbëtori i ZOTIT, vdiq në moshën njëqind e dhjetë vjeçare. 9E varrosën në tokën që kishte për pronë në Timnah Heres, në

krahinën malore të Efraimit, në veri të malit Gash. 10I gjithë ai brez vdiq dhe u bashkua me etërit e vet. Pas tyre erdhi një brez i ri, që nuk njihte as ZOTIN, as veprat që ai kishte bërë për Izraelin.

Braktisja e Zotit Izraelitët bënë ligësi në sytë e ZOTIT dhe u shërbyen Baalëve. 12Ata e brak-

11

tisën ZOTIN, Perëndinë e etërve të tyre, që i nxori nga toka e Egjiptit, dhe u dhanë pas perëndive të tjerë, pas perëndive të kombeve që kishin përreth. U përkulën para këtyre perëndive dhe ndezën zemërimin e ZOTIT. 13E braktisën ZOTIN e i shërbyen Baalit dhe Ashtarotës. 14Atëherë zemërimi i ZOTIT u ndez kundër Izraelit dhe ai i la në duart e kusarëve, që i plaçkitën dhe i shitën tek armiqtë që i rrethonin. Izraelitët nuk mundën t'u bëjnë ballë armiqve. 15Kudo që shkonin dora e ZOTIT ishte kundër tyre dhe u sillte fatkeqësi, ashtu siç kishte thënë ZOTI dhe ashtu siç u ishte përbetuar. Izraelitët ishin në mjerim të madh. Atëherë ZOTI nxori gjyqtarë, që t'i shpëtonin nga dora e kusarëve. 17Ata nuk i

16

dëgjuan as gjyqtarët, por kurvëruan me perëndi të tjerë dhe përkuleshin para tyre. Shumë shpejt e lanë udhën ku kishin ecur etërit e tyre, që i kishin mbajtur urdhërimet e ZOTIT, dhe nuk vepruan si ata. 18Kur ZOTI u jepte gjyqtarë, ZOTI ishte me gjyqtarin dhe i çlironte nga dora e armiqve gjatë gjithë jetës së gjyqtarit. ZOTI prekej nga rënkimet, shkaktuar nga ata që i shtypnin e i mundonin. 19Por, kur gjyqtari vdiste, ata kthenin sërish udhë dhe shthureshin më shumë se etërit e tyre, duke shkuar pas perëndive të tjerë, duke u shërbyer e duke u përkulur para tyre. Nuk hiqnin dorë aspak nga veprat e tyre dhe nga udha e tyre e mbrapshtë. 20Zemërimi i ZOTIT u ndez kundër Izraelit dhe ai tha: «Meqenëse ky komb e ka shkelur besëlidhjen që kisha bërë me etërit e tyre dhe nuk më është bindur, 21as unë nuk do të dëboj para tyre asnjë nga popujt, që la Jozuehu kur vdiq. 22Me anë të tyre do ta vë në provë Izraelin, që të shoh nëse do ta ruajnë

apo jo udhën e ZOTIT, që të ecin nëpër të, ashtu siç bënë etërit e tyre». 23Kështu, ZOTI i la këto kombe dhe nuk i dëboi shpejt e as nuk ia dorëzoi Jozuehut.

GJYQTARËT 3 Kombet që mbetën Këto janë kombet që la ZOTI për të vënë në provë Izraelin dhe të gjithë izraelitët, të

1

cilët nuk i kishin përjetuar luftrat e Kanaanit, 2vetëm me qëllimin që të mësonin të luftonin breznitë e izraelitëve, që nuk e kishin provuar më parë luftën: 3pesë sunduesit e filistinëve, gjithë kananitët, sidonasit dhe hivitët, që banonin në malin e Libanit, nga mali i Baal Hermonit deri në Lebo Hamat. 4Ishin lënë që të vinin në provë Izraelin, për të parë nëse do t'u bindeshin urdhërimeve që ZOTI u kishte dhënë etërve të tyre përmes Moisiut. 5Kështu, izraelitët jetuan mes kananitëve, hititëve, amoritëve, perizitëve, hivitëve dhe jebusitëve. 6Izraelitët morën për gra bijat e tyre, u dhanë për gra bijat e veta dhe u shërbyen perëndive të tyre.

Otnieli Izraelitët bënë ligësi në sytë e ZOTIT dhe e harruan ZOTIN, Perëndinë e tyre. Ata u

7

shërbyen Baalëve dhe shtyllave të Asherasë. 8Atëherë zemërimi i ZOTIT u ndez kundër tyre dhe ai i dorëzoi te Kushan Rishtaimit, mbreti i Aram Naharaimit. Izraelitët i shërbyen Kushan Rishtaimit për tetë vjet. 9Izraelitët thirrën në ndihmë ZOTIN dhe ai u dërgoi si shpëtimtar Otnielin, birin e Kenazit, vëllanë e vogël të Kalebit. 10Shpirti i ZOTIT ishte me të dhe ai u bë gjyqtar i Izraelit. Otnieli doli për të luftuar dhe ZOTI i dorëzoi Kushan Rishtaimin, mbretin e Aramit. Otnieli ngadhënjeu mbi Kushan Rishtaimin. 11Vendi pati paqe për dyzet vjet. Pastaj Otnieli, biri i Kenazit, vdiq.

Ehudi

Izraelitët filluan sërish të bënin ligësi në sytë e ZOTIT, prandaj dhe ZOTI i dha forcë

12

Eglonit, mbretit të Moabit, që t'i kundërvihej Izraelit, për shkak të ligësisë që kishte bërë në sytë e ZOTIT. 13Egloni mblodhi rreth vetes pasardhësit e Amonit dhe të Amalekut, sulmoi Izraelin, e mposhti dhe pushtoi qytetin e Palmave. 14Izraelitët i shërbyen Eglonit, mbretit të Moabit, për tetëmbëdhjetë vjet. Atëherë izraelitët thirrën në ndihmë ZOTIN dhe ZOTI u dërgoi si shpëtimtar Ehudin,

15

birin e Gerait, nga fisi i Benjaminit, që ishte mëngjarash. Izraelitët e dërguan t'i çonte tagrat Eglonit, mbretit të Moabit. 16Ehudi bëri një shpatë me dy tehe, rreth gjysmë metri të gjatë, dhe e ngjeshi në ijën e djathtë nën rroba. 17Ehudi shkoi t'i japë tagrat Eglonit, mbretit të Moabit. Egloni ishte shumë i shëndoshë. 18Pasi i dhanë tagrat, Ehudi urdhëroi të largoheshin ata që kishin mbajtur tagrat. 19Kur mbërritën tek idhujt në Gilgal, Ehudi u kthye e i tha Eglonit: «Kam diçka për të të thënë në vesh, o mbret!». Mbreti dha urdhër që të mbahej qetësi dhe të gjithë ata që e shoqëronin dolën jashtë. 20Ehudi iu afrua mbretit, që rrinte ulur i vetëm në dhomën e sipërme e të freskët, e i tha: «Kam për të të thënë një fjalë nga Perëndia». Mbreti u ngrit nga froni. 21Atëherë Ehudi shtriu dorën e majtë, nxori shpatën nga ija e djathtë dhe ia nguli mbretit në bark. 22Shpata u fut me gjithë dorëz, derisa e mbuloi dhjami. Ehudi nuk e tërhoqi shpatën nga barku i mbretit dhe mbretit i dolën zorrët. 23Ehudi mbylli derën e dhomës së sipërme nga pas dhe i vuri shulin. Pastaj doli nga portiku. Pasi doli Ehudi, erdhën shërbëtorët e mbretit dhe panë se dyert e dhomës ishin të

24

mbyllura me shul. Ata thanë: «Me siguri do të jetë duke kryer nevojat vetjake në dhomën e freskët». 25Pritën gjatë, por mbreti nuk po e hapte derën e dhomës së sipërme. Atëherë morën çelësin, hapën derën dhe panë zotërinë e tyre të shtrirë përtokë e të vdekur. Ndërsa ata prisnin, Ehudi kishte ikur. Ai kaloi vendin e idhujve dhe arriti në

26

Sejrah. 27Me të mbërritur, i ra bririt të dashit në malin e Efraimit. Atëherë izraelitët zbritën nga mali bashkë me të e ai u printe. 28Ehudi u tha izraelitëve: «Ejani pas meje,

sepse ZOTI jua dorëzoi juve moabitët, armiqtë tuaj». Ata zbritën me të, zunë vaun e Jordanit, që të çon në Moab, dhe nuk lanë askënd të kalonte. 29Asokohe vranë rreth dhjetë mijë moabitë, të gjithë burra të fortë e trima. Asnjëri prej tyre nuk shpëtoi. 30Atë ditë Moabi iu nënshtrua Izraelit dhe vendi pati paqe për tetëdhjetë vjet.

Shamgari Pas Ehudit erdhi Shamgari, biri i Anatit. Ai vrau gjashtëqind burra filistinë me një

31

hosten qesh dhe e shpëtoi Izraelin.

GJYQTARËT 4 Debora dhe Baraku Pas vdekjes së Ehudit, izraelitët filluan të bënin sërish ligësi në sytë

1

e ZOTIT. 2Atëherë ZOTI i dorëzoi te Jabini, mbreti i Kanaanit, që sundonte në Hacor. Komandant i ushtrisë së tij ishte Siseri. Ai banonte në Haroshet Gojim. 3Izraelitët thirrën në ndihmë ZOTIN, sepse Jabini zotëronte nëntëqind qerre hekuri dhe kishte njëzet vjet që i mbante shtypur me dhunë izraelitët. Asokohe gjyqtare në Izrael ishte një profeteshë, Debora, gruaja e Lapidotit. 5Ajo

4

rrinte nën një palmë, që njihej si palma e Deborës dhe ndodhej midis Ramahut dhe Betelit, në malësinë e Efraimit. Izraelitët shkonin tek ajo për të kërkuar gjykimin e saj. 6Ajo dërgoi të thërrasin Barakun, birin e Abinoamit, nga Kedeshi i Neftaliut, e i tha: «Kështu të urdhëron ZOTI, Perëndia i Izraelit: “Marsho drejt malit Tabor e merr me vete dhjetë mijë burra nga fisit i Neftaliut dhe nga fisi i Zabulonit. 7Do ta bëj Siserin, komandantin e ushtrisë së Jabinit, të vijë te ti në përroin e Kishonit, bashkë me qerret dhe trupat e tij, dhe do të ta dorëzoj”». 8Baraku iu përgjigj: «Do të shkoj po të vish edhe ti me mua. Po nuk erdhe ti, nuk kam për të shkuar». 9Debora i tha: «Do të vij me ty, por nderi për sulmin nuk do të të mbetet ty, sepse ZOTI do ta dorëzojë Siserin në duart e një gruaje».

Debora u ngrit e shkoi me Barakun në Kedesh. 10Baraku thirri fisin e Zabulonit dhe të Neftaliut në Kedesh e u nis me dhjetë mijë luftëtarë. Me ta shkoi edhe Debora. Pranë Kedeshit jetonte Heber Keniti. Ai ishte ndarë nga kenitët e tjerë, pasardhës të

11

Hobabit, vjehrrit të Moisiut, dhe e kishte ngritur tendën pranë Lisit të Cananimit. Siserit i thanë se Baraku, biri i Abinoamit, ishte ngjitur në malin Tabor. 13Atëherë

12

Siseri mblodhi të nëntëqind qerret që kishte e të gjithë ushtrinë dhe marshoi nga Haroshet Gojimi në përroin e Kishonit. 14Debora i tha Barakut: «Ngrihu, sepse sot ZOTI do të ta dorëzojë Siserin. Ja, vetë ZOTI po marshon para teje». Baraku zbriti prej malit Tabor në krye të dhjetë mijë burrave. 15Atëherë ZOTI e hutoi Siserin dhe e shpartalloi me shpatë ushtrinë dhe qerret e tij para syve të Barakut. Siseri zbriti nga qerrja dhe mori arratinë në këmbë. 16Baraku i ndoqi qerret dhe ushtrinë e Siserit deri në Haroshet Gojim. E gjithë ushtria e Siserit u shfaros nga tehu i shpatës dhe nuk mbeti njeri gjallë. Ndërkohë Siseri kishte mbërritur në këmbë te tenda e Jaelës, gruas së Heber Keni-

17

tit. Jabini, mbreti i Hacorit, ishte në paqe me shtëpinë e Heber Kenitit. 18Jaela doli për të takuar Siserin e i tha: «Eja, hyr brenda, imzot! Eja, hyr brenda e mos ki frikë!». Siseri hyri në tendën e Jaelës dhe ajo i hodhi sipër një mbulojë. 19Siseri i tha Jaelës: «Më jep pak ujë për të pirë, sepse kam etje». Ajo hapi calikun e qumështit dhe i dha për të pirë. Pastaj e mbuloi. 20Siseri i tha: «Qëndro te hyrja e tendës dhe po të të pyesë kush në ka njeri brenda, thuaji “jo”». 21Siserin e zuri një gjumë i thellë. Jaela, gruaja e Heberit, mori një kunj tende dhe një çekiç, u afrua pa bërë zë dhe ia nguli kunjin në tëmth. Kunji u ngul deri në tokë dhe Siseri vdiq. 22Atë çast mbërriti Baraku, që ishte vënë në ndjekje të Siserit. Jaela doli për ta takuar e i tha: «Eja të të tregoj njeriun që kërkon». Baraku hyri në tendë dhe pa Siserin tek dergjej i vdekur me kunjin të ngulur në tëmth. Atë ditë Perëndia e poshtëroi Jabinin, mbretin e Kanaanit, para izraelitëve. 24Izrael-

23

itët u bënë gjithnjë e më të fortë përballë Jabinit, mbretit të Kanaanit, derisa e shkatërruan plotësisht.

GJYQTARËT 5 Kënga e Deborës Atë ditë Debora dhe Baraku, biri i Abinoamit, kënduan këtë këngë:

1

«Kur krelat nuk priten në Izrael,

2

kur populli kushtohet me gjithë shpirt, bekojeni ZOTIN. Dëgjoni, o mbretër, mbani vesh, o prijës!

3

Unë do t'i këndoj ZOTIT, do t'i thur himne ZOTIT, Perëndisë së Izraelit. O ZOT, kur dole prej Seirit,

4

kur marshove prej fushës së Edomit, u trondit toka, pikuan qiejt, retë rrëke ujërash derdhën. Para ZOTIT të Sinait u drodhën malet,

5

para ZOTIT, Perëndisë së Izraelit. Në ditët e Shamgarit, birit të Anatit,

6

në ditët e Jaelës, të shkreta mbetën udhët, kalimtarët shkuan shtigjeve gjarpëruese. Mungonin bujqit në Izrael,

7

mungonin, derisa dola unë, Debora, derisa dola unë, nënë e Izraelit! Zgjodhën perëndi të reja,

8

e lufta u erdhi te dera! Shqyt nuk u pa kurrkund, as shtizë, ndër dyzet mijë burrat e Izraelit.

Zemra ime është me prijësit e Izraelit,

9

me popullin që u kushtua me gjithë shpirt. Bekojeni ZOTIN! Ju që kalëroni mbi gomarica të bardha,

10

ju që rrini ulur mbi qilima, ju që shkoni udhës, kumtojeni! Nga zëri i atyre që ndajnë ujin lugjeve,

11

shpallen veprat e drejta të ZOTIT, veprat e tij të drejta për bujqit e Izraelit, teksa populli i ZOTIT zbret te portat e qytetit. Ngrihu, o Deborë, ngrihu!

12

Ngrihu e merrja këngës! Çohu, o Barak, o biri i Abinoamit, e robëruesit robër bëji. E kush kishte mbetur u bashkua me fisnikët,

13

tek unë populli i ZOTIT erdhi, atje mes të fortëve. Prej Efraimit erdhën ata, që rrënjët në Amalek i kishin,

14

pas teje Benjamini u bashkua me popullin tënd, prej Makirit zbritën prijësit, prej Zabulonit marshuan luftëtarët, që skeptrin mbanin. Prijësit e Isaharit erdhën me Deborën,

15

ashtu si Baraku, edhe Isahari nxitonte pas tij mes përmes luginës. Mes njësive të Rubenit vendosnin me gjithë zemër. Përse u ndale nëpër zjarret e staneve?

16

Për të dëgjuar fyellin tek thërriste tufat? Mes njësive të Rubenit hetonin me gjithë zemër. Gileadi përtej Jordanit pushonte,

17

po Dani, përse nëpër anije endet? Asheri banonte brigjeve të detit e porteve të tij mbeti. Zabuloni një popull, që jetën në rrezik vuri,

18

Neftaliun nëpër rrafshnalta, vdekja nuk e trembi. Erdhën mbretërit në betejë,

19

mbretërit e Kanaanit luftuan në Tanak, pranë ujërave të Megidosë, e plaçkë argjendi me vete s'morën. Prej qiellit luftuan edhe yjet,

20

prej orbitave të veta u ndeshën me Siserin. I përlau përroi i Kishonit,

21

përrua i lashtë përroi i Kishonit. Marsho tërë forcë, o shpirti im! Trokëllitën thundrat e kuajve

22

nga vrapimi i vrullshëm i kalorësve trima. “Mallkojeni Merozin”, tha engjëlli i ZOTIT,

23

“mallkojini, mallkojini banorët e tij, se nuk i erdhën në ndihmë ZOTIT, në ndihmë ZOTIT dhe trimave të tij”. Bekuar qoftë ndër gratë Jaela, gruaja e Heber Kenitit!

24

Ndër gratë, që në tenda banojnë, e bekuar qoftë! Ujë i kërkoi e ajo qumësht i dha,

25

në një kupë princash ajkë i solli. Dora e saj kunjin kapi,

26

e djathta çekiçin rrëmbeu, Siserin goditi, kafkën ia çau, tëmthat tejpërtej ia shpoi. Te këmbët e saj u plandos,

27

ra e u shtri përtokë, te këmbët e saj u plandos e u dergj, atje u këput, aty i vdekur ra. Nga dritarja vrojtonte nëna e Siserit,

28

nga hekurat e dritares thërriste: “Përse vonon të kthehet qerrja jote? Përse kaq e ngadaltë trokëllima e thundrave?”. I përgjigjen princeshat e saj fisnike,

29

por ajo sërish me vete thotë: “Kanë gjetur plaçkë e mes tyre po e ndajnë,

30

nga një a dy vajza për çdo luftëtar, plaçkë lufte tërë ngjyra për Siserin, plaçkë tërë ngjyra qëndisur, tërë ngjyra qëndisur për shpatullat e plaçkitësit”. Kështu le të shfarosen të gjithë armiqtë e tu, o ZOT,

31

e ata që të duan, të fortë si dielli qofshin!». Vendi pati paqe për dyzet vjet.

GJYQTARËT 6 Sundimi i midianitëve

Izraelitët bënë sërish çka është keq në sytë e ZOTIT dhe ZOTI i dorëzoi te midianitët

1

për shtatë vjet. 2Sundimi i midianitëve mbi Izraelin sa vinte e bëhej më i ashpër. Nga frika e tyre, izraelitët u strukën nëpër guva, shpella e fortesa malesh. 3Kur izraelitët mbillnin arat, vinin midianitët, amalekitët e popuj të tjerë të lindjes, 4ngrinin fushimin në tokat e tyre dhe i shkatërronin të gjitha prodhimet bujqësore deri në hyrje të Gazës, duke i lënë izraelitët pa ushqim, pa dele, pa lopë e pa gomarë. 5Vinin me gjithë bagëti dhe kishin aq shumë tenda, sa ngjanin me karkaleca. Ishin aq të shumtë dhe kishin aq shumë deve, sa nuk i numëroje dot. E zinin tokën dhe e shkatërronin. 6Izraeli ra në mjerim të thellë për shkak të midianitëve, prandaj izraelitët thirrën në ndihmë ZOTIN. Izraelitët thirrën në ndihmë ZOTIN për shkak të midianitëve 8dhe ZOTI u dërgoi një

7

profet, i cili u tha: «Kështu thotë ZOTI, Perëndia i Izraelit: “Unë ju nxora nga Egjipti dhe nga shtëpia e skllavërisë. 9Ju çlirova nga dora e egjiptianëve dhe nga dora e të gjithë atyre që ju shtypnin. I dëbova para jush dhe ju dhashë tokën e tyre. 10Ju thashë se unë jam ZOTI, Perëndia juaj dhe të mos i druani perënditë e amoritëve, në tokën e të cilëve banoni, por ju nuk më dëgjuat”».

Engjëlli i Zotit dhe Gideoni Engjëlli i ZOTIT erdhi në Ofrah dhe u ul nën lisin e Joashit që ishte nga klani i Ab-

11

iezerit. Gideoni, biri i Joashit, po pastronte grurin dhe po e fshihte në tork, për ta shpëtuar nga midianitët. 12Atëherë engjëlli i ZOTIT iu shfaq e i tha: «ZOTI qoftë me ty, o luftëtar trim!». 13Gideoni iu përgjigj: «Më fal, imzot, por nëse ZOTI është me ne, përse na ndodhën të gjitha këto? Ku janë gjithë ato mrekulli, për të cilat na kanë folur etërit tanë, kur na thoshin se ZOTI na ka nxjerrë nga Egjipti? E, pra, tani ZOTI na ka braktisur e na ka dorëzuar te midianitët». 14Atëherë ZOTI u kthye nga ai e i tha: «I fortë siç je, shko e çliroje Izraelin nga zgjedha e midianitëve. Po të dërgoj unë». 15Gideoni iu përgjigj: «Më fal, Zoti im, por si do ta çliruakam unë Izraelin? Familja ime është familja më e dobët e Manaseut dhe unë jam më i vogli i shtëpisë së tim eti». 16ZOTI i tha: «Do të jem unë me

ty. Ke për t'i mposhtur midianitët si të ishin një njeri i vetëm». 17Atëherë Gideoni i tha: «Nëse kam gjetur hir para teje, më jep një shenjë se je ti që po flet me mua. 18Mos u largo prej këndej derisa të kthehem e të të vë përpara një fli kushtimi». Ai i tha: «Po të pres derisa të kthehesh». Gideoni shkoi e përgatiti një kec e disa kuleç të ndormë me tridhjetë kilogramë miell.

19

Mishin e vuri në një shportë, ndërsa lëngun e mishit në një poçe balte dhe ia solli e ia shtroi përpara nën lis. 20Atëherë engjëlli i Perëndisë i tha: «Merre mishin dhe kuleçtë e ndormë, vëri mbi atë shkëmb e derdh mbi ta lëngun e mishit». Gideoni bëri si i tha. 21Pastaj engjëlli i ZOTIT shtriu shkopin që mbante në dorë dhe me majën e tij preku mishin dhe kuleçtë e ndormë. Nga shkëmbi doli zjarr, që e përpiu mishin me gjithë kuleçtë e ndormë. Atëherë engjëlli i ZOTIT u zhduk nga sytë e Gideonit. 22Gideoni kuptoi se kishte qenë engjëlli i ZOTIT e tha: «Mjerë unë, o ZOT, Zoti im! Pashë engjëllin e ZOTIT ballë për ballë». 23ZOTI i tha: «Paqja qoftë me ty! Mos ki frikë, s'ke për të vdekur». 24Gideoni ndërtoi atje një altar për ZOTIN dhe e quajti «Zoti është paqe». Ky altar gjendet edhe sot e kësaj dite në Ofrah të abiezeritëve. Po atë natë, ZOTI i tha: «Merr demin e tyt eti dhe një dem tjetër shtatë vjeçar.

25

Shkatërro altarin e Baalit që ka ngritur yt atë dhe copëtoje shtyllën e Asherasë që është pranë altarit. 26Pastaj, po në majë të atij shkëmbi, ndërto një altar për ZOTIN, Perëndinë tënd. Merr mandej demin e dytë dhe kushtoje si fli shkrumbimi me drutë e shtyllës së Asherasë që do të kesh copëtuar». 27Gideoni mori dhjetë nga shërbëtorët e tij e bëri siç i tha ZOTI. Nga frika e familjes së tij dhe e banorëve të qytetit, nuk e bëri ditën, por natën. Kur njerëzit e qytetit u ngritën të nesërmen në mëngjes, panë altarin e Baalit të

28

shkatërruar, shtyllën e Asherasë pranë tij të copëtuar dhe demin e dytë të kushtuar mbi altarin e rindërtuar. 29Atëherë filluan t'i thonë njëri-tjetrit: «Kush e ka bërë këtë?». Hetuan e pyetën për këtë çështje e u thanë se e kishte bërë Gideoni, biri i Joashit. 30Burrat e qytetit i thanë Joashit: «Nxirre djalin jashtë që ta vrasim, se ka

shkatërruar altarin e Baalit dhe ka prerë shtyllën e Asherasë që ishte pranë altarit». 31Joashi u tha të gjithë atyre që e kishin rrethuar: «Juve ju takuaka të mbroni e të shpëtoni Baalin? Ai që do të mbrojë Baalin, do të vdesë deri nesër në mëngjes. Nëse Baali na qenka perëndi, atëherë le të mbrohet vetë nga ai që ia prishi altarin». 32Që prej asaj dite Gideoni u quajt Jerubaal, që do të thotë «Baali le të mbrohet vetë», sepse i kishte prishur altarin. Të gjithë midianitët, amalekitët dhe popujt e lindjes u mblodhën bashkë, kaluan Jor-

33

danin dhe fushuan në luginën e Izrelit. 34Atëherë shpirti i ZOTIT e mbuloi Gideonin dhe ai i ra bririt të dashit për të thirrur abiezeritët që t'i shkonin pas. 35Dërgoi lajmëtarë në mbarë Manaseun dhe i thirri pasardhësit e Manaseut që t'i shkonin pas. Dërgoi lajmëtarë edhe në Asher, në Zabulon dhe në Neftali dhe ata shkuan e u bashkuan me të.

Shenja e shtëllungës së leshit Atëherë Gideoni i tha Perëndisë: «Nëse do ta shpëtosh Izraelin përmes dorës sime,

36

sikurse the, 37do të vë një shtëllungë leshi në lëmë. Po të ketë vesë vetëm mbi shtëllungën e leshit, ndërkohë që gjithë vendi përreth shtëllungës mbetet i thatë, atëherë do ta di se do ta shpëtosh me të vërtetë Izraelin përmes dorës sime». 38Dhe ashtu ndodhi. Të nesërmen Gideoni u ngrit herët, shtrydhi shtëllungën e leshit dhe prej saj doli një kupë ujë. 39Dhe Gideoni i tha Perëndisë: «Mos u zemëro me mua, por do të flas edhe një herë. Më lejo ta bëj edhe një herë provën e shtëllungës. Këtë herë, të lutem, le të jetë e thatë shtëllunga e leshit, ndërsa vendi përreth saj le të laget nga vesa». 40Dhe ashtu bëri Perëndia. Atë natë ra vesë mbi mbarë vendin, por shtëllunga e leshit mbeti e thatë.

GJYQTARËT 7 Gideoni mposht midianitët

Jerubaali, domethënë Gideoni, dhe gjithë populli që ishte me të, u ngritën herët në

1

mëngjes dhe fushuan pranë burimit të Harodit, ndërsa midianitët kishin fushuar në luginën që ndodhej në veri të kodrës së Morehut. Atëherë ZOTI i tha Gideonit: «Ke marrë tepër popull me vete, që t'u dorëzoj midian-

2

itët. Izraeli mund të mburret pastaj e të thotë: “U çlirova me forcat e mia”. 3Prandaj do të bësh këtë shpallje para popullit: “Kush dridhet nga frika, le të kthehet pas e të largohet nga mali i Gileadit”». U kthyen njëzet e dy mijë vetë dhe mbetën dhjetë mijë. Dhe ZOTI i tha Gideonit: «Prapë ka shumë popull. Zbriti poshtë tek uji dhe aty do t'i

4

vë në provë. Me ty ka për të ardhur ai që do të të them unë, ndërsa ai për të cilin do të të them të mos vijë me ty, nuk ka për të ardhur». 5Gideoni e zbriti popullin tek uji dhe Zoti i tha: «Të gjithë ata që do të pinë ujë me gjuhë, siç lëpijnë qentë, do t'i ndash nga ata që do të pinë duke u ulur në gjunjë». 6Numri i atyre që e lëpinë ujin nga grushti ishte treqind veta. Të gjithë të tjerët pinë duke u ulur në gjunjë. 7ZOTI i tha Gideonit: «Me treqind burrat që e lëpinë ujin nga grushti, do t'ju çliroj dhe do t'jua dorëzoj midianitët. Të gjithë të tjerët lëri të shkojnë në shtëpi». 8Ata mblodhën ushqimet dhe boritë e popullit, ndërsa të gjithë izraelitët e tjerë Gideoni i nisi të ktheheshin nëpër tendat e veta. Me vete mbajti vetëm treqind burrat. Fushimi i midianitëve ishte poshtë tyre, në luginë. Atë natë ZOTI i tha Gideonit: «Ngrihu e zbrit në fushimin e midianitëve, sepse t'i kam

9

dorëzuar ty. 10Po të kesh frikë të zbresësh vetëm, le të zbresë me ty edhe Purahu, shërbëtori yt. 11Kur të dëgjosh për çfarë flasin, do të të forcohen duart dhe do ta sulmosh fushimin». Gideoni zbriti bashkë me Purahun, shërbëtorin e tij, deri në pararojën e fushimit. 12Midianitët, amalekitët dhe popujt e tjerë të lindjes ishin shpërndarë në tërë luginën, si një turmë e madhe karkalecash. Edhe devetë e tyre ishin të panumërta, si rëra brigjeve të detit. 13Kur mbërriti Gideoni, një ushtar po i tregonte shokut të vet një ëndërr, duke i thënë: «Pashë në ëndërr një bukë elbi të pjekur që rrokullisej drejt fushimit të midianitëve. Erdhi e goditi një tendë. Tenda ra e u kthye përmbys». 14Shoku iu

përgjigj: «Kjo nuk është veçse shpata e Gideonit, birit të Joashit, izraelitit. Perëndia ia ka dorëzuar atij midianitët dhe gjithë fushimin». Kur Gideoni dëgjoi ëndrrën dhe shpjegimin e saj, u përkul deri në tokë dhe u kthye

15

në fushimin e Izraelit dhe urdhëroi: «Ngrihuni, sepse Perëndia na i ka dorëzuar midianitët dhe fushimin e tyre». 16Treqind burrat i ndau në tre grupe dhe u dha të gjithëve nga një bori dhe nga një poç të zbrazët me një pishtar brenda. 17Pastaj u tha: Shihni nga unë dhe veproni si unë. «Kur të kem mbërritur në kufijtë e fushimit, do të veproni si unë. 18Kur t'i bie borisë unë dhe të gjithë ata që do të jenë me mua, do t'u bini borive edhe ju rreth e qark fushimit dhe do të thoni: “Për ZOTIN dhe për Gideonin”». Gideoni dhe njëqind burrat që ishin me të arritën në kufijtë e fushimit aty nga

19

mesnata, fill pas ndërrimit të rojave. U ranë borive dhe thyen poçet që mbanin në dorë. 20Atëherë të tre grupet u ranë borive, thyen poçet, duke mbajtur në dorën e majtë pishtarët e në të djathtën boritë, dhe bërtitën: «Shpatë për ZOTIN dhe për Gideonin!». 21Secili prej tyre qëndroi në vendin e vet rreth fushimit. Të gjithë brenda fushimit filluan të vrapojnë me ulërima dhe morën arratinë. 22Teksa treqind burrat u binin borive, ZOTI i bëri midianitët të ngrenë shpatën kundër njëri-tjetrit. I gjithë fushimi mori arratinë për në Bet Shitah në drejtim të Cererahut, deri në kufijtë e Abel Meholahut, pranë Tabatit. 23Atëherë izraelitët e fisit të Neftaliut, Asherit dhe gjithë Manaseut u thirrën për t'u rënë pas midianitëve. Gideoni dërgoi lajmëtarë edhe në gjithë malësinë e Efraimit për t'u thënë: «Zbrisni

24

për t'u ndeshur me midianitët dhe shtini në dorë vaun e Jordanit deri në Bet Barah». U mblodhën tërë burrat e Efraimit dhe zunë tërë vaun e Jordanit deri në Bet Barah. 25Kapën robër edhe dy nga princat e Midianit, Orebin e Zebin. Orebin e vranë te Shkëmbi i Orebit, ndërsa Zebin te Gryka e Zebit. Kokat e Orebit dhe Zebit ia çuan Gideonit në anën tjetër të Jordanit.

GJYQTARËT 8

Pakënaqësia e fisit të Efraimit Burrat e Efraimit i thanë Gideonit: «Ç'na bëre! Përse nuk na thirre edhe ne kur

1

shkove për të luftuar kundër midianitëve?». Dhe u grindën keq me të. 2Ai u tha: «E ç'paskam bërë unë në krahasim me ju? A nuk është qëmtimi i Efraimit më i mirë se vjelja e Abiezerit? 3Perëndia jua dorëzoi juve Orebin dhe Zebin, princat e Midianit. E ç'bëra unë në krahasim me ju?». Kur u tha këto fjalë, zemërimi i tyre ndaj tij u fashit. Gideoni mbërriti në Jordan dhe bashkë me treqind burrat që ishin me të, kaloi në

4

bregun tjetër. Megjithëse të lodhur, ata vazhduan të ndiqnin armikun. 5Atëherë ai u tha banorëve të Sukotit: «Ju lutem, jepuni bukë burrave që më shoqërojnë, se janë këputur nga lodhja. Unë po ndjek Zebahun dhe Calmunaun, mbretërit e Midianit». 6Krerët e Sukotit iu përgjigjën: «Mos e ke shtënë gjë në dorë Zebahun dhe Calmunaun, që t'i japim bukë ushtrisë tënde?». 7Gideoni u tha: «Për këtë që thatë, kur ZOTI të m'i ketë dorëzuar Zebahun dhe Calmunaun, do t'jua bëj copë mishin me murrizat dhe ferrat e shkretëtirës». 8Prej aty, Gideoni u ngjit në Penuel dhe u kërkoi të njëjtën gjë, por edhe banorët e Penuelit iu përgjigjën si banorët e Sukotit. 9Atëherë Gideoni u tha edhe banorëve të Penuelit: «Kur të jem kthyer shëndoshë e mirë, do ta rrënoj këtë kullë». Ndërkohë Zebahu dhe Calmunau ishin në Karkor me mbarë ushtrinë e tyre. Nga

10

gjithë ushtria e popujve të lindjes kishin mbetur rreth pesëmbëdhjetë mijë burra, ndërsa njëqind e njëzet mijë luftëtarë kishin rënë në luftë. 11Gideoni u ngjit udhës së endacakëve që banonin nëpër tenda, në lindje të Nobahut dhe Jogbehahut, dhe sulmoi fushimin e armikut, ndonëse fushimi ishte i mbrojtur mirë. 12Zebahu dhe Calmunau morën arratinë, por Gideoni i ndoqi pas. I kapi që të dy mbretërit e Midianit, Zebahun e Calmunaun, dhe e shpartalloi mbarë ushtrinë e tyre. Kur Gideoni, biri i Joashit, po kthehej nga lufta nëpër të përpjetën e Heresit, 14kapi

13

një djalosh nga Sukoti dhe e mori në pyetje. Djaloshi i dha me shkrim emrat e krerëve dhe të pleqve të Sukotit, gjithsej shtatëdhjetë e shtatë burra. 15Gideoni shkoi te banorët

e Sukotit e u tha: «Ja ku i keni Zebahun e Calmunaun, për të cilët u tallët me mua kur më thatë: “Mos e ke shtënë gjë në dorë Zebahun e Calmunaun, që t'i japim bukë ushtrisë sate?”». 16Pastaj i mori pleqtë e qytetit dhe u dha një mësim të mirë burrave të Sukotit, duke i torturuar pleqtë me murrizat dhe me ferrat e shkretëtirës. 17Ai rrënoi edhe kullën e Penuelit dhe banorët e qytetit i vrau. Gideoni i tha Zebahut dhe Calmunaut: «Si ishin burrat që vratë në Tabor?». Ata i

18

thanë: «Ishin si ti. Secili prej tyre kishte pamjen e një biri mbreti». 19Gideoni u tha: «Ata ishin vëllezërit e mi, bijtë e nënës sime. Për ZOTIN, po t'i kishit lënë gjallë, nuk do t'ju vrisja». 20Pastaj i tha Jetrit, djalit të tij të madh: «Ngrihu e vriti!». Por Jetri nuk e nxori shpatën, se kishte frikë, ngaqë ishte ende i vogël. 21Atëherë Zebahu dhe Calmunau i thanë Gideonit: «Ngrihu ti vetë e na godit, sepse i takon një burri të fortë ta bëjë». Gideoni u ngrit, e vrau Zebahun dhe Calmunaun dhe mori varëset që mbanin devetë e tyre në qafë.

Vdekja e Gideonit Izraelitët i thanë Gideonit: «Bëhu sundimtari ynë, ti dhe biri yt, sepse na shpëtove

22

nga dora e midianitëve». 23Gideoni u tha: «As unë e as biri im nuk do të bëhemi sundimtarët tuaj, sepse sundimtari juaj është ZOTI». 24E u tha: «Prej jush kërkoj vetëm një gjë, që secili prej jush të më japë nga një vath prej plaçkës së vet». Midianitët mbanin vathë ari, sepse ishin ishmaelitë. 25Ata i thanë: «Po t'i japim me kënaqësi». Shtrinë një shtrojë përtokë dhe secili i dha nga një vath prej plaçkës së vet. 26Pesha e vathëve që kërkoi Gideoni ishte rreth njëzet kilogramë ar, përveç stolive, varëseve dhe veshjeve të purpurta që kishin mbajtur mbretërit e Midianit dhe përveç varëseve që mbanin devetë e tyre në qafë. 27Gideoni bëri me to një efod dhe e vendosi në qytetin e tij, në Ofrah. I gjithë Izraeli kurvëroi kundër Zotit për shkak të efodit, i cili u bë kurth për Gideonin dhe për shtëpinë e tij. 28Midianitët iu nënshtruan izraelitëve dhe nuk e ngritën më kokën lart. Vendi pati paqe për dyzet vjet, gjatë gjithë jetës së Gideonit.

Rënia në idhujtari Jerubaali, biri i Joashit, u kthye për të jetuar në shtëpinë e vet. 30Gideoni pati

29

shtatëdhjetë bij të gjakut të tij, sepse kishte pasur shumë gra. 31Shemra që kishte në Shekem i lindi një djalë që e quajti Abimelek. 32Gideoni, biri i Joashit, vdiq në moshë të thyer dhe u varros në varrin e Joashit, atit të tij, në Ofrah të abiezeritëve. Pas vdekjes së Gideonit, izraelitët filluan të kurvëronin me Baalin dhe zgjodhën për

33

perëndi të tyre Baal Beritin. 34Izraelitët nuk u kujtuan më për ZOTIN, Perëndinë e tyre, që i kishte shpëtuar nga dora e të gjithë armiqve që i rrethonin, 35dhe nuk u treguan mirënjohës ndaj shtëpisë së Jerubaalit, domethënë Gideonit, për gjithë të mirat që i kishte bërë Izraelit.

GJYQTARËT 9 Mbretërimi i Abimelekut Abimeleku, biri i Jerubaalit, shkoi në Shekem te vëllezërit e nënës së tij, foli me ta

1

dhe me gjithë familjet e klanit të atit të tij e u tha: 2«Bisedoni me të gjithë fisnikët e Shekemit e i pyesni: “Ç'është më mirë për ju? T'ju sundojnë shtatëdhjetë bijtë e Jerubaalit apo t'ju sundojë vetëm njëri?”. Mos harroni se unë jam mishi e gjaku juaj». 3Vëllezërit e nënës së tij ua thanë këto fjalë të gjithë fisnikëve të Shekemit dhe Abimeleku u hyri në zemër, sepse thoshin: «Është vëllai ynë». 4Ata i dhanë Abimelekut shtatëdhjetë monedha argjendi nga tempulli i Baal Beritit e ai pagoi me to disa njerëz të ulët e të pafytyrë që i shkuan pas. 5Pastaj shkoi në shtëpinë e të atit në Ofrah dhe vrau vëllezërit e vet, shtatëdhjetë bijtë e Jerubaalit, mbi të njëjtin gur. Shpëtoi vetëm Jotami, djali i vogël i Jerubaalit, sepse u fsheh. 6Fisnikët e Shekemit dhe të gjithë banorët e Bet Milosë u mblodhën te lisi i shtyllës së Shekemit dhe e shpallën Abimelekun mbret.

Gjëegjëza e Jotamit

Kur e njoftuan Jotamin për këtë, ai shkoi e u ngjit në majë të malit të Gerizimit, ngriti

7

zërin e tha: «Më dëgjoni ju, o zotërit e Shekemit, që Perëndia t'ju dëgjojë: u nisën dikur pemët

8

një mbret për të vajosur e i thanë ullirit: “Bëhu mbreti ynë”. Ulliri iu përgjigj:

9

“Të heq dorë nga vaji, që zotër e njerëz nderon, e mbi pemë të valëvitem?”. I thanë pemët fikut:

10

“Bëhu ti mbreti ynë”. E fiku u tha atyre:

11

“Të lë ëmbëlsinë, prodhimin tim të këndshëm, e mbi pemë të valëvitem?”. I thanë pemët hardhisë:

12

“Bëhu ti mbreti ynë”. E hardhia u tha:

13

“Të lë verën, që zotër e njerëz gëzon, e mbi pemë të valëvitem?”. Tërë pemët i thanë ferrës:

14

“Eja ti e bëhu mbreti ynë”. E ferra u tha pemëve:

15

“Nëse vërtet më bëni mbretin tuaj, ejani e zini strehë nën hijen time.

Në mos, zjarri daltë prej ferrës e përpiftë cedrat e Libanit!”». Jotami u tha: «Mos vallë vepruat drejt e me ndershmëri kur shpallët mbret Abimele-

16

kun? A u sollët mirë me Jerubaalin dhe shtëpinë e tij? A ia shpërblyet të mirat që ju bëri? 17Ati im luftoi për ju dhe e vuri jetën e tij në rrezik, që t'ju shpëtonte nga zgjedha e midianitëve. 18Sot ju ngritët krye kundër shtëpisë së atit tim, vratë të gjithë bijtë e tij, shtatëdhjetë burra mbi një gur të vetëm dhe shpallët për mbret Abimelekun, të birin e shemrës, ngaqë është vëllai juaj. 19Nëse sot keni vepruar drejt e me ndershmëri ndaj Jerubaalit dhe shtëpisë së tij, e gëzofshi Abimelekun dhe ai ju gëzoftë juve! 20Por nëse nuk është ashtu, zjarri daltë nga Abimeleku e i djegtë të gjithë fisnikët e Shekemit dhe të Bet Milosë! Zjarri daltë edhe nga fisnikët e Shekemit dhe të Bet Milosë dhe e djegtë Abimelekun!». 21Pastaj Jotami mori arratinë, shkoi me nxitim në Beer e banoi aty, për shkak të Abimelekut, vëllait të tij.

Shekemi kundër Abimelekut Abimeleku sundoi mbi Izraelin për tre vjet. 23Perëndia dërgoi një shpirt të lig ndasie

22

midis Abimelekut dhe fisnikëve të Shekemit dhe fisnikët e Shekemit e tradhtuan Abimelekun. 24Kështu, dhuna e ushtruar ndaj shtatëdhjetë bijve të Jerubaalit dhe gjaku i tyre do të binte mbi Abimelekun, vëllanë e tyre, që i vrau, dhe mbi fisnikët e Shekemit, që e ndihmuan t'i vriste. 25Fisnikët e Shekemit ngritën prita nëpër majat e maleve për të plaçkitur të gjithë ata që kalonin atyre udhëve. Këtë e mori vesh edhe Abimeleku. Gaali, biri i Ebedit, erdhi në Shekem e u vendos aty bashkë me vëllezërit. Fisnikët e

26

Shekemit patën besim tek ai. 27Ata dolën nëpër ara, volën rrushin nga vreshtat e tyre, e shtrydhën dhe bënë festë. Pastaj shkuan në shtëpinë e perëndive të tyre, hëngrën, pinë dhe mallkuan Abimelekun. 28Gaali, biri i Ebedit, tha: «Çfarë na qenka Abimeleku për Shekemin, që t'i shërbejmë atij? A nuk është ai biri i Jerubaalit? A nuk është Zebuli mëkëmbës i tij? Më mirë t'u shërbejmë burrave të Hamorit, atit të Shekemit. E përse u

dashka t'i shërbejmë atij njeriu? 29Po të kishte besim tek unë ky popull, do ta kisha hequr qafe Abimelekun e do t'i thosha: “Mblidh sa më shumë ushtri e dil për luftë!”». Zebuli, qeveritari i qyteti, i dëgjoi fjalët e Gaalit, birit të Ebedit, dhe u ndez nga

30

zemërimi. 31I dërgoi lajmëtarë Abimelekut në Tormah që t'i thoshin: «Gaali, biri i Ebedit, dhe vëllezërit e tij kanë ardhur në Shekem dhe po nxisin qytetin kundër teje. 32Prandaj, ngrihu qëmenatë bashkë me luftëtarët që ke me vete e zër pritë në fushë. 33Në mëngjes, kur të lindë dielli, sulmoje qytetit dhe kur Gaali me burrat e tij të dalin për sulm, bëj çfarë të mundesh kundër tij». Abimeleku dhe të gjithë burrat që ishin me të u ngritën natën dhe zunë pritë pranë

34

Shekemit, të ndarë në katër grupe. 35Kur Gaali, biri i Ebedit, doli e qëndroi te porta e qytetit, Abimeleku dhe burrat që ishin me të dolën nga prita. 36Gaali i pa e i tha Zebulit: «Shiko, disa njerëz po zbresin nga majat e maleve». Zebuli i tha: «Është hija e maleve dhe të duket sikur janë njerëz». 37Por Gaali tha përsëri: «Shiko! Janë njerëz ata që po zbresin nga lartësia në mes të vendit dhe një grup tjetër po zbret udhës së Lisit të Shortarëve». 38Zebuli i tha: «Ku i ke tani fjalët e mëdha që thoshe: “Kush qenka Abimeleku që t'i shërbejmë atij?”. Ky është populli që ti përçmove. Dil, pra, tani e lufto kundër tij». 39Atëherë Gaali doli në krye të fisnikëve të Shekemit dhe luftoi kundër Abimelekut. 40Por Abimeleku e theu Gaalin, i cili mori arratinë para tij. Shumë u plagosën për vdekje derisa arritën te portat e qytetit. 41Abimeleku u vendos në Arumah, ndërsa Zebuli e dëboi Gaalin me gjithë vëllezërit e tij dhe nuk i la të banonin më në Shekem. Të nesërmen populli i Shekemit doli nëpër ara dhe për këtë njoftuan Abimele-

42

kun. 43Ai mori luftëtarët e vet, i ndau në tre grupe e i vuri të zënë pusi në arë. Kur pa popullin që po dilte nga qyteti, i sulmoi dhe i vrau. 44Abimeleku me grupin e vet të luftëtarëve u hodhën në sulm dhe rrethuan portat e qytetit. Dy grupet e tjerë sulmuan të gjithë ata që ishin nëpër ara e i vranë. 45Abimeleku e sulmoi qytetin gjatë gjithë ditës, e pushtoi dhe i vrau banorët e tij. Pastaj e rrafshoi dhe i hodhi kripë.

Fisnikët e Kullës së Shekemit e morën vesh dhe shkuan në qilarin e tempullit të El

46

Beritit. 47Kur e njoftuan Abimelekun se të gjithë fisnikët e Kullës së Shekemit ishin mbledhur aty, 48ai u ngjit në malin Calmon me gjithë luftëtarët e tij dhe preu një degë peme me sëpatë. E mori degën dhe e vuri mbi shpatulla. Pastaj u tha edhe burrave që ishin me të: «Shpejt, bëni siç bëra unë». 49Të gjithë luftëtarët prenë nga një degë dhe shkuan pas Abimelekut. I hodhën degët mbi qilar dhe i vunë flakën. Të gjithë banorët e Kullës së Shekemit vdiqën nga flakët. Ishin rreth një mijë burra e gra. Mandej Abimeleku shkoi në Tebec, e rrethoi dhe e pushtoi. 51Në mes të qytetit

50

gjendej një kullë e fortifikuar. Të gjithë burrat e gratë dhe të gjithë fisnikët e qytetit shkuan të strehoheshin atje. E mbyllën derën nga pas e u ngjitën në tarracën e kullës. 52Abimeleku shkoi te kulla dhe e sulmoi. Pastaj iu afrua hyrjes së kullës për t'i vënë flakën, 53por një grua i hodhi një gur mokre Abimelekut në kokë dhe i çau kafkën. 54Abimeleku thirri menjëherë djaloshin që i mbante armët e i tha: «Nxirr shpatën dhe vritmë, që të mos thonë: “E vrau një grua”». Djaloshi e shpoi tejpërtej e ai vdiq. 55Kur izraelitët panë se Abimeleku kishte vdekur, u kthye secili në shtëpinë e vet. 56Perëndia ia shpagoi Abimelekut të keqen që bëri kundër të atit, kur vrau shtatëdhjetë vëllezërit e vet. 57Po ashtu, Perëndia ua shpagoi edhe banorëve të Shekemit ligësinë që kishin bërë dhe mbi ta ra mallkimi i Jotamit, birit të Jerubaalit.

GJYQTARËT 10 Tolai dhe Jairi Pas Abimelekut doli për të shpëtuar Izraelin Tolai, biri i Puahut, të birit të Dodoit, nga

1

fisi i Isaharit. Tolai jetonte në Shamir, në malësinë e Efraimit. 2Ai qe gjyqtar i Izraelit për njëzet e tre vjet. Pastaj vdiq dhe u varros në Shamir.

Pas Tolait doli Jairi nga Gileadi. Jairi qe gjyqtar i Izraelit për njëzet e dy vjet. 4Ai

3

kishte tridhjetë djem, që kalëronin mbi tridhjetë gomarë. Ata kishin tridhjetë fshatra, që edhe sot e kësaj dite quhen fshatrat e Jairit. Këto fshatra ndodhen në tokën e Gileadit. 5Jairi vdiq e u varros në Kamon.

Amonitët sulmojnë Izraelin Izraelitët bënë sërish çka është keq në sytë e ZOTIT e i shërbyen Baalëve dhe Ashta-

6

rotës, perëndive të Aramit, të Sidonit, të Moabit, të Amonit dhe të filistinëve. E braktisën ZOTIN e nuk i shërbyen më. 7Zemërimi i ZOTIT u ndez kundër izraelitëve dhe ai i dorëzoi te filistinët dhe amonitët. 8Atë vit e për tetëmbëdhjetë vjet me radhë ata i dërrmuan e i shtypën të gjithë izraelitët që gjendeshin përtej Jordanit, në Gilead, në tokën e amoritëve. 9Amonitët kaluan Jordanin për të sulmuar edhe Judën, Benjaminin dhe fisin e Efraimit. Izraeli ishte në mjerim të madh. Atëherë izraelitët i thirrën në ndihmë ZOTIT e thanë: «Kemi mëkatuar kundër teje,

10

sepse e kemi braktisur Perëndinë tonë dhe u kemi shërbyer Baalëve». 11ZOTI u tha: «Kur egjiptianët, amoritët, amonitët, filistinët, 12sidonasit, amalekitët dhe maonitët ju shtypën me dhunë, ju më thirrët mua në ndihmë e unë ju shpëtova nga zgjedha e tyre. 13Por ju më keni braktisur dhe u keni shërbyer perëndive të huaj, prandaj nuk do t'ju shpëtoj më. 14Shkoni e thërrisni në ndihmë perënditë që keni zgjedhur. Le t'ju shpëtojnë ata nga kjo kohë mjerimi». 15Izraelitët i thanë ZOTIT: «Kemi mëkatuar. Bëj me ne si të të duket më mirë, veçse, të lutemi, na shpëto edhe sot». 16Atëherë izraelitët i flakën tej perënditë e huaja që kishin e i shërbyen ZOTIT. Zoti nuk e duroi dot më mjerimin e Izraelit. Amonitët u mblodhën bashkë e fushuan në Gilead. Edhe izraelitët u mblodhën

17

bashkë e fushuan në Micpah. 18Atëherë krerët e popullit të Gileadit i thanë njëri-tjetrit: «Ai që do të nisë sulmin kundër amonitëve, do të bëhet prijësi i të gjithë banorëve të Gileadit».

GJYQTARËT 11 Jeftahu prijës i Izraelit Jeftahu nga Gileadi ishte trim i fuqishëm. Ai ishte biri i Gileadit që kishte lindur nga

1

një lavire. 2Por gruaja e Gileadit i kishte lindur atij edhe bij të tjerë. Kur u rritën, ata e dëbuan Jeftahun e i thanë: «Ti nuk ke për të pasur pjesë në trashëgiminë e atit tonë, sepse je biri i një gruaje tjetër». 3Atëherë Jeftahu u largua nga vëllezërit e tij dhe jetoi në vendin e Tobit. Rreth tij u bashkuan njerëz të poshtër, që dilnin për të plaçkitur bashkë me të. Pas njëfarë kohe amonitët sulmuan Izraelin. 5Kur amonitët sulmuan Izraelin, pleqësia

4

e Gileadit shkoi për të marrë Jeftahun në vendin e Tobit. 6Ata i thanë Jeftahut: «Eja e bëhu prijësi i ushtrisë sonë, për të luftuar me amonitët». 7Jeftahu i tha pleqësisë së Gileadit: «A nuk ishit ju ata që më urryet e më zbuat nga shtëpia e tim eti? Përse keni ardhur tek unë tani që keni rënë ngushtë?». 8Pleqësia e Gileadit i tha: «Kemi ardhur tani te ti, që të vish me ne e të luftosh kundër amonitëve e të bëhesh prijësi i të gjithë banorëve të Gileadit». 9Jeftahu i tha pleqësisë së Gileadit: «Nëse më ktheni për të luftuar kundër amonitëve dhe nëse ZOTI m'i dorëzon, do të bëhem prijësi juaj». 10Pleqësia e Gileadit i tha: «ZOTI do të jetë dëshmitar mes nesh, se do të bëjmë siç the». 11Atëherë Jeftahu shkoi bashkë me pleqësinë e Gileadit dhe populli e caktoi si prijës e sundues. Jeftahu i përsëriti në Micpah para ZOTIT të gjitha fjalët që pati thënë më parë. Jeftahu i dërgoi lajmëtarë mbretit të amonitëve e i tha: «Çfarë ke me mua, që ke

12

ardhur për të sulmuar vendin tim?». 13Mbreti i amonitëve iu përgjigj lajmëtarëve të Jeftahut: «Izraeli mori tokën time kur erdhi nga Egjipti, duke filluar nga Arnoni e deri në Jabok e në Jordan. Tani, na i ktheni këto toka me paqe». 14Jeftahu i dërgoi përsëri lajmëtarë mbretit të amonitëve 15e i tha: «Kështu thotë Jeftahu: Izraeli nuk ka marrë as tokën e Moabit e as tokën e amonitëve. 16Kur izraelitët dolën nga Egjipti, kaluan

shkretëtirën deri në detin e Kuq dhe mbërritën në Kadesh. 17Atëherë i dërguan lajmëtarë mbretit të Edomit e i kërkuan që t'i lejonte të kalonin nëpër tokën e tij, por mbreti i Edomit nuk dëgjoi. I dërguan lajmëtarë edhe mbretit të Moabit, por as ai nuk donte t'i lejonte. Izraelitët u ndalën në Kadesh. 18Pastaj udhëtuan në shkretëtirë dhe anashkaluan tokat e Edomit e të Moabit. Mbërritën në lindje të tokës së Moabit dhe e ngritën fushimin në anën tjetër të Arnonit, pa hyrë brenda kufijve të Moabit, sepse Arnoni është kufiri i Moabit. 19Izraelitët i dërguan lajmëtarë Sihonit, mbretit të amoritëve, mbretit të Heshbonit e i kërkuan që t'i lejonte të kalonin nëpër tokën e tij për të shkuar në vendin e tyre. 20Por Sihoni nuk pati besim tek izraelitët dhe nuk i la të kalonin përmes trojeve të tij. Ai mblodhi tërë popullin e tij dhe e ngriti fushimin në Jahac për të sulmuar Izraelin. 21Por ZOTI, Perëndia i Izraelit, ia dorëzoi Sihonin dhe tërë popullin e tij izraelitëve. Izraeli i mposhti dhe mori të gjitha tokat e amoritëve që banonin në atë vend. 22Izraelitët pushtuan gjithë trojet e amoritëve, nga Arnoni deri në Jabok dhe nga shkretëtira deri në Jordan. 23E tani që ZOTI, Perëndia i Izraelit, i ka dëbuar amoritët para Izraelit, popullit të tij, ti dashke që ta marrësh këtë tokë për vete? 24A nuk zotëron ti tokën që të dha Kemoshi, perëndia yt? E pra, edhe ne do të zotërojmë gjithçka që na ka dhënë ZOTI, Perëndia ynë. 25Mos je më i mirë se Balaku, biri i Ciporit, mbreti i Moabit? Ai nuk u grind kurrë me Izraelin e as luftoi kundër tij. 26Izraelitët kanë treqind vjet që banojnë në Heshbon dhe në fshatrat përreth, në Aroer dhe në fshatrat përreth, si edhe në të gjitha qytetet që ndodhen në brigjet e Arnonit. Përse nuk i keni marrë këto troje gjatë kësaj kohe? 27Unë s'të kam faj, që të më biesh në qafë duke më shpallur luftë. ZOTI, gjykatësi, vendostë sot drejtësi mes izraelitëve dhe amonitëve». 28Por mbreti i amonitëve nuk i përfilli fjalët që i tha Jeftahu përmes lajmëtarëve.

Premtimi i Jeftahut Atëherë shpirti i ZOTIT e pushtoi Jeftahun. Jeftahu përshkoi Gileadin dhe Manaseun,

29

shkoi në Micpah të Gileadit e prej andej tek amonitët. 30Jeftahu iu betua ZOTIT e i tha:

«Nëse më dorëzon amonitët, 31i pari që do të dalë nga dyert e shtëpisë sime për të më takuar, kur të kthehem ngadhënjimtar mbi amonitët, do të të përkasë ty dhe do të ta kushtoj si fli shkrumbimi». 32Kështu, Jeftahu kaloi kufijtë e amonitëve për të luftuar kundër tyre dhe ZOTI ia dorëzoi. 33I shpartalloi krejt dhe bëri kërdinë nga Aroeri deri në Minit, gjithsej njëzet qytete, e deri në Abel Keramin. Amonitët u mposhtën prej izraelitëve. Jeftahu po kthehej në shtëpi në Micpah, kur, ja, përpara i doli e bija, duke i rënë da-

34

jres e duke vallëzuar. Ishte vajza e tij e vetme, se nuk kishte as djem e as vajza të tjera. 35Jeftahu kur e pa, shqeu rrobat e tha: «Mjerë, o bija ime! Sa po ma thyen shpirtin! Sa fatkeq po më bën! I kam dhënë fjalën ZOTIT e s'mund ta thyej». 36Ajo i tha: «Ati im, nëse i ke dhënë fjalën ZOTIT, vepro me mua sipas fjalës që ke dhënë, sepse ZOTI të dha fitoren mbi armiqtë e tu, amonitët». 37Pastaj i tha të atit: «Por, të lutem për një gjë: shtyje për dy muaj, që të shkoj nëpër male me shoqet e mia e të qaj virgjërinë time». 38Ai i tha të shkonte dhe e la të ikte për dy muaj. Ajo shkoi bashkë me shoqet nëpër male dhe qau për virgjërinë e saj. 39Pas dy muajsh ajo u kthye tek i ati dhe ai veproi me të sipas fjalës që kishte dhënë. Ajo nuk njohu kurrë burrë. Kështu, u bë zakon në Izrael, 40që bijat e izraelitëve të shkonin çdo vit për katër ditë për të vajtuar bijën e Jeftahut nga Gileadi.

GJYQTARËT 12 Jeftahu dhe fisi i Efraimit Burrat e fisit të Efraimit u mblodhën bashkë, kaluan Jordanin dhe mbërritën në

1

Cafon. Ata i thanë Jeftahut: «Përse kalove Jordanin për të sulmuar amonitët e nuk na thirre edhe ne? Do t'i vëmë flakën shtëpisë sate bashkë me ty brenda». 2Jeftahu u tha: «Unë e populli im ishim në luftë të ashpër me amonitët dhe, kur ju thirra në ndihmë, ju nuk erdhët të më shpëtonit prej tyre. 3Kur pashë se ju nuk po vinit për të më shpëtuar,

vura jetën time në rrezik, kalova Jordanin për të sulmuar amonitët dhe ZOTI m'i dorëzoi. Përse, pra, vini tani për të më sulmuar?». 4Jeftahu mblodhi të gjithë burrat e Gileadit e u ndesh me Efraimin. Burrat e Gileadit i sulmuan burrat e Efraimit, sepse u kishin thënë: «Ju burrat e Gileadit jeni ikanakë e banoni mes Efraimit e Manaseut». 5Burrat e Gileadit zunë vaun e Jordanit, nëpër të cilin do të kalonin burrat e Efraimit. Kur vinte ndonjë i arratisur nga Efraimi e u thoshte: «Më lini të kaloj!», burrat e Gileadit i thoshin: «Mos je gjë nga Efraimi?». Ai u përgjigjej: «Jo». 6E ata i thoshin: «Thuaj Shiboleth». Por ai përgjigjej: «Siboleth», sepse nuk mund ta shqiptonte saktë. Atëherë ata e merrnin dhe e vrisnin. Asokohe vranë atje në vaun e Jordanit dyzet e dy mijë burra të Efraimit. Jeftahu nga Gileadi qe gjyqtar i Izraelit për gjashtë vjet. Pastaj vdiq e u varros në një

7

nga qytetet e Gileadit.

Ibcani, Eloni dhe Abdoni Pas Jeftahut gjyqtar i Izraelit qe Ibcani nga Betlehemi. 9Ai kishte tridhjetë djem e

8

tridhjetë vajza. Vajzat i kishte martuar jashtë fisit dhe djemve u kishte dhënë për nuse vajza po nga jashtë fisit. Ai qe gjyqtar i Izraelit për shtatë vjet. 10Pastaj Ibcani vdiq dhe e varrosën në Izrael. Pas tij gjyqtar i Izraelit qe Eloni nga Zabuloni. Ai qe gjyqtar i Izraelit për dhjetë

11

vjet. 12Pastaj Eloni vdiq e u varros në Ajalon, në trojet e Zabulonit. Pas Elonit, gjyqtar i Izraelit qe Abdoni, biri i Hilel Piratonitit. 14Abdoni kishte dyzet

13

djem e tridhjetë nipër, që kalëronin shtatëdhjetë gomarë. Abdoni qe gjyqtar i Izraelit për tetë vjet. 15Pastaj Abdoni, biri i Hilel Piratonitit, vdiq e u varros në Piraton, në trojet e Efraimit, në malin e Amalekut.

GJYQTARËT 13 Lindja e Samsonit

Izraelitët bënë sërish çka është keq në sytë e ZOTIT dhe ZOTI i dorëzoi te filistinët për

1

dyzet vjet. Në atë kohë, në Corah jetonte një njeri nga fisi i Danit që quhej Manoah. Gruaja e tij

2

ishte beronjë e nuk kishte fëmijë. 3Engjëlli i ZOTIT iu shfaq gruas së tij e i tha: «Edhe pse je beronjë e nuk lind dot fëmijë, do të mbesësh shtatzënë e do të lindësh djalë. 4Veçse kujdes, mos pi as verë, as pije dehëse e mos ha asgjë të papastër, 5sepse do të mbetesh shtatzënë e do të lindësh një djalë. Mbi kokën e tij nuk do të kalojë brisku, sepse ai do t'i kushtohet Perëndisë si nazireas që në bark të nënës. Ai do ta nisë shpëtimin e Izraelit prej zgjedhës së filistinëve». 6Gruaja shkoi e i tha të shoqit: «Një njeri i Perëndisë erdhi tek unë dhe kishte pamjen e një engjëlli Perëndie, vërtet të frikshme. Nuk e pyeta nga vinte e nuk më tregoi si quhej, 7por më tha: “Ja, do të mbetesh shtatzënë e do të lindësh një djalë, prandaj mos pi as verë, as pije dehëse e mos ha asgjë të papastër, sepse djali do t'i kushtohet Perëndisë, derisa të vdesë”». Atëherë Manoahu iu lut ZOTIT e i tha: «Të lutem, o Zoti im, dërgoje sërish njeriun e

8

Perëndisë, që dërgove më parë, të na mësojë çfarë të bëjmë me djalin që do të lindë». 9Perëndia e dëgjoi lutjen e Manoahut dhe engjëlli i Perëndisë shkoi përsëri te gruaja që po rrinte ulur në arë, por burri i saj Manoahu nuk ishte me të. 10Atëherë gruaja shkoi me nxitim për t'i treguar të shoqit e i tha: «M'u shfaq përsëri ai njeriu që pati ardhur tek unë para disa ditësh». 11Manoahu u ngrit e shkoi pas gruas së tij. Kur mbërriti tek ai njeri, e pyeti: «Ti je njeriu që ke folur me këtë grua?». Ai iu përgjigj: «Unë jam». 12Manoahu i tha: «Kur të përmbushet fjala jote, çfarë rregullash duhet të mbajmë për djaloshin dhe si duhet të veprojmë me të?». 13Engjëlli i ZOTIT i tha Manoahut: «Gruaja jote duhet të ruhet nga gjithçka që i thashë. 14Të mos hajë asnjë prodhim të hardhisë, të mos pijë verë e pije dehëse dhe të mos hajë asgjë të papastër. Të mbajë gjithçka që i urdhërova». Manoahu i tha engjëllit të ZOTIT: «Të lutemi rri të të përgatitim një kec». 16Engjëlli

15

i ZOTIT i tha Manoahut: «Edhe sikur të më mbash, nuk kam për të ngrënë nga buka jote,

por, nëse dëshiron të kushtosh një fli shkrumbimi, kushtoja ZOTIT». Manoahu nuk e dinte që ai ishte engjëlli i ZOTIT. 17Atëherë Manoahu i tha engjëllit të ZOTIT: «Si e ke emrin, që të mund të të nderojmë pasi të jetë përmbushur fjala jote?». 18Engjëlli i ZOTIT i tha: «Përse më pyet për emrin? Është emër i mrekullueshëm». Manoahu mori një kec bashkë me flinë e drithit dhe ia kushtoi ZOTIT mbi gurë.

19

Atëherë një mrekulli ndodhi para syve të Manoahut dhe gruas së tij. 20Teksa flaka po ngjitej prej altarit në qiell, engjëlli i ZOTIT u ngjit bashkë me flakën e altarit. Kur e panë këtë, Manoahu me gruan e tij ranë me fytyrë përtokë. 21Engjëlli i ZOTIT nuk iu shfaq më Manoahut dhe gruas së tij. Manoahu e kuptoi se ai kishte qenë engjëlli i ZOTIT 22e i tha së shoqes: «Kemi për të vdekur, se pamë Perëndinë». 23E shoqja i tha: «Nëse ZOTI do të donte që të vdisnim, nuk do ta kishte pranuar flinë tonë të shkrumbimit bashkë me flinë tonë të drithit, nuk do të na i tregonte të gjitha këto gjëra e nuk do të na fliste për to». Gruaja lindi djalë dhe e quajti Samson. Djali u rrit dhe ZOTI e bekoi. 25Shpirti i ZOTIT e

24

nxiti Samsonin të veprojë kur ai ndodhej në fushat e Danit, mes Corahut dhe Eshtaolit.

GJYQTARËT 14 Martesa e Samsonit Samsoni shkoi në Timnah dhe atje pa një grua filistine. 2Kur u kthye i tha të atit e të

1

ëmës: «Kam parë një grua filistine në Timnah. Ma merrni për grua». 3I ati dhe e ëma i thanë: «Nuk paska gra mes bijave të vëllezërve të tu dhe të popullit tonë, që të shkosh e të marrësh grua nga filistinët e parrethprerë?». Por Samsoni iu përgjigj: «Atë më merrni, se më pëlqen». 4I ati dhe e ëma nuk e dinin se kjo vinte nga ZOTI, që kërkonte një rast kundër filistinëve. Në atë kohë filistinët sundonin mbi Izraelin. Samsoni shkoi në Timnah bashkë me të atin dhe të ëmën. Kur mbërritën te vreshtat

5

e Timnahut, një këlysh luani iu vërsul Samsonit duke ulërirë. 6Atëherë shpirti i ZOTIT e

mbuloi Samsonin dhe ai e shqeu luanin më dysh si të ishte kec, pa pasur gjë në dorë. Nuk i tregoi as të atit e as të ëmës çfarë bëri. 7Pastaj shkoi në Timnah dhe foli me atë grua. Ajo i pëlqeu shumë. 8Pas disa ditësh u kthye për ta marrë dhe doli nga rruga për të parë kufomën e luanit. Brenda kufomës kishte një luzmë bletësh dhe mjaltë. 9Mori ca mjaltë në dorë dhe po e hante rrugës. Kur mbërriti tek i ati dhe e ëma, u dha edhe atyre të hanin, por nuk u tregoi se mjaltin e kishte marrë nga kufoma e luanit. I ati i Samsonit shkoi te gruaja dhe aty Samsoni shtroi një gosti, siç e kishin zakon të

10

rinjtë. 11Kur e panë banorët e qytetit, i caktuan tridhjetë shokë, që të rrinin me të. 12Samsoni u tha: «Do t'ju tregoj një gjëegjëzë. Po ta gjeni gjatë shtatë ditëve të festës, do t'ju jap tridhjetë petka liri dhe tridhjetë palë rroba, 13por, po të mos e gjeni, do të më jepni ju tridhjetë petka liri dhe tridhjetë palë rroba». Ata i thanë: «Tregoje gjëegjëzën, që ta dëgjojmë». 14Samsoni u tha: «Prej gllabëruesit doli ushqim, prej të fortit ëmbëlsirë». Për tri ditë nuk ia dolën ta gjenin gjëegjëzën. Ditën e shtatë i thanë gruas së Samsonit: «Mbushja mendjen tët shoqi të na e

15

tregojë gjëegjëzën, në mos do të të djegim ty dhe shtëpinë e tët eti. Për çfarë na ftuat, që të na lini lakuriq?». 16Atëherë gruaja e Samsonit qau para tij e i tha: «Ti më urren e nuk më do. U the një gjëegjëzë bijve të popullit tim, por mua nuk ma tregove përgjigjen». Samsoni i tha: «Nuk ia kam treguar as atit tim, as nënës sime. Mos vallë do të ta tregoj ty?». 17Ajo qau para tij gjatë shtatë ditëve të festës dhe ditën e shtatë Samsoni ia tregoi përgjigjen e gjëegjëzës, ngaqë ajo e mërziti shumë. Ajo ua tregoi përgjigjen bijve të popullit të saj. 18Ditën e shtatë, para perëndimit të diellit, ata i thanë: «Ç'është më i ëmbël se mjalti? Ç'është më i fortë se luani?». Atëherë Samsoni u tha: «Po të mos kishit lëruar me mëshqerrën time,

gjëegjëzën s'kishit për ta gjetur». Shpirti i ZOTIT e pushtoi Samsonin e ai zbriti në Ashkelon. Atje vrau tridhjetë nga

19

burrat e qytetit dhe rrobat e tyre ua dha atyre që kishin gjetur gjëegjëzën. Pastaj, i ndezur nga zemërimi, u kthye në shtëpinë e të atit. Gruan e Samsonit ia dhanë shoqëruesit të tij, shokut të tij të ngushtë.

20

GJYQTARËT 15 Hakmarrja e Samsonit Pas njëfarë kohe, gjatë të korrave, Samsoni shkoi për të parë gruan dhe i solli një

1

kec. Kërkoi të hynte në dhomën e së shoqes, por i ati i saj nuk e lejoi 2e i tha: «Unë mendova se nuk e doje më, prandaj dhe ia dhashë për grua shokut tënd. A nuk të duket më e bukur motra e saj e vogël? Martohu më mirë me të». 3Samsoni iu përgjigj: «Këtë herë nuk do t'u kem asnjë faj filistinëve, po t'u bëj ndonjë të keqe». 4Mandej shkoi e zuri treqind dhelpra dhe mori disa pishtarë. I lidhi dhelprat dy e nga dy për bishti dhe te lidhja e bishtave vuri nga një pishtar. 5Pastaj ndezi pishtarët dhe i lëshoi dhelprat nëpër arat e grurit të filistinëve. Duajt dhe arat e grurit, vreshtat dhe ullinjtë u dogjën flakë. 6Filistinët pyetën: «Kush e bëri këtë?». U thanë: «Samsoni, dhëndri i Timnitit, se ky ia mori gruan dhe ia dha shokut të tij». Atëherë filistinët shkuan dhe e dogjën gruan e Samsonit bashkë me të atin. 7Samsoni u tha filistinëve: «Meqë vepruat kështu, nuk do të prehem derisa të kem marrë hak ndaj jush». 8I sulmoi pa mëshirë e bëri kërdinë. Pastaj shkoi të banojë në shpellën e shkëmbit të Etamit. Atëherë filistinët shkuan në Judë dhe ngritën fushimin deri pranë Lehit. 10Burrat e fisit

9

të Judës u thanë: «Përse keni ardhur të na sulmoni?». Ata u përgjigjën: «Kemi ardhur të lidhim Samsonin dhe të hakmerremi për atë që na bëri». 11Tre mijë burra nga fisit i Judës shkuan te shpella e shkëmbit të Etamit e i thanë Samsonit: «A nuk e di ti se filistinët janë sunduesit tanë? Ç'na bëre?». Samsoni iu përgjigj: «Ua bëra siç ma

bënë». 12Ata i thanë: «Kemi ardhur të të lidhim e të të dorëzojmë te filistinët». Ai u tha: «M'u betoni se nuk do të më vrisni». 13Ata i thanë: «Jo, duam vetëm të të lidhim e të të dorëzojmë tek ata». E lidhën me dy litarë dhe e nxorën nga shpella. Kur Samsoni mbërriti në Lehi, filistinët e pritën me britma ngazëllimi. Atëherë shpirti

14

i ZOTIT e pushtoi Samsonin, ndërsa litarët, që e mbanin lidhur, u bënë si fije liri të djegura në zjarr. Edhe zinxhirët iu shkëputën nga duart. 15Atëherë ai gjeti një nofull gomari ende të freskët, zgjati dorën, e mori dhe me të goditi një mijë burra. 16Dhe Samsoni tha: «Me një nofull gomari, pirgje-pirgje i bëra, me një nofull gomari, një mijë burra vrava». Kur mbaroi së foluri, e hodhi tej nofullën. Atë vend e quajti Ramat Lehi.

17

Samsonin e zuri një etje e madhe, prandaj dhe i thirri në ndihmë ZOTIT: «Përmes

18

shërbëtorit tënd solle një fitore kaq të madhe. Mos duhet të vdes tani nga etja e të bie në duart e të parrethprerëve?». 19Atëherë Perëndia çau shkëmbin e lugët të Lehit dhe prej tij doli ujë. Si piu ujë, Samsonit iu përtërit shpirti dhe iu rikthyen fuqitë, prandaj e quajti atë burim En Hakore. Ai burim është në Lehi edhe sot e kësaj dite. 20Samsoni qe gjyqtar në Izrael në kohën e filistinëve për njëzet vjet.

GJYQTARËT 16 Portat e Gazës dhe Dalila Mandej Samsoni shkoi në Gazë. Atje pa një lavire dhe shkoi me të. 2Kur u thanë

1

banorëve të Gazës se Samsoni ishte atje, ata rrethuan qytetin dhe i zunë pusi. Pritën gjithë natën te portat e qytetit, që ta vrisnin kur të agonte. 3Samsoni fjeti deri në mesnatë. Pastaj u ngrit nga mesi i natës, mbërtheu portën e qytetit dhe e shkuli bashkë

me dy shtalkat e me shulin. Pastaj e hodhi mbi shpatulla dhe e çoi në majë të malit përballë Hebronit. Pas kësaj, Samsoni ra në dashuri me një grua që jetonte në Sorek. Ajo quhej Da-

4

lila. 5Prijësit e filistinëve shkuan tek ajo e i thanë: «Mbushja mendjen të të tregojë nga i vjen tërë ajo fuqi. Na trego si mund ta mposhtim, ta lidhim e ta vëmë poshtë dhe do të të japim nga një mijë e njëqind monedha argjendi secili». 6Kështu, Dalila i tha Samsonit: «Të lutem, më trego nga të vjen tërë kjo fuqi dhe si mund të lidhesh e të mposhtesh?». 7Samsoni i tha: «Nëse më lidhin me shtatë tela të freskët harku, të patharë ende, më humbet fuqia e bëhem si njerëzit e tjerë». 8Prijësit e filistinëve i sollën Dalilës shtatë tela të freskët harku, të patharë ende, dhe ajo e lidhi Samsonin me to. 9Disa filistinë zunë pritë në një nga dhomat e shtëpisë dhe Dalila i thirri Samsonit: «Samson, po të sulmojnë filistinët». Atëherë Samsoni i këputi telat e harkut, si fije liri pranë zjarrit. Kështu, e fshehta e fuqisë së tij mbeti e panjohur. Dalila i tha Samsonit: «U talle me mua e më the gënjeshtra. Më thuaj, pra, me çfarë

10

mund të lidhesh?». 11Ai iu përgjigj: «Nëse më lidhin me litarë të rinj, që nuk janë përdorur kurrë, më humbet fuqia e bëhem si njerëzit e tjerë». 12Atëherë Dalila mori litarë të rinj, e lidhi me to dhe bërtiti: «Samson, po të sulmojnë filistinët». Ndërkohë që disa filistinë kishin zënë pritë në një nga dhomat e shtëpisë. Samsoni i këputi litarët si të ishin fije peri. Atëherë Dalila i tha Samsonit: «Deri tani je tallur me mua e më ke thënë gënjeshtra.

13

Tregomë me çfarë mund të lidhesh?». Ai iu përgjigj: «Duke thurur me kunjin e tezgjahut shtatë gërsheta në kokën time». 14Dalila ia thuri gërshetat dhe ia lidhi me kunjin e tezgjahut. Pastaj bërtiti: «Samson, po të sulmojnë filistinët». Samsoni u ngrit nga gjumi dhe e shkuli kunjin e tezgjahut me gjithë tezgjah. Dalila i tha Samsonit: «Si mund të thuash se më do, kur zemra jote nuk është me

15

mua? Më gënjeve tri herë dhe nuk ma tregove se ku qëndron fuqia jote e madhe». 16Ajo e mërziste çdo ditë me fjalë dhe e ngacmonte pa pushim, aq sa Samsoni u pikëllua për

vdekje, 17i hapi zemrën e i tha: «Kokën time nuk e ka prekur kurrë brisku, sepse i jam kushtuar Perëndisë si nazireas, që në bark të nënës. Nëse rruhem, më ikën fuqia dhe bëhem i dobët si njerëzit e tjerë». Dalila pa se Samsoni i kishte folur me zemër të hapur dhe u çoi fjalë prijësve të filis-

18

tinëve që të vinin, sepse Samsoni i kishte folur me zemër të hapur. Ata shkuan tek Dalila me monedhat e argjendit në dorë. 19Dalila e vuri Samsonin në gjumë mbi prehrin e saj dhe thirri dikë që i rroi të shtatë gërshetat e flokëve. Atëherë ajo filloi ta nënshtrojë Samsonin, sepse atë e lanë fuqitë. 20Pastaj bërtiti: «Samson, po të sulmojnë filistinët». Samsoni u ngrit nga gjumi, duke menduar se do të dilte e do të shpëtonte si herët e tjera, por nuk e dinte se ZOTI ishte larguar prej tij. 21Kështu. filistinët e kapën, i nxorën sytë dhe e çuan në Gazë. E ndrynë në burg, e lidhën me vargonj bronzi dhe e vunë të rrotullojë mokrën. 22Ndërkohë, flokët e rruar filluan t'i rriteshin sërish.

Vdekja e Samsonit Prijësit filistinë u mblodhën për t'i kushtuar një fli të madhe Dagonit, perëndisë së

23

tyre, dhe për të festuar, sepse thoshin se perëndia i tyre ua kishte dorëzuar Samsonin, armikun e tyre. 24Kur e pa, populli përlëvdonte perëndinë e vet, duke thënë: «Perëndia ynë na e dorëzoi armikun, atë që shkatërronte arat tona, atë që vrau shumë nga njerëzit tanë». 25Shumë të gëzuar, ata thanë: «Silleni Samsonin të na argëtojë». E sollën Samsonin nga burgu, që t'i argëtonte, dhe e lidhën te shtyllat e tempullit. 26Atëherë Samsoni i tha djaloshit që e mbante për dore: «Lërmë të prek shtyllat e tempullit, që të mbështetem pak». 27Tempulli ishte i mbushur plot me burra e gra. Aty ishin edhe të gjithë prijësit e filistinëve dhe mbi çati gjendeshin rreth tre mijë vetë, burra e gra, që shikonin Samsonin tek i argëtonte. Atëherë Samsoni i thirri ZOTIT e i tha: «O ZOT, Zoti im, të lutem kujtohu për mua. Më

28

jep edhe një herë fuqi, o Perëndia im, që të marr hak ndaj filistinëve për veten time dhe për dy sytë e mi». 29Samsoni mbërtheu dy shtyllat e mesit që mbanin tempullin, njërën

me krahun e djathtë e tjetrën me krahun e majtë, 30e tha: «Le të vdes bashkë me filistinët!». I shtyu shtyllat me sa fuqi pati dhe tempulli u shemb mbi prijësit e filistinëve e mbi gjithë popullin që ishte në të. Samsoni vrau me vdekjen e vet më shumë sesa vrau gjatë gjithë jetës së tij. 31Vëllezërit dhe familja e tij shkuan, e morën trupin e tij dhe e varrosën mes Corahut dhe Eshtaolit, në varrin e Manoahut, atit të tij. Samsoni qe gjyqtar në Izrael për njëzet vjet.

GJYQTARËT 17 Mikahu dhe faltorja e tij Në malësinë e Efraimit jetonte një njeri, që quhej Mikah. 2Ai i tha së ëmës: «Një mijë

1

e njëqind monedhat e argjendit, që t'i kishin vjedhur dhe për të cilat mallkove, siç e dëgjova vetë, ja ku janë, i kisha unë. T'i kisha marrë unë». E ëma i tha: «ZOTI të bekoftë, biri im!». 3Mikahu ia ktheu një mijë e njëqind monedhat e argjendit të ëmës dhe ajo i tha: «Këto monedha argjendi ia kam kushtuar ZOTIT, për hir të djalit tim. Merri, pra, dhe bëj me to një shëmbëlltyrë të gdhendur dhe një idhull prej metali». 4Por Mikahu ia ktheu monedhat së ëmës. Atëherë e ëma mori dyqind monedha argjendi e ia dha argjendarit të bënte një shëmbëlltyrë të gdhendur dhe një idhull prej metali. Idhullin e vendosën në shtëpinë e Mikahut. 5Mikahu kishte një faltore perëndish. Kishte bërë një efod, bashkë me disa idhuj të tjerë shtëpie, dhe kishte caktuar një nga djemtë e tij, që t'i shërbente si prift. 6Në atë kohë nuk kishte mbret në Izrael dhe gjithkush bënte çfarë i dukej e drejtë. Asokohe, banonte aty një levit i ri në moshë. Ai vinte nga Betlehemi e i përkiste fisit

7

të Judës. 8Ishte larguar nga Betlehemi i Judës për të gjetur një vendbanim. Udhës, ai mbërriti në shtëpinë e Mikahut, në malësinë e Efraimit. 9Mikahu e pyeti: «Nga vjen?». Ai iu përgjigj: «Jam një levit nga Betlehemi i Judës dhe po kërkoj një vend për të banuar». 10Mikahu i tha: «Qëndro me mua. Bëhu ati dhe prifti im dhe unë do të të jap çdo

vit dhjetë monedha argjendi, veshmbathje dhe ushqim». Leviti hyri 11dhe vendosi të qëndrojë me të. Mikahu e mbajti levitin si birin e vet. 12Mikahu e shuguroi levitin prift. Ai u bë prifti i Mikahut dhe banoi në shtëpinë e tij. 13Atëherë Mikahu tha: «Tani e di se ZOTI do të më bëjë mirësi, sepse kam levitin që më shërben si prift».

GJYQTARËT 18 Mikahu dhe fisit i Danit Në atë kohë nuk kishte mbret në Izrael dhe fisi i Danit ishte në kërkim të një prone

1

për të banuar, sepse nuk i ishte caktuar ende asnjë trashëgimi mes fiseve të tjera të Izraelit. 2Pasardhësit e Danit dërguan nga Corahu dhe Eshtaoli pesë burra të fortë nga fisi e klanet e tyre për të përgjuar vendin e për ta vëzhguar me kujdes. U kishin thënë të shkonin e ta shihnin mirë vendin. Kështu, ata mbërritën në malësinë e Efraimit, në shtëpinë e Mikahut, ku kaluan natën. 3Kur po kalonin afër shtëpisë së Mikahut, njohën të folurën e djaloshit levit. Prandaj u kthyen aty dhe e pyetën: «Kush të ka sjellë këtu? Çfarë bën në këtë vend? Çfarë pune ke këtu?». 4Ai u tha: «Mikahu më ka bërë këtë e atë. Ai më paguan e unë i shërbej si prift». 5Atëherë ata i thanë: «Pyete Perëndinë nëse do të na shkojë mbarë udhëtimi që kemi nisur». 6Prifti iu përgjigj: «Shkoni në paqe! Udhëtimi që keni nisur ka pëlqimin e ZOTIT». Pesë burrat u nisën dhe mbërritën në Laish. Atje panë se njerëzit jetonin të qetë, si-

7

pas dokeve të sidonasve. Jetonin në paqe e pa frikë dhe askush nuk i shtypte e nuk i sundonte. Ishin larg Sidonit dhe nuk kishin lidhje me askënd. 8Të dërguarit u kthyen te vëllezërit e tyre në Corah dhe Eshtaol e ata i pyetën: «Si mendoni?». 9Ata iu përgjigjën: «Ngrihuni të hidhemi në sulm. Kemi parë një vend shumë të mirë. Mos ngurroni e mos u vononi! Shkoni e pushtojeni. 10Kur të mbërrini atje, do të gjeni një popull të qetë dhe një vend të madh. Perëndia na e ka dorëzuar atë vend. Aty nuk mungon asnjë nga të mirat e tokës».

Kështu, nga Corahu dhe Eshtaoli u nisën gjashtëqind burra të armatosur nga fisi i

11

Danit. 12Ata shkuan e fushuan në Kirjat Jearim të Judës. Prandaj ai vend, mbrapa Kirjat Jearimit, quhet «Fushimi i Danit» edhe sot e kësaj dite. 13Prej andej ata shkuan në malësinë e Efraimit dhe mbërritën në shtëpinë e Mikahut. Pesë burrat, që kishin shkuar për të përgjuar vendin e Laishit, u thanë vëllezërve të

14

tyre: «A e dini se në këtë shtëpi ka një efod, disa idhuj shtëpie, një shëmbëlltyrë të gdhendur dhe një idhull metali? Ju e dini se ç'duhet të bëni». 15Atëherë ata kthyen te shtëpia e Mikahut, hynë për të takuar djaloshin levit dhe e përshëndetën. 16Gjashtëqind burrat e armatosur nga fisi i Danit qëndruan te hyrja e shtëpisë. 17Pesë burrat, që kishin shkuar për të përgjuar vendin, hynë në shtëpi, morën shëmbëlltyrën e gdhendur, efodin, idhujt e shtëpisë dhe idhullin prej metali, ndërsa prifti qëndronte te hyrja e shtëpisë me gjashtëqind burrat e armatosur. 18Kur burrat hynë në shtëpinë e Mikahut për të marrë shëmbëlltyrën e gdhendur, efodin, idhujt e shtëpisë dhe idhullin prej metali, prifti u tha: «Çfarë po bëni?». 19Ata i thanë: «Hesht dhe mbylle gojën. Eja me ne e bëhu ati e prifti ynë. Ç'është më